‘ഒരു പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി’ എന്ന ഒരു ഉത്ത​മ​പ​രാ​ജയ പ്ര​സ്ഥാന കവിത കൈ​ര​ളി​യ്ക്കു സമ്മാ​നി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള പേ​രെ​ടു​ത്ത ചെ​റു​ക​ഥാ​കാ​രി ശ്രീ​മ​തി ലളി​താം​ബിക അന്തർ​ജ്ജ​നം മം​ഗ​ളോ​ദ​യ​ത്തി​ന്റെ ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​പ്പ​തി​പ്പിൽ ആ മഹാ​ക​വി​യെ​പ്പ​റ്റി ഇങ്ങി​നെ എഴു​തി​യി​രു​ന്നു: “പ്ര​തി​പാ​ദ്യ​മായ അംശം ഏതാ​യാ​ലും, അതിൽ കവി​യു​ടെ പൂർ​ണ്ണ​മായ ജീ​വാം​ശം കൂടി ഉരു​ക്കി​ച്ചേർ​ത്തു് ആ നി​മി​ഷ​ത്തിൽ അതാ​യി​ത്ത​ന്നെ വർ​ത്തി​ക്കുക അപൂർ​വ്വ​മായ ഒരു സി​ദ്ധി​യാ​ണു്. പലർ​ക്കും അങ്ങി​നെ പല​താ​കാൻ സാ​ദ്ധ്യ​മ​ല്ല. പക്ഷേ, ചങ്ങ​മ്പുഴ പല​താ​യി​രു​ന്നു. പാ​ടു​ന്ന ചങ്ങ​മ്പുഴ, കര​യു​ന്ന ചങ്ങ​മ്പുഴ, പട​വാ​ളി​ള​ക്കു​ന്ന ചങ്ങ​മ്പുഴ. ഇതിൽ ആരെ​യെ​ങ്കി​ലും ഒരാളെ നമു​ക്കു സ്നേ​ഹി​ക്കാ​തെ വയ്യ. അങ്ങി​നെ ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യെ ആകെ​ത്ത​ന്നെ നാം സ്നേ​ഹി​ച്ചു​പോ​കു​ന്നു.” ഇന്ന​ത്തെ സമു​ദാ​യ​ഘ​ടന പരാ​ജ​യ​മ​ട​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു എന്ന ഉറച്ച ബോ​ധ​വും, ആത്മാർ​ത്ഥ​യു​മു​ള്ള സകല സാ​ധാ​ര​ണ​മ​നു​ഷ്യർ​ക്കും പ്ര​സ്തുത മൂ​ന്നു ഭാ​വ​ങ്ങ​ളും മാ​റി​മാ​റി തോ​ന്നു​മെ​ന്നാ​ണു് ഞാൻ വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. പക്ഷേ, കവി​ക​ള​ല്ലെ​ങ്കിൽ, ഇവർ​ക്കു പാ​ടാ​ന​ല്ല, ദി​വാ​സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളിൽ മു​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​വാ​നാ​ണു് തോ​ന്നാ​റു​ള്ള​തും മർ​ദ്ദി​ത​രായ സാ​ധാ​ര​ണ​ജ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു തോ​ന്നാ​റു​ള്ള ഈ ഭാ​വ​ത്ര​യ​ങ്ങ​ളും ചങ്ങ​മ്പുഴ തന്റെ മധു​ര​ക​വി​ത​ക​ളിൽ പ്ര​തി​ബിം​ബി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഇതു​നി​മി​ത്ത​മാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം നമ്മു​ടെ ജനകീയ മഹാ​ക​വി​ക​ളിൽ ഒരു​ത്ത​നാ​യി ഭവി​ച്ച​തും. ഈ വസ്തുത ‘പാ​ടു​ന്ന മൺ​ത​രി​കൾ’ എന്ന ഭാ​ഷാ​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ലെ ഒരു ഉത്ത​മ​വി​ലാ​പ​കാ​വ്യ​ത്തിൽ,

എന്ന മനോ​ഹ​ര​മായ വരി​ക​ളിൽ ശ്രീ: പി. ഭാ​സ്ക​രൻ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തി​രു​ന്നു. പ്ര​കൃത കവി​താ​സ​മാ​ഹാ​ര​ത്തി​ലെ 13 കവി​ത​ക​ളിൽ എട്ടും പട​വാ​ളി​ള​ക്കു​ന്ന ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യെ​യാ​ണു് നമു​ക്കു കാ​ട്ടി​ത്ത​രു​ന്ന​തു്. വി​കാ​ര​പാ​ര​മ്യ​ത്തി​ന്റെ ആവി​ഷ്ക​ര​ണ​ത്തി​നു് അന​ന്യ​സ​ദൃ​ശ​നാ​യി ശോ​ഭി​ക്കു​ന്ന ചങ്ങ​മ്പുഴ പട​വാ​ളി​ള​ക്കു​മ്പോൾ, അതു നീ​റു​ന്ന തീ​ച്ചൂ​ള​യാ​യി ഭവി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു് തന്നി​മി​ത്തം ഈ സമാ​ഹാ​ര​ത്തി​ന്റെ തല​ക്കെ​ട്ടു് ഉചി​ത​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ചങ്ങ​മ്പുഴ പാ​ടു​ന്ന​തും കര​യു​ന്ന​തു​മായ സന്ദർ​ഭ​ങ്ങൾ ഏറി​യി​രു​ന്നു; പട​വാ​ളി​ള​ക്കു​ന്നവ—അലറി പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നവ—കു​റ​ഞ്ഞും. ഇതിനു കാ​ര​ണ​ങ്ങൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കറ​യ​റ്റ ആത്മാർ​ത്ഥ​ത​യാ​ണു​താ​നും. എത്ര​യ​ധി​കം ഭയ​ങ്ക​ര​നായ വി​പ്ല​വ​കാ​രി​ക്കും ആത്മാർ​ത്ഥ​താ​പൂർ​വ്വം എല്ലാ സന്ദർ​ഭ​ങ്ങ​ളി​ലും പട​വാ​ളി​ള​ക്കു​വാൻ സാ​ധി​ക്കു​ന്ന​ത​ല്ല​ല്ലോ. വ്യ​ക്തി​യെ​ന്ന നി​ല​യിൽ ഒരു കവി​യ്ക്കു പ്ര​ധാ​ന​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള ഭാ​വ​ങ്ങ​ളും അനു​ഭാ​വ​ങ്ങ​ളും തന്റെ കവി​ത​യിൽ ഉൾ​ക്കൊ​ള്ളി​ച്ചേ മതി​യാ​വൂ എന്നി​ല്ലെ​ന്നും, വ്യ​ക്തി​മു​ദ്രാ​ത്മ​ക​ത്വം ബലി​ക​ഴി​ച്ചും ഉപ​ക​ര​ണ​ത്തിൽ മാ​ത്ര​മേ ഒരു കവി ശ്ര​ദ്ധി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ള്ളൂ എന്നും ഇതി​നു​ത​കു​ന്ന ഏതു ഭാ​വ​വും, അതിൽ വി​ശ്വാ​സ​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, കൃ​ത്രി​മ​മാ​യി ഒരു കവി​ക്കു സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​മെ​ന്നും, ടി. എസ്സ്. എലി​യ​ട്ട് ഒരു ഉപ​ന്യാ​സ​ത്തിൽ പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഇങ്ങി​നെ​യാ​ണു് നമ്മു​ടെ ചില ‘മഹാ​ക​വി’കളും പല കവി​ക​ളും പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചു വരു​ന്ന​തും. ഈ സി​ദ്ധാ​ന്തം ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യ്ക്കു സ്വീ​ക​രി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​രു​ന്നി​ല്ല. നഖ​ശി​ഖാ​ന്തം ഒരു കവി​യാ​യും ആത്മാർ​ത്ഥ​ത​യു​ടെ മൂർ​ത്തീ​ക​ര​ണ​മാ​യും ജനി​ച്ച ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യ്ക്കു വ്യ​ക്തി​മു​ദ്രാ​ത്മ​ക​ത്വം ബലി​ക​ഴി​ക്കാ​തെ തന്റെ ഉപ​ക​ര​ണ​ത്തിൽ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​തെ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​വാൻ കഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. താൻ വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​ത്ത വി​ശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളിൽ കവി​ത​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി വി​ശ്വ​സി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്ന സന്ദർ​ഭ​ങ്ങ​ളും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു നേ​രി​ടേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​രു​ന്നി​ല്ല. ഇതു നി​മി​ത്തം ചങ്ങ​മ്പുഴ പട​വാ​ളി​ള​ക്കു​ന്ന വേ​ള​ക​ളി​ലും, സദാ പട​വാ​ളി​ള​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന നമ്മു​ടെ തീ​തു​പ്പൻ വി​പ്ല​വ​കാ​രി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു കവി​ത​യ്ക്കു വേ​ണ്ടി കാ​പ​ട്യം സ്വീ​ക​രി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യും വന്നി​രു​ന്നി​ല്ല.

സ്വ​ന്തം സാ​ഹി​ത്യ​കൃ​തി​ക​ളിൽ ആത്മ​ച​രി​ത്രം സു​വ്യ​ക്ത​മാ​യി വർ​ണ്ണി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു നി​മി​ത്തം, ഓസ്കാർ വൈൽഡ് തന്റെ ജീ​വ​ച​രി​ത്ര​കാ​ര​ന്റെ പണി ലഘു​വാ​ക്കി​ച്ച​മ​ച്ചി​രു​ന്നു എന്നു ഒരു നി​രൂ​പ​കൻ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചി​രു​ന്നു. ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യെ​പ്പ​റ്റി​യും ഇതു​ത​ന്നെ പറയാം. ഇക്കാ​ര്യ​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മര​ണാ​ന​ന്തര പ്ര​കാ​ശി​ത​കൃ​തി​യായ ‘പാ​ടു​ന്ന പി​ശാ​ചി’നു് അതി​യായ പ്രാ​ധാ​ന്യ​മു​ണ്ടു്.

എന്നും,

എന്നും മറ്റും ചങ്ങ​മ്പുഴ ‘പാ​ടു​ന്ന പി​ശാ​ചി’ൽ സമ്മ​തി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇങ്ങി​നെ​യു​ള്ള ഒരു മനു​ഷ്യ​ന്നു പാ​ടു​മ്പോ​ഴും, കര​യു​മ്പോ​ഴും. പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും ആത്മാർ​ത്ഥ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എന്നു പറ​യാ​മോ? പറയാം, നി​ശ്ച​യ​മാ​യും പറയാം. നി​ഷ്ക്ക​പ​ട​രും, ഹാം​ല​റ്റി​നു തു​ല്യം ആത്മ​നി​രീ​ക്ഷ​ണ​പ​ടു​ക്ക​ളു​മായ മനു​ഷ്യർ​ക്കെ​ല്ലാം തന്നെ ഇപ്ര​കാ​ര​മു​ള്ള പല ക്ഷ​ണി​ക​ഭാ​വ​ങ്ങ​ളും തങ്ങ​ളെ മാ​റി​മാ​റി ആക്ര​മി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തു കണ്ടു​പി​ടി​ക്കു​വാൻ കഴി​യും. മിക്ക മനു​ഷ്യ​രും ഇത്ത​രം ക്ഷ​ണി​ക​ഭാ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ അയഞ്ഞ കെ​ട്ടു​ക​ളാ​ണെ​ന്നു് ഇന്ന​ത്തെ മനഃ​ശ്ശാ​സ്ത്രം നമ്മെ പഠി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​മു​ണ്ടു് ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യെ​പ്പോ​ലെ ആത്മാർ​ത്ഥത ഏറി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​വർ ഇവയിൽ ഓരോ​ന്നി​ന്റെ​യും പി​ടി​യിൽ വരു​മ്പോൾ, അതിൽ ആത്മാർ​ത്ഥ​മാ​യി വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും. ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ഈ ക്ഷ​ണി​ക​ഭാ​വ​ങ്ങ​ളെ തമ്മിൽ തമ്മിൽ ഘടി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന ചങ്ങല—അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് ഏറിയ വ്യ​ക്തി​മു​ദ്രാ​ത്മ​ക​ത്വം നൽ​കി​യ​തു്—ഇന്ന​ത്തെ സമു​ദാ​യ​ഘ​ട​ന​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള പരാ​ജ​യ​ബോ​ധ​വും, ഇട​പ്പ​ള്ളി രാ​ഘ​വൻ​പി​ള്ള യുടെ ഭാ​ഷ​യിൽ, “ഈ തോൽവി തന്ന​ശ്വോ​പ​രി​യേ​റി ഞാൻ വി​ജ​യ​ത്തിൻ തോ​ളെ​ത്തി​പ്പി​ടി​പ്പോ​ളം തെ​ല്ലി​ട​വി​ര​മി​ക്കാ”മെന്ന യശഃ​കാ​മ​നി​ഷ്ഠ​മായ ദൃ​ഢ​നി​ശ്ച​യ​വു​മാ​യി​രു​ന്നു. ‘നീ​റു​ന്ന തീ​ച്ചൂള’യിൽ ചേർ​ത്തി​ട്ടു​ള്ള ലഘ്വാ​ക്ഷേപ കവി​ത​ക​ളും ഉഗ്രാ​ക്ഷേ​പ​ക​വി​ത​ക​ളു​മായ പ്ര​സ്തുത എട്ടെ​ണ്ണം രചി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മു​മ്പു​ത​ന്നെ ചങ്ങ​മ്പുഴ ഈ രണ്ടു തര​ത്തി​ലു​മു​ള്ള ചില കൃ​തി​കൾ രചി​ച്ചി​രു​ന്നു. ‘സ്റ്റാ​ലി​ന്റെ മീശ’ എന്ന​തും, ‘അപ​രാ​ധി​കൾ’ എന്ന സമാ​ഹാ​ര​ത്തിൽ ചേർ​ത്തി​ട്ടു​ള്ള ‘കല്യാ​ണ​ബോം​ബ്’ എന്ന​തും പ്ര​സ്തുത ലഘ്വാ​ക്ഷേ​പ​ക​വി​ത​കൾ​ക്കും, ‘രക്ത​പു​ഷ്പ​ങ്ങൾ’ എന്ന സമാ​ഹാ​ര​ത്തി​ലെ ‘നവർ​ഷാ​നാ​ന്ദി’ ‘ആ കൊ​ടു​ങ്കാ​റ്റു്’ എന്നി​വ​യും ‘ഓണ​പ്പൂ​ക്ക​ളി’ലെ ‘മനു​ഷ്യൻ’ എന്ന​തും ഉഗ്രാ​ക്ഷേ​പ​ക​വി​ത​കൾ​ക്കും ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​ണു്. ഈ ഉഗ്രാ​ക്ഷേ​പ​ക​വി​ത​ക​ളേ​ക്കാൾ വള​രെ​യ​ധി​കം ശക്തി​യു​ള്ള​വ​യാ​ണു് പ്ര​കൃ​ത​ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ലെ ‘ചു​ട്ടെ​രി​യ്ക്കിൻ’, ‘ഗള​ഹ​സ്തം’ എന്നിവ. വാ​ഗ്മി​ത്വം അശേ​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത ചങ്ങ​മ്പുഴ പട​വാ​ളി​ള​ക്കു​മ്പോൾ വലിയ വാ​ഗ്മി​യാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​തു് ഇവയിൽ കാണാം. ‘ഫങ്ക്ഷ​നാ​ലി​സം’ (ഉദ്ദേ​ശ​നിർ​വ്വ​ഹ​ണ​ത​ത്വം) ആണു് ഇതിനു കാ​ര​ണ​വും.

റാ​ബ​ലേ​യ്, സ്വി​ഫ്റ്റ്, അല​ക്സാ​ണ്ടർ പോ​പ്പ് എന്നി​വർ ഉത്ത​മ​മാ​തൃ​ക​ക​ളാ​യി​ട്ടു​ള്ള മൂ​ന്നു​ത​രം ശ്രേ​ഷ്ഠാ​ക്ഷേ​പ​ഹാ​സ്യ​സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാ​രു​ണ്ടെ​ന്നു ഒരി​ക്കൽ ജി. കെ. ചെ​സ്റ്റർ​ട്ടൺ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചി​രു​ന്നു. റാ​ബ​ലേ​യു​ടെ ആക്ഷേ​പ​ഹാ​സ്യ​ത്തിൽ ഏറിയ വാ​ഗ്മി​ത്വം, പ്ര​ച​ണ്ഡത, അശ്ലീ​ലത, ദു​ഷ്ട​ത്വ​ത്തി​ന്റെ അഭാവം, എന്നിവ കാണാം. സ്വി​ഫ്റ്റി​ന്റേ​തിൽ കാ​ണു​ന്ന​തു് അസ​ഹ്യ​മായ അന്യാ​യ​ബോ​ധം ജനി​പ്പി​ച്ച വാ​ഗ്മി​ത്വം കു​റ​ഞ്ഞ​തും സം​സ്കൃ​ത​കോ​പം നി​റ​ഞ്ഞ​തു​മായ മനു​ഷ്യ​വർ​ഗ്ഗാ​ക്ഷേ​പ​മാ​ണു്. പോ​പ്പാ​ക​ട്ടേ, അനു​ക​മ്പ കലർ​ന്ന ആക്ഷേ​പ​മാ​ണു് ചൊ​രി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​തും. ‘ചു​ട്ടെ​രി​യ്ക്കിൻ’ ‘ഗള​ഹ​സ്തം’ എന്നി​വ​യിൽ റാ​ബ​ലേ​യു​ടേ​തി​നോ​ടു അടു​ക്കു​ന്ന ആക്ഷേ​പ​ഹാ​സ്യ​മാ​ണു് കാ​ണു​ന്ന​തു്.

ഫ്രാ​യ്ഡി ന്റെ ഏറ്റ​വും അദൃ​ഷ്ട​പൂർ​വ്വ​ക​മായ കൃ​തി​ക​ളിൽ ഒന്നാ​ണു് ‘ടോ​ട്ടം ആൻഡ് ടാബൂ ’ എന്ന​തു്. സൈ​ക്കോ ആനി​ലി​റ്റി​ക് മനഃ​ശ്ശാ​സ്ത്രം ആധു​നി​ക​മ​നു​ഷ്യർ​ക്കു സമ്മാ​നി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ഏറ്റ​വും അഗാ​ധ​മായ ആശയം ഇതി​ലാ​ണു് ഫ്രാ​യ്ഡ് ഇദം​പ്ര​ഥ​മ​മാ​യി പ്ര​ഖ്യാ​പ​നം ചെ​യ്ത​തെ​ന്നു ഡോ​ക്ടർ ഡബ്ളി​യു. എ. വൈ​റ്റ് ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചി​രു​ന്നു. ജന്മ​വാ​സ​ന​ക​ളു​ടെ ബഹു​മു​ഖ​ത്വം (ആം​ബി​വാ​ലൻ​സ് ഓഫ് ഇൻ​സ്റ്റി​ങ്ക്സ്) എന്ന​ത​ത്രെ ഈ ആശയം. മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ന്മാ​രും സന്താ​ന​ങ്ങ​ളും തമ്മി​ലും, ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രും ഭാ​ര്യ​മാ​രും തമ്മി​ലു​മു​ള്ള ബന്ധ​ത്തിൽ അന്തർ​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​താ​യി കണ്ണു​ള്ള​വർ​ക്കു് കാ​ണാ​വു​ന്ന സ്നേഹ-​വെറുപ്പു് എന്ന പര​സ്പ​ര​വി​രു​ദ്ധ​ഘ​ട​ങ്ങ​ള​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ള്ള സങ്കീർ​ണ്ണ​വി​കാ​രം ഇതി​നു് ഒരു ഉദാ​ഹ​ര​ണ​മാ​ണെ​ന്നു മാ​ത്രം പറ​യു​വാ​നേ ഇവിടെ സ്ഥ​ല​മു​ള്ളു. വി​ദേ​ശി​ക​ളു​ടെ ഭര​ണ​ത്തിൻ കീ​ഴി​ലി​രു​ന്ന​പ്പോൾ, ഈ ബഹു​മു​ഖ​ത്വ​ത്തി​നു മറ്റൊ​രു ഉദാ​ഹ​ര​ണ​മായ ദൗർബ്ബല്യ-​ശ്രേഷ്ഠത്വബോധം (ഇൻഫീരിയോറിറ്റി-​സുപ്പീരിയോറിറ്റി കോം​പ്ല​ക്സ്) ഭാ​ര​ത​ത്തി​ലെ ഹി​ന്ദു​ക്ക​ളെ പി​ടി​കൂ​ടി​യി​രു​ന്നു. രാ​ഷ്ട്രീ​യ​മാ​യ​താ​ണു് ദൗർ​ബ്ബ​ല്യ​ബോ​ധം; മത​പ​ര​വും സാം​സ്കാ​രി​ക​വു​മായ ശ്രേ​ഷ്ഠ​ത്വ​ബോ​ധ​വും. രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പാ​ര​ത​ന്ത്ര്യം അക​റ്റു​വാ​നു​ള്ള പോ​രാ​ട്ട​ത്തിൽ ഈ ദൗർബ്ബല്യ-​ശ്രേഷ്ഠത്വബോധത്തെ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​സ​മ​ര​നാ​യ​ക​ന്മാർ തങ്ങ​ളു​ടെ മാർ​ഗ്ഗ​ത്തി​ന്റെ അന​ന്ത​ര​ദൂ​ഷ്യ​ഫ​ല​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി ചി​ന്തി​ക്കാ​തെ തല്ക്കാല ഉദ്ദേ​ശ​സാ​ധ്യ​ത്തി​ന്നാ​യി ശക്തി​പൂർ​വ്വം ഊതി ജ്വ​ലി​പ്പി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. രാ​ഷ്ട്രീയ സ്വാ​ത​ന്ത്ര​ല​ബ്ധി​യോ​ടു​കൂ​ടി ഭാ​ര​ത​ത്തി​ലെ ഹി​ന്ദു​ക്ക​ളിൽ​നി​ന്നു പ്ര​സ്തുത ദൗർ​ബ്ബ​ല്യ​ബോ​ധം വി​ട്ടു​മാ​റി. എന്നാൽ ഇതി​നോ​ടു​കൂ​ടി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ശ്രേ​ഷ്ഠ​ത്വ​ബോ​ധം പൂർ​വ്വാ​ധി​കം ശക്തി​യോ​ടു​കൂ​ടി നി​ല​നി​ല്ക്കു​ക​യാ​ണു് ചെ​യ്ത​തു്. ഇതി​ന്റെ ഫലമോ? നാം അല്പം മു​മ്പു കണ്ട മൃ​ഗീ​യ​മായ മത​സം​സ്കാ​ര​മ​ത്സ​ര​ങ്ങ​ളും ഭീ​ക​ര​മായ ചോ​ര​ക്ക​ള​ങ്ങ​ളും.

ഭാ​ര​ത​ത്തി​ലെ ഹി​ന്ദു​ക്ക​ളു​ടെ പൂർ​വ്വി​ക​ന്മാർ പടി​ഞ്ഞാ​റൻ ദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് ഇന്ന​ത്തെ ഭാ​ര​ത​ത്തിൽ പ്ര​വേ​ശി​ച്ച നാൾ മു​ത​ല്ക്കു ഇവി​ട​ത്തെ പൂർ​വ്വ​നി​വാ​സി​ക​ളായ ആസ്ത്ര​ലോ​യ്ഡ് നര​വം​ശ​ക്കാ​രി​ലും, പി​ന്നി​ടു് സ്വ​ന്തം ബന്ധു​ക്ക​ളിൽ​നി​ന്നു​ണ്ടായ ബു​ദ്ധ​മ​ത​ക്കാ​രി​ലും ജയി​ന​മ​ത​ക്കാ​രി​ലും ഒന്നു​പോ​ലെ ആർ​ഷ​മ​ത​ത്തി​ന്റെ ശ്രേ​ഷ്ഠ​ത്വ​മെ​ന്ന മയ​ക്കു​മ​രു​ന്നു കു​ത്തി​വ​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി. ഇതി​ന്റെ ഫല​മാ​യി ഈ പൂർ​വ്വ​നി​വാ​സി​ക​ളി​ലും ഈ അന്യ​മ​ത​ക്കാ​രി​ലും ഒരു മാ​ന​സി​ക​പ​രി​വർ​ത്ത​നം വന്നു. തീ​ണ്ടൽ ജാ​തി​ക്കാ​രാ​യെ​ങ്കി​ലും ആർ​ഷ​മ​ത​ത്തി​ന​ക​ത്തു നി​ന്നാൽ സാ​യൂ​ജ്യം കി​ട്ടു​മെ​ന്നു​ള്ള ബോ​ധ​മാ​ണി​തു്. ഇതി​ന്റെ അന​ന്തര ഫല​ങ്ങ​ളോ? ഒരു​മി​പ്പി​ല്ലാ​യ്മ​യും, രാ​ഷ്ട്രീ​യ​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ നഷ്ട​വും. സർ​വ്വ​ലോ​ക​പ്പ​ര​പ്പി​ന്റെ ശക്തി​യോ​ടു​കൂ​ടി ഇന്ന​ത്തെ ഭാ​ര​ത​ത്തിൽ പാർ​ത്തു​വ​രു​ന്ന ഇസ്ലാ​മി​ന്റെ​യും ക്രി​സ്തു​മ​ത​ത്തി​ന്റെ​യും അനു​യാ​യി​ക​ളിൽ ഈ പഴയ മയ​ക്കു​മ​രു​ന്നു ഫലി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. ഇതി​ന്റെ പ്ര​യോ​ഗം, രാ​ഷ്ട്രീ​യ​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം ലഭി​ച്ച ഇന്ന​ത്തെ ഭാ​ര​ത​ത്തി​ലും വീ​ണ്ടും ഒരു​മി​പ്പി​ല്ലാ​യ്മ​യും രാ​ഷ്ട്രീയ അടി​മ​ത്വ​വും വരു​ത്തി​വെ​യ്ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും. വരാൻ​പോ​കു​ന്ന ഈ ദൂ​ഷ്യ​ഫ​ല​ങ്ങ​ളെ മുൻ​കൂ​ട്ടി കണ്ടു്, അവയെ തട​യു​വാ​നാ​ണു്, ആർ​ഷ​മ​ത​ത്തി​ന്റെ​യും സം​സ്കാ​ര​ത്തി​ന്റെ​യും മഹി​മ​യെ​പ്പ​റ്റി പാ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന നമ്മു​ടെ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ക​വി​ക​ളു​ടെ പതിവു വി​ട്ടു, ചങ്ങ​മ്പുഴ ‘ചു​ട്ടെ​രി​ക്കിൻ’ എന്ന അല​റു​ന്ന ഉഗ്രാ​ക്ഷേ​പ​ക​വിത രചി​ച്ച​തു്. പ്ര​സ്തുത രാ​ഷ്ട്രീ​യ​നാ​യ​ക​ന്മാ​രു​ടേ​യും രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ക​വി​ക​ളു​ടെ​യും ഫാ​ഷി​സ്റ്റ് മനഃ​സ്ഥി​തി ഇദം​പ്ര​ഥ​മ​മാ​യി ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചു ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യ്ക്കു് ഈ കവി​ത​യെ​ഴു​തു​വാൻ പ്ര​ചോ​ദ​നം നൽകിയ ധീ​ര​ചി​ന്ത​ക​നായ ശ്രീ: കു​റ്റി​പ്പുഴ കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള യെ ഭാ​വി​ത​ല​മു​റ​കൾ എന്നും കൃ​ത​ജ്ഞ​താ​പൂർ​വ്വം സ്മ​രി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു്. ഈ വീ​ക്ഷ​ണ​കോ​ടി സാ​ധാ​രണ മനു​ഷ്യ​രു​ടെ മന​സ്സിൽ പതി​യും​വ​ണ്ണം അവർ​ക്കു പരി​ച​യ​മു​ള്ള ത്ര​സി​ക്കു​ന്ന നാടൻ ശീലിൽ ഈ കവിത രചി​ച്ച ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യേ​യും ഭാ​വി​ത​ല​മു​റ​കൾ മറ​ക്കു​ന്ന​ത​ല്ല.

‘ചു​ട്ടെ​രി​ക്കിൻ’ എന്ന സു​പ്ര​സി​ദ്ധ​മായ കവിത രചി​ച്ച ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യെ നമ്മു​ടെ ആർ​ഷ​മ​ത​ക്കാ​രായ ചില സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാർ പു​ല​ഭ്യം പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, അദ്ദേ​ഹം പൂർ​വ്വാ​ധി​കം ഉച്ച​ത്തിൽ അല​റി​ക്കൊ​ണ്ടു് അതേ ഭാ​ഷ​യിൽ ‘ഗള​ഹ​സ്തം’ എന്ന​തു രചി​ച്ചു. ഇതിൽ കോൺ​ഗ്ര​സ്സു​കാ​രെ കഠി​ന​മാ​യി ആക്ഷേ​പി​ക്കു​ക​യും, ഭാ​ര​തീ​യ​രു​ടെ ഇടു​ങ്ങിയ പ്രാ​ദേ​ശിക മനഃ​സ്ഥി​തി​യെ കളി​യാ​ക്കു​ക​യും, മാർ​ക്സി​സ​ത്തി​ലു​ള്ള തന്റെ ദൃ​ഢ​വി​ശ്വാ​സം പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്ത​തി​നും പുറമെ, അദ്ദേ​ഹം പഴയ സാ​ഹി​ത്യ​വും പു​രോ​ഗ​മന സാ​ഹി​ത്യ​വും തമ്മി​ലു​ള്ള മൗ​ലി​ക​വ്യ​ത്യാ​സ​ങ്ങൾ അതി​സ​ര​സ​മാ​യും സാ​ധാ​രണ മനു​ഷ്യ​രു​ടെ മാ​ന​സ​ങ്ങ​ളിൽ പതി​യു​ന്ന മട്ടി​ലും വർ​ണ്ണി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഈ വ്യ​ത്യാ​സ​ങ്ങൾ വി​വ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തി​ന്റെ ഒരു ഭാഗം ചുവടെ ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു.

പ്ര​സ്തുത രണ്ടു കവി​ത​ക​ളി​ലേ​യും

എന്നി​ത്യാ​ദി വരികൾ ഇന്നു സാ​ധാ​രണ ജന​ങ്ങ​ളു​ടെ ഇട​യ്ക്കു നാ​ടോ​ടി​പ്പാ​ട്ടാ​യി​ത്തീർ​ന്നി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്.

പ്ര​കൃ​ത​കൃ​തി​യി​ലെ പട​വാ​ളെ​ടു​ക്കു​ന്ന ശേ​ഷി​ച്ച കവി​ത​കൾ ‘പു​രോ​ഗ​തി​യെ തടു​ത്താൽ’, ‘അവ​രാ​രു്?’, ‘ഞങ്ങൾ’, ‘പാ​ടാ​നും പാ​ടി​ല്ലേ?’, വെ​ളി​ച്ചം വരു​ന്നു’, ‘നാ​ള​ത്തെ ലോകം’ എന്നി​വ​യാ​ണു്. ഇവയിൽ ‘അവ​രാ​രു്?’ എന്ന​തു രചി​ച്ച​തു ശ്രീ. കെ​ടാ​മം​ഗ​ല​ത്തി​ന്റെ ഒരു കവി​ത​യെ അനു​ക​രി​ച്ചാ​ണെ​ന്നു ചങ്ങ​മ്പുഴ അതു് ആദ്യം പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ കോ​ട്ട​യ​ത്തെ ‘ചി​ത്രോ​ദ​യം’ വാ​രി​യിൽ പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു. മയ​ക്കോ​വ്സ്ക്കി മട്ടി​ലു​ള്ള ഈ പട​പ്പാ​ട്ടി​ലെ ശബ്ദ​ഭം​ഗി​ക്കു് ഒരു ഉദാ​ഹ​ര​ണം ഉദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു:

ഒരു പു​ല​യ​നൃ​ത്തം ജന്മി വന്നു മു​ട​ക്കു​ന്ന​തു വർ​ണ്ണി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ‘പാ​ടാ​നും പാ​ടി​ല്ലേ?’ എന്ന മനോ​ഹ​ര​മായ ലഘ്വാ​ക്ഷേപ കവിത ഈ സമാ​ഹാ​ര​ത്തി​ന്റെ മാ​റ്റു​കൂ​ട്ടി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്

പ്ര​സ്തുത എട്ടു കവി​ത​കൾ​ക്കും പുറമേ, അന്ത്യ​കാ​ല​ത്തെ രോ​ഗ​വേ​ള​യിൽ തന്നെ മു​ക്ത​ഹ​സ്തം സഹാ​യി​ച്ച​വ​രോ​ടു കൃ​ത​ജ്ഞത പറ​യു​ന്ന ഒരു കവിത, ‘കൈ​കോർ​ത്തു പോക നാം’, ‘പൊ​രു​തും ഞാൻ’, ‘പൊൻ പുലരി’ ‘കരയും ഞാൻ’ എന്നി​വ​യും പ്ര​കൃ​ത​സ​മാ​ഹാ​ര​ത്തി​ലു​ണ്ടു്. ‘കൈ​കോർ​ത്തു പോക നാം’, ‘പൊൻ പുലരി എന്നിവ രണ്ടും ഈയിടെ ഭാ​ര​ത​ത്തി​നു ലഭി​ച്ച രാ​ഷ്ട്രീയ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തിൽ സന്തു​ഷ്ടി പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​വ​യാ​ണു്. എന്നാ​ലും ആദ്യ​ത്തേ​തിൽ പി​ന്നേ​യും പഴയ ചരി​ത്രം ആവർ​ത്തി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യി​ല്ല​യോ എന്നു കവി ഇങ്ങി​നെ ശങ്കി​ക്കു​ന്നു​മു​ണ്ടു്:

ഈ സം​ശ​യ​മാ​ണു് അവർ​ണ്ണ​നാ​യി ജനി​ച്ച മഹാ​ക​വി കു​മാ​ര​നാ​ശ​ന്റേ യും, കു​ടി​ലിൽ ജനി​ച്ച മഹാ​ക​വി ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യു​ടേ​യും, രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പ്പാ​ട്ടു പാ​ടാ​നു​ള്ള സഹ​ജ​മായ വാ​സ​ന​യിൽ തണു​ത്ത വെ​ള്ളം കോ​രി​ത്ത​ളി​ച്ച​തും.

പ്ര​കൃ​ത​ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തിൽ കവി​ത​ക​ളെ ഒരു​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്ന മു​റ​ശ്ലാ​ഘ്യ​മ​ല്ല. ഒന്നു​ര​ണ്ടു സാ​ര​മായ അച്ച​ടി​പ്പി​ഴ​ക​ളും വന്നു​പോ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ഗ്ര​ന്ഥ​കർ​ത്താ: ചങ്ങ​മ്പുഴ കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള.

പ്ര​സാ​ധ​കർ: നേഷണൽ ബു​ക്ക് സ്റ്റാൾ കോ​ട്ട​യം.

വില 1 ക. 4 ണ.—മം​ഗ​ളോ​ദ​യം, 1124 ഇടവം.

(ചങ്ങ​മ്പുഴ കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ കവി​ത​യ്ക്കു് കേസരി ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള എഴു​തിയ നി​രൂ​പ​ണം.)

കേസരി ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള​യു​ടെ ലഘു ജീ​വ​ച​രി​ത്രം.