SFNസാ­യാ­ഹ്ന ഫൌ­ണ്ടേ­ഷൻ
images/Two_children_playing_with_a_dog.jpg
Two children playing with a dog, a painting by Félicité Beaudin (1797–1879).
കു­ഞ്ഞു­പാ­ത്തു­മ്മ­യു­ടെ ലോ­ക­സ­ഞ്ചാ­രം
എം. എൻ. കാ­ര­ശ്ശേ­രി

വൈ­ക്കം മു­ഹ­മ്മ­ദ് ബഷീർ യൗ­വ്വ­ന­കാ­ലാ­നു­ഭ­വ­ങ്ങ­ളെ­പ്പ­റ്റി പ­റ­ഞ്ഞു­കേ­ട്ട അനേകം ക­ഥ­ക­ളിൽ ഒ­ന്നാ­ണി­തു്:

ബാ­ല്യ­കാ­ല­സ­ഖി’യുടെ ര­ച­ന­യു­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട ഈ കഥ അ­ദ്ദേ­ഹം എ­ഴു­തി­യി­ട്ടി­ല്ല.

ബഷീർ വീ­ട്ടിൽ­നി­ന്നു് പി­ണ­ങ്ങി­പ്പോ­ന്ന കാലം. വ­യ­സ്സു് ഇ­രു­പ­തി­നോ­ട­ടു­ത്താ­യി­ക്കാ­ണും. ഇ­ന്ത്യ മു­ഴു­ക്കെ തെ­ണ്ടി­യ­ല­യു­ക­യാ­ണു്.

അ­ന്നു് കൽ­ക്ക­ത്ത­യി­ലാ­യി­രു­ന്നു.

images/Balyakalasakhi.jpg

ലോവർ ചി­റ്റ്പൂർ റോ­ഡി­ലെ കൂ­റ്റൻ ആ­റു­നി­ല കെ­ട്ടി­ട­ത്തി­ന്റെ ഏ­റ്റ­വും മു­ക­ളിൽ ഒരു കൊ­ച്ചു­മു­റി­യി­ലാ­ണു് താമസം. പകൽ മു­ഴു­വൻ അ­ല­ച്ചിൽ. രാ­ത്രി കി­ട­ക്കാൻ മാ­ത്ര­മാ­ണു് മു­റി­യിൽ വ­രു­ന്ന­തു്. ആ മു­റി­യിൽ വേ­റെ­യും അ­ഭ­യാർ­ത്ഥി­ക­ളു­ണ്ടു്. അ­ത്യു­ഷ്ണം. മു­റി­യു­ടെ മ­ച്ചി­ലും താ­ഴെ­യും മൂ­ട്ട­ക­ളു­ടെ പട. വി­യർ­പ്പി­ന്റെ നാ­റ്റം വൃ­ത്തി­യും മെ­ന­യു­മി­ല്ല.

ബഷീർ അ­ന്നും തന്റെ പാ­യ­യു­മെ­ടു­ത്തു് ടെ­റ­സ്സി­ലേ­ക്കു് പോയി. ടെ­റ­സ്സി­നു ചു­റ്റും അ­ര­യാൾ­പൊ­ക്ക­ത്തിൽ മതിൽ കെ­ട്ടി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. ആ വി­ശാ­ല­മാ­യ ടെ­റ­സ്സിൽ കി­ട­ക്കാൻ മ­റ്റാ­രു­മി­ല്ല. കെ­ട്ടി­ട­ത്തി­നു­താ­ഴെ നി­ലാ­വിൽ മു­ങ്ങി­യ കൽ­ക്ക­ത്താ നഗരം ഇ­ര­മ്പു­ക­യാ­ണു്. മേലെ തി­ള­ങ്ങു­ന്ന നീ­ലാ­കാ­ശം അ­പാ­ര­ത­യി­ലേ­ക്കു് ക­ണ്ണു­യ­ച്ചു് അ­ദ്ദേ­ഹം കി­ട­ന്നു. ഇ­ളം­കാ­റ്റു് ത­ഴു­കി­ത്ത­ലോ­ടു­ക­യാ­ണു്.

പി­ന്നെ­ക്ക­ണ്ട­തു് ഒരു ഭീ­ക­ര­സ­ത്വ­ത്തെ­യാ­ണു്. തീ­പാ­റു­ന്ന ക­ണ്ണു­കൾ. വ­ളർ­ന്ന ദം­ഷ്ട്ര­കൾ കാൽ­മ­ട­മ്പോ­ളം നീണ്ട മുടി. മേ­ലാ­സ­ക­ലം മൂ­ടു­ന്ന ക­റു­ത്ത വ­സ്ത്രം. ക­ടി­ച്ചു കീ­റാ­നാ­യി പാ­ഞ്ഞ­ടു­ക്കു­ന്ന ആ ഭീ­ക­ര­രൂ­പ­ത്തെ­ക്ക­ണ്ടു് ഭ­യ­ന്നു­വി­റ­ച്ചു­പോ­യി. ഏ­റെ­നേ­ര­ത്തെ മൽ­പി­ടി­ത്ത­ത്തി­നു­ശേ­ഷം അ­വ­ന്റെ പി­ട­ലി­യിൽ പി­ടി­കി­ട്ടി. പി­ടി­ച്ച ഉടനെ ര­ണ്ടും കൽ­പി­ച്ചു് അ­വ­ന്റെ ക­ഴു­ത്തിൽ ക­ടി­ച്ചു. ആ­കാ­ശ­വും ഭൂ­മി­യും ഞെ­ട്ടി­വി­റ­യ്ക്കു­ന്ന ഭീ­ക­ര­മാ­യ അ­ലർ­ച്ച.

ആ അ­ലർ­ച്ച­കേ­ട്ടു് ക­ണ്ണു­തു­റ­ന്ന­പ്പോൾ താൻ ആ കൂ­റ്റൻ കെ­ട്ടി­ട­ത്തി­നു മു­ക­ളിൽ ടെ­റ­സ്സി­ലെ അരയടി മാ­ത്രം വീ­തി­യു­ള്ള അ­ര­മ­തി­ലിൽ ഇ­രി­ക്കു­ക­യാ­ണു്! വി­യർ­ത്തു കു­ളി­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്നു. താ­ഴോ­ട്ടു നോ­ക്കി; തല ചു­റ്റി­പ്പോ­കു­ന്ന­ത്ര താ­ഴ്ച­യിൽ യാ­തൊ­രു ക­ഥ­യു­മ­റി­യാ­തെ നഗരം. ഒ­രി­ഞ്ചു പി­ഴ­ച്ചി­രു­ന്നു­വെ­ങ്കിൽ! ഉണരാൻ ഒരു മി­നു­ട്ട് വൈ­കി­പ്പോ­യി­രു­ന്നു­വെ­ങ്കിൽ! ലോ­കാ­ലോ­ക­ങ്ങ­ളു­ടെ സ്ര­ഷ്ടാ­വേ…

ഭീ­തി­ജ­ന­ക­മാ­യ പാ­തി­രാ­നി­ലാ­വു്… ബഷീർ വീ­ണ്ടും വ­ന്നു് പായിൽ കി­ട­ന്നു. കി­ത­യ്ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. ദാ­ഹ­വും ക്ഷീ­ണ­വും. പ­തു­ക്കെ മ­യ­ക്ക­ത്തി­ലേ­ക്കു വീണു…

നി­ശാ­പ­വ­ന­നോ­ടൊ­പ്പം വ­ന്നെ­ത്തു­ന്ന മു­ല്ല­പ്പൂ­പ­രി­മ­ളം കു­പ്പി­വ­ള­ക­ളു­ടെ കി­ലു­ക്കം. വെ­മ്പ­ലാർ­ന്ന കാ­ല­ടി­വെ­പ്പു­കൾ. പായിൽ, തന്റെ സമീപം ആരോ ഇ­രി­ക്കു­ന്ന­തു­പോ­ലെ. ആ പ­രി­മ­ളം തീ­ക്ഷ്ണ­മാ­യി വ­രി­ക­യാ­ണോ? പൂ­നി­ലാ­വി­ലേ­ക്കു് വീ­ണ്ടും പ­തു­ക്കെ ക­ണ്ണു­തു­റ­ന്ന­പ്പോൾ ഒരു സു­ന്ദ­രി!

അവൾ തന്റെ മു­ഖ­ത്തേ­ക്കു് കു­നി­ഞ്ഞു് സ­നേ­ഹാർ­ദ്ര­മാ­യി മൊ­ഴി­യു­ന്നു:

“ഞാ­നാ­ണു്—സു­ഹ്രാ”

സുഹ്ര! തന്റെ ബാ­ല്യ­കാ­ല­സ­ഖി. അ­യൽ­ക്കാ­രി. തന്റെ ഗ്രാ­മ­ത്തി­ലെ ഈ കൊ­ച്ചു­പെ­ണ്ണു് ഈ മ­ഹാ­ന­ഗ­ര­ത്തിൽ, ഈ കെ­ട്ടി­ട­ത്തി­നു് മു­ക­ളിൽ എ­ങ്ങ­നെ­യെ­ത്തി­പ്പെ­ട്ടു?

അവൾ പ­രി­ഭ­വി­ക്കു­ന്നു:

“ഞാൻ എ­വി­ടെ­യൊ­ക്കെ തി­ര­ക്കീ­ന്ന­റി­യ്വോ? നല്ല ആളാ! ഇ­പ്പ­ഴാ കണ്ടു കി­ട്ടി­യ­തു്.”

“എന്തു വി­ശേ­ഷം?”

സുഹ്ര വേ­ദ­ന­യോ­ടെ കാ­ര്യം പ­റ­ഞ്ഞു:

“ഞാൻ മ­രി­ച്ചു­പോ­യി. ന­മ്മു­ടെ പ­ള്ളി­പ്പ­റ­മ്പി­ന്റെ കി­ഴ­ക്കേ­മൂ­ല­യി­ലു­ള്ള പി­ലാ­വി­ല്ലേ, അ­തി­ന്റെ ചോ­ട്ടി­ലാ എന്നെ അ­ട­ക്കി­യ­തു്.”

ബഷീർ പ­രി­ഭ്ര­മ­ത്തോ­ടെ എ­ഴു­ന്നേ­റ്റി­രു­ന്നു. ആ­രു­മി­ല്ല മു­ല്ല­പ്പൂ­വി­ന്റെ പ­രി­മ­ള­വും വ­ള­കി­ലു­ക്ക­വും പൊ­യ്പ്പോ­യി­രി­ക്കു­ന്നു. നി­റ­ഞ്ഞ പാ­തി­ര­യും താനും മാ­ത്രം!

നാ­ട്ടിൽ­നി­ന്നു് എ­ത്ര­യോ ആയിരം നാ­ഴി­ക­യ­ക­ലെ­യാ­യി­രി­ക്കേ, തന്റെ ക­ളി­ക്കൂ­ട്ടു­കാ­രി അ­കാ­ല­ച­ര­മം പ്രാ­പി­ച്ച വിവരം ബഷീർ ആ­ദ്യ­മാ­യി അ­റി­ഞ്ഞ­തു് അ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണ­ത്രെ!

പി­റ്റേ­ന്നു് ബഷീർ ഒരു നോ­ട്ടു­ബു­ക്കു­വാ­ങ്ങി. ത­ലേ­ന്നാ­ള­ത്തെ ഭീ­ക­ര­വും അ­വി­ശ്വ­സ­നീ­യ­വു­മാ­യ അ­നു­ഭ­വ­ങ്ങ­ളെ­ല്ലാം കു­റി­ച്ചു. ഇം­ഗ്ലീ­ഷി­ലാ­ണു്. അ­വ­യു­ടെ തു­ടർ­ച്ച­യാ­യി ഓർ­മ്മ­ക­ളു­ടെ രൂ­പ­ത്തിൽ സു­ഹ്ര­യു­ടെ­യും ത­ന്റെ­യും കഥ എ­ഴു­തി­ത്തു­ട­ങ്ങി. കു­റ­ച്ചു­ദി­വ­സം ക­ഴി­ഞ്ഞ­പ്പോൾ അ­ത­ത്ര­യും വ­ലി­ച്ചു­കീ­റി­ക്ക­ള­ഞ്ഞു. പി­ന്നെ സു­ഹ്ര­യു­ടെ­യും ത­ന്റെ­യും കു­ട്ടി­ക്കാ­ലം തൊ­ട്ടു വീ­ണ്ടും എ­ഴു­തി­ത്തു­ട­ങ്ങി:

Suhra and Majid had been friend from childhood. But their friendship sprang from deeprooted enmity! They were neighbours and there was perfect goodwill between the two families. But… there it was: these two were swron enemies. Suhra was 7 and Majid 9 years old. They made faces at each other, tried to frighten each other. Thus it went on…

ഇ­തൊ­ക്കെ വി­സ്മ­രി­ച്ചു് വ­ള­രെ­ക്കാ­ലം ക­ഴി­ഞ്ഞു് ബഷീർ ‘ബാ­ല്യ­കാ­ല­സ­ഖി’ എന്ന പേരിൽ മാ­തൃ­ഭാ­ഷ­യിൽ തന്നെ ഈ കഥ എ­ഴു­തി­യ­പ്പോ­ഴും തു­ട­ക്കം ഏ­റെ­യൊ­ന്നും വ്യ­ത്യ­സ്ത­മാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല:

“ബാ­ല്യ­കാ­ലം മു­തൽ­ക്കു­ത­ന്നെ സു­ഹ്രാ­യും മ­ജീ­ദും സു­ഹൃ­ത്തു­ക്ക­ളാ­യി­രു­ന്നു­വെ­ങ്കി­ലും അ­വ­രു­ടെ സ്നേ­ഹ­ബ­ന്ധ­ത്തിൽ ഉ­ണ്ടാ­യ അ­സാ­ധാ­ര­ണ­മാ­യ സംഗതി അവർ പ­രി­ചി­ത­രാ­വു­ന്ന­തി­നു മു­മ്പേ ബ­ദ്ധ­ശ­ത്രു­ക്ക­ളാ­യി­രു­ന്നു എ­ന്നു­ള്ള­താ­ണു്. എ­ന്താ­ണു് ശ­ത്രു­ത്വ­ത്തി­നു കാരണം? അവർ അ­യൽ­വ­ക്ക­ക്കാ­രാ­യി­രു­ന്നു; ആ ര­ണ്ടു് കു­ടും­ബ­ങ്ങ­ളും സൗ­ഹാർ­ദ്ദ­ത്തിൽ തന്നെ. എ­ന്നാൽ മ­ജീ­ദും സു­ഹ്രാ­യും വൈ­രി­ക­ളാ­ണു്. സു­ഹ്രാ­യ്ക്കു് ഏഴും മ­ജീ­ദി­നു് ഒ­മ്പ­തു­മാ­യി­രു­ന്നു വ­യ­സ്സു്. അ­ന്യോ­ന്യം കോ­ക്രി­കാ­ട്ടു­ക­യും പേ­ടി­പ്പെ­ടു­ത്താൻ ശ്ര­മി­ക്കു­ക­യു­മാ­യി­രു­ന്നു അ­വ­രു­ടെ പ­തി­വു്.”

images/Mm_basheer.jpg
ഡോ. എം. എം. ബഷീർ

ആ പഴയ ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് ‘മൂലം’ ബഷീർ ന­ശി­പ്പി­ച്ചി­രു­ന്നി­ല്ല. ഡോ. എം. എം. ബ­ഷീ­റി­ന്റെ ഗ്ര­ന്ഥ­ശേ­ഖ­ര­ത്തിൽ ഈയിടെ അ­തു­കാ­ണാ­നി­ട­യാ­യ­പ്പോൾ കു­റി­ച്ചെ­ടു­ത്ത­താ­ണു് ആദ്യം കൊ­ടു­ത്ത ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് ഖ­ണ്ഡി­ക.

മ­ല­യാ­ള­സാ­ഹി­ത്യ­ത്തിൽ വൈ­ക്കം മു­ഹ­മ്മ­ദ് ബ­ഷീ­റി­നു് മേൽ­വി­ലാ­സ­മു­ണ്ടാ­ക്കി­ക്കൊ­ടു­ത്ത ‘ബാ­ല്യ­കാ­ല­സ­ഖി’ (1944) ആ­ദ്ദേ­ഹം ആദ്യം എ­ഴു­തി­യ­തു് ഇം­ഗ്ലീ­ഷി­ലാ­ണു്! വേ­ണ്ട­മാ­തി­രി ശ്ര­ദ്ധി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­ട്ടി­ല്ലാ­ത്ത ഈ വ­സ്തു­ത, ബാ­ല്യ­കാ­ല­സ­ഖി­യ­ട­ക്ക­മു­ള്ള ബഷീർ കൃ­തി­ക­ളു­ടെ ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് പ­രി­ഭാ­ഷാ­സ­മാ­ഹാ­രം (Me grandad ’ad an elephant—Three stories of Muslim life in South India by Vaikom Muhammed Basheer Translated from the Malayalam by R. E. Asher and Achamma Coliparambil Chandrasekharan, Edinburgh University Press, 1980) വാ­യി­ക്കു­ന്ന നേ­ര­ത്തു് ഓർ­ത്തെ­ടു­ത്തു് നു­ണ­യാൻ ര­സ­മു­ള്ള വാർ­ത്ത­യാ­ണു്.

ഇ­ന്ത്യ­യി­ലെ­ങ്ങും തെ­ണ്ടി­യ­ല­ഞ്ഞ കാ­ല­ത്തു് ബഷീർ കു­റ­ച്ചു കാലം പൂ­ന­യിൽ ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് ട്യൂ­ട്ട­റാ­യി­രു­ന്നു! ഫി­ഫ്ത്ത് ഫോം വരെ മാ­ത്രം പ­ഠി­ച്ച ആ ‘ട്യൂ­ട്ടർ’ രാ­ത്രി മു­ഴു­ക്കെ കു­ത്തി­യി­രു­ന്നു പ­ഠി­ച്ചു് പകൽ മു­ഴു­വൻ ‘ക്ലീ­നാ’യി ക്ലാ­സ്സെ­ടു­ത്തു. ആഹാരം ക­ഴി­ക്ക­ണ­മ­ല്ലോ! ഉ­സ്താ­ദ് ക­ണ­ക്കു­കൂ­ടി പ­ഠി­പ്പി­ക്ക­ണം. എ­ന്നൊ­രാ­വ­ശ്യം ശി­ഷ്യ­ന്മാ­രിൽ നി­ന്നു­യർ­ന്ന അന്നു രാ­ത്രി ‘ട്യൂ­ട്ടർ’ ബേ­ാം­ബെ­യി­ലേ­ക്കു ഒ­ളി­ച്ചു­പോ­യി. ഒ­ന്നും ഒ­ന്നും കൂ­ട്ടി­യാൽ ‘ഉ­മ്മി­ണി ബല്യ ഒ­ന്നു്’ എ­ന്നു­ത്ത­രം കി­ട്ടു­ന്ന ബഷീർ കു­ട്ടി­ക­ളെ ക­ണ­ക്കു് പ­ഠി­പ്പി­ച്ചി­രു­ന്നു­വെ­ങ്കിൽ!

ഒരു ദ­ശ­ക­ത്തോ­ളം നീണ്ട ഈ ‘ഭാ­ര­ത­പ­ര്യ­ട­ന’ത്തി­നി­ട­യിൽ ഇ­ന്ത്യ­യി­ലെ മിക്ക ന­ഗ­ര­ങ്ങ­ളി­ലും ഒ­ട്ട­ന­വ­ധി ഗ്രാ­മ­ങ്ങ­ളി­ലും അ­ദ്ദേ­ഹം ചെ­ന്നെ­ത്തി. മിക്ക ഭാ­ഷ­ക­ളും അ­ദ്ദേ­ഹം ഉ­പ്പു­നോ­ക്കി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. അ­ന്നൊ­ക്കെ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ക­യ്യി­രി­പ്പു് ഇം­ഗ്ലീ­ഷാ­യി­രു­ന്നു. ആ യാ­ത്ര­യി­ലു­ട­നീ­ളം അ­ദ്ദേ­ഹം ഇം­ഗ്ലീ­ഷിൽ കു­റി­പ്പു­ക­ളെ­ഴു­തി­യി­രു­ന്നു—യാ­ത്രാ­വി­വ­ര­ണ­മൊ­ന്നും എ­ഴു­തി­യി­ല്ലെ­ങ്കി­ലും ‘അ­നർ­ഘ­നി­മി­ഷ’(1945)ത്തിൽ സ­മാ­ഹ­രി­ച്ച ഗ­ദ്യ­ക­വി­ത­ക­ള­ട­ക്ക­മു­ള്ള ബ­ഷീ­റി­ന്റെ ആ­ദ്യ­കാ­ല­ര­ച­ന­ക­ളു­ടെ­യെ­ല്ലാം പൂർ­വ്വ­രൂ­പം ഇം­ഗ്ലീ­ഷി­ലാ­യി­രു­ന്നു—ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് അത്ര മെ­ച്ച­മാ­യി­രു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ട­ല്ല; മ­റു­നാ­ടു­ക­ളിൽ അ­ല­യു­മ്പോൾ മാ­തൃ­ഭാ­ഷ­യു­മാ­യി വേ­ണ്ട­ത്ര ബ­ന്ധ­മി­ല്ലാ­തി­രു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടു­മാ­ത്രം.

പി­ന്നെ, ഏ­റെ­ക്കാ­ലം ക­ഴി­ഞ്ഞു് ഇ­ന്ത്യ­യി­ലെ ഒ­ട്ട­ന­വ­ധി ന­ഗ­ര­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കും ഗ്രാ­മ­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കും വാ­യ­ന­ക്കാ­രെ­ത്തേ­ടി ഭി­ന്ന­ഭാ­ഷാ പ­രി­ഭാ­ഷ­ക­ളാ­യി ബ­ഷീർ­കൃ­തി­കൾ ചെ­ന്നെ­ത്തി. ശ­ബ്ദ­ങ്ങൾ, മ­തി­ലു­കൾ, പ്രേ­മ­ലേ­ഖ­നം, മാ­ന്ത്രി­ക­പ്പൂ­ച്ച എന്നീ നോ­വ­ലു­ക­ളു­ടെ­യും കു­റെ­യേ­റെ ചെ­റു­ക­ഥ­ക­ളു­ടെ­യും ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് പ­രി­ഭാ­ഷ­കൾ (Voices/The walls—Sangam Books, 1976, The Love-​letter and other stories—Sangam Books, 1978; Magic Cat—Kerala Sahithya Akademi, 1978) പു­സ്ത­ക രൂ­പ­ത്തിൽ ഇ­ന്ത്യൻ പ്ര­സാ­ധ­കർ പു­റ­ത്തി­റ­ക്കി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. പു­സ്ത­ക­മാ­യി വ­രാ­ത്ത­വ വേ­റെ­യും.

1980-ൽ ബ്രി­ട്ട­നി­ലെ എ­ഡിൻ­ബ­റോ യൂ­നി­വേ­ഴ്സി­റ്റി പ്ര­സ്സ് പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­രി­ച്ച ‘Me grandad ’ad an elephant’ എന്ന പു­സ്ത­കം ‘ബാ­ല്യ­കാ­ല­സ­ഖി’ (1944) ‘ന്റു­പ്പു­പ്പാ­ക്കൊ­രാ­നേ­ണ്ടാർ­ന്ന്’(1951) ‘പാ­ത്തു­മ്മ­യു­ടെ ആടു്’ (1959), എന്നീ കൃ­തി­ക­ളു­ടെ ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് പ­രി­ഭാ­ഷാ­സ­മാ­ഹാ­ര­മാ­ണു്. ‘ദ­ക്ഷി­ണേ­ന്ത്യ­യി­ലെ മു­സ്ലിം­ജീ­വി­തം ചി­ത്രീ­ക­രി­ക്കു­ന്ന മൂ­ന്നു­ക­ഥ­കൾ’ എ­ന്നാ­ണു് ഉ­പ­ശീർ­ഷ­കം. ബ­ഷീർ­സാ­ഹി­ത്യ­ത്തി­നും കേ­ര­ളീ­യ മു­സ്ലീം ജീ­വി­ത­ചി­ത്രീ­ക­ര­ണ­ത്തി­നും പ്ര­തി­നി­ധീ­ഭ­വി­ക്കു­വാൻ സർ­വ്വ­ഥാ യോ­ഗ്യ­മാ­ണു് ഈ മൂ­ന്നു കൃ­തി­ക­ളും. ബ­ഷീർ­സാ­ഹി­ത്യ­ത്തി­ന്റെ ത­നി­മ­യു­ടെ ഭാ­ഗ­മാ­യ നാ­ടൻ­മൊ­ഴി’ പ്രാ­ദേ­ശി­ക ബന്ധം തു­ട­ങ്ങി­യ­വ­കൊ­ണ്ടു് മൊ­ഴി­മാ­റ്റ­ത്തിൽ കൂ­ടു­തൽ പ്ര­ശ്ന­ങ്ങ­ളു­ണ്ടാ­ക്കു­ന്ന­വ­യും ഇ­വ­ത­ന്നെ. ഈ പ്ര­ത്യേ­ക­ത­ക­ളു­ടെ നി­റ­പ്പ­കി­ട്ടും സൗ­ര­ഭ്യ­വും നി­റ­ഞ്ഞു­നിൽ­ക്കു­ന്ന ‘ന്റു­പ്പു­പ്പാ­ക്കൊ­രാ­നേ­ണ്ടാർ­ന്നു’ പ­രി­ഭാ­ഷ­യ്ക്കു ഒരു വെ­ല്ലു­വി­ളി­ത­ന്നെ ആ­യി­രി­ക്കും. ഈ സ­മാ­ഹാ­ര­ത്തിൽ അതിനു നൽകിയ പ്രാ­ധാ­ന്യം ഇ­ത്ത­രം സ­വി­ശേ­ഷ­ത­ക­ളി­ലേ­ക്കു വിരൽ ചൂ­ണ്ടു­ന്നു.

കോ­യിൽ­പ്പ­റ­മ്പിൽ അ­ച്ചാ­മ്മ­യു­ടെ സ­ഹാ­യ­ത്തോ­ടെ ഇം­ഗ്ലീ­ഷു­കാ­ര­നാ­യ ഡോ. ആർ. ഇ. ആഷറാ ണു് വി­ദ­ഗ്ദ്ധ­മാ­യി പ­രി­ഭാ­ഷ നിർ­വ്വ­ഹി­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്ന­തു്. ബ­ഷീർ­സാ­ഹി­ത്യ­ത്തെ വി­ശ­ദ­മാ­യി പ­രി­ച­യ­പ്പെ­ടു­ത്തു­ക­യും മ­ല­യാ­ള­സാ­ഹി­ത്യ­ത്തെ­പ്പ­റ്റി പ­ഠി­ക്കാ­നു­ത­കു­ന്ന ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് കൃ­തി­ക­ളു­ടെ വി­വ­ര­ണം നൽ­കു­ക­യും ചെ­യ്യു­ന്ന പ്രൗ­ഢ­മാ­യൊ­രു ആമുഖം ആഷർ എ­ഴു­തി­ച്ചേർ­ത്തി­ട്ടു­ണ്ടു്. ബ­ഷീ­റി­ന്റെ കു­ട്ടി­ക­ളാ­യ ഷാഹിന, അനീസ്, ആ­ഷ­റി­ന്റെ കു­ട്ടി­ക­ളാ­യ ഡേ­വി­ഡ്, മൈ­ക്കിൾ എ­ന്നി­വർ­ക്കാ­ണു് ഗ്ര­ന്ഥ­സ­മർ­പ്പ­ണം. ഗ്ര­ന്ഥാ­വ­സാ­ന­ത്തി­ലെ പ­ദ­സൂ­ചി­യിൽ കേ­ര­ളീ­യ­ജീ­വി­ത­വു­മാ­യി ബ­ന്ധ­മി­ല്ലാ­ത്ത­വർ­ക്കു പി­ടി­കി­ട്ടാ­ത്ത പ­ദ­ങ്ങൾ­ക്കു സൂ­ക്ഷ്മ­വും വി­ശ­ദ­വു­മാ­യ അർ­ത്ഥം കൊ­ടു­ത്തി­ട്ടു­ണ്ടു് ക്രൗൺ എ­ട്ടി­ലൊ­ന്നു് വ­ലി­പ്പ­ത്തിൽ 204 പേജ് വരും. എ­ഴു­പ­ത്ത­ഞ്ചു­റു­പ്പി­ക­യാ­ണു് വില. അ­തി­മ­നോ­ഹ­ര­മാ­യ പു­സ്ത­കം. ഏതു മ­ല­യാ­ളി­ക്കും ആ­ഹ്ലാ­ദ­വും അ­ഭി­മാ­ന­വും തോ­ന്നു­ന്ന­മ­ട്ടിൽ, മു­ദ്ര­ണ­വി­ദ്യ­യിൽ ക­മ്പ­മി­ല്ലാ­ത്ത­വർ­ക്കും കൂടി കൗ­തു­കം തോ­ന്നു­ന്ന­വി­ധം, വെ­ടി­പ്പു­ള്ള അ­ച്ച­ടി.

ഈ സ­മാ­ഹാ­ര­ത്തി­ലെ ആ­ദ്യ­ഭാ­ഗം ‘ബാ­ല്യ­കാ­ല­സ­ഖി’യാണു് ര­ണ്ടു്‘മൂല’ത്തിൽ­നി­ന്നും ആ­ദ്യ­ഖ­ണ്ഡി­ക ക­ണ്ടു­ക­ഴി­ഞ്ഞ സ്ഥി­തി­ക്കു് ഈ പ­രി­ഭാ­ഷ­യി­ലെ ആ­ദ്യ­ഖ­ണ്ഡി­ക കൂടി കാ­ണു­ന്ന­തു് കൗ­തു­ക­മാ­വും:

“Although Suhra and Majid have been friends from their childhood, there is something unusual about this affectionate relationship, in that before they became acquainted they were bitter enemies. What was the reason for this enmity? They were neighbours; the two families were on good terms. But Suhra and Majid were implacable foes. Suhra was seven and Majid nine. They were in the habit of making faces and trying to frighten each other.”

images/UR_Ananthamurthy.jpg
ഡോ. യു. ആർ. അ­ന­ന്ത­മൂർ­ത്തി

ന്യൂ­യോർ­ക്കിൽ­വെ­ച്ചു് സോൾ­ബെ­ല്ലോ­യെ ക­ണ്ട­പ്പോൾ ഇ­ന്ത്യൻ സാ­ഹി­ത്യ­ത്തെ­ക്കു­റി­ച്ചു് സം­സാ­രി­ക്ക­വെ ബ­ഷീ­റി­ന്റെ ‘പാ­ത്തു­മ്മ­യു­ടെ ആടി’നെ­പ്പ­റ്റി പ­റ­യാ­നി­ട­യാ­യെ­ന്നും ആ ല­ഘു­നോ­വ­ലി­ന്റെ ഇ­തി­വൃ­ത്ത­ത്തിൽ ബെ­ല്ലോ അ­ത്ഭു­ത­ത്തോ­ള­മെ­ത്തു­ന്ന കൗ­തു­കം കാ­ണി­ച്ചു­വെ­ന്നും കന്നഡ സാ­ഹി­ത്യ­കാ­ര­നാ­യ ഡോ. യു. ആർ. അ­ന­ന്ത­മൂർ­ത്തി ഒ­ര­ഭി­മു­ഖ­സം­ഭാ­ഷ­ണ­ത്തിൽ വെ­ളി­പ്പെ­ടു­ത്തു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. ഏതു വി­ദേ­ശി­യി­ലും താൽ­പ­ര്യ­മു­ണർ­ത്തു­വാ­നു­ള്ള ശേഷി ബ­ഷീ­റി­ന്റെ ക­ഥ­ന­കൗ­ശ­ല­ത്തി­നു­ണ്ടെ­ന്നാ­ണ­ല്ലോ ഇതു് സൂ­ചി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തു്. ദ­ക്ഷി­ണേ­ന്ത്യൻ ജീ­വി­ത­ത്തിൽ ഒരു ഭാ­ഗ­ത്തി­ന്റെ കു­റു­മു­റി ഈ സ­മാ­ഹാ­രം അ­വ­രു­ടെ മേ­ശ­പ്പു­റ­ത്തു വെ­യ്ക്കു­ക­യും ചെ­യ്യും.

ബ­ഷീർ­കൃ­തി­ക­ളു­മാ­യി നേ­രി­ട്ടു പ­രി­ച­യ­മു­ള­ള മ­ല­യാ­ള­വാ­യ­ന­ക്കാ­രും ഈ പു­സ്ത­കം ര­സം­പി­ടി­ച്ചു വാ­യി­ക്കും എ­ന്നാ­ണു് എന്റെ അ­നു­ഭ­വം. അതു പണ്ടു പ­റ­യാ­റു­ള്ള­പോ­ലെ ‘പ­രി­ഭാ­ഷ­യാ­ണെ­ന്നു തോ­ന്നു­ക­യേ­യി­ല്ല’ എ­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ട­ല്ല; ആ­ഖ്യാ­ന­ശൈ­ലി­യി­ലും ജീ­വി­ത­ചി­ത്രീ­ക­ര­ണ­ത്തി­ലും അ­ത്ര­മാ­ത്രം പ്രാ­ദേ­ശി­ക­ച്ചു­വ­യു­ള്ള ഈ ‘കേ­ര­ളീ­യ’ സാ­ഹി­ത്യം എ­ങ്ങ­നെ ഭാ­ഷാ­ന്ത­ര­പ്പെ­ടു­ത്തി എന്ന കൗ­തു­കം­കൊ­ണ്ടാ­ണു്. തർ­ജ്ജ­മ ചെ­യ്യാൻ ഏ­റ്റ­വും ബു­ദ്ധി­മു­ട്ടു­ള്ള മ­ല­യാ­ള­ക­ഥ­കൾ ബ­ഷീ­റി­ന്റേ­താ­യി­രി­ക്കും. പ്രാ­ദേ­ശി­ക­ച്ചു­വ­യ്ക്കു പുറമെ അ­ദ്ദേ­ഹം സ്വ­ന്ത­മാ­യി സൃ­ഷ്ടി­ക്കു­ന്ന പ­ദ­ങ്ങ­ളു­ടെ പ്ര­ശ്നം കൂടി ഇവിടെ ആ­ലോ­ച­ന­യ്ക്കെ­ടു­ക്ക­ണം.

വർ­ഷ­ങ്ങൾ­ക്കു­മു­മ്പ് ആഷർ എ­ഴു­തി­യ ‘On Translating Bashir’(Prathibhanam, 1970) എന്ന വി­ദ­ഗ്ദ്ധ­ലേ­ഖ­നം ഈ പ്ര­ശ്നം ചർച്ച ചെ­യ്തി­ട്ടു­ണ്ടു്. ബ­ഷീ­റി­ന്റെ പ­ദ­പ്ര­യോ­ഗ­സാ­മർ­ത്ഥ്യ­ത്തി­ന്റെ സൂ­ക്ഷ്മാം­ശ­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കും ന­മ്മു­ടെ നാ­ടൻ­മൊ­ഴി­യു­ടെ സ­വി­ശേ­ഷ­ത­ക­ളി­ലേ­ക്കും പല ഉൾ­ക്കാ­ഴ്ച­ക­ളും ത­രു­ന്ന ആ ലേ­ഖ­ന­ത്തിൽ കൊ­ടു­ത്ത­തും ഇവിടെ പ്ര­സ­ക്ത­വു­മാ­യ ചില ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ങ്ങൾ നോ­ക്കാം:

‘ബാ­ല്യ­കാ­ല­സ­ഖി’ എന്ന ഗ്ര­ന്ഥ­നാ­മം. സഖി എ­ന്ന­തി­നു തു­ല്യ­മാ­യി ഇം­ഗ്ലീ­ഷിൽ ഒരു പ­ദ­മി­ല്ല: Girl friend എ­ന്ന­തി­ന്റെ പ്ര­തീ­തി മ­റ്റൊ­ന്നാ­ണു്. Childhood friend എ­ന്ന­തി­ലാ­ണെ­ങ്കിൽ ഈ friend പെൺ­കു­ട്ടി­യാ­ണെ­ന്ന ധ്വ­നി­യി­ല്ല. എ­ങ്കി­ലും childhood friend എന്നു തർ­ജ്ജ­മ ചെ­യ്യു­ക­യേ നി­വൃ­ത്തി­യു­ള്ളു. ‘ന്റു­പ്പാ­പ്പാ­ക്കൊ­രാ­നേ­ണ്ടാർ­ന്നു’ എ­ന്ന­തു് My grand father had an elephant എന്നു തർ­ജ്ജ­മ ചെ­യ്യാം. പക്ഷേ, അതിൽ അ­ക്ഷ­ര­ജ്ഞാ­ന­മേ­ശാ­ത്ത നാടൻ മൊ­ഴി­യു­ടെ മാ­ധു­ര്യ­മി­ല്ല, തു­ല്യ­മാ­യ വല്ല ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് നാടൻ പ്ര­യോ­ഗ­വു­മാ­യാൽ കാ­ര്യം പി­ടി­കി­ട്ടി എ­ന്നും വ­രി­ല്ല. ആഷർ അതു് Me grandad ’ad an elephant എന്നു മൊ­ഴി­മാ­റ്റം ന­ട­ത്തി.

ഇം­ഗ്ലി­ഷു­കാർ­ക്കു പ­രി­ച­യ­മി­ല്ലാ­ത്ത കു­പ്പാ­യം, മു­ണ്ടു്, തട്ടം, ദോ­ത്തി തു­ട­ങ്ങി­യ വ­സ്ത്ര­ങ്ങൾ കഞ്ഞി, പൂ­ട്ടു്, പ­ത്തി­രി തു­ട­ങ്ങി­യ ആ­ഹാ­ര­സാ­ധ­ന­ങ്ങൾ താലി, അ­ലി­ക്ക­ത്തു് തു­ട­ങ്ങി­യ ആ­ഭ­ര­ണ­ങ്ങൾ; ഇ­ക്കാ­ക്ക, ഉ­പ്പു­പ്പാ തു­ട­ങ്ങി­യ ബ­ന്ധ­സൂ­ച­ക­ങ്ങൾ; നി­ര­വ­ധി പ്രാ­ദേ­ശി­കാ­ചാ­ര­ങ്ങൾ—എ­ല്ലാം പ­രി­ഭാ­ഷ­ക­നും പ്ര­ശ്നം തന്നെ ‘കു­പ്പാ­യ’ത്തെ ബ്ളൗ­സ് എന്നു പ­രി­ഭാ­ഷ­പ്പെ­ടു­ത്താം. പക്ഷേ, ബ­ഷീ­റി­ന്റെ ‘ബ്ളൗ­സെ­ന്ന കു­പ്പാ­യ’ത്തെ എന്തു ചെ­യ്യും? ഒ­ടു­ക്കം ആഷർ kuppayam എ­ന്നു­ത­ന്നെ എഴുതി.

ഇ­തു­പോ­ലെ “ആന ചത്തു—മ­രി­ച്ചു­പോ­യി” എന്ന പ്ര­യോ­ഗം ഇ­സ്ലാ­മി­ന്റെ ആ­ന­യാ­യ­തു­കൊ­ണ്ടു് ചത്തു എന്നു പ­റ­ഞ്ഞു­കൂ­ടാ. മ­രി­ച്ചു പോയി എന്നു പ­റ­യാ­ണം! എ­ങ്ങ­നെ ഈ ആശയം ഇം­ഗ്ലീ­ഷിൽ കൊ­ണ്ടു­വ­രും? ആഷർ Dead—passed away എ­ന്നു് തർ­ജ്ജ­മ­ചെ­യ്തു.

ബഷീർ തർ­ജ്ജ­മ­യി­ലെ കീ­റാ­മു­ട്ടി­ക­ളി­ലൊ­ന്നു് ക­ഥാ­പാ­ത്ര­ങ്ങ­ളു­ടെ പേ­രു­ക­ളാ­ണു് എ­ന്നെ­നി­ക്കു് തോ­ന്നു­ന്നു ക­ഥാ­മർ­മ്മ­മാ­യും നർ­മ്മ­ബീ­ജ­മാ­യും തീ­രാ­റു­ള്ള ആ­ന­വാ­രി രാ­മൻ­നാ­യർ, പൊൻ­കു­രി­ശു­തോ­മ, എ­ട്ടു­കാ­ലി മ­മ്മു­ഞ്ഞ്, മണ്ടൻ മു­ത്ത­പ, ഒ­റ്റ­ക്ക­ണ്ണൻ പോ­ക്കർ തു­ട­ങ്ങി­യ പേ­രു­ക­ളു­ടെ ആ­ദ്യ­ഭാ­ഗം ഭം­ഗി­യാ­യി തർ­ജ്ജ­മ­ചെ­യ്യു­ക എ­ളു­പ്പ­മാ­ണോ? പ­തി­വിൽ­നി­ന്നു വ്യ­ത്യ­സ്ത­മാ­യി തർ­ജ്ജ­മ ആ­വ­ശ്യ­പ്പെ­ടു­ന്ന­വ­യും അതിനു വ­ഴ­ങ്ങാ­ത്ത­വ­യു­മാ­ണു് ബ­ഷീ­റി­ന്റെ മിക്ക പേ­രു­ക­ളും. ‘പാ­ത്തു­മ്മ­യു­ടെ ആടി’ലെ ഒരു പ­രി­ഹാ­സ­പ്പേ­രു്:

“ലൈ­ലാ­മ്മ എന്നെ ഉ­ള്ളാ­ട­ത്തി­പ്പാ­റു എ­ന്നു് വി­ളി­ച്ചു!”

“ഒ­രാ­ണി­നെ ഉ­ള്ളാ­ട­ത്തി­പ്പാ­റു എന്നു വി­ളി­ക്കു­ക­യോ? അതും ഒരു പെ­ണ്ണു്!”

ആ­ഷ­റു­ടെ പ­രി­ഭാ­ഷ;

“Laila called me a stupid twit!”

“For a male person to be called a stupid twit! And that, too by a girl”

‘ഉ­ള്ളാ­ട­ത്തി­പ്പാ­റു എന്ന വി­ളി­യിൽ എ­ന്തൊ­ക്കെ­യു­ണ്ടു്? വി­ളി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട­വൻ ആ­ണ­ല്ലെ­ന്നു് കാ­ട്ടു­ജാ­തി­യാ­ണെ­ന്നു്, പാറു എന്നു വി­ളി­ച്ചു് ആൺ­കു­ട്ടി­യെ ക­ര­യി­ക്കു­ന്ന പെൺ­കു­ട്ടി­യു­ടെ കു­സൃ­തി വേ­റെ­യും ആ കു­ട്ടി­ക്കു­സൃ­തി­യു­ടെ രസം മു­ഴു­വൻ ഈ പ­രി­ഹാ­സ­പ്പേ­രു് തർ­ജ്ജ­മ ചെ­യ്യാ­നാ­വാ­ത്ത­തു­കൊ­ണ്ടു് ന­ഷ്ട­മാ­യി.

‘ന്റു­പ്പു­പ്പാ­ക്കൊ­രാ­നേ­ണ്ടാർ­ന്നു’വിൽ ആ­ന­മ­ക്കാർ എന്ന പേ­രി­ലെ ‘ആന’യ്ക്കു സ­വി­ശേ­ഷ­മാ­യ അർ­ത്ഥ­വ്യാ­പ്തി­യു­ണ്ടു്. ഒ­ളി­ഞ്ഞും തെ­ളി­ഞ്ഞും ക­ഥ­യി­ലു­ട­നീ­ള­മു­ള്ള ആന എന്ന പ്ര­തീ­കം നേ­രി­ട്ടു ബ­ന്ധ­പ്പ­ടു­ന്ന­തു തന്നെ ഉ­പ്പു­പ്പാ ആയ മ­ക്കാ­റി­നോ­ടാ­ണു്. പക്ഷേ, ആ­ന­മ­ക്കാർ എന്ന പേരു് Elephant Makkar എന്നു തർ­ജ്ജ­മ ചെ­യ്താൽ അതൊരു മ­നു­ഷ്യ­നാ­ണെ­ന്നേ തോ­ന്നി­ല്ല. അ­തു­കൊ­ണ്ടു­ത­ന്നെ­യാ­വ­ണം ആഷർ Ana Makkar എ­ന്നു് ലി­പി­മാ­റ്റം കൊ­ടു­ത്തി­രി­ക്കു­ക­യാ­ണു് ഇതോടെ പ്ര­ബ­ന്ധ­വ്യാ­പി­യാ­യ പ്ര­തീ­ക­ത്തി­ന്റെ അ­വ്യ­ക്ത­മ­ധു­ര­മാ­യ രേ­ഖാ­ചി­ത്ര­ങ്ങ­ളി­ലൊ­ന്നു് ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് വാ­യ­ന­ക്കാ­ര­നു് ന­ഷ്ട­മാ­വു­ന്നു. ആ­ന­മ­ക്കാ­റി­നു് സ­മാ­ന്ത­ര­മാ­യി­വ­രു­ന്ന പ­രി­ഹാ­സ­പ്പേ­രാ­യ ചെ­മ്മീ­ന­ടി­മ എ­ന്ന­തു് Shrimp dealer Adima എ­ന്നു് തർ­ജ്ജ­മ ചെ­യ്യാ­തെ നി­വൃ­ത്തി­യു­മി­ല്ല. കു­ഞ്ഞു­താ­ച്ചു­മ്മാ ചെ­യ്യു­മ്പോ­ലെ ‘ആന’മ­ക്കാ­റി­നെ­യും ‘ചെ­മ്മീ­ന’ടി­മ­യേ­യും താ­ര­ത­മ്യ­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്ന­തി­ലെ രസവും പ­രി­ഭാ­ഷ വാ­യി­ക്കു­ന്ന­വ­നു് ന­ഷ്ട­മാ­വും ‘പ­രി­ഭാ­ഷ­യിൽ ന­ഷ്ട­മാ­വു­ന്ന­തു്’ എ­ന്നൊ­ക്കെ പ­റ­യാ­റി­ല്ലേ, ആ ന­ഷ്ട­മാ­ണി­തു്. പ­രി­ഭാ­ഷ­ക­ന്റെ കു­റ­വ­ല്ല. ‘പ­രി­ഭാ­ഷ’യുടെ കു­റ­വാ­ണു്.

‘ന്റു­പ്പു­പ്പാ’യിൽ കു­ഞ്ഞു­പാ­ത്തു­മ്മ­യും ആ­യി­ഷ­യും ത­മ്മി­ലു­ള്ള വർ­ത്ത­മാ­നം. അവിടെ നാടൻ മൊ­ഴി­യു­ടെ സാ­മു­ദാ­യി­ക­ഭേ­ദ­വും അ­തി­ന്റെ തി­രു­ത്ത­ലു­ക­ളും ഏ­റെ­യാ­ണു് കു­ഞ്ഞു­പാ­ത്തു­മ്മ “കു­ളി­ച്ച­ല്ലേ” എന്നു പ­റ­യു­മ്പോൾ ആയിഷ “കു­ളി­ക്ക­ല്ലേ” എന്നു തി­രു­ത്തി­കൊ­ടു­ക്കു­ന്നു. Dont bath—Dont bathe എന്ന വ്യ­ത്യാ­സ­ത്തി­ലൂ­ടെ വി­ദ­ഗ്ദ്ധ­മാ­യി ഈ കടമ്പ ചാ­ടി­യി­രി­ക്കു­ന്നു.

ആയിഷ കു­ഞ്ഞു­പാ­ത്തു­മ്മ­യെ അ­ക്ഷ­ര­ങ്ങ­ളും മലയാള പ­ദ­ങ്ങ­ളു­ടെ യ­ഥാർ­ത്ഥ രൂ­പ­ങ്ങ­ളും പ­ഠി­പ്പി­ക്കു­ന്ന ഭാഗം എ­ങ്ങ­നെ മൊ­ഴി­മാ­റ്റം ന­ട­ത്തും എ­ന്ന­റി­യാൻ ആർ­ക്കും കൗ­തു­കും തോ­ന്നും. ഒരു ഭാഗം നോ­ക്കാം:

“പി­ന്നെ… ലാ­ത്തി­രി എ­ന്നു് പ­റ­യ­രു­തു്, രാ­ത്രി എ­ന്നു് പറയൂ.” കു­ഞ്ഞു­പാ­ത്തു­മ്മ പ­റ­ഞ്ഞു.

“രാ­ത്ത്രി.”

“ഹോ—അ­ങ്ങ­നെ­യ­ല്ല, ത്രി­ട്ടോ­ഷ് എന്ന വാ­ക്കി­ല്ലേ, അതിലെ ത്രി പറയൂ. രാ­ത്രി.”

ഇനി പ­രി­ഭാ­ഷ:

“you mustn’t say ‘noight’, say ‘night’.

“Neight” said Kunjupathumma.

“Not like that. ‘I’ as in white’ say it Night.”.

ഇ­ത്ത­രം പ്ര­ശ്ന­ങ്ങ­ളൊ­ക്കെ ഏതു മ­ല­യാ­ള­കൃ­തി തർ­ജ്ജ­മ­ചെ­യ്യു­മ്പോ­ഴും ഉ­ള്ള­ത­ല്ലേ? ഇത്ര കൂടിയ അളവിൽ കാ­ണി­ല്ല. ബ­ഷീ­റി­ന്റെ ര­ച­നാ­ശീ­ലം ന­മ്മു­ടെ ഭാ­ഷ­യു­ടെ ആ­ന്ത­ര­ചൈ­ത്യ­ന്യ­വു­മാ­യി എ­ത്ര­മാ­ത്രം ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട­താ­ണെ­ന്നു് ആ­ലോ­ചി­ക്കാ­ത്ത ചില മ­ല­യാ­ളി­ക­ളെ­ങ്കി­ലും അ­ക്കാ­ര്യം ഈ പ­രി­ഭാ­ഷ­യി­ലൂ­ടെ കൂ­ടു­തൽ മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കും എ­ന്നു് തോ­ന്നി­പ്പോ­കു­ന്നു. കാരണം ബ­ഷീർ­കൃ­തി­കൾ നേ­രി­ട്ടു് വാ­യി­ക്കു­മ്പോൾ ന­മ്മിൽ മി­ക്ക­വ­രും മാ­തൃ­ഭാ­ഷ­യു­ടെ­യും സ്വ­ന്തം ജീ­വി­ത­സാ­ഹ­ച­ര്യ­ത്തി­ന്റെ­യും പ്ര­വാ­ഹ­ത്തി­ന­ടി­യി­ലാ­ണു്. അതിൽ നി­ന്നു് അല്പം പൊ­ങ്ങി­നി­ന്നു് അ­തി­ന്റെ തന്നെ ചില സൂ­ക്ഷ്മ വ­ശ­ങ്ങൾ നോ­ക്കി­ക്കാ­ണാൻ ന­മ്മിൽ ചി­ലർ­ക്കു് ഈ പ­രി­ഭാ­ഷ­ക്ക­ണ്ണ­ട ഉ­പ­കാ­ര­പ്പെ­ട്ടേ­ക്കും ഒ­രു­ദാ­ഹ­ര­ണം മാ­ത്രം പറയാം.

‘ന്റു­പ്പു­പ്പാ’യിലെ കൊ­മ്പ­നാ­ന കു­ഴി­യാ­ന­യാ­യി­രു­ന്നു എന്ന പ്ര­യോ­ഗം കേൾ­ക്കു­മ്പോൾ പ­രി­ഹാ­സ­ത്തി­ന്റെ നർ­മ്മ­ത്തി­ന­പ്പു­റ­ത്തേ­ക്കു് സാ­ധാ­ര­ണ­യാ­യി നാം ചെ­ന്നെ­ത്തു­ക­യി­ല്ല. നേ­ര­ത്തെ സൂ­ചി­പ്പി­ച്ച ‘ആന’ എന്ന പ്ര­തീ­ക­ത്തെ ത­ല­കീ­ഴാ­യി­പ്പി­ടി­ക്കു­വാൻ കേ­ര­ളീ­യ ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ ഒരു സ­വി­ശേ­ഷ­ത ഉ­പ­യോ­ഗ­പ്പെ­ടു­ത്തു­ക­യാ­ണി­വി­ടെ. ഒരു വലിയ ജീ­വി­യേ­യും ഒരു കൊ­ച്ചു ജീ­വി­യേ­യും ഒരേ പേ­രു­കൊ­ണ്ടു് പ­രാ­മർ­ശി­ക്കു­ന്ന മ­ല­യാ­ളി­യു­ടെ സ്വ­ഭാ­വ­ത്തെ­പ്പ­റ്റി അ­ത്രെ­യെ­ളു­പ്പം ന­മു­ക്കു് ആലോചന ചെ­ല്ലു­ക­യി­ല്ല. പ­രാ­മ്പ­ര്യാ­ഭി­മാ­ന­ത്തി­ന്റെ­യും ഊ­തി­വീർ­പ്പി­ച്ച പൊ­ങ്ങ­ച്ച­ത്തി­ന്റെ­യും ബ­ലൂ­ണി­ന്മേൽ ഒരു തമാശ പൊ­ട്ടി­ച്ച­തി­ന­പ്പു­റം ബ­ഷീ­റി­നു് ഭാ­വ­ഭേ­ദ­ങ്ങ­ളൊ­ന്നു­മി­ല്ല താനും. ‘കു­ഴി­യാ­ന’യായി മാറിയ ഈ ‘കൊ­മ്പ­നാ­ന’യെ എ­ങ്ങ­നെ ഇം­ഗ്ലീ­ഷു­കാ­ര­ന്റെ വ­ള­പ്പിൽ ത­ള­യ്ക്കും? കു­ഴി­യാ­ന­യു­ടെ ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് പദം ant-​lion എ­ന്നാ­ണു്. ഈ വാ­ക്കിൽ ‘ആന’യ്ക്കു­ള്ള ഇം­ഗ്ലീ­ഷു പദമായ elephant ഇല്ല. ഈ ‘ആന’ ഇ­ല്ലെ­ങ്കിൽ ആ പ്ര­തീ­കം തി­രി­ച്ചി­ടു­മ്പോൾ കി­ട്ടു­ന്ന ഹാ­സ്യം അ­ട­ക്ക­മു­ള്ള എല്ലാ പ്ര­യോ­ജ­ന­ങ്ങ­ളും ന­ഷ്ട­മാ­വു­ക­യും ചെ­യ്യും. ഒ­ടു­ക്കം ആ­ഷ­റി­നു് ഇം­ഗ്ലീ­ഷിൽ ‘കു­ഴി­യാ­ന’യെ ഈ ആ­വ­ശ്യ­ത്തി­നു­വേ­ണ്ടി സൃ­ഷ്ടി­ക്കേ­ണ്ടി­വ­ന്നു: elephant ant! അ­ങ്ങ­നെ­യൊ­രു ജീ­വി­യി­ല്ലെ­ന്നും ഇ­പ്പ­റ­യു­ന്ന elephant ant പാവം കു­ഴി­യാ­ന­യാ­ണെ­ന്നും ആഷർ ആ­മു­ഖ­ത്തിൽ മു­ന്ന­റി­യി­പ്പു നൽ­കു­ന്നു­ണ്ടു്. സാ­യ്പി­നെ മു­ട്ടു­കു­ത്തി­ക്കാൻ ന­മു­ക്കു് കൊ­മ്പ­നാ­ന വേണ്ട കു­ഴി­യാ­ന മതി എ­ന്നോർ­ത്തു ചി­രി­ക്കേ­ണ്ട നേരം ഇ­താ­കു­ന്നു!

images/V_Abdullah.jpg
വി. അ­ബ്ദു­ല്ല

ആ­ഷർ­സാ­യ്പി­നെ ബ­ഹു­മാ­നി­ക്കേ­ണ്ട നേ­ര­വും ഇ­തു­ത­ന്നെ. മ­ല­യാ­ളം പ­ഠി­ച്ച ഒരു ഇം­ഗ്ലീ­ഷു­കാ­രൻ തർ­ജ്ജ­മ ചെ­യ്തു് ആ­ദ്യ­മാ­യി വി­ദേ­ശ­ത്തു് പ്ര­സി­ദ്ധ­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്ന മലയാള കൃതി Me grandad ’ad an elephant ആ­യി­രി­ക്ക­ണം. ന­മ്മു­ടെ ആദ്യ നോ­വ­ലാ­യ ഇ­ന്ദു­ലേ­ഖ (1889) ഇ­റ­ങ്ങി­യ ഉ­ട­നെ­ത്ത­ന്നെ ഒരു സാ­യ്പ് മ­ല­ബാ­റിൽ ക­ല­ക്ട­റാ­യി­രു­ന്ന ഡ്യൂ­മർ­ഗ്ഗ് ഇം­ഗ്ലി­ഷി­ലേ­ക്കു വി­വർ­ത്ത­നം ചെ­യ്യു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. പക്ഷേ, അതു് പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­രി­ച്ച­തു് (1890) ഇ­ന്ത്യ­യി­ലാ­ണു്. വി­ദേ­ശ­ത്തു് പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­രി­ച്ച ത­ക­ഴി­യു­ടെ ചെ­മ്മീൻ, തോ­ട്ടി­യു­ടെ മകൻ എ­ന്നി­വ­യു­ടെ­യും ആദ്യ പ്ര­സാ­ധ­നം ഇ­ന്ത്യ­യിൽ­ത­ന്നെ. ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് പ­ഠി­ച്ചു് മ­ല­യാ­ളി­കൾ മ­ല­യാ­ള­കൃ­തി­കൾ തർ­ജ്ജ­മ ചെ­യ്യു­ക എ­ന്ന­താ­ണു് ന­മ്മു­ടെ പ­തി­വു്. ബ­ഷീ­റ­ട­ക്ക­മു­ള്ള ന­മ്മു­ടെ പല കാ­ഥി­ക­രു­ടെ­യും പല കൃ­തി­ക­ളു­ടെ­യും ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് പ­രി­ഭാ­ഷ­കൻ വി. അ­ബ്ദു­ല്ല യാ­ണ­ല്ലോ. അ­വ­യെ­ല്ലാം പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­രി­ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തും ഇ­ന്ത്യ­യിൽ­ത­ന്നെ. ഈ പ­രി­തഃ­സ്ഥി­തി­യിൽ ‘ഇ­പ്പോ­ഴും സൂ­ര്യ­ന­സ്ത­മി­ക്കാ­ത്ത സാ­മ്രാ­ജ്യ’മുള്ള ഭാ­ഷ­യാ­യ ഇം­ഗ്ലീ­ഷി­ലേ­ക്കു എ­ഡിൻ­ബ­റോ യൂ­നി­വേർ­സി­റ്റി വഴി എ­ത്തി­പ്പെ­ടു­ന്ന ബഷീർ കൃ­തി­കൾ തീർ­ച്ച­യാ­യും മ­ല­യാ­ളി­ക്കു് മേനി വ­ളർ­ത്തു­ന്നു­ണ്ടു്. മറ്റു വി­ദേ­ശ­ഭാ­ഷ­ക­ളി­ലെ­ത്തി­പ്പെ­ടു­വാൻ ഈ കൃ­തി­ക്കു് ഏ­റെ­ക്കാ­ലം വേ­ണ്ടി­വ­രു­മെ­ന്നു­തോ­ന്നു­ന്നി­ല്ല. ഈ പു­സ്ത­ക­ത്തി­ലെ പു­രാ­വൃ­ത്ത­ങ്ങ­ളോ­ടും ആ­ചാ­ര­സ­വി­ശേ­ഷ­ത­ക­ളോ­ടും ര­ക്ത­ബ­ന്ധം പു­ലർ­ത്തു­ക­യും നൂ­റ്റാ­ണ്ടു­ക­ളാ­യി കേ­ര­ള­ത്തോ­ടു് വ്യാപാര-​സാംസ്കാരിക വി­നി­മ­യ­ങ്ങൾ നി­ല­നിർ­ത്തു­ക­യും ചെ­യ്തു പോ­രു­ന്ന അറബ് നാ­ടു­ക­ളിൽ ഇ­തി­ന്റെ പ­രി­ഭാ­ഷ­യ്ക്കു ഊഷ്മള സ്വീ­കാ­രം ല­ഭി­ക്കാ­നി­ട­യു­ണ്ടു്.

ഈ വ­ഴി­ക്കെ­ല്ലാം ന­മ്മു­ടെ ആലോചന തി­രി­ച്ചു­വി­ടു­ന്ന ഡോ. റൊ­നാൾ­ഡ് ഇ. ആഷർ ബ്രി­ട്ട­നി­ലെ നോ­ട്ടിം­ഗ് ഹാം ഷെ­യ­റി­ലാ­ണു് ജ­നി­ച്ച­തു്—1962-ൽ. ദ­ക്ഷി­ണേ­ഷ്യൻ പ­ഠ­ന­ങ്ങ­ളിൽ ഒരു വി­ദ­ഗ്ദ്ധ­നും ഭാ­ഷാ­ശാ­സ്ത്ര­ജ്ഞ­നു­മാ­യ അ­ദ്ദേ­ഹം എ­ഡിൻ­ബ­റോ യൂ­നി­വേർ­സി­റ്റി­യിൽ ഭാ­ഷാ­ശാ­സ്ത്ര­ത്തി­ന്റെ പ്രൊ­ഫ­സ­റാ­ണു്. ദ­ക്ഷി­ണേ­ഷ്യൻ പ­ഠ­ന­ങ്ങൾ ഭാ­ഷാ­ശാ­സ്ത്രം, ദ്രാ­വി­ഡ­ഭാ­ഷ­കൾ വ­ഴി­യാ­ണു് ഈ ബ­ഹു­ഭാ­ഷാ­പ­ണ്ഡി­തൻ മ­ല­യാ­ള­ത്തിൽ എ­ത്തി­പ്പെ­ട്ട­തു്. സൗ­ക­ര്യ­പ്പെ­ടു­മ്പോ­ഴൊ­ക്കെ കേ­ര­ള­ത്തിൽ വ­രി­ക­യും ഇ­വി­ട­ത്തെ എ­ഴു­ത്തു­കാ­രോ­ടു് സ്ഥി­ര­മാ­യ സൗ­ഹൃ­ദം പു­ലർ­ത്തി­വ­രി­ക­യും ചെ­യ്യു­ന്ന ആഷർ തകഴി, ബഷീർ തു­ട­ങ്ങി­യ­വ­രു­ടെ രചനകൾ പ­രി­ഭാ­ഷ­പ്പെ­ടു­ത്തി­യ­തി­നു­പു­റ­മെ മലയാള ഭാ­ഷ­യെ­പ്പ­റ്റി­യും സാ­ഹി­ത്യ­ത്തെ­പ്പ­റ്റി­യും നി­ര­വ­ധി പ­ഠ­ന­ങ്ങൾ പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­രി­ച്ചി­ട്ടു­മു­ണ്ടു്. എൻ­സൈ­ക്ലോ­പീ­ഡി­യ ബ്രി­ട്ടാ­നി­ക്ക (1967), പെൻ­ഗ്വൻ കം­പാ­നി­യൻ റ്റു ലി­റ്റ­റേ­ച്ചർ (1969), കാ­സ്സൽ­സ് എൻ­സൈ­ക്ലോ­പീ­ഡി­യ ഓഫ് വേൾഡ് ലി­റ്റ­റേ­ച്ചർ (1973), ഡി­ക്ഷ­ണ­റി ഓഫ് ഓ­റി­യ­ന്റൽ ലി­റ്റ­റേ­ച്ചർ (1975) തു­ട­ങ്ങി­യ പ്രാ­മാ­ണി­ക­ഗ്ര­ന്ഥ­ങ്ങ­ളിൽ മ­ല­യാ­ള­ത്തെ­പ്പ­റ്റി എ­ഴു­തി­യ­തും അ­ദ്ദേ­ഹം തന്നെ. കേ­ര­ള­സാ­ഹി­ത്യ അ­ക്കാ­ദ­മി വി­ശി­ഷ്ടാം­ഗ­ത്വം നൽകി 1983-ൽ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തെ ആ­ദ­രി­ക്കു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. ആ ബ­ഹു­മ­തി നേ­ടു­ന്ന മ­ല­യാ­ളി­യ­ല്ലാ­ത്ത ആ­ദ്യ­ത്തെ വ്യ­ക്തി­യാ­ണു് ഡോ. ആഷർ.

മ­ല­യാ­ളി­കൾ രണ്ടു കൈ കൊ­ണ്ടും അ­ന്യ­ഭാ­ഷ­ക­ളിൽ­നി­ന്നു് തർ­ജ്ജ­മ ചെ­യ്തു­വ­രു­ന്നു. ന­മ്മു­ടെ വാ­യ­ന­ക്കാർ രണ്ടു കൈയും നീ­ട്ടി അതു് സ്വീ­ക­രി­ച്ചും വ­രു­ന്നു. പക്ഷേ, മ­ല­യാ­ള­ത്തിൽ നി­ന്നു് പു­റ­ത്തേ­ക്കു് എത്ര കൃ­തി­കൾ തർ­ജ്ജ­മ ചെ­യ്യു­ന്നു­ണ്ടു്? മ­ല­യാ­ള­ത്തെ­പ്പ­റ്റി മറ്റു ഭാ­ര­തീ­യർ­ക്കു­ള്ള അ­റി­വു് എത്ര തു­ച്ഛ­മാ­ണു് എ­ന്ന­തി­നു തെ­ളി­വു് ‘മ­ദ്രാ­സി’ എന്ന വി­ളി­മ­തി. ആ വി­ളി­യിൽ ഉ­ത്ത­രേ­ന്ത്യ­ക്കാർ സാ­ധാ­ര­ണ­യാ­യി മ­ല­യാ­ളി­യെ­ക്കൂ­ടി ഉൾ­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്നു­ണ്ടു്! ഒരു പഴയ ക­ണ­ക്കു പറയാം: നാം ഏ­റ്റ­വും കൂ­ടു­തൽ കൃ­തി­കൾ തർ­ജ്ജ­മ ചെ­യ്യു­ന്ന ബം­ഗാ­ളി­യിൽ­നി­ന്നു് 1975-വരെ 266 കൃ­തി­കൾ മ­ല­യാ­ള­ത്തി­ലേ­ക്കു് പ­രി­ഭാ­ഷ­പ്പെ­ടു­ത്തി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. അ­തു­വ­രെ ബം­ഗാ­ളി­യി­ലേ­ക്കു് തർ­ജ്ജ­മ ചെ­യ്യ­പ്പെ­ട്ട മ­ല­യാ­ള­കൃ­തി­ക­ളു­ടെ എണ്ണം കേൾ­ക്ക­ണോ വെറും ഏഴു്! കേന്ദ്ര-​പ്രാദേശിക സാ­ഹി­ത്യ അ­ക്കാ­ദ­മി­ക­ളു­ടെ­യും നാഷണൽ ബു­ക്ക് ട്ര­സ്റ്റി­ന്റെ­യും പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങ­ളൊ­ക്കെ ഉ­ണ്ടെ­ങ്കി­ലും ഈ അ­നു­പാ­ത­ക്ര­മം ക­ഴി­ഞ്ഞ ഒരു ദശകം കൊ­ണ്ടു് ഏ­റെ­യൊ­ന്നും മാ­റി­യി­രി­ക്കാ­നി­ട­യി­ല്ല.

മറ്റു ഭാ­ര­തീ­യ­ഭാ­ഷ­കൾ ന­മ്മ­ളോ­ടു് ഈ മ­നോ­ഭാ­വം കാ­ണി­ക്കു­ന്ന­തി­നി­ട­യി­ലാ­ണു് ഇ­തു­പോ­ലെ ത­ക­ഴി­യു­ടെ­യും ബ­ഷീ­റി­ന്റെ­യും കൃ­തി­കൾ വി­ദേ­ശ­ങ്ങ­ളിൽ പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു് എ­ന്നു് ഓർ­ത്തു­വെ­യ്ക്ക­ണം. യു­നെ­സ്കൊ അ­വ­രു­ടെ പ­രി­ഭാ­ഷ­പ്പ­ട്ടി­ക­യിൽ ഈ പ­രി­ഭാ­ഷാ സ­മാ­ഹാ­രം ഉൾ­പ്പെ­ടു­ത്തി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. ഇ­തി­നു­മു­മ്പു് ചെ­മ്മീൻ (പ­രി­ഭാ­ഷ: നാ­രാ­യ­ണ­മേ­നോൻ, 1964), തോ­ട്ടി­യു­ടെ മകൻ (പ­രി­ഭാ­ഷ ആർ. ഇ. ആഷർ, 1975) എന്നീ കൃ­തി­കൾ­ക്കു മാ­ത്ര­മേ ഈ അം­ഗീ­കാ­രം ല­ഭി­ച്ചി­ട്ടു­ള്ളു. പല വ­ഴി­ക്കും മ­ല­യാ­ളി­കൾ­ക്കു് ത­ന്നോ­ടു­ള്ള ക­ട­പ്പാ­ടു് ബ­ഷീർ­കൃ­തി­ക­ളു­ടെ ഈ തർ­ജ്ജ­മ­യി­ലൂ­ടെ ആഷർ ഒ­ന്നു­കൂ­ടി ക­ന­പ്പി­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്നു.

ഇ­ന്ത്യ­യി­ലെ നി­ര­വ­ധി ഗ്രാ­മ­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കും ന­ഗ­ര­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കും ബഷീർ അ­ല­ഞ്ഞെ­ത്തി­യ­തു­പോ­ലെ കേ­ര­ള­ത്തി­ന്റെ ഉൾ­ത്തു­ടി­പ്പു­ക­ളും പേറി ഈ പ­രി­ഭാ­ഷാ­സ­മാ­ഹാ­രം ദു­നി­യാ­വു മു­ഴു­വൻ അ­ല­ഞ്ഞെ­ത്ത­ട്ടെ. “ച­ക്ര­വാ­ള­ത്തി­ന്റെ അ­പ്പു­റ­ത്തു­ള്ള ലോ­ക­ങ്ങൾ കാ­ണു­വാൻ” എ­ന്നും കൊ­തി­ച്ചി­രു­ന്ന മ­ജീ­ദും മാ­വി­ന്റെ ഉ­ച്ചി­യിൽ ക­യ­റി­യാൽ മക്കം കാ­ണാ­മോ എന്നു ചോ­ദി­ച്ചി­രു­ന്ന ജി­ജ്ഞാ­സു­വാ­യ സു­ഹ്ര­യും റേ­ഡി­യോ എന്ന ‘പാ­ട്ടു­പെ­ട്ടി’യിൽ­ക്കൂ­ടി “ലോ­ക­ത്തി­ലെ മിക്ക സ്ഥ­ല­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നും” പാ­ട്ടു­കൾ കേൾ­ക്കാം എ­ന്ന­റി­യു­മ്പോൾ ബേ­ജാ­റാ­യി­പ്പോ­കു­ന്ന നി­ഷ്ക­ള­ങ്ക­യാ­യ കു­ഞ്ഞു­പാ­ത്തു­മ്മ­യും അ­ന­വ­ധി­യ­ന­വ­ധി വി­ദേ­ശ­നാ­ടു­ക­ളി­ലേ­ക്കു് ക­ട­ന്നു­ചെ­ല്ല­ട്ടെ. പ്ലാ­വി­ല­യ്ക്കൊ­പ്പം പു­സ്ത­ക­ങ്ങ­ളും ച­വ­ച്ചു­തി­ന്നു­ന്ന പാ­ത്തു­മ്മ­യു­ടെ ആടു് വി­ദേ­ശി­ക­ളു­ടെ പു­സ്ത­ക­ശാ­ല­ക­ളിൽ അ­ല­ഞ്ഞു­തി­രി­യ­ട്ടെ. ന­മ്മു­ടെ കൊ­മ്പ­നാ­ന­ക­ളും കു­ഴി­യാ­ന­ക­ളും വി­ദേ­ശി­ക­ളെ വീ­ണ്ടും വീ­ണ്ടും മു­ട്ടു­കു­ത്തി­ക്ക­ട്ടെ. സ്വ­ന്തം ജീ­വി­ത­പ­ശ്ചാ­ത്ത­ല­ത്തെ ഭാ­ഷ­യിൽ ആ­വാ­ഹി­ക്കു­ന്ന­തിൽ അ­നു­ഗൃ­ഹീ­ത­മാ­യ സി­ദ്ധി­വി­ശേ­ഷ­വും മ­നു­ഷ്യ­നെ അ­ടു­ത്ത­റി­യു­ന്ന­തിൽ അത്ര സാ­ധാ­ര­ണ­മ­ല്ലാ­ത്ത സ്നേ­ഹ­വാ­യ്പും കാ­ണി­ച്ച വൈ­ക്കം മു­ഹ­മ്മ­ദ് ബഷീർ എന്ന ക­ലാ­കാ­രൻ തീർ­ച്ച­യാ­യും അ­തർ­ഹി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്.

എം. എൻ. കാ­ര­ശ്ശേ­രി
images/MN_Karasseri.jpg

മു­ഴു­വൻ പേരു്: മു­ഹ്യു­ദ്ദീൻ ന­ടു­ക്ക­ണ്ടി­യിൽ. കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ജി­ല്ല­യി­ലെ കാ­ര­ശ്ശേ­രി എന്ന ഗ്രാ­മ­ത്തിൽ 1951 ജൂ­ലാ­യ് 2-നു് ജ­നി­ച്ചു. പി­താ­വു്: പ­രേ­ത­നാ­യ എൻ. സി. മു­ഹ­മ്മ­ദ് ഹാജി. മാ­താ­വു്: കെ. സി. ആ­യി­ശ­ക്കു­ട്ടി. കാ­ര­ശ്ശേ­രി ഹി­ദാ­യ­ത്തു­സ്സി­ബി­യാൻ മ­ദ്ര­സ്സ, ഐ. ഐ. എ. യു. പി. സ്ക്കൂൾ, ചേ­ന്ദ­മം­ഗ­ല്ലൂർ ഹൈ­സ്ക്കൂൾ, കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ഗു­രു­വാ­യൂ­ര­പ്പൻ കോ­ളേ­ജ്, കാ­ലി­ക്ക­റ്റ് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ലാ മ­ല­യാ­ള­വി­ഭാ­ഗം എ­ന്നി­വി­ട­ങ്ങ­ളിൽ പ­ഠി­ച്ചു. സോഷ്യോളജി-​മലയാളം ബി. എ., മ­ല­യാ­ളം എം. എ., മ­ല­യാ­ളം എം. ഫിൽ. പ­രീ­ക്ഷ­കൾ പാ­സ്സാ­യി. 1993-ൽ കാ­ലി­ക്ക­റ്റ് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ല­യിൽ നി­ന്നു് ഡോ­ക്ട­റേ­റ്റ്. 1976–78 കാ­ല­ത്തു് കോ­ഴി­ക്കോ­ട്ടു് മാ­തൃ­ഭൂ­മി­യിൽ സ­ഹ­പ­ത്രാ­ധി­പ­രാ­യി­രു­ന്നു. പി­ന്നെ അ­ധ്യാ­പ­ക­നാ­യി. കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ഗവ. ആർ­ട്സ് ആന്റ് സയൻസ് കോ­ളേ­ജ്, കോ­ട­ഞ്ചേ­രി ഗവ. കോ­ളേ­ജ്, കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ഗവ: ഈ­വ­നി­ങ്ങ് കോ­ളേ­ജ് എ­ന്നി­വി­ട­ങ്ങ­ളിൽ ജോലി നോ­ക്കി. 1986-മുതൽ കാ­ലി­ക്ക­റ്റ് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ലാ മ­ല­യാ­ള­വി­ഭാ­ഗ­ത്തിൽ.

പു­സ്ത­ക­ങ്ങൾ: പു­ലി­ക്കോ­ട്ടിൽ­കൃ­തി­കൾ (1979), വി­ശ­ക­ല­നം (1981), തി­രു­മൊ­ഴി­കൾ (1981), മു­ല്ലാ­നാ­സ­റു­ദ്ദീ­ന്റെ പൊ­ടി­ക്കൈ­കൾ (1982), മ­ക്ക­യി­ലേ­ക്കു­ള്ള പാത (1983), ഹു­സ്നുൽ ജമാൽ (1987), കു­റി­മാ­നം (1987), തി­രു­വ­രുൾ (1988), ന­വ­താ­ളം (1991), ആലോചന (1995), ഒ­ന്നി­ന്റെ ദർശനം (1996), കാ­ഴ്ച­വ­ട്ടം (1997) തു­ട­ങ്ങി എൺ­പ­തി­ലേ­റെ കൃ­തി­കൾ.

ഭാര്യ: വി. പി. ഖദീജ, മക്കൾ: നിശ, ആഷ്ലി, മു­ഹ­മ്മ­ദ് ഹാ­രി­സ്.

Colophon

Title: Kunjupaththummayude Lokasancharam (ml: കു­ഞ്ഞു­പാ­ത്തു­മ്മ­യു­ടെ ലോ­ക­സ­ഞ്ചാ­രം).

Author(s): M. N. Karassery.

First publication details: Not available;;

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Article, M. N. Karassery, Kunjupaththummayude Lokasancharam, എം. എൻ. കാ­ര­ശ്ശേ­രി, കു­ഞ്ഞു­പാ­ത്തു­മ്മ­യു­ടെ ലോ­ക­സ­ഞ്ചാ­രം, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: August 26, 2023.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Two children playing with a dog, a painting by Félicité Beaudin (1797–1879). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Typesetter: JN Jamuna; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.