SFNസാ­യാ­ഹ്ന ഫൌ­ണ്ടേ­ഷൻ
images/Rast_am_Bache.jpg
Rest at the creek, a painting by Albert Venus (1842–1871).
മാ­പ്പി­ള­ച്ചൊ­ല്ലു­കൾ
എം. എൻ. കാ­ര­ശ്ശേ­രി

മാ­പ്പി­ള­ച്ചൊ­ല്ലു് എന്ന പുതിയ പ­ദ­പ്ര­യോ­ഗം­കൊ­ണ്ടു് കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ മു­സ്ലിം സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­ത­ത്തിൽ നി­ന്നു് ഉ­രു­വം­കൊ­ണ്ട പ­ഴ­മൊ­ഴി­യും ശൈ­ലി­യും ആണു് ഉ­ദ്ദേ­ശി­ക്കു­ന്ന­തു്. ആ വാ­ങ്മ­യ­ങ്ങ­ളു­ടെ സ­വി­ശേ­ഷ­ത­കൾ അ­ന്വേ­ഷി­ക്കു­വാ­നാ­ണു് ഈ ലേഖനം ഉ­ത്സാ­ഹി­ക്കു­ന്ന­തു്.

മ­ത­വി­ശ്വാ­സ­ത്തി­ന്റെ പ്ര­ത്യേ­ക­ത മാ­ത്രം മുൻ­നിർ­ത്തി ഭാ­ഷാ­പ്ര­യോ­ഗ­ങ്ങ­ളെ വ­ക­തി­രി­ച്ചു പ­ഠി­ക്കേ­ണ്ട­തു­ണ്ടോ?

ആർ­ക്കും എ­ളു­പ്പം മ­ന­സ്സി­ലാ­വു­ന്ന­പോ­ലെ പ­ഴ­മൊ­ഴി­യും ശൈ­ലി­യും ഒരു ലോ­ക­വീ­ക്ഷ­ണ­ത്തി­ന്റെ ആ­വി­ഷ്കാ­ര­മാ­ണു്. മ­ത­വി­ശ്വാ­സം എ­ന്ന­തു് ഈ സാ­ഹ­ച­ര്യ­ത്തിൽ അ­ത്ത­രം വാ­ങ്മ­യ­ങ്ങൾ­ക്കു് രൂപം കൊ­ടു­ക്കു­ന്ന പ്ര­ത്യേ­ക കൂ­ട്ടാ­യ്മ­യാ­ണു­താ­നും. ഏതു് സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ന്റെ­യും ലോ­ക­വീ­ക്ഷ­ണ­ത്തെ സ്വാ­ധീ­നി­ക്കു­ന്ന ഘ­ട­ക­ങ്ങ­ളിൽ മ­ത­വി­ശ്വാ­സ­ത്തി­നും ആ­ചാ­ര­ങ്ങൾ­ക്കും കാ­ര്യ­മാ­യ പ­ങ്കു­ണ്ടാ­വും. ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ത്തി­നു് ‘ഗ­ണ­പ­തി­ക്കു് വെ­ച്ച­തു കാക്ക കൊ­ണ്ടു­പോ­യി’ എന്ന ചൊ­ല്ലു് ഒരു പ്ര­ത്യേ­ക വി­ഭാ­ഗ­ത്തോ­ടു് സം­വ­ദി­ക്കു­ന്ന അളവിൽ മറ്റു വി­ഭാ­ഗ­ങ്ങ­ളോ­ടു സം­വ­ദി­ക്കു­ക­യി­ല്ല. ‘നാ­ലു­വേ­ട്ട ന­മ്പൂ­തി­രി­ക്കു് ന­ടു­മു­റ്റം ആധാരം’ എന്ന ചൊ­ല്ലു് ന­മ്പൂ­തി­രി­മാർ­ക്കി­ട­യിൽ പ­ണ്ടു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന ക­ല്യാ­ണാ­ചാ­ര­ങ്ങ­ളെ­പ്പ­റ്റി അ­റി­യാ­ത്ത­വർ­ക്കു് പി­ടി­കി­ട്ടു­ക­യി­ല്ല. ‘ബദറിൽ ഇ­ബ്ലീ­സ് ഇ­റ­ങ്ങി­യ പോലെ’ എന്ന ചൊ­ല്ലു് മു­സ്ലിം­കൾ­ക്കി­ട­യിൽ മാ­ത്ര­മു­ള്ള­താ­ണു്. അതു് മ­റ്റു­ള്ള­വർ­ക്കു് തി­രി­ഞ്ഞു­കി­ട്ടാൻ പ്ര­യാ­സം.

സം­സ്കാ­ര­ത്തോ­ടും ച­രി­ത്ര­ബോ­ധ­ത്തോ­ടും ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ടാ­ണു് പ­ഴ­മൊ­ഴി­യും ശൈ­ലി­യും രൂ­പം­കൊ­ള്ളു­ന്ന­തും നി­ല­നി­ല്ക്കു­ന്ന­തും. അ­തു­കൊ­ണ്ടു­ത­ന്നെ അവ അ­ന്യ­ഭാ­ഷാ­പ­ദ­ങ്ങ­ളെ ആ­വാ­ഹി­ക്കു­ന്നു. ഹൈ­ന്ദ­വ­പാ­ര­മ്പ­ര്യ­വു­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട പ­ഴ­മൊ­ഴി­ക­ളി­ലും ശൈ­ലി­ക­ളി­ലും സം­സ്കൃ­ത­ഭാ­ഷ­യും പു­രാ­ണ­ക­ഥ­ക­ളും സ്വാ­ധീ­നം ചെ­ലു­ത്തു­ന്നു. ഈ സ്ഥാ­നം ക്രൈ­സ്ത­വ­പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തിൽ പാ­ശ്ചാ­ത്യ­ഭാ­ഷ­കൾ­ക്കും ബൈ­ബി­ളി­നും ആ­യി­രി­ക്കും. മു­സ്ലിം­ചൊ­ല്ലു­ക­ളിൽ സ്വാ­ഭാ­വി­ക­മാ­യും അ­റ­ബി­ഭാ­ഷ­യും സം­സ്കാ­ര­വും കാ­ര്യ­മാ­യ സ്വാ­ധീ­നം ചെ­ലു­ത്താം. ചില ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ങ്ങൾ നോ­ക്കൂ: “അയാൾ ഒരു നാ­ര­ദ­നാ­ണു്”, “യഥാ രാജാ തഥാ പ്രജാ” തു­ട­ങ്ങി­യ ചൊ­ല്ലു­കൾ ഹൈ­ന്ദ­വ പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തോ­ടും “അ­യാ­ളു­ടെ പണി മേ­ല­ധി­കാ­രി­ക്കു് ഓശാന പാ­ടു­ക­യാ­ണു്”, “അ­യാൾ­ക്കു് ജീ­വി­തം കു­രി­ശാ­ണു് ” തു­ട­ങ്ങി­യ ചൊ­ല്ലു­കൾ ക്രൈ­സ്ത­വ­ത­യോ­ടും “നി­ന്റെ ഖു­റൈ­ശി­ത്ത­രം എ­ന്നോ­ടു് വേണ്ട” (ത­റ­വാ­ട്ടു് മ­ഹി­മ­യു­ടെ ഊറ്റം), “നി­യ്യ­ത്ത് പോലെ മ­യ്യ­ത്ത്” (മ­ന­സ്സു­പോ­ലെ എ­ല്ലാം) തു­ട­ങ്ങി­യ ചൊ­ല്ലു­കൾ ഇ­സ്ലാ­മി­ക­ത­യോ­ടും ബ­ന്ധ­പ്പെ­ടു­ത്തി മാ­ത്ര­മേ മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കാൻ സാ­ധി­ക്കൂ.

അ­തു­കൊ­ണ്ടു്? അ­തു­കൊ­ണ്ടു് മ­ല­യാ­ള­ത്തി­ലെ ശൈ­ലി­ക­ളി­ലെ ഭി­ന്ന­സം­സ്കാ­ര­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും ഭി­ന്ന­ഭാ­ഷ­ക­ളു­ടെ­യും പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­മോ പ­രോ­ക്ഷ­മോ ആയ സ്വാ­ധീ­ന­ങ്ങൾ വ­ക­തി­രി­ച്ചു് മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കു­വാൻ ചൊ­ല്ലു­കൾ അ­പ­ഗ്ര­ഥി­ക്കു­ന്ന­തു് ഉ­പ­കാ­ര­പ്പെ­ടും. മ­ല­യാ­ള­ഭാ­ഷ­യും കേ­ര­ളീ­യ­ജീ­വി­ത­വും അ­ടു­ത്ത­റി­യു­വാൻ അ­മ്മാ­തി­രി വി­ശ­ക­ല­ന­ങ്ങൾ സ­ഹാ­യി­ക്കും എ­ന്നർ­ത്ഥം. ആ നി­ല­യ്ക്കു് മാ­പ്പി­ള­ച്ചൊ­ല്ലു­ക­ളു­ടെ സ­വി­ശേ­ഷ­ത­കൾ അ­ന്വേ­ഷി­ക്കു­ന്ന­തു് കേ­ര­ളീ­യ­താ­പ­ഠ­ന­ത്തി­ന്റെ ഭാ­ഗ­മാ­യി­ത്തീ­രു­ന്നു.

മാ­പ്പി­ള­ച്ചൊ­ല്ലു­ക­ളെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ച ഏ­റ്റ­വും ശ്ര­ദ്ധേ­യ­മാ­യ കാ­ര്യം അ­വ­യ്ക്കു് അ­റേ­ബ്യൻ ജീ­വി­ത­ത്തോ­ടു് ഉ­ള്ള­തി­നേ­ക്കാൾ ബന്ധം കേ­ര­ളീ­യ ജീ­വി­ത­ത്തോ­ടു­ണ്ടു് എ­ന്ന­താ­ണു്. ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ത്തി­നു് “ഓരോ ഫാൽ­ക്കൺ പ­ക്ഷി­യും സ്വ­ന്തം ഇരയിൽ ക­ണ്ണു­റ­പ്പി­ച്ചാ­ണു് മ­രി­ക്കു­ന്ന­തു്” എ­ന്നൊ­രു അ­റേ­ബ്യൻ ചൊ­ല്ലു­ണ്ടു്. ആ നാ­ട്ടി­ലെ വേ­ട്ട­പ്പ­ക്ഷി­യാ­ണു് ഫാൽ­ക്കൺ. തീർ­ച്ച­യാ­യും ഈ ചൊ­ല്ലു് മാ­പ്പി­ള­മാർ­ക്കി­ട­യിൽ കാ­ണി­ല്ല. അവർ ഇതേ ആശയം പ്ര­കാ­ശി­പ്പി­ക്കു­വാൻ “കു­റു­ക്കൻ ച­ത്താ­ലും ക­ണ്ണു് കോ­ഴി­ക്കൂ­ട്ടിൽ” എന്ന മ­ല­യാ­ള­മൊ­ഴി­ത­ന്നെ ഉ­പ­യോ­ഗി­ക്കു­ന്നു. കാരണം സാ­മൂ­ഹി­ക­ത­യു­ടെ അ­ടി­പ്പ­ട­വാ­യ പ്രാ­ദേ­ശി­ക­ജീ­വി­താ­നു­ഭ­വ­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നാ­ണു് ചൊ­ല്ലു­കൾ ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­വും അ­ല­ങ്കാ­ര­പ്ര­യോ­ഗ­ങ്ങ­ളും സം­ഭ­രി­ക്കു­ന്ന­തു്. അ­റ­ബി­കൾ­ക്കി­ട­യിൽ വളരെ പ്ര­ചാ­ര­മു­ള്ള ഒരു ചൊ­ല്ലാ­ണു് “വേ­ന­ലി­ന്റെ പ­ര­വ­താ­നി വളരെ വി­ശാ­ല­മാ­കു­ന്നു” എ­ന്ന­തു്. വേ­ന­ലി­ന്റെ ദു­ര­നു­ഭ­വ­ങ്ങ­ളും പ­ര­വ­താ­നി­യു­ടെ ഉ­പ­യോ­ഗ­വും കു­റ­ഞ്ഞ കേ­ര­ള­ത്തിൽ ഇതും പ്ര­ച­രി­ക്കാൻ പ്ര­യാ­സം. ഇ­തു­പോ­ലെ “കൊ­മ്പു­ക­ള­ന്വേ­ഷി­ക്കു­ന്ന ഒ­ട്ട­ക­ത്തി­നു് ഉള്ള കാതും ചേ­ത­മാ­കു­ന്നു” എ­ന്നു് അ­റ­ബി­കൾ പ­റ­യാ­റു­ണ്ടു്. ആ ആശയം മ­ല­യാ­ളി­കൾ­ക്കും പ്ര­കാ­ശി­പ്പി­ക്കേ­ണ്ടി­വ­രും. പക്ഷേ, അ­തി­നു് ഇ­ക്കാ­ണു­ന്ന ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണം പ­റ്റി­ല്ല. പകരം “ക­ടി­ച്ച­തും ഇല്ല, പി­ടി­ച്ച­തും ഇല്ല” എ­ന്നാ­ണു് ന­മ്മു­ടെ പ്ര­യോ­ഗം.

എ­ങ്കി­ലും ഓരോ സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ലും സ്വ­ന്തം സം­സ്കാ­ര­ത്തോ­ടും സാം­സ്കാ­രി­ക­ച­രി­ത്ര­ത്തോ­ടും ഉള്ള ഗാ­ഢ­ബ­ന്ധ­ത്തിൽ നി­ന്നു് ചൊ­ല്ലു­കൾ ഉരുവം കൊ­ള്ളാ­തെ നി­വൃ­ത്തി­യി­ല്ല. ലേ­ഖ­നാ­രം­ഭ­ത്തിൽ കൊ­ടു­ത്ത “ബദറിൽ ഇ­ബ്ലീ­സ് ഇ­റ­ങ്ങി­യ­പോ­ലെ” എന്ന ചൊ­ല്ലു് ഇ­ത്ത­ര­മൊ­ന്നാ­ണു്. ഇ­സ്ലാ­മി­ക­വി­ശ്വാ­സ­ത്തി­ലെ ശൈ­ത്താ­നാ­ണു് ഇ­ബ്ലീ­സ്. മു­ഹ­മ്മ­ദ് നബി യും സ­ഹ­ച­ര­ന്മാ­രും ശ­ത്രു­ക്ക­ളോ­ടു് ആ­ദ്യ­മാ­യി ഏ­റ്റു­മു­ട്ടി­യ യു­ദ്ധ­ഭൂ­മി­യാ­ണു് ബദർ. ബ­ദർ­യു­ദ്ധ­ത്തിൽ ന­ബി­യു­ടെ ശ­ത്രു­ക്ക­ളെ സ­ഹാ­യി­ക്കാൻ വേ­ണ്ടി ന­ബി­പ­ക്ഷ­ത്തു­ള്ള പോ­രാ­ളി­ക­ളെ ആ­ശ­യ­ക്കു­ഴ­പ്പ­ത്തി­ലാ­ക്കു­ന്ന പണി ഇ­ബ്ലീ­സ് എ­ടു­ത്തു എ­ന്നാ­ണു് വി­ശ്വാ­സം. ഗൂ­ഢ­മാ­യ വേ­ല­ക­ളി­ലൂ­ടെ ആ­ശ­യ­ക്കു­ഴ­പ്പം ഉ­ണ്ടാ­ക്കു­ന്ന­വ­നെ കു­റി­ക്കു­വാ­നാ­ണു് മേ­ല്പ­റ­ഞ്ഞ ചൊ­ല്ലു് ഉ­പ­യോ­ഗി­ക്കു­ന്ന­തു്. ഇ­സ്ലാ­മി­ക­ച­രി­ത്ര­ത്തോ­ടു ര­ക്ത­ബ­ന്ധ­മു­ള്ള മ­റ്റൊ­രു ചൊ­ല്ലു് കേൾ­ക്കൂ: “ബദർ മു­ഴു­വൻ പാ­ടി­ക്കേ­ട്ടി­ട്ടും അ­ബൂ­ജാ­ഹിൽ ദീനിൽ കൂ­ടി­യോ എ­ന്നു് ചോ­ദി­ച്ച­പോ­ലെ”. അ­ബൂ­ജാ­ഹിൽ മു­ഹ­മ്മ­ദ് ന­ബി­യു­ടെ മു­ഖ്യ­ശ­ത്രു­വാ­ണു്; ബദറിൽ കൊ­ല്ല­പ്പെ­ട്ടു; അ­ദ്ദേ­ഹം കൊ­ല്ല­പ്പെ­ട്ട­തോ­ടെ ബദർ ന­ബി­ക്കു് കീ­ഴ­ട­ങ്ങി എ­ന്നു് ച­രി­ത്രം. ഈ കഥ വി­വ­രി­ക്കു­ന്ന പാ­ട്ടു് മു­ഴു­വൻ പാ­ടി­ക്കേ­ട്ടി­ട്ടും അ­ബൂ­ജാ­ഹിൽ ന­ബി­യു­ടെ മ­ത­ത്തിൽ കൂ­ടി­യോ എന്ന ചോ­ദ്യം അജ്ഞത കാ­ണി­ക്കു­ന്നു. “രാ­മാ­യ­ണം മു­ഴു­വൻ പാ­ടി­ക്കേ­ട്ടി­ട്ടും രാമൻ സീ­ത­യ്ക്കെ­പ്പ­ടി?” എന്ന ചൊ­ല്ലി­നു് സ­മാ­ന്ത­ര­മാ­യി നി­ല­നി­ല്ക്കു­ന്ന­താ­ണി­തു്.

സാം­സ്കാ­രി­ക സ­വി­ശേ­ഷ­ത­കൊ­ണ്ടു് വ­ന്നു­ചേ­രു­ന്ന ഇ­ത്ത­രം സ­മാ­ന്ത­ര­ശൈ­ലി­കൾ പ­ല­തു­ണ്ടു്. “കൊ­ല്ല­ക്ക­ട­യിൽ തൂശി വി­ല്ക്കു­ക” എ­ന്ന­തി­നു് ബ­ദ­ലാ­യി “ബ­സ­റ­യി­ലേ­ക്കു് കാ­ര­ക്ക ക­യ­റ്റു­ക” എ­ന്നാ­ണു് മാ­പ്പി­ള­മാർ പ­റ­യു­ന്ന­തു്. ഇ­ന്ന­ത്തെ ഇ­റാ­ക്കി­ലെ തു­റ­മു­ഖ­മാ­യ ബ­സ­റ­യിൽ­നി­ന്നാ­ണു് കേ­ര­ള­തീ­ര­ത്തേ­ക്കു് കാ­ര­ക്ക (ഈ­ത്ത­പ്പ­ഴം) വ­രു­ന്ന­തു് എ­ന്ന­റി­ഞ്ഞി­രു­ന്നാ­ലേ ഇ­തി­ന്റെ സാ­ര­സ്യം വ്യ­ക്ത­മാ­വൂ.

വേറെ ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ങ്ങൾ:

  1. മു­ല­പ്പാ­ലിൽ കി­ട്ടി­യ­തു് ഖ­ബ­റി­ലേ മാറൂ—ചൊ­ട്ട­യി­ലെ ശീലം ചു­ട­ല­വ­രെ (ശീ­ല­ത്തി­ന്റെ ബലം)
  2. അലിഫ് ബാ അ­റി­യാ­ത്ത­വൻ—ഹ­രി­ശ്രീ അ­റി­യാ­ത്ത­വൻ (അജ്ഞൻ).
  3. പ­ള്ളി­യിൽ ഈച്ച പോ­യ­തു­പോ­ലെ—ആ­ന­വാ­യിൽ അ­മ്പ­ഴ­ങ്ങ (നി­സ്സാ­രം)
  4. കു­ന്നു് കു­ലു­ങ്ങി­യാ­ലും കു­ഞ്ഞാ­ച്ചി കു­ലു­ങ്ങൂ­ല്ല—പാലം കു­ലു­ങ്ങി­യാ­ലും കേളൻ കു­ലു­ങ്ങി­ല്ല (സ്ഥി­ര­ചി­ത്ത­ത)
  5. അലീസ വെ­ര­കി­യ­തു­പോ­ലെ—അവിയൽ പരുവം (അ­വ്യ­സ്ഥ)
ഒരേ ആശയം, സാ­ഹ­ച­ര്യം വ്യ­ത്യ­സ്തം. മാ­പ്പി­ള­മാർ­ക്കു് ചു­ട­ല­യി­ല്ല. പ­ക­ര­മു­ള്ള­തു് ഖബർ ആണു്; ഹ­രി­ശ്രീ­യി­ല്ല, പകരം അലിഫ്-​ബാ; ആ­ന­വാ­യി­ലെ അ­മ്പ­ഴ­ങ്ങ­യെ­ക്കാൾ അ­വർ­ക്കു് പ­രി­ച­യ­മു­ള്ള­തു് പ­ള്ളി­യി­ലെ ഈ­ച്ച­യെ­യാ­ണു്; കേളൻ എന്ന പേ­രി­നോ­ടു­ള്ള­തി­നേ­ക്കാൾ അ­ടു­പ്പം കു­ഞ്ഞാ­ച്ചി എന്ന പേ­രി­നോ­ടാ­ണു്; അ­വ­രു­ടെ പാ­ച­ക­ത്തിൽ അവിയൽ ഇല്ല; അ­ലീ­സ­യു­ണ്ടു്—നി­ത്യ­ജീ­വി­ത­ത്തോ­ടു് ഈ ചൊ­ല്ലു­കൾ­ക്കു­ള്ള ബ­ന്ധ­ത്തി­ന്റെ ഇ­ഴ­യ­ടു­പ്പം ഇ­വി­ടെ­ക്കാ­ണാം.

മാ­പ്പി­ള­ച്ചൊ­ല്ലു­ക­ളു­ടെ മ­റ്റൊ­രു പ്ര­ത്യേ­ക­ത അവയിൽ ധാ­രാ­ള­മാ­യി­ക്കാ­ണു­ന്ന അ­റ­ബി­പ­ദ­സ്വാ­ധീ­ന­മാ­ണു്. മാ­പ്പി­ള­മാ­രു­ടെ വാ­മൊ­ഴി­യിൽ ന­ട­പ്പു­ള്ള മിക്ക അ­റ­ബി­വാ­ക്കു­ക­ളും സ്വാ­ഭാ­വി­ക­മാ­യി ഇ­വി­ടെ­യും ക­ട­ന്നു­വ­രു­ന്നു.

ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണം:

  1. ക­ണ്ണ­ക­ന്നാൽ ഖൽ­ബ­ക­ന്നു (ഖൽബ്—ഹൃദയം)
  2. തർ­ക്ക­ത്തി­നു് ബർ­ക്ക­ത്തി­ല്ല (ബർ­ക്ക­ത്ത് = ദൈ­വാ­നു­ഗ്ര­ഹം)
  3. ബ­ഖീ­ലി­ന്റെ കാശ് വൈ­ദ്യ­ന് (ബഖീൽ = ലു­ബ്ധൻ)
  4. പൈ­ച്ചാൽ പ­ന്നി­യി­റ­ച്ചി­യും ഹലാൽ (ഹലാൽ = അ­നു­വ­ദ­നീ­യം)
  5. ഫ­ക്കീർ സുൽ­ത്താ­നാ­യാ­ലും തെ­ണ്ട­ലു് മാ­റ്റൂ­ല (ഫ­ക്കീർ = പി­ച്ച­ക്കാ­രൻ)
മ­ല­യാ­ളം തീരെ ചേ­രാ­തെ അ­റ­ബി­ഭാ­ഷ മാ­ത്ര­മു­ള്ള ചൊ­ല്ലു­ക­ളും അ­പൂർ­വ്വ­മാ­യി ഉ­ണ്ടു്.
  1. ത­വ­ക്കൽ­ത്തു അ­ല­ള്ളാ—അ­ല്ലാ­ഹു­വി­നെ ഭ­ര­മേ­ല്പി­ച്ചു.
  2. ഖ­ല­ക്ക­സ്സ­മാ­വാ­ത്തി—എ­ല്ലാം കു­ഴ­ഞ്ഞു­മ­റി­ഞ്ഞു.
മു­ക­ളിൽ കാ­ണു­ന്ന ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ത്തി­ലെ ‘ഖ­ല­ക്ക­സ്സ­മാ­വാ­ത്തി’ എന്ന പ്ര­യോ­ഗ­ത്തി­നു് ‘ആ­കാ­ശ­ങ്ങ­ളെ സൃ­ഷ്ടി­ച്ചു’ എ­ന്നാ­ണു് അ­റ­ബി­യിൽ അർ­ത്ഥം. വേ­ദ­ഗ്ര­ന്ഥ­മാ­യ ഖുർ­ആ­നി­ലെ പ്ര­യോ­ഗ­മാ­ണ­തു്. പക്ഷേ, ആ ശ­ബ്ദ­ങ്ങ­ളു­ടെ ചേ­രു­വ­കൊ­ണ്ടു് തോ­ന്നാ­നി­ട­യു­ള്ള മ­ട്ടിൽ ‘എ­ല്ലാം കു­ഴ­ഞ്ഞു­മ­റി­ഞ്ഞു’ എന്ന അർ­ത്ഥ­ത്തിൽ പ്ര­യോ­ഗി­ക്കു­ന്ന­താ­ണു്. മു­ഖ്യ­മാ­യ ഉ­ദ്ദേ­ശ്യം ത­മാ­ശ­യാ­ണു­താ­നും. സം­സ്കൃ­ത­ത്തിൽ ‘ചോ­ദി­ച്ചു’ എ­ന്നു് അർ­ത്ഥ­മു­ള്ള ‘പ­പ്ര­ച്ഛ’ എന്ന പദം പാ­റി­പ്പ­റ­ന്ന­തു് എന്ന അർ­ത്ഥ­ത്തിൽ (ഉദാ: ‘ത­ല­മു­ടി­യൊ­ക്കെ പ­പ്ര­ച്ഛ­യാ­യി’) മ­ല­യാ­ള­ത്തി­ലെ ശൈ­ലി­യാ­യി­ത്തീർ­ന്ന­തു­പോ­ലെ­യാ­ണു് ഇതു്.

മു­സ്ലിം­ക­ളു­ടെ വേ­ദ­ഗ്ര­ന്ഥ­മാ­യ ഖുർ­ആ­ന്റെ നേ­രി­ട്ടു­ള്ള സ്വാ­ധീ­നം പ്ര­ക­ടി­പ്പി­ക്കു­ന്ന ചില മാ­പ്പി­ള­ച്ചൊ­ല്ലു­ക­ളു­ണ്ടു്.

മാതൃക:

  1. അ­സ്ഹാ­ബുൽ­ക­ഹ്ഫി­ന്റെ ഉ­റ­ക്കം—ഖുർ­ആ­നി­ലെ ‘ഗുഹ’ എന്നു പേരായ പ­തി­നെ­ട്ടാം അ­ധ്യാ­യ­ത്തിൽ ഒ­രു­കൂ­ട്ടം യു­വാ­ക്കൾ മു­ന്നൂ­റി­ല­ധി­കം കൊ­ല്ലം ഉ­റ­ങ്ങി­യ കഥ പ­റ­യു­ന്നു­ണ്ടു്. അവരെ ഗു­ഹാ­വാ­സി­കൾ (അ­സ്ഹാ­ബുൽ കഹ്ഫ്) എന്നു വി­ളി­ക്കു­ന്നു. കും­ഭ­കർ­ണ­ന്റെ ഉ­റ­ക്കം, റി­പ്വാൻ വി­ങ്കി­ളി­ന്റെ ഉ­റ­ക്കം എ­ന്നെ­ല്ലാ­മു­ള്ള ശൈ­ലി­കൾ­ക്കു് സ­മാ­ന്ത­ര­മാ­യി മാ­പ്പി­ള­മാർ പ­റ­യാ­റു­ള്ള­തു്. ‘അ­സ്ഹാ­ബുൽ­ക­ഹ്ഫി­ന്റെ ഉ­റ­ക്കം’ എ­ന്നാ­ണു്.
  2. ഖാ­റൂ­ന്റെ പൊ­ന്നു്—ഖുർആൻ ഇ­രു­പ­ത്തെ­ട്ടാം അ­ധ്യാ­യ­ത്തിൽ അ­ഹ­ങ്കാ­രി­യാ­യ ഖാറൂൻ എന്ന ധ­നാ­ഢ്യ­ന്റെ പ­ത­ന­ത്തി­ന്റെ ച­രി­ത്രം വി­വ­രി­ക്കു­ന്നു. ഇ­ന്നു് മാ­പ്പി­ള­മാർ ‘നി­ഷ്ഫ­ലം’ എന്ന ആശയം പ്ര­ക­ടി­പ്പി­ക്കു­വാൻ ‘ഖാ­റു­ന്റെ പൊ­ന്നു്’ എന്നു പ­റ­യു­ന്നു.
ഏതു ചൊൽ­പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തി­ലും കാ­ണു­ന്ന സാ­മൂ­ഹ്യ­വി­മർ­ശ­നം ഇ­വി­ടെ­യും കാ­ണു­ന്ന­തു് സ്വാ­ഭാ­വി­കം. ഒ­ക്ക­ത്തു കാ­ശു­ണ്ടെ­ങ്കിൽ ത­ക്ക­ത്തിൽ ക­ച്ചോ­ടം ചെ­യ്യാം. കൈയിൽ കാ­ശു­ണ്ടെ­ങ്കിൽ അ­റി­യാ­ത്ത ഉ­മ്മ­യും അപ്പം തരും, അ­ച്ചാ­രം കി­ട്ടി­യാൽ അ­മ്മാ­യി­നേം കെ­ട്ടും, ഓ­തി­യോ­തി മൊ­ല്ല­യാ­യി; പി­ന്നെ സൊ­ല്ല­യാ­യി, ആയിരം എ­ലി­യെ­ത്തി­ന്ന പൂച്ച ഹ­ജ്ജി­നു പോയി—ഈ സ്വ­ഭാ­വ­മു­ള്ള മൊ­ഴി­കൾ നി­ര­വ­ധി.

മ­ത­വി­ശ്വാ­സ­വും പൗ­രോ­ഹി­ത്യ­വും വി­മർ­ശി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന ചൊ­ല്ലു­കൾ ഇ­ക്കൂ­ട്ട­ത്തിൽ കാ­ണു­ക­യി­ല്ലെ­ന്നു് തോ­ന്നാം. സംഗതി അ­ങ്ങ­നെ­യ­ല്ല. മാ­പ്പി­ള­മാ­രു­ടെ ഫ­ലി­ത­വാ­സ­ന­യും വി­മർ­ശ­ന­ബോ­ധ­വും ചൊ­ല്ലു­ക­ളിൽ ആ ഇ­ന­ത്തി­നും ഇടം ന­ല്കി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്.

ചില ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ങ്ങൾ നോ­ക്കാം:

  1. പ­ള്ളി­യി­ലെ കാ­ര്യം അ­ള്ളാ­ക്ക­റി­യാം.
  2. പ­ട­ച്ചോ­നെ പേ­ടി­ച്ചി­ല്ലെ­ങ്കി­ലും പ­ട­പ്പു­ക­ളെ പേ­ടി­ക്ക­ണം.
  3. ഓ­താൻ­പോ­യി, ഉള്ള പു­ത്തി­യും പോയി.
  4. മു­സ്ല്യാ­രു­ടെ കു­ന്തം ചാ­ച്ചും ചെ­രി­ച്ചും വെ­ക്കാം.
  5. ഇ­തി­ലും വലിയ വെ­ള്ളി­യാ­ഴ്ച വ­ന്നി­ട്ടു ബാപ്പ പ­ള്ളി­യിൽ പോ­യി­ട്ടി­ല്ല.
ഈ ചൊ­ല്ലു­ക­ളു­ടെ എ­ടു­ത്തു­പ­റ­യേ­ണ്ട മ­റ്റൊ­രു നേ­ട്ടം അ­വ­യു­ടെ ഫ­ലി­ത­ബോ­ധ­മാ­ണു്. സാ­മാ­ന്യ­മാ­യി­ത്ത­ന്നെ പറയാം: ഏതു സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ന്റെ­യും പ­ഴ­മൊ­ഴി­യും ശൈ­ലി­യും വാ­മൊ­ഴി­രീ­തി­ക്കെ­ന്ന­തു­പോ­ലെ അ­തി­ന്റെ നർ­മ­ബോ­ധ­ത്തി­നും ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­മാ­യി­രി­ക്കും. എ­ങ്കി­ലും മാ­പ്പി­ള­ച്ചൊ­ല്ലു­ക­ളിൽ നർ­മ­ത്തി­നു് കൂ­ടു­തൽ സാ­ധ്യ­ത­യു­ണ്ടു്. ദു­രി­താ­നു­ഭ­വ­ങ്ങൾ­കൂ­ടി ര­സ­മാ­ക്കി മാ­റ്റു­ന്ന അ­പൂർ­വ­വി­ദ്യ ഇവിടെ ഇ­ട­യ്ക്കി­ടെ പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്നു. ‘ആ­പ­ത്തു­വ­രു­മ്പോൾ കൂ­ട്ട­ത്തോ­ടെ’ എന്ന ആശയം ‘മു­സീ­ബ­ത്തി­ന്റെ നായ മൂ­ത്താ­പ്പേ­നേം ക­ടി­ച്ചു്’ എന്ന ചൊ­ല്ലാ­യി­ട്ടാ­ണു് ഇവർ പ്ര­കാ­ശി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തു്. ‘മു­സീ­ബ­ത്ത്’ എന്ന അറബി പ­ദ­ത്തി­നു് ആ­പ­ത്തു് എ­ന്നർ­ത്ഥം. ആ­പ­ത്തി­നെ ഇവിടെ ഒരു നാ­യ­യാ­യി സ­ങ്ക­ല്പി­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്നു. മാ­ത്ര­മോ അതു് എ­ല്ലാ­വ­രേ­യും ക­ടി­ച്ച­തു­പോ­രാ­ഞ്ഞി­ട്ടു് മൂ­ത്താ­പ്പ­യെ­ക്കൂ­ടി ക­ടി­ച്ചു എ­ന്നു് അ­തി­ശ­യോ­ക്തി­യിൽ കൊ­ണ്ടു­ചെ­ന്നെ­ത്തി­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്നു. ക­ഷ്ട­പ്പാ­ടി­നു് ‘ഹ­ലാ­ക്ക്’ (നാശം) എ­ന്നു് പറയും. പക്ഷേ, അതു പ­റ­യാ­റ് “ഹ­ലാ­ക്കി­ന്റെ അ­വി­ലും­ക­ഞ്ഞി” എ­ന്നാ­ണു് ദു­രി­ത­ത്തെ അ­വി­ലി­ന്റെ ക­ഞ്ഞി­യാ­യി രൂപണം ചെ­യ്തി­രി­ക്കു­ക­യാ­ണു്. (അ­വി­ലു്, തേങ്ങ, ശർ­ക്ക­ര, ഉള്ളി എ­ന്നി­വ പ­ച്ച­വെ­ള്ള­ത്തിൽ ചേർ­ത്തു­ണ്ടാ­ക്കു­ന്ന പാ­നീ­യ­മാ­ണു് അ­വി­ലും കഞ്ഞി). ദു­സ്സ­ഹ­മാ­യ പീ­ഡാ­നു­ഭ­വ­ങ്ങ­ളു­ടെ അ­ന­ന്ത­ര­ഫ­ല­ത്തെ മാ­പ്പി­ള­ച്ചൊ­ല്ലു് കോലം മാ­റ്റി­യി­രി­ക്കു­ന്ന­തു് നോ­ക്കൂ: “ഉമ്മ തന്ന മു­ല­പ്പാ­ലു് ക­ക്കി­പ്പോ­കും”. മു­സ്ലിം­വി­ശ്വാ­സ­ത്തി­ലെ ഒ­ടു­വു­നാൾ (ഡൂം­സ്ഡേ) ആണു് ഖി­യാ­മം. ഖി­യാ­മം­നാൾ, ഖി­യാ­മ­ത്ത് നാൾ എ­ന്നൊ­ക്കെ പറയും. പക്ഷേ, പറഞ്ഞ അവധി പ­ല­വ­ട്ടം മാ­റി­പ്പോ­യാൽ ഉടനെ മാ­പ്പി­ള­മാർ ചോ­ദി­ക്കും: “ഇ­നി­യെ­ന്നാ, ഖി­യാ­മം ഒ­ന്നാം തീ­യ­തി­യോ?” നി­ര­വ­ധി ക­ഷ്ടാ­നു­ഭ­വ­ങ്ങൾ നി­റ­ഞ്ഞ ദീർ­ഘ­ദീർ­ഘ­മാ­യ ഒ­റ്റ­നാ­ളാ­ണു് ഖി­യാ­മം എന്നു വി­ശ്വാ­സം. എ­ങ്കി­ലും ആ വാ­ക്കു­വെ­ച്ചും ഇവിടെ തമാശ ഉ­ണ്ടാ­ക്കി­യി­രി­ക്കു­ന്നു.

മാ­പ്പി­ള­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ മൂ­ല്യ­ബോ­ധ­വും സാം­സ്കാ­രി­ക പാ­ഠ­ങ്ങ­ളും രേ­ഖ­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്ന പ­ഴ­മൊ­ഴി­കൾ ആ സാ­മൂ­ഹി­ക­ത­യു­ടെ പ്ര­ത്യേ­ക­ത­ക­ളി­ലേ­ക്കു­ള്ള ന­ട­പ്പാ­ത­ക­ളാ­ണു്:

  1. വാ­ക്കു മാ­റി­യാൽ വാപ്പ മാറി.
  2. ഹം­ക്കു­വാ­ക്കു് ചെ­വി­ക്കു പു­റ­ത്തു്.
  3. ബൈ­ച്ചോ­ന­റി­യി­ല്ല, പൈ­ച്ചോ­ന്റെ പൈ­പ്പ്.
  4. വായ് കീ­റി­യ­വർ­ക്കു് രി­സ്ക്കു­ണ്ടു് (രി­സ്ക്കു് = ഭ­ക്ഷ­ണം)
  5. അ­രി­ശ­മു­ള്ളേ­ട­ത്തേ പി­രി­ശ­മൂ­ള്ളു. (പി­രി­ശം = പ്രി­യം)
  6. ഒ­രു­മ­യ്ക്കു് ഒ­മ്പ­തു് ബർ­ക്ക­ത്ത്. (ബർ­ക്ക­ത്ത് = ദൈ­വാ­നു­ഗ്ര­ഹം)
  7. ബർ­ക്ക­ത്ത് കെ­ട്ട­വൻ തൊ­ട്ട­തെ­ല്ലാം ഹ­ലാ­ക്ക്. (ബർ­ക്ക­ത്ത് കെ­ട്ട­വൻ = ദൈ­വാ­നു­ഗ്ര­ഹ­മി­ല്ലാ­ത്ത­വൻ, ഹ­ലാ­ക്ക് = നാശം)
  8. പ­ള്ളി­യി­ലി­രു­ന്നാൽ പ­ള്ളേ­ലു് പോ­കൂ­ലാ.
  9. വീ­ട്ടിൽ വി­ള­ക്കു ക­ത്തി­ച്ചി­ട്ടു­മ­തി പ­ള്ളി­യിൽ വി­ള­ക്കു ക­ത്തി­ക്കാൻ
  10. ബീവി കു­ത്തി­യാ­ലും വെ­ള്ളാ­ട്ടി കു­ത്തി­യാ­ലും അരി വെ­ളു­ക്ക­ണം. (ബീവി = ഉ­ന്ന­ത­കു­ല­ജാ­ത, വെ­ള്ളാ­ട്ടി = അ­ടി­മ­സ്ത്രീ).
മേൽ­കാ­ണി­ച്ച ചൊ­ല്ലു­ക­ളി­ലേ­ക്കു് ഒ­ന്നു­കൂ­ടി മ­ട­ങ്ങി­ച്ചെ­ല്ലാം: “വാ­ക്കു മാ­റി­യാൽ വാപ്പ മാറി” എന്ന ചൊ­ല്ലു് ഒ­ന്ന­പ­ഗ്ര­ഥി­ച്ചു നോ­ക്കൂ. ‘വാപ്പ’ (പി­താ­വു്) എന്ന ക­ഥാ­പാ­ത്ര­ത്തി­നു് പ്ര­സ­ക്തി­യും പ്രാ­ധാ­ന്യ­വും ഉള്ള മ­ക്ക­ത്താ­യ­ത്തി­ന്റെ പ്ര­തി­ഫ­ല­നം ഇ­വി­ടെ­യു­ണ്ടു്. പറഞ്ഞ വാ­ക്കി­നു് ‘വ്യ­വ­സ്ഥ­യും വെ­ള്ളി­യാ­ഴ്ച­യും’ വേ­ണ­മെ­ന്ന നിർ­ബ­ന്ധ­വും ഉ­ണ്ടു്. ഇതു് ആ സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ന്റെ മൂ­ല്യ­ബോ­ധ­ത്തെ­യെ­ന്ന­പോ­ലെ സാ­മ്പ­ത്തി­ക­ഘ­ട­ന­യെ­യും സൂ­ചി­പ്പി­ക്കു­ന്നു. കേരളം സാ­മാ­ന്യ­മാ­യി കാർ­ഷി­ക­ജീ­വി­ത­രീ­തി­യാ­ണു് തു­ട­രു­ന്ന­തെ­ങ്കി­ലും ഇ­വി­ട­ത്തെ മു­സ്ലിം­കൾ പൊ­തു­വിൽ ക­ച്ച­വ­ട­ക്കാ­രാ­ണു്. അ­വ­രു­ടെ ‘കു­ല­ത്തൊ­ഴിൽ’ ക­ച്ച­വ­ട­മാ­ണെ­ന്നു പറയാം. ആ കു­ല­വൃ­ത്തി മു­ഖ്യ­മാ­യും നി­ല­നിൽ­ക്കു­ന്ന­തു് വാ­ക്കു പാ­ലി­ക്കു­ന്ന­തി­ലൂ­ടെ­യാ­ണു്. കൃ­ഷി­ക്കാ­ര­നു് ആ­വ­ശ്യ­മു­ള്ള­തി­ല­ധി­കം ക­ച്ച­വ­ട­ക്കാ­ര­നു് അതു് ആ­വ­ശ്യ­മു­ണ്ട­ല്ലോ. അ­താ­യ­തു് ഈ ചൊ­ല്ലു് മാ­പ്പി­ള­മാ­രു­ടെ ദാ­യ­ക്ര­മ­ത്തെ­യും ജീ­വി­ത­വൃ­ത്തി­യെ­യും മൂ­ല്യ­സ­ങ്ക­ല്പ­ത്തെ­യും ഒ­രേ­സ­മ­യം ആ­വി­ഷ്ക്ക­രി­ക്കു­ന്നു എ­ന്നർ­ത്ഥം.

ഒ­രു­മ­യ്ക്കു് ഒ­മ്പ­ത് ബർ­ക്ക­ത്ത്—കൂ­ട്ടാ­യ്മ­യിൽ അ­ഗാ­ധ­മാ­യ താ­ല്പ­ര്യ­മു­ള്ള ജ­ന­വി­ഭാ­ഗ­മാ­ണു് മു­സ്ലിം­കൾ. ‘ഒ­രു­മ­യു­ണ്ടെ­ങ്കിൽ ഉ­ല­ക്ക­മേ­ലും കി­ട­ക്കാം’ എന്ന മ­ട്ടിൽ ഈ ആശയം മ­ല­യാ­ള­ത്തിൽ വേറെ രീ­തി­യിൽ പ്ര­കാ­ശി­ത­മാ­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. പക്ഷേ, ഇവിടെ ബർ­ക്ക­ത്ത് (ദൈ­വാ­നു­ഗ്ര­ഹം) എ­ന്നൊ­രു മാനം കൂ­ടു­ത­ലാ­യു­ണ്ടു്. മു­സ്ലിം­ക­ളു­ടെ മ­ത­വി­ശ്വാ­സ­ത്തി­ന്റെ മ­റ്റൊ­രു സൂ­ച­ക­മാ­യി ഈ മാനം കാണണം. ‘ബർ­ക്ക­ത്തു കെ­ട്ട­വൻ തൊ­ട്ട­തെ­ല്ലാം ഹ­ലാ­ക്ക്’, ‘വായ് കീ­റി­യ­വർ­ക്കു് രി­സ്ക്കു­ണ്ടു്’ എന്നീ ചൊ­ല്ലു­ക­ളി­ലും ദൈ­വ­വി­ശ്വാ­സ­ത്തി­ന്റെ സാ­ന്നി­ദ്ധ്യം കാ­ണു­ന്നു.

പ­ള്ളി­യി­ലി­രു­ന്നാൽ പ­ള്ളേൽ പോ­കൂ­ലാ, ബീവി കു­ത്തി­യാ­ലും വെ­ള്ളാ­ട്ടി കു­ത്തി­യാ­ലും അരി വെ­ളു­ക്ക­ണം തു­ട­ങ്ങി­യ ചൊ­ല്ലു­ക­ളിൽ മു­സ്ലിം മ­ന­സ്സി­ന്റെ പ്രാ­യോ­ഗി­ക­ജ്ഞാ­നം വി­ജ­യി­ച്ച­രു­ളു­ന്നു. പാ­ര­ത്രി­ക ജീ­വി­ത­ത്തോ­ടൊ­പ്പം ഐ­ഹി­ക­ജീ­വി­ത­ത്തെ­യും പ­രി­ഗ­ണി­ക്കു­ന്ന അ­വ­രു­ടെ മ­ത­പാ­ര­മ്പ­ര്യം പ്രാ­യോ­ഗി­ക­ത­യ്ക്കു് എ­ന്നും ഊന്നൽ ന­ല്കി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്.

അ­വ­സാ­ന­മാ­യി, വളരെ പ്ര­ധാ­ന­പ്പെ­ട്ട ഒരു സംഗതി: പ്രാ­ദേ­ശി­ക­ജീ­വി­ത­വു­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട അ­റേ­ബ്യൻ ചൊ­ല്ലു­കൾ പ­രി­ഭാ­ഷാ­രൂ­പ­ത്തി­ലോ അ­നു­ക­ര­ണ­രൂ­പ­ത്തി­ലോ മാ­പ്പി­ള­ച്ചൊ­ല്ലു­കൾ­ക്കി­ട­യിൽ കാ­ണു­ന്നി­ല്ലെ­ന്നു് പ­റ­ഞ്ഞു. സാം­സ്കാ­രി­ക­സ­വി­ശേ­ഷ­ത­ക­ളിൽ നി­ന്നു് ഊ­റി­വ­രു­ന്ന ചൊ­ല്ലു­കൾ ആ മ­ട്ടിൽ പ­രി­ഭാ­ഷ­യോ അ­നു­ക­ര­ണ­മോ ആണോ? ഇവിടെ കാ­ണു­ന്ന അ­മ്മാ­തി­രി ശൈ­ലി­കൾ അ­റ­ബി­നാ­ടു­ക­ളിൽ ഉണ്ടോ?

കൃ­ത്യ­മാ­യി പറയാൻ പ്ര­യാ­സം. എന്റെ പ­രി­മി­ത­മാ­യ അ­ന്വേ­ഷ­ണ­ത്തിൽ ഒ­ന്നും ക­ണ്ടു­കി­ട്ടു­ക­യു­ണ്ടാ­യി­ല്ല. Arabic and Islamic Proverbs (Paul Lunde and Justin Wintle: Rupa and Co. Delhi: 1989) എന്ന ഗ്ര­ന്ഥം മു­ഴു­വൻ പ­ര­തി­യി­ട്ടും അ­ത്ത­രം ചൊ­ല്ലു­കൾ ക­ണ്ടെ­ത്താ­നാ­യി­ല്ല. ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ത്തി­നു് ‘ബദറിൽ ഇ­ബ്ലീ­സ് ഇ­റ­ങ്ങി­യ­പോ­ലെ’ എ­ന്നൊ­രു ചൊ­ല്ലു് ‘ബദർ’ എന്ന സ്ഥലം ഉൾ­പ്പെ­ടു­ന്ന അ­റേ­ബ്യ­യി­ലെ മൊ­ഴി­ക­ളിൽ ക­ണ്ടി­ല്ല. ഇ­തി­നു് കാ­ര­ണ­മെ­ന്താ­വാം? ബ­ദർ­യു­ദ്ധ­ച­രി­തം കേ­ര­ളീ­യ മു­സ്ലിം­കൾ­ക്കി­ട­യിൽ വാ­മൊ­ഴി­യി­ലെ സ­ജീ­വ­സാ­ന്നി­ദ്ധ്യ­മാ­യി­ത്തീർ­ന്ന­തു­പോ­ലെ അ­റേ­ബ്യ­യിൽ ആ­യി­ത്തീർ­ന്നി­ല്ല എ­ന്ന­താ­യി­രി­ക്കു­മോ? ആവാം. ‘ഖ­ല­ക്ക­സ്സ­മാ­വാ­ത്തി’ (എ­ല്ലാം കു­ഴ­ഞ്ഞു­മ­റി­ഞ്ഞു) എന്ന പ്ര­യോ­ഗം അവിടെ കാ­ണാ­ത്ത­തു് സ്വാ­ഭാ­വി­കം. അ­റ­ബി­കൾ­ക്കു് ആ വാ­ക്കു­ക­ളു­ടെ കൃ­ത്യ­മാ­യ അർഥം അ­റി­യാ­മ­ല്ലോ. ശൈ­ലി­ക­ളു­ടെ പ്രാ­ദേ­ശി­ക സാ­മൂ­ഹ്യ­ബ­ന്ധ­ത്തി­നു് ഈ വ­സ്തു­ത­യും അ­ടി­വ­ര­യി­ടു­ന്നു.

മ­ത­വി­ശ്വാ­സ­വും സാം­സ്കാ­രി­ക­പാ­ര­മ്പ­ര്യ­വും പ്രാ­ദേ­ശി­ക­ജീ­വി­താ­വ­സ്ഥ­യും ശൈ­ലി­കൾ­ക്കു് രൂപം ന­ല്കു­ന്ന­തെ­ങ്ങ­നെ എന്ന അ­ന്വേ­ഷ­ണ­ത്തെ മേൽ വി­ശ­ദീ­ക­രി­ച്ച ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ങ്ങൾ സ­ഹാ­യി­ക്കും എ­ന്നാ­ണു് എന്റെ പ്ര­തീ­ക്ഷ.

മാ­പ്പി­ള­പ്പാ­ട്ടു്, മാ­പ്പി­ള­ഫ­ലി­തം, മാ­പ്പി­ള­ക്ക­ല­കൾ തു­ട­ങ്ങി­യ ക­ലാ­വി­ഷ്കാ­ര­ങ്ങൾ­പോ­ലെ മാ­പ്പി­ള­ച്ചൊ­ല്ലു­ക­ളും ഇ­വി­ട­ത്തെ മു­സ്ലിം­കൾ കേ­ര­ളീ­യ­ജി­വി­ത­ത്തോ­ടു് പു­ലർ­ത്തി­വ­രു­ന്ന ബ­ന്ധ­ത്തി­ന്റെ ചില പ്ര­ത്യേ­ക­ത­ക­ളി­ലേ­ക്കു് വി­രൽ­ചൂ­ണ്ടു­ന്നു.[1]

മാ­തൃ­ഭൂ­മി റംസാൻ സ­പ്ലി­മെ­ന്റ്: 22 ജ­നു­വ­രി 1997.

കു­റി­പ്പു­കൾ

[1] ഗ­വേ­ഷ­ക­നാ­യ എൻ. കെ. എ. ല­ത്തീ­ഫ് (കൊ­ച്ചി) മാ­പ്പി­ള­മാ­രു­ടെ പ­ഴ­മൊ­ഴി­ക­ളും ശൈ­ലി­ക­ളും ശേ­ഖ­രി­ച്ചു­വ­രു­ന്നു­ണ്ടു്. അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ‘ക­ച്ച­വ­ട­ശൈ­ലി’, ‘മാ­പ്പി­ള­ശൈ­ലി’ എന്നീ പു­സ്ത­ക­ങ്ങ­ളിൽ അ­ത്ത­രം കുറേ ശൈ­ലി­കൾ ചേർ­ത്തി­രി­ക്കു­ന്നു. ഈ ലേ­ഖ­ന­ത്തിൽ കൊ­ടു­ത്ത ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ങ്ങ­ളിൽ മി­ക്ക­തും ല­ത്തീ­ഫി­ന്റെ ‘മാ­പ്പി­ള­ശൈ­ലി’ (എൻ. ബി. എസ്. കോ­ട്ട­യം, 1994) എന്ന പു­സ്ത­ക­ത്തിൽ­നി­ന്നെ­ടു­ത്ത­താ­ണു്.

എം. എൻ. കാ­ര­ശ്ശേ­രി
images/MN_Karasseri.jpg

മു­ഴു­വൻ പേരു്: മു­ഹ്യു­ദ്ദീൻ ന­ടു­ക്ക­ണ്ടി­യിൽ. കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ജി­ല്ല­യി­ലെ കാ­ര­ശ്ശേ­രി എന്ന ഗ്രാ­മ­ത്തിൽ 1951 ജൂ­ലാ­യ് 2-നു് ജ­നി­ച്ചു. പി­താ­വു്: പ­രേ­ത­നാ­യ എൻ. സി. മു­ഹ­മ്മ­ദ് ഹാജി. മാ­താ­വു്: കെ. സി. ആ­യി­ശ­ക്കു­ട്ടി. കാ­ര­ശ്ശേ­രി ഹി­ദാ­യ­ത്തു­സ്സി­ബി­യാൻ മ­ദ്ര­സ്സ, ഐ. ഐ. എ. യു. പി. സ്ക്കൂൾ, ചേ­ന്ദ­മം­ഗ­ല്ലൂർ ഹൈ­സ്ക്കൂൾ, കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ഗു­രു­വാ­യൂ­ര­പ്പൻ കോ­ളേ­ജ്, കാ­ലി­ക്ക­റ്റ് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ലാ മ­ല­യാ­ള­വി­ഭാ­ഗം എ­ന്നി­വി­ട­ങ്ങ­ളിൽ പ­ഠി­ച്ചു. സോഷ്യോളജി-​മലയാളം ബി. എ., മ­ല­യാ­ളം എം. എ., മ­ല­യാ­ളം എം. ഫിൽ. പ­രീ­ക്ഷ­കൾ പാ­സ്സാ­യി. 1993-ൽ കാ­ലി­ക്ക­റ്റ് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ല­യിൽ നി­ന്നു് ഡോ­ക്ട­റേ­റ്റ്. 1976–78 കാ­ല­ത്തു് കോ­ഴി­ക്കോ­ട്ടു് മാ­തൃ­ഭൂ­മി­യിൽ സ­ഹ­പ­ത്രാ­ധി­പ­രാ­യി­രു­ന്നു. പി­ന്നെ അ­ധ്യാ­പ­ക­നാ­യി. കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ഗവ. ആർ­ട്സ് ആന്റ് സയൻസ് കോ­ളേ­ജ്, കോ­ട­ഞ്ചേ­രി ഗവ. കോ­ളേ­ജ്, കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ഗവ: ഈ­വ­നി­ങ്ങ് കോ­ളേ­ജ് എ­ന്നി­വി­ട­ങ്ങ­ളിൽ ജോലി നോ­ക്കി. 1986-മുതൽ കാ­ലി­ക്ക­റ്റ് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ലാ മ­ല­യാ­ള­വി­ഭാ­ഗ­ത്തിൽ.

പു­സ്ത­ക­ങ്ങൾ: പു­ലി­ക്കോ­ട്ടിൽ­കൃ­തി­കൾ (1979), വി­ശ­ക­ല­നം (1981), തി­രു­മൊ­ഴി­കൾ (1981), മു­ല്ലാ­നാ­സ­റു­ദ്ദീ­ന്റെ പൊ­ടി­ക്കൈ­കൾ (1982), മ­ക്ക­യി­ലേ­ക്കു­ള്ള പാത (1983), ഹു­സ്നുൽ ജമാൽ (1987), കു­റി­മാ­നം (1987), തി­രു­വ­രുൾ (1988), ന­വ­താ­ളം (1991), ആലോചന (1995), ഒ­ന്നി­ന്റെ ദർശനം (1996), കാ­ഴ്ച­വ­ട്ടം (1997) തു­ട­ങ്ങി എൺ­പ­തി­ലേ­റെ കൃ­തി­കൾ.

ഭാര്യ: വി. പി. ഖദീജ, മക്കൾ: നിശ, ആഷ്ലി, മു­ഹ­മ്മ­ദ് ഹാ­രി­സ്.

Colophon

Title: Mappilachollukal (ml: മാ­പ്പി­ള­ച്ചൊ­ല്ലു­കൾ).

Author(s): M. N. Karassery.

First publication details: Not available;;

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Article, M. N. Karassery, Mappilachollukal, എം. എൻ. കാ­ര­ശ്ശേ­രി, മാ­പ്പി­ള­ച്ചൊ­ല്ലു­കൾ, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: August 28, 2023.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Rest at the creek, a painting by Albert Venus (1842–1871). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Typesetter: JN Jamuna; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.