ഏതോ പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ​നി​ന്നു കി​ട്ടിയ കഥ​യാ​ണി​തു്: ഒരു പാ​തി​രി കൂ​ട്ടു​കാ​രോ​ടൊ​രു​മി​ച്ചു് പോ​കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. പൊ​ടു​ന്ന​ന​വേ ഒരു മി​ല്ല് പ്ര​വർ​ത്തി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ കറകറ ശബ്ദ​വും മധു​ര​സം​ഗീ​ത​ത്തി​ന്റെ നി​സ്വ​ന​വും അയാ​ളു​ടെ കാതിൽ വന്നു​വീ​ണു. പാ​തി​രി മു​ന്നോ​ട്ടു ചെ​ന്ന​പ്പോൾ ഒരു സ്ത്രീ പാ​ട്ടു​പാ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടു് മി​ല്ല് തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു കണ്ടു. അയാൾ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു: “പറയൂ ചങ്ങാ​തീ കല​കൊ​ണ്ടാ​ണോ മി​ല്ല് തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്? അതോ അദ്ധ്വാ​നം കൊ​ണ്ടോ?” കൂ​ട്ടു​കാ​രൻ മറു​പ​ടി നല്കി: “രണ്ടു​കൊ​ണ്ടും, കലയും അദ്ധ്വാ​ന​വും മി​ല്ലി​നെ തി​രി​ക്കു​ന്നു.” അപ്പോൾ പാ​തി​രി പറ​ഞ്ഞു: “കല​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അദ്ധ്വാ​ന​ത്തെ ആർ​ക്കു സഹി​ക്കാ​നാ​വും? എന്തൊ​രു വൈ​ചി​ത്ര്യം!” ഇക്ക​ഥ​യ്ക്ക് ആശ​യ​ത്തി​ന്റെ ചാ​രു​ത​യു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും സത്യാ​ത്മ​ക​ത​യു​ണ്ടോ? അദ്ധ്വാ​ന​ത്തി​ന്റെ ലയ​ത്തിൽ നി​ന്നാ​ണു് കല​യു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​തെ​ന്ന ചി​ല​രു​ടെ മതം ഈ കഥ​യി​ലൂ​ടെ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. സമ്മ​തി​ച്ചു. പക്ഷേ, കുയിൽ കൂ​കു​ന്ന​തു് ചന്ദ്ര​നെ ചലനം കൊ​ള്ളി​ക്കാ​നാ​ണോ? അതിനു യത്നി​ച്ച​പ്പോ​ഴാ​ണോ കു​യി​ലി​നു കൂ​ക​ണ​മെ​ന്നു തോ​ന്നി​യ​തു് ? കലാ​പ്ര​വർ​ത്ത​നം താൽ​പ​ര്യ​ര​ഹി​ത​മ​ത്രേ. ശാ​സ്ത്രീയ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​വും അങ്ങ​നെ തന്നെ. E = mc2 എന്ന സമ​വാ​ക്യം ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞൻ എഴു​തി​യ​തു് നി​സ്സം​ഗ​വും താ​ല്പ​ര്യ​ശൂ​ന്യ​വു​മായ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ത്താ​ലാ​ണു്. അതു് ആറ്റം ബോം​ബി​ന്റെ നിർ​മ്മി​തി​ക്കു് സഹാ​യി​ച്ചെ​ങ്കിൽ കു​റ്റ​ക്കാ​രൻ ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ന​ല്ല. വള്ള​ത്തോ​ളി ന്റെ അദ്ധ്വാ​നാ​സ​ക്തി​യിൽ നി​ന്ന​ല്ല ‘മഗ്ദ​ല​ന​മ​റി​യം’ ഉണ്ടാ​യ​തു്. ഒരു വി​കാ​രം അനു​ധ്യാ​ന​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ശാ​ന്ത​ത​യി​ലേ​ക്കു ചെ​ന്ന​പ്പോ​ഴാ​ണു് അതി​ന്റെ ആവിർ​ഭാ​വം.

അദ്ധ്വാ​ന​ത്തിൽ അടി​യു​റ​ച്ച ഈ കലാ​സി​ദ്ധാ​ന്തം ഇങ്ങ​നെ ഭാഗിക സത്യം മാ​ത്ര​മാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ കയ്യാല വയ്ക്കു​ന്ന​തി​നു തു​ല്യ​മായ മട്ടിൽ ദേ​ഹ​ണ്ഡം നട​ത്തു​ന്ന​വ​രും കേ​ര​ള​ത്തി​ലു​ണ്ടു് എന്ന സത്യം അർ​ക്ക​കാ​ന്തി​യോ​ടെ മറ്റൊ​രു മണ്ഡ​ല​ത്തിൽ പരി​ല​സി​ക്കു​ന്നു. അമ്മ​ട്ടി​ലൊ​രു ദേ​ഹ​ണ്ഡ​ക്കാ​ര​നാ​ണു് കരി​മ്പുഴ രാ​മ​ച​ന്ദ്രൻ. അദ്ദേ​ഹം പി​ക്കാ​ക്സ് എടു​ത്തു് കട്ടം തറയിൽ ആഞ്ഞു വെ​ട്ടു​ന്ന​തു കണ്ടാ​ലും:

മണ്ണു് ഒരി​ട​ത്തു കൂ​ട്ടി​യി​ട്ടു് ഒരു കുടം വെ​ള്ളം അതി​ലൊ​ഴി​ച്ചു ചെ​ളി​യാ​ക്കി അതിൽ ദേ​ഹ​ണ്ഡ​ക്കാർ ഇട​തു​കാൽ ചവി​ട്ടി​ത്താ​ഴ്ത്തു​ന്നു. അതു വലി​ച്ചെ​ടു​ത്തു് വല​തു​കാൽ താ​ഴ്ത്തു​ന്നു. അങ്ങ​നെ അവി​രാ​മ​മായ ബീ​ഭ​ത്സ​നൃ​ത്തം കണ്ടാ​ലും:

അല്ലെ​ങ്കിൽ മതി. മണ്ണു വലിയ ഉരു​ള​യാ​ക്കി​യെ​ടു​ത്തു് അതാ വയ്ക്കു​ന്നു. അതിൽ അടി​ക്കു​ന്നു, പര​ത്തു​ന്നു. മറ്റൊ​രു ഉരുള അതി​ന്റെ മു​ക​ളിൽ. ജോ​ലി​ക്കാ​രൻ വി​യർ​ത്തൊ​ഴു​കു​ന്നു. എങ്കി​ലും കയ്യാല പയ്യെ​പ്പ​യ്യെ മാ​തൃ​ഭൂ​മി ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പി​ന്റെ 31-ആം പു​റ​ത്തു് ഉയ​രു​ന്നു. അടു​ത്ത മഴ​യ്ക്കു വീഴും അതു്. എങ്കി​ലും ഈ ശ്ര​മ​ദാ​ന​ത്തെ വാ​ഴ്ത്താ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ? കരി​മ്പുഴ രാ​മ​ച​ന്ദ്ര​ന്റെ കയ്യാല വയ്പു് അവി​ശ്ര​മം അവി​രാ​മം പു​രോ​ഗ​മി​ക്ക​ട്ടെ.

ഈ പങ്ക​ഭി​ത്തി നിർ​മ്മാ​ണ​ത്തി​നി​ട​യിൽ മണി​യൂർ ഇ. ബാലൻ പൊ​ലീ​സി​ന്റെ നേർ​ക്കു് ലക്ഷ്യ​വേ​ധി​യായ ശരം അയ​യ്ക്കു​ന്ന​തു കാണാൻ ഒരു രസ​മു​ണ്ടു​താ​നും. മരു​ത്ത​ന്റെ അച്ഛ​നെ ചില കള്ള​ന്മാർ ഞെ​ക്കി​ക്കൊ​ന്നു. മര​ണാ​ന​ന്തര പരി​ശോ​ധന കഴി​ഞ്ഞു. അപ്പോ​ഴേ​ക്കും പൊ​ലീ​സി​നു ഒരു ശവം കൂ​ടി​യേ തീരൂ. ലോ​ക്ക​പ്പിൽ​വ​ച്ചു മരി​ച്ച ഒരു കങ്കൻ നാ​യ​രു​ടെ മൃ​ത​ദേ​ഹം അവർ​ക്കു മറ്റു​ള്ള​വ​രെ കാ​ണി​ച്ചു കൊ​ടു​ക്ക​ണം. നോ​ട്ടു​കെ​ട്ടു മകനു കൊ​ടു​ത്തു് അവർ പോ​സ്റ്റ്മോർ​ട്ടം പരി​ശോ​ധന കഴി​ഞ്ഞ ശവം സമ്പാ​ദി​ക്കു​ന്നു. പി​താ​പു​ത്ര​ബ​ന്ധ​ത്തി​ന്റെ നി​രർ​ത്ഥ​ക​ത്വം നി​യ​മ​പ​രി​പാ​ല​ക​രു​ടെ കൊ​ള്ള​രു​താ​യ്മ ഇവ​യെ​ല്ലാം കഥാ​കാ​രൻ ധ്വ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്നു മദ്ധ്യ​മ​പ​ദ​സ്ഥ​മായ കഥ.

സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​നു് ഉത്കൃ​ഷ്ടം, ഉത്കൃ​ഷ്ട​ത​രം, ഉത്കൃ​ഷ്ട​ത​മം എന്ന വി​ഭ​ജ​ന​മാ​കാം. അല്ലെ​ങ്കിൽ ഉപ​രി​സ്ഥം (superior) മദ്ധ്യ​മ​പ​ദ​സ്ഥം (middling) അധഃ​സ്ഥം (low) എന്ന വി​ഭ​ജ​ന​വു​മാ​കാം. ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ നി​ന്നാ​ക​ട്ടെ ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ങ്ങൾ. ടോൾ​സ്റ്റോ​യി യുടെ ‘അന്നാ​ക​രേ​നിന’ സു​പ്പീ​രി​യർ, ഷ്ടെ​ഫാൻ സ്വൈ​ഹി ന്റെ Beware of Pity എന്ന നോവൽ മി​ഡ്ലി​ങ് ക്വാ​ളി​റ്റി ഉള്ള​തു്. ഹാ​ഡ്ലി ചേസി ന്റെ “നോ ഓർ​ക്കി​ഡ്സ് ഫോർ മിസ് ബ്ലൻ​ഡി​ഷ് ” അധഃ​സ്ഥം.

തകഴി ശി​വ​ശ​ങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള യുടെ നോ​വ​ലു​കൾ ഏതു വി​ഭാ​ഗ​ത്തിൽ​പ്പെ​ടും? ഞാൻ ‘കയർ’ വാ​യി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. ആ നോവൽ ഉപ​രി​സ്ഥ വി​ഭാ​ഗ​ത്തിൽ ചെ​ന്നു നി​ല്ക്കു​മെ​ന്നു ചി​ലർ​ക്ക് അഭി​പ്രാ​യ​മു​ണ്ടു്. ‘കയർ’ വാ​യി​ച്ച​തി​നു ശേഷമേ എനി​ക്കു് അവ​രോ​ടു യോ​ജി​ക്കാ​നോ യോ​ജി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​നോ കഴിയൂ. എന്നാൽ ‘ചെ​മ്മീൻ’ ഞാൻ പല പരി​വൃ​ത്തി വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. മനോ​ഹ​ര​മായ ആ നോവൽ ‘മദ്ധ്യ​പ​ദ​സ്ഥം’ എന്ന​തി​ലേ ചെ​ല്ലു​ക​യു​ള്ളു. കാരണം സാ​ന്ദ്ര​ത​യു​ടെ – ഡെൻ​സി​റ്റി​യു​ടെ – കു​റ​വാ​ണു്. ഉദാ​ഹ​ര​ണം ഒരു സമ്മേ​ള​ന​ത്തിൽ വച്ചു് ഞാൻ നല്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. റ്റോ​മാ​സ് മാൻ എഴു​തിയ ‘ഡോ​ക്ടർ ഫൗ​സ്റ്റ​സി’ന്റെ മൂ​ന്നാ​മ​ദ്ധ്യാ​യ​ത്തിൽ “സു​താ​ര്യ​മായ നഗ്നത”യുള്ള (transparent nudity) ഒരു ചി​ത്ര​ശ​ല​ഭ​ത്തെ ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​രൻ വർ​ണ്ണി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ഹീ​റ്റേറ എസ്മെ​റൽഡ എന്നാ​ണു് അതി​ന്റെ പേരു്. ഈ വർ​ണ്ണന നി​ഷ്പ്ര​യോ​ജ​ന​മ​ല്ല. കഥാ​നാ​യ​ക​നായ ലേ​ഫർ​കൂൺ, എസ്മെ​റൽഡ എന്ന ഒരു വേ​ശ്യ​യു​മാ​യി ലൈം​ഗി​ക​വേ​ഴ്ച​യി​ലേർ​പ്പെ​ട്ടു് സി​ഫി​ലി​സ് പി​ടി​ച്ചു് ഭ്രാ​ന്തു​വ​ന്നു മരി​ക്കു​ന്നു. ഇതി​നെ​യും വേറെ ചില സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ​യും സൂ​ചി​പ്പി​ക്കാ​നാ​ണു് നോ​വ​ലി​സ്റ്റ് ആ ചി​ത്ര​ശ​ല​ഭ​ത്തെ നേ​ര​ത്തേ വർ​ണ്ണി​ച്ച​തു്. ഇതാ​ണു് രച​ന​യു​ടെ ഡെൻ​സി​റ്റി അല്ലെ​ങ്കിൽ ധ്വനന ശക്തി.

‘ചെ​മ്മീ​നി’ന്റെ തു​ട​ക്ക​ത്തി​ലെ രണ്ടു മൂ​ന്നു പു​റ​ങ്ങൾ അതി​ന്റെ കേ​ന്ദ്ര​സ്ഥി​ത​മായ വി​ഷ​നോ​ടു ബന്ധ​പ്പെ​ട്ട​ത​ല്ലെ​ന്നും നി​ഷ്പ്ര​യോ​ജ​ന​മായ രച​ന​യാ​യി അതു് കാ​ണ​പ്പെ​ടു​ന്നു​വെ​ന്നും ഞാൻ പറ​ഞ്ഞു. ഡെൻ​സി​റ്റി എന്ന വാ​ക്കി​ന്റെ അർ​ത്ഥം ഗ്ര​ഹി​ക്കാൻ കഴി​യാ​ത്ത ഒരു ഐ. എ. എസ്സ്. ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻ ചെ​മ്മീ​നി​നെ​പ്പോ​ലു​ള്ള പ്ര​ണ​യ​ക​ഥ​യ്ക്കു് സാ​ന്ദ്രത ദോ​ഷ​മാ​യി ഭവി​ക്കു​മെ​ന്നു് ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചു. സാ​ന്ദ്ര​ത​യി​ല്ലാ​ത്ത ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​ക്ക​വി​ത​യെ ഞാൻ വാ​ഴ്ത്തു​ന്ന​തു് എങ്ങ​നെ​യെ​ന്നും അദ്ദേ​ഹം ചോ​ദി​ച്ചു. നേ​ര​ത്തേ പ്ര​സം​ഗി​ച്ച​വ​നെ വി​മർ​ശി​ക്കുക എന്ന​തു് അപ​മ​ര്യാ​ദ​യാ​ണു്. കാരണം ആദ്യം പ്ര​സം​ഗി​ച്ച​വ​നു് പി​ന്നെ ‘വോ​യ്സ്’ ഇല്ല​ല്ലോ. അയാൾ പറ​ഞ്ഞ​തെ​ന്തെ​ന്നു ശരി​യാ​യി മന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​തെ വി​മർ​ശ​നം നിർ​വ​ഹി​ക്കു​മ്പോൾ ആ അപ​മ​ര്യാദ വളരെ കൂ​ടു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അറി​വി​ലേ​ക്കാ​യി ആവർ​ത്ത​നം നട​ത്ത​ട്ടെ. ഡെൻ​സി​റ്റി എന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ ‘രാ​മ​രാ​ജാ ബഹ​ദൂ​റി’ലെ കടി​ച്ചാൽ പൊ​ട്ടാ​ത്ത ഭാ​ഷ​യ​ല്ല. അർ​ത്ഥാ​ന്ത​ര​ങ്ങൾ ധ്വ​നി​പ്പി​ക്കാ​നു​ള്ള രച​ന​യു​ടെ ശക്തി​യാ​ണ​തു്. “All happy families are alike, but every unhappy family is unhappy in its own way” എന്ന ‘അന്നാ​ക​രേ​നിന’യിലെ ആദ്യ​ത്തെ വാ​ക്യം ഡെൻ​സി​റ്റി​യു​ള്ള​താ​ണു്. സ്കോ​ട്ടി ന്റെ The Talisman എന്ന നോ​വ​ലി​ന്റെ തു​ട​ക്കം (The burning sun of Syria…) വൃ​ഥാ​സ്ഥൂ​ല​മാ​ണു്; ധ്വ​നി​ര​ഹി​ത​മാ​ണു്. എന്നാൽ വാ​യി​ക്കു​മ്പോൾ ഗു​രു​ത്വ​മു​ള്ള​താ​യി തോ​ന്നു​ക​യും ചെ​യ്യും. Workers of all countries unite. You have nothing to lose but your chains എന്ന വാ​ക്യ​ങ്ങൾ ഡെൻ​സി​റ്റി​യാർ​ന്ന​താ​ണു്.

എനി​ക്കു ടി. വി. വർ​ക്കി യുടെ കഥകൾ ഇഷ്ട​മ​ല്ല. കലാ​കൗ​മു​ദി​യി​ലെ കാ​ത​റൈൻ ചാ​ക്കോ​യു​ടെ മരണം എന്ന കഥയും ഇഷ്ട​പ്പെ​ട്ടി​ല്ല. മത​പ​ര​ങ്ങ​ളായ അനു​ഷ്ഠാ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു വി​ല​ക​ല്പി​ക്കാ​ത്ത കാ​ത​റൈൻ ചാ​ക്കോ പു​രോ​ഹി​ത​നെ നി​ന്ദി​ക്കു​ന്നു. ആ നി​ന്ദ​ന​ത്തിൽ കോ​പി​ഷ്ഠ​നാ​യി​ച്ച​മ​ഞ്ഞ പു​രോ​ഹി​തൻ അവളെ തെ​മ്മാ​ടി​ക്കു​ഴി​യി​ലേ അട​ക്കം ചെ​യ്യൂ എന്നു ഭീ​ഷ​ണി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. പല വി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള മർ​ദ്ദ​ന​ങ്ങ​ളിൽ​പ്പെ​ട്ടു് കാ​ത​റൈൻ ആത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്യു​ന്നു. രണ്ടാ​യി​രം രൂപ കി​ട്ടിയ പു​രോ​ഹി​തൻ മൃ​ത​ദേ​ഹ​ത്തി​നു മാ​ന്യ​മായ സം​സ്കാ​ര​സ്ഥ​ലം അനു​വ​ദി​ക്കു​ന്നു. കാ​ത​റൈ​നെ​പ്പോ​ലെ വി​പ്ല​വ​ചി​ന്താ​ഗ​തി​യു​ള്ള​വർ എല്ലാ​ക്കാ​ല​ത്തും ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്കും എന്നു സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് കഥാ​കാ​രൻ കഥ അവ​സാ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ഇതു സറ്റ​യ​റാ​ണു്. മത​ത്തി​ന്റെ​യും അതിനെ കൈ​യ​ട​ക്കി വച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന പു​രോ​ഹിത വർ​ഗ്ഗ​ത്തി​ന്റെ​യും ആ വർ​ഗ്ഗ​ത്തി​നു് അടി​മ​പ്പെ​ട്ട സമു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ​യും ചി​ത്ര​ങ്ങൾ ഇക്ക​ഥ​യി​ലു​ണ്ടു് കാ​ത​റൈ​ന്റെ​യും പു​രോ​ഹി​ത​ന്റെ​യും സ്വ​ഭാ​വം ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ വർ​ക്കി വിജയം കൈ​വ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. എങ്കി​ലും എനി​ക്കു് ഇഷ്ട​പ്പെ​ട്ടി​ല്ല ഇതു്. കാരണം പറ​യ​ട്ടെ. ബോ​ധ​മ​ന​സ്സും അബോ​ധ​മ​ന​സ്സും ഒരു​മി​ച്ചു ചേർ​ന്നു പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണു് ഉത്കൃ​ഷ്ട​മായ കല​യു​ടെ ആവിർ​ഭാ​വം. അപ്പോൾ വാ​ക്കു​കൾ അപ്ര​ത്യ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളാ​വു​ന്നു. ‘വിഷൻ’ മാ​ത്ര​മേ നി​ല​നിൽ​ക്കു. ടി. വി. വർ​ക്കി ബോ​ധ​മ​ന​സ്സു​കൊ​ണ്ടു മാ​ത്ര​മാ​ണു് കഥ​യെ​ഴു​തു​ന്ന​തു്. ‘അജാ​ഗ​രി​ത​ഹൃ​ത്തി’ൽ നി​ന്നു​യർ​ന്നു വരു​ന്ന സർ​ഗ്ഗാ​ത്മ​ക​ത്വ​ത്തി​ന്റെ അഗ്നി​നാ​ളം അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഒരു രച​ന​യി​ലു​മി​ല്ല. ബോ​ധ​മ​ന​സ്സു മാ​ത്രം പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​മ്പോൾ വാ​ക്കു​കൾ അല്ലെ​ങ്കിൽ വാ​ക്യ​ങ്ങൾ പ്രാ​മു​ഖ്യ​മാർ​ജ്ജി​ച്ചു വാ​രി​ക​യു​ടെ താ​ളു​ക​ളിൽ കി​ട​ക്കും. “ഇതാ പ്ര​തിഭ സൃ​ഷ്ടി​ച്ച ലോകം” എന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കഥയെ നോ​ക്കി നമു​ക്കു പറ​യാ​നാ​വി​ല്ല.

“വാ​ക്കു​കൾ അപ്ര​ത്യ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളാ​വു​ക​യും ‘വിഷൻ’ മാ​ത്രം നി​ല്ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ഒരു കഥ​യു​ടെ പേരു പറയൂ ജ്യോ​ത്സ്യ​രേ” എന്നു് ആരോ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. പറയാം. ബഷീറി ന്റെ ‘നീ​ല​വെ​ളി​ച്ചം’, അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ തന്നെ ‘പൂ​വ​മ്പ​ഴം’, ഉറൂബി ന്റെ ‘വാടക വീ​ടു​കൾ’, കേ​ശ​വ​ദേ​വി ന്റെ ‘വി​ല്പ​ന​ക്കാ​രൻ’, തക​ഴി​യു​ടെ ‘വെ​ള്ള​പ്പൊ​ക്ക​ത്തിൽ’. ഈ കഴി​വു് – വാ​ക്കു​ക​ളെ അപ​മാർ​ജ്ജ​നം ചെ​യ്തു് ‘വിഷൻ’ മാ​ത്രം കൊ​ണ്ടു​വ​രാ​നു​ള്ള കഴി​വു് – പര​മ​കാ​ഷ്ഠ​യി​ലെ​ത്തിയ കഥ​ക​ളു​ണ്ടു് വി​ശ്വ​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ. ഒരു​ദാ​ഹ​ര​ണം കോൺ​റ​ഡി ന്റെ ‘Heart of Darkness.’

ഞാനും കവി ഗൗ​രീ​ശ​പ​ട്ടം ശങ്ക​രൻ നാ​യ​രും തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ കൊ​ച്ചാർ റോ​ഡി​ലൂ​ടെ സാ​യാ​ഹ്ന​സ​വാ​രി നട​ത്തു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ​ക്കെ​തി​രേ ഒരു സ്ത്രീ കു​ട്ടി​യെ നട​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു വരു​ന്നു​ണ്ടു്. അവൾ​ക്ക​ഭി​മു​ഖ​മാ​യി സ്കൂ​ട്ട​റിൽ വന്ന ഒരു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​നെ ആർ​ത്തി​യോ​ടെ അവൾ നോ​ക്കി​യ​പ്പോൾ കു​ട്ടി സ്കൂ​ട്ട​റി​ന്റെ മുൻ​പി​ലേ​ക്ക് എടു​ത്തു ചാടി. എതിരേ വന്ന സ്ത്രീ​യിൽ താൽ​പ​ര്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത യു​വാ​വു് കു​ട്ടി കു​റു​കെ ചാ​ടു​ന്ന​തു കണ്ടു. സ്കൂ​ട്ടർ ഒഴി​ച്ചു മാ​റ്റി അവനെ രക്ഷി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. അപ്പോ​ഴാ​ണു് ആ കാ​മാർ​ത്ത​യ്ക്ക് ബോധം വന്ന​തു്. അവൾ കു​ട്ടി​യെ കണ​ക്ക​റ്റു തല്ലി. അതു​ക​ണ്ടു ദേ​ഷ്യ​പ്പെ​ട്ട ശങ്ക​രൻ നായർ പറ​ഞ്ഞു: “കു​ട്ടി​യെ​യ​ല്ല തല്ലേ​ണ്ട​തു്. അടി കി​ട്ടേ​ണ്ട​തു നി​ങ്ങൾ​ക്കാ​ണു്.” തന്റെ അപ​രാ​ധം മറ​യ്ക്കാ​നാ​യി ആ സ്ത്രീ കു​ട്ടി​യെ അടി​ച്ചു. ഈ ‘റീ​ഡ​യ​റ​ക്ട​ഡ് ആക്റ്റി​വി​റ്റി’ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ എല്ലാ മണ്ഡ​ല​ങ്ങ​ളി​ലും കാണാം. ‘ധി​ക്കൃ​ത​ശ​ക്ര​പ​രാ​ക്ര​മ​നാ​കിന നക്ത​ഞ്ച​രൻ’ പൊ​ലീ​സ് ഇൻ​സ്പെ​ക്ടർ ഭാ​ര്യ​യു​ടെ മുൻ​പിൽ പേ​ടി​ത്തൊ​ണ്ടൻ. അയാൾ മറ്റു​ള്ള​വ​രെ അടി​ക്കു​ന്നു. അയാളെ ഒരു രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ക്കാ​രൻ യൂ​ണി​ഫോ​മിൽ പി​ടി​ച്ചു വലി​ച്ചു് അപ​മാ​നി​ക്കു​ന്നു. രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ക്കാ​രോ​ടു് എതിർ​ക്കാൻ വയ്യ ഇൻ​സ്പെ​ക്ടർ​ക്കു്. അതു​കൊ​ണ്ടു് അയാൾ പോ​യ​പ്പോൾ ഇൻ​സ്പെ​ക്ടർ മു​ഷ്ടി ചു​രു​ട്ടി ചു​വ​രിൽ ഇടി​ക്കു​ന്നു. ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണൻ മാ​ങ്ങാ​ടു് എക്സ്പ്ര​സ്സ് ആഴ്ച്ച​പ്പ​തി​പ്പി​ലെ​ഴു​തിയ ‘ശീ​ല​ങ്ങൾ’ എന്ന ഈ കഥ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഞാ​നെ​ന്താ​ണു് പറ​യേ​ണ്ട​തു്? നന്നാ​യി​ട്ടു​ണ്ടോ കഥ? ഇല്ല. തീരെ മോ​ശ​മാ​ണോ? അതു​മ​ല്ല. എനി​ക്കു കു​ട്ടി​ക്കൃ​ഷ്ണ​മാ​രാ​രെ പ്പോ​ലെ ജോസഫ് മു​ണ്ട​ശ്ശേ​രി യെ​പ്പോ​ലെ എഴു​തി​യാൽ കൊ​ള്ളാ​മെ​ന്നു​ണ്ടു്. കഴി​യു​ന്നി​ല്ല. അതു​കൊ​ണ്ടു് ‘മി​ഡി​യോ​ക്രി​റ്റി’യിൽ ഞാൻ അഭി​ര​മി​ക്കു​ന്നു. ഇതു മീ​ഡി​യോ​ക്രി​റ്റി​യാ​ണെ​ന്നു് ആരെ​ങ്കി​ലും പറ​ഞ്ഞാൽ ഞാ​നെ​ന്തി​നു് പരി​ഭ​വി​ക്ക​ണം? ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണൻ മാ​ങ്ങാ​ടും പരി​ഭ​വി​ക്ക​രു​തു്.

പ്രാ​ചീ​ന​ഗ്രീ​സി​ലെ അതി​സു​ന്ദ​രി​യാ​യി​രു​ന്നു ഫ്രി​നി. അവൾ കു​റ്റ​ക്കാ​രി​യാ​യി കോ​ട​തി​യി​ലെ​ത്തി. ജഡ്ജി അവളെ ശി​ക്ഷി​ക്കു​മെ​ന്നു് ഉറ​പ്പാ​യ​പ്പോൾ അവ​ളു​ടെ അഭി​ഭാ​ഷ​കൻ ഒരു വിദ്യ പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു. ഫ്രി​നി​യു​ടെ വക്ഷ​സ്സി​നെ മറ​ച്ചി​രു​ന്ന വസ്ത്രം അദ്ദേ​ഹം വലി​ച്ചു കീറി. അവ​ളു​ടെ ചേ​തോ​ഹ​ര​ങ്ങ​ളായ സ്ത​ന​ങ്ങൾ കണ്ട ജഡ്ജി അവളെ വെ​റു​തേ വി​ട്ടു. സോ​ക്ര​ട്ടീ​സ് പോലും ഫ്രി​നി​യെ സ്നേ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നു. അക്കാ​ര​ണം കൊ​ണ്ടു തന്നെ നമു​ക്കു് ഊഹി​ക്കാം അവൾ എത്ര​മാ​ത്രം സു​ന്ദ​രി​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു്. മുലകൾ പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ച്ചു് രക്ഷ​പ്പെ​ടാ​നു​ള്ള ഈ പ്ര​വ​ണത സ്ത്രീ​യു​ടെ സ്വ​ഭാ​വ​ത്തെ സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. അഭി​ഭാ​ഷ​കൻ വസ്ത്രം വലി​ച്ചു കീ​റി​യെ​ങ്കി​ലും ഫ്രി​നി നി​ന്നു കൊ​ടു​ത്ത​ല്ലോ അതിനു വേ​ണ്ടി. അതി​നാൽ സ്ത്രീ​യെ നഗ്ന​യാ​ക്കി ചല​ച്ചി​ത്ര​ത്തിൽ പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ഹോ​ട്ട​ലു​ക​ളിൽ കബറേ നൃ​ത്ത​മാ​ടാൻ അവളെ നിർ​ബ്ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്നു എന്നൊ​ക്കെ​പ്പ​റ​ഞ്ഞു് പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന രീതി ശരി​യ​ല്ല. സ്ത്രീ പാ​വ​ന​ത്വ​മു​ള്ള​വൾ, പു​രു​ഷൻ ഗജ​പോ​ക്കി​രി എന്ന ഈ സങ്ക​ല്പം സ്ത്രീ​ക​ളു​ടേ​തു മാ​ത്ര​മാ​ണു്. മാറും തു​ട​യും നി​തം​ബ​വും കാ​ണി​ക്കാൻ ഏതു സ്ത്രീ​ക്ക് ഇഷ്ട​മി​ല്ലാ​യോ അവളെ അതി​ലേ​ക്കു നിർ​ബ​ന്ധി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു​വ​രാൻ ഈ ലോ​ക​ത്തു് ആർ​ക്കും സാ​ദ്ധ്യ​മ​ല്ല. ലി​ബി​ഡോ—സെ​ക്സ് എനെർ​ജി ഒരേ​യ​ള​വിൽ സ്ത്രീ​യി​ലും പു​രു​ഷ​നി​ലും പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​ന്നു. അതി​ന്റെ പ്ര​ക​ട​നം എപ്പോ​ഴു​മു​ണ്ടാ​കും. പെൺ​കു​ട്ടി​കൾ​ക്കു മാ​ത്ര​മാ​യു​ള്ള ബസ്സിൽ സഞ്ച​രി​ക്കാൻ ഒരു പെൺ​കു​ട്ടി​ക്കും താ​ല്പ​ര്യ​മി​ല്ല. സൗ​ക​ര്യം കി​ട്ടി​യാൽ യു​വാ​വി​നെ ആദ്യം സ്പർ​ശി​ക്കു​ന്ന​തും അവ​ന്റെ വി​കാ​രം ഇള​ക്കി വി​ടു​ന്ന​തും യു​വ​തി​യാ​ണു്. അവി​വാ​ഹി​ത​നായ അധ്യാ​പ​ക​നെ വശ​ത്താ​ക്കാൻ പ്രേ​മ​ലേ​ഖ​ന​മെ​ഴു​തി കോം​പെ​സി​ഷൻ ബു​ക്കിൽ വയ്ക്കു​ന്ന പെൺ​പി​ള്ളേർ, ധാ​രാ​ളം സംശയം ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു എന്ന മട്ടിൽ ഏകാ​ന്ത​ത്തിൽ അയാളെ സമീ​പി​ക്കു​ന്ന​വർ എത്ര​യെ​ത്ര പേർ ഇതി​ലൊ​ന്നും കു​റ്റ​മി​ല്ല. ലി​ബി​ഡോ ആളി​ക്ക​ത്തു​ന്ന അഗ്നി​യാ​ണു്. ജീ​വി​തം സു​ര​ക്ഷി​ത​മാ​ക്കാ​നു​ള്ള അഭി​നി​വേ​ശം എല്ലാ​വർ​ക്കു​മു​ണ്ടു്. അക്കാ​ര​ണ​ത്താൽ സ്ത്രീ​യെ നഗ്ന​യാ​ക്കി സി​നി​മ​യിൽ കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്നു പു​രു​ഷൻ എന്നു പരാതി പറ​യു​ന്ന​തിൽ ഒരർ​ത്ഥ​വു​മി​ല്ല. കബറേ നൃ​ത്ത​ത്തി​നു് ഇഷ്ട​മി​ല്ലാ​ത്ത ഒരു പെ​ണ്ണി​നേ​യും ആർ​ക്കും അതു നട​ത്താൻ നിർ​ബ്ബ​ന്ധി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല. മുല കാ​ണി​ക്കാൻ തയ്യാ​റാ​യി ഫ്രി​നി​മാർ നി​ല്ക്കു​മ്പോൾ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രായ അഭി​ഭാ​ഷ​കർ മേൽ​മു​ണ്ടു് വലി​ച്ചു കീ​റു​ന്നു എന്നു​മാ​ത്രം ഗ്ര​ഹി​ച്ചാൽ മതി. സത്യ​മി​താ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ ഇക്കാ​ര്യ​ത്തിൽ ഒട്ടൊ​ക്കെ കു​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു് പ്രൊ​ഫ​സർ ചന്ദ്രി​കാ ശങ്ക​ര​നാ​രാ​യ​ണൻ ‘വി​മൻ​സ് മാഗസി’നിൽ എഴു​തിയ ലേ​ഖ​ന​ത്തി​നു സത്യാ​ത്മ​ക​ത​യി​ല്ല.

എം. പി. മന്മ​ഥൻ മഹാ​ത്മാ ഗാ​ന്ധി കോ​ളേ​ജിൽ പ്രിൻ​സി​പ്പ​ലാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന കാലം. മു​ല​ക്ക​ണ്ണു വരെ കാ​ണാ​വു​ന്ന മട്ടിൽ വേഷം ധരി​ച്ചെ​ത്തിയ ഒരു പെൺ​കു​ട്ടി​യെ ആൺ​കു​ട്ടി​കൾ കൂ​വാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പെൺ​കു​ട്ടി​യോ​ടു് ‘പ്രേ​പ്പേ​റാ’യി ഡ്ര​സ്സ് ചെ​യ്തു വര​ണ​മെ​ന്നു് നിർ​ദ്ദേ​ശി​ക്കാൻ പ്രിൻ​സി​പ്പൽ അദ്ധ്യാ​പി​ക​മാ​രോ​ടു പറ​ഞ്ഞു. അവർ നിർ​ദ്ദേ​ശം നല്കി​യി​ട്ടും പെൺ​കു​ട്ടി പഴയ രീ​തി​യിൽ​ത്ത​ന്നെ കോ​ളേ​ജിൽ വന്നു. ബഹളം കൂ​ട്ടി​യ​പ്പോൾ മറ്റു മാർ​ഗ്ഗ​മി​ല്ലാ​തെ “അച്ഛ​നെ വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു വരൂ” എന്നു് മന്മ​ഥൻ സാർ അവ​ളോ​ടു് ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. അച്ഛ​നെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ അയാൾ​ക്കു് വേദന തോ​ന്നാ​ത്ത രീ​തി​യിൽ സാറ് കാ​ര്യം പറ​ഞ്ഞു. അച്ഛ​ന്റെ മറു​പ​ടി: “ഞാൻ ഇതൊ​ക്കെ അവൾ​ക്കു വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ടു​ത്ത​തു് ധരി​ക്കാ​നാ​ണു്. അവൾ ഇതു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ കോ​ളേ​ജിൽ വരും.” മന്മ​ഥൻ സാർ ഒട്ടും ക്ഷോ​ഭി​ക്കാ​തെ അയാളെ അറി​യി​ച്ചു: “നി​ങ്ങൾ ഇതൊ​ക്കെ അവളെ ധരി​പ്പി​ച്ചു് കാഴ്ച ബം​ഗ്ലാ​വ് തോ​ട്ട​ത്തി​ലോ കട​പ്പു​റ​ത്തോ കൊ​ണ്ടു​പൊ​യ്ക്കൊ​ള്ളു. ഈ കോ​ളേ​ജിൽ പഠി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ മകൾ നഗ്നത മറ​ച്ചു​വേ​ണം വരാൻ.” പ്രിൻ​സി​പ്പൽ ഇതു പറ​യു​മ്പോൾ ഞാനും കൂടി അവി​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആൺ​കു​ട്ടി​കൾ നിർ​ബ്ബ​ന്ധി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് പെൺ​കു​ട്ടി മു​ല​ക്ക​ണ്ണു കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് കോ​ളേ​ജി​ലെ​ത്തി​യ​തെ​ന്നു് ഇനി ആരെ​ങ്കി​ലും എഴു​തു​മോ എന്തോ?

വന​നാ​ശ​നം (വന​ന​ശീ​ക​ര​ണം എന്നു് എഴു​തു​ന്ന​തു ശരി​യ​ല്ല) അധി​ക​മാ​കു​മ്പോൾ ഒരു റീ​യാ​ക്ഷ​നെ​ന്ന നി​ല​യിൽ വനം സം​ര​ക്ഷി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു​ള്ള മു​റ​വി​ളി ഉണ്ടാ​കും. അതാ​ണു് നമ്മൾ ഇപ്പോൾ കേൾ​ക്കു​ന്ന​തു് പ്ര​കൃ​തി​യെ നശി​പ്പി​ക്കു​മ്പോൾ അതി​നോ​ടു ബഹു​മാ​നം ആളു​കൾ​ക്കു്. പക്ഷേ കവി​ക​ളു​ടെ ഈ ബഹു​മാ​നം കവി​ത​യിൽ മാ​ത്രം ഒതു​ങ്ങി​നി​ല്ക്കും. അവ​രു​ടെ വീ​ട്ടി​ന്റെ മു​റ്റ​ത്തു പു​ല്ലു​പോ​ലും കാ​ണി​ല്ല. വല്ല പൂ​ന്തോ​ട്ട​മോ മറ്റോ ഉണ്ടെ​ങ്കിൽ ചെ​ടി​ക​ളെ കത്തി​രി പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു വി​കൃ​ത​മാ​ക്കി മയി​ലാ​യും പട്ടി​യാ​യും മാറി നി​റു​ത്തും. (ചെ​ടി​യും മരവും ചെ​ടി​യാ​യും മര​മാ​യും നി​ല്ക്കു​ന്ന​താ​ണ​ല്ലോ ഭംഗി. അതു മന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​തെ കാ​ഴ്ച​ബം​ഗ്ലാ​വു് തോ​ട്ട​ത്തി​ലും സെ​ക്ര​ട്ടേ​റി​യ​റ്റ് തോ​ട്ട​ത്തി​ലും ചെ​ടി​ക​ളെ മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളും പക്ഷി​ക​ളു​മാ​ക്കി നി​റു​ത്തു​ന്നു.) പ്ര​കൃ​തി പരി​ണാ​മാ​ത്മ​ക​മാ​ണു്. മര​ങ്ങ​ളെ കണ്ട​മാ​നം മു​റി​ച്ചു​മാ​റ്റി​യോ? മറ്റൊ​രു മണ്ഡ​ല​ത്തിൽ മര​ങ്ങൾ തഴ​ച്ചു​വ​ള​രും. ജീ​വി​ക​ളിൽ എത്ര​യെ​ത്ര വർ​ഗ്ഗ​ങ്ങൾ നശി​ച്ചു. പകരം മറ്റു വർ​ഗ്ഗ​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​യി. വൃ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ കാ​ര്യ​വും അതു​ത​ന്നെ. എങ്കി​ലും ആകർ​ഷ​ക​ത്വ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഗ്രാ​മ​പ്ര​ദേ​ശം പട്ട​ണ​മാ​യി മാ​റി​ക്കാ​ണു​മ്പോൾ നമു​ക്കു് വല്ലാ​യ്മ​യു​ണ്ടാ​കും. അങ്ങ​നെ​യൊ​രു ഗ്രാ​മ​ത്തിൽ ഒരു വൃ​ദ്ധ​നെ അവ​ത​രി​പ്പി​ച്ചു് ആ വല്ലാ​യ്മ​യെ ഭേ​ദ​പ്പെ​ട്ട രീ​തി​യിൽ ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു് ഹരി​പ്പാ​ടു് ജി. കരു​ണാ​ക​ര​പ്പ​ണി​ക്കർ (പകൽ അറി​യാ​തെ പോയ പോ​ക്കു​വെ​യിൽ എന്ന ചെ​റു​കഥ, മനോരമ ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പു്). കഥ​യ്ക്കു് ഉപ​ന്യാ​സ​ത്തി​ന്റെ ഛാ​യ​യു​ണ്ടു്. എങ്കി​ലും അതി​ന്റെ പര്യ​വ​സാ​നം ഹൃ​ദ്യ​മ​ത്രേ. പണ്ടൊ​രു ധി​ക്കാ​രി​യായ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻ പെൻഷൻ പറ്റി​യെ​ന്നു് അറി​ഞ്ഞ​യു​ട​നെ ഒരാൾ ചോ​ദി​ച്ചു: “അപ്പോൾ…നാ​യി​ഡു റി​ട്ട​യർ ചെ​യ്യും അല്ലേ?” ഞാനും ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു: “അപ്പോൾ പൈ​ങ്കി​ളി​ക്ക​ഥ​കൾ അല്ലാ​ത്ത കഥ​ക​ളും മനോ​ര​മ​യിൽ വരും അല്ലേ?”

ടി. കെ. നാ​രാ​യ​ണ​പി​ള്ള മു​ഖ്യ​മ​ന്ത്രി​യാ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് ജവാ​ഹർ​ലാൽ നെ​ഹ്റു തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു വന്നു. വി​മാ​ന​ത്താ​വ​ള​ത്തിൽ ചെന്ന സ്ത്രീ​ക​ളെ മു​ഖ്യ​മ​ന്ത്രി പ്ര​ധാ​ന​മ​ന്ത്രി​ക്കു പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. “ഇന്നാ​രു​ടെ ഭാര്യ”, “ഇന്നാ​രു​ടെ ഭാര്യ” ഈ മട്ടിൽ ഓരോ സ്ത്രീ​യെ​യും പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​പ്പോൾ നെ​ഹ്റു അസ്വ​സ്ഥ​സ്ഥ​ത​യോ​ടെ “ഇവ​രെ​ല്ലാം ഭാ​ര്യ​മാർ മാ​ത്ര​മാ​ണോ?” എന്നു ചോ​ദി​ച്ചു. ഓരോ സ്ത്രീ​ക്കും വ്യ​ക്തി​ത്വ​മി​ല്ലേ? അതി​ലൂ​ന്നി​ക്കൊ​ണ്ടു ടി. കെ. എന്തു​കൊ​ണ്ടു പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ല്ല?

സം​സ്കൃ​ത​ത്തിൽ ഒരു ശ്ലോ​ക​മു​ണ്ടു്. അതു മറ​ന്നു പോയി. ആശയം മാ​ത്രം എഴു​താം. “ഞാൻ ഇന്നാ​രു​ടെ മകൻ എന്നു പറ​യു​ന്ന​തു് നീചം. ഞാൻ ഇന്നാ​രു​ടെ അന​ന്ത​ര​വൻ എന്നു പറ​യു​ന്ന​തു് നീ​ച​ത​രം. ഞാൻ ഇന്നാ​രു​ടെ മരു​മ​കൻ (ജാ​മാ​താ​വു്) എന്നു പറ​യു​ന്ന​തു് നീ​ച​ത​മം.” ഞാൻ ഇന്നാ​രു​ടെ ഭർ​ത്താ​വു് എന്നു പറ​യു​ന്ന​തോ? Degrees of Comparison നീ​ച​ത​മ​ത്തിൽ തീർ​ന്നു പോയി. അതു​കൊ​ണ്ടു് അതി​ന്റെ അധ​മ​ത്വം കാ​ണി​ക്കാൻ വാ​ക്കി​ല്ല. കു​ങ്കു​മം വാ​രി​ക​യിൽ ഡി. സി. കി​ഴ​ക്കേ​മു​റി ഡോ​ക്ടർ കെ. വേ​ലാ​യു​ധൻ നാ​യർ​ക്കു് അവാർ​ഡ് കി​ട്ടി എന്നെ​ഴു​തി​യി​ട്ടു് ബ്രാ​ക്ക​റ്റി​ന​ക​ത്തു് സു​ഗ​ത​കു​മാ​രി​യു​ടെ ഭർ​ത്താ​വു് എന്നു് കാ​ണി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. സു​ഗ​ത​കു​മാ​രി പേ​രു​കേ​ട്ട കവി. വേ​ലാ​യു​ധൻ നായർ മനോ​ഹ​ര​മാ​യി ഗദ്യ​ത്തിൽ ദാർ​ശ​നിക ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളെ​ഴു​തു​ന്ന പ്ര​ഗ​ല്ഭൻ. സമു​ന്ന​ത​നായ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം. അങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ഒരാ​ളി​നെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ര്യ​യു​ടെ പേരു പറ​ഞ്ഞു വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തു് ഉചി​ത​ജ്ഞ​ത​യു​ടെ ലക്ഷ​ണ​മ​ല്ല. സു​ഗ​ത​കു​മാ​രി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറ​യേ​ണ്ട​താ​യി വരു​മ്പോൾ വേ​ലാ​യു​ധൻ നാ​യ​രു​ടെ ഭാര്യ എന്നു ഡി. സി. പറ​യു​മോ? പറ​യു​ക​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ വേ​ലാ​യു​ധൻ നായരെ സു​ഗ​ത​കു​മാ​രി​യു​ടെ ഭർ​ത്താ​വു് എന്ന മട്ടി​ലും അവ​ത​രി​പ്പി​ക്കാൻ പാ​ടി​ല്ല. അതു അപ​മാ​ന​ന​വും നി​ന്ദ​ന​വു​മാ​ണെ​ന്നാ​ണു് ആ സം​സ്കൃ​ത​ക​വി പണ്ടേ പറ​ഞ്ഞ​തു്.

സമരം ചെ​യ്തു് മു​ത​ലാ​ളി​യിൽ നി​ന്നു പണം നേടിയ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​യെ നേ​താ​വു് പറ്റി​ക്കു​ന്നു. ഇതാ​ണു് വെ​ണ്ണല മോഹനൻ ‘മനോ​രാ​ജ്യ’ത്തി​ലെ​ഴു​തിയ ‘വിജയം ഒരു പരാ​ജ​യം’ എന്ന കഥ​യു​ടെ സാരം. വെ​റു​തെ ഒരു വർ​ണ്ണ​ന​മെ​ഴു​തി​യാൽ അതു സാ​ഹി​ത്യ​മാ​വു​ക​യി​ല്ല.

“മാനം കറു​ത്തു തണു​ത്ത കാ​റ്റെ​മ്പാ​ടു​മോ​ടി​ന​ട​ന്നു വി​ളി​ച്ചു​കൂ​വി: മഴ​വ​രു​ന്നേ പു​തു​മഴ വരു​ന്നേ മഴ​വ​രു​ന്നോ പ്രിയ നാ​ട്ടാ​രേ” എന്നു് കു​മാ​രി വാ​രി​ക​യിൽ മേ​ഴ്സി പീ​റ്റർ എഴു​തിയ ഒരു കാ​വ്യ​ത്തി​ന്റെ ആരംഭം. പേ​ര​ച്ച​ടി​ച്ചു കാണാൻ കവി​ത​യെ ഹനി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ ആയി​ക്കൊ​ള്ളു.

“ശര​ത്കാ​ല​സൗ​ന്ദ​ര്യം ത്ര​സി​ക്കും മന്ദ​സ്മി​തം ഉഷ​സ്സാം മനോ​ജ്ഞ​യാൾ വി​ഷു​ക്കൈ​നീ​ട്ടം നൽകി” എം. വിജയൻ ഇറ​വ​ങ്കര മാ​മാ​ങ്കം വാ​രി​ക​യി​ലെ​ഴു​തിയ ഒരു കാ​വ്യ​ത്തി​ന്റെ തു​ട​ക്കം ഇങ്ങ​നെ. മനു​ഷ്യർ​ക്കു കോ​മൺ​സെൻ​സ് കു​റ​യു​മ്പോ​ഴാ​ണു് ക്ളീ​ഷേ​യു​ടെ പ്ര​വർ​ത്ത​നം.

സ്കൂ​ട്ടർ:

വി​വാ​ഹം കഴി​ഞ്ഞാൽ മൂ​ന്നാ​ഴ്ച​ത്തേ​ക്കു യു​വ​തി​ക്കു് അന്ത​സ്സിൽ ഇരു​ന്നു സഞ്ച​രി​ക്കാ​നു​ള്ള വാഹനം.

അടു​ക്കള:

ആ ഒരു​മാ​സം കഴി​ഞ്ഞാൽ അവൾ​ക്കു പെ​ടാ​പ്പാ​ടു് പെ​ടാ​നു​ള്ള സ്ഥലം. അപ്പോൾ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ സ്ക്കൂ​ട്ട​റി​ന്റെ പി​റ​കി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് അവ​ളു​ടെ അനു​ജ​ത്തി​യോ ചേ​ച്ചി​യോ ആയി​രി​ക്കും.

ഒരാ​ളി​ന്റെ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ജീ​വി​തം:

18 വയ​സ്സു​തൊ​ട്ടു് 25 വയ​സ്സു​വ​രെ—കമ്മ്യൂ​ണി​സം. 25 വയ​സ്സു​തൊ​ട്ടു് 35 വയ​സ്സു​വ​രെ—ആറെ​സ്പി. 35 വയ​സ്സു​തൊ​ട്ടു് 45 വയ​സ്സു​വ​രെ—പി.എസ്.പി. 45 വയ​സ്സു​തൊ​ട്ടു് 55 വയ​സ്സു​വ​രെ—ജനത. 55 വ.സ്സു​തൊ​ട്ടു് 65 വയ​സ്സു​വ​രെ—‘ഐ’ അല്ലാ​ത്ത കോൺ​ഗ്ര​സ്. 65 വയ​സ്സു​തൊ​ട്ടു് 75 വയ​സ്സു​വ​രെ—കോൺ​ഗ്ര​സ് (ഐ). അതി​നു​ശേ​ഷം പദ്മ​ശ്രീ​യോ പദ്മ​ഭൂ​ഷ​ണോ കി​ട്ടു​ന്നു. അപ്പോൾ വി​പ്ല​വാ​സ​ക്തി സാ​ഫ​ല്യ​ത്തി​ലെ​ത്തി​യി​രി​ക്കും.