SFNസാ­യാ­ഹ്ന ഫൌ­ണ്ടേ­ഷൻ
images/Willmann_Creation_of_the_World.jpg
Creation of the World, a painting by Michael Willmann (1630–1706).
ച­രി­ത്ര­ത്തി­ലെ ‘നായ്മ’
എം. എൻ. കാ­ര­ശ്ശേ­രി

‘ഭാർ­ഗ്ഗ­വീ­നി­ല­യ’ത്തി­ലെ നാ­രാ­യ­ണൻ­നാ­യർ എ­ന്നൊ­രാ­ളെ ഒ­ഴി­ച്ചു നിർ­ത്തി­യാൽ നി­ര­വ­ധി പ്ര­ണ­യ­ക­ഥ­കൾ പറഞ്ഞ ബ­ഷീ­റി­ന്റെ ലോ­ക­ത്തു് വി­ല്ല­ന്മാ­രി­ല്ലെ­ന്നു കാണാം. നാ­രാ­യ­ണൻ നാ­യ­രാ­ക­ട്ടെ, ക­ണ്ടു­കി­ട്ടാൻ പ്ര­യാ­സ­മു­ള്ള അളവിൽ ക്രൗ­ര്യം നി­റ­ഞ്ഞ­വ­നാ­ണു്. പൂ­ച്ച­ക്ക­ണ്ണു­ക­ളി­ലൂ­ടെ ഈ ദു­ഷ്ട­സാ­ന്നി­ധ്യം തി­ര­ക്ക­ഥ­യി­ലെ­വി­ടെ­യും തെ­ളി­ഞ്ഞു­നി­ല്പു­ണ്ടു്. ക­ഥാ­ന്ത­രീ­ക്ഷ­ത്തിൽ പ്രേ­ത­ഭീ­തി­യാ­യി വി­ങ്ങി­നിൽ­ക്കു­ന്ന­തു് സു­ന്ദ­രി­യും നർ­ത്ത­കി­യു­മാ­യ ഒരു പാവം പെൺ­കി­ടാ­വി­ന്റെ മ­ര­ണാ­ന­ന്ത­ര­ചൈ­ത­ന്യ­മ­ല്ല, ഈ ദു­രാ­ത്മാ­വി­ന്റെ അ­വി­ശ്വ­സ­നീ­യ­വും സ്വാർ­ത്ഥ­ഭ­രി­ത­വു­മ­യ നി­ഷ്ഠു­ര­ത­യാ­ണു്. സാ­ഹി­ത്യ­കാ­രൻ, മ­റ്റാർ­ക്കും പ­റ്റാ­ത്ത­വി­ധം ആ ക­റു­പ്പു് ക­ണ്ടെ­ടു­ക്കു­ന്നു.

ക­ഥാ­ന്ത്യ­ത്തിൽ നാ­രാ­യ­ണൻ­നാ­യ­രോ­ടു് സാ­ഹി­ത്യ­കാ­രൻ നേ­രി­ട്ടു പ­റ­യു­ന്നു­ണ്ടു്: “നി­ങ്ങൾ ആർ­ക്കും ഇ­തു­വ­രെ ഒരു ഗു­ണ­വും ചെ­യ്തി­ട്ടി­ല്ല. നി­ങ്ങ­ളെ­ന്തി­നീ ഭ­യ­ങ്ക­ര കൊ­ല­പാ­ത­ക­ങ്ങൾ ചെ­യ്തു? ഒരു പെ­ണ്ണു് നി­ങ്ങ­ളു­ടെ ഭാ­ര്യ­യാ­കാൻ വി­സ­മ്മ­തി­ച്ചു. അ­തി­ന­വ­ളെ കൊ­ല്ലേ­ണ്ട ആ­വ­ശ്യ­മു­ണ്ടോ?… നി­ങ്ങ­ളാ ശ­ശി­കു­മാ­റി­നെ­യും കൊ­ന്നു. എ­ന്തൊ­രു ഹീ­ന­മാ­യ പ­ണി­യാ­ണു് നി­ങ്ങൾ ചെ­യ്ത­തു്?”

ഇ­തു­പോ­ലെ മ­റ്റൊ­രു വി­ല്ല­നെ, മ­റ്റൊ­രർ­ത്ഥ­ത്തിൽ, ബഷീർ സൃ­ഷ്ടി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടു്. ആ ക­ഥാ­പാ­ത്രം പക്ഷേ, മ­നു­ഷ്യ­ന­ല്ല, നാ­യ­യാ­ണു്. ആന, പൂച്ച, ആടു് തു­ട­ങ്ങി­യ തി­ര്യ­ക്പാ­ത്ര­ങ്ങൾ­ക്കു് ബ­ഷീ­റി­ന്റെ ലോ­ക­ത്തു് ല­ഭി­ച്ച നാ­യ­ക­ത്വ­ത്തി­നും സ്നേ­ഹ­വാ­യ്പി­നും ഏറെ പ്ര­സി­ദ്ധി­യു­ണ്ടു്. അ­ക്കൂ­ട്ട­ത്തി­ലെ ഒരു നായ വി­ല്ല­നാ­യി ജീ­വി­ക്കു­ന്നു എ­ന്ന­തു് ശ്ര­ദ്ധി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­ട്ടി­ല്ല.

ഈ നാ­യ­യു­ടെ പേരു് “ടൈഗർ” എ­ന്നാ­ണു്. അതേ പേ­രി­ലു­ള്ള ചെ­റു­ക­ഥ (ജ­ന്മ­ദി­നം എന്ന സ­മാ­ഹാ­രം, 1945) അ­വ­ന്റെ ച­രി­ത്രം രേ­ഖ­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്നു­ണ്ടു്:

അവൻ തെ­രു­വി­ലെ ഏതോ തെ­ണ്ടി­പ്പ­ട്ടി­യു­ടെ മ­ക­നാ­ണു്. ഗ­ട്ട­റി­ലാ­ണു് ജ­നി­ച്ച­തു്. ഓർ­മ്മ­വ­ച്ച കാലം മുതൽ പോ­ലീ­സ് സ്റ്റേ­ഷ­നി­ലാ­ണു്. പോ­ലീ­സ് ഇൻ­സ്പെ­ക്ട­റോ­ടാ­ണു് കൂ­ടു­തൽ മമത. ത­ട­വു­കാർ­ക്കു് സർ­ക്കാർ അ­നു­വ­ദി­ച്ച ആ­ഹാ­ര­ത്തു­ക­യിൽ­നി­ന്നു് പോ­ലീ­സു­കാർ വെ­ട്ടി­പ്പു ന­ട­ത്തു­ന്ന­തി­ന്റെ­യും ത­ല്ലു­കൊ­ള്ളു­ന്ന­തി­ന്റെ­യും എ­ല്ലാം ക്രോ­ധം ത­ട­വു­കാർ ആ നാ­യ­യോ­ടു തീർ­ത്തു­പോ­ന്നു. ഇൻ­സ്പെ­ക്ടർ അ­ത്ഭു­ത­പ്പെ­ടും: “ആ സാ­ധു­മൃ­ഗ­ത്തെ എ­ന്തു­കൊ­ണ്ടു് അ­വർ­ക്കു സ്നേ­ഹി­ച്ചു­കൂ­ടാ?”

അതിനെ ഉ­പ­ദ്ര­വി­ച്ച­വർ­ക്കെ­ല്ലാം നല്ല തല്ലു കി­ട്ടി. ത­ട­വു­കാ­രു­ടെ ദേ­ഹ­ത്തു­നി­ന്നു് ഇ­റ്റി­റ്റു വീ­ഴു­ന്ന ചോര ടൈഗർ ന­ക്കി­ത്തു­ട­ച്ചു.

അ­തെ­ല്ലാം പതിവു രം­ഗ­ങ്ങ­ളാ­യി അ­ങ്ങ­നെ തു­ടർ­ന്നു­പോ­ന്നു. ഒരു ദിവസം രാ­ത്രി ടൈ­ഗ­റി­നു് ക­ഠി­ന­മാ­യി ഉ­പ­ദ്ര­വ­മേ­റ്റു. അതിൽ പ­ങ്കാ­ളി­യാ­യ ത­ട­വു­കാ­ര­നെ ഇൻ­സ്പെ­ക്ടർ ക്രൂ­ര­മാ­യി മർ­ദ്ദി­ച്ചു. കഥ സ­മാ­പി­ക്കു­ന്നു:

“ഇൻ­സ്പെ­ക്ടർ ചോ­ദി­ച്ചു: മ­റ്റ­വൻ ഏതെടാ?

പക്ഷേ, അവൻ പ­റ­ഞ്ഞി­ല്ല. പ­റ­യു­ക­യി­ല്ലേ?… അ­വ­ന്റെ കാലു ര­ണ്ടും ക­മ്പി­യ­ഴി­ക­ളു­ടെ ഇ­ട­യി­ലൂ­ടെ വെ­ളി­യിൽ ഇ­ട്ടു­കെ­ട്ടി, കാൽ­വെ­ള്ള­ക­ളിൽ ചൂ­ര­ലു­കൊ­ണ്ടു് ആ­ഞ്ഞാ­ഞ്ഞു് അ­ടി­ച്ചി­ട്ടും അവൻ പ­റ­ഞ്ഞി­ല്ല. കാൽ­വെ­ള്ള­കൾ പൊ­ട്ടി ചോര ചി­ത­റി­യി­ട്ടും അവൻ പ­റ­ഞ്ഞി­ല്ല. അ­വ­ന്റെ ബോധം കെ­ട്ടു­പോ­യി­രു­ന്നു. അ­തു­കൊ­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു ടൈഗർ അ­വ­ന്റെ കാൽ­വെ­ള്ള­യി­ലെ മു­റി­വു­ക­ളിൽ പ­രു­പ­രു­ത്ത നാ­വു­കൊ­ണ്ടു ന­ക്കി­യി­ട്ടും അവൻ അ­ന­ങ്ങാ­തെ കി­ട­ന്ന­തു്.

ടൈഗർ ഭാ­ഗ്യ­വാ­നാ­യ ഒരു നാ­യ­യാ­ണു്.”

തു­ട­ക്ക­ത്തി­ലെ അതേ വാ­ക്യം ആ­വർ­ത്തി­ച്ചു് കഥ അ­വ­സാ­നി­പ്പി­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്നു. ബ­ഷീ­റി­ന്റെ പതിവു രീ­തി­കൾ പ­രി­ച­യ­മു­ള്ള ആരും ആ നാ­യ­യു­ടെ ഭാ­ഗ­ത്തു­നി­ന്നു് അ­ദ്ദേ­ഹം ഈ കഥ പറയും എന്നേ പ്ര­തീ­ക്ഷി­ക്കൂ. പക്ഷേ, വ്യ­ക്ത­മാ­യി പ­റ­ഞ്ഞി­ട്ടി­ല്ലെ­ങ്കി­ലും, ത­ട­വു­കാ­രി­ലൊ­രു­ത്ത­ന്റെ കാ­ഴ്ച­പ്പാ­ടിൽ കഥ പ­റ­ഞ്ഞി­രി­ക്കു­ന്നു എ­ന്നാ­ണു് വാ­യ­ന­ക്കാ­ര­ന്റെ അ­നു­ഭ­വം. ആ നാ­യ­യോ­ടു് അ­നു­ഭാ­വം ജ­നി­പ്പി­ക്കു­ന്ന യാ­തൊ­രു സൂ­ച­ന­യും ക­ഥ­യി­ലെ­ങ്ങു­മി­ല്ല. “അ­വ­ന്റെ ഇ­രി­പ്പു ക­ണ്ടാൽ, വീർ­ത്ത ക­രി­മ്പ­ട­ക്കെ­ട്ടാ­ണെ­ന്നേ തോ­ന്നൂ. കാ­ലു­കൾ നാലും വാലും വെ­ളു­ത്ത­താ­ണു്. ക­ണ്ണു­കൾ ചു­വ­പ്പു­ക­ലർ­ന്ന ത­വി­ട്ടു­നി­റം. പോ­ലീ­സു­കാ­ര­ന്റേ­തു­പോ­ലെ ടൈ­ഗ­റി­ന്റെ ക­ണ്ണു­കൾ­ക്കും രൂ­ക്ഷ­ത­യു­ണ്ടു്” എന്ന വി­വ­ര­ണ­ത്തോ­ടെ അ­വ­ത­രി­പ്പി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട ഈ ക­ഥാ­പാ­ത്ര­ത്തി­ന്റെ ക­രി­നി­റ­വും ന­ക്കി­ക്കു­ടി­ക്കു­ന്ന മ­നു­ഷ്യ­ര­ക്ത­ത്തി­ന്റെ ചോ­ര­ച്ചൂ­രും ചേർ­ന്നു് അ­റ­പ്പും ഭീ­തി­യും ഇ­ട­ക­ലർ­ന്ന ഒരു ഭാവം ബാ­ക്കി­യാ­ക്കി­ക്കൊ­ണ്ടു് ‘ടൈഗർ’ അ­നു­വാ­ച­ക­ഹൃ­ദ­യ­ത്തിൽ നി­ല­നിൽ­ക്കു­ക­യാ­ണു്—ശ­രി­ക്കും ഒരു വി­ല്ലൻ തന്നെ!

നാ­യ്ക്ക­ളോ­ടു് ഇ­ഷ്ട­മു­ള്ള മ­നു­ഷ്യ­നാ­യി­രു­ന്നു ബഷീർ. ബേ­പ്പൂ­രി­ലെ ‘വൈ­ലാ­ലിൽ’ വീ­ട്ടിൽ എ­ന്നും വ­ളർ­ത്തു­നാ­യ­യു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു—‘ഷാൻ’ എന്നു പേരു്. അതു കാ­ല­ഗ­തി­യ­ട­ഞ്ഞ­പ്പോൾ മ­റ്റൊ­ന്നി­നെ തേ­ടി­പ്പി­ടി­ച്ചു. അവനു് ‘ഷാൻ ര­ണ്ടാ­മൻ’ എന്നു പേ­രി­ട്ടു! ആ പ­ര­മ്പ­ര അ­ങ്ങ­നെ പോയി കു­ടും­ബ­നാ­ഥ­ന്റെ മ­ര­ണ­കാ­ല­ത്തു് (1994 ജൂ­ലാ­യ്) ആ വീ­ട്ടി­ലു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന­തു് ‘ഷാൻ ഒ­മ്പ­താ­മൻ’ ആ­ണെ­ന്നു് കേ­ട്ടി­ട്ടു­ണ്ടു്. “ഞാനും ഭാ­ര്യ­യും മോളും ഷാൻ എന്ന നാ­യ­വർ­ഗ്ഗ­ത്തിൽ­പ്പെ­ട്ട ഞ­ങ്ങ­ളു­ടെ ഉശിരൻ വ്യാ­ഘ്ര­വു­മാ­യി കോ­ങ്കോ­യി­ലെ ഇ­ട്ടൂ­രി വ­നാ­ന്ത­ര­ങ്ങ­ളിൽ അഭയം പ്രാ­പി­ക്കു­ന്ന­താ­കു­ന്നു” (കണ്ണട—ഒ­ന്നു്, ര­ണ്ടു്, മൂ­ന്നു്) എന്ന മ­ട്ടിൽ ബ­ഷീർ­സാ­ഹി­ത്യ­ത്തിൽ ഇ­തേ­പ്പ­റ്റി ചി­ലേ­ട­ത്തു് പ­രാ­മർ­ശ­ങ്ങൾ കാണാം.

തന്നെ സാ­കൂ­തം നോ­ക്കി­യി­രു­ന്ന പു­രു­ഷ­ന­യ­ന­ങ്ങ­ളെ­പ്പ­റ്റി “അ­തു­ക­ളെ യ­ജ­മാ­ന­സ്നേ­ഹ­മു­ള്ള നാ­യ­യു­ടെ ക­ണ്ണു­ക­ളോ­ടു് ഉ­പ­മി­ക്കാൻ അ­വൾ­ക്കു തോ­ന്നി” (മ­രു­ന്നു്) എന്ന രീ­തി­യിൽ നായ ചി­ലേ­ട­ത്തു് സ­ദ്ഗു­ണ­ങ്ങൾ­ക്കു് പ്ര­തി­നി­ധീ­ഭ­വി­ക്കു­ന്ന­തി­നും ഇവിടെ ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ങ്ങ­ളു­ണ്ടു്.

എ­ന്നി­ട്ടും ‘ടൈഗർ’ എന്ന നായ എ­ന്തു­കൊ­ണ്ടു് ഭാർ­ഗ്ഗ­വീ­നി­ല­യ­ത്തി­ലെ നാ­രാ­യ­ണൻ നായരെ അ­നു­സ്മ­രി­പ്പി­ക്കു­ന്ന മ­ട്ടി­ലു­ള്ള ഒരു വി­ല്ല­നാ­യി? ക­റു­ത്ത സി­ല്ക്കു കു­പ്പാ­യം അ­ണി­ഞ്ഞു­കൊ­ണ്ടു മാ­ത്രം ക­ട­ന്നു­വ­രു­ന്ന ആ പാ­പാ­ത്മാ­വും ഈ ക­റു­ത്ത നാ­യ­യും ത­മ്മിൽ എ­ന്താ­ണു് ബന്ധം?

അഞ്ചു പേജു് മാ­ത്രം വ­രു­ന്ന കൊ­ച്ചു­ക­ഥ­യാ­യ ‘ടൈഗർ’ സ­ത്യ­ത്തിൽ ഒരു നാ­യ­ക്ക­ഥ­യ­ല്ല, ഇ­ന്ത്യൻ സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­സ­മ­ര­ത്തി­ന്റെ രേ­ഖ­യാ­ണു്:

അതൊരു രാ­ഷ്ട്രീ­യ ക­ഥ­യാ­ണു്; കോ­ള­നി­വാ­ഴ്ചാ­വി­രു­ദ്ധ­മാ­യി ന­മ്മു­ടെ ഭാ­ഷ­യിൽ എ­ഴു­ത­പ്പെ­ട്ട അ­പൂർ­വം ക­ഥ­ക­ളിൽ ഒ­ന്നു്.

ആ നായ അ­ധി­കാ­ര­ത്തി­നും പീ­ഡ­ന­ത്തി­നും മു­മ്പിൽ വാ­ലാ­ട്ടി­നി­ന്നു് സ്വാർ­ത്ഥം നേടിയ ഇ­ന്ത്യാ­ക്കാ­ര­ന്റെ ചി­ത്ര­മാ­ണു്—കോ­ള­നി­വാ­ഴ്ച­യു­ടെ ഉ­പ്പും ചോറും തി­ന്നു കൊ­ഴു­ത്ത നാ­യ്ക്ക­ളു­ടെ മ­റ്റൊ­രു ലോകം. സ്വ­ന്ത­ക്കാ­ര­ന്റെ ചോറും ചോ­ര­യും ന­ക്കി­ത്തി­ന്നാ­ണു് ആ വി­ധേ­യ­ന്മാർ പു­ല­രു­ന്ന­തു്.

ഈ ച­രി­ത്ര­പ്ര­തി­ഫ­ല­നം ക­ഥാ­ഖ്യാ­ന­ത്തിൽ സൂ­ക്ഷ്മ­രൂ­പ­ത്തി­ലാ­ണെ­ങ്കി­ലും ക­ട­ന്നു­വ­രു­ന്നു­ണ്ടു്:

  1. “പോ­ലീ­സു­കാ­ര­ന്റേ­തു­പോ­ലെ ടൈ­ഗ­റി­ന്റെ ക­ണ്ണു­കൾ­ക്കും രൂ­ക്ഷ­ത­യു­ണ്ടു്.”
  2. “ഇൻ­സ്പെ­ക്ട­റു­ടെ ക­ണ്ണു­ക­ളും ടൈ­ഗ­റി­ന്റെ ക­ണ്ണു­ക­ളും ഒ­രു­പോ­ലെ­യാ­ണെ­ന്നു് ത­ട­വു­കാർ പ­റ­യാ­റു­ണ്ടു്.”
  3. “ഗം­ഭീ­ര­നാ­യ അവൻ ലോ­ക്ക­പ്പി­ന്റെ മു­മ്പി­ലൂ­ടെ അ­ങ്ങു­മി­ങ്ങും ന­ട­ക്കും. അ­ല്ലെ­ങ്കിൽ ഏ­തെ­ങ്കി­ലും ഒരു ലോ­ക്ക­പ്പി­ന്റെ വാ­തി­ല്ക്കൽ ചെ­ന്നു കി­ട­ക്കും.”
  4. “ടൈഗർ ഊണു ക­ഴി­ഞ്ഞു തോ­ട്ട­ത്തിൽ കയറി ചെ­ടി­ക­ളു­ടെ തണലിൽ കി­ട­ക്കും. ചെറിയ ഒ­രു­റ­ക്കം ക­ഴി­ഞ്ഞു് അവൻ വീ­ണ്ടും ലോ­ക്ക­പ്പു­ക­ളു­ടെ വാ­തി­ല്ക്കൽ ഹാ­ജ­രാ­കും.”
  5. ഏ­തെ­ങ്കി­ലും ഒരു ചാ­വാ­ളി­പ്പ­ട്ടി­യെ ക­ണ്ടാൽ­മ­തി, ടൈഗർ വാൽ ത­ളർ­ത്തി പിൻ­കാ­ലു­ക­ളു­ടെ ഇ­ട­യി­ലൂ­ടെ ഉ­ള്ളി­ലാ­ക്കി, അ­ക­ത്തേ­യ്ക്കു് ഓ­ടി­പ്പോ­രും. അ­ത്ത­രം ഒരു കാ­ഴ്ച­ക­ണ്ടു് രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ത­ട­വു­കാ­രിൽ ഒരുവൻ ചി­രി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു പ­റ­ഞ്ഞു: “കണ്ടോ, ന­മ്മു­ടെ ഇൻ­സ്പെ­ക്ട­റു­ടെ വരവു്.” നാ­ട്ടു­കാ­രു­ടെ അ­ന്നം­കൊ­ണ്ടാ­ണു് ഇ­ത്ത­രം നാ­യ്ക്കൾ കൊ­ഴു­ക്കു­ന്ന­തു് എ­ന്നു് എ­ടു­ത്തു­പ­റ­ഞ്ഞി­ട്ടു­ണ്ടു്: “ത­ട­വു­കാർ ക­മ്പി­യ­ഴി­ക­ളി­ലൂ­ടെ കൈ­നീ­ട്ടി ഉ­ഗ്ര­മാ­യ കോ­പ­ത്തോ­ടെ ടൈ­ഗ­റി­നെ തടവും. ‘ഞ­ങ്ങ­ളു­ടെ ചോ­റാ­ണു്’—അവർ പറയും.”

ഇ­ത്ത­രം വ്യ­ക്തി­കൾ എ­ത്ര­മാ­ത്രം ഭീ­രു­ക്ക­ളാ­യി­രി­ക്കും എ­ന്നും കഥയിൽ കാ­ണി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടു്. മറ്റു ഏതു പട്ടി അവിടെ ചെ­ന്നാ­ലും ടൈഗർ ഭ­യ­ങ്ക­ര­മാ­യി കു­ര­യ്ക്കും. ഒരു ക­ടു­വ­യു­ടെ ശൗ­ര്യ­മാ­ണ­വ­നു് പോ­ലീ­സ് സ്റ്റേ­ഷ­ന്റെ വെ­ളി­യിൽ വ­ല്ല­പ്പോ­ഴും പോ­കു­മ്പോൾ ഒരു ചാ­വാ­ളി­പ്പ­ട്ടി­യെ ക­ണ്ടാൽ മതി, വാലും ചു­രു­ട്ടി ഓടും! ‘ടൈഗർ’ എന്ന പേരു് (നരി, കടുവ) ആ നാ­യ­യ്ക്കു് യു­ക്ത­മാ­യി­ത്തീ­രു­ന്ന­തു് മേൽ­പ്പ­റ­ഞ്ഞ കുര പാ­സ്സാ­ക്കു­മ്പോൾ മാ­ത്ര­മാ­ണു്!

കൊ­ല്ലം കസബാ പോ­ലീ­സ്സ്റ്റേ­ഷൻ ലോ­ക്ക­പ്പിൽ­വ­ച്ചാ­ണു് ‘ടൈഗർ’ എ­ഴു­തി­യ­തു് എ­ന്നു് ക­ഥാ­കാ­രൻ മ­റ്റൊ­രു കഥയിൽ രേ­ഖ­പ്പെ­ടു­ത്തി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. (വ­ത്സ­രാ­ജൻ—ആ­ന­പ്പൂ­ട, 1975). സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­സ­മ­ര­ത്തി­ന്റെ വീറു് കഥയിൽ നു­ര­ഞ്ഞു­യ­രു­ന്ന­തു് സ്വാ­ഭാ­വി­കം. എ­ങ്കി­ലും ആ അം­ശ­ത്തി­ന്റെ വൈ­കാ­രി­ക­ത­യിൽ ആ­ഖ്യാ­നം വീ­ണു­പോ­കാ­തെ കാ­ത്തി­രി­ക്കു­ന്നു.

എ­ന്തു­കൊ­ണ്ടു് ഈ പ്ര­തി­രൂ­പം ഒരു നാ­യ­യാ­യി?

ഒരു ലോ­ക്ക­പ്പി­ന്റെ സാ­ഹ­ച­ര്യ­ത്തിൽ വളരെ സ്വാ­ഭാ­വി­ക­മാ­യി ക­ണ്ടെ­ത്താ­വു­ന്ന ഒരു ക­ഥാ­പാ­ത്ര­മാ­ണു് നായ. ഇ­ത്ത­രം പ്ര­തീ­ക­ചി­ന്ത­ക­ളൊ­ന്നും കൂ­ടാ­തെ ഒരു സാ­ധാ­ര­ണ ക­ഥ­യാ­യും ടൈഗർ വാ­യി­ച്ചു തീർ­ക്കാം. ബ­ഷീ­റി­ന്റെ മിക്ക ര­ച­ന­യ്ക്കും ഈ ഒരു പ്ര­ത്യേ­ക­ത കാണാം—ഭി­ന്ന­വാ­യ­ന­യ്ക്കു് അവ വഴി തു­റ­ക്കു­ന്നു.

ന­മ്മു­ടെ പ­ഴ­മ­യിൽ പ­ലേ­ട­ത്തും ക­ണ്ടു­മു­ട്ടാ­വു­ന്ന ഒരു തി­ര്യ­ക്പാ­ത്രം നാ­യ­യാ­ണു്—സ­ര­മ­യു­ടെ സ­ന്താ­ന­ങ്ങ­ളാ­യ സാ­ര­മേ­യർ (നാ­യ്ക്കൾ) യ­മ­ന്റെ വാതിൽ കാ­ക്കു­ന്നു എ­ന്നു­ണ്ടു്. വി­ധേ­യ­ത­യു­ടെ ചി­ര­ന്ത­ന­പ്ര­തീ­കം നാ­യ­യാ­ണു്. സ്വാർ­ത്ഥ­ത്തി­നു­വേ­ണ്ടി കാ­ര്യ­കാ­ര­ണ­ചി­ന്ത­യും നീ­തി­ബോ­ധ­വു­മി­ല്ലാ­തെ വി­ധേ­യ­ത്വം കാ­ണി­ക്കു­ന്ന­വ­രെ നാം ‘നായ’ എ­ന്നു് അ­ധി­ക്ഷേ­പി­ക്കു­ന്നു…

ക­ഥാ­കൃ­ത്ത് എ­ഴു­തി­യി­രി­ക്കു­ന്നു:

“ഓരോ ത­ട­വു­കാ­ര­ന്റെ­യും ഹൃ­ദ­യ­ത്തിൽ ക­ഠി­ന­മാ­യ ക്രോ­ധ­മു­ണ്ടു്. ക­ണ്ണു­ക­ളി­ലൂ­ടെ അവർ ടൈ­ഗ­റി­ന്റെ നേർ­ക്കു് അതു ചൊ­രി­യും.”

ഈ പ്ര­തീ­കം ബഷീർ സാ­ഹി­ത്യ­ര­ച­ന­യു­ടെ ഭാ­ഗ­മാ­യി സൃ­ഷ്ടി­ച്ചു­വ­ച്ച­ത­ല്ല. ഓരോ ത­ട­വു­കാ­ര­നും അതു സ്വയം അ­നു­ഭ­വി­ക്കു­ക­യു­ണ്ടാ­യി എന്നു സൂ­ചി­പ്പി­ക്കു­ക­യാ­ണു് അ­ദ്ദേ­ഹം. ഇൻ­സ്പെ­ക്ട­റു­ടെ­യും ടൈ­ഗ­റി­ന്റെ­യും ക­ണ്ണു­കൾ ഒ­രു­പോ­ലെ­യാ­ണെ­ന്നു് ക­ണ്ടെ­ത്തു­ന്ന­തും ആ നാ­യ­പേ­ടി­ച്ചോ­ടി­വ­രു­മ്പോൾ ‘ഇൻ­സ്പെ­ക്ട­റു­ടെ വരവു കണ്ടോ’ എന്നു പ­രി­ഹ­സി­ക്കു­ന്ന­തും ത­ട­വു­കാ­രാ­ണു്.

ടൈ­ഗ­റു­ടെ നി­ല്പു്, നോ­ട്ടം, ചലനം, കാ­ഴ്ച­പ്പാ­ടു് തു­ട­ങ്ങി­യ­വ­യു­ടെ വി­വ­ര­ണ­ത്തിൽ ഒ­ര­ധി­കാ­രി­യു­ടെ ഭാ­വ­വും ശ­രീ­ര­ഭാ­ഷ­യും ഗൂ­ഢ­മാ­യി വ­ര­ച്ചു­ചേർ­ക്കു­ന്ന പണി മാ­ത്ര­മേ ആ­ഖ്യാ­ന­ത്തിൽ ക­ഥാ­കാ­രൻ നേ­രി­ട്ടു് ചെ­യ്യു­ന്നു­ള്ളൂ. ഒ­രു­ദാ­ഹ­ര­ണം: “ടൈ­ഗ­റി­നെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചി­ട­ത്തോ­ളം മ­നു­ഷ്യ­വർ­ഗ­ത്തിൽ ര­ണ്ടി­ന­മേ­യു­ള്ളൂ—പോ­ലീ­സു­കാ­ര­നും കു­റ്റ­വാ­ളി­ക­ളും. ലോ­ക്ക­പ്പു­ക­ളി­ലെ നാ­ല്പ­ത്തി­യ­ഞ്ചു­പേ­രെ­യും ആ പട്ടി ഒ­രു­പോ­ലെ­യാ­ണു് നോ­ക്കു­ന്ന­തു്. നാ­ലു­പേർ ത­നി­ച്ചു് ഒരു ലോ­ക്ക­പ്പിൽ കി­ട­ക്കു­ന്ന­തു് രാ­ഷ്ട്രീ­യ­പ്ര­വർ­ത്ത­ക­ന്മാ­രാ­ണെ­ന്നു ടൈഗർ ഗൗ­നി­ക്കാ­റി­ല്ല.”

അ­ങ്ങ­നെ ക­ഥ­യി­ലെ ഇ­ത­ര­ക­ഥാ­പാ­ത്ര­ങ്ങ­ളും ക­ഥാ­കൃ­ത്തും കൂ­ടി­ച്ചേർ­ന്നാ­ണു് ഈ നായ(ക) ക­ഥാ­പാ­ത്ര­ത്തെ ഒരു പ്ര­തീ­ക­മാ­യി വ­ളർ­ത്തി­യെ­ടു­ക്കു­ന്ന­തു്. അ­ത­ത്ര­മേൽ സ്വാ­ഭാ­വി­ക­മാ­യി­ത്തീ­രു­ക­യും ചെ­യ്തു.

കഥ പു­രോ­ഗ­മി­ക്കു­ന്ന­തി­ന­നു­സ­രി­ച്ചു് കോളനി വാ­ഴ്ച­യു­ടെ ദാ­സ­ന്റെ ചി­ത്രം എ­ന്ന­തിൽ നി­ന്നു് കോളനി വാ­ഴ്ച­യു­ടെ രൂ­പം­ത­ന്നെ­യാ­യി ആ ‘ടൈഗർ’ വ­ള­രു­ന്നു എന്നു തോ­ന്നി­പ്പോ­കും. ആ ലോ­ക്ക­പ്പിൽ എ­ല്ലാം ന­ട­ക്കു­ന്ന­തു് ഈ ഒരു ജ­ന്തു­വി­നു് വേ­ണ്ടി­യാ­ണു്. “അതെ! ഇ­താ­ണു് ജീ­വി­തം—ഇതിനെ മാ­റ്റു­വാൻ ആർ­ക്കും സാ­ധ്യ­മ­ല്ല” എന്ന ഭാ­വ­ത്തിൽ ആ ജീവി ത­ട­വു­കാ­രെ നോ­ക്കു­ന്ന­തി­നെ­പ്പ­റ്റി നേ­ര­ത്തേ പ­റ­യു­ന്നു­ണ്ടു്. ഇ­ന്ത്യ ത­ന്നെ­യും ഒരു ത­ട­വു­മു­റി­യാ­യി രൂ­പാ­ന്ത­ര­പ്പെ­ട്ട കാ­ല­ത്തി­ന്റെ ചി­ത്ര­മാ­ണു് ഇവിടെ തെ­ളി­യു­ന്ന­തു്. “ക്ഷാ­മം പി­ടി­പെ­ട്ടു് ജ­ന­ങ്ങൾ പ­ട്ടി­ണി­യാൽ എ­ല്ലും തോ­ലു­മാ­യി­ത്തീർ­ന്നെ­ങ്കി­ലും ടൈ­ഗ­റി­നു് ച­ട­വൊ­ന്നും ഉ­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല” എ­ന്നു് നാ­യ­യു­ടെ ഭാ­ഗ്യം ക­ഥാ­രം­ഭ­ത്തിൽ വി­ശ­ദീ­ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്നു­ണ്ടു്. ത­ട­വു­കാ­രെ­ല്ലാം ചേർ­ന്നു് പ­റ­യു­ക­യു­ണ്ടാ­യി: “ഗ­വൺ­മെ­ന്റ് ടൈ­ഗ­റാ­ണു്.”

വി­ദേ­ശി­ക­ളു­ടെ ഭ­ര­ണ­ത്തെ­പ്പ­റ്റി­യോ, സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­ത്തി­ന്റെ ആ­വ­ശ്യ­ക­ത­യെ­പ്പ­റ്റി­യോ ഒ­ന്നും കഥയിൽ പ­രാ­മർ­ശ­മി­ല്ല. സാ­മൂ­ഹ്യ­യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യ­ങ്ങൾ സ്വാ­ഭാ­വി­ക­മാ­യി അ­വ­ത­രി­പ്പി­ക്കു­ക മാ­ത്ര­മേ ചെ­യ്യു­ന്നു­ള്ളൂ…

ആർ­ക്കും പ്ര­തീ­ക്ഷി­ക്ക­നാ­വാ­ത്ത­ത­ര­ത്തിൽ ഭീ­ക­ര­ത­യും ദു­രി­ത­വും മാ­ത്രം ക­ട­ന്നു­വ­രാ­വു­ന്ന ഈ ക­ഥ­യി­ലും ഇൻ­സ്പെ­ക്റ്റർ ത­ട­വു­കാ­രോ­ടു കളി പ­റ­യു­ക­യും അ­വ­രോ­ടൊ­പ്പം ഭ­ക്ഷ­ണം ക­ഴി­ക്കു­ക­യും ചി­രി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്യു­ന്നു­ണ്ടു്.

ത­ട­വു­കാ­രെ ആ­ദർ­ശ­വ­ല്ക്ക­രി­ക്കാ­നു­ള്ള യാ­തൊ­രു ശ്ര­മ­വും ബ­ഷീ­റി­ന്റെ ഭാ­ഗ­ത്തി­ല്ല. അ­വ­രെ­പ്പ­റ്റി ഒരു നി­രീ­ക്ഷ­ണം. “ആ­ഹാ­ര­ത്തെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള ക­ഠി­ന­മാ­യ ഒ­രാർ­ത്തി മാ­ത്ര­മേ അ­വർ­ക്കു ചി­ന്ത­യാ­യി ഉള്ളൂ. രാ­ത്രി ഉ­റ­ങ്ങാൻ കി­ട­ക്കു­ന്ന­തു് കാ­ല­ത്തെ കഞ്ഞി കു­ടി­ക്കു­വാ­നാ­ണു്. ക­ഞ്ഞി­കു­ടി ക­ഴി­ഞ്ഞാൽ ഉ­ച്ച­യ്ക്കു­ള്ള ഊ­ണി­നെ­പ്പ­റ്റി­യാ­ണു് വി­ചാ­രം”—യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യ­ത്തെ അ­പ്പ­ടി ആ­വി­ഷ്ക­രി­ക്കു­വാൻ ഈ എ­ഴു­ത്തു­കാ­ര­നു് ഒരു ബേ­ജാ­റു­മി­ല്ല.

ക­ഥാ­ന്ത്യ­ത്തിൽ പ്ര­തി­ഷേ­ധ­ക്കാ­ര­നാ­യ കൂ­ട്ടു­കാ­ര­ന്റെ പേരു് പ­റ­യാ­തെ, മർ­ദ്ദ­ന­മേ­റ്റു­വാ­ങ്ങി ബോധം കെ­ട്ടു­പോ­കു­ന്ന “ആ­ദർ­ശ­ക­ഥാ­പാ­ത്രം” രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ത്ത­ട­വു­കാ­ര­ന­ല്ല, മ­റി­ച്ചു് മോ­ഷ­ണ­ക്കേ­സി­ലെ പ്ര­തി­യാ­ണു് എ­ന്ന­തും ശ്ര­ദ്ധി­ക്ക­ണം—ബ­ലി­യു­ടെ രൂ­പ­മാ­യി മാ­റു­ന്ന­തു് ഒരു ക­ള്ള­നാ­ണു്.

നാ­യ­യു­ടെ ഭാ­ഗ്യ­ത്തെ­പ്പ­റ്റി­യാ­ണു് അ­വ­സാ­ന­ത്തെ പ­രാ­മർ­ശ­മെ­ങ്കി­ലും ചോര ചോ­രു­ന്ന കാൽ­പ്പ­ട­വു­മാ­യി, നി­ശ­ബ്ദ­പ്ര­തി­ഷേ­ധ­വു­മാ­യി, മർ­ദ്ദ­ന­ങ്ങൾ ഏ­റ്റു­വാ­ങ്ങി­ക്കൊ­ണ്ടു്, ബോ­ധ­മ­റ്റു കി­ട­ക്കു­ന്ന ഒരു മ­നു­ഷ്യ­ന്റെ ചി­ത്ര­മാ­ണു് ഈ കഥ നീ­ട്ടി­പ്പി­ടി­ക്കു­ന്ന­തു്. ചെ­റു­ത്തു­നി­ല്പി­ന്റെ ക­ഥ­ന­മാ­യി അ­ങ്ങ­നെ ‘ടൈഗർ’ രൂ­പാ­ന്ത­ര­പ്പെ­ടു­ന്നു.

images/T_Padmanabhan1.jpg
ടി. പ­ത്മ­നാ­ഭൻ

ന­മ്മു­ടെ ഭാ­ഷ­യിൽ നാ­യ­ക്ക­ഥ­കൾ പ­ല­തു­ണ്ടു്—നാ­യ­യോ­ടു­ള്ള മ­നു­ഷ്യ­ന്റെ ന­ന്ദി­കേ­ടു് തകഴി ‘വെ­ള്ള­പ്പൊ­ക്ക­ത്തിൽ’ എന്ന കഥയിൽ ചി­ത്രീ­ക­രി­ക്കു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. കാ­ല­ക്ര­മ­ത്തിൽ അ­വ­ഗ­ണി­ത­നാ­കു­ന്ന ധീ­ര­നും നിർ­ഭാ­ഗ്യ­വാ­നു­മാ­യ ഒരു പോ­രാ­ളി­യാ­ണു് ടി. പ­ത്മ­നാ­ഭ­ന്റെ ‘ശേ­ഖൂ­ട്ടി’ അ­ങ്ങേ­യ­റ്റം സ­ഹ­താ­പം അർ­ഹി­ക്കു­ന്ന­വി­ധം മ­നു­ഷ്യൻ ‘റോസി’ എന്ന പ­ട്ടി­ക്കു­ഞ്ഞി­നെ കൈ­കാ­ര്യം ചെയ്ത കഥ എം. ടി. വാ­സു­ദേ­വൻ നാ­യ­രും പ­റ­ഞ്ഞി­ട്ടു­ണ്ടു്. പി. കെ. ബാ­ല­കൃ­ഷ്ണ­ന്റെ ‘പ്ലൂ­ട്ടോ’യും സ്നേ­ഹാർ­ഹൻ തന്നെ. ഈ ക­ഥ­കൾ­ക്കെ­ല്ലാം അ­ടി­പ്പ­ട­വാ­യി കി­ട­ക്കു­ന്ന­തു് സ­ഹ­ജീ­വി­സ്നേ­ഹ­മാ­ണു്.

images/MT_VASUDEVAN_NAIR.jpg
എം. ടി. വാ­സു­ദേ­വൻ നായർ

പുതിയ കാ­ല­ത്തെ ചില നാ­യ­ക്ക­ഥ­ക­ളിൽ ഈ ക­ഥാ­പാ­ത്രം വി­ല്ല­നാ­യി കോലം മാ­റു­ന്നു­ണ്ടു്. എം. പി. നാ­രാ­യ­ണ­പി­ള്ള യുടെ ‘പ­രി­ണാ­മ’ത്തിൽ ആ ഒ­രം­ശ­മു­ണ്ടു്. ജോൺ അ­ബ്ര­ഹാ­മി­ന്റെ ‘പ്ലാ­സ്റ്റി­ക് ക­ണ്ണു­ക­ളു­ള്ള പട്ടി’യിൽ ടോമി എന്ന നായ അ­സ­ഹ്യ­മാ­യ ഒരു സാ­ന്നി­ധ്യ­മാ­ണു്. ഭാ­ര്യ­യു­ടെ വ­ളർ­ത്തു­പ­ട്ടി­ക്കു മു­ന്നിൽ ഭർ­ത്താ­വു് ജോണി അ­സ്വ­സ്ഥ­നാ­കു­ന്നു. എ­പ്പോ­ഴും ത­ന്നെ­ത്ത­ന്നെ സൂ­ക്ഷി­ച്ചു­നോ­ക്കു­ന്ന ആ തി­ള­ങ്ങു­ന്ന ക­ണ്ണു­കൾ! നി­ല­നി­ല്പി­ന്റെ അർ­ത്ഥ­ശൂ­ന്യ­ത സ്വ­ത്വ­ന­ഷ്ട­ത്തി­ന്റെ പ്ര­ഹേ­ളി­കാ­സ്വ­ഭാ­വ­മാർ­ന്ന വി­ധി­യാ­യി­ത്തീ­രു­ന്നു. നി­സ്സ­ഹാ­യ­ത­യു­ടെ പാ­ര­മ്യ­ത്തിൽ ടോ­മി­യെ വെ­ടി­വെ­ച്ചു വീ­ഴ്ത്തി ജോണി ബോധം വെ­ടി­യു­ന്നു. സ­മ്പ­ത്തി­നും മാ­ന്യ­ത­യ്കു­മി­ട­യിൽ “വി­നീ­ത­നാ­യി” നി­ല്ക്കേ­ണ്ടി­വ­ന്ന ക­ലാ­കാ­ര­നാ­യ ജോ­ണി­ന്റെ ഒരംശം ഇ­വി­ട­ത്തെ ജോ­ണി­യിൽ ഉ­ണ്ടു്. അ­തി­ന്റെ ക്ഷോ­ഭം ക­ഥ­യ്ക്കു പി­രി­മു­റു­ക്കം ന­ല്കു­ന്നു.

അ­ധി­കാ­ര­ത്തി­നും മർ­ദ്ദ­ന­ത്തി­നു­മി­ട­യിൽ സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­പോ­രാ­ളി­യാ­യി നി­ന്നു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് ബഷീർ ടൈഗറെ കാ­ണു­ന്ന­തു്. ഇ­വി­ട­ത്തെ ബോ­ധ­ക്ഷ­യം മർ­ദ്ദ­ന­ത്തി­ന്റെ ഫ­ല­മാ­കു­ന്നു.

റ്റി. പ­ത്മ­നാ­ഭ­ന്റെ ‘ശേ­ഖൂ­ട്ടി’യിൽ നാ­യ­യു­ടെ ഉ­ള്ളി­ലേ­യ്ക്കു് മ­നു­ഷ്യ­നെ ക­ട­ത്തി­വി­ടു­ക­യാ­ണു്; ബ­ഷീ­റി­ന്റെ ‘ടൈഗറി’ലാ­ക­ട്ടെ മ­നു­ഷ്യ­ന്റെ ഉ­ള്ളി­ലേ­യ്ക്കു നായയെ ക­ട­ത്തി­വി­ട്ടി­രി­ക്കു­ന്നു.

ടൈ­ഗ­റി­ന്റെ വ്യ­ക്തി­ത്വം ന­മ്മു­ടെ ച­രി­ത്ര­ത്തി­ലെ ‘നായ്മ’യുടെ നാ­ല്ക്കാ­ലി­രൂ­പ­മാ­കു­ന്നു.

ദീപിക വാർ­ഷി­ക­പ­തി­പ്പു്: 1996.

എം. എൻ. കാ­ര­ശ്ശേ­രി
images/MN_Karasseri.jpg

മു­ഴു­വൻ പേരു്: മു­ഹ്യു­ദ്ദീൻ ന­ടു­ക്ക­ണ്ടി­യിൽ. കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ജി­ല്ല­യി­ലെ കാ­ര­ശ്ശേ­രി എന്ന ഗ്രാ­മ­ത്തിൽ 1951 ജൂ­ലാ­യ് 2-നു് ജ­നി­ച്ചു. പി­താ­വു്: പ­രേ­ത­നാ­യ എൻ. സി. മു­ഹ­മ്മ­ദ് ഹാജി. മാ­താ­വു്: കെ. സി. ആ­യി­ശ­ക്കു­ട്ടി. കാ­ര­ശ്ശേ­രി ഹി­ദാ­യ­ത്തു­സ്സി­ബി­യാൻ മ­ദ്ര­സ്സ, ഐ. ഐ. എ. യു. പി. സ്ക്കൂൾ, ചേ­ന്ദ­മം­ഗ­ല്ലൂർ ഹൈ­സ്ക്കൂൾ, കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ഗു­രു­വാ­യൂ­ര­പ്പൻ കോ­ളേ­ജ്, കാ­ലി­ക്ക­റ്റ് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ലാ മ­ല­യാ­ള­വി­ഭാ­ഗം എ­ന്നി­വി­ട­ങ്ങ­ളിൽ പ­ഠി­ച്ചു. സോഷ്യോളജി-​മലയാളം ബി. എ., മ­ല­യാ­ളം എം. എ., മ­ല­യാ­ളം എം. ഫിൽ. പ­രീ­ക്ഷ­കൾ പാ­സ്സാ­യി. 1993-ൽ കാ­ലി­ക്ക­റ്റ് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ല­യിൽ നി­ന്നു് ഡോ­ക്ട­റേ­റ്റ്. 1976–78 കാ­ല­ത്തു് കോ­ഴി­ക്കോ­ട്ടു് മാ­തൃ­ഭൂ­മി­യിൽ സ­ഹ­പ­ത്രാ­ധി­പ­രാ­യി­രു­ന്നു. പി­ന്നെ അ­ധ്യാ­പ­ക­നാ­യി. കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ഗവ. ആർ­ട്സ് ആന്റ് സയൻസ് കോ­ളേ­ജ്, കോ­ട­ഞ്ചേ­രി ഗവ. കോ­ളേ­ജ്, കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ഗവ: ഈ­വ­നി­ങ്ങ് കോ­ളേ­ജ് എ­ന്നി­വി­ട­ങ്ങ­ളിൽ ജോലി നോ­ക്കി. 1986-മുതൽ കാ­ലി­ക്ക­റ്റ് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ലാ മ­ല­യാ­ള­വി­ഭാ­ഗ­ത്തിൽ.

പു­സ്ത­ക­ങ്ങൾ: പു­ലി­ക്കോ­ട്ടിൽ­കൃ­തി­കൾ (1979), വി­ശ­ക­ല­നം (1981), തി­രു­മൊ­ഴി­കൾ (1981), മു­ല്ലാ­നാ­സ­റു­ദ്ദീ­ന്റെ പൊ­ടി­ക്കൈ­കൾ (1982), മ­ക്ക­യി­ലേ­ക്കു­ള്ള പാത (1983), ഹു­സ്നുൽ ജമാൽ (1987), കു­റി­മാ­നം (1987), തി­രു­വ­രുൾ (1988), ന­വ­താ­ളം (1991), ആലോചന (1995), ഒ­ന്നി­ന്റെ ദർശനം (1996), കാ­ഴ്ച­വ­ട്ടം (1997) തു­ട­ങ്ങി എൺ­പ­തി­ലേ­റെ കൃ­തി­കൾ.

ഭാര്യ: വി. പി. ഖദീജ, മക്കൾ: നിശ, ആഷ്ലി, മു­ഹ­മ്മ­ദ് ഹാ­രി­സ്.

Colophon

Title: Charithrathile ‘Nayma’ (ml: ച­രി­ത്ര­ത്തി­ലെ ‘നായ്മ’).

Author(s): M. N. Karassery.

First publication details: Not available;;

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Article, M. N. Karassery, Charithrathile ‘Nayma’, എം. എൻ. കാ­ര­ശ്ശേ­രി, ച­രി­ത്ര­ത്തി­ലെ ‘നായ്മ’, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: September 14, 2023.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Creation of the World, a painting by Michael Willmann (1630–1706). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Typesetter: JN Jamuna; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.