സെ​യ്ന്റ് തോമസ് കോ​ള​ജിൽ നി​ന്നു് അഞ്ചര കി​ലോ​മീ​റ്റർ ആണു് മഠ​ത്തി​ലേ​ക്കു്.

ആദ്യ​ദി​വ​സം രാ​വി​ലെ ബസി​ന്റെ കമ്പി​യിൽ തൂ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ക​യാ​ണു്. നി​ല​ത്തു് ഉപ്പൂ​റ്റി പര​ത്തി​വ​യ്ക്കാ​നു​ള്ള സ്ഥ​ല​മി​ല്ല. ചെ​രു​പ്പി​ന്റെ തു​മ്പു​മാ​ത്രം കു​ത്തി​യു​ള്ള നിൽ​പ്പാ​ണു്. ശ്വാ​സം​മു​ട്ടാ​തി​രി​ക്കാൻ തല മേ​ലേ​ക്കു പി​ടി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ശരീ​ര​ത്തിൽ അവി​ട​വി​ടെ ഒരു പി​ടി​ത്തം. തി​ക്കി​ത്തി​ര​ക്കി വന്ന രണ്ടു​പേ​രാ​ണു്. ഇരു​പ​തി​നു മേൽ പ്രാ​യം കാണും. പു​ക​വ​ലി​ച്ചി​ട്ടു് ഏറെ നേ​ര​മാ​യി​ല്ലെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു, പു​ക​യില മണം മൂ​ക്കി​ലേ​ക്കു കു​ത്തി​ക്ക​യ​റു​ന്നു​ണ്ടു്. അതി​ലൊ​രാൾ എന്തോ മോ​ക്ഷം കി​ട്ടു​ന്ന സ്ഥാ​ന​ത്തു പി​ടി​ത്തം​കി​ട്ടി​യ​തു​പോ​ലെ വാ പൊ​ളി​ച്ചു. പെ​യി​ന്റിൽ കല​ക്കു​ന്ന ടർ​പ​ന്റൈ​ന്റെ മണ​മ​പ്പോൾ കു​മു​കു​മാ​ന്നു വന്നു. ആ മണം പൊ​ടു​ന്ന​നെ അച്ഛ​നെ ഓർ​മി​പ്പി​ച്ചു. പല്ലി​യെ തിന്ന ദിവസം അച്ഛ​നിൽ നി​ന്നു വന്ന​തു് ഇതേ മണ​മാ​ണു്. അച്ഛ​നിൽ നി​ന്നു രക്ഷ​പ്പെ​ട്ട ശേഷം മദ്യ​പ​രു​ടെ അടു​ത്തു പോ​കേ​ണ്ടി വന്നി​ട്ടി​ല്ല. തൊ​ട്ട​ടു​ത്തു നിന്ന പൊ​ക്കം കു​റ​ഞ്ഞ പെൺ​കു​ട്ടി​യു​ടെ കണ്ണു നി​റ​യു​ന്നു​ണ്ടു്. നോ​ക്കു​മ്പോൾ അവ​ളു​ടെ ഫ്രേ​ാ​ക്കി​നു​ള്ളി​ലൂ​ടെ​യാ​ണു് ഒരു​ത്ത​ന്റെ കൈ. ഞാനാ കയ്യി​ല​ങ്ങു പി​ടി​ച്ചു പി​രി​ച്ചു. അവൻ ആദ്യം വഷളൻ ചിരി ചി​രി​ച്ചു. ഞാൻ പി​ടി​ത്തം മു​റു​ക്കി. അവ​ന്റെ കണ്ണു മി​ഴി​ച്ചു​വ​ന്നു. കൈ വലി​ച്ചൂ​രാ​നു​ള്ള അവ​ന്റെ ശ്ര​മ​ത്തി​നു വഴ​ങ്ങാ​തെ ഞാൻ മു​റു​ക്കം കൂ​ട്ടി. കൊടും തി​ര​യ​ടി​ക്കു​മ്പോൾ പങ്കാ​യ​ത്തിൽ പി​ടി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ന്നു് ഞാൻ സങ്ക​ല്പി​ച്ചു. ആ കുറിയ പെൺ​കു​ട്ടി​ക്കു പെ​ട്ടെ​ന്നു സ്ഥ​ല​കാ​ല​ബോ​ധം ഉണ്ടാ​വു​ക​യും അവളും അതേ​ക​യ്യിൽ മു​റു​കെ​പ്പി​ടി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. ചു​റ്റും നിന്ന സ്തീ​കൾ അന്ത​രീ​ക്ഷം ഉൾ​ക്കൊ​ണ്ടു. ആ രണ്ടു​പേ​രും ഞങ്ങ​ളു​ടെ നടു​വി​ലാ​യി. ആദ്യ​ത്തെ​യാ​ളെ കഴു​ത്തി​നു പി​ടി​ച്ചു ഞാൻ കു​നി​ച്ചു. അടു​ത്തു​നി​ന്ന ശരീ​ര​വ​ലി​പ്പ​മു​ള്ള സ്തീ അവ​ന്റെ പു​റ​ത്തു് ആഞ്ഞു​ത​ള്ളി. അവൻ ഞങ്ങ​ളു​ടെ ഇട​യി​ലൂ​ടെ വീണു. പി​ന്നാ​ലെ രണ്ടാ​മ​ത്തെ​യാ​ളും. സ്ത്രീ​കൾ എല്ലാ​വ​രും നി​ര​ന്നു നി​ന്നു ചവി​ട്ടി. ഡ്രൈ​വർ ബസ് പൊ​ലീ​സ് സ്റ്റേ​ഷ​നി​ലേ​ക്കു വി​ട്ടു.

ആദ്യ​ത്തെ ദിവസം പൊ​ലീ​സ് സ്റ്റേ​ഷ​നിൽ നി​ന്നു് എത്തി​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും നഷ്ട​മു​ണ്ടാ​യ​തു് കുർ​ബാ​ന​യു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തി​ലാ​ണു്. ബിഷപ് വന്നു പു​തു​ക്ക​ക്കാർ​ക്കാ​യി നട​ത്തിയ പ്രാർ​ത്ഥന ആയി​രു​ന്നു. അന്നു വേറെ പരി​പാ​ടി​കൾ ഒന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. മട​ക്കം ബസിൽ വേണ്ട നട​ന്നേ​ക്കാം എന്നു തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. ആ വരവിൽ ഒന്നു​കൂ​ടി തീർ​പ്പാ​ക്കി. ഇനി മുതൽ രാ​വി​ലെ​യും നട​ന്നു തന്നെ പോകണം. യോ​ട്ടു​കൾ ഓടി​ക്കാൻ നല്ല ആരോ​ഗ്യം വേണം. ഞാ​നൊ​രു പാ​വ​ഞ്ചി​യോ​ട്ട​ക്കാ​രി​യാ​കാൻ അപ്പോ​ഴേ​ക്കും മന​സ്സാ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചി​രു​ന്നു.

പി​റ്റേ​ന്നു് തോറാന [1] യുടെ അവ​ധി​യാ​ണു്. രാ​വി​ലെ ഞാൻ അടു​ക്ക​ള​യിൽ കയറി. ഒരു​പി​ടി ചെറിയ ഉള്ളി എടു​ത്തു മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു​വ​ച്ചു. പച്ച​മു​ള​കു് ഇരു​പ​ത്തി​നാ​ലെ​ണ്ണം. ആറു തണ്ടു കറി​വേ​പ്പില. പത്തു വറ്റൽ മു​ള​കു്. സി​സ്റ്റർ ഫി​ലോ​മിന വന്നു് അതിൽ നി​ന്നു പകുതി ഉള്ളി​യും അഞ്ചു പച്ച​മു​ള​കും തി​രി​കെ നീല വല​ക്കൊ​ട്ട​യി​ലേ​ക്കി​ട്ടു. വാ​തിൽ​ക്ക​ലി​രു​ന്നു പല്ലു​തേ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന അമ്മ​യ്ക്കു ചിരി വന്നു. അമ്മ ഉമി​ക്ക​രി​കൊ​ണ്ടാ​ണു തേ​യ്ക്കു​ന്ന​തു്. അന്ന​മ്മ​ച്ചേ​ട​ത്തി​യും അങ്ങ​നെ തന്നെ. സി​സ്റ്റർ പൽ​പ്പൊ​ടി​യാ​ണു്. എനി​ക്കും നന്ദി​നി​ക്കു​മാ​യി കോൾ​ഗേ​റ്റ് ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. നന്ദി​നി​യും അമ്മ​യു​മൊ​ക്കെ പോയ ശേ​ഷ​മാ​ണു് ഞാൻ അടു​ക്കള കയ​റ്റം തു​ട​ങ്ങി​യ​തു്. ഏതെ​ങ്കി​ലും ആണിനു വച്ചു​വി​ള​മ്പേ​ണ്ടി വരും എന്നു കരു​തി​യി​ട്ടോ അടു​ക്ക​ള​പ്പ​ണി പഠി​ക്കു് എന്നു് ആരെ​ങ്കി​ലും പറ​ഞ്ഞി​ട്ടോ ആയി​രു​ന്നി​ല്ല. കയറാൻ തോ​ന്നി, കയറി. പാ​വ​ഞ്ചി​യി​ലൊ​ക്കെ ഒറ്റ​യ്ക്കു് പോ​കു​മ്പോൾ ഒന്നും വച്ചു​ണ്ടാ​ക്ക​രു​തു് എന്നു തീ​രു​മാ​നി​ച്ചി​രു​ന്നു. പച്ച​മീ​നും പച്ച​വെ​ള്ള​വും മാ​ത്ര​മാ​യി മാ​സ​ങ്ങൾ കഴി​യ​ണം എന്നാ​യി​രു​ന്നു മോഹം. വച്ചു​ണ്ടാ​കു​ന്ന സമയം ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ മറ്റെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ചെ​യ്യാ​നു​ള്ള ആയുസ് ഇര​ട്ടി​യാ​യി കി​ട്ടും. മല​യാ​ള​നാ​ട്ടി​ലെ പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ചേർ​ന്നു് ഒരു വർഷം അടു​ക്ക​ള​യിൽ കഴി​യു​ന്ന സമ​യ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ഗാ​മ​ക്ക​പ്പൽ [2] വന്ന ആയി​ര​ത്തി നാ​നൂ​റ്റി തൊ​ണ്ണൂ​റ്റി​യാ​റു് മുതൽ അഭി​ലാ​ഷ് ടോമി [3] യുടെ പാ​വ​ഞ്ചി അങ്ങോ​ട്ടു​പോയ ഇക്കാ​ലം വരെ നട​ന്നെ​ത്താം.

അന്നു് കപ്പ​യു​ടെ ഊഴ​മാ​യി​രു​ന്നു. മു​പ്പ​ത്തി​യാ​റു പേ​രാ​ണു് കണ​ക്കി​ലു​ള്ള​തു്. നാലു പേർ​ക്കു കൂടി കൂ​ടു​തൽ ഉണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​താ​ണു് രീതി. ആരെ​ങ്കി​ലും വന്നാൽ ഇല്ലെ​ന്നു പറ​യ​രു​തു്. കൂ​ടു​ത​ലാ​യാൽ ഒരി​ക്ക​ലും കള​യേ​ണ്ടി വരാ​റി​ല്ല. രാ​വി​ലെ എട്ടു​മ​ണി​യോ​ടെ കഴി​ക്കു​ന്ന വല്യ​മ്മ​ച്ചി​മാ​രിൽ ആരെ​ങ്കി​ലും പതി​നൊ​ന്നു​മ​ണി​യോ​ടെ വന്നു് ഉരു​ളി​യു​ടെ മൂ​ടി​മാ​റ്റി നോ​ക്കും. ബാ​ക്കി​യു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ കഴി​ക്കും. രാ​വി​ല​ത്തെ പല​ഹാ​രം മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ഉച്ച​യ്ക്കു വയ്ക്കു​ന്ന ചോറ് ബാ​ക്കി​യു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ വൈ​കി​ട്ടു നാ​ലു​മ​ണി​ക്കു വന്നു് കോ​രി​യി​ട്ടു കഴി​ക്കാൻ മടി​യി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രു​മു​ണ്ടു്.

ഫി​ലോ​മിന സി​സ്റ്റ​റു​ടെ ബജ​റ്റ് വെ​ട്ടൽ കഴി​ഞ്ഞു ബാ​ക്കി വന്ന ഉള്ളി എടു​ത്തു് കൂ​മ്പും ചു​വ​ടും വെ​ട്ടി പു​റ​ന്തൊ​ലി പൊ​ളി​ച്ചു് ഞാൻ അരി​യാൻ ഒരു​ക്കി. ഉള്ളി പകുതി പോ​യ​തോ​ടെ വീ​ര്യം കു​റ​യു​മെ​ന്നു തോ​ന്നി നോ​ക്കു​മ്പോൾ അപ്പു​റ​ത്തു് രണ്ടു സവാള. ഇന്ന​ലെ എടു​ത്ത​തിൽ​നി​ന്നു് സി​സ്റ്റർ പി​ടി​ച്ചു​വ​ച്ച​താ​യി​രി​ക്കും. അതു പതു​ക്കെ ചൂ​ണ്ടി. ക്ലാര സി​സ്റ്റർ ആ മോഷണം കണ്ടു ചി​രി​ച്ചു.

സവാള നടുകെ പി​ളർ​ന്നു് ഓരോ പി​ളർ​പ്പി​ലും നാലു കു​റെ​കെ വെ​ട്ടു കഴി​ഞ്ഞു് കൂ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു. എനി​ക്കൊ​രി​ക്ക​ലും കട​ക​ട​ക​ടാ… എന്നു ശബ്ദം കേൾ​പ്പി​ച്ചു് സവാള അരി​യാൻ കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. സന്ധ്യ സി​സ്റ്റർ അക്കാ​ര്യ​ത്തിൽ ബാൻഡ് മാ​സ്റ്റ​റാ​ണു്. മു​പ്പ​തു സെ​ക്കൻ​ഡിൽ അറു​പ​തു തവണ കത്തി പല​ക​യിൽ വീ​ഴു​ന്ന ശബ്ദം കേൾ​ക്കും എന്നു തോ​ന്നു​മാ​റു് അരി​ച്ചിൽ കഴി​യും. സദ്യ​പ്പു​ര​ക​ളിൽ പോ​യ​പ്പോൾ ബി​രി​യാ​ണി​ക്കു സവാള അരി​യു​ന്ന​വ​രെ കണ്ടു​നി​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഒരു​പാ​ടു തവ​ണ​യൊ​ന്നു​മി​ല്ല. പന്ത്ര​ണ്ടാം ക്ളാ​സു​വ​രെ​യു​ള്ള ഇക്കാ​ല​ത്തി​നി​ട​യ്ക്കു് ഞാൻ മൂ​ന്നു കല്യാ​ണ​മേ കൂ​ടി​യി​ട്ടു​ള്ളു. ഒന്നു് ജൂ​വ​ലി​ന്റെ ചേ​ച്ചി​യു​ടെ. ജു​വ​ലി​നേ​ക്കാൾ എട്ടു​വ​യ​സ്സു കൂ​ടു​ത​ലു​ണ്ടു് ചേ​ച്ചി​ക്കു്. തലേ​ന്നു രാ​ത്രി​യിൽ ഞാനും നന്ദി​നി​യും കൂടി ആ വീ​ട്ടിൽ പോയി സവാ​ള​യും ഇറ​ച്ചി​യും അരി​യു​ന്ന​വ​രെ കണ്ടു നി​ന്നു. പി​ന്നൊ​രു കല്യാ​ണം മാഗി ടീ​ച്ച​റു​ടെ മക​ളു​ടേ​താ​യി​രു​ന്നു. മൂ​ന്നാ​മ​ത്തേ​തു് അഫ്സ​ലി​ന്റെ പെ​ങ്ങ​ളു​ടെ. അഫ്സ​ലും പെ​ങ്ങ​ളും ഇര​ട്ട​ക​ളാ​ണു്. നി​ക്കാ​ഹി​നു് മട്ടൻ ബി​രി​യാ​ണി​യാ​യി​രു​ന്നു. അന്നു് അഞ്ചു​ചാ​ക്കു് സവാ​ള​യാ​ണു് അരി​ഞ്ഞ​തു്. അതു് അരി​യു​ന്ന​വ​രു​ടെ വേ​ഗം​ക​ണ്ടു കണ്ണു​മ​ഞ്ഞ​ളി​ച്ചു.

സദ്യ​ക്കു തേ​ങ്ങ​ചു​ര​ണ്ടു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു നന്ദി​നി പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഇരു​പ​തു ചിരവ നി​ര​ത്തി​യി​ട്ടു് അഞ്ഞൂ​റു തേ​ങ്ങ​യൊ​ക്കെ ചു​ര​ണ്ടും. പ്ര​ഥ​മ​നു് പാലു് പി​ഴി​യാ​നും കി​ച്ച​ടി​ക്കും അവി​യ​ലി​നും കാ​ള​നും എരി​ശ്ശേ​രി​ക്കും ചേർ​ക്കാ​നു​മാ​ണു് അത്ര​യും നാ​ളി​കേ​രം. മഠ​ത്തിൽ ഒരു തേങ്ങ പൊ​തി​ച്ചാൽ ഒരു മു​റി​യു​ടെ പകുതി മാ​ത്രം ചു​ര​ണ്ടി​യെ​ടു​ത്തു് ഉച്ച​യ്ക്കു​ള്ള തോരനു മു​ക​ളിൽ വി​ത​റു​ന്ന​താ​ണു് ഏക ഉപ​യോ​ഗം. തേ​ങ്ങ​യ​ര​ച്ചു കൂ​ട്ടാൻ​വ​യ്പ്പൊ​ക്കെ കു​റ​വാ​ണു്. മീൻ​ക​റി​ക്കു​പോ​ലും തേ​ങ്ങ​യ​ര​ച്ചു ചേർ​ക്കു​ക​യൊ​ന്നും വേ​ണ്ടെ​ന്നു് ഫി​ലോ​മിന സി​സ്റ്റർ പറയും. കു​ടം​പു​ളി​യി​ട്ടു് മു​ള​കും മഞ്ഞ​ളും മസാ​ല​യും ചേർ​ത്തു വഴ​റ്റി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​താ​ണു് അവിടെ മീൻ​ക​റി.

സവാ​ള​യ്ക്കു പി​ന്നാ​ലെ പച്ച​മു​ള​കു് പത്തൊൻ​പ​തെ​ണ്ണം വട്ട​ത്തിൽ അരി​ഞ്ഞു. ഞാ​നാ​ദ്യ​മാ​യി​ട്ടു് ഒറ്റ​യ്ക്കു വയ്ക്കു​ന്ന കപ്പ​യാ​ണു്. നമ്മു​ടെ ഇന്ന​ത്തെ വിധി എന്നു പറ​ഞ്ഞു് അന്ന​മ്മ​ച്ചേ​ട​ത്തി താ​ടി​ക്കു കൈ​കൊ​ടു​ത്തു് പടി​യിൽ ഇരു​ന്നു. സി​സ്റ്റർ സന്ധ്യ​വ​ന്നു നോ​ക്കി ഗൂ​ഢ​മാ​യി ചി​രി​ച്ചു പോയി.

കറി​വേ​പ്പില ഉതിർ​ത്തു കൂ​ട്ടി​യി​ട്ടു. നാൽ​പ്പ​തു​പേർ​ക്കു പത്തു കിലോ കപ്പ​യാ​ണു് മഠ​ത്തി​ലെ കണ​ക്കു്. ഒരു കി​ലോ​യ്ക്കു ചെ​ണ്ട​പു​ഴു​ങ്ങി​യാൽ നാ​ലു​പേ​രു് കഴി​ക്കും. ചെ​ണ്ട​ക്ക​പ്പ എന്നു പറ​യു​ന്ന​തു് ചെ​ണ്ട​പോ​ലെ വട്ട​ത്തിൽ അരി​യു​ന്ന​താ​ണു്. ഒരു നീളൻ കപ്പ​യിൽ നി​ന്നു് ഒരു വിരൽ നീ​ള​ത്തിൽ മൂ​ന്നോ നാലോ കി​ട്ടും. തി​ള​ച്ചു​വ​ന്നാൽ വെ​ള്ളം ഊറ്റി ഉള്ളി​ച്ച​മ്മ​ന്തി കൂ​ട്ടി കഴി​ച്ചാൽ മതി. ഞാൻ കപ്പ​യിൽ പരീ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നു​ള്ള ഒരു​ക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു. രാ​വി​ലെ തന്നെ അമ്മ​യും അന്ന​മ്മ​ച്ചേ​ട​ത്തി​യും കൂടി കപ്പ തൊ​ണ്ടു​ക​ള​ഞ്ഞു കൊ​ത്തി​യ​രി​ഞ്ഞു വച്ചി​രു​ന്നു. അതു ഞാൻ ഇന്ന​ലെ ചട്ടം​കെ​ട്ടി​യ​താ​ണു്. രാ​വി​ലെ അതു തി​ള​ച്ചു നാ​ലു​മി​നി​റ്റു കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും തന്നെ വെ​ന്ത​മ​ണം വന്നു. മഠ​ത്തി​ലെ പടി​ഞ്ഞാ​റെ പറ​മ്പിൽ നട്ട ആമ്പ​ക്കാ​ട​നാ​ണു്. നല്ല നൂ​റു​ള്ള ഇനം. വെ​ള്ളം തി​ള​ച്ചാൽ വേ​വു​മെ​ന്നാ​ണു് അന്ന​മ്മ​ച്ചേ​ട​ത്തി​യു​ടെ ഇത്തി​രി തള്ളു കൂ​ട്ടിയ പ്ര​യോ​ഗം. എന്താ​യാ​ലും തി​ള​ച്ചു് അഞ്ചു​മി​നി​റ്റു​കൊ​ണ്ടു് കയ്യി​ലെ​ടു​ത്തു് ഉട​ച്ച​പ്പോൾ തന്നെ പൊ​ടി​യാ​യി. കപ്പ​യു​ടെ വെ​ള്ള​മൂ​റ്റി. ഒന്നു​കൂ​ടി തണു​ത്ത​വെ​ള്ള​മൊ​ഴി​ച്ചു കഴുകി. അതു് മഠ​ത്തി​ലെ രീ​തി​യാ​ണു്. കപ്പ​യി​ലെ കട്ടു് ചി​ല​പ്പോൾ വി​ഷ​മാ​കും. സയ​നൈ​ഡാ​കു​മെ​ന്നാ​ണു് അന്ന​മ്മ ചേ​ട​ത്തി പറ​യാ​റ്. ഏതാ​യാ​ലും ആ കട്ടു് വയ​റി​നു നല്ല​ത​ല്ല. രണ്ടു തവണ തി​ള​ച്ച വെ​ള്ള​മൊ​ഴി​ച്ചു കഴു​കി​യാൽ കേ​ടു​പോ​കും.

വലിയ ഉരുളി ഞാൻ അമ്മ​യെ​യും കൂ​ട്ടി​യാ​ണു് അടു​പ്പിൽ കയ​റ്റി​യ​തു്. മഠ​ത്തിൽ ഓട്ടു​രു​ളി ഒന്നു​മി​ല്ല. എല്ലാം അലു​മി​നി​യ​മാ​ണു്. കടു​കു​പൊ​ട്ടി​വ​ന്ന​പ്പോൾ ഫി​ലോ​മിന സി​സ്റ്റർ കാ​ണാ​തെ ഭര​ണി​യിൽ നി​ന്നു് എടു​ത്ത ഒരു​പി​ടി ഉഴു​ന്നു​പ​രി​പ്പു്. അത്ര തന്നെ കു​ത്ത​രി​യും. അരി വീർ​ത്തു് ആദ്യം വെ​ള്ള​നി​റ​വും പി​ന്നെ മഞ്ഞ​നി​റ​വും. ഉഴു​ന്നു മൂ​ത്തു നേ​രി​യ​ചു​വ​പ്പു​മാ​യ​പ്പോൾ വറ്റൽ​മു​ള​കു് മു​റി​ച്ച​തു്, പച്ച​മു​ള​കു്, പി​ന്നെ സവാ​ള​യും ഉള്ളി​യും. ഉപ്പു് മേലേ വിതറി. അതു് അന്ന​മ്മ​ച്ചേ​ട​ത്തി​യു​ടെ സൂ​ത്ര​മാ​ണു്. വെ​ള്ള​ത്തി​ല​ല്ല സവാ​ള​യി​ലാ​ണു് ഉപ്പി​ടേ​ണ്ട​തു് എന്നു ചേ​ട​ത്തി പറയും. ഉപ്പി​ട്ടു​വ​ഴ​റ്റി​യാൽ സവാ​ള​യ്ക്കു് പെ​ട്ടെ​ന്നു് മയം വരും. മഞ്ഞൾ​പ്പൊ​ടി കൂടി മു​ക​ളിൽ വിതറി.

ഉള്ളി​യു​ടെ നിറം മാ​റി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യ​തോ​ടെ തീ താ​ഴ്ത്തി കപ്പ പകർ​ന്നു. മഠ​ത്തി​ലെ വലിയ കണ്ണാ​പ്പ തന്നെ കഴു​കി​യെ​ടു​ത്തു വച്ചി​രു​ന്നു. ഇരു​മ്പി​ന്റെ കണ്ണാ​പ്പ മീൻ വറ​ത്തു​കോ​രാൻ എന്ന പേരിൽ വാ​ങ്ങി​വ​ച്ചി​രു​ന്ന​താ​ണു്. പത്തു​നാൽ​പ്പ​തു​പേർ​ക്കു മീൻ​വ​റു​ത്തെ​ടു​ക്കാ​നു​ള്ള വക​യൊ​ന്നും ഇല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു് എന്നും മീൻ​ക​റി തന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നെ എടു​ക്കു​ന്ന​തു് വല്ല​പ്പോ​ഴും പപ്പ​ടം കാ​ച്ചു​മ്പോ​ഴാ​ണു്. പപ്പ​ടം ഒര​വ​ശ്യ​വ​സ്തു​വാ​യി മഠ​ത്തിൽ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. ഉപ്പേ​രി​വ​റ​വൊ​ന്നും തീരെ ഇല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു് ആ വഴി​ക്കും വേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല. കണ്ണാ​പ്പ അമർ​ന്ന​തോ​ടെ കപ്പ വെ​ണ്ണീ​റു​പോ​ലെ പൊ​ടി​ഞ്ഞു. ചില കപ്പ നല്ല പേ​ശീ​പി​ടി​ത്ത​മാ​യി​രി​ക്കും. ഇങ്ങ​നെ പൊ​ടി​യി​ല്ല. ഇതു​ഭാ​ഗ്യം കി​ട്ടിയ ഇന​മാ​ണു്. പൊ​ടി​ഞ്ഞ​മർ​ന്ന കപ്പ​യിൽ ഉള്ളി​യും മു​ള​കും വറു​ത്ത അരി​യും ഉഴു​ന്നും ഒട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു. ഇള​ക്കി​മ​റി​ച്ചു് അട​യ്ക്കാൻ നേ​ര​ത്തു് അന്ന​മ്മ​ച്ചേ​ട​ത്തി​വ​ന്നു. ഞാൻ കണ്ണി​റു​ക്കി കാ​ണി​ച്ചു.

രണ്ടു തേങ്ങ ചു​ര​ണ്ടി​യ​തു മു​റ​ത്തിൽ ഞാൻ അട​ച്ചു​വ​ച്ചി​രു​ന്നു. സി​സ്റ്റർ സന്ധ്യ​യോ​ടു് അനു​മ​തി വാ​ങ്ങി അമ്മ​യെ​ക്കൊ​ണ്ടു ചു​ര​ണ്ടി​ച്ച​താ​ണു്. കപ്പ​യു​ടെ മു​ക​ളിൽ തേങ്ങ പൊ​ത്തി. നാ​ലു​വ​ശ​ത്തു​നി​ന്നു കപ്പ​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ പൊ​തി​യി​ട്ടു. വലിയ അലു​മി​നി​യം പ്ലേ​റ്റു​കൊ​ണ്ടു് അട​ച്ചു. മൂ​ന്നു​മി​നി​റ്റ് കഴി​ഞ്ഞു് അട​പ്പു​മാ​റ്റി ഇള​ക്കി​യെ​ടു​ത്ത കപ്പ ഒരു സ്റ്റീൽ പാ​ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്കു പകർ​ന്നു. കോ​പ്പ​പോ​ലു​ള്ള ആ ചെറിയ പാ​ത്രം മീൻ​ക​റി വി​ള​മ്പാൻ എടു​ക്കു​ന്ന​താ​ണു്. ഓരോ​രു​ത്തർ​ക്കും ഓരോ കൂന. അതിനു മു​ക​ളിൽ ഒരു ഉണ​ക്ക​മു​ള​കു വറു​ത്ത​തു് കു​ത്തി നിർ​ത്തി. പി​ന്നെ വലി​യൊ​രു ചെ​രു​വ​ത്തിൽ ഇന്ന​ല​ത്തെ ബാ​ക്കി​യി​രു​ന്ന മീൻ​ക​റി​യിൽ വെ​ള്ള​മൊ​ഴി​ച്ചു തി​ള​പ്പി​ച്ച​തും വച്ചു.

ചെ​ണ്ട​ക്ക​പ്പ​യും പു​ഴു​ക്കും മാ​ത്രം തി​ന്നി​ട്ടു​ള്ള​വർ​ക്കു് ഇടി​ച്ചു​കു​ത്തി കപ്പ പു​തു​മ​യാ​യി​രു​ന്നു. കഴി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​മ്പോൾ സി​സ്റ്റർ സന്ധ്യ പറ​ഞ്ഞു: മനു​ഷ്യ​നു് ഇത്ര​യും സന്തോ​ഷ​മൊ​ക്കെ​യേ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ളു. എന്നു​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​തിൽ നി​ന്നു് ഒന്നു​മാ​റ്റി​യാൽ തന്നെ അന്നേ​ര​ത്തെ സന്തോ​ഷ​മാ​യി.

അന്ന​മ്മ​ച്ചേ​ട​ത്തി പതി​വു​പോ​ലെ എടു​ത്ത​ടി​ച്ചു: ‘കപ്പ പൊ​ടി​ച്ചു​വ​ച്ചി​ട്ടു വി​ള​മ്പു​ന്ന​തി​ന​ല്ല പു​തു​മ​യെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തെ​ന്റെ സി​സ്റ്റ​റേ. രാ​വി​ലെ ഉപ്പു​മാ​വു തി​ന്നോ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​വർ​ക്കു് നല്ല പാ​ല​പ്പോം ചി​ക്കൻ ഇഷ്ടു​വും കൊ​ടു​ക്ക​ണം. കപ്പ​തി​ന്നു​ന്നോർ​ക്കു് മോ​ളി​ലൊ​രു കി​ണ്ണം ഇറ​ച്ചി വര​ട്ടി​യി​ട്ടു കൊ​ടു​ക്ക​ണം. ഉച്ച​യ്ക്കെ​ന്നും ചോറും നാ​ലെ​ട​ങ്ങ​ഴി വെ​ള്ള​ത്തിൽ നാലു മീനും നാ​ര​ങ്ങാ​വ​ലി​പ്പ​ത്തി​ലെ പു​ളി​യു​മി​ട്ടു തി​ള​പ്പി​ച്ച മു​ള​കു​വെ​ള്ള​മൊ​ഴി​ച്ചു മീൻ​ചാ​റാ​ണെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു് ഒഴി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കണ പണി​നിർ​ത്ത​ണം. എന്നി​ട്ടു മട്ടൻ ബി​രി​യാ​ണി കൊ​ടു​ക്ക​ണം. നാ​ലു​മ​ണി​ക്കു കട്ടൻ​കാ​പ്പി​യും വാ​യു​വും നിർ​ത്തി ഒരു പാൽ​ച്ചാ​യേം കു​ഴ​ല​പ്പോം. രാ​ത്രി ചപ്പാ​ത്തി​ക്കൊ​പ്പം ചി​ക്കൻ​പെ​ര​ട്ടു്. അതി​നു​ള്ള പാ​ങ്ങു​ണ്ടാ​കാ​തെ കണ്ണാ​പ്പ​കൊ​ണ്ടു കു​ത്തി​യു​ട​ച്ച​തു പു​തു​മ​യാ​ന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ ഗതി​കേ​ടു​കൊ​ണ്ടു് കയ്യ​ടി​ക്കാ​മെ​ന്ന​ല്ലാ​തെ എന്നാ പറ​യാ​നാ’. ഇത്ര​യും പറ​ഞ്ഞു ശ്വാ​സം കി​ട്ടാ​തെ ഒരു പ്ര​യോ​ഗം കൂടി. ‘അല്ല പി​ന്നെ…’

സി​സ്റ്റർ സന്ധ്യ ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു് ചെ​യ്ത​തു്. ഫി​ലോ​മിന സി​സ്റ്റർ വലിയ ഗൗ​ര​വ​ത്തി​ലാ​ണു്. മഠ​ത്തി​ലെ നട​ത്തി​പ്പി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ആരെ​ന്തു​പ​റ​ഞ്ഞാ​ലും അതെ​ല്ലാം തന്നെ ആക്ര​മി​ക്കാ​നാ​ണു് എന്നൊ​രു തോ​ന്നൽ ഫി​ലോ​മിന സി​സ്റ്റർ​ക്കു പണ്ടേ​യു​ണ്ടു്. എത്ര കു​ത്തി​നോ​വി​ച്ചാ​ലും പ്രേ​ാ​വിൻ​ഷ്യ​ലിൽ നി​ന്നു​ള്ള കണ​ക്കു തെ​റ്റി​ച്ചു് ഒരു വിഭവം പോലും കൂ​ട്ടാൻ സി​സ്റ്റർ സമ്മ​തി​ക്കാ​റു​മി​ല്ല.

അച്ഛൻ കാ​ശു​ത​രാ​ത്ത മാ​സ​ങ്ങ​ളി​ലും അമ്മ അടു​ക്കള കൊ​ണ്ടു​ന​ട​ന്ന​താ​ണു് സുശീല ഓർ​ത്ത​തു്.

റേഷൻ അരി​യ​ല്ലാ​തെ മറ്റൊ​ന്നും ഇല്ലാ​ത്ത​ദി​വ​സം അമ്മ പി​ച്ചാ​ത്തി​യെ​ടു​ത്തു് ഒരി​റ​ക്കു​മു​ണ്ടു്. സ്വ​ന്തം പറ​മ്പൊ​ന്നു​മി​ല്ല. ആകെ​യു​ള്ള​തു് ആറര സെ​ന്റാ​ണു്. അതില് വീടും ആട്ടിൻ​കൂ​ടും കോ​ഴി​ക്കൂ​ടും തൊ​ഴു​ത്തും കു​ത്തി​നി​റ​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. തെ​ക്കു കി​ഴ​ക്കേ മൂ​ല​യ്ക്കു് ചി​ത​യൊ​രു​ക്കാ​നാ​ണെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു് അച്ഛൻ മാ​റ്റി​യി​ട്ട നാലു കോൽ സ്ഥ​ല​ത്തു് രണ്ടു മൂടു് കാ​ച്ചി​ലും നാലു ചേ​ന​യും കു​ഴി​ച്ചു​വ​യ്ക്കും. ചി​ല​പ്പോൾ പത്തു​പ​ന്ത്ര​ണ്ടു് ഇഞ്ചി​ക്കാ​യി ഒരു മു​റ​ത്തി​ന്റെ വലി​പ്പ​ത്തി​ലൊ​രു കണ്ട​വും. അവിടെ തന്നെ​യാ​ണു് രണ്ടു കാ​ന്താ​രി​ച്ചീ​നി​യും നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു്. സ്വ​ന്തം പറ​മ്പീ​ന്നു് വേ​റൊ​ന്നും കി​ട്ടാ​നി​ല്ല.

പടി​ഞ്ഞാ​റ്റേ​ക്കാ​രു​ടെ പറ​മ്പീ​ന്നു് പു​ല്ലു് വെ​ട്ടി​ക്കോ​ളാൻ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. അവിടെ നിറയെ ചേ​മ്പും തക​ര​യു​മു​ണ്ടു്. ചേ​മ്പു് നട്ടു​വ​ളർ​ത്തു​ന്ന​തൊ​ന്നു​മ​ല്ല. അവർ​ക്ക​തി​നു നേ​ര​വും ഇല്ല. നാൽ​പ്പ​താം​പൊ​ക്കം തേ​ങ്ങ​യി​ടീ​ക്കാൻ വരു​ന്ന​ത​ല്ലാ​തെ വേറെ നോ​ട്ട​മൊ​ന്നും പറ​മ്പി​ലി​ല്ല. ചേ​മ്പൊ​ക്കെ കണ​ക്കു വീണു മു​ള​യ്ക്കു​ന്ന​താ​ണു്. അമ്മ ചെ​ന്നു് ചേ​മ്പിൻ​ത​ണ്ടും തക​ര​യും മു​റി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് വരും. അരി​യാൻ ഇരി​ക്കും മുൻ​പു് അരി​ക​ഴു​കി അടു​പ്പ​ത്തെ കല​ത്തി​ലി​ടും. അന്ന​ത്തെ ദിവസം രാ​വി​ലെ വേറെ പല​ഹാ​ര​മി​ല്ല. രാ​വി​ലെ​യും ഉച്ച​യും കൂടി ചേർ​ത്തു​ള്ള കഴി​പ്പാ​ണു്. അങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ദി​വ​സ​വും വലിയ വി​ശ​പ്പൊ​ന്നും തോ​ന്നാ​റി​ല്ല. ഭക്ഷ​ണം ഒന്നി​ച്ചാ​ണെ​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​യാൽ ഞാനും അമ്പി​ളി​യും നേ​ര​ത്തെ കു​ളി​ക്കാൻ പോകും. തി​രി​ച്ചു​വ​രു​മ്പോ​ഴേ​ക്കു് അമ്മ വയ്പു കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും.

അമ്മ​യ്ക്കു താള് അരി​യാൻ നല്ല വഴ​ക്ക​മാ​ണു്. ഞാൻ തൊ​ട്ടാൽ ചൊ​റി​യും. അമ്മ വി​രൽ​നീ​ള​ത്തിൽ അരി​ഞ്ഞു് വെ​ള്ള​ത്തി​ലി​ടും. പി​ന്നെ വാ​രി​യെ​ടു​ത്തു് അവിയൽ കഷണം പോലെ അരി​ഞ്ഞു​കൂ​ട്ടും. ഒന്നു​കൂ​ടി കഴു​കി​വാ​രി മഞ്ഞ​ളും പച്ച​മു​ള​കു ചത​ച്ച​തും കല്ലു​പ്പും ഇട്ടു നി​ക​ക്കെ വെ​ള്ള​വും ഒഴി​ച്ചു കൽ​ച്ച​ട്ടി​യിൽ കന​ലി​ലേ​ക്കു വയ്ക്കും. വടി​പോ​ലെ നിൽ​ക്കു​ന്ന താ​ളിൻ​ത​ണ്ടു് പെ​ട്ടെ​ന്നു് വഴ​വ​ഴാ​ന്നാ​കും. അതി​ലേ​ക്കു് അര​മു​റി​ത്തേ​ങ്ങ​യു​ടെ പകു​തി​യ​ര​ച്ച​തു ചേർ​ത്തി​ള​ക്കി വാ​ളൻ​പു​ളി പി​ഴി​ഞ്ഞൊ​ഴി​ക്കും. കടു​കും കറി​വേ​പ്പി​ല​യും വറ​ത്തി​ടാൻ വെ​ളി​ച്ചെ​ണ്ണ ഇല്ലാ​ത്ത ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളും ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. തകര കു​നു​കു​നെ അരി​ഞ്ഞു് കഴു​കി​വാ​രി മൺ​ച​ട്ടി​യിൽ അട​ച്ചു​വ​യ്ക്കും. രണ്ടു കനലു മാ​ത്ര​മേ അടു​പ്പിൽ അപ്പോൾ ഉണ്ടാ​കൂ. താ​ളു​ക​റി​ക്കു് എടു​ത്തു ബാ​ക്കി വന്ന അര​മു​റി നാ​ളി​കേ​ര​ത്തി​ന്റെ പകുതി തക​ര​വാ​ടി​വ​രു​മ്പോൾ മു​ക​ളിൽ പൊ​ത്തി​വ​യ്ക്കും. അഞ്ചു​മി​നി​റ്റേ വേ​ണ്ടൂ. റേഷൻ കി​ട്ടിയ അരി​യും ആരാ​ന്റെ താളും പശു​തി​ന്നാ​തെ നിർ​ത്തു​ന്ന തക​ര​യും ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ മൂ​ന്നു​നേ​ര​മാ​യി.

അച്ഛൻ പരി​സ​ര​ത്തു​പോ​ലും വരാ​തി​രു​ന്ന ഒരു ഇടവം–മി​ഥു​ന​ത്തി​ലാ​ണു്. പറ​മ്പി​ല് ഒരു മൂടു് കപ്പ​ബാ​ക്കി​യു​ണ്ടു്. അമ്മ തൂ​മ്പ​യു​മാ​യി അതി​ന്റെ ചു​വ​ട്ടി​ലേ​ക്കു നട​ന്നു. പന്ത്ര​ണ്ടു കമ്പു കു​ത്തി​യി​തിൽ ബാ​ക്കി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​താ​ണു്. മൂ​ന്നു​നേ​ര​വും കഞ്ഞി​യോ ചോറോ ആയി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് ആ ആഴ്ച​യി​ലേ റേഷൻ നേ​ര​ത്തെ കഴി​ഞ്ഞു. ഇനി​യും മൂ​ന്നു​ദി​വ​സം കൂ​ടി​യു​ണ്ടു് ആഴ്ച മാറാൻ. അമ്മ ആദ്യം മൂ​ട്ടി​ലെ കാടു് പറി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു ചൊ​റി​യ​ണ്ണ​വും വന്നു കൂ​ടി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. അമ്മ​യു​ടെ കൈ​ചൊ​റി​ഞ്ഞെ​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​യി. അമ്മ അരി​വാ​ളി​ന്റെ തല​കൊ​ണ്ടു​വ​രെ ചൊ​റി​യു​ന്നു​ണ്ടു്. അപ്പോ​ഴാ​ണു് ഇട​വ​ഴീ​ന്നു് കു​ന്ന​ത്ത​മ്മ കയറി വരു​ന്ന​തു്. തലയിൽ ഒരു തു​ണി​സ​ഞ്ചി​യു​ണ്ടു്. അതു് ഇറ​യ​ത്തു​വ​ച്ചി​ട്ടു തി​രി​ഞ്ഞു നട​ന്നു. അമ്മ​യും ഞങ്ങ​ളും മി​ണ്ടാ​ട്ട​മി​ല്ലാ​തെ നിൽ​ക്കു​ക​യാ​ണു്.

‘ഇന്ന​ലേം ഇന്നും ഭവാനി നാ​ലു​വ​ട്ടം ഈ കപ്പേ​ടെ മൂ​ട്ടി​ല് നട​ക്ക​ണ​തു കണ്ടാൽ കാ​ര്യം തി​രി​യും. എടു​ത്തു കഞ്ഞി​വ​യ്ക്കാൻ നോ​ക്കു്…’

ആന​ക്കാ​ര​ന്റെ വീ​ട്ടി​ല് പട്ടി​ണി​വ​ന്നെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ നാ​ട്ടി​ലാ​രും വി​ശ്വ​സി​ക്ക​ത്തി​ല്ല. പക്ഷേ, കു​ന്ന​ത്ത​മ്മ അറി​ഞ്ഞു. അച്ഛൻ വന്ന​പ്പോൾ അമ്മ ഇക്കാ​ര്യം പറ​ഞ്ഞു. അച്ഛ​നി​ലെ അഭി​മാ​നി ഉണർ​ന്നു. എന്റെ ഭാ​ര്യേം പി​ള്ളേ​രേം നോ​ക്കാ​നെ​നി​ക്ക​റി​യാം, കണ്ട​വ​ന്റെ കൂ​ടെ​ക്കി​ട​ക്കു​ന്നോ​ളു​ടെ എര​ന്നു​വാ​ങ്ങേ​ണ്ട ഗതി​കേ​ടു് ഇവിടെ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ല എന്നു പറ​ഞ്ഞു മു​ച്ചൂ​ടും ചീത്ത തു​ട​ങ്ങി. ഇപ്പോൾ തന്നെ അരി​കൊ​ടു​ത്തു കണ​ക്കും തീർ​ത്തി​ട്ടു​വ​ന്നാൽ മതി​യെ​ന്നു് അമ്മ​യ്ക്കു തി​ട്ടൂ​രം. അമ്മ എങ്ങും പോ​യി​ല്ല. ആ ഉമ്മ​റ​ത്തു് കു​ത്തി​യി​രു​ന്നു. അച്ഛൻ രാ​ത്രി പകുതി കഴി​യും വരെ പു​ളി​ച്ച​തെ​റി​ത​ന്ന പറ​യു​ക​യും നി​ര​വ​ധി ബീ​ഡി​ക്കെ​ട്ടു​കൾ വലി​ച്ചു തള്ളു​ക​യും ചെ​യ്തു.

രാ​വി​ലെ അച്ഛൻ മു​റ്റ​ത്തു നിൽ​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണു് ഇട​ത്തൊ​ണ്ടിൽ കൂടി കു​ന്ന​ത്ത​മ്മ വരു​ന്ന​തു്. തല​യി​ലൊ​രു ചക്ക​യു​ണ്ടു്. അച്ഛൻ ഇപ്പോൾ പൊ​ട്ടി​ത്തെ​റി​ക്കു​മെ​ന്നു് ഞങ്ങൾ​ക്കു തോ​ന്നി. അച്ഛൻ ഒന്നും മി​ണ്ടാ​തെ അക​ത്തു​പോ​യി. കയ്യിൽ പൈ​സ​യു​മാ​യാ​ണു് വരവു്. കു​ന്ന​ത്ത​മ്മ ചക്ക തരാൻ വന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. അതു് ഇറ​യ​ത്തു വച്ചു തി​രി​യു​മ്പോ​ഴാ​ണു് അച്ഛൻ കാ​ശു​മാ​യി നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു്. കു​ന്ന​ത്ത​മ്മ മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കു് ഒറ്റ​ത്തു​പ്പാ​യി​രു​ന്നു.

‘നീ വന്നു കയ്യി​ലൊ​ന്നു​മി​ല്ല, സമ്മ​തി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു കെ​ഞ്ചി എന്റെ മോ​ളിൽ​ക്കേ​റി നി​ര​ങ്ങി​യ​പ്പോ മക​നാ​കാ​നു​ള്ള പ്രാ​യ​മ​ല്ലേ​യു​ള്ളൂ​ന്നു വച്ചു് ഞാൻ ചോ​ദി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല കാശ്. പി​ന്നെ​യാ ഇപ്പ​മി​നി. സ്വ​ന്തം പി​ള്ളേ​രേ വളർ​ത്താ​നെ​ങ്കി​ലും പഠി​ക്കെ​ടാ പട്ടി​പ്പാ​പ്പാ​നേ…’

അമ്മ​യും ഞങ്ങ​ളും അതു​കേ​ട്ടു. കു​ന്ന​ത്ത​മ്മ നട​ന്നു് തൊ​ണ്ടു​തീ​രും മുൻ​പു് അച്ഛൻ തോ​ട്ടി​യും വടി​യു​മെ​ടു​ത്തു് സഞ്ചി​യും കയ്യിൽ തൂ​ക്കി ഒരു പോ​ക്കു​പോ​യി. പി​ന്നെ നാലു മാസം കഴി​ഞ്ഞാ​ണു് വന്ന​തു്.

ഒരേ ഭക്ഷ​ണം കൊ​ടു​ത്താൽ തീ​രു​ന്ന​ത​ല്ല ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ശ്നം. അങ്ങ​നെ തീ​രു​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ ചി​ക്കൻ റോളും അട​പ്ര​ഥ​മ​നും കൊ​ടു​ത്താൽ ബലാൽ​സം​ഗി​ക​ളൊ​ക്കെ എന്നേ നന്നാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നു് നന്ദി​നി പോ​കു​ന്ന​തി​നു മുൻ​പു​ള്ള ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നിൽ പറ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.

നല്ല ഭൂ​സ്വ​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു നന്ദി​നി​യു​ടെ അമ്മാ​വ​നു്. തൊ​ഴു​ത്തിൽ പതി​നാ​ലു പശു​വു​ണ്ടു്. നന്ദി​നി നാലാം ക്ളാ​സി​ലെ അവ​ധി​ക്കു ചെ​ല്ലു​മ്പോൾ പശു​വി​ന്റെ കാ​ര്യം നോ​ക്കാൻ മാ​ത്രം മൂ​ന്നു പണി​ക്കാ​രു​ണ്ടു്. നാൽ​പ​താം ദിവസം ഇടു​ന്ന തേ​ങ്ങ​യു​ടെ ചകി​രി​വി​റ്റാൽ തന്നെ അഞ്ചു​പ​വൻ മേ​ടി​ക്കാ​മെ​ന്നു് അമ്മാ​യി പൊ​ങ്ങ​ച്ചം പറ​യാ​റു​ണ്ടു്. അത്ര​യ്ക്കു​ണ്ടു് പറ​മ്പി​ന്റെ വലി​പ്പം. അമ്മാ​വ​നും അമ്മാ​യി​യും മകനും മാ​ത്ര​മാ​ണു് ആ വലിയ വീ​ട്ടിൽ. വീ​ടെ​ന്നൊ​ക്കെ പറ​ഞ്ഞാൽ സ്കൂ​ളിൽ പോ​കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാ​ണു്. ‘അമ്മാ​വ​ന്റെ പു​ന്നാര വായോ…’ എന്നു പറ​ഞ്ഞാ​ണു് നന്ദി​നി​യെ എടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു തട്ടിൻ​പു​റ​ത്തേ​ക്കു പോ​യ​തു്. അവിടെ ഒരു വശം മു​ഴു​വൻ തേങ്ങ തൊ​ണ്ടു​ക​ള​യാ​ത്ത​തു് കൂ​ട്ടി​യി​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. മറ്റേ​യ​റ്റ​ത്തു് അമ്മാ​വ​ന്റെ ചാ​രു​ക​സേ​ര​യും ഒരു കി​ട​ക്ക​യും. തട്ടിൽ കയ​റി​യ​പ്പോൾ തന്നെ കോ​ണി​യിൽ നി​ന്നു​ള്ള വാ​തി​ല് അമ്മാ​വൻ അട​ച്ചു. നന്ദി​നി​യെ കി​ട​ക്ക​യിൽ നിർ​ത്തി. മോൾ​ക്കു് ഉഷ്ണി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ എന്നു ചോ​ദ്യം. നന്ദി​നി ഇല്ലെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു. വി​യർ​ക്കാ​തി​രി​ക്കും സൂ​ര്യൻ തൊ​ട്ടു​മു​ക​ളി​ലാ​ണു് എന്നു് പറ​ഞ്ഞു് അമ്മ​വാൻ ഉടു​പ്പി​ന്റെ കൊ​ളു​ത്തിൽ കൈ​വ​ച്ചു.

അതു് ഒരു തവണ മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ആ അവ​ധി​ക്കാ​ലം മു​ഴു​വൻ പല​വ​ട്ടം അമ്മാ​വൻ തട്ടിൻ​പു​റ​ത്തു​ക​യ​റ്റി.

കാ​ശി​ല്ലാ​ത്ത​വർ​ക്കും ജാ​തി​യിൽ താ​ഴ്‌​ന്ന​വർ​ക്കും ക്വ​ട്ടേ​ഷൻ കി​ട്ടി​യ​ത​ല്ല ബലാൽ​സം​ഗ​മെ​ന്നു് പറ​ഞ്ഞു് നന്ദി​നി സൈ​ക്കി​ളി​ന്റെ സീ​റ്റിൽ അന്നു് ശക്തി​യോ​ടെ ഇടി​ച്ചു. ‘വഷ​ള​ന്മാർ കൂ​ടു​തൽ തട്ടു​ള്ള വീ​ടു​ക​ളി​ലാ​ണു്. സ്വ​ന്തം മച്ചിൻ​പു​റ​ത്തു കാ​ണി​ച്ചു​കൂ​ട്ടു​ന്ന​തു പോ​രാ​ഞ്ഞി​ട്ടു് പാ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ പു​ര​പൊ​ക്കാ​നും ഇറ​ങ്ങും.’

അമ്മാ​വൻ ചെ​യ്ത​തെ​ന്താ​ണെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ​തു പതി​നാ​ലാം വയ​സ്സിൽ ആ ബാ​ങ്ക് മാ​നേ​ജ​രു​ടെ വീ​ട്ടിൽ ഒറ്റ​യ്ക്കാ​യ​പ്പോ​ഴാ​ണു്. അയാ​ളോ​ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല ദേ​ഷ്യം. അവിടെ കൊ​ണ്ടാ​ക്കിയ സ്വ​ന്തം അച്ഛ​നോ​ടാ​യി​രു​ന്നു.

നന്ദി​നി​യു​ടെ അറി​വോ​ടെ​യും സമ്മ​ത​ത്തോ​ടെ​യും അവിടെ കൊ​ണ്ടു​ചെ​ന്നാ​ക്കി​യെ​ന്നു വാ​ദി​ച്ച ബാ​ങ്ക് മാ​നേ​ജ​രു​ടെ വക്കീ​ലി​നു നേരേ സി​സ്റ്റർ സന്ധ്യ​യാ​ണു് ചെ​രു​പ്പൂ​രി​യെ​റി​ഞ്ഞ​തു്. ആ ഒറ്റ​യേ​റിൽ കേ​സി​ന്റെ വാദം കഴി​ഞ്ഞു. പി​ന്നെ പ്ര​തി​ഭാ​ഗം വക്കീൽ മി​ണ്ടി​യ​തേ​യി​ല്ല. മാ​നേ​ജർ​ക്കൊ​പ്പം വി​ധി​കേ​ട്ടു് ഇറ​ങ്ങി ജയി​ലി​ലേ​ക്കു പോയ അച്ഛ​നു് നോ​ക്കാ​നു​ള്ള ധൈ​ര്യം ഉണ്ടാ​യി​ല്ല. ബാ​ങ്ക് മാ​നേ​ജർ ദയ​നീ​യ​മാ​യി നോ​ക്കി. ആ നോ​ട്ട​ത്തിൽ നന്ദി​നി​ക്കു് ഓക്കാ​നം വരി​ക​യും ഒരു​ക​വിൾ ച്ഛർ​ദ്ദിൽ പു​റ​ത്തു​പോ​വു​ക​യും ചെ​യ്തു. അയാൾ ചെ​യ്ത​തി​ന്റെ അറ​പ്പു് ആ നി​മി​ഷ​മാ​ണു് നന്ദി​നി​യി​ലേ​ക്കു പെ​രു​ത്തു​ക​യ​റി​യ​തു്. അവ​ള​ന്നു മു​ഴു​വൻ എന്തെ​ങ്കി​ലും കഴി​ക്കു​ക​യോ കു​ടി​ക്കു​ക​യോ ചെ​യ്തി​ല്ല.