SFNസാ­യാ­ഹ്ന ഫൌ­ണ്ടേ­ഷൻ
images/View_of_the_Pali.jpg
Vie of the Pali, a painting by Jules Tavernier (1844–1889).
സ­ഞ്ചാ­രി­യു­ടെ ഉൾ­പു­ള­ക­ങ്ങൾ
എം. എൻ. കാ­ര­ശ്ശേ­രി
images/N_V_Krishna_Warrier.jpg
എൻ. വി. കൃ­ഷ്ണ­വാ­ര്യർ

യാ­ത്രാ­വി­വ­ര­ണ­ര­ച­ന മറ്റു സാ­ഹി­ത്യ­പ­രി­ശ്ര­മ­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നു് ചില കാ­ര്യ­ങ്ങ­ളിൽ തീർ­ത്തും വ്യ­ത്യ­സ്ത­മാ­ണു്. എ­ന്തു­കൊ­ണ്ടെ­ന്നാൽ കഥന വൈഭവം കൊ­ണ്ടോ ശു­ദ്ധ­ഭാ­വ­ന കൊ­ണ്ടോ യാ­ത്രാ­വി­വ­ര­ണം എ­ഴു­തു­ക സാ­ധ്യ­മ­ല്ല. ആ സാ­ഹി­ത്യ­ശാ­ഖ­യു­ടെ ഗുണം എ­ഴു­ത്തു­കാ­ര­ന്റെ പ്ര­തി­ഭ­യെ മാ­ത്രം ആ­ശ്ര­യി­ച്ച­ല്ല നി­ല­കൊ­ള്ളു­ന്ന­തു്. വ­ലി­യൊ­ര­ള­വോ­ളം അതു് അ­യാൾ­ക്കു­ണ്ടാ­വു­ന്ന അ­നു­ഭ­വ­ങ്ങ­ളു­ടെ പ­ര­പ്പി­നേ­യും ആ­ഴ­ത്തേ­യും ആ­ശ്ര­യി­ച്ചു് നി­ല­കൊ­ള്ളു­ന്നു. ഈ നി­ല­പാ­ടിൽ നി­ന്നു് നോ­ക്കു­മ്പോൾ യാ­ത്രാ­ഗ്ര­ന്ഥ­ങ്ങ­ളെ­ഴു­തു­ന്ന­വ­രെ ര­ണ്ടു് ത­ര­ക്കാ­രാ­യി വക തി­രി­ക്കേ­ണ്ടി­വ­രും—യാ­ദൃ­ശ്ചി­ക­മാ­യി ഈ രം­ഗ­ത്തു് വ­ന്നു­വീ­ണ­വ­രും അ­ഗാ­ധ­മാ­യ താൽ­പ­ര്യ­ത്തോ­ടെ ഈ സാ­ഹി­ത്യ­ശാ­ഖ­ക്കു് സ്വയം സ­മർ­പ്പി­ച്ച­വ­രും. മ­ല­യാ­ള­ത്തിൽ യാ­ത്രാ­ഗ്ര­ന്ഥ­ങ്ങ­ളെ­ഴു­തി­യ­വ­രിൽ അധികം പേരും ആദ്യം പറഞ്ഞ ത­ര­ക്കാ­രാ­ണു്. അ­വ­രു­ടെ കൃ­തി­കൾ തീർ­ത്ഥാ­ട­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ­യോ ഔ­ദ്യോ­ഗി­ക­യാ­ത്ര­ക­ളു­ടെ­യോ ഉൽ­പ്പ­ന്ന­ങ്ങൾ മാ­ത്ര­മാ­ണു്. ടി. കെ. കൃ­ഷ്ണ­മേ­നോൻ, എൻ. വി. കൃ­ഷ്ണ­വാ­ര്യർ, ത­ര­വ­ത്തു് അ­മ്മാ­ളു അമ്മ, കെ. പി. കേ­ശ­വ­മേ­നോൻ തു­ട­ങ്ങി­യ­വർ അ­ത്ത­രം യാ­ത്രാ­കൃ­തി­കൾ ര­ചി­ച്ച­വ­രിൽ പെ­ടു­ന്നു. പക്ഷേ, പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ട് മ­ല­യാ­ള­ത്തിൽ ഈ സാ­ഹി­ത്യ­ശാ­ഖ­യിൽ പ്ര­വർ­ത്തി­ച്ച മ­റ്റെ­ല്ലാ­വ­രിൽ നി­ന്നും തീർ­ത്തും വ്യ­ത്യ­സ്ത­നാ­യി നി­ല­കൊ­ള്ളു­ന്നു. ലോ­ക­ത്തി­ന്റെ ഭി­ന്ന­ഭാ­ഗ­ങ്ങ­ളിൽ അ­വ­സ­രാ­നു­കൂ­ല്യം കൊ­ണ്ടു് എ­ത്തി­പ്പെ­ട്ട ആളല്ല അ­ദ്ദേ­ഹം. വി­ദൂ­ര­ദേ­ശ­ങ്ങൾ കാ­ണു­വാ­നും വി­ദൂ­ര­സ്ഥ­രാ­യ ആ­ളു­ക­ളെ അ­റി­യു­വാ­നു­മു­ള്ള ജ­ന്മ­സി­ദ്ധ­മാ­യ അ­ഭി­ലാ­ഷ­മാ­യി­രു­ന്നു അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ പ്ര­ചോ­ദ­നം. സ്വ­ന്തം ചെ­ല­വിൽ അ­ദ്ദേ­ഹം യാത്ര ചെ­യ്തു. ഔ­ദ്യോ­ഗി­ക­മോ അ­ക്കാ­ദ­മി­ക­മോ ആയ ഉ­ത്ത­ര­വാ­ദി­ത്ത­ങ്ങ­ളൊ­ന്നും അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­ത്തി­നു് ക­ടി­ഞ്ഞാ­ണി­ട്ടി­രു­ന്നി­ല്ല. ഇ­തി­നു് ഒ­രേ­യൊ­ര­പ­വാ­ദം ഇ­ന്ത്യാ­ഗ­വൺ­മെ­ന്റി­ന്റെ പ്ര­തി­നി­ധി­യാ­യി പ­ടി­ഞ്ഞാ­റൻ യൂ­റോ­പ്പി­ലെ രാ­ജ്യ­ങ്ങൾ സ­ന്ദർ­ശി­ച്ച­തു് മാ­ത്ര­മാ­ണു്. എ­ഴു­ത്തു­കാ­ര­നിൽ നി­ന്നു് പലതും ആ­വ­ശ്യ­പ്പെ­ടു­ന്ന ഒ­ന്നാ­ണു് യാ­ത്രാ­വി­വ­ര­ണം. പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ട് തന്നെ ഒ­രി­ക്കൽ രേ­ഖ­പ്പെ­ടു­ത്തു­ക­യു­ണ്ടാ­യി: “മ­ല­യാ­ള­ത്തിൽ യാ­ത്രാ­വി­വ­ര­ണ സാ­ഹി­ത്യ­ര­ച­ന എന്നെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചി­ട­ത്തോ­ളം ഒരു ത്യാ­ഗ­മോ സേ­വ­ന­മോ ആണു് എന്നു ഞാൻ പ­റ­യു­ന്ന­തു് അ­ഹം­ഭാ­വ­ത്തോ­ടെ­യ­ല്ല, അ­ഭി­മാ­ന­ത്തോ­ടെ ത­ന്നെ­യാ­ണു്. ഒരു കഥയോ നോവലോ എ­ഴു­താൻ മൂ­ല­ധ­ന­മാ­യി കു­റ­ച്ചു ക­ട­ലാ­സ്സും മ­ഷി­യും മതി. പി­ന്നെ മ­സ്തി­ഷ്ക്ക­പ്ര­വർ­ത്ത­നം മാ­ത്രം. എ­ന്നാൽ, ഹെൽ­സി­ങ്കി­യെ­പ്പ­റ്റി­യോ ക­യ്റോ­വി നെ­പ്പ­റ്റി­യോ സിം­ഗ­പ്പൂ­രി നെ­പ്പ­റ്റി­യോ എ­ഴു­ത­ണ­മെ­ങ്കിൽ, ക­പ്പ­ലി­ലോ വി­മാ­ന­ത്തി­ലോ അവിടെ ചെ­ന്നെ­ത്താൻ തന്നെ ന­ല്ലൊ­രു സംഖ്യ മുൻ­കൂ­റാ­യി മു­ത­ലി­റ­ക്കേ­ണ്ടി­വ­രും. പി­ന്നെ അ­വി­ട­ത്തെ താ­മ­സ­ച്ചെ­ല­വു്, പ­ര്യ­ട­ന­ച്ചെ­ല­വു്. എ­ല്ലാ­റ്റി­നും പുറമേ റ­ഫ­റൻ­സ് ഗ്ര­ന്ഥ­ങ്ങൾ വാ­ങ്ങാൻ ന­ല്ലൊ­രു സംഖ്യ നീ­ക്കി വെ­യ്ക്ക­ണം”. (ഗ്ര­ന്ഥ­കർ­ത്താ­വി­ന്റെ പ്ര­സ്താ­വ­ന: സ­ഞ്ചാ­ര­സാ­ഹി­ത്യം—ഒ­ന്നാം വാ­ല്യം) പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ട് തന്റെ യാ­ത്രാ­ഭ്രാ­ന്തി­നേ­യും നി­സ്തു­ല­മാ­യ സാ­ഹി­ത്യ­ര­ച­നാ­ശേ­ഷി­യേ­യും ഭം­ഗി­യാ­യി സ­മ­ന്വ­യി­പ്പി­ക്കു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. ഏഷ്യ, യൂ­റോ­പ്പ്, ആ­ഫ്രി­ക്ക എന്നീ മൂ­ന്നു ഭൂ­ഖ­ണ്ഡ­ങ്ങ­ളിൽ അ­ദ്ദേ­ഹം വി­പു­ല­മാ­യി യാത്ര ചെ­യ്യു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. ഈ മൂ­ന്നു് ഭൂ­ഖ­ണ്ഡ­ങ്ങ­ളെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ച വ്യ­ത്യ­സ്ത വാള ്യ­ങ്ങ­ളിൽ ച­രി­ത്രം, ഭൂ­മി­ശാ­സ്ത്രം മു­ത­ലാ­യ­വ­യെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ച എ­ണ്ണ­മ­റ്റ പു­സ്ത­ക­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നു് ശേ­ഖ­രി­ച്ച കൗ­തു­ക­ക­ര­വും വി­ശ്വ­സ­നീ­യ­വു­മാ­യ വി­വ­ര­ങ്ങൾ വ്യ­ക്തി­പ­ര­മാ­യ അ­നു­ഭ­വ­ങ്ങ­ളോ­ടു് ചേർ­ത്തു് അ­ദ്ദേ­ഹം സ­മാ­ഹ­രി­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്നു. ഇ­തൊ­ക്കെ­യാ­ണെ­ങ്കി­ലും വി­ര­സ­മാ­യ വി­ശ­ദാം­ശ­ങ്ങ­ളു­ടെ അ­തി­ഭാ­ര­മോ പാ­ണ്ഡി­ത്യ­പ്ര­ക­ട­ന­മോ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ വി­വ­ര­ണ­ത്തി­ലെ­വി­ടെ­യു­മി­ല്ല. കൗ­തു­കം ജ­നി­പ്പി­ക്കു­ന്ന ഒരു കഥ പ­റ­യു­ന്ന­പോ­ലെ തന്റെ വ്യ­ത്യ­സ്താ­നു­ഭ­വ­ങ്ങൾ അ­ദ്ദേ­ഹം പ­റ­ഞ്ഞു പോ­വു­ന്നു.

images/KP_Kesava_Menon.jpg
കെ. പി. കേ­ശ­വ­മേ­നോൻ

താൻ കണ്ട കാഴ്ച ഒരു മി­ന്ന­ലാ­ട്ട­ത്തി­ലെ­ന്ന പോലെ പെ­ട്ടെ­ന്നു് പി­ടി­ച്ചെ­ടു­ത്തു് അ­തി­നു് ഭാ­വ­നാ­സ്പർ­ശം കൊ­ണ്ടു് പ്ര­തീ­കാ­ത്മ­ക­മാ­നം ന­ല്കു­ന്ന­തിൽ പ­ല­പ്പോ­ഴും അ­ദ്ദേ­ഹം വി­ജ­യി­ക്കു­ന്നു. ആ­ഫ്രി­ക്ക­യെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ച പു­സ്ത­ക­ത്തി­ന്റെ തു­ട­ക്കം­ത­ന്നെ ഇ­പ്പ­റ­ഞ്ഞ­തി­നു് നല്ല ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­മാ­ണു്. മ­മ്പോ­സ തു­റ­മു­ഖ­ത്തു് കപ്പൽ ന­ങ്കൂ­ര­മി­ടു­മ്പോൾ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ദൃ­ഷ്ടി ചെ­ന്നെ­ത്തു­ന്ന­തു് തു­റ­മു­ഖ­കെ­ട്ടി­ട­ത്തി­ന്റെ മു­ക­ളിൽ ക­ട­ലി­ലേ­ക്കു് നോ­ക്കി­ക്കൊ­ണ്ടു് അർ­ദ്ധ­ന­ഗ്ന­നാ­യി നിൽ­ക്കു­ന്ന ഒരു നീ­ഗ്രോ­യു­ടെ ഭീ­മാ­കാ­ര­ത്തി­ലാ­ണു്: “ആ­ഫ്രി­ക്കൻ വൻ­ക­ര­യി­ലെ ക­റു­ത്ത വർ­ഗ്ഗ­ങ്ങ­ളെ മു­ഴു­വ­നും അവൻ പ്ര­തി­നി­ധീ­ക­രി­ക്കു­ന്ന­താ­യി എ­നി­ക്കു തോ­ന്നി. പ­തി­നൊ­ന്നാം നൂ­റ്റാ­ണ്ടിൽ, ആ­ഫ്രി­ക്ക­യാ­കു­ന്ന ഇ­രു­ട്ട­റ­യു­ടെ വാതിൽ തു­റ­ക്കു­വാൻ പു­റ­പ്പെ­ട്ട സാ­ഹ­സി­ക­രാ­യ ചില ‘നോർ­വ്വെ’ നാ­വി­ക­രു­ടെ കപ്പൽ കടലിൽ പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ട്ട­പ്പോ­ഴും അവൻ ഇ­ങ്ങ­നെ­ത്ത­ന്നെ അന്നു മി­ഴി­ച്ചു­നി­ന്നി­രി­ക്ക­ണം. 1497-​ആംമാണ്ടിൽ വാ­സ്ക്കോ­ഡി­ഗാ­മ യുടെ കപ്പൽ ക­ര­യ്ക്ക­ണ­ഞ്ഞ­പ്പോ­ഴും അവൻ ഇ­ങ്ങ­നെ­ത്ത­ന്നെ തു­റി­ച്ചു­നോ­ക്കി നി­ന്നി­ട്ടു­ണ്ടാ­കും. നൂ­റ്റാ­ണ്ടു­കൾ ക­ഴി­ഞ്ഞി­ട്ടും അ­വ­ന്റെ അ­ത്ഭു­ത­ഭാ­വം മാ­റി­യി­ട്ടി­ല്ല. അവൻ ഇ­ന്നും പു­രോ­ഗ­മി­ക്കാ­തി­രി­ക്കു­ന്ന­തി­ന്റെ കാ­ര­ണ­വും അ­തു­ത­ന്നെ”. (കാ­പ്പി­രി­ക­ളു­ടെ നാ­ട്ടിൽ).

ച­രി­ത്ര­ത്തി­ന്റെ ഈ പ്ര­തീ­കാ­ത്മ­ക­ദർ­ശ­ന­വും ആ­സ­ന്ന­വർ­ത്ത­മാ­ന­ത്തെ ഐ­തി­ഹ്യ­ഭൂ­ത­കാ­ല­വു­മാ­യി നാ­ട­കീ­യ­ത­യോ­ടെ തുലനം ചെ­യ്യു­ന്ന ഭാവനാ വി­ലാ­സ­വും ജാ­ലി­യൻ­വാ­ലാ­ബാ­ഗ് സ­ന്ദർ­ശ­ന­ത്തി­ന്റെ ഓർ­മ്മ­ക്കു­റി­പ്പു­ക­ളി­ലും ഇ­തേ­പോ­ലെ പ്ര­ക­ട­ന­മാ­ണു്.

“ആ മൈ­താ­ന­ത്തി­ലെ ഓരോ പുൽ­ക്കൊ­ടി­യും ജീ­വ­ര­ക്ത­ത്തിൽ കു­രു­ത്ത­താ­ണു്. മ­നു­ഷ്യ­ര­ക്ത­വും മ­ണ്ണും ക­ലർ­ന്ന പു­തു­വ­ള­ത്തിൽ ത­ഴ­ച്ച­താ­ണു് അ­വി­ട­ത്തെ മ­ര­ങ്ങ­ളോ­രോ­ന്നും. അ­വി­ട­ത്തെ ഓരോ മൺ­ത­രി­യും മ­ര­ണ­ഗ­ന്ധം ക­ലർ­ന്ന­താ­ണു്. അവിടെ പട്ടം പ­റ­പ്പി­ക്കു­ന്ന കു­ട്ടി­കൾ അ­റി­യു­ന്നു­ണ്ടോ, അ­വ­രു­ടെ പട്ടം ച­ലി­പ്പി­ക്കു­ന്ന വാ­യു­വിൽ അ­വ­രു­ടെ പി­താ­മ­ഹ­ന്മാ­രു­ടെ ആ­ത്മാ­ക്കൾ ഒ­ളി­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്നു­വെ­ന്നു്. സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­ത്തി­ന്റെ ന­ര­മേ­ധം ക­ഴി­ച്ച മ­ണ്ണി­ലാ­ണു് അവർ കാ­ലൂ­ന്നി­നി­ല്ക്കു­ന്ന­തെ­ന്നും ആ കു­ട്ടി­കൾ­ക്ക­റി­ഞ്ഞു­കൂ­ടാ… സ­ന്ധ്യ മ­യ­ങ്ങി. ആളുകൾ ഓ­രോ­രു­ത്ത­രാ­യി മെ­ല്ലെ അവിടം വി­ട്ടു­തു­ട­ങ്ങി­യ­തു് ഞാ­ന­റി­ഞ്ഞി­ല്ല. ഭ­യ­ങ്ക­ര­മാ­യൊ­രു ശ്മ­ശാ­ന­ത്തി­ലാ­ണു് ഞാൻ ഇ­രി­ക്കു­ന്ന­തെ­ന്നോർ­ത്ത­പ്പോൾ എ­നി­ക്കൊ­രു ഉൾ­ക്കി­ടി­ല­മു­ണ്ടാ­യി… വെ­ടി­മ­രു­ന്നി­ന്റെ പു­ക­പോ­ലെ പ­ടർ­ന്നു­പി­ടി­ച്ച ആ മ­ങ്ങ­ലിൽ ക­യ­റ­റ്റു­പോ­യൊ­രു പട്ടം, ഗതി കി­ട്ടാ­ത്ത ഏതോ ആ­ത്മാ­വി­നെ­പ്പോ­ലെ പ­റ­ന്നു­ക­ളി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു.” (ര­ക്ത­മ­ണ്ഡ­പം—യാ­ത്രാ­സ്മ­ര­ണ­കൾ)

പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ടി­നു് ച­രി­ത്ര­സ്മാ­ര­ക­ങ്ങ­ളേ­ക്കാ­ളും ച­രി­ത്ര­പ്ര­ധാ­ന­മാ­യ സ്ഥ­ല­ങ്ങ­ളേ­ക്കാ­ളും ജ­ന­ങ്ങ­ളി­ലാ­ണു് താൽ­പ­ര്യം. അ­പൂർ­വ്വ­മാ­യി മാ­ത്ര­മേ ച­രി­ത്ര­സ്ഥാ­ന­ത്തെ­പ്പ­റ്റി അ­ദ്ദേ­ഹം വി­വ­രി­ക്കു­ന്നു­ള്ളു. ഒരു സ്ഥ­ല­ത്തി­ന്റെ ഗ­ത­കാ­ല­മ­ഹി­മ­യെ­ക്കാൾ അ­ദ്ദേ­ഹം ശ്ര­ദ്ധി­ക്കു­ന്ന­തു് അ­തി­ന്റെ വർ­ത്ത­മാ­ന ഭാ­വ­ത്തെ­യാ­ണു്. ബ­ദ­രീ­നാ­ഥ­ത്തി­ലേ­ക്കു­ള്ള വ­ഴി­യിൽ­വെ­ച്ചു് തൊ­ട്ടു­ടു­ത്തു അ­തിർ­ത്തി­യി­ലെ പ­ട്ടാ­ള­ക്യാ­മ്പിൽ നി­ന്നു­വ­രു­ന്ന ഒരു സൈ­നി­ക­നെ അ­ദ്ദേ­ഹം ക­ണ്ടു­മു­ട്ടു­ന്നു. അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ചി­ന്ത­കൾ ഹി­മാ­ല­യ­സാ­നു­ക്ക­ളു­ടെ വി­ശു­ദ്ധി­യിൽ നി­ന്നു് സം­ഘർ­ഷ­ഭ­രി­ത­മാ­യ അ­തിർ­ത്തി­പ്ര­ദേ­ശ­ത്തു് ഉ­റ­ഞ്ഞു­പോ­വു­ന്ന ത­ണു­പ്പിൽ കാവൽ നി­ല്ക്കു­ന്ന ഭ­ട­ന്മാ­രു­ടെ ജീവിത പ­രി­തഃ­സ്ഥി­തി­ക­ളി­ലേ­ക്കു് തി­രി­യു­ന്നു. ഇ­റ്റ­ലി­യി­ലൂ­ടെ യാത്ര പോ­വു­മ്പോൾ പ്രാ­ചീ­ന കാ­ല­ത്തോ­ളം പ­ഴ­ക്ക­മു­ള്ള അ­തി­ന്റെ മ­ഹ­ത്താ­യ പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തി­ലും അ­വി­ട­ത്തെ ആർ­ട്ട് ഗാ­ല­റി­ക­ളും ച­രി­ത്ര­സ്മാ­ര­ക­ങ്ങ­ളി­ലും അ­ദ്ദേ­ഹം വ്യാ­മു­ഗ്ദ്ധ­നാ­യി­പ്പോ­വു­ന്നു. പക്ഷേ, ഇ­റ്റാ­ലി­യൻ പൗ­ര­ന്മാ­രിൽ ഒരു വി­ഭാ­ഗം ഇ­ന്നു് കൊ­ടൂ­ര­മാ­യ ദാ­രി­ദ്ര്യ­ത്തി­ലാ­ണു് ക­ഴി­ഞ്ഞു­പോ­രു­ന്ന­തു് എന്ന വ­സ്തു­ത­യും അ­ദ്ദേ­ഹം ശ്ര­ദ്ധി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. ഇ­റ്റ­ലി­ക്കാർ സ­ത്യ­സ­ന്ധ­രും നേർ­ബു­ദ്ധി­ക­ളു­മാ­ണു് എ­ന്നു് അ­ദ്ദേ­ഹം നി­രീ­ക്ഷി­ക്കു­ന്നു. പക്ഷേ, നി­ല­നി­ല്പി­നു വേ­ണ്ടി­യു­ള്ള പോ­രാ­ട്ടം അ­വർ­ക്കി­ട­യി­ലെ പല യു­വ­തി­ക­ളേ­യും വേ­ശ്യാ­വൃ­ത്തി­യി­ലേ­ക്കും യു­വാ­ക്ക­ളെ ദുർ­മാർ­ഗ്ഗ­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കും വ­ലി­ച്ചി­ഴ­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്നു.

കേ­ര­ളീ­യ­നാ­യ ഈ സ­ഞ്ചാ­രി അ­ന്യ­നാ­ട്ടു­കാ­രു­ടെ ആ­ചാ­ര­ങ്ങ­ളേ­യും സ­മ്പ്ര­ദാ­യ­ങ്ങ­ളേ­യും അ­ന്ധ­വി­ശ്വാ­സ­ങ്ങ­ളേ­യും സൂ­ക്ഷ്മ­മാ­യി നി­രീ­ക്ഷി­ക്കു­ന്നു. ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ത്തി­നു് മ­ലാ­യ്ദേ­ശ­ത്തെ­പ്പ­റ്റി അ­ദ്ദേ­ഹം പ­റ­യു­ന്നു. “മ­ലാ­യ­ക്കാ­രൻ മ­ത­വി­ശ്വാ­സം കൊ­ണ്ടു് മു­സ്ലിം ആ­ണെ­ങ്കി­ലും അ­യാ­ളിൽ ലീ­ന­മാ­യി­ക്കി­ട­ക്കു­ന്ന­തു് ഹി­ന്ദു സം­സ്കാ­ര­മാ­ണു് ”. ഇ­പ്പ­റ­ഞ്ഞ­തു് സാ­ധാ­ര­ണ­ക്കാ­രു­ടെ കാ­ര്യ­ത്തിൽ മാ­ത്ര­മ­ല്ല, രാ­ജ­കു­ടും­ബ­ത്തെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചും ശ­രി­യാ­ണു്. ഇ­പ്പോ­ഴും ഒരു പുതിയ സുൽ­ത്താ­നു് കി­രീ­ട­ധാ­ര­ണം ന­ട­ത്തു­ന്ന­തു് ബ്രാ­ഹ്മ­ണ­പു­രോ­ഹി­ത­നാ­ണു്. ‘ന­രാ­ധി­രാ­ജ­ന്മാർ’ (ജ­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ രാ­ജാ­ക്ക­ന്മാർ) എ­ന്നു് വി­ളി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന ഈ രാ­ജാ­ക്ക­ന്മാർ പ­ര­മ­ശി­വ­ന്റെ വാ­ഹ­ന­മാ­യ ‘നന്ദി’ എന്ന കാ­ള­യു­ടെ വായിൽ നി­ന്നു­ത്ഭ­വി­ച്ച ബ്രാ­ഹ്മ­ണ­രു­ടെ പി­ന്തു­ടർ­ച്ച­ക്കാ­രാ­ണു് എ­ന്നു് വി­ശ്വ­സി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്നു. പൗ­ര­സ്ത്യ­രീ­തി­യിൽ ഗം­ഭീ­ര­മാ­യി വ­സ്ത്രം ധ­രി­ക്കു­ന്ന സുൽ­ത്താൻ കാ­ഴ്ച­യിൽ ഒരു ഹി­ന്ദു ദൈ­വ­ത്തെ­പ്പോ­ലെ തോ­ന്നും. അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ വ­ല­ത്തേ തോളിൽ തൂ­ങ്ങി­ക്കി­ട­ക്കു­ന്ന ക­ഠാ­ര­യിൽ പ­ര­മ­ശി­വ­ന്റെ­യും പാർ­വ­തി­യു­ടെ­യും ചി­ത്രം കൊ­ത്തി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്.

ബാ­ലി­ദ്വീ­പ് പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ടി­നെ മ­യ­ക്കി­യെ­ടു­ത്ത­പോ­ലെ തോ­ന്നും. അ­വി­ട­ത്തെ ജീ­വി­ത­രീ­തി­യെ­പ്പ­റ്റി അ­ത്ര­മാ­ത്രം മ­തി­പ്പോ­ടെ­യാ­ണു്, അവരിൽ ഒ­രാ­ളാ­യി­ത്തീർ­ന്ന­തു­പോ­ലെ­യാ­ണു്, അ­ദ്ദേ­ഹം സം­സാ­രി­ക്കു­ന്ന­തു്. ദ്വീ­പു­നി­വാ­സി­കൾ പൊ­തു­വെ ഹി­ന്ദു ദേ­വ­ന്മാ­രേ­യും ദേ­വി­ക­ളേ­യും ആ­രാ­ധി­ക്കു­ന്നു. ജ­ന­ങ്ങൾ നാലു ജാ­തി­യാ­യി പ­കു­ക്ക­പ്പെ­ട്ടി­ട്ടു­ണ്ടു്. പക്ഷേ, അ­യി­ത്തം എ­ന്തെ­ന്നു് അ­വർ­ക്കു് അ­റി­ഞ്ഞു­കൂ­ടാ. ജ­ന­ങ്ങ­ളിൽ എൺപതു ശ­ത­മാ­ന­വും ശൂ­ദ്ര­രാ­ണു്. അ­വർ­ക്കും ഇ­ന്ത്യ­ക്കാർ­ക്കും, വി­ശേ­ഷി­ച്ചു് കേ­ര­ളീ­യർ­ക്കും പൊ­തു­വാ­യി, പലതും ഉ­ണ്ടെ­ങ്കി­ലും അവർ കാ­പ­ട്യ­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നു് മു­ക്ത­രാ­ണു്. ജീ­വി­ത­ത്തോ­ടും ലൈം­ഗി­ക­ത­യോ­ടും തു­റ­ന്ന സ­മീ­പ­ന­മാ­ണു് അ­വർ­ക്കു്. അ­വി­വാ­ഹി­ത­രാ­യ ആണും പെ­ണ്ണും വളരെ സ്വ­ത­ന്ത്ര­മാ­യി ഇ­ട­പ­ഴ­കു­ന്നു. ബാ­ലി­ക­മി­താ­ക്കൾ­ക്കു് ചും­ബ­നം എ­ന്ന­തു് തീർ­ത്തും അ­ന്യ­മാ­ണു്. പകരം മൂ­ക്കു­കൊ­ണ്ടു് മ­റ്റൊ­രാ­ളു­ടെ മു­ഖ­ത്തു് മൃ­ദു­വാ­യി ഉ­ര­സു­ക­യാ­ണ­വർ ചെ­യ്യു­ന്ന­തു്. ‘രാ­ക്ഷ­സ’രീ­തി­യി­ലാ­ണു് അ­വ­രു­ടെ ക­ല്യാ­ണം. വരൻ ശ­ക്ത­രാ­യ ഒരു കൂ­ട്ടം ആ­ളു­ക­ളു­ടെ സ­ഹാ­യ­ത്തോ­ടെ വ­ധു­വി­നെ ബ­ല­മാ­യി പി­ടി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു­പോ­വു­ന്നു. അവൾ കാ­ലു­കൊ­ണ്ടു് ച­വി­ട്ടി­യും കാതിൽ നു­ള്ളി­യും ഈ ശ്ര­മ­ത്തെ പ്ര­തി­രോ­ധി­ക്കേ­ണ്ട­തു­ണ്ടു്. പു­രു­ഷൻ അവളെ ത­ന്റെ­യൊ­രു സു­ഹൃ­ത്തി­ന്റെ വീ­ട്ടി­ലേ­ക്കു് കൊ­ണ്ടു­പോ­യി അവിടെ അ­വ­ളോ­ടൊ­പ്പം രാ­പാർ­ക്കു­ന്നു. വ­ധു­വി­ന്റെ പി­താ­വു് അ­യൽ­ക്കാ­രോ­ടു് ചെ­ന്നു് തന്റെ മകളെ പെ­ട്ടെ­ന്നു് കാ­ണാ­താ­യി എന്ന വർ­ത്ത­മാ­നം പ­റ­യു­ന്നു. അ­വ­രെ­ല്ലാ­വ­രും കൂ­ടി­ച്ചേർ­ന്നു് പല വീ­ടു­ക­ളും തി­ര­ഞ്ഞു് അ­വ­സാ­നം പെൺ­കി­ടാ­വി­നെ ക­ണ്ടെ­ത്തു­ന്നു. അ­പ്പോൾ ര­ക്ഷാ­കർ­ത്താ­ക്കൾ വി­വാ­ഹ­ത്തി­നു് സ­മ്മ­തം നൽ­കു­ന്നു; അതോടേ സ­മു­ദാ­യം ക­മി­താ­ക്ക­ളെ ഭർ­ത്താ­വും ഭാ­ര്യ­യു­മാ­യി അം­ഗീ­ക­രി­ക്കു­ന്നു. ബാ­ലി­യി­ലെ ജ­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ ശ­വ­സം­സ്ക്കാ­ര­ച്ച­ട­ങ്ങു­ക­ളും ഇ­തു­പോ­ലെ വി­ചി­ത്ര­മാ­ണു്. ഒരാൾ മ­രി­ച്ചാൽ അ­യാ­ളു­ടെ വീ­ട്ടിൽ പ്ര­ത്യേ­കം അ­ല­ങ്ക­രി­ച്ചൊ­രു­ക്കി­യ മു­റി­യിൽ കു­റ­ച്ചു ദി­വ­സ­ത്തേ­ക്കു് മൃ­ത­ദേ­ഹം സൂ­ക്ഷി­ക്കു­ന്നു. എല്ലാ ബ­ന്ധു­ക്ക­ളും അ­യാ­ളു­ടെ വീ­ട്ടി­ലെ­ത്ത­ണം. പി­ന്നെ വി­രു­ന്നാ­ണു്. ശ­വ­സം­സ്ക്കാ­ര­ദി­നം വരെ അ­വ­രെ­ല്ലാം ഉ­ത്സാ­ഹ­ത്തി­ലും ആ­ഘോ­ഷ­ത്തി­ലും ക­ഴി­ഞ്ഞു­കൂ­ടു­ന്നു. എ­ത്ര­കൂ­ടു­തൽ ആളുകൾ ആ ആ­ഹ്ലാ­ദ­ത്തി­മർ­പ്പിൽ പ­ങ്കെ­ടു­ത്തു­വോ, അ­ത്ര­വേ­ഗം പ­രേ­ത­ന്റെ ആ­ത്മാ­വു് ശാ­ന്തി­യും മോ­ക്ഷ­വും പ്രാ­പി­ക്കും എ­ന്നാ­ണു് ദ്വീ­പു­കാ­രു­ടെ വി­ശ്വാ­സം. ആ­ത്മാ­വി­നു് അ­തി­ന്റെ അ­സ്വ­സ്ഥ­മാ­യ അ­ല­ച്ചി­ലി­ന്റെ അ­വ­സാ­ന­ത്തിൽ സ്വ­ന്തം സ്ഥ­ല­ത്തേ­ക്കു് മ­ട­ങ്ങി­വ­രു­ന്ന­തി­നു് സ­ഹാ­യ­ക­മാ­വും­വി­ധ­ത്തിൽ മൃ­ത­ദേ­ഹം­വെ­ച്ച മു­റി­യു­ടെ മു­കൾ­ഭാ­ഗ­ത്തു് ഒരു ദ്വാ­ര­ത്തിൽ വർ­ണ­ക്ക­ട­ലാ­സു­കൊ­ണ്ടു­ണ്ടാ­ക്കി­യ ഒരു വി­ള­ക്കു് എ­പ്പോ­ഴും തൂ­ക്കി­യി­ട്ടി­രി­ക്കും.

ബാ­ലി­ദ്വീ­പു­കാ­രെ­ക്കാൾ, അ­ന്ധ­വി­ശ്വാ­സം നി­റ­ഞ്ഞ­വ­രാ­ണു് മ­ലേ­ഷ്യ­യി­ലേ­യും സി­ങ്ക­പ്പൂ­രി­ലേ­യും ചൈ­നീ­സ്കു­ടി­യേ­റ്റ­ക്കാർ എ­ന്നു് അ­ദ്ദേ­ഹം ക­രു­തു­ന്നു. (1950-​കളുടെ തു­ട­ക്ക­ത്തി­ലെ ക­ഥ­യാ­ണി­തു്.) മിക്ക ചീ­നാ­വീ­ടു­ക­ളു­ടേ­യും മുൻ­വാ­തി­ലിൽ ഒരു ക­ണ്ണാ­ടി വെ­ച്ചി­രി­ക്കും. ദു­രാ­ത്മാ­ക്കൾ സ്വ­ന്തം പ്ര­തി­രൂ­പം ക­ണ്ടു് പേ­ടി­ച്ചു ഓ­ടു­ന്ന­തി­നു­വേ­ണ്ടി­യാ­ണി­തു്. ശ­വ­പ്പ­റ­മ്പി­ലേ­ക്കു് എ­ടു­ക്കു­ന്ന നേ­ര­ത്തു് അവർ മൃ­ത­ദേ­ഹ­ത്തി­നു ചു­റ്റും തെ­റ്റാ­യ മേൽ­വി­ലാ­സ­ങ്ങ­ളെ­ഴു­തി­യ വർ­ണ­ക്ക­ട­ലാ­സു­കൾ വി­ത­റി­യി­ടു­ന്നു. പ്രേ­ത­ത്തെ വ­ഴി­തെ­റ്റി­ക്കു­ന്ന­തി­നു് വേ­ണ്ടി­യാ­ണി­തു്. അതു് മേലിൽ ജീ­വി­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്ന­വ­രെ പി­ന്തു­ടർ­ന്നു­വ­ന്നു് ശ­ല്യ­പ്പെ­ടു­ത്ത­രു­ത­ല്ലോ.

ഈ യാ­ത്രാ­ഗ്ര­ന്ഥ­ങ്ങ­ളു­ടെ ഏ­താ­ണ്ടു് എല്ലാ ഭാ­ഗ­ങ്ങ­ളും ഇ­ത്ത­രം കൗ­തു­ക­ക­ഥ­ക­ളാൽ സ­ജീ­വ­മാ­ണു്. ഇതു് പു­സ്ത­ക­ങ്ങ­ളു­ടെ പാ­രാ­യ­ണ­സു­ഗ­മ­ത വർ­ദ്ധി­പ്പി­ക്കു­ന്നു. മാ­ത്ര­മ­ല്ല, ഗ്ര­ന്ഥ­കാ­ര­ന്നു് അ­ടു­ത്തു­പ­രി­ച­യി­ക്കാൻ ക­ഴി­ഞ്ഞ ജ­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ ജീ­വി­ത­ശൈ­ലി­യി­ലേ­ക്കു് വെ­ളി­ച്ചം വീ­ശു­ക­യും ചെ­യ്യു­ന്നു. മ­ത­ത്തി­ന്റെ പേ­രി­ലു­ള്ള അ­ഴി­മ­തി­കൾ സാർ­വ്വ­ലൗ­കി­ക­മാ­ണു്. മ­ലേ­ഷ്യ­യെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള ഭാ­ഗ­ത്തു് ഇതു സം­ബ­ന്ധി­ച്ച വളരെ കൗ­തു­ക­ക­ര­മാ­യ ഒരു സംഭവം പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ടു് വി­വ­രി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. സിം­ഗ­പ്പൂ­രിൽ ചീ­ന­ക്കാ­രു­ടെ ബു­ദ്ധ­വി­ഹാ­ര­മു­ണ്ടു്. അ­വി­ട­ത്തെ കൂ­റ്റൻ പ്ര­തി­ഷ്ഠ­യ്ക്കു് വ­ലി­യൊ­രു കു­ട­വ­യ­റു­ണ്ടു്; മു­ഖ­ത്തു് ഒരു ഇ­ളം­പു­ഞ്ചി­രി­യും. ക്ഷേ­ത്ര­ത്തി­ലേ­ക്കു് ആ വി­ഗ്ര­ഹം സം­ഭാ­വ­ന ചെ­യ്ത­തു് വളരെ സ­മ്പ­ന്ന­നാ­യ ഒരു ചീ­ന­വ്യാ­പാ­രി­യാ­ണു്. അ­തി­ന്റെ രൂ­പ­കൽ­പ­ന ന­ട­ന്ന­തും ചീ­ന­യിൽ തന്നെ. ക­പ്പ­ലിൽ വ­ന്നെ­ത്തി­യ­പ്പോൾ സിം­ഗ­പ്പൂർ­ഗ­വർ­ണർ നേ­രി­ട്ടു് പ­ങ്കെ­ടു­ത്ത ഒരു വൻ­സ്വീ­ക­ര­ണം അ­തി­നു് നൽ­കു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. ക്ഷേ­ത്ര­ത്തിൽ പ്ര­തി­ഷ്ഠി­ക്കു­ന്ന­തി­നു­മു­മ്പു് ന­ഗ­ര­ത്തി­നു ചു­റ്റും വൻ­പ്ര­ക­ട­ന­ത്തോ­ടെ അതു് എ­ഴു­ന്ന­ള്ളി­ക്കു­ക­യു­മു­ണ്ടാ­യി. ആ വ്യാ­പാ­രി ആ സ­ന്ദർ­ഭ­ത്തി­ന്റെ നി­റ­വും മ­ഹി­മ­യും ഉ­പ­യോ­ഗി­ച്ചു ഗ­വർ­ണ­റേ­യും ജ­ന­ങ്ങ­ളേ­യും വി­ഡ്ഢി­ക­ളാ­ക്കു­ക­യാ­യി­രു­ന്നു. വി­ഗ്ര­ഹ­ത്തി­ന­ക­ത്തു് ആ­യി­ര­ക്ക­ണ­ക്കി­നു് ഡോളർ വി­ല­വ­രു­ന്ന ക­റു­പ്പു് കു­ത്തി­നി­റ­ച്ചാ­ണു് കൊ­ണ്ടു­വ­ന്നി­രു­ന്ന­തു്. വളരെ ക­ഴി­ഞ്ഞാ­ണു് ഈ വ­സ്തു­ത പു­റ­ത്തു­വ­ന്ന­തു്. അ­പ്പോൾ മാ­ത്ര­മാ­ണു് ബു­ദ്ധ­ന്റെ ക­ള്ള­പ്പു­ഞ്ചി­രി­യു­ടേ­യും കു­ട­വ­യ­റി­ന്റേ­യും കള്ളി ജ­ന­ങ്ങൾ­ക്കു പി­ടി­കി­ട്ടി­യ­തു്!

ല­ണ്ട­നെ­ക്കു­റി­ച്ചു­ള്ള വി­വ­ര­ണ­ത്തിൽ ഇ­തു­പോ­ലെ ര­സ­ക­ര­മാ­യ മ­റ്റൊ­രു സം­ഭ­വ­മു­ണ്ടു്: വെ­യ്ക്ക്ഫീൽ­ഡ് ടവർ മ്യൂ­സി­യ­ത്തിൽ ഗ്ര­ന്ഥ­കാ­രൻ ഒരു നീ­ഗ്രോ­വ­നി­ത­യെ ക­ണ്ടു­മു­ട്ടി. മ്യൂ­സി­യ­ത്തിൽ പ്ര­ദർ­ശ­ന­ത്തി­നു വെച്ച തി­ള­ങ്ങു­ന്ന ര­ത്ന­ങ്ങ­ളു­ടെ പ്ര­ഭാ­പൂ­രം ക­ണ്ടു് ബേ­ജാ­റാ­യി­പ്പോ­യ ആ സ്ത്രീ­ക്കു് ത­ല­ചു­റ്റി. അവർ ഗ്ര­ന്ഥ­കാ­ര­ന്റെ കൈ­ത്ത­ണ്ടി­യി­ലേ­ക്കു് ചാ­ഞ്ഞു. അ­ദ്ദേ­ഹം അവരെ താ­ങ്ങി; സ­ഹാ­യി­യാ­യി അ­ടു­ത്തു­ള്ള ഹോ­ട്ടൽ വരെ അ­നു­ഗ­മി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു. എസ്. കെ. അ­വർ­ക്കു് കാ­പ്പി സൽ­ക്ക­രി­ച്ചു. അവർ വളരെ വേഗം പൂർ­വ്വ­സ്ഥി­തി­യി­ലാ­യി. ഇ­ന്ത്യ­യിൽ നി­ന്നെ­ത്തി­യ ഒരു സ­ഞ്ചാ­രി­യു­മാ­യു­ള്ള കാൽ­പ­നി­ക­ശോ­ഭ ക­ലർ­ന്ന ഈ ക­ണ്ടു­മു­ട്ടൽ അത്ര വേഗം അ­വ­സാ­നി­പ്പി­ക്കു­വാൻ അവർ ഇ­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ടി­ല്ല. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് നി­സ്സ­ഹാ­യ­യും അ­ര­ക്ഷി­ത­യും ആയി ന­ടി­ച്ചു് അവർ കു­റ­ച്ചു നേ­ര­ത്തേ­ക്കു കൂടി പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ടി­നോ­ടൊ­പ്പം പ­റ്റി­ക്കൂ­ടി. പാർ­ക്കി­ലേ­ക്കു് ഒ­ന്നി­ച്ചു­ന­ട­ന്നു; ദീർ­ഘ­നേ­രം സം­സാ­രി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു. പൊ­റ്റൊ­ക്കാ­ട്ട് സ്വ­ന്തം ചെ­ല­വിൽ യാ­ത്ര­ചെ­യ്യു­ക­യാ­ണു് എ­ന്നു് മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കി­യ­പ്പോൾ അ­ദ്ദേ­ഹം ഒരു “മ­ഹാ­രാ­ജ” ആണോ എ­ന്നു് ആ സ്ത്രീ അ­ന്വേ­ഷി­ച്ചു. അ­ന്നേ­ര­ത്തു് സ്വയം താ­ഴ്ത്തി­പ്പ­റ­യാൻ ഗ്ര­ന്ഥ­കർ­ത്താ­വു് ഇ­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ടി­ല്ല. കോ­ഴി­ക്കോ­ട്ടെ ‘മ­ഹാ­രാ­ജ് കൂൾ­ബാ­റി’ൽ താൻ നി­ത്യ­സ­ന്ദർ­ശ­ക­നാ­ണ­ല്ലോ എ­ന്നോർ­ത്തു­കൊ­ണ്ടു് ത­നി­ക്കു് ‘മ­ഹാ­രാ­ജ’യു­മാ­യി ചില ബ­ന്ധ­ങ്ങ­ളു­ണ്ടു് എ­ന്നു് അ­ദ്ദേ­ഹം ത­ട്ടി­വി­ട്ടു. പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ടി­ന്റെ ജ­ന്മ­സ്ഥ­ലം പു­തി­യ­റ­യാ­ണു് എന്നു മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കി­യ നീ­ഗ്രോ വനിത അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തെ “പു­തി­യ­റ­യി­ലെ രാ­ജ­കു­മാ­രൻ” എ­ന്നു് വി­ളി­ച്ചു. പക്ഷേ, അവർ കു­റ­ച്ചു കാശു ചോ­ദി­ച്ച­പ്പോൾ അതു് കൊ­ടു­ക്കാൻ സാ­ധി­ക്കാ­ഞ്ഞ­തി­നാൽ “രാ­ജ­കു­മാ­രൻ” അവരെ നി­രാ­ശ­പ്പെ­ടു­ത്തി.

കോ­ലാ­ലം­പൂ­രി­ലെ താ­മ­സ­ക്കാ­ല­ത്തു് ഒരു ചീ­ന­ബാ­ലി­ക­യെ ദ­ത്തെ­ടു­ത്ത തമിഴ് ദ­മ്പ­തി­ക­ളെ അ­ദ്ദേ­ഹം ക­ണ്ടു­മു­ട്ടു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. പി­ന്നീ­ടു് മ­ലാ­യിൽ ചീ­ന­ക്കാ­രാ­യ ദ­രി­ദ്ര­മാ­താ­പി­താ­ക്കൾ സ്വ­ന്തം പെൺ­കു­ട്ടി­ക­ളെ വി­ദേ­ശി­കൾ­ക്കു് വിൽ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു് എ­ന്നും അ­ദ്ദേ­ഹം ഞെ­ട്ട­ലോ­ടെ കേ­ട്ട­റി­ഞ്ഞു. ഇ­ങ്ങ­നെ വിൽ­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന ബാ­ലി­ക­മാ­രു­ടെ എണ്ണം വർ­ഷം­തോ­റും എ­ണ്ണാ­യി­രം വരും!

പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ടി­ന്റെ യാ­ത്രാ­വി­വ­ര­ണ­ങ്ങൾ നർ­മ്മ­ബോ­ധ­ത്താൽ വാസനാ വാ­സി­ത­മാ­ണു്. യാ­ത്ര­ക്കാ­രൻ തീർ­ത്തും അ­പ­രി­ചി­ത­മാ­യ പുതിയ ചു­റ്റു­പാ­ടിൽ എ­ത്തി­പ്പെ­ടു­മ്പോ­ഴു­ള്ള അ­ന്ധാ­ളി­പ്പും ബേ­ജാ­റും ആണു് മി­ക്ക­സ­മ­യ­ത്തും നർ­മ്മ­ബീ­ജം. കേ­ദാർ­നാ­ഥി­ലേ­ക്കു­ള്ള വ­ഴി­മ­ദ്ധ്യേ എസ്. കെ.-യുടെ സ­ഹ­യാ­ത്രി­ക­നാ­യ ദൊരൈ അൽപം ഇഞ്ചി വാ­ങ്ങു­ന്ന­തി­നു­വേ­ണ്ടി ഒരു ക­ട­യി­ലേ­ക്കു പോയി. തന്റെ ച­ങ്ങാ­തി­ക്കു് ഇഞ്ചി തി­ന്നാ­നു­ള്ള പൂതി അ­ങ്ങ­നെ പെ­ട്ടെ­ന്നു് പൊ­ട്ടി­പ്പു­റ­പ്പെ­ട്ട­തി­ന്റെ കാ­ര്യം തി­രി­ഞ്ഞി­ല്ലെ­ങ്കി­ലും ക­ട­യു­ടെ ഏ­താ­നും വാര അകലെ എസ്. കെ. ക്ഷ­മ­യോ­ടേ കാ­ത്തു­നി­ന്നു. ത­മി­ഴ­നാ­യ ദൊ­രൈ­ക്ക് ഹി­ന്ദി ഒരു ചു­ക്കും അ­റി­ഞ്ഞു­കൂ­ടാ. അയാൾ ആ­വർ­ത്തി­ച്ചു് ത­മി­ഴിൽ “ഇഞ്ചി” ചോ­ദി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. പീ­ടി­ക­ക്കാ­രൻ അതു് കേൾ­ക്കു­ന്ന­തു് ‘കീ­ഞ്ചി’ എ­ന്നാ­ണു്. കീ­ഞ്ചി എന്ന ഹി­ന്ദി­പ­ദ­ത്തി­ന്നു് ക­ത്രി­ക എ­ന്നാ­ണർ­ത്ഥം. പീ­ടി­ക­ക്കാ­രൻ പലതരം ക­ത്രി­ക­കൾ എ­ടു­ത്തു കാ­ണി­ച്ചു കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു. ദൊ­രൈ­യും പീ­ടി­ക­ക്കാ­ര­നും ത­മ്മിൽ എന്തോ പ്ര­ശ്ന­മു­ണ്ടെ­ന്നു് മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കി­യ എസ്. കെ. അവിടെ എത്തി. ഹി­ന്ദി­യിൽ കാ­ര്യം വി­ശ­ദീ­ക­രി­ച്ച­പ്പോ­ഴേ പ്ര­ശ്നം തീർ­ന്നു­ള്ളു. ഒ­ന്നു­ര­ണ്ടു ദിവസം ക­ഴി­ഞ്ഞു ഒരു ഹോ­ട്ട­ലിൽ ഊണു് ക­ഴി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കെ ദൊരൈ ‘ചോർ’ എ­ന്നു് ഒ­ച്ച­വെ­ച്ചു. ആ വാ­ക്കി­നു് മ­ല­യാ­ള­ത്തി­ലേ­തി­നു് വ്യ­ത്യ­സ്ത­മാ­യി ഹി­ന്ദി­യിൽ കള്ളൻ എ­ന്നാ­ണർ­ത്ഥം. ചോറു് വി­ള­മ്പു­ന്ന­വൻ യാ­തൊ­ന്നും പ­റ­യാ­നാ­വാ­തെ നി­ന്നു പോയി. അ­യാ­ളു­ടെ മുഖം ചു­വ­ന്നു. ഫിൻ­ലാ­ന്റിൽ യാത്ര ചെ­യ്യ­വേ ‘സൗന’സ്നാ­നം ന­ട­ത്ത­ണ­മെ­ന്നു് പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ടി­നും കൂ­ട്ടു­കാർ­ക്കും വലിയ ആ­ഗ്ര­ഹം തോ­ന്നി. അ­തേ­പ്പ­റ്റി അവർ നേ­ര­ത്തെ ധാ­രാ­ളം കേ­ട്ടി­രു­ന്നു. അതു് ന­ട­ത്തി­യി­രു­ന്ന ജിം­നേ­ഷ്യ­ത്തി­ന്റെ സൂ­പ്പർ­വൈ­സർ ഇ­ന്ത്യ­ക്കാ­രോ­ടു് സ­വി­ശേ­ഷാ­ഭി­മു­ഖ്യ­മു­ള്ള ഒ­രാ­ളാ­യി­രു­ന്നു. അയാൾ അവരെ ഭം­ഗി­യാ­യി രൂ­പ­കൽ­പ­ന­ചെ­യ്ത പുതിയ ഒരു കെ­ട്ടി­ട­ത്തി­ലേ­ക്കു് കൂ­ട്ടി­ക്കൊ­ണ്ടു­പോ­യി. ആ ആ­തി­ഥേ­യൻ എല്ലാ ഇ­ന്ത്യ­ക്കാ­രോ­ടും വ­സ്ത്ര­ങ്ങൾ അ­ഴി­ച്ചു­മാ­റ്റാ­നാ­വ­ശ്യ­പ്പെ­ട്ടു. അൽപം വൈ­മു­ഖ്യ­ത്തോ­ടു­കൂ­ടി­യാ­ണെ­ങ്കി­ലും അവർ അ­നു­സ­രി­ച്ചു. അതു് ക­ഴി­ഞ്ഞു് അയാൾ അവരെ മരം കൊ­ണ്ടു­ണ്ടാ­ക്കി­യ ഒരു കൊ­ച്ചു­മു­റി­യി­ലേ­ക്കു് കൂ­ട്ടി­ക്കൊ­ണ്ടു­പോ­യി. ആ ഇ­രു­ണ്ട­മു­റി­യിൽ നീ­രാ­വി പ്ര­വാ­ഹ­ത്തി­നു് സൗ­ക­ര്യ­മു­ണ്ടു്. ഫിൻ­ലാ­ന്റു­കാ­ര­നാ­യ ആ­തി­ഥേ­യൻ അ­ര­മ­ണി­ക്കൂ­റി­ല­ധി­കം അ­തി­ന­ക­ത്തി­രു­ന്നു. ഇ­ന്ത്യാ­ക്കാർ­ക്കു് ഏ­താ­നും നി­മി­ഷം കൊ­ണ്ടു­ത­ന്നെ നീ­രാ­വി­യു­ടെ ചൂടു് അ­സ­ഹ­നീ­യ­മാ­യി മാറി. മ­ര്യാ­ദ­ക്കാ­ര­നും സൗ­ഹൃ­ദ­മു­ള്ള­വ­നു­മാ­യ ആ­തി­ഥേ­യ­ന്റെ വി­കാ­ര­ങ്ങൾ മു­റി­പ്പെ­ടു­ത്തേ­ണ്ട എന്നു കരുതി അവർ ആ മു­റി­യിൽ ക­ടി­ച്ചു­പി­ടി­ച്ചു നി­ന്നു. പ­ത്തു് മി­നു­ട്ട് ക­ഴി­ഞ്ഞ­പ്പോൾ ദേഹം മു­ഴു­വ­നും വെ­ന്തു­പോ­യി എന്ന തോ­ന്ന­ലോ­ടെ പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ട് ആ മു­റി­യിൽ നി­ന്നു് പു­റ­ത്തു­ചാ­ടി. മ­റ്റു­ള്ള­വർ എസ്. കെ.-യെ പി­ന്തു­ടർ­ന്നു. അ­വ­രോ­ടു് സ­ഹ­താ­പം തോ­ന്നി­യ സൂ­പ്പർ വൈസർ ജ­ല­ധാ­ര­യി­ലെ വെ­ള്ളം­കൊ­ണ്ടു് ദേഹം ത­ണു­പ്പി­ക്കാൻ നിർ­ദ്ദേ­ശി­ച്ചു.

ഗ്ര­ന്ഥ­കാ­ര­ന്റെ സ­ഹ­യാ­ത്രി­ക­രിൽ ഒരാൾ ഗു­ജ­റാ­ത്തു­കാ­ര­നാ­യ ഒരു യ­ഥാ­സ്ഥി­തി­ക ബ്രാ­ഹ്മ­ണ­നാ­യി­രു­ന്നു. മ­റ്റു­ള്ള­വർ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തെ സ്നേ­ഹ­പൂർ­വ്വം ‘മോ­ത്തി­ഭാ­യി’ എ­ന്നാ­ണു് വി­ളി­ച്ചി­രു­ന്ന­തു്. കു­ട്ടി­ക്കാ­ലം തൊ­ട്ടു­ത­ന്നെ അ­ദ്ദേ­ഹം പ്രാ­തഃ­സ­ന്ധ്യാ­വ­ന്ദ­ന­ങ്ങ­ളും മറ്റു പൂ­ജാ­വി­ധി­ക­ളും കൃ­ത്യ­മാ­യി ന­ട­ത്തു­ന്ന പ­തി­വു­കാ­ര­നാ­യി­രു­ന്നു. പ്രാർ­ത്ഥ­ന ക­ഴി­ഞ്ഞേ അ­ദ്ദേ­ഹം രണ്ടു നേ­ര­വും ആഹാരം ക­ഴി­ക്കാ­റു­ള്ളു. പക്ഷേ, പാ­തി­രാ­സൂ­ര്യ­ന്റെ നാടായ ഫിൻ­ലാ­ന്റിൽ ഉദയം എ­പ്പോ­ഴാ­ണെ­ന്നോ അ­സ്ത­മ­യം എ­പ്പോ­ഴാ­ണെ­ന്നോ തി­രി­ച്ച­റി­യു­ന്ന­തി­ലും സ­മ­യ­ബോ­ധം സൂ­ക്ഷി­ക്കു­ന്ന­തി­ലും ആ സാധു ബ്രാ­ഹ്മ­ണൻ പ­രാ­ജ­യ­പ്പെ­ട്ടു. വി­ശ­ന്നും ദാ­ഹി­ച്ചും വ­ല­ഞ്ഞു്, ഉ­റ­ക്കം തൂ­ങ്ങി സൂ­ര്യൻ മ­റ­യു­ന്ന­തും­കാ­ത്തു് പാ­തി­രാ­വ­രെ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­നു് കു­ത്തി­യി­രി­ക്കേ­ണ്ടി വന്നു. തന്റെ ദൗ­ത്യം പൂർ­ത്തി­യാ­ക്കാ­തെ ഇ­ന്ത്യ­യി­ലേ­ക്കു് മ­ട­ങ്ങാൻ പോലും ഒ­രി­ക്കൽ അ­ദ്ദേ­ഹം തീ­രു­മാ­നി­ച്ചു. അ­പ്പോൾ ഒരു സു­ഹൃ­ത്തു് ര­ക്ഷ­ക്കെ­ത്തി. സൂ­ര്യൻ ഉ­ദി­ക്കു­ന്ന­തോ അ­സ്ത­മി­ക്കു­ന്ന­തോ കാ­ത്തി­രി­ക്കാ­തെ ഇ­ന്ത്യ­യി­ലാ­ണെ­ന്ന സ­ങ്കൽ­പ­ത്തിൽ സ­മ­യം­നോ­ക്കി പൂജ ന­ട­ത്താ­നാ­യി­രു­ന്നു അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ഉ­പ­ദേ­ശം. മോ­ത്തി­ഭാ­യി ഈ ഉ­പ­ദേ­ശം സ്വീ­ക­രി­ച്ചു് ഔ­ദ്യോ­ഗി­ക­ദൗ­ത്യം പൂർ­ത്തി­യാ­ക്കു­ന്ന­തു­വ­രെ അവിടെ താ­മ­സി­ച്ചു.

images/Vallathol-Narayana-Menon.jpg
വ­ള്ള­ത്തോൾ

പു­റം­നാ­ടു­ക­ളി­ലെ ഇ­ന്ത്യൻ­കു­ടി­യേ­റ്റ­ക്കാ­രോ­ടു് പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട് സ­വി­ശേ­ഷ­മാ­യ ആ­ഭി­മു­ഖ്യം കാ­ണി­ച്ചി­രു­ന്നു. സ­ന്ദർ­ശി­ച്ച ഓരോ രാ­ജ്യ­ത്തും അ­ത്ത­ര­ത്തി­ലു­ള്ള നി­ര­വ­ധി സ­മൂ­ഹ­ങ്ങ­ളു­ടെ ആ­തി­ഥ്യം അ­നു­ഭ­വി­ക്കു­വാൻ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­നു ഭാ­ഗ്യ­മു­ണ്ടാ­യി. കാ­ഴ്ച­കൾ കാണാൻ വാഹനം കൊ­ടു­ത്തും പല സ­മ­യ­ത്തും കൂ­ട്ടു­പോ­യും അവർ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ക­ഷ്ട­പ്പാ­ടു­കൾ കു­റ­യ്ക്കാൻ സ­ഹാ­യി­ച്ചു. അ­വ­രു­ടെ കഥകൾ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­നു് തി­രി­ച്ച­റി­വി­ന്റെ ഉ­പാ­ധി­ക­ളാ­യി. വി­ദേ­ശ­ത്തു് അ­ദ്ദേ­ഹ­വു­മാ­യി ച­ങ്ങാ­ത്തം­കൂ­ടാൻ ഇ­ട­വ­ന്ന മിക്ക ഇ­ന്ത്യ­ക്കാ­രും അ­വ­രു­ടെ കു­ടി­യേ­റ്റ­ത്തി­ന്റെ ആ­ദ്യ­കാ­ല­ങ്ങ­ളിൽ പല വി­ചി­ത്രാ­നു­ഭ­വ­ങ്ങൾ­ക്കും പാ­ത്ര­മാ­യ­വ­രാ­ണു്. ചി­ലർ­ക്കു് നി­ല­നിൽ­പി­നു വേ­ണ്ടി­യു­ള്ള പോ­രാ­ട്ടം ഇ­നി­യും അ­വ­സാ­നി­ച്ചി­ട്ടി­ല്ല. എ­ങ്കി­ലും പ­ലർ­ക്കും ഉ­ദ്യോ­ഗ­മോ സ്വ­ന്ത­മാ­യി ബി­സി­ന­സ്സോ ഉ­ണ്ടു്. അ­ക്കൂ­ട്ട­ത്തിൽ ബാ­ല­ദ്വീ­പിൽ എസ്. കെ. പൊ­റ്റ­ക്കാ­ട്ട് പ­രി­ച­യ­പ്പെ­ട്ട പ­ണ്ഡി­റ്റ് ന­രേ­ന്ദ്ര­ദേ­വ് ശാ­സ്ത്രി­യെ­പ്പോ­ലു­ള്ള വി­ചി­ത്ര ക­ഥാ­പാ­ത്ര­ങ്ങ­ളു­ണ്ടു്. ശാ­സ്ത്രി ജ­നി­ച്ച­തും വ­ളർ­ന്ന­തും ഉ­ത്ത­ര­പ്ര­ദേ­ശി­ലാ­ണു്. ദ്വീ­പു­കാ­രെ സം­സ്കൃ­തം പ­ഠി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തി­നും അ­വ­രു­ടെ ഹൈ­ന്ദ­വ­പാ­ര­മ്പ­ര്യ­പു­ന­രു­ദ്ധാ­ര­ണ­ത്തെ സ­ഹാ­യി­ക്കു­ന്ന­തി­നും വേ­ണ്ടി­യാ­ണു് ശാ­സ്ത്രി ബാ­ലി­യിൽ എ­ത്തി­യ­തു്. അ­ത്ത­ര­മൊ­രു ദൗ­ത്യം ഏ­റ്റെ­ടു­ക്കു­വാൻ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തെ പ്രോ­ത്സാ­ഹി­പ്പി­ച്ച­തു് സ­മ്പ­ന്ന­നാ­യ ഒരു ഇ­ന്ത്യൻ വ്യ­വ­സാ­യി­യാ­ണു്. ശാ­സ്ത്രി­യു­ടെ യാ­ത്ര­ക്കും താ­മ­സ­ത്തി­നും വേണ്ട സാ­മ്പ­ത്തി­ക­സ­ഹാ­യം അയാൾ ചെ­യ്യു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. ‘ഇ­ന്തോ­നേ­ഷ്യൻ ഡയറി’യിൽ പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ടു­ന്ന മ­റ്റൊ­രു കൗ­തു­ക­ക­ഥാ­പാ­ത്രം മി­സ്റ്റർ കാൾ ആണു്. ജ­കാർ­ത്ത­യിൽ വെ­ച്ചാ­ണു് അ­ദ്ദേ­ഹ­വു­മാ­യി ഗ്ര­ന്ഥ­കാ­രൻ പ­രി­ച­യ­മാ­വു­ന്ന­തു്. കാൾ എന്ന നാ­മ­ധേ­യ­വും വീ­ട്ടി­നു മുൻ­വ­ശം അ­തി­മ­നോ­ഹ­ര­മാ­യി ഒ­രു­ക്കി നിർ­ത്തി­യ പുൽ­ത്ത­കി­ടി­യും ജാ­വ­യിൽ സ്ഥി­ര­വാ­സ­മു­റ­പ്പി­ച്ച ഒരു യൂ­റോ­പ്യ­നാ­ണു് അയാൾ എ­ന്നൊ­രു തെ­റ്റാ­യ ധാരണ പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ടി­നു നൽകി. ആ കക്ഷി വാ­സ്ത­വ­ത്തിൽ കേ­ര­ളീ­യ­നാ­യ കൃ­ഷ്ണൻ എ­ഴു­ത്ത­ച്ഛൻ ആണു് എന്ന ക­ണ്ടെ­ത്തൽ പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ടി­നു് അ­ത്ഭു­ത­വും സ­ന്തോ­ഷ­വും പ്ര­ദാ­നം ചെ­യ്തു. കാ­ളി­ന്റെ പത്നി യൂ­റോ­പ്യൻ ര­ക്ത­മു­ള്ള സു­ന്ദ­രി­യാ­ണു്. അവർ ഒരു ല­തർ­ഫാ­ക്ട­റി ന­ട­ത്തു­ന്നു. കാൾ ഒരു കെ­മി­സ്റ്റാ­ണു്. മ­ല­യാ­ള­ക­വി­ത­യിൽ നല്ല ക­മ്പ­മു­ള്ള ആൾ. കു­ഞ്ചൻ­ന­മ്പ്യാ­രു ടെയും വ­ള്ള­ത്തോ­ളി­ന്റെ യും വരികൾ സ­മൃ­ദ്ധ­മാ­യി ഉ­ദ്ധ­രി­ച്ചു് കേ­ര­ളീ­യാ­തി­ഥി­ക­ളെ ര­സി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തിൽ ഒരു മി­ടു­ക്ക­നാ­ണു് കാൾ. അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ പത്നി കേ­ര­ളീ­യ­സ­മ്പ്ര­ദാ­യ­ത്തിൽ സ­ദ്യ­യൊ­രു­ക്കി അ­തി­ഥി­ക­ളെ സൽ­ക്ക­രി­ക്കു­ന്ന­തിൽ വളരെ തൽ­പ്പ­ര­യാ­യി­രു­ന്നു. വി­ധി­യു­ടെ അ­തി­വി­ചി­ത്ര­മാ­യ വേ­ട്ട­യ്ക്കു് ഇരയായ ഒരു കേ­ര­ളീ­യ മു­സ്ലീ­മി­നെ പറ്റി മ­ലേ­ഷ്യാ­വി­വ­ര­ണ­ത്തിൽ പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ട് പ­റ­യു­ന്നു­ണ്ടു്: മ­ക്ക­ളൊ­ക്കെ നല്ല നി­ല­യി­ലാ­യ­പ്പോൾ ആ വൃ­ദ്ധൻ മ­ക്ക­യി­ലേ­ക്കു് തീർ­ത്ഥാ­ട­ന­ത്തി­നു പോയി. മ­ക്ക­യിൽ വെ­ച്ചു് അ­ന്ത്യ­ശ്വാ­സം വ­ലി­ക്ക­ണ­മെ­ന്നും അവിടെ മ­റ­മാ­ട­പ്പെ­ട­ണ­മെ­ന്നും ആ­യി­രു­ന്നു അ­യാ­ളു­ടെ ആ­ഗ്ര­ഹം. മ­ര­ണ­വും കാ­ത്തു് നീണ്ട പ­തി­നൊ­ന്നു കൊ­ല്ല­ക്കാ­ലം ക്ഷ­മാ­പൂർ­വ്വം അയാൾ മ­ക്ക­യിൽ തങ്ങി. മ­ക്ക­യി­ലെ ഉ­പ്പു­പ്പാ­യെ പറ്റി കേ­ട്ടി­രു­ന്ന പേ­ര­മ­ക്കൾ പ­ന്ത്ര­ണ്ടാ­മ­ത്തെ കൊ­ല്ലം അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തെ കാ­ണ­ണ­മെ­ന്നും അ­നു­ഗ്ര­ഹാ­ശി­സ്സു­കൾ നേ­ട­ണ­മെ­ന്നും ആ­ഗ്ര­ഹി­ച്ചു. ഒന്നോ രണ്ടോ മാ­സ­ത്തി­ന­കം മ­ക്ക­യി­ലേ­ക്കു് മ­ട­ങ്ങാം എന്ന പ്ര­തീ­ക്ഷ­യിൽ ആ സാ­ധു­മ­നു­ഷ്യൻ മ­ലാ­യി­ലെ­ത്തി. മരണം അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തോ­ടു് ക്രൂ­ര­വി­നോ­ദം കാ­ണി­ച്ചു. മ­ക്ക­യി­ല­ല്ല, മ­ലാ­യിൽ തന്നെ മ­റ­മാ­ട­പ്പെ­ടാ­നാ­യി­രു­ന്നു അ­യാ­ളു­ടെ വിധി!

ഇ­തു­പോ­ലെ കൗ­തു­കം ഉ­ണർ­ത്തു­ന്ന മ­റ്റൊ­രു ക­ഥാ­പാ­ത്ര­മാ­ണു് ആ­ഫ്രി­ക്കൻ­വി­വ­ര­ണ­ങ്ങ­ളിൽ ക­ണ്ടു­കി­ട്ടു­ന്ന സോ­മ­രാ­ജു­ലു എന്ന പോർ­ട്ടർ. അയാൾ ജ­നി­ച്ച­തും വ­ളർ­ന്ന­തും ആ­ഫ്രി­ക്ക­യി­ലാ­ണു്. ആ­ഫ്രി­ക്ക­യിൽ കു­ടി­യേ­റി­പ്പാർ­ത്ത ത­മി­ഴ്ദ­മ്പ­തി­ക­ളു­ടെ മകൻ. ഗ്ര­ന്ഥ­കാ­ര­ന്റെ ല­ഗ്ഗേ­ജ് ചു­മ­ക്കാൻ സ­ഹാ­യി­ച്ചു എ­ന്ന­തിൽ സോ­മ­രാ­ജു­ലു­വി­ന്നു് വലിയ ചാ­രി­താർ­ത്ഥ്യം തോ­ന്നി. തന്റെ അ­ശ്രീ­ക­ര­പ്ര­കൃ­ത­ത്തി­ന്റെ പ്ര­ശ്ന­ങ്ങ­ളാൽ അയാൾ വളരെ വി­ഷ­മി­ക്കു­ന്ന­താ­യി പൊ­ട്ടെ­ക്കാ­ട്ടി­ന്നു് തോ­ന്നി. എ­ങ്കി­ലും അ­വ­യെ­പ്പ­റ്റി ഒ­ര­പ­രി­ചി­ത­നു­മാ­യി ചർച്ച ചെ­യ്യാൻ കക്ഷി ഇ­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ടി­ല്ല. അയാൾ കു­ട്ടി­ക്കാ­ല­ത്തൊ­രി­ക്കൽ ഇ­ന്ത്യ സ­ന്ദർ­ശി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടു്. പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ട് ദ­ക്ഷി­ണേ­ന്ത്യ­ക്കാ­ര­നാ­ണു് എ­ന്ന­റി­ഞ്ഞ­പ്പോൾ അ­യാൾ­ക്കു് വളരെ സ­ന്തോ­ഷ­മാ­യി. മ­നഃ­പ്ര­യാ­സ­മ­നു­ഭ­വി­ക്കു­ന്ന ആ യു­വാ­വി­നു് ഒരു ഇ­ന്ത്യൻ സ­ഞ്ചാ­രി തന്റെ എല്ലാ പ്ര­ശ്ന­ങ്ങ­ളും പ­രി­ഹ­രി­ക്കും എ­ന്നൊ­രു ധാരണ എ­ങ്ങി­നെ­യോ ക­ട­ന്നു കൂടി. ഇ­ന്ത്യ­യി­ലെ­ത്തി ഒരു മ­ന്ത്ര­വാ­ദി­യെ ക­ണ്ടു് എല്ലാ ദുർ­ഭൂ­ത­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നും തന്നെ ര­ക്ഷി­ക്കു­ന്ന ഒരു മാ­ന്ത്രി­ക­ത്ത­കി­ടു് സം­ഘ­ടി­പ്പി­ച്ചു് അ­യ­ച്ചു­കൊ­ടു­ക്ക­ണ­മെ­ന്നു് അയാൾ പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ടി­നെ ശട്ടം കെ­ട്ടി. ഇ­ത്ത­രം ത­കി­ടു­ക­ളിൽ സോ­മ­രാ­ജു­ലു­വി­നു­ള്ള വി­ശ്വാ­സം മിക്ക വി­ദേ­ശി­ക­ളും ഇ­ന്ത്യ­യെ­പ്പ­റ്റി എന്തു വി­ചാ­രി­ക്കു­ന്നു എ­ന്ന­തി­ന്റെ ഒരു സൂ­ച­ക­മാ­യി എ­ടു­ക്കാം.

പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ട് എല്ലാ മുൻ­വി­ധി­ക­ളിൽ­നി­ന്നും മു­ക്ത­നാ­ണു്. തന്റെ സം­സ്ക്കാ­രി­ക­മാ­യ ക­ട­മ്പ­കൾ­ക്ക­പ്പു­റ­ത്തേ­ക്കു് ക­ട­ന്നു­ചെ­ന്നു് കാ­ണു­ന്ന­തെ­ന്തും അ­നു­ഭ­വി­ക്കു­വാൻ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­നു സാ­ധി­ക്കു­ന്നു. അ­പ്പോ­ഴും ത­നി­ക്കു ചു­റ്റു­മു­ള്ള കാ­ര്യ­ങ്ങ­ളെ­പ്പ­റ്റി കൃ­ത്യ­മാ­യ ധാരണ രൂ­പീ­ക­രി­ക്കാൻ സാ­ധി­ക്കു­ന്ന­മ­ട്ടിൽ എ­ല്ലാ­റ്റിൽ­നി­ന്നും ഒരു നി­ശ്ചി­ത­അ­ള­വിൽ വൈ­കാ­രി­ക­മാ­യി അ­ക­ന്നു­നിൽ­ക്കു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടു് ആ­ഫ്രി­ക്ക­ക്കാ­രെ അ­ധഃ­സ്ഥി­ത­രാ­യി അ­ദ്ദേ­ഹം കാ­ണു­ന്നി­ല്ല. അ­തേ­സ­മ­യം നീ­ഗ്രോ­ക­ളു­ടെ സാ­മൂ­ഹ്യ സാ­മ്പ­ത്തി­ക­പ്ര­ശ്ന­ങ്ങൾ ച­രി­ത്ര­പ­ര­മാ­യി മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കു­വാൻ അ­ദ്ദേ­ഹം ശ്ര­മി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. ഇ­തേ­പോ­ലെ യൂ­റോ­പ്യ­ന്മാ­രെ മേ­ലാ­ള­ന്മാ­രാ­യും അ­ദ്ദേ­ഹം പ്ര­തി­ഷ്ഠി­ക്കു­ന്നി­ല്ല. നി­ക്ഷി­പ്ത­താൽ­പ­ര്യ­ങ്ങ­ളൊ­ന്നു­മി­ല്ലാ­തെ തന്റെ അ­നു­ഭ­വ­ങ്ങൾ അ­ദ്ദേ­ഹം രേ­ഖ­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്നു. ല­ണ്ട­നിൽ എ­ത്തി­യ ദിവസം അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­നു് വളരെ അ­സു­ഖ­ക­ര­മാ­യ ഒ­ര­നു­ഭ­വ­മു­ണ്ടാ­യി: എസ്. കെ. റ­സ്സൽ­സ്ക്വ­യ­റി­ലെ ഒരു ഹോ­ട്ട­ലിൽ എത്തി മുറി ആ­വ­ശ്യ­പ്പെ­ട്ടു. പു­റ­ത്തു തൂ­ക്കി­യ ബോർ­ഡിൽ ‘ഏ­താ­നും മു­റി­കൾ ഒ­ഴി­വു­ണ്ടു്’ എ­ന്നു് രേ­ഖ­പ്പെ­ടു­ത്തി­രു­ന്നെ­ങ്കി­ലും മു­റി­ക­ളെ­ല്ലാം വാ­ട­ക­യ്ക്കു് കൊ­ടു­ത്തു­പോ­യി എ­ന്നു് ഉ­ട­മ­സ്ഥൻ അ­റി­യി­ച്ചു. ഗ്ര­ന്ഥ­കർ­ത്താ­വു് നി­രാ­ശ­നാ­യി സ്ഥലം വി­ട്ടു. കനത്ത ല­ഗ്ഗേ­ജ്ജും പേറി അതേ ഹോ­ട്ട­ലി­നു നേരെ ന­ട­ന്നു വ­രു­ന്ന ഒരു ഇം­ഗ്ലീ­ഷു­കാ­ര­നോ­ടു് പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ട് അ­ങ്ങോ­ട്ടു­ക­യ­റി സം­സാ­രി­ച്ചു. ഈ ഹോ­ട്ട­ലിൽ മു­റി­ക­ളൊ­ന്നും ഒ­ഴി­വി­ല്ല എ­ന്നു് അ­ദ്ദേ­ഹം ഇം­ഗ്ലീ­ഷു­കാ­ര­നോ­ടു് പ­റ­ഞ്ഞു. അ­പ­രി­ചി­തൻ ഈ വാ­ക്കു­കൾ ശ്ര­ദ്ധി­ക്കാ­തെ മു­ന്നോ­ട്ടു പോയി. ആ മ­നു­ഷ്യൻ തീർ­ച്ച­യാ­യും എ­ളു­പ്പം മ­ട­ങ്ങി­വ­രു­മെ­ന്നും ത­ങ്ങൾ­ക്കു കൂ­ട്ടാ­യി മു­റി­വേ­ട്ട തു­ട­രാ­മെ­ന്നും ഉള്ള വി­ചാ­ര­ത്തി­ലാ­ണു് ഇ­ന്ത്യ­ക്കാ­രൻ പു­റ­ത്തു നി­ര­ത്തിൽ­കാ­ത്തു­നി­ന്ന­തു്. ഒ­രു­മ­ണി­ക്കൂർ ക­ഴി­ഞ്ഞി­ട്ടും ഇം­ഗ്ലീ­ഷു­കാ­രൻ മ­ട­ങ്ങി വ­ന്നി­ല്ല. പല ഹോ­ട്ട­ലു­ക­ളി­ലും വെ­ള്ള­ക്കാർ­ക്കു മാ­ത്ര­മേ മുറി കി­ട്ടു­ക­യു­ള്ളു എ­ന്നും ത­ന്നെ­പ്പോ­ലു­ള്ള­വർ­ക്കു് കി­ട്ടു­ക­യി­ല്ലെ­ന്നും അതോടെ പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ടി­നു് തി­രി­ച്ച­റി­വു­ണ്ടാ­യി. വേ­ദ­നാ­ജ­ന­ക­മാ­യ ഈ അ­നു­ഭ­വം ല­ണ്ടൻ­കാർ­ക്കെ­തി­രാ­യ യാ­തൊ­രു മുൻ­വി­ധി­യും ആ സ­ഞ്ചാ­രി­യിൽ സൃ­ഷ്ടി­ക്കു­ന്നി­ല്ല. രണ്ടു ദിവസം ക­ഴി­ഞ്ഞു ലണ്ടൻ തെ­രു­വീ­ഥി­ക­ളിൽ അ­ദ്ദേ­ഹം ചു­റ്റി­ക്ക­റ­ങ്ങാൻ പോയി. ഹൈഡ് പാർ­ക്കി­ന്റെ ഭിന്ന ഭാ­ഗ­ങ്ങ­ളിൽ ആ­വേ­ശ­ത്തി­മർ­പ്പോ­ടെ പ്ര­സം­ഗി­ക്കു­ന്ന­വ­രെ അ­ദ്ദേ­ഹം കണ്ടു. ഓരോ പ്ര­സം­ഗ­ക­ന്റേ­യും ചു­റ്റും ചെറിയ ആൾ­ക്കൂ­ട്ട­മു­ണ്ടു്. ഒരാൾ ശ­ബ്ദാ­ടോ­പ­ത്തോ­ടെ പ­ള്ളി­ക്കു് എതിരെ തീ­പ്പൊ­രി ചി­ത­റു­ക­യാ­ണു്. അ­പ്പു­റ­ത്തു് ഒരു നീ­ഗ്രോ വെ­ള്ള­ക്കാ­രു­ടെ വർ­ണ്ണ­വി­വേ­ച­ന­ത്തെ ആ­ക്ര­മി­ക്കു­ന്നു. ആ സ­ദ­സ്സിൽ ഏ­താ­നും വെ­ള്ള­ക്കാ­രും ഉ­ണ്ടു്. പ്ര­സം­ഗ­കൻ ‘ആ ബ്രീ­ട്ടീ­ഷ് നാ­യ്ക്കൾ’ എ­ന്നു് ആ­ക്രോ­ശി­ക്കു­മ്പോൾ അവരും കൂ­ട്ട­ത്തിൽ ക­യ്യ­ടി­ച്ചു് പ്രോ­ത്സാ­ഹി­പ്പി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് ജനത ക­യ്യാ­ളു­ന്ന ആ­വി­ഷ്ക്കാ­ര സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­ത്തെ­ക്കു­റി­ച്ചു് ത­നി­ക്കു­ള്ള മ­തി­പ്പു് ഗ്ര­ന്ഥ­കർ­ത്താ­വു് രേ­ഖ­പ്പെ­ടു­ത്തി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. ഒരു രാ­ഷ്ട്രം എന്ന നി­ല­യിൽ ഏ­റ്റ­വും കു­ടു­സ്സാ­യ പ്യൂ­രി­ട്ടാ­നി­സം മുതൽ റാ­ഡി­ക്കൽ ലി­ബ­റ­ലി­സം വ­രെ­യു­ള്ള ഭി­ന്ന­ശ്രേ­ണി­ക­ളി­ലെ വ്യ­ത്യ­സ്ത­മ­നോ­ഭാ­വ­ങ്ങൾ ഇം­ഗ്ല­ണ്ട് പ്ര­ദർ­ശി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­താ­യി അ­ദ്ദേ­ഹം നി­രീ­ക്ഷി­ക്കു­ന്നു.

പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ടി­ന്റെ ഭാ­വ­നാ­ത്മ­ക ജീ­വി­ത­ദർ­ശ­ന­വും അ­ന്യ­രെ­ക്കു­റി­ച്ചു­ള്ള ഔ­ത്സു­ക്യ­വും എ­ളു­പ്പ­ത്തിൽ അ­ന്യ­സം­സ്ക്കാ­ര­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കും അ­ന്യ­ജ­ന­ത­ക­ളി­ലേ­ക്കും എ­ത്തി­പ്പെ­ടാൻ അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തെ പ്രാ­പ്ത­നാ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടെ­ങ്കി­ലും പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ട് അ­ടി­സ്ഥാ­ന­പ­ര­മാ­യി കേ­ര­ളീ­യ­പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തിൽ വേ­രു­പി­ടി­ച്ച ഒ­രെ­ഴു­ത്തു­കാ­ര­നാ­ണു്. എ­വി­ടെ­ച്ചെ­ല്ലു­മ്പോ­ഴും കേരളം അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­നു കൂ­ട്ടു­ചെ­ല്ലു­ന്നു. ഹ­രി­ദ്വാ­രി­ലെ ഗം­ഗാ­പ്ര­വാ­ഹ­ത്തിൽ ഒ­ഴു­ക്കി­വി­ടു­ന്ന പ­ര­സ­ഹ­സ്രം ഇ­ല­ക്കു­മ്പിൾ­ത്തി­രി­നാ­ള­ങ്ങൾ കാ­ണു­മ്പോൾ ശ­ബ­രി­മ­ല­തീർ­ത്ഥാ­ട­കർ ത്രി­വേ­ണി­യിൽ ഒ­ഴു­ക്കി­വി­ടു­ന്ന മൺ­ചെ­രാ­തു­ക­ളെ ഗൃ­ഹാ­തു­ര­ത്വ­ത്തോ­ടെ അ­ദ്ദേ­ഹം ഓർ­ത്തു­പോ­കു­ന്നു. ഋ­ഷീ­കേ­ശ­ത്തെ­യും ബ­ദ­രീ­നാ­ഥി­നെ­യും ബ­ന്ധി­പ്പി­ക്കു­ന്ന ചെ­ദ്ധാ­ക്ക്റോ­ഡ് ചു­റ്റി­ക്ക­യ­റി തന്റെ ബസ്സ് മു­ന്നോ­ട്ടു പോ­കു­മ്പോൾ വ­യ­നാ­ട്ടി­ലെ വൈ­ത്തി­രി­റോ­ഡ് അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­നു ഓർ­മ്മ­വ­രു­ന്നു. ആ­ഫ്രി­ക്ക­യിൽ വി­ക്ടോ­റി­യാ വെ­ള്ള­ച്ചാ­ട്ട­ത്തി­നു സമീപം അ­ഗാ­ധ­ത­യി­ലേ­ക്കു് ഉ­റ്റു­നോ­ക്കി­ക്കൊ­ണ്ടു് ചെ­ങ്കു­ത്താ­യ ഒരു പാ­റ­യു­ണ്ടു്. അ­തി­ന്റെ കി­ഴു­ക്കാം­തൂ­ക്കാ­യ ഉ­യ­ര­ങ്ങ­ളിൽ കാ­ണു­ന്ന­തു് ഹ­വ്വ­യു­ടെ കാൽ­പ്പാ­ടാ­ണെ­ന്നു് ആ­ഫ്രി­ക്ക­ക്കാർ വി­ശ്വ­സി­ക്കു­ന്നു. അതു് നോ­ക്കി നിൽ­ക്കെ, ഗ്ര­ന്ഥ­കർ­ത്താ­വി­ന്റെ ചി­ന്ത­കൾ പ­മ്പാ­തീ­ര­ത്തേ­ക്കു് അ­ല­ഞ്ഞെ­ത്തു­ന്നു. അതിനു സ­മീ­പ­മു­ള്ള ഒരു പാ­റ­യിൽ കാ­ണു­ന്ന­തു് ശ്രീ­രാ­മ­ന്റെ കാൽ­പാ­ടാ­ണു് എ­ന്നു് തിർ­ത്ഥാ­ട­കർ വി­ശ്വ­സി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. കു­തി­ച്ചൊ­ഴു­കു­ന്ന വി­ക്ടോ­റി­യാ­വെ­ള്ള­ച്ചാ­ട്ട­വും അ­തി­ന്റെ ഇ­ര­മ്പ­വും ത­നി­ക്കു ചു­റ്റും ഒരു മാ­യി­ക­പ്ര­തീ­തി ച­മ­യ്ക്കു­മ്പോൾ കേ­ര­ള­ത്തി­ന്റെ ഹ­രി­ത­സ്മൃ­തി അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­ന്റെ മ­ന­സ്സിൽ ത­ത്ത­ച്ചി­റ­കു­കൾ വി­ടർ­ത്തു­ന്നു. വ­ന്നു­ചാ­ടു­ന്ന വെ­ള്ളം പ­ത്തു­പ­തി­ന­ഞ്ച­ടി­യോ­ളം ഉ­യ­ര­ത്തിൽ പൊ­ട്ടി­ച്ചി­ത­റു­മ്പോൾ കനത്ത വർഷം ഏ­റ്റു­കൊ­ണ്ടു് മ­ല­നാ­ട്ടി­ലെ ഇ­ട­വ­പ്പാ­തി ത­കർ­ക്കു­ന്ന ഏതോ വ­നാ­ന്തർ­ഭാ­ഗ­ത്തു് നിൽ­ക്കു­ന്ന അ­നു­ഭൂ­തി­യാ­ണു് അ­ദ്ദേ­ഹ­ത്തി­നു്. തന്റെ ജ­ന്മ­ദേ­ശ­ത്തോ­ടു് പലതരം സ­മാ­ന­ത­ക­ളും ഉ­ള്ള­തു­കൊ­ണ്ടു് ബാ­ല­ദ്വീ­പി­നോ­ടു് ഈ എ­ഴു­ത്തു­കാ­ര­നു് പ്ര­ത്യേ­ക മ­മ­ത­യു­ണ്ടു്. അ­വി­ട­ത്തെ ഭൂ­പ്ര­കൃ­തി­യും ജ­ന­ങ്ങ­ളും ജീ­വി­ത­രീ­തി­യു­മെ­ല്ലാം കേ­ര­ള­ത്തെ അ­നു­സ്മ­രി­പ്പി­ക്കു­ന്നു.

ആ­പ­ത്തു­ക­ളെ അ­ഭി­മു­ഖീ­ക­രി­ക്കു­വാ­നും ആ­പൽ­സാ­ധ്യ­ത­കൾ ക­യ്യേൽ­ക്കു­വാ­നു­ള്ള സ­ന്ന­ദ്ധ­ത­യി­ലാ­ണു് പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ട് എന്ന സ­ഞ്ചാ­രി­യു­ടെ വിജയം. ജ­ന­ങ്ങ­ളെ­യോ പ്ര­ദേ­ശ­ങ്ങ­ളെ­യോ സം­ബ­ന്ധി­ച്ച ഉ­പ­രി­പ്ല­വ­മാ­യ ധാ­ര­ണ­കൾ­കൊ­ണ്ടു് അ­ദ്ദേ­ഹം തൃ­പ്ത­നാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. താ­നെ­ത്ത­പ്പെ­ട്ട രാ­ജ്യ­വു­മാ­യി ഒരു ആ­ത്മീ­യ­ബ­ന്ധം ഉ­ട­ലെ­ടു­ക്കു­ന്ന കാ­ലം­വ­രെ അ­ദ്ദേ­ഹം അവിടെ ത­ങ്ങി­നി­ന്നു.

എസ്. കെ. നാ­നാ­മ­ണ്ഡ­ല­ത­ല്പ­ര­നാ­യി­രു­ന്നു: ച­രി­ത്ര­പാ­രാ­യ­ണ­ത്തിൽ സ്ഥി­രോ­ത്സാ­ഹി; സാ­മൂ­ഹ്യ­നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ത്തിൽ അ­തീ­വ­ശ്ര­ദ്ധാ­ലു; പ­റ­വ­ക­ളു­ടെ­യും മൃ­ഗ­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും കൂ­ട്ടു­കാ­രൻ. സർ­വ്വോ­പ­രി അ­ദ്ദേ­ഹം സർ­ഗ­ധ­ന­നാ­യ സാ­ഹി­ത്യ­കാ­ര­നാ­യി­രു­ന്നു. ആ­ഫ്രി­ക്ക­യിൽ ജ­ന്തു­ശാ­സ്ത്ര­ജ്ഞ­നാ­യും യൂ­റോ­പ്പിൽ ച­രി­ത്ര­കാ­ര­നാ­യും മ­ലേ­ഷ്യ­യിൽ സാ­മൂ­ഹ്യ­ശാ­സ്ത്ര­ജ്ഞ­നാ­യും ഭാവം പ­ക­രു­ന്ന പൊ­റ്റെ­ക്കാ­ട്ട് താൻ ചെ­ല്ലു­ന്നേ­ട­ത്തൊ­ക്കെ എ­ല്ലാ­യ്പ്പോ­ഴും ഒരു കേ­ര­ളീ­യ­നാ­യി­രു­ന്നു.

എം. എൻ. കാ­ര­ശ്ശേ­രി
images/MN_Karasseri.jpg

മു­ഴു­വൻ പേരു്: മു­ഹ്യു­ദ്ദീൻ ന­ടു­ക്ക­ണ്ടി­യിൽ. കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ജി­ല്ല­യി­ലെ കാ­ര­ശ്ശേ­രി എന്ന ഗ്രാ­മ­ത്തിൽ 1951 ജൂ­ലാ­യ് 2-നു് ജ­നി­ച്ചു. പി­താ­വു്: പ­രേ­ത­നാ­യ എൻ. സി. മു­ഹ­മ്മ­ദ് ഹാജി. മാ­താ­വു്: കെ. സി. ആ­യി­ശ­ക്കു­ട്ടി. കാ­ര­ശ്ശേ­രി ഹി­ദാ­യ­ത്തു­സ്സി­ബി­യാൻ മ­ദ്ര­സ്സ, ഐ. ഐ. എ. യു. പി. സ്ക്കൂൾ, ചേ­ന്ദ­മം­ഗ­ല്ലൂർ ഹൈ­സ്ക്കൂൾ, കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ഗു­രു­വാ­യൂ­ര­പ്പൻ കോ­ളേ­ജ്, കാ­ലി­ക്ക­റ്റ് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ലാ മ­ല­യാ­ള­വി­ഭാ­ഗം എ­ന്നി­വി­ട­ങ്ങ­ളിൽ പ­ഠി­ച്ചു. സോഷ്യോളജി-​മലയാളം ബി. എ., മ­ല­യാ­ളം എം. എ., മ­ല­യാ­ളം എം. ഫിൽ. പ­രീ­ക്ഷ­കൾ പാ­സ്സാ­യി. 1993-ൽ കാ­ലി­ക്ക­റ്റ് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ല­യിൽ നി­ന്നു് ഡോ­ക്ട­റേ­റ്റ്. 1976–78 കാ­ല­ത്തു് കോ­ഴി­ക്കോ­ട്ടു് മാ­തൃ­ഭൂ­മി­യിൽ സ­ഹ­പ­ത്രാ­ധി­പ­രാ­യി­രു­ന്നു. പി­ന്നെ അ­ധ്യാ­പ­ക­നാ­യി. കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ഗവ. ആർ­ട്സ് ആന്റ് സയൻസ് കോ­ളേ­ജ്, കോ­ട­ഞ്ചേ­രി ഗവ. കോ­ളേ­ജ്, കോ­ഴി­ക്കോ­ട് ഗവ: ഈ­വ­നി­ങ്ങ് കോ­ളേ­ജ് എ­ന്നി­വി­ട­ങ്ങ­ളിൽ ജോലി നോ­ക്കി. 1986-മുതൽ കാ­ലി­ക്ക­റ്റ് സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ലാ മ­ല­യാ­ള­വി­ഭാ­ഗ­ത്തിൽ.

പു­സ്ത­ക­ങ്ങൾ: പു­ലി­ക്കോ­ട്ടിൽ­കൃ­തി­കൾ (1979), വി­ശ­ക­ല­നം (1981), തി­രു­മൊ­ഴി­കൾ (1981), മു­ല്ലാ­നാ­സ­റു­ദ്ദീ­ന്റെ പൊ­ടി­ക്കൈ­കൾ (1982), മ­ക്ക­യി­ലേ­ക്കു­ള്ള പാത (1983), ഹു­സ്നുൽ ജമാൽ (1987), കു­റി­മാ­നം (1987), തി­രു­വ­രുൾ (1988), ന­വ­താ­ളം (1991), ആലോചന (1995), ഒ­ന്നി­ന്റെ ദർശനം (1996), കാ­ഴ്ച­വ­ട്ടം (1997) തു­ട­ങ്ങി എൺ­പ­തി­ലേ­റെ കൃ­തി­കൾ.

ഭാര്യ: വി. പി. ഖദീജ, മക്കൾ: നിശ, ആഷ്ലി, മു­ഹ­മ്മ­ദ് ഹാ­രി­സ്.

Colophon

Title: Sanchariyude Ulpulakangal (ml: സ­ഞ്ചാ­രി­യു­ടെ ഉൾ­പു­ള­ക­ങ്ങൾ).

Author(s): M. N. Karassery.

First publication details: Not available;;

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Article, M. N. Karassery, Sanchariyude Ulpulakangal, എം. എൻ. കാ­ര­ശ്ശേ­രി, സ­ഞ്ചാ­രി­യു­ടെ ഉൾ­പു­ള­ക­ങ്ങൾ, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: January 23, 2024.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Vie of the Pali, a painting by Jules Tavernier (1844–1889). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Typesetter: JN Jamuna; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.