SFNസാ​യാ​ഹ്ന ഫൌ​ണ്ടേ​ഷൻ
images/devika-kcu-cover.jpg
The Girl in a Picture Frame, an oil on canvas by Rembrandt (1606–1669).
സ്ത്രീ​ക​ളും സമ​ര​ങ്ങ​ളും
kimages/Kulasthree_Chapter_eleven_pic01.png

ഇരു​പ​താം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ലെ മലാ​യ​ളി​സ​മൂ​ഹം കണ്ട വലിയ സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ പങ്കാളികളായിട്ടുണ്ടു്-​പലപ്പോഴും വളരെ വലി​യ​തോ​തിൽ. എന്നാൽ, ‘കു​ടും​ബി​നി’ എന്ന നി​ല​യിൽ സ്ത്രീ​യെ ഉറ​പ്പി​ച്ചു​നി​റു​ത്തു​ന്ന ശക്തി​ക​ളെ ദുർ​ബ​ല​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ഈ പങ്കാ​ളി​ത്തം സഹാ​യി​ച്ചി​ല്ലെ​ന്ന​താ​ണു് സത്യം. ‘സമരം’, ‘ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പ്’ മു​ത​ലാ​യ​വ​യെ കു​ടം​ബ​ത്തി​നു​പു​റ​ത്തു സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന പ്ര​തി​ഭാ​സ​ങ്ങ​ളാ​യി തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്ന രീ​തി​യാ​ണു് ഇന്നു നി​ല​വി​ലു​ള്ള​തു്. സ്ത്രീ​ക​ളെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം സഹാ​യ​ക​മായ രീ​തി​യ​ല്ലി​തു്. കാരണം, കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ​യും സമു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ​യും ഉള്ളിൽ​നി​ന്നു​കൊ​ണ്ടു് അവർ നട​ത്തിയ സമ​ര​ങ്ങ​ളെ ഈ രീതി അദൃ​ശ്യ​മാ​ക്കി​ക്ക​ള​യു​ന്നു. കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ അകം-​പുറം ഇട​ങ്ങ​ളിൽ നടന്ന സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ പങ്കെ​ടു​ത്തി​രു​ന്നു.

എന്താ​ണീ ‘സമരം?’

‘സമര’മെ​ന്നു കേൾ​ക്കു​മ്പോൾ നമു​ക്കോർ​മ്മ​വ​രു​ന്ന​തു് പൊതുവഴികളാണു്-​അവിടെ നട​ക്കു​ന്ന ജാഥ, ബഹളം, പോ​ലീ​സ്, പി​ന്നെ കൊ​ടി​കൾ, ചു​മ​രെ​ഴു​ത്തു്, പണി​മു​ട​ക്ക്… പൊ​തു​വെ പറ​ഞ്ഞാൽ സമ​ര​മെ​ന്നാൽ വീ​ടു​കൾ​ക്കു​പു​റ​ത്തു​ന​ട​ക്കു​ന്ന ഇട​പെ​ട​ലാ​ണു്… സർ​ക്കാ​രു​ക​ളോ​ടു​ള്ള പ്ര​തി​ഷേ​ധ​മാ​ണു്…

സത്യ​ത്തിൽ ‘സമര’മെ​ന്നാൽ വീ​ട്ടി​നു​പു​റ​ത്തു മാ​ത്രം നട​ക്കു​ന്ന പ്ര​ക്രി​യ​യ​ല്ല. കൊ​ടി​പി​ടി​ക്ക​ലും ജാ​ഥ​യു​മൊ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും സമ​ര​മു​ണ്ടാ​കും. വീ​ട്ടിൽ മാ​ത്ര​മ​ല്ല, പള്ളി​യി​ലും അമ്പ​ല​ത്തി​ലും സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലും എല്ലാ​യി​ട​ത്തും സമ​ര​ങ്ങൾ നട​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്; നട​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ഇട​യ്ക്കും മു​റ​യ്ക്കും പൊ​ട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളാ​ണു് ‘സമ​ര​ങ്ങൾ’ എന്നാ​ണു് നമ്മു​ടെ ധാരണ. പക്ഷേ, ‘നി​ശ​ബ്ദ​സ​മ​ര​ങ്ങൾ’ ഈ സ്ഥാ​പ​ന​ങ്ങ​ളി​ലും പൊ​തു​വി​ട​ങ്ങ​ളി​ലും എല്ലാ​യി​ട​ത്തും നട​ക്കു​ന്നു! എവിടെ അസ​മ​ത്വ​മു​ണ്ടോ, അവിടെ നേ​രി​ട്ടോ അല്ലാ​തെ​യോ സമ​ര​മു​ണ്ടാ​കും. തു​റ​ന്ന​രീ​തി​യിൽ പൊ​ട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അതു് നി​ശ​ബ്ദ​മായ രീ​തി​യിൽ തു​ട​രും.

സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സമ​ര​പ​ങ്കാ​ളി​ത്ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറ​യു​മ്പോൾ ചരി​ത്ര​ത്തിൽ രണ്ടു​ത​രം ഒഴി​വാ​ക്ക​ലു​ക​ളെ​യാ​ണു് സ്ത്രീ​ച​രി​ത്രം നേ​രി​ടു​ന്ന​തു്. ഒന്നു്, പൊ​തു​സ​മ​ര​ങ്ങ​ളിൽ (അതാ​യ​തു് ബ്രി​ട്ടി​ഷ് സാ​മ്രാ​ജ്യ​ത്വ​ത്തി​നെ​തി​രെ​ന​ട​ന്ന ദേ​ശീ​യ​സ​മ​ര​ങ്ങൾ, ജന്മി​ത്ത​ത്തി​നും ചൂ​ഷ​ണ​ത്തി​നു​മെ​തി​രെ​ന​ട​ന്ന തൊഴിലാളി-​ഇടതുപക്ഷസമരങ്ങൾ തു​ട​ങ്ങി​യവ) സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ പങ്കാ​ളി​ത്ത​ത്തെ​പ്പ​റ്റി അധികം വി​വ​ര​ങ്ങൾ നമു​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. നേ​തൃ​ത്വ​ത്തി​ലേ​ക്കു​യർ​ന്ന ചു​രു​ക്കം സ്ത്രീ​ക​ളെ നമ്മൾ ‘സമ​ര​നാ​യിക’മാ​രാ​യി ആരാ​ധി​ക്കാ​റു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും, സമ​ര​മു​ഖ​ത്തു​നി​ന്നു് പോ​ലീ​സി​നെ​യും ഗു​ണ്ട​ക​ളെ​യും നേ​രി​ട്ട സ്ത്രീ​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു് നമു​ക്ക​ധി​ക​മ​റി​യി​ല്ല. കെ. ആർ.ഗൗ​രി​യ​മ്മ​യെ നാ​മ​റി​യും; ഒര​ള​വു​വ​രെ അക്കാ​മ്മ ചെ​റി​യാ​നെ​യും. എന്നാൽ 1950-​കളിലെ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ​മ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഭാ​ഗ​മാ​യി നടന്ന വൻ​പ്ര​ക​ട​ന​ങ്ങ​ളി​ലും തകർ​പ്പൻ പി​ക്ക​റ്റി​ങ്ങി​ലു​മൊ​ക്കെ പങ്കു​കൊ​ണ്ട​വ​രിൽ ഭൂ​രി​പ​ക്ഷ​വും സ്ത്രീ​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​കാ​ര്യം വള​രെ​പ്പേർ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​കി​ല്ല. രണ്ടാ​മ​താ​യി, കു​ടും​ബ​ത്തി​നു​ള്ളി​ലും സമു​ദാ​യ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളി​ലും സ്ത്രീ​കൾ നട​ത്തിയ സമ​ര​ങ്ങ​ളും ദൈ​നം​ദിന ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പു​ക​ളും കൂ​ടു​തൽ ശ്ര​ദ്ധ​യർ​ഹി​ക്കു​ന്നു. ധാ​രാ​ളം ഗവേ​ഷ​ണം ഇനി​യും ആവ​ശ്യ​മായ ഒരു മേ​ഖ​ല​യാ​ണി​തു്.

പല തല​ങ്ങ​ളി​ലെ സമ​ര​ങ്ങൾ

പര​മ്പ​രാ​ഗത കു​ടും​ബ​രൂ​പ​ങ്ങ​ളിൽ കീ​ഴ്‌​നി​ല​ക​ളിൽ കഴി​യേ​ണ്ടി​വ​ന്ന സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പു​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി രസ​ക​ര​ങ്ങ​ളായ പല കഥ​ക​ളും 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ അവ​സാ​ന​കാ​ല​ത്തും 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആദ്യ​വും ജനി​ച്ചു​വ​ളർ​ന്ന​വ​രു​ടെ ആത്മ​ക​ഥ​ക​ളിൽ​നി​ന്നു് നമു​ക്കു കി​ട്ടു​ന്നു​ണ്ടു്. ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​നു്, സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് ഏറ്റ​വും അവ​സാ​നം​മാ​ത്രം ഭക്ഷ​ണം കഴി​ക്കാൻ അവസരം കി​ട്ടി​യി​രു​ന്ന നമ്പൂ​തി​രി ഇല്ല​ങ്ങ​ളി​ലും നായർ തറ​വാ​ടു​ക​ളി​ലും സ്ത്രീ​കൾ ഈ രീ​തി​യെ നേ​രി​ട്ടും അല്ലാ​തെ​യും ചെ​റു​ത്ത​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു പല കഥ​ക​ളും ഇവിടെ ഓർ​മ്മ​വ​രു​ന്നു. ഭക്ഷ​ണം പൂ​ഴ്ത്തി​വ​യ്ക്കൽ​മു​തൽ ‘വ്ര​ത​മ​നു​ഷ്ഠി​ച്ച്’ പ്ര​ത്യേ​ക​ഭ​ക്ഷ​ണം തയ്യാ​റാ​ക്കി​ക്ക​ഴി​ക്കൽ​വ​രെ പല തന്ത്ര​ങ്ങ​ളും ദൈ​നം​ദി​ന​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ അവർ പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു! നമ്പൂ​തി​രി​കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളി​ലെ സ്ത്രീ​കൾ അനു​ഭ​വി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്ന കടു​ത്ത ലൈം​ഗി​ക​മർ​ദ്ദ​ന​ത്തെ അവർ ചെ​റു​ത്തി​രു​ന്ന​താ​യും തെ​ളി​വു​ണ്ടു്. ഇല്ല​ങ്ങ​ളി​ലെ നാ​യർ​ജോ​ലി​ക്കാ​രി​ക​ളു​ടെ ഒത്താ​ശ​യോ​ടെ രഹ​സ്യ​മാ​യി പു​റ​ത്തു സഞ്ച​രി​ക്കു​ക​യും ഇഷ്ട​മു​ള്ള ബന്ധ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​ക്കു​ക​യും ചെയ്ത നമ്പൂ​തി​രി​സ്ത്രീ​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു് 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആദ്യ​ദ​ശ​ക​ങ്ങ​ളിൽ​ന​ട​ന്ന സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്ക​ര​ണ​ചർ​ച്ച​ക​ളിൽ ധാ​രാ​ളം പരാ​മർ​ശ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇവരും ‘ചെ​റു​ത്തു​നി​ന്ന​വർ’തന്നെ.

എന്നാൽ പര​മ്പ​രാ​ഗത പു​രു​ഷാ​ധി​കാ​ര​ത്തി​നെ​തി​രെ മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല ഈ ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പു്. ആധു​നി​കർ, പരി​ഷ്ക്കാ​രി​കൾ എന്നൊ​ക്കെ സ്വ​യ​മ​ഭി​മാ​നി​ച്ച അഭ്യ​സ്ത​വി​ദ്യ​രായ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നു സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലെ​യും കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളി​ലെ​യും സ്ത്രീ​പു​രു​ഷ​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളെ ബ്രി​ട്ടി​ഷ് രീ​തി​ക​ളി​ലോ വട​ക്കേ​യി​ന്ത്യ​യി​ലും മറ്റും പ്ര​ച​രി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങിയ നവ​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​രീ​തി​കൾ​ക്ക​നു​സ​രി​ച്ചോ പരി​ഷ്ക്ക​രി​ക്കാൻ ഉത്സാ​ഹി​ച്ച​തു്. എന്നാൽ ഈ ചർ​ച്ച​ക​ളും തീ​രു​മാ​ന​ങ്ങ​ളും സമു​ദാ​യ​ത്തി​ലേ​യും കു​ടും​ബ​ത്തി​ലേ​യും സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ പങ്കാ​ളി​ത്ത​ത്തോ​ടെ​യും സമ്മ​ത​ത്തോ​ടെ​യും ആയി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന ബോധം ഇവർ​ക്കി​ട​യിൽ വി​ര​ള​മാ​യി​രു​ന്നു. ‘നല്ല പരി​ഷ്ക്കാ​രം’ എന്നു് സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​ക്കൾ വി​ല​യി​രു​ത്തിയ നട​പ​ടി​കൾ പല​പ്പോ​ഴും സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ഹി​ത​വും മതവും അനു​സ​രി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന​തു​മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല പ്രശ്നം-​പലപ്പോഴും അവ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നും സ്വ​ത്ത​വ​കാ​ശ​ത്തി​നും​മ​റ്റും എതി​രാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും നാം കണ്ടു​വ​ല്ലോ. സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യും ഈ നട​പ​ടി​ക​ളെ സ്ത്രീ​കൾ ആദ്യ​ഘ​ട്ട​ങ്ങ​ളി​ലെ​ങ്കി​ലും നേ​രി​ട്ടെ​തിർ​ക്കു​ക​ത​ന്നെ ചെ​യ്തു. കെ. പി.എസ്. മേ​നോ​ന്റെ ആത്മ​ക​ഥ​യിൽ സി. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള എന്ന നാ​യർ​സ​മു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​വി​ന്റെ കു​ടും​ബ​ത്തിൽ 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആദ്യ​ദ​ശ​ക​ത്തിൽ നടന്ന ഒരു സംഭവം വി​വ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യ്ക്കു് വൃ​ത്തി​യിൽ വലിയ ശു​ഷ്ക്കാ​ന്തി​യാ​യി​രു​ന്നു. കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ പെ​ണ്ണു​ങ്ങൾ കാ​ല​ത്തെ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് കു​ളി​ച്ച​ശേ​ഷ​മേ അടു​ക്ക​ള​യിൽ കയ​റാ​വൂ എന്നു് അദ്ദേ​ഹം നിർ​ദ്ദേ​ശി​ച്ചു. ഇതു് സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് വളരെ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടും അസൗ​ക​ര്യ​വു​മാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നി; അവർ കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യെ അനു​സ​രി​ക്കാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല-​സ്ത്രീകളുടെ സം​ഘ​ടി​ത​മായ ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പി​നെ പൊ​ളി​ച്ചേ അട​ങ്ങൂ എന്നു കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യ്ക്കും വാ​ശി​യാ​യി. അദ്ദേ​ഹം അപ​സ്മാ​രം ബാ​ധി​ച്ച​തു​പോ​ലെ അഭി​ന​യി​ച്ചു. ഭയ​ന്നു​പോയ കു​ടും​ബ​ക്കാർ നാ​ട്ടു​ന​ട​പ്പ​നു​സ​രി​ച്ചു് കണി​യാ​നെ വി​ളി​പ്പി​ച്ചു. കണി​യാൻ കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ നിർ​ദ്ദേ​ശ​പ്ര​കാ​രം പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചു; അയാൾ കവടി നി​ര​ത്തി, കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ സ്ത്രീ​കൾ വേ​ണ്ട​ത്ര ‘ശു​ദ്ധി’പാ​ലി​ക്കാ​ത്ത​തി​ലു​ള്ള ദേ​വീ​കോ​പം​മൂ​ല​മാ​ണു് കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യ്ക്കു ‘രോഗം’ വന്ന​തെ​ന്നു വി​ധി​ച്ചു. ഭയ​ന്നു​പോയ സ്ത്രീ​കൾ കാ​ല​ത്തെ കു​ളി​ച്ച​ശേ​ഷം​മാ​ത്രം അടു​ക്ക​ള​യിൽ പ്ര​വേ​ശി​ക്കാ​നും തു​ട​ങ്ങി!

ആധു​നി​ക​രീ​തി​യി​ലു​ള്ള വൃ​ത്തി അണു​ബാ​ധ​യെ ഒഴി​വാ​ക്കു​ന്ന​ത​രം പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്വീ​കാ​ര​ത്തെ​യാ​ണു് കു​റി​ക്കു​ന്ന​തു്. എന്നാൽ ‘ശു​ദ്ധി’ പഴയ ജാ​തി​മാ​മൂ​ലി​ന്റെ ഭാ​ഗ​മാ​യി​രു​ന്നു. ജാ​തീ​യ​മായ വി​ശു​ദ്ധി​യെ​ന്നൊ​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നും അതിനു കള​ങ്ക​മു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്നും ആ കള​ങ്കം മാ​റ്റു​മെ​ന്നു കരു​ത​പ്പെ​ടു​ന്ന പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങൾ അനു​ഷ്ഠി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണെ​ന്നു​മാ​ണു് ‘ശു​ദ്ധി’യിൽ വി​ശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന​വർ കരു​തി​യ​തു് (അതാ​യ​തു് മു​ങ്ങി​ക്കു​ളി മു​ത​ലാ​യ​വ​യിൽ.) ആധു​നിക വൃ​ത്തി​കൊ​ണ്ടു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്നു കരു​കു​ന്ന യാ​തൊ​രു​വിധ ഗു​ണ​ഫ​ല​വും ശു​ദ്ധി​പ്ര​യോ​ഗം കൊ​ണ്ടു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്നു് കരു​താൻ നിർ​വ്വാ​ഹ​മി​ല്ല. കാരണം, രണ്ടും തമ്മി​ലു​ള്ള സാ​മ്യം കേവലം പു​റ​മേ​യു​ള്ള​തു മാ​ത്ര​മാ​ണു്.

സ്ത്രീ​ക​ളെ ‘ആധു​നി​ക​വൽ​ക്ക​രി​ക്കാൻ’ പു​റ​പ്പെ​ട്ട സാ​മൂ​ഹ്യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​വു് അവരിൽ പര​മ്പ​രാ​ഗ​ത​ഭീ​തി​കൾ ഉണർ​ത്തി ‘പരി​ഷ്ക്ക​രി​ക്കു​ന്ന’ അസം​ബ​ന്ധ​കാ​ഴ്ച​യാ​ണു് ഈ കഥയിൽ! സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പു് എത്ര​ത്തോ​ളം ശക്ത​മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന സൂ​ച​ന​യും ഈ കഥ​യി​ലു​ണ്ടു്. കറ​ക​ള​ഞ്ഞ പരി​ഷ്ക്ക​ര​ണ​വാ​ദി​യാ​യി​രു​ന്ന കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യ്ക്കു​പോ​ലും സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സം​ഘ​ടി​ത​മായ ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പി​നെ മറി​ക​ട​ക്കാൻ പര​മ്പ​രാ​ഗ​ത​ഭ​യ​ങ്ങ​ളു​ണർ​ത്തു​ന്ന ‘വേല’ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നു! തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചി​രു​ന്ന മി​ഷ​ണ​റി​മാർ​ക്കും ഇവി​ട​ത്തെ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ‘ദുഃ​ശാ​ഠ്യ’ത്തെ​പ്പ​റ്റി പല കഥ​ക​ളും പറ​യാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കീ​ഴാ​ള​സ്ത്രീ​കൾ മി​ഷ​ണ​റി​മാ​രു​ടെ പല നിർ​ദ്ദേ​ശ​ങ്ങ​ളും സ്വീ​ക​രി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും അവർ പറ​യു​ന്ന​തു മു​ഴു​വ​ന​ങ്ങു വി​ഴു​ങ്ങാൻ തയ്യാ​റാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല​ത്രെ! 1820-​കൾക്കും 1850-​കൾക്കുമിടയിൽ തെ​ക്കൻ​തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ​ന​ട​ന്ന ‘ചാ​ന്നാർ​ല​ഹ​ള​ക​ളി’ൽ ‘സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ദു​ശ്ശാ​ഠ്യം’ ഒരു പ്ര​ധാന പങ്കു​വ​ഹി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു! മി​ഷ​ണ​റി​മാ​രു​ടെ കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടിൽ മുലകൾ മറ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള വസ്ത്ര​ധാ​ര​ണ​രീ​തി ‘നല്ല സ്ത്രീ​ക​ളു’ടെ ലക്ഷ​ണ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. ഇവി​ടെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലോ, ആ വേഷം ‘ആട്ട​ക്കാ​രി’കളുടെ ലക്ഷ​ണ​മാ​യി എണ്ണി​യി​രു​ന്നു! എന്നാൽ കു​പ്പാ​യ​ത്തി​നു മു​ക​ളി​ലൂ​ടെ ഒരു മേൽ​മു​ണ്ടു​കൂ​ടി ധരി​ക്കാ​നാ​യാൽ ജാ​തി​ശ്രേ​ണി​യിൽ ഒരു കയ​റ്റം​കി​ട്ടി​യ​തു​പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു​താ​നും. മതം​മാ​റിയ ചാ​ന്നാർ സ്ത്രീ​കൾ കു​പ്പാ​യം മാ​ത്ര​മ​ല്ല, മേൽ​മു​ണ്ടും ധരി​ച്ചു തുടങ്ങി-​ഇതാണു് നാ​യ​ന്മാ​രെ പ്ര​കോ​പി​പ്പി​ച്ച​തു്. നാ​യർ​പു​രു​ഷ​ന്മാർ ചാ​ന്നാർ​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കെ​തി​രെ അക്ര​മം അഴി​ച്ചു​വി​ട്ടെ​ങ്കി​ലും ക്രി​സ്ത്യൻ ചാ​ന്നാ​ട്ടി​മാർ തു​ടർ​ന്നും മേൽ​മു​ണ്ടു് ധരി​ച്ചു​വെ​ന്നു് മി​ഷ​ണ​റി ചരി​ത്ര​കാ​ര​നായ അഗുർ (Agur) രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. നാ​യ​ന്മാ​രു​ടെ അക്ര​മ​ത്തിൽ പ്ര​തി​ഷേ​ധി​ച്ച എൽ. എം. എ. എസ്. മി​ഷ​ണ​റി ചാൾസ് മീഡ് ചാ​ന്നാ​ന്മാ​രോ​ടു് ഇത്ത​രം ‘അനാ​വ​ശ്യ പ്ര​കോ​പ​നം’ നട​ത്ത​രു​തെ​ന്നും ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ട​ത്രെ! അതേ​സ​മ​യം മി​ഷ​ണ​റി​മാർ​ക്കു് പ്ര​ധാ​ന​മാ​യി​രു​ന്ന വസ്ത്ര​സ​ദാ​ചാ​ര​ത്തെ​ക്കാൾ ഈ കീ​ഴാ​ള​സ്ത്രീ​ക​ളെ സ്വാ​ധീ​നി​ച്ച​തു് ജാ​ത്യാ​ധി​കാ​ര​ത്തെ തു​ര​ത്താ​നു​ള്ള അവ​സ​ര​മാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നും സൂ​ച​ന​യു​ണ്ടു്. എൽ.എം. എ. സ്സു​കാർ വി​ത​ര​ണം​ചെ​യ്ത കു​പ്പാ​യ​ങ്ങൾ ‘ധരി​ക്കേ​ണ്ട​രീ​തി’യിൽ ധരി​ക്കാൻ ഇവി​ടു​ള്ള സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു്, പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചും പ്രാ​യ​മായ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു്, വലിയ മടി​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് മി​ഷ​ണ​റി​യാ​യി​രു​ന്ന ഫ്രെ​ഡ​റി​ക് ബെ​യ്ലി​സ് (Frederic Baylis) പറയുന്നുണ്ടു്-​പള്ളിയിൽ വരു​മ്പോൾ അവ​ര​തു് മേൽ​മു​ണ്ടു​പോ​ലെ വൃ​ത്തി​യാ​യി മട​ക്കി തോ​ളി​ലി​ടു​മാ​യി​രു​ന്ന​ത്രെ! വളരെ പണി​പ്പെ​ട്ടാ​ണു് മി​ഷ​ണ​റി​മാ​രും പി​ന്നീ​ടു​വ​ന്ന അഭ്യ​സ്ത​വി​ദ്യ​രായ സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​ക്ക​ളും സ്ത്രീ​ക​ളെ വസ്ത്ര​സ​ദാ​ചാ​രം പഠി​പ്പി​ച്ച​തെ​ന്നു വ്യ​ക്തം!

ജാ​തി​വ്യ​വ​സ്ഥ​യു​ടെ ഇരകൾ

വട​ക്കേ മല​ബാ​റി​ലെ തെ​യ്യ​ങ്ങ​ളി​ലെ സ്ത്രീ​ത്തെ​യ്യ​ങ്ങൾ പലരും ജാ​തി​വ്യ​വ​സ്ഥ​യു​ടെ ഇര​ക​ളാ​ണു്. കു​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​നി​ന്ന​പ്പോൾ ആറ്റി​ലൂ​ടെ ഒലി​ച്ചു​വ​ന്ന മന്ത്ര​യോല കയ്യി​ലെ​ടു​ത്ത സമ​യ​ത്തു് ഋതു​വാ​യി എന്ന ‘കുറ്റ’ത്തി​നു് സമു​ദാ​യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു് പു​റ​ന്ത​ള്ള​പ്പെ​ട്ട ഒരു അന്തർ​ജ​നം മരി​ക്കു​ക​യും ‘കണ്ടം​ഭ​ദ്ര’തെ​യ്യ​മാ​വു​ക​യും ചെ​യ്തു​വെ​ന്നാ​ണു് ഐതി​ഹ്യം. മാ​വി​ലാൻ സമു​ദാ​യ​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ട ഒരാളെ പ്ര​മി​ച്ചു​വെ​ന്ന ‘കുറ്റ’ത്തി​നു് കൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ട നാ​യർ​സ്ത്രീ​യാ​ണു് ‘മഹാ​കൊ​ടി​ച്ചി’ത്തെ​യ്യം എന്നാ​ണു് സങ്കൽ​പ്പം. എന്നാൽ ഉത്ത​ര​കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ തോ​റ്റം​പാ​ട്ടു​ക​ളെ​ക്കാ​ളേ​റെ ‘തെ​ക്കൻ പാ​ട്ടു​ക​ളി’ൽ സ്ത്രീ​ക​ളെ കേ​ന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള ഗാ​ന​ങ്ങൾ കൂ​ടു​ത​ലു​ണ്ടെ​ന്നു് ഗവേ​ഷ​ക​നായ ടി. ടി. ശ്രീ​കു​മാർ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. ‘പെൺ​പ്ര​തി​രോ​ധം തെ​ക്കൻ പാ​ട്ടു​ക​ളിൽ’ എന്ന ലേ​ഖ​ന​ത്തിൽ (ചരി​ത്ര​വും ആധു​നി​ക​ത​യും, തൃശൂർ, 2001) അദ്ദേ​ഹം പറ​യു​ന്നു.

തെ​ക്കൻ​പാ​ട്ടു​ക​ളു​ടെ സാ​മൂ​ഹി​ക​ഭൂ​മിക സ്ത്രീ​പ്ര​ധാ​ന​മാ​ണു്. പെൺ​ലോ​ക​ത്തി​നു രണ്ടാ​മ​താ​യി​മാ​ത്ര​മാ​ണു് ആൺ​ലോ​കം തെ​ക്കൻ​പാ​ട്ടു​ക​ളിൽ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്. സ്ത്രീ​യു​ടെ പ്ര​ണ​യം, വി​വാ​ഹം, ഗർഭം, പ്ര​സ​വം, ജീ​വി​തം, മരണം, മര​ണാ​ന​ന്ത​ര​ജീ​വി​തം എന്നി​ങ്ങ​നെ സ്ത്രീ​ലോ​ക​ത്തെ സവി​ശേ​ഷ​ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടെ വര​ച്ചി​ടു​ന്ന​തു് ചില തെ​ക്കൻ​പാ​ട്ടു​ക​ളിൽ കാ​ണു​ന്ന​തു് അപ​വാ​ദ​മാ​യി​ട്ട​ല്ല, മറി​ച്ചു് പൊ​തു​രീ​തി​യാ​യാ​ണു്. (പുറം 94)

തെ​ക്കൻ​കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ കു​ടും​ബ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യും ദാ​യ​ക്ര​മ​വും​മ​റ്റും ഇവ​യോ​ടു ചേർ​ത്തു​വാ​യി​ക്കു​മ്പോൾ ‘പെൺ​പ്ര​തി​രോ​ധ​ത്തി​ന്റെ തീ​വ്ര​ത​യും തീ​ക്ഷ്ണ​ത​യും പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന അവ​ഗ​ണി​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത ചരി​ത്ര​മു​ഹൂർ​ത്ത​ങ്ങ​ളു​ടെ സാ​ക്ഷ്യ​പ​ത്ര​ങ്ങ​ളാ’ണു് ഇവ​യെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം പറ​യു​ന്നു. (പുറം 95)

പൊ​തു​വെ പറ​ഞ്ഞാൽ ആദ്യം പറ​ഞ്ഞ​ത​രം സമരങ്ങൾക്കു്-​അതായതു് പര​മ്പ​രാ​ഗ​ത​സ്ഥാ​പ​ന​ങ്ങ​ളായ ഇല്ലം, തറ​വാ​ടു് മു​ത​ലാ​യ​വ​യ്ക്കു​ള്ളിൽ ആധു​നിക പരി​ഷ്ക്കാ​ര​ത്തി​ന​നു​കൂ​ല​മാ​യി സ്ത്രീ​കൾ നട​ത്തിയ സമരങ്ങൾക്കു്-​താരതമ്യേന നല്ല പ്രാ​ധാ​ന്യം നൽകാൻ വ്യ​വ​സ്ഥാ​പി​ത​ച​രി​ത്ര​ര​ചന ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. പക്ഷേ, ആധു​നി​ക​പ​രി​ഷ്ക്കാ​ര​ത്തെ​യും സ്ത്രീ​കൾ ചെ​റു​ത്തി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന വസ്തു​ത​യെ (രണ്ടാ​മ​ത്തെ​ത്ത​രം സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ കാ​ണാ​വു​ന്ന ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പ്) സം​ശ​യ​ത്തോ​ടെ​യാ​ണു് ചരി​ത്ര​കാ​ര​ന്മാർ വീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​നു് തനി​ക്കും എത്ര​യോ​മു​മ്പു​ത​ന്നെ മല​യാ​ള​ബ്രാ​ഹ്മണ (നമ്പൂ​തി​രി) സമു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ സ്ത്രീ​വി​രു​ദ്ധ​ത​യ്ക്കെ​തി​രെ ജീ​വി​ത​കാ​ലം മു​ഴു​വൻ നി​ര​ന്ത​രം സമ​രം​ചെ​യ്ത മുൻ​ത​ല​മു​റ​ക​ളി​ലെ സ്ത്രീ​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി ലളി​താം​ബി​കാ അന്തർ​ജ​ന​ത്തി​ന്റെ ഈ പ്ര​സ്താ​വ​ന​യെ അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാൻ വ്യ​വ​സ്ഥാ​പി​ത​ച​രി​ത്ര​കാ​ര​ന്മാർ​ക്കു മടി​യു​ണ്ടാ​കി​ല്ല:

ഇരു​മ്പു​കോ​ട്ട​യെ​ക്കാൾ ബല​വ​ത്ത​ര​മെ​ന്നു കരു​ത​പ്പെ​ട്ട​തും അലം​ഘ്യ​മെ​ന്നു വി​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു​മായ ആ വാ​തിൽ​പ്പ​ഴു​തിൽ തൊ​ട്ട​പ്പോ​ഴ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ മറ്റൊ​രി​ക്ക​ലും എന്റെ ഹൃദയം വി​റ​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല… ഒര​മ്മ​യു​ടെ മടി​യി​ലേ​ക്കു് ആഞ്ഞു​ചാ​ടു​ന്ന കു​ഞ്ഞി​നെ​പ്പോ​ലെ​യ​ല്ലെ​ങ്കിൽ ചി​ര​വി​യു​ക്ത​രായ പ്രി​യ​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ​യി​ട​യി​ലേ​ക്കു് ആവേ​ശ​പൂർ​വ്വം ഓടി​യെ​ത്തു​ന്ന കൂ​ട്ടാ​ളി​യെ​പ്പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്ന ഞാ​ന​ന്നു്. ഒരി​റ്റ് അഭി​മാ​ന​വും ഒതു​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത ശു​ഭാ​പ്തി​വി​ശ്വാ​സ​വും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എനി​ക്ക​ന്നു്. ഇതു​ര​ണ്ടും മി​ഥ്യ​യാ​യി​രു​ന്നു. അഭി​മാ​നി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം എന്താ​ണൊ​ന്നു ചെ​യ്ത​തു്? ആ പഴകി ജീർ​ണ്ണി​ച്ച വാതിൽ തു​റ​ന്നു​മാ​റ്റ​പ്പെ​ട്ട​തു് എന്റെ കൈ​കൾ​കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, അനേ​ക​നൂ​റ്റാ​ണ്ടു​ക​ളു​ടെ തപ്ത​നി​ശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളും അനേ​ക​മ​നേ​കം അബ​ല​ക​ളു​ടെ തല​ത​ല്ല​ലു​ക​ളു​മേ​റ്റാ​ണു് അതു് തകർ​ന്ന​തു്.

(‘എന്റെ ജീ​വി​ത​വീ​ക്ഷ​ണം’, 1969, ആത്മ​ക​ഥ​യ്ക്കു് ഒരു ആമുഖം തൃശൂർ, 1991, പുറം 31-32)

പഴ​യ​തും പു​തി​യ​തു​മായ സദാ​ചാ​ര​ത്തി​നു നി​ര​ക്കാ​ത്ത പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു കു​റി​യേ​ട​ത്തു താ​ത്രി​യു​ടേ​തു്. അവ​രെ​യും സമ​ര​നാ​യി​ക​യാ​യി അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാൻ സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​ക്ക​ളും വ്യ​വ​സ്ഥാ​പി​ത​ച​രി​ത്ര​വും തയ്യാ​റാ​യി. അവർ ‘പതിത’യാ​ണെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ​യാ​ണി​തു്. പതി​ത​യെ​ങ്കി​ലും നമ്പൂ​തി​രി​മാ​രു​ടെ പര​മ്പ​രാ​ഗത വൈ​ദി​കാ​ധി​കാ​ര​ത്തി​നെ​തി​രെ പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ച​വൾ എന്ന (ഭാഗിക) അം​ഗീ​കാ​ര​മാ​ണു് ഇവിടെ താ​ത്രി​ക്കു ലഭി​ച്ച​തു്. താ​ത്രി മൂ​ല​മു​ണ്ടായ പൊ​ട്ടി​ത്തെ​റി നമ്പൂ​തി​രി​സ​മു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​ക്കൾ രം​ഗ​ത്തെ​ത്തും​മു​മ്പു് ഉണ്ടാ​യ​താ​ണു്. അതി​ന്റെ ആഘാ​ത​ത്തിൽ​നി​ന്നാ​ണു് നമ്പൂ​തി​രി​പ​രി​ഷ്ക്ക​ര​ണം എന്ന ആശ​യ​വും ആവ​ശ്യ​വും വ്യ​ക്ത​മായ രൂപം കൈ​ക്കൊ​ണ്ട​തെ​ന്നു് വാ​ദി​ക്കാ​വു​ന്ന​താ​ണു്. എന്നാൽ (പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തെ) അന്തർ​ജ​നം സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​വായ പു​രു​ഷ​ന്റെ അധി​കാ​ര​ത്തെ​യാ​ണു് നി​ഷേ​ധി​ച്ച​തെ​ങ്കിൽ അതു മാ​പ്പാ​ക്കാൻ​പ​റ്റാ​ത്ത പാ​ത​ക​മാ​യി​പ്പോ​യേ​നെ! ഉമാ​ദേ​വി നരി​പ്പ​റ്റ എന്ന അന്തർ​ജ​ന​ത്തെ​പ്പ​റ്റി സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​വായ വി. ടി. ഭട്ടതിരിപ്പാടു്-​നമ്പൂതിരിസ്ത്രീകൾ പാ​ര​മ്പ​ര്യ​ത്തി​നെ​തി​രെ തു​റ​ന്ന സമ​ര​ത്തി​നു​ത​ന്നെ തയ്യാ​റാ​ക​ണ​മെ​ന്നു് വാ​ദി​ച്ച വ്യക്തി-​കർമ്മവിപാകം എന്ന ആത്മ​ക​ഥാ​പ​ര​മായ കൃ​തി​യിൽ പരാ​മർ​ശി​ച്ച​തു് വാ​യി​ച്ചാൽ ഇതു വ്യ​ക്ത​മാ​കും. സമു​ദാ​യ​ത്തെ പു​ത്തൻ​രീ​തി​ക​ളിൽ പു​നഃ​ക്ര​മീ​ക​രി​ക്കു​ക​യെ​ന്ന പദ്ധ​തി​ക്ക​നു​സ​രി​ച്ചു നിൽ​ക്കാ​ത്ത ഉമാ​ദേ​വി ‘കൊ​ള്ള​രു​ത്താ​ത്ത​വ​ളാ’ണെന്ന വി​ല​യി​രു​ത്ത​ലാ​ണു് വി. ടി.യു​ടേ​തു്. നമ്പൂ​തി​രി​ഭർ​ത്താ​വി​നെ ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചു് അന്യ​ജാ​തി​യിൽ​പ്പെ​ട്ട​വ​രെ വി​വാ​ഹം​ക​ഴി​ച്ചു​വെ​ന്ന​താ​ണു് പ്ര​ധാന കുറ്റം-​അതും സ്വ​ന്ത​മി​ഷ്ട​പ്ര​കാ​രം, സ്വയം തീ​രു​മാ​നി​ച്ച്. കു​റി​യേ​ട​ത്തു താ​ത്രി​യെ സമു​ദാ​യ​ന​വീ​ക​ര​ണ​ച​രി​ത്ര​ത്തിൽ ഉൾ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​വർ​ക്കും ഉമാ​ദേ​വി അന​ഭി​മ​ത​യാ​കു​ന്നു!

‘കു​റി​യേ​ട​ത്തു താ​ത്രി കേസ്’

നമ്പൂ​തി​രി​സ്ത്രീ​കൾ വ്യ​ഭി​ചാ​രം ചെ​യ്യു​ന്നു​വെ​ന്നു് സം​ശ​യി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടാൽ, അവരെ സമു​ദാ​യ​വി​ചാ​ര​ണ​യ്ക്കു പാ​ത്ര​മാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു: ‘സ്മാർ​ത്ത​വി​ചാ​രം’ എന്നാ​ണു് ഈ സമ്പ്ര​ദാ​യ​ത്തെ വി​ളി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. വ്യ​ഭി​ചാ​ര​ക്കു​റ്റം ആരോ​പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട സ്ത്രീ​യെ കു​ടും​ബ​ക്കാ​രിൽ​നി​ന്നും മാ​റ്റി ഇല്ല​ത്തി​ന്റെ മറ്റൊ​രു​ഭാ​ഗ​ത്തു് പാർ​പ്പി​ച്ചു് അവളെ കടു​ത്ത ചോ​ദ്യം​ചെ​യ്യ​ലി​നു വി​ധേ​യ​മാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. സ്ത്രീ കു​റ്റം​സ​മ്മ​തി​ച്ചാൽ​മാ​ത്ര​മെ വി​ചാ​രണ നട​ത്തു​ന്ന​വർ​ക്കു് അവളെ ശി​ക്ഷി​ക്കാൻ കഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ; കു​റ്റ​സ​മ്മ​തം നട​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ സ്ത്രീ​യെ സമു​ദാ​യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു​ത​ന്നെ പു​റ​ത്താ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ഇത്ത​ര​മൊ​രു കേസ് 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആദ്യ​വർ​ഷ​ങ്ങ​ളിൽ കൊ​ച്ചീ​രാ​ജ്യ​ത്തു് വലിയ ഒച്ച​പ്പാ​ടി​നി​ട​വ​രു​ത്തി. 1905-06 കാ​ല​ത്താ​യി​രു​ന്നു അതു്. ‘കു​റി​യേ​ട​ത്തു സാ​വി​ത്രി’ എന്നാ​യി​രു​ന്നു ദോഷം ആരോ​പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട അന്തർ​ജ​ന​ത്തി​ന്റെ പേരു്. സ്മാർ​ത്ത​വി​ചാ​രം നട​ക്കു​മ്പോൾ കു​റ്റം​സ​മ്മ​തി​ച്ച സ്ത്രീ തന്റെ​കൂ​ടെ തെ​റ്റു​ചെ​യ്ത പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​ടെ പേ​രു​കൾ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും അവ​ളു​ടെ​യൊ​പ്പം അവരും സമു​ദാ​യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു് പു​റ​ത്താ​വു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന രീ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു പതി​വു്. എന്നാൽ ഈ കു​റി​യേ​ട​ത്തു താ​ത്രി (സാ​വി​ത്രി)യുടെ കാ​ര്യ​ത്തിൽ ഒരു വി​ശേ​ഷ​മു​ണ്ടാ​യി. അവർ ഒന്ന​ല്ല, 64 പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​ടെ പേ​രു​കൾ പറ​ഞ്ഞു. അവ​രോ​ടൊ​പ്പം 64 പേരും പു​റ​ത്താ​കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. ഇവരിൽ നമ്പൂ​തി​രി, നായർ, അമ്പ​ല​വാ​സി തു​ട​ങ്ങി പല സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലു​മുൾ​പ്പെ​ട്ട പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കൊ​ച്ചീ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ലെ വലിയ ഇല്ല​ങ്ങ​ളി​ലെ പു​രു​ഷ​ന്മാർ പലരും താ​ത്രി​യു​ടെ ലി​സ്റ്റിൽ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് ഈ കേസിൽ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​ടെ വശം​കൂ​ടി കണ​ക്കാ​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന അഭി​പ്രാ​യ​മു​ണ്ടാ​യി. കൊ​ച്ചീ​രാ​ജാ​വു് അതി​നു് അനു​മ​തി കൊ​ടു​ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്തു. അന്തർ​ജ​ന​ത്തെ കൊ​ച്ചി​യിൽ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു പാർ​പ്പി​ച്ചു. അവിടെ ‘പു​രു​ഷ​വി​ചാ​രം’ സംഘടിപ്പിച്ചു-​അതായതു്, താ​ത്രി പേ​രെ​ടു​ത്തു​പ​റ​ഞ്ഞ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ​ക്കൊ​ണ്ടു് അവരെ ചോ​ദ്യം​ചെ​യ്യി​പ്പി​ച്ചു. പക്ഷേ, യാ​തൊ​രു ഫല​വു​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. തങ്ങൾ കു​റി​യേ​ട​ത്തു താ​ത്രി​യു​മാ​യി സഹ​വ​സി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു തെ​ളി​യി​ക്കാൻ ഇവർ​ക്കാർ​ക്കും കഴി​ഞ്ഞി​ല്ല​ത്രെ! താ​ത്രി​യോ​ടൊ​പ്പം അവ​രെ​ല്ലാം സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു പു​റ​ത്താ​യി.

കു​റി​യേ​ട​ത്തു താ​ത്രി​ക്കു് പി​ന്നീ​ടെ​ന്തു സം​ഭ​വി​ച്ചു എന്നു് നമു​ക്ക​റി​യി​ല്ല. അവർ കോ​യ​മ്പ​ത്തൂ​രി​ലേ​ക്കു തീ​വ​ണ്ടി കയ​റി​യെ​ന്നാ​ണു് പറ​ഞ്ഞു​കേൾ​ക്കു​ന്ന​തു്.

മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​ത്ത​റ​വാ​ടു​ക​ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് കൂ​ടു​തൽ അധി​കാ​ര​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അവി​ടെ​യും സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പു് വേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​തി​നു് തെ​ളി​വു​ണ്ടു്. ‘അമ്മ-​അമ്മാവൻ’പോ​രു​ക​ളു​ടെ വി​വ​ര​ണം കു​ഞ്ചൻ​ന​മ്പ്യാ​രു​ടെ കൃ​തി​ക​ളിൽ (17-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടു്) ധാ​രാ​ള​മാ​ണു്. പെ​ങ്ങ​ന്മാർ​ക്കു് ചെ​ല​വി​നു​കൊ​ടു​ക്കാ​ത്ത ആങ്ങ​ള​മാർ, സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് അന്നു് അനു​വ​ദി​ച്ചി​രു​ന്ന ലൈം​ഗി​ക​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നു തട​യി​ടാൻ ശ്ര​മി​ച്ച, അല്ലെ​ങ്കിൽ സ്ത്രീ​ക​ളെ അവ​രു​ടെ ഹി​ത​ത്തി​നു വി​രോ​ധ​മാ​യി സം​ബ​ന്ധം കഴി​പ്പി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ച്ച കാ​ര​ണ​വ​ന്മാർ മു​ത​ലായ അധി​കാ​രി​ക​ളെ എതിർ​ത്ത സ്ത്രീ​ക​ഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങൾ നമ്പ്യാർ​കൃ​തി​ക​ളി​ലു​ണ്ടു്. മല​ബാ​റിൽ ബ്രി​ട്ടി​ഷ്ഭ​ര​ണം നട​പ്പിൽ​വ​ന്ന ആദ്യ​വർ​ഷ​ങ്ങ​ളിൽ മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​ത്ത​റ​വാ​ടു​ക​ളി​ലു​ട​ലെ​ടു​ത്ത തർ​ക്ക​ങ്ങ​ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ​ക്ക​നു​കൂ​ല​മായ തീർ​പ്പു​ണ്ടാ​യി. ഇത്ത​ര​മൊ​രു തർ​ക്ക​ത്തിൽ (1817-ൽ) കവ​ള​പ്പാ​റ​മൂ​പ്പിൽ​നാ​യ​രു​ടെ പെ​ങ്ങൾ വലി​യ​കാ​വു് നേ​ത്യാ​ര​മ്മ​യ്ക്ക​നു​കൂ​ല​മാ​യി കോ​ട​തി​വി​ധി​യു​ണ്ടാ​യി. അവർ​ക്കു് തറ​വാ​ട്ടിൽ​നി​ന്നു മാറി കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ കള​പ്പു​ര​ക​ളി​ലൊ​ന്നി​ലേ​ക്കു മക​നോ​ടൊ​പ്പം മാ​റി​ത്താ​മ​സി​ക്കാൻ അനു​മ​തി ലഭി​ച്ചു​വെ​ന്നും തറ​വാ​ട്ടിൽ​നി​ന്നു തു​ടർ​ന്നും ജീ​വ​നാം​ശം ലഭി​ക്കാൻ അനു​വാ​ദ​മു​ണ്ടാ​യി​യെ​ന്നും ചരി​ത്ര​കാ​രി​യായ ജി. അരു​ണിമ പറ​യു​ന്നു. പക്ഷേ, ഈ പ്ര​വ​ണത നീണ്ടുനിന്നില്ല-​കാരണവർ തറ​വാ​ട്ടം​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ മു​ഴു​വൻ രക്ഷാ​ധി​കാ​രി​യാ​ണെ​ന്നു് ബ്രി​ട്ടി​ഷ് കോ​ട​തി​കൾ വാ​ദി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. കാ​ര​ണ​വ​സ്ഥാ​ന​ത്തേ​ക്കു് തറ​വാ​ട്ടി​ലെ തല​മൂ​ത്ത സ്ത്രീ അർ​ഹ​യാ​കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും​വ​ന്നു. രാ​ജ​കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ഴി​ച്ചു് മറ്റു മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നും മൂ​ത്ത​സ്ത്രീ ഈ സ്ഥാ​ന​ത്തി​നർ​ഹ​യ​ല്ലെ​ന്ന തീർ​പ്പാ​ണു് 1870-​കളിലുണ്ടായതെന്നു് ജി. അരു​ണിമ നി​രീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു.

കീ​ഴാ​ള​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറ​യു​മ്പോൾ സാ​ധാ​രണ നാ​ടൻ​പാ​ട്ടു​ക​ളെ​യും പഴ​ങ്ക​ഥ​ക​ളെ​യു​മാ​ണു് നാം ആശ്ര​യി​ക്കാ​റു്.

മാ​റു​മ​റ​യ്ക്കൽ​ക​ലാ​പ​ത്തി​ന്റെ രേ​ഖ​ക​ളിൽ കീ​ഴാ​ള​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പു​കൾ മി​ന്നി​മ​റ​യു​ന്നു​മു​ണ്ടു്. എന്നാൽ ഈ വി​ഷ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് വള​രെ​ക്കു​റ​ച്ചു വി​വ​ര​മേ ചരി​ത്ര​പ​ഠ​ന​ങ്ങ​ളി​ലു​ള്ളു. ഒരു​കാ​ര്യം ഏറെ​ക്കു​റെ ഉറ​പ്പോ​ടെ പറയാൻ കഴി​യും. കീ​ഴാ​ള​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പു് ജാ​തീ​യ​മായ ഉച്ച​നീ​ച​ത്വ​ത്തി​നെ​തി​രെ​കൂ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. തെ​ക്കൻ​തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ നാ​യർ​ച​ട്ട​മ്പി​ക​ളെ വെ​ല്ലു​വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് കു​പ്പാ​യ​വും മേൽ​വ​സ്ത്ര​വും ധരി​ക്കാൻ തയ്യാ​റായ ചാ​ന്നാർ സ്ത്രീ​കൾ, അയ്യൻ​കാ​ളി​യു​ടെ ആഹ്വാ​നം​കേ​ട്ടു് കല്ല​യും​മാ​ല​യും പൊ​ട്ടി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞ പു​ല​യ​സ്ത്രീ​കൾ, വൈ​കു​ണ്ഠ​സ്വാ​മി, പൊ​യ്ക​യിൽ അപ്പ​ച്ചൻ മു​ത​ലായ ഗു​രു​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ ജാ​തി​വി​രു​ദ്ധ ആശ​യ​ങ്ങ​ളെ ഉൾ​ക്കൊ​ണ്ടു് വെ​ള്ള​വ​സ്ത്രം ധരി​ക്കാൻ തയ്യാ​റായ കീഴാളവനിതകൾ-​ഇവരെല്ലാം ജാ​ത്യാ​ധി​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ പിൻ​ബ​ല​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന പു​രു​ഷാ​ധി​കാ​ര​ത്തോ​ടാ​ണു് മല്ല​ടി​ച്ച​തു്. അതേ​സ​മ​യം സ്വ​ന്തം കു​ടും​ബ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളി​ലും കീ​ഴാ​ള​സ്ത്രീ​കൾ സ്വ​ന്തം അധി​കാ​ര​ങ്ങൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി സജീ​വ​മാ​യി​ത്ത​ന്നെ പോ​രാ​ടി​യി​രു​ന്നു. പു​രു​ഷ​ന്മാ​രോ​ടൊ​പ്പം അദ്ധ്വാ​നി​ക്കു​ക​യും പൊ​തു​വി​ട​ങ്ങൾ പങ്കു​വ​യ്ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തി​രു​ന്ന അവ​രു​ടെ കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രോ​ടു് എതിർ​ത്തു​നിൽ​ക്കാൻ മടി​കാ​ണി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു് അക്കാ​ല​ത്തെ മി​ഷ​ണ​റി​ലേ​ഖ​ക​രും നര​വം​ശ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​രും രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്!

സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​ക്കൾ, പൊ​തു​വെ, സ്ത്രീ​ക​ളെ രണ്ടു​ത​രം സമ​ര​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കാ​ണു് ആന​യി​ച്ച​തു്. ഒന്നു്, സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു​ള്ളിൽ അര​ങ്ങേ​റി​യവ; രണ്ടു്, സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി പൊ​തു​രം​ഗ​ത്തു നട​ന്നവ. ഇവ​യി​ലാ​ദ്യ​ത്തെ ഇന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് അൽ​പ്പം പറ​ഞ്ഞു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. സമു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ അക​ത്ത​ള​ങ്ങ​ളിൽ മാ​റ്റം​വ​രാ​തെ സമു​ദാ​യ​ത്തെ നവീ​ക​രി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല; അതി​നാൽ സ്ത്രീ​ക​ളെ പര​മ്പ​രാ​ഗ​ത​സ​മു​ദാ​യ​വ​ഴ​ക്ക​ങ്ങ​ളെ ചെ​റു​ക്കാൻ പ്രാ​പ്ത​രാ​ക്കി​ത്തീർ​ത്തേ പറ്റൂ എന്ന ബോധം സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​ക്കൾ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. നമ്പൂ​തി​രി​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ദൈ​നം​ദി​ന​ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പു​കൾ, തു​റ​ന്ന​രീ​തി​യി​ലു​ള്ള, ഉറച്ച, സമ​ര​ങ്ങ​ളാ​യി മാ​റേ​ണ്ട​തു് സമു​ദാ​യ​ന​വീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നു് അനി​വാ​ര്യ​മാ​ണെ​ന്ന അഭി​പ്രാ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു വി. ടി. ഭട്ട​തി​രി​പ്പാ​ടി​ന്റേ​തു്. ഇഷ്ട​മ​ല്ലാ​ത്ത കാ​ര്യ​ങ്ങൾ​ക്കു് ഒരി​ക്ക​ലും നി​ന്നു​കൊ​ടു​ക്ക​രു​തെ​ന്നും മു​തിർ​ന്ന​വ​രു​ടെ ആജ്ഞ​കൾ ലം​ഘി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നാൽ അതിനു തയ്യാ​റാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും അദ്ദേ​ഹം നമ്പൂ​തി​രി​സ്ത്രീ​ക​ളെ ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചു:

…അതു​കൊ​ണ്ടു് ഞാൻ വീ​ണ്ടും​വീ​ണ്ടും ഊന്നി​പ്പ​റ​യു​ന്നു, നി​ങ്ങൾ ഒരു ഉറച്ച വി​പ്ല​വ​ത്തി​നു​ത​ന്നെ ഒരു​ങ്ങ​ണം. നി​ങ്ങൾ നല്ല​വ​ണ്ണം വാ​യി​ക്ക​ണം. ശൃം​ഗാ​ര​രസ പ്ര​ധാ​ന​മാ​യാ​ലും ശരി, നി​രീ​ശ്വ​ര​വാദ കോ​ലാ​ഹ​ല​മാ​യാ​ലും വേ​ണ്ടി​ല്ല ഇന്ന​ത്തെ വർ​ത്ത​മാ​ന​പ​ത്ര​ങ്ങൾ അനു​ദി​നം അവ​ശ്യം വാ​യി​ച്ച​റി​ഞ്ഞേ കഴിയൂ. തൽ​ഫ​ല​മാ​യി നി​ങ്ങൾ​ക്കു തോ​ന്നു​ന്ന ചില സം​ഗ​തി​കൾ വെ​റും​നി​ല​ത്തു് ചമ്രം​പ​ടി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു് ആവ​ണ​പ്പ​ലക മേ​ശ​യാ​ക്കി… ചിലതു കു​ത്തി​ക്കു​റി​ച്ചു​നോ​ക്കാ​തെ അഭി​പ്രാ​യ​പ്ര​ക​ട​ന​ത്തി​നു് ഇനി തര​പ്പെ​ടു​ക​യി​ല്ല. ആരെ​ന്തു​പ​റ​ഞ്ഞാ​ലും സ്വ​ത​ന്ത്ര​മായ അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളെ മു​ഖം​നോ​ക്കാ​തെ തു​റ​ന്നു​പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്ക​ണം… നി​ങ്ങൾ വി​വാ​ഹ​വർ​ത്ത​മാ​ന​ത്തെ​പ്പ​റ്റി വല്ല​തു​മൊ​ക്കെ കേ​ട്ടാൽ പരി​ഭ്ര​മി​ക്കാ​തെ വര​ന്റെ ഗു​ണ​ദോ​ഷ​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി നല്ല​വ​ണ്ണം ആരാ​ഞ്ഞ​റി​യ​ണം. ഇഷ്ട​മാ​യാ​ലും അനി​ഷ്ട​മാ​യാ​ലും അഭി​പ്രാ​യം വേ​ണ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​രെ അറി​യി​ക്ക​ണം. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഹി​ത​വും​മ​ത​വും നോ​ക്കാ​തെ വല്ല​തും കട​ന്നു​പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​വാൻ ഇട​വ​രു​ന്ന​പ​ക്ഷം നി​ങ്ങ​ളു​ടെ വി​സ​മ്മ​തം വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തി അതിനെ അനു​സ​രി​ക്കാ​തി​രി​ക്ക​ത​ന്നെ​വേ​ണം…

(വി. ടി., ‘ഒരു മറു​പ​ടി’, ഉണ്ണി​ന​മ്പൂ​തി​രി, ജനു​വ​രി 19, 1930, വി. ടി.യുടെ സമ്പൂർ​ണ്ണ​കൃ​തി​കൾ, കോ​ട്ട​യം,2006,പുറം 562-563)

വി​പ്ല​വ​ക​രം എന്നു​ത​ന്നെ വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ക്കാ​വു​ന്ന ഈ നിർ​ദ്ദേ​ശ​ങ്ങ​ളു​ടെ ആത്യ​ന്തി​ക​ല​ക്ഷ്യം നമ്പൂ​തി​രി​സ​മു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ ഉടച്ചുവാർക്കലായിരുന്നു-​അതായിരുന്നു അവ​യു​ടെ പരി​മി​തി​യും. സമു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ പഴ​കി​യ​നി​യ​മ​ങ്ങ​ളെ ത്യ​ജി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​വേ​ണം സമു​ദാ​യ​ത്തെ സേവിക്കാൻ-​’ആ ചേ​ല​പ്പു​ത​പ്പു​ത​ന്നെ ചീ​ന്തേ​ണ്ടി​വ​രും, സമു​ദാ​യ​മാ​താ​വി​ന്റെ കപോ​ല​ങ്ങ​ളിൽ​ക്കൂ​ടി കി​നി​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങു​ന്ന കണ്ണീർ തു​ട​യ്ക്കാൻ’- എന്നു് വി. ടി. പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ ഈ ഉട​ച്ചു​വാർ​ക്കൽ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ അവ​കാ​ശ​ങ്ങ​ളോ​ടു്, ആവ​ശ്യ​ങ്ങ​ളോ​ടു്, പൂർ​ണ്ണ​മായ നീ​തി​കാ​ട്ടു​മോ​യെ​ന്ന ആശങ്ക നമ്പൂ​തി​രി​സ​മു​ദാ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ലെ സ്ത്രീ​കൾ പല​പ്പോ​ഴും പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. പാ​ര​മ്പ​ര്യ​ത്തെ എതിർ​ക്കാൻ സ്ത്രീ കളെ പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ച ആധു​നി​ക​ചി​ന്താ​ഗ​തി​ക്കാ​രായ പു​രു​ഷ​ന്മാർ പു​തി​യ​ത​രം നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങൾ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ​മേൽ നട​പ്പിൽ​വ​രു​ത്തു​ന്ന​തി​ന്റെ ചില ചി​ത്ര​ങ്ങൾ ലളി​താം​ബിക അന്തർ​ജ​ന​ത്തി​ന്റെ കഥ​ക​ളി​ലു​ണ്ടു് (‘ഇതു് ആശാ​സ്യ​മാ​ണോ?’, ‘പ്ര​സാ​ദം’ തു​ട​ങ്ങി​യ​വ​യിൽ.)

രണ്ടാ​മ​തു സൂ​ചി​പ്പി​ച്ച​ത​രം സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ അതാ​യ​തു്, സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി നട​ത്തിയ സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ, പങ്കെ​ടു​ക്കാൻ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് നല്ല പ്രോ​ത്സാ​ഹ​നം ലഭി​ച്ചി​രു​ന്നു. സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു​ള്ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ നട​ത്തിയ സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ പല​പ്പോ​ഴും പു​രു​ഷ​ന്മാ​രായ സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​ക്ക​ളു​ടെ മേൽ​ക്കൈ​യെ നി​ശി​ത​മാ​യി വി​മർ​ശി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും, സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള സമ​ര​ത്തിൽ ഈ ‘അപകട’സാ​ദ്ധ്യത താ​ര​ത​മ്യേന കു​റ​വാ​യി​രു​ന്നു. തീ​വ്ര​മായ ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പ്’ ഇവിടെ താ​ത്കാ​ലി​കം​മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. സമു​ദാ​യം നേ​രി​ട്ട വി​പ​ത്തു​ക​ളെ ചെ​റു​ക്കാൻ സ്ത്രീ​ക​ളെ രം​ഗ​ത്തി​റ​ക്കു​ക​യും അവ അക​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ അവരെ വീ​ണ്ടും കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ അതി​രു​കൾ​ക്കു​ള്ളിൽ തള​യ്ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്യു​ന്ന രീതി ഒരു അലി​ഖി​ത​നി​യ​മം​പോ​ലെ പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചു. ആധു​നി​ക​ഗൃ​ഹ​നാ​യിക എന്ന പദ​വി​യി​ലേ​ക്കു മട​ങ്ങുക എന്ന​തു് സ്ത്രീ​യു​ടെ ‘സ്വാ​ഭാ​വി​ക​ക​ടമ’യാ​ണെ​ന്ന പരോ​ക്ഷ​ധാ​രണ ഇതി​നു​പി​ന്നിൽ പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചു. മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ഇത്ത​രം സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ സ്ത്രീ​പ​ങ്കാ​ളി​ത്തം എപ്പോ​ഴും പൊ​തു​രം​ഗ​ത്തു​ത​ന്നെ​യു​ണ്ടാ​വ​ണ​മെ​ന്നു് (പുരുഷ) സം​ഘാ​ട​കർ​ക്കു​ത​ന്നെ നിർ​ബ​ന്ധ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല! ‘കു​ടും​ബി​നി’ എന്ന ‘സ്വാ​ഭാ​വി​ക​നില’യിൽ​നി​ന്നു് അണു​വിട നീ​ങ്ങാ​തെ​ത​ന്നെ സ്ത്രീ​യെ സമ​ര​ത്തി​ലുൾ​പ്പെ​ടു​ത്താ​മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നർ​ത്ഥം.

1930-കളിൽ തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​നെ പ്ര​ക​മ്പ​നം​കൊ​ള്ളി​ച്ച അവ​ശ​സ​മു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളു​ടെ അവകാശപ്പോരാട്ടത്തിൽ-​നിവർത്തനപ്രക്ഷോഭത്തിൽ-പങ്കാളികളാകാൻ സ്ത്രീ​ക​ളെ ക്ഷ​ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് കെ. ഗോമതി മലയാള മനോ​ര​മ​യിൽ എഴു​തിയ ലേഖനം-​ഈ വീ​ക്ഷ​ണം മു​ന്നോ​ട്ടു​വ​ച്ചു.

സ്ത്രീ​കൾ സമു​ദാ​യ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ വേ​ണ്ട​ത്ര താൽ​പ്പ​ര്യം കാ​ണി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു് പരാ​തി​പ​റ​യു​ന്ന ഗോമതി തങ്ങ​ളു​ടെ ഇടു​ങ്ങിയ കർ​മ്മ​രം​ഗ​ത്തു​നി​ന്നു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് സമു​ദാ​യ​സേ​വ​നം നട​ത്താ​മെ​ന്നു് അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു:

തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ സ്ത്രീ​സ​മു​ദാ​യ​ത്തിൽ… പഠി​ച്ച​വർ കു​റെ​യൊ​ക്കെ ഇന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അവ​രു​ടെ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ബോ​ധ​വും സാ​മു​ദാ​യി​ക​ചി​ന്ത​യും എല്ലാം അങ്ങ​നെ അടു​ക്ക​ള​യിൽ​ത്ത​ന്നെ​വ​ച്ചു സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ന്നു പറ​യേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. നമ്മു​ടെ സമു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ ഏറ്റ​വും വലിയ അവ​കാ​ശം സ്വാ​ധീ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി സം​ര​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് ഇപ്പോൾ നട​ക്കു​ന്ന നി​വർ​ത്ത​ന​പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ വി​ജ​യ​ക​ര​മായ നട​ത്തി​പ്പി​നു നമു​ക്കു സത്വ​ര​മായ പലതും ചെ​യ്യു​വാൻ കഴി​യും.

…നി​വർ​ത്ത​ന​പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ണം സമാ​ധാ​ന​ത്തി​നു​ട​വു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്നു എന്നു പൊ​ലീ​സു​കാർ റി​പ്പോർ​ട്ടു ചെ​യ്ക​യാൽ അധി​കാ​ര​മു​ള്ള ഡി​വി​ഷൻ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാർ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളെ നി​രോ​ധി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു… ഇനി സഭകൾ കൂടി പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങൾ ചെ​യ്തി​ട്ടു് ആവ​ശ്യ​മി​ല്ല. അടു​ത്ത തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പിൽ അവ​ശ​സ​മു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലെ ഒരാൾ​പോ​ലും വോ​ട്ടു​ചെ​യ്യാ​തി​രി​ക്കു​വാൻ​വേ​ണ്ട കരു​ത​ലു​കൾ ചെ​യ്താൽ​മ​തി. ആ കാ​ര്യം പെ​ണ്ണു​ങ്ങൾ​ക്കു വീ​ടു​ക​ളിൽ ഇരു​ന്നു​ത​ന്നെ നിർ​വ​ഹി​ക്കാ​വു​ന്ന​താ​കു​ന്നു. സമ്മ​തി​ദാ​യ​കർ അധി​ക​വും സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രും ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രും മറ്റു രക്ഷ​കർ​ത്താ​ക്ക​ളും ആയി​രി​ക്കും. അവരെ അവ​ശ്യം അവ​ശ്യ​മായ ഈ വി​ഷ​യ​ത്തിൽ നമു​ക്കു വി​ജ​യ​ക​ര​മായ വി​ധ​ത്തിൽ നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാ​വു​ന്ന​താ​ണു്.

(കെ. ഗോമതി, ‘സ്ത്രീ​ക​ളും നി​വർ​ത്ത​ന​വും’ മലയാള മനോരമ, ഏപ്രിൽ 20,1933)

നി​വർ​ത്തന പ്ര​ക്ഷോ​ഭം
kimages/Kulasthree_Chapter_eleven_pic02.png

തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ ഈഴവ-​മുസ്ലിം-ക്രിസ്ത്യൻ സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളു​ടെ അവ​ശ​ത​കൾ പരി​ഹ​രി​ക്ക​പ്പെ​ട​ണ​മെ​ന്നാ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു് 1932-ൽ ആരം​ഭി​ച്ച പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ത്തെ​യാ​ണു് ‘നി​വർ​ത്ത​ന​പ്ര​ക്ഷോ​ഭം’എന്നു വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു്. തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ നി​യ​മ​സ​ഭ​യി​ലും പബ്ലി​ക് സർ​വ്വീ​സി​ലും ജന​സം​ഖ്യാ​നു​പാ​തി​ക​മായ പ്രാ​തി​നി​ധ്യം തങ്ങൾ​ക്കു​വേ​ണ​മെ​ന്ന ആവ​ശ്യം ഈ സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളു​ടെ നേ​താ​ക്ക​ന്മാർ ഉന്ന​യി​ച്ചു. അന്ന​ത്തെ തി​രു​വി​താം​കൂർ ദി​വാ​നാ​യി​രു​ന്ന സർ സി. പി. രാ​മ​സ്വാ​മി അയ്യർ പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​കാ​രി​ക​ളോ​ടു് തു​റ​ന്ന ശത്രു​ത​യോ​ടെ​യാ​ണു് പെ​രു​മാ​റി​യ​തു്. മല​ബാ​റി​ലെ ദേ​ശീ​യ​വാ​ദി​കൾ അഴി​ച്ചു​വി​ട്ട ‘നി​സ്സ​ഹ​ക​രണ’മോ ‘സിവിൽ നി​യ​മ​ലം​ഘന’മോ അല്ല തങ്ങ​ളു​ടെ ലക്ഷ്യ​മെ​ന്നും സർ​ക്കാ​രി​ന്റെ വി​ശ്വ​സ്ത​സേ​വ​കർ എന്ന നി​ല​യിൽ​നി​ന്നു് വ്യ​തി​ച​ലി​ക്കാൻ തങ്ങൾ​ക്കു് ഉദ്ദേ​ശ്യ​മി​ല്ലെ​ന്നും നി​വർ​ത്ത​ന​പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​കർ ആവർ​ത്തി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും ദിവാൻ അതൊ​ന്നും ചെ​വി​ക്കൊ​ണ്ടി​ല്ല. ഈഴവ-​ക്രിസ്തീയ -​മുസ്ലിം സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളു​ടെ ‘സം​യു​ക്ത​രാ​ഷ്ട്രീയ മു​ന്ന​ണി’ സർ​ക്കാർ​വി​രു​ദ്ധ​മാ​ണെ​ന്നു് ദിവാൻ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചു​വെ​ങ്കി​ലും ഒടു​വിൽ ഇവ​രു​ടെ മിക്ക ആവ​ശ്യ​ങ്ങൾ​ക്കും സർ​ക്കാർ വഴ​ങ്ങേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. തു​ടർ​ന്നു​ണ്ടായ തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പിൽ സം​യു​ക്ത​മു​ന്ന​ണി വൻ​വി​ജ​യം​നേ​ടി (1937-ൽ.) ക്ര​മേണ തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ ദി​വാൻ​ഭ​ര​ണ​ത്തി​നെ​തി​രെ അതി​ശ​ക്ത​മായ പ്ര​സ്ഥാ​നം​ത​ന്നെ രൂ​പ​പ്പെ​ടു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. ദിവാൻ ക്രി​സ്ത്യൻ സമു​ദാ​യ​ത്തോ​ടു കാ​ട്ടിയ കടു​ത്ത അസ​ഹി​ഷ്ണുത, ജനാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തോ​ടു് പു​ലർ​ത്തിയ പു​ച്ഛം, ഇതൊ​ക്കെ ‘ഉത്ത​ര​വാ​ദ​ഭ​ര​ണ​പ്ര​ക്ഷോഭ’ത്തി​ലേ​ക്കു് നയി​ച്ചു. 1938-​ലാണു് ഇതാ​രം​ഭി​ച്ച​തു്. 1938-ൽ മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ പി​റ​ന്നാൾ​ദി​വ​സ​ത്തിൽ വലി​യൊ​രു പ്ര​ക​ട​ന​ത്തെ നയി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് അക്കാ​മ്മ ചെ​റി​യാൻ സർ​ക്കാ​രി​നു നി​വേ​ദ​നം​സ​മർ​പ്പി​ച്ചു. പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ത്തെ അടി​ച്ച​മർ​ത്താൻ ശ്ര​മി​ച്ച ദി​വാ​നെ​തി​രെ തി​രു​വി​താം​കൂർ സ്റ്റേ​റ്റ് കോൺ​ഗ്ര​സ് എന്ന സംഘടന നി​ല​വിൽ​വ​ന്നു. ദേ​ശീ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​വും നാ​ട്ടു​രാ​ജ്യ​പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ങ്ങ​ളോ​ടു​ള്ള സമീ​പ​ന​ത്തിൽ മാ​റ്റം​വ​രു​ത്തി. ഇതോ​ടു​കൂ​ടി പ്ര​ക്ഷോ​ഭം ശക്ത​മാ​യി.

ആധു​നി​ക​കു​ടും​ബി​നി​ക്കു സ്വ​തഃ​സി​ദ്ധ​മെ​ന്നു് സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​ക്കൾ കൽ​പ്പി​ച്ച ‘സൗ​മ്യാ​ധി​കാര’ത്തെ നി​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി പ്ര​യോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ത്ത​ണ​മെ​ന്നാ​ണു് ഗോ​മ​തി​യ​ടെ നിർ​ദ്ദേ​ശം. ഇതിനു പ്ര​ചോ​ദ​ന​മാ​യി അവർ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു് ഗാ​ന്ധി​യൻ സമ​ര​ങ്ങ​ളി​ലെ സ്ത്രീ​പ​ങ്കാ​ളി​ത്ത​ത്തെ​യാ​ണു്. ഇതി​ലും സ്ത്രീ​യു​ടെ ‘യഥാർ​ത്ഥ’മായ, അല്ലെ​ങ്കിൽ ‘പ്ര​കൃ​തി​നിർ​ണ്ണി​ത​മായ’ ഇടം കു​ടും​ബ​മാ​ണെ​ന്ന ധാരണ അടി​സ്ഥാ​ന​പ​ര​മാ​യി ചോ​ദ്യം​ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടി​ല്ല. സമു​ദാ​യ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളിൽ നടന്ന ചോ​ദ്യം​ചെ​യ്യ​ലു​ക​ളിൽ ആ സാ​ദ്ധ്യത, ഒരു പരി​ധി​വ​രെ​യെ​ങ്കി​ലും, നി​ല​വി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. 1927-ലെ കേ​ര​ളീയ കത്തോ​ലി​ക്കാ കോൺ​ഗ്ര​സി​ന്റെ നാലാം സമ്മേ​ള​ന​ത്തിൽ നടന്ന സ്ത്രീ​സ​മ്മേ​ള​നം സ്ത്രീ​കൾ തമ്മി​ലു​ള്ള ആശ​യ​സം​ഘ​ട്ട​ന​ത്തി​ന്റെ രം​ഗ​മാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​തു് മലയാള മനോരമ വാർ​ത്ത​യാ​ക്കി. ഇതിൽ പ്ര​സം​ഗി​ച്ച​വ​രിൽ മിസ്. എ. ടി. മേരി എന്ന പ്രാ​സം​ഗിക സം​സാ​രി​ച്ച​തു്, ‘ഭർ​ത്തൃ​ശു​ശ്രൂഷ, മൗനം, സ്ത്രീ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ ഹി​താ​നു​വർ​ത്തി​യും ആലോ​ച​ന​ക്കാ​രി​യു​മി​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ ആവ​ശ്യ​കത’ ഇവ​യെ​പ്പ​റ്റി​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇതു് ‘വളരെ വളരെ നന്നാ​യി​രു​ന്നു’ എന്നാ​യി​രു​ന്നു ലേ​ഖ​ക​ന്റെ അഭി​പ്രാ​യം. എന്നാൽ ഉപ​സം​ഹാ​ര​ത്തിൽ ഈ പ്ര​സം​ഗ​ത്തെ മറ്റൊ​രു പ്രാ​സം​ഗിക കഠി​ന​മാ​യി എതിർ​ത്ത​ത്രെ: ‘ആദ്യം പ്ര​സം​ഗ​കർ​ത്രി​യായ മിസ് മേ​രി​യു​ടെ ഭാ​ര്യ​മാർ ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രെ ശു​ശ്രൂ​ഷി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും അവർ പല സന്ദർ​ഭ​ങ്ങ​ളി​ലും മൗനം അവ​ലം​ബി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും മറ്റു​മു​ള്ള പ്ര​സ്താ​വ​ന​കൾ അസം​ബ​ന്ധ​മാ​ണെ​ന്നും ഭാ​ര്യ​മാർ അബ​ല​കാ​ളാ​ക​യാൽ അവ​രെ​വേ​ണം ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ ശു​ശ്രൂ​ഷി​ക്കേ​ണ്ട​തെ​ന്നും ഭാ​ര്യ​മാ​രെ ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ മദ്യ​പാ​നം​ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നും മറ്റും പ്ര​ഹ​രി​ച്ചാൽ സി​വിൽ​വ്യ​വ​ഹാ​രം കൊ​ടു​പ്പാൻ വകു​പ്പു​ണ്ടാ​ക​ണ​മെ​ന്നും​മ​റ്റും (അവർ) എതിർ​ത്തു​സം​സാ​രി​ച്ചു​വെ​ന്ന​തും പ്ര​ത്യേ​കം പ്ര​സ്താ​വ​യോ​ഗ്യ​മാ​ണു്.’ (മലയാള മനോരമ, 7 മെയ് 1927)

ഈ ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പി​ന്റെ സാ​ദ്ധ്യ​ത​യാ​ണു് സ്ത്രീ​കൾ സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യോ മാ​തൃ​രാ​ജ്യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യോ ‘ത്യാ​ഗ​മ​നു​ഷ്ഠി​ച്ച’പ്പോൾ നഷ്ട​മാ​യ​തു്. ‘സ്വ​ന്തം കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം’ മാ​റ്റി​വ​ച്ചു​വേ​ണം സമു​ദാ​യ​ത്തി​നും രാ​ജ്യ​ത്തി​നും​വേ​ണ്ടി സമരം ചെ​യ്യാ​നെ​ന്ന തത്വം പു​രു​ഷ​ന്മാർ​ക്കും ബാ​ധ​ക​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, സമൂ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മിക്ക തല​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കും പ്ര​വേ​ശ​നം ലഭി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന വരേ​ണ്യ​പു​രു​ഷ​ന്മാർ​ക്കു് (ദരി​ദ്ര​രായ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​ടെ അല്ലെ​ങ്കിൽ കീ​ഴ്ജാ​തി​ക്കാ​രായ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​ടെ നില ഇതി​നൊ​പ്പ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല) ധാ​രാ​ളം മെ​ച്ച​ങ്ങൾ അപ്പോൾ​ത്ത​ന്നെ കൈ​വ​ശ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കു​ടും​ബ​ത്തി​ലോ സമു​ദാ​യ​ത്തി​ലോ തു​ല്യ​നി​ല​യും വി​ല​യും ലഭി​ക്കാ​ത്ത സ്ത്രീ​യോ​ടു് ആ ആവ​ശ്യ​ങ്ങൾ മാ​റ്റി​വ​ച്ചു് ദേ​ശീ​യ​സ​മ​ര​ത്തിൽ, അല്ലെ​ങ്കിൽ സമു​ദാ​യ​സ​മ​ര​ത്തിൽ, ചേരാൻ പറ​ഞ്ഞ​തിൽ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന പൊ​രു​ത്ത​ക്കേ​ടു് പിൻ​ദൃ​ഷ്ടി​യിൽ വ്യ​ക്ത​മാ​യി​ത്ത​ന്നെ കാണാം. അന്ന​തു് അത്ര ദൃ​ശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കി​ല്ല. മല​ബാ​റി​ലെ ദേ​ശീ​യ​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​സ​മ​ര​ത്തിൽ പങ്കെ​ടു​ത്ത സ്ത്രീ​ക​ളി​ലൊ​രാ​ളാ​യി​രു​ന്ന ഇ. നാ​രാ​യ​ണി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ ഇത്ത​ര​മൊ​രു ‘ത്യാഗ’മാണു് സ്ത്രീ​ക​ളിൽ​നി​ന്നു പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ച​തു്:

സ്ത്രീ​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യോ, സ്ത്രീ​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യോ പറ​യേ​ണ്ടു​ന്ന ഒരു കാലം ഏതാ​ണ്ടു കഴി​ഞ്ഞു​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. വിദ്യാഭ്യാസം-​വെറും ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം മാ​ത്ര​മ​ല്ല, സ്വ​ധർ​മ്മം ശരി​യാ​യി നിർ​വ്വ​ഹി​ക്കു​വാൻ സഹാ​യി​ക്കു​ന്ന ആ വിദ്യാഭ്യാസം-​സിദ്ധിച്ച സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ഇന്ന​ത്തെ കടമ എന്താ​ണു്? സ്വ​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലു​ള്ള​തു​പോ​ലെ​ത്ത​ന്നെ, ഒരു​പ​ക്ഷേ, അതി​ലും വലു​തായ ഒരു കട​മ​യാ​ണു് അവർ​ക്കു സ്വ​രാ​ജ്യ​ത്തോ​ടു​ള്ള​തു്. വെറും രാ​ഷ്ട്രീ​യ​മോ സാ​മു​ദാ​യി​ക​മോ അവ​രെ​ക്കൊ​ണ്ടു വള​രെ​യൊ​ന്നും ഇന്ന​ത്തെ സ്ഥി​തി​ക്കു ചെ​യ്വാൻ സാ​ധി​ക്ക​യി​ല്ലെ​ന്നു​വ​രി​കി​ലും സാ​മ്പ​ത്തി​ക​മാ​യി അവർ​ക്കാ​ണു് മാ​തൃ​ഭൂ​മി​യെ അധികം സഹാ​യി​ക്കു​വാൻ സാ​ധി​ക്കു​ന്ന​തു്…

(ഇ. നാ​രാ​യ​ണി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ, ‘സ്ത്രീ​ക​ളും ഖദറും’, മലയാള മാസിക 1(1), 1931)

തന്നോ​ടു് ലേ​ഖ​ന​മാ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ക​യും എന്നാൽ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​വ​രു​തെ​ന്നു് നി​ഷ്ക്കർ​ഷി​ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്ത പ്ര​സാ​ധ​ക​രോ​ടു് ‘രാ​ജ്യ​ത്തെ​യോ രാ​ജ്യ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​യോ സം​ബ​ന്ധി​ക്കാ​ത്ത​തായ യാ​തൊ​രു കാ​ര്യ​വും ഇന്നു ഭാ​ര​ത​ത്തിൽ കാ​ണു​വാൻ സാ​ദ്ധ്യ​മ​ല്ല​ല്ലോ’ എന്നു പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് അവർ ലേഖനം തു​ട​ങ്ങി​യ​തു്. സ്ത്രീ​യു​ടെ ‘ഗാർ​ഹി​ക​നില’യ്ക്കു് ഇള​ക്ക​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​തെ​ത​ന്നെ അവളെ ഗൃ​ഹ​ത്തി​നു പു​റ​ത്തി​റ​ക്കി സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ ഭാ​ഗ​ഭാ​ക്കാ​കാ​മെ​ന്ന സൂ​ച​ന​യാ​ണി​തിൽ. സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​സ​മ​ര​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ഈ തന്ത്രം ഫല​പ്ര​ദ​മാ​യി​രു​ന്നു, വലിയ ഒരളവുവരെ-​പക്ഷേ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ അധ​മ​നി​ല​യെ പരി​ഹ​രി​ക്കാൻ ഇതെ​ത്ര​ത്തോ​ളം ഉത​കി​യെ​ന്ന ചോ​ദ്യം അവ​ശേ​ഷി​ക്കു​ന്നു. അസ്ഥി​ര​മായ ‘സൗ​മ്യാ​ധി​കാര’ത്തി​ന​പ്പു​റം അവർ​ക്കെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും കി​ട്ടി​യോ എന്നു സം​ശ​യ​മാ​ണു്! ഈ തി​രി​ച്ച​റി​വു് അന്ന​ത്തെ കടു​ത്ത ദേ​ശീ​യ​വാ​ദി​ക​ളായ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു​പോ​ലു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന വസ്തു​ത​യും നാം കാ​ണേ​ണ്ട​തു​ണ്ടു്. 1930-​കളിലെ സി​വിൽ​നി​യ​മ​ലം​ഘ​ന​പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​കാ​ല​ത്തു് മല​ബാ​റിൽ ഉയർ​ന്നു​വ​ന്ന അനേകം സ്ത്രീ​സം​ഘ​ട​ന​കൾ​ക്കു് ഇക്കാ​ര്യ​ത്തിൽ വ്യ​ക്ത​മായ കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. 1930-ൽ നടന്ന വട​ക​ര​സ​മ്മേ​ള​ന​ത്തിൽ ദേ​ശീ​യ​വാ​ദ​പ​ര​മായ പ്ര​മേ​യ​ങ്ങൾ​ക്കൊ​പ്പം (ഖദർ, ഹി​ന്ദി മു​ത​ലാ​യ​വ​യു​ടെ പ്ര​ച​ര​ണം, ഗാ​ന്ധി​യൻ ജീ​വി​ത​ശൈ​ലി എന്നി​വ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള പ്ര​മേ​യ​ങ്ങൾ) സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് സർ​ക്കാർ​ജോ​ലി​യിൽ സം​വ​ര​ണ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന പ്ര​മേ​യ​വും പാ​സാ​യി.

വി​മോ​ച​ന​സ​മ​ര​ത്തി​ലെ സ്ത്രീ​പ​ങ്കാ​ളി​ത്തം

കേരളം ഒരു ലിം​ഗ​വി​പ്ല​വ​ത്തി​ന്റെ വക്കി​ലാ​ണെ​ന്ന പ്ര​തീ​തി ഉള​വാ​ക്കു​ന്ന രം​ഗ​ങ്ങ​ളാ​ണു് വി​മോ​ച​ന​സ​മ​ര​ക്കാ​ല​ത്തു കാ​ണാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു്. ചെ​റി​യ​തു​റ​വെ​ടി​വെ​പ്പിൽ ഫ്ളോ​റി​യെ​ന്ന ഗർ​ഭി​ണി​യായ യുവതി മരി​ക്കാ​നി​ട​യാ​യ​തി​നെ​ത്തു​ടർ​ന്നു് സമരം ശക്ത​മാ​യി. 1959 ജൂലൈ മാ​സ​ത്തിൽ കേ​ര​ള​ത്തി​ന്റെ പല ഭാ​ഗ​ത്തു​മാ​യി സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ വലിയ പ്ര​ക​ട​ന​ങ്ങ​ളും പി​ക്ക​റ്റി​ങ്ങും നട​ന്നു. അം​ഗ​മാ​ലി​യിൽ സർ​ക്കാർ ഓഫീ​സു​കൾ​ക്കു മു​ന്നി​ലാ​യി നടന്ന പി​ക്ക​റ്റി​ങ്ങിൽ 1564 സ്ത്രീ​കൾ അറ​സ്റ്റു വരി​ച്ചെ​ന്നു് ദീപിക കണ​ക്കെ​ടു​ത്തു. തൃ​ശൂ​രി​ലും പാ​ലാ​യി​ലും കോ​ട്ട​യ​ത്തും തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തും എരു​മേ​ലി​യി​ലും കാ​ഞ്ഞൂ​രും മറ്റു പല സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളി​ലും ഇതു​പോ​ലു​ള്ള പരി​പാ​ടി​കൾ നട​ന്നു. അവി​ടെ​യും ഇതേ തോ​തി​ലു​ള്ള അറ​സ്റ്റു​കൾ ഉണ്ടാ​യി. കോ​ട്ട​യ​ത്തു് സ്ത്രീ​കൾ കു​റ്റി​ച്ചൂ​ലു​മേ​ന്തി നട​ത്തിയ പ്ര​ക​ട​നം ഒരു​പാ​ടു ശ്ര​ദ്ധ​പി​ടി​ച്ചു​പ​റ്റി. അവിടെ 125 സ്ത്രീ​കൾ അറ​സ്റ്റി​ലാ​യി​യെ​ന്നു് ദീപിക പറ​ഞ്ഞു. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു് സ്ത്രീ​കൾ യോ​ഗം​ചേർ​ന്നു് സർ​ക്കാ​രി​നെ പു​റ​ത്താ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു് അവ​ശ്യ​മു​ന്ന​യി​ച്ചു. സമ​രാ​നു​കൂ​ലി​ക​ളു​ടെ കണ​ക്കു​പ്ര​കാ​രം സമ​ര​ത്തിൽ പങ്കെ​ടു​ത്തു് ജയി​ലിൽ പോയ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ എണ്ണം​മാ​ത്രം 40000 വരു​മെ​ന്നു് ഈ സമ​ര​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പഠി​ച്ച കെ.,ജി. ഗോ​പാ​ല​കൃ​ഷ്ണൻ പറ​യു​ന്നു (വി​മോ​ച​ന​സ​മ​രം ഒരു പഠനം, തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം, 1994.) ശരി​ക്കും അക്ര​മാ​സ​ക്ത​മായ തെ​രു​വു​സ​മ​രം​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു ഇവ​രു​ടേ​തെ​ന്നു് സമ​ര​നേ​താ​ക്ക​ളിൽ പ്ര​മു​ഖ​നാ​യി​രു​ന്ന ഫാദർ വട​ക്ക​നെ ഉദ്ധ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് അദ്ദേ​ഹം വാ​ദി​ക്കു​ന്നു. തൃ​ശൂ​രിൽ നടന്ന പ്ര​ക​ട​ന​ത്തിൽ സ്ത്രീ​കൾ ഇര​ച്ചു​ക​യ​റി പോ​ലീ​സി​ന്റെ ബെൽ​റ്റിൽ പി​ടി​ച്ചു​ത​ള്ളി​യ​തും മറ്റും വട​ക്കൻ വി​വ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്.

സമ​ര​ത്തിൽ സ്ത്രീ​കൾ വഹി​ച്ച പങ്കു് പര​ക്കെ അം​ഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു—രാ​ഷ്ട്രീ​യ​രം​ഗ​ത്തു ചു​വ​ടു​റ​പ്പി​ക്കാൻ ഒരു സു​വർ​ണ്ണാ​വ​സ​ര​മാ​ണി​തെ​ന്നു പല വനി​ത​ക​ളും കരു​തി​യെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു. തു​ടർ​ന്നു നട​ക്കാ​നി​രു​ന്ന തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പി​നെ ലക്ഷ്യം​വെ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് എറ​ണാ​കു​ള​ത്തു് ഡോ. ഒ. കെ. മാ​ധ​വി​യ​മ്മ​യു​ടെ അദ്ധ്യ​ക്ഷ​ത​യിൽ സ്ത്രീ​കൾ യോഗം ചേർ​ന്നു് ‘അഖി​ല​കേ​ര​ള​വ​നി​താ​സം​ഘം’ എന്നൊ​രു സംഘടന രൂ​പീ​ക​രി​ച്ച​താ​യി ദീപിക റി​പ്പോർ​ട്ടു​ചെ​യ്തു (22 ഓഗ​സ്റ്റ് 1959.) സെ​പ്തം​ബ​റിൽ ഈ സംഘടന കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു് ശാഖ ആരം​ഭി​ച്ചു. ഈ യോ​ഗ​ത്തിൽ വനി​ത​കൾ സാ​മൂ​ഹ്യ​രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളിൽ സജീ​വ​മാ​യി പങ്കു​വ​ഹി​ക്കാൻ തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​ക​യും കേ​ര​ള​ത്തിൽ ആസ​ന്ന​മായ പൊ​തു​തെ​രെ​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പിൽ സമിതി സ്വീ​ക​രി​ക്കേ​ണ്ട പരി​പാ​ടി​കൾ ചർച്ച ചെ​യ്തു​വെ​ന്നും ദീ​പി​ക​യു​ടെ പത്ര​ക്കു​റി​പ്പിൽ പറ​യു​ന്നു.

എന്താ​യാ​ലും ഈ ശ്ര​മ​ത്തി​നു് ഫലം വലു​താ​യൊ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ലെ​ന്നു് വ്യ​ക്ത​മാ​ണു്.ഈ യോ​ഗ​ങ്ങൾ കഴി​ഞ്ഞു​ട​നെ​യാ​ണു് സ്ത്രീ​ക​ളെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു​ത​ന്നെ ആന​യി​ച്ച ആ പത്രാ​ധി​പ​ക്കു​റി​പ്പു് (‘സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സാ​മൂ​ഹ്യ​ദൗ​ത്യം’) പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ട​തെ​ന്ന വസ്തുത യാ​ദൃ​ച്ഛി​ക​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നി​തി​ക്കാം. വി​മോ​ച​ന​സ​മ​ര​ത്തി​ന്റെ മുൻ​നി​ര​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രായ സ്ത്രീ​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു ആ യോ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ പങ്കെ​ടു​ത്ത​വർ. ഒടു​വിൽ മൊ​ത്തം 312 സ്ഥാ​നാർ​ത്ഥി​ക​ളിൽ വെറും ആകെ 13 പേർ മാ​ത്ര​മാ​ണു് സ്ത്രീ​ക​ളാ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു്. അതിൽ 7 പേർ മാ​ത്ര​മേ ജയി​ച്ചു​ള്ളൂ.

മാ​പ്പി​ള​ക​ലാ​പം: സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ഓർ​മ്മ​കൾ

മാ​പ്പി​ള​ക​ലാ​പ​ത്തി​ന്റെ വാ​മൊ​ഴി​പാ​ര​മ്പ​ര്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഷംഷദ് ഹുസൈൻ രചി​ച്ച പ്ര​ബ​ന്ധ​ത്തിൽ മാ​പ്പി​ള​സ്ത്രീ​കൾ കലാ​പ​കാ​ല​ത്തെ ഓർ​ക്കു​ന്ന രീ​തി​ക​ളു​ടെ പ്ര​ത്യേ​ക​ത​കൾ വി​വ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ഒരർ​ത്ഥ​ത്തിൽ മു​ഖ്യ​ധാ​രാ​ച​രി​ത്രം അവ​ഗ​ണി​ച്ച ഗാർ​ഹി​ക​ത​ല​മാ​ണു് ഇത്ത​രം വാ​മൊ​ഴി​ക​ളിൽ പ്ര​ധാ​ന​മാ​യി വരു​ന്ന​തു്. കലാ​പ​ത്തി​ന്റെ ദൈർ​ഘ്യ​വും ഇവർ വി​ല​യി​രു​ത്തു​ന്ന​തു് ഗാർ​ഹി​ക​പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ലാ​ണു്. ഉറ്റ​വ​രു​ടെ​യും ബന്ധു​ക്ക​ളു​ടെ​യും അഭാ​വ​ത്തിൽ സ്വയം രക്ഷി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്ന​വ​രാ​ണു് അധികം സ്ത്രീ​ക​ളും. കൂ​ട്ടം​കൂ​ടി​യു​ള്ള ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പി​നു തയ്യാ​റാ​യ​വ​രും ചെറിയ കൗ​ശ​ല​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ ഇതിനെ നേ​രി​ട്ട​വ​രു​മു​ണ്ടു്. കലാ​പ​കാ​ല​ത്തു് എട്ടു വയ​സ്സു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന പാ​ത്തു​മ്മ (നി​ല​മ്പൂർ സ്വ​ദേ​ശി) യുടെ ഓർ​മ്മ​യിൽ അന്നു് അവ​രു​ടെ വീ​ടി​ന​ടു​ത്തു​ള്ള സ്ത്രീ​ക​ളും കു​ട്ടി​ക​ളു​മെ​ല്ലാം​കൂ​ടി കു​ഞ്ഞാ​ക്ക എന്നൊ​രാ​ളു​ടെ വീ​ട്ടി​ലാ​ണു് താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ​ല്ലാം ഒളി​വി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അവി​ടെ​വ​ച്ചൊ​രു സ്ത്രീ​യെ പട്ടാ​ളം പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​കാൻ ശ്ര​മി​ച്ച​തും എല്ലാ​വ​രും​ചേർ​ന്നു ബഹ​ളം​വ​ച്ച​പ്പോൾ വി​ട്ടു​പോ​യ​തും അവർ ഓർ​ക്കു​ന്നു. പ്ര​സ​വി​ച്ചു​കി​ട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ വീ​ടു​വി​ട്ടു​പോ​വാൻ കഴി​യാ​തി​രു​ന്ന അയൽ​പ​ക്ക​ക്കാ​രി സ്ത്രീ​യു​ടെ കഥ​യാ​ണു് മമ്മാ​തു എന്ന സ്ത്രീ​യു​ടെ ആഖ്യാ​ന​ത്തി​ലു​ള്ള​തു്. പട്ടാ​ളം വന്ന​പ്പോൾ കു​ഞ്ഞി​ന്റെ തീ​ട്ട​മെ​ടു​ത്തു് അവർ ദേ​ഹ​ത്തു തേച്ചുപിടിപ്പിച്ചത്രെ-​പട്ടാളക്കാരിൽ അറ​പ്പു​ള​വാ​ക്കാൻ. കര​യു​ന്ന കു​ഞ്ഞി​നെ മലർ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചു നിൽ​ക്കു​ന്ന അവ​രെ​ക്ക​ണ്ട​പ്പോൾ ‘പാ​വം​തോ​ന്നി’ ഉപ​ദ്ര​വി​ക്കാ​തെ പട്ടാ​ള​ക്കാർ മട​ങ്ങി​യെ​ന്നാ​ണു് മമ്മാ​തു പറ​യു​ന്ന​തു്. ആണു​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഒളി​വി​ലായ സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തിൽ കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ സം​ര​ക്ഷ​ണ​മേ​റ്റെ​ടു​ത്ത ഉമ്മ​യെ​പ്പ​റ്റി പര​പ്പ​ന​ങ്ങാ​ടി​യി​ലെ കു​ഞ്ഞീ​വി എന്ന ഇമ്പി​ച്ചീ​വി വി​വ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. വി​ല​പ്പെ​ട്ട വസ്തു​ക്കൾ നഷ്ട​പ്പെ​ടാ​തെ നോ​ക്കാ​നും പട്ടാ​ള​ത്തി​ന്റെ കണ്ണിൽ​പ്പെ​ടാ​തെ ഒളി​ച്ചി​രി​ക്കാ​നും ഒളി​വിൽ തീരെ പട്ടി​ണി​യാ​വാ​തി​രി​ക്കാ​നും അവർ നല്ല കരു​തൽ​ചെ​യ്തു.

എന്നാൽ പട്ടാ​ള​ക്കാ​രോ​ടു് ശത്രു​ത​യും ഭീ​തി​യും പരി​ഹാ​സ​വും എല്ലാ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അവ​രോ​ടു് ചി​ല​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ഒരു​ത​രം ഇഷ്ട​വും ഈ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ആഖ്യാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ കാ​ണു​ന്നു​വെ​ന്നു് ഷം​ഷാ​ദ് നി​രീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു. വ്യ​വ​സ്ഥാ​പി​ത​ച​രി​ത്ര​ത്തിൽ എല്ലാം ഒന്നു​കിൽ കറു​പ്പോ അല്ലെ​ങ്കിൽ വെ​ളു​പ്പോ ആയി​രി​ക്ക​ണം. ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​നു് ബ്രി​ട്ടി​ഷു​കാർ മു​ഴു​വൻ ചീ​ത്ത​യും ദേ​ശീ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ക്കാർ മു​ഴു​വൻ നല്ല​തും ആയി​രി​ക്ക​ണം. അങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ചരി​ത്ര​ര​ച​ന​യെ കു​ഴ​യ്ക്കു​ന്ന രേ​ഖ​ക​ളാ​ണിവ എന്നാ​ണു് ഷം​ഷാ​ദി​ന്റെ വാദം. കാരണം ഇവയിൽ പട്ടാ​ള​ക്കാർ ക്രൂ​ര​ന്മാ​രാ​ണെ​ങ്കിൽ ചി​ല​പ്പോൾ കാ​രു​ണ്യ​മു​ള്ള​വ​രു​മാ​ണു്. അവ​രോ​ടു് വെ​റു​പ്പു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ചി​ല​പ്പോൾ ആരാ​ധ​ന​യു​ടെ അം​ശ​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടു്. ദേ​ശീ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ലും മാ​പ്പി​ള​ക​ലാ​പ​ത്തി​ലും സ്ത്രീ​കൾ പങ്കു​ചേർ​ന്നെ​ങ്കി​ലും അവർ എല്ലാ​യ്പ്പോ​ഴും പാർ​ശ്വ​വൽ​ക്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​തി​നാ​ലാ​കാം ഇതു്. വ്യ​ക്തി​ഗത അനു​ഭ​വ​മാ​യി കലാ​പ​ത്തെ അവ​ത​രി​പ്പി​ക്കാൻ സ്ത്രീ​കൾ പൊ​തു​വെ ശ്ര​മി​ക്കു​മ്പോൾ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​ടെ ആഖ്യാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ അതൊരു വി​ജ്ഞാ​ന​വി​ഷ​യ​മാ​യി മാ​റു​ന്നു​വെ​ന്നു് ഷം​ഷാ​ദ് പറ​യു​ന്നു​ണ്ടു്. അധികം ഔപ​ചാ​രി​ക​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം ലഭി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത പല പു​രു​ഷ​ന്മാ​രും സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ രീതി അവ​ലം​ബി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നും അതു​കൊ​ണ്ടു് സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ പാർ​ശ്വ​വൽ​കൃത നി​ല​യാ​വാം അവ​രു​ടെ ആഖ്യാ​ന​ങ്ങ​ളെ ഇത്ത​ര​ത്തി​ലാ​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു് ഒരു​പ​ക്ഷേ കരു​താ​നാ​കും. രാ​ഷ്ട്ര​ത്തി​ന്റെ​യോ ജന്മി​ത്ത​വി​രു​ദ്ധ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ​യോ മഹ​ത്വം സ്ഥാ​പി​ക്കു​ന്ന ബൃ​ഹ​ദാ​ഖ്യാ​ന​മാ​യി ചരി​ത്രം പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​മ്പോൾ കേൾ​ക്കാ​താ​കു​ന്ന സ്വ​ര​ങ്ങ​ളാ​ണു് ഷം​ഷാ​ദി​ന്റെ പ്ര​ബ​ന്ധ​ത്തിൽ. അവയിൽ നല്ലൊ​രു​പ​ങ്കു് സ്ത്രീ​ക​ളു​ടേ​താ​യ​തിൽ അതി​ശ​യ​ക​ര​മാ​യി ഒന്നു​മി​ല്ല.

(‘മലബാർ കലാ​പ​ത്തി​ന്റെ വാ​മൊ​ഴി​പാ​ര​മ്പ​ര്യം’ എന്ന പ്ര​ബ​ന്ധ​ത്തിൽ​നി​ന്നു​ള്ള വി​വ​ര​ങ്ങ​ളാ​ണു് മു​ക​ളിൽ ചേർ​ത്ത​തു്. ഷം​ഷാ​ദ് ഹുസൈൻ 2005-ൽ ശ്രീ​ശ​ങ്കര സം​സ്കൃ​ത​സർ​വ്വ​ക​ലാ​ശാ​ല​യിൽ സമർ​പ്പി​ച്ച പി. എച്ച്. ഡി. പ്ര​ബ​ന്ധ​മാ​ണി​തു്.)

എന്നാൽ ക്ര​മേണ ഈ ബോധം സ്ത്രീ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രിൽ​നി​ന്നു് അപ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​യി. 1950-​കൾക്കുശേഷം ‘സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി’ നടന്ന സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ വൻ​തോ​തി​ലു​ള്ള സ്ത്രീപങ്കാളിത്തമുണ്ടായിരുന്നു-​പ്രത്യേകിച്ചു് ആദ്യ കമ്യൂ​ണി​സ്റ്റു മന്ത്രി​സ​ഭ​യ്ക്കെ​തി​രെ 1959-ൽ പൊ​ട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ട്ട ‘വി​മോ​ച​ന​സ​മര’ത്തിൽ ധനാ​ഢ്യ​ക​ളായ സു​റി​യാ​നി ക്രി​സ്ത്യാ​നി​സ്ത്രീ​ക​ളും തീ​ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു​ള്ള പര​മ​ദ​രി​ദ്ര​ക​ളും പെ​രു​വ​ഴി​യിൽ പ്ര​ക​ട​ന​വും പ്ര​തി​ഷേ​ധ​വു​മാ​യി ഇറ​ങ്ങി. ആയി​ര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു സ്ത്രീ​കൾ അറ​സ്റ്റു​വ​രി​ച്ചു. പലരും കൈ​ക്കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ​യും​കൊ​ണ്ടു് ജയി​ലിൽ​പ്പോ​യി. കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ കത്തോ​ലി​ക്കാ​സ​ഭ​യു​ടെ ആഹ്വാ​ന​പ്ര​കാ​ര​മാ​ണു് ഇത്ര​യ​ധി​കം സ്ത്രീ​കൾ വീ​ടു​വി​ട്ടി​റ​ങ്ങി സമ​ര​ത്തി​നു തയ്യാ​റാ​യ​തു്. ‘കമ്യൂ​ണി​സ്റ്റു​കാ​രെ താ​ഴെ​യി​റ​ക്കുക’ എന്ന ലക്ഷ്യം കണ്ട​തി​നു​ശേ​ഷ​മോ? ആദ്യം കൂട്ട അഭി​ന​ന്ദ​നം; പി​ന്നീ​ടു് ‘വീ​ട്ടീ​പ്പോ​ടീ’ എന്ന ആജ്ഞ-​നല്ല മൃ​ദു​വായ ഭാ​ഷ​യിൽ! വി​മോ​ച​ന​സ​മ​ര​ത്തി​ന്റെ വി​ജ​യ​ത്തി​നു​ത്ത​ര​വാ​ദി​കൾ സ്ത്രീ​ക​ളാ​ണെ​ന്നും അവരെ വരു​ന്ന അസം​ബ്ലി​തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പിൽ വേ​ണ്ട​വി​ധം ആദ​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും സാ​ക്ഷാൽ ഇന്ദി​രാ​ഗാ​ന്ധി​വ​രെ പറ​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും ഇവി​ട​ത്തെ സമു​ദാ​യ​നേ​തൃ​ത്വം വഴ​ങ്ങി​യി​ല്ല. 1959 ആഗ​സ്റ്റ് 2-ലെ ദീ​പി​ക​യു​ടെ പത്രാ​ധി​പ​ക്കു​റി​പ്പു് നോ​ക്കൂ:

നമ്മു​ടെ വി​മോ​ച​ന​സ​മ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു് ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ ശ്ര​ദ്ധ​യെ പ്ര​ത്യേ​കം ക്ഷ​ണി​ച്ച ഒരു വസ്തുത സ്ത്രീ​കൾ വഹി​ച്ച പങ്കാ​ണു്. തങ്ങ​ളു​ടെ ആദർ​ശ​ങ്ങ​ളെ കു​റി​ക്കു​ന്ന മു​ദ്രാ​വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളും മു​ഴ​ക്കി നി​സ്സ​ങ്കോ​ചം മുൻ​പോ​ട്ടു നീ​ങ്ങു​ന്ന കേ​ര​ള​വ​നി​ത​കൾ നമ്മു​ടെ പഴയ പാ​ട്ടു​ക​ളെ അനു​സ്മ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു്. ഇന്ന​ത്തെ പ്ര​ബു​ദ്ധത ഈ അടി​യ​ന്ത​ര​ഘ​ട്ടം​കൊ​ണ്ടു എരി​ഞ്ഞ​ട​ങ്ങേ​ണ്ട​ത​ല്ല; നമ്മു​ടെ സാ​മൂ​ഹ്യ​ജീ​വി​തം കെ​ട്ടു​റ​പ്പു​ള്ള​താ​ക്കു​ന്ന​തി​നു് അതു നി​ല​നി​റു​ത്തു​ക​ത​ന്നെ വേണം…

…എന്നാൽ നല്ല പാ​ര​മ്പ​ര്യ​വും ഭക്തി​യു​മു​ള്ള വനി​ത​കൾ താ​ന്തോ​ന്നി​ക​ളാ​യി മാ​റ​ണ​മെ​ന്ന​ല്ല ഇതി​ന്റെ അർ​ത്ഥം… സ്ത്രീ​ക്കു് അവ​ളു​ടേ​തായ ഗു​ണ​ങ്ങ​ളും പരി​മി​തി​ക​ളു​മു​ണ്ടു്… അവ​ളു​ടെ മനോ​വ്യാ​പാ​ര​ത്തി​ന്റെ പശ്ചാ​ത്ത​ലം പു​രു​ഷ​ന്റേ​തിൽ​നി​ന്നും തി​ക​ച്ചും വ്യ​ത്യ​സ്ത​മാ​ണു്. അതു​കൊ​ണ്ടു പു​രു​ഷ​നു യോ​ജി​ക്കു​ന്ന പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാം സ്ത്രീ​കൾ എടു​ത്തു​ചാ​ടു​ന്ന​തു സാ​ഹ​സ​മാ​യി​രി​ക്കും… സ്ത്രീ​യു​ടെ പ്ര​കൃ​തി​ദ​ത്ത​മായ സ്വ​ഭാ​വ​ഗു​ണ​ങ്ങൾ സാ​മൂ​ഹ്യ​സം​രം​ഭ​ങ്ങ​ളിൽ അവൾ​ക്കു് ഒരു പ്ര​ത്യേ​ക​ദൗ​ത്യം പ്ര​ദാ​നം​ചെ​യ്യു​ന്നു​ണ്ടു്. പു​രു​ഷ​ന്റെ വൈ​ക​ല്യ​ങ്ങ​ളെ തി​രു​ത്തു​ക​യും സൽ​സ്വ​ഭാ​വ​ങ്ങ​ളെ പൂർ​ത്തീ​ക​രി​ച്ചു് നേരായ വഴി​യിൽ തി​രി​ച്ചു​വി​ട​ക​യു​മാ​ണു് വനി​ത​യ്ക്കു പ്ര​കൃ​തി​നൽ​കു​ന്ന പ്ര​ത്യേ​ക​ദൗ​ത്യം…

(‘സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സാ​മൂ​ഹ്യ​ദൗ​ത്യം’, ആഗ​സ്റ്റ് 2, 1959)

റോഡിൽ അക്ര​മാ​സ​ക്ത​മായ ഉപ​രോ​ധ​സ​മ​ര​വും കു​റ്റി​ച്ചൂ​ലു​യർ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചു് കമ്യൂ​ണി​സ​ത്തെ തൂ​ത്തെ​റി​യു​മെ​ന്ന പ്ര​ഖ്യാ​പ​നം നട​ത്തി​യ​തും​മ​റ്റും പു​രു​ഷ​ന്റെ ‘സത്സ്വ​ഭാ​വ​ത്തെ പൂർ​ത്തീ​ക​രി​ക്കു​വാൻ’ വേ​ണ്ടി​യാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നു് എങ്ങ​നെ വി​ശ്വ​സി​ക്കും! എന്താ​യാ​ലും ‘സ്ത്രീ​യു​ടെ പ്ര​ത്യേ​ക​ഗു​ണം’, ‘പ്ര​ത്യേ​ക​ദൗ​ത്യം’, സ്ത്രീ​ക്കു പു​രു​ഷ​നു​മേ​ലു​ള്ള സ്വാ​ധീ​നം തു​ട​ങ്ങിയ സ്ഥിരംവാദങ്ങൾ-​പ്രയോഗിച്ചുകൊണ്ടു് സമ​ര​ത്തി​നി​റ​ങ്ങിയ പെ​ണ്ണു​ങ്ങൾ പൊ​തു​വി​ട​ത്തിൽ നിൽ​ക്കേ​ണ്ട​തി​ല്ലെ​ന്നു് യാ​ഥാ​സ്ഥി​തി​ക​സ​മു​ദാ​യ​ശ​ക്തി അറി​യി​ച്ചു! പു​റ​കേ​വ​ന്ന തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പിൽ ഇന്ദി​രാ​ഗാ​ന്ധി​യു​ടെ വാ​ക്കു് കാ​റ്റിൽ​പ്പ​റ​ന്നു. (പതി​ന​ഞ്ചു​ശ​ത​മാ​നം അസം​ബ്ലി​സ്ഥാ​നാർ​ത്ഥി​സ്ഥാ​ന​ങ്ങൾ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കാ​യി മാ​റ്റി​വ​യ്ക്ക​ണ​മെ​ന്ന നിർ​ദ്ദേ​ശ​ത്തെ ഇവിടെ കോൺ​ഗ്ര​സു​കാർ 1956-​ൽത്തന്നെ നി​രാ​ക​രി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു​കൂ​ടി പറയട്ടെ-​കേരളാപ്രദേശ് കോൺ​ഗ്ര​സ് കമ്മി​റ്റി അദ്ധ്യ​ക്ഷൻ കെ. മാ​ധ​വ​മേ​നോൻ സ്ത്രീ​സ്ഥാ​നാർ​ത്ഥി​കൾ മു​ന്നോ​ട്ടു​വ​രാ​ത്ത​താ​ണു് പ്ര​ശ്ന​മെ​ന്നു് അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്തു!)

ദേ​ശീ​യ​സ​മ​ര​ത്തി​ന്റെ വേ​ലി​യേ​റ്റ​ത്തിൽ സ്ത്രീ​കൾ

സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സമ​ര​പ​ങ്കാ​ളി​ത്തം എന്ന വിഷയം ചരി​ത്ര​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളിൽ സാ​മാ​ന്യേന കാ​ണാ​റു​ള്ള​തു് ഇന്ത്യൻ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​സ​മ​ര​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണു്. ഗാ​ന്ധി​യൻ സമ​ര​ങ്ങ​ളാ​ണു് സ്ത്രീ​ക​ളെ വീ​ട്ടി​നു​പു​റ​ത്തെ​ത്തി​ച്ച​തെ​ന്നു് പറ​യാ​റു​മു​ണ്ടു്. എന്നാൽ കേ​ര​ള​ത്തിൽ 1930-​കളിലെ സി​വിൽ​നി​യ​മ​ലം​ഘ​ന​സ​മ​ര​ത്തിൽ സ്ത്രീ​കൾ ധാ​രാ​ളം പങ്കെ​ടു​ത്തെ​ങ്കി​ലും അതി​നു​മു​മ്പു​ള്ള സാ​മ്രാ​ജ്യ​ത്വ​വി​രു​ദ്ധ​സ​മ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും അവ​രു​ടെ സാ​ന്നി​ദ്ധ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. 1921-ലെ മാ​പ്പി​ള​ല​ഹ​ള​യിൽ സ്ത്രീ​കൾ പല​പ്പോ​ഴും ഏറ്റു​മു​ട്ട​ലു​ക​ളിൽ പങ്കെ​ടു​ത്തി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന സൂചന രേ​ഖ​ക​ളി​ലു​ണ്ടു്. 1921-​ൽനടന്ന ‘പൂ​ക്കോ​ട്ടൂർ​യു​ദ്ധം’ എന്ന ഏറ്റു​മു​ട്ട​ലിൽ ബ്രി​ട്ടി​ഷു​കാ​രെ എതി​രി​ട്ട മാ​പ്പി​ള​മാ​രു​ടെ സം​ഘ​ത്തിൽ സ്ത്രീ​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് സർ​ക്കാർ​രേ​ഖ​കൾ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ കയ്യാ​മം​വ​യ്ക്കു​ന്ന​തു തട​യാ​നും ചി​ല​യി​ട​ത്തു് ബ്രി​ട്ടി​ഷ്പ​ട്ടാ​ള​ത്തെ ആക്ര​മി​ക്കാ​നും മാ​പ്പിള സ്ത്രീ​കൾ തയ്യാ​റാ​യി​യെ​ന്നു് ഔദ്യോ​ഗി​ക​രേ​ഖ​കൾ പറ​യു​ന്നു.

പക്ഷേ, ഗാ​ന്ധി​യൻ സമ​ര​ങ്ങ​ളി​ലെ സ്ത്രീ​പ​ങ്കാ​ളി​ത്തം ഇതിനു നേർ​വി​പ​രീ​ത​മാ​യി​രു​ന്നു. അഹിംസ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് സഹ​ജ​മാ​ണെ​ന്നും അതി​നാൽ അഹിം​സാ​പ​ര​മായ സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ​ക്കാ​ള​ധി​കം കഴി​വു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്നു​മു​ള്ള ഗാ​ന്ധി​യൻ ആശയം ദേ​ശീ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു് ധാ​രാ​ളം സ്ത്രീ​ക​ളെ, വി​ശേ​ഷി​ച്ചും അഭ്യ​സ്ത​വി​ദ്യ​രായ മേൽ​ജാ​തി​ക്കാ​രി​ക​ളെ, ആകർ​ഷി​ച്ചു. നി​സ്സ​ഹ​ക​ര​ണ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​കാ​ല​ത്തു​ത​ന്നെ ഈ തല​മു​റ​യി​ലെ സ്ത്രീ​ക​ളിൽ പലരും ദേ​ശീ​യ​സ​മ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കാ​കർ​ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. അവരിൽ പലരും സർ​ക്കാ​രി​ന്റെ നോ​ട്ട​പ്പു​ള്ളി​ക​ളു​മാ​യി. 1921-ൽ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു് സ്കൂ​ള​ദ്ധ്യാ​പി​ക​യാ​യി​രു​ന്ന ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ​യ്ക്കെ​തി​രെ സർ​ക്കാർ രഹ​സ്യാ​ന്വേ​ഷ​ണ​ത്തി​നു​ത്ത​ര​വി​ട്ട​തു് ഈ പശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അവർ സ്കൂ​ളിൽ സ്വ​ദേ​ശി പ്ര​ച​രി​പ്പി​ക്കു​ന്നു, സ്കൂൾ​മു​റി​ക​ളിൽ ഗാ​ന്ധി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചും നി​സ്സ​ഹ​ക​ര​ണ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും പറ​യു​ന്നു മു​ത​ലായ പരാ​തി​കൾ സർ​ക്കാ​രി​നു ലഭി​ച്ചി​രു​ന്നു. പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു് ലക്ഷ്മി എൻ. മേനോൻ എന്ന​റി​യ​പ്പെ​ട്ട​തു് ഈ ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ ആയി​രു​ന്നു.

തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ, പക്ഷേ, സ്ത്രീ​ക​ളെ സമ​ര​രം​ഗ​ത്തു് എത്തി​ച്ച​തു് ദേ​ശീ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​മ​ല്ല, ജാ​തി​വി​രു​ദ്ധ​സ​മ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇവി​ടു​ത്തെ കീ​ഴ്ജാ​തി​ക്കാ​രു​ടെ പൗരാവകാശങ്ങൾക്കുവേണ്ടി-​പൊതുവഴിയിലൂടെ അവർ​ക്കു് സ്വ​ത​ന്ത്ര​രാ​യി നട​ക്കാ​നു​ള്ള അവകാശത്തിനുവേണ്ടി-​അരങ്ങേറിയ വൈ​ക്കം സത്യാ​ഗ്ര​ഹ​ത്തെ അനു​കൂ​ലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ന്റെ പല​ഭാ​ഗ​ത്തും 1924-ൽ നടന്ന പൊ​തു​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ വളരെ സ്ത്രീ​കൾ പങ്കെ​ടു​ത്തു. വൈ​ക്കം സത്യാ​ഗ്ര​ഹ​ത്തിൽ യോ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലും സത്യാ​ഗ്ര​ഹി​കൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള സൗ​ജ​ന്യ​ഭ​ക്ഷ​ണ​ശാ​ല​ക​ളി​ലും സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സാ​ന്നി​ദ്ധ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മയ്യ​നാ​ട്ടു​ള്ള സ്ത്രീ​കൾ ‘പി​ടി​യ​രി’സം​ഭാ​വ​ന​ക​ളി​ലൂ​ടെ നല്ലൊ​രു തുക ശേ​ഖ​രി​ച്ചു് സത്യാ​ഗ്ര​ഹ​ഫ​ണ്ടി​നു നൽകി. പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു് അറി​യ​പ്പെ​ട്ട സാ​മൂ​ഹ്യ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​ക​ളാ​യി​ത്തീർ​ന്ന പലരും ഈ സമ​ര​ത്തി​ലൂ​ടെ രം​ഗ​പ്ര​വേ​ശം ചെ​യ്ത​വ​രാ​ണു്. ചേർ​ത്ത​ല​യി​ലെ കര​പ്പു​റം ഈഴ​വ​യു​വ​ജ​ന​സം​ഘ​ത്തി​ന്റെ യോ​ഗ​ത്തിൽ പ്ര​സം​ഗി​ച്ച മു​തു​കു​ളം പാർ​വ്വ​തി​യ​മ്മ പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു് ഈഴ​വ​സ​മു​ദാ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ സജീ​വ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​യും അറി​യ​പ്പെ​ട്ട കവി​യു​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നു.

ലക്ഷ്മി എൻ മേനോൻ (1897- 1994)

ദേ​ശീ​യ​രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ത്തിൽ വ്യ​ക്തി​മു​ദ്ര പതി​പ്പി​ക്കാൻ അവസരം ലഭി​ച്ച ചു​രു​ക്കം മല​യാ​ളി​സ്ത്രീ​ക​ളി​ലൊ​രാ​ളാ​യി​രു​ന്നു ലക്ഷ്മി എൻ. മേനോൻ. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു് തി​രു​വി​താം​കൂർ സർ​ക്കാ​രിൽ ഉന്നത ഉദ്യോ​ഗം വഹി​ച്ചി​രു​ന്ന, ഉൽ​പ്പ​തി​ഷ്ണു​വാ​യി​രു​ന്ന രാ​മ​വർ​മ്മ തമ്പാ​ന്റെ​യും മാ​ധ​വി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ​യു​ടെ​യും മക​ളാ​യി​രു​ന്നു അവർ. വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​രം​ഗ​ത്താ​ണു് അവർ ആദ്യം പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. മദ്രാ​സി​ലും ലഖ്നൗ​വി​ലും അദ്ധ്യാ​പി​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നീ​ടു് നി​യ​മ​രം​ഗ​ത്തേ​ക്കു മാറിയ അവർ അഖി​ലേ​ന്ത്യാ സ്ത്രീ​സം​ഘ​ത്തി​ന്റെ (All India Women’s Conference) സെ​ക്ര​ട്ട​റി​യാ​യും അദ്ധ്യ​ക്ഷ​യാ​യും പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചു. (ഇന്ത്യ​യി​ലെ ആദ്യ​കാല സ്വ​ത​ന്ത്ര​സ്ത്രീ​സം​ഘ​ട​ന​ക​ളി​ലൊ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു AIWC.) സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം അവർ രാ​ജ്യ​സ​ഭാം​ഗ​മാ​യി. ഐക്യ​രാ​ഷ്ട്ര​സം​ഘ​ട​ന​യി​ലും അവർ​ക്കു പ്രവർത്തിക്കാനിടവന്നു-​1949-50 ൽ ഐക്യ​രാ​ഷ്ട്ര​സം​ഘ​ട​ന​യു​ടെ വനി​താ​ശി​ശു​ക്ഷേ​മ​വി​ഭാ​ഗ​ത്തി​ന്റെ അദ്ധ്യ​ക്ഷ​യാ​യി​രു​ന്നു. 1950-​കളിലും 60-​കളിലും വി​ദേ​ശ​വ​കു​പ്പി​ന്റെ നി​യ​മ​സ​ഭാ സെ​ക്ര​ട്ട​റി​യാ​യും 1957-62 കാ​ല​ത്തു് ഡപ്യൂ​ട്ടി മന്ത്രി​യാ​യും പി​ന്നീ​ടു് Minister of State ആയും പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചു. 1957-ൽ പത്മ​ഭൂ​ഷൻ ലഭി​ച്ചു.

1930-ൽ ആരം​ഭി​ച്ച നി​യ​മ​ലം​ഘ​ന​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തിൽ മലബാർ പ്ര​ദേ​ശ​ത്തെ അഭ്യ​സ്ത​വി​ദ്യ​രായ വരേ​ണ്യ​വ​നി​ത​കൾ സജീ​വ​മായ പങ്കു​വ​ഹി​ച്ചു. ഗാ​ന്ധി​യൻ ആശ​യ​ങ്ങ​ളാൽ പ്രേ​രി​ത​രായ നി​ര​വ​ധി സ്ത്രീ​കൾ സർ​ക്കാ​രി​നെ​തി​രെ പ്ര​ക​ട​നം നട​ത്താ​നും ഉപ​രോ​ധ​സ​മ​ര​ങ്ങ​ളിൽ പങ്കു​ചേ​രാ​നും വർ​ഷം​തോ​റും കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു നഗ​ര​ത്തിൽ വി​ജ​യ​ക​ര​മാ​യി സ്വ​ദേ​ശി​പ്ര​ദർ​ശ​ന​മേ​ള​കൾ സം​ഘ​ടി​പ്പി​ക്കാ​നും ഹി​ന്ദി​ഭാഷ പ്ര​ച​രി​പ്പി​ക്കാ​നും​മ​റ്റും മു​ന്നി​ട്ടി​റ​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. 1930 ആഗ​സ്റ്റ് 30-നു് തട​വി​ല​ട​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള ദി​നാ​ച​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഗ​മാ​യി കട​ക​മ്പോ​ള​ങ്ങ​ള​ട​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ സ്ത്രീ​സം​ഘ​ങ്ങൾ ഉത്സാ​ഹ​ത്തോ​ടെ പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചു. എന്നാൽ ബോം​ബെ​യിൽ വനി​താ​സ​ത്യാ​ഗ്ര​ഹി​കൾ​ക്കെ​തി​രെ പൊ​ലീ​സ് അതി​ക്ര​മ​മ​ഴി​ച്ചു​വി​ട്ട​തിൽ പ്ര​തി​ഷേ​ധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു​ള്ള സ്ത്രീ​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ നട​ത്തിയ സമരം കേ​ര​ളം​മു​ഴു​വൻ ചർ​ച്ചാ​വി​ഷ​യ​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. പ്ര​മുഖ സ്ത്രീ​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ​ക്കെ​തി​രെ സർ​ക്കാർ നി​രോ​ധ​നാ​ജ്ഞ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. അമ്പ​ല​ത്തിൽ​പോ​കാ​നെ​ന്ന​മ​ട്ടിൽ വെള്ള (ഖദർ) വസ്ത്രം​ധ​രി​ച്ചു് വഴി​യി​ലി​റ​ങ്ങിയ മു​പ്പ​തു സ്ത്രീ​കൾ ദേ​ശീ​യ​പ​താ​ക​യു​മേ​ന്തി പ്ര​ക​ട​നം നട​ത്തു​ക​യും സർ​ക്കാ​രി​നെ കരി​ങ്കൊ​ടി കാ​ണി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. അവരിൽ എം. കാർ​ത്ത്യാ​യ​നി​യ​മ്മ, ഇ. നാ​രാ​യ​ണി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ, ഗ്രേ​സി ആരൺ, കു​ഞ്ഞി​ക്കാ​വ​മ്മ മു​ത​ലാ​യ​വർ അറ​സ്റ്റി​ലാ​യി. ‘കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടെ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ പ്ര​തി​ഷേ​ധ​പ്ര​ക​ട​നം’ ദീ​പി​ക​യു​ടെ പത്രാ​ധി​പ​ക്കു​റി​പ്പി​നു വി​ഷ​യ​മാ​യി (21 നവം. 1930)-​ബോംബെയിൽ നടന്ന പൊ​ലീ​സാ​ക്ര​മ​ണ​ത്തെ അപ​ല​പി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും സ്ത്രീ​കൾ ഇത്ത​രം പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു് അക​ന്നു​നിൽ​ക്കു​ന്ന​താ​ണു് നല്ല​തെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ദീ​പി​ക​യു​ടെ അഭി​പ്രാ​യം!

എന്താ​യാ​ലും കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു​ള്ള സ്ത്രീ​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ ഈ ഉപ​ദേ​ശം ചെവിക്കൊണ്ടില്ല-​ഗാന്ധിയൻസമരത്തിൽ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് വ്യ​ക്ത​മാ​യൊ​രി​ടം ലഭി​ച്ചു​വെ​ന്ന തോ​ന്നൽ​കൊ​ണ്ടാ​കാം. 1930 നവം​ബ​റിൽ അവ​രു​ടെ പ്ര​തി​ഷേ​ധ​ങ്ങൾ തു​ടർ​ന്നു. ചാ​ല​പ്പു​റം ഗേൾസ് ഹൈ​സ്കൂൾ വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​നി​കൾ സമ​ര​ത്തി​നി​റ​ങ്ങി; സ്ത്രീ​ത്ത​ട​വു​കാ​രെ പാർ​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന ജയി​ലി​നു​മു​ന്നിൽ പ്ര​ക​ട​നം​ന​ട​ത്തി. 1930 അവ​സാ​ന​കാ​ല​ത്തു് കേ​ര​ളാ​പ്ര​ദേ​ശ് കോൺ​ഗ്ര​സ് കമ്മി​റ്റി​യെ സർ​ക്കാർ നി​രോ​ധി​ച്ചു. പി​ന്നീ​ടു​ണ്ടായ സമ​ര​ത്തി​ന്റെ വേ​ലി​യേ​റ്റ​ത്തി​ലും സ്ത്രീ​കൾ മുൻ​നി​ര​യിൽ​ത്ത​ന്നെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. 1931-32 കാ​ല​യ​ള​വിൽ ഗ്രേ​സി ആരൺ, ദേ​വ​കി​യ​മ്മ, വേ​ദ​വ​തി​പ്ര​ഭു, ഈശ്വ​രി​അ​മ്മാൾ, മാർ​ഗ​ര​റ്റ് പാ​വ​മ​ണി തു​ട​ങ്ങി​യ​വർ സമ​ര​ത്തി​ന്റെ ‘സമു​ന്ന​ത​നേ​താ​ക്ക​ളാ’യി (dictators) ഉയർ​ത്ത​പ്പെ​ട്ടു. 1931 ഫെ​ബ്രു​വ​രി 2-ആം തീയതി കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു കട​പ്പു​റ​ത്തു് ഉപ്പു​നി​യ​മ​ലം​ഘ​നം നടന്നു-​ഈശ്വരിയമ്മാളും 14 വയ​സ്സു​കാ​ര​നായ മകനും മറ്റ​ന​വ​ധി സ്ത്രീ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രും അറ​സ്റ്റു​ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടു. ഇതി​നി​ടെ ദേ​ശീ​യ​വാ​ദ​സ്ത്രീ​സം​ഘ​ങ്ങൾ മല​ബാ​റിൽ പല​യി​ട​ത്തു​മു​ണ്ടാ​യി. വീ​ടു​വീ​ടാ​ന്ത​ര​മു​ള്ള ഖദർ​പ്ര​ച​ര​ണ​വും മറ്റു ഗാ​ന്ധി​യൻ നിർ​മ്മാ​ണ​പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളും തകൃ​തി​യാ​യി നട​ന്നു. 1931-ലെ ഗു​രു​വാ​യൂർ​സ​ത്യാ​ഗ്ര​ഹ​ത്തി​ലും അതി​ന്റെ പ്ര​ച​ര​ണ​ത്തി​ലും സ്ത്രീ​കൾ പ്ര​ധാന പങ്കു​വ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നു.

മല​ബാ​റി​ലെ ഗാ​ന്ധി​യൻ​സ​മ​ര​ങ്ങൾ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് സവി​ശേ​ഷ​മാ​യൊ​രി​ടം നൽ​കി​യെ​ങ്കി​ലും വരേ​ണ്യ​സ്ത്രീ​ത്വ​ത്തെ​യാ​ണു് അതു് പാ​ടി​പ്പു​ക​ഴ്ത്തി​യ​തു്. ‘ഉത്ത​മ​കു​ടും​ബി​നി’യെന്ന പുതിയ ആശ​യ​ത്തി​ന്റെ പരി​ധി​കൾ​ക്ക​ക​ത്തു​നി​ന്നു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് ഇവിടെ സ്ത്രീ​കൾ ഗാ​ന്ധി​യൻ​സ​മ​ര​ങ്ങ​ളിൽ പങ്കുചേർന്നതു്-​‘കു​ടും​ബ​സ്നേ​ഹ​വും’ ‘സൗ​മ്യാ​ധി​കാ​ര​വും’ കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ അരി​കു​കൾ​ക്ക​പ്പു​റം വ്യാ​പി​ച്ചു​വെ​ന്നു​മാ​ത്രം. മറ്റൊ​രു​വി​ധ​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞാൽ, ഉത്ത​മ​കു​ടും​ബ​ത്തി​നു​ള്ളിൽ ഉത്ത​മ​കു​ടും​ബി​നി നിർ​വ്വ​ഹി​ക്കേ​ണ്ട കടമകൾ കു​ടും​ബ​ത്തി​നു പു​റ​ത്തേ​ക്കു്, രാ​ജ്യ​ത്തി​ലേ​ക്കു്, വ്യാ​പി​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​ണു് ഇവിടെ ഗാ​ന്ധി​യൻ സ്ത്രീ​ത്വാ​ശ​യ​ങ്ങൾ ഉദ്ബോ​ധി​പ്പി​ച്ച​തു്. വി​ശാ​ല​രാ​ഷ്ട്രീ​യ​രം​ഗ​ത്തു് സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ തു​ല്യ​പ​ങ്കാ​ളി​ത്ത​വും പൂർ​ണ്ണ​മായ സ്ഥാ​ന​വും ഇതു​കൊ​ണ്ടു് ഉറപ്പാവില്ലായിരുന്നു-​ഗാന്ധിയൻ സ്ത്രീ​കൾ സജീ​വ​രാ​ഷ്ട്രീ​യ​രം​ഗം​വി​ട്ടു് ഗാ​ന്ധി​യൻ ആശ​യ​പ്ര​ച​ര​ണ​ത്തി​ലേ​ക്കും​മ​റ്റും ചേ​ക്കേ​റി​യ​തു് വെ​റു​തെ​യ​ല്ല. ‘ഉത്ത​മ​സ്ത്രീ’യെ നിർ​ണ്ണ​യി​ച്ച ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​സ​ദാ​ചാ​ര​മൂ​ല്യ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യ്ക്കു​ള്ളിൽ നിൽ​ക്കു​ന്ന സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു​മാ​ത്ര​മേ നല്ല രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പ്ര​വർ​ത്ത​നം സാ​ധി​ക്കൂ, അവർ​ക്കു​മാ​ത്ര​മേ ഗാ​ന്ധി​യൻ സമ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ മു​ന്ന​ണി​പ്പോ​രാ​ളി​ക​ളാ​കാൻ കഴിയൂ എന്നീ ശാ​ഠ്യ​ങ്ങൾ ഗാ​ന്ധി​യൻ സ്ത്രീ​പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ മു​ഖ​മു​ദ്ര​യാ​യി​രു​ന്നു.

1932-ൽ തല​ശ്ശേ​രി​യിൽ​ന​ട​ന്ന ഒരു ഉപ​രോ​ധ​സ​മ​ര​ത്തിൽ അറ​സ്റ്റി​ലായ ശ്രീ​മ​തി കമല പ്ര​ഭു​വി​ന്റെ താലി സർ​ക്കാർ അഴി​ച്ചു​വാ​ങ്ങി​യ​തി​നെ​ത്തു​ടർ​ന്നു​ണ്ടായ ഒച്ച​പ്പാ​ടിൽ ഇതു വ്യ​ക്ത​മാ​കു​ന്നു​ണ്ടു്. താലി പാ​തി​വ്ര​ത്യ​ത്തി​ന്റെ ചി​ഹ്ന​മാ​ണെ​ന്നും അത​ഴി​ച്ചു​മാ​റ്റു​ന്ന​തു് സ്ത്രീ​യെ വി​ധ​വ​യാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു സമ​മാ​ണെ​ന്നു​മാ​യി​രു​ന്നു ദേ​ശീ​യ​വാ​ദി​ക​ളു​ടെ പ്ര​ച​ര​ണം. ഈ പ്ര​ശ്നം ബ്രി​ട്ടി​ഷ് നി​യ​മ​നിർ​മ്മാ​ണ​സ​ഭ​വ​രെ എത്തു​ക​യും, ഒടു​വിൽ താലി അഴി​പ്പി​ച്ച മജി​സ്ട്രേ​ട്ട് മാ​പ്പു​പ​റ​യു​ക​യും ചെ​യ്തു. താലി എന്ന ആഭ​ര​ണ​ത്തെ വി​വാ​ഹിത തന്റെ കഴു​ത്തിൽ​നി​ന്നു് അഴി​ച്ചു​മാ​റ്റു​ന്ന​തു് അപ​ശ​കു​ന​മാ​ണെ​ന്ന ധാരണ അന്ന​ത്തെ കേ​ര​ള​ത്തിൽ ശൂ​ദ്ര​ജാ​തി​ക്കാർ​ക്കി​ട​യി​ലും കീ​ഴ്ജാ​തി​ക്കാർ​ക്കി​ട​യി​ലും അധി​ക​മൊ​ന്നും പ്ര​ചാ​ര​ത്തി​ലി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അതു തീർ​ത്തും പു​റ​ത്തു​നി​ന്നു​വ​ന്ന ആശ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് പറയാൻ കഴി​യി​ല്ല. ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​രാ​ണു് താലി ധാ​ര​ണ​ത്തിൽ കണിശം അധികം കാ​ണി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. ബ്രാ​ഹ്മണ ആശ​യ​ങ്ങൾ ‘ദേശീയ’ ആശ​യ​ങ്ങ​ളാ​യി പരി​ണ​മി​ച്ച​തിൽ ദേ​ശീ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​നം വലി​യൊ​രു പങ്കു വഹി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ ചി​ഹ്ന​ങ്ങൾ വഹി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് ഗാ​ന്ധി​യൻ സ്ത്രീ​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ പങ്കുചേർന്നതു്-​രണ്ടുമാസം പ്രാ​യ​മു​ള്ള കൈ​ക്കു​ഞ്ഞി​നേ​യും​കൊ​ണ്ടു് ജയി​ലിൽ​പ്പോയ എ. വി. കു​ട്ടി​മാ​ളു അമ്മ​യു​ടെ കഥ പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​ണ​ല്ലോ. ‘രാ​ജ്യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി സമരം ചെ​യ്യു​ന്ന സ്ത്രീ’ അല്ല, ‘രാ​ജ്യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി സമരം ചെ​യ്യു​ന്ന മാ​താ​വു്’ ആയി​ട്ടാ​ണു് അവർ ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു്.

തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ നി​വർ​ത്ത​ന​പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ത്തി​ലും അതി​നു​ശേ​ഷം നടന്ന ഉത്ത​ര​വാ​ദ​ഭ​ര​ണ​പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ത്തി​ലും ഒന്നാംതരംപ്രക്ഷോഭകാരിണികളുണ്ടായിരുന്നു-​അക്കാമ്മ ചെ​റി​യാൻ, ആനി മസ്ക്രീൻ. 1938-ൽ ശ്രീ​ചി​ത്തി​ര​തി​രു​നാ​ളി​ന്റെ പി​റ​ന്നാൾ​ദി​ന​ത്തിൽ അക്കാ​മ്മ ചെ​റി​യാൻ നയി​ച്ച പ്ര​ക​ട​ന​ത്തെ കേണൽ വാ​റ്റ്കിൻ​സ് തട​ഞ്ഞ​തും പി​രി​ഞ്ഞു​പോ​കാൻ വി​സ​മ്മ​തി​ച്ച അവർ​ക്കു​നേ​രെ വെ​ടി​വെ​ക്കു​മെ​ന്നു ഭീ​ഷ​ണി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തും അതി​നു​മു​മ്പു് തന്റെ നെ​ഞ്ചി​ലേ​ക്കു നി​റ​യൊ​ഴി​ക്കാൻ വാ​റ്റ്കിൻ​സി​നെ അവർ വെ​ല്ലു​വി​ളി​ച്ച​തു​മൊ​ക്കെ അന്നു് തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ വീ​ര​ക​ഥ​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. ആനി മസ്ക്രീ​നി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് 1948-ൽ പൊൻ​കു​ന്നം വർ​ക്കി വരച്ച ‘തൂ​ലി​കാ​ചി​ത്ര’ത്തിൽ ഇങ്ങ​നെ പറ​യു​ന്നു:

…രാ​ജ്യ​ത്തെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ള്ള ധീ​ര​ത​യിൽ ഒരു സ്ത്രീ​യെ​ന്നു​ള്ള യാ​തൊ​രു ദൗർ​ബ്ബ​ല്യ​വും അവർ സമ്മ​തി​ച്ചു​ത​രി​ക​യി​ല്ല. രാ​ജ്യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള ക്ലേ​ശ​ഭാ​ര​ങ്ങൾ ഒരു പു​രു​ഷ​നോ​ടൊ​പ്പം സമ​ധീ​ര​ത​യോ​ടു​കൂ​ടി അവർ ഏറ്റെ​ടു​ക്കു​ന്നു. അനു​ഗൃ​ഹീ​ത​മായ യൗ​വ്വ​ന​ത്തി​ന്റെ ഒരു നല്ല​ഭാ​ഗം അവർ ജയിൽ​ജീ​വി​ത​ത്തി​നു നൽ​കി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു. സമാ​ധാ​ന​കാ​ല​ത്ത​ല്ല, സമ​ര​കാ​ല​ത്താ​ണു് ഏറ്റ​വും നല്ല സേ​വ​നോ​ത്സു​ക​യാ​യി അവർ പരീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തു്… ഞങ്ങ​ളാ​ണു് നി​ങ്ങ​ളെ വലു​താ​ക്കി​യ​തു് എന്നു് ആരെ​ങ്കി​ലും ബു​ദ്ധി​ഹീ​ന​ന്മാർ അവ​രോ​ടു പറ​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ ഉടനെ അവർ പറ​ക​യാ​യി: നി​ങ്ങ​ള​ല്ല, എന്റെ സേ​വ​ന​ങ്ങൾ​മാ​ത്ര​മേ എന്നെ വലു​താ​ക്കൂ എന്നു്.

(പൊൻ​കു​ന്നം വർ​ക്കി, തൂ​ലി​കാ​ചി​ത്ര​ങ്ങൾ, കോ​ട്ട​യം, 1999, പുറം 94)

എ. വി. കു​ട്ടി​മാ​ളു അമ്മ

1930-ലെ ഉപ്പു​സ​ത്യാ​ഗ്ര​ഹ​ത്തോ​ടെ​യാ​ണു് എ. വി. കു​ട്ടി​മാ​ളു അമ്മ മല​ബാ​റി​ലെ ദേ​ശീ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തിൽ സജീ​വ​മാ​യ​തു്. കോ​ഴി​പ്പു​റ​ത്തു മാ​ധ​വ​മേ​നോൻ എന്ന സജീവ കോൺ​ഗ്ര​സ് പ്ര​വർ​ത്ത​ക​നെ വി​വാ​ഹം​ക​ഴി​ച്ച അവർ ദേ​ശീ​യ​സ​മ​ര​ത്തി​ന്റെ മു​ന്ന​ണി​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​യാ​യി. വി​ദേ​ശ​വ​സ്ത്ര​ങ്ങൾ വിൽ​ക്കു​ന്ന കടകൾ പി​ക്ക​റ്റു​ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​ലും ഖാദി-​നൂൽനൂൽപ്പു് പ്ര​ച​ര​ണ​ത്തി​ലും അവർ മു​ന്നി​ലാ​യി​രു​ന്നു. രണ്ടാം നി​യ​മ​ലം​ഘ​ന​പ്ര​സ്ഥാ​ന​കാ​ല​ത്തു് നി​രോ​ധ​നാ​ജ്ഞ ലം​ഘി​ച്ചു് പ്ര​ക​ട​നം​ന​യി​ച്ച​തി​നു് കോടതി അവർ​ക്കു് രണ്ടു​വർ​ഷ​ത്തെ കഠി​ന​ത​ട​വു​ശി​ക്ഷ ലഭി​ച്ചു. മാ​സ​ങ്ങൾ​മാ​ത്രം പ്രാ​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന കു​ഞ്ഞി​നെ​യും​കൊ​ണ്ടാ​ണു് അവർ ജയി​ലിൽ പോ​യ​തു്. 1940-ലും അതി​നു​ശേ​ഷം 1942-ലെ ക്വി​റ്റ് ഇന്ത്യാ​സ​മ​ര​ത്തി​ലും സജീ​വ​മാ​യി പങ്കെ​ടു​ത്തു. ഗാ​ന്ധി​യൻ നിർ​മ്മാ​ണ​പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ഭാ​ഗ​മാ​യി കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ച അനാ​ഥാ​ല​യ​വും വെ​ള്ളി​മാ​ടു​കു​ന്നി​ലെ ശി​ശു​മ​ന്ദി​ര​വും സ്ഥാ​പി​ച്ച​തു് അവ​രു​ടെ മേൽ​ക്കൈ​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. സം​ഘ​ട​ന​യ്ക്ക​ക​ത്തും നേ​തൃ​സ്ഥാ​ന​ങ്ങൾ അവർ​ക്കു കൈ​വ​ന്നു. മലബാർ (മലയാള) പ്ര​ദേ​ശ് കോൺ​ഗ്ര​സ് കമ്മി​റ്റി അദ്ധ്യ​ക്ഷ​യാ​യി​രു​ന്നു. കോ​ഴി​ക്കോ​ട്ടു നഗ​ര​സ​ഭാ​കൗൺ​സി​ല​റാ​യി​രു​ന്നു. മദ്രാ​സ് നി​യ​മ​നിർ​മ്മാ​ണ​യിൽ രണ്ടു​ത​വണ അം​ഗ​മാ​യി​രു​ന്നു.

1949-ൽ തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ ദി​വാൻ​ഭ​ര​ണ​വി​രു​ദ്ധ​സ​മ​രം തീ​വ്ര​മാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​പ്പോൾ തി​രു​വി​താം​കൂർ നി​യ​മ​സ​ഭാ​മ​ന്ദി​ര​ത്തി​ന​ക​ത്തു​ക​ട​ന്നു് ദിവാൻ സി. പി. രാ​മ​സ്വാ​മി അയ്യ​രു​ടെ ‘അമേ​രി​ക്കൻ മോഡൽ’ ഭര​ണ​ഘ​ട​ന​യ്ക്കെ​തി​രെ മു​ദ്രാ​വാ​ക്യം​മു​ഴ​ക്കിയ കു​റ്റ​ത്തി​നു് പൊ​ലീ​സ് അറ​സ്റ്റു​ചെ​യ്തു​നീ​ക്കിയ നാ​ലു​പേ​രിൽ രണ്ടു​പേർ സ്ത്രീകളായിരുന്നു-​പി. കെ. മേ​രി​യും പി.ജെ. ഏലി​യാ​മ്മ​യും. ആ സമ​യ​ത്തു് നി​യ​മ​സ​ഭാം​ഗ​മാ​യി​രു​ന്ന അക്കാ​മ്മ ചെ​റി​യാൻ അവരെ പൊ​ലീ​സു​കാ​രു​ടെ മർ​ദ്ദ​ന​ത്തിൽ​നി​ന്നു് രക്ഷ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​ത്രെ.

ചു​രു​ക്കി​പ്പ​റ​ഞ്ഞാൽ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സമ​ര​പ​ങ്കാ​ളി​ത്ത​ത്തി​ന്റെ രണ്ടു മാ​തൃ​ക​ക​ളാ​ണു് ദേ​ശീ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തിൽ​നി​ന്നു് ഉരു​ത്തി​രി​ഞ്ഞു​വ​ന്ന​തു്. ഒന്നു് ‘സ്ത്രീ​ധർ​മ്മ’ത്തെ​യും ‘സ്ത്രീ​സ്വ​ഭാവ’ത്തെ​യും അടി​സ്ഥാ​ന​പ​ര​മാ​യി ചോ​ദ്യം​ചെ​യ്യാ​ത്ത രീതി. ആധു​നി​ക​കു​ടും​ബി​നി​യു​ടെ ക്ഷമ, ദയ, സ്നേ​ഹം, അഹിംസ ആദി​യായ ‘സഹ​ജ​ഗു​ണ​ങ്ങ​ളെ’ ദേശീയ താൽ​പ​ര്യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി വി​നി​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു ഇതു്. പു​രു​ഷ​ന്മാ​രിൽ​നി​ന്നു വ്യ​ത്യ​സ്ത​രാ​യി, ‘സ്ത്രീ​ഗു​ണം’ തി​ക​ഞ്ഞ​വ​രാ​യി സ്ത്രീ​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു. ഈ ‘സ്ത്രീ​ഗു​ണ​ങ്ങൾ’ നിർ​വ്വ​ചി​ക്കാ​നു​ള്ള മാ​ന​ദ​ണ്ഡ​ങ്ങൾ മു​ഴു​വൻ സവർ​ണ​ബ്രാ​ഹ്മണ ആശ​യ​മ​ണ്ഡ​ല​ങ്ങ​ളിൽ വേ​രൂ​ന്നി​യ​വ​യാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങ​നെ ‘ഉത്ത​മ​സ്ത്രീ’ ഒരർ​ത്ഥ​ത്തിൽ ‘ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​മൂ​ല്യ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യ്ക്കു കീ​ഴ്പ്പെ​ടു​ന്ന സ്ത്രീ’യാ​യി​ത്ത​ന്നെ തു​ടർ​ന്നു. രാ​ഷ്ട്രീ​യ​രം​ഗ​ത്തു് സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ തു​ല്യ​ത​യെ ഇതു ബാധിച്ചു-​കാരണം, ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​സ്ത്രീ​ത്വാ​ദർ​ശ​പ്ര​കാ​രം സ്ത്രീ​യു​ടെ ‘യഥാർ​ത്ഥ ഇടം’ കു​ടും​ബ​മാ​ണു്; ദേ​ശ​സേ​വ​നം​മാ​ത്രം മതി​യെ​ന്നു് തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​ന്ന സ്ത്രീ കടു​ത്ത ലൈം​ഗി​ക​സ​ദാ​ചാ​ര​വി​ല​ക്കു​കൾ​ക്കു് കീ​ഴ്പ്പെ​ട്ടു​ത​ന്നെ നിൽ​ക്ക​ണം! സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള സമ​ര​ങ്ങ​ളി​ലെ സ്ത്രീ​പ​ങ്കാ​ളി​ത്ത​വും ഇതി​നോ​ടു സാ​മ്യ​മു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്നു. സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു് ആപ​ത്തു​നേ​രി​ടു​ന്ന അവ​സ​ര​ങ്ങ​ളിൽ സ്ത്രീ​യെ പു​റ​ത്തി​റ​ക്കുക, അതു മാ​റി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ അവളെ വീ​ണ്ടും അകത്താക്കുക-​സമുദായസമരങ്ങളിലും ദേ​ശീ​യ​സ​മ​ര​ത്തി​ലും പങ്കെ​ടു​ത്ത സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ അനു​ഭ​വ​മി​താ​യി​രു​ന്നു. രണ്ടാ​മ​ത്തെ രീതി, തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ നിവർത്തനപ്രക്ഷോഭനായികമാരുടേതായിരുന്നു-​അവരുടെ പ്ര​വർ​ത്ത​നം, ‘സ്ത്രീ​ഗുണ’ത്തോ​ടോ ആധു​നി​ക​കു​ടും​ബി​നി​യു​ടെ ‘സൗ​മ്യാ​ധി​കാര’ത്തോ​ടോ ബന്ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നി​ല്ല. അവർ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രായ നേ​താ​ക്ക​ളെ​പ്പോ​ലെ തല​മൂ​ത്ത​വർ​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇവി​ടെ​യും ലൈം​ഗി​ക​സ​ദാ​ചാ​ര​വി​ല​ക്കു​കൾ ഒട്ടും കു​റ​വാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. പക്ഷേ, അക്കാ​ല​ത്തു് ലൈം​ഗി​ക​സ​ദാ​ചാ​ര​വി​ല​ക്കു​കൾ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു മാത്രമായിരുന്നില്ല-​എല്ലാ പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​കാ​രി​കൾ​ക്കും ബാ​ധ​ക​മാ​യി​രു​ന്നു. ആദ്യ​ത്തേ​തി​നെ അപേ​ക്ഷി​ച്ചു് രണ്ടാ​മ​ത്തെ രീ​തി​യിൽ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് പു​രു​ഷ​ന്മാ​രോ​ടൊ​പ്പം അധി​കാ​ര​വും നേ​തൃ​ത്വ​വും സം​ഘ​ട​നാ​ശേ​ഷി​യും പങ്കി​ടാൻ കൂ​ടു​തൽ സാ​ദ്ധ്യ​ത​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​താ​ണു് വ്യ​ത്യാ​സം. ഈ സാ​ദ്ധ്യത തീരെ വി​ക​സി​ച്ചി​ല്ലെ​ന്ന​താ​ണു് ദുഃ​ഖ​ക​ര​മായ സത്യം. ഇട​തു​പ​ക്ഷ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളി​ലും ഈ പോ​രാ​യ്മ ഇതു​പോ​ലെ​ത്ത​ന്നെ നി​ല​നി​ന്നു.

ഇട​തു​പ​ക്ഷ​ത്തും തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ​മ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും സ്ത്രീ​കൾ

സമു​ദാ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളി​ലും ദേ​ശീ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ലും ഉന്ന​ത​ജാ​തി​ക്കാ​രും വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​മു​ള്ള​വ​രും സാ​മാ​ന്യം ധന​സ്ഥി​തി​യു​ള്ള​വ​രു​മായ സ്ത്രീ​ക​ളാ​ണു് പങ്കെ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന​തു്; തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​ക​ളെ സമ​ര​രം​ഗ​ത്തു് എത്തി​ച്ച​തി​നു​ള്ള അഭി​ന​ന്ദ​നം ഇട​തു​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളാ​ണർ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തു്. 1930-​കളിൽത്തന്നെ ആല​പ്പു​ഴ​ജി​ല്ല​യിൽ സജീ​വ​മായ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സം​ഘ​ട​നാ​പ്ര​വർ​ത്ത​നം തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​ക​ളേ​യും ഉന്നം​വ​ച്ചി​രു​ന്നു. കെ. മീ​നാ​ക്ഷി​യെ​പ്പോ​ലു​ള്ള നേ​താ​ക്ക​ളു​ടെ മേൽ​ക്കൈ​യിൽ ആല​പ്പു​ഴ​യി​ലെ കർ​ഷ​ക​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​കൾ പണി​മു​ട​ക്കു​ന​ട​ത്തി; കയർ​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളായ സ്ത്രീ​കൾ അമ്പ​ല​പ്പുഴ കയ​റു​പി​രി​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സം​ഘം രൂ​പീ​ക​രി​ച്ചു. കയർ-​കശുവണ്ടിമേഖലകളിലെ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​കൾ ബഹു​ഭൂ​രി​പ​ക്ഷ​വും സ്ത്രീ​ക​ളാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് അവ​രു​ടെ സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ വലി​യ​തോ​തിൽ സ്ത്രീ​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. യൂ​ണി​യ​നു​കൾ വ്യ​ക്ത​മാ​യി രൂ​പം​കൊ​ണ്ട​തി​നു​മു​മ്പു​ത​ന്നെ സമ​ര​ങ്ങൾ നട​ന്നി​രു​ന്നു; അവ​യു​ടെ മുൻ​നി​ര​യിൽ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​കൾ നി​ര​ന്നി​രു​ന്നു. 1935-ൽ കൊ​ല്ല​ത്തെ ഇന്ത്യാ നട്ടു് ഫാ​ക്ട​റി (കശു​വ​ണ്ടി ഫാ​ക്ട​റി)യിൽ നടന്ന ആദ്യ​സ​മ​ര​ത്തിൽ പങ്കെ​ടു​ത്ത തേയി എന്ന തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ ഓർ​ക്കു​ന്നു:

…ഞാൻ ആ സമരം ഓർ​ക്കു​ന്നു; അന്നു് യൂ​ണി​യ​നി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അന്നു് അണ്ടി​പൊ​ളി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടും മു​ത​ലാ​ളി സ്വാ​മി​നാ​ഥ​നു നിർ​ബ​ന്ധം, പൊ​ട്ടിയ അണ്ടി​യെ മു​ഴു​വ​നായ അണ്ടി​യിൽ​നി​ന്നു് തെ​ര​ഞ്ഞു​പെ​റു​ക്കി​ക്കൊ​ള്ള​ണ​മെ​ന്നു്. നേ​ര​മ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ഇരു​ട്ടി; ഞങ്ങൾ​ക്കു് വീ​ട്ടിൽ പോ​ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഫാ​ക്ട​റി​യി​ലെ രീതി ഞങ്ങൾ​ക്കൊ​ക്കെ മടു​ത്തി​രു​ന്നു. പെ​ട്ടെ​ന്നു് ഒരു സ്ത്രീ-​ലക്ഷ്മിയാണെന്നു തോന്നുന്നു-​അലറി: “ഞങ്ങ​ളെ ഇതിനു കി​ട്ടി​ല്ല. ഞങ്ങൾ വീ​ട്ടിൽ പോ​കു​ന്നു. കു​റേ​ക്കൂ​ടി നന്നാ​യി പെ​രു​മാ​റി​യാ​ലേ തി​രി​ച്ചി​ങ്ങോ​ട്ടു​ള്ളൂ.” ആദ്യ​മാ​യി​യാ​ണു് ഞങ്ങൾ മു​ത​ലാ​ളി​യോ​ടു് എതിർ​ത്തു പറ​ഞ്ഞ​തു്. എല്ലാ​വ​രും വീ​ട്ടിൽ​പോ​യി. ഒത്തി​രി​നാൾ പോ​യു​മി​ല്ല. പി​ന്നെ മു​ത​ലാ​ളി ആളെ​വി​ട്ട​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ മടങ്ങി-​ഞങ്ങളുടെ വീ​ട്ടിൽ അരി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല… നേ​താ​ക്ക​ളാ​യി പല സ്ത്രീകളുണ്ടായിരുന്നു-​ലക്ഷ്മി, ചെ​ല്ല​മ്മ, ഭാർഗ്ഗവി-​അവരെല്ലാം മരി​ച്ചു​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഞങ്ങൾ സ്വാ​മി​നാ​ഥ​നെ​ക്ക​ണ്ടു് ആവ​ശ്യ​ങ്ങൾ പറ​ഞ്ഞു. ഞങ്ങ​ളോ​ടു് മര്യാ​ദ​യാ​യി പെ​രു​മാ​റ​ണം; പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു് ഞങ്ങ​ളു​ടെ കു​ട്ടി​ക​ളോ​ടു്, ഒരു​തെ​റ്റും ചെ​യ്യാ​തെ​ത​ന്നെ ഞങ്ങൾ അനു​ഭ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന കടു​ത്ത, അപ​മാ​നി​ക്കു​ന്ന​വി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള ശി​ക്ഷ​കൾ അരു​തു്; ചെ​യ്യു​ന്ന ജോ​ലി​കൾ​ക്കെ​ല്ലാം കൂലി… ഞങ്ങ​ളു​ടെ സമരം വൻ​വി​ജ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് പറ​യാൻ​ക​ഴി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും ഞങ്ങൾ അത്ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടു​പോ​യി, ഇങ്ങ​നെ ചെ​യ്യാൻ ഞങ്ങൾ​ക്കു് ധൈ​ര്യം​വ​ന്ന​ല്ലോ എന്നോർ​ത്ത​പ്പോൾ. കു​റ​ച്ചു ശക്തി​കൂ​ടി​യ​തു​പോ​ലെ. ഞങ്ങൾ​ക്കും കു​റ​ച്ച​ധി​കാ​ര​മു​ണ്ടെ​ന്നു് മന​സ്സി​ലാ​യി. അല്ലെ​ങ്കിൽ ഞങ്ങ​ളെ അയാൾ ആള​യ​ച്ചു വി​ളി​പ്പി​ച്ച​തെ​ന്തി​നു്?

(അന്നാ ലി​ന്റ്ബർ​ഗി​നു നൽകിയ അഭി​മു​ഖ​ത്തിൽ​നി​ന്നു്, Anna Lindberg, Experience and Identity, Lund, 2001, പുറം 223-224)

മറ്റു ജാ​തി​ക്കാർ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​കൾ അധി​ക​വും കീഴാളജാതിക്കാരായിരുന്നു-​തേയി കു​റ​വ​സ​മു​ദാ​യാം​ഗ​മാ​യി​രു​ന്നു. പൊ​തു​വെ കീ​ഴാ​ള​ജാ​തി​ക​ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ വി​ല​ക്കു​കൾ​ക്കു് അത്ര വിധേയരായിരുന്നില്ല-​കീഴാളകുടുംബങ്ങളെ ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ള​ല്ല ഭരി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. പു​രു​ഷ​നോ​ടൊ​പ്പം അദ്ധ്വാ​നി​ക്കു​ക​യെ​ന്ന​തു് കേവലം സാ​ധാ​ര​ണ​കാ​ര്യം​മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. അവർ ഫാ​ക്ട​റി​ക​ളി​ലും കൃ​ഷി​യി​ട​ങ്ങ​ളി​ലും പു​രു​ഷ​ന്മാ​രോ​ടൊ​പ്പം പണി​യെ​ടു​ത്തു. ‘ബാ​ല​പ​രി​ച​ര​ണം’ മു​ത​ലാ​യവ സ്ത്രീ​യു​ടെ ‘സഹജ’സ്വ​ഭാ​വ​മാ​ണെ​ന്ന ആശയം അക്കാ​ല​ത്തു് തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കി​ട​യിൽ പടർ​ന്നു​പി​ടി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ സമ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ മുൻ​നി​ര​യിൽ കയ​റി​നിൽ​ക്കാൻ അവർ​ക്കു കഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. 1940-​കളിലെ കർ​ഷ​ക​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ​മ​ര​ങ്ങ​ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ച വീ​ര്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു്, അവ​രു​ടെ പ്ര​ത്യേക സമ​ര​രീ​തി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു്, കു​റ​ച്ചൊ​ക്കെ നമു​ക്ക​റി​വു​ണ്ടു്. പാ​ട​ത്തി​ന്റെ നടു​ക്കു് ജന്മി​യെ വള​ഞ്ഞു​വ​ച്ചു് തങ്ങൾ​ക്കു കി​ട്ടേ​ണ്ട അവ​കാ​ശ​ങ്ങൾ പി​ടി​ച്ചു​വാ​ങ്ങിയ സ്ത്രീ​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഓർ​ക്കു​ന്ന​വ​രി​ന്നു​മു​ണ്ടു്. മേ​ലാ​ള​രിൽ​നി​ന്നു് ലൈം​ഗി​ക​പീ​ഢ​ന​മേ​റ്റ സ്ത്രീ​കൾ ചൂളി പി​ന്മാ​റാ​തെ യൂ​ണി​യ​നു​ക​ളു​ടെ സഹാ​യ​ത്തോ​ടെ ധീ​ര​മാ​യി പ്രതികരിച്ചിരുന്നുവെന്നു്-​അതായതു്, ബ്രാ​ഹ്മണ ലൈം​ഗി​ക​സ​ദാ​ചാ​ര​ത്തി​നു കീ​ഴ്പ്പെ​ടാ​തെ പ്രതികരിച്ചിരുന്നുവെന്നു്-​ആദ്യകാലസംഘടനാപ്രവർത്തകരിൽ പലരും ഓർ​ക്കു​ന്നു. 1940-​കളിലെ മല​ബാ​റിൽ ഭക്ഷ​ണ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ ഗ്രാ​മീ​ണ​സ്ത്രീ​കൾ വഹി​ച്ച പങ്കി​നെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള ഓർ​മ്മ​കൾ ഇന്നും സജീ​വ​മാ​ണു്. ജന്മി​ക​ളിൽ​നി​ന്നു് നെ​ല്ലു​പി​ടി​ച്ചെ​ടു​ക്കാ​നും​മ​റ്റു​മു​ള്ള പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളിൽ അവരും പങ്കാ​ളി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. കമ്യൂ​ണി​സ്റ്റു​കാർ​ക്കെ​തി​രെ സർ​ക്കാർ അഴി​ച്ചു​വി​ട്ട അതി​ക്ര​മ​ങ്ങ​ളിൽ മല​ബാർ​ഗ്രാ​മ​ങ്ങ​ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ കണ​ക്കി​ല്ലാ​തെ കഷ്ടപ്പെടുകയുണ്ടായി-​ഒളിവിലായ നേ​താ​ക്ക​ളെ തി​ര​ഞ്ഞു​വ​ന്ന പൊ​ലീ​സ് വീ​ടു​കൾ ആക്ര​മി​ച്ചു് സർ​വ്വ​തും നശി​പ്പി​ച്ച​വേ​ള​ക​ളിൽ പൊ​ട്ടിയ പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ അവ​ശി​ഷ്ട​ങ്ങ​ളു​മേ​ന്തി പ്ര​ക​ട​നം നട​ത്തുക, ഭക്ഷ്യ​ക്ഷാ​മ​ത്തി​നെ​തി​രെ ‘ഒഴി​ഞ്ഞ​ച​ട്ടി’യു​മാ​യി പ്ര​ക​ട​നം നട​ത്തുക തു​ട​ങ്ങിയ സമ​ര​മു​റ​കൾ അവർ സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു.

സ്ത്രീ​സ​ഖാ​ക്കൾ

തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ള​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന നി​ര​വ​ധി സ്ത്രീ​സ​ഖാ​ക്ക​ളു​ടെ പരി​ശ്ര​മ​ത്തി​നും ഇവിടെ നി​ഷേ​ധി​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത പ്രാ​ധാ​ന്യ​മു​ണ്ടെ​ന്നു് പറ​യേ​ണ്ട​താ​ണു്. സം​ഘാ​ട​ക​രാ​യി പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചി​രു​ന്ന സ്ത്രീ​കൾ പല​രേ​യും നാ​മി​ന്നു് മറന്നുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു-​1930-​കളിലും 40-​കളിലും ആല​പ്പു​ഴ​യി​ലെ സ്ത്രീ​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി​കൾ​ക്കി​ട​യി​ലെ സജീ​വ​സാ​ന്നി​ദ്ധ്യ​മാ​യി​രു​ന്ന കാ​ളി​ക്കു​ട്ടി ആശാ​ട്ടി​യെ എത്ര​പേർ ഓർ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്? പൊ​തു​വെ പഴയ സ്ത്രീ​സ​ഖാ​ക്ക​ളെ നാം മറ​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇന്നും സജീ​വ​മാ​യി​ത്തു​ട​രു​ന്ന കുറച്ചുപേരില്ലെന്നല്ല-​ ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​നു് കമ്യൂ​ണി​സ്റ്റ് പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ കലാ​കാ​രി​യായ പി. കെ. മേ​ദി​നി, പി. കെ. അനസൂയ എന്നി​വർ. സഖാ​വു് കെ. മീ​നാ​ക്ഷി എന്ന തൊ​ഴി​ലാ​ളി സം​ഘാ​ടക പി​ന്നെ അധി​ക​മു​യർ​ന്നു​വ​ന്നി​ല്ല. എന്നാൽ ഉന്ന​ത​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം നേ​ടി​യ​വ​രു​മായ സ്ത്രീ​സ​ഖാ​ക്കൾ പാർ​ട്ടി​യു​ടെ മുൻ​പ​ന്തി​യി​ലെ​ത്തി. സഖാ​വു് ഗൗ​രി​യ​മ്മ​യാ​ണു് ഏറ്റ​വും പരി​ചി​ത​മായ ഉദാ​ഹ​ര​ണം. ഇതു​കൂ​ടാ​തെ പറ​യേ​ണ്ട പേ​രാ​ണു് കെ. ഒ. ആയി​ഷാ​ബാ​യി​യു​ടേ​തു്. കാ​യം​കു​ള​ത്തു് 1929-ൽ ജനി​ച്ച അവർ ബി. എ. പാ​സാ​യ​ശേ​ഷം നി​യ​മ​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം നേടി. അഖി​ലേ​ന്ത്യാ​വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​സ​മ്മേ​ള​ന​ത്തി​ന്റെ സം​ഘാ​ട​ക​യാ​യി​രു​ന്നു; 1953-ൽ കമ്യൂ​ണി​സ്റ്റ്പാർ​ട്ടി​യിൽ അം​ഗ​മാ​യി. 1957-ലെ തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പിൽ സ്ഥാ​നാർ​ത്ഥി​യാ​യി​രു​ന്നു; ആദ്യ​ക​മ്യൂ​ണി​സ്റ്റ് മന്ത്രി​സ​ഭ​യു​ടെ ഉപാ​ദ്ധ്യ​ക്ഷ​യാ​യി​രു​ന്നു.

ആദ്യ​കാല തൊ​ഴി​ലാ​ളി​യൂ​ണി​യ​നു​ക​ളിൽ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സമ​രൗ​ത്സു​ക്യ​ത്തെ ഒരു പരി​ധി​വ​രെ അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് വ്യ​ക്ത​മാ​ണു്. ഫാ​ക്ട​റി​ക​ളിൽ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടേ​തു​മാ​ത്ര​മായ കമ്മി​റ്റി​കൾ പല​യി​ട​ത്തും സ്ഥാ​പി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഈ സം​വി​ധാ​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ കു​ടും​ബ​ത്തി​നു​ള്ളിൽ സഹി​ക്കേ​ണ്ട അനീ​തി​കൾ​ക്കു് പരി​ഹാ​രം കാ​ണാ​മെ​ന്നു​വ​ന്നു. കെ. മീ​നാ​ക്ഷി​യെ​പ്പോ​ലു​ള്ള സം​ഘാ​ട​കർ​ക്കു് ഈ കമ്മി​റ്റി​കൾ രൂ​പീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ വലിയ പങ്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ഈ സം​വി​ധാ​ന​ത്തെ വി​പു​ലീ​ക​രി​ച്ചു് സമ​ര​ത്തി​ന്റെ സ്വ​ഭാ​വം, മു​ന്നോ​ട്ടു​വ​യ്ക്കു​ന്ന ആവ​ശ്യ​ങ്ങൾ എന്നി​വ​യിൽ​ക്കൂ​ടി അവരെ പൂർ​ണ്ണ​പ​ങ്കാ​ളി​ക​ളാ​ക്കാ​നു​ള്ള ശ്രമം നട​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു പറയാം. തൊ​ഴി​ലാ​ളി​യൂ​ണി​യ​നു​ക​ളിൽ കമ്യൂ​ണി​സ്റ്റ് പാർ​ട്ടി​യു​ടെ നേ​തൃ​ത്വ​ത്തിൽ 1940-കളിൽ പഠ​ന​ക്ലാ​സ്സു​കൾ നട​ന്നു. സ്ത്രീ​ക​ളും ഇവയിൽ പങ്കെ​ടു​ത്തി​രു​ന്നു. 1940-കളിൽ (1943-45ൽ) തി​രു​വി​താം​കൂർ കയർ​ഫാ​ക്ട​റി​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി​യൂ​ണി​യ​ന്റെ വാർ​ഷി​ക​സ​മ്മേ​ള​ന​ങ്ങൾ​ക്കൊ​പ്പം തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​സ​മ്മേ​ള​ന​ങ്ങ​ളും നട​ന്നു. പി​ന്നീ​ടു്, സർ​ക്കാർ കമ്യൂ​ണി​സ്റ്റു​പാർ​ട്ടി​യെ നി​രോ​ധി​ച്ച​പ്പോൾ പ്ര​മു​ഖ​രായ പു​രു​ഷ​നേ​താ​ക്ക​ന്മാർ ഒളി​വി​ലാ​യി. തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സം​ഘാ​ട​ക​യാ​യി​രു​ന്ന കെ. മീ​നാ​ക്ഷി യൂ​ണി​യ​ന്റെ ജനറൽ സെ​ക്ര​ട്ട​റി​യാ​യി; ലേ​ബർ​ക​മ്മി​ഷ​ണർ വി​ളി​ച്ചു​കൂ​ട്ടിയ ആലോ​ച​ന​യിൽ അവർ യൂ​ണി​യ​നെ പ്ര​തി​നി​ധീ​ക​രി​ച്ചു; സമ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ മുൻ​നി​ര​സം​ഘാ​ട​ക​യാ​യി. ഈയ​വ​സ​ര​ത്തിൽ യൂ​ണി​യ​നു​ക​ളു​ടെ പു​റ​ത്തു​ത​ന്നെ സ്ത്രീസംഘടനയുണ്ടായി-​മഹിളാസംഘം. 1943-ൽ അമ്പ​ല​പ്പുഴ താ​ലൂ​ക്കു് മഹി​ളാ​സം​ഘം രൂ​പീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ അവ​ര​തി​ന്റെ ജനറൽ സെ​ക്ര​ട്ട​റി​യാ​യി. 1946-ൽ നി​രോ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ടും​വ​രെ സംഘടന വളർ​ന്നു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ, സമാ​ധാ​ന​കാ​ലം മട​ങ്ങി​വ​ന്ന​തോ​ടു​കൂ​ടി സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് യൂ​ണി​യ​നു​ക​ളി​ലും​മ​റ്റും ലഭി​ച്ച സ്ഥാ​നം പിൻ​വ​ലി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു.

പാ​ട​ത്തിൽ​നി​ന്ന്/തറ​വാ​ട്ടിൽ​നി​ന്നു് ഫാ​ക്ട​റി​യി​ലേ​ക്കു്

അക്കാ​ല​ത്തു് കൃ​ഷി​യി​ലും കശു​വ​ണ്ടി, കയർ പോ​ലെ​യു​ള്ള വ്യ​വ​സാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലും പണി​യെ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന​വ​രിൽ വളരെ വലി​യൊ​രു ശത​മാ​നം സ്ത്രീ​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. കർ​ഷ​ക​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു ഫാ​ക്ട​റി​ക​ളിൽ അധി​ക​വും എത്തി​യി​രു​ന്ന​തു്. പുലയ-​കുറവസമുദായക്കാരായിരുന്നു ഇവരിൽ അധി​കം​പേ​രും. ഈ ചു​വ​ടു​മാ​റ്റ​ത്തി​ന്റെ നല്ലൊ​രു ചി​ത്രം ലി​ന്റ്ബർ​ഗ് നട​ത്തിയ അഭി​മു​ഖ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു തെ​ളി​യു​ന്നു​ണ്ടു്. 1920-​തിനടുത്തു ജനി​ച്ച കു​റ​വ​സ​മു​ദാ​യാം​ഗ​മായ ഒരു സ്ത്രീ​യു​ടെ ജീ​വി​ത​ക​ഥ​യിൽ നി​ന്നു്:

ഞാ​നെ​പ്പ​ഴാ​ണു് ജനി​ച്ച​തെ​ന്നു് എനി​ക്ക​റി​യി​ല്ല—അപ്പോൾ രാ​ജ​ഭ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. ജന്മി​യു​ടെ വയ​ലി​ലെ കു​ടി​യിൽ അപ്പ​ന​മ്മ​മാ​രോ​ടും സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളോ​ടും അമ്മൂ​മ്മ​യോ​ടു​മൊ​ത്താ​ണു് കു​ട്ടി​ക്കാ​ലം കഴി​ഞ്ഞ​തു്. എല്ലാ​വ​രും പാ​ട​ത്തു് പണി​ക്കു​പോ​യി​രു​ന്നു. ഞാനും കള​പ​റി​ക്കാൻ​പോ​യി​രു​ന്നു. കൂ​ലി​യാ​യി കി​ട്ടി​യി​രു​ന്ന​തു നെ​ല്ലാ​ണു്. … അപ്പ​ന​മ്മ​മാർ​ക്കു് പണി​കി​ട്ടാ​തെ കഷ്ട​പ്പെ​ട്ട സമയം… ഞാൻ കു​ട്ടി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പം… ഓർ​ക്കു​ന്നു.

പി​ന്നെ ഒരു ദിവസം-​എനിക്കു ഏഴു വയസ്സുള്ളപ്പോൾ-​അമ്മ എന്നെ അണ്ടി​ഫാ​ക്ട​റി​യിൽ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. കു​റേ​ദൂ​രം… നട​ന്നാ​ണു് പോ​യ​തു്. ചു​റ്റു​വ​ട്ട​ത്തു​ള്ള പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളും കു​ട്ടി​ക​ളും കു​റ​ച്ചാ​ണു​ങ്ങ​ളും ഒപ്പ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മി​ക്ക​വ​രും ഞങ്ങ​ളു​ടെ ജാ​തി​ക്കാ​രോ പു​ല​യ​രോ ആയി​രു​ന്നു. അമ്മ അണ്ടി​ത​ല്ലി​യ​പ്പോൾ ഞാൻ അടു​ത്തി​രു​ന്നു. അതു​ചെ​യ്യാൻ അമ്മ എന്നെ പഠി​പ്പി​ച്ചു, ഞാൻ ദി​വ​സം​മു​ഴു​വൻ അണ്ടി​ത​ല്ലി. പക്ഷേ അമ്മ​യു​ടെ അടു​ത്താ​യി ചാ​ക്കിൽ കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന കൊ​ച്ച​നു​ജ​നെ നോ​ക്കു​ന്ന പണി​യും എനി​ക്കാ​യി​രു​ന്നു. … ഞാ​നാ​ദ്യം പണി​ക്കു​പോ​യ​തു് ഒരു വി​ദേ​ശി​യു​ടെ ഫാ​ക്ട​റി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. എനി​ക്ക​വി​ടം തീരെ ഇഷ്ടമല്ലായിരുന്നു-​ഭയങ്കര ചി​ട്ട​യും ശി​ക്ഷ​യും ഒക്കെ​യാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു ദിവസം വി​ശ​പ്പു​കൊ​ണ്ടു് ഞാൻ ഒരു അണ്ടി​പ്പ​രി​പ്പു തി​ന്നു​പോ​യി. എന്നെ ഉട​മ​യു​ടെ ആൾ പി​ടി​കൂ​ടി, തല്ലി, വലി​ച്ചി​ഴ​ച്ചു ഫാ​ക്ട​റി​യു​ടെ പു​റ​ത്തു​ത​ള്ളി. പി​ന്നു​ള്ള രണ്ടാ​ഴ്ച ഞാൻ അമ്മ വരും​വ​രെ പു​റ​ത്തു കാ​ത്തു​നി​ന്നു. കൂലി കു​റ​വാ​യി​രു​ന്നു, പക്ഷേ പണ​മാ​യി​ട്ടു കി​ട്ടും… മാ​ത്ര​മ​ല്ല, എന്നും പണി​കി​ട്ടി. വള​രെ​ക്കാ​ലം ഞങ്ങൾ ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച​യും പണി​ക്കു​പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു ജോ​ലി​സ​മ​യ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ വെ​ളു​ക്കും മുതൽ ഇരു​ട്ടും​വ​രെ പണി​യെ​ടു​ത്തു. മട​ങ്ങു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും ഇരു​ട്ടി​യി​രി​ക്കും, ചൂ​ട്ടും​ക​ത്തി​ച്ചാ​ണു് പോ​രു​ന്ന​തു്…

ഏതാ​ണ്ടി​തേ പ്രാ​യ​മു​ള്ള നായർ സമു​ദാ​യാം​ഗ​മായ മറ്റൊ​രു തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​യു​ടെ അനു​ഭ​വം മറ്റൊ​രു വി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള​താ​ണു്:

…ഞാൻ 1920-ൽ കൊ​ല്ല​ത്തു ജനി​ച്ചു. നാ​ലു​വർ​ഷം പള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തിൽ പോയി, പക്ഷേ പന്ത്ര​ണ്ടാം​വ​യ​സ്സിൽ വീ​ട്ടി​ന​ടു​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന അണ്ടി​ഫാ​ക്ട​റി​യിൽ പോ​യി​ത്തു​ട​ങ്ങി. അച്ഛ​നു പണി​യൊ​ന്നും ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു… അമ്മൂ​മ്മ​യു​ടെ കാ​ല​ത്തു് ഒരു​പാ​ടു ഭൂ​മി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതു ഭാ​ഗം​വ​ച്ച​പ്പോൾ ഓരോ​രു​ത്തർ​ക്കും കു​റ​ച്ചേ കി​ട്ടി​യു​ള്ളു… ആ ഭൂ​മി​യിൽ അച്ഛൻ വീ​ടു​പ​ണി​തു. പക്ഷേ ഞങ്ങൾ ദരി​ദ്ര​രാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് അമ്മ​യും സഹോ​ദ​രി​മാ​രും ഞാനും അണ്ടി​ഫാ​ക്ട​റി​യിൽ പോ​യ​തു് … ഞങ്ങ​ളു​ടെ ജാ​തി​യിൽ​പ്പെ​ട്ട സ്ത്രീ​കൾ ഇതു​പോ​ലു​ള്ള സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ പോ​കു​ന്ന​തേ അപൂർ​വ്വ​മാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ, 1930-കളിൽ ഭയ​ങ്കര പട്ടി​ണി​യാ​യി​രു​ന്നു. മിക്ക നായർ സ്ത്രീ​ക​ളും വീ​ട്ടി​ലി​രു​ന്നു് കയർ​പി​രി​ക്കു​ക​യോ തയ്ക്കു​ക​യോ ഒക്കെ ചെ​യ്തി​രു​ന്നു.

ദളി​തു് മി​ച്ച​ഭൂ​മി​സ​മ​ര​ങ്ങ​ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ

1970-​കളുടെ ആരം​ഭ​ത്തിൽ നട​പ്പി​ലായ ഭൂ​പ​രി​ഷ്ക​ര​ണ​ത്തി​ലൂ​ടെ കൃ​ഷി​ഭൂ​മി ലഭ്യ​മാ​യ​തു് അധി​ക​വും കർ​ഷ​കർ​ക്കാ​ണു്. കർ​ഷ​ക​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളാ​യി​രു​ന്ന ദളി​തർ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ പര​മ്പ​രാ​ഗ​ത​കൃ​ഷി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് അറി​വും പരി​ച​യ​വും. എന്നാൽ അവർ​ക്കു് സ്വ​ന്ത​മാ​യി കി​ട​പ്പാ​ട​ത്തി​നു​ള്ള ചെറിയ തു​ണ്ടു​ഭൂ​മി​ക​ളേ കി​ട്ടി​യു​ള്ളൂ. സർ​ക്കാർ മി​ച്ച​ഭൂ​മി ദളി​തർ​ക്കു വി​ത​ര​ണം​ചെ​യ്യു​മെ​ന്ന വാ​ഗ്ദാ​ന​ങ്ങൾ നട​പ്പാ​യ​തു​മി​ല്ല. 1974-ൽ രൂ​പീ​കൃ​ത​മായ കേരള ഹരിജൻ ഫെ​ഡ​റേ​ഷൻ ദളി​തർ​ക്കു് മി​ച്ച​ഭൂ​മി ലഭ്യ​മാ​ക്കാ​നു​ള്ള സമ​ര​ങ്ങൾ 1970-​കളിൽത്തന്നെ സം​ഘ​ടി​പ്പി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി. കല്ലറ സു​കു​മാ​ര​ന്റെ നേ​തൃ​ത്വ​ത്തിൽ പീ​രു​മേ​ടു് താ​ലൂ​ക്കിൽ മി​ച്ച​ഭൂ​മി​യിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു കു​ടി​ലു​കെ​ട്ടാ​നു​ള്ള ശ്ര​മ​ങ്ങൾ സജീ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഈ സമ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ മുൻ​പ​ന്തി​യിൽ ധാ​രാ​ളം സ്ത്രീ​ക​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ശ്യാ​മള തങ്ക​പ്പൻ, രാ​ജ​മ്മ ശിവൻ, കാർ​ത്യാ​യ​നി കു​ഞ്ഞു​മോൻ, കു​ട്ടി​യ​മ്മ തങ്ക​പ്പൻ മു​ത​ലായ സ്ത്രീ​കൾ കേരള ഹരിജൻ ഫെ​ഡ​റേ​ഷ​നു​മാ​യി ചേർ​ന്നു പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ച​വ​രാ​ണു്. അക്കാ​ല​ത്തു് ഇടു​ക്കി സിവിൽ സ്റ്റേ​ഷ​നു​മു​മ്പിൽ ഭൂ​മി​ക്കു​വേ​ണ്ടി 27 ദിവസം നീ​ണ്ടു​നി​ന്ന സമ​ര​ത്തിൽ ഇവ​രെ​ല്ലാം പങ്കാ​ളി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. ശ്യാ​മള തങ്ക​പ്പൻ പത്തു​ദി​വ​സം​നീ​ണ്ട നി​രാ​ഹാ​ര​സ​മ​രം നട​ത്തിയ ഓർ​മ്മ​കൾ പങ്കു​വ​യ്ക്കു​ന്നു. ഇടു​ക്കി​യു​ടെ പല ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി കു​ടി​ലു​കെ​ട്ടാ​നും കൃ​ഷി​ന​ട​ത്താ​നും ശ്ര​മി​ച്ച​തും നാ​ട്ടു​പ്ര​മാ​ണി​മാ​രു​ടെ​യും വന​പാ​ല​ക​രു​ടെ​യും ആക്ര​മ​ണ​ങ്ങ​ളെ നേ​രി​ട്ട​തും മറ്റും അവർ ഓർ​ക്കു​ന്നു. പു​രു​ഷ​ന്മാ​രോ​ടൊ​പ്പം എല്ലാ ജോ​ലി​ക​ളും​ചെ​യ്തു് കു​ടുംബ ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​ങ്ങൾ നി​റ​വേ​റ്റിയ സമ​ര​ത്തിൽ സജീ​വ​പ​ങ്കാ​ളി​ക​ളാ​യ​സ്ത്രീ​ക​ളാ​ണ​വർ. അടു​ത്ത​കാ​ല​ത്തു് നടന്ന ചെ​ങ്ങറ ഭൂ​സ​മ​ര​ത്തി​ലും ആദി​വാ​സി ഭൂ​സ​മ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും സ്ത്രീ​കൾ സജീ​വ​മായ പങ്കു​ത​ന്നെ വഹി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. (രേഖാ രാജ് നട​ത്തിയ അഭി​മു​ഖ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു്.)

എന്നാൽ, പൊ​തു​വെ ഇക്കാ​ല​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് നമു​ക്കു് ലഭ്യ​മായ എഴു​ത്തു​ക​ളിൽ മറ്റൊ​രു​ത​രം സ്ത്രീ​പ​ങ്കാ​ളി​ത്ത​മാ​ണു് പാ​ടി​പ്പു​ക​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്. സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സഹ​ന​ത്തി​നും ത്യാ​ഗ​ത്തി​നും മുൻ​തൂ​ക്കം നൽ​കു​ന്ന കഥകളാണവ-​കുടുംബത്തിന്റെ പരി​ധി​കൾ​വി​ടാ​തെ പാർ​ട്ടി​ക്കു​വേ​ണ്ടി സ്ത്രീ​കൾ ചെയ്ത സേ​വ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ളവ. കമ്യൂ​ണി​സ്റ്റ് പാർ​ട്ടി നി​രോ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വേ​ള​യിൽ ഒളി​വി​ലായ നേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രെ പോ​ലീ​സിൽ​നി​ന്നു രക്ഷി​ച്ചു പാർ​പ്പി​ക്കുക, രഹ​സ്യ​സ​ന്ദേ​ശ​ങ്ങ​ളും പണ​വും​മ​റ്റു​മെ​ത്തി​ക്കുക മു​ത​ലായ ജോ​ലി​ക​ളേ​റ്റെ​ടു​ത്ത​തു് സ്ത്രീ​ക​ളും കു​ട്ടി​ക​ളു​മാ​ണു്. ‘മക്ക​ളേ​യും പോ​റ്റി, പാർ​ട്ടി​യേ​യും പോ​റ്റി’ എന്നാ​ണു് വട​ക്കേ​മ​ല​ബാ​റിൽ​നി​ന്നു​ള്ള ഒരു പഴ​യ​കാ​ല​പ്ര​വർ​ത്തക തന്റെ 1940-​കളിലെ പാർ​ട്ടി പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞ​തു്. കു​ടും​ബ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ സഹി​ച്ച ത്യാ​ഗ​വും കടു​ത്ത പൊ​ലീ​സ് മർ​ദ്ദ​ന​ത്തി​നെ​തി​രെ പി​ടി​ച്ചു​നി​ന്ന അവ​രു​ടെ സഹ​ന​വും ചില ആത്മ​ക​ഥ​ക​ളി​ലെ​ങ്കി​ലും രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടു്-​ദേവയാനി കു​ഞ്ഞ​മ്പു​വി​ന്റെ ചോ​ര​യും കണ്ണീ​രും നനഞ്ഞ വഴികൾ അവ​യി​ലൊ​ന്നാ​ണു്. ജയി​ലിൽ​പോയ മു​തിർ​ന്ന സ്ത്രീ​നേ​താ​ക്കൾ ധന​ശ​ക്തി​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​ട്ടു​പോ​ലും മർദ്ദനത്തിൽനിന്നൊഴിവായില്ല-​കെ. ആർ. ഗൗ​രി​യ​മ്മ​യു​ടെ അനു​ഭ​വ​ങ്ങൾ അതു വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കു​ന്നു.

സു​ശീ​ലാ ഗോ​പാ​ലൻ

കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ കമ്മ്യൂ​ണി​സ്റ്റു​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ ചരി​ത്ര​ത്തിൽ ഗൗ​രി​യ​മ്മ​യ്ക്കൊ​പ്പം നിൽ​ക്കു​ന്ന പേ​രാ​ണു് സു​ശീ​ലാ ഗോ​പാ​ല​ന്റേ​തു്. സ്ത്രീ​തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളു​ടെ വീ​ട്ടു​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​ങ്ങൾ​ക്കും വീ​ട്ടി​നു​ള്ളിൽ അവർ​ക്കു നട​ത്തേ​ണ്ടി​വ​ന്ന ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പു​കൾ​ക്കും തൊ​ഴി​ലി​ട​ത്തു് അവ​ര​നു​ഭ​വി​ച്ച ചൂ​ഷ​ണ​ത്തോ​ളം​ത​ന്നെ ഗൗ​ര​വം​കൽ​പി​ക്കു​ന്ന പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ശൈ​ലി​യു​ടെ പ്രാ​ധാ​ന്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് തൊ​ഴി​ലാ​ളി​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ലും ഇട​തു​സ്ത്രീ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ലും ദീർ​ഘ​കാ​ലം പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ച അവർ, ഒരു​പ​ക്ഷേ മറ്റാ​രെ​ക്കാ​ളും, ബോ​ധ​വ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു. കയർ​തൊ​ഴി​ലാ​ളി ഫെ​ഡ​റേ​ഷ​ന്റെ പ്ര​സി​ഡ​ന്റാ​യി​രി​ക്കേ 1983-ൽ മീരാ വേ​ലാ​യു​ധ​നു് നൽകിയ അഭി​മു​ഖ​ത്തിൽ അവർ ഇക്കാ​ര്യം ഊന്നി​പ്പ​റ​യു​ന്നു​ണ്ടു്. തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​കൾ സ്ത്രീ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ലും സജീ​വ​മാ​കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടെ​ന്നും രാ​ഷ്ട്രീ​യ​നേ​തൃ​ത്വം സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സവി​ശേഷ ആവ​ശ്യ​ങ്ങ​ളെ പരി​ഗ​ണി​ക്കു​മെ​ന്നു് ഉറ​പ്പു​വ​രു​ത്താൻ ഇതു് വളരെ ആവ​ശ്യ​മാ​ണെ​ന്നും അവർ വാ​ദി​ച്ചു. സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​വൽ​ക്ക​ര​ണം അവ​രു​ടെ​മാ​ത്രം ആവ​ശ്യ​മ​ല്ലെ​ന്നും ഒരു സ്ത്രീ രാ​ഷ്ടീ​യ​ത്തിൽ താൽ​പ​ര്യ​മെ​ടു​ത്തു​തു​ട​ങ്ങി​യാൽ കു​ടും​ബ​മാ​കെ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​വൽ​ക്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​മെ​ന്നും അവർ നി​രീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു.

കു​ടു​ബ​ത്തിൽ സ്ത്രീ​കൾ​ചെ​യ്യു​ന്ന ജോ​ലി​കൾ വീ​ട്ടി​നു​പു​റ​ത്തു് ശമ്പ​ള​ത്തി​നു​ചെ​യ്യു​മ്പോൾ സമൂഹം അതിനു മതി​യായ വി​ല​കൽ​പി​ക്കാൻ തയ്യാ​റാ​കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നാ​ണു് അം​ഗ​ണ​വാ​ടി ജീ​വ​ന​ക്കാ​രി​ക​ളു​ടെ​യും സാ​മൂ​ഹ്യ​സു​ര​ക്ഷാ​രം​ഗ​ത്തും വി​ക​സ​ന​രം​ഗ​ത്തും പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന അനേ​കാ​യി​രം സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ​യും അനു​ഭ​വം. തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളെ​ന്ന നി​ല​യ്ക്കു​ത​ന്നെ ഇക്കൂ​ട്ട​രെ സം​ഘ​ടി​പ്പി​ക്കാൻ മുൻ​കൈ​യെ​ടു​ത്ത​തു് സു​ശീ​ലാ ഗോ​പാ​ല​നാ​ണു്. താൻ കട​ന്നു​പോയ കാ​ല​ത്തു് ഇട​തു​രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ത്തി​ലേ​ക്കു​വ​ന്ന സ്ത്രീ​കൾ കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ വി​ല​ക്കു​ക​ളോ​ടും സം​ഘ​ട​ന​യി​ലെ ആൺ​കോ​യ്മ​യോ​ടും ഒരു​പോ​ലെ മല്ലി​ടു​ന്ന​തു് അവർ ധാ​രാ​ളം കണ്ടി​രു​ന്നു. ഗൗ​രി​യ​മ്മ, കൂ​ത്താ​ട്ടു​കു​ളം മേരി തു​ട​ങ്ങിയ ചു​രു​ക്കം ചിലർ മിക്ക കട​മ്പ​ക​ളും കട​ന്നെ​ങ്കി​ലും മറ്റു​പ​ലർ​ക്കും അതിനു കഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. പല​പ്പോ​ഴും ജീ​വി​ത​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന എല്ലാ സു​ര​ക്ഷ​യും നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട സ്ഥി​തി​വ​രെ പലർ​ക്കു​മു​ണ്ടാ​യി. 1948-ൽ തി​രു​വി​താം​കൂർ നി​യ​മ​സ​ഭ​യ്ക്കു​ള്ളിൽ ദി​വാൻ​ഭ​ര​ണ​ത്തി​നെ​തി​രെ മു​ദ്രാ​വാ​ക്യം മു​ഴ​ക്കിയ പി. ജെ. ഏലി​യാ​മ്മ, പി. കെ. മേരി എന്നി​വർ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സം​ഘ​ട​നാ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രും ഫാ​ക്ട​റി​ക്ക​മ്മ​റ്റി അം​ഗ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഈ സം​ഭ​വ​ത്തി​നു ശേഷം മേ​രി​യെ അവ​രു​ടെ ഭർ​ത്താ​വു് വീ​ട്ടിൽ​നി​ന്നു അടി​ച്ചി​റ​ക്കി​വി​ട്ട​ത്രെ. അവർ രോ​ഗി​യാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യും അധികം താ​മ​സി​യാ​തെ മരി​ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്തു. അറ​സ്റ്റു​ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടു ജയി​ലി​ലായ കാ​ല​ത്തു് ഇവ​രു​ടെ മക്ക​ളെ സം​ര​ക്ഷി​ച്ച​തു് അമ്പ​ല​പ്പുഴ താ​ലൂ​ക്കു് മഹി​ളാ​സം​ഘ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​സി​ഡ​ന്റാ​യി​രു​ന്ന കാ​ളി​ക്കു​ട്ടി ആശാ​ട്ടി​യാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നു് മീരാ വേ​ലാ​യു​ധൻ പറ​യു​ന്നു.

kimages/Kulasthree_Chapter_eleven_pic03.png

ഇത്ര​യും കാ​ണു​മ്പോൾ ഒരു ചോ​ദ്യം തീർ​ച്ച​യാ​യും നമ്മു​ടെ മന​സ്സി​ല​വ​ശേ​ഷി​ക്കും. കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ പര​മ്പ​രാ​ഗത വ്യ​വ​സാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലെ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​കൾ ബഹു​ഭൂ​രി​പ​ക്ഷ​വും സ്ത്രീ​ക​ളാ​ണെ​ന്നി​രി​ക്കെ, തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സമ​ര​പാ​ര​മ്പ​ര്യം ഈവിധം ഉജ്ജ്വ​ല​മാ​ണെ​ന്നി​രി​ക്കെ, തൊ​ഴി​ലാ​ളി​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ തല​പ്പ​ത്തു് സ്ത്രീ​കൾ എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ത്തി​യി​ല്ല? 1950-​കളിലെ ജന​യു​ഗം പത്രം തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ​മ​ര​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ച വി​വ​ര​ണ​ങ്ങൾ പരി​ശോ​ധി​ച്ചാൽ ഈ ചോ​ദ്യ​ത്തി​നു് ഉത്ത​രം കണ്ടെ​ത്താ​നാ​കു​മെ​ന്നു് കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ കശു​വ​ണ്ടി​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ചരി​ത്ര​കാ​രി​യായ അന്നാ ലി​ന്റ്ബർ​ഗ് ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. സമ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഇടം പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​ടേ​താ​ണെ​ന്ന നി​ശ​ബ്ദ​മെ​ങ്കി​ലും ശക്ത​മായ അടി​സ്ഥാ​ന​ധാ​ര​ണ​യാ​ണു് ഈ വി​വ​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ടേ​തെ​ന്നു് അന്ന വാ​ദി​ക്കു​ന്നു. സമ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ മുൻ​നി​ര​യിൽ ധാ​രാ​ളം സ്ത്രീ​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​തിൽ യാ​തൊ​രു സം​ശ​യ​വു​മി​ല്ല. ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​നു് 1960-കളിൽ കശു​വ​ണ്ടി​മേ​ഖ​ല​യി​ലെ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളിൽ 90 ശത​മാ​ന​ത്തി​ല​ധി​ക​വും സ്ത്രീ​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ സമ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ വി​വ​ര​ണ​ത്തിൽ പല​പ്പോ​ഴും അവർ ‘ഉപഘടക’മാ​യാ​ണു് കരു​ത​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു്. നേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങൾ, പോ​ലീ​സ് നടപടി മു​ത​ലാ​യവ വി​വ​രി​ച്ച​ശേ​ഷം ‘നൂ​റു​ക​ണ​ക്കി​നു് തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​ക​ളും സമ​ര​ത്തിൽ പങ്കെ​ടു​ത്തു’വെ​ന്നു് ഒഴു​ക്കൻ​മ​ട്ടിൽ പറ​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്ന വി​വ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​ണു് ഇവ​യി​ല​ധി​ക​വും. സ്ത്രീ​സ​മ​ര​ങ്ങ​ളെ​ന്നു​ത​ന്നെ വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്ന കശു​വ​ണ്ടി​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ ഇത്ര​യ​ധി​കം പു​രു​ഷ​ന്മാർ എങ്ങ​നെ കട​ന്നു​കൂ​ടി​യെ​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് 1940-​കൾമുതൽ ഈ മേ​ഖ​ല​യിൽ സം​ഘ​ട​നാ​പ്ര​വർ​ത്ത​നം നട​ത്തിയ ഗോമതി, അന്നാ ലി​ന്റ്ബർ​ഗി​നോ​ടു പറ​യു​ന്നു:

…സാ​ധാ​രണ ഞങ്ങൾ ഒരു സത്യാ​ഗ്ര​ഹം നട​ത്തു​മ്പോ​ഴോ അല്ലെ​ങ്കിൽ വഴിയോ ഫാ​ക്ട​റി​വാ​തി​ലോ കെ​ട്ടി​ട​മോ ഉപ​രോ​ധി​ക്കു​മ്പോ​ഴോ അണ്ടി​ത​ല്ലു​ക​യും തൊ​ലി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന സ്ത്രീ​ക​ളും പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​മായ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളിൽ മി​ക്ക​വ​രും പങ്കെ​ടു​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു… നി​ങ്ങൾ പത്ര​ത്തിൽ വാ​യി​ച്ചു​ക​ണ്ട പു​രു​ഷ​ന്മാർ, തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളായ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ ഒഴി​ച്ചാൽ, രണ്ടു​ത​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. ആദ്യ​ത്തേ​തു് ഞങ്ങ​ളു​ടെ ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രോ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രോ മക്ക​ളോ അച്ഛ​ന്മാ​രോ അമ്മാ​മ​ന്മാ​രോ ഒക്കെ. അവസരംകിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ-​അവർക്കു അവസരം കി​ട്ടാൻ പല​പ്പോ​ഴും പ്ര​യാ​സ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു, കാരണം അവരിൽ പലർ​ക്കും തൊഴിലില്ലായിരുന്നു-​അവർ ഞങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം ചേർ​ന്നു് വലി​യൊ​രാൾ​ക്കൂ​ട്ട​മു​ണ്ടാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. മറ്റേ​ത​ര​ക്കാർ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രാ​യി​രു​ന്നു. വിദ്യാർത്ഥി-​യുവജനസംഘടനകളിലും മറ്റു ട്രഡ് യൂ​ണി​യ​നു​ക​ളി​ലും പാർ​ട്ടി​യി​ലും​മ​റ്റും പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ച​വർ. അവരും ഞങ്ങ​ളോ​ടു് ഐക്യ​ദാർ​ഢ്യം കാ​ട്ടി​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സമ​ര​ത്തിൽ ഇത്ര​യ​ധി​കം പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ നി​ങ്ങൾ കണ്ട​തു്.

(Experience and Identity, പുറം. 275)

അടി​യ​ന്ത​രാ​വ​സ്ഥ​യു​ടെ ഓർ​മ്മ​ക​ളും ഓർ​മ്മ​ന​ഷ്ട​വും

അടി​യ​ന്ത​രാ​വ​സ്ഥ​ക്കാ​ല​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് മല​യാ​ളി​ക്കു​ള്ള ഓർ​മ്മ​കൾ മു​ഴു​വൻ സമ​ര​നേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രെ​യും വീ​ര​നാ​യ​ക​ന്മാ​രെ​യും ചു​റ്റി​നിൽ​ക്കു​ന്ന​വ​യാ​ണു്. ആ കാ​ല​ത്തു് സർ​ക്കാ​രി​നെ നേ​രി​ട്ടു വെ​ല്ലു​വി​ളി​ക്കാൻ തയ്യാ​റാ​യി ജയി​ലിൽ​പോയ കശു​വ​ണ്ടി​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് ഇന്നും ചരി​ത്ര​ത്തിൽ ഇട​മി​ല്ല. അവർ അതി​ന്റെ പേരിൽ പെൻഷൻ വാ​ങ്ങാൻ ആരു​ടെ​യും മു​ന്നിൽ കൈ​നീ​ട്ടാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടാ​കാം!

ലി​ന്റ്ബർ​ഗു​മാ​യി നട​ത്തിയ അഭി​മു​ഖ​ത്തിൽ അന്നു് വെറും പതി​നെ​ട്ടു വയ​സ്സു​മാ​ത്രം പ്രാ​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന രാജി എന്ന തൊ​ഴി​ലാ​ളി​വ​നിത തന്റെ അനു​ഭ​വം പങ്കു​വ​യ്ക്കു​ന്നു:

പാർ​ട്ടി​യി​ലെ പു​രു​ഷ​സ​ഖാ​ക്ക​ളിൽ ചിലർ ഞങ്ങ​ളോ​ടു് കശു​വ​ണ്ടി തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളു​ടെ ഒരു പ്ര​ക​ട​നം സം​ഘ​ടി​പ്പി​ക്കാൻ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. കള​ക്ട​റേ​റ്റിൽ ചെ​ന്നു് തട​വി​ലാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട നേ​താ​ക്ക​ളു​ടെ മോചനം ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടാൻ അവർ നിർ​ദ്ദേ​ശി​ച്ചു. മറ്റെ​ല്ലാ കശു​വ​ണ്ടി​ഫാ​ക്ട​റി​ക​ളിൽ​നി​ന്നും പെ​ണ്ണു​ങ്ങൾ വന്നു. ഇരു​പ​തു​സ്ത്രീ​ക​ള​ട​ങ്ങു​ന്ന ബാ​ച്ചു​ക​ളാ​യി​ട്ടാ​ണു് ഞങ്ങൾ പോ​യ​തു്. അങ്ങ​നെ ഞങ്ങൾ കള​ക്ട​റേ​റ്റി​ന്റെ ഹാളിൽ സം​ഘ​മാ​യി കട​ന്നു, അറ​സ്റ്റു​ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടു. അപ്പോൾ നേ​താ​ക്കൾ പു​തി​യ​പു​തിയ ബാ​ച്ചു​ക​ളെ ആയ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു, ഒടു​വിൽ കൊ​ല്ലം ജയിൽ നി​റ​ഞ്ഞു​ക​വി​ഞ്ഞു. ഞങ്ങൾ​ക്കു് നേ​താ​ക്ക​ളെ പിൻ​താ​ങ്ങാൻ സമ്മ​ത​മാ​യി​രു​ന്നു. ബോം​ബെ​യിൽ​കൊ​ണ്ടു​പോ​യി വേ​ശ്യ​ക​ളാ​ക്കു​മെ​ന്നു് പോ​ലീ​സു​കാർ ഭീ​ഷ​ണി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യെ​ങ്കി​ലും ഞങ്ങൾ പേ​ടി​ച്ചി​ല്ല.

…അടി​യ​ന്ത​രാ​വ​സ്ഥ തി​രി​ച്ചു​വ​ര​ണ​മെ​ന്നു് ഞാൻ പറ​യി​ല്ല, പക്ഷേ ഒരു​ത​ര​ത്തിൽ അതൊരു മഹ​ത്തായ കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു. അന്നെ​നി​ക്കു ചെ​റു​പ്പ​മാ​യി​രു​ന്നു, ഈ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​യു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ ഒത്ത​ന​ടു​ക്കു നിൽ​ക്കാൻ കഴി​ഞ്ഞ​തു് കോ​രി​ത്ത​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന അനു​ഭ​വ​മാ​യി​രു​ന്നു. എനി​ക്കെ​ന്തോ ഭയ​ങ്ക​ര​ശ​ക്തി കൈ​വ​ന്നു​വെ​ന്ന തോ​ന്ന​ലാ​യി​രു​ന്നു. എനി​ക്ക​തു് വലിയ ആന​ന്ദ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ ഒരു പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട ആളാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നി, ഞാൻ ഈ രാ​ജ്യ​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി എന്തെ​ങ്കി​ലും ചെ​യ്തെ​ന്ന തോ​ന്നൽ—ആ കാലം ഒരി​ക്ക​ലും തീ​രാ​തി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ എന്നു തോ​ന്നി​പ്പോ​കു​ന്നു.

(Anna Lindberg, Experience and Identity, പുറം 236)

1950-​കളിൽത്തന്നെ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​ക​ളെ ‘വെറും വീ​ട്ട​മ്മ​മാ​രാ’ക്കി മാ​റ്റു​ന്ന പ്ര​ക്രി​യ​കൾ സജീ​വ​മാ​യി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യെ​ന്നു് ലി​ന്റ്ബർ​ഗ് നി​രീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. പു​രു​ഷ​തൊ​ഴി​ലാ​ളി​കൾ കു​ടും​ബ​നാ​ഥ​ന്മാ​രാ​ണെ​ന്നും വീ​ടു​പോ​റ്റു​ന്ന ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്തം അവർ​ക്കാ​ണെ​ന്നും അതി​നാൽ സ്ത്രീ​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളേ​ക്കാൾ അധി​ക​മായ കു​ടും​ബ​വേ​ത​നം (family wage) അവർ​ക്കു ലഭി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു​മു​ള്ള പൊ​തു​ധാ​രണ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​നേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രും ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​രും ഫാ​ക്ട​റി​യു​ട​മ​ക​ളും പങ്കു​വെ​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി​യെ​ന്നു് ലി​ന്റ്ബർ​ഗ് പറ​യു​ന്നു. 1950-​കളിലെ കൂലി തീ​രു​മാ​നി​ക്കാ​നു​ള്ള കമ്മി​റ്റി​ക​ളു​ടെ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ത്തെ അപ​ഗ്ര​ഥി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് അവ​രി​തു പറ​യു​ന്ന​തു്. ഇതോടെ സ്ത്രീ​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു് രണ്ടാം​വ​രു​മാ​നം (secondary earning) മാ​ത്രം കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്ന​വ​ളാ​ണെ​ന്നു വന്നു. തു​ല്യ​കൂ​ലി​ക്കു് തു​ല്യ​വേ​ത​ന​മെ​ന്ന ലക്ഷ്യം പൊ​ള്ള​യായ മു​ദ്രാ​വാ​ക്യം​മാ​ത്ര​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. എന്നാൽ, 1970-​കളിൽപ്പോലും ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​മൂ​ല്യ​ങ്ങൾ പൂർ​ണ്ണ​മാ​യും പി​ടി​മു​റു​ക്കി​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു് തെളിവുണ്ടു്-​അക്കാലത്തു് ലൈം​ഗി​ക​പീ​ഢ​ന​ങ്ങൾ​ക്കെ​തി​രെ നട​ന്നി​രു​ന്ന ‘ഗർ​ഭ​സ​ത്യാ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങൾ’തന്നെ!

ദേ​ശീ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​നം സ്വീ​ക​രി​ച്ച ഒരു തന്ത്ര​മെ​ങ്കി​ലും തൊ​ഴി​ലാ​ളി​പ്ര​സ്ഥാ​ന​വും സ്വീ​ക​രി​ച്ചി​രു​ന്നു. സ്വ​ന്തം അവ​കാ​ശ​ങ്ങൾ നേ​ടി​യെ​ടു​ക്കാൻ സമ​രം​ചെ​യ്യു​ന്ന തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളെ​ന്ന​തി​നേ​ക്കാൾ കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ പട്ടി​ണി​മാ​റ്റാൻ തെ​രു​വി​ലി​റ​ങ്ങി സമ​ര​ത്തിൽ​ചേർ​ന്ന അമ്മ​മാ​രെ​ന്ന​നി​ല​യ്ക്കു് തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​ക​ളെ ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന രീതി 1950-​കളിലെ ജന​യു​ഗ​ത്തിൽ ധാ​രാ​ള​മു​ണ്ടു്. എന്നാൽ ‘സ്ത്രീ​ത്വ’ത്തെ മറ്റൊ​രു​വി​ധ​ത്തിൽ സമ​ര​രം​ഗ​ത്തു പ്ര​യോ​ഗി​ച്ച ഒരു തൊ​ഴി​ലാ​ളി​യു​വ​തി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് കശു​വ​ണ്ടി​മേ​ഖ​ല​യി​ലെ സമ​ര​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചെ​ഴു​തിയ കേ​ശ​വൻ​നാ​യർ പറ​യു​ന്നു​ണ്ടു്. കൊ​ല്ല​ത്തി​ന​ടു​ത്തു പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചി​രു​ന്ന ഒരു അണ്ടി​ഫാ​ക്ട​റി തൊ​ഴി​ലാ​ളി​കൾ​ക്കു​ള്ള ആനു​കൂ​ല്യ​ങ്ങ​ള​ത്ര​യും മു​ന്ന​റി​യി​പ്പു​കൂ​ടാ​തെ പിൻ​വ​ലി​ച്ച​തി​നെ​ത്തു​ടർ​ന്നു് തൊ​ഴി​ലാ​ളി​കൾ സമരം പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചു. പോ​ലീ​സ് രം​ഗ​ത്തെ​ത്തി സമ​ര​ക്കാ​രെ പി​രി​ച്ചു​വി​ടാൻ ശ്രമം തു​ട​ങ്ങി. പെ​ട്ടെ​ന്നു് ആയു​ധ​മേ​ന്തിയ പോ​ലീ​സു​കാ​രു​ടെ മു​ന്നി​ലേ​ക്കു് ഒരു തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ താൻ ധരി​ച്ചി​രു​ന്ന കു​പ്പാ​യം വലി​ച്ചൂ​രി​ക്ക​ള​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു് ചാ​ടി​വീ​ണ​ത്രെ. തന്റെ നെ​ഞ്ചി​ലൂ​ടെ വെ​ടി​യു​ണ്ട കട​ത്താൻ ധൈ​ര്യ​മു​ള്ള പോ​ലീ​സു​കാ​രൻ അതു​ചെ​യ്യ​ട്ടെ എന്നു് അവർ വെ​ല്ലു​വി​ളി​ച്ചു. (സി.ഐ.ടി.യു സന്ദേ​ശം, 18(11), 1995, പുറം 13-14.) ഈ സംഭവം തീർ​ച്ച​യാ​യും അധികം പാ​ടി​പ്പു​ക​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ഒന്നാ​ണു്. എങ്കി​ലും ‘സ്ത്രീ​ത്വ’ത്തെ സമ​ര​രം​ഗ​ത്തു് എങ്ങ​നെ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കാ​മെ​ന്ന ചോ​ദ്യ​ത്തി​നു് ഒന്നി​ല​ധി​കം ഉത്ത​ര​ങ്ങൾ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു​ള്ളിൽ​ത്ത​ന്നെ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന വസ്തു​ത​യി​ലേ​ക്കാ​ണു് ഈ സംഭവം വെ​ളി​ച്ചം​വീ​ശു​ന്ന​തു്.

1960-കളിൽ കേ​ര​ള​ത്തിൽ രൂ​പ​മെ​ടു​ത്ത നക്സ​ലൈ​റ്റ് പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തിൽ ഏറെ ദൃ​ശ്യത നേടിയ സ്ത്രീകളുണ്ടായിരുന്നു-​അജിത, മന്ദാ​കി​നി നാ​രാ​യ​ണൻ. എന്നാൽ ആ പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു​ള്ളിൽ അവർ സ്ത്രീ​പ​ക്ഷ​സ്വാ​ധീ​നം ചെ​ലു​ത്തി​യെ​ന്നു് പറ​യാ​നാ​വി​ല്ല. നക്സ​ലൈ​റ്റു​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തിൽ തന്റെ​തായ സം​ഭാ​വന ഉണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നും, മറ്റു​ള്ള​വർ​ക്കൊ​പ്പം കഴി​യു​ന്ന​ത്ര പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കാ​നാ​ണു് താൻ ശ്ര​മി​ച്ച​തെ​ന്നും അജിത പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു് പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. കേ​ര​ള​ത്തിൽ പി​ന്നീ​ടു​ണ്ടായ സ്ത്രീ​പ​ക്ഷ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ​യാ​ണു് അവർ സാ​മൂ​ഹ്യ​നീ​തി​ക്കു​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള തന്റെ പോ​രാ​ട്ടം തു​ടർ​ന്ന​തു്.

kimages/Kulasthree_Chapter_eleven_pic04.png
രാ​ഷ്ട്രീ​യ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ കു​ടും​ബ​ജീ​വി​ത​മി​ല്ല?

ആല​പ്പു​ഴ​യി​ലെ കമ്യൂ​ണി​സ്റ്റ് കലാ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​യായ പി. കെ. മേ​ദി​നി തന്റെ വി​വാ​ഹ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞ​തു്:

…രാ​ത്രി​കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ പാ​ട്ടു​പാ​ടി ചെ​റി​യൊ​രു വരു​മാ​ന​മൊ​ക്കെ കി​ട്ടി​ത്തു​ട​ങ്ങി. സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രൊ​ക്കെ വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ചു. സ്ത്രീ​ധ​നം കൊ​ടു​ത്തു കല്യാ​ണം​ക​ഴി​ക്കാൻ എനി​ക്കു നി​വൃ​ത്തി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എന്റെ വി​വാ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ധന​ശേ​ഖ​ര​ണാർ​ത്ഥം ‘നി​ങ്ങ​ളെ​ന്നെ കമ്യൂ​ണി​സ്റ്റാ​ക്കി’ എന്ന നാടകം നട​ത്താൻ എന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ പ്ലാ​നി​ട്ടു. അതെ​നി​ക്കു വലിയ വി​ഷ​മ​മു​ണ്ടാ​ക്കി. എനി​ക്കു് 21 വയ​സ്സു പ്രാ​യം. ഇതി​നി​ടെ ഒരു​പാ​ടു പ്രേ​മ​ങ്ങൾ വന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഒന്നി​ലും നല്ല​ജീ​വി​തം കി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു​റ​പ്പാ​യ​പ്പോൾ ഞാനവ തി​ര​സ്ക്ക​രി​ച്ചു. പി​ന്നെ ഒരു തീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ത്തു. ഒരു കോൺ​ഗ്ര​സ്സു​കാ​ര​നായ എന്റെ കസിൻ, ഈ വീ​ടി​ന്റെ ഉടമ, എന്റെ ആങ്ങ​ള​മാ​രു​ടെ സു​ഹൃ​ത്താ​ണു്, വീ​ട്ടി​ലെ​പ്പോ​ഴും വരും. വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​മു​ള്ള ആളാ​ണു്. സു​മു​ഖ​നും സു​ന്ദ​ര​നു​മാ​ണു്. പക്ഷേ, ചില ആരോഗ്യപ്രശ്നങ്ങളുണ്ടു്-​ആസ്ത്മ. അതി​നാൽ വി​വാ​ഹം​ക​ഴി​ക്കാ​തെ നട​ക്കു​ക​യാ​ണു്. എനി​ക്കു് ചേ​ട്ട​നെ വലിയ ഇഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നു. നാടകം നട​ത്തി കല്യാ​ണ​ച്ചെ​ല​വു​ണ്ടാ​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന ആങ്ങ​ള​മാ​രേ​ക്കാൾ എത്ര ഉയർ​ന്ന മനു​ഷ്യ​നാ​ണ​ദ്ദേ​ഹം. അദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ടു ഞാൻ പ്രേ​മാ​ഭ്യർ​ത്ഥന നട​ത്തി…

(അഭി​മു​ഖം, പച്ച​ക്കു​തിര, ജൂൺ 2008, പുറം. 36)

പാ​റ്റാ​മു​ര​ത്തി​യു​ടെ കഥ

‘ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​സ്ത്രീ​ത്വാ​ദർ​ശ​ങ്ങൾ എത്ര​ത്തോ​ളം അക​ലെ​യാ​ണോ അത്ര​ത്തോ​ളം സ്ത്രീ​പ​ങ്കാ​ളി​ത്തം സമ​ര​ങ്ങ​ളി​ലു​ണ്ടാ​കും’-​മലയാളിസ്ത്രീകളുടെ സമ​രാ​നു​ഭ​വ​ച​രി​ത്രം നമ്മെ പഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന പാ​ഠ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നാ​ണ​തു്. സ്ത്രീ​ക​ളെ സമു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ ‘ആവ​ശ്യാ​നു​സ​ര​ണം’ രം​ഗ​ത്തി​റ​ക്കി തി​രി​ച്ചു​ക​യ​റ്റു​ന്ന രീ​തി​യെ പൂർ​ണ്ണ​മാ​യും വെ​ടി​യാൻ ഇവി​ട​ത്തെ പു​രോ​ഗ​മ​ന​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു​പോ​ലും കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. അതൽ​പ്പ​മെ​ങ്കി​ലും സാ​ധി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു് ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നും വരേ​ണ്യ​ലിം​ഗ​ധാ​ര​ണ​ക​ളിൽ​നി​ന്നും അക​ന്നു​ക​ഴി​യു​ന്ന ആദി​വാ​സി​സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ലാ​ണു്. 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടു​മു​തൽ ഇന്നു​വ​രെ​യും കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ ആദി​വാ​സി​കൾ അതി​ക​ഠി​ന​മായ ചൂ​ഷ​ണ​ത്തി​നു വി​ധേ​യ​രാ​ണു്. പി​ടി​ച്ചു​നിൽ​ക്കാൻ​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള പോ​രാ​ട്ട​ങ്ങ​ളു​ടെ നീ​ണ്ട​ച​രി​ത്ര​മാ​ണു് അവർ​ക്കു​ള്ള​തു്. 1970-​കൾക്കുശേഷം ദളി​ത്പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ നേ​തൃ​ത്വ​ത്തിൽ​ന​ട​ന്ന മി​ച്ച​ഭൂ​മി സമ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും സ്ത്രീ​കൾ പൂർണ്ണപങ്കാളികളായുണ്ടായിരുന്നു-​എന്നാൽ ഈ സമ​ര​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു് വള​രെ​ക്കു​റ​ച്ചു വി​വ​ര​ങ്ങൾ​മാ​ത്ര​മെ നമു​ക്കു് ഇന്നു​മു​ള്ളൂ.

പാ​റ്റാ​മു​ര​ത്തി എന്ന പണി​യ​സ്ത്രീ​യു​ടെ സമരകഥ ആരെ​യും അതി​ശ​യി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഒന്നാ​ണു്. [1] വയ​നാ​ട്ടിൽ കല്ലൂർ​വ​യ​ലി​നു​സ​മീ​പം ഫല​ഭൂ​യി​ഷ്ട​മായ ഭൂ​മി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു അവ​രു​ടെ കുടി. നീ​ണ്ടു​കി​ട​ക്കു​ന്ന നെൽ​വ​യ​ലി​ന്റെ മദ്ധ്യ​ത്തിൽ ഉയർ​ന്നു​നി​ന്ന ഭൂ​മി​യി​ന്മേൽ. പണിയർ തല​മു​റ​ക​ളാ​യി കൃ​ഷി​ചെ​യ്ത ഭൂ​മി​യാ​യി​രു​ന്നു അതു്; അതു​സം​ബ​ന്ധി​ച്ച രേഖകൾ അവ​രു​ടെ കയ്യിൽ ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും. ആദി​വാ​സി​ക​ളു​ടെ ഭൂ​മി​മു​ഴു​വൻ നാ​ട്ടു​കാർ കൈ​ക്ക​ലാ​ക്കാൻ​തു​ട​ങ്ങിയ കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു. പാ​റ്റാ​മു​ര​ത്തി​യു​ടെ വയലും കര​ഭൂ​മി​യും ഒരു നാ​ട്ടു​കാ​രൻ കൈ​വ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തി, അതിനു വ്യാ​ജ​രേ​ഖ​യു​മു​ണ്ടാ​ക്കി. അവർ എല്ലാ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ക്കാ​രെ​യും സമീ​പി​ച്ചു. അന്ന​ത്തെ പഞ്ചാ​യ​ത്തു് പ്ര​സി​ഡ​ന്റി​നോ​ടു പരാതി പറ​ഞ്ഞു. ഒരു ഫല​വു​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. നാ​ട്ടു​കാ​രൻ അവ​രു​ടെ കു​ടി​ലി​നു തീ​യി​ട്ടു. ഭൂമി അവ​രു​ടേ​താ​ണെ​ന്നു തെ​ളി​വാ​യി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഒരേ​യൊ​രു പു​ഞ്ച​ച്ചീ​ട്ടു് കത്തി​യെ​രി​ഞ്ഞു​പോ​യി. ഇയാൾ മറ്റു​പ​ല​വി​ധ​ത്തി​ലും പണി​യ​രെ ദ്രോ​ഹി​ച്ചു. പലരും ഒഴി​ഞ്ഞു​പോ​യി. ഒടു​വിൽ അയാൾ പണി​യ​രെ അവ​രു​ടെ ഭൂ​മി​യിൽ ശവ​ദാ​ഹം നട​ത്തു​ന്ന​തിൽ​നി​ന്നു് തട​ഞ്ഞ​പ്പോൾ പാ​റ്റാ​മു​ര​ത്തി തു​റ​ന്ന​സ​മ​ര​ത്തി​നു​ത​ന്നെ തയ്യാ​റാ​യി. പഞ്ചാ​യ​ത്തു പ്ര​സി​ഡ​ന്റ് മദ്ധ്യ​സ്ഥ്യം പറ​യാൻ​വ​ന്നു. ഭൂ​മി​യു​ടെ പകുതി തി​രി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കാ​മെ​ന്നു് നാ​ട്ടു​കാ​രൻ സമ്മ​തി​ച്ചു. ഒരി​ഞ്ചു​ഭൂ​മി​പോ​ലും കൊ​ടു​ക്കി​ല്ലെ​ന്ന നി​ല​പാ​ടിൽ പാ​റ്റാ​മു​ര​ത്തി ഉറ​ച്ചു​നി​ന്നു. അവ​രു​ടെ സമു​ദാ​യ​സം​ഘ​ട​ന​യും പല രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ക​ക്ഷി​ക​ളും ഈ പ്ര​ശ്ന​ത്തിൽ ഇട​പെ​ട്ടു. തന്റെ നി​ല​പാ​ടിൽ അൽ​പ്പം​കൂ​ടി അയ​വു​വ​രു​ത്ത​ണ​മെ​ന്നു് അവ​രെ​ല്ലാം പറ​ഞ്ഞു. വള​രെ​ക്കാ​ലം ഈ തർ​ക്കം നീ​ണ്ടു​പോ​യി.

രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ക്കാ​രു​ടെ നി​ശ​ബ്ദ​സ​ഹാ​യ​ത്തോ​ടെ നാ​ട്ടു​കാ​രൻ പഞ്ചാ​യ​ത്തു് പണി​യർ​ക്ക​നു​വ​ദി​ച്ച കിണർ കു​ത്തു​ന്ന​തു തട​ഞ്ഞു. 1995-ൽ പാ​റ്റാ​മു​ര​ത്തി ഒരു​പ​ടി​കൂ​ടി കട​ന്നു പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കാൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. മു​ഴു​വൻ ഭൂ​മി​യും വീ​ണ്ടെ​ടു​ത്തു് കൃ​ഷി​തു​ട​ങ്ങി. വൻ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പിൻ​ബ​ല​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന നാ​ട്ടു​കാ​രൻ കോ​ട​തി​യിൽ​പ്പോ​യി; പാ​റ്റാ​മു​ര​ത്തി​യും മറ്റു് അഞ്ചു പണി​യ​രും അറ​സ്റ്റു​ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടു. പക്ഷേ, കോടതി അവരെ വെ​റു​തേ​വി​ട്ടു. പോ​ലീ​സി​ന്റെ സഹാ​യ​ത്തോ​ടെ നാ​ട്ടു​കാ​രൻ അവരെ കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ച്ചു; ആ കു​ടും​ബം​മു​ഴു​വൻ പോ​ലീ​സി​ന്റെ മു​ന്നിൽ നി​ര​ന്നു​നി​ന്നു് ‘വെ​ടി​വ​യ്ക്കിൻ, ധൈ​ര്യ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ!’ എന്നു് വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞു. പോ​ലീ​സ് മട​ങ്ങി​പ്പോ​യി. അതി​നു​ശേ​ഷം ഒരു പ്ര​ബ​ല​രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ക​ക്ഷി​യു​ടെ യു​വ​ജ​ന​സം​ഘ​ട​ന​യെ കൂ​ട്ടു​പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു നാ​ട്ടു​കാ​ര​ന്റെ നീക്കം-​ഈ സം​ഘ​ട​ന​ക്കാർ കുടി ആക്ര​മി​ച്ചു് വീ​ട്ടി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​വ​രെ മു​ഴു​വൻ പൊ​തി​രെ തല്ലി. പാ​റ്റാ​മു​ര​ത്തി വെ​റു​തെ​യി​രു​ന്നി​ല്ല; അവർ പോ​ലീ​സിൽ പരാ​തി​കൊ​ടു​ത്തു. പതി​നെ​ട്ടു​പേർ​ക്കെ​തി​രെ ജാ​മ്യ​മി​ല്ലാ​വാ​റ​ണ്ടു് പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. ഇതോടെ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ക്കാർ​ക്കു മടു​ത്തു. പാ​റ്റാ​മു​ര​ത്തി​യും കൂ​ട്ട​രും ഭൂ​മി​മു​ഴു​വൻ വീ​ണ്ടെ​ടു​ത്തു് കൃ​ഷി​ചെ​യ്യാൻ തു​ട​ങ്ങി. ഒടു​വി​ല​ത്തെ പ്ര​യോ​ഗ​മെ​ന്ന​നി​ല​യ്ക്കു് നാ​ട്ടു​കാ​രൻ വി​ല​കു​റ​ഞ്ഞ മദ്യം​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു് പണി​യ​യു​വാ​ക്ക​ളെ പാട്ടിലാക്കാൻനോക്കി-​അതും അത്ര വി​ല​പ്പോ​യി​ല്ല. ആ പണി​യ​ക്കു​ടി​യു​ടെ നേ​താ​വാ​യി പാ​റ്റാ​മു​ര​ത്തി ഉയർ​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഇന്നും ആ ഭൂ​മി​യു​ടെ പട്ട​യം അവർ​ക്കു കി​ട്ടി​യി​ട്ടി​ല്ല. എങ്കി​ലും വയ​നാ​ട്ടി​ലെ പണി​യ​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ വീ​ര​നാ​യി​ക​യാ​ണു് 80-ആം വയ​സ്സിൽ, ദീർ​ഘ​മായ സമ​ര​ത്തി​നൊ​ടു​വിൽ, മരി​ച്ചു​പോയ അവർ.

പാ​റ്റാ​മു​ര​ത്തി​യു​ടെ കഥ ഭൂ​ത​കാ​ല​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് പറയാൻ കഴിയില്ല-​പല ദശ​ക​ങ്ങൾ നീണ്ട സമ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു അവ​രു​ടേ​തെ​ങ്കി​ലും. ആദി​വാ​സി​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ പല തല​മു​റ​കൾ നട​ത്തി​വ​ന്ന നി​ര​ന്ത​ര​മായ സമ​ര​ത്തി​ന്റെ ഒടു​വി​ല​ത്തെ കണ്ണി​ക​ളി​ലൊ​ന്നാ​യി ഇതിനെ കാണാം. ആ സമ​ര​ങ്ങൾ എല്ലാം ഇത്ര ശു​ഭ​മാ​യി കലാ​ശി​ച്ച​വ​യ​ല്ല. സമീ​പ​കാ​ല​ത്തു് നടന്ന ആദിവാസി-​ദളിതു് സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ ഈവി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള കേ​ന്ദ്ര​സ്ഥാ​നം വഹി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. സി. കെ. ജാ​നു​വി​നെ​പ്പോ​ലെ മറ്റേ​തൊ​രു സ്ത്രീ​യു​ണ്ടു് കേ​ര​ള​രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ത്തിൽ? എന്നാൽ ഈ പ്ര​തി​രോ​ധം, വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ, പല തലമുറ പി​ന്നി​ലേ​ക്കു നീ​ണ്ടു​കി​ട​ക്കു​ന്ന ഒന്നാ​ണു്. അതി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ചില സൂ​ച​ന​ക​ളേ നമു​ക്കി​ന്നു​ള്ളൂ. 1999-ൽ കോ​ട്ട​യ​ത്തെ കു​റി​ച്ചി​യിൽ ദളിതർ നട​ത്തിയ ‘11 കെ. വി. ലൈൻ​വി​രു​ദ്ധ​സ​മ​രം’, വി​ക​സ​ന​ത്തി​ന്റെ പു​റ​മ്പോ​ക്കിൽ​പ്പോ​ലും ദളി​തർ​ക്കി​ട​മി​ല്ലെ​ന്ന സർ​ക്കാർ സമീ​പ​ന​ത്തി​നെ​തി​രെ നടന്ന വലി​യൊ​രു പൊ​ട്ടി​ത്തെ​റി​യാ​യി​രു​ന്നു. പല രാ​ഷ്ട്രീ​യ​വി​ശ്വാ​സ​ക്കാ​രായ സ്ത്രീ​കൾ ഒരു​മി​ച്ചു​ചേർ​ന്നു നട​ത്തിയ സമ​ര​മാ​ണി​തു്. ആദിവാസി-​ദളിതു് സ്ത്രീ​ക​ളെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ദൈ​നം​ദിന സു​ര​ക്ഷി​ത​ത്വ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി നി​ര​ന്ത​രം സമ​രം​ചെ​യ്യേ​ണ്ട അവസ്ഥയാണു്-​ഇതും അടു​ത്ത​കാ​ല​ത്തു​മാ​ത്രം ഉണ്ടായ വി​പ​ത്ത​ല്ല. 1970-​കളുടെ ഒടു​ക്കം ഭൂ​മി​ക്കു​വേ​ണ്ടി ദളിതർ കേ​ര​ള​ഹ​രി​ജൻ ഫെ​ഡ​റേ​ഷ​ന്റെ നേ​തൃ​ത്വ​ത്തിൽ നട​ത്തിയ സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ ശക്ത​രായ സ്ത്രീ​കൾ പല​രു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇവ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചും നമു​ക്കു് വള​രെ​യ​ധി​ക​മൊ​ന്നും അറി​യി​ല്ല. ഇന്നു് തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ തെ​രു​വീ​ഥി​ക​ളിൽ നട​ക്കു​ന്ന സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ശക്ത​മായ സാ​ന്നി​ദ്ധ്യ​മു​ള്ള​തു് മത്സ്യ​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി സമ​ര​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണു്. 1980-കളിൽ ശക്തി​പ്രാ​പി​ച്ച, എന്നാൽ അതി​നു​മു​മ്പു​ത​ന്നെ വേ​രു​ക​ളു​ള്ള, ഈ സമ​ര​പാ​ര​മ്പ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ ചരി​ത്ര​വും വീ​ണ്ടെ​ടു​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സമ​രാ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ ചരി​ത്ര​ത്തിൽ​നി​ന്നു് നാ​മെ​ന്താ​ണു് പഠി​ക്കു​ന്ന​തു്? ഒന്നാ​മ​തു്, ഇന്നു നാം ദൈ​നം​ദി​ന​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ അനു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന ചി​ല്ലറ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ങ്ങൾ​പോ​ലും മുൻ​ത​ല​മു​റ​ക്കാ​രു​ടെ നേ​രി​ട്ടും അല്ലാ​തെ​യു​മു​ള്ള സമ​ര​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ ലഭിച്ചവയാണു്-​ആരുടെയും സൗ​ജ​ന്യ​മ​ല്ല. രണ്ടാ​മ​തു്, നവ​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ്യ​മൂ​ല്യ​ങ്ങൾ സ്വാം​ശീ​ക​രി​ച്ച സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളും പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളും സ്ത്രീ​ക​ളെ സമ​ര​രം​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു് ഭാ​ഗി​ക​മാ​യി​മാ​ത്ര​മെ പ്ര​വേ​ശി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. ‘സമു​ദാ​യം അപ​ക​ട​ത്തിൽ’, അല്ലെ​ങ്കിൽ ‘മാ​തൃ​രാ​ജ്യം അപ​ക​ട​ത്തിൽ’ എന്ന മു​ദ്രാ​വാ​ക്യ​മു​യ​രു​ന്ന വേ​ള​ക​ളിൽ തെ​രു​വു​ക​ളി​ലി​റ​ങ്ങി പൊ​തു​പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​ലേർ​പ്പെ​ടാൻ സ്ത്രീ​ക​ളെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ച പു​രു​ഷ​ന്മാർ​ത​ന്നെ ആ അപ​ക​ട​ങ്ങൾ ഒഴി​ഞ്ഞു​വെ​ന്ന തോ​ന്ന​ലു​ണ്ടാ​യ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ സ്ത്രീ​കൾ വീ​ട്ടി​ന്റെ​യു​ള്ളി​ലേ​ക്കു മട​ങ്ങ​ണ​മെ​ന്നു് ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. സമു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ​യു​ള്ളി​ലും രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളി​ലും പൂർ​ണ്ണ​മായ അവ​കാ​ശ​ങ്ങൾ​ക്കാ​യി സ്ത്രീ​കൾ നട​ത്തിയ സമ​ര​ങ്ങൾ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു​മി​ല്ല. തൊ​ഴി​ലാ​ളി​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തിൽ​പ്പോ​ലും സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സം​ഘ​ട​നാ​സാ​മർ​ത്ഥ്യ​ത്തി​നും സമ​രോ​ത്സു​ക​ത​യ്ക്കും മതി​യായ അം​ഗീ​കാ​രം ലഭി​ച്ചി​ല്ല. തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​ന്റെ കു​റ​വു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണി​ങ്ങ​നെ സം​ഭ​വി​ച്ച​തെ​ന്ന വാ​ദ​ത്തിൽ വലിയ കഴ​മ്പി​ല്ല. വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം കു​റ​ഞ്ഞ​വ​രായ പു​രു​ഷ​ന്മാർ പല​പ്പോ​ഴും തൊ​ഴി​ലാ​ളി​യൂ​ണി​യ​നു​ക​ളു​ടെ​യും രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും തല​പ്പ​ത്തേ​ക്കു് ഉയർ​ന്നി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​തു് ഒരു വസ്തു​ത​യാ​ണു്. സ്ത്രീകളെ-​തൊഴിലാളിസ്ത്രീകളെ-’പൂർ​ണ്ണ​തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളാ’യി അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാൻ പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങൾ പല​പ്പോ​ഴും വൈ​മ​ന​സ്യം കാ​ട്ടി. ആദ്യ​കാല തൊ​ഴി​ലാ​ളി​യൂ​ണി​യ​നു​ക​ളിൽ ആശാ​വ​ഹ​ങ്ങ​ളായ പല സമ്പ്രദായങ്ങളുമുണ്ടായിരുന്നു-​സ്ത്രീകളുടെ പ്ര​ത്യേക ഫാ​ക്ട​റി​ക്ക​മ്മി​റ്റി​പോ​ലെ. എന്നാൽ അവ തു​ടർ​ന്നും വി​ക​സി​ച്ചി​ല്ല. 1940-​കളിലെ ഇട​തു​പ​ക്ഷ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു് ‘പി​ന്നിൽ​നി​ന്ന്’ സ്ത്രീ​കൾ നൽകിയ സം​ഭാ​വ​ന​കൾ കന​ത്ത​വ​യാ​യി​രു​ന്നു. നല്ല ധൈ​ര്യ​വും കൂർ​മ്മ​ബു​ദ്ധി​യും പ്രാ​യോ​ഗി​ക​സാ​മർ​ത്ഥ്യ​വും കൂ​ടാ​തെ ഈ പി​ന്തു​ണ​നൽ​കാൻ കഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എന്നാൽ ഇവയെ സ്തു​തി​ക്കു​ക​യ​ല്ലാ​തെ ഈ സ്ത്രീ​ക​ളെ പി​ന്നിൽ​നി​ന്നു് മു​ന്നി​ലെ​ത്തി​ക്കാ​നു​ള്ള ഉദ്യ​മ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും കാ​ര്യ​മാ​യി ഉണ്ടാ​യി​ല്ല.

എന്നാൽ, സമ​ര​ങ്ങ​ളിൽ പങ്കെ​ടു​ക്കു​ന്ന സ്ത്രീ​കൾ കു​റ​ഞ്ഞു​പോ​യി എന്നു പറയാൻ പറ്റി​ല്ല. കേ​ര​ള​ത്തിൽ ഇന്നു് പാർ​ശ്വ​വൽ​ക്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ജന​വി​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ സമരങ്ങളിൽ-​ഭൂമിക്കുവേണ്ടി, പരി​സ്ഥി​തി​സ​ന്തു​ല​ന​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി, മാ​ലി​ന്യ​മു​ക്ത​മായ പരി​സ​ര​ങ്ങൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി, ജല​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി നട​ന്നു​വ​രു​ന്ന സമ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ മുൻനിരയിൽ-​ധാരാളം സ്ത്രീ​ക​ളു​ണ്ടു്. സി. കെ.ജാനു, മയി​ല​മ്മ, സെ​ലീ​നാ പ്ര​ക്കാ​നം എന്നി​വർ കൂ​ടു​തൽ പ്ര​ശ​സ്ത​രാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് നാ​മ​വ​രെ അറി​യും. എന്നാൽ എത്ര​യോ അധി​കം​പേർ അറി​യ​പ്പെ​ടാ​ത്ത​വ​രാ​യു​ണ്ടു്. സമ​ര​ത്തി​ലൂ​ടെ, ബഹു​ജ​ന​ങ്ങ​ളെ സം​ഘ​ടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​ലൂ​ടെ​യാ​ണു് ശക്ത​രാ​കേ​ണ്ട​തെ​ന്ന ആ തി​രി​ച്ച​റി​വി​നെ ഇന്ന​ത്തെ ദു​ഷ്ക്ക​ര​മായ പരി​തഃ​സ്ഥി​തി​ക​ളി​ലും കെ​ട്ടു​പോ​കാ​തെ സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​വ​രിൽ നല്ലൊ​രു​പ​ങ്കു് സ്ത്രീ​ക​ളു​ണ്ടെ​ന്ന​കാ​ര്യം അഭി​മാ​ന​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി പറയാം.

കൂ​ടു​തൽ ആലോ​ച​ന​യ്ക്ക്

സ്ത്രീ​കൾ സമ​ര​ത്തി​നും രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ത്തി​നും പു​റ​ത്തു​നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു് സ്വാ​ഭാ​വി​ക​കാ​ര്യം​മാ​ത്ര​മാ​ണെ​ന്ന മുൻ​വി​ധി പ്ര​ബ​ല​ച​രി​ത്ര​ര​ച​നാ​രീ​തി​ക​ളിൽ ഒരു​കാ​ല​ത്തു് ശക്ത​മാ​യി​രു​ന്നു. ‘നി​ഷ്പ​ക്ഷ​ച​രി​ത്ര’രച​ന​യിൽ ചില ‘മഹ​തി​കൾ’ മാ​ത്ര​മെ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു​ള്ളൂ, ഭൂ​രി​പ​ക്ഷ​ത്തി​നു് അപ​വാ​ദ​മാ​യി. ‘സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സമ​ര​പ​ങ്കാ​ളി​ത്ത​വും രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പ​ങ്കാ​ളി​ത്ത​വും കു​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടു്?’ എന്ന ചോ​ദ്യം​ത​ന്നെ അപ്ര​സ​ക്ത​മാ​ണെ​ന്ന വാദം ഇതി​നു​പി​ന്നി​ലു​ണ്ടു്. സ്ത്രീ​പ​ങ്കാ​ളി​ത്തം കു​റ​വാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന ധാ​ര​ണ​യെ സ്ത്രീ​ച​രി​ത്രം വി​മർ​ശ​നാ​ത്മ​ക​മാ​യി പരി​ശോ​ധി​ക്കു​ന്നു. എല്ലാ സമ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളി​ലും സ്ത്രീ​കൾ ഒരു​പോ​ലെ കു​റ​വാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും സ്ത്രീ​പ​ങ്കാ​ളി​ത്തം ഏറു​ന്ന​തും കു​റ​യു​ന്ന​തും​മാ​ത്രം നോ​ക്കാ​തെ അതി​നു​പി​ന്നിൽ പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ച ഘട​ക​ങ്ങ​ളേ​തു്, അതി​ന്റെ പശ്ചാ​ത്ത​ല​മെ​ന്തു് തു​ട​ങ്ങിയ ചോ​ദ്യ​ങ്ങൾ ചോ​ദി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും സ്ത്രീ​ച​രി​ത്ര​ര​ച​ന​കൾ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. ലിം​ഗ​പ്ര​ത്യേ​ക​ത​കൾ അപ്ര​സ​ക്ത​മായ ഒരു പൊ​തു​വി​ട​മ​ല്ല, ആയി​രു​ന്നി​ല്ല ഇവി​ടു​ത്തേ​തെ​ന്നും, അതി​ന്റെ ചരി​ത്രം പഠി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ, അതു രൂ​പീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തെ​ങ്ങ​നെ എന്ന​റി​യ​ണ​മെ​ങ്കിൽ, മാ​റി​വ​രു​ന്ന ലിം​ഗ​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളു​ടെ ചരി​ത്രം പഠി​ച്ചേ മതി​യാ​വൂ എന്നും ഈ കൃ​തി​കൾ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കു​ന്നു.

kimages/Kulasthree_Chapter_eleven_pic05.png
കേ​ര​ള​ത്തി​ന്റെ ചരി​ത്ര​കാ​രി​കൾ, അന്നാ ലി​ന്റ്ബർ​ഗ്.

പല സാ​മൂ​ഹ്യ​ശാ​സ്ത്ര​ശാ​ഖ​ക​ളിൽ​നി​ന്നു​ള്ള ഉൾ​ക്കാ​ഴ്ച്ച​കൾ കൂ​ട്ടി​ച്ചേർ​ത്തു​കൊ​ണ്ടു് ചരി​ത്ര​ര​ചന നിർ​വ​ഹി​ക്കു​ന്ന ഗവേ​ഷ​ക​യായ അന്നാ ലി​ന്റ്ബർ​ഗ് സ്വീ​ഡൻ സ്വ​ദേ​ശി ആണു്. ലിം​ഗ​പ​ഠ​ന​ങ്ങൾ, വി​ക​സ​ന​പ​ഠ​ന​ങ്ങൾ, നര​വം​ശ​ശാ​സ്ത്രം എന്നി​വ​യിൽ നി​ന്നു പ്ര​ചോ​ദ​നം ഉൾ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന ശൈ​ലി​യാ​ണു് അവ​രു​ടേ​തു്. കേ​ര​ള​ത്തിൽ വി​പു​ല​മായ രേ​ഖാ​ശേ​ഖ​ന​ണ​വും അഭി​മു​ഖ​ങ്ങ​ളും നട​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ കശു​വ​ണ്ടി​തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളു​ടെ ചരി​ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്കു് അവർ നട​ത്തിയ അന്വേ​ഷ​ണം 2001-ൽ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. സ്വീ​ഡ​നി​ലെ ലു​ണ്ഡ് സർ​വ്വ​ക​ലാ​ശാ​ല​യി​ലാ​ണു് അവർ ഗവേ​ഷ​ണം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കി​യ​തു്. റോയൽ സ്വീ​ഡി​ഷ് അക്കാ​ദ​മി ചരിത്ര-​പുരാചരിത്രവിഷയങ്ങൾക്കായ നൽ​കി​വ​രു​ന്ന ദേ​ശീ​യ​പു​ര​സ്ക്കാ​ര​ത്തി​നു് ഈ കൃതി അർ​ഹ​മാ​യി.

അമേ​രി​ക്ക​യി​ലെ രണ്ടു സർ​വ്വ​ക​ലാ​ശാ​ല​ക​ളിൽ അദ്ധ്യാ​പി​ക​യാ​യി പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷം അവർ 2007-ൽ ലു​ണ്ഡ് സർ​വ്വ​ക​ലാ​ശാല ആസ്ഥാ​ന​മാ​ക്കി പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന സ്വീ​ഡി​ഷ്ഗ​വേ​ഷ​ക​രു​ടെ ശൃം​ഖ​ല​യായ സാ​സ്നെ​റ്റി​ന്റെ ഡയ​റ​ക്ട​റാ​യി ചു​മ​ത​ല​യേ​റ്റു. കേ​ര​ള​ത്തിൽ സ്ഥി​രം​സ​ന്ദർ​ശ​ക​യായ അന്ന ഇപ്പോ​ഴും കേ​ര​ള​ത്തിൽ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ഭൂത-​വർത്തമാനകാലാവസ്ഥകളെക്കുറിച്ചു പഠി​ക്കാൻ താ​ത്പ​ര്യം കാ​ണി​ക്കു​ന്നു.

ഇന്ന​ത്തെ​ക്കാ​ല​ത്തി​രു​ന്നു​കൊ​ണ്ടു് കഴി​ഞ്ഞ​കാ​ല​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു നാ​മെ​ഴു​തു​ന്ന​താ​ണു ചരി​ത്ര​മെ​ങ്കി​ലും ഭാ​വി​യി​ലേ​ക്കു പ്ര​യോ​ജ​ന​ക​ര​മായ വി​ജ്ഞാ​ന​മാ​ണ​തു്. കേവലം പു​രാ​രേ​ഖ​ക​ളെ ആശ്ര​യി​ച്ചു ചരി​ത്ര​മെ​ഴു​തു​ന്ന രീ​തി​യ​ല്ല എന്റേ​തു്. മനു​ഷ്യ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചു് എന്റെ ജി​ജ്ഞാസ വലു​താ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് ഞാൻ അഭി​മു​ഖ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യും വാ​മൊ​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യും വസ്തു​ത​കൾ ശേ​ഖ​രി​ക്കാ​നും ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്നു. ചരി​ത്ര​ര​ച​ന​യ്ക്കു് വി​മോ​ച​ന​ക​ര​മായ ഫല​മു​ണ്ടു്. കീ​ഴാ​ള​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ വാ​ക്കു​ക​ളും അനു​ഭ​വ​ങ്ങൾ​ക്കും അതു് ഇടം നൽ​കു​ന്നു. അഭി​മു​ഖ​ങ്ങൾ ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​വർ​ക്കു് സ്വ​ന്തം ശബ്ദം തി​രി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ ജന​ങ്ങൾ നൽ​കി​യി​ട്ടു​ള്ള സ്നേ​ഹ​വും സൗ​ഹൃ​ദ​വു​മാ​ണു് എന്നെ വീ​ണ്ടും​വീ​ണ്ടും ഇങ്ങോ​ട്ടു വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു്. എന്റെ തൊ​ഴി​ലിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന സമ​യ​ത്തു് ഞാൻ എന്റെ ലിം​ഗ​സ്വ​ഭാ​വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചോർ​ക്കാ​റി​ല്ല. പക്ഷേ സ്ത്രീ​യായ ഞാൻ സ്ത്രീ​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു് പഠി​ക്കാൻ താൽ​പ​ര്യം കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു് കേവലം യാ​ദൃ​ച്ഛി​ക​മാ​യി​ട്ട​ല്ല.

കു​റി​പ്പു​കൾ
[1]

ഡോ. എസ്. ശാ​ന്തി​യാ​ണ് ഈ കഥ പറ​ഞ്ഞ​ത്

Colophon

Title: Kulastrīyum Cantappeṇṇum Uṇṭāyatengane? (ml: കു​ല​സ്ത്രീ​യും ചന്ത​പ്പെ​ണ്ണും ഉണ്ടാ​യ​തെ​ങ്ങ​നെ?).

Author(s): J Devika.

First publication details: Center For Development Studies; Trivandrum, India; 2010.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: J Devika, Kulasthreeyum Chanthappennum Undaayathengane, ജെ ദേവിക, കു​ല​സ്ത്രീ​യും ചന്ത​പ്പെ​ണ്ണും ഉണ്ടാ​യ​തെ​ങ്ങ​നെ?, Gender studies, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: February 5, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-SA 4​.0). Any reuse of the material should credit the author and Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: The Girl in a Picture Frame, an oil on canvas by Rembrandt (1606–1669). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: ml.wikisource.org; Proofing: KB Sujith; Typesetter: Sayahna Foundation; Artwork by: B Priyaranjan Lal; Graphic files optimized by: KB Sujith; Encoding: CVR.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download PDF.