“വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ വരു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം, ചൂടൻ ഉദ്ധ​ര​ണി​ക​ളു​മാ​യി അഭി​മു​ഖ​ങ്ങൾ തൂലിക നിറയെ നി​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് കി​ട്ടു​മാ​യി​രു​ന്നു, യു​ദ്ധം ജയി​ച്ചു ഹസ്തി​ന​പു​രി ചക്ര​വർ​ത്തി​നി​യാ​യ​പ്പോൾ എന്താ ഞങ്ങൾ മാ​ധ്യ​മ​ങ്ങ​ളെ ഒക്കെ മടു​ത്തു​വോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നീണ്ട വരി​യിൽ ക്ഷ​മ​യോ​ടെ നി​ന്നു് കി​ട്ടിയ അഞ്ചു നി​മി​ഷ​ത്തിൽ മു​ട്ടു് കു​ത്തി കൈ​മു​ത്തി വേ​ദ​ന​യോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളി​ലെ ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യം നി​ത്യ​വും രാ​വി​ലെ കല​ത്തിൽ ചു​മ​ന്നു സം​സ്ക​രി​ക്കു​ന്ന ആ അടിമ ജീ​വി​തം ഇന്ന​ത്തെ ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ ജീ​വി​തം നോ​ക്കു​മ്പോൾ എത്ര ലഘു. ഗം​ഗ​യാർ ഒഴു​കു​ന്ന നാ​ടെ​ങ്കി​ലും, എന്തെ​ല്ലാം ശ്ര​ദ്ധി​ക്ക​ണം, ജല​സ്രേ​ാ​ത​സ്സു​ക​ളു​ടെ പു​ന​രു​ദ്ധാ​ര​ണം, പുതിയ സ്രേ​ാ​ത​സ്സു​കള്‍ ഉണ്ടാ​ക്കല്‍, സസ്യ​വൈ​വി​ധ്യ വി​ക​സ​നം, മഴ​ക്കു​ഴി നിര്‍മാ​ണം, ചാ​ലു​ക​ളു​ടെ അരി​കു​സം​ര​ക്ഷ​ണം, പാ​ഴ്ഭൂ​മി പു​ന​രു​ദ്ധാ​ര​ണം, കാര്‍ഷിക വന​വ​ത്ക​ര​ണം, ഇതി​നി​ട​യി​ലെ​വി​ടെ പ്രിയ സു​ഹൃ​ത്തേ എനി​ക്കു് സമയം ഓടി നട​ന്നു നാടു് ഭരി​ക്കു​ന്ന പഞ്ച​പാ​ണ്ഡ​വ​രെ അട​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ച ശബ്ദ​ത്തിൽ ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യോ​ടു് പഴി പറയാൻ”, പാ​ഞ്ചാ​ലി അടു​ത്ത സന്ദർ​ശ​ക​യു​ടെ അഭി​വാ​ദ്യം സ്വീ​ക​രി​ക്കേ പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“കൌ​ര​വ​രെ ചതി​യിൽ കൊ​ന്നു് ചെ​ങ്കോൽ കൈ​വ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ പാ​ണ്ഡ​വർ ഇതാ ഞങ്ങൾ​ക്കു് ഇന്നു് മുതൽ മദ്യ​വും നി​ഷേ​ധി​ക്കു​ന്നു, ഗാ​ന്ധാ​രം മുതൽ മഗധ വരെ നൂ​റോ​ളം രാ​ജ​കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് വധു​ക്ക​ളാ​യി ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ എത്തിയ ഞങ്ങ​ളു​ടെ ബഹു​സ്വര സ്വ​ത്വം അം​ഗീ​ക​രി​ച്ച വി​ദു​രർ, ഞങ്ങൾ​ക്കു് തീൻ​ശാ​ല​യിൽ കഴി​ക്കാൻ ഗോ​മാം​സ​വും കു​ടി​ക്കാൻ മദ്യ​വും പു​ക​ക്കാൻ ലഹ​രി​യും അനു​വ​ദി​ച്ച​തു് ദശാ​ബ്ദ​ങ്ങൾ​ക്കു് മു​മ്പാ​യി​രു​ന്നു എന്ന ചരി​ത്ര​വ​സ്തുത തള്ളി, ധാർ​മി​ക​ത​യു​ടെ മൊ​ത്ത​ക്ക​ച്ച​വ​ടം ഏറ്റെ​ടു​ത്ത യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ഒത്താ​ശ​യോ​ടെ ഇന്നു് മുതൽ നി​രോ​ധ​നം ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്തി. നൂറു പേരും സമ്മ​തം എഴുതി രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ പര​സ്യ​മാ​യി കൊ​ടു​ക്കാ​ത്ത പക്ഷം കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ക്കൽ ഭീ​ഷ​ണി​യും. ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക ഞങ്ങ​ളെ തു​ണ​ക്കി​ല്ലേ.”

ദു​ര്യോ​ധ​നൻ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു്;

“ഞാനും യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നും തമ്മിൽ, നി​ങ്ങൾ പലരും തെ​റ്റി​ദ്ധ​രി​ക്കും പോലെ, അങ്ങ​നെ ശത്രു​ത​യൊ​ന്നും ഇല്ല, ജീ​വി​ത​വീ​ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ അൽ​പ്പം വ്യ​ത്യാ​സം മാ​ത്ര​മേ ഉള്ളൂ. ഇപ്പോൾ ഉച്ച​യാ​യി​ല്ലേ ഞാൻ കൊ​ട്ടാ​രം തീൻ​ശാ​ല​യിൽ ചെ​ല്ലു​ന്നു എന്നു് വക്കൂ. ഭക്ഷ​ണം എല്ലാം വി​ശ​പ്പു​ള്ള​വർ നേ​ര​ത്തേ വന്നു ചൂ​ടോ​ടെ അക​ത്താ​ക്കി എന്നു് കണ്ടാൽ ഞാൻ, ചൂ​ടാ​വാ​തെ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​നു് പി​ന്നി​ലെ സം​ര​ക്ഷിത വന​ത്തിൽ കയറി ഒരു കാ​ട്ടു​പ​ന്നി​യെ ശൂലം എറി​ഞ്ഞു ഇറ​ച്ചി ചു​ട്ടു തി​ന്നു കയ്യും മു​ഖ​വും കഴുകി രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ പോവും. എന്നാൽ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ? വാ​ര​നാ​വ​ത​ത്തി​നു തീ കൊ​ളു​ത്തി രാ​ത്രി കണ്ട​നി​ട​വ​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ തലയിൽ മു​ണ്ടി​ട്ടു കു​ടും​ബ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം ഒളി​ച്ചോ​ടി, ഏക​ച​ക്ര ഗ്രാ​മ​ത്തിൽ പോയി എന്താ​ണു് അന്നം നേടാൻ ചെ​യ്ത​തു്? തല മൊ​ട്ട​യ​ടി​ച്ചു ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​വേ​ഷം കെ​ട്ടി ഇര​ന്നു. ഇതാ​ണു് കൌ​ര​വ​രും പാ​ണ്ഡ​വ​രും ജീ​വി​ത​വീ​ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ ഉള്ള വ്യ​ത്യാ​സം. തി​ര​ക്കു​ണ്ടു്, കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലെ ഉദ്യാ​ന​ത്തിൽ ചാലു് കീറി നീർ​ക്കെ​ട്ടു് നീ​ക്ക​ണം, ഇന്നും പെ​യ്യും പെ​രു​മഴ എന്നു് മാനം പറ​യു​ന്നു.”

“ലയ​ന​മാ​ണു് ഞാൻ നിർ​ദേ​ശി​ക്കുക, യു​ദ്ധ​മ​ല്ല. അതോ രാ​ജ്യ​വി​ഭ​ജ​ന​മാ​ണോ വേ​ണ്ട​തെ​ന്നു എന്നു് പോ​ര​ടി​ക്കാൻ കയ്യോ​ങ്ങു​ന്ന​വ​രോ​ടു് എങ്ങ​നെ ഞാൻ പറയും എന്നോ? പക്ഷം പി​ടി​ക്കാൻ ശത്രു​ക്കൾ ചെ​വി​യോർ​ക്കു​ന്നു​വോ? ഓങ്ങിയ വാൾ പാ​ണ്ഡ​വർ ഉറയിൽ ഇടണം, വാൽ ചു​രു​ട്ട​ണം, നി​ബ​ന്ധ​ന​കൾ ഇല്ലാ​തെ കൌ​ര​വ​രിൽ പൂർ​ണ​മാ​യി ലയി​ക്ക​ണം. നൂ​റ്റു​വർ നൂ​റ്റ​ഞ്ചു പേ​രാ​യാ​ലും ഉണ്ടാ​വി​ല്ലേ പോരും കു​റു​മ്പും എന്നോ? ലയനം പൂർ​ത്തി​യായ അന്നു് തന്നെ പാ​ണ്ഡ​വർ അഞ്ചു പേരും പൊ​തു​ഭാ​ര്യ​യു​മൊ​ത്തു് വട​ക്കു​പ​ടി​ഞ്ഞാ​റൻ ഹി​മാ​ലയ ചു​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്ഥി​രം ദ്വാ​ര​പാ​ല​ക​രാ​വും. അവിടെ അവർ തട്ട​കം സ്ഥാ​പി​ക്കും മായൻ നിർ​മിത കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ സ്ഥ​ല​ജ​ല​ഭ്ര​മം ഇല്ലാ​തെ പെ​റ്റു പെ​രു​കും, വരും യു​ഗ​ത്തിൽ യു​ദ്ധ​ക്കൊ​തി​യ​ന്മാർ സ്വ​ത്തു് തർ​ക്ക​ത്തി​നു് കാ​യി​ക​ബ​ലം കൊ​ണ്ടു് പരി​ഹാ​രം തേ​ടു​മ്പോൾ കൗരവ-​പാണ്ഡവലയനം അവർ​ക്കു് രാ​ഷ്ട്ര​മീ​മാം​സ​യിൽ അതി​ജീ​വന മന്ത്ര​മാ​വും.”

പു​ലി​യി​റ​ങ്ങു​ന്ന ആ ഹി​മാ​ലയ താ​ഴ്‌​വ​ര​യിൽ, കു​രു​വംശ അതിർ​ത്തി​യിൽ, മര​ക്കെ​ണി കെ​ട്ടി ഇര​യാ​യി ആട്ടിൻ​കു​ട്ടി​യെ വി​ട്ടു് രാ​ത്രി ഉറ​ക്ക​മി​ള​ച്ചു കർ​ഷ​കർ​ക്കു് കൂ​ട്ടാ​യി​രു​ന്ന ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഒരു കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​യെ പോലെ അഭി​ലാ​ഷ​ങ്ങൾ രാ​വേ​റെ ചെ​ല്ലും വരെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​മാ​യി പങ്കി​ട്ടു. മൂ​ടൽ​മ​ഞ്ഞും വി​ള​റിയ നി​ലാ​വും ആ വന​മേ​ഖ​ല​യെ പക്ഷെ വി​ചി​ത്ര ദൃ​ശ്യ​മാ​ക്കി.

“എപ്പോ​ഴാ​ണു് നി​ങ്ങൾ​ക്കു് പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു്, ഇനി നമു​ക്കു് വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ പി​രി​യാം എന്നു് ഉള്ളി​ന്റെ ഉള്ളിൽ തോ​ന്നി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യ​തു് എന്നോർ​ത്തെ​ടു​ക്കാ​മോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അപ​ക​ട​സാ​ധ്യ​ത​യു​ള്ള വി​ഷ​യ​വു​മാ​യി, അങ്ങ​നെ അടു​ക്കാൻ സമ്മ​തി​ക്കാ​ത്ത അർ​ജ്ജു​ന​നെ സമീ​പി​ച്ചു.

“സ്വർ​ഗ​രാ​ജ്യ​ത്തിൽ നി​ന്നു് നീ​ണ്ട​കാല സു​ഖ​ജീ​വി​ത​ത്തി​നു​ശേ​ഷം ഭൂ​മി​യിൽ ഞാൻ മട​ങ്ങി എത്തി ദി​വ​സ​ങ്ങൾ കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടും, അവൾ എന്നോ​ടു് ആ സ്വർ​ഗീ​യ​ജീ​വി​താ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ കു​റി​ച്ചു് ഒര​ക്ഷ​രം ചോ​ദി​ച്ചി​ല്ല എന്ന​തു് എന്നെ വല്ലാ​തെ സ്പർ​ശി​ച്ചു. മറ്റു നാലു സഹോ​ദ​രർ താടി ചൊ​റി​ഞ്ഞു ഓരോ​ന്നു് മാറി മാറി ചോ​ദി​ക്കും, അതിനു ഞാൻ നേരെ ചൊ​വ്വേ പറ​യു​ന്ന മറു​പ​ടി​കൾ കേ​ട്ടു് അവർ “ശരി​ക്കും?” എന്നു് പു​രി​കം ഉയർ​ത്തി സം​ശ​യ​ത്തോ​ടെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കും, അപ്പോൾ ഞാൻ കൂ​ടു​തൽ വി​ശ്വാ​സ്യ​ത​ക്കു് കൂ​ടു​തൽ സൂ​ക്ഷ്മ​വി​വ​രം നല്കും, പക്ഷെ പാ​ഞ്ചാ​ലി…” ആ തണു​ത്തു് വി​റ​യ്ക്കു​ന്ന ശി​ശി​ര​ത്തി​ലും ധീ​ര​പോ​രാ​ളി വൈ​കാ​രി​ക​വി​ക്ഷോ​ഭ​ത്തിൽ വി​യർ​ത്തു.

“പ്ര​ശം​സി​ച്ചാ​ലും നി​ങ്ങ​ളു​ടെ മുഖം പ്ര​സ​ന്ന​മാ​വു​ന്നി​ല്ല എന്നാ​ണു പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ പരി​ഭ​വ​ങ്ങൾ കൂ​ട്ടി വാ​യി​ക്കു​മ്പോൾ എനി​ക്കു് മന​സ്സി​ലാ​വു​ന്ന​തു്”, ജല​ക്രീ​ഡ​ക്കാ​യി കു​ന്നിൻ​ചു​വ​ട്ടി​ലെ നീർ​ക്കെ​ട്ടി​ലാ​യി​രു​ന്നു പാ​ഞ്ചാ​ലി. മര​ക്കൂ​ട്ട​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ ആകാശം തെ​ളി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.

“സദ്യ നന്നാ​യി​രു​ന്നു എന്ന​വർ വി​സ്ത​രി​ച്ചു പ്ര​ശം​സി​ക്കും, അതു് കേ​ട്ടു് സന്തോ​ഷി​ക്കാൻ അക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​ത്തി​ലെ വി​ഭ​വ​ങ്ങൾ പാചകം ചെ​യ്ത​തു് ഞാ​നാ​ണോ? ഊണു് കഴി​ഞ്ഞു കൈ കഴു​കി​യാ​ലും അവ​രു​ടെ നോ​ട്ടം പാ​ത്ര​ത്തിൽ ആയി​രി​ക്കും, ആക​സ്മിക സന്ദർ​ശ​ന​ത്തി​നു എഴു​ന്നെ​ള്ളു​ന്ന കോ​പി​ഷ്ഠ മു​നി​ക​ളെ കരുതി ഞാൻ എന്നും രാ​ത്രി പട്ടി​ണി കി​ട​ക്ക​ണം. വെറും വയ​റ്റിൽ തല​ചാ​യ്ക്കാൻ അർ​ദ്ധ​രാ​ത്രി​യിൽ ഞാൻ നോ​ക്കു​മ്പോൾ കാണാം അവ​ര​വ​രു​ടെ പാ​യ​യു​മാ​യി അഞ്ചു പേരും എന്റെ മു​മ്പിൽ വരി നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു്”, മലർ​ന്നു കി​ട​ന്നാ​ണു് പാ​ഞ്ചാ​ലി തെ​ളി​നീ​രിൽ നീ​ന്തി​യ​തെ​ങ്കി​ലും ആ മു​ഖ​ഭാ​വം കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​ക്കു് വ്യ​ക്ത​മാ​യി​ല്ല.

“യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ വാളും കു​ന്ത​വും നി​ല​ത്തി​ട്ടു എതിർ​ചേ​രി​യി​ലേ​ക്കു് നട​ന്നു​ചെ​ന്നു് ഭീ​ഷ്മ​രെ ഇതാ സാ​ഷ്ടാം​ഗം വീണു വന്ദി​ക്കു​ന്നു, അയാൾ മട​ങ്ങു​മ്പോൾ ചാ​ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു ബന്ദി​യാ​ക്കി​യാൽ, പാ​ണ്ഡ​വ​രു​മാ​യി മു​ഷി​ഞ്ഞു വി​ല​പേ​ശി വലിയ ആൾനാശ ഭീ​ഷ​ണി​യു​ള്ള ഈ പോ​രാ​ട്ടം ഒഴി​വാ​ക്കാം എന്ന രഹസ്യ നിർ​ദേ​ശം ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ ചെ​വി​യിൽ മന്ത്രി​ച്ച​തു് നി​ങ്ങൾ ആലോ​ച​ന​യി​ല്ലാ​തെ തള്ളി​ക്ക​ള​ഞ്ഞ​തി​ന്റെ ഫലം”, ഭീ​മ​ഗ​ദ​യു​ടെ മാ​ര​ക​പ്ര​ഹ​ര​ശേ​ഷി​യിൽ തു​ട​യെ​ല്ലൊ​ടി​ഞ്ഞു, ചളി​യിൽ പു​ള​ഞ്ഞു നി​ല​വി​ളി​ക്കു​ന്ന ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ നോ​ക്കി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പറ​ഞ്ഞു, “ഇനി​യെ​ങ്കി​ലും ഉത്തമ പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രെ രാ​ജ്യ​ത​ന്ത്ര​ത്തിൽ നി​ന്നു് ആട്ടി​യോ​ടി​ക്ക​രു​തു് കു​രു​വംശ നവ​ഭ​ര​ണാ​ധി​കാ​രി​കൾ.”

“യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ അച്ഛ​നെ ഒന്നു് ഓർ​ത്തെ​ടു​ക്കാ​മോ? കേ​ട്ട​റി​വു​മാ​യി യോ​ജി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ എന്ന​റി​യാ​നാ​ണു്”, അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ സ്വ​കാ​ര്യ​മാ​യി കണ്ടു​മു​ട്ടി​യ​പ്പോൾ കു​ന്തി​യോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“കാ​ട്ടി​ലെ ഒറ്റ​മു​റി​യിൽ ഞാനും ഭർ​ത്താ​വും മാ​ദ്രി​യും. നീ​ണ്ടു നി​വർ​ന്നു കി​ട​ക്കാ​നൊ​ന്നും സൗ​ക​ര്യം ആയി​ട്ടി​ല്ല. ചെ​ങ്കോൽ ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചു കാ​ട്ടിൽ കു​ടി​യേ​റിയ കാലം. ഒന്നു് കണ്ണ​ട​ച്ചു് തു​റ​ന്ന​പ്പോൾ, ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ ഒരു കയർ നീ​ണ്ടു് അരികെ വന്നു. ഉടൻ അക​ത്തേ​ക്കു് ക്ഷ​ണി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കിൽ കയറിൽ കു​ടു​ക്കി യമ​പു​രി​യി​ലേ​ക്കു് ലൈം​ഗിക അടി​മ​യാ​യി കൊ​ണ്ടു പോ​കു​മെ​ന്നു് ആഗതൻ മൃ​ദു​വാ​യി ഭീ​ഷ​ണി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​പ്പോൾ, ജീ​വി​ത​മോ​ഹം കെ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ആ യു​വ​ത​യിൽ ഞാൻ സന്ദർ​ശ​ക​നെ കൈ നീ​ട്ടി സ്വീ​ക​രി​ച്ചു. എന്റെ ആദ്യ വി​വാ​ഹ​പൂർവ രതി​യിൽ സൂ​ര്യൻ ചെ​യ്ത​തൊ​ക്കെ വി​വാ​ഹ​ബാ​ഹ്യ​ര​തി​യിൽ കാ​ല​നും ചെ​യ്തു. ഭർ​ത്താ​വും മാ​ദ്രി​യും അതൊ​ക്കെ കണ്ണു് മി​ഴി​ച്ചു കണ്ടു​വോ, അതോ പോ​ത്തിൻ​പു​റ​ത്തു് വന്ന ഭീ​ക​ര​നെ കണ്ടു വി​റ​ച്ചു ഉറ​ക്കം നടി​ച്ചു കി​ട​ന്നു​വോ എന്ന​റി​യാ​നാ​വാ​ത്ത വിധം അവർ പി​റ്റേ​ന്നു് പെ​രു​മാ​റി. കയ​റു​മാ​യു​ള്ള കാ​ല​ന്റെ വരവു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ ഗർഭം ധരി​ക്കും വരെ തു​ടർ​ന്നു. പി​ന്നെ ആളെ കാ​ണാ​താ​യി. ഗർ​ഭ​ത്തി​ന്റെ ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വം ഭർ​ത്താ​വു് സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ ഏറ്റെ​ടു​ത്തു.”

“കേ​ട്ട​തു് കൃ​ത്യം. മര​ണ​ദേ​വ​ത​ക്കു സ്തു​തി​യാ​രി​ക്ക​ട്ടെ.”

“ഹസ്തി​ന​പു​രി പ്ര​തി​രോ​ധ​വ​കു​പ്പു് പ്ര​തി​രോ​ധ​ത്തിൽ ആവു​ന്ന ഒരു വൻ​പ്ര​തി​സ​ന്ധി​യു​ടെ കാലം”, അങ്ങ​നെ​യാ​ണോ അതിർ​ത്തി കട​ന്നു നു​ഴ​ഞ്ഞു കയറിയ പാ​ണ്ഡ​വ​ചാ​ര​ന്മാർ പു​ലർ​ച്ച ആയു​ധ​പ്പുര കൊ​ള്ള​യ​ടി​ച്ച​തി​നെ ഞങ്ങൾ വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട​തു്?, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“കാ​ലാ​വ​ധി കഴി​ഞ്ഞ ആയു​ധ​ങ്ങൾ ശത്രു​ക്കൾ​ക്കു് കൊ​ള്ള​യ​ടി​ക്കാൻ പാ​ക​ത്തിൽ ഞങ്ങൾ ശ്ര​ദ്ധാ​പൂർ​വ്വം കെ​ണി​യാ​യി ഒരു​ക്കി​യ​തു്, കൃ​ത്യം നകു​ല​നും സം​ഘ​വും പാ​ടു​പെ​ട്ടു വന്നു കെ​ട്ടി​പ്പൊ​ക്കി ചു​മ​ലിൽ വച്ചു് കൊ​ണ്ടു​പോ​യ​താ​ണോ നി​ങ്ങൾ ഹസ്തി​ന​പു​രി ആയു​ധ​പ്പുര കൊ​ള്ള​യ​ടി​ച്ചു എന്നു് പറ​ഞ്ഞു വക്കു​ന്ന​തു്?”, ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ കൊ​ച്ചു​മ​കൻ സർ​വാ​ധി​കാ​രി പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു.

“ചോ​ദി​ക്ക​ണം എന്നു് വി​ചാ​രി​ക്കും, മാ​ദ്ര​രാ​ജാ​വു് ശല്യൻ, പറ​ഞ്ഞു വന്നാൽ നകു​ല​മാ​താ​വു് മാ​ദ്രി​യു​ടെ ജ്യേ​ഷ്ഠ​ന​ല്ലേ?, പി​ന്നെ എങ്ങ​നെ യു​ദ്ധ​ത്തിൽ കൌ​ര​വ​സ​ഖ്യ​മാ​യി?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക എന്തോ ആലോ​ചി​ച്ചു വി​ഷ​മി​ക്കു​ന്ന പോലെ തോ​ന്നി. കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ പ്രാ​ദേ​ശിക ഭര​ണ​കൂ​ടം യു​ദ്ധ​ത്തി​നു​ള്ള അടി​സ്ഥാന സൌ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ മു​ന്നൊ​രു​ക്ക​ങ്ങൾ കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​ത​യോ​ടെ ചെ​യ്യു​ന്ന​തു് അവൾ കൌ​തു​ക​ത്തോ​ടെ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു. നീണ്ട നി​ഴ​ലു​കൾ വീ​ഴു​ന്ന ശി​ശി​ര​കാ​ല​ത്തി​ന്റെ തു​ട​ക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു. പൊ​രി​ച്ച മാ​ട്ടി​റ​ച്ചി കി​ട്ടി​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ എന്ന​വൾ കൊ​തി​ച്ചു.

“പിൻ​വാ​തിൽ​ന​യ​ത​ന്ത്ര​ത്തി​ന്റെ ബലം എന്നൊ​ക്കെ കൗരവ സൈനിക മന്ത്രാ​ല​യ​വ​ക്താ​വു് പറയും, പക്ഷെ ഭർ​ത്താ​വു് കു​ഴ​ഞ്ഞു വീണു നി​ര്യാ​ത​നാ​യ​പ്പോൾ ചി​ത​യിൽ മാ​ദ്രി സതി അനു​ഷ്ടി​ച്ച​തു് കു​ന്തി​യു​ടെ നി​ര​ന്തര നിർ​ബ​ന്ധ​ത്തി​നു വഴ​ങ്ങി​യാ​യി​രു​ന്നു എന്നു് കൃ​ത്യ​മാ​യി ബോ​ധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ദു​ര്യോ​ധ​ന​നു കഴി​ഞ്ഞു എന്ന​തു് വസ്തു​ത​യ​ല്ലേ. മു​തിർ​ന്ന റാണി എന്ന നി​ല​യിൽ കു​ന്തി അനു​ഷ്ടി​ക്കേ​ണ്ട സതി ഇളമുറ മാ​ദ്രി​യെ കൊ​ണ്ടു് ചെ​യ്യി​ച്ച​തി​ന്റെ ആ പ്ര​തി​കാ​ര​ഭാ​വം സ്വ​ത​വേ മുൻ​കോ​പി​യായ ശല്യ​നിൽ ഒന്നു് ഉറ​ഞ്ഞു തു​ള്ളി.” തക്ഷ​ശി​ല​യിൽ പഠി​ച്ച സൈ​നി​ക​ശാ​സ്ത്രം കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ എന്നെ തു​ണ​ക്കു​മോ എന്ന പ്ര​തീ​ക്ഷ​യിൽ യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ തണു​പ്പിൽ ഇരു കൈകൾ കൂ​ട്ടി​ത്തി​രു​മ്മി.

“എന്റെ ഒരു ദി​വ​സ​ത്തെ അസാ​ന്നി​ധ്യ​ത്തിൽ തന്നെ വേ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നോ അഭി​മ​ന്യു​വി​നെ ചക്ര​വ്യൂ​ഹ​ത്തി​ലെ ചെ​ന്നാ​യ​കൾ​ക്കു് നി​ങ്ങൾ എറി​ഞ്ഞു കൊ​ടു​ക്കാൻ?”, ജീ​വ​ഹാ​നി ഭയ​ന്നു് ഓടി ഒളി​ക്കും മു​മ്പു് അനു​ജ​ന്റെ മകനെ കൌ​ര​വർ​ക്കു പീ​ഢി​പ്പി​ച്ചു കൊ​ല്ലാൻ ഇര​യാ​ക്കിയ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ, ഒളി​ത്താ​വ​ള​ത്തിൽ നി​ന്നു് മു​ടി​യിൽ വലി​ച്ചു പു​റ​ത്തി​ട്ട അർ​ജ്ജു​നൻ കഴു​ത്തു് വെ​ട്ടാൻ കയ്യോ​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ.

“അം​ഗീ​കൃത ആല​ക​ളിൽ എല്ലാം തീ അണ​ഞ്ഞു​വോ, ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി ദു​ര്യോ​ധ​നൻ തന്നെ വേണോ കത്തി​ക്കു് മൂർ​ച്ച കൂ​ട്ടു​വാൻ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഇരു​കൈ​ക​ളും ഉത്സ​വാ​ഘോ​ഷം പോലെ ഉയർ​ത്തി. ഭൂ​ഗർ​ഭ​അ​റ​യിൽ വേഷം മാറി എത്തി​യ​താ​യി​രു​ന്നു നന്നേ രാ​വി​ലെ അതി​ര​ഹ​സ്യ​അ​ഭി​മു​ഖ​ത്തി​നു.

“കു​റ​ച്ചു കാ​ല​മാ​യി അവൾ മു​ന​വ​ച്ചു് വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ ചെ​ല്ലു​ന്ന സന്യ​സ്ഥ​രോ​ടു് പറ​യു​ന്നു, മു​ടി​യിൽ തേ​ച്ചു പ്ര​തി​ജ്ഞ നി​റ​വേ​റ്റാൻ കൗരവ ചു​ടു​ചോര വേണം എന്നു്. ഇനി​യ​രു​തു് ആ രക്ത​ഭീ​ഷ​ണി ഞങ്ങൾ​ക്കു് നേരെ. ഇന്നു് രാ​ത്രി തന്നെ അജ്ഞാത സന്ദേ​ശ​വാ​ഹ​കൻ അവിടെ നു​ഴ​ഞ്ഞു കയറി മയ​ക്കു​മ​രു​ന്നു് നല്കി മുടി നീ​ക്കി മൊ​ട്ട​യ​ടി​ക്കും. ആ നടപടി പൂർ​ത്തി​യാ​വും വരെ നീ ഇവിടെ ബന്ദി​യാ​വും”, ദു​ര്യോ​ധ​നൻ കഴു​ത്ത​റ​ക്കു​ന്ന പോലെ പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“ഇതെ​ന്താ​ണി​തു് ഈ പരി​പാ​വന ആശ്ര​മ​മു​റ്റ​ത്തു് ഇത്ര​യ​ധി​കം കു​ഞ്ഞോ​മന ആട്ടിൻ​കു​ട്ടി​കൾ? ഇതി​നെ​യൊ​ക്കെ പരി​പാ​ലി​ക്കാ​നു​ണ്ടോ വേ​ണ്ട​ത്ര സമയം അപാ​ര​ത​യെ കു​റി​ച്ചു് എപ്പോ​ഴും ചി​ന്തി​ക്കു​ന്ന സന്യ​സ്ഥർ​ക്കു്?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വനാ​ന്ത​ര​ത്തി​ലെ പാ​ണ്ഡ​വ​വ​സ​തി​ക്ക​ടു​ത്ത സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മം സന്ദർ​ശി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

“നൂ​റാ​ടി​നും പേ​രി​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു് ഭീമൻ. കൌ​ര​വ​രു​ടെ പേ​രു​കൾ. വി​ളി​ച്ചാൽ അവ ഉടൻ വി​ളി​കേൾ​ക്കും. ഇവനെ ദു​ശാ​സ​നൻ എന്നു് വി​ളി​ച്ചു നോ​ക്കൂ”, സന്യ​സ്ഥൻ വി​ചി​ത്ര​സ്വ​ര​ത്തിൽ ക്ഷ​ണി​ച്ചു. കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ആ പേർ ചൊ​ല്ലി ഒന്നു് വി​ളി​ച്ച​പ്പോൾ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ നി​ന്നു് ഒരാ​ടു് അവൾ​ക്ക​രി​കിൽ വന്നു നി​ന്നു.

“എന്നാൽ ഇന്നു് വറു​ത്ത​ര​ച്ചു കറി വക്കാൻ ഇവൻ തന്നെ​യാ​ക​ട്ടെ നമ്മു​ടെ തീൻ​ശാ​ല​യി​ലെ മു​ഖ്യ​താ​രം” സന്യ​സ്ഥൻ പുറം കു​പ്പാ​യ​ക്കീ​ശ​യിൽ നി​ന്നു് പെ​ട്ടെ​ന്നു് തി​ള​ങ്ങു​ന്ന കത്തി​യൂ​രി, കഴു​ത്ത​റ​ക്കു​മ്പോൾ തെ​റി​ക്കു​ന്ന ചോര കൈ​ക്കു​മ്പി​ളിൽ പി​ടി​ക്കൂ, സു​ന്ദ​രി​ക്കു​ട്ടി​പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ കൊ​ഴു​ത്ത മു​ടി​യിൽ തേ​ക്കാൻ കൊ​ടു​ക്കാം അല്ലേ, എന്തി​നു കു​രു​ക്ഷേ​ത്രം വരെ അക്ഷ​മ​യോ​ടെ കാ​ത്തു് നി​ല്ക്ക​ണം?

“ദൃ​ക്സാ​ക്ഷി​യ​ല്ലേ? ദു​ര്യോ​ധ​ന​വ​ധം എങ്ങ​നെ? വല്ലാ​ത്തൊ​രു ദൃ​ശ്യാ​നു​ഭൂ​തി തന്നോ?”, നകു​ല​നെ​യാ​ണു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വി​ടാ​തെ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ നി​ന്നു് പി​ന്തു​ടർ​ന്ന​തു്. യു​ദ്ധം കഴി​ഞ്ഞു ജീ​വ​നോ​ടെ രക്ഷ​പ്പെ​ട്ട ആറേഴു പേ​രു​ള്ള പാ​ണ്ഡവ സം​ഘ​ത്തിൽ ഒരാൾ.

“വി​ശ​ന്നു വല​ഞ്ഞി​രു​ന്ന ബകനെ മരം പി​ഴു​തു അടി​ച്ചു കൊ​ന്നു എന്ന​തും, പ്ര​ണ​യി​നി​യെ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചു പരി​മ​ളം പു​ര​ട്ടി രാ​ത്രി​യിൽ വന്ന കീ​ച​ക​നെ ആൾ​മാ​റാ​ട്ടം വഴി മലർ​ത്തി​ക്കി​ട​ത്തി ശ്വാ​സം മു​ട്ടി​ച്ചു കൊ​ന്നു എന്ന​തും ഐതി​ഹ്യ​പ്പെ​രു​മ​യിൽ പറ​ഞ്ഞു​ശീ​ലി​ച്ച ഞാൻ, ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ ഭീമൻ ആക്ര​മി​ക്കു​ന്ന​തു് കണ്ടു പല​പ്പോ​ഴും ഞെ​ട്ടി​പ്പോ​യി. ഒരു സാ​മ്യ​വും ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു ഈ അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​ര​രു​ടെ പോ​രാ​ട്ട​മി​ക​വി​നു. ഓരോ ഭീ​മ​ഗ​ദാ​പ്ര​ഹ​ര​വും ഉന്നം തെ​റ്റി മര​ക്കു​റ്റി​ക​ളി​ലും ചളി​ക്കു​ഴി​യി​ലും പതി​ച്ചു. ചി​ല​പ്പോൾ ദു​ര്യോ​ധ​ന​ഗ​ദ​യു​ടെ നി​ഷ്ഠൂര പ്ര​ഹ​ര​വേ​ദന സഹി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ ഭീമൻ വീ​ണു​രു​ണ്ടു. അതി​നി​ട​യി​ലൊ​രു രഹ​സ്യ​സ​ന്ദേ​ശം ആകാ​ശ​ചാ​രി​ക​ളിൽ നി​ന്നു് ആം​ഗ്യ​ഭാ​ഷ​യിൽ ഭീമൻ സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന പോലെ ഇപ്പോ​ളൊ​രു നേരിയ ഓർമ, ഉട​നൊ​രു ഗദാ​പ്ര​ഹ​രം ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ അര​ക്കു താഴെ പൊ​ട്ടു​ന്ന​തും. കണ്ണു് തി​രു​മ്മി ഞാൻ മി​ഴി​ച്ചു നോ​ക്കി​യ​പ്പോൾ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ തു​ട​യെ​ല്ലു് പൊ​ട്ടി​വീ​ണു വാ​വി​ട്ടു അമ്മാ, അമ്മാ എന്നു് നി​ല​വി​ളി​ക്കു​ന്നു. ആ രംഗം കാ​ണാ​നാ​വാ​തെ ഞങ്ങൾ ഭീമനെ വാ​രി​പ്പെ​റു​ക്കി കി​ത​ച്ചു പാ​ഞ്ഞു. പണ്ടു് വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പ​ത്തിൽ കണ്ട പോലെ എന്തോ ഒരു പ്ര​ത്യ​ക്ഷം”, പറ​ഞ്ഞു പറ​ഞ്ഞു നകുലൻ പര​വ​ശ​നാ​യി.

“കരി​മ്പു​പാ​ട​ത്തു് ചവ​ച്ചു തു​പ്പിയ ചണ്ടി​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​ന്നി​ട​യിൽ നി​ന്നു് ഞങ്ങൾ പൊ​ക്കി അഞ്ചു ഭീ​ക​ര​രെ. മതി​കെ​ട്ടു​റ​ങ്ങിയ അഞ്ചി​ലൊ​രു​ത്ത​ന്റെ ശരീ​ര​ഭാ​രം സഹി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ വടം കെ​ട്ടി ഞങ്ങൾ സംഘം ചേർ​ന്നു് വലി​ക്കേ​ണ്ടി വന്നു. ഇപ്പോൾ തീറ്റ കൊ​ടു​ത്തു് അഞ്ചു പേ​രെ​യും ഒരു വിധം തള​ച്ചി​രി​ക്ക​യാ​ണു്”, ഗ്രാ​മ​ത്ത​ല​വൻ ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാ​ര​ഗോ​പു​ര​വാ​തി​ലിൽ നിന്ന യു​വ​സർ​വാ​ധി​കാ​രി​യെ വിവരം അറി​യി​ച്ചു.

“തു​റ​ന്നു വിടൂ. വ്യാ​സൻ എഴു​താൻ ആഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന പോലെ പോ​ക​ട്ടെ അവ​രു​ടെ ഇനി​യു​ള്ള ജീ​വി​തം. വമ്പി​ച്ച സഖ്യ​ക​ക്ഷി​സൈ​ന്യ​വു​മാ​യി പട​യോ​ട്ട​ത്തി​ലൂ​ടെ ഞങ്ങൾ കൌ​ര​വ​രെ യു​ദ്ധം ചെ​യ്തു തോ​ല്പ്പി​ക്കും എന്നു് ന്യാ​യ​മാ​യും കരു​തിയ ഈ നീ​ണ്ട​കാല കു​ടും​ബ​ശ​ത്രു​ക്കൾ അഞ്ചു പേരും, ഒരു നേ​ര​ത്തെ അന്നം തേ​ടി​യാ​ണോ ഇക്ക​ണ്ട ദൂ​ര​മൊ​ക്കെ വി​രാ​ട​ത്തിൽ നി​ന്നു് വലി​ഞ്ഞു നട​ന്നു ഹസ്തി​ന​പു​രി അതിർ​ത്തി ഗ്രാ​മ​ത്തിൽ നു​ഴ​ഞ്ഞു കയ​റി​യ​തു്”, ദു​രോ​ധ​ന​ന്റെ കൊ​ച്ചു മകൻ സർ​വാ​ധി​കാ​രി മൂ​ക്ക​ത്തു് വിരൽ വച്ചു.

“അപ്പോൾ തങ്ക​പ്പെ​ട്ട ഒരു പ്ര​ണ​യ​മൂ​ല്യ​വും നി​ങ്ങൾ ഭീ​മ​നിൽ ഇതു​വ​രെ കണ്ടെ​ത്തി​യി​ട്ടി​ല്ല?”, താഴെ തടാ​ക​ത്തി​ലേ​ക്കൊ​ഴു​കു​ന്ന നീർ​ച്ചാ​ലിൽ കാൽ വച്ചു് കി​ന്ന​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക.

“പരി​പൂർണ ആശ്രി​ത​ത്വം, അതൊ​ന്നു പോരെ പ്ര​ണ​യാ​ഭി​ലാ​ഷ​ങ്ങ​ളി​നി​യും പൂ​വ​ണി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്ന പരി​ദേ​വ​ന​ത്തി​ലും എന്റെ മു​മ്പിൽ ഉപ​ചാ​ര​പൂർ​വ്വം മു​ട്ടു് കു​ത്തി കൈ​മു​ത്തി വല്ല​പ്പോ​ഴു​മൊ​രി​ക്കൽ മാ​ത്രം പര​മാ​ന​ന്ദം യാ​ചി​ക്കു​ന്ന ഭീമനെ മഹ​ത്വ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ”, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ സ്വ​ര​ത്തിൽ വാ​ത്സ​ല്യം കലർ​ന്നു.

“യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ പട്ടാ​ഭി​ഷേ​കം തടയാൻ കൌ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​ക​ളു​ടെ കു​ട്ടി​കൾ തന്നെ പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി ഗോ​പു​ര​വാ​തി​ലിൽ പ്ര​ക്ഷോ​ഭം തു​ട​ങ്ങി​യ​ല്ലോ. എന്താ സംഭവം?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ആകാം​ക്ഷ​യോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“ആവാ​സ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യാ​യി​രു​ന്ന ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​നം കത്തി​ച്ചു് ജീ​വ​ജാ​ല​ങ്ങ​ളെ നശി​പ്പി​ച്ചു് ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം പണിതു. ചൂതു് കളി​ച്ചു നഗരം നഷ്ട​പ്പെ​ടു​ത്തി സ്വ​ത്തു​തർ​ക്കം തീർ​ക്കാൻ ഹിം​സ​യു​ടെ പേ​പി​ടി​ച്ച വഴി പി​ന്തു​ടർ​ന്നു. ദു​ഷ്പ്ര​വർ​ത്തി​ക​ളു​ടെ പട്ടിക നീ​ണ്ട​താ​ണു്. ചെ​ങ്കോൽ എടു​ക്കു​ന്നി​ല്ല ഭരണം മാ​ത്ര​മേ ചെ​യ്യൂ എന്നു് അർ​ജ്ജു​നൻ ഇട​പെ​ട്ടു വി​ല​പേ​ശി നോ​ക്കി, കു​ട്ടി​കൾ ഒരു പണ​ത്തൂ​ക്കം പോലും പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ത്തി​ന്റെ തീ​വ്രത കു​റ​ക്കു​ന്നി​ല്ല, വേറെ തി​ര​ക്കൊ​ന്നും ഇല്ല​ല്ലോ, കരി​മ്പിൻ തണ്ടു് ചവ​ച്ചും ശി​ശി​ര​വെ​യിൽ കൊ​ണ്ടും നാടകം കാ​ത്തി​രു​ന്നു കാണാം”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ കൈകൾ വീശി ആടി​യു​ല​ഞ്ഞു സം​സാ​രി​ച്ചു.

“അഭി​വ​ന്ദ്യ ഹസ്തി​ന​പു​രി മഹാ​രാ​ജാ​വി​നു സഹോ​ദ​ര​പു​ത്രൻ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ എഴു​തിയ ഒരു അപേ​ക്ഷ കയ്യിൽ തട​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്, നമ്മു​ടെ പത്രി​ക​യിൽ പൊ​ട്ടി​ക്ക​ണോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു”, സംഗതി ഇത്ര​മാ​ത്രം, പൊതു താൽ​പ്പ​ര്യ​ത്തിൽ രാ​ജ്യം വി​ഭ​ജി​ച്ചു പകുതി പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് ഉടനടി കൊ​ടു​ക്ക​ണം.”

“ഒപ്പു് വ്യാ​ജ​മാ​ണോ, യഥാർ​ത്ഥ​ത്തിൽ അപേ​ക്ഷ അയ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ, സംഗതി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ആരാ​ണു് കൈ​പ്പ​റ്റി​യ​തു്, രേഖ ചോർ​ന്ന​തു് ആരു വഴി, ഒത്തി​രി മു​ള്ളു​ള്ള ചോ​ദ്യ​ങ്ങൾ​ക്കു് നീ പൊതു മണ്ഡ​ല​ത്തിൽ ഉത്ത​രം പറ​യേ​ണ്ടി വരു​മെ​ങ്കി​ലും ഇന്നു് വേറെ സ്തോ​ഭ​ജ​നക വാർ​ത്ത വേറെ ഇല്ലെ​ങ്കിൽ, ആ ഉടനടി എന്ന വാ​ക്കി​നെ യുദ്ധ ഭീ​ഷ​ണി​യാ​ക്കി മുൻ​നി​ര​യിൽ ഇരു​ത്തൂ”, പത്രാ​ധി​പർ ഒഴി​വു​ദി​വസ ആഘോ​ഷ​ത്തിൽ അമ്പും വി​ല്ലു​മെ​ടു​ത്തു് കൊ​ട്ടാ​രം ലെ​ഖി​ക​ക്കു് നേരെ ചാണ്‍ വലി​ച്ചു.

“നൂറു കൗ​ര​വ​രും വി​ദു​രർ​ക്കൊ​പ്പം പി​തൃ​ക്കൾ​ക്കു് ശ്രാ​ദ്ധം ചെ​യ്യാൻ കാ​ശി​യി​ലേ​ക്കു് പോയ ദിവസം, വൈകിയ രാ​ത്രി​യിൽ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​ക്ക​ളു​ടെ അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ കൌ​ര​വ​രു​ടെ പതി​വു് സൈനിക വേ​ഷ​ത്തിൽ അഞ്ചു അപ​രി​ചി​ത​രെ കണ്ടു എന്നു് അവി​ടെ​യു​ള്ള മൂ​ന്നാം​ലിംഗ സു​ര​ക്ഷാ​ഭ​ട​ന്മാർ ഭീ​ഷ്മ​രു​ടെ ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​രു​ന്നോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പി​താ​മ​ഹ​നെ രാ​വി​ലെ തന്നെ പരു​ക്കൻ രീ​തി​യിൽ ചോ​ദ്യം ചെ​യ്തു.

“കൌ​ര​വ​രു​ടെ പതി​വു് സൈനിക വേ​ഷ​ത്തിൽ അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ എത്തി​യ​വ​രെ പി​ടി​കൂ​ടി രഹ​സ്യ​മാ​യി വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പം ചെ​യ്തു അവർ ആരോ അവ​ര​ല്ല എന്നു് സം​ശ​യാ​തീ​ത​മാ​യി ഉറ​പ്പു വരു​ത്തേ​ണ്ട​തു് രാ​ജ​വ​ധു​ക്കൾ തന്നെ അല്ലേ? ഞാൻ രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ സൈ​ന്യാ​ധി​പ​നാ​ണു്, ഔദ്യോ​ഗിക വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പ​ക​ന​ല്ല”, ആദ്യ​മാ​യി ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യു​ടെ കൊ​ട്ടാ​രം ലെ​ഖി​ക​ക്കു് കി​ട്ടേ​ണ്ട​തു് അന്നു് കി​ട്ടി എന്നു് ഇക്കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ ഒക്കെ കമ്പം കാ​ണി​ക്കു​ന്ന യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ പത്രി​ക​യു​ടെ ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ.

“അധി​കാ​ര​ത്തിൽ കയറിയ ഉടൻ കയ്യിൽ തട​ഞ്ഞ​തു് ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ നീണ്ട കത്താ​ണ​ല്ലോ, ഇനി നി​ങ്ങൾ വേ​ദ​ന​യോ​ടെ പറയും, അതു് പ്രി​യ​ദു​ര്യോ​ധ​നൻ യു​ദ്ധ​ത്തി​നു മു​മ്പു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ​ജ്യേ​ഷ്ഠ​നു അഭി​വാ​ദ്യ​ങ്ങ​ളും ആശം​സ​ക​ളും എഴു​തിയ അന്ത്യ​ലി​ഖി​ത​മാ​ണെ​ന്നു. ആയു​ഷ്ക്കാ​ലം മു​ഴു​വൻ നമ്മെ കു​ടി​ല​ത​യോ​ടെ ദ്രോ​ഹി​ച്ച കൌരവൻ അന്ത്യ​മ​ടു​ത്തു് എന്നു് തോ​ന്നി​യ​പ്പോൾ എഴു​തി​വ​ച്ച ആ കത്തു് കത്തി​ച്ചു കളയണം”, ഭീമൻ വി​കാ​ര​വി​ക്ഷോ​ഭ​ത്തോ​ടെ പറ​ഞ്ഞു. മറ്റു പാ​ണ്ഡ​വ​രും പാ​ഞ്ചാ​ലി​യും വി​ദു​ര​രും അരികെ ചെ​വി​യോർ​പ്പി​ച്ചു നി​ന്നു.

“ഇതു് ആശം​സ​ക​ള​ല്ല, ഇതു് സഖ്യ​ക​ക്ഷി​രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് കു​രു​വം​ശം യു​ദ്ധാ​വ​ശ്യ​ത്തി​നു വാ​ങ്ങിയ കട​ങ്ങ​ളു​ടെ നീണ്ട പട്ടി​ക​യാ​ണു്. ആരു യു​ദ്ധം ജയി​ച്ചു അധി​കാ​ര​ത്തിൽ വന്നാ​ലും, ഒരു കൊ​ല്ല​ത്തി​ന്ന​കം മു​ത​ലും പലി​ശ​യും കൊ​ടു​ത്തു് ബാ​ധ്യത തീർ​ത്തി​ല്ലെ​ങ്കിൽ, കട​ക്കാർ മു​ന്ന​ണി രൂ​പീ​ക​രി​ച്ചു ഹസ്തി​ന​പു​രി ‘വെ​ട്ടി​പ്പൊ​ളി​ച്ചു’ കൊ​ണ്ടു് പോവും”, അർദ്ധ സാ​ക്ഷ​ര​നായ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ കഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു്, കൌരവൻ സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ എഴു​തിയ കത്തു് തപ്പി​ത്ത​ട​ഞ്ഞു വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ത്തു.

“നീ വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പ​ത്തി​നു് പര​സ്യ​മാ​യി ഇര​യാ​യി എന്ന​തു് ഒരു വസ്തുത എന്ന നി​ല​യിൽ പൊ​തു​സ​മൂ​ഹം തർ​ക്ക​മി​ല്ലാ​തെ അം​ഗീ​ക​രി​ക്കു​മ്പോൾ തന്നെ, അഴി​ച്ചി​ട്ട മു​ടി​യി​നി കെ​ട്ട​ണ​മെ​ങ്കിൽ കൈ​ക്കു​മ്പി​ളിൽ ഞങ്ങൾ കൌ​ര​വ​ച്ചോര കൊ​ണ്ടു​വ​ര​ണം എന്നു് ഒരാ​ചാ​രം പോലെ ഒരി​ക്കൽ ഒഴു​ക്കൻ മട്ടിൽ പറ​ഞ്ഞ​തിൽ കവി​ഞ്ഞൊ​രു പ്ര​തി​കാ​ര​തീ​വ്രത, നീ കൌ​ര​വ​രെ കു​റി​ച്ചു് ഞങ്ങൾ നി​ത്യ​വും നി​ന്റെ അടു​ത്തി​രു​ന്നു അമർഷം പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കു​മ്പോ​ഴൊ​ന്നും, സന്ദർ​ഭ​ത്തി​ന്റെ ഗൌ​ര​വ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് കാ​ണി​ക്കു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ”, അർ​ജ്ജു​നൻ ആശ്ച​ര്യ​പ്പെ​ട്ടു.

“എന്തി​നു ഞാൻ നി​ത്യ​വും നി​ങ്ങൾ​ക്കൊ​പ്പം സംഘം ചേർ​ന്നു് എന്റെ ആരാ​ധ​ക​രെ പഴി പറയണം?”, പാ​ഞ്ചാ​ലി കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യെ നോ​ക്കി അർ​ത്ഥ​ഗർ​ഭ​മാ​യി പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു”, പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചും, സൌ​ന്ദ​ര്യ​വർ​ദ്ധ​ക​മ​രു​ന്നു​ക​ളും അടി​വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളും ഞാൻ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ട​തു് ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ കാ​ര്യാ​ല​യ​ത്തിൽ സൌ​മ​ന​സ്യ​ത്തോ​ടെ പരി​ഗ​ണി​ക്ക​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ.”

“നി​ല​വിൽ ജന​ഹി​ത​ത്തി​നു അനു​കൂ​ല​മാ​യി ദശാ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളാ​യി പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന, ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രു​ടെ നേ​തൃ​ത്വ​ത്തി​ലു​ള്ള കു​രു​വം​ശ​ത്തി​നെ​തി​രെ പൊതു അഭി​പ്രാ​യ​രൂ​പീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നു് വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഹീ​ന​ശ്ര​മ​ത്തിൽ, ജനം​ഹൃ​ദ​യം കൊ​ണ്ടു് പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് ഐക്യ​പ്പെ​ട്ടു്, വേ​ണ്ടി​വ​ന്നാൽ ബല​പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ലും യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ കൂ​ടെ​യാ​ണെ​ന്ന ഒരു കു​ടി​ല​മുൻ​വി​ധി നി​ങ്ങൾ ഏക​പ​ക്ഷീ​യ​മാ​യി ജന​ത​യിൽ അടി​ച്ചേൽ​പ്പി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു് എന്നാ​ണു ഭര​ണ​ത്തി​ന്റെ ചു​ക്കാൻ പി​ടി​ക്കു​ന്ന ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ നി​രീ​ക്ഷ​ണം. എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ന്നു?”

“അധി​കാ​രം കൈവശം വച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​ന്റെ അന്ത​സ്സി​ല്ലാ​ത്ത അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങൾ​ക്കു് മറു​പ​ടി വാ കൊ​ണ്ടു് ഞങ്ങൾ പറ​യു​ന്ന​തു് അവനു മന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ, ഇനി ഭീമഗദ കൊ​ണ്ടു് കു​രു​ക്ഷേ​ത്രം മാ​ര​ക​മാ​യി പറ​യ​ട്ടെ”, പാ​ണ്ഡവ ചാ​ര​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി നകുലൻ.

“നമ്മ​ളെ​യൊ​ക്കെ ഉറ​ക്കി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ ഈയി​ടെ​യാ​യി പാ​ഞ്ചാ​ലി എന്തോ എഴു​തു​ന്നു എന്നു് ഞെ​ട്ട​ലോ​ടെ കണ്ടെ​ത്തി, രാ​വി​ലെ അവൾ പു​റ​ത്തു​പോയ നേരം, കുറെ പന​യോ​ല​കൾ പു​റ​ത്തെ​ടു​ത്തു് നാ​രാ​യം കൊ​ണ്ടെ​ഴു​തി​യ​തൊ​ക്കെ തി​രി​ച്ചും മറി​ച്ചും വാ​യി​ക്കാൻ ഞാൻ ശ്ര​മി​ച്ചു നോ​ക്കി. കൌ​മാ​രം വരെ കാ​ട്ടിൽ മേ​ഞ്ഞു നടന്ന നാം അക്ഷ​രം പടി​ക്കാ​ഞ്ഞ​തു് എത്ര കഷ്ട​മാ​യി”, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ മന്ത്രി​ച്ചു.

“അപ്പോൾ അതാ​ണു് പാ​ഞ്ചാ​ലി ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ ഈയി​ടെ​യാ​യി പഴി പറ​യാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്, അല്ലെ? കുറെ നാൾ മു​മ്പു് ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ നി​ന്നു് കൊ​ട്ടാ​രം പ്ര​തി​നി​ധി സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലേ​ക്കു് ധാ​ന്യ​വു​മാ​യി വന്ന​പ്പോൾ ഒരു കെ​ട്ടു് പന​യോ​ല​യും നാ​രാ​യ​വും പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു കൊ​ടു​ക്കാൻ ഏൽ​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. എഴു​താൻ നമു​ക്ക​റി​യാ​ത്ത​തു കൊ​ണ്ടു് പാ​ഞ്ചാ​ലി​യും നി​ര​ക്ഷര എന്നു് ഞാൻ തെ​റ്റി​ദ്ധ​രി​ച്ചു, ഇനി​യെ​ന്താ​ണു് വഴി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അറി​യും മു​മ്പു് പാ​ഞ്ചാ​ലി നമ്മെ കു​റി​ച്ചു്എ​ഴു​തി​യ​തെ​ല്ലാം ഒളി​പ്പി​ച്ചു വക്കാൻ? കൈ​വി​ട്ടു പോയാൽ അതു് വ്യാ​സൻ പൊ​ക്കും. രാ​ജ​വം​ശ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഹരി​ശ്രീ അറി​യാ​ത്ത ആ സന്യ​സ്ഥ ജീ​വി​ക്കു മഹാ​ഭാ​ര​ത​മെ​ഴു​തി ഇതി​ഹാ​സ​കാ​ര​നു​മാ​വാം”, ചാ​ര​വ​കു​പ്പു മേ​ധാ​വി എന്നു് സ്വയം വി​ളി​ച്ചു ശീ​ലി​ച്ച നകുലൻ പു​റ​ത്തു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചെ​വി​യോർ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു് എന്ന​റി​യാ​തെ കത്തി​ക്ക​യ​റി.

“എന്റെ ജൈ​വി​ക​പി​താ​വു് സ്വർ​ഗ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ലേ​ക്കു് വി​ശി​ഷ്ടാ​ഥി​തി ആയി എന്നെ കൊ​ണ്ടു് പോ​യ​തും അവിടെ സൽ​ക്കാ​ര​ത്തിൽ ദേവ നർ​ത്ത​കി ഉർ​വ​ശി​യു​മാ​യി ഞാൻ വഴി​വി​ട്ടു തീ​വ്ര​പ്ര​ണ​യ​ത്തിൽ ആയതും എത്ര തന്മ​യ​ത്വ​ത്തോ​ടെ ഭൂ​മി​യിൽ വന്നു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടും പാ​ണ്ഡ​വ​സ​ഹോ​ദ​ര​ങ്ങൾ ആ കഥ വി​ശ്വ​സി​ച്ചി​ല്ല. വി​രാ​ട​ത്തിൽ അജ്ഞാ​ത​വാ​സം തു​ട​ങ്ങു​മ്പോൾ മൂ​ന്നാം​ലിം​ഗ​ക്കാ​ര​നാ​യി അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ കഴി​യാൻ തി​ര​സ്കൃത പ്ര​ണ​യി​നി ഉർ​വ​ശി​യു​ടെ ശാപം എനി​ക്കി​താ അനു​ഗ്ര​ഹ​മാ​വു​ന്നു എന്നു് പറ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴാ​ണു് സ്വർ​ഗ​രാ​ജ്യ സന്ദർ​ശ​നം അസ​ത്യ​മ​ല്ല എന്ന​വർ പല്ലു് കടി​ച്ചു സമ്മ​തി​ച്ച​തു്”

അർ​ജ്ജു​നൻ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക ഇന്നി​റ​ങ്ങിയ പതി​പ്പിൽ.

“നി​ന്റെ ഭാര്യ നി​ത്യ​വും വന്നു ഈ സന്യ​സ്ഥ മഠ​ത്തി​ലു​ള്ള അന്തേ​വാ​സി​ക​ളു​ടെ ജൈ​വ​വി​സർ​ജ്യം കല​ത്തിൽ സം​ഭ​രി​ച്ചു തല​ച്ചു​മ​ടാ​യി ദൂരെ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി സം​സ്ക​രി​ച്ചു കു​ളി​ച്ചു വൃ​ത്തി​യാ​യി വസ​തി​യി​ലേ​ക്കു് നി​ശ​ബ്ദം പോ​വു​ന്നു. അവൾ ഒരി​ക്കൽ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി ആയി​രു​ന്നു എന്നും, ഒരു വർഷം കൂടി കഴി​ഞ്ഞാൽ കു​രു​വംശ മഹാ​റാ​ണി​യാ​വു​മെ​ന്നും എനി​ക്ക​റി​യാം. അഴി​ച്ചി​ട്ട മു​ടി​ക്കും കെ​ട്ടി​വ​ക്കാ​നു​ള്ള മു​ടി​ക്കു​മി​ട​യി​ലെ ഇട​വേ​ള​യി​ലെ വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാല സഹ​ന​ത്തെ കു​റി​ച്ചു് ഒരി​ക്ക​ലെ​ങ്കി​ലും ആത്മീ​യ​പ​രി​ച​ര​ണ​ത്തി​നു് ഞങ്ങ​ളിൽ ആരെ​യും അവൾ സമീ​പി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. എന്നാൽ നീ​യാ​ക​ട്ടെ, ഈ പന്ത്ര​ണ്ടു വർഷ വന​ജീ​വി​തം അവ​സാ​നി​ക്കാൻ ഇരി​ക്കെ നാലു് പ്രാ​വ​ശ്യ​വും എന്നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ച​തു്, ഒരേ ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ളാ​ണു്, എന്താ​ണു് ഈ പാ​രാ​വാ​ര​ത്തി​ന്റെ കാതൽ, എന്താ​ണു് എന്റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ അർ​ത്ഥം. ഒരി​ക്ക​ലെ​ങ്കി​ലും, ഒരി​ക്ക​ലെ​ങ്കി​ലും നീ വി​മ്മി​ട്ട​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ, യാ​ഗാ​ഗ്നി​യിൽ നി​ന്നു​യർ​ന്നു പാ​ഞ്ചാ​ല​പു​ത്രി​യാ​യി നി​ന്നെ പ്ര​ണ​യ​തീ​വ്ര​ത​യോ​ടെ സ്വ​യം​വ​രം ചെയ്ത ആ സ്ത്രീ​യെ പീ​ഢ​ന​ത്തി​ന്റെ മുൾ വഴി​യിൽ നട​ത്തി​ച്ച പാ​പ​ത്തിൽ നി​ന്നു് എങ്ങ​നെ കര​ക​യ​റും.”

“ഒരാൾ മാ​ത്രം ധർ​മ്മി​ഷ്ഠൻ എന്നു് പര​ക്കെ പ്ര​കീർ​ത്തി​ക്ക​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ, മറ്റു നാലു് പേ​രു​ടെ മനോ​വീ​ര്യം കു​റ​യി​ല്ലേ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പ്രീ​ണന സ്വ​ര​ത്തിൽ ചോ​ദി​ച്ചു.

“അവർ​ക്കും അനു​ക​രി​ച്ചു കൂടെ? ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലേ നി​ങ്ങൾ, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ഒന്നും അങ്ങ​നെ പറയുക പതി​വി​ല്ല, “എന്തും സത്യ​വാ​ങ്ങ്മൂ​ലം” എന്ന വി​ശേ​ഷ​ണ​ത്തോ​ടെ, ഇട​നെ​ഞ്ഞിൽ കൈ വച്ചു് ഉച്ച​രി​ച്ചു ശീ​ലി​ച്ചു. അതി​ന്റെ ഗുണം കാ​ല​ന്റെ മകനായ ഈ “തല മു​തിർ​ന്ന” ഭർ​ത്താ​വി​നു കി​ട്ടി.”

പാ​ഞ്ചാ​ലി പു​ഞ്ചി​രി​ക്കു​മ്പോൾ അവ​ളു​ടെ മോ​ഹ​ന​ശ​രീ​ര​വും ഒപ്പം പങ്കു ചേർ​ന്നു.

“പതി​നെ​ട്ടു ദിവസം കൊ​ണ്ടു് ഞങ്ങൾ ഇരു​പ​തു ലക്ഷം കൗരവ/കൗ​ര​വ​സ​ഖ്യ സൈ​നി​ക​രെ കൊ​ന്നു കൊ​ല​വി​ളി​ച്ചു എന്ന ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യു​ടെ മുഖ പ്ര​സം​ഗം അവർ കു​രു​വംശ കു​ലീ​ന​ത​യെ കു​ടും​ബ​വ​ഴ​ക്കാ​യി കരി​വാ​രി തേ​ക്കു​ന്ന ദു​ഷി​ച്ച പത്ര​പ്ര​വർ​ത്തന പാ​ര​മ്പ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ തു​ടർ​ച്ച മാ​ത്ര​മാ​ണു്. എത്ര ശത്രു​ക്കൾ കൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ടു എന്നു് ഞങ്ങൾ തല​യെ​ണ്ണി​യി​ട്ടി​ല്ല. കണ​ക്കു ശരി​യാ​യി​രി​ക്കാം, പക്ഷെ ഓരോ മര​ണ​വും പോ​രാ​ട്ട​ഭൂ​മി​യിൽ ഓരോ സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തിൽ സം​ഭ​വി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഓരോ മര​ണ​വും മറു​പ​ക്ഷ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​തി​രോ​ധ​ത്തി​ലൂ​ന്നിയ തി​രി​ച്ച​ടി​യു​ടെ ഫല​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു് വെ​റു​മൊ​രു കൊ​ല​പാ​ത​ക​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല, അതു് യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി​യി​ലെ ജീ​വ​ഹാ​നി​യാ​യി​രു​ന്നു”

ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ ഔദ്യോ​ഗിക വക്താ​വു് നകുലൻ രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ വൈ​കാ​രി​ക​ത​യോ​ടെ വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കു​മ്പോൾ കേൾ​ക്കാൻ സദ​സ്സിൽ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു് മു​ഖ​പ്ര​സം​ഗം എഴു​തിയ യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ മാ​ത്രം.

“ഹി​മാ​ല​യ​താ​ഴ്‌​വ​ര​യി​ലെ ഈ ഒറ്റ​മു​റി മര​ക്കു​ടി​ലിൽ അഞ്ചു ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ​ക്കൊ​പ്പം കഴി​യു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി​യിൽ, ദൂരെ ദൂരെ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലെ ഭൂഗർഭ അറ​യി​ലെ കാ​ര്യാ​ല​യ​ത്തിൽ ഇരു​ന്നു നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്ര​തി​യോ​ഗി ദു​ര്യോ​ധ​ന​നു് ഇത്ര​യ​ധി​കം ദു​ഷി​ച്ച അധി​കാ​രം പ്ര​യോ​ഗി​ക്കാൻ കഴി​യു​ന്നു എന്ന തി​രി​ച്ച​റി​വു് നി​ങ്ങ​ളെ ഇപ്പോൾ വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കാ​റി​ല്ലേ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പ്ര​കോ​പ​ന​പ​ര​മായ വിരൽ ചൂ​ണ്ട​ലോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു. വേ​ന​ലിൽ അന്ത​രീ​ക്ഷം നിറം വച്ചു് സന്ധ്യ കന​ത്തി​രു​ന്നു. വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാല വന​വാ​സ​ത്തി​ന്റെ അന്ത്യം.

“അടി​മ​ക്കു​മേൽ ഉട​യോ​നു പര​മാ​ധി​കാ​രം ഉണ്ടെ​ന്ന​തു് സമ​കാ​ലിക പരി​ഷ്കൃത സമൂ​ഹ​ത്തിൽ പര​ക്കെ സ്വീ​കാ​ര്യത നേടിയ അവ​കാ​ശ​മ​ല്ലേ, അതിൽ എന്താ​ണു് നി​ങ്ങൾ ആരോ​പി​ക്കും പോലെ ഞങ്ങൾ ഒറ്റ​ക്കും കൂ​ട്ടാ​യും നി​ത്യ​വും നൊ​മ്പ​ര​പ്പെ​ടാ​നു​ള്ള​തു്?” ദു​സ്സം​ശ​യ​ത്തോ​ടെ ഭീമൻ ശരീരം കു​ലു​ക്കി കണ്ണു​കൾ തു​റി​ച്ചു ചു​ണ്ടിൽ ചോ​ര​ക്കറ പൊ​ങ്ങി. മറ്റു നാലു പാ​ണ്ഡ​വർ അയാളെ ബല​മാ​യി പി​ടി​ച്ചു വലി​ച്ചു പു​റ​ത്തു് തോ​ട്ട​ത്തിൽ കൊ​ണ്ടു് പോയി മണ്ണിൽ കി​ട​ത്തി തലയിൽ തണു​ത്ത വെ​ള്ളം കല​ത്തിൽ നി​ന്നു് ധാര ധാ​ര​യാ​യി ഒഴി​ച്ചു.

“വി​രാ​ട​കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ പാ​ച​ക​ക്കാ​ര​നാ​യും കന്നു​മേ​ക്കു​ന്ന​വ​നാ​യും നൃ​ത്താ​ധ്യാ​പ​ക​നാ​യും ഒക്കെ ഒളി​വിൽ കഴി​യു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​രെ, അജ്ഞാ​ത​വാസ ഒളി​ത്താ​വ​ള​ത്തിൽ നി​ന്നു പു​ക​ച്ചു പു​റ​ത്തു് കൊ​ണ്ടു​വ​രാൻ കൌരവർ ഒരു പുതിയ പദ്ധ​തി ഉടൻ നട​പ്പി​ലാ​ക്കും എന്ന​റി​യു​ന്നു. പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ നല്ല നട​പ്പി​നു ജാ​മ്യ​ത്ത​ട​വു​കാ​രി​യാ​യി ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ കൗരവ ചാ​ര​നി​രീ​ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ, ദശാ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളാ​യി പാർ​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന കു​ന്തി​യെ തല​മൊ​ട്ട​യ​ടി​ച്ചു പു​ള്ളി കു​ത്തി, കഴു​ത​പ്പു​റ​ത്തു് നഗ​രി​കാ​ണി​ക്കാൻ തീയതി നി​ശ്ച​യി​ച്ചി​രി​ക്ക​യാ​ണു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ. ഈ മാ​തൃ​പീ​ഡ​നം തടയാൻ ഒരു ധീ​ര​പാ​ണ്ഡ​വൻ കു​തി​ച്ചു ചാടി മു​ന്നോ​ട്ടി​റ​ങ്ങി​യാൽ അതോടെ തീരും ഒളി​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ അജ്ഞാത എന്ന നി​ബ​ന്ധന. പി​ന്നെ വീ​ണ്ടും തു​ട​ങ്ങ​ണം അടി​മ​പ​ദ​വി​യിൽ വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാല വന​ജീ​വി​തം. പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ വസ്ത്രാ​ക്ഷേപ സമ​യ​ത്തു​ണ്ടായ മായിക പ്ര​ക​ട​നം പോലെ കൗ​ര​വ​കു​ടി​ല​ത​യെ പ്ര​കൃ​തി തന്നെ കൈ​കാ​ര്യം ചെ​യ്യ​ട്ടെ എന്നാ​ണു സാ​ത്വി​ക​നായ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ നി​ല​പാ​ടു്. നി​ല​വിൽ ഈ മു​തിർ​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വൻ കു​ങ്കൻ എന്ന നിർ​മി​ത​ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​സ്വ​ത്വ​ത്തിൽ വി​രാ​ട​ന്റെ ചൂതു് കളി​സേ​വ​ക​നാ​യി സ്വ​സ്ഥ ഒളി​ജീ​വി​തം നയി​ക്കു​ന്നു. വിരാട ഭാ​ര്യാ​സ​ഹോ​ദ​ര​നാ​യി​രു​ന്ന യു​വ​സൈ​ന്യാ​ധി​പൻ കീ​ച​ക​ന്റെ അസ്വാ​ഭാ​വിക മര​ണ​ത്തി​നു പി​ന്നിൽ ഭീ​മ​നാ​ണെ​ന്നു് സം​ശ​യി​ക്കു​ന്ന കൌ​ര​വർ​ക്കു ഈ നഗ​രി​കാ​ണി​ക്കൽ നടപടി ദൈ​വ​കോ​പം വരു​ത്തു​മോ എന്നാ​ണു വി​വേ​ക​വ​ച​ന​ത്തി​ന്റെ മൃദു ഭാഷി വി​ദു​രർ ഭയ​ക്കു​ന്ന​തു്. അതി​വേ​ഗം വി​ക​സി​ക്കാ​വു​ന്ന ഈ കൊ​ട്ടാര വാർ​ത്ത​യു​ടെ വി​ശ​ദാം​ശ​ങ്ങൾ​ക്കു് കാ​ത്തി​രി​ക്കുക ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക.”

“പു​തു​മ​ഹാ​റാ​ണി​യെ ഇതു​വ​രെ പൊ​തു​പ​രി​പാ​ടി​യി​ലൊ​ന്നും കണ്ടി​ല്ല​ല്ലോ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ണ്ഡവ രാജസഭ പ്ര​തി​നി​ധി​യോ​ടു പര​സ്യ​മാ​യി പരി​ഭ​വി​ച്ചു.

“മക്കൾ ജീ​വ​ത്യാ​ഗം ചെയ്ത ശേഷം ശയ്യാ​വ​ലം​ബി​യായ ഗാ​ന്ധാ​രി​യിൽ നി​ന്നു് രാ​ജ​കീ​യാ​ഭാ​ര​ണ​ങ്ങൾ ഒന്നു് അഴി​ച്ചു കി​ട്ട​ണ്ടേ. ദശാ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളാ​യി അടി​ഞ്ഞ അഴു​ക്കും മെ​ഴു​ക്കും നീ​ക്കി മി​നു​ക്കാൻ സമ​യ​മെ​ടു​ത്തു. ഇനി വൈ​കി​ല്ല. നാളെ പൂർ​ണി​മ​യിൽ മഹാ​റാ​ണി പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ആരാ​ധ​ന​യ്ക്കു് സർ​വാ​ഭ​ര​ണ​വി​ഭൂ​ഷി​ത​യാ​യി നി​ന്നു് കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു, കൊ​ട്ടാ​രം മട്ടു​പ്പാ​വിൽ. വനാ​ന്ത​ര​ത്തി​ലെ സന്യ​സ്ഥ സമൂഹം അനു​മ​തി തേ​ടി​യി​ട്ടു​ണ്ടു് ആശീർ​വ​ദി​ക്കാൻ. നി​ങ്ങ​ളും ഉണ്ടാ​വി​ല്ലേ ആദ്യ ദർശന രാ​ത്രി​യിൽ തന്നെ വരി നിൽ​ക്കാൻ?”

“സത്യ​സ​ന്ധ​നെ​ന്നു പു​ര​പ്പു​റ​ത്തു് നി​ന്നു് വി​ളി​ച്ചു​കൂ​വു​ന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ പരസ്യ നു​ണ​പ​രി​ശോ​ധ​ന​ക്കു് തയ്യാ​റു​ണ്ടോ? നി​ങ്ങൾ ചോ​ദ്യ​ങ്ങൾ ചോ​ദി​ച്ചു നി​ങ്ങൾ തന്നെ വിധി പറ​ഞ്ഞാൽ മതി, അയാൾ പറ​ഞ്ഞ​തിൽ പാതി പതി​രാ​യാൽ പോലും ഞങ്ങൾ രാ​ജ്യം പകു​ത്തു് കൊ​ടു​ക്കാം.” ഹസ്തി​ന​പു​രി അര​ങ്ങേ​റ്റ ഭൂ​മി​യി​ലെ യു​ദ്ധ​വി​രു​ദ്ധ​സം​ഗ​മ​ത്തിൽ മുഖ്യ അതി​ഥി​യാ​യി സം​സാ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു കൗരവ രാ​ജ​കു​മാ​രൻ.

“പൊ​ന്നാ​ട​യും പൂർ​ണ​കും​ഭ​വു​മാ​യി ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക കാ​ത്തി​രി​ക്ക​യാ​ണു് സ്വീ​ക​രി​ക്കാൻ, പാ​ണ്ഡ​വ​ധീ​ര​പോ​രാ​ളി​കൾ അധി​കാ​ര​ത്തിൽ കയ​റു​ന്ന​തും നോ​ക്കി.”

“ഇതെ​ന്താ, ഭര​ണ​കൂ​ട​മാ​റ്റ​ത്തിൽ പത്ര​മു​ട​മ​യു​ടെ അട​വു​നയ അറി​യി​പ്പോ, അതോ പണി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന ഞങ്ങൾ സ്വ​ത​ന്ത്ര പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രോ​ടു​ള്ള പരസ്യ അധി​ക്ഷേ​പ​മോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മു​ട്ടു് കു​ത്തി കൈ​മു​ത്തി പത്ര​മു​ട​മ​യെ ആശം​സി​ച്ചു.

“വി​രാ​ട​ത്തി​ലെ ഉപ​പ്ല​വ്യ സൈനിക കേ​ന്ദ്ര​ത്തിൽ, പാ​ണ്ഡ​വർ തി​ര​ക്കു് പി​ടി​ച്ചു സഖ്യ​ക​ക്ഷി​ക​ളെ സം​ഘ​ടി​പ്പി​ച്ചു യു​ദ്ധ​ത്തി​നൊ​രു​ങ്ങു​ന്നു എന്നാ​ണു കേൾവി. യു​ദ്ധ​ഭീ​ഷ​ണി​യോ​ടു് എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ന്നു?”, വി​ത്തും കൈ​ക്കോ​ട്ടു​മാ​യി ഗം​ഗ​യാ​റി​ന്റെ തീ​ര​ത്തെ കർ​ഷ​കർ​ക്കൊ​പ്പം വെ​യി​ലിൽ വി​യർ​ത്തു് പണി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഒടു​വിൽ കണ്ടെ​ത്തി.

“ആരു​ടേ​യും സാ​മ്രാ​ജ്യ​വി​കാ​ര​ങ്ങൾ വൃ​ണ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ഞങ്ങൾ ആഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നി​ല്ല”, നെ​റ്റി​യിൽ നി​ന്നു് വി​യർ​പ്പു തു​ട​ച്ചു നീ​ക്കി, ഒരു കർ​ഷ​ക​ബാ​ലൻ കൊ​ടു​ത്ത ശു​ദ്ധ​ജ​ലം കൊ​ണ്ടു് കയ്യും മു​ഖ​വും കഴുകി കൗ​ര​വ​രാ​ജ​കു​മാ​രൻ പറ​ഞ്ഞു, “ആക്ര​മി​ക്കാൻ വരു​ന്ന​വർ​ക്കു് വേ​ണ്ടി കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ യമു​നാ​തീ​ര​ത്തു് അടി​സ്ഥാന സൌ​ക​ര്യ​ങ്ങൾ സൗ​ജ​ന്യ​മാ​യി നിർ​മ്മി​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​വർ ഞങ്ങൾ കൌരവർ.”

“ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി എന്ന നി​ല​യിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ നി​ങ്ങൾ ഇപ്പോൾ എങ്ങ​നെ ഓർ​ക്കു​ന്നു”, അതി​രാ​വി​ലെ മാ​ലി​ന്യ​നീ​ക്ക​ത്തി​നു് അവൾ പോയ തക്കം നോ​ക്കി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അർ​ജ്ജു​ന​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു.

“ശന്ത​നു​വി​ന്റെ വെ​പ്പാ​ട്ടി ഗം​ഗ​യിൽ കവി​ഞ്ഞൊ​ന്നു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല പാ​ഞ്ചാ​ലി എന്നു് നവ​ജാ​ത​ശി​ശു​ക്ക​ളെ അവൾ കൈ​കാ​ര്യം ചെയ്ത രീ​തി​യിൽ നി​ന്നു് നി​ങ്ങൾ​ക്കു് വ്യ​ക്ത​മ​ല്ലേ? ഞങ്ങൾ അഞ്ചു പാ​ണ്ഡ​വ​രും ഭക്ത്യാ​ദ​ര​പൂർ​വം ബീ​ജ​ദാ​നം ചെ​യ്തു ഗർ​ഭി​ണി ആയ ശേഷം പാ​ഞ്ചാ​ലി, ഓരോ കു​ഞ്ഞി​നേ​യും ദു​രൂ​ഹ​സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തിൽ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തിൽ നി​ന്നു് അപ്ര​ത്യ​ക്ഷ​യാ​ക്കി. വി​തു​മ്പി​യും കോ​പി​ച്ചും കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളു​ടെ ക്ഷേ​മം അന്വേ​ഷി​ച്ച​പ്പോൾ, അവർ പി​തൃ​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ സു​ഖ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു എന്ന യാ​ന്ത്രിക മറു​പ​ടി തന്നു. ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​യു​ടെ സാ​മ​ന്ത​നായ പാ​ഞ്ചാ​ലൻ തന്നു​വോ വല്ല വി​വ​ര​വും? ഇല്ല. ആ കു​ട്ടി​കൾ അപ്പോൾ എവിടെ? പറ​ഞ്ഞു വന്നാൽ ഞങ്ങൾ​ക്കു് മണി​കർ​ണി​ക​യിൽ ശ്രാ​ദ്ധം ചെ​യ്യേ​ണ്ട ആ കു​ട്ടി​കൾ ഗം​ഗ​യിൽ ഒഴു​കി​പ്പോ​യോ?”, തോ​ട്ട​ത്തിൽ എന്തോ ഉന്നം വച്ചു് ചു​റ്റും നോ​ക്കിയ അർ​ജ്ജു​നൻ പെ​ട്ടെ​ന്നു് ദൂരെ ദൂരെ ദ്വാ​ര​ക​യിൽ സു​ഭ​ദ്ര​യിൽ ജനി​ച്ച മകൻ അഭി​മ​ന്യു​വി​നോ​ടു് സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന പോലെ അവൾ​ക്കു തോ​ന്നി. അവൾ ആ അച്ഛൻ മകൻ വി​നി​മ​യ​ത്തി​നു് തട​സ്സ​മാ​കാ​തെ തി​രി​ഞ്ഞു നട​ന്നു.

“ആല​യി​ലും പാ​ട​ത്തും പണി ചെ​യ്യാൻ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ ആളി​ല്ലാ​ത്ത​തു്, സ്വ​ത്തു​മോ​ഹം സഹി​ക്ക​വ​യ്യാ​തെ നിർ​ബ​ന്ധിത സൈനിക സേ​വ​ന​ത്തി​നു് കൌ​ര​വ​രു് നാ​ടൊ​ട്ടു​ക്കു് ഓടി നട​ന്നു ആളെ കൂ​ട്ടി യു​ദ്ധം ചെ​യ്ത​തു് കൊ​ണ്ടാ​ണെ​ന്നു് പുതിയ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ വക്താ​വു് നകുലൻ പര​സ്യ​മാ​യി പറ​ഞ്ഞ​തു് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ പെ​ട്ടി​ല്ലേ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക.

“പാ​ണ്ഡ​വർ അഞ്ചു പേരും ദേ​വ​സ​ന്ത​തി​കൾ ആയതു കൊ​ണ്ടു് ചാ​വാ​തെ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ നി​ന്നു് തി​രി​ച്ചു വന്നു എന്നും, സാ​ധു​മ​നു​ഷ്യർ​ക്കു് പി​റ​ന്ന​വർ എല്ലാം ശത്രു​വി​ന്റെ വെ​ട്ടും കു​ത്തും ഏറ്റു ചത്തു് പോയി എന്നും പറ​ഞ്ഞു കു​രു​വം​ശം ദേ​വ​നു് തീ​റെ​ഴു​തി കയ്യും കെ​ട്ടി അവർ ഇനി കു​ഴ​ഞ്ഞു വീണു മരി​ക്കും വരെ അങ്ങ​നെ സു​ഖ​മാ​യി ഇരി​ക്ക​ട്ടെ”, കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ, യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ജീ​വ​ത്യാ​ഗം ചെ​യ്യാ​തെ മട​ങ്ങിയ ആ വൃ​ദ്ധ​ബ്രാ​ഹ്മണ കൗരവ ഗുരു, ധാ​ന്യം പൊ​ടി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യിൽ.

“സ്വ​ത്തു​വി​ഭ​ജ​ന​ത്തി​ലെ തർക്ക പരി​ഹാ​ര​ത്തി​നു് നട​ത്തിയ അത്യു​ന്ന​ത​തല നയ​ത​ന്ത്ര​നീ​ക്ക​ത്തി​ന്റെ സ്വാ​ഭാ​വിക തു​ടർ​ച്ച​യാ​യി സം​ഭ​വി​ച്ച കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യു​ദ്ധ​ത്തിൽ പക്ഷെ, കൌരവർ എല്ലാ അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദര പാ​ര​സ്പ​ര്യ​സ്പർ​ശ​ങ്ങ​ളും കാ​റ്റിൽ പറ​ത്തി നര​നാ​യാ​ട്ടി​നി​റ​ങ്ങി​യ​തു് ഹസ്ഥി​ന​പു​രി​യു​ടെ ചരി​ത്ര​ത്തിൽ കറു​ത്ത അധ്യാ​യ​മാ​യി വരും​യു​ഗ​ത്തി​ലും രാ​ഷ്ട്ര​മീ​മാം​സാ​വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​കൾ തക്ഷ​ശി​ല​യിൽ പഠി​ക്കു​മെ​ന്നു് പുതിയ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ വക്താ​വു് നകുലൻ നമ്മു​ടെ സ്വ​ന്തം മാ​ധ്യ​മ​ഭാ​ഷ​യിൽ തന്നെ പറ​ഞ്ഞു​വ​ച്ച​ല്ലോ”, പ്ര​ഭാ​ഷ​ണം കേ​ട്ടെ​ഴു​തി അര​ങ്ങേ​റ്റ മൈ​താ​ന​ത്തിൽ നി​ന്നു് വൈകിയ സന്ധ്യ​യിൽ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു മട​ങ്ങ​വേ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പറ​ഞ്ഞു.

“യു​ദ്ധ​ത്തിൽ പങ്കെ​ടു​ത്ത പോ​രാ​ളി​യു​ടെ നേർ​സാ​ക്ഷി​മൊ​ഴി​യ​ല്ലെ, അവി​ശ്വ​സി​ക്ക​ണോ? പോ​രാ​ട്ട​ത്തി​നു മണി​യ​ടി​ച്ചി​ട്ടും കു​ലു​ങ്ങാ​തെ, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ നഗ്ന​പാ​ദ​നാ​യി ചെ​ന്നു് കൗരവ സർവ സൈ​ന്യാ​ധി​പ​നെ ഉപ​ചാ​ര​പൂർ​വ്വം നമ​സ്ക​രി​ച്ചു ആശീർ​വാ​ദം തേ​ടു​ന്ന​തൊ​ക്കെ കണ്ട​പ്പോൾ നകു​ല​നു വ്യ​ക്ത​മാ​യി​ക്കാ​ണും, പാ​ണ്ഡ​വ​നി​ല​പാ​ടി​ന്റെ അഹിം​സാൽ​മ​കത”, യു​ദ്ധ​വി​രാ​മ​ത്തോ​ടെ തൊഴിൽ നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട ആ യു​വ​യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ ഇരു​ണ്ട ഭാ​വി​യെ ഓർ​ത്തു് ഇരു​ട്ടിൽ ആരും കാ​ണി​ല്ലെ​ന്ന ഉറ​പ്പിൽ പല്ലു് ഞെ​രി​ച്ചു.

“രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ, പാ​ണ്ഡ​വർ ചൂതു് കളി​യിൽ നി​ര​ന്ത​രം തോൽ​ക്കു​ന്ന വിവരം അപ്പ​പ്പോൾ അറി​ഞ്ഞു വി​റ​ളി​പി​ടി​ച്ച ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി, കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​ക്ക​ളെ സൌ​ന്ദ​ര്യ പരി​പാ​ല​ന​ത്തി​നു് എന്നു് പറ​ഞ്ഞു കബ​ളി​പ്പി​ച്ചു അരികെ ചേർ​ത്തു​നിർ​ത്തി കൂർ​ത്ത വി​രൽ​ന​ഖ​ങ്ങൾ കൊ​ണ്ടു് പല​യി​ട​ത്തും കു​ത്തി മു​റി​വേൽ​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു് ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ പെ​ട്ട​മ്പോൾ, മാ​തൃ​കാ​പ​ര​മാ​യി ശി​ക്ഷി​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി മാ​ത്ര​മാ​ണു് പൊ​തു​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തിൽ വി​വ​സ്ത്ര​യാ​ക്കി​യ​തെ​ന്നു ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ വി​ശ​ദീ​ക​ര​ണം വന്ന​ല്ലോ. എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ന്നു?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. നഗ്ന​പാ​ദ​രാ​യി പാ​ണ്ഡ​വർ വന​വാ​സ​ത്തി​നു പടി​യി​റ​ങ്ങു​ന്ന നേരം.

“ഉടയോൻ പറ​യു​ന്ന​തു് അടിമ സ്വീ​ക​രി​ക്കും”, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ആചാ​ര​പൂർ​വ്വം ആശം​സ​കൾ നേർ​ന്നു.

“ഞെ​ട്ടി​പ്പോ​യി, രാ​ജ​കീയ സന്ദർ​ശ​നം കഴി​ഞ്ഞു വേദി വി​ട്ടി​റ​ങ്ങു​മ്പോൾ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ കു​ഴ​ഞ്ഞ കാ​ലു​മാ​യി അവ​ശ​നാ​യി നി​ല​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. ഭർ​ത്താ​വി​നെ തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കാ​തെ പാ​ഞ്ചാ​ലി രഥ​ത്തിൽ കയ​റു​ന്നു” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൃ​പാ​ചാ​ര്യ​നു​മാ​യി അപ്പോൾ കണ്ട കാ​ഴ്ച​യു​ടെ ഞെ​ട്ടൽ പങ്കി​ട്ടു.

“യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നു് വയ​സ്സാ​യി. അച്ഛ​ന്റെ പ്രാ​യ​മു​ള്ള ആൾ കു​ഴ​ഞ്ഞ വഴി​യി​ലൂ​ടെ തന്നെ ആയു​ഷ്കാല വെ​പ്പാ​ട്ടി​യാ​ക്കി​യ​തിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കി​ന്നു​മു​ണ്ടു് തീ​രാ​ത്ത പക”, ചു​റ്റും ഭീ​തി​യോ​ടെ നോ​ക്കി ആ വൃ​ദ്ധ​ബ്രാ​ഹ്മ​ണൻ പറ​ഞ്ഞു. പറഞ്ഞ ഉടൻ നാവു കടി​ച്ചു.

“പാ​ഞ്ചാ​ലി പെ​രു​വ​ഴി​യിൽ തളർ​ന്നു വീണു മരി​ച്ചു എന്നാ​ണു് കേ​ട്ട​തു്”, ഓടി​ക്കി​ത​ച്ചു വന്ന കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അതി​ഭാ​വു​ക​ത്വ​ത്തി​ന്റെ അതി​പ്ര​സ​ര​ത്തോ​ടെ അറി​യി​ച്ചു.

“കഴി​വു​ള്ള സ്ത്രീ​യാ​യി​രു​ന്നു”, പരീ​ക്ഷി​ത്തി​ന്റെ മകൻ ജന​മേ​ജ​യ​നു ഹരി​ശ്രീ പഠി​പ്പി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്ന കൊ​ട്ടാ​രം ഗുരു കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ ക്ഷീ​ണി​ച്ച മു​ഖ​ഭാ​വ​ത്തോ​ടെ കോ​ട്ടു​വാ​യി​ട്ടു.

“കരൾ പറി​ക്കും മു​മ്പു് നി​ങ്ങൾ കൗ​ര​വ​ച്ചെ​വി കടി​ക്കു​ന്ന പോലെ തോ​ന്നി. എന്താ​യി​രു​ന്നു കാ​ര്യം?”

“തക്ഷ​ശി​ല​യിൽ നി​ങ്ങൾ പഠി​ച്ച പരി​ഷ്കൃ​ത​സ​മൂഹ നട​പ​ടി​ക്ര​മം ഞങ്ങ​ളും ഇട​ക്കൊ​ക്കെ പാ​ലി​ക്ക​ണ്ടേ? അല്ലെ​ങ്കിൽ ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക അതിൽ പി​ടി​ച്ചു ഞങ്ങ​ളെ കു​ട​യി​ല്ലേ? പ്ര​തി​യെ കു​റ്റ​വാ​ളി എന്നു് മുദ്ര കു​ത്തി ശിക്ഷ നട​പ്പാ​ക്കും മു​മ്പു് എന്തെ​ങ്കി​ലും പറ​യാ​നു​ണ്ടോ എന്നു് ഞാൻ അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ ഉടു​തു​ണി വലി​ച്ചൂ​രി എന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​ആ​രോ​പ​ണം നി​ഷേ​ധി​ക്കു​ന്നി​ല്ല എന്നു് അയാൾ അപ്പോ​ഴും ആവർ​ത്തി​ച്ചു. രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ ആണു​ങ്ങൾ ചൂതു് കളി​ക്കു​മ്പോൾ, അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​രായ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​ക്ക​ളെ സൌ​ന്ദ​ര്യ ശി​ക്ഷ​ണം ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​ന്റെ മറവിൽ കൊ​ട്ടാര രഹ​സ്യ​ങ്ങൾ പാ​ഞ്ചാ​ലി അവ​രിൽ​നി​ന്നു് കൌ​ശ​ല​ത്തോ​ടെ ചോർ​ത്തി എന്ന ഗു​രു​തര ആരോ​പ​ണം ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ പെ​ട്ട​പ്പോൾ, രഹ​സ്യ​മു​റി​യിൽ അട​ച്ചി​ട്ട​ല്ല, ആണോ? ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി​യെ ദേ​ഹ​പ​രി​ശോ​ധന ചെ​യ്ത​തു്?, പര​സ്യ​മാ​യി രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ വച്ചാ​യി​രു​ന്നു എന്ന​തു് നട​പ​ടി​യു​ടെ സു​താ​ര്യ​ത​ക്കു് തെ​ളി​വ​ല്ലേ? എന്ന​യാൾ എന്നോ​ടു് വെ​ല്ലു​വി​ളി​ക്കു​ന്ന പോലെ ചോ​ദി​ച്ചു.”, കൈ​ക്കു​മ്പി​ളിൽ ചു​ടു​കൗ​ര​വ​ചോ​ര​യു​മാ​യി, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ തേടി പാ​ള​യ​ത്തി​ലേ​ക്കു് ആ സ്ഥൂല ശരീരി കു​ലു​ങ്ങി​ക്കു​ലു​ങ്ങി ഓടി ചെ​ല്ലു​ന്ന​തു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൌ​തു​ക​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി.

“അര​മ​ന​ര​ഹ​സ്യ​ങ്ങൾ ചോർ​ത്താൻ വേ​ണ്ടി​യാ​ണു് പാ​ഞ്ചാ​ലി നി​ങ്ങ​ളു​മാ​യി കൂ​ട്ടം കൂ​ടു​ന്ന​തു് എന്നു് കൌരവർ പറ​യു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ”, കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​ക്ക​ളു​ടെ അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അതിരു വി​ട്ടു.

“പാ​ഞ്ചാ​ലി ഇവിടെ കയറി വന്നു് വാ​ളെ​ടു​ത്തു് ഞങ്ങ​ളിൽ ഒരാ​ളു​ടെ കഴു​ത്തു് വെ​ട്ട​ട്ടെ. ഈ ദ്രൌ​പ​ദി​യു​ടെ ഒരു കാ​ര്യം എന്നു് പറ​ഞ്ഞു ബാ​ക്കി തൊ​ണ്ണൂ​റ്റി ഒമ്പ​തു് പേരും ചു​റ്റും നി​ന്നു് അവ​ളോ​ടു് കി​ന്ന​രി​ക്കും”, ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ ഭാര്യ പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ കി​ട​പ്പ​റ​ക്കു് പു​റ​ത്തെ പൂ​ന്തോ​ട്ട​ത്തിൽ ഓടി​ക്ക​ളി​ച്ചു കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന വെ​ള്ള​മു​യ​ലി​നെ ഒറ്റ​ച്ചാ​ട്ട​ത്തിൽ കൈ​പ്പി​ടി​യി​ലൊ​തു​ക്കി, കഴു​ത്തിൽ കടി​ച്ചു ചോ​ര​യൂ​റ്റി, തൊലി കള​ഞ്ഞു കനലിൽ ചു​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന നകു​ല​ന്റെ അരികെ ചമ്രം പടി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു ചു​ട്ട​ചോ​ളം ഒരു പിടി വാരി വാ​യി​ലി​ടാൻ കൈ പൊ​ക്കിയ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ മു​ടി​യിൽ കു​ത്തി വലി​ച്ചു​യർ​ത്തി പാ​ഞ്ചാ​ലി ക്ഷു​ഭി​ത​സ്വ​ര​ത്തിൽ വിരൽ ചൂ​ണ്ടി”, എത്ര തവണ ഞാൻ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് താ​ക്കീ​തു് നൽ​കി​യി​ട്ടു​ണ്ടു് ഇള​മു​റ​പാ​ണ്ഡ​വർ ഇഷ്ട മാം​സ​ഭോ​ജ്യം കഴി​ക്കു​മ്പോൾ നി​ങ്ങൾ വലി​ഞ്ഞു കയറി സസ്യ​ഭ​ക്ഷ​ണം കഴി​ക്ക​രു​തു് എന്ന്.”

“എന്നി​ട്ടു്?” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ പൊ​ടു​ന്ന​നെ അസ്വ​സ്ഥ​നാ​യി.

“യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ തല താ​ഴ്ത്തി പു​റ​ത്തേ​ക്കു പോയി”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൂ​ട്ടു​കാ​ര​ന്റെ കൈ പി​ടി​ച്ചു ഊട്ടു​പു​ര​യി​ലേ​ക്കും.

“സ്വർ​ഗീയ വ്യ​ക്തി​ഗ​ത​സേ​വ​ന​ത്തി​നു തക്ക പ്ര​തി​ഫ​ല​മാ​യി ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ​ക്കു്, അവ​രാ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന ഫല​ഭൂ​യി​ഷ്ഠ​മായ ഗം​ഗ​യാ​റൊ​ഴു​കു​ന്ന​യി​ട​ങ്ങൾ മു​റി​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാ​റാ​യി​രു​ന്നു എന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ ഇന്ന​ത്തെ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തൽ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ ആരു വി​ശ്വ​സി​ക്കും? ഏക​പ​ത്നീ​വൃ​ത​ത്തി​ന്റെ കർ​മ​സാ​ക്ഷി​ക​ളായ കൌരവർ എവിടെ, ബഹു​ഭർ​തൃ​ത്വ​ത്തി​ന്റെ പ്രാ​യോ​ജ​ക​യായ പാ​ഞ്ചാ​ലി എവിടെ?”, അക്ഷോ​ഭ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യു​ടെ ചോ​ദ്യം ചെ​യ്യ​ലി​നു മു​മ്പിൽ.

“എന്താ, ഇന്നു് പാ​ണ്ഡ​വർ അഞ്ചു​പേ​രും ഇടി​വെ​ട്ടേ​റ്റ പോലെ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പരി​ഷ്കൃ​ത​മായ ഉപ​ചാ​ര​ങ്ങ​ളോ​ടെ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ നേ​രി​ട്ടു.

“അക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​ത്തി​ലെ എന്റെ മാ​ത്രം ഭക്ഷ​ണ​ല​ഭ്യ​ത​യ്ക്കു് പാ​ണ്ഡ​വർ വച്ച സ്വാർ​ത്ഥ നി​ബ​ന്ധന കാരണം എനി​ക്കു് എന്നും അത്താ​ഴം നി​ഷേ​ധി​ച്ച​തൊ​ക്കെ നി​ങ്ങൾ ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യിൽ പാ​ട്ടാ​ക്കി​യ​ത​ല്ലേ. ഒരു നേരം മാ​ത്രം അനു​വ​ദി​ച്ചു കി​ട്ടു​ന്ന പാതി വെന്ത ധാ​ന്യം കഴി​ക്കാൻ ഉച്ച​യോ​ടെ കു​ളി​യും തുണി കഴു​ക​ലും കഴി​ഞ്ഞു കു​ന്നിൻ മു​ക​ളി​ലെ ഈ കു​ടി​ലിൽ ഞാൻ കി​ത​ച്ചു വരു​മ്പോൾ, ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ കാ​ണു​ന്ന പതി​വു് കാഴ്ച എന്താ​ണു്? അഞ്ചു പേരും പാ​ത്ര​ത്തി​നു ചു​റ്റും ഇരു​ന്നു, വരു​ന്ന യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ഏതു കൌ​ര​വ​നെ ആരെ​ങ്ങ​നെ കൊ​ന്നു നി​ല​വി​ളി​ക്ക​ണം എന്നു് സംഘം ചേർ​ന്നു് ഒച്ച​വ​ക്കു​ന്നു. ഇന്നു് ഞാനും സഹി​ക്ക​വ​യ്യാ​തെ ഒരു ഭർ​ത്താ​വി​നെ കൊ​ന്നു നി​ല​വി​ളി​ച്ചു. വീ​ണ​തു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ, ബാ​ക്കി നാലു് പേരും അർ​ദ്ധ​ബോ​ധ​ത്തി​ലാ​ണു്. അത്താ​ഴ​ത്തി​നു നേ​ര​മാ​യാൽ അവർ ചാടി ഉണരും.”

“കു​രു​വംശ ചക്ര​വർ​ത്തി ശന്ത​നു​വു​മാ​യി നി​ങ്ങൾ എന്താ​യി​രു​ന്നു ഇന്നു് പര​സ്യ​തർ​ക്ക​ത്തിൽ?”, ഓടി വന്ന കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദേ​വ​നർ​ത്ത​കി ഗംഗയെ വി​ചാ​രണ ചെ​യ്തു.

“വൈ​കാ​രി​ക​മാ​യി ആൾ ദുർ​ബ​ലൻ എന്ന​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു, എന്നാൽ ഇത്ര ചപ​ല​മാ​ണു് ആ ഹൃ​ദ​യ​വി​കാ​രം എന്ന​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്നി​ല്ല. അയാൾ ബീ​ജ​ദാ​നം നല്കിയ ഏഴു കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ​യും എന്ന പോലെ എട്ടാ​മ​ത്തെ ഈ നവ​ജാ​ത​ശി​ശു​വി​നെ​യും തൊ​ഴി​ലു​ട​മ​യു​മാ​യു​ള്ള കരാർ വ്യ​വ​സ്ഥ അനു​സ​രി​ച്ചു് പു​ഴ​വെ​ള്ള​ത്തിൽ മു​ക്കി കൊ​ല്ലാൻ ഞാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​മ്പോൾ അതാ വി​തു​മ്പി​ക്ക​ര​ഞ്ഞു കൊ​ണ്ടു് ശന്ത​നു എന്നെ വന്നു തട​യു​ന്നു. രാ​വി​ലെ കു​ളി​ക്കാൻ ജനം വരും മു​മ്പു് തന്നെ കൃ​ത്യം കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​മാ​യി നട​ത്തേ​ണ്ട ഞാൻ ക്ഷു​ഭി​ത​യാ​യി വി​വാ​ഹ​മോ​ച​നം വരെ ഉടനടി ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു എന്ന​തു് വസ്തു​ത​യാ​ണു്. ആ കു​ട്ടി രക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു. അതിനു ജീവൻ പോ​ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ സ്വയം ഇനി തീയതി തീ​രു​മാ​നി​ക്ക​ണം എന്നാ​ണു് കേ​ട്ട​തു്”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കാൽ വെ​ള്ള​ത്തി​ലി​ട്ടു കളി​ക്കു​മ്പോൾ ഗം​ഗ​യാ​റൊ​ഴു​കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അപ്പോ​ഴും നി​ശ​ബ്ദ​മാ​യി.

“നുണ പറ​ഞ്ഞു ദ്രോ​ണ​രെ നി​രാ​യു​ധ​നാ​ക്കി ചതി​ച്ചു കൊ​ല്ലാൻ ഇട​യൊ​രു​ക്കിയ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അധാർ​മി​ക​ത​ക്കെ​തി​രെ അല​യ​ടി​ക്കു​ക​യാ​ണു് ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ പ്ര​ക്ഷോ​ഭം. എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ന്നു?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക തൊ​ഴി​ലി​നു യോ​ജി​ക്കാ​ത്ത രീ​തി​യിൽ ക്ഷു​ഭി​ത​യാ​യി​രു​ന്നു.

“നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ധാർ​മി​ക​ത​യെ​ക്കാൾ കാ​ലാ​തി​വർ​ത്തി​യാ​വും എന്റെ മനഃ​സ്സാ​ക്ഷി” യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ഒച്ച​വ​യ്ക്കു​ന്ന പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​കർ​ക്കു് നേരെ തി​രി​ഞ്ഞു.

“ഒരു കാ​ര്യം ഈ പതി​നെ​ട്ടു ദി​വ​സ​ത്തെ പോ​രാ​ട്ട​ത്തിൽ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് മന​സ്സി​ലാ​യി. ഞങ്ങൾ ഇര​യു​ടെ ഭാ​ഗ​ത്താ​ണു്. സഹ​ന​ത്തി​ന്റെ​യും സഹ​വർ​ത്തി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ​യും സമ​ന്വ​യ​ത്തിൽ കു​രു​വംശ ഭര​ണ​നിർ​വ​ഹ​ണം ഏറ്റെ​ടു​ക്കുക എന്ന ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​ത്തിൽ നി​ന്നു് ഒളി​ച്ചോ​ടി​ല്ല”, മേ​ലാ​സ​ക​ലം ചതവും പരി​ക്കു​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ നി​ന്നു് കാൽ​ന​ട​യാ​യി എത്തി, ചക്ര​വർ​ത്തി ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രിൽ നി​ന്നു് ചെ​ങ്കോൽ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചു പു​റ​ത്തു് വെ​യി​ലിൽ കാ​ത്തു​നിൽ​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്ന പാ​ണ്ഡവ സം​ഘ​ത്തി​ന്റെ നേ​താ​വു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് മന​സ്സു് തു​റ​ന്ന​പ്പോൾ.

“കൌ​ര​വ​രു​ടെ വം​ശ​ഹ​ത്യ നട​ത്തും പാ​ണ്ഡ​വർ എന്ന കു​പ്ര​ച​ര​ണം വഴി നിർ​ബ​ന്ധിത സം​ഭാ​വന കൃ​ഷി​ക്കാ​രിൽ നി​ന്നും കണ്ണു​രു​ട്ടി പി​രി​ച്ചെ​ടു​ത്ത​വർ നീ​ച​മായ ഗൂ​ഢാ​ലോ​ചന ഞങ്ങൾ​ക്കെ​തി​രെ അഴി​ച്ചു വി​ട്ട​തു് വി​ധാ​താ​വു് തള്ളി എന്ന​തി​നു് തെ​ളി​വ​ല്ലേ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ ഞങ്ങൾ​ക്കു​ണ്ടായ മു​ന്നേ​റ്റം? ഞങ്ങൾ അഞ്ചു പേരും കുറെ കൂ​ലി​ക്കെ​ടു​ത്ത കൂ​ട്ടാ​ളി​ക​ളും പോ​രാ​ട്ട​ഭൂ​മി​യിൽ തീ എറി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ പക​ച്ചു പോ​യി​ല്ലേ പതി​ത​കൌ​ര​വർ”, പട്ടാ​ഭി​ഷേക ചുമതല ഭീ​മ​നാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ഓടി നട​ന്നു കാ​ര്യ​ങ്ങൾ ചെ​യ്യി​ക്കു​ന്ന​തും മാ​ധ്യ​മ​ങ്ങ​ളോ​ടു് സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തും ഇളമുറ തമ്പു​രാൻ നകുലൻ തന്നെ.

“യു​ദ്ധ​ത്തെ കു​റി​ച്ചു് അഭി​മ​ന്യു​പു​ത്രൻ പരീ​ക്ഷി​ത്തു് ഞങ്ങ​ളെ നി​ര​ന്ത​രം മു​ന​വ​ച്ചു് ചോ​ദ്യം ചോ​ദി​ച്ചു വശം കെ​ടു​ത്തി​യ​തു് കൊ​ണ്ടാ​ണു് ഞങ്ങൾ അധി​കാ​ര​മൊ​ഴി​ഞ്ഞു വാ​ന​പ്ര​സ്ഥം തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത​തു് എന്ന ചാർ​വാക കു​പ്ര​ച​ര​ണം തള്ളു​ന്നു. പുതിയ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ കൊ​ട്ടാ​ര​ഗു​രു​വാ​യി തു​ട​രു​ന്ന കൃ​പാ​ചാ​ര്യ​ന്റെ കൗ​ര​വ​വി​ശ്വ​സ്ത​ത​യാ​ണു് പരീ​ക്ഷി​ത്തി​നെ പാ​ണ്ഡവ വി​രോ​ധി ആക്കി​യ​തു് എന്ന ആരോ​പ​ണം അവ​ഗ​ണി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. ഭീ​രു​ത്വം കൊ​ണ്ടു് പോ​രാ​ട്ട​ത്തി​നു നേ​തൃ​ത്വം കൊ​ടു​ക്കാ​തെ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ അർ​ജ്ജു​ന​പു​ത്ര​നെ ചക്ര​വ്യൂ​ഹ​ത്തിൽ എറി​ഞ്ഞു കൊ​ടു​ത്തു് എന്ന കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടു് നിർ​ഭാ​ഗ്യ​ക​രം”, നഗ്ന​പാ​ദ​രായ പാ​ണ്ഡ​വർ കൊ​ട്ടാ​രം വി​ട്ടി​റ​ങ്ങു​മ്പോൾ കഴു​ത​ക​ളും തെ​രു​വു് പട്ടി​ക​ളും മാ​ത്രം അവിടെ വി​ശ​പ്പിൽ ചിതറി നട​ന്നു.

“ഇത്ര ഭാ​ര​മു​ള്ള ഗദ​യെ​ടു​ത്തു് നട​ക്കു​മ്പോൾ ശല്യം എന്നു് തോ​ന്നാ​റു​ണ്ടോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“അപ്പോൾ ഗദ താഴെ വച്ചു് വലതു് കൈ ഉയർ​ത്തി ഇട​നെ​ഞ്ചിൽ വക്കും, മു​ഖ​ത്തു് ചേർ​ത്തു് നെ​റ്റി പതു​ക്കെ തടവും, എല്ലാം സാ​ധ്യ​മാ​ക്കു​ന്ന, കയ്യി​ന​ക​ത്തെ അസ്ഥി​യെ വീ​ണ്ടും നമി​ക്കും. വീ​ണ്ടും ഗദ​യെ​ടു​ക്കും, അതി​ന്റെ മാരക പ്ര​ഹ​ര​ശേ​ഷി​ക്കു് പറ്റിയ ഇരയെ അതു് തന്നെ കണ്ടെ​ത്തും”, ഇപ്പോൾ യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ ആയോധന വിദ്യ പഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഗു​രു​കു​ല​ത്തിൽ, ക്ഷ​ണി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട പരി​ശീ​ല​ക​നാ​യി വന്ന ഭീമൻ ഗദയെ സം​ശ​യ​ത്തിൽ ഇട​യ്ക്കി​ട​യ്ക്കു് നോ​ക്കി വി​തു​മ്പി.

“വൃ​ദ്ധ​ബ്രാ​ഹ്മ​ണൻ ദ്രോ​ണ​രെ കൊ​ല്ലാൻ തു​ണ​ച്ച​തു് നി​ങ്ങൾ പറഞ്ഞ നു​ണ​യാ​യി​രു​ന്നോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പുതിയ ഹസ്തി​ന​പു​രി ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി​യെ ആചാ​ര​പൂർ​വ്വം നേ​രി​ട്ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“അതൊരു കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടി​ന്റെ വൈ​ക​ല്യ​മാ​ണു്. നി​ങ്ങൾ പരാ​മർ​ശി​ക്കു​ന്ന പച്ച​നു​ണ​യും ഞാൻ ഉച്ച​രി​ച്ച അർ​ദ്ധ​സ​ത്യ​വും തമ്മിൽ അന്ത​രം ഉണ്ടു്. നു​ണ​ക്കു ബന്ധം സമൂഹ ധാർ​മി​ക​ത​യോ​ടാ​ണു്, അർ​ദ്ധ​സ​ത്യ​ത്തി​നു ബന്ധം വ്യ​ക്തി​യു​ടെ മനഃ​സ്സാ​ക്ഷി​യോ​ടും. ധാർ​മി​കത പ്ര​ശ്നം പൊ​തു​വേ​ദി​യിൽ ചർ​ച്ച​ക്കു് വരും, അർ​ദ്ധ​സ​ത്യം എന്റെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ലും. എന്റെ ഇട​നെ​ഞ്ഞിൽ കൈ വക്കൂ, അതെ ഇങ്ങ​നെ. അശാ​ന്ത​മാ​ണോ എന്റെ ഹൃദയം? അല്ല? അതാ​ണു് പറ​ഞ്ഞ​തു് യു​ദ്ധം ജയി​ക്കാൻ വേണ്ട അത്യാ​വ​ശ്യം അസാ​ധു​വായ ഉള്ള​ട​ക്കം മാ​ത്ര​മേ എന്റെ അർ​ദ്ധ​സ​ത്യ​ത്തിൽ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. തി​ര​ക്കു​ണ്ടു്. ദ്രോ​ണാ​ചാ​ര്യ​ന്റെ പൂർ​ണ​കായ കളിമൺ പ്ര​തി​മ​യു​ടെ ഉൽ​ഘാ​ട​നം ഇന്നു് സേ​നാ​പ​തി മാർ​ഗിൽ.”

“അഗ​തി​ക​ളാ​യും അടി​മ​ക​ളാ​യും പാ​ണ്ഡ​വർ അല​യു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് നി​ങ്ങൾ കൌ​ര​വർ​ക്കു വേ​ണ്ടി പാ​ദ​സേവ ചെ​യ്തു. കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ ജീവൻ പോ​കാ​തെ പൊ​രു​തി. സഹോ​ദ​രീ​ഭർ​ത്താ​വു് ദ്രോ​ണർ ചതി​യിൽ കൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ മി​ണ്ടാ​തി​രു​ന്നു. ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ പു​തു​ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ കൊ​ട്ടാര ഗു​രു​വാ​യി. അഭി​മ​ന്യു പു​ത്രൻ പരീ​ക്ഷി​ത്തി​നു ഇപ്പോൾ ഹരി​ശ്രീ പഠി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ചി​ര​ഞ്ജീ​വി കൃ​പാ​ചാ​ര്യ​നു ശന്ത​നു​വി​ന്റെ കാലം മുതൽ എന്നും സു​ഖ​ജീ​വി​തം, അല്ലെ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ആകർ​ഷ​ക​മാ​യി കൃ​പാ​ചാ​ര്യ​നെ ആശം​സി​ച്ചു.

“നി​ങ്ങൾ​ക്കു് ഞാൻ നാ​ണ​മി​ല്ലാ​ത്ത അവ​സ​ര​വാ​ദി, എന്റെ എളി​മ​വാ​ക്കു​ക​ളിൽ പറ​ഞ്ഞാൽ കു​രു​വം​ശ​ത്തി​നു സമർ​പ്പി​ത​ജീ​വി​തം, തി​ര​ക്കി​ലാ​ണു് ഞാൻ, അടു​ത്ത ചക്ര​വർ​ത്തി പരീ​ക്ഷി​ത്തു് പ്ര​ത്യേക ശ്ര​ദ്ധ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന ‘പരി​മിത’ പ്ര​ജ്ഞ​നാ​ണു്”

“ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​ലെ സ്ഥ​ല​ജ​ല​ഭ്ര​മ​ത്തി​നും ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലെ വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പ​ത്തി​നും ഇട​ക്കു​ള്ള കാ​ല​യ​ള​വിൽ കൌരവർ ചെയ്ത കു​ടി​ല​നീ​ക്ക​ങ്ങൾ പൊ​തു​വേ​ദി​യിൽ വി​ളി​ച്ചു പറ​യു​മെ​ന്നു് പാ​ഞ്ചാ​ലി. പ്ര​തി​കാ​ര​ബു​ദ്ധി​യോ​ടെ അടി​മ​ശി​ക്ഷാ​വി​ധി ആയു​ഷ്കാ​ലം നീ​ട്ടി​യാ​ലും തള​രി​ല്ല നേ​രി​ട്ട​റി​ഞ്ഞി​ട​ത്തോ​ളം ഈ പെൺ​മ​നം, എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ന്നു?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ ഭൂ​ഗർ​ഭ​നി​ല​യി​ലെ രഹ​സ്യ​കാ​ര്യാ​ല​യ​ത്തിൽ കണ്ടെ​ത്തി.

“സൌ​ന്ദ​ര്യ​വർ​ദ്ധക ഔഷ​ധ​ക്കൂ​ട്ടു​ക​ളും ഹി​മാ​ല​യൻ പഴ​വർ​ഗ​ങ്ങ​ളും പു​ത്തൻ അടി​വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളും പ്ര​ത്യേ​കം സൈ​നി​കൻ വശം ഞാൻ രഹ​സ്യ​മാ​യി കൊ​ടു​ത്ത​യ​ച്ച​തു് കി​ട്ടി നന്ദി എന്നു​ള്ള പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ മറു​പ​ടി ഇതാ”, ദു​ര്യോ​ധ​നൻ മു​റി​യു​ടെ മൂ​ല​യിൽ പന്ത​ത്തി​ന്റെ പുക പര​ത്തു​ന്ന മഞ്ഞ വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ലേ​യ്ക്കു നീ​ങ്ങി.

“ലിം​ഗ​സ​മ​ത്വ​മി​ല്ലാ​തെ അടി​മ​ക​ളെ ഔദ്യോ​ഗിക രേ​ഖ​ക​ളി​ലും പൊ​തു​പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളി​ലും കൌരവർ പരാ​മർ​ശി​ക്കു​ന്ന​തിൽ പ്ര​തി​ഷേ​ധ​മു​ണ്ടെ​ന്ന നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്ര​സ്താ​വന ഗു​രു​ത​ര​മായ അച്ച​ട​ക്ക​ലം​ഘ​ന​മാ​യി ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ കാ​ര്യാ​ല​യം നേ​രി​ടു​മെ​ന്നു കേ​ട്ടു. ഒറ്റ​വാ​ക്യ​ത്തിൽ ഒരു​ദ്ധ​ര​ണി തരാമോ, തി​രു​ത്താ​തെ ഞങ്ങൾ കൊ​ടു​ക്കാം”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക സഹാ​യി​ച്ചു. ആശ്ര​മ​ത്തിൽ അവർ രണ്ടു് പേരും മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു.

“വന​വാ​സ​ത്തി​നു പോയ പാ​ണ്ഡ​വർ എന്ന ഔദ്യോ​ഗിക പ്ര​സ്താ​വ​ന​യി​ലെ ലിം​ഗ​നീ​തി​നി​ഷേ​ധം ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ച ഞാൻ, ഇനി​യു​ള്ള എല്ലാ അറി​യി​പ്പു​ക​ളി​ലും രേ​ഖ​ക​ളി​ലും, വന​വാ​സ​ത്തി​നു് പോയ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യും പാ​ണ്ഡ​വ​രും എന്നു് കൃ​ത്യ​മാ​യി വേണം അട​യാ​ള​പ്പെ​ടു​ത്താൻ എന്ന ആവ​ശ്യം ഞാൻ മു​ന്നോ​ട്ടു വച്ചാൽ എന്താ​ണി​ത്ര ഗു​രു​ത​രം?” കുളി കഴി​ഞ്ഞു, ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഇപ്പോൾ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വഴി കൊ​ടു​ത്ത​യ​ച്ച സു​ഗ​ന്ധ​തൈ​ലം ശരീ​ര​ത്തിൽ അല​സ​മാ​യി തേ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് പാ​ഞ്ചാ​ലി മധു​ര​മാ​യി വെ​ല്ലു വി​ളി​ച്ചു.

“നി​ങ്ങൾ പാ​ണ്ഡ​വ​രോ​ടു് കാ​ണി​ക്കു​ന്ന അനി​ഷ്ട​ത്തി​നു കാരണം അവർ സ്വ​വർ​ഗ​ര​തി​യിൽ അഭി​ര​മി​ക്കു​ന്നു എന്ന നി​ങ്ങ​ളു​ടെ തി​രി​ച്ച​റി​വാ​ണെ​ന്നു് കൌ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​ക്കൾ വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ന്നു. സ്വ​വർ​ഗ​ര​തി​യോ​ടു കൗ​ര​വ​ഭ​ര​ണ​കൂ​ടം എടു​ക്കു​ന്ന ഉദാ​ര​മായ സമീ​പ​ന​ത്തി​നു് എതി​രാ​ണു് പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ അസ​ഹി​ഷ്ണുത എന്നാ​ണു അവർ ആരോ​പി​ക്കു​ന്ന​തു്. എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ന്നു?”

“പാ​ണ്ഡ​വർ ഇന്നെ​ന്നെ കൌ​തു​ക​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നി​ല്ല എന്നു് കൌ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​ക്കൾ വിദൂര ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ ഇരു​ന്നു് കഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു് കണ്ടെ​ത്തി​യ​തു് ആർ​ക്കും അറി​യാ​വു​ന്ന വസ്തുത മാ​ത്രം. കി​ഴി​ക്കാ​നോ കൂ​ട്ടാ​നോ ഞാൻ സമയം കള​യു​ന്നി​ല്ല. പാ​ണ്ഡ​വർ ഊഴം വച്ചോ സംഘം ചേർ​ന്നോ സ്വ​വർ​ഗ​ആ​ന​ന്ദ​ര​തി​യിൽ മു​ഴു​കു​ന്ന​തു് എനി​ക്കു് അലോ​സ​ര​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന പ്ര​ശ്ന​മ​ല്ല. എന്നാൽ, അവർ ദാ​മ്പ​ത്യേ​തര പര​സ്ത്രീ ബന്ധ​ങ്ങ​ളിൽ പെ​ട്ടു് എന്റെ ഭാവി ചക്ര​വർ​ത്തി​നി മോ​ഹ​ത്തെ തു​ര​ങ്കം വയ്ക്കു​ന്ന എന്തെ​ങ്കി​ലും അവി​ഹിത വഴി​യിൽ പെ​ട്ടാൽ, പാ​ഞ്ചാ​ലി കയ്യും കെ​ട്ടി നി​ല്ക്കി​ല്ല. തി​രി​ച്ചു ചെ​ന്നു് പാ​ഞ്ചാ​ലി പാ​ണ്ഡവ ർക്കു് സ്വ​വർ​ഗ​ര​തി പു​ര​സ്കാ​രം കൊ​ടു​ത്തു് പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു എന്നൊ​ന്നും ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യിൽ നീ എഴു​തി​പ്പി​ടി​ക്ക​രു​തു്. കൗരവ രാജ വധു​ക്കൾ അവ​രു​ടെ ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രെ വച്ചു് പൊ​റു​പ്പി​ക്കി​ല്ല”, പാ​ഞ്ചാ​ലി പക്ഷെ ഇട​യ്ക്കി​ടെ വേ​ട്ട​മൃ​ഗ​ത്തെ പോലെ ചു​റ്റും കണ്ണോ​ടി​ച്ചു.

“കു​ടി​യേ​റ്റ​ക്കാ​രി​യാ​യി ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​ന​ത്തിൽ പോയ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് രാ​ജ​സൂ​യ​യാ​ഗ​ത്തിൽ പങ്കെ​ടു​ത്തു് ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി​യാ​വാൻ യോ​ഗ​മു​ണ്ടാ​യി. അഞ്ചു ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടേ​യും മക്കൾ​ക്കു് ജന്മം നൽകി, ഇപ്പോൾ കൗ​ര​വ​അ​ടി​മ​യാ​യി അടു​ത്തു​ള്ള ആശ്ര​മ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യം നീ​ക്കം ചെ​യ്യു​ന്ന തൊ​ഴി​ലാ​ളി​യാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും നി​ങ്ങ​ളെ പാ​ണ്ഡ​വർ മാ​നി​ക്കു​ന്നു. എന്താ​ണു് ആ രഹ​സ്യം”, നി​ലാ​വു് വീണ ജലാ​ശ​യ​ത്തി​ന്ന​രി​കെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യും പാ​ഞ്ചാ​ലി​യും നി​ഴ​ലി​ലും വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ലു​മാ​യി പര​സ്പ​രം നോ​ക്കി.

“രഹ​സ്യം വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തേ​ണ്ട​തു് മാ​ധ്യമ പ്ര​വർ​ത്ത​ക​ര​ല്ലെ, നി​ങ്ങൾ പറയൂ.”

“ഒരു സ്ത്രീ എന്ന നി​ല​യിൽ സ്ത്രീ​ത്വ​ത്തി​നു നി​ങ്ങൾ സമ്പൂർ​ണത വരു​ത്തി എന്നൊ​രു തി​രി​ച്ച​റി​വു് അഞ്ചു പേ​രി​ലും എപ്പോ​ഴോ കട​ന്നു കൂ​ടി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്.”

“അധി​കാ​ര​മൊ​ഴി​ഞ്ഞു അഞ്ചു​പേ​രും കൊ​ട്ടാ​രം വി​ട്ടി​റ​ങ്ങി നഗ്ന​പാ​ദ​രാ​യി മല​മു​ക​ളി​ലേ​ക്കു് യാത്ര തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ അനു​ഗ​മി​ച്ച പാ​ഞ്ചാ​ലി, ഹി​മാ​ലയ താ​ഴ്‌​വ​ര​യിൽ കു​ഴ​ഞ്ഞു വീണു മരി​ക്കു​മ്പോൾ നി​ങ്ങൾ ആരും തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കാ​തെ കാൽ മു​ന്നോ​ട്ടു വച്ചു എന്നാ​ണു ദൂരെ മര​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ രംഗം കണ്ടു നിന്ന ആദി​വാ​സി​കൾ അറി​യി​ച്ച​തു്.” ചുരം കയ​റു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കൊ​പ്പ​മെ​ത്താൻ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ടു​പെ​ട്ടു.

“ഉറ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​മ്പോൾ കൊ​ല​യാ​ളി​ക​ളു​ടെ കൈ​ക​ളിൽ പ്രാ​ണൻ പോയ എന്റെ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ, എന്നു് വി​ല​പി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് നട​വ​ഴി​യിൽ നി​ന്നു് നീ​രൊ​ഴു​ക്കി​ലെ​ക്കു ആരോ തെ​റി​പ്പി​ച്ചെ​ന്ന പോലെ വീണ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ കണ്ടു ഞങ്ങൾ തരി​ച്ചു നി​ന്ന​തോർ​മ്മ​യു​ണ്ടു്. ഓടി അടു​ത്തു് ചെ​ന്നു് വെ​ള്ള​ത്തിൽ നി​ന്ന​വ​ളെ കോരി എടു​ത്തു​യർ​ത്തു​മ്പോൾ, എന്നെ വിടൂ, മനു​ഷ്യ​ത്വ​ത്തി​ന്റെ പേരിൽ നി​ങ്ങൾ വഴി​പ്പോ​ക്ക​രോ​ടു് ഞാൻ യാ​ചി​ക്കു​ന്നു, ശാ​ന്ത​മാ​യി എന്റെ ജന്മം അവ​സാ​നി​ക്കാൻ വിടൂ, എന്ന​വൾ ഇതിനു മു​മ്പൊ​രി​ക്ക​ലും കണ്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ദീ​ന​ദീ​ന​മായ ഭാ​വ​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞാൽ പി​ന്നെ ഞങ്ങൾ അതു് കേൾ​ക്ക​ണോ, തള്ള​ണോ”, ക്ഷീ​ണി​ത​നെ​ങ്കി​ലും യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ പി​തൃ​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലേ​ക്കു് വി​രു​ന്നു പോ​വു​ന്ന കു​ട്ടി​യെ പോലെ ഉണർ​വോ​ടെ കാ​ലു​കൾ ചലി​പ്പി​ച്ചു.

“ഇട​യ്ക്കു നി​ങ്ങൾ ദ്വാ​ര​ക​യിൽ ഭാര്യ സു​ഭ​ദ്ര​യു​ടെ അരി​കിൽ നി​ന്നു് തി​രി​ച്ചു പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​ലേ​ക്കു് ധൃ​തി​യിൽ മട​ങ്ങു​ന്ന​തു് കാണാം. ചി​ല​പ്പോൾ, പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു് കാരണം ഒന്നും പറ​യാ​തെ, ദ്വാ​ര​ക​യി​ലേ​ക്കും. വൈ​കാ​രി​ക​മായ ഇത്ത​രം അതി​വി​ദൂ​ര​യാ​ത്ര​ക്കു് എന്താ ഒരു പ്ര​ചോ​ദ​നം, അഥവാ പ്ര​കോ​പ​നം?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അർ​ജ്ജു​ന​നെ ഔപ​ചാ​രി​ക​മാ​യി ആശംസ അർ​പ്പി​ച്ചു.

“അം​ഗീ​കൃത രാ​ജ​കീ​യ​ഭാ​ര്യ​മാ​രു​ടെ ജാ​ഗ്ര​ത​യു​ള്ള ഒളി​നോ​ട്ട​ത്തിൽ ഉടനടി പി​ടി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​തെ ഒരി​ക്ക​ലും എനി​ക്കൊ​രു പര​സ്ത്രീ മുഖം നോ​ക്കാൻ ആവി​ല്ലെ​ന്നു് അമർ​ഷ​ത്തോ​ടെ തി​രി​ച്ച​റി​യു​മ്പോൾ, ദി​വ്യ​യു​ധ​ങ്ങൾ വലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞു പടി​യി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​വാൻ തോ​ന്നും. രണ്ടി​ട​ത്തും അനു​ഭ​വം ഒരു പോലെ അസ​ഹ​നീ​യം ആവു​മ്പോൾ യാത്ര തി​രി​ച്ചും മറി​ച്ചും ആവർ​ത്തി​ച്ചു വേ​ണ്ടി വരി​ല്ലേ”, ആകർ​ഷ​ക​വും ആയാ​സ​ര​ഹി​ത​വു​മാ​യി​രു​ന്നു പോ​രാ​ട്ട​വീ​ര്യ​ന്റെ പ്ര​തി​ക​ര​ണം.

“അമ്മ അമ്മ​മ്മ ഇവ​രൊ​ക്കെ തല​മു​റ​ക​ളാ​യി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പദവി വഹി​ച്ചി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തെ അനു​ഭ​വ​ക​ഥ​കൾ കേ​ട്ട​തു്, ഒന്നു് പറ​യാ​മോ?”

“അമ്മ തി​ര​ക്കി​ലാ​വും, കഥ പറ​ഞ്ഞ​തു് അമ്മ​മ്മ. താ​രാ​ട്ടിൽ കൊ​ട്ടാ​രം കഥ. വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ ചെ​ന്നു് കു​ന്തി​യെ​യും മാ​ദ്രി​യെ​യും കണ്ടു അവ​രു​ടെ ഒറ്റ​മു​റി വസ​തി​യി​ലെ ജീ​വി​തം ഹസ്ഥി​ന​പു​രി​യെ ആദ്യം അറി​യി​ച്ച​തു് ആ ധീ​ര​യാ​യി​രു​ന്നു. ആകാ​ശ​ചാ​രി​ക​ളെ മന്ത്രം ജപി​ച്ചു പ്ര​ലോ​ഭി​പ്പി​ച്ചു വരു​ത്തി ആന​ന്ദ​ര​തി​യിൽ അഭി​ര​മി​ക്ക​യും അതി​നി​ട​യിൽ മൂ​ന്നു സന്ത​തി​കൾ​ക്കു് ജന്മം കൊ​ടു​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​മ്പോൾ, അതേ മു​റി​യിൽ മൂ​ക​സാ​ക്ഷി​യാ​യി കി​ട​ന്ന ആ ശാ​പ​ഗ്ര​സ്തൻ പാ​ണ്ഡു തന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു ഒരി​ക്കൽ ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ചെ​ങ്കോൽ പി​ടി​ച്ച കു​രു​വം​ശാ​ധി​പൻ എന്നു് വി​ശ്വ​സി​ക്കാൻ പാ​ടു​പെ​ട്ടു എന്നു് അമ്മ​മ്മ വി​ല​പി​ച്ച​തു് എന്റെ ഇരു​പ​ത്തി മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ ഈ ജന്മ​ദി​ന​ത്തി​ലും ഞാൻ എളി​മ​യോ​ടെ ഓർ​ക്കു​ന്നു. ഓർമ കഴി​ഞ്ഞു, ഇനി വാർ​ത്ത വേട്ട”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പെ​ട്ടെ​ന്നു് ചാ​ടി​യെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു കർ​മ​നി​ര​ത​യാ​യി.

“ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലെ കാ​ലാ​വ​സ്ഥ ഭാര്യ ഗം​ഗ​ക്കു് ഇഷ്ട​മ​ല്ല എന്നു് പറ​ഞ്ഞു ഉത്തമ മര​ങ്ങ​ളു​ടെ തടി കൊ​ണ്ടു് ഹി​മാ​ലയ താ​ഴ്‌​വ​ര​യിൽ ശന്ത​നു കരു​ത​ലോ​ടെ പണിത ആഡംബര വേ​ന​ല്ക്കാല വസതി മെ​ഴു​കും അര​ക്കും ചേർ​ത്തു് ചു​ട്ടു​ക​രി​ച്ചു രഹ​സ്യ​മാ​യി നേ​ര​ത്തെ പണിത ഭൂഗർഭ പാ​ത​യി​ലൂ​ടെ ഒളി​ച്ചോ​ടുക: രാ​ഷ്ട്ര​ത്തി​ന്നെ​തി​രെ പാ​ണ്ഡ​വർ നട​ത്തിയ ഈ വി​ധ്വം​സക പ്ര​വർ​ത്തി ഞങ്ങൾ വ്യ​വ​സ്ഥാ​പിത കു​രു​വംശ നി​യ​മ​ത്തി​ന്റെ മു​മ്പിൽ കൊ​ണ്ടു് വര​ണ്ടേ? ആദി​വാ​സി സ്ത്രീ​യും അഞ്ചു മക്ക​ളും അന്നം തേടി വന്ന​പ്പോൾ അവർ​ക്കു് ഭക്ഷ​ണ​ത്തിൽ വിഷം ചേർ​ത്തു കൊ​ടു​ത്തു് മയ​ക്കി കി​ട​ത്തി, തീയിൽ കത്തി​ച്ച​തു് ഗൂ​ഢാ​ലോ​ചന ആയി​രു​ന്നി​ല്ലേ. മരി​ച്ച​തു പാ​ണ്ഡ​വർ എന്ന​തി​നു് വ്യാജ തെ​ളി​വു് സൃ​ഷ്ടി​ക്കുക, കു​ന്തി​ക്കെ​തി​രെ കു​റ്റ​പ​ത്രം ചെ​റു​താ​വി​ല്ല.”

“ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​നം വെ​ട്ടി വെ​ടി​പ്പാ​ക്കി​യാ​ണു് നി​ങ്ങൾ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം പണി​ത​തു് എന്നു് കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. നഗ​ര​ത്തി​ലെ ഗു​രു​കു​ല​ത്തി​ലോ കൃ​ഷി​യി​ട​ങ്ങ​ളി​ലോ പു​ലി​യി​റ​ങ്ങി പന്നി​യെ കണ്ടു കു​റു​ക്കൻ ഓലി​യി​ട്ടു എന്നൊ​ന്നും നഗ​ര​വാ​സി​കൾ പരാതി പറ​യു​ന്ന​താ​യി ഞങ്ങൾ​ക്കു് ഇതു​വ​രെ വാർ​ത്ത കി​ട്ടി​യി​ട്ടി​ല്ല”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഒരു​ത്ത​ര​ത്തി​നാ​യി അർ​ജ്ജു​ന​നെ ചോ​ദ്യ​ഭാ​വ​ത്തിൽ നോ​ക്കി.

“അത്ത​രം പരാതി ഇല്ലാ​തി​രി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾ ഒരു നൂതന സാ​ങ്കേ​തി​ക​വി​ദ്യ അന്നേ പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു, കാടു് വള​ഞ്ഞു തീ​യി​ട്ടു.”, ഒരു ജേ​താ​വി​നെ പോലെ ആ പ്ര​സി​ദ്ധ സൈ​നി​കൻ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു.

“പൂ​വ​ണി​യാ​ത്ത മോഹം വല്ല​തു​മു​ണ്ടോ ഈ കരളിൽ?”, തളർ​ന്നു വീണ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ കൈ​ക​ളിൽ താ​ങ്ങി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നഷ്ട​ബോ​ധ​ത്തോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“എന്തി​ലും ഏതി​ലും മുൻ​ഗ​ണ​ന​യു​ടെ ക്ര​മ​പ്ര​ശ്നം ഉന്ന​യി​ച്ചു് മാ​ദ്രി​യു​ടെ മക്ക​ളോ​ടു​ള്ള എന്റെ പ്ര​ണ​യ​ത്തെ തട​ഞ്ഞു നിർ​ത്തിയ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ മര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു ആദ്യം വേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന​തു്. കു​ന്തി​യു​ടെ മൂ​ന്നു മക്ക​ളാൽ എന്റെ ബഹു​ഭർ​തൃ​ത്വ ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തിൽ എന്നും പാർ​ശ്വ​വൽ​ക്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട നകു​ല​നും സഹ​ദേ​വ​നും അവ​രർ​ഹി​ക്കു​ന്ന വാ​ത്സ​ല്യം വാരി കോരി കൊ​ടു​ക്കാൻ ഇനി​യും ഞാൻ ജനി​ക്കു​മോ വരും യു​ഗ​ത്തിൽ?”

“സത്യ​സ​ന്ധൻ വി​വേ​ക​ശാ​ലി മി​ത​ഭാ​ഷി എന്നി​ങ്ങ​നെ സദ്ഗു​ണ​ങ്ങൾ പട്ടിക നി​ര​ത്തി പുതിയ മഹാ​രാ​ജാ​വി​നെ പ്ര​കീർ​ത്തി​ച്ച കൊ​ട്ടാ​ര​ഗു​രു കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ, വാ പൊ​ത്താൻ പോലും മെ​ന​ക്കെ​ടാ​തെ കോ​ട്ടു​വാ​യി​ട്ടു വേ​ദി​യിൽ നി​ന്നി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​വു​ന്ന​തു് ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ പെ​ട്ടു​വോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നോ​ടു് സംശയം പങ്കി​ട്ടു. പട്ടാ​ഭി​ഷേ​ക​ത്തി​നു് ശേഷം, നഗ​ര​ത്തി​ലെ അര​ങ്ങേ​റ്റ മൈ​താ​ന​ത്തിൽ പൌര സ്വീ​ക​ര​ണം യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലെ തണു​ത്ത കാ​റ്റു് വീ​ശു​ന്ന സന്ധ്യ.

“ഒരു നി​സ്സാര സ്വാ​ഗത പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​നു​മാ​വും യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ പോലെ നാവിൽ കാ​പ​ട്യം പു​ര​ട്ടി വേ​ണ്ട​തു് വേ​ണ്ട​പോ​ലെ പറയാൻ എന്നു് ഇപ്പോൾ വ്യ​ക്ത​മാ​യ​ല്ലോ?”, കൂ​ട്ടു​കാ​രി​യിൽ നി​ന്നൊ​രു കരി​മ്പിൻ തണ്ടു് വാ​ങ്ങി ആഞ്ഞു കടി​ച്ചു നീ​രി​റ​ക്കിയ യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ, ഇനി​യു​ള്ള യു​ദ്ധ​മി​ല്ലാ​ത്ത ലോ​ക​ത്തു് എന്റെ ഭാ​വി​യെ​ന്തു് എന്നു് പ്ര​യാ​സ​പ്പെ​ട്ടു.

“നവ പാ​ണ്ഡ​വ​ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ലെ കുലീന ബ്രാ​ഹ്മണ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​രു​ടെ വസ​തി​ക​ളിൽ, അടു​പ്പു് കത്തി​ക്കാ​നും വെ​ള്ളം കോ​രാ​നും അകവും പു​റ​വും ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യം നീ​ക്കി വൃ​ത്തി​യാ​ക്കാ​നും ഉള്ള ഇരു​പ​ത്തി​നാ​ലു മണി​ക്കൂർ പണി​ക്കു് കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​ക​ളെ പു​ന​ര​ധി​വാ​സ​പ​ദ്ധ​തി​യ​നു​സ​രി​ച്ചു് പരി​ഗ​ണി​ക്കും എന്ന മഹാ​റാ​ണി​യു​ടെ ഉത്ത​ര​വു് ഊഷ്മ​ള​മാ​യി സ്വാ​ഗ​തം ചെ​യ്യു​മ്പോൾ തന്നെ, പരി​പൂർണ ആരോ​ഗ്യ പരി​ശോ​ധ​ന​ക്കു് അപേ​ക്ഷ​കർ വി​ധേ​യ​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം എന്ന അയ​വി​ല്ലാ​ത്ത ഭര​ണ​കൂട നി​ബ​ന്ധന ആ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​വി​ധ​വ​കൾ ഒന്ന​ട​ങ്കം അപ​ല​പി​ച്ചി​രി​ക്ക​യാ​ണു്. എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ന്നു?” നിന്ദ മറ​ച്ചു വക്കാ​തെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“വിവരം മു​ഴു​വൻ പു​റ​ത്തു് വന്നാൽ അപ​ല​പി​ക്കുക പാ​ണ്ഡ​വ​രെ അല്ല. നാ​ണ​മി​ല്ലാ​ത്ത അഞ്ചു ആണു​ങ്ങൾ ഒരു പി​ഴ​ച്ച പെ​ണ്ണി​നെ അന്യാ​യ​മാ​യി വച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു് ലോ​ക​മെ​ങ്ങും പരി​ഹ​സി​ച്ച കൌ​ര​വ​രു​ടെ ഞെ​ട്ടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ലൈം​ഗിക അരാ​ജ​ക​ത്വം ഞങ്ങൾ ഒരു ധവള പത്ര​ത്തി​ലൂ​ടെ നാളെ ആരം​ഭി​ക്കു​ന്ന രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ ലോ​ക​രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളെ അറി​യി​ക്കാൻ ഒരു​ങ്ങു​ക​യാ​ണു്. ഒരു സ്ത്രീ​ക്കു് ഔദ്യോ​ഗിക അം​ഗീ​കാ​ര​മു​ള്ള അഞ്ചു ആണു​ങ്ങൾ മാ​ത്രം എന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​ലിം​ഗ​രീ​തി​ക്കു് പകരം, ഓരോ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​വി​നും നിർ​ബ​ന്ധ​മാ​യും നേ​രി​ടേ​ണ്ടി വന്ന​തു് ഒരു ഔദ്യോ​ഗിക ഭർ​ത്താ​വും, തൊ​ണ്ണൂ​റ്റി​ഒ​മ്പ​തു് കൗ​ര​വ​ര​തി​പ​ങ്കാ​ളി​ക​ളും. ഞാൻ ഈ പറ​യു​ന്ന​തു് കൽ​പ്പി​ത​ച​രി​ത്ര​മ​ല്ല, സാ​ക്ഷ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ ഇര​ക​ളു​ടെ മൊഴി, പൊ​ട്ടി​ക്ക​ര​ഞ്ഞു പീഢന കഥ ഏറ്റു പറ​യു​ന്ന കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​ക​ളു​ടെ സത്യ​സാ​ക്ഷ്യം”, മഹാ​റാ​ണി പാ​ഞ്ചാ​ലി രാ​ജ​സ​ഭ​യു​ടെ ജോ​ലി​യിൽ തി​ര​ക്കി​ലാ​യി​രു​ന്നു.

“ചക്ര​വ്യൂ​ഹ​ത്തിൽ പെട്ട അഭി​മ​ന്യു ജീവൻ രക്ഷി​ക്കാൻ കൗരവ പക്ഷ​ത്തേ​ക്കു് കൂ​റു​മാ​റാൻ തയ്യാ​റാ​യി​രു​ന്നു, എന്നോ​ട​വൻ ഉള്ളു തു​റ​ന്നു. പെ​ട്ടെ​ന്നു് തീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ക്കാൻ പക്ഷെ എനി​ക്കാ​യി​ല്ല. വൈ​കി​പ്പോ​യി, കർണൻ കത്തി അവ​ന്റെ വയറിൽ ആഞ്ഞു കു​ത്തി ഇറ​ക്കി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു എങ്കിൽ ഈ യു​ദ്ധം ഇങ്ങ​നെ കൗരവ തോൽ​വി​യിൽ അവ​സാ​നി​ക്കു​മോ”, അഭി​മ​ന്യു വധം നേരിൽ കണ്ട ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഭീമ ഗദ​യു​ടെ മാരക പ്ര​ഹ​ര​ത്തിൽ ചളി​യിൽ വീണു മരി​ക്കും മു​മ്പു് അർ​ജ്ജു​ന​ന​നോ​ടു് ഏറ്റു പറ​ഞ്ഞു.” കൊ​ല്ല​ണ​മെ​ന്നു് ഞാനും കരു​തി​യി​ല്ല, കർണൻ കു​ന്തി​യു​ടെ മകൻ എന്ന ആ സത്യം ഇപ്പോൾ എനി​ക്കു് വ്യ​ക്ത​മാ​യി. കൗരവ പക്ഷ​ത്തു് വന്നാൽ അഭി​മ​ന്യു പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു് പ്ര​തി​യോ​ഗി​യാ​വും എന്നു് കർണൻ ഭയ​ന്നു​വോ.”

“ക്ഷ​യ​രോ​ഗ​ബാ​ധി​ത​നാ​യി മരി​ച്ച കു​രു​വം​ശ​രാ​ജാ​വു് വി​ചി​ത്ര​വീ​ര്യ​നൊ​പ്പം രഹ​സ്യ​മാ​യി അയാ​ളു​ടെ കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ സം​സ്ക​രി​ക്കാൻ അം​ബി​ക​യെ​യും അം​ബാ​ലി​ക​യെ​യും വിഷം കൊ​ടു​ത്തു് കൊ​ല്ലാൻ ശ്ര​മി​ച്ച രാ​ജ​മാ​താ​വു് സത്യ​വ​തി​യു​ടെ കുൽ​സി​ത​നീ​ക്കം നേ​ര​ത്തെ അറി​ഞ്ഞ രാ​ജ​വി​ധ​വ​കൾ അതീ​വ​ര​ഹ​സ്യ​മാ​യി മുൻ​ക​രു​തൽ നട​പ​ടി​യെ​ടു​ത്ത​തി​നു പ്ര​തി​കാ​ര​മാ​യാ​ണു് സു​ന്ദ​രി​ക​ളായ യു​വ​വി​ധ​വ​ക​ളെ കു​ള്ള​നും കോ​പി​യും വി​രൂ​പ​നു​മായ വൃദ്ധ മു​നി​യെ​ക്കൊ​ണ്ടു് നിർ​ബ​ന്ധി​ച്ചു സം​ഭോ​ഗ​ത്തിൽ ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്തി ഒര​ന്ധ​നെ​യും ഒരു ഷണ്ഡ​നെ​യും പു​ത്ര​ന്മാ​രാ​ക്കി അവ​രു​ടെ വൈ​വാ​ഹിക ജീ​വി​തം നശി​പ്പി​ച്ച​തു് എന്ന ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലി​നോ​ടു് എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ന്നു”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കർ​ത്ത​വ്യ​ബോ​ധ​ത്തോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“സത്യ​വ​തി​യും പു​ത്ര​വ​ധു​ക്ക​ളും കൊ​ട്ടാ​ര​ജീ​വി​തം ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചു വന​വാ​സ​ത്തി​നു പടി​യി​റ​ങ്ങി​പ്പോയ നേരം നോ​ക്കി പു​റ​ത്തു​വി​ട്ട ഈ വി​ഴു​പ്പു​വാർ​ത്ത, നി​ത്യ​വും തി​ന്നു​ന്ന ഉപ്പി​നു നന്ദി​യി​ല്ലാ​ത്ത നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്ഥി​രം പത്ര​ധർ​മം തന്നെ​യ​ല്ലേ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു്?”, ദു​ര്യോ​ധ​നൻ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് കൊ​ഞ്ചു​ന്ന പോലെ സം​സാ​രി​ച്ചു കു​ഴ​ഞ്ഞു മറി​ഞ്ഞു.

ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക: കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക

കൌ​മാ​രം വരെ കാ​ട്ടിൽ കഴി​ഞ്ഞ പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് കളി​ക്കൂ​ട്ടു് ആദി​വാ​സി​ക്കു​ട്ടി​കൾ ആയി​രു​ന്നു. തോ​ന്നു​മ്പോൾ തോ​ന്നു​മ്പോൾ കയ്യി​ട്ടു വാ​രി​ത്തി​ന്നാൻ അന്ന​വർ​ക്കു് അക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല ഒരു നേ​ര​ത്തെ അന്ന​ത്തി​നു ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ കു​ന്തി​യും മാ​ദ്രി​യും പാ​ടു​പെ​ടു​മ്പോൾ ആദി​വാ​സി​ക്കു​ട്ടി​കൾ മരം കയ​റി​യും മു​യ​ലി​നെ പി​ടി​ച്ചും തീൻ ശാല സമൃ​ദ്ധ​മാ​ക്കി. കു​രു​വം​ശാ​ധി​പ​രു​ടെ വാ​ര​ണാ​വാ​തം സു​ഖ​വാ​സ​മ​ന്ദി​രം അര​ക്കും മെ​ഴു​കും ചേർ​ത്തു് കു​ന്തി കത്തി​ക്കു​മ്പോൾ, മരി​ച്ച​തു് പാ​ണ്ഡ​വർ എന്നു് വ്യാജ കഥ​യു​ണ്ടാ​ക്കാൻ, അവർ സൌ​ക​ര്യ​പൂർ​വ്വം കണ്ടെ​ത്തി​യ​തു് ആദി​വാ​സി കു​ടും​ബ​ത്തെ​യാ​ണു്. വിഷം കലർ​ത്തി അവ​സാ​ന​ത്തെ അത്താ​ഴം അവർ​ക്കു് വി​ള​മ്പി, മന്ദി​രം തീ​യി​ട്ടു്, തല മൂടി കു​ന്തി​യും മക്ക​ളും ഒളി​ച്ചു കട​ന്നു.

ഭൂ​ര​ഹിത ആദി​വാ​സി​കൾ​ക്കു് ഇനി​യ​രു​തു് അത്താ​ഴ​പ്പ​ട്ടി​ണി എന്ന സൗ​ജ​ന്യ ഭക്ഷ​ണ​വി​ത​ര​ണ​പ​രി​പാ​ടി തു​ട​ങ്ങി​വ​ക്കു​ന്ന വാ​ര​ണാ​വ​തം പൊ​തു​യോ​ഗ​ത്തിൽ സം​സാ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ദു​ര്യോ​ധ​നൻ.

“യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടും നകു​ല​നോ​ടും നി​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ള മനോ​ഭാ​വം ഞാ​നു​മാ​യു​ള്ള അഭി​മു​ഖ​ങ്ങ​ളിൽ അട​യാ​ള​പ്പെ​ടു​ത്തി. പക്ഷെ സഹ​ദേ​വൻ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പുതിയ ഹസ്തി​ന​പു​രി മഹാ​റാ​ണി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു മു​ട്ടു് കു​ത്തി കൈ​മു​ത്തി സമൃ​ദ്ധ​മായ ഉപ​ചാ​ര​ങ്ങ​ളോ​ടെ. നി​ലാ​വു് വീണ ശര​ത്കാല രാ​ത്രി. എകാ​ന്ത​മാ​യി​രു​ന്നു പരി​സ​രം.

“സ്വ​യം​വ​രം കഴി​ഞ്ഞു പാ​ഞ്ചാ​ല​യിൽ നി​ന്നു് ഞങ്ങൾ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ എത്തിയ ആ ദിവസം. ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രെ ഓരോ​രു​ത്ത​രെ​യും പകൽ കഷ്ടി​ച്ചു് മു​ഖ​പ​രി​ച​യം ആയി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടേ ഉള്ളു. പ്രിയ, പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട, പ്രി​യ​ങ്ക​രൻ, അഭി​വ​ന്ദ്യ എന്നി​ങ്ങ​നെ നൂ​റോ​ളം കൌ​ര​വ​രെ ഓരോ​രു​ത്ത​രെ​യും എനി​ക്കു് പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നു പുറമേ, അവ​രു​ടെ മു​മ്പിൽ തല കു​നി​ക്കാൻ വഞ്ച​നാ​പ​ര​മായ സൌ​ഹൃ​ദ​ത്തോ​ടെ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ എന്നോ​ടാ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ, പി​ന്നിൽ എപ്പോ​ഴും ഒരു സു​ര​ക്ഷാ​ഭ​ട​നെ​പ്പോ​ലെ നിന്ന സഹ​ദേ​വൻ എത്ര പെ​ട്ടെ​ന്നാ​ണു് ആ അവ​ഹേ​ള​ന​പ​ര​മായ സ്വീ​ക​ര​ണ​വി​രു​ന്നിൽ നി​ന്നു് രക്ഷ​പ്പെ​ടാൻ എന്നെ തു​ണ​ച്ച​തു്. പി​ന്നെ, പി​ന്നെ​യാ​ണു് ഞാൻ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യ​തു് അശ്വി​നി​ദേ​വ​ത​യു​ടെ ആ ആരോമൽ സന്ത​തി​ക്കു പ്ര​വ​ചന ശക്തി​യു​ണ്ടെ​ന്നു്. ഞാ​നെ​ന്നും കൊ​തി​ച്ചു അവ​നെ​ന്നെ അദൃ​ശ്യ​നാ​യി എപ്പോ​ഴും ഓമ​നി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ”, പാ​ഞ്ചാ​ലി പരി​ഷ്കൃ​ത​വും പാ​ഞ്ചാ​ല​വു​മായ ഉച്ചാ​ര​ണ​ത്തിൽ ആ ദിനം ഓർ​മ്മി​ച്ചെ​ടു​ത്തു.

“അഞ്ചു മക്കൾ, ഏതാ​ണ്ടു് അത്ര തന്നെ ബീ​ജ​ധാ​താ​ക്കൾ. ആരെ​ങ്കി​ലും പി​ന്നീ​ടു് പി​തൃ​ത്വം നി​ഷേ​ധി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക രാ​ജ​മാ​താ​വി​നെ നേ​രി​ട്ടു. കൌ​ന്തെ​യർ കൗരവ അടി​മ​ക​ളാ​യി കാ​ട്ടിൽ കഴി​യു​ന്ന കാലം.

“അങ്ങ​നെ ഒരു സംഭവം എന്റെ ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ പെ​ട്ട​താ​യി ഓർ​ക്കാ​നാ​വു​ന്നി​ല്ല”, ഗാ​ന്ധാ​രി​യു​ടെ മുഖ്യ സഹായി എന്ന നി​ല​യിൽ കു​ന്തി ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രു​ടെ ഔദ്യോ​ഗിക വസ​തി​യു​ടെ ഭര​ണ​ച്ചു​മ​ത​ല​യിൽ തി​ര​ക്കി​ലാ​യി​രു​ന്നു.

“നി​ങ്ങൾ​ക്കു് അനു​ജ​ന്മാ​രു​ണ്ടോ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അവി​ശ്വാ​സ​ത്തിൽ കണ്ണു് മി​ഴി​ച്ചു.

“അച്ഛൻ ചക്ര​വ്യൂ​ഹ​ത്തിൽ കൊ​ല്ല​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ വയ​സ്സു് പതി​നാ​റു്. അപ്പോൾ അമ്മ ഉത്ത​ര​ക്കു് അതി​ലും കു​റ​വാ​വി​ല്ലേ. വൈ​ധ​വ്യ​വും ചു​മ​ന്നു ജീ​വ​കാ​ലം മു​ഴു​വൻ അമ്മ നട​ക്ക​ണോ? കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന ബീ​ജ​ദാ​താ​ക്ക​ളെ കി​ട്ടി, നൂ​റോ​ളം കൌരവർ പെ​രു​മാ​റിയ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ അങ്ങ​നെ ആളും അന​ക്ക​വും ആയി.” മന്ദ​ബു​ദ്ധി എന്നു് കൊ​ട്ടാ​രം സൈ​നി​കർ വി​ളി​ച്ച പരീ​ക്ഷി​ത്തു് ഹരി​ശ്രീ പഠി​ക്കു​ന്ന തി​ര​ക്കി​ലാ​യി​രു​ന്നു പതി​നാ​റു വയ​സ്സി​ലും.

“മായൻ നിർ​മ്മിത ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം നഗരി വി​സ്ത​രി​ച്ചു കണ്ടു ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ കാൽ കു​ത്തിയ ആദ്യ കൌ​ര​വ​ന​ല്ലേ നി​ങ്ങൾ? എന്തു​ണ്ടു് ആ മോഹന നഗ​രി​യെ കു​റി​ച്ചു് ഇപ്പോ​ഴും തേ​നൂ​റു​ന്ന ഓർമ”, തേരിൻ നി​ന്നു് കൃ​ത്യം ഗോപുര വാ​തി​ലിൽ ചാ​ടി​യി​റ​ങ്ങു​ന്ന ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പിടി കൂടി.

“വി​ശി​ഷ്ടാ​തി​ഥി​കൾ​ക്കു് ഓർ​മ​യിൽ നി​ന്നു് പോ​കാ​ത്ത കു​ളി​ര​നു​ഭ​വം തരു​ന്ന മനോ​ഹ​ര​സൌ​ധം”, പല്ലു് ഞെ​രി​ച്ചു ആ മു​തിർ​ന്ന കൌരവൻ ഗോപുര വാ​തി​ലി​ലെ സൈ​നി​ക​രു​ടെ അഭി​വാ​ദ്യം സ്വീ​ക​രി​ച്ചു അതി​വേ​ഗം അക​ത്തേ​ക്കു് കട​ന്നു.

“നവ​പാ​ണ്ഡവ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ നയ​പ്ര​ഖ്യാ​പ​നം കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ തന്നെ രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ ചെ​യ്യു​മെ​ന്നു നകുലൻ. അർ​ജ്ജു​നൻ എഴുതി കൊ​ടു​ത്ത​തെ​ല്ലാം ആചാ​ര്യൻ ഉച്ചാ​രണ ശു​ദ്ധി​യോ​ടെ വാ​യി​ക്കും”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു.

“ഒരി​ക്കൽ കൌ​ര​വ​രു​ടെ കി​ടി​ലൻ യു​ദ്ധ​മോ​ഹ​ങ്ങൾ​ക്കു് ചിറകു വി​രി​യി​ച്ച ആ ചി​ര​ഞ്ജീ​വി​ക്കു് യു​ദ്ധം കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ പണി കി​ട്ടി അല്ലെ” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകന തല​യ്ക്കു പി​ന്നിൽ കൈകൾ പി​ണ​ച്ചു.

സു​ഖ​ചി​കി​ത്സ​സ​ന്യാ​സി​യെ കയ്യോ​ടെ പി​ടി​കൂ​ടി പാ​ണ്ഡ​വർ നിർ​ദ്ദ​യം വി​ല​പേ​ശു​ന്നു.

നി​ത്യ​വും രാ​വി​ലെ പാ​ണ്ഡ​വർ പ്രിയ മാം​സാ​ഹാ​രം തേടി നാ​യാ​ട്ടി​നു പോ​വു​ന്ന തക്കം നോ​ക്കി, ഭര​ണി​യിൽ തൈ​ല​വു​മാ​യി, എത്തി പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ നാ​ക്കി​ല​യിൽ കി​ട​ത്തി, തൈലം പു​ര​ട്ടി അന്തി​യാ​വോ​ളം സുഖ ചി​കി​ത്സ ചെ​യ്തു വന്നി​രു​ന്ന ആ സു​ന്ദര സന്യാ​സി വേറെ ആരു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. രാ​ജ​സ​ഭ​യി​ലെ കു​പ്ര​സി​ദ്ധ വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പ​ത്തി​നു സജീവ പങ്കാ​ളി​യാ​യി​രു​ന്ന, മു​തിർ​ന്ന കൌ​ര​വ​പാ​പി ദു​ര്യോ​ധ​നൻ. ആശ്ര​മോ​ദ്യാ​ന​ത്തി​ലെ ചേ​രു​മ​ര​ക്കൊ​മ്പിൽ മുഖം വ്യ​ക്ത​മാ​യി കാണാൻ പാ​ക​ത്തി​നു് അയാളെ വരി​ഞ്ഞു കെ​ട്ടി​യി​ട്ടി​രി​ക്ക​യാ​ണു്. ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ നേ​രി​ട്ടു് കാ​ട്ടിൽ വന്നു ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടാ​തെ പ്ര​തി​യെ വി​ട്ടു കൊ​ടു​ക്കി​ല്ലെ​ന്നു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു്.

ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യിൽ വന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ഔദ്യോ​ഗിക പ്ര​സ്താ​വന.

എന്റെ പി​താ​വി​ന്റെ അവ​കാ​ശ​മാ​യി​രു​ന്ന ഹസ്തി​ന​പു​രി, നയ​ത​ന്ത്ര​ത്തി​ന്റെ അനു​ബ​ന്ധ​മായ ബല​പ്ര​യോ​ഗ​ത്തി​ലൂ​ടെ പി​ടി​ച്ച​ട​ക്കി ഔദ്യോ​ഗി​ക​മാ​യി ചെ​ങ്കോൽ കൈ​വ​ശ​മായ ഇന്നു് മുതൽ, പി​ന്തു​ടർ​ച്ചാ​വ​കാ​ശ​മായ കു​രു​വംശ ചക്ര​വർ​ത്തി എന്ന പദ​വി​യിൽ ഞാൻ ജന​ങ്ങ​ളെ ഉദ്ബോ​ധി​പ്പി​ക്കു​മ്പോ​ഴും വി​രു​ന്നുൽ​സ​വ​ങ്ങ​ളിൽ ജന​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്നേ​ഹാ​ദ​ര​വു​കൾ സ്വീ​ക​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും ‘ഞാൻ’ ‘നാം’ ‘ഞങ്ങൾ’ എന്നീ ആത്മ​നി​ഷ്ഠ​മായ ദു​ര​ധി​കാര പദ​ങ്ങൾ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. കു​രു​വം​ശം എന്നു് മാ​ത്ര​മേ എളി​മ​യോ​ടെ പറയൂ. ഭര​ണ​കൂ​ടം, അധി​കാ​രി​കൾ, വകു​പ്പു് മേ​ധാ​വി​കൾ, ചക്ര​വർ​ത്തി മഹാ​രാ​ജാ​വു് തു​ട​ങ്ങിയ അപൂർണ സം​ജ്ഞ​കൾ പൂർ​ണ​മാ​യും അസാ​ധു​വാ​കും.

“രാ​ഷ്ട്ര​വും ഭര​ണ​കൂ​ട​വും ഒന്നെ​ന്നു ഈ ധാർ​മി​കൻ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ പറ​ഞ്ഞു​വ​ച്ച​തു് വരും യു​ഗ​ത്തിൽ പലർ​ക്കും പ്ര​യോ​ജ​ന​പ്പെ​ടും അല്ലെ”, പണി​യൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​ത്ത യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ നഗര വാ​ണി​ജ്യ തെ​രു​വി​ലെ ചു​വ​രെ​ഴു​ത്തു് പത്ര​മായ ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക നിന്ന നിൽ​പ്പിൽ വാ​യി​ക്കേ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് പി​റു​പി​റു​ത്തു.

“കു​രു​ക്ഷേ​ത്രം ഒരു സ്ഥ​ല​മ​ല്ല, സ്വ​പ്ന​മാ​ണു്. അതു് പൂ​വ​ണി​യുക എന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​ല​ക്ഷ്യം പര​സ്യ​മാ​ക്കാൻ നാം ആരെ​യും ഭയ​പ്പെ​ട​രു​തു്. ശത്രു​സം​ഹാ​രം എന്നാൽ അസാ​ധാ​ര​ണ​മായ കാ​ര്യ​ങ്ങൾ യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി​യിൽ ചെ​യ്യുക എന്ന​ത​ല്ല അർ​ത്ഥം, പി​ന്നെ​യോ? നമ്മു​ടെ ഉത്തമ താൽ​പ​ര്യ​ങ്ങൾ​ക്കു് തട​സ്സം ചെ​യ്യു​ന്ന കൗരവ പ്ര​തി​യോ​ഗി​ക​ളെ ഭൂ​മു​ഖ​ത്തു് നി​ന്നു് തു​ട​ച്ചു നീ​ക്കി ഇല്ലാ​യ്മ ചെ​യ്യാൻ, ദൈ​വ​ത്താൽ നി​യ​ന്ത്രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന ഈ ഏറ്റു​മു​ട്ട​ലിൽ നാം ചെ​യ്യേ​ണ്ട സാ​ധാ​ര​ണ​കാ​ര്യ​ങ്ങൾ നി​ശ്ച​യ​ത്തോ​ടെ​യും ആത്മ​വി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ​യും ചെ​യ്യുക എന്ന​താ​ണു്.” ഇതാ​ണു് ഇന്നു് ഉപ​പ്ല​വ്യ സൈനിക പാ​ള​യ​ത്തി​ലെ സഖ്യ​ക​ക്ഷി​യോ​ഗ​ത്തിൽ ധർ​മ​പു​ത്രൻ എന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ രഹ​സ്യ​മാ​യി വി​ളി​ക്കു​ന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ഉദ്ബോ​ധ​നം”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വാ​യി​ച്ചു.

“യു​ദ്ധം ജയി​ച്ചാൽ, ഈ പു​ണ്യ​പു​രു​ഷൻ നവ​കു​രു​വംശ ചക്ര​വർ​ത്തി​യാ​യി നമ്മ​ളൊ​ക്കെ മരി​ക്കും വരെ തീർ​ച്ച​യാ​യും തു​ട​രി​ല്ലേ രാ​ജ്യ​ഭാ​രം?” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ നെ​ടു​വീർ​പ്പി​ട്ടു.

“എന്താ​ണി​തു് കേൾ​ക്കു​ന്ന​തു്, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ അന​ധി​കൃ​ത​മാ​യി നു​ഴ​ഞ്ഞു കയറി യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ സ്വ​കാ​ര്യത തട​സ്സ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ അർ​ജ്ജു​ന​നെ നി​ങ്ങൾ ആട്ടി​പ്പു​റ​ത്താ​ക്കി?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നാ​ട​കീയ മു​ഖ​ച​ല​ന​ങ്ങ​ളോ​ടെ പു​രി​ക​മു​യർ​ത്തി.

“വാർ​ത്ത കേ​ട്ട​തു് ചക്ര​വർ​ത്തി​കാ​ര്യാ​ല​യ​ത്തി​ലെ ആ കു​പ്ര​സി​ദ്ധ അർ​ജ്ജു​ന​വി​രോ​ധി​യിൽ നി​ന്ന​ല്ലേ? അതി​രാ​വി​ലെ വേ​ട്ട​ക്കു പോ​വേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന പ്രി​യ​അർ​ജ്ജു​ന​ന്റെ ദി​വ്യാ​സ്ത്രം എന്റെ കട്ടി​ലി​ന്ന​ടി​യിൽ ഒളി​പ്പി​ച്ചു വച്ചു് എന്നോ​ടൊ​പ്പം നീ​ണ്ടു നി​വർ​ന്നു കി​ട​ന്നു മതി മറ​ന്നു രസി​ച്ച ആ മു​തിർ​ന്ന ഭർ​ത്താ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ തന്നെ ചരി​ത്ര​ത്തോ​ടു് പറ​യ​ട്ടെ, സ്വ​യം​വ​ര​പാ​ണ്ഡ​വ​നെ എന്തി​നി​ത്ര കുടില രീ​തി​യിൽ എന്നിൽ നി​ന്ന​ക​റ്റി എന്നു്”, ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ വി​ദൂ​ര​ത​യി​ലേ​ക്കു് പാ​ഞ്ചാ​ലി നോ​ട്ട​മെ​റി​ഞ്ഞു.”

“അഭി​മു​ഖ​ങ്ങ​ളിൽ മറ​യി​ല്ലാ​തെ പാ​ഞ്ചാ​ലി വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത്ര കാറും കോളും നി​റ​ഞ്ഞ​താ​ണ​പ്പോൾ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ദാ​മ്പ​ത്യം?”, അര​ക്കു വെ​ള്ള​ത്തിൽ ഇറ​ങ്ങി മീൻ പി​ടി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്ന ഭീ​മ​നോ​ടു് മൃ​ദു​വാ​യി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“നി​ങ്ങൾ ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യിൽ എഴു​തു​ന്ന​തു് വരി​കൾ​ക്കി​ട​യിൽ വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ക്കാൻ കാ​ട്ടു​മു​ക്കിൽ കഴി​യു​ന്ന ഞങ്ങൾ അർ​ദ്ധ​സാ​ക്ഷ​രർ​ക്കാ​വു​മോ? കഴി​യു​ന്ന​തു് ഇതാ​ണു്: ആവു​ന്ന​ത്ര അവൾ​ക്കു് ഞങ്ങൾ അടി​മ​പ്പെ​ടുക, അവൾ കൌ​ര​വർ​ക്കു അടി​മ​പ്പെ​ടു​ന്ന പോലെ.”

പെ​ട്ടെ​ന്നു് ഉയ​ര​ത്തിൽ അത്യാ​കർ​ഷ​ക​മാ​യി ചാടിയ ഒരു സ്വർണ മത്സ്യ​ത്തെ ഇരു കൈ​ക​ളും ഒരു കൂടു് പോ​ലെ​യാ​ക്കി ഭീമൻ കൌ​ശ​ല​ത്തോ​ടെ പിടി കൂടി.” ഇത​വൾ​ക്കു് ഉടൻ സമ്മാ​നി​ച്ചാൽ ഇന്ന​വൾ വഴി​പ്പെ​ടു​മോ”, ശി​ശു​സ​ഹ​ജ​മായ പ്ര​ത്യാശ ആ ഭീ​മ​രൂ​പി​യു​ടെ ഓമന മു​ഖ​ത്തു് തെ​ളി​ഞ്ഞു.

“വന​വാ​സ​ത്തി​നു നഗ്ന​പാ​ദ​യാ​യി ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ നി​ന്നു് പടി​യി​റ​ങ്ങു​മ്പോൾ, നൂറു കൌ​ര​വ​രേ​യും ഒന്നൊ​ന്നാ​യി കണ്ടു നി​ങ്ങൾ യാത്ര ചോ​ദി​ച്ചു എന്ന വാർ​ത്ത അടി​സ്ഥാ​ന​ര​ഹി​ത​മാ​ണോ” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കി​ത​പ്പോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“അടി​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു് എന്താ കു​ഴ​പ്പം, അവ​രെ​ല്ലാം എക്കാ​ല​വും എന്റെ ആരാ​ധ​ക​ര​ല്ലേ”, പാ​ഞ്ചാ​ലി വനാ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലെ കി​ട​പ്പറ ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ വി​ദൂ​ര​ത​യി​ലേ​ക്കു് നോ​ക്കി.

“യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ​ലേ​ഖ​കൻ എന്ന പദ​വി​യിൽ ഈ സമാ​ധാ​ന​കാ​ല​ത്തു് ഒന്നും ചെ​യ്യാ​നി​ല്ലാ​തെ ഇരി​ക്കു​ന്ന ആള​ല്ലേ. കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര യു​ദ്ധ​ത്തിൽ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ കരൾ അലി​യി​ച്ച ഒരു രംഗം ഓർ​മ​ച്ചെ​പ്പിൽ നി​ന്നു് ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​മാ​യി പങ്കി​ടാ​മോ?”, കൊ​ല്ലു​ന്ന ശബ്ദ​വ്യ​തി​യാ​ന​ത്തോ​ടെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പ്രീ​ണി​പ്പി​ച്ചു.

നര​നാ​യാ​ട്ടു കഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന സന്ധ്യ. യമു​ന​യിൽ ഒന്നു് ചാടി നീ​ന്താൻ ഞാൻ വസ്ത്രം അഴി​ക്കു​മ്പോൾ ഓടി​ക്കി​ത​ച്ചു വരു​ന്ന ഭീമൻ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ പാ​ള​യ​ക​വാ​ട​ത്തിൽ വഴി തട​ഞ്ഞു നിന്ന മൂ​ന്നാം​ലിംഗ പാ​റാ​വു​കാ​ര​നെ അക്ഷ​മ​യിൽ തട്ടി​മാ​റ്റു​ന്ന​തി​ന്നി​ട​യിൽ മു​ഖ​മ​ട​ച്ചു വീണു, പ്ര​ണ​യി​നി​യു​ടെ മു​ടി​യിൽ പു​ര​ട്ടാൻ, കൊല നടന്ന ഉടൻ കൈ​കു​മ്പി​ളിൽ കരു​തിയ കൗ​ര​വ​ചു​ടു​ചോര കൈ തെ​റ്റി തെ​റി​ച്ചു മാറിൽ പു​ര​ണ്ടു ഭീമൻ പൊ​ട്ടി​ക്ക​ര​യു​ന്നു. ‘പതി​മൂ​ന്നു വർ​ഷ​മാ​യി ഞാൻ കൊ​തി​ച്ചു കാ​ത്തി​രു​ന്ന ഈ മു​ഹൂർ​ത്തം നഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു​വോ?’ അയാൾ വി​ങ്ങു​ന്നു.

“വൃ​ത്തി​കെ​ട്ട​വൻ കണ്ട​വ​ന്റെ കു​രു​തി​ച്ചോര കൊ​ണ്ടു് വന്നു എന്റെ കി​ട​പ്പ​റ​യു​ടെ സ്വ​കാ​ര്യത മലി​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി”, കോ​പാ​കു​ല​യായ പാ​ഞ്ചാ​ലി അയാൾ​ക്കു് നേരെ വിരൽ ചൂ​ണ്ടു​ന്നു;

“പത്തു​വർ​ഷം ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​യാ​യി​രു​ന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നു് യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര ഹസ്തി​ന​പു​രി മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ ചുമതല ഏറ്റെ​ടു​ക്കാൻ മുൻ​ഭ​ര​ണ​പ​രി​ച​യം തു​ണ​ച്ചു അല്ലെ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചാ​ര​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി നകു​ല​നെ വാ​ണി​ജ്യ​വീ​ഥി​യി​ലെ ദരി​ദ്ര ആൾ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തിൽ അവി​ചാ​രി​ത​മാ​യി കണ്ട​പ്പോൾ കൈ മു​ത്തി.

“വി​ഷി​ഷ്ടാ​തി​ഥി​ക​ളെ വഴു​ക്കി വീ​ഴ്ത്തി കു​ടുംബ കലഹം ഉണ്ടാ​ക്കിയ മാ​യൻ​നിർ​മിത ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം എവിടെ, പൂർ​വ​സൂ​രി​ക​ളു​ടെ അസ്വ​സ്ഥ പ്രേ​ത​ങ്ങൾ കഴു​ത്തിൽ നഖം ആഴ്ത്തു​ന്ന ഹസ്തി​ന​പു​രി പു​രാ​ത​ന​രാ​ജ​മ​ന്ദി​ര​ങ്ങൾ എവിടെ. ഇന്ന​ലെ രാ​ത്രി പാ​ഞ്ചാ​ലി കു​ഴ​ഞ്ഞു മറി​ഞ്ഞു ആർ​മാ​ദി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു, തലേ​ന്നു് രാ​ത്രി അവളെ വി​വ​സ്ത്ര​യാ​ക്കു​ന്ന ദു​ര്യോ​ധ​ന​നു് നേരെ ഉറ​ക്ക​ത്തിൽ പായിൽ കി​ട​ന്നു കൈ​കാ​ലി​ട്ട​ടി​ച്ചു പരേ​ത​കൌ​ര​വ​രു​ടെ കൊടിയ പീഡനം ചെ​റു​ക്കു​ന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ നി​ല​വി​ളി”, മുന വച്ചു് സം​സാ​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും നകു​ല​ന്റെ കണ്ണു​കൾ ചാ​ര​ദൌ​ത്യം നിർ​വ​ഹി​ച്ചു.

“കു​ന്തി കൊ​ടു​ത്ത അത്താ​ഴം ആദി​വാ​സി കു​ടും​ബം കഴി​ക്കു​ന്ന​തു് നി​ങ്ങൾ കണ്ടി​രു​ന്നു?”, ഭീ​മ​നോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“വി​ള​മ്പാൻ ഞാനും കൂടി. മാ​നി​റ​ച്ചി പൊ​രി​ച്ച​തു് നേ​ര​ത്തെ കുറെ ആരു​മ​റി​യാ​തെ അക​ത്താ​ക്കി​യ​തു് കൊ​ണ്ടു്, ഭാ​ഗ്യം, ഇതു് രു​ചി​ക്കാൻ അപ്പോൾ തോ​ന്നി​യി​ല്ല, അവർ ഭക്ഷ​ണം കഴി​ക്കു​ന്ന​തു് കാണാൻ കൌ​തു​ക​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ചമ്രം പടി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു ഓരോ​ന്നെ​ടു​ത്തു് തി​രി​ച്ചും മറി​ച്ചും നോ​ക്കി രു​ചി​ച്ചും, ഓരോ​രു​ത്ത​രു​ടെ​യും രു​ചി​യ​നു​ഭ​വം മറ്റു​ള്ള​വ​രു​മാ​യി നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​മാ​യി പങ്കി​ട്ടും, ഇട​യ്ക്കു തല കു​ലു​ക്കി അത്താ​ഴം ആസ്വ​ദി​ച്ചും അവർ ആറു പേരും വി​ള​മ്പി​യ​തെ​ല്ലാം വൃ​ത്തി​യാ​യി കഴി​ച്ചു കൈ കഴു​കും മു​മ്പു​ത​ന്നെ കു​ഴ​ഞ്ഞു വീണു. ഞങ്ങൾ​ക്കു് സമ​യ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അർ​ജ്ജു​നൻ കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​മാ​യി ചു​റ്റും പതു​ങ്ങി നട​ന്നു. പദ്ധ​തി​യ​നു​സ​രി​ച്ചു് അര​ക്കി​ല്ലം ഞാൻ തീ​യി​ട്ടു. ഭൂഗർഭ ഇട​നാ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ ജീ​വ​നും കൊ​ണ്ടു് ഞങ്ങൾ ഒളി​ച്ചോ​ടി​യ​തെ​ല്ലാം, തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കു​മ്പോൾ, ഇന്നൊ​രു മാ​യ​ക്കാ​ഴ്ച”, നവ​ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ലെ പ്ര​തി​രോധ വകു​പ്പു് മേ​ധാ​വി ഭീമൻ വാ​തു​റ​ന്നു വച്ചു് ആ കാ​ല​ത്തിൽ ബന്ദി​യാ​യി അക​പ്പെ​ട്ട പോലെ ഒന്നൊ​ന്നാ​യി ഓർ​ത്തെ​ടു​ത്തു.

“പു​ത്ര​വി​ധ​വ​കൾ​ക്കൊ​പ്പം സത്യ​വ​തി പടി​യി​റ​ങ്ങു​ന്ന ഈ സമയം”, യു​ക്തി​വാ​ദി ചാർ​വാ​കൻ ആശ്ര​മ​ത്തി​ലെ സദ​സ്സി​നോ​ടു് ഭൂ​താ​തു​ര​നാ​യി, “ശന്ത​നു​വി​ന്റെ പൈ​തൃ​കം എന്നു് പറയാൻ സന്താ​ന​ഭാ​ഗ്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത ഭീ​ഷ്മ​രൊ​ഴി​കെ ആരു​ണ്ടു് ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ? സത്യ​വ​തി​യിൽ ശന്ത​നു​വി​നു​ണ്ടായ രണ്ടു ആൺ​മ​ക്ക​ളും കു​ട്ടി​കൾ ഇല്ലാ​തെ നേ​ര​ത്തെ മരി​ച്ചു, ഒരാൾ ശത്രു​വി​ന്റെ ഇര​യാ​യി, മറ്റെ​യാൾ ഭോ​ഗ​ത്തി​ന്റെ ഇര​യാ​യി. വി​വാ​ഹ​പൂർവ, അവി​ഹി​ത​ര​തി​യിൽ ഏതോ ഒരു പരാ​ശ​ര​മു​നി​ക്കു് സത്യ​വ​തി​യിൽ പി​റ​ന്ന രഹസ്യ സന്ത​തി, ആ കു​ള്ളൻ വി​രൂ​പി​വ്യാ​സൻ, ഭീ​ഷ​ണി​പ്പെ​ടു​ത്തി വി​ചി​ത്ര​വീ​ര്യ​വി​ധ​വ​ക​ളിൽ ബീ​ജ​ദാ​നം ചെ​യ്തു​ണ്ടായ രണ്ടു കീ​ട​ജ​ന്മ​ങ്ങൾ ആയി​രു​ന്നു അന്ധ​ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രും രോഗി അനു​ജ​നും. അവ​രു​ടെ​തെ​ന്നു പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന നൂ​റ്റി അഞ്ചു മക്ക​ളാ​ണി​പ്പോൾ സ്വ​ത്തു് വീതം വെ​ക്കാ​ന​റി​യാ​തെ പര​സ്പ​രം ചങ്കു വെ​ട്ടു​ന്ന​തു്. ഒരു കള​ങ്കി​ത​കു​രു​വം​ശ​ത്തെ, തമ്മിൽ കൊ​ല്ലാൻ വി​ട്ടു കൊ​ണ്ടു് ആ മൽ​സ്യ​ഗ​ന്ധി അതാ പടി​യി​റ​ങ്ങു​ന്നു. ഇനി തി​രി​ച്ചു വര​രു​തേ, ഗം​ഗ​യാ​റൊ​ഴു​കു​ന്ന ഈ നാ​ട്ടിൽ ഇനി കാലു കു​ത്ത​രു​തേ.”

“ഇനി നീ ദൈ​വ​ദ​ത്ത​മായ രാ​ജ​വം​ശ​ങ്ങ​ളെ വി​ചാ​രണ ചെ​യ്യ​രു​തു്”, പെ​ട്ടെ​ന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ പി​ന്നിൽ നി​ന്നു് വലതു കാൽ കൊ​ണ്ടു് ആ ദരി​ദ്ര ബ്രാ​ഹ്മ​ണൻ ചാർ​വാ​ക​ന്റെ മു​തു​കിൽ ആഞ്ഞു ചവി​ട്ടി, ഞങ്ങൾ കു​ലീ​നർ എന്നു് വ്യാ​സൻ പറ​യു​മ്പോൾ, ഇട​പെ​ട​രു​തു് നീ ഈ ജന്മം.

“കാ​ട്ടിൽ ഒറ്റ​മു​റി​കു​ടി​ലിൽ കഴി​ഞ്ഞ ആ കു​ട്ടി​ക്കാ​ലം ഒന്നോർ​ക്കാ​മോ? മറ്റു പാ​ണ്ഡ​വർ ജനി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ആ കാലം”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ ക്ഷ​ണി​ച്ചു. എന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി പടി​യി​റ​ങ്ങിയ പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ മു​മ്പിൽ അയാൾ ഉത്സാ​ഹം നടി​ച്ചു കാൽ മു​ന്നോ​ട്ടു വച്ച​തു് പക്ഷെ വേ​ച്ചു വേ​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു.

“ഇര തേടി, ഉടു​ത്തൊ​രു​ങ്ങി പു​റ​ത്തു് പോ​യി​രി​ക്ക​യാ​ണു് നി​ന്റെ അമ്മ​മാർ. നി​ന്റെ ബീ​ജ​ദാ​താ​വു ആരെ​ന്നു അറി​യി​ല്ലേ, മു​ടി​യും താ​ടി​യും നര​ച്ചു വളർ​ന്ന ആ മു​ഖ​മ​പ്പോൾ ഭീ​തി​ത​മാ​വും. എന്നി​ട്ട​യാൾ എന്റെ നേരെ ചിറി കോ​ട്ടും, നാവു പു​റ​ത്തി​ടും കണ്ണു​രു​ട്ടും ഇരു കൈ​ക​ളും വള​ച്ചു എന്നെ ബന്ദി​യാ​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കും. കാലൻ, കാ​ല​ന്റെ മക​നാ​ണു് നീ. ഒന്നി​നും ആവാതെ പായിൽ ചു​രു​ണ്ടു് കി​ട​ന്നു പേ​സ്വ​പ്നം കാ​ണു​ന്ന​വ​നെ കയറിൽ കു​രു​ക്കി പര​ലോ​ക​ത്തേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​പോ​വു​ന്ന ചാവു് ദേ​വ​ത​യു​ടെ മക​നാ​ണു് നീ. പോ പോയി മു​യ​ലി​നെ​യൊ മാ​നി​നെ​യോ പി​ടി​ച്ചു് കഴു​ത്ത​റ​ത്തു് ആ ചു​ടു​ചോര എന്റെ വായിൽ ഒഴി​ക്കു്, ഒരി​ക്കൽ ഹസ്തി​ന​പു​ര​ത്തി​ന്റെ മഹാ​രാ​ജാ​വാ​യി​രു​ന്ന എന്നെ നോ​ക്കി ഇതേ മു​റി​യിൽ കു​ന്തി​യു​മൊ​പ്പം കി​ട​ക്കു​ന്ന ആ മര​ണ​ദേ​വത, ചു​ണ്ടി​നു കു​റു​കെ ചൂ​ണ്ടു​വി​രൽ വച്ചൊ​രി​ക്കൽ എന്നെ​യും പേ​ടി​പ്പി​ച്ചു, നി​ന്നെ കൊ​ണ്ടു് പോവാൻ ഞാൻ വരും എന്റെ പോ​ത്തു​മാ​യി. കു​ര​ച്ചും കര​ഞ്ഞും കഫം തു​പ്പി നി​റ​ച്ചും ആ പേ​പി​ടി​ച്ച മനു​ഷ്യൻ എന്റെ ബാ​ല്യ​ത്തെ മലി​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി” യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ഭയം കലർ​ന്ന മു​ഖ​ത്തു് ഭൂ​ത​കാ​ലം നി​റ​ഞ്ഞു.

“വൃ​ദ്ധ​ശ​ന്ത​നു​വി​നെ പ്ര​ലോ​ഭി​പ്പി​ച്ച യു​വ​സ​ത്യ​വ​തി​യോ, അതോ സു​ന്ദ​രി​യായ മകളെ വച്ചു് മഹാ​രാ​ജാ​വു​മാ​യി മുഖം നോ​ക്കാ​തെ വി​ല​പേ​ശിയ അവ​ളു​ടെ മീൻ​കാ​രൻ അച്ഛ​നോ നി​ന്റെ ആരാധന പി​ടി​ച്ചു പറ്റി​യ​തു്?”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ കൊ​ട്ടാ​രം ലെ​ഖി​ക​യു​മാ​യി ഒളി​യു​ദ്ധം തു​ട​ങ്ങി.

“സത്യ​വ​തി​യു​ടെ അരികെ നി​ല്ക്കു​ന്ന ശന്ത​നു​വി​ന്റെ ശരീ​ര​ഭാ​ഷ​യാ​ണു് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സം​സാ​ര​ഭാ​ഷ​യെ​ക്കാൾ എന്നെ കൌ​തു​ക​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തു്.”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക തി​രി​ച്ച​ടി​ച്ചു. കു​റ​ച്ചു നേ​ര​മാ​യി ദുർ​ബ​ല​ശ​ന്ത​നു മു​ട്ടിൽ ഇഴ​യു​ന്നു.” കു​രു​വം​ശ​ത്തിൽ ഇനി​യു​മു​ണ്ടാ​വും ഇതു് പോലെ പെൺ​കോ​ന്ത​ന്മാർ. അവ​രെ​യൊ​ക്കെ എഴു​ന്നെ​ള്ളി​ച്ചു നട​ത്താൻ ആന​ക്കു​ട്ടി​ക​ളാ​യി കു​നി​ഞ്ഞു കാൽ മട​ക്കി നമ്മെ പോ​ലു​ള്ള പത്ര പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രും.”

“സം​ശ​യ​ക​ര​മായ രീ​തി​യിൽ ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​നം കത്തി, ജീ​വ​ജാ​ല​ങ്ങൾ നശി​ച്ച ഇട​ത്തു് മായൻ പണിത മോ​ഹ​ന​സൌ​ധ​ത്തിൽ ഒരു ദശാ​ബ്ദം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി പദ​വി​യിൽ സു​ര​ക്ഷ​യോ​ടെ ജീ​വി​ച്ച ശേഷം കാ​ട്ടി​നു​ള്ളി​ലെ ഈ ഒറ്റ​മു​റി​യിൽ രാ​ത്രി കഴി​യു​ന്ന​തിൽ പേടി തോ​ന്നാ​റി​ല്ലേ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ആശ​ങ്ക​യോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു. ഉച്ച​വെ​യി​ലിൽ ആ നി​ശ​ബ്ദ വന​മേ​ഖല ഭീ​തി​ത​മാ​യി തോ​ന്നി.

“മറ്റു നാലു പേർ ഇല്ലാ​ത്ത​പ്പോൾ, ഓരോ പാ​ണ്ഡ​വ​നും എന്നോ​ടു് മന്ത്രി​ക്കും, രാ​ത്രി പേടി തോ​ന്നി​യാൽ വി​ളി​ക്കൂ, കൂടെ ഞാൻ കി​ട​ന്നാൽ നി​ന​ക്കു് സ്വൈ​ര​മാ​യു​റ​ങ്ങാം. എന്നും രാ​ത്രി​യിൽ എന്നെ ആക്ര​മി​ക്കാൻ മാ​സ​ഭോ​ജി​കൾ അഞ്ചെ​ണ്ണ​മാ​ണു് ഈ കു​ടി​ലിൽ. അവരെ അക​റ്റി നിർ​ത്തു​ന്ന പെ​ടാ​പ്പാ​ടിൽ പു​റ​ത്തെ ഹിം​സ്ര ജന്തു​ക്കൾ​ക്കെ​ന്തു സ്ഥാ​നം”, അർ​ദ്ധ​ന​ഗ്ന​യായ പാ​ഞ്ചാ​ലി ആ ഒറ്റ​മു​റി​യി​ലും ഒരു ദേ​വ​ത​യെ​പ്പോ​ലെ അകലം പാ​ലി​ച്ചു.

“മി​ന്നൽ ആക്ര​മ​ണ​ത്തിൽ വയ​സ്സൻ​കൌ​ര​വ​രെ അഭി​മ​ന്യു ഇന്നു് വെ​ള്ളം കു​ടി​പ്പി​ക്കു​മെ​ന്ന നകു​ല​ന്റെ പ്ര​സ്താ​വന പെ​ട്ടെ​ന്നു് വി​വാ​ദ​മാ​യ​ല്ലൊ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഇട​പെ​ട്ടു.

“വി​വാ​ദ​മാ​വി​ല്ലെ? കൌരവർ നൂറു ഭര​ണി​ക​ളിൽ നി​ന്നു് ഒന്നൊ​ന്നാ​യി ഉയരും മു​മ്പു് തന്നെ, കാ​ല​ന്റെ മക​നാ​യി കാ​ട്ടിൽ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ജനി​ച്ചു എന്ന കു​ന്തി​യു​ടെ അവ​കാ​ശ​വാ​ദ​ത്തിൽ അല്ലെ കു​രു​വം​ശ​ത്തിൽ മൂ​പ്പി​ളമ തർ​ക്ക​മാ​യ​തു്? ഇനി ആയിരം പൂർണ ചന്ദ്ര​ന്മാ​രെ കണ്ട കൗ​ര​വ​വ​യ​സ്സ​ന്മാ​രെ വെ​ള്ളം കു​ടി​പ്പി​ക്കാൻ ചക്ര​വ്യൂ​ഹ​ത്തിൽ ഇടി​ച്ചു കയ​റ​ട്ടെ പതി​നാ​റെ​ത്താ​ത്ത ഇളമുറ”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ യമു​ന​യു​ടെ വെ​ള്ള​ച്ചാ​ലിൽ തട്ടി കളി​ച്ചു കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

“കൗ​ര​വ​ഭ​ര​ണ​കാ​ല​ത്തു് പ്ര​തി​പ​ക്ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു പാ​ണ്ഡ​വർ. യു​ദ്ധം കഴി​ഞ്ഞു പാ​ണ്ഡ​വർ ചെ​ങ്കോൽ പി​ടി​ച്ച​പ്പോൾ വി​മർ​ശി​ക്കാൻ ആകെ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ചാർ​വാ​ക​നെ അരയിൽ കയ​റി​ട്ടു നകുലൻ വലി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് പോയി. ഞാൻ സാ​ക്ഷി”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നു് മു​മ്പിൽ സങ്ക​ട​പ്പെ​ട്ടു.

“കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​ക​ളെ കൊ​ണ്ടു് ഭീമൻ അടി​യു​ടു​പ്പു​കൾ കഴു​കി​ക്കു​ന്നു എന്നു് നി​ങ്ങൾ ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യിൽ എഴു​തി​യ​തി​നു തക്ക പു​ര​സ്കാ​രം തരാൻ നകുലൻ പുതിയ ഒരു കയർ തേ​ടു​ന്നു​ണ്ടു്. അതു​വ​രെ നി​ങ്ങൾ സമാ​ധാ​ന​മാ​യി​രി​ക്കൂ.”

“മറ കൂ​ടാ​തെ നി​ങ്ങൾ ഭീമനെ ഇടി​ച്ചു താ​ഴ്ത്തു​ന്ന​തു് ഞാൻ കണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. പി​ന്നി​ലൊ​രു പിടി നന്ദി​യും. എന്താ​യി​രു​ന്നു ആ സന്മ​ന​സ്സി​ന്റെ സ്രോ​ത​സ്സു്?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൌ​തു​ക​പ്പെ​ട്ടു.

“അതി​രാ​വി​ലെ കാണാം, ഭീമൻ എന്റെ വി​ഴു​പ്പു​കെ​ട്ടു ചു​മ​ന്നു് ജലാ​ശ​യ​ത്തി​ലേ​ക്കു് കു​ന്നി​റ​ങ്ങി പോ​വു​ന്ന​തു്. സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലെ മാ​ലി​ന്യ​നീ​ക്കം കഴി​ഞ്ഞു ഞാൻ കു​ളി​ക്കാൻ പോ​വു​മ്പോൾ കാണാം വി​ഴു​പ്പു പാ​റ​യിൽ അടി​ച്ചു തി​രു​മ്മി ഉണ​ക്കി മട​ക്കി ഒരു കെ​ട്ടാ​യി തി​രി​ച്ചു ഭീമൻ കു​ന്നു കയ​റു​ന്ന​തു്. ഇഷ്ട​മാ​യോ എന്നൊ​രു നോ​ട്ട​മു​ണ്ടു് അപ്പോൾ ഭീ​മ​മു​ഖ​ത്തു്. ഞാ​നൊ​ന്നും പറ​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും രാ​ത്രി “സ്വർ​ഗ​രാ​ജ്യം സ്വർ​ഗ​രാ​ജ്യം” എന്നു് ആന​ന്ദ​ത്തിൽ അയാൾ പായിൽ മലർ​ന്നു കി​ട​ന്നു ആക്രോ​ശി​ക്കു​ന്ന​തു വരെ എന്റെ അതി​സൂ​ക്ഷ്മ വ്യ​ക്തി​ഗത സേ​വ​ന​ത്തി​നു ഭീമനെ ഞാൻ പ്ര​ത്യേക ഗു​ണ​ഭോ​ക്താ​ക്കും.” ഉച്ച​രി​ച്ച വാ​ക്കു​കൾ​ക്കൊ​പ്പം ശി​ശു​പ​രി​ലാ​ള​നം പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ മു​ഖ​ത്തു് തെ​ളി​ഞ്ഞു.

“അല്ല, ഈ തള്ള​വി​ര​ല​ല്ലേ നി​ങ്ങൾ ഗു​രു​ദ​ക്ഷി​ണ​യാ​യി മു​റി​ച്ചു കൊ​ടു​ത്തു എന്നു് നാ​ടാ​കെ പാ​ട്ടാ​യ​തു്? കണ്ടാൽ മു​റി​ച്ചു നീ​ക്കിയ പോ​ലെ​യും തി​രി​ച്ചു വച്ച പോ​ലെ​യും തോ​ന്നി​ല്ല”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പ്ര​സി​ദ്ധ പോ​രാ​ളി​യു​ടെ തള്ള​വി​ര​ലു​കൾ തൊ​ട്ടു സം​ശ​യ​ത്തിൽ നോ​ക്കി.

“സസ്യ​ഭോ​ജി​യായ ഗു​രു​വി​നു വേ​ണ്ട​തു് പരോ​ക്ഷ വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​യു​ടെ വി​ര​ലാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല, സ്വർണ നാ​ണ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു, അതു് ഞാൻ രാ​ജ​മ​ന്ദി​ര​ത്തി​ലെ രത്ന​ശേ​ഖ​ര​ത്തിൽ നി​ന്നു് പൊ​ക്കി ആ ദരി​ദ്ര ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​നു് നീ​ട്ടി. തൃ​പ്തി​യാ​യി. ഇനി മു​റി​ച്ചു നീ​ക്കി​യ​തു് തി​രി​ച്ചു വച്ചു് വിരൽ പഴ​യ​പോ​ലെ പ്ര​വർ​ത്തന ക്ഷ​മ​മാ​യി എന്നു് നാളെ നി​ങ്ങൾ ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യിൽ വാർ​ത്ത കണ്ടാൽ പരി​ഭ്ര​മി​ക്ക​രു​തു്. മനു​ഷ്യാ​വ​യ​വ​ങ്ങ​ളിൽ കൊള്ള കൊ​ടു​ക്ക ഒരു പു​ത്തൻ കാ​യി​ക​പ​രീ​ക്ഷ​ണ​മാ​യി വരും​യു​ഗ​ത്തിൽ മാറും”, പോ​രാ​ളി ഒരു പ്ര​വാ​ച​ക​നെ പോലെ ചൂ​ണ്ടു​വി​രൽ ആകാ​ശ​ത്തേ​ക്കു​യർ​ത്തി.

“പൊ​തു​വേ​ദി​യിൽ പി​ടി​ച്ചു നിർ​ത്തി ഉടു​തു​ണി വലി​ച്ചൂ​രു​ന്ന ആ ഭീ​ക​ര​കൌ​ര​വ​നെ നി​ങ്ങൾ നി​റ​മി​ഴി​ക​ളോ​ടെ നി​സ്സ​ഹാ​യ​ത​യിൽ നോ​ക്കി വി​റ​ച്ചു നി​ന്നു? ഭീ​മാ​കാ​ര​ന്മാ​രായ അഞ്ചു ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രെ വെറും വി​രൽ​ച​ല​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ ചൊൽ​പ്പ​ടി​യിൽ നിർ​ത്താൻ ആജ്ഞാ​ശ​ക്തി​യു​ള്ള നി​ങ്ങൾ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി, കൈ പൊ​ക്കി ആ പര​സ്യ​പീ​ഢ​ക​ന്റെ ചെ​കി​ട്ട​ത്തു് ഒന്നാ​ഞ്ഞ​ടി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ എന്നു് ആ രം​ഗ​ത്തി​നു സാ​ക്ഷി​യായ ഞാൻ അന്നു് കൊ​തി​ച്ചു” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പുതിയ ഹസ്തി​ന​പു​രി മഹാ​റാ​ണി പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ ഭൂ​താ​തു​ര​യാ​ക്കി.

“അതു് പീ​ഢ​ക​നാ​യി​രു​ന്നു​വോ? അതു് കൗ​ര​വ​രാ​ജ​സ​ഭ​യാ​യി​രു​ന്നു​വോ? അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ പു​തു​ത​ല​മുറ കൗരവ രാ​ജ​കു​മാ​രി​കൾ​ക്കു് സൌ​ന്ദ​ര്യ​പ​രി​പാ​ല​ന​ത്തിൽ വ്യ​ക്തി​ഗ​ത​ശി​ക്ഷ​ണം കൊ​ടു​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു ഞാൻ എന്നോർ​മ്മി​ക്കു​ന്നു. പ്ര​ണ​യ​ത്താൽ പര​വ​ശ​നായ ഒരു കൌരവൻ ഇടി​ച്ചു കയറി എന്നെ പു​ണർ​ന്നു കോ​രി​യെ​ടു​ത്തു് പു​റ​ത്തേ​ക്കു പാ​ഞ്ഞ​തോർ​മ്മി​ക്കു​ന്നു. വേ​നൽ​പു​ഴു​ക്ക​ത്തിൽ നന​ഞ്ഞി​രു​ന്ന മേൽ​വ​സ്ത്ര​ങ്ങൾ ഒന്നൊ​ന്നാ​യി എന്റെ ശരീ​ര​ത്തിൽ നി​ന്നു് അവൻ വേർ​പെ​ടു​ത്തി​യ​തു് ഓർ​മ്മി​ക്കു​ന്നു. എല്ലാം കണ്ടു് ആസൂ​യ​യിൽ മുഖം കരു​വാ​ളി​ച്ച പാ​ണ്ഡ​വർ പരി​ഭ്ര​മി​ച്ചു പത​റു​ന്ന​തു് ഓർ​മ്മി​ക്കു​ന്നു.”, മഹാ​റാ​ണി​യു​ടെ മി​ഴി​കൾ പതു​ക്കെ ഓർ​മ​ക്കൊ​പ്പം വി​ദൂ​ര​ത​യി​ലേ​ക്കു് പാ​ഞ്ഞു.

“പാ​ഞ്ചാ​ല​യിൽ നി​ന്നു് നവ​വ​ധു​വാ​യി വന്നു്, ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ക്കും ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​നും ഇട​ക്കു​ള്ള കു​റ​ഞ്ഞ ഒരു കാ​ല​യ​ള​വിൽ പരി​ച​യ​പ്പെ​ട്ട നൂറു കൌ​ര​വ​രേ​യും നി​ങ്ങൾ പേർ പറ​ഞ്ഞു സ്വാ​ഗ​തം ചെ​യ്തി​രു​ന്നു എന്നോ? കൊ​ള്ളാം, ഗാ​ന്ധാ​രി​ക്കു് പോലും ആവുമോ, ആ നൂറു മക്ക​ളെ തെ​റ്റാ​തെ പേർ വി​ളി​ക്കാൻ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പരി​ഹ​സി​ച്ചു.

“കണ്ണു് കെ​ട്ടി മക്ക​ളെ കാ​ണ​ണ്ട എന്നു വച്ച ഗാ​ന്ധാ​രി​യെ പോ​ലെ​യാ​ണോ പഞ്ചേ​ന്ദ്രി​യ​ങ്ങൾ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ക്ഷ​മ​മായ പ്ര​ണ​യി​നി?”

“യമു​ന​യു​ടെ തീ​ര​ത്തു​ള്ള കു​രു​ക്ഷേ​ത്രം തന്നെ വേണോ, കു​രു​വംശ കൂ​ട്ടു​കു​ടും​ബ​ത്തി​ലെ സ്വ​ത്തു് തർ​ക്കം തീർ​ക്കാൻ എന്നാ​ണു പ്രാ​ദേ​ശിക ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി ചാർ​വാ​കൻ ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു്. അടി​ക്കാ​ടു​ക​ളും കു​റ്റി​ക്കാ​ടു​ക​ളും നൂ​റു​ക​ണ​ക്കി​നു് ജല​സ്രോ​ത​സ്സു​ക​ളും നശി​പ്പി​ച്ചു പത്തു് നാൽ​പ്പ​തു ലക്ഷം പേ​രു​ടെ ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യ നി​ക്ഷേ​പം, ആഴ്ച​ക​ളോ​ളം നീ​ണ്ടു നി​ന്നേ​ക്കാ​വു​ന്ന ഒരു പോ​രാ​ട്ട​ത്തിൽ ഒഴു​ക്കു് കു​റ​ഞ്ഞ ഈ പുഴയെ കു​പ്പ​ത്തൊ​ട്ടി ആക്കി​ല്ലേ?”

കൊ​ട്ടാ​രം സമു​ച്ച​യ​ത്തിൽ നൂ​റോ​ളം കൗരവ വസ​തി​കൾ​ക്കു മു​ന്നിൽ സ്വ​പ്ര​യ​ത്ന​ത്തിൽ പരി​പാ​ലി​ക്കു​ന്ന ഉദ്യാ​ന​ങ്ങൾ കണ്ട​വർ ആരും ഞങ്ങ​ളു​ടെ പരി​സ്ഥി​തി നി​ല​പാ​ടു് സം​ശ​യി​ക്കി​ല്ല. യു​ദ്ധം കഴി​ഞ്ഞാൽ, വീ​ര​മൃ​ത്യു പ്രാ​പി​ക്കു​ന്ന ഓരോ പാ​ണ്ഡവ സഹോ​ദ​ര​ന്റെ​യും സ്മ​ര​ണ​ക്കു ജൈവ വൈ​വി​ധ്യ ഉദ്യാ​ന​ങ്ങൾ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി​യിൽ സമർ​പ്പി​ക്കും. കു​രു​വംശ പരി​സ്ഥി​തി മലി​നീ​ക​രണ പ്ര​തി​രോധ കാ​ര്യാ​ല​യ​ത്തി​ന്റെ കർശന വ്യ​വ​സ്ഥ​കൾ ഞങ്ങൾ പാ​ലി​ക്കും. ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ നി​ന്നു് സ്ഥി​തി​ഗ​തി​കൾ നേരിൽ കാണാൻ ഇന്നു് കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യി​ലേ​ക്കു്.

ഭാ​ര്യ​യേ​യും നാലു ഇളയ സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രെ​യും വിഷം കൊ​ടു​ത്തു കൊ​ന്നു് മധ്യ​വ​യ​സ്കൻ തൂ​ങ്ങി മരി​ച്ചു എന്നു് വ്യാ​ജ​വാർ​ത്ത ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യിൽ കൊ​ടു​ത്താൽ, കൊ​ട്ടാ​ര​സ​മു​ച്ച​യ​ത്തിൽ വസതി അനു​വ​ദി​ക്കാം എന്നു് ഒരു ഇളമുറ കൌരവൻ. പോയി പണി നോ​ക്കാൻ പറ​ഞ്ഞു.

“ആ ‘മധ്യ​വ​യ​സ്കൻ’ സൈ​ന്യം സം​ഭ​രി​ച്ചു യു​ദ്ധം ചെ​യ്തു ഹസ്തി​ന​പു​രി രാ​ജാ​വാ​യാൽ അതേ ഔദ്യോ​ഗിക മന്ദി​രം വസ​തി​യാ​യി അനു​വ​ദി​ക്കും എന്നു് ഉറ​പ്പു​ണ്ടോ?”

“ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി ആയ​ശേ​ഷം വല്ല​പ്പോ​ഴും ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഈ കൊ​ച്ചു​വീ​ട്ടിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി വി​രു​ന്നി​നു വന്നി​ട്ടു​ണ്ടോ, അതോ, നി​ങ്ങൾ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തിൽ പോയി അവരെ കണ്ടി​രു​ന്നോ? പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് അവളിൽ ഉണ്ടായ അഞ്ചു കു​ട്ടി​കൾ ജനി​ച്ച​തു് അവി​ടെ​യ​ല്ലേ?”

“ഒരി​ക്കൽ കു​ട്ടി​ക​ളെ പാ​ഞ്ചാ​ല​യിൽ വളർ​ത്താൻ കൊ​ണ്ടു പോ​വു​മ്പോൾ മു​ന്ന​റി​വു തരാതെ അവൾ ഇവിടെ ഒരു പ്രാ​വ​ശ്യം സ്വ​കാ​ര്യ സന്ദർ​ശ​നം നട​ത്തി. ഉണ്ണാൻ വി​ളി​ച്ച​പ്പോൾ ഭക്ഷ​ണ​വും വി​ള​മ്പി​ക്ക​ഴി​ക്കാൻ വെ​ള്ളി​പ്പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളും കു​ടി​ക്കാൻ വെ​ള്ള​വും കൊ​ണ്ടു വന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇരി​ക്കാൻ സ്ഥലം മാ​ത്രം അവൾ ചോ​ദി​ച്ചു”, കു​ന്തി കണ്ണ​ട​ച്ചു് തല താ​ഴ്ത്തി.

“പതി​നെ​ട്ടു ദിവസം നീണ്ട രക്ത​രൂ​ഷിത വി​പ്ല​വ​ത്തി​ലൂ​ടെ ഹസ്ഥി​ന​പു​രി​യു​ടെ അധി​കാ​രം പി​ടി​ച്ച​ട​ക്കിയ നി​ങ്ങൾ കു​രു​വംശ മഹാ​രാ​ജാ​വാ​യി ആദ്യ വാർ​ഷി​കം ആഘോ​ഷി​ക്കു​ന്നു. പത്തു് വർഷം നി​ങ്ങൾ രാ​ജ​സൂയ ചക്ര​വർ​ത്തി ആയി​രു​ന്ന ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം നഗരി ഒന്നു പോയി കണ്ടു, എന്തു​ണ്ട​വി​ടെ വി​ശേ​ഷം, എന്നു് ഇതു് വരെ തി​ര​ക്കി​യി​ല്ലേ?”, വേ​ദി​യിൽ നി​ന്നി​റ​ങ്ങി രഥ​ത്തിൽ കയ​റു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൊ​ല്ലു​ന്ന ശരീ​ര​ച​ല​ന​ത്തോ​ടെ തട​ഞ്ഞു.

“ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം? രാ​ജ​സൂയ ചക്ര​വർ​ത്തി? നി​ങ്ങൾ അതൊ​ന്നും ഇനി​യും മറ​ന്നി​ല്ലേ. കാലിക പ്ര​സ​ക്തി മാ​ത്ര​മു​ള്ള ഒരു മായൻ നിർ​മി​തി മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ, വി​രു​ന്നു വന്ന​വ​രെ​ല്ലാം വഴു​ക്കി വീ​ഴു​ന്ന ആ കൊ​ട്ടാര സമു​ച്ച​യം? ചക്ര​വർ​ത്തി എന്ന​തു് വെ​റു​മൊ​രു ആല​ങ്കാ​രിക പദ​വി​യും. യമു​ന​തീ​ര​ത്തെ നഗ​രി​യിൽ കഴി​ഞ്ഞ പതി​നാ​ലു വർ​ഷ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളിൽ വളർ​ന്ന കു​റ്റി​ക്കാ​ടു​കൾ വെ​ട്ടി നി​ര​പ്പാ​ക്കാ​നും ജൈ​വ​വൈ​വി​ധ്യ​ങ്ങൾ നശി​പ്പി​ക്കാ​നും ഇനി ഞങ്ങൾ ആരെ​യും സമ്മ​തി​ക്കി​ല്ല.”

“പതി​മൂ​ന്നു വർഷം യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ രാ​ജ​ഭ​ര​ണ​ത്തിൽ നി​ന്നു് വി​ട്ടു നി​ന്നി​ട്ടും, അശേഷം കൈ​മോ​ശം വരാതെ നി​ല​നിർ​ത്തിയ ഒരേ ഒരു സ്വ​ഭാ​വ​ഗു​ണം രാ​ഷ്ട്രീ​യ​കാ​പ​ട്യ​മാ​ണെ​ന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധവ വാ​ണി​ജ്യ​ത്തെ​രു​വി​ലെ പൊ​തു​യോ​ഗ​ത്തിൽ ഇന്നു് തു​റ​ന്ന​ടി​ച്ച​ല്ലോ. എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ന്നു”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഭര​ണ​കൂ​ട​വ​ക്താ​വി​നെ നേ​രി​ട്ടു.

“ക്ഷ​ണി​താ​വു് പദ​വി​യിൽ രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ ഇട​ക്കൊ​രു സാ​ന്നി​ധ്യം അനു​വ​ദി​ച്ചാൽ എരി​ഞ്ഞ​ട​ങ്ങും ഈ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര വി​ധ​വ​യു​ടെ കോപം.”

“പാ​ച​ക​വും പര​ദൂ​ഷ​ണ​വു​മാ​യി ഒതു​ങ്ങി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന ഈ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​ക്കൾ എപ്പോ​ഴാ​ണു് പര​സ്യ​വേ​ദി​യിൽ ഇങ്ങ​നെ തീ​പ്പൊ​രി​യാ​യ​തു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കു​ന്തി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര ഹസ്തി​ന​പു​രി. പാ​ണ്ഡ​വ​രെ നെ​ഞ്ഞ​ത്ത​ടി​ച്ചു വെ​ല്ലു വി​ളി​ച്ചു നൂ​റോ​ളം കൗ​ര​വ​വി​ധ​വ​കൾ കൊ​ട്ടാ​ര​മു​റ്റ​ത്തു് പ്ര​തി​ഷേ​ധം നട​ത്തു​ന്ന​തു് ഊട്ടു​പു​ര​ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ അവൾ​ക്കു കാ​ണാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

“ജേ​താ​ക്കൾ സ്ത്രീ​ക​ളെ ബലാൽ​സം​ഗം ചെ​യ്യും എന്നു് കൌരവർ പറ​ഞ്ഞു പര​ത്തി​യി​രു​ന്നു. ജീ​വ​നോ​ടെ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ എത്തി​യ​തു് പക്ഷെ അഞ്ചു പേർ മാ​ത്രം. ഒടി​വും ചതവും പരി​ക്കും പട്ടി​ണി​യും കൊ​ണ്ടു് നട​ക്കാൻ വയ്യാ​തെ ആടി​യു​ല​ഞ്ഞു വന്ന പാ​ണ്ഡ​വർ എങ്ങ​നെ യു​ദ്ധ​കാ​ല​കൗ​രവ ഭീഷണി നട​പ്പി​ലാ​ക്കും?”, ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ ധാ​ന്യ​പ്പെ​ട്ടി ഒഴി​ഞ്ഞു കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു് കു​ന്തി ദു​ഖ​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി.

“പ്രാ​യ​പൂർ​ത്തി എത്താ​ത്ത അഭി​മ​ന്യു​വി​നെ പരു​ക്കൻ യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി​യി​ലേ​ക്കെ​റി​ഞ്ഞു സാ​ര​ഥി​യു​മൊ​ത്തു പോ​രാ​ട്ട​ഭൂ​മി​യിൽ നി​ന്നൊ​ളി​ച്ചോ​ടിയ അർ​ജ്ജു​നൻ, കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ നി​ന്നു് ഉയി​രും കൊ​ണ്ടു് രക്ഷ​പ്പെ​ടു​ക​യാ​നെ​ങ്കിൽ ഞങ്ങൾ അവനെ വല വീശി കു​ടു​ക്കി യു​ദ്ധ​ത​ട​വു​കാ​ര​നാ​യി പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചു ബാല വേല പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ച കു​റ്റ​ത്തി​നു് പൊ​തു​നി​ര​ത്തിൽ പര​സ്യ​വി​ചാ​ര​ണ​ക്കു് ശേഷം തല​വെ​ട്ടു​മെ​ന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ചക്ര​വ്യൂ​ഹ​ത്തിൽ പ്ര​സ്താ​വി​ച്ച​തു് താ​ങ്ക​ളു​ടെ ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ പെ​ട്ടു​വോ?”, ആദാ​രാ​ഞ്ജ​ലി​ക്കു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ണ്ഡവ പാ​ള​യ​ത്തിൽ എത്തി​യ​പ്പോൾ കൃ​ഷ്ണ​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“വേ​ണ്ടി വന്നാൽ ഗദാ​യുധ പെ​രു​മാ​റ്റ​ച്ച​ട്ടം തെ​റ്റി​ച്ചു ശത്രു​വി​ന്റെ തു​ട​കൾ​ക്കി​ട​യിൽ മാ​ര​ക​ഗ​ദാ​പ്ര​ഹ​രം ഏൽ​പ്പി​ക്കു​ന്ന അറ്റ​കൈ പോർ​ക്കള പ്ര​യോ​ഗം കൊ​ണ്ടു് പ്രി​യ​ഭീ​മൻ നേ​രി​ട​ട്ടെ ഈ ദു​ര്യോ​ധ​ന​വെ​ല്ലു​വി​ളി”, സഹോ​ദ​രീ പു​ത്ര​ന്റെ മര​ണ​ത്തിൽ മൌ​ന​മാ​ച​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു സാരഥി കൃ​ഷ്ണൻ.

“ഊറ്റി​ക്കു​ടി​ക്കാൻ, അപ്പ​പ്പോൾ കഴു​ത്തു് മു​റി​ച്ച കു​ഞ്ഞാ​ടിൻ ചു​ടു​ചോര, വാ​യി​ലി​ട്ട​മു​ക്കാൻ പൊ​രി​ച്ച മു​യ​ലി​റ​ച്ചി, ഇതൊ​ക്കെ കൊ​ട്ടാ​രം ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​പാ​ച​കർ അറി​ഞ്ഞു വി​ള​മ്പു​മ്പോ​ഴും, നി​ങ്ങൾ മാ​ത്രം കഴി​ക്കു​ന്ന​തു് ഉണ​ക്ക​പ്പ​ഴ​ങ്ങ​ളും ശു​ദ്ധ​ജ​ല​വും. ഇതെ​ന്താ ഇങ്ങ​നെ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മഹാ​റാ​ണി പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഈ ഉടൽ സമ്മാ​ന​മാ​യി തരു​മ്പോൾ പ്ര​കൃ​തി എനി​ക്കു് നേരെ വിരൽ ചൂ​ണ്ടി”, ത്യാ​ഗ​വും സഹ​ന​വും നി​റ​ഞ്ഞ​താ​യി​രി​ക്കും നി​ന്റെ തീൻ​ശാല.”

“യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ രാ​ജ​കാ​ര്യാ​ല​യ​ത്തിൽ ആളും തി​ര​ക്കും കു​റ​വാ​ണ​ല്ലോ. യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര മാ​ന​സിക പ്ര​ശ്നം വല്ല​തും?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൃ​പാ​ചാ​ര്യ​നെ നി​ലാ​വു് വീണ യമു​ന​യു​ടെ തീ​ര​ത്തു് എന്തോ ആലോ​ച​ന​യിൽ കണ്ടെ​ത്തി.

“എക്കാ​ല​വും മു​ഖ്യ​ധാ​ര​യിൽ നി​ന്നു് കൌരവർ തഴഞ്ഞ നകു​ല​നെ പുതിയ ഭര​ണ​കൂ​ടം ചാ​ര​വ​കു​പ്പു മേ​ധാ​വി ആക്കി​യ​തോ​ടെ രഹസ്യ വി​വ​ര​ങ്ങ​ളും കൊ​ണ്ടു് ചാ​ര​ന്മാർ കാണാൻ കാ​ത്തു നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു് ഈ മാ​ദ്രി​പു​ത്ര​ന്റെ സ്വ​കാ​ര്യ​കാ​ര്യാ​ല​യ​ത്തിൽ ആണെ​ന്നു് ഒറ്റ നോ​ട്ട​ത്തിൽ നി​ങ്ങൾ പത്ര പ്ര​വർ​ത്ത​കർ കാ​ണേ​ണ്ട​ത​ല്ലേ? രഹസ്യ വി​വ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഖനി​യാ​ണി​ന്നു നകുലൻ. വെ​റു​തെ​യാ​ണോ, അഭി​ജാത കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​കൾ അവ​ന്റെ മു​മ്പിൽ മു​ട്ടു മട​ക്കും, നി​ങ്ങ​ളും നകു​ല​ന്റെ മു​മ്പിൽ ഇഴ​ഞ്ഞും കു​ഴ​ഞ്ഞും വിരൽ മു​ത്തി​യും പ്രീ​ണി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു് ഞങ്ങൾ സന്യ​സ്ഥർ​ക്കും വ്യ​ക്ത​മാ​യി കാ​ണാ​മ​ല്ലോ.”

“ഉദ്യാ​ന​ത്തിൽ കാ​റ്റു് കൊ​ള്ളു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന ഗാ​ന്ധാ​രി​യു​ടെ മു​മ്പിൽ വന്നു മൂ​ത്ര​മൊ​ഴി​ച്ച ഭീമനെ വി​ദു​രർ, ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ നിർ​ബ​ന്ധ​പ്ര​കാ​രം, രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ വി​ചാ​രണ ചെ​യ്തു മാ​തൃ​കാ​പ​ര​മാ​യി ശി​ക്ഷി​ച്ചു എന്നു് ഇപ്പോൾ വാർ​ത്ത കേ​ട്ട​ല്ലോ”, അര​ങ്ങേ​റ്റ മൈ​താ​ന​ത്തു് കാ​യി​ക​പ​രി​ശീ​ല​നം നേ​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന അർ​ജ്ജു​ന​നെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദ്യം ചെ​യ്തു.

“വ്യാ​ജ​മാ​ണു് ഗാ​ന്ധാ​രി​യു​ടെ ആ കു​പ്ര​സി​ദ്ധ കൺ​കെ​ട്ടു് എന്നു് സം​ശ​യ​മി​ല്ലാ​തെ ലോ​ക​ത്തി​നു മു​മ്പിൽ തെ​ളി​യി​ക്കാൻ ഒരെ​ളു​പ്പ​വ​ഴി ഭീമൻ നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​മാ​യി സ്വയം കണ്ടെ​ത്തി​യ​താ​ണു്. പര​സ്യ​ന​ഗ്ന​താ പ്ര​ദർ​ശ​നം അവ​ന്റെ പ്രിയ പൊ​തു​വ്യ​വ​ഹാ​ര​വി​നോ​ദ​മൊ​ന്നു​മ​ല്ല”, അർ​ജ്ജു​നൻ പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു കൈ വീശി കു​തി​ര​സ​വാ​രി തു​ട​ങ്ങി.

“സം​ര​ക്ഷ​ക​ന്റെ തനി​നി​റം അറി​യാൻ കു​രു​ക്ഷേ​ത്രം വരെ വേ​ണ്ടി വന്നു അല്ലെ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കർണനെ കണ്ടെ​ത്തി. ദൂരെ യമു​ന​യു​ടെ തീ​ര​ത്തു് അഭി​മ​ന്യു​വി​ന്റെ ചിത കത്തി തീ​രു​ന്ന വൈകിയ രാ​ത്രി.

“ഒടു​ങ്ങാ​ത്ത സഖ്യം എന്നു​ച്ച​രി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ, കീ​ഴാ​ള​വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​യാ​യി​രു​ന്ന എന്നെ, ഇല്ലാ​ത്ത അം​ഗ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ലെ കി​രീ​ട​മി​ല്ലാ​ത്ത നാ​ടു​വാ​ഴി​യാ​യി അഭി​ഷേ​കം ചെ​യ്ത​പ്പോൾ അതി​ര​ഥ​പു​ത്ര​നായ ഞാൻ മു​ട്ടു​കു​ത്തി ആ കൈ മു​ത്തി. പരി​പൂർ​ണ​വി​ധേ​യ​ത്വ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നിൽ നി​ന്നു സം​ര​ക്ഷ​ക​നു് വേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന​തു്. എനി​ക്കൊ​രു ദ്രോ​ഹ​വും ചെ​യ്യാ​ത്ത, അതാ ആ ചി​ത​യിൽ ദഹി​ക്കു​ന്ന ആ കൗ​മാ​ര​ക്കാ​ര​നെ ചക്ര​വ്യൂ​ഹ​ത്തിൽ ബന്ദി​യാ​ക്കി കു​ന്തം കൊ​ണ്ടു് നെ​ഞ്ചിൽ കു​ത്തി ശവം പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് വലി​ച്ചെ​റി​യ​ണം എന്നു് അയാൾ ആജ്ഞാ​പി​ച്ച​പ്പോൾ ആജീ​വ​നാ​ന്ത​വി​ധേ​യ​ത്വം കൊ​ണ്ടു് കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​മാ​യി ആ കൃ​ത്യം ഞാൻ നിർ​വ​ഹി​ച്ചു. നെ​ഞ്ചിൽ കു​ത്തു​മ്പോൾ പക്ഷെ എന്റെ മു​ഖ​ത്തു് കനി​വു് കണ്ടു എന്നു് പരി​ഹ​സി​ച്ചു ദു​ര്യോ​ധ​നൻ അവി​ശ്വ​സ്തൻ എന്നു് പര​സ്യ​മാ​യി വി​ധി​യെ​ഴു​തി സൈ​നി​കർ​ക്കു മു​മ്പിൽ എന്നെ ശി​ക്ഷി​ച്ചു”, നി​ന്നി​ട​ത്തു് പെ​ട്ടെ​ന്നു് ചളി​യിൽ കാ​ലു​കൾ പു​ത​ഞ്ഞു കർണൻ കനി​വി​നു വേ​ണ്ടി കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​ക്കു നേരെ കൈ നീ​ട്ടി.

“ശത്രു​പാ​ള​യ​ത്തി​ലെ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് സൌ​ന്ദ​ര്യ​പ​രി​പാ​ല​ന​ത്തിൽ പാഠം ചൊ​ല്ലി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി എന്താ നി​ങ്ങൾ അഞ്ചു പേർ​ക്കും ആ സൌ​ജ​ന്യം അനു​വ​ദി​ക്കാ​ത്ത​തു്. പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ സ്വ​കാ​ര്യ​ശു​ചി​ത്വം പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കൊ​രു മുൻ​ഗ​ണ​നാ​വി​ഷ​യ​മ​ല്ലേ?”, അഞ്ചു പേ​രെ​യും ഒരു​മി​ച്ചു കണ്ട​പ്പോൾ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പ്ര​ശ്നം അവ​ത​രി​പ്പി​ച്ചു”, ആകാ​ശ​ചാ​രി​ക​ളു​ടെ മക്കൾ ആയി​രി​ക്കാം, പക്ഷെ നി​ങ്ങൾ വന​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ ആകർ​ഷ​ക​രൂ​പി​കൾ അല്ലാ​താ​യി. നര​ച്ചു തു​ട​ങ്ങിയ താ​ടി​യും കറ വീണ പല്ലും ചു​ണ​ങ്ങു വ്യാ​പി​ച്ച തൊ​ലി​യും താരൻ പൊ​ഴി​യു​ന്ന മു​ടി​യും അടു​ത്തു വരു​മ്പോൾ മു​ഖ​ത്ത​ടി​ക്കു​ന്ന മണവും മു​ഷി​ഞ്ഞ വസ്ത്ര​ങ്ങ​ളും”, അവൾ ഞെ​ട്ട​ലോ​ടെ അവരെ നോ​ക്കി.

“ഞങ്ങ​ളു​ടെ ശരീ​ര​ശു​ചി​ത്വ​ത്തിൽ അശ്ര​ദ്ധ തു​ടർ​ന്നു് ആ വിധം പായിൽ കൂടെ കി​ട​ത്താൻ സമ്മ​തി​ക്കാ​തെ എന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി അക​റ്റാ​നാ​ണ​വൾ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​തു്”, ഭീമൻ വി​ങ്ങി. മറ്റു നാലു പേർ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ നീ​തി​രാ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ അമർ​ഷ​ത്തോ​ടെ കൈകൾ ഞെ​രി​ച്ചു.

“പ്രിയ അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​രാ, നി​ന്റെ നടു ഒടി​ഞ്ഞ​തു് എന്റെ കു​റ്റ​മ​ല്ല, നി​ന്റെ സഭ്യ​താ​ബോ​ധ​മാ​ണു് കാരണം. നി​ല​വി​ളി​ച്ചു ഒച്ച വച്ചു് ആളെ കൂ​ട്ടാൻ ശ്ര​മി​ച്ചാൽ, വായ തു​ന്നി​ക്കെ​ട്ടി തല മൊ​ട്ട​യ​ടി​ച്ചു വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പം ചെ​യ്തു മര​ക്കൂ​ടിൽ ഇരു​ത്തി ഹസ്തി​ന​പു​രി നഗരി കാ​ണി​ക്കും, അതോ, മോ​ങ്ങാ​തെ ഇവിടെ കാലനെ കാ​ത്തു് കണ്ണ​ട​ക്ക​ണോ എന്നു ഞാൻ ചോ​ദി​ച്ചു. അപ്പോൾ അവൻ ഒതു​ങ്ങി ചളി​യിൽ ചെ​രി​ഞ്ഞു കി​ട​ന്നു കണ്ണ​ട​ച്ച​താ​ണു് പി​ന്നെ തു​റ​ന്നി​ല്ല. ഇനി​യി​തു് കു​റു​ന​രി​കൾ​ക്കു കൊ​ടു​ക്കാം, പോയി ചെ​യ്തു തീർ​ക്കാൻ ഒത്തി​രി പണി​യു​ണ്ടു്. ചെ​ങ്കോൽ അന്ധ​നിൽ നി​ന്നു് തട്ടി​പ്പ​റി​ക്കും മു​മ്പു് അയാൾ​ക്കു് മു​മ്പിൽ വക്കാൻ ഒരു ഇരു​മ്പു പ്ര​തിമ സം​ഘ​ടി​പ്പി​ക്കാ​മോ കൃ​ഷ്ണാ?”, ഭീമൻ പെ​ട്ടെ​ന്നു് നേ​തൃ​ത്വം ഏറ്റെ​ടു​ത്തു് എന്നോ, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല യു​ദ്ധം. അശ്വ​ത്താ​മാ​വു് വരു​ന്നേ​യു​ള്ളൂ” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ ദൂരെ ദൂരെ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ട ദ്രോണ പു​ത്ര​നു് നേരെ ചെ​റു​വി​രൽ അന​ക്കി.

“ഇതെ​ന്താ, കണ​ങ്കാൽ മു​റു​കു​ന്ന തങ്ക​വള, അടി​മ​യെ​ന്നു മുദ്ര കു​ത്തി തു​ണി​യ​ഴി​ക്കു​മ്പോൾ കൌരവർ അഴി​ച്ചെ​ടു​ത്തി​ല്ലേ ഇതും?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ മറ്റു വി​ധ​ത്തിൽ നഗ്ന​മായ കാ​ലി​ലേ​ക്കു് തു​റി​ച്ചു നോ​ക്കി.

“വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പം കഴി​ഞ്ഞ ശേഷം കൌരവർ സംഘം ചേർ​ന്നു് കാലിൽ ഇത​ണി​യി​ച്ചു. ഞാ​നി​പ്പോൾ അവ​രു​ടെ വി​ദൂ​ര​നി​രീ​ക്ഷ​ണ​വ​ല​യ​ത്തി​ലാ​ണു്. എന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ, ഇരു​പ​ത്തി​നാ​ലു് മണി​ക്കൂ​റും ദൂരെ ദൂരെ ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലെ ഭൂ​ഗർ​ഭ​അ​റ​യിൽ ഇരു​ന്നു കൌരവർ ഞാൻ എന്ന ദൃ​ശ്യ​വി​രു​ന്നു ആസ്വ​ദി​ക്കു​ന്നു”, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ പു​ഞ്ചി​രി കണ്ട​പ്പോൾ ഒരു പാ​ണ്ഡ​വ​വി​ലാ​പം ആ വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ നി​റ​ഞ്ഞു.

“ഇവ​രൊ​ക്കെ ആരാ” വി​രു​ന്നി​നു വന്ന അഞ്ചു ആൺ കു​ട്ടി​ക​ളെ ചൂ​ണ്ടി യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു് നേരെ നോ​ട്ട​മെ​റി​ഞ്ഞു.

“എന്റെ മക്കൾ. അല്ലാ​താ​രാ. പാ​ഞ്ചാ​ല​ത്താ​ണു് അവർ ഇക്കാ​ല​വും വളർ​ന്ന​തു്.”

“അതല്ല, ഇവ​രു​ടെ ഓരോ​രു​ത്ത​രു​ടെ​യും അച്ഛൻ ആരെ​ന്നാ​ണു് ചോ​ദി​ച്ച​തു്” യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ഒച്ച കന​ത്തു.

“ഈ കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ അഞ്ചു് പു​രു​ഷ​ന്മാർ എത്ര​യോ കാ​ല​മാ​യി ഇരു​ട്ടിൽ ഒന്നൊ​ന്നാ​യി എന്നോ​ടൊ​പ്പം മത്സ​രി​ച്ചു ശയി​ക്കു​മ്പോൾ ഞാൻ അവ​രു​ടെ നാളും പി​തൃ​ത്വ​വും ഒക്കെ നി​ങ്ങ​ളോ​ടു് അന്വേ​ഷി​ക്കാ​റു​ണ്ടോ” പാ​ഞ്ചാ​ലി മക്ക​ളെ ഊട്ടു​പു​ര​യി​ലേ​ക്കു നയി​ച്ചു.

“കു​ടി​യേ​റ്റ​ക്കാ​രാ​യി ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​നം കത്തി​ക്കാൻ പാ​ണ്ഡ​വർ പന്തം പി​ടി​ച്ചു പോ​വു​മ്പോൾ കു​ന്തി​യെ കൂടെ കൊ​ണ്ടു പോ​വാ​തി​രു​ന്ന​തു് മന​സ്സി​ലാ​ക്കാം, പക്ഷെ രാ​ജ​സൂ​യ​യാ​ഗം കഴി​ഞ്ഞു ചക്ര​വർ​ത്തി​നി ആയ​പ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും നി​ങ്ങൾ​ക്കു് ആ വൃ​ദ്ധ​വി​ധ​വ​യെ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തിൽ താ​മ​സി​പ്പി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ സ്വ​ര​ത്തിൽ നീരസം കലർ​ന്നു.

“വൃ​ദ്ധ​ജ​ന​പ​രി​പാ​ല​നം എന്ന ഒരു പുതു ജ്ഞാ​ന​നിർ​മി​തി​യിൽ നീ ഉടൻ തക്ഷ​ശി​ല​യിൽ പോയി അത്യാ​ധു​നിക ശി​ക്ഷ​ണം നേടൂ എന്നു് ഒരു മു​തിർ​ന്ന ഭർ​ത്താ​വു് കൌ​ശ​ല​ത്തോ​ടെ നിർ​ദേ​ശി​ച്ച​പ്പോൾ മന​സ്സി​ലാ​യി അയാ​ളു​ടെ ഉള്ളി​ലി​രി​പ്പു്. ഒരു കൗരവ സു​ഹൃ​ത്തു​മാ​യി ഞാൻ രഹ​സ്യ​മാ​യി ബന്ധ​പ്പെ​ട്ടു. കു​ന്തി ഇപ്പോൾ ഗാ​ന്ധാ​രി​യു​ടെ ഇണ പി​രി​യാ​നാ​വാ​ത്ത കൂ​ട്ടു​കാ​രി​യാ​ണെ​ന്നു ആ സാ​മ​ന്ത​കൌ​ര​വർ പാ​ണ്ഡ​വ​രെ വേ​ണ്ട​പോ​ലെ അറി​യി​ച്ച​പ്പോൾ, “എന്നാൽ ആ വൃ​ദ്ധ​വി​ധവ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ തന്നെ തു​ട​ര​ട്ടെ” എന്നു് പാ​ണ്ഡവ ധാ​ര​ണ​യാ​യി”, അല​ക്കി വെ​ളു​പ്പി​ച്ച വി​ഴു​പ്പു തു​ണി​കൾ പാ​ഞ്ചാ​ലി സ്വയം മട​ക്കി വക്കു​മ്പോൾ പറ​ഞ്ഞു.

“രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പം ചെ​യ്യ​പ്പെ​ടു​മ്പോൾ മൂ​ക​സാ​ക്ഷി​കൾ ആയി​രു​ന്ന പ്ര​മു​ഖ​രെ, യു​ദ്ധം ജയി​ച്ചു അധി​കാ​ര​ത്തിൽ എത്തി​യാ​ലു​ടൻ പര​സ്യ​വി​ചാ​രണ ചെ​യ്യു​മെ​ന്നു നി​ങ്ങൾ പറ​ഞ്ഞി​രു​ന്നി​ല്ലേ? എന്താ​യി”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“അന്നു് രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ ആ കാഴ്ച കണ്ടു രസി​ച്ച​വ​രിൽ ഇന്നു ജീ​വി​ച്ചി​രി​പ്പു​ള്ള​തു് എന്റെ ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ മാ​ത്രം”, ചുവർ ചാ​രി​യി​രു​ന്നു ആലോ​ച​ന​യിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി പറ​ഞ്ഞു.

“പന്ത്ര​ണ്ടു കൊ​ല്ല​ത്തെ ജീ​വി​തം നി​ങ്ങൾ​ക്കു് വനാ​ന്ത​ര​ത്തി​ലെ ഈ ഒറ്റ​മു​റി കു​ടി​ലിൽ സഹനം തന്നെ ആയി​രു​ന്നു അല്ലെ. അജ്ഞാ​ത​വാ​സ​ത്തി​നു തി​രി​ക്കു​മ്പോൾ എന്തു ചെ​യ്യും ഈ വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാല ഓർ​മ​കു​ടീ​രം? അധി​കാ​രം കി​ട്ടി ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ മഹാ​റാ​ണി​യാ​യാൽ, കു​രു​വംശ പൈതൃക മന്ദി​ര​മാ​യി ഇതിനെ നി​ങ്ങൾ പരി​പാ​ലി​ക്കു​മോ?”, ചു​റ്റും നോ​ക്കി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വികാര ഭരി​ത​യാ​യി.

“അര​ക്കി​ല്ലം തീ​യി​ട്ട പോലെ അർ​ദ്ധ​രാ​ത്രി​യിൽ ഇതും പാ​ണ്ഡ​വർ തീ​യി​ട​ണം.” പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ കണ്ണു​ക​ളിൽ കനൽ മി​ന്നി.

“തി​ന്മ​യു​ടെ മേൽ നന്മ​യു​ടെ വി​ജ​യ​മാ​ണു് കു​രു​ക്ഷേ​ത്രം എന്നു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ അര​ങ്ങേ​റ്റ​മൈ​താന പൊ​തു​യോ​ഗ​ത്തിൽ നി​രീ​ക്ഷി​ച്ച​പ്പോൾ, സദ​സ്സു് എഴു​നേ​റ്റു നി​ന്നു് കയ്യ​ടി​ക്കു​ന്ന​തു് ഞങ്ങൾ കണ്ടു. പക്ഷെ വേ​ദി​യിൽ ഇരു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി മുഖം താ​ഴ്ത്തി. എന്താ സംഗതി?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ കൂ​നി​പ്പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന കൃ​പാ​ചാ​ര്യ​രെ കണ്ടെ​ത്തി.

“തി​ന്മ​ക്കു മേൽ തി​ന്മ​യു​ടെ വിജയം എന്നു് പാ​ഞ്ചാ​ലി എഴു​തി​ക്കൊ​ടു​ത്ത​തു് അർ​ദ്ധ​സാ​ക്ഷ​ര​ത​യു​ടെ ആൾ​രൂ​പ​മായ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ വാ​യി​ച്ച​പ്പോൾ ഒര​ക്ഷ​രം തെ​റ്റി.” കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ വീ​ണ്ടും ഇരു​കൈ​ക​പ്പ​ത്തി​കൾ ഒരു വശ​ത്തു് ചേർ​ത്തു് താടി താ​ങ്ങി ഇരി​പ്പി​ട​ത്തിൽ ഒന്നു് കൂടി ഒതു​ങ്ങി.

“യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നു ഇത്ര​യൊ​ക്കെ വാ​ക്ചാ​തു​രി​യു​ണ്ടോ, പെറ്റ തള്ള​യെ പറ​ഞ്ഞു പറ്റി​ച്ചു അനു​ജ​ന്റെ ഭാ​ര്യ​യെ എളു​പ്പം തട്ടി​യെ​ടു​ക്കാൻ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു. വനാ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലെ അപ​രാ​ഹ്നം.

“തന്റെ വി​വാ​ഹ​പൂർ​വ​ര​തി​സാ​ഹ​സ​ത്തെ കു​റി​ച്ചു് ചില വി​ഴു​പ്പു തു​ണി​കൾ അയാ​ളു​ടെ കയ്യി​ലു​ണ്ടെ​ന്നു് കു​ന്തി​ക്ക​റി​യാം. അനു​ജ​ന്റെ നി​യ​മാ​നു​സൃത ഭാ​ര്യ​യെ കൈ​വ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നു അതൊ​ന്നു പു​റ​ത്തെ​ടു​ത്താൽ മതി”, അക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​ത്തിൽ നി​ന്നു് വയർ നിറയെ ഉണ്ടു് മു​റ്റ​ത്തെ തണലിൽ ചെ​രി​ഞ്ഞും കമ​ഴ്‌​ന്നും കി​ട​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​രെ പാ​ഞ്ചാ​ലി നിർ​ജീ​വ​മാ​യി നോ​ക്കി.

“വി​രാ​ട​ന്റെ കാ​ലി​ക​ളെ മോ​ഷ്ടി​ക്കാൻ, ഭീ​ഷ്മർ മുതൽ കർണൻ വരെ, കയ്യിൽ വാളും കു​ന്ത​വും ഉള്ള എല്ലാ​വ​രു​മാ​യി നി​ങ്ങൾ സംഘം ചേർ​ന്നു് പോ​വു​മ്പോൾ വി​ദു​രർ ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചി​ല്ലേ, പാ​ണ്ഡ​വർ അതേ സമയം ഒരു മി​ന്ന​ലാ​ക്ര​മ​ണ​ത്തിൽ ഹസ്തി​ന​പു​രി കോട്ട തകർ​ത്തു് അന്ധ​രാ​ജാ​വി​നെ ബന്ദി​യാ​ക്കി മു​ഷി​ഞ്ഞു വി​ല​പേ​ശു​മെ​ന്നു?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. യു​ദ്ധ​മേ​ഘ​ങ്ങൾ കൂ​ടി​ച്ചേ​രു​ന്ന പ്ര​ഭാ​തം.

“കാ​ല​ഹ​ര​ണ​പ്പെ​ട്ട ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രു​ടെ വ്യ​ക്തി​ഗത സു​ര​ക്ഷ ഞങ്ങൾ എന്തു വില കൊ​ടു​ത്തും നില നിർ​ത്ത​ണോ അതോ വരാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന മഹാ​യു​ദ്ധ​ത്തിൽ സൈ​നി​കർ​ക്കു് തട​സ്സ​മി​ല്ലാ​തെ മൃ​ഗ​മാംസ ഭക്ഷ​ണം ഉറ​പ്പു വരു​ത്ത​ണോ?”, സ്വ​ന്തം ആല​യി​ലെ കറവ വറ്റിയ മാ​ടി​നെ തലയിൽ ഇരു​മ്പു കൂടം കൊ​ണ്ടു് അടി​ച്ചു പരി​ശീ​ലി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്ന കൌരവൻ മു​ഖ​ത്തു് നോ​ക്കാ​തെ പറ​ഞ്ഞു.

“നല്ല ദിവസം നോ​ക്കി ചെ​ങ്കോൽ കൈ​മാ​റാം എന്ന ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രു​ടെ നിർ​ദേ​ശം തള്ളി നി​ങ്ങൾ സ്ഥാ​ന​ചി​ഹ്നം തട്ടി​പ്പ​റി​ച്ചു സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തിൽ ഇരു​ന്നു ആദ്യ​മെ​ടു​ത്ത തീ​രു​മാ​ന​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് കൗ​ര​വ​രാ​ജ​സ്ത്രീ​ക​ളെ കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ച്ചു വാ​ണി​ജ്യ​ര​തി​വീ​ഥി​യിൽ പു​ന​ര​ധി​വാ​സം ചെ​യ്യി​ച്ചു. ഞെ​ട്ട​ലോ​ടു​കൂ​ടി​യാ​ണു് നവ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ ഈ ഹൃ​ദ​യ​ശൂ​ന്യത പൊ​തു​സ​മൂ​ഹം കാ​ണു​ന്ന​തു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വക്താ​വു് നകു​ല​നെ നേ​രി​ട്ടു.

“ഇതി​ലെ​ന്താ​ണു് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പാ​വം​മാ​ന​വ​ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​നു ഇത്ര​മാ​ത്രം ശൂ​ന്യ​ത​യും ഞെ​ട്ട​ലും അനു​ഭ​വ​പ്പെ​ടാ​നു​ള്ള​തു്? കൗ​ര​വ​അ​ടിമ എന്ന നി​ല​യിൽ വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാ​ലം പാ​ഞ്ചാ​ലി നി​ത്യ​വും ചെയ്ത ആ കു​പ്ര​സി​ദ്ധ ശിക്ഷ ഉണ്ട​ല്ലോ, സന്യ​സ്ഥ​രു​ടെ ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യ​നീ​ക്കം പരി​പാ​ടി, അതു് നി​ങ്ങൾ​ക്കു് വേണോ, അതോ വിനോദ രതി​സേ​വ​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ ആവു​ന്ന കാലം ഭൌതിക സമൃ​ദ്ധി​യിൽ ജീ​വി​ക്ക​ണോ എന്ന ചോ​ദ്യ​ത്തി​നു് രണ്ടാ​മ​ത്തേ​തു് മതി എന്നു് ഇട​നെ​ഞ്ഞിൽ കൈ വച്ചു് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ മു​മ്പിൽ പര​സ്യ​മാ​യി പറ​ഞ്ഞ​തു് കൗ​ര​വ​രാ​ജ​സ്ത്രീ​ക​ള​ല്ലേ”, വാ​ണി​ജ്യ​ര​തി​യിൽ വ്യ​ക്തി​ഗത ശു​ചി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​സ​ക്തി എന്ന വി​ഷ​യ​ത്തിൽ പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​നു് പോ​വു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ആ തി​ര​ക്കു പി​ടി​ച്ച ചാ​ര​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി.

“പാ​ഞ്ചാ​ലീ​സ്വ​യം​വര ആയു​ധ​മ​ത്സ​ര​ത്തിൽ പങ്കെ​ടു​ക്കാൻ വന്നി​രി​ക്കു​ന്ന ആ യു​വ​ബ്രാ​ഹ്മണ വേ​ഷ​ങ്ങ​ളെ നോ​ക്കൂ. നമ്മു​ടെ പരി​ച​യ​ക്കാ​രായ പഞ്ച​പാ​ണ്ഡ​വ​രെ പോലെ തോ​ന്നു​ന്നു​ണ്ടോ?” കർണൻ അഭി​വ​ന്ദ്യ സു​ഹൃ​ത്തു് ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ ചെ​വി​യിൽ ഉപ​ചാ​ര​പൂർ​വ്വം മന്ത്രി​ച്ചു.

“എന്തി​നു തോ​ന്ന​ണം? വാ​ര​ണാ​വ​തം വേ​ന​ല്ക്കാല സു​ഖ​വാ​സ​മ​ന്ദി​ര​ത്തിൽ അർ​ദ്ധ​രാ​ത്രി ഉണ്ടായ ദൌർ​ഭാ​ഗ്യ​ക​ര​മായ അഗ്നി​ബാ​ധ​യിൽ അവരും, ഞങ്ങ​ളു​ടെ പി​തൃ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്റെ ഭാര്യ കു​ന്തി​യും, വെ​ന്തു, ഭൌ​തി​കാ​വ​ശി​ഷ്ട​ങ്ങൾ കാ​ശി​യി​ലെ മണി​കർ​നി​കാ ഘട്ട​ത്തിൽ സം​സ്ക​രി​ച്ചു പു​ണ്യ​ന​ദി​യിൽ ശ്രാ​ദ്ധം ചെ​യ്തി​ട്ടു് അധി​ക​കാ​ല​മൊ​ന്നും ആയി​ല്ല​ല്ലോ, പ്രിയ സു​ഹൃ​ത്തേ. ഞെ​ട്ടി​പ്പി​ട​ഞ്ഞെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു അതേ രൂ​പ​ത്തിൽ ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​രാ​യി പു​നർ​ജ​നി​ക്കു​മൊ ഇത്ര വേഗം ആ പാ​പി​കൾ?”, വി​ശ്വ​സ്ത അനു​യാ​യി​യു​ടെ ചു​മ​ലിൽ മൃ​ദു​വാ​യി കൈ​വ​ച്ചു കു​ടി​ല​കൌ​ര​വൻ പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“അഭി​മ​ന്യു​വി​ന്റെ മകൻ പരീ​ക്ഷി​ത്തി​നെ രാ​ജാ​വാ​ക്കും മു​മ്പു് എന്താ കി​രീ​ട​വും ചെ​ങ്കോ​ലും നി​ങ്ങൾ പരി​ത്യാ​ഗി​യെ പോലെ താഴെ വക്കു​ന്ന​തു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. രാജസഭ കൂടി ഔദ്യോ​ഗിക നട​പ​ടി​കൾ പകു​തി​യാ​യ​പ്പോ​ഴാ​യി​രു​ന്നു ഹസ്തി​ന​പു​രി മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ വി​ചി​ത്ര പെ​രു​മാ​റ്റം ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ​പ്പെ​ട്ട​തു്.

“കാടു് വി​ളി​ക്കു​ന്നു”, രണ്ടു വാ​ക്കിൽ കാ​ല​ന്റെ മകൻ കാ​ര്യം പറ​ഞ്ഞു.

“പാ​ഞ്ചാ​ലി ഇര, നി​ങ്ങൾ അഞ്ചു പു​രു​ഷ​പീ​ഢ​കർ: അങ്ങ​നെ​യാ​ണോ കു​ടും​ബ​ജീ​വി​തം?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഞങ്ങൾ ചെ​വി​യോർ​ക്കാ​റി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, അവൾ നി​ങ്ങ​ളോ​ടു് പറ​യു​ന്ന​തു് മി​ക്ക​തും ആല​ങ്കാ​രി​ക​മാ​യി മാ​ത്രം കണ്ടാൽ മതി. സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളി​ലെ വി​സർ​ജ്യ​നീ​ക്കം അവൾ ആവർ​ത്തി​ച്ചു പൊ​ലി​പ്പി​ക്കും, പക്ഷെ വാ​സ്ത​വം എന്താ​ണു്? നി​ങ്ങൾ ഒന്നു് കൂടെ പോയി കാ​ര്യം അന്വേ​ഷി​ച്ചു​വോ? പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്കും നി​ങ്ങൾ സത്യം അറി​ഞ്ഞാൽ. ഒരു പണി​യു​മി​ല്ല പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു ഈ വീ​ട്ടിൽ. അക്ഷയ പാ​ത്രം കാരണം പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു അത്താ​ഴ​പ്പ​ട്ടി​ണി എന്ന​തും വസ്തു​ത​ക​ളെ എങ്ങ​നെ വള​ച്ചെ​ടു​ക്കാം എന്ന​തി​നു് ഉദാ​ഹ​ര​ണം. അഴ​ക​ള​വു​കൾ നില നിർ​ത്താൻ രാ​ത്രി അവൾ കഴി​ക്കു​ന്ന​തു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ കൊ​ടു​ത്ത​യ​ക്കു​ന്ന ഹി​മാ​ല​യൻ പഴ​ങ്ങൾ മാ​ത്രം, പി​ന്നെ എന്തി​നു തി​ന്നാൽ ദഹനം തട​സ്സ​പ്പെ​ടു​ന്ന അക്ഷ​യ​പാ​ത്രം. പാ​ഞ്ചാ​ലി പറ​യു​ന്ന​തൊ​ക്കെ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലെ കൗരവ രാ​ജ​കു​മാ​രി​കൾ​ക്കു് രസ​ക​ര​മായ വാ​യ​ന​യാ​വാം, പക്ഷെ ഞങ്ങ​ളു​ടെ ഇട​നെ​ഞ്ചിൽ ചവി​ട്ടി​യാ​ണ​വൾ നൃ​ത്തം ചെ​യ്യു​ന്ന​തു്”, നകുലൻ ഇട​യ്ക്കി​ടെ ചു​ണ്ടു് കടി​ച്ചു സ്വയം നി​യ​ന്ത്രി​ച്ചു.

“ഉണ​ക്ക​പ്പു​ല്ലു​കൾ​ക്കി​ട​യിൽ വി​റ​ച്ചു പതു​ങ്ങിയ വെള്ള മു​യ​ലി​നെ കൊ​ത്തി​പ്പ​റ​ക്കാൻ, ലക്ഷ്യം തെ​റ്റാ​തെ നി​ശ​ബ്ദം ആകാ​ശ​ത്തിൽ നി​ന്നു് ഒഴുകി ഇറ​ങ്ങിയ ആ ചാ​ര​നിറ കഴു​ക​നെ കൃ​ത്യം കഴു​ത്തിൽ ചാടി കടി​ച്ചു മന്ദം മന്ദം നീ​ങ്ങിയ വേ​ട്ട​പ്പ​ട്ടി തന്നെ ആയി​രു​ന്നു ഇന്നു താരം”, അർ​ജ്ജു​നൻ അന്ന​ത്തെ നാ​യാ​ട്ടിൽ കണ്ട കാഴ്ച പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് കൌ​തു​ക​ത്തോ​ടെ വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

“കഴു​ത്തു മു​റി​ഞ്ഞ കഴു​ക​നെ ചെ​ടി​ക്കൂ​ട്ട​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ ഒളി​പ്പി​ച്ചു പതു​ങ്ങി പതു​ങ്ങി വെള്ള മു​യ​ലി​നെ​യും പി​ന്നിൽ നി​ന്നു് കടി​ച്ചു തൊ​ലി​യു​രി​ക്കു​ന്ന​വർ ഈ വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ തന്നെ ഇല്ലേ”, വനാ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലെ ഒറ്റ​മു​റി കി​ട​പ്പ​റ​യു​ടെ മൂ​ല​യിൽ വെ​ളി​ച്ചം വീ​ഴാ​ത്ത ഇട​ത്തു് ചു​രു​ണ്ടു കി​ട​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി മി​ക്ക​വാ​റും അശ​രീ​രി​യാ​യി പറ​ഞ്ഞു.

“അപ്പോൾ സ്ഥ​ല​ജല ഭ്ര​മ​ത്തിൽ വി​ശി​ഷ്ടാ​തി​ഥി വഴു​ക്കി വീ​ണ​പ്പോൾ നി​ങ്ങൾ അട്ട​ഹ​സി​ച്ചി​ല്ല എന്നാ​ണോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക സം​ശ​യ​ത്തിൽ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി​യെ നോ​ക്കി.

“നീ​ണ്ട​കാല ആരാ​ധ​കൻ വി​രു​ന്നി​നു വരു​മ്പോൾ ആതി​ഥേ​യ​യു​ടെ പണി ആർ​ത്തു് ചി​രി​ക്ക​ലാ​ണോ? അതൊ​ക്കെ ആ മന്ദ​ബു​ദ്ധി​യു​ടെ പണി​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ. ദു​ര്യോ​ധ​നൻ എന്നോ​ടു് പി​ണ​ങ്ങി​യാ​ണു് പോ​യ​തെ​ന്നു് നകുലൻ പറ​ഞ്ഞ​റി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ വേ​ണ്ട​ത്ര കൊ​ട്ടു ഞാൻ ഭീ​മ​നു് കൊ​ടു​ത്തു. പി​ന്നെ അയാൾ എന്റെ കി​ട​പ്പറ വാ​തി​ലിൽ മു​ട്ടി​യി​ട്ടി​ല്ല”, ഭീ​മ​ന്റെ അടി വസ്ത്ര​ങ്ങൾ പ്ര​തീ​കാൽ​മ​ക​മാ​യി വലി​ച്ചു പു​റ​ത്തേ​ക്കെ​റി​ഞ്ഞു പാ​ഞ്ചാ​ലി നി​ശ​ബ്ദ​യാ​യി.

“പല തവണ അഭി​മു​ഖം ചെ​യ്തെ​ങ്കി​ലും പെറ്റ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങൾ അഞ്ചെ​ണ്ണ​ത്തിൽ ഒന്നി​നെ​യെ​ങ്കി​ലും നി​ങ്ങൾ മു​ല​യൂ​ട്ടു​ന്ന രംഗം ഓർ​മ​യി​ല്ല”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ കരു​ത​ലോ​ടെ സമീ​പി​ച്ചു.

“പാ​ണ്ഡ​വർ എന്നെ മാറി മാറി കാഴ്ച വച്ചു് പീ​ഢി​പ്പി​ച്ച​തിൽ പി​റ​ന്ന ആ പാ​പ​സ​ന്ത​തി​ക​ളെ പര​സ്യ​മാ​യി താ​ലോ​ലി​ക്കു​ന്ന​തു് പാ​പി​പീ​ഢ​ക​രെ ഞാൻ മഹ​ത്വ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നു തു​ല്യ​മ​ല്ലേ.

“മാം​സ​പ്രി​യ​നാ​ണെ​ങ്കി​ലും, വേ​ട്ട​യാ​ടു​മ്പോൾ വീണു കി​ട്ടു​ന്ന മാ​സാ​ഹാ​രി​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളെ വി​ശ​പ്പു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും വെ​ട്ടി​ത്തി​ന്നാ​റി​ല്ല”, അക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​ത്തി​ലെ ധാ​ന്യ​ഭ​ക്ഷ​ണം വാരി വാ​യി​ലി​ട്ടു, കണ്ണു് തു​റി​ച്ചു ഭീമൻ ഭാ​ര്യ​യോ​ടു മേനി പറ​ഞ്ഞു.

“പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി വേ​ട്ട​യാ​ടാൻ വയ്യാ​ത്ത നില വന്നാൽ, വീ​ട്ടി​ന​ക​ത്തു​ള്ള സസ്യാ​ഹാ​രി സ്ത്രീ​ക​ളെ നി​ങ്ങൾ വി​ശ​പ്പു​ള്ള​പ്പോൾ ഒറ്റ​യ്ക്കു് വെ​ട്ടി​പ്പൊ​ളി​ച്ചു ചു​ട്ടു തി​ന്നു​മോ?”, വെറും നി​ല​ത്തി​രു​ന്നു ഇലയിൽ സ്വയം വി​ള​മ്പിയ കാ​യ്ഫ​ല​ങ്ങൾ കഴി​ക്കു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി മു​ഖ​മു​യർ​ത്താ​തെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“അർ​ജ്ജു​നൻ ആളെ​ങ്ങ​നെ വീ​ട്ടു കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​മോ?” പാ​ണ്ഡ​വർ ഇല്ലാ​ത്ത നേരം നോ​ക്കി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കു​ടും​ബ​ക്കാ​ര്യ​ത്തിൽ ഇട​പെ​ട്ടു.

“നി​സ്സാര ജോലി ചെ​യ്താൽ പോലും അന്ന​ത്തെ ദിവസം വൈ​കാ​രിക പരി​ഗ​ണന പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കും. കാ​റ്റ​ത്തു് മേൽ​ക്കൂ​ര​യിൽ മര​ക്കൊ​മ്പു വീ​ണ​തു് ഒന്നു നീ​ക്കം ചെ​യ്യാൻ, ഉറ​ക്ക​റ​യിൽ ചു​രു​ണ്ടു് കി​ട​ക്കു​ന്ന വട്ട​ക്കൂ​റ​യെ ഒന്നു തോടു് കട​ത്തി വിടാൻ, ഭക്ഷ​ണം കഴി​ച്ച അക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​ത്തിൽ ചീ​ര​യില ഇല്ലാ​തെ തേ​ച്ചു വെ​ളു​പ്പി​ക്കാൻ സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളി​ലെ മാ​ലി​ന്യ​നീ​ക്ക​ത്തിൽ ഒരു കൈ സഹാ​യി​ക്കാൻ ഉടു​തു​ണി കഴു​കി​യു​ണ​ക്കി മട​ക്കി വക്കാൻ നി​ഷ്ക്രി​യ​നാ​വാ​തെ ആസ്വാ​ദ​ന​ര​തി​യിൽ പാ​ര​സ്പ​ര്യ​ത്തോ​ടെ പങ്കാ​ളി​യാ​വാൻ, ഓരോ​ന്നി​ലും വ്യ​ക്തി​ഗത കൃ​ത​ജ്ഞത ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടും”, സം​സാ​രി​ക്കു​മ്പോൾ പി​ന്നിൽ കേട്ട പാ​ണ്ഡവ പാ​ദ​ച​ല​ന​ത്തിൽ നീരസം പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ചു പാ​ഞ്ചാ​ലി മൃദു സ്വ​ര​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞു.

“ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ ഘാതകൻ അധി​കാ​ര​ത്തിൽ കയ​റു​ന്ന രാ​ജ​കീ​യ​ച​ട​ങ്ങു് ബഹി​ഷ്ക​രി​ക്കാ​തെ മുൻ​പ​ന്തി​യിൽ തന്നെ നി​ങ്ങ​ളെ കണ്ട​പ്പോൾ എനി​ക്കു് എന്തോ പോലെ തോ​ന്നി”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധ​വ​യെ നി​ഷ്ക​രു​ണം നേ​രി​ട്ടു.

“സത്യ​പ്ര​തി​ജ്ഞ കഴി​ഞ്ഞാ​ലു​ടൻ അതി​പ്ര​ധാന പ്ര​സ്താ​വന നട​ത്തു​മെ​ന്നു് ഭീമൻ മുൻ​കൂർ പറ​ഞ്ഞ​തു് നി​ങ്ങൾ അറി​ഞ്ഞി​ല്ലെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നു? യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര ഹസ്ഥി​ന​പു​രി​യു​ടെ ഭാവി പ്ര​തി​രോ​ധ​ത്തി​നു് തക്ഷ​ശി​ല​യെ വെ​ല്ലു​ന്ന” ദു​ര്യോ​ധന സ്മാ​രക സൈ​നി​ക​ശാ​സ്ത്ര സർ​വ​ക​ലാ​ശാല” ക്കു് തറ​ക്ക​ല്ലി​ടു​ന്ന​തി​ലാ​ണു് എന്റെ വ്യ​ക്തി​ഗ​ത​സാ​ന്നി​ധ്യം അത്യാ​വ​ശ്യ​മാ​യി പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് വേ​ണ്ടി വന്ന​തു്”, കലിം​ഗ​രാ​ജാ​വു് ചി​ത്രാം​ഗ​ധ​ന്റെ മകൾ ഭാ​നു​മ​തി ഒരു മഹാ​റാ​ണി​യെ പോലെ ഉപ​ചാ​ര​പൂർ​വ്വം പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“ഇതെ​ന്താ പ്ര​തി​രോ​ധ​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി പ്രാ​ത​ലി​നു വരു​മ്പോൾ വെറും ധാ​ന്യം വി​ള​മ്പു​ന്ന​തു്? ചവ​ക്കാൻ കാ​ള​ത്തുട ഒന്നു​മി​ല്ലേ?”, ഭീമൻ കൊ​ട്ടാ​രം പാ​ച​ക​ക്കാ​ര​നോ​ടു് തട്ടി​ക്ക​യ​റി.

“ചാ​ര​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി​ക്കു് വി​ള​മ്പാൻ പോലും പോ​ത്തിൻ തുട കി​ട്ടി​യി​ട്ടി​ല്ല എന്നി​ട്ടാ​ണോ സൈ​നി​കർ ഇല്ലാ​ത്ത പ്ര​തി​രോധ മന്ത്രാ​ല​യ​ത്തി​നു പ്ര​ത്യേക മാം​സ​ഭ​ക്ഷണ പരി​ഗ​ണന? ഉപ​യോ​ഗ​ര​ഹി​ത​മായ ഉഴവു മൃ​ഗ​ത്തെ കട്ടു് കൊ​ണ്ടു് വരൂ അരച്ച മു​ള​കു് തേ​ച്ചു എണ്ണ​യിൽ പൊ​രി​ച്ചു വയർ നിറയെ തി​ന്നാൻ തരാം”, യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര ഹസ്ഥി​ന​പു​രി​യു​ടെ ഊട്ടു​പുര മു​ഖ്യ​പാ​ച​ക​ക്കാ​രൻ പറ​ഞ്ഞു.

“നി​ങ്ങൾ മാ​ത്രം വാ​ന​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​നു പോയാൽ പോരെ. എന്തി​നു ഇളമുറ ഭാ​ര്യ​യേ​യും അനു​ജ​ന്മാ​രെ​യും കൂടെ കൂ​ട്ടു​ന്നു?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഈർഷ മറ​ച്ചു വച്ചി​ല്ല.

“ഞാൻ കു​റു​ന​രി​കൾ​ക്കു ഇര​യാ​വു​മ്പോൾ അവർ രാ​ജ​കീയ സമൃ​ദ്ധി​യിൽ ആർ​മാ​ദി​ക്ക​ണം?’ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ പതി​വി​നു വി​രു​ദ്ധ​മാ​യി വാ​ക്കിൽ പി​ശു​ക്കു് കാ​ണി​ച്ചു.

“മു​നി​ശാ​പ​ത്തി​നു് പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്ത​മാ​യി രണ്ടു ഭാ​ര്യ​മാ​രെ​യും കൂ​ട്ടി കാ​ട്ടിൽ പോ​യ​തി​ന്റെ യു​ക്തി നമു​ക്കി​പ്പോൾ വ്യ​ക്ത​മ​ല്ലാ​യി​രി​ക്കാം, പക്ഷെ അധി​കാ​ര​ചി​ഹ്ന​മായ ചെ​ങ്കോൽ അന്ധ​ജ്യേ​ഷ്ട​നു് എറി​ഞ്ഞു കൊ​ടു​ത്ത​തു് രാ​ജ​പ്ര​തി​നി​ധി​യാ​യി ഭരി​ച്ചു തക്ക​സ​മ​യ​ത്തു് അവ​കാ​ശി​കൾ​ക്കു് തി​രി​ച്ചേൽ​പ്പി​ക്കാൻ ആയി​രു​ന്നു എന്നു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ കാ​ര്യാ​ല​യ​ത്തിൽ കയറി പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് വേ​ണ്ടി വാ​ദി​ച്ചു.

“എവിടെ യഥാർ​ത്ഥ അവ​കാ​ശി​കൾ? അഞ്ചു പേർ കു​ന്തി​യു​ടെ​യും മാ​ദ്രി​യു​ടെ​യും വിവാഹ ബാ​ഹ്യ​സ​ന്ത​തി​കൾ ആണെ​ന്നു് അവർ തന്നെ പര​സ്യ​മാ​യി പറ​ഞ്ഞ​ത​ല്ലേ? ഈ മൂ​ത്ത​യാൾ സ്വയം വി​ശേ​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു് മര​ണ​ദേ​വ​ത​യു​ടെ മകൻ എന്ന​ല്ലേ.”

“ദൂരെ ദൂരെ ഗംഗാ സമ​ത​ല​ത്തി​ലെ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ നി​ന്നു് നി​ങ്ങൾ, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക, ഹി​മാ​ല​യ​ത്തി​ലെ ഈ വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ ഞങ്ങ​ളെ ഇട​യ്ക്കി​ടെ വന്നു കണ്ടു തി​രി​ച്ചു പോ​വു​ന്ന​തി​ന്റെ രഹ​സ്യ​മെ​ന്തു്?” സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്നി​ട​യിൽ നകുലൻ തലയിൽ കൈ​വ​ച്ചു വി​സ്മ​യം നടി​ച്ചു.

“ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​ക്കു് നാലു ചു​വ​രെ​ഴു​ത്തു് പതി​പ്പു​കൾ ഉള്ള​തിൽ ഒന്നു് കൗ​ര​വ​രാ​ജ​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ നൂ​റോ​ളം വസ​തി​ക​ളി​ലെ അന്തേ​വാ​സി​ക​ളെ വാ​യ​ന​ക്കാ​രാ​യി ലക്ഷ്യ​മാ​ക്കു​ന്നു. അവർ​ക്കു് ഗംഗയോ ഹി​മാ​ല​യ​മോ വാർ​ത്ത​യ​ല്ല, അവർ​ക്കു് പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ പരി​ദേ​വ​ന​ങ്ങൾ മതി. സംഗതി ആ വിധം നേ​രി​ട്ട​റി​യാൻ നൂറു കൌരവർ രഹസ്യ പ്രാ​യോ​ജ​കർ ആയ ആവർ​ത്തന യാ​ത്ര​യാ​ണു് ഞാൻ ഇതി​ഹാ​സ​ത്തി​നു് വേ​ണ്ടി ഏറ്റെ​ടു​ത്ത​തു്.”

“നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അയൽ​പ്പ​ക്കം മു​ഴു​വൻ സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ങ്ങൾ, എന്നാൽ അവിടെ ആകെ ഉൽ​പ്പാ​ദി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു് ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യം. അങ്ങ​നെ മതിയോ? ജ്ഞാ​ന​നിർ​മി​തി ഒന്നും വേ​ണ്ടേ?” മാ​ലി​ന്യ​നീ​ക്കം എന്ന പണി​ക്കു പാ​ഞ്ചാ​ലി അതി​രാ​വി​ലെ പോയ തക്കം നോ​ക്കി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഇരു​പ​ത്തി​നാ​ലു് മണി​ക്കൂ​റും ഈ പാ​ണ്ഡവ കു​ടും​ബ​ത്തിൽ എന്തു് നട​ക്കു​ന്നു എന്നു ചാ​ര​ച്ചെ​വി​ക​ളു​മാ​യി കൌ​ര​വർ​ക്കു അടി​മ​പ്പ​ണി ചെ​യ്യു​ന്ന സന്യ​സ്തർ​ക്കെ​വി​ടെ ചമ്രം പടി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു താ​ളി​യോ​ല​യിൽ എഴു​ത്താ​ണി പ്ര​യോ​ഗി​ക്കാൻ സാ​വ​കാ​ശം? ആഴ്ച​യിൽ ഒരി​ക്കൽ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ നി​ന്നു് കൗ​ര​വ​സൈ​നി​കൻ കഴു​ത​പ്പു​റ​ത്തു് കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്ന ഭക്ഷ്യ​ധാ​ന്യ​വ​ര​വു് നി​ല​ച്ചാൽ അതോടെ തീ​രി​ല്ലേ അവ​രു​ടെ ആത്മീ​യത”, നകുലൻ ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ കണ്ട യുവ സന്യാ​സി​കൾ​ക്കു് ഊഷ്മ​ള​മാ​യി അഭി​വാ​ദ്യം അർ​പ്പി​ച്ചു കൈ വീശി.

“മക്ക​ളെ ഉറ​ക്ക​ത്തിൽ കഴു​ത്തു ഞെ​രി​ച്ചു കൊന്ന അശ്വ​ത്താ​മാ​വി​ന്റെ ശി​രോ​ര​ത്നം തട്ടി​യെ​ടു​ത്തു് നി​ങ്ങൾ ആ ദ്രോ​ണ​പു​ത്ര​നെ കൊ​ല്ലാ​തെ വെ​റു​തെ വി​ട്ടു. ക്ഷീ​ണി​ച്ചു​റ​ങ്ങു​ന്ന മക്കൾ​ക്കു് സു​ര​ക്ഷ ഉറ​പ്പു വരു​ത്തേ​ണ്ട പാ​ണ്ഡ​വ​രെ നി​ങ്ങൾ അമ്മ എന്ന നി​ല​യിൽ എന്തു​കൊ​ണ്ടു് വി​ചാ​രണ ചെ​യ്തി​ല്ല?”, ശവ​ദാ​ഹം കഴി​ഞ്ഞു മട​ങ്ങു​മ്പോൾ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ നേ​രി​ട്ടു.

“വി​ചാ​രണ ചെ​യ്താൽ തെ​റി​ക്കുക ശി​രോ​ര​ത്ന​മ​ല്ല, പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ തല​യ​ല്ലേ.”

“ക്ഷ​മ​യോ​ടെ ഊഴം കാ​ത്തു് അവസരം കി​ട്ടിയ പാ​ണ്ഡ​വ​രി​ലൊ​രാൾ പായ പങ്കി​ടാൻ ഈ ഒറ്റ​മു​റി​യിൽ വരു​മ്പോൾ, മറ്റു നാലു പാ​ണ്ഡ​വർ നി​ങ്ങ​ളി​രു​വ​രു​ടെ രതി​സ്വ​കാ​ര്യത മാ​നി​ച്ചു കു​ടി​ലിൽ നി​ന്നു് പു​റ​ത്തു് പോവും എന്ന​ത​ല്ലേ നി​ല​വി​ലു​ള്ള പൊതു ദാ​മ്പ​ത്യ​ധാ​രണ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക സമ​വാ​യ​സ്വ​ര​ത്തിൽ സഹാ​യി​ച്ചു.

“എന്തൊ​ക്കെ ചെ​യ്താൽ മു​റി​ക്ക​ക​ത്തെ ആൺ​പെൺ​ശാ​രീ​രിക പാ​ര​സ്പ​ര്യ​ത്തെ മലി​ന​പ്പെ​ടു​ത്താ​മോ അതൊ​ക്കെ ബാ​ക്കി നാലു പേരും ഒളി​ഞ്ഞും തെ​ളി​ഞ്ഞും ചെ​യ്യും. അപ​മാ​ന​ബോ​ധ​തോ​ടെ ഞങ്ങൾ മു​റി​യു​ടെ രണ്ടു മൂ​ല​യിൽ കമ​ഴ്‌​ന്നു കി​ട​ക്കും. അസ്ത്രം മറ​ന്നു വച്ച​തു് എടു​ക്കാൻ വന്ന​താ​ണു് എന്നു് നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​മാ​യി പറ​ഞ്ഞു പാ​ണ്ഡ​വ​രിൽ ഒരാൾ മു​റി​യിൽ ഇടി​ച്ചു കയ​റി​യ​തും ഞാൻ ഇതു​വ​രെ മറ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല.”

“പ്ര​ണ​യം എന്ന വാ​ക്കു് പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ പ്ര​യോ​ഗ​ത്തി​ലു​ണ്ടോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൌ​തു​ക​പ്പെ​ട്ടു. വെയിൽ കന​ത്ത​പ്പോൾ പാ​ണ്ഡ​വർ കൂ​ട്ടം കൂടി കു​ന്നി​നു കീഴെ തടാ​ക​ത്തിൽ നീ​രാ​ടാൻ പോയ നേരം. പായ നെ​യ്യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ജാ​ല​കോ​ര​ത്തി​രു​ന്നു പാ​ഞ്ചാ​ലി.

“ജീ​വ​കാ​ലം മു​ഴു​വൻ ഒരേ പായ പങ്കി​ടു​ന്ന​വ​ളെ എങ്ങ​നെ പ്ര​ണ​യി​നി എന്നു് വി​ളി​ക്കും എന്നു് അർ​ജ്ജു​നൻ ഒരി​ക്കൽ നി​ന്ദ​യോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ച ഓർ​മ​യു​ണ്ടു്. സു​ഭ​ദ്ര​യെ വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ച കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു അതോടെ എന്റെ ഹൃദയം അയാൾ​ക്കു് വേ​ണ്ടി പി​ട​ക്കു​ന്ന​തു് എന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി നി​ന്നു.”

“രാ​ജ്യം ഭരി​ച്ചു മതി​യാ​യി, ഇതാ വാ​ന​പ്ര​സ്ഥം ഞങ്ങ​ളെ കൈ​മാ​ടി വി​ളി​ക്കു​ന്നു എന്നു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു് നാ​ട​കീ​യ​മാ​യി പറ​യി​പ്പി​ക്കാൻ മാ​ത്രം പെ​ട്ടെ​ന്നു് എന്തു​ണ്ടാ​യി?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചാ​ര​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി നകു​ല​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“എന്റെ ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ യു​ദ്ധം അതി​ജീ​വി​ച്ച​തു് ഭാ​ഗ്യം കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എന്നാൽ എന്റെ അഞ്ചു മക്കൾ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ മരി​ച്ച​തു് പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ അശ്ര​ദ്ധ കൊ​ണ്ടും എന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ പ്ര​സ്താ​വന നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അഭി​മു​ഖ​ത്തിൽ വന്ന​തു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ പെ​ട്ടു എന്നു് വേണം സം​ശ​യി​ക്കാൻ”, ചെ​ങ്കോൽ അഭി​മ​ന്യു പു​ത്രൻ പരീ​ക്ഷി​ത്തി​നെ ഏൽ​പ്പി​ക്കാൻ നെ​ട്ടോ​ട്ടം ഓടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു കൊ​ട്ടാര ഭര​ണ​ത്തി​ന്റെ അധിക ചുമതല വഹി​ക്കു​ന്ന നകുലൻ.

“ഒരൗ​ദ്യോ​ഗിക ജീ​വ​ച​രി​ത്ര​കാ​രൻ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ എന്നു് മോ​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ”, വാ​ന​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​നു പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ കൂടെ പടി​യി​റ​ങ്ങിയ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“വസ്തു​താ​പ​ര​മ​ല്ലാ​ത്ത പ്ര​ശം​സ​ക​ളും അവാ​സ്ത​വ​മായ ആക്ഷേ​പ​ങ്ങ​ളും ഇല്ലാ​ത്ത എന്തു് ഔദ്യോ​ഗിക ജീ​വ​ച​രി​ത്ര​മാ​ണു് ഭാ​വി​ത​ല​മു​റ​കൾ എന്നെ കു​റി​ച്ചു് വാ​യി​ക്കാൻ ഇഷ്ട​പ്പെ​ടുക.”

“കു​ടി​യേ​റ്റ മേ​ഖ​ല​യായ ഖാ​ണ്ഡവ വന​ത്തി​ലേ​ക്കു് പാ​ണ്ഡ​വ​രെ പറ​ഞ്ഞു പറ്റി​ച്ചു യാ​ത്ര​യാ​ക്കു​മ്പോൾ, അവ​രു​ടെ നല്ല നട​പ്പി​നു ജാ​മ്യ​ത്ത​ട​വു​കാ​രി​യാ​യി കു​ന്തി​യെ ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ പി​ടി​ച്ചു നിർ​ത്തിയ ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ അവർ​ക്കെ​ന്തു പണി​യാ​ണു് നി​ത്യ​വും കൊ​ടു​ത്ത​തു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഗാ​ന്ധാ​രി​യോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു.

“മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ വ്യ​ക്തി​ഗ​ത​സേ​വ​ന​ദാ​താ​വാ​യി നി​യ​മി​ച്ചു. എതിർ​ത്ത​പ്പോൾ, ഒരു മുൻ​പ​രി​ച​യ​വു​മി​ല്ലാ​ത്ത കുറെ ആണു​ങ്ങ​ളെ പ്ര​ലോ​ഭി​ച്ചു കൂടെ കി​ട​ത്തി ഗർഭം ധരി​ക്കാൻ മടി കാ​ണി​ക്കാ​ത്ത നീ​യാ​ണോ കു​രു​വംശ മഹാ​രാ​ജാ​വി​നോ​ടു് ഇങ്ങ​നെ അനി​ഷ്ടം കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു് എന്നു് അന്ധൻ, ഞാൻ നേ​ര​ത്തെ വാ​ക്കു​കൾ പറ​ഞ്ഞു കൊ​ടു​ത്ത പോലെ കു​ന്തി​ക്കു് നേരെ രഹ​സ്യ​മാ​യി ആഞ്ഞ​ടി​ച്ചു. ഇപ്പോൾ എന്തി​നും ഒരു പണ​ത്തൂ​ക്കം മു​ന്നിൽ കാണാം ഈ സഹോ​ദ​ര​വി​ധ​വ​യെ”, കണ്ണു് കെ​ട്ടിയ വി​ഴു​പ്പു തുണി അഴി​ച്ചു കഴു​കാൻ കു​ന്തി​യു​ടെ നേരെ എറി​ഞ്ഞ ഗാ​ന്ധാ​രി താൻ കഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു് നേ​ടി​യെ​ടു​ത്ത വ്യ​ക്തി സ്വാ​ത​ന്ത്യം കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ തു​ട​യിൽ അടി​ച്ചു ആർ​മാ​ദി​ച്ചു.

“പതു​ക്കെ​യാ​ണ​ല്ലോ ഭീമൻ ഇപ്പോൾ ഊണു് കഴി​ക്കു​ന്ന​ത്? അക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​ത്തിൽ ഭക്ഷ​ണ​ല​ഭ്യത ക്ഷ​യി​ച്ചു​വോ, അതോ പ്രി​യ​വൃ​കോ​ദ​ര​നു അന്ന​നാ​ള​ത്തിൽ പ്ര​ശ്നം വല്ല​തും?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പത്ര പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രു​ടെ കെ​ട്ടി​പ്പൊ​ക്കിയ ആശ​ങ്ക​യോ​ടെ നി​രീ​ക്ഷി​ച്ചു.

“ആന​ത്ത​ല​യോ​ളം ഉരുള ഉരു​ട്ടി വാ​യി​ലി​ട്ടാൽ ഇറ​ങ്ങും മു​മ്പു് രണ്ടാ​മ​തൊ​രു ഉരുള വാ​യി​ലേ​ക്കെ​റി​യു​ന്ന പതി​വു് രീതി നിർ​ത്ത​ണം എന്നു് ഞാൻ കയർ​ത്തു. വാ​രി​വ​ലി​ച്ചു സൗ​ജ​ന്യ​ഭ​ക്ഷ​ണം അക​ത്താ​ക്കി വയ​റി​നു സു​ഖ​മി​ല്ല എന്നു് പരാതി പറ​ഞ്ഞു സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രെ പച്ചില മരു​ന്നു് തേടി സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മാ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു് ഓടി​ക്കു​ന്ന പരി​പാ​ടി അതോടെ നി​ന്നു”, പാ​ഞ്ചാ​ലി ഭീമനെ തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കാ​തെ നോ​ട്ടം ജാ​ല​ക​ത്തി​നു് പു​റ​ത്തേ​ക്കു പാ​യി​ച്ചു.

“ഇതെ​ന്താ മുൻപ് കാ​ണാ​ത്തൊ​രു കൊ​ച്ചു കൂ​ട്ടിൽ ഇണ​യി​ല്ലാ​ത്തൊ​രു അല​ങ്കാ​ര​പ്പ​ക്ഷി?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വനാ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലെ ഒറ്റ മുറി കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ കടന്ന ഉടൻ ഇരു കൈ​ക​ളും നാ​ട​കീ​യ​മാ​യി വാ​ക്കു​കൾ​ക്കൊ​പ്പം ഉയർ​ത്തി.

“ആവർ​ത്ത​ന​സ്വ​ഭാ​വ​മു​ള്ള പാ​ണ്ഡ​വ​ചോ​ദ്യ​ങ്ങൾ​ക്കു് ഈ തത്ത പരി​ശീ​ല​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ നേടിയ പെ​രു​മാ​റ്റ സൌ​മ​ന​സ്യ​ത്തോ​ടെ എത്ര പ്രാ​വ​ശ്യം വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും ചൊ​ടി​ക്കാ​തെ ഉത്ത​രം നല്കും.” തത്ത​യ്ക്കു് കു​ടി​ക്കാൻ ശുദ്ധ ജലം ഒരു കൊ​ച്ചു മൺ​പാ​ത്ര​ത്തിൽ കൊ​ണ്ടു വരു​മ്പോൾ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ അഭി​വാ​ദ്യം സ്വീ​ക​രി​ക്കെ പാ​ഞ്ചാ​ലി പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ പറ​ഞ്ഞു.

“ഈ വി​ര​സ​വ​ന​വാ​സ​ക്കാ​ല​ത്തു് പെ​രു​മഴ പെ​യ്യു​മ്പോൾ വീ​ട്ടി​ന​ക​ത്തി​രു​ന്നു എന്തു​ണ്ടു് നി​ങ്ങൾ​ക്കു് ആറു പേർ​ക്കും പു​റ​ത്തു പറ​യാ​വു​ന്നൊ​രു, പണ​ച്ചെ​ല​വി​ല്ലാ​ത്ത പൊതു വി​നോ​ദം?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൊ​ച്ചു കു​ട്ടി​യെ പോലെ കൌ​തു​ക​പ്പെ​ട്ടു.

“രാ​ജാ​വും റാ​ണി​യും കളി​ക്കാം എന്നു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ വാ തു​റ​ക്കു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും ഞങ്ങൾ നാ​ലു​പേർ എഴു​ന്നേ​റ്റു പോവും”, അർ​ജ്ജു​നൻ പറ​ഞ്ഞു.

“അയൽ​ക്കാർ സന്യ​സ്ഥ​ര​ല്ലേ? പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ ദാർ​ശ​നി​ക​വ്യ​ഥ​കർ ഒന്നും അവർ ചോ​ദി​ച്ച​റി​യാ​റി​ല്ലേ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പച്ച നി​റ​ഞ്ഞ കു​ന്നിൻ മു​ക​ളി​ലെ അഞ്ചാ​റു് ആശ്ര​മ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു് വിരൽ ചൂ​ണ്ടി.

“കള്ള​ച്ചൂ​തു് കളി​ച്ചു രാ​ജ​കീ​യ​സൌ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങൾ എല്ലാം നഷ്ട​പ്പെ​ടു​ത്തി അല്ലെ എന്ന​വർ ചോ​ദി​ച്ച ആദ്യ ചോ​ദ്യം തന്നെ കൂ​ട്ട​ച്ചി​രി​യോ​ടെ ആയി​രു​ന്നു. ഭക്ഷ്യ​ധാ​ന്യം മരു​ന്നു് വസ്ത്ര​ങ്ങൾ ഒക്കെ പതി​വാ​യി കൌരവർ കഴു​ത​പ്പു​റ​ത്തു് എത്തി​ക്കും. പകരം കൗ​ര​വ​ഭാ​വി​സു​ര​ക്ഷ​യെ ബാ​ധി​ക്കു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​ര​ഹ​സ്യ​ങ്ങൾ അവർ താ​ളി​യോ​ല​യിൽ എഴുതി ഹസ്ഥി​ന​പു​രി​ക്കു് തി​രി​ച്ചും അയ​ക്കും.”, ആശ്ര​മ​ങ്ങ​ളി​ലെ ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യം ദൂരെ കൊ​ണ്ടു് പോയി സം​സ്ക​രി​ച്ചു കു​ന്നി​നു താഴെ ജലാ​ശ​യ​ത്തിൽ തുണി തി​രു​മ്മി നീ​ന്തി​ക്കു​ളി​ച്ചു വരു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ നിഴൽ വീ​ണ​പ്പോൾ പാ​ണ്ഡ​വർ ആയു​ധ​ങ്ങൾ മൂർ​ച്ച കൂ​ട്ടു​ന്ന പതി​വു് പണി​യിൽ തി​ര​ക്കു് കാ​ണി​ച്ചു.

“കെ​ട്ടൊ​ന്ന​ഴി​ച്ചു നോ​ക്ക​ട്ടെ ഞാൻ, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ വി​ശ്വ​വി​ഖ്യാത വലതു തള്ള​വി​രൽ. പരോ​ക്ഷ​സാ​യുധ പരി​ശീ​ല​ന​ത്തി​നു് ദക്ഷി​ണ​യാ​യി ഈ വിരൽ തന്നെ​യ​ല്ലേ ആ ദരി​ദ്ര ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​ഗു​രു നി​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് ദക്ഷി​ണ​യാ​യി മു​റി​ച്ചു വാ​ങ്ങി​ച്ച​തു്?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നി​ഷാ​ദ​കു​മാ​ര​നെ കൌ​തു​ക​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി.

“ആദ്യ​കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ ഈ വിരൽ മു​റി​ച്ച ഇടം എന്റെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്കാൾ ജന​ങ്ങൾ തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. എന്റെ വിരൽ നഷ്ടം ജനം വൈ​കാ​രി​ക​മാ​യി ഏറ്റെ​ടു​ത്തു. പ്ര​ത്യേക പരി​ഗ​ണന ഇതി​ഹാ​സ​ത്തിൽ തരാ​മെ​ന്നു കീഴാള കവി വ്യാ​സ​നും സമ്മ​തി​ച്ചു. വിരൽ ഇല്ലാ​തെ അമ്പെ​യ്യാ​നും പി​ന്നെ പഠി​ച്ചു. വിരൽ നഷ്ടം ഞാൻ മറ​ന്നു. ഒരു നാൾ രാ​വി​ലെ ഉറ​ക്ക​മു​ണർ​ന്നു നോ​ക്കി​യ​പ്പോൾ മു​റി​ച്ചെ​ടു​ത്തു് ഗു​രു​വി​നെ സമർ​പ്പി​ച്ച ആ തള്ള​വി​ര​ലു​ണ്ടു് പഴയ ഇട​ത്തിൽ കു​ടി​കൊ​ള്ളു​ന്നു. വല്ലാ​ത്ത പരി​ച​യ​ക്കേ​ടു് തോ​ന്നി​യ​പ്പോൾ ഗാ​ന്ധാ​രി കൺ​കെ​ട്ടി വലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞ ഒരു പഴം തു​ണി​യെ​ടു​ത്തു് ഞാൻ എന്റെ ഈ വലതു കൈ മൂ​ടി​ക്കെ​ട്ടി”, ജാള ്യ​ത​യോ​ടെ ഏക​ല​വ്യൻ വലതു കൈ തു​ണി​ക്കെ​ട്ടിൽ ഒളി​പ്പി​ച്ചു് നി​സ്സ​ഹാ​യ​മാ​യി പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“പി​താ​മ​ഹൻ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് സൗ​മ​ന​സ്യ​ക്കാ​ര​നായ വഴി​കാ​ട്ടി​യോ, പരു​ക്കൻ പെ​രു​മാ​റ്റ​മു​ള്ള തി​രു​ത്തൽ ശക്തി​യോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മു​തിർ​ന്ന കൌ​ര​വ​നെ ഹാർ​ദ​മാ​യി ചോ​ദ്യം ചെ​യ്തു.

“അഭ​യാർ​ഥി​ക​ളാ​യി കു​ന്തി​യും മക്ക​ളും വരും വരെ ഭീ​ഷ്മർ പൊ​ങ്ങ​ച്ച​ക്ക​ഥ​കൾ കൊ​ണ്ടു് ഞങ്ങ​ളെ പു​ഴ​യിൽ നീ​ന്തൽ പഠി​പ്പി​ക്കു​മ്പോൾ രസി​പ്പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ക്ഷ​യ​രോ​ഗി​യെ​ന്നു ലോകം അം​ഗീ​ക​രി​ച്ച വി​ചി​ത്ര​വീ​ര്യ​നു പാ​യ​വി​രി​ക്കാൻ എന്തി​നാ​ണു് നി​ങ്ങൾ മൂ​ന്നു കാ​ശി​രാജ കു​മാ​രി​ക​ളെ ബലാൽ​ക്കാ​ര​മാ​യി തട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​തു്, അയാളെ വാ​ര​ണാ​വ​തം മല​ഞ്ചെ​രു​വി​ലെ വേ​നൽ​ക്കാല വസ​തി​യിൽ വി​ശ്ര​മ​ത്തി​നാ​യി താ​മ​സി​പ്പി​ക്കു​ക​യ​ല്ലേ വേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന​തു് എന്നു് അത്ര​യൊ​ന്നും ആലോ​ചി​ക്കാ​തെ ചോ​ദി​ച്ച​തിൽ പി​ന്നെ ഞാൻ ആ കാ​ര​ണ​വ​രു​ടെ നോ​ട്ട​പ്പു​ള്ളി​യാ​ണു്”, ദു​ര്യോ​ധ​നൻ രാ​ജ​സ​ഭ​യി​ലേ​ക്കു് പോ​വു​ന്ന തി​ര​ക്കി​ലും ഉപ​ചാ​ര​പൂർ​വ്വം പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“എല്ലാ​വ​രെ​യും ആട്ടി​തെ​ളി​ച്ചു വീ​ണ്ടും കാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ഈ പോ​ക്കു്, അതു് നി​ങ്ങ​ളോ​ടു് ആലോ​ചി​ച്ചെ​ടു​ത്ത തീ​രു​മാ​നം തന്നെ ആയി​രു​ന്നോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. രാ​ജ​കീയ വസ്ത്ര​ങ്ങൾ സ്വയം അഴി​ച്ചു വല്ക്ക​ലം ധരി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു കു​രു​വംശ മഹാ​റാ​ണി പാ​ഞ്ചാ​ലി.

“സ്വാ​ഭാ​വിക കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാൽ വൃ​ദ്ധ​ഭർ​ത്താ​വു് അധികം വൈ​കാ​തെ കാലം ചെ​യ്യു​മെ​ന്നും അധി​കാ​രം എന്റെ കയ്യിൽ വന്നു ചേ​രു​മെ​ന്നും പ്രിയ നകുലൻ പല​പ്പോ​ഴും എനി​ക്കു് ധൈ​ര്യം തന്ന​തു് മറ​ക്കു​ന്നി​ല്ല. ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ മര​ണ​ശേ​ഷം സ്വ​ത്തു് ഭാ​ര്യ​ക്കു് വന്നു ചേർ​ന്നാൽ മാ​ത്ര​മേ അവ​ളു​ടെ വ്യ​ക്തി​ത്വം ലോ​ക​ത്തി​നു വ്യ​ക്ത​മാ​വൂ എന്ന​റി​യാ​ത്ത സര​ള​ഹൃ​ദ​യ​നായ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ കു​റി​ച്ചു് ഞാൻ ഈ മാറിയ വേ​ഷ​ത്തിൽ ഒന്നും ഇനി പറ​യു​ന്നി​ല്ല.”

“പ്ര​ണ​യ​മി​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ നി​ങ്ങൾ ഈ നീണ്ട ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തിൽ അഞ്ചു ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രോ​ടും ഒരു വാ​ക്കും സം​സാ​രി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല എന്നാ​ണോ നി​ന്ദ​യു​ടെ വെ​ഞ്ചാ​മ​ര​ങ്ങൾ മാ​ത്രം പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഈ അഭി​മു​ഖ​ങ്ങൾ വാ​യി​ച്ചു വാ​യ​ന​ക്കാർ നി​ഗ​മ​ന​ത്തിൽ എത്തേ​ണ്ട​തു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“സാ​ന്ദർ​ഭി​ക​മാ​യി പ്ര​തി​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​വാം, അതു് പ്ര​സ്താ​വന പോലെ സ്വ​ത​ന്ത്ര​മ​ല്ല​ല്ലോ. സന്ദർ​ഭം മാ​റു​മ്പോൾ പ്ര​ണ​യ​മി​ഴി​യു​ടെ സാ​ധു​ത​യും തീരും”, പുതിയ ഹസ്തി​ന​പു​രി മഹാ​റാ​ണി എന്ന പദവി വഹി​ക്കു​മ്പോൾ പാ​ണ്ഡ​വർ അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ വരും മു​മ്പു് തന്റെ കാ​ര്യാ​ല​യ​ത്തിൽ നി​ന്നു് രേ​ഖാ​മൂ​ലം അനു​മ​തി നേ​ടി​യി​രി​ക്ക​ണം എന്ന പ്ര​ഖ്യാ​പ​ന​ത്തിൽ ഒപ്പി​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു പാ​ഞ്ചാ​ലി.

“അപ്പോൾ അസ്തി​ത്വ​വ്യഥ സഹി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പൂർ​വി​കർ പാ​ണ്ഡ​വർ ഹി​മാ​ലയ മല​മ​ട​ക്കു​ക​ളി​ലേ​ക്കു് ഇനി തി​രി​ച്ചി​ല്ലെ​ന്ന വ്യ​ക്ത സൂ​ച​ന​യു​മാ​യി വൽ​ക്ക​ലം ധരി​ച്ചു പദ​യാ​ത്ര ചെ​യ്ത​തു് എന്നാ​ണോ നി​ങ്ങൾ കണ്ടെ​ത്തി​യ​തു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ പു​രി​കം വള​ഞ്ഞു. ഭര​ണ​ച​ക്രം തി​രി​ക്കാൻ പ്ര​യാ​സ​പ്പെ​ടു​ന്ന പരീ​ക്ഷി​ത്തു്, അഭി​മ​ന്യു​വി​ന്റെ മകൻ, കള​ങ്കിത സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തിൽ ഇരി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ എഴു​നേ​റ്റു നി​ന്നു സന്ദർ​ശ​ക​രെ നേ​രി​ട്ടു.

“പോ​രാ​ട്ട​ഭൂ​മി​യിൽ കാ​യി​ക​ബ​ലം കൊ​ണ്ടു് ശത്രു​ക്ക​ളെ നേ​രി​ടു​ന്ന​തി​നു പകരം, കൌ​ര​വ​രെ ചതി​ച്ചു കൊന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​രെ അതേ ഇട​ത്തു് വലി​ച്ചി​ഴ​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് വന്നു കണ്ണു കെ​ട്ടി മു​ട്ടു് കു​ത്തി​ച്ചു ജന​പ​ങ്കാ​ളി​ത്ത​ത്തോ​ടെ തല വെ​ട്ടു​മെ​ന്നു് ആല​ങ്കാ​രി​ക​മാ​യി പു​തു​ത​ല​മുറ കൗരവ ബാ​ല​ന്മാർ പൊ​തു​വേ​ദി​യിൽ രണ്ടു ദിവസം മു​മ്പു് ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ ഓർ​മ​പ്പെ​രു​നാൾ ദിവസം ഭീ​ഷ​ണി​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തു് പാ​ണ്ഡ​വർ അക്ഷ​രാർ​ത്ഥ​ത്തിൽ എടു​ത്തു.”

“നൂറു കൗ​ര​വ​രും ആരാ​ധ​കർ എന്ന​ഭി​മാ​നി​ക്കു​ന്ന നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഈ കാ​ട്ടു​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ കഷ്ട​പ്പാ​ടു് നേരിൽ കാണാൻ ഒരാ​ളെ​ങ്കി​ലും പന്ത്ര​ണ്ടു വർ​ഷ​ക്കാ​ലം ഈ വഴി വന്ന ഓർ​മ്മ​യു​ണ്ടോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. കി​ട​പ്പ​റ​യു​ടെ ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ ഹി​മാ​ലയ വെ​യി​ലി​ന്റെ അലകൾ വന​മേ​ഖ​ല​യി​ലെ ആ കു​ന്നിൻ പു​റ​ത്തു് ഒഴു​കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

“ഓരോ ആഴ്ച​യും സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ള ധാ​ന്യ​വും വസ്ത്ര​വും മരു​ന്നു​മാ​യി കഴു​ത​പ്പു​റ​ത്തു് മുഖം മറ​ച്ചു സൈ​നി​ക​വേ​ഷ​ത്തിൽ വന്നി​രു​ന്ന​വർ പി​ന്നെ ആരാ​യി​രു​ന്നു”, കുളി കഴി​ഞ്ഞു കു​ടി​ലിൽ ഈറൻ ഉടു​ത്തെ​ത്തിയ പാ​ഞ്ചാ​ലി, കൌരവർ തലേ​ന്നു് കൊ​ടു​ത്ത​യ​ച്ച വി​ശി​ഷ്ട സു​ഗ​ന്ധ​തൈ​ലം നഗ്ന​മേ​നി​യിൽ സാ​വ​കാ​ശം പു​ര​ട്ടി.

“ഒന്നു​മ​ല്ലെ​ങ്കിൽ ഒരേ ഒരു അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​രി​യു​ടെ ഏക​ഭർ​ത്താ​വ​ല്ലേ സൈ​ന്ധ​വ​രാ​ജൻ ജയ​ദ്ര​ഥൻ? ഈ വഴിയെ ഒറ്റ​യ്ക്കു് പോ​വു​മ്പോൾ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ ഒന്നു് കയറി സുഖമോ ദേവീ എന്നു് പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് വാ​ത്സ​ല്യ​ത്തോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ച​തി​നാ​ണോ, തല മൊ​ട്ട​യ​ടി​ച്ചു പു​ള്ളി കു​ത്തി കഴു​ത​പ്പു​റ​ത്തു് കെ​ട്ടി​യി​ട്ടു കു​ന്നി​റ​ക്കി തള്ളി വി​ട്ട​തു്? അതിരു വി​ട്ടു പാ​ണ്ഡവ ദു​ര​ഭി​മാന പ്ര​തി​ക​ര​ണം എന്നു് നി​ങ്ങൾ​ക്കി​പ്പോൾ എങ്കി​ലും ഖേദം തോ​ന്നി​യോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“ബലാൽ​ക്കാ​രം ചെ​യ്തു എന്നു് കേ​ട്ടാൽ തോ​ന്നേ​ണ്ട വന്യ​മായ ക്രോ​ധ​ത്തോ​ടെ ഭീ​മ​നാ​ണു്, അതെ ഭീമൻ മാ​ത്ര​മാ​ണു് ജയ​ദ്ര​ഥ​നെ​തി​രെ അക്ര​മാ​സ​ക്ത​മാ​യി ആഞ്ഞ​ടി​ച്ച​തു്. തു​പ്പൽ ഒലി​ക്കു​ന്ന ചു​ണ്ടും ഒട്ടി​വി​യർ​ക്കു​ന്ന മു​ഖ​വു​മാ​യി ജയ​ദ്ര​ഥൻ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ കട​ന്നു പി​ടി​ച്ചു ഉമ്മ വച്ചു എന്ന കെ​ട്ടി​ച്ച​മ​ച്ച വാർ​ത്ത സ്വ​യ​മു​ണ്ടാ​ക്കി ഞങ്ങ​ളെ കയ്യി​ലെ​ടു​ത്തു് ഭീമൻ സ്വയം നട​പ്പാ​ക്കിയ ഈ കടു​ത്ത ശി​ക്ഷ​യിൽ നി​ന്നു് ഞങ്ങൾ നാ​ലു​പേ​രും, ഇര പാ​ഞ്ചാ​ലി​യും, അകലം പാ​ലി​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞു”, തി​രി​ച്ച​ടി​യിൽ കൗരവ യു​ദ്ധ​ഭീ​ഷ​ണി നേ​രി​ടു​ന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ കൈകൾ മാറിൽ പി​ണ​ച്ചു കെ​ട്ടി.

“ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി പദ​വി​യിൽ നി​ന്നു് ഒരു രാ​ത്രി ചൂ​താ​ട്ട​ത്തിൽ നി​ങ്ങൾ കൗ​ര​വ​അ​ടിമ എന്ന പന്ത്ര​ണ്ടു കൊല്ല കഠി​ന​ശി​ക്ഷ​യി​ലേ​ക്കു്. ഹതാ​ശ​യാ​യി നി​ങ്ങൾ ഇക്കാ​ലം വല്ല​പ്പോ​ഴും ആത്മ​ഹ​ത്യ ആലോ​ചി​ച്ചു​വോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. അജ്ഞാത വാ​സ​ത്തി​നു രഹ​സ്യ​മാ​യി തയ്യാ​റെ​ടു​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു പാ​ണ്ഡ​വർ.

“ആശ നഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു ചെ​യ്യു​ന്ന ആത്മ​ഹ​ത്യ​ക്കു് മു​മ്പു് പ്ര​ത്യാ​ശ​യോ​ടെ ചെ​യ്യേ​ണ്ട ചില നര​ഹ​ത്യ​കൾ ബാ​ക്കി​യു​ണ്ടു്.”

“ഖാ​ണ്ഡ​വ​വന അഗ്നി​ബാധ ദേശീയ ദു​ര​ന്ത​മാ​യി പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്ക​ണം എന്നു് വി​ദു​രർ പറ​യു​ന്ന​ല്ലോ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പറ​ഞ്ഞു.

“ദു​ര​ന്ത നി​വാ​ര​ണ​നി​ധി​യിൽ നി​ന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ ശ്ര​മ​ത്തിൽ നിർ​ലോ​ഭ​സ​ഹാ​യം കി​ട്ടി​യാൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യുൾ​പ്പെ​ടെ ഞങ്ങൾ ആറു അഭ​യാർ​ഥി​കൾ അന്തി​യു​റ​ങ്ങാൻ ഒരു കൂര മാ​ത്ര​മ​ല്ല ഇവിടെ പണി​യുക, കത്തി​യെ​രി​ഞ്ഞ ഈ കൊ​ടും​കാ​ടിൽ യമു​ന​യെ വഴി തി​രി​ച്ചു വി​ട്ടു ഒരു പു​തു​ന​ഗ​രം പണി​യാൻ ഞങ്ങൾ​ക്കു് കഴി​യും. ഇത്ര വലിയ തോതിൽ സഹകരണ മനോ​ഭാ​വ​ത്തോ​ടെ വനം കത്തു​മെ​ന്നും അതൊരു ദേശീയ ദു​ര​ന്ത വാർ​ത്ത ആക്കി നി​ങ്ങൾ മാ​റ്റു​മെ​ന്നും അറി​യാൻ ഞങ്ങൾ, കഷ്ടം, വി​ട്ടു​പോ​യി”, നശി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ആവാ​സ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യിൽ ഇനി ഒരു പക്ഷി​യും മൃ​ഗ​വും ബാ​ക്കി​യി​ല്ലെ​ന്നു ഉറ​പ്പു വരു​ത്തി, മറ്റു പാ​ണ്ഡ​വ​രു​മാ​യി ഇനി​യെ​ന്തു് വേണം നാം കു​ടി​യേ​റ്റ​ക്കാർ എന്ന അവ​ലോ​കന യോഗം കഴി​ഞ്ഞു പു​റ​ത്തു് വരി​ക​യാ​യി​രു​ന്നു യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ.

“പാ​ണ്ഡ​വ​രിൽ ആരാ​ണു് നി​ങ്ങൾ​ക്കു് നിർ​ണാ​യക മു​ഹൂർ​ത്ത​ങ്ങ​ളിൽ കല​വ​റ​യി​ല്ലാ​ത്ത പി​ന്തുണ തരിക? അവർ മു​റു​മു​റു​ക്കു​ന്ന​തു് പതി​വു് കാ​ഴ്ച​യ​ല്ലേ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പ്ര​ലോ​ഭ​ന​സ്വ​ര​ത്തിൽ സം​സാ​രി​ച്ചു.

“രേ​ഖാ​മൂ​ലം അനു​വാ​ദ​മി​ല്ലാ​തെ എന്റെ അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ കയ​റ​രു​തു് എന്നു് മൂ​ന്നാം ലിംഗ സു​ര​ക്ഷാ​ഭ​ട​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു് ഇട​ക്കൊ​ന്നു പേ​ടി​പ്പി​ച്ചാൽ താ​ഴു​ന്ന പത്തി​യേ പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു​ള്ളു”, പാ​ഞ്ചാ​ലി അടു​ത്ത അത്യു​ന്ന​ത​തല യോ​ഗ​ത്തി​ലേ​ക്കു് നിർ​ദേ​ശ​ങ്ങൾ വയ്ക്കു​ന്ന ഔദ്യോ​ഗിക രഹ​സ്യ​രേഖ തയ്യാ​റാ​ക്കു​ക​യി​രു​ന്നു.

“ഇട​പെ​ട​ലു​കൾ സഹി​ക്ക​വ​യ്യാ​തെ, എപ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും പാ​ണ്ഡ​വർ നി​ന്നെ തൂ​ക്കി എറി​ഞ്ഞ ഓർ​മ്മ​യു​ണ്ടോ?” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക കാ​ര്യാ​ല​യ​ത്തിൽ സല്ല​പി​ച്ചു.

“നെ​റ്റി​യി​ലെ വി​യർ​പ്പി​റ്റു വീ​ഴാ​ത്ത ഭക്ഷ​ണ​മാ​ണു് പന്ത്ര​ണ്ടു കൊ​ല്ലം അക്ഷ​യ​പാ​ത്രം നി​ങ്ങൾ​ക്കു് സൗ​ജ​ന്യ​മാ​യി തന്ന​തു് എന്ന ചരി​ത്ര​വ​സ്തുത ലജ്ജാ​ക​ര​മാ​യി തോ​ന്നാ​റു​ണ്ടോ എന്നു് ഞാൻ അവ​രു​ടെ കു​ന്നിൻ മു​ക​ളി​ലെ കാ​ട്ടു​കു​ടി​ലിൽ, ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ ഉള്ളി​ലെ നിന്ദ മറ​ച്ചു വക്കാ​തെ ഭീ​മ​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ച ഓർ​മ​യു​ണ്ടു്. കണ്ണു തു​റ​ന്ന​പ്പോൾ, നീർ​ച്ചാ​ലിൽ തുണി കഴു​കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി നീർ​ത​ട​ത്തിൽ നി​ന്നു് എന്നെ കഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു് പൊ​ക്കു​ക​യാ​ണു്”

“പാ​ണ്ഡ​വർ ഉൾ​പ്പെ​ടെ ആരും ചക്ര​വർ​ത്തി​നി​യു​ടെ സാ​ന്നി​ധ്യ​ത്തിൽ ഇരി​ക്കാൻ പാ​ടി​ല്ല എന്ന നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉത്ത​ര​വു് വി​വാ​ദ​മാ​യ​ല്ലോ.”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ നേ​രി​ട്ടു.

“ഉത്ത​ര​വ​ല്ല, പെ​ണ്ണ​വ​കാ​ശം പു​നഃ​സ്ഥാ​പി​ച്ച​താ​ണു്. പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് ഇളവു നൽ​കി​യാൽ പി​ന്നെ ഉയരുക സ്വജന പക്ഷ​പാ​തം എന്ന കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ നി​ല​വി​ളി​യാ​വി​ല്ലേ?

“ആലോ​ചി​ച്ചു​റ​പ്പി​ച്ചു മൃ​ദു​വാ​യു​ച്ച​രി​ക്കു​ന്ന കൊ​ച്ചു കൊ​ച്ചു വാ​ക്കു​കൾ ആണ​ല്ലോ പുതിയ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ കന്നി​പ്ര​സം​ഗ​ത്തിൽ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചാ​ര​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി​യോ​ടു കൌ​തു​ക​പ്പെ​ട്ടു.

“ഓരോ വാ​ക്കു​ച്ച​രി​ച്ച ശേ​ഷ​വും ചു​ണ്ടു​കൾ കൂ​ട്ടി​മു​ട്ടി​ച്ചു്, അടു​ത്ത വാ​ക്കി​ന്നി​ടം കൊ​ടു​ക്കാൻ മാ​ത്രം അൽ​പ്പം തു​റ​ക്കു​ന്ന ഈ സം​സാ​ര​ശൈ​ലി വി​രാ​ട​രാ​ജ്യ​ത്തെ അജ്ഞാ​ത​വാ​സ​ക്കാ​ല​ത്തു് പരീ​ക്ഷി​ച്ചു പ്ര​യോ​ഗ​ത്തിൽ വരു​ത്തി​യ​താ​ണു്. ഫലം കണ്ടാൽ പതി​വാ​ക്കും.”

“കു​രു​വം​ശ​പ്പെ​രു​മ​ക്കാ​യി കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ ജീ​വ​ത്യാ​ഗം ചെയ്ത ധീ​ര​ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ പേർ തങ്ക ലി​പി​ക​ളിൽ എഴു​തു​ന്ന​തി​നു പകരം ഹസ്തി​ന​പു​രി ഗു​രു​കു​ല​ങ്ങ​ളി​ലെ അം​ഗീ​കൃത ബോ​ധ​ന​പ​ദ്ധ​തി​യിൽ നി​ന്നു് ഇക്ക​ഴി​ഞ്ഞ രണ്ടു വർഷം കൊ​ണ്ടു് പാടേ തു​ട​ച്ചു നീ​ക്കി​യെ​ന്നു ഗ്രാ​മ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു സ്ഥി​രീ​ക​രി​ച്ച വാർ​ത്ത​യു​ണ്ട​ല്ലോ. സത്യ​വ​തി വി​ചി​ത്ര​വീ​ര്യൻ ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ ഇവ​രൊ​ക്കെ ആദ്യ​വർ​ഷം തന്നെ അപ്ര​ത്യ​ക്ഷ​രാ​യി. പര​ക്കെ സം​ശ​യി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന പോലെ, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ തന്നെ​യാ​ണോ ഇതി​നും പി​ന്നിൽ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വിരൽ ചൂ​ണ്ടി നകു​ല​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“പൂർണ തമ​സ്ക​ര​ണ​മ​രു​തു്, തി​ന്മ​യു​ടെ ഇതി​ഹാ​സ​നാ​യ​ക​നാ​യി ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ പു​തു​ത​ല​മുറ ഹസ്തി​ന​പു​രി പഠി​ക്ക​ട്ടെ എന്നൊ​ക്കെ ഭര​ണ​കൂ​ടം വാ​ദി​ച്ച​തു് ഫലം കണ്ടി​ല്ല അല്ലെ. വരും യു​ഗ​ത്തിൽ ഞങ്ങൾ പാ​ണ്ഡ​വ​രും നേ​രി​ടു​മോ ഈ തമ​സ്ക​രണ ഭീഷണി എന്നാ​ണു ഭയം.”

“യു​ദ്ധം കഴി​ഞ്ഞ ഉടൻ കയ്യും കാലും ഉണ്ടെ​ന്നു ഉറ​പ്പാ​ക്കി ജേ​താ​ക്കൾ അവ​രു​ടെ രഥം ഉരു​ട്ടി ഹസ്ഥി​ന​പു​രി​യി​ലേ​ക്കു് പോ​വു​ന്ന​തു് കണ്ടു. ഇനി ഞങ്ങൾ വേണം ഈ പോ​രാ​ട്ട​ഭൂ​മി അടി​ച്ചു വാരി മാ​ലി​ന്യ​മു​ക്ത​മാ​ക്കി കി​ള​ച്ചു മറി​ച്ചു കൃഷി ചെ​യ്തു ധാ​ന്യം വി​ള​യി​ച്ചു ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലെ പാ​ണ്ഡ​വ​അ​ക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​ങ്ങൾ നി​റ​ക്കാൻ.” കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര പ്രാ​ദേ​ശിക ഭര​ണ​കൂ​ടം കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന അന്യ​രാ​ജ്യ​ക​രാർ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​കൾ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു്.

“ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി പദവി പത്തു കൊ​ല്ലം വഹി​ച്ച യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ യഥാർ​ത്ഥ​ത്തിൽ പറഞ്ഞ വാ​ക്കു​ക​ളാ​ണോ ഇതു്?”, പത്രാ​ധി​പർ പര​വ​ശ​മാ​യി കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു്.

“ഓരോ തവ​ണ​യും തപ്പി​ത്ത​ട​ഞ്ഞു ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ നി​ന്നു് ഹി​മാ​ല​യ​ത്തി​ലെ ഈ ഒറ്റ മുറി ആശ്ര​മ​ത്തിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കാലു കു​ത്തു​ന്ന​തു് കാ​ണു​മ്പോ​ഴും ഞങ്ങ​ളു​ടെ നെ​ഞ്ഞിൽ കാ​ട്ടു​തീ പടരും. ഇന്നെ​ന്താ​ണു് പാ​ഞ്ചാ​ലി ഞങ്ങ​ളെ കു​റി​ച്ചു് കൗ​ര​വ​രാ​ജ​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് വാ​യി​ച്ചു രസി​ക്കാ​നാ​യി കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തി പറയുക. ഞങ്ങ​ളെ അവ​ഗ​ണി​ക്കാം, പക്ഷെ ഈ വിധം നീ അവ​മ​തി​ക്ക​രു​തെ.”

“പതി​നെ​ട്ടു ദിവസം പോ​രാ​ടി​യി​ട്ടും പോറൽ എൽ​ക്കാ​തെ ജേ​താ​ക്ക​ളാ​യി ഹസ്ഥി​ന​പു​രി​യു​ടെ ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വം ഏറ്റെ​ടു​ത്തു് പു​രോ​ഗ​മന ഭര​ണ​പ​രി​ഷ്കാ​ര​ങ്ങൾ​ക്കു് തു​ട​ക്കം കു​റി​ച്ച മഹാ​രാ​ജാ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ മാ​ന​സി​കാ​രോ​ഗ്യം സം​ശ​യാ​സ്പ​ദം എന്നോ?” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ പു​രി​കം വള​ച്ചു.

“നി​ങ്ങൾ യു​ദ്ധ​ത്തിൽ മരി​ച്ചി​ല്ലേ എന്നു് വി​ദു​ര​രോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ച​തി​ലെ പൊ​രു​ത്ത​ക്കേ​ടു് ആരും പെ​രു​പ്പി​ച്ചി​ല്ല, കു​ന്തി​യെ കണ്ട​പ്പോൾ എന്താ ഇപ്പോൾ നി​ങ്ങൾ കണ്ണു് കെ​ട്ടാ​റി​ല്ലെ എന്നു് ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ഴും കേ​ട്ടു​നി​ന്ന ഗാ​ന്ധാ​രി​ക്കു് പന്തി​കേ​ടു് തോ​ന്നി. കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​കൾ പു​ന​ര​ധി​വാ​സം ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു നി​വേ​ദ​ന​വു​മാ​യി വന്ന​പ്പോൾ, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ ഒപ്പ​ത്തി​നൊ​പ്പം നി​ങ്ങൾ​ക്കും ഇനി സാ​നി​ധ്യ​മു​റ​പ്പി​ക്കാം എന്നു് പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധവ രേ​ഖാ​മൂ​ലം പരാതി കൊ​ടു​ത്തു. കാ​ല​ന്റെ മക​ന്റെ മാ​ന​സി​കാ​രോ​ഗ്യം അങ്ങ​നെ ചോ​ദ്യ​ചി​ഹ്ന​മാ​യി.” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക തി​ര​ക്കി​ലാ​യി​രു​ന്നു. യു​ദ്ധം കഴി​ഞ്ഞ​തോ​ടെ യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ ഇനി പാ​ച​ക​വി​ഭാ​ഗം മേ​ധാ​വി​യാ​യി വീ​ട്ടിൽ സേവനം തു​ട​രും.

“വെ​റു​തെ ഇരി​ക്കാൻ സമ്മ​തി​ക്കാ​തെ നി​ങ്ങൾ പാ​ണ്ഡ​വ​രിൽ മാ​ന​സിക സമ്മർ​ദം ചെ​ലു​ത്തു​ന്നു എന്നാ​ണ​വ​രു​ടെ പരാതി” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ അഭി​വാ​ദ്യം ചെ​യ്തു. മഴ പെ​യ്തു വെയിൽ വീണ ഉച്ച. ആണു​ങ്ങൾ അപ്പോൾ ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ ആയി​രു​ന്നു.

“പ്ര​തി​ഫ​ലം പണ​മാ​യി ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന ഇട​ത്താ​വ​ളം ഇണ​ക​ളെ​യാ​ണ​വർ​ക്കു് പ്രി​യം, കട​പ്പാ​ടി​ല്ലാ​തെ ഇട​പാ​ടു് വേഗം തീരും. പ്ര​തി​ഫ​ലം മോ​ഹി​ക്കാ​തെ രാവും പകലും വ്യ​ക്തി​ഗത സേവനം കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന ഭാ​ര്യ​യെ ആണ​വർ​ക്കു് പേടി, ഇട​യ്ക്കി​ടെ അവൾ വിരൽ ചൂ​ണ്ടി സം​സാ​രി​ക്കു​മോ.”

“ദു​ര്യോ​ധ​നൻ മരി​ച്ചു എന്ന വിവരം നി​ങ്ങൾ അറി​യു​ന്ന​തു് ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രു​ടെ ദി​വ്യ​ദൃ​ഷ്ടി​യു​ള്ള ഭൃ​ത്യൻ സഞ്ജ​യൻ വഴി​യാ​യി​രു​ന്നോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഗാ​ന്ധാ​രി​യോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു.

“പ്രിയ മക​ന്റെ മരണം തത്സ​മ​യം ഞാൻ ഉറ​ക്ക​ത്തിൽ കണ്ടു. അൽ​പ്പം വി​ചി​ത്ര​മായ രീ​തി​യിൽ. മാരക ഭീ​മ​ഗ​ദാ പ്ര​ഹ​ര​ത്തിൽ അര​ക്കെ​ട്ടു് തകർ​ന്നു ഒഴു​കാന്‍ തു​ട​ങ്ങിയ ചോ​ര​ത്തു​ള്ളി​കൾ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര പോ​രാ​ട്ട ഭൂ​മി​ക്ക​പ്പു​റ​ത്തെ തടാക തീ​ര​ത്തു് നി​ന്നു് ആ വഴി​യെ​ല്ലാം ഒഴുകി തി​രി​ഞ്ഞു് എന്റെ ഈ പൂ​ജാ​മു​റി​യിൽ ഇറ്റി​റ്റു വീണു.”

“കണ്ണു​കെ​ട്ടി കൗ​ര​വ​കു​സൃ​തി​കൾ പക​ലൊ​ക്കെ കാ​ണു​ന്ന പോലെ വ്യ​ക്ത​മാ​യി കണ്ണു​കെ​ട്ടാ​തെ ഉറ​ക്ക​ത്തി​ലും വി​ടാ​തെ കാ​ണു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലേ” നി​ല​ത്തു് കമി​ഴ്‌​ന്നു കി​ട​ന്നു വി​തു​മ്പിയ മഹാ​റാ​ണി​യെ അവൾ നിർ​ദ്ദ​യം കൈ​വി​ട്ടു.

“ബാ​ല്യം മു​ഴു​വൻ നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​അ​മ്മ​മാ​രും അഭി​ശ​പ്ത അച്ഛ​നു​മൊ​ത്തു് നി​ങ്ങൾ അഞ്ചു​പേ​രും കൊടും കാ​ട്ടി​ലാ​യി​രു​ന്നു അല്ലെ. ഇപ്പോൾ തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കു​മ്പോൾ എങ്ങ​നെ ഓർ​മ്മി​ക്കു​ന്നു ആ കാലം?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. വാ​ന​പ്ര​സ്ഥം.

“കൌ​മാ​രം വരെ ഞാൻ അവിടെ വളർ​ന്നു. കു​ന്തി​യും മാ​ദ്രി​യും വാൽ​സ​ല്യ​നി​ധി​ക​ളായ അമ്മ​മാ​രാ​യി ഒന്നും അക്കാ​ല​ത്തു് തോ​ന്നി​യി​രു​ന്നി​ല്ല, കു​ട്ടി​ക​ളെ​യും ഭർ​ത്താ​വി​നെ​യും കബ​ളി​പ്പി​ച്ചു പട്ടാ​പ്പ​കൽ പര​പു​രു​ഷ​ബ​ന്ധം തു​ട​രു​ന്ന രണ്ടു സു​ന്ദ​രി കേ​മി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ അവർ. പരു​ക്കൻ നി​ല​ത്തു് വി​രി​ച്ച പായിൽ കി​ട​ന്നു കൺ​മു​മ്പിൽ ഈ രതി​സാ​ഹ​സ​ങ്ങൾ മൌ​ന​മാ​യി പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്ന അച്ഛ​നും ആ കാ​ല​ത്തു് ഞങ്ങൾ അഞ്ചു കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ ബാ​ല്യം എന്ന അവസ്ഥ വി​ഷ​മ​യ​മാ​ക്കി.”

“കൌരവർ നൂറു പേരും നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ആരാ​ധ​കർ എന്ന പോലെ, കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​ക്കൾ ഒരു പക്ഷെ പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ പ്ര​ണ​യി​നി​കൾ എന്നു് സംശയം തോ​ന്നിയ സാ​ഹ​ച​ര്യം എങ്ങ​നെ നി​ങ്ങൾ നേ​രി​ട്ടു?’ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“മു​ള​യി​ലേ ഞാൻ നു​ള്ളി​നീ​ക്കി ആ പാ​ണ്ഡവ പ്ര​വ​ണത”, സന്യ​സ്ഥർ വഴി രഹ​സ്യ​മാ​യി ദു​ര്യോ​ധ​നൻ കൊ​ടു​ത്ത​യ​ച്ച പരി​മ​ള​തൈ​ല​ങ്ങൾ മേ​നി​യിൽ തേ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി കൈ പെ​ട്ടെ​ന്നു് ഒരാ​യു​ധം പോലെ ഉയർ​ത്തി.

“കൌരവർ യു​ദ്ധം ജയി​ച്ചാൽ, ഇപ്പോൾ സർ​വ​സൈ​ന്യാ​ധിപ പദവി വഹി​ക്കു​ന്ന പി​താ​മ​ഹ​ന്റെ കൊ​ട്ടാര ഭാ​വി​യെ​ന്താ​ണു്?” കു​രു​ക്ഷേ​ത്രം ഒമ്പ​താം ദിവസം രാ​ത്രി യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ ഭീ​ഷ്മ​രെ പാ​ള​യ​ത്തിൽ ഇടി​ച്ചു കയറി ചോ​ദ്യം ചെ​യ്തു.

“കൌരവർ ഒരു​ക്കു​ന്ന വി​മു​ക്ത​സൈ​നി​ക​രു​ടെ വൃ​ദ്ധ​സ​ദ​ന​ത്തിൽ പട്ടു​മെ​ത്ത കി​ട്ടു​ന്ന​തി​നേ​ക്കാൾ നല്ല​ത​ല്ലേ പാ​ണ്ഡ​വർ തരാ​വു​ന്ന ശര​ശ​യ്യ.”

“യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ കാണാൻ പൂ​ച്ചെ​ണ്ടു​മാ​യി ഹസ്തി​ന​പു​രി രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ എത്തിയ ഈ ഗു​രു​വി​ന്റെ മുഖം കണ്ടു നല്ല പരി​ച​യ​മു​ണ്ട​ല്ലോ”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ പതിവു പോലെ തല​യ്ക്കു പി​ന്നിൽ കൈകൾ പി​ണ​ച്ചു കെ​ട്ടി കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് അല​സ​മാ​യി പറ​ഞ്ഞു.

“യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ഉയിർ പോ​വാ​തെ രക്ഷ​പ്പെ​ട്ട ഏക കൗരവ സൈ​നി​കൻ എന്ന ദേശീയ ബഹു​മ​തി​യു​മാ​യി നമ്മു​ടെ അഭി​വ​ന്ദ്യ കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ അല്ലെ അതു്. രാ​ജ്യം പി​ടി​ച്ച​ട​ക്കിയ പുതിയ പാ​ണ്ഡവ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി​ക്കു് ആശം​സ​യു​മാ​യി വന്ന​താ​ണു്. രാ​ഷ്ട്രീ​യ​കാ​പ​ട്യ​ത്തിൽ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ​ക്കാൾ ഒരു പണ​ത്തൂ​ക്കം മു​മ്പിൽ ആണു് ഈ കാ​ര​ണ​വർ എന്നു് വ്യ​ക്തം.”

“സർ​വ​സൈ​ന്യാ​ധിപ പദവി ഈ പ്രാ​യ​ത്തിൽ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് എടു​ത്താൽ പൊ​ങ്ങാ​ത്ത ഭാ​ര​മാ​വി​ല്ലേ. എത്തും പി​ടി​യും കി​ട്ടാ​ത്ത മഹാ യു​ദ്ധ​മ​ല്ലേ” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഖേ​ദി​ച്ചു. ദു​ര്യോ​ധ​നൻ പട​ച്ച​ട്ട​യും അധി​കാ​ര​പ​ത്ര​വും കൊ​ണ്ടു വരു​ന്ന​തു് അക്ഷ​മ​യോ​ടെ കാ​ത്തി​രി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു പി​താ​മ​ഹൻ.

“ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ അച്ഛൻ ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രു​ടെ അമ്മ അം​ബി​ക​യു​ടെ ഭർ​ത്താ​വു് വി​ചി​ത്ര​വീ​ര്യൻ എന്റെ സമ​പ്രാ​യ​ക്കാ​രി സത്യ​വ​തി​യു​ടെ ആദ്യ മക​നാ​ണു്, എന്ന നേരിയ പ്രാ​യ​വി​ത്യാ​സം നി​ങ്ങൾ മാ​റ്റി വച്ചാൽ, എന്നെ പി​താ​മ​ഹൻ എന്നു് വി​ളി​ച്ചു അപ​മാ​നി​ച്ചു് സൈനിക തന്ത്ര ഉപ​ദേ​ശ​ക​ന്റെ നിർ​ജീവ പദവി തന്നു പോ​രാ​ട്ട​ഭൂ​മി​യിൽ നി​ന്നു് അക​റ്റാൻ കർണൻ നട​ത്തു​ന്ന ഈ കു​ത്സിത ശ്രമം ഫലം കാ​ണി​ല്ല”, ഭീ​ഷ്മർ കയ്യിൽ മൂർ​ച്ച​യു​ള്ള ആയു​ധ​വും കണ്ണിൽ ആളു​ന്ന തീ​യു​മാ​യി ഇരകളെ തേടി പാ​ള​യ​ത്തിൽ അശാ​ന്ത​മാ​യി ചു​റ്റി.

“നാൽ​പ്പ​തു ലക്ഷം കൗരവ പാ​ണ്ഡവ സഖ്യ കക്ഷി സൈ​നി​ക​രു​ടെ മൃ​ത​ശ​രീ​ര​ങ്ങൾ മറവു ചെ​യ്യാൻ ഇട​മി​ല്ലാ​തെ കാ​റ്റും വെ​യി​ലും കൊ​ണ്ടു് ജീർ​ണി​ച്ചു കി​ട​ക്കു​ന്ന കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യു​ടെ പരി​സ്ഥി​തി പരി​പാ​ല​ന​ത്തി​നു് സമഗ്ര പദ്ധ​തി ഉടൻ പാ​ണ്ഡവ ഭര​ണ​കൂ​ടം പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കിൽ… എന്ന ഭീ​ഷ​ണി​യു​മാ​യി പ്ര​വി​ശ്യാ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാര ഗോപുര നടയിൽ ഇന്ന​ലെ രാ​വി​ലെ മുതൽ മു​ദ്രാ​വാ​ക്യം വി​ളി​ച്ചു ഒച്ച വക്കു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ, കേ​ട്ടി​ല്ലേ” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നകു​ല​നെ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ നേ​രി​ട്ടു.

“നി​ല​വി​ലു​ള്ള പ്ര​വി​ശ്യാ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ ഭര​ണ​കാ​ലാ​വ​ധി അവ​സാ​നി​ക്കു​ക​യാ​ണു്, ഒന്നു നീ​ട്ടി​ക്കൊ​ടു​ത്താൽ തീരും പരേ​ത​സൈ​നി​ക​രു​ടെ ഭൌ​തി​കാ​വ​ശി​ഷ്ട പ്ര​ശ്നം ഉയർ​ത്തി​ക്കാ​ട്ടി​യു​ള്ള അവ​രു​ടെ പരി​സ്ഥി​തി പ്രേ​മം”, യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ആദ്യ ഭീ​ഷ്മ​സ​ന്ദർ​ശ​ന​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി ശര​ശ​യ്യ​ക്കു് ചു​റ്റും പ്ര​തി​രോ​ധ​വ​ല​യം തീർ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന ചാ​ര​വ​കു​പ്പു മേ​ധാ​വി നകുലൻ നി​സ്സാ​ര​മാ​യി പറ​ഞ്ഞു.

“സത്യ​പ്ര​തി​ജ്ഞ ചെ​യ്തു യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ സദ​സ്സി​നോ​ടു പു​ഞ്ചി​രി​ക്കാ​തെ എന്തോ നി​ന്നോ​ടു പി​റു​പി​റു​ക്കു​ന്ന പോലെ എന്താ സംഗതി?” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“യു​ദ്ധ​ത്തി​നു മു​മ്പു് തന്നെ ഇള​കു​ന്ന സ്വ​ത്തെ​ല്ലാം പൊ​ന്നാ​ക്കി നൂറു കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​ക്ക​ളു​ടെ​യും നാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു് രഹ​സ്യ​മാ​യി കട​ത്തി​യി​രു​ന്നു. ഇന്നു് രാ​വി​ലെ ഭണ്ഡാ​രം തു​റ​ക്കാൻ ഭീ​മ​നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു. സഹ​ദേ​വൻ മാ​ത്രം മതി​യാ​യി​രു​ന്നു തു​റ​ക്കാൻ. ഞങ്ങൾ കരു​തിയ പോലെ പെ​ട്ടി കാലി. നാളെ ഊട്ടു​പു​ര​യി​ലേ​ക്കു വേണ്ട മൃ​ഗ​മാം​സ​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി ഗോ​ശാ​ല​യിൽ പര​തി​യ​പ്പോൾ കണ്ട​തു് എല്ലും തോ​ലു​മായ വൃ​ദ്ധ​മൂ​രി​കൾ. എങ്ങ​നെ ഞാൻ കു​രു​വം​ശം ഈ പ്ര​സ്ഥാ​നം ഇനി കൊ​ണ്ടു് നട​ക്കും. ഈ പരി​ദേ​വ​ന​വു​മാ​യി സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തിൽ അമ​രു​ന്ന ചക്ര​വർ​ത്തി​ക്കു് (ചെ​ങ്കോൽ ഇനി​യും മഹാ​രാ​ജാ​വു് ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ കൈ​മാ​റി​യി​ട്ടി​ല്ല) നീ​റു​ന്ന നോ​ട്ടം തീൻ ശാ​ല​യിൽ രാ​വി​ലെ എന്തു് കി​ട്ടും അക​ത്താ​ക്കാൻ എന്നാ​ണു്.”

“മാ​ര​കാ​യു​ധ​ങ്ങൾ തേടി നീണ്ട ദൌ​ത്യ​ത്തി​ലോ മറ്റോ ആണോ അഭി​വ​ന്ദ്യ​യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ, ഇങ്ങ​നെ വികാര നിർ​ഭ​ര​മായ യാ​ത്ര​യ​യ​പ്പി​നു് കാ​ര​ണ​മാ​വാൻ?” പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടും മറ്റു നാലു പാ​ണ്ഡ​വ​രോ​ടു​മാ​യി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക തലയിൽ കൈ വച്ചു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“അക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​ത്തി​ലെ സസ്യാ​ഹാ​രം കഴി​ച്ചു മടു​ത്ത ഭീമൻ വെ​ല്ലു​വി​ളി​ച്ചു, ഒരു കാളയെ കട്ടു കൊ​ണ്ടു് വന്നു എത്തി​ക്കാ​മോ? അറ​ക്ക​ലും തൊ​ലി​യു​രി​ക്ക​ലും ഇറ​ച്ചി വെ​ട്ടി പൊ​രി​ക്ക​ലും അവൻ സ്വയം ചെ​യ്യാ​മെ​ന്നു് വാ​ക്കും. ഇന്നു് രാ​വി​ലെ ‘കാരണവ’രെ പിരി കേ​റ്റി. നി​സ്സാ​ഹാ​യ​ത​യിൽ ആ മനു​ഷ്യൻ ഒരു നാ​യാ​ട്ടി​നി​റ​ങ്ങി​യ​താ​ണു്. അടി​മ​ജീ​വി​ത​തി​ലും മഹാ​രാ​ജാ എന്ന അഭി​സം​ബോ​ധന പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തു് കൊ​ണ്ടു് ഞങ്ങൾ ആവു​ന്ന​ത്ര ആചാ​ര​പൂർ​വ്വം ചെ​യ്തു യാ​ത്ര​യ​യ​പ്പ്”, നിന്ദ മറ​ച്ചു വക്കാ​തെ പാ​ഞ്ചാ​ലി പറ​ഞ്ഞു. കാ​ട്ടി​ട​വ​ഴി​യിൽ നി​ന്നു് താ​ഴോ​ട്ടു​ള്ള ഇറ​ക്ക​ത്തിൽ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ കാ​ലി​ട​റി വീഴും മു​മ്പു് ഒരു മര​ത്തിൽ പി​ടി​ച്ചു കി​ത​ക്കു​ന്ന​തു് അവർ​ക്കു് കാ​ണാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

“അധി​കാ​ര​മേ​റ്റ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ വന്നു പരാതി പറ​യു​ന്ന പോലെ എന്തോ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കു​ന്ന​തു കണ്ടു. എന്താ വി​ശേ​ഷി​ച്ചു്?” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

“പോ​രാ​ട്ട​ത്തിൽ മു​റി​വേ​റ്റു കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യി​ലെ ശര​ശ​യ്യ​യിൽ കി​ട​ക്കു​ന്ന ശത്രു​സൈ​ന്യ​നാ​യ​ക​നു അടി​യ​ന്തിര വൈദ്യ ചി​കി​ത്സ​ക്കു് പണം അനു​വ​ദി​ച്ചു. പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് യാത്ര ചെ​യ്യാൻ പുതിയ രഥ​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​വി​ല്ല. താ​മ​സി​ക്കാൻ കൌ​ര​വ​രു​ടെ അര​മ​ന​കൾ കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ക്കി​ല്ല. ഓരോ ഹസ്തി​ന​പു​രി കു​ടും​ബ​ത്തി​നും ഓരോ അക്ഷ​യ​പാ​ത്രം എന്ന പദ്ധ​തി​ക്കു് വേ​ണ്ടി ആകാ​ശ​ചാ​രി​ക​ളു​മാ​യി ആശ​യ​വി​നി​മ​ത്തിൽ ഏർ​പ്പെ​ടും. ഇന്ന​ത്തെ ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’ കണ്ടി​ല്ലേ. മു​ഖ്യ​വാർ​ത്ത പക്ഷെ തള്ള​വി​രൽ മു​റി​ഞ്ഞ ഏക​ല​വ്യ​ന്റെ പരാ​തി​യാ​ണു്”

“വിരൽ ഗു​രു​ദ​ക്ഷി​ണ​യാ​യി സ്വയം മു​റി​ച്ചു ഗു​രു​വി​നു കൊ​ടു​ത്തു് എന്നോ, അയാൾ നി​ങ്ങ​ളിൽ ബലം പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു കടി​ച്ചു മു​റി​ച്ചെ​ടു​ത്തു എന്നോ? സൈനിക വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം സൗ​ജ​ന്യ​മെ​ന്നു കരു​തി​യോ, അതോ ഒളി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു ചു​ളു​വിൽ പഠി​ച്ചാൽ ഗുരു കണ്ടു പി​ടി​ക്കി​ല്ലെ​ന്നു് കരു​തി​യോ? സത്യം എന്നോ​ടു പറ​ഞ്ഞ​തി​നു് ഈ വെ​ള്ളി നാണയം പ്ര​തി​ഫ​ല​മാ​യി ഇരി​ക്ക​ട്ടെ, ശി​ഷ്യ​ന്റെ തള്ള​വി​രൽ വെ​ട്ടി​യെ​ടു​ത്തു് ചവ​ച്ചു തി​ന്നു വി​ശ​പ്പ​ട​ക്കു​ന്ന ബ്രാ​ഹ്മണ സൈനിക പരി​ശീ​ല​കർ കു​രു​വം​ശ​ത്തിൽ എന്ന ഒരു ലേ​ഖ​ന​ത്തി​നു് വഴി​യു​ണ്ടോ എന്നു് ഞങ്ങൾ പത്രാ​ധി​പ​രു​മാ​യി ആലോ​ചി​ച്ചു നോ​ക്കാം, അത്ത​രം വി​ചി​ത്ര സം​ഭാ​വ​മാ​യാ​ലേ വ്യാ​സൻ മഹാ​ഭാ​രത ഇതി​ഹാ​സ​ത്തിൽ തു​ന്നി​ച്ചേർ​ക്കാൻ തു​നി​യൂ”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ നി​ഷാ​ദ​യു​വാ​വി​നോ​ടു് വില പേ​ശു​ന്ന പോലെ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അല​സ​മാ​യി നോ​ക്കി.

“അഞ്ചു പാ​ണ്ഡ​വർ ഇട​ക്കൊ​ന്നു തള്ളി​യാൽ നീ​ക്കാ​വു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളേ യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ ഉള്ളൂ. മന്ത്രി പദവി ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചു ഞങ്ങൾ പറ​യു​ന്ന പോലെ ഉപ​ദേ​ശി എന്ന പദ​വി​യിൽ ഒതു​ങ്ങി കൂ​ടി​യാൽ നി​ല​വിൽ കി​ട്ടു​ന്ന രാ​ജ​കീയ സൌ​ക​ര്യ​ങ്ങൾ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് തു​ടർ​ന്നും കി​ട്ടും. അല്ലെ​ങ്കിൽ ഉടൻ വന​വാ​സ​ത്തി​നു പോ​വു​ന്ന​വ​രു​ടെ പട്ടി​ക​യിൽ ഒന്നാ​മൻ നി​ങ്ങ​ളാ​വും അങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു ചാ​ര​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി നകുലൻ അഭി​വ​ന്ദ്യ വി​ദു​ര​രെ പ്ര​ലോ​ഭി​പ്പി​ച്ച​തു്. സു​ര​ക്ഷ​യും വസ​തി​യും സൗ​ജ​ന്യ ഭക്ഷ​ണ​വും എല്ലാം ഈ വറു​തി​യിൽ വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ, കാ​ര​ണ​വർ അതിൽ വീണു എന്നു് വേണം ഇപ്പോൾ കരു​താൻ” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ നി​ന്നു് അൽ​പ്പം ശു​ദ്ധ​വാ​യു കി​ട്ടാൻ ഗംഗാ തീ​ര​ത്തേ​ക്കു് കൂ​ട്ടു​കാ​രി​യു​മാ​യി നട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

ഇന്ന​ത്തെ ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’യിലെ മു​ഖ​പ്ര​സം​ഗ​ത്തിൽ നി​ന്നു്.

“ഒരു സംഘം യു​ദ്ധം തോ​റ്റു കഥാ​വ​ശേ​ഷ​രാ​യ​പ്പോൾ പതി​മൂ​ന്നു കൊ​ല്ല​ങ്ങൾ അക്ഷ​മ​യോ​ടെ കാ​ത്തു് നി​ന്നി​രു​ന്ന വേ​റൊ​രു സംഘം അധി​കാ​ര​ത്തിൽ കയറി എന്ന​തൊ​ഴി​ച്ചാൽ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ കണ്ട​തു് പി​ടി​പ്പു​കേ​ടി​ന്റെ ഭര​ണ​തു​ടർ​ച്ച.”

“പാ​ഞ്ചാ​ല​യിൽ നി​ന്നു് നവ​വ​ധു​വാ​യി വന്നു്, ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ക്കും ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​നും ഇട​ക്കു​ള്ള കു​റ​ഞ്ഞ ഒരു കാ​ല​യ​ള​വിൽ പരി​ച​യ​പ്പെ​ട്ട നൂറു കൌ​ര​വ​രേ​യും നി​ങ്ങൾ പേർ പറ​ഞ്ഞു സ്വാ​ഗ​തം ചെ​യ്തി​രു​ന്നു എന്നോ? കൊ​ള്ളാം, ഗാ​ന്ധാ​രി​ക്കു പോലും ആവുമോ, ആ നൂറു മക്ക​ളെ മക്ക​ളെ തെ​റ്റാ​തെ പേർ വി​ളി​ക്കാൻ?”

കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പരി​ഹ​സി​ച്ചു.

“കണ്ണു് കെ​ട്ടി മക്ക​ളെ കാ​ണ​ണ്ട എന്നു വച്ച ഗാ​ന്ധാ​രി​യെ പോ​ലെ​യാ​ണോ പഞ്ചേ​ന്ദ്രി​യ​ങ്ങൾ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ക്ഷ​മ​മായ പ്ര​ണ​യി​നി?”

“ചോര തെ​റി​പ്പി​ക്കാ​തെ പീ​ഢി​പ്പി​ച്ചു വിടാൻ പറ്റിയ വഴി​യൊ​ന്നും ആരും പറ​ഞ്ഞു തന്നി​ല്ലേ?” വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പം നട​ത്തിയ അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​ര​രെ രക്ത​രൂ​ഷിത ഏറ്റു​മു​ട്ട​ലിൽ കൊ​ന്നു കൊ​ല​വി​ളി​ക്കേ​ണ്ടി വന്ന ഭീമനെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ള​യ​ത്തിൽ സമീ​പി​ച്ചു. വെ​ട്ടും കു​ത്തു​മേ​റ്റു് വശം കെട്ട ഭീ​മ​മേ​നി​യിൽ ഒരു മൂ​ന്നാം ലിംഗ പാ​റാ​വു​കാ​രൻ തൈലം പു​ര​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. കെ​ടാ​റായ പന്തം പു​ക​ഞ്ഞു കത്തി.

“ഞാൻ അന്നേ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് പറ​ഞ്ഞ​താ​ണു്, നി​ന്റെ മു​മ്പിൽ തു​ണി​യു​രി​ച്ചു് കി​ട​ത്തി, വരി​യു​ട​ച്ചു് ഒന്നൊ​ന്നാ​യി അവരെ മധുര പ്ര​തി​കാ​രം ചെ​യ്യാ​മെ​ന്നു്. പക്ഷെ അവൾ കു​പി​ത​യാ​യി താ​ക്കീ​തു് ചെ​യ്തു: ഒരി​ക്കൽ ആരാ​ധ​ക​രാ​യി​രു​ന്ന​വ​രെ ധർ​മ​യു​ദ്ധ​ത്തിൽ കൊ​ല്ലു​ന്നെ​ങ്കിൽ കൊ​ല്ലൂ, പക്ഷെ അവ​രു​ടെ പു​രു​ഷ​ത്വം മാ​നി​ക്കൂ.”, വാ​ക്കു് കി​ട്ടാ​തെ കി​ത​ച്ചു കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു കരൾ നീറിയ ആ ദുർബല പാ​ണ്ഡ​വൻ.

“സൈനിക മന്ത്രാ​ല​യ​ത്തി​ന്റെ സ്വ​ത​ന്ത്ര​ചു​മ​തല വഹി​ക്കു​ന്ന ഭീമനെ ഹർ​ഷാ​ര​വ​ങ്ങ​ളോ​ടെ ഹസ്തി​ന​പു​രി പൌര സമൂഹം സ്വാ​ഗ​തം ചെ​യ്ത​ല്ലോ. അടു​ത്ത യു​ദ്ധം ആരോ​ടാ​ണു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“ആരോ​ഗ്യ​മു​ള്ള ആണു​ങ്ങൾ എല്ലാം കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ ജീ​വ​ത്യാ​ഗം ചെ​യ്ത​തു കൊ​ണ്ടു് നി​ല​വിൽ സജീവ സൈ​നി​ക​നാ​യി ഞാൻ മാ​ത്ര​മേ കാണൂ. സൈ​നി​ക​ക്ഷേമ മന്ത്രാ​ല​യം എന്നു് പുനർ നാ​മ​ക​ര​ണം ചെ​യ്തു കൗ​ര​വ​രാജ വി​ധ​വ​ക​ളെ നൂറു പേ​രെ​യും കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ച്ചു വൃ​ദ്ധ​സ​ദ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു മാ​റ്റി താ​മ​സി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കാൻ നി​ങ്ങ​ളും തരി​ല്ലേ ഒരു കൈ? ഇതാ പുതിയ ഒരിനം കണ്ണാ​ടി. ദൂരെ ദൂരെ ദക്ഷി​ണാ​പ​ഥ​ത്തി​ലെ ആറ​ന്മുള നാ​ടു​വാ​ഴി കൊ​ടു​ത്ത​യ​ച്ച​താ​ണു്.” “യഥാർ​ത്ഥ മുഖം കാണാം” ഭീമൻ ഒരു കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​യു​ടെ നി​റ​വോ​ടെ പറ​ഞ്ഞു.

“അവ​സാ​ന​മാ​യി, പാ​ണ്ഡ​വർ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് ആരാ​യി​രു​ന്നു?” കു​ഴ​ഞ്ഞു​വീ​ണു മണ്ണിൽ ചു​രു​ണ്ട പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നിർ​ദ്ദ​യം ചോ​ദി​ച്ചു. ഒരു നി​ല​വി​ളി പോലെ ആ ഹി​മാ​ലയ താ​ഴ്‌​വ​ര​യിൽ ഇളം​കാ​റ്റു പോ​ലു​മി​ല്ലാ​തെ നി​ശ​ബ്ദത കന​ത്തു് നി​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. പാ​ണ്ഡ​വർ തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കാ​തെ മു​ന്നോ​ട്ടു കാൽ വച്ചു. സന്ധ്യ.

“അവർ​ക്കു് വേണ്ട എന്റെ ശരീ​ര​ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ അവർ എക്കാ​ല​വും പര​സ്പ​രം മത്സ​രി​ച്ചു ഓമ​നി​ച്ചു. അവർ​ക്കു് വേ​ണ്ടാ​തി​രു​ന്ന എന്റെ മന​സ്സു് ഇവിടെ എന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി ഇങ്ങ​നെ അവ​സാ​നി​ക്ക​ട്ടെ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ കൈ പി​ടി​ച്ചു പാ​ഞ്ചാ​ലി കണ്ണ​ട​ച്ചു.

“നി​ങ്ങൾ മൂ​ന്നു പാ​ണ്ഡ​വർ കണ്ടു നിൽ​ക്കു​മ്പോ​ഴ​ല്ലെ കൌരവർ അഭി​മ​ന്യു​വി​നെ ചവി​ട്ടി​യും കു​ത്തി​യും പച്ച​ക്കു് കൊ​ന്ന​തു്? നി​ങ്ങൾ അപ്പോൾ നി​രാ​യു​ധ​രൊ​ന്നും ആയി​രു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ. ഒന്നു് ഇടി​ച്ചു​ക​യ​റി ചക്ര​വ്യൂ​ഹം ഭേ​ദി​ച്ചു് ആ കു​ട്ടി​യെ പൊ​ക്കി പു​റ​ത്തു​ചാ​ടാൻ നി​ങ്ങൾ​ക്കൊ​ന്നും ആയി​ല്ലേ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. അർ​ജ്ജുന പു​ത്ര​ന്റെ ശവ​ദാ​ഹം കഴി​ഞ്ഞു നാലു പാ​ണ്ഡ​വർ യമു​ന​യിൽ മു​ങ്ങി നി​വ​രു​ന്ന സമയം.

“നൂറു പാ​ണ്ഡ​വ​ക്കു​ട്ടി​കൾ ന്യാ​യ​മാ​യി യു​ദ്ധ​ത്തിൽ മരി​ച്ചാ​ലും ഒരു കൌ​ര​വ​ക്കു​ട്ടി​യും അന്യാ​യ​വ​ധ​ത്തി​നു ഇര​യാ​വ​രു​തു് എന്ന ദ്രോ​ണ​വ​ച​നം ഗു​രു​കു​ല​ത്തിൽ പഠി​ച്ച​തു് അപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ഓർ​ത്തു.”

“ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ ആദ്യ ചര​മ​വാർ​ഷി​ക​ത്തിൽ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ അനു​സ്മ​രണ പ്ര​ഭാ​ഷ​ണം കേൾ​ക്കാൻ നീ ഇന്ന​ലെ സന്ധ്യ​ക്കു് പോ​യി​രു​ന്നു അല്ലെ” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ കൂ​ട്ടു​കാ​രി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു, “എന്തൊ​ക്കെ അയാൾ പറ​ഞ്ഞു എന്ന​തി​നേ​ക്കാൾ എന്തൊ​ക്കെ പറ​യാ​തെ വി​ട്ടു?”

“ഒന്നും പറ​യാ​നി​ല്ലാ​ത്ത​വൻ വാ​ചാ​ലത കൊ​ണ്ടു് എല്ലാ ഓട്ട​യും അട​ക്കും എന്നു് വി​ദു​രർ ഒരി​ക്കൽ പറ​ഞ്ഞ​തു് ഓർമ വന്നു.” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഗം​ഗ​യി​ലെ ചി​റ്റോ​ള​ങ്ങൾ തട്ടി വെ​ള്ളം തെ​റു​പ്പി​ച്ചു കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

“ഒമ്പ​തു് ദിവസം നി​ങ്ങൾ വി​ടാ​തെ അമ്പെ​യ്തി​ട്ടും ഒരു പാ​ണ്ഡ​വ​തല പോലും വീ​ണി​ല്ല എന്ന ആരോ​പ​ണ​വു​മാ​യി ദു​ര്യോ​ധ​നൻ നി​ങ്ങ​ളെ ആളും തരവും നോ​ക്കാ​തെ ശല്യം ചെ​യ്യു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ ഭീ​ഷ്മ​രോ​ടു് കുശലം പറ​ഞ്ഞു.

“ദരി​ദ്ര ബന്ധു​ക്കൾ എന്ന നി​ല​യിൽ മാ​ത്ര​മേ കൌരവർ ഇതു​വ​രെ പാ​ണ്ഡ​വ​രെ കണ്ടി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. ഇപ്പോൾ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ കാ​ണു​ന്ന​തു് ക്രൂ​ര​ബ​ന്ധു​ക്കൾ എന്ന പുതു പാ​ണ്ഡവ പ്ര​തി​ച്ഛാ​യ​യാ​ണു്” പി​താ​മ​ഹൻ ആയു​ധ​ങ്ങൾ എറി​ഞ്ഞു ഒന്നു മു​ങ്ങി നി​വ​രാൻ യമു​ന​യി​ലേ​ക്കു് ചാടി.

“പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ വി​വാ​ഹ​വാർ​ഷി​ക​ത്തി​നു് അനു​മോ​ദി​ക്കാൻ പോ​വു​ക​യാ​ണോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധ​വ​യോ​ടു വി​സ്മ​യ​ത്തോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“പാ​രാ​വാ​ര​ങ്ങൾ പു​ക​ഴ്ത്തിയ പ്ര​ശ​സ്ത ദാ​മ്പ​ത്യ​മ​ല്ലേ. അം​ഗീ​കൃത ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ പാ​ണ്ഡ​വർ അഞ്ചു പേ​രാ​ണെ​ങ്കി​ലും കമി​താ​ക്കൾ നൂറു പേരും കൌരവർ ആയി​രു​ന്നി​ല്ലേ.” വൃ​ദ്ധ​സ​ദ​ന​ത്തി​ലെ മറ്റു തൊ​ണ്ണൂ​റ്റി ഒമ്പ​തു് കൗരവ വി​ധ​വ​ക​ളും അനു​കൂ​ല​ഭാ​വ​ത്തിൽ തല ചെ​രി​ച്ചു.

“യു​ദ്ധ​ത്തിൽ നി​ങ്ങൾ​ക്കെ​തി​രെ കൗ​ര​വർ​ക്കൊ​പ്പം കൊ​മ്പു കോർ​ത്ത കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ ഇതാ രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് വാ നിറയെ ആശംസ പറ​യു​ന്നു. ഇതെ​ന്താ കാ​ര​ണ​വർ​ക്കൊ​രു മനം മാ​റ്റം?” സഭ പി​രി​ഞ്ഞു അം​ഗ​ങ്ങൾ ഊട്ടു​പു​ര​യി​ലേ​ക്കു ധൃ​തി​യിൽ നീ​ങ്ങു​മ്പോൾ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഇന്നു് ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ ഏറ്റ​വും വില പി​ടി​ച്ച വസ്തു ഊട്ടു പു​ര​യിൽ കി​ട്ടു​ന്ന ഒരു നേ​ര​ത്തെ സൗ​ജ​ന്യ ഭക്ഷ​ണ​മാ​ണു്, നി​ല​പാ​ടു​ത​റ​യ​ല്ല.”

“ഒരു കൌ​ര​വ​ന്റെ ജഡം കി​ട്ടി​യി​ല്ല​ല്ലോ. കി​ട്ടിയ തൊ​ണ്ണൂ​റ്റി ഒമ്പ​തും സം​സ്ക​രി​ച്ചു” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ ചി​ന്താ​ക്കു​ഴ​പ്പ​ത്തിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു.

“നമു​ക്കും തെ​റ്റാം എണ്ണം. ഭീമൻ ചത​ച്ചു കൊന്ന കൌ​ര​വ​രു​ടെ ഭീ​ക​ര​രൂ​പ​ങ്ങൾ നോ​ക്കി​യാൽ പഠി​ച്ച കണ​ക്കു മറ​ക്കി​ല്ലേ. പോ​രാ​ട്ട ഭൂ​മി​യ​ല്ലേ, ജീ​വ​നിൽ കൊ​തി​യു​ള്ള ഒരു അവി​ശ്വ​സ്ത​കൌ​ര​വൻ ഒളി​ച്ചോ​ടി​യ​തു​മാ​വാം.”

“കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ അടി​യ​ന്ത​രാ​വ​സ്ഥ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കാൻ പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു്? യു​ദ്ധ​മാ​ലി​ന്യ​നീ​ക്കം കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​മാ​ണെ​ന്നു് നീ തന്നെ​യ​ല്ലേ നേ​രി​ട്ടു പോയി കണ്ടു വാർ​ത്ത ‘പത്രിക’യിൽ എഴു​തി​യ​തു്; യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ വി​മർ​ശ​ക​ന്റെ നോ​ട്ട​ത്തോ​ടെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യെ നോ​ക്കി.

“പത്തു് നാ​ല്പ​തു് ലക്ഷം വവ്വാ​ലു​കൾ പ്ര​വി​ശ്യാ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി​ക​ളു​ടെ ഔദ്യോ​ഗിക വസ​തി​ക​ളിൽ, ജാ​ല​ക​ത്തി​ലും ഊട്ടു​പു​ര​യി​ലും കി​ട​പ്പു മു​റി​യി​ലും കൂ​ട്ടം കൂ​ട്ട​മാ​യി കട​ന്നു​കൂ​ടി​യാൽ പി​ന്നെ അവസ്ഥ അടി​യ​ന്ത​ര​മാ​വി​ല്ലേ. പോ​രാ​ട്ട​ത്തിൽ ജീവൻ വെ​ടി​ഞ്ഞ ദു​ഷ്ടാ​ത്മാ​ക്കൾ എന്നു് കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ പറ​ഞ്ഞ​തോ​ടെ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ പ്ര​ഖ്യാ​പ​നം വൈ​കി​പ്പി​ച്ചി​ല്ല.”

“എന്താ വ്യാ​സ​നു​മാ​യി പട്ടാ​പ്പ​കൽ ഒരു തർ​ക്കം? ഒന്നു​മി​ല്ലെ​ങ്കിൽ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​യൊ​ക്കെ ഔദ്യോ​ഗിക ജീ​വ​ച​രി​ത്ര​കാ​ര​ന​ല്ലെ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“അതു് തന്നെ​യാ​ണു് തർ​ക്കം. ഞങ്ങ​ളു​ടെ ജീ​വി​തം സാം​സ്കാ​രിക പഠനം എന്ന നി​ല​യിൽ വേണം വ്യാ​സൻ അവ​ത​രി​പ്പി​ക്കാൻ എന്നു ഞങ്ങൾ നി​ല​പാ​ടു് കന​പ്പി​ച്ചു. വെ​റു​തെ ഒരൊ​ഴു​ക്കൻ ജീ​വി​താ​നു​ഭ​വം എന്ന നി​ല​യി​ലു​ള്ള വ്യാ​സ​ര​ച​നാ​രീ​തി അസ്വീ​കാ​ര്യ​മെ​ന്നും. വേറെ കു​ടുംബ പ്ര​ശ്ന​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല”, പുതിയ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ ചു​മ​ത​ല​ക​ളു​മാ​യി ഓടി നട​ക്കു​ക​യാ​ണു് യു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ പരി​ക്കു​കൾ ഇനി​യും തേ​ഞ്ഞു മാ​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ശരീ​ര​വു​മാ​യി നകുലൻ.

“കള​രി​ഗു​രു​വി​നെ ചതി​ച്ചു കൊ​ല്ലാൻ നി​ങ്ങൾ പോ​രാ​ട്ട​ഭൂ​മി​യിൽ വഴി​വി​ട്ടു നുണ പറ​ഞ്ഞു എന്നു് കൌരവർ ഒച്ച​വ​ച്ചു പാ​ടു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ​ലേ​ഖ​കൻ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ പാ​ള​യ​ത്തിൽ പി​ടി​കൂ​ടി.

“സത്യ​മേ പറയൂ എന്ന പ്ര​ശ​സ്തി നി​ങ്ങൾ​ക്കൊ​രി​ക്ക​ലും ഭാ​ര​മാ​യി തോ​ന്നി​യി​ട്ടി​ല്ല അല്ലെ?” ദ്രോണ വധ​ത്തി​ന്റെ ആന​ന്ദ​ല​ഹ​രി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു അപ്പോ​ഴും ആ മു​തിർ​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വൻ”, ആ ഭാരം ഇട​ക്കൊ​ന്നു ഒന്നി​റ​ക്കി വെ​ക്കാൻ ചില അർ​ദ്ധ​സ​ത്യ​ങ്ങൾ പറയും.”

യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ മുഖം താ​ഴ്ത്തി തേ​ങ്ങി:.

“ഹസ്തി​ന​പു​രി​യു​ടെ ഉൾ​നാ​ടു​ക​ളിൽ വറ്റി വര​ണ്ടു കി​ട​ന്ന കു​ള​ങ്ങ​ളും കി​ണ​റു​ക​ളും മേ​ല​ന​ങ്ങി വൃ​ത്തി​യാ​ക്കി മഴ​വെ​ള്ളം സം​ഭ​രി​ച്ചു ശു​ദ്ധ​ജ​ല​സം​ഭ​ര​ണി​കൾ ആക്കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു എന്റെ അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്റെ രാ​ജ​കീ​യ​വി​നോ​ദം. കി​ള​ക്കാ​നും കന്നു പൂ​ട്ടാ​നും അറി​യാ​ത്ത​വ​ന്റെ കയ്യിൽ ചെ​ങ്കോൽ കൊ​ടു​ക്ക​രു​തു് എന്നു് അവൻ ഹൃ​ദ്യ​മാ​യി താ​ക്കീ​തു ചെ​യ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. യു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ തലേ​ന്നു് പോലും സ്വ​ന്തം കൃ​ഷി​യി​ട​ത്തിൽ ജല​സേ​ച​നം ചെ​യ്തു പ്ര​കൃ​തി​യോ​ടു കരുണ യാ​ചി​ച്ചാ​ണ​വൻ രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം പരി​ര​ക്ഷി​ക്കാൻ രണാ​ങ്ക​ണ​ത്തിൽ ഇറ​ങ്ങി​യ​തു്. ജീ​വ​ത്യാ​ഗം ചെ​യ്യു​മ്പോ​ഴും അവൻ തടാ​ക​തീ​ര​ത്താ​യി​രു​ന്നു എന്നു് ഞാൻ ഓർ​ക്കു​ന്നു. എന്റെ ഭൌ​തി​കാ​വ​ശി​ഷ്ടം തടാ​ക​ജ​ല​ത്തെ മലി​ന​പ്പെ​ടു​ത്ത​രു​തു്, അതു​കൊ​ണ്ടു് എന്നെ മു​ടി​യിൽ ആഞ്ഞു വലി​ച്ചു കര​ക​യ​റ്റി തു​ട​യിൽ അടി​ച്ചു കൊല ചെ​യ്യൂ എന്നു് പറ​ഞ്ഞു അവൻ ഞങ്ങ​ളോ​ടു് കർ​ത്ത​വ്യം ചെ​യ്യാൻ പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ചു.”

“ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധവ മുഖ്യ അതി​ഥി​യായ നാ​ള​ത്തെ അനു​സ്മ​ര​ണ​യോ​ഗ​ത്തിൽ നി​ങ്ങൾ ഇതു് മി​ക​വോ​ടെ തന്നെ ആവർ​ത്തി​ക്ക​ണം, മുഖം താ​ഴ്ത്തി കണ്ണു തു​ട​ക്ക​ണം. അതു് കഴി​ഞ്ഞാൽ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​ക​ളു​ടെ കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ക്കൽ.” ചൂ​ണ്ടു​വി​രൽ ഉയർ​ത്തി നകുലൻ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ പ്ര​ഭാ​ഷ​ണം പഠി​പ്പി​ച്ചു തി​ര​ക്കിൽ സ്ഥലം വി​ട്ടു.

“കു​രു​വം​ശ​ത്തി​ന്റെ കീ​ഴി​ലു​ള്ള ഒരു പ്ര​വി​ശ്യ​യ​ല്ലേ കു​രു​ക്ഷേ​ത്രം? പി​ന്നെ എന്താ നി​ങ്ങൾ ഒരി​ട​ഞ്ഞ അയൽ​രാ​ജ്യ​ത്തെ പോലെ ആക്ര​മ​ണ​ഭാ​ഷ​യിൽ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പ്രാ​ദേ​ശിക പ്ര​വി​ശ്യാ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി​യു​ടെ നേരെ വിരൽ ചൂ​ണ്ടി.

“കു​ടി​നീർ സ്രോ​ത​സ്സായ യമു​ന​യു​ടെ തീ​ര​ത്തു് പത്തു് പതി​നെ​ട്ടു ദിവസം അഴി​ഞ്ഞാ​ടിയ അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​രർ വരു​തി​ക്കൂ​ട്ടിയ പരി​സ്ഥി​തി​നാ​ശം, ശവം എണ്ണു​ന്ന തി​ര​ക്കിൽ നി​ങ്ങൾ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​ഞ്ഞ​തു് ഞങ്ങ​ളു​ടെ തക​രാ​റാ​ണോ? പുതിയ ഭര​ണ​കൂ​ടം നീ​ണ്ട​കാല നഷ്ട പരി​ഹാ​രം തര​ണ​മെ​ന്ന തദ്ദേ​ശീയ വി​കാ​രം തു​റ​ന്നു പറ​ഞ്ഞ​തി​നാ​ണോ രാ​ജ്യ​ദ്രോഹ കു​റ്റം ചു​മ​ത്തി വാ​യ​ട​പ്പി​ക്കാൻ ശ്രമം?” പ്ര​വി​ശ്യാ മേ​ധാ​വി നിന്ന നിൽ​പ്പിൽ കി​ത​ച്ചു.

“ഒരു മല്ല​യു​ദ്ധം മതി​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ, ഇത്ര​യ​ധി​കം പരി​സ്ഥി​തി​നാ​ശം ഒഴി​വാ​ക്കി വീ​ട്ടു മു​റ്റ​ത്തു് തന്നെ സ്വ​ത്തു് തർ​ക്കം ഒതു​ക്കി തീർ​ക്കാൻ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യി​ലെ ശര​ശ​യ്യ​യിൽ മേലെ ആകാശം നോ​ക്കി മരണം കാ​ത്തു കി​ട​ന്ന കാ​ര​ണ​വ​രോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു.

“ശത്രു​വി​ന്റെ കൈ​കാ​ലു​കൾ വലി​ച്ചു വേർ​പെ​ടു​ത്തി പു​തി​യൊ​രു ജരാ​സ​ന്ധ​വ​ധം കളി ദു​ര്യോ​ധ​നൻ അവ​ത​രി​പ്പി​ക്കു​മെ​ന്നു് ഭീമൻ ഭയ​ന്നു.”

“തൊ​ണ്ണൂ​റ്റി​ഒ​മ്പ​തു് കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​കൾ​ക്കും സമാ​ധാ​ന​പ​ര​മാ​യി ഔദ്യോ​ഗി​ക​രാ​ജ​മ​ന്ദി​ര​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് കു​ടി​യൊ​ഴി​യാ​മെ​ങ്കിൽ പി​ന്നെ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് മാ​ത്ര​മെ​ന്താ പടി​യി​റ​ങ്ങാൻ ഇത്ര പ്ര​യാ​സം?”, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ അന്തഃ​പു​ര​ത്തി​ന്റെ അക​ത്തേ​ക്കു നോ​ക്കി ഉച്ച​ത്തിൽ ചോ​ദി​ച്ചു.

“നി​ങ്ങൾ​ക്കെ​ന്താ കാഴ്ച കു​റ​ഞ്ഞു​വോ? ആ സ്ത്രീ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​യാ​ണോ? അതോ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പെ​റ്റ​ത​ള്ള​യോ?” പാ​ഞ്ചാ​ലി പി​റു​പി​റു​ത്തു.

“വി​ധ​വ​കൾ​ക്കും വയോ​ജ​ന​ങ്ങൾ​ക്കും മൂ​ന്നു നേരം വയർ നിറയെ സൗ​ജ​ന്യ​ഭ​ക്ഷ​ണം, അത​ല്ലേ ആദ്യ പരി​ഗ​ണന?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നിന്ദ ഒളി​ക്കാ​തെ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു.

“അടി​മ​ത്ത നിർ​മാർ​ജ്ജ​നം. വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാല വന​ജീ​വി​തം അതെ​ന്തെ​ന്നു ഞങ്ങ​ളെ രാ​വു​പ​കൽ പഠി​പ്പി​ച്ചു. ഇനി​യ​തു ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട കൗ​ര​വ​രാ​ജ​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് ഉണ്ടാ​വ​രു​തു്. അവർ​ക്കു് ഭൂ​താ​തു​ര​ത​യു​മാ​യി അഭി​ര​മി​ക്കാൻ ഗം​ഗ​യാ​റൊ​ഴു​കു​ന്ന ഉൾ​നാ​ട്ടിൽ വൃ​ദ്ധ​സ​ദ​നം പണി​യും. ആടി​യും പാ​ടി​യും അവ​ര​വി​ടെ നാൾ കഴി​ക്കും”, ഔദ്യോ​ഗിക രാ​ജ​മ​ന്ദി​ര​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​വി​ധ​വ​ക​ളെ ബലം പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ക്കു​ന്ന കർ​മ​പ​രി​പാ​ടി തു​ട​ങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു നന്നേ രാ​വി​ലെ പുതിയ ഹസ്തി​ന​പു​രി ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി.

“വഴി​യിൽ കു​ഴ​ഞ്ഞു വീണു കഥാ​വ​ശേ​ഷ​യായ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ മറവു ചെയ്ത ശേ​ഷ​മാ​ണു് ഓടി​പി​ട​ഞ്ഞെ​ത്തി നി​ങ്ങ​ളെ ഇപ്പോൾ കണ്ടു മു​ട്ടി​യ​തു്. എങ്ങ​നെ ഓർ​ക്കു​ന്നു ആ വി​ചി​ത്ര സ്ത്രീ​യെ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് കി​ത​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ആക​സ്മി​ക​മാ​യി ഞങ്ങ​ളു​ടെ ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തിൽ വന്നു നീ​ണ്ട​കാല ദു​ര​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ കട​ന്നു പോയി എന്ന അടി​സ്ഥാന വസ്തുത മാ​റ്റി വച്ചാൽ, ആ സ്ത്രീ​യു​ടെ ജന്മാ​ന്ത​ര​ങ്ങ​ളെ കു​റി​ച്ചെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പറയാൻ ഞാൻ ഇപ്പോ​ഴും അശ്ശ​ക്തൻ. തി​ര​ക്കു​ണ്ടു്. ഇനി​യും വട​ക്കോ​ട്ടു​ള്ള വഴി​യിൽ ആരും നോ​ക്കാ​നാ​ളി​ല്ലാ​തെ കൊ​ഴി​ഞ്ഞു പോ​വേ​ണ്ട​വർ ഞങ്ങൾ പാ​ണ്ഡ​വർ. വിട”, അക്ഷ​മ​യോ​ടെ മു​ന്നോ​ട്ടു വച്ച കാ​ലു​മാ​യി യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ യാത്ര പറ​ഞ്ഞു.

“കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യു​ദ്ധ​കാ​ല​ത്തു് ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ ഗാ​ന്ധാ​രി​യെ ചും​ബി​ക്കു​ന്ന​തു കണ്ടു എന്നാ​ണു നി​ങ്ങൾ അഭി​മു​ഖ​ത്തിൽ ഇന്ന​ലെ രാ​ത്രി പറ​ഞ്ഞു നിർ​ത്തി​യ​തു്. ആ സന്ദർ​ഭം ഒന്നോർ​ക്കാ​മൊ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക രാ​ജ​ദാ​സൻ സഞ്ജ​യ​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു.

“അഭി​മ​ന്യു പി​ട​ഞ്ഞു നി​ല​ത്തു് വീ​ണ​പ്പോൾ കഴു​ത്തിൽ ചവു​ട്ടി കർണൻ വി​ര​ല​ട​യാ​ളം കാ​ണി​ച്ചു് ശത്രു മരി​ച്ചു എന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ അറി​യി​ച്ച വിവരം തത്സ​മ​യം ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ കണ്ട ഞാൻ രാ​ജാ​വി​നെ അറി​യി​ച്ച​പ്പോൾ, സഹി​ക്ക​വ​യ്യാ​ത്ത ആഹ്ലാ​ദം കൊ​ണ്ടു് ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ അടു​ത്തു നിന്ന ഗാ​ന്ധാ​രി​യെ വലി​ച്ച​ടു​പ്പി​ച്ചു തി​രു​വാ​യിൽ തി​രു​വാ ചേർ​ക്കു​ന്ന ആ ജു​ഹു​പ്സാ​വ​ഹ​മായ കാഴ്ച, അതാണോ നി​ങ്ങൾ പരാ​മർ​ശി​ക്കു​ന്ന​തു്?”

ഇതി​ഹാ​സ​ര​ച​ന​ക്കു് ഒരു പന​യോ​ല​ക്കെ​ട്ടു​മാ​യി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ തമ്പ​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന വ്യാ​സ​നു മഹാ​ഭാ​രത കഥ കണ്ട​തും കേ​ട്ട​തും പറ​ഞ്ഞു കൊ​ടു​ക്കാൻ ഇട​യ്ക്കി​ടെ ഇരു​ചെ​ന്നി​ക​ളി​ലും മു​ഷ്ടി കൊ​ണ്ടു് ഇടി​ച്ചു ഓർ​മ​പ്പേ​ട​കം തു​റ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു വൃ​ദ്ധ​സ​ഞ്ജ​യൻ.

“എല്ലാ​വ​രും മട​ങ്ങാൻ ഒരു​ങ്ങു​മ്പോൾ, നി​ങ്ങൾ മാ​ത്രം ദു​ര്യോ​ധ​നൻ തു​ട​യോ​ടി​ഞ്ഞു കി​ട​ക്കു​ന്ന ഇട​ത്തിൽ ഒറ്റ​യ്ക്കു് ചെ​ന്നു് എന്തോ ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന പോലെ ദൂരെ നി​ന്നു തോ​ന്നി” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു പിറു പി​റു​ത്തു.

“നി​ങ്ങൾ, നി​ങ്ങൾ തന്നെ​യ​ല്ലേ ജീ​വ​കാ​ലം മു​ഴു​വൻ എന്നെ തു​ണി​യു​ടി​പ്പി​ച്ചും അഴി​ച്ചും വേ​ട്ട​യാ​ടിയ കൌ​ര​വ​പ്ര​മാ​ണി എന്നു് ഞാൻ ചോ​ദി​ച്ചു. ഒരി​റ്റു വെ​ള്ള​ത്തി​നു് യാ​ചി​ച്ച​പ്പോൾ മു​ല​പ്പാൽ ഇറ്റി​റ്റാ​യി വായിൽ ഒഴി​ച്ചു കൊ​ടു​ത്തു. അതു് നു​ണ​ച്ചു കു​ടി​ച്ച​യാൾ ശാ​ന്ത​മാ​യി.”

“വന​വാ​സ​ക്കാല അഭി​മു​ഖ​ങ്ങ​ളിൽ പതി​വാ​ണു്”, “ഞാൻ കൗ​ര​വ​അ​ടിമ” എന്ന നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അഭി​മാ​ന​ബോ​ധം. സ്വ​ത​ന്ത്ര ചി​ന്ത​യു​ള്ള ആധു​നി​ക​വ​നി​ത​യെ​ന്ന പൊ​തു​സ​ങ്കൽ​പ്പ​മു​ള്ള നി​ങ്ങൾ​ക്കെ​ങ്ങ​നെ കഴി​യു​ന്നു, ഒരു പക്ഷെ ഭയം കൊ​ണ്ടാ​ണെ​ങ്കിൽ പോലും, സ്വയം ഇങ്ങ​നെ ചു​രു​ങ്ങാൻ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പം മാ​ത്ര​മേ കൌരവർ ചെ​യ്തു​ള്ളൂ. നഗ്ന​മേ​നി​യു​ടെ ദൃ​ശ്യ​ചാ​രുത ആസ്വ​ദി​ക്ക​ട്ടെ എന്നാ​ണ​വർ പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞ​തു്. തു​ണി​യൂ​രും മു​മ്പു്, തു​ട​യിൽ ഇരി​ക്കൂ എന്നാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ക്ഷ​ണി​ച്ച​തു്? ഇനി യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് രഹ​സ്യ​മാ​യി ചോ​ദി​ക്കൂ, അയാ​ളും നാലു സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രും ഇക്കാ​ല​വും എന്നെ എവിടെ ഇരു​ത്തി​യാ​ണു് നഗ്ന​മേ​നി ദു​രു​പ​യോ​ഗം ചെ​യ്യുക എന്നു്.”

“സ്മൃ​തി​നാ​ശം വന്ന കു​ന്തി​യെ നി​ങ്ങൾ ആട്ടി​ത്തെ​ളി​യി​ച്ചു് കാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക​യ​ച്ചു എന്നാ​ണു കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ പറ​യു​ന്ന​തു്. വല്ല കഴ​മ്പു​മു​ണ്ടോ ആരോ​പ​ണ​ത്തിൽ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചാ​ര​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി നകു​ല​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു.

“കു​ന്തി​യു​ടെ സ്മൃ​തി​നാ​ശം ഞങ്ങൾ ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു് കു​ടി​യേ​റും മു​മ്പു് തന്നെ കൃ​പാ​ചാ​ര്യ​ന​ട​ക്കം ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ എല്ലാ​വർ​ക്കും വ്യ​ക്ത​മാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ. ഞങ്ങ​ളു​ടെ കൂടെ വരൂ അമ്മാ എന്നു് ക്ഷ​ണി​ച്ച​പ്പോൾ, നീ എപ്പോ​ഴാ​ണു് എന്റെ മക​നാ​യ​തു്, എനി​ക്കൊ​രു മക​നേ​യു​ള്ളൂ അവൻ തേ​ജ​സ്വി​യായ സൂ​ര്യ​പു​ത്രൻ” എന്നാ​ണ​വർ ഞങ്ങൾ പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ സാ​നി​ധ്യ​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞ​തു്. വയോ​ജ​ന​ന​ങ്ങൾ​ക്കും വേണം അന്ത്യ​ദി​ന​ങ്ങ​ളിൽ വി​ശ്ര​മം എന്ന ഗു​രു​കുല സം​വാ​ദ​ത്തി​ലേ​ക്കു് പോവാൻ തേരിൽ കയ​റു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ആയിരം പൂർ​ണ​ച​ന്ദ്ര​ന്മാ​രെ കണ്ട മാ​ദ്രി​പു​ത്രൻ.

“കാ​ട്ടു​കു​ടി​ലിൽ പന്ത്ര​ണ്ടു വർഷം ഇനി കൗ​ര​വ​അ​ടിമ എന്ന ശിക്ഷ നി​ങ്ങ​ളെ ആലോ​സ​ര​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു​ണ്ടോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ദു​ര​ഭി​മാ​നി യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ പി​ടി​പ്പു​കേ​ടിൽ തൂ​ങ്ങി​പ്പി​ടി​ക്കു​ക​യാ​ണു് കാ​ലാ​തി​വർ​ത്തി​യാ​യി മാറാൻ സാ​ധ്യ​ത​യു​ള്ള ഇതി​ഹാ​സം എന്ന​താ​ണു് എന്നെ ചി​ന്താ​കു​ഴ​പ്പ​ത്തി​ലാ​ക്കു​ന്ന​തു്.”

“നി​ങ്ങൾ അഞ്ചു പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കി​ട​യിൽ പര​സ്പ​രം സ്പർ​ദ്ധ വളർ​ത്തി മാ​ന​സി​ക​മാ​യി തളർ​ത്താൻ കൌരവർ നി​യോ​ഗി​ച്ച ചാ​ര​വ​നി​ത​യാ​ണു് പാ​ഞ്ചാ​ലി എന്ന ആരോ​പ​ണം ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ വ്യാ​പ​ക​മാ​ണ​ല്ലോ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“ദു​ര്യോ​ധ​നൻ അവൾ​ക്കു രഹ​സ്യ​മാ​യി അയ​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന സു​ഗ​ന്ധ​തൈ​ലം അവൾ കു​ളി​ക​ഴി​ഞ്ഞു നഗ്ന​മേ​നി​യിൽ പു​ര​ട്ടു​മ്പോൾ ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രിൽ കാ​ണു​ന്ന തി​ടു​ക്കം, മത്സ​രം, ഊഴം തെ​റ്റി​ച്ചു അവളെ കൈ​വ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നു​ള്ള ആവേശം എല്ലാം വിരൽ ചൂ​ണ്ടു​ന്ന​തു് പാ​ഞ്ചാ​ലി കൌ​ര​വ​രു​ടെ ഒരു രാ​ഷ്ട്രീയ ഉപ​ക​ര​ണം എന്നു തന്നെ. തെ​ളി​വു് കൂ​ടു​തൽ കി​ട്ട​ട്ടെ ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യു​മാ​യി പങ്കു വക്കാം” ചാ​ര​വ​കു​പ്പി​ന്റെ സ്വ​ത​ന്ത്ര ചുമതല പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന നകുലൻ നയ​പ​ര​മാ​യി പറ​ഞ്ഞു.

“പാ​ഞ്ചാ​ലി കു​ട്ടി​ക​ളെ നോ​ക്കാ​ത്ത​തു കണ്ടു മന​സ്സു തപി​ച്ചാ​ണു് നി​ങ്ങൾ അവരെ പാ​ഞ്ചാ​ല​യിൽ കൊ​ണ്ടു പോയി വളർ​ത്താൻ ഏൽ​പ്പി​ച്ച​തു് എന്നോ?” അവി​ശ്വാ​സം നി​ഴ​ലി​ക്കു​ന്ന ശബ്ദ​ത്തിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“കൊ​ച്ചു​കു​ഞ്ഞി​നു് ഭക്ഷ​ണം കൊ​ടു​ക്കാ​തെ എന്തി​നാ​ണു് നീ കഷ്ട​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തു് എന്നു ഞാൻ ചോ​ദി​ച്ചാൽ, അതു നി​ങ്ങ​ളു​ടെ കു​ട്ടി​യ​ല്ല​ല്ലോ പി​ന്നെ​ന്താ എന്ന​വൾ ഞങ്ങൾ അഞ്ചു പേ​രോ​ടും ഊഴം വച്ചു തി​രി​ച്ച​ടി​ക്കും. കു​ട്ടി​കൾ ആരുടെ ആയാ​ലും അവർ വി​ശ​ന്നു വാ​വി​ട്ടു നി​ല​വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു് കാണാൻ ആവാതെ ഞങ്ങൾ അവരെ അവൾ അറി​യാ​തെ കൊ​ണ്ടു പോയി സു​ര​ക്ഷി​ത​സ്ഥാ​ന​ത്തു് ഏൽ​പ്പി​ച്ചു”, പറ​ഞ്ഞു തീ​രു​മ്പോൾ നകു​ല​ന്റെ കണ്ണു​കൾ നി​റ​ഞ്ഞു ശബ്ദം ഇടറി.

“അച്ഛ​നെ കു​റി​ച്ചൊ​രു ഓർമ വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​മാ​യി പങ്കി​ടാ​മോ?” പുതിയ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി​യോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“കാ​ട്ടു​കു​ടി​ലിൽ, പരു​ക്കൻ​ത​റ​യിൽ പായിൽ ചു​രു​ണ്ടു കി​ട​ന്ന അച്ഛ​നെ ഞാൻ എന്റെ പതി​നാ​റാം പി​റ​ന്നാ​ളി​നു്, കു​ളി​ച്ചു കു​റി​യി​ട്ടു് വന്ദി​ക്കാൻ അറ​ച്ച​റ​ച്ചു കാൽ​വ​ച്ചു ചെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. എന്നെ കണ്ട​പ്പോൾ ആ മുഖം ഇരു​ണ്ടു. ഇന്നെ​ന്റെ ജന്മ​ദി​ന​മെ​ന്നു ഞാൻ കൈ​കൂ​പ്പി പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, ആരാടാ നി​ന്റെ ബീ​ജ​ദാ​താ​വു് എന്നു അശ്ലീ​ല​മായ കൈ ചല​ന​ത്തോ​ടെ അപ​ശ​ബ്ദ​മു​ണ്ടാ​ക്കി അയാൾ വെ​ല്ലു​വി​ളി​ച്ചു. യമൻ എന്നു ഞാൻ മൃ​ദു​വാ​യി പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ അയാൾ ആഭാ​സ​ക​ര​മാ​യി പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു. അൽ​പ്പ​വ​സ്ത്ര​യായ ചി​റ്റ​മ്മ മാ​ദ്രി ആ സമ​യ​ത്തു് മു​റി​ക്ക​ക​ത്തു് കട​ന്ന​പ്പോൾ, പു​റ​ത്തു പോവാൻ ഞാൻ മുഖം തി​രി​ച്ച​പ്പോൾ, അതാ മു​റ്റ​ത്തു് പോ​ത്തിൻ​പു​റ​ത്തി​രു​ന്ന കാലൻ അച്ഛ​ന്റെ നേരെ എറി​യാ​നാ​യി കയ്യി​ലെ നീണ്ട കയർ കു​രു​ക്കി​ടു​ന്നു. പി​റ്റേ​ന്നു കു​ടി​ലി​ന്ന​രി​കെ ഉണ​ക്ക​വി​റ​കു കൂ​ട്ടി ചിത കത്തി​ക്കു​മ്പോൾ, ഞങ്ങൾ ഏഴു പേർ​ക്കൊ​പ്പം കൂ​ട്ടി​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു് ദി​വ്യ​തേ​ജ​സ്സു​ള്ള ഒരു തെ​ണ്ടി​പ്പ​ട്ടി മാ​ത്രം.”, മൺ​മ​റ​ഞ്ഞ പി​താ​വി​നു് സ്മാ​ര​കം നിർ​മ്മി​ക്കു​ന്ന തീ​രു​മാ​നം രാ​ജ്യ​സ​ഭ​യിൽ അറി​യി​ച്ചു ഊട്ടു​പു​ര​യി​ലേ​ക്കു പോ​വു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ.

“യു​ദ്ധം ജയി​ച്ചു ചെ​ങ്കോൽ പി​ടി​ച്ചെ​ടു​ത്ത പാ​ണ്ഡ​വർ യാഗം ചെ​യ്തു ഐശ്വ​ര്യ​ത്തിൽ കഴി​യു​ന്ന ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ നി​ന്നാ​ണു് ഞാൻ നി​ങ്ങ​ളെ തേടി വരു​ന്ന​തു്. ഇങ്ങ​നെ ജീ​വി​ത​സാ​യാ​ഹ്നം ദു​രി​ത​ത്തിൽ കഴി​യേ​ണ്ട​വ​രാ​ണോ നി​ങ്ങൾ ഇതി​ഹാ​സ​ക​ഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങൾ?”, ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ, ഗാ​ന്ധാ​രി, കു​ന്തി, വി​ദു​രർ എന്നി​വർ എല്ലും തോ​ലു​മാ​യി ആ വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ.

“ഞങ്ങ​ളെ കൊ​ന്നു തി​ന്നാൻ വി​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട മാം​സ​ഭോ​ജി​കൾ ഈ ശോ​ഷി​ച്ച ശരീരം കണ്ടു മടു​പ്പോ​ടെ മട​ങ്ങി. ഞങ്ങൾ അസ്തി​ത്വ പ്ര​തി​സ​ന്ധി നേ​രി​ടു​ക​യാ​ണു്. പര​സ്പ​രം കൊ​ന്നു ജീ​വ​നൊ​ടു​ക്കാൻ പോലും ഞങ്ങൾ​ക്കി​ന്നു പേ​ശി​ക​ളിൽ കരു​ത്തി​ല്ല”, വി​ദു​രർ വിവശ സ്വ​ര​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞു.

“തല ചാ​യ്ക്കാൻ ഒരു വൃ​ദ്ധ​സ​ദ​നം തേടി ദു​ര്യോ​ധ​ന​ഭാ​ര്യ​യു​ടെ നേ​തൃ​ത്വ​ത്തിൽ, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ വേ​നൽ​ക്കാ​ല​വ​സ​തി​ക്കു മു​മ്പിൽ കു​ടി​യൊ​ഴി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​കൾ വെറും നി​ല​ത്തു് കി​ട​ന്നു മരണം വരെ ഉപ​വ​സി​ക്കു​മെ​ന്നു ഭീഷണി മു​ഴ​ക്കി​യ​ല്ലോ, പ്ര​തി​ക​രി​ക്കാ​മൊ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വെ​ല്ലു​വി​ളി​ച്ചു.

“പുതിയ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തിൽ, മഹാ​റാ​ണി​യു​ടെ രാവു പകൽ സു​ര​ക്ഷ​ക്കു് കൂ​ട്ടു് പഴയ ഗാ​ന്ധാ​ര​ക​രി​മ്പൂ​ച്ച​കൾ അല്ല, പാ​ണ്ഡ​വ​വേ​ട്ട​പ്പ​ട്ടി​കൾ ആണു്. ഇതൊരു ഭീ​ഷ​ണി​യ​ല്ല, കു​റ​ച്ചു വാ​ക്കു​ക​ളിൽ ഔദ്യോ​ഗിക അറി​യി​പ്പു് മാ​ത്രം” പുതിയ മഹാ​രാ​ജാ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ കു​തി​ര​പ്പു​റ​ത്തേ​ക്കു പര​സ​ഹാ​യ​മി​ല്ലാ​തെ കയറി.

“കഴു​ത്തു് കടി​ച്ചു മു​റി​ച്ചു് ചോര ഊറ്റി​ക്കു​ടി​ച്ചു നി​ങ്ങ​ളെ​ന്താ പി​ട​ച്ചിൽ തീ​രാ​ത്ത കു​ഞ്ഞാ​ടിൻ ഉടൽ കഴു​ക​നു് വലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞ​തു്? വറു​ത്ത​ര​ച്ചു എണ്ണ​യിൽ പൊ​രി​ച്ചു കൂ​ട്ടം കൂടി മദ്യ​ത്തി​നൊ​പ്പം ആർ​മാ​ദി​ച്ചു തി​ന്നു കൂടെ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അഭി​വാ​ദ്യം ചെ​യ്തു കുശലം ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഘാതകർ എന്നു നി​ങ്ങൾ ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ച്ച​തും പോ​രാ​തെ​യാ​ണോ, ഇനി ഞങ്ങ​ളെ മാം​സ​ഭോ​ജി​കൾ എന്നു കൂടി വി​ളി​ക്കാൻ കൊ​തി​ക്കു​ന്ന​തു്?”, ആടി​യു​ല​ഞ്ഞു കൊ​ണ്ടു ഭീമൻ ഇരു കൈകൾ വാ​യു​വിൽ ആഞ്ഞു വീശി അദൃ​ശ്യ ശത്രു​വി​ന്റെ ആക്ര​മ​ണം പ്ര​തി​രോ​ധി​ച്ചു.

“കാ​ട്ടിൽ വേ​ട്ട​യാ​ടി കൗ​മാ​രം വരെ നി​ങ്ങൾ​ക്കൊ​പ്പം കൂ​ട്ടാ​യി കഴി​ഞ്ഞ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ പ്ര​കൃ​ത​ത്തിൽ എങ്ങ​നെ കാ​പ​ട്യം മാ​യാ​ത്ത മു​ഖ​മു​ദ്ര​യാ​യി?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നകു​ല​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“കാ​പ​ട്യ​ത്തെ കാ​ര​ണ​വർ കണ്ട​തു് ജനിതക വൈ​ക​ല്യ​മാ​യ​ല്ല, ജന്മ​സൗ​ഭാ​ഗ്യ​മാ​യാ​ണു്. വേ​ട്ട​മൃ​ഗ​മാം​സം ആരോ​രു​മ​റി​യാ​തെ പൊ​രി​ച്ചു തി​ന്നു ചിറി കഴുകി, ‘ഞാൻ തീർ​ത്തും സസ്യാ​ഹാ​രി’ എന്നു മേനി പറ​യു​ന്ന ഒരു കൗ​മാ​ര​കാ​ല​യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ ഞാൻ ഇതാ ഓർ​ത്തെ​ടു​ക്കു​ന്നു.”, നകു​ല​ന്റെ നോ​ട്ടം ഭൂ​ത​കാ​ല​ത്തേ​ക്കു പാ​ഞ്ഞു.

“വി​ക​സിത ഹസ്തി​ന​പു​രി​ക്കാ​യി ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തെ അടി​മു​ടി നവീ​ക​രി​ക്കു​മെ​ന്നു താ​ങ്കൾ ആദ്യ​ദി​നം അവ​കാ​ശ​പ്പെ​ട്ട​ല്ലോ. എന്താ​യി?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഭര​ണ​കൂ​ടം എന്നു പറയാൻ ഞങ്ങൾ അഞ്ചു പാ​ണ്ഡ​വർ മാ​ത്ര​മേ ഇപ്പോൾ ഉള്ളു. ആയിരം പൂർ​ണ​ച​ന്ദ്ര​ന്മാ​രെ കണ്ടി​ട്ടും ആയു​സ്സി​ന്റെ ബലം കൊ​ണ്ടു ഇവിടെ വന്നു കൂ​ടു​തൽ രക്ത​ച്ചൊ​രി​ച്ചിൽ ഇല്ലാ​തെ ചെ​ങ്കോൽ തട്ടി​യെ​ടു​ക്കാൻ കഴി​ഞ്ഞ​താ​ണെ​ന്റെ ആദ്യ​നേ​ട്ടം”, താൻ പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ച്ച ഉത്ത​ര​വു​കൾ തള്ളി​ക്ക​ള​യു​ന്ന തി​ര​ക്കിൽ ആയി​രു​ന്ന അനു​ജ​ന്മാ​രെ നോ​ക്കി യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ജാള ്യ​ത​യോ​ടെ പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

s “നാ​യാ​ട്ടി​നു നാ​ലു​വ​ഴി​ക്കു് പോ​കേ​ണ്ട അഞ്ചു​പേ​രും പായ വി​രി​ച്ചു പകൽ സമ​യ​ത്തു് ഇങ്ങ​നെ കി​ട​ക്കു​ക​യാ​ണോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“മഴ​ക്കാ​ല​മാ​ണു്, യു​ദ്ധം വേ​ണ്ടി വരി​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ സു​ഖ​ചി​കി​ത്സ​ക്കു് പറ്റിയ സമ​യ​മ​ല്ലേ എന്നു് അടു​ത്ത ആശ്ര​മ​ത്തി​ലെ ആചാ​ര്യൻ ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോൾ, രഹ​സ്യ​മാ​യി ആശ്ര​മ​വാ​സി​യെ വി​ട്ടു് ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ അനു​മ​തി വാ​ങ്ങി. ഇപ്പോ​ഴും ഞങ്ങൾ അടി​മ​കൾ. പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് വാ​ത​ത്തി​ന്റെ അസു​ഖ​മു​ണ്ടെ​ന്നു ഞാൻ വെ​ച്ചു് കാ​ച്ചി. മൂ​ന്നു നേ​ര​വും വേ​വി​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കൂ എന്നു് പറ​ഞ്ഞു ഒരു ചാ​ക്കു് മുതിര ആ മഹാ​ശ​യൻ കഴു​ത​പ്പു​റ​ത്തു് ഉടൻ അയ​ച്ചു തന്നു. രാ​വി​ലെ വേ​വി​ച്ചു കഴി​ച്ച ആ മു​തി​ര​യു​ടെ ബല​ത്തിൽ എത്ര വേഗം ഇവർ മയ​ങ്ങി​പ്പോ​യി എന്നു നോ​ക്കൂ” അടി​യൊ​ഴു​ക്കു​കൾ നി​റ​ഞ്ഞ ശരീ​ര​ഭാ​ഷ​യിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി സം​സാ​രി​ച്ചു.

“എപ്പോ​ഴാ​ണു് പാ​ഞ്ചാ​ലി നി​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​ക്കെ ഒന്നു് കയർ​ത്തു് സം​സാ​രി​ക്കുക?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക, തൊ​ഴി​ലി​ന്റെ ധൈ​ര്യ​ത്തിൽ, ചോ​ദി​ച്ചു

“അടു​ത്തു​ള്ള ആശ്ര​മ​ങ്ങ​ളിൽ കൗരവ ആജ്ഞ അനു​സ​രി​ച്ചു കയ​റി​ച്ചെ​ന്നു ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യം ശേ​ഖ​രി​ച്ചു ദൂരെ കുഴി കു​ത്തി മൂടി വരു​മ്പോൾ, വെയിൽ പൊ​ങ്ങി അവൾ മേ​ലാ​കെ മലി​ന​മാ​യി ക്ഷീ​ണി​ച്ചു വി​യർ​ത്തി​രി​ക്കും. ദു​ര്യോ​ധ​നൻ നേ​രി​ട്ടു കൽ​പ്പി​ച്ചു കൊ​ടു​ത്ത ആ നിത്യ ജോലി അടിമ എന്ന നി​ല​യിൽ അവൾ കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​ത​യോ​ടെ ചെ​യ്യും. അപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ഉറ​ക്ക​മു​ണർ​ന്നു് ഈ തറയിൽ ഇരു​ന്നു, വെയിൽ വീ​ഴാ​ത്ത തണലിൽ, ഇട​ക്കി​ടെ അക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​ത്തിൽ കയ്യി​ട്ടു​വാ​രി ചൂതു് കളി​ക്കു​ക​യാ​വും. ഒന്നും ചെ​യ്യാൻ ഇല്ലെ​ങ്കിൽ പോയി ദി​വ്യാ​സ്ത്രം വല്ല​തും സം​ഘ​ടി​പ്പി​ക്ക​ണം എന്ന​വൾ വിരൽ ചൂ​ണ്ടി കയർ​ത്തു് ആജ്ഞാ​പി​ക്കും പി​ന്നെ പൊ​ട്ടി​ക്ക​ര​യും. ഞങ്ങൾ അതൊ​ന്നും കണ്ടു, കേ​ട്ടു എന്നു നടി​ക്കാ​തെ തീ​റ്റ​യും കളി​യും തു​ട​രും” അർ​ജ്ജു​നൻ നീ​ര​സ​ത്തോ​ടെ പറ​ഞ്ഞു.

“നമ്മു​ടെ അഴു​ക്കൊ​ക്കെ പെ​റു​ക്കി കൂ​ട്ടി കല​ത്തിൽ ഇട്ടു കൊ​ണ്ടു​പോ​വു​ന്ന ആ ഭം​ഗി​യു​ള്ള സ്ത്രീ ആരാ​ണ​മ്മാ?”, വി​ടർ​ന്ന കണ്ണു​കൾ ഉള്ള കു​ട്ടി ചോ​ദി​ച്ചു.

“അതൊരു അടി​മ​യാ​ണു് മോനേ. നമ്മു​ടെ യു​വ​രാ​ജാ​വു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ അവൾ​ക്കു പന്ത്ര​ണ്ടു കൊ​ല്ല​ത്തെ കഠിന ശിക്ഷ കൊ​ടു​ത്തി​രി​ക്ക​യാ​ണു്”, അമ്മ ആശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു.

“ഇങ്ങ​നെ മാ​ലി​ന്യം ചു​മ​ക്കു​ന്ന അടി​മ​യാ​വാൻ എന്തു തെ​റ്റു് ആ സ്ത്രീ ചെ​യ്തു, അമ്മാ?”, കു​ട്ടി ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ ലഹ​രി​യിൽ അവളെ കൗ​ര​വ​രു​മാ​യി രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ പര​സ്യ​ര​തി​ക്കു് നിർ​ബ​ന്ധി​ച്ച​പ്പോൾ അവൾ എതിർ​ക്കാ​തെ നി​ന്നു് കൊ​ടു​ത്ത​തി​നു നീ​തി​മാ​നായ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ കൊ​ടു​ത്ത മാ​തൃ​കാ​പ​ര​മായ ശിക്ഷ.”

“കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ ഇത്ര നേ​ര​ത്തെ?”, ഉറ​ക്ക​മു​ണർ​ന്നു വന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ കണ്ണു തി​രു​മ്പി നീരസം കാ​ണി​ച്ചു.

“പ്ര​തി​രോധ മന്ത്രാ​ല​യം താ​ങ്കൾ അട​ച്ചു​പൂ​ട്ടു​ന്നു എന്നു് ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’യിൽ വാ​യി​ച്ചു.”

“നി​ങ്ങൾ​ക്ക​റി​യാ​മ​ല്ലോ, കാ​ല​ന്റെ മകൻ ആണെ​ങ്കി​ലും സമാ​ധാ​ന​പ്രി​യ​നാ​ണു് ഞാൻ.” യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ നെ​ഞ്ചു് വി​രി​ച്ചു.

“കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ നി​ന്നു് ജീ​വ​നോ​ടെ രക്ഷ​പ്പെ​ട്ട ഒരേ ഒരു കൗ​ര​വ​പ​ക്ഷ സൈ​നി​കൻ ഞാ​നാ​ണു്. സർ​വ​സൈ​ന്യാ​ധിപ പദവി തന്നു പുതിയ സൈനിക മന്ത്രാ​ല​യം സജീ​വ​മാ​ക്കാൻ അനു​മ​തി തരണം.”

“ജീ​വ​നും കൊ​ണ്ടു് യു​ദ്ധ​ത്തിൽ നി​ന്നു രക്ഷ​പ്പെ​ട്ട ഒരു ധീരൻ കൂ​ടി​യി​ല്ലേ, അവസാന സർവ സൈ​ന്യാ​ധി​പൻ അശ്വ​ത്താ​മാ​വു്? നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സഹോ​ദ​രീ​പു​ത്രൻ, ദ്രോ​ണ​ന്റെ മകൻ. ഞങ്ങ​ളു​ടെ മക്ക​ളു​ടെ അന്ത​കൻ. അയാൾ​ക്കു​ണ്ടായ അന്ത്യ​വി​ധി നി​ങ്ങൾ​ക്കു് വേണോ അതോ, അടു​ത്ത കി​രീ​ടാ​വ​കാ​ശി പരീ​ക്ഷി​ത്തി​നെ ഹരി​ശ്രീ പഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന അധ്യാ​പ​ക​ജോ​ലി വേണോ? എത്ര കാലം നി​ങ്ങ​ളെ പഴയ ഗുരു എന്ന നി​ല​യിൽ ഞങ്ങൾ എഴു​ന്നെ​ള്ളി​ക്കും. നാളെ രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ വന്നു വിവരം പറയൂ.”

യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ പുറം തി​രി​ഞ്ഞു.

“ഇന്നു് പാ​ണ്ഡ​വർ ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ വല്ലാ​ത്തൊ​രു തി​മിർ​പ്പി​ലാ​ണു്. ഏതോ ധനിക ഹസ്തി​ന​പു​രി കർ​ഷ​ക​ന്റെ ധാ​ന്യ​പ്പുര കൊ​ള്ള​യ​ടി​ച്ച​വർ അക്ഷ​യ​പാ​ത്രം നി​റ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. പത്തു കൈ​ക​ളും മത്സ​ര​ക്ഷ​മ​ത​യോ​ടെ ഭക്ഷ​ണം വാരി അഞ്ചു വാ​യ​ക​ളിൽ നി​റ​ക്കു​മ്പോൾ, നി​ങ്ങൾ ഇവിടെ ഒറ്റ​ക്കു അത്താ​ഴ​പ​ട്ടി​ണി, ഇതെ​ന്താ ഈ അസ​മ​ത്വം നി​ങ്ങൾ പ്ര​തി​ഷേ​ധി​ക്കാ​തെ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഈ ശരീ​ര​ത്തി​ന്റെ പൂർണ ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വം പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കാ​ണു്. അതി​ന്റെ മേ​നി​ക്കൊ​ഴു​പ്പും തേ​യ്മാ​ന​വും അവർ തന്നെ വീ​തി​ച്ചെ​ടു​ക്ക​ട്ടെ”, നി​ലാ​വിൽ കു​ളി​ച്ച ഹി​മാ​ലയ താ​ഴ്‌​വ​ര​യെ തു​റ​ന്ന ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ നോ​ക്കി പാ​ഞ്ചാ​ലി നി​സ്സാ​ര​മാ​യി പറ​ഞ്ഞു.

“പാ​ഞ്ചാ​ലി നി​ത്യ​വും വന്നു മാ​ലി​ന്യം നീ​ക്കു​മെ​ങ്കി​ലും പാ​ണ്ഡ​വർ സഹാ​യി​ക്കാ​റി​ല്ല. നകുലൻ വരു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങ​ളിൽ ആരാ​ണു് ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ ചാരൻ എന്നു നകു​ല​നു അറി​യാ​മെ​ന്നു തോ​ന്നി​യ​പ്പോൾ, ചങ്ങാ​ത്തം നിർ​ത്തി വിവരം അറി​യി​ക്കേ​ണ്ട​വ​രെ അറി​യി​ച്ചു. അടി​മ​ക​ളു​ടെ ഉട​യ​ത​മ്പു​രാൻ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഉണ്ടോ അട​ങ്ങു​ന്നു, ആശ്ര​മ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യ​ശേ​ഖ​ര​ണം തു​ടർ​ന്നും പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ ചുമതല ആണെ​ങ്കി​ലും, കു​ഴി​വെ​ട്ടി സംഗതി കു​ഴി​ച്ചു മൂ​ടേ​ണ്ട പണി നകു​ല​നു നൽകി ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ നി​ന്നു് ഉത്ത​ര​വാ​യി. ഇപ്പോൾ ഞങ്ങ​ളെ കണ്ടാൽ നകുലൻ പല്ലു് ഞെ​രി​ക്കും. പാ​ണ്ഡ​വർ അധി​കാ​രം പി​ടി​ച്ച​ട​ക്കി​യാൽ മതേ​ത​ര​രാ​ജ്യ​മാ​യി ഹസ്തി​ന​പു​രി​യെ ഔദ്യോ​ഗി​ക​മാ​യി പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചു്, രാ​ഷ്ട്രീ​യം കളി​ക്കു​ന്ന ആശ്ര​മ​ങ്ങൾ​ക്കു് ധന​സ​ഹാ​യ​വും സു​ര​ക്ഷ​യും നിർ​ത്തു​മെ​ന്നു് ഞങ്ങ​ളെ ഭീ​ഷ​ണി​പ്പെ​ടു​ത്തും.”

അടി​മ​പാ​ണ്ഡ​വർ ശിക്ഷ അനു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന വന​മേ​ഖ​ല​യി​ലെ സന്യാ​സാ​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളു​ടെ സംഘടന കാ​ര്യ​ദർ​ശി ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു്:

“നി​ങ്ങൾ?”, നഗ​രാ​തിർ​ത്തി​യി​ലെ വഴി​യോര തീൻ​ശാ​ല​യിൽ കണ്ട മു​ഖം​മൂ​ടി​യെ തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക തലയിൽ കൈ വച്ചു”, ഇവിടെ?”

“കു​റ​ച്ചു​കാ​ല​മാ​യി ചാ​ര​വ​കു​പ്പി​ന്റെ സ്വ​ത​ന്ത്ര​ചു​മ​തല വഹി​ക്കു​ന്ന നകുലൻ സമാ​ന്തര അധി​കാ​ര​കേ​ന്ദ്ര​മാ​വു​ന്നു എന്ന ഉൾ​വി​ളി​യിൽ ഞാൻ തലയിൽ മു​ണ്ടി​ട്ടു് രണ്ടും കൽ​പ്പി​ച്ചു ഒന്നു ഇറ​ങ്ങി​യ​താ​ണു്. പൊ​തു​ജ​ന​മ​ന​മ​റി​യു​ന്ന​തിൽ കു​തി​ര​പ്പ​ന്തി​കൾ​ക്കും വഴി​യ​മ്പ​ല​ങ്ങൾ​ക്കു​മു​ള്ള പ്ര​സ​ക്തി നി​ങ്ങൾ​ക്ക​റി​യാ​മ​ല്ലോ. ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യു​ടെ പ്ര​ഖ്യാ​പിത രാ​ജ്യ​സ്നേ​ഹ​ത്തെ മാ​നി​ച്ചു എന്റെ ഈ വേ​ഷം​കെ​ട്ടു് നി​ങ്ങൾ വി​വാ​ദ​മാ​ക്ക​രു​തു്.”, പൊ​യ്മു​ഖം നീ​ക്കാ​തെ, ചു​റ്റും കണ്ണോ​ടി​ക്കേ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ തല താ​ഴ്ത്തി മന്ത്രി​ച്ചു.

“കു​രു​വം​ശ​പ്പെ​രു​മ​യിൽ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ എക്കാ​ല​ത്തേ​ക്കു​മാ​യി രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ നി​ങ്ങ​ളെ അട​യാ​ള​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തു് അടി​മ​കൾ എന്ന​ല്ലേ. അതൊ​ക്കെ ഓർ​ക്കു​മ്പോൾ വേദന തോ​ന്നു​ന്നു​ണ്ടോ?”, മു​റി​പ്പെ​ടു​ത്താൻ വേ​ണ്ടി മാ​ത്രം കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“വന​വാ​സ​ത്തിൽ ഞങ്ങൾ​ക്കു് കു​ട്ടി​കൾ ഉണ്ടാ​വാ​ഞ്ഞ​തി​നു പ്ര​കൃ​തി​യോ​ടു നന്ദി​യു​ണ്ടു്. അല്ലെ​ങ്കിൽ ആ കു​ട്ടി​കൾ ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ ‘അടി​മ​വം​ശം’ എന്ന​റി​യ​പ്പെ​ടു​മാ​യി​രു​ന്നു” പാ​ഞ്ചാ​ലി അപ്ര​സ​ന്ന​മാ​യി പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“ഞാൻ പാ​ഞ്ചാ​ലി, കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​ക്കൾ​ക്കു ശരീ​ര​ശു​ചി​ത്വ​ത്തിൽ പ്രാ​യോ​ഗിക ദി​ന​ച​ര്യ ഉപ​ദേ​ശി​ക്കു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​ഭാ​ര്യ.”

“നവ​ജാ​ത​ശി​ശു​ക്ക​ളെ ഓരോ കൊ​ല്ല​വും പാ​ഞ്ചാ​ല​യി​ലേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​പോ​വു​മ്പോൾ പാ​ണ്ഡവ മാ​താ​വി​നെ കാണാൻ എന്ന പേരിൽ ഹസ്തി​ന​പു​രം അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ നു​ഴ​ഞ്ഞു കയറി നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​ക​ളായ കൗ​ര​വ​വ​ധു​ക്ക​ളിൽ നി​ന്നു ദാ​മ്പ​ത്യ​ര​ഹ​സ്യം ചോർ​ത്തി കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​ക്കു് കൈ​മാ​റ്റം ചെ​യ്തു രാ​ഷ്ട്രീ​യം കളി​ക്കു​ന്ന കൊ​ച്ചു കറു​മ്പി? നോ​ക്ക​ട്ടെ, ഒരു​നാൾ നി​ന്നെ കൗരവ അടി​മ​യാ​ക്കി ചി​ല​തൊ​ക്കെ ചെ​യ്യി​ക്കാൻ എനി​ക്കു പറ്റു​മോ എന്നു്”, കുലീന സന്ദർ​ശ​ക​യെ യാ​ത്ര​യാ​ക്കാൻ ഉപ​ചാ​രം പൂർവം കൂടെ നട​ക്കു​മ്പോൾ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ പി​റു​പി​റു​ത്തു.

“എന്റെ മകനെ കൊ​ന്നു ചോ​ര​യൂ​റ്റി​ക്കു​ടി​ച്ചു ശരീരം നീ വലി​ച്ചു കീറി വേർ​പെ​ടു​ത്തി അല്ലെ ഭീമാ?” ചി​ന്നി​ച്ചി​ത​റിയ കൗരവ ജഡം നോ​ക്കി കൺ​കെ​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ഗാ​ന്ധാ​രി വി​തു​മ്പി.

“നി​ന്ന​നിൽ​പ്പിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി ശപഥം ചെ​യ്താൽ എനി​ക്കു വേറെ തര​മു​ണ്ടോ വലി​യ​മ്മാ? പൂ​ചൂ​ടാൻ കൊ​ടും​കാ​ട്ടി​ലെ കല്യാ​ണ​സൗ​ഗ​ന്ധി​ക​മാ​യാ​ലും, മു​ടി​യിൽ തേ​ക്കാൻ കൌരവ കര​ളി​ലെ ചുടു ചോ​ര​യാ​യാ​ലും അവൾ ചോ​ദി​ച്ച​തു് കൊ​ണ്ടു വന്നു കൊ​ടു​ത്ത​ല്ലേ പറ്റൂ”, ഭീമൻ ഒരു കൊ​ച്ചു കു​ഞ്ഞി​നെ പോലെ ഇളകി മറി​ഞ്ഞു.

“ശു​ദ്ധ​ജ​ല​സ്രോ​ത​സ്സു​ക​ളിൽ ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യ​സാ​ന്നി​ധ്യം കണ്ടെ​ത്തിയ വിവരം ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ അറി​യി​ച്ചു. വി​ദ​ഗ്ധ സംഘം ഉടൻ അന്വേ​ഷ​ണ​ത്തി​നു വരു​മെ​ന്നാ​ണു് കേ​ട്ട​തു്” മു​തിർ​ന്ന ആശ്രമ അന്തേ​വാ​സി ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’യോടു് പറ​ഞ്ഞു.

“നി​ങ്ങൾ​ക്കൊ​ക്കെ തന്നെ ‘വി​ദ​ഗ്ദ​മാ​യി’ സം​സ്ക​രി​ച്ചു​കൂ​ടെ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ തന്നെ ഈ ജൈ​വ​വി​സർ​ജ്യം. ഇതി​നൊ​ക്കെ ദൂരെ ദൂരെ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ നി​ന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ വരണോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക രോഷം നി​യ​ന്ത്രി​ച്ചു.

“അടി​മ​പാ​ഞ്ചാ​ലി ചെ​യ്യേ​ണ്ട ജോലി ഞങ്ങൾ സന്യ​സ്ഥാ​ശ്രമ അന്തേ​വാ​സി​കൾ ചെ​യ്താൽ പി​ന്നെ കു​രു​വം​ശ​ത്തിൽ തൊ​ഴിൽ​വി​ഭ​ജ​ന​ത്തി​ന്റെ പൊരുൾ എന്തു്? ഞങ്ങ​ളു​ടെ ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യം രാ​ഷ്ട്ര​ത്തി​ന്റെ ആത്മീയ സ്വ​ത്താ​ണു് എന്ന തി​രി​ച്ച​റി​വി​ല​ല്ലേ അതു് നി​ത്യ​വും സു​ര​ക്ഷി​ത​മാ​യി സം​സ്ക​രി​ക്കേ​ണ്ട​തു്, വന​വാ​സ​ശി​ക്ഷ അനു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന കൗ​ര​വ​അ​ടി​മ​യാ​ണു് എന്ന രാ​ജ​കൽ​പ്പന? കൂ​ടു​തൽ വാ​ദ​ത്തി​നു വന്നാൽ, ആർ​ക്ക​റി​യാം നി​ങ്ങ​ളും അടി​മ​യാ​വും” അന്തേ​വാ​സി താ​ക്കീ​തു് ചെ​യ്തു.

“നി​ന്നു് തി​രി​യാൻ ഇട​മി​ല്ലാ​ത്ത ഈ വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ, ഇവ​ര​ഞ്ചു​പേർ രാ​വു​പ​കൽ ഇവിടെ ചട​ഞ്ഞു കൂ​ടു​മ്പോൾ, മടു​പ്പു് തോ​ന്നാ​റി​ല്ലേ. എങ്ങ​നെ കൈ​കാ​ര്യം ചെ​യ്യും ഗാർ​ഹിക വിരസത?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഇതാ ഇന്നു് ഭീമനു പണി കി​ട്ടി. പെ​ട്ടെ​ന്നു് തോ​ന്നിയ ഒരു പൂ​വി​ന്റെ പേർ പറ​ഞ്ഞു് അതും കൊ​ണ്ടു് ഇനി തി​രി​ച്ചു വന്നാൽ മതി എന്നു ഞാൻ ചൂ​ണ്ടു വിരൽ ചു​ണ്ടിൽ വച്ചു ഓർ​മ്മി​പ്പി​ച്ചു. ഇനി ആ മന്ദ​ബു​ദ്ധി കാ​ടി​ള​ക്കി വേ​രോ​ടെ ചെടി പറി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് വരു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും ദി​വ​സ​ങ്ങൾ കുറെ കഴി​യും”, അവളെ പ്രീ​തി​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ഓരോ വഴി​ക്കു് രാ​വി​ലെ തന്നെ പാ​ണ്ഡ​വർ പടി​യി​റ​ങ്ങി പോ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, പാ​ഞ്ചാ​ലി നന്നേ തി​ര​ക്കി​ലാ​യി​രു​ന്നു മന​സ്സി​ന​ക​ത്തും വീ​ട്ടി​നു പു​റ​ത്തും.

“വള​ഞ്ഞു പു​ള​ഞ്ഞു പോ​വു​ന്ന മല​മ്പാ​ത​ക​ളി​ലൂ​ടെ, എത്തും പി​ടി​യു​മി​ല്ലാ​തെ, കൂ​ട്ടി​നു ആരു​മി​ല്ലാ​തെ, രാ​വി​ലെ മുതൽ വലി​ഞ്ഞു നട​ന്നി​ട്ടും വഴി തെ​റ്റാ​തെ നി​ന്നെ കണ്ടെ​ത്താ​നാ​യ​തു കൊ​ണ്ടു് ശവ​സം​സ്കാ​രം ചെ​യ്യാൻ നമു​ക്കൊ​ത്തു”, മനു​ഷ്യ​സ്പർ​ശ​മേൽ​ക്കാ​തെ ഒഴു​കിയ നീർ​ച്ചാ​ലിൽ കു​ളി​ച്ചു കര​ക​യ​റു​മ്പോൾ യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ പറ​ഞ്ഞു.

“ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം മഹാ​റാ​ണി​യു​ടെ പെ​ണ്ണു​ടൽ തീയിൽ കത്തി തീ​രു​ന്ന​തി​നു നാം അങ്ങ​നെ സാ​ക്ഷി​യാ​യി എന്ന​തു് വസ്തുത തന്നെ, എന്നാൽ അസ്വ​സ്ഥ​മായ ആ പെൺ​മ​നം എവിടെ പോയി?”, കത്തി​ത്തീർ​ന്നി​രു​ന്ന ചി​ത​ക്ക​രി​കെ ഇത്ര​നേ​ര​വും കൈ​കെ​ട്ടി നിന്ന കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മന്ത്രി​ച്ചു. അന്തി​വെ​യിൽ അൽ​പ്പ​സ​മ​യം കഥാ​വ​ശേ​ഷ​യായ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ അന്ത്യ​വി​ശ്ര​മ​സ്ഥ​ല​ത്തു് മി​ന്നി മറ​ഞ്ഞു പി​ന്നെ അന്ധ​കാ​രം ആ ഹി​മാ​ലയ താ​ഴ്‌​വ​ര​യിൽ പടർ​ന്നു.

“തേ​ച്ചു മി​നു​ക്കിയ പാ​ണ്ഡവ അര​മ​ന​ക്കു് മു​ന്നിൽ എന്താ കൊ​ട്ടി​പ്പാ​ടി കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​ക​ളു​ടെ യാ​ച​നാ​സ​മ​രം?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൗ​തു​ക​ത്തോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“നി​ല​വിൽ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഗ​മ​ല്ലാ​താ​യി മാറിയ കൌ​ര​വ​രു​ടെ അര​മ​ന​ക​ളിൽ നി​ന്നു് നൂ​റോ​ളം രാ​ജ​വി​ധ​വ​ക​ളെ കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ക്കാൻ പുതിയ ചക്ര​വർ​ത്തി എന്ന നി​ല​യിൽ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ വി​ജ്ഞാ​പ​നം ഇറ​ക്കി​യ​തു നി​ങ്ങൾ ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’യിൽ കൊ​ടു​ത്ത വി​ധ​മാ​ണു് പ്ര​ശ്ന​മാ​യ​തു്. ആരു​ടെ​യൊ​ക്കെ​യോ ദു​ഷ്പ്രേ​ര​ണ​യിൽ ഈ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​വി​ധ​വ​കൾ നട​ത്തി​വ​ന്ന നാ​മ​ജ​പ​സ​മ​ര​ത്തി​നു് കാ​ര്യ​മായ പ്ര​തി​ക​ര​ണം ഒന്നും ഇല്ലാ​തെ വന്ന​പ്പോൾ, ഞങ്ങ​ളു​ടെ ഔദ്യോ​ഗിക വസ​തി​ക്കു മു​മ്പിൽ ഒരു യാ​ച​ന​നാ​ട​കം നട​ത്താൻ ചാർ​വാ​ക​ന്റെ കു​ത്തി​ത്തി​രു​പ്പു്. കാ​ശി​യി​ലെ വൃ​ദ്ധ​മ​ന്ദി​ര​ത്തിൽ സൗ​ജ​ന്യ താമസം എന്നി​ട്ടും​നൂ​റു പേർ​ക്കും ഭര​ണ​കൂ​ടം ഉറ​പ്പു കൊ​ടു​ത്തു.”

“കു​ടി​യൊ​ഴി​ഞ്ഞ ഈ നൂറു കൊ​ട്ടാ​ര​ങ്ങൾ അപ്പോൾ എന്തു ചെ​യ്യും?”

“യു​ദ്ധ​സ്മാ​ര​കം ആക്കും. യു​ഗ​സം​ക്ര​മ​ണ​മ​ല്ലേ? ഭാ​വി​യോ​ടു നമു​ക്കു് പലതും പറ​യാ​നി​ല്ലേ? നി​ക്ഷി​പ്ത താൽ​പ്പ​ര്യ​മു​ള്ള വ്യാ​സ​നു എല്ലാം അങ്ങ​നെ തു​റ​ന്നു പറയാൻ ആവുമോ?” ഭര​ണ​കൂട മു​ഖ്യ​വ​ക്താ​വു് നകു​ല​ന്റെ ശബ്ദ​ത്തിൽ നേരിയ അക്ഷമ കലർ​ന്നു.

“ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രെ പ്ര​തി​സ്ഥാ​ന​ത്തു് നിർ​ത്തി പൊ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്നു എന്നാ​ണു കരു​തി​യ​തു്. ആ സ്വരം പക്ഷെ പഴി പറ​യു​ന്ന പോലെ ആയി​രു​ന്നി​ല്ല. പാ​ണ്ഡ​വ​സ​ഹ​വാ​സം തു​ടർ​ച്ച​യാ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം വർ​ഷ​ങ്ങ​ളിൽ ജനി​ച്ച അഞ്ചു ആണ്‍കു​ട്ടി​കൾ ആയു​ധാ​ഭ്യാ​സം നട​ത്തു​ന്ന​തു് എവിടെ എന്നു് പറ​ഞ്ഞി​ല്ല. ആരുടെ കൂടെ എന്നും”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക, തോ​ണി​യാ​ത്ര​യി​ലെ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു.

തോണി തു​ഴ​ഞ്ഞ, സത്യ​വ​തി​യെ പോലെ പോലെ ഒരു സു​ന്ദ​രി കൂ​ട്ടു​കാ​ര​ന്റെ ശ്ര​ദ്ധ​യാ​കർ​ഷി​ച്ച​തു് അവളെ അസ്വ​സ്ഥ​യാ​ക്കി.

“പര​മ​ര​ഹ​സ്യ​മാ​ക്കേ​ണ്ട കാ​ര്യം?”

“ഇനി​യാ​ണു് പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ മനഃ​പൂർ​വ്വം എന്നു് പോലും സം​ശ​യി​ക്കേ​ണ്ട ദ്വ​യാർ​ത്ഥ ദു​സ്സൂ​ചന. ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം മഹാ​റാ​ണി ആയി​രി​ക്കെ ജനി​ച്ച എന്നേ പറ​യു​ന്നു​ള്ളൂ. പി​തൃ​ത്വം പൂർ​ണ​മാ​യോ ഭാ​ഗി​ക​മാ​യോ പഞ്ച​പാ​ണ്ഡ​വ​രിൽ ആരോ​പി​ക്കു​ന്നു എന്നോ, സംഗതി വി​വാ​ഹ​ബാ​ഹ്യ​മാ​ണെ​ന്നോ, കൃ​ത്യ​മാ​യി ബീ​ജ​ദാ​താ​ക്കൾ ആരെ​ന്നോ വിരൽ ചൂ​ണ്ടി എണ്ണി എണ്ണി പറ​യു​ന്നി​ല്ല.”

“ഗാർ​ഹ​സ്ഥ്യ ഭൌ​തി​ക​ത​യിൽ നി​ന്നി​ത്ര​മാ​ത്രം കു​ത്തൊ​ഴു​ക്കു് വനാ​ന്ത​ര​ത്തി​ലെ സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു് കഴി​ഞ്ഞ രണ്ടു വർഷം ഉണ്ടാ​യ​തി​നെ കു​റി​ച്ചു് എന്താ​ണു് കൗ​ര​വ​ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ സാ​മൂ​ഹ്യ​സു​ര​ക്ഷ​വി​ഭാ​ഗം ചുമതല വഹി​ക്കു​ന്ന താ​ങ്ക​ളു​ടെ വി​ല​യി​രു​ത്തൽ?”, തക്ഷ​ശില സർ​വ​ക​ലാ​ശാ​ല​യിൽ നി​ന്നു ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ ഇന്നു് രാ​വി​ലെ എത്തിയ രാ​ഷ്ട്ര​മീ​മാംസ വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​സം​ഘം ദു​ര്യോ​ധ​ന​നോ​ടു ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മാറി നി​ന്നു് കണ്ടു.

“വ്യ​ക്ത​മ​ല്ലേ? ശൗ​ചാ​ല​യം ഇല്ലാ​ത്ത നി​ങ്ങൾ ഇവിടെ താ​മ​സി​ക്കു​മ്പോൾ ഗാർ​ഹിക ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യം നി​ത്യ​വും സ്വയം ചു​മ​ന്നു ഗം​ഗ​യിൽ തള്ള​ണം. വനാ​ന്ത​ര​ത്തി​ലെ ആശ്രമ അന്തേ​വാ​സി ആയാൽ, ഭർ​ത്താ​ക്കൻ​മാർ ചൂതു് കളി​ക്കാൻ പണയം വച്ച ഒരു കൗരവ അടി​മ​പ്പെണ്‍ നി​ത്യ​വും വന്നു സംഗതി കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​മാ​യി പൊ​ക്കി ദൂരെ ദൂരെ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി ആരോ​രു​മ​റി​യാ​തെ കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​മാ​യി കു​ഴി​ച്ചു മൂടും”, ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ചൂ​ണ്ടു​വി​രൽ വട​ക്കു ദ്വൈ​ത​വ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു് നീ​ട്ടി.

“യു​ദ്ധം ജയി​ച്ചു ചെ​ങ്കോൽ നേടാൻ പരി​ക്കേൽ​ക്കാ​തെ എത്തിയ പാ​ണ്ഡ​വ​രെ സ്വാ​ഗ​തം ചെ​യ്യാൻ ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധവ പൂ​ക്ക​ളു​മാ​യി നി​ന്ന​തു് എന്തു​കൊ​ണ്ടു് എന്നു് ചോ​ദി​ക്കാൻ മാ​ത്രം നാം പത്ര പ്ര​വർ​ത്ത​കർ നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​ര​ല്ല എന്ന​റി​യാം, പക്ഷെ പൂ വാ​ങ്ങി പു​ഞ്ചി​രി​ച്ച യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ചെ​വി​യിൽ അവൾ എന്തോ മന്ത്രി​ച്ച​തു്, അതെ​ന്താ​യി​രു​ന്നു? അടു​ത്തു് ചെവി കൂർ​പ്പി​ച്ചു നീ നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു് കണ്ടു” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“നി​ങ്ങൾ അഞ്ചു​പേ​രും കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ നി​ന്നു ഓടി രക്ഷ​പ്പെ​ടാൻ വേ​ണ്ടി​യാ​ണോ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ മക്കൾ അഞ്ചു പേ​രെ​യും അശ്വ​ത്താ​മാ​വി​നു കൃ​ഷ്ണൻ ബലി കൊ​ടു​ത്ത​തു് അല്ലെ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചെ​വി​യിൽ വിരൽ തട്ടി ഓർ​ത്തു് പൂ​രി​പ്പി​ച്ചു.

“ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തിൽ വളർ​ത്താൻ തോ​ഴി​മാ​രും പഠി​പ്പി​ക്കാൻ ഗു​രു​കു​ല​വും മറ്റു അടി​സ്ഥാന സൗ​ക​ര്യ​വു​മു​ണ്ടാ​യി​ട്ടും, അഞ്ചു ആൺ കു​ട്ടി​ക​ളെ പാ​ഞ്ചാ​ല​യിൽ കൊ​ണ്ടു പോയി പാർ​പ്പി​ക്കാൻ എന്താ​യി​രു​ന്നു പ്ര​കോ​പ​നം, അഥവാ പ്ര​ചോ​ദ​നം?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചക്ര​വർ​ത്തി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലേ​ക്കു ചൂതു് കളി​ക്കാൻ തയ്യാ​റെ​ടു​ക്കു​ക​യി​രു​ന്നു പാ​ണ്ഡ​വർ.

“അനാ​ഥ​കു​ട്ടി​കൾ എന്നു വി​ളി​ച്ചു പാ​ഞ്ചാ​ലി അവരെ ഞങ്ങൾ​ക്കു് മു​മ്പിൽ നിർ​ത്തി ദ്രോ​ഹി​ക്കും. ഞങ്ങൾ വൈ​കാ​രി​ക​മാ​യി ഇട​പെ​ട്ടാൽ, തു​റി​ച്ചു നോ​ക്കി അവൾ ഞങ്ങ​ളെ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​രാ​ക്കും.” വി​ഷ​ണ്ണ​നാ​യി​രു​ന്നു അപ്പോൾ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ.

“വലി​ച്ചി​ഴ​ച്ചു കൊ​ണ്ടു വന്നു ബലം പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു വസ്ത്ര​മ​ഴി​പ്പി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​മ്പോൾ എതിർ​ത്ത പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ മടി​ക്കു​ത്തിൽ കയറി പി​ടി​ച്ചു” “നി​ന്റെ മാ​സ​മുറ തെ​റ്റി​ക്കാൻ എനി​ക്കി​ന്നും കഴി​യും” എന്നു നി​ങ്ങൾ ആഭാ​സ​ക​ര​മായ ശരീ​ര​ഭാ​ഷ​യി​ലൂ​ടെ പ്ര​ലോ​ഭി​പ്പി​ച്ചു എന്നാ​ണു് ചാർ​വാ​കൻ ഇന്നു് ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യോ​ടു പറ​ഞ്ഞ​തു്. എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ന്നു?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. ചൂതു് കളി​യിൽ അല​ങ്കോ​ല​പ്പെ​ട്ട രാജസഭ സ്വയം വെ​ള്ള​മൊ​ഴി​ച്ചു ചൂ​ലു​കൊ​ണ്ടു ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടെ കഴുകി വൃ​ത്തി​യാ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ഇടി​മി​ന്നി മഴ പെ​യ്യു​ന്ന ആ വൈകിയ രാ​ത്രി​യി​ലും കൗരവൻ.

“ജന​ബാ​ഹു​ല്യം കൊ​ണ്ടു നി​ന്നു നി​വ​രാൻ ഇട​മി​ല്ലാ​ത്ത രാ​ജ്യ​സ​ഭ​യിൽ വന്ന ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി​യോ​ടു് ഉപ​ചാ​ര​പൂർ​വം, “ഇങ്ങ​നെ നി​ന്നു നടു​ക​ട​യാ​തെ പട്ടു​വി​രി​ച്ച എന്റെ തു​ട​യിൽ ഇരി​പ്പി​ടം കണ്ടെ​ത്തൂ” എന്നു മാ​നു​ഷി​ക​ത​യോ​ടെ പറ​ഞ്ഞ​താ​ണോ, ജ്ഞാ​ന​നിർ​മ്മി​തി​ക്കു് വേ​ണ്ടി ഭാ​ര്യ​യെ​യും കു​ട്ടി​ക​ളെ​യും പല​പ്പോ​ഴും പാതി പട്ടി​ണി​ക്കി​ടു​ന്ന ആ ബ്രാ​ഹ്മണ യു​ക്തി​വാ​ദി മലി​ന​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തു്?”

“നേ​ര​മി​രു​ട്ടു​മ്പോ​ഴാ​ണോ ചൂ​ടി​ക്ക​ട്ടി​ലി​രു​ന്നു കയ​റി​ന്റെ ബലം പരീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തു്? നാളെ നന്നേ രാ​വി​ലെ പണി​യു​ണ്ടോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വൃദ്ധ കൃ​ഷി​ക്കാ​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. ഗം​ഗാ​സ​മ​ത​ല​ത്തി​ലെ ഗ്രാ​മ​ത്തിൽ പു​റം​വാ​തി​ലു​കൾ അട​ഞ്ഞു കി​ട​ന്ന ആ ഇട​ത്ത​രം ഗൃഹം, പക്ഷെ, ഇരു​ട്ടിൽ എന്തോ അമം​ഗ​ള​ക​ര​മായ വി​ധ​ത്തിൽ നി​ശ​ബ്ദ​മാ​യി​രു​ന്നു.

“നി​ങ്ങൾ ആരാ​ണു് എന്നെ​നി​ക്ക​റി​ഞ്ഞു കൂടാ, കണ്ടാൽ ഒരു യക്ഷി​ക്കു​ട്ടി​യു​ടെ സൗ​ന്ദ​ര്യ​മു​ണ്ടു്. ഈ കയർ? ഇതു കാർ​ഷി​കാ​വ​ശ്യ​ത്തി​ന​ല്ല, എന്റെ ജീ​വ​നൊ​ടു​ക്കാൻ മക്കൾ കു​റ​ച്ചു മു​മ്പു് തന്ന​താ​ണു്. യാ​ത്രാ​മൊ​ഴി പറ​ഞ്ഞ​വർ നേ​ര​ത്തെ കി​ട​ന്നു. കർ​ഷ​കാൽ​മ​ഹ​ത്യ​ക്കു നഷ്ട​പ​രി​ഹാ​ര​മാ​യി വി​ധ​വ​ക്കും മക്കൾ​ക്കും ഭര​ണ​കൂ​ടം സാ​മ്പ​ത്തിക പരി​ര​ക്ഷ നൽകും എന്നു ദു​ര്യോ​ധ​നൻ പറ​ഞ്ഞ​തു്, ആവർ​ത്ത​ന​ച്ചെ​ല​വി​നു നാ​ണ്യ​ക്ഷാ​മം നേ​രി​ടു​ന്ന കൊ​ച്ചു​മ​ക്കൾ ഒരു സാ​ധ്യ​ത​യാ​യി കണ്ടു. ഭര​ണ​കൂ​ട​സ​ഹാ​യ​ത്തി​നു തട​സ്സം ഉണ്ടാ​ക്കു​ന്ന ഒന്നും നി​ങ്ങൾ, പ്രിയ യക്ഷി​ക്കു​ട്ടീ, നാളെ ഗ്രാ​മ​പ്ര​ധാ​നു മു​മ്പിൽ മൊഴി കൊ​ടു​ക്ക​രു​തു്.” കർഷകൻ കയർ, ഒരു വരണ മാ​ല​യാ​യി കഴു​ത്തി​ല​ണി​ഞ്ഞു തല താ​ഴ്ത്തി കൈ​കൂ​പ്പി.

“അഞ്ചു ആരോ​ഗ്യ​മു​ള്ള ആണു​ങ്ങൾ എന്ന അനി​ഷേ​ധ്യ​മായ ദാ​മ്പ​ത്യാ​വ​സ്ഥ​യെ, ചോ​ര​യും നീ​രു​മു​ള്ള നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പെ​ണ്ണു​ടൽ എങ്ങ​നെ ആദ്യ​രാ​ത്രി മുതൽ കണ്ടു?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. അഞ്ചു പേരും ഇല്ലാ​ത്ത വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ അൽ​പ്പ​വ​സ്ത്ര​യാ​യി ശരീ​ര​ത്തിൽ സു​ഗ​ന്ധ തൈലം തേ​ച്ചു ഒരു പ്ര​ണ​യ​കാ​വ്യം പോലെ പാ​ഞ്ചാ​ലി തോ​ന്നിയ വസ​ന്ത​കാല പ്ര​ഭാ​തം.

“ഭയ​പ്പാ​ടോ​ടെ. രണ്ടു കൂ​ട്ടു​കാർ ആന​ന്ദ​ര​തി​ക്കു​ത്ത​മം എന്നു കരു​തി​യാൽ പോലും, അതിൽ കൂ​ടു​ത​ലു​ണ്ടാ​യാൽ ആൾ​ക്കൂ​ട്ട​മാ​വും എന്നു എന്റെ​യ​ല്ലാ​ത്ത കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാൽ വന്നു ചേർ​ന്ന ഈ ബഹു​ഭർ​ത്തൃ​ത്വ ദാ​മ്പ​ത്യം എന്നെ കഠി​ന​മു​റ​യിൽ പഠി​പ്പി​ച്ചു. നാലു പേരെ വി​ശ്വാ​സ്യ​ജ​ന​ക​മായ ജോ​ലി​എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും കൗ​ശ​ല​പൂർ​വ്വം ഏൽ​പ്പി​ച്ചു വേണം അഞ്ചാ​മ​നാ​യി അന്തി​യു​റ​ങ്ങാൻ എന്ന സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തി​ലെ​ങ്ങ​നെ ഊഞ്ഞാ​ലാ​ടും നി​ങ്ങ​ളു​ടെ കരളിൽ കാമന?”

“കൊ​ട്ടാ​ര​സ​മു​ച്ച​യ​ത്തി​ലെ സ്വ​കാ​ര്യ​വ​ണ​ക്ക​മ​ന്ദി​ര​ത്തിൽ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​കൾ സു​ര​ക്ഷിത സൂ​ക്ഷി​പ്പി​നു് മുഖ്യ പു​രോ​ഹി​ത​നെ എല്പി​ച്ചി​രു​ന്ന ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ തി​രു​ശേ​ഷി​പ്പു​കൾ കളവു പോയ വാർ​ത്ത​യാ​ണി​ന്നു ഹസ്തി​ന​പു​രി പൂ​ക്കാര തെ​രു​വിൽ സ്ത്രീ​കൾ അട​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ചു സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി​യിൽ പോ​യി​രു​ന്ന ഗാ​ന്ധാ​രി, തോ​ഴി​വ​ഴി പെ​റു​ക്കി​യെ​ടു​ത്ത മക​ന്റെ ചില അഴു​കാ​ത്ത ശരീ​ര​ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ പട്ടിൽ പൊ​തി​ഞ്ഞു രഹ​സ്യ​മാ​യി ദേ​വാ​ല​യ​പു​രോ​ഹി​ത​നെ ഏൽ​പ്പി​ച്ച​താ​യി​രു​ന്നു ഓർ​മ​പ്പെ​രു​നാ​ളി​നു പ്ര​ദർ​ശ​ന​ത്തി​നു വക്കാൻ.” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു. സന്ധ്യ. ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ ജന​നി​ബി​ഢ​മായ കച്ച​വ​ട​ത്തെ​രു​വു്.

“യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര വി​ജ​യ​നിർ​വൃ​തി​യി​ലും ചാ​ര​വ​കു​പ്പു മേ​ധാ​വി നകു​ല​ന്റെ നു​ഴ​ഞ്ഞു​ക​യ​റ്റ​ങ്ങൾ എത്ര​വ​രെ പോ​കു​മെ​ന്നു് ഇതോടെ നീ കണ്ട​ല്ലോ. ശവ​ത്തിൽ കു​ത്തുക എന്നു് നമ്മ​ളൊ​ക്കെ പറ​യു​ന്ന ഒന്ന​ല്ലേ ചത്തി​ട്ടും ദഹി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടും ചാ​വാ​ത്ത ധീ​ര​യോ​ദ്ധാ​വി​ന്റെ ശവ​ഭാ​ഗ​മോ​ഷ​ണം;” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ​ലേ​ഖ​കൻ കൂ​ട്ടു​കാ​രി​യോ​ടു് പരാ​തി​സ്വ​ര​ത്തിൽ മുഖം വാ​ട്ടി.

“നി​ങ്ങൾ എന്നെ പ്ര​ശം​സി​ക്കു​മ്പോൾ മു​ഖ​ഭാ​വം വി​നീ​ത​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം. അല്ലെ​ങ്കിൽ ഇനി അഭി​മു​ഖം ഉണ്ടാ​വി​ല്ല”, ഓർ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ, ആദ്യ​ദി​നം എന്നെ കു​ട​ഞ്ഞു. അന്നു് താ​ങ്കൾ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി എന്ന നി​ല​യിൽ, വി​രു​ന്നി​നു വന്ന ദു​ര്യോ​ധ​നൻ വഴു​ക്കി വീണതു കണ്ടു് ഒച്ച വച്ചു് ചി​രി​ച്ച​തി​നു, ആരാ​ധ​ക​രു​ടെ അഭി​ന​ന്ദ​നം ക്ഷ​മ​യോ​ടെ സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“ആശ്ര​മ​വാ​സി​ക​ളു​ടെ ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യം സം​സ്ക​രി​ച്ചു തളർ​ന്നു വരു​ന്ന ഈ കൗ​ര​വ​അ​ടി​മ​പ്പെ​ണ്ണി​ന്റെ മു​മ്പിൽ നാ​ണ​മി​ല്ലാ​തെ മു​ട്ടു​കു​ത്തി, കൈ മു​ത്തു​ന്ന പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​യെ എന്തു് പാ​ണ്ഡ​വ​ദാ​മ്പ​ത്യ​ര​ഹ​സ്യ​ങ്ങൾ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തി വേണം ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ നി​ന്നു​ള്ള ഈ നീണ്ട യാ​ത്ര​യു​ടെ വാർ​ത്താ മൂ​ല്യം ഞാൻ ഉറ​പ്പു വരു​ത്താൻ”, കു​ളി​ക്കാൻ അരു​വി​യി​ലേ​ക്കു് നീ​ങ്ങു​മ്പോൾ അല​സ​മാ​യി പാ​ഞ്ചാ​ലി ചോ​ദി​ച്ചു.

“പ്ര​തി​രോധ മന്ത്രാ​ല​യ​ത്തിൽ ജാ​ഗ്ര​ത​ക്കു​റ​വു​ണ്ടോ? വിമത പട്ടാ​ള​വി​ഭാ​ഗം അതിർ​ത്തി കൊ​ട്ടി​യ​ട​ച്ചു വഴി​നീ​ളെ പാ​ണ്ഡ​വ​പ​താ​ക​കൾ പറ​പ്പി​ക്കു​ന്ന എന്നു ഇട​വ​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ നു​ഴ​ഞ്ഞെ​ത്തിയ വ്യാ​പാ​രി​കൾ ഹസ്തി​ന​പു​രി കു​തി​ര​പ്പ​ന്തി​ക​ളിൽ അട​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ചു പറ​യു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ” കി​ത​ച്ചു വന്ന കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“അതൊരു പതി​വു് സൈനിക അഭ്യാ​സം മാ​ത്രം. നേ​തൃ​ത്വം കൊ​ടു​ത്ത “വിമത” സൈ​നി​ക​മേ​ധാ​വി മരി​ച്ച നി​ല​യിൽ കാ​ണ​പ്പെ​ട്ട​തി​നെ കു​റി​ച്ചു പി​താ​മ​ഹൻ ഇഴ പി​രി​ച്ച​ന്വേ​ഷി​ച്ചു ജന​ങ്ങൾ​ക്കു് സു​താ​ര്യ വി​വ​ര​ല​ഭ്യത ഉറ​പ്പാ​ക്കും.”, കോ​ട്ട​ക്കു് ചു​റ്റു​മു​ള്ള വെ​ള്ളം നി​റ​ഞ്ഞ തോ​ട്ടിൽ ചീ​ങ്ക​ണ്ണി​കൾ​ക്കു വെള്ള മു​യ​ലു​ക​ളെ തീ​റ്റ​യ്ക്കി​ട്ടു കൊ​ടു​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു പ്ര​സ​ന്ന​വ​ദ​ന​നായ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ.

“ഈ വാർ​ത്ത ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’യിൽ കൊ​ടു​ക്കാ​മോ? കൊ​ട്ടാ​ര​സ​മു​ച്ച​യ​ത്തിൽ എനി​ക്കു ഉടൻ ആഡം​ബ​ര​വ​സ​തി അനു​വ​ദി​ക്കാ​മെ​ന്നു അത്യു​ന്ന​ത​ത​ല​ത്തിൽ നി​ന്നു നേ​രി​ട്ടു് ഉറ​പ്പു​ണ്ടു്”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പത്രാ​ധി​പ​രോ​ടു്.

“ഹസ്തി​ന​പു​രി​യു​ടെ മല​യോ​ര​മേ​ഖ​ല​യിൽ പാ​ണ്ഡ​വ​ശ​ല്യം രൂ​ക്ഷ​മാ​യി അതോടെ ദു​രി​ത​മ​യ​മാ​യി കർ​ഷ​ക​ജീ​വി​തം. വളർ​ത്തു​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളെ തട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യി തൊ​ലി​യു​രി​ച്ചു തി​ന്നു അറവു് മാ​ലി​ന്യം ജലാ​ശ​യ​ങ്ങ​ളിൽ എറി​ഞ്ഞു പാ​ണ്ഡ​വർ ആവു​ന്ന​ത്ര പീ​ഢി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​ണു് ദു​ര്യോ​ധ​നാ​നു​കൂ​ലി​ക​ളായ ഗ്രാ​മീ​ണ​രെ. മൃ​ഗ​മോ​ഷ​ണം തര​പ്പെ​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കിൽ വി​ള​നാ​ശം അവർ വി​നോ​ദ​മാ​ക്കും. വി​വാ​ഹ​പ്രാ​യ​മെ​ത്തിയ പെൺ​കു​ട്ടി​ക​ളെ തട്ടി​യെ​ടു​ത്തു് വേഷം മാ​റ്റി, കൗ​ര​വ​ന​ന്മ​ക്കു വേ​ണ്ടി യാഗം ചെ​യ്യു​ന്ന മു​നി​മാ​രു​ടെ ഏകാ​ഗ്രത തട​സ്സ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ലൈം​ഗിക അടി​മ​ക​ളാ​ക്കു​ന്നു എന്നും ഊഹാ​പോ​ഹ​മു​ണ്ടു്. കൗരവ സൈ​ന്യം ഗ്രാ​മ​ത്തിൽ എത്ര​യും വേഗം വന്നു ശാ​ന്തി പു​നഃ​സ്ഥാ​പി​ക്കു​മെ​ന്ന ഉത്തമ വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ലാ​ണു് ഗ്രാ​മ​പ്ര​ധാൻ.”

“രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ വരു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം കാണാം, നി​ങ്ങ​ളും വി​ദു​ര​രും അടു​ത്ത​ടു​ത്തു്. കൃ​ത്യ​മാ​യും നി​ങ്ങൾ തമ്മിൽ എന്താ ബന്ധം? ആദ്യ ജോ​ലി​ദി​വ​സം അങ്ങ​നെ​യാ​ണു് ഞാൻ ഭീ​ഷ്മ​രോ​ടു് കുശലം ചോ​ദി​ച്ച​തു്.”

“കാ​ര​ണ​വർ എന്തു മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞു എന്നു് ചോ​ദി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. എങ്ങ​നെ പറ​ഞ്ഞു എന്നു് മാ​ത്രം ഇപ്പോൾ പറയൂ.”

“ഇരുകൈ വി​ര​ലു​കൾ അങ്ങോ​ട്ടും ഇങ്ങോ​ട്ടും വേഗം വേഗം ചൂ​ണ്ടി​യും, കണ്ണു് വെ​ട്ടി​ച്ചും പി​താ​മ​ഹൻ ആ തി​ര​ക്കൊ​ഴി​യാ​ത്ത രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ നി​വർ​ന്നു് നി​ന്നു കൊ​ണ്ടു് പറ​ഞ്ഞ​തോർ​മ്മി​ക്കു​ന്നു, എന്റെ അച്ഛൻ ശാ​ന്ത​നു​വു​ണ്ട​ല്ലോ ശന്ത​നു, ശന്ത​നു​വി​ന്റെ രണ്ടാം ഭാര്യ മഹാ​റാ​ണി സത്യ​വ​തി​യു​ടെ രണ്ടു യുവ പു​ത്ര​വി​ധ​വ​ക​ളിൽ ജന്മം നല്കാൻ, സത്യ​വ​തി​യു​ടെ വി​വാ​ഹ​പൂർവ രതി​ബ​ന്ധ​ത്തിൽ ജനി​ച്ച വ്യാ​സ​നു ശരീ​ര​ബ​ന്ധ​മു​ണ്ടാ​യ​ത്തി​നു ശേഷം, തു​ടർ​ന്നും ഒരു ശൂദ്ര തോ​ഴി​യിൽ സാ​ന്ദർ​ഭി​ക​മാ​യും ആക​സ്മി​ക​മാ​യും ആന​ന്ദ​ക​ര​മാ​യും സം​ഭ​വി​ച്ച സന്താ​നം ആകു​ന്നു വി​ദു​രർ. ആ ‘തു​ടർ​ന്നും’ എന്നു് ഭീ​ഷ്മർ, മു​ഖ​ഭാ​വ​ങ്ങൾ കൊ​ണ്ടു് ഉച്ച​രി​ച്ച വിധം, അതേ അതാ​യി​രു​ന്നു അഭി​മു​ഖ​ത്തി​ലെ സ്മ​ര​ണീ​യ​മായ ദൃ​ശ്യ​കല.”

“യു​ദ്ധം ജയി​ച്ചു കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ നി​ത്യ​വും കു​ഞ്ഞാ​ടിൻ ചു​ടു​ചോര മൊ​ത്തി​ക്കു​ടി​ക്കു​മ്പോ​ഴും എന്താ മു​ഖ​ത്തൊ​രു വാ​ട്ടം?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ ഭീമനെ നേ​രി​ട്ടു.

“പഴയ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ നേ​താ​ക്കൾ ആരു​മി​ല്ല പ്ര​തി​ക്കൂ​ട്ടിൽ നിർ​ത്തി ഞങ്ങൾ​ക്കൊ​ന്നു പൊ​രി​ക്കാൻ. ആകെ മട​ങ്ങി വന്ന​തു് കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ, അതും ഞങ്ങ​ളെ ആദ്യാ​ക്ഷ​രം പഠി​പ്പി​ച്ച ദരി​ദ്ര ബ്രാ​ഹ്മ​ണൻ. എന്നി​ട്ടും യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ അയാ​ളിൽ നി​ന്നു് മൊ​ഴി​യെ​ടു​ത്തു. പോ​രെ​ന്നു തോ​ന്നി​യ​പ്പോൾ ഞാൻ ചോ​ദ്യം ചെ​യ്തു നോ​ക്കി. പരി​പൂർ​ണ​സ്മൃ​തി​നാ​ശം”, ഭീമൻ ഒരു കു​ഞ്ഞാ​ടി​നെ കൂടെ ചാ​ടി​ക്ക​യ​റി​പ്പി​ടി​ച്ചു് കഴു​ത്തിൽ കടി​ച്ചു ചോര നേരെ വാ​യി​ലേ​ക്കൊ​ഴി​ച്ചു. ‘.

“പഞ്ച​പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കി​ട​യി​ലെ കി​ട​മ​ത്സ​രം കി​ട​പ്പ​റ​യി​ലെ സ്വ​കാ​ര്യ​ത​യിൽ പ്ര​ക​ട​മാ​വു​മ്പോൾ നി​ങ്ങൾ എങ്ങ​നെ കൗ​ശ​ല​പൂർ​വ്വം പ്ര​ശ്നം കൈ​കാ​ര്യം ചെ​യ്തു?”

“മറ്റു് നാലു ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രോ​ടു് നി​ങ്ങ​ളെ പറ്റി സം​സാ​രി​ക്കാ​റി​ല്ലാ​ത്ത​തു് പോലെ, അവരെ പറ്റി നി​ങ്ങ​ളോ​ടും സം​സാ​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ല എന്നു് രതി​ലീ​ല​ക്കി​ട​യിൽ മന്ത്രി​ച്ചു. വി​വേ​ക​മു​ദി​ച്ച അവർ അന്നു് വെ​ട്ടി വീ​ഴ്ത്തി ജി​ജ്ഞാ​സ​യു​ടെ ആ നീണ്ട നാ​വു​മ​രം.”

കി​ട​പ്പറ തു​ട​ച്ചു വൃ​ത്തി​യാ​ക്കു​ന്ന​തി​ന്നി​ട​യിൽ കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​ത​യു​ള്ള സേ​വ​ന​ദാ​താ​വി​നെ പോലെ പാ​ഞ്ചാ​ലി പറ​ഞ്ഞു.

“മനഃ​സ്സാ​ക്ഷി പ്ര​തി​ക്കൂ​ട്ടിൽ ഒറ്റ​ക്കാ​ലിൽ നിർ​ത്തി ഇന്ന​ലെ എന്നെ വി​സ്ത​രി​ച്ചു. വി​ശ​ദീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നു് ചെവി തന്ന ശേഷം മാ​ത്രം എഴുതി വിധി”, ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഒഴി​ഞ്ഞു മാ​റാ​തെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​ക്കു് പിടി കൊ​ടു​ത്തു. യുദ്ധ മേ​ഘ​ങ്ങൾ നി​റ​ഞ്ഞ ഹസ്തി​ന​പു​രി ആകാശം. ശീ​ത​കാ​ലം.

“കു​റ്റ​വാ​ളി​ക്കു് എന്തു കി​ട്ടി ശിക്ഷ?”

“പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ അന്യാ​യ​മായ സാ​മ്രാ​ജ്യ​മോ​ഹ​ത്തി​നു് നീ വെ​റു​മൊ​രു ഇര” എന്നാ​ണു് കു​റ്റ​വി​മു​ക്ത​നാ​ക്കും മു​മ്പു് ന്യാ​യാ​ധി​പൻ നി​രീ​ക്ഷി​ച്ച​തു്. ധൃ​തി​യു​ണ്ടു്. സർ​വ​സൈ​ന്യാ​ധി​പ​നെ കണ്ടെ​ത്ത​ണം, ഭീ​ഷ്മ​രും കർ​ണ​നും തമ്മി​ലു​ള്ള പി​ണ​ക്കം തീർ​ക്ക​ണം.”

“ആ പി​ണ​ക്കം തീർ​ക്ക​ണം എന്ന വാ​ക്കു​ക​ളിൽ പി​ടി​ച്ചു നാം ഇന്നു് മു​ഖ്യ​വാർ​ത്ത നി​ര​ത്താം അല്ലെ”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ പത്രാ​ധി​പ​രെ നോ​ക്കി പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“അടി​യു​റ​ച്ച വി​ശ്വാ​സ​രാ​ഹി​ത്യം, അങ്ങ​നെ​യാ​ണോ നി​ങ്ങൾ പാ​ണ്ഡ​വ​ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തെ രണ്ടു വാ​ക്കിൽ വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ക്കുക?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഒറ്റ​ക്കോ കൂ​ട്ടാ​യോ എന്നെ അവർ പി​ണ​ക്കി​യാൽ, ഊട്ടു​പുര പു​റ​ത്തു നി​ന്നും കി​ട​പ്പറ അക​ത്തു നി​ന്നും താ​ഴി​ട്ടു ഞാൻ പൂ​ട്ടി”, മൃ​ദു​വാ​യി ഓരോ വാ​ക്കും പാ​ഞ്ചാ​ലി മു​ത്തു മണി പോലെ നി​ല​ത്തു​രു​ളാൻ വി​ട്ടു.

“കണ്ണു​കൾ തു​റ​ന്നി​ടാ​ണോ,അതോ എന്നും കെ​ട്ടി വെ​ക്ക​ണോ ഇതൊ​ക്കെ നി​ങ്ങൾ ഒരു ദേശീയ പ്ര​ശ്ന​മാ​യി അവ​ത​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു് നിർ​ത്തൂ എന്നു ഗാ​ന്ധാ​രി നി​ന​ക്കു പര​സ്യ​മാ​യി അര​ങ്ങേ​റ്റ മൈ​താ​ന​ത്തി​ലെ വി​ശി​ഷ്ടാ​തി​ഥി​കൾ​ക്കു് മു​മ്പിൽ താ​ക്കീ​തു തന്ന​തു് ഒന്നു വേ​ദ​നി​പ്പി​ച്ചു അല്ലെ?”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ ആശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു.

“കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ ചി​ത​റി​ക്കി​ട​ന്ന ശരീ​ര​ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ നോ​ക്കി നൂറിൽ പല മക്ക​ളു​ടെ​യും ജഡം ശരി​യാ​യി തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞ​തു് ഉൾ​ക്ക​ണ്ണി​ന്റെ ബലം കൊ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​മോ എന്നു ഞാൻ എഴു​തി​യ​തി​നു, അധി​കാ​രം നഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു വൃ​ദ്ധ​സ​ദ​ന​ത്തിൽ കഴി​യു​ന്ന ഒരു മുൻ മഹാ​റാ​ണി​യു​ടെ അനി​ഷ്ടം”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“മൃ​ദു​ല​പ​ദ​ങ്ങൾ ഒഴി​വാ​ക്കി തു​റ​ന്നു ചോ​ദി​ക്ക​ട്ടെ, കൃ​ഷ്ണൻ അക​ത്തു് പ്ര​വേ​ശി​ക്കു​മ്പോൾ നി​ങ്ങ​ള​ഞ്ചു​പേർ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ മു​റി​യിൽ നി​ന്നു് ഉപ​ചാ​ര​പൂർ​വ്വം പു​റ​ത്തു കട​ക്കു​മോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വഴി വി​ട്ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. “ജാരൻ എന്ന തർ​ക്ക​പ​ദ​വി​യിൽ നി​ന്ന​വൻ രക്ഷ​ക​നാ​യ​തു് വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പ​ത്തി​ലെ മായിക പ്ര​ദർ​ശ​നം വഴി ആയി​രു​ന്ന​തു കൊ​ണ്ടു്, ചൂതും പണ​യ​വ​സ്തു​വും ഉടു​തു​ണി​യും ഒക്കെ പ്ര​ഹ​സ​നം ആവാ​മെ​ന്നു് സം​ശ​യി​ച്ച ആ നാ​ളു​ക​ളിൽ നി​ന്നു് ഞങ്ങൾ, അനാ​ഥ​പാ​ണ്ഡ​വർ, താഴെ വീണു. മനു​ഷ്യ സം​വേ​ദ​ന​ശ​ക്തി​ക്കാ​നു​പാ​തി​ക​മാ​യി നാഥൻ ഞങ്ങ​ളോ​ടു് സം​സാ​രി​ക്കു​ന്നു എന്ന എളിമ ഞങ്ങ​ളെ തു​ണ​ച്ച​പ്പോൾ, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ കൂ​ട്ടി​നു കൃ​ഷ്ണൻ എന്ന ദാ​മ്പ​ത്യ​ബാ​ഹ്യ​ആ​ശ​യം താ​ത്ത്വി​ക​മാ​യി അം​ഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. ഇതിൽ കൂ​ടു​തൽ പച്ച​യാ​യി ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ എങ്ങ​നെ കി​ട​പ്പ​റ​ര​ഹ​സ്യം ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’യോടു് വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തും”, വക്താ​വു് നകുലൻ ആയി​രു​ന്നു എങ്കി​ലും, ബാ​ക്കി നാലു പേർ സമ്മ​ത​ത്തിൽ അരികെ തല​ചെ​രി​ച്ചു നി​ന്നു.

“മരി​ക്കാൻ നല്ലൊ​രു ദിവസം കാ​ത്തു, നീ​ണ്ടു നി​വർ​ന്നു ശര​ശ​യ്യ​യിൽ കി​ട​ക്കു​ന്ന പി​താ​മ​ഹ​ന്റെ ചെ​വി​യിൽ അല​ക്ഷ്യ​മാ​യി നി​ങ്ങൾ പി​റു​പി​റു​ക്കു​ന്ന പോലെ കണ്ടു, എന്താ സംഗതി?” ചോ​ദ്യ​ഭാ​വ​ത്തിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചാ​ര​വ​കു​പ്പു മേ​ധാ​വി നകു​ല​നെ നോ​ക്കി.

“കു​രു​ക്ഷേ​ത്രം ഉടനടി യു​ദ്ധ​സ്മാ​ര​ക​മാ​ക്കാൻ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ഉദേ​ശി​ക്കു​ന്ന​തു കൊ​ണ്ടു് ജീവൻ വെ​ടി​യു​ന്ന പ്ര​ക്രിയ അനി​ശ്ചി​ത​മാ​യി നീ​ട്ടാ​തെ ഇന്നു തന്നെ ഭീ​ഷ്മർ ജന്മം അവ​സാ​നി​പ്പി​ക്ക​ണം എന്ന ഭര​ണ​കൂ​ട​തീ​രു​മാ​നം ഔദ്യോ​ഗി​ക​മാ​യി ഞാൻ വാ​ക്കാൽ അറി​യി​ച്ചു എന്നു മാ​ത്രം.” പി​താ​മ​ഹ​ന്റെ ശവ​സം​സ്കാര ക്ര​മീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നു് ഓടി നട​ക്കു​ന്ന​തി​ന്നി​ട​യിൽ നിർ​ദ്ദ​യ​മായ ഔദ്യോ​ഗിക സ്വ​ര​ത്തിൽ നകുലൻ പറ​ഞ്ഞു.

“വി​വാ​ഹ​പൂർ​വ​സ​ന്ത​തി​ക​ളും വി​വാ​ഹേ​ത​ര​ര​തി​യും കു​രു​വം​ശ​പ്പെ​രു​മ​ക്കു് അല​ങ്കാ​ര​മാ​യി എന്നു് ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലെ ധനി​ക​വാ​ണി​ജ്യ​സ​മൂ​ഹം ഉദാ​ര​മാ​യി കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടു്. എന്നി​രു​ന്നാ​ലും, അവരെ ചി​ന്താ​ക്കു​ഴ​പ്പ​ത്തി​ലാ​ക്കു​ന്ന​തു്, ദേ​വ​രൂ​പി​ക​ളായ അഞ്ചു​ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ നി​ങ്ങൾ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​ട്ടും എന്തി​നൊ​രു കറു​ത്ത കാ​മു​കൻ? ഒന്നും വേ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എന്നു് തോ​ന്നി​യോ വല്ല​പ്പോ​ഴും?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“കൌ​ന്തേ​യർ​എ​വി​ടെ, അങ്ങ​ക​ലെ പടി​ഞ്ഞാ​റു് കട​ലോ​ര​വ​സ​തി​യിൽ എനി​ക്കാ​യി സു​ര​ക്ഷി​ത​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ഒരാ​ലില, സത്യ​ഭാമ അറി​യാ​തെ, മറി​ച്ചി​ടു​ന്ന ആ ശ്യാ​മ​സു​ന്ദ​രൻ എവിടെ.” വനാ​ന്ത​ര​ത്തി​ലെ ആശ്ര​മ​മു​റി​യിൽ ശീ​ത​കാ​ല​സ​ന്ധ്യ​യു​ടെ ഭീ​തി​ത​മായ മൂ​ടു​പ​ടം പെ​ട്ടെ​ന്നു് മു​ഖ​മ​ട​ച്ചു വീണു. എന്നി​ട്ടും പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ കണ്ണു​കൾ തു​ളു​മ്പു​ന്ന​തു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​ക്കു് ഇരു​ളിൽ കാ​ണാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

“യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ രാ​ഷ്ട്രീയ കാ​പ​ട്യ​ത്തി​ന്നെ​തി​രെ തെ​രു​വു് യോ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ത്യ​വും ആഞ്ഞ​ടി​ക്കു​ന്ന ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധ​വ​യെ ഹസ്തി​ന​പു​രി രാ​ജ​സ​ഭ​യി​ലേ​ക്കു് പ്ര​ത്യേക ക്ഷ​ണി​താ​വാ​യി ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ രാ​ഷ്ട്രീയ കാ​ര്യാ​ലോ​ച​ന​സ​മി​തി നാ​മ​നിർ​ദേ​ശം ചെ​യ്തെ​ന്നു് ഇന്നു രാ​വി​ലെ മുതൽ ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ ശ്രു​തി​യു​ണ്ട​ല്ലോ. എന്താ കാ​ര്യം?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഞെ​ട്ട​ലോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“നി​ങ്ങൾ പറ​ഞ്ഞ​തിൽ ചെ​റി​യൊ​രു തി​രു​ത്തു​ണ്ടു്. ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധവ എന്ന വ്യ​ക്തി​ഗത നി​ല​ക്ക​ല്ല, മൊ​ത്തം കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​വി​ധ​വ​ക​ളു​ടെ ദേശീയ സം​ഘ​ട​നാ​നേ​താ​വു് എന്ന നി​ല​യി​ലാ​ണു് പരി​ഗ​ണന. നേ​തൃ​സ്ഥാ​നം ഇന്നു് അവർ മാ​റി​യാൽ, അല്ലെ​ങ്കിൽ ഒഴി​ഞ്ഞാൽ, ആ “പ്ര​ത്യേക ക്ഷ​ണി​താ​വു്” എന്ന പദ​വി​ക്കും ഉടൻ വരും സ്ഥാ​ന​ച​ല​നം”, ഔദ്യോ​ഗിക വക്താ​വു് നകുലൻ പറ​ഞ്ഞു. രാ​ജ​സ​ഭ​യു​ടെ സമ്മേ​ള​ന​ത്തിൽ ഭര​ണ​കൂ​ടം സ്വീ​ക​രി​ക്കേ​ണ്ട തന്ത്രം മെ​ന​യു​ന്ന ഉന്ന​ത​തല സമി​തി​യു​ടെ അടി​യ​ന്തര യോ​ഗ​ത്തി​ലേ​ക്കു് പോ​വു​ന്ന തി​ര​ക്കി​ലാ​യി​രു​ന്നു ചാ​ര​വ​കു​പ്പു മേ​ധാ​വി കൂ​ടി​യായ ആ മാ​ദ്രി​പു​ത്രൻ.

“കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര വി​ധ​വ​ക​ളു​ടെ പു​ന​ര​ധി​വാ​സം വൈ​കി​പ്പി​ച്ചു് അവരെ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി​ക്കു​ന്നു​വോ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ എന്ന തർ​ക്ക​വി​ഷ​യം ചർച്ച ചെ​യ്യു​ന്ന രാ​ജ്യ​സ​ഭ​യിൽ അർ​ജ്ജു​നൻ തല കു​നി​ച്ചു ഉറ​ങ്ങു​ന്നു എന്ന വാർ​ത്ത പെ​ട്ടെ​ന്നു് നാ​ട്ടിൽ പാ​ട്ടാ​യ​ല്ലോ” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ മു​ഖ്യ​വ​ക്താ​വു് നകു​ല​നെ നേ​രി​ട്ടു.

“അതിർ​ത്തി​യിൽ തു​ട​രു​ന്ന സം​ഘർ​ഷം ആരു​ണ്ടാ​ക്കി​യ​തെ​ന്നു കണ്ടെ​ത്താൻ കു​റ​ച്ചു ദി​വ​സ​മാ​യി ഹി​മാ​ലയ താ​ഴ്‌​വ​ര​യിൽ രാ​പ്പ​കൽ വേഷം മാറി നട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന അർ​ജ്ജു​നൻ, കൗരവ സ്ത്രീ​പീ​ഢ​ന​ത്തിൽ അനു​ശോ​ചി​ക്കാൻ രാ​ജ്യ​സ​ഭ​യിൽ ജാ​ഗ്ര​ത​യോ​ടെ ഇരി​ക്കു​മ്പോൾ കണ്ണിൽ പോയ കരടു് നീ​ക്കാൻ തല​യൊ​ന്നു താ​ഴ്ത്തി​യ​താ​ണോ ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക ഉറ​ക്ക​മെ​ന്ന പേരു ചു​മ​ത്തി വ്യാ​ജ​മാ​യി പറ​ഞ്ഞു പ്ര​ച​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു്? വേറെ പണി​യൊ​ന്നു​മി​ല്ല നി​ങ്ങൾ പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ​ക്കു്?”, നകുലൻ ഒരു കുടം വെ​ള്ളം പു​ക​യിൽ ഒഴി​ച്ചു കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു മട​ങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

“അഭി​ജാ​ത​സ​മൂ​ഹ​ത്തിൽ നി​ന്നു് പര​സ്യ​മാ​യി അധി​ക്ഷേ​പം നേ​രി​ട്ടി​രു​ന്ന ഭി​ന്ന​ലിം​ഗ​ത്തി​ന്റെ ദു​ര​വ​സ്ഥ ലോക മനഃ​സ്സാ​ക്ഷി​യി​ലേ​ക്കു് സാർ​ത്ഥ​ക​മാ​യി എത്തി​ക്കാൻ, മൂ​ന്നാം ലിം​ഗ​ക്കാ​രി​ക്കു മു​മ്പിൽ സ്വ​ന്തം നി​രാ​യു​ധീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ലൂ​ടെ പി​താ​മ​ഹ​നു് സാ​ധി​ച്ചു. അടു​ത്ത എട്ടു ദി​വ​സ​ത്തി​നു​ള്ളിൽ യു​ദ്ധം ജയി​ച്ച ഞങ്ങൾ വി​ജ​യ​ക്കൊ​ടി​യു​മാ​യി സമ​ഗ്ര​ലിം​ഗ​ന​യ​ത്തി​നു ഭീ​ഷ്മ​നാ​മ​ത്തിൽ രൂപം കൊ​ടു​ക്കും.”, ഗദ​യോ​ങ്ങിയ കൈ ഒന്നു് ഉയർ​ത്തി കൗരവ രാ​ജ​കു​മാ​രൻ യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേ​ഖ​ക​നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു.

“രാ​ത്രി ഞാൻ നി​ല​വി​ളി​ച്ച​തു് നീ കേ​ട്ടി​രു​ന്നോ?”, ഊഴ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ കി​ട്ടേ​ണ്ട ഇടം നകു​ല​നു് കൊ​ടു​ത്ത പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് പരി​ഭ​വം മറ​യ്ക്കാ​തെ ഭീമൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

“എന്തോ നി​ല​വി​ളി കേ​ട്ടു് ഉണർ​ന്ന​പ്പോൾ നകുലൻ ബല​മാ​യി എന്നെ പി​ടി​ച്ചു പായിൽ കി​ട​ത്തി. കാ​ട്ടു​പ​ന്നി​യു​ടെ ആക്ര​മ​ണ​ത്തിൽ നി​ങ്ങൾ​ക്കു ആർ​ത്ത​നാ​ദം, കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു സഹ​ശ​യ​ന​ത്തിൽ മറ്റൊ​രു​വ​നു് അനി​യ​ന്ത്രിത ആർ​മാ​ദം”, ഒരു കെ​ട്ടു വി​ഴു​പ്പു​മാ​യി കു​ന്നിൻ ചു​വ​ട്ടി​ലെ നീ​രൊ​ഴു​ക്കി​ലേ​ക്കു പടി കട​ന്നു പോ​വു​മ്പോൾ, ഭീ​മ​പ്ര​ഹ​ര​ത്തിൽ തകർ​ന്ന പന്നി​യെ തോ​ലു​രി​ക്കു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​രെ അവൾ നി​ന്ദ​യോ​ടെ നോ​ക്കി.

“ചെ​ങ്കോൽ അനു​ഗ്ര​ഹ​ത്തോ​ടെ നി​ങ്ങൾ കൈ​മാ​റി​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, അധി​കാ​രം അർ​പ്പ​ണ​ബു​ദ്ധി​യോ​ടെ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി​യ​ല്ലോ. കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​ക​ളെ കൌ​ശ​ല​പൂർ​വം കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ച്ചു് വൃ​ദ്ധ​സ​ദ​ന​ങ്ങ​ളിൽ പാർ​പ്പി​ക്കാൻ തീ​രു​മാ​ന​മാ​യി. ഇനി​യെ​ന്താ​ണു് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പരി​പാ​ടി? കു​ടി​യൊ​ഴി​ക്കൽ ഭീഷണി നട​പ്പി​ലാ​കും മു​മ്പു് ഭാ​ര്യ​യു​മൊ​ത്തു് വന​വാ​സ​ത്തി​നു പോ​കു​ന്നോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പദ​വി​യൊ​ഴി​ഞ്ഞ ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രെ അനു​ഭാ​വ​പൂർ​വം തോളിൽ തട്ടി.

“ദൈ​വ​വി​ളി കു​ടി​യി​റ​ക്കു് എന്തു വെ​ല്ലു​വി​ളി​യും എന്തും ഞങ്ങൾ മാ​തൃ​കാ​പ​ര​മാ​യി വേ​ണ്ടേ നേ​രി​ടാൻ? സാ​മ്രാ​ജ്യ​പ​തി​ക​ളാ​യി ഭൂ​മി​യിൽ ജനി​ച്ചു​പോ​യി​ല്ലേ. തി​ര​ക്കു​ണ്ടു് എല്ലാ​വ​രോ​ടും യാത്ര പറയണം, അതിനു മു​മ്പു് കാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു് കൂടെ വരു​ന്നോ കു​ന്തീ എന്നു് ചോ​ദി​ച്ചു സഹോ​ദ​ര​വി​ധ​വ​യെ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ നി​ന്നു് കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ക്കാൻ ഒര​വ​സാ​ന​വ​ട്ട ശ്രമം കൂടി ബാ​ക്കി​യു​ണ്ടെ​നി​ക്കു്, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ രഹസ്യ ആവ​ശ്യ​മാ​ണു്.”

“ഈ ചെ​ങ്കോ​ലി​നു വേ​ണ്ടി​യാ​ണോ നി​ങ്ങ​ള​ഞ്ചു​പേ​രി​ത്ര​യും വലിയ കു​രു​വം​ശീയ കു​ടും​ബ​ക​ല​ഹം അഴി​ച്ചു​വി​ട്ട​തു്?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നെ​റു​ക​യിൽ കൈ വച്ചു് ചോ​ദി​ച്ചു. പട്ടാ​ഭി​ഷേ​കം കഴി​ഞ്ഞു യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ വി​ശി​ഷ്ടാ​തി​ഥി​ക​ളിൽ നി​ന്നു ആശം​സ​കൾ സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

മഴ പെ​യ്തു മാനം തെ​ളി​ഞ്ഞ പ്ര​ഭാ​തം.

“ഭൂ​ര​ഹി​ത​പാ​ണ്ഡ​വ​രൊ​ന്ന​ന്തി​യു​റ​ങ്ങാ​നി​ത്തി​രി​യി​ടം തേ​ടി​യാ​യു​ധം കയ്യി​ലെ​ടു​ത്ത​താ​ണോ നി​ങ്ങൾ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​ഭൂ​മി​യെ​ന്നോ​മ​ന​പ്പേ​രി​ട്ടു വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു്?”, മു​ട്ടു​കു​ത്തി പുതിയ രാ​ജാ​വി​ന്റെ കൈ​മു​ത്താൻ മു​ന്നോ​ട്ടു നീ​ങ്ങിയ നീ​ണ്ട​വ​രി​യിൽ നി​ന്നു താ​ഴെ​യി​റ​ങ്ങിയ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യെ നകുലൻ നീ​ര​സ​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി.

“എങ്ങ​നെ സഹി​ക്കു​ന്നു നി​ങ്ങ​ള​ഞ്ചു പേരും അവ​ളു​ടെ പരു​ക്കൻ വ്യ​വ​ഹാ​ര​ഭാഷ?”, കു​ന്നിൻ​പു​റ​ത്തെ വനാ​ശ്ര​മ​ത്തി​നു താഴെ അരു​വി​ക്ക​ര​യിൽ അസ്വ​സ്ഥ​രാ​യി പാ​ണ്ഡ​വർ അല​യു​ന്ന​തു് കണ്ട​പ്പോൾ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അല​സ​മാ​യി അന്വേ​ഷി​ച്ചു.

“ആരെ കു​റി​ച്ചാ​ണു് നി​ങ്ങൾ വഴി​വി​ട്ടു ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു്? പ്ര​തി​ഷേ​ധ​വും ഹർ​ഷോ​ന്മാ​ദ​വും മി​ത​മായ കൗ​ശ​ല​ത്തോ​ടെ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി എവിടെ, ഹസ്തി​ന​പു​രി അന്തഃ​പു​ര​ത്തി​ന്റെ മട്ടു​പ്പാ​വിൽ നി​ലാ​വു് പെ​യ്യു​ന്ന വേ​നൽ​ക്കാല രാ​ത്രി​ക​ളിൽ വസ്ത്ര​ര​ഹി​ത​ശ​രീ​ര​ങ്ങൾ നിർ​ല്ല​ജ്ജം ഇള​ക്കി​യും ആടി​യും, അങ്ങ​ക​ലെ വട​ക്കൻ​ഹി​മാ​ലയ നി​ര​ക​ളെ നോ​ക്കി ഉന്മാ​ദ​ത്തിൽ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്ക​യും ഭീ​തി​ത​മാ​യി വാ​വി​ട്ടു നി​ല​വി​ളി​ക്ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​ക്കൾ എവിടെ?”, നകുലൻ ഇണയെ കാ​ണാ​തെ പരി​ഭ്ര​മി​ക്കു​ന്ന പേ​ട​മാ​നി​നു ഒരു പിടി ഇളം പു​ല്ലു നീ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യെ നോ​ക്കി പ്ര​ലോ​ഭ​ന​പ​ര​മാ​യി പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“പെ​ണ്ണി​നെ പണയം വച്ചു​ള്ള ചൂ​താ​ട്ട​ത്തി​നു ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ അപ്പോൾ കു​രു​വം​ശ​ത്തി​ന്റെ അനു​മ​തി​യു​ണ്ട​ല്ലേ?” വന​വാ​സ​ത്തി​നു പദ​യാ​ത്ര ചെ​യ്യു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​രെ നോ​ക്കി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​നോ​ടു് മു​ന​വ​ച്ചു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“പാ​ണ്ഡ​വർ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തിൽ നി​ന്നു പടി​യി​റ​ങ്ങും മു​മ്പു് തന്നെ ‘ലിം​ഗ​വി​വേ​ച​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത ദേ​ശീ​യ​വി​നോദ’മെ​ന്നു ചൂതു് കളിയെ ഞങ്ങൾ ഔദ്യോ​ഗിക വി​ജ്ഞാ​പ​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചി​ല്ലേ.”, ദു​ര്യോ​ധ​നൻ അത്യു​ക്തി​യിൽ ആശങ്ക പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ചു കൈകൾ വി​ടർ​ത്തി.

“യു​ദ്ധ​ത്തിൽ കൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ട ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ വി​ധ​വ​യ​ല്ലേ നി​ങ്ങൾ?” ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലെ അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ നീ​ണ്ട​കാ​ലം പരി​ച​യി​ച്ച ഇളയ മഹാ​റാ​ണി​യെ വൃ​ദ്ധ​സ​ദ​ന​ത്തിൽ അന്തേ​വാ​സി​യാ​യി കണ്ട ഞെ​ട്ട​ലിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പരി​ഭ്ര​മ​ത്തോ​ടെ ചു​മ​ലിൽ കൈ​വ​ച്ചു ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഒരു കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​വി​ധവ”, വി​ദൂ​ര​ത​യി​ലേ​ക്കു് നോ​ക്കി ആ വൃദ്ധ പറ​ഞ്ഞു.

“കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ആകെ​യു​ള്ള കൊ​ച്ചു​കു​ഞ്ഞി​നെ ഹരി​ശ്രീ പഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന പണി​യാ​ണി​പ്പോൾ ചി​ര​ഞ്ജീ​വി കൃ​പാ​ചാ​ര്യ​നു് നകുലൻ വീ​തി​ച്ചു തന്ന​തു് അല്ലെ”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ അർ​ത്ഥം വച്ചു അന്വേ​ഷി​ച്ചു.

“അങ്ങ​നെ​യാ​ണോ ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’ യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തിൽ എന്റെ കൊ​ട്ടാര പദവി നിർ​വ​ചി​ക്കു​ന്ന​തു്? സ്ഥാ​ന​മൊ​ഴി​യു​ന്ന ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ​ക്കും മഹാ​റാ​ണി ഗാ​ന്ധാ​രി​ക്കും കഴി​യു​ന്ന​ത്ര രാ​ജ​കീയ സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങൾ മു​മ്പെ​ന്ന​പോ​ലെ നില നിർ​ത്തുക എന്ന ഭാ​രി​ച്ച ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വം വി​ല​പേ​ശ​ലി​ലൂ​ടെ യു​ധി​ഷ്ഠിര ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തിൽ നി​ന്നു നേ​ടി​യെ​ടു​ക്കാൻ എനി​ക്കാ​ണു് നി​യോ​ഗം. കൂ​ട്ട​ത്തിൽ അഭി​മ​ന്യു മകൻ പരീ​ക്ഷി​ത്തി​നെ രണ്ട​ക്ഷ​രം പഠി​പ്പി​ക്കും, ഭാവി രാ​ജാ​വ​ല്ലേ” കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ മു​റി​പ്പെ​ട്ട അഹന്ത താ​ലോ​ലി​ച്ചു മുഖം നോ​ക്കാ​തെ യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേ​ഖ​ക​നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു.

“വാ​ന​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​നു നഗ്ന​പാ​ദ​രാ​യി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ന്റെ പടി​യി​റ​ങ്ങു​മ്പോൾ, യു​ധി​ഷ്ഠിര ഭര​ണ​നേ​ട്ട​ത്തെ കു​റി​ച്ചൊ​ന്നും ഞാൻ ചോ​ദി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. എന്നാൽ, നീണ്ട വ്യ​ക്തി​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ വല്ല​തു​മു​ണ്ടോ പു​തു​ത​ല​മുറ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യു​മാ​യി ഒരു രഹ​സ്യം പങ്കി​ടാൻ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ണ്ഡ​വ​രോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ആയിരം പൂർ​ണ​ച​ന്ദ്ര​ന്മാ​രെ കണ്ട ശേ​ഷ​വും ഞങ്ങൾ സു​ന്ദ​ര​രൂ​പി​ക​ളാ​യി നി​ങ്ങൾ​ക്കു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ലേ? അപ്പോൾ എന്താ​യി​രി​ക്ക​ണം ഞങ്ങ​ളു​ടെ തീ പി​ടി​ച്ച യു​വ​ത്വം? എന്നി​ട്ടും ഞങ്ങൾ, പെ​രു​മാ​റ്റ​ത്തിൽ കാറും മി​ന്ന​ലും കലർ​ന്ന ഒരു കറു​ത്ത പെ​ണ്ണി​നെ നാ​ട്ടി​ലും കാ​ട്ടി​ലും കൂ​ട്ടാ​യി സ്വീ​ക​രി​ച്ചു ഒരാ​യു​ഷ്ക്കാ​ലം ആർ​മാ​ദി​ച്ചു എന്ന​തു്, ആണ്‍പെണ്‍ സഹ​വർ​ത്തി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ഇതി​ഹാ​സ​മ​ല്ലേ”, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ കൂടെ നിർ​ത്തി നകുലൻ നാ​ട്ടു​കാ​രോ​ടു് കൈ വീശി എന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി യാത്ര ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഇന്നെ​ന്തു ന്യാ​യം പറ​ഞ്ഞാ​ണു് നി​ങ്ങൾ എന്റെ കു​ട്ടി​കൾ​ക്കു് കൊ​ട്ടാ​രം ഊട്ടു​പു​ര​യി​ലേ​ക്കു പ്ര​വേ​ശ​നം നി​ഷേ​ധി​ച്ച​തു്?” പാ​ണ്ഡ​വ​മാ​താ​വു് നെ​ഞ്ച​ത്ത​ടി​ച്ചു നി​ല​വി​ളി​ച്ചു. വി​ദു​ര​രും ഭീ​ഷ്മ​രും ഒളി​ക​ണ്ണി​ട്ടു നോ​ക്കി.

“ഗാ​ന്ധാ​രി​യു​ടെ സ്വ​പ്ന​പ​ദ്ധ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു ഹസ്തി​ന​പു​രി വഴി​യോര തണൽ. ഇന്ന​ലെ രാ​വി​ലെ കനത്ത മഴ പെ​യ്തു മണ്ണു് കു​തിർ​ന്ന​പ്പോൾ അവളും നൂറു കൗ​ര​വ​ക്കു​ട്ടി​ക​ളും വ്യ​ത്യ​സ്ത ഫല​വൃ​ക്ഷ തൈകൾ നട്ട​തു് മു​ഴു​വൻ രാ​ത്രി നി​ന്റെ അഞ്ചു മക്ക​ളും ചേർ​ന്നു് വലി​ച്ചു വാരി മണ്ണി​ട്ടു മൂ​ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഹൃദയം തകർ​ന്ന ദു​ര്യോ​ധ​നൻ മാ​തൃ​കാ​പ​ര​മാ​യി പ്ര​തി​ക​രി​ക്കി​ല്ലേ” ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ സഹോ​ദ​ര​വി​ധ​വ​യെ ആശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു.

“കൗരവർ മരി​ച്ച ശേഷം അധി​കാ​ര​ത്തിൽ വന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​രെ​ങ്ങ​നെ? അവ​രു​ടെ ഭര​ണ​ത്തി​ലെ വ്യ​ത്യാ​സം പെ​ട്ടെ​ന്നു് മന​സ്സിൽ തോ​ന്നു​ന്ന​തു് ഒന്നു് ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യു​മാ​യി പങ്കി​ടാ​മോ” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കച്ച​വ​ട​പ്ര​മാ​ണി​യോ​ടു് കൈ​കൂ​പ്പി ചോ​ദി​ച്ചു. ഒഴി​ഞ്ഞ വാ​ണി​ജ്യ​വീ​ഥി, ഉച്ച.

“വി​ശ​ന്നു നി​ല​വി​ളി​ക്കു​ന്ന ആ പന്നി​ക്കൂ​ട്ട​ങ്ങ​ളെ നോ​ക്കൂ. അവ​യൊ​ക്കെ ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ ഭര​ണ​കാ​ല​ത്തു് തി​ന്നു കൊ​ഴു​ത്തി​രു​ന്ന​തു് ഞങ്ങൾ ഉച്ച​ക്കു് കഴി​ച്ച​തിൽ ബാ​ക്കി ഭക്ഷ​ണം എറി​ഞ്ഞു കൊ​ടു​ത്ത​തു് കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇപ്പോൾ, മാറിയ ഭര​ണ​ത്തിൽ, ധാ​ന്യ​പ്പു​ര​കൾ ഒഴി​ഞ്ഞു, ഉച്ച ഭക്ഷ​ണം ഞങ്ങൾ പച്ച വെ​ള്ള​ത്തിൽ ഒതു​ക്കി. ഇനി​യ​വ​ക്കു് ജീവൻ നില നിർ​ത്താൻ മൂ​ന്നു നേരം തി​ന്നു​ന്ന അധി​കാ​രി പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ ജൈവ വി​സർ​ജ്യം മാ​ത്രം.”

“നമ്മു​ടെ പ്ര​ണ​യ​വി​വാ​ഹ​ത്തി​നു ശേഷം നി​ന​ക്കു​ണ്ടായ ഏഴു പ്ര​സ​വ​ങ്ങ​ളി​ലെ​യും നവ​ജാ​ത​ശി​ശു​ക്ക​ളു​ടെ ദു​രൂ​ഹ​മ​ര​ണ​ത്തി​നു നീ വ്യ​ക്തി​പ​ര​മാ​യി ഉത്ത​ര​വാ​ദി അല്ലെ​ന്നോ? അപ്പോൾ നദി​യിൽ നീ അവരെ ഓരോ​രു​ത്ത​രെ​യും കരു​തി​ക്കൂ​ട്ടി മു​ക്കി​ക്കൊ​ല്ലു​ന്ന​തു കണ്ടി​രു​ന്ന അന്ത​പു​രം തോ​ഴി​മാ​രു​ടെ സത്യ​സാ​ക്ഷി​മൊ​ഴി?”, കു​രു​വംശ രാ​ജാ​വു് ശന്ത​നു ക്രു​ദ്ധ​നാ​യി.

“ശിശു പരി​ച​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഗ​മാ​യി നീ​രൊ​ഴു​ക്കിൽ കഴു​കി​യെ​ടു​ക്കാൻ കൊ​ണ്ടു​പോ​യ​പ്പോൾ കൈ​വ​ഴു​തി ഓരോ കു​ഞ്ഞും വെ​ള്ള​ത്തിൽ മു​ങ്ങി ദുർ​മ​ര​ണ​മു​ണ്ടായ ആ ദുഃ​ഖ​സം​ഭ​വ​ങ്ങൾ നേരിൽ കണ്ടു എന്നു് പറ​യു​ന്ന ചില അവി​ശ്വ​സ്ത തോ​ഴി​ക​ളെ സൗ​ക​ര്യ​പൂർ​വം വി​സ്ത​രി​ച്ചാ​ണോ എന്നെ നി​ങ്ങൾ മഹാ​റാ​ണി പദ​വി​യിൽ നി​ന്നു് നീ​ക്കാൻ പാ​ടു​പെ​ടു​ന്ന​തു്?”, ഗംഗ വിരൽ ചൂ​ണ്ടി.

ഇനി​യെ​ാ​രു യു​ദ്ധം അനു​വ​ദി​ക്കി​ല്ലെ​ന്നു് കര​സേ​നാ​മേ​ധാ​വി. കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​വി​ജ​യ​ത്തി​ന്റെ വാർ​ഷിക ആഘോ​ഷ​ത്തിൽ കൗരവ അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​രർ​ക്കു് ആദ​രാ​ഞ്ജ​ലി​കൾ അർ​പ്പി​ച്ചു് സം​സാ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ഭീമൻ. ഏതു് സാ​ഹ​ച​ര്യ​വും നേ​രി​ടാൻ ഹസ്തി​ന​പു​രി സേന സു​സ​ജ്ജ​മാ​ണെ​ന്നും കര​സേ​നാ മേ​ധാ​വി അവ​കാ​ശ​പ്പെ​ട്ടു.

“കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​വി​ധ​വ​കൾ പു​ന​ര​ധി​വാ​സ​നീ​തി തേടി, പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​വേ​ദി പതി​വി​ട​മായ പൂ​ക്കാര തെ​രു​വിൽ നി​ന്നു് അര​ങ്ങേ​റ്റ മൈ​താ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു് ഇന്നു് മാ​റ്റി​യ​തി​നെ കു​റി​ച്ചു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോൾ”, വി​ധ​വ​ക​ളു​ടെ പു​ന​ര​ധി​വാ​സം അല്ല, വി​ധ​വ​ക​ളെ നിർ​മ്മി​ക്ക​ലാ​ണു് സൈ​ന്യ​ത്തി​ന്റെ ലക്ഷ്യം എന്നു് നി​ങ്ങൾ തക്ഷ​ശി​ല​യിൽ പഠി​ച്ച​തൊ​ക്കെ ഇത്ര വേഗം മറ​ന്നോ?” എന്നു് ഭീമൻ വാ​വി​ട്ടു ചി​രി​ച്ചു.

“പാ​ണ്ഡ​വ​രു​മാ​യി പര​സ്യ​മാ​യി പി​ണ​ങ്ങാൻ തയ്യാ​റ​ല്ലാ​ത്ത നി​ങ്ങ​ളെ ഇനി ഉന്ന​താ​ലോ​ചന സമിതി അധ്യ​ക്ഷ​പ​ദ​വി​യിൽ വച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് എന്തി​നെ​ന്നാ​ണു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ പരി​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തു്”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു, “പോകാൻ പറയും മു​മ്പു് പി​താ​മ​ഹ​നു അന്ത​സ്സോ​ടെ പടി​യി​റ​ങ്ങി​ക്കൂ​ടെ?”

“എക്കാ​ല​വും കൂറു് നി​ല​വി​ലെ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി​യോ​ടാ​ണു്, ആ വ്യ​ക്തി​യോ​ട​ല്ല എന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ വേർ​തി​രി​ച്ച​റി​യാ​ഞ്ഞ​തു് നിർ​ഭാ​ഗ്യ​ക​ര​മാ​ണു്. നാളെ പാ​ണ്ഡ​വ​രി​ലൊ​രാൾ യു​ദ്ധം ജയി​ച്ചു കു​രു​വംശ സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തിൽ ഇരു​ന്നാൽ എന്റെ വി​ശ്വ​സ്തത ആ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി​യോ​ടാ​യി​രി​ക്കും എന്നു് നി​ങ്ങൾ​ക്കു വ്യ​ക്ത​മാ​യി​ല്ലേ? കൗ​ര​വ​രോ​ടു് എന്റെ വ്യ​ക്തി​ഗ​ത​വി​ശ്വ​സ്തത പൂർണ വി​ധേ​യ​ത്വ​ത്തോ​ടെ നി​ത്യ​വും ഞാൻ തെ​ളി​യി​ക്ക​ണം എന്ന ദു​ര്യോ​ധ​ന​മോ​ഹം എന്നെ​ങ്കി​ലും പൂ​വ​ണി​യു​മോ?”, രാ​ജ്യ​സ​ഭ​യി​ലെ സംഘർഷ ഭൂ​മി​ക​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള യാ​ത്ര​യിൽ ഭീ​ഷ്മർ പറ​ഞ്ഞു.

“വെ​ന്തു മരി​ച്ച​തു് നി​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ന്നു് കൌ​ര​വ​രെ തെ​റ്റി​ദ്ധ​രി​പ്പി​ക്കാൻ, അര​ക്കി​ല്ല​ത്തിൽ ഇച്ചിൽ ചോ​ദി​ച്ചു വന്ന ആദി​വാ​സി​ക​ളെ കരു​തി​ക്കൂ​ട്ടി തീ​യി​ട്ടു കൊ​ല്ലുക, അമ്മ കു​ന്തി​യ​ട​ക്കം നി​ങ്ങ​ളാ​റു പേ​രെ​യും ഇതി​ന​കം സാ​ക്ഷി​ക​ളു​ടെ അഭാ​വ​ത്തിൽ മനഃ​സ്സാ​ക്ഷി കു​റ്റ​വി​മു​ക്ത​രാ​ക്കി​യോ?” വാ​ന​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​നു് പടി​യി​റ​ങ്ങു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​രോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഞാ​നി​പ്പോൾ വെ​റു​ക്കു​ന്ന വാ​ക്കാ​ണു് മനഃ​സ്സാ​ക്ഷി. ഏറെ കാലം മു​ഖം​മൂ​ടി​യാ​യി അതു് ഞാൻ ആഭരണം പോലെ പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ച്ചു. പക്ഷെ പി​ന്നീ​ടു് വലിയ വില കൊ​ടു​ത്തു. ഞങ്ങ​ളു​ടെ ജീ​വ​ച​രി​ത്രം എഴു​തു​ന്ന വ്യാ​സൻ, ഒക്കെ വി​ശ​ദ​ശാം​ശ​ങ്ങ​ളിൽ വസ്തു​താ​പ​ര​മായ കരു​ത​ലോ​ടെ ഓർ​ക്കും, ഓർ​മ​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണം അയാൾ​ക്ക്”, വി​റ​യ്ക്കു​ന്ന പോലെ തോ​ന്നി യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ.

“കാ​ര്യ​മ​റി​യാ​തെ​യാ​ണു് നി​ങ്ങൾ എന്നോ​ടു് മെ​ക്ക​ട്ടു് കയ​റു​ന്ന​തു്” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഇരു കൈ​ക​ളും ഭീ​മ​ന്റെ മു​മ്പിൽ പ്ര​തി​രോ​ധ​ത്തിൽ ചലി​പ്പി​ച്ചു”, പാ​ണ്ഡ​വർ മു​ഴു​വൻ ഭി​ന്ന​ശേ​ഷി​ക്കാ​രാ​ണെ​ന്ന​ല്ല ഞാൻ ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’യിൽ എഴു​തി​യ​തു്. വി​ഭി​ന്ന​പി​തൃ​ത്വ​മാ​യി​ട്ടും നി​ങ്ങ​ളി​ലൊ​രാൾ മാ​ത്ര​മേ ഭി​ന്ന​ശേ​ഷി പരി​ഗ​ണന അർ​ഹി​ക്കു​ന്നു​ള്ളൂ എന്നി​രി​ക്കെ, മറ്റു നാലു പേരിൽ നി​ന്ന​തു് ഉടൻ ആ അനർഹ പരി​ഗ​ണന പിൻ​വ​ലി​ക്ക​ണം എന്നാ​ണു്.”

“കൗ​ര​വ​രു​മാ​യി രക്ത​ബ​ന്ധ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ന്നു കു​ന്തി ഉറ​പ്പു കൊ​ടു​ത്ത​തി​ന്റെ ഉൾ​ബ​ല​ത്തി​ലാ​ണോ നാ​മ​മാ​ത്ര അർ​ധ​സ​ഹോ​ദ​ര​രെ ഉന്മൂ​ല​നം ചെ​യ്യാൻ മാ​ര​കാ​യു​ധ​മെ​ടു​ക്കു​മെ​ന്നു ഭീമൻ പൊ​തു​വേ​ദി​യിൽ ഭീഷണി മു​ഴ​ക്കി​യ​തു് എന്നു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ തന്നെ വ്യ​ക്ത​മാ​ക്ക​ട്ടെ​യെ​ന്നു ദു​ര്യോ​ധ​നൻ.” എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ന്നു കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“തല ചാ​യ്ക്കാൻ ഒരിടം തേ​ടു​ന്ന പെ​ടാ​പ്പാ​ടിൽ ഞങ്ങ​ളെ ഇനി​യും കരി​മൂർ​ഖ​നും മു​ള്ളൻ​പ​ന്നി​യും നി​റ​ഞ്ഞ ഈ കാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു് അയ​ക്കു​മെ​ന്നു് ഓരോ കൗ​ര​വ​നും പറ​ഞ്ഞു തു​ട​ങ്ങി​യാൽ പി​ന്നെ ഞങ്ങൾ ബന്ധ​നിർ​ണ​യ​ത്തി​നു രക്തം പരി​ശോ​ധി​ക്ക​ണോ അതോ ആ കി​രാ​ത​ന്മാ​രു​ടെ ചോര ചീ​ന്ത​ണോ”, വെള്ള മു​യ​ലു​കൾ​ക്കു ഇളം പു​ല്ലി​ട്ടു കൊ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന നകുലൻ മു​ഖ​ത്ത് നോ​ക്കാ​തെ പിറു പി​റു​ത്തു.

“കൗ​ര​വ​ചെ​വി​ക​ളു​ടെ ശ്ര​വ​ണ​പ​രി​ധി​ക്ക​പ്പു​റം, ഈ വി​ദൂ​ര​വ​നാ​ന്ത​ര​ത്തിൽ വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാല കഠിന ശി​ക്ഷ​യ​നു​ഭ​വി​ക്കു​മ്പോ​ഴും നി​ങ്ങ​ളെ​ന്താ, ശത്രു​ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ ‘ഉടയോൻ’ എന്നു് ഉപ​ചാ​ര​പൂർ​വ്വം പരാ​മർ​ശി​ക്കു​ന്ന​തു്? മറ​ച്ചു​വ​ക്കാ​ത്ത വെ​റു​പ്പോ​ടെ വേ​ണ്ടേ ആ പേരു വി​ളി​ക്കാൻ?”, കൊ​ട്ടാ​രം​ലേ​ഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“ചു​റ്റും നി​ങ്ങൾ കണ്ടു വണ​ങ്ങിയ സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളിൽ വേ​വു​ന്ന​തു് ശു​ദ്ധ​ആ​ത്മീ​യത ആണെ​ന്നു് കരു​തി​യോ? ഓരോ​രു​ത്ത​രും ചാ​ര​ചു​മ​തല ഉള്ള ഗൂഢ വ്യ​ക്തി​ത്വ​ങ്ങ​ള​ല്ലേ, ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ നി​ന്നു് ചാരൻ അവർ​ക്കു് കഴു​ത​പ്പു​റ​ത്തു് ഭക്ഷ്യ​വ​സ്തു​ക്ക​ളും പൂ​ജാ​സാ​മാ​ഗ്രി​ക​ളും കൊ​ണ്ടു വരും, ഈ പാ​ണ്ഡവ മന്ദി​ര​ത്തി​ലെ അന്തർ നാ​ട​ക​ങ്ങൾ എന്തെ​ന്നു് വി​ശ​ദ​മാ​യി ചു​ഴി​ഞ്ഞു അറി​യാൻ.” നകുലൻ ചൂ​ണ്ടു​വി​രൽ കൊ​ണ്ടു് വാ​യു​വിൽ എഴുതി ആശ​യ​വി​നി​മ​യം ചെ​യ്യു​ന്ന​തു് മറ്റു നാലു പാ​ണ്ഡ​വ​രും പാ​ഞ്ചാ​ലി​യും അപ​മാ​ന​ബോ​ധ​തോ​ടെ നോ​ക്കി നി​ന്നു.

“ഇതെ​ന്താ രാ​വി​ലെ തന്നെ വി​സ്ത​രി​ച്ചൊ​രു തൈ​ലാ​ഭി​ഷേ​കം”, വി​ടർ​ന്ന കണ്ണും പു​രി​ക​വു​മാ​യി അത്യു​ക്തി കലർ​ന്ന പരി​ഷ്കൃ​ത​ശ​രീ​ര​ഭാ​ഷ​യിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു പു​ര​ട്ടു​വാൻ അവ​ളു​ടെ ഇള​മു​റ​ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ പി​താ​ക്കൾ അശ്വി​നി​ദേ​വ​ത​കൾ, സ്വർ​ഗ​രാ​ജ്യ​ത്തിൽ നി​ന്നു് സന്യ​സ്ഥൻ വഴി കൊ​ടു​ത്ത​യ​ച്ച. സു​ഗ​ന്ധ​തൈ​ലം പക്ഷെ അവ​ള​തു് ഉപ​യോ​ഗി​ക്കാ​തെ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളോ​ളം മാ​റ്റി വച്ച​പ്പോൾ ഇന്നു ഞങ്ങ​ളൊ​ന്നു തേ​ച്ചു നോ​ക്കി”, നീ​രാ​ടാൻ അർ​ജ്ജു​നൻ ഒരു ജല​ജീ​വി​യു​ടെ മെ​യ്യൊ​തു​ക്ക​ത്തോ​ടെ കു​തി​ച്ചു ചാ​ടു​ന്ന കാ​ട്ട​രു​വി​യി​ലെ​ക്കി​റ​ങ്ങി.

“അതെ​ന്താ, ദേ​വ​ചി​കിൽ​സ​ക​രായ അശ്വി​നി​ദേ​വ​ത​ക​ളു​ടെ ദി​വ്യൗ​ഷ​ധം ഇല​മു​റ​പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ ഓമ​ന​യായ പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു വേ​ണ്ടേ?”

“കൌ​ര​വ​ച്ചോര പു​ര​ട്ടി കഴു​കി​യു​ണ​ക്കാ​തെ അവ​ളു​ടെ മു​ടി​യിൽ ഒരെ​ണ്ണ​ക്കും പ്ര​വേ​ശ​ന​മി​ല്ല”, കടു​പ്പി​ച്ച സ്വ​ര​ത്തിൽ ഭീമൻ അരു​വി​യു​ടെ അപ്പു​റ​ത്തു നി​ന്നു് മു​ര​ണ്ടു.

“ശര​ശ​യ്യ​യിൽ എത്ര വർഷം പരാ​ശ്ര​യ​ത്തിൽ കി​ട​ന്നാ​ലും പി​താ​മ​ഹ​നു് മരി​ക്കാൻ മോ​ഹ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു എന്നോ? അങ്ങ​നെ​യാ​ണോ ഞങ്ങൾ മന​സ്സി​ലാ​ക്കേ​ണ്ട​തു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അസ്വാ​ര​സ്യ​ത്തോ​ടെ കൃ​പാ​ചാ​ര്യ​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“നി​ത്യ​വും യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ പോ​യി​രു​ന്ന​തു് രാ​ഷ്ട്ര​മീ​മാം​സ​യിൽ പാ​ഠ​ങ്ങൾ പഠി​ക്കാ​നാ​ണെ​ന്നു നി​ങ്ങൾ കരു​തി​യോ? സ്വ​ച്ഛ​ന്ദ​മൃ​ത്യു എന്ന ഉടലിൽ നി​ന്നു് ഉയിർ വേർ​പെ​ടു​ത്തു​ന്ന കർമം ഉടൻ തു​ട​ങ്ങ​ണം എന്നു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ നി​ത്യ​വും പ്രേ​രണ ചെ​ലു​ത്തു​ന്ന​തി​നു പുറമെ, കായിക സമ്മർ​ദ്ദ​ത്തി​നും ഭീമൻ ശ്ര​മി​ച്ച​തോ​ടെ ഭീ​ഷ്മർ നിൽ​ക്ക​ക്ക​ള്ളി​യി​ല്ലാ​തെ പി​ന്നിൽ നി​ന്നൊ​രു അമ്പെ​ടു​ത്തു് ഹൃ​ദ​യ​ത്തിൽ സ്വയം തറ​ച്ചു എന്ന​താ​ണു് ഞാൻ എന്റെ കണ്ണു കൊ​ണ്ടു് കണ്ട​തു്”, ഒന്നും നഷ്ട​പ്പെ​ടാൻ ഇല്ലാ​ത്ത കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ കി​ത​ച്ചും വി​ക്കി​യും സം​സാ​രി​ച്ചു.

“എപ്പോ​ഴാ​ണു് നി​ങ്ങൾ ഇളമുറ അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​രർ നകു​ല​നും സഹ​ദേ​വ​നു​മാ​യി ഉള്ളു കൊ​ണ്ടു് അക​ന്ന​തു്?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മു​തിർ​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“അമ്മ​യും അച്ഛ​നും വേറെ വേറെ ആയ ഞങ്ങൾ എങ്ങ​നെ അർ​ദ്ധ​രും പൂർ​ണ​രും ഒക്കെ ആവും? അതു് പോ​ട്ടെ. വീ​ട്ടി​ന​ക​ത്തു് പൊ​തു​ഭാ​ര്യ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യാൽ ഞങ്ങൾ ബന്ധി​ത​രാ​യി എന്ന​ത​ല്ലേ കൂ​ടു​തൽ ശരി? ഒരു ദിവസം ഞാൻ കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ കയ​റി​യ​പ്പോൾ അവളും ഇള​മു​റ​ക്കു​ട്ടി​ക​ളും ഒരു​മി​ച്ചു പായിൽ കി​ട​ന്നു ആർ​മാ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു കണ്ടു. എന്തു​ണ്ടു് വി​ശേ​ഷം എന്നു ഞാൻ വെ​പ്രാ​ളം മറ​ച്ചു കുശലം ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോൾ”, ഈ രണ്ടു മാ​ദ്രി​ക്കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ ഓരോ കു​സൃ​തി​കൾ” എന്നു പറ​ഞ്ഞു് അല​സ​മാ​യി തുണി വാ​രി​യു​ടു​ത്തു് പാ​ഞ്ചാ​ലി മുറി വി​ട്ടി​റ​ങ്ങി. തകർ​ന്നു​ട​ഞ്ഞ​തു് എക്കാ​ല​വും കെ​ട്ടി​പ്പൊ​ക്കി നിർ​ത്തിയ എന്റെ അഭി​മാ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു”, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ വി​തു​മ്പി.

കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​കൾ എന്ന അവ​മ​തി​സം​ജ്ഞ​യിൽ ഞങ്ങൾ നൂറു വനി​ത​ക​ളെ ഒതു​ക്കു​ന്ന​തു് പാ​ണ്ഡ​വർ ഉടനടി നിർ​ത്ത​ണ​മെ​ന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധവ പൂ​ക്കാര തെ​രു​വു് പ്ര​ക​ട​ന​ത്തിൽ:

കാ​ട്ടിൽ ജനി​ച്ചു വളർ​ന്നു, ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തിൽ ഒരി​ട​വേ​ള​യോ​ഴി​കെ കാ​ട്ടിൽ മാ​ത്രം ജീ​വി​ച്ച യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നും മറ്റു പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കും ഹസ്ഥി​ന​പു​രി​യു​ടെ നവ​സം​വേ​ദ​ന​ഭൂ​മി​ക​യു​മാ​യി വൈ​കാ​രിക ഇഴ​യ​ടു​പ്പം ഇല്ലെ​ന്നു, കു​റെ​യൊ​ക്കെ സൗ​ജ​ന്യ​മാ​യി കണ്ടാൽ പോലും, ഞങ്ങ​ളെ ‘കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര ഇരകൾ’ എന്ന വി​ശേ​ഷ​ണ​ത്തിൽ കു​റ​ഞ്ഞ ഒന്നും ഞങ്ങൾ​ക്കു് ഇന്നു് മുതൽ സ്വീ​കാ​ര്യ​മ​ല്ല. അധി​കാര ദുർ​മോ​ഹ​ത്തിൽ നൂറു കൌ​ര​വ​രെ കൂ​ട്ട​ക്കൊ​ല​ക്കു് വി​ധേ​യ​മാ​ക്കിയ വം​ശ​ഹ​ത്യ​ക്കു് പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് വി​ധി​ക്കേ​ണ്ട​തു് വധ​ശി​ക്ഷ​യ​ല്ലേ?”, പ്ര​തി​ഷേ​ധ​ത്തിൽ തു​ട​ങ്ങിയ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​യു​ടെ പൂ​ക്കാ​ര​ത്തെ​രു​വു് പ്ര​ഭാ​ഷ​ണം കൂ​ട്ട​ക്ക​ര​ച്ചി​ലിൽ അവ​സാ​നി​ച്ചു.

“പച്ച​തു​രു​ത്തും വന്മ​ര​ക്കൂ​ട്ട​വും ഓരോ വസ​തി​ക്കു പി​ന്നി​ലും പരി​പാ​ലി​ച്ചി​രു​ന്ന ഈ കൌ​ര​വ​രാ​ജ​മ​ന്ദി​ര​ങ്ങ​ളെ നോ​ക്കൂ. ഈ സം​ര​ക്ഷി​ത​വ​ന​പ്ര​കൃ​തി​യെ പരി​ലാ​ളി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു, നൂറു ദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് ഹസ്ഥി​ന​പു​രി​യി​ലേ​ക്കു വന്ന രാ​ജ​വ​ധു​ക്കൾ ഓരോ വസ​ന്ത​കാ​ല​ത്തും ഹൃ​ദ്യ​പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ വി​സ്മ​യ​ദൃ​ശ്യ​ങ്ങ​ളാൽ പൊ​ട്ടി​ത്ത​രി​ച്ച​തും കു​ട്ടി​കൾ​ക്കൊ​പ്പം നൃ​ത്തം ചെ​യ്തു പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ച​തും. പാ​ണ്ഡ​വ​ഭ​ര​ണ​കൂ​ടം കു​രു​ക്ഷേ​ത്രാ​ന​ന്തര പ്ര​തി​കാ​ര​ന​ട​പ​ടി​യിൽ രാ​ജ​വി​ധ​വ​ക​ളെ കു​ടി​യോ​ഴി​ച്ചു ഓരോ വസ​തി​യും ആയു​ധ​പ്പു​ര​യാ​ക്കി​യ​പ്പോൾ എന്തു് സം​ഭ​വി​ച്ചു?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഹസ്തി​ന​പു​രി​പ​ത്രിക വാ​യ​ന​ക്കാ​രോ​ടു് വിരൽ ചൂ​ണ്ടി.

ഉണ​ങ്ങിയ ഒരു പെ​രു​മ​ര​ത്തി​ന്റെ മറവിൽ പാ​ണ്ഡവ ചാ​ര​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി, കണ്ടാ​ല​റി​യു​ന്ന ചില വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​ടെ വി​വ​ര​ങ്ങൾ മന​സ്സിൽ കു​റി​ച്ചു.

“ഒര​ഞ്ചാ​റു മയി​ലു​കൾ കൂ​ട്ടം ചേർ​ന്നി​വി​ടെ ഇങ്ങ​നെ ഒച്ച വച്ചു് ചു​റ്റി നട​ക്കേ​ണ്ട കാ​ര്യം?” പരി​സ​ര​ശു​ചി​ത്വ​മു​ള്ള ആശ്ര​മ​ത്തി​നു മു​മ്പി​ലേ​ക്കു് ചൂ​ണ്ടു​വി​ര​ലോ​ടി​ച്ചു കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ആരോ​ടെ​ന്നി​ല്ലാ​തെ ആരാ​ഞ്ഞു.

“ചാടി വന്നു ഭീ​മ​ന്റെ നഗ്ന​തു​ട​യിൽ കൊ​ത്തിയ ചോ​ര​യ​നു​ഭ​വ​ത്തി​നു് ശേഷം സം​ശ​യ​ത്തോ​ടെ​യാ​ണു് മയി​ലു​ക​ളു​ടെ സാ​ന്നി​ധ്യം ഞങ്ങ​ളും കണ്ട​തു്. എന്നാൽ കു​റ​ച്ചു ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളാ​യി പ്ര​ത്യാ​ശ​യോ​ടെ​യും. അന്തി​യു​റ​ങ്ങു​ന്ന പൊ​ന്ത​ക്കാ​ടു് ഭീമൻ കരു​ത​ലോ​ടെ പി​ന്തു​ടർ​ന്നു്, വൈകിയ രാ​ത്രി​യിൽ മട​ങ്ങി​യെ​ത്തി​യ​തു് ഒരു കൂട നിറയെ മയിൽ മു​ട്ട​ക​ളു​മാ​യി. അക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​ത്തി​ലെ വി​ശി​ഷ്ട സസ്യ​ഭോ​ജ്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കാൾ ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾ​ക്കി​ഷ്ടം പൊ​രി​ച്ച മയിൽ മു​ട്ട​യാ​ണു്, പാ​ഞ്ചാ​ലി ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ ഒട്ടും സഹ​ക​രി​ക്കി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും”, നകുലൻ ഉള്ള കാ​ര്യം ഉറി പോലെ ചി​രി​ച്ചു പി​ന്നി​ലേ​ക്കു് മറി​ഞ്ഞു.

“വെ​ട്ടി​യും ചവി​ട്ടി​യും കൊ​ല്ലാൻ അവർ അഞ്ചു പേർ, ചാവാൻ നി​ങ്ങൾ നൂറു പേർ എന്തു കണ​ക്കാ​ണി​തു്” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൈകൾ വി​ടർ​ത്തി ചോ​ദി​ച്ചു. അന്ത്യ യു​ദ്ധ​ദി​നം, കു​രു​ക്ഷേ​ത്രം.

“പാ​ണ്ഡ​വ​രെ വഴി​യാ​ധാ​ര​മാ​ക്കാൻ ജീ​വി​ത​കാ​ലം മു​ഴു​വൻ കൂ​ട്ടി​യും കി​ഴി​ച്ചും ഞാനും കൂ​ട്ടാ​ളി​ക​ളും എത്ര സൂ​ക്ഷ്മ​ത​യോ​ടെ നി​ത്യ​വും ശ്ര​മി​ച്ചു​വോ അത്ര​യും കു​ടി​ല​ത​യോ​ടെ പാ​ണ്ഡ​വർ വന​വാ​സ​ക്കാ​ല​ത്തു് ഞങ്ങൾ​ക്കെ​തി​രെ കളം വര​ച്ചി​രു​ന്നു എന്നു് കണ്ടെ​ത്താൻ ഞങ്ങ​ളു​ടെ ചാ​ര​സം​വി​ധാ​ന​ത്തി​നു ഒത്തി​ല്ലെ​ന്ന​താ​ണെ​ന്റെ പാ​ളി​ച്ച”, തു​ട​യിൽ മാ​ര​ക​മായ ഭീ​മ​ഗ​ദ​പ്ര​ഹ​ര​മേ​റ്റു് ചളി​യിൽ കി​ട​ന്നു നി​ല​വി​ളി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്ന ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഒരു നി​മി​ഷം സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തിൽ ഇരി​ക്കു​ന്ന പോലെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​ക്കു് മു​മ്പിൽ അപ്പോ​ഴും നടി​ച്ചു.

“അഭി​മ​ന്യു​വി​നെ ഭീകരൻ എന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ച്ച​തു് പാ​ണ്ഡ​വ​രെ ചൊ​ടി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ കർ​ണ​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“കൗരവ സു​ര​ക്ഷാ​വ​ല​യം തകർ​ത്തു് കണ്ണിൽ കണ്ട​വ​രെ​യെ​ല്ലാം വെ​ട്ടി​യും ചവി​ട്ടി​യും കൊ​ന്നു കൊ​ല​വി​ളി​ച്ചു ഹസ്തി​ന​പു​രം ഇനി ഞങ്ങൾ​ക്കു് എന്നു് ഉച്ച​ത്തിൽ ആർ​മാ​ദി​ക്കു​ന്ന​വ​നെ പി​ന്നെ ഞങ്ങൾ ധീ​രോ​ദാ​ത്തൻ എന്നാ​ണോ വി​ളി​ക്കേ​ണ്ട​തു്? ഞങ്ങ​ളും തി​രി​ച്ചു കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും കൈ മെയ് മറ​ന്നു കുറെ.”, ദേ​ഹ​മാ​സ​ക​ലം ചോ​ര​പ്പാ​ടു് നി​റ​ഞ്ഞ കർണൻ പാ​ണ്ഡവ വി​ഘ​ട​ന​വാ​ദി​ക​ളു​ടെ ഒരു കൗ​മാ​ര​വീ​ര​നെ കൊ​ന്നു കൊ​ല​വി​ളി​ച്ച ഉത്സാ​ഹ​ത്തിൽ യമു​ന​യിൽ നീ​ന്തി​ക്കു​ളി​ക്കാൻ, മെ​യ്യൊ​തു​ക്ക​ത്തോ​ടെ നി​ലാ​വു് പെ​യ്യു​ന്ന വെ​ള്ള​ത്തി​ലേ​ക്കു് എടു​ത്തു​ചാ​ടി.

“കൗ​ര​വ​രോ​ടു​ള്ള പെ​രു​മാ​റ്റം നന്നാ​ക്കാൻ പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് സ്വ​ഭാ​വ​ശു​ദ്ധി​പ​രി​ശീ​ല​നം കൊ​ടു​ക്കാൻ കൃ​പാ​ചാ​ര്യ​രെ നി​യോ​ഗി​ച്ചു എന്നു് കേ​ട്ട​ല്ലോ. എന്താ സംഗതി?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഈയിടെ ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ ഗം​ഗാ​ന​ദി​യിൽ ഭീമൻ മു​ക്കി​ക്കൊ​ല്ലാൻ ശ്ര​മി​ച്ച​തു് നി​മി​ത്ത​മാ​യി എന്നു് കരുതൂ. കാ​ട്ടിൽ കൗ​മാ​രം വരെ, തി​രി​ച്ചു കടി​ക്കാ​ത്ത മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളെ കൊ​ന്നു കൊ​ല​വി​ളി​ച്ചു നടന്ന പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് ഹസ്തി​ന​പു​രി രണ്ടാം​ജ​ന്മ​ത്തിൽ, പരി​ഷ്കൃത പെ​രു​മാ​റ്റ​മു​റ​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ, ദ്രോ​ണർ കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന സാ​യു​ധ​പ​രി​ശീ​ല​നം കൊ​ണ്ടെ​ന്തു ധാർ​മിക ബലം എന്നൊ​രു ചി​ന്താ​ധാര ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ അത്യു​ന്നത തല​ങ്ങ​ളിൽ ഉണ്ടാ​യി എന്ന​തു് കു​രു​വം​ശ​ത്തി​ന്റെ പു​ണ്യം എന്നേ ഞങ്ങൾ പൂ​ണൂ​ലി​ട്ട പോ​രാ​ളി​കൾ പറയൂ”, പരി​ശീ​ല​ന​പ​രി​പാ​ടി​ക്കു് അന്തി​മ​രൂ​പം നൽ​കു​ന്ന ആചാ​ര്യൻ എളി​മ​യു​ടെ നി​റ​കു​ടം പോലെ പറ​ഞ്ഞു.

“രാ​ഷ്ട്ര​ത​ന്ത്ര​ത്തി​ലെ ബാ​ല​പാ​ഠ​ങ്ങൾ​ക്കാ​യി കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യി​ലെ ഭീ​ഷ്മ​ശ​ര​ശ​യ്യ​യിൽ എത്തു​മ്പോൾ, അവിടെ വരി നിന്ന സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ നീണ്ട നി​ര​ക​ണ്ടു പുതിയ മഹാ​രാ​ജാ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ചാ​ര​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി നകു​ല​നോ​ടു് ‘ഇവ​രൊ​ക്കെ ആരാ​ണു്’ എന്നു് വിരൽ ഞൊ​ടി​ഞ്ഞും മുഖം കറു​പ്പി​ച്ചും ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു് നീ കണ്ട​ല്ലോ. കുറെ ദൂരെ ഭീ​മ​ന്റെ കൂടെ ആയി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് എന്തു മറു​പ​ടി​യാ​ണു് കി​ട്ടി​യ​തെ​ന്ന​റി​യാൻ എനി​ക്കൊ​ത്തി​ല്ല.” ഹസ്തി​ന​പു​രി കൂ​ട്ടു​കാ​രി​യു​മൊ​ത്തു് തി​രി​ച്ചു നട​ക്കു​മ്പോൾ യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഓ അതോ. യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ഭീ​ഷ്മ​രു​ടെ മാ​ര​കാ​യു​ധ​ങ്ങ​ളാൽ ജീവൻ നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട പാ​ണ്ഡ​വ​സൈ​നി​ക​രു​ടെ യു​വ​വി​ധ​വ​കൾ ആഗോ​ള​നി​രാ​യു​ധീ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ അടി​യ​ന്തിര പ്രാ​ധാ​ന്യ​ത്തെ കു​റി​ച്ചു് പി​താ​മാ​ഹ​നു​മാ​യി ഒന്നും രണ്ടും പറയാൻ വന്ന​താ​ണു്. അന​ധി​കൃത ആൾ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തെ അവിടെ അന്നു് അനു​വ​ദി​ച്ചു എന്ന ആരോ​പ​ണ​വു​മാ​യി പ്ര​വി​ശ്യാ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി​യെ പി​ടി​കൂ​ടി ഉടനടി നകുലൻ ചോ​ദ്യം ചെ​യ്യൽ തു​ട​ങ്ങി.”

“പൊ​തു​വേ​ദി​യിൽ പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​ന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ വി​തു​മ്പി, മുഖം താ​ഴ്ത്തു​ന്നു, കണ്ണു തു​ട​ക്കു​ന്നു, ശബ്ദം ഇട​റു​ന്നു. എന്തു പറ്റി ഈ കാ​ല​ന്റെ മകനെ ഇങ്ങ​നെ കര​യി​പ്പി​ക്കാൻ മാ​ത്രം?” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ​ലേ​ഖ​കൻ പിൻ​വ​രി​യിൽ അല​സ​മാ​യി കി​ട​ന്നു കൂ​ട്ടു​കാ​രി​യോ​ടു് അത്ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടു.

“സ്വാ​ഭാ​വിക കാ​ര​ണ​ത്താൽ വീ​ട്ടിൽ മരണം സം​ഭ​വി​ച്ച​വ​രു​ടെ ഭാ​ര്യ​മാർ യഥാർ​ത്ഥ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​വി​ധ​വ​കൾ​ക്കു​ള്ള പ്ര​ത്യേക സാ​മ്പ​ത്തിക സഹായം വ്യാജ സത്യ​വാ​ങ്മൂ​ല​ങ്ങൾ നൽകി തട്ടി​യെ​ടു​ക്കു​ന്നു എന്ന​റി​ഞ്ഞ സത്യ​സ​ന്ധ​നായ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി​യു​ടെ മനോ​വേ​ദന, വേ​റൊ​ന്നു​മ​ല്ല”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“ത്രേ​താ​യു​ഗ​ത്തിൽ ജീ​വി​ച്ച സീ​ത​യ്ക്കു് സു​ര​ക്ഷ​യാ​യി ലക്ഷ്മ​ണ​നെ വീ​ട്ടിൽ നിർ​ത്തി, രാമൻ ഒറ്റ​ക്ക​ല്ലേ വേ​ട്ട​യാ​ടി മാ​നി​റ​ച്ചി കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു മൂ​ന്നു പേരും രാ​ത്രി ചു​ട്ടു തി​ന്നു വി​ശ​പ്പ​ട​ക്കി​യ​തു്? ഭക്ഷ്യ​ല​ഭ്യ​ത​ക്കു് അത്ഭു​ത​പാ​ത്രം അവർ​ക്കു വേ​ണ്ടെ​ങ്കിൽ പി​ന്നെ ധീ​രോ​ദാ​ത്ത​ന്മാ​രായ നി​ങ്ങൾ ദ്വാ​പ​ര​യു​ഗ​പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കെ​ന്തി​നൊ​ര​ക്ഷ​യ​പാ​ത്രം? ധാ​രാ​ളം സസ്യാ​ഹാ​രി​ക​ളായ മൃ​ഗ​ങ്ങൾ ഉള്ള കാ​ട​ല്ലേ, ഒന്നു മേ​ല​ന​ങ്ങി​ക്കൂ​ടെ. ഊഴം വച്ചു്, പല്ലു് മു​റി​യെ മൂ​ന്നു നേരം ഇറ​ച്ചി പൊ​രി​ച്ചു തി​ന്നാൻ?”, ഉപചാര സന്ദർ​ശ​ന​ത്തി​നു് സമീപ ആശ്ര​മ​ത്തിൽ നി​ന്നു വന്ന പു​തു​സ​ന്യ​സ്ഥൻ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു്.

“എന്താ​ണു് നി​ങ്ങൾ​ക്കു് സന്തോ​ഷം എന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ?” കരയിൽ മരം ചാരി ആലോ​ച​ന​യിൽ കാ​ണ​പ്പെ​ട്ട ഭീ​മ​നോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കരു​ത​ലോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ നി​ന്നു് കു​ത്ത​നെ ഇറ​ക്ക​ത്തിൽ നി​ങ്ങൾ വഴി നട​ന്നെ​ത്തി​ച്ചേ​രു​ന്ന ആ തെ​ളി​ഞ്ഞ ജല​സ​മൃ​ദ്ധി​യിൽ, മറ്റു നഗ്ന​പാ​ണ്ഡ​വർ പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കൊ​പ്പം കമ​ഴ്‌​ന്നും മലർ​ന്നും നീ​ന്തി​ത്തു​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന ഒരു ശര​ത്കാല സന്ധ്യ.

“സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ നി​ന്നു് മോ​ഷ്ടി​ച്ചു് കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന കാ​ള​ക്കു​ട്ടി​യെ ഒറ്റ​യ്ക്കു് കഴു​ത്ത​റ​ത്തു, ഇറ​ച്ചി പൊ​രി​ച്ചു തി​ന്നു​ന്ന ദി​വാ​സ്വ​പ്നം യാ​ഥാർ​ഥ്യ​മാ​യാൽ, അതെ അതാ​ണെ​ന്റെ സന്തോ​ഷം.”

“ദീർ​ഘ​കാല ദാ​മ്പ​ത്യ അവ​ഗ​ണ​ന​ക്കെ​തി​രെ പര​സ്യ​മാ​യി ആഞ്ഞ​ടി​ക്കാൻ, യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ആദ്യ ഔദ്യോ​ഗിക ഭാര്യ ഇതാ ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധ​വ​യു​മാ​യി കൈ കോർ​ക്കു​ന്നു. ഇന്നു് മുതൽ വേദി പങ്കി​ട്ടു്, ചെ​ല​വി​നു തരാ​ത്ത ഭർ​ത്താ​വി​നെ പൊ​തു​വ്യ​വ​ഹാര മണ്ഡ​ല​ത്തിൽ അവ​മ​തി​ച്ചു മു​ട്ടു കു​തി​ക്കും എന്നാ​ണു് പ്ര​തി​ജ്ഞ.”

കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക സ്തോ​ഭാ​ജ​ന​ക​മാ​യി കൈകൾ ചലി​പ്പി​ച്ചു.

“പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു ഇളമുറ നകു​ല​നോ​ടു​ള്ള പക്ഷ​പാ​ത​പൂർ​ണ​മായ ദാ​മ്പ​ത്യ​പ​രി​ഗ​ണ​ന​യിൽ മനം​നൊ​ന്ത വയോ​ധി​ക​രാ​ജാ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ, ദു​ര്യോ​ധന വി​ധ​വ​യു​ടെ കൊ​ച്ചു​മ​ക​ളെ പരി​ണ​യി​ച്ചു് ഏക ഔദ്യോ​ഗി​ക​വ​ധു ആക്കാൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞു. മഹാ​റാ​ണി​പ​ദ​വി​യിൽ നി​ന്നു് മാ​റ്റി, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ ഗർ​വൊ​ന്നൊ​തു​ക്കി​യേ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ അട​ങ്ങൂ. അതോടെ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​കൾ അവ​രു​ടെ പഴയ രാ​ജ​മ​ന്ദി​ര​ങ്ങ​ളിൽ മട​ങ്ങി എത്തും. വി​രു​ന്നിൽ നി​ങ്ങൾ​ക്കും ഒരു ക്ഷണം”, യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ കാ​ര്യാ​ലയ വക്താ​വു് ഒരു വി​ജ്ഞാ​പ​നം വാ​യി​ക്കു​ന്ന പോലെ ഔദ്യോ​ഗി​ക​സ്വ​ര​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞു.

“മണ്ണിൽ താണ രഥ​ച​ക്രം പാ​ടു​പെ​ട്ടു​യർ​ത്തു​ന്ന തരം നോ​ക്കി വേ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു മാ​ര​കാ​യു​ധം പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു കർ​ണ്ണ​നെ കൊ​ല​ചെ​യ്യാൻ അല്ലെ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അർ​ജ്ജു​ന​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. കു​രു​ക്ഷേ​ത്രം നിർ​ണാ​യക യു​ദ്ധ​ദി​നം.

“ചക്ര​വ്യൂ​ഹ​ത്തിൽ പെ​ട്ടു് പു​റ​ത്തു​ക​ട​ക്കാ​നാ​വാ​തെ നട്ടം തി​രി​ഞ്ഞ അഭി​മ​ന്യു​വി​നെ വള​ഞ്ഞു​വ​ച്ചു് കൗ​ര​വർ​ക്കൊ​പ്പം ചവി​ട്ടി​യും പരി​ഹ​സി​ച്ചും കൊ​ന്ന​വ​നെ വധി​ക്കാ​ന​ല്ലെ​ങ്കിൽ പി​ന്നെ എന്തി​നാ​ണു് യു​വ​സു​ഹൃ​ത്തേ കൊ​ല​ച്ച​തി?”, ശത്രു​ച്ചോര വീ​ണു​ണ​ങ്ങിയ ഉടൽ കഴു​കി​യെ​ടു​ക്കാൻ യമു​ന​യി​ലേ​ക്കു കൂ​പ്പു​കു​ത്തു​മ്പോൾ പാ​ണ്ഡവ പോ​രാ​ളി പറ​ഞ്ഞു.

“എല്ലാ കൗ​ര​വ​രെ​യും ഈ ഗദ കൊ​ണ്ടു് തന്നെ​യാ​ണോ തല്ലി​ക്കൊ​ന്ന​തു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക രൗദ്ര ഭീമനെ പ്ര​ശം​സി​ച്ചു.

“കൗ​ര​വ​രു​ടെ എല്ലു കടി​ച്ചു പൊ​ട്ടി​ക്കാൻ ബല​മു​ള്ള ഈ ഭീ​മ​പ്പ​ല്ലു​കൾ നോ​ക്കൂ. പു​ഞ്ചി​രി​ക്കാ​ത്ത​പ്പോൾ അവ മാ​ര​കാ​യു​ധ​മ​ല്ലേ? കീ​ഴ്താ​ടി​യു​ടെ ബല​പി​ന്തു​ണ​യും കു​റ​ച്ചു കാ​ണി​ക്ക​രു​തു്. ശരീരം ഭീ​മാ​കൃ​തി​യിൽ എന്നാ​ണു് പാ​ഞ്ചാ​ലി എന്നെ കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ നി​ന്ദി​ക്കുക എങ്കി​ലും, ചെ​ന്നാ​യ​യു​ടെ വയ​റു​ള്ള​വൻ എന്നാ​ണു അമ്മ കു​ന്തി​യെ​ന്നെ തീൻ​ശാ​ല​യിൽ പ്ര​കീർ​ത്തി​ക്കുക. ഒളി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു ഇരയെ ചാ​ടി​പ്പി​ടി​ക്കു​ന്ന ആ പതി​വു് രാജ രീ​തി​യു​ണ്ട​ല്ലോ, അതെ​നി​ക്കു് വശ​മി​ല്ല. രക്ഷ​പ്പെ​ടാൻ ഓടു​ന്ന ഇരയെ കണ്ടെ​ത്തി​യാൽ, പി​ന്നാ​ലെ ഞാൻ വച്ചു് പി​ടി​ക്കും. കളി ആദ്യം കണ്ടാൽ നി​ങ്ങൾ ചി​ല​പ്പോൾ ചി​രി​ക്കു​മെ​ങ്കി​ലും പി​ന്നെ കാ​ര്യ​മാ​വും. ശത്രു​കൗ​ര​വ​ന്റെ വയ​റി​നാ​ണു് ഞാൻ ആദ്യം ചാടി കടി​ക്കുക. കരൾ ആ ഭാ​ഗ​ത്താ​ണു് എന്നു് നകുലൻ പറ​ഞ്ഞു തന്ന​തു് ഒരി​ക്ക​ലും മറ​ന്നി​ല്ല. നൂ​ലാ​മാ​ല​കൾ വയറിൽ നി​ന്നു് പു​റ​ത്തു​ചാ​ടി ഒരടി മു​ന്നോ​ട്ടു വക്കാ​നാ​വാ​തെ ആ അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​രൻ മണ്ണിൽ അമർ​ന്നി​രി​ക്കു​മ്പോൾ, എനി​ക്ക​വ​നെ തി​ന്നാ​നാ​ണു് തോ​ന്നുക, പക്ഷെ രാ​വി​ലെ പേ​ട​മാ​നി​നെ ജീ​വ​നോ​ടെ കടി​ച്ചു പൊ​ളി​ച്ചു തിന്ന ആ യുദ്ധ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളിൽ കൗ​ര​വ​മാം​സം കാ​ത്തു​നിൽ​ക്കു​ന്ന കഴു​ക​നു് കൊ​ടു​ക്കും, പക്ഷെ ചു​ടു​ചോര കൊ​ണ്ടു് പ്രിയ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ മുടി കഴു​കും.”

ഭീമൻ ആന​ന്ദ​നൃ​ത്ത​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു.

“പുതിയ രാ​ജാ​വു് ദ്രോ​ഹി​ക്കു​ന്നു?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക സഖ്യ​പ്പെ​ട്ടു.

“ദു​ര്യോ​ധ​ന​വ​ധു​വാ​യി വന്ന നാൾ ഭർ​തൃ​പി​താ​വു് തന്ന രത്ന​മാല തി​രി​ച്ചു​ചോ​ദി​ച്ച യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ മര്യാ​ദ​കേ​ടു് ഞാൻ മാ​റ്റി​വെ​ക്കു​ന്നു. നേ​രി​ട്ടു് പോയി ഞാൻ, കാ​ര്യാ​ല​യ​ത്തി​ന്റെ ചുമതല വഹി​ക്കു​ന്ന ഭീമനെ മാ​ല​യൂ​രി ഏൽ​പ്പി​ച്ചു. ശന്ത​നു പു​ത്ര​വ​ധു അം​ബി​ക​ക്കു് നൽകിയ ആ മാല പൈ​തൃ​ക​സ്വ​ത്താ​യി​രി​ക്കാം, എന്നാൽ വെ​ള്ളാ​രം​ക​ല്ലും വൈ​ര​വും കണ്ടാൽ തി​രി​ച്ച​റി​യാ​ത്ത ഭീമൻ, മാല തി​രി​ച്ചും മറി​ച്ചും നോ​ക്കി, എന്തോ വര വീണു എന്നു് ആക്ഷേ​പി​ച്ചു അന്വേ​ഷ​ണ​ത്തി​നു് ഉത്ത​ര​വി​ട്ട​തു് എന്നെ കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ച്ച​തി​നേ​ക്കാൾ വേ​ദ​നി​പ്പി​ച്ചു.”

“പാ​ണ്ഡ​വ​ര​ഹ​സ്യ​ങ്ങൾ കെ​ട്ടു​കെ​ട്ടാ​യി ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധ​വ​ക​ച്ച​വ​ട​ത്തെ​രു​വിൽ രണ്ടു ദി​വ​സ​മാ​യി നി​ര​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. പ്രേ​ക്ഷ​ക​രും ഉത്സാ​ഹ​ത്തിൽ. ഉപ​ചാ​ര​സ​ന്ദർ​ശ​ന​ത്തി​നു യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ കാ​ണാ​നെ​ത്തിയ വി​ധ​വ​യും പെ​ണ്മ​ക്ക​ളും രതി​പീ​ഢ​ന​ത്തി​നു ഇര എന്നാ​ണി​പ്പോൾ പു​റ​ത്തു വിട്ട പുതിയ വി​ഴു​പ്പിൽ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ആശങ്ക നടി​ച്ചു.

“പൊ​തു​ചെ​ല​വിൽ വി​ദു​രർ പണിത രമ്യ ഹർ​മ്യം ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ക്ര​മ​ര​ഹി​ത​മാ​യി കൈവശം വച്ചി​രു​ന്ന​തു് ഇപ്പോൾ കു​ടി​യി​റ​ക്കൽ ഭീഷണി നേ​രി​ടു​ന്നു എന്നു് വിവരം കി​ട്ടി​യ​പ്പോൾ, പു​തു​ഭ​ര​ണാ​ധി​കാ​രി​യെ ലൈം​ഗിക അപ​വാ​ദ​ത്തിൽ കു​ടു​ക്കി ശി​ക്ഷി​ക്ക​ണം എന്നാ​ണു കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ കൊ​ടു​ത്ത ഉപ​ദേ​ശം എന്നു് വ്യ​ക്തം. ചില അന്തഃ​പുര വി​ഴു​പ്പു​കൾ ഞങ്ങ​ളു​ടെ കൈ​വ​ശ​മു​ണ്ടു്. അതു് അവർ​ക്കു യോ​ജി​ച്ച രീ​തി​യിൽ തന്നെ തക്ക​സ​മ​യ​ത്തു് അര​ങ്ങേ​റ്റ​മൈ​താ​നി​യിൽ കഴു​കാൻ ഇടും” ചാ​ര​വ​കു​പ്പു മേ​ധാ​വി നകുലൻ പരു​ക്കൻ പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ പ്ര​തി​രോ​ധി​ച്ചു.

“കൗരവ സർ​വ​സൈ​ന്യാ​ധി​പ​നെ എന്തു് കുൽ​സി​ത​രീ​തി പി​ന്തു​ടർ​ന്നും ആയുധം താഴെ വപ്പി​ക്കാൻ പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ ആ ‘കറു​ത്ത ചാ​ണ​ക്യൻ’ ഭി​ന്ന​ലിം​ഗ​ക്കാ​രെ യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ഇറ​ക്കു​മെ​ന്നു നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അർ​ധ​സ​ഹോ​ദ​രൻ ആവർ​ത്തി​ച്ചു പറ​യു​ന്ന​ല്ലോ. കു​റ​ച്ചു വാ​ക്കു​ക​ളിൽ എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ന്നു.” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“അപ്പോൾ ലിം​ഗ​വി​വേ​ച​നം വേണം യു​ഗാ​തീ​ത​മ​ഹാ​ഭാ​ര​ത​ത്തി​ലും അല്ലെ? പെ​റ്റ​ത​ള്ള​യു​ടെ തപ​ശ്ശ​ക്തി ദു​രു​പ​യോ​ഗം ചെ​യ്തു, അമാ​നുഷ യു​ദ്ധ​ക്ക​രു​ത്തു് നേടി അധാർ​മി​ക​പോ​രാ​ട്ട​ത്തി​ന്നി​റ​ങ്ങിയ എന്റെ അനുജൻ പ്രി​യ​ദു​ര്യോ​ധ​നൻ തന്നെ വേണം ഭി​ന്ന​ലിം​ഗ​ശി​ഖ​ണ്ഡി​ക്കെ​തി​രെ ഭീകര പ്ര​ചാ​ര​ണം നട​ത്താൻ”, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ എന്തോ ആലോ​ച​ന​യിൽ ആയി​രു​ന്നു.

“യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ഭാ​വി​മ​ഹാ​റാ​ണി​യും പോ​രാ​ളി​യാ​ണോ?” രാ​ത്രി യമു​ന​യിൽ തേ​ച്ചു കു​ളി​ച്ചു ഈറ​നു​ടു​ത്തു് പു​ഴ​യോര പാ​ണ്ഡ​വ​പാ​ള​യ​ത്തി​ലേ​ക്കു് നട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അഭി​വാ​ദ്യം ചെ​യ്തു.

“മന​സ്സും മേ​നി​യും തകർ​ന്നു് സന്ധ്യ​ക്കു കൂ​ട​ണ​യു​ന്ന ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ​ക്കു് സാ​ന്ത്വ​ന​സ്പർ​ശ​ന​ത്തി​നു് പെൺ​കൂ​ട്ടു് വേ​ണ്ടേ”, അഴ​ക​ള​വു​കൾ അർ​ത്ഥ​ഗർ​ഭ​മാ​യി പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ച്ച പാ​ഞ്ചാ​ലി പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യിൽ പരാതി എഴു​തിയ നി​ങ്ങ​ളെ കൗരവർ തല മൊ​ട്ട​യ​ടി​ച്ച ചങ്ങ​ല​ക്കി​ട്ടു​വെ​ന്നോ? വേർ​പെ​ട്ടു​പോയ ആത്മാ​വു​കൾ​ക്കു് പര​ലോ​ക​ത്തു നി​ത്യ​ശാ​ന്തി ലഭി​ക്കാൻ ഗം​ഗ​യി​ലെ ശ്രാ​ദ്ധ​ഘ​ട്ട​ങ്ങ​ളിൽ നി​ത്യ​വും ബലി​കർ​മ​ത്തിൽ സഹാ​യി​ക്കു​ന്ന വെ​റു​മൊ​രു ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​ന​ല്ലേ നി​ങ്ങൾ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പ്ര​യാ​സ​ത്തോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“സ്ത്രീ​പീ​ഢ​ന​ത്തിൽ പ്ര​തി​യായ കൗരവർ എന്നു ഞാൻ പരാ​മർ​ശി​ച്ച​തിൽ കയ​റി​പ്പി​ടി​ച്ചു്, ആരോ​പ​ണ​വി​ധേ​യൻ എന്ന​ല്ലേ കു​റ്റം സം​ശ​യാ​തീ​ത​മാ​യി തെ​ളി​യും വരെ പറ​യേ​ണ്ട​തു് എന്നു ചോ​ദി​ച്ചു ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഈ നി​ല​യിൽ എന്നെ അപ്പോൾ തന്നെ തള​ച്ചി​ട്ടു”, പൂ​ജാ​രി കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യെ നോ​ക്കി വി​ല​പി​ച്ചു.

“അഞ്ചു പേരിൽ പ്ര​ത്യേ​ക​മാ​യി പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു പ്രി​യം നി​ങ്ങ​ളോ​ടാ​ണു് അല്ലെ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നകു​ല​നെ കവി​ളിൽ തലോ​ടു​ന്ന പോലെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“പാ​ണ്ഡ​വ​രെ പല തട്ടു​ക​ളിൽ ഇട്ടു കളി​പ്പി​ക്കാൻ അവൾ ഇട​ക്കൊ​ന്നെ​ന്നെ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു പ്ര​ശം​സി​ക്കു​ന്ന​താ​ണോ നി​ങ്ങൾ പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ​ക്കു ചേ​രാ​ത്ത നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​ത​യോ​ടെ മു​ഖ​വി​ല​ക്കെ​ടു​ത്ത​തു്?”, കൈ തട്ടി നീ​ക്കി ആ ഇളമുറ പാ​ണ്ഡ​വൻ മര​ത്ത​ണ​ലിൽ ചൂതു് കളി പരി​ശീ​ലി​ച്ചി​രു​ന്ന മറ്റു സഹോ​ദ​രർ​ക്ക​ടു​ത്തേ​ക്കു നീ​ങ്ങി.

മു​ന്ന​റി​യി​പ്പി​ല്ലാ​തെ രാ​ജാ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ വൈകിയ രാ​ത്രി​യിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ കയ​റി​ച്ചെ​ന്ന​പ്പോൾ, നാലു സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രും, ചാണകം മെ​ഴു​കിയ നി​ല​ത്തു് ചമ്രം പടി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു, ഒരു കാ​ള​ക്കു​ട്ടി​യു​ടെ ഇറ​ച്ചി നീ​ക്കിയ തു​ട​യെ​ല്ലി​നാ​യി പര​സ്പ​രം മല്ല​ടി​ക്കു​ന്നു. ചു​ണ്ടും പല്ലും പൊ​ട്ടി ചോ​ര​യൊ​ഴു​കു​ന്നു. ‘നിർ​ത്തൂ’ എന്നു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ഗർ​ജി​ച്ച​പ്പോൾ, ഭീമൻ പൊ​ട്ടി​ക്ക​ര​ഞ്ഞു കാലിൽ വീണു. എണ്‍പ​തു് കഴി​ഞ്ഞ വൃ​ദ്ധ​ഭീ​മ​നാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല അപ്പോൾ, വി​ശ​പ്പു് സഹി​ക്കാ​തെ നി​ല​ത്തു കി​ട​ന്നു​രു​ണ്ടു വാ​ശി​യിൽ വി​ല​പി​ക്കു​ന്ന, കാ​ട്ടി​ലെ ആ പഴയ കു​ട്ടി​ഭീ​മ​നാ​യി​രു​ന്നു. അവർ നാ​ലു​പേ​രും കൊ​ന്നു തൊ​ലി​യു​രി​ച്ച കാ​ള​ക്കു​ട്ടി​യു​ടെ ഇറ​ച്ചി വര​ട്ടി​യ​തു് ഒരു മണി​ക്കൂർ മു​മ്പു് വയർ നിറയെ കഴി​ച്ച യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു​വോ, യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര ഹസ്ഥി​ന​പു​രി​യു​ടെ ഇറ​ച്ചി​പ്പ​ട്ടി​ണി, ഒരെ​ല്ലിൻ കഷ​ണ​ത്തി​നാ​യി ഇളയ സഹോ​ദ​ര​രു​ടെ വി​ശ​പ്പിൽ വാ​വി​ട്ട നി​ല​വി​ളി.

“ചെ​ങ്കോൽ അഭി​മ​ന്യു​വി​ന്റെ മകൻ പരീ​ക്ഷി​ത്തി​നു നാം കൈ​മാ​റുക, ആരും കാ​ണാ​തെ വഴി​യിൽ കു​ഴ​ഞ്ഞു വീണു കഥ തീരാൻ നാളെ അതി രാ​വി​ലെ തന്നെ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ന്റെ പടി​യി​റ​ങ്ങുക. നാം മു​ഴു​നീള പരാ​ജി​ത​പാ​ണ്ഡ​വർ”, പി​ടി​ച്ചു നി​ല്ക്കാൻ പോലും വയ്യാ​തെ അവ​ശ​നാ​യി​രു​ന്ന അർ​ജ്ജു​നൻ, എന്നി​ട്ടും, വിരൽ ചൂ​ണ്ടി ഗർ​വോ​ടെ ആജ്ഞാ​പി​ച്ചു.

“ചാ​ര​പ്പ​ണി​ക്കു് വേ​ഷം​മാ​റി​പ്പോയ ഭീമനെ പി​ടി​കൂ​ടി കു​രു​ക്കി​ട്ടു് കൗരവർ വി​ല​പേ​ശു​ന്നു: ഉടൻ നീ ഒറ്റ​ക്കു​ചെ​ന്നു ലൈം​ഗിക അടി​മ​യാ​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ബന്ദി​ഭീ​മ​നെ ‘ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രാ​ലിം​ഗന’ത്തി​നു് വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കു​മെ​ന്നു് ഭീഷണി”, യു​ധി​ഷ്ഠി​രന്‍ അവ​ശ​സ്വ​ര​ത്തില്‍ പറ​ഞ്ഞു.

“ധൈ​ര്യ​മാ​യി​രി​ക്കൂ. ഭീ​മ​ക​ഴു​ത്തു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ വെ​ട്ടി​യാ​ലും തലയും ശരീ​ര​വു​മാ​യി നി​ങ്ങൾ ബാ​ക്കി നാ​ലു​പേ​രി​ല്ലേ. രണ്ടു​പേ​രില്‍ കൂ​ടു​തല്‍ ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ ‘ആള്‍ക്കൂ​ട്ട’മായി തോ​ന്നു​ന്ന കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ അഞ്ചു​പേ​രി​ലൊ​രാൾ കാ​ണാ​താ​യാൽ അത്ര​യും കു​റ​ച്ചു ആൾ​ക്കൂ​ട്ടം ഞാൻ സഹി​ച്ചാല്‍ പോരെ?”

“തീന്‍മു​റി​യില്‍ പു​ക​യി​ല്ല, തീ​യി​ല്ല, രാ​വി​ലെ കോ​രി​ക്ക​ള​യാൻ അടു​പ്പില്‍ ചാ​ര​മി​ല്ല, ആവ​ശ്യ​ത്തി​നും അനാ​വ​ശ്യ​ത്തി​നും അഞ്ചു് മടി​യ​ന്മാര്‍ക്കു വെ​ട്ടി വി​ഴു​ങ്ങാന്‍ വലി​യൊ​രു അക്ഷ​യ​പാ​ത്രം: വനാ​ന്ത​ര​ത്തില്‍ ഒര​ല്ല​ലു​മി​ല്ലാത സു​ഖ​ജീ​വി​തം അല്ലെ.” വനാ​ന്തര ആശ്ര​മ​ത്തി​ലെ പാ​ണ്ഡവ ഊട്ടു​പുര നോ​ക്കി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക തലയിൽ കൈ വച്ചു.

“പറ​ഞ്ഞു വന്നാല്‍ ആശ്ര​മ​ത്തി​ലാ​ണു് നി​ങ്ങള്‍ ആറു പേരും, ഇനി പന്ത്ര​ണ്ടു കൊ​ല്ല​ത്തേ​ക്കു് അടിമ ജീ​വി​തം, പക്ഷെ ആശ്ര​മ​മൃ​ഗ​ങ്ങള്‍, മാന്‍ മു​യല്‍ ഒന്നും മു​റ്റ​ത്തു് കാ​ണു​ന്നു​മി​ല്ല” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പു​രി​കം ചു​ളി​ച്ചു.

“ഞാ​നി​ല്ലേ”, ബലി​മൃ​ഗ​ത്തെ പോലെ പാ​ഞ്ചാ​ലി മു​ട്ടു് മട​ക്കി നാ​ട​കീ​യ​മാ​യി കു​നി​ഞ്ഞു ഇരു കൈ​കള്‍ നീ​ട്ടി, “പട്ടി​ണി​യി​ടാ​നും ഭാരം ചു​മ​ക്കാ​നും അഞ്ചു കാ​ള​ക്കൂ​റ്റന്‍മാര്‍ക്കു് കീ​ഴ്പ്പെ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നും.”

“ഇതെ​ന്താ കണ​ങ്കാ​ലി​ലൊ​രു തങ്ക​വള, ഉടു​തു​ണി വലി​ച്ചൂ​രു​മ്പോൾ കൌരവർ ഇതു് കണ്ടി​ല്ലേ?” കുളി കഴി​ഞ്ഞു ഈറൻ മാ​റ്റു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ കാ​ലി​ലേ​ക്കു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക തു​റി​ച്ചു നോ​ക്കി.

“വന​വാ​സ​ത്തി​നി​റ​ങ്ങും മു​മ്പു് സംഘം ചേർ​ന്നു് കൗരവർ കാലിൽ ഇതു് രഹ​സ്യ​മാ​യി അണി​യി​ച്ചു, എതിർ​ത്ത​പ്പോൾ നീ അടിമ എന്നു് മന്ത്രി​ച്ചു. ഞാ​നി​നി അവ​രു​ടെ നി​രീ​ക്ഷ​ണ​വ​ല​യ​ത്തി ലാണു്. എന്നു് പറ​ഞ്ഞാൽ, ദൂരെ ദൂരെ ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലെ ഭൂഗർഭ അറയിൽ ഇരു​ന്നു എന്നെ കൌരവർ രാ​പ്പ​കൽ ആസ്വ​ദി ക്കു​ന്നു”, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ പു​ഞ്ചി​രി ഒരു വി​ലാ​പം പോലെ ഹി​മാ​ലയ താ​ഴ്‌​വ​ര​യി​ലെ ആ ഒറ്റ​മു​റി ആശ്ര​മ​ത്തിൽ നി​റ​ഞ്ഞു.

“ഗാ​ന്ധാ​രി​യെ പോലെ അന്ധത അഭി​ന​യി​ക്കു​ക​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല​ല്ലോ, ശരി​ക്കും അനു​ഭ​വി​ക്ക​യ​ല്ലേ ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ? മക്കൾ നൂറും കൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ട ഹൃ​ദ​യ​വേ​ദന വേറെ. ഒറ്റ​യ്ക്കു് ഇങ്ങ​നെ നി​ത്യ​വും അലയാൻ വിടണോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ആശ​ങ്ക​യോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“പു​ത്ര​വി​ധ​വ​കൾ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന വൃ​ദ്ധ​സ​ദ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കാ​ണു് കാ​ര​ണ​വർ നി​ത്യ​വും യാത്ര. അവിടെ നൂറു പേ​രോ​ടും ഞങ്ങൾ അഞ്ചു പേരെ പറ്റി ദു​ഷി​ച്ചു സം​സാ​രി​ച്ചേ മട​ങ്ങൂ. അം​ഗ​ര​ക്ഷ​ക​നാ​യി നി​ത്യ​വും വേഷം മാറി കാ​ര​ണ​വ​രു​ടെ കൂടെ പോ​വു​ന്ന​തു് ഞങ്ങ​ളിൽ ഒരാൾ ആണു്. വഴി​യിൽ ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ കു​ഴ​ഞ്ഞു വീണു മരി​ച്ചാൽ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​നെ പ്ര​തി​രോ​ധ​ത്തി​ലാ​ക്കാം എന്നു് വി​ധ​വ​ക​ളും വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്നു.” ‘അക​മ്പ​ടി​വേ​ഷം’ മാ​റു​ന്ന തി​ര​ക്കി​ലാ​യി​രു​ന്നു ചാ​ര​വ​കു​പ്പു​മേ​ധാ​വി നകുലൻ.

“കൗരവ അടി​മ​യെ​ന്ന നി​ല​യിൽ പരി​മി​തി നേ​രി​ട്ടെ​ങ്കി​ലും, മൊ​ത്തം വന​ജീ​വി​തം ഈ പന്ത്ര​ണ്ടു വർഷം ആസ്വാ​ദ്യ​ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അഞ്ചു പേ​രോ​ടും വിരൽ ചലി​പ്പി​ച്ചു ഒരു​മി​ച്ചു ചോ​ദി​ച്ചു. ഭാ​ഗ്യം, അവ​സാ​ന​ദിന മാ​ലി​ന്യ​നീ​ക്ക​ത്തി​നു് പാ​ഞ്ചാ​ലി ആശ്ര​മ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു് പോയ നേ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു.

“വി​ശ​പ്പെ​ന്തെ​ന്ന​റി​യാ​തെ വനാ​ന്ത​ര​ത്തിൽ കഴി​ഞ്ഞു. എപ്പോൾ ചെ​ന്നു് അക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​ത്തിൽ കയ്യി​ട്ടു വാ​രി​യാ​ലും കി​ട്ടു​മാ​യി​രു​ന്നു, സ്വാ​ദും ചൂ​ടു​മു​ള്ള അപ്പം. ആസ്വ​ദി​ച്ചു തി​ന്നു. ഒന്നേ ഞങ്ങ​ളു​ടെ ആർ​മാ​ദ​ത്തെ ആലോ​സ​ര​പ്പെ​ടു​ത​തി​യു​ള്ളു. അതി​ഥി​ബ​ന്ധിത ഭക്ഷ്യ​ല​ഭ്യ​ത​യെ കു​റി​ച്ചു​ള്ള നി​ബ​ന്ധ​ന​യ​നു​സ​രി​ച്ചു അത്താ​ഴ​പ്പ​ട്ടി​ണി യു​മാ​യി ഉറ​ക്ക​മി​ല്ലാ​തെ ജാ​ല​ക​ത്തി​ന്ന​രി​കെ തല ചാ​യ്ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി.”

“ഹി​മാ​ലയ താ​ഴ്‌​വ​ര​യി​ലെ ഈ വനാ​ശ്ര​മ​ത്തില്‍ തൊ​ഴിൽ​ര​ഹി​ത​രായ അഞ്ചു ആണു​ങ്ങൾ​ക്കൊ​പ്പം ഒറ്റ​മു​റി​യിൽ കഴി​യു​മ്പോൾ, വിരസത മാ​റ്റാൻ ദൂരെ ദൂരെ ഒരു പൊ​ന്മാന്‍ പ്ര​ലോ​ഭി​പ്പി​ക്കു​ന്ന പോലെ സങ്കൽ​പ്പി ക്കാ​റു​ണ്ടോ” ‘ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് കൌ​ത​ക​പ്പെ​ട്ടു.

“വാളും കു​ന്ത​വു​മാ​യി അഞ്ചു ആജാ​ന​ബാ​ഹു​ക്കള്‍ മാറി മാറി എന്റെ വഴി​യില്‍ ലക്ഷ്മ​ണ​രേഖ വര​ക്കു​മ്പോ​ഴോ?”

“കേ​ട്ട​പ്പോൾ ഞെ​ട്ടി എന്നു് ഞങ്ങൾ പറ​ഞ്ഞു​കൂ​ട​ല്ലോ, വന​വാ​സ​ത്തി​നു വൽ​ക്ക​ലം ധരി​ച്ചു നഗ്ന​പാ​ദ​രാ​യി പടി​യി​റ​ങ്ങു​മ്പോൾ, നി​ങ്ങൾ നൂറു കൌ​ര​വ​രേ​യും ഒന്നൊ​ന്നാ​യി കണ്ടു യാത്ര ചോ​ദി​ച്ചു എന്ന വാർ​ത്ത അടി​സ്ഥാ​ന​ര​ഹി​ത​മാ​ണോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കി​ത​പ്പോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“അടി​സ്ഥാ​ന​ത്തി​നു് എന്താ കു​ഴ​പ്പം, ഒരു വഴി​ക്കു പോ​വു​മ്പോൾ യാത്ര ചോ​ദി​ക്കേ​ണ്ടേ?, പറ​ഞ്ഞു​വ​ന്നാൽ അവ​രെ​ല്ലാം എന്റെ ആരാ​ധ​ക​ര​ല്ലേ”, പാ​ഞ്ചാ​ലി ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ വി​ദൂ​ര​ത​യി​ലേ​ക്കു് നോ​ക്കി.

“പാ​ഞ്ചാ​ല​പു​ത്രി​യെ ശു​ചീ​ക​രണ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​യാ​ക്കിയ കൗ​ര​വ​കു​ടി​ല​ത​യെ നി​ങ്ങൾ അപ​ല​പി​ച്ചി​ല്ല എന്ന​തു് മന​സ്സി​ലാ​ക്കാം, തീ​വ്രാ​നു​രാ​ഗി ഭീമൻ അനീ​തി​ക്കെ​തി​രെ മു​റു​മു​റു​ത്തി​ല്ല എന്ന​തു് പാ​ണ്ഡവ പ്ര​തി​ക​ര​ണ​ശേ​ഷി​യെ കു​റി​ച്ചു് എന്തോ വിപൽ സന്ദേ​ശം പുറം ലോ​ക​ത്തി​നു തരു​ന്നി​ല്ലേ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ വെ​ല്ലു വി​ളി​ച്ചു.

“പൊ​ട്ടി​ത്തെ​റി​ക്കേ​ണ്ട ഇര പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു കൊ​ണ്ട​ല്ലേ ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ ആജ്ഞ നി​ത്യ​വും അനു​സ​രി​ക്കു​ന്ന​തു്? ഒന്നു് മു​റു​മു​റു​ത്ത​പ്പോൾ ഭീമനെ തല മൊ​ട്ട​യ​ടി​ച്ചു ഉടയോൻ കൗരവൻ കഴു​ത​പ്പു​റ​ത്തി​രു​ത്തി ശി​ക്ഷി​ച്ച​തൊ​ക്കെ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ നി​ന്നു് വല്ല​പ്പോ​ഴും ഈ കാ​ട്ടു​മു​ക്കിൽ വരു​ന്ന നി​ങ്ങൾ കുലീന നഗ​ര​വാ​സി​കൾ എങ്ങ​നെ അറി​യാ​നാ​ണു് അല്ലെ?”, താ​ടി​ക്കു കൈ​വ​ച്ചു മി​ണ്ടാ​തി​രു​ന്ന ജ്യേ​ഷ്ഠ​നു് പകരം നകുലൻ പറ​ഞ്ഞു.

“യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ എന്തൊ​ക്കെ ചെ​വി​യിൽ മന്ത്രി​ക്കും സ്വ​കാ​ര്യ മു​ഹൂർ​ത്ത​ങ്ങ​ളിൽ, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ഇഷ്ടം കൂടാൻ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ‘പൊ​ള്ളു​ന്ന ഇട​ത്തിൽ’ വി​ര​ല​മർ​ത്തി.

“മറ്റു നാലു പേരെ കു​റി​ച്ചു് ഓരോ​ന്നു് കു​ത്തി​ക്കു​ത്തി ചോ​ദി​ക്കും. ഇള​മു​റ​പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് പ്ര​ണ​യ​സ​ല്ലാ​പ​ത്തിൽ വാചിക മികവു കു​റ​വാ​ണു് എന്നു് തെ​ളി​യി​ക്കു​ന്ന ദു​ര​നു​ഭ​വ​ങ്ങൾ ഞാൻ അപ്പോൾ ആവർ​ത്തി​ച്ചു സാ​ക്ഷ്യ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ണം.”

“മധു​ര​ത്തിൽ വിഷം കലർ​ത്തി പാ​ണ്ഡ​വ​ക്കു​ട്ടി​ക​ളെ ഇട​യ്ക്കി​ടെ തീ​റ്റി​ക്കാൻ പോലും അന്ധ​പി​താ​വി​ന്റെ പണ​പ്പെ​ട്ടി​യിൽ കയ്യി​ട്ടു വാരണം എന്ന സ്ഥി​തി നി​ല​വി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന നി​ങ്ങ​ളു​ടെ വി​ദ്യാർ​ത്ഥി ജീ​വി​ത​ത്തിൽ, അര​ങ്ങേ​റ്റ ദിവസം പാ​ണ്ഡ​വർ അവ​മ​തി​ച്ച ഒരു സൂ​ത​പു​ത്ര​നെ ഉടനടി “അം​ഗ​രാ​ജാ​വാ​യി” പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ച നി​ങ്ങ​ളു​ടെ നട​പ​ടി​ക്കു, മുൻ​കാല പ്രാ​ബ​ല്യ​ത്തോ​ടെ രാ​ജ​കീയ അനു​മ​തി കി​ട്ടി​യോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ നേ​രി​ട്ടു.

ചു​ണ്ടു​കൾ​ക്കി​ട​യിൽ പി​ട​യു​ന്ന പെ​രു​മീ​നു​മാ​യി ശു​ദ്ധ​ജ​ല​ത​ടാ​ക​ത്തിൽ മലർ​ന്നു കി​ട​ന്നു നീ​ന്തി തു​ടി​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്നു കൌരവൻ.

“സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തി​നൊ​ന്നു​യർ​ന്നു സാ​ഹ​സി​ക​മാ​യി ഇട​പെ​ട്ടു് പാ​ണ്ഡ​വ​വി​രു​ദ്ധ അധഃ​കൃത യോ​ദ്ധാ​വി​നെ ആജീ​വ​നാ​ന്ത അടി​മ​യാ​യി നേ​ടി​യെ​ടു​ക്കാൻ ഒരു സാ​ങ്ക​ല്പിക ദേ​ശ​നാ​മം ആധി​കാ​രി​ക​മാ​യി ഉച്ച​രി​ച്ചു എന്ന​തിൽ കവി​ഞ്ഞെ​ന്തു മുൻ​കാല പ്രാ​ബ​ല്യ​വും അനു​മ​തി​യും?”, കടി​ച്ചു പി​ടി​ച്ച മീ​നി​നെ കരയിൽ നിന്ന സഹാ​യി​ക്കു നേരെ പി​ടി​ക്കാൻ പാ​ക​ത്തിൽ കൃ​ത്യ​മാ​യി എറി​ഞ്ഞു്, ഒന്നു കൂ​പ്പു കു​ത്തി വെ​യി​ലി​ലേ​ക്കു് വീ​ണ്ടും ഉയർ​ന്നു്, ദു​ര്യോ​ധ​നൻ പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“ഭിക്ഷ യാ​ചി​ച്ചു വന്ന ആറംഗ ആദി​വാ​സി​കു​ടും​ബ​ത്തി​നു് അന്ത്യ​അ​ത്താ​ഴം വി​ള​മ്പാൻ അമ്മ മാ​ത്രം? എവി​ടെ​യാ​യി​രു​ന്നു ആ സമയം നി​ങ്ങ​ള​ഞ്ചു​പേ​രും?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വിരൽ ചൂ​ണ്ടി.

“വാ​ര​ണാ​വ​തം അര​ക്കി​ല്ല​ത്തിൽ രഹ​സ്യ​മാ​യി പണി​തി​രു​ന്ന ഭൂഗർഭ ഇട​നാ​ഴി​യിൽ മണ്ണി​ടി​ച്ചിൽ ഉണ്ടാ​ക്കി വഴി​ത​ട​യാൻ വേഷം മാറി വന്ന കൗരവ ചാ​ര​സം​ഘ​മ​ല്ലേ അതു്? അവരെ കു​ടി​പ്പി​ച്ചു ബോധം കെ​ടു​ത്തേ​ണ്ട ഭാ​രി​ച്ച ചുമതല കു​ന്തി ഏറ്റെ​ടു​ത്ത​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ പാ​തി​രാ ഒളി​ച്ചോ​ട്ട​ത്തി​നു മണ്ണു് നീ​ക്കി തു​ര​ങ്കം സഞ്ചാ​ര​യോ​ഗ്യ​മാ​ക്കി.” ഏക​ച​ക്ര​യിൽ വേഷം മാറി ഭിക്ഷ യാ​ചി​ക്കു​ന്ന ആറംഗ പാ​ണ്ഡവ സം​ഘ​ത്തി​ലെ നകുലൻ നി​സ്സാ​ര​മാ​യി പറ​ഞ്ഞു.

“സം​ശ​യാ​സ്പ​ദ​മായ രാ​ത്രി​യാ​ത്ര​ക​ളിൽ നി​ന്നു്, പ്ര​ബോ​ധ​നം വഴി ഭീ​ഷ്മ​രെ പി​ന്തി​രി​പ്പി​ക്കാൻ വി​ദു​രർ മേ​ധാ​വി​യാ​യി ഉപ​സ​മി​തി. സു​താ​ര്യ​ഭ​ര​ണം വാ​ഗ്ദാ​നം ചെ​യ്യു​ന്ന കൗരവ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​നു മു​മ്പിൽ, ഭീ​ഷ്മ​യാ​ത്ര​ക​ളു​ടെ ദുരൂഹ ഭീഷണി പു​റ​ത്തു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​ക്കു് പൌ​ര​സ്വീ​ക​ര​ണം ഇന്നു് വൈ​കു​ന്നേ​രം അര​ങ്ങേ​റ്റം മൈ​താ​ന​ത്തിൽ.

“പരി​പൂർ​ണ​ബ്ര​ഹ്മ​ച​ര്യ​ത്തി​ന്റെ കു​രു​വം​ശ​പ്രാ​യോ​ജ​കൻ കു​റ​ച്ചു നാ​ളാ​യി ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ ചെ​ന്നു് വേഗം അത്താ​ഴം കഴി​ച്ചു അക​മ്പ​ടി ഒഴി​വാ​ക്കി കൃ​ഷി​ക്കാ​ര​ന്റെ ലളി​ത​വേ​ഷ​ത്തിൽ ഇരു​ട്ടി​ലേ​ക്കു് നി​ത്യ​വും രാ​ത്രി ഇറ​ങ്ങി​ച്ചെ​ല്ലു​ന്ന​തു് ഹസ്തി​ന​പു​രി പൂ​ക്കാര തെ​രു​വിൽ ഇപ്പോൾ പാ​ട്ടാ​ണു്. കൊ​ട്ടാര രഹ​സ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ കലവറ സൂ​ക്ഷി​പ്പു​കാ​ര​നായ അഭി​വ​ന്ദ്യ​ഭീ​ഷ്മ​രെ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പ്ര​തി​യോ​ഗി​കൾ ബന്ദി​യാ​ക്കി പി​ടി​ച്ചാൽ?”

“നി​ല​വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് നി​ങ്ങൾ എന്തി​നാ​ണു് ഈ ആട്ടിൻ​കു​ട്ടി​കൾ​ക്കു് ഇല തി​ന്നാൻ കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നഗ​രാ​തിർ​ത്തി​യി​ലെ ഗ്രാ​മ​ത്തെ​രു​വിൽ, കർഷക കു​ടി​ലി​നു മു​മ്പിൽ കൂ​ട്ടം​കൂ​ടി നിന്ന സ്ത്രീ​ക​ളോ​ടു് നീരസം മറ​യ്ക്കാ​തെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“തി​ന്നു കൊ​ഴു​ത്ത ഈ അഞ്ചു ആട്ടിൻ​കു​ട്ടി​ക​ളെ കൊ​ട്ടാ​രം ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ അതി​രാ​വി​ലെ ഞങ്ങൾ നേ​രി​ട്ടു് എത്തി​ക്ക​ണം. നാടു് വാ​ഴു​ന്ന അഞ്ചു പാ​ണ്ഡ​വ​പോ​ക്കി​രി​കൾ എണീ​റ്റു് വന്ന ഉടൻ, ഞങ്ങൾ തന്നെ വേണം അവർ​ക്കു ഈ പ്രിയ വളർ​ത്തു​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ കഴു​ത്ത​റ​ത്തു് കൊ​ടു​ക്കാൻ. തീ പാ​റു​ന്ന നോ​ട്ട​ത്തോ​ടെ അക്ഷ​മ​യിൽ അവർ കാ​ത്തു് നി​ല്ക്കും ആ ചു​ടു​ചോര മോ​ന്താൻ.”

“കൗരവ രാ​ജ​വി​ധവ എന്ന സംജ്ഞ ഔദ്യോ​ഗി​ക​ഉ​പ​യോ​ഗ​ത്തിൽ നി​ന്നു് പിൻ​വ​ലി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു് പാ​ണ്ഡ​വ​ഭ​ര​ണ​ക്കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ രാ​ജ​കീ​യ​മു​ദ്ര​യു​ള്ള അറി​യി​പ്പിൽ കണ്ടി​ല്ലേ? നാ​ല്പ​തു് ലക്ഷം സൈ​നി​കർ ഇരു വി​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലും മരി​ച്ച യു​ദ്ധ​ത്തിൽ അവർ അനർ​ഹ​സൌ​ജ​ന്യം തട്ടി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു് ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ​പ്പെ​ട്ട​തി​നെ തു​ടർ​ന്നാ​ണു് ഈ നടപടി. നമ്മു​ടെ സ്വ​കാ​ര്യ സം​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​ലും ഈ സംജ്ഞ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കാൻ പാ​ടു​ള്ള​ത​ല്ല”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചു​ണ്ടിൽ വിരൽ വച്ചു് സം​സാ​രി​ച്ചു.

“അറി​യാ​തെ​യെ​ങ്കി​ലും ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചാൽ?” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ കണ്ണു് മി​ഴി​ച്ചു!

“ഒരു വിധവ കൂടി ഉടൻ ഉണ്ടാ​വും.”

“ദാ​ന​ശീ​ലൻ എന്ന പൊ​ങ്ങ​ച്ചം നില നിർ​ത്താൻ തൊ​ലി​യോ​ടൊ​ട്ടി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന കവ​ച​ങ്ങൾ ചോ​ര​പൊ​ടി​യു​ന്ന വിധം വലി​ച്ചൂ​രി ശത്രു​ചാ​ര​നു കൈ​മാ​റിയ കർ​ണ​ന്റെ നടപടി കർ​ണ​സാ​ര​ഥി എന്ന യു​ദ്ധ​പ​ദ​വി നേ​ടി​യ​ശേ​ഷം നി​ങ്ങൾ പര​സ്യ​മാ​യി ചോ​ദ്യം ചെ​യ്ത​തു് മര്യാ​ദ​യാ​ണോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ശല്യ​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഒന്നു്, കർണൻ ദാ​ന​ശീ​ലൻ ആണെ​ന്നോ അല്ലെ​ന്നോ എനി​ക്ക​റി​യേ​ണ്ട കാ​ര്യ​മി​ല്ല, രണ്ടു അയാ​ളു​ടെ സാരഥി എന്ന​തു് എനി​ക്കു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ തന്ന ശി​ക്ഷ​യാ​ണു് മേനി പറ​യാ​വു​ന്ന പദ​വി​യ​ല്ല, മൂ​ന്നു അയാൾ ഇന്ദ്ര​നു് കവചം ഊരി​ക്കൊ​ടു​ത്ത​തി​നു് ശിക്ഷ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ ഇന്ദ്ര​പു​ത്രൻ അർ​ജ്ജു​നൻ തന്നെ കർണനു കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു് നി​ങ്ങൾ കാ​ണേ​ണ്ടി​വ​രും.” ചട്ട കയ്യി​ലെ​ടു​ത്തു് വാ​യു​വിൽ അടി​ച്ചു ശല്യൻ കൈ​ത്ത​രി​പ്പു് മാ​റ്റു​ന്ന​തി​നി​ടെ സം​സാ​രി​ച്ചു.

“വന​വാ​സ​ത്തി​നു പോവാൻ പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു് വല്ല പ്ര​കോ​പ​ന​വും?”, അധി​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ അക​ത്ത​ള​ത്തിൽ നി​ന്നു് മര​വു​രി ധരി​ച്ചു നഗ്ന​പാ​ദ​രാ​യി ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ നി​ന്നു് യാ​ത്ര​യായ പാ​ണ്ഡ​വ​രെ നോ​ക്കി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൌ​തു​ക​ത്തോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“കൌ​ര​വ​രു​ടെ കി​രാ​ത​ഭ​ര​ണ​ത്തിൽ നി​ന്നു് രാ​ജ്യം രക്ഷ നേടിയ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ദി​ന​ത്തി​ന്റെ മു​പ്പ​ത്തി​ര​ണ്ടാം വാർ​ഷി​കം ഇന്ന​ലെ ആയി​രു​ന്നു. അര​ങ്ങേ​റ്റ മൈ​താ​ന​ത്തിൽ നടന്ന ആഘോ​ഷ​ത്തിൽ പക്ഷെ പങ്കെ​ടു​ക്കാൻ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു് ഞങ്ങൾ അഞ്ചു പേർ. ചെ​ങ്കോൽ കൈ​മാ​റാൻ അതൊരു ഓർ​മ്മ​പ്പെ​ടു​ത്തൽ ആയി.” നകുലൻ വി​ജ​ന​മായ തെ​രു​വിൽ യാ​ന്ത്രി​ക​മാ​യി യാത്ര ചൊ​ല്ലി.

“ആൽ​മ​ര​ചു​വ​ട്ടി​ലി​രു​ന്നു ചൂ​താ​ട്ട പരി​ശീ​ല​നം ചെ​യ്യു​ന്ന​തു് വനാ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലെ ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ നോ​ക്കു​മ്പോൾ പര​സ്പ​രം ചൂ​ണ്ടു​വി​ര​ലു​യർ​ത്തി നി​ങ്ങ​ള​ഞ്ചു​പേ​രും കയർ​ക്കു​ന്ന​തു കാണാം. അതു് കളി​യു​ടെ ഭാ​ഗ​മാ​ണോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. മഴ​പെ​യ്തു തെ​ളി​ഞ്ഞ ഹി​മാ​ലയ താ​ഴ്‌​വര.

“കോ​പ​ത്തോ​ടെ പാ​ഞ്ചാ​ലി പടി​യി​റ​ങ്ങു​മ്പോൾ ഞങ്ങൾ പാ​ണ്ഡ​വർ വി​രൽ​ചൂ​ണ്ടി പര​സ്പ​രം പഴി ചാരും, നി​ന്നെ​യാ​ണു് പാ​ഞ്ചാ​ലി​യി​ന്നു ഉന്നം​വ​ച്ച​തു. മറ്റു നാലു പേ​ര​പ്പോൾ പേ​ടി​ച്ചു പേ​ടി​ച്ചു ‘അല്ല നി​ന്നെ നി​ന്നെ’ എന്നു് ഒച്ച വക്കും”, ഭീമൻ കൊ​ച്ചു കു​ഞ്ഞി​നെ പോലെ കൊ​ഞ്ചി​ക്കൊ​ഞ്ചി പറ​ഞ്ഞു.

“എന്താ​ണു് രാ​വി​ലെ തന്നെ പു​ല്ലിൻ​ചൂ​ലു കൊ​ണ്ടൊ​രു ശു​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​യ​ജ്ഞം?”, പു​ലർ​കാ​ല​ന​ട​ത്തം കഴി​ഞ്ഞു വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ തി​രി​ച്ചെ​ത്തിയ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മു​റി​യ​ടി​ച്ചു​വാ​രു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ അഭി​വാ​ദ്യം ചെ​യ്തു.

“അന്തേ​വാ​സി​കൾ ആകാ​ശ​ചാ​രി​ക​ളു​ടെ ജാ​ര​സ​ന്ത​തി​ക​ളാ​ണെ​ങ്കി​ലും, ഭൂ​മി​യി​ലെ ക്ഷു​ദ്ര​ജീ​വി​കൾ​ക്കു് ഇവിടം ഔദ്യോ​ഗിക ഇട​ത്താ​വ​ള​മാ​ക്കാൻ ഒരു ദിവസം ഈ ചൂ​ലി​നു അവധി കി​ട്ടി​യാൽ മതി”, പാ​ണ്ഡ​വ​ചർ​മ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് കഴി​ഞ്ഞ ഒരു ദിവസം വീണ ജഡ​കോ​ശ​ങ്ങൾ സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യി അടി​ച്ചു​വാ​രി പു​റ​ത്തേ​ക്കി​ടു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി കൃ​ത്യ​നിർ​വ്വ​ഹ​ണ​ത്തിൽ നി​ന്നു് നോ​ട്ടം തെ​റ്റി​ക്കാ​തെ പറ​ഞ്ഞു.

“അടി​മ​പ്പെൺ പദവി നൽകി ഔദ്യോ​ഗി​ക​മാ​യി കൗരവർ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ ഇന്ന​ലെ രാ​ത്രി രാ​ജ്യ​സ​ഭ​യിൽ അപ​മാ​നി​ക്കു​മ്പോൾ നി​ങ്ങൾ മി​ക്ക​വാ​റും അക്ഷോ​ഭ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു എന്നാ​ണോർമ. എങ്ങ​നെ നേടി ഈ മനോ​നി​യ​ന്ത്ര​ണം?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തിൽ രോഗം ബാ​ധി​ച്ചു ഞാൻ അവ​ശ​നാ​യി കു​റ​ച്ചു നാൾ കി​ട​പ്പി​ലാ​യ​പ്പോൾ പാ​ഞ്ചാ​ലി, ഇളമുറ പാ​ണ്ഡ​വ​രു​മാ​യി ഒത്തു​ക​ളി​ച്ചു, വേ​ണ്ട​ത്ര വൈ​ദ്യ​സ​ഹാ​യം എത്തി​ക്കാ​തെ കളി​പ്പി​ച്ചു എന്ന ആ പരു​ക്കൻ ഓർമ എന്നെ അപ്പോൾ സ്വാ​ധീ​നി​ച്ചു​വോ?”, ദി​ക്ക​റി​യാ​ത്ത മട്ടിൽ വനാ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലേ​ക്കു​ള്ള യാ​ത്ര​യിൽ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ വട​ക്കോ​ട്ടു കാൽ വെ​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം തെ​ക്കോ​ട്ടു തി​രി​ഞ്ഞു.

“അനു​പാ​ത​ത്തിൽ കവി​ഞ്ഞ അളവിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി നി​ങ്ങ​ള​ഞ്ചു പേരിൽ ആരെയോ രഹ​സ്യ​മാ​യി പരി​ഗ​ണി​ക്കു​ന്നു എന്ന ആക്ഷേ​പം ആദ്യ​മു​യർ​ത്തി​യ​താ​രാ​യി​രു​ന്നു?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു പാ​ഞ്ചാ​ലി പണി​ക്കു പോയ നേരം, വനാ​ശ്ര​മം.

“ഒരു പണ​ത്തൂ​ക്കം അധികം പരി​ഗ​ണ​ന​ക്കാ​യി ഞങ്ങൾ അഞ്ചു പേർ, ഒറ്റ​ക്കൊ​റ്റ​യ്ക്കും കുറു മു​ന്ന​ണി​യു​ണ്ടാ​ക്കി​യും പര​സ്പ​രം ഒറ്റു​കൊ​ടു​ത്തു് ഞങ്ങ​ള​ഞ്ചു പേരും ഇരകൾ”, ഇളമുറ സഹ​ദേ​വൻ തേ​ങ്ങി. മറ്റു പാ​ണ്ഡ​വർ തല കു​നി​ച്ചു നി​ന്നു.

“ഭര​ണ​സി​രാ​കേ​ന്ദ്ര​ത്തി​ലെ ഔദ്യോ​ഗി​ക​സാ​ന്നി​ധ്യം നി​ങ്ങ​ള​ഞ്ചു​പേർ മാ​ത്രം?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നെ​റ്റി ചു​ളി​ച്ചു.

“പതി​മൂ​ന്നി​നും അറു​പ​തി​നും ഇട​ക്കു​ള്ള പു​രു​ഷ​ന്മാർ രാ​ഷ്ട്ര​ത്തി​ന്റെ അഖ​ണ്ഡ​ത​ക്കു് വേ​ണ്ടി വി​ഘ​ട​ന​വാ​ദി​ക​ളെ നേ​രി​ടാൻ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ ജീ​വ​ത്യാ​ഗം ചെ​യ്തു എന്നു് നി​ങ്ങൾ തന്നെ​യ​ല്ലേ എഴു​തി​യ​തു്? കു​ടി​യൊ​ഴി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട നൂ​റോ​ളം കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​ക​ളെ കൊ​ട്ടാ​രം നട​ത്തി​പ്പി​ന്റെ ഔദ്യോ​ഗിക ചുമതല കൊ​ടു​ത്തു് പു​ന​ര​ധി​വാ​സം ചെ​യ്യാ​നു​ള്ള കർ​മ​പ​ഥ​ത്തി​ലാ​ണു് ഞങ്ങൾ”

“ഇങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല അല്ലെ നി​ങ്ങൾ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യു​ദ്ധ​ഫ​ലം വി​ഭാ​വന ചെ​യ്ത​തു്?”, നൂറു മക്ക​ളെ നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട ഗാ​ന്ധാ​രി​യോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മു​ന​വ​ച്ചു ചോ​ദി​ച്ചു.

“അമ്മാ, ഇന്നു് ഞാൻ ആരോ​രു​മ​റി​യാ​തെ കു​ട്ടി​ഭീ​മ​നു് ചു​ടു​മാൻ​ചോ​ര​യിൽ കു​റ​ച്ചു വിഷം കൊ​ടു​ത്തു എന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ കൗ​മാ​ര​ത്തിൽ എന്നോ​ടു രഹ​സ്യ​മാ​യി പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, നാളെ മറ്റു നാ​ലു​പേർ​ക്കും നല്ല​വ​ണ്ണം കല​ക്കി കൊ​ടു​ക്കൂ എന്നു് അമ്മ​യെ​ന്ന നി​ല​യിൽ ദീർ​ഘ​ദൃ​ഷ്ടി​യോ​ടെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കാ​ഞ​താ​ണെ​ന്റെ വീഴ്ച”, കൺ​കെ​ട്ടു് അൽ​പ്പം നീ​ക്കി ചു​റ്റി​ലും പാ​ണ്ഡവ ചാരൻ ഇല്ലെ​ന്നു​റ​പ്പി​ച്ച ഗാ​ന്ധാ​രി പി​റു​പി​റു​ത്തു.

“എന്തു പറ്റി അർ​ജ്ജു​ന​നു് മു​ഖ​ത്തും നെ​ഞ്ചി​ലും ചോര കട്ട​പി​ടി​ച്ച പരു​ക്കു്?”, ഞെ​ട്ടി​ത്തെ​റി​ച്ച കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​ക്കു് ആ ഭീ​തി​ത​ദൃ​ശ്യ​ത്തിൽ വാ​ക്കു​കൾ മു​ഴു​വൻ വന്നി​ല്ല.

“ഉർ​വ​ശി​യു​മാ​യി അർ​ജ്ജു​നൻ സ്വർ​ഗ്ഗ​രാ​ജ്യ​ത്തിൽ വച്ചു് അവി​ഹി​ത​ബ​ബ​ന്ധം സ്ഥാ​പി​ച്ചു എന്ന ആരോ​പ​ണം നേ​രി​ടു​ന്ന​തി​നി​ടെ, ആരൊ​ക്കെ​യോ രാ​ത്രി വലി​ച്ചി​ഴ​ച്ചു കൊ​ണ്ടു​പോ​യി മർ​ദ്ദി​ച്ചു് അവ​ശ​നാ​ക്കി എന്നാ​ണ​റി​യു​ന്ന​തു്. സംഭവം നടന്ന ശേഷം പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ അർ​ത്ഥ​ഗർ​ഭ​മായ മൗ​ന​മാ​ണു് ഇട​നെ​ഞ്ചി​ലെ മു​റി​പ്പാ​ടു​ക​ളേ​ക്കാൾ അർ​ജ്ജു​ന​നെ വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തും”, നകുലൻ സം​ശ​യ​ത്തി​ന്റെ മുൾ​മുന പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ നേരെ നീ​ട്ടി ശബ്ദം താ​ഴ്ത്തി.

“ചങ്കിൽ അമ്പു തറച്ച പേ​ട​മാ​നി​നെ വലി​ച്ചു ഭീമൻ, കൂ​സ​ലി​ല്ലാ​തെ പൂ​ക്കാ​ര​തെ​രു​വിൽ മദ്യ​പി​ച്ചു നട​ക്കു​ന്ന​തു് ജനം കണ്ടു നടു​ങ്ങി​യ​തു് ഇന്ന​ലെ​യാ​ണു്. ഇന്നി​താ ഒരു പാവം തത്ത​യെ പി​ടി​ച്ചു കാ​ട്ടി​ലെ​ക്ക​യ​ക്കു​മെ​ന്നു പരസ്യ ഭീഷണി. എന്താ സംഭവം?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക രോ​ഷാ​കു​ല​യാ​യി​രു​ന്നു.

“സാ​മൂ​ഹ്യ​സേ​വ​ന​ത്തി​നാ​യി നഗ​ര​ത്തിൽ പകൽ മു​ഴു​വൻ പാ​ണ്ഡ​വ​രു​മാ​യി വഴി​ന​ട​ക്കു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ പഴി പറ​യു​ന്ന ഈ പക്ഷി​യെ പി​ന്നെ കൂ​ട്ടിൽ അട​ച്ചാൽ തീ​രു​മോ ദാ​മ്പ​ത്യ പ്ര​ശ്നം? കൂ​ട്ടു​കു​ടുംബ സ്വ​ത്തു​തർ​ക്ക​ത്തി​ന്റെ പേരിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി കൗ​ര​വ​വം​ശ​ഹ​ത്യ പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ചു എന്നാ​ണു ദുഷ്ട തത്ത നാ​ടൊ​ട്ടു​ക്കു് വി​ളി​ച്ചു് അറി​യി​ക്കു​ന്ന​തു്”, ചാ​ര​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി തത്ത​ക്കൂ​ടു് കു​തി​ര​പ്പു​റ​ത്തു് വച്ചു് മി​ന്നൽ​വേ​ഗ​ത്തിൽ ചാ​ടി​ക്ക​യ​റി.

“അഭി​മ​ന്യു​വി​ന്റെ ശവ​സം​സ്കാ​ര​ത്തിൽ കു​ന്തി കയ​റി​ച്ചെ​ന്നു യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടെ​ന്തോ കയർ​ത്തു് സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന പോലെ ദൂരെ നി​ന്നു് ഞാൻ കണ്ടു. ധൃ​തി​യിൽ അവിടെ ചെ​ന്ന​പ്പോ​ഴേ​ക്കും അവർ പാ​ള​യ​ത്തി​ലേ​ക്കു് മട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. അവ​രെ​ന്താ​ണു് പറ​ഞ്ഞ​തെ​ന്നു് നീ അടു​ത്തു​നി​ന്നു കണ്ടി​രു​ന്നോ?”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ ഒരു പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​ന്റെ ജി​ജ്ഞാ​സ​യോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“കു​ന്തി​രി​ക്കം കൊ​ണ്ടു​ണ്ടാ​ക്കിയ പന്തം പോലെ അവൻ, അർ​ജ്ജു​ന​ന്റെ മകൻ, ജ്വ​ലി​ച്ചു ജീ​വി​ച്ചു ഇതാ മരി​ച്ചു ചാ​ര​മാ​യി. നീയോ, കാ​ല​ന്റെ മകനെ, ജീ​വ​നിൽ കൊതി വച്ചു് ഉമി​ത്തീ പോലെ ജ്യോ​തി​സ്സി​ല്ലാ​തെ പുക മാ​ത്ര​മാ​യി ഇനി​യും മൂ​ന്നു പതി​റ്റാ​ണ്ടു​കൾ ഭീ​രു​വാ​യി ജീ​വി​ക്കും എന്നു് കര​ഞ്ഞു പറ​ഞ്ഞു തീ​രു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും ചി​ത്ത​ഭ്ര​മം ഉന്മാ​ദി​നി എന്നൊ​ക്കെ ഭീമൻ ശപി​ച്ചു അമ്മ​യെ ബലം പി​ടി​ച്ചു പാ​ള​യ​ത്തി​ന​ക​ത്തേ​ക്കു് വലി​ച്ചു് കൊ​ണ്ടു പോയി”, ഇപ്പോൾ അന്ധ​കാ​ര​ത്തി​ലായ പാ​ള​യ​ത്തി​ലേ​ക്കു നോ​ക്കി ഇരു​ണ്ട യമു​ന​യു​ടെ തീ​ര​ത്തു് കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നൊ​പ്പം കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പക​ച്ചു നി​ന്നു.

“പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ കു​ട്ടി​കൾ ഉറ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​മ്പോൾ പാ​തി​രാ​വിൽ നു​ഴ​ഞ്ഞു കയറി ചവി​ട്ടി​ക്കൊ​ന്ന​തി​ന്റെ രഹ​സ്യ​മെ​ന്താ​ണു്? കൊ​ല്ലു​ന്നെ​ങ്കിൽ പോ​രാ​ട്ട​ത്തിൽ വേ​ണ്ടേ തല​വെ​ട്ടാൻ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അശ്വ​ത്ഥാ​മാ​വി​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. ഒളി​ച്ചോ​ട്ട​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു ആ ദ്രോ​ണ​പു​ത്രൻ.

“കഴു​ത്തു ഞെ​രി​ച്ചു് കീ​ച​ക​നെ കൊന്ന ഭീ​മ​നോ​ടു് നിയമം എന്തി​നു നീ കയ്യി​ലെ​ടു​ത്തു എന്നു് ഭാ​ര്യാ​സ​ഹോ​ദ​രൻ വി​രാ​ട​രാ​ജാ​വു് വിരൽ ചൂ​ണ്ടി ചോ​ദി​ച്ച​തു കേട്ട ഞാൻ പി​ന്നെ അതു മറ​ന്നി​ല്ല. എന്റെ കൈകൾ നോ​ക്കൂ, ചോ​ര​പ്പാ​ടി​ല്ലാ​തെ അഞ്ചു കൗ​മാ​ര​പാ​ണ്ഡ​വ​രെ കാ​ല​ന്റെ അടു​ത്തേ​ക്ക​യ​ച്ചി​ല്ലേ”, കൃ​ഷ്ണ​ശാ​പം ഏറ്റി​ട്ടും ഉത്സാ​ഹ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു ആ ദരി​ദ്ര ബ്രാ​ഹ്മ​ണൻ.

“ആദ്യ ഹസ്തി​ന​പു​രി​പ്ര​ഭാ​തം ഓർ​ത്തെ​ടു​ക്കാ​മോ” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു

“ഒന്നി​ല​ധി​കം കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാൽ ഓർ​ക്കാം. പാ​ഞ്ചാ​ല​യിൽ നി​ന്നു് യാത്ര കഴി​ഞ്ഞു അന്തം വി​ട്ടു​റ​ങ്ങിയ ശേഷം ഉണർ​ന്നു കി​ട​പ്പ​റ​വാ​തി​ലി​ന​പ്പു​റം ഞാ​നൊ​ന്നെ​ത്തി നോ​ക്കി​യ​പ്പോൾ, പത്ത​റു​പ​തു ഇളമുറ കൗരവ രാ​ജ​കു​മാ​ര​ന്മാർ പാ​ഞ്ചാ​ലി പാ​ഞ്ചാ​ലീ എന്നു് ആശം​സി​ച്ചു കാ​ത്തു നിൽ​ക്ക​യാ​ണു്, പ്ര​ത്യാ​ശ​യോ​ടെ. ആ പര​പു​രു​ഷ​പ​രി​ലാ​ള​ന​യിൽ നി​ന്നെ​ന്റെ ശ്ര​ദ്ധ പെ​ട്ടെ​ന്നു് തി​രി​ച്ച​തു് എതിർ​ദി​ശ​യിൽ, ഒരി​ടു​ങ്ങിയ മു​റി​യിൽ നി​ന്നു​യർ​ന്ന പരു​ക്കൻ വാ​മൊ​ഴി പദാ​വ​ലി​യാ​ണു്. എന്താ​ണു് കാ​ര്യം എന്ന​ന്വേ​ഷി​ച്ച​പ്പോൾ, പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ ഔദ്യോ​ഗിക മുൻ​ഭാ​ര്യ​മാർ നീ​ണ്ട​കാല ദാ​മ്പ​ത്യ അവ​ഗ​ണ​ന​യിൽ പ്ര​തി​ഷേ​ധി​ച്ചു നട​ത്തു​ന്ന പ്ര​ക​ട​നം എന്റെ ഒരു ഭർ​ത്താ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ വാ​ക്കു​കൾ കൊ​ണ്ടു് ‘തല്ലി​തോൽ​പ്പി​ക്കുക’യാണു്.” സ്വ​യം​വ​രം കഴി​ഞ്ഞു ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രു​മൊ​ത്തു് ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ നവ വധു​വാ​യി എത്തിയ ആ നാ​ളു​കൾ പാ​ഞ്ചാ​ലി ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​ക്കാ​യി ഓർ​ത്തെ​ടു​ത്തു.

“ഭി​ന്ന​ലിം​ഗ​ക്കാ​ര​നായ അർ​ജ്ജു​നൻ ഒറ്റ​യ്ക്കു് കൗ​ര​വ​സൈ​ന്യ​ത്തെ തു​ര​ത്തി എന്ന ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യി​ലെ മുൻ​നി​ര​വാർ​ത്ത കാ​ണു​മ്പോൾ ചോ​ദി​ച്ചു പോ​ക​യാ​ണു്, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ മഞ്ഞ​പ്പ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ആവർ​ത്ത​ന​ച്ചെ​ല​വു് വഹി​ക്കു​ന്ന​തു് ഈ അഗ​തി​പാ​ണ്ഡ​വ​രാ​ണോ?”, ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ കൊ​ച്ചു​മ​ക​നും, തക്ഷ​ശി​ല​യിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ സഹ​പാ​ഠി​യു​മാ​യി​രു​ന്ന സർ​വാ​ധി​കാ​രി ചോ​ദി​ച്ചു.

“ചാർ​വാ​ക​നെ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അച്ഛ​ച്ചൻ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ വി​ചാ​രണ കൂ​ടാ​തെ അഴി​ക്കു​ള്ളിൽ ആക്കി​യ​തോ​ടെ, പ്ര​തി​പ​ക്ഷം പൂർ​ണ​മാ​യും ഇല്ലാ​തായ ഈ കു​രു​വം​ശ​ത്തിൽ പി​ന്നെ പ്ര​വാ​സി​ശ​ത്രു​വി​ന്റെ പ്ര​ഖ്യാ​പ​ന​ത്തി​നു വേ​ണ്ടേ പത്ര​ത്തിൽ മു​ഖ്യ​പ​രി​ഗ​ണന? അതോ, ജനാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ ഈ നാ​ലാം​തൂ​ണി​നെ തു​ര​ങ്കം വയ്ക്കാൻ വല്ല ചാ​ണ​ക്യ​സൂ​ത്ര​വും നി​ങ്ങൾ തക്ഷ​ശി​ല​യിൽ നി​ന്നു് രഹ​സ്യ​മാ​യി ചൂ​ണ്ടി​യോ?”, രാ​ജ്യ​സ​ഭ​യി​ലേ​ക്കു് ധൃ​തി​യിൽ പോ​വു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ആ സൈ​നി​ക​വേ​ഷ​ധാ​രി​ക്കു് അഭി​വാ​ദ്യം ചെ​യ്തു.

“കൗ​ര​വ​ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ സ്തു​തി​പാ​ഠ​ക​രൊ​ന്നും ആവേ​ണ്ട, പ്ര​തി​കൂ​ല​വാർ​ത്ത​കൾ ഇട​ക്കൊ​ക്കെ മു​ക്കാ​മെ​ങ്കിൽ ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’ക്കു് ഭൗതിക സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങൾ ഉടനടി ഉയ​രു​മെ​ന്നു് കൊ​ട്ടാ​രം സർ​വാ​ധി​കാ​രി ഉറ​പ്പു തരു​ന്നു. ആ ക്ഷണം സ്വീ​ക​രി​ക്ക​ട്ടെ?” മുഖ്യ പത്രാ​ധി​പർ സഹ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“സജീ​വ​മാ​യൊ​രു പാ​ണ്ഡവ പ്ര​തി​പ​ക്ഷ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ അവ​രെ​യും ഇട​ക്കൊ​ന്നു മനഃ​പൂർ​വം തൊ​ട്ടു തലോടി പരി​ച​രി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു. കൊ​ട്ടാ​ര​സ​മു​ച്ച​യ​ത്തിൽ സൗ​ജ​ന്യ താ​മ​സ​വും രാ​ജ​കീയ ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ മൂ​ന്നു നേരം പൊ​രി​ച്ച കാ​ള​യി​റ​ച്ചി കൂ​ട്ടി​യു​ള്ള ഊണും ഇളമുറ കൗ​ര​വ​രു​ടെ തോളിൽ കയ്യി​ട്ടു് അന്തഃ​പു​രം സന്ദർ​ശ​ന​വും ഒക്കെ ഒപ്പം നി​ല​നിർ​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്യാം”, ഒരു കരി​മ്പിൻ കഷ്ണം കടി​ച്ചു യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ പ്ര​ത്യാ​ശ​യോ​ടെ പറ​ഞ്ഞു.

“ഈ വരു​ന്ന യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ജയി​ച്ചു യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ അധി​കാ​ര​ത്തിൽ വരു​ന്നു എന്നു കരു​തുക. സാ​ങ്കൽ​പ്പി​ക​മായ മറു​പ​ടി പറ​യാ​മോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ പോ​രാ​ട്ട​ഭൂ​മി​യു​ടെ അടി​സ്ഥാ​ന​വി​ക​സ​ന​ത്തി​നു് ഇളമുറ കൗ​ര​വർ​ക്കൊ​പ്പം ആക്കം കൂ​ട്ടാൻ വന്ന​താ​യി​രു​ന്നു ദു​ര്യോ​ധ​നൻ. ഉച്ച.

“യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ഒരു മു​ഖം​മൂ​ടി എനി​ക്കു് നന്നേ പരി​ച​യ​മു​ണ്ടു്. എന്നാൽ ഭര​ണ​ത്തിൽ മി​ക​വു് കാ​ണി​ക്കാൻ ആ ഒരു പൊ​യ്മു​ഖം മതിയോ?”, കു​റ്റി​ക്കാ​ട്ടിൽ നി​ന്നു് അവർ​ക്കു നേരെ ഫണ​മു​യർ​ത്തി ചാടിയ മൂർഖൻ പാ​മ്പി​നെ ഒരു മി​ന്നൽ നീ​ക്ക​ത്തോ​ടെ കഴു​ത്തിൽ പിടി മു​റു​ക്കി ഉയർ​ത്തു​മ്പോൾ അയാൾ പു​ഞ്ചി​രി വി​ടാ​തെ പറ​ഞ്ഞു.

“അര​ങ്ങേ​റ്റ മൈ​താ​നി​യി​ലി​ന്ന​ലെ പാ​ണ്ഡ​വർ ആയോ​ധ​ന​ക​ല​യു​ടെ ആരാ​ധ്യ​ദേ​വത എന്ന ബഹു​മ​തി നേ​ടി​യ​ല്ലോ. ശൂലം, ഗദ, അമ്പു് ഓരോ​ന്നി​ലും സ്വർ​ണം വാ​രു​ന്ന​തു് വെറും അഞ്ചു പേ​രു​ള്ള ഈ കൗ​ന്തേ​യർ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നൂ​റോ​ളം വരു​ന്ന കൗ​ര​വ​രെ രാ​ജ്യ​സ​ഭ​യിൽ നേ​രി​ട്ടു.

“സാ​മ്രാ​ജ്യ​മോ​ഹി​ക​ളായ പ്രി​യ​അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​രർ​ക്കു് ഇനി​യ​ത്യാ​വ​ശ്യം വേ​ണ്ട​തു് സാ​ക്ഷ​ര​ത​യ​ല്ലേ? തലയിൽ കൈ​വ​ച്ചു കൊ​ട്ടാ​രം ഗുരു കൃ​പാ​ചാ​ര്യർ എന്നും അവരെ നോ​ക്കി നെ​ടു​വീർ​പ്പി​ടു​ക​യ​ല്ലേ. പെ​ടാ​പ്പാ​ടു പെ​ട്ടി​ട്ടും പാ​ണ്ഡ​വർ അക്ഷ​ര​മാ​ല​യിൽ കൈകാൽ തട​ഞ്ഞു മൂ​ക്കു​ത്തി വീ​ഴു​ക​യ​ല്ലേ. എന്നാൽ ഞങ്ങൾ കൗ​ര​വ​രോ? മഹാ​കാ​വ്യ​ങ്ങൾ വാ​യി​ച്ചു തക്ഷ​ശി​ല​യിൽ പോയി ഉത്തമ സം​വാ​ദ​ങ്ങ​ളിൽ പങ്കെ​ടു​ക്കു​ന്നു.”, എഴു​ത്താ​ണി ഉയർ​ത്തി കാ​ണി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ താ​ളി​യോ​ല​യി​ലേ​ക്കു തല താ​ഴ്ത്തി.

“മക്കൾ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി​ക​ളായ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലെ രാ​ജ​കീ​യ​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ മനം മടു​ത്ത കു​ന്തി ഇതാ നഗ്ന​പാ​ദ​യാ​യി വന​വാ​സ​ത്തി​നു പോ​വു​ന്നു. എങ്ങ​നെ ഓർ​ക്കു​ന്നു ഈ വളർ​ത്ത​മ്മ​യെ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നകു​ല​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“പക്ഷ​പാ​ത​മി​ല്ലാ​തെ പാ​ണ്ഡ​വർ അഞ്ചു​പേർ​ക്കും ഒരേ പന്തി​യിൽ ഊണൊ​രു​ക്കിയ ‘അമ്മ എന്നൊ​ക്കെ നി​ങ്ങൾ യാ​ത്ര​യ​യ​പ്പു യോ​ഗ​ത്തിൽ കത്തി​ക്ക​യ​റു​മ്പോൾ’, കു​ന്തി​യെ​ന്തി​നു് പാ​ണ്ഡു​വി​ന്റെ ചി​ത​യിൽ ചാ​ടാ​തെ എന്റെ പെ​റ്റ​ത​ള്ള മാ​ദ്രി​യെ തീയിൽ തള്ളി​യി​ട്ടു എന്നോർ​ത്തു് ആ ഭാ​ഗ്യ​ഹീ​ന​ക്കു വേ​ണ്ടി ഒരു പൂ ഞാൻ അർ​പ്പി​ക്ക​ട്ടെ” നകുലൻ മുഖം തി​രി​ച്ചു കണ്ണു് തു​ട​ച്ചു.

“കൗ​ര​വ​രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്ക​നു​കൂ​ല​മാ​യി ഉയർ​ന്ന നീ​തി​ബോ​ധ​ത്തി​ന്റെ ശബ്ദ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നു് ഭീ​ഷ്മ​രു​ടെ​താ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ. എന്നി​ട്ടും നി​ങ്ങൾ നി​രാ​യുധ പി​താ​മ​ഹ​നെ അമ്പെ​യ്തു വീ​ഴ്ത്തി ശര​ശ​യ്യ​യിൽ ഇള​കാ​നാ​കാ​തെ കി​ട​ത്തി?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കു​റ്റാ​രോ​പ​ണ​സ്വ​ര​ത്തിൽ അർ​ജ്ജു​ന​നെ ചോ​ദ്യം ചെ​യ്തു

“എന്നി​ട്ടാ​ണോ ഞാൻ ഭി​ന്ന​ലിം​ഗ​ക്കാ​ര​നാ​യി വി​രാ​ട​യിൽ ഉത്ത​ര​ക്കു് നൃ​ത്തം പഠി​പ്പി​ക്കു​മ്പോൾ കൗരവ സൈ​ന്യ​വു​മാ​യി വന്നു എന്നെ ഭീ​ഷ്മർ ആക്ര​മി​ച്ച​തു്? ഒളി​പ്പി​ച്ചു വച്ച ആയുധം തപ്പി​യെ​ടു​ക്കാൻ കഷ്ടി​ച്ചു് കഴി​ഞ്ഞ​തു കൊ​ണ്ടു് എന്ന​യാ​ളെ അന്നു് ചെ​റു​ക്കാ​നാ​യി”, നി​ന്ദ​യോ​ടെ ആ പോ​രാ​ളി ശര​ശ​യ്യ​യി​ലേ​ക്കു പോ​കാ​തെ അകലെ നി​ന്നു് നോ​ക്കി.

“യമു​നാ​തീ​ര​ത്തെ ഹരി​ത​വ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു യു​ദ്ധ​ത്തി​നു് മു​മ്പു​ള്ള കു​രു​ക്ഷേ​ത്രം. പതി​നെ​ട്ടു നാൾ അവിടെ രണ്ടു കു​ടും​ബ​ങ്ങൾ സ്വ​ത്തു​തർ​ക്കം പരി​ഹ​രി​ക്കാൻ നട​ത്തിയ പോ​രാ​ട്ട​ത്തിൽ മരി​ച്ചു വീ​ണ​തു് നാൽ​പ്പ​തു ലക്ഷം പേ​രെ​ന്നു് വ്യാ​സൻ. എത്ര മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളെ അവിടെ അറു​ത്തു് സൈ​നി​കർ തി​ന്നു എന്നു് കണ​ക്കു വ്യാ​സൻ പറ​ഞ്ഞു വച്ചി​ട്ടി​ല്ല.

ഞാൻ അധി​കാ​ര​ത്തിൽ കയറി മൂ​ന്നു ദശാ​ബ്ദം കഴി​യു​മ്പോൾ കു​രു​ക്ഷേ​ത്രം ഇന്നു് നി​ബി​ഢ​വ​ന​മാ​ണു്. ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ മേൽ​നോ​ട്ട​ത്തിൽ സം​ര​ക്ഷിത വന​വു​മാ​ണു്. ഇതെ​ങ്ങ​നെ ഞാൻ സാ​ധി​ച്ചു എന്ന​ല്ലേ? ഒന്നും മറ​ച്ചു വെ​ക്കു​ന്നി​ല്ല, പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ നിർ​ലോ​ഭ​മായ പി​ന്തുണ, യമു​ന​യു​ടെ നീർ​ത്ത​ട​ത്തിൽ വളർ​ന്നു പന്ത​ലി​ച്ച​തു യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ജീ​വ​ത്യാ​ഗം ചെയ്ത സൈ​നി​ക​രു​ടെ പു​നർ​ജ്ജ​ന്മം എന്നു് ചി​ര​ഞ്ജീ​വി കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ. നാളെ ഞാൻ മഹാ​രാ​ജാ​പ​ദ​വി ഒഴി​യു​ന്നു. എന്റെ അവ​താ​രോ​ദ്ദേ​ശ്യം എന്താ​യി​രു​ന്നു എന്നു് വരും യു​ഗ​ത്തിൽ ആരെ​ങ്കി​ലും നി​ങ്ങ​ളോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചാൽ പറയൂ, ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം പണി​യാൻ ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​നം തീ​യി​ട്ട ഞാൻ ശ്മ​ശാ​ന​കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തെ കൊ​ടും​കാ​ടാ​ക്കി വളർ​ത്തി പാപ പരി​ഹാ​രം ചെ​യ്തു.”

“യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ഈ അന്ത്യ​പ്ര​ഭാ​ഷ​ണം ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യിൽ ചേർ​ക്ക​ണോ” പത്രാ​ധി​പർ ചോ​ദി​ച്ചു.

“ചവ​റ്റു​കൊ​ട്ട​യിൽ എറിയൂ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​കാ​പ​ട്യ​ത്തി​ന്റെ ആൾ​രൂ​പം നിർ​ല​ജ്ജം ചെയ്ത ആത്മ​പ്ര​ശംസ” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൈ ഉയർ​ത്തി.

ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യിൽ ഇപ്പോൾ വാ​യി​ച്ചു.

“നി​ത്യ​ജാള ്യ​ത​യിൽ അജ്ഞാ​ത​വാ​സം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കാൻ മെ​ന​ക്കെ​ടു​ന്ന​തി​നേ​ക്കാൾ, അഭി​ശ​പ്ത​പാ​ണ്ഡ​വർ എത്ര​യും വേഗം ഭൂ​മു​ഖ​ത്തു നി​ന്നു് അപ്ര​ത്യ​ക്ഷ​രാ​വു​ക​യാ​ണു് മാ​ന​വ​രാ​ശി​ക്കു് നല്ല​തെ​ന്നു് പാർ​ശ്വ​വൽ​ക്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​ടെ പ്രി​യ​ങ്ക​ര​നായ കർണൻ. വിദൂര അം​ഗ​രാ​ജ്യ​ത്തിൽ പി​ന്നോ​ക്ക​ക്കാ​രു​ടെ ഉന്ന​മ​ന​ത്തി​നു വി​ക​സ​ന​പ​ദ്ധ​തി​കൾ അവ​ത​രി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു, ദരി​ദ്ര​നെ​ങ്കി​ലും ദാ​ന​ശീ​ല​നായ കീഴാള സൂ​ത​പു​ത്രൻ.

“തെ​ളി​ഞ്ഞ വെ​യി​ലിൽ കർ​ണ​ന്റെ അഭ്യാ​സ​പ്ര​ക​ട​നം വി​സ്മ​യ​ക​ര​മാ​യി. “വി​ദ്യാർ​ത്ഥി ആയി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് അര​ങ്ങേ​റ്റ​ത്തിൽ ചില പാ​ണ്ഡവ അനു​കൂല ബ്രാ​ഹ്മണ ഗു​രു​ക്കൾ അഭ്യാ​സ​ത്തിൽ പങ്കെ​ടു​ക്കാൻ സമ്മ​തി​ക്കാ​തെ പര​സ്യ​മാ​യി അവ​മാ​നി​ച്ച​പ്പോൾ, ഈ നി​ല്ക്കു​ന്ന ഹസ്തി​ന​പു​രി രാ​ജ​കു​മാ​രൻ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഉടൻ എന്നെ സ്വ​ന്തം ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​ത്തിൽ അം​ഗ​രാ​ജാ​വാ​യി അഭി​ഷേ​കം ചെ​യ്തു. ആജീ​വ​നാ​ന്ത സൗ​ഹൃ​ദം വാ​ഗ്ദാ​നം ചെ​യ്ത​തി​ന്റെ വാർ​ഷി​ക​ദി​നം കൂ​ടി​യാ​ണി​തു്”, കർണൻ ഓർ​ത്തു.

“തു​ടർ​ന്നു് കർ​ണ​നും ദു​ര്യോ​ധ​ന​നും പര​സ്പ​രം പു​ക​ഴ്ത്തു​ന്ന​തും ദേ​ശ​ഗീ​തം പാ​ടു​ന്ന​തും ആലിം​ഗ​നം ചെ​യ്യു​ന്ന​തും കൈ കോർ​ത്തു് നട​ക്കു​ന്ന​തും സ്വ​വർ​ഗ​കാ​മ​ന​യു​ടെ ആരാ​ധ​ക​രായ അം​ഗ​രാ​ജ്യ​നി​വാ​സി​ക​ളെ കോ​രി​ത്ത​രി​പ്പി​ച്ചു.”

“കൗ​ര​വ​അ​ടിമ എന്ന നാ​മ​മാ​ത്ര​സ്ഥി​തി​യെ മഹ​ത്വ​വൽ​ക്ക​രി​ച്ചു നി​ങ്ങൾ ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ വ്യ​ക്തി​ഗത അടിമ എന്നു് പല​പ്പോ​ഴും അഭി​മാ​നി​ക്കു​ന്ന​തു് പാ​ണ്ഡ​വ​രിൽ പ്ര​യാ​സം സൃ​ഷ്ടി​ക്കു​ന്നു എന്നു് അറി​യാ​മോ” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. പാ​ണ്ഡ​വർ വനാ​ശ്ര​മ​ത്തി​നു പു​റ​ത്തെ ആലിൻ ചു​വ​ട്ടിൽ ചൂ​താ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ കു​തി​പ്പി​ലാ​യി​രു​ന്നു.

“പു​റ​ത്തേ​ക്കു നോ​ക്കൂ, അവ​രി​പ്പോൾ ചൂതു് കളി​ക്കു​ന്ന​തു് പര​സ്പ​രം എന്നെ പണ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യാ​ണു്. ആരു തോ​റ്റാ​ലും ഞാൻ അപ്പോൾ ജേ​താ​വി​ന്റെ അടി​മ​യാ​വ​ണം എന്നാ​ണു ക്രമം. അതു് പറ​ഞ്ഞു എന്നെ കീ​ഴ്പ്പെ​ടു​ത്താൻ ജയി​ച്ച പാ​ണ്ഡ​വൻ ഓടി വന്നാ​ലും നി​യ​മ​വ​ഴി പറ​ഞ്ഞു കൊ​ടു​ക്കും. നി​ല​വിൽ ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ മേൽ​ക്കോ​യ്മ​ക്കു പൂർ​ണ​മാ​യി വി​ധേ​യ​മാ​യി​രി​ക്കും പാ​ണ്ഡ​വർ എന്നിൽ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന അടി​മ​ത്വം. അതാ​ണ​വ​രു​ടെ മനഃ​പ്ര​യാ​സം”, പാ​ഞ്ചാ​ലി അണി​ഞ്ഞൊ​രു​ങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

“വി​ഘ​ട​ന​വാ​ദി​ക​ളു​ടെ സം​ഘ​ടിത കാ​യി​ക​ശ​ക്തി​പ്ര​ക​ട​ന​ത്തി​നു ശക്ത​മായ പ്ര​തി​രോധ വലയം സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു മാ​തൃ​ഭൂ​മി​യു​ടെ അഖ​ണ്ഡ​ത​ക്കാ​യി യു​ദ്ധാ​ന്ത്യ​ദി​ന​ത്തിൽ മാ​ത്രം ജീ​വ​ത്യാ​ഗം ചെയ്ത ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ ജന്മ​വാർ​ഷി​കം ജന​കീ​യ​കൂ​ട്ടാ​യ്മ​യു​ടെ പേരിൽ ദേ​ശീ​യ​പ്ര​ശ​സ്തി നേ​ടി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു എന്നു് പുതിയ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ.” എന്നെ ധർ​മ്മ​പു​ത്രർ എന്നു മാ​ത്ര​മേ ജനം പരി​മി​ത​മാ​യി പ്ര​കീർ​ത്തി​ക്കൂ, ദു​ര്യോ​ധ​നൻ പക്ഷെ അവർ​ക്കു മരി​ച്ചി​ട്ടും ജ്വ​ലി​ക്കു​ന്ന ഓർ​മ​ക​ളിൽ നി​റ​യു​ന്ന രണ​ധീ​ര​നാ​ണു്. ത്യാ​ഗ​സ​മ്പ​ന്ന​മായ ആ ജീ​വി​ത​കഥ വ്യാ​സൻ വള​ച്ചൊ​ടി​ച്ചാ​ണു് ഭാവി തല​മു​റ​യ്ക്കു് സമ്മാ​നി​ക്കു​ന്ന​തു് എന്ന​റി​ഞ്ഞു. അതു് പാ​ണ്ഡവ ഭര​ണ​കൂ​ടം സ്വീ​ക​രി​ക്കി​ല്ല. ത്രേ​താ​യു​ഗ​ത്തി​ലെ രാ​മ​ക​ഥ​ക്കെ​ന്ന​പോ​ലെ മഹാ​ഭാ​ര​ത​ത്തി​നും വരും ഭാ​വി​യിൽ നി​ര​വ​ധി പരി​പ്രേ​ക്ഷ്യ​ങ്ങൾ എന്നു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ വ്യാ​സ​നു് നേരെ വിരൽ ചൂ​ണ്ടി.”

“ഇതാണോ നീ എഴു​തിയ വാർ​ത്ത എന്നു് ഞാൻ ചോ​ദി​ക്കു​മ്പോൾ എല്ലാ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തിൽ നി​ന്നെ​ക്കാ​ല​വും സൗ​ജ​ന്യം നേടിയ പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​നെ പോലെ നീ ഇങ്ങ​നെ പരു​ങ്ങു​ന്ന​തെ​ന്തു്?” ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യു​ടെ യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

“കീ​റ​ത്തു​ണി​യിൽ പൊ​തി​ഞ്ഞ കു​റ​ച്ചു അവി​ലു​മാ​യി സാ​ന്ദീ​പ​നി​ഗു​രു​കു​ല​ത്തി​ലെ ആ ദരി​ദ്ര​സ​ഹ​പാ​ഠി​കൾ നി​ങ്ങ​ളെ ആശ്ലേ​ഷി​ക്കാൻ വി​യർ​ത്ത ശരീ​ര​ങ്ങ​ളു​മാ​യി പു​റ​ത്തു് പു​ലർ​ച്ച മുതൽ വരി​നിൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ഓരോ​രു​ത്ത​രെ അക​ത്തേ​ക്കു് പറ​ഞ്ഞു വി​ട​ട്ടെ? അവിൽ ഇവിടെ ഏൽ​പ്പി​ച്ചു നാ​ട്ടിൽ തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​യാൽ ഐശ്വ​ര്യ​കു​ചേ​ലാ​നു​ഭ​വ​ത്തി​ന്റെ ആവർ​ത്ത​നം അവർ നിന്ന നിൽ​പ്പിൽ സ്വ​പ്നം കാ​ണു​ന്നു”

ഭർ​ത്താ​വി​നെ സത്യ​ഭാമ ആക്ഷേ​പി​ക്കു​ന്ന​തു് കേ​ട്ടാ​ണു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ കയ​റി​യ​തു്.

“അന്ത​സ്സി​ല്ലാ​ത്ത പല ജോ​ലി​യും അടി​മ​യെ​ന്ന നി​ല​യിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി നി​ത്യ​വും ചെ​യ്യു​ന്നു​ണ്ടു്, എന്നാ​ലു​മു​ണ്ടാ​വു​മ​ല്ലോ സ്വ​കാ​ര്യ നി​മി​ഷ​ങ്ങൾ. അവ​ര​പ്പോൾ കൂ​ട്ടം കൂ​ടു​മോ, പാ​ട്ടു പാ​ടു​മോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“മാ​റി​യി​രു​ന്നു എഴു​ത്താ​ണി കൊ​ണ്ടു് പന​യോ​ല​യിൽ എന്തോ എഴു​തു​ന്ന​തു് കാണാം. ഭാര്യ അഭ്യ​സ്ത​വി​ദ്യ​യാ​യി​രി​ക്കുക, കൗ​മാ​രം വരെ കാ​ട്ടിൽ വളർ​ന്നു അക്ഷ​രം പരി​ച​യ​പ്പെ​ടാൻ വൈകിയ ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ അവ​ളു​ടെ അന്ത​രം​ഗം അറി​യാ​നാ​വാ​തെ അന്ധാ​ളി​ച്ചു നിൽ​ക്കുക, ഞങ്ങൾ സാ​ധു​ജീ​വി​കൾ” ഭീമൻ വിരൽ കടി​ച്ചു, വാ​ക്കു മു​റി​ഞ്ഞു, കണ്ണു​കൾ ഈറ​നാ​യി.

“അവൾ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി ആയ​പ്പോൾ അനു​മോ​ദി​ക്കാൻ ചെ​ന്ന​വ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തിൽ നി​ങ്ങ​ളെ കണ്ടി​ല്ല. രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ കൗരവർ ഉടു​തു​ണി വലി​ച്ചു അവളെ പര​സ്യ​മാ​യി അപ​മാ​നി​ക്കു​മ്പോൾ അരു​തു് എന്നു വിരൽ ചൂ​ണ്ടാൻ നി​ങ്ങൾ വന്നി​ല്ല. അടി​മ​പ്പെ​ണ്ണാ​യി അവൾ വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാ​ല​വ​ന​വാ​സ​ത്തി​നു നഗ്ന​പാ​ദ​യാ​യി പോ​വു​മ്പോൾ ആശ്വ​സി​പ്പി​ക്കാൻ നി​ങ്ങൾ ചെ​ന്നി​ല്ല. മാ​പ്പർ​ഹി​ക്കാ​ത്ത എന്തു തരം ഗാർ​ഹി​ക​പീ​ഢ​ന​മാ​ണു് നി​ങ്ങൾ എക്കാ​ല​വും പു​ത്ര​വ​ധു​വി​നോ​ടു് കാ​ണി​ച്ച​തു്”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഇരു​കൈ​പ്പ​ത്തി​കൾ മലർ​ത്തി.

“ഈ വി​ര​ലൊ​ന്നു ഞൊ​ടി​ച്ചാൽ എന്റെ ചു​റ്റും വാ​ലാ​ട്ടി ആജ്ഞ കാ​ത്തു് നി​ന്നി​രു​ന്ന അഞ്ചു ദേ​വ​സ​ന്ത​തി​ക​ളെ ആദ്യ​രാ​ത്രി​യിൽ പാലും പഴ​വു​മാ​യി കി​ട​പ്പ​റ​യി​ലേ​ക്കു് പറ​ഞ്ഞ​യ​ച്ച​താ​ണു് പു​ത്ര​വ​ധു​വി​നു ഞാൻ നൽകിയ വി​വാ​ഹ​പാ​രി​തോ​ഷി​കം. എന്റെ പ്രി​യ​മ​ക്ക​ളെ നി​സ്സാ​ര​കാ​ര്യ​ത്തി​നു പോലും അവൾ ആദ്യ​രാ​ത്രി മുതൽ നി​ന്ദി​ക്കു​മ്പോൾ ഒരു വാ​ക്കു പോലും മറു​ത്തു് സം​സാ​രി​ക്കാ​ത്ത​താ​ണെ​ന്റെ മനഃ​സം​യ​മ​നം”, ഗാ​ന്ധാ​രി​യു​ടെ ദാസി എന്ന നി​ല​യിൽ ഒരു കെ​ട്ടു് വി​ഴു​പ്പു​തു​ണി​ക​ളു​മാ​യി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​നു പി​ന്നി​ലെ കു​ള​ത്തി​ലേ​ക്കു് വി​നീ​ത​മാ​യി പോ​വു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ആ വൃ​ദ്ധ​വി​ധവ.

“മഹാ​പ്ര​സ്ഥാ​നം എന്ന പേരിൽ ഒരു കു​ടി​ല​പ​ദ്ധ​തി നട​പ്പി​ലാ​ക്കി പാ​ണ്ഡ​വ​രെ​യും പാ​ഞ്ചാ​ലി​യേ​യും അധി​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ സു​ഖ​വ​ഴി​യിൽ നി​ന്നു്, ജീ​വി​താ​ന്ത്യ​ത്തിൽ വഴി​യ​മ്പ​ല​മി​ല്ലാ​ത്ത പെ​രു​വ​ഴി​യി​ലേ​ക്കു് തള്ളി വി​ടു​ന്നു എന്നു് കേ​ട്ട​ല്ലോ.” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പരീ​ക്ഷി​ത്തി​നോ​ടു് മുഖം കറു​പ്പി​ച്ചു.

“എന്റെ അച്ഛൻ അഭി​മ​ന്യു കൌ​മാ​ര​പ്രാ​യ​ത്തിൽ എങ്ങ​നെ മരി​ച്ചു എന്നു് ഇന്നെ​ല്ലാ​വർ​ക്കും അറി​യാം, അതിൽ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ പങ്കും. അതൊ​ന്നും ഇനി എന്നെ ഓർ​മി​പ്പി​ക്ക​രു​തെ. യു​ദ്ധം കഴി​ഞ്ഞു ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ ഓടി​യെ​ത്തിയ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ, അന്ധ​ച​ക്ര​വർ​ത്തി ചെ​ങ്കോൽ തരു​ന്നി​ല്ല എന്നും പറ​ഞ്ഞു എന്തെ​ല്ലാം കോ​ലാ​ഹ​ലം ഇവിടെ നട​ത്തി? മു​പ്പ​ത്തി​യാ​റു കൊ​ല്ലം പെ​രു​മാ​റ്റ കാ​പ​ട്യ​ത്തി​ന്റെ പെ​രു​ന്ത​ച്ച​നായ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ നാടു് ഭരി​ച്ചു എന്നി​ട്ടും അത്ര തന്നെ പ്രാ​യ​മു​ള്ള ഞാൻ യു​വ​രാജ എന്ന പദ​വി​യിൽ ഹി​മാ​ലയ ചു​ര​ത്തി​നു കൊടും തണു​പ്പിൽ ശത്രു​നീ​ക്കം പ്ര​തി​രോ​ധി​ക്കാൻ കാവൽ. വാ​ന​പ്ര​സ്ഥ​മാ​യാ​ലും മഹാ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​മാ​യാ​ലും പാ​ണ്ഡ​വ​രും പാ​ഞ്ചാ​ലി​യും അന്തി​മ​പ​ദ​യാ​ത്ര നാളെ രാ​വി​ലെ തു​ട​ങ്ങും, യാത്ര അയ​പ്പി​നു കാണണം.” കൊ​ട്ടാര വി​പ്ല​വം ആസൂ​ത്ര​ണം ചെയ്ത യു​വ​രാ​ജാ​വു് പരീ​ക്ഷി​ത്തു് പറ​ഞ്ഞു.

“മു​ഖ​ത്തും മാ​റി​ലും കാണാം യു​ദ്ധം വി​ത​ച്ച മു​റി​പ്പാ​ടു​കൾ, പക്ഷെ കൊ​ച്ച​രി​പ്പ​ല്ലു​ക​ളു​ടെ കെ​ട്ടു​റ​പ്പു് തകർ​ക്കാൻ കൗ​ര​വ​പ്ര​ഹ​ര​ത്തി​നു കഴി​ഞ്ഞി​ല്ലേ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. ആയിരം പൂർണ ചന്ദ്ര​ന്മാ​രെ കണ്ട പാ​ണ്ഡ​വ​മു​ഖ്യ​ന്റെ ജന്മ​ദി​നം ആഘോ​ഷി​ക്കു​ന്ന ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാര ഉദ്യാ​നം.

“ഏതാ​പൽ​ഘ​ട്ട​ത്തി​ലും പല്ലി​നെ തു​ണ​ച്ച നാ​വി​നു സ്തു​തി. പോ​രാ​ട്ട​ത്തി​ന്നി​ടെ പറ​യാ​നു​റ​ച്ച നുണ പ്ര​ത്യേക സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തിൽ അർ​ദ്ധ​സ​ത്യ​മാ​യി മാ​റി​യ​തു് കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ നി​ങ്ങ​ളും കണ്ട​ത​ല്ലേ. ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ മു​ടി​യിൽ പി​ടി​ച്ചു വലി​ച്ചു തു​ട​യിൽ മാരക ഗദാ പ്ര​ഹ​ര​ത്തോ​ടെ ഭീമൻ കീ​ഴ്പ്പെ​ടു​ത്തു​മ്പോൾ, ‘എന്തു് പറ്റി ഉണ്ണീ ദു​ര്യോ​ധ​നാ” എന്നു് വി​ല​പി​ക്കാൻ പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ച നാ​വാ​ണെ​ന്റെ ദന്ത​നി​ര​യു​ടെ കാ​വൽ​ദേ​വത.”

“ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​ലെ രാ​ജ​സൂ​യ​ച​ക്ര​വർ​ത്തി​യാ​യി​രു​ന്ന നി​ങ്ങ​ളി​പ്പോൾ വെ​റു​മൊ​രു സാ​മ​ന്ത​ഹ​സ്തി​ന​പു​രി രാ​ജാ​വാ​കു​ന്ന​തിൽ പന്തി​കേ​ടി​ല്ലേ. ചെ​ങ്കോൽ ഇളമുറ സഹ​ദേ​വ​നെ ഏൽ​പ്പി​ച്ചു സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തി​ന്ന​രി​കെ കാ​വൽ​ദേ​വ​ത​യാ​യി വാ​ണ​രു​ളു​ന്ന​ത​ല്ലേ നല്ല​തു്?” വരി​നി​ന്നു അഭി​വാ​ദ്യം ചെ​യ്യാൻ അവസരം കി​ട്ടിയ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“മായൻ നിർ​മിത കൊ​ട്ടാ​ര​നിർ​മി​തി ഒഴികെ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തിൽ വ്യ​വ​സ്ഥാ​പിത രാ​ജ​സ്ഥാ​പ​ന​ങ്ങൾ വല്ല​തും നി​ങ്ങൾ കണ്ടി​രു​ന്നോ? ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​നം വെ​ട്ടി​തെ​ളി​യി​ച്ചു പണിത കു​ടി​യേ​റ്റ​യി​ടം മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്ന ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം, ഇന്നു് തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കു​മ്പോൾ, വെ​റു​മൊ​രു മോ​ഹ​വ​ല​യം, എന്നാൽ ഹസ്തി​ന​പു​രി? കു​ന്തം കൊ​ണ്ടും കൗശലം കൊ​ണ്ടും ഞങ്ങൾ നേ​ടി​യെ​ടു​ത്ത പൈ​തൃ​കം.”

“കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന വി​ധ​വ​ക​ളു​ടെ ദു​രി​ത​ത്തിൽ ദുഃ​ഖ​മു​ണ്ടെ​ന്നു യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കി​യി​ട്ടും അര​മ​ന​യു​ടെ മു​മ്പിൽ പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​വും ഉപവാസ ഭീ​ഷ​ണി​യും?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധ​വ​യോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഇട​നെ​ഞ്ചിൽ കൈ​വ​ച്ചു് പറ​യേ​ണ്ട വാ​ക്കു​കൾ വാ​ചാ​ല​മാ​യി പറ​യു​ന്ന ഒരു വ്യാ​ജ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ നീ​തി​ബോ​ധ​ത്തിൽ പടു​ത്തു​യർ​ത്ത​ണോ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​ക​ളു​ടെ പു​ന​ര​ധി​വാ​സം?”

“ഇതെ​ന്താ​ണു് പാ​ണ്ഡ​വ​പാ​ള​യ​ത്തി​നു പി​ന്നിൽ പു​ഴ​യോ​രം ചേർ​ന്നൊ​രു കത്തു​ന്ന തീ​കു​ണ്ഡം” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഞെ​ട്ട​ലോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“നാളെ പതി​നെ​ട്ടാം ദിവസം ദു​ര്യോ​ധ​ന​നു​മാ​യി അന്തി​മ​യു​ദ്ധ​മാ​ണു്. പോ​രാ​ട്ട​ത്തിൽ മരി​ക്കു​ന്ന​തു് ഒരു പക്ഷെ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ആണെ​ങ്കിൽ, ഞാൻ നവവധു വേ​ഷ​ത്തിൽ ഉടൻ ഇതിൽ ചാടി മരി​ക്ക​ണം എന്നാ​ണു ഈ പാ​ണ്ഡ​വ​ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ പറ​യു​ന്ന​തു്. അതു വേണോ എന്നു് ഞാൻ വിരൽ ചൂ​ണ്ടി​യ​പ്പോൾ, ജേ​താ​വ് ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ വെ​പ്പാ​ട്ടി​യാ​യി കഴി​യു​ന്ന​തിൽ നീ​തി​നി​ഷേ​ധം ഉണ്ടാ​വു​മെ​ന്ന​വർ പ്ര​വ​ചി​ക്കു​ന്നു. യാ​ഗാ​ഗ്നി​യിൽ നി​ന്നു് പൂർ​ണ​വ​ളർ​ച്ച എത്തിയ സ്ത്രീ​രൂ​പ​ത്തിൽ ഉയർ​ന്ന ഞാൻ ഈ തീ​കു​ണ്ഡ​ത്തിൽ വിലയം പ്രാ​പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ കാ​വ്യ​നീ​തി​യു​ണ്ടെ​ന്നു പാ​ണ്ഡ​വർ പ്ര​ശം​സി​ക്കു​മ്പോൾ ആരും ആ സാ​ധ്യ​ത​യിൽ വീണു പോ​വി​ല്ലേ?”, പാ​ഞ്ചാ​ലി പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു. ദേ​ഹ​മാ​സ​ക​ലം മു​റി​പ്പാ​ടു​ക​ളു​മാ​യി പാ​ണ്ഡ​വർ ചു​റ്റും പ്രേ​ക്ഷ​ക​രാ​യി​രു​ന്നു.

“പോ​രാ​ട്ട​പ്രാ​യോ​ജ​ക​രായ കൗ​ര​വ​രു​ടെ സാ​ന്നി​ധ്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത ശവ​സം​സ്കാ​ര​ച​ട​ങ്ങി​ലൂ​ടെ അഭി​മ​ന്യു അങ്ങ​നെ ഇന്ന​ലെ രാ​ത്രി കഥാ​വ​ശേ​ഷ​നാ​യി. നി​ങ്ങ​ളാ​രും ആ വഴി​ക്കൊ​ന്നു തലയിൽ തു​ണി​യി​ട്ടു് പോ​യ​തു​കൂ​ടി​യി​ല്ലേ” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​നെ നേ​രി​ട്ടു. യമു​ന​യു​ടെ തീരം അതി​രാ​വി​ലെ മൂ​ടൽ​മ​ഞ്ഞിൽ പര​സ്പ​രം മു​ഖ​ഭാ​വം വ്യ​ക്ത​മാ​യി കാണാൻ പറ്റി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, അവ​ളു​ടെ ശബ്ദ​ത്തിൽ നീരസം പ്ര​ക​ട​മാ​യി​രു​ന്നു.

“ചക്ര​വ്യൂ​ഹം തകർ​ത്തു് അഭി​മ​ന്യു ഇടി​ച്ചു കയ​റി​യ​തു് ഞങ്ങൾ​ക്കു് മധുരം നു​ള്ളി തരാ​നാ​യി​രു​ന്നു​വോ?, അതോ മരണം വി​ത​ക്കാ​നോ? യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ഞങ്ങൾ​ക്കു് നാ​രാ​യ​ണ​സൈ​ന്യ​ത്തെ നി​ബ​ന്ധ​ന​യി​ല്ലാ​തെ വി​ട്ടു തന്നു സഹാ​യി​ച്ച കൃ​ഷ്ണ​ന്റെ സഹോ​ദ​രീ​പു​ത്ര​നെ ഉടനടി കൊ​ല്ലാൻ അതേ സൈ​നി​കർ വാ​ളു​യർ​ത്തി​യ​പ്പോൾ, വാൾ ഉറ​യി​ലി​ടൂ എന്നു് കൽ​പ്പി​ച്ച എന്നെ​യാ​ണു് പി​ന്നിൽ നി​ന്നു് അവി​വേ​കി​യായ അർ​ജ്ജു​ന​പു​ത്രൻ രഥ​ച​ക്രം കൊ​ണ്ടു് തലയിൽ ആഞ്ഞ​ടി​ക്കാൻ ഓടി​വ​ന്ന​തു്. അതു് കണ്ടാൽ എന്റെ സു​ഹൃ​ത്തു് കർണൻ അരുതേ എന്നു് വി​ല​പി​ച്ചു മു​ട്ടു കു​ത്ത​ണോ? അതോ, പ്ര​തി​രോ​ധ​ത്തിൽ ശത്രു​വി​ന്റെ ഉയി​രെ​ടു​ക്കാ​ണോ?”, അനാ​യാ​സ​മാ​യി നിന്ന നിൽ​പ്പിൽ ഉയർ​ന്നു് തെ​ളി​നീ​രി​ലേ​ക്കു് അയാൾ എടു​ത്തു് ചാടി.

വഴി​യിൽ കു​ഴ​ഞ്ഞു വീണ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ മര​ണ​മൊ​ഴി നേ​രി​ട്ടു കേട്ട ഏക വ്യ​ക്തി അല്ലേ നി​ങ്ങൾ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദുഃ​സ്സം​ശ​യം മറ​ച്ചു വക്കാ​തെ മു​ന്നിൽ നിൽ​ക്കു​ന്ന സ്ത്രീ​യെ നിർ​ദ്ദ​യം ചോ​ദ്യം ചെ​യ്തു.

“കാ​ട്ടിൽ എത്തും വരെ മാ​ത്രം ഞാൻ തോ​ഴി​യാ​യി കൂ​ടെ​യു​ണ്ടാ​വും എന്നു് മി​ക്ക​വാ​റും സമ്മ​തി​ച്ചാ​ണു് പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് പി​ന്നിൽ അകലം പാ​ലി​ച്ചു നടന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി എന്നെ കൂടെ കൂ​ട്ടി​യ​തു്. കുറെ നീ​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ പാ​ഞ്ചാ​ലി ചു​റ്റും കൂ​ടു​തൽ ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടെ, ഭീ​തി​യോ​ടെ നോ​ക്കി​ത്തു​ട​ങ്ങി. ഒന്നും ഞാൻ അപ്പോൾ ചോ​ദി​ച്ചി​ല്ല. പുൽ​ത്ത​കി​ടി​യു​ള്ള സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ങ്ങൾ അകലെ കണ്ട​പ്പോൾ പെ​ട്ടെ​ന്നു് ഭീ​തി​യിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി മു​ട്ടു് കു​ത്തി മേൽ​പ്പോ​ട്ടു നോ​ക്കി കൈകൾ കൂ​പ്പി. തോളിൽ കൈ വച്ചു് ഞാൻ സ്പർ​ശ​സാ​ന്ത്വ​നം നല്കി. ‘ഇല്ല ഞാൻ ഇനി​യൊ​ര​ടി മു​ന്നി​ലേ​ക്കു്, വയ്യ എനി​ക്കീ മടിയൻ സന്യാ​സി​ക​ളു​ടെ ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യം വീ​ണ്ടും ഒരു വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാ​ലം ചു​മ​ക്കാൻ’ എന്നു് വി​തു​മ്പി നി​ല​വി​ളി​ച്ചു പാ​ഞ്ചാ​ലി കു​ഴ​ഞ്ഞു വീണു. മു​ന്നേ പോ​യി​രു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വർ സന്യാ​സി​ക​ളോ​ടു് ഉപ​ചാ​രം പറ​യു​ന്ന​തി​നി​ട​ക്കു് തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കാൻ വി​ട്ടു പോയി എന്നു വേണം അനു​മാ​നി​ക്കാൻ. പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ അനാഥ ഭൌതിക ശരീരം കുറെ വലി​ച്ചി​ഴ​ച്ച​പ്പോൾ കണ്ണിൽ പെട്ട ഗു​ഹ​യിൽ അട​ക്കം ചെ​യ്തു ഞാൻ കു​ളി​ച്ചു ഈറ​നു​ടു​ത്തു് തി​രി​ച്ചു പോ​ന്നു.” തോഴി, ഇനി​യും എന്തോ ഒളി​പ്പി​ച്ചു വച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു് എന്ന സംശയം ഉണർ​ത്തി, തി​ര​ക്ക​ഭി​ന​യി​ച്ചു പുതിയ ഹസ്തി​ന​പു​രി മഹാ​രാ​ജാ​വു് പരീ​ക്ഷി​ത്തി​ന്റെ അരി​കി​ലേ​ക്കു് പോയി.

“ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം കൊ​ട്ടാ​രം കൊ​ള്ള​യ​ടി​ച്ചു പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ അമൂ​ല്യ​ര​ത്ന​ശേ​ഖ​രം നി​ങ്ങൾ​ക്കു് വീ​തി​ച്ചു തന്നു എന്ന​ല്ലേ അര​മ​ന​ര​ഹ​സ്യം? പി​ന്നെ എന്താ അന്ന​ന്ന​ത്തെ അപ്പ​ത്തി​നു ദേ​ഹാ​ദ്ധ്വാ​നം എന്നു പറ​ഞ്ഞു് നി​ങ്ങൾ ഇപ്പോ​ഴും പൂ​ക്കാ​ര​തെ​രു​വിൽ മാ​ല​കോർ​ത്തു് വി​ല്ക്കു​ന്ന​തു്? കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധ​വ​യോ​ടു മയ​മി​ല്ലാ​തെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“ആരു ജയി​ച്ചു എന്നു് കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര പ്ര​വി​ശ്യാ​ഭ​ര​ണാ​ധി​കാ​രി ഔദ്യോ​ഗി​ക​മാ​യി വി​ല​യി​രു​ത്തി തീ​രു​മാ​നി​ക്കും മു​മ്പു തന്നെ, ചില പാ​ണ്ഡ​വർ ഇടി​ച്ചു കയറി ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ അന്ധ​രാ​ജാ​വി​നെ ബന്ദി​യാ​ക്കി​യ​തു് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പത്ര​ത്തിൽ വാർ​ത്ത​യാ​യി​ല്ലേ, വാർ​ത്ത​യാ​വാ​ത്ത ഒന്നി​താ. അധി​കാ​ര​ത്തിൽ കയറിയ അന്നു് രാ​ത്രി തന്നെ കു​രു​വംശ രഹ​സ്യ​അ​റ​ക​ളു​ടെ അതീ​വ​സു​ര​ക്ഷ തകർ​ത്തു് പുതിയ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ ചാ​ര​വ​കു​പ്പ്മേ​ധാ​വി നകുലൻ, വാരി വലി​ച്ചു എല്ലാം കട​ത്തി. രാ​വി​ലെ ഞങ്ങൾ, കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​കൾ, അവിടെ സ്ഥി​തി​യ​റി​യാൻ സമ്മേ​ളി​ച്ച​പ്പോൾ, രഹ​സ്യ​അ​റ​യിൽ ആകെ കണ്ട​തു് കരി​ക്ക​ട്ട​യും തല​നാ​രും മാ​ത്രം” ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധ​വ​യു​ടെ നോ​ട്ടം പക​ച്ച​താ​യി​രു​ന്നു. ഇട​യ്ക്കി​ടെ വാ​പൊ​ത്തി ചു​റ്റും ഭീ​തി​യോ​ടെ നോ​ക്കി.

“കൗ​ര​വ​പ​ക്ഷ​ത്തു് നി​ന്നു് പാ​ണ്ഡ​വ​രോ​ടു് പോ​രാ​ടു​മ്പോൾ നി​ങ്ങൾ​ക്ക​റി​യി​ല്ലേ നകു​ല​നും സഹ​ദേ​വ​നും സഹോ​ദ​രി മാ​ദ്രി​യു​ടെ ഇര​ട്ട​ക്കു​ട്ടി​കൾ ആണെ​ന്നു്?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മാത്ര രാ​ജാ​വു് ശല്യ​നു് നേരെ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ വിരൽ ചൂ​ണ്ടി.

“വി​വാ​ഹേ​ത​ര​പ്ര​സ​വ​ങ്ങൾ മൂ​ന്നു​നാ​ലു കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ അവി​ഹി​ത​ര​തി​യിൽ മടു​പ്പു തോ​ന്നിയ കു​ന്തി, ബാ​ക്കി​യു​ള്ള ഒരു വശീ​ക​രണ മന്ത്രം ഇള​യ​റാ​ണി മാ​ദ്രി​ക്കു കൊ​ടു​ത്തു, ‘എനി​ക്കു് വേ​ണ്ടി നീ ഗർഭം ധരി​ക്ക’ എന്നു് ആജ്ഞാ​പി​ച്ചു. അശ്വി​നി​ദേ​വ​ത​ക​ളു​മാ​യി മാ​ദ്രി വി​നീ​ത​മാ​യി സഹ​ക​രി​ച്ചു ആ ഇരട്ട പ്ര​സ​വം സം​ഭ​വി​ച്ചു എന്ന​തിൽ കവി​ഞ്ഞൊ​രു ജൈ​വി​ക​മാ​തൃ​ത്വ​മാ​യി​രു​ന്നോ, ഭർ​ത്താ​വു് നാളെ കു​ഴ​ഞ്ഞു വീണു മരി​ച്ചാൽ ചി​ത​യിൽ ചാടാൻ ബാ​ധ്യത ഏറ്റെ​ടു​ത്ത എന്റെ പാവം സഹോ​ദ​രി​ക്കു്? കു​ന്തി എന്തു പ്ര​തി​ഫ​ലം മാ​ദ്രി​ക്കു കൊ​ടു​ത്തു എന്ന​റി​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും വാ​ട​ക​ഗർ​ഭം എന്നോ മറ്റോ ഇതി​ഹാ​സ​കാ​രൻ വ്യാ​സൻ ഒരു വി​ചി​ത്ര സാ​ങ്കേ​തി​ക​പ​ദം അതാ​വി​ഷ്ക​രി​ക്കാൻ കണ്ടെ​ത്തി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു എന്നാ​ണ​റി​ഞ്ഞ​തു്, ഇപ്പോൾ നി​ങ്ങൾ​ക്ക​തു് പൂർ​ണ​മാ​യി മന​സ്സി​ലാ​വി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും വരും യു​ഗ​ത്തിൽ സംഗതി നല്ലൊ​രു വരു​മാ​ന​മാർ​ഗം എന്ന നി​ല​യിൽ ജന​കീ​യ​മാ​വും”, അതി​ര​ഥ​പു​ത്രൻ കർ​ണ​ന്റെ തേ​രാ​ളി​യാ​വാൻ വി​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ചക്ര​വർ​ത്തി ശല്യൻ ഒച്ച വച്ചു.

“കളി​യു​ടെ കള​വ​റി​യാ​തെ ചൂ​താ​ടി കൗ​ര​വ​അ​ടി​മ​യാ​യെ​ങ്കി​ലും, പൊ​ങ്ങ​ച്ച​യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ ഞങ്ങൾ രഹ​സ്യ​മാ​യി പോലും ആദ്യ​കാ​ല​ത്തു് വി​ളി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു് ‘അഭി​വ​ന്ദ്യ മഹാ​രാ​ജാ​വേ’ എന്നു് തന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. അക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​ത്തിൽ നി​ന്നു് പച്ച​നാ​ക്കി​ല​യിൽ രു​ചി​ഭ​ക്ഷ​ണം അമർ​ത്തി മൂ​ന്നു നേ​ര​വും വി​ള​മ്പി വച്ചു കൊ​ടു​ക്കും. ‘മഹാ​രാ​ജാ​വു്’ ഉണ്ടെ​ണീ​ക്കും വരെ ബാ​ക്കി നാലു ഭർ​ത്താ​ക്കൻ​മാ​രും ഞാനും ഇങ്ങ​നെ ഒറ്റ​ക്കാ​ലിൽ ആജ്ഞ കാ​ത്തു് നിൽ​ക്കും. ഉരുള ഉരു​ട്ടു​ന്ന​തും, നാ​ക്കു പു​റ​ത്തി​ട്ടു് വാ​തു​റ​ന്നു അക​ത്തേ​ക്കു് ഉന്നം തെ​റ്റാ​തെ എറി​യു​ന്ന​തും, ചു​ണ്ടു​കൾ പൂ​ട്ടി താടി ഉയർ​ത്തി അമു​ക്കു​ന്ന​തും പാടു പെ​ട്ടു് ഇറ​ക്കു​ന്ന​തും, ഇട​ക്കി​ട​ക്കു വയർ ചലി​പ്പി​ച്ചു ഇടം കൂ​ട്ടു​ന്ന​തും ഒക്കെ എത്ര നാൾ നി​ങ്ങൾ ആദ​ര​വോ​ടെ കണ്ടു നിൽ​ക്കും? വി​ശ​ക്കു​ന്നു വയറു കാ​ളു​ന്നു എന്നൊ​ക്കെ അയാൾ ഈയി​ടെ​യാ​യി നി​ല​വി​ളി​ച്ചാൽ, ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ ഞാൻ അല​സ​മാ​യി അക്ഷ​യ​പാ​ത്രം കൊ​ണ്ടു വക്കും. പി​ന്നെ അവ​ര​ഞ്ചു പേരും വാരി വലി​ച്ചു തി​ന്നു​ന്ന​തു് കാ​ണാ​നൊ​ന്നും മെ​ന​ക്കെ​ടാ​തെ എന്റെ പാ​ട്ടി​നു താ​ഴ്‌​വ​ര​യി​ലെ ജലാ​ശ​യ​ത്തിൽ നീ​ന്താൻ പോവും”, വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാ​ല​വ​ന​വാ​സ​ത്തിൽ, പഴയ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​യു​ടെ ആഹാ​ര​രീ​തി​യെ കു​റി​ച്ചു് മുൻ രാ​ജ​മാ​താ​വു് പാ​ഞ്ചാ​ലി കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​മാ​യു​ള്ള അഭി​മു​ഖം നാളെ ഇറ​ങ്ങു​ന്ന ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യിൽ.

“പോ​രാ​ട്ടം പത്തു് നാൾ പി​ന്നി​ടു​മ്പോൾ നി​ങ്ങൾ നേ​രി​ടു​ന്ന മുഖ്യ പ്ര​ശ്ന​മെ​ന്താ​ണു്?”, പാ​ണ്ഡ​വ​സർ​വ​സൈ​ന്യാ​ധിപ പദവി വഹി​ക്കു​ന്ന ധൃ​ഷ്ട​ധ്യു​മ്ന​നോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“തി​രി​ച്ച​റി​യാ​വു​ന്ന നി​റ​ങ്ങ​ളിൽ സൈനിക വേഷം തു​ന്നും മു​മ്പു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ യു​ദ്ധ​ത്തീ​യ​തി പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചു. കൊ​ല്ലു​ന്ന​തും ചാ​വു​ന്ന​തും പാ​ണ്ഡ​വർ എന്നാ​ണു കൗ​ര​വ​പാ​ള​യ​ത്തിൽ നി​ന്നു​ള്ള ചാ​ര​സ​ന്ദേ​ശം” പാ​ഞ്ചാ​ല​പു​ത്രൻ പ്ര​ത്യാശ നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട പോലെ പരു​ങ്ങി.

“കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​ക​ളെ ബലം പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു ഒരു കൊ​ല്ലം മു​മ്പു് കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടും അവ​രു​ടെ ആഡംബര മന്ദി​ര​ങ്ങൾ ഇന്നും ആൾ​താ​മ​സ​മി​ല്ലാ​ത്ത ഒഴി​ഞ്ഞു കി​ട​ക്കു​ന്ന​ല്ലോ. പാ​ണ്ഡ​വർ വന​വാ​സ​ക്കാ​ല​ത്തെ​ന്ന പോലെ ഒരു വീ​ട്ടിൽ ഇനി​യും മു​ട്ടി​യു​രു​മ്മി കഴി​യാ​തെ അവയിൽ കയറി മാറി മാറി ആസ്വ​ദി​ച്ചു താ​മ​സി​ച്ചു കൂടെ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“മണ്മ​റ​ഞ്ഞ കൗ​ര​വ​രു​ടെ ദു​ഷ്ടാ​ത്മാ​ക്കൾ ഇനി​യും കു​ടി​യൊ​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു കൊ​ട്ടാ​ര​ഗു​രു കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ വി​ധി​ച്ചാൽ ഞങ്ങൾ പി​ന്നെ​ന്തു ചെ​യ്യും? പകൽ സമ​യ​ത്തും അവിടെ നി​ന്നു് കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യു​ദ്ധ​ത്തി​ലെ കൊ​ല​വെ​റി കേൾ​ക്കു​ന്നെ​ന്നു ഭീ​മ​നും ആ വഴി നട​ക്കു​മ്പോൾ നി​ല​വി​ളി​ക്കു​ന്നു. കർ​മ​ശ്രേ​ഷ്ഠ പു​ര​സ്കാ​രം ഏറ്റു​വാ​ങ്ങി ഒറ്റ​യ്ക്കു് രാ​ജ്യ​സ​ഭ​യിൽ നി​ന്നി​റ​ങ്ങി വരു​ന്ന നകുലൻ കൂ​ടു​തൽ ചോ​ദ്യ​ങ്ങൾ ചെവി കൊ​ള്ളാ​തെ മുഖം തി​രി​ച്ചു പി​ടി​ച്ചു.

“വരി​യാ​യി വഴി​ന​ട​ന്നു വാ​ന​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​ലേ​ക്കു് നീ​ങ്ങിയ പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് പി​ന്നിൽ കു​ഴ​ഞ്ഞു​വീണ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ ഒന്നു് തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കാൻ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നു് മനഃ​സാ​ന്നി​ധ്യം ഉണ്ടാ​യി​ല്ലെ​ന്നോ?” നിന്ദ മറ​ച്ചു വക്കാ​തെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“താൻ മര​ണ​ദേ​വ​ത​യു​ടെ മകൻ ആണെ​ന്നു് പോലും അറി​യാ​ത്ത വിധം മറവി രോഗം ബാ​ധി​ച്ച ഈ ‘കു​രു​വംശ ചക്ര​വർ​ത്തി’ക്കു് എങ്ങ​നെ മറ്റൊ​രാൾ​ക്കു് പ്ര​ഥ​മ​ശു​ശ്രൂഷ ചെ​യ്യാൻ ഓർമ തോ​ന്നും?”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ വി​ദൂ​ര​ത​യി​ലേ​ക്കു് നോ​ക്കി.

“ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലെ ഓരോ ദരി​ദ്ര​നും മേ​ല​ന​ങ്ങാ​തെ ഊണു് കഴി​ക്കാൻ അക്ഷ​യ​പാ​ത്രം സൗ​ജ​ന്യ​മാ​യി വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​ക്കാ​നാ​വ​ണം എന്ന​താ​ണു് പാ​ണ്ഡവ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ മോഹം” കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യു​ദ്ധം കഴി​ഞ്ഞു് അധി​കാ​ര​ത്തിൽ കയറിയ ഭീമൻ വി​തു​മ്പു​ന്ന സ്വ​ര​ത്തിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു്.

“നൂറു കൗ​ര​വ​രും നി​ങ്ങ​ളു​ടെ കറ കളഞ്ഞ ആരാ​ധ​ക​രാ​ണോ? കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കരു​ത​ലോ​ടെ ഇറ​ങ്ങി​ച്ചെ​ന്നു.

“കൗ​ര​വ​രും അവ​രു​ടെ യു​വ​പു​ത്ര​ന്മാ​രും നിർ​ല്ല​ജ്ജം എന്നെ പ്ര​ണ​യ​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കു​ന്ന​തു് പു​തു​മ​യു​ള്ള തി​രി​ച്ച​റി​വൊ​ന്നു​മ​ല്ല. കു​റെ​യൊ​ക്കെ നി​ങ്ങ​ളും വാർ​ത്ത തേടി ഓടി നട​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യിൽ കണ്ടു​പോ​വു​ന്ന​ത​ല്ലേ. എല്ലാ ആരാ​ധ​ക​രു​ടെ​യും അഭി​ന​ന്ദ​ന​ങ്ങൾ പക്ഷെ അങ്ങ​നെ പര​സ്യ​മാ​യി ഞാൻ അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാ​റി​ല്ല. ഇട​ക്കൊ​ന്നു ആ പ്ര​ണ​യ​മി​ഴി​ക​ളിൽ നോ​ക്കി​യാ​ലും കാണാം, ആ രതി​ജ​ന്യ​ആ​വേ​ശ​വും, തി​മിർ​പ്പു​ള്ള പ്ര​ശം​സ​യും, എന്റെ ഉടലിൽ ഉട​മ​സ്ഥാ​വ​കാ​ശം നി​ഴ​ലി​ക്കു​ന്ന നോ​ട്ട​വും”, യുവ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​ക്കൾ​ക്കു് സൌ​ന്ദ​ര്യ​പ​രി​ച​ര​ണ​ത്തി​നു് പരി​ശീ​ലം കൊ​ടു​ക്കാൻ തയ്യാ​റെ​ടു​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ദേ​വ​നർ​ത്ത​കി​യെ പോലെ അണി​ഞ്ഞൊ​രു​ങ്ങിയ പാ​ഞ്ചാ​ലി.

“ഇന്നെ​ന്താ​ണു് മു​ഖ​ത്തു് അവി​ശു​ദ്ധ​മാ​യൊ​രോർ​മ​യു​ടെ വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന സാ​ന്നി​ധ്യം?”, അന്തഃ​പു​ര​ത്തോ​ടു ചേർ​ന്ന പൂ​ങ്കാ​വ​ന​ത്തിൽ നട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന മഹാ​റാ​ണി​യോ​ടു് ഉപ​ചാ​ര​പ്ര​ക​ട​ത്തി​നു ശേഷം കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“അതോ വി​ദൂ​ര​മ​ല്ലാ​ത്ത സാ​ധ്യ​ത​യു​ടെ സാ​ന്നി​ധ്യ​മോ?”, ഉറ​ക്ക​മു​ണർ​ന്ന​പ്പോൾ മുതൽ ഒരു പ്ര​ത്യ​ക്ഷം എന്നെ പ്ര​ലോ​ഭി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കാ​തെ പാ​ണ്ഡ​വർ വച്ച​ടി​വ​ച്ചു മല​മ്പാ​ത​യി​ലൂ​ടെ സ്വർ​ഗ്ഗ​രാ​ജ്യം ലക്ഷ്യ​മാ​ക്കി മു​ന്നേ​റു​മ്പോൾ, പി​ന്നിൽ കു​ഴ​ഞ്ഞു വീണ എന്നെ​യാ​രോ മല​മ​ട​ക്കു​ക​ളിൽ നി​ശ​ബ്ദം അട​ക്കം ചെ​യ്യു​ന്നു.”

“ഏതോ കർഷകൻ കന്നു പൂ​ട്ടി നി​ല​മൊ​രു​ക്കി വി​ത​ച്ചു വി​ള​ഞ്ഞു് കൊ​യ്തു മെ​തി​ച്ച ധാ​ന്യം വേ​വി​ച്ച​താ​ണോ ഈ അക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​ത്തിൽ ഇങ്ങ​നെ തോ​ന്നു​മ്പോൾ തോ​ന്നു​മ്പോൾ കയ്യി​ട്ടു വലി​ച്ചാൽ കി​ട്ടുക, അതോ പ്ര​തീ​തി ഭക്ഷ​ണ​മോ?”, ഊണു് കഴി​ക്കാൻ കൂ​ടു​ന്നോ എന്നു് നകുലൻ ക്ഷ​ണി​ച്ചു ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ വെറും നി​ല​ത്തു് ചമ്രം പടി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​മ്പോൾ ഇലയിൽ വി​ള​മ്പി കി​ട്ടിയ ഭക്ഷ​ണം നോ​ക്കി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഭീ​മ​നോ​ടു്.

“ഒരു ഭര​ണ​പ​രി​ച​യ​വു​മി​ല്ലാ​ത്ത പരീ​ക്ഷി​ത്തി​നു് ചെ​ങ്കോൽ എറി​ഞ്ഞു കൊ​ടു​ത്തു് നി​ങ്ങ​ളാ​റു പേരും ഇങ്ങ​നെ മു​ന്ന​റി​യി​പ്പി​ല്ലാ​തെ പടി​യി​റ​ങ്ങി​യാൽ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യു​ടെ ഭാവി സു​ര​ക്ഷാ​ഭീ​ഷ​ണി പി​ന്നെ ആരു് നേ​രി​ടും?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പുതിയ കു​രു​വം​ശാ​ധി​പ​ന്റെ മു​ത്ത​ച്ഛ​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“അതെ​ന്താ നി​ങ്ങൾ അങ്ങ​നെ ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു്? കു​ടി​യേ​റ്റ കൃ​ഷി​ക്കാ​രാ​യി ഖാ​ണ്ഡ​വ​പ്ര​സ്ഥ​ത്തിൽ ചെ​ന്നു് കൊ​ടും​കാ​ടു് വെ​ട്ടി​തെ​ളി​യി​ച്ചു ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം നഗരം പണി​ത​പ്പോൾ ഇനി ഞാൻ തന്നെ ചക്ര​വർ​ത്തി എന്നു് പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കാൻ വേണ്ട രാ​ഷ്ട്രീയ ഔചി​ത്യം നി​ര​ക്ഷ​ര​യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ അന്നേ കാ​ണി​ച്ച​ത​ല്ലേ”, നേ​രി​യൊ​ര​ക്ഷമ കലർ​ന്നി​രു​ന്നു അർ​ജ്ജു​ന​ന്റെ ശബ്ദ​ത്തിൽ. വാർ​ദ്ധ​ക്യ​ത്താൽ ശരീ​ര​ച​ല​നം പതു​ക്കെ​യും.

രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ അഖ​ണ്ഡ​ത​യെ ദശാ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളോ​ളം വെ​ല്ലു വി​ളി​ച്ച വി​ഘ​ട​ന​വാ​ദി​ക​ളു​ടെ സം​ഘ​ടിത ആക്ര​മ​ണ​ത്തെ പ്ര​തി​രോ​ധി​ച്ചു ജീ​വ​ത്യാ​ഗം ചെയ്ത കൗരവ രാ​ജ​കു​മാ​രൻ ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ ജ്വ​ലി​ക്കു​ന്ന ഓർ​മ​ക്കാ​യി കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യു​ടെ ആദ്യ​വാർ​ഷി​ക​ദി​ന​ത്തിൽ പ്രി​യ​അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​ര​നു യു​ദ്ധ​ര​ത്ന​പു​ര​സ്കാ​രം മര​ണാ​ന​ന്തര ബഹു​മ​തി​യാ​യി യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കു​ന്ന അര​ങ്ങേ​റ്റ മൈതാന പൊ​തു​വേ​ദി​യി​ലാ​ണു് ഞങ്ങ​ളി​പ്പോൾ. പു​ര​സ്കാ​രം മഹാ​റാ​ണി പാ​ഞ്ചാ​ലി​യിൽ നി​ന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധവ ഏറ്റു​വാ​ങ്ങു​ന്ന ഇതി​ഹാ​സ​മു​ഹൂർ​ത്ത​തി​നു് ഞങ്ങ​ളും അങ്ങ​നെ സാ​ക്ഷി.

(കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ ദി​ന​ക്കു​റി​പ്പ്).

“ദശാ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളാ​യി താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന വീടു് സ്വ​ന്തം സമ്പാ​ദ്യം കൊ​ണ്ടു​ണ്ടാ​ക്കി​യ​താ​ണെ​ന്നും, കു​രു​വം​ശ​ത്തി​ന്റെ ഒരു സൗ​ജ​ന്യ​വും അതി​ന്റെ നിർ​മി​തി​യിൽ സ്വീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നും അവ​കാ​ശ​പ്പെ​ടു​ന്ന ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ സത്യ​വാ​ങ്മൂ​ല​വും പൊ​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ചാ​ണു് രാ​ജ​വി​ധവ കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ക്ക​ലി​നെ ചെ​റു​ക്കു​ന്ന​തു്. എങ്ങ​നെ നേ​രി​ടും ഈ സം​ഭ​വ​വി​കാ​സം?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു് രേഖ നോ​ക്കി​യാ​ണോ. ഒന്നും ഫലി​ക്കി​ല്ലെ​ങ്കിൽ പു​ക​ച്ചു് പു​റ​ത്തു ചാ​ടി​ക്കും”, ചാ​ര​വ​കു​പ്പു മേ​ധാ​വി​യു​ടെ ചുമതല വഹി​ക്കു​ന്ന നകുലൻ നി​സ്സാ​ര​മാ​യി പറ​ഞ്ഞു.

“എന്റെ ഭൂ​ത​കാ​ലം ഇത്ര​യൊ​ക്കെ നി​ങ്ങൾ ചു​ഴി​ഞ്ഞു ചോ​ദി​ക്കു​മ്പോൾ ഞാൻ വി​ചാ​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു്, എന്റെ ഔദ്യോ​ഗിക ജീ​വ​ച​രി​ത്രം എന്തു​കൊ​ണ്ടു് നി​ങ്ങൾ ഉടനടി വാ​യി​ച്ചു​കൂ​ടാ?”, കു​ന്തീ​ദേ​വി നേരിയ രോ​ഷ​ത്തോ​ടെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“എന്തി​നു അതൊ​ക്കെ വാ​യി​ച്ചു ഞാൻ സമയം കളയണം? കർണൻ എന്നു് ഞാൻ സാ​ന്ദർ​ഭി​ക​മാ​യി ഒന്നു പരാ​മർ​ശി​ച്ച​പ്പോൾ തന്നെ, ഇനി​യും എഴു​ത​പ്പെ​ടാ​ത്ത ഒരു വലിയ ഇതി​ഹാ​സ​ത്തെ അല്ലെ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ മുഖം ഒളി​പ്പി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ച്ച​തു്?”, ഔപ​ചാ​രി​ക​മാ​യി മു​ട്ടു​കു​ത്തി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ണ്ഡവ രാ​ജ​മാ​താ​വി​ന്റെ കൈ മു​ത്തി എഴു​ന്നേ​റ്റു.

“ഇത്ര​യും ദൂരം നട​ന്നു കഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു് സ്വയം ചു​മ​ന്നു കൊ​ണ്ടു് വന്ന കല്യാ​ണ​സൌ​ഗ​ന്ധി​കം, പാ​തി​രാ​ത്രി വി​ളി​ച്ചു​ണർ​ത്തി ഏൽ​പ്പി​ച്ച​പ്പോൾ ഔപ​ചാ​രിക പ്ര​ശം​സ​യിൽ ഒതു​ങ്ങി​യോ പ്ര​ണ​യി​നി​യു​ടെ പ്ര​തി​ക​ര​ണം?”

“വലി​ച്ചെ​റി​യൂ വാടിയ പൂ​ക്കൾ. പരി​മ​ളം മാ​റാ​ത്ത പൂ​ക്കൾ എന്നോ പറി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് വന്നെ​ന്നെ​യി​വൻ ചൂടി, എന്നു് പായിൽ പു​ണർ​ന്നു കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങിയ ഇളമുറ നകു​ല​നെ തലോടി പാ​ഞ്ചാ​ലി, വിരൽ ചൂ​ണ്ടി കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ നി​ന്നെ​ന്നെ ആട്ടി​പ്പു​റ​ത്താ​ക്കി”, ഭീമൻ സ്ഥ​ല​കാ​ല​ബോ​ധ​മി​ല്ലാ​തെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ മു​മ്പിൽ വി​തു​മ്പി.

“ചോ​ര​പ്പുഴ ഇങ്ങ​നെ ഒഴു​ക്കി വേണോ സൂചി കു​ത്താ​നി​ടം നേടാൻ?” സൈ​നി​ക​രു​ടെ​യും മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ജഡം വീണു ചു​വ​ന്ന യമു​ന​യെ നോ​ക്കി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു. ജേ​താ​ക്കൾ ഹസ്തി​ന​പു​രി കോട്ട പി​ടി​ക്കാൻ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ നി​ന്നു് പദ​യാ​ത്ര​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു.

“കൗ​ര​വ​കു​ട​ലു​കൾ പറി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന ഭീ​മ​പ്ര​തി​ജ്ഞ പോ​രാ​ട്ട​ഒ​ഴു​ക്കി​ന്റെ ഗതി മാ​റ്റി​യോ? ദി​വ്യാ​യു​ധ​പ്ര​ദർ​ശ​നം മി​ക​വോ​ടെ നിർ​വ​ഹി​ച്ചാൽ തന്നെ പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്ക​നു​കൂ​ല​മാ​യി ശാ​ക്തി​ക​സ​മ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ മനു​ഷ്യ​ക്കു​രു​തി​യി​ല്ലാ​തെ നിർ​വ​ഹി​ക്കാ​മെ​ന്ന നകു​ല​നിർ​ദേ​ശം സൈ​നി​ക​ത​ന്ത്ര​ത്തെ സ്വാ​ധീ​നി​ച്ചി​ല്ലെ​ന്നു​ണ്ടോ? ഹിം​സ​യി​ല്ലാ​ത്ത സ്വ​ത്തു​തർ​ക്ക പരി​ഹാ​ര​മെ​ന്ന നയ​ത​ന്ത്ര ആശ​യ​ത്തിൽ കത്തി​വ​ച്ച​തു് മു​ടി​കെ​ട്ടാൻ കൗ​ര​വ​ചു​ടു​ചോര തന്നെ വേ​ണ​മെ​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ ശാ​ഠ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു​വോ? ഈ പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തിൽ നാം കാ​ണു​ന്ന ഒന്നും യഥാർ​ത്ഥ​ത്തിൽ അങ്ങ​നെ ആവ​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല എന്ന കവി​വ​ച​നം നാം അവ​ഗ​ണി​ച്ചു​വോ?”, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ നാവു കൊ​ണ്ടു് ഇട​യ്ക്കി​ടെ ചു​ണ്ടു​കൾ നന​ച്ചു സം​സാ​രി​ച്ചു. ശത്രു​ക്ക​ളെ കൊ​ന്നു​ത​ളർ​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വർ എന്തി​യേ​ന്തി നട​ക്കു​ന്ന വഴി​ത്താ​ര​ക്കി​രു​വ​ശ​ത്തും കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​വി​ധ​വ​കൾ നെ​ഞ്ച​ത്ത​ടി​ച്ചു നി​ല​വി​ളി​ച്ചു പാ​ണ്ഡ​വ​രെ ശാ​പ​വാ​ക്കു​കൾ കൊ​ണ്ടു് പ്ര​ഹ​രി​ച്ചു.

“ശി​രോ​ര​ത്നം നഷ്ട​പ്പെ​ങ്കി​ലും എന്തൊ​ക്കെ​യോ നേടിയ പോ​ലെ​യാ​ണ​ല്ലോ നി​ങ്ങൾ ഇപ്പോ​ഴും ഞെ​ളി​യു​ന്ന​തു്? ഈ യു​ദ്ധ​ത്തിൽ നി​ങ്ങൾ കൃ​ത്യ​മാ​യും എന്തു് നേടി?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക, ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​സൈ​നി​കൻ അശ്വ​ഥാ​മാ​വി​നെ കാ​ട്ടു​പാ​ത​യിൽ പൊ​ടു​ന്ന​നെ കണ്ടെ​ത്തി.

“ഞാ​നൊ​ന്നും നേ​ടി​യി​ല്ലേ? ശത്രു​പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ അഞ്ചു മക്ക​ളെ​യും ഉറ​ക്ക​ത്തിൽ ഞാൻ സ്വയം കഴു​ത്തിൽ ചവി​ട്ടി കൊ​ന്നി​ല്ലേ? ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ വീ​ഴ്ച​യോ​ടെ യു​ദ്ധം അവ​സാ​നി​ക്കും എന്നു് പറഞ്ഞ പാ​ണ്ഡ​വർ എന്റെ പാ​തി​രാ​സൈ​നി​ക​ത​ന്ത്രം ഫലി​ക്കു​ന്ന​തു കണ്ടു ഞെ​ട്ടി​യി​ല്ലേ. ഉത്ത​ര​യു​ടെ ഗർ​ഭ​സ്ഥ​ശി​ശു​വി​നെ നേരെ ഞാൻ ദി​വ്യാ​സ്ത്രം പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു്, കൃ​ഷ്ണ​നെ ഒന്നു വി​റ​പ്പി​ച്ചി​ല്ലേ, ക്ഷ​ത്രിയ പോ​രാ​ളി​ക​ളോ​ടു് ഏറ്റു മു​ട്ടാൻ ദരി​ദ്ര ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​നു് കഴി​യും എന്നു് നി​ങ്ങൾ വി​സ്ത​രി​ച്ചു കണ്ടി​ല്ലേ. ഭാ​ര​ത​യു​ദ്ധ​ര​ത്ന പു​ര​സ്കാ​ര​ത്തി​നു് വ്യാ​സൻ എന്നെ നിർ​ദേ​ശി​ക്കാൻ നി​ങ്ങൾ ഒരു കൈ തരൂ. അതി​നി​ട​യിൽ എനി​ക്കൊ​രു ആയിരം കൊ​ല്ല​ത്തെ വന​വാ​സ​ത്തി​നു് കൃ​ഷ്ണ​ശാ​പ​മു​ണ്ടു്. മനു​ഷ്യ​ജ​ന്മം കി​ട്ടി​യാൽ വരവും ശാ​പ​വും ഒക്കെ പതി​വ​ല്ലെ, അങ്ങു് ദൂരെ ദ്വാ​ര​ക​യിൽ കൃ​ഷ്ണ​നെ കൊ​ല്ലാ​നും ഒരു വേടൻ ആയുധം മൂർ​ച്ച കൂ​ട്ടു​ക​യ​ല്ലേ”, അഭി​ശ​പ്ത ദ്രോ​ണ​പു​ത്രൻ ആഘോ​ഷി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ഏകാ​ന്ത​ജീ​വി​തം.

“വാ​ന​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​നെ​ന്നും പറ​ഞ്ഞ​ല്ലേ കഴി​ഞ്ഞ ആഴ്ച പാ​ണ്ഡ​വ​രും പാ​ഞ്ചാ​ലി​യും പടി​യി​റ​ങ്ങി​യ​തു്? ഇതാ, പാ​ഞ്ചാ​ലി മാ​ത്രം മട​ങ്ങി വന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. അത്യാ​വ​ശ്യം ചോ​ദ്യ​ങ്ങൾ​ക്കു പോലും ഉത്ത​രം കി​ട്ടു​ന്നി​ല്ല. പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ തി​രോ​ധാ​ന​ത്തി​നു താൻ ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വം ഏറ്റെ​ടു​ക്കു​ന്നി​ല്ല എന്നു മാ​ത്രം വ്യ​ക്ത​മാ​യി കേ​ട്ടു”, ദു​രൂ​ഹ​ത​യാൽ നെ​റ്റി ചു​ളി​ഞ്ഞ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പറ​ഞ്ഞു.

“പഞ്ച​പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ തി​രോ​ധാ​നം അത്ര ലഘു​വാ​യി ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’ കാ​ണു​മെ​ന്നു പാ​ഞ്ചാ​ലി ഒരു നി​മി​ഷം പോലും ചി​ന്തി​ച്ചു പോ​ക​രു​തു്. പന്ത്ര​ണ്ടു വർഷം സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളി​ലെ ഖര​മാ​ലി​ന്യം സ്വയം ചു​മ​ന്നു ദൂരെ കുഴി കു​ത്തി കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​മാ​യി സം​സ്ക​രി​ച്ചു പരി​ച​യം വന്ന കരു​ത്ത​യായ പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു​ണ്ടോ, അസം​തൃ​പ്ത​ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തി​ലെ അഞ്ചു വി​ഴു​പ്പു​കെ​ട്ടു​കൾ ആരും കാ​ണാ​തെ ഒരൊ​റ്റ​ക്കു​ഴി​യിൽ മണ്ണി​ട്ടു് മൂടാൻ വി​മ്മി​ട്ടം?”

“പോ​രാ​ട്ട​വീ​ര്യ​മു​ള്ള സ്വ​ന്തം സൈ​ന്യ​ത്തെ തി​ന്മ​യു​ടെ ഇതി​ഹാ​സ​മായ ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ സഖ്യ​ക​ക്ഷി​യാ​ക്കാൻ നി​ബ​ന്ധ​ന​യി​ല്ലാ​തെ വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കുക, എന്നാൽ സഹോ​ദ​രീ​ഭർ​ത്താ​വായ അർ​ജ്ജു​ന​നു് വെറും വ്യ​ക്തി​ഗത സേവനം, അതും നി​രാ​യു​ധൻ എന്ന നി​ബ​ന്ധ​ന​യോ​ടെ. ഇതാണോ കൊ​ട്ടി​ഘോ​ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ദ്വാ​ര​ക​മാ​തൃക ധർ​മ്മ​സം​സ്ഥാ​പ​നം?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. ഉറ​ങ്ങു​ന്ന കൃ​ഷ്ണ​ന്റെ കട്ടി​ലി​നി​രു​വ​ശ​ത്തും കാ​ത്തി​രു​ന്ന അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​രർ തി​രി​ച്ചു പോയ സാ​യാ​ഹ്നം.

“പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് സൂചി കു​ത്താ​നി​ടം തരി​ല്ലെ​ന്നു് ശഠി​ച്ച കൗ​ര​വർ​ക്കു ഒരു ലക്ഷം വരു​ന്ന യാദവ സൈ​ന്യ​ത്തെ വി​ട്ടു കൊ​ടു​ത്ത​തു് താ​ങ്ങാ​നാ​വാ​ത്ത പ്ര​തി​രോ​ധ​ച്ചെ​ല​വിൽ ഞങ്ങൾ നട്ടം തി​രി​യു​ന്ന​തി​നു ശാ​ശ്വത പരി​ഹാ​ര​മാ​യി. നി​രാ​യു​ധ​നാ​യി ഞാൻ പാർ​ത്ഥ​നു് സാ​ര​ഥി​യാ​വു​മ്പോൾ, ചക്രാ​യു​ധ​ത്തി​നു പകരം കയ്യിൽ യു​ദ്ധം അനു​വ​ദി​ക്കു​ന്ന ചാ​ട്ട​യു​ണ്ടാ​വും. ഇരു​ഭാ​ഗ​ത്തു​മു​ള്ള കു​റു​മ്പ​ന്മാ​രെ ഒതു​ക്കാ​നും മെ​രു​ക്കാ​നും അതു് ധാ​രാ​ളം.”

“അവൾ കു​ഴ​ഞ്ഞു വീ​ണ​പ്പോൾ എന്തു​കൊ​ണ്ടു് ഞാൻ തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കാ​തെ കാൽ മു​മ്പോ​ട്ടു് വച്ചു എന്നോ? ആജീ​വ​നാ​ന്ത​ചൂ​ഷ​ക​യാ​യി​രു​ന്നു പാ​ഞ്ചാ​ലി. വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പ​ത്തി​നു​മേൽ പ്ര​തി​കാ​ര​ത്തിൽ ഞങ്ങൾ ഒരു മഹാ​യു​ദ്ധം വി​ഭാ​വന ചെ​യ്യു​മ്പോൾ, അവൾ എന്താ​ണു് ചെ​യ്ത​തു്? രഹ​സ്യ​മാ​യി ആർ​മാ​ദി​ച്ചു. അവൾ​ക്കു മു​മ്പിൽ ഉപ​ചാ​ര​പൂർ​വ്വം, ഞങ്ങൾ ഇഴ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, നി​ന്ദ​യോ​ടെ ഞങ്ങ​ള​ഞ്ചു​പേ​രെ രണ്ടു തല​മു​റ​ക​ളി​ലാ​യി അവൾ വേർ​തി​രി​ച്ചു.”

മല​മു​ക​ളിൽ എത്തി​യ​പ്പോൾ ജീ​വ​വാ​യു കി​ട്ടാ​തെ വൃ​ദ്ധ​യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ കി​ത​ച്ചു.

ഒരി​ക്കൽ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​യും, പി​ന്നെ ഹസ്തി​ന​പു​രി നാ​ടു​വാ​ഴി​യും ആയി​രു​ന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ കൂടെ വാ​ന​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​ന്റെ അന്ത്യ​ത്തിൽ കണ്ട​തു് മര​ണ​ദേ​വ​ത​യു​ടെ പ്ര​തി​നി​ധി എന്ന​വ​കാ​ശ​പ്പെ​ട്ട ഒരു ചൊ​ക്ലി​പ്പ​ട്ടി മാ​ത്രം.

“ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ ദാ​മ്പ​ത്യ​വ​ഞ്ചന തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞ​തു് കൊ​ണ്ടാ​ണോ, സ്വർ​ഗ്ഗ​രാ​ജ്യ​ത്തി​ലേ​ക്കു​ള്ള സം​ഘ​ടി​ത​പ​ദ​യാ​ത്ര​യിൽ ഞാ​നൊ​ന്നു് കു​ഴ​ഞ്ഞു​വീ​ണ​പ്പോൾ, പ്രഥമ ശു​ശ്രൂഷ തരാതെ പാ​ണ്ഡ​വർ കാൽ മു​ന്നോ​ട്ടു തന്നെ വച്ച​തു്?”

പാ​ഞ്ചാ​ലി കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് ഏറ്റു പറ​യു​ന്നു അടു​ത്ത ലക്കം ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’ വാ​ന​പ്ര​സ്ഥം പതി​പ്പിൽ.

“ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക സഹ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രു​മാ​യി വന്നു കൗ​ര​വർ​ക്കു കി​ട്ടു​ന്ന അതേ ഭക്ഷ​ണം മൂ​ന്നു നേരം കഴി​ക്കു​ന്നു, അരമന പോ​ലു​ള്ള ആഡം​ബ​ര​വ​സ​തി​യിൽ സൗ​ജ​ന്യ​മാ​യി കു​ടും​ബ​വു​മൊ​ത്തു് കഴി​യു​ന്നു, രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ വന്നു വി​ക​സ​ന​വാർ​ത്താ സമ്മേ​ള​ന​ത്തിൽ യാ​ന്ത്രി​ക​മാ​യി പങ്കെ​ടു​ക്കു​ന്നു പക്ഷെ ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​യിൽ പതി​വാ​യി പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തു് ദൂരെ ദൂരെ കാ​ട്ടിൽ ശിക്ഷ അനു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ പരാ​തി​കൾ പൊ​ലി​പ്പി​ച്ച കെ​ട്ടു​ക​ഥ​കൾ.”

രഹസ്യ കൂ​ടി​യാ​ലോ​ചന സമിതി യോ​ഗ​ത്തിൽ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ.

“കീ​ച​ക​നു പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു​ള്ള പ്ര​ണ​യം വി​രാ​ട​കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ അത്ര രഹ​സ്യ​മൊ​ന്നും അല്ലാ​തി​രു​ന്ന സ്ഥി​തി​ക്കു്, പി​ന്നെ പെ​ട്ടെ​ന്നെ​ന്തു​ണ്ടാ​യി ആ യു​വ​സൈ​നി​ക​മേ​ധാ​വി​യെ ചതി​യിൽ വി​ളി​ച്ചു വരു​ത്തി പാ​തി​രാ​വിൽ ശ്വാ​സം മു​ട്ടി​ച്ചു കൊ​ല്ലാൻ മാ​ത്രം പ്ര​കോ​പ​നം?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഭീ​മ​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലെ ആൾ​സ​ഞ്ചാ​ര​മൊ​ടു​ങ്ങിയ ഇരു​ണ്ട സാ​യാ​ഹ്നം.

“വി​രാ​ട​റാ​ണി അനു​ജ​നു് പാ​ഞ്ചാ​ലി വശം കൊ​ടു​ത്ത​യ​ച്ച മദ്യം വാ​ങ്ങി ശു​ഭ​രാ​ത്രി ആശം​സി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം, കൈ​മാ​ടി അരികെ വി​ളി​ച്ചു സ്വ​ന്തം ഉടു​തു​ണി​യൂ​രി കീചകൻ ലൈം​ഗി​ക​ച്ചു​വ​യു​ള്ള അശ്ലീ​ല​ചേ​ഷ്ട കാ​ണി​ച്ചു എന്നു് കേ​ട്ടാൽ പി​ന്നെ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ചോര തെ​ള​ക്കി​ല്ലേ?”, ശി​ര​സ്സു് തെ​ക്കോ​ട്ടു വി​രാ​ട​രാ​ജ്യ​ത്തി​ലേ​ക്കു് തി​രി​ച്ചു വൃ​ദ്ധ​ഭീ​മൻ ആ പഴയ കൊ​ല​പാ​ത​കം വി​റ​യ്ക്കു​ന്ന ചു​ണ്ടു​ക​ളോ​ടെ പു​റ​ത്തെ​ടു​ത്തു.

“പാ​ഞ്ചാ​ലി പരി​ഭ​വ​ക്കാ​രി​യാ​ണെ​ന്നു് നി​ങ്ങൾ പല​പ്പോ​ഴും ദു​സ്സൂ​ചന തരു​ന്നു. കൃ​ത്യ​മാ​യി പറയൂ, പ്ര​ശ്നം എന്താ​ണു്?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ സ്വരം കടു​ത്തു.

“വന​വാ​സ​ത്തി​നു അഞ്ചു ആണു​ങ്ങൾ​ക്കും ഒരു പെ​ണ്ണി​നും അന്തി​യു​റ​ങ്ങാൻ, ദു​ര്യോ​ധ​നൻ അനു​മ​തി തന്ന​തു് ഈ ഒറ്റ മു​റി​യാ​ണു്. ചമ്രം പടി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തും ചാരി ഇരി​ക്കു​ന്ന​തും നടു നി​വർ​ക്കാൻ നി​വർ​ന്നു കി​ട​ക്കു​ന്ന​തും ഒക്കെ ഇവിടെ. നി​സ്സാ​ര​കാ​ര്യ​ത്തി​നു ഞങ്ങൾ ആരോ​ടെ​ങ്കി​ലും നീരസം തോ​ന്നി​യാൽ, പാ​ഞ്ചാ​ലി വിരൽ ചൂ​ണ്ടി ഞങ്ങ​ളെ തള്ളി പു​റ​ത്താ​ക്കു​ന്ന​തു് ആ കാ​ണു​ന്ന ഊട്ടു​പു​ര​യി​ലേ​ക്കു്. ആറു പേർ ഇരു​പ​ത്തി​നാ​ലു മണി​ക്കൂർ ഇട​പെ​ടേ​ണ്ട ഈ ഞെ​രു​ങ്ങിയ ഇട​ത്തിൽ, ഒരാൾ മാ​ത്രം “എന്റെ സ്വ​കാ​ര്യത മാ​നി​ക്കൂ” എന്നു് മുഖം കറു​പ്പി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞാൽ ബാ​ക്കി​യു​ള്ള അഞ്ചു​പേർ എന്തു ചെ​യ്യും? ഞങ്ങൾ ചൂതു് കളി​യിൽ തോറ്റ കൗ​ര​വ​അ​ടി​മ​ക​ളോ അതോ അസം​തൃ​പ്ത ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തി​ലെ ആണ്‍ ഇരകളോ.”

“അവനെ കൊ​ല്ല​രു​തു്, ഉള്ളി​ലി​രി​പ്പെ​ന്തെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞാൽ മതി എന്നു് കൃ​ത്യ​മാ​യും നി​ങ്ങ​ളോ​ടു് പറ​ഞ്ഞി​ല്ലേ പാ​ഞ്ചാ​ലി, എന്നി​ട്ടും…” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഭീമനെ ചോ​ദ്യം ചെ​യ്തു.

“അണി​ഞ്ഞൊ​രു​ങ്ങി സു​ഗ​ന്ധം പു​ര​ട്ടി ആ യു​വ​കോ​മ​ളൻ നൃ​ത്ത​മ​ണ്ഡ​പ​ത്തി​ലേ​ക്കു പ്ര​ണ​യി​നി​യെ കാണാൻ വരു​ന്ന​തു് ഇരു​ളിൽ ഒളി​ച്ചി​രു​ന്ന കണ്ട​പ്പോൾ എന്റെ കരൾ വെ​ന്തു. എനി​ക്കു് പകരം പാ​ഞ്ചാ​ലി​യാ​യി​രു​ന്നു മുൻ​വാ​ക്ക​നു​സ​രി​ച്ചു കാ​ത്തി​രു​ന്ന​തെ​ങ്കിൽ, കീ​ച​ക​നെ വാ​രി​പ്പു​ണർ​ന്ന​വൾ ഓമ​നി​ക്കു​ന്ന​തു് ഭാ​വ​ന​യിൽ കണ്ടു. അതോടെ ഈ കൈ​ക​ളിൽ എനി​ക്കു് നി​യ​ന്ത്ര​ണം നഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു”, സ്മൃ​തി​നാ​ശ​ഭീ​ഷ​ണി നേ​രി​ടു​ന്ന ഭീമൻ സ്മ​ര​ണ​യു​ടെ ആ വി​രാ​ട​പർ​വം തു​റ​ന്നു.

“സ്ത്രീ​വേ​ഷം ധരി​ച്ചു മു​ഖാ​വ​ര​ണ​ത്തോ​ടെ പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു് പകരം കീചക ചി​ത​യിൽ ചാടാൻ താൻ തയ്യാ​റാ​യി​രു​ന്നു എന്നു് ഭീമൻ ഒരു അഭി​മു​ഖ​ത്തിൽ. കീ​ച​ക​മ​ര​ണ​ത്തി​നു കാരണം പാ​ഞ്ചാ​ലി തന്നെ​യെ​ന്നു് വി​രാ​ട​റാ​ണി ബന്ധു​ക്കൾ​ക്കി​ട​യിൽ പാ​ട്ടാ​ക്കി​യ​പ്പോൾ, അവി​വാ​ഹി​ത​കീ​ച​ക​ന്റെ അന്ത്യ​സ്ഥ​ലി​യിൽ അട​ങ്ങ​ണം പാ​ഞ്ചാ​ലി എന്ന​വർ വി​ധി​യെ​ഴു​തി. എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ന്നു? വേ​ദ​വ്യാ​സ​നു് ചോർ​ത്തി കി​ട്ടാ​തി​രു​ന്ന കൊ​ട്ടാ​ര​ര​ഹ​സ്യ​ങ്ങൾ വരും​യു​ഗ​ത്തി​ലെ വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കാ​യി ഹസ്തി​ന​പ​ത്രിക സം​ഭ​രി​ക്കു​ന്ന മഹാ​യ​ജ്ഞ​ത്തി​ലാ​ണു്. സഹ​ക​രി​ക്കു​മ​ല്ലോ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഹസ്തി​ന​പു​രി മഹാ​റാ​ണി​യെ അഭി​വാ​ദ്യം ചെ​യ്തു.

“ഓ അതോ. ചത്ത​തു് കീ​ച​ക​നെ​ങ്കിൽ കൊ​ന്ന​തു് ഭീമൻ തന്നെ എന്നു് ഭീഷമർ അർ​ത്ഥ​ഗർ​ഭ​മാ​യി പറ​ഞ്ഞ​തു കേ​ട്ട​പ്പോൾ, ഭീമൻ, പരി​ഭ്ര​മ​ത്തിൽ, ‘ഇനി​യെ​ന്തു് വേണം ഞാൻ’ എന്നു് നകു​ല​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. ‘എന്നാൽ നി​ങ്ങൾ തന്നെ കീചക ചി​ത​യിൽ ചാടൂ’ എന്നു് നകുലൻ പരി​ഹ​സി​ച്ച​തു് വസ്തു​ത​യാ​ണു്. പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ രക്ഷ​ക്കു് ഞാൻ ജീ​വ​ത്യാ​ഗ​ത്തി​നും തയ്യാർ എന്നു് അപ്പോ​ഴാ​ണു് ആ മന്ദ​ബു​ദ്ധി ഐതി​ഹാ​സിക പ്ര​സ്താ​വ​ന​യാ​ക്കി​യ​തു്”, കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര വി​ധ​വ​ക​ളു​ടെ പു​ന​ര​ധി​വാ​സം എന്ന വി​ഷ​യ​ത്തിൽ നടന്ന പൊതു സം​വാ​ദം ഉൽ​ഘാ​ട​നം ചെ​യ്തു വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു മട​ങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യെ രഥ​ത്തിൽ കയ​റ്റി അടു​ത്തി​രു​ത്തി.

“ചക്ര​വ്യൂ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കെ​ണി​ക​ളെ കു​റി​ച്ചു് ഔപ​ചാ​രിക പരി​ശീ​ല​നം നേ​ടാ​തെ എടു​ത്തു​ചാ​ടി ഉള്ളിൽ ഇര​ച്ചു കയറി പു​റ​ത്തു​വ​രാ​നാ​വാ​തെ മരി​ച്ചു പോയ അഭി​മ​ന്യു​വി​നെ വാ​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ട്ട​വൻ എന്നു് പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കു​ന്ന​തു് പു​തു​ത​ല​മുറ സൈ​നി​ക​ശാ​സ്ത്ര​വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​കൾ​ക്കു് തെ​റ്റായ സന്ദേ​ശം നൽ​കു​മെ​ന്നു് തക്ഷ​ശി​ല​യിൽ നി​ന്നു് വാർ​ത്ത​യു​ണ്ട​ല്ലോ. പത്രി​ക​യിൽ കൊ​ടു​ക്ക​ണോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഇത്ര​യ​ധി​കം ശ്രാ​ദ്ധം ഗം​ഗ​യിൽ ചെ​യ്തി​ട്ടും കൗ​ര​വ​പ്രേ​ത​ങ്ങൾ ഹസ്തി​ന​പു​രി​വി​ട്ടു പൂർ​ണ​മാ​യും പോ​യി​ട്ടി​ല്ല അല്ലേ”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ​ലേ​ഖ​കൻ ആലോ​ച​ന​യിൽ വീണു.

“പുതിയ ഹസ്തി​ന​പു​രി​രാ​ജാ​വു് കു​റ​ച്ചു നേ​ര​മാ​യി അധി​കാ​ര​ല​ഹ​രി​യി​ലാ​ണ​ല്ലോ, ആശം​സ​പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങൾ നട​ത്തി വേ​ദി​യിൽ നി​ന്നി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​വു​ന്ന മറ്റു നാലു സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രെ നന്ദി​യോ​ടെ നോ​ക്കു​ന്ന​തു പോ​ലു​മി​ല്ല”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേ​ഖ​ക​നോ​ടു് ശബ്ദം താ​ഴ്ത്തി പറ​ഞ്ഞു.

“പൊ​ങ്ങ​ച്ചം നി​റ​ഞ്ഞൊ​ഴു​കു​ന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​മു​ഖം ശരീ​ര​ഭാ​ഷാ​സം​ബ​ന്ധി​യായ പല സൂ​ച​ന​ക​ളും തരു​ന്നു​ണ്ടു്. ആശം​സാ​പ്ര​സം​ഗം കരൾ പി​ളർ​ന്നു ചേർ​ത്ത സത്യ​പ്ര​സ്താ​വന ആണെ​ന്നു് ഒരു പക്ഷെ അയാൾ​ക്കു് തോ​ന്നി​യോ?”

“ഞങ്ങ​ളെ അറി​യാ​മോ” എന്നു് വി​തു​മ്പി നാലു വയോ​ധി​കർ കൊ​ട്ടാര ഗോ​പു​ര​വാ​തിൽ തള്ളി​ത്തു​റ​ക്കു​ന്ന​തു കണ്ടു് ഞങ്ങൾ അവരെ ഉടൻ പി​ടി​ച്ചു വച്ചു് രഹ​സ്യ​മു​റി​യിൽ ഇരു​ത്തി ചോ​ദ്യം ചെ​യ്തു.”, മൂ​ന്നാം​ലിംഗ പു​തു​ത​ല​മുറ കാ​വൽ​ക്കാ​രൻ ചാ​ര​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി നകു​ല​നെ അറി​യി​ച്ചു.

“ആരാ​ണ​വർ, എന്താ​ണ​വർ​ക്കു വേ​ണ്ട​തു്?” നകുലൻ പെ​ട്ടെ​ന്നു​ണർ​ന്നു.

“ഇവിടെ നി​ന്നു് കാ​ട്ടിൽ തള്ളി​യി​ട്ട നാലു് പേ​രാ​ണ​വർ എന്ന​വർ നി​ല​വി​ളി​ച്ചു. എല്ലും തോ​ലു​മാ​യി ഒരു വൃ​ദ്ധ​നു കണ്ണു് കാണാൻ വയ്യ. ഒരു വൃദ്ധ കീ​റ​ത്തു​ണി കൊ​ണ്ടു് കണ്ണു് കെ​ട്ടി കണ്ടു. വേ​റൊ​രു വൃദ്ധ കു​ന്തി എന്നു് സ്വയം പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി. നാ​ലാ​മ​ത്തെ​യാൾ വി​ദു​രർ എന്നോ മറ്റോ പറ​ഞ്ഞു.”

“രാ​ത്രി വരെ ഒരാ​ളെ​യും പു​റ​ത്തു് വി​ട​രു​തു്. വേഷം മാറി ഞങ്ങൾ ഒന്നു രണ്ടു് പാ​ണ്ഡ​വർ വന്നു അവരെ കാ​ട്ടു​തീ സാ​ധ്യ​ത​യു​ള്ള വേ​റൊ​രു വന​ത്തിൽ രാ​ത്രി തന്നെ തള്ളും. വിവരം ഇരു ചെ​വി​യ​റി​ഞ്ഞാൽ നീ ലിം​ഗ​ഭേ​ദ​മി​ല്ലാ​ത്ത ലോ​ക​ത്തേ​ക്കു് എന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി പോകും.”

“എന്തി​നാ​ണു് എല്ലാ​വ​രും കൂടി വലി​യൊ​രു സൈ​ന്യ​വു​മാ​യി വി​രാ​ട​ത്തി​ലേ​ക്കു പോ​യ​തു്?”, ഹസ്തി​ന​പു​ര​ത്തിൽ മട​ങ്ങി വന്ന കൗരവ സം​ഘ​ത്തെ നോ​ക്കി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വി​സ്മ​യ​ത്തോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു”, ആരെ കൊ​ല്ലാ​നാ​ണു പി​താ​മ​ഹ​നെ​യും ദ്രോ​ണ​രെ​യും കൂടെ കൊ​ണ്ടു​പോ​യ​തു്?”

“പ്രി​യ​അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​രർ അവിടെ അജ്ഞാ​ത​വാ​സ​ത്തിൽ വിരാട അടി​മ​ക​ളാ​യി കഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്നു​ണ്ടു് എന്ന​റി​ഞ്ഞു ഐക്യ​ദാർ​ഢ്യം പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കാൻ ചെന്ന ഞങ്ങ​ളെ കീചക കി​ങ്ക​ര​ന്മാർ, പാ​ണ്ഡ​വ​രെ മുഖം കാ​ണി​ക്കാൻ സമ്മ​തി​ക്കാ​തെ തി​രി​ച്ച​യ​ച്ചു. പരാ​ജ​യ​മ​ല്ല സമാ​ധാന ദൂ​തി​നൊ​രു കാ​ലി​ട​റൽ മാ​ത്രം.”

“ക്ഷ​ണി​ച്ചു വരു​ത്തിയ വി​ശി​ഷ്ട കൗ​ര​വ​കു​ടുംബ സം​ഘ​ത്തെ പര​സ്യ​മാ​യി നി​ങ്ങൾ അപ​മാ​നി​ച്ചു​വി​ട്ടു എന്നു് ഹസ്തി​ന​പു​രി കു​തി​ര​പ്പ​ന്തി​ക​ളിൽ പാ​ട്ടാ​ണ​ല്ലോ. ധാർ​മി​ക​ത​യു​ടെ മൊ​ത്ത​ക്ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​ര​നായ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ഈ നവ​മോ​ഹ​ന​ന​ഗ​രി ഇത്ര ക്ഷണം പോ​ക്കി​രി​ക​ളു​ടെ വി​ഹാ​ര​ഭൂ​മി​യാ​യോ? കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നകു​ല​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“അടി​സ്ഥാന സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങൾ നാ​മ​മാ​ത്ര​മായ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​നു് താ​ങ്ങാ​നാ​വു​ന്ന​തി​ലു​മ​ധി​കം, നൂ​റോ​ളം കൗ​ര​വ​രും അവ​രു​ടെ ആന​മ​യിൽ ഒട്ട​ക​മ​ട​ക്കം കു​ഞ്ഞു കു​ട്ടി കു​ടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളും ഒരു സു​പ്ര​ഭാ​ത​ത്തിൽ ഇവിടെ ഇടി​ച്ചി​റ​ങ്ങി പാ​ണ്ഡവ ആഡംബര വസ​തി​ക​ളിൽ തന്നെ വേണം അന്തി​യു​റ​ക്ക​സൗ​ക​ര്യം എന്നു് ശഠി​ച്ചാൽ പി​ന്നെ ഈ പു​തു​ന​ഗ​രം അവ​രു​ടെ ജൈ​വ​വി​സർ​ജ്യം കൊ​ണ്ടു് ഹസ്തി​ന​പു​രി പോ​ലൊ​രു നാ​റ്റ​പ്പ​ട്ട​ണ​മാ​വി​ല്ലേ. വേറെ അടി​യ​ന്തിര മാ​ധ്യ​മ​ശ്ര​ദ്ധ അർ​ഹി​ക്കു​ന്ന അത്യാ​ഹി​ത​മൊ​ന്നും ഉണ്ടാ​യി​ല്ല.” നകുലൻ പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“പെ​ണ്ണു​ട​ലിൽ പു​രു​ഷൻ ഏൽ​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഒന്നി​ല​ധി​കം പരു​ക്കു​ക​ളെ കു​റി​ച്ചു് ഈ സം​വാ​ദ​ത്തിൽ നി​ങ്ങൾ വാ​ചാ​ല​മാ​വു​മ്പോ​ഴും, ബഹു​ഭർ​ത്തൃ​ത്വം അടി​ച്ചേൽ​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട നി​സ്സ​ഹാ​യ​വ​ധു​വി​നെ പോലെ സദ​സ്സി​നെ ഇട​യ്ക്കി​ടെ വി​ടർ​ന്ന കണ്ണു​ക​ളോ​ടെ നോ​ക്കു​മ്പോൾ അന്ത​രീ​ക്ഷം കരു​ണാർ​ദ്ര​മാ​യി കാ​ണു​ന്ന​തി​നു് ഞാൻ ഇന്നു് സാ​ക്ഷി. എന്നാൽ, എന്തി​ന​തി​നു നി​ങ്ങൾ പ്ര​തി​ഷേ​ധ​മി​ല്ലാ​തെ വഴ​ങ്ങി എന്നു് ഒരു കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു എഴു​ന്നേ​റ്റു​നി​ന്നു നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​മാ​യി ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോൾ, ആദ്യം അനീതി എന്നു​ച്ച​രി​ച്ച നി​ങ്ങൾ പി​ന്നെ നിയതി എന്നു് തി​രു​ത്തി. ഒന്നു് വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കാ​മോ കൃ​ത്യം നി​ല​പാ​ട്?”, നവ വധു പ്ര​തി​ച്ഛായ കൈ​വി​ട്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഔപ​ചാ​രി​ക​ത​യോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“കഴു​ത്തിൽ വര​ണ​മാ​ല​യി​ട്ട അർ​ജ്ജു​ന​ന്റെ കൂടെ നി​ന്നി​രു​ന്ന നാലു പേരെ സ്വ​യം​വര മണ്ഡ​പ​ത്തിൽ ഞാൻ ഒന്നു് കണ്ണോ​ടി​ച്ചു നോ​ക്കി​യ​പ്പോൾ, അവ​രു​ടെ മു​ഖ​ത്തെ ആ യാ​ച​നാ​ഭാ​വം എന്നെ സ്പർ​ശി​ച്ചു​വോ? കൈ​വി​ട​ല്ലേ, കൈ​കൂ​പ്പി​ടു​ന്നു ഞങ്ങൾ എന്ന​വർ എന്റെ മു​മ്പിൽ മു​ട്ടു​കു​ത്തി പ്രാർ​ത്ഥി​ക്കു​ന്ന​തു് എന്നെ കീ​ഴ്പ്പെ​ടു​ത്തി​യോ?”

“കീചക വധ​ത്തിൽ എന്തു പു​തു​വി​വ​ര​മാ​ണി​പ്പോൾ പു​റ​ത്തു വന്ന​തു്?”, ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’യിലെ വാർ​ത്താ​വി​ഭാ​ഗം മേ​ധാ​വി പു​രി​ക​മു​യർ​ത്തി.

“ഊട്ടു​പുര പാ​ച​ക​ക്കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്ന ഭീമൻ ഇട​യ്ക്കി​ടെ ചൂടിൽ വി​യർ​ത്തു് പു​റ​ത്തു വരും. നനഞ്ഞ ഉടു​തു​ണി ആകെ​യൊ​ന്നു വീശി കു​റ​ച്ചു നേരം നി​ന്നു്, വീ​ണ്ടു​മു​ടു​ത്തു് അക​ത്തേ​ക്കു് മട​ങ്ങി​പ്പോ​കും. ഈ രംഗം ഒന്നി​ല​ധി​കം പ്രാ​വ​ശ്യം സമീ​പ​ത്തു​ള്ള പൂ​ങ്കാ​വ​ന​ത്തിൽ കണ്ടു നിൽ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന വി​രാ​ട​റാ​ണി സു​ദേ​ഷ്ണ പാ​ര​വ​ശ്യ​ത്തോ​ടെ അനുജൻ കീ​ച​ക​നോ​ടു് ‘ഈ അശ്ളീ​ല​ചേ​ഷ്ട ഒന്നു് നിർ​ത്തി തരണ’മെ​ന്നു യാ​ചി​ച്ച​പ്പോൾ, ആ യു​വ​വി​രാ​ട​സൈ​നിക മേ​ധാ​വി മുൻ​ഗ​ണന കൊ​ടു​ത്തു. ഭീഷണി മണ​ത്ത​റി​ഞ്ഞ ഭീമൻ മുൻ​ക​രു​തൽ എന്ന നി​ല​യിൽ കീ​ച​ക​ന്റെ ഉയി​രെ​ടു​ത്തു”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വസ്തു​ത​കൾ അവ​ത​രി​പ്പി​ച്ചു.

“ചത്ത​തു് കീ​ച​ക​നും കൊ​ന്ന​തു് ഭീ​മ​നും എന്ന ആ പഴയ അധ്യാ​യ​ത്തിൽ പു​രു​ഷ​ന​ഗ്ന​താ പ്ര​ദർ​ശ​നം എന്ന പു​തി​യൊ​രു സദാ​ചാര ഉള്ള​ട​ക്കം കൂടി വേണോ?”, “പത്രാ​ധി​പ​രു​ടെ സ്വ​ര​ത്തിൽ അക്ഷമ പടർ​ന്നു”, ഭീമൻ ഇപ്പോൾ യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തിൽ പ്ര​തി​രോ​ധ​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി​യ​ല്ലേ.

“പാ​ണ്ഡ​വ​ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ത്തോ​ടു് മു​ഴു​നീള മൃ​ദു​സ​മീ​പ​നം വാർ​ത്താ​വ​ത​ര​ണ​ത്തിൽ ഉറ​പ്പു വരു​ത്താ​മെ​ങ്കിൽ തി​രി​ച്ചെ​ന്തു നമു​ക്കു് തരാ​മെ​ന്നാ​ണു് വി​ല​പേ​ശൽ​വി​ദ​ഗ്ദൻ നകുലൻ പറ​യു​ന്ന​തു്?”, ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക പത്രാ​ധി​പർ ആശ​ങ്ക​യോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“യു​ദ്ധ​കാ​ല​ദു​സ്സൂ​ച​ന​കൾ, കീ​ച​ക​വ​ധം, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ ബഹു​ഭർ​ത്തൃ​ത്വം, അര​ക്കി​ല്ല​ത്തിൽ ആദി​വാ​സി കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ ദു​രൂ​ഹ​മ​ര​ണ​ത്തിൽ കു​ന്തി​യു​ടെ പങ്കു് ഇങ്ങ​നെ പരി​ഷ്കൃത നഗ​ര​വാ​സി​കൾ ഉത്സാ​ഹ​ത്തിൽ വാ​യി​ച്ചി​രു​ന്ന വി​ഷ​യ​ങ്ങൾ പൂർ​ണ​മാ​യി നാം തേ​ച്ചു​മാ​ച്ചു കള​ഞ്ഞാൽ, വാ​ക്കാ​ലു​ള്ള കു​റ​ച്ചു ഉറ​പ്പു​കൾ പ്ര​തി​ഫ​ല​മാ​യി ഉന്ന​ത​ത​ല​ത്തിൽ വരാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന കൂ​ടി​യാ​ലോ​ചന സമിതി യോ​ഗ​ത്തിൽ പരി​ഗ​ണി​ക്കാം എന്നു് നകുലൻ.”

“അങ്ങ​നെ നമ്മെ വട്ടം കറ​ക്കി പ്ര​ലോ​ഭി​പ്പി​ക്കാ​നാ​ണു ചാ​ര​മേ​ധാ​വി​യു​ടെ ഭാ​വ​മെ​ങ്കിൽ, ഉടൻ നാം തി​രി​ച്ച​ടി​ക്ക​ണം. കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര വി​ധ​വ​ക​ളു​ടെ പ്ര​ക്ഷോ​ഭം മു​ഖ്യ​വാർ​ത്ത​യാ​ക്കി നാം ആവി​ഷ്കാ​ര​സ്വാ​ത​ന്ത്യ​ത്തെ ഹി​മാ​ലയ താ​ഴ്‌​വ​ര​യിൽ പഴ​കൃ​ഷി​ത്തോ​ട്ട​ങ്ങൾ തന്നു വാ​യ​ട​പ്പി​ക്കാ​നു​ള്ള ആ നീച പാ​ണ്ഡവ പദ്ധ​തി പൊ​ളി​ക്കാം” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ ഇട​പെ​ട്ടു.

“ഈ ഉത്സ​വ​കാ​ല​ത്തു് ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​യും കു​ടും​ബ​വും ഔദ്യോ​ഗി​ക​മാ​യി ഹസ്തി​ന​പു​രി സന്ദർ​ശി​ക്കു​ന്നു എന്നു് ഭര​ണ​കൂ​ട​വ​ക്താ​വു് നകുലൻ അറി​യി​ച്ച​ല്ലോ. എന്നാൽ ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ന്റെ ചു​മ​ത​ല​യു​ള്ള സർ​വാ​ധി​കാ​രി​യു​ടെ സ്ഥി​രീ​ക​ര​ണം ഒന്നും ഇതു​വ​രെ കണ്ടി​ല്ല” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു.

“പര​സ്യ​പ്ര​സ്താ​വന പാടെ വി​ല​ക്കി​യി​രി​ക്ക​യാ​ണു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ. കളി​ച്ചു തോൽ​പ്പി​ച്ചു കാ​ട്ടിൽ അയ​ക്കാ​നു​ള്ള കരു​ക്ക​ളാ​ണു് സാ​മ​ന്ത​പ​ദ​വി​യിൽ പെട്ട കു​രു​വം​ശം ഇപ്പോൾ രഹ​സ്യ​നിർ​മി​തി​യിൽ. പലതും അവിടെ ഉരി​ഞ്ഞു വീഴും, ഉടു​തു​ണി​യും രാ​ജ​പ​ദ​വി​യും എല്ലാം”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ പലതും വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ത്ത​വ​നെ പോലെ വി​വർ​ണ​നാ​യി.

“വന​വാ​സ​ക്കാ​ല​ത്തെ അഭി​മു​ഖ​ങ്ങ​ളിൽ ഈ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് ഞങ്ങ​ള​ഞ്ചു പേരെ കു​റി​ച്ചി​നി​യൊ​ന്നും നീ കൂ​ടു​തൽ പറ​യാ​നി​ല്ല എന്ന​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു, പക്ഷെ അക്ഷ​യ​പാ​ത്രം നീ ദു​ര്യോ​ധ​ന​നോ​ടു യാ​ചി​ച്ചു നേ​ടി​യെ​ടു​ത്ത​തു് ഞങ്ങൾ​ക്കു നി​ത്യ​വും വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ പാചകം ചെ​യ്തു വി​ള​മ്പി​ത്ത​രാ​നു​ള്ള മടി​കൊ​ണ്ടാ​ണെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞ​തു് കു​റ​ച്ചു കട​ന്നു​പോ​യി”, ഹസ്തി​ന​പു​രി മഹാ​റാ​ണി​യു​ടെ രഥ​ത്തിൽ നി​ന്നു് യാത്ര പറ​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങി​പ്പോയ യു​വ​സു​ന്ദ​രി​യെ നോ​ക്കി ധാർ​മി​ക​രോ​ഷ​ത്തോ​ടെ മഹാ​രാ​ജാ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് പരി​ഭ​വി​ച്ചു.

“ദൂരെ ദൂരെ ഹി​മാ​ല​യ​താ​ഴ്‌​വ​ര​യിൽ ഇരു​ന്നു ഞാൻ അക്കാ​ല​ത്തു് ചെ​യ്തി​രു​ന്ന വെ​ളി​പാ​ടു​കൾ ഊർ​ജ്വ​സ്വ​ല​യായ ഒരു പത്ര​പ്ര​വർ​ത്തക ഏതൊ​ക്കെ തര​ത്തിൽ ദുർ​വ്യാ​ഖ്യാ​നം ചെ​യ്തു​വേ​ണം സൗ​ജ​ന്യ​ങ്ങൾ വാ​രി​ത്ത​രു​ന്ന അന്ന​ന്ന​ത്തെ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തെ തൃ​പ്തി​പ്പെ​ടു​ത്താൻ എന്നു് ഇപ്പോൾ ഭര​ണ​യ​ന്ത്രം തി​രി​ക്കു​ന്ന നി​ങ്ങൾ​ക്കി​നി​യും ആലോ​ചി​ച്ചാൽ മന​സ്സി​ലാ​വു​ന്നി​ല്ലേ?”

“ഇവർ എന്റെ പ്രി​യ​ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രാ​ണു് എപ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും പാ​ഞ്ചാ​ലി വി​ശി​ഷ്ട​വ്യ​ക്തി​കൾ​ക്കു് പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ ഓർ​മ്മ​യു​ണ്ടോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഭീ​മ​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“സ്ഥ​ല​ത്തെ ദി​വ്യ​ന്മാർ അരി​കെ​യെ​ത്തി​യാൽ ഇളമുറ നകു​ല​ന്റെ അരികെ പോയി അവൾ ചേർ​ന്നു് നിൽ​ക്കും. അവനെ മാ​ത്രം ആവേ​ശ​ത്തോ​ടെ പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തും. ഞങ്ങൾ ബാ​ക്കി നാ​ലു​പേർ ദരി​ദ്ര​ബ​ന്ധു​ക്ക​ളെ പോലെ അവൾ​ക്കു് പല്ല​ക്കു് ചു​മ​ക്കാ​നും അക​മ്പ​ടി​ക്കും ദേ​ഹ​സു​ര​ക്ഷ​ക്കും” പറ​ഞ്ഞു പറ​ഞ്ഞു് ആ വൃ​കോ​ദ​രൻ മു​ട്ടിൽ ഇഴ​ഞ്ഞു കൈകൾ ഉയർ​ത്തി കണ്ണു​കൾ മേ​ലോ​ട്ടു് നീ​ങ്ങി.

“പൂ പറി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നും തുണി കഴു​കി​യും പ്ര​ണ​യം തെ​ളി​യി​ച്ച ആരാ​ധ​ക​ന​ല്ലേ ഭീമൻ? നേരിയ മന്ദ​ത​യു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ദുർ​ഗ്ഗു​ണ​പ​രി​ഹാര പാ​ഠ​ശാ​ല​യി​ലേ​ക്ക​യ​ക്കാൻ തക്ക തെ​റ്റെ​ന്താ​ണ​യാൾ ചെ​യ്ത​തു്?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“സു​ര​ക്ഷാ കവചം മറി​ക​ട​ന്നു അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ നു​ഴ​ഞ്ഞു കയറി, മറ്റു നാലു് പാ​ണ്ഡ​വ​രു​മാ​യി ഊഴ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു​ള്ള സുരതം ഒളി​ഞ്ഞു നോ​ക്കു​ന്ന ഞര​മ്പു​രോ​ഗി​യു​ടെ തല പര​സ്യ​മാ​യി വെ​ട്ടാ​നൊ​ന്നു​മ​ല്ല​ല്ലോ ആജ്ഞാ​പി​ച്ച​തു്? അഞ്ചു പേരിൽ ഒരാൾ എന്ന നി​ല​വി​ലു​ള്ള ദാ​മ്പ​ത്യ പരി​ഗ​ണ​ന​യിൽ ക്ഷ​മ​യോ​ടെ ഒതു​ങ്ങ​ട്ടെ ഭീ​മ​സാ​ന്നി​ധ്യം.”

“പൊ​ന്നി​ന്റെ നി​റ​മു​ള്ള വധു​ക്കൾ​ക്കു് മാ​ത്രം രാ​ജ​സ​ദ​സ്സിൽ മു​ന്നി​ടം കി​ട്ടു​ന്ന ഈ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ, കരി​ക്ക​ട്ട​യു​ടെ നി​റ​മു​ള്ള നി​ങ്ങൾ​ക്കെ​ങ്ങ​നെ കൗ​ര​വ​ഹൃ​ദ​യ​ങ്ങ​ളിൽ കയ​റി​ക്കൂ​ടാ​നാ​യി?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ച ആദ്യ​ചോ​ദ്യം മഴ പെ​യ്യു​ന്ന ഈ രാ​വി​ലെ​പ​ത്രാ​ധി​പർ ഓർ​ത്തെ​ടു​ത്തു.

“പാ​ഞ്ചാ​ലി അന്നു് എന്തു് മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞാ​ണു് ജാള ്യത ഒഴി​വാ​ക്കി​യ​തു് എന്നോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക സഹ​ക​രി​ച്ചു.

“സമാ​ന​ത​യി​ല്ലാ​ത്ത എന്റെ വ്യ​ക്തി​ഗ​ത​സേ​വന മി​ക​വി​ന്റെ ആവി​ഷ്കാ​ര​സാ​ധ്യ​ത​കൾ, ഉറ​ക്കം വരാതെ കൌരവർ വി​ഭാ​വന ചെ​യ്യു​ന്നു​ണ്ടാ​വു​മോ എന്നാ​ണ​വൾ പറ​ഞ്ഞ​തു്.”

“യു​യുൽ​സു അങ്ങ​നെ കൂറു് മാറി അല്ലെ” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ​ലേ​ഖ​കൻ ദു​രോ​ധ്യ​ന​നോ​ടു് വ്യാ​ജ​മായ ധാർ​മി​ക​രോ​ഷ​പ്ര​ക​ട​ന​ത്തോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“കൂറു് മാ​റാ​തെ​യും, പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് രഹ​സ്യ​മാ​യി മംഗളം ആശം​സി​ച്ചും, വെ​റു​തെ അമ്പും വി​ല്ലും കൊ​ണ്ടു് കളി​ക്കു​ന്ന പി​താ​മ​ഹ​ന​ല്ലെ ഞങ്ങ​ളു​ടെ സർവ സൈ​ന്യാ​ധി​പൻ? അതാ​ണു് കവികൾ പണ്ടേ പറ​ഞ്ഞ​തു്, ഈ ലോകം നാം പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​ത്തിൽ കാ​ണു​ന്ന പോലെ അല്ല. പക്ഷെ അടി​യൊ​ഴു​ക്കു​കൾ കണ്ടെ​ത്തേ​ണ്ട​തു് നി​ങ്ങൾ”, മാ​ധ്യ​മ​ലോ​ക​ത്തെ അതി​ഥി​ക്കു് ഒരു പൊ​രി​ച്ച കാ​ള​ത്തുട ഉപ​ചാ​ര​പൂർ​വ്വം നീ​ട്ടി ദു​ര്യോ​ധ​നൻ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ നി​ന്നു് രാ​ജ​കീ​യ​മായ ശരീ​ര​ഭാ​ഷ​യോ​ടെ പു​റ​ത്തേ​ക്കു കട​ന്നു.

“പി​താ​മ​ഹ​ന്റെ അത്യ​നി​മി​ഷ​ങ്ങൾ​ക്കു നി​ങ്ങൾ സാ​ക്ഷി​യ​ല്ലേ? ചെ​കി​ടോർ​ത്തു​വോ വാ​വി​ട്ട നി​ല​വി​ളി​യി​ലും നി​ങ്ങൾ ഭീ​ഷ്മ​രു​ടെ അവസാന വാ​ക്കു​കൾ​ക്കാ​യി?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. തണു​ത്ത കാ​റ്റു് വീ​ശു​ന്ന ഉത്ത​രാ​യ​നം. കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര പോ​രാ​ട്ട ഭൂമി.

“നി​ങ്ങ​ളു​ടെ നഗ്ന​നേ​ത്ര​ങ്ങൾ കൊ​ണ്ടു് നോ​ക്കി​യാൽ ഒരു പക്ഷെ ഞാ​നി​പ്പോൾ കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു് ശര​ശ​യ്യ​യിൽ ആയി​രി​ക്കാം, എന്നാൽ, മകനേ ഒന്നോർ​ക്ക, സത്യ​വ​ച​ന​ത്തി​ന്റെ ഊർ​ജ്ജ​പ്ര​സ​ര​മു​ള്ള വരും യു​ഗ​ത്തിൽ സഹൃ​ദ​യർ പറയും ഞാൻ കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന​തു് പൂ​മെ​ത്ത​യിൽ ആയി​രു​ന്നു എന്നു്. എന്റെ അവസാന രഥ​യാ​ത്ര സ്വ​ച്ഛ​ന്ദ മൃ​ത്യു​വിൽ ആയി​രു​ന്നു എന്നും. അങ്ങ​നെ​യെ​ന്തോ മുന വച്ചു് കാ​ര​ണ​വർ പറ​ഞ്ഞ​തു കേട്ട നേരിയ ഓർ​മ​യു​ണ്ടു്. പോ​ട്ടെ, ശവ​മ​ട​ക്കി​ന്റെ സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങൾ ചെ​യ്യ​ണം, തി​ര​ക്കു​ണ്ടു്”, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ വി​ഷ​ണ്ണ സ്വ​ര​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞു.

“കണ്ണ​ട​യും മു​മ്പു് പാ​ഞ്ചാ​ലി, പി​ന്തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കാ​തെ കാൽ മു​ന്നോ​ട്ടു വച്ചു് പാ​ണ്ഡ​വർ നട​ന്നു പോയ ആ മല​ഞ്ചെ​രു​വിൽ, നി​ന്നോ​ടെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പറ​ഞ്ഞു​വോ അന്ത്യ​മൊ​ഴി​യാ​യി”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ​ലേ​ഖ​കൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

“പന്ത്ര​ണ്ടു കൊ​ല്ലം ഞാൻ കൗ​ര​വ​രു​ടെ അടി​മ​യാ​യി കാ​ട്ടിൽ കഴി​ഞ്ഞു, ജീ​വ​കാ​ലം മു​ഴു​വൻ പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കും. ഇനി​യെ​നി​ക്കു് അവ​രാ​രു​മി​ല്ലാ​ത്തൊ​രു വി​ശാ​ല​മായ പുൽ​മേ​ട്ടിൽ കു​റ​ച്ചു നാൾ അലയണം, കാ​ണാ​മി​നി​യും, നാ​മൊ​ക്കെ എന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി ബന്ദി​യാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്ക​യ​ല്ലേ പൊ​രു​ള​റി​യാ​ത്ത ഈ പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തിൽ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക. ഒരു കൈ വെ​ള്ള​പ്പൂ​ക്കൾ നെ​ഞ്ചിൽ ചേർ​ത്തു് മു​ന്നി​ലു​ള്ള പുൽ​മേ​ടി​ലേ​ക്കെ​റി​ഞ്ഞു.

“ശന്ത​നു എന്താ താ​ടി​ക്കു കൈ​വ​ച്ചു് വി​ഷാ​ദ​ഭാ​വം?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മട്ടു​പ്പാ​വിൽ നി​ന്നു് കണ്ട ദൂ​ര​ക്കാ​ഴ്ച സഹ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​നു​മാ​യി പങ്കി​ട്ടു.

“ദൂ​ര​വ്യാ​പ​ക​മായ പ്ര​ത്യാ​ഘാ​ത​ങ്ങൾ അവ​ഗ​ണി​ച്ചു വി​വാ​ഹ​പൂർവ ഉട​മ്പ​ടി​യു​ടെ ബല​ത്തി​ല​ല്ലേ ശന്ത​നു ഗം​ഗ​യു​മൊ​ത്തു് കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ കയ​റി​യ​തു്? ഗംഗ എന്ത​നി​ഷ്ടം കാ​ട്ടി​യാ​ലും എതിർ​ക്ക​രു​തു് എന്ന കരാ​റി​ലെ കു​ഞ്ഞ​ക്ഷ​ര​ങ്ങൾ വാ​യി​ക്കാ​തെ ഈ ശു​ദ്ധൻ, നീ​ട്ടി​വ​ലി​ച്ചു കരാ​റിൽ ഒപ്പി​ട്ടു. സ്വ​ന്തം നവ​ജാ​ത​ശി​ശു​ക്ക​ളെ നദി​യിൽ മു​ക്കി​ക്കൊ​ല്ലു​ന്ന​താ​ണു് ഭാ​ര്യ​യു​ടെ പ്ര​ഭാ​ത​വി​നോ​ദം എന്ന​യാൾ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചി​ല്ല. “അരുതേ ശി​ശു​ഹ​ത്യ ഇനി​യും” എന്ന​യാൾ അതി​ഭാ​വു​ക​ത്തി​ന്റെ അതി​പ്ര​സ​ര​ത്തോ​ടെ പറ​ഞ്ഞ​തോ​ടെ ഉട​മ്പ​ടി​യിൽ വി​ള്ളൽ വീണു. ഗു​ണ​പാ​ഠം വ്യ​ക്ത​മാ​യി​ല്ലേ, ശി​ശു​ഹ​ത്യ ആയാ​ലും തൊ​ഴി​ലി​ട​വേ​ത​ന​മാ​യാ​ലും, കരാർ മു​ഴു​വൻ വാ​യി​ച്ചു തി​രു​ത്തൽ ഉറ​പ്പു വരു​ത്തി​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ഇത്ത​രം ശന്ത​നു​രൂ​പ​ങ്ങൾ നമ്മു​ടെ മു​മ്പി​ലും വന്നു നാളെ നി​ല​വി​ളി​ക്കും”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ തല​യ്ക്കു പി​ന്നിൽ കൈകൾ പി​ണ​ച്ചു.

“ഇന്ന​ലെ രാ​വി​ലെ നെ​റ്റി​പ്പ​ട്ടം കെ​ട്ടിയ ആന​ക​ളും ആല​വ​ട്ട​ങ്ങ​ളു​മാ​യി ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ എഴു​ന്നെ​ള്ളിയ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ ചക്ര​വർ​ത്തി​യും പരി​വാ​ര​ങ്ങ​ളു​മ​ല്ലേ, നഗ്ന​പാ​ദ​രാ​യി കാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു് ശി​ക്ഷ​യ​നു​ഭ​വി​ക്കാൻ ആ പോ​വു​ന്ന​തു്?”, പെ​രു​വ​ഴി​യിൽ ആരും ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​ത്ത ആറു​പേ​രെ നോ​ക്കി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വി​ഷാ​ദ​ത്തോ​ടെ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു.

“മാ​ളി​ക​മു​ക​ളി​ലേ​റിയ മന്ന​ന്റെ തോളിൽ മാ​റാ​പ്പു് എന്നൊ​ക്കെ വരും യു​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ ദരി​ദ്ര​ബ്രാ​ഹ്മ​ണർ പദ്യം ചൊ​ല്ലി ധനി​ക​രെ നി​ന്ദി​ക്കാൻ, സാ​മ​ന്ത​കൗ​ര​വ​രോ​ടു് ചൂതു് കളി​ച്ചു് എല്ലാം ഒഴു​ക്കി​ക്ക​ള​ഞ്ഞ നി​കൃ​ഷ്ട ജന്മ​ങ്ങൾ”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ കരി​മ്പിൻ തണ്ടു് അവർ​ക്കു നേരെ എറി​ഞ്ഞ​തു് വി​ശ​ന്നു പൊ​രി​ഞ്ഞ ഭീമൻ ഒറ്റ​ച്ചാ​ട്ട​ത്തി​നു കൈ​ക്ക​ലാ​ക്കി വാ​യി​ലി​ട്ടു ആഞ്ഞു ചവ​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി.

“ഏക​ച്ച​ക്ര​യിൽ ഈയി​ടെ​യാ​യി സം​ശ​യാ​സ്പ​ദ​മായ സാ​ഹ​ച​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ ഭി​ക്ഷ​യാ​ചി​ച്ചു നട​ക്കു​ന്ന ആ ‘ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​വേഷ’ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും വിവരം നി​ങ്ങൾ ദു​ര്യോ​ധ​ന​നു് രഹ​സ്യ​മാ​യി എത്തി​ച്ചു​വോ?”, ബകൻ ഗ്രാമ പ്ര​മു​ഖ​നെ ഗു​ഹ​യിൽ വി​ളി​ച്ചു വരു​ത്തി ചോ​ദ്യം ചെ​യ്തു.

“ചാ​ര​വി​വ​രം അനു​സ​രി​ച്ചു് “നി​ങ്ങ​ള​ല്ലേ പാ​ണ്ഡ​വ​രും കു​ന്തി​യും?” എന്ന​വർ​ക്കു് അഭയം കൊ​ടു​ത്ത കു​ടി​ലിൽ ഒരു​മി​ച്ചു നിർ​ത്തി ഞാൻ കർ​ശ​ന​മാ​യി തി​രി​ച്ചും മറി​ച്ചും ചോ​ദ്യം ചെ​യ്തു. അര​ക്കി​ല്ല​ത്തിൽ കണ്ട കത്തി​ക്ക​രി​ഞ്ഞ ആറു ജഡ​ങ്ങൾ പാ​ണ്ഡ​വ​കു​ടും​ബം നാ​മാ​വ​ശേ​ഷ​മാ​യി എന്ന​തി​ന്റെ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​വും വി​ശ്വാ​സ്യ​വു​മായ തെ​ളി​വ​ല്ലേ എന്നു് അവർ ശക്ത​മാ​യി തി​രി​ച്ച​ടി​ച്ചു”, ഗൃ​ഹ​നാ​ഥൻ കു​നി​ഞ്ഞു താണു് വാ പൊ​ത്തി.

“കീ​ഴ​ട​ങ്ങൽ കരാർ നി​ബ​ന്ധ​ന​കൾ പൂർ​ണ​മാ​യി പാ​ലി​ച്ചു നഗ്ന​പാ​ദ​രാ​യി വന​വാ​സ​ത്തി​നു വി​നീ​ത​രാ​യി നട​ന്നു നീ​ങ്ങു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ ഇരു​ഭാ​ഗ​ത്തും, ഉയർ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ച ചാ​ട്ട​വാ​റു​മാ​യി നി​ങ്ങ​ളെ​ന്തി​നാ ഇങ്ങ​നെ കാ​ര്യ​മി​ല്ലാ​തെ അട്ട​ഹ​സി​ക്കു​ന്ന​തു്?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മു​ഖ​പ​രി​ച​യ​മു​ള്ള ഇളമുറ കൗ​ര​വ​നോ​ടു് ക്ഷോ​ഭി​ച്ചു.

“ഇന്ന​ലെ ഏതാ​ണ്ടു് ഇതേ സമ​യ​ത്തു് ഞങ്ങൾ തന്നെ​യാ​ണു് ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ​യും മഹാ​റാ​ണി​യെ​യും വെ​ഞ്ചാ​മ​രം വീശി നഗ​ര​വാ​തിൽ മുതൽ കൊ​ട്ടാ​രം വരെ ഉപ​ചാ​ര​പൂർ​വ്വം ആചാ​ര​വെ​ടി​യു​മാ​യി ആന​യി​ച്ച​തു്. സൂ​ര്യ​നൊ​ന്ന​സ്ത​മി​ച്ചു് രാ​ജ​കീ​യ​വി​നോ​ദ​മായ ചൂതു് കളി​ക്കു് ശേഷം നേരം പു​ലർ​ന്ന​പ്പോ​ഴേ​ക്കും, നി​യ​തി​യു​ടെ തട്ടു് ഉയർ​ന്ന​തും താ​ണ​തും ഇവ​രാ​റു​പേർ ഞങ്ങ​ളു​ടെ അടി​മ​കൾ ആയതും പി​ന്നെ നാം ആഘോ​ഷി​ക്കെ​ണ്ടേ?”, കൗ​ര​വ​സ​ഹോ​ദ​രൻ ആഞ്ഞു വീശിയ ചാ​ട്ട​യിൽ അർ​ദ്ധ​ന​ഗ്ന​ഭീ​മൻ പു​ള​ഞ്ഞു.

“ഭാ​വി​യിൽ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ജീ​വ​ച​രി​ത്രം എഴു​തേ​ണ്ട വ്യാ​സൻ മു​മ്പിൽ നി​ന്നു് പോ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും എന്താ നി​ങ്ങൾ കൈകൾ പി​ഴി​യു​ന്ന​തു്?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. രാ​ജ​സൂയ യാഗ ആഘോ​ഷ​മാ​ണു് ചു​റ്റും.

“എന്താ​ണ​യാൾ പറ​ഞ്ഞ​തെ​ന്നു് കേ​ട്ടി​ല്ലേ? ദു​ര​നു​ഭ​വം ഞങ്ങൾ​ക്കു് ഉടൻ ഉണ്ടാ​കാൻ പോ​വു​ന്നു, കരുതൽ വേണം എന്നു്. ആശം​സ​കൾ വാ​രി​ക്കോ​രി ചൊ​രി​യേ​ണ്ട മംഗള ദി​ന​ത്തിൽ ഈ ദുഃ​സ്സൂ​ച​ന​യു​മാ​യാ​ണോ ഇടി​ച്ചു കയ​റി​യ​തു്?”, വ്യാസ താ​ക്കീ​തിൽ ഭീമൻ ഉടഞ്ഞ പോലെ തോ​ന്നി.

“പാ​ഞ്ചാ​ലി കു​ഴ​ഞ്ഞു വീണു എന്നു് ഭീമൻ വി​ല​പി​ച്ച​പ്പോൾ, അർ​ജ്ജു​ന​നു​മാ​യി അഞ്ചി​ലൊ​ന്നി​ല​ധി​കം അഭി​ര​മി​ച്ച​തു കൊ​ണ്ടാ​ണെ​ന്നു് പറ​ഞ്ഞ​തിൽ നി​ന്നു് എന്താ​ണു് വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​തു്, ജീ​വി​താ​ന്ത്യ​ത്തി​ലെ മഹാ പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തി​ലും ഹൃദയം കു​ഴ​ഞ്ഞു മറി​യു​ന്ന​തു് രതി മാ​ത്സ​ര്യ​ത്തിൽ എന്നോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ജീ​വി​ത​കാ​ലം മോ​ഹി​പ്പി​ച്ചു, എന്നാൽ കൈ നീ​ട്ടി​യ​പ്പോൾ വാ​ക്കു കൊ​ണ്ടു കപ​ട​നാ​ട്യ​ക്കാ​രൻ എന്നു് തി​ര​സ്ക​രി​ച്ചു. ഇതാ, യാത്ര പറ​യാ​തെ ഐതി​ഹാ​സിക ലൌകിക ജീ​വി​തം കു​ഴ​ഞ്ഞു​വീ​ഴ​ലിൽ പൊ​ടു​ന്ന​നെ അവ​സാ​നി​ക്കു മ്പോൾ, പ്ര​ത്യാശ നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട ഞങ്ങൾ​ക്കു പി​ടി​വ​ള്ളി കി​ട്ടി. അർ​ജ്ജു​ന​നു​മാ​യു​ണ്ടായ അവി​ഹി​ത​ബ​ന്ധം ഈ മല​മ്പാ​ത​യിൽ ഉച്ച​ത്തിൽ പര​സ്യ​മാ​ക്കുക”, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ജേ​താ​വി​നെ പോലെ മുഖം വെ​ട്ടി​ച്ചു.

“അജ്ഞാ​ത​വാ​സ​ക്കാ​ല​ത്തു് നി​ങ്ങൾ വി​രാ​ട​ന്റെ ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ പാ​ച​ക​ക്കാ​രൻ ആയി​രു​ന്ന പന്ത്ര​ണ്ടു മാസം, ഇപ്പോൾ ഹസ്തി​ന​പു​രി പ്ര​തി​രോ​ധ​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി എന്ന പദവി വഹി​ക്കു​മ്പോൾ എങ്ങ​നെ വി​ല​യി​രു​ത്തു​ന്നു?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“വി​യർ​ത്ത​ദ്ധ്വാ​നി​ച്ചു വേണം ഓരോ നേ​ര​വും നീ വി​ശ​പ്പ​ട​ക്കാൻ എന്നു് എനി​ക്കു് തി​രി​ച്ച​റി​വു​ണ്ടാ​യി. പന്ത്ര​ണ്ടു കൊ​ല്ല​വ​ന​വാ​സ​ക്കാ​ല​ത്തു് അക്ഷ​യ​പാ​ത്രം വഴി മൂ​ന്നു നേരം കി​ട്ടിയ സൗ​ജ​ന്യ ഭക്ഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ വില വി​രാ​ട​ന്റെ തീ​ന്മു​റി​യിൽ ഞാൻ ദേ​ഹാ​ദ്ധ്വാ​നം ചെ​യ്തു മൂ​ല്യം തി​രി​ച്ച​ട​ച്ചു”, വൃ​കോ​ദ​ര​ഭീ​മൻ ഉച്ച​ഭ​ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ ഒരു പൊ​രി​ച്ച കാ​ള​ത്തുട തി​ന്ന​തി​ന്റെ ആല​സ്യ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു.

“ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ നി​ല​ത്തു് ചമ്രം പടി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു ഇതെ​ന്താ​ണു് ഈ അഞ്ചു ആണു​ങ്ങൾ കണ്ണീർ വാർ​ക്കു​ന്ന​തു്. വേ​ണ്ട​പ്പെ​ട്ട​വർ ആരെ​ങ്കി​ലും മരി​ച്ചു​വോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഞെ​ട്ടി.

“ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലെ വേറെ ഏതെ​ങ്കി​ലും കള​പ്പു​ര​യി​ലെ ധാ​ന്യ​ശേ​ഖ​രം സ്രോ​ത​സ്സാ​യി കണ്ടെ​ത്തും​വ​രെ അക്ഷ​യ​പാ​ത്രം ഇപ്പോൾ കാ​ണു​ന്ന പോലെ ശൂ​ന്യ​മാ​യി​രി​ക്കും അതു് കഴി​ഞ്ഞാൽ അവർ പതി​വു​പോ​ലെ പരി​മി​തി​യി​ല്ലാ​തെ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചും പര​സ്പ​രം ഉന്തി​ത്ത​ള്ളി​യും പാ​ത്ര​ത്തിൽ രണ്ടു കയ്യു​മി​ട്ടു വാ​രി​ത്തി​ന്നും”, കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി മുടി കർ​ശ​ന​മാ​യി പരി​ലാ​ള​ന​ത്തിൽ നി​ന്നു് ഒഴി​വാ​ക്കി അഴ​ക​ള​വു​ക​ളു​ടെ ശരീ​ര​ത്തിൽ തൈലം തേ​ച്ചു.

“അഭി​മു​ഖ​ങ്ങ​ളി​ല​വ​രെ​യെ​ത്ര നി​ങ്ങ​ള​പ​മാ​നി​ച്ചാ​ലും ക്ഷ​മ​യോ​ടെ കി​ട​പ്പ​റ​ക്കു മു​മ്പിൽ ഊഴം കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് പ്ര​ത്യാ​ശ​യി​ലാ​ണു്. എന്താ​യി​രി​ക്കാം അതി​ന്റെ രഹ​സ്യം?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. സ്വാർ​ത്ഥ​ലാ​ഭ​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി ദഹി​പ്പി​ച്ച ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​നം വീ​ണ്ടും തളി​രി​ട്ട മഴ​ക്കാല സന്ധ്യ, ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം മഹാ​റാ​ണി​യു​ടെ അന്തഃ​പു​രം.

“സമാ​ന​ത​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത വ്യ​ക്തി​ഗ​ത​സേ​വ​നം എന്ന​വർ സന്മ​ന​സ്സോ​ടെ ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’യോടു് അവ​കാ​ശ​പ്പെ​ട​ണ​മെ​ങ്കിൽ, ഒരു പക്ഷെ പതി​വാ​യി കി​ട്ടു​ന്നു​ണ്ടാ​വ​ണം പരി​മി​തി​യി​ല്ലാ​തെ ആന​ന്ദ​ര​തി”, അഴ​ക​ള​വു​ക​ളിൽ സു​ഗ​ന്ധ തൈലം തേ​ച്ചു അവൾ പറ​ഞ്ഞു.

“പരേ​ത​കീ​ചക സ്മ​ര​ണ​യിൽ ആദ​രാ​ഞ്ജ​ലി വേണോ, ആ ശല്യം ഒഴി​ഞ്ഞു കി​ട്ടി​യ​തിൽ അനു​മോ​ദ​നം മതിയോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വി​രാ​ട​രാ​ജാ​വി​നെ അഭി​വാ​ദ്യം ചെ​യ്തു സ്വയം പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി.

“ഭാ​ര്യ​യു​ടെ അനു​ജ​നായ കീചകൻ വി​രാ​ട​സൈ​ന്യാ​ധി​പൻ എന്ന നി​ല​യിൽ തൊഴിൽ മി​ക​വു് കാ​ണി​ക്കു​വൻ, പക്ഷെ അവൻ എന്നെ സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തിൽ നി​ന്നു് തള്ളി താ​ഴെ​യി​ടാൻ എന്റെ ഭാര്യ കൂ​ട്ടു​നിൽ​ക്കു​മോ? അപ്പോൾ കീ​ച​ക​കൊല എന്റെ തലയിൽ കെ​ട്ടി​വ​ക്കു​ന്ന​തു് കുടില പാ​ണ്ഡവ നിർ​മി​തി, കാരണം കൗ​ര​വ​പ​ക്ഷ​ത്തു് നി​ന്നു് ആദ്യം കേട്ട പ്ര​തി​ക​ര​ണം ചത്ത​തു് കീ​ച​ക​നെ​ങ്കിൽ കൊ​ന്ന​തു് ഭീമൻ തന്നെ എന്ന ഭീ​ഷ്മ​വ​ച​ന​മാ​ണു്. അതു് കേ​ട്ട​പ്പോൾ തന്നെ ഞാ​നു​ടൻ കു​റ്റ​വി​മു​ക്ത​നായ പോലെ.” ദു​രൂ​ഹ​മായ ദുഃ​ഖാ​ച​ര​ണ​ത്തിൽ ആയി​രു​ന്നു പാ​ണ്ഡവ “വേഷ” ങ്ങൾ അപ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മായ വി​രാ​ട​രാ​ജ്യം.

“അച്ഛ​നും അമ്മ​യും ഇല്ലാ​തെ, യാ​ഗാ​ഗ്നി​യിൽ നി​ന്നു​യർ​ന്ന മഹാ​റാ​ണി ഇപ്പോൾ ആർ​ക്കു വേ​ണ്ടി​യാ​ണു് പരി​കർ​മി​യി​ല്ലാ​തെ ഗം​ഗ​യിൽ ശ്രാ​ദ്ധം ചെ​യ്യു​ന്ന​തു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അന്ധാ​ളി​പ്പോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് യു​ദ്ധം ജയി​ക്കാൻ പോ​രാ​ട്ട​ഭൂ​മി​യിൽ അപ​മൃ​ത്യു വരി​ച്ച എന്റെ അഞ്ചു മക്കൾ​ക്കു്” പൂവും എള്ളും ചന്ദ​ന​വും വെ​ള്ളം താ​ലി​ച്ച​വൾ നെ​ഞ്ചിൽ വച്ചു് ബലി​ച്ചോ​റി​ലേ​ക്കി​ട്ടു.

“ഒര​ഭി​മു​ഖം തരാമോ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മൊ​ത്ത​ത്തിൽ ഒരു പ്ര​ലോ​ഭ​ന​മാ​യി മഹാ​രാ​ജാ​വി​നെ നേ​രി​ട്ടു.

“വസ​ന്ത​കാല പ്ര​ത്യേക പതി​പ്പി​നു് അല്ലേ? വന​വാ​സ​ക്കാ​ല​ത്തു് പറ​യി​പ്പി​ച്ച​തൊ​ക്കെ തന്നെ പോരെ? ഇന്നു് മുതൽ അടു​ത്ത കു​റ​ച്ചു ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളിൽ തി​ര​ക്കു​ള്ള പരി​പാ​ടി​യു​ണ്ടു്.”, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ഒഴി​വു് പറ​ഞ്ഞു.

“ഉടൻ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കാ​ന​ല്ല. ഭാ​വി​യിൽ.”

“ചര​മ​ക്കു​റി​പ്പു്? ഉടൻ വരൂ. പ്രാ​തൽ ഒരു​മി​ച്ചു്. സ്ഥലം അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ തീൻ​ശാല.”

“അശ്വ​ത്ഥാ​മാ​വു് മരി​ച്ചു എന്ന നുണ വി​ശ്വ​സി​ച്ച ദ്രോ​ണർ, ആയുധം താ​ഴെ​യി​ട്ട​തോ​ടെ ദ്രോ​ണ​ഹ​ത്യ എളു​പ്പ​മാ​യി!”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പറ​ഞ്ഞു.

“നുണ ആ വിധം പറ​ഞ്ഞി​ല്ല. അശ്വ​ത്ഥാ​മാ​വു് എന്നൊ​രു കൗരവ ആനയെ പാ​ണ്ഡ​വ​രിൽ ചിലർ വി​ളി​ക്കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എന്നാ​ണ​റി​വു്. ആന കൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ ചെ​രി​ഞ്ഞു എന്നു​ച്ച​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം മരി​ച്ചു എന്നു് ഞാൻ ഉച്ച​രി​ക്കു​മ്പോൾ ദ്രോ​ണർ അടു​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എന്ന​തു് കൗ​തു​ക​ക​ര​മായ ആക​സ്മി​കത എന്ന​തിൽ കവി​ഞ്ഞെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ദു​രർ​ത്ഥം അതിനു വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ക്കു​ന്ന​തി​നോ​ടു് യോ​ജി​പ്പി​ല്ല. സർ​വ​ജീ​വ​ജാ​ല​ങ്ങൾ​ക്കും ഒരു പോലെ ബഹു​മാ​നം കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന എന്നെ പോ​ലൊ​രു പ്ര​കൃ​തി​സ്നേ​ഹി പ്ര​ത്യ​കി​ച്ചും.”

“ഇത്ത​വണ നീ വി​രാ​ട​ത്തിൽ പോ​യ​പ്പോൾ അജ്ഞാ​ത​വാ​സം കഴി​ഞ്ഞ അച്ഛ​നെ കണ്ടു​വോ?” സു​ഭ​ദ്ര മക​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. ദ്വാ​രക. അമ്മ​യും മകനും നട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

“കണ്ടു അമ്മാ. അച്ഛൻ നൃ​ത്തം പഠി​പ്പി​ച്ച വിരാട രാ​ജ​കു​മാ​രി ഉത്ത​ര​യെ എനി​ക്കു് പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി. പി​രി​യു​മ്പോൾ അച്ഛൻ കുറെ ദൂരം ഒപ്പം നാ​ഗ​രാ​തിർ​ത്തി വരെ വന്നു”, എന്നെ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ ജയി​പ്പി​ക്കാൻ നീ സ്തോ​ഭ​ജ​ന​ക​മായ യു​ദ്ധ​സാ​ഹ​ച​ര്യ​മു​ണ്ടാ​ക്കി​യാൽ, ഉത്ത​ര​യിൽ പി​റ​ക്കു​ന്ന നി​ന്റെ മകനെ ഞാൻ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യു​ടെ ഭാവി രാ​ജാ​വാ​ക്കാം എന്നു് കൈ​പി​ടി​ച്ചു് അച്ഛൻ എന്നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു. അതി​ന്റെ അർ​ത്ഥ​മ​റി​യാ​തെ ഞാൻ വാ​ക്കു​കൊ​ടു​ത്തു് അമ്മാ.”

“വേ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു മകനെ. എന്തെ​ല്ലാ​മോ കയ​ങ്ങൾ ഞാൻ മു​മ്പിൽ കാ​ണു​ന്നു.”

“നി​ങ്ങ​ള​ഞ്ചു​പേർ​ക്കും മാ​ര​കാ​യു​ധ​ങ്ങൾ വേറെ വേറെ. ഗദ കൊ​ണ്ടു് തു​ട​യെ​ല്ലു് പൊ​ട്ടി​ക്കു​ന്ന ഭീ​മ​നും അമ്പെ​യ്തു കർ​ണ്ണ​ന്റെ കരൾ പൊ​ളി​ക്കു​ന്ന അർ​ജ്ജു​ന​നും, കു​ന്തം കൊ​ണ്ടു് ശത്രു ഹൃദയം തു​ള​യ്ക്കു​ന്ന നി​ങ്ങ​ളും. കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ ആ കാല കു​ന്തം കൊ​ന്നു കൊല വി​ളി​ച്ച ഒരു സ്മ​ര​ണീയ കൗ​ര​വ​വ​ധം പങ്കി​ടാ​മോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഹസ്തി​ന​പു​രി മഹാ​രാ​ജാ​വി​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. പോ​രാ​ട്ട വി​ജ​യ​ത്തി​ന്റെ അഞ്ചാം വാർ​ഷി​കാ​ഘോ​ഷം.

“അങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നും ഇനി യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് നി​ങ്ങൾ പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ കനി​വി​ല്ലാ​തെ ചോ​ദി​ക്ക​രു​തേ. രാ​ത്രി കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ ഞാൻ വി​ള​ക്കു് കെ​ടു​ത്തി​യാൽ, ചത്തു പോയ കൗരവ ആത്മാ​ക്കൾ കണ്ണിൽ നഖം ആഴ്ത്തി​യും കഴു​ത്തു ഞെ​രി​ച്ചും വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്നു എന്നു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ നി​ല​വി​ളി​ക്കും. മു​ഖ​ത്തു് വെ​ള്ളം തളി​ച്ചു് ബോധം വരും വരെ ക്ഷ​മ​യോ​ടെ കാ​ത്തി​രി​ക്കാൻ ഞാൻ മാ​ത്ര​മേ പാ​തി​രാ​വിൽ കാണൂ”, പാ​ഞ്ചാ​ലി ഒരു കൈ കൊ​ണ്ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യെ പ്ര​തീ​കാ​ത്മ​ക​മാ​യി വാ പൊ​ത്തി.

“ഭീ​മ​ന​ല്ല കൊ​ല​യാ​ളി എന്നു​റ​പ്പി​ച്ചു പറയാൻ എന്തു് തെ​ളി​വു​ണ്ടു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക തൊഴിൽ മര്യാ​ദ​യോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“നി​ങ്ങൾ കീ​ച​ക​ജ​ഡം കി​ട​ന്ന നൃ​ത്ത​മ​ണ്ഡ​പം ചു​റ്റി നടന്ന ഏക പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​യ​ല്ലേ. കണ്ട​തൊ​ക്കെ മന​സ്സി​ന്റെ മുൻ​നി​ര​യി​ലേ​ക്കു് ദയ​വാ​യി കൊ​ണ്ടു​വ​രൂ. ചമ്രം പടി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു ഉണ്ടെ​ണീ​റ്റാൽ നി​ല​ത്തു് വറ്റും ചാറും എല്ലും മു​ള്ളും ചി​ത​റി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന ഒന്ന​ല്ലേ ഭീ​മ​ന്റെ തീൻ​മു​റി മര്യാദ? അങ്ങ​നെ ഒരു മാ​ലി​ന്യ​പ്രി​യ​നെ​ങ്ങ​നെ ഇത്ത​രം ശു​ചി​യാ​യി നിർ​വ​ഹി​ച്ച കൊ​ല​യു​ടെ കാർ​മി​ക​ത്വം മി​ക​വോ​ടെ ചെ​യ്യാ​നാ​വും? കൊ​ട്ടാ​രം വൈ​ദ്യൻ ജഡം വെ​ട്ടി​മു​റി​ച്ചു നോ​ക്കി​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, തി​രി​ച്ചും മറി​ച്ചും തു​ണി​യൂ​രി പരി​ശോ​ധി​ച്ചു പര​സ്യ​മാ​യി ഉറ​ങ്ങു​ന്ന​വ​നെ പോ​ലെ​യാ​ണു് പച്ച​പ്പ​രി​ഷ്ക്കാ​രി കീചകൻ ജീവൻ പോയി മലർ​ന്നു കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു. കങ്ങിയ കഴു​ത്തോ, ചു​ണ്ടിൽ കട്ട​കെ​ട്ടിയ ചോരയോ തു​റി​ച്ച കണ്ണു​ക​ളോ ഒന്നു​മി​ല്ല. എന്റെ കൊ​ല​യാ​ളി ആരാ​യാ​ലും അതു് വി​രാ​ട​പാ​ച​ക​ക്കാ​രൻ ഭീ​മ​ന​ല്ല എന്നു് വി​ളി​ച്ചു പറ​യു​ന്ന പോലെ തോ​ന്നും. കൊ​ല​യു​ടെ ലക്ഷ്യം ഇപ്പോൾ പു​റ​ത്തു് വി​ടു​ന്നി​ല്ല, എന്നാൽ കൊ​ല​യു​ടെ നാഥൻ ഭീ​മ​ന​ല്ല എന്തു് സാ​മാ​ന്യ യു​ക്തി മാ​ത്രം”, കീചക സഹോ​ദ​രി സു​ദേ​ഷ്ണ​യു​ടെ ഭർ​ത്താ​വായ വിരാട രാ​ജാ​വു് വി​സ്ത​രി​ച്ചു കൈകൾ കഴുകി.

“ഇതാണോ പുതിയ ഹസ്തി​ന​പു​രി ചക്ര​വർ​ത്തി​നി​ക്കു് നി​ങ്ങൾ കണ്ടെ​ത്തിയ ഔദ്യോ​ഗി​ക​വ​സ​തി?”, രോഷം നി​യ​ന്ത്രി​ക്കാൻ പാ​ടു​പെ​ട്ട പാ​ഞ്ചാ​ലി, കൊ​ട്ടാ​രം സർ​വാ​ധി​കാ​രി​ക്കു് നേരെ ആരോ​പ​ണ​സ്വ​ര​ത്തിൽ വിരൽ ചൂ​ണ്ടി.

“ആദ്യം ഒരു തെ​റ്റു് തി​രു​ത്ത​ട്ടെ. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പദവി മഹാ​റാ​ണി എന്നു് മാ​ത്ര​മാ​ണു്. ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തിൽ നി​ങ്ങൾ സ്വയം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി എന്നു് വി​ളി​ച്ചി​രു​ന്നു എങ്കി​ലും. ഈ ഔദ്യോ​ഗിക വസ​തി​ക്കെ​ന്താ ഇത്ര കു​ഴ​പ്പം? സൂ​ക്ഷി​ക്കുക, എന്റെ നേരെ നി​ങ്ങൾ കുതിര കയ​റ​ണ്ട. ഞാൻ അം​ഗ​പ​രി​മി​തൻ. ഇവി​ടെ​യാ​ണു് എന്റെ അച്ഛ​ന്റെ അച്ഛൻ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​കു​മാ​രൻ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ കഴി​ഞ്ഞ അമ്പ​തു കൊ​ല്ലം ഭാ​ര്യ​യു​മൊ​ത്തു് അന്തി​യു​റ​ങ്ങി​യ​തു്. ദു​ര്യോ​ധ​ന​നു് ഒരു ഭാര്യ മാ​ത്രം. ഭാ​ര്യ​ക്കു് ഒരേ ഒരു ഭർ​ത്താ​വും. കേൾ​ക്കു​മ്പോൾ കൌ​തു​കം തോ​ന്നു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലേ? ശത്രു​നാ​ശ​ത്തി​നു നി​ത്യ​വും ഇവിടെ കാ​ളി​പ്രീ​തി​ക്കാ​യി മൃ​ഗ​ബ​ലി ചെ​യ്തി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, കൊ​ട്ടാ​രം ശു​ശീ​ക​രണ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​കൾ​ക്കു് കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ നിർ​ബ​ന്ധിത സൈനിക സേവനം ആയതു കൊ​ണ്ടു്, കഴി​ഞ്ഞ ഒരു മാ​സ​മാ​യി വേ​ണ്ട​ത്ര വൃ​ത്തി​യാ​ക്കൽ ഉണ്ടാ​യി​ല്ല, അതു കൊ​ണ്ടെ​ന്താ, പന്ത്ര​ണ്ടു വർഷം സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളി​ലെ ജൈ​വ​മാ​ലി​ന്യം നി​ത്യ​വും നീ​ക്കി നി​ങ്ങൾ ആ ജോ​ലി​യിൽ പരിചയ സമ്പ​ന്ന​യ​ല്ലെ, ഒന്നു് ആഞ്ഞു പി​ടി​ച്ചാൽ വാ​സ​യോ​ഗ്യ​മാ​ക്കി​ക്കൂ​ടെ ചരി​ത്ര പ്രാ​ധാ​ന്യ​മു​ള്ള ഈ ദു​ര്യോ​ധന വസതി? ഇതു് അറി​യ​പ്പെ​ടെ​ണ്ട​തും ആ പേരിൽ തന്നെ”, കൊ​ട്ടാര രഹ​സ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ താ​ക്കോൽ സൂ​ക്ഷി​പ്പു​കാ​രൻ പു​രോ​ഹിത മന്ത്രോ​ച്ചാ​ര​ണം പോലെ സം​സാ​രി​ച്ചു.

“പതി​നെ​ട്ടു ദിവസം മര​ണ​ത്തെ മു​ഖാ​മു​ഖം കണ്ട​തു് കൊ​ണ്ടാ​ണോ പണ്ടി​ല്ലാ​ത്തൊ​രു ദാർ​ശ​നി​ക​വ്യഥ നി​ഴ​ലി​ക്കു​ന്ന നോ​ട്ടം?” നീണ്ട സന്ദർ​ശക നി​ര​യിൽ ക്ഷ​മാ​പൂർ​വം കാ​ത്തു് നി​ന്നു് ഊഴം കി​ട്ടിയ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ മു​മ്പിൽ ഉപ​ചാ​ര​പൂർ​വം മു​ട്ടു് കു​ത്തി കൈ​മു​ത്തി.

“അനു​വ​ദി​ച്ചു​കി​ട്ടു​ന്ന ഓരോ പു​തു​ദി​ന​ത്തി​ലും വി​ധാ​താ​വി​നു കൃ​ത​ജ്ഞ​ത​യു​ടെ പൂ​ച്ചെ​ണ്ടു് എന്നു് ശി​ര​സ്സു് കു​നി​ച്ചു വി​നീ​ത​വാ​നാ​ണു് മനഃ​സ്സാ​ക്ഷി പ്രേ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ലും, ഇപ്പോൾ ഭര​ണ​കൂ​ടം നേ​രി​ടു​ന്ന ജീ​വ​ന്മ​ര​ണ​പോ​രാ​ട്ടം കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​ക​ളെ കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ച്ചു വേണം ഞങ്ങൾ അഞ്ചു ഭവ​ന​ര​ഹിത സഹോ​ദ​രർ​ക്കും അന്തി​യു​റ​ങ്ങാൻ. അവർ ഞങ്ങൾ​ക്കെ​തി​രെ തെ​രു​വോ​ര​പ്ര​ക്ഷോ​ഭം തു​ട​രു​മ്പോൾ, ഈ കൈ തന്നു നീ​യെ​ന്നെ തു​ണ​ക്കി​ല്ലേ?”, മഹാ​രാ​ജാ​വു് ദീ​ന​ദീ​ന​മാ​യി കേണു.

“ഇന്നും ഹസ്തി​ന​പു​രി കൌ​ര​വ​രാ​ജ​കു​മാ​ര​ന്മാർ​ക്കു, ഞാൻ മന​സ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം, നി​ങ്ങൾ ആരാ​ധ്യ​ദേ​വത, പക്ഷെ, ഇവിടെ കാ​ട്ടിൽ നി​ങ്ങൾ ദു​ര്യോ​ധ​ന​ന്റെ വഴ​ങ്ങു​ന്ന അടിമ, എന്താ ഈ വൈ​രു​ധ്യം?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“അന്ന​ന്ന​ത്തെ അപ്പ​ത്തി​ന്നാ​യി ഇര തേടി പോ​വേ​ണ്ട​തി​ല്ലാ​ത്ത അഞ്ചു മടിയൻ ഭർ​ത്താ​ക്കൻ​മാർ​ക്കൊ​പ്പം, സമനില തെ​റ്റാ​തെ ഈ കഠി​ന​ത​ട​വ് ഇങ്ങ​നെ അനു​ഭ​വി​ക്കാൻ എനി​ക്കു്, ദൂരെ ദൂരെ നൂറു കൗ​ര​വ​ഹൃ​ദ​യ​ങ്ങ​ളി​ലെ പ്രാർ​ത്ഥ​ന​യാൽ കഴി​യു​ന്നു എന്ന​ത​ല്ലേ കൂ​ടു​തൽ കൗ​തു​ക​ക​ര​മാ​യി നി​ങ്ങൾ പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ കാ​ണേ​ണ്ട​തു്?”, പാ​ഞ്ചാ​ലി അന്ന​ത്തെ പു​റം​ജോ​ലി കഴി​ഞ്ഞു നീ​രൊ​ഴു​ക്കിൽ മലർ​ന്നു നീ​ന്തു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ചു​റ്റും ഒച്ച വയ്ക്കു​ന്ന നി​ശ​ബ്ദ​ത​യിൽ ഉച്ച​വെ​യിൽ പര​ന്നി​രു​ന്നു.

“ഇന്നെ​ന്താ വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ ശാ​ന്ത​മാ​യൊ​രു മൗനം?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ അഭി​വാ​ദ്യം ചെ​യ്തു.

“ഇട​ക്കാല ദാ​മ്പ​ത്യ​ശാ​ന്ത​ത​ക്കു് പി​ന്നിൽ, ആർ​ക്ക​റി​യാം, കെ​ട്ട​ട​ങ്ങി​യൊ​രു കൊ​ടും​കാ​റ്റു​ണ്ടു്”, ആഗതയെ ആലിം​ഗ​നം ചെ​യ്തു പാ​ഞ്ചാ​ലി പാ​ണ്ഡ​വ​രെ നോ​ക്കി.

“സു​ഭ​ദ്ര​യെ അർ​ജ്ജു​നൻ വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ച വാർ​ത്ത നി​ങ്ങ​ളെ ഇത്ര ക്ഷു​ഭി​ത​യാ​ക്കേ​ണ്ട കാ​ര്യം? പറ​ഞ്ഞു വന്നാൽ നി​ങ്ങൾ​ക്കു​മി​ല്ലേ ഒന്നി​ല​ധി​കം ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ.”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“സു​ഭ​ദ്ര​യ​ല്ല ഈ നാ​ട​ക​ത്തിൽ പ്ര​തി​നാ​യിക എന്നു് എല്ലാ നാടക അണി​യ​റ​ക​ളും എത്തി​നോ​ക്കു​ന്ന നി​ങ്ങൾ​ക്ക​റി​യാം. എന്റെ അഞ്ചു മക്കൾ ദൂരെ പാ​ഞ്ചാ​ല​ത്തിൽ, ഒരു​നാൾ ഞങ്ങൾ​ക്കു് ചെ​ങ്കോൽ കി​ട്ടും കി​ട്ടാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല എന്നു് പ്ര​ത്യാ​ശ​യോ​ടെ വള​രു​മ്പോൾ, സു​ഭ​ദ്ര​യു​ടെ വി​വാ​ഹ​ത്തിൽ അർ​ധ​സ​ഹോ​ദ​രൻ കൃ​ഷ്ണ​ന്റെ അർ​ത്ഥ​ഗർ​ഭ​മായ ആശംസ, (അതോ എന്റെ മക്കൾ​ക്കു​ള്ള ഭീ​ഷ​ണി​യോ) നി​ങ്ങ​ളും ഞെ​ട്ട​ലോ​ടെ കേ​ട്ട​ത​ല്ലേ? സു​ഭ​ദ്ര​യു​ടെ പിൻ​ഗാ​മി​കൾ കു​രു​വം​ശം ഭരി​ക്കും എന്ന​ല്ലേ കൃ​ഷ്ണൻ മു​ന​വ​ച്ചു് പ്ര​വ​ചി​ച്ച​തു്? അർ​ജ്ജു​നൻ അപ്പോൾ ആഹ്ലാ​ദ​ത്തോ​ടെ കയ്യ​ടി​ച്ചു. യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ജനി​ച്ചു മണി​ക്കൂ​റു​കൾ കഴി​ഞ്ഞാ​ണു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ പി​റ​ന്ന​തെ​ന്ന ഈറ്റി​ല്ല​ന്യാ​യം രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ ആവർ​ത്തി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞ​ല്ലേ കൌ​ര​വ​രെ ദശാ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളോ​ളം പാ​ണ്ഡ​വർ ഭരി​ക്കാൻ അനു​വ​ദി​ക്കാ​തെ വെ​ള്ളം കു​ടി​പ്പി​ച്ച​ത്?”, വഞ്ചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട രാ​ജ​കീ​യ​മാ​തൃ​ത്വം, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ അട​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ച ക്രോ​ധ​ത്തി​ലും, ആ തണു​ത്ത സന്ധ്യ​യിൽ ചു​റ്റും നി​ന്ന​വർ​ക്കു് പൊ​ള്ളി.

“യു​ദ്ധാ​രം​ഭ​ത്തി​നു മു​മ്പു് കൗ​ര​വ​സൈ​നിക നി​ര​യി​ലേ​ക്കു് നി​രാ​യു​ധ​നാ​യി ഒറ്റ​യ്ക്കു് പദ​യാ​ത്ര ചെ​യ്തു ഗു​രു​ജ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു ഭക്തി​യോ​ടെ അഭി​വാ​ദ്യം ചെ​യ്തെ​ങ്കി​ലും, വാ​ളെ​ടു​ത്താൽ പി​ന്നെ പോ​രാ​ട്ട​വീ​ര്യ​ത്തിൽ മായം പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കേ​ണ്ടെ​ന്നു യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ അർ​ത്ഥം വച്ചു് പറ​ഞ്ഞ​തു് താ​ങ്ക​ളു​ടെ ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ പെ​ട്ടി​ല്ലേ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. യമു​ന​യിൽ നീ​ന്തി കു​ളി​ച്ചു വന്നു ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ പൊ​രി​ച്ച കാ​ള​ത്തുട കടി​ച്ചു കീറി ഇറ​ച്ചി വലി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു ദു​ര്യോ​ധ​നൻ.

“അഭി​വാ​ദ്യ​വും ആശീർ​വാ​ദ​വും, ആ കാ​ല​ന്റെ മകൻ അത്ത​രം ദൃ​ശ്യ​പ്പൊ​ലി​മ​യു​ള്ള കാ​പ​ട്യ​പ്ര​ദർ​ശ​ന​ത്തിൽ മാ​ത്ര​മേ ഞങ്ങ​ളെ എന്നും തോൽ​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ളു.”

“ഒരി​റ്റു ചോര വീ​ഴാ​തെ​യ​ല്ലേ പൊ​ങ്ങ​ച്ച​ക്കാ​ര​നായ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​യെ അധി​കാ​ര​ത്തിൽ നി​ന്നു് നീ​ക്കി, കോഴി കൂവും മു​മ്പു് കഠി​ന​ത​ട​വിൽ കൗരവർ വന​വാ​സ​ത്തി​ന്ന​യ​ച്ച​തു്? എന്നാൽ അതെ കൗ​ര​വർ​ക്കു ചൂതു് കരു​വി​നു പകരം ആയുധം പട​വാ​ളാ​യ​പ്പോൾ മഹാ​യു​ദ്ധം തന്നെ വേ​ണ്ടി വരു​ന്ന​ല്ലോ പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ തല എന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി വെ​ട്ടാൻ?”, കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര യു​ദ്ധ​സ​ജ്ജീ​ക​ര​ണ​ങ്ങൾ നോ​ക്കാൻ സഹ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രു​മൊ​ത്തു് വന്ന യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ​ലേ​ഖ​കൻ, ഏറെ കാ​ല​ത്തി​നു ശേഷം തൊഴിൽ സാ​ധ്യത കൈ​വ​ന്ന ഉല്ലാ​സ​ത്തോ​ടെ, കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“വരും യു​ഗ​ത്തിൽ മാ​ധ്യ​മ​സു​ഹൃ​ത്തു​ക്കൾ തി​രി​ച്ചാ​ണു് പറ​യു​ക​യെ​ങ്കി​ലും, ചരി​ത്രം ആദ്യം പ്ര​ഹ​സ​ന​മാ​യും പി​ന്നെ ദു​ര​ന്ത​മാ​യും വരു​മെ​ന്നു് ഇപ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും നി​ങ്ങൾ​ക്കു് മന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ലേ.”

“തന്ത്ര​ജ്ഞ​രായ കൗ​ര​വർ​ക്കു നാ​ക്കു​പിഴ പറ്റി​യെ​ന്നോ? അസ്സാ​ധ്യം”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ കൈകൾ ഉയർ​ത്തി.” സ്വയം പണയം വച്ചു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ഇനി കളി​ച്ചാൽ ‘എല്ലാ​വ​രു​ടെ​യും’ പൗ​രാ​വ​കാ​ശം നി​ഷേ​ധി​ക്കു​മെ​ന്നു അയാൾ കർ​ശ​ന​മാ​യി പറ​ഞ്ഞി​ല്ലേ?”

“പതി​മൂ​ന്നു വർ​ഷ​ത്തേ​ക്കു് പൗ​രാ​വ​കാ​ശ​നി​ഷേ​ധ​നം ചു​രു​ക്കി എന്ന​താ​യി​രു​ന്നു കൗ​ര​വ​ന്റെ ആലോ​ച​ന​യിൽ വന്ന പരി​മി​തി. ഭാ​വി​യിൽ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് രാ​ജ്യ​ത്തിൽ അവ​കാ​ശ​ങ്ങൾ വക്കാ​നു​ള്ള അധി​കാ​രം ഉണ്ടാ​വി​ല്ല എന്നു് കൂടി ചേർ​ത്തു് അതൊരു ഔദ്യോ​ഗിക രേ​ഖ​യാ​ക്കി​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ മഹാ​ഭാ​ര​ത​യു​ദ്ധം തന്നെ നി​യ​മ​പ​ര​മാ​യി നി​ല​നിൽ​പ്പി​ല്ലാ​തെ അപ്ര​സ​ക്ത​മാ​വി​ല്ലേ എന്നാ​ണു ഞാൻ വേ​ദ​വ്യാ​സ​നോ​ടു് ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു്”, കരി​മ്പു​നീർ കു​ടി​ച്ചു കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വീ​ണ്ടും യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി​യി​ലേ​ക്കു നട​ന്നു.

“നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ആദ്യ​പ്ര​സ​വം ആൺ​കു​ഞ്ഞാ​ണെ​ങ്കിൽ, മൂ​പ്പി​ള​മ​തർ​ക്കം ഭാ​വി​യി​ലു​ണ്ടാ​വാ​തി​രി​ക്കാൻ കൊ​ന്നു കള​യ​ണ​മെ​ന്നു വി​വാ​ഹം കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടും മക്ക​ളി​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ കരു​നീ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​താ​യി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ശ്രു​തി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​താ​യി എന്റെ അമ്മ​മ്മ പറ​ഞ്ഞു കേ​ട്ടി​രു​ന്നു. ഏറ്റെ​ടു​ത്ത രഹ​സ്യ​ദൗ​ത്യം കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​ത​യോ​ടെ ചെ​യ്യു​ന്ന ആ കൊ​ല​യാ​ളി​യിൽ നി​ന്നു് പി​ന്നെ നി​ങ്ങൾ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ എങ്ങ​നെ രക്ഷി​ച്ചു?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“പല​പ്പോ​ഴും പറ​ഞ്ഞു​കേൾ​ക്കാ​റി​ല്ലേ, നാം കാ​ണു​ന്ന​തിൽ അപ്പു​റം ഈ ലോ​ക​ത്തു് എന്തൊ​ക്കെ​യോ ഉണ്ടു് എന്നു്? ഇരു​പ​ത്തി​എ​ട്ടി​നു കു​ളി​പ്പി​ച്ചു് കി​ട​ത്തി​യി​രു​ന്ന കു​ട്ടി​യെ എടു​ക്കാൻ ഒര​പ​രി​ചി​ത​പു​രോ​ഹി​തൻ വന്ന​പ്പോൾ ഞാൻ അയാ​ളു​ടെ ചെ​വി​യിൽ മന്ത്രി​ച്ചു, എന്റെ കു​ഞ്ഞി​നെ എടു​ത്തു് അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്കൂ, ഇവൻ മര​ണ​ദേ​വ​ത​യു​ടെ പ്രി​യ​പു​ത്രൻ. കൈ പൊ​ള്ളിയ പോലെ പു​രോ​ഹി​തൻ കു​ട്ടി​യെ നി​ല​ത്തു​വ​ച്ചു തി​ര​ക്കു​ണ്ടു് എന്നു് പറ​ഞ്ഞു ഉടൻ പടി​യി​റ​ങ്ങി. പി​ന്നെ അയൽ​ക്കാർ കണ്ട​തു് ഞങ്ങ​ളു​ടെ വനാ​ശ്ര​മ​ത്തി​ന​പ്പു​റ​ത്തെ കു​ന്നിൻ പു​റ​ത്തേ​ക്കു കയറിൽ കു​രു​ക്കു​വീണ കഴു​ത്തു​മാ​യി ആ പു​രോ​ഹി​ത​നെ ഭീകര രൂ​പി​യായ ഒരു കരി​മ്പോ​ത്തു് വലി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു​പോ​വു​ന്ന​താ​ണു്.”, വാർ​ധ​ക്യ​ത്തി​ലും ഹസ്തി​ന​പു​രി മഹാ​റാ​ണി എട്ടു ദശാ​ബ്ദ​ങ്ങൾ പഴ​ക്ക​മു​ള്ള വി​ശ​ദ​ശാം​ശ​ങ്ങൾ ഓർ​ത്തെ​ടു​ത്തു.

“ഭർ​ത്താ​വി​നു പ്ര​കൃ​തി നിർ​ദ്ദ​യം നി​ഷേ​ധി​ച്ച കാഴ്ച, എനി​ക്കു് ഞാൻ മധു​ര​മാ​യി നി​ഷേ​ധി​ക്ക​ട്ടെ എന്നു് ഭീഷ്മ പ്ര​തി​ജ്ഞ പോലെ പര​സ്യ​മാ​യി പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചു കയ്യിൽ തടഞ്ഞ കീ​റ​ത്തു​ണി കൊ​ണ്ടു് എക്കാ​ല​ത്തേ​ക്കും പൊതു ഇട​ത്തിൽ അന്ധ എന്നം​ഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഗാ​ന്ധാ​രി, വരും യു​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലും സാ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ നി​റ​ഞ്ഞു നിൽ​ക്കും എന്നു് നി​ങ്ങൾ​ക്കു് തോ​ന്നാ​റു​ണ്ടോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രും ഗാ​ന്ധാ​രി​യും കു​ന്തി​യും വി​ദു​ര​രും വന​വാ​സ​ത്തി​നു പടി​യി​റ​ങ്ങിയ നേരം.

“കാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു് പോവും മു​മ്പു് എന്റെ കൂടെ അവർ കു​റ​ച്ചു ദിവസം താ​മ​സി​ച്ച​പ്പോൾ, കൊ​ട്ടാ​ര​മ​ട്ടു​പ്പാ​വിൽ കൊ​ണ്ടു് പോയി ആരും കാ​ണാ​തെ ഞാൻ ആ കണ്‍കെ​ട്ടു് തു​ണി​യൊ​ന്നു വലി​ച്ചു നീ​ക്കി.”

“എന്താ​യി​രു​ന്നു അവ​രു​ടെ പ്ര​തി​ക​ര​ണം?”

“തുണി നീ​ക്കി​യ​തു് അവർ അറി​ഞ്ഞി​ല്ല. കാ​ണേ​ണ്ട​തൊ​ക്കെ അവർ എന്നും കണ്ടു. എന്നാൽ കണ്ടി​ല്ലെ​ന്നു പറയാൻ ഒരു കാ​ര​ണ​വും കണ്ണിൽ കെ​ട്ടി​ത്തൂ​ക്കി.”

“അധി​കാ​ര​മേ​റ്റെ​ടു​ത്ത യു​ധി​ഷ്ഠിര ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​നു് അഭി​വാ​ദ്യ​ങ്ങൾ അർ​പ്പി​ക്കാൻ പ്ര​തി​പ​ക്ഷ​ത്തു് നി​ന്നു് ആരു​മി​ല്ലേ?”, യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ​ലേ​ഖ​കൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

“കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ ഒഴികെ വേറെ ആരെ​ങ്കി​ലും കൗ​ര​വ​പ​ക്ഷ​ത്തു് നി​ന്നു് ഉയി​രോ​ടെ നട​ന്നു വരു​ന്ന​തു് നി​ങ്ങൾ കണ്ടു​വോ? ആ ചി​ര​ഞ്ജീ​വി​കൃ​പാ​ചാ​ര്യ​നാ​ണി​പ്പോൾ”, വരാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന കലി​യു​ഗം മഹാ​ഭാ​ര​ത​ത്തെ പ്ര​കീർ​ത്തി​ക്കും, അതിലെ കഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങൾ നി​ത്യ​വും രാ​ഷ്ട്രീയ പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​ലും, കവി​ത​യിൽ ഉപ​മ​ക​ളാ​യും നി​റ​യും” എന്നു് പ്ര​വ​ചി​ച്ച​തു്, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഭാ​വി​യെ കു​റി​ച്ചു​ള്ള ചി​ന്ത​യിൽ അസ്വ​സ്ഥ​യാ​യി.

“പോ​രാ​ട്ട​ഭൂ​മി​യിൽ നി​ന്നു വാർ​ത്ത​കൾ സഞ്ജ​യൻ അപ്പ​പ്പോൾ അറി​യി​ക്കു​ന്നി​ല്ലേ?”, ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രു​ടെ വി​ദു​രർ, ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഓരോ കൗ​ര​വ​നെ കൊ​ല്ലു​മ്പോ​ഴും പാ​ണ്ഡ​വർ, പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു ഭീമൻ, ചി​ന്നം വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു് അരോ​ച​ക​മാ​യി തോ​ന്നി​യ​പ്പോൾ തത്സ​മ​യ​വാർ​ത്താ​വ​ത​ര​ണം നിർ​ത്താൻ സഞ്ജ​യ​നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു. രാ​ത്രി കി​ട​ക്കും മു​മ്പു് കൗരവ വാളിൽ തെ​റി​ച്ചു​രു​ണ്ട പാ​ണ്ഡവ തല​യെ​ണ്ണി പറ​ഞ്ഞാൽ മാ​ത്രം മതി.”

“മതി​യായ താ​ക്കീ​തും അക​മ്പ​ടി സു​ര​ക്ഷ​യും അനു​വ​ദി​ക്കാ​തെ, കൗ​മാ​ര​പോ​രാ​ളി അഭി​മ​ന്യു​വി​നെ കൌ​ര​വ​ക​ടു​വ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​ലേ​ക്കു് എറി​ഞ്ഞ​തു് നി​ങ്ങൾ അല്ല, പാ​ഞ്ചാ​ലി ആയി​രു​ന്നു എന്നു് കർണൻ, മരി​ക്കും മു​മ്പു് കു​റ്റ​സ​മ്മ​തം നട​ത്തിയ വാർ​ത്ത ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ പെ​ട്ടു​വോ? എങ്ങ​നെ പ്ര​തി​ക​രി​ക്കു​ന്നു?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“അഭി​മ​ന്യു​വി​ന്റെ പിൻ​ഗാ​മി​കൾ കു​രു​വംശ ചക്ര​വർ​ത്തി ആവും എന്ന കൃ​ഷ്ണ​പ്ര​വ​ച​ന​ത്തി​നു് തട​യി​ടാൻ, ചക്ര​വർ​ത്തി ആവാൻ കൊ​തി​ക്കു​ന്ന അഞ്ചു് ആണ്‍ മക്കൾ ഉള്ള ഒര​മ്മ​യു​ടെ മുൻ​കൂർ നീ​ക്കം എന്ന​തി​നെ കാണൂ. എന്റെ കു​റ്റ​ബോ​ധം ഒലി​ച്ചു പോയ ആ സുഖം ഞാ​നി​പ്പോൾ മറ​ച്ചു വക്കു​ന്നി​ല്ല”, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ പറ​ഞ്ഞു. വൈകിയ രാ​ത്രി​യിൽ യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി​യോ​ടു് ചേർ​ന്ന യമു​ന​യു​ടെ ജല​ത്തിൽ നി​ലാ​വു് ഭീ​തി​ത​മായ ഇള​കി​യാ​ടി.

“പൊ​രി​വെ​യി​ല​ത്തു് നടു​വൊ​ടി​ക്കു​ന്ന ജന​സ​മ്പർ​ക്ക​ത്തി​ന്നി​ട​യിൽ വി​ള​മ്പി​ക്കി​ട്ടു​ന്ന​തു് പച്ച​ക്ക​റി മു​റി​ച്ചി​ട്ട​തോ? കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു”, ഇതൊ​ക്കെ കഴി​ച്ചാൽ തീ​രു​മോ നി​ങ്ങൾ അഞ്ചു വൃ​കോ​ദ​രൻ​ന്മാ​രു​ടെ ഐതി​ഹാ​സിക വി​ശ​പ്പു്.”

“അന്തി​യാ​വ​ട്ടെ കൊ​ട്ടാ​രം ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ രഹ​സ്യ​മാ​യി എന്നും അക​ത്താ​ക്കു​ന്ന വി​ശി​ഷ്ട വി​ഭ​വ​മു​ണ്ടു്. ഭീമൻ ഏതെ​ങ്കി​ലും കൃ​ഷി​യി​ട​ത്തു് നി​ന്നും തട്ടി​എ​ടു​ത്ത കാ​ള​ക്കു​ട്ടി​യെ തൊ​ലി​യു​രി​ച്ചു ഉപ്പും മു​ള​കും പു​ര​ട്ടി എണ്ണ​യിൽ പൊ​രി​ച്ച കാ​ള​ത്തുട കടി​ച്ചു​മു​റി​ച്ചു തി​ന്നുക, ആ പൊ​ലി​പ്പു​ള്ള മാം​സ​ഭാ​വ​ന​യി​ലാ​ണു് ഈ വി​ര​സ​ജോ​ലി​യു​ടെ ഭാരം ഞങ്ങൾ ചു​മ​ക്കു​ന്ന​തു്.”

“നി​ന്ദി​ക്കാൻ കി​ട്ടു​ന്ന ഒര​വ​സ​ര​വും പാ​ഴാ​ക്കാ​റി​ല്ല, എങ്ങ​നെ നേടി ഈ വ്യ​ക്തി​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം?”, പാ​ണ്ഡ​വർ കൂ​ടി​യാ​ലോ​ച​ന​യി​ലി​രു​ന്ന ഊട്ടു​പു​ര​യി​ലേ​ക്കു കണ്ണും വി​ര​ലും ഒന്നെ​റി​ഞ്ഞു കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് മന്ത്രി​ച്ചു.

“വൈ​കാ​രി​ക​പ്ര​ക​ട​നം ഒഴി​വാ​ക്കു​ന്ന സു​ര​ത​രീ​തി വീഴ്ച കൂ​ടാ​തെ പരി​പാ​ലി​ച്ചു. പ്ര​ലോ​ഭ​ന​ത്തി​നു പാ​ണ്ഡ​വർ വൈ​കാ​രി​കത സു​ഗ​ന്ധ തൈലം പോലെ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തു് ശരീ​ര​ഭാഷ ഉടനടി ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചു് നി​രു​ത്സാ​ഹ​പ്പെ​ടു​ത്തി. കി​ട​പ്പ​റ​രീ​തി​യിൽ കാ​ണു​ന്ന​തു് പെ​രു​മാ​റ്റ വൈ​കൃ​ത​മാ​ണെ​ന്നു് ധ്വ​നി​പ്പി​ച്ചു. അത്ര​യൊ​ക്കെ മതി​യാ​യി ബഹു​ഭർ​ത്തൃ​ത്വ​ത്തെ സ്ത്രീ​സൗ​ഹൃ​ദ​പ​ര​മാ​ക്കി പരി​ച​രി​ക്കാൻ”, അഴ​ക​ള​വു​ക​ളു​ടെ പി​ന്തു​ണ​യോ​ടെ കൈകൾ വി​ടർ​ത്തി അവൾ സം​സാ​രി​ച്ചു.

“കൗ​ര​വ​രു​ടെ സ്മൃ​തി​മ​ണ്ഡ​പ​ത്തിൽ പു​ഷ്പാർ​ച്ചന ചെ​യ്തു പാ​ഞ്ചാ​ലി നി​ന്നോ​ടെ​ന്തോ പി​റു​പി​റു​ക്കു​ന്ന പോലെ തോ​ന്നി. എന്താ കാ​ര്യം?” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ​ലേ​ഖ​കൻ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് മട​ക്ക​യാ​ത്ര​യിൽ ചോ​ദി​ച്ചു.

“വി​വേ​ച​ന​ര​ഹി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നോ​ടു​ള്ള ആയു​ഷ്കാല കൗരവ ആരാധന. എനി​ക്കും അവർ​ക്കും ഇടയിൽ അമം​ഗ​ള​ക​ര​മാ​യി തോ​ന്നിയ ഒരു വഴി​ത​ട​സ്സ​മേ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. നി​ങ്ങൾ​ക്കൂ​ഹി​ക്കാം, പാ​ണ്ഡ​വർ. ഹസ്തി​ന​പു​രി മഹാ​റാ​ണി​ക്കു കൌ​ര​വ​രോ​ടു​ള്ള വി​ട്ടു​മാ​റാ​ത്ത ആ പഴയ പ്ര​ണ​യ​സ്മ​രണ, വേറെ വാർ​ത്താ​പ്രാ​ധാ​ന്യ​മു​ള്ള കൊ​ട്ടാര രഹ​സ്യ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല.”

“നി​ങ്ങൾ ആറു​പേ​രു​ടെ ഗാർ​ഹി​ക​സം​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങൾ ആക​സ്മി​ക​മാ​യി ചെ​വി​യോർ​ക്കാൻ അവസരം ഉണ്ടാ​യ​പ്പോ​ഴൊ​ന്നും, അന്ന​ന്ന​ത്തെ കാ​ര്യ​ങ്ങൾ അല്ലാ​തെ, ദൂരെ ദൂരെ പാ​ഞ്ചാ​ല​യിൽ വള​രു​ന്ന അഞ്ചു കു​ട്ടി​ക​ളെ കു​റി​ച്ചോ, പാ​ഞ്ചാ​ല​ബ​ന്ധു​ക്ക​ളെ കു​റി​ച്ചോ ഒന്നും നി​ങ്ങൾ പങ്കി​ടു​ന്നി​ല്ല. വി​വ​ര​വും വി​ര​ഹ​വേ​ദ​ന​യും ഒന്നും. അതെ​ന്താ അങ്ങ​നെ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അസ​ഹി​ഷ്ണു​ത​യോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“കൂടെ കി​ട​ക്കേ​ണ്ട പെ​ണ്ണി​ന്റെ മനം അറി​യാ​തെ, അനു​ഭ​വ​സ​മ്പ​ത്തു​ള്ള കു​ന്തി​യു​ടെ ദു​ഷ്പ്രേ​ര​ണ​യിൽ നാലു പാ​ണ്ഡ​വർ, അർ​ജ്ജു​ന​ന്റെ കൂടെ വന്നു എന്നെ ശാ​രീ​രി​ക​മാ​യി കീ​ഴ്പ്പെ​ടു​ത്തിയ അന്നു മുതൽ, എന്റെ കു​ടും​ബ​ത്തെ കു​റി​ച്ചു് ഞാൻ അവ​രോ​ടോ, അവർ​ക്കു കു​ടും​ബം ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ അതിനെ കു​റി​ച്ചു് എന്നോ​ടോ സം​സാ​രി​ക്കാൻ ഞാൻ അവസരം നി​ഷേ​ധി​ക്കുക അവർ​ക്കും എനി​ക്കും ശീ​ല​മാ​യി. എന്റെ ഓരോ ദി​വ​സ​വും, ആ വിധം നി​ങ്ങൾ പത്ര​പ്ര​വർ​ത്തർ നോ​ക്കി​യാൽ, മൗനം നി​റ​ഞ്ഞ പ്ര​തി​ഷേ​ധ​വു​മാ​ണു്.

“ഇപ്പോൾ നി​ങ്ങൾ ‘രാ​ജാ​മാ​താ​വു്’ പദവി തി​രി​ച്ചു കി​ട്ടിയ സന്തോ​ഷ​ത്തി​ലാ​ണോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക കു​ന്തി​യോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു. പോ​രാ​ട്ടം കഴി​ഞ്ഞു പാ​ണ്ഡ​വർ ചെ​ങ്കോൽ പി​ടി​ച്ചെ​ടു​ത്ത ദിവസം.

“ആദ്യം നവ​വ​ധു​വാ​യി എനി​ക്കി​വി​ടെ കി​ട്ടി​യ​തു് മഹാ​റാ​ണി പദ​വി​യാ​യി​രു​ന്നു. അന്ധ​നു് സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തിൽ ഇരി​ക്കാൻ അധി​കാ​ര​മി​ല്ലെ​ന്നു് പറഞ്ഞ കൊ​ട്ടാ​രം ഗുരു, പാ​ണ്ഡു​വി​നെ രാ​ജാ​വാ​ക്കിയ ആ ഇട​വേ​ള​യിൽ. സ്ഥാ​ന​ത്യാ​ഗം ചെ​യ്തു് പാ​ണ്ഡു പി​ന്നീ​ടു് വന​വാ​സ​ത്തിൽ പോ​യ​പ്പോൾ ഞാൻ പൊ​ടി​പ്പും തൊ​ങ്ങ​ലും ഇല്ലാ​ത്ത സ്ത്രീ ആയി. കു​ട്ടി​ക​ളു​മാ​യി ഇരു​പ​തു വർ​ഷ​ത്തി​നു് ശേഷം ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ മട​ങ്ങി​യെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ എനി​ക്കു് കി​ട്ടി​യ​തു് അഭ​യാർ​ത്ഥി പദവി മാ​ത്രം. കു​ട്ടി​ക​ളെ രാ​ജ​കു​മാ​രൻ എന്നു വി​ളി​ക്ക​ണം എന്നു് വി​ദു​രർ ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രോ​ടു് നിർ​ബ​ന്ധി​ച്ച​പ്പോൾ അന്ധൻ മുഖം തി​രി​ച്ചു. പാ​ണ്ഡ​വർ എന്നു് രാ​ജ​കു​മാർ പദ​വി​യി​ല്ലാ​തെ വി​ളി​ക്കാം എന്ന അനൗ​ദ്യോ​ഗി​ക​മാ​യി ധാ​ര​ണ​യാ​യെ​ങ്കി​ലും, എന്നെ മുൻ മഹാ​റാ​ണി എന്നു് ഔദ്യോ​ഗിക രേ​ഖ​ക​ളിൽ പരാ​മർ​ശി​ക്കു​ന്ന​തു് ഗൂ​ഢ​ശ​ക്തി​കൾ വി​ല​ക്കി. കു​ടി​യേ​റ്റ​ക്കാ​രാ​യി പാ​ണ്ഡ​വർ ഖാ​ണ്ഡ​വ​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​ലേ​ക്കു പോ​വു​മ്പോൾ അവ​രു​ടെ നല്ല​ന​ട​പ്പി​നു് കൗരവർ എന്നെ ജാ​മ്യ​ത​ട​വു​കാ​രി എന്ന നി​ല​യിൽ ഇവിടെ ഗാ​ന്ധാ​രി​യു​ടെ തോ​ഴി​യാ​ക്കി., രാ​ജ​സൂ​യ​യാ​ഗം കഴി​ഞ്ഞു യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ചക്ര​വർ​ത്തി​യാ​യ​പ്പോൾ എന്നെ മോ​ചി​പ്പി​ച്ചു രാ​ജാ​മാ​താ പദവി തി​രി​ച്ചു തരു​മെ​ന്നു് കരു​തിയ എനി​ക്കു് തെ​റ്റി​യോ.”

“വി​ടാ​തെ ചോ​ദി​ച്ചും വേ​ണ്ടി​വ​ന്നാൽ ചൊ​ടി​ച്ചും പദവി നേടാൻ ആരും നി​ങ്ങ​ളെ പഠി​പ്പി​ച്ചി​ല്ല?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഇട​പെ​ട്ടു മു​ന്നോ​ട്ടു നീ​ങ്ങി.

“പാ​ണ്ഡു​വും കു​ടും​ബ​വും രണ്ടു ദശാ​ബ്ദം കഴി​ഞ്ഞ കാ​ട്ടു​കു​ടിൽ കു​രു​വംശ പൈ​തൃ​ക​സ്വ​ത്താ​യി പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന കൗ​ര​വ​നിർ​ദേ​ശം നി​ങ്ങൾ ചർ​ച്ച​ക്കെ​ടു​ക്കാ​തെ തള്ളി?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“കൗ​ര​വ​മൊ​ഴി​യി​ലെ ചതി​ക്കു​ഴി കാ​ണാ​തെ നി​ങ്ങൾ പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ ഇങ്ങ​നെ രോ​ഷാ​കു​ല​രാ​വു​ന്ന​തു് കാ​ണു​മ്പോ​ഴാ​ണു്, ഭര​ണ​കൂ​ട​സൗ​ജ​ന്യ​ങ്ങൾ പറ്റി വാർ​ത്താ​വ​ത​ര​ണ​ത്തിൽ മായം ചേർ​ക്കു​മെ​ന്ന ചാർ​വാക നി​രീ​ക്ഷ​ണം ഞങ്ങൾ ഓർ​ക്കുക. രാ​ജ്യം വി​ഭ​ജി​ച്ചു പകുതി തര​ണ​മെ​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​ദൂ​തി​നു പ്ര​തി​ക​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ ആ വഷളൻ നിർ​ദേ​ശം? നി​ന്നു തി​രി​യാ​നി​ട​മി​ല്ലാ​ത്ത കാ​ട്ടു​ക്കു​ടി​ലിൽ ആയി​രു​ന്നു ഞങ്ങ​ളു​ടെ അമ്മ​മാർ വം​ശ​വൃ​ദ്ധി​ക്കു വേ​ണ്ടി ഷണ്ഡൻ പാ​ണ്ഡു​വി​ന്റെ എതിർ​പ്പു് നോ​ക്കാ​തെ ആ മു​റി​യിൽ വി​ശി​ഷ്ടാ​തി​ഥി​ക​ളെ സ്വീ​ക​രി​ച്ചു് ഇണ​ചേർ​ന്ന​തു. മറ​ക്കാൻ ഞങ്ങൾ ആഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന ആ ഓർ​മ​യി​ടം കൗ​ര​വർ​ക്കു നി​ല​നിർ​ത്തി ഞങ്ങ​ളു​ടെ പിൻ​ഗാ​മി​ക​ളെ പൊതു വേ​ദി​യിൽ വരും യു​ഗ​ത്തി​ലും നാണം കെ​ടു​ത്ത​ണം അല്ലെ”, ശു​ദ്ധാ​ത്മാ ഭീമൻ അവ​ശ​നും ക്ഷു​ഭി​ത​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇട​യ്ക്കി​ടെ അയാൾ വലി​യൊ​രു മൺ​ച​ട്ടി​യിൽ നി​ന്നു് രൂ​ക്ഷ​ഗ​ന്ധ​മു​ള്ള ഒരു വെ​ളു​ത്ത ദ്രാ​വ​കം മൊ​ത്തി​ക്കു​ടി​ച്ചു.

“ഭക്ഷ​ണം പാകം ചെ​യ്യ​ണോ നി​ങ്ങൾ? അപ്പോൾ അക്ഷ​യ​പാ​ത്രം വെ​റു​മൊ​രു അല​ങ്കാ​രം?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വി​സ്മ​യി​ച്ചു.

“ഇതെ​നി​ക്കു് കഴി​ക്കാൻ മാ​ത്ര​മാ​ണു്. പാ​ണ്ഡ​വർ കഴി​ക്കു​ന്ന അക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​ത്തിൽ ഞാൻ കൈ വെ​ക്കാ​റി​ല്ല. എന്തോ നു​ഴ​ഞ്ഞു കയറി ഭക്ഷ​ണ​വി​ത​ര​ണ​ത്തിൽ തക​രാ​റു വരു​ത്തി​യ​തു​കൊ​ണ്ടു്, പെ​ണ്ണി​നു് രാ​ത്രി ഊണു് കഴി​ക്കാൻ ആവാ​ത്ത വിധം സമ​യ​പ​രി​ധി​യോ ഭക്ഷ​ണ​പ​രി​മി​തി​യോ ഉണ്ടു് എന്നാ​ണു നകുലൻ പറ​യു​ന്ന​തു്. പരി​ഹാ​ര​മി​ല്ലേ എന്നൊ​ന്നും ഞാൻ ചോ​ദി​ച്ചി​ല്ല. ഞാൻ പട്ടി​ണി കി​ട​ക്കേ​ണ്ടെ​ന്നു ഉട​യോൻ​ദു​ര്യോ​ധ​നൻ നി​ശ്ച​യി​ച്ചു ഉത്ത​മ​ധാ​ന്യ​ങ്ങൾ പ്ര​ത്യേ​ക​ദൂ​തം വഴി അയ​ച്ചു തന്നു. ഇന്നു് നി​ങ്ങൾ എന്റെ അതിഥി”, വേവു നോ​ക്കി തൃ​പ്തി​യായ പാ​ച​ക​ക്കാ​രി​പാ​ഞ്ചാ​ലി കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യെ തീൻ​ശാ​ല​യി​ലേ​ക്കു സ്വാ​ഗ​തം ചെ​യ്തു.

“എന്ത​ന്യാ​യ​മാ​ണു് നി​ങ്ങൾ ഈ പറ​യു​ന്ന​ത്പാ​ഞ്ചാ​ലി കു​രു​വംശ പ്ര​ശ​സ്തി​ക്കു ഭീഷണി എന്നോ?”, മാ​ധ്യമ സമ്മേ​ള​ന​ത്തിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“കാ​ലാ​തീത കു​രു​വം​ശ​പ്പെ​രു​മ​ക്കു് പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ ആത്മ​കഥ കാ​ര​ണ​മാ​വും എന്നു് നവ​പാ​ണ്ഡവ ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​നു ബോ​ധ്യ​മാ​യി. യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ രേ​ഖാ​മൂ​ല​മായ അനു​മ​തി കൂ​ടാ​തെ ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’ സംഗതി പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചാൽ കൊ​ടു​ത്താൽ, ദേ​ശ​സു​ര​ക്ഷ​പ​രി​ഗ​ണ​ന​യിൽ മേൽ​ന​ട​പ​ടി ഉണ്ടാ​വും. കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​ക്കു് നീ​ണ്ട​കാല നിർ​ബ​ന്ധിത വന​വാ​സം ഉൾ​പ്പെ​ടെ”, മയ​മി​ല്ലാ​ത്ത ഒരു അസാ​ധാ​രണ സ്വ​ര​ത്തിൽ ചാ​ര​വ​കു​പ്പു് മേ​ധാ​വി നകുലൻ അവ​ളു​ടെ ചെ​വി​യിൽ ചു​ണ്ടു​ര​ച്ചു മന്ത്രി​ച്ചു.

“യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അച്ഛ​നോ​ടു് പണം കടം ചോ​ദി​ച്ചു എന്നു് കൗരവർ പ്ര​ച​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ല്ലോ?”, നവവധു പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“കൌ​ര​വ​രോ​ടു് കടം ചോ​ദി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രാ​വു​ന്ന മാ​ന​ഹാ​നി ഒഴി​വാ​ക്കാൻ, സ്ത്രീ​ധ​നം കി​ട്ടിയ ആഭ​ര​ണ​ങ്ങ​ളിൽ ചി​ല​തു് വിൽ​ക്ക​ട്ടെ എന്നു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ അച്ഛ​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു.” “അതു് ഞാൻ അവൾ​ക്കു വാ​ങ്ങി​ച്ചു കൊ​ടു​ത്ത​തൊ​ന്നു​മ​ല്ല, കർ​ണ​ന്റെ കവ​ച​കു​ണ്ഡ​ല​ങ്ങൾ പോലെ അഴി​ച്ചു മാ​റ്റി​യാൽ ചോര പൊ​ട്ടും. യാ​ഗാ​ഗ്നി​യിൽ നി​ന്നു് ഉയർ​ന്നു വന്ന​പ്പോൾ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​താ​ണു്”, എന്നു് അച്ഛൻ കൈ​കാ​ര്യം ചെ​യ്തു. വി​ര​ണ്ടു​പോയ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ പി​ന്നെ “പൊ​ന്നിൽ” കള്ള​വി​രൽ കൊ​ണ്ടു് തൊ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ല!.”

“യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി​യിൽ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ നേ​തൃ​പാ​ട​വം വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കിയ ഓർമ വല്ല​തു​മു​ണ്ടോ, വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​മാ​യി പെ​ട്ടെ​ന്നു് പങ്കു​വ​ക്കാൻ?”, കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ നി​ന്നു് ഹസ്ഥി​ന​പു​രി​യി​ലേ​ക്കു് നീ​ങ്ങിയ പാ​ണ്ഡവ പോ​രാ​ളി​സം​ഘ​ത്തി​ലെ നകു​ല​നോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

വെറും വയ​റ്റിൽ തളർ​ന്നെ​ങ്കി​ലും, ഉത്സാ​ഹം വി​ടാ​തെ, ഒരു പ്ര​മു​ഖ​കൌ​ര​വ​നെ പി​ന്തു​ടർ​ന്നു് ഓടി​ച്ചി​ട്ടു് പി​ടി​ച്ചു്, ഞെ​ക്കി​ക്കൊ​ല്ലാൻ മോഹം കരളിൽ തി​ള​ക്കു​മ്പോൾ, എന്റെ അര​ക്കെ​ട്ടിൽ ആരോ ഊരാ​കു​ടു​ക്കി​ട്ടു കയർ പി​ന്നി​ലേ​ക്കു് വലി​ക്കു​ന്നു. തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കി​യ​പ്പോൾ, “നീ നിയമം കയ്യി​ലെ​ടു​ക്കു​ന്നോ?” എന്നു് ശാ​സ​ന​യു​ടെ സ്വ​ര​ത്തിൽ ചോ​ദി​ച്ച യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ, ബന്ദി​കൌ​ര​വ​നെ എന്നിൽ നി​ന്നു് തട്ടി​പ്പ​റി​ച്ച്, കഴു​ത്ത​റ​ത്തു് ആസ്വ​ദി​ച്ചു. എന്നി​ട്ടു് രാ​ത്രി പാ​ള​യ​ത്തിൽ കു​ഞ്ഞാ​ടിൻ ചോര ചൂ​ടോ​ടെ കു​ടി​ച്ചു ഭീ​മ​ന്റെ മു​മ്പിൽ വെ​ല്ലു വി​ളി​ച്ചു “ഇന്നു് നീ​യെ​ത്ര കൌ​ര​വ​നെ കൊ​ന്നു?”

“അധി​കാ​രം കി​ട്ടി​യ​പ്പോൾ ആളൊ​ന്നു മാ​റി​യോ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നകു​ല​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു. യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര ഹസ്തി​ന​പു​രി. മഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ വസ​തി​യിൽ നടന്ന ഉന്ന​ത​തല യോഗം കഴി​ഞ്ഞു വി​ഷ​ണ്ണ​രാ​യി ഇറ​ങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു നാലു പാ​ണ്ഡ​വ​രും പാ​ഞ്ചാ​ലി​യും. ദൂരെ മട്ടു​പ്പാ​വിൽ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ അവരെ നി​രീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തു് കൊ​ണ്ടു് അവൾ ശബ്ദം താ​ഴ്ത്തി.

“ചർ​ച്ച​യിൽ ഞങ്ങൾ നാ​ലു​പേർ ഒരേ അഭി​പ്രാ​യം പറ​ഞ്ഞാൽ ആളാകെ അസ്വ​സ്ഥ​നാ​വും. വി​ശ്വാസ വഞ്ചന സം​ശ​യി​ക്കും. ഞങ്ങ​ളെ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യിൽ നി​ന്നു് പി​ളർ​ത്താൻ രഹ​സ്യ​മാ​യി അവളെ പ്ര​ലോ​ഭി​പ്പി​ക്കും, ഒന്നും നട​ക്കാ​തെ വന്നാൽ, വി​ക​സ​ന​കാ​ര്യ​ത്തിൽ ഇവ​രാ​രും സഹ​ക​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല എന്നു് ചു​ണ്ടു പി​ളർ​ത്തും.”

“ഇന്ന​ലെ രാ​ത്രി മുതൽ നി​ങ്ങൾ കൗ​ര​വ​അ​ടിമ എന്ന നി​ല​യിൽ നാടു് കട​ത്ത​പ്പെ​ട്ടു എന്നു് ഔദ്യോ​ഗിക പ്ര​ഖ്യാ​പ​നം കേ​ട്ടു, പക്ഷെ നി​ങ്ങൾ എന്താ ഇപ്പോ​ഴും ഈ കൊ​ട്ടാ​രം അറ​വു​ശാ​ല​യിൽ?”, കി​ത​ച്ചോ​ടി വന്ന കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചു​റ്റു​പാ​ടും നോ​ക്കി.

“കാ​ട്ടിൽ കു​ട്ടി​ക്കാ​ലം കഴി​ഞ്ഞ പാ​ണ്ഡ​വർ എന്നോ മൃ​ഗ​നാ​യാ​ട്ടു് പരി​ച​യ​പ്പെ​ട്ട​വർ, യാ​ഗാ​ഗ്നി​യിൽ നി​ന്നു് ജനി​ച്ച ഞാ​നാ​ക​ട്ടെ ഇത്ര നാളും പൂർണ സസ്യാ​ഹാ​രി. ഇനി കഠി​ന​കൗ​ര​വ​ശി​ക്ഷ​യിൽ ഞങ്ങൾ ആറു​പേ​രും നാളെ വന​വാ​സ​ത്തി​നു പോ​വു​മ്പോൾ, മൃ​ഗ​മാം​സ​സം​സ്ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ പ്രാ​യോ​ഗിക പാ​ഠ​ങ്ങൾ തീൻ ശാ​ല​യിൽ ഞാൻ അറി​യേ​ണ്ടേ? ചങ്കിൽ തറച്ച അമ്പു​മാ​യി വരു​ന്ന ഈ പേ​ട​മാ​നി​നെ കഴു​ത്ത​റ​ത്തു് കൊ​ന്നു തൊ​ലി​യു​രി​ച്ചു ഈ മൃ​ഗ​മാം​സ​ദാ​ഹി​കൾ​ക്കു് മൂ​ന്നു നേരം പൊ​രി​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കാൻ വേണ്ട മാംസ പരി​ച​ര​ണം”, ഒരു മാ​ടി​ന്റെ കുടൽ ആഞ്ഞു വലി​ച്ചു നീ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“തല ഒരു വശം മൊ​ട്ട​യ​ടി​ച്ചു, മറു​വ​ശം പു​ള്ളി​കു​ത്തി അർ​ദ്ധ​ന​ഗ്ന​രായ അഞ്ചു ആണു​ങ്ങ​ളും ഒരു സ്ത്രീ​യും കഴു​ത​പ്പു​റ​ത്തു് ഇത്ര നന്നേ രാ​വി​ലെ? ആരാ​ണി​തു്?”, ഗ്രാ​മ​ത്തിൽ നി​ന്നു് പു​തു​താ​യി നഗ​ര​ത്തി​ലെ അറ​വു​ശാ​ല​യിൽ പണി​ക്കു ചേർ​ന്ന ആ യു​വാ​വു് വി​സ്മ​യ​ത്തോ​ടെ ഒരു കുടൽ ആഞ്ഞു വലി​ച്ചു നീ​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യിൽ ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ പെ​രു​വ​ഴി​യി​ലേ​ക്കു് നോ​ക്കി, തൊ​ഴി​ലു​ടമ ഒളി​ഞ്ഞു നിൽ​ക്കു​ന്നു എന്ന​റി​യാ​തെ, പി​റു​പി​റു​ത്തു.

“ഒരി​റ്റു ചോര പോലും വീ​ഴ്ത്താ​തെ, ഇന്ന​ലെ രാ​ത്രി നമ്മു​ടെ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി ദു​ര്യോ​ധ​നൻ നേടിയ ആറു് അടി​മ​ക​ളെ ആചാ​ര​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് നഗരി കാ​ണി​ക്ക​യാ​ണു്, കഠിന തടവിൽ കാ​ട്ടി​ലെ​ക്ക​യ​ക്കും മു​മ്പു്. തെ​രു​വോ​ര​കാ​ഴ്ച കണ്ടു രസി​ക്കാ​തെ ആ കാ​ള​യി​റ​ച്ചി വേഗം കൊ​ച്ചു കഷ​ണ​ങ്ങ​ളാ​ക്കി നീ ഒരു​ക്കി വയ്ക്കു്, മഹാ​രാ​ജാ​വു് ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ​ക്കു് ഇന്ന​ത്തെ മാം​സാ​ഹാര ആഘോ​ഷ​ത്തി​നു നി​ന്റെ വക തന്നെ ആവ​ട്ടെ ഗോ​മാംസ സം​സ്ക​ര​ണം”, തൊ​ഴി​ലു​ടമ ഭീഷണി പോലെ ഒന്നു് പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“ഇത്ര​വേ​ഗം കു​ടി​യേ​റ്റ​കൗ​ന്തേ​യർ​ക്കു ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​നം സ്വ​ന്തം നാ​ടു​പോ​ലെ ആയോ” കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ ശബ്ദ​ത്തിൽ അവി​ശ്വാ​സം നി​ഴ​ലി​ച്ചു.

“ആദ്യ ദൃ​ശ്യം ഞങ്ങ​ളെ തളർ​ത്തി. പാ​മ്പു് പെ​രു​ച്ചാ​ഴി എല്ലാ വികൃത ജീ​വി​ക​ളും നി​റ​ഞ്ഞൊ​രു കൊ​ടും​കാ​ടു്. വെ​ട്ടി​നി​ര​ത്തൽ വല്ലാ​ത്ത അദ്ധ്വാ​ന​മാ​വും എന്നു് വി​ല​യി​രു​ത്തി എളു​പ്പ​വ​ഴി തീ​യി​ടൽ എന്നു് ഏക​ക​ണ്ഠ​മാ​യി അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചു. വേനൽ ആയതു കൊ​ണ്ടു് മൊ​ത്തം ഉണ​ക്കം ബാ​ധി​ച്ചി​രു​ന്നു. ആരാ​ണു് ആദ്യ​പ​ന്തം ഭക്തി​യോ​ടെ എറി​ഞ്ഞ​തെ​ന്ന​റി​യി​ല്ല, കാ​ട്ടു​തീ ആഞ്ഞു കത്തി പി​റ്റേ​ന്നു് ഉറ​ക്ക​മു​ണർ​ന്നു നോ​ക്കി​യ​പ്പോൾ, പറ​ഞ്ഞാൽ വി​ശ്വ​സി​ക്കി​ല്ല, ഞങ്ങ​ളിൽ വി​ത്തി​റ​ക്കൂ എന്നു് ഭൂ​മി​ദേ​വി കൈ​മാ​ടി വി​ളി​ക്കു​ന്ന പോലെ. കത്തി​ച്ചാ​മ്പ​ലായ ഇട​ത്തു് പു​ലർ​ച്ചെ പെ​രു​മഴ പെ​യ്ത​തു് പ്ര​കൃ​തി ഞങ്ങൾ​ക്ക​നു​കൂ​ല​മാ​യി എന്തോ ഗൂ​ഢാ​ലോ​ചന ചെയ്ത തോ​ന്ന​ലു​ണ്ടാ​ക്കി. ആദ്യ​വി​ള​വെ​ടു​പ്പു തൊ​ഴി​ലാ​ളി​കൾ ആഘോ​ഷ​മാ​ക്കി. ധാ​ന്യ​പ്പു​ര​കൾ നി​റ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, ഇനി വേ​ണ്ട​തു് വം​ശ​പ്പെ​രുമ. അതു​ണ്ടാ​ക്കാൻ രാ​ജ​സൂ​യ​യാ​ഗം ചെ​യ്യാ​മെ​ന്നു് അമ്മ​യു​ടെ അർ​ദ്ധ​സ​ഹോ​ദ​ര​നായ പ്രിയ യാ​ദ​വ​നാ​ടു​വാ​ഴി കു​റു​ക്കു​വ​ഴി പറ​ഞ്ഞു തന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്.”, നി​റ​കു​ടം പോലെ ശാ​ന്ത​നാ​യി​രു​ന്ന നകുലൻ തന്നെ ആയി​രു​ന്നു പാ​ണ്ഡ​വാ​ഭി​ലാ​ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ ആവി​ഷ്കാ​ര​കൻ.

“കു​റ​ച്ചു ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളാ​യി ഭീമൻ എന്നെ കണ്ടാൽ മു​റു​മു​റു​ക്കു​ന്നു, വി​ളി​ച്ചാൽ എതിർ ദി​ശ​യിൽ പോ​വു​ന്നു, ചർ​ച്ച​ക​ളിൽ ഇട​ഞ്ഞു സം​സാ​രി​ക്കു​ന്നു, എന്താ കാ​ര്യം?” യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ചൊ​ടി​ച്ചു.

“നേ​രി​ട്ടു് ചോ​ദി​ക്കൂ. അല്ലാ​തെ എന്നോ​ടു് കുതിര കയ​റു​ന്ന​തിൽ എന്തു് കാ​ര്യം. നി​ങ്ങ​ള​ല്ലേ നവ പാ​ണ്ഡവ ഭര​ണ​കൂ​ടം മാ​മ്പ​ഴ​മാ​ണു് വി​രു​ന്നു​ക​ളിൽ വി​ശി​ഷ്ട​ഭോ​ജ്യ​മാ​യി വി​ള​മ്പുക, വളർ​ത്തു​മൃ​ഗ​മാം​സ​മ​ല്ല എന്നു് രാ​ജ​മു​ദ്ര വച്ചു് പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ച​തു്. വൃ​കോ​ദര വയർ വ്യ​സ​നി​ച്ചു​കാ​ണും.”

“രാ​വി​ലെ കല​പ്പ​യും നു​ക​വും രണ്ടു കാ​ള​ക​ളു​മാ​യി കന്നു പൂ​ട്ടാൻ പോ​യ​ത​ല്ലേ. എന്നി​ട്ടു് എവിടെ മൃ​ഗ​ങ്ങൾ? നി​ങ്ങൾ​ക്കൊ​പ്പം പോയ മറ്റു നാ​ലു​പേർ തി​രി​ച്ചു വന്നി​ട്ടു് കു​ളി​ച്ചു എപ്പോ​ഴോ ഊണു് കഴി​ച്ചു.” ഉഴവു് മൃ​ഗ​ങ്ങൾ​ക്കു കഞ്ഞി തയ്യാ​റാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി അക്ഷ​മ​യും കോ​പ​വും കൊ​ണ്ടു് വി​ങ്ങി. ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​ന​ത്തി​ലെ ആദ്യ കൃ​ഷി​ക്കാ​ലം. ഉച്ച.

“പൂ​ട്ടി​ത്തീർ​ന്ന​പ്പോൾ, വി​ശ​പ്പു് സഹി​ക്ക​വ​യ്യാ​തെ രണ്ടി​നെ​യും അറ​ത്തു് തീ​യൊ​രു​ക്കി ചു​ട്ടു തി​ന്നു. കു​റ​ച്ചു നേരം തണലിൽ കി​ട​ന്നു മയ​ങ്ങി.”

“നി​ങ്ങൾ ആകെ ആറു പേ​ര​ല്ലേ ഇവിടെ കു​ടി​യേ​റ്റ​ക്കാ​രാ​യി ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു? പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു് അഞ്ചു വീടു് ഒരു വീടു് സൂചി കു​ത്താൻ ഇടം എന്നി​ങ്ങ​നെ പടി പടി​യാ​യി ഭൗതിക അഭി​ലാ​ഷ​ങ്ങൾ പരി​മി​ത​പ്പെ​ടു​ത്താൻ പരി​ശീ​ലി​ച്ച നി​ങ്ങൾ, എങ്ങ​നെ മൊ​ത്തം ഖാ​ണ്ഡവ വനം എന്ന വമ്പി​ച്ചൊ​രു ആവാ​സ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യെ തീ​യി​ട്ടു കത്തി​ക്കാൻ ധൈ​ര്യ​പ്പെ​ട്ടു?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ആദ്യ സന്ദർ​ശ​ന​ത്തിൽ പരി​സ്ഥി​തി സം​ര​ക്ഷക അഭി​ന​യി​ച്ചു.

“ദീർഘ ദൃ​ഷ്ടി​യോ​ടെ വേ​ണ്ടേ ദേ​വ​സ​ന്ത​തി​കൾ തീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ക്കാൻ? ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​നം പരി​പാ​ലി​ച്ചു ആറു​പേർ വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ കി​ള​ച്ചും കന്നു​പൂ​ട്ടി​യും കഴി​യാ​ണോ, അതോ വന​മേ​ഖല മൊ​ത്തം വെ​ട്ടി​തെ​ളി​യി​ച്ചു യമു​ന​യു​ടെ തീ​ര​ത്തു് മോഹന നഗരി പണി​യാ​ണോ? മറ​ക്ക​രു​തേ, ഞങ്ങൾ ഓരോ കല്ലും ഈ കൈകൾ കൊ​ണ്ടു് വെ​ട്ടി പണിത ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം, ദ്വാ​പ​ര​യു​ഗ​ത്തിൽ മാ​ത്രം തി​ള​ങ്ങു​ന്നൊ​രു ഐതി​ഹ്യ നഗ​രി​യ​ല്ല, വരാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന കലി​യു​ഗ​ത്തി​ലും ദേ​ശ​വി​ദേശ പട​യോ​ട്ട​ങ്ങൾ​ക്കും അധി​കാ​ര​വ​ഴി​കൾ​ക്കും ആഗോള ശ്ര​ദ്ധ​ക്കും ഭൂ​മി​ക​യാ​വും”, ഭാ​വി​യി​ലേ​ക്കു് കണ്ണെ​റി​ഞ്ഞു അർ​ജ്ജു​നൻ ശബ്ദം താ​ഴ്ത്തി.

“യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ രാ​ജ​സൂ​യം ദിവസം അധ്യ​ക്ഷ​പ​ദ​വി കി​ട്ടിയ താ​ങ്കൾ നാലു പ്രാ​വ​ശ്യം ഒരേ ദിവസം വസ്ത്രം മാറി രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ ഒരു വി​ചി​ത്ര പ്ര​ദർ​ശന വസ്തു ആയി എന്നാ​ണ​ല്ലോ ചേ​ദി​രാ​ജാ​വു് ശി​ശു​പാ​ലൻ പറ​യു​ന്ന​തു്?” ഒരു ഗോ​പി​ക​യു​ടെ ആകർ​ഷ​ക​സ്വ​ര​ത്തിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പറ​ഞ്ഞു.

“ശത്രു മാ​ത്ര​മേ നി​ങ്ങ​ളെ നി​ര​ന്ത​രം സൂ​ക്ഷി​ച്ചു നോ​ക്കി, നി​രീ​ക്ഷ​ണ​ങ്ങൾ പു​റ​ത്തു വിടൂ. എന്നാൽ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സു​ഹൃ​ത്തു് നി​ങ്ങ​ളെ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പാ​ട്ടി​നു വിടും. ശത്രു​പ​ക്ഷ​ത്തു് ചേ​ക്കേ​റിയ ശി​ശു​പാ​ലൻ ചെ​യ്യേ​ണ്ട കർമം അയാൾ കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​ത​യോ​ടെ ചെ​യ്തു”, നീ​ല​നി​റ​മായ കാ​ളി​ന്ദി​യിൽ നൃ​ത്തം ചെ​യ്യാൻ കൃ​ഷ്ണൻ രൂപം മാ​റു​ന്ന നേ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു.

അസം​തൃ​പ്ത ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തെ കു​റി​ച്ചു് നി​ങ്ങൾ കല​വ​റ​യി​ല്ലാ​തെ ആവി​ഷ്കാ​ര​സാ​ധ്യത തേ​ടു​മ്പോൾ, പറ​യാ​തെ വയ്യ, കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​ക്ക​ളാ​ക​ട്ടെ അവ​രു​ടെ കു​ടുംബ ജീ​വി​ത​ത്തെ കു​റി​ച്ചു് കൈ​പ്പു​ള്ള ഒരൊർ​മ​യും ഞങ്ങ​ളു​മാ​യി പങ്കി​ടു​ന്നി​ല്ല”, വ്യാ​ജ​നീ​ര​സ​ത്തോ​ടെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക സം​സാ​രി​ച്ചു. കാ​ട്ടു​ചോ​ല​യിൽ നീ​ന്തി​ക്കു​ളി​ച്ചു, നനഞ്ഞ തു​ണി​യു​മാ​യി അവർ വി​ജ​ന​വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ ആശ്ര​മ​ത്തി​ലേ​ക്കു നട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

“മേ​ഘ​ങ്ങ​ളി​ല്ലാ​ത്ത പൌർ​ണ​മി രാ​ത്രി​ക​ളിൽ, അന്തഃ​പു​ര​ത്തി​നു മേ​ലെ​യു​ള്ള മട്ടു​പ്പാ​വിൽ, പൂർ​ണ​ന​ഗ്ന​ക​ളാ​യി പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്ക​യും പി​ന്നെ വി​ങ്ങി​പ്പൊ​ട്ടു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന അവ​രെ​ന്തി​നു എന്നെ പോലെ ആത്മാ​വി​ഷ്കാ​ര​ത്തി​നു് അക്ഷ​ര​ങ്ങൾ തേടണം?”, അന്ന​ദാ​താ​വി​നെ തേ​ടി​യി​റ​ങ്ങിയ പേ​ട​മാ​നി​നെ പരി​ലാ​ളി​ച്ചു് പാ​ഞ്ചാ​ലി പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“ഒരി​ട​വേ​ള​യി​ലെ പരി​ച​യം കൊ​ണ്ടു് നി​ങ്ങൾ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​ക്ക​ളെ കയ്യി​ലെ​ടു​ത്തു് എന്നോ? അത്ര നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​രാ​ണോ അവർ സം​ഘർ​ഷം നി​റ​ഞ്ഞ സ്വ​ത്തു് തർ​ക്ക​ത്തെ പറ്റി?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് ഓഹരി തരാൻ ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രോ​ടു് പറയൂ എന്ന​ല്ല ഞാൻ അവ​രോ​ടു മി​ണ്ടി​പ്പ​റ​ഞ്ഞ​തു്, പെ​ണ്ണു​ടൽ എങ്ങ​നെ നി​ങ്ങൾ പരി​പാ​ലി​ച്ചാൽ കൗരവർ നി​ങ്ങൾ​ക്ക​ടി​മ​പ്പെ​ടും എന്നാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ.”

“പത്താം ദിവസം ദു​ര്യോ​ധ​നൻ, പി​താ​മ​ഹ​നോ​ടു് അട​ക്കി പി​ടി​ച്ച ശബ്ദ​ത്തിൽ ശാ​സി​ക്കു​ന്ന പോലെ ദൂരെ നി​ന്നു് എനി​ക്കു് തോ​ന്നി. അടു​ത്തു് നീ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ. വല്ല​തും ചെ​വി​യിൽ തട​ഞ്ഞോ?” യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേഖകൻ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“അവ​ശ​നായ ആ കാ​ര​ണ​വർ​ക്കു് മൺ​പാ​ത്ര​ത്തിൽ കു​ടി​വെ​ള്ളം കൊ​ടു​ത്തു് ഞാൻ മാ​റു​മ്പോ​ഴാ​ണു്, കറു​ത്ത മു​ഖ​ത്തോ​ടെ ക്ഷു​ഭി​ത​കൗ​ര​വർ ഭീ​ഷ്മ​ര​ഥ​ത്തി​ലേ​ക്കു ചാ​ടി​ക്ക​യ​റി, സാ​ര​ഥി​യോ​ടു് ഇറ​ങ്ങാൻ പറ​ഞ്ഞ​തു്. ‘മുഖം നോ​ക്കാ​തെ വേണം ശത്രു​വി​ന്റെ തല​വെ​ട്ടാൻ എന്നു് ആദ്യ​ദി​വസ ഗീ​തോ​പ​ദേ​ശം അക്ഷ​രാർ​ത്ഥ​ത്തിൽ നി​ങ്ങൾ അവ​ഗ​ണി​ച്ച പോ​ലെ​യാ​ണ​ല്ലോ, പി​താ​മ​ഹാ, ഈ പത്തു് ദി​വ​സ​വും നി​ങ്ങൾ ഒരു പാ​ണ്ഡ​വ​തല പോലും ഉരു​ട്ടാൻ കഴി​ഞ്ഞി​ല്ല​ല്ലോ’. ഒന്നും മി​ണ്ടാ​തെ ഭീ​ഷ്മർ ആ കല​ത്തി​ലെ വെ​ള്ളം ദു​ര്യോ​ധ​നൻ പോവും വരെ കു​ടി​ച്ചു.”

“സ്ത്രീ​ത്വ​ത്തി​ന്നെ​തി​രെ കൌരവർ രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ പര​സ്യ​മാ​യി ചെയ്ത കട​ന്നാ​ക്ര​മ​ണം പൊ​തു​വ്യ​വ​ഹാ​ര​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തിൽ ചൂ​ടാ​യി ഇപ്പോ​ഴും ചർച്ച ചെ​യ്യ​പ്പെ​ടു​മ്പോ​ഴും, നി​ങ്ങൾ കൌ​ര​വർ​ക്കു ധാർ​മിക പി​ന്തുണ നല്കി എന്ന സംശയം ബല​പ്പെ​ട്ടു വരു​ന്നു. വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാല വന​വാ​സ​ത്തി​നു പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ കൂടെ പോ​വാ​തെ, ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാര സമു​ച്ച​യ​ത്തിൽ അല്ല​ലി​ല്ലാ​തെ കഴി​യാ​നു​ള്ള സ്വാർ​ത്ഥ ചി​ന്ത​യാ​ണോ ഈ ഞെ​ട്ടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന വീ​ഴ്ച​ക്കു് പി​ന്നിൽ എന്നാ​രെ​ങ്കി​ലും സം​ശ​യി​ച്ചാൽ കു​റ്റം പറ​യാ​നാ​വു​മോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“രണ്ടു ഭാ​ഗ​വും ഞാൻ കേൾ​ക്കേ​ണ്ടേ? അല്ലെ​ങ്കിൽ കൗരവർ ‘കാള പെ​റ്റു എന്നു് കേ​ട്ട​പ്പോ​ഴേ​ക്കും കു​ന്തി കയ​റെ​ടു​ത്തു്’ എന്നു് നാളെ നി​ങ്ങൾ എന്നെ പരി​ഹ​സി​ക്കി​ല്ലേ. ഇനി എന്റെ പൊ​തു​ജീ​വി​തം, മനു​ഷ്യാ​വ​കാ​ശ​പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളിൽ ഞാ​നെ​ടു​ക്കു​ന്ന സമീ​പ​നം ഇതി​ഹാ​സ​ങ്ങൾ അം​ഗീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന കാലം വരും. അന്ന​ന്ന​ത്തെ കൊ​ട്ടാര വി​ഴു​പ്പു​കൾ തി​ര​യു​ന്ന ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക എന്റെ മനഃ​സ്സാ​ക്ഷി​യിൽ കയറി കൂ​ന്തു​മ​റി​യേ​ണ്ട.”

“പാ​ണ്ഡവ സഖ്യ​ക​ക്ഷി​യോ​ഗ​ത്തിൽ വി​രാ​ട​രാ​ജാ​വെ​ന്തോ വേ​റി​ട്ട ശബ്ദം ഉയർ​ത്തി എന്നു് കേ​ട്ട​ല്ലോ. പൊ​തു​വെ സു​ഖി​യ​നായ അയാൾ ഒച്ച​വെ​ക്കേ​ണ്ട കാ​ര്യം?”, യുദ്ധ കാ​ര്യ​ലേ​ഖ​കൻ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഇത്ര​യ​ധി​കം സൈ​നി​ക​രെ ഇരു​പ​ക്ഷ​ത്തും നിർ​ത്തി വാളും കു​ന്ത​വും കൊ​ണ്ടു് കൊ​ത്തി​ക്കീ​റു​ന്ന​തി​നേ​ക്കാൾ, പാ​ണ്ഡ​വർ അർ​ധ​രാ​ത്രി ഹസ്തി​ന​പു​രി കോട്ട നു​ഴ​ഞ്ഞു​ക​യ​റി ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രെ ബന്ദി​യാ​ക്കി വി​ല​പേ​ശി​യാൽ മു​ട്ടു മട​ക്കി​ല്ലേ കു​ടി​ല​കൗ​ര​വർ എന്നു ചോ​ദി​ച്ചു. അപ്പോൾ വി​റ​ച്ചു തു​ട​ങ്ങിയ പാ​ണ്ഡ​വ​ശ​രീ​ര​ങ്ങൾ യോഗം പി​രി​യും വരെ ആ വിറ തു​ടർ​ന്നു എന്നാ​ണു് അഭി​ജ്ഞ​കേ​ന്ദ്ര​ങ്ങൾ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ലേ​ഖി​ക​ക്കു് നൽകിയ സൂചന.”

“നി​ങ്ങൾ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി ആയ​പ്പോ​ഴാ​ണോ സ്വ​ത​ന്ത്ര ചാ​ര​വ​കു​പ്പി​ന്റെ ആവ​ശ്യം ബോ​ധ്യ​പ്പെ​ട്ട​തു്? എന്തു് കൊ​ണ്ടു് നകുലൻ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“വാ​ര​ണാ​വ​തം അര​ക്കി​ല്ല​ത്തി​ലേ​ക്കു പോവാൻ ദു​ഷ്പ്രേ​രണ ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രിൽ നി​ന്നു് വന്ന​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ അഞ്ചു പേരും യോഗം ചേർ​ന്നു. യോഗം കഴി​യു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും നകുലൻ സ്വയം നേ​തൃ​സ്ഥാ​നം ഏറ്റെ​ടു​ത്തി​രു​ന്നു. പി​റ്റേ​ന്നു് രാ​വി​ലെ പടി​യി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും അര​ക്കി​ല്ലം എന്ന വരാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന കു​രു​ക്കു് അവൻ അഴി​ച്ചി​രു​ന്നു. ആശ​ങ്ക​ക്കു് പകരം യാ​ത്ര​യും താ​മ​സ​വും പ്ര​തീ​ക്ഷാ​നിർ​ഭ​ര​മാ​യി. നാളെ എന്തു് സം​ഭ​വി​ക്കും എന്ന​തിൽ മാറി നാളെ എന്തു് സം​ഭ​വി​ക്ക​ണം എന്ന വി​വേ​ച​നാ​ധി​കാ​രം നകു​ല​ന്റെ കയ്യി​ലാ​യ​തു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി എന്നു വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ സമ്മ​തി​ക്കാം, പക്ഷെ ആ ഗതി മാ​റ്റാൻ കൗ​ര​വ​നാ​യി​ല്ല. അന്നു തു​ട​ങ്ങിയ ഇരു​പ​ത്തി​നാ​ലു മണി​ക്കൂർ വി​ശ്ര​മ​ര​ഹിത ജോലി അവൻ ആസ്വ​ദി​ക്കു​ന്നു രഹസ്യ വി​വ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ശേ​ഖ​ര​വും പ്ര​യോ​ജ​ന​വും ആണു് രാ​ജ്യ​ത​ന്ത്ര​ത്തിൽ കാ​ര്യം എന്നു് നി​ങ്ങൾ തക്ഷ​ശി​ല​യിൽ പോയി പഠി​ച്ചാൽ മാ​ത്രം പോരാ.”

“അമ്മ​മാ​രു​ടെ രഹ​സ്യ​കാ​മു​ക​ന്മാ​രെ കണ്ട ഓർമ പങ്കു​വെ​ക്കാ​മോ? നി​ങ്ങ​ളും മാ​ദ്രി​പു​ത്ര​ന്മാ​രും തമ്മിൽ വ്യാ​ഴ​വ​ട്ട​ക്കാല പ്രാ​യ​വ്യ​ത്യാ​സ​മു​ണ്ടെ​ന്നു് ഒറ്റ​നോ​ട്ട​ത്തിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി പറ​ഞ്ഞ​ത​ല്ലേ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക ദീ​പാ​വ​ലി പതി​പ്പി​നാ​യി മഹാ​രാ​ജാ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ സമീ​പി​ച്ചു, “അതോ നൂ​റ്റാ​ണ്ടു കഴി​ഞ്ഞ സ്ഥി​തി​ക്കു് ഓർ​മ​ക്കു​റ​വു​ണ്ടോ?”

“പതി​ന​ഞ്ചു വയ​സ്സു് മൂ​പ്പു​ണ്ടു് എനി​ക്കു് പ്രിയ മാ​ദ്രി​പു​ത്ര​ന്മാ​രു​മാ​യി. എന്റെ ബീ​ജ​ദാ​താ​വു് കാലനെ ഇതു​വ​രെ കാ​ണു​ക​യോ, കാണാൻ ഇനി ആഗ്ര​ഹി​ക്ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, മറ്റു​ള്ള മാ​തൃ​ക​മി​താ​ക്കൾ എനി​ക്കു് വാ​ത്സ​ല്യം ചൊ​രി​ഞ്ഞു. അവർ വന്നാൽ വീ​ടാ​കെ വസ​ന്ത​കാ​ല​മാ​വും. രോ​ഗി​യായ അച്ഛ​നെ ഞങ്ങൾ തൂ​ക്കി ആ സമയം പി​ന്നി​ലെ ചാ​ച്ചു​കെ​ട്ടി​യിൽ കി​ട​ത്തി കി​ട​പ്പറ ശു​ദ്ധി ചെ​യ്തു ചെ​മ്പ​ക​പ്പൂ​ക്കൾ എറി​ഞ്ഞു അല​ങ്ക​രി​ക്കും. വായു, ഇന്ദ്രൻ, അശ്വ​നി ദേ​വ​ത​കൾ ഇവ​രൊ​ക്കെ അവിടെ വരു​മ്പോ​ഴും പോ​വു​മ്പോ​ഴും, കൂടെ ഞാ​നു​ണ്ടാ​വു​മെ​ങ്കി​ലും അവർ കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചാൽ, പു​റ​ത്തു് ആശ്ര​മ​പ്പ​ടി​യിൽ കാവൽ നിൽ​ക്കും. പ്ര​ണ​യ​പർ​വ്വം കഴി​ഞ്ഞു ആകാ​ശ​ചാ​രി​ക​ളായ കാ​മു​കർ പതി​വാ​യി ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന ചോ​ദ്യ​മു​ണ്ടു്, പോ​രു​ന്നോ കൂടെ, കാ​ല​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു്?” ആയിരം പൂർ​ണ​ച​ന്ദ്ര​ന്മാ​രെ കണ്ടി​ട്ടും മര​ണ​ദേ​വ​ത​യു​ടെ മകൻ ബാ​ല്യ​സ്മ​ര​ണ​യിൽ ആർ​മാ​ദി​ച്ചു.

“ഇന്ന​ലെ ഒരു വാ​ണി​ജ്യ​പ​തി​യു​ടെ സാ​യാ​ഹ്ന​വി​രു​ന്നിൽ ഞങ്ങൾ ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു കു​ടി​യേ​റു​ന്ന പ്ര​ശ്ന​മി​ല്ലെ​ന്നു് പറഞ്ഞ പാ​ണ്ഡ​വർ ഇതാ ഇന്നു് ഉച്ച​ഭ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നു കാ​ത്തു് നിൽ​ക്കാ​തെ പടി​യി​റ​ങ്ങു​ന്നു. എന്താ​ണി​തി​ലെ കൊ​ട്ടാ​ര​ര​ഹ​സ്യം?”, പത്രാ​ധി​പർ യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ ലേ​ഖ​ക​നോ​ടു് തട്ടി​ക്ക​യ​റി.

“പര​സ്പ​രം കോർ​ത്തി​ണ​ക്കി​യാൽ അർ​ത്ഥം തോ​ന്നു​ന്ന മൂ​ന്നു നാലു് കാ​ര്യ​ങ്ങൾ ഇതാ: പാ​ണ്ഡ​വർ ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു പോ​വി​ല്ലെ​ങ്കിൽ പോയെ തീരൂ എന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ പരി​പാ​ടി തയ്യാ​റാ​ക്കു​ന്നു. അത​നു​സ​രി​ച്ചു പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് താ​മ​സി​ക്കാൻ കൊ​ടു​ത്ത അതി​ഥി​മ​ന്ദി​ര​ത്തി​ന്റെ താഴെ നി​ല​യിൽ അൽപ വസ്ത്ര​ക​ളായ കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വ​ധു​ക്കൾ രഹ​സ്യ​യോ​ഗം ചേർ​ന്നു് നൃ​ത്തം ചെ​യ്യു​ന്നു. രാ​ത്രി​യിൽ പതി​വു് മദ്യ​സേ​വ​ക്കു ശേഷം ഭീമൻ അതി​ഥി​മ​ന്ദി​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു് അല​സ​മായ വസ്ത്ര​ധാ​ര​ണ​ത്തോ​ടെ കയ​റി​ച്ചെ​ല്ലു​ന്നു. ദു​രു​ദ്ദേ​ശ്യ​ത്തോ​ടെ ആരോ രാ​ജ​വ​ധു​ക്ക​ളു​ടെ സ്വ​കാ​ര്യ​ത​യിൽ ഇടി​ച്ചു കയറി നഗ്ന​താ പ്ര​ദർ​ശ​നം നട​ത്തു​ന്നു എന്ന​വർ ഒച്ച​വെ​ച്ചു ആഗ​ത​ന്റെ തലയിൽ തു​ണി​യി​ട്ടു ബന്ദി​യാ​ക്കി ആളെ കൂ​ട്ടി പ്ര​തി​യെ വെ​ളി​ച്ച​ത്തു് കൊ​ണ്ടു​വ​രു​മ്പോൾ ‘ഭീമനോ നീ ഇവിടെ?’ എന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ അത്ഭു​തം അഭി​ന​യി​ക്കു​ന്നു. പ്ര​ശ്ന​പ​രി​ഹാ​ര​ത്തി​നു് മറ്റു പാ​ണ്ഡ​വർ ധൃ​തി​യിൽ അവിടെ വരു​മ്പോൾ, ഗു​രു​ത​ര​മായ ഭവി​ഷ്യ​ത്തു​കൾ ഉള്ള ഈ അപ​മാ​ന​വാർ​ത്ത അമു​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ നി​ങ്ങൾ നാളെ ഉച്ച​യോ​ടെ നാ​ടു​വി​ട​ണം എന്നു് കൗരവർ നിർ​ദേ​ശി​ക്കു​ന്ന​തു പാ​ണ്ഡ​വർ വി​ധേ​യ​ത്വ​ത്തോ​ടെ അനു​സ​രി​ക്കു​ന്നു. ഇത​ല്ലാ​തെ തെ​ളി​വൊ​ന്നു​മി​ല്ല.”

“പ്ര​തി​യോ​ഗി​ക​ളെ വി​ര​ട്ടാ​നും പ്ര​തി​ച്ഛായ വളർ​ത്താ​നും കെ​ട്ടി​പ്പൊ​ക്കിയ ഐതി​ഹ്യം മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു കർ​ണ​ന്റെ കവ​ച​മെ​ന്നു അർ​ജ്ജു​നൻ പറ​ഞ്ഞ​തു് വി​വാ​ദ​മാ​യി. ഗം​ഗ​യിൽ നീ​രാ​ടാൻ പോയ കർണൻ ആ വഴി വന്ന ഒരു വൃ​ദ്ധ​വി​ധ​വ​യു​ടെ കയ്യിൽ നി​ന്നു് എന്തോ ഔഷധം വാ​ങ്ങി മാറിൽ പു​ര​ട്ടി​യ​പ്പോൾ കവചം കീ​റ​ത്തു​ണി പോലെ എളു​പ്പ​ത്തിൽ നീ​ക്കാൻ സാ​ധി​ച്ച​തി​നു് ദൃ​ക്സാ​ക്ഷി​യാ​ണെ​ന്നു അവ​കാ​ശ​പ്പെ​ടു​ന്ന പൂ​ജാ​രി, വൃ​ദ്ധ​വി​ധവ എന്നു് അവ​ഹേ​ള​ന​യോ​ടെ പരാ​മർ​ശി​ക്കു​ന്ന​തു് ആരെ​യെ​ന്നു പക്ഷെ വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കി​യി​ട്ടി​ല്ല, എങ്കി​ലും ദൃ​ക്സാ​ക്ഷി​യു​ടെ സം​ശ​യ​മുന നീ​ളു​ന്ന​തു് പാ​ണ്ഡവ മാ​താ​വി​ന്റെ നേ​രെ​യാ​ണെ​ന്നു ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഇട​പെ​ട്ടു പറ​ഞ്ഞ​തോ​ടെ അർ​ജ്ജു​ന​ന്റെ ദു​ഷ്പ്ര​ച​ര​ണം ഉടൻ നി​ല​ച്ചു.”, കു​തി​ര​പ്പ​ന്തി​യി​ലെ ചു​വ​രിൽ കരി​ക്ക​ട്ട കൊ​ണ്ടെ​ഴു​തിയ വാർ​ത്ത ലഘു​ഭ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നി​ട​യിൽ ഒരു അന്യ​നാ​ട്ടു യാ​ത്രി​കൻ തപ്പി​ത്ത​ട​ഞ്ഞു വാ​യി​ച്ചു.

“അപ്പോൾ ഖ്യാ​തി നേടിയ ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’യിലും ഉണ്ട​ല്ലേ നട്ടാൽ മു​ള​ക്കാ​ത്ത കൊ​ട്ടാര കെ​ട്ടു​ക​ഥ​കൾ”, മദ്യ​പാ​ന​ത്തി​നി​ട​യിൽ യു​ക്തി​വാ​ദി ചാർ​വാ​കൻ തല​യെ​റി​ഞ്ഞു പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു.

“വാർ​ധ​ക്യ​ത്തിൽ ഭർ​ത്തൃ​മാ​താ​വു് ജീ​വി​താ​ന്ത്യം ചെ​ല​വ​ഴി​ക്കാൻ പോ​വു​ന്ന​തു് പാ​മ്പും പന്നി​യും വി​ഹ​രി​ക്കു​ന്ന കാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു്. പോ​വ​രു​തേ, ഞങ്ങൾ പൊ​ന്നു​പോ​ലെ നോ​ക്കാം എന്നു പറ​യേ​ണ്ട​താ​ണു് ആകെ​യു​ള്ളൊ​രു പു​ത്ര​വ​ധു?”, വയോ​ജ​ന​ങ്ങ​ളോ​ടു് വെറും പാ​ഴ്‌​വാ​ക്കു് പോരാ എന്ന പൊ​തു​സം​വാ​ദ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്ന മഹാ​റാ​ണി​യോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അനു​ന​യ​ത്തിൽ ചോ​ദി​ച്ചു.

“അവ​രെ​ന്നും സ്വ​ത​ന്ത്ര ജീ​വി​തം നയി​ച്ച വനി​ത​യ​ല്ലേ? കാ​ട്ടു​കു​ടി​ലി​ലെ തറയിൽ പാ വി​രി​ച്ചു ഷണ്ഡൻ​ഭർ​ത്താ​വു് രോ​ഗി​യാ​യി കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ഴ​ല്ലേ, ഈ മർ​ത്യ​ജീ​വി​തം ഇങ്ങ​നെ പോരാ എന്ന പ്ര​ബു​ദ്ധ​മായ തി​രി​ച്ച​റി​വിൽ, കു​ട്ടി​ക​ളു​ണ്ടാ​വാൻ പര​പു​രു​ഷ​ര​തി പ്രാ​യോ​ഗി​ക​ത​ല​ത്തിൽ കു​ന്തി കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​തു്? ഞങ്ങൾ ഖാ​ണ്ഡ​വ​വ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു് കു​ടി​യേ​റാൻ നിർ​ബ​ന്ധി​ത​രാ​യ​പ്പോൾ, ഞാനും കൂടെ വരാം എന്നു് ഉത്സാ​ഹി​ച്ചു​വോ, അതോ, ഇനി​യു​ള്ള കാലം ഞാൻ ഗാ​ന്ധാ​രി​ക്കു് തുണ എന്നു് പറ​ഞ്ഞു പിൻ​വാ​ങ്ങി​യോ? ഒരി​ക്ക​ലും നി​ങ്ങൾ കു​ന്തി​യെ മൂ​ല്യം കു​റ​ച്ചു വി​ല​യി​രു​ത്ത​രു​തു്. മി​ത​മാ​യി പ്ര​ശം​സി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് തന്നെ ഈ സം​വാ​ദം അവ​സാ​നി​പ്പി​ക്ക​ട്ടെ, എന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി പടി​യി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​വു​ന്ന രാ​ജാ​മാ​താ​വി​നെ പി​ടി​ച്ചു നിർ​ത്തി​യ​പ്പോൾ, പ്ര​തി​രോ​ധി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ കു​ന്തി കീ​ഴ​ട​ങ്ങി എന്നു് വരും യു​ഗ​ത്തി​ലാ​രും പഴി പറ​യാ​തി​രി​ക്ക​ട്ടെ.”

“ഇട​ഞ്ഞാൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി ആരാ​വു​മെ​ന്നു ഒരു നി​മി​ഷം പോലും മറ​ക്കാ​തെ തന്നെ ചോ​ദി​ക്ക​ട്ടെ, അവർ നി​ങ്ങൾ​ക്കാ​യി കരു​ത​ലോ​ടെ ചെയ്ത ഒരു കാ​ര്യം പെ​ട്ടെ​ന്നൊർ​ക്കാ​മൊ?”

“പടി​യി​റ​ങ്ങാൻ നേ​ര​മാ​യി എന്ന തി​രി​ച്ച​റി​വി​ലെ​ക്കെ​ന്നെ നയി​ച്ച ഒരു കാ​ര്യം. വയോ​ജ​ന​ദി​വസ പൊ​തു​സ്വീ​ക​ര​ണ​ത്തിൽ പങ്കെ​ടു​ത്തു് ഞങ്ങൾ ഔദ്യോ​ഗിക വസ​തി​യി​ലേ​ക്കു് കയ​റു​മ്പോൾ ഒരു വശ​ത്തു് പു​തു​താ​യി പണിത പു​ര​യിൽ ഉണ​ക്ക​വി​റ​കു​കെ​ട്ടു​കൾ നി​റ​ച്ചു കണ്ടു. ഇതെ​ന്താ എന്നു് ഞാൻ വിരൽ ചൂ​ണ്ടി ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോൾ, മഴ​ക്കാ​ല​മ​ല്ലേ വരു​ന്ന​തു്, പെ​ട്ടെ​ന്നു് നി​ങ്ങൾ കാലം ചെ​യ്താ​ലും പുക ഉയ​രാ​തെ ശവം ദഹി​പ്പി​ക്കെ​ണ്ടേ?” എന്നു ചോ​ദി​ച്ച പാ​ഞ്ചാ​ലി അല​ക്ഷ്യ​മാ​യി അക​ത്തേ​ക്കു് കയറി. ചെ​ങ്കോൽ പരീ​ക്ഷി​ത്തി​നു കൈ​മാ​റി വാ​ന​പ്ര​സ്ഥ​ത്തി​ന്നി​റ​ങ്ങാൻ അന്നു് തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു”, ഇപ്പോൾ നഗ്ന​പാ​ദ​നായ മുൻ ചക്ര​വർ​ത്തി യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ പറ​ഞ്ഞു.

“യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ മു​പ്പ​ത്തി​ആ​റു് വർഷം ഹസ്തി​ന​പു​രി ഭരി​ച്ചു എന്നു് ഔദ്യോ​ഗിക രേ​ഖ​ങ്ങ​ളിൽ കാ​ണു​ന്നു. രാ​ഷ്ട്ര​മീ​മാം​സ​യി​ലും ദാ​മ്പ​ത്യ​ത്തി​ലും വി​രു​ദ്ധ അഭി​പ്രാ​യ​മു​ള്ള നാലു സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടും അധി​കാ​ര​മോ​ഹി​ക​ളായ അവർ ഇക്കാ​ല​ത്തു് ഒളി​ഞ്ഞും തെ​ളി​ഞ്ഞും വി​മ​ത​ശ​ല്യം ഉണ്ടാ​ക്കി​യി​ല്ല എന്നോ, അതോ ഉടനടി അമർ​ച്ച ചെ​യ്തു എന്നോ?”

“ഞങ്ങൾ അഞ്ചു​പേ​രു​ടെ വ്യ​ക്തി​ഗ​ത​ര​ഹ​സ്യ​ങ്ങൾ ദശാ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളാ​യി സമ്പാ​ദി​ച്ചു സൂ​ക്ഷി​ച്ച പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ മു​മ്പിൽ നി​ത്യ​വും മു​ട്ടു​കു​ത്തി ശീ​ലി​ച്ച ഞങ്ങൾ, പക്ഷെ രഹ​സ്യ​മാ​യി, അവ​ളു​ടെ സമ​ഗ്രാ​ധി​പ​ത്യ പ്ര​വ​ണ​ത​ക്കെ​തി​രെ ചെ​റു​ത്തു​നിൽ​പ്പി​നു് അഞ്ചു പേരും ഉൾ​പ്പെ​ടു​ന്ന മു​ന്ന​ണി തന്നെ ആയി പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചി​രു​ന്നു”, ചാ​ര​വ​കു​പ്പു മേ​ധാ​വി നകുലൻ പതി​വു് പോലെ മുഖം ചലി​പ്പി​ക്കാ​തെ ചു​റ്റും നോ​ക്കി.

“ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി ആയി​രു​ന്ന ദശാ​ബ്ദ​ത്തിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി എന്റെ മുൻ​ഗാ​മി കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​ക്കു് കൊ​ടു​ത്ത അഭി​മു​ഖ​ങ്ങൾ ഇവിടെ വരും മു​മ്പു് ഞാൻ തപ്പി എടു​ത്തു് വാ​യി​ച്ചു. പാ​ണ്ഡ​വ​രെ സമ​ഭാ​വ​ന​യോ​ടെ, എന്നാൽ ഔപ​ചാ​രിക രാ​ജ​കീയ ബഹു​മാ​ന​പ​രാ​മർ​ശ​ങ്ങൾ പൂർ​ണ​മാ​യി ഒഴി​വാ​ക്കി, പാ​ഞ്ചാ​ലി ഇട​ക്കൊ​ക്കെ ഓർ​ക്കും. ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ കൊ​ള്ളാം എന്ന ധ്വ​നി​യു​ണ്ടു്. എന്നാൽ ചൂതു് കളി​യിൽ തോ​റ്റു കാ​ട്ടിൽ ഈ ഒറ്റ​മു​റി​വ​സ​തി​യിൽ നി​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഇങ്ങ​നെ പാർ​ത്തു് തു​ട​ങ്ങിയ ശേഷം എനി​ക്ക​നു​വ​ദി​ച്ച അഭി​മു​ഖ​ങ്ങ​ളിൽ പക്ഷെ കാ​ണു​ന്ന​തു് പത​ഞ്ഞു പൊ​ങ്ങു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​നി​ന്ദ, അതെ​ന്താ?” അർ​ദ്ധ​ന​ഗ്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ആരും കൂ​ട്ടി​ല്ലാ​തെ ആശ്രമ മു​റ്റ​ത്തു് ഒരു കൈ താ​ടി​യിൽ താ​ങ്ങാ​യി വച്ചു് മറുകൈ കൊ​ണ്ടു് കള പറി​ച്ചു കു​ന്തി​ച്ചി​രു​ന്ന തണു​ത്ത ഹി​മാ​ലയ പ്ര​ഭാ​തം.

“അന്നു് ഞാൻ അവൾ​ക്കു് ഉദ​യ​സൂ​ര്യൻ, ഇന്നു് ഞാ​ന​വൾ​ക്കു് ധൂ​മ​കേ​തു” അയാൾ​ക്ക​രി​കി​ലേ​ക്കു ഓടി വന്ന ഒരു വളർ​ത്തു മു​യ​ലി​ന്റെ നെ​റു​ക​യിൽ മു​ഷ്ടി ചു​രു​ട്ടി ആഞ്ഞ​ടി​ച്ചു യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ നി​ല​വി​ളി​ക്കു​ന്ന പോലെ വാ പൊ​ളി​ച്ചു ഇരു​കൈ​ക​ളും വാ​യു​വിൽ ഉയർ​ത്തി അട്ട​ഹ​സി​ച്ചു.

“സ്വ​ന്ത​മെ​ന്നു പറ​യാ​നൊ​രു അമ്മ​യും അച്ഛ​നും ഇല്ലാ​ത്ത കർണനു വാ​രി​ക്കോ​രി അം​ഗ​രാ​ജ്യം സമ്മാ​ന​മാ​യി കൊ​ടു​ത്ത നി​ങ്ങൾ, അർ​ധ​സ​ഹോ​ദ​രർ​ക്കു് സൂചി കു​ത്താ​നി​ടം കൊ​ടു​ക്കി​ല്ലെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തി​ന്റെ യു​ക്തി വ്യ​ക്ത​മ​ല്ല”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു.

“എന്തു് എവിടെ എന്നൊ​ന്നും എനി​ക്ക​റി​വി​ല്ലാ​ത്ത അം​ഗ​രാ​ജ്യം ആ പാ​വ​ത്താ​നു് സമ്മാ​നി​ക്കു​ന്ന പോലെ എളു​പ്പ​മാ​ണോ നി​ത്യ​വും പെ​രു​മാ​റു​ന്ന ഹസ്തി​ന​പു​രി വെ​ട്ടി, നടു​ക്ക​ണ്ടം ശത്രു​പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് സമ്മാ​നി​ക്ക​ണം എന്ന ആവ​ശ്യം?”

“പതി​നെ​ട്ടു ദിവസ യു​ദ്ധ​ത്തി​നി​ട​യിൽ സേ​ന​ക്കു് കഴി​ക്കാൻ വേണ്ട ധാ​ന്യ​വും മാം​സ​വും കൗരവർ മുൻ​കൂർ കരു​തി​യി​രു​ന്നോ?” ആയു​സ്സി​ന്റെ ബലം കൊ​ണ്ടു് പരു​ക്കി​ല്ലാ​തെ തി​രി​ച്ചെ​ത്തിയ കൗ​ര​വ​യോ​ദ്ധാ​വു് കൃ​പാ​ചാ​ര്യ​നോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. യു​ദ്ധാ​ന​ന്തര ഹസ്തിന പു​രി​യി​ലെ ആളൊ​ഴി​ഞ്ഞ തീൻ​ശാല.

“പാ​ണ്ഡവ സേ​ന​ക്കു് ഊണൊ​രു​ക്കേ​ണ്ട ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വം ദു​ര്യോ​ധ​നൻ നേ​ര​ത്തെ തള്ളി. പകൽ​പോ​രാ​ട്ടം കഴി​ഞ്ഞു പാ​ണ്ഡ​വർ പാ​ള​യ​ത്തി​ലേ​ക്കു് തി​രി​ക്കും മു​മ്പു് ഞങ്ങ​ളു​ടെ ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ മി​ന്ന​ലാ​ക്ര​മ​ണം നട​ത്തി പാകം ചെയ്ത മൃ​ഗ​മാം​സ​ഭ​ക്ഷ​ണം തട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​വും. രണ്ടു​ദി​വ​സം കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ അടവു് മാ​റ്റി. പോരിൽ മരി​ച്ച പാ​ണ്ഡ​വ​സൈ​നി​ക​രു​ടെ ഭക്ഷ്യ​യോ​ഗ്യ​ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ പൊ​രി​ച്ചു തി​ന്നും, ബാ​ക്കി​യൊ​ക്കെ വെ​ട്ടി വേ​വി​ച്ചു മി​ന്ന​ലാ​ക്ര​മ​ണ​ത്തി​നു ഒരു​ക്കി വക്കും.”

“ഈ യു​ദ്ധ​ത്തിൽ പ്ര​വി​ശ്യാ​ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​മെ​ന്താ​യി​രു​ന്നു?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഇരു​പ​തു ദിവസം മു​മ്പു് നി​ങ്ങ​ളും യു​ദ്ധ​കാ​ര്യ​ലേ​ഖ​ക​നും ഇവിടെ വന്നു സ്ഥലം നോ​ക്കി​ക്ക​ണ്ട​പ്പോൾ എന്താ​യി​രു​ന്നു ഈയിടം, അതൊ​ക്കെ ഇന്നും നി​ങ്ങൾ കാ​ണു​ന്നി​ല്ലേ? അതാ​ണു് പ്ര​വി​ശ്യാ​ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ നേ​ട്ടം. യു​ദ്ധ​ക്കെ​ടു​തി​യു​ടെ ഒന്നും അവ​ശേ​ഷി​ക്കാ​തെ തു​ട​ച്ചു​നീ​ക്കി, വി​ചാ​രി​ച്ച പോലെ എല്ലാം പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കി. യു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ കാരണം എന്തെ​ന്നോ ആരു ജയി​ച്ചു എന്നോ ഞങ്ങൾ അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. യു​ദ്ധം നട​ത്തി​ക്കൊ​ടു​ക്കുക. ഏറ്റെ​ടു​ത്ത ആ ദൗ​ത്യം കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​മാ​യി, പരി​സ​ര​മാ​ലി​ന്യ​മി​ല്ലാ​തെ ചെ​യ്യുക. നി​ത്യ​വും ചു​റ്റി​ന​ട​ന്നു കഴി​ഞ്ഞ പത്തൊ​മ്പ​തു ദി​വ​സ​വും ഇവിടെ രാ​പ്പ​കൽ നട​ന്നു വി​ജ്ഞാ​ന​ത്തി​ന്റെ മഹാ​മേ​രു​വും ചു​വ​ന്നു തക്ഷ​ശി​ല​യി​ലെ യു​ദ്ധ​ശാ​സ്ത്ര അധ്യാ​പ​കർ ഇന്ന​ലെ പോയതേ ഉള്ളൂ. ഇനി അവർ വരും യു​ഗ​ത്തിൽ പഠി​പ്പി​ക്ക​ട്ടെ മഹാ​യു​ദ്ധം കാ​ഴ്ച​യു​ടെ കമ​നീ​യ​ത​യാ​ക്കി മാ​റ്റി​യ​തിൽ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര പ്ര​വി​ശ്യാ​ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ പങ്കെ​ന്തെ​ന്നു്.”

“യു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​നേ​ട്ടം ഒറ്റ​നോ​ട്ട​ത്തിൽ വ്യ​ക്ത​മാ​യി, അവി​ചാ​രി​ത​മാ​യി യു​ദ്ധ​ഭൂ​മി​യിൽ സം​ഭ​വി​ച്ച വീ​ഴ്ച​കൾ ഒന്നെ​ണ്ണി​പ്പ​റ​യാ​മോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“കൊ​ല്ലു​ന്ന​തു് ഇര അറി​യ​രു​തു് എന്നെ​നി​ക്കു മോ​ഹ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മാ​ര​ക​പ്ര​ഹ​ര​ശേ​ഷി​യു​ള്ള കു​ന്തം കൊ​ണ്ടു് ശത്രു​ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ലേ​ക്കു് ദൂരെ നി​ന്നൊ​രേ​റു്, അതോടെ അവൻ വായും കണ്ണും തു​റ​ന്നു പര​ലോ​ക​ത്തെ​ത്ത​ണം. ഒരു പോ​രാ​ളി​യെ ഞാൻ കൊ​ല്ലു​ന്ന​തു്, മര​ണ​മ​ടു​ത്തെ​ത്തിയ മറ്റൊ​രു ശത്രു കാ​ണേ​ണ്ടി വര​രു​തു് എന്ന എന്റെ മോ​ഹ​വും പൂ​വ​ണി​ഞ്ഞി​ല്ല. കാരണം പറയാം, ഞങ്ങൾ​ക്കു് യു​ദ്ധം നി​ത്യ​ത്തൊ​ഴിൽ ആയി​രു​ന്നി​ല്ല, അന്തി​ക്കു​റ​ങ്ങാ​നി​ടം എന്ന നി​വൃ​ത്തി​കേ​ടാ​യി​രു​ന്നു. കു​രു​ക്ഷേ​ത്രം എന്ന​തു് ഹസ്തി​ന​പു​രി സ്വ​ത്തു് തർ​ക്ക​ത്തി​നു് പതി​നെ​ട്ടു ദിവസം കൊ​ണ്ടൊ​രു ശാ​ശ്വത പരി​ഹാ​രം, അങ്ങ​നെ വെ​റും​വാ​ക്കിൽ നി​ങ്ങൾ പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ പറ​ഞ്ഞൊ​ഴി​യ​രു​തു്. യു​ദ്ധം സാ​ധ്യ​ത​യാ​ണു്. ഇപ്പോ​ഴും ഇനി വരും യു​ഗ​ത്തി​ലും.”, ജന്മ​നാ​ടി​ന്റെ അഖ​ണ്ഡ​ത​ക്കാ​യി വീ​ര​മൃ​ത്യു വരി​ച്ച കൗ​ര​വർ​ക്കു യു​ദ്ധ​സ്മാ​ര​കം നിർ​മി​ക്കു​ന്ന നദി​യോ​ര​പൂ​ങ്കാ​വ​ന​ത്തി​ലെ ശക്തി​സ്ഥ​ലി സന്ദർ​ശി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു നി​യു​ക്ത​രാ​ജാ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ.

“വി​രു​ന്നി​നു വന്ന നി​ങ്ങള്‍ ആതി​ഥേ​യ​യോ​ടു് അതിരു വി​ട്ടു എന്നാ​ണു തീൻ​ശാ​ല​യിൽ കേള്‍ക്കു​ന്ന പരാതി”, കൌ​ര​വ​സം​ഘം ഹസ്ഥി​ന​പു​രി​യി​ലേ​ക്കു മട​ങ്ങു​മ്പോള്‍ കൊ​ട്ടാ​രം​ലേ​ഖിക ദു​ര്യോ​ധ​ന​നു് നേരെ വി​ര​ലു​യര്‍ത്തി.

“ആതി​ഥേയ എന്ന നി​ല​യില്‍ പാ​ഞ്ചാ​ലി എന്റെ മു​മ്പില്‍ ആളാ​വാന്‍ ശ്ര​മി​ച്ച​പ്പോള്‍ അതു് ഞങ്ങൾ പൊ​ളി​ച്ചു കയ്യില്‍ കൊ​ടു​ത്ത​തി​ന്റെ ആ നർമ കഥ നാ​ട്ടില്‍ എത്തി​യ​ശേ​ഷം വി​ശ​ദ​മാ​യി ഊട്ടു​പു​ര​യിൽ പറയാം”, ഉല്ലാ​സ​വാ​നാ​യി​രു​ന്നു സ്ഥ​ല​ജ​ല​ഭ്ര​മ​ത്തില്‍ വഴു​ക്കി​വീ​ണു എന്ന്പാ​ണ്ഡ​വര്‍ വി​ടാ​തെ പ്ര​ച​രി​പ്പി​ച്ച കഥ​യി​ലെ ഇര.

“അമ്മ​യു​ടെ നാടായ ഗാ​ന്ധാ​ര​യിൽ ഞങ്ങൾ വി​ശി​ഷ്ടാ​തി​ഥി​ക​ളാ​യി വി​രു​ന്നു​താ​മ​സി​ക്കു​മ്പോൾ, ചെ​ങ്കു​ത്തായ മല​ഞ്ചെ​രു​വി​ലൂ​ടെ സാ​ഹ​സി​ക​മാ​യി ഒറ്റ​യ്ക്കു് യാത്ര ചെ​യ്യാൻ ഇഷ്ട​പ്പെ​ട്ട എന്റെ ഭർ​ത്താ​വു് കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര ചതു​പ്പു നി​ല​ത്തിൽ കാ​ലു​കൾ താണു് അന​ങ്ങാ​നാ​വാ​തെ മാം​സ​ഭു​ക്കു​കൾ​ക്കു തീ​റ്റ​യാ​വേ​ണ്ട ആളാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. മല​മ​ട​ക്കു​ക​ളിൽ നി​ന്നു് ഏതു നി​മി​ഷ​വും വീ​ഴാ​വു​ന്ന കരി​മ്പാ​റ​ക​ളെ കു​റി​ച്ചു് ഭീ​തി​യി​ല്ലാ​തെ ഈ ലോ​ക​ത്തു് തല​യു​യർ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചു പ്ര​തി​യോ​ഗി​ക​ളെ മൂ​ല​യ്ക്കി​രു​ത്തി ശി​ക്ഷി​ച്ച ദു​ര്യോ​ധ​നൻ, തു​ട​യിൽ അടി​യേ​റ്റു കു​ഴ​ഞ്ഞു​വീ​ണു അമ്മാ… അമ്മാ… എന്നു് കര​ള​ലി​യി​ക്കു​ന്ന വിധം നി​ല​വി​ളി​ച്ചു എന്ന പുതിയ മഹാ​രാ​ജാ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ അവ​കാ​ശ​വാ​ദം എനി​ക്കു് അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാൻ ആവു​ക​യി​ല്ല”, കൗ​ര​വ​വി​ധ​വ​യു​ടെ വി​ലാ​പം കേ​ട്ടു് ഞെ​ട്ടിയ ഗാ​ന്ധാ​രി ആജ്ഞാ​പി​ച്ചു, “അവളെ നി​ല​ക്കു് നിർ​ത്തൂ, ഗാ​ന്ധാ​രീ വി​ലാ​പ​ത്തെ​ക്കാൾ ഉയ​ര​രു​തു് ദു​ര്യോ​ധ​ന​വി​ധ​വാ വി​ലാ​പം.”

“കൊ​ട്ടാ​ര​ജീ​വി​ത​വു​മാ​യും ആയുധം കൊ​ണ്ടു​ള്ള പോ​രാ​ട്ട​വു​മാ​യും നേ​രി​ട്ടു് ബന്ധ​മി​ല്ലാ​ത്ത നി​ങ്ങൾ കു​രു​വംശ ഇതി​ഹാ​സ​മെ​ഴു​തു​ന്ന​തിൽ അപാ​ക​ത​യു​ണ്ടെ​ന്നാ​ണ​ല്ലോ ചാർ​വാ​കൻ പ്ര​ച​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വേ​ദ​വ്യാ​സ​നു മു​മ്പിൽ മു​ട്ടു​കു​ത്തി കൈ കൂ​പ്പി.

“വേറെ ആരായി വേണം ഞാൻ പു​നർ​ജ​നി​ക്കാൻ മഹാ​ഭാ​ര​ത​ക​ഥ​യെ​ഴു​താ​നു​ള്ള അടി​സ്ഥാ​ന​യോ​ഗ്യ​ത​ക്കാ​യി? അമ്മ സത്യ​വ​തി വഴി​യാ​ണു് ഞാൻ കു​രു​വം​ശ​വു​മാ​യി ജൈ​വി​ക​ബ​ന്ധം സ്ഥാ​പി​ച്ച​തു്. അവ​രെ​ന്നോ കാ​ട്ടിൽ പോയി കു​റു​ന​രി​ക​ളു​ടെ ഇര​യാ​യി. മരി​ക്കും മു​മ്പ​വർ ഈ ദൗ​ത്യം എന്നെ ഏൽ​പ്പി​ച്ചു. എന്റെ മൂ​ന്നു മക്ക​ളിൽ ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രും പാ​ണ്ഡു​വും വി​ദു​ര​രും എന്നോ മരി​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞു. മരി​ക്കാൻ അധികം താ​മ​സ​മി​ല്ലാ​ത്ത പാ​ണ്ഡ​വ​രിൽ എന്റെ ഒരു തു​ള്ളി പോലും രക്ത​മി​ല്ല. കേ​ട്ട​റി​യാ​വു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ പു​റ​ത്തു പറ​യാ​വു​ന്നവ ഞാൻ പൊ​ലി​പ്പി​ക്കും, അരു​താ​ത്ത​തു് ഒഴി​വാ​ക്കും എന്നാൽ വരും യു​ഗ​ത്തി​ലെ എഴു​ത്തു​കാർ​ക്കാ​യി രച​ന​യിൽ വേ​ണ്ട​ത്ര സ്ഥലം ഒഴി​ച്ചി​ടും.

“പര​സ്ത്രീ​കാ​മന എന്ന പദ​മു​പ​യോ​ഗി​ച്ചു് നി​ങ്ങൾ പല​പ്പോ​ഴും പാ​ണ്ഡ​വ​രെ പ്ര​തി​ക്കൂ​ട്ടിൽ പൊ​രി​ക്കു​ന്നു എന്നാ​ണ​വ​രു​ടെ പൊ​തു​പ​രാ​തി. കഴ​മ്പു​ണ്ടോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം കൊ​ട്ടാ​ര​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ അന്ത്യ​നാ​ളു​കൾ.

“രതി​വേ​ള​യിൽ സ്വ​യ​മ​റി​യാ​തെ പാ​ണ്ഡവ അധ​ര​ങ്ങൾ വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന പേ​രു​കൾ മാ​ത്ര​മേ എനി​ക്ക​റി​യാ​വൂ. അവ​രു​ടെ ഇരുൾ മൂടിയ അന്തർ​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തിൽ വി​ഹ​രി​ക്കു​ന്ന​വർ എനി​ക്ക​ജ്ഞാ​തർ.”

“ഓരോ വർ​ഷ​വും അഞ്ചു വ്യ​ത്യ​സ്ത ജന്മ​ദി​ന​സ​മ്മാ​ന​ങ്ങൾ നി​ങ്ങൾ പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കാ​യി കണ്ടെ​ത്ത​ണം. സം​ഘർ​ഷം തോ​ന്നാ​റു​ണ്ടോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പാ​ഞ്ചാ​ലി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“യാ​ഗാ​ഗ്നി​യിൽ നി​ന്നു​യർ​ന്ന എനി​ക്കു് പറ​യ​ത്ത​ക്ക ജന്മ​ദി​ന​മി​ല്ലെ​ന്ന സമ​വാ​യ​ത്തിൽ അവർ അപ്പോൾ രഹ​സ്യ​മാ​യി ആർ​മാ​ദി​ക്കു​ന്നു.”

“പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ നി​വൃ​ത്തി​കേ​ടു് കൊ​ണ്ടെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ദു​ര​നു​ഭ​വം? പൊ​ള്ളു​ന്ന ഓർമ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. വേ​വു​ന്ന വേനൽ.

“ഒരു രാ​ത്രി, ഭക്ഷ​ണ​ത്തി​നു രുചി പോ​രെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു അവർ അക്ഷ​യ​പാ​ത്രം വലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞു എഴു​ന്നേ​റ്റു, ആകെ​യു​ള്ള പന്ത​വും എടു​ത്തു് എന്തോ നി​ശ്ച​യി​ട്ടെ​ന്ന പോലെ പു​റ​ത്തേ​ക്കു ചാടി. രാ​ത്രി മു​ഴു​വൻ ഞാൻ ഈ മു​റി​യിൽ ഇരു​ട്ടിൽ ഇങ്ങ​നെ പക​ച്ചു നി​ന്നു. രാ​വി​ലെ മട​ങ്ങി വരു​മ്പോൾ പാ​ണ്ഡ​വർ ദേ​ഹ​മി​ള​ക്കി അട്ട​ഹ​സി​ക്കു​ന്നു. സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലെ കറ​വ​പ്പ​ശു​വി​നെ കവർ​ന്നു ദൂരെ കൊ​ണ്ടു പോയി കഴു​ത്ത​റ​ത്തു് തൊ​ലി​യു​രി​ച്ച​വർ ഇറ​ച്ചി തീയിൽ ചു​ട്ടു തി​ന്ന​തി​ന്റെ ബാ​ക്കി, കു​ട​ലും തലയും, പശു​ത്തോ​ലിൽ പൊ​തി​ഞ്ഞു കൊ​ണ്ടു വന്നെ​ന്റെ മു​മ്പിൽ എറി​ഞ്ഞു”, ഒന്നു തി​ന്നു കൊ​ഴു​ക്കു്, ആണു​ങ്ങ​ളിൽ ആഗ്ര​ഹം ഉണർ​ത്തു​ന്ന വിധം കൊ​ഴു​ക്ക​ട്ടെ ഇനി​യെ​ങ്കി​ലും നി​ന്റെ ഈ കരി​ഞ്ഞ വി​റ​കു​കൊ​ള്ളി പോ​ലു​ള്ള മേനി”, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ കു​ര​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് പറ​ഞ്ഞു. മറ്റു നാ​ലു​പേർ നി​ന്ദ​യോ​ടെ എന്നെ നോ​ക്കി.

“ദി​വ്യാ​യു​ധം കി​ട്ടി​യാൽ യു​ദ്ധം ജയി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നു് നി​ങ്ങൾ താ​ടി​ക്കു കൈ​വ​ച്ചു മോ​ഹി​ക്കു​മ്പോൾ, കൗരവർ ചെറു കൂ​ട്ട​ങ്ങ​ളാ​യി ഗ്രാമ ഗ്രാ​മാ​ന്ത​ര​ങ്ങ​ളിൽ ചെ​ന്നു് കന്നു പൂ​ട്ടു​ന്ന​വ​രെ​യും ഇറ​ച്ചി വെ​ട്ടു​ന്ന​വ​രെ​യും സൈ​ന്യ​ത്തിൽ ചേർ​ക്കു​ക​യാ​ണു്”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അർ​ജ്ജു​ന​നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു. വി​രാ​ട​രാ​ജ്യ​ത്തി​ലെ ഉപ​പ്ലാ​വ്യ സൈനിക പാളയം.

“ചേരാൻ മടി​ക്കു​ന്ന കൊ​ച്ചു കു​ട്ടി​ക​ളെ ബലം പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യി​ലേ​ക്കു കട​ത്തു​വാൻ കൗരവർ എന്തു് പി​ഴ​ച്ച വഴി​യാ​ണു് തേ​ടു​ന്ന​തെ​ന്ന​റി​യും മു​മ്പു് നി​ങ്ങൾ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യി​ലേ​ക്കു മട​ങ്ങി​യ​താ​ണു് കഷ്ടം.”

“ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ നി​ങ്ങ​ളെ അന്ത്യ​നി​മി​ഷ​ത്തിൽ എങ്ങ​നെ കൈ​വി​ട്ടു എന്നു് ഞാൻ ഇപ്പോൾ കണ്ടു” കു​ഴ​ഞ്ഞു​വീണ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ ഉയർ​ത്തി മു​ഖ​ത്തു് വെ​ള്ളം തളി​ച്ച കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മു​ന്നോ​ട്ടു വച്ച​ടി നട​ന്നു പോ​വു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​രെ ഒളി​ക്ക​ണ്ണിൽ നോ​ക്കി.

“അര​നൂ​റ്റാ​ണ്ടോ​ളം കാലം അടി​മ​യാ​ക്കി എന്നെ ദു​രു​പ​യോ​ഗം ചെയ്ത ഓരോ പാ​ണ്ഡ​വ​നും ഇനി ഒരടി മു​ന്നോ​ട്ടു വക്കാ​നാ​വാ​തെ ഈ വി​ജ​ന​മ​ല​മ്പാ​ത​യിൽ കു​ഴ​ഞ്ഞു​വീ​ഴു​മ്പോൾ കൈ കൊ​ട്ടി ആർ​മാ​ദി​ക്ക​ണം എന്നു് മോ​ഹി​ച്ച എന്നെ ഈ വന്യ​പ്ര​കൃ​തി​യും ഇപ്പോൾ കൈ​വി​ട്ടു​വോ.”

“സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ നി​ന്നു് മോ​ഷ്ടി​ച്ച പശു​വി​നെ രഹ​സ്യ​മാ​യി കൊ​ന്നു ഇറ​ച്ചി ചു​ട്ടു തി​ന്നു എന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ നിന്ദ ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ പെ​ട്ടു. വസ്തു​ത​ക്കു് നി​ര​ക്കു​ന്ന​ത​ല്ല ഊഹാ​പോ​ഹ​ത്തെ അടി​സ്ഥാ​ന​മാ​ക്കി​യു​ള്ള ഈ ആരോ​പ​ണ​വും. മുൻ​പ​രി​ച​യ​മു​ള്ള കാ​ട്ടാ​ള​കു​ടും​ബം വളർ​ത്തു​ന്ന പന്നി​യെ​യാ​ണു് സമ്മാ​ന​മാ​യി സ്വീ​ക​രി​ച്ചു കനലിൽ ചു​ട്ടു സ്നേ​ഹ​വി​രു​ന്നിൽ അവ​രു​മൊ​ത്തു് സൗ​ഹൃ​ദം പങ്കി​ട്ട​തു്. അക്ഷ​യ​പാ​ത്രം ഞങ്ങൾ​ക്കു് അനു​വ​ദി​ക്കു​ന്ന ഭക്ഷ്യ​ല​ഭ്യത അത്ര ‘അക്ഷയ’മൊ​ന്നു​മ​ല്ലെ​ന്നു നി​ങ്ങൾ​ക്കു് ഇതിൽ നി​ന്നു് തന്നെ വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ക്കാ​മ​ല്ലൊ.”, പാ​ണ്ഡവ വക്താ​വു് ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രി​ക​ക്കു് നൽകിയ ഈ വി​ശ​ദീ​ക​ര​ണ​ത്തോ​ടെ ഗോ​മാം​സ​വി​വാ​ദം അവ​സാ​നി​ച്ച​താ​യി നകുലൻ പ്ര​ത്യാ​ശി​ക്കു​ന്നു.

“പതി​വാ​യി നി​ങ്ങൾ വനാ​ശ്ര​മ​ത്തിൽ പോയി പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ അഭി​മു​ഖം ചെ​യ്തു വരു​ന്ന​താ​യി ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. എങ്ങ​നെ വി​ല​യി​രു​ത്തു​ന്നു അവ​രു​ടെ അടി​മ​ജീ​വി​തം?”, ദു​ര്യോ​ധ​നൻ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യെ വി​സ്ത​രി​ച്ചു.

“നര​ക​യാ​തന. നി​ത്യ​വും സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് തല​ച്ചു​മ​ടാ​യി ജൈ​വ​വി​സർ​ജ്യ​ങ്ങൾ ദൂരെ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി കു​ഴി​വെ​ട്ടി സം​സ്ക​രി​ച്ചു, പാ​ഞ്ചാ​ല​പു​ത്രി ഇന്നു് കണ്ടാൽ ശരി​ക്കും ഒരു മലി​ന​വ​സ്തു ആയി”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക മു​ട്ടു​കു​ത്തി യാ​ച​നാ​ഭാ​വ​തിൽ കൈ കൂ​പ്പി, “അവൾ​ക്കു മോചനം കൊ​ടു​ക്കൂ.”

“വ്യ​വ​സ്ഥാ​പിത അടി​മ​വ്യ​വ​ഹാര നി​യ​മ​ത്തി​ന്റെ അന്തഃ​സ​ത്ത​യെ അധി​ക്ഷേ​പി​ക്കു​ന്ന അഭി​മു​ഖ​ങ്ങൾ അരു​തു്. ഉണ്ടാ​യാൽ, ഇനി​യൊ​രു താ​ക്കീ​തി​നു സാ​ധ്യത ഇല്ലാ​തെ ഹസ്തി​ന​പു​രി കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലെ അന്തഃ​പു​ര​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് മാ​ലി​ന്യം നീ​ക്കു​ന്ന പണി നി​ന്നെ എല്പ്പി​ക്കും.”

“അരു​തെ​ന്ന​റി​യാം, എങ്കി​ലും ചോ​ദി​ക്ക​ട്ടെ, ദ്രോ​ണാ​ചാ​ര്യ​നു​മാ​യി എങ്ങ​നെ ആയി​രു​ന്നു നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സവി​ശേഷ ഗുരു ശി​ഷ്യ​പാ​ര​സ്പ​ര്യം”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഭീമനെ സമീ​പി​ച്ചു.

“കു​ന്തി​യു​മൊ​ത്തു് ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ അഭ​യാർ​ഥി​ക​ളാ​യി ഞങ്ങൾ വരു​മ്പോൾ കൗരവർ ആധി​പ​ത്യം സ്ഥാ​പി​ക്കാ​ത്ത ഇട​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. കൗ​ര​വ​പ​ക്ഷം ചേർ​ന്നു് കൊ​ട്ടാ​ര​സ​മു​ച്ച​യ​ത്തിൽ അരമന പോ​ലൊ​രു വസതി ദ്രോ​ണർ തട്ടി​യെ​ടു​ത്തു് സു​ഖ​മാ​യി താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന കാലം. പാ​ണ്ഡ​വർ കാ​ട്ടു​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ ചുടു ചോര ഊറ്റി കു​ടി​ക്കു​മെ​ന്നൊ​ക്കെ കൌരവർ പൊ​ലി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു് ദ്രോ​ണർ മു​ഖ​വി​ല​ക്കെ​ടു​ത്തു്, പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു് ഏക​ല​വ്യ​നോ​ടെ​ന്ന പോലെ, ഞങ്ങ​ളു​ടെ തള്ള​വി​ര​ലും മു​റി​ച്ചു മേ​ടി​ക്കു​മെ​ന്നാ​യ​പ്പോൾ, രണ്ടും കല്പ്പി​ച്ചു ദ്രോ​ണ​ന്റെ ചെ​വി​യിൽ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ജന​ന​ര​ഹ​സ്യം ഞാൻ ഒരു​നാൾ പറ​ഞ്ഞു. കാ​ല​ന്റെ സന്ത​തി​യാ​ണെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ കാ​ണ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു ആ ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​ന്റെ മുഖം. പെ​ട്ടെ​ന്നു് കഥ മാറി. കണ്ടാൽ പു​ഞ്ചി​രി​യും ആലിം​ഗ​ന​വും പാ​ര​സ്പ​ര്യ​വു​മാ​യി”, ഭീമൻ ഒരു കൊ​ച്ചു കു​ട്ടി​യു​ടെ തി​മിർ​പ്പിൽ ആയി​രു​ന്നു.

“ഭീ​ഷ്മ​രു​ടെ നേ​തൃ​ത്വ​ത്തിൽ സൈ​ന്യം നയി​ച്ചു് വിരാട ഗോ​സ​മ്പ​ത്തു് തട്ടി​യെ​ടു​ക്കാൻ മാ​ത്രം കടു​ത്ത പാൽ​ക്ഷാ​മം ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ ഉണ്ടോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചി​ന്താ​ക്കു​ഴ​പ്പ​ത്തി​ലാ​യി.

“യു​ദ്ധ​മ​ല്ലേ വരു​ന്ന​തു്? ഉന്നം തെ​റ്റാ​തെ കു​ന്തം എറി​യേ​ണ്ട കൗ​ര​വ​പോ​രാ​ളി​കൾ കഴി​ക്കേ​ണ്ട​തു് വെ​ള്ളം ചേർ​ത്ത പശു​വിൻ പാലോ അതോ, അതോ കനലിൽ പൊ​രി​ച്ച മാ​ട്ടി​റ​ച്ചി​യോ?”, മൃ​ഗ​മാം​സ​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള ഈ ധർ​മ​യു​ദ്ധ​ത്തിൽ തോൽ​വി​സാ​ധ്യത അറി​ഞ്ഞി​ട്ടും, ഭീ​ഷ്മർ ആക്ര​മ​ണ​ത്തി​ന്റെ പോ​ഷ​കാ​ഹാര ലക്ഷ്യം സജീ​വ​മാ​യി നി​ല​നിർ​ത്തി എന്ന​തു് എന്തോ മഹ​ത്തായ സൂചന തരു​ന്നി​ല്ലേ”, കൗ​ര​വ​വ​ക്താ​വു് ദൂരെ ദൂരെ തെ​ക്കൻ ദി​ശ​യിൽ കി​ട​ന്ന വി​രാ​ട​ത്തി​ലേ​ക്കു ചൂ​ണ്ടു​വി​രൽ പാ​യി​ച്ചു.

“ചൂ​താ​ട്ട​ത്തിൽ തോറ്റ പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ പണ​യ​വ​സ്തു​വാ​യും കൗ​ര​വ​അ​ടി​മ​യാ​യും നി​ങ്ങൾ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​നി പദ​വി​യിൽ നി​ന്നു് പരി​ണ​മി​ച്ച​തു് ഒരൊ​റ്റ സന്ധ്യ​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അറ്റ കയ്യി​നു നി​ങ്ങൾ ആത്മ​ഹ​ത്യ ആലോ​ചി​ച്ചു​വോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. അജ്ഞാത വാ​സ​ത്തി​നു രഹ​സ്യ​മാ​യി തയ്യാ​റെ​ടു​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു പാ​ണ്ഡ​വർ.

“അതി​നു​മു​മ്പു് പ്ര​ത്യാ​ശ​യോ​ടെ ചെ​യ്യേ​ണ്ട ചില നര​ഹ​ത്യ​കൾ ബാ​ക്കി​യു​ണ്ടു്”, വിരാട റാ​ണി​യു​ടെ തോ​ഴി​യാ​യി അഭി​ന​യി​ക്കാൻ വേ​ഷ​മ​ണി​ഞ്ഞ പാ​ഞ്ചാ​ലി പറ​ഞ്ഞു.

“ചൂതു് കളി​യു​ടെ പി​ന്നി​ലെ ചതി​യ​റി​യാ​തെ, തോ​റ്റു അടി​മ​ക​ളായ പാ​ണ്ഡ​വ​രെ വഴി നീളെ പഴി പറയാൻ ഔദ്യോ​ഗി​ക​ഭാ​ര്യ പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കു് അവ​കാ​ശ​മി​ല്ലെ​ന്നോ? അഭി​മാ​നി​യായ ഏതു വനി​ത​യും വിറളി പി​ടി​ക്കി​ല്ലേ പണ​യ​വ​സ്തു​വാ​ക്കി ഭർ​ത്താൻ​ക്ക​ന്മാർ കളി​ച്ചു ഉടു​തു​ണി ഊരി​ക്കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നാൽ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ ശബ്ദ​ത്തിൽ ധാർ​മി​ക​രോ​ഷം തി​ള​ച്ചു. വനാ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലെ ഏകാ​ന്ത​ത​യിൽ നകുലൻ മാ​ത്രം.

“കൗ​ര​വ​രു​ടെ കുൽ​സി​ത​ക്ഷ​ണം കി​ട്ടി​യ​പ്പോൾ തന്നെ ഞങ്ങൾ കരു​ത​ലോ​ടെ​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ പ്ര​തി​ക​രി​ച്ച​തു്?, എന്നാൽ അന്തഃ​പു​ര​ത്തിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ​ങ്ങ​നെ ആ നിർ​ദേ​ശം ഞങ്ങ​ളിൽ അടി​ച്ചേൽ​പ്പി​ച്ചു എന്നൊ​ക്കെ തു​റ​ന്നു പറയാൻ ദാ​മ്പ​ത്യ​വി​ശ്വ​സ്ത​ത​ക്കു് മൂ​ല്യം കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന ഞാൻ ആളല്ല. ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി പദവി വഹി​ക്കു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വർ, സാ​മ​ന്ത​പ​ദ​വി​യു​ള്ള കു​രു​വം​ശ​ത്തി​ന്റെ ഹസ്തി​ന​പു​രി രാ​ജ​ധാ​നി​യിൽ പോയി ചൂ​താ​ടു​ന്ന​തി​ലെ നട​പ​ടി​ക്രമ അനൗ​ചി​ത്യം നി​ങ്ങൾ പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ​ക്കും ബോ​ധ്യ​മാ​വി​ല്ലേ. കളി​ക്ക​നു​കൂ​ല​മാ​യി, എന്നാൽ ഭാ​ഷാ​പ​ര​മായ അവ്യ​ക്ത​ത​യോ​ടെ, പാ​ഞ്ചാ​ലി ഇട​പെ​ട്ടു എന്ന​തൊ​രു നിർ​ണാ​യക വസ്തുത മാ​ത്രം. അതം​ഗീ​ക​രി​ച്ചു ഞങ്ങൾ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ പോയി കളി​ച്ചു എന്ന​തും പൊ​തു​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തിൽ സ്വീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട വാർ​ത്ത. പ്ര​തി​രോ​ധി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ ദു​ഷ്പ്രേ​ര​ണ​ക്കു വഴ​ങ്ങി​യ​തി​നു വില കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ടി വന്ന​തി​ന്റെ വലി​വിൽ നകുലൻ തേ​ങ്ങി.

“പരേ​ത​പി​താ​വി​നു് കു​രു​വംശ കു​ടും​ബ​ത്തി​ലു​ള്ള ഓഹരി തരാതെ നി​ങ്ങ​ളെ ദശാ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളാ​യി കു​ര​ങ്ങു കളി​പ്പി​ക്കു​ന്ന കൗ​ര​വ​രോ​ടു് പര​സ്പ​ര​വി​രു​ദ്ധ​മായ വൈ​കാ​രിക നി​ല​പാ​ടു പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി നി​ങ്ങൾ​ക്കൊ​രു ഭീ​ഷ​ണി​യാ​യോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. വി​ഴു​പ്പു​തു​ണി​കൾ നന​ച്ചു പാ​റ​ക്ക​ല്ലിൽ അടി​ച്ചു അഴു​ക്കു നീ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു താ​ഴ്‌​വ​ര​യി​ലെ ജലാ​ശ​യ​ത്തിൽ പാ​ണ്ഡ​വർ.

“ഞങ്ങ​ളു​ടെ ചങ്കു കീ​റു​ന്ന ദാ​മ്പ​ത്യ അവി​ശ്വ​സ്ത​ത​യാ​ണ​വൾ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്കി​ലും കടി​ച്ചു പി​ടി​ച്ചു നി​യ​ന്ത്രി​ക്ക​ട്ടെ കെ​ട്ടു പൊ​ട്ടി​ച്ചാ​ടാൻ വെ​മ്പു​ന്ന നാവു്.”

“ശന്ത​നു മുതൽ വാ​ന​പ്ര​സ്ഥം വരെ മഹാ​ഭാ​ര​ത​ക​ഥ​യാ​കെ, ഗു​രു​മു​ഖ​ത്തു് നി​ന്നു് കേ​ട്ടു്, ഹസ്തി​ന​പു​രി സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു് കു​തി​ക്കു​ന്ന താ​ങ്കൾ​ക്കി​പ്പോൾ, ഭര​ണ​നിർ​വ​ഹ​ണ​ത്തി​നു് ഒരു​ത്തമ മാ​തൃ​ക​യാ​യി പഞ്ച​പാ​ണ്ഡ​വ​രിൽ ആരെ​യാ​ണു് പെ​ട്ടെ​ന്നോർ​മ്മി​ക്കാ​നാ​വുക?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“പ്ര​കൃ​തി​ദ​ത്ത​മായ ആ കോമള മു​ഖം​മൂ​ടി, ഗാ​ന്ധാ​രി​യു​ടെ കൃ​ത്രിമ കൺ​കെ​ട്ടു് പോലെ, ജീ​വി​തം മു​ഴു​വൻ അഴി​ക്കാ​തെ, പര​സ്യ​ജീ​വി​തം നയി​ച്ച യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ തന്നെ​യാ​ണെ​ന്റെ മാ​തൃ​കാ പു​രു​ഷൻ”, കൊ​ട്ടാര ഉപ​ചാ​പ​ങ്ങൾ​ക്കൊ​രു കൗരവ ശത്രു​നി​ര​യി​ല്ലാ​തെ​യും, വെ​റു​തെ പരി​ഭ്ര​മ​ത്തോ​ടെ കാൽ മു​ന്നോ​ട്ടു വച്ചു് പുതിയ കു​രു​വം​ശാ​ധി​പൻ ജന​മേ​ജ​യൻ നോ​ട്ടം തെ​റ്റി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞു.

“നി​രാ​യു​ധ​നാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും പരു​ക്കേൽ​ക്കാ​തെ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ നി​ന്നു് രക്ഷ​പ്പെ​ട്ട​ല്ലോ”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“നയ​ത​ന്ത്ര​വും ആയു​ധ​മാ​ണെ​ന്നു തക്ഷ​ശി​ല​യിൽ പഠി​പ്പി​ച്ച​തു് ഇത്ര​വേ​ഗം മറ​ന്നോ”, ദ്വാ​ര​ക​യി​ലേ​ക്കു മട​ങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന പാർ​ത്ഥ​സാ​ര​ഥി കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​ക്കും വിട പറ​ഞ്ഞു.

“വരാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന ദു​ര​ന്ത​ത്തെ കു​റി​ച്ചു് എന്തെ​ങ്കി​ലും പ്ര​വ​ച​ന​സ്വ​ഭാ​വ​മു​ള്ള വാ​ക്കു് അവ​സാ​ന​ദി​ന​ത്തിൽ അഭി​മ​ന്യു​വിൽ നി​ന്നു​ണ്ടാ​യോ?”, കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര സൈ​നി​ക​പാ​ള​യ​ത്തിൽ ഉത്ത​ര​യോ​ടു് കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“വി​ധ​വ​യാ​യാൽ, ജൈ​വി​ക​ദാ​ഹ​ശ​മ​ന​ത്തി​നു് സഹ​ന​ത്തി​ന്റെ വഴി​യിൽ പോ​കാ​തെ പുതിയ ഇണയെ തേടാൻ കു​ന്തി​യെ പുതു തല​മു​റ​സ്ത്രീ​കൾ മാ​തൃ​ക​യാ​ക്ക​ണം. അങ്ങ​നെ അമം​ഗ​ള​ക​ര​മായ എന്തോ പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അഭി​മ​ന്യു, യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ദു​ഷ്പ്രേ​ര​ണ​ക്കു ഇര​യാ​യി, കൗ​ര​വ​രു​ടെ ചക്ര​വ്യൂ​ഹ​ത്തിൽ വീണു അര​ഞ്ഞു തകർ​ന്ന​തു്”, യു​ദ്ധാ​വ​സാ​നം അശ്വ​ത്ഥാ​മാ​വി​ന്റെ ഒളി ആക്ര​മ​ണ​ത്തി​ലും ഗർ​ഭ​സ്ഥ​ശി​ശു കൊ​ല്ല​പ്പെ​ടാ​തെ രക്ഷ​പ്പെ​ട്ട​തിൽ ആഹ്ലാ​ദ​വ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു ആ വി​രാ​ട​രാ​ജ​പു​ത്രി.

“കൌ​ര​വ​രോ​ടു് നി​ങ്ങൾ​ക്കെ​ന്തോ നീ​ര​സ​മു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നും കു​രു​വം​ശം ഭാ​ഗം​വ​ക്കു​ന്ന​തി​നെ കു​റി​ച്ചു് ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’ വാർ​ത്ത കണ്ടാൽ”, പ്ര​തി​രോധ മന്ത്രാ​ല​യ​ത്തിൽ വച്ചു് ഒര​ഭി​മു​ഖ​ത്തിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ.

“സൂ​ചി​കു​ത്താൻ ഇടം എന്ന ആ കു​പ്ര​സി​ദ്ധ പദ​പ്ര​യോ​ഗം നട​ത്തി​യ​തു് ഞാ​ന​ല്ല, വി​ല​പേ​ശ​ലി​നു വന്ന പാ​ണ്ഡവ ദൂ​ത​നാ​ണു്. നിർ​ദേ​ശ​ങ്ങൾ വയ്ക്കു​ന്ന കൂ​ട്ട​ത്തിൽ, ഒരി​ള​മു​റ​കൌ​ര​വൻ നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​ത​യോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു, തർ​ക്ക​വ്യ​ക്തി പാ​ഞ്ചാ​ലി​ക്കെ​ന്തു കൊ​ണ്ടു് പ്ര​ശ്ന​പ​രി​ഹാ​ര​ത്തി​നാ​യി ജല​സ​മാ​ധി സ്വീ​ക​രി​ച്ചു കൂടാ? കൌ​ര​വർ​ക്കു ചേ​രാ​ത്ത വിധം സ്ത്രീ​വി​രു​ദ്ധ​മാ​ണു് ഈ കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടു് എന്നു് ഞാൻ അവനെ സ്നേ​ഹ​പൂർ​വ്വം ശാ​സി​ക്കും മു​മ്പു് തന്നെ ചാ​ടി​യെ​ണീ​റ്റു പാ​ണ്ഡവ ദൂതൻ, വിരൽ ഞങ്ങൾ​ക്കു നേരെ ചൂ​ണ്ടി രോ​ഷ​ത്തിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ പ്ര​തി​രോ​ധി​ക്കു​ന്ന​തു് അതി​രു​വി​ട്ട​പ്പോൾ ഞാൻ തട​ഞ്ഞു. തട​ഞ്ഞ​തിൽ കയ​റി​പ്പി​ടി​ച്ചു പ്ര​കോ​പ​ന​പ​ര​മാ​യി മായിക പ്ര​ദർ​ശ​ന​ത്തി​നു ദൂതൻ മു​തിർ​ന്നു. വി​ശ്വ​രൂ​പ​മൊ​ക്കെ ഗോ​കു​ല​ത്തിൽ മതി, ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ വേണ്ട എന്നു് പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, നയ​ത​ന്ത്ര​വി​ദ​ഗ്ദ​നു ചേ​രാ​ത്ത പരു​ക്കൻ ഭാ​ഷ​യിൽ “സൂചി കു​ത്താൻ ഇടം” എന്ന കു​ത്സിത പദ​പ്ര​യോ​ഗ​വു​മാ​യി യാത്ര പറ​യാ​തെ പടി​യി​റ​ങ്ങി. എനി​ക്കൽ​പ്പം തി​ര​ക്കു​ണ്ടു്, ആക്ര​മ​ണ​ത്തി​നു് വരു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​രെ നേ​രി​ടാൻ കു​രു​ക്ഷേ​ത്രം യു​ദ്ധ​സ​ജ്ജ​മാ​ക്ക​ണം, അവിടെ കു​ത്തേ​ണ്ട​തു് സൂചി മാ​ത്ര​മ​ല്ല കു​ന്ത​വും കൂ​ടി​യാ​ണു്. കൂടെ പോ​രു​ന്നോ?”

“ദി​വ്യാ​യു​ധം കൊ​ണ്ട​ല്ല മൂ​ല്യാ​ധി​ഷ്ഠിത നി​ല​പാ​ടു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് രക്ത​ച്ചൊ​രി​ച്ചി​ലി​നി​ട​യി​ലും സ്വ​ത്തു​തർ​ക്കം തീർ​ത്ത​തെ​ന്നു യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ഇന്നു് പൊ​തു​യോ​ഗ​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞ​തു് താ​ങ്ക​ളു​ടെ ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ പെ​ട്ടി​ല്ലേ” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക, സിം​ഹാ​സ​ന​ത്തിൽ ഇരു​ന്ന ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര​രോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ നി​ന്നു് ഓടി​ക്കി​ത​ച്ചു​വ​ന്നു എന്നോ​ടു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ചെ​ങ്കോൽ ചോ​ദി​ച്ചു. ധൃതി വേണ്ട, നൂ​റ്റാ​ണ്ടു​ക​ളാ​യി കു​രു​വം​ശം പാ​ലി​ക്കു​ന്ന രാ​ജ​കീയ നട​പ​ടി​ക്ര​മം അനു​സ​രി​ച്ചു ചെ​യ്യാം എന്നു് ഞാൻ ആശ്വ​സി​പ്പി​ച്ച​പ്പോൾ അയാ​ളു​ടെ മു​ഖ​ഭാ​വം കണ്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും അയാ​ളു​ടെ മു​ര​ളിൽ നി​ന്നു് മൂ​ല്യാ​ധി​ഷ്ഠിത നി​ല​പാ​ടെ​ന്തെ​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​യി.”

“അത്യു​ന്നത പദ​വി​ക​ളൊ​ക്കെ അനു​ജ​ന്മാർ​ക്കു് വീ​തി​ച്ചു അല്ലേ? പ്ര​ബു​ദ്ധ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ അപ്പോൾ പ്ര​ജ​കൾ​ക്കു് അവ​സ​ര​മി​ല്ല” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നെ ചോ​ദ്യം ചെ​യ്തു.

“പ്ര​തി​രോധ മന്ത്രാ​ല​യം ഭീ​മ​നു് തന്നെ കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ടേ? ആഭ്യ​ന്തര സു​ര​ക്ഷാ അർ​ജ്ജു​ന​നും, ചാ​ര​വ​കു​പ്പു് നകു​ല​നും വേ​ണ്ടേ കൊ​ടു​ക്കാൻ, വരാ​നി​രി​ക്കു​ന്ന കലി​യു​ഗ​ത്തിൽ രാ​ജ​ഭ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ഭാ​വി​യെ​ന്തു് എന്നു പഠി​ക്കാൻ പ്ര​വ​ച​ന​സി​ദ്ധി​യു​ള്ള സഹ​ദേ​വൻ വേ​ണ്ടേ. ലിം​ഗ​നീ​തി മന്ത്രാ​ല​യം എന്നു​ച്ച​രി​ക്കു​മ്പോൾ നാവിൽ വരു​ന്ന പേരു് പാ​ഞ്ചാ​ലി​യ​ല്ലേ, സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് നേ​രെ​യു​ള്ള ഗാർ​ഹിക പീ​ഢ​ന​ത്തി​നു വി​ചാ​ര​ണാ​ധി​കാ​ര​മു​ള്ള മന്ത്രി പദവി കു​ന്തി​ക്കും. ഇതിൽ പി​ന്നെ ഏതാ​ണു് നി​ങ്ങൾ പറ​യു​ന്ന സാ​ധാ​രണ പ്ര​ജ​ക്കു് കൊ​ടു​ക്കാ​നാ​വുക”, ആൾ​ക്ഷാ​മം കാരണം മഹാ​രാ​ജാ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ ആജ്ഞാ​പി​ക്കാ​നും അനു​സ​രി​ക്കാ​നും ഉള്ള ഇര​ട്ട​ജോ​ലി​യിൽ ആയി​രു​ന്നു പകൽ മു​ഴു​വൻ.

“ഇന്ന​ലെ​വ​രെ ചാർ​വാ​കൻ കൗ​ര​വർ​ക്കും പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കും നല്ല​പി​ള്ള​യാ​യി​രു​ന്നു. ഹസ്ഥി​ന​പു​രി​ക്കും വേണം ജനാ​ധി​പ​ത്യ ഭര​ണ​കൂ​ടം എന്നു് പൊ​തു​സ​മ്മേ​ള​ന​ങ്ങൾ നഗ​ര​ത്തിൽ ശക്ത​മാ​ക്കാന്‍ ഇറ​ങ്ങി​യ​പ്പോള്‍ കൊ​ള്ളാ​ത്ത​വ​നാ​യി., താ​ള​ത്തി​നൊ​ത്തു് തു​ള്ളാന്‍ ചാർ​വാ​ക​നെ കി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു​റ​പ്പാ​യ​പ്പോള്‍, കള്ള​നും കൊ​ല​പാ​ത​കി​യു​മാ​ക്കാ​നാ​യി നവ​ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ശ്ര​മം. ചോര വീ​ഴാ​തെ ഇന്ന​ല്ലെ​ങ്കിൽ നാളെ രാ​ജ​വാ​ഴ്ച അവ​സാ​നി​പ്പി​ക്കും, യു​ക്തി​ബോ​ധം ജന​ങ്ങ​ളിൽ വളർ​ത്തും, ‘വെ​ള്ളം കോ​രി​ക​ളും വിറകു വെ​ട്ടി​ക​ളും’ രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ ചെ​ങ്കോൽ പി​ടി​ക്കും”, വി​ശ​ന്നു വല​ഞ്ഞു ശ്വാ​സം മു​ട്ടു​ന്ന​തി​നി​ടെ ചാർ​വാ​കൻ വി​ക്കി വി​ക്കി പറ​ഞ്ഞു തീരും മു​മ്പു് നകു​ല​ന്റെ കയർ​കു​രു​ക്കു് അയാ​ളു​ടെ അര​ക്കെ​ട്ടിൽ കൃ​ത്യ​മാ​യി വീണു, പൊടി പൊ​ങ്ങു​ന്ന ചൂടിൽ പൊതു നി​ര​ത്തി​ലൂ​ടെ ദരി​ദ്ര ബ്രാ​ഹ്മണ യു​ക്തി​വാ​ദി​യേ​യും വലി​ച്ചു പാ​ണ്ഡവ ചാ​ര​വ​കു​പ്പു മേ​ധാ​വി നീ​ങ്ങു​ന്ന​തു് ഞാൻ നോ​ക്കി നിൽ​ക്കു​ന്നു.

“ഇതെ​ന്താ ശരീ​ര​മാ​ലി​ന്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ കാ​ഴ്ച​പ്പെ​ട്ടി​യോ?” പല്ലു നഖം മുടി പഴം​തു​ണി ഇവ​യൊ​ക്കെ വെ​ള്ളി​പ്പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ പ്ര​ദർ​ശ​ന​ത്തി​നു് വച്ച പുതു മന്ദി​ര​ത്തി​നു മു​മ്പിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക പക​ച്ചു.

“ലോ​കാ​വ​സാ​നം വരെ ജീർ​ണി​ക്കു​മോ ഈ മു​ടി​യും പല്ലും നഖവും? ആണ്ടു​ബ​ലി പോലെ പരി​പാ​വ​ന​മായ ഈ ഭൗ​തി​കാ​വ​ശി​ഷ്ട പ്ര​ദർ​ശ​നം കു​രു​വം​ശ​ത്തി​ന്റെ ജ്വ​ലി​ക്കു​ന്ന പൈതൃക സ്മ​ര​ണ​യ​ല്ലേ? വൈ​കാ​രിക ഉള്ള​ട​ക്ക​മു​ള്ള ഈ തി​രു​ശേ​ഷി​പ്പു​കൾ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യു​ടെ അഖ​ണ്ഡ​ത​ക്കാ​യി വീ​ര​മൃ​ത്യു വരി​ച്ച കൗരവ സഹോ​ദ​ര​ര​ന്മാ​രു​ടേ​താ​ണെ​ന്നു നി​ങ്ങൾ പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ ഒരു നി​മി​ഷം പോലും വി​സ്മ​രി​ച്ചു കൂടാ. ദൈ​വ​നി​ന്ദ​യിൽ കു​റ​യാ​ത്ത അപ​രാ​ധ​മാ​യി യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ഭ​ര​ണ​കൂ​ടം അത്ത​രം ആലോ​ച​ന​യി​ല്ലാ​ത്ത പരാ​മർ​ശ​ങ്ങ​ളെ നേ​രി​ടും”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ ധി​ക്കാ​ര​ത്തി​നു മു​മ്പിൽ കി​ത​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു സ്മ​ര​ണി​ക​യു​ടെ ചുമതല വഹി​ക്കു​ന്ന അർ​ജ്ജു​നൻ.

“കൗ​ര​വ​രു​ടെ സമ്പൂർ​ണ​വം​ശ​നാ​ശം തന്നെ വേ​ണ്ടി വന്നു അല്ലേ, കു​ടും​ബ​സ്വ​ത്തിൽ ഓഹരി നേടാൻ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഏതു വി​ശു​ദ്ധ​നും ഒരു കള​ങ്കി​ത​ഭൂ​ത​കാ​ലം ഉള്ള പോലെ ഏതു പാ​പി​ക്കും വേ​ണ്ടേ പ്ര​തീ​ക്ഷാ​നിർ​ഭ​ര​മായ ഭാവി? നി​ങ്ങൾ വാ​ക്കു​കൾ കൃ​ത്യ​മാ​യി ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന പത്ര പ്ര​വർ​ത്ത​ക​യാ​യ​തു കൊ​ണ്ടു് ചോ​ദ്യം സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന തെ​റ്റി​ദ്ധാ​രണ നീ​ക്ക​ട്ടെ. കൃ​ത്യ​മാ​യി പറ​ഞ്ഞാൽ, പോ​രാ​ടിയ പു​രു​ഷ​കൗ​ര​വർ മാ​ത്ര​മേ ജീവൻ ത്യ​ജി​ക്കേ​ണ്ടി വന്നു​ള്ളൂ. അവ​രു​ടെ വമ്പി​ച്ചൊ​രു കു​ടും​ബം ഇന്നും കഴി​യു​ന്ന​തു് പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ ചെ​ല​വി​ലാ​ണു്.”

“സഹോ​ദ​രി​മാർ​ക്കൊ​പ്പം പു​റ​ത്തു പോ​വാ​തെ വീ​ട്ടിൽ അട​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തു കൊ​ണ്ടാ​ണു്?” ദു​ര്യോ​ധ​നൻ മകളെ വി​സ്ത​രി​ച്ചു.

“ആൾ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തിൽ അലയാൻ ഇഷ്ട​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന ഞാ​നി​ന്നു അക​മ്പ​ടി​യി​ലും പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങാൻ പേ​ടി​ക്കു​ന്നു. മുഖം മറച്ച ഒരു തടി​ച്ചു കു​റു​കിയ ആൾ പെ​ട്ടെ​ന്നു് മു​മ്പിൽ ചാ​ടി​യി​റ​ങ്ങും. ഒച്ച​വെ​ച്ചു കയ്യിൽ തടഞ്ഞ ആഭ​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി മു​ങ്ങും.”

“അപ്പോൾ അര​ക്കി​ല്ല​ത്തിൽ കണ്ട കരി​ഞ്ഞ ആറു ജഡ​ങ്ങ​ളിൽ ഇവൻ പെ​ടി​ല്ലേ?”, കൗരവ പ്ര​തി​യോ​ഗി ആലോ​ച​ന​യിൽ വീണു.

“ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ നി​ങ്ങ​ളെ ചു​ട്ടു കൊ​ല്ലാൻ പദ്ധ​തി​യി​ട്ടു എന്നോ?”, അർ​ജ്ജുന പരി​ണ​യ​ത്തോ​ട​നു​ബ​ന്ധി​ച്ചു​ള്ള സാ​യാ​ഹ്ന​വി​രു​ന്നിൽ വധൂ​വ​ര​ന്മാ​രെ അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്കാൻ എത്തിയ പാ​ഞ്ചാല രാ​ജാ​വു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് സാ​ന്ദർ​ഭി​ക​മാ​യി ചോ​ദി​ച്ചു.

“അന്നം ചോ​ദി​ച്ചു വന്ന ആറംഗ ആദി​വാ​സി​കു​ടും​ബ​ത്തെ ഭക്ഷ​ണ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം ലഹരി ചേർ​ത്ത മദ്യം കു​ടി​പ്പി​ച്ചു പക​ര​ക്കാ​രാ​യി അര​ക്കി​ല്ല​ത്തിൽ ഉറ​ക്കി, രഹ​സ്യ​വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ അതി​വേ​ഗം നു​ഴ​ഞ്ഞു പോയതു കൊ​ണ്ടു് ഞങ്ങൾ തീയിൽ നി​ന്നു് രക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു”, ഭീമൻ നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​മായ ഉന്മാ​ദ​ത്തോ​ടെ ആ ഭീതിത അനു​ഭ​വം വി​വ​രി​ച്ചു.

“പി​തൃ​സ​ഹോ​ദ​ര​നാൽ ഇത്ര​യും വെ​റു​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന ഒരു നി​കൃ​ഷ്ട കു​ടും​ബ​ത്തി​ലേ​ക്കാ​ണോ എന്റെ പൊ​ന്നു​മ​ക​ളെ ഞാൻ വധു​വാ​യി അയ​ക്കു​ന്ന​തു്” പാ​ഞ്ചാ​ല​രാ​ജ്ഞി വി​തു​മ്പി.

“എന്തു കണ്ടി​ട്ടാ​ണു് നി​ങ്ങൾ കു​ന്തി​യെ അന്തഃ​പു​രം ദാ​സി​യാ​യി നി​യ​മി​ച്ച​തു്, അവ​രു​ടെ വി​വാ​ഹേ​തര രതി​യ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​ങ്ങ​ള​ല്ലേ പാ​ണ്ഡ​വർ? അന്ധ​നെ​ങ്കി​ലും അച്ഛൻ ഇന്നും പി​ടി​ച്ചാൽ പിടി കി​ട്ടാ​ത്ത മദ​യാ​ന​യാ​ണെ​ന്നു മറ​ന്നോ?” ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഗാ​ന്ധാ​രി​യെ പഴി പറ​ഞ്ഞു. കു​ടി​യേ​റ്റ​ഭൂ​മി​യി​ലേ​ക്കു ഭാ​ഗ്യാ​ന്വേ​ഷ​ക​രാ​യി തി​രി​ച്ച പാ​ണ്ഡ​വ​രെ പി​ന്തു​ട​രാൻ മടി​ച്ച കു​ന്തി​യു​ടെ പുതിയ ലാവണം ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്ര കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ ഗാ​ന്ധാ​രി​യു​ടെ വ്യ​ക്തി​ഗത പരി​ച​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു.

“എന്റെ കാ​ഴ്ച​ക്കും കണ്ണി​നും ഇടയിൽ ഈ കീ​റ​ത്തു​ണി മാ​ത്ര​മ​ല്ലേ തട​സ്സം ഉള്ളൂ” ഗാ​ന്ധാ​രി മയ​മി​ല്ലാ​ത്ത സ്വ​ര​ത്തിൽ കാ​ഴ്ച​യു​ടെ പ്ര​തി​ബ​ന്ധ​മ​ക​റ്റി മകനെ തീ​ഷ്ണ​മാ​യി നോ​ക്കി.

“വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പ​ത്തി​നു തയ്യാ​റെ​ടു​ക്ക​യാ​യി​രു​ന്ന കൌ​ര​വർ​ക്കു നേരെ രാ​ജ​സ​ഭ​യിൽ അല​റു​ക​യും കയ്യോ​ങ്ങു​ക​യും ഭീ​ക​രാ​ന്ത​രീ​ക്ഷം സൃ​ഷ്ടി​ക്ക​യും ചെയ്ത ഭീമനെ അവ​സാ​നം കർണൻ നി​ശ​ബ്ദ​മാ​യി തള​ച്ചു. നാ​ഗ​വി​ഷം പു​ര​ട്ടിയ കർ​ണ​ന​ഖം നഗ്ന​തു​ട​യിൽ കു​ത്തി ഭീമനെ മോ​ഹാ​ല​സ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി എന്ന നകു​ല​ന്റെ ആരോ​പ​ണം അർ​ഹി​ക്കു​ന്ന അവ​ജ്ഞ​യോ​ടെ തള്ളു​ന്നു എന്നു് ചക്ര​വർ​ത്തി ധൃ​ത​രാ​ഷ്ട്രർ പറ​ഞ്ഞ​തോ​ടെ പാ​ണ്ഡ​വർ അഞ്ചു പേ​രു​ടെ​യും വായിൽ ദു​ര്യോ​ധന സഹാ​യി​കൾ പഴം​തു​ണി തി​രു​കി, കൈകൾ പി​ന്നിൽ വലി​ച്ചു കെ​ട്ടി, നി​ല​ത്തു് കു​ന്തി​ച്ചി​രി​ക്കാൻ ശി​ര​സ്സിൽ കൈ അമർ​ത്തി ആജ്ഞാ​പി​ച്ചു. വസ്ത്രാ​ക്ഷേ​പം പി​ന്നെ സു​ഗ​മ​മാ​യി തു​ടർ​ന്നു.”

“ഇതാണോ ഇന്ന​ത്തെ വാർ​ത്ത? ഇതിൽ പ്ര​തി​രോ​ധ​ത്തി​ന്റെ ഭാഷ എവിടെ? ഇതിൽ കാ​ണു​ന്ന​തു് ലൈം​ഗി​കാ​തി​ക്ര​മ​ത്തി​നു​ള്ള പരസ്യ പ്രോൽ​സാ​ഹ​ന​മ​ല്ലേ? ‘ ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക മേ​ധാ​വി പ്ര​തി​ഷേ​ധ​ത്തോ​ടെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഒരു ചൂ​താ​ട്ടം കൊ​ണ്ടു് അധി​കാര സമ​വാ​ക്യം പൂർ​ണ​മാ​യി മാ​റി​യാൽ പി​ന്നെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ മനോ​ഭാ​വം മാ​റ​ണ്ടേ?”

“ഇതെ​ന്താ​ണു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ ശി​ര​സ്സിൽ?”, കാ​ട്ടു​മു​ക്കി​ലെ കു​ടി​ലിൽ എത്തിയ ഉടൻ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നേ​രി​ട്ടു.

“ഒരി​ക്കൽ ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​യാ​യി​രു​ന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ രാ​ജ​ശി​ര​സ്സു് നഗ്ന​മാ​യി​ക്കൂട എന്നു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഇന്ന​ലെ രേ​ഖാ​മൂ​ലം അറി​യി​ച്ച​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ മു​ള​ങ്കാ​ട്ടിൽ കയറി ഉടനടി തട്ടി​ക്കൂ​ട്ടി ഒരു​ക്കിയ മുൾ​ക്കി​രീ​ടം”, പാ​ഞ്ചാ​ലി​യും മറ്റു നാലു ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രും കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യു​ടെ കണ്ണു​ക​ളി​ലേ​ക്കു് തു​റി​ച്ചു നോ​ക്കി.

“ഈ പന്ത്ര​ണ്ടു വർഷം വന​വാ​സം നി​ങ്ങ​ളിൽ വരു​ത്തിയ തി​രി​ച്ച​റി​വെ​ന്താ​ണു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു. മഴ​ക്കാ​ലം മാറി പ്ര​സ​ന്ന​മായ വെയിൽ വീ​ഴു​ന്ന ഹരിത താ​ഴ്‌​വര.

“ഞങ്ങൾ എന്താ​ണോ അതാ​വാൻ ഈയിടം ഞങ്ങ​ളെ അനു​വ​ദി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അസാ​ന്നി​ധ്യ​ത്തിൽ ഇവിടെ ഞങ്ങൾ പര​സ്പ​രം പറ​യു​ന്ന​തും ചെ​യ്യു​ന്ന​തും ഒന്നും ഞങ്ങ​ള​ല്ല എന്നു് തോ​ന്നും. ആകാ​ശ​ചാ​രി​ക​ളു​ടെ മക്ക​ളാ​ണെ​ന്നോ ഭൂ​മി​യിൽ സമാ​ധാ​നം സ്ഥാ​പി​ക്കാൻ വി​ണ്ണിൽ നി​ന്നു് ഞങ്ങൾ​ക്കൊ​രു ജന്മ​നി​യോ​ഗ​മു​ണ്ടെ​ന്നോ ആരെ​ങ്കി​ലും പ്ര​വ​ചി​ച്ചാൽ ഞങ്ങൾ അന്ധാ​ളി​ക്കും”, സഹ​ദേ​വൻ, ആ ഇളമുറ പാ​ണ്ഡ​വൻ, മുഖം പൊ​ത്തി.

“വെ​യി​ലും മഴയും കൊ​ണ്ടു് ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളാ​യി കി​ട​ന്ന കി​ട​പ്പി​ല​ല്ലേ ആരാ​ധ്യ​പു​രു​ഷൻ. ശര​ശ​യ്യ​യിൽ നി​ന്നു് മോചനം ഉണ്ടാ​വി​ല്ലേ? ഇട​മൊ​ന്നു ഒഴി​ഞ്ഞു കി​ട്ടി വേണം മൊ​ത്തം പോ​രാ​ട്ട​ഭൂ​മി അടി​ച്ചു വൃ​ത്തി​യാ​ക്കി ഹരി​ത​വ​നം നിർ​മി​ക്കാൻ എന്നു് പ്ര​വി​ശ്യാ​ഭ​ര​ണാ​ധി​കാ​രി പറ​യു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നി​യു​ക്ത മഹാ​രാ​ജാ​വി​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. രാ​ഷ്ട്ര​മീ​മാം​സ​യു​ടെ ബാ​ല​പാ​ഠ​ങ്ങൾ​ക്കാ​യി ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ നി​ന്നു​ള്ള നീണ്ട രഥ യാ​ത്ര​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു അഭി​മു​ഖം.

“പി​താ​മ​ഹൻ, അങ്ങ​നെ​യാ​ണ​ദ്ദേ​ഹം വരും യു​ഗ​ത്തി​ലും അറി​യ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​തു്. ശൗ​ര്യ​സ്ഥൽ അന്ത്യ​വി​ശ്രമ ഇടം തയ്യാ​റാ​ക്കു​ക​യാ​ണു് ഞങ്ങ​ളി​പ്പോൾ ഗം​ഗ​യു​ടെ തീ​ര​ത്തിൽ. അതു് തയ്യാ​റാ​യാൽ ജീ​വ​ന്റെ സാ​ന്നി​ധ്യം അപ്ര​സ​ക്ത​മാ​കും, ശര​ശ​യ്യ​യിൽ നി​ന്നു് ഭൗ​തി​ക​ശ​രീ​രം, എങ്ങ​നെ​യോ അങ്ങ​നെ എന്ന സ്ഥി​തി​യിൽ, വി​ലാ​പ​യാ​ത്ര​യാ​യി കൊ​ണ്ടു​പോ​വും. യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ആരുടെ കൂടെ നി​ന്നു് പോ​രാ​ടി എന്ന​ല്ല, ജീ​വി​ത​ത്തിൽ ആരെ പി​ന്തു​ണ​ച്ചു എന്ന​ത​ല്ലേ കാ​ര്യം.”, കു​റ​ച്ചു ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ലെ രാ​ഷ്ട്ര മീ​മാം​സാ പാ​ഠ​ങ്ങ​ളാൽ ബൗ​ദ്ധിക വി​ക​സ​നം നേടിയ പോലെ യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ എപ്പോ​ഴും വി​ദൂ​ര​ത​യി​ലേ​ക്കു് നോ​ട്ട​മെ​റി​ഞ്ഞു.

“ആരും തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കാൻ ഇല്ലാ​തെ, വി​ജ​ന​വ​ഴി​യിൽ കു​ഴ​ഞ്ഞു വീ​ഴു​ന്ന ഈ മര​ണ​മാ​ണോ ഒരി​തി​ഹാ​സ​ക​ഥാ​പാ​ത്ര​മാ​വാൻ നി​യോ​ഗ​മു​ള്ള നി​ങ്ങൾ​ക്കു് പ്ര​കൃ​തി തന്ന​തു്?”, അവ​ശ​യാ​യി​രു​ന്ന പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ പി​ടി​ച്ചി​രു​ത്തി കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വായിൽ ഒരി​റ്റു വെ​ള്ളം ഒഴി​ച്ചു് കൊ​ടു​ത്തു.

“ഞാൻ തളർ​ന്നു വീ​ഴു​മ്പോൾ തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കാ​തെ അവ​ര​ഞ്ചു പേരും കാൽ മു​ന്നോ​ട്ടു വച്ച​താ​ണെ​ന്റെ കൊ​ച്ചു വിജയം. ആദ്യ​രാ​ത്രി​യി​ലെ​ന്ന പോലെ, ഈ അന്ത്യ​നി​മി​ഷ​ത്തി​ലും ആ പത്തു് തു​റി​ച്ച കണ്ണു​കൾ എന്റെ മു​ഖ​ത്തു് വീ​ഴു​മെ​ന്ന പേ​ടി​സ്വ​പ്നം അങ്ങ​നെ ഒഴി​ഞ്ഞു പോ​യി​ല്ലേ”, ഒരി​ക്കൽ കൂടി പാ​ഞ്ചാ​ലി ജേ​താ​വി​നെ പോലെ പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“ബാ​ല​കൗ​ര​വ​രോ​ടു് ഉര​സ​ലു​ണ്ടാ​ക്കാൻ ആദ്യം മുതൽ ശ്ര​മി​ച്ചി​രു​ന്ന അഭ​യാർ​ത്ഥി പാ​ണ്ഡ​വ​രോ​ടും, കു​റ​ച്ചു​കാ​ല​മാ​യി ഒളി​ഞ്ഞും തെ​ളി​ഞ്ഞും അവ​രു​ടെ വി​ഘ​ട​ന​വാ​ദ​ത്തെ പി​ന്തു​ണ​ക്കു​ന്ന രാ​ജ​ദ്രോ​ഹി​ക​ളോ​ടും സന്ധി​യി​ല്ലെ​ന്നു നി​ങ്ങൾ ഒച്ച വക്കു​ന്ന​തു് ആരെ കേൾ​പ്പി​ക്കാ​നാ​ണു്? രണ്ടു കൂ​ട്ട​രും ഇവിടെ ഇല്ല. പാ​ണ്ഡവ സഖ്യ​ക​ക്ഷി​ക​ളായ വി​രാ​ട​യി​ലോ പാ​ഞ്ചാ​ല​യി​ലോ ദ്വാ​ര​ക​യി​ലോ പോ​യ​ല്ലേ ദു​ര്യോ​ധ​നൻ നയം വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കേ​ണ്ട​തു്?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഭര​ണ​കൂ​ട​ത്തി​ന്റെ മു​ഖ്യ​വ​ക്താ​വി​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. യു​ദ്ധ​മേ​ഘ​ങ്ങൾ മൂടിയ ആകാ​ശ​ത്തി​നു് താഴെ ശാ​ന്ത​മായ പ്ര​ഭാ​തം. ഊട്ടു​പുര. ചൂ​ടു​ള്ള ഭക്ഷ​ണ​വു​മാ​യി രണ്ടു​പേ​രും ഉത്സാ​ഹി​ച്ചു.

“രാ​ജ​കീയ തീൻ​ശാ​ല​യിൽ മൂ​ന്നു നേരം ചെ​ന്നു് കയറി വി​ശി​ഷ്ട​വി​ഭ​വ​ങ്ങൾ വാരി വലി​ച്ചു അക​ത്താ​ക്കി താ​ടി​യു​മു​ഴി​ഞ്ഞു കൗ​ര​വ​രെ സം​ശ​യ​ത്തിൽ നോ​ക്കു​ന്ന ചില ‘പ്രാ​ചീ​ന​സ്വ​ത്വ​ങ്ങൾ’ ഇവി​ടെ​യു​ണ്ട​ല്ലോ. അവ​ര​റി​യാൻ. ബാ​ക്കി പു​റ​ത്തു​ള്ള സഖ്യ​രാ​ജ്യ​സൈ​നി​ക​രെ കൗരവർ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​യിൽ മുഖം മൂ​ടി​യി​ല്ലാ​തെ കാണും.”

“വന​വാ​സ​ത്തി​നു നി​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാ​രും വന്നി​ട്ടി​പ്പോൾ കൊ​ല്ലം പത്തു​പ​തി​നൊ​ന്നാ​യി​ല്ലേ. ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥ​ത്തിൽ നി​ങ്ങൾ ചക്ര​വർ​ത്തി​നി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് നി​ങ്ങ​ളിൽ ഉണ്ടാ​യി എന്നു് പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന ആ അഞ്ചു ആണ്‍ കു​ട്ടി​കൾ, പാ​ഞ്ചാ​ല​ത്തു് നി​ന്ന​വ​രി​നി​യും നി​ങ്ങ​ളെ കാണാൻ ഒന്നു വന്നി​ല്ലേ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ചോ​ദി​ച്ചു.

“വി​രു​ന്നി​നു അവരെ ഞാൻ ക്ഷ​ണി​ച്ചു എന്നു് കരു​തുക., വി​ള​മ്പാ​നും ഇച്ചി​ലില കള​യാ​നും ഊട്ടു​പുര കഴു​കാ​നും ആകെ​യു​ള്ള ഈ കി​ട​പ്പ​റ​യിൽ അതി​ഥി​കൾ​ക്കു് ഇട​മൊ​രു​ക്കാ​നും ഒക്കെ ഞാൻ ഒരാൾ തന്നെ വേ​ണ്ടേ”, പു​റ​ത്തു് തണലിൽ ചമ്രം പടി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു ചൂ​താ​ട്ട​ക്ക​ഥ​കൾ പറ​ഞ്ഞു രസി​ക്കു​ന്ന പാ​ണ്ഡ​വ​രെ നോ​ക്കി പാ​ഞ്ചാ​ലി പറ​ഞ്ഞു.

“എന്റെ ഏതു പരി​ശ്ര​മി​യായ സഹോ​ദ​ര​നാ​ണു് തക്ക സമ​യ​ത്തു് ഇവിടെ വന്നു തടയണ കെ​ട്ടി വേനൽ വരൾ​ച്ച​യിൽ ഈ ജല​സ​മൃ​ദ്ധി നി​ങ്ങൾ​ക്കു് സമ്മാ​നി​ച്ച​തു്?” ഒരു കുടം കു​ടി​നീർ എടു​ത്തു് വാ​യി​ലൊ​ഴി​ച്ചു ദു​ര്യോ​ധ​നൻ ഗ്രാ​മ​സ​ഭ​യിൽ വി​സ്മ​യി​ച്ചു.

“പത്തു​പ​തി​നാ​റു വയ​സ്സു​ള്ള, തേ​ജ​സ്വി​യായ ഒരു കു​ട്ടി ഒരി​ക്കൽ ഒറ്റ​യ്ക്കു് വന്നു സ്വ​ന്തം പരി​ശ്ര​മ​ത്തിൽ ഇതു് പണിതു കൈ​കൂ​പ്പി സന്ധ്യ​യിൽ ഞങ്ങ​ളോ​ടു് യാത്ര പറ​യു​മ്പോൾ, ആരാ​ണു് നീ എന്നു് വാ​ത്സ​ല്യ​ത്തോ​ടെ ഞങ്ങൾ ചോ​ദി​ച്ചു. അമ്മ​യു​ടെ പേർ സു​ഭ​ദ്ര എന്നു പറ​ഞ്ഞു. ഏതെ​ങ്കി​ലും കൗ​ര​വ​സ​ഹോ​ദ​ര​നു് ആ പേ​രു​ള്ള രാ​ജ​വ​ധു​വു​ണ്ടോ?” ഗ്രാ​മ​ത്ത​ല​വ​ന്റെ ഭാര്യ എഴു​ന്നേ​റ്റു നി​ന്നു് പ്രാർ​ത്ഥ​ന​യു​ടെ സ്വ​ര​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞു.

“പൌ​ര​സ്വീ​ക​ര​ണ​ത്തി​നു അര​ങ്ങേ​റ്റ​മൈ​താ​ന​ത്തു് വന്ന യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ കാൽ​ക​ഴു​കൽ ശു​ശ്രൂഷ മു​തിർ​ന്ന കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​യെ കൊ​ണ്ടു് പാ​ണ്ഡ​വർ സമ്മർ​ദ്ദം ചെ​ലു​ത്തി ചെ​യ്യി​ക്കു​ന്നു. തു​ടർ​ന്നു് കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​വി​ധ​വ​കൾ രാ​ജ​ധാ​നി​ക്കു മു​മ്പിൽ നട​ത്തിയ പ്ര​തി​ഷേ​ധ​യോ​ഗ​ത്തിൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി പങ്കെ​ടു​ക്കു​ന്നു. രാ​ജ​ഭ​ര​ണം വി​ട്ടു ജനാ​ധി​പ​ത്യ​ത്തിൽ കയ​റി​യോ ഇത്ര വേഗം കു​രു​വം​ശം?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നവ​രാ​ത്രി ആഘോ​ഷ​ത്തി​ന്റെ തയ്യാ​റെ​ടു​പ്പിൽ തി​ര​ക്കി​ലാ​യി​രു​ന്ന ഭര​ണ​കൂട ഔദ്യോ​ഗി​ക​വ​ക്താ​വി​നെ കണ്ടെ​ത്തി.

“കണ്ടു മടു​ത്ത കു​ടുംബ വാ​ഴ്ച​ക്കു് പകരം ജനാ​ധി​പ​ത്യം ഞങ്ങൾ പു​നഃ​സ്ഥാ​പി​ച്ചു എന്നു് ഇനി​യെ​ങ്കി​ലും ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക അം​ഗീ​ക​രി​ക്കി​ല്ലേ? ചക്ര​വർ​ത്തി വേറെ ചക്ര​വർ​ത്തി​നി വേറെ”, വക്താ​വു് നകുലൻ ഇരു കൈ​പ്പ​ത്തി​ക​ളും നാ​ട​കീ​യ​മാ​യി വി​സ്ത​രി​ച്ചു​യർ​ത്തി.

“നി​ങ്ങ​ള​ഞ്ചു പേർ ധ്യാ​ന​ത്തി​ലും അലർ​ച്ച​യി​ലും ഒക്കെ മാറി മാറി കാ​ണ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു് ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’ക്കു് വാർ​ത്ത​യ​ല്ല, എന്നാൽ അഞ്ചു ഇട​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി പാ​ര​സ്പ​ര്യ​മി​ല്ലാ​തെ ചു​രു​ണ്ടു​കൂ​ടി, ഏറെ നേ​ര​മാ​യി കനത്ത മൗ​ന​ത്തി​ലാ​വു​ന്ന​തിൽ എന്തോ അപാ​ക​ത​യി​ല്ലേ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക നകു​ല​നെ ഏകാ​ന്ത​മാ​യൊ​രി​ട​ത്തു് കണ്ടു​മു​ട്ടി​യ​പ്പോൾ പി​ടി​ച്ചു നിർ​ത്തി.

“ഞങ്ങ​ള​ഞ്ചു​പേ​രും സാ​ഹോ​ദ​ര്യ​ത്തോ​ടെ ഒരു​മി​ച്ചി​രു​ന്നു ഭാ​വി​യെ കു​റി​ച്ചു് രഹ​സ്യ​സം​ഭാ​ഷ​ണം ചെ​യ്യു​ന്ന​തു് കണ്ടാൽ പാ​ഞ്ചാ​ലി അസ​ഹി​ഷ്ണുത പു​റ​ത്തെ​ടു​ക്കും. ദു​സ്സൂ​ചന വച്ചൊ​രു സ്ത്രീ പീ​ഡ​നാ​രോ​പ​ണം നട​ത്തി സ്ഥലം വിടും. ഇന്നും അതു​പോ​ലൊ​ന്നു​ണ്ടാ​യി. ഇന്ന​ലെ രാ​ത്രി ഊഴം തെ​റ്റി​ച്ചു ഞങ്ങ​ളി​ലൊ​രാൾ അവളെ ബലം പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു കീ​ഴ്പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ അതാ​രെ​ന്ന​വൾ വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കു​ക​യു​മി​ല്ല. സം​ശ​യ​മുന അഞ്ചു​പേ​രി​ലേ​ക്കും നീ​ളു​മ്പോൾ കൃ​ത്യം ചെ​യ്ത​വൻ മനഃ​സ്സാ​ക്ഷി​യു​ടെ കു​ത്തേ​റ്റു, ചെയ്ത പാപം ഏറ്റു​പ​റ​യും വരെ ഞങ്ങ​ള​ഞ്ചു പേരും ഞങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ തന്നെ രഹ​സ്യ​നോ​ട്ട​പ്പു​ള്ളി​കൾ.”

“കാ​ട്ടിൽ, അട​ച്ചു​റ​പ്പി​ല്ലാ​ത്ത ഈ ഒറ്റ​മു​റി കു​ടി​ലിൽ കഴി​യു​ന്ന പെ​ണ്ണി​നെ, വന്യ​മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് രക്ഷി​ക്കാൻ നി​ങ്ങൾ അരോ​ഗ​ദൃ​ഢ​ഗാ​ത്രർ​ക്കാ​വു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ”, എപ്പോൾ വരു​മ്പോ​ഴും കൊ​ടു​മു​ടി​യിൽ തപ​സ്സി​ലാ​ണു് എന്നു് കേൾ​ക്കാ​റു​ള്ള അർ​ജ്ജു​നൻ ഇന്നു് മു​മ്പിൽ വന്നു പെട്ട ആഹ്ലാ​ദ​ത്തിൽ കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ആശം​സി​ച്ചു കൈ മു​ത്തി.

“പരാ​തി​യു​ടെ പതി​വു് ഊന്നൽ പാ​ണ്ഡ​വ​രിൽ നി​ന്നു് കാ​ട്ടു​മൃ​ഗ​ശ​ല്യ​ത്തി​ലേ​ക്കു പാ​ഞ്ചാ​ലി മാ​റ്റി അല്ലെ? രണ്ടു കണ്ണും തു​റ​ന്നു എല്ലാം ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്ന കൊ​ട്ടാ​രം ലേ​ഖി​ക​യോ​ടു് പാ​ഞ്ചാ​ലി ഈ വിധം പെ​രു​പ്പി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞാൽ, കേട്ട പാതി ഇര​ട്ടി​യാ​ക്കു​ന്ന ‘ഹസ്തി​ന​പു​രി പത്രിക’ എങ്ങ​നെ​യാ​വും പാ​ണ്ഡവ പ്ര​തി​സ​ന്ധി പറ​ഞ്ഞൊ​പ്പി​ക്കുക”, പു​തു​താ​യി കി​ട്ടിയ ദി​വ്യാ​സ്ത്രം പരീ​ക്ഷി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന പാർ​ത്ഥൻ പു​ഞ്ചി​രി​ച്ചു.

“ഒരാ​രാ​ധ​ക​നെ പോലെ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യെ അക​ന്നു നി​ന്നു് നോ​ക്കി​യാൽ കാ​ണാ​വു​ന്ന ആകർ​ഷ​ക​ത്വം ഒന്നു് വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​മാ​യി പങ്കി​ടാ​മോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക അർ​ജ്ജു​ന​നെ പ്ര​ലോ​ഭി​പ്പി​ച്ചു.

“അക​ന്നു നി​ന്നു് മാ​ത്ര​മ​ല്ല, തൊ​ട്ട​ടു​ത്തു​നി​ന്നും ഒരാ​രാ​ധ​കൻ എന്ന പദവി മാ​ത്ര​മേ എനി​ക്ക​വൾ തന്നി​ട്ടു​ള്ളു.”

“സാ​മ​ന്ത ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ പോയി ചൂതു് കളി​ക്കു​ന്ന​തു് ഇന്ദ്ര​പ്ര​സ്ഥം ചക്ര​വർ​ത്തി​യു​ടെ രാ​ജ​സൂയ പദ​വി​ക്കു് യോ​ജി​ച്ച​ത​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു എന്ന തി​രി​ച്ച​റി​വു് പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ?” കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക ഇളമുറ പാ​ണ്ഡ​വൻ നകു​ല​നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഒരി​ക്കൽ ഞാൻ സാ​ന്ദർ​ഭി​ക​മാ​യി പരാ​മർ​ശി​ച്ചു, ഇല്ല, ചു​ണ്ടൊ​ന്നു തു​റ​ന്ന​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ധാർ​മി​ക​ത​യു​ടെ ആ മൊ​ത്ത​ക്ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​രൻ തല​ച്ചു​മ​ടു് എന്റെ മു​തു​കിൽ ഇറ​ക്കി. സന്ദർ​ശ​നം ഒരു സൗ​ജ​ന്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ ഉദാരത ജനം പ്ര​കീർ​ത്തി​ച്ചു. കളി​യിൽ പി​ന്നെ ജയി​ക്കി​ല്ലേ തോൽ​ക്കി​ല്ലേ എന്നാ​യി​രു​ന്നു ആ ദു​ര​ഭി​മാ​നി​യു​ടെ വാചാല വി​ശ​ദീ​ക​ര​ണം.”

“അയൽ​പ്പ​ക്ക​ത്തെ സന്യ​സ്ഥാ​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളി​ലെ സമർ​പ്പി​ത​ജീ​വി​ത​ങ്ങ​ളെ നി​ങ്ങൾ സത്യ​മാ​യും മഹ​ത്വ​പ്പെ​ടു​ത്താ​റി​ല്ലേ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക വിരൽ ചൂ​ണ്ടി ശ്ര​ദ്ധ​യാ​കർ​ഷി​ച്ചു യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​നോ​ടു് ആസ​ക്തി​യോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“പരി​ണ​യ​കാ​ല​ത്തെ പഴയ കഥ ചി​ക​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു് പാ​ഞ്ചാ​ലി എന്നെ ഒരു ദിവസം കു​ട​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ഞാൻ പതി​വു​പോ​ലെ കാ​ര്യ​ക്ഷ​മ​മാ​യി തല​താ​ഴ്ത്തി മൌനം പാ​ലി​ച്ചു. ഇടി​വെ​ട്ടു് നീ​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ പരു​ങ്ങി​യും പതു​ങ്ങി​യും പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി. ആശ്ര​മാ​തിർ​ത്തി​യി​ലെ വളർ​ന്നു​യർ​ന്ന ചെ​മ്പക മര​ത്തി​നു പി​ന്നിൽ അതാ കോ​മ​ള​രൂ​പ​നായ ഒരു യുവ സന്യാ​സി കണ്ണ​ട​ച്ചു് എന്തോ സന്ദേ​ശ​ത്തി​ന്നാ​യി ചെ​വി​യോർ​ക്കു​ന്നു. എന്നെ കണ്ട​പ്പോൾ”, അപ്പോൾ പൂർ​വാ​ശ്ര​മം അങ്ങ​നെ​യാ​ണ​ല്ലെ?” എന്നു് പി​റു​പി​റു​ത്തു് കയ്യെ​ത്തു​ന്ന കൊ​മ്പിൽ നി​ന്നു് കു​റ​ച്ചു പൂ​ക്കൾ പൊ​ട്ടി​ച്ചു കട​ന്നു പോ​യ​താ​ണു്, പി​ന്നെ മി​ണ്ടാ​ട്ടം ഉണ്ടാ​യി​ല്ല”, യു​ധി​ഷ്ഠി​രൻ മു​ഷി​ഞ്ഞ ഉടു​തു​ണി അഴി​ച്ചു ആഞ്ഞു കു​ട​ഞ്ഞു വീ​ണ്ടും കൃ​ത്യ​മാ​യി ഉടു​ത്തു.

“പു​ന​ര​ധി​വാ​സ​ത്തി​നു് വി​ന​യ​ത്തോ​ടെ വഴ​ങ്ങി, രാ​ജ​മ​ന്ദി​ര​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് കു​ടി​യൊ​ഴി​ഞ്ഞു നഗ​രാ​തിർ​ത്തി​യി​ലെ അടി​സ്ഥാന സൗ​ക​ര്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത വയോ​ജ​ന​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലേ​ക്കു വെറും കയ്യോ​ടെ താമസം മാ​റ്റിയ കൗ​ര​വ​രാജ വി​ധ​വൾ​ക്കു നേരെ ഭര​ണ​കൂ​ട​ഒ​ത്താ​ശ​യോ​ടെ ലൈം​ഗി​കാ​തി​ക്ര​മം? രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ അഖ​ണ്ഡ​ത​ക്കു് വേ​ണ്ടി വീ​ര​മൃ​ത്യു വരി​ച്ച കൗ​ര​വ​രു​ടെ കു​ടും​ബ​ങ്ങൾ​ക്കാ​ണു് ഈ അര​ക്ഷി​താ​വ​സ്ഥ എന്നോർ​ക്കുക. ലഹരി പദാർ​ത്ഥം കഞ്ഞി​വെ​ള്ള​ത്തിൽ ചേർ​ത്തു് മയ​ക്കി​ക്കി​ട​ത്തി​യാ​ണു രതി​വൈ​കൃ​ത​ങ്ങൾ​ക്കു വി​ധേ​യ​മാ​ക്കു​ന്ന​തു് എന്നാ​ണു ഇര​ക​ളിൽ നി​ന്നു് നി​ത്യ​വും കേൾ​ക്കു​ന്ന​തു്. കൗ​ര​വ​പ​ക്ഷ​ത്തു് യു​ദ്ധം ചെ​യ്തു തല പോ​കാ​തെ മട​ങ്ങി​യെ​ത്തിയ കൃ​പാ​ചാ​ര്യൻ ഹസ്തിന പുരി പത്രി​ക​യിൽ നട​ത്തിയ ഞെ​ട്ടി​ക്കു​ന്ന വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലു​കൾ ശ്ര​ദ്ധ​യിൽ പെ​ട്ടു​വോ?”, കൊ​ട്ടാ​രം ലേഖിക യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ വക്താ​വി​നോ​ടു് കി​ത​ച്ചു ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഞെ​ട്ടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തൽ സം​ശ​യ​മി​ല്ല. പെ​ട്ടെ​ന്നൊ​ന്നും നമ്മു​ടെ പരി​ഷ്കൃത സമൂ​ഹ​ത്തി​നു ഇതിൽ നി​ന്നു് രക്ഷ​പ്പെ​ടാൻ ആവി​ല്ല എന്ന​തു് ചരി​ത്ര​പ​ര​മായ നമ്മു​ടെ ജ്ഞാ​ന​നിർ​മി​തി അട​യാ​ള​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. വെ​ളു​ത്ത കൗ​ര​വ​രാ​ജ​വി​ധ​വ​കൾ മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ചൂ​താ​ട്ട​ത്തിൽ പണ​യ​വ​സ്തു​വായ ‘കറു​ത്ത സ്ത്രീ’ക്കെ​തി​രെ ഹസ്തി​ന​പു​രി​യിൽ സഭാ​പർ​വം മുതൽ തു​ടർ​ന്നു് വരു​ന്ന ഗു​രു​തര ജീ​വി​ത​ശൈ​ലീ രോ​ഗ​മാ​ണി​തു്. പക്ഷെ ഇതിൽ ഏക​പ​ത്നീ​വ്ര​ത​ക്കാ​രായ പാ​ണ്ഡ​വർ​ക്കു് പങ്കു​ണ്ടെ​ന്ന ദു​സ്സൂ​ചന അപ​ല​പ​നീ​യം”, നകുലൻ താ​ക്കീ​തിൽ ചൂ​ണ്ടു​വി​രൽ കൃ​പാ​ചാ​ര്യ​നു് നേരെ ഉയർ​ത്തി.