SFNസാ­യാ­ഹ്ന ഫൌ­ണ്ടേ­ഷൻ
images/Parus_major.jpg
Parus major, a painting by John Gerrard Keulemans (1842–1912).
കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ: മി­ത്തും യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യ­വും
എം. എൻ. കാ­ര­ശ്ശേ­രി

ഒരു കഥ പറയാം: തന്റെ ശി­ഷ്യ­ന്മാ­രിൽ വളരെ കു­സൃ­തി­ക്കാ­ര­നും സ­മർ­ത്ഥ­നു­മാ­യ കു­ഞ്ഞാ­യി­നെ ഒന്നു പ­റ്റി­ക്കു­വാൻ ആ മ­താ­ധ്യാ­പ­കൻ തീർ­ച്ച­യാ­ക്കി. അവൻ ഹാ­ജ­രി­ല്ലാ­ത്ത ഒരു ദിവസം അ­ദ്ദേ­ഹം മറ്റു കു­ട്ടി­ക­ളോ­ടു പ­റ­ഞ്ഞു:

“നാളെ പ­ഠി­ക്കാൻ വ­രു­മ്പോൾ നി­ങ്ങ­ളെ­ല്ലാം ഓരോ കോ­ഴി­മു­ട്ട കൊ­ണ്ടു­വ­ര­ണം. ഇ­ങ്ങ­നെ കൊ­ണ്ടു­വ­രാൻ പറഞ്ഞ വിവരം മ­റ്റാ­രും അ­റി­യ­ണ്ട. ര­ഹ­സ്യ­മാ­യി കൊ­ണ്ടു­വ­ര­ണം. ഞാൻ ചോ­ദി­ക്കു­മ്പോ­ഴേ പു­റ­ത്തെ­ടു­ക്കാ­വൂ”.

പി­റ്റേ­ന്നു് മ­ത­പ­ഠ­നം ക­ഴി­ഞ്ഞ ഉടനെ ഗു­രു­നാ­ഥൻ പ­റ­ഞ്ഞു: “എ­ന്നോ­ടു സ്നേ­ഹ­മു­ള്ള ശി­ഷ്യ­ന്മാ­രെ­ല്ലാം ഇ­പ്പോൾ ഓരോ കോ­ഴി­മു­ട്ട ഇ­ട്ടു­ത­ര­ണം”.

അ­ദ്ദേ­ഹം കൈ നീ­ട്ടി­യ­പ്പോൾ ഓരോരോ കു­ട്ടി­യാ­യി മു­ട്ട­യെ­ടു­ത്തു­കൊ­ടു­ത്തു. ക­ഥ­യൊ­ന്നും അ­റി­യാ­തി­രു­ന്ന കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മാ­ത്രം മുട്ട കൊ­ടു­ത്തി­ല്ല. എ­ല്ലാ­വ­രു­ടെ ഊഴവും ക­ഴി­ഞ്ഞ­പ്പോൾ കു­ഞ്ഞാ­യിൻ ശ­ക്ത­മാ­യി തു­ട­ക­ളിൽ അ­ടി­ച്ചു് കോഴി കൂ­വും­പോ­ലെ കൂവി. എ­ന്നി­ട്ടു പ­റ­ഞ്ഞു:

“ഇ­വ­രൊ­ക്കെ പിടയാ … ഞാനാ പൂവൻ”

മ­ല­ബാ­റിൽ ഒ­രു­പാ­ടു കാ­ല­മാ­യി പ്ര­ചാ­ര­ത്തി­ലു­ള്ള അനേകം കു­ഞ്ഞാ­യിൻ­ക­ഥ­ക­ളി­ലൊ­ന്നാ­ണി­തു്. ‘മാ­പ്പി­ള­ഫ­ലി­തം’ എന്നു പേ­രി­ട്ടു വി­ളി­ക്കാ­വു­ന്ന ഫ­ലി­ത­ക­ഥാ­പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തി­ലെ ഏ­റ്റ­വും പ്ര­ധാ­ന­പ്പെ­ട്ട ക­ഥാ­പാ­ത്ര­വും ഇ­ദ്ദേ­ഹം ത­ന്നെ­യാ­ണു്. ഇ­ദ്ദേ­ഹ­വു­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട കഥകൾ ഏ­റെ­ക്കാ­ലം വാ­മൊ­ഴി­യാ­യി നി­ല­നി­ന്നു­പോ­ന്നു. ആ ക­ഥ­ക­ളു­ടെ വ­ര­മൊ­ഴി­പാ­ര­മ്പ­ര്യം ആ­രം­ഭി­ച്ചി­ട്ടും കു­റ­ച്ചു­കാ­ല­മാ­യി. അ­ത്ത­രം ക­ഥ­ക­ളു­ടെ സ­മാ­ഹാ­ര­ങ്ങ­ളു­മാ­യി ‘മ­ങ്ങാ­ട്ട­ച്ച­നും കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാ­രും’, ‘കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാ­രും കുറേ ത­മാ­ശ­ക­ളും’, ‘കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാ­രും കൂ­ട്ടു­കാ­രും’, ‘കു­ഞ്ഞാ­യി­ന്റെ കു­സൃ­തി­കൾ’, ‘കു­ഞ്ഞാ­യിൻ കഥകൾ’, ‘ര­സി­ക­ശി­രോ­മ­ണി കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാ­രും മ­ങ്ങാ­ട്ട­ച്ച­നും’ എന്നീ ആറു പു­സ്ത­ക­ങ്ങൾ പു­റ­ത്തി­റ­ങ്ങി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്.

നിർ­ദോ­ഷ­മാ­യ നർ­മ­മാ­ണു് അ­വ­യു­ടെ പ്ര­ത്യേ­ക­ത. മു­ക­ളിൽ കൊ­ടു­ത്ത കഥയിൽ കാ­ണും­പോ­ലെ പ്ര­ത്യു­ല്പ­ന്ന­മ­തി­ത്വം­കൊ­ണ്ടു് കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ എ­ല്ലാ­യ്പ്പോ­ഴും എ­ല്ലാ­വ­രെ­യും തോ­ല്പി­ക്കു­ന്നു. ബു­ദ്ധി­ശാ­ലി­യും ത­ന്ത്ര­ശാ­ലി­യും കൗ­ശ­ല­ക്കാ­ര­നും ആയി അ­ദ്ദേ­ഹം ക­ഥ­ക­ളിൽ പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ടു­ന്നു.

മ­ല­ബാ­റി­ലെ മു­സ്ലിം­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ പല അം­ശ­ങ്ങ­ളും കു­ഞ്ഞാ­യിൻ­ക­ഥ­ക­ളിൽ നി­റം­പ­കർ­ന്നു­കി­ട­പ്പു­ണ്ടു്. ആ സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ ജീർ­ണ­ത­ക­ളിൽ പ­ല­തി­നെ­യും കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ പ­രി­ഹ­സി­ച്ചു­കൊ­ല്ലു­ന്ന­താ­യും കാണാം. ഒ­രു­ദാ­ഹ­ര­ണം: രണ്ടു കാ­ലി­നും മ­ന്തു­ള്ള ഒരു പെൺ­കു­ട്ടി­യെ മു­സ്ല്യാർ ക­ല്യാ­ണം ക­ഴി­ക്കാ­നി­ട­വ­ന്നു. പ­ണ­ക്കാ­രാ­യ അ­വ­ളു­ടെ ബ­ന്ധു­ക്കൾ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തെ പ­റ്റി­ക്കു­ക­യാ­യി­രു­ന്നു. അതിൽ നി­ന്നു ത­ല­യൂ­രി­പ്പോ­രാൻ അ­ദ്ദേ­ഹം ക­ണ്ടെ­ത്തി­യ വ­ഴി­യെ­ന്താ­ണെ­ന്നോ—താൻ ഒ­സ്സാ­നാ­ണെ­ന്നു്, ക്ഷു­ര­ക­ജാ­തി­യിൽ പി­റ­ന്ന­വ­നാ­ണെ­ന്നു്, പെൺ­വീ­ട്ടു­കാ­രെ തെ­റ്റി­ദ്ധ­രി­പ്പി­ക്കു­ക. അതു ഫ­ലി­ച്ചു. ന്യാ­യ­മാ­യ ന­ഷ്ട­പ­രി­ഹാ­രം കൊ­ടു­ത്തു് പെൺ­വീ­ട്ടു­കാർ­ത­ന്നെ മൊ­ഴി­ചൊ­ല്ലി­ച്ചു! ക്ഷു­ര­ക­ന്മാ­രോ­ടു് കാ­ണി­ക്കു­ന്ന ജാ­തി­നി­ഷ്ഠ­മാ­യ വി­വേ­ച­ന­മാ­ണു് ഈ കഥയിൽ പ­രി­ഹ­സി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു്. ഇ­തു­പോ­ലെ മ­ത­പ­ണ്ഡി­ത­ന്മാ­രും പ­ണ­ക്കാ­രും ജ­ന്മി­മാ­രും നാ­ടു­വാ­ഴി­ക­ളും ‘തോ­റ്റു­തൊ­പ്പി­യി­ടു­ന്ന’ അനേകം ഫ­ലി­ത­ക­ഥ­ക­ളു­ണ്ടു്.

‘ന­മ്പൂ­തി­രി­ഫ­ലി­തം’ ആയി മറ്റു പ്ര­ദേ­ശ­ങ്ങ­ളിൽ പ്ര­ച­രി­ക്കു­ന്ന ചില നേ­ര­മ്പോ­ക്കു­കൾ കു­ഞ്ഞാ­യിൻ­ക­ഥ­ക­ളാ­യി­ട്ടാ­ണു് മ­ല­ബാ­റി­ലെ മു­സ്ലിം­കൾ­ക്കി­ട­യിൽ പ്ര­ച­രി­ക്കു­ന്ന­തു്. വ­ഴി­യിൽ­വെ­ച്ചു­ക­ണ്ട സു­ഹൃ­ത്തു­ക്ക­ളോ­ടു് ന­മ്പൂ­തി­രി ചി­രി­ച്ച­താ­യി ഒരു ക­ഥ­യു­ണ്ട­ല്ലോ. അ­ദ്ദേ­ഹം ക­ട­ന്നു­പോ­യ­പ്പോൾ അ­വർ­ക്കു സം­ശ­യ­മാ­യി, ആ­രോ­ടാ­ണു് ചി­രി­ച്ച­തു് എ­ന്നു്. അതൊരു തർ­ക്ക­മാ­യി. ഒ­ടു­ക്കം അവർ മ­ട­ങ്ങി­ച്ചെ­ന്നു് ന­മ്പൂ­തി­രി­യോ­ടു­ത­ന്നെ ചോ­ദി­ച്ച­പ്പോൾ അ­ദ്ദേ­ഹം പ­റ­ഞ്ഞു: “കൂ­ട്ട­ത്തി­ലെ വി­ഡ്ഢി­യോ­ടാ­ണു് ചി­രി­ച്ച­തു്!” ഇതേ മ­ട്ടിൽ ഒരു കു­ഞ്ഞാ­യിൻ ക­ഥ­യു­ണ്ടു്. “കൂ­ട്ട­ത്തി­ലെ ഹ­മു­ക്കി­നോ­ടാ­ണു് ചി­രി­ച്ച­തു്” എ­ന്നൊ­രു രൂ­പ­ഭേ­ദം ഉ­ത്ത­ര­ത്തി­നു­ണ്ടെ­ന്നേ­യു­ള്ളു. അതു സ്വാ­ഭാ­വി­കം. രണ്ടു പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തി­ലും ഒരേ മ­ട്ടിൽ ഈ ഫലിതം ഉ­രു­വം­കൊ­ള്ളാം; ഏ­തെ­ങ്കി­ലും ഒ­ന്നിൽ­നി­ന്നു് മ­റ്റൊ­ന്നി­ലേ­ക്കു പ­കർ­ന്ന­തും ആവാം. എല്ലാ നാ­ട്ടി­ലും പ­തി­വു­ള്ള­താ­ണു് ഇ­ത്ത­രം വേ­ഷ­പ്പ­കർ­ച്ച­കൾ. നാ­ടോ­ടി­ക്ക­ഥ­ക­ളു­ടെ­യും നാ­ടൻ­ഫ­ലി­ത­ത്തി­ന്റെ­യും സ­ഹ­ജ­സ്വ­ഭാ­വം മാ­ത്ര­മാ­ണ­തു്.

ഈ ക­ഥാ­പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തിൽ പ­റ­യു­ന്ന പ്ര­ധാ­ന­പ്പെ­ട്ട കാ­ര്യം കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ കോ­ഴി­ക്കോ­ട്ടെ സാ­മൂ­തി­രി രാ­ജാ­വി­ന്റെ കൊ­ട്ടാ­ര­വി­ദൂ­ഷ­ക­നാ­യി­രു­ന്നു എ­ന്ന­താ­ണു്. (മ­ഹ­ത്താ­യ മാ­പ്പി­ള­സാ­ഹി­ത്യ­പാ­ര­മ്പ­ര്യം, 1978, പു. 162). സാ­മൂ­തി­രി­പ്പാ­ടി­ന്റെ സ­ദ­സ്സി­ലെ നർ­മ­സ­ചി­വൻ എ­ന്നു് അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തെ പലരും വി­വ­രി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. കോ­ട്ട­യം കോ­വി­ല­ക­ത്തു് കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ­ക്കു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന സ്വാ­ധീ­ന­വും ആ­ദ­ര­വും എ­ടു­ത്തു­പ­റ­യു­ന്ന ക­ഥ­ക­ളും കാണാം. അ­ദ്ദേ­ഹം അവിടെ ‘സ­ഹ­കാ­ര്യ­ക്കാർ’ ആ­യി­രു­ന്നു­പോൽ. കോ­ഴി­ക്കോ­ട്ടെ മ­ങ്ങാ­ട്ട­ച്ച­നെ തോ­ല്പി­ച്ച ക­ഥ­ക­ളാ­ണേ­റെ­യും. കോ­ട്ട­യം കോ­വി­ല­ക­ത്തെ പ്ര­ധാ­ന കാ­ര്യ­ക്കാ­രൻ നെ­ട്ടൂർ രൈ­രു­ഗു­രു­ക്ക­ളു­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ടും കുറേ ത­മാ­ശ­ക­ളു­ണ്ടു്. ഈ ത­മ്പു­രാ­ക്ക­ന്മാ­രിൽ നി­ന്നൊ­ക്കെ സ്തു­തി­യും സ­മ്മാ­ന­വും നേടി. രാ­ജ­കൊ­ട്ടാ­ര­ങ്ങ­ളിൽ ഇ­ത്ര­യ­ധി­കം സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യം അ­നു­ഭ­വി­ച്ചു് പ­ത്തി­രു­നൂ­റു­കൊ­ല്ലം മു­മ്പു് ഒരു മു­സ്ലിം മ­ത­പ­ണ്ഡി­തൻ ജീ­വി­ച്ചു­പോ­ന്നി­രു­ന്നു എന്നു വി­ശ്വ­സി­ക്കു­ക പ്ര­യാ­സം. തീ­ണ്ട­ലും തൊ­ടീ­ലും സാ­മു­ദാ­യി­ക­മാ­യ അ­കൽ­ച്ച­യും വളരെ പ്ര­ബ­ല­മാ­യി­രു­ന്ന ആ കാ­ല­ത്തു് വി­ശേ­ഷി­ച്ചും കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ ഐ­തി­ഹ്യ­പാ­ത്ര­മാ­വാം എന്നു തോ­ന്നി­പ്പോ­വും.

കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാ­രെ­പ്പ­റ്റി പ­റ­ഞ്ഞു­കേ­ട്ട­തും പു­സ്ത­ക­ങ്ങ­ളിൽ രേ­ഖ­പ്പെ­ട്ടു­കി­ട­ക്കു­ന്ന­തു­മാ­യ ച­രി­ത്രം ഇ­ങ്ങ­നെ സം­ഗ്ര­ഹി­ക്കാം: അ­ദ്ദേ­ഹം ത­ല­ശ്ശേ­രി­ക്കാ­ര­നാ­ണു്. അവിടെ സൈ­ദാർ­പ­ള്ളി­ക്കു സമീപം ‘മക്കറ’ എന്ന കു­ടും­ബ­ത്തി­ലാ­ണു് ജനനം. പി­താ­വു് മു­സ്ലി­യാ­രോ, മു­ക്രി­യോ (പ­ള്ളി­യിൽ പ്രാർ­ത്ഥ­ന­യ്ക്കു് നേ­തൃ­ത്വം കൊ­ടു­ക്കു­ന്ന വ്യ­ക്തി­യോ, അ­വി­ട­ത്തെ പ­രി­ചാ­ര­ക­നോ) ആ­യി­രു­ന്നു. പൊ­ന്നാ­നി­യി­ലാ­ണു് മ­ത­വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സം നേ­ടി­യ­തു്. അവിടെ പ്ര­സി­ദ്ധ­മാ­യ മ­ഖ്ദും കു­ടും­ബ­ത്തിൽ പെട്ട ഏതോ ഒരു പ­ണ്ഡി­ത­ന്റെ ശി­ഷ്യ­നാ­യി­രു­ന്നു. വ­ള­രെ­യ­ധി­കം പ­ഠി­ച്ചു് അ­റി­യ­പ്പെ­ടു­ന്ന പ­ണ്ഡി­ത­നാ­യി­ട്ടാ­ണു് മ­ട­ങ്ങി­യ­തു്. വി­വാ­ഹി­ത­നും പി­താ­വും ആ­യി­രു­ന്നു. വലിയ ത­മാ­ശ­ക്കാ­ര­നാ­യി­രു­ന്ന മു­സ്ല്യാർ പല ബു­ദ്ധി­മാ­ന്മാ­രെ­യും കു­ര­ങ്ങു­ക­ളി­പ്പി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടു്. സ­മർ­ത്ഥ­നും പ്ര­ത്യു­ല്പ­ന്ന­മ­തി­യും ആ­യി­രു­ന്നു. മാ­പ്പി­ള­പ്പാ­ട്ടു­ക­ളിൽ പ്ര­ശ­സ്ത­മാ­യ ര­ണ്ടെ­ണ്ണം ര­ചി­ച്ച­തു് ഇ­ദ്ദേ­ഹ­മാ­ണു്—ക­പ്പ­പ്പാ­ട്ടും നൂൽ­മാ­ല­യും: ര­ണ്ടും ഭ­ക്തി­പ്ര­ധാ­ന­ങ്ങ­ളാ­ണു്. കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ ത­ല­ശ്ശേ­രി­യിൽ അ­ന്ത്യ­വി­ശ്ര­മം­കൊ­ള്ളു­ന്നു.

ഏതു കാ­ല­ത്താ­ണു് ഈ മ­നു­ഷ്യൻ ജീ­വി­ച്ചി­രു­ന്ന­തു്? ജ­ന­ന­ത്തി­യ്യ­തി­യോ ച­ര­മ­ത്തി­യ്യ­തി­യോ അ­റി­ഞ്ഞു­കൂ­ടാ. മാ­പ്പി­ള­പ്പാ­ട്ടെ­ഴു­ത്തു­കാ­രിൽ പലരും ചെ­യ്യാ­റു­ള്ള­തു­പോ­ലെ ക­പ്പ­പ്പാ­ട്ടിൽ ര­ച­നാ­കാ­ലം കൊ­ടു­ത്തി­ട്ടി­ല്ല. പക്ഷേ, ‘നൂൽ­മാ­ല’യിൽ കൊ­ടു­ത്തു­കാ­ണു­ന്നു­ണ്ടു്—‘ഒ­രാ­യി­ര­ത്തി ഒ­രു­നൂ­റ്റു് അ­മ്പ­ത്തി­ര­ണ്ടാ­വ­ദി’ൽ എ­ന്നു്: അ­താ­യ­തു് ഹിജ്റ 1151-ൽ ‘മു­ഹ്യി­ദ്ദീൻ­മാ­ല’ ര­ചി­ച്ചു് സുമാർ 130 കൊ­ല്ലം ക­ഴി­ഞ്ഞാ­ണു് കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ നൂൽ­മാ­ല ര­ചി­ച്ച­തു് എ­ന്നു് ‘മ­ഹ­ത്താ­യ മാ­പ്പി­ള­സാ­ഹി­ത്യ­പാ­ര­മ്പ­ര്യം’ എന്ന സാ­ഹി­ത്യ­ച­രി­ത്ര­കൃ­തി­യിൽ പ­റ­യു­ന്നു­ണ്ടു് (1978, പു. 162). ‘മു­ഹ്യി­ദ്ദീൻ­മാ­ല’യുടെ രചന ന­ട­ന്ന­തു് എ. ഡി. 1067-​ലാണു്. അ­പ്പോൾ 1737-​നടുത്തു് എ­വി­ടെ­യോ ആകണം നൂൽ­മാ­ല­യു­ടെ ര­ച­ന­കാ­ലം. ക­ഥാ­പു­രു­ഷൻ 18-ാം നൂ­റ്റാ­ണ്ടു­കാ­ര­നാ­ണു് എന്നു സി­ദ്ധി­ക്കു­ന്നു അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ പാ­ട്ടു­കൃ­തി­ക­ളി­ലെ ഭാ­ഷ­യു­ടെ പ­ഴ­ക്ക­വും ഈ ഊ­ഹ­ത്തി­നു ബലം ന­ല്ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്.

images/MGS_Narayanan.jpg
ഡോ. എം. ജി. എസ്. നാ­രാ­യ­ണൻ

കു­ഞ്ഞാ­യിൻ ച­രി­ത്ര­പു­രു­ഷ­നാ­യി­രു­ന്നു എ­ന്ന­തി­ലേ­ക്കു് തെ­ളി­വു് ഇ­പ്പ­റ­ഞ്ഞ­തൊ­ക്കെ മതി. പക്ഷേ, ഫ­ലി­ത­ക­ഥ­ക­ളിൽ കാ­ണു­ന്ന അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ പെ­രു­മാ­റ്റം ച­രി­ത്ര­വു­മാ­യി നി­ര­ന്നു­പോ­കു­ന്ന­ത­ല്ല. മ­ല­ബാ­റി­ന്റെ­യോ കോ­ഴി­ക്കോ­ടി­ന്റെ­യോ സാ­മൂ­തി­രി രാ­ജ­വം­ശ­ത്തി­ന്റെ­യോ ച­രി­ത്ര­മെ­ഴു­തി­യ ഒ­രാ­ളും ‘കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ’ എ­ന്നൊ­രാ­ളെ പ­രാ­മർ­ശി­ക്കു­ന്നി­ല്ല. സാ­മൂ­തി­രി­പ്പാ­ടി­ന്റെ ഭ­ര­ണ­വു­മാ­യും കു­ടും­ബ­വു­മാ­യും ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട ‘ഗ്ര­ന്ഥ­വ­രി’ക­ളി­ലെ­ങ്ങും ഇ­ങ്ങ­നെ­യൊ­രു പേരു് ക­ണ്ടി­ട്ടി­ല്ല എന്നു വി­ഗ്ദ­ദ്ധ­ന്മാർ പ­റ­യു­ന്നു. ഡോ. എം. ജി. എസ്. നാ­രാ­യ­ണൻ, ഡോ. എം. ഗം­ഗാ­ധ­രൻ, ഡോ. എം. ആർ. രാ­ഘ­വ­വാ­രി­യർ, ഡോ. എൻ. എം. ന­മ്പൂ­തി­രി, പ്രൊഫ. പി. പി. സു­ധാ­ക­രൻ തു­ട­ങ്ങി മലബാർ ച­രി­ത്ര­ത്തി­ന്റെ പ­ല­മേ­ഖ­ല­ക­ളിൽ ഗ­വേ­ഷ­ണം ന­ട­ത്തി­യ പ­ണ്ഡി­ത­ന്മാ­രോ­ടു് ഞാൻ ഇ­തേ­പ്പ­റ്റി ചോ­ദി­ച്ചു. അ­വ­രെ­ല്ലാം ഒ­രേ­പോ­ലെ കൈ­മ­ലർ­ത്തി.

ച­രി­ത്ര­കൃ­തി­ക­ളും ച­രി­ത്ര­പ­ണ്ഡി­ത­ന്മാ­രും ‘മ­റ്റെ­ന്തെ­ങ്കി­ലും താ­ല്പ­ര്യം’ മുൻ­നിർ­ത്തി അ­ങ്ങ­നെ മൗനം പാ­ലി­ച്ച­താ­യി­ക്കൂ­ടേ എ­ന്നു് ഒരു കു­സൃ­തി ഇവിടെ ചോ­ദി­ക്കാം. മ­റു­പ­ടി ഒ­ന്നാ­മ­തു്, ഇ­രു­ന്നൂ­റു് കൊ­ല്ലം എന്നു പ­റ­യു­ന്ന­തു് അ­ത്ര­യ­ധി­കം പഴയ കാ­ല­മൊ­ന്നു­മ­ല്ല. അ­റി­യ­പ്പെ­ടു­ന്ന ച­രി­ത്ര­മു­ള്ള കാ­ല­മാ­ണ­തു്. ര­ണ്ടാ­മ­തു് ആ ‘താ­ത്പ­ര്യം’ മുൻ­നിർ­ത്തി കു­ഞ്ഞാ­ലി മ­ര­യ്ക്കാ­രു­ടെ നേ­രെ­യോ കോ­ഴി­ക്കോ­ടു് ‘കോയ’യുടെ നേ­രെ­യോ ആരും മൗനം ദീ­ക്ഷി­ച്ചി­ട്ടി­ല്ല. പി­ന്നെ കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാ­രെ­പ്പ­റ്റി മാ­ത്ര­മാ­യി എ­ന്തി­നു് അ­ങ്ങ­നെ­യൊ­രു മൗനം പാ­ലി­ക്ക­ണം?

ക­ണ്ടേ­ട­ത്തോ­ളം തെ­ളി­വു­വെ­ച്ചു പ­റ­യാ­വു­ന്ന­തു് രാ­ജ­വം­ശ­ങ്ങ­ളു­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ടോ കൊ­ട്ടാ­ര­ങ്ങ­ളിൽ ഇ­മ്മ­ട്ടിൽ വി­ല­സി­യോ ഒരു കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ ജീ­വി­ച്ചി­രു­ന്നി­ല്ല എ­ന്നാ­ണു്.

പി­ന്നെ, ഈ ഫ­ലി­ത­ക­ഥ­കൾ സ­മാ­ഹ­രി­ച്ച ഗ്ര­ന്ഥ­കർ­ത്താ­ക്ക­ളോ മാ­പ്പി­ള­പ്പാ­ട്ടു­കൃ­തി­ക­ളെ­പ്പ­റ്റി എ­ഴു­തി­യ മറ്റു ലേ­ഖ­ന്മാ­രോ കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാ­രും സാ­മൂ­തി­രി­പ്പാ­ടും ത­മ്മി­ലു­ള്ള ബ­ന്ധ­ത്തി­നു തെ­ളി­വൊ­ന്നും കാ­ണി­ച്ചി­ട്ടി­ല്ല. അ­വർ­ക്കു് അ­തി­ന്റെ ആ­വ­ശ്യ­വു­മി­ല്ല. കേ­ട്ട­ക­ഥ­കൾ പ­കർ­ത്തി­വെ­ക്കു­ക മാ­ത്ര­മാ­ണ­വർ ചെ­യ്ത­തു് കഥയിൽ ചോ­ദ്യ­മി­ല്ല­ല്ലോ.

ജീ­വി­ച്ചി­രു­ന്ന ഒരു വ്യ­ക്തി­യെ­പ്പ­റ്റി ച­രി­ത്ര­സ­ത്യ­മ­ല്ലാ­ത്ത വ­സ്തു­ത­കൾ പ്ര­ചാ­ര­ത്തി­ലാ­യി എന്നു വരുമോ? അതു സ്വ­ഭാ­വി­ക­മാ­കു­മോ?

images/M_gangadharan.jpg
ഡോ. എം. ഗം­ഗാ­ധ­രൻ

അ­ങ്ങ­നെ വരാം ക­ഥ­കൾ­ക്കു് വി­ശേ­ഷി­ച്ചു് ഫ­ലി­ത­ക­ഥ­കൾ­ക്കു്, ആ മ­ട്ടി­ലൊ­രു ഘ­ട­ന­യു­ണ്ടു് ന­മ്പൂ­തി­രി­ഫ­ലി­ത­ങ്ങ­ളാ­യി പ്ര­ച­രി­ക്കു­ന്ന­വ­യെ­ല്ലാം ന­മ്പൂ­തി­രി­മാർ പ­റ­ഞ്ഞ­താ­ക­ണ­മെ­ന്നി­ല്ല. ഭി­ന്ന­ദേ­ശ­ങ്ങ­ളിൽ ഭി­ന്ന­കാ­ല­ത്തു് ജീ­വി­ച്ചി­രു­ന്ന വ്യ­ക്തി­ക­ളും കൂ­ട്ടാ­യ്മ­ക­ളും അ­തി­ലേ­ക്കു സ്വ­ന്തം വ­രി­കൊ­ടു­ത്തു­പോ­ന്നി­രി­ക്കും. ഫ­ലി­ത­വും ന­മ്പൂ­തി­രി­യും ത­മ്മി­ലു­ള്ള ബ­ന്ധ­ത്തെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള പ്ര­തീ­തി കാരണം ഏ­തെ­ങ്കി­ലും ന­മ്പൂ­തി­രി­യു­ടെ­യോ ആ സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ന്റെ­യോ പേരിൽ അവ ആ­രോ­പി­ച്ചി­രി­ക്കും. ഇ­ക്കാ­ല­ത്തെ ഒ­രു­ദാ­ഹ­ര­ണം നോ­ക്കാം പ്ര­സം­ഗ­ത്തി­ലും വർ­ത്ത­മാ­ന­ത്തി­ലും ഏറെ ത­മാ­ശ­കൾ പറഞ്ഞ ആ­ളാ­ണു് പ­രേ­ത­നാ­യ സീ­തി­ഹാ­ജി എന്ന രാ­ഷ്ട്രീ­യ­നേ­താ­വു്. പക്ഷേ, അ­തി­നെ­ക്കാ­ളെ­ത്ര­യോ ത­മാ­ശ­ക്ക­ഥ­കൾ അ­ദ്ദേ­ഹം പ­റ­ഞ്ഞ­താ­യി പ്ര­ച­രി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടു്—ന­ല്ല­തും ചീ­ത്ത­യു­മാ­യ കഥകൾ. പ­ര­മ്പ­ര­വി­ഡ്ഢി­ത്ത­ങ്ങൾ­ക്കും അവയിൽ ക്ഷാ­മ­മി­ല്ല. ഓ­രോ­രു­ത്ത­രും വാ­യിൽ­ത്തോ­ന്നു­ന്ന വി­ഡ്ഢി­ത്ത­വും ത­മാ­ശ­യും ഒ­ക്കെ­പ്പ­റ­ഞ്ഞു, എ­ല്ലാം ആ രാ­ഷ്ട്രീ­യ­നേ­താ­വി­ന്റെ പേരിൽ ആ­രോ­പി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു. ഇ­തെ­ല്ലാം അ­ദ്ദേ­ഹം ജീ­വി­ച്ചി­രു­ന്ന കാ­ല­ത്തു­ത­ന്നെ­യാ­ണു് എ­ന്നോർ­ക്ക­ണം. ഈ പ്ര­ക്രി­യ­യ്ക്കു ഒ­രു­ത­രം ന്യാ­യീ­ക­ര­ണ­മു­ണ്ടു്—എ­ന്തു­കൊ­ണ്ടു് മ­റ്റാ­രു­ടെ പേ­രി­ലും അ­ത്ത­രം കഥകൾ പ­റ­ഞ്ഞി­ല്ല? എ­ന്തു­കൊ­ണ്ടു് അവ ഇ­ത്ര­മാ­ത്രം പ്ര­ചാ­രം നേടി? ഉ­ത്ത­രം ല­ളി­ത­മാ­ണു്: അ­മ്മ­ട്ടി­ലു­ള്ള വർ­ത്ത­മാ­നം അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­നു സ­ഹ­ജ­മാ­യി­രു­ന്നു എന്ന പ്ര­തീ­തി­യാ­ണു് അ­ത്ത­രം കഥകൾ പറയാൻ ഇ­ട­യാ­ക്കി­യ­തു്. അ­തു­കൊ­ണ്ടു­ത­ന്നെ­യാ­ണു് അവ ഈ അളവിൽ പ്ര­ച­രി­ച്ച­തും. മ­റ്റാ­രെ­ക്കു­റി­ച്ചു­പ­റ­ഞ്ഞാ­ലും അ­തി­നു് ഈ പ്ര­തീ­തി­യു­ടെ പ­ശ്ചാ­ത്ത­ല­ബ­ലം ഉ­ണ്ടാ­വു­മാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല.

കു­ഞ്ഞാ­യിൻ ക­ഥ­ക­ളി­ലേ­ക്കു വരാം: ആ പ­ണ്ഡി­തൻ അ­ത്ത­രം കഥകൾ നെ­യ്തു­ണ്ടാ­ക്കാൻ സ­മൂ­ഹ­ത്തി­നു സൗ­ക­ര്യം ന­ല്കു­ന്ന മ­ട്ടിൽ ജീ­വി­ച്ച ഒ­രാ­ളാ­യി­രു­ന്നി­രി­ക്കാം. കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ ജീ­വി­ത­കാ­ല­ത്തു കാ­ണി­ച്ച ചില പൊ­ടി­ക്കൈ­ക­ളു­ടെ ഓർ­മ­കാ­ര­ണം ആ സ­മ്പ്ര­ദാ­യ­ത്തിൽ പി­ന്നെ­ക്കേ­ട്ട എല്ലാ നേ­ര­മ്പോ­ക്കു­ക­ളും സമൂഹം അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ­താ­യി മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കി­യി­രി­ക്കും. കാ­തിൽ­നി­ന്നു ചു­ണ്ടി­ലേ­ക്കും ചു­ണ്ടിൽ­നി­ന്നു കാ­തി­ലേ­ക്കും പ­കർ­ന്നു­പ­കർ­ന്നു­പോ­യ­തോ­ടെ അവ കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാ­രു­ടേ­താ­യി ഉ­റ­ച്ചി­രി­ക്ക­ണം. സാ­മൂ­തി­രി­യും കോ­ല­ത്തി­രി­യും ത­മ്മി­ലു­ള്ള ഉ­രം­നോ­ക്ക­ലി­നി­ട­യിൽ ‘കോ­ല­ത്തി­രി ക­ത്തു­മോ?’ എന്നു ചോ­ദി­ച്ച­തി­നു്, ‘സാ­മൂ­രി കു­ത്തു­മോ?’ എന്നു മ­റു­ചോ­ദ്യം ചോ­ദി­ച്ച­താ­യി ഒരു ക­ഥ­യു­ണ്ടു് കോ­ല­ത്തി­രി അ­ടു­ത്താ­ഴ്ച സ­മ്മാ­ന­പ്പെ­ട്ടി എന്ന ഭാ­വ­ത്തിൽ കാ­റ്റു­ത­ട്ടി­യാൽ ക­ത്തി­ക്കാ­ളു­ന്ന വെ­ടി­മ­രു­ന്നു കൊ­ടു­ത്ത­യ­ച്ചു. സാ­മൂ­തി­രി­പ്പാ­ടു് അതു വെ­ള്ള­ത്തിൽ മു­ക്കി­യ­ശേ­ഷ­മാ­ണു തു­റ­ന്ന­തു്. ഏറെ വൈ­കാ­തെ സാ­മൂ­തി­രി­പ്പാ­ടു് മ­റ്റൊ­രു സ­മ്മാ­ന­പ്പെ­ട്ടി കോ­ല­ത്തി­രി­ക്കു് കൊ­ടു­ത്ത­യ­യ്ക്കു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. തന്റെ പെ­ട്ടി കൈ­കാ­ര്യം ചെയ്ത രീ­തി­യെ­പ്പ­റ്റി കേ­ട്ട­റി­ഞ്ഞ കോ­ല­ത്തി­രി ഈ പെ­ട്ടി­യും വെ­ള്ള­ത്തിൽ മു­ക്കി. അ­തി­ന­ക­ത്തു­നി­ന്നു പു­റ­ത്തു­വ­ന്ന ക­ട­ന്ന­ലു­കൾ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തെ ശ­രീ­ര­മാ­സ­ക­ലം പൊ­തി­ഞ്ഞു കു­ത്തി! സാ­മൂ­രി കു­ത്തും എ­ന്നും കോ­ല­ത്തി­രി ക­ത്തു­ക­യി­ല്ല എ­ന്നും അ­ങ്ങ­നെ പ­ഠി­ഞ്ഞു. സാ­മൂ­തി­രി­യു­ടെ പു­ക­ഴ്ച പാ­ടു­ന്ന ഈ കഥ കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാ­രു­ടെ ബു­ദ്ധി­സാ­മർ­ത്ഥ്യ­ത്തി­ന്റെ ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­മാ­യി ഈ ഫ­ലി­ത­പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തിൽ കി­ട­പ്പു­ണ്ടു്—ഇവിടെ സംഗതി ത­ല­തി­രി­ഞ്ഞു കി­ട­ക്കു­ന്നു. സാ­മൂ­തി­രി ആദ്യം കോ­ട്ട­യം ത­മ്പു­രാ­നു് വെ­ടി­മ­രു­ന്നു­പെ­ട്ടി കൊ­ടു­ത്ത­യ­യ്ക്കു­ക­യാ­ണു്. അ­വി­ട­ത്തെ പ്ര­ധാ­ന കാ­ര്യ­ക്കാ­ര­നാ­യ നെ­ട്ടൂർ രൈ­രു­ഗു­രു­ക്ക­ളു­ടെ സു­ഹൃ­ത്താ­യി­രു­ന്ന കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാ­രാ­ണു് അതു വെ­ള്ള­ത്തിൽ മു­ക്കു­വാൻ ഉ­പ­ദേ­ശി­ക്കു­ന്ന­തു്. തി­രി­ച്ചു ക­ട­ന്നൽ­ക്കൂ­ടു് അ­ട­ങ്ങു­ന്ന സ­മ്മാ­ന­പ്പെ­ട്ടി ത­യ്യാ­റാ­ക്കു­ന്ന­തും മു­സ്ല്യാർ തന്നെ. ആ സം­ഭ­വ­ത്തിൽ തോ­റ്റ­തോ­ടെ­യാ­ണു് സാ­മൂ­തി­രി കു­ഞ്ഞാ­യിൻ എന്ന ബു­ദ്ധി­മാ­നെ­പ്പ­റ്റി കേൾ­ക്കാൻ ഇ­ട­വ­ന്ന­തു്. അ­ങ്ങ­നെ തന്റെ സ­ദ­സ്സി­ലേ­ക്കു ക്ഷ­ണി­ച്ചു­വ­രു­ത്തി­യ­ത്രെ!

കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാ­രെ­പ്പ­റ്റി ന­ട­പ്പു­ള്ള ത­മാ­ശ­ക­ളെ­ല്ലാം­ത­ന്നെ അ­ദ്ദേ­ഹം പ­റ­ഞ്ഞ­തോ കാ­ണി­ച്ച­തോ ആ­യി­ക്കൊ­ള്ള­ണ­മെ­ന്നി­ല്ല എ­ന്നാ­ണു് ഞാൻ പ­റ­ഞ്ഞു­വ­രു­ന്ന­തു്. മ­ല­ബാ­റിൽ പ്ര­ചാ­ര­ത്തി­ലി­രു­ന്ന നാ­ടൻ­ഫ­ലി­ത­ങ്ങ­ളും ക­ഥ­ക­ളും­കൂ­ടി അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള ക­ഥാ­സ­ഞ്ച­യ­ത്തിൽ ക­ലർ­ന്നു­പോ­യ­താ­യി­രി­ക്ക­ണം. ഈ വ­ഴി­ക്കാ­വ­ണം, അ­ദ്ദേ­ഹം സാ­മൂ­തി­രി­യു­ടെ സ­ദ­സ്യ­നാ­യി­രു­ന്നു എ­ന്നൊ­രു സ­ങ്ക­ല്പം രൂ­പം­കൊ­ണ്ട­തു്. ക­ഥ­ക­ളിൽ മ­ന്ത്രി­മാ­രും രാ­ജാ­വും രാ­ജ­പ­ത്നി­യും മ­ന്ത്രി­പ­ത്നി­യും ഒക്കെ തോ­ല്ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. അ­പ്പോൾ പി­ന്നെ അതു മ­ല­ബാ­റി­ലെ പ്ര­ബ­ല­നാ­യ രാ­ജാ­വാ­യി­രു­ന്ന സാ­മൂ­തി­രി­പ്പാ­ടു­ത­ന്നെ എന്നു സ­ങ്ക­ല്പി­ക്കു­ക­യാ­ണു് ഒരു കൂ­ട്ടാ­യ്മ­യ്ക്കു സ്വാ­ഭാ­വി­കം.

ചു­രു­ക്ക­ത്തിൽ കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാ­രെ­പ്പ­റ്റി കാ­ലാ­കാ­ല­മാ­യി പ­കർ­ന്നു പോ­രു­ന്ന ചി­രി­ക്ക­ഥ­ക­ളിൽ മി­ത്തും യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യ­വും ഇ­ട­ക­ല­രു­ന്നു­ണ്ടു്: അ­ദ്ദേ­ഹം സാ­മൂ­തി­രി­പ്പാ­ടി­ന്റെ കൊ­ട്ടാ­ര­വി­ദൂ­ഷ­ക­നാ­യി­രു­ന്നു, മ­ങ്ങാ­ട്ട­ച്ച­ന്റെ പ്രി­യ­സു­ഹൃ­ത്തും പ്ര­തി­യോ­ഗി­യും ആ­യി­രു­ന്നു തു­ട­ങ്ങി­യ ഭാ­ഗ­ങ്ങ­ളെ­ല്ലാം സാ­മൂ­ഹ്യ­ബോ­ധ­ത്തി­ന്റെ സൃ­ഷ്ടി­യാ­വാം. ത­ല­ശ്ശേ­രി­യിൽ ജ­നി­ക്കു­ക­യും പ­ഠി­ച്ചു പ­ണ്ഡി­ത­നാ­യി സ­മൂ­ഹ­ത്തെ സേ­വി­ക്കു­ക­യും മാ­പ്പി­ള­പ്പാ­ട്ടു­കൃ­തി­കൾ ര­ചി­ക്കു­ക­യും ത­ല­ശ്ശേ­രി­യിൽ­ത­ന്നെ അ­ന്ത്യ­വി­ശ്ര­മം കൊ­ള്ളു­ക­യും ചെ­യ്യു­ന്ന കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ. തീർ­ച്ച­യാ­യും ഒരു ച­രി­ത്ര­യാർ­ഥ്യ­മാ­ണു്.

ഈ ‘സാ­മൂ­തി­രി­ബ­ന്ധ’ത്തി­ന്റെ മി­ത്ത് രൂ­പം­കൊ­ള്ളു­ന്ന­തി­നു പി­റ­കിൽ പ്ര­വർ­ത്തി­ച്ച­തു് ആ രാ­ജ­വം­ശ­ത്തോ­ടു മ­ല­ബാ­റി­ലെ മു­സ്ലിം­കൾ­ക്കു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന ആ­ദ­ര­വും സ്നേ­ഹ­വും ത­ന്നെ­യാ­വാം. ആ സ­ഹ­വർ­ത്തി­ത്വ­ത്തിൽ മു­സ്ലി­യാർ അ­നു­ഭ­വി­ച്ച­താ­യി നാം കാ­ണു­ന്ന സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­വും അ­ദ്ദേ­ഹം നേ­ടു­ന്ന ആ­ദ­ര­വും അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തോ­ടു രാ­ജാ­വ­ട­ക്ക­മു­ള്ള­വർ കാ­ണി­ക്കു­ന്ന സ്നേ­ഹ­വും എ­ല്ലാം ആ ഗാ­ഢ­ബ­ന്ധ­ത്തി­ന്റെ സൂ­ച­ന­ക­ളാ­കു­ന്നു. മ­ല­ബാ­റി­ലെ സാ­മു­ദാ­യി­കൈ­ക്യ­ത്തി­ന്റെ ഒരു മുദ്ര കു­ഞ്ഞാ­യിൻ­ക­ഥ­ക­ളിൽ വാ­യി­ച്ചെ­ടു­ക്കാം എ­ന്നർ­ത്ഥം.

മ­ല­ബാ­റിൽ പല കാ­ല­ത്താ­യി പ­റ­ഞ്ഞു­വ­ന്ന ക­ഥ­ക­ളു­ടെ ‘മാ­പ്പി­ള­പ്പ­തി­പ്പു്’ മാ­ത്ര­മ­ല്ല ഈ ഹാ­സ്യ­പാ­ര­മ്പ­ര്യം. തീർ­ച്ച­യാ­യും അവയിൽ മ­ല­ബാ­റി­ലെ മു­സ്ലിം സാ­മൂ­ഹ്യ­ത­യ്ക്കു മാ­ത്രം രൂ­പം­കൊ­ടു­ക്കാൻ ക­ഴി­യു­ന്ന അനവധി ‘ബഡായി’ക­ളു­ണ്ടു് മ­ത­പാ­ഠ­ശാ­ല­ക­ളു­മാ­യും മു­സ്ലിം കു­ടും­ബ­ജീ­വി­ത­വു­മാ­യും ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട കഥകൾ ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണം. മു­ക­ളിൽ വി­ശ­ദീ­ക­രി­ച്ച ‘ഒ­സ്സാൻ­ക­ഥ’ തന്നെ മാതൃക.

മാ­പ്പി­ള­മാർ­ക്കി­ട­യിൽ ഈ ത­ര­ത്തിൽ ഒരു ക­ഥാ­പാ­ത്രം രൂപം കൊ­ണ്ട­തി­നും ഏ­റെ­ക്കാ­ല­മാ­യി, സ­ജീ­വ­മാ­യി ആ പാ­ത്രം നി­ല­നി­ന്നു­പോ­ന്ന­തി­നും പി­ന്നിൽ സാം­സ്കാ­രി­ക­മാ­യ മ­റ്റൊ­രു ധാ­ര­കൂ­ടി ഉ­ണ്ടെ­ന്നു ഞാൻ വി­ചാ­രി­ക്കു­ന്നു: അ­റ­ബി­നാ­ടു­ക­ളി­ലും മ­റ്റും മു­സ്ലിം സ­മൂ­ഹ­ങ്ങ­ളി­ലും നൂ­റ്റാ­ണ്ടു­ക­ളാ­യി ജീ­വി­ക്കു­ന്ന ഒരു ഐ­തി­ഹ്യ­ക­ഥാ­പാ­ത്ര­മാ­ണു് മു­ല്ലാ നാ­സ­റു­ദ്ദിൻ. മാ­പ്പി­ള ജീ­വി­ത­ത്തിൽ മു­ല്ലാ നാ­സ­റു­ദ്ദി­നെ നേ­രി­ട്ടു നാം കാ­ണു­ന്നി­ല്ല!

images/MR_Raghava_variyar.jpg
ഡോ. എം. ആർ.രാ­ഘ­വ­വാ­രി­യർ

അ­ഞ്ഞൂ­റോ­ളം ക­ഥ­ക­ളിൽ പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ടു­ന്ന നാ­സ­റു­ദ്ദീൻ ച­രി­ത്ര­പു­രു­ഷ­നാ­ണോ സ­ങ്ക­ല്പ­ക­ഥാ­പാ­ത്ര­മാ­ണോ എ­ന്ന­തു് ഇ­നി­യും തീർ­ച്ച­യാ­യി­ട്ടി­ല്ല. നാ­സ­റു­ദ്ദീ­ന്റെ “നാ­ട്ടു­കാ­രാ­യ” തുർ­ക്കി­കൾ പ­റ­യാ­റു­ള്ള രണ്ടു കൂ­ട്ടം നാ­സ­റു­ദ്ദീൻ­ക­ഥ­ക­ളിൽ രണ്ടു കാ­ല­ഘ­ട്ട­ങ്ങൾ പ­രാ­മർ­ശി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്നു­ണ്ടു്. ക്രി. വ. 1284-ൽ നി­ര്യാ­ത­നാ­യ സൽജഗ് സുൽ­ത്താൻ അ­ലാ­വു­ദ്ദീൻ ര­ണ്ടാ­മ­ന്റെ കാ­ല­ത്തു് ഹോജാ നാ­സ­റു­ദ്ദീൻ എന്നു ഒ­ന്നാ­മ­ത്തെ കൂ­ട്ടം ക­ഥ­ക­ളിൽ കാ­ണു­ന്നു. ര­ണ്ടാ­മ­ത്തേ­തി­ലാ­ക­ട്ടെ ക്രി. വ. 1405-ൽ നി­ര്യാ­ത­നാ­യ തി­മൂ­റി­ന്റെ സ­മ­കാ­ലി­ക­നാ­യി നാ­സ­റു­ദ്ദിൻ വി­വ­രി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്നു­ണ്ടു്.

‘സാ­രോ­പ­ദേ­ശി എന്ന അർ­ത്ഥ­ത്തി­ലു­ള്ള ‘ഹോജ’ എന്ന പേ­രി­ലാ­ണു് നാ­സ­റു­ദ്ദിൻ അ­ത്ത­രം ക­ഥ­ക­ളിൽ പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു്. ‘മുല്ല’ എന്ന അ­റ­ബി­പ­ദം പ­ണ്ഡി­തൻ, വി­ധി­കർ­ത്താ­വു് എന്നീ അർ­ത്ഥ­ത്തി­ലാ­ണു് തുർ­ക്കി­കൾ ഉ­പ­യോ­ഗി­ക്കാ­റു­ള്ള­തു്. പല ക­ഥ­ക­ളി­ലും നാ­സ­റു­ദ്ദീൻ പ­ണ്ഡി­ത­ന്റെ­യും ന്യാ­യാ­ധി­പ­ന്റെ­യും വേഷം അ­ണി­യു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടാ­കാം ആ പേരു വ­ന്ന­തു്. നാ­സ­റു­ദ്ദീൻ ഇം­ഗ്ലീ­ഷിൽ പൊ­തു­വെ ‘മുല്ല’ എ­ന്ന­റി­യ­പ്പെ­ടു­ന്നു.

മുല്ല ഇ­ന്നൊ­രു സാർ­വ­ലൗ­കി­ക ക­ഥാ­പാ­ത്ര­മാ­ണു്: കൂ­ഫ­യി­ലെ ഐ­തി­ഹ്യ­ക­ഥാ­പാ­ത്ര­മാ­യ ജൂഹ എന്ന ത­മാ­ശ­ക്കാ­ര­നു­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ടു­ത്തി പ­റ­ഞ്ഞു­വ­രു­ന്ന കഥകൾ നാ­സ­റു­ദ്ദീൻ ക­ഥ­കൾ­ത­ന്നെ. അ­റ­ബി­നാ­ടു­ക­ളിൽ ജുഹ, ഹോജ എന്നീ പേ­രു­ക­ളിൽ മുല്ല അ­റി­യ­പ്പെ­ടു­ന്നു നാ­സ­റു­ദ്ദീൻ കഥ പ­റ­ച്ചി­ലു­കാ­ര­നാ­യി­രു­ന്നു എ­ന്നും അ­ദ്ദേ­ഹം പറഞ്ഞ ത­മാ­ശ­ക്ക­ഥ­ക­ളിൽ പി­ല്ക്കാ­ല­ത്തു് ക­ഥാ­കാ­രൻ­ത­ന്നെ ക­ഥാ­പാ­ത്ര­മാ­യി­പ്പോ­വു­ക­യാ­ണു് ഉ­ണ്ടാ­യ­തെ­ന്നും അ­റ­ബി­കൾ പ­റ­യാ­റു­ണ്ടു്. തുർ­ക്കി­യി­ലെ ‘ആ­ഖ്സ­ഹീർ’ എന്ന പ­ട്ട­ണ­ത്തിൽ നാ­സ­റു­ദ്ദി­ന്റെ ശ­വ­കു­ടീ­ര­മു­ണ്ടെ­ന്നു് അ­റ­ബി­കൾ വി­ശ്വ­സി­ക്കു­ന്നു. മ­ധ്യേ­ഷ്യൻ നാ­ടോ­ടി­ക്ക­ഥ­ക­ളി­ലെ ത­മാ­ശ­ക്കാ­ര­നാ­യ മു­ശ്ഫി­ഖി­യും അ­ഫ­ന്തി­യും നാ­സ­റു­ദ്ദീൻ­ത­ന്നെ. ചൈ­ന­യി­ലെ അ­വാ­ന്തി­യും മ­റ്റാ­രു­മ­ല്ല അ­മേ­രി­ക്ക­യി­ലും റ­ഷ്യ­യി­ലും ബ്രി­ട്ട­നി­ലും ഇ­റാ­നി­ലും എ­ല്ലാം നാ­സ­റു­ദ്ദീൻ എ­ത്തി­പ്പെ­ട്ടി­ട്ടു­ണ്ടു്. അ­വി­ട­ങ്ങ­ളി­ലൊ­ക്കെ നാ­ടോ­ടി­ക്ക­ഥ­ക­ളാ­യി മാ­ത്ര­മ­ല്ല, പു­സ്ത­ക­രൂ­പ­ത്തി­ലു­ള്ള സ­മാ­ഹാ­ര­ങ്ങ­ളാ­യും ഈ കഥകൾ പ്ര­ച­രി­ക്കു­ന്നു. റ­ഷ്യ­യി­ലും ചൈ­ന­യി­ലും നാ­സ­റു­ദ്ദീൻ­ക­ഥ­കൾ ച­ല­ച്ചി­ത്ര­മാ­വു­ക­യു­ണ്ടാ­യി—വർ­ഗ­ബോ­ധ­മു­ള­ള ഒരു തൊ­ഴി­ലാ­ളി­യാ­യി­ട്ടാ­ണു് ആ നാ­ടു­ക­ളിൽ മുല്ല അ­വ­ത­രി­പ്പി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട­തു്. പണ്ടു കാ­ല­ത്തെ­ന്ന­പോ­ലെ ഇ­ന്നും മുല്ല ജീ­വി­ക്കു­ന്നു­വെ­ന്നർ­ത്ഥം.

മു­ല്ലാ നാ­സ­റു­ദ്ദീ­ന്റെ ‘മ­ല­യാ­ള­പ്പ­തി­പ്പു്’ ആ­യി­രി­ക്കു­മോ, കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ? അ­ങ്ങ­നെ വി­ചാ­രി­ക്കാൻ ധാ­രാ­ളം യു­ക്തി­യു­ണ്ടു്: ഏ­താ­ണ്ടു് ഒരേ അർ­ത്ഥ­ത്തി­ലു­ള്ള മുല്ല, മു­സ്ല്യാർ എന്നീ പേ­രു­ക­ളിൽ­ത­ന്നെ ആ ബന്ധം ആ­രം­ഭി­ക്കു­ന്നു. രണ്ടു പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ങ്ങ­ളി­ലും പ­റ­ഞ്ഞു­വ­രു­ന്ന കഥകൾ അ­ധി­ക­വും ഒ­ന്നു­ത­ന്നെ­യാ­ണു് വ­സ്ത്രം അ­ഴി­ച്ചു പാ­ത്ര­ത്തിൽ സൂ­ക്ഷി­ച്ചു് മഴയിൽ ന­ന­യാ­തെ ര­ക്ഷ­പ്പെ­ടു­ന്ന­തി­ലും അ­ഹ­ങ്കാ­രി­ക­ളാ­യ പ­ണ്ഡി­ത­ന്മാ­രെ നാടൻ യു­ക്തി­കൊ­ണ്ടു് ത­റ­പ­റ്റി­ക്കു­ന്ന­തി­ലും മു­ട്ട­യി­ട്ടു് തോ­ല്പി­ക്കു­വാൻ വ­രു­ന്ന കൂ­ട്ടു­കാ­രെ പൂ­വ­നാ­യി­നി­ന്നു് കൂവി ഇ­ളി­ഭ്യ­രാ­കു­ന്ന­തി­ലും കൃ­ഷി­യിൽ പ­ങ്കു് ചേരാൻ വ­രു­ന്ന­വ­നെ സൂ­ത്രം­കൊ­ണ്ടു തോ­ല്പി­ക്കു­ന്ന­തി­ലും എ­ല്ലാം മു­ല്ല­യും മു­സ്ല്യാ­രും ഒരേ ത­ര­ത്തിൽ പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ടു­ന്നു. ഇ­രു­വ­രും രാ­ജാ­ക്ക­ന്മാ­രു­ടെ ആ­ശ്രി­ത­രാ­ണു്, വി­ഡ്ഢി­വേ­ഷം കെ­ട്ടി മ­റ്റു­ള്ള­വ­രെ കു­ര­ങ്ങു­ക­ളി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തിൽ മി­ടു­ക്ക­രു­മാ­ണു് ഇ­രു­വ­രും സ്വ­ന്തം ഭാ­ര്യ­മാ­രോ­ടു മാ­ത്ര­മേ തോ­ല്ക്കു­ന്നു­ള്ളു.

ഏ­റ്റ­വും പ്ര­ധാ­ന­പ്പെ­ട്ട വ­സ്തു­ത: കു­ഞ്ഞാ­യിൻ ക­ഥ­ക­ളിൽ പ്ര­മു­ഖ­മാ­യ­വ­യെ­ല്ലാം നാ­സ­റു­ദ്ദീൻ­ക­ഥ­ക­ളാ­യി അ­ന്യ­നാ­ടു­ക­ളിൽ പ്ര­ചാ­ര­ത്തി­ലു­ണ്ടു്. കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ എന്ന ‘ഐ­തി­ഹ്യ­ക­ഥാ­പാ­ത്രം’ കൂ­ടു­തൽ ക­ട­പ്പെ­ട്ടി­രി­ക്കു­ന്ന­തു് മു­ല്ല­യോ­ടു­ത­ന്നെ.

മു­സ്ല്യാർ സാ­മൂ­തി­രി­പ്പാ­ടി­ന്റെ സ­ദ­സ്യ­നാ­യി­രു­ന്ന എന്ന ധാരണ വെ­റു­മൊ­രു മി­ത്ത് മാ­ത്ര­മാ­ണു് എന്നു വ­ന്നാ­ലെ­ന്തു് ? ഒ­ന്നു­മി­ല്ല ആ ക­ഥ­ക­ളു­ടെ ആ­സ്വാ­ദ­ന­ത്തെ­യോ പ്ര­സ­ക്തി­യെ­യോ പ്ര­ചാ­ര­ത്തെ­യോ അതു ബാ­ധി­ക്കു­ക­യി­ല്ല; ബാ­ധി­ക്കേ­ണ്ട കാ­ര്യ­മി­ല്ല. അതു ച­രി­ത്ര­മാ­ണു് എന്ന വി­ചാ­രം ഒ­ഴി­വാ­ക്കാം എ­ന്നു­മാ­ത്രം ഇനി, കു­ഞ്ഞാ­യിൻ ക­ഥാ­പാ­ര­മ്പ­ര്യം നാ­സ­റു­ദ്ദീ­ന്റെ ‘മ­ല­യാ­ള­പ്പ­തി­പ്പു്’ ആണു് എന്നു വ­ന്നാ­ലോ? അ­പ്പോ­ഴും വ്യ­ത്യാ­സ­മൊ­ന്നു­മി­ല്ല. ആ ചി­രി­യു­ടെ തെ­ളി­ച്ചം അ­തു­കൊ­ണ്ടു കൂ­ടു­ക­യോ കു­റ­യു­ക­യോ ഇല്ല. ലോ­ക­വ്യാ­പ­ക­മാ­യ ക­ഥാ­ശൃം­ഖ­ല­യു­ടെ ഭാ­ഗ­മാ­ണ­തു് എന്നു മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കാം എന്നു മാ­ത്രം.

കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ മു­സ്ലിം­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ പ്ര­സാ­ദാ­ത്മ­ക­ത­യും നർ­മ­ബോ­ധ­വും കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ ഉ­ദാ­ഹ­രി­ക്കു­ന്നു. ജാ­തി­യു­ടെ­യും മ­ത­ത്തി­ന്റെ­യും അ­ധി­കാ­ര­ത്തി­ന്റെ­യും സീ­മ­ക­ളെ അ­തി­ലം­ഘി­ച്ചു് അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ സ്നേ­ഹ­വും സാ­മർ­ത്ഥ്യ­വും ചി­രി­യും ക­ട­ന്നു­ചെ­ല്ലു­ന്ന സ്വ­ന്തം സ­മു­ദാ­യ­ത്തി­ലെ വൈ­കൃ­ത­ങ്ങ­ളെ പ­രി­ഹാ­സ­ത്തി­ലൂ­ടെ ചി­കി­ത്സി­ക്കു­വാൻ അ­ദ്ദേ­ഹം പ്രാ­പ്ത­നാ­യി­ത്തീ­രു­ന്നു; മ­ത­പ­ണ്ഡി­ത­ന്മാ­രെ­യും പ­ണ­ക്കാ­രെ­യും ക­ളി­യാ­ക്കാ­നു­ള്ള സ­മു­ദാ­യ­ത്തി­ന്റെ ഇച്ഛ കു­ഞ്ഞാ­യി­നി­ലൂ­ടെ ആ­വി­ഷ്കാ­രം നേ­ടു­ന്നു.

കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ ചി­രി­ച്ചു് തോ­ല്പി­ക്കു­ന്നു.

മാ­തൃ­ഭൂ­മി റംസാൻ സ­പ്ലി­മെ­ന്റ്: 2 മാർ­ച്ച് 1995.

എം. എൻ. കാ­ര­ശ്ശേ­രി
images/MN_Karasseri.jpg

മു­ഴു­വൻ പേരു്: മു­ഹ്യു­ദ്ദീൻ ന­ടു­ക്ക­ണ്ടി­യിൽ. കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ജി­ല്ല­യി­ലെ കാ­ര­ശ്ശേ­രി എന്ന ഗ്രാ­മ­ത്തിൽ 1951 ജൂ­ലാ­യ് 2-നു് ജ­നി­ച്ചു. പി­താ­വു്: പ­രേ­ത­നാ­യ എൻ. സി. മു­ഹ­മ്മ­ദ് ഹാജി. മാ­താ­വു്: കെ. സി. ആ­യി­ശ­ക്കു­ട്ടി. കാ­ര­ശ്ശേ­രി ഹി­ദാ­യ­ത്തു­സ്സി­ബി­യാൻ മ­ദ്ര­സ്സ, ഐ. ഐ. എ. യു. പി. സ്ക്കൂൾ, ചേ­ന്ദ­മം­ഗ­ല്ലൂർ ഹൈ­സ്ക്കൂൾ, കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ഗു­രു­വാ­യൂ­ര­പ്പൻ കോ­ളേ­ജ്, കാ­ലി­ക്ക­റ്റ് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ലാ മ­ല­യാ­ള­വി­ഭാ­ഗം എ­ന്നി­വി­ട­ങ്ങ­ളിൽ പ­ഠി­ച്ചു. സോഷ്യോളജി-​മലയാളം ബി. എ., മ­ല­യാ­ളം എം. എ., മ­ല­യാ­ളം എം. ഫിൽ. പ­രീ­ക്ഷ­കൾ പാ­സ്സാ­യി. 1993-ൽ കാ­ലി­ക്ക­റ്റ് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ല­യിൽ നി­ന്നു് ഡോ­ക്ട­റേ­റ്റ്. 1976–78 കാ­ല­ത്തു് കോ­ഴി­ക്കോ­ട്ടു് മാ­തൃ­ഭൂ­മി­യിൽ സ­ഹ­പ­ത്രാ­ധി­പ­രാ­യി­രു­ന്നു. പി­ന്നെ അ­ധ്യാ­പ­ക­നാ­യി. കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ഗവ. ആർ­ട്സ് ആന്റ് സയൻസ് കോ­ളേ­ജ്, കോ­ട­ഞ്ചേ­രി ഗവ. കോ­ളേ­ജ്, കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ഗവ: ഈ­വ­നി­ങ്ങ് കോ­ളേ­ജ് എ­ന്നി­വി­ട­ങ്ങ­ളിൽ ജോലി നോ­ക്കി. 1986-മുതൽ കാ­ലി­ക്ക­റ്റ് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ലാ മ­ല­യാ­ള­വി­ഭാ­ഗ­ത്തിൽ.

പു­സ്ത­ക­ങ്ങൾ: പു­ലി­ക്കോ­ട്ടിൽ­കൃ­തി­കൾ (1979), വി­ശ­ക­ല­നം (1981), തി­രു­മൊ­ഴി­കൾ (1981), മു­ല്ലാ­നാ­സ­റു­ദ്ദീ­ന്റെ പൊ­ടി­ക്കൈ­കൾ (1982), മ­ക്ക­യി­ലേ­ക്കു­ള്ള പാത (1983), ഹു­സ്നുൽ ജമാൽ (1987), കു­റി­മാ­നം (1987), തി­രു­വ­രുൾ (1988), ന­വ­താ­ളം (1991), ആലോചന (1995), ഒ­ന്നി­ന്റെ ദർശനം (1996), കാ­ഴ്ച­വ­ട്ടം (1997) തു­ട­ങ്ങി എൺ­പ­തി­ലേ­റെ കൃ­തി­കൾ.

ഭാര്യ: വി. പി. ഖദീജ, മക്കൾ: നിശ, ആഷ്ലി, മു­ഹ­മ്മ­ദ് ഹാ­രി­സ്.

Colophon

Title: Kunjayin Musliyar: Mythum Yadharthyavum (ml: കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ: മി­ത്തും യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യ­വും).

Author(s): M. N. Karassery.

First publication details: Not available;;

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Article, M. N. Karassery, Kunjayin Musliyar: Mythum Yadharthyavum, എം. എൻ. കാ­ര­ശ്ശേ­രി, കു­ഞ്ഞാ­യിൻ മു­സ്ല്യാർ: മി­ത്തും യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യ­വും, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: September 10, 2023.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Parus major, a painting by John Gerrard Keulemans (1842–1912). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Typesetter: JN Jamuna; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.