SFNസാ​യാ​ഹ്ന ഫൌ​ണ്ടേ​ഷൻ
images/tkn-attupoya-kanni-cover.jpg
Lars Tiller painting, a painting by Lars Tiller (1924–1994).
രംഗം 6
അഞ്ചാം​രം​ഗ​ത്തി​ലെ സ്ഥ​ലം​ത​ന്നെ. ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ കട്ടി​ലിൽ ചാ​രി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. വി​ചാ​ര​മ​ഗ്ന​നാ​ണു്. സമീ​പ​ത്തെ​വി​ടെ​യോ​നി​ന്നു കു​ട്ടി​ക​ളാ​രോ കൃ​ത്രി​മ​മാ​യി പൂച്ച കര​യു​ന്ന ശബ്ദം. ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ അതു ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
(അല്പം അകലെ ഒളി​ഞ്ഞു​നി​ന്നു്) മ്യാ​വു, മ്യാ​വു…
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ പതു​ക്കെ ഒന്നു് ചി​രി​ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
(വീ​ണ്ടും ശബ്ദം) മ്യാ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ ശബ്ദം പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്കു നോ​ക്കി വീ​ണ്ടും ചി​രി​ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
(അതേ ശബ്ദം പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു വരു​ന്നു.) മ്യാ, മ്യാ… (കട്ടി​ലി​ന​രി​കി​ലേ​ക്കു് വന്നു്) അമ്മാ​മേ, ഇതെ​ന്താ​ണെ​ന്ന​റി​യാ​മോ ഈ ശബ്ദം?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(മന്ദ​ഹ​സി​ച്ചു.) രണ്ടു കാ​ലു​ക്കൂ ഒരു പു​ച്ച​ക്കു​ട്ടി​യു​ടെ ശബ്ദം.
ബാബു:
ഈ ശബ്ദം കു​റു​ഞ്ഞി​പ്പൂ​ച്ചേ​ടേ​തോ, കണ്ടം പൂ​ച്ചേ​ടേ​തോ? പറയൂ! അതാ​ണു് ചോ​ദി​ച്ച​തു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
കണ്ടം​പൂ​ച്ചേ​ടെ.
ബാബു:
അല്ല! കു​റി​ഞ്ഞി​പ്പൂ​ച്ചേ​ടെ ശബ്ദാ​ണു്. അമ്മാ​മ്മ​യ്ക്കു് കാണണോ കു​റി​ഞ്ഞി​പ്പൂ​ച്ച​യെ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
കാണണം.
ബാബു താൻ വന്ന വഴി​യി​ലേ​ക്കു വി​രൽ​ചൂ​ണ്ടി കണ്ണി​റു​ക്കി, കു​സൃ​തി​ച്ചി​രി ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രു​ടെ മുഖം സന്തോ​ഷം​കൊ​ണ്ടു് കൂ​ടു​തൽ വി​ക​സി​ക്കു​ന്നു. സതി, ഒന്നാം​രം​ഗ​ത്തിൽ ബാ​ബു​വി​നൊ​പ്പം സ്കൂൾ വി​ട്ടു വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു മട​ങ്ങു​ന്ന​താ​യി​ക്ക​ണ്ട പെണ്‍കു​ട്ടി, പതു​ക്കെ അല്പ​മൊ​രു ലജ്ജ​യും പരി​ഭ്ര​മ​വു​മു​ള്ള മട്ടിൽ കട​ന്നു​വ​രു​ന്നു.
ബാബു:
ഇതാ, ഇതാ​ണ​മ്മാ​മേ, കു​റി​ഞ്ഞി​പ്പൂ​ച്ച.
സതി:
(ബാ​ബു​വി​ന്റെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്കു ചാ​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി) വേണ്ട ബാബൂ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വരൂ മോളേ, ഇങ്ങ​ട്ടു വരു.
സതി ശങ്കി​ച്ചു നി​ല്ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
വന്നോ​ളൂ പേ​ടി​ക്കേ​ണ്ട. അമ്മാ​മ്മ ഒന്നും ചെ​യ്യി​ല്ല! (ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രോ​ടു്) അമ്മാ​മേ, അമ്മാ​മ്മ എത്ര ദി​വ​സ​മാ​യി ഈ കു​റി​ഞ്ഞി​പ്പൂ​ച്ച​യെ വി​ളി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു​വ​രാൻ നിർ​ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്നു.
സതി:
വേണ്ട, ബാബു ഞാൻ പൂ​വ്വാ​ണു്. (തി​രി​ഞ്ഞു​ന​ട​ക്കു​ന്നു.)
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
മോ​ളി​ങ്ങ​ട്ടു വരൂ. ഇനി വിജയൻ പരി​ഹ​സി​ക്കി​ല്ല;
സതി തി​രി​ഞ്ഞു​നി​ല്ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
ആട്ടെ, അമ്മാ​മ്മ സതിയെ കണ്ടി​ല്ലേ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
കണ്ടു. എനി​ക്കു വളരെ സന്തോ​ഷ​മാ​യി. ഇനി നി​ങ്ങൾ രണ്ടു​പേ​രും​കൂ​ടി ഈ കട്ടി​ലിൽ കേ​റി​യി​രു​ന്നാൽ അമ്മാ​മ്മ​ക്കി​നി​യും സന്തോ​ഷ​വും.
ബാബു:
ഇദാ, ഞാ​നി​പ്പ​ഴേ കേ​റി​യി​രു​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. (കേറി ഒരു ഭാ​ഗ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നി​ട്ടു് സതിയെ നോ​ക്കി)
സതി:
(തലയും കഴു​ത്തും കു​ട​ഞ്ഞു് കല​ശ​ലാ​യി പരി​ഭ​വി​ച്ച മട്ടിൽ) ഞാ​നി​വി​ടെ നി​ല്ക്കി​ല്ല. ഇങ്ങ​നെ​ണ്ടോ ഒരു പരി​ഹാ​സം!
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
സതി, ഇങ്ങ​ട്ടു വന്നോ​ളൂ. ഇനി വിജയൻ പരി​ഹ​സി​ക്കി​ല്ല. എന്താ, വിജയൻ പറ​ഞ്ഞാ​ല​നു​സ​രി​ക്കാ​ത്ത​തു്?
ബാബു:
ഇല്ല​മ്മാ​മേ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
അനു​സ​ര​ണ​യി​ല്ലാ​ത്ത കു​ട്ടി​ക​ളോ​ടു് എനി​ക്കു് പി​ണ​ക്കാ​ണു്.
ബാബു:
അമ്മാ​മ്മ തല്ല്വോ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ ഒട്ടൊ​ന്നു വല്ലാ​താ​വു​ന്നു. സതി ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രെ അമ്പ​ര​ന്നു നോ​ക്കു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(വല്ലാ​യ്മ ആവു​ന്ന​തും മറ​ച്ചു​പി​ടി​ച്ചു്) വരൂ, മോളേ, ഇങ്ങ​ട്ട​ടു​ത്തു വരൂ.
സതി ശങ്കി​ച്ചു നി​ല്ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
വന്നോ​ളൂ, സതീ; ഈ അമ്മാ​മ്മ ഒന്നും ചെ​യ്യി​ല്ല;
സതി പതു​ക്കെ വരു​ന്നു; ബാ​ബു​വി​ന്റെ അടു​ത്തു നി​ല്ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
ഇവിടെ കേറി ഇരു​ന്നോ​ളൂ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വേണ്ട. ഇവിടെ അമ്മാ​മേ​ടെ അടു​ത്തു വന്നി​രി​ക്ക​ട്ടെ.
സതി ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രെ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു നോ​ക്കു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(കൈ നീ​ട്ടി) ഉം. വരൂ. ഇവിടെ വരൂ. (കട്ടി​ലിൽ സ്ഥലം കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു്) ഇവിടെ ഇരി​ക്കൂ.
ബാബു:
(സതി​യെ​പ്പി​ടി​ച്ച മുൻ​പോ​ട്ടു് തള്ളി) ചെ​ല്ലൂ, സതീ.
സതി മന​മ​ല്ലാ​മ​ന​സ്സോ​ടെ ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രു​ടെ അടു​ത്തേ​ക്കു് ചെ​ല്ലു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(വലിയ ആശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ) ഇവിടെ കേ​റി​യി​രി​ക്കൂ.
സതി ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രു​ടെ സമീപം ഇരി​ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
(കൈ​കൊ​ണ്ടു് മുഖം പൊ​ത്തി) മ്യാ, മ്യാ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(സതിയെ പി​ടി​ക്കു​ന്നു) അവ​നെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും കാ​ണി​ക്ക​ട്ടെ അങ്ങ​ട്ടു നോ​ക്കേ​ണ്ട… പി​ന്നെ, സതി കളി​ക്കാ​റി​ല്ലേ?
സതി തല കു​ലു​ക്കു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
എന്തൊ​ക്ക കളി​ക​ളാ​ണു്?
സതി:
കൈ​ക്കാ​ട്ടി​ക്ക​ളി കു​മ്മി, തൊ​ടു​ളി, പൂ​ത്താം​ക​ല്ലു്, സോസി അതൊ​ക്കെ കളി​ക്കും.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഇന്നു അമ്മാ​മ്മ പു​തി​യൊ​രു കളി പഠി​പ്പി​ച്ചു തര​ട്ടെ?
സതി സമ്മ​ത​ഭാ​വ​ത്തിൽ തല​യാ​ട്ടു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വിജയാ, അക​ത്തെ മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു ചെ​ന്നു് ആ സഞ്ചി​എ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു​വ​രു.
ബാബു ഓടി​പ്പോ​കു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(ബാ​ബു​വി​നോ​ടു്) സഞ്ചി തു​റ​ന്നു​നോ​ക്കാൻ പാ​ടി​ല്ല!
ബാബു:
(ഒരോ​ട്ട​ത്തി​നു തി​രി​ച്ചു​വ​രു​ന്നു) സഞ്ചി​മ​ലർ​ത്തി സതിയെ കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. (അക​ന്നു നി​ല്ക്കു​ന്നു.)
സതി:
(കട്ടി​ലിൽ​നി​ന്നു ചാ​ടി​യി​റ​ങ്ങു​ന്നു.) ഇങ്ങ​ട്ടു തരൂ.
ബാബു:
മ്യാ, മ്യാ.
സതി:
എന്നാൽ ഞാൻ കളി​ക്കി​ല്ല. ഞാൻ പൂ​വ്വാ​ണു്.
ബാബു:
(സഞ്ചി​യിൽ​നി​ന്നു രണ്ടു​മ​ണി നി​ല​ക്ക​ടല വാരി വാ​യി​ലാ​ക്കി ചവ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു്) മ്യാ, മ്യാ.
സതി:
വീ​ട്ടി​ലെ​ത്ത​ട്ടെ, ഞാ​ന​ച്ഛ​നോ​ടി​തൊ​ക്കെ പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ക്കും. എന്തൊ​രു കൊ​തി​യാ​ണു്;
ബാബു:
നി​ന​ക്കു് കൊ​തീ​ട്ടി​ല്ല​താ​നും.
സതി:
എനി​ക്കി​ത്രേം കൊ​തീ​ല്ല.
ബാബു:
ഓ ഹോ, അതു ഞാ​ന​റി​ഞ്ഞി​ല്ല; എന്നാ​ലി​തു് (സഞ്ചി​വെ​ച്ചു നീ​ട്ടു​ന്നു.)
സതി കൈയും നീ​ട്ടി വാ​ങ്ങാ​ന​ടു​ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
(സഞ്ചി കൊ​ടു​ക്കാ​തെ പി​ന്നി​ലോ​ട്ടു മാ​റി​നി​ന്നു്) മ്യാ​വ്, മ്യാ​വ്.
സതി:
ഇനി ഞാനതു വാ​ങ്ങി​ല്ല. ഞാൻ പൂ​വ്വാ​ണു് ഞാ​ന​ച്ഛ​നോ​ടു മു​ഴു​വ​നും പറയും. ഇവിടെ വന്ന​ത​റി​ഞ്ഞാൽ​ത്ത​ന്നെ അച്ഛൻ തല്ലും.
അതു​വ​രെ കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ കളി​ക​ണ്ടു സന്തോ​ഷി​ച്ച ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ പെ​ട്ടെ​ന്നു ഞെ​ട്ടു​ന്നു. മു​ഖ​ഭാ​വം മാ​റു​ന്നു.
ബാബു:
തല്ലു നി​ന​ക്കും കൊ​ള്ളും.
സതി:
ആർ​ക്കാ കൊ​ള്ളു​ന്ന​ത​പ്പോ​ക്കാ​ണാം. (പോകാൻ ഭാ​വി​ക്കു​ന്നു.)
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(തട​ഞ്ഞു്) വര​ട്ടെ, വര​ട്ടെ ഞാൻ പറയാം, വി​ജ​യ​നി​വി​ടെ വരു.
ബാബു അടു​ത്തു​ചെ​ല്ലു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
അതു ഞാൻ നി​ങ്ങൾ​ക്കു കളി​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി വാ​ങ്ങി​യ​താ​ണു്.
ബാബു:
ഇതു​കൊ​ണ്ടെ​ങ്ങ​ന്യാ കളി​യ്ക്ക്യാ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഞാൻ പറ​ഞ്ഞു​ത​രാം. അതു നേർ​പ​കു​തി​യാ​യി ഭാ​ഗി​ച്ചു നി​ങ്ങൾ​ക്കു രണ്ടാൾ​ക്കും തരാം. എന്നി​ട്ടു് ഒറ്റ​യും ഇര​ട്ട​യും പി​ടി​ക്ക​ണം. അറി​യി​ല്ലേ
സതി:
(സന്തോ​ഷി​ച്ചു്) ഓ! അറി​യാം. ഞാ​നെ​ന്നും ബാ​ബൂ​നെ തോ​ല്പ്പി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്.
ബാബു:
അതു കാ​ണി​ച്ചു​ത​രാം.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
സതി കേറി ഇവിടെ ഇരി​ക്കൂ.
രണ്ടു​പേ​രും കട്ടി​ലിൽ കേറി കളി​ക്കാൻ പാ​ക​ത്തിൽ ഇരി​ക്കു​ന്നു. ചാ​ത്തു​ണ്ണി നായർ സഞ്ചി​യി​ലെ നി​ല​ക്ക​ടല രണ്ടു​പേർ​ക്കും ഭാ​ഗി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. രണ്ടു പേരും കളി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്നു. താ​ന്താ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഓഹ​രി​യിൽ​നി​ന്നു് ഓരോ പിടി വാരി ഒറ്റ​യോ ഇര​ട്ട​യോ എന്നു ചോ​ദി​ക്കും. ഉത്ത​രം പറ​ഞ്ഞാൽ നി​ല​ത്തു​വെ​ച്ചു് എണ്ണും. ഫല​ത്തി​ന​നു​സ​രി​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കും; അല്ലെ​ങ്കിൽ വാ​ങ്ങും. ഇങ്ങ​നെ കളി വളരെ വാ​ശി​യാ​യി​ട്ടു തു​ട​രു​ന്നു. ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ അതു നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.
സതി:
(പെ​ട്ടെ​ന്നു്) നുണ! നുണ!
ബാബു:
അല്ല.
സതി:
തന്നെ.
ബാബു:
എണ്ണം ശരി​യാ​ണു്.
സതി:
അല്ല തെ​റ്റി​ച്ചു. നുണ
ബാബു:
ഞാൻ നുണ പറ​യി​ല്ല
സതി:
നീ നുണയേ ചറയു. ഞാൻ കണ്ടി​ല്ലേ നീ​യി​തിൽ​നി​ന്നു മാ​റ്റി വെ​ക്കു​ന്ന​തു്.
ബാബു:
നുണ.
സതി:
നുണ.
ബാബു:
(മുഖം കോ​ട്ടി) മ്യാ​വ്, മ്യാ​വ്
സതി:
(ശു​ണ്ഠി വന്നു്) ഞഞ്ഞ​ഞ​ഞ്ഞ​ഞ്ഞെ (ബാ​ബു​വി​ന്റെ തല​മു​ടി കേ​റി​പ്പി​ടി​ക്കു​ന്നു.)
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(പെ​ട്ടെ​ന്നു്) വര​ട്ടെ, വര​ട്ടെ, അതൊ​ന്നും പാ​ടി​ല്ല. കളി​യി​ലി​ങ്ങ​നെ പി​ണ​ങ്ങി​യാ​ലോ?
സതി:
ഇവൻ കള്ള​ക്ക​ളി കളി​ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
സതി​യാ​ണു് കള്ള​ക്ക​ളി കളി​ച്ച​തു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
സാ​ര​മി​ല്ല ഇനി മതി കളി​ച്ച​തു്. ആർ​ക്കെ​ങ്കി​ലും നഷ്ടം പറ്റി​യോ?
സതി:
എനി​ക്കാ അധികം.
ബാബു:
ആയി! അതു നി​ന്റെ മോ​ഹാ​ണു്. എനി​ക്കാ അധികം.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ആർ​ക്കാ​യാ​ലും വേ​ണ്ടി​ല്ല; കി​ട്ടി​യ​തു് അവ​ര​വ​രെ​ടു​ത്തോ​ളു. ഇനി കളി​ച്ച​തു മതി.
സതി:
(എഴു​ന്നേ​റ്റു കടല വാ​രി​യെ​ടു​ക്കു​ന്നു) മതി ഇവ​ന്റെ കുടെ ആരും കളി​ക്കി​ല്ല.
ബാബു:
നി​ന്റെ കൂടേം ആരും കളി​ക്കി​ല്ല. (എഴു​ന്നേ​റ്റു കടല വാ​രി​യെ​ടു​ക്കു​ന്നു.)
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
രണ്ടു​പേ​രും പു​റ​പ്പെ​ട്ട​താ​ണോ?
ബാബു:
ഞാൻ പോ​ണി​ല്ല.
സതി:
ഞാൻ പൂ​വ്വാ​ണു്. അച്ഛൻ വന്നാൽ അന്വേ​ഷി​ക്കും.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഇനി ഇട​യ്ക്കി​ടെ അമ്മാ​മ്മ​യെ കാണാൻ വരി​ല്ലേ?
സതി:
വരും (ബാ​ബു​വി​നോ​ടു്) എന്നെ വീ​ട്ടിൽ​കൊ​ണ്ടാ​ക്കി​ത്ത​രൂ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഇത്ര വല്യ പേ​ടി​യാ​ണോ സതി​ക്കു്? ഈ ഇട​വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ ഒരോ​ട്ടം വെ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്താൽ പോരേ?
ബാബു:
(തല​കു​ലു​ക്കി) ഓ! പി​ന്ന്യാ​രു വേണം?
സതി:
അമ്മ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടാ​ണു്. പശു കു​ത്താൻ വരു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ശരി​യാ​ണു്. വിജയൻ അവളെ വീ​ട്ടി​ലാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്കൂ.
സതി കട​ല​യും വാ​രി​പ്പി​ടി​ച്ചു് മുൻ​പിൽ നട​ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
(പി​ന്നാ​ലെ പോ​കു​ന്നു. കു​റ​ച്ചു ചെ​ന്ന​പ്പോൾ മു​ഖം​കൊ​ണ്ടു ഗോ​ഷ്ടി​കാ​ണി​ച്ചു) മ്യാ​വ്, മ്യാ​വ്, സതി ശു​ണ്ഠി​പി​ടി​ച്ചു തി​രി​ഞ്ഞു​നി​ല്ക്കു​ന്നു. ബാബു പി​ന്നോ​ക്കം നട​ക്കു​ന്നു, സതി ഒന്നു കൊ​ഞ്ഞ​നം​കു​ത്തി കട​ന്നു​പോ​കു​ന്നു.
ബാബു:
(തി​രി​ഞ്ഞു ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രെ നോ​ക്കി) അമ്മാ​മേ ഇദാ, എത്തി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു. (പോ​കു​ന്നു.)
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ കു​ട്ടി​കൾ പോ​കു​ന്ന​തും നോ​ക്കി അങ്ങ​നെ ഇരി​ക്കു​ന്നു. അവർ കട​ന്നു​പോ​കും​തോ​റും ആ മു​ഖ​ത്തെ പ്ര​സാ​ദം കു​റ​ഞ്ഞു​വ​രു​ന്നു. ചി​ന്താ​മ​ഗ​ന​നാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.
രാമൻ:
(അക​ത്തു​നി​ന്നു കട​ന്നു​വ​രു​ന്നു. കട്ടി​ലി​ന്റെ മു​ക​ളി​ലും നി​ല​ത്തും മറ്റും നോ​ക്കി) അയ്യ​യ്യേ! ഈ കട്ടി​ലി​ന്റെ മു​ക​ളി​ലും നി​ല​ക്ക​ട​ല​ത്തൊ​ണ്ടാ​ക്കി​യ​താ​രാ? (കട്ടി​ലിൽ​നി​ന്നു് ഓരോ​ന്നാ​യി പെ​റു​ക്കു​ന്നു.)
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(ശാ​ന്ത​സ്വ​ര​ത്തിൽ) അതാ കു​ട്ടി​ക​ളാ​ണു് രാമാ.
രാമൻ:
അതതേ, ഞാൻ കേ​ട്ടു ബഹളം. എന്തൊ​രു ബഹ​ളാ​യി​രു​ന്നു! (കട​ല​ത്തൊ​ണ്ടു പെ​റു​ക്കി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു കി​ട​ക്ക​വി​രി​യി​ലെ പൊടി തട്ടി​ക്ക​ള​യു​ന്നു.) കാ​ക്ക​യ്ക്കി​രി​ക്കാൻ സ്ഥലം കൊ​ടു​ത്താൽ…
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(രാ​മ​ന​തു പറ​ഞ്ഞു മു​ഴു​മി​ക്കു​ന്ന​തു തീരെ ഇഷ്ട​മ​ല്ലാ​ത്ത നി​ല​യിൽ) അപ്പോൾ രാമാ, അവ​രി​ന്ന​ലെ വരു​മെ​ന്ന​ല്ലേ എഴു​തി​യ​തു്?
രാമൻ:
അതേ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഇന്നി​ത്ര നേ​രാ​യി​ട്ടും വന്നി​ല്ല​ല്ലോ.
രാമൻ:
അതാ ഞാനും വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. വരും. വരാ​ണ്ടി​രി​ക്കി​ല്ല.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഉം. (മൂ​ളു​ന്നു.)
രാമൻ:
ചെറിയ കു​ട്ടീ​ള്ള​ത​ല്ലേ? വി​ചാ​രി​ക്കു​മ്പോ​ലെ ചേരാൻ തര​പ്പെ​ടി​ല്ല.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
നേ​രാ​ണു്. എനി​ക്കു വി​ജ​യ​ന്റെ ആ കു​ട്ടി​യെ ഒന്നു കാണണം. സു​ഖ​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ഒന്ന​വി​ടം​വ​രെ പോ​കാ​യി​രു​ന്നു.
രാമൻ:
ഈ വി​ചാ​രം വരു​മ്പ​ഴ​യ്ക്കു് വയ്യാ​താ​യ​ല്ലോ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(വീ​ണ്ടും മു​ളു​ന്നു) ഉം.
രാമൻ:
വേ​ദ​ന​യെ​ങ്ങി​നേ​ണ്ടു്?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വേ​ദ​ന​യോ? ഒരു​ഭാ​ഗ​ത്ത​തും!
രാമൻ:
ഞാ​നൊ​ന്നു തീ​വ​ണ്ടി​യാ​പ്പീ​സ്സു​വ​രെ പോ​യി​ട്ടു വര​ട്ടെ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വേണ്ട. അവനു് വഴി​യ​റി​യി​ല്ലേ?
രാമൻ:
ഇന്നു വരും, വരാ​ണ്ടി​രി​ക്കി​ല്ല. വര​ണ​ന്നൊ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു കേൾ​ക്കാൻ കാ​ത്താ​രി​ക്ക്യാ​ണ​വ​രു് (നി​ല​ത്തെ കട​ല​ത്തൊ​ണ്ടും​കൂ​ടി പെ​റു​ക്കി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു് അക​ത്തേ​ക്കു പോ​കു​മ്പോൾ) ഇവിടെ ഒന്ന​ടി​ക്ക​ണം. (പോ​കു​ന്നു.)
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ വീ​ണ്ടും വി​ചാ​ര​മ​ഗ്ന​നാ​വു​ന്നു. ബാബു തി​രി​ച്ചു​വ​രു​ന്നു. മു​ഖ​ത്തൊ​രു കു​ള്ള​ച്ചി​രി​യു​ണ്ടു്.
ബാബു:
അമ്മാ​മേ, അമ്മാ​മേ. ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ ബാ​ബു​വി​നെ നോ​ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
ഇതാ, അമ്മാ​മേ, ഒരു ചോ​ദ്യം?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
എന്താ, വിജയാ?
ബാബു:
ഈ അമ്മാ​മ്മ എന്നെ വി​ജ​യ​നെ​ന്ന​ല്ലാ​തെ വി​ളി​ക്കി​ല്ല.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
എനി​ക്കാ പേര് വളരെ ഇഷ്ട​മാ​ണു്.
ബാബു:
അതെ​ന്താ അമ്മാ​മേ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
അങ്ങ​നെ​യാ​ണു്.
ബാബു:
അമ്മാ​മേ​ടെ മക​ന്റെ പേ​രെ​ന്താ​ണു്?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ അസ്വ​സ്ഥ​നാ​വു​ന്നു.
ബാബു:
അമ്മാ​മ്മ പറ​യി​ല്ലേ? (അടു​ത്തേ​ക്കു ചെ​ല്ലു​ന്നു.)
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
പറയാം.
ബാബു:
വി​ജ​യ​നെ​ന്നാ​ണോ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
അതേ.
ബാബു:
അങ്ങ​നെ വര​ട്ടെ… ആ പേരു് എനി​ക്കി​ഷ്ട​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും അമ്മാ​മ്മ​യെ​ന്നെ വി​ജ​യ​നെ​ന്നു​ത​ന്നെ വി​ളി​ച്ചോ​ളൂ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വിജയൻ ഇവിടെ വന്നി​രി​ക്കൂ.
ബാബു:
വര​ട്ടെ, ഞാൻ ചോ​ദ്യം ചോ​ദി​ച്ചി​ല്ല​ല്ലോ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ചോ​ദി​ച്ചോ​ളൂ.
ബാബു:
എന്റെ ഈ രണ്ടു കീ​ശ​യി​ലും ഓരോ സാ​ധ​ന​മു​ണ്ടു്. ഏതാ അമ്മാ​മ്മ​യ്ക്കു വേ​ണ്ട​തു്?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
രണ്ടും വേണം. (വി​ജ​യ​ന്റെ മു​ഖ​ത്തു​നോ​ക്കി ചി​രി​ക്കു​ന്നു.)
ബാബു:
അതു പറ്റി​ല്ല; ഏതെ​ങ്കി​ലും ഒന്നു പറയണം.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
എനി​ക്കു വല​ത്തെ കീ​ശ​യി​ലേ​തു മതി.
ബാബു:
ഓ! അമ്മാ​മ്മ​യ്ക്കു വല്ലാ​ത്ത സാ​മർ​ഥ്യ​മാ​ണു്? (വല​ത്തെ കീ​ശ​യിൽ​നി​ന്നു് ഒരു കട​ലാ​സു് വലി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ന്നു.)
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഇനി മറ്റേ​ക്കീ​ശ​യി​ലെ​ന്താ​ണു്?
ബാബു:
നി​ല​ക്ക​ടല; അത​മ്മാ​മ​യ്ക്കു വേ​ണ്ട​ല്ലോ. (കൈ​യി​ലെ കട​ലാ​സു നീ​ട്ടി.) ഇതാ അമ്മാ​മേ​ടെ സാധനം അമ്മാ​മ്മ എടു​ത്തോ​ളൂ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
അതെ​ന്താ​ണു്?
ബാബു:
കത്തു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
കത്തോ? ആർ​ക്കു്?
ബാബു:
അമ്മാ​മ്മ​ക്കു​ള്ള​താ​ണു്. (ചാ​ത്തു​ണ്ണി ആർ​ത്തി​യോ​ടെ വാ​ങ്ങു​ന്നു.) ഇവി​ടു​ത്തെ പടി​ക്കൽ​നി​ന്നു തപാൽ​ശി​പാ​യി എന്നെ ഏല്പി​ച്ച​താ​ണു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ കണ്ണ​ട​യെ​ടു​ത്തു​വെ​ച്ചു കത്തു പൊ​ളി​ച്ചു വാ​യി​ക്കു​ന്നു. വാ​യി​ക്കു​ന്തോ​റും മു​ഖ​ഭാ​വം മാ​റി​വ​രു​ന്നു. കണ്ണിൽ വെ​ള്ളം നി​റ​യു​ന്നു. ബാബു കട്ടി​ലിൽ കേ​റി​യി​രു​ന്നു് അമ്പ​ര​പ്പോ​ടെ ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രു​ടെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്കു നോ​ക്കു​ന്നു. ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ കത്തു വാ​യി​ച്ചു തീർ​ന്നു് കത്തു​കൊ​ണ്ടു് കണ്ണു​പൊ​ത്തി കി​ട​ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
(ഒന്നും മന​സ്സി​ലാ​വാ​ത്ത മട്ടിൽ വി​ളി​ക്കു​ന്നു.) അമ്മാ​മേ, അമ്മാ​മേ
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(തൊ​ണ്ട​യി​ട​റി) എന്താ?
ബാബു:
എന്തി​നാ അമ്മാ​മ്മ കര​യു​ന്ന​തു്?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ ഒന്നും പറ​യാ​തെ കത്തു് ബാ​ബു​വി​ന്റെ കൈയിൽ കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
(വാ​ങ്ങി വാ​യി​ച്ചു​നോ​ക്കു​ന്നു.) അയ്യ​യ്യോ ഇതി​നാ​ണോ അമ്മാ​മ്മ കര​യു​ന്ന​തു്? ഇതാ​രു​ടെ കത്താ​ണ​മ്മാ​മേ… അമ്മാ​മേ​ടെ മക​ന്റെ കത്താ​ണോ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ അതേ എന്നർ​ഥ​ത്തിൽ തല​കു​ലു​ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
(കട​ലാ​സിൽ​നി​ന്നു കണ്ണെ​ടു​ക്കാ​തെ) പാവം! അമ്മാ​മേ​ടെ മകനു് അമ്മാ​മ്മ​യോ​ടു് എന്തൊ​രു സ്നേ​ഹ​മാ​ണു്? ഇതെ​ന്തി​നാ അമ്മാ​മേ, മാ​പ്പു​കൊ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു് എഴു​തി​യ​തു്? ഏ? അമ്മാ​മേ! അമ്മാ​മേ! (ബാബു ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രു​ടെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്കു സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കു​ന്നു. ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ മു​ണ്ടു കൊ​ണ്ടു് മുഖം മറ​ച്ചു് കി​ട​ക്കു​ക​യാ​ണു്. ബാബു എഴു​ന്നേ​റ്റു ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രു​ടെ തല വെച്ച ഭാ​ഗ​ത്തു ചെ​ന്നു നിൽ​ക്കു​ന്നു. എന്നി​ട്ടു തല പതു​ക്കെ തട​വി​ക്കൊ​ണ്ടു വി​ളി​ക്കു​ന്നു.) അമ്മാ​മേ, അമ്മാ​മേ!
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ മു​ഖ​ത്തു​നി​ന്നു മു​ണ്ടു മാ​റ്റി വി​ജ​യ​നെ നോ​ക്കു​ന്നു. കണ്ണു​കൾ ചു​വ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്. കണ്‍പീ​ലി​കൾ നന​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. മു​ഖ​ത്തെ കരു​വാ​ളി​പ്പു് ഇര​ട്ടി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.
ബാബു:
അമ്മാ​മ്മ എന്തി​നാ കര​യു​ന്ന​തു്? അമ്മാ​മ്മേ​ടെ മക​ന്റെ കു​ട്ടി​ക്കൂ് സു​ഖ​ക്കേ​ടാ​ണെ​ന്നു് എഴു​തി​യ​തു​കൊ​ണ്ടോ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(പ്ര​യാ​സ​പ്പെ​ട്ടു്) അതേ.
ബാബു:
സാ​ര​മി​ല​മ്മാ​മേ. അതു വേഗം സു​ഖാ​വും. എന്നി​ട്ടു് എല്ലാ​വ​രും ഒരു​മി​ച്ചു വരു​മെ​ന്ന​ല്ലേ! എഴു​തി​യ​തു്?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ തല​കു​ലു​ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
അമ്മാ​മ്മേ​ടെ മകനും മക​ന്റെ മകനും എല്ലാം​കൂ​ടി വന്നാൽ എന്തു രസ​മാ​യി​രി​ക്കും! കു​ട്ടി​ക്കു് എത്ര വയ​സ്സു​ണ്ട​മ്മാ​മേ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
കഷ്ടി​ച്ചു് രണ്ടു​മാ​സ​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും.
ബാബു:
ബലേ, അവൻ മലർ​ന്നു​കി​ട​ന്നു കളി​ക്കു​മ്പോൾ ഞാൻ ഓട​ക്കു​ഴൽ വാ​യി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കും. അതു കേ​ട്ടു കയ്യും കാലും കു​ട​ഞ്ഞു് അവൻ കളി​ക്കും പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്കും. ഇല്ലേ, അമ്മാ​മ്മേ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഉം.
ബാബു:
വലു​താ​യാൽ ഞാ​ന​വ​നെ ഒാ​ട​ക്കു​ഴൽ വാ​യി​ക്കാൻ പഠി​പ്പി​ക്കും. (കു​റ​ഞ്ഞൊ​ന്നാ​ലോ​ചി​ച്ചു) അമ്മാ​മേ, അവ​രൊ​ക്കെ വന്നാൽ​പി​ന്നെ ഞാൻ പതി​വാ​യി​ട്ടി​വി​ടെ വരി​ല്ല;
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വരണം. എന്റെ വിജയൻ എന്നും വരണം… എപ്പോ​ഴും വരണം… കേ​ട്ടോ വിജയാ. (അടു​പ്പി​ച്ചു പി​ടി​ക്കു​ന്നു.) വിജയൻ വരാ​തി​രി​ക്ക​രു​തു്. (മു​ഖ​ത്തു പാ​ര​വ​ശ്യ​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി) വരി​ല്ലേ
ബാബു:
വരും. (ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രെ അടി​മു​ടി നോ​ക്കു​ന്നു) എന്താ അമ്മാ​മേ, അമ്മാ​മ്മ​യ്ക്കു് ഇത്ര പെ​ട്ടെ​ന്നു വേദന വന്ന​തു്? വല്ലാ​തെ​യു​ണ്ടോ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഉണ്ടു്.
ബാബു:
മരു​ന്നു​കു​ടി​ച്ചി​ട്ടൊ​നും സു​ഖ​ല്ല്യേ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഇല്ല.
ബാബു:
(ചാ​ത്തു​ണ്ണി​യു​ടെ പ്ര​കൃ​തം കണ്ടു് ആക​പ്പാ​ടെ പരി​ഭ്ര​മി​ക്കു​ന്നു.) അമ്മാ​മ്മ​യ്ക്കു് ഞാൻ ഉഴി​ഞ്ഞു​ത​ര​ട്ടെ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഈ വേദന ഉഴി​ഞ്ഞാൽ മാ​റി​ല്ല മോനേ.
രാമൻ:
(ഒരു കപ്പിൽ എന്തോ മരു​ന്നു കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്നു. പെ​ട്ടെ​ന്നു ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രു​ടെ പ്ര​കൃ​തം മാ​റി​ക്ക​ണ്ടു് അമ്പ​ര​ക്കു​ന്നു.) അല്ല, വേദന പി​ന്നേം അധി​കാ​യോ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല.
രാമൻ:
ഈ മരു​ന്നു കു​ടി​ക്ക​ണം.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല.
ബാബു:
അമ്മാ​മേ, അമ്മാ​മേ!
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
എന്താ?
ബാബു:
(രാ​മ​ന്റെ കൈ​യിൽ​നി​ന്നു മരു​ന്നു വാ​ങ്ങു​ന്നു. നെ​റ്റി​ത​ട​വി​ക്കൊ​ണ്ടു്) അമ്മാ​മ്മ ഈ മരു​ന്നു കു​ടി​ക്കൂ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി ചാ​രി​ക്കി​ട​ന്ന കി​ട​പ്പിൽ​ത്ത​ന്നെ വായ തു​റ​ന്നു കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. ബാബു മരു​ന്നു് വായിൽ ഒഴി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. ചാ​ത്തു​ണ്ണി മരു​ന്നു് കഴി​ച്ചു് ബാ​ബു​വി​നെ ഒരു കൈ​കൊ​ണ്ടു് തന്നി​ലേ​ക്ക​ടു​പ്പി​ച്ചു് പി​ടി​ച്ചു മുഖം അവ​ന്റെ നെ​ഞ്ചിൽ അമർ​ത്തി വെ​ച്ചു് അന​ങ്ങാ​തെ കി​ട​ക്കു​ന്നു. രാമൻ ബാ​ബു​വി​ന്റെ കൈ​യിൽ​നി​ന്നു കപ്പു വാ​ങ്ങി പക​ച്ചു​നി​ല്ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
അമ്മാ​മ്മേ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(തല​യു​യർ​ത്തു​ന്നു. കണ്ണു​കൾ നന​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്.) വിജയാ, വിജയൻ വീ​ട്ടിൽ പോ​യി​ട്ടു വരൂ.
ബാബു:
വേ​ണ്ട​മ്മാ​മ്മേ!
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വേണം, നി​ന്നെ അവിടെ അന്വേ​ഷി​ക്കി​ല്ലേ?
ബാബു:
സാ​ര​മി​ല്ല,
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വിജയൻ പോ​യി​ട്ടു് അല്പം കഴി​ഞ്ഞു​വ​രൂ. അമ്മാ​മ്മ​യ്ക്കു വയ്യ. ഇത്തി​രി ഒന്നു കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങി​യാൽ ആശ്വാ​സം കി​ട്ടും. അമ്മാ​മ്മ ഉണ​രു​മ്പോ​ഴേ​ക്കു വരൂ.
ബാബു:
എന്നാൽ അമ്മാ​മ്മ ഉറ​ങ്ങി​ക്കോ​ളു. ഞാൻ പോ​യി​ട്ടു് വരാം. അമ്മാ​മ്മ​യ്ക്കു ഉറ​ക്കം വരു​ന്ന​തു​വ​രെ ഞാ​നി​വി​ടെ​യി​രു​ന്നു് ഉഴി​ഞ്ഞു​ത​ര​ട്ടെ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വേണ്ട. അമ്മാ​മ്മ​യ്ക്കു് ഉഴി​ഞ്ഞാൽ മാ​റു​ന്ന വേ​ദ​ന​യ​ല്ല. (തല​മു​ടി തൊ​ട്ടു​ഴി​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു്) വിജയൻ പോ​യി​ട്ടു വരൂ… ഉണർ​ന്നാൽ അമ്മാ​മ്മ കാ​ത്തി​രി​ക്കും. (അതു പറ​യു​മ്പോൾ കണ്ഠം ഇട​റു​ന്നു.).
ബാബു:
ഞാൻ വേ​ഗ​ത്തി​ലു് വരും. (പോ​കു​ന്നു.)
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ ബാ​ബു​വി​നെ ഇമ​വെ​ട്ടാ​തെ നോ​ക്കു​ന്നു. ബാബു ഒന്നു​ര​ണ്ടു തവണ സം​ശ​യി​ച്ചി​ട്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ തി​രി​ഞ്ഞു​നി​ന്നു നോ​ക്കു​ന്നു. ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ ആ കി​ട​പ്പിൽ​നി​ന്നു​ത​ന്നെ താ​ഴോ​ട്ടു നി​ര​ങ്ങി കട്ടി​ലിൽ മലർ​ന്നു കി​ട​ക്കു​ന്നു.
രാമൻ:
(തല​യി​ണ​യെ​ടു​ത്തു​വെ​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു.) എന്താ ഇത്ര പെ​ട്ടെ​ന്നു് സു​ഖ​ക്കേ​ട​ധി​ക​മാ​യ​തു്?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല.
രാമൻ:
ഞാ​നൊ​ന്നു തീ​വ​ണ്ടി​യാ​പ്പീ​സി​ലോ​ളം പോ​ണെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ച​താ​യി​രു​ന്നു. അവ​രാ​രെ​ങ്കി​ലും ഈ വണ്ടി​ക്കു വരാ​തി​രി​ക്കൂ​ല്ല.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വേണ്ട രാമാ, നീ പോ​ണ്ടാ, കത്തു വന്നി​രി​ക്കു​ന്നു.
രാമൻ:
എന്താ വിവരം?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
അവ​ന്റെ കു​ട്ടി​ക്കു ദണ്ണാ​ണ​ത്രേ. അതു മാ​റീ​ട്ടു പു​റ​പ്പെ​ടു​മെ​ന്നു്.
രാമൻ:
ഞാ​ന​പ്പ​ഴും പറ​ഞ്ഞി​ല്ലേ? വല്ല മു​ട​ക്കാ​വു​മി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അവ​രൊ​ക്കെ ഇന്ന​ലെ ഇവിടെ എത്തു​മാ​യി​രു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(നെ​ടു​വീർ​പ്പു്) ഉം. അവ​നെ​ങ്കി​ലും ഒന്നു വരാ​യി​രു​ന്നു.
രാമൻ:
അതെ​ങ്ങി​ന്യാ ചെറിയ കു​ട്ട്യെ കാ​ണ​ണ​ന്ന​ല്ലേ, എഴു​തി​യ​തു്? സു​ഖ​ക്കേ​ടി​ന്റെ വി​വ​ര​മൊ​ന്നും അറി​യി​ച്ചി​ട്ടു​മി​ല്ല…
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ശരി​യാ​ണു്.
രാമൻ:
അപ്പോൾ കു​ട്ടീ​ടെ ദണ്ണം​മാ​റി വേ​ഗ​ത്തിൽ പു​റ​പ്പെ​ടാൻ കഴി​യാ​ഞ്ഞി​ട്ടു് അവ​രൊ​ക്കെ അവിടെ കി​ട​ന്നു തെ​ര​ക്കു കൂ​ട്ടു​ന്നു​ണ്ടാ​വും.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
രാമാ, ആരു് എവിടെ കി​ട​ന്നു തെ​ര​ക്കു​കൂ​ട്ടീ​ട്ടും കാ​ര്യ​മി​ല്ല. അവരെ കാ​ണാ​തെ മരി​ക്കാ​നാ​ണു് യോ​ഗ​മെ​ങ്കിൽ അങ്ങ​നെ വരും.
രാമൻ:
എന്തൊ​ക്ക്യാ ഈ പറ​യു​ന്ന​തു്?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
രാമാ, ഇതൊ​ന്നും എന്നെ​സ്സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു് ഒട്ടും അധി​ക​മ​ല്ല. കണ്ടി​ല്ലേ, ഈ കാലു് അതു ചത്തു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. ഇനി​യ​തു​കൊ​ണ്ടൊ​രു പ്ര​യോ​ജ​ന​വു​മി​ല്ല. എന്ന​ല്ല, അതി​ന്റെ വേദന സഹി​ക്കാ​നും വയ്യ… (അസ​ഹ്യ​മായ ദുഃഖം ഭാ​വി​ക്കു​ന്നു) രാമാ, നീ​യ​റി​യി​ല്ല; ആ കാ​ലു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് ദു​ഷ്കൃ​ത​ങ്ങ​ള​ധി​ക​വും ചെ​യ്ത​തു്. എത്ര ആളു​ക​ളെ ഞാ​ന​തു​കൊ​ണ്ടു ചവി​ട്ടീ​ട്ടു​ണ്ടു്! എത്ര ആളു​ക​ളെ അവ​ശ​രാ​ക്കീ​ട്ടു​ണ്ടു്! അവർ​ക്കും അവ​രു​ടെ കു​ടും​ബ​ത്തി​നും നേ​രി​ട്ട വേദന (പല്ലു​ക​ടി​ച്ചു സഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു്) ഒരു നി​മി​ഷം​കൊ​ണ്ടു ഞാ​നി​പ്പ​ഴ​നു​ഭ​വി​ച്ചു തീർ​ക്കു​ന്നു. കൊ​ടു​ത്ത​തു കി​ട്ടും, രാമാ… വെ​റു​തെ​യും ചി​ല​പ്പോൾ ഞാ​നാ​ളു​ക്ക​ളെ​ച​വി​ട്ടീ​ട്ടു് ചാ​ത്തു​ണ്ണി ഹേ​ഡി​ന്റെ ഭര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു, രാമാ, അന്നു്…
രാമൻ:
അതൊ​ന്നും ഇപ്പൊ​ഴാ​ലോ​ചി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ല്ല.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഇനി എന്താ​ലോ​ചി​ച്ചാ​ലും ആലോ​ചി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും സമാ​ണു്. എനി​ക്കു മു​ത​ലും പലി​ശ​യും കൂ​ട്ടു​പ​ലി​ശ​യും റൊ​ക്കം കി​ട്ടാൻ തു​ട​ങ്ങി (തൊ​ണ്ട​യി​ട​റി) രാമാ, ഞാ​നെ​ന്റെ മക്ക​ളെ കാ​ണി​ല്ല.
രാമൻ:
എന്താ ഇവി​ടു​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തു്?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഇല്ല, രാമാ. പല മക്ക​ളേ​യും ഞാൻ അനാ​ഥ​രാ​ക്കി​ട്ടു​ണ്ടു്. അപ്പോൾ, എനി​ക്കു് ഒടു​വിൽ ദശ​ര​ഥ​ന്റെ അനു​ഭ​വം വരണം… അതേ; അതു വരും തീർ​ച്ച… (മുഖം പൊ​ത്തി മലർ​ന്നു, നി​ശ്ച​ല​നാ​യി കി​ട​ക്കു​ന്നു. ദീർ​ഘ​ശ്വാ​സം വി​ടു​മ്പോൾ മാർ​ത്ത​ടം ഉയ​രു​ക​യും താ​ഴു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​തു വ്യ​ക്ത​മാ​യി കാണാം.)
രാമൻ:
ഇവി​ടു​ന്നു് അങ്ങി​നെ​യൊ​ന്നും വ്യ​സ​നി​ക്ക​രു​തു്. വി​വ​ര​ത്തി​നൊ​രു കത്തെ​ഴു​തി​യാൽ വേ​ഗ​ത്തി​ല​വ​രൊ​ക്കെ എത്തി​ച്ചേ​രും.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വേണ്ട, രാമാ. വളരെ വൈ​കി​പ്പോ​യി എന്റെ വിധി ഞാൻ തന്നെ അനു​ഭ​വി​ക്ക​ട്ടെ. അതിനെ മാ​റ്റാ​രെ​ന്തി​നു ശ്ര​മി​ക്ക​ണം ആവൂ! എനി​ക്കെ​ന്തോ വല്ലാ​ത്ത വല്ലാ​യ്മ അകവും പു​റ​വും നീ​റു​മ്പോ​ലെ തോ​ന്നു​ന്നു. ഒന്നു വീശൂ രാമാ.
രാമൻ വി​ശ​റി​യെ​ടു​ത്തു വീ​ശു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഈശ്വ​രാ, ഭഗ​വാ​നേ?
രാമൻ:
ഇവി​ടു​ന്നൊ​രി​ക്ക​ലും ജപി​ക്കു​ന്ന​തു കേൾ​ക്കാ​റി​ല്ല!
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(അർ​ത്ഥ​ഗർ​ഭ​മാ​യി മൂ​ളു​ന്നു.) ഉം.
രാമൻ:
ജപി​ക്കു​ന്ന​തു നല്ല​താ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
നല്ല​താ​ണെ​ങ്കിൽ അതും ആവ​ട്ടെ. ഈശ്വ​രാ ഭഗ​വാ​നേ! (ക്ലേ​ശി​ച്ചാ​ണു് ശബ്ദം പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്.)
രം​ഗ​ത്തി​ലെ വെ​ളി​ച്ചം പതു​ക്കെ​പ്പ​തു​ക്കെ കു​റ​യു​ന്നു.

—യവനിക—

Colophon

Title: Attupōya kaṇṇi (ml: അറ്റു​പോയ കണ്ണി).

Author(s): Thikkodiyan.

First publication details: Mathrubhumi Books; Kozhikode, Kerala; 1; 2011.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Play, Thikkodiyan, തി​ക്കോ​ടി​യൻ, അറ്റു​പോയ കണ്ണി, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: August 10, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author/inheritors. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-SA 4​.0). Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Lars Tiller painting, a painting by Lars Tiller (1924–1994). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: Staffers at River Valley; Typesetter: CVR; Digitizer: KB Sujith; Encoding: CVR.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download PDF.