ഈ നവംബർ ഒന്നാം തീയതി ഇതെ​ഴു​തു​മ്പോൾ ശ്രീ​മ​തി ഇന്ദി​രാ ഗാ​ന്ധി യുടെ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ ശരീരം തീൻ​മൂർ​ത്തി ഭവ​ന​ത്തിൽ ശയി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. അവരെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ക​യും ബഹു​മാ​നി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ഓരോ വ്യ​ക്തി​യും കണ്ണീ​രൊ​ഴു​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു് അന്തി​മാ​ഭി​വാ​ദ​നം നിർ​വ​ഹി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. അവിടെ ചെ​ന്നെ​ത്താൻ ആഗ്ര​ഹ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അതിനു കഴി​യാ​തെ നി​സ്സാ​ര​നായ ഞാനും കൂ​പ്പു​കൈ​യോ​ടെ എന്റെ കണ്ണീർ അവ​രു​ടെ പാ​ദ​ങ്ങ​ളിൽ വീ​ഴ്ത്തു​ക​യാ​ണു്. ഇന്ന​ലെ കാ​ല​ത്തു് പത്തു​മ​ണി​യോ​ടു് അടു​പ്പി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങിയ ഈ ഹൃ​ദ​യ​വേ​ദന ഇതെ​ഴു​തു​ന്ന സന്ദർ​ഭ​ത്തി​ലും തീ​ക്ഷ്ണ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഭാ​ര​ത​ത്തി​ലെ ഹൃ​ദ​യാ​ലു​വായ ഓരോ വ്യ​ക്തി​ക്കും ഈ തീ​വ്ര​വേ​ദ​ന​യു​ണ്ടെ​ന്നു് എനി​ക്ക​റി​യാം.

മര​ണ​ത്തി​ന്റെ യവനിക വീണു് ഇന്ദി​രാ ഗാ​ന്ധി എന്ന മഹതി അപ്ര​ത്യ​ക്ഷ​യാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന ഈ സന്ദർ​ഭ​ത്തിൽ അവ​രു​ടെ മഹ​ത്ത്വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചൊ​ന്നും എഴു​തേ​ണ്ട​തി​ല്ല. അത്ര​യ്ക്കു വി​ദി​ത​ങ്ങ​ളാ​ണു് അവ​രു​ടെ മഹ​ത്ത്വ​വും ഗു​ണ​ങ്ങ​ളും. നമ്മൾ സ്നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ സ്വാ​ഭാ​വിക മര​ണം​പോ​ലും നമ്മ​ളെ വല്ലാ​തെ വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കും. ക്രൂ​ര​ത​യു​ടെ രക്തം പു​ര​ണ്ട കൈകൾ മഹ​നീ​യ​മായ ജീ​വി​ത​ത്തെ നശി​പ്പി​ക്കു​മ്പോൾ നമ്മൾ തളരും. ആ തളർ​ച്ച​യും തകർ​ച്ച​യു​മാ​ണു് നമു​ക്കു് ഇപ്പോൾ ഉള്ള​തു്. പക്ഷേ, അസ്വാ​ഭാ​വി​ക​മ​ര​ണം നമ്മു​ടെ സ്നേ​ഹ​ത്തെ വർ​ദ്ധി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും. അങ്ങ​നെ പ്രി​യ​ദർ​ശി​നി നമു​ക്കു സു​പ്രി​യ​യാ​യി തീർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. അവരെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ച അനർ​ഘ​ങ്ങ​ളായ സ്മ​ര​ണ​കൾ​ക്കു കൂ​ടു​തൽ അനർ​ഘ​ത്വം വരും. ആ സ്മ​ര​ണ​ക​ളിൽ വിലയം കൊ​ണ്ടു നമു​ക്കു കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാം. ഇന്ദി​രാ പ്രി​യ​ദർ​ശി​നീ, ഭവതി അന​ന്ത​മായ കാ​ല​ത്തി​ന്റെ തേ​ജോ​മ​യ​മായ നി​മി​ഷ​മാ​ണു്. ആ നി​മി​ഷ​ത്തി​ന്റെ ഔജ്ജ്വ​ല്യം ഞങ്ങ​ളു​ടെ അന്ധ​കാ​ര​മ​യ​മായ മാർ​ഗ്ഗ​ത്തിൽ പ്ര​കാ​ശം വീ​ഴ്ത്ത​ട്ടെ.

തന്റെ മര​ണ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള പൂർ​വ​ബോ​ധം ശ്രീ​മ​തി ഇന്ദി​രാ ഗാ​ന്ധി​ക്കു് ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​താ​യി പത്ര​ത്തിൽ കണ്ടു. ഈ പൂർ​വ​ജ്ഞാ​നം പലർ​ക്കും ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. മരി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് കു​റ​ച്ചു മുൻ​പു് ലി​ങ്കൺ പല​പ്പോ​ഴും സ്വ​പ്നം കണ്ടു താൻ വധി​ക്ക​പ്പെ​ടു​മെ​ന്നു്. വൈ​റ്റ്ഹൗ​സിൽ തന്റെ മൃ​ത​ദേ​ഹം കി​ട​ക്കു​ന്ന​താ​യി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു ഒരു സ്വ​പ്നം. മരി​ച്ച ദിവസം ഉച്ച​യ്ക്കു ശേഷം ലി​ങ്കൺ മറ്റു​ള്ള​വ​രോ​ടു പറ​ഞ്ഞു തന്നെ അന്നു കൊ​ല്ലു​മെ​ന്നു് (കോളിൻ വിൽസൺ, Encyclopaedia of Murder).

മര​ണ​ത്തെ​ക്കാൾ ഭയ​ജ​ന​ക​മാ​യി, ദു​ര​ന്ത​സ്വ​ഭാ​വം ആവ​ഹി​ക്കു​ന്ന​താ​യി പല​തു​മു​ണ്ടു്. ദാർ​ശ​നി​ക​നായ ഡോ​ക്ടർ എസ്. രാ​ധാ​കൃ​ഷ്ണ​ന്റെ അന്ത്യ​കാ​ല​ത്തെ കഷ്ട​പ്പാ​ടു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു മദ്രാ​സ്സി​ലെ ഒരു സു​ഹൃ​ത്തു് എന്നോ​ടു പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ഈ ലോ​ക​ത്തു് ആരായി വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും ജനി​ക്കാം. ഒന്നി​ലും ഒരർ​ത്ഥ​വു​മി​ല്ല എന്നു് എനി​ക്കു തോ​ന്നി​പ്പോ​യി. കു​ട്ടി​ക്കൃ​ഷ്ണ​മാ​രാർ—ജീ​വി​താ​സ്ത​മ​യ​ത്തിൽ, സത്വ​ഗു​ണ​പ്ര​ധാ​ന​നായ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​ണ്ടായ ദൗർ​ഭാ​ഗ്യ​ങ്ങൾ ആരെ​യും കര​യി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​വ​യാ​ണു്. ഹോ​മ​റും മിൽ​ട്ട​നും അന്ധ​രാ​യി​രു​ന്നു. മര​ണ​ത്തെ​ക്കാൾ യാ​ത​നാ​നിർ​ഭ​ര​മാ​ണു് അന്ധ​ത്വം. He is a poet, therefore he is divine എന്ന ബനി​ഡെ​റ്റോ ക്രോ​ചേ വാ​ഴ്ത്തിയ ബോ​ദ​ലേർ എന്ന ഫ്ര​ഞ്ചു കവി​യു​ടെ ശബ്ദം ഇല്ലാ​തെ​യാ​യി ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ അവ​സാ​ന​ത്തോ​ടു് അടു​ത്തു്. അദ്ദേ​ഹം ശബ്ദ​നാ​ശ​ത്തി​നു മുൻ​പു് മരി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. ഈ ചി​ന്ത​കൾ എന്നി​ല​ങ്കു​രി​ച്ച​തു് ചെ​റി​യാൻ കെ. ചെ​റി​യാൻ മാ​തൃ​ഭൂ​മി ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പിൽ എഴു​തിയ “ഇട​നാ​ഴി” എന്ന കാ​വ്യ​കഥ വാ​യി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു്. ചി​കി​ത്സ​യു​ടെ യാതന അനു​ഭ​വി​ച്ചു് ആശു​പ​ത്രി​യിൽ കി​ട​ക്കു​ന്ന ഒരു രോഗി പ്ലാ​സ്മ​യു​ടെ സഞ്ചി കു​ഴ​ലും സൂ​ചി​യും ചേർ​ത്തു് വലി​ച്ചെ​ടു​ത്തു് ജന്ന​ലിൽ​ക്കൂ​ടി പു​റ​ത്തേ​ക്കു് എറി​യു​ന്നു. അതു് മൂ​ന്നു നി​ല​കൾ​ക്കു താഴെ കോൺ​ക്രീ​റ്റ് തറയിൽ വീണു തക​രു​ന്ന​തു​നോ​ക്കി അയാൾ രസി​ക്കു​ന്നു. അപ്പോൾ നീണ്ട വെ​ള്ളി​ത്താ​ടി​യു​ള്ള ഒരാൾ അവി​ടെ​യെ​ത്തി അയാളെ കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു് നി​ത്യ​ത​യി​ലൂ​ടെ നട​ക്കു​ന്നു. മര​ണ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​തീ​ക​മാ​ണു് ആ താ​ടി​ക്കാ​രൻ. ഭാ​വാ​ത്മ​ക​ത​യി​ലൂ​ടെ സത്യ​ദർ​ശ​ന​മ​രു​ളു​ന്ന മനോ​ഹ​ര​മായ കഥ​യാ​ണി​തു്. വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന സത്യ​മു​ണ്ടു്; വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കാ​ത്ത സത്യ​വു​മു​ണ്ടു്. നമു​ക്കു് ഇഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​ടെ മരണം വേ​ദ​നാ​ജ​ന​ക​മാ​ണു്. ആ വേ​ദ​ന​യെ കവിയോ കഥാ​കാ​ര​നോ വേണ്ട മട്ടിൽ ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​മ്പോൾ വേ​ദ​ന​യ്ക്കു​ള്ള ലൗ​കി​ക​സ്വ​ഭാ​വം ഇല്ലാ​താ​കു​ന്നു.

The Book of Lists എന്ന ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തിൽ വ്യ​ക്തി​കൾ​ക്കു അതി​പീഡ (torture) നല്കു​ന്ന രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ പട്ടിക നല്കി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ബ്ര​സീൽ, ചിലി, ഇന്ത്യ, ഇറാൻ, പരാ​ഗ്വേ, ഫി​ലി​പ്പിൻ​സ്, സ്പെ​യിൻ, ടർ​ക്കി, ഉഗാ​ണ്ട, ഉറു​ഗ്വേ ഇവ​യാ​ണു് ആ രാ​ജ്യ​ങ്ങൾ. കത്തി​ച്ച സി​ഗ​റ​റ്റ്, ആസിഡ് ഇവ​കൊ​ണ്ടു​ള്ള പൊ​ള്ളി​ക്കൽ, ബലാൽ​സം​ഗം, ഇരു​മ്പു​ക​മ്പി കൊ​ണ്ടു​ള്ള അടി, മല​ദ്വാ​ര​ത്തി​ലും ജന​നേ​ന്ദ്രി​യ​ത്തി​ലും ഇല​ക്ട്രി​ക്ക് ഷോ​ക്ക് നൽകൽ, നഖം വലി​ച്ചെ​ടു​ക്കൽ, ഏകാ​ന്ത​ത്ത​ട​വു് ഇങ്ങ​നെ പലതും. ഇന്ത്യ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള പരാ​മർ​ശ​ത്തിൽ പ്ര​തി​ഷേ​ധി​ച്ചു് ഞാൻ ഗ്ര​ന്ഥ​മി​റ​ങ്ങിയ കാ​ല​ത്തു് പ്ര​സാ​ധ​കർ​ക്കു് എഴു​തി​യി​രു​ന്നു. മറു​പ​ടി കി​ട്ടി​യി​ല്ല. അവ​രു​ടെ ഒരു പ്ര​തി​നി​ധി​യെ ഇവിടെ വച്ചു കണ്ട​പ്പോൾ ഞാ​ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു സം​സാ​രി​ച്ചു. They are documented Cases എന്നു മറു​പ​ടി നല്കി അയാൾ. സത്യ​മെ​ന്തു​മാ​ക​ട്ടെ. ഈ മർ​ദ്ദന മു​റ​ക​ളെ​ക്കാൾ ക്രൂ​ര​മാ​യി​ട്ടാ​ണു് സച്ചി​ദാ​ന​ന്ദ​നും ചാ​ത്ത​നാ​ത്തു് അച്യു​ത​നു​ണ്ണി​യും വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ പീ​ഡി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു്. കു​റെ​ക്കാ​ല​മാ​യി ഞാൻ സച്ചി​ദാ​ന​ന്ദ​ന്റെ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ വാ​യി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. അടു​ത്ത കാ​ല​ത്തു് കലാ​കൗ​മു​ദി​യി​ലും മാ​തൃ​ഭൂ​മി​യി​ലും വന്ന അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളും വാ​യി​ച്ചു. ഒര​ക്ഷ​രം പോലും മന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. വാ​യ​ന​യു​ടെ ഫല​മാ​യി യാതന മാ​ത്രം. ഇപ്പോൾ അച്യു​ത​നു​ണ്ണി​യും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നാ​യി വന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. മാ​തൃ​ഭൂ​മി​യിൽ അദ്ദേ​ഹ​മെ​ഴു​തിയ കവി​ത​യി​ലെ പ്ര​രൂ​പ​ങ്ങൾ എന്ന പ്ര​ബ​ന്ധം നോ​ക്കുക. ചില വാ​ക്യ​ങ്ങൾ എടു​ത്തെ​ഴു​താം.

“പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം സ്വയം അപ്ര​ധാ​ന​മാ​യി​നി​ന്നു​കൊ​ണ്ടു് പരോ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളായ അനേകം പ്ര​രൂ​പ​ങ്ങ​ളു​ടെ സം​ഘാ​ത​മു​ള​വാ​ക്കു​ന്നു. അനേ​ക​മാ​ന​മെ​ങ്കി​ലും കേ​വ​ല​മായ ഈ പ്ര​രൂ​പ​സം​ഘാ​തം അപ​രി​മേ​യ​മായ അർ​ത്ഥ​സാ​ധ്യ​ത​ക​ളു​ടെ ആക​ര​മ​ത്രെ. അതു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ, എല്ലാ ഭൗതിക വ്യ​ക്തി​ബോ​ധ​ങ്ങ​ളും അദി​ജ്ഞാ​ന​ങ്ങ​ളും (Identity) അതിൽ വിലയം കൊ​ള്ളു​ന്നു. അവിടെ വക്താ​വും ശ്രോ​താ​വും വേർ​തി​രി​ച്ച​റി​യ​പ്പെ​ടു​ന്നി​ല്ല.”

ഇതിൽ നി​ന്നു് എന്തു മന​സ്സി​ലാ​യി? ഇക്കാ​ര​ണ​ത്താ​ലാ​ണു് ഇവർ രണ്ടു​പേ​രും വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ ടോർ​ച്ചർ ചെ​യ്യു​ന്നു​വെ​ന്നു് ഞാൻ പറ​ഞ്ഞ​തു്. സച്ചി​ദാ​ന​ന്ദ​നെ​യും അച്യു​ത​നു​ണ്ണി​യെ​യും എനി​ക്കു നേ​രി​ട്ട​റി​യാം. സു​ജ​ന​മ​ര്യാ​ദ​യോ​ടു പെ​രു​മാ​റു​ന്ന നല്ല വ്യ​ക്തി​കൾ. ആ സു​ജ​ന​മ​ര്യാദ രച​ന​ക​ളിൽ​ക്കൂ​ടി അവർ പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​ണു് എന്റെ അഭ്യർ​ത്ഥന. അർ​ത്ഥ​നി​വേ​ദ​നം നട​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ രച​ന​കൊ​ണ്ടെ​ന്തു പ്ര​യോ​ജ​നം?

നെ​പ്പോ​ളി​യ​നോ​ടു ജോ​ലി​ക്കു് അപേ​ക്ഷി​ക്കു​മ്പോൾ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​യോ​ഗ്യത നോ​ക്കി​യ​ല്ല അദ്ദേ​ഹം ജോലി കൊ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന​തു്. “അയാൾ വല്ല​തു​മെ​ഴു​തി​യി​ട്ടു​ണ്ടോ? ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ അയാ​ളു​ടെ ശൈലി ഏതു​വി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള​താ​ണെ​ന്നു് ഞാൻ കാ​ണ​ട്ടെ” എന്നു് അദ്ദേ​ഹം പറ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. നല്ല ശൈലി കഴി​വി​ന്റെ, സ്വ​ഭാ​വ​ദാർ​ഢ്യ​ത്തി​ന്റെ ഫല​മാ​ണെ​ന്നു നെ​പ്പോ​ളി​യൻ കരുതി. ഇന്നു വാ​രി​ക​ക​ളി​ലെ​ഴു​തു​ന്ന പലരും നെ​പ്പോ​ളി​യ​ന്റെ കാ​ല​ത്താ​ണു് ജി​വി​ച്ച​തെ​ങ്കിൽ? ഒരു ജോ​ലി​യും അവർ​ക്കു കി​ട്ടു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. മാ​ത്ര​മ​ല്ല ദ്യു​ക്ക് ദാ​ങ്ഗ്യ​യ​ങ്ങി​നു് വന്ന ദു​ര​ന്തം അവ​രെ​സ്സം​ബ​ന്ധി​ച്ചും ഉണ്ടാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. (dud d’ Enghien)—ഈ പ്ര​ഭു​വി​നെ വീ​ട്ടിൽ​നി​ന്നു തട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു് ഏതാ​നും മണി​ക്കൂ​റി​ന​കം സൈനിക കോ​ട​തി​യിൽ വി​ചാ​രണ ചെ​യ്തു. എന്നി​ട്ടു് വധി​ച്ചു കള​ഞ്ഞു. (ടോൾ​സ്റ്റോ​യി യുടെ War and Peace-ൽ ഈ സം​ഭ​വ​ത്തി​ന്റെ പരാ​മർ​ശം ഉണ്ടു്.)

സു​ന്ദ​ര​മായ ഹാ​സ്യ​ക​വി​ത​യാ​ണു് വി. എ. കേശവൻ നമ്പൂ​തി​രി​യു​ടെ “ഗം​ഗാ​ല​ഹ​രി” (കു​ങ്കു​മം വാരിക). ഗ്രാ​മ​ത്തിൽ താ​മ​സി​ച്ച കാ​ല​ത്തു് പൂ​ന്തെ​ളി​വെ​ള്ള​ത്തിൽ നീ​ന്തി​ക്കു​ളി​ച്ച കവി ഇപ്പോൾ പട്ട​ണ​ത്തി​ലാ​ണു് വാസം. ഇവിടെ കൈ​തോ​ന്നി എണ്ണ തല​യി​ലും പി​ണ്ഡ​തൈ​ലം മേ​ലി​ലും തേ​ച്ചു് ഷൗ​വ​റി​ന്റെ താ​ഴ​ത്തു നി​ല്ക്കു​ക​യാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം. പക്ഷേ, പട്ട​ണ​മ​ല്ലേ? വെ​ള്ളം​കി​ട്ടു​ന്നി​ല്ല. പൈ​പ്പു് വെ​ള്ള​ത്തെ ഗം​ഗ​യാ​യി സങ്ക​ല്പി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹം ആഹ്വാ​നം ചെ​യ്യു​ന്നു:

ആഹ്വാ​നം കേ​ട്ടി​ട്ടും കു​ഴൽ​വെ​ള്ള​മാ​കു​ന്ന ഗംഗ എത്തു​ന്നി​ല്ല. അപ്പോൾ ശി​വ​നാ​യി നി​ല്ക്കു​ന്ന കവി വീ​ണ്ടും വി​ളി​ക്കു​ന്നു!

എന്തൊ​ര​ന്ത​സ്സു​ള്ള ഫലിതം മനു​ഷ്യ​നി​ലും അവ​ന്റെ സമു​ദാ​യ​ത്തി​ലും തൊ​ട്ടു നി​ല്ക്കു​ന്ന കവിത. ഇതി​നൊ​രു മൃ​ദു​ത്വ​മു​ണ്ടു്. മനോ​ഹാ​രി​ത​യു​ണ്ടു്. കല​യു​ടെ ചട്ട​ക്കൂ​ട്ടി​ലൊ​തു​ങ്ങിയ സമൂഹ പരി​ഷ്ക​രണ സ്വ​ഭാ​വ​മു​ണ്ടു്. “നെ​ല്ലിൻ​പാ​ട​ങ്ങ​ളിൽ​ക്കൂ​ടി വള​ഞ്ഞൊ​ഴു​കു​ന്ന” ആറു​ക​ളെ കണ്ടാ​ലു​ണ്ടാ​കു​ന്ന ഉൾ​ക്കു​ളി​രു്.

ചില വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ സമൂ​ഹ​വി​മർ​ശ​നം നട​ത്താൻ എനി​ക്കും കൊതി:

1. ജീ​വി​ത​കാ​ല​മ​ത്ര​യും അമ്മ​യെ നി​ന്ദി​ച്ച​വൾ അവ​രു​ടെ മര​ണ​ത്തി​നു ശേഷം വീടു വച്ചു് അവ​രു​ടെ പേ​രി​ടു​ന്നു—ലക്ഷ്മീ​നി​ല​യം, കമ​ലാ​ല​യം, വി​ജ​യ​നി​ല​യം.
2. അച്ഛ​ന്റെ ജീ​വി​ത​കാ​ല​മ​ത്ര​യും അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ നി​ന്ദി​ച്ച മകൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മര​ണ​ത്തി​നു ശേഷം ഫോ​ട്ടോ എൻ​ലാർ​ജ് ചെ​യ്തു വച്ചു ദി​വ​സ​വും പത്തു പൈ​സ​യു​ടെ പി​ച്ചി​പ്പൂ​മാല അതിൽ ചാർ​ത്തു​ന്നു.
3. നെ​ട്ട​യ​ത്തേ​ക്കു​ള്ള അവ​സാ​ന​ത്തെ ബസ്സ് അധികം യാ​ത്ര​ക്കാ​രി​ല്ലാ​തെ പോ​കു​മ്പോൾ ബസ്സ്സ്റ്റോ​പ്പിൽ വച്ചു് അതിൽ ഓടി​ക്ക​യ​റാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന പാ​വ​ത്തി​നോ​ടു് കണ്ട​ക്ടർ “പിറകെ മറ്റൊ​രു നെ​ട്ട​യം ബസ്സ് ഒഴി​ഞ്ഞു വരു​ന്നു. അതിൽ വരാം” എന്നു മൊ​ഴി​യു​ന്നു.
4. കേ​ര​ള​ത്തി​ലാ​കെ​യും ഇന്ത്യ​യിൽ ചി​ല​യി​ട​ങ്ങ​ളി​ലും പ്ര​സി​ദ്ധ​നായ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​രൻ മരി​ക്കു​ന്നു. മൃ​ത​ദേ​ഹം ബഹു​ജ​ന​ദർ​ശ​ന​ത്തി​നു് പൊ​തു​സ്ഥാ​പ​ന​ത്തിൽ കി​ട​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മകൾ പട്ടു​വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ ശരീരം കട​ത്തി തോട പോ​ലു​ള്ള കമ്മ​ലു​കൾ ഇട്ടു്, സി​ന്ദൂ​ര​പ്പൊ​ട്ടു ചാർ​ത്തി, പൗ​ഡ​റ​ണി​ഞ്ഞു് ആ മൃ​ത​ദേ​ഹ​ത്തി​ന​ടു​ത്തു് ഇരി​ക്കു​ന്നു.
5. എം.എൽ.എമാരെ നേർ​വ​ഴി​ക്കു നട​ത്താ​നാ​യി ധർ​ണ​യ്ക്കു​വ​ന്ന സന്മാർ​ഗ്ഗ​നി​ര​തൻ വെറും നേ​ര​മ്പോ​ക്കി​നു വേ​ണ്ടി അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ഒന്നു കളി​യാ​ക്കിയ വാ​രി​ക​യേ​യും ആ കളി​യാ​ക്കൽ നന്നാ​യി എന്നു പറഞ്ഞ ഒരെ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​നെ​യും അസ​ഭ്യ​ങ്ങ​ളിൽ കു​ളി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.
6. ഡോ​ക്ട​റെ കാ​ണാ​നു​ള്ള തന്റെ ഊഴം എത്തി​യെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു രോഗി സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ എഴു​ന്നേ​ല്ക്കു​മ്പോൾ അയാളെ തട്ടി​മാ​റ്റി​ക്കൊ​ണ്ടു് മെ​ഡി​ക്കൽ റെ​പ്ര​സെ​ന്റേ​റ്റീ​വ് കനത്ത ബാ​ഗു​മാ​യി ഡോ​ക്ട​റു​ടെ മു​റി​യി​ലേ​ക്കു കയ​റി​പ്പോ​കു​ന്നു.

മല​യാ​ളം ഐച്ഛി​ക​വി​ഷ​യ​മാ​യി സ്വീ​ക​രി​ച്ചു് കഷ്ടി​ച്ചു സെ​ക്കൻ​ഡ് ക്ലാ​സ്സിൽ ബി. എ. ജയി​ച്ച​തി​നു ശേഷം പലതവണ റോഡിൽ നി​ന്നു കോ​ളേ​ജി​ലേ​ക്കും കോ​ളേ​ജിൽ നി​ന്നു റോ​ഡി​ലേ​ക്കും യഥാ​ക്ര​മം കയ​റി​യും ഇറ​ങ്ങി​യും നട​ന്നു് എം. എ. ക്ലാ​സ്സിൽ അഡ്മി​ഷൻ നേ​ടു​ന്ന ചില പയ്യ​ന്മാ​രു​ണ്ടു്. തഴ​ക്ക​വും പഴ​ക്ക​വും ഉള്ള പ്രാ​യം കൂടിയ അദ്ധ്യാ​പ​കർ അവരെ പഠി​പ്പി​ക്കാൻ ക്ലാ​സ്സി​ലെ​ത്തി​യാൽ ആ അല്പ​ജ്ഞ​രായ പി​ള്ളേർ അവരെ പു​ച്ഛി​ച്ചു നോ​ക്കു​ന്ന പതി​വു​ണ്ടു്. “പഠി​പ്പി​ക്കാൻ വന്നി​രി​ക്കു​ന്നു, ഇയാൾ​ക്കെ​ന്ത​റി​യാം. എനി​ക്ക് അറി​യാ​വു​ന്ന​തി​ന്റെ ആയി​ര​ത്തി​ലൊ​രം​ശം പോലും ഈ ഏഭ്യ​നു് അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ” എന്നു് അവർ നോ​ട്ടം കൊ​ണ്ടു ധ്വ​നി​പ്പി​ച്ചു കളയും. ഇതു കോ​ളേ​ജിൽ മാ​ത്ര​മ​ല്ല കാണുക. ജൂ​നി​യർ വക്കീൽ സീ​നി​യർ വക്കീ​ലി​നെ പു​ച്ഛി​ക്കു​ന്നു. പത്ര​മാ​പ്പീ​സി​ലെ ടേ​ബി​ളു​കാ​രൻ ഡസ്ക്കു​കാ​ര​നെ പു​ച്ഛി​ക്കു​ന്നു. (ടെക്‍നി​ക്കൽ വാ​ക്കി​ന്റെ പ്ര​യോ​ഗം ശരി​യാ​ണോ എന്തോ?) ഇൻ​റ്റേൺ (ആശു​പ​ത്രി​യിൽ താ​മ​സി​ച്ചു ചി​കി​ത്സ​യിൽ പരി​ശീ​ല​നം നേ​ടു​ന്ന​വൻ) സീ​നി​യർ ഡോ​ക്ട​റെ പു​ച്ഛി​ക്കു​ന്നു. സീ​നി​യർ ഡോ​ക്ടർ അയാ​ളു​ടെ മേ​ലു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നെ പു​ച്ഛി​ക്കു​ന്നു. സന്ന്യാ​സി മഠ​ങ്ങ​ളി​ലു​മു​ണ്ടു് ഈ കൊ​ള്ള​രു​താ​യ്മ​യു​ടെ വി​ള​യാ​ട്ടം. ഏറ്റ​വും പ്രാ​യം കു​റ​ഞ്ഞ സന്ന്യാ​സി​ക്കു് മഠാ​ധി​പ​തി​യെ പു​ച്ഛ​മാ​ണു്. ജൂ​നി​യർ ഡോ​ക്ടർ​മാർ​ക്കു​ള്ള ഈ മനോ​ഭാ​വ​ത്തെ കലാ​ചാ​തു​രി കലർ​ത്തി പരി​ഹ​സി​ക്കു​ന്ന ഒരു കഥ​യു​ണ്ടു് കു​ങ്കു​മം വാ​രി​ക​യിൽ; സു​ജാ​ത​യു​ടെ ‘അര​വൈ​ദ്യൻ’ (മു​റി​വൈ​ദ്യൻ എന്ന പേരു കു​റെ​ക്കൂ​ടി മെ​ച്ച​പ്പെ​ട്ട​താ​ണു്). ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രൻ ഡോ​ക്ടർ തന്നെ ശാ​സി​ക്കു​ന്ന വയ​സ്സൻ ഡോ​ക്ട​റെ പു​ച്ഛി​ക്കു​ന്നു, അപ​വ​ദി​ക്കു​ന്നു. പക്ഷേ പാ​മ്പു​ക​ടി​യേ​റ്റു് ആശു​പ​ത്രി​യി​ലെ​ത്തിയ ഒരു യു​വാ​വി​നെ ആ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രൻ ഡേ​ക്ട​റു​ടെ അശ്ര​ദ്ധ​യും അപ്ര​ഗ​ത്ഭ​ത​യും മര​ണ​ത്തി​ലേ​ക്കു തള്ളി വി​ടു​ന്നു. അപ്പോ​ഴും പ്രാ​യം കൂടിയ ഡോ​ക്ടർ തന്റെ ജൂ​നി​യ​റെ രോ​ഗി​യു​ടെ ബന്ധു​ക്കൾ നട​ത്താ​വു​ന്ന ആക്ര​മ​ണ​ത്തിൽ നി​ന്നു രക്ഷി​ക്കു​ന്നു. “വി​ല​കൂ​ടും വാർ​ദ്ധ​ക​ത്തൂ​വെ​ള്ളി​ക്കു യൗ​വ​ന​ത്ത​ങ്ക​ത്തെ​ക്കാൾ”. പ്ര​തി​പാ​ദ്യ വി​ഷ​യ​ത്തി​നു യോ​ജി​ച്ച ശൈ​ലി​യാ​ണു സു​ജാ​ത​യു​ടേ​തു്. ആഖ്യാ​ന​വും ജല​ത്തിൽ വീണ നി​ലാ​വു പോലെ അതിനെ തേ​ജോ​മ​യ​മാ​ക്കു​ന്ന നർ​മ്മ​ബോ​ധ​വും ഒന്നാ​ന്ത​രം.

ഡോ​ക്ടർ​മാർ വാ​യി​ക്കേ​ണ്ട ചില പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ: (1) ആക്സൽ മു​ന്തേ യുടെ ആത്മ​കഥ; സാൻ​മീ​ക്കേ​ലീ (San Michele), (2) ഓസ്ട്രി​യൻ സോ​ഷ്യൽ ക്രി​ട്ടി​ക് ഐവാൻ ഇലീ​ച്ചി ന്റെ Limits to Medicine, (3) എഫ് കാപ്ര യുടെ The Turning Point എന്ന പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ മെ​ഡി​സി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള അദ്ധ്യാ​യം, (4) The Lives of a cell, The Medusa and the Snail ഈ ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളെ​ഴു​തി വി​ശ്വ​വി​ഖ്യാ​ത​നായ എൽ. തോമസി ന്റെ (Lewis Thomas) ആത്മ​കഥ (The Youngest Science എന്നു പേരു്).

ഫ്ളാ​ഷ് ലൈ​റ്റിൽ പുതിയ ബാ​റ്റ​റി​യി​ട്ടു സ്വി​ച്ച​മർ​ത്തി​യാൽ ഇരു​ട്ട​ത്തു ഭൂ​വി​ഭാ​ഗം തെ​ളി​ഞ്ഞു കാണാം. ബാ​റ്റ​റി​യു​ടെ ശക്തി ക്ഷ​യി​ച്ചു വരു​ന്തോ​റും പ്ര​കാ​ശം ചെ​ന്നു വീ​ഴു​ന്ന ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ അസ്പ​ഷ്ട​ങ്ങ​ളാ​യി കാ​ണ​പ്പെ​ടും. കെ. ജയ​ച​ന്ദ്ര​ന്റെ കഥ​യാ​കു​ന്ന ഫ്ളാ​ഷ് ലൈ​റ്റി​ലെ ബാ​റ്റ​റി എപ്പോ​ഴും ശക്തി കു​റ​ഞ്ഞ​താ​ണു്. അതി​നാൽ അദ്ദേ​ഹം കാ​ണി​ച്ചു തരു​ന്ന ഭൂ​വി​ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ അവ്യ​ക്ത​ങ്ങ​ളാ​ണു്. കലാ​കൗ​മു​ദി​യി​ലെ “അയനം” എന്ന ചെ​റു​ക​ഥ​യു​ടെ സ്ഥി​തി​യും വി​ഭി​ന്ന​മ​ല്ല. തീ​വ​ണ്ടി​യോ​ടി​ക്കു​ന്ന അച്ഛൻ ഒരി​ക്ക​ലും വീ​ട്ടിൽ വരാ​ത്ത​തി​നെ​ച്ചൊ​ല്ലി​യു​ള്ള മക​ന്റെ പരി​ദേ​വ​ന​മെ​ന്ന​ട്ടിൽ രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഇക്ക​ഥ​യി​ലെ സിം​ബ​ലി​സം വ്യ​ക്ത​മ​ല്ല. ആഖ്യാ​ന​ത്തിൽ അവ​ശ്യം ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട ബന്ധ​ദാർ​ഢ്യം ഇതി​ലി​ല്ല. കഥ​യു​ടെ അന്ത​രീ​ക്ഷ​മി​ല്ല. സ്വ​ഭാ​വ​ചി​ത്രീ​ക​ര​ണ​മി​ല്ല. ഭാ​വ​ശി​ല്പ​മി​ല്ല. ചു​രു​ക്ക​ത്തിൽ ഒന്നു​മി​ല്ല. ഒരു ‘കൺ​ഫ്യൂ​സ്ഡ് മൈൻഡാ’ണു് ഇതിൽ പ്ര​തി​ഫ​ലി​ക്കുക. റഷ്യൻ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നായ എ. പി. പ്ലേ​റ്റോ​നോ​വ് Fierce, Fine World എന്നൊ​രു ചെ​റു​കഥ എഴു​തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. തീ​വ​ണ്ടി​യോ​ടി​ക്കു​ന്ന​വ​ന്റെ കഥ​യാ​ണ​തു്. ജയ​ച​ന്ദ്രൻ അതൊ​ന്നു വാ​യി​ച്ചു നോ​ക്കി​യാൽ കഥ​യു​ടെ ടോർ​ച്ച് അന്ധ​കാ​ര​ത്തി​ലാ​ണ്ട വസ്തു​ക്കൾ​ക്കും വസ്തു​ത​കൾ​ക്കും ജീവൻ നല്കു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ​യെ​ന്നു് ഗ്ര​ഹി​ക്കാൻ കഴി​യും. ഋജു​ത​യാർ​ന്ന ആഖ്യാ​ന​ത്തിൽ 1, 2, 3, 4, 5 എന്ന ക്ര​മ​ത്തി​ലാ​ണു് കഥ മു​ന്നോ​ട്ടു പോ​കു​ന്ന​തു്. ജയ​ച​ന്ദ്രൻ 1 1/2, 8/128, 4, 100/28 എന്ന മട്ടി​ലാ​ണു് കഥ​യെ​ഴു​തു​ന്ന​തു്. ഫലം വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​നു ചി​ന്താ​ക്കു​ഴ​പ്പ​വും തല​വേ​ദ​ന​യും.

ഈറ്റാ​ലോ കാൽ​വീ​നോ നോബൽ സമ്മാ​ന​ത്തി​നു് അർ​ഹ​ത​യു​ള്ള ഇറ്റാ​ലി​യൻ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നാ​ണു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ A Judgement എന്ന കഥ യഥാ​സം​ഖ്യ​മായ ക്ര​മ​ത്തി​നു് ഉദാ​ഹ​ര​ണ​മാ​യി നല്കാം. ക്ലെ​റീ​ചീ ജഡ്ജി​യു​ടെ വി​ധി​കൾ ജന​ങ്ങ​ളെ ക്ഷോ​ഭി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. ആളുകൾ തന്നെ വെ​റു​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു ജഡ്ജി​യും മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. താൻ തി​ക​ഞ്ഞ ന്യാ​യ​ബോ​ധ​ത്തോ​ടെ​യാ​ണു് വി​ധി​കൾ പ്ര​സ്താ​വി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു് ഉറ​ച്ചു വി​ശ്വ​സി​ച്ച ജഡ്ജി ഇറ്റ​ലി​യി​ലെ ജന​ങ്ങ​ളെ വെ​റു​ത്തു, പു​ച്ഛി​ച്ചു. ഇക്കൂ​ട്ടർ ജനി​ക്കാ​തി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ എന്നേ അദ്ദേ​ഹം വി​ചാ​രി​ച്ചു​ള്ളു. അന്നും ജഡ്ജി കോ​ട​തി​യി​ലെ​ത്തി. കഴി​ഞ്ഞ കാ​ല​ത്തെ പല തവ​ണ​യാ​യി ഉണ്ടായ കാ​ല​ത്തെ ബോം​ബേ​റു കൊ​ണ്ടു് തകർ​ന്ന കോ​ട​തി​ക്കെ​ട്ടി​ടം. ജന​ക്കൂ​ട്ടം ബഹ​ളം​കൂ​ട്ടി തള്ളി​ക്ക​യ​റു​മാ​യി​രു​ന്നു അതി​ന​ക​ത്തേ​ക്കു്. പക്ഷേ, അന്നു് എല്ലാ​വ​രും നി​ശ്ശ​ബ്ദർ. ഒരു മു​ദ്രാ​വാ​ക്യം പോലും മു​ഴ​ങ്ങി​യി​ല്ല. വി​ചാ​രണ തു​ട​ങ്ങി. ഭവ​ന​ഭേ​ദ​നം നട​ത്തി​യ​വ​രു​ടെ നേർ​ക്കു​ള്ള കു​റ്റാ​രോ​പ​ണ​മ​ല്ല; വി​ചാ​ര​ണ​യു​മ​ല്ല. ഇറ്റ​ലി​ക്കാ​രെ യു​ദ്ധ​ത്തിൽ പി​ടി​കൂ​ടി വെടി വച്ചു കൊന്ന ചി​ല​രെ​യാ​ണു് അന്നു വി​ചാ​രണ ചെ​യ്യു​ന്ന​തു്. നിയമം! കറു​ത്ത​തി​നെ വെ​ളു​ത്ത​തും വെ​ളു​ത്ത​തി​നെ കറു​ത്ത​തു​മാ​ക്കാൻ കഴി​വു​ള്ള​താ​ണ​തു്. എല്ലാ കു​റ്റ​ക്കാ​രെ​യും വെ​റു​തെ വി​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു് ജഡ്ജി വിധി പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചു.

മറ്റൊ​രു കു​റ്റ​ക്കാ​രൻ പ്ര​തി​ക്കൂ​ട്ടിൽ നി​ല്ക്കു​ക​യാ​ണു്: “അവൻ​ത​ന്നെ… എന്റെ കണ്ണു കൊ​ണ്ടു കണ്ട​താ​ണു്… എടാ പന്നി…” എന്നു് ഒരാൾ വി​ളി​ക്കു​ന്നു. കു​റ്റ​ക്കാ​രൻ ശാ​ന്ത​നാ​യി നി​ന്നു. ആ ശാ​ന്തത കണ്ടു് ജഡ്ജി​ക്കു് അയാ​ളോ​ടു് അസൂയ തോ​ന്നി. വി​ചാ​രണ നട​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​മ്പോൾ ഒരു​ത്തൻ കയറു കൊ​ണ്ടു വന്നു് അതി​ന്റെ ചു​രു​ള​ഴി​ക്കു​ന്ന​തു് അദ്ദേ​ഹം കണ്ടു. കയ​റെ​ന്തി​നു് ഇവിടെ? പെ​ട്ടെ​ന്നു് മുളകൾ കൊ​ണ്ടു​ണ്ടാ​ക്കിയ ഗ്യാ​ലോ​സ് – തൂ​ക്കു​മ​രം – ഉയർ​ന്നു. അതിൽ കു​രു​ക്കി​ട്ട കയറും. ജഡ്ജി വി​ചാ​രി​ച്ചു. “വിവരം കെട്ട മണ്ട​ന്മാർ. അവർ വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​വും കു​റ്റ​ക്കാ​ര​നെ തൂ​ക്കി​ക്കൊ​ല്ലു​മെ​ന്നു്. ഞാൻ കാ​ണി​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കാം അവർ​ക്കു്”. കോ​ട​തി​യി​ലെ ക്ലാർ​ക്കു് ജഡ്ജി​യു​ടെ മുൻ​പിൽ എഴു​തിയ കട​ലാ​സ്സു​കൾ കൊ​ണ്ടു വച്ചു. അദ്ദേ​ഹം ഒപ്പി​ട്ടു. ഒരു കട​ലാ​സ്സി​ന്റെ താ​ഴ​ത്തെ അറ്റം മാ​ത്ര​മേ ക്ലാർ​ക്കു് ഒപ്പി​ടാൻ വേ​ണ്ടി കാ​ണി​ച്ചു കൊ​ടു​ത്തു​ള്ളൂ. ജഡ്ജി അതി​ലും ഒപ്പി​ട്ടു. ആ ഒപ്പി​നു മു​ക​ളി​ലാ​യി ഇങ്ങ​നെ: “കെ​റീ​ചി ജഡ്ജി വള​രെ​ക്കാ​ല​മാ​യി പാ​വ​പ്പെ​ട്ട ഇറ്റ​ലി​ക്കാ​രെ അപ​മാ​നി​ക്കു​ക​യും നി​ന്ദി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് അയാൾ പട്ടി​യെ​പ്പോ​ലെ ചാകാൻ വി​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു”. രണ്ടു പൊ​ലീ​സു​കാർ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അടു​ത്തു​വ​ന്നു തൊ​ടാ​തെ “വരൂ” എന്നു വി​ളി​ച്ചു. “ആ തൂ​ക്കു​മ​ര​ത്തിൽ കയറൂ. കു​രു​ക്കിൽ കഴു​ത്തി​ട്ടു. ഇനി സ്റ്റൂ​ളി​നു് ഒരു തട്ടു​കൊ​ടു​ക്കു്” എന്നു് അവർ ആജ്ഞാ​പി​ച്ചു. ജഡ്ജി സ്റ്റൂൾ തട്ടി​യി​ട്ടു. കയറു കഴു​ത്തിൽ മു​റു​കി. തൊ​ണ്ട​യ​ട​ഞ്ഞു. കണ്ണു​കൾ തള്ളി… ഇരു​ട്ടി​നു കനം കൂ​ടി​ക്കൂ​ടി വന്നു. കോടതി മു​റ്റം വി​ജ​ന​മാ​യി. ജഡ്ജി മരി​ക്കു​ന്ന​തു പോലും കാണാൻ ആരും ചെ​ന്നി​ല്ല.

തകർ​ന്ന ഇറ്റ​ലി​യു​ടെ ചി​ത്ര​മാ​കെ ഇതി​ലു​ണ്ടു്. എന്നാൽ അതു കാ​ണി​ക്കാ​ന​ല്ല ഞാൻ ഈ സം​ഗ്ര​ഹം നല്കി​യ​തു്. ന്യൂ​മ​റി​ക്കൽ ഓർഡർ—സം​ഖ്യ​യ​നു​സ​രി​ച്ചു​ള്ള ക്ര​മാ​നു​ഗ​ത​മായ ആഖ്യാ​നം കഥ​യ്ക്കു എങ്ങ​നെ ഉജ്ജ്വ​ലത നല്കും എന്ന​തു് വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കാ​നാ​ണു്.

ആർ​ത​റി​ന്റെ കൈ നോ​ക്കി ഹസ്ത​രേ​ഖാ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞൻ പറ​ഞ്ഞു അയാൾ കൊ​ല​പാ​ത​കം ചെ​യ്യു​മെ​ന്നു്. ആ ഹസ്ത​രേ​ഖാ ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​നെ ആർതർ തെംസ് നദി​യിൽ തള്ളി​യി​ട്ടു കൊ​ന്നു. ഇതാ​ണു് ഓസ്കർ വൈൽഡ് എഴു​തിയ ഒരു കഥ​യു​ടെ സാരം. രാ​ജാ​വു് ഏതാ​നും ദി​വ​സ​ങ്ങൾ​ക്ക​കം മരി​ക്കു​മെ​ന്നു് ജ്യോ​ത്സ്യൻ പറ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ അയാൾ​ക്കു് എത്ര കാലം ജീ​വി​ത​മു​ണ്ടെ​ന്നു് രാ​ജാ​വു് ചോ​ദി​ച്ചു. താൻ ദീർഘ കാലം ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​മെ​ന്നു് ജ്യോ​ത്സ്യ​ന്റെ മറു​പ​ടി. രാ​ജാ​വു് വാ​ളു​കൊ​ണ്ടു് അയാ​ളു​ടെ കഴു​ത്തു കണ്ടി​ച്ചു തല താഴെ വീ​ഴ്ത്തി. ജ്യോ​ത്സ്യം തെ​റ്റാ​ണെ​ന്നു തെ​ളി​ഞ്ഞു. ഇങ്ങ​നെ എത്ര​യെ​ത്ര കഥകൾ. ഈ പഴയ വിഷയം തന്നെ​യാ​ണു് എം. സി. രാ​ജ​നാ​രാ​യ​ണൻ ചെ​റു​ക​ഥ​യാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. വിമല എന്ന കൈ​നോ​ട്ട​ക്കാ​രി മി​റാൻ​ഡ​യു​ടെ കൈ നോ​ക്കി പറ​യു​ന്നു അവൾ ഉടനെ മരി​ക്കു​മെ​ന്നു്. എന്നാൽ വിമല അന്നു തന്നെ കാ​റ​പ​ക​ട​ത്തിൽ മരി​ച്ചു. (ജന​യു​ഗം വാ​രി​ക​യി​ലെ ‘നി​റ​ങ്ങൾ’ എന്ന കഥ. വാരിക കൈ​യി​ലി​ല്ല. വാ​യി​ച്ച ഓർ​മ്മ​യിൽ നി​ന്നെ​ഴു​തു​ന്ന​തു്.) ഇമ്മ​ട്ടിൽ കഥ​യെ​ഴു​തു​ന്ന​തി​ന്റെ പ്ര​യോ​ജ​നം എന്താ​ണാ​വോ? പ്ര​തി​ഫ​ല​ത്തെ ലക്ഷ്യ​മാ​ക്കി​യാ​ണോ? എങ്കിൽ ഇതി​നെ​ക്കാൾ മാ​ന്യ​മായ എന്തെ​ല്ലാം വേ​റെ​യു​ണ്ടു്!

കാ​ര്യ​ഗു​രു​ത​യു​ള്ള ഒരു വി​ഷ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണു് പ്രൊ​ഫ​സർ കെ. എം. തരകൻ മനോരമ ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പിൽ ഉപ​ന്യ​സി​ക്കു​ന്ന​തു്. “ഇടി​ച്ചു തള്ളാ​തെ​യും കാലു പി​ടി​ക്കാ​തെ​യും കാലു വാ​രാ​തെ​യും കൂ​ട്ടം കൂ​ടാ​തെ​യും ധർണ നട​ത്താ​തെ​യും ജാ​ഥ​യിൽ ചേ​രാ​തെ​യും” ഒരാൾ​ക്കും ഒന്നും നേടാൻ കഴി​യാ​ത്ത രാ​ജ്യ​മ​ല്ലേ ഇതു് ? എന്നു് അദ്ദേ​ഹം ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു. തു​ടർ​ന്നു പറ​യു​ന്നു: “നി​ങ്ങൾ ഞെ​ട്ടു​ന്നു ആ ഞെ​ട്ട​ലു​ണ്ട​ല്ലോ അതും വ്യാ​ജ​മാ​ണു്” സത്യം സത്യ​മാ​യി ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​മ്പോൾ ഉണ്ടാ​കു​ന്ന ശക്തി​യാ​ണു് ഈ വാ​ക്യ​ങ്ങൾ​ക്കു്.

ധർ​മ്മ​ച്യു​തി​യു​ടെ നേർ​ക്കാ​ണു് പ്രൊ​ഫ​സ​റു​ടെ ഉപാ​ലം​ഭം. അതു ശരി​യാ​ണു താനും. കല​യി​ലെ അപ​മാ​ന​വീ​ക​ര​ണ​വും മൂ​ല്യ​ധ്വം​സ​ന​വും ജന​സം​ഖ്യാ​വർ​ദ്ധ​ന​യും ഇതി​ന്റെ കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​ണു്. ജന​സം​ഖ്യ വർ​ദ്ധി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു് ലഭ്യ​ങ്ങ​ളായ സാ​മ്പ​ദിക വി​ഭ​വ​ങ്ങ​ളിൽ സമ്മർ​ദ്ദം ഉണ്ടാ​കു​ന്നു. വി​ഭ​വ​ങ്ങൾ പരി​മി​ത​ങ്ങ​ളാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു ഇടി​ച്ചു തള്ള​ലും കാലു പി​ടി​ക്ക​ലും കാലു വാ​ര​ലും ഉണ്ടാ​കു​ന്നു. സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ലെ അപ​മാ​ന​വീ​ക​ര​ണം. ചല​ച്ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലെ സെ​ക്സ്, സമൂ​ഹ​ത്തി​ലെ​വി​ടെ​യും ഉള്ള മൂ​ല്യ​ധ്വം​സ​നം ഇവ മനു​ഷ്യ​ത്വ​ത്തെ നശി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. എനി​ക്കും പ്രൊ​ഫ​സർ തര​ക​നും ഇതിൽ നി​ന്നു് ഒഴി​ഞ്ഞു​നി​ല്ക്കാ​നാ​വി​ല്ല. പ്രൊ​ഫ​സർ തരകൻ എന്റെ സാ​ഹി​ത്യ രച​ന​ക​ളെ വി​മർ​ശി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ഞാ​ന​തു് അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാ​തെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ തേ​ജോ​വ​ധം ചെ​യ്യാൻ ശ്ര​മി​ക്കും. ഞാൻ ഒരു ത്രൈ​മാ​സി​ക​ത്തി​ന്റെ അധി​പ​രാ​ണെ​ങ്കിൽ ധി​ഷ​ണാ​ജീ​വി​തം നയി​ക്കു​ന്ന അദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ടു് ലേഖനം ചോ​ദി​ക്കി​ല്ല. സകല അണ്ട​ന്മാ​രു​ടെ​യും അട​കോ​ട​ന്മാ​രു​ടെ​യും ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ ചോ​ദി​ച്ചു വാ​ങ്ങി, അതിൽ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തും. അങ്ങ​നെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ അപ​മാ​നി​ക്കും. എന്നി​ട്ടു് ഞാൻ യോ​ഗ്യ​നാ​യി ഭാ​വി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും. ലോ​ക​ഗ​തി ഇതാ​ണു്. കാ​ലി​ക​മാ​യി പ്രാ​ധാ​ന്യ​മു​ള്ള വി​ഷ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് എഴു​തിയ പ്രൊ​ഫ​സർ അഭി​ന​ന്ദ​ന​മർ​ഹി​ക്കു​ന്നു.

നവംബർ മൂ​ന്നു്. സമയം അഞ്ചു മണി. ഭാ​ര​തീ​യർ ഹൃദയം പൊ​ട്ടു​ന്ന മട്ടിൽ നി​ല​വി​ളി​ക്കു​മ്പോൾ ഹു​താ​ശ​നൻ ഭാ​ര​ത​ത്തി​ന്റെ ധീ​ര​യായ സന്താ​ന​ത്തി​ന്റെ നി​ശ്ചേ​ത​ന​മായ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ ശരീ​ര​ത്തെ​ത​ന്നി​ലേ​ക്കു ആവാ​ഹി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. ഇന്ദി​രാ പ്രി​യ​ദർ​ശി​നീ, മൂ​ക​മായ കാലം ഭവ​തി​ക്കു് അനു​കൂ​ല​മായ വി​ധി​നിർ​ണ്ണ​യ​മേ നട​ത്തൂ. ഭവതി അത്ര​യ്ക്കു സമാ​രാ​ദ്ധ്യ​യും സു​പ്രി​യ​യും ആണ​ല്ലോ. പക്ഷേ, ഹത​ഭാ​ഗ്യ​രായ ഞങ്ങ​ളു​ടെ കണ്ണീർ ഒരി​ക്ക​ലും തോ​രു​ക​യി​ല്ല.