images/vijayan-madhu.png
Vijayan, drawing by Madhusudhanan (na).
ഒ. വി. വി­ജ­യ­ന്റെ സ്റ്റു­ഡി­യോ
മ­ധു­സൂ­ദ­നൻ
images/saski-rambrant.png
റെം­ബ്രാൻ­ഡ് വരച്ച സ­സ്കി­യ­യു­ടെ ചി­ത്രം: അ­ബു­ദാ­ബി­യി­ലെ Louvre മ്യൂ­സി­യ­ത്തിൽ നി­ന്നു്.

ഒ. വി. വി­ജ­യ­നെ­ക്കു­റി­ച്ചു­ള്ള സി­നി­മ­യു­ണ്ടാ­ക്കു­ന്ന­തു് എ­ഴു­ത്തു­കാ­രൻ പാർ­ക്കിൻ­സൺ­സ് രോ­ഗ­ത്തി­നു് അ­ടി­മ­യാ­യി­ക്ക­ഴി­ഞ്ഞ­തി­നു ശേ­ഷ­മാ­ണു്. താ­ടി­യും മീ­ശ­യും നീ­ട്ടി­വ­ളർ­ത്തി­യ വിജയൻ സൗ­മ്യ­നാ­യി ഒരു ക­സേ­ര­യി­ലി­രി­ക്കും. വ­ല്ല­പ്പോ­ഴും വളരെ ചെറിയ വാ­ക്കു­ക­ള­ല്ലാ­തെ ഒ­ന്നും ചു­ണ്ടു­ക­ളിൽ­നി­ന്നു പു­റ­ത്തു­വ­രി­ക­യി­ല്ല.

അ­വ­സാ­ന­കാ­ല­ത്തു വിജയൻ താ­മ­സി­ച്ചി­രു­ന്ന കോ­ട്ട­യ­ത്തെ വീ­ട്ടിൽ അ­ന­ക്ക­ങ്ങൾ കു­റ­വാ­യി­രു­ന്നു. അയഞ്ഞ വെ­ളു­ത്ത ജു­ബ്ബ­യും കാ­വി­മു­ണ്ടു­മു­ടു­ത്തു വാ­തി­ലി­നു പു­റ­ത്തേ­ക്കു നോ­ക്കി­യി­രി­ക്കു­ന്ന വി­ജ­യ­ന്റെ രൂപം ക­ണ്ട­മാ­ത്ര­യിൽ­ത­ന്നെ ചി­ത്ര­ത്തി­നു­ള്ള പ്ര­ചോ­ദ­ന­മാ­യി­ത്തീർ­ന്നു. ഫോ­ട്ടോ­യെ­ടു­ത്ത­പ്പോൾ എ­ല്ലാം തി­ക­ഞ്ഞ ഫോ­ട്ടോ. വി­ജ­യ­ന്റെ മു­ഖ­ത്തെ താ­ടി­രോ­മ­ങ്ങ­ളിൽ പ­തി­ഞ്ഞ പു­റ­ത്തു­നി­ന്നു­ള്ള സാ­യ­ന്ത­ന സൂ­ര്യ­ന്റെ മ­ഞ്ഞ­യും ചു­വ­പ്പും ക­ലർ­ന്ന വെ­ളി­ച്ചം റം­ബ്രാൻ­ഡി ന്റെ ഹോമറെ ഓർ­മ്മി­പ്പി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു.

വി­ജ­യ­ന്റെ സ്റ്റു­ഡി­യോ­യിൽ (എ­ഴു­ത്തു­കാ­ര­ന്റെ മു­റി­ക്കും അ­ങ്ങ­നെ പ­റ­യാ­മെ­ങ്കിൽ) പ്ര­വേ­ശി­ക്കു­ന്ന ശ­ബ്ദ­ങ്ങ­ളി­ലൊ­ന്നു് അ­ക­ത്തി­രു­ന്നാൽ കാ­ണാ­വു­ന്ന ഇ­ട­യ്ക്കൊ­ക്കെ മു­ന്നി­ലൂ­ടെ ക­ട­ന്നു പോ­വു­ന്ന തീ­വ­ണ്ടി­യു­ടേ­താ­ണു്. വലിയ ശ­ബ്ദ­മു­ണ്ടാ­ക്കി ഒരു തീ­വ­ണ്ടി ക­ട­ന്നു പോ­യ­പ്പോൾ ഞാൻ വി­ജ­യ­നെ നോ­ക്കി മു­ഖ­ത്തു് ഭാ­വ­വ്യ­ത്യാ­സ­ങ്ങ­ളൊ­ന്നു­മി­ല്ല. ഹോ­മ­റെ­പ്പോ­ലെ തന്നെ.

ഏ­കാ­ന്ത­നാ­യി, ഉ­ള്ളിൽ­നി­ന്നു­ള്ള ചെറിയ അ­ന­ക്ക­ങ്ങൾ പോലും കേ­ട്ടു ശാ­ന്ത­നാ­യി എ­ഴു­ത്തു­കാ­രൻ ഇ­രി­ക്കു­ന്നു. അ­ടി­യ­ന്ത­രാ­വ­സ്ഥ­ക്കാ­ല­ത്തു ‘സമയം തെ­റ്റാ­തെ വ­രു­ന്ന തീ­വ­ണ്ടി’ വ­ര­ച്ച­യാ­ളാ­ണു് എന്റെ മു­ന്നി­ലി­രി­ക്കു­ന്ന­തു്.

കു­റി­പ്പു­ക­ളി­ലൂ­ടെ­യാ­ണു് ഞങ്ങൾ കു­റ­ച്ചു കാ­ല­ത്തേ­ക്കെ­ങ്കി­ലും ച­ങ്ങാ­തി­മാ­രാ­യി­ത്തീർ­ന്ന­തു്. പറയാൻ ബു­ദ്ധി­മു­ട്ടു­ള്ള­തു­കൊ­ണ്ടു് വിജയൻ ക­ട­ലാ­സിൽ കു­റി­പ്പു­ക­ളെ­ഴു­താൻ തു­ട­ങ്ങി. അ­തി­ന്റെ ഭം­ഗി­ക­ണ്ടു് എന്റെ ക­യ്യി­ലു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന ക­ളർ­സ്കെ­ച്ച്പെ­ന്നു­കൾ കൊ­ടു­ത്തു വി­ജ­യ­നെ ഉ­ത്തേ­ജി­ത­നാ­ക്കി, ഒപ്പം ഞാൻ മ­റു­പ­ടി കൊ­ടു­ത്ത കു­റി­പ്പു­ക­ളി­ലെ അ­ക്ഷ­ര­ങ്ങ­ളും രേ­ഖാ­ചി­ത്ര­ങ്ങ­ളും ക­ണ്ടി­ട്ടാ­വ­ണം വിജയൻ എന്നെ ഷൂ­ട്ടി­ങ് ദി­വ­സ­ങ്ങ­ളിൽ ഒരു സ­ഹോ­ദ­ര­നെ­പ്പോ­ലെ പ­രി­ഗ­ണി­ച്ച­തു്.

ഞാ­ന­യാ­ളെ ‘വിജയൻ’ എ­ന്ന­ല്ലാ­തെ വി­ളി­ച്ചി­ട്ടി­ല്ല. അ­യാ­ളു­ടെ പല കൃ­തി­ക­ളും ഞാൻ വാ­യി­ക്കു­ന്ന­തു്, കാർ­ട്ടൂൺ കാ­ണു­ന്ന­തു് എ­ല്ലാം എന്റെ യൗ­വ്വ­ന­കാ­ല­ത്താ­യി­രു­ന്നു. രാ­ത്രി­യി­ലെ വെ­ളു­ത്ത കി­ളി­വാ­തി­ലിൽ വിജയൻ തന്നെ ക­റു­ത്ത അ­ക്ഷ­ര­ങ്ങ­ളിൽ പേ­രെ­ഴു­തി­യ പുറം ച­ട്ട­യോ­ടെ പു­റ­ത്തു­വ­ന്ന ‘ഖ­സാ­ക്കി­ന്റെ ഇ­തി­ഹാ­സം’ വാ­യി­ച്ച­തി­ശേ­ഷം അയാൾ എന്റെ സ്ഥി­രം സ­ഹോ­ദ­ര­നാ­യി. റം­ബ്രാൻ­ഡ്. ഗോയ, ലി­യ­നാർ­ഡോ തു­ട­ങ്ങി­യ സു­ഹൃ­ത്തു­ക്കൾ­ക്കൊ­പ്പ­മാ­യി വി­ജ­യ­ന്റെ ഇ­രി­പ്പി­ട­വും എ­ന്നെ­ക്കാൾ നാ­നൂ­റു് വ­യ­സ്സു മൂത്ത റം­ബ്രാൻ­ഡി­നെ ഞാൻ ഇ­പ്പോ­ഴും റം­ബ്രാൻ­ഡ് എന്നു ത­ന്നെ­യാ­ണു് വി­ളി­യ്ക്കു­ന്ന­തു്.

അ­യാ­ളു­ടെ ചി­ത്ര­ങ്ങ­ളി­ലെ ആകാശം എന്റെ സ്വ­ന്തം ആ­കാ­ശ­മാ­യി­ട്ടാ­ണു് കാ­ണു­ന്ന­തും. കു­റി­പ്പു­ക­ളി­ലൂ­ടെ ചി­ത്ര­ലി­പി­ക­ളാ­ലു­ള്ള വി­ജ­യ­നു­മാ­യു­ള്ള സം­ഭാ­ഷ­ണ­ങ്ങൾ­ക്കു ഭ­യ­ഭ­ക്തി ബ­ഹു­മാ­ന­ങ്ങൾ വേ­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. ഞങ്ങൾ ചി­ത്ര­ക­ല­യു­ടെ­യും എ­ഴു­ത്തി­ന്റെ­യും വ­ലി­യൊ­രു­ദ്യാ­ന­ത്തി­ലെ അ­പൂർ­വ്വ സ­ഹോ­ദ­ര­ന്മാർ. അ­ക്ഷ­ങ്ങ­ളു­ടെ ഇ­ട­യ്ക്കു­കാ­ണാ­വു­ന്ന ചെറു നി­ശ്ശ­ബ്ദ­ത­കൾ പോലെ രാ­ധാ­കൃ­ഷ്ണ­നും ക്യാ­മ­റ­യും.

ക­ട­ലാ­സു­ക­ളിൽ കി­ളി­യും ഉ­റു­മ്പും അ­വ­ശ­രാ­യ കാ­ക്ക­ക­ളും നി­റ­യാൻ തു­ട­ങ്ങി. കൂടെ വി­ജ­യ­ന്റെ ‘ക­ലി­ഗ്ര­ഫി’യിൽ നിർ­ദേ­ശ­ങ്ങ­ളും അ­ഭി­പ്രാ­യ­ങ്ങ­ളും. ഏ­റ്റ­വും നല്ല കൈ­പ്പ­ട­യിൽ മ­ല­യാ­ള­മെ­ഴു­തി­യ ആൾ ഒ­രു­പ­ക്ഷേ, ഒ. വി. വി­ജ­യ­നാ­യി­രി­ക്കും; കെ. സി. എസ്. പ­ണി­ക്ക­രെ­ക്കാൾ. കെ. സി. എസ്. കു­റ­ച്ചു മാ­ത്ര­മേ മ­ല­യാ­ളം എ­ഴു­തി­യു­ള്ളു. പി­ന്നീ­ട­യാൾ പ­രി­ശ്ര­മി­ച്ച­തു് അ­ജ്ഞാ­ത ലി­പി­ക­ളു­ടെ കൈ­പ്പ­ട­യാ­ണു്. കെ. സി. എസ്. പി­ശു­ക്ക­നാ­യി­രു­ന്നു. വിജയൻ ധാ­രാ­ളി­യും. ആ ധാ­രാ­ളി­ത്ത­ത്തി­ന്റെ കൈ­പ്പ­ട­യി­ലാ­ണു് അയാൾ ഖ­സാ­ക്കി­ന്റെ ഇ­തി­ഹാ­സ­വും, അ­രി­മ്പാ­റ­യും, ക­ടൽ­ത്തീ­ര­ത്തും എ­ഴു­തി­യ­തു്.

കെ. സി. എസ്. പ­ണി­ക്കർ ചെ­മ്പു­ത­കി­ടി­ലും താ­ളി­യോ­ല­യി­ലും എ­ഴു­തു­മ്പോൾ വേണ്ട ക­ണി­ശ­ത­യും ക­ണ­ക്കു­ക­ളും പാ­ലി­ച്ചു. കാൻ­വാ­സു­ക­ളിൽ സ­മൃ­ദ്ധ­മാ­യി നി­റ­യു­മാ­യി­രു­ന്ന അ­യാ­ളു­ടെ വർ­ണ്ണ­ങ്ങ­ളെ ലി­പി­കൾ തു­ര­ത്തി­യോ­ടി­ച്ചു. ചി­ത്ര­ങ്ങ­ളി­ലെ എ­ഴു­ത്തു­കു­ത്തു­കൾ ക്രി­സ്ത്യൻ സ­ന്യാ­സി­നി­ക­ളു­ടെ വ­സ്ത്ര­ങ്ങ­ളി­ലെ പോലെ വെ­ളു­പ്പും ചാ­ര­നി­റ­വും ത­വി­ട്ടും ക­റു­പ്പും മാ­ത്രം ഇ­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ടു. ചെ­മ്പു ത­കി­ടിൽ എ­ഴു­തു­മ്പോ­ലെ­യു­ള്ള ആയാസം ചി­ത്ര­കാ­രൻ അ­നു­ഭ­വി­ച്ചി­രി­ക്ക­ണം. കെ. സി. എസ്. എ­ഴു­ത്തു് ‘ലു­ബ്ധൻ സ്വർ­ണ്ണ നാ­ണ­യ­ങ്ങ­ളെ­ന്ന പോലെ’ പി­ശു­ക്കി ഉ­പ­യോ­ഗി­ക്കു­വാൻ തു­ട­ങ്ങി.

എം. ഡി. രാ­മ­നാ­ഥൻ പാ­ടു­മ്പോൾ[1] സ്വ­ര­ങ്ങ­ളെ എ­ന്ന­പോ­ലെ. വിജയൻ എ­ഴു­ത്തി­ന്റെ സ­മൃ­ദ്ധി­യി­ലാ­ണു് ജീ­വി­ച്ച­തു്.

കു­റി­പ്പു­കൾ

[1] സ­ച്ചി­ദാ­ന­ന്ദൻ: ‘രാ­മ­നാ­ഥൻ പാ­ടു­മ്പോൾ’.

images/ramanadhan-madhu.png
എം. ഡി. രാ­മ­നാ­ഥൻ: ഡ്രാ­യി­ങ്—മധുസൂദനൻ-​2018.

അ­യാൾ­ക്കു ചി­ത്രം വ­ര­യ്ക്കു­മ്പോ­ഴും എ­ഴു­തേ­ണ്ടി­വ­ന്നു. ദി­നോ­സ­റു­ക­ളും, ഇ­ന്ദി­രാ­ഗാ­ന്ധി­യും ബ്ര­ഷ്നേ­വും കൂ­റ്റൻ ടാ­ങ്കു­ക­ളും മു­ക­ളിൽ നി­റ­യു­മ്പോൾ വി­ജ­യ­ന്റെ അ­ച്ചു­കൂ­ട­ത്തിൽ­നി­ന്നു മ­ല­യാ­ള­ലി­പി­കൾ നി­ര­ന്നു.

ഇ­ന്ദി­രാ­ഗാ­ന്ധി­യും ഹി­റ്റ്ല­റും സം­സാ­രി­ക്കു­മ്പോൾ വർ­ത്തു­ളാ­കൃ­തി­യും കോ­ഴി­കൊ­ക്കു­ക­ളു­മു­ള്ള ‘സ്പീ­ച്ച് ബ­ലൂ­ണു­ക­ളിൽ’ അയാൾ തന്റെ പല പോ­സു­ക­ളി­ലു­ള്ള പാ­മ്പു­ക­ളെ നി­ര­ത്തി. കോ­ഴി­ക്കൊ­ക്കു­കൾ ഇ­ന്ദി­രാ­ഗാ­ന്ധി­യു­ടെ സ്ഥി­രം മൂ­ക്കാ­യി രൂ­പാ­ന്ത­ര­പ്പെ­ട്ടു.

ഇ­റോ­ട്ടി­സ­ത്തിൽ തൽ­പ­ര­രാ­യ ‘ള’കളും ‘ആ’കളുടെ പി­ടി­യാ­ന­ക്കൂ­ട്ട­ങ്ങ­ളും നി­റ­ഞ്ഞു.

അയാൾ മ­ല­യാ­ള­മെ­ഴു­തു­മ്പോൾ മാ­ത്രം ഓരോ അ­ക്ഷ­ര­ങ്ങൾ­ക്കും പ്ര­ത്യേ­കം വ്യാ­ഖ്യാ­ന­ങ്ങൾ വേ­ണ്ടി­വ­രു­ന്നു­ണ്ടു്. വി­ജ­യ­ന്റെ മ­ല­യാ­ള­ലി­പി­കൾ മാ­ത്രം ഉ­പ­യോ­ഗി­ച്ചു് ഒരു വൃ­ത്താ­ന്ത­പ­ത്രം ഇ­റ­ക്കി­യാൽ ന­ന്നാ­യി­രി­ക്കും എന്നു തോ­ന്നു­ന്നു.

അതിലെ ആ­ദ്യ­ത്തെ കാർ­ട്ടൂൺ ര­തി­ഭാ­വ­ന­യു­ടെ പ്ര­സ­ര­മു­ള്ള ലി­പി­ക­ളാ­ലെ­ഴു­തി­യ ‘ചെർ­പ്ല­ശ്ശേ­രി’യിലെ ലിൻ­പി­യാ­വോ ആ­യി­രി­ക്കു­ക­യും വേണം.

images/vijayan-cartoon.png
ഒ. വി. വി­ജ­യ­ന്റെ ചെർ­പ്ല­ശ്ശേ­രി­യി­ലെ ലിൻ­പി­യാ­വോ കാർ­ട്ടൂൺ.

‘വിജയൻ’ എന്നു വ്യ­ക്ത­മാ­യി വാ­യി­ക്കാ­വു­ന്ന രീ­തി­യിൽ അയാൾ ഒ­പ്പി­ടും. ഇം­ഗ്ലി­ഷി­ലും മ­ല­യാ­ള­ത്തി­ലും, പല വ്യാ­ഖ്യാ­ന­ങ്ങ­ളും നൽ­കാ­വു­ന്ന രണ്ടു പാ­മ്പു­കൾ. ചു­രു­ള­ഴി­ക്കാൻ ക­ഴി­യാ­ത്ത ഏ­ടാ­കൂ­ട­ങ്ങൾ. ഇവാ ഹെ­സ്സെ യുടെ (Eva Hesse) ഇൻ­സ്റ്റ­ലേ­ഷൻ­പോ­ലെ പൂർ­ണ­മാ­യും ലൈം­ഗി­ക­ത­യെ ഉ­ണർ­ത്തു­ന്ന നൂ­ലാ­മാ­ല­കൾ. ഈ സർ­പ്പ­ങ്ങ­ളി­ലൊ­ന്നു കൊ­ത്തി­യി­ട്ടാ­യി­രു­ന്നു ഖ­സാ­ക്കി­ലെ ര­വി­യു­ടെ മരണം, അ­ല്ലെ­ങ്കിൽ ഖ­സാ­ക്കി­ന്റെ ഇ­തി­ഹാ­സ­ത്തി­ന്റെ അ­വ­സാ­നം.

വി­ജ­യ­ന്റെ കാർ­ട്ടൂ­ണി­ലെ­പ്പോ­ലെ സമയം തെ­റ്റാ­തെ വീ­ണ്ടും വന്നു ഒരു തീ­വ­ണ്ടി.

സ്റ്റു­ഡി­യോ­യ്ക്കു­ള്ളി­ലെ സ്ഥാ­വ­ര­ജം­ഗ­മ­വ­സ്തു­ക്കൾ മു­ഴു­വ­നും പേ­ടി­ച്ചി­ട്ടെ­ന്ന­പോ­ലെ ചെ­റു­താ­യി വി­റ­യ്ക്കാൻ തു­റ­ങ്ങി. മു­ടി­നാ­രി­ഴ­കൾ നീണ്ട വി­ജ­യ­ന്റെ മു­ഖ­വും ട്രെ­യി­നി­ന്റെ ഉ­ജ്ജ്വ­ല­മാ­യ വരവും ചേർ­ത്തു് ഒരു ഫ്രെ­യിം മ­ന­സ്സിൽ ക­ണ്ടി­രു­ന്നു. ഇ­ത­ല്ലാ­യെ­ങ്കിൽ സി­നി­മ­യിൽ അ­ന­ക്ക­ങ്ങൾ തീരെ കു­റ­വാ­യി­രി­ക്കും. ശ­ബ്ദ­ങ്ങൾ അ­തി­ലും കു­റ­വു്. രാ­ധാ­കൃ­ഷ്ണൻ ക്യാ­മ­റ സ­ജ്ജീ­ക­രി­ച്ചു ത­യ്യാ­റെ­ടു­ത്തു. വണ്ടി ക­ട­ന്നു­പോ­യി.

പ്ര­തീ­ക്ഷി­ച്ചി­രു­ന്ന റം­ബ്രാൻ­ഡ് ലൈ­റ്റ് മാ­ത്രം ചി­ത്രീ­ക­രി­ച്ച ഷോ­ട്ടിൽ ഇല്ല. അ­ര­മ­ണി­ക്കൂർ ക­ഴി­ഞ്ഞു തീ­വ­ണ്ടി വീ­ണ്ടും വ­ന്ന­പ്പോൾ ഒ­ന്നു­കൂ­ടി­യെ­ടു­ത്തു. ഷോ­ട്ടിൽ വെ­ളി­ച്ചം കൂ­ടു­തൽ കണ്ടു. ഒ­ന്നു­കൂ­ടി… അ­ങ്ങ­നെ പല തവണ തീ­വ­ണ്ടി­യെ കാ­ത്തു­നിൽ­ക്കു­ക­യും ഷോ­ട്ടെ­ടു­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു. വൈ­കു­ന്നേ­ര­മാ­യ­പ്പോ­ഴേ­യ്ക്കും റം­ബ്രാൻ­ഡി­നെ ഞങ്ങൾ മു­ണ്ടി­ട്ടു­പി­ടി­ച്ചു.

ആ സ­മ­യ­മ­ത്ര­യും അ­ന­ങ്ങാ­പ്പാ­റ­പോ­ലെ അ­ക്ഷോ­ഭ്യ­നാ­യി വിജയൻ ക­സേ­ര­യിൽ ഇ­രി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്.

ചി­ത്രീ­ക­രി­ച്ച ഭാ­ഗ­ങ്ങൾ ഞങ്ങൾ മോ­ണി­റ്റ­റിൽ വി­ജ­യ­നെ കാ­ണി­ച്ചു. റം­ബ്രാൻ­ഡി­ഡി­ന്റെ ഹോ­മ­റു­ടെ പ്ര­ശാ­ന്ത­ത­യോ­ടെ വിജയൻ ഒരു കൂ­റി­പ്പെ­ഴു­തി­ക്കാ­ണി­ച്ചു.

‘ഒരു സ്റ്റ­ണ്ട് രംഗം ക­ഴി­ഞ്ഞു.’

പലതരം വെ­ളി­ച്ച­ങ്ങ­ളു­ണ്ടു് വി­ജ­യ­ന്റെ ക­ഥാ­പാ­ത്ര­ങ്ങ­ളു­ടെ പ­രി­സ­ര­ങ്ങ­ളിൽ. ര­വി­യി­ലൂ­ടെ ‘ഈര ചൂ­ട്ടു­കൾ മി­ന്നി­മി­ന്നി ക­ട­ന്നു പോ­കു­ന്ന­തു്’ ഖ­സാ­ക്കിൽ പ­ല­യി­ട­ത്തും കാണാം.

‘പീള നി­റ­ഞ്ഞ ചോ­ര­ക്കു­ഴി­കൾ­കൊ­ണ്ടു് ചി­മ്മി­നി വെ­ളി­ച്ച­ത്തിൽ ത­പ്പു­ന്ന’ കു­പ്പു­വ­ച്ച­ന്റെ മുഖം ര­വി­യി­ലൂ­ടെ­യാ­ണു് വാ­യ­ന­ക്കാ­രൻ കാ­ണു­ന്ന­തു്. രാ­ത്രി­യിൽ മി­ന്നി­ത്തു­ടി­ക്കു­ന്ന ബ­ഹി­രാ­കാ­ശം കൈ­ത­പ്പൊ­ന്ത­ക­ളി­ലേ­യ്ക്കി­റ­ങ്ങി വ­ന്നു് ഖ­സാ­ക്കി­ലെ മി­നു­ങ്ങു­ക­ളാ­യി­ത്തീ­രു­ന്ന­തി­ന്റെ വി­സ്മ­യ വെ­ളി­ച്ച­ങ്ങ­ളു­മു­ണ്ടു് വി­ജ­യ­നിൽ.

വി­ജ­യ­നും റം­ബ്രാൻ­ഡി­നെ പോലെ വെ­ളി­ച്ച­ത്തി­ന്റെ ചി­ത്രം വ­ര­യ്ക്കു­ക­യാ­ണു്.

‘അയാൾ കി­ണ­റ്റി­ലേ­ക്കു കൂ­പ്പു­കു­ത്തി. കി­ണ­റു­ക­ട­ന്നു് ഉൾ­ക്കി­ണ­റ്റി­ലേ­യ്ക്കു്. വെ­ള്ള­ത്തി­ന്റെ വി­ല്ലീ­സു­പ­ടു­ത­ക­ളി­ലൂ­ടെ അയാൾ നീ­ങ്ങി ചി­ല്ലു­വാ­തി­ലു­കൾ ക­ട­ന്നു് സ്വ­പ്ന­ത്തി­ലൂ­ടെ, സാ­ന്ധ്യ­പ്ര­ജ്ഞ­യി­ലൂ­ടെ തന്നെ കൈ­നീ­ട്ടി­വി­ളി­ച്ച പൊ­രു­ളി­ന്റെ നേർ­ക്കു് അയാൾ യാ­ത്ര­യാ­യി. അ­യാൾ­ക്കു പി­ന്നിൽ ചി­ല്ലു­വാ­തി­ലു­കൾ ഒ­ന്നൊ­ന്നാ­യി അ­ട­ഞ്ഞു.’

ഇവിടെ വെ­ളി­ച്ച­ത്തി­ന്റെ ഉ­ത്ഭ­വ­സ്ഥാ­നം റം­ബ്രാൻ­ഡി­നെ­പ്പോ­ലെ വി­ജ­യ­നും വ്യ­ക്ത­മാ­ക്കു­ന്നി­ല്ല. വെ­ളി­ച്ച­ത്തെ­ക്കു­റി­ച്ചു് ഒ­ന്നും പ­റ­യാ­തെ അ­തി­ന്റെ സാ­ന്നി­ദ്ധ്യം അ­റി­യി­ക്കു­ന്ന അ­തി­മ­നോ­ഹ­ര­മാ­യ വാ­ക്യ­ങ്ങ­ളാ­ണി­തു്. വെ­ള്ള­ത്തി­ന്റെ വി­ല്ലീ­സു­പ­ടു­ത­ക­ളും, ചി­ല്ലു­വാ­തി­ലു­ക­ളും, സ്വ­പ്ന­വും, സാ­ന്ധ്യ­പ്ര­ജ്ഞ­യു­മെ­ല്ലാം വെ­ളി­ച്ച­ത്തെ പ്ര­തി­ഫ­ലി­യ്ക്കു­ന്ന ഉ­പാ­ധി­കൾ മാ­ത്രം. വെ­ളി­ച്ച­മാ­ണു് നായകൻ. അ­ന്തി­മ വെ­ളി­ച്ച­ത്തി­ലേ­ക്കാ­ണു് മു­ങ്ങാം­കോ­ഴി പ്ര­വേ­ശി­ക്കു­ന്ന­തു്. അവിടെ ഇ­രു­ട്ടി­ല്ല. വെ­ളി­ച്ചം മാ­ത്രം.

വി­ജ­യ­നെ വി­ട്ടു ഞങ്ങൾ ത­സ്രാ­ക്ക് ഗ്രാ­മ­ത്തിൽ ചെ­ന്നു. അ­ന്ന­വി­ടെ വി­ജ­യ­ന്റെ ആ­രാ­ധ­കർ പ­റ്റ­മാ­യി ചേ­ക്കേ­റാൻ തു­ട­ങ്ങി­യി­ട്ടി­ല്ല. ഖ­സാ­ക്കിൽ ഉ­ള്ള­തു് എന്നു വി­ശേ­ഷി­പ്പി­യ്ക്കാ­വു­ന്ന അ­റ­ബി­ക്കു­ള­വും രാ­ജാ­വി­ന്റെ പ­ള്ളി­യും ഞാ­റ്റു­പു­ര­യും അ­വി­ടെ­യു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. സ­ന്ധ്യാ­നേ­ര­ത്തു് ക­രി­മ്പ­ന­യു­ടെ തല നി­ന്നു ക­ത്തു­ക­യാ­ണോ എന്നു സംശയം ഉ­ണ്ടാ­ക്കും. കാ­റ്റ­ടി­ക്കു­മ്പോൾ ത­ല­യി­ള­കും. ജീ­വ­നു­ള്ള ഭൂ­തം­പോ­ലെ.

സ­ന്ധ്യ­യ്ക്കു പ­ന­കൾ­ക്കു താ­ഴെ­ക്കൂ­ടി ഊ­ശാൻ­താ­ടി­യും പാ­നീ­സു­വി­ള­ക്കു­മാ­യി അ­ള്ളാ­പി­ച്ച മൊ­ല്ലാ­ക്ക ന­ട­ന്നു നീ­ങ്ങു­ന്ന­തു് കണ്ടു. ഏ­കാ­ധ്യാ­പ­ക വി­ദ്യാ­ല­യ­ത്തിൽ ക­റു­ത്ത ബോർ­ഡിൽ ചോ­ക്കു­കൊ­ണ്ടു് രവി വരച്ച അതേ അ­ള്ളാ­പ്പി­ച്ച മൊ­ല്ലാ­ക്ക.

സി­നി­മ­യും ചി­ത്ര­വും വ­ര­യ്ക്കു­ന്ന­യാ­ളു­ടെ വി­ധി­യാ­ണ­തു്. രം­ഗ­ങ്ങൾ മുൻ­കൂ­ട്ടി­കാ­ണും.

പാ­നീ­സു­വി­ള­ക്കി­ലെ തീ­നാ­ള­മു­ല­ഞ്ഞു. ക­രി­ന്തി­രി കത്തി, കെ­ട്ടു. സ­ന്ധ്യ മാറി. ഇ­രു­ട്ടിൽ അ­ള്ളാ­പ്പി­ച്ച മൊ­ല്ലാ­ക്ക­യും പ­ന­മ­ര­ങ്ങ­ളും മാ­ഞ്ഞു­പോ­യി.

ത­സ്രാ­ക്ക് കഥയിൽ ഉള്ള ഗ്രാ­മം­ത­ന്നെ­യാ­ണോ എന്നു സംശയം തോ­ന്നി. പെ­യി­ന്റർ പ്ര­ധാ­ന­വി­ഷ­യ­മാ­യ യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യ­ത്തെ ത­ന്റെ­ത­ന്നെ ഒരു യാ­ഥാർ­ഥ്യ­മാ­ക്കി­മാ­റ്റി­യാ­ണു് ഒരു ചി­ത്രം വ­ര­യ്ക്കു­ന്ന­തു്. പി­ക്കാ­സോ­യു­ടെ ക­ര­യു­ന്ന സ്ത്രീ സ്പെ­യി­നി­ലെ ഗുർ­ണി­ക എന്ന പ്ര­ദേ­ശ­ത്തു ബോംബു വീ­ണ­പ്പോൾ കരഞ്ഞ അതേ സ്ത്രീ­യ­ല്ല. പെ­യി­ന്റി­ങ്ങിൽ അ­വ­ളു­ടെ ക­ണ്ണു­നീർ­ത്തു­ള്ളി­ക്കു ഭാ­ര­ക്കൂ­ടു­ത­ലു­ണ്ടു്.

അവൾ ക­ര­ഞ്ഞ­യി­ട­ങ്ങ­ളി­ലെ­ല്ലാം കാ­ള­കൂ­റ്റ­ന്മാർ മു­ക്ര­യി­ടു­ന്നു. വി­ജ­യ­ന്റെ ത­സ്രാ­ക്ക് ഗ്രാ­മം എന്റെ മു­ന്നിൽ ചു­രു­ങ്ങി ഇ­ല്ലാ­തെ­യാ­യി.

വി­ജ­യ­ന്റെ തന്നെ ഖസാക് ഗ്രാ­മം സി­നി­മ­യി­ലെ fade in—എന്ന ടെ­ക്നി­ക്കിൽ എന്ന പോലെ തെ­ളി­ഞ്ഞു­വ­ന്നു.

വി­ജ­യ­ന്റെ ‘എണ്ണ’, ‘അ­രി­മ്പാ­റ’, ‘ച­വി­ട്ടു­വ­ണ്ടി’ എന്നീ കഥകൾ വാ­യി­ക്കു­ന്ന­തു് അ­ടി­യ­ന്ത­രാ­വ­സ്ഥ­ക്കാ­ല­ത്തെ ഇ­രു­ട്ടി­ലാ­ണു്. കൂ­രി­രു­ട്ടിൽ വെ­ളി­ച്ച­ത്തി­ന്റെ നു­റു­ങ്ങു­കൾ കൊ­ണ്ടു വരച്ച സ്വേ­ച്ഛാ­ധി­കാ­ര­ത്തി­ന്റെ­യും, അ­തി­ന്റെ യാ­ത­ന­കൾ അ­നു­ഭ­വി­ക്കു­ന്ന­വ­രു­ടെ­യും പാ­ല­ക്കാ­ടൻ­മു­ഖ­ങ്ങൾ.

അ­ടി­യ­ന്ത­രാ­വ­സ്ഥ­യു­ടെ ഇ­രു­ട്ടു് സ്വ­ന്തം ശ­രീ­ര­ത്തി­ലേ­ക്കാ­വാ­ഹി­ച്ചെ­ഴു­തി­യ നിഴൽ നാ­ട­ക­ങ്ങൾ. എ­ണ്ണ­യിൽ മ­നു­ഷ്യ­ജീ­വി­ത­മാ­കെ മു­ങ്ങി­ക്കി­ട­ക്കു­ന്നു. വി­ജ­യ­ന്റെ സ്വ­ന്തം ആ­യുർ­വേ­ദ കു­റി­പ്പ­ടി­പ്ര­കാ­രം എ­ണ്ണ­ത്തോ­ണി­യിൽ കി­ട­ന്നു ക­ഠി­ന­മാ­യ ഉ­ഴി­ച്ചി­ലി­നു വി­ധേ­യ­മാ­കു­ന്ന അ­വ­സ്ഥ­യാ­ണു് ‘എണ്ണ’യുടെ വായന. നാസി കോൺ­സെൻ­ട്രേ­ഷൻ ക്യാ­മ്പു­ക­ളെ വി­വ­രി­ക്കു­ന്ന അലെൻ റെനെ യുടെ ച­ല­ച്ചി­ത്രം ‘നൈ­റ്റ് ആൻഡ് ഫോഗ്’ കാ­ണു­ന്ന­തു­പോ­ലെ. ച­വി­ട്ടു­വ­ണ്ടി­യു­രു­ട്ടി പങ്ങി ഇ­പ്പോ­ഴും പാ­ല­ക്കാ­ടു് ക­ട­ന്നു് കാ­റ്റി­നൊ­പ്പം നീ­ങ്ങു­ന്നു­ണ്ടു്. മ­ണി­യ­നീ­ച്ച­കൾ മേ­യു­ന്ന പോ­ത്തിൻ­ശ­വ­ങ്ങൾ അയാൾ ക­ട­ന്നു­പോ­കു­ന്ന വ­ഴി­യി­ലെ­ല്ലാം ചി­ത­റി­ക്കി­ട­ക്കു­ന്നു.

വാ­സ്ത­വ­ത്തിൽ ഇ­ങ്ങ­നെ­യൊ­ന്നു­മാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല ഈ സിനിമ ഞാൻ വി­ഭാ­വ­നം ചെ­യ്തി­രു­ന്ന­തു്.

ആർ­ട്ടി­സ്റ്റു­കൂ­ടി­യാ­യ ഞാൻ എ­ഴു­ത്തു­കാ­ര­നെ വ­ര­യ്ക്കു­ന്നു. വി­ജ­യ­നെ ചാർ­ക്കോ­ളിൽ വരച്ച ഒരു ചി­ത്രം. അതിനു പോസു ചെ­യ്യു­ന്ന എ­ഴു­ത്തു­കാ­രൻ. ചി­ത്രം വ­ര­ച്ചു­ക­ഴി­യു­മ്പോ­ഴേ­യ്ക്കും സിനിമ അ­വ­സാ­നി­ക്കും. റം­ബ്രൻ­ഡ് ലൈ­റ്റിം­ഗി­നു­ള്ള അ­പാ­ര­സാ­ദ്ധ്യ­ത­ക­ളു­ണ്ടു് എന്ന വി­ചാ­ര­വും എന്നെ പ്ര­ചോ­ദി­പ്പി­ച്ചു.

ആർ­ട്ടി­സ്റ്റ് ആൻഡ് ഹിസ് മോഡൽ ഓയിൽ പെ­യി­ന്റി­ങ്ങിൽ വര ആ­രം­ഭി­ച്ച­തു­മു­തൽ ഉ­ണ്ടാ­യി വന്ന പ്ര­മേ­യം വ­ര­യ്ക്കാ­നെ­ടു­ക്കു­ന്ന സമയം സി­നി­മ­യി­ലൂ­ടെ ക­ട­ന്നു­പോ­കും. കാ­ല­മാ­ണു് സിനിമ. കാ­ല­ത്തിൽ കൊ­ത്തു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് ‘ശിൽപം’ എ­ന്ന­തി­നു പകരം ‘സിനിമ’ എന്നു പേരു വ­ന്ന­തു് എ­ന്നു് തർ­ക്കോ­വ്സ്കി.

അ­ക്കാ­ല­ത്തു് ഞാൻ സി­നി­മ­യെ­ടു­ക്കു­മ്പോൾ അ­പ്ര­തീ­ക്ഷി­ത­മാ­യ ഒരു ഭയം ഉ­ള്ളിൽ പടരും. ഇ­ങ്ങ­നെ­യൊ­ക്കെ ചി­ത്ര­മെ­ടു­ത്താൽ ആളുകൾ എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് അതിനെ സ­മീ­പി­ക്കു­ക?

ഞാ­നു­ണ്ടാ­ക്കു­ന്ന ഇ­മേ­ജു­കൾ എ­ങ്ങ­നെ സ്വീ­ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ടും എന്ന ഭയം. ഇതു് എ­ന്നിൽ അ­വ­സാ­നി­ക്കു­ന്ന­തു് ഞാൻ തന്നെ നിർ­മ്മി­ച്ചു, എഴുതി, ഛാ­യാ­ഗ്ര­ഹ­ണം നിർ­വ്വ­ഹി­ച്ചു്, എ­ഡി­റ്റു ചെ­യ്തു്, സം­വി­ധാ­നം നിർ­വ­ഹി­ച്ച History is a silent film എന്ന നി­ശ്ശ­ബ്ദ സി­നി­മ­യോ­ടു കൂ­ടി­യാ­ണു്.

വി­ജ­യ­നെ­ക്കു­റി­ച്ചു­ള്ള സിനിമ അ­തി­നും വ­ള­രെ­ക്കാ­ലം മുൻ­പാ­ണു്. അ­പ്പോ­ഴും വന്നു കൃ­ത്യ­സ­മ­യ­ത്തു് ആ ഭയം. ആ സി­നി­മ­യിൽ വി­ജ­യ­ന്റെ ജീ­വ­ച­രി­ത്രം പ­റ­യേ­ണ്ട­തു­ണ്ടു്. ഇ­രു­പ­ത്തി­യ­ഞ്ചു മി­നി­റ്റി­ല­ധി­കം ദൈർ­ഘ്യ­മാ­വ­രു­തു് എന്നു നിർ­മ്മാ­താ­വി­ന്റെ നിർ­ദേ­ശ­മു­ണ്ടു്. സിനിമ മാ­റ്റി­യെ­ഴു­തി. അതിനു ജീ­വ­ച­രി­ത്ര­ത്തി­ന്റെ കൈ­കാ­ലു­കൾ മു­ള­ച്ചു. ഞങ്ങൾ കോ­ട്ട­യ­ത്തെ വി­ജ­യ­ന്റെ സ്റ്റു­ഡി­യോ­യി­ലേ­ക്കു് തി­രി­ച്ചു­ചെ­ന്നു. അ­പ്പോ­ഴു­മു­ണ്ടു് അ­ന­ങ്ങാ­പ്പാ­റ­യു­ടെ പേർ മാ­റ്റ­രു­ത­ല്ലോ എന്ന വി­ചാ­ര­ത്തോ­ടെ എ­ഴു­ത്തു­കാ­രൻ, അ­പ്പോ­ഴും ക­ട­ന്നു­പോ­യി ഭൂമി കു­ലു­ക്കി­ക്കൊ­ണ്ടു് ഒ­രു­തീ­വ­ണ്ടി. എ­ഴു­ത്തു­കാ­ര­ന്റെ മു­റി­യി­ലെ സർവ്വ സാ­മ­ഗ്രി­ക­ളും ച­ലി­ക്കു­ന്നു. ചാ­രു­ക­സേ­ര­യി­ലെ എ­ഴു­തു­വാ­നെ­ടു­ത്തു­വ­ച്ച മ­ര­പ്പ­ല­ക­യി­ലി­രു­ന്നു പേന പ­നി­പി­ടി­ച്ച­പോ­ലെ വി­റ­യ്ക്കു­ന്നു.

സിനിമ അ­വ­സാ­നി­ക്കു­ക­യാ­ണു്. വിജയൻ അ­ടു­ത്ത വ­ണ്ടി­യു­ടെ വരവും കാ­ത്തി­രു­ന്നു ധ്യാ­നി­ക്കു­ക­യാ­ണു്.

സി­നി­മ­യു­ടെ അ­വ­സാ­ന­ഭാ­ഗ­ത്തു് എ­ന്തെ­ങ്കി­ലും പ­റ­യാ­നു­ണ്ടെ­ങ്കിൽ എ­ഴു­തി­ത്ത­ന്നാൽ കാ­ണി­ക്കാം. (അ­ത്ര­യി­ഷ്ട­മാ­ണു് നി­ങ്ങ­ളു­ടെ ക­ലി­ഗ്ര­ഫി) എന്നു ഞാൻ പ­റ­ഞ്ഞു.

വിറയൽ നിന്ന പേ­ന­കൊ­ണ്ടു് എ­ഴു­ത്തു­കാ­രൻ ക­ട­ലാ­സിൽ ഒരു ചെറിയ ദീർ­ഘ­ച­തു­രം വ­ര­ച്ചു. അ­തി­നു­ള്ളിൽ അയാൾ എഴുതി ‘end’.

സി­നി­മ­യു­ടെ അ­വ­സാ­നം.

മ­ധു­സൂ­ദ­നൻ
images/madhusudanan.jpg

ആ­ല­പ്പു­ഴ ജി­ല്ല­യി­ലെ ക­ട­ലോ­ര­പ്ര­ദേ­ശ­ത്തു ജ­നി­ച്ചു.

തി­രു­വ­ന­ന്ത­പു­രം ഫൈൻ ആർ­ട്ട് കോ­ള­ജിൽ നി­ന്നും ബ­റോ­ഡ­യി­ലെ എം. എസ്. യൂ­ണി­വേ­ഴ്സി­റ്റി­യിൽ നി­ന്നും ക­ലാ­പ­രി­ശീ­ല­നം. ഇ­പ്പോൾ സ­മ­കാ­ലീ­ന­ക­ല­യിൽ സാ­ധ്യ­മാ­വു­ന്ന എല്ലാ മാ­ധ്യ­മ­ങ്ങ­ളും ഉ­പ­യോ­ഗി­ച്ചു് ക­ലാ­പ്ര­വർ­ത്ത­നം ന­ട­ത്തു­ന്നു. ക­ലാ­പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങൾ­ക്കാ­യി ഫിലിം എന്ന മാ­ധ്യ­മം വി­ദ­ഗ്ദ­മാ­യി ഉ­പ­യോ­ഗി­ച്ച­തി­നു് ന്യൂ­യോർ­ക്കി­ലെ മ്യൂ­സി­യം ഓഫ് മോഡേൺ ആർ­ട്ടിൽ നി­ന്നു് രണ്ടു തവണ ആദരം.

‘മാർ­ക്സ് ആർ­കൈ­വ്’ എന്ന ഇൻ­സ്റ്റ­ലേ­ഷൻ ര­ണ്ടാ­മ­ത്തെ കൊ­ച്ചി മു­സ­രീ­സ് ബി­യ­നാ­ലെ­യിൽ പ്ര­ദർ­ശി­പ്പി­ച്ചി­രു­ന്നു. 2015-ലെ വെ­നീ­സ് ബി­യ­നാ­ലെ­യിൽ ‘മാർ­ക്സ് ആർ­കൈ­വ്’, ‘പീനൽ കോളനി’ എന്നീ ഇൻ­സ്റ്റ­ലേ­ഷ­നു­കൾ പ്ര­ദർ­ശി­പ്പി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടു്.

‘ബ­യ­സ്ക്കോ­പ്’ എന്ന സി­നി­മ­ക്കു് മൂ­ന്നു് അ­ന്തർ­ദേ­ശീ­യ പു­ര­സ്കാ­ര­ങ്ങൾ.

ബ­യ­സ്ക്കോ­പ് അഞ്ചു സം­സ്ഥാ­ന പു­ര­സ്കാ­ര­ങ്ങ­ളും ദേശീയ അ­വാർ­ഡും നേ­ടി­യി­രു­ന്നു.

ഡൽ­ഹി­യി­ലും കേ­ര­ള­ത്തി­ലു­മാ­യി ജീ­വി­ക്കു­ന്നു.

Colophon

Title: O. V. Vijayante Studio (ml: ഒ. വി. വി­ജ­യ­ന്റെ സ്റ്റു­ഡി­യോ).

Author(s): Madhusudhanan.

First publication details: Sayahna Foundation; Trivandrum, Kerala; 2020-12-11.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Article, Madhusudhanan, O. V. Vijayante Studio, മ­ധു­സൂ­ദ­നൻ, ഒ. വി. വി­ജ­യ­ന്റെ സ്റ്റു­ഡി­യോ, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: October 22, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Vijayan, drawing by Madhusudhanan (na). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Typesetter: JN Jamuna; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.