SFNസാ​യാ​ഹ്ന ഫൌ​ണ്ടേ​ഷൻ
images/devika-kcu-cover.jpg
The Girl in a Picture Frame, an oil on canvas by Rembrandt (1606–1669).
പെ​ണ്ണ​ര​ശു​നാ​ടോ? കേ​ര​ള​മോ?

മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യി​ക​ളാ​യി​രു​ന്ന മല​യാ​ളി​കൾ​ക്കി​ട​യിൽ സ്ത്രീ​കൾ വളരെ സ്വ​ത​ന്ത്ര​രാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന അവ​കാ​ശ​വാ​ദം നാം സാ​ധാ​രണ കേൾ​ക്കാ​റു​ള്ള​താ​ണു്. വി​വാ​ഹം, സ്വ​ത്ത​വ​കാ​ശം എന്നീ രണ്ടു​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യം പി​ന്തു​ടർ​ന്നി​രു​ന്ന സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലെ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് ആനു​കൂ​ല്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് നമു​ക്ക​റി​യാം. എന്നാൽ ഇതു​കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്രം കേരളം ‘പെ​ണ്ണ​ര​ശു​നാ​ടാ’യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് പറ​യാ​നൊ​ക്കു​മോ? ദൈ​നം​ദി​ന​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ഭാരം മേ​ലാ​ള​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് കു​റ​വാ​യി​രു​ന്നോ? മാ​ത്ര​മ​ല്ല, വരേ​ണ്യ​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ അനു​ഭ​വ​ത്തെ​മാ​ത്രം കണ​ക്കാ​ക്കു​ന്ന രീതി തീർ​ച്ച​യാ​യും ചരി​ത്ര​ര​ച​ന​യിൽ ആശാ​സ്യ​മ​ല്ല. കീ​ഴാ​ള​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ അനു​ഭ​വ​ങ്ങൾ​കൂ​ടി കണ​ക്കാ​ക്കി​യാൽ ‘സ്ത്രീ​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ’ത്തെ പര​മ്പ​രാ​ഗ​ത​മാ​യി ‘പോ​ഷി​പ്പി​ച്ച സമൂഹം’ എന്ന പേ​രി​നു് നാം അർ​ഹ​ര​ല്ലെ​ന്നു കാണാം.

‘ജന്മ​ഭേ​ദ​വ്യ​വ​സ്ഥ’യിലെ സ്ത്രീ​കൾ

‘സ്ത്രീ​കൾ ഭരി​ക്കു​ന്ന നാടു്’ എന്നു് ഇന്നു് കേ​ര​ള​ത്തെ ആരെ​ങ്കി​ലും വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ച്ചാൽ ആ വ്യ​ക്തി​ക്കു് തീരെ അറി​വി​ല്ലെ​ന്നേ നാം വി​ചാ​രി​ക്കൂ. പക്ഷേ പണ്ടു്, അതാ​യ​തു് പത്തൊ​മ്പ​താം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ, കേ​ര​ള​ത്തി​നു് ‘പെ​ണ്ണ​ര​ശു​നാ​ടു്’ അഥവാ ‘പെൺ​ഭ​ര​ണം നി​ല​വി​ലു​ള്ള നാടു്’ എന്നു പേ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മരു​മ​ക്ക​ത്തായ കു​ടും​ബ​രീ​തി​കൾ സ്ത്രീ​കൾ​ക്ക​നു​വ​ദി​ച്ചി​രു​ന്ന ചില തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​യി​രി​ക്കാം ഇതു സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു്. മരു​മ​ക്ക​ത്തായ കു​ടും​ബ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യിൽ ചില ഘട​ക​ങ്ങൾ സ്ത്രീ​കൾ​ക്ക​നു​കൂ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന വസ്തുത ഇന്നു് പര​ക്കെ അം​ഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു​ണ്ടു്. എന്നു​വ​ച്ചു് മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യി​ക​ളായ സ്ത്രീ​കൾ ‘സർ​വ്വ​സ്വ​ത​ന്ത്ര​കൾ’ ആയി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു നമു​ക്ക​റി​യാം. മരുമക്കത്തായത്തിൽ-​അതായതു് സ്വ​ത്ത​വ​കാ​ശം ഒരു തല​മു​റ​യിൽ​നി​ന്നു് അടു​ത്ത​ത​ല​മു​റ​യി​ലേ​ക്കു് നീ​ങ്ങു​ന്ന​തു് പെൺ​വ​ഴി​ക്കാ​യി​രു​ന്ന രീതിയിൽ-​സ്ത്രീകൾക്കു് കൂ​ടു​തൽ നി​ല​യും വി​ല​യു​മു​ണ്ടാ​യ​തു് സ്വാ​ഭാ​വി​കം​മാ​ത്രം. കാരണം, കു​ടും​ബം തു​ട​രു​ന്ന​തു് പെ​ണ്മ​ക്ക​ളു​ടെ മക്ക​ളി​ലൂ​ടെ​യാ​കു​മ്പോൾ മകൾ​ക്കു് ഒരു​വി​ധം നല്ല പരി​ഗ​ണന കൊ​ടു​ത്ത​ല്ലേ പറ്റൂ?

മല​യാ​ളി​കൾ എല്ലാ​വ​രും മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു് ഓർ​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടു്. കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ പി​ന്തു​ടർ​ച്ച ആൺ​മ​ക്ക​ളി​ലൂ​ടെ കണ​ക്കാ​ക്കി​യി​രു​ന്ന മക്ക​ത്താ​യ​വ്യ​വ​സ്ഥ പി​ന്തു​ടർ​ന്ന​വ​രും (ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​നു്, സു​റി​യാ​നി ക്രി​സ്ത്യാ​നി​കൾ, നമ്പൂ​തി​രി​മാർ) മക്കത്തായ-​മരുമക്കത്തായവ്യവസ്ഥകളെ കൂ​ട്ടി​യി​ണ​ക്കി ‘മി​ശ്ര​ദാ​യം’ അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​രും (ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​നു് ഈഴ​വ​രിൽ ചില വി​ഭാ​ഗ​ക്കാർ) ഇവി​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇക്കൂ​ട്ടർ​ക്കി​ട​യിൽ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് ഔപ​ചാ​രി​ക​നി​ല​യിൽ ഒരു​പാ​ടു് അധി​കാ​ര​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് പറയാൻ കഴി​യി​ല്ല. അതു​കൊ​ണ്ടു് കേ​ര​ള​ത്തെ ഒന്ന​ട​ങ്കം ‘പെ​ണ്ണ​ര​ശു​നാ​ടെ’ന്നു് വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ച്ച​തു് ശരി​ത​ന്നെ​യോ എന്ന ചോ​ദ്യം പ്ര​സ​ക്ത​മാ​ണു്. കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ എല്ലാ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കും ഒരു​പോ​ലെ ബാ​ധ​ക​മായ ഒരു സ്ത്രീ​സ​ങ്ക​ല്പം, അല്ലെ​ങ്കിൽ സ്ത്രീ​ത്വാ​ദർ​ശം, പര​മ്പ​രാ​ഗത മല​യാ​ളി​സ​മൂ​ഹ​ത്തിൽ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു പറയാം. പര​മ്പ​രാ​ഗത കേ​ര​ളീയ സമൂ​ഹ​ത്തെ ‘ജന്മ​ഭേ​ദ​വ്യ​വ​സ്ഥ’ എന്നു നമു​ക്കു വി​ളി​ക്കാം. ഒരു വ്യ​ക്തി ഏതു ജാ​തി​വി​ഭാ​ഗ​ത്തിൽ ജനി​ക്കു​ന്നു​വോ, ആ വി​ഭാ​ഗ​ത്തി​ന്റെ പൊ​തു​നി​യ​മ​ങ്ങൾ​ക്കു് അടി​പ്പെ​ട്ടു് ജീ​വി​ത​കാ​ലം മു​ഴു​വൻ കഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ള്ള​ണ​മെ​ന്ന നി​ബ​ന്ധന ഇതി​ന്റെ അടി​സ്ഥാ​ന​പ്ര​മാ​ണ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു.

ഒരു ജാ​തി​യിൽ ജനി​ച്ചാൽ മറ്റൊ​രു ജാ​തി​യി​ലേ​ക്കു മാറാൻ മി​ക്ക​പ്പോ​ഴും കഴി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു; ജനി​ക്കു​ന്ന ജാ​തി​യു​ടെ നി​യ​മ​ങ്ങൾ തെ​റ്റി നട​ന്നാൽ ജാ​തി​യിൽ​നി​ന്നു് പു​റ​ന്ത​ള്ളൽ അഥവാ ഭ്ര​ഷ്ടു് എന്ന ശിക്ഷ ലഭി​ക്കാൻ സാ​ദ്ധ്യ​ത​യു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ജാ​തി​വ്യ​വ​സ്ഥ ഒരു ഉച്ച​നീ​ച​ത്വ​ശ്ര​ണി​യാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ, ‘മു​ക​ളി​ലെ’ ജാ​തി​ക്കാർ​ക്കു് കീ​ഴ്‌​വ​ഴ​ങ്ങി ‘കീ​ഴി​ലു’ള്ളവർ കഴി​ഞ്ഞു​കൊ​ള്ള​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു നിയമം. കീ​ഴ്ജാ​തി​ക്കാ​രു​ടെ അധ​മ​നില സൂ​ചി​പ്പി​ക്കാ​നു​ള്ള ചി​ഹ്ന​ങ്ങൾ ദൈ​നം​ദി​ന​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലും ഭാ​ഷ​യി​ലും ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ സമ​സ്ത​മേ​ഖ​ല​ക​ളി​ലും നി​റ​ഞ്ഞു​നി​ന്നി​രു​ന്നു.

ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​പി​തൃ​മേ​ധാ​വി​ത്വം
kimages/Kulasthree_Chapter02_pic02.png

ഇന്ത്യ​യി​ലെ സ്ത്രീ​ച​രി​ത്ര​ര​ച​നാ​രം​ഗ​ത്തെ ഏറ്റ​വും പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട നാ​മ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നാ​ണു് ദി​ല്ലി സർ​വ്വ​ക​ലാ​ശാ​ല​യിൽ പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചി​രു​ന്ന ചരി​ത്ര​കാ​രി​യായ ഉമാ ചക്ര​വർ​ത്തി​യു​ടേ​തു്. ഇന്ത്യൻ സമൂ​ഹ​ത്തിൽ ജാ​തി​വ്യ​വ​സ്ഥ​യും സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ​മേൽ നട​പ്പി​ലു​ള്ള നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങ​ളും തമ്മി​ലു​ള്ള അഭേ​ദ്യ​ബ​ന്ധ​ത്തെ സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യി അപ​ഗ്ര​ഥി​ക്കു​ന്ന​വ​യാ​ണു് അവ​രു​ടെ ചരി​ത്ര​പ​ഠ​ന​ങ്ങൾ. പര​മ്പ​രാ​ഗത ഇന്ത്യൻ സമൂ​ഹ​ത്തിൽ നി​ല​നി​ന്നി​രു​ന്ന ആൺ​കോ​യ്മ​യെ ‘ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​പി​തൃ​മേ​ധാ​വി​ത്വം’ (brahmanical patriarchy) എന്നാ​ണു് അവർ വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഇതു​പ്ര​കാ​രം ഉയർ​ന്ന ജാ​തി​ക​ളിൽ​പ്പെ​ട്ട സ്ത്രീ​ക​ളെ മേ​ലാ​ള​ജാ​തി​ക​ളു​ടെ പ്ര​ജ​ന​ന​ത്തി​നു​ള്ള ഉപ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​യി കരു​തു​ന്നു. കീ​ഴ്ജാ​തി സ്ത്രീ​ക​ളെ ഉയർ​ന്ന ജാ​തി​ക്കാർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി അദ്ധ്വാ​നി​ക്കാ​നും അവ​രു​ടെ ലൈം​ഗി​കാ​വ​ശ്യ​ങ്ങൾ നി​വർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യും നി​യോ​ഗി​ക്കു​ന്നു. ജാ​തി​വ്യ​വ​സ്ഥ​യെ സം​ര​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് മേൽ​ജാ​തി സ്ത്രീ​ക​ളെ സമൂ​ഹ​ത്തിൽ​നി​ന്നു് ഒഴി​ച്ചു​നിർ​ത്തേ​ണ്ട​തു് ആവ​ശ്യ​മാ​ണെ​ന്നു് ‘ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​പി​തൃ​മേ​ധാ​വി​ത്വ’ത്തി​ന്റെ വക്താ​ക്കൾ എക്കാ​ല​ത്തും വാ​ദി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. അന്യ​ജാ​തി​ക്കാ​രു​മാ​യി, പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു് കീ​ഴ്ജാ​തി​ക്കാ​രായ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​മാ​യി, അവർ സം​സർ​ഗ്ഗ​ത്തി​ലേർ​പ്പെ​ട്ടാൽ ഉയർ​ന്ന​ജാ​തി​യു​ടെ അടി​ത്ത​റ​ത​ന്നെ തകർ​ന്നു​പോ​കു​മെ​ന്നു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് അവ​രു​ടെ​മേൽ വളരെ കടു​ത്ത നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങൾ ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്ന​തു്. ബ്രാ​ഹ്മണ നി​യ​മ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യും ഇവി​ടു​ത്തെ രാ​ജ​ഭ​ര​ണ​വും മേൽ​ജാ​തി സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു​മേ​ലു​ള്ള നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങ​ളെ ന്യാ​യീ​ക​രി​ച്ചു. ആ നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങ​ളെ എതിർ​ത്ത, അല്ലെ​ങ്കിൽ ലം​ഘി​ച്ച സ്ത്രീ​ക​ളെ പു​റ​ന്ത​ള്ളാൻ മേൽ​ജാ​തി സമു​ദാ​യ​ങ്ങൾ തീരെ മടി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല.

kimages/Kulasthree_Chapter02_pic03.png

‘ജന്മ​ഭേ​ദ​വ്യ​വ​സ്ഥ’പ്ര​കാ​രം ഓരോ ജാ​തി​യി​ലേ​യും ആണു​ങ്ങൾ​ക്കും പെ​ണ്ണു​ങ്ങൾ​ക്കും വെ​വ്വേ​റെ ലിം​ഗ​നി​യ​മ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതാ​യ​തു് മല​യാ​ള​ബ്രാ​ഹ്മണ (നമ്പൂ​തി​രി) സമു​ദാ​യ​ത്തി​ലെ ‘ഉത്ത​മ​സ്ത്രീ​സ​ങ്ക​ല്പം’ നാ​യർ​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കോ കീ​ഴ്ജാ​തി​ക്കാർ​ക്കോ ബാ​ധ​ക​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഓരോ സമു​ദാ​യ​ത്തി​നും ഇതൊ​ക്കെ പ്ര​ത്യേ​കം പ്ര​ത്യേ​ക​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. തീർ​ച്ച​യാ​യും അന്നു​ള്ള​വർ ധാ​രാ​ളം വാ​യി​ച്ചി​രു​ന്ന പു​രാ​ണ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യും ശീ​ലാ​വ​തി​ച​രി​തം​പോ​ലു​ള്ള കൃ​തി​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യും ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​രു​ടെ ലിം​ഗ​മൂ​ല്യ​ങ്ങൾ (അതാ​യ​തു്, ആണു​ങ്ങ​ളാ​യാൽ എങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്ക​ണം, എന്തു ചെ​യ്യ​ണം എന്നും പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളാ​യാൽ എങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്ക​ണം, എന്തു ചെ​യ്യ​ണം എന്നും മറ്റും വി​ധി​ക്കു​ന്ന മൂ​ല്യ​ങ്ങൾ) സമൂ​ഹ​ത്തിൽ പ്ര​ച​രി​ച്ചി​രു​ന്നു. എന്നാൽ, ഇതോ​ടൊ​പ്പം​ത​ന്നെ ഈ മൂ​ല്യ​ങ്ങൾ എല്ലാ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കും ബാ​ധ​ക​മ​ല്ലെ​ന്നു സ്ഥാ​പി​ക്കു​ന്ന ‘ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​ന്യാ​യീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ’ളും പ്ര​ച​രി​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് കാ​ണേ​ണ്ട​തു​ണ്ടു്. ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​നു്, കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ ശൂ​ദ്ര​സ്ത്രീ​കൾ (നായർ-​അമ്പലവാസി സമു​ദാ​യ​ക്കാർ) പാ​തി​വ്ര​ത്യം ആച​രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ല്ലെ​ന്നു് കേ​ര​ള​മാ​ഹാ​ത്മ്യം പോ​ലു​ള്ള ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ ഉദ്ധ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് പഴ​മ​ക്കാർ വാദിച്ചിരുന്നു-​ഇവിടത്തെ ശൂ​ദ്ര​സ്ത്രീ​കൾ ദേ​വ​ന്മാ​രെ ആന​ന്ദി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി സൃ​ഷ്ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട അപ്സ​ര​സ്സു​ക​ളു​ടെ സന്ത​തി​ക​ളാ​ണെ​ന്നും അപ്സ​ര​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് പാ​തി​വ്ര​ത്യം ബാ​ധ​ക​മ​ല്ലാ​ത്ത​തു​പോ​ലെ അവ​രു​ടെ സന്ത​തി​കൾ​ക്കും അതു ബാ​ധ​ക​മ​ല്ലെ​ന്നും ഈ കൃ​തി​കൾ പറ​യു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു് ശീ​ലാ​വ​തി​ച​രി​തം വാ​യി​ച്ചു പു​ണ്യം​സ​മ്പാ​ദി​ച്ച നാ​യർ​സ്ത്രീ​കൾ ശീ​ലാ​വ​തി​യെ മാ​തൃ​ക​യാ​ക്കി​ക്ക​ള​യു​മെ​ന്നു് പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു! അതേ​സ​മ​യം ജാ​തി​കൾ തമ്മിൽ ലിം​ഗ​മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളിൽ കാ​ര്യ​മായ വ്യ​ത്യാ​സ​മു​ള്ളി​ട​ത്തു് ഇവ പല​പ്പോ​ഴും വഴ​ക്കി​നും കല​ഹ​ത്തി​നും കാ​ര​ണ​മാ​യി. ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​നു് തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ കരുനാഗപ്പള്ളി-​കാർത്തികപ്പള്ളി മേ​ഖ​ല​യിൽ (ഓണാ​ട്ടു​ക​ര​യിൽ) 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ നടന്ന ജാതീയ ഏറ്റു​മു​ട്ട​ലു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു് വാ​മൊ​ഴി​യാ​യി പ്ര​ച​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള കഥ​ക​ളിൽ പല​തി​ലും വിഷയം മേൽ​പ്പ​റ​ഞ്ഞ ലിം​ഗ​മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളി​ലെ പൊ​രു​ത്ത​ക്കേ​ടാ​ണു്. മു​സ്ലിം സമു​ദാ​യ​ത്തി​ലെ സമ്പ്ര​ദാ​യ​പ്ര​കാ​രം സ്ത്രീ​കൾ നിർ​ബ​ന്ധ​മാ​യും മേൽ​വ​സ്ത്രം ധരി​ച്ചി​രി​ക്ക​ണം; ഈഴ​വ​രു​ടെ​യി​ട​യിൽ അക്കാ​ല​ത്തു് നേരെ തി​രി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു നിയമം-​അതായതു്, മേൽ​വ​സ്ത്രം ധരി​ച്ചു​ന​ട​ക്കു​ന്ന​തു് ‘നല്ല സ്ത്രീ​കൾ’ ചെ​യ്യു​ന്ന പണി​യ​ല്ല, ‘വേ​ഷം​കെ​ട്ടു​കാ​ര​ത്തി​ക​ളു’ടെ പണി​യാ​ണു്! ഈ പ്ര​ദേ​ശ​ത്തെ ചന്ത​ക​ളിൽ കച്ച​വ​ട​ക്കാ​ര്യ​ത്തി​ലും​മ​റ്റും ഈ രണ്ടു സമു​ദാ​യ​ക്കാർ തമ്മിൽ കടു​ത്ത മത്സ​രം നി​ല​നി​ന്നി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് അടി​ക​ല​ശ​ലി​നും​മ​റ്റും സാ​ദ്ധ്യ​ത​യും കൂ​ടു​ത​ലാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ, അടി പൊ​ട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ട്ട​തു് പല​പ്പോ​ഴും വസ്ത്ര​ധാ​ര​ണ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള അഭി​പ്രാ​യ​വ്യ​ത്യാ​സ​ങ്ങ​ളെ ചു​റ്റി​പ്പ​റ്റി​യാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നു് വാ​മൊ​ഴി​ക്ക​ഥ​കൾ സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. നഗ്ന​മായ മാ​റി​ട​വു​മാ​യി ചന്ത​യി​ലെ​ത്തി​യി​രു​ന്ന ഈഴ​വ​സ്ത്രീ​ക​ളെ മു​സ്ലീം പു​രു​ഷ​ന്മാർ കളി​യാ​ക്കി​യെ​ന്നും തു​ടർ​ന്നു ലഹ​ള​യു​ണ്ടാ​യെ​ന്നും​മ​റ്റു​മാ​ണു് കഥ​ക​ളി​ലെ പരാ​മർ​ശം.

‘ജാ​തി​യിൽ കൂടിയ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് കൂടിയ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം’ എന്ന ഇന്ന​ത്തെ​ക്ക​ണ​ക്കു് അന്നു് എല്ലാ​യി​ട​ത്തും ഒത്തി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന​താ​ണു് രസ​ക​ര​മായ വസ്തുത. ജാ​തി​യിൽ ഏറ്റ​വും മു​ന്തി​യ​വർ എന്നു് സ്വയം അവ​കാ​ശ​പ്പെ​ട്ട ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​സ്ത്രീ​കൾ അതി​ക​ഠി​ന​മായ നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങൾ​ക്കു വി​ധേ​യ​രാ​യി​രു​ന്നു. അതേ​സ​മ​യം ‘താ​ര​ത​മ്യേന സ്വ​ത​ന്ത്ര​കൾ’ എന്നു നാം തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്ന മരു​മ​ക്ക​ത്തായ സ്ത്രീകൾ-​വിശേഷിച്ചും ഉയർ​ന്ന ജാതിക്കാർ-​മറ്റു പലവിധ നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങൾ​ക്കു​മു​ള്ളി​ലാ​യി​രു​ന്നു. വീ​ട്ടി​ലെ അദ്ധ്വാ​ന​ത്തി​ന്റെ കാ​ര്യ​മെ​ടു​ത്താൽ ഉന്ന​ത​ജാ​തി​ക്കാ​രായ സ്ത്രീ​കൾ​പോ​ലും അതിൽ​നി​ന്നു് പൂർ​ണ്ണ​മാ​യും ഒഴി​വാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു വ്യ​ക്തം.

വരേ​ണ്യ മല​യാ​ളി​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ദൈ​നം​ദി​ന​ജീ​വി​തം

പര​മ്പ​രാ​ഗത മല​യാ​ളി​സ​മൂ​ഹ​ത്തിൽ പല ജാ​തി​വി​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ​പ്പെ​ട്ട സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ​യും സ്ത്രീ​ത്വാ​ദർ​ശ​വും അവർ​ക്കു ബാ​ധ​ക​മായ ദൈ​നം​ദി​ന​ജീ​വി​ത​നി​യ​മ​ങ്ങ​ളും വെ​വ്വേ​റെ​യാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നു് പറ​ഞ്ഞു​വ​ല്ലോ. ഈ വ്യ​ത്യാ​സ​ത്തി​നു് ഊന്നൽ നല്കി​ക്കൊ​ണ്ടു്, ലഭ്യ​മായ വി​വ​ര​ങ്ങൾ അനു​വ​ദി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം പര​മ്പ​രാ​ഗത മല​യാ​ളി​സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ലെ പല ജാ​തി​ക്കാ​രായ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ദൈ​നം​ദി​ന​ജീ​വി​തം എങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് പരി​ശോ​ധി​ക്കാ​നാ​ണു് ഇവിടെ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​തു്. എല്ലാ ജാ​തി​ക്കാ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചും പറയാൻ സ്ഥ​ല​പ​രി​മി​തി​യും വി​വ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ കു​റ​വും അനു​വ​ദി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ ജാ​തി​ക​ളു​ടെ ആചാ​ര​ങ്ങൾ, അനു​ഷ്ഠാ​ന​ങ്ങൾ, വി​വാ​ഹ​രീ​തി, വി​വാ​ഹ​കർ​മ്മം മു​ത​ലാ​യ​വ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ധാ​രാ​ളം വി​വ​ര​ങ്ങൾ നര​വം​ശ​ശാ​സ്ത്ര​കൃ​തി​ക​ളിൽ​നി​ന്നും സർ​ക്കാ​രി​ന്റെ ഔദ്യോ​ഗി​ക​പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നും ലഭ്യ​മാ​ണു്. ആ വി​വ​ര​ങ്ങൾ ഇവിടെ ആവർ​ത്തി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.

പര​മ്പ​രാ​ഗത മല​യാ​ളി​സ​മൂ​ഹ​ത്തിൽ മേ​ധാ​വി​ത്വ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന മലയാള ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​രിൽ​നി​ന്നു തു​ട​ങ്ങാം. സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ​മേൽ ഏറ്റ​വും ശക്ത​മായ നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങൾ ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്ന സമു​ദാ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു ഇതു്. ആൺ​വ​ഴി​ക്കു് കു​ടും​ബ​പി​ന്തു​ടർ​ച്ച​യും സ്വ​ത്ത​വ​കാ​ശ​വും കണ​ക്കാ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് കാ​ര്യ​മാ​യി വി​ല​കൽ​പി​ക്കാ​തി​രു​ന്ന സമൂഹം (എങ്കി​ലും ഇന്നു് വട​ക്കേ​യി​ന്ത്യ​യിൽ കാ​ണു​ന്ന​ത്ര സ്ത്രീ​വി​രു​ദ്ധത ഇക്കൂ​ട്ടർ​ക്കി​ട​യിൽ ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നു് കരു​താൻ നമ്മെ അനു​വ​ദി​ക്കു​ന്ന ചില സൂ​ച​ന​ക​ളു​ണ്ടു്.) നമ്പൂ​തി​രി​യി​ല്ല​ങ്ങ​ളിൽ ജന​നം​മു​തൽ​ക്കേ ആൺ​കു​ട്ടി​ക്കു് പ്ര​ത്യേക പരി​ഗ​ണന നൽ​കു​ന്ന പല സമ്പ്ര​ദാ​യ​ങ്ങ​ളും പി​ന്തു​ടർ​ന്നി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് നമ്പൂ​തി​രി​സ​മു​ദാ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് എഴു​തിയ കാ​ണി​പ്പ​യ്യൂർ ശങ്ക​രൻ നമ്പൂ​തി​രി​പ്പാ​ടു് പറ​യു​ന്നു. പ്രാ​യ​പൂർ​ത്തി​യാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ പെൺ​കു​ട്ടി അന്യ​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​മാ​യി സം​സാ​രി​ച്ചു​കൂ​ടാ; എട്ടു വയ​സ്സു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ അവൾ വീ​ട്ടു​ജോ​ലി ചെ​യ്തു​തു​ട​ങ്ങ​ണം; കന്യ​ക​മാർ നല്ല ഭർ​ത്താ​വി​നെ ലഭി​ക്കാൻ കഠി​ന​മായ വ്ര​ത​ങ്ങൾ നോക്കണം-​ഇങ്ങനെയൊക്കെയായിരുന്നു നി​യ​മ​ങ്ങൾ. ചേ​ല​പ്പു​ത​പ്പു​കൊ​ണ്ടു് ഉട​ലാ​കെ മൂടി, വലിയ മറ​ക്കു​ട​ചൂ​ടി, വേ​ല​ക്കാ​രു​ടെ അക​മ്പ​ടി​യോ​ടെ​മാ​ത്ര​മേ നമ്പൂ​തി​രി​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് (അക്കാ​ല​ത്തു് മല​യാ​ള​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​സ്ത്രീ​ക​ളെ ‘അന്തർ​ജ​ന​ങ്ങൾ’ എന്നാ​ണു് വി​ളി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്) ഇല്ലം​വി​ട്ടു് സഞ്ച​രി​ക്കാൻ അനു​വാ​ദ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ.

‘ഉപ​ന​യ​നം’ എന്ന ചട​ങ്ങു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ നമ്പൂ​തി​രി​ബാ​ല​ന്മാ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​വും ദുഃ​സ​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ന്ന സൂചന അക്കാ​ല​ത്തു ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന പല​രു​ടെ​യും ആത്മ​ക​ഥ​ക​ളി​ലു​ണ്ടു്. പക്ഷേ, ഈ കഷ്ട​പ്പാ​ടി​ലൂ​ടെ കട​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ സമു​ദാ​യ​ത്തിൽ പൂർ​ണ്ണ​മായ അം​ഗ​ത്വ​വും അധി​കാ​ര​വും അവർ​ക്കു് ലഭി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. വാരം, പൂരം തു​ട​ങ്ങിയ വി​ശേ​ഷാ​വ​സ​ര​ങ്ങ​ളിൽ അമ്പ​ല​ങ്ങ​ളി​ലും മറ്റു നമ്പൂ​തി​രി​യി​ല്ല​ങ്ങ​ളി​ലും ഒത്തു​കൂ​ടി സദ്യ​യും വെ​ടി​വ​ട്ട​വു​മാ​യി കഴി​യാൻ അവർ​ക്കു കഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. കഷ്ടി​ച്ചു് വാ​യി​ക്കാൻ പഠി​ച്ചാൽ അന്തർ​ജ​ന​ത്തി​ന്റെ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം കഴി​യും; പി​ന്നെ വീ​ട്ടി​നു​ള്ളി​ലും പരി​സ​ര​ത്തു​ള്ള ഇല്ല​ങ്ങൾ, അമ്പ​ല​ങ്ങൾ എന്നി​വി​ട​ങ്ങ​ളി​ലും സ്വ​ന്തം വീ​ട്ടി​ലും മാ​ത്ര​മാ​യി അവ​രു​ടെ ജീ​വി​തം കഴി​യും.

ഇല്ല​ങ്ങ​ളി​ലെ അന്തർ​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ദി​ന​ച​ര്യ വളരെ കൃ​ത്യ​മാ​യി ആവർ​ത്തി​ക്കേ​ണ്ട ചട​ങ്ങു​ക​ളു​ടെ നീണ്ട ശൃം​ഖ​ല​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു പറയാം. കു​ളി​പോ​ലും സൂ​ക്ഷി​ച്ചു ചെ​യ്യേ​ണ്ട ചട​ങ്ങു​ക​ളു​ടെ കൂ​ട്ട​മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് കാ​ണി​പ്പ​യ്യൂ​രി​ന്റെ വി​വ​ര​ണം വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കു​ന്നു. അന്തർ​ജ​ന​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ​ത്ത​ന്നെ അവി​വാ​ഹി​ത​ക​ളായ പെൺ​കു​ട്ടി​ക​ളും വി​ധ​വ​ക​ളു​മാ​യി​രു​ന്നു കഠി​ന​വ്ര​ത​ങ്ങൾ അനുഷ്ഠിച്ചിരുന്നതു്-​വിധവയെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ മര​ണ​ശേ​ഷ​മു​ള്ള ജീ​വി​തം നീണ്ട ഒരു പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്ത​മെ​ന്നോ​ണം ചെ​ല​വ​ഴി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​രു​ന്നു. ഇല്ല​ങ്ങ​ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ കൊ​ണ്ടാ​ടിയ അനു​ഷ്ഠാ​ന​പ​ര​മായ ആഘോഷങ്ങൾ-​തിരുവാതിരയായിരുന്നു അവയിൽ പ്രധാനം-​ഭർത്താവിന്റെ ആയു​രാ​രോ​ഗ്യം, ഭർ​തൃ​ലാ​ഭം, ഭർ​തൃ​സു​ഖം എന്നി​വ​യെ ഉന്നം​വ​യ്ക്കു​ന്ന​വ​യാ​യി​രു​ന്നു. കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ ദൈ​നം​ദിന ജീ​വി​ത​ത്തിൽ ഭാ​ര്യ​യും ഭർ​ത്താ​വും പര​സ്പ​രം പേർ​ചൊ​ല്ലി വി​ളി​ക്കുക, അധി​ക​സ​മ​യം അടു​ത്തി​രു​ന്നു സം​സാ​രി​ക്കുക, കു​ട്ടി​ക​ളെ ലാ​ളി​ക്കുക ഇതൊ​ന്നും പതി​വി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് കാ​ണി​പ്പ​യ്യൂർ ഓർ​ക്കു​ന്നു; കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്തു് മു​ത്ത​ശ്ശി, ചെ​റി​യ​ച്ഛൻ മു​ത​ലാ​യ​വ​രാ​ണു് തന്നെ ലാ​ളി​ച്ചി​രു​ന്ന​തെ​ന്നും.

kimages/Kulasthree_Chapter02_pic04.png
‘മറ​ക്കു​ട​യ്ക്കു​ള്ളി​ലെ മഹാ​ന​ര​കം’ തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു!

1930-​കളിലെ നമ്പൂ​തി​രി​പ​രി​ഷ്ക്ക​ര​ണ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഗ​മാ​യി അവ​ത​രി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഒരു നാ​ട​ക​ത്തി​ന്റെ പേ​രാ​ണി​തു്. യഥാർ​ത്ഥ​ത്തിൽ നടന്ന ഒരു സം​ഭ​വ​ത്തെ ആസ്പ​ദ​മാ​ക്കി​യാ​ണ​ത്രെ എം. ആർ ഭട്ട​തി​രി​പ്പാ​ടു് ഈ നാ​ട​ക​മെ​ഴു​തി​യ​തു്. നമ്പൂ​തി​രി​മാ​രു​ടെ പര​മ്പ​രാ​ഗത ജീ​വി​ത​രീ​തി​ക​ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു സഹി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്ന കടു​ത്ത അനീ​തി​കൾ​ക്കെ​തി​രെ ശബ്ദ​മു​യർ​ത്തു​ന്ന ഈ നാടകം വലിയ കോ​ളി​ള​ക്ക​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. അന്യർ​ക്കു് തീരെ അനു​വാ​ദ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന ഇല്ല​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളി​ല​ക​പ്പെ​ട്ടു​പോയ മല​യാ​ള​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​സ്ത്രീ​ക​ളെ നി​ഷ്ക​രു​ണം മർ​ദ്ദി​ക്കാ​നും അവ​രു​ടെ ജീ​വ​നെ​ടു​ക്കാ​നും​വ​രെ​യു​ള്ള അധി​കാ​രം ഭർ​ത്താ​വി​നു നൽ​കി​യി​രു​ന്ന വ്യ​വ​സ്ഥ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ലോകം അറി​യു​ക​യും ചെ​യ്തു. എന്നാൽ, നമ്പൂ​തി​രി​യി​ല്ല​ങ്ങ​ളും മറ​ക്കു​ട​യും​മ​റ്റും ഇല്ലാ​താ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ ഇക്കാ​ല​ത്തും ഇത്ത​രം ‘മഹാ​ന​ര​ക​ങ്ങ’ളിൽ നാ​ട്ടു​കാ​രോ വീ​ട്ടു​കാ​രോ അറി​യാ​തെ മർ​ദ്ദ​നം സഹി​ച്ചു കഴി​യു​ന്ന എത്ര​യോ സ്ത്രീ​ക​ളു​ണ്ടു് കേ​ര​ള​ത്തിൽ! ‘കു​ടും​ബ​മാ​ന്യത’യെന്ന പുതിയ മറ​ക്കു​ട​യാ​ണു് അവർ ചൂ​ടു​ന്ന​തു്.

‘ഗാർ​ഹി​ക​പീ​ഢ​ന​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നും സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു​ള്ള സം​ര​ക്ഷ​ണ​നി​യ​മം’ (Protection of Women from Domestic Violence Act-2005) നി​ല​വിൽ​വ​ന്ന​തു് ഈ യാ​ഥാർ​ത്ഥ്യ​ത്തെ അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാ​ണു്. ‘ഗാർ​ഹി​ക​പീ​ഢന’ത്തെ വെറും ശാ​രീ​രി​ക​മായ ദ്രോ​ഹം മാ​ത്ര​മാ​യി​ട്ട​ല്ല ഈ നിയമം കാ​ണു​ന്ന​തു്. ഒരു വീ​ട്ടിൽ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന രക്ത​ബ​ന്ധ​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ട​തോ വി​വാ​ഹ​ബ​ന്ധ​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ട​തോ അല്ലെ​ങ്കിൽ വി​വാ​ഹം​മൂ​ല​മു​ള്ള ബന്ധ​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ട​തോ ആയ സ്ത്രീ​ക്കു് ഗൃ​ഹാ​ന്ത​രീ​ക്ഷ​ത്തിൽ ആ ഗൃ​ഹാ​ന്ത​രീ​ക്ഷ​ത്തി​ലെ പ്രാ​യ​പൂർ​ത്തി​യായ ഏതെ​ങ്കി​ലും പു​രു​ഷ​നിൽ​നി​ന്നു​ണ്ടാ​കു​ന്ന പീ​ഢ​ന​ത്തെ​യാ​ണു് ഈ നിയമം ‘ഗാർ​ഹി​ക​പീ​ഢന’മായി കരു​തു​ന്ന​തു്. ശാ​രീ​രി​ക​വും ലൈം​ഗി​ക​വും മാ​ന​സി​ക​വു​മായ ഗാർ​ഹി​ക​പീ​ഢ​ന​ത്തെ ഈ നി​യ​മം​വ​ഴി നേ​രി​ടാ​നാ​കും. അതു​പോ​ലെ, സ്ത്രീ​യു​ടെ തൊ​ഴി​ലിൽ തട​സ്സ​മു​ണ്ടാ​ക്കുക, തൊ​ഴി​ലു​പ​ക​ര​ണ​ങ്ങൾ നശി​പ്പി​ക്കുക മു​ത​ലായ പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളെ ‘സാ​മ്പ​ത്തി​ക​പീ​ഢന’മായി കണ​ക്കാ​ക്കു​ന്ന ഉത്ത​ര​വു​ക​ളും ഈ നി​യ​മ​പ്ര​കാ​രം പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. കു​ടും​ബ​ത്തിൽ​പ്പെ​ട്ട സ്ത്രീ​ക​ളെ നി​രാ​ലം​ബ​രാ​ക്കി വഴി​യിൽ ഇറ​ക്കി​വി​ടു​ന്ന​തും ഈ നിയമം വിലക്കുന്നു-​അത്തരം സന്ദർ​ഭ​ങ്ങ​ളിൽ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ള്ള സം​ര​ക്ഷ​ണം ഉറ​പ്പാ​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​വ​ശ്യ​മായ ഉത്ത​ര​വു പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കാൻ മജി​സ്ട്രേ​റ്റു​മാ​രെ നിയമം അധി​കാ​ര​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു.

പരാ​തി​ക്കാ​രി താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന സ്ഥലം, പരാ​തി​ക്കു കാ​ര​ണ​മായ സംഭവം നടന്ന സ്ഥലം അല്ലെ​ങ്കിൽ എതിർ​ക​ക്ഷി (പീഡനം നട​ത്തിയ വ്യ​ക്തി) താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന സ്ഥലം-​ഇവയിലേതെങ്കിലുമൊരു സ്ഥ​ല​ത്തു​ള്ള ജു​ഡി​ഷ്യൽ ഒന്നാം​ക്ലാ​സ് മജി​സ്ട്രേ​റ്റ് കോ​ട​തി​യി​ലാ​ണു് പരാ​തി​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​തു്. ഈ നി​യ​മ​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള എല്ലാ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും തീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ക്കാ​നു​ള്ള അധി​കാ​രം മജി​സ്ട്രേ​റ്റി​നു​ണ്ടു്. മജി​സ്ട്രേ​റ്റി​ന്റെ ഉത്ത​ര​വു ലം​ഘി​ക്കു​ന്ന​യാൾ​ക്കു് ഒരു വർ​ഷം​വ​രെ തടവു് അല്ലെ​ങ്കിൽ ഇരു​പ​തി​നാ​യി​രം രൂ​പ​വ​രെ പിഴ അല്ലെ​ങ്കിൽ രണ്ടും​കൂ​ടി നൽ​കു​വാൻ ഈ നിയമം അനു​ശാ​സി​ക്കു​ന്നു. ഈ നി​യ​മ​ത്തി​നു​കീ​ഴിൽ ഏറ്റ​വും മു​ഖ്യ​മായ ചു​മ​ത​ല​വ​ഹി​ക്കു​ന്ന​യാ​ളാ​ണു് പ്രൊ​ട്ട​ക്ഷൻ (സം​ര​ക്ഷണ) ഓഫീസർ (Protection Officer.) ഈ ഓഫീ​സ​റാ​ണു് ബന്ധ​പ്പെ​ട്ട മജി​സ്ട്രേ​റ്റി​നെ ഗാർ​ഹി​ക​പീ​ഡ​നം നട​ന്ന​തോ നട​ക്കു​വാൻ സാ​ദ്ധ്യ​ത​യു​ള്ള​തോ തടയാൻ ആവ​ശ്യ​മു​ള്ള​തോ ആയ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള​റി​യി​ക്കേ​ണ്ട​തു്. പരാ​തി​ക്കാ​രി​ക്കു് നീതി ഉറ​പ്പു​വ​രു​ത്തേ​ണ്ട ചുമതല ഇവർ​ക്കാ​ണു്. ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​മി​ല്ലാ​തെ പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന പ്രോ​ട്ട​ക്ഷൻ ഓഫീ​സർ​മാ​രെ ശി​ക്ഷി​ക്കാ​നും നി​യ​മ​ത്തിൽ വകുപ്പുണ്ടു്-​ജാമ്യമില്ലാത്ത കു​റ്റ​കൃ​ത്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ പട്ടി​ക​യി​ലാ​ണു് ഇതു് ഉൾ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടു​ള്ള​തു്. പരാ​തി​കൾ വി​ചാ​ര​ണ​യ്ക്കു​വ​രു​മ്പോൾ രഹ​സ്യ​മായ വി​ചാ​രണ (in camera) നട​ത്തു​വാ​നും വ്യ​വ​സ്ഥ​യു​ണ്ടു്.

(വി​വ​ര​ങ്ങൾ​ക്കു് അഡ്വ. ഗീ​നാ​കു​മാ​രി​യോ​ടു കട​പ്പാ​ടു്)

kimages/Kulasthree_Chapter02_pic05.png
തെ​ക്കൻ​പാ​ട്ടു​ക​ളി​ലെ പെൺ​പ്ര​തി​രോ​ധം

‘പെൺ​പ്ര​തി​രോ​ധം തെ​ക്കൻ​പാ​ട്ടു​ക​ളിൽ’ എന്ന ലേ​ഖ​ന​ത്തിൽ ടി. ടി. ശ്രീ​കു​മാർ തെ​ക്കൻ തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ പ്ര​ബ​ല​മാ​യി​രു​ന്ന മരു​മ​ക്ക​ത്തായ സമ്പ്ര​ദാ​യം പൊ​തു​വെ സ്ത്രീ​കേ​ന്ദ്രി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും അവ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു കു​റേ​ക്കൂ​ടി അനു​കൂ​ല​വു​മായ സാം​സ്ക്കാ​രി​കാ​ന്ത​രീ​ക്ഷം സൃ​ഷ്ടി​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും വാ​ദി​ക്കു​ന്നു. ‘തെ​ക്കൻ​പാ​ട്ടു​ക​ളി’ൽ ഇതു് ദൃ​ശ്യ​മാ​വു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ എന്നു വി​ശ​ദീ​ക​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം ഇങ്ങ​നെ എഴു​തു​ന്ന​തു്. ‘പു​രു​ഷാ​ദേ​വി’ എന്ന പാ​ട്ടി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ജെ. പത്മ​കു​മാ​രി​യു​ടെ പഠ​ന​ത്തിൽ​നി​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു:

മരു​മ​ക്ക​ത്തായ തറ​വാ​ട്ടി​ലെ ഭര​ണ​വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​യായ ‘കാ​ര​ണോ​ത്തി’യാണു് പു​രു​ഷാ​ദേ​വി​യെ​ന്ന​ല്ലാ​തെ, ദ്രാവിഡ-​ആര്യ ദേ​വ​ത​ക​ളി​ലാ​രോ ആണെ​ന്നു തോ​ന്നു​ക​യേ​യി​ല്ല. അധി​കാ​ര​ദുർ​മോ​ഹം മു​ഴു​ത്ത ഒരു​വ​നാ​യി ‘വിമലൻ’ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ന്നു. അയാളെ പരാ​ജ​യ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ എല്ലാ​ശ​ക്തി​യും സമാ​ഹ​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു് ദേ​വി​യു​ടെ നേ​തൃ​ത്വ​ത്തിൽ. തെ​ക്കൻ തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യം ‘മി​ശ്ര​ദായ’മാ​യി​രു​ന്നു. അതാ​യ​തു് പു​രു​ഷ​ന്റെ സ്വ​ത്തു് സ്വ​ന്തം മാ​തൃ​കു​ടും​ബ​ത്തി​നു പോ​കു​മ്പോ​ഴും വി​ധ​വ​യ്ക്കും മക്കൾ​ക്കും ഒരു​ഭാ​ഗം ലഭി​ച്ചി​രു​ന്നു. “പര​മ്പ​രാ​ഗത കേ​ര​ള​ത്തിൽ മാ​തൃ​ദാ​യ​ക്ര​മം (മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യം) നി​ല​വി​ലി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും സ്വ​ത്ത​വ​കാ​ശം ഇത്ത​രം കു​ത്ത​ക​വ​ത്ക്ക​ര​ണ​ത്തെ പ്ര​തി​രോ​ധി​ക്കു​ക​യും സ്വ​ത്തു​വി​ഭ​ജ​നം അനി​വാ​ര്യ​മാ​ക്കി​ത്തീർ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തി​രി​ക്കാം.”

(ടി. ടി. ശ്രീ​കു​മാർ, ചരി​ത്ര​വും ആധു​നി​ക​ത​യും, തൃശൂർ, 2001, പുറം. 100)

കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ മൂ​ത്ത​മ​കൻ​മാ​ത്രം സ്വ​ന്തം സമു​ദാ​യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു് വി​വാ​ഹം​ക​ഴി​ക്കു​ക​യും ബാ​ക്കി​യു​ള്ള പു​രു​ഷ​ന്മാർ മു​ഴു​വൻ നായർ-​അമ്പലവാസി സ്ത്രീ​ക​ളു​മാ​യി സം​ബ​ന്ധ​ത്തി​ലേർ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന രീ​തി​യിൽ ഒരു പു​രു​ഷ​നു് പല ഭാ​ര്യ​മാ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു് സ്വാ​ഭാ​വി​കം​മാ​ത്രം. പെൺ​കു​ട്ടി​യെ ഏതു​വി​ധേ​ന​യും വി​വാ​ഹം കഴി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണെ​ന്ന നി​യ​മ​വും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നു് കാണേണ്ടതാണു്-​അവിവാഹിതയായ സ്ത്രീ മരി​ച്ചാൽ ശവ​ത്തെ താ​ലി​കെ​ട്ടി​ച്ചു്, ചി​ല​യി​ട​ത്തു് കീ​ഴാ​ള​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ അതി​നാ​യി നി​യോ​ഗി​ച്ചു്, സം​സ്ക്ക​രി​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ്രാ​യ​മേ​റിയ പു​രു​ഷ​നു് നി​ര​വ​ധി ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി​ക​ളെ ഭാ​ര്യ​മാ​രാ​ക്കാൻ കഴി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. സ്ത്രീ​ധ​ന​വും നന്നാ​യി വാ​ങ്ങാ​നാ​വു​മാ​യി​രു​ന്നു. വി​വാ​ഹ​കാ​ര്യ​ത്തിൽ സ്ത്രീ പു​രു​ഷ​നു് പരി​പൂർ​ണ്ണ​മാ​യും കീ​ഴ്പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു.

എന്നാൽ സ്ത്രീ​ക​ളിൽ ചാ​രി​ത്ര്യ​ദോ​ഷം ആരോ​പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടാൽ അവരെ സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു പു​റ​ത്താ​ക്കാ​നു​ള്ള സാ​ദ്ധ്യത അധി​ക​വു​മാ​യി​രു​ന്നു. ‘സ്മാർ​ത്ത​വി​ചാ​രം’ എന്നൊ​രു നീണ്ട പ്ര​ക്രി​യ​യാ​യി​രു​ന്നു ഇതു്. ദോ​ഷ​മാ​രോ​പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട സ്ത്രീ​യെ ‘അഞ്ചാം​പുര’ എന്ന പ്ര​ത്യേക മു​റി​യി​ലാ​ക്കി (സം​ശ​യ​ത്തിൽ കഴ​മ്പു​ണ്ടോ​യെ​ന്നു് അറി​യാൻ ഇല്ല​ത്തെ പണി​ക്കാ​രി​ക​ളെ ചോ​ദ്യം​ചെ​യ്യു​ന്ന ‘ദാ​സീ​വി​ചാ​രം’ എന്ന പരി​പാ​ടി​ക്കു​ശേ​ഷം) അവരെ നീണ്ട ചോ​ദ്യം​ചെ​യ്യ​ലി​നു വി​ധേ​യ​മാ​ക്കി, കു​റ്റ​സ​മ്മ​തം നട​ത്താ​തെ സ്ത്രീ​യെ ഭ്ര​ഷ്ടാ​ക്കാൻ കഴി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു; സ്മാർ​ത്ത​വി​ചാ​രം വലിയ ചെ​ല​വു​ള്ള ചട​ങ്ങാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ അന്തർ​ജ​ന​ത്തെ​ക്കൊ​ണ്ടു് കു​റ്റം സമ്മ​തി​പ്പി​ക്കാൻ കടു​ത്ത പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങൾ​വ​രെ പല​യി​ട​ത്തും നട​ത്തി​യി​രു​ന്ന​ത്രെ. കു​റ്റം സമ്മ​തി​ച്ചാൽ അവളും അവൾ പേരു വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രായ കൂ​ട്ടാ​ളി​ക​ളും സമു​ദാ​യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു് ബഹി​ഷ്ക്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടും. ദോ​ഷാ​രോ​പി​ത​പു​രു​ഷ​ന്മാർ​ക്കു് തങ്ങ​ളു​ടെ സാ​ധു​ത്വം തെ​ളി​യി​ക്കാൻ പല മാർഗ്ഗങ്ങളുമുണ്ടായിരുന്നു-​പക്ഷേ, പു​റ​ത്തായ അന്തർ​ജ​ന​ത്തി​നു് നി​ര​പ​രാ​ധി​ത്വം തെ​ളി​യി​ക്കാൻ ഒരു വഴി​യും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

രാ​പ്പ​ക​ലു​ള്ള വീ​ട്ടു​വേല അന്തർ​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​യാ​ഥാർ​ത്ഥ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇല്ല​ങ്ങ​ളിൽ വലിയ സദ്യ​യും മറ്റും നട​ത്താൻ അന്തർ​ജ​ന​ങ്ങൾ പണി​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ തു​ട​ക്ക​ത്തിൽ ചില ലേഖകർ വി​വ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. 1927-ലെ നമ്പൂ​തി​രി സ്ത്രീ​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ക്ക​മ്മി​ഷ​നു മു​മ്പാ​കെ (നമ്പൂ​തി​രി​മാ​രു​ടെ സമു​ദാ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​മായ യോ​ഗ​ക്ഷേ​മ​സ​ഭ​യാ​ണു് ഈ കമ്മി​ഷൻ സ്ഥാ​പി​ച്ച​തു്) തെ​ളി​വു നൽ​കി​ക്കൊ​ണ്ടു് നമ്പൂ​തി​രി​പ്പെൺ​കു​ട്ടി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു് മാ​ട​മ്പു് നാ​രാ​യ​ണൻ നമ്പൂ​തി​രി പറ​ഞ്ഞ​തി​ങ്ങ​നെ​യാ​ണു്:

…അധി​ക​കാ​ലം പഠി​ക്കു​വാൻ അവർ​ക്കു (അന്തർ​ജ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു്) സമ​യ​മി​ല്ല. എട്ടു​വ​യ​സ്സിൽ അടു​ക്ക​ള​പ്പ​ണി​യാ​രം​ഭി​ക്കു​ന്നു! അടു​ക്കള മെ​ഴു​കുക, പാ​ത്രം​തേ​ക്കുക, എച്ചി​ലെ​ടു​ക്കുക മു​ത​ലാ​യ​തെ​ല്ലാം അവ​രു​ടെ ജോ​ലി​ത​ന്നെ. ഇതി​ന്നു പുറമെ അവ​രു​ടെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രെ ‘serve’ ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തും ഇവ​രു​ടെ മു​റ​ത​ന്നെ. ഇങ്ങ​നെ ഒന്നു​ര​ണ്ടു​കൊ​ല്ലം കഴി​യു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും അതാ വേറെ ജോ​ലി​യും​കൂ​ടി അവ​രു​ടെ തലയിൽ വച്ചു​കെ​ട്ടു​ന്നു. അതു മറ്റൊ​ന്നു​മ​ല്ല; അന്തർ​ജ​ന​ഭാ​ഷ​യിൽ ‘നേ​ദി​ക്കുക’. രാ​വി​ലെ മുതൽ 10 മണി​വ​രെ ‘നേ​ദി​ക്ക​ലും’ ‘നമ​സ്ക്കാ​ര​വും’ തന്നെ. കി​ഴ​ക്കോ​ട്ടു്, തെ​ക്കോ​ട്ടു്, എന്തി​നേ​റെ എല്ലാ കോ​ണി​ലേ​ക്കും ഗു​രു​വാ​യൂ​ര​പ്പ​നും കാവിൽ ശാ​സ്താ​വി​നും വൈ​ക്ക​ത്ത​പ്പ​നും കോവിൽ അയ്യ​പ്പ​നും എന്നു​വേ​ണ്ട അവർ​ക്കും ഇവർ​ക്കും നേ​ദി​ക്കൽ​ത​ന്നെ. ഇതെ​ല്ലാം ആജീ​വ​നാ​ന്തം വേ​ണ്ട​തു​മാ​ണു്… പി​ന്നെ പകലെ ഉച്ച​യ്ക്കു​മേൽ രണ്ടു​നാ​ഴി​ക​യു​ള്ള​തു പു​രാ​ണ​പാ​രാ​യ​ണ​ത്തി​നും ‘ചര​ടു​പി​ടി​ച്ചു ജപി​ക്കു​ന്ന’തിനും ആയി.

(നമ്പൂ​തി​രി സ്ത്രീ​വി​ദ്യാ​ഭ്യാസ കമ്മി​ഷൻ റി​പ്പോർ​ട്ട്, 1928, പുറം 65-66)

എന്താ​ണി​തി​ന്റെ അർ​ത്ഥം? സമു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ മർ​ദ്ദ​ന​വും ചൂ​ഷ​ണ​വു​മേ​റ്റ് തീർ​ത്തും നി​ഷ്ക്രി​യ​രാ​യി​ത്തീർ​ന്ന ഒരു വി​ഭാ​ഗ​മാ​യി​രു​ന്നു അന്തർ​ജ​ന​ങ്ങൾ എന്നാ​ണോ? നമ്പൂ​തി​രി​സ​മു​ദായ പരി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​ക്ക​ളാ​യി 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ ഉയർ​ന്നു​വ​ന്ന പല​രു​ടെ​യും രച​ന​ക​ളിൽ​നി​ന്നു് ആ തോ​ന്നൽ ഉള​വാ​യേ​ക്കാം. ‘തട്ടിൽ​പു​റ​ത്തു് വെ​യി​ലു​കാ​ണാ​തെ കി​ട​ക്കു​ന്ന ക്ലാ​വു​പി​ടി​ച്ച ഓട്ടു​പാ​ത്ര​ങ്ങൾ’ പോ​ലെ​യാ​ണു് അന്തർ​ജ​ന​ങ്ങൾ എന്നു് പ്ര​സി​ദ്ധ​നായ ഒരു സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്കർ​ത്താ​വു് പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്. പക്ഷേ, 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആദ്യ​വർ​ഷ​ങ്ങ​ളി​ലെ പത്ര​മാ​സി​ക​കൾ പരി​ശോ​ധി​ക്കു​മ്പോൾ അത്ത​ര​മൊ​രു ചി​ത്ര​മ​ല്ല കി​ട്ടു​ന്ന​തു്. കടു​ത്ത നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളി​ലാ​ണെ​ങ്കി​ലും ഇല്ല​ങ്ങ​ളി​ലെ സ്ത്രീ​കൾ ഈ നി​യ​മ​ങ്ങ​ളെ പരോ​ക്ഷ​മായ രീ​തി​യിൽ ചെ​റു​ത്ത സം​ഭ​വ​ങ്ങൾ പത്ര​വാർ​ത്ത​യാ​യി​രു​ന്നു. ക്രൂ​ര​നായ ഭർ​ത്താ​വി​നു കൊ​ടു​ത്ത വി​ഷം​ചേർ​ത്ത പാൽ മകൾ എടു​ത്തു കു​ടി​ച്ച​തി​നെ​ത്തു​ടർ​ന്നു് കു​റ്റ​മേ​റ്റു​പ​റ​ഞ്ഞ അന്തർ​ജ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും ഉത്സ​വ​ങ്ങ​ളും കാ​ണാ​നാ​യി വേ​ഷ​പ്ര​ച്ഛ​ന്ന​രാ​യി വീ​ട്ടിൽ​നി​ന്നു് രാ​ത്രി പു​റ​ത്തു​ക​ട​ക്കു​ന്ന അന്തർ​ജ​ന​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചും മറ്റും വാർ​ത്ത​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. തങ്ങ​ളെ ബന്ധി​ച്ച നി​യ​മ​ങ്ങ​ളോ​ടു് പൂർ​ണ്ണ​വി​ധേ​യ​ത്വം ഇക്കൂ​ട്ടർ​ക്കി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​തി​നു് തെ​ളി​വാ​ണി​തു്. ഇല്ല​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളിൽ പ്രാ​യ​ക്കൂ​ടു​ത​ലി​നു് കൽ​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന പ്രാ​ധാ​ന്യ​മാ​ണു് മറ്റൊ​രു കാ​ര്യം. സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് ഔദ്യോ​ഗി​ക​മായ അധി​കാ​രം കു​റ​വാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും മു​തിർ​ന്ന സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് ‘അനൗ​പ​ചാ​രി​ക​മായ അധി​കാ​രം’ പല​പ്പോ​ഴും സ്വ​ന്ത​മാ​യി​രു​ന്നു. വി. ടി. ഭട്ട​തി​രി​പ്പാ​ടി​ന്റെ ആത്മ​ക​ഥ​യിൽ ഇതു ധാ​രാ​ളം പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​കു​ന്നു​ണ്ടു്. അടു​ക്ക​ള​യിൽ​നി​ന്നു് അര​ങ്ങ​ത്തേ​ക്കു് എന്ന തന്റെ നാടകം വി. ടി. യുടെ ഇല്ല​ത്തു് അവ​ത​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ യാ​ഥാ​സ്ഥി​തി​ക​നായ ജ്യേ​ഷ്ഠൻ എതിർ​ത്ത​പ്പോൾ രക്ഷ​യ്ക്കെ​ത്തി​യ​തു് വൃ​ദ്ധ​യും വി​ധ​വ​യു​മാ​യി​രു​ന്ന ഒരു അച്ഛൻ​പെ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്ന​ത്രെ. വി​വാ​ഹ​നി​ല​യും സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് ‘അനൗ​പ​ചാ​രിക അധി​കാ​രം’ നൽകി-​വിധവയും ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി​യു​മായ ഒരു സ്ത്രീ​യു​ടെ നില ദയ​നീ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ, ഭർ​ത്തൃ​മ​തി​യും ആൺ​മ​ക്ക​ളു​ള്ള​വ​ളു​മായ ഒരു അന്തർ​ജ​ന​ത്തി​ന്റെ നില ഭേ​ദ​മാ​കാ​നി​ട​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ‘അനൗ​പ​ചാ​രിക അം​ഗീ​കാര’ത്തെ കണ​ക്ക​റ്റു പു​ക​ഴ്ത്തു​ന്ന​തിൽ കാര്യമില്ല-​കാരണം അതു് തീർ​ത്തും ഉറ​പ്പി​ല്ലാ​ത്ത ഒന്നാ​യി​രു​ന്നു. എത്ര പ്ര​താ​പി​യായ മൂത്ത അന്തർ​ജ​ന​ത്തി​ന്റെ​യും ‘അനൗ​പ​ചാ​രി​ക​സ്വാ​ധീ​നം’ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി​യും സു​ന്ദ​രി​യും മി​ടു​ക്കി​യു​മായ ഒരു സപ​ത്നി​യു​ണ്ടാ​യാൽ ഇള​കു​ന്ന ഒന്നു​മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു​പോ​ലെ വി​ധ​വ​യാ​യാൽ, ആൺ​മ​ക്കൾ മരി​ച്ചാൽ, കു​ടും​ബ​ത്തിൽ അവ​രു​ടെ സ്വാ​ധീ​നം ഇല്ലാ​താ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

സ്ത്രീ​പു​രു​ഷ​ന്മാർ ചേർ​ന്നു​ള്ള വി​നോ​ദ​ങ്ങൾ

സ്ത്രീ​ക​ളും പു​രു​ഷ​ന്മാ​രും ചേർ​ന്നു​ള്ള നൃ​ത്തം, ഗാനം, വി​നോ​ദം മു​ത​ലാ​യവ ഇന്നു് കേ​ര​ള​ത്തിൽ വി​ര​ള​മാ​ണു്. (നാ​ട​കം​പോ​ലു​ള്ള കലാ​രൂ​പ​ങ്ങ​ളു​ടെ കാ​ര്യ​മ​ല്ല പറ​യു​ന്ന​തു്) എന്നാൽ മു​മ്പു് അത്ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള പല വി​നോ​ദ​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഓണ​ക്കാ​ല​ത്തെ പല കളി​ക​ളി​ലും ആണു​ങ്ങ​ളും പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളും ഒത്തു​ചേർ​ന്നി​രു​ന്നു. മദ്ധ്യ​തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ ഓണ​ക്കാ​ല​ത്തു് അര​ങ്ങേ​റി​യി​രു​ന്ന ‘ഓണ​ത്തു​ള്ള’ലിൽ സ്ത്രീ​ക​ളും പു​രു​ഷ​ന്മാ​രും ഒരു​മി​ച്ചു് ആടു​ക​യും പാ​ടു​ക​യും ചെ​യ്തി​രു​ന്നു. കു​രു​ത്തോ​ല​കൊ​ണ്ടു് കി​രീ​ട​മ​ണി​ഞ്ഞു് സ്ത്രീ​ക​ളും തു​ടി​കൊ​ട്ടി​പ്പാ​ടി; പു​രു​ഷ​ന്മാ​രും ഇതിൽ കൂ​ടി​യി​രു​ന്നു. തു​മ്പി​തു​ള്ളാ​നും ആൺ​കു​ട്ടി​ക​ളും പെൺ​കു​ട്ടി​ക​ളും ഒത്തു​ചേർ​ന്നി​രു​ന്നു. ആല​പ്പു​ഴ​ഭാ​ഗ​ത്തു് ‘ആടു​ക​ളി’ എന്നൊ​രു വി​നോ​ദ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത്രേ! പര​സ്പ​രം ‘നോട്ട’മിട്ട ആൺ​കു​ട്ടി​കൾ​ക്കും പെൺ​കു​ട്ടി​കൾ​ക്കും പറ്റിയ അവ​സ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു ഇതെ​ന്നു് പഴ​മ​ക്കാർ പറ​യു​ന്നു​ണ്ടു്. ജാ​തി​യു​ടെ അതിർ​വ​ര​മ്പു​ക​ളെ പക്ഷേ, ഇവ അധി​ക​മൊ​ന്നും മറി​ക​ട​ന്നി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും.

ഇതു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, അന്തർ​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒതു​ങ്ങി​ക്കൂ​ടിയ ജീ​വി​ത​ശൈ​ലി​ത​ന്നെ പലതരം പ്ര​തി​രോ​ധ​ങ്ങൾ​ക്കു് അവ​സ​ര​മൊ​രു​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ​കൂ​ടെ​യ​ല്ലാ​തെ വേ​ല​ക്കാർ​ക്കൊ​പ്പ​മു​ള്ള സഞ്ചാ​രം, അങ്ങേ​യ​റ്റം സ്വ​കാ​ര്യ​മായ അന്തഃ​പു​ര​ങ്ങൾ, ഇതൊ​ക്കെ പലതരം രഹ​സ്യ​ബ​ന്ധ​ങ്ങൾ​ക്കു് ഇട​വ​രു​ത്തു​മെ​ന്നും നമ്പൂ​തി​രി​പു​രു​ഷ​ന്മാർ ജാ​ഗ​രൂ​ക​രാ​ക​ണ​മെ​ന്നും 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആദ്യ​വർ​ഷ​ങ്ങ​ളിൽ മലയാള മനോരമ മു​ന്ന​റി​യി​പ്പു നൽകി. സം​ബ​ന്ധ​ത്തി​നും​മ​റ്റു​മാ​യി നാ​യർ​വീ​ടു​ക​ളി​ലേ​ക്കു് പു​രു​ഷ​ന്മാർ പു​റ​പ്പെ​ട്ടു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ വീ​ടു​മു​ഴു​വൻ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ​യും വേ​ല​ക്കാ​രു​ടെ​യും കൈ​യി​ലാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നും അവർ കൂ​ട്ടു​ചേർ​ന്നു് സദാ​ചാ​ര​വി​രു​ദ്ധ പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളി​ലേർ​പ്പെ​ടു​മെ​ന്നു​മാ​യി​രു​ന്നു പത്ര​ത്തി​ന്റെ ഭയം. നാ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ​യും വീ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ​യും കണ്ണു​വെ​ട്ടി​ച്ചു് കാ​മു​ക​നെ അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ ഒളി​പ്പി​ച്ചു പാർ​പ്പി​ച്ച അന്തർ​ജ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള കഥയും അന്നു പത്ര​വാർ​ത്ത​യാ​യി​രു​ന്നു. ചു​രു​ക്കി​പ്പ​റ​ഞ്ഞാൽ വളരെ കടു​ത്ത ബന്ധ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളി​ലും ഈ സ്ത്രീ​കൾ സക്രി​യർ​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു.

നായർ-​അമ്പലവാസി സ്ത്രീ​കൾ പര​മ്പ​രാ​ഗ​ത​വ്യ​വ​സ്ഥ​യിൽ ‘അതി​സ്വ​ത​ന്ത്ര​രാ’യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന ധാ​രാ​ളം പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു്. ബ്രി​ട്ടി​ഷ് പൂർ​വ്വ​കാ​ല​ത്തെ പല രേ​ഖ​ക​ളും ഇതിനെ പി​ന്താ​ങ്ങു​ന്നു​മു​ണ്ടു്. പല വസ്തു​ത​ക​ളും നമു​ക്കു് പരി​ചി​ത​ങ്ങ​ളു​മാ​ണു്.

നാ​യർ​സ്ത്രീ​ക്കു് ഭർ​ത്താ​വി​നെ വേ​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നി​യാൽ പാ​യ​ചു​രു​ട്ടി പു​റ​ത്തു​വ​യ്ക്ക​ണ്ട​കാ​ര്യ​മേ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ​വെ​ന്നും മറ്റു​മു​ള്ള വി​വ​ര​ണ​ങ്ങൾ എല്ലാ​വർ​ക്കും അറി​യാം. അതു​പോ​ലെ മിക്ക കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളി​ലും പ്ര​താ​പി​ക​ളായ വല്യ​മ്മ​മാ​രെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള പഴ​ങ്ക​ഥ​ക​ളു​ണ്ടു്. ഒറ്റ​യ്ക്കു കു​ടും​ബ​ത്തെ കട​ത്തിൽ​നി​ന്നു രക്ഷ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​വർ, രാ​ത്രി​കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ വി​ള​കൾ​ക്കു കാ​വൽ​നി​ന്ന​വർ, കി​ണ​റ്റി​ലി​റ​ങ്ങി വീ​ണു​പോയ തൊ​ട്ടി​യെ​ടു​ത്ത​വർ, തെ​ങ്ങിൽ​ക്ക​യ​റി തേങ്ങയിട്ടവർ-​ഇങ്ങനെയൊക്കെ. നാ​യർ​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് സഞ്ചാ​ര​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​വും അന്യ​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രോ​ടു് സം​സാ​രി​ക്കാ​നു​ള്ള സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​വും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​താ​യി പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. ഇതി​ലൊ​ക്കെ വലി​യൊ​ര​ള​വു​വ​രെ സത്യ​വു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നാ​ണു് രേ​ഖ​ക​ളു​ടെ സൂ​ക്ഷ്മ​വാ​യ​ന​യിൽ​നി​ന്നു് വ്യ​ക്ത​മാ​കു​ന്ന​തു്. പക്ഷേ, അന്തർ​ജ​ന​ങ്ങൾ ‘മൂ​ക​രും നി​സ്സ​ഹാ​യ​ക​ളു’മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന സാ​മാ​ന്യ​ധാ​ര​ണ​പോ​ലെ​ത്ത​ന്നെ അതി​ശ​യോ​ക്തി​പ​ര​മ​ല്ലേ നായർ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ‘സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ’മെ​ന്നും ആലോ​ചി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടു്. ഒന്നാ​മ​തു്, ജാ​തി​യു​ടെ ഉച്ച​നീ​ച​ത്വ​ശ്ര​ണി​ക്കു കീ​ഴ്പ്പെ​ട്ട സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​മേ അവർക്കുണ്ടായിരുന്നുള്ളു-​ജാതിക്കു താ​ഴെ​യു​ള്ള​വ​രു​മാ​യി സം​സർ​ഗ്ഗ​മു​ണ്ടാ​യാൽ നാ​യർ​സ്ത്രീ ജാ​തി​ക്കു പു​റ​ത്താ​യി​രു​ന്നു. മദ്ധ്യ​കാ​ല​ത്തു് കേ​ര​ള​ത്തിൽ നി​ല​വി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ‘പു​ല​പ്പേ​ടി’, ‘മണ്ണാ​പ്പേ​ടി’ തു​ട​ങ്ങിയ ആചാ​ര​ങ്ങൾ നാ​യർ​സ്ത്രീ​യു​ടെ ‘സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ’ത്തെ പരി​മി​ത​പ്പെ​ടു​ത്താൻ വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള​വ​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് ചിലർ വാ​ദി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

അമ്പലവാസിസ്ത്രീകൾ-​കെ പി പത്മ​നാഭ മേനോൻ-​വാള ്യം 3, (1929), 1984

എന്താ​യാ​ലും 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ അവ​സാ​ന​കാ​ല​ത്തും 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ലും നാ​യർ​കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളി​ലെ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ‘സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം’ പല​പ്പോ​ഴും ‘കു​ടുംബ ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ഭാ​രി​ച്ച ചുമതല’ ആയി മാ​റി​യോ എന്നു സം​ശ​യി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇള​മു​റ​ക്കാർ​ക്കു് ആധു​നി​ക​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം നേ​ടി​ക്കൊ​ടു​ക്കാ​നു​ള്ള തത്ര​പ്പാ​ടിൽ കു​ടും​ബ​ങ്ങൾ പലതും ക്ഷ​യി​ച്ചു. (അതാ​യ​തു് കു​ടും​ബ​സ്വ​ത്തു​ക്കൾ വി​റ്റും പണ​യം​വ​ച്ചും മറ്റു​മാ​ണു് ഇള​മു​റ​ക്കാ​രു​ടെ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​നു​ള്ള പണം കാ​ര​ണ​വ​ന്മാർ കണ്ടെ​ത്തി​യ​തു്.) സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ​യും കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ​യും സാ​മ്പ​ത്തി​ക​സു​ര​ക്ഷ​യെ ഇതെ​ങ്ങ​നെ ബാ​ധി​ച്ചു​വെ​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് അക്കാ​ല​ത്തും പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തും രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട സാ​ഹി​ത്യ​വും ആത്മ​ക​ഥ​ക​ളും ധാ​രാ​ളം പറ​യു​ന്നു​ണ്ടു്. കാ​ര​ണ​വ​രു​ടെ അധി​കാ​ര​ങ്ങ​ളെ അര​ക്കി​ട്ടു​റ​പ്പി​ക്കു​ന്ന നി​യ​മ​ങ്ങൾ ശക്ത​മാ​യ​തു് സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ പര​മ്പ​രാ​ഗത അധി​കാ​ര​ങ്ങ​ളെ ബാ​ധി​ച്ചി​രു​ന്നു. കഴി​വി​ല്ലാ​ത്ത കാ​ര​ണ​വ​ന്മാ​രു​ടെ ഭര​ണ​ത്തിൻ​കീ​ഴിൽ പട്ടി​ണി​യെ സമീ​പി​ച്ച പല കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളി​ലും കഠി​ന​മായ അദ്ധ്വാ​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ കു​ടും​ബം പു​ലർ​ത്തിയ സ്ത്രീ​ക​ളെ പല ആത്മ​ക​ഥ​ക​ളും ഓർ​മ്മി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. പ്ര​ശ​സ്ത സാ​ഹി​ത്യ​കാ​രൻ പി. കേ​ശ​വ​ദേ​വു് എതിർ​പ്പു് എന്ന തന്റെ ആത്മ​ക​ഥ​യിൽ 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആദ്യ​ദ​ശ​ക​ങ്ങ​ളിൽ കൊ​ച്ചി​പ്ര​ദേ​ശ​ത്തു സ്ഥി​തി​ചെ​യ്തി​രു​ന്ന കൂ​ട്ടു​കു​ടും​ബ​ത്തിൽ തന്റെ അമ്മ​യു​ടെ ദൈ​നം​ദി​ന​ജീ​വി​ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഇങ്ങ​നെ പറ​യു​ന്നു:

നെ​ല്ലു​പു​ഴു​ങ്ങുക, കു​ത്തുക, വയ്ക്കുക, വി​ള​മ്പുക, കൃ​ഷി​ചെ​യ്യുക മു​ത​ലാ​യി നൂറു ജോ​ലി​കൾ​ക്കി​ട​യി​ലാ​ണു് കാർ​ത്ത്യാ​യ​നി​യ​മ്മ പശു​ക്ക​ളെ ശു​ശ്രൂ​ഷി​ക്കു​ന്ന​തു്. പു​ല്ലു​ള്ള സ്ഥ​ല​ങ്ങൾ കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു് പശു​ക്ക​ളെ അവി​ടെ​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യി കെ​ട്ടുക, ഇട​യ്ക്കി​ടെ അഴി​ച്ചു മാ​റ്റി​ക്കെ​ട്ടുക, കറ​ക്കുക, പാ​ലു​കാ​ച്ചുക, തൈരു കല​ക്കുക, വാ​ങ്ങാൻ വരു​ന്ന​വർ​ക്കൊ​ക്കെ യഥാ​കാ​ലം കൊ​ടു​ക്കുക, അതെ​ല്ലാം കാർ​ത്ത്യാ​യ​നി​യ​മ്മ​ത​ന്നെ ചെ​യ്യ​ണം…

…കാർ​ത്ത്യാ​യ​നി​യ​മ്മ രാ​വും​പ​ക​ലും പണി​യെ​ടു​ക്കും… പറ​മ്പി​ലെ​ല്ലാം അവർ​ത​ന്നെ കൃ​ഷി​ചെ​യ്യും. കാ​ച്ചി​ലും കി​ഴ​ങ്ങും വഴു​ത​ന​യും പട​വ​ല​വും മറ്റും. അവർ​ത​ന്നെ കി​ള​യ്ക്കും; അവർ​ത​ന്നെ നടും; അവർ​ത​ന്നെ വള​മി​ടും; അവർ​ത​ന്നെ വെ​ള്ളം കോരും. എല്ലാം പറി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു വേ​വി​ച്ചാൽ എല്ലാ​വർ​ക്കു​മാ​യി പങ്കി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കും… ഉണ​ങ്ങി​വീ​ഴു​ന്ന ഓല​യെ​ല്ലാം കാർ​ത്ത്യാ​യ​നി​യ​മ്മ വെ​ള്ള​ത്തി​ലി​ട്ടു് മെ​ട​ഞ്ഞു വിൽ​ക്കും. പു​ളി​യും പി​ന്ന​യ്ക്കാ​യും പറി​ച്ചു​വി​റ്റു് കാ​ശാ​ക്കും… കാ​ര​ണ​വർ ചെ​ല​വി​നു തരു​ന്ന​തി​നു​പു​റ​മേ അരി​വാ​ങ്ങാൻ​വേ​ണ്ടി​യാ​ണു് അവർ അതെ​ല്ലാം വിൽ​ക്കു​ന്ന​തു്…

പഴ​യ​തിൽ​നി​ന്നു പു​തി​യ​തി​ലേ​ക്കു​ള്ള മാ​റ്റ​ത്തി​നി​ട​യിൽ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ വീ​ട്ട​ദ്ധ്വാ​നം വള​രെ​യ​ധി​കം വർ​ദ്ധി​ക്കു​ക​യു​മു​ണ്ടാ​യി. വി​ദ്യാ​ല​യ​ങ്ങൾ, സർ​ക്കാർ ഓഫീ​സു​കൾ, കോ​ട​തി​കൾ മു​ത​ലായ സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു് ജോ​ലി​ക്കും പഠി​പ്പി​നും മറ്റു​മാ​യി പു​രു​ഷ​ന്മാർ പോ​യി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ അവ​രു​ടെ ആഹാ​ര​രീ​തി, വസ്ത്ര​ധാ​ര​ണം മു​ത​ലാ​യ​വ​യി​ലും മാ​റ്റം വന്നു. ചോ​റു​പൊ​തി കൊ​ണ്ടു​പോ​വുക, അല​ക്കി​ത്തേ​ച്ച വസ്ത്രം ധരി​ക്കുക മു​ത​ലായ ആവ​ശ്യ​ങ്ങൾ കൂ​ടു​ത​ലാ​യി പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു​തു​ട​ങ്ങി​യ​തോ​ടെ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ അടു​ക്ക​ള​പ്പ​ണി​യെ​യും മറ്റു വീ​ട്ടു​ജോ​ലി​ക​ളെ​യും കൂ​ടു​തൽ ചി​ട്ട​പ്പെ​ടു​ത്തേ​ണ്ട​താ​യി വന്നു. പ്ര​ശ​സ്ത സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നായ തകഴി ശി​വ​ശ​ങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള തന്റെ ആത്മ​ക​ഥ​യിൽ (എന്റെ ബാ​ല്യ​കാ​ല​കഥ, തൃശൂർ, 1967) തന്റെ തറ​വാ​ട്ടി​ലെ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് ‘സൺ​ലൈ​റ്റ്’ സോ​പ്പ് വി​പ​ണി​യി​ലെ​ത്തി​യ​തോ​ടെ അതി​നോ​ടു​ണ്ടായ താ​ല്പ​ര്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഓർ​മ്മി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. അതു വരും​മു​മ്പു് മു​ണ്ടു് അല​ക്കി വെ​ളു​പ്പി​ക്കുക എന്ന ജോലി വളരെ ശ്ര​മ​ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ സോ​പ്പു​വ​ന്ന​തോ​ടെ ആ പണി എളു​പ്പ​മാ​യി; അതു വാ​ങ്ങ​ണ​മെ​ന്നു് സ്ത്രീ​കൾ നിർ​ബ്ബ​ന്ധം പി​ടി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ മടി​യ​ല്ല വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ ഈ നിർ​ബ​ന്ധ​ത്തിൽ​നി​ന്നു വാ​യി​ക്കേ​ണ്ട​തു്. ഇരു​പ​താം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആരം​ഭ​ദ​ശ​ക​ങ്ങ​ളിൽ (തക​ഴി​യു​ടെ ബാ​ല്യ​കാ​ല​ത്തു്) പു​രു​ഷ​ന്മാർ പു​റ​ത്തു​പോ​കു​മ്പോൾ സ്വീ​ക​രി​ച്ച വസ്ത്ര​ധാ​ര​ണ​രീ​തി വളരെ മാ​റി​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് നാം ഓർ​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടു്. പു​റ​ത്തു​പോ​കു​മ്പോൾ അവർ പാ​ലി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന ശു​ചി​ത്വ മാ​ന​ദ​ണ്ഡ​ങ്ങ​ളും വേ​റെ​യാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ജോ​ലി​ഭാ​ര​മേ​റി​യ​പ്പോൾ അതി​നോ​ടു പൊ​രു​ത്ത​പ്പെ​ടാ​നു​ള്ള വഴി​യെ​ന്ന നി​ല​യ്ക്കാ​വാം ഒരു​പ​ക്ഷേ, സ്ത്രീ​കൾ സോ​പ്പു വാ​ങ്ങ​ണ​മെ​ന്നു് ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ട​തു്.

kimages/Kulasthree_Chapter02_pic07.png
പി. പി മമ്മ​തു കോയ, 1994

മാ​പ്പി​ള​സ്ത്രീ​കൾ/മു​സ്ലിം സ്ത്രീ​കൾ വെറും ‘അടിമ’കളാ​യി​രു​ന്നോ?

സാ​മ്പ്ര​ദാ​യി​ക​ച​രി​ത്ര​ര​ചന പല​പ്പോ​ഴും പ്ര​ച​രി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ഒരു വാർ​പ്പു​മാ​തൃക (stereotype) യാ​ണി​തു്. എന്നാൽ മു​സ്ലീം സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ചരി​ത്ര​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് നട​ന്നു​വ​രു​ന്ന പുതിയ അന്വേ​ഷ​ണ​ങ്ങൾ ഇതി​ന്റെ അടി​ത്തറ ഇള​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. മുൻ​കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ മു​സ്ലീ​ങ്ങൾ​ക്കു് സു​പ​രി​ചി​ത​മാ​യി​രു​ന്ന അറ​ബി​മ​ല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യിൽ (മലയാള അക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളെ സമാ​ന​മായ അറ​ബി​ലി​പി​ക​ളിൽ എഴു​തു​ന്ന രീതി) എഴു​താ​നും വാ​യി​ക്കാ​നും മു​സ്ലിം സ്ത്രീ​കൾ പഠി​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും, അവർ മതാ​ദ്ധ്യാ​യ​നം നട​ത്തി​യി​രു​ന്നെ​ന്നും ഷം​ഷാ​ദ് ഹുസൈൻ, ബി. എസ്. ഷെറിൻ തു​ട​ങ്ങിയ സ്ത്രീ​ച​രി​ത്ര​ഗ​വേ​ഷ​കർ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. ഷം​ഷാ​ദ് ഹുസൈൻ പറ​യു​ന്നു: ഇങ്ങ​നെ സാ​മ്പ്ര​ദാ​യി​ക​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം നേ​ടു​ക​യും വാ​യി​ക്കു​ക​യും പാ​ടു​ക​യും പഠി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടു് അവൾ (മാ​പ്പി​ള​മു​സ്ലിം സ്ത്രീ) സമു​ദാ​യ​ത്തി​ന​ക​ത്തു് ലഭ്യ​മായ ഇട​ത്തെ പ്ര​യോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്ന​താ​യി കാണാം. മു​ഖ്യ​ധാ​രാ​മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണു് ഇവർ വി​വ​രം​കെ​ട്ട​വ​രാ​യ​തു്. അടു​ക്ക​ള​യിൽ ഒതു​ങ്ങി​ക്ക​ഴി​യു​ന്ന, നിർ​വാ​ഹ​ക​ത്വം ഇല്ലാ​ത്ത, ഇരകൾ ആയി​ത്തീ​രു​ന്ന​തു്. ബീ​വി​മാ​രെ​ന്ന​പേ​രിൽ ദി​വ്യ​ശ​ക്തി​യു​ണ്ടെ​ന്നു് വി​ശ്വ​സി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട സ്ത്രീകളുണ്ടായിരുന്നു-​തിരുവനന്തപുരത്തെ ബീ​മാ​പ​ള്ളി​യും പൊ​ന്നാ​നി​യി​ലെ ഇബ്രാ​ഹി​മാ​ബീ​വി​യു​ടെ പേ​രി​ലു​ള്ള പള്ളി​യും പ്ര​ശ​സ്ത​മാ​ണു് എന്നു് ഷം​ഷാ​ദ് ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ട്ടു​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, സ്ത്രീ​കൾ എഴു​തിയ മാ​പ്പി​ള​പ്പാ​ട്ടു​ക​ളിൽ വളരെ ശക്ത​മായ പി​തൃ​മേ​ധാ​വി​ത്വ​വി​രു​ദ്ധ​നി​ല​പാ​ടും താൻ​പോ​രി​മ​യും ദൃ​ശ്യ​മാ​ണെ​ന്നു് അവർ പറ​യു​ന്നു. പു​ത്തൂർ ആമി​ന​യു​ടെ കത്തു​പാ​ട്ടി​നെ അവർ ഉദാ​ഹ​ര​ണ​മാ​യി പറ​യു​ന്നു: “ഒരു കേ​ഡി​യോ​ടു് ഇട​ഞ്ഞു​നിൽ​ക്കാ​നു​ള്ള ചങ്കൂ​റ്റം മാ​ത്ര​മ​ല്ല ഇതി​ലു​ള്ള​തു് (ആമി​ന​യു​ടെ കത്തു​പാ​ട്ടിൽ) സ്ത്രീ​യു​ടെ സ്വ​ത​ന്ത്ര​മായ തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പു്, പു​രു​ഷ​കേ​ന്ദ്രി​ത​മായ കു​ടും​ബ​ഘ​ട​ന​യോ​ടു​ള്ള വി​മർ​ശ​നം തു​ട​ങ്ങി​യ​വ​യെ​ല്ലാം ഇതിൽ സൂ​ചി​ത​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്” (പുറം 25.) “പു​ത്തൂർ ആമി​ന​യെ​ക്കൂ​ടാ​തെ ബി. ആയി​ശ​ക്കു​ട്ടി, പി. കെ. ഹലീമ, സി. എച്ച്. കു​ഞ്ഞ​യിശ തു​ട​ങ്ങി​യ​വ​രും മാ​പ്പി​ള​പ്പാ​ട്ടു​ര​ച​യി​താ​ക്കൾ എന്ന നി​ല​യിൽ ശക്ത​മായ സാ​ന്നി​ദ്ധ്യം അറി​യി​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​രാ​ണു്.” (ഷം​ഷാ​ദ് ഹുസൈൻ, ന്യൂ​ന​പ​ക്ഷ​ത്തി​നും ലിം​ഗ​പ​ദ​വി​ക്കു​മി​ട​യിൽ, തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം, 2009.)

നാ​യർ​ത​റ​വാ​ടു​ക​ളിൽ മു​തിർ​ന്ന സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് അധി​കാ​ര​വും അം​ഗീ​കാ​ര​വും സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​വും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ, 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ലെ സാ​മ്പ​ത്തി​ക​ക്കു​ഴ​പ്പം (1920-​കളുടെ ഒടു​ക്കം​മു​തൽ) മൂർ​ച്ഛി​ച്ച​തോ​ടെ (പല​പ്പോ​ഴും അതി​നു​മു​മ്പും) അവ​രു​ടെ ഭാ​ര​ങ്ങ​ളും വർ​ദ്ധി​ച്ചു​വെ​ന്നർ​ത്ഥം. കാ​ര​ണ​വ​രോ​ടു​ള്ള വി​ധേ​യ​ത്വം വാ​ക്കി​ലും നോ​ക്കി​ലും പ്ര​വൃ​ത്തി​യി​ലും പാ​ലി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന സ്ത്രീ​കൾ, പക്ഷേ, പര​മ്പ​രാ​ഗ​ത​മായ തങ്ങ​ളു​ടെ അവ​കാ​ശ​ങ്ങൾ നി​ഷേ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന വേ​ള​ക​ളിൽ എല്ലാ​യ്പ്പോ​ഴും നി​ഷ്ക്രി​യ​രാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. കാ​ര​ണ​വർ തറ​വാ​ട്ടി​ലെ​ത്തു​ന്ന ദിവസം പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളാ​രും ഉറ​ക്കെ ചി​രി​ച്ചു​കൂ​ടാ; ഏറ്റ​വും മു​തിർ​ന്ന സ്ത്രീ​പോ​ലും വാ​തിൽ​ക്കൽ മറ​ഞ്ഞു​നി​ന്നേ എന്തെ​ങ്കി​ലും പറ​യാ​വൂ എന്നൊ​ക്കെ​യാ​യി​രു​ന്നു നി​യ​മ​ങ്ങൾ. എന്നാൽ കാ​ര​ണ​വർ നൽ​കു​ന്ന തുക ഒന്നി​നും തി​ക​യാ​തെ​വ​രു​മ്പോൾ കു​ടും​ബാ​വ​ശ്യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി പറ​മ്പിൽ​നി​ന്നെ​ടു​ക്കാൻ സ്ത്രീ​കൾ ഒട്ടും മടി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. കേ​ശ​വ​ദേ​വു് ഇതു് ഓർ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്:

…കാ​ര​ണ​വ​രി​ല്ലാ​ത്ത തക്കം​നോ​ക്കി കാർ​ത്ത്യാ​യ​നി​യ​മ്മ തൈ​ത്തെ​ങ്ങു​ക​ളിൽ ആക്ര​മ​ണം നട​ത്തും. തോ​ട്ടി​യിൽ അരി​വാൾ വച്ചു​കെ​ട്ടി തേ​ങ്ങാ അറു​ത്തി​ടും. അര​യ്ക്കാ​നും വി​റ്റു് ഉപ്പും​മു​ള​കും മറ്റും വാ​ങ്ങാ​നും​വേ​ണ്ടി​യാ​ണു് ഇതു ചെ​യ്യു​ന്ന​തു്… തേ​ങ്ങാ വെ​ട്ടാൻ കണ​ക്ക​ന്മാർ പറ​മ്പിൽ വന്നാ​ലു​ടൻ… അടു​ക്ക​ള​യു​ടെ അടു​ത്തു​ള്ള തെ​ങ്ങു​ക​ളിൽ​നി​ന്നു് തേ​ങ്ങാ വെ​ട്ടി​യി​ടു​മ്പോ​ഴാ​ണു് സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ മോഷണം നട​ക്കു​ന്ന​തു്. സ്ത്രീ​ക​ളു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടു്, കാ​ര​ണ​വർ അങ്ങോ​ട്ടെ​ങ്ങും പോ​വു​ക​യി​ല്ല. തേ​ങ്ങാ​ക്കുല ചി​ത​റി​വീ​ഴു​മ്പോൾ, അടു​ക്ക​ള​യി​ലും ചാ​മ്പ​ലി​ലും എച്ചിൽ​ക്കു​ഴി​യി​ലും വി​റ​കി​ന്റെ ഇട​യി​ലും എല്ലാം രണ്ടും മൂ​ന്നും വീതം എടു​ത്തു തള്ളി​ക്ക​ള​യും…

പരി​ച​യ​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രു​മാ​യി സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നും​മ​റ്റും നാ​യർ​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ​മേൽ വലിയ നി​യ​ന്ത്ര​ണ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന പ്ര​സ്താ​വ​വും കൂ​ടു​തൽ സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യി പരി​ശോ​ധി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണു്. ആഭി​ജാ​ത്യം കൂ​ടു​ത​ലു​ണ്ടെ​ന്നു് കരു​ത​പ്പെ​ട്ട തറ​വാ​ടു​ക​ളി​ലെ സ്ത്രീ​കൾ കൂ​ടു​തൽ നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ത്തി​നു വി​ധേ​യ​രാ​യി​രു​ന്നു; ആഭി​ജാ​ത്യം കു​റ​ഞ്ഞ​വർ​ക്കു് അതു് താ​ര​ത​മ്യേന കു​റ​വും. കു​ടും​ബ​വീ​ടു​കൾ​ക്കു​ള്ളിൽ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രും സ്ത്രീ​ക​ളും തമ്മി​ലു​ള്ള തരം​തി​രി​വു് വ്യ​ക്ത​മാ​യി​രു​ന്നു. നമ്പൂ​തി​രി ഇല്ല​ങ്ങ​ളി​ലെ അവഗണന ഇവിടെ സ്ത്രീ​കൾ സഹി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല, എങ്കി​ലും പു​രു​ഷ​ന്മാ​രും സ്ത്രീ​ക​ളും തറ​വാ​ട്ടു​വീ​ടി​ന്റെ പ്ര​ത്യേ​കം ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണു് തങ്ങി​യി​രു​ന്ന​തു്. കു​ട്ടി​ക​ളെ വളർ​ത്തു​ന്ന കാ​ര്യ​ത്തിൽ സ്ത്രീ​ക​ളും പു​രു​ഷ​ന്മാ​രും ഏക​ദേ​ശം തുല്യ ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വം വഹിച്ചു-​ആൺകുട്ടികൾ ഒരു പ്രാ​യ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം അമ്മാ​വ​ന്മാ​രു​ടെ​യോ അച്ഛ​ന്റെ​യോ ശി​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ലാ​യി. പെൺ​കു​ട്ടി​കൾ അമ്മ-​കുഞ്ഞമ്മ-വല്യമ്മമാരുടെകൂടെയും. ഇല്ല​ങ്ങ​ളി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ ധന​സ്ഥി​തി​യു​ള്ള നാ​യർ​ത​റ​വാ​ടു​ക​ളി​ലും പണി​ക്കാർ​ക്കു് കു​ട്ടി​ക​ളെ വളർ​ത്തു​ന്ന​തിൽ വലിയ പങ്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ്രാ​യം​കു​റ​ഞ്ഞ സ്ത്രീ മിക്ക കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും പ്രാ​യം​കൂ​ടിയ സ്ത്രീ​ക്കു് വി​ധേ​യ​യാ​യി​രു​ന്നു.

‘പു​ല​പ്പേ​ടി’

കേരളം സന്ദർ​ശി​ച്ച മദ്ധ്യ​കാ​ല​സ​ഞ്ചാ​രി​കൾ​മു​തൽ പലരും വർ​ണ്ണി​ച്ച ആചാ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു ‘പു​ല​പ്പേ​ടി’. വർ​ഷ​ത്തിൽ ഒരു പ്രത്യേകസമയത്തു്-​ചിലയിടത്തു് കർക്കടകമാസത്തിൽ-​സൂര്യാസ്തമയത്തിനുശേഷം വീ​ട്ടി​നു​പു​റ​ത്തു​വ​ച്ചു് ഏതെ​ങ്കി​ലും ഉന്ന​ത​ജാ​തി​ക്കാ​രി​യായ സ്ത്രീ​യെ പുലയർ സ്പർ​ശി​ക്കാ​നി​ട​വ​ന്നാ​ലോ പുലയർ എറി​ഞ്ഞ കല്ലു് അവ​രു​ടെ ദേ​ഹ​ത്തു​കൊ​ണ്ടാ​ലോ അവർ ജാ​തി​യിൽ​നി​ന്നു് പു​റ​ത്താ​വു​ക​യും പു​ല​യ​ജാ​തി​ക്കാ​രു​ടെ സ്വ​ന്ത​മാ​വു​ക​യും ചെ​യ്തി​രു​ന്ന​ത്രെ. ഈ സമ​യ​ത്തു് പു​ല​യ​ജാ​തി​ക്കാർ ഒളി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു് നാ​യർ​സ്ത്രീ​ക​ളെ സ്പർ​ശി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്ന​ത്രെ. അങ്ങ​നെ സ്പർ​ശി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടാൽ ആ സ്ത്രീ ഉടനടി ഏതെ​ങ്കി​ലും പു​ല​ക്കു​ടി​യിൽ അഭ​യം​പ്രാ​പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്ന​ത്രെ. സ്വ​ന്തം കു​ടും​ബ​ക്കാ​രു​ടെ കൊ​ല​ക്ക​ത്തി​യിൽ​നി​ന്നു് രക്ഷ​പ്പെ​ടാൻ! ഒറ്റ​യ്ക്കു താ​മ​സി​ക്കാ​നും മറ്റും തയ്യാ​റാ​യി​രു​ന്ന നാ​യർ​സ്ത്രീ​ക​ളെ മെ​രു​ക്കാ​നു​ള്ള ഒരു സമ്പ്ര​ദാ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു ഇതെ​ന്നു് ചിലർ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. 1696-ൽ തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ കേ​ര​ള​വർ​മ്മ പു​ല​പ്പേ​ടി നി​രോ​ധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് കല്പന പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. പു​ല​പ്പേ​ടി നി​രോ​ധി​ച്ച​തി​നെ​തി​രെ ഒരു പു​ല​യ​ക​ലാ​പം നട​ന്നു​വെ​ന്നും അതു് അടി​ച്ച​മർ​ത്ത​പ്പെ​ട്ടു​വെ​ന്നും വി​വ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്, ‘വലി​യ​കേ​ശി​ക്കഥ’ എന്ന തെ​ക്കൻ​പാ​ട്ടിൽ.

പൊ​യ്ക​യിൽ അപ്പ​ച്ചൻ

ഇരു​പ​താം​നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ കീ​ഴാ​ള​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ രോ​ദ​ന​ത്തെ​യും രോ​ഷ​ത്തെ​യും ഗാ​ന​മാ​യും കവി​ത​യാ​യും പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ അവ​ത​രി​പ്പി​ച്ച കീ​ഴാ​ള​നേ​താ​വും ഗു​രു​വു​മാ​യി​രു​ന്നു പൊ​യ്ക​യിൽ അപ്പ​ച്ചൻ. പൊ​യ്ക​യിൽ യോ​ഹ​ന്നാൻ, ശ്രീ കുമാര ഗു​രു​ദേ​വൻ എന്നീ പേ​രു​ക​ളിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ജന​ങ്ങൾ ഇന്നും ആരാ​ധി​ക്കു​ന്നു. തി​രു​വ​ല്ല​യ്ക്ക​ടു​ത്തു​ള്ള ഇര​വി​പേ​രൂ​രിൽ 1879-ൽ പൊ​യ്ക​യിൽ​വീ​ട്ടിൽ കു​ഞ്ഞു​ളേ​ച്ചി​യു​ടെ​യും മല്ല​പ്പ​ള്ളി പു​തു​പ​റ​മ്പിൽ കണ്ട​ന്റെ​യും മക​നാ​യി അദ്ദേ​ഹം ജനി​ച്ചു. സ്ഥ​ല​ത്തെ പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട ഒരു സു​റി​യാ​നി ക്രി​സ്ത്യാ​നി​ക്കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ അടി​യാ​ള​രാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മാ​താ​പി​താ​ക്കൾ. കീ​ഴാ​ള​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ കയ്പു​മു​ഴു​വൻ കു​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു ബാ​ല്യ​കാ​ലം. സു​വി​ശേ​ഷ​പ്ര​ച​ര​ണ​ത്തി​ലൂ​ടെ മത​പ​രി​വർ​ത്ത​നം നട​ത്താൻ ഇം​ഗ്ല​ണ്ടിൽ​നി​ന്നു് പത്തൊ​മ്പ​താം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ കേ​ര​ള​ത്തി​ലേ​ക്കു വന്ന സി. എം. എസ്. മി​ഷ​ണ​റി​മാ​രു​ടെ സ്വാ​ധീ​നം അവി​ട​ങ്ങ​ളിൽ ശക്ത​മാ​യി​രു​ന്നു. അങ്ങ​നെ ബാ​ല്യ​കാ​ല​ത്തു​ത​ന്നെ മി​ഷ​ണ​റി​പ്പ​ള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹം എഴു​ത്തു​പ​ഠി​ച്ചു. ‘കു​മാ​രൻ’ എന്ന പേരു് 1891-ൽ മതം​മാ​റി​യ​തോ​ടെ ‘യോ​ഹ​ന്നാൻ’ എന്നാ​ക്കി. അസാ​മാ​ന്യ വാ​ഗ്പാ​ട​വ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന യോ​ഹ​ന്നാൻ സു​വി​ശേ​ഷ​പ്ര​ചാ​ര​ക​നാ​യി വള​രെ​ക്കാ​ലം ശോഭിച്ചു-​പക്ഷേ, അദ്ദേ​ഹം ബൈ​ബി​ളി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല പറഞ്ഞിരുന്നതു്-​അടിമസന്തതികളുടെ അവ​സ്ഥ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചും ഉദ്ബോ​ധ​നം നട​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ക്രി​സ്തീ​യ​സ​മു​ദാ​യ​ത്തി​നു​ള്ളി​ലെ ജാതീയ ഉച്ച​നീ​ച​ത്വ​ങ്ങൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ അല​ട്ടി. ഒടു​വിൽ മാർ​ത്തോ​മാ​സഭ വി​ട്ടു​പോ​കാൻ​ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹം തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു; മി​ഷ​ണ​റി​സ​ഭ​ക​ളു​മാ​യു​ള്ള ബന്ധ​വും വി​ച്ഛേ​ദി​ച്ചു. ഇതോടെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ശത്രു​ക്കൾ പെ​രു​കി; ജീ​വ​നു​ത​ന്നെ ഭീ​ഷ​ണി​യു​യർ​ന്നു. എല്ലാ​ത്തി​നെ​യും മറി​ക​ട​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം പ്ര​വർ​ത്ത​നം തു​ടർ​ന്നു. ക്ര​മേണ ‘പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​ര​ക്ഷാ​ദൈ​വ​സഭ’ എന്ന പുതിയ വി​ശ്വാ​സ​സ​ഭ​യ്ക്കു് 1910-ൽ രൂ​പം​കൊ​ടു​ത്തു. തി​രു​വി​താം​കൂർ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി​കൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളെ അനു​ഭാ​വ​പൂർ​വ്വം വീ​ക്ഷി​ച്ചു. 1921-ലും 1931-ലും അദ്ദേ​ഹം ശ്രീ​മൂ​ലം പ്ര​ജാ​സ​ഭ​യി​ലേ​ക്കു് നാ​മ​നിർ​ദ്ദേ​ശം ചെയ്യപ്പെട്ടു-​അടിമസന്തതികളുടെ മു​ഴു​വൻ പ്ര​തി​നി​ധി​യാ​യി. അവിടെ കീ​ഴാ​ളർ​ക്കു വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങൾ നേ​ടി​യെ​ടു​ക്കാ​നും അവർ​ക്കു് ഭൂമി ലഭ്യ​മാ​ക്കാ​നും അദ്ദേ​ഹം പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചു. 1939-ൽ അന്ത​രി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ വി​ശ്വാ​സ​പ്ര​മാ​ണ​ങ്ങൾ ഇന്നും പ്ര​സ​ക്ത​മാ​യി​ത്ത​ന്നെ തു​ട​രു​ന്നു. അപ്പ​ച്ച​ന്റെ ഗാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു്:

താതനെ ഒരി​ട​ത്തും
മാ​താ​വെ വേ​റി​ട​ത്തും
കു​ട്ടി​ക​ള​നാ​ഥ​രാ​യ​തും
മറ​പ്പ​താ​മോ
അടിമ മറ​പ്പ​താ​മോ…
…അപ്പ​നെ​യൊ​രി​ട​ത്തും
അമ്മ​യെ വേ​റി​ട​ത്തും
സന്താ​ന​ങ്ങ​ള​ങ്ങു​മി​ങ്ങും
അല​ഞ്ഞു വി​ളി​ച്ചു
മാ​ന​ത്തു പറ​ക്കു​ന്ന
എന്റെ ചക്കി​പ്പ​രു​ന്തേ
നീ പോകും ദി​ക്കു ദേ​ശ​ത്തെ
ഞങ്ങ​ളു​ടെ അമ്മ​യെ​ക്ക​ണ്ടോ?
ഒരു വാ​മൊ​ഴി ചൊ​ല്ലി​പ്പോയ
അപ്പ​നെ​ക്ക​ണ്ടോ?

(പി. പി സ്വാ​മി, ഇ. വി. അനിൽ (സമ്പാ.),

പൊ​യ്ക​യിൽ അപ്പ​ച്ച​ന്റെ പാ​ട്ടു​കൾ 1905-1939, 2006, പുറം 20)

അടി​മ​ത്ത​ത്തിൽ എന്തു സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം?

അടി​മ​യായ കീ​ഴാ​ള​സ്ത്രീ​യു​ടെ ‘സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം’ നമ്മെ പരി​ഹ​സി​ച്ചു പല്ലി​ളി​ക്കു​ന്ന കാ​ഴ്ച​യാ​ണു് പൊ​യ്ക​യിൽ അപ്പ​ച്ച​ന്റെ ഗാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ കാ​ണു​ന്ന​തു്. അടി​മ​ത്ത നി​രോ​ധ​നം യാ​ഥാർ​ത്ഥ്യ​മാ​യ​പ്പോൾ​മാ​ത്ര​മാ​ണു് ആ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നു് അല്പ​മെ​ങ്കി​ലും അർ​ത്ഥ​മു​ണ്ടാ​യ​തു്. എന്നി​ട്ടും തമ്പു​രാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ ക്രൂ​ര​ത​കൾ​ക്കു വി​ധേ​യ​രായ അവ​രു​ടെ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം അധി​ക​വും നി​രർ​ത്ഥ​ക​മാ​യി​രു​ന്നു. അപ്പ​ച്ച​ന്റെ ഒരു ഗാ​ന​ത്തിൽ ഒരു അടി​മ​സ്ത്രീ​യു​ടെ വി​ലാ​പം:

…ഞാ​നു​മെ​ന്റെ കണ​വ​നും
ഏറെ​നാൾ താമസം ചെ​യ്തു
ഏഴു​കു​ട്ടി ജനി​ച്ച​തും മറ​പ്പ​ത​ല്ല
മൂ​ത്ത​ജാ​തൻ പി​റ​ന്നോ​രു
സമയം നാ​മി​രു​വ​രും
ആർ​ത്തി​പൂ​ണ്ട​ങ്ങി​രു​ന്ന​ല്ലോ എൻ കണവനേ
കാ​ല​മേ​റെ ചെ​ല്ലും മു​മ്പേ
മീ​ന​മാ​സം കി​ള​ച്ച​പ്പോൾ
ജാ​ത​നാം മൂ​ത്ത​കു​ട്ടി​യെ ഉറു​മ്പ​രി​ച്ചു
അടി ഇടി ഏറ്റു​പി​ന്നെ
ഹേ​മ​ദ​ണ്ഡം ഏറ്റു പി​ന്നെ
രണ്ടാം കു​ട്ടി ജനി​ച്ച​പ്പോൾ സങ്ക​ടം മാറി
ഇരു​വ​രും വേല ചെ​യ്താൽ
അഷ്ടി​ക്ക​ണ്ടി​ല്ലാ​ത്ത നേരം
പാ​ട​ത്തിൽ​പോ​യി ഭക്ഷ​ണ​ങ്ങൾ തി​ര​ക്കി​യ​ല്ലോ
ഒരു​നേ​രം വേല ചെ​യ്വാൻ
കഴി​വി​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന​പ്പോൾ
ഉടനേ തമ്പു​രാൻ കൊല ചെ​യ്വാ​നാ​യി വന്നു
അരു​കിൽ നി​ദ്ര​യാ​ലെ
ഉറ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്ന മകളെ
മറ​ന്നെൻ ജീ​വ​നെ​തേ​ടി​പോയ മകളേ
നി​ന്റെ തള്ള എവി​ടെ​പ്പോ​യ്
എന്നു ചൊ​ല്ലി അടി​ച്ച​താൽ
പൊ​ടി​മ​ണ്ണി​നോ​ടു ചേർ​ന്നു മരി​ച്ചോ മകളെ
ആരോടു ഞാൻ പറ​യേ​ണ്ടു
എങ്ങോ​ട്ടു ഞാൻ പോ​യി​ടേ​ണ്ടു
ഒട്ടു​മേ സഹി​പ്പ​ത​ല്ല മൽ​പ്രിയ സഖിയേ
…പി​ന്നീ​ടി​രു കു​ട്ടി​ക​ളോ ഞാൻ
വേ​ല​യ്ക്കാ​യി പോ​യ​നേ​രം
കടു​വ​യാൽ പി​ടി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു മരി​ച്ചു​പോ​യി
ശേ​ഷി​ച്ച മൂ​ന്നു കു​ട്ടി​കൾ
ചേ​ലോ​ടു വളർ​ന്നു​വ​ന്നു
സങ്ക​ടം തീ​രു​വാ​നാ​യ് തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ
നാ​ളി​ത​ഞ്ചാ​റാ​കു​ന്ന​ല്ലോ
എന്നു​ടെ കണ​വ​നാ​കും
ചോ​തി​യെ വിറ്റ സ്ഥലം ഞാൻ അറി​യു​ന്നി​ല്ല
വാ​ങ്ങി​യ​വ​നെ​ന്നെ കൊ​ണ്ടു
പോ​കു​വാ​നാ​യ് തു​ട​ങ്ങു​മ്പോൾ
കെ​ട്ടി​ക്കു​ടി​പ്പി​ച്ചു ഞാൻ കര​ഞ്ഞീ​ടു​ന്നു.
കു​ളി​പ്പി​ച്ചേ മകനേ ഞാൻ
ചോറു കൊ​ടു​ത്ത​ല്ല​ലോ​ടെ
അവ​സാ​ന​ത്തു​രു​ള​യും നീ​യു​ണ്ടോ​ടാ മകനേ
മൂ​ത്ത​കു​ട്ടി കണ്മ​ണി​യേ
പി​രി​ഞ്ഞു ഞാൻ പോ​യി​ട​ട്ടേ
കു​ട്ടി​ക​ളേ രണ്ടി​നേ​യും നീ പോ​റ്റു​മോ മകനേ…

(വി. വി. സ്വാ​മി, ഇ. വി. അനിൽ (സമ്പാ​ദ​കർ),

പൊ​യ്ക​യിൽ അപ്പ​ച്ച​ന്റെ പാ​ട്ടു​കൾ, 1905-1939, കോ​ട്ട​യം, 2006, പുറം. 19-20)

സഞ്ചാ​ര​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​കാ​ര്യ​ത്തി​ലും സൂ​ക്ഷ്മ​പ​രി​ശോ​ധന ആവ​ശ്യ​മു​ണ്ടു്. കേ​ര​ള​ത്തി​ന്റെ പല ഭൂ​ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ​ക്കും അതി​രി​ട്ടി​രു​ന്ന നദികൾ കട​ന്നാൽ ശൂ​ദ്ര​സ്ത്രീ (ബ്രാഹ്മണ-​ക്ഷത്രിയ-വൈശ്യ-ശൂദ്രരടങ്ങിയ വർ​ണ്ണ​വ്യ​വ​സ്ഥ​പ്ര​കാ​രം നാ​യ​ന്മാർ ‘ശൂ​ദ്ര​വർ​ണ്ണ’ത്തിൽ ഉൾ​പ്പെ​ട്ട​വ​രാ​യി​രു​ന്നു) ഭ്ര​ഷ്ടാ​കു​മെ​ന്ന വി​ശ്വാ​സം 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ അവ​സാ​നം​വ​രെ​യും പല​യി​ട​ത്തും ശക്ത​മാ​യി​രു​ന്നു. വട​ക്കേ മല​ബാ​റിൽ സ്ത്രീ​കൾ കോ​ര​പ്പുഴ കട​ക്ക​രു​തെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു നിയമം. ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം നേടിയ നായർ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ ഇതു വെ​ട്ടി​ലാ​ക്കി​യെ​ന്നും ഈ നി​ബ​ന്ധന ബാ​ധ​ക​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന നായർ ഉപ​ജാ​തി​ക​ളി​ലെ സ്ത്രീ​ക​ളെ അവർ വി​വാ​ഹ​മാ​ലോ​ചി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആരം​ഭ​കാ​ല​ത്തു് മല​ബാ​റിൽ ഗവേ​ഷ​ണം നട​ത്തിയ നര​വം​ശ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞൻ ഫ്രെ​ഡ്ഫാ​സ​റ്റ് (Fred Fawcett) പറ​യു​ന്നു. മാ​സ​മുറ വന്ന​തി​നു​ശേ​ഷം ‘ശുദ്ധ’മാ​ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ മണ്ണാ​ത്തി​യു​ടെ കയ്യിൽ​നി​ന്നു് ‘മാ​റ്റ്’ വാ​ങ്ങ​ണ​മെ​ന്ന വി​ശ്വാ​സ​വും നാ​യർ​സ്ത്രീ​യു​ടെ ചല​ന​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ ബാ​ധി​ച്ചു. (മാ​സ​മുറ കഴി​ഞ്ഞാൽ കു​ളി​ച്ചു ശു​ദ്ധ​മാ​യ​ശേ​ഷം മണ്ണാത്തി-​അലക്കുകാരി-അലക്കിയെടുത്ത വസ്ത്രം ധരി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​ണു് ‘മാ​റ്റ്’ എന്നു പറ​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​തു്. മാ​റ്റു കി​ട്ടാ​നി​ട​യി​ല്ലാ​ത്ത നാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു പോകാൻ നാ​യർ​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു സമ്മ​ത​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന​ത്രെ!)

മരു​മ​ക്ക​ത്തായ കൂ​ട്ടു​കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ മു​തിർ​ന്ന സ്ത്രീ​കൾ അനു​ഭ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന അധി​കാ​ര​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള കഥ​ക​ളോ​ടു് സാ​മ്യം​പു​ലർ​ത്തു​ന്ന പല കഥ​ക​ളും മക്ക​ത്തായ സമു​ദാ​യ​മായ സു​റി​യാ​നി ക്രി​സ്ത്യാ​നി​കൾ​ക്കി​ട​യി​ലു​മു​ണ്ടു്. ഈ അധി​കാ​രം തി​ക​ച്ചും അനൗ​ദ്യോ​ഗി​ക​മാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നു​മാ​ത്രം. മൂ​ത്ത​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് ഇള​യ​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ​മേൽ അതി​ശ​ക്ത​മായ നി​യ​ന്ത്ര​ണാ​ധി​കാ​ര​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ കോ​ട്ട​യ​ത്തു് പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചി​രു​ന്ന സി. എം. എസ് മി​ഷ​ണ​റി ആയി​രു​ന്ന ശ്രീ​മ​തി കോ​ളിൻ​സ് രചി​ച്ച ഘാ​ത​ക​വ​ധം (1877) എന്ന നോവൽ സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. സു​റി​യാ​നി കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളു​ടെ ദൈ​നം​ദിന ജീ​വി​ത​ത്തി​ലേ​ക്കു് ധാ​രാ​ളം ഉൾ​ക്കാ​ഴ്ച​കൾ നൽ​കു​ന്ന ഈ കൃ​തി​യിൽ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി​യും വി​ദ്യാ​സ​മ്പ​ന്ന​യു​മായ മറി​യ​ത്തെ തനി​യാ​ഥാ​സ്ഥി​തി​ക​യായ ഒരു സ്ത്രീ പെ​ണ്ണു​കാ​ണു​ന്ന ഒരു രം​ഗ​മു​ണ്ടു്:

kimages/Kulasthree_Chapter02_pic09.png
…ഇടു​ങ്ങിയ നോ​ട്ട​ത്തോ​ടും അതൃ​പ്തി​ഭാ​വ​ത്തോ​ടും​കൂ​ടിയ ഒരു ചെറിയ സ്ത്രീ വന്നു മറി​യ​ത്തി​ന്റെ തല​യിൽ​ക്കി​ട​ന്ന കവണി പു​റ​കോ​ട്ടു വലി​ച്ചു… അവൾ മറി​യ​ത്തി​ന്റെ അടി​ക്കാ​തിൽ വി​ര​ലി​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു് അരികെ നി​ന്നി​രു​ന്ന അവ​ളു​ടെ അമ്മ​യോ​ടു പറ​ഞ്ഞു “ഇതു കൊ​ച്ചാ​യി​പ്പോ​യി…” ഇത്ര​യും പറ​ഞ്ഞ​തു് ഒരു ഉറച്ച വല്ലാ​ത്ത ശബ്ദ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു… ഇതി​ന്റെ​ശേ​ഷം അവൾ തല​ക്കെ​ട്ടേൽ പി​ടി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞു, ഹൊ ഇതും തുലോം ചെ​റു​താ​യി​പ്പോ​യി… വായും നല്ല​ക​ണ​ക്ക​ല്ല…

(ഘാ​ത​ക​വ​ധം, കോ​ട്ട​യം (1877), 1996, പുറം. 108)

ഈ സ്ത്രീ അമ്മാ​യി​യ​മ്മ​യാ​യാൽ തന്റെ ഗതി എന്താ​കും എന്നോർ​ത്തു് മറിയം ദുഃ​ഖി​ച്ചു.

ആ സ്ത്രീ എന്നെ​ക്കൊ​ണ്ടു ചെ​യ്യി​ക്കു​ന്ന വേലകൾ ഒന്നു​കിൽ വൈ​കു​ന്ന​തു​വ​രെ നെ​ല്ലു​കു​ത്തു്, അല്ലെ​ങ്കിൽ പറ​മ്പിൽ അടി​ച്ചു​വാ​രു​ക​യും വെ​ള്ളം​കോ​രു​ക​യും ചട്ടി​യും കലവും തേ​ച്ചു​മെ​ഴ​ക്കു​ക​യും ആയി​രി​ക്കും. ഞാൻ വച്ചാൽ വി​ശേ​ഷ​മെ​ന്നു് എന്റെ അമ്മ സമ്മ​തി​ക്കു​ന്ന ആ നല്ല കറികൾ അവ​രെ​ന്നെ​ക്കൊ​ണ്ടു വയ്പി​ക്ക​യി​ല്ല. ഞാൻ മോ​രു​കാ​ച്ചി​യാൽ എന്റെ അപ്പ​നു പെ​രു​ത്തു് ഇഷ്ടം​ത​ന്നെ​യെ​ങ്കി​ലും അതും എന്നെ​ക്കൊ​ണ്ടു് ചെ​യ്യി​ക്കു​വാൻ അവർ​ക്കു വി​ശ്വാ​സ​മി​ല്ലാ​യി​രി​ക്കും…

സാ​ഹി​ത്യ​കൃ​തി​യി​ലെ ഈ പരാ​മർ​ശ​ത്തെ സ്ഥി​രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന നര​വം​ശ​ശാ​സ്ത്ര പഠനം 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. അമ്മാ​യി​യ​മ്മ എല്ലാ​യ്പ്പോ​ഴും ദു​ഷ്ട​ക​ഥാ​പാ​ത്ര​മൊ​ന്നു​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും മരു​മ​ക​ളു​ടെ​മേൽ അവർ​ക്കു സമ്പൂർ​ണ്ണാ​ധി​കാ​ര​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന കാ​ര്യ​ത്തിൽ യാ​തൊ​രു സം​ശ​യ​വു​മി​ല്ല. ഈ അധി​കാ​രം അടു​ത്ത​കാ​ല​ത്തും നി​ല​നി​ന്നു​വെ​ന്നാ​ണു് സമീ​പ​കാ​ല​ത്തു​ണ്ടായ പഠ​ന​ങ്ങൾ സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു്. സാ​മൂ​ഹ്യ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​യും സാ​ഹി​ത്യ​കാ​രി​യു​മായ സൂസൻ വി​ശ്വ​നാ​ഥൻ യാ​ക്കോ​ബാ സമു​ദാ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു നട​ത്തിയ പഠ​ന​ത്തിൽ ചേർ​ത്തി​ട്ടു​ള്ള ഒരു അഭി​മു​ഖ​ത്തിൽ ഒരാൾ ഇതേ​ക്കു​റി​ച്ചു പറ​യു​ന്നു​ണ്ടു്:

പഴ​യ​കാ​ല​ത്തെ പ്ര​ശ്നം ശണ്ഠ​ക്കാ​രി​യായ അമ്മാ​യി​യ​മ്മ​യ​ല്ല, ശണ്ഠ​ക്കാ​രി​യായ മരു​മ​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. അനു​സ​ര​ണ​യും കണ്ടു​പ​ഠി​ക്കാ​നു​ള്ള മന​സ്സു​മു​ള്ള ഒരു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി​യാ​ന്നെ​ങ്കിൽ, (വി​വാ​ഹ​ത്തി​ന്റെ) ആദ്യ​ത്തെ 3-4 വർഷം വളരെ വി​ല​പ്പെ​ട്ട വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം ആർ​ജ്ജി​ക്കേ​ണ്ട കാ​ല​മാ​ണു്. പക്ഷേ, ഈ സമ​യ​ത്തു് യാ​തൊ​രു സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​വും കാ​ണി​ല്ല; അതു പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കാ​നും വയ്യാ​യി​രു​ന്നു. പറ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ ചെ​യ്തേ പറ്റൂ; സ്വ​ന്ത​മി​ഷ്ട​ത്തി​നൊ​ന്നും സ്ഥാ​ന​മി​ല്ല. അക്കാ​ല​ത്തു കു​ടും​ബം വലു​താ​യി​രു​ന്നു; ഒരു​പാ​ടു പണി​ക്കാ​രു​ണ്ടാ​വും; ഒരു​പാ​ടു് വി​രു​ന്നു​കാർ വരും. എല്ലാ​വർ​ക്കും ആഹാരം കൊ​ടു​ത്ത​ശേ​ഷ​മേ പെ​ണ്ണു​ങ്ങൾ ഉണ്ണാ​നി​രി​ക്കൂ. ജോ​ലി​ക്കൂ​ടു​തൽ​കൊ​ണ്ടു് ഊണു​ക​ഴി​ക്കാ​തെ കഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്ന ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അമ്മാ​യി​യ​മ്മ ചോ​റു​ത​ന്നി​ല്ല എന്നൊ​ന്നും പരാ​തി​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു കാ​ര്യ​മൊ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​വി​ല്ല! ഇതൊ​ക്കെ കു​ടും​ബ​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കേ​ണ്ട കാ​ര്യ​ങ്ങൾ മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു.

(Susan Viswanathan, The Christians of Kerala: History,

Belief, and Ritual among the Yakoba, New Delhi, 2003, പുറം.115)

കഠി​നാ​ദ്ധ്വാ​ന​ത്തി​നു​പു​റ​മെ ആചാ​രാ​നു​ഷ്ഠാ​ന​ങ്ങ​ളി​ലു​ള്ള നി​ഷ്ഠ​യും യാ​ഥാ​സ്ഥി​തിക സു​റി​യാ​നി കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ കാ​ണാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നും അതു പാ​ലി​ക്കു​ന്ന​തു് സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നും സൂ​ച​ന​യു​ണ്ടു്. 1922-ൽ പി. കെ. കൊ​ച്ചീ​പ്പൻ തരകൻ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ച ‘ബാ​ലി​കാ​സ​ദ​നം’ എന്ന നോവൽ കു​ടും​ബ​പാ​ര​മ്പ​ര്യ​ത്തെ മു​റു​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ച ‘നല്ല സ്ത്രീ’യായ അന്ന​മ്മ​യു​ടെ കു​ടും​ബ​ഭ​ര​ണ​ത്തെ ഇങ്ങ​നെ വർ​ണ്ണി​ക്കു​ന്നു:

അതി​രാ​വി​ലെ നന​ച്ചു​കു​ളി, ആഴ്ച​യിൽ രണ്ടു തേ​ച്ചു​കു​ളി, ചാ​ണ​കം​ത​ളി, ‘കോ​ല​മി​ടീൽ’ മു​ത​ലായ പലതും സൂ​ര്യ​ന്റെ ഗതി​ക്കു ഭേ​ദ​മു​ണ്ടാ​യാൽ മാ​ത്ര​മെ ആലും​മൂ​ട്ടി​ലും ഭേ​ദ​പ്പെ​ടു​ക​യു​ള്ളൂ. അടു​ക്ക​ള​യിൽ താ​ന​ല്ലാ​തെ മറ്റാ​രും പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു​കൂ​ടാ. അടു​ക്കള സാ​മാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ ‘അജ്ഞാ​നി​ക​ളും’ അടു​ത്ത​കാ​ല​ത്തു മാർ​ഗ്ഗം​കൂ​ടിയ ക്രി​സ്ത്യാ​നി​ക​ളും തൊ​ട്ടു​കൂ​ടാ. മു​റ്റ​ത്താ​രും തു​പ്പി​ക്കൂ​ടാ. മണ്ണെ​ണ്ണ​വി​ള​ക്കു കൊ​ളു​ത്തു​ക​യി​ല്ല. നമ​സ്ക്കാ​ര​വും, നോ​മ്പും കു​മ്പ​സാ​ര​ങ്ങ​ളും മു​ട​ങ്ങു​ക​യി​ല്ല.

(ബാ​ലി​കാ​സ​ദ​നം, തൃശൂർ, (1922), 1992, പുറം 64)

മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​മാ​യാ​ലും മക്ക​ത്താ​യ​മാ​യാ​ലും പൊ​തു​വിൽ ചില കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടെ​ന്നു് ഇതു​വ​രെ​യു​ള്ള ചർ​ച്ച​ക​ളിൽ​നി​ന്നു് വ്യ​ക്ത​മാ​കു​ന്നു. ഒന്നു്, വരേ​ണ്യ​സ​മു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലെ കൂ​ട്ടു​കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ അനു​ഭ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന ‘അനൗ​പ​ചാ​രിക അധി​കാര’ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണു്. ഔപ​ചാ​രിക അധി​കാ​രം സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് കൽ​പ്പി​ക്കാ​ത്ത സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലും സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് ‘അനൗ​പ​ചാ​രിക അധി​കാ​രം’ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ഈ അധി​കാ​ര​ത്തി​നു് ഉറപ്പില്ലായിരുന്നു-​അതുകൊണ്ടു് വരേ​ണ്യ​കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ വൃ​ദ്ധ​സ്ത്രീ​ക​ളെ ‘ശക്തി​സ്വ​രൂ​പി​ണി​ക​ളാ’യോ ‘ഗൃ​ഹ​ച​ക്ര​വർ​ത്തി​നി​മാ​രാ’യോ ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന രീതി പു​നഃ​പ​രി​ശോ​ധി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണു്. പ്രാ​യ​വും സ്ഥാ​ന​വും അധി​കാ​ര​വും തമ്മി​ലു​ള്ള ബന്ധ​മാ​ണു് രണ്ടാ​മ​ത്തെ കാ​ര്യം. പ്രാ​യ​ക്കൂ​ടു​ത​ലു​ള്ള സ്ത്രീ​ക്കു് കൂ​ടു​തൽ ‘നി​ല​യും വി​ല​യും’ രണ്ടു വ്യ​വ​സ്ഥ​ക​ളി​ലു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. സ്ഥാ​ന​ത്തി​നും അത്ര​ത​ന്നെ പ്രാ​ധാ​ന്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ കാ​ര്യം, അദ്ധ്വാ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണു്. ഉന്ന​ത​ജാ​തി​ക്കാ​രായ സ്ത്രീകൾ-​വലിയ പ്ര​ഭു​കു​ടും​ബ​ത്തിൽ പിറക്കാത്തവർ-​വീട്ടിനുള്ളിലും വീ​ടി​നു​ചു​റ്റും നന്നാ​യി അദ്ധ്വാ​നി​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് നാം കണ്ടു. അല്പം സാ​മ്പ​ത്തി​ക​ശേ​ഷി​യും ‘മഹിമ’യും സമ്പാ​ദി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ ‘തറ​വാ​ട്ടു​കാ​രി​കൾ’ വീ​ടി​നു​ചു​റ്റും അദ്ധ്വാ​നി​ക്കാ​ത്ത രീതി താ​ര​ത​മ്യേന സമീ​പ​കാ​ല​ത്തു​ണ്ടാ​യ​താ​ണെ​ന്നു് വ്യക്തം-​പഴയ കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളി​ലെ സ്ത്രീ​കൾ കൃ​ഷി​യി​ലും മൃ​ഗ​സം​ര​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ലും​മ​റ്റും മു​ഴു​കി​യി​രു​ന്നു. പൊ​തു​വെ പറ​ഞ്ഞാൽ വീ​ട്ടി​നു​ള്ളിൽ അദ്ധ്വാ​നി​ച്ച അന്തർ​ജ​ന​ങ്ങ​ളൊ​ഴി​കെ മറ്റു സ്ത്രീ​കൾ വീ​ടി​നു​ചു​റ്റും അദ്ധ്വാ​നി​ച്ചി​രു​ന്നു; നായർ-​ഈഴവർ തു​ട​ങ്ങിയ മരു​മ​ക്ക​ത്തായ സമു​ദാ​യ​ക്കാ​രി​കൾ​ക്കു് മറ്റു​ള്ള​വ​രോ​ടു് സം​സാ​രി​ക്കാ​നും മറ്റും തട​സ്സ​ങ്ങ​ളി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. മല​ബാ​റി​ലെ മാപ്പിള-​മുസ്ലീങ്ങൾക്കിടയിലും ഇതാ​യി​രു​ന്നു സ്ഥി​തി​യെ​ന്നു് ചി​ത്ര​കാ​ര​നായ കെ. പി. പത്മ​നാ​ഭ​മേ​നോൻ ഇരു​പ​താം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആദ്യ​വർ​ഷ​ങ്ങ​ളിൽ നി​രീ​ക്ഷി​ച്ചു. വി​വാ​ഹ​ബ​ന്ധ​ത്തി​ലും​മ​റ്റും ഭർ​ത്താ​വി​നു് കാ​ര്യ​മായ മേൽ​ക്കൈ ഈ സമു​ദാ​യ​ത്തിൽ നി​ല​നിൽ​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും, സ്ത്രീ​ക്കു് വി​വാ​ഹ​മോ​ച​നം ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടാ​നു​ള്ള അനു​വാ​ദം തത്വ​ത്തിൽ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും വളരെ അപൂർ​വ്വ​മാ​യി​മാ​ത്ര​മേ അനു​വ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നു​ള്ളു​വെ​ന്നും അദ്ദേ​ഹം അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ടു. പക്ഷേ, മാ​പ്പി​ള​മാ​രു​ടെ​യി​ട​യി​ലും സാ​മ്പ​ത്തി​ക​നി​ല​യ​നു​സ​രി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു സ്ത്രീ​യു​ടെ​മേൽ നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങൾ ഏറി​യ​തും കു​റ​ഞ്ഞ​തും. ദരിദ്ര-​ഇടത്തരം മാ​പ്പി​ള​കു​ടും​ബ​ങ്ങൾ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ചല​ന​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കാ​റി​ല്ലെ​ന്നും മറ്റു സ്ത്രീ​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ പാ​ട​ത്തും പറ​മ്പി​ലും അവർ അദ്ധ്വാ​നി​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും പത്മ​നാ​ഭ​മേ​നോൻ പറ​യു​ന്നു. എന്നാൽ മാ​പ്പി​ള​സ​മു​ദാ​യ​ത്തി​ലെ ഉന്ന​തർ അങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അഭി​ജാ​ത​രായ മാ​പ്പി​ള​മാർ സ്ത്രീ​ക​ളെ വീ​ട്ടി​നു​പു​റ​ത്തി​റ​ക്കാ​റി​ല്ലെ​ന്നും അവർ ഇറ​ങ്ങു​മ്പോൾ മറ​ക്കുട ചൂ​ടാ​റു​ണ്ടെ​ന്നും അദ്ദേ​ഹം അവ​കാ​ശ​പ്പെ​ടു​ന്നു.

കീ​ഴാ​ള​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ദൈ​നം​ദിന അദ്ധ്വാ​നം

വരേ​ണ്യ​സ​മു​ദാ​യ​ക്കാ​രായ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ അനു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു് തീർ​ത്തും വ്യ​ത്യ​സ്ത​മായ അനു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു കീ​ഴാ​ള​രു​ടേ​തു്. ഈഴവ-​തീയ്യ ജാ​തി​കൾ​മു​തൽ അയി​ത്ത​ത്തി​ന്റെ കാ​ഠി​ന്യം അനു​ഭ​വി​ച്ച സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളു​ടെ ചരി​ത്രാ​നു​ഭ​വം, പക്ഷേ, ഒരു​പോ​ലെ ആയി​രു​ന്നി​ല്ല. 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ മദ്ധ്യ​കാ​ല​ത്തു് കേരളം വാ​ണി​ജ്യാ​ടി​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ലു​ള്ള കൃ​ഷി​യി​ലേ​ക്കും കയ​റ്റു​മ​തി​യി​ലേ​ക്കും മാ​റി​ത്തു​ട​ങ്ങി; തേ​ങ്ങ​യ്ക്കു നല്ല വില കി​ട്ടി​ത്തു​ട​ങ്ങി; അന്യ​രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ​പ്പോ​യി ജോ​ലി​ചെ​യ്യാ​നു​ള്ള അവ​സ​ര​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​ത്തു​ട​ങ്ങി. ഇതി​ന്റെ ഫല​മാ​യി കീ​ഴാ​ള​രിൽ ചി​ല​കൂ​ട്ടർ​ക്കു ഗു​ണ​മു​ണ്ടാ​യി. തെ​ങ്ങു​കൃ​ഷി​യിൽ വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​രാ​യി​രു​ന്ന ഈഴ​വ​രും മി​ഷ​ണ​റി വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം നേ​ര​ത്തെ​ത​ന്നെ ലഭി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു് അന്യ​നാ​ടു​ക​ളിൽ​പ്പോ​യി ജോ​ലി​ചെ​യ്യാൻ അവസരം ലഭി​ച്ച തെ​ക്കൻ തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ ചാ​ന്നാ​ന്മാ​രും പര​മ്പ​രാ​ഗ​ത​ജാ​തി​നി​യ​മ​ങ്ങ​ളെ ചോ​ദ്യം ചെ​യ്യാൻ തു​ട​ങ്ങി. ഭൂ​മി​യിൽ പണി​യെ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന പുലയ- പറയ-​കുറവ ജാ​തി​ക്കാ​രും മു​ക്കു​വ​രും​മ​റ്റും പര​മ്പ​രാ​ഗ​ത​വ്യ​വ​സ്ഥ​യു​ടെ ക്രൂ​രത തു​ടർ​ന്നും അനു​ഭ​വി​ച്ചു. 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ അടി​മ​വ്യാ​പാ​രം നിർത്തലാക്കി-​എങ്കിലും കീ​ഴാ​ള​ജാ​തി​ക്കാ​രെ അടി​മ​ക​ളാ​യി കണ​ക്കാ​ക്കിയ മനോ​ഭാ​വം നീ​ങ്ങി​യി​ല്ല.

അടി​മ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യിൽ ആണി​നേ​യും പെ​ണ്ണി​നേ​യും ‘അദ്ധ്വാ​ന​ശേ​ഷി’ മാ​ത്ര​മാ​യി തരം​താ​ഴ്ത്തു​ന്ന രീ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു. അടി​മ​കൾ മനു​ഷ്യ​രാ​ണെ​ന്ന പരി​ഗ​ണന തി​ക​ച്ചും അന്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ അടി​മ​ക​ളെ വിൽ​ക്കു​ക​യും വാ​ങ്ങു​ക​യും ചെ​യ്യു​മ്പോൾ അമ്മ​യെ​യും മക്ക​ളെ​യും ഭർ​ത്താ​വി​നെ​യും ഭാ​ര്യ​യെ​യും വേർ​പി​രി​ക്കാൻ യാ​തൊ​രു മടി​യും മേ​ലാ​ളർ​ക്കി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ആ കാ​ല​ത്തു് ദ്രോ​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട അടി​മ​ക​ളായ മനു​ഷ്യ​രു​ടെ നി​ല​വി​ളി​കൾ കീ​ഴാ​ള​രു​ടെ ഗാ​ന​ങ്ങ​ളി​ലും, 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ കീ​ഴാ​ള​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ നേ​താ​വും ഗു​രു​വു​മാ​യി​രു​ന്ന പൊ​യ്ക​യിൽ അപ്പ​ച്ച​ന്റെ ഗാ​ന​ങ്ങ​ളി​ലും നി​റ​ഞ്ഞു​നിൽ​ക്കു​ന്നു.

kimages/Kulasthree_Chapter02_pic10.png
പുലയർ-​കെ പി പത്മ​നാഭ മേനോൻ-​വാള ്യം 3, (1929), 1984.

വരേ​ണ്യ​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് ഇട​യ്ക്കു ലഭി​ച്ചി​രു​ന്ന വി​നോ​ദ​വേ​ള​ക​ളും അവർ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന സു​ര​ക്ഷ​യും തീ​രെ​യി​ല്ലാ​തെ, ഒരി​ക്ക​ലും തീ​രാ​ത്ത അദ്ധ്വാ​ന​ത്തിൽ കഴി​ഞ്ഞ ജീ​വി​ത​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു കീഴാള സ്ത്രീ​ക​ളു​ടേ​തു്. 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആരം​ഭ​ത്തിൽ അവ​രു​ടെ അദ്ധ്വാ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഒരു ലേഖകൻ/ലേഖിക എഴു​തി​യ​തു് ഇങ്ങ​നെ​യാ​ണു്:

ഇനി നമു​ക്കു് വേ​ല​ക്കാ​രെ​യും കർ​ഷ​ക​രെ​യും​കു​റി​ച്ചു് ചി​ന്തി​ക്കാം. അവ​രു​ടെ​യി​ട​യിൽ നിലം ഉഴു​തി​ടുക, കി​ള​യ്ക്കുക, വി​റ​കു​വെ​ട്ടുക, തെ​ങ്ങിൽ കയറുക മു​ത​ലായ ജോ​ലി​കൾ പു​രു​ഷ​ന്മാർ ചെ​യ്യാ​റു​ണ്ടു്. സ്ത്രീ​കൾ ചാ​മ്പൽ, ചാണകം, തോലു് ഇതൊ​ക്കെ തല​ച്ചു​മ​ടാ​യി ചു​മ​ന്നു​വ​ന്നു് മണ്ണിൽ വള​മാ​യി ചേർ​ത്തി​ള​ക്കു​ന്നു; നി​ല​ങ്ങ​ളിൽ മു​ട്ട​റ്റം ചേ​റി​ലും ചെ​ളി​യി​ലും​നി​ന്നു് ഞാ​റു​പ​റി​ക്കു​ക​യും നടു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു; അവർ​ത​ന്നെ കള പറി​ക്കു​ന്നു; വിളവു പാ​ക​മാ​കു​മ്പോൾ കൊ​യ്യു​ന്നു; കറ്റ ചു​മ​ന്നു്, മെ​തി​ച്ചു്, പാ​റ്റി, ചി​ക്കി, നെ​ല്ലെ​ടു​ക്കു​ന്നു; തൊ​ണ്ടു് വെ​ള്ള​ത്തി​ലി​ട്ടു്, തല്ലി​പ്പി​രി​ച്ചു് കയ​റാ​ക്കു​ന്നു; തെ​ങ്ങോല മെ​ട​ഞ്ഞു് പു​ര​മേ​യാ​നു​ള്ള​തു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്നു; പലതരം പാ​യ​ക​ളും തു​ണി​യും നെ​യ്തെ​ടു​ക്കു​ന്നു; തേങ്ങ ഉട​ച്ചു​ണ​ക്കി കൊ​പ്ര​യാ​ക്കി ആട്ടി എണ്ണ​യെ​ടു​ക്കു​ന്നു; ഇതു​കൂ​ടാ​തെ പല​ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള ജോ​ലി​ക​ളി​ലും കൈ​വേ​ല​ക​ളി​ലും ഏർ​പ്പെ​ടു​ന്നു. നമ്മു​ടെ കൈ​വേ​ല​കൾ അധി​ക​വും പി​ന്തു​ട​രു​ന്ന​തു് സ്ത്രീ​ക​ളാ​ണെ​ന്നു് സൂ​ക്ഷ്മ​ചി​ന്ത​യിൽ വ്യ​ക്ത​മാ​കും. മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ശൂ​ദ്ര​രിൽ താ​ഴെ​യു​ള്ള ജാ​തി​ക​ളായ മാ​പ്പിള, തീയ്യ, കണക്ക, ചെറു, പുലയ, നാ​യാ​ടി മു​ത​ലാ​യ​വ​യിൽ സ്ത്രീ​ക​ളാ​ണു് ശരീ​ര​ത്തി​നും മന​സ്സി​നും ആയാ​സ​മു​ള്ള ജോ​ലി​കൾ, വളരെ കൂ​ടു​തൽ സമയം, ചെ​യ്യു​ന്ന​തു്.

(കെ. പി. എം., ‘സ്ത്രീ​കൾ അബ​ല​ക​ളാ​ണോ?’, ലക്ഷ്മീ​ഭാ​യി 2 (8), 1907)

പലതരം അദ്ധ്വാ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു കീ​ഴാ​ള​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടേ​തു്. മേ​ലാ​ള​ന്മാർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി ഉത്പാ​ദ​ന​പ​ര​മായ അദ്ധ്വാ​നം മാ​ത്ര​മ​ല്ല അവർ ചെയ്തിരുന്നതു്-​പാടത്തു പണി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു പുറമെ മേ​ലാ​ള​രു​ടെ വീ​ടു​കൾ​ക്കു ചു​റ്റു​മു​ള്ള പല പണി​ക​ളും അവർ ചെ​യ്തു​വ​ന്നു. മേ​ലാ​ള​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ ലൈം​ഗി​ക​മാ​യി സന്തോ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നും അവർ നി​യോ​ഗി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ ജാ​തി​വ്യ​വ​സ്ഥ​യു​ടെ പ്ര​ത്യേ​കത ‘തീ​ണ്ടൽ’ ആയി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​കാ​ര്യം പ്ര​സി​ദ്ധ​മാ​ണ​ല്ലോ. കീ​ഴ്ജാ​തി​ക്കാ​രെ തൊ​ട്ടു​കൂ​ടെ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, അവരെ സമീ​പ​ത്തു കണ്ടാൽ​പോ​ലും ‘അശു​ദ്ധ’മാ​കു​മെ​ന്ന വി​ശ്വാ​സ​മാ​ണു് ‘തീ​ണ്ടൽ’. പക്ഷേ, ഇക്കാ​ര്യ​ത്തി​നു് ‘തീ​ണ്ട​ലൊ’ന്നും ബാധകമായിരുന്നില്ല-​അതു കു​ളി​ച്ചാൽ പോ​കു​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു വി​ശ്വാ​സം! കൃ​ഷി​യി​ട​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു് പണിശാലകളിലേക്കു്-​ഫാക്ടറികളിലേക്കു്-കീഴാളർ 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ നീ​ങ്ങി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ ഈ കഠി​ന​വ്യ​വ​സ്ഥ അവരെ പി​ന്തു​ടർ​ന്നു. കശു​വ​ണ്ടി​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളാ​യി മാ​റി​യ​വ​രു​മാ​യി അന്നാ ലി​ന്റ്ബർ​ഗ് (Anna Lindberg) നട​ത്തിയ അഭി​മു​ഖ​സം​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളിൽ ഇതു തെ​ളി​യു​ന്നു​ണ്ടു് (കാർ​ഷി​ക​രം​ഗ​ത്തു് വള​രെ​ക്കാ​ലം ഇതു തു​ടർ​ന്നു​വെ​ന്നു സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന പഠ​ന​ങ്ങൾ വേ​റെ​യു​ണ്ടു്.)

തി​രു​വി​താം​കൂർ പ്ര​ദേ​ശ​ത്തു​നി​ന്നു് മല​ബാർ​ഭാ​ഗ​ത്തേ​ക്കു് കൃ​ഷി​ഭൂ​മി​തേ​ടി​യു​ള്ള കർ​ഷ​ക​രു​ടെ കു​ടി​യേ​റ്റം ഇരു​പ​താം​നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ പകു​തി​യോ​ടെ ശക്തി​പ്രാ​പി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. അങ്ങ​നെ സ്ഥ​ലം​മാ​റി കാ​ടു​കൾ വെ​ട്ടി​ത്തെ​ളി​ക്കാൻ പു​റ​പ്പെ​ട്ട കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളി​ലെ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ അതി​ക​ഠി​ന​മായ അദ്ധ്വാ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് നി​ര​വ​ധി കഥകൾ-​സാഹിത്യരൂപത്തിലും അല്ലാതെയും-​ഇന്നു നാം കേൾ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. മല​മ്പ​നി​യെ​യും കാ​ട്ടു​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളെ​യും ഭയ​ന്നു്, രാ​പ്പ​കൽ കൃ​ഷി​ഭൂ​മി​യിൽ അദ്ധ്വാ​നി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് സ്വ​ന്തം കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളു​ടെ നില ഭദ്ര​മാ​ക്കാൻ അവർ തീ​വ്ര​മാ​യി പരി​ശ്ര​മി​ച്ചു. പു​രു​ഷൻ ചെയ്ത എല്ലാ ജോ​ലി​ക​ളും ചെ​യ്തു, കൊടും തണു​പ്പി​ലും. തു​ല്യ​മാ​യി പണി​യെ​ടു​ക്കു​ക​യെ​ന്ന​തു് പി​ടി​ച്ചു​നിൽ​ക്കാ​നു​ള്ള ഏക​മാർ​ഗ്ഗ​മാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് ‘സ്ത്രീ​ക്കു് വീ​ട്ടു​പ​ണി, പു​രു​ഷ​നു് കൂ​ലി​പ്പ​ണി’ മു​ത​ലായ ഇന്ന​ത്തെ സാ​മാ​ന്യ​ബോ​ധ​മൊ​ന്നും അവിടെ അന്നു ചെ​ല​വാ​കു​ക​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു! ഒരേ പണി ചെ​യ്ത​തു​പോ​ലെ സ്ത്രീ​പു​രു​ഷ​ന്മാർ ഒന്നി​ച്ചി​രു​ന്നു പു​ക​വ​ലി​ക്കു​ക​യും മദ്യം കഴി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​തു് ആദ്യ​കാ​ല​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നും വലിയ ഞെ​ട്ട​ലു​ള​വാ​ക്കി​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു പഴ​മ​ക്കാർ പറ​ഞ്ഞു​കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ഫാ​ക്ട​റി​ക​ളി​ലെ കീ​ഴാ​ള​രായ സ്ത്രീ​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളിൽ​നി​ന്നു് ലൈം​ഗി​ക​മായ വി​ധേ​യ​ത്വം പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് മു​തിർ​ന്ന സ്ത്രീ​കൾ ചരി​ത്ര​ഗ​വേ​ഷ​ക​യായ അന്ന​യോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു. മു​ത​ലാ​ളി​മാർ നട​ത്തിയ സൽ​ക്കാ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും​മ​റ്റും ‘സഹ​ക​രി​ക്കാൻ’ ചില സ്ത്രീ​ക​ളോ​ടു് ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​ത്രെ; ഇതു​കൂ​ടാ​തെ മു​ത​ലാ​ളി​മാ​രു​ടെ റൗ​ഡി​സം​ഘ​ങ്ങൾ സ്ത്രീ​ക​ളെ ഉപ​ദ്ര​വി​ക്കു​ന്ന​തു് തെ​റ്റാ​യി അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. 1918-ൽ ജനി​ച്ച ദേവകി എന്ന ഈഴ​വ​സ​മു​ദാ​യാം​ഗ​മായ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​യു​ടെ ഓർ​മ്മ​യിൽ​നി​ന്നു്:

…ഇത്ത​രം ഉപ​ദ്ര​വം എത്ര സാ​ധാ​ര​ണ​യാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നു് പറയാൻ എനി​ക്കു കഴി​യി​ല്ല. പക്ഷേ, ഞാ​ന​തു് പലതവണ കണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. പഴയ ദി​വാൻ​ഭ​ര​ണ​കാ​ല​ത്താ​യി​രു​ന്നു ഇതു് (1930-​കളിലും 40-​കളിലും.) വളരെ സു​ന്ദ​രി​യായ ഒരു പുലയ പെൺ​കു​ട്ടി​യെ ഞാ​നോർ​ക്കു​ന്നു. അവർ കു​റ​ച്ചു വൈ​ക​ല്യ​മു​ള്ള ഒരു സഹോ​ദ​രി​യോ​ടൊ​പ്പം ഈ ഗ്രാ​മ​ത്തിൽ ഒരു കൂ​ര​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. നല്ല പെൺ​പി​ള്ളാ​രെ അന്വേ​ഷി​ച്ചു് മൂ​പ്പൻ (തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളെ കണ്ടെ​ത്തി ഫാ​ക്ട​റി​യി​ലെ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​യാൾ) ഇങ്ങോ​ട്ടു​വ​രു​മ്പോൾ അവൾ എപ്പോ​ഴും താ​ഴേ​ക്കു​നോ​ക്കി നിൽ​ക്കും; പക്ഷേ, അവർ​ക്കു് അവ​ളെ​ത്ത​ന്നെ വേണം. അവളു് കഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്നു​വെ​ന്നു് ഞങ്ങൾ​ക്കൊ​ക്കെ കാ​ണാ​മാ​യി​രു​ന്നു, പക്ഷേ, അവൾ ഒന്നും മി​ണ്ടി​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഒരു പാവം പെ​ണ്ണു് എന്തു​ചെ​യ്യാ​നാ? ഒരു​ദി​വ​സം അവളും സഹോ​ദ​രി​യും അവി​ടു​ന്ന​ങ്ങു പോയി-​ആർക്കും അറി​യി​ല്ല, എങ്ങോ​ട്ടേ​ക്കെ​ന്നു്. എന്നാൽ അവൾ എന്തു​കൊ​ണ്ടു് പോ​യെ​ന്നു് ഞങ്ങൾ​ക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

(Anna Lindberg, Experience and Identity, പുറം 144)

എന്നാൽ കു​ടും​ബ​സം​വി​ധാ​ന​ത്തി​നു​ള്ളിൽ കീ​ഴാ​ള​സ്ത്രീ​കൾ കൂ​ടു​തൽ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം അനു​ഭ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും വ്യ​ക്ത​മാ​ണു്. വി​വാ​ഹ​മോ​ച​നം എളു​പ്പ​മാ​യി​രു​ന്നു; വി​ധ​വാ​വി​വാ​ഹ​വും പു​നർ​വി​വാ​ഹ​വും സാ​ധാ​രണ സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു. ജനി​ച്ചി​ട​ത്തു​നി​ന്നു് മറ്റൊ​രി​ട​ത്തേ​ക്കു് മാ​റി​പ്പാർ​ക്കാൻ അവർ​ക്കു സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കു​ടും​ബ​ത്തി​നു​ള്ളിൽ തീ​രു​മാ​ന​ങ്ങൾ അവ​രു​ടെ പങ്കാ​ളി​ത്ത​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യാ​ണു് എടു​ത്തി​രു​ന്ന​തു്. ഭർ​ത്താ​വി​നോ​ടു് തു​റ​ന്നു​ത​ന്നെ വി​യോ​ജി​ക്കു​ന്ന രീതി വളരെ സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു; അതു് ‘അനു​സ​ര​ണ​ക്കേ​ടാ’യി വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. 1960-ൽ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ച തന്റെ പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ സാ​മൂ​ഹ്യ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​നായ കെ. സി. അല​ക്സാ​ണ്ടർ ഇതു ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ഒരേ പാ​ത്ര​ത്തിൽ​നി​ന്നു് ഭക്ഷ​ണം കഴി​ക്കുക, ഭർ​ത്താ​വു കയ​റി​വ​രു​മ്പോൾ ഭാര്യ എഴു​ന്നേൽ​ക്കാ​തി​രി​ക്കുക ഇതൊ​ക്കെ 1950-​കളിലും കീ​ഴാ​ള​കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ സാ​ധാ​ര​ണ​യാ​യി​രു​ന്ന​ത്രെ. അതേ​സ​മ​യം ജാ​തി​വ്യ​വ​സ്ഥ​യു​ടെ കാർ​ക്ക​ശ്യം അനു​ഭ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന ഈഴവർ സാ​മ്പ​ത്തി​ക​പു​രോ​ഗ​തി നേ​ടു​ക​യും ലിം​ഗ​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളിൽ (നവീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട) ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളെ അനു​ക​രി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. കീ​ഴാ​ള​രു​ടെ​യി​ട​യിൽ, പക്ഷേ, കു​ടും​ബ​ത്തി​നു​ള്ളിൽ സ്ത്രീ​കൾ വള​രെ​ക്കാ​ലം, വലി​യൊ​ര​ള​വു​വ​രെ, തു​ല്യ​ത​യ​നു​ഭ​വി​ച്ചു. കർ​ഷ​ക​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി സം​ഘ​ട​ന​ക​ളി​ലും, ഫാ​ക്ട​റി​ക​ളി​ലെ സം​ഘ​ട​ന​ക​ളി​ലും കീ​ഴാ​ള​സ്ത്രീ​കൾ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ സമ്മ​തം നോ​ക്കാ​തെ​ത​ന്നെ അം​ഗ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് ഗവേ​ഷ​കൻ നി​രീ​ക്ഷി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. എന്നാൽ കശു​വ​ണ്ടി​മേ​ഖ​ല​യി​ലെ നായർ-​ഈഴവസമുദായാംഗങ്ങളായ സ്ത്രീ​ത്തൊ​ഴി​ലാ​ളി​കൾ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ സമ്മ​ത​ത്തി​നാ​യി പല​പ്പോ​ഴും കാ​ത്തി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് ലി​ന്റ്ബർ​ഗി​ന്റെ പഠനം സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. കീ​ഴാ​ള​സ്ത്രീ​കൾ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു; കൂലി അവർ​ക്കു പണ​മാ​യി കൈയിൽ കി​ട്ടി​യി​രു​ന്നു. പൊ​തു​സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ പോകാൻ അവർ​ക്കു വി​ല​ക്കി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഇന്നു് പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​ടേ​തു​മാ​ത്ര​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന പല ഇട​ങ്ങ​ളും രീ​തി​ക​ളും അന്നു് സ്ത്രീ​ക​ളും പങ്കു​വ​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് ലി​ന്റ്ബർ​ഗി​നോ​ടു സം​സാ​രി​ച്ച മു​തിർ​ന്ന സ്ത്രീ​ക​ളിൽ പലരും പറ​യു​ന്നു. 1919-ൽ ജനി​ച്ച പു​ല​യ​സ​മു​ദാ​യാം​ഗ​മായ കോത ഇതേ​ക്കു​റി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞ​തു്:

അതേ, ഈയ​ടു​ത്ത​കാ​ല​ത്തു് പെ​ണ്ണു​ങ്ങൾ ‘പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളാ’യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​ണു്… ഞങ്ങ​ളു​ടെ ചെ​റു​പ്പ​ത്തിൽ അങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ഞങ്ങൾ വെ​ള്ളം കോ​രി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു, വി​റ​കും ചാ​ണ​ക​വും പെ​റു​ക്കി, ഇതൊ​ക്കെ​ക്കൂ​ടാ​തെ വേ​റെ​യും ഒത്തി​രി ജോലി ചെ​യ്തു… (പക്ഷേ) ഞങ്ങ​ളും ഇട​യ്ക്കൊ​ക്കെ ഒന്നു് ആഘോ​ഷി​ച്ചി​രു​ന്നു. അതാ​യ​തു്, കള്ളു​കു​ടി​ക്കാൻ പോകുമ്പോൾ-​ആണുങ്ങളുടെയത്രയില്ല, എങ്കി​ലും… ഇന്നു് ഒറ്റ സ്ത്രീ​യും കള്ളു​കു​ടി​ക്കാൻ പോ​വി​ല്ല. അതൊ​ക്കെ ആണു​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്ഥ​ല​മാ​യി… പല ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി​കൾ​ക്കും രാ​ത്രി​യാ​യാൽ പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങാൻ പേ​ടി​യാ​ണു്. ഒരു​പാ​ടു കു​ടി​യ​ന്മാ​രും അക്രമവുമൊക്കെയുണ്ടു്-​പണ്ടങ്ങനെയായിരുന്നില്ല. മു​ത​ലാ​ളി​യു​ടെ ഗു​ണ്ട​ക​ളെ​യാ​ണു് ഞങ്ങൾ പേ​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. മു​ത​ലാ​ളി​യു​ടെ സ്വ​കാ​ര്യ​സൈ​ന്യം​പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു അവർ.

(Anna Lindberg, Experience and Identity, പുറം 263)

തി​രി​ഞ്ഞു ചി​ന്തി​ക്കു​മ്പോൾ

വി​വാ​ഹം, ദാ​യ​ക്ര​മം എന്നി​വ​യെ​മാ​ത്രം പരി​ഗ​ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് കേ​ര​ള​ത്തെ ‘പെ​ണ്ണ​ര​ശു​നാ​ടു്’ എന്നു വി​ളി​ച്ച​തിൽ അർ​ത്ഥ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് വ്യ​ക്ത​മാ​കു​ന്നു. മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​ത്തിൽ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് അനു​കൂ​ല​മായ ഘട​ക​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​തു് നേ​രു​ത​ന്നെ; പക്ഷേ, ഈയൊ​രൊ​റ്റ​ക്കാ​ര​ണം​കൊ​ണ്ടു് നാ​ട്ടിൽ ‘പെൺ​ഭ​ര​ണ​മാ’യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്താൻ കഴി​യി​ല്ല. മാ​ത്ര​മ​ല്ല, മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യം സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു നൽ​കി​യി​രു​ന്ന അവ​കാ​ശ​ങ്ങ​ളും അധി​കാ​ര​ങ്ങ​ളും 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടു​മു​തൽ ക്ഷ​യി​ച്ചു എന്നു​വേ​ണം പറയാൻ. വരേ​ണ്യ​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് ഭാ​രി​ച്ച ഗാർ​ഹിക ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കീ​ഴാ​ള​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ നി​ല​കൂ​ടി പരി​ഗ​ണി​ച്ചാൽ ‘സ്ത്രീ​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ പര​മ്പ​രാ​ഗ​ത​മാ​യി​ത്ത​ന്നെ പ്രാ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ച​വർ’ എന്ന ഖ്യാ​തി​യൊ​ന്നും നമു​ക്ക​വ​കാ​ശ​പ്പെ​ടാ​നി​ല്ലെ​ന്നും വ്യ​ക്തം!

എങ്കി​ലും കേ​ര​ള​ത്തി​ന്റെ ഈ പേരു് ഇന്നും നി​ല​നിൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്, പല​യി​ട​ങ്ങ​ളി​ലും. കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ സാ​മൂ​ഹി​ക​വി​ക​സ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ചർ​ച്ച​ക​ളി​ലും പലരും ഇതി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് പരാ​മർ​ശി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം, ആരോ​ഗ്യം, ജന​സം​ഖ്യാ​നി​യ​ന്ത്ര​ണം മു​ത​ലായ മേ​ഖ​ല​ക​ളിൽ കേരളം ഉണ്ടാ​ക്കിയ നേ​ട്ട​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറ​യു​മ്പോൾ, പര​മ്പ​രാ​ഗത മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യം സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു നൽകിയ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം, പെൺ​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങൾ​ക്കു കല്പി​ച്ച വില, ഇവ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് പ്ര​ത്യേ​കം പരാ​മർ​ശ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​കാ​റു​ണ്ടു്. ഒര​ള​വു​വ​രെ ഇതിൽ ശരിയുണ്ടു്-​ഉദാഹരണത്തിനു്, മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​ത്തിൽ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് പഠി​പ്പു് പൂർ​ണ്ണ​മാ​യി നി​ഷേ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നി​ല്ല; പല​പ്പോ​ഴും സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് നല്ല വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം നേടാൻ കഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. വീ​ടു​കൾ​ക്കു​ള്ളിൽ അട​ഞ്ഞു​കി​ട​ന്നു​കൊ​ള്ള​ണ​മെ​ന്ന നി​ബ​ന്ധന അവർ​ക്കു ബാ​ധ​ക​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അതു​കൊ​ണ്ടു് 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ തിരുവിതാംകൂർ-​കൊച്ചി രാ​ജ്യ​ങ്ങൾ പെൺ​പ​ള്ളി​ക്കൂ​ട​ങ്ങൾ ആരം​ഭി​ച്ച​പ്പോൾ തങ്ങ​ളു​ടെ പെൺ​മ​ക്ക​ളെ അവി​ടേ​ക്ക​യ​യ്ക്കാൻ മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​ക്കാർ മടി​ച്ചി​ല്ല. പക്ഷേ, ഇങ്ങ​നെ ഗു​ണ​ക​ര​മായ ഒരു വ്യ​വ​സ്ഥ​യെ നാ​ട്ടിൽ​നി​ന്നു് അടി​ച്ചോ​ടി​ക്കാ​തെ ഈ നാടു് ഗു​ണം​പി​ടി​ക്കി​ല്ലെ​ന്ന പല്ല​വി​യാ​ണു് സാ​മൂ​ഹ്യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​ക്കൾ 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ലും അതി​നു​ശേ​ഷ​വും പാ​ടി​യ​തു്! അതാ​യ​തു് നാ​മി​ന്നു് സാ​മൂ​ഹി​ക​വി​ക​സ​ന​മെ​ന്നു് വി​ളി​ക്കു​ന്ന നേ​ട്ട​ങ്ങൾ രൂ​പ​പ്പെ​ട്ട​കാ​ല​ത്തു​ത​ന്നെ​യാ​ണു് മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യം ഈ നാ​ട്ടിൽ​നി​ന്നു നി​ഷ്ക്കാ​സ​നം ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ട​തും. ഇക്കാ​ല​ത്തെ സാ​മൂ​ഹ്യ​മാ​റ്റ​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു് നാ​ടി​നു ഗു​ണ​മു​ണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്ന​ല്ല. പക്ഷേ, സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സ്വ​ന്തം താൽ​പ​ര്യ​ങ്ങൾ​ക്കു്, സ്വ​യം​പ​ര്യാ​പ്ത​ത​യ്ക്കു് ഉത​കു​ന്ന എന്തൊ​ക്കെ സാ​ഹ​ച​ര്യ​ങ്ങൾ ഇവ​യി​ലൂ​ടെ ഉണ്ടാ​യി എന്നു​കൂ​ടി പരി​ശോ​ധി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണു്.

കൂ​ടു​തൽ ആലോ​ച​ന​യ്ക്ക്

നി​ല​വി​ലു​ള്ള പ്ര​ബ​ല​ധാ​ര​ണ​ക​ളെ പൊ​ളി​ച്ചെ​ഴു​തി​ക്കൊ​ണ്ടാ​ണു് സ്ത്രീ​ച​രി​ത്രം ചരി​ത്ര​പ​ഠ​ന​രം​ഗ​ത്തു് സ്വ​ന്ത​മാ​യൊ​രി​ടം ഉറ​പ്പി​ച്ച​തു്. ആധു​നിക കേ​ര​ള​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ പശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ലും ഈ സാ​ദ്ധ്യത നി​ല​നിൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ചരി​ത്രാ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു് സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാർ​ക്കി​ട​യി​ലും പണ്ഡി​ത​വൃ​ത്ത​ങ്ങ​ളി​ലും പ്ര​ബ​ല​മാ​യി നി​ല​നിൽ​ക്കു​ന്ന ഒരു ധാ​ര​ണ​യാ​ണു് ഈ അദ്ധ്യാ​യ​ത്തിൽ പു​നഃ​പ​രി​ശോ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തു്. സ്ത്രീ​ക​ളെ ‘പാ​ടി​പ്പു​ക​ഴ്ത്തല’ല്ല സ്ത്രീ​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ഏക​ധർ​മ്മ​മെ​ന്നും ഈ അദ്ധ്യാ​യ​ത്തിൽ കൈ​ക്കൊ​ണ്ട സമീ​പ​നം വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കു​ന്നു. സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ അം​ഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ചരി​ത്രാ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ, സം​ഭാ​വ​ന​ക​ളെ, വെ​ളി​ച്ച​ത്തു കൊ​ണ്ടു​വ​രുക എന്ന​തു് അതി​ന്റെ പല ധർ​മ്മ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നു​മാ​ത്ര​മാ​ണു്. സ്ത്രീ​ക​ളെ ‘പു​ക​ഴ്ത്താ​നു​ള്ള’ എല്ലാ ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളും അവർ​ക്കു് അനു​കൂ​ല​മാ​യി​ക്കൊ​ള്ള​ണ​മെ​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു് ഈ അദ്ധ്യാ​യം വാ​ദി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു. പല​പ്പോ​ഴും സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് അനു​കൂ​ല​മ​ല്ലാ​ത്ത സ്ഥാ​പ​ന​ങ്ങ​ളെ​യും സമ്പ്ര​ദാ​യ​ങ്ങ​ളെ​യും നമ്മു​ടെ ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ​നി​ന്നു് അക​റ്റി​നിർ​ത്താ​നാ​ണു് ഈ പു​ക​ഴ്ത്തൽ ഉപ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ‘സ്ത്രീ​കൾ’ എന്നാൽ മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യ്ക്കു​കീ​ഴിൽ കഴി​ഞ്ഞ സ്ത്രീ​കൾ മാ​ത്ര​മ​ല്ല എന്നു​കൂ​ടി കണ​ക്കി​ലെ​ടു​ക്കു​മ്പോൾ മേൽ​പ്പ​റ​ഞ്ഞ ‘പു​ക​ഴ്ത്തൽ’ എളു​പ്പ​മാ​വി​ല്ലെ​ന്നു വ്യ​ക്ത​മാ​ണു്!

kimages/Kulasthree_Chapter02_pic13.png
മീരാ വേ​ലാ​യു​ധൻ, ന്യൂ​ഡൽ​ഹി​യി​ലെ ജാമിയ മി​ല്ലിയ ഇസ്ലാ​മിയ സർ​വ്വ​ക​ലാ​ശാ​ല​യിൽ ഡോ​ക്ട​റൽ ഗവേ​ഷ​ണം നട​ത്തിയ മീരാ വേ​ലാ​യു​ധൻ ആധു​നിക മല​യാ​ളി സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ചരി​ത്ര​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ആദ്യ​കാ​ല​ത്തു് ഗവേ​ഷ​ണം നട​ത്തി​യ​വ​രി​ലൊ​രാ​ളാ​ണു്. മല​ബാ​റി​ലെ രാ​ഷ്ട്രീയ ഉണർ​ച്ച​യു​ടെ കാ​ല​ത്തു് സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പ​ങ്കാ​ളി​ത്ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും സാ​മു​ദാ​യിക–രാ​ഷ്ട്രീയ പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ അവ​രു​ടെ നി​ല​യെ​ക്കു​റി​ച്ചും വി​ല​പ്പെ​ട്ട ഉൾ​ക്കാ​ഴ്ച​യും വി​വ​ര​ങ്ങ​ളും നൽ​കു​ന്ന ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ അവർ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഇട​തു​പ​ക്ഷ​ത്തെ ആദ്യ​കാല സ്ത്രീ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രു​മാ​യി അവർ നട​ത്തിയ അഭി​മു​ഖ​ങ്ങൾ വളരെ വി​ല​പ്പെ​ട്ട സ്രോ​ത​സ്സാ​ണു്.

കേ​ര​ള​ത്തി​ന്റെ ചരി​ത്ര​കാ​രി​കൾ

നീ​തി​ബോ​ധ​ത്തി​നു് പല ഉറവുകളാണുള്ളതു്-​ചരിത്രം; പി​റ​ന്ന, വളർ​ന്ന, പരി​ച​യി​ച്ച, സ്ഥ​ല​ങ്ങൾ; സ്വ​ത്വ​ങ്ങൾ. എന്റെ നീ​തി​ബോ​ധം മാ​താ​പി​താ​ക്കൾ പകർ​ന്നു തന്ന​താ​ണു്. എന്റെ അമ്മ​യായ ദാ​ക്ഷാ​യ​ണി വേ​ലാ​യു​ധൻ കൊ​ച്ചി മു​ള​വു​കാ​ടു് ദ്വീ​പി​ലെ ഒരു മരു​മ​ക്ക​ത്തായ പു​ല​യ​ത്ത​റ​വാ​ട്ടി​ലാ​ണു് ജനി​ച്ച​തു്. കള​രി​പ്പ​യ​റ്റും നാ​ട​ക​വും മറ്റു “നാ​ടൻ​കല’കളും ഈ തറ​വാ​ട്ടം​ഗ​ങ്ങൾ​ക്കു് പൈ​തൃ​ക​മാ​യി ലഭി​ച്ചി​രു​ന്നു. (ഒരി​ക്കൽ അവർ കടലിൽ ഒരു വള്ള​ത്തിൽ നാടകം നട​ത്തിയ കഥ പറ​ഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ടു്-​കടൽ ഉന്ന​ത​ജാ​തി​ക്കാ​രു​ടെ​യും പണ​ക്കാ​രു​ടെ​യും കു​ത്ത​ക​യ​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ.) സ്ത്രീ​കൾ കൃ​ഷി​പ്പ​ണി ചെ​യ്തി​രു​ന്നു; മത്സ്യം ഉണ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ഒരു​പാ​ടു കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ അവർ മുൻ​ഗാ​മി​ക​ളു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്റെ അമ്മ​യും മറ്റൊ​രു കൂ​ട​പ്പി​റ​പ്പു​മൊ​ഴി​ച്ചു് മറ്റു കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ​യെ​ല്ലാം കൂ​ട്ടി ക്രി​സ്തു​മ​തം സ്വീ​ക​രി​ച്ച​യാ​ളാ​യി​രു​ന്നു എന്റെ മു​ത്ത​ശ്ശി. ഇളയ സന്താ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു് കൊ​ച്ചി മഹാ​രാ​ജാ​വു നൽകിയ സൗ​ജ​ന്യ​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​ന്റെ ഗു​ണം​കി​ട്ട​ണ​മെ​ന്നു് അവർ ആഗ്ര​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നു. മു​ള​വ​ക്കാ​ട്ടു പള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തിൽ മേൽ​മു​ണ്ടി​ട്ട ആദ്യ​ത്തെ കീ​ഴാ​ള​സ്ത്രീ ആയി​രു​ന്നി​രി​ക്ക​ണം എന്റെ അമ്മ; കൊ​ച്ചീ രാ​ജ്യ​ത്തി​ലും ഇന്ത്യ​യി​ലും ആദ്യ​മാ​യി ബിരുദ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കിയ ദലി​തു് സ്ത്രീ​യാ​യി​രു​ന്നു അവർ. ക്ലാ​സിൽ എല്ലാ​യ്പ്പോ​ഴും ഒന്നാ​മ​താ​യി​രു​ന്ന ബാലിക. പി​ന്നീ​ടു് സ്കൂൾ അദ്ധ്യാ​പി​ക​യാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​പ്പോൾ, അവർ പൊ​തു​വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ​ത്ത​ന്നെ നട​ക്കു​മെ​ന്നു​റ​ച്ചു; മേൽ​ജാ​തി​ക്കാർ അപ്പോൾ വയ​ലി​ലൂ​ടെ നട​ക്കാൻ നിർ​ബ​ന്ധി​ത​രാ​യി. സ്കൂ​ളിൽ അദ്ധ്യാ​പ​കർ പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ തന്റെ​നേ​രെ വലി​ച്ചെ​റി​യാൻ ദാ​ക്ഷാ​യ​ണി അനു​വ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല; മര്യാ​ദ​യ്ക്കു് കയ്യിൽ​ക്കൊ​ടു​ക്കാ​ത്ത പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ അവർ സ്വീ​ക​രി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. എന്നോ​ടു് അവ​രെ​പ്പോ​ഴും പറ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു, നേ​രേ​യി​രി​ക്കൂ, തല​യു​യർ​ത്തി​യി​രി​ക്കൂ, നമ്മു​ടെ കൂ​ട്ടർ​ക്കു് ഇതു​വ​രെ തല​താ​ഴ്ത്തി നട​ക്കാ​നാ​യി​രു​ന്നു വിധി. നാ​ട്ടു​രാ​ജ്യ പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ അവർ ക്ര​മേണ സജീ​വ​പ​ങ്കാ​ളി​യാ​യി; ആജീ​വ​നാ​ന്തം ഗാ​ന്ധി​യൻ ജീ​വി​ത​രീ​തി​യു​ടെ വക്താ​വാ​യി. 1930-​കളുടെ മദ്ധ്യ​ത്തിൽ ഉദ്യോ​ഗം വേ​ണ്ടെ​ന്നു​വ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് അവർ കൊ​ച്ചി നി​യ​മ​സ​ഭാ കൗൺ​സിൽ അം​ഗ​മാ​യി. പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു് അവർ ഇന്ത്യൻ ഭര​ണ​ഘ​ട​നാ നിർ​മ്മാ​ണ​സ​ഭ​യി​ലും ആദ്യ​ത്തെ കേ​ന്ദ്ര​നി​യ​മ​സ​ഭ​യി​ലും അം​ഗ​മാ​യി. ബാബാ സാ​ഹേ​ബ് അം​ബേ​ദ്ക​റു​ടെ ഉറച്ച അനു​യാ​യി അറി​യ​പ്പെ​ട്ടു. വാർ​ദ്ധ​യി​ലെ ഗാ​ന്ധി ആശ്ര​മ​ത്തിൽ വച്ചാ​ണു് അവർ എന്റെ പി​താ​വായ രാമൻ വേ​ലാ​യു​ധ​നെ വി​വാ​ഹം ചെ​യ്ത​തു്. കസ്തൂർ​ബ​യു​ടെ​യും ഗാ​ന്ധി​ജി​യു​ടെ​യും സാ​ന്നി​ദ്ധ്യ​ത്തിൽ. അതൊരു ‘പ്രണയ വി​വാ​ഹം’ ആയി​രു​ന്നു. 1970-കളിൽ ഡൽ​ഹി​യി​ലെ തൂ​പ്പു​വേ​ല​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന സ്ത്രീ​കൾ​ക്കി​ട​യിൽ അവർ പണി​യെ​ടു​ത്തി​രു​ന്നു; അഭ്യ​സ്ത​വി​ദ്യ​രായ ദലിത് സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ദേശീയ കൂ​ട്ടാ​യ്മ​യിൽ അം​ഗ​മാ​യി​രു​ന്നു. മര​ണ​ത്തി​നു് അൽ​പ്പ​കാ​ലം മു​മ്പു് അവർ ഈ കൂ​ട്ടാ​യ്മ​യ്ക്കൊ​പ്പം (1970-​കളുടെ ഒടു​ക്കം) ദലിത് സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ദേശീയ സമ്മേ​ള​നം ഡൽ​ഹി​യിൽ നട​ത്തി. ഞാൻ കൂടെപ്പോയിരുന്നു-​അമ്മ ഇതി​നാ​യി വീ​ടു​വീ​ടാ​ന്ത​രം കയ​റി​യി​റ​ങ്ങി ദലിത് ഭവ​ന​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് ധന​ശേ​ഖ​ര​ണം നട​ത്തി​യ​പ്പോൾ. ഒടു​വിൽ ‘മഹി​ളാ​ജാ​ഗൃ​തീ പരി​ഷ​ത്തു്’ എന്ന പേരിൽ ഒരു അഖി​ലേ​ന്ത്യ ദലിത് സ്അം​ഘ​ട​യ്ക്കു് അവർ ജന്മം കൊ​ടു​ത്തു. ഈ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​കാ​ലം മു​ഴു​വൻ അവർ എൽ. ഐ. സി.-യിൽ ഇൻ​ഫർ​മേ​ഷൻ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​യാ​യി ജോലി നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. മിക്ക സ്ത്രീ​ക​ളെ​യും പോലെ, കു​ടും​ബം പു​ലർ​ത്തി​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ 1990-​കളുടെ മദ്ധ്യ​ത്തിൽ രൂ​പീ​കൃ​ത​മായ ദലി​ത്സ്ത്രീ ദേശീയ ഫെ​ഡ​റേ​ഷ​ന്റെ ഭാ​ഗ​മാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​തു് യാ​ദൃ​ശ്ചി​ക​മാ​യ​ല്ല; ആ ബന്ധം പണ്ടേ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

എന്റെ അച്ഛൻ പഴയ ജന്മി​ത്ത തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ ഉഴവൂർ പ്ര​ദേ​ശ​ത്തു​ള്ള ഒരു പരവ കു​ടും​ബ​ത്തിൽ നി​ന്നാ​ണു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അച്ഛൻ ആയുർ​വ്വേദ വൈ​ദ്യ​നാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് അവ​രു​ടെ ജന്മി മക്ക​ളെ പള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തി​ല​യ​യ്ക്കാ​ന​നു​വ​ദി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ ജന​സ​മ്മ​തി​യാർ​ജ്ജി​ച്ച കർഷക നേ​താ​ക്ക​ളാ​യി​രു​ന്നു, കേ​ര​ള​ത്തി​ന്റെ കാർ​ഷിക ചരി​ത്ര​ത്തിൽ അവർ അദൃ​ശ്യ​രാ​ണെ​ങ്കി​ലും. ഗാ​ന്ധി​ജി​യാ​ണു് എന്റെ അച്ഛ​നെ കണ്ടെ​ടു​ത്ത​തു്, കോ​ള​ജിൽ നടന്ന ഒരു പ്ര​തി​ഷേ​ധ​സ​മ​ര​ത്തി​നി​ട​യിൽ​നി​ന്നു്. ബോം​ബെ​യിൽ ടാ​റ്റാ ഇൻ​സ്റ്റി​റ്റ്യൂ​ട്ടിൽ നി​ന്നു് സാ​മൂ​ഹ്യ​ശാ​സ്ത്രം പഠി​ച്ചി​റ​ങ്ങിയ ആദ്യ വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​ക​ളിൽ ഒരാ​ളാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹം. സോ​ഷ്യ​ലി​സ്റ്റ് രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ത്തോ​ട​ടു​ത്ത ശേഷം രണ്ടു ലോക് സഭാ തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പു​ക​ളിൽ അദ്ദേ​ഹം വി​ജ​യി​ച്ചു—അന്നു് സംവരണ മണ്ഡ​ല​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന കൊ​ല്ല​ത്തു നി​ന്നു്. രണ്ടാ​മ​ത്തെ തവണ ഇടതു സ്വ​ത​ന്ത്ര​നാ​യാ​ണു് മത്സ​രി​ച്ച​തു്. ഡൽ​ഹി​യിൽ പല​വി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള ഇടതു രാ​ഷ്ട്രീയ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളി​ലും ട്രേ​ഡ് യൂ​ണി​യൻ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളി​ലും പങ്കാ​ളി​യാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം നട​ത്തി​യി​രു​ന്ന നി​ര​വ​ധി യാ​ത്ര​ക​ളി​ലൂ​ടെ കു​ട്ടി​ക​ളായ ഞങ്ങൾ​ക്കു് ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ പല ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലും നട​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ബോ​ധ​മു​ണ്ടാ​യി. അവസാന നാ​ളു​ക​ളിൽ ബു​ദ്ധ​മ​ത​ത്തോ​ടു് അദ്ദേ​ഹം പ്ര​തി​പ​ത്തി​കാ​ട്ടി​യി​രു​ന്നു.

വീ​ട്ടിൽ ഞങ്ങൾ മല​യാ​ളം സം​സാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും വട​ക്കേ​യി​ന്ത്യ​യിൽ ജനി​ച്ചു​വ​ളർ​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് ഹി​ന്ദി​യാ​ണു് മാ​തൃ​ഭാ​ഷ​യാ​യി എനി​ക്കു് അനു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​തു്. എങ്കി​ലും പല​യി​ട​ങ്ങ​ളി​ലും വേ​രു​ക​ളു​ണ്ടെ​ന്ന തോ​ന്നൽ എപ്പോ​ഴും എനി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ബി​രു​ദാ​ന​ന്ത​ര​പ​ഠ​ന​ത്തി​നു​ശേ​ഷം ഞാൻ നട​ത്തിയ ഗവേ​ഷ​ണ​മ​ധി​ക​വും കേ​ര​ള​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. കേ​ര​ള​ത്തി​നു പു​റ​ത്തു ജീ​വി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്ന​തിൽ എന്റെ അമ്മ അനു​ഭ​വി​ച്ച നഷ്ട​ബോ​ധ​ത്തെ ഏതോ വി​ധ​ത്തിൽ പരി​ഹ​രി​ക്കാ​നു​ള്ള എന്റെ ശ്ര​മ​മാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കാം, ഒരു​പ​ക്ഷേ, ഇതു്!

അഞ്ചു​മ​ക്ക​ളിൽ ഏക​മ​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു ഞാൻ എന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് അച്ഛ​ന​മ്മ​മാ​രു​ടെ​യും ആങ്ങ​ള​മാ​രു​ടെ​യും പ്ര​ത്യേക പരി​ഗ​ണന എനി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. തു​ടർ​ച്ച​യു​ള്ള വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം എനി​ക്കു ലഭി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു് അവർ​ക്കു് നിർ​ബ​ന്ധ​മാ​യി​രു​ന്നു. പല​പ്പോ​ഴും ഫീ​സി​നും​മ​റ്റും ഞങ്ങൾ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ, വി​ദ്യാ​ല​യ​കാ​ല​ത്തു​ത​ന്നെ എന്റെ ജീ​വി​തം ഞാൻ​ത​ന്നെ കെ​ട്ടി​പ്പ​ടു​ക്കു​മെ​ന്ന തീ​രു​മാ​ന​ത്തിൽ ഞാൻ എത്തി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഒരു ‘രാ​ഷ്ട്രീ​യ​വ്യ​ക്തി’യാണു് ഞാ​നെ​ന്നു് തി​ക​ഞ്ഞ അഭി​മാ​ന​ബോ​ധ​ത്തോ​ടെ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കാൻ എനി​ക്കു് അച്ഛ​ന്റെ പ്ര​ര​ണ​യു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. 1980-​കളുടെ സവി​ശേ​ഷ​സാ​ഹ​ച​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണു് എന്റെ ബു​ദ്ധി​പ​ര​വും രാ​ഷ്ട്രീ​യ​വു​മായ ബോധം രൂ​പ​മെ​ടു​ത്ത​തു്. പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു്, ഞാൻ സ്ത്രീ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഗ​മാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​തു്. എല്ലാ​യ്പ്പോ​ഴും ഞാൻ തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പു​കൾ നട​ത്തി​യ​തു് നീതിബോധത്തോടുകൂടിയാണു്-​എന്റെ അച്ഛ​ന​മ്മ​മാ​രെ​പ്പോ​ലെ തന്നെ.

Colophon

Title: Kulastrīyum Cantappeṇṇum Uṇṭāyatengane? (ml: കു​ല​സ്ത്രീ​യും ചന്ത​പ്പെ​ണ്ണും ഉണ്ടാ​യ​തെ​ങ്ങ​നെ?).

Author(s): J Devika.

First publication details: Center For Development Studies; Trivandrum, India; 2010.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: J Devika, Kulasthreeyum Chanthappennum Undaayathengane, ജെ ദേവിക, കു​ല​സ്ത്രീ​യും ചന്ത​പ്പെ​ണ്ണും ഉണ്ടാ​യ​തെ​ങ്ങ​നെ?, Gender studies, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: February 5, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-SA 4​.0). Any reuse of the material should credit the author and Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: The Girl in a Picture Frame, an oil on canvas by Rembrandt (1606–1669). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: ml.wikisource.org; Proofing: KB Sujith; Typesetter: Sayahna Foundation; Artwork by: B Priyaranjan Lal; Graphic files optimized by: KB Sujith; Encoding: CVR.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download PDF.