SFNസാ​യാ​ഹ്ന ഫൌ​ണ്ടേ​ഷൻ
images/tkn-ore-kudumbam-cover.jpg
Olszynka, an oil on canvas painting by Wladyslaw Podkovinski (1866-1895).
രംഗം 3
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ റേ​ഡി​യോ ട്യൂൺ ചെ​യ്യു​ക​യാ​ണു്. വിവിധ കേ​ന്ദ്ര​ങ്ങ​ളി​ലെ ശബ്ദ​ങ്ങൾ അല്പാ​ല്പ​മാ​യി കേൾ​ക്കു​ന്നു. ചില പാ​ട്ടി​ന്റെ ശക​ല​ങ്ങൾ, പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ തുടക്കം-​അങ്ങനെ പലതും. ഒടു​വിൽ ലോ​ല​വും മനോ​ഹ​ര​വു​മായ സ്ത്രീ​ശ​ബ്ദം ഒരു പ്ര​ണ​യ​ഗാ​നം ആല​പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ചെ​ന്നു​നി​ല്ക്കു​ന്നു. ഗാ​ന​ത്തി​ന്റെ ട്യൂ​ണി​നോ​ടൊ​പ്പം ചൂ​ള​മ​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു തി​രി​ച്ചു​വ​ന്നു സോ​ഫ​യിൽ ഇരി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങു​മ്പോൾ വാ​തി​ല്പ​ടി​യിൽ നി​ല്ക്കു​ന്ന ശാ​ന്ത​യെ കാ​ണു​ന്നു. അവിടെ നി​ന്നു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​യു​ന്നു.
ശാന്ത:
അതൊ​ന്നു നിർ​ത്തൂ​ന്നു്.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
എന്തി​നു്?
ശാന്ത:
(മുൻ​പോ​ട്ടു​വ​ന്നു് രം​ഗ​ത്തി​ന്റെ മധ്യ​ത്തിൽ നി​ന്നു​കൊ​ണ്ടു്) ഈ വീ​ട്ടി​ലെ അന്ത​രീ​ക്ഷം ഇപ്പോ​ളൊ​രു പ്രേ​മ​ഗാ​ന​ത്തി​നു പറ്റി​യ​ത​ല്ല.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
ഓ! നി​ന്റെ കു​ടും​ബ​ത്തിൽ പ്രേ​മ​ഗാ​ന​ത്തി​ന്റെ ആവ​ശ്യം കഴി​ഞ്ഞു​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. (പരി​ഹാ​സം കു​റ​ച്ചു​കൂ​ടി​വർ​ധി​പ്പി​ച്ചു്) അതേ, ഏട്ട​ത്തി​യു​ടെ വി​വാ​ഹം കഴി​ഞ്ഞു; നി​ന്റെ​യും. അവി​വാ​ഹി​ത​നാ​യി​ട്ടു് ഇനി​യി​വി​ടെ ഒരാ​ളേ​യു​ള്ളൂ നി​ന്റെ മു​ത്ത​ച്ഛൻ. അദ്ദേ​ഹ​മി​നി വി​വാ​ഹം കഴി​ക്കു​മെ​ന്നും തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല:
ശാന്ത:
ഇതൊരു ഫലി​ത​മാ​യി​ട്ടു പറ​ഞ്ഞ​താ​ണോ?
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
അല്ല, ഒരു വി​വാ​ഹാ​ലോ​ചന നട​ത്തി​യാൽ ഒട്ടും കു​ഴ​പ്പ​മി​ല്ലാ​ത്ത ഒരേ ഒരു വ്യ​ക്തി അദ്ദേ​ഹം മാ​ത്ര​മാ​ണു്.
ശാന്ത:
നോ​ക്കൂ, മു​ത്ത​ച്ഛ​നെ പരി​ഹ​സി​ച്ചാൽ മഹാ​പാ​പ​മു​ണ്ടാ​വും.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
മു​ത്ത​ച്ഛ​നെ മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ആരെ പരി​ഹ​സി​ച്ചാ​ലും മഹാ​പാ​പ​മു​ണ്ടാ​വും. (പെ​ട്ടെ​ന്നെ​ന്തോ ഓർ​ത്ത​പോ​ലെ) ഓ! ഞാൻ ജയ​ന്റെ കാ​ര്യം മറ​ന്നു. അവ​ന്റെ വി​വാ​ഹം കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല​ല്ലോ.
ശാന്ത:
ജയേ​ട്ട​ന്റെ ഓർ​മ​യാ​ണി​വി​ടെ കു​ഴ​പ്പ​മു​ണ്ടാ​ക്കി​യ​തു്.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
ഏ? എന്താ വി​ശേ​ഷം?
ശാന്ത:
ഞാ​നി​തു നിർ​ത്ത​ട്ടെ. (റേ​ഡി​യോ​വി​ന്ന​ടു​ത്തേ​ക്കു് പോ​കു​ന്നു.)
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
നിർ​ബ​ന്ധ​മാ​ണെ​ങ്കിൽ നിർ​ത്തി​ക്കോ​ളൂ. (ശാന്ത റേ​ഡി​യോ നിർ​ത്തു​ന്നു.) ജയേ​ട്ട​നെ​ന്തു​പ​റ്റി ശാ​ന്തേ?
ശാന്ത:
(അടു​ത്തു​വ​ന്നി​രു​ന്നു്) ഞങ്ങ​ളു​ടെ വിധി.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
പരി​ഭ്ര​മം, ഏ?
ശാന്ത:
അമ്മ​യി​ന്നു ജല​പാ​നം കഴി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
എന്താ​ണു് പറ്റി​യ​തെ​ന്നു പറയൂ.
ശാന്ത:
വി​വാ​ഹം കഴി​ഞ്ഞു ഭാ​ര്യ​യു​മാ​യി​ട്ടാ​ണു് വരു​ന്ന​തു്.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
(വളരെ നി​സ്സാ​ര​ഭാ​വ​ത്തിൽ) ഓ! ഇതാണോ ഇത്ര ശോ​കാ​ത്മ​ക​മാ​യി വി​വ​രി​ച്ച​തു്? ഞാൻ വി​ചാ​രി​ച്ചു വല്ല ആക്സി​ഡ​ന്റും പറ്റി​യെ​ന്നു്.
ശാന്ത:
ഇത്ര​യും വലിയ ആക്സി​ഡ​ന്റ് പറ്റാ​നു​ണ്ടോ?
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
ഉവ്വോ? കൈയും കാ​ലു​മൊ​ക്കെ പോയോ?
ശാന്ത:
ഏട്ട​നെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു് അമ്മ പറ​യു​ന്ന​തു് ജീ​വി​തം പോ​യെ​ന്നാ…
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
അമ്മ പറ​യു​ന്ന​തു് ശരിയാ. വി​വാ​ഹം കഴി​ഞ്ഞ പു​രു​ഷ​ന്റെ ജീ​വി​തം അന്നോ​ടെ ഭാ​ര്യ​യു​ടെ കൈ​യി​ലേ​ക്കു പോകും. ആ പാ​വ​ത്തി​നു പി​ന്നെ സ്വ​ന്ത​മാ​യൊ​രു താ​ത്പ​ര്യ​മോ അഭി​പ്രാ​യ​മോ ഉണ്ടാ​വി​ല്ല. ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നാ​ണെ​ങ്കിൽ ശമ്പ​ളം പോ​ലു​മു​ണ്ടാ​വി​ല്ല. നയാ​പൈ​സ​യ​ട​ക്കം കണ​ക്കു ബോ​ധി​പ്പി​ക്ക​ണം… ആട്ടെ ജയൻ വല്ല മറു​നാ​ടൻ പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളേ​യു​മാ​ണാ വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ച​തു്?
ശാന്ത:
എന്നാൽ കു​ഴ​പ്പ​മി​ല്ല​ല്ലോ.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
നീ പറ​യു​ന്ന​തു കേ​ട്ടാൽ വി​വാ​ഹം രണ്ടു തര​മു​ണ്ടെ​ന്നു തോന്നും-​കുഴപ്പമുള്ളതും ഇല്ലാ​ത്ത​തും.
ശാന്ത:
ഇനി ഒരു​ത​രം കു​ടി​യു​ണ്ടു്. കു​ഴ​പ്പ​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​തു്.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
അപ്പോൾ മൂ​ന്നു​ത​രം. ഒന്നെ​ന്റെ വകയുമാവട്ടെ-​കുഴപ്പം മാ​ത്ര​മു​ള്ള​തു്.
ശാന്ത:
എല്ലാം തമാ​ശ​യാ​ണു്.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
ഇല്ല അതു​പേ​ക്ഷി​ച്ചു. ഇനി തി​ക​ച്ചും ഗൗരവം. കേൾ​ക്ക​ട്ടെ, ആരെ​യാ​ണു് നി​ന്റെ ജയേ​ട്ടൻ വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ച​തു്?
ശാന്ത:
രാ​ജ്യ​മ​റി​യി​ല്ല, മത​മ​റി​യി​ല്ല, ജാ​തി​യ​റി​യി​ല്ല.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
പേരോ? അതും അറി​യി​ല്ലേ?
ശാന്ത:
‘മു​ല്ല​പ്പൂ’ എന്നാ​ണ​ത്രേ വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു്.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
ആഹാ, മനോ​ഹ​രം!
ശാന്ത:
വട​ക്കെ​വി​ടെ​യോ ഒര​ഭ​യാർ​ഥി​ക്യാ​മ്പിൽ​വെ​ച്ചു പെ​ണ്ണി​നെ​ക്ക​ണ്ടു.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
കണ്ട​മാ​ത്ര​യിൽ വി​വാ​ഹ​വും കഴി​ച്ചു. ഭേഷ്, നോ​വ​ലി​ലോ നാ​ട​ക​ത്തി​ലോ മാ​ത്രം അനു​ഭ​വ​പ്പെ​ടു​ന്ന സംഭവം. അവളും നി​ന്റെ ജയേ​ട്ട​നെ​പ്പോ​ലെ രാ​ജ്യം കാ​ണാ​നി​റ​ങ്ങി​യ​താ​വും.
ശാന്ത:
ഒന്നു​മ​ല്ല. അവ​ളൊ​ര​ഭ​യാർ​ഥി​പെ​ണ്ണാ​ണു്. ജാ​തി​യെ​ന്തെ​ന്നു്. അവൾ​ക്കു​ത​ന്നെ നി​ശ്ച​ല്ല്യ.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
വേ​ണ്ടാ.
ശാന്ത:
വേ​ണ്ടേ?
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
പെ​ണ്ണു് അനു​രൂ​പ​യാ​ണോ? അവ​ളോ​ടി​ഷ്ട​മാ​ണോ? ഇത​ല്ലാ​തെ മറ്റെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും നോ​ക്കാ​റു​ണ്ടോ ഇപ്പോ​ഴ​ത്തെ വി​വാ​ഹ​ത്തി​നു്?
ശാന്ത:
നന്നാ​യി.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
വളരെ നന്നാ​യെ​ന്നു പറയൂ. ജയ​ന്റെ വധു​വി​നെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു് ഒരു ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടും നി​ങ്ങ​ള​നു​ഭ​വി​ക്കേ​ണ്ടി വരി​ല്ല. മദ​റിൻ​ലോ എന്ന മലേ​റിയ ശല്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ല്ല. ഫാ​ദ​റിൻ​ലോ എന്ന ജല​ദോ​ഷം ബാ​ധി​ക്കി​ല്ല. ബ്ര​ദ​റിൻ​ലോ എന്ന ഞര​മ്പു​രോ​ഗ​വും ഉണ്ടാ​വി​ല്ല. അമ്പ​ല​വും പള്ളി​യും വേ​ണ്ടാ. ഭസ്മ​വും ചന്ദ​ന​വും വേണ്ട. കു​രി​ശും നി​സ്കാ​ര​വും വേ​ണ്ടാ. അവൾ മാ​ത്രം ഏക​ബ്ര​ഹ്മം.
ശാന്ത:
പര​ബ്ര​ഹ്മ​മെ​ന്നു പറയൂ. ഈ നാ​ട്ടി​ലും നമ്മു​ടെ സമു​ദാ​യ​ത്തി​ലും ഇതു​കൊ​ണ്ടു് എന്തൊ​ക്കെ കു​ഴ​പ്പ​ങ്ങൾ നേ​രി​ടു​മെ​ന്നാ​രു​ക​ണ്ടു?
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
അതി​നെ​പ്പ​റ്റി നീ പരി​ഭ്ര​മി​ക്കേ​ണ്ട. അത്ത​രം കാ​ര്യ​ങ്ങൾ ജന​ങ്ങ​ളേ​റ്റെ​ടു​ത്തു​കൊ​ള്ളും. കു​ഴ​പ്പ​മു​ണ്ടാ​ക്കേ​ണ്ട ചുമതല അവ​രു​ടേ​താ​ണു്. അതവർ ഭം​ഗി​യാ​യി നിർ​വ​ഹി​ച്ചു കൊ​ള്ളും.
ശാന്ത:
(അനു​ന​യ​സ്വ​ര​ത്തിൽ) അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് പറ​യു​ന്ന​തു്.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
എന്തു്?
ശാന്ത:
(അല്പം​കൂ​ടി അരി​കി​ലോ​ട്ടു നീ​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു്) നമു​ക്കു വേ​ഗ​ത്തി​ലൊ​രു തീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ക്ക​ണം.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
നമു​ക്കോ?
ശാന്ത:
അതേ.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
(വി​ധേ​യ​ത്വം ഭാ​വി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു്.) എടു​ത്തോ​ളൂ. നീ​യെ​ന്തു തീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ത്താ​ലും അതം​ഗീ​ക​രി​ക്കാൻ ചു​മ​ത​ല​പ്പെ​ട്ട​വ​ന​ല്ലേ ഞാൻ? (എഴു​ന്നേ​ല്ക്കു​ന്നു. റേ​ഡി​യോ​വി​ന​ടു​ത്തേ​ക്കു നീ​ങ്ങു​ന്നു.)
ശാന്ത:
അവിടെ ഇരി​ക്കൂ​ന്നു്; പറ​യ​ട്ടെ.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
പറ​ഞ്ഞോ​ളൂ. (റേ​ഡി​യോ ട്യൂൺ ചെ​യ്യാൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്നു.)
ശാന്ത:
ഇവിടെ വന്നി​രി​ക്കൂ. പറ​യു​ന്ന​തു മു​ഴു​വ​നും ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു കേൾ​ക്ക​ണം.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
ഇവിടെ നി​ന്നു​കൊ​ണ്ടു് ഒരു സ്കൂൾ​കു​ട്ടി​യെ​പ്പോ​ലെ മു​ഴു​വ​നും ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാം.
റേ​ഡി​യോ​വിൽ ഒരു വാ​ദ്യ​സം​ഗീ​ത​ത്തി​ന്റെ തു​ട​ക്കം. ഇനി​യ​ങ്ങോ​ട്ടു രംഗം കഴി​യു​ന്ന ഓരോ ഘട്ട​ത്തി​ലും രം​ഗ​ത്തി​ന​നു​യോ​ജ്യ​മായ സം​ഗീ​തം റേ​ഡി​യോ​വിൽ​നി​ന്നു കേൾ​ക്കാം. കൂ​ടു​തൽ കേൾ​ക്കേ​ണ്ട സമ​യ​ത്തു് ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ​ത​ന്നെ വോ​ളി​യം കൂ​ട്ടി​യാൽ മതി.)
ശാന്ത:
(എഴു​ന്നേ​റ്റു ചെ​ല്ലു​ന്നു.) പു​ഴ​ക്ക​ര​യി​ലെ ആ തെ​ങ്ങിൻ​തോ​പ്പു കണ്ടി​ട്ടി​ല്ലേ?
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
അതി​ന​പ്പു​റ​വും കണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്.
ശാന്ത:
നമ്മു​ടെ തെ​ക്കിൻ​തോ​ട്ടം.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
പ്ര​ത്യേ​കം സൂ​ക്ഷി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല.
ശാന്ത:
ഇനി ആ വഴി​ക്കു പോ​കു​മ്പോൾ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു നോ​ക്ക​ണം.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
(ശാന്ത മു​ത്ത​ച്ഛ​നോ​ടു പറ​യും​പോ​ലെ) കല്പ​ന​പോ​ലെ.
ശാന്ത:
പരി​ഹ​സി​ക്ക​രു​തു്. ഗൗ​ര​വ​ത്തോ​ടെ കേൾ​ക്കൂ.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
ഓ കേ​ട്ടു​ക​ള​യാം (റേ​ഡി​യോ​വി​ന്റെ വോ​ളി​യം കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു ശാ​ന്ത​യു​ടെ നേർ​ക്കു തി​രി​യു​ന്നു. റേ​ഡി​യോ​വിൽ വാ​ദ്യ​സം​ഗീ​തം ഏതോ അമം​ഗ​ള​കാ​ര്യം സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന തര​ത്തി​ലാ​ണു്. ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ കൃ​ത്രി​മ​മായ ഗൗരവം അഭി​ന​യി​ക്കു​ന്നു.) ഗൗരവം ഇത്ര പോരേ?
ശാന്ത:
ഭാ​വി​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള വലിയ തീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ക്കു​ക​യാ​ണു്.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
(ഗൗ​ര​വ​ത്തിൽ) ഉം.
ശാന്ത:
ഞാൻ അച്ഛ​നോ​ടു പറ​ഞ്ഞു് ആ തെ​ങ്ങിൻ​തോ​പ്പി​ലൊ​രു കെ​ട്ടി​ടം പണി​യി​ക്കും. നമു​ക്കൊ​രു പ്ല​ഷർ​ബോ​ട്ടു വാ​ങ്ങ​ണം. മോ​ട്ടോർ​സ​വാ​രി മടു​ക്കു​മ്പോൾ പ്ല​ഷർ​ബോ​ട്ടിൽ നമു​ക്കു ചു​റ്റി​ത്തി​രി​യാം. എന്താ ഏവൺ ഐഡ്യ​യ​ല്ലേ?
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
എ-വൺ.
ശാന്ത:
നമ്മെ​ക്കാൾ സന്തോ​ഷം കു​ട്ടി​കൾ​ക്കാ​യി​രി​ക്കും.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
(ഗൗരവം വി​ടാ​തെ) ആരുടെ കു​ട്ടി​കൾ​ക്കു്?
ശാന്ത:
(അല്പം ലജ്ജ​യോ​ടെ) നമ്മു​ടെ, നമു​ക്കു ഭാ​വി​യിൽ കു​ട്ടി​ക​ളു​ണ്ടാ​വി​ല്ലേ? അവ​രു​ടെ സു​ഖ​വും സൗ​ക​ര്യ​വും കു​റ​ച്ചു നേ​ര​ത്തേ​ത​ന്നെ ചി​ന്തി​ക്ക​ണം. ഇല്ലെ​ങ്കിൽ അപ​ക​ട​മാ​ണു്. ഭാ​ര​തി​യേ​ട്ട​ത്തി ഇരു​ന്നു കണ്ണീ​രൊ​ഴു​ക്കു​ന്ന​തു് കാ​ണു​ന്നി​ല്ലേ?
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
കു​ട്ടി​ക​ളു​ണ്ടാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണോ? അങ്ങ​നെ​യാ​ണെ​ങ്കിൽ നമു​ക്കു വേ​ണ്ടാ.
ശാന്ത:
വി​ശ്വേ​ട്ട​നു് ഇവിടെ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​തി​ഷ്ട​മ​ല്ല. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് മി​നി​യെ കോൺ​വെ​ന്റി​ല​യ​ച്ച​തു്. അച്ഛ​ന്റെ സ്വ​ത്തു ഭാ​ഗി​ച്ചു വേറെ പാർ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു വി​ശ്വേ​ട്ടൻ ശാ​ഠ്യം പി​ടി​ക്കു​ന്നു. ഇതെ​ല്ലാം കണ്ടു നമ്മ​ളെ​ന്തി​നി​വി​ടെ നി​ല്ക്ക​ണം?
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
(ഒന്നും പറ​യാ​തെ ചി​ന്താ​മ​ഗ്ന​നാ​യി നട​ക്കു​ക​യാ​ണു്. ഒടു​വി​ല​ത്തെ വാ​ക്കു കേ​ട്ട​പ്പോൾ അല്പ​മൊ​ര​സു​ഖ​ത്തോ​ടെ ശാ​ന്ത​യു​ടെ നേർ​ക്കു തി​രി​യു​ന്നു. അതു​വ​രെ​യു​ള്ള നേ​ര​മ്പോ​ക്കും ലാ​ഘ​വ​വും ഉപേ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു.) ശാന്ത എന്താ ചോ​ദി​ച്ച​തു്? നമ്മ​ളെ​ന്തി​നി​വി​ടെ പാർ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നോ?
ശാന്ത:
അതേ.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
മടു​ക്കു​മ്പോ​ളി​ങ്ങ​നെ താമസം മാ​റ്റാൻ തോ​ന്നു​ന്ന​തു്. പണം കൂ​ടു​ത​ലു​ണ്ടാ​യി​ട്ടാ​ണു്. പു​ഴ​ക്ക​രെ കെ​ട്ടി​ടം​വെ​ച്ചു നാ​ലു​ദി​വ​സം താ​മ​സി​ക്കു​മ്പോൾ അവി​ട​വും മടു​ക്കും. പി​ന്നെ കാ​ശ്മീ​രി​ലോ സ്വി​റ്റ്സർ​ലൻ​ഡി​ലോ പോ​കാൻ​തോ​ന്നും.
ശാന്ത:
മടു​ത്തി​ട്ട​ല്ല താമസം മാ​റ്റ​ണ​മെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തു്.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
പി​ന്നെ?
ശാന്ത:
കു​ടും​ബ​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ അഭി​പ്രാ​യ​വ്യ​ത്യാ​സ​വും അസു​ഖ​വു​മു​ണ്ടാ​വു​മ്പോൾ വേർ​പി​രി​ഞ്ഞു പാർ​ക്കു​ക​യാ​ണു് നല്ല​തു്.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
നി​ന​ക്കി​വി​ടെ വല്ല അസു​ഖ​വു​മു​ണ്ടോ?
ശാന്ത:
ഇല്ല.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
ഭാ​ര​തി​യേ​ട്ട​ത്തി​യു​ടെ അസുഖം കണ്ടു ഭയ​പ്പെ​ട്ടു പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന​താ​ണോ? (ശാന്ത മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല.) ഭാ​ര​തി​യേ​ട്ട​ത്തി​യു​ടെ അസു​ഖ​ത്തി​നു​ള്ള കാ​ര​ണ​മ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു് അതു പരി​ഹ​രി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​ത​ല്ലേ ബു​ദ്ധി?
ശാന്ത:
അതു പി​ഹ​രി​ക്കാൻ വി​ശ്വേ​ട്ടൻ​ത​ന്നെ വി​ചാ​രി​ക്ക​ണം.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
എന്നാൽ ആ ചുമതല അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ത്തു നി​ന​ക്കു മി​ണ്ടാ​തി​രു​ന്നു​കൂ​ടേ?
ശാന്ത:
ഭാ​ര​തി​യേ​ട്ട​ത്തി​യു​ടെ കാ​ര്യം മാ​ത്ര​മ​ല്ല ഞാ​നു​ദ്ദേ​ശി​ച്ച​തു്.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
പി​ന്നെ?
ശാന്ത:
വി​ശ്വേ​ട്ട​നെ​പ്പോ​ലെ ചി​ല്ലറ ചില അസു​ഖ​വും അസ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​വു​മൊ​ക്കെ അനു​ഭ​വി​ക്കു​ന്നി​ല്ലേ?
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
ഞാനോ.
ശാന്ത:
അതേ.
പശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തിൽ അമ്പ​ര​പ്പും ഉത്ക​ണ്ഠ​യും ദ്യോ​തി​പ്പി​ക്കു​ന്ന സം​ഗീ​തം.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
എനി​ക്കു​വേ​ണ്ടി​യാ​ണോ നീ​യി​തൊ​ക്കെ ചെ​യ്യു​ന്ന​തു്? (ശാന്ത അതേ എന്ന അർ​ത്ഥ​ത്തിൽ തല​യാ​ട്ടു​ന്നു) എന്തൊ​രു ഭർ​ത്തൃ​സ്നേ​ഹം! ശീ​ലാ​വ​തി​പോ​ലും നി​ന്റെ മു​ന്നിൽ തല​കു​നി​ക്കും. (തി​ക​ഞ്ഞ ഗൗരവം.) ശാ​ന്തേ, ഭാ​ര്യ​വീ​ട്ടിൽ താ​മ​സി​ക്കാൻ വരു​ന്ന പു​രു​ഷൻ കു​റ​ച്ച​സൗ​ക​ര്യ​വും അസ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​വും അനു​ഭ​വി​ക്കാൻ തയ്യാ​റെ​ടു​ത്തു പു​റ​പ്പെ​ട​ണം. സ്വ​ന്തം സു​ഖ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി കു​ടും​ബ​ച്ഛി​ദ്ര​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​നും കൂ​ടി​ച്ചേർ​ന്നു ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​തി​ലു​ള്ള സുഖം നശി​പ്പി​ക്കാ​നും ഞാ​നൊ​രു​ക്ക​മ​ല്ല.
ശാന്ത:
നശി​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു ഞാൻ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
എന്തി​നു പറയണം? ഈ വീ​ട്ടി​ലി​രു​ന്നു​കൊ​ണ്ടു നി​ന​ക്കി​ങ്ങ​നെ പറയാൻ തോ​ന്നി​യി​ല്ലേ? അതു​ത​ന്നെ ധാ​രാ​ളം. നി​ന്റെ മു​ത്ത​ച്ഛ​നെ നീ കാ​ണു​ന്നി​ല്ലേ? സ്വാർ​ഥ​വി​ചാ​രം കൊ​ണ്ടു മക്ക​ള​ദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ഈ നി​ല​യ്ക്കാ​ക്കി. ഇനി നി​ന്റെ അച്ഛ​നു​ണ്ടു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തേ​യും ഭ്രാ​ന്തെ​ടു​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​ണോ നി​ന്റെ വി​ചാ​രം? ഇക്കാ​ര്യ​ത്തിൽ നി​ന്നെ സഹാ​യി​ക്കാ​നെ​നി​ക്കു വയ്യ.
ശാന്ത:
ഞാ​ന​ത്ര​യ്ക്കൊ​ന്നും ആലോ​ചി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞ​ത​ല്ല.
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
പി​ന്നെ ആലോ​ചി​ക്കാ​തെ പറ​ഞ്ഞ​താ​ണോ? എന്താ​യാ​ലും ശരി, നാളെ എന്റെ മക്കൾ എന്നെ വഞ്ചി​ക്കു​ന്ന​തു് എനി​ക്കി​ഷ്ട​മ​ല്ല. അങ്ങ​നെ അച്ഛൻ​മാ​രെ ഭ്രാ​ന്തെ​ടു​പ്പി​ക്കു​ന്ന മക്ക​ളു​ടെ ഒരു പ്ര​വാ​ഹം ഇവിടെ സൃ​ഷ്ടി​ക്കാൻ ഞാ​നൊ​രു​ക്ക​മി​ല്ല. (കൂ​ടു​തൽ ഗൗരവം.) ഇനി​യൊ​രു പ്രാ​വ​ശ്യം നി​ന്റെ മു​ഖ​ത്തു​നി​ന്നു് ഇതു കേ​ട്ടാൽ ആ നി​മി​ഷം മുതൽ ഞാ​നി​വി​ടെ ഉണ്ടാ​വി​ല്ല. (തി​രി​ഞ്ഞു നട​ക്കു​ന്നു.)
ശാന്ത:
(പിറകെ ചെ​ന്നു്) ഇതി​ലി​ത്ര​മാ​ത്രം പി​ണ​ങ്ങാ​നെ​ന്താ​ണു്? ഞാ​നൊ​ര​ഭി​പ്രാ​യം ചോ​ദി​ച്ച​ത​ല്ലേ?
ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ:
ഇന്ന​ത്തെ അഭി​പ്രാ​യ​മാ​ണു് നാ​ള​ത്തെ പ്ര​സ്ഥാ​നം. (ഇതു പറ​ഞ്ഞു​തീ​രു​ന്ന​തി​നു മുൻ​പു് അക​ത്തു​നി​ന്നു ശങ്കു​ണ്ണി​യു​ടെ ശബ്ദം കേൾ​ക്കു​ന്നു.)
ശങ്കു​ണ്ണി:
ചക്ര​വർ​ത്തി​തി​രു​മേ​നി ഇതിലേ, ഇതിലേ.
ശാ​ന്ത​യും ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണ​നും ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്നു. ശങ്കു​ണ്ണി മുൻ​പി​ലും മു​ത്ത​ച്ഛൻ പി​റ​കി​ലു​മാ​യി അക​ത്തു​നി​ന്നു കട​ന്നു​വ​രു​ന്നു. മു​ട്ടോ​ളം ഇറ​ക്ക​മു​ള്ള ഒരു കറു​ത്ത കോ​ട്ട്, തലയിൽ പഴയ ഒരു ഹാ​റ്റ്, കമ്പി​ളി​രോ​മം​കൊ​ണ്ടു​ണ്ടാ​ക്കിയ ഒരു മീശ; അതു നല്ല​പോ​ലെ മൂ​ക്കി​ന്ന​ടു​ത്തു ഉറ​പ്പി​ച്ചു​നിർ​ത്താൻ കഴി​യാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു് ആടി​ക്ക​ളി​ക്ക​ണം. കോ​ട്ടി​ന്റെ മേലെ അര​ക്കെ​ട്ടിൽ വാ​ളി​നു പകരം ഒരു വടി കെ​ട്ടി​ത്തൂ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇത്ര​യു​മാ​ണു് മു​ത്ത​ച്ഛ​ന്റെ വേഷം. ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണ​നും ശാ​ന്ത​യും മു​ത്ത​ച്ഛൻ വരു​ന്ന വഴി​യു​ടെ എതിർ​വ​ശ​ത്തു​ടെ പു​റ​ത്തേ​ക്കു പോ​കു​ന്നു. മു​ത്ത​ച്ഛൻ രം​ഗ​മ​ധ്യ​ത്തി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണ​നും ശാ​ന്ത​യും പോ​കു​ന്ന​തു കാ​ണു​ന്നു. അരയിൽ നി​ന്നൂ​രിയ വാൾ അകലെ ചൂ​ണ്ടു​ന്നു.
മു​ത്ത​ച്ഛൻ:
ആരാ​ണ​തു്? സലീമോ? കുടെ? ആ പെ​ണ്ണ​ല്ലേ? അതേ, ആ പാ​ര​സി​ക​സൂ​നം​ത​ന്നെ (ഗം​ഭീ​ര​സ്വ​ര​ത്തിൽ) തവ​ണ​ക്കാ​രൻ!
ശങ്കു​ണ്ണി:
ഹുസൂർ.
മു​ത്ത​ച്ഛൻ:
സലി​മി​നേ​യും ആ പെ​ണ്ണി​നേ​യും പിൻ​തു​ട​രൂ. അവർ പോ​യ​തെ​വി​ടെ​യെ​ന്നു നമ്മെ അറി​യി​ക്കൂ. ശങ്കു​ണ്ണീ: കല്പ​ന​പോ​ലെ. (പട്ടാ​ള​ച്ചി​ട്ട​യിൽ നട​ന്നു​പോ​കു​ന്നു. ഒരു​വ​ശ​ത്തു മറ​ഞ്ഞു​നി​ന്നു നോ​ക്കു​ന്നു.)
മു​ത്ത​ച്ഛൻ:
(കല​ശ​ലായ ശു​ണ്ഠി​യോ​ടെ, എന്നാൽ ചക്ര​വർ​ത്തി​യു​ടെ അന്ത​സ്സു​വി​ടാ​തെ അങ്ങ​ട്ടു​മി​ങ്ങ​ട്ടും നട​ക്കു​ന്നു.) അക്ബർ പാ​ദു​ഷാ​വി​ന്റെ സാ​മ്രാ​ജ്യ​ത്തിൽ എല്ലാ​വ​രും അനു​സ​രണ ശീ​ല​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്ക​ണം. അതു നിർ​ബ​ന്ധം. ആ നിയമം ലം​ഘി​ക്കാൻ നമ്മു​ടെ മക്കൾ​ക്കു​കൂ​ടി അവ​കാ​ശ​മി​ല്ല… പു​ത്രൻ പി​താ​വി​ന്റെ ആജ്ഞ ലം​ഘി​ക്കു​ക​യോ?അതും നി​സ്സാ​ര​മാ​യെ​രു പെ​ണ്ണി​നെ​ച്ചൊ​ല്ലി (സദ​സ്സി​നെ നോ​ക്കി ഗൗ​ര​വ​ത്തോ​ടെ പറ​യു​ന്നു) സലീം, പി​താ​വി​ന്റെ ആജ്ഞ ലം​ഘി​ച്ചാൽ നി​ന​ക്കു മാ​പ്പി​ല്ല.
‘ഘോരൻ കൃ​താ​ന്ത​നെ​ന്നോർ​ത്തു​പേ​കേ​ണ്ടെ​ടോ
സാ​ര​ധർ​മ്മി​ഷ്ഠ​ങ്ക​ലെ​ത്ര​യും കോമളൻ.’
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
(കട​ന്നു വരു​ന്നു. അടു​ത്തു വന്നു പതു​ക്കെ വി​ളി​ക്കു​ന്നു.) അച്ഛാ, അച്ഛാ.
മു​ത്ത​ച്ഛൻ:
(ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​തെ) നാം ധർ​മി​ഷ്ഠ​രു​ടെ പേരിൽ ഹൃ​ദ​യാ​ലു​വാ​ണു്; കല്പന ലം​ഘി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ അന്ത​ക​നും.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
(അനു​ന​യ​സ്വ​ര​ത്തിൽ) അച്ഛാ, അച്ഛ​നി​ന്ന​ലെ നല്ല സു​ഖ​മാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ. പി​ന്നെ എന്തി​നീ വൃ​ത്തി​കെ​ട്ട വേ​ഷ​മൊ​ക്കെ? (ഹാ​റ്റ് പതു​ക്കെ എടു​ത്തു മാ​റ്റു​ന്നു.)
മു​ത്ത​ച്ഛൻ:
(വാ​ളു​യർ​ത്തി) ഛീ! ധി​ക്കാ​രം. മു​ഗൾ​ച​ക്ര​വർ​ത്തി​യു​ടെ കിരീടം-​കേവലം ഒരു സ്ത്രീ വന്നു തട്ടി​പ്പ​റി​ക്കു​ക​യോ?
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
അച്ഛ​നി​ങ്ങ​ട്ടു നോ​ക്കൂ. ഇതു കേവലം ഒരു സ്ത്രീ​യാ​ണോ? അച്ഛ​ന്റെ മക​ള​ല്ലേ, ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി?
മു​ത്ത​ച്ഛൻ:
(ഒരു സ്വ​പ്ന​ത്തി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ) ഏ? ആരു്?
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ഇതു നോ​ക്കൂ, ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി അച്ഛ​നും ചു​രു​ട്ടും​കൊ​ണ്ടു വന്ന​താ​ണു്.
മു​ത്ത​ച്ഛൻ:
(ചു​രു​ട്ടി​ന്റെ പേ​രു​കേ​ട്ടു സന്തോ​ഷി​ക്കു​ന്നു. മകളെ നോ​ക്കു​ന്നു. സ്നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു.) ചു​രു​ട്ടു​ണ്ടോ?
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ഇതാ, ഒന്നാ​ന്ത​രം ചു​രു​ട്ടു്. (മു​ത്ത​ച്ഛൻ വാ​ങ്ങു​ന്നു. അതു​ത​ന്നെ തി​രി​ച്ചും മറി​ച്ചും നോ​ക്കു​ന്നു. നോ​ക്കും​തോ​റും സന്തോ​ഷം കൂ​ടി​ക്കൂ​ടി വരു​ന്നു. ശങ്കു​ണ്ണി മറ​ഞ്ഞു​നി​ല്ക്കു​ന്ന സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്കു ചെ​ന്നു ശബ്ദം ചു​രു​ക്കി വി​ളി​ക്കു​ന്നു.) എടാ ശങ്കു​ണ്ണീ! (ശങ്കു​ണ്ണി തല പു​റ​ത്തു കാ​ട്ടു​ന്നു.) നി​ന്നോ​ടു പറ​ഞ്ഞി​രു​ന്നി​ല്ലേ ശങ്കു​ണ്ണീ, അച്ഛ​നെ ഇങ്ങ​ട്ടു കൊ​ണ്ടു​വ​ര​രു​തെ​ന്നു്.
ശങ്കു​ണ്ണി:
ഇന്നു പറ​ഞ്ഞാ​ലൊ​രി​ത്ര അനു​സ​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല​മ്മേ. ഉണർ​ന്നെ​ഴു​ന്നേ​റ്റ​തു​ത​ന്നെ അക്ബർ ചക്ര​വർ​ത്തി​യാ​യി​ട്ടാ​ണു്. സലിം രാ​ജ​കു​മാ​ര​നേ​യും നദീ​ര​യേ​യും പിൻ​തു​ടർ​ന്നാ​ണു് ഞാ​നി​പ്പോ വരു​ന്ന​തു്.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
എടാ, നി​ന​ക്കും പ്രാ​ന്താ​ണു്. ഒരു കാ​ര്യം, എങ്ങ​നെ​ങ്കി​ലും അച്ഛ​നെ നീ കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​ണം. ഇനി ഇന്നി​ങ്ങ​ട്ടെ​ങ്ങും വര​രു​തു്. പി​റ​കി​ലെ തോ​ട്ട​ത്തി​ലേ​ക്കു പോ​യ്ക്കോ​ളൂ.
ശങ്കു​ണ്ണി:
അനു​സ​രി​ക്കൂ​ന്നു് തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല; ഇന്നു പലതവണ എന്നെ തല്ലാൻ വന്നു.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
തല്ലു രണ്ടു കൊ​ണ്ടാ​ലും വേ​ണ്ടി​ല്ല ഇന്നി​വി​ടെ ആരൊ​ക്കെ​യോ വരു​ന്നു​ണ്ടു്. അച്ഛ​നി​വി​ടെ നി​ന്നാൽ​പ​റ്റി​ല്ല. എന്തെ​ങ്കി​ലും ഉപായം പറ​ഞ്ഞു കൂ​ട്ടി​ക്കോ​ളൂ.
ശങ്കു​ണ്ണി മുൻ​പോ​ട്ടു ചെ​ല്ലു​ന്നു. ഒച്ച​യ​ന​ക്കു​ന്നു. മു​ത്ത​ച്ഛൻ തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കു​ന്നു.
ശങ്കു​ണ്ണി:
ഹുസൂർ.
മു​ത്ത​ച്ഛൻ:
(ഗൗരവം) എവിടെ സലിം? എവിടെ നദീര?
ശങ്കു​ണ്ണി:
ഹുസൂർ, കൊ​ച്ചു​രാ​ജ​കു​മാ​ര​നും ആ പെ​ണ്ണും​കൂ​ടി ആരാ​മ​ത്തി​ലെ വല്ലി​ക്കു​ടി​ലി​ലി​രു​ന്നു സല്ല​പി​ക്കു​ന്നു.
മു​ത്ത​ച്ഛൻ:
(ഗൗരവം) വല്ലി​ക്കു​ടി​ലി​ലോ?
ശങ്കു​ണ്ണി:
അതേ, ഹുസൂർ.
മു​ത്ത​ച്ഛൻ:
(കൂ​ടു​തൽ ഗൗരവം) സല്ല​പി​ക്കു​ക​യോ? (ശങ്കു​ണ്ണി അതേ എന്ന അർ​ത്ഥ​ത്തിൽ തല കു​നി​ക്കു​ന്നു.) തവ​ണ​ക്കാ​രൻ വഴി​കാ​ട്ടൂ, ആരാ​മ​ത്തി​ലേ​ക്കു വഴി​കാ​ട്ടൂ. (സ്വയം പറ​യു​ന്നു) സലിം, നീ നമ്മു​ടെ ശാ​സ​ന​യ്ക്കു വഴ​ങ്ങു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ഏതു കടും​കൈ പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കാ​നും നാം മടി​ക്കി​ല്ല അക്ബർ​പാ​ദു​ഷാ ഹൃ​ദ​യ​ശു​ന്യ​നാ​ണെ​ന്നു ജന​ങ്ങൾ പറ​യു​മാ​യി​രി​ക്കും.
ശങ്കു​ണ്ണി:
(തല കു​നി​ച്ചു കൈ​നീ​ട്ടി ബഹു​മാ​ന​പൂർ​വം വഴി​കാ​ട്ടു​ന്നു) ചക്ര​വ​വർ​ത്തി തി​രു​മേ​നി ഇതിലേ… ഇതിലേ…
മു​ത്ത​ച്ഛൻ:
(ഒരു ചക്ര​വർ​ത്തി​യെ​പ്പോ​ലെ പിൻ​തു​ട​രു​ന്നു. നട​ക്കു​മ്പോൾ ഗൗരവം വി​ടാ​തെ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്നു.) സലിം നി​ന​ക്കു മാ​പ്പി​ല്ല.
ശങ്കു​ണ്ണി:
ചക്ര​വർ​ത്തി തി​രു​മേ​നി, ആരാ​മ​ത്തി​ലേ​ക്കു് ഇതിലേ… ഇതിലേ… (രണ്ടു​പേ​രും പു​റ​ത്തേ​ക്കു് പോ​കു​ന്നു. അക​ല​ത്തു​നി​ന്നു് പി​ന്നേ​യും ശങ്കു​ണ്ണി​യു​ടെ ശബ്ദം കേൾ​ക്കു​ന്നു.) ഇതിലേ… ഇതിലേ… ഇതിലേ…
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ വല്ലാ​യ്മ​യോ​ടെ ആ പോ​ക്കു നോ​ക്കി​നി​ല്ക്കു​ന്നു. തെ​ല്ലിട മൗനം.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
(ഒരു നെ​ടു​വീർ​പ്പോ​ടെ തി​രി​ഞ്ഞു രം​ഗ​ത്തി​ന്റെ നടു​വി​ലേ​ക്കു വരു​ന്നു. സോ​ഫാ​സെ​റ്റി​ലെ വി​രി​യും മറ്റും നേ​രെ​യാ​ക്കു​ന്നു. ജോലി ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​നി​ട​യിൽ തന്ന​ത്താൻ പറ​യു​ന്നു.) എന്നോ ആരോ ചെയ്ത പാപം ഇന്ന​നു​ഭ​വി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. അല്ലാ​തെ​ന്തു​പ​റ​യാൻ? ഈ ആപ​ത്തു​കൾ​ക്കൊ​ര​വ​സാ​ന​മി​ല്ലേ? അനു​ഭ​വി​ച്ച​നു​ഭി​ച്ചു തഴ​മ്പു​കെ​ട്ടി. എന്നി​ട്ടും ഈശ്വ​ര​നു മതി​യാ​യി​ട്ടി​ല്ല.
രാഘവൻ:
(ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ സം​സാ​രി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങു​മ്പോൾ അക​ത്തു​നി​ന്നു കട​ന്നു​വ​രു​ന്നു. ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്നു. പറ​ഞ്ഞു​തീർ​ന്ന​പ്പോൾ പതു​ക്കെ വി​ളി​ക്കു​ന്നു.) ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടീ. (ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ ഒട്ടും ഭാ​വ​ഭേ​ദം കൂ​ടാ​തെ തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കു​ന്നു.) നി​ന്റെ കു​ടും​ബ​കാ​ര്യ​ത്തിൽ ഈശ്വ​ര​നെ വെ​റു​തെ വലി​ച്ചി​ഴ​യ്ക്ക​രു​തു്. (മുൻ​പോ​ട്ടു് വരു​ന്നു, സോ​ഫ​യിൽ ഇരി​ക്കു​ന്നു.)
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
പി​ന്നെ ഇതി​നൊ​ക്കെ ആരെ കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ണം.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ആരാ​ണു് പി​ഴ​ച്ച​തെ​ന്തു കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു് അവരെ നന്നാ​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കൂ. അല്ലാ​തെ കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തൽ​കൊ​ണ്ടു് ആർ​ക്കു​മൊ​രു ഗു​ണ​വു​മി​ല്ല.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
മനഃ​പൂർ​വം ആരെ​ങ്കി​ലും പി​ഴ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ?
രാഘവൻ:
ആരും പി​ഴ​യ്ക്കാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണോ നീ ഈശ്വ​ര​നെ പഴി​ക്കു​ന്ന​തു്?
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ഞാ​നൊ​ന്നു ചോ​ദി​ക്ക​ട്ടെ.
രാഘവൻ:
ഒന്ന​ല്ല എത്ര വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ ചോ​ദി​ച്ചോ​ളൂ.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ജയ​നെ​പ്പോ​ലെ ഇത്ര അനു​സ​ര​ണ​യു​ള്ള കു​ട്ടി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ? ക്ലേ​ശി​ച്ചു വളർ​ത്തി, പഠി​ച്ചി​ച്ചു. ഉദ്യോ​ഗ​വും കി​ട്ടി. എന്നി​ട്ടോ?
രാഘവൻ:
എന്നി​ട്ടോ?
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ഒന്നു​മ​റി​യാ​ത്ത​തു​പോ​ലെ​യാ​ണ​ല്ലോ ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു്?
രാഘവൻ:
അറി​വി​ന്റെ കാ​ര്യ​ത്തിൽ നി​ന​ക്കു മെ​ച്ചം കൂടും, നീ തന്നെ പറ.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
അച്ഛ​ന​മ്മ​മാ​രെ അവൻ ധി​ക്ക​രി​ച്ചി​ല്ലേ?
രാഘവൻ:
ധി​ക്ക​രി​ച്ചോ?
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ഇല്ലെ​ങ്കിൽ കു​ല​വും ജാ​തി​യു​മ​റി​യാ​ത്ത ഒരു പെ​ണ്ണി​ന്റെ കഴു​ത്തിൽ താ​ലി​കെ​ട്ടി അവളേം കൂ​ട്ടി കു​ടും​ബ​ത്തേ​ക്കു പു​റ​പ്പെ​ടു​മോ?
രാഘവൻ:
താ​ലി​കെ​ട്ടിയ പെ​ണ്ണി​നെ വഴി​ക്കു​വെ​ച്ചു വി​ട്ടേ​ച്ചു പോരാൻ പറ്റ്വോ?
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ആരു പറ​ഞ്ഞു അവ​നോ​ടു താ​ലി​കെ​ട്ടാൻ? എന്റെ സമ്മ​തം മേ​ടി​ച്ചോ? നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സമ്മ​തം മേ​ടി​ച്ചോ?
രാഘവൻ:
രണ്ടും അവ​ന്നാ​വ​ശ്യ​മി​ല്ലെ​ന്നു തോ​ന്നീ​ട്ടു​ണ്ടാ​വും.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
മക്കൾ​ക്ക​ങ്ങ​നെ തോ​ന്നാൻ പാ​ടു​ണ്ടോ?
രാഘവൻ:
അവ​ന​ങ്ങ​നെ തോ​ന്നി. ഇനി അതി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചി​ങ്ങ​നെ പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തി​നാ​ണു്?
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
കു​റ​ച്ചു മാ​നാ​പ​മാ​ന​ബോ​ധ​മു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടു്.
രാഘവൻ:
മന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ഇന്നി​വി​ടെ ജയ​ന്റെ വി​വാ​ഹാ​ലോ​ച​ന​യ്ക്കു ചിലർ വരാ​മെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലേ?
രാഘവൻ:
ഉണ്ടു്.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
അവ​രോ​ടെ​ന്തു മറു​പ​ടി പറ​യാ​നാ​ണു് കണ്ടു​വെ​ച്ച​തു്?
രാഘവൻ:
അതാണോ വിഷമം. അവരെ ആദ​രി​ച്ചി​രു​ത്തി ചാ​യ​കൊ​ടു​ത്തു മര്യാ​ദ​യാ​യി​ട്ടു പറയും, ജയ​ന്റെ വി​വാ​ഹം കഴി​ഞ്ഞെ​ന്നു്.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
മു​ഖ​മു​യർ​ത്തി അതു പറയാൻ വൈ​യ്ക്കോ?
രാഘവൻ:
എന്താ?
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ഇങ്ങ​നെ​യൊ​രു മക​ന്റെ അച്ഛ​നു​മ​മ്മ​യു​മാ​ണെ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു് അവ​രു​ടെ മു​ഖ​ത്തെ​ങ്ങ​നെ നോ​ക്കും? കെ​ട്ടി​ത്തു​ങ്ങി മരി​ക്ക്യ​ല്ലേ ഭേദം.
രാഘവൻ:
നിർ​ബ​ന്ധാ​ച്ചാൽ നീ പോയി കെ​ട്ടി​ത്തു​ങ്ങി മരി​ച്ചോ​ളൂ. ഞാ​ന​തി​നൊ​രു​ക്ക​മ​ല്ല.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
എന്തൊ​ര​നു​ഭ​വാ​ണി​തു്?
രാഘവൻ:
ഇതി​ലും വലു​തു് നീ അനു​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലേ? നി​ന്റെ അച്ഛ​നു ഭ്രാ​ന്തെ​ടു​ത്ത​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു്? സ്വ​ത്തു നശി​ച്ചി​ട്ടാ​ണോ? ദാ​രി​ദ്ര്യം​കൊ​ണ്ടാ​ണോ? സന്താ​ന​ദുഃ​ഖം​കൊ​ണ്ടാ​ണോ? (ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല.) നീ​യെ​ന്താ മി​ണ്ടാ​ത്ത​തു്? നി​സ്സാ​ര​കാ​ര്യ​ങ്ങൾ​ക്കു തമ്മിൽ പി​ണ​ങ്ങു​ക​യും കൊ​ത്തി​പ്പി​രി​യു​ക​യും ചെയ്ത മക്ക​ളു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ശൂ​ന്യ​ത​യ​ല്ലേ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ഈ സ്ഥി​തി​യി​ലാ​ക്കി​യ​തു്? ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടീ, ഇതു കണ്ടു​കൊ​ണ്ടു് എനി​ക്കു ഭ്രാ​ന്തെ​ടു​ക്കാ​നു​ള്ള വഴി ഞാ​നു​ണ്ടാ​ക്കി​ല്ല. അവ​നാ​രെ വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ വി​വാ​ഹം കഴി​ക്ക​ട്ടെ. കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു വര​ട്ടെ. മുഖം കറു​പ്പി​ച്ചു് ഒരു വാ​ക്ക​വ​നോ​ടു ഞാൻ പറ​യി​ല്ല.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ജാ​തി​യും മത​വു​മി​ല്ലാ​ത്ത ആ പെ​ണ്ണി​നെ അക​ത്തി​രു​ത്തി പൂ​ജി​ച്ചോ​ളൂ.
രാഘവൻ:
സത്യം പറ​യ​ട്ടെ, ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടീ; ജാ​തി​യു​ടേ​യും മത​ത്തി​ന്റെ​യും ശല്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത ഒരാളെ കി​ട്ടി​യാൽ ഇരു​ത്തി പൂ​ജി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നെ​നി​ക്കു​ണ്ടു്.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
മക​ന്റെ ഗു​രു​ത്വം കൊ​ണ്ടു് ഒന്നി​നെ കി​ട്ടി​യി​ല്ലേ, പൂ​ജി​ച്ചോ​ളൂ. പക്ഷേ, ഈ ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യെ അതിനു കി​ട്ടി​ല്ല.
രാഘവൻ:
വേ​ണ്ടാ.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
പൂ​ജി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​യി​ട്ടു് അവ​ളൊ​ന്നി​ച്ചി​വി​ടെ പാർ​ക്കാൻ പോലും എന്നെ​ക്കൊ​ണ്ടാ​വി​ല്ല.
രാഘവൻ:
ജയനും ഭാ​ര്യ​യും വന്നു കേ​റി​യാൽ നീയീ വീടു വി​ട്ടു​പോ​കു​മെ​ന്നാ​ണോ?
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
എന്താ സം​ശ്യം?
രാഘവൻ:
അല്ലാ, അത്ര വലിയ മത​ഭ​ക്തി​യു​ക​ണ്ടെ​ങ്കിൽ പോയേ തീരൂ.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ആഹാ! എന്നാ​ലും ഒരു വീടും പറ​മ്പും കൊ​ടു​ത്തു് അവരെ പ്ര​ത്യേ​കം താ​മ​സി​പ്പി​ച്ചു​കൂ​ടാ?
രാഘവൻ:
സാ​ധ്യ​മ​ല്ല. അവൾ മറ്റൊ​രു മത​ക്കാ​രി​യാ​യാൽ​പോ​ലും ഇവിടെ താ​മ​സി​ക്ക​ണം. വ്യ​ത്യ​സ്ത​മ​ത​ക്കാർ​ക്കു് ഒരേ വീ​ട്ടിൽ താ​മ​സി​ച്ചു​കൂ​ടെ​ന്നു നി​യ​മ​മു​ണ്ടോ? അവൾ മു​സ്ലിം പെൺ​കു​ട്ടി​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, അഞ്ചു​നേ​ര​വും നി​സ്ക​രി​ച്ചോ​ട്ടെ. എല്ലാ സൗ​ക​ര്യ​ങ്ങ​ളും ചെ​യ്തു​കൊ​ടു​ക്കും. നസ്രാ​ണി​യാ​ണെ​ങ്കിൽ നി​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ അമ്പ​ല​ത്തിൽ പോ​വു​മ്പോൾ അവൾ പള്ളി​യിൽ പോ​ക​ട്ടെ.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ഓ പോകും, ഇവിടെ പി​ന്നെ മകനും മക​ന്റെ ഭാ​ര്യ​യും മാ​ത്ര​മാ​കും.
രാഘവൻ:
അങ്ങ​നെ വരി​ല്ല; മറ്റു​ള്ള​വ​രെ​ക്കൂ​ടി ഞാൻ നിർ​ബ​ന്ധി​ക്കും. ഇഷ്ട​മി​ല്ലെ​ന്നു കണ്ടാൽ അവർ​ക്കും പോകാം. എന്താ​യാ​ലും നി​ന്റെ അച്ഛ​നി​വി​ടെ​യു​ണ്ടാ​വും.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ഈ അനീതി കണ്ടു് സഹി​ക്കാൻ മാ​ത്രം എന്റെ അച്ഛ​നു ഭ്രാ​ന്തി​ല്ല.
രാഘവൻ:
ഇല്ലെ​ങ്കിൽ വേണ്ട. ഞാനും ജയനും ആ പെൺ​കു​ട്ടി​യും മതി. ഞങ്ങൾ പു​തി​യൊ​രു സമു​ദാ​യം സൃ​ഷ്ടി​ക്കും.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
സമു​ദാ​യം നി​ങ്ങ​ളെ ബഹി​ഷ്ക​രി​ക്കും.
രാഘവൻ:
സമു​ദാ​യ​ത്തെ ഞങ്ങ​ളും ബഹി​ഷ്ക​രി​ക്കും. (എഴു​ന്നേ​ല്ക്കു​ന്നു. അല്പം ഗൗ​ര​വ​ത്തോ​ടെ അങ്ങ​ട്ടു​മി​ങ്ങ​ട്ടും നട​ക്കു​ന്നു. പാതി തന്നോ​ടും പാതി ഭാ​ര്യ​യോ​ടു​മെ​ന്ന നി​ല​യിൽ പറ​യു​ന്നു.) മത​ത്തി​ന്റെ​യും ജാ​തി​യു​ടെ​യും പേരിൽ ഈ രാ​ജ്യം വള​രെ​യൊ​ക്കെ സഹി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഇപ്പോ​ഴും സഹി​ക്കു​ന്നു​മു​ണ്ടു്. ഇനി​യി​തു വയ്യാ സം​സ്ക്കാ​ര​സ​മ്പ​ന്ന​രെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​വർ​ക്കു​പോ​ലും പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​ലേ സമു​ദാ​യൈ​ക്യ​മു​ള്ളൂ. ഭി​ന്ന​സ​മു​ദാ​യ​ങ്ങൾ കു​ടി​ച്ചേ​രു​ക​യും വി​വാ​ഹ​ബ​ന്ധ​ത്തി​ലേർ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്യാ​തെ സൗ​ഹാർ​ദ്ദം വള​രി​ല്ല: പര​സ്പ​ര​വി​ശ്വാ​സ​മു​ണ്ടാ​വി​ല്ല. ഭയം നീ​ങ്ങി​ല്ല. ഈശ്വ​രാ​ധീ​നം​കൊ​ണ്ടു പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചു കാ​ണി​ക്കാ​നു​ള്ള സന്ദർ​ഭം എനി​ക്കു കി​ട്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇതു തി​ക​ച്ചും ഞാ​നു​പ​യോ​ഗി​ക്കും. ആരൊ​ക്കെ എതിർ​ത്താ​ലും രാ​ജ്യ​ത്തെ ഫല​പ്ര​ദ​മായ നി​ല​യിൽ സേ​വി​ക്കാൻ കി​ട്ടിയ ഈ സന്ദർ​ഭം ഞാൻ പാ​ഴാ​ക്കി​ല്ല.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ഈവക പരീ​ക്ഷ​ണ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും നട​ത്തേ​ണ്ട​തു് അവ​ന​വ​ന്റെ കു​ടും​ബ​ത്തി​ല​ല്ല.
രാഘവൻ:
ആരാ​ന്റെ കു​ടും​ബ​ത്തി​ലാ​ണോ?
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
ഇതി​നൊ​ന്നും ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യെ കി​ട്ടി​ല്ല.
രാഘവൻ:
ധർ​മ്മ​ത്തിൽ​നി​ന്നു് ഒളി​ച്ചോ​ടി​പ്പോ​കു​ന്ന​വ​രെ എനി​ക്കു ബഹു​മാ​ന​മി​ല്ല.
ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യ​മ്മ:
വേ​ണ്ടാ. ഈ പരീ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നൊ​ന്നും ലക്ഷ്മി​ക്കു​ട്ടി​യെ കി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നാ ഞാൻ പറ​ഞ്ഞ​തു്. അതോർ​ത്താൽ മതി. (അല്പം ശു​ണ്ഠി വന്ന നി​ല​യിൽ അക​ത്തേ​ക്കു പോ​കു​ന്നു.)
രാഘവൻ വി​ചാ​ര​മ​ഗ്ന​നാ​യി അങ്ങ​ട്ടു​മി​ങ്ങ​ട്ടും നട​ക്കു​ന്നു. രംഗം പതു​ക്കെ ഇരു​ളു​ന്നു. പി​റ​കി​ലെ ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ പു​റ​ത്തു് അല്പാ​ല്പ​മാ​യി മി​ന്നൽ​വെ​ളി​ച്ചം കാ​ണു​ന്നു. കഠി​ന​മായ ഒരി​ടി​വെ​ട്ടു്, തു​ടർ​ന്നു തു​രു​തു​രെ മി​ന്നൽ​വെ​ളി​ച്ചും. രാഘവൻ അപ്പോ​ഴും നട​ക്കു​ക​യാ​ണു്. പി​ന്നെ​യും ഇടി​വെ​ട്ടു​ന്നു. മി​ന്നൽ​വെ​ളി​ച്ച​ത്തിൽ പു​റ​ത്തെ മര​ച്ചി​ല്ല​കൾ ആടു​ന്ന​തു കാ​ണു​ന്നു. ഒരു കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റു് ഇര​മ്പി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്ന ശബ്ദം അക​ല​ത്തു കേൾ​ക്കു​ന്നു.

—യവനിക—

Colophon

Title: Orē kudumbam (ml: ഒരേ കു​ടും​ബം).

Author(s): Thikkodiyan.

First publication details: Mathrubhumi Books; Kozhikode, Kerala; 1; 2011.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Play, Thikkodiyan, തി​ക്കോ​ടി​യൻ, ഒരേ കു​ടും​ബം, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: August 11, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author/inheritors. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-SA 4​.0). Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Olszynka, an oil on canvas painting by Wladyslaw Podkovinski (1866-1895). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: Staffers at River Valley; Typesetter: CVR; Digitizer: KB Sujith; Encoding: CVR.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download PDF.