രാ​ത്രി കി​ട​ക്കു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പ് വാർ​ഡ്റോ​ബ് തു​റ​ന്നു​വെ​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് മായ ചോ​ദി​ച്ചു. “ഇന്ന് നി​ന്റെ മൂഡ് എന്താ​ണ്?”

ഇത് സാ​ധാ​രണ ചോ​ദ്യ​മാ​ണ്. അയാൾ വളരെ ഇഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന​തും. അതി​ന്റെ മറു​പ​ടി അനു​സ​രി​ച്ചാ​യി​രി​ക്കും അവ​ളു​ടെ കി​ട​പ്പു​വ​സ്ത്രം തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കൽ.

അയാൾ പറയും ചു​വ​ന്ന പൂ​ക്ക​ളു​ള്ള പച്ച നൈ​റ്റി. അല്ലെ​ങ്കിൽ പി​ങ്ക് സീ​ത്രൂ നൈ​റ്റി. അതു​മ​ല്ലെ​ങ്കിൽ പറയും, എനി​ക്കു​റ​ക്കം വരു​ന്നു.

സുഗതൻ പറ​യു​ന്ന​ത് അപ്പ​ടി മു​ഖ​വി​ല​യ്ക്ക് എടു​ക്കു​ന്ന​തും കു​ഴ​പ്പ​മാ​ണെ​ന്ന് അവൾ​ക്ക​റി​യാം. അതു​കൊ​ണ്ട് പരി​തഃ​സ്ഥി​തി​കൾ ആകെ​യൊ​ന്നു പഠി​ച്ച് അവ​ളു​ടേ​തായ ഒരു തീ​രു​മാ​നം എടു​ക്കും. മോൾ ഉറ​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ടോ എന്നു നോ​ക്കും. അത് വളരെ പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട​താ​ണ്. സ്വ​ന്തം ആവ​ശ്യ​വും തൂ​ക്കി നോ​ക്കും. ഇന്നു വേണോ? പി​ന്നെ എല്ലാം അവ​സാ​നം ഒത്തു വന്നാൽ അവൾ ഒരു തീ​രു​മാ​ന​ത്തി​ലെ​ത്തും. ഭർ​ത്താ​വ് ഉറ​ക്കം വരു​ന്നെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തൊ​ന്നും അവൾ കാ​ര്യ​മാ​ക്കാ​റി​ല്ല. കാരണം അങ്ങ​നെ പറഞ്ഞ പല രാ​ത്രി​ക​ളി​ലും, അയാൾ ഉറ​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്നു കരുതി ശബ്ദ​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​തെ അടു​ത്തു​പോ​യി കി​ട​ന്നാൽ കൈകൾ നീ​ണ്ടു വരു​ന്ന​ത് അവൾ​ക്ക​റി​യാം. പി​ന്നെ ഇരു​ട്ടിൽ അഴി​ക്കാൻ വി​ഷ​മ​മായ ഹു​ക്കു​ക​ളെ പി​രാ​കു​ന്ന​തും കേൾ​ക്കാം.

മാ​യ​യു​ടെ ഈ കണ​ക്കു കൂ​ട്ട​ലു​ക​ളെ​ല്ലാം അയാൾ​ക്ക​റി​യാം. അതു​കൊ​ണ്ട് അയാൾ പറ​ഞ്ഞു. “ഇന്നു തീരെ മൂ​ഡി​ല്ല.”

“എന്തു​പ​റ്റി?”

“ഓഫീ​സിൽ, സാ​ധാ​രണ മാ​തി​രി, ബോ​സ്സു​മാ​യി കലഹം.”

“നീ എന്തി​നാ​ണ് അയാ​ളു​മാ​യി അടി​പി​ടി​ക്കു നിൽ​ക്കു​ന്ന​ത്.”

മായ ജന​ലു​ക​ളു​ടെ കർ​ട്ടൻ നീ​ക്കി, ഗാ​ല​റി​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള വാ​തി​ല​ട​ച്ച് സാരി അഴി​ച്ചു മട​ക്കി വെ​ച്ചു. പി​ന്നിൽ കൈ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി ബ്ലൌ​സി​ന്റെ ഹു​ക്കു​കൾ ഓരോ​ന്നാ​യി അഴി​ച്ചു. പി​ന്നെ പാ​വാ​ട​യു​ടെ ചരട് അഴി​ച്ചു. പാവാട അഴി​ഞ്ഞു വീ​ണ​പ്പോൾ അവ​ളു​ടെ ഭം​ഗി​യു​ള്ള കാ​ലു​കൾ അയാൾ കി​ട​ക്ക​യിൽ ചാ​രി​യി​രു​ന്ന് ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു. വാർ​ഡ്റോ ബിൽ നി​ന്ന് പച്ച നൈ​റ്റി​യെ​ടു​ത്ത് അവൾ തല​യിൽ​ക്കൂ​ടി ഇട്ടു.

“നീ​യെ​ന്നെ പ്ര​ലോ​ഭി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​ണോ?”

“ഞാൻ കല്യാ​ണ​ത്തി​നു മു​മ്പ് ഒരു കാബറെ ഡാൻസർ ആയി​രു​ന്നു.”

“എനി​ക്ക് ചി​ല​പ്പോൾ തോ​ന്നാ​റു​ണ്ട്.”

അവൾ വി​ള​ക്ക​ണ​ച്ച് അയാ​ളു​ടെ അരി​കിൽ വന്നു കി​ട​ന്നു. അയാളെ ഒരു കു​ട്ടി​യെ​പ്പോ​ലെ തന്നോ​ടു ചേർ​ത്ത് ലാ​ളി​ച്ച് അവൾ ചോ​ദി​ച്ചു. “പറയൂ, ഇന്ന് എന്താ​ണു​ണ്ടാ​യ​ത്?”

മറു​പ​ടി പറയുക വി​ഷ​മ​മാ​ണ്. ഒരു സംഭവം വേ​റൊ​രാ​ളോ​ട് ഒന്നും ചോർ​ന്നു പോ​കാ​തെ പറയാൻ അയാൾ​ക്കു കഴി​യാ​റി​ല്ല. ഒന്നു​കിൽ അതി​ന്റെ കാ​ര്യ​മായ വശ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ചോർ​ന്നു പോ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും. അപ്പോൾ സം​ഭ​വ​ത്തി​ന്റെ ഗൗ​ര​വ​വും പ്രാ​ധാ​ന്യ​വും നഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്നു. അല്ലെ​ങ്കിൽ എന്താ​ണ് സം​ഭ​വ​ത്തി​നു കാ​ര​ണ​മെ​ന്നു തന്നെ അയാൾ മറ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും. പല​പ്പോ​ഴും കാ​ര​ണ​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി മണി​ക്കൂ​റു​കൾ തന്നെ ആലോ​ചി​ക്കാ​റു​ണ്ട്.

അയാൾ പറ​ഞ്ഞു. എനി​ക്കോർ​മ്മ​യി​ല്ല.

അവൾ അയാളെ ആശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു. “സാ​ര​ല്യ കു​ട്ടി.” തു​ടർ​ന്ന് അയാ​ളു​ടെ ഷർ​ട്ട് തലോ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടു പറ​ഞ്ഞു. “നി​ന​ക്ക് ഉഷ്ണി​ക്കി​ണി​ല്യെ ഈ കട്ടി​യു​ള്ള ഷർ​ട്ടൊ​ക്കെ ഇട്ടി​ട്ട്?”

അയാൾ ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ആലോ​ചി​ച്ചു. ഇതി​ന്റെ​യൊ​ക്കെ അവ​സാ​നം എന്താ​വു​മെ​ന്ന് എനി​ക്ക​റി​യാം.

അവൾ ഓരോ​ന്നോ​രോ​ന്നാ​യി ഷർ​ട്ടി​ന്റെ കു​ടു​ക്കു​കൾ അഴി​ച്ചു.

അയാൾ അപ്പോ​ഴും മന​സ്സി​ലെ മു​റു​ക്ക​ത്തി​ന്റെ കാരണം കണ്ടു​പി​ടി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇനി അതി​ന്റെ കാരണം കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചാ​ലെ അയാൾ​ക്കു സമാ​ധാ​ന​മാ​വു. ഒരു കയ​റിൽ​പ്പി​ടി​ച്ച് വഴി മന​സ്സി​ലാ​ക്കു​ന്ന പോലെ, പി​ന്നി​ലേ​ക്ക് നട​ന്ന് ഓരോ സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ വി​ശ​ക​ല​നം ചെ​യ്ത് എന്താ​ണ് മന​സ്സി​നെ അസ്വ​സ്ഥ​മാ​ക്കി​യ​തെ​ന്ന് കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചാൽ മന​സ്സി​ലെ മു​റു​ക്കം താനേ അയ​ഞ്ഞു​വ​രും. ഓഫീ​സിൽ ബോ​സ്സു​മാ​യു​ണ്ടായ കല​ഹ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ആലോ​ചി​ച്ചു. ആ സാ​ധാ​രണ സംഭവം തന്നെ അസ്വ​സ്ഥ​നാ​ക്കി​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​യി. സം​സാ​ര​ത്തി​ന്റെ അവ​സാ​നം അയാൾ ക്ഷമ യാ​ചി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, ചു​ണ്ടു കോ​ട്ടി ചുമൽ കു​ലു​ക്കി​യ​തിൽ നി​ന്ന് താൻ പറ​ഞ്ഞ​ത് അയാൾ സമ്മ​തി​ച്ചു​ത​ന്നെ​ന്ന് വന്നു.

സു​ഗ​ത​ന് നീ​തി​യോ​ട് വളരെ ബഹു​മാ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു. നീതി തകിടം മറ​യു​ന്ന​ത് അയാൾ​ക്ക് നോ​ക്കി നിൽ​ക്കാൻ പറ്റി​ല്ല. മറ്റു​ള്ള​വ​രു​മാ​യു​ള്ള ഉരസൽ മി​ക്ക​വാ​റും ഈ കാരണം കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

അവൾ ചോ​ദി​ച്ചു. “ബോ​സ്സ് എന്തു പറ​ഞ്ഞു?”

ബോ​സ്സു​മാ​യു​ള്ള വഴ​ക്കിൽ ഒന്നും സം​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. അവ​സാ​നം അയാൾ​ക്ക് മന​സ്സി​ലാ​യി, താൻ പറ​ഞ്ഞ​തു തന്നെ​യാ​ണ് ശരി​യെ​ന്ന്. വേറെ എന്തോ ആണ് തന്നെ വി​ഷ​മി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത്.

“എന്താ​ണെ​ന്ന് ആലോ​ചി​ച്ചു നോ​ക്ക്. അതു കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ഇന്ന് നി​ന്നെ​ക്കൊ​ണ്ട് എനി​ക്ക് പ്ര​യോ​ജ​ന​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല.”

ഇതി​ന​കം അവൾ അയാ​ളു​ടെ ഷർ​ട്ടു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ഉഷ്ണി​ച്ചേ​ക്കാ​വു​ന്ന എല്ലാ വസ്ത്ര​ങ്ങ​ളും അഴി​ച്ചു മാ​റ്റി​യി​രു​ന്നു. വി​കാ​രം അയാ​ളിൽ അപ്പോ​ഴും ഉണ​രാ​തെ നി​ന്നു. അയാൾ വീ​ണ്ടും ആലോ​ചി​ച്ചു. അപ്പോൾ പിടി കി​ട്ടി; ബസ്സിൽ കണ്ട​ക്ട​റു​മാ​യു​ള്ള വഴ​ക്ക്. അവി​ടെ​യും കാരണം നീ​തി​ക്കു പറ്റിയ പരു​ക്കു തന്നെ.

“ഇന്ന് ബസ്സിൽ കണ്ട​ക്ട​റു​മാ​യി വഴ​ക്കു​ണ്ടാ​യി.” അയാൾ പറ​ഞ്ഞു.

“എന്തി​ന്? നീ ഇങ്ങ​നെ എല്ലാ​വ​രു​മാ​യി അടി​പി​ടി​ക്കു നി​ന്നോ.”

അവൻ സ്റ്റോ​പ്പിൽ ബസ്സു നിർ​ത്തി​യി​ല്ല. ധാ​രാ​ളം സ്ഥ​ല​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. നാ​ല​ഞ്ച് ആൾ​ക്കാർ ഇറ​ങ്ങാ​നു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇറ​ങ്ങാ​നു​ള്ള​വ​രെ ഇറ​ക്കാ​നാ​യി ബസ്സ് പത്തു​പ​തി​ന​ഞ്ചു വാര അകലെ നിർ​ത്തി. സ്റ്റോ​പ്പിൽ ഒരു വയ​സ്സ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. തി​ര​ക്കു​ള്ള നാ​ല​ഞ്ചു ബസ്സു​കൾ​ക്കു ശേ​ഷ​മാ​ണ് കു​റ​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ഒഴി​വു​ള്ള ഈ ബസ്സ് വന്ന​ത്. അത് കി​ട്ടാ​നാ​യി സ്റ്റോ​പ്പിൽ നി​ന്ന് എല്ലാ​വ​രും ഓടി. ഒപ്പം ആ വയ​സ്സ​നും. ഓടു​ന്ന വഴി​ക്ക് അയാൾ തട​ഞ്ഞു വീണു. അയാ​ളു​ടെ മകൻ അയാളെ താ​ങ്ങി​യെ​ടു​ത്ത് ടാ​ക്സി പി​ടി​ച്ചു പോയി. ഞാനും ഓടി ബസ്സിൽ കയറി കണ്ട​ക്ട​റെ ചീത്ത പറ​ഞ്ഞു. ബസ്സിൽ സ്ഥ​ല​മി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് നിർ​ത്താ​ത്ത​തെ​ന്ന് അവൻ പറ​ഞ്ഞു. പത്തൊ​മ്പ​ത് ആൾ​ക്കാർ​ക്ക് നി​ന്നു സഞ്ച​രി​ക്കാ​നു​ള്ള ബസ്സാ​ണി​തെ​ന്ന് എഴു​തി​യ​ത് കാ​ണി​ച്ചു കൊ​ടു​ത്തു. അഞ്ചു​പേർ ഇറ​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ പി​ന്നെ നാ​ല​ഞ്ചു​പേ​രെ ബസ്സിൽ നി​ന്നി​രു​ന്നു​ള്ളു. അവൻ മാ​പ്പു ചോ​ദി​ച്ചാൽ മതി​യാ​യി​രു​ന്നു. അതു​ചെ​യ്യാ​തെ വീ​ണ്ടും തട്ടി​ക്ക​യ​റി. ഞാൻ അവ​ന്റെ നമ്പർ എടു​ത്തി​ട്ടു​ണ്ട്. നാളെ കം​പ്ലെ​യി​ന്റ് അയ​ക്ക​ണം. അവർ നട​പ​ടി​യെ​ടു​ക്കാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല.

“ആ കിഴവൻ വീ​ണ​താ​ണ് നി​ന​ക്കി​ത്ര ദ്വേ​ഷ്യം പി​ടി​ക്കാൻ കാരണം.”

“അതു മാ​ത്ര​മ​ല്ല. ഇത്ര​യ​ധി​കം അനീതി കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു കണ്ടി​ട്ടും ഞാ​നൊ​രു​ത്തൻ മാ​ത്ര​മേ അതി​നെ​പ്പ​റ്റി പറ​യാ​നു​ണ്ടാ​യു​ള്ളു. മറ്റു​ള്ള​വ​രെ​ല്ലാം ഓടി​വ​ന്ന് ബസ്സു​കി​ട്ടിയ സന്തോ​ഷ​ത്തിൽ അവ​ര​വ​രു​ടെ കാ​ര്യം നോ​ക്കി നി​ന്നു. കണ്ട​ക്ട​റോ​ട് കയർ​ക്ക​ണ്ട, നേരം വൈ​കു​മെ​ന്നു​വ​രെ ഒരു മാ​ന്യൻ എന്നെ ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചു.”

“സാ​ര​മി​ല്ല. കഴി​ഞ്ഞി​ല്ലേ. ഇനി നീ അതി​നെ​പ്പ​റ്റി വേ​വ​ലാ​തി​പ്പെ​ടേ​ണ്ട.”

മന​സ്സി​ലെ ടെൻഷൻ അയ​ഞ്ഞു​വ​രു​ന്ന​ത് അയാൾ​ക​ണ്ടു; ഒപ്പം തന്നെ മാ​യ​യു​ടെ താ​ലോ​ലി​ക്കൽ തന്നി​ലു​ണ്ടാ​ക്കിയ ഫലവും.

“നി​ന്റെ കു​ഴ​പ്പ​മെ​ന്താ​ണെ​ന്നോ, ഈ സമു​ദാ​യ​ത്തിൽ നീ​യൊ​രു വലിയ മി​സ്ഫി​റ്റാ​ണ്;” അവൾ പറ​ഞ്ഞു. “യാ​ഥാർ​ത്ഥ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ നേരെ കു​റ​ച്ചൊ​ക്കെ കണ്ണ​ട​ക്കാൻ പറ്റി​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ജീ​വി​ക്കുക വി​ഷ​മ​മാ​യി​രി​ക്കും.”

പി​ന്നെ സ്നേ​ഹ​പ്ര​ക​ട​ന​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ കി​ത​ച്ചു​കൊ​ണ്ട​വൾ പറ​ഞ്ഞു. “സുഗതൻ നീ​യൊ​രു കോ​മാ​ളി​യാ​ണ്. എന്റെ കൊ​ച്ചു കോ​മാ​ളി.”

അയാൾ കഴി​ഞ്ഞ ആഴ്ച കണ്ട സർ​ക്ക​സ്സി​ലെ കോ​മാ​ളി​യെ ഓർ​ത്തു. അഭ്യാ​സി ഭാരം കൈ​കൊ​ണ്ടു​യർ​ത്തി നെ​ഞ്ചു വി​രി​ച്ചു നി​ന്ന​പ്പോൾ കു​ള്ള​നായ കോ​മാ​ളി മര​ത്തി​ന്റെ രണ്ടു കട്ട​കൾ പ്ര​യാ​സം നടി​ച്ച് ഉയർ​ത്തി.

അയാ​ളു​ടെ കണ്ണു​കൾ അട​ഞ്ഞു വന്നു.

രാ​വി​ലെ ഓഫീ​സിൽ പോകാൻ നേ​ര​ത്താ​ണ് അയാൾ ഓർ​ത്ത​ത്. വൈ​കു​ന്നേ​രം പാർ​ട്ടി​യു​ണ്ട്.

“എവി​ടെ​യാ​ണ്?”

“ടാജിൽ. റാ​ന്റ​വൂ​വിൽ.”

“ആഹാ! റൂഫ് ടോപ് റെ​സ്റ്റോ​റ​ണ്ട്. എന്തു​കൊ​ണ്ട് ഞാ​നി​ല്ല?”

“ദെ​റീ​സെ മോബ്. രണ്ട് സ്വീ​ഡു​കൾ, ബോ​സ്സ്. ഒരു ചെറിയ കലാ​പ​മു​ണ്ടാ​ക്കാൻ മാ​ത്രം ആൾ​ക്കാർ. സംസാര വിഷയം തെർമോ ന്യൂ​ക്ലി​യർ​പ്ലാ​ന്റു​ക​ളിൽ ഹീ​റ്റ് എക്സ്ചേ​ഞ്ചർ ട്യൂ​ബി​നു​ള്ളിൽ പ്രാ​ധാ​ന്യം. ഇതി​ലും ശു​ഷ്ക​മായ വിഷയം കാ​ണി​ല്ല. ഇതിൽ നി​ന​ക്കെ​വി​ടെ സ്ഥാ​നം?”

നേരം വൈ​കു​മെ​ന്നർ​ത്ഥം.

പത്തു മണി​ക്കു മു​മ്പു കാ​ക്ക​ണ്ട.

ഓഫീസ് ഇര​മ്പു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

ടൈ​പ്പ്റൈ​റ്റ​റു​ക​ളു​ടെ ശബ്ദം, ജോ​ലി​ക്കാ​രു​ടെ സം​സാ​രം. ടെ​ല​ഫോ​ണിൽ അട്ട​ഹാ​സ​ങ്ങൾ. സുഗതൻ അയാ​ളു​ടെ ചേ​മ്പ​റിൽ കട​ന്നു, ബാർബർ ഷാ​പ്പി​ന്റെ വാ​തിൽ​പ്പോ​ലെ​യു​ള്ള പാ​തി​വാ​തി​ലി​ന്റെ ആട്ടം നി​ന്ന​പ്പോൾ ചി​ല്ലി​ലൂ​ടെ പു​റ​ത്തേ​യ്ക്കു നോ​ക്കി. അയാ​ളു​ടെ സെ​ക്ര​ട്ട​റി എത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. ആശ്വാ​സ​മാ​യി. വളരെ ജോ​ലി​യു​ള്ള​താ​ണ്. സുഗതൻ ഇന്റർ​കോ​മി​ന്റെ ബട്ട​ന​മർ​ത്തി. മോ​ണി​കാ തല​യു​യർ​ത്തി അയാളെ നോ​ക്കി വശ്യ​മാ​യി ചി​രി​ച്ചു. എഴു​ന്നേ​റ്റു വന്നു.

“മോ​ണിം​ഗ് സുഗതൻ.”

“മോ​ണിം​ഗ്.”

“ഫെർ​ട്ടി​ലൈ​സർ കാം​പ്ലെ​ക്സി​നെ​പ്പ​റ്റി ഓർ​മ്മി​പ്പി​ക്കാൻ പറ​ഞ്ഞി​ല്ലെ?”

“ശരി,” അയാൾ പറ​ഞ്ഞു. “നന്ദി. ആ ഫയ​ലെ​ടു​ത്തു തരു.”

മോ​ണി​കാ കാ​ബി​ന​റ്റി​ന്റെ മു​ക​ളി​ലെ അറയിൽ ഫയ​ലി​നു​വേ​ണ്ടി പര​തു​ന്ന​ത് അയാൾ നോ​ക്കി. അവ​ളു​ടെ മൈ​ക്രോ മി​നി​സ്കർ​ട്ട് ഉയർ​ന്ന് ലേസ് പി​ടി​പ്പി​ച്ച സ്ലി​പ്പ് കാ​ണു​ന്നു. അതി​നി​ട​യി​ലൂ​ടെ അവ​ളു​ടെ തു​ട​ക​ളു​ടെ മേൽ​ഭാ​ഗം.

“മോ​ണി​കാ നി​ന്റെ വസ്ത്ര​ങ്ങൾ പി​ന്നെ​പ്പി​ന്നെ കു​റു​താ​യി വരു​ന്നു.”

“ഇതെ​ന്റെ പഴയ ഉടു​പ്പാ​ണ്, സുഗതൻ,” അവൾ പറ​ഞ്ഞു. “പി​ന്നെ ഞാൻ നീളം വെ​ക്കു​ന്നു​മു​ണ്ട്.”

അവ​ളു​ടെ കാ​ലി​ലി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ആറി​ഞ്ചു ഉയ​ര​മു​ള്ള ചെ​രി​പ്പു​നോ​ക്കി അയാൾ മൂളി. ആ ഉടു​പ്പ് കഴി​ഞ്ഞ ആഴ്ച പി​റ​ന്നാ​ളി​ന് അവ​ളു​ടെ ബോ​യ്ഫ്ര​ണ്ട് സമ്മാ​നി​ച്ച​താ​ണെ​ന്ന് അവൾ പറ​ഞ്ഞ​താ​യി​രു​ന്നു.

“നി​ന​ക്കെ​ന്നെ സെ​ഡ്യു​സ് ചെ​യ്യ​ണ​മെ​ന്ന ഉദ്ദേ​ശ​മി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ഇവിടെ വന്നി​രി​ക്കു.”

“ഫയൽ കി​ട്ടി.”

നീല നി​റ​മു​ള്ള ബാൾ പെ​ന്നും പു​സ്ത​ക​വു​മാ​യി മോ​ണി​കാ മു​മ്പിൽ വന്നി​രു​ന്ന​പ്പോൾ അയാൾ ഡി​ക്ടേ​ഷൻ തു​ട​ങ്ങി. സ്റ്റെ​യ്ൻ​ല​സ് സ്റ്റീ​ലിൽ കോ​ബാൾ​ട്ട് അംശം കൂ​ട്ടി​യാ​ലു​ണ്ടാ​കു​ന്ന മേ​ന്മ​ക​ളും, തങ്ങൾ പ്ര​തി​നി​ധീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന സ്വീ​ഡി​ഷ് കമ്പ​നി​യു​ടെ സ്റ്റീൽ ജാ​പ്പ​നീ​സ് സ്റ്റീ​ലി​നേ​ക്കാൾ മെ​ച്ച​മാ​ണെ​ന്നു പറ​യാ​നു​ള്ള കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളും ഡി​ക്ടേ​റ്റ് ചെ​യ്തു കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​മ്പോൾ അയാൾ പെ​ട്ടെ​ന്ന് നെർ​വ​സ്സാ​യി. വല​ത്തെ കൈ​യി​ന്റെ തള്ള വി​രൽ​കൊ​ണ്ട് അയാൾ മു​മ്പി​ലു​ള്ള കാ​റ്റ​ലോ​ഗി​ന്റെ അക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ മൂ​ല​ക​ളിൽ അദൃ​ശ്യ​മായ കു​ത്തു​കൾ ഇട്ടു. ‘എ’ എന്ന അക്ഷ​ര​ത്തി​ന്മേൽ അഞ്ചു കു​ത്തു​കൾ. അവ അക്ഷ​ര​ത്തി​ന്റെ കാ​ലു​കൾ അവ​സാ​നി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തും വി​ല​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള വര കാ​ലു​ക​ളിൽ മു​ട്ടു​ന്നി​ട​ത്തും. പി​ന്നെ അഞ്ചാ​മ​ത്തേ​ത് ഏറ്റ​വും മു​ക​ളിൽ കാ​ലു​കൾ കോ​ണാ​യി മു​ട്ടു​ന്നി​ട​ത്തും. അങ്ങ​നെ ആ സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ കു​ത്തു​കൾ ഇട്ടി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ഓരോ വരയും നി​യ​ന്ത്ര​ണം വി​ട്ട് ക്ര​മാ​തീ​ത​മാ​യി നീ​ളു​വാൻ തു​ട​ങ്ങു​മെ​ന്ന് അയാൾ​ക്കു തോ​ന്നി​യി​രു​ന്നു. ഒര​ക്ഷ​രം തള​ച്ചി​ട്ടു കഴി​ഞ്ഞാൽ അടു​ത്ത അക്ഷ​രം. അദൃ​ശ്യ​മായ ഈ കു​ത്തു​കൾ ഭാ​വ​ന​യിൽ ഇടു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം അയാ​ളു​ടെ കൈ​വി​രൽ പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. തള്ള വിരൽ ചൂ​ണ്ടാ​ണി വി​ര​ലി​ലും, നടു​വി​ര​ലി​ലു​മാ​യി മു​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

“സുഗതൻ, നി​ന്റെ വി​ര​ലു​കൾ!”

മോ​ണി​കാ എഴു​ത്തു നിർ​ത്തി പറ​ഞ്ഞു.

അയാൾ കൈ വലി​ച്ച് മേ​ശ​യ്ക്ക​ടി​യി​ലേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​പോ​യി, വീ​ണ്ടും വി​ര​ലു​ക​ളു​ടെ പ്ര​വർ​ത്ത​നം തു​ട​ങ്ങി.

“എവി​ടെ​യാ​ണ് നമ്മൾ നിർ​ത്തി​യ​ത്?”

അയാൾ മായയെ ഓർ​ത്തു. ഒരി​ക്കൽ അയാ​ളു​ടെ വി​ര​ലു​ക​ളു​ടെ ചല​ന​ത്തെ​പ്പ​റ്റി സം​സാ​രി​ച്ച​പ്പോൾ അവൾ പറ​ഞ്ഞു. സുഗതൻ അതെ​ല്ലാം നി​ന്റെ ഭാ​വ​ന​യാ​ണ്. നീ അങ്ങി​നെ കു​ത്തു​ക​ളി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അവ നീ​ളാ​നൊ​ന്നും പോ​കു​ന്നി​ല്ല. ഇനി നീ​ള​ണ​മെ​ന്നു വെ​ച്ചാൽ നി​ന്റെ സി​ല്ലി കു​ത്തു​കൊ​ണ്ട് വലിയ പ്ര​യോ​ജ​ന​മു​ണ്ടെ​ന്നും തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല.

അയാൾ ഡി​ക്ടേ​ഷൻ തു​ടർ​ന്നു. അങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ പെ​ട്ടെ​ന്ന് മോ​ണി​കാ ചോ​ദി​ച്ചു.

“നീ​യെ​ന്താ​ണ് നോ​ക്കു​ന്ന​ത്?”

കഴി​ഞ്ഞ ഏതാ​നും നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ളാ​യി ഡി​ക്ടേ​ഷൻ കൊ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കെ അവ​ളെ​ത്ത​ന്നെ നോ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നെ​ന്ന് അപ്പോ​ഴാ​ണ് അയാൾ​ക്കു ബോ​ധ​മു​ണ്ടാ​യ​ത്. അതൊരു വെറും അശ്ര​ദ്ധ​മായ നോ​ട്ട​മാ​ണെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ അവൾ വി​ശ്വ​സി​ക്കി​ല്ല. അയാൾ ശരി​ക്കും അവ​ളു​ടെ മാം​സ​ള​മായ മാറിൽ നോ​ക്കി. അവൾ കു​നി​ഞ്ഞി​രി​ക്കുക കാരണം മാ​റി​ന്റെ സമൃ​ദ്ധി അയാൾ​ക്കു കാണാം. അയാൾ പറ​ഞ്ഞു.

“നീ വളരെ സെ​ക്സി​യാ​ണ്.”

അവൾ സം​തൃ​പ്തി​യോ​ടെ ചി​രി​ച്ചു. “യു ആർ വെരി നാ​ട്ടി, സുഗതൻ!”

ആ നി​മി​ഷ​ത്തിൽ അയാൾ​ക്ക് സ്റ്റെ​യിൻ​ല​സ് സ്റ്റീ​ലും ഫെർ​ട്ടി​ലൈ​സർ കാം​പ്ള​ക്സും, അപ്ര​ധാ​ന​മാ​യി തോ​ന്നി. ഇതൊരു മാർ​ഗ്ഗം മാ​ത്ര​മാ​ണ്. ഞാ​നെ​ന്തി​നി​തെ​ല്ലാം ഇത്ര കാ​ര്യ​മാ​യെ​ടു​ക്കു​ന്നു. അയാൾ ഫയൽ അട​ച്ചു​വെ​ച്ച് കസേ​ര​യിൽ ചാ​രി​യി​രു​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ചു.

“നീ ഇന്ന് എന്റെ ഒപ്പം ലഞ്ചി​നു വരു​ന്നോ?”

അത് എവി​ടേ​ക്കാ​ണ് നീ വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന​തി​നെ ആശ്ര​യി​ച്ചി​രി​ക്കും.

“നി​ന്റെ പ്രി​ഫ​റൻ​സ്, എന്താ​ണ്? ചൈ​നി​സ് ഓർ കോ​ണ്ടി​നെ​ന്റൽ?”

“ചൈ​നീ​സ്.”

“ശരി ഫ്ളോ​റ​യിൽ പോകാം.”

അവൾ ചാ​ടി​യെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. “ഡി ഡ്യൂ സേ ഫ്ളോ​റാ?”

“പ്രി​സൈ​സ്ലി,” അയാൾ പറ​ഞ്ഞു.

ഇന്റർ​കോം ശബ്ദി​ച്ചു. എട്ടാം നമ്പ​റി​നു മു​ക​ളിൽ പ്ര​കാ​ശ​മു​ള്ള ഒരു ചതുരം ഉദി​ച്ചു. ബട്ട​ന​മർ​ത്തി​യ​പ്പോൾ അയാൾ ബോ​സ്സി​ന്റെ ശബ്ദം കേ​ട്ടു.

“വാ​ച്ച​ഹെ​ല്ലാർ യു ഡൂ​യിം​ഗ് സുഗതൻ? ഫ്ളർ​ട്ടിം​ഗ് വി​ത്ത് യുവർ സെ​ക്ര​ട്ട​റി?”

“താ​ങ്ക​ളു​ടെ തു​രു​മ്പു പി​ടി​ച്ച ഇരു​മ്പ് വിൽ​ക്കു​ക​യാ​ണ്,” സുഗതൻ പറ​ഞ്ഞു.

ഉടനെ മറു​പ​ടി​യും.

“ഞാൻ വി​ചാ​രി​ച്ച​ത് നമ്മൾ വിൽ​ക്കു​ന്ന​ത് ആന്റി​കൊ​റോ​സീ​വ് സ്റ്റീ​ലാ​ണെ​ന്നാ​ണ് കസ്റ്റ​മേ​ഴ്സ് അറി​യ​ണ്ട. പി​ന്നെ എം.ഡി. ഇന്നു വരു​ന്നി​ല്ല. അതു​കൊ​ണ്ട് വൈ​കു​ന്നേ​ര​ത്തെ പാർ​ട്ടി​യു​ണ്ട്. താ​ജിൽ​ത്ത​ന്നെ. റാ​ന്റ​വൂ. മറ​ക്ക​ണ്ട.”

ഇന്റർ​കോ​മി​ന്റെ ശബ്ദം നി​ന്ന​പ്പോൾ മോ​ണി​കാ പറ​ഞ്ഞു.

“നീ എന്തി​നാ​ണ് ജീ​യെ​മ്മി​നോ​ട് എപ്പോ​ഴും കയർ​ക്കു​ന്ന​ത്? അയാൾ പാവം എപ്പോ​ഴും തമാശ പറ​ഞ്ഞ് ലോ​ഗ്യ​ത്തി​നു വരും.”

“വി​സി​റ്റിം​ഗ് കാർ​ഡിൽ കാ​ണി​ച്ച മെ​റ്റ​ല്ലർ​ജി ബി​രു​ദ​ങ്ങ​ളു​ടെ പകുതി അറി​വെ​ങ്കി​ലും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ അയാൾ ഒരു നല്ല സെ​യിൽ​സ്മാ​നാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു.” സുഗതൻ പറ​ഞ്ഞു, നി​ന​ക്കു പോകാം. “ബാ​ക്കി ഡി​ക്ടേ​ഷൻ പി​ന്നീ​ടാ​വാം. ലഞ്ചി​ന് പോ​കു​മ്പോൾ ഞാൻ വി​ളി​ക്കാം.”

“താ​ങ്ക് യൂ സാർ, യൂവാർ വെരി കൈ​ന്റ് ഹാർ​ട്ട​ഡ്.”

അയാൾ അത്ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടു. എങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ഇവൾ​ക്ക് ജീ​വി​തം ഇത്ര ലഘു​വാ​യെ​ടു​ക്കാൻ പറ്റു​ന്ന​ത്? മോ​ണി​കാ​യ്ക്ക് മാ​ത്ര​മ​ല്ല, മറ്റെ​ല്ലാ​വർ​ക്കും ജീ​വി​തം എന്ന​ത് ഏറ്റ​വും അപ്ര​ധാ​ന​മായ ഒന്നാ​ണ്. എല്ലാ​വ​രും സം​ഭ​വ​ങ്ങൾ വളരെ തണു​പ്പ​നാ​യി എടു​ക്കു​ന്നു. താൻ മാ​ത്രം സ്പ്രിം​ഗു മു​റു​ക്കിയ പാവ പോലെ നി​ര​ന്ത​രം മു​റു​ക്ക​മാ​യി ഓടി നട​ക്കു​ന്നു. എന്നാ​ണ് എന്റെ സ്പ്രിം​ഗു​കൾ അയയുക? താൻ ഒരു ദിവസം ഓഫീ​സിൽ വന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ സക​ല​തും തക​രാ​റി​ലാ​കു​മെ​ന്ന ബോധം എന്നാ​ണ് അവ​സാ​നി​ക്കുക?

മായ പറ​യാ​റു​ണ്ട്.

സുഗതൻ, നീ വി​ട്ടം താ​ങ്ങു​ന്ന ഗൌ​ളി​യാ​ണെ​ന്ന് എപ്പോ​ഴാ​ണ് മന​സ്സി​ലാ​ക്കുക? ഒരു ദിവസം കസ്റ്റ​മേ​ഴ്സ് ടെ​ലി​ഫോൺ ചെ​യ്യു​മ്പോൾ നി​ന്നെ കി​ട്ടി​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ എന്താ​ണു​ണ്ടാ​വുക? അവർ പി​റ്റെ ദിവസം വീ​ണ്ടും വി​ളി​ക്കും. അപ്പോ​ഴും കി​ട്ടി​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ പി​റ്റേ​ന്ന് വീ​ണ്ടും വി​ളി​ക്കും. എന്തു​കൊ​ണ്ട് നി​ന​ക്ക് ലീ​വെ​ടു​ത്ത് രണ്ടു​ദി​വ​സം വീ​ട്ടി​ലി​രു​ന്നു​കൂ​ടാ? ഇക്ക​ണ​ക്കി​ന് നീ​യൊ​രു ഞര​മ്പു​രോ​ഗി​യാ​യി മാറും.

മാ​യ​യ്ക്കു മന​സ്സി​ലാ​വാ​ത്ത പലതും ഒരാ​ഫീ​സി​ലു​ണ്ട്. അധി​കാ​ര​തൃ​ഷ്ണ, മത്സ​രം. ഇതൊരു മ്യൂ​സി​ക്കൽ ചെയർ കളി​യാ​ണ്. എപ്പോ​ഴും മു​മ്പി​ലു​ള്ള കസേ​ര​യിൽ കണ്ണു​വ​ച്ചേ ഓടാവൂ. അല്ലെ​ങ്കിൽ സം​ഗീ​തം നിൽ​ക്കു​മ്പോൾ സാ​മർ​ത്ഥ്യ​മു​ള്ള​വർ കസേ​ര​ക​ളെ​ല്ലാം തട്ടി​യെ​ടു​ക്കും.

ഈ വക വി​ചാ​ര​ങ്ങൾ കൂ​ടു​തൽ അപ​ക​ട​മാ​ണെ​ന്ന് സുഗതൻ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി. അയാ​ളു​ടെ തള്ള​വി​രൽ വളരെ വേ​ഗ​ത്തിൽ മറ്റു​ള്ള വി​ര​ലു​ക​ളു​മാ​യി കൂ​ട്ടി​മു​ട്ടു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ മോ​ണി​കാ​യു​മാ​യി ലഞ്ചി​നു പോ​കേ​ണ്ട​തി​നെ​പ്പ​റ്റി ആലോ​ചി​ച്ചു. അപ്പോൾ അയാൾ കൂ​ടു​തൽ സാ​ദ്ധ്യ​ത​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി ഓർ​ത്തു. ഉടനെ ഡയ​റ​ക്ട​റി​യെ​ടു​ത്ത് ആ ഹോ​ട്ട​ലി​ന്റെ നമ്പർ കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു. അതൊരു ചെറിയ ഹോ​ട്ട​ലാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ട​ത്തോ​ളം അത് ആൾ​ക്കാർ താൽ​ക്കാ​ലി​കാ​വ​ശ്യ​ങ്ങൾ​ക്കു വേ​ണ്ടി വാ​ട​ക​യ്ക്കെ​ടു​ക്കു​ന്ന ഒന്നാ​ണ്. ആരാ​ണ​ത് പറ​ഞ്ഞ​തെ​ന്നോർ​മ്മ​യി​ല്ല. അയാൾ ഒരു ഡബിൾ റൂം ബു​ക്കു ചെ​യ്തു. മി​സ്റ്റർ ആന്റ് മി​സ്സി​സ് ഡി​കോ​സ്റ്റ പൂ​ന​യിൽ നി​ന്ന്. ഒരു ദി​വ​സ​ത്തേ​ക്കു മാ​ത്രം.

ലഞ്ചു തൃ​പ്തി​ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. സ്പീ​ക്ക​റിൽ അയാൾ​ക്കി​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട സം​ഗീ​ത​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. യെ​സ്റ്റർ ഡേ വൺ​സെ​ഗേൻ, ബ്ലാ​ക്ക് സൂ​പ്പർ​മാൻ മു​ത​ലാ​യവ. അയാൾ അയാ​ളു​ടെ ഫേ​വ​റി​റ്റ് ചി​ക്കൻ മയോ​നീ​സും, മോ​ണി​കാ അവ​ളു​ടെ ഫേ​വ​റി​റ്റ് സ്വീ​റ്റ് ആന്റ് സോർ ചി​ക്ക​നും കഴി​ച്ചു. പി​ന്നെ ഐസ്ക്രീം കഴി​ച്ചു കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​മ്പോൾ അയാൾ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. ഇതു​ത​ന്നെ അവസരം ഒരു പെൺ​കു​ട്ടി​യോ​ട് ഈ കാ​ര്യ​ങ്ങൾ പറയാൻ പറ്റിയ സമയം ഭക്ഷ​ണ​ത്തി​നു ശേഷം തന്നെ​യാ​ണ്; പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചും ഭക്ഷ​ണം നന്നാ​യാൽ.

അയാൾ പറ​ഞ്ഞു, “ഞാൻ ഹോ​ട്ട​ലിൽ ഒരു മുറി ബു​ക്കു​ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ട്.”

“ആർ​ക്ക്?” മോ​ണി​കാ ചോ​ദി​ച്ചു.

“നമു​ക്കു ഭക്ഷ​ണ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം പോകാം. ഒന്നു രണ്ടു മണി​ക്കൂർ അവിടെ ചെ​ല​വ​ഴി​ക്കാം.”

അപ്ര​തീ​ക്ഷ​മാ​യ​ത് കേ​ട്ട​തു​പോ​ലെ മോ​ണി​കാ ഒന്നു​ല​ഞ്ഞു.

“സുഗതൻ കാ​ര്യ​മാ​യി പറ​യു​ക​യാ​ണോ?”

തന്റെ പരി​പാ​ടി​യെ​ല്ലാം തകിടം മറി​ഞ്ഞ​താ​യി അയാൾ​ക്കു തോ​ന്നി. അയാൾ അത്ര ഉറ​പ്പി​ല്ലാ​തെ പറ​ഞ്ഞു. “അതെ, എന്താ നി​ന​ക്കി​ഷ്ട​മ​ല്ലെ?”

“പക്ഷേ, സുഗതൻ, നീ എന്നെ ഇതു​വ​രെ വി​ളി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല​ല്ലൊ. നി​ന്റെ ഭാ​ര്യ​യി​ല്ലേ ഇവിടെ?”

“ഉണ്ട്.”

“പി​ന്നെ നീ എന്തി​നാ​ണി​തു ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്?”

“നോ​ക്ക് നീ കി​ന്റർ​ഗാർ​ഡൻ ടീ​ച്ച​റാ​കു​ക​യൊ​ന്നും വേണ്ട. കാരണം ഞാ​നൊ​രു ശി​ശു​വ​ല്ല. നി​ന​ക്കി​ഷ്ട​മാ​ണോ, അല്ല​യോ എന്നു​മാ​ത്രം പറ​ഞ്ഞാൽ മതി.”“

അയാ​ളു​ടെ വി​രി​ഞ്ഞ മാ​റി​ലേ​ക്കും കൈ​ക​ളി​ലേ​ക്കും നോ​ക്കി അവൾ പറ​ഞ്ഞു, “ഇഷ്ട​മാ​വാ​തി​രി​ക്കാൻ കാ​ര​ണ​മൊ​ന്നും ഞാൻ കാ​ണു​ന്നി​ല്ല.”

പെ​ട്ടെ​ന്ന​യാ​ളിൽ അവളെ സ്വ​ന്ത​മാ​ക്കാ​നു​ള്ള അഭി​നി​വേ​ശം കട​ന്നു​കൂ​ടി. രാ​വി​ലെ കാ​ബി​ന​റ്റിൽ നി​ന്ന് ഫയ​ലെ​ടു​ക്കു​മ്പോൾ അവ​ളു​ടെ നഗ്ന​മായ തുടകൾ കണ്ട​പ്പോ​ഴോ, ഹോ​ട്ട​ലിൽ മു​റി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​പ്പ​റ്റി ആലോ​ചി​ച്ച​പ്പോ​ഴോ, ഈ ആവേശം അയാ​ളിൽ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന് സുഗതൻ അത്ഭു​ത​ത്തോ​ടെ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി. ഇപ്പോൾ കഴി​യു​ന്ന​തും വേഗം വാ​തി​ല​ട​ച്ച ഒരു മു​റി​യിൽ കി​ട​ക്ക​യിൽ അവ​ളു​മാ​യി കി​ട​ക്കു​വാൻ അയാൾ​ക്ക് ധൃ​തി​യാ​യി. അയാൾ അവ​ളു​ടെ കൈ​പി​ടി​ച്ച​മർ​ത്തി. നമു​ക്കു പോവാം.

ഇത് ഇത്ര എളു​പ്പ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ന്ന് ഊഹി​ക്കാൻ​പോ​ലും അയാൾ​ക്ക് കഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നി​ല്ല. അതു​കൊ​ണ്ട് അവൾ സമ്മ​തി​ച്ച​പ്പോൾ അയാൾ​ക്കു തി​ക​ച്ചും വി​ശ്വാ​സ​മാ​യി​ല്ല. സെ​ക്ര​ട്ട​റി​മാ​രെ കി​ട​ക്ക​യി​ലേ​ക്കു നയി​ക്കു​ന്ന എക്സി​ക്യൂ​ട്ടീ​വു​ക​ളു​ടെ ലി​സ്റ്റിൽ ഒരാൾ കൂടി.

ഭാ​ഗ്യ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ആലോ​ചി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് അയാൾ പു​റ​ത്തു കട​ന്നു. മോ​ണി​കാ അയാ​ളു​ടെ കയ്യിൽ തൂ​ങ്ങി നട​ന്നു. അവൾ ഏതോ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് സി​നി​മാ നാ​യി​ക​യെ അനു​ക​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

റെ​സ്റ്റോ​റ​ണ്ടി​നു പു​റ​ത്തു​ത​ന്നെ ടാ​ക്സി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മോ​ണി​കാ​യ്ക്കു കയ​റാ​നാ​യി കാ​റി​ന്റെ വാതിൽ തു​റ​ന്നു പി​ടി​ച്ചു നിൽ​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് ആ അത്യാ​ഹി​ത​മു​ണ്ടാ​യ​ത്. അവൾ പറ​ഞ്ഞു.

“അതാ, റെ​ഗ്ഗി പോ​കു​ന്നു.”

അവൾ ചൂ​ണ്ടി​യി​ട​ത്തേ​യ്ക്ക് അയാൾ നോ​ക്കി. അവ​ളു​ടെ ബോ​യ്ഫ്ര​ണ്ടാ​ണ്. അയാൾ ഇവരെ കാ​ണാ​തെ നട​ന്ന​ക​ലു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

“എനി​ക്ക് റെ​ഗ്ഗി​യെ അയാ​ളു​ടെ ഷർ​ട്ടി​ന്റെ നിറം കൊ​ണ്ട് തി​രി​ച്ച​റി​യാം.” മോ​ണി​കാ പറ​ഞ്ഞു.

റെ​ഗ്ഗി ഈ വഴി​ക്ക് തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്ക​രു​തെ​ന്ന് സുഗതൻ പ്രാർ​ത്ഥി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കെ, മോ​ണി​കാ പെ​ട്ടെ​ന്ന് ഉറ​ക്കെ ഒരു വിളി. “റെ​ഗ്ഗീ… ”

പയ്യൻ തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി, മോ​ണി​കാ​യെ കണ്ട​പ്പോൾ കയ്യു​യർ​ത്തി കാ​ണി​ച്ച് അവ​രു​ടെ നേരെ നട​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി.

അയാൾ നി​രാ​ശ​നാ​യി. മോ​ണി​കാ പറ​ഞ്ഞു കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. “റെ​ഗ്ഗീ, സുഗതൻ എനി​ക്ക് ഉഗ്രൻ ലഞ്ചു വാ​ങ്ങി​ത്ത​ന്നു.”

പി​ന്നെ​പ്പി​ന്നെ സം​സാ​രം അവർ തമ്മി​ലാ​യി. അയാൾ ഇട​പെ​ട്ടു. “മോ​ണി​കാ ഓഫീ​സിൽ പോ​ണ്ടെ. ടാ​ക്സി കാ​ത്തു​നിൽ​ക്കു​ന്നു.”

“എനി​ക്ക് റെ​ഗ്ഗി ലി​ഫ്റ്റു തരും. ഇല്ലെ റെ​ഗ്ഗി,” അവൾ ചോ​ദി​ച്ചു. “എവിടെ നി​ന്റെ ബൈ​ക്ക്?”

“ഗാ​സി​ല്ല.”

“ഊം?”

“നോ ഡൌ!”

“യുവാർ കി​ഡ്ഢിം​ഗ് റെ​ഗ്ഗി.”

ടാ​ക്സി​ക്കാ​രൻ ഹോൺ അടി​ച്ചു.

സുഗതൻ ഒന്നും പറ​യാ​തെ ടാ​ക്സി​യിൽ കയ​റി​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ മോ​ണി​കാ​യും അവ​ളു​ടെ ബോ​യ്ഫ്ര​ണ്ടും കൂടി നട​ന്ന​ക​ലു​ന്നു.

അയാൾ കല​ശ​ലാ​യി ക്ഷോ​ഭി​ച്ചു. തന്റെ നീതി ബോ​ധ​ത്തി​നു വീ​ണ്ടും ഉല​ച്ചിൽ തട്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അവൾ ഒപ്പം വരാ​മെ​ന്ന് സമ്മ​തി​ച്ച​താ​ണ്. അവൾ​ക്ക​ത് ഇഷ്ട​മാ​ണെ​ന്ന് വ്യ​ക്ത​മാ​വു​ക​യും ചെ​യ്തു. അവ​ളു​ടെ ബോ​യ്ഫ്ര​ണ്ടാ​ണെ​ങ്കിൽ അവരെ കാ​ണാ​തെ നട​ന്ന​ക​ലു​ക​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നെ എന്തി​ന​വൾ ഇങ്ങി​നെ പെ​രു​മാ​റി? എന്തി​ന്? എന്തി​ന്?

രണ്ടു മണി​ക്കു തന്നെ മോ​ണി​കാ ഓഫീ​സിൽ എത്തി അവ​ളു​ടെ ടൈ​പ്പ് റൈ​റ്റ​റി​നു മു​മ്പിൽ ഒന്നും സം​ഭ​വി​ക്കാ​ത്ത മട്ടിൽ ഇരു​പ്പാ​യി​രു​ന്നു. ഇതെ​ങ്ങി​നെ കഴി​യു​ന്നു​വെ​ന്ന് സുഗതൻ അത്ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടു. അവൾ​ക്ക് ഇനി എങ്ങി​നെ​യാ​ണ് തന്നെ അഭി​മു​ഖീ​ക​രി​ക്കാൻ പറ്റുക? ഈ സംശയം അധി​ക​നേ​രം വെ​ച്ചു​ന​ട​ക്കേ​ണ്ടി വന്നി​ല്ല. മൂ​ന്നു മണി​ക്ക് ‘യുവർ കറ​സ്പോ​ണ്ടൻ​സ് സർ’ എന്ന് സ്വർ​ണ്ണ​നി​റ​ത്തി​ലെ​ഴു​തിയ സി​ഗ്നേ​ച്ചർ പാ​ഡു​മാ​യി അവൾ അയാ​ളു​ടെ മു​റി​യി​ലെ​ത്തി.

അയാൾ അവ​ളു​ടെ മു​ഖ​ത്തു​നോ​ക്കാ​തെ മു​മ്പി​ലി​രു​ന്ന ഒരു കത്തിൽ നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു.

“സുഗതൻ, നീ ആ കത്തു വാ​യി​ക്കു​ക​യ​ല്ല, വെ​റു​തെ നോ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. അതി​നർ​ത്ഥം നി​ന​ക്കെ​ന്നോ​ട് ദ്വേ​ഷ്യ​മാ​ണെ​ന്നാ​ണ്. കാരണം?”

ഈ പെ​ണ്ണി​ന് എന്നെ മന​പ്പാ​ഠ​മാ​ണ്. അതു​കൊ​ണ്ട് മറ​ച്ചു​പി​ടി​ച്ചി​ട്ടു കാ​ര്യ​മി​ല്ല. അയാൾ നേരെ അവ​ളു​ടെ മു​ഖ​ത്തു നോ​ക്കി പറ​ഞ്ഞു.

“നീ ഇന്ന് ഉച്ച​യ്ക്കു മു​മ്പ് ചിലത് വാ​ഗ്ദാ​നം ചെ​യ്തി​രു​ന്നു. ലഞ്ചു കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ അത് മറ​ന്നു.”

“ഓ!” അവൾ പെ​ട്ടെ​ന്ന് ഓർ​ത്ത​പോ​ലെ പറ​ഞ്ഞു, “ശരി​യാ​ണ് ഞാൻ ചിലത് വാ​ഗ്ദാ​നം ചെ​യ്തി​രു​ന്നു. ലഞ്ചു കഴി​ഞ്ഞ് നമു​ക്ക് ഹോ​ട്ട​ലിൽ മു​റി​യെ​ടു​ക്കാ​മെ​ന്ന് പറ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. അയാം സോ സോറി സുഗതൻ, ഞാൻ തീരെ മറ​ന്നു​പോ​യി. മറ​ന്ന​ത​ല്ലെ​ന്നു പറയാം. സുഗതൻ കാ​ര്യ​മാ​യി പറ​ഞ്ഞ​താ​ണെ​ന്ന് എനി​ക്കു തോ​ന്നി​യി​ല്ല. ഈ നി​സ്സാര കാ​ര്യ​ത്തി​നാ​ണോ സുഗതൻ പി​ണ​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്? നി​ന്റെ വാ​തി​ലി​ന് ഗ്ലാ​സ് ഡോ​റ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു എങ്കിൽ ഞാൻ ഇപ്പോൾ​ത്ത​ന്നെ ഒരു ചും​ബ​നം തന്നേ​നെ. ദേ​ഷ്യം പി​ടി​ക്കു​മ്പോൾ നീ എന്തു ചന്ത​ക്കാ​ര​നാ​ണെ​ന്നോ? നോ​ക്ക്, സുഗതൻ, ഞാൻ വേ​റൊ​രു ദിവസം തീർ​ച്ച​യാ​യും വരാം. ഇന്നു വൈ​കു​ന്നേ​രം റെ​ഗ്ഗി ഓഫീ​സിൽ വരും. പയ്യൻ സി​നി​മാ​ടി​ക്ക​റ്റു​ക​ളു​മാ​യാ​ണ് വരുക.”

അയാ​ളു​ടെ കരു​ക്കൾ മി​യ്ക്ക​വാ​റും ഈടാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ബാ​ക്കി​യു​ള്ള കരു​ക്കൾ കൊ​ണ്ട് പൊ​രു​താൻ വയ്യ. അയാൾ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​നാ​യി.

വൈ​കു​ന്നേ​രം റസ്റ്റോ​റ​ണ്ടിൽ ബോ​സ്സ് സം​സാ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. സ്വീ​ഡു​കൾ വളരെ താൽ​പ​ര്യ​ത്തോ​ടെ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. ഇന്ത്യ​യിൽ അവ​രു​ടെ സ്റ്റീൽ വി​റ്റ​ഴി​യാ​നു​ള്ള സാ​ദ്ധ്യ​ത​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി​യാ​ണ് സം​സാ​രം. ഇല്ലാ​ത്ത ആശ കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​ത് ബോ​സ്സി​ന്റെ പ്ര​ത്യേ​ക​ത​യാ​ണ്. പി​ന്നീ​ട് പ്ര​തീ​ക്ഷ​യ്ക്കൊ​പ്പം ബി​സി​ന​സ്സു​ണ്ടാ​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അത് ന്യാ​യീ​ക​രി​ക്കാ​നും അയാൾ​ക്ക​റി​യാം. എം. എം. ടി. സി. ടെ​ണ്ടർ വി​ളി​ച്ചാൽ ഏറ്റ​വും വില കു​റ​ഞ്ഞ ടെ​ണ്ടർ സ്വീ​ക​രി​ക്കു​മെ​ന്നും അത് മി​ക്ക​വാ​റും എല്ലാ​യ്പ്പോ​ഴും ജാ​പ്പ​നീ​സ് സ്റ്റീ​ലാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നും വളരെ വി​ശ്വ​സ​നീ​യ​മാ​യി അവ​ത​രി​പ്പി​ക്കും. യൂസീ ഇന്ത്യ​യിൽ ഒരു പ്ര​ത്യേ​ക​ത​രം ഇക്ക​ണോ​മി​ക് സെ​റ്റ​പ്പാ​ണ്…

ഇയാ​ളൊ​രു ഫോ​ണി​യാ​ണ്. സുഗതൻ ആലോ​ചി​ച്ചു. കു​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന വി​സ്കി​യു​ടെ രുചി അയാൾ​ക്ക് ഇഷ്ട​പ്പെ​ട്ടി​ല്ല. ഓരോ പ്രാ​വ​ശ്യം കു​ടി​ക്കു​മ്പോ​ഴും സു​ഗ​ത​ന് തോ​ന്നാ​റു​ണ്ട്, ഞാൻ എന്തി​ന് ഈ കയ്പു​ള്ള സാധനം അക​ത്താ​ക്കു​ന്നു? രുചി ഇഷ്ട​മ​ല്ലെ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല അത​യാൾ​ക്ക് ഒരു കി​ക്ക് കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു​മി​ല്ല.

റസ്റ്റോ​റ​ണ്ടി​ലെ അന്ത​രീ​ക്ഷം ഒരു ഭീ​ഷ​ണി​യാ​യി മാറി. പു​റ​ത്തു കട​ക്കാ​നു​ള്ള വഴി​യെ​പ്പ​റ്റി അയാൾ ആലോ​ചി​ച്ചു. കഴി​യു​മെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. ഡി​ന്നർ എന്ന അഗ്നി​പ​രീ​ക്ഷ ഇപ്പോൾ തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടേ​യു​ള്ളു. ബോ​സ്സി​ന്റെ സം​സാ​രം കു​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇപ്പോൾ സ്വീ​ഡു​കൾ ഏറ്റെ​ടു​ത്തി​രി​ക്ക​യാ​ണ്. അവർ മറ്റു​ള്ള രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ എത്ര​ത്തോ​ളം വി​ജ​യി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നും, ഇവിടെ ഇന്ത്യ​യിൽ കു​റ​ച്ചു കൂടി അഗ്ര​സ്സീ​വാ​വ​ണ​മെ​ന്നും.

അഗ്ര​സ്സീ​വ് സെ​യിൽ​സ്, സുഗതൻ ആലോ​ചി​ച്ചു. അതിന് നി​ങ്ങൾ തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത ഏജ​ന്റ് പറ്റി​യി​ല്ല. അഗ്ര​സ്സീ​വ് സെ​യിൽ​സി​നു​ള്ള ഒരു വലിയ പ്ലാൻ താൻ തയ്യാ​റാ​ക്കി​യ​തും, അത് പ്രാ​യോ​ഗി​ക​മ​ല്ലെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞ് ബോ​സ്സ് തള്ളി​ക്ക​ള​ഞ്ഞ​തും അയാൾ ഓർ​ത്തു. ഡാ​മി​റ്റ് !

അന്ത​രീ​ക്ഷം തി​ക​ച്ചും അരു​ചി​ക​ര​മാ​യി മാ​റി​യി​രു​ന്നു. വി​നി​ഗാ​റി​ന്റെ​യും മയോ​നീ​സി​ന്റെ​യും കൂ​ടി​ക്ക​ലർ​ന്ന കു​ത്തു​ന്ന വാസന. സി​ഗ​റ​റ്റു പുക. പി​ന്നെ ഹീ​റ്റ് എക്സ്ചേ​ഞ്ചർ സ്റ്റീ​ലി​നെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള സ്വീ​ഡു​ക​ളു​ടെ സം​സാ​രം. ഇവ​യെ​ല്ലാം തന്നെ അന്ത​രീ​ക്ഷം ദു​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു.

സു​ഗ​ത​ന് ഇപ്പോൾ വീ​ട്ടിൽ പതു​ത്ത കി​ട​ക്ക​യിൽ മാ​യ​യു​ടെ നഗ്ന​മായ ഉത്തേ​ജി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ദേ​ഹ​ത്തോ​ട് ചേർ​ന്നു കി​ട​ക്കാ​നാ​ണു തോ​ന്നി​യ​ത്. സമയം പത്താ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. മായ, ഒരു പക്ഷേ, കി​ട​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും. ഒറ്റ​യ്ക്കാ​വു​മ്പോൾ അവൾ നേ​ര​ത്തെ കി​ട​ക്കും. അവൾ കി​ട​ക്ക​റ​യിൽ നേരിയ വസ്ത്ര​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളിൽ കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത് അയാൾ ഭാ​വ​ന​യിൽ കണ്ടു. ഭാവന അത്ഭു​ത​ങ്ങൾ സൃ​ഷ്ടി​ക്കു​ന്ന​ത് അയാ​ള​റി​ഞ്ഞു. പു​റ​ത്തു കട​ക്കാ​നു​ള്ള വഴി​യെ​പ്പ​റ്റി അയാൾ വീ​ണ്ടും ആലോ​ചി​ച്ചു.

“അയാൾ പറ​ഞ്ഞു. എനി​ക്ക് കഠി​ന​മായ തല​വേ​ദന.”

സ്വീ​ഡു​കൾ ഉൽ​ക്ക​ണ്ഠി​ത​രാ​യി. അവർ പറ​ഞ്ഞു, “താ​ങ്കൾ പോയി വി​ശ്ര​മി​ക്ക​ണം.”

“അതാ​യി​രി​ക്കും നല്ല​തെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു. ഡൂ യൂ മൈ​ന്റ് ഇഫൈ ലീവ്?”

“ഇല്ല” ബോസ് പറ​ഞ്ഞു. “ഡ്രൈ​വ​റോ​ട് വീ​ട്ടിൽ ഡ്രോ​പ്പു ചെ​യ്യാൻ പറയു.”

“വേണ്ട, നന്ദി. ഞാൻ ടാ​ക്സി പി​ടി​ച്ച് പൊ​യ്ക്കോ​ളാം.”

ടാ​ക്സി​യിൽ ഇരി​ക്കു​മ്പോൾ അയാൾ ആലോ​ചി​ച്ചു. ഞാൻ എന്തി​നാ​ണി​ങ്ങ​നെ കഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത്? എന്തി​നാ​ണീ അധി​കാ​ര​തൃ​ഷ്ണ? ഞാൻ എന്നെ​ങ്കി​ലും സം​തൃ​പ്ത​നാ​വു​മോ? രാ​പ്പ​ക​ലു​ള്ള അദ്ധ്വാ​നം, ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളോ​ളം നീ​ണ്ടു നിൽ​ക്കു​ന്ന പുറം യാ​ത്ര​കൾ. ഓഫീ​സി​ലു​ള്ള മാ​ന​സിക പ്ര​ക്ഷു​ബ്ധത. ഇതി​നി​ട​യിൽ ഞാൻ സ്വ​ന്തം ഭാ​ര്യ​യോ​ട് എത്ര​ത്തോ​ളം നീതി പു​ലർ​ത്തു​ന്നു​ണ്ട്.

മായ പറ​യാ​റു​ണ്ട്. നീ ഏതു സമ​യ​വും സ്പ്രിം​ഗ് മു​റു​ക്കിയ പാ​വ​പോ​ലെ നട​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. ഞാൻ കാണാൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​തു മുതൽ നീ അങ്ങി​നെ​യാ​ണ്. എന്തു​കൊ​ണ്ട് നി​ന​ക്ക് വി​ശ്ര​മി​ച്ചു​കൂ​ടാ? ഒരു പദവി കി​ട്ടി​യാ​ലെ വി​ശ്ര​മി​ക്കൂ എന്നു​വെ​ച്ചാൽ അതു നട​ക്കാ​ത്ത​താ​ണ്. കാരണം അം​ബി​ഷ​ന് പരി​ധി​ക​ളി​ല്ല. അതു മരീ​ചി​ക​പോ​ലെ​യാ​ണ്. ഇനി അവിടെ എത്തി​ക്കി​ട്ടി​യാൽ​ത്ത​ന്നെ നി​ന​ക്ക​തു പി​ടി​ച്ചു നിൽ​ക്കാൻ ഇതി​ല​ധി​കം അദ്ധ്വാ​നി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രും.

നമു​ക്കു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ട് നി​ന​ക്ക് തൃ​പ്ത​നാ​യി​ക്കൂ​ടെ? അവർ തരാ​മെ​ന്നു വാ​ഗ്ദാ​നം ചെയ്ത പദവി തന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ വേണ്ട. അടു​ത്ത കൊ​ല്ലം കാറു തരാ​മെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞ​ത് അവർ മട​ക്കി​യെ​ടു​ത്താൽ പോ​ട്ടെ. നമു​ക്ക് ബസ്സിൽ സഞ്ച​രി​ക്കാം. അല്ലെ​ങ്കിൽ ടാ​ക്സി​യിൽ പോകാം. നീ ജീ​വി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന് എന്നാ​ണ് മന​സ്സി​ലാ​ക്കുക?

എവി​ടെ​പ്പോ​യി നി​ന്റെ സം​ഗീ​തം? എവി​ടെ​പ്പോ​യി നി​ന്റെ വായന? അവ​സാ​നം തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കു​മ്പോൾ നി​ന​ക്കാ​യി നേ​ടി​യ​ത് കുറെ ഭൌതിക വസ്തു​ക്കൾ മാ​ത്ര​മാ​യി​രി​ക്കും. അതാ​ക​ട്ടെ നി​ന​ക്ക് നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​തി​ന്റെ വി​ല​യു​മാ​യി താ​ര​ത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യാൽ തു​ച്ഛ​വു​മാ​യി​രി​ക്കും. മാ​ത്ര​മ​ല്ല നി​ന​ക്കു നേ​ടി​യ​തി​നേ​ക്കാൾ, നീ മറ്റു​ള്ള​വർ​ക്ക്, നി​ന്റെ കമ്പ​നി​യു​ട​മ​കൾ​ക്ക്, നേ​ടി​കൊ​ടു​ക്കു​ക​യാ​ണു​ണ്ടാ​യ​തെ​ന്ന് മന​സ്സി​ലാ​വും. നീ എന്ന മനു​ഷ്യ​നെ നി​ന​ക്ക് കൈ​മോ​ശം വരി​ക​യാ​ണ്.

അയാൾ ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് അന്നു പറ​ഞ്ഞ​ത് അവൾ ഒരു ബു​ദ്ധി​ജീ​വി​യാ​ണെ​ന്നു മാ​ത്ര​മാ​ണ്. പക്ഷേ, ഇപ്പോൾ ഈ ടാ​ക്സി​യിൽ, ഇരു​വ​ശ​ത്തു​മു​ള്ള വി​ള​ക്കു​ക​ളെ പി​ന്നോ​ക്കം തള്ളി​നീ​ക്കി നീ​ങ്ങു​മ്പോൾ അയാൾ​ക്കു തോ​ന്നി, ഒരു പക്ഷേ മായ പറ​യു​ന്ന​ത് ശരി​യാ​യി​രി​ക്കും. ഞാ​നെ​ന്ന മനു​ഷ്യൻ എനി​യ്ക്ക് ഓരോ നി​മി​ഷ​വും കൈ​മോ​ശം വരി​ക​യാ​ണ്. കു​ടി​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞാൽ സു​ഗ​ത​ന് ചി​ല​പ്പോൾ വളരെ വ്യ​ക്ത​മാ​യി ചി​ന്തി​ക്കാൻ കഴി​യാ​റു​ണ്ട്. ഇത് അങ്ങി​നെ​യൊ​ര​വ​സ​ര​മാ​ണ്. അയാൾ​ക്ക് മാ​യ​യു​ടെ അടു​ത്തെ​ത്താൻ ധൃ​തി​യാ​യി. അവ​ളു​ടെ ശരീരം എന്നും അയാൾ​ക്ക് കാ​മോ​ദ്ദീ​പ​ക​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു പക്ഷേ, അയാൾ​ക്ക് എല്ലാം മറ​ക്കാൻ കഴി​ഞ്ഞെ​ന്നു​വ​രും.

പെ​ട്ടെ​ന്നു ടാ​ക്സി റോ​ഡി​ന്ന​രി​കി​ലേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു നിർ​ത്തി, ഡ്രൈ​വർ എന്തോ മു​റു​മു​റു​ത്തു​കൊ​ണ്ട് പു​റ​ത്തു കട​ന്നു. മു​മ്പി​ലേ​ക്കു നട​ന്ന് എഞ്ചിൻ തു​റ​ന്ന് എന്തോ നോ​ക്കി, തി​രി​ച്ചു വന്ന് അയാ​ളോ​ടു പറ​ഞ്ഞു.

സാബ് വണ്ടി കേ​ടാ​ണ്. ഇനി പോ​വി​ല്ല.

പു​റ​ത്തു കട​ന്ന്, വാ​തി​ല​ട​ച്ച് പണം കൊ​ടു​ക്കു​മ്പോൾ സുഗതൻ ആലോ​ചി​ച്ചു ഇതു നല്ല​താ​ണ്. വണ്ടി കേ​ടാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്ന് സു​ഗ​ത​ന് നല്ല ഉറ​പ്പാ​യി​രു​ന്നു. രാ​ത്രി പതി​നൊ​ന്നു മണി​ക്ക് ടാ​ക്സി​ക്കാർ​ക്ക് ഉള്ളോ​ട്ടു​ള്ള വഴി​യി​ലേ​യ്ക്ക് മൂ​ന്നോ നാലോ കി​ലോ​മീ​റ്റർ വരാൻ താ​ല്പ​ര്യ​മു​ണ്ടാ​വി​ല്ല. അപ്പോൾ ഇവി​ടെ​ത്ത​ന്നെ ഒഴി​വാ​ക്കു​ക​യാ​ണ് നല്ല​ത്. വരാ​നു​ള്ള ഉദ്ദേ​ശ​മി​ല്ലെ​ന്നു പരു​ഷ​മാ​യി പറ​യു​ന്ന​തി​നു പകരം വണ്ടി കേ​ടാ​ണെ​ന്ന മയ​മു​ള്ള നുണ പറയുക തന്നെ​യാ​ണ് നല്ല​ത്. അത് ആരേ​യും ഉപ​ദ്ര​വി​ക്കി​ല്ല​ല്ലൊ.

ഇവിടെ നി​ന്ന് ഇനി ടാ​ക്സി കി​ട്ടുക എളു​പ്പ​മ​ല്ല. മു​മ്പ് പല പ്രാ​വ​ശ്യം അയാൾ ശ്ര​മി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണ്. സുഗതൻ ബസ്സ്റ്റോ​പ്പി​നെ ലക്ഷ്യ​മാ​ക്കി നട​ന്നു. ടാ​ക്സി​ക്കാ​ര​ന്റെ മനോ​ധർ​മ്മം കൊ​ണ്ട് ടാ​ക്സി കേ​ടു​വ​ന്ന​ത് ബസ്സ്റ്റോ​പ്പി​ന​ടു​ത്തു തന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു.

കയ്യിൽ ഒരു കറു​ത്ത ഹാൻഡ് ബാഗും തൂ​ക്കി​യി​ട്ട് സാ​രി​യു​ടു​ത്ത ഒരു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി​യൊ​ഴി​ച്ചാൽ, സ്റ്റോ​പ്പ് വി​ജ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ സ്റ്റോ​പ്പിൽ സാ​ധാ​രണ കാ​ണാ​റു​ള്ള ഇര​തേ​ടു​ന്ന വേ​ശ്യ​ക​ളെ അയാ​ളോർ​ത്തു. അവർ ഇര​തേ​ടു​ന്ന​ത് കണ്ടു​കൊ​ണ്ടു നിൽ​ക്കുക അയാ​ളു​ടെ വി​നോ​ദ​മാ​യി​രു​ന്നു. മറു​വ​ശ​ത്തു​ള്ള ബസ്സ്റ്റോ​പ്പിൽ നിൽ​ക്കു​മ്പോൾ അയാൾ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​റു​ണ്ട്. അവർ സ്റ്റോ​പ്പിൽ ബസ്സു കാ​ത്തു​നിൽ​ക്കു​ന്ന പോലെ നിൽ​ക്കും. രണ്ടു സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്കു​ള്ള ബസ്സു​ക​ളാ​ണ് ആ സ്റ്റോ​പ്പിൽ നിൽ​ക്കാ​റ്. ഈ രണ്ടു സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്കു​ള്ള ബസ്സു വന്നാ​ലും അവർ കയ​റി​ല്ല. വീ​ണ്ടും ബസ്സു​കൾ വരും. വരി​യിൽ നിൽ​ക്കു​ന്ന​വർ കയറി ബസ്സു നീ​ങ്ങി​യാ​ലും അവർ അപ്പോ​ഴും സ്റ്റോ​പ്പിൽ​ത്ത​ന്നെ​യു​ണ്ടാ​വും. അങ്ങ​നെ നിൽ​ക്കു​മ്പോൾ അവർ​ക്ക് ഒരു ഇര കി​ട്ടു​ന്നു. ഇതു പോലെ ബസ്സു​കൾ വന്നി​ട്ടും കയ​റാ​ത്ത ഒരാൾ. അവർ രണ്ടു പേരും അടു​ത്തു​വ​രും. പി​ന്നെ കു​ശു​കു​ശു​ക്ക​ലു​കൾ​ക്കു ശേഷം അയാൾ ടാ​ക്സി പി​ടി​ക്കു​ന്നു. ആ വേശ്യ ഒപ്പം പോ​കു​ന്നു.

അടു​ത്ത് ഇപ്പോൾ നിൽ​ക്കു​ന്ന ഈ സ്ത്രീ ഒരു വേശ്യ തന്നെ​യാ​ണെ​ന്ന് സുഗതൻ ഊഹി​ച്ചു. രാ​ത്രി പതി​നൊ​ന്നു മണി​ക്ക് ഒരു മാ​ന്യ​സ്ത്രീ​ക്ക് വി​ജ​ന​മായ ഒരു ബസ്സ്റ്റോ​പ്പിൽ വലിയ കാ​ര്യ​മൊ​ന്നും നേ​ടാ​നി​ല്ല. അയാൾ ബസ് വരു​ന്നു​ണ്ടോ എന്നു നോ​ക്കി. നി​ര​ത്ത് മി​ക്ക​വാ​റും വി​ജ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഈ സമ​യ​ത്ത് ബസ്സു​കൾ കു​റ​വാ​ണ്.

അയാൾ തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കി. ആ സ്ത്രീ ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്നു. അയാൾ മാ​ന്യ​ത​യു​ടെ പേരിൽ ചി​രി​ച്ചു, ബസ്സു​നോ​ക്കി നിൽ​പ്പാ​യി. ഇവ​രു​മാ​യി അധികം അടു​ക്കു​ന്ന​ത് അപ​ക​ട​മാ​ണെ​ന്ന് അയാൾ​ക്ക​റി​യാം. അങ്ങ​നെ നിൽ​ക്കു​മ്പോൾ വീ​ണ്ടു​മൊ​രു ചോ​ദ്യം.

“നമു​ക്ക് ടാ​ക്സി​യിൽ പോകാം. വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ ചാർ​ജ്ജ് ഞാൻ പങ്കി​ടാം.”

“നന്ദി. കു​റ​ച്ചു വൈ​കി​യാ​ലും ഞാൻ ബസ്സിൽ പോ​കാ​നാ​ണ് ഉദ്ദേ​ശി​ക്കു​ന്ന​ത്. പി​ന്നെ തൽ​ക്കാ​ലം ടാ​ക്സി​ക​ളൊ​ന്നും കാ​ണു​ന്നു​മി​ല്ല.”

അയാൾ വീ​ണ്ടും തി​രി​ഞ്ഞ് ബസ് നോ​ക്കി നിൽ​പ്പാ​യി. ഒര​ഞ്ചു മി​നു​റ്റാ​യി​ക്കാ​ണും, പി​ന്നിൽ ഇട​ത്തെ ചു​മ​ലിൽ ഒരു സ്പർ​ശം അയാ​ള​റി​ഞ്ഞു. കഴു​ത്തി​നു പി​ന്നിൽ ചൂ​ടു​ള്ള നി​ശ്വാ​സം. അയാൾ തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കി​യി​ല്ല. സെ​ഡ​ക്ഷൻ. അയാൾ മന​സ്സിൽ കരുതി—പക്ഷേ, അതു ഫലി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന് അയാൾ അറി​ഞ്ഞു.

“യുവാർ സോ എക്സൈ​റ്റിം​ഗ്,” അവൾ മന്ത്രി​ച്ചു.

സുഗതൻ തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കി. അവൾ മുഖം തന്റെ ചു​മ​ലിൽ അമർ​ത്തി വച്ചി​രി​ക്ക​യാ​ണ്. സാരി ചു​മ​ലിൽ നി​ന്ന് ഊർ​ന്നു വീ​ണി​രു​ന്നു. അവ​ളു​ടെ വലിയ മാ​റി​ടം ബ്ളൌ​സി​നു മീതെ, തു​ളു​മ്പി നി​ന്നു. അവൾ ഇതി​നി​ട​യ്ക്ക് അയാ​ളു​ടെ അര​ക്കെ​ട്ടിൽ​ക്കൂ​ടി കൈ​യി​ട്ടി​രു​ന്നു.

“നമു​ക്കു പോവാം,” അവൾ പറ​ഞ്ഞു.

ഉച്ച​യ്ക്ക് മോ​ണി​കാ​യു​മാ​യി ഉണ്ടായ ഇച്ഛാ​ഭം​ഗം അയാൾ​ക്ക് ഓർമ്മ വന്നു. പെ​ട്ടെ​ന്ന് താൻ സ്വയം പീ​ഡി​ത​നാ​ണെ​ന്ന് സു​ഗ​ത​ന് തോ​ന്നി.

“വരു.” അവൾ അയാ​ളു​ടെ കൈ​പി​ടി​ച്ചു നട​ന്നു. അടു​ത്ത തെ​രു​വിൽ ഒരു ടാ​ക്സി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവൾ കൈ കാ​ണി​ച്ചി​രി​ക്ക​ണം, ടാ​ക്സി​ക്കാ​രൻ മീ​റ്റ​റു താ​ഴ്ത്തി, പിൻ​വാ​തിൽ തു​റ​ന്നു​കൊ​ടു​ത്തു.

അവൾ അയാ​ളോ​ടു ചേർ​ന്നി​രു​ന്നു. അയാൾ ചോ​ദി​ച്ചു.

“നി​ന​ക്കെ​ത്ര വേണം?”

ബി​സി​ന​സ്സ് ബി​സി​ന​സ്സാ​ണെ​ന്നും, ആദ്യം തന്നെ വില ഉറ​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​ണ് നല്ല​തെ​ന്നും അയാൾ​ക്കു തോ​ന്നി. അവ​ളു​ടെ ഉത്ത​രം ഒരു മറു​ചോ​ദ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു.

“നി​ങ്ങൾ എന്തു​ത​രും?”

ഇങ്ങ​നെ ഒരു ‘വാ​ങ്ങ​ലി’നെ​പ്പ​റ്റി അയാൾ മു​മ്പ് ആലോ​ചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അതു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ അയാൾ​ക്ക് അങ്ങാ​ടി നി​ല​വാ​ര​വും അറി​യി​ല്ല. ഒരു​പ​ക്ഷേ, അമ്പ​താ​യി​രി​ക്കും. അല്ലെ​ങ്കിൽ നൂറ്, എന്തു​മാ​കാം.

“നീ പറയൂ.”

രാ​ത്രി മു​ഴു​വ​നും വേണോ, അതോ രണ്ടു​മ​ണി​ക്കൂർ മതിയോ?

“ഒരു മണി​ക്കൂർ.”

“നൂറ്.”

വില പേ​ശ​ണ​മെ​ന്ന് അയാ​ളു​ടെ മന​സ്സു പറ​ഞ്ഞു.

ഞാൻ അമ്പ​തു തരാം.

അവൾ ആലോ​ചി​ച്ചു. ടാ​ക്സി തെ​രു​വിൽ​ക്കൂ​ടി നീ​ങ്ങു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എങ്ങോ​ട്ടാ​ണ് പോ​കു​ന്ന​തെ​ന്ന് അയാൾ​ക്കു രൂ​പ​മി​ല്ല. അവൾ ചോ​ദി​ച്ചു.

“നി​ങ്ങൾ​ക്ക് സ്ഥ​ല​മു​ണ്ടോ?”

“ഇല്ല”

എങ്കിൽ വീ​ട്ടിൽ പോകാം. എനി​യ്ക്ക് ഫർ​നി​ഷ് ചെയ്ത ഒരു മു​റി​യു​ണ്ട്. അവിടെ പോകാം. എഴു​പ​ത്തി​യ​ഞ്ചു തരൂ. അയാൾ, മായ മത്സ്യ​ക്കാ​രി​ക​ളു​മാ​യി വില പേ​ശു​ന്ന​തു കണ്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. അവർ പറഞ്ഞ വി​ല​യു​ടെ പകുതി മായ പറയും. അവ​സാ​നം അതിനു രണ്ടി​നു​മി​ട​യി​ലു​ള്ള ഒരു വി​ല​യിൽ ഉറ​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും. വളരെ രസ​ക​ര​മാ​ണ​ത്. ശരി​ക്കു​ള്ള വില മത്സ്യ​ക്കാ​രി​കൾ ആദ്യ​മേ പറ​യു​ക​യോ, അത​ല്ലെ​ങ്കിൽ മായ പി​ശ​കാ​തി​രി​ക്കു​ക​യോ ചെ​യ്താൽ അതി​ന്റെ ഭംഗി നഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്നു.

ടാ​ക്സി​ക്കാ​ര​നെ പണം കൊ​ടു​ത്ത് ഒഴി​വാ​ക്കി. അവ​ളു​ടെ പി​ന്നാ​ലെ കോണി കയറി മു​ക​ളി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ, അവ​ളു​ടെ ഫർ​ണി​ഷ്ഡ് മുറി മോ​ശ​മ​ല്ലെ​ന്ന് അയാൾ കണ്ടു. ഒരു ഇരട്ട കി​ട​ക്ക, സോ​ഫാ​സെ​റ്റും കസാ​ല​ക​ളും,ഷോ​കേ​സി​നു മീതെ ഒരു ടി. വി. സെ​റ്റ്. ജന​ലി​ന് ചു​മ​രി​ന്റെ പച്ച​ച്ചാ​യ​ത്തി​നു ചേർ​ന്ന കട്ടി​യു​ള്ള കർ​ട്ടൻ. അയാൾ​ക്ക് അവ​ളോ​ട് ആദരവു തോ​ന്നി. ഈ വേശ്യ അവ​ളു​ടെ തൊ​ഴി​ലി​നോ​ട് നീതി പു​ലർ​ത്തു​ന്നു​ണ്ട്.

അയാൾ ഒരു കസേ​ര​യിൽ ഇരു​ന്ന് ഷൂ​സി​ന്റെ ലേ​സു​കൾ അഴി​ച്ചു. അവൾ സാ​രി​യ​ഴി​ച്ചു​വെ​ച്ച്, ബളൌ​സി​ന്റെ കു​ടു​ക്കു​കൾ വി​ടു​വി​ച്ച് അഴി​ച്ചു. പെ​റ്റി​ക്കോ​ട്ടും അഴി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞ് ബ്രാ​സി​യ​റും ബ്രീ​ഫു​മാ​യി അഭി​ന​ന്ദ​നം പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചെ​ന്ന​പോ​ലെ അയാ​ളു​ടെ മു​മ്പിൽ നി​ന്നു. അവ​ളു​ടെ ശരീരം വടി​വൊ​ത്ത​താ​യി​രു​ന്നു.

അയാൾ ഓർ​ത്തു. ഒരു പക്ഷേ, ദി​വ​സ​വും. അവൾ വ്യ​ത്യ​സ്ത​രായ ഓരോ​രു​ത്ത​രു​ടെ മു​മ്പിൽ ഇങ്ങി​നെ നി​ന്നു കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​വും. അവ​രു​ടെ പ്ര​തി​ക​ര​ണം എന്തെ​ല്ലാ​മാ​യി​രി​ക്കും?

“നി​ന​ക്ക് നല്ല ഒരു ശരീരം ഉണ്ട്.” അയാൾ പറ​ഞ്ഞു.

സ്വ​ന്തം വസ്ത്ര​ങ്ങൾ അഴി​ച്ചു​മാ​റ്റു​മ്പോൾ വീ​ണ്ടും വി​കാ​രം തല​പൊ​ക്കു​ന്ന​ത് അയാൾ അറി​ഞ്ഞു.

പക്ഷേ, കി​ട​ക്ക​യിൽ അവ​ളോ​ടു ചേർ​ന്നു കി​ട​ന്ന​പ്പോൾ വി​കാ​രം തണു​ത്തു​റ​ച്ചെ​ന്ന് നി​രാ​ശ​യോ​ടെ, അമ്പ​ര​പ്പോ​ടെ, അയാൾ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി. അത് അവൾ​ക്കും അമ്പ​ര​പ്പു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. ഒട്ടു വല്ലാ​യ്മ​യോ​ടെ അവൾ പറ​ഞ്ഞു.

“താ​ങ്കൾ തയ്യാ​റാ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു.”

“തയ്യാ​റാ​ക്കേ​ണ്ട​ത് നി​ന്റെ ചു​മ​ത​ല​യാ​ണ്.” അയാൾ ധൈ​ര്യം വി​ടാ​തെ പറ​ഞ്ഞു.

അവൾ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

അയാൾ​ക്ക് വലിയ ഉല​യാ​ത്ത മാ​റി​ടം ഇഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ അവളെ താ​ലോ​ലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. പക്ഷേ, ഈ ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും ഫലി​ച്ചി​ല്ല. വി​കാ​രം ഒരു ചത്ത പാ​മ്പി​നെ​പ്പോ​ലെ അടി​യി​ലെ​വി​ടെ​യോ ഉണ​രാ​തെ കി​ട​ന്നു.

“ഒരു പക്ഷേ, നി​ന​ക്കെ​ന്നെ ഇഷ്ട​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വി​ല്ല,” അവൾ പരി​ഭ​വ​ത്തോ​ടെ പറ​ഞ്ഞു.

അതല്ല, അയാൾ പറ​ഞ്ഞു. ചു​റ്റു​മു​ള്ള പ്ര​ക്ഷു​ബ്ധ​മായ അന്ത​രീ​ക്ഷം അയാൾ​ക്ക​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ടു. ഇവ​ളു​ടെ ഒപ്പം കി​ട​ന്നി​രി​ക്കാ​വു​ന്ന മറ്റ് ആൾ​ക്കാ​രെ​പ്പ​റ്റി അയാൾ ആലോ​ചി​ച്ചു. അവരിൽ വി​വാ​ഹി​ത​രാ​യ​വർ ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​മോ? ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ അവ​രു​ടെ ഭാ​ര്യ​മാർ സു​ന്ദ​രി​ക​ളാ​യി​രി​ക്കു​മോ? മായ താൻ ഇപ്പോൾ ഒപ്പം കി​ട​ക്കു​ന്ന സ്ത്രീ​യേ​ക്കാൾ ചെ​റു​പ്പ​വും സു​ന്ദ​രി​യു​മാ​ണെ​ന്ന് അയാൾ ഓർ​ത്തു. എന്റെ വി​കാ​രം കെ​ട്ട​ട​ങ്ങി​യ​ത് എനി​ക്ക​തി​ന്റെ ആവ​ശ്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും.

“താ​ങ്കൾ ഉണ​രാ​നു​ള്ള ഭാ​വ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല.” അവൾ പറ​ഞ്ഞു. അവ​ളു​ടെ കണ്ണു​ക​ളിൽ മു​റി​വേ​റ്റ ഭാ​വ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ​ക്ക് സഹ​താ​പം തോ​ന്നി. അവളെ എങ്ങി​നെ​യെ​ങ്കി​ലും ഈ വി​ഷ​മ​സ​ന്ധി​യിൽ നി​ന്ന് രക്ഷി​ക്കേ​ണ്ട​ത് സ്വ​ന്തം കട​മ​യാ​ണെ​ന്ന് അയാൾ​ക്കു തോ​ന്നി.

ഒരു പക്ഷേ, എന്നെ കാണാൻ ഭം​ഗി​യു​ണ്ടാ​വി​ല്ല, അവൾ ക്ഷ​മാ​പ​ണ​പൂർ​വ്വം പറ​ഞ്ഞു. പക്ഷേ, ബസ്സ്റ്റോ​പ്പിൽ നിൽ​ക്കു​മ്പോൾ നി​ന​ക്ക് വി​കാ​ര​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലൊ. നീ സന്ന​ദ്ധ​നാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലൊ.

അപ്പോൾ അതവൾ കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്നു. പക്ഷേ, രണ്ടും രണ്ടാ​ണ്. അത് സെ​ഡ​ക്ഷൻ ആണ്, ഇത് വ്യ​ഭി​ചാ​ര​വും.

ഉച്ച​യ്ക്ക് മോ​ണി​കാ​യു​ടെ ഒപ്പം ഹോ​ട്ട​ലിൽ പോ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ എന്തു​ണ്ടാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നെ​ന്ന് അയാൾ ആലോ​ചി​ച്ചു നോ​ക്കി. ഭാ​വ​ന​യിൽ മോ​ണി​കാ​യെ നഗ്ന​യാ​ക്കു​ന്ന​ത് അയാൾ കണ്ടു. ഫലം അത്ഭു​താ​വ​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഉറ​ങ്ങിയ വി​കാ​രം സട​കു​ട​ഞ്ഞെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. അത്ഭു​ത​പ​ര​ത​ന്ത്ര​യാ​യി അവൾ ശബ്ദം പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ച്ച​തു കേ​ട്ട​പ്പോൾ അയാൾ ചി​രി​ച്ചു.

“അവ​സാ​നം!”

കു​ളി​മു​റി​യിൽ​നി​ന്നും പു​റ​ത്തു കട​ന്ന​പ്പോൾ അയാൾ പശ്ചാ​ത്ത​പി​ച്ചു. ഞാ​നെ​ന്തി​നി​തു ചെ​യ്തു? എന്താ​യി​രു​ന്നു അതി​ന്റെ ആവ​ശ്യം? മായ അയാൾ​ക്ക് ഇപ്പോ​ഴും ഒരു ലഹ​രി​യാ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നെ എന്തി​ന് അവ​ളെ​ക്കാൾ ഒട്ടും സു​ന്ദ​രി​യ​ല്ലാ​ത്ത ഒരു സ്ത്രീ​യു​ടെ, അതും ഒരു വേ​ശ്യ​യു​ടെ അടു​ത്തു​പോ​യി? അയാൾ മായ പറ​യാ​റു​ള്ള​ത് ഓർ​ത്തു.

നി​ന​ക്കു വേ​റൊ​രു പെ​ണ്ണി​ന്റെ ഒപ്പം കി​ട​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് തോ​ന്നു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ചെ​യ്തു​കൊ​ള്ളു. ഒരു മാ​റ്റം നല്ല​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണ്. പക്ഷേ, വേ​ശ്യ​ക​ളു​ടെ അടു​ത്ത് പോ​ക​രു​ത്. അവർ​ക്ക് വൃ​ത്തി​യു​ണ്ടാ​വി​ല്ല. പി​ന്നെ രോ​ഗ​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടാ​യേ​ക്കാം.

താൻ ഒരു വേ​ശ്യ​യു​ടെ ഒപ്പം കി​ട​ന്നു​വെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞാൽ മായ മാ​പ്പു തന്നി​ല്ലെ​ന്നു വരും.

വേശ്യ കു​ളി​മു​റി​യിൽ നി​ന്നു പു​റ​ത്തു കട​ന്നു. അവ​ളു​ടെ നഗ്ന​ശ​രീ​രം അയാൾ അറ​പ്പോ​ടെ നോ​ക്കി കൺ​തി​രി​ച്ചു. അയാൾ ഷർ​ട്ടും പാ​ന്റും ഇട്ട് കഴി​ഞ്ഞ് ഷൂസ് ഇടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അവൾ ചോ​ദി​ച്ചു.

“പോ​വു​ക​യാ​ണോ?”

അയാൾ മൂളി.

നി​ങ്ങൾ​ക്ക് വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ രണ്ടു മണി​ക്കൂർ ചെ​ല​വ​ഴി​ക്കാം; ഞാൻ ഒരു മണി​ക്കൂ​റെ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ളു​വെ​ങ്കിൽ​ക്കൂ​ടി. വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ നി​ന​ക്ക് രാ​ത്രി മു​ഴു​വൻ ഇവിടെ ചെ​ല​വ​ഴി​ക്കാം. കു​റ​ച്ച് എക്സ​ട്രാ തന്നാൽ മതി, ഇരു​പ​ത്തി​അ​ഞ്ചു കൂടി. ഞാ​നി​നി ഏതാ​യാ​ലും പു​റ​ത്തു പോ​കു​ന്നി​ല്ല.

വാ​യിൽ​നി​ന്ന് ആ വൃ​ത്തി​കെ​ട്ട വാ​ക്ക് പു​റ​ത്തു ചാ​ടാ​തി​രി​ക്കാൻ അയാൾ പണി​പ്പെ​ട്ടു. വയ​റ്റിൽ നി​ന്ന് എന്തോ പൊ​ന്തി ശർ​ദ്ദി​ക്കാൻ വരു​ന്ന​പോ​ലെ അയാൾ​ക്കു തോ​ന്നി.

അയാൾ പഴ്സിൽ​നി​ന്ന് കുറെ നോ​ട്ടു​കൾ പു​റ​ത്തെ​ടു​ത്ത് എണ്ണി കി​ട​ക്ക​യി​ലേ​ക്കെ​റി​ഞ്ഞ് വാതിൽ തു​റ​ന്ന് പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി.

പു​റ​ത്തു​ത​ന്നെ ടാ​ക്സി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു​പ​ക്ഷേ, തന്നെ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന ടാ​ക്സി തന്നെ​യാ​യി​രി​ക്കും. അയാൾ​ക്ക് ടാ​ക്സി​ക്കാ​ര​നെ ഓർ​മ്മ​യി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ട് തീർ​ച്ച​യാ​ക്കാൻ പറ്റി​യി​ല്ല.

തെ​രു​വു വി​ള​ക്കു​കൾ വീ​ണ്ടും നീ​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ അയാൾ​ക്കു കരയാൻ തോ​ന്നി. ഞാൻ എന്തി​നി​തു ചെ​യ്തു? വി​വാ​ഹ​ത്തി​നു മു​മ്പ് പല പ്ര​ലോ​ഭ​ന​ങ്ങ​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​ട്ടും അയാൾ വേ​ശ്യ​ക​ളു​ടെ അടു​ത്ത് പോ​യി​രു​ന്നി​ല്ല പി​ന്നെ ഇപ്പോൾ അതി​ന്റെ യാ​തൊ​രു ആവ​ശ്യ​വു​മി​ല്ലാ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ താൻ എന്തി​നി​തു ചെ​യ്തു? എന്തി​നു ചെ​യ്തു?

ദൂ​രെ​നി​ന്ന് അയാൾ സർ​ക്ക​സ് കൂ​ടാ​ര​ത്തി​ന്റെ വി​ള​ക്കു​കൾ കണ്ടു. മി​ന്നി സഞ്ച​രി​ക്കു​ന്ന വി​ള​ക്കു​ക​ളു​ടെ മാലകൾ. അവിടെ ഒരു ഷോ നട​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​യാ​ണ്. കഴി​ഞ്ഞ ആഴ്ച മാ​യ​യു​ടെ നിർ​ബ്ബ​ന്ധ​ത്തി​നു വഴ​ങ്ങി സർ​ക്ക​സ്സ് കാണാൻ പോ​യി​രു​ന്നു. അയാൾ​ക്കും മകൾ​ക്കും ഏറ്റ​വും ഇഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​ത് അതിലെ കു​ള്ള​നായ കോ​മാ​ളി​യെ​യാ​യി​രു​ന്നു. വീ​ട്ടിൽ തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​യി​ട്ട് വളരെ നേരം രണ്ടു​പേ​രും ആ കു​ള്ളൻ കൃ​ത്രി​മ​ഭാ​രം എടു​ത്ത് വിഷമം അഭി​ന​യി​ച്ചു പൊ​ന്തി​ക്കു​ന്ന​ത് അനു​ക​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

അയാൾ ബോ​സ്സി​നെ ഓർ​ത്തു. മോ​ണി​കാ​യെ ഓർ​ത്തു. നീ​യൊ​രു കോ​മാ​ളി​യാ​ണ് സുഗതൻ എന്നു പറ​യാ​റു​ള്ള മായയെ ഓർ​ത്തു. പി​ന്നെ നരച്ച താടി തലോ​ടി​ക്കൊ​ണ്ട്, എല്ലാ​വ​രും, അഭ്യാ​സി​പോ​ലും, അവ​സാ​നം ഒരു കോ​മാ​ളി​യാ​വു​ന്നു എന്നു പറഞ്ഞ തന്റെ ആദ്യ​ത്തെ ബോ​സ്സി​നെ ഓർ​ത്തു.

സ്വയം ചെ​റു​താ​യി വരു​ന്ന​ത് അയാൾ​ക്ക​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ടു. മൂ​ക്കി​നു മു​ക​ളിൽ വലു​താ​യി വന്ന, വെ​ളു​ത്ത ഉണ്ട അയാൾ കണ്ണു​കൾ നടു​വി​ലേ​ക്കാ​ക്കി നോ​ക്കി. കാ​തു​കൾ വലു​താ​യി തൂ​ങ്ങു​ന്നു തലയിൽ വന്ന അറ്റ​ത്ത് ഉണ്ട​യു​ള്ള കൂർ​ത്ത തൊ​പ്പി തനി​ക്കെ​ത്ര യോ​ജി​ക്കു​ന്നെ​ന്ന് അയാൾ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി.

ടാ​ക്സി നിർ​ത്താ​ന​യാൾ ഗർ​ജ്ജി​ച്ചു. ടാ​ക്സി പെ​ട്ടെ​ന്നു നിർ​ത്തി അത്ഭു​ത​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കിയ ടാ​ക്സി​ക്കാ​ര​നു നേരെ ഒരു നോ​ട്ടെ​ടു​ത്തു നീ​ട്ടി, വാതിൽ തു​റ​ന്ന് അയാൾ പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി. പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങാൻ വി​ഷ​മ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നെ തെ​രു​വു വി​ള​ക്കു​കൾ​ക്കും, കൂ​ടാ​ര​ത്തി​ന്റെ പ്ര​കാ​ശ​മ​യ​മായ അന്ത​രീ​ക്ഷ​ത്തി​നും ഇട​യി​ലു​ള്ള കു​റ​ച്ച് ഇരു​ട്ടിയ സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്ക് കുറിയ കാ​ലു​കൾ വച്ച് ഓടു​മ്പോൾ കണ്ണീ​രോ​ടെ അയാൾ സ്വയം പറ​ഞ്ഞു.

“ഞാ​നൊ​രു കോ​മാ​ളി​യാ​ണ്.”