ക­യ്പി­ല്ലാ­ത്ത­തെ­ന്നു്

ഒരു കിളി മ­ധു­രി­ച്ചു­പാ­ടു­ന്ന

കാ­ഞ്ഞി­ര­മ­ര­ത്തിൽ നി­ന്നു്

കൊ­ളു­ത്തു­പൊ­ട്ടി­വ­ന്ന

ക­വി­ത­യു­ടെ കാൽ­ച്ച­ങ്ങ­ല

മു­റി­വു­നീ­റ്റ­ങ്ങ­ളിൽ ഇ­ഴ­യു­മ്പോ­ഴും

കി­ലു­ങ്ങു­ന്ന­തു­കേൾ­ക്കും

ക­ട്ടു­റു­മ്പു­ക­ളെ­പ്പോ­ലെ

സ്വ­പ്ന­ത്തി­ലെ ക­റു­ത്ത സെ­ക്ക­ന്റു­കൾ

ഒ­ന്നി­നു­പി­റ­കെ ഒ­ന്നാ­യി

വ­രി­യിൽ ന­ട­ന്നു­പോ­വു­ന്ന­തു­കാ­ണും

എ­ണ്ണി­ക്കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കും

ക­ല്ലു­രു­ട്ടി­ക്കൊ­ണ്ടു്

പ­തി­വാ­യി കനം തൂ­ങ്ങി

മല ക­യ­റി­ക്കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന ഹൃദയം

കി­ത­ച്ചു­കി­ത­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു്

ല­ബ്ബെ­ന്നും ഡ­ബ്ബെ­ന്നും മി­ടി­ക്കു­ന്ന­തു്

ഇ­ട­ത്തെ­ന്നു­ള്ള വേദന

വ­ല­ത്തെ­ന്നു­ള്ള വേ­ദ­ന­യോ

തി­രി­ച്ചോ ആ­വു­ന്ന­തി­ലെ ആ­ഹ്ലാ­ദം

ഉ­ടു­ക്കു­കൊ­ട്ടു­ന്ന­താ­ണെ­ന്നൊ­ക്കെ തോ­ന്നും

മു­ക­ളി­ലെ­ത്തും

കൈ­വി­ട്ടു­ക­ള­യും

കൈ­കൊ­ട്ടി­ച്ചി­രി­ക്കും

ഉണരും…!

ഹോ… ചേ­ട്ടാ…

അ­ങ്ങ­നീ­മി­ങ്ങ­നീം

നോ­ക്കി­പ്പേ­ടി­പ്പി­ക്കാ­തെ…!

ആ­തി­ര­ക്കു­ളി­രോ­ട­ന്നു

വൃ­ത്ത­ത്തിൽ ക­ളി­ച്ച­താ­ണു്

സെ­റ്റു­മു­ണ്ടു­ടു­ത്ത­താ­ണു്

ഓ­ണ­ത്തി­നു്, പെ­രു­ന്നാ­ളി­നു്, ക്രി­സ്മ­സി­നു്,

പറഞ്ഞ പോ­ലൊ­ക്കെ­ത്ത­ന്നെ

താ­ള­ത്തി­ലാ­ടി­യ­താ­ണു്

ഇ­നി­യെ­ങ്കി­ലും എ­നി­ക്കു തോ­ന്നു­മ്പോ­ലി­രു­ന്നോ­ട്ടെ

ഛ­ന്ദ­സ്സിൻ പു­റ­ത്തേ­ക്കൊ­ന്നു്

കാൽ­മു­ട്ടു് നി­വർ­ത്ത­ട്ടെ

മാത്ര തെ­റ്റാ­തെ നോ­ക്കി ക­ഴ­ച്ചു­നീ­റു­ന്നു

ഈ നോ­ട്ട­മൊ­ന്ന­യ­ച്ചോ­ട്ടെ

ന­ടു­പ്പേ­ജി­ലി­രു­ന്നെ­ങ്കി­ലും

പ­ണ്ടു­ണ്ണി­മേ­രി­യെ സീമയെ ഷ­ക്കീ­ല­യെ

ക­ണ്ണു­കൊ­ണ്ട­റു­ത്ത­പോൽ

പെർ­വെർ­ഷം വർ­ഷി­ക്കാ­തെ

നി­ങ്ങ­ടെ പെ­ങ്ങ­ളെ­പ്പോ­ലെ­നി­ക്കും

പേ­രു­ണ്ട­ല്ലോ! പി. കവിത ബി. ഏ

‘മാ­തൃ­ഭാ­ഷാ­യിൽ’:-) തന്നെ

- - - - v v v v v - - v - - v - -

(അതു് മ­ന്ദാ­ക്രാ­ന്ത­യാ…

മ­ന­സ്സി­ലാ­യോ വൃ­ത്തം…?)

ആ­ക്രാ­ന്ത­മൊ­ട്ടും വേണ്ട

മ­ന്ദ­മാ­യ് ഗ­മി­ച്ചാ­ട്ടെ…!

110 കെ. വി ലൈ­നി­ലെ

രണ്ടു ക­മ്പി­ക­ളി­ലി­രി­ക്കു­ന്ന

രണ്ടു പ­ക്ഷി­കൾ­ക്കു്

പ­ര­സ്പ­രം കൊ­ക്കു­രു­മ്മാ­നു­ള്ള

ആ ഒരു തോ­ന്ന­ലി­ന്റെ

വോൾ­ട്ടേ­ജി­ലാ­ണു്

പ്ര­ണ­യം അ­ള­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു്…!

നി­ന്റെ കാൽ­വി­രൽ തൊട്ട

ഈ കടൽ മു­റി­ച്ചു് ക­ട­ന്നു­പോ­വു­മ്പോൾ

മ­ണൽ­ത്ത­രി­നീ­റ്റ­മു­ള്ള ഒരു മു­റി­വു ബാ­ക്കി­യാ­ക്കി

നെ­ഞ്ചിൽ നി­ന്നൊ­രു തിര

വി­ഷാ­ദ­ത്തി­ന്റെ ഇ­രു­ണ്ട നീ­ല­യി­ലേ­ക്കു്

പിൻ­വ­ലി­ഞ്ഞു­പോ­വു­ന്നു­ണ്ടു്…

ന­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ട ന­ങ്കൂ­ര­ങ്ങൾ തു­രു­മ്പി­ച്ച­ടി­ഞ്ഞ

ആ­ഴ­മി­ല്ലാ­തെ അ­ട­ഞ്ഞു­പോ­യ

ഒരു തു­റ­മു­ഖ­ത്തി­ന്റെ

പഴയ വി­ള­ക്കു­മാ­ട­ത്തി­നു്

വെ­റു­തേ കാ­വ­ലി­രി­ക്കു­ന്ന

നരച്ച കു­പ്പാ­യ­മി­ട്ട ജീ­വി­തം

ചോ­റ്റു­പാ­ത്ര­വു­മാ­യെ­ത്തു­ന്ന

ഒരു ആ­ഹ്ലാ­ദ­ത്തെ കാ­ത്തി­രി­ക്കു­ന്ന­തു­പോ­ലെ

പ­ച്ച­യു­ടെ തീ­ര­ത്തു­നി­ന്നും

നീ വെ­ളി­ച്ച­ത്തി­ന്റെ തൂവാല വീ­ശു­മെ­ന്നു്

ഞാനും പ്ര­തീ­ക്ഷി­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്

പക്ഷേ…

പ­രാ­ജ­യ­ങ്ങ­ളു­ടെ ക­പ്പൽ­ച്ചേ­ത­ങ്ങ­ളാ­ലും

പ­ലാ­യ­ന­ങ്ങൾ ഉ­പേ­ക്ഷി­ച്ചി­ട്ട

പ­ട­ക്കോ­പ്പു­ക­ളാ­ലും

അ­ട­യാ­ള­പ്പെ­ടു­ത്ത­പ്പെ­ട്ട

പു­രാ­ത­ന­മാ­യൊ­രു ക­ടൽ­പ്പാ­ത­യി­ലൂ­ടെ

ദുർ­ബ­ല­മാ­യ സൈറൺ മു­ഴ­ക്കി

അ­ക­ന്ന­ക­ന്നു്… അ­ക­ന്ന­ക­ന്നു് പോ­കു­ന്ന

ഈ ക­പ്പ­ലിൽ ഞാ­നു­ണ്ടെ­ന്നു്

നീ­യെ­ങ്ങ­നെ അ­റി­യാ­നാ­ണു്…!?