SFNസാ​യാ​ഹ്ന ഫൌ​ണ്ടേ​ഷൻ
images/tkn-chuvanna-kadal-cover.jpg
Late Autumn Plant, embroidery and mixed technique on fabric by Paul Klee (1879–1940).
പതി​നാ​റു്

കരി​ങ്കൽ​പ്പാ​റ​യു​മാ​യി നി​ര​ന്ത​ര​സ​മ്പർ​ക്ക​മു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടാ​വ​ണം, ഫർ​ണാ​ണ്ട​സ്സി​ന്റെ മന​സ്സി​ന്നു കടു​പ്പം കൂടി. വെ​ട്ടാൻ കൊ​ണ്ടു​പോ​വു​ന്ന ആടു​ക​ളു​ടെ കര​ച്ചിൽ കേ​ട്ടാൽ മന​സ്സി​നി​പ്പോൾ ഒട്ടും വിഷമം തോ​ന്നാ​റി​ല്ല. കടൽ​ത്തി​ര​ക​ളി​ലും കട​ലോ​ര​ത്തെ കു​ടി​ലു​ക​ളി​ലും പണ്ടൊ​ക്കെ മന​സ്സു പരി​ഭ്ര​മി​ച്ചോ​ടാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇന്നു് ഒന്നി​ലും പരി​ഭ്ര​മ​മി​ല്ല. ഒന്നും ചി​ന്തി​ക്കാ​റു​മി​ല്ല. ഇട​യ്ക്കി​ട​യ്ക്കു് ആരോ ചെ​വി​യിൽ മന്ത്രി​ക്കും​പോ​ലെ തോ​ന്നും.

രക്ഷ​പ്പെ​ട​ണം.

രാ​ത്രി​യാ​യാൽ കൈകളെ ബന്ധി​ച്ച ചങ്ങല പി​ടി​ച്ചു പി​രി​യു​ട​ച്ചു നോ​ക്കും. അതൊ​ന്നു​പൊ​ട്ടി​യെ​ങ്കിൽ! പലതും ചെ​യ്യാ​നു​ണ്ടു്. യൗവനം ഇങ്ങ​നെ ചങ്ങ​ല​ക്കു​ടു​ക്കിൽ കി​ട​ന്നു ദ്ര​വി​ച്ചു​പോ​കാ​നു​ള്ള​താ​ണോ? അഭി​ലാ​ഷ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ മന​സ്സിൽ തളം​കെ​ട്ടി​നി​ന്നു വറ്റി​പ്പോ​കു​മോ? അതാ​ണു് ഭയം.

എട്ടു​കൊ​ല്ലം കഴി​ഞ്ഞു.

ഇരു​മ്പു​പ​ട്ട​യി​ട്ടു ഭാരം കേ​റ്റി​യു​രു​ളു​ന്ന കാ​ള​വ​ണ്ടി​ച്ച​ക്രം പോലെ കാലം ജീ​വി​ത​ത്തി​ലൂ​ടെ അരി​ച്ച​രി​ച്ചു നീ​ങ്ങി. ഒന്നി​നും ഒരു മാ​റ്റ​മി​ല്ല. ചു​റ്റു​പാ​ടൊ​ക്കെ അങ്ങ​നെ​ത്ത​ന്നെ​യു​ണ്ടു്. പക്ഷെ, അറ​വു​കാ​രൻ പരൈ​ര​യു​ടെ ഭാര്യ മക്ക​ളെ പെ​റ്റു​കൂ​ട്ടു​ന്നു. ആദ്യ​മാ​ദ്യം പി​റ​ന്ന​തു വലു​താ​വു​ന്നു. അതു മാ​ത്ര​മാ​ണു് മാ​റ്റ​ത്തി​ന്റെ തെ​ളി​വു്. ഗോ​വ​യ്ക്കു പു​റ​ത്തു​ള്ള ലോ​ക​ത്തി​ലും ഇങ്ങ​നെ​യാ​ണോ? സ്ത്രീ​കൾ പ്ര​സ​വി​ക്കു​ന്ന​തി​ലും കു​ഞ്ഞു​ങ്ങൾ വലു​താ​വു​ന്ന​തി​ലും കവി​ഞ്ഞ മാ​റ്റ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ലേ?

ഫർ​ണാ​ണ്ട​സ് അറി​യു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു മാ​ത്രം. മി​ന്നൽ വേ​ഗ​ത്തി​ലാ​ണു് മാ​റ്റ​ങ്ങൾ സം​ഭ​വി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഗോ​വ​യിൽ​പ്പോ​ലും പുതിയ മാ​റ്റ​ത്തി​ന്റെ കു​ലു​ക്ക​ങ്ങൾ അനു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ടു.

കഴി​ഞ്ഞ എട്ടു​കൊ​ല്ല​ത്തി​നി​ട​യ്ക്കു് മൂ​ന്നു​ത​വണ ഗോ​വാ​തു​റ​മു​ഖ​ത്തു കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രു​ടെ പട​ക്ക​പ്പ​ലു​കൾ പീ​ര​ങ്കി​യു​ണ്ട​ക​ളു​തിർ​ത്തു. നങ്കൂ​ര​മി​ട്ടു നിൽ​ക്കു​ന്ന കപ്പ​ലു​ക​ളിൽ പലതും വെ​ണ്ണീ​റാ​യി. പോർ​ച്ചു​ഗ​ലി​ലേ​ക്കു കട​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​കാൻ ശേ​ഖ​രി​ച്ചു​വെ​ച്ച വി​ല​പി​ടി​പ്പു​ള്ള സാ​ധ​ന​ങ്ങൾ​പ​ല​തും കൊ​ള്ള​ചെ​യ്തു. കപ്പ​ലു​ക​ളി​ലും തു​റ​മു​ഖ​ത്തും ജോലി ചെ​യ്യു​ന്ന അടി​മ​ക​ളെ മോ​ചി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി.

കറു​ത്ത മനു​ഷ്യ​രു​ടെ കര​ബ​ല​ത്തി​നു മു​മ്പിൽ വെ​ള്ള​ക്കാ​രൻ തല കു​നി​ച്ചു. അറ​ബി​ക്ക​ട​ലിൽ സ്വൈ​ര​സ​ഞ്ചാ​ര​ത്തി​നും തട്ടി​പ്പ​റി​ക്കും സൗ​ക​ര്യ​മി​ല്ലെ​ന്നാ​യി. എവിടെ നോ​ക്കി​യാ​ലും മര​യ്ക്കാ​രു​ടെ കപ്പൽ വി​ഴു​ങ്ങാ​നൊ​രു​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്നു. മര​ണ​ഭ​യ​മി​ല്ലാ​ത്ത നാ​വി​ക​രാ​ണു്. നല്ല പീ​ര​ങ്കി​ക​ളു​ണ്ടു്. നേ​രി​ട്ടു​ള്ള മൽ​പി​ടു​ത്ത​ത്തി​ലും വാൾ​പ്പ​യ​റ്റി​ലും അവരെ തോൽ​പ്പി​ക്കാൻ പറ്റി​ല്ല. ‘ഞങ്ങൾ സമു​ദ്ര​ത്തി​ന​ധീ​ശ​രാ’ണെ​ന്നു വീ​മ്പു​പ​റ​ഞ്ഞു​വ​ന്ന​വർ​ക്കു് തലയും താ​ഴ്ത്തി ഒളി​ച്ചോ​ടേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. പോർ​ച്ചു​ഗ​ലിൽ​നി​ന്നു് കപ്പ​ലു​കൾ​ക്കു വമ്പി​ച്ച തോതിൽ സൈ​നി​ക​മായ അക​മ്പ​ടി​കൾ ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്തേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. എന്നാൽ​ത്ത​ന്നെ​യും ഏറ്റു​മു​ട്ട​ലു​കൾ നട​ക്കും. നട​ന്നാൽ കനത്ത നഷ്ട​മ​നു​ഭ​വി​ക്ക​ണം. പറ​ങ്കി​കൾ ഈ അധഃ​പ​ത​നം ഒട്ടും പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ച​ത​ല്ല.

വൈ​സ്രോ​യി​ക്കും കപ്പി​ത്താ​ന്മാർ​ക്കും പോർ​ച്ചു​ഗ​ലിൽ നി​ന്നു് അടി​ക്ക​ടി താ​ക്കീ​തു​കൾ വന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അപ​രി​ഷ്കൃ​ത​രെ​ന്നു് കണ​ക്കാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഒരു ജന​വി​ഭാ​ഗ​ത്തോ​ടു വെ​ള്ള​ക്കാർ തോൽ​ക്കു​ക​യോ? പറ​ങ്കി​ക​ളു​ടെ രാ​ജാ​വി​ന്നു് അതു വി​ചാ​രി​ക്കാൻ​കൂ​ടി കഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. “എന്തു ചെ​യ്തും കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രെ നശി​പ്പി​ക്ക​ണം. മര​യ്ക്കാർ​കോ​ട്ട തച്ചു​ട​യ്ക്ക​ണം.” രാ​ജാ​വി​ന്റെ അതി​നി​ശി​ത​മായ കല്പ​ന​വ​ന്നു. “ആരെ വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും കൂ​ട്ടു​പി​ടി​ക്കാം. ആരോടു വെ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും സന്ധി​യാ​വാം. എവിടെ വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും ബന്ധു​ത്വ​ത്തി​നു ശ്ര​മി​ക്കാം.” അത്ര​യും കൂടി രാ​ജാ​വു കൽ​പി​ച്ചു. ഒരു നി​മി​ഷം താ​മ​സി​ക്കാ​തെ കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രു​ടെ ശല്യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു് അറ​ബി​ക്ക​ട​ലി​നെ മോ​ചി​പ്പി​ക്ക​ണം. ഭാ​വി​യി​ലെ നേ​ട്ട​ങ്ങൾ മു​ഴു​വ​നും അതിനെ ആശ്ര​യി​ച്ചാ​ണു് നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു്.

ഗോ​വ​യിൽ അന്നു് അധി​കാ​ര​ത്തി​ലി​രു​ന്ന വൈ​സ്രോ​യി മത്താ​യി​യാ​സ് ഡി അൽ​ബു​ക്കർ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു. വളരെ ശു​ദ്ധ​നായ ഒരു മനു​ഷ്യൻ. അന്യാ​യ​വും അക്ര​മ​വും പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തിൽ തീരെ വി​മു​ഖ​നാ​ണു്. മാ​ത്ര​മ​ല്ല, തന്നെ​പ്പോ​ലെ മറ്റു​ള്ള​വ​രെ കണ​ക്കാ​ക്കു​ന്ന​തു കൊ​ണ്ടു് കളവും ചതി​യും ചെ​യ്യു​ന്ന മനു​ഷ്യ​രു​ണ്ടെ​ന്നു വി​ശ്വ​സി​ക്കാൻ​പോ​ലും അദ്ദേ​ഹം കൂ​ട്ടാ​ക്കി​യി​ല്ല. എല്ലാ​വ​രും നന്മ​ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രാ​ണു്. മറി​ച്ചു കരു​താൻ വയ്യ. കഴി​യു​ന്ന​തും സം​ഘ​ട്ട​ന​ത്തിൽ​നി​ന്ന് ഒഴി​ഞ്ഞു​മാ​റി നിൽ​ക്കാൻ അദ്ദേ​ഹം ആഗ്ര​ഹി​ച്ചു. അതു പറ​ങ്കി​ക​ളു​ടെ പാ​ര​മ്പ​ര്യ​ത്തി​ന്നു് അനു​യോ​ജ്യ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. തന്റെ ഭര​ണ​കാ​ല​ത്തു് ആപ​ത്തു​ക​ളൊ​ന്നും സം​ഭ​വി​ക്കാ​തെ കഴി​ഞ്ഞാൽ മതി​യെ​ന്നു പ്രാർ​ത്ഥി​ച്ച ഒരു വൈ​സ്രോ​യി​യേ പറ​ങ്കി​കൾ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു. അതാ​ണു് മത്താ​യി​യാ​സ്.

മത്താ​യി​യാ​സി​ന്റെ ശാ​ന്ത​ശീ​ലം കീ​ഴു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാർ​ക്കി​ട​യിൽ കൊ​ള്ള​രു​താ​യ്മ​കൾ വളർ​ത്തി. കൈ​ക്കൂ​ലി സാർ​വ്വ​ത്രി​ക​മാ​യി പടർ​ന്നു പി​ടി​ച്ചു. അഴി​മ​തി​കൾ​ക്കു് കണ​ക്കി​ല്ലാ​താ​യി. തരം​കി​ട്ടു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ മറ്റു​ള്ള​വ​രെ ചൂഷണം ചെ​യ്തു് കീശ തടി​പ്പി​ക്കാൻ എല്ലാ​വ​രും ശ്ര​മി​ച്ചു. കച്ച​വ​ട​ത്തിൽ സത്യ​സ​ന്ധ​ത​യും മര്യാ​ദ​യും കണി​കാ​ണാ​നി​ല്ലാ​താ​യി.

ഇക്കാ​ല​ത്താ​ണു് പാ​ടി​മ​ര​യ്ക്കാർ മരി​ച്ച​തും കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാർ പ്രാ​ബ​ല്യ​ത്തിൽ വന്ന​തും. സാ​മൂ​തി​രി​രാ​ജാ​വി​ന്റെ കടൽ​പ്പ​ട​യു​ടെ നാ​യ​ക​നാ​യി​രു​ന്ന പാ​ടി​മ​ര​യ്ക്കാ​രാ​ണു് പറ​ങ്കി​ക​ളു​ടെ വര​വോ​ടു​കൂ​ടി ഏറെ​ക്കു​റെ കു​ത്ത​ഴി​ഞ്ഞു് ഛി​ന്ന​ഭി​ന്ന​മാ​യി​ക്കി​ട​ന്ന നാ​വി​ക​പ്പ​ട​യെ പു​നഃ​സം​സം​ഘ​ടി​പ്പി​ച്ച​തും പ്ര​ശ​സ്തി​യു​ടെ കൊ​ടു​മു​ടി​യി​ലേ​ക്കു് ഉയർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​തും. സാ​മൂ​തി​രി​രാ​ജാ​വി​നു തന്റേ​ട​ത്തോ​ടെ സമു​ദ്ര​വ്യാ​പാ​രം ആരം​ഭി​ക്കാൻ കഴി​ഞ്ഞ​തും പാ​ടി​മ​ര​യ്ക്കാ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​പാ​ട​വം കൊ​ണ്ടാ​ണു്. നാ​വി​ക​യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളിൽ തഴ​ക്ക​വും പഴ​ക്ക​വും സി​ദ്ധി​ച്ച പാ​ടി​മ​ര​യ്ക്കാർ പടി​ഞ്ഞാ​റൻ​തീ​രം മു​ഴു​വ​നും വി​ദേ​ശീ​യ​രു​ടെ ഭീ​ഷ​ണി​യിൽ​നി​ന്നു മോ​ചി​പ്പി​ച്ചെ​ടു​ക്കാ​നും അറ​ബി​ക്ക​ട​ലി​ലെ വി​പ​ത്തൊ​ഴി​ക്കാ​നും അതി​വി​പു​ല​മായ പല പരി​പാ​ടി​ക​ളും ആസൂ​ത്ര​ണം ചെ​യ്തു. അതി​ലൊ​ന്നു് കടൽ​ത്തീ​ര​ങ്ങ​ളിൽ ഏതാ​നും ബല​മേ​റിയ കോ​ട്ട​കൾ പണി​യു​ക​യെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു.

മഹാ​രാ​ജാ​വി​നെ മുഖം കാ​ണി​ച്ചു് പാ​ടി​മ​ര​യ്ക്കാർ പുതിയ പദ്ധ​തി​കൾ തി​രു​മു​മ്പിൽ സമർ​പ്പി​ച്ചു. ആദ്യ​മാ​യി ഒരു കോട്ട പണി​യാൻ അനു​മ​തി​ക്ക​പേ​ക്ഷി​ച്ചു. മഹാ​രാ​ജാ​വു് വളരെ സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി അനു​മ​തി നൽകി. അങ്ങ​നെ​യാ​ണു് കോ​ട്ട​യ്ക്ക​ല​ഴി​മു​ഖ​ത്തു് ഉറ​പ്പി​ലും വലു​പ്പ​ത്തി​ലും ശി​ല്പ​ചാ​തു​ര്യ​ത്തി​ലും മി​ക​ച്ച​തെ​ന്നു പല​രാ​ലും പു​ക​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ട്ട മര​യ്ക്കാർ​കോ​ട്ട ഉയർ​ന്നു​വ​ന്ന​തു്.

കോ​ട്ട​യ്ക്കു ചു​റ്റും ആഴ​മേ​റിയ കി​ട​ങ്ങു​ക​ളു​ണ്ടു്. ഇര​ട്ട​ച്ചു​മ​രു​കൾ​കൊ​ണ്ടു് ബലം​കൂ​ട്ടിയ ഉയർ​ന്ന കോ​ട്ട​മ​തി​ലു​ക​ളിൽ അവി​ട​വി​ടെ പീ​ര​ങ്കി​കൾ ഘടി​പ്പി​ച്ച ഗോ​പു​ര​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു്. കട​ലിൽ​നി​ന്നു​ള്ള കൈ​യേ​റ്റ​ത്തെ ചെ​റു​ത്തു​നിർ​ത്താൻ കരി​ങ്ക​ല്ലു​കൾ പടു​ത്തു​യർ​ത്തിയ കൂ​റ്റൻ കടൽ​ഭി​ത്തി​യു​ണ്ടു്. കോ​ട്ട​യോ​ട​നു​ബ​ന്ധി​ച്ചു് പണി​തീർ​ത്ത പു​തു​പ്പ​ട്ട​ണ​ത്തെ രക്ഷി​ക്കാൻ അറ്റം കൂർ​ത്ത ഇരി​മ്പു​കാ​ലു​ക​ളിൽ​കെ​ട്ടി നിർ​ത്തിയ വേ​ലി​ക്കി​ട​യിൽ ശത്രു​ക്ക​ളെ ചു​ട്ടു പു​ക​യ്ക്കാൻ സദാ പീ​ര​ങ്കി​കൾ ഉറ്റു​നോ​ക്കി​നിൽ​ക്കു​ന്ന കൊ​ത്ത​ള​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടു്. ആകെ​ക്കൂ​ടി അറ​ബി​ക്ക​ട​ലി​ലൂ​ടെ കട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന പറ​ങ്കി​ക്ക​പ്പി​ത്താ​ന്മാർ​ക്കു് അതു് ഒരാ​പൽ​സൂ​ച​ന​യും ഭീ​ഷ​ണി​യും ദുഃ​സ്വ​പ്ന​വു​മാ​യി നി​ല​കൊ​ണ്ടു.

പു​തു​പ​ട്ട​ണം മല​നാ​ട്ടി​ലെ മറ്റേ​തു പട്ട​ണ​ത്തോ​ടും കി​ട​പി​ടി​ക്ക​ത്ത​ക്ക നി​ല​യിൽ ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ അഭി​വൃ​ദ്ധി​യി​ലേ​ക്കു​യർ​ന്നു. സു​ശ​ക്ത​മാ​യൊ​രു നാ​വി​ക​ത്താ​വ​ള​ത്തി​നു പുറമേ കോ​ട്ട​യ്ക്കൽ​ത്തു​റ​മു​ഖം വ്യാ​പാ​ര​കേ​ന്ദ്ര​മെ​ന്ന നി​ല​യി​ലും പ്ര​സി​ദ്ധി​യാർ​ജ്ജി​ച്ചു.

പാ​ടി​മ​ര​യ്ക്കാർ തന്റെ ആസ്ഥാ​നം പുതിയ കോ​ട്ട​യി​ലേ​ക്കു​മാ​റ്റി. ദുർ​ല്ല​ഭ​മാ​യേ കടൽ​പ്പ​ട​യെ നയി​ക്കാ​റു​ള്ളൂ. തന്റെ അന​ന്ത​ര​വ​നായ കു​ഞ്ഞാ​ലി​യു​ണ്ടു്. പോർ​മി​ടു​ക്കി​ലും തന്റേ​ട​ത്തി​ലും തന്നെ​ക്കാൾ ഒട്ടും പി​ന്നോ​ക്ക​മ​ല്ല. അൽപം എടു​ത്തു​ചാ​ട്ട​മു​ണ്ടെ​ന്നൊ​രു കു​റ്റം മാ​ത്രം. ആ കു​റ്റം ആവു​ന്ന​ത്ര ശാ​സി​ച്ചു മാ​റ്റാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. കപ്പൽ​വ്യൂ​ഹ​ത്തെ നയി​ക്കേ​ണ്ട ചുമതല അന​ന്ത​ര​വ​ന്നു് ഏൽ​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. പട്ട​ണ​ത്തി​ന്റെ​യും തു​റ​മു​ഖ​ത്തി​ന്റെ​യും അഭി​വൃ​ദ്ധി​യിൽ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് പാ​ടി​മ​ര​യ്ക്കാർ സമയം കഴി​ച്ചു.

പോ​ക്കു​വെ​യിൽ തട്ടി കോ​ട്ട​മ​തി​ലു​കൾ ചു​വ​ക്കു​മ്പോൾ അറ​ബി​ക്ക​ട​ലി​ലെ തി​ര​മാ​ല​ക​ളി​ലേ​ക്കു​റ്റു​നോ​ക്കി, ചെ​മ്പി​ച്ച വട്ട​ത്താ​ടി​യിൽ വി​ര​ലോ​ടി​ച്ചു് അതി​കാ​യ​നായ പാ​ടി​മ​ര​യ്ക്കാർ തു​റ​മു​ഖം കാ​ക്കു​ന്ന ഗോ​പു​ര​ത്തി​ന്റെ മു​കൾ​ത്ത​ട്ടിൽ എന്നും കയ​റി​നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു കാണാം. മാ​റ്റ​മി​ല്ലാ​ത്ത ദി​ന​ച​ര്യ​ക​ളി​ലൊ​ന്നാ​ണി​തു്. അറ്റം കാ​ണാ​തെ പര​ന്നു കി​ട​ക്കു​ന്ന കടൽ​കാ​ണു​മ്പോൾ മര​യ്ക്കാ​രു​ടെ ഉള്ളിൽ പല ആശ​യ​ങ്ങ​ളും കു​രു​ത്തു​വ​രും. അതൊ​ക്കെ കല്ലിൽ​കൊ​ത്തി​യ​പോ​ലെ മന​സ്സി​ലു​റ​പ്പി​ക്ക​ണം. ആവ​ശ്യം വരു​മ്പോൾ കല്ലെ​ഴു​ത്തെ​ന്ന​പോ​ലെ വാ​യി​ക്കാൻ കഴി​യ​ണം. മഗ​രി​ബ് നി​സ്ക്കാ​ര​ത്തി​നു​ള്ള ബാ​ങ്കു​വി​ളി കേൾ​ക്കു​ന്ന​തു​വ​രെ മര​യ്ക്കാർ ചി​ന്താ​മ​ഗ്ന​നാ​യ​വി​ടെ നിൽ​ക്കും. പാ​യ​വി​രി​ച്ച തോ​ണി​ക​ളും കപ്പ​ലു​ക​ളും ഇളം​കാ​റ്റി​ലൂ​ടെ പതു​ക്കെ​പ്പ​തു​ക്കെ അങ്ങ​നെ ഒഴു​കി​പ്പോ​കു​മ്പോൾ മര​യ്ക്കാ​രു​ടെ കണ്ണു​കൾ സന്തോ​ഷം​കൊ​ണ്ടു വി​ട​രും. ഹൃദയം അഭി​മാ​നം​കൊ​ണ്ടു തു​ടി​ക്കും. അപാ​യ​ശ​ങ്ക​കൂ​ടാ​തെ കപ്പ​ലു​കൾ സഞ്ച​രി​ക്കു​ന്നു. രാ​പ്പ​ക​ലി​ല്ലാ​തെ മിൻ​പി​ടു​ത്ത​ക്കാർ തോ​ണി​ക​ളി​റ​ക്കു​ന്നു. ആരെ​യും പേ​ടി​ക്കേ​ണ്ടാ. കടലിൽ സമാ​ധാ​നം പരന്ന കാ​ല​മാ​ണു്. ഈ സമാ​ധാ​നം സ്ഥാ​പി​ക്കാൻ താനും കടൽ​വെ​ള്ള​ത്തിൽ കു​റ​ച്ചു ചോര കല​ക്കീ​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു പാ​ടി​മ​ര​യ്ക്കാർ​ക്കു് അഭി​മാ​ന​ത്തോ​ടെ പറയാം. എന്നും ഇങ്ങ​നെ സമാ​ധാ​നം നി​ല​നി​ന്നാൽ മതി​യെ​ന്നു് ആ വീ​ര​സേ​നാ​നി പട​ച്ച​വ​നോ​ടു പ്രാർ​ത്ഥി​ച്ചു.

കത്തി​യ​വാർ​തൊ​ട്ടു ലങ്ക​വ​രെ​യു​ള്ള തീ​ര​പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു് പല നാ​ടു​വാ​ഴി​ക​ളും വി​ഷ​മ​ഘ​ട്ട​ങ്ങ​ളിൽ പാ​ടി​മ​ര​യ്ക്കാ​രു​ടെ സഹായം തേ​ടി​യി​രു​ന്നു. വി​ദേ​ശി​കൾ​ക്കെ​തി​രാ​യി നാ​ട്ടു​കാ​രെ സഹാ​യി​ക്കാ​നു​ള്ള സന്ദർ​ഭ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും മര​യ്ക്കാർ പാ​ഴാ​ക്കി​ക്ക​ള​യാ​റി​ല്ല. അഭ്യർ​ത്ഥന കി​ട്ടി​യാ​ലു​ട​നെ സന്നാ​ഹ​വും​കൂ​ട്ടി താനോ അന​ന്ത​ര​വ​നോ പു​റ​പ്പെ​ടും. ഒരി​ക്ക​ലും പരാ​ജ​യ​ത്തി​ന്റെ അപ​മാ​ന​ഭാ​ര​വും ചു​മ​ന്നു​കൊ​ണ്ടു പാ​ടി​മ​ര​ക്കാർ​ക്കു തി​രി​ച്ചു​പോ​രേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല; വരി​ക​യു​മി​ല്ല. പരാ​ജ​യം നേ​രി​ടു​മെ​ന്നു് കണ്ടാൽ ജീ​വ​നു​പേ​ക്ഷി​ച്ചു കള​യ​ണ​മെ​ന്നാ​ണു് അനു​യാ​യി​കൾ​ക്കും അന​ന്ത​ര​വ​നും നൽ​കാ​റു​ള്ള നിർ​ദ്ദേ​ശം. അവ​സാ​ന​ശ്വാ​സം വലി​ക്കു​ന്ന​തു​വ​രെ പാ​ടി​മ​ര​യ്ക്കാർ മല​നാ​ട്ടി​ന്റെ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി പൊ​രു​തി. മര​ണ​വു​മാ​യു​ള്ള മൽ​പ്പി​ടു​ത്ത​ത്തിൽ​പ്പോ​ലും നാ​ട്ടി​ന്റെ കാ​ര്യം ആ ധീ​ര​സേ​നാ​നി മറ​ന്നി​ല്ല. മരു​മ​ക​നെ വി​ളി​ച്ചു് തന്റെ അന്ത്യാ​ഭി​ലാ​ഷം അറി​യി​ച്ചു.

“കു​ഞ്ഞാ​ലീ, ഇനി​യും ഈ നാടും നാ​ട്ടാ​രും നി​ന്റെ കൈ​യി​ലാ​ണു്.” ശ്വാ​സ​ത്തി​നു പതർ​ച്ച തു​ട​ങ്ങി​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് ഇട​യ്ക്കി​ടെ നിർ​ത്തി​യും വി​ഷ​മി​ച്ചു​മാ​ണു് പാ​ടി​മ​ര​യ്ക്കാർ സം​സാ​രി​ച്ച​തു്.

“നി​ന്റെ എടു​ത്തു​ചാ​ട്ടം കു​റ​യ്ക്ക​ണം… പൊ​ന്നു​ത​മ്പു​രാ​ന്റെ കൽ​പ്പന കേ​ട്ടു് നട​ക്ക​ണം. ഇനി പറ​ങ്കി​കൾ തല പൊ​ക്ക​രു​തു്… നീ​യ​വ​രെ ഇവി​ടെ​നി​ന്നു് അടി​ച്ചു പാ​യി​ക്ക​ണം… അതി​നു് പട​ച്ച​വ​ന്റെ കൃപ എന്നും നി​ന​ക്കു​ണ്ടാ​വും…”

എല്ലാം അക്ഷ​രം​പ്ര​തി നി​റ​വേ​റ്റാൻ കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാർ പ്ര​തി​ജ്ഞ​ചെ​യ്തു. ഒന്നു​മാ​ത്രം മറ​ന്നു​പോ​യി. എടു​ത്തു​ചാ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ കാ​ര്യം അതു ജന്മ​സി​ദ്ധ​മാ​ണു്. അരു​തെ​ന്നു പല​പ്പോ​ഴും വി​ചാ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു് നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാൻ വിഷമം.

കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാർ​ക്ക​ന്നു് നാൽ​പ്പ​തു​വ​യ​സ്സാ​ണു്. കണ്ടാൽ ആരും അമ്പ​ര​ന്നു നോ​ക്കി​നിൽ​ക്കും. അത്ര ലക്ഷ​ണ​മൊ​ത്ത ശരീ​ര​മാ​ണു്. അവ​യ​വ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ കട​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത​തു​പോ​ലെ. ഉയർ​ന്ന നാ​സി​ക​യും തി​ള​ങ്ങു​ന്ന വലിയ കണ്ണു​ക​ളും ആല​വ​ട്ടം​പോ​ലെ വെ​ടി​നിർ​ത്തിയ വട്ട​ത്താ​ടി​യും നി​സ്കാ​ര​ത്ത​ഴ​മ്പാർ​ന്ന നെ​റ്റി​യും ചേർ​ന്നു് ആ മു​ഖ​ത്തി​നു് എന്തെ​ന്നി​ല്ലാ​ത്ത ഗൗരവം നൽ​കി​യി​രു​ന്നു. പച്ച​വി​ല്ലീ​സി​ന്റെ കു​പ്പാ​യ​വും ചി​ത്ര​പ്പ​ണി​ക​ളു​ള്ള ഉറു​മാൽ​കൊ​ണ്ടു തല​യി​ക്കെ​ട്ടും ധരി​ച്ചു കപ്പൽ​ത്ത​ട്ടിൽ നി​ന്നു് അനു​യാ​യി​കൾ​ക്കു കൽ​പ​ന​കൾ നൽ​കു​ന്ന കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രെ ശത്രു​ക്കൾ​പോ​ലും കൗ​തു​ക​ത്തോ​ടെ ഒന്നു നോ​ക്കി​പ്പോ​കും.

ദി​നം​പ്ര​തി കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രു​ടെ ശക്തി വർ​ദ്ധി​ച്ചു. കീർ​ത്തി​യും പര​ന്നു. അടി​ക്ക​ടി വി​ജ​യ​ങ്ങൾ അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു. ആർ​ക്കും തല​കു​നി​ക്കാ​ത്ത സ്വ​ഭാ​വ​മാ​ണു്. ഒരു പരി​ധി​ക്ക​പ്പു​റം സാ​മൂ​തി​രി​രാ​ജാ​വി​നെ​പ്പോ​ലും ബഹു​മാ​നി​ക്കി​ല്ല. തെ​റ്റു ചെ​യ്ത​വ​രെ കഠി​മാ​യി ശി​ക്ഷി​ക്കും. നാ​ടു​വാ​ഴി​യോ പ്ര​ഭു​വോ സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​ര​നോ എന്ന ചി​ന്ത​യി​ല്ല. മറ്റൊ​രാ​ളു​ടെ അഭി​പ്രാ​യം സ്വീ​ക​രി​ക്കി​ല്ല. ഒന്നി​നെ​പ്പ​റ്റി​യും വീ​ണ്ടു വി​ചാ​രം പതി​വി​ല്ല. കേ​ട്ടാൽ കേ​ട്ട​തി​നു​നേ​രേ ചാ​ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ടും. ഈ സ്വ​ഭാ​വം കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാർ​ക്കു് പല പ്ര​ബ​ല​രായ ശത്രു​ക്ക​ളെ​യും സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു കൊ​ടു​ത്തു.

മറ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ഉയർ​ച്ച​യിൽ കണ്ണു​ക​ടി​കൊ​ണ്ടും പൊ​റു​ത്തു​കൂ​ടാ​യ്മ​കൊ​ണ്ടും വി​ഷ​മി​ക്കു​ന്ന​വർ ഏതു് കാ​ല​ത്തും മനു​ഷ്യ​രു​ടെ ഇടയിൽ പി​റ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്. അത്ത​ര​ക്കാർ കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രെ നശി​പ്പി​ക്കാൻ ഗൂ​ഢാ​ലോ​ചന നട​ത്തി. അവർ സാ​മൂ​തി​രി രാ​ജാ​വി​നെ പറ​ഞ്ഞി​ള​ക്കാ​നാ​ണു് ശ്ര​മി​ച്ച​തു്. ദി​വ​സം​പ്ര​തി ഒന്നോ രണ്ടോ പേർ ഏഷ​ണി​യും കൊ​ണ്ടു് തി​രു​മു​മ്പി​ലെ​ത്തും.

“ഈ പറ​യു​ന്ന​തി​ലൊ​ക്കെ വല്ല അർ​ത്ഥ​വു​മു​ണ്ടോ?”

ഏഷ​ണി​ക്കാ​രോ​ടു രാ​ജാ​വു ചോ​ദി​ക്കും. “നമ്മു​ടെ നാ​ട്ടി​നും നാ​ട്ടാർ​ക്കും​വേ​ണ്ടി​യാ​ണു് കു​ഞ്ഞാ​ലി കഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്.”

“അങ്ങ​നെ കല്പി​ക്ക​രു​തു്.”

“പി​ന്നെ?”

“തി​രു​മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു മൂർ​ഖൻ​പാ​മ്പി​നാ​ണു് പാ​ലു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു്. അവസരം വന്നാൽ അതു് കൈ​വി​ര​ലിൽ കൊ​ത്തും.”

“മന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല.”

“തി​രു​മ​ന​സ്സി​ലെ ആജ്ഞ​ക​ളൊ​ക്കെ കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാർ ഇന്നു ലം​ഘി​ക്കു​ക​യാ​ണു്.”

“അതു​വ്വോ?” നമ്മു​ടെ ഏതൊ​ക്കെ ആജ്ഞ​ക​ളാ​ണു് അവൻ ലം​ഘി​ച്ച​തു്? കേൾ​ക്ക​ട്ടെ.”

“ഇവി​ടു​ത്തെ മണ്ണിൽ അവ​നൊ​രു രാ​ജ്യം​ത​ന്നെ സ്ഥാ​പി​ക്കും. എന്നി​ട്ടു് ഒരു മാ​പ്പി​ള​രാ​ജാ​വാ​യി ഭരി​ക്കും.”

“അസം​ബ​ന്ധം.”

“അങ്ങ​നെ കൽ​പി​ക്ക​രു​തു്. വേണ്ട സമ​യ​ത്തു് അട​ക്കി​നിർ​ത്തി​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ വ്യ​സ​നി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രും.”

“നാം അവനെ വി​ളി​ച്ചു ചോ​ദി​ക്ക​ട്ടെ.”

“കൽ​പി​ച്ചു ചോ​ദി​ച്ചാൽ അവൻ ഒന്നും സമ്മ​തി​ക്കി​ല്ല. അധി​കാ​ര​ങ്ങൾ കു​റ​യ്ക്കു​ക​യാ​ണു് വേ​ണ്ട​തു്.”

“ആലോ​ചി​ക്കാം.”

മഹാ​രാ​ജാ​വു് ആലോ​ചി​ച്ചു. ഒരെ​ത്തും പി​ടി​യും കി​ട്ടു​ന്നി​ല്ല. ചാ​ര​വ​ല​യ​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ രണ്ട​ഭി​പ്രാ​യ​മാ​ണു്.

എന്തു​വേ​ണം?

വല്ലാ​ത്ത വി​ഷ​മ​മാ​യി. ഏഷ​ണി​ക്കാർ വി​ട്ടി​ല്ല. തരം​കി​ട്ടു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ മന​സ്സിൽ വി​ദ്വേ​ഷ​ത്തി​ന്റെ വിഷം കലർ​ത്താൻ​ശ്ര​മി​ച്ചു. കു​ന്ന​ല​ക്കോ​നാ​തി​രി​യു​ടെ മണ്ണിൽ ഒരു മാ​പ്പിള രാ​ജാ​വു​ഭ​ര​ണം സ്ഥാ​പി​ക്കാൻ ഒരു​ങ്ങു​ന്നു.

നേ​രാ​ണോ?

മഹാ​രാ​ജാ​വു പല​വ​ട്ടം തന്നോ​ടു​ത​ന്നെ ആ ചോ​ദ്യം ചോ​ദി​ച്ചു. ലോ​ക​പ​രി​ച​യ​വും പ്രാ​യ​വും കു​റ​വാ​ണു്. മു​പ്പ​താ​മ​ത്തെ വയ​സ്സിൽ തി​രു​മു​ടി​പ്പ​ട്ടം ചാർ​ത്താ​നു​ള്ള ഭാ​ഗ്യ​മു​ണ്ടാ​യി. ഒന്നും വ്യ​വ​സ്ഥ​പോ​ലെ പഠി​ച്ചു​റ​പ്പി​ക്കാൻ കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. രാ​ജ്യ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ വേ​ണ്ട​ത്ര പി​ടി​പാ​ടാ​യി​ട്ടി​ല്ല. എല്ലാം ക്ര​മേണ ശരി​പ്പെ​ടു​മെ​ന്നു കരു​തി​യി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണു് പു​തി​യൊ​രു വി​പ​ത്തി​നെ നേ​രി​ടേ​ണ്ടി​വ​ന്ന​തു്.

കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാർ നാ​ട്ടി​ന്നൊ​രു ഭീ​ഷ​ണി​യാ​യി വള​രു​ന്നു. പാ​ടി​ല്ല.അധി​കാ​രം കു​റ​യ്ക്ക​ണം. നാ​വി​ക​പ്പ​ട​യു​ടെ നാ​യ​ക​നെ​ന്ന നി​ല​യിൽ സ്വ​രൂ​പ​ത്തി​നെ​തി​രാ​യി പലതും ചെ​യ്യാൻ കഴി​യും. അതു​കൊ​ണ്ടു വളരെ കരു​തി​യി​രി​ക്ക​ണം. പെ​ട്ടെ​ന്നു മു​ഷി​പ്പി​ക്കാ​തെ, എല്ലാം ഒട്ടൊ​രു നയ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി സാ​ധി​ക്ക​ണം.

ഏഷ​ണി​ക്കാർ പി​ന്നെ​യും വന്നു.

ക്ഷ​മി​ച്ചി​രി​ക്കാൻ വയ്യാ. അവർ പറ​യു​ന്ന​തിൽ സത്യ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ വലി​യൊ​രാ​പ​ത്താ​ണു് തല​യ്ക്കു മു​ക​ളിൽ തൂ​ങ്ങി​നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു്. ഉടനടി വല്ല​തും ചെ​യ്യ​ണം.

പി​ന്നെ​യും ഏഷ​ണി​ക്കാർ. പുതിയ പുതിയ വി​വ​ര​ങ്ങൾ കേ​ട്ടു.

ക്ഷ​മി​ച്ചി​രി​ക്കാൻ വയ്യാ. ഉത്ത​ര​വു പു​റ​പ്പെ​ട്ടു.

മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ വ്യ​ക്ത​മായ നിർ​ദ്ദേ​ശ​വും കല​പ​ന​യും​കി​ട്ടാ​തെ കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാർ കടൽ​പ്പ​ട​യെ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കാൻ പാ​ടി​ല്ലെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ഉത്ത​ര​വു്.

എടു​ത്തു​ചാ​ട്ട​ക്കാ​ര​നായ കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാർ ആ ഉത്ത​ര​വി​നെ കാ​റ്റിൽ പറ​പ്പി​ച്ചു​ക​ള​ഞ്ഞു. തന്റെ പരി​പൂർ​ണ​നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ത്തി​ലാ​ണു് കടൽ​പ്പട. ഇഷ്ട​മു​ള്ള സമ​യ​ത്തൊ​ക്കെ എങ്ങോ​ട്ടു​വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും നയി​ക്കാ​നു​ള്ള അധി​കാ​രം തനി​ക്കു​ണ്ടെ​ന്നു കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാർ ഉറ​പ്പി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞു.

കാ​ര്യം വി​ഷ​മ​ത്തി​ലാ​യി. നാ​വി​ക​സൈ​ന്യ​ത്തി​ന്റെ അധി​പ​നും മഹാ​രാ​ജാ​വും തമ്മിൽ സ്വ​ര​ച്ചേർ​ച്ച​യി​ല്ലാ​താ​യി. മാ​ന​സി​ക​മാ​യി അവ​രി​രു​വ​രും വളരെ അക​ന്നു.

കാ​ര്യ​വി​വ​ര​മു​ള്ള​വർ ഇരു​ഭാ​ഗ​ത്തും ഉപ​ദേ​ശ​ങ്ങൾ​നൽ​കി. ഒന്നും ഫലി​ച്ചി​ല്ല. അകൽ​ച്ച വർ​ദ്ധി​ക്കു​ക​യാ​ണു്.

ആയി​ട​യ്ക്കു കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാർ പു​തു​പ്പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ന്ന​ടു​ത്തു​ള്ള ഒരു നായർ പ്ര​മാ​ണി​യു​മാ​യി പി​ണ​ങ്ങി. രാ​വു​ണ്ണി അടി​യോ​ടി എന്നാ​ണു് പേരു്. കു​ല​മ​ഹി​മ​യും നല്ല സാ​മ്പ​ത്തി​ക​സ്ഥി​തി​യു​മു​ള്ള ഒരു തറ​വാ​ട്ടി​ലെ കാ​ര​ണ​വ​രാ​യി​രു​ന്നു അടി​യോ​ടി. സാ​മൂ​തി​രി​രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​രിൽ നി​ന്നു സ്ഥാ​ന​മാ​ന​ങ്ങൾ കണ​ക്കി​ല്ലാ​തെ കി​ട്ടീ​ട്ടു​ണ്ടു്. രാ​വു​ണ്ണി അടി​യോ​ടി​യാ​ണെ​ങ്കിൽ അക്കാ​ല​ത്തു് നാ​ടു​ഭ​രി​ക്കു​ന്ന സാ​മൂ​തി​രി​രാ​ജാ​വി​ന്റെ പ്ര​തേക സ്നേ​ഹ​ത്തി​നു് പാ​ത്ര​വു​മാ​യി​രു​ന്നു.

അടി​യോ​ടി പറ​ങ്കി​ക​ളു​മാ​യി രഹ​സ്യ​വേ​ഴ്ച പു​ലർ​ത്തു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നാ​ണു് കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രു​ടെ ആക്ഷേ​പം. വട​ക​ര​ത്തു​റ​മു​ഖ​ത്തു നി​ന്നു് കു​രു​മു​ള​കും മറ്റും ഒളി​ച്ചു​ക​ട​ത്തു​ന്ന ഒരു ഗു​ഢ​സം​ഘ​ത്തെ അടി​യോ​ടി സഹാ​യി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു് മര​യ്ക്കാർ എങ്ങ​നെ​യോ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി.

ഒരു ദിവസം ഒളി​ച്ചു​ക​ട​ത്തു​കാ​രും മര​യ്ക്കാ​രു​ടെ അനു​യാ​യി​ക​ളും വട​ക​ര​ത്തു​റ​മു​ഖ​ത്തു​വെ​ച്ചു് ഏറ്റു​മു​ട്ടി. കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രു​ടെ അനു​യാ​യി​കൾ​ക്കു്, എണ്ണ​ത്തിൽ കു​റ​വാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് രണ്ടു​മൂ​ന്നു​പേ​രു​ടെ ജീവൻ കള​ഞ്ഞു തോ​റ്റു പി​ന്മാ​റേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. വിവരം കേ​ട്ടു് കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാർ ക്ഷു​ഭി​ത​നാ​യി. അന്നു രാ​ത്രി​ത​ന്നെ അടി​യോ​ടി​യോ​ടു പകരം ചോ​ദി​ക്കാൻ വലി​യൊ​രു സൈ​ന്യ​ത്തെ പറ​ഞ്ഞ​യ​ച്ചു. കു​ഞ്ഞു​കു​ട്ടി​ക​ള​ട​ക്കം കണ്ണിൽ​ക്ക​ണ്ട​വ​രെ മു​ഴു​വ​നും വെ​ട്ടി​ക്കൊ​ന്നു് തറ​വാ​ട്ടു​വീ​ടി​നു തീയും കൊ​ളു​ത്തി​യാ​ണു് പോയവർ തി​രി​ച്ചു​വ​ന്ന​തു്.

പി​റ്റേ​ന്നു പ്ര​ഭാ​ത​ത്തിൽ വിവരം കാ​ട്ടു​തീ​പോ​ലെ പര​ന്നു. സാ​മൂ​തി​രി​രാ​ജാ​വി​നെ​തി​രാ​യി കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാർ പര​സ്യ​മാ​യി യു​ദ്ധ​പ്ര​ഖ്യാ​പ​നം നട​ത്തി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞെ​ന്നു് ആ സം​ഭ​വ​ത്തെ മുൻ​നിർ​ത്തി പലരും തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. നാ​ട്ടി​ലു​ട​നീ​ളം സം​ഘർ​ഷാ​വ​സ്ഥ വളർ​ന്നു.

ഈ കാ​ല​ഘ​ട്ട​ത്തി​ലാ​ണു് മത്താ​യി​യാ​സി​നെ മട​ക്കി​വി​ളി​ച്ച​തും ഫ്രാൻ​സി​സ്കോ ഡി ഗാമയെ പുതിയ വൈ​സ്രോ​യി​യാ​യി നി​യ​മി​ച്ച​തും. ‘ആരെ വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും കൂ​ട്ടു​പി​ടി​ക്കാം, ആരോടു വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും സന്ധി​യാ​വാം, എവിടെ വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും ബന്ധു​ത്വ​ത്തി​നു ശ്ര​മി​ക്കാ’മെന്ന പുതിയ നയം നട​പ്പാ​ക്കേ​ണ്ട​തു ഫ്രാൻ​സി​സ്കോ ഡി ഗാ​മ​യാ​ണു്. അധി​കാ​ര​മേ​റ്റെ​ടു​ത്ത ദിവസം വൈ​സ്രോ​യി ഗോ​വ​യി​ലെ പ്ര​ഭു​ക്ക​ന്മാ​രെ​യും വ്യാ​പാ​രി​ക​ളെ​യും കൂ​ടി​ക്കാ​ഴ്ച​യ്ക്കു ക്ഷ​ണി​ച്ചു. അതി​പ്ര​ധാ​ന​മായ ഒരു നിർ​ദ്ദേ​ശം വൈ​സ്രോ​യി​ക്ക​വ​രു​ടെ മു​മ്പിൽ സമർ​പ്പി​ക്കാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പോർ​ച്ചു​ഗീ​സു​കാ​രു​ടെ ഭാവി കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രു​ടെ അധഃ​പ​ത​ന​ത്തെ ആശ്ര​യി​ച്ചാ​ണു് നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു്. എന്തു വില കൊ​ടു​ത്തും കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രെ നശി​പ്പി​ക്കാൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു് പ്ര​ഭു​ക്ക​ന്മാ​രും വ്യാ​പാ​രി​ക​ളും ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തെ ഉള്ള​ഴി​ഞ്ഞു സഹാ​യി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു് വൈ​സ്രോ​യി അപേ​ക്ഷി​ച്ചു.

പത്തു പുതിയ കപ്പ​ലു​കൾ യു​ദ്ധാ​വ​ശ്യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി സം​ഭാ​വന ചെ​യ്യാ​മെ​ന്നു് വ്യാ​പാ​രി​ക​ളേ​റ്റു. പ്ര​ഭു​ക്ക​ന്മാ​രും സഹാ​യ​വാ​ഗ്ദാ​ന​ങ്ങൾ നൽകി. സന്തോ​ഷ​ഭ​രി​ത​നായ വൈ​സ്രോ​യി നന്ദി പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് കൂ​ടി​ക്കാ​ഴ്ച അവ​സാ​നി​പ്പി​ച്ചു.

യു​ദ്ധ​സ​ന്നാ​ഹ​ങ്ങൾ​ക്കു് സൗ​ക​ര്യം കൊ​ടു​ക്കാ​ത്ത​വി​ധം മര​യ്ക്കാർ​കോ​ട്ട​യെ ഉപ​രോ​ധി​ച്ചു​നിർ​ത്താ​നു​ള്ള പരി​പാ​ടി​യാ​ണു് വൈ​സ്രോ​യി പി​ന്നീ​ടു് ആസൂ​ത്ര​ണം ചെ​യ്ത​തു്. സാ​മൂ​തി​രി​രാ​ജാ​വും കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രു​മാ​യു​ള്ള അസു​ഖ​ത്തിൽ​നി​ന്നു മു​ത​ലെ​ടു​ക്കാ​നു​ള്ള പരി​ശ്ര​മ​വും നട​ന്നു.

തന്റെ ഇള​യ​സ​ഹോ​ദ​ര​നെ സർ​വ്വ​സൈ​ന്യാ​ധി​പ​നാ​യി നി​യ​മി​ച്ചു് വലി​യൊ​രു കപ്പൽ​പ്പ​ട​യു​മാ​യി ഫ്രാൻ​സി​സ്കോ ഡി ഗാമ കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടേ​ക്ക​യ​ച്ചു. സാ​മൂ​തി​രി​രാ​ജാ​വു​മാ​യി പുതിയ കൂ​ടി​യാ​ലോ​ച​ന​കൾ ആരം​ഭി​ക്കാൻ സൈ​ന്യാ​ധി​പ​നെ ചു​മ​ത​ല​പ്പെ​ടു​ത്തി.

ദീർ​ഘ​കാ​ല​ത്തെ ഒഴി​വി​നു​ശേ​ഷം കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു തു​റ​മു​ഖ​ത്തു് പറ​ങ്കി​ക്ക​പ്പ​ലു​കൾ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു. ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻ​മാ​രും ജന​ങ്ങ​ളും പരി​ഭ്ര​മി​ച്ചു. ഒരു സന്ദേ​ശ​വാ​ഹ​കൻ കപ്പ​ലിൽ​നി​ന്നു കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലെ​ത്തി.

പഴയ അസു​ഖ​ങ്ങ​ളും കു​റ്റ​ങ്ങ​ളും പര​സ്പ​രം മറ​ണ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും രാ​ജ്യ​ക്ഷേ​മ​ത്തി​ന്നു​വേ​ണ്ടി പോർ​ച്ചു​ഗീ​സ് രാ​ജാ​വു​മാ​യി സാ​മൂ​തി​രി​രാ​ജാ​വു് മൈ​ത്രീ​ബ​ന്ധ​ത്തി​ലേർ​പ്പെ​ട​ണ​മെ​ന്നും വൈ​സ്രോ​യി ആഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​താ​യി സന്ദേ​ശ​വാ​ഹ​കൻ അറി​യി​ച്ചു. മന്ത്രി​സ​ഭ​യു​മാ​യി ആലോ​ചി​ച്ചു് തക്ക മറു​പ​ടി നൽ​കാ​മെ​ന്നു് സാ​മൂ​തി​രി​രാ​ജാ​വു് സന്ദേ​ശ​വാ​ഹ​ക​നെ അറി​യി​ച്ചു.

മന്ത്രി​സഭ യോഗം ചേർ​ന്നു. പറ​ങ്കി​ക​ളെ വി​ശ്വ​സി​ക്കാൻ പാ​ടി​ല്ലെ​ന്നു പലരും ഉറ​പ്പി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞു. ഒരു നൂ​റ്റാ​ണ്ടോ​ളം നീ​ണ്ടു​നി​ന്ന പക എളു​പ്പ​ത്തിൽ തു​ട​ച്ചു​മാ​റ്റാൻ കഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്തി​ല്ല. രാ​ജാ​വി​ന്റെ മന​സ്സു് ആടി​ക്ക​ളി​ച്ചു. തന്റെ സാ​മ​ന്ത​ന്മാ​രോ​ടും നാ​ടു​വാ​ഴി​ക​ളോ​ടും ധി​ക്കാ​രം കാ​ണി​ക്കു​ക​യും തന്റെ ഉത്ത​ര​വു​കൾ ലം​ഘി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​ക്കാ​രെ ഒരു പാഠം പഠി​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു രാ​ജാ​വി​നു മോ​ഹ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതു് അദ്ദേ​ഹം തു​റ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു. മങ്ങാ​ട്ട​ച്ച​നാ​ണു് അതിനു മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞ​തു്.

“തി​രു​മേ​നീ, ഒരു മു​ള്ളെ​ടു​ക്കാൻ മറ്റൊ​രു മു​ള്ളു​വേ​ണ​മെ​ന്നു് അടി​യൻ​സ​മ്മ​തി​ച്ചു. പക്ഷേ, കാ​ര്യം അത്ര​മാ​ത്രം വി​ഷ​മ​ത്തി​ലാ​യി​ട്ടു​ണ്ടോ?”

“എന്തു​കൊ​ണ്ടി​ല്ല?”

“കു​ഞ്ഞാ​ലി അത്ര​യ്ക്ക​ജ​യ്യ​നാ​ണെ​ന്നു് അടിയൻ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. കൽ​പി​ച്ചാൽ ഇന്നു​ത​ന്നെ അടി​യ​ന​വ​നെ പി​ടി​ച്ചു​കെ​ട്ടി തൃ​ക്കാൽ​ക്കൽ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു​വ​യ്ക്കാം.”

“അവൻ ചെ​റു​ത്തു​നി​ന്നാ​ലോ?”

“യു​ദ്ധം ചെ​യ്യ​ണം.”

“ഛീ, വഷള്! അവ​നു​മാ​യി​ട്ടൊ​രു യു​ദ്ധം നമ്മു​ടെ സ്വ​രു​പ​ത്തി​ലേ​ക്കു് അപ​മാ​ന​മാ​ണു്. നാം ആലോ​ചി​ക്കു​ന്ന​ത​ല്ല. ഈ പറ​ങ്കി​ക​ളു​ണ്ട​ല്ലോ, അവർ​ക്കു കു​ഞ്ഞാ​ലി​യെ കണ്ണെ​ടു​ത്തു കണ്ടു​കൂ​ടാ. അവ​രു​മാ​യി ഒരു താൽ​ക്കാ​ലിക സന്ധി​യു​ണ്ടാ​ക്കി കു​ഞ്ഞാ​ലി​യെ നശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യം അവർ​ക്കു​വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ത്താ​ലെ​ന്താ?

മന്ത്രി​സഭ ഒന്നി​ച്ചു് ആ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തെ എതിർ​ത്തു. ഏതു നി​ല​യി​ലും പറ​ങ്കി​ക​ളു​മാ​യി മൈ​ത്രീ​ബ​ന്ധം സ്ഥാ​പി​ച്ചു​കൂ​ടെ​ന്നാ​ണു് എല്ലാ​വ​രും അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ട​തു്. വ്യ​ക്ത​മായ തീ​രു​മാ​ന​മൊ​ന്നു​മെ​ടു​ക്കാ​തെ അന്നു യോഗം പി​രി​ഞ്ഞു.

മൂ​ന്നു​മാ​സ​ക്കാ​ലം സൈ​ന്യാ​ധി​പൻ കടൽ​പ്പ​ട​യോ​ടു​കൂ​ടി കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു തു​റ​മു​ഖ​ത്തു താ​മ​സി​ച്ചു. സാ​മൂ​തി​രി​രാ​ജാ​വു​മാ​യി നി​ത്യ​മെ​ന്നോ​ണം സന്ദേ​ശ​ങ്ങൾ കൈ​മാ​റി. എന്തു​വേ​ണ​മെ​ന്നു വ്യ​ക്ത​മാ​യൊ​രു​തീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ക്കാൻ വിഷമം. ഒരു വശ​ത്തു സന്ധി​യാ​ലോ​ചന നട​ക്കു​മ്പോൾ മറു​വ​ശ​ത്തു കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രു​ടെ ധി​ക്കാ​ര​ത്തി​ന്റെ കഥകൾ പെ​രു​കി​വ​ന്നു.

ഒരു ‘മാ​പ്പി​ള​രാ​ജ്യം’ സ്ഥാ​പി​ക്കാ​നു​ള്ള ശ്ര​മ​മാ​ണോ? പി​ന്നെ​യും പി​ന്നെ​യും സാ​മൂ​തി​രി​രാ​ജാ​വി​ന്റെ മന​സ്സിൽ ആ സന്ദേ​ഹം തേ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു. എത്ര​കാ​ലം കൈ​യും​കെ​ട്ടി ഈ ധി​ക്കാ​രം നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു നിൽ​ക്കും? മന്ത്രി​മാ​രും സൈ​ന്യാ​ധി​പ​ന്മാ​രും എതിർ​പ്പു പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ചേ​ക്കും. വാ​ക്കിൽ മാ​ത്രം സാ​ര​മി​ല്ല. സന്ധി​ചെ​യ്യാം. മാ​ന്യ​മായ സന്ധി. സാ​മൂ​തി​രി​രാ​ജാ​വു സമ്മ​തി​ച്ചു. വിവരം സൈ​ന്യാ​ധി​പ​നെ അറി​യി​ച്ചു.

രണ്ടു​കൂ​ട്ട​രും യോ​ജി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രെ എതിർ​ക്കാം. അതാ​ണു് പറ​ങ്കി​ക​ളു​ടെ നിർ​ദ്ദേ​ശം. സ്വീ​ക​രി​ക്കാൻ വി​ഷ​മ​മു​ണ്ടു്. ജന​ങ്ങ​ളെ​ന്തു പറയും? എന്തു​പ​റ​ഞ്ഞാ​ലും വേ​ണ്ടി​ല്ല. തന്റെ മണ്ണിൽ ഒരു മാ​പ്പി​ള​രാ​ജാ​വു ഭരി​ക്കു​ന്ന​തു നോ​ക്കി​യി​രി​ക്കാൻ വയ്യാ.

അനു​മ​തി നൽകി.

സൈ​ന്യാ​ധി​പൻ സന്തോ​ഷി​ച്ചു് ഗോ​വ​യി​ലേ​ക്കു തി​രി​ച്ചു​പോ​യി. പറ​ങ്കി​ക്ക​പ്പ​ലു​കൾ കൊ​ച്ചി​യിൽ നി​ന്നും ഗോ​വ​യിൽ നി​ന്നും മര​യ്ക്കാർ​കോ​ട്ട​യെ ലക്ഷ്യം വെ​ച്ചു​നീ​ങ്ങി. ഉപ​രോ​ധാ​വ​സ്ഥ സൃ​ഷ്ടി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. കട​ലിൽ​നി​ന്നു സഹാ​യ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാർ​ക്കു കി​ട്ട​രു​തു്.

സാ​മൂ​തി​രി​രാ​ജാ​വു​മാ​യു​ള്ള സന്ധി തന്റെ ആദ്യ​ത്തെ വി​ജ​യ​മാ​യി ഫ്രാൻ​സി​സ്കോ ഡി ഗാമ കണ​ക്കി​ലെ​ടു​ത്തു. താ​മ​സി​യാ​തെ യുദ്ധ പ്ര​ഖ്യാ​പ​നം നട​ത്തി. പതി​വു​പോ​ലെ പൊ​തു​മാ​പ്പു നൽകി തട​വു​കാ​രെ സൈ​ന്യ​ത്തിൽ ചേർ​ത്തു. ട്രോ​ങ്കോ​വി​ന്റെ വാതിൽ തു​റ​ന്നു​കി​ട​ന്നു. ആഹ്ലാ​ദ​ഭ​രി​ത​രായ ജന​ങ്ങൾ ആർ​ത്തു​വി​ളി​ച്ചു തെ​രു​വീ​ഥി​ക​ളി​ലൂ​ടെ നട​ന്നു. എങ്ങും യു​ദ്ധ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യ​ല്ലാ​തെ സം​സാ​ര​മി​ല്ലു.

തട​ങ്കൽ​പ്പാ​ള​യ​ത്തിൽ നി​ന്നു ഫർ​ണാ​ണ്ട​സ്സി​നെ​യും കൂ​ട്ടു​കാ​രെ​യും പു​റ​ത്തു കൊ​ണ്ടു വന്നു. അനു​ഭ​വി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. ശി​ഷ്ട​മു​ള്ള ശി​ക്ഷാ​കാ​ലം അവർ​ക്കു് ഇള​വു​ചെ​യ്തു​കൊ​ടു​ത്തു. പക്ഷേ, ചങ്ങല അഴി​ച്ചു​മാ​റ്റി​യി​ല്ല. അതാ​ണ​ത്ഭു​തം. ശി​ക്ഷാ​കാ​ലം ഇള​വു​ചെ​യ്ത​തിൽ ഫർ​ണാ​ണ്ട​സ് സന്തോ​ഷി​ച്ചി​ല്ല. അടി​മ​ത്തം അപ്പോ​ഴും ബാ​ക്കി​യാ​ണു്.

കോ​ട്ട​പ്പു​ഴ​യു​ടെ പരി​സ​ര​ത്തിൽ പട്ടാ​ള​ക്കാർ​ക്കും കൂ​ലി​ക്കാർ​ക്കും താ​മ​സി​ക്കാ​നു​ള്ള താ​വ​ള​ങ്ങൾ തി​ര​ക്കി​ട്ടു് പണി തീ​രു​ക​യാ​ണു്. കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു​നി​ന്നു് ഇരു​പ​തി​നാ​യി​രം നാ​യർ​പ്പ​ട​യാ​ളി​കൾ എത്തി​ച്ചേർ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്. കണ​ക്കി​ലേ​റെ ആശാ​രി​മാ​രും മരം​വെ​ട്ടു​കാ​രു​മു​ണ്ടു്. കടൽ​യു​ദ്ധ​ത്തി​നു പുതിയ രീ​തി​യി​ലു​ള്ള തോ​ണി​ക​ളും കപ്പ​ലു​ക​ളും പണി​യാ​നാ​ണു് തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തു്. മരവും കൂ​ലി​ക്കാ​രും സാ​മൂ​തി​രി​രാ​ജാ​വി​ന്റെ സം​ഭാ​വ​ന​യാ​ണു്. കപ്പൽ​നിർ​മാ​ണ​ത്തിൽ വൈ​ദ​ഗ്ദ്ധ്യ​യ​മു​ള്ള പറ​ങ്കി​ക​ളെ ഗോ​വ​യിൽ നി​ന്നു് അയ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

കാ​ടു​ക​ളിൽ​നി​ന്നു് കു​റ്റൻ​മ​ര​ങ്ങൾ മു​റി​ഞ്ഞു​വീ​ണു. ആനകൾ അതൊ​ക്കെ വലി​ച്ചു പു​ഴ​യി​ലി​ട്ടു. കൂ​ലി​ക്കാർ തു​ഴ​ഞ്ഞു ജോ​ലി​സ്ഥ​ല​ത്തെ​ത്തി​ച്ചു. ഈർ​ച്ച​ക്കാ​രും ആശാ​രി​മാ​രും അവി​രാ​മ​മാ​യി പ്ര​യ​ത്നി​ച്ചു് പണി​ത്ത​ര​ങ്ങൾ നിർ​മ്മി​ച്ചു.

ദി​വ​സ​മെ​ന്നോ​ണം ഗോ​വ​യിൽ നി​ന്നു് കൂ​ലി​ക്കാ​രെ​യും​കൊ​ണ്ടു് കപ്പ​ലു​കൾ കോ​ട്ട​പ്പു​ഴ​യി​ലെ​ത്തി. കാ​ടു​പി​ടി​ച്ചു് വി​ജ​ന​മാ​യി​ക്കി​ട​ന്ന നദീ തീരം ജന​നി​ബി​ഡ​മാ​യി.

ഫർ​ണാ​ണ്ട​സ്സും സം​ഘ​വും ഒരു പാ​തി​രാ​വി​ലാ​ണു് അവിടെ കപ്പ​ലി​റ​ങ്ങി​യ​തു്. ഏതാ​ണ്ടു കു​റ​ച്ചൊ​ക്കെ മറ്റു​ള്ള​വർ പറ​ഞ്ഞു​കേ​ട്ടും ബാ​ക്കി ഊഹി​ച്ചും ഫർ​ണാ​ണ്ട​സ് കാ​ര്യ​ങ്ങൾ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. കു​ട്ടി​ക്കാ​ലം മുതൽ ഫർ​ണാ​ണ്ട​സ്സി​ന്റെ ആരാ​ധ​നാ​മൂർ​ത്തി​യാ​ണു് കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാർ. വള​യ​ക്ക​ട​പ്പു​റ​ത്തെ തോ​ണി​ക്കൊ​മ്പി​ലി​രു​ന്നു കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രു​ടെ അപ​ദാ​ന​ങ്ങൾ വലി​യ​വർ കീർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തു കേ​ട്ടു് പല​പ്പോ​ഴും അവൻ രോ​മാ​ഞ്ചം​കൊ​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഒരു ദിവസം കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രെ​പ്പോ​ലെ കട​ലി​ലി​റ​ങ്ങി പറ​ങ്കി​ക​ളോ​ടേ​റ്റു​മു​ട്ട​ണ​മെ​ന്നു് അന്നൊ​ക്കെ അവൻ കൊ​തി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ജീ​വി​ത​ത്തി​ലി​ന്നോ​ളം കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാ​രെ കാണാൻ കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. കാണാൻ വലിയ കൊ​തി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ചങ്ങല കു​ലു​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു് ഇരു​ട്ടി​ലൂ​ടെ കൂ​ട്ടു​കാർ​ക്കൊ​പ്പം നട​ക്കു​മ്പോൾ ഫർ​ണാ​ണ്ട​സ് തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കി. മര​യ്ക്കാർ​കോ​ട്ട അവി​ടെ​യെ​ങ്ങാ​നു​മു​ണ്ടോ? കടലിൽ താ​വ​ള​മ​ടി​ച്ചു​കൂ​ട്ടിയ പറ​ങ്കി​ക്ക​പ്പു​ലു​ക​ളെ എന്തു​കൊ​ണ്ടു് മര​യ്ക്കാർ തച്ചു​ട​യ്ക്കു​ന്നി​ല്ല? കോ​ട്ട​യെ നശി​പ്പി​ക്കാൻ ചു​റ്റു​പു​റ​വും നട​ക്കു​ന്ന ഈ സം​രം​ഭ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ മി​ണ്ടാ​തെ നോ​ക്കി നിൽ​ക്കു​ക​യാ​ണോ? ആലോ​ചി​ച്ചി​ട്ടു് അവ​നൊ​രെ​ത്തും പി​ടി​യും കി​ട്ടു​ന്നി​ല്ല. സം​ഭ​വ​ങ്ങൾ ആക​പ്പാ​ടെ തല​കി​ഴു​ക്കാം തൂ​ക്കാ​യി നിൽ​ക്കു​ന്നു. തന്റെ പൊ​ന്നു​ത​മ്പു​രാൻ ഇന്നു് പറ​ങ്കി​ക​ളു​ടെ ഭാ​ഗ​ത്താ​ണു്.

എല്ലാ​വർ​ക്കും ഭ്രാ​ന്താ​ണോ?

രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ ശക്തി ക്ഷ​യി​പ്പി​ച്ചു് പി​ന്നെ​യും പി​ന്നെ​യും പറ​ങ്കി​കൾ​ക്കു മു​ന്നേ​റാ​നു​ള്ള സൗ​ക​ര്യ​മു​ണ്ടാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന ഈ നട​പ​ടി​കൾ കൈ​ക്കൊ​ള്ളാൻ പൊ​ന്നു​ത​മ്പു​രാ​നെ പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ച​താ​രാ​യി​രി​ക്കും? ആലോ​ച​ന​യിൽ മു​ഴു​കി​യാ​ണു് ഫർ​ണാ​ണ്ട​സ് നട​ക്കു​ന്ന​തു്. ഒന്നും വ്യ​ക്ത​മ​ല്ല.

ഒരു കാ​ര്യം ഉറ​പ്പാ​ണു്. കു​ഞ്ഞാ​ലി​മ​ര​യ്ക്കാർ കീ​ഴ​ട​ങ്ങു​ക​യി​ല്ല. ഒര​വ​സ​രം കാ​ത്തു​നിൽ​ക്കു​ക​യാ​യി​രി​ക്കും. അതു് വന്നു​ചേ​രു​മ്പോൾ പു​ലി​യെ​പ്പോ​ലെ പു​റ​ത്തു​ചാ​ടും. എല്ലാം അടി​ച്ചു​ട​യ്ക്കും. കപ്പ​ലു​കൾ കത്തി നശി​ക്കും. പറ​ങ്കി​കൾ പേ​ടി​ച്ചോ​ടും. പൊ​ന്നു​ത​മ്പു​രാ​നും ആൾ​ക്കാ​രും നാ​ണി​ച്ചു തല താ​ഴ്ത്തും. ആ കാഴ്ച എന്തൊ​രു രസ​മാ​യി​രി​ക്കും! ആ ബഹ​ള​ത്തിൽ, അന്യോ​ന്യ​മു​ള്ള ഏറ്റു​മു​ട്ട​ലിൽ, എല്ലാ ചങ്ങ​ല​ക​ളും പൊ​ട്ടും, പി​ന്നെ സ്വ​ത​ന്ത്ര​നാ​ണു്. അന്നു് ഐദ്രോ​സ് ചെ​യ്ത​പോ​ലെ ചങ്ങ​ല​കൊ​ണ്ട​ടി​ച്ചു​ത​ന്നെ പറ​ങ്കി​ക​ളെ കൊ​ല്ലാം.

ഫർ​ണാ​ണ്ട​സ്സി​ന്റെ നട​ത്തം മു​റു​കി.

Colophon

Title: Cuvanna Kaṭal (ml: ചു​വ​ന്ന കടൽ).

Author(s): Thikkodiyan.

First publication details: Eye Books; Kozhikode, Kerala; 1; 2016.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Novel, Thikkodiayan, തി​ക്കോ​ടി​യൻ, ചു​വ​ന്ന കടൽ, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: June 23, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to P. Pushpakumari (inheritor). The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-SA 4​.0). Any reuse of the material should credit the copyright holder and Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Late Autumn Plant, embroidery and mixed technique on fabric by Paul Klee (1879–1940). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: Staffers at River Valley; Typesetter: CVR; Digitizer: KB Sujith; Encoding: CVR.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download PDF.