SFNസാ­യാ­ഹ്ന ഫൌ­ണ്ടേ­ഷൻ
images/ghostofagenius.jpg
Ghost of a Genius, a painting by Paul Klee (1879–1940).
ജ­ഡ­ങ്ങ­ളിൽ ന­ല്ല­വൻ
ബി. മുരളി

ക­ട­ലി­ലേ­ക്കു തി­രി­ച്ചു­പോ­കാൻ എന്ന മ­ട്ട­ത്തിൽ ചത്ത ഒരു മത്തി ക­ര­യ്ക്കു കി­ട­ക്കു­ന്നു. സേവി അതിനെ ത­ട്ടി­മാ­റ്റി. മ­ത്തി­യു­ടെ കുടൽ പൊ­ട്ടി പു­റ­ത്തു വന്നു. ക­ലി­പി­ടി­ച്ചു് സേവി കാൽ മണലിൽ ഉ­ര­ച്ചു. നേരം വെ­ളു­ത്തി­ട്ടി­ല്ലാ­ത്ത­തു­കൊ­ണ്ടു് കടൽ നിറം വച്ചു വ­ന്നി­ട്ടി­ല്ല. അ­ലർ­ച്ച­മാ­ത്രം. സേവി തീ­ര­ത്തു­കൂ­ടി ചു­മ്മാ­തെ ന­ട­ന്നു. ഇ­ട­യ്ക്കു് തി­രി­ഞ്ഞു­നി­ന്നു് താൻ ഇ­റ­ങ്ങി­വ­ന്ന കു­ടി­ലി­നെ നോ­ക്കി. ഇ­ത്ര­യും കാലം ജീ­വി­ച്ച വീ­ടി­നോ­ടു് സേ­വി­ക്കു് ഒരു പ­രി­ച­യ­വും തോ­ന്നി­യി­ല്ല. അപ്പൻ നേ­ര­ത്തേ പോ­യി­ട്ടു­ണ്ടാ­കും. അ­യാൾ­ക്കു് ക­ട­ലി­ന്റെ ഒച്ച കേ­ട്ടാൽ­ത­ന്നെ ഉണരണം. ഇ­റ­ങ്ങി­വ­രു­മ്പോൾ സേവി അ­പ്പ­നെ നോ­ക്കി­യി­രു­ന്നി­ല്ല. പോ­യി­ട്ടു­ണ്ടാ­കും. അപ്പൻ സേ­വി­യോ­ടു് ഇ­പ്പോൾ മി­ണ്ടാ­റി­ല്ല. മി­ണ്ടി­യാൽ­ത്ത­ന്നെ തെ­റി­യേ പറയൂ. “ഈ ത­ന്ത­യി­ല്ലാ­ത്ത­വൻ കൈ­വി­ട്ടു­പോ­യ­താ, തീറ്റ ഞാൻ കൊ­ടു­ക്ക­ണം”—വ­ല­പി­ടി­ക്കു­ന്ന പാർ­ട്ടി­ക­ളോ­ടു് അയാൾ അര ല­ഹ­രി­യിൽ പറയും. ലോ­പ്പ­സ് സ­ഹ­താ­പ­ത്തോ­ടെ സേ­വി­യെ നോ­ക്കും. അ­പ്പോ­ഴേ­ക്കും അപ്പൻ ഒരു തെ­റി­പ്പാ­ട്ടു തു­ട­ങ്ങും. അയാൾ വ­യ­സ്സാ­യ, ക­റു­ക­റു­ത്ത പേ­ശി­കൾ ഉ­രു­ട്ടി അ­ടു­ത്ത ദി­വ­സ­ത്തെ പ­ണി­ക്കു­ള­ള ഊർജം ഒ­റ്റ­പ്പി­ടി­ക്കു് അ­ക­ത്താ­ക്കും. കൂ­ട്ടു­പ­ണി­ക്കാർ കൂ­ടു­ത­ലെ­ന്തെ­ങ്കി­ലും പറയും മു­മ്പു് സേവി കു­ടി­ലി­ലേ­ക്കു് വ­ലി­യും.

images/muralijana1.png

പ­ഠി­ക്കാൻ പോ­യി­ട­ത്തു തോ­റ്റു­പോ­യ­താ­യി­രു­ന്നു സേ­വി­യു­ടെ ആ­ദ്യ­ത്തെ­യും ഏ­റ്റ­വും വ­ലു­തു­മാ­യ തി­രു­മു­റി­വു്. അ­പ്പ­ന്റ­ടു­ത്തു വ­ഴ­ക്കും വ­ച്ചു് ഒരു സാ­ഹ­ച­ര്യ­മൊ­പ്പി­ച്ചു പോയി നോ­ക്കി­യ­താ­ണു്. ക­ട­പ്പു­റ­ത്തു­നി­ന്നു പോയി എ­ങ്ങ­നെ മ­റ്റ­വൻ­മാ­രു­ടെ മു­ന്നിൽ പി­ടി­ച്ചു നിൽ­ക്കും? ഇ­ത്ര­യു­മൊ­ക്കെ പ­ഠി­ക്കാ­നു­ണ്ടെ­ന്നും അതു നമ്മൾ പി­ടി­ച്ചാൽ കി­ട്ടു­ന്ന­ത­ല്ലെ­ന്നും അ­റി­ഞ്ഞി­രു­ന്നെ­ങ്കിൽ ആ വ­ഴി­ക്കു പോ­ക­ത്തി­ല്ലാ­യി­രു­ന്നു. സേവി ന­ട­ക്കു­ന്ന വ­ഴി­ക്കു് ഒരു വള്ളം കി­ട­ക്കു­ന്നു. ഉ­പേ­ക്ഷി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട­താ­ണു്. ഒരു അ­പ­രി­ചി­ത വ­സ്തു­വി­നെ­പ്പൊ­ലെ അതു് സേ­വി­ക്കു മു­ന്നിൽ നീ­ണ്ടു­നി­വർ­ന്നു കി­ട­ക്കു­ന്നു. തോറ്റ കാ­ര്യം താൻ അ­റി­യും­മു­മ്പു് തന്നെ അപ്പൻ അ­റി­ഞ്ഞാ­യി­രു­ന്നു. അ­ങ്ങേർ­ക്കു് അ­തി­ന്റെ സം­വി­ധാ­ന­ങ്ങ­ളു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. താ­ന­ങ്ങു തോ­റ്റു പോ­ക­ണ­മെ­ന്നാ­യി­രു­ന്നു അ­യാ­ളു­ടെ ആ­വ­ശ്യം എ­ന്നു് പു­ള്ളി­യു­ടെ സ­ന്തോ­ഷ­വും മ­റ്റു് ഏർ­പ്പാ­ടു­ക­ളും ക­ണ്ട­പ്പോൾ സേ­വി­ക്കു തോ­ന്നി­യി­രു­ന്നു. സേവി ഉ­പേ­ക്ഷി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട വ­ള്ള­ത്തി­ന്റെ അ­സ്ഥി­കൂ­ട­ത്തിൽ ഒരു ച­വി­ട്ടു താ­ങ്ങി. കാൽ വേ­ദ­നി­ച്ചു. എ­ന്നി­ട്ടു തി­രി­ച്ചു ന­ട­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി.

കാ­ലി­ന്റെ ചു­വ­ട്ടിൽ ഉ­രു­മ്മി ഒരു ശംഖ് മണലിൽ നി­ന്നു് ഉ­യർ­ന്നു വന്നു. ചത്ത മീ­നു­ക­ളു­ടെ മാംസം പി­ടി­ക്കാൻ വ­ന്ന­താ­ണു്. സേ­വി­യു­ടെ കാലിൽ തൊ­ട്ട­തും അതു തി­രി­ച്ചു മ­ണ­ലി­ന­ടി­യി­ലേ­ക്കു പോയി. നേരിയ പ്ര­കാ­ശം വ­രു­ന്നു­ണ്ടു്. വെ­ളി­ച്ചം വ­രു­ന്തോ­റും സേവി അ­സ്വ­സ്ഥ­നാ­കാൻ തു­ട­ങ്ങി. രാ­ത്രി­മു­ഴു­വൻ സ്വ­സ്ഥ­മാ­യി­ക്കി­ട­ന്ന തി­ര­ക­ളും ക്രു­ദ്ധ­രാ­കാൻ തു­ട­ങ്ങു­ന്നു. മ­ണി­മു­ത്തു­കൾ പോ­ലെ­യു­ള്ള തി­ര­ത്തു­മ്പു­കൾ മു­ത്തി­റ­ക്കം ക­ഴി­ഞ്ഞു മ­ട­ങ്ങു­ന്നു. ഇനി ഘോ­ര­മാ­യി അവ അ­ല­റി­ത്തു­ട­ങ്ങും. തിരകൾ അ­രി­ഞ്ഞ­രി­ഞ്ഞു് കൊ­ണ്ടി­ടു­ന്ന ക­റു­ത്ത­മ­ണൽ സേ­വി­യു­ടെ കാലിൽ പറ്റി. അയാൾ നഖം കൊ­ണ്ടു് ആ­ഴ­ത്തിൽ ഒരു കു­ഴി­വെ­ട്ടി.

ര­ണ്ടാ­മ­ത്തെ തി­രു­മു­റി­വു് മാർ­ത്ത­യാ­യി­രു­ന്നു. ഭ­യ­ങ്ക­ര­മാ­യ ഒരു തെറി സേവി ക­ട­ലി­ലേ­ക്കു നോ­ക്കി പ­റ­ഞ്ഞു. അ­ത്ര­യ്ക്കും പക അ­വ­ളോ­ടു് ഒരു കാ­ല­ത്തും വ­രു­മെ­ന്നു് സേ­വി­ക്കു തോ­ന്നി­യി­രു­ന്നി­ല്ല. അ­ത്ര­യ്ക്കും സ്നേ­ഹ­മാ­യി­രു­ന്നു ആ പെ­ണ്ണി­നോ­ടു സേ­വി­ക്കു്. പി­ശാ­ചു് പക്ഷേ, ഇ­ങ്ങ­നെ തന്നെ ത­ട്ടി­ക്ക­ള­ഞ്ഞു­പോ­കു­മെ­ന്നു് സേവി ഓർ­ത്തി­ല്ല. പക്ഷേ, അ­തി­പ്പോ ഒരു മു­റി­വ­ല്ല. ഒരു ഓർ­മ്മ­പോ­ലു­മോ അല്ല. കു­റ­ച്ചു ക­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ടി­ട്ടാ­ണു് അ­തി­ന്റെ തി­ര­ക­ളിൽ­നി­ന്നും സേവി നീ­ന്തി­ക്ക­യ­റി­യ­തു്. എ­ന്നാ­ലും കു­റ­ച്ചു­കൂ­ടി ന­ട­ന്നാൽ കാ­ണു­ന്ന അ­വ­ളു­ടെ പുര കാ­ണു­മ്പോൾ അ­യാൾ­ക്കു കലി വരും. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് സേവി മു­ന്നോ­ട്ടു­ത­ന്നെ ന­ട­ന്നു.

images/muralijana2.png

സേവി മി­ണ്ടാ­തെ­നി­ന്നു. അ­ന്നേ­രം അവൾ ചി­രി­ച്ചു. പ­ല്ലു­കൾ തി­ള­ങ്ങി. അ­തി­നൊ­രു വ­ടി­വു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. വ­ല­തു­വ­ശ­ത്തു ര­ണ്ട­ണ്ണം ചാ­ഞ്ഞു് മറ്റു പ­ല്ലു­കൾ­ക്കു­മേൽ എ­ത്തി­നോ­ക്കി­യ പോലെ. പക്ഷേ, അതു് അ­വ­ളു­ടെ ച­ന്ത­മാ­യി­രു­ന്നു. ഒരു തവണ മാ­ത്രം ഉ­മ്മ­വ­ച്ച­പ്പോൾ അതിൽ സേ­വി­യു­ടെ നാവു പരതി. സേവി തോ­റ്റു­തോ­റ്റു ന­ട­ക്കു­ക­യാ­യി­രു­ന്നു. അ­പ്പോ­ഴാ­ണു് മാർ­ത്ത­യ്ക്കു് വേറെ കോ­ളൊ­ത്ത­തു്. നല്ല വള്ളം, നല്ല വല! പോ­ക­ട്ടെ­പോ­ക­ട്ടെ. സേവി ക­രി­മ­ണൽ തൂ­ത്തെ­റി­ഞ്ഞു. കീറിയ ലു­ങ്കി­യിൽ അ­തി­ന്റെ തരികൾ കയറി കൂ­ടു­തൽ അ­ഴു­ക്കാ­ക്കി. സേവി ഉ­പ്പു­വെ­ള്ള­വും മ­ണൽ­ത്ത­രി­ക­ളും ലു­ങ്കി­യിൽ­നി­ന്നു പി­ഴി­ഞ്ഞു കളയാൻ നോ­ക്കി. ഉ­പ്പി­ന്റെ നാ­റ്റം വ­രു­ന്നു. വേ­റെ­യൊ­രു വ­സ്ത്രം വീ­ട്ടി­ലി­ല്ല.

നോ­ക്കി­യ­പ്പോൾ മ­ണൽ­പ്പു­റ­ത്തു ര­ണ്ടു­മൂ­ന്നു പാൽ­ശം­ഖു­കൾ കി­ട­ക്കു­ന്നു. സേ­വി­ക്കു് എ­ന്തി­നോ­ടോ ചെറിയ സ്നേ­ഹം തോ­ന്നി. തി­ര­ക­ര­ളോ­ട­ല്ല, പു­ലർ­ച്ച­യ്ക്കു­ള്ള ക­ടൽ­ക്കാ­റ്റി­നോ­ടു­മ­ല്ല. പാൽ­ശം­ഖി­നെ നോ­ക്കി­യ­പ്പോ­ഴാ­യി­രി­ക്കും. അ­തി­ങ്ങ­നെ മെ­ഴു­മ­ഴാ­ന്നു കി­ട­ക്കു­ന്നു. അതിനെ പു­ഴു­ങ്ങി­പ്പി­ളർ­ന്നു പി­ന്നു­കൊ­ണ്ടു കു­ത്തി­യെ­ടു­ത്തു ക­ഴി­ക്കു­ന്ന­തു് സേവി ഓർ­ത്തു. എ­ന്നി­ട്ടും ഒരു സ­മാ­ധാ­നം വ­ന്നി­ല്ല. ഓർ­മ്മ­യ്ക്കൊ­ന്നും ഒരു വെ­ളി­ച്ച­മി­ല്ല. ഈ ക­ട­ലു­പോ­ലെ ഇ­രു­ണ്ടു് മു­ര­ണ്ടു് സു­ഖ­മി­ല്ലാ­ത്ത ഈർ­പ്പം പ­ര­ത്തി നിൽ­ക്കു­ക­യാ­ണ­വ. സേവി ക­ട­പ്പു­റ­ത്തെ കൽ­ക്കെ­ട്ടു­കൾ­ക്ക­ടു­ത്തേ­ക്കു ന­ട­ന്നു. എ­ന്നി­ട്ടു് ഇ­രു­ട്ടു­വാ­ക്കി­നു് ഒരു പാ­റ­ക്ക­ഷ­ണ­ത്തി­നു­മേൽ ഇ­രു­ന്നു.

പു­ലർ­ച്ച­യെ വ­ര­വേൽ­ക്കാ­നാ­യി ഒന്നു രണ്ടു പെ­ണ്ണു­ങ്ങൾ പ്ലാ­സ്റ്റി­ക് കു­പ്പി­യിൽ വെ­ള്ള­വു­മാ­യി മറവു തേടി അ­ക­ലെ­ക്കൂ­ടെ പോ­കു­ന്നു­ണ്ടു്. പ­ണ്ടു് ഇ­വ­രു­ടെ എണ്ണം കൂ­ടു­ത­ലാ­യി­രു­ന്നു. ഇപ്പോ കു­റ­ച്ചേ­യു­ള്ളൂ. ആ­ണു­ങ്ങ­ളു­ടെ ക­ട­പ്പു­റം ഇ­തി­നാ­യി വേ­റെ­യു­ണ്ടു്. പോ­കു­മ്പോൾ ആരും അ­ങ്ങോ­ട്ടു­മി­ങ്ങോ­ട്ടും നോ­ക്കാ­റി­ല്ല. സേവി പെ­ണ്ണു­ങ്ങ­ളെ ശ്ര­ദ്ധി­ക്കാ­തെ ക­ട­ലി­നെ നോ­ക്കി തി­രി­ഞ്ഞി­രു­ന്നു.

കാ­ണാ­വു­ന്ന ദൂ­ര­ത്തിൽ, ക­ട­ലോ­ര­ത്തു് ഒന്നു ര­ണ്ടു് ഇ­രു­ണ്ട രൂ­പ­ങ്ങൾ വന്നു തു­ട­ങ്ങി. വള്ളം ഉ­ള്ളിൽ നി­ന്നു വ­രു­ന്ന­തി­ന്റെ സൂ­ച­ന­യാ­ണു്. ഇനി കൂ­ടു­തൽ പൊ­ട്ടു­കൾ തെ­ളി­ഞ്ഞു വരും…

പാ­റ­ക്കെ­ട്ടി­നു താ­ഴെ­ക്കൂ­ടി ഒരു വി­ഷ­ഞ­ണ്ടു് ഇ­ഴ­യു­ന്നു. അതു് പി­ടി­ച്ചു കയറി സേ­വി­യു­ടെ കാ­ലി­ന്റെ ചൂടു പി­ടി­ക്കാൻ നോ­ക്കി. അവനെ സേവി ത­ള്ള­വി­രൽ കൊ­ണ്ടു തട്ടി ദൂ­രേ­ക്കെ­റി­ഞ്ഞു. ഞണ്ടു പോയ വ­ഴി­ക്കു് ചത്ത ഒരു ജ­ല­ജീ­വി അഴുകി ഇ­ല്ലാ­താ­യി­ക്കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്നു.

images/muralijana3.png

ക­ട­ലി­ന്റെ­യ­റ്റ­ത്തു് ചു­വ­പ്പി­ന്റെ മി­ന്നൽ വ­ന്നു­തു­ട­ങ്ങു­ന്നു. മ­നു­ഷ്യ­ശ­ബ്ദ­മി­ല്ലാ­ത്ത തീ­ര­ത്തു് പ­ല്ലി­റു­മ്മു­ന്ന­തു തിരകൾ മാ­ത്രം. സേവി എ­ഴു­ന്നേ­റ്റു പോ­കാ­മെ­ന്നു കരുതി. ഇ­നി­യ­ങ്ങോ­ട്ടു് ശ­ബ്ദ­ങ്ങ­ളു­ടെ കൂ­ടി­ക്കു­ഴ­ച്ചി­ലാ­യി­രി­ക്കും. ഒരോ കു­ടി­ലിൽ­നി­ന്നും ആളുകൾ ഇ­റ­ങ്ങി­വ­രും. വ­ള്ള­ങ്ങ­ള­ടു­ക്കു­ന്ന­തി­ന്റെ ഘോഷം തു­ട­ങ്ങും. വ­ല­ക്കാ­രും പി­ടി­ത്ത­ക്കാ­രും അ­ലർ­ച്ച തു­ട­ങ്ങും. പെ­ണ്ണു­ങ്ങൾ വാ­തോ­രാ­തെ പ്രാ­ക്കും ശ­കാ­ര­വും തു­ട­ങ്ങും. വ­ള്ള­ത്തിൽ വ­രു­ന്ന കെ­ട്ടി­യോ­ന്മാർ­ക്കു് വലിയ ക­ല­ത്തിൽ കാ­പ്പി­യും തീ­റ്റ­യും കൊ­ണ്ടു­വ­ന്നു ചി­ല­ക്കൽ തു­ട­ങ്ങും. സേ­വി­യെ കാ­ണു­ന്ന­വർ കാ­ണു­ന്ന­വർ മു­റു­മു­റു­ത്തു­കൊ­ണ്ടു് ഉ­പ­ദേ­ശി­ക്കും. സേവി വീ­ണ്ടും പാ­റ­ക്കെ­ട്ടിൽ നി­ന്നി­റ­ങ്ങി ന­ട­ക്കാൻ ആ­ലോ­ചി­ച്ചു.

വെ­ളി­ച്ചം മൂ­ക്കു­ന്ന­തി­നു­മു­മ്പു് കടലും അ­തി­ന്റെ ഇ­ര­മ്പ­വും വി­ട്ടു പു­റ­ത്തേ­ക്കു പോ­കു­ന്ന­തി­നെ­പ്പ­റ്റി­യും സേവി ചി­ന്തി­ച്ചു. അവൻ ചെ­ല്ലാൻ പ­റ­ഞ്ഞി­ട്ടു­ണ്ടു്. ഇ­ന്നു് എ­ന്തെ­ങ്കി­ലും ശ­രി­യാ­ക്കാ­മെ­ന്നാ­ണു് ഒപ്പം പ­ഠി­ക്കാൻ കൂടിയ ച­ങ്ങാ­തി പ­റ­ഞ്ഞി­ട്ടു­ള്ള­തു്. അവൻ പല പല ഏർ­പ്പാ­ടു­കൾ­കൊ­ണ്ടു് അല്പം മെ­ച്ച­പ്പെ­ട്ടി­ട്ടു­ണ്ടു്. ത­ട്ടി­പ്പു­കൾ പ­ല­താ­ണു്. എ­ന്നാ­ലും സേ­വി­യെ സ­ഹാ­യി­ക്കാൻ അവൻ മ­ന­സ്സു­കാ­ണി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. സേവി അല്പം ആ­ശ്വാ­സ­ത്തോ­ടെ അ­വ­ന്റെ കാ­ര്യം ചി­ന്തി­ച്ചു. പക്ഷേ, അ­പ്പോൾ­ത്ത­ന്നെ താൻ ഉ­ടു­ത്തി­രി­ക്കു­ന്ന നനഞ്ഞ ലു­ങ്കി­യി­ലേ­ക്കും നോ­ക്കി. വേ­റൊ­രു വ­സ്ത്ര­മി­ല്ല ഉ­ടു­ത്തോ­ണ്ടു­പോ­കാൻ. സേവി മ­ണ­ലി­ലേ­ക്കു കാ­റി­ത്തു­പ്പി. വീ­ശി­ത്തു­ട­ങ്ങി­യ കാ­റ്റിൽ തു­പ്പൽ വ­ള­ഞ്ഞു വേ­റൊ­രു ദി­ശ­യി­ലേ­ക്കു പ­റ­ന്നു.

അ­പ്പോ­ഴേ­ക്കും നേ­ര­ത്തേ എ­തിർ­വ­ശ­ത്തേ­ക്കു­പോ­യ പെ­ണ്ണു­ങ്ങൾ തി­രി­കെ വ­രു­ന്ന­തു കണ്ടു. അ­തു­കൊ­ണ്ടു സേവി എ­ഴു­ന്നേ­റ്റി­ല്ല. ഉ­റ­ക്കെ അ­ല­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു് പെ­ണ്ണു­ങ്ങൾ ക­ട­ലി­ലേ­ക്കു­ന­ട­ക്കു­ക­യാ­ണു്. ഇവർ ചി­ല­പ്പോൾ ക­ട­ലി­ലി­റ­ങ്ങി കു­ത്തി­യി­രി­ക്കും. സേവി തി­രി­ഞ്ഞി­രു­ന്നു. പി­ന്നെ എ­ന്തി­നെ­പ്പ­റ്റി ആ­ലോ­ചി­ക്ക­ണ­മെ­ന്നു് ആ­ലോ­ചി­ച്ചു. ഇ­ത്തി­രി­ക്ക­ഴി­ഞ്ഞു് കാ­റ്റിൽ വ­രു­ന്ന സം­സാ­രം ശ്ര­ദ്ധി­ച്ചു് സേവി തി­രി­ഞ്ഞു.

പെ­ണ്ണു­ങ്ങൾ അവിടെ നി­ന്നു പോ­യി­ട്ടി­ല്ല. ര­ണ്ടെ­ണ്ണ­വും ഉ­റ­ക്കെ പ്രാ­കു­ക­യാ­ണു്. കാ­റ്റൊ­തു­ങ്ങു­മ്പോൾ സം­സാ­രം കേൾ­ക്കാം.

“നേരം വെ­ളു­ത്ത­പ്പൊ­ത്ത­ന്നെ എ­റ­ണ­ക്കേ­ടാ­ന്ന­ല്ലോ. ശവം തന്നെ കാഴ്ച. എ­വ­നൊ­ക്കെ ഇവിടെ വ­ന്ന­ടി­യു­ന്ന­തെ­ന്തോ­ന്നി­നാ? എ­വി­ടെ­യ­ങ്കി­ലും തൂ­ങ്ങി­ച്ചാ­വാ­നു­ള്ള­തി­നു്”

“എവിടെ ച­ത്താ­ലും അ­തി­നെ­യൊ­ക്കെ ഇവിടെ കൊ­ണ്ടി­ടും. ക­ണി­കാ­ണ­ണ്ട­തു് ന­മ്മ­ളും”

“എനി മ­റ്റ­വൻ­മാർ ഇവിടെ കേറി നി­ര­ങ്ങും. പോ­ലീ­സേ. എ­നി­ക്കാ എ­ന­ത്തെ കാ­ണു­മ്പോ­ഴേ മ­നം­മ­റി­പ്പാ”

പോ­ലീ­സ് മറ്റേ കേ­സി­നു് ഇ­വ­ളു­ടെ വീ­ട്ടിൽ കേറിയ കാ­ര്യം പെ­ട്ടെ­ന്നു് ഓർ­ത്ത­തിൽ മ­റ്റ­വൾ­ക്കു് ചെറിയ സ­ന്തോ­ഷം വന്നു. എ­ങ്കി­ലും പ­റ­ഞ്ഞു:

“ശ­രി­യാ­ന്നേ. എന്നാ എ­നി­ക്ക­ത­ല്ല ആധി. ക­ഴി­ഞ്ഞ ശവം ക­ണ്ടേ­ന്റ­ന്നാ പ­ള്ളീ­ലെ മണി ഒ­ടി­ഞ്ഞു താഴെ വീ­ണ­തു്.”

“അന്നു വൈ­യ്യു­ന്നേ­നു മു­മ്പു് ര­ണ്ടെ­ണ്ണം തൊ­റേ­ന്ന­ങ്ങു­പോ­യി. ഓർ­മ്മ­യു­ണ്ട­ല്ലേ­ാ”

“ഓ. തെ­രേ­സേ­ടെ തള്ള ച­ത്ത­തു് സാ­ര­മി­ല്ല. കൊറേ ന­ര­കി­ച്ച­ത­ല്ലി­യോ. ആ കൊ­ച്ചൻ വ­ണ്ടി­ക്കു­പെ­ട്ട­തോർ­ക്കു­മ്പോ, ഓർ­ക്കാൻ­വ­യ്യ.”

“എ­ന്നാ­ലും ഇ­തി­നൊ­ക്കെ ഇ­തെ­ന്തോ­ന്നു കാ­ര്യം? ഈ നല്ല പ്രാ­യ­ത്തിൽ പോയി ചാ­ക­ണ്ട കാ­ര്യ­മെ­ന്തു­വാ?”

“എടീ, സ്വ­ന്ത­മാ­യി­ട്ടു ച­ത്ത­തോ അതോ കൊ­ന്ന­തോ ആർ­ക്ക­റി­യാം?”

images/muralijana4.png

“ഓ, അ­തി­ന്റെ മൊഖം ക­ണ്ടാ­ല­റി­യാൻ­മേ­ലേ?, ചാ­ടി­യ­താ, ക­ട­ലി­ലേ­ക്കു് അ­ങ്ങി­റ­ങ്ങി­പ്പോ­യ­താ. പെ­ണ്ണാ പ്ര­ശ്നം.”

“നീ അ­ങ്ങ­നെ ഒരു ശ­വ­ത്തി­ന്റെ പു­റ­ത്തു് ഓ­രോ­ന്നു ക­ല്പി­ച്ചു­ണ്ടാ­ക്കാ­തെ. നി­ന­ക്കെ­ന്തോ­ന്ന­റി­യാം?”

“പി­ന്നെ ഏതു പെ­ണ്ണാ ഇ­ത്രേം നല്ല ഒരു കു­ഞ്ഞി­നെ വെ­റു­തേ ചാവാൻ വി­ടു­ന്ന­തു്? കണ്ടോ മീൻ­പോ­ലും ക­ടി­ച്ചി­ട്ടി­ല്ല. തൊടാൻ തോ­ന്നു­മോ ഇതിനെ?”

“അ­തൊ­ക്കെ അ­ങ്ങ­നെ­ത­ന്നെ. എ­ന്നാ­ലും ഏ­തെ­ങ്കി­ലും പെ­ണ്ണി­നെ ച­തി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടാ­കും. പെ­ണ്ണു വി­ല­ങ്ങി­യാ­ലേ, പി­ന്നെ അ­വ­ന്റെ­യൊ­ക്കെ ഗതി ഇ­തു­ത­ന്നാ.”

“നീ ചു­മ്മാ­തെ കു­റ്റാ­ന്വേ­ഷ­ണം ന­ട­ത്തി­ക്കോ­ണ്ടി­രി­ക്കാ­തെ. ഇ­തി­ന്റെ കാ­ര്യം ആ­ണു­ങ്ങ­ളെ അ­റി­യി­ക്ക­ണ്ടേ?”

“ഓ എ­ന്നി­ട്ടു­വേ­ണം, ആദ്യം ക­ണ്ട­തു ന­മ്മ­ളാ­ന്നു വ­ന്നു് പോ­ലീ­സു­കാ­രോ­ടു് വർ­ത്താ­നം പറയാൻ. ഞാൻ പ­റ­ഞ്ഞേ, എ­നി­ക്കു പ­റ്റ­ത്തി­ല്ല, എ­നി­ക്കു് ആ എ­ന­ത്തെ ക­ണ്ടു­കൂ­ടാ.”

ഇ­ത്തി­രി നേരം പെ­ണ്ണു­ങ്ങൾ ഒ­ന്നും പ­റ­ഞ്ഞി­ല്ല. പക്ഷേ, അ­വി­ടെ­ത്ത­ന്നെ ചു­റ്റി­ത്തി­രി­ഞ്ഞു നി­ന്നു. പി­ന്നെ ഒരാൾ പ­റ­ഞ്ഞു:

“ഇതു ല­ക്ഷ­ണ­ക്കേ­ടാ. എ­ത്രേം വ­ള്ള­ങ്ങൾ ഒടനേ വ­രാ­നു­ള­ള­താ. വ­ല്ല­തും കി­ട്ടു­മാ­യി­രി­ക്കു­മോ എന്തോ. കാ­ലി­യാ­യി­ട്ടാ വ­രു­ന്ന­തെ­ങ്കിൽ, എ­നി­ക്കാ­ലോ­ചി­ക്കാൻ­വ­യ്യ.”

“എടീ എ­നി­ക്കു വ­ല്ലാ­തെ ആ­ധി­യാ­കു­ന്നു. ഇനി എ­ന്തെ­ങ്കി­ലും കൊ­ഴ­പ്പം വ­ല്ല­തും വരുമോ? ന­ടു­ക്ക­ട­ലി­ലാ അവരു പോ­യി­രി­ക്കു­ന്ന­തു്. ത­മ്പു­രാ­നേ, പി­ഴ­പ­റ്റാ­തെ വ­ന്നേ­ക്ക­ണേ”.

“നീ നാ­ക്കെ­ടു­ത്താൽ ഈ എ­റ­ണ­ക്കേ­ടേ പറയൂ. വാ, ആ­രോ­ടും ഇ­തൊ­ന്നും പറയാൻ നി­ക്കേ­ണ്ട. കാ­ണു­ന്ന­വ­രു് ക­ണ്ടോ­ട്ടെ. കാ­പ്പി­യി­ടാം. അ­വ­രി­പ്പം വരും.”

ക­ടൽ­ക്കാ­റ്റു് പി­ടി­ച്ചു­പൊ­ക്കാൻ നോ­ക്കി­യ കൈ­ലി­മു­ണ്ടു് തു­ട­കൾ­ക്കി­ട­യി­ലോ­ട്ടു ചേർ­ത്തു് ഒരാൾ ശ­വ­ത്തി­ന­ടു­ത്തേ­ക്കു് കു­നി­ഞ്ഞി­രു­ന്നു. മ­റ്റ­വൾ ചു­റ്റും നോ­ക്കി.

“എ­ടി­യെ­ടീ, നീ അ­തി­ലൊ­ന്നും നോ­ക്ക­ണ്ട. ദൈ­വ­ദേ­ാ­ഷം കാ­ണി­ക്ക­ല്ലേ. അ­തി­ന്റെ കൈയിൽ ഒ­ന്നും കാ­ണ­ത്തി­ല്ല. നീ ഇ­വി­ടെ­ക്കി­ട­ന്നു് ആർ­ത്തി കാ­ണി­ക്ക­ല്ലേ. ആളുകൾ വ­രാ­റാ­യി.”

“പോടീ, എ­നി­ക്കെ­ന്തോ­ന്നു വേണം? നല്ല പ­ള­പ­ളാ­ന്നു­ള്ള ഉ­ടു­പ്പു്. കഷ്ടം. ന­ല്ലൊ­രു കൊ­ച്ചൻ. ഞാൻ ഇ­തി­ന്റെ മൊഖം ഒ­ന്നൂ­ടെ നോ­ക്കി­യ­താ.”

“മതി നോ­ക്കി­യ­തു്. വാ. മെ­ന­ക്കേ­ടാ, ഇനീം ഇവിടെ നി­ന്നാൽ. വാ”

രണ്ടു പെ­ണ്ണു­ങ്ങ­ളും പോ­യ­വ­ഴി നോ­ക്കി സേവി പാ­റ­ക്കെ­ട്ടിൽ ഇ­രു­ന്നു. ഇ­ത്തി­രി­ക്കൂ­ടി വെ­ളി­ച്ചം തെ­ളി­ഞ്ഞ­തി­നാൽ ഇപ്പോ വെ­ളു­ത്ത തു­ണി­ക്കെ­ട്ടു­പോ­ലെ ആ വസ്തു അകലെ ക­ടൽ­ക്ക­ര­യിൽ കാണാം. ഇ­ട­യ്ക്കി­ടെ നീ­ട്ടി­പ്പി­ടി­ച്ചു വ­രു­ന്ന ഒരു തിര അതിനെ തൊ­ടു­ന്നു. സേ­വി­ക്കു പ്ര­ത്യേ­കി­ച്ചൊ­ന്നും തോ­ന്നി­യി­ല്ല. കാ­റ്റി­ന്റെ ത­ണു­പ്പു് ഇ­ത്തി­രി­യൊ­ന്നു മാ­റി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. സേവി പാ­റ­ക്കെ­ട്ടി­നു താ­ഴേ­ക്കു് ഊർ­ന്നി­റ­ങ്ങി­യി­രു­ന്നു.

അ­ന്നേ­രം ഒരു തല കൂടി ദൂരെ നി­ന്നു വ­രു­ന്ന­തു സേവി കണ്ടു. ല­ക്ഷ­ണം ക­ണ്ട­പ്പോ­ഴേ ആളെ മ­ന­സ്സി­ലാ­യി. ക­ട­പ്പു­റ­ത്തു് ആദ്യം തെ­ളി­യു­ന്ന തല. ആൾ ഒരു വെ­കി­ളി­യാ­ണു്. എ­പ്പോ­ഴും എ­ന്തെ­ങ്കി­ലും കൂ­വി­യും പ­റ­ഞ്ഞും­കൊ­ണ്ടു ന­ട­ക്കും. ത­ന്ന­ത്താ­നും പറയും കേൾ­ക്കാൻ നിൽ­ക്കാ­ത്ത മ­റ്റു­ള്ള­വ­രോ­ടും പറയും. വല പി­ടി­ക്കു­ന്ന­വർ­ക്കും വള്ളം അ­ടു­പ്പി­ക്കു­ന്ന­വർ­ക്കും അ­ടു­ത്തു പോയി നി­ല്ക്കും. വള്ളം അ­ടു­പ്പി­ച്ചി­റ­ങ്ങു­ന്ന­വർ ആദ്യം തന്നെ ഇ­യാ­ളു­ടെ തല കാ­ണു­മ്പോൾ പ­ച്ച­ത്തെ­റി മു­ഴ­ക്കും. ഒരു ല­ക്ഷ­ണ­പ്പി­ശ­കു­ണ്ടെ­ന്നാ­ണു് മൊ­ത്ത­ത്തിൽ സം­സാ­രം. എ­ന്നാ­ലും ഇയാൾ വല വ­ലി­ക്കാൻ കൂടും. നല്ല വ­ര­വു­ള്ള ദി­വ­സ­ങ്ങ­ളിൽ എ­ല്ലാർ­ക്കും അ­ങ്ങോ­ട്ടു­മി­ങ്ങോ­ട്ടും സ്നേ­ഹ­മാ­ണു്. അ­തി­നി­ട­യി­ലോ­ട്ടു നി­ന്നാൽ ഒരു പങ്കു കി­ട്ടും. ക­ട­പ്പു­റ­ത്തു് വെ­ളി­ച്ചം മു­റ്റും വരെ ഇയാൾ ത­ല­ങ്ങും വി­ല­ങ്ങും ന­ട­ക്കും. ചി­ല­പ്പോ നല്ല പാ­ട്ടാ­യി­രി­ക്കും. വൈ­കു­ന്നേ­ര­വും പാ­റ­ക്കെ­ട്ടി­ലെ കൂ­ട്ട­ത്തിൽ പാ­ട്ടി­നു ഡി­മാൻ­ഡാ­ണു്. ആ സമയം എ­ല്ലാർ­ക്കും ഒരു സ്നേ­ഹം വ­രു­ന്ന സ­മ­യ­മാ­ണു്.

ഇ­പ്പോൾ അയാൾ ജ­ഡ­ത്തി­ന­ടു­ത്തെ­ത്തി­യി­രി­ക്കു­ന്നു. സേവി ദൂരെ നി­ന്നു നോ­ക്കി. അയാൾ ഒന്നു ക­റ­ങ്ങി, അതിനു ചു­റ്റും. തിര ച­ന്തി­യിൽ അ­ടി­ക്കാ­ത്ത ഇടം നോ­ക്കി ശ­വ­ത്തി­നു സമീപം കു­ത്തി­യി­രു­ന്നു. കാ­വ­ലി­രി­ക്കു­ന്ന­തു­പോ­ല. ഇ­തി­നി­ട­യ്ക്കു് തിരകൾ വന്നു ജ­ഡ­ത്തെ ഒ­ന്നു­കൂ­ടി ന­ന­ച്ചി­ട്ടു­പോ­യി.

കാ­വൽ­ക്കാ­രൻ പി­ന്നെ കൈ­കു­ത്തി എ­ഴു­ന്നേ­റ്റു. എ­ന്നി­ട്ടു പി­ന്നെ­യും ശ­വ­ത്തി­നു ചു­റ്റും ക­റ­ങ്ങി ക­ട­ലി­ലേ­ക്കു നോ­ക്കി ഒന്നു നീ­ട്ടി­വ­ലി­ച്ചു കൂവി. അ­പ്പോ­ഴേ­ക്കും കാ­റ്റു് മു­റു­കി­യ­തി­നാൽ ശബ്ദം ചു­രു­ട്ടി­ക്ക­റ­ക്കി­യെ­ടു­ത്തു് വേ­റൊ­രു ഭാ­ഗ­ത്തേ­ക്കു് എ­റി­യ­പ്പെ­ട്ടു. ദൂ­രെ­യി­രു­ന്നു സേ­വി­ക്കു് അയാൾ ജ­ഡ­ത്തി­ന്റെ മുഖം പ­രി­ശോ­ധി­ക്കു­ന്ന­തു കാ­ണാ­മാ­യി­രു­ന്നു. മ­ലർ­ന്നു കി­ട­ക്കു­ന്ന ആ വ­സ്തു­വി­നോ­ടു് കു­റ­ച്ചു നേരം അയാൾ മി­ണ്ടി­യും പ­റ­ഞ്ഞു­മി­രു­ന്നു. എ­ഴു­ന്നേ­റ്റു പോ­കാ­മെ­ന്നു് സേ­വി­ക്കു തോ­ന്നി­യെ­ങ്കി­ലും മ­റ്റേ­യാൾ ക­ണ്ടാൽ പി­ന്നെ വേ­ണ്ടാ­ത്ത വർ­ത്ത­മാ­ന­മാ­വും. ഇടയിൽ ഒരു ജഡവും. സേവി പാ­റ­ക്കെ­ട്ടിൽ തന്നെ കു­ത്തി­യി­രു­ന്നു.

images/muralijana5.png

ജ­ഡ­ത്തി­ന­ടു­ത്ത അയാൾ പി­ന്നെ­യും ചു­റ്റി­ക്ക­റ­ങ്ങൽ തു­ട­ങ്ങി­യി­രു­ന്നു. പി­റു­പി­റു­ക്ക­ലും ഒ­ച്ച­വ­യ്ക്ക­ലും ഒ­ച്ച­ത്തി­ലാ­യി. തലയിൽ കൈ­വ­ച്ചു് ഇ­ട­യ്ക്കു് സ­ഹ­താ­പം കാ­ട്ടു­ന്നു­ണ്ടു്. അയാൾ ജ­ഡ­ത്തി­ന്റെ ഉ­ടു­പ്പിൽ ഉ­ഴി­ഞ്ഞു. മൊ­ത്തം ഒന്നു പ­ര­തു­ന്ന­പോ­ലെ തോ­ന്നി. പി­ന്നെ ശരീരം മു­ഴു­വ­നും. അയാൾ എ­ഴു­ന്നേ­റ്റു നി­ന്നു.

തു­ടർ­ന്നു് ജ­ഡ­ത്തെ വെ­റു­തേ­യെ­ന്ന മ­ട്ടിൽ ഒന്നു നോ­ക്കി അയാൾ നേരെ ന­ട­പ്പു തു­ട­ങ്ങി. ഉ­ടു­തു­ണി ക­യ­റ്റി­പ്പി­ടി­ച്ചു് തി­ര­യിൽ ഒന്നു കാൽ­ന­ന­ച്ചു് വീ­ണ്ടും ക­ട­ലി­ലേ­ക്കു നോ­ക്കി ഒ­ന്നു­കൂ­ടി കൂവി അയാൾ അങ്ങു ന­ട­ന്നു പോയി. കാ­റ്റു് അല്പം കൂടി പെ­രു­ത്തു­വ­ന്നു.

സേവി അ­വി­ടെ­ത്ത­ന്നെ­യി­രു­ന്നു. ഇ­പ്പോൾ ക­ട­പ്പു­റ­ത്തു് സേ­വി­യും ജഡവും മാ­ത്ര­മേ­യു­ള്ളൂ. അകലെ നി­ന്നു­കൊ­ണ്ടു­ത­ന്നെ അതൊരു വൃ­ത്തി­യു­ള്ള ജ­ഡ­മാ­ണെ­ന്നു് സേ­വി­ക്കു തോ­ന്നി. അ­ഴു­കി­യ­ളി­ഞ്ഞാ­ണു് പ­ല­പ്പോ­ളും ജ­ഡ­ങ്ങൾ പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ടു­ക. ക­ട­പ്പു­റ­മാ­കെ വാ­ട­യും. ഇതു പക്ഷേ, എന്തോ പ­രി­മ­ളം പ്ര­സ­രി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തു­പോ­ലെ. വെ­ളു­ത്ത ഒരു തു­ണി­ക്കെ­ട്ടു പോലെ അ­ക­ലെ­യാ­യി അതിഥി കി­ട­ക്കു­ന്നു. വീ­ണ്ടും എ­തിർ­വ­ശ­ത്തു നി­ന്നു ശ­ബ്ദ­ങ്ങൾ കേ­ട്ട­പ്പോൾ സേവി തി­രി­ഞ്ഞു. ര­ണ്ടു­പേർ എന്തോ ത­പ്പി­ത്ത­പ്പി വ­രി­ക­യാ­ണു്. ജ­ഡ­ത്തെ­യാ­കും. ആ പെ­ണ്ണു­ങ്ങൾ പോയി പ­റ­ഞ്ഞി­ട്ടു­ണ്ടാ­കും.

“ദാ അ­വി­ടെ­ക്കി­ട­ക്കു­ന്നു… ” ദൂ­രേ­ക്കു­ചൂ­ണ്ടി ഒരാൾ പ­റ­ഞ്ഞു.

“എ­ന്തോ­രു ശ­ല്യ­മാ­യെ­ന്നു നോ­ക്കി­യേ. ഇപ്പോ വ­ള്ള­ങ്ങൾ അ­ടു­ക്കേ­ണ്ട നേ­ര­മാ­വും. ഈ ജഡം ഇ­വി­ടെ­ക്കി­ട­ന്നാ പി­ന്നെ ഒരു ക­ച്ചോ­ട­വും ന­ട­ക്ക­ത്തി­ല്ല.”

“പ­ത്തു­മ­ണി­യോ­ടെ­യെ­ങ്കി­ലും പോ­ലീ­സി­ങ്ങെ­ത്തും. പി­ന്നെ ഓ­രോ­രു­ത്ത­രെ­യും വി­ളി­ച്ചു ചോ­ദ്യ­മാ­വും. ഇ­വി­ടെ­ങ്ങാ­നും ക­ണ്ടി­ട്ടു­ണ്ടോ, എ­വി­ട­യെ­ങ്കി­ലും വള്ളം മ­റി­ഞ്ഞി­ട്ടു­ണ്ടോ… മെ­ന­ക്കേ­ടു്.”

“പോ­ലീ­സു വ­രു­ന്ന­തു ജഡം നോ­ക്കി­യാ­ന്നെ­ങ്കി­ലും ചെ­ല­പ്പോ പൊ­ക്കു­ന്ന­തു് വേറെ വ­ല്ല­വ­രെ­യു­മാ­വും.”

“ക­ഴി­ഞ്ഞ­പ്രാ­വ­ശ്യം ജഡം തപ്പി വന്ന പോ­ലീ­സാ, മറ്റേ കേസിൽ മു­ങ്ങി നടന്ന ലോ­റൻ­സി­നെ പൊ­ക്കി­യ­തു്. അവൻ ജഡം കാണാൻ വന്നു നി­ന്ന­താ­യി­രു­ന്നേ.”

“ജഡം പൊ­ക്കി­യെ­ടു­ത്തു് അ­വൻ­മാ­രു­ടെ വ­ണ്ടീൽ കേ­റ്റു­ന്ന പണീം ന­മു­ക്കു്. അ­ളി­ഞ്ഞ ഒരു ജഡം പൊ­ക്കി­വ­ച്ച­തി­ന്റെ മ­നം­മ­റി­പ്പു് ഇ­പ്പ­ഴും മ­റ­ന്നി­ട്ടി­ല്ല.”

അവർ ജ­ഡ­ത്തി­ന­രി­കി­ലെ­ത്തി ചു­റ്റി­ക്ക­റ­ങ്ങി നോ­ക്കു­ക­യാ­യി­രു­ന്നു. ഇ­ത്തി­രി­ക്ക­ഴി­ഞ്ഞു് ഒരാൾ പ­റ­ഞ്ഞു: “എടേ ഒരു കാ­ര്യം ചെ­യ്യാം. എ­ടു­ത്തു ക­ട­ലി­ലോ­ട്ടെ­റി­യാം.”

“പി­ന്നേം കേറി വ­ര­ത്തി­ല്യോ?”

“എടേ അ­ടി­ക്കാ­റ്റു് അ­ങ്ങോ­ട്ടാ. കു­റ­ച്ച­പ്പു­റ­ത്തെ­വി­ടെ­യ­ങ്കി­ലും അ­ടി­യ­ട്ടെ, ന­ശി­പ്പു്.”

കു­റ­ച്ചു­കൂ­ടി തർ­ക്കി­ച്ചു നി­ന്ന­ശേ­ഷം ര­ണ്ടു­പേ­രും കൂടി ജ­ഡ­ത്തി­ന്റെ കാ­ലി­ലും ത­ല­യി­ലും പി­ടി­ച്ചു­പൊ­ക്കി. പൊ­തി­ക്കെ­ട്ടു് ആ­കാ­ശ­ത്തേ­ക്കു­യർ­ന്നു വന്നു. പി­ന്നെ അതു് തി­ര­കൾ­ക്കു മു­ക­ളി­ലൂ­ടെ ക­റ­ങ്ങി ക­ട­ലി­നു­ള­ളിൽ പോയി പ­തി­ച്ചു. തി­ര­ക­ളിൽ കൈ­ക­ഴു­കി ര­ണ്ടു­പേ­രും തി­രി­ഞ്ഞു­നോ­ക്കി­നോ­ക്കി വന്ന വ­ഴി­ക്കു പോയി.

images/muralijana6.png

സേവി പി­ന്നെ­യും അവിടെ കു­ത്തി­യി­രു­ന്നു. കൂ­ട്ടി­നു് ജ­ഡ­മി­ല്ല. അയാൾ വീ­ണ്ടും ഇ­ന്ന­ത്തെ യാ­ത്ര­യെ­പ്പ­റ്റി ഓർ­ത്തു. പി­ന്നെ തന്റെ ശ­രീ­ര­ത്തി­ലും അ­ഴു­ക്കു­പി­ടി­ച്ച കൈ­ലി­മു­ണ്ടി­ലും നോ­ക്കി. അ­പ്പ­നു പ­ണ്ടെ­ങ്ങാ­ണ്ടു് ഒരു മു­ണ്ടു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. അ­ങ്ങേ­രു് കൈ­ലി­യേ ഉ­ടു­ക്കൂ. ക­ഴു­കി­ല്ല. കടലിൽ ഒന്നു മു­ക്കി പി­ഴി­ഞ്ഞ­ങ്ങെ­ടു­ക്കും. അ­തെ­ങ്ങാൻ പോയി തപ്പി നോ­ക്കാം. സേ­വി­ക്കു് വ­ല്ലാ­ത്ത വെ­റു­പ്പു­തോ­ന്നി.

പി­ന്നെ ഏ­കാ­ന്ത­ത­യിൽ വിരസത തോ­ന്നി സേവി എ­ഴു­ന്നേ­റ്റു. മെ­ല്ലെ കടലിൽ ഇ­റ­ങ്ങി കാൽ ന­ന­ച്ചു. അ­പ്പോൾ, ഉ­യർ­ന്നു­പൊ­ങ്ങി­ത്തു­ട­ങ്ങി­യ തി­ര­ക­ളു­ടെ കൈ­പി­ടി­ച്ചു് വെ­ളു­ത്ത മേ­ല­ങ്കി ധ­രി­ച്ച ജഡം സേ­വി­യു­ടെ കാ­ലു­കൾ­ക്ക­രി­കി­ലൂ­ടെ വീ­ണ്ടും ക­ര­പ­റ്റി.

images/muralijana7.png

സേവി ജ­ഡ­ത്തി­ന­രി­കി­ലേ­ക്കു കു­നി­ഞ്ഞു് കു­റ­ച്ചു­നേ­രം നി­ന്നു. പി­ന്നെ ജ­ഡ­ത്തി­ന്റെ ഉ­ടു­പ്പു­യർ­ത്തി. അരയിൽ ക­റു­ത്ത ബെൽ­റ്റു­മു­റു­ക്കി­യ തൂ­വെ­ള്ള മു­ണ്ടു്. കടൽ അതിനെ കൂ­ടു­തൽ വെ­ളു­പ്പി­ച്ചി­രു­ന്നു. സേവി ജ­ഡ­ത്തി­ന്റെ വാ­റ­ഴി­ച്ചു് മു­ണ്ടു വേർ­പെ­ടു­ത്തി. എ­ന്നി­ട്ടു ക­ടൽ­വെ­ള്ള­ത്തിൽ ന­ന­ച്ചു വീ­ശി­പ്പി­ടി­ച്ചു. തി­ര­കൾ­ക്കു­മേ­ലെ അതു വ­ഞ്ചി­പ്പാ­യ­പോ­ലെ പ­റ­ന്നു നി­ന്നു.

പി­ന്നെ തന്റെ പി­ഞ്ഞി­യ കൈലി അ­ഴി­ച്ചു ചു­രു­ട്ടി ക­ര­യി­ലി­ട്ടു. ജ­ഡ­ത്തി­ന്റെ വ­സ്ത്ര­വും ധ­രി­ച്ചു് സേവി കു­ടി­ലി­ലേ­ക്കു ന­ട­ന്നു.

ബി. മുരളി
images/b-murali.jpg

1971-ൽ ജ­നി­ച്ചു. ഭാ­ര­തീ­യ ഭാ­ഷ­ക­ളി­ലെ സാ­ഹി­ത്യ­ത്തി­നു­ള്ള സം­സ്കൃ­തി പു­ര­സ്കാ­രം, അ­ബു­ദാ­ബി ശക്തി അ­വാർ­ഡ്, വി. പി. ശി­വ­കു­മാർ സ്മാ­ര­ക കേളി അ­വാർ­ഡ്, ക­ഥ­യ്ക്കും ബാ­ല­സാ­ഹി­ത്യ­ത്തി­നും എസ്. ബി. ടി. സാ­ഹി­ത്യ പു­ര­സ്കാ­രം, പൂനെ മ­ല­യാ­ള­ശ­ബ്ദം അ­വാർ­ഡ്, ഇ. പി. സുഷമ എൻ­ഡോ­വ്മെ­ന്റ്, അ­ങ്ക­ണം അ­വാർ­ഡ്, അ­റ്റ്ല­സ് കൈരളി പു­ര­സ്കാ­രം, എ. പി. ക­ള­യ്ക്കാ­ട് സാ­ഹി­ത്യ പു­ര­സ്കാ­രം, പ­ത്ര­പ്ര­വർ­ത്ത­ന­മേ­ഖ­ല­യിൽ മി­ക­ച്ച മു­ഖ­പ്ര­സം­ഗ­ത്തി­നു­ള്ള പ­ന്ത­ളം കേ­ര­ള­വർ­മ്മ പു­ര­സ്കാ­രം, തോ­പ്പിൽ രവി പു­ര­സ്കാ­രം, യൂ­സ­ഫ­ലി കേ­ച്ചേ­രി സാ­ഹി­ത്യ പു­ര­സ്കാ­രം എ­ന്നി­വ ല­ഭി­ച്ചു. ഇ­പ്പോൾ മലയാള മ­നോ­ര­മ­യു­ടെ തി­രു­വ­ന­ന്ത­പു­രം യൂ­ണി­റ്റിൽ അ­സി­സ്റ്റ­ന്റ് എ­ഡി­റ്റർ.

ഭാര്യ: മ­ഞ്ജു­ഷ, മകൾ: അബനി.

കഥകൾ
  • ഉ­മ്പർ­ട്ടോ എക്കോ
  • പൂ­മു­ടി­ക്കെ­ട്ട­ഴി­ഞ്ഞ­തും പു­ഷ്പ­ജാ­ലം കൊ­ഴി­ഞ്ഞ­തും
  • പ്രോ­ട്ടോ­സോ­വ
  • ചെ­ന്തീ­പോ­ലൊ­രു മാലാഖ
  • ഹ­രി­ത­വൈ­ശി­കം
  • കാ­മു­കി
  • പ­ഞ്ച­മി ബാർ
  • 100 കഥകൾ
  • ബൈ­സി­ക്കിൾ റി­യ­ലി­സം
നോവൽ
  • ആ­ള­ക­മ്പ­ടി
  • എ­സ്പ­രാൻ­സ­യു­ടെ പു­ണ്യ­വാ­ള­ന്മാർ (വി­വർ­ത്ത­നം)
  • നി­ന്റെ ചോ­ര­യി­ലെ വീ­ഞ്ഞു്
ബാ­ല­സാ­ഹി­ത്യം
  • ജാ­ക്ക് ആന്റ് ജിൽ
  • വ­ട­ക്കൻ കാ­റ്റി­ന്റെ സ­മ്മാ­ന­ങ്ങൾ

ക­ലി­ഗ്ര­ഫി: എൻ. ഭ­ട്ട­തി­രി

ചി­ത്രീ­ക­ര­ണം: വി. പി. സു­നിൽ­കു­മാർ

Colophon

Title: Jadangalil Nallavan (ml: ജ­ഡ­ങ്ങ­ളിൽ ന­ല്ല­വൻ).

Author(s): B. Murali.

First publication details: Sayahna Foundation; Trivandrum, Kerala; 2020-10-14.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Short Story, B. Murali, Jadangalil Nallavan, ബി. മുരളി, ജ­ഡ­ങ്ങ­ളിൽ ന­ല്ല­വൻ, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: October 17, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Ghost of a Genius, a painting by Paul Klee (1879–1940). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Typesetter: JN Jamuna; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.