നി​ങ്ങൾ തട​വ​റ​യി​ലാ​ണോ? ‘അതേ’ എന്നാ​ണു് ഉത്ത​ര​മെ​ങ്കിൽ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ശരീ​ര​ത്തെ മാ​ത്ര​മേ ഇരു​മ്പ​ഴി​ക​ളും കന്മ​തി​ലു​ക​ളും തട​യു​ന്നു​ള്ളൂ. മന​സ്സു് സ്വ​ച്ഛ​ന്ദം സഞ്ച​രി​ക്കും. ചക്ര​വാ​ള​ത്തി​ന​പ്പു​റ​ത്തു് മഹാ​ര​ഹ​സ്യം തേടി അത​ല​യും, ഓ നീലി ന്റെ “ചക്ര​വാ​ള​ത്തി​ന​പ്പു​റം ” എന്ന നോ​വ​ലി​ലെ കവി റോ​ബർ​ട്ടി​നെ​പ്പോ​ലെ.

എന്നു പാടിയ ടാ​ഗോ​റി ന്റെ മാ​ന​സി​ക​നില തന്നെ​യാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കഥാ​പാ​ത്ര​മായ അമ​ലി​നു് (The Post Office എന്ന നാടകം). നി​ങ്ങ​ളു​ടെ മന​സ്സു് അമ​ലി​ന്റെ മന​സ്സു് പോലെ വി​ദൂ​ര​സ്ഥി​ത​ങ്ങ​ളായ കാ​ര്യ​ങ്ങൾ കാ​ണു​വാൻ കൊ​തി​ക്കും. അവ്യ​ക്ത​ത​യാർ​ന്ന വി​ദൂ​ര​ത​യു​ടെ അരി​കു് സ്പർ​ശി​ക്കാൻ അഭി​ല​ഷി​ക്കും. നൂ​റ്റെ​ട്ടു ഭാ​ഷ​ക​ളി​ലേ​ക്ക് തർ​ജ്ജമ ചെയ്ത ‘Pilgrim’s Progress’ (John Bunyan എഴു​തി​യ​തു്) ഒരു സു​ദീർഘ സ്വ​പ്ന​മാ​ണു്. ഈ ലോ​ക​ത്തെ നിർ​ജ്ജന സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ നടന്ന ഒരു​വ​ന്റെ സ്വ​പ്നം. ആ സ്വ​പ്നം “നി​ങ്ങ​ളെ​യും യാ​ത്ര​ക്കാ​ര​നാ​ക്കും” എന്നു് ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​രൻ പറ​ഞ്ഞു.

ഒന്നി​നോ​ടും ബന്ധ​മി​ല്ലാ​ത്ത അല​ഞ്ഞു തി​രി​യു​ന്ന മനു​ഷ്യ​നെ ചി​ത്രീ​ക​രി​ച്ച നി​സ്തുല പ്ര​തി​ഭാ​ശാ​ലി​യാ​ണു് ക്നൂ​ട്ട് ഹാം സൂൺ (Knut Hamsun). നാ​ഗ​രി​ക​ത​യെ ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചു് പ്ര​കൃ​തി​യിൽ അന്തർ​ലീ​ന​മായ ശക്തി​വി​ശേ​ഷ​ത്തെ ഉപാ​സി​ക്കു​ന്ന പല കഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളേ​യും ഹാം​സൂൺ അവ​ത​രി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. നോർ​വേ​യി​ലെ​ങ്ങും സഞ്ച​രി​ക്കു​ന്ന രണ്ടു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രെ—മു​ക്കു​വ​ന്മാ​രെ—Wayfarers എന്ന നോ​വ​ലിൽ കാണാം. ക്നൂ​റ്റ് പെ​ഡേർ​സൻ പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ ശക്തി​യെ സാ​ക്ഷാ​ത്ക​രി​ക്കാൻ യത്നി​ക്കു​ന്നു. The Wanderer എന്ന നോ​വ​ലി​ന്റെ പ്ര​മേ​യം അതാ​ണു്. പെൻ​ഡേർ​സ​നും അല​ഞ്ഞു തി​രി​യു​ന്നു. സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്റെ പാ​ത​യി​ലൂ​ടെ അല​സ​ഗ​മ​നം ചെ​യ്യാ​നാ​ണു് ഹാം​സൂ​ണു​ന്റെ കഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങൾ കൊ​തി​ക്കുക.

ഈ കൊ​തി​യ​ല്ലേ എൻ. വി. കൃ​ഷ്ണ​വാ​രി​യ​രും പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു്? അദ്ദേ​ഹം ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു: “ ഒരു ലക്ഷ്യ​വു​മി​ല്ലാ​തെ, ഒരു ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വ​വു​മി​ല്ലാ​തെ, കൈയിൽ കാശോ വി​ല​പി​ടി​ച്ച വസ്തു​ക്ക​ളോ ഇല്ലാ​തെ അടു​ത്ത നി​മി​ഷ​ത്തിൽ എന്തു സം​ഭ​വി​ക്കു​മെ​ന്ന ചി​ന്ത​യി​ല്ലാ​തെ, ആശയോ ആശ​ങ്ക​യോ ഇല്ലാ​തെ, വരു​ന്ന​തു് എന്താ​യാ​ലും അതിനെ ഒരു പു​ഞ്ചി​രി​യോ​ടെ നേ​രി​ടാ​മെ​ന്ന ഉറ​പ്പോ​ടെ പരന്ന ഭൂ​മി​യിൽ ചു​റ്റി​യ​ല​ഞ്ഞു നട​ക്കു​വാൻ നി​ങ്ങൾ എപ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും ആഗ്ര​ഹി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ?” എന്നു് അദ്ദേ​ഹം ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു. (കു​മാ​രി വാരിക) അതി​നു​ശേ​ഷം അങ്ങ​നെ അല​ഞ്ഞു​ന​ട​ന്ന ഒരു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹം എഴു​തു​ന്നു. ഹാം​സൂ​ണി​ന്റെ നോ​വ​ലു​ക​ളെ​ക്കാൾ ആകർ​ഷ​ക​മാ​യി എനി​ക്കു തോ​ന്നി​യ​തു് ഹെർ​മാൻ ഹെ​സ്സേ യുടെ “Wandering” എന്ന ആത്മ​ക​ഥ​യാ​ണു്. In wandering we don’t look for a goal, we look for the happiness of wandering, only the wandering—ചു​റ്റി​ത്തി​രി​യ​ലിൽ നമ്മൾ ലക്ഷ്യ​മെ​ന്തെ​ന്നു നോ​ക്കു​ന്നി​ല്ല. അതി​ന്റെ സു​ഖ​ത്തി​ലേ നോ​ട്ട​മു​ള്ളൂ; ചു​റ്റി​ത്തി​രി​യ​ലിൽ മാ​ത്രം. “വീ​ണ്ടും ആകാശം പ്ര​കാ​ശ​ത്തോ​ടെ ചി​രി​ക്കു​ന്നു. വായു നൃ​ത്തം​ചെ​യ്തു് എല്ലാ​റ്റി​നും മു​ക​ളി​ലാ​യി ഒഴു​കു​ന്നു. വി​ദൂ​ര​ത​യി​ലു​ള്ള ആ അപ​രി​ചിത പ്ര​ദേ​ശം എന്റേ​താ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു വീ​ണ്ടും. വി​ദേ​ശം സ്വ​ദേ​ശ​മാ​കു​ന്നു.” എന്നു് ആത്മ​ക​ഥ​യു​ടെ വേ​റൊ​രു​ഭാ​ഗ​ത്തു്.

“നി​റ​മി​ല്ലാ​ത്ത പച്ച ആശ​യ​ങ്ങൾ രോ​ഷാ​കു​ല​ങ്ങ​ളാ​യി ഉറ​ങ്ങു​ന്നു.” (Colourless green ideas sleep furiously) ഭാ​ഷാ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞൻ ചൊം​സ്കി യുടെ വാ​ക്യ​മാ​ണി​തു്. അർ​ത്ഥ​ര​ഹി​ത​മെ​ങ്കി​ലും വ്യാ​ക​ര​ണ​ത്തെ​റ്റി​ല്ലാ​ത്ത വാ​ക്യം. “രോ​ഷാ​കു​ല​ങ്ങ​ളാ​യി ഉറ​ങ്ങു​ന്നു ആശ​യ​ങ്ങൾ പച്ച​നി​റ​മി​ല്ലാ​ത്ത.” (Furiously sleep ideas green colourless) എന്ന വാ​ക്യ​ത്തി​നും അർ​ത്ഥ​മി​ല്ല. എങ്കി​ലും ഈ രണ്ടു വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളിൽ മെ​ച്ചം ആദ്യ​ത്തേ​താ​ണു്. കാരണം അതി​ന്റെ പദ​വി​ന്യാ​സ​ക്ര​മം നമ്മെ അതി​ന്റെ അം​ഗീ​കാ​ര​ത്തി​നു പ്രേ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്നു എന്ന​താ​ണു്. (ചൊം​സ്കി​യു​ടെ പു​സ്ത​കം വാ​യി​ച്ച ഓർ​മ്മ​യിൽ നി​ന്നു്. രണ്ടും സ്വ​ന്ത​മ​ല്ല). ഇവിടെ ആദ്യ​മെ​ത്തിയ വാ​ക്യ​ത്തി​ന്റെ മട്ടിൽ വാ​ക്യ​ങ്ങൾ എഴു​തു​ന്ന കഥാ​കാ​ര​ന്മാർ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതു ചെ​ല​വാ​കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു കണ്ടു് അവ​ര​ങ്ങു് അപ്ര​ത്യ​ക്ഷ​രാ​യി​ക്ക​ള​ഞ്ഞു. സാ​ഹി​ത്യ​ഗാ​ത്ര​ത്തി​നു വന്ന ഈ കു​ഷ്ഠ​രോ​ഗം ഇനി കാ​ണേ​ണ്ട​താ​യി വരി​ല്ലെ​ന്നു് പലരും ആശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നു. അതു് തെ​റ്റു്. സർ​ക്കാർ പറ​യാ​റു​ള്ള പൂർ​വ​കാല പ്രാ​ബ​ല്യ​ത്തോ​ടെ അതു് ഇതാ മാ​തൃ​ഭൂ​മി ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പിൽ പു​നഃ​പ്ര​വേ​ശ​നം നട​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. “ബാ​ല്യ​ത്തി​ന്റെ പച്ച​പ്പുല്‍ശി​ര​സ്സു​ക​ളിൽ ജല​ത്തു​ള്ളി​കൾ കൊ​ണ്ടു കു​ഞ്ഞു​തൊ​പ്പി​കൾ അണി​യി​ക്കു​ന്ന നദി അമ്മ​യു​ടെ ജല​രൂ​പ​മാ​ണെ​ന്നു ബോ​ദ്ധ്യം വന്ന കാ​ല​സ​ന്ധി​യി​ലെ വെ​ളു​ത്ത ശി​ലാ​ഗ്രാ​മ​ത്തിൽ കയ​റി​നി​ന്നു നദിയെ നോ​ക്കി​ക്കാ​ണു​മ്പോൾ പീ​താം​ബ​രൻ പി​റു​പി​റു​ത്തു.” പി. സു​രേ​ന്ദ്രൻ എഴു​തിയ കൈ​പ്പ​ത്തി നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​ടെ കഥ (!!) ഒരു വാ​ക്യം കൂടെ എഴു​താം: “വൃ​ക്ഷ​ങ്ങൾ​ക്കു മു​ക​ളി​ലെ നി​ലാ​വു് ചി​ല്ല​ക​ളി​ലെ നക്ഷ​ത്ര​ക​ണ്ണി​ലൂ​ടെ സ്മൃ​തി​യാ​യി​ചോർ​ന്നു.” ഇവ​യ്ക്കൊ​ക്കെ എന്താ​ണർ​ത്ഥ​മെ​ന്നു ചോ​ദി​ക്ക​രു​തു്. കു​ഷ്ഠ​രോ​ഗ​ത്തി​ന്റെ അർ​ത്ഥം ആരു ചോ​ദി​ക്കും? അതിനു ചി​കി​ത്സ​യാ​ണു് വേ​ണ്ട​തു്.

The Bermuda Triangle എന്ന ഗ്ര​ന്ഥ​മെ​ഴു​തി പ്ര​ശ​സ്ത​നായ ചാൾസ് ബർ​ലി​റ്റ്സി ന്റെ പുതിയ പു​സ്ത​ക​മാ​ണു് Native Tongues. ലോ​ക​ത്താ​കെ​യു​ള്ള ഭാ​ഷ​ക​ളെ​സ്സം​ബ​ന്ധി​ച്ച വി​സ്മ​യാ​വ​ഹ​ങ്ങ​ളായ വസ്തു​ത​ക​ളു​ടെ ‘കോണു കോപ്യ’യാണു് (Cornu Copia) ഈ പു​സ്ത​കം. അതിൽ​നി​ന്നു് ഒരു ഭാഗം: (സം​ഗ്ര​ഹി​ച്ചെ​ഴു​തു​ക​യാ​ണു്.)

ഐക്യ​രാ​ഷ്ട്ര സഭ​യി​ലെ ഇന്ത്യൻ പ്ര​തി​നി​ധി അനർ​ഗ്ഗ​ള​മാ​യി ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. ഭാ​ഷ​യു​ടെ ഒഴു​ക്കി​നു കു​റ​വി​ല്ല. പക്ഷേ ഉച്ചാ​ര​ണം ഇന്ത്യാ​ക്കാ​ര​ന്റേ​തു്. അധി​നി​വേ​ശ​ത്വ​ത്തെ അവ​ഹേ​ളി​ച്ചു പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യിൽ അദ്ദേ​ഹം long-​standing fallacies എന്നു പറ​ഞ്ഞു. പക്ഷേ ഫ്ല​സ​സ്— phalluses—എന്നാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം ഉച്ച​രി​ച്ച​തു്. പു​രു​ഷ​ന്റെ ജന​നേ​ന്ദ്രി​യ​മാ​ണു് ഫാലസ്. സഭ​യി​ലെ അം​ഗ​ങ്ങൾ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചി​ട്ടും പ്ര​തി​നി​ധി​ക്കു തന്റെ തെ​റ്റു മന​സ്സി​ലാ​ക്കാൻ കഴി​ഞ്ഞി​ല്ല (Native Tongues—Undiplomatic translations).

സ്വ​ന്തം കാ​ര്യം പറ​യു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ എനി​ക്കു സർ​ക്കാ​രാ​പ്പീ​സു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു ഒരു പരാ​തി​യു​മി​ല്ല. ഒരു മേ​ലു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നെ​യും ഞാൻ കാണാൻ പോ​യി​ട്ടി​ല്ല. ക്ലാർ​ക്ക​ന്മാ​രും മറ്റു​മി​രി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തു ചെ​ന്നാൽ മതി. ഒരു വർഷം കൊ​ണ്ടു് കല്പന കി​ട്ടു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങൾ അഞ്ചു​മി​നി​റ്റു​കൊ​ണ്ടു് അവർ നിർ​വ​ഹി​ച്ചു​ത​രും. ചെ​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും അവർ സഹാ​യി​ക്കും. കു​റ​ച്ചു​മാ​സ​ങ്ങൾ​ക്കു​മുൻ​പു് ഞാൻ സെ​ക്ര​ട്ടേ​റി​യ​റ്റി​ന്റെ തെ​ക്കു​വ​ശ​ത്തു​ള്ള റോ​ഡി​ലൂ​ടെ പോ​കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. എനി​ക്കു് ഒരു പരി​ച​യ​വു​മി​ല്ലാ​ത്ത ഒരു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രൻ ഓടി വന്നു പറ​ഞ്ഞു: “സാറ് വർ​ഷ​ങ്ങൾ​ക്കു മുൻ​പു് ഡി​സ്ട്രി​ക്ട് ട്ര​ഷ​റി​യിൽ കുറേ രൂ​പ​യി​ട്ടി​രു​ന്നി​ല്ലേ. അതു മു​ഴു​വൻ സാറ് തി​രി​ച്ചെ​ടു​ത്തു. പക്ഷേ, അതി​ന്റെ പലിശ രണ്ടാ​യി​രം രൂ​പ​യോ​ളം വരും. അതെ​ടു​ത്തി​ട്ടി​ല്ല. മറ​ന്നു​പോ​യോ? അതോ അറി​യാ​ത്ത​തോ?” “രൂ​പ​യു​ണ്ടെ​ന്നു് എനി​ക്ക​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ” എന്നു ഞാൻ മറു​പ​ടി നൽകി. കൈയിൽ ഒന്നു​മി​ല്ലാ​തെ നട​ക്കു​ന്ന സമയം. ഞാൻ ആ യു​വാ​വി​ന്റെ കൂടെ പോയി. പത്തു​മി​നി​റ്റു​കൊ​ണ്ടു് പുതിയ പാ​സ്സു​ബു​ക്ക് എഴുതി. തുക കണ​ക്കാ​ക്കി. മു​ക​ളിൽ​പ​റ​ഞ്ഞ സംഖ്യ എനി​ക്കു തരി​ക​യും ചെ​യ്തു. ഇതൊ​ക്കെ​ക്കൊ​ണ്ടാ​ണു് എനി​ക്ക് സർ​ക്കാ​രാ​പ്പീ​സു​ക​ളിൽ ഒരു പ്ര​യാ​സ​വും നേ​രി​ടാ​റി​ല്ലെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞ​തു്. പക്ഷേ ബഹു​ജ​ന​ങ്ങ​ളെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ഇതു ശരി​യ​ല്ല. നീ​തി​പൂർ​വ​ക​മായ അഭ്യർ​ത്ഥ​ന​കൾ​പോ​ലും ആരും ചെ​വി​ക്കൊ​ള്ളാ​റി​ല്ല. ഇതിനു ഹേതു മേ​ലു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാ​രു​ടെ പരു​ഷ​മായ പെ​രു​മാ​റ്റ​മാ​ണു്. ക്ലാർ​ക്കു് ഫയ​ലു​മെ​ടു​ത്തു് ഓഫീ​സ​റു​ടെ മു​റി​യിൽ​ചെ​ല്ലു​ന്നു. അയാൾ വന്നു നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു അറി​യു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന​മ​ട്ടിൽ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻ കു​നി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു വാ​യി​ക്കു​ന്നു. ഇട​യ്ക്കു ഫോൺ ശബ്ദി​ച്ചാൽ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്നു. വീ​ണ്ടും വാ​യി​ക്കു​ന്നു. പത്തു മി​നി​റ്റെ​ങ്കി​ലും ക്ലാർ​ക്കു നി​ന്നു കഴി​യു​മ്പോ​ഴാ​ണു അദ്ദേ​ഹം തല​യു​യർ​ത്തു​ന്ന​തു്. എന്തു എന്ന ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന്റെ മട്ടിൽ പു​രി​കം പൊ​ക്കു​ന്ന​തു്. ഈ പു​രി​കം​പൊ​ക്കി​കൾ ബു​ദ്ധി​ശാ​ലി​ക​ളും വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​രു​മായ ഗു​മ​സ്ഥ​ന്മാ​രെ വസ്തു​ക്ക​ളാ​ക്കി മാ​റ്റു​ക​യാ​ണു്. അങ്ങ​നെ തേ​ജോ​വ​ധം ചെ​യ്യു​ക​യാ​ണു്. ഷാ​ങ്പോൾ സാ​ത്രി ന്റെ ഭാ​ഷ​യിൽ ക്ലാർ​ക്ക് ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്റെ ദൃ​ഷ്ടി​യിൽ other ആണു്. ഈ ‘അതർ’ വെ​റു​മൊ​രു വസ്തു. അതി​നു് നി​ഷേ​ധാ​ത്മ​ക​ത​യേ​യു​ള്ളൂ. (Therefore he is given as non—essential object with a character of negativity—Being and Nothingness—The Existence of others) മേ​ലു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്റെ ഈ അവഗണന കീ​ഴു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻ ബഹു​ജ​ന​ത്തോ​ടു കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. ബഹു​ജ​നം കഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്നു. അവ​രു​ടെ ആവ​ശ്യ​ങ്ങൾ നട​ക്കു​ന്നി​ല്ല. ഡെ​മോ​ക്ര​സി​യോ​ടു ബന്ധ​പ്പെ​ട്ട മൂ​ല്യ​ങ്ങൾ മേ​ലു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാർ മാ​നി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​തു​വ​രെ ഈ ദു​ര​വ​സ്ഥ നി​ല​നി​ന്നു പോകും. ഞാൻ വി​ര​സ​മാ​യി​പ്പ​റ​ഞ്ഞ ഈ സത്യ​ങ്ങൾ വൈ​ര​സ്യ​മൊ​ഴി​വാ​ക്കി ഒരു ചെ​റു​ക​ഥ​യി​ലൂ​ടെ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​ന്നു പഴ​ശ്ശി (ജന​യു​ഗം വാ​രി​ക​യി​ലെ ഡി​ക്രൂ​സി​ന്റെ കണ്ണു് എന്ന കഥ). അപേ​ക്ഷ​യു​മാ​യി ഓഫീ​സിൽ ചെ​ല്ലു​ന്ന ഒരു​ത്ത​നെ അവി​ടെ​യു​ള്ള​വർ കഷ്ട​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​ന്റെ ചി​ത്രം ഹാ​സ്യം കലർ​ത്തി കഥാ​കാ​രൻ വര​യ്ക്കു​ന്നു. അപേ​ക്ഷ​ക​ന്റെ പേ​ന​ത്തു​മ്പു​കൊ​ണ്ടു് ഓഫീ​സ​റു​ടെ കണ്ണു​പി​ളർ​ക്കു​ന്ന​തി​ലു​ള്ള അത്യു​ക്തി​യും സ്ഥൂ​ലീ​ക​ര​ണ​വും ഒഴി​വാ​ക്കി​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ ഇക്കഥ കൂ​ടു​തൽ രസ​ക​ര​മാ​യേ​നേ.

ഒരു വീ​ട്ടിൽ രണ്ടു കൂ​ടു​ക​ളി​ലാ​യി രണ്ടു തത്ത​കൾ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒന്നു് എപ്പോ​ഴും ചീ​ത്ത​വി​ളി​ക്കും. രണ്ടാ​മ​ത്തേ​തു് നല്ല​തു പറയും. ഗൃ​ഹ​നാ​യ​കൻ ചീ​ത്ത​വി​ളി​ക്കു​ന്ന തത്ത​യെ നല്ല വാ​ക്കു പറ​യു​ന്ന തത്ത​യു​ടെ കൂ​ട്ടി​ലാ​ക്കി. മൂ​ന്നു ദിവസം കഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. രണ്ടു തത്ത​ക​ളും ചീത്ത വി​ളി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ വക്ര​തു​ണ്ഡം നല്ല രീ​തി​യിൽ പെ​രു​മാ​റി​യാൽ കാ​യ​സ്ഥ ദാ​ഡി​മ​പ്രി​യ​ങ്ങ​ളും അതു​പോ​ലെ പെ​രു​മാ​റും.

ഉത്ത​ര​ക്ക​ട​ലാ​സ്സു നോ​ക്കു​ന്ന​തു മു​ഷി​പ്പൻ പണി​യാ​ണു്. എങ്കി​ലും ചില ഉത്ത​ര​ങ്ങൾ വാ​യി​ക്കു​മ്പോൾ രസം തോ​ന്നും. “പു​ള്ളി​ക്കാ​രൻ പു​ള്ളി​ക്കാ​ര​ത്തി​യെ പ്രേ​മി​ച്ച​പ്പോൾ അതി​യാൻ സ്ഥ​ല​ത്തി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു” (ദു​ഷ്യ​ന്തൻ ശകു​ന്ത​ള​യെ പ്രേ​മി​ച്ച​പ്പോൾ കണ്വൻ ആശ്ര​മ​ത്തിൽ ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു എന്നാ​ണു് വി​ദ്യാർ​ത്ഥി ഉദ്ദേ​ശി​ച്ച​തു്). മറ്റൊ​ന്നു്: “താൻ ഭക്ത കവി​യാ​യി​രു​ന്നു. താൻ ശ്രീ​രാ​മ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറയാൻ ഭാ​വി​ച്ചാൽ രാ​മ​ന്റെ പല പേ​രു​കൾ പറയും. താൻ ശ്രീ​കൃ​ഷ്ണ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറ​ഞ്ഞാ​ലും ഇങ്ങ​നെ​ത​ന്നെ. താ​നാ​ണു് യഥാർ​ത്ഥ ഭക്ത​ക​വി.” എഴു​ത്ത​ച്ഛ​ന്റെ ഭക്തി​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഉപ​ന്യ​സി​ക്കുക എന്ന ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന്റെ ഉത്ത​ര​മാ​ണി​തു്. ഇതിലെ ‘താൻ’ ഉത്ത​ര​ക്ക​ട​ലാ​സ്സു​നോ​ക്കു​ന്ന ഞാ​നാ​ണോ എന്നു സം​ശ​യ​മു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. അല്ല എഴു​ത്ത​ച്ഛൻ തന്നെ. മധ്യ​തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​ക​ളിൽ ചിലർ ഇങ്ങ​നെ​യാ​ണു് എഴു​താ​റു്. വേറെ ചിലർ അപേ​ക്ഷ​കൾ നട​ത്തും:— “ബഹു​മാ​ന​പ്പെ​ട്ട സാർ, ഞാൻ ഇരു​പ​തു​വ​യ​സ്സു​ള്ള ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി​യാ​ണു്. ഈ പരീ​ക്ഷ മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ പ്രാ​വ​ശ്യ​മാ​ണു് ഞാ​നെ​ഴു​തു​ന്ന​തു്. ഇത്ത​വ​ണ​യും ഞാൻ തോ​റ്റാൽ പി​ന്നെ എനി​ക്ക് ആത്മ​ഹ​ത്യ​യേ മാർ​ഗ്ഗ​മാ​യു​ള്ളൂ. സാർ എന്നെ ദയ​വാ​യി ജയി​പ്പി​ക്ക​ണം.” മാർ​ക്കി​ടു​ന്ന​വ​നു ‘സെ​ക്സ് ഇന്റ​റ​സ്റ്റ്’ ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ അതു ചൂഷണം ചെ​യ്തു് കാ​ര്യം നേ​ടാ​നു​ള്ള വി​ദ്യ​യാ​ണി​തു്. ഇതെ​ഴു​തു​ന്ന​വൻ ഇരു​പ​ത്ത​ഞ്ചോ അതിൽ കൂ​ടു​ത​ലോ വയ​സ്സു​ള്ള തടി​മാ​ട​നാ​യി​രി​ക്കും. സ്ത്രീ​യാ​യി ഭാ​വി​ച്ച് പത്രാ​ധി​പ​ന്മാ​രെ പറ്റി​ക്കു​ന്ന പു​രു​ഷ​ന്മാർ ധാ​രാ​ളം. കൈ​യ​ക്ഷ​രം സ്ത്രീ​യു​ടേ​തു്. രച​ന​യിൽ ‘ഫെ​മി​നിൻ ടച്ച​സ്’ കാണും. പത്രാ​ധി​പർ വി​ശ്വ​സി​ക്കും. പ്ര​തി​ഫ​ലം അയ​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്താൽ അതൊ​പ്പി​ട്ടു വാ​ങ്ങാൻ വീ​ട്ടിൽ അതേ പേരിൽ ഒരു സ്ത്രീ​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. കഥ​യെ​ഴു​തു​ന്ന​തു് സരോ​ജി​നി എന്ന പേ​രി​ലാ​യി​രി​ക്കും. യഥാർ​ത്ഥ​മായ പേരു് പദ്മം എന്നാ​ണെ​ന്നും അതു് വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്ത​രു​തെ​ന്നും പത്രാ​ധി​പ​രോ​ടു് അപേ​ക്ഷി​ക്കും. എന്നാൽ പദ്മം മേൽ​ച്ചു​ണ്ടി​ന്റെ രണ്ട​റ്റ​ത്തു​നി​ന്നും താ​ഴോ​ട്ടു കു​ത്ത​നെ ഇറ​ങ്ങി കീ​ഴ്ച്ചു​ണ്ടി​ന്റെ രണ്ട​റ്റ​ത്തും കു​ത്തി​നിൽ​ക്കു​ന്ന മീ​ശ​യു​ള്ള​വ​നാ​യി​രി​ക്കും. നെ​ഞ്ചി​ലെ രോ​മ​ക്കാ​ടു കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് അയാൾ സ്വ​ന്തം ഭവ​ന​ത്തി​ന്റെ വരാ​ന്ത​യിൽ മട​ത്തു​കെ​ട്ടി സ്റ്റൂ​ളിൽ ഇരി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​വും (യഥാർ​ത്ഥ സംഭവം. സരോ​ജി​നി, പദ്മം ഈ പേ​രു​കൾ മാ​റ്റി എഴു​തി​യ​താ​ണു് ഞാൻ). ഇത്ര​യും ഇവിടെ എഴു​തി​യ​തു് മനോരമ ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പി​ലെ “അസൂയ സൃ​ഷ്ടി​ച്ച അപകടം” എന്ന ശു​ഷ്ക​മായ ലേഖനം വാ​യി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു്. “പി​ന്നെ കി​ട​പ്പറ വി​ള​ക്ക​ണ​ഞ്ഞ​തും പുതിയ ഒര​നു​ഭൂ​തി​യിൽ ഞങ്ങൾ അലി​ഞ്ഞു​ചേർ​ന്ന​തും ഞാൻ ഉൾ​ക്കു​ളി​രോ​ടെ ഓർ​ക്കു​ന്നു” എന്നു് ലേ​ഖ​ന​ത്തിൽ കാ​ണു​ന്നു. സ്ത്രീ ഇങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ എഴു​തു​മോ? എന്തോ!

മനോ​രാ​ജ്യം വാ​രി​ക​യു​ടെ (ലക്കം 11) കവർ പേജിൽ “കൊ​ല്ല​ത്തു് തി​മിം​ഗ​ലം” എന്നു കാ​ണു​ന്നു. മലയാള മനോരമ തു​ട​ങ്ങിയ പല ദി​ന​പ​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലും (ദി​ന​പ്പ​ത്ര​മെ​ന്ന​ല്ല) ‘തി​മിം​ഗ​ലം’ എന്നു തന്നെ കണ്ടു. അങ്ങ​നെ​യൊ​രു ജല​ജ​ന്തു ഇല്ല. കൊ​ല്ല​ത്തെ കടൽ​ക്ക​ര​യിൽ അടി​ഞ്ഞ​തു് തി​മിം​ഗി​ല​മാ​ണു് (തിമി + ഗില് + ഖശ്, മും).

ആഷാ മേനോൻ:

എന്തു​വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും കരു​തി​ക്കൊ​ള്ളൂ പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട വാ​യ​ന​ക്കാ​രേ. മലയാള ഭാ​ഷ​കൊ​ണ്ടു കേ​ര​ളീ​യ​രെ ഇത്ര​യ​ധി​കം പീ​ഡി​പ്പി​ച്ച മറ്റൊ​രു മാ​ന്യൻ ഇദ്ദേ​ഹ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ ഇതു​വ​രെ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ല, ഇനി ഉണ്ടാ​കു​ക​യു​മി​ല്ല.

സോ​ക്ര​ട്ടീ​സ്:

പി​എ​ച്ച്. ഡി. എടു​ത്തു് അതി​ന്റെ ഭാ​രം​കൊ​ണ്ടു് തല അല്പം ചരി​ച്ചു​വ​ച്ച് റോ​ഡിൽ​ക്കൂ​ടെ നട​ക്കാൻ കഴി​യാ​ത്ത ഗ്രീ​സി​ലെ ഒരു മണ്ടൻ.

ക്ലീ​ഷേ:

ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ങ്ങൾ നൽകാം. “കേരള രാ​ഷ്ടീ​യ​ത്തി​ലെ ഭീ​ഷ്മാ​ചാ​ര്യൻ.” “ഉറ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന അഗ്നി​പർ​വ്വ​തം.” “രാ​ജ്യ​ത്തു് ഉട​നീ​ളം.” ഇത്ത​രം പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളെ കു​ഷ്ഠ​രോ​ഗ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ വെ​റു​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു എഴു​തു​മ്പോൾ “കു​ഷ്ഠ​രോ​ഗ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ” എന്ന പ്ര​യോ​ഗ​വും ക്ലീ​ഷേ​യാ​ണു്. ഈ ലേ​ഖ​ന​ത്തി​ന്റെ ആദ്യ​ഭാ​ഗ​ത്തും ഇതു പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്.

പി. കു​ഞ്ഞി​രാ​മൻ നായർ:

പാർ​ട്ടി​യു​ടെ പിൻ​ബ​ല​മി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു് അവ​ഗ​ണി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന സി​ദ്ധി​ക​ളു​ള്ള കവി.

യേ​ശൂ​ദാ​സ്:

ഈ ശതാ​ബ്ദ​ത്തി​ന്റെ സു​വർ​ണ്ണ​നാ​ദം.

എം. എച്ച്. ശാ​സ്ത്രി​കൾ:

ഞാ​ന​റി​യു​ന്ന പണ്ഡി​ത​ന്മാ​രിൽ അദ്വി​തീ​യൻ.

സീമോൻ ദെ ബൊ​വ്വാർ; സൂസൻ സൊൺ​ടാ​ഗ്:

ഈ ശതാ​ബ്ദ​ത്തി​ലെ ഏറ്റ​വും വലിയ ബു​ദ്ധി​ശാ​ലി​നി​കൾ.

കന്യാ​സ്ത്രീ​കൾ കു​ളി​ക്കു​മ്പോൾ ഉടു​പ്പു​കൾ അഴി​ച്ചു​വ​യ്ക്കാ​റി​ല്ല​ത്രേ. ഈശ്വ​രൻ നഗ്നത കാ​ണ​രു​ത​ല്ലോ എന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചാ​ണു് ഉടു​പ്പു​കൾ ധരി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള കുളി. ഇതി​നെ​പ്പ​റ്റി ബർ​ടൻ​ഡ് റസ്സ​ലി ന്റെ നേ​ര​മ്പോ​ക്കു​ണ്ടു്. അടച്ച വാ​തി​ലി​ന​ക​ത്തു​ള്ള കാ​ര്യ​ങ്ങൾ ഈശ്വ​ര​നു കാ​ണാ​മെ​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് കന്യാ​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ നഗ്ന​ത​യും അദ്ദേ​ഹം കാ​ണു​മ​ല്ലോ.

ചില സത്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് ചി​ല​രു​ടെ അന്ത​രം​ഗ​ത്തിൽ​നി​ന്നു വീ​ശു​ന്ന മി​ന്നൽ​പ്പി​ണ​രു​കൾ അവ​യു​ടെ നൈ​മി​ഷിക ശോഭ പ്ര​ദാ​നം​ചെ​യ്യും. ആ ശോ​ഭ​യിൽ നമ്മൾ ആ സത്യ​ങ്ങൾ ദർ​ശി​ക്കും. മരണം സത്യ​മാ​ണു്; സത്യ​ത്തിൽ സത്യം. അതി​ന്റെ സ്വ​ഭാ​വം ആകർ​ഷ​ക​മാ​യി ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​വാൻ ഇ. വി. ശ്രീ​ധ​ര​നു കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. ജി​ന​ച​ന്ദ്രൻ മരി​ച്ചു. ആത്മ​ഹ​ത്യ​യോ? അതോ കൊ​ല​പാ​ത​ക​മോ? ജി​ന​ച​ന്ദ്ര​ന്റെ മരണം അയാ​ളു​ടെ രൂ​പ​മാർ​ന്നു കഥ​പ​റ​യു​ന്ന​യാ​ളി​ന്റെ മുൻ​പി​ലെ​ത്തു​ന്നു. ആ രൂപം കഥ​പ​റ​യു​ന്ന ആളി​ന്റെ മര​ണ​ത്തെ​ത്ത​ന്നെ ഓർ​മ്മി​ക്കു​ന്നു. നമു​ക്ക് ഒരു കമ്പ​നം ഉള​വാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു് കഥ അവ​സാ​നി​ക്കു​ന്നു. മര​ണ​ത്തി​ന്റെ അനു​ഭൂ​തി​യു​ള​വാ​ക്കി നമ്മെ ചി​ന്ത​യു​ടെ മണ്ഡ​ല​ത്തി​ലേ​ക്കും അവിടെ നി​ന്നു അനു​ധ്യാ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കും നയി​ക്കു​ന്ന നല്ല കഥ​യാ​ണി​തു്.

ആസ്ത്രി​യൻ കവി റൈനർ മാറിആ റിൽക യുടെ The Note books of Matte Laurids Brigge എന്ന നോവൽ മര​ണ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള​താ​ണു്. പ്ര​തിഭ മര​ണ​ത്തെ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ചാരുത കാണണോ? എങ്കിൽ അതു വാ​യി​ക്കൂ.