SFNസാ­യാ­ഹ്ന ഫൌ­ണ്ടേ­ഷൻ
images/House_on_the_Cliffs.jpg
House on the cliffs near F\’{e}camp, a painting by Antoine Chintreuil (1814–1873).
മ­ല­യാ­ളി­യു­ടെ ഗൃ­ഹ­സ്ഥാ­ശ്ര­മ­വും വാ­സ്തു ഉ­യർ­ത്തു­ന്ന ചോ­ദ്യ­ങ്ങ­ളും
നി­സ്സാർ അ­ഹ­മ്മ­ദ്
images/nisar-01.jpg

സ­ഹ്യ­പർ­വ്വ­ത­നി­ര­യു­ടെ­യും അ­റ­ബി­ക്ക­ട­ലി­ന്റെ­യു­മി­ട­യ്ക്കു്, ഇ­ന്ത്യൻ ഉ­പ­ഭൂ­ഖ­ണ്ഡ­ത്തി­ന്റെ ദുർ­ബ­ല­മാ­യ ഒരു പേ­ശി­ക­ണ­ക്കെ കി­ട­ക്കു­ന്ന ഭൂ­പ്ര­ദേ­ശ­ത്തി­ലെ മ­നു­ഷ്യർ ഏ­റെ­ക്കു­റെ ഗൃ­ഹ­സ്ഥാ­ശ്ര­മി­ക­ളാ­യി മാ­റി­യി­രി­ക്കു­ന്നു. ഭൗ­തി­ക­മാ­യ അർ­ത്ഥ­ത്തിൽ ഈ ഭൂ­പ്ര­ദേ­ശ­മാ­കെ വീ­ടു­കൾ നിർ­മ്മി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു­കാ­ണു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ട­ല്ല ഇ­ങ്ങ­നെ അ­നു­മാ­നി­ക്കു­ന്ന­തു്. കെ­ട്ടി­ട നിർ­മ്മാ­ണ പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ത്തി­ന്റെ ഒരു നല്ല ഭാഗം പഴയ വീ­ടു­ക­ളു­ടെ മു­ഖ­ച്ഛാ­യ മാ­റ്റു­ന്ന­തിൽ നി­ര­ത­മാ­വു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടു­മ­ല്ല. വീടു കെ­ട്ടാ­ത്ത­പ്പൊ­ഴും ഇവർ ഗൃ­ഹ­സ്ഥാ­ശ്ര­മി­ക­ളാ­ണു്; വി­വാ­ഹം ക­ഴി­ക്കാ­ത്ത­പ്പോ­ഴും ഒ­രാൾ­ക്കു­ള്ള ദാ­മ്പ­ത്യൗ­ന്മു­ഖ്യം പോലെ. ഇ­വി­ട­ത്തെ സ്ത്രീ­പു­രു­ഷ­ന്മാർ അ­ണു­കു­ടും­ബ­മാ­യി പ­രി­ണ­മി­ക്കു­ന്ന­തു് ഒരു നാ­ട്ടു­ന­ട­പ്പാ­യി­തീർ­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടോ ഇവർ കു­ടും­ബ­വ്യാ­പൃ­ത­രാ­യി­രി­ക്കു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടോ അല്ല. വീ­ടി­ല്ലാ­തെ­യും കു­ടും­ബ­മു­ണ്ടാ­വാം. കു­ടും­ബ­മി­ല്ലാ­ത്ത­പ്പോ­ഴും ഇവർ മ­ന­സ്സു­കൊ­ണ്ടു് ഗൃ­ഹ­വാ­സി­ക­ളാ­ണു്. ഇവർ ഗൃ­ഹ­സ്ഥാ­ശ്ര­മി­ക­ളാ­വു­ന്ന­തു് പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­മാ­യും പ­രോ­ക്ഷ­മാ­യും ന­മു­ക്കു് അ­നു­മാ­നി­ക്കാ­വു­ന്ന ഇ­വ­രു­ടെ ഉ­പ­ഭോ­ഗ­ശീ­ല­ങ്ങൾ കൊ­ണ്ടാ­ണു്. ഭൗ­തി­ക­ജീ­വി­ത­ത്തെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചി­ട­ത്തോ­ളം ത­ങ്ങൾ­ക്കി­ട­യി­ലൂ­ള്ള സാ­ജാ­ത്യ­ത്തെ മ­റ­ച്ചു വ­യ്ക്കു­ന്ന ഒരു നി­ഷ്പ്ര­ത്യ­ഭി­ജ്ഞാ­നം ഇവർ ത­ങ്ങൾ­ക്കി­ട­യി­ലു­ള്ള വൈ­വി­ദ്ധ്യ­ത്തെ­യും വ്യ­ത്യാ­സ­ത്തെ­യും കു­റി­ച്ചു് പു­ലർ­ത്തു­ന്നു­ണ്ടു്. ത­ങ്ങ­ളോ­രോ­രു­ത്ത­രും വ്യ­ത്യ­സ്ത­രാ­ണെ­ന്നു് ‘ആ­ത്മാർ­ത്ഥ­മാ­യി’ വി­ശ്വ­സി­ക്കു­മ്പോൾ­ത്ത­ന്നെ ഇ­ന്നാ­ട്ടു­കാർ ഗൃ­ഹ­സ്ഥാ­ശ്ര­മ സം­സ്കാ­ര­ത്തി­ന്റെ പി­ടി­യി­ലാ­ണു്. ഗൃ­ഹ­സ്ഥാ­ശ്ര­മ­ത്തി­ലു­ള്ള ഈ ഉ­ത്ക­ണ്ഠ മ­ത­ത്തെ­ക്കാൾ മൗ­ലി­ക­മാ­യ ലോ­ക­വീ­ക്ഷ­ണ­മാ­ണെ­ന്നും ഇതു് സ്വയം ഒരു മ­ത­പ­രി­വർ­ത്ത­നാ­നു­ഭ­വ­മാ­ണെ­ന്നു­മു­ള്ള തി­രി­ച്ച­റി­വു് മ­റി­ച്ചി­ടു­ന്ന സം­വേ­ദ­ന­ത്തെ­യാ­ണു് ‘നി­ഷ്പ്ര­ത്യ­ഭി­ജ്ഞാ­നം’കൊ­ണ്ടു വി­വ­ക്ഷി­ക്കു­ന്ന­തു്; നല്ല മ­ല­യാ­ള­ത്തിൽ ‘പൊ­യ്ത്തി­രി­ച്ച­റി­വ്.’[1]

അ­ദ്ധ്വാ­ന­വി­ഭ­ജ­ന­ത്തെ­യും വി­നി­മ­യ­ത്തെ­യും പൂർ­വ്വ­ക­ല്പ­ന ചെ­യ്യു­ക­യും പ­ണ­ത്തി­ന്റെ­യും ക­മ്പോ­ള­ത്തി­ന്റെ­യും മുൻ­വ്യ­വ­സ്ഥ­ക­ളു­മാ­യി ആ­വിർ­ഭ­വി­ക്കു­ക­യും ചെയ്ത ഒരു ഭൗ­തി­ക­സാ­ഹ­ച­ര്യം ആ­ധു­നി­ക­ലോ­ക­ത്തി­ന്റെ വി­ശി­ഷ്ട ഗു­ണ­മാ­ണു്. വി­മു­ക്ത­മൂ­ല­ധ­ന­മാ­യി നി­ന്നു­കൊ­ണ്ടു് പ്രാ­പ­ഞ്ചി­ക­മാ­യി വ്യ­വ­ഹ­രി­ക്കാൻ പ­ണ­ത്തി­നു ക­ഴി­യു­മെ­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടും ഇ­ന്ന­ത്തെ ക­മ്പോ­ള­ത്തി­ന്റെ പ്രാ­ണ­വാ­യു­വാ­യി അതു മാ­റി­യ­തു­കൊ­ണ്ടും ഉ­പ­ഭോ­ഗ­ശേ­ഷി പ­ണ­ത്തി­ന്റെ ല­ഭ്യ­ത­യെ ആ­ശ്ര­യി­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടും ക­മ്പോ­ള­ത്തെ ഭ്ര­മ­ണം ചെ­യ്തു കൊ­ണ്ടാ­ണു് ആ­ധു­നി­ക സാ­മൂ­ഹി­ക­രൂ­പ­ങ്ങൾ ഉ­യർ­ന്നു­വ­ന്നി­ട്ടു­ള്ള­തു് എ­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടും ആ­ധു­നി­ക­വ­ത്ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട ഏതു സ­മൂ­ഹ­വും ആ­ത്യ­ന്തി­ക­മാ­യി ഉ­പ­ഭോ­ഗ­സ­മൂ­ഹ­മാ­യി മാറും. ക­ഴി­ഞ്ഞ ഒരു നൂ­റ്റാ­ണ്ടി­ലേ­റെ­ക്കാ­ല­മാ­യി ഈ ഭൂ­പ്ര­ദേ­ശ­ത്തി­ലെ മ­നു­ഷ്യ­രു­ടെ ച­രി­ത്രം ആ­ധു­നി­ക­വ­ത്ക­ര­ണ­ത്തി­ന്റെ ച­രി­ത്ര­മാ­ണു്. ഇ­വി­ട­ത്തെ മ­നു­ഷ്യർ എ­വി­ട­ത്തെ­യും മ­നു­ഷ്യ­രെ­പ്പോ­ലെ പ­ണ­ത്തി­ന്റെ മാ­ന്ത്രി­ക­ശ­ക്തി­ക്കു വി­ധേ­യ­രാ­ണെ­ങ്കി­ലും സ­വി­ശേ­ഷ­മാ­യി ക­മ്പോ­ള­ത്തി­ന്റെ ഗു­രു­ത്വാ­കർ­ഷ­ണ­ത്തിൽ അ­ക­പ്പെ­ട്ടി­രി­ക്കു­ന്നു. ക­ഴി­ഞ്ഞ ഒ­ന്നൊ­ന്ന­ര ദ­ശ­ക­ത്തി­ന്റെ ക­ണ­ക്കു­കൾ കാ­ണി­ക്കു­ന്ന­തു് ഇ­ന്ത്യ­യി­ലെ ഇ­ത­ര­സം­സ്ഥാ­ന­ങ്ങ­ളെ­യ­പേ­ക്ഷി­ച്ചു് ഇവിടെ കൂ­ടു­തൽ ഉ­പ­ഭോ­ഗ­വ­സ്തു­ക്കൾ, ഏ­റെ­യും ഈ­ടു­നി­ല്ക്കു­ന്ന­വ, വി­റ്റ­ഴി­യു­ന്നു­ണ്ടെ­ന്നാ­ണു്; പാ­ശ്ചാ­ത്യ­രു­ടെ ഉ­പ­ഭോ­ഗ­ശീ­ല­ത്തോ­ടു് തൊ­ട്ടു­രു­മ്മി നി­ല്ക്കു­ന്നു മ­ല­യാ­ളി­യു­ടേ­തു്.

അ­ധി­നി­വേ­ശ­ക്കാർ കൊ­ണ്ടു­വ­ന്ന ആ­ധു­നി­ക സം­ക­ല്പ­ങ്ങ­ളി­ലൂ­ടെ­യാ­ണു് ഗൃ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ഗൃ­ഹ­പ്ര­വേ­ശം. ആ­ധു­നി­ക­ത തന്നെ ഒരു ഇ­ട­ത്ത­ര­ക്കാ­ര­ന്റെ ദർ­ശ­ന­മാ­ണു്.

ഈ­ടു­നി­ല്ക്കു­ന്ന­വ­യും അ­ല്ലാ­ത്ത­വ­യു­മാ­യ ഉ­പ­ഭോ­ഗ­സാ­ധ­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ ല­ക്ഷ്യ­സ്ഥാ­നം, അവയെ ആ­കർ­ഷി­ച്ചെ­ടു­ക്കു­ന്ന ഇടം, എന്ന നി­ല­യ്ക്കാ­ണു് ഗൃ­ഹ­ത്തെ മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കേ­ണ്ട­തു്. പൗ­രാ­ണി­ക ഗ്രീ­ക്കു­കാ­രു­ടെ നാ­ഗ­രി­ക­പ­ദ­സ­മു­ച്ച­ത്തിൽ ഒ­ന്നാ­ണു് ഇ­ക്ക­ണോ­മി­ക്സ്. ഗൃഹ (oeko) കാ­ര്യ­നിർ­വ്വ­ഹ­ണം (nomos) എ­ന്നാ­ണു് അ­വ­ര­തു­കൊ­ണ്ടു് ഉ­ദ്ദേ­ശി­ക്കു­ന്ന­തു്. ഗൃ­ഹ­പ­രി­പാ­ല­നം കേ­ന്ദ്ര­മാ­ക്കി­യു­ള്ള സാ­മൂ­ഹി­ക പ്ര­യോ­ഗ­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നാ­ണു് ആ­ധു­നി­ക ലോ­ക­ത്തി­ന്റെ സം­കീർ­ണ്ണ­മാ­യ സ­മ്പ­ദ്വ്യ­വ­സ്ഥ നി­ഷ്പ­ന്ന­മാ­യി­രി­ക്കു­ന്ന­തെ­ന്ന­തു് ശ്ര­ദ്ധേ­യ­മാ­ണു്. ഗൃഹം എന്ന സം­സ്കൃ­ത­പ­ദ­ത്തി­നും ഇ­ങ്ങ­നെ­യൊ­രർ­ത്ഥം കാ­ണു­ന്നു. സ­മ്പാ­ദി­ക്കു­ന്ന­തെ­ല്ലാം ഗ്ര­ഹി­ക്കു­ന്ന­തു് അ­താ­യ­തു് പി­ടി­ച്ചെ­ടു­ക്കു­ന്ന­തു് എ­ന്നർ­ത്ഥം. ആ­ധു­നി­ക സ­മ്പ­ദ്വ്യ­വ­സ്ഥ­യു­ടെ മു­ഖ്യ­ചോ­ദ­കം ഗൃ­ഹ­കേ­ന്ദ്രി­ത­മാ­യ ലോ­ക­വീ­ക്ഷ­ണ­വും സം­സ്കാ­ര­വു­മാ­ണു്. സാ­മ്പ­ത്തി­ക­ശാ­സ്ത്ര­ത്തെ മാ­ന­വി­ക­ശാ­സ്ത്ര­ങ്ങ­ളു­ടെ രാ­ജ്ഞി­യാ­യി­ക്കാ­ണു­ന്ന­തി­ന്റെ യു­ക്തി അ­തി­ന്റെ ശാ­സ്ത്രീ­യ­ത­യെ­ക്കാൾ അ­തി­ന്റെ ഗൃ­ഹ­കാ­ര്യ­നിർ­വ്വ­ഹ­ണ­ക്ഷ­മ­ത­യാ­കു­ന്നു. ഗൃഹം ഒ­രു­പാർ­പ്പി­ട­മാ­യി ഒ­തു­ങ്ങാ­ത്ത­തു് അ­തി­ന്റെ കു­ടും­ബ സം­സ്കാ­രം കൊ­ണ്ടാ­ണു്. ഒരു കു­ടും­ബം ഗൃ­ഹ­ത്തിൽ വാ­സ­മു­റ­പ്പി­ക്കു­ക മാ­ത്ര­മ­ല്ല ചെ­യ്യു­ന്ന­തു്, ഗൃഹം കു­ടും­ബ­ത്തിൽ നി­വ­സി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്യു­ന്നു. അ­താ­യ­തു് ഗൃ­ഹ­സ്ഥാ­ശ്ര­മ­ത്തിൽ ഗൃഹം ഒരു മാ­ന­സി­ക ഇ­ട­മാ­യി­ത്തീ­രു­ന്നു.

ഈ പ്ര­ശ്ന­പ­രി­സ­രം ഗൃ­ഹ­ത്തെ­യും വാ­സ്തു­വി­നെ­യും­കു­റി­ച്ചു­ള്ള ഒരു വീ­ണ്ടു­വി­ചാ­ര­ത്തി­നു പ്രേ­രി­പ്പി­ക്കു­ക­യാ­ണെ­ങ്കിൽ അ­തി­ലേ­ക്കു­ള്ള ഒ­രാ­മു­ഖ­മാ­യി­ട്ടാ­ണു് ഈ കു­റി­പ്പു്. ഗൃഹം ഒരു മാ­ന­സി­ക ഇ­ട­മാ­യ­തു­കൊ­ണ്ടു് ഗൃ­ഹ­നിർ­മ്മാ­ണം മ­നഃ­സ്ഥി­തി­പ­ര­മാ­ണു്. അതൊരു നിർ­മ്മാ­ണം തന്നെ. ക­ല്ലും കു­മ്മാ­യ­വും ഉ­പ­യോ­ഗി­ച്ച­ല്ലെ­ന്നു മാ­ത്രം. ഗൃ­ഹ­നിർ­മ്മാ­ണം ന­മു­ക്കു ന­ഷ്ട­മാ­ക്കു­ന്ന­തു് വാ­സ്തു­വി­ന്റെ ഭ­വാ­ത്മ­ക­മാ­യ, നി­ല­നി­ല്പു­മാ­യി ഇ­ട­ചേർ­ന്നു­കൊ­ണ്ടു­ള്ള, അ­വ­സ്ഥാ­വി­ശേ­ഷ­മാ­ണു്. വ­സി­ക്കു­ന്ന ഇ­ട­ത്തെ അ­ല്ലെ­ങ്കിൽ വ­സ­തി­യെ, പാർ­ക്കു­ന്ന ഇ­ട­ത്തെ അ­ല്ലെ­ങ്കിൽ പാർ­പ്പി­ട­ത്തെ, കെ­ട്ടി­യു­യർ­ത്തു­ന്ന­താ­ണു് വാ­സ്തു. പാർ­ക്കാൻ വേ­ണ്ടി കെ­ട്ടി­യു­ണ്ടാ­ക്കി­യ ഇ­ട­മാ­ണു് പാർ­പ്പി­ടം. അ­സം­ഗ്ര­ഹീ­ത­വ്യ­മാ­ണു് അ­തി­ന്റെ പ്ര­കൃ­തം.

images/nisar-11.jpg

ഹൈ­ഡ­ഗ്ഗർ എന്ന ത­ത്ത്വ­ചി­ന്ത­കൻ ഭാ­ഷ­യു­ടെ ആദിമ രൂ­പ­ങ്ങ­ളി­ലൂ­ടെ പാർ­പ്പി­ട­ത്തി­ന്റെ അർ­ത്ഥം തേ­ടു­ന്നു­ണ്ടു്. പാർ­ക്കു­ക, കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ക്കു­ക എ­ന്നി­വ­യ്ക്കു സ­മാ­ന്ത­ര­മാ­യ ഡ്വെ­ല്ലി­ങ്ങ്, ബിൽ­ഡി­ങ്ങ് എന്നീ വാ­ക്കു­ക­ളാ­ണു് ഹൈ­ഡ­ഗ്ഗർ പ­രി­ഗ­ണി­ക്കു­ന്ന­തു്. കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ക്കു­ക എ­ന്നർ­ത്ഥം വ­രു­ന്ന ജർ­മ്മൻ വാ­ക്കാ­യ ‘ബോയൻ’ അ­തി­ന്റെ ആദിമ രൂ­പ­ത്തിൽ ‘ബുവൻ’ ആ­ണെ­ന്നു് ഹൈ­ഡ­ഗ്ഗർ വാ­ദി­ക്കു­ന്നു. ‘ബുവൻ’ എ­ന്നാൽ പാർ­ക്കു­ക എന്നു ത­ന്നെ­യർ­ത്ഥം. അ­താ­യ­തു് കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ക്കു­ക­യെ­ന്നാൽ യ­ഥാർ­ത്ഥ­ത്തിൽ പാർ­ക്കു­ക­യാ­ണു്. കു­റേ­ക്കൂ­ടി­ക്ക­ട­ന്നു് ഹൈ­ഡ­ഗ്ഗ­റു­ടെ ത­ത്ത്വ­ഭാ­ഷ ‘ബോയൻ’ ‘ബുവൻ’ ‘ഭൂ’ തു­ട­ങ്ങി­യ വാ­ഗ്രൂ­പ­ങ്ങ­ളെ ജർ­മ്മൻ ഭാ­ഷ­യി­ലെ ‘ബിൻ’ എന്ന വാ­ക്കി­നോ­ടും ‘ബി’, ‘ഈസ്’, ‘ആം’ എ­ന്നി­ങ്ങ­നെ രൂ­പ­ങ്ങ­ളു­ള്ള ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് വാ­ക്കു­ക­ളോ­ടും ഒരു നി­രു­ക്ത ചർ­ച്ച­യി­ലൂ­ടെ ബ­ന്ധി­പ്പി­ക്കു­ന്നു. അ­പ്പോൾ പാർ­ക്കു­ക­യെ­ന്ന­തു് മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തി­ന്റെ ഭൂ­മി­യി­ലു­ള്ള (അധി) വാസം ത­ന്നെ­യാ­കു­ന്നു. മ­നു­ഷ്യർ ഭൂ­മി­യിൽ ‘ആ­യി­രി­ക്കു’ന്ന­തി­ന്റെ രീ­തി­യാ­യി­ട്ടാ­ണു് പാർ­പ്പി­നെ കാ­ണേ­ണ്ട­തു്.[2] ഹൈ­ഡ­ഗ്ഗ­റു­ടെ ഈ തത്ത്വ-​നിരുക്ത ചർച്ച കു­റേ­യ­ധി­കം ബ­ലാൽ­കൃ­ത­മാ­യി ന­മു­ക്ക­നു­ഭ­വ­പ്പെ­ടു­മ്പോ­ഴും അതു പാർ­ക്കു­ന്ന­തി­ന്റെ­യും കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ക്കു­ന്ന­തി­ന്റെ­യും ആ­ദി­മാ­നു­ഭ­വ­ത്തെ ന­മ്മി­ലേ­ക്കു പു­ന­രാ­ന­യി­ക്കാൻ ഒ­രു­പ­ക്ഷേ, പ്രാ­പ്ത­മാ­ണു്. എ­ന്നാൽ പാർ­പ്പി­ട­ത്തെ­യും കെ­ട്ടി­ട­ത്തെ­യും അ­ത്ര­യെ­ളു­പ്പ­ത്തിൽ ക­ലർ­ത്താൻ മ­ല­യാ­ള­ത്തി­നു ക­ഴി­യു­ക­യി­ല്ല. ര­ണ്ടും വേ­റെ­വേ­റെ­യാ­ണു്. കെ­ട്ടി­യ ഇ­ട­ത്തി­ലാ­ണു് മ­നു­ഷ്യർ പാർ­ക്കു­ക­യെ­ങ്കി­ലും കെ­ട്ടി­യ ഇ­ട­മെ­ല്ലാം പാർ­പ്പി­ട­മാ­വു­ക­യി­ല്ല. പാർ­ക്കു­ന്ന­തി­നു വേ­ണ്ടി­യാ­യി­രി­ക്കാം മ­നു­ഷ്യർ ആ­ദ്യ­മാ­യി കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ത്തു­തു­ട­ങ്ങി­യി­ട്ടു­ണ്ടാ­വു­ക എ­ന്നി­രി­ക്കി­ലും കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ക്കു­ക, നിർ­മ്മി­ക്കു­ക എ­ന്നി­വ വ്യ­തി­രി­ക്ത­മാ­യ ഒരു കർ­മ്മ­വും ചോ­ദ­ന­യു­മാ­ണു്. പ­ക്ഷി­കൾ­ക്കു കൂ­ടു­കൂ­ട്ടാ­തെ­യും ചി­ല­ന്തി­കൾ­ക്കു വ­ല­കെ­ട്ടാ­തെ­യും പാർ­ക്കാം.[3]

പാർ­ക്കാൻ­വേ­ണ്ടി­യ­ല്ലാ­തെ­യും അ­വ­യ്ക്കു് കൂടും വലയും കെ­ട്ടാം. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് ‘പാർ­ക്കു­ക’, കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ക്കു­ക ഇവ ര­ണ്ടും ഭാ­ഷാ­പ­ര­മാ­യും ഭ­വ­പ­ര­മാ­യും ഒ­ന്നിൽ­നി­ന്നു നി­ഷ്പ­ന്ന­മാ­വേ­ണ്ട­തി­ല്ല. പാർ­ക്കു­ക­യെ­ന്ന­തു് അ­സം­ഗ്ര­ഹീ­ത­വ്യ­മാ­ണെ­ന്നു പ­റ­യു­ന്ന­തി­നു് മ­റ്റൊ­രു ന്യാ­യ­മു­ണ്ടു്. നോ­ക്കി­യി­രി­ക്കു­ക, സൂ­ക്ഷി­ക്കു­ക എന്ന അർ­ത്ഥ­ത്തിൽ മ­ല­യാ­ള­ത്തി­നു് ഒ­രു­പ­ക്ഷേ ന­ഷ്ട­മാ­യ പ്ര­യോ­ഗ­ങ്ങൾ അ­തി­നു­ണ്ടു് (പാർ, പാ­രി­ടം). തമിഴർ ഇതു മ­റ­ന്നി­ട്ടി­ല്ല. പാർ­പ്പു് എ­ന്നാൽ ഈ­യർ­ത്ഥ­ത്തിൽ മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തി­ന്റെ, മ­നു­ഷ്യ ഉ­ണ്മ­യു­ടെ ശ്ര­ദ്ധ­യാ­ണു്. (‘സത്’ അഥവാ ഉ­ള്ള­തു് എ­ന്ന­തിൽ നി­ന്നും സത്വം എന്നു വ­രു­ന്നു. ‘സ്വ­ത്വ’വു­മാ­യി ഇതു കൂ­ട്ടി­ക്കു­ഴ­യ്ക്ക­രു­തു്. ‘സ്വ’മാ­യി­രി­ക്കു­ന്ന അ­വ­സ്ഥ­യാ­ണു് സ്വ­ത്വം. ‘സ്വ’മാ­യി­രി­ക്കു­ന്ന അവസ്ഥ ഒ­രേ­പ്ര­കാ­ര­ത്തിൽ തു­ട­രു­മ്പോ­ഴാ­ണു് അ­തി­നു് ‘തന്മ’താ­ദാ­ത്മ്യ­ത ഉ­ണ്ടാ­വു­ന്ന­തു്). സ്വ­ന്തം ഉ­ണ്മ­യോ­ടു­ള്ള ശ്ര­ദ്ധ­യാ­ണ­തു്. സ­ത്വ­ത്തെ ഒ­രി­ട­ത്തു് (ശ്ര­ദ്ധ­യോ­ടെ) വ­യ്ക്കു­ന്ന­തു­ത­ന്നെ പാർ­പ്പ്; ച­ല­ന­ങ്ങൾ­ക്കു് ഇ­ട­ക്കാ­ല ശ­മ­ന­വും. ഒരിടം എ­ന്ന­തു ശ്ര­ദ്ധേ­യ­മാ­ണു്. ഏ­തെ­ങ്കി­ലും ഇ­ട­മ­ല്ല, പാർ­ക്കു­വാൻ പാ­ക­ത്തി­ലൊ­രി­ടം; അ­തി­നാൽ പാർ­പ്പി­ടം. ഇ­ട­ത്തെ­ക്കു­റി­ച്ചു­ള്ള ചിന്ത ഇ­നി­യും മൗ­ലി­ക­മാ­യാൽ: ഉൾ­ക്കൊ­ള്ളു­ക എന്ന സ്വ­ഭാ­വ­മു­ള്ള­താ­ണു് ഇടം. ‘ഇടുക’ എന്ന ക്രിയ പൂർ­വ്വ­ക­ല്പ­ന ചെ­യ്യു­ന്ന­തെ­ന്തോ അ­താ­ണു് ഇടം. ഇ­ടു­ന്ന­തി­ന്റെ മുൻ­വ്യ­വ­സ്ഥ. മ­നു­ഷ്യ­ശ­രീ­ര­വും അ­തി­ന്റെ ദി­ശൗ­ന്മു­ഖ്യ­വു­മാ­ണു് മ­നു­ഷ്യ ഉ­ണ്മ­യെ വെ­ളി­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്ന­തെ­ങ്കിൽ, ആ അർ­ത്ഥ­ത്തിൽ അതിനെ ഉൾ­ക്കൊ­ള്ളാ­നാ­വു­ന്ന അ­ന്ത­രീ­ക്ഷ­ത്തെ, ഭു­വ­ന­ത്തെ ഉ­ണ്ടാ­ക്കു­ക­യാ­ണു് ഇടം ചെ­യ്യു­ന്ന­തു്. ഉ­ണ്മ­യെ വ­ല­യം­ചെ­യ്തു് എ­പ്പോ­ഴും ഇ­ല്ലാ­യ്മ­യു­ണ്ടു്. സ്വ­ന്തം ഉ­ണ്മ­യെ എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് ഇ­ല്ലാ­യ്മ വലയം ചെ­യ്യേ­ണ്ട­തെ­ന്നു തീ­രു­മാ­നി­ക്കാൻ മ­നു­ഷ്യ സ­ത്വ­ത്തി­നു ക­ഴി­യു­ന്നു. ഇ­ല്ലാ­യ്മ എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു വലയം ചെ­യ്യേ­ണ്ട­തു് എ­ന്ന­തു് അ­തു­കൊ­ണ്ടു് ഒരു വ്യാ­ഖ്യാ­ന­മാ­ണു്. ഈ വ്യാ­ഖ്യാ­നം മ­നു­ഷ്യർ നിർ­വ്വ­ഹി­ക്കു­ന്ന­തു് കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ത്തു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് (കെ­ട്ടു­ക­യും പ­ടു­ക്കു­ക­യും).

നാ­ലു­കെ­ട്ടു­ക­ളെ ഭേ­ദി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് ഈ ഉ­യർ­ച്ച സാ­ധി­ച്ച­തെ­ന്ന­തു് വി­രോ­ധാ­ഭാ­സ­മാ­യി­ത്തോ­ന്നാം. നാ­ലു­കെ­ട്ടു് ഒ­രു­ഗൃ­ഹ­മ­ല്ല എ­ന്ന­തും ശ്ര­ദ്ധേ­യ­മാ­ണു്. നാ­ലു­കെ­ട്ടു് എ­ന്തു­ത­രം പാർ­പ്പി­ട­മാ­ണു്? ആ­ധു­നി­ക മ­നഃ­സ്ഥി­തി എ­ന്തൊ­ന്നി­ന്റെ അ­ഭാ­വ­മാ­ണ­തിൽ ക­ണ്ട­തു്? ഇ­തി­ന്റെ ഉ­ത്ത­രം കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ ച­രി­ത്ര­ത്തി­ന്റെ ഭാ­ഗ­മാ­ണു്.

നാ­ലു­കെ­ട്ടു­ക­ളെ ഭേ­ദി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് ഈ ഉ­യർ­ച്ച സാ­ധി­ച്ച­തെ­ന്ന­തു് വി­രോ­ധാ­ഭാ­സ­മാ­യി­ത്തോ­ന്നാം. നാ­ലു­കെ­ട്ടു് ഒ­രു­ഗൃ­ഹ­മ­ല്ല എ­ന്ന­തും ശ്ര­ദ്ധേ­യ­മാ­ണു്. നാ­ലു­കെ­ട്ടു് എ­ന്തു­ത­രം പാർ­പ്പി­ട­മാ­ണു്? ആ­ധു­നി­ക മ­നഃ­സ്ഥി­തി എ­ന്തൊ­ന്നി­ന്റെ അ­ഭാ­വ­മാ­ണ­തിൽ ക­ണ്ട­തു്? ഇ­തി­ന്റെ ഉ­ത്ത­രം കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ ച­രി­ത്ര­ത്തി­ന്റെ ഭാ­ഗ­മാ­ണു്.

സ­ത്വ­ത്തെ­ചൂ­ഴ്‌­ന്നു­നി­ല്ക്കു­ന്ന ശൂ­ന്യ­ത­യെ ഒരു കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ക്ക­ലി­ലൂ­ടെ, നിർ­മ്മാ­ണ­ത്തി­ലൂ­ടെ, വ്യാ­ഖ്യാ­നി­ക്കു­മ്പോ­ഴാ­ണു് ഒരു പാർ­പ്പി­ട­മു­ണ്ടാ­വു­ന്ന­തു്. ഒരു പാർ­പ്പി­ട­ത്തിൽ അ­ങ്ങ­നെ ശൂ­ന്യ­മാ­യ ഇ­ട­ങ്ങൾ കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്നു. ശൂ­ന്യ­ത­യെ വ­ള­ച്ചു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ക്കു­ന്ന­തു്; പാർ­ക്കാൻ പാ­ക­ത്തിൽ പാർ­പ്പി­ടം. ഈ­യർ­ത്ഥ­ത്തിൽ, മൗ­ലി­ക­മാ­യി ഭ­വ­പ­ര­മാ­ണു്, നി­ല­നി­ല്ക്കു­ന്ന­തി­ന്റെ ഒരു മാ­ന­മാ­ണു്. അതിലെ ‘ഇടം’ ഭ­വ­പ­ര­മാ­യി നോ­ക്കി­യാൽ മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തോ­ടു് ഏറെ സ­മീ­പ­സ്ഥ­വും. പ­ണി­യി­ട­ത്തി­ലും മ­നു­ഷ്യൻ ഈ­യർ­ത്ഥ­ത്തിൽ പാർ­ക്കു­ക­ത­ന്നെ­യാ­ണു ചെ­യ്യു­ന്ന­തു്; മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തി­ന്റെ ബ­ഹു­മു­ഖ­മാ­യ ദി­ശൗ­ന്മു­ഖ്യ­ങ്ങ­ളെ ഉൾ­ക്കൊ­ള്ളാ­നാ­വു­ന്ന ഇടം കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ക്കു­ന്നു­വെ­ന്ന­തി­നാൽ. എ­ങ്കി­ലും പ­ടു­ത്തു­യർ­ത്തി­യ കെ­ട്ടി­ട­ങ്ങൾ­ക്കു് മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തി­ന്റ ദി­ശൗ­ന്മു­ഖ്യ­ങ്ങ­ളെ വി­കൃ­ത­മാ­യി വി­ന്യ­സി­ക്കാ­നും ത­ട­സ്സ­പ്പെ­ടു­ത്താ­നും പു­തി­യ­വ­യെ സൃ­ഷ്ടി­ക്കാ­നും ക­ഴി­യു­മെ­ന്ന­തി­നാൽ മ­നു­ഷ്യ ഉ­ണ്മ­യു­ടെ വ്യാ­ജ­മാ­യ വെ­ളി­പ്പെ­ടു­ത്ത­ലു­ക­ളാ­യും അവ തീരാം. ഇ­തി­നർ­ത്ഥം കെ­ട്ടി­ട­ങ്ങൾ­ക്ക­ല്ല പ്രാ­ഥ­മ്യം, പാർ­പ്പി­ട­ത്തി­നാ­ണു് എ­ന്ന­ത്രേ.

images/nisar-10.jpg

മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തി­ന്റെ വാസം, പാർ­പ്പു് എന്ന മൗ­ലി­ക­മാ­യ ഉ­ത്ക­ണ്ഠ­ക­ളാൽ നിർ­വ്വ­ചി­ത­മാ­യ ഒ­ന്നു് എന്ന നി­ല­യ്ക്കു­ള്ള വാ­സ്തു, വാ­സ്തു ശാ­സ്ത്ര­ത്തി­ന്റെ­വി­ഷ­യ­മാ­യി­ത്തീ­രു­മ്പോൾ, അ­തി­ന്റെ ഘടനയെ നിർ­ണ്ണ­യി­ക്കു­ന്ന അ­മൂർ­ത്ത­മാ­യ പ്ര­തി­നി­ധാ­ന­രീ­തി­ക­ളിൽ കു­രു­ങ്ങി­പ്പോ­കു­ന്നു. വാ­സ്തു­ശി­ല്പി­യു­ടെ താ­ത്പ­ര്യ­വി­ഷ­യ­മാ­യ വാ­സ്തു പല സ്രോ­ത­സ്സു­ക­ളിൽ­നി­ന്നു­ള്ള സ്വാ­ധീ­ന­ങ്ങൾ­ക്കു് തു­റ­ന്നു വ­യ്ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­താ­ണു്. അതിൽ മു­ഖ്യം ബൂർ­ഷ്വാ­മൂ­ല­ധ­ന വാ­ദ­ത്തി­ന്റേ­താ­ണെ­ന്നു് ലെ­ഫെ­ബ്ര്വ്ര് പ­റ­യു­ന്നു.[4] മ­റി­ച്ചു്, ശ­രീ­ര­ത്തോ­ടു­ള്ള ഉ­ത്ക­ണ്ഠ­യെ പു­നഃ­സ്ഥാ­പി­ക്കു­ക­യാ­ണു വേ­ണ്ട­തെ­ന്നു് അ­ദ്ദേ­ഹം വാ­ദി­ക്കു­ന്നു. എല്ലാ ഇ­ന്ദ്രി­യ­ങ്ങ­ളി­ലൂ­ടെ­യും അ­നു­ഭ­വ­വേ­ദ്യ­മാ­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­താ­യി­രി­ക്ക­ണം ഇടം. മ­നു­ഷ്യ­ഉ­ണ്മ­യു­ടെ ദി­ശൗ­ന്മു­ഖ്യ­ങ്ങ­ളു­ടെ ഒരു ഭൂ­രേ­ഖ­യാ­യി രൂ­പ­പ്പെ­ടു­ന്ന­തി­നു പകരം ഇടം വ്യാ­പാ­ര­താ­ത്പ­ര്യ­ങ്ങൾ പിൻ­തു­ടർ­ന്നു­കൊ­ണ്ടു് ഉ­ത്പാ­ദി­പ്പി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്നു­വെ­ന്ന­തു് സമകാല വാ­സ്തു­വി­ദ്യ­യു­ടെ സ്വ­ഭാ­വ­വി­ശേ­ഷ­മാ­യി­രി­ക്കു­ന്നു. അ­തു­കൊ­ണ്ടു്, സ­മ­കാ­ല­വാ­സ്തു­വി­ദ്യ, ഡി­സൈ­നി­നെ പരമ്പരാഗത-​ആധുനികവാസ്തുവിദ്യകളുടെ ഡിസൈൻ ബോ­ധ­ത്തിൽ­നി­ന്നു വ്യ­ത്യ­സ്ത­മാ­യി, ഘ­ട­നാ­പ­ര­മാ­യ മുൻ­വി­ധി­ക­ളെ­ക്കാൾ പ്രാ­ധാ­ന്യ­മു­ള്ള ഒരു അം­ശ­മാ­യി വി­ക­സി­പ്പി­ച്ചെ­ടു­ക്കാൻ താ­ത്പ­ര്യ­പ്പെ­ടു­ന്നു. വാ­സ്തു­ശാ­സ്ത്ര­ത്തെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചി­ട­ത്തോ­ളം വാ­സ്തു­ശി­ല്പ­ത്തി­ന്റെ ശാ­സ്ത്രീ­യ­ത ഒരു ക്ഷ­മാ­പ­ണം മാ­ത്ര­മാ­യി­ത്തീ­രു­ന്നു. അ­താ­യ­തു് ലെ­ഫെ­ബ്ര്വ്ര് ഭ­യ­പ്പെ­ട്ട­തു­പോ­ലെ വാ­സ്തു­ശി­ല്പ­ത്തെ­ക­ണ­ക്കു­ക­ളി­ലേ­ക്കു ന്യൂ­നീ­ക­രി­ക്കു­ക­യ­ല്ല ഇ­ന്ന­ത്തെ ശി­ല്പി/ശാ­സ്ത്ര­ജ്ഞൻ­ചെ­യ്യു­ന്ന­തു്. നിർ­മ്മാ­ണം നിർ-​മാനം, ഒരു അളവു്, ആ­ണെ­ങ്കി­ലും സമകാല നിർ­മ്മി­തി അതു നി­ങ്ങൾ­ക്കു ഗോ­ച­ര­മാ­ക്കു­ന്നി­ല്ല. ഒരു സാം­സ്കാ­രി­ക­സം­ഭ­വ­മാ­യി വാ­സ്തു­വി­നെ ഏ­റ്റെ­ടു­ക്കു­ക­യെ­ന്ന ചുമതല ശി­ല്പി സ്വയം വ­ഹി­ക്കു­ക­യാ­ണു്. ഇ­ട­ത്തെ സം­സ്കാ­രി­ക­മാ­യി ഉ­ത്പാ­ദി­പ്പി­ക്കാ­നു­ള്ള­സാ­ഹ­ച­ര്യം, മു­മ്പേ തന്നെ സം­ജാ­ത­മാ­യ ഒരു സാ­മൂ­ഹി­ക പ­രി­തഃ­സ്ഥി­തി­യിൽ എ­ങ്ങ­നെ ഇ­ട­പെ­ട­ണ­മെ­ന്നു്, കാ­ല­വി­ളം­ബം കൂ­ടാ­തെ പ­ഠി­ക്കു­ക­യാ­ണു് വാ­സ്തു­ശി­ല്പി ചെ­യ്യു­ന്ന­തു്. ഇടം ഡിസൈൻ ചെ­യ്യ­പ്പെ­ടു­മ്പോൾ അ­തു­വാ­സ്തു­വി­നെ­ത്ത­ന്നെ നിർ­വ്വ­ചി­ക്കു­ന്നു. ഡിസൈൻ ഉ­പ­ഭോ­ഗ്യ­മാ­യി­രി­ക്കു­ന്ന­തി­നാൽ അതു വ്യാ­പാ­ര­വ­ത്കൃ­ത­മാ­കു­ന്നു. ക­മ്പോ­ള­ത്തി­ന്റെ സാം­സ്കാ­രി­ക­വ്യ­വ­സാ­യി­ക­ത­യ്ക്കു് അതൊരു അ­പ­വാ­ദ­മാ­കു­ന്നി­ല്ല.

വാ­സ്തു­ശി­ല്പ­ത്തി­ലെ കലയെ ആ­സ്വാ­ദ്യ­ത­യിൽ­നി­ന്നു് ഉ­പ­ഭോ­ഗ്യ­ത­യി­ലേ­ക്കും വാ­സ്തു­ശി­ല്പ­ത്തി­ന്റെ സൗ­ന്ദ­ര്യ­സം­ക­ല്പ­ങ്ങ­ളെ ഉ­പ­ഭോ­ഗ­സം­സ്കാ­ര­ത്തി­ന്റെ പ­രി­ഗ­ണ­ന­ക­ളി­ലേ­ക്കും ന്യൂ­നീ­ക­രി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു് സ­മ­കാ­ല­വാ­സ്തു­വി­ദ്യ ഇ­ട­ത്തെ മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വം നി­ര­ന്ത­രം എ­തി­രി­ടു­ന്ന ഒരു പ്ര­തി­ദ്വ­ന്ദി­യാ­ക്കി മാ­റ്റി­യി­രി­ക്കു­ന്നു. ഗദാമർ പ­റ­യു­ന്നു: കെ­ട്ടി­ടം ഒ­രി­ക്ക­ലും പ്രാ­ഥ­മി­ക­മാ­യി ഒരു ക­ലാ­സൃ­ഷ്ടി­യ­ല്ല. അതിനെ ജീവിത സ­ന്ദർ­ഭ­ത്തി­ന്റെ അ­ങ്ക­മാ­ക്കു­ന്ന അ­തി­ന്റെ ഉ­ദ്ദേ­ശ്യം അ­തിൽ­നി­ന്നു വേർ­പെ­ടു­ത്താ­നാ­വി­ല്ല. അ­ങ്ങ­നെ വ­രു­മ്പോൾ അ­തി­ന്റെ യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യം അതിനു ന­ഷ്ട­മാ­വു­ന്നു. അതു സൗ­ന്ദ­ര്യ­ബോ­ധ­ത്തി­ന്റെ ഒരു വിഷയം മാ­ത്ര­മാ­യി തീ­രു­ക­യാ­ണെ­ങ്കിൽ അതു വെ­റു­മൊ­രു നി­ഴൽ­മാ­ത്ര യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യ­മാ­യി­രി­ക്കും. അ­പ്പോൾ ടൂ­റി­സ്റ്റു­കൾ­ക്കു താ­ത്പ­ര്യ­മു­ള്ള ഒരു വി­ഷ­യ­മാ­യോ ഫോ­ട്ടോ­ഗ്രാ­ഫി­യു­ടെ വി­ഷ­യ­മാ­യോ ഒരു ജീർ­ണ്ണി­ച്ച രൂ­പ­ത്തി­ലു­ള്ള വി­ക­ല­മാ­യ ജീ­വി­ത­മേ അ­തി­നു­ണ്ടാ­വൂ.[5]

ഉ­ദ്ദേ­ശ്യം അ­വ­ശ്യം നി­ല­നിർ­ത്തു­മ്പോൾ­ത്ത­ന്നെ വാ­സ്തു­ശി­ല്പം സ്വ­ത­ന്ത്ര­മാ­വേ­ണ്ട­തു­ണ്ടെ­ന്നു്, ഉ­ദ്ദേ­ശ്യ­ത്തെ ഭാ­വ­നാ­സേ­കം ചെ­യ്യേ­ണ്ട­തു­ണ്ടെ­ന്നു്, അഡോണൊ യും പ­റ­യു­ന്നു.[6] അ­തു­കൊ­ണ്ടു്, വാ­സ്തു­വി­ലെ ‘കല ക­ല­യ്ക്കു­വേ­ണ്ടി’ വാദം മ­നു­ഷ്യാ­സ്തി­ത്വ­ത്തെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചി­ട­ത്തോ­ളം മറ്റു സ­ന്ദർ­ഭ­ങ്ങ­ളിൽ­നി­ന്നു വ്യ­ത്യ­സ്ത­മാ­യി അപകട സ്വ­ഭാ­വ­മു­ള്ള­താ­ണു്. കെ­ട്ടി­ട­ത്തി­ന്റെ അ­ല­ങ്കാ­ര­ത്തെ അ­തി­ന്റെ സ­ത്ത­യിൽ­നി­ന്നു ഭി­ന്ന­മാ­യി കാ­ണാ­തി­രി­ക്കു­ക­യെ­ന്ന­താ­ണു് ഈ ത­ത്ത്വം. എ­ന്നാൽ ഗ­ദാ­മ­റു­ടെ ഈ പ്ര­ശ്നം സ­മ­കാ­ല­വാ­സ്തു­ശി­ല്പം പ­രി­ഹ­രി­ക്കു­ന്നു! എ­ന്താ­ണു് വാ­സ്തു­വി­ന്റെ ഉ­ദ്ദേ­ശ്യം?സ­മ­കാ­ലി­കർ­ക്കു് ഇ­ന്ന­തു വ്യാ­ഖ്യേ­യ­വും അ­നിർ­ണ്ണീ­ത­വു­മാ­യി അ­നു­ഭ­വ­പ്പെ­ടു­ന്നു. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് വാ­സ്തു­ശി­ല്പി­യു­ടെ ഡി­സൈ­നിൽ­ത്ത­ന്നെ ഉ­ദ്ദേ­ശ്യം നി­ഗൂ­ഹ­നം ചെ­യ്യ­പ്പെ­ട്ടു­കൊ­ണ്ടു് ന­മു­ക്കു് ല­ഭ്യ­മാ­കു­ന്നു. വാ­സ്തു­ശി­ല്പ ഡി­സൈ­ന്റെ, രൂ­പ­ക­ല്പ­ന­യു­ടെ, വ്യ­വ­ഹാ­ര­ത്തിൽ അ­തി­ന്റെ ഉ­ദ്ദേ­ശ്യ­വും നിർ­വ്വ­ചി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്നു. ഗദാമർ ഭ­യ­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു പോലെ വാ­സ്തു­വി­ന്റെ സൗ­ന്ദ­ര്യ­ത്തെ അ­തി­ന്റെ ഉ­ദ്ദേ­ശ്യ­ത്തിൽ നി­ന്നു വേർ­പെ­ടു­ത്തേ­ണ്ട­തി­ല്ല. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് സമകാല വാ­സ്തു­ശി­ല്പി­ക്കു് വാ­സ്തു­വി­ന്റെ ക­ലാം­ശ­ത്തെ ഒരു നി­ഴൽ­മാ­ത്ര യാ­ഥാർ­ത്ഥ്യ പ­ദ­വി­യിൽ നി­ന്നു് അ­തി­ന്റെ സാ­രാം­ശ­മാ­യി പ­രി­വർ­ത്തി­പ്പി­ക്കാൻ ക­ഴി­യും. പക്ഷെ ഒരു വ്യ­വ­സ്ഥ­യിൽ: ഉ­ദ്ദേ­ശ്യം­ത­ന്നെ ഉ­ത്പാ­ദി­പ്പി­ക്ക­പ്പെ­ടാം, സാ­മൂ­ഹി­ക­മാ­യും സം­സ്കാ­രി­ക­മാ­യും. എ­ങ്ങ­നെ­യെ­ന്നാൽ, സം­സ്കാ­ര­ത്തി­ന്റെ­യും സാ­മൂ­ഹി­ക­ത­യു­ടെ­യും നിർ­വ്വ­ച­ന­ങ്ങൾ ക­മ്പോ­ള­ത്തി­ലേ­ക്കു മാ­റ്റി പ്ര­തി­ഷ്ഠി­ച്ചു കൊ­ണ്ടു്. വാ­സ്തു­ശി­ല്പി മാ­ത്ര­മ­ല്ല സാ­ധാ­ര­ണ­ക്കാ­രും അവിടെ നി­ന്നാ­ണു് ഔ­ന്മു­ഖ്യ­ങ്ങ­ളും ഉദ്ദേശ്യ-​ലക്ഷ്യങ്ങളും മൊ­ത്ത­മാ­യും ചി­ല്ല­റ­യാ­യും വി­ല­യ്ക്കെ­ടു­ക്കു­ന്ന­തു്. വാ­സ്തു­ശി­ല്പി, അ­തു­കൊ­ണ്ടു് വി­ല്ല­നാ­യ­ല്ല പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു്; സ­ഹ­വർ­ത്തി­യാ­യി­ട്ടാ­ണു്. ഉ­ദ്ദേ­ശ്യം കൈ­മോ­ശം വന്നു പോ­വു­ക­യ­ല്ല, അതു ക­മ്പോ­ള­വ­ത്കൃ­ത­മാ­യി ല­ഭ്യ­മാ­വു­ക­യാ­ണു്.

images/nisar-12.jpg

വാ­സ്തു­വി­ന്റെ ശാ­സ്ത്രീ­യ­ത വാ­സ്തു­ശി­ല്പി­ക്കോ വാ­സി­കൾ­ക്കോ ഇ­ന്നൊ­രു ഭാ­ര­മ­ല്ല. വാ­സ്തു­ശി­ല്പി അതു് സൗ­ഹൃ­ദ­പൂർ­വ്വം മ­റ­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്യു­ന്നു. അ­താ­യ­തു് വാ­സ്തു­വിൽ കെ­ട്ടി­ട­ത്തി­ന­ല്ല പ്രാ­ഥ­മ്യം പാർ­പ്പി­ട­ത്തി­നാ­ണെ­ന്നു് അം­ഗീ­ക­രി­ക്കു­മ്പോൾ­ത്ത­ന്നെ പാർ­പ്പു് എ­ന്താ­ണെ­ന്നു നിർ­വ്വ­ചി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു് കെ­ട്ടി­ട­ത്തി­ന്റെ രൂ­പ­ക­ല്പ­ന­യെ ന്യാ­യീ­ക­രി­ക്കാം. പാർ­പ്പിൽ, വാ­സ­ത്തി­ലു­ള്ള ആ­ധാ­രി­ക­മാ­യ അ­ധി­കാ­രം മ­നു­ഷ്യ സ­ത്വ­ത്തി­നു് കൈ­മോ­ശം വ­ന്നു­വെ­ന്നു് നമ്മൾ പറയും. എ­ന്നാൽ ഇടം, പാർ­പ്പു് എ­ന്നി­വ മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തോ­ടു് സ­മീ­പ­സ്ഥ­മാ­യി­രി­ക്കെ­ത്ത­ന്നെ നിർ­ണ്ണീ­ത­മോ സു­നി­ശ്ചി­ത­മോ അല്ല. അ­വ­യെ­ഭ­രി­ക്കു­ന്ന മുൻ­ധാ­ര­ണ­കൾ സം­സ്കാ­രി­ക­മാ­യി മാ­ത്രം ല­ഭ്യ­മാ­ണു്. ഇ­ട­ത്തെ­യും പാർ­പ്പി­നെ­യും പ­റ്റി­യു­ള്ള സം­ക­ല്പ­ന­ങ്ങൾ മ­നഃ­സ്ഥി­തി­പ­ര­മാ­ണു്. മ­നു­ഷ്യാ­സ്തി­ത്വം അഥവാ മ­നു­ഷ്യ ഉ­ണ്മ­യു­ടെ കാ­ലി­ക­ത, അ­സം­വൃ­ത­മാ­യ­തു­കൊ­ണ്ടു്, അടഞ്ഞ ഒ­ന്നാ­യി­രി­ക്കാ­ത്ത­തു­കൊ­ണ്ടു്, മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വം എ­ങ്ങ­നെ­യാ­യി­രി­ക്ക­ണ­മെ­ന്ന ബഹുല വ്യാ­ഖ്യാ­ന­ങ്ങൾ സാ­ദ്ധ്യ­മാ­യി­രി­ക്കു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടു്, അതു് ആ­ദി­മ­മാ­യി­ത്ത­ന്നെ അ­നീർ­ണ്ണി­ത­മാ­യ­തു­കൊ­ണ്ടു്, മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­വു­മാ­യി ഇ­ട­ത്തെ­യും പാർ­പ്പി­നെ­യും ഇ­ണ­ക്കു­ന്ന വ്യ­വ­ഹാ­ര­ങ്ങൾ മ­നഃ­സ്ഥി­തി­പ­ര­മാ­യി­ത്തീ­രു­ന്നു. പ­ര­മ്പ­രാ­ഗ­ത­സാ­മൂ­ഹി­ക­ത­യി­ലെ അ­നു­ഷ്ഠാ­ന­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നും ആ­ധു­നി­ക­ത­യി­ലെ യു­ക്തി ഭ­ദ്ര­ത­യിൽ­നി­ന്നും വ്യ­വ­ഹാ­ര­ങ്ങൾ സ­മ­കാ­ലി­ക­ത­യു­ടെ അ­സ്ഥാ­യി­യി­ലേ­ക്കു വി­മു­ക്ത­മാ­വു­ന്നു. നമ്മൾ വി­ചാ­രി­ക്കും സ­മ­കാ­ലി­ക­ത­യു­ടെ ഈ അ­സ്ഥി­ര­ത വി­മോ­ച­ക­മാ­ണെ­ന്നു്. ന­മ്മു­ടെ ആ­ഗ്ര­ഹ­ങ്ങൾ­ക്കു് യു­ക്തി­യു­ടെ­യോ അ­നു­ഷ്ഠാ­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ­യോ വി­ല­ങ്ങു­ക­ളി­ല്ലെ­ന്നു്. മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വം അ­തി­ന്റെ നിർ­ണ്ണ­യ­ന­ങ്ങ­ളിൽ­നി­ന്നു് ഒ­ടു­വിൽ മു­ക്ത­മാ­യെ­ന്നു്. പക്ഷേ, ക­മ്പോ­ള­വും ഉ­പ­ഭോ­ഗ­സം­സ്കാ­ര­വും പൂർ­ണ്ണ­മാ­യ ക്ര­മ­രാ­ഹി­ത്യ­ത്തിൽ­നി­ന്നു് ന­മ്മു­ടെ ര­ക്ഷ­യ്ക്കാ­യി വി­രോ­ധാ­ഭാ­സേ­ന എ­ത്തി­പ്പെ­ടു­ന്നു. ബ­ഹു­ല­മാ­യ­വ്യാ­ഖ്യാ­ന­ങ്ങ­ളിൽ കൊ­ച്ചു­കൊ­ച്ചു നിർ­ണ്ണ­യ­ന­ങ്ങൾ കൊ­ച്ചു­കൊ­ച്ചു ഇ­ട­വേ­ള­ക­ളി­ലാ­യി ന­മു­ക്കു ല­ഭ്യ­മാ­വു­ന്നു. അ­താ­യ­തു് ഉ­ണ്മ­യു­ടെ നിർ­ണ്ണ­യ­ന­ങ്ങൾ ക­മ്പോ­ള­പ­ര­മാ­യും ഉ­പ­ഭോ­ഗ­പ­ര­മാ­യും സാ­ദ്ധ്യ­മാ­വു­ന്നു. നി­ങ്ങൾ എന്തു ക­ഴി­ക്ക­ണ­മെ­ന്നോ എ­ങ്ങ­നെ­യി­രി­ക്ക­ണ­മെ­ന്നോ എ­ങ്ങ­നെ വ­സി­ക്ക­ണ­മെ­ന്നു­ത­ന്നെ­യോ ക­മ്പോ­ളാ­വ­ലം­ബി­ത­മാ­യ ഉ­പ­ഭോ­ഗ­ത്തി­ലൂ­ടെ ഒരു താ­ത്കാ­ലി­ക നിർ­ണ്ണ­യ­ന­ത്തി­നു വി­ധേ­യ­മാ­വു­ന്നു. മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തി­ന്റെ കാ­ലി­ക­ത­യു­ടെ തു­റ­ന്ന കി­ട­പ്പു് താ­ത്കാ­ലി­ക­മാ­യ അ­ട­ഞ്ഞു കി­ട­പ്പാ­ക്കി­ക്കൊ­ണ്ടു് നി­ല­നി­റു­ത്ത­പ്പെ­ടു­ന്നു­വെ­ന്ന തോ­ന്നൽ ന­മ്മി­ലു­ള­വാ­ക്കു­ന്നു. മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വം, ഈ­യർ­ത്ഥ­ത്തിൽ, പാ­ട്ട­ത്തി­നു കൊ­ടു­ത്ത സ­ത്വ­മാ­യി­ത്തീ­രു­ന്നു.

സ­മ­കാ­ല­മ­നഃ­സ്ഥി­തി വ്യാ­പാ­രം മു­മ്പേ തന്നെ മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തെ എ­ണ്ണ­മ­റ്റ വ്യ­ത്യ­സ്ത താ­ത്കാ­ലി­ക നിർ­ണ്ണ­യ­ന­ങ്ങൾ­ക്കു വ­ഴ­ക്കി­ക്കൊ­ണ്ടി­രു­ന്ന­തു് പാർ­പ്പു്, ഇടം എ­ന്നി­വ­യെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചും പ്ര­സ­ക്ത­മാ­ണു്. പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തി­ന്റെ­യോ ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ­യോ ക്ര­മ­ബ­ദ്ധ­ത­യിൽ നി­ന്നു് സ­മ­കാ­ലി­ക­ത­യു­ടെ ക്ര­മ­ഭം­ഗ­ത്തി­ലേ­ക്കു്, അ­വ്യ­വ­സ്ഥ­യി­ലേ­ക്കു്, നമ്മൾ അ­ര­ക്ഷി­ത­രാ­യി എ­റി­യ­പ്പെ­ട്ടു­വെ­ന്നു പ­റ­യു­ന്ന­തു ശ­രി­യ­ല്ല. സ­മ­കാ­ലി­ക­ത­യു­ടെ അ­സ്ഥി­ര­ത­പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തി­ന്റെ­യും ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ­യും പു­ന­രു­ജ്ജീ­വ­ന­ത്തി­നോ പു­ന­രു­ദ്ധാ­ര­ണ­വാ­ദ­ത്തി­നോ നീ­തീ­ക­ര­ണം ന­ല്കു­ന്നി­ല്ല. മ­നു­ഷ്യാ­സ്തി­ത്വ­ത്തി­ന്റെ, മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തി­ന്റെ കാ­ലി­ക­ത­യു­ടെ, തു­റ­ന്നു­കി­ട­പ്പി­നെ അ­ട­യ്ക്കു­ന്നു­വെ­ന്ന­തു ത­ന്നെ­യാ­ണ­ല്ലോ പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തി­ന്റെ­യും ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ­യും കു­ഴ­പ്പം. സ­മ­കാ­ലി­ക­ത­യിൽ­നി­ന്നു് അവ വ്യ­ത്യ­സ്ത­മാ­യി­രി­ക്കു­ന്നു­വെ­ന്ന­തിൽ ക­വി­ഞ്ഞ മുൻ­ഗ­ണ­ന അ­തി­നി­ല്ല. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് പാ­ര­മ്പ­ര്യ­വും ആ­ധു­നി­ക­വു­മാ­യ മ­നഃ­സ്ഥി­തി­കൾ മ­റി­ക­ട­ക്കേ­ണ്ട­തു­ണ്ടെ­ങ്കിൽ അതു് ഉ­പാ­ധി­ക­ളോ­ടെ­യാ­യി­രി­ക്ക­രു­തു്. പാ­ര­മ്പ­ര്യ­വാ­ദ­ത്തോ­ടും ആ­ധു­നി­ക­വാ­ദ­ത്തോ­ടും ഈ പ്ര­തി­ക­ര­ണ­മാ­വാ­മെ­ങ്കിൽ സ­മ­കാ­ല­വാ­ദ­ത്തോ­ടും മ­റി­ച്ചാ­വേ­ണ്ട­തി­ല്ല. സ­മ­കാ­ലി­ക­ത­യും ബ­ഹു­മ­ട­ങ്ങാ­യ മ­നഃ­സ്ഥി­തി വ്യാ­പാ­ര­ത്തി­ലൂ­ടെ മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തി­ന്റ കാ­ലി­ക­ത­യു­ടെ തു­റ­ന്നു­കി­ട­പ്പി­നെ ക­മ്പോ­ള­വ­ത്ക്ക­ര­ണ­ത്തി­ലൂ­ടെ ഇ­ട­വി­ട്ടി­ട­വി­ട്ടു് അ­ട­ച്ചു­ക­ള­യു­ക­യാ­ണു ചെ­യ്യു­ന്ന­തു്. ബ­ഹു­മ­ട­ങ്ങാ­യ നിർ­ണ്ണ­യ­ന­ങ്ങ­ളി­ലൂ­ടെ വ്യ­ത്യ­സ്ത­ത­കൾ­പ­ര­ത്തി­ക്കൊ­ണ്ടു് സ­മ­കാ­ലി­ക­ത­യു­ടെ വി­മർ­ശ­നം ച­രി­ത്ര­ത്തി­ന്റെ തർ­ക്ക­ത്തി­ന്ന­തീ­ത­മാ­യി അതിനെ മ­റി­ക­ട­ക്കു­ന്ന­തി­ലൂ­ടെ മാ­ത്ര­മേ, ഒ­രു­പ­ക്ഷേ, ഫ­ല­വ­ത്താ­വൂ.

പാർ­പ്പി­ടം മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തി­ന്റെ ഭ­വ­പ­ര­മാ­യ ഇ­ട­മാ­യി­ട്ടാ­ണു് നമ്മൾ കാ­ണു­ന്ന­തെ­ങ്കി­ലും അ­ത്ര­യും ശു­ദ്ധ­രൂ­പ­ത്തിൽ അതു് അ­നു­ഭ­വ­വേ­ദ്യ­മാ­ക­ണ­മെ­ന്നി­ല്ല. സം­സ്കാ­ര­ത്തി­ന്റെ ക­മ്മ­ട്ട­ത്തിൽ നിർ­ണ്ണ­യി­ക്ക­പ്പെ­ടാ­നു­ള്ള പ്ര­വ­ണ­ത അ­തെ­പ്പേ­ാ­ഴും കാ­ട്ടു­ന്നു. പാർ­പ്പി­ടം, പു­ര­യും വീടും ഭ­വ­ന­വും ഗൃ­ഹ­വു­മാ­വു­ന്ന­തു് അതു സാ­മൂ­ഹി­ക ഇ­ട­ത്താൽ വ്യ­വ­സ്ഥ­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടാ­ണു്. ദ­രി­ദ്ര­രു­ടെ പു­ര­യും ഇ­ട­ത്ത­ര­ക്കാ­രു­ടെ വീടും കു­ബേ­ര­രു­ടെ ഭ­വ­ന­വും സാ­മൂ­ഹി­ക ഇ­ട­ത്തി­ലെ സ്ഥാ­ന­ങ്ങ­ളാ­ണു്. സാം­സ്കാ­രി­ക­വും ഭൗ­തി­ക­വു­മാ­യ വി­ഭ­വ­ങ്ങ­ളു­ടെ ജ­ന്മാ­വ­കാ­ശ­മാ­ണു് ഭ­വ­ന­ത്തെ ഭ­വി­ക്കു­ന്ന ഇ­ട­മാ­യി­ത്തീർ­ക്കു­ന്ന­തു്. ജ­ന്മി­യു­ടെ പാർ­പ്പി­ട­ത്തെ­യാ­ണു് ഭ­വ­ന­മെ­ന്നു വി­ളി­ച്ചി­രു­ന്ന­തു്. ഭവനം അ­പ്പോൾ ഒരു മാ­ന­സി­ക ഇ­ട­മാ­ണു്, അ­താ­യ­തു് പാർ­പ്പി­ട­ത്തി­നു് സാ­മൂ­ഹി­ക­വും സാം­സ്കാ­രി­ക­വു­മാ­യ നിർ­ണ്ണ­യ­ന­ങ്ങൾ കി­ട്ടു­ന്ന­തി­ന്റെ മാ­ന­മാ­ണു്. വീ­ടു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടാ­വാം ഇ­ട­ത്ത­ര­ക്കാ­രു­ടെ പാർ­പ്പി­ടം വീ­ടാ­യ­തു്. വീടു് കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ക്കേ­ണ്ട­തു­ണ്ടെ­ങ്കി­ലും പു­ര­മേ­ഞ്ഞാൽ മതി. അ­താ­യ­തു് കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ക്കു­ന്ന­തി­ന്റെ ശാ­സ്ത്രം, കെ­ട്ടി­ട­ത്തി­ന്റെ ദൃ­ശ്യ­പ­ര­ത, ഏ­റ്റ­വും കു­റ­ഞ്ഞ­യ­ള­വിൽ ആ­വ­ശ്യ­മാ­യ പാർ­പ്പി­ട­മെ­ന്ന നി­ല­യിൽ പുര മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തി­ന്റെ പൗ­രാ­ണി­ക­മാ­യ പാർ­പ്പി­നെ അ­നു­സ്മ­രി­പ്പി­ക്കു­ന്നു. എ­ന്നാൽ സാം­സ്കാ­രി­ക­വും ഭൗ­തി­ക­വു­മാ­യ വി­ഭ­വ­ങ്ങ­ളു­ടെ പ­ര­മ­മാ­യ അ­പ്രാ­പ്തി പുരയെ സാ­മൂ­ഹി­ക­മാ­യ ഇ­ട­മെ­ന്ന നി­ല­യിൽ സം­കു­ചി­ത­മാ­ക്കു­ന്നു. പാർ­ക്കു­ക എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണെ­ന്നു് വി­ഭ­വ­ങ്ങ­ളു­ടെ മേ­ലു­ള്ള നി­ങ്ങ­ളു­ടെ അ­ധി­കാ­രം തീ­രു­മാ­നി­ക്കു­ന്നു. പുര അ­തു­കൊ­ണ്ടു് സാ­മൂ­ഹി­ക­മാ­യ ഭൂ­രേ­ഖ­യിൽ മാ­ന്യ­ത­യി­ല്ലാ­ത്ത ഇ­ട­മാ­യി കു­റി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്നു.

images/nisar-03.jpg

മ­ല­യാ­ളി­യു­ടെ ഗൃ­ഹ­പു­രാ­ണം ഇരട്ട അ­ട­രു­ക­ളു­ള്ള ഒരു ക­ഥ­യാ­ണു്. ഇ­ട­ത്ത­ര­ക്കാ­രു­ടെ വീ­ടാ­ണു് നാ­മി­ന്നു് ഗൃ­ഹ­മാ­യി വ്യ­വ­ഹ­രി­ക്കു­ന്ന­തു്. ഇ­ട­ത്ത­ര­ക്കാ­ര­നാ­ണ­ല്ലോ താൻ മ­ല­യാ­ളി­യാ­ണെ­ന്നു് അ­വ­കാ­ശ­പ്പെ ടു­ന്ന­തു്. ദ­രി­ദ്ര­രും ജ­ന്മി­മാ­രും അതു പ­റ­ഞ്ഞു ന­ട­ക്കാ­റി­ല്ല. മ­ല­യാ­ള­ദേ­ശീ­യ­ത­യും ഇ­ട­ത്ത­ര­ക്കാ­ര­ന്റെ (പു­രു­ഷ­ന്റെ) പ­ദ്ധ­തി­യാ­ണു്. അ­തു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് മ­ല­യാ­ളി­യു­ടെ ഗൃഹം എ­ന്നു­വ­ന്ന­തു്. കേ­ര­ള­ത്തിൽ ഗൃഹം ജാതി-​മതവ്യത്യാസങ്ങളെ മ­റ­യ്ക്കു­ക­യും മാ­യ്ക്കു­ക­യും ചെ­യ്യു­ന്ന ഒരു ഗു­രു­ത്വ­കേ­ന്ദ്ര­മാ­ണു്. ഇ­തി­നെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള ആ­ദ്യ­കാ­ല­വ്യ­വ­ഹാ­ര­ങ്ങൾ ബ്രി­ട്ടീ­ഷ് അ­ധി­നി­വേ­ശ­കാ­ല­ത്തു തു­ട­ങ്ങി. അ­ധി­നി­വേ­ശ­ക്കാർ കൊ­ണ്ടു­വ­ന്ന ആ­ധു­നി­ക സം­ക­ല്പ­ങ്ങ­ളി­ലൂ­ടെ­യാ­ണു് ഗൃ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ഗൃ­ഹ­പ്ര­വേ­ശം. ആ­ധു­നി­ക­ത തന്നെ ഒരു ഇ­ട­ത്ത­ര­ക്കാ­ര­ന്റെ ദർ­ശ­ന­മാ­ണു്. ഗൃ­ഹ­പു­രാ­ണ­ത്തി­ലെ ഇരട്ട അ­ട­രു­കൾ എന്നു പ­റ­ഞ്ഞ­തി­ലെ ഒരു അടരു് ഭൗ­തി­ക­മാ­യ വി­ഭ­വ­ങ്ങ­ളു­ടെ ആ­ശ്ര­യ­മാ­ണു്. ഇ­ട­ത്ത­ര­ക്കാ­ര­നി­ലെ ‘ഇട’ വ­രു­ന്ന­തു് ആ വി­ഭ­വ­ത്തെ മുൻ­നി­റു­ത്തി­യാ­ണു്. മറ്റേ അടരു് സാം­സ്കാ­രി­ക വി­ഭ­വ­വു­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട­താ­ണു്. പ­ര­മ്പ­രാ­ഗ­ത­സ­മൂ­ഹ­ത്തിൽ ജാതി-​മതപരമായ അം­ഗീ­കാ­ര­ങ്ങ­ളു­ടെ ഒരു വ്യ­വ­സ്ഥ­യി­ലു­ള്ള സ്ഥാ­ന­മാ­ണ­തു്. സവർണ്ണ-​അവർണ്ണ വ്യ­ത്യാ­സ­ങ്ങ­ളു­ടെ ഒരു സാം­സ്കാ­രി­ക ഭൂ­പ­ട­ത്തിൽ നി­ങ്ങ­ളു­ടെ സ്ഥാ­നം അതു നിർ­ണ്ണ­യി­ക്കു­ന്നു.

അ­ധി­നി­വേ­ശ ഭ­ര­ണ­ത്തി­ന്റെ തു­ട­ക്ക­ത്തിൽ ര­ണ്ടു­ത­രം വി­ഭ­വ­ങ്ങ­ളും ഫ­ല­പ്ര­ദ­മാ­യി കൈ­യാ­ളി­യ ഒരു വി­ഭാ­ഗ­മാ­യി­രു­ന്നു നായർ സ­മു­ദാ­യം. ബ്രാ­ഹ്മ­ണ­രെ­യും ഉൾ­പ്പെ­ടു­ത്തി­യാ­ണു് സ­വർ­ണ്ണർ എ­ന്നു് കു­റി­ക്കാ­റു­ള്ള­തെ­ങ്കി­ലും ജ­ന്മി­വ്യ­വ­സ്ഥ­യു­ടെ ക്ഷ­യ­വും രാ­ജ­ഭ­ര­ണ­ത്തി­ന്റെ ദൗർ­ബ്ബ­ല്യ­വും സാ­മൂ­ഹി­ക­വും രാ­ഷ്ട്രീ­യ­വു­മാ­യി ലീ­ന­ശ­ക്തി­യു­ള്ള വി­ഭാ­ഗ­മെ­ന്ന­നി­ല­യ്ക്കു് നായർ സ­മു­ദാ­യ­ത്തെ ഉ­യർ­ന്നു­വ­രാ­നി­ട­യാ­ക്കി. അ­ധി­നി­വേ­ശ ഭ­ര­ണ­ത്തിൻ കീഴിൽ കേ­ര­ള­ത്തിൽ വേ­രൂ­ന്നി­യ ആ­ധു­നി­ക­ത­യിൽ അ­തു­കൊ­ണ്ടു് നായർ സ­മു­ദാ­യം സ­മ­ഗ്ര­മാ­യി മു­ന്തി­നി­ന്നു. നാ­ലു­കെ­ട്ടു­ക­ളെ ഭേ­ദി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് ഈ ഉ­യർ­ച്ച സാ­ധി­ച്ച­തെ­ന്ന­തു് വി­രോ­ധാ­ഭാ­സ­മാ­യി­ത്തോ­ന്നാം. നാ­ലു­കെ­ട്ടു് ഒരു ഗൃ­ഹ­മ­ല്ല എ­ന്ന­തും ശ്ര­ദ്ധേ­യ­മാ­ണു്. നാ­ലു­കെ­ട്ടു് എ­ന്തു­ത­രം പാർ­പ്പി­ട­മാ­ണു്? ആ­ധു­നി­ക മ­നഃ­സ്ഥി­തി എ­ന്തൊ­ന്നി­ന്റെ അ­ഭാ­വ­മാ­ണ­തിൽ ക­ണ്ട­തു്? ഇ­തി­ന്റെ ഉ­ത്ത­രം കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ ച­രി­ത്ര­ത്തി­ന്റെ ഭാ­ഗ­മാ­ണു്. നാ­ലു­കെ­ട്ടി­ലെ ശ­രീ­ര­ങ്ങ­ളു­ടെ വി­ന്യാ­സം വ്യ­ക്തി­ക­ളെ അം­ഗീ­ക­രി­ക്കു­ന്നി­ല്ല. വ്യ­ക്തി­ക­ളാ­യി­ത്തീർ­ന്ന­വർ അതിൽ നി­ന്നു പു­റ­ത്തു­ക­ട­ക്കാ­നും നാ­ലു­കെ­ട്ടി­ന്റെ കേ­ന്ദ്രീ­യ­ത മാ­റാ­നും തു­ട­ങ്ങി­യ­തോ­ടു­കൂ­ടി­യാ­ണു് ആ­ധു­നി­ക­ത കേ­ര­ള­ത്തിൽ ഗൃ­ഹ­പ്ര­വേ­ശം ചെ­യ്ത­തെ­ന്നു പറയാം. പക്ഷെ, ആ­ധു­നി­ക­ത ജാ­തീ­യ­മോ മ­ത­പ­ര­മോ ആയ സ­വർ­ണ്ണ­ത­യെ കാ­ണു­ക­യി­ല്ല; അതു് സ്വ­ന്തം മ­നഃ­സ്ഥി­തി­യി­ലേ­ക്കു് ‘വ്യ­ക്തി’കളെ ചേർ­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി­യ­തോ­ടെ കേ­ര­ള­ത്തിൽ തി­ര­ക്കി­ട്ട ജാതി-​മതസമുദായ പ­രി­ഷ്ക­ര­ണ­പ്ര­സ്ഥാ­ന­ങ്ങ­ളും ആ­രം­ഭി­ച്ചു. മാ­ന­സി­ക­മാ­യ സ­മ­ഭാ­വ­ന ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ ഒരു ത­ത്ത്വ­മാ­ണു്. ആ­ധു­നി­ക­ത­യിൽ സാം­സ്കാ­രി­ക വിഭവം ജാ­തി­യോ മതമോ അല്ല; വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സ­മാ­ണു്. സ­മ­ഭാ­വ­ന സാർ­വ്വ­ത്രി­ക വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സം സാ­ദ്ധ്യ­മാ­ക്കു­ന്നു. സാം­സ്കാ­രി­ക വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സ­ത്തെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചി­ട­ത്തോ­ളം അതു് ജാ­തി­മ­ത­ഭേ­ദ­മെ­ന്യേ ഏ­വർ­ക്കും ആർ­ജ്ജി­ക്കാ­നാ­വു­ന്ന ഒരു അ­ന്ത­രീ­ക്ഷം, സം­ഘർ­ഷ­ങ്ങ­ളി­ലൂ­ടെ­യാ­ണെ­ങ്കി­ലും, കേ­ര­ള­ത്തിൽ നി­ല­വിൽ വന്നു. ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ സാം­സ്കാ­രി­ക വിഭവം ആർ­ജ്ജി­ക്കാ­നും അ­ങ്ങ­നെ വ്യ­ക്തി­ക­ളാ­യി­ത്തീ­രാ­നും ത­യ്യാ­റാ­യ­വ­രു­ടെ­യെ­ല്ലാം മ­നഃ­സ്ഥി­തി­യിൽ ഗൃഹം ഒരു മുഖ്യ പ്ര­തി­പാ­ദ്യ വി­ഷ­യ­മാ­യി.

ഇ­ങ്ങ­നെ വരാൻ ത­യ്യാ­റാ­യ­വ­രെ­ല്ലാം ഇ­ട­ത്ത­ര­ക്കാ­രാ­ണു്. കാരണം പാ­ര­മ്പ­ര്യം അ­വർ­ക്കാ­യി വ­ലു­താ­യൊ­ന്നും നീ­ക്കി­വെ­യ്ക്കു­ന്നി­ല്ല. ഒ­ന്നു­മി­ല്ലാ­ത്ത­വ­രും ഏ­റെ­യു­ള്ള­വ­രും ആ­ധു­നി­ക­ത­യി­ലേ­ക്കു് ആ­കർ­ഷി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്നി­ല്ല. ഈ­യർ­ത്ഥ­ത്തി­ലാ­ണു് ആ­ധു­നി­ക­ത ഇ­ട­ത്ത­ര­ക്കാ­ര­ന്റെ ദർ­ശ­ന­മെ­ന്നു പ­റ­ഞ്ഞ­തു്. പി­ല്ക്കാ­ല­ത്തു് ഗൃ­ഹ­ത്തെ അ­പ്ര­തി­രോ­ധ്യ­മാ­യ മാ­ന­സി­കാ­നു­ഭ­വ­മാ­ക്കി മ­ല­യാ­ളി­ക്കു സ­മ്മാ­നി­ച്ച­തു് ഈ വീ­ക്ഷ­ണ­മാ­ണു്. ച­രി­ത്ര­പ­ര­മാ­യി ശ­രി­യാ­വാൻ വ­ഴി­യി­ല്ലെ­ങ്കി­ലും വീ­ടി­നെ­ക്കു­റി­ച്ചു് ഇ­ങ്ങ­നെ­യൊ­രു വ്യാ­ഖ്യാ­ന­വു­മാ­വാം: മുൻ­പാർ­പ്പി­ട­ങ്ങൾ വ്യ­ക്തി­കൾ വിടാൻ തു­ട­ങ്ങി­യ­പ്പോ­ഴാ­വാം അവർ വി­ട്ടു­പോ­യ­തു് എന്ന അർ­ത്ഥ­ത്തിൽ അവയെ കു­റി­ക്കാൻ ‘വീട്’ എ­ന്നു് ആളുകൾ പ്ര­യോ­ഗി­ച്ച­തു്. അ­ല്ലെ­ങ്കിൽ പുതിയ പാർ­പ്പി­ടം വീ­ട്ടി­ത്തീർ­ക്കേ­ണ്ട ഒരു ബാ­ദ്ധ്യ­ത­യാ­യി­ത്തീ­രു­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടു് വീടുക എന്ന അർ­ത്ഥ­ത്തി­ലാ­വാം അതു വീ­ടാ­വു­ന്ന­തു്. അ­തെ­ന്താ­യാ­ലും കേ­ര­ള­ത്തിൽ ഒരു ര­ണ്ടാം­ഘ­ട്ട ആ­ധു­നി­ക­ത, പേ­രു­കൊ­ണ്ടു­മാ­ത്രം അ­ധി­നി­വേ­ശാ­ധു­നി­ക­ത­യോ­ടു് സാ­മ്യ­മു­ള്ള ഒ­ന്നു്, അ­റു­പ­തു­ക­ളിൽ അ­നു­ഭ­വ­പ്പെ­ടാൻ തു­ട­ങ്ങി. വി­ക­സ­നാ­ധു­നി­ക­ത­യെ­ന്നു് അതിനെ വി­ളി­ക്കാം. നെ­ഹ്രു­വി­ന്റെ പ­ഞ്ച­വ­ത്സ­ര പ­ദ്ധ­തി­ക­ളി­ലൂ­ടെ ന­ട­പ്പാ­ക്കി­യ ഒരു ആ­സൂ­ത്രി­ത മൂ­ല­ധ­ന­വ്യ­വ­സ്ഥ­യും മു­ഴു­ക്കെ തു­റ­ന്നു­കൊ­ടു­ക്കാ­ത്ത ക­മ്പോ­ള­ത്തി­ന്റെ വ്യാ­പ­ന­വും ഇ­ട­ത്ത­ര­ക്കാ­രെ പ്രീ­ണി­പ്പി­ക്കാ­നു­ള്ള കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ ഇടതു-​വലതു രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ക­ക്ഷി­ക­ളു­ടെ മ­ത്സ­ര­വു­മെ­ല്ലാം ഈ വി­ക­സ­നാ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ ല­ക്ഷ­ണ­ങ്ങൾ തീർ­ത്തു. ഇതിനു പുറമേ പ്ര­വാ­സി­മ­ല­യാ­ളി­ക­ളു­ടെ, വി­ശേ­ഷി­ച്ചു് ഗൾഫ് രാ­ജ്യ­ങ്ങ­ളിൽ­നി­ന്നു­ള്ള, സം­പാ­ദ്യം വർ­ദ്ധ­മാ­ന­മാ­യ­തോ­തിൽ കേ­ര­ള­ത്തി­ലെ­ത്താൻ പാ­ക­മാ­വു­ക­യും ചെ­യ്ത­തോ­ടെ വി­ക­സ­നാ­ധു­നി­ക­ത മ­ല­യാ­ളി­യു­ടെ ഗൃ­ഹ­സ്വ­പ്ന­ത്തെ സാ­ക്ഷാ­ത്ക­രി­ക്കാ­നു­ള്ള ത­യ്യാ­റെ­ടു­പ്പി­ലാ­യി.

images/nisar-09.jpg

വി­ക­സ­നാ­ധു­നി­ക­ഘ­ട്ട­ത്തിൽ കേരള ഭൂ­പ്ര­ദേ­ശ­ത്തു് അ­ങ്ങി­ങ്ങു് പെ­ട്ടി­വീ­ടു­കൾ പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ടാൻ തു­ട­ങ്ങി. ഏ­റെ­ക്കു­റെ പെ­ട്ടി­ക­ളു­ടെ ആ­കൃ­തി­യിൽ പണിത കോൺ­ക്രീ­റ്റ് കെ­ട്ടി­ട­ങ്ങ­ളാ­ണു് പെ­ട്ടി വീ­ടു­കൾ. ഗൃ­ഹ­പു­രാ­ണ­ത്തി­ന്റെ ര­ണ്ടാം­ഭാ­ഗം അവിടെ തു­ട­ങ്ങു­ന്നു. ഈ സി­മ­ന്റ് പെ­ട്ടി­ക­ളിൽ നി­ന്നു ചു­ട്ടെ­ടു­ക്ക­പ്പെ­ട്ട പു­തി­യ­ത­രം മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ങ്ങൾ മ­ല­യാ­ളി­യു­ടെ പുതിയ നിർ­വ്വ­ച­നം തീർ­ത്തു. ഈ കെ­ട്ടി­ട­ങ്ങൾ പൊ­തു­വെ വാ­സ്തു­ശി­ല്പ­ക­ല­യി­ലെ ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ ഏ­റ്റ­വും ല­ളി­ത­മാ­യ വ്യാ­ഖ്യാ­ന­ങ്ങ­ളാ­യി­രു­ന്നു. വേ­ഗ­ത്തിൽ വ്യ­ക്തി­വ­ത്കൃ­ത­മാ­യി­ക്കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന ഒ­രു­വ്യ­വ­സ്ഥ­യിൽ എ­ങ്ങ­നെ­യെ­ങ്കി­ലും സ്വയം ര­ക്ഷി­ച്ചു­കൊ­ള്ളു­ക­യെ­ന്ന സ­മ്മർ­ദ്ദം ഈ കെ­ട്ടി­ട­ങ്ങ­ളു­ടെ നിർ­മ്മാ­ണ­ത്തി­നു ചോ­ദ­ക­മാ­യി­ത്തീർ­ന്നി­രി­ക്കാം. ത­മ്മിൽ­ത്ത­മ്മിൽ വ്യ­ത്യാ­സ­പ്പെ­ടു­ന്ന ഒരു ചി­ഹ്ന­വ്യ­വ­സ്ഥ­യി­ലേ­ക്കു് ഈ പാർ­പ്പി­ട­ങ്ങ­ളെ ന­യി­ക്കു­ന്ന ചോ­ദ­ക­ങ്ങൾ ഇ­നി­യും ഗൃ­ഹ­പു­രാ­ണ­ത്തി­ന്റെ ര­ണ്ടാം ഭാ­ഗ­ത്തിൽ ഇടം നേ­ടി­യി­ട്ടി­ല്ലാ­യി­രു­ന്നു. മ­ത്സ­ര­യോ­ട്ട­ത്തി­നു മ­നു­ഷ്യർ ത­യ്യാ­റെ­ടു­ക്കു­ന്ന ഒരു സാ­മൂ­ഹി­ക വ്യ­വ­സ്ഥ­യിൽ ല­ക്ഷ്യ­സ്ഥാ­ന­ത്തു് ത­ങ്ങ­ളെ ആരും എ­ത്തി­ക്കു­ക­യി­ല്ലെ­ന്നും ത­ങ്ങൾ­ത­ന്നെ ത­നി­ത്ത­നി­യാ­യി ഓ­ട­ണ­മെ­ന്നും തി­രി­ച്ച­റി­ഞ്ഞു തു­ട­ങ്ങു­ന്ന മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ങ്ങ­ളു­ടെ പ­ങ്ക­പ്പാ­ടു് ഈ പാർ­പ്പി­ട­ങ്ങ­ളു­ടെ സം­ക­ല്പ­ത്തിൽ കാണാം.

ഈ കെ­ട്ടി­ട­ങ്ങൾ ല­ളി­ത­മെ­ന്നു പ­റ­ഞ്ഞ­തു് അ­വ­യു­ടെ വ്യ­ക്തി­കേ­ന്ദ്രി­ത­മാ­യ ഏ­കാ­ഗ്ര­ത മൂ­ല­മാ­ണു്.[7] നാ­ലു­കെ­ട്ടി­ലെ ഇ­രുൾ­മു­റി­ക­ളിൽ മാ­ത്രം പ്രാ­പ്യ­മാ­യി­രു­ന്ന സ്വ­കാ­ര്യ­ത­യ്ക്കു് ഇ­പ്പോൾ പാർ­ക്കാൻ ഒരു ഇടം എ­ന്ന­യർ­ത്ഥ­ത്തി­ലാ­ണു്. പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തി­ന്റെ ഇ­രു­ട്ടാ­ണു് ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ വെ­ളി­ച്ച­മാ­യി ഇ­പ്പേ­ാൾ പ്ര­കാ­ശി­ച്ച­തു്. വ­യ്ക്കാ­വു­ന്നി­ട­ത്തൊ­ക്കെ ജ­ന­ലു­കൾ വ­ച്ചു് ഈ കെ­ട്ടി­ട­ങ്ങൾ കൂ­ടു­തൽ വെ­ളി­ച്ചം തേടി; സ്വ­കാ­ര്യ­ത­യെ നി­ല­നിർ­ത്തി­ത്ത­ന്നെ. അ­ക­ത്തെ ഊ­ഷ്മാ­വു­യർ­ത്താൻ അ­തി­ട­യാ­ക്കി­യെ­ന്ന­തു് അ­തി­ന്റെ ആ­സൂ­ത്ര­ണ­ത്തി­ന്റെ ഭാ­ഗ­മാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. പൊ­തു­മു­റി, കി­ട­പ്പു­മു­റി, അ­ടു­ക്ക­ള, ക­ക്കൂ­സ്, കു­ളി­മു­റി തീർ­ന്നു പെ­ട്ടി­വീ­ടി­ന്റെ ഇ­ട­വി­ന്യാ­സം. കേ­ര­ള­ത്തിൽ ഏ­താ­ണ്ടി­ക്കാ­ല­ത്തു­ത­ന്നെ ന­ട­പ്പാ­ക്കി തു­ട­ങ്ങി­യ കു­ടും­ബാ­സൂ­ത്ര­ണ­വും ഇതോടു ചേർ­ത്തു വാ­യി­ക്കു­ക: ‘ന­മ്മ­ളൊ­ന്നു് ന­മു­ക്കൊ­ന്നു്’. ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ വരണ്ട തർ­ക്ക­ശാ­സ്ത്രം അ­തി­ന്റെ ര­ച­ന­ക­ളി­ലെ­ല്ലാ­ത്തി­ലും പോലെ പെ­ട്ടി­വീ­ടു­ക­ളി­ലും പ്ര­ക­ട­മാ­വു­ന്നു. ഒ­തു­ക്കം അ­തി­ന്റെ പ്ര­ത്യേ­ക­ത­യാ­ണു്; അ­പ­രർ­ക്കു് അതിൽ ഇ­ട­മി­ല്ല. ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ മി­ത­ത്വം, മി­ത­വ്യ­യം, പെ­ട്ടി­വീ­ടു­ക­ളു­ടെ നിർ­മ്മാ­ണ­ത്തി­ലും കാ­ണു­മെ­ങ്കി­ലും സി­മ­ന്റി­ന്റെ അ­മി­ത­മാ­യ ഉ­പ­യോ­ഗം ഒരു അ­ലം­ഘ­നീ­യ കീ­ഴ്‌­വ­ഴ­ക്കം­പോ­ലെ അ­തു­പിൻ­തു­ട­രു­ന്നു. ഈ സി­മ­ന്റു തേ­പ്പും വെ­ള്ള­പൂ­ശ­ലും മാ­ന്യ­ത­യു­ടെ സൂ­ച­ക­ങ്ങ­ളാ­യ­തു­കൊ­ണ്ടാ­വാം ഇതു് മ­നഃ­സ്ഥി­തി­പ­ര­മാ­യി­ത്ത­ന്നെ മ­ല­യാ­ളി­യു­ടെ ഗൃ­ഹ­സം­ക­ല്പ­ത്തിൽ വ­ന്ന­തു്. അ­വ­യു­ടെ പ്ര­യോ­ജ­ന­ത്തെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ച ന്യാ­യീ­ക­ര­ണ­ങ്ങൾ യു­ക്തി­വ­ത്ക്ക­ര­ണ­മാ­യി­ക്കാ­ണാം. അവ യു­ക്തി­വ­ത്ക്ക­ര­ണ­ങ്ങൾ­ത­ന്നെ­യാ­ണെ­ന്നു കാ­ണി­ക്കു­ന്ന തെ­ളി­വു­ക­ളും ഇ­ക്കാ­ല­ത്തു­ണ്ടാ­യി. പഴയ ഓ­ടി­ട്ട വീ­ടു­കൾ പലതും പെ­ട്ടി­വീ­ടു­ക­ളു­ടെ വർ­ദ്ധ­മാ­ന­മാ­യ ക­ട­ന്നു­വ­ര­വോ­ടെ സ്വ­ന്തം­മു­ഖ­ച്ഛാ­യ മാ­റ്റാൻ മേൽ­ക്കൂ­ര മ­റ­യ്ക്കു­ന്ന ഫ­സാ­ഡു­ക­ളു­യർ­ത്തി സി­മ­ന്റ് തേ­ച്ചു് വെ­ടു­പ്പാ­ക്കി, അവയും പെ­ട്ടി വീ­ടു­ക­ളാ­ണെ­ന്ന പ്ര­തീ­തി­യു­ള­വാ­ക്കി.

ഇതു് ഗൃ­ഹ­പു­രാ­ണ­ത്തി­ലെ ര­സ­ക­ര­മാ­യൊ­രു അ­ദ്ധ്യാ­യ­മാ­ണു്. എ­ത്ര­യും സ­ഹാ­നു­ഭൂ­തി­യോ­ടെ പ­രി­ഗ­ണി­ക്കു­ക­യാ­ണെ­ങ്കിൽ ഇതിലെ മ­നഃ­സ്ഥി­തി­പ­ര­മാ­യ നി­സ്സ­ഹാ­യ­ത ന­മു­ക്കു ബോ­ദ്ധ്യ­മാ­വും. ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ സ­മ­ഭാ­വ­ന­കൊ­ണ്ടാ­യി­രി­ക്കാം എല്ലാ പെ­ട്ടി­വീ­ടു­ക­ളും ഒ­രു­പോ­ലെ­യാ­ണു്, ഇ­ട­ത്ത­ര­ക്കാ­രെ­ല്ലാം ക­ണ്ടാൽ ഒ­രു­പോ­ലെ­യാ­വു­ന്ന­തു­പോ­ലെ, ത­മ്മിൽ­ത്ത­മ്മിൽ തി­രി­ച്ച­റി­യാൻ പ്ര­യാ­സ­മാ­യ­വ. അ­താ­ണ­വ­യു­ടെ ലാ­ളി­ത്യം. പെ­ട്ടി­വീ­ടു­ക­ളു­ടെ നിർ­മ്മാ­ണ­ത്തിൽ അ­ന്തർ­ഭ­വി­ച്ച ആ­ധു­നി­ക വാ­സ്തു­വി­ദ്യ­യു­ടെ യു­ക്തി അ­തി­ന്റെ പ്രാ­ദേ­ശി­ക പ്ര­യോ­ഗ­ത്തിൽ ഒരു അ­യു­ക്തി­യാ­യി പ­രി­ണ­മി­ക്കു­മെ­ന്നു തി­രി­ച്ച­റി­യാൻ ആ­ധു­നി­ക­ശി­ല്പി­ക്കു ക­ഴി­ഞ്ഞി­ല്ലെ­ന്ന­തു സ­ത്യ­മാ­ണു്. ഓ­ടി­ട്ടു ചാ­യ്ച്ച മേൽ­ക്കൂ­ര­യ്ക്കു പകരം ക­ല്ലും ക­മ്പി­യും സി­മൻ­റും ചേർ­ത്തു പ­ര­ത്തി­യ­വ കേ­ര­ള­ത്തി­ന്റെ ഭൂ­മി­ശാ­സ്ത്ര­പ­ര­മാ­യ യു­ക്തി­ക്കു­നേ­രെ കൊ­ഞ്ഞ­നം കു­ത്തി­നി­ല്ക്കു­ന്ന­വ­യാ­യി മാറി.

അവരിൽ സ­മ്പ­ന്ന­രാ­യ ഇ­ട­ത്ത­ര­ക്കാ­രെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചി­ട­ത്തോ­ളം കെ­ട്ടി­ട­ത്തി­ന­ക­വും ത­ങ്ങ­ളു­ടെ സാ­മൂ­ഹ്യ­പ­ദ­വി­യും­അ­ഭി­രു­ചി­യും വി­തിർ­ത്തി­ക്കാ­ട്ടാ­നു­ള്ള പ്ര­ദർ­ശ­ന സ്ഥ­ല­മാ­യി വ്യ­വ­ഹ­രി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു. ‘ഉ­യർ­ന്ന’ ‘താ­ഴ്‌­ന്ന’ സം­സ്കാ­ര­ങ്ങ­ളു­ടെ ഏ­റ്റ­ക്കു­റ­ച്ചി­ല­നു­സ­രി­ച്ചു് ഈ ആ­ല­ങ്കാ­രി­ക­ത­കൾ ‘ഉ­റ­ക്കെ’യും ‘പ­തി­ഞ്ഞും’ ‘മി­ത­ഭാ­ഷി’യു­മാ­യി അ­ല്പ­സ്വ­ല്പം വ്യ­ത്യാ­സ­ങ്ങ­ള­നു­വ­ദി­ച്ചു. ഈ പാർ­പ്പി­ട­ങ്ങ­ളുൾ­ക്കൊ­ള്ളു­ന്ന ഇടം ബേ­ക്ക­റു­ടെ ‘മൗ­ന­സൗ­ഹൃ­ദ’ത്തി­നു പ­ക­ര­മാ­യി ചി­ല­ച്ചു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന പ­രി­ഭ­വ­മാ­ണു് മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തി­നു് അ­നു­ഭ­വ­വേ­ദ്യ­മാ­ക്കു­ക.

അവരിൽ സ­മ്പ­ന്ന­രാ­യ ഇ­ട­ത്ത­ര­ക്കാ­രെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചി­ട­ത്തോ­ളം കെ­ട്ടി­ട­ത്തി­ന­ക­വും ത­ങ്ങ­ളു­ടെ സാ­മൂ­ഹ്യ­പ­ദ­വി­യും­അ­ഭി­രു­ചി­യും വി­തിർ­ത്തി­ക്കാ­ട്ടാ­നു­ള്ള പ്ര­ദർ­ശ­ന സ്ഥ­ല­മാ­യി വ്യ­വ­ഹ­രി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു. ‘ഉ­യർ­ന്ന’ ‘താ­ഴ്‌­ന്ന’ സം­സ്കാ­ര­ങ്ങ­ളു­ടെ ഏ­റ്റ­ക്കു­റ­ച്ചി­ല­നു­സ­രി­ച്ചു് ഈ ആ­ല­ങ്കാ­രി­ക­ത­കൾ ‘ഉ­റ­ക്കെ’യും ‘പ­തി­ഞ്ഞും’ ‘മി­ത­ഭാ­ഷി’യു­മാ­യി അ­ല്പ­സ്വ­ല്പം വ്യ­ത്യാ­സ­ങ്ങ­ള­നു­വ­ദി­ച്ചു. ഈ പാർ­പ്പി­ട­ങ്ങ­ളുൾ­ക്കൊ­ള്ളു­ന്ന ഇടം ബേ­ക്ക­റു­ടെ ‘മൗ­ന­സൗ­ഹൃ­ദ’ത്തി­നു പ­ക­ര­മാ­യി ചി­ല­ച്ചു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന പ­രി­ഭ­വ­മാ­ണു് മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തി­നു് അ­നു­ഭ­വ­വേ­ദ്യ­മാ­ക്കു­ക.

വി­ക­സ­നാ­ധു­നി­ക­ത­യോ­ടു­കൂ­ടി കേ­ര­ള­ത്തിൽ അ­നു­ഭ­വ­പ്പെ­ട്ടു തു­ട­ങ്ങി­യ ചൂടു്, വി­ക­സ­ന­ത്തി­ന്റെ ചൂടു് എ­ന്ന­തി­നേ­ക്കാൾ, കോൺ­ക്രീ­റ്റ് കെ­ട്ടി­ട­ങ്ങൾ ആ­ഗി­ര­ണം ചെ­യ്തു­ണ്ടാ­വു­ന്ന­താ­ണെ­ന്നു് ഇ­ന്നു് അം­ഗീ­ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട വ­സ്തു­ത­യാ­ണു്. മഴ പെ­യ്താൽ എ­ളു­പ്പം ഒ­ലി­ച്ചു­പോ­കാ­നു­ണ്ടാ­ക്കി­യ ചാ­യ്ച്ച മേൽ­ക്കൂ­ര കാ­ല­വർ­ഷം പ­തി­വാ­യ പ്ര­ദേ­ശ­ങ്ങ­ളിൽ കെ­ട്ടി­ട­ങ്ങ­ളു­ടെ മു­ഖ­മു­ദ്ര­യെ­ന്നോ­ണം കാ­ണ­പ്പെ­ടു­ന്ന­തി­ന്റെ യു­ക്തി­യും ആ­ധു­നി­ക ശി­ല്പി­യു­ടെ വാ­സ്തു­ബോ­ധ­ത്തിൽ പ്ര­വേ­ശി­ച്ചി­ല്ല. ആ­ധു­നി­ക ശി­ല്പി­യു­ടെ കെ­ട്ടി­ട സം­ക­ല്പ­ത്തെ ഉ­ണ്ടാ­ക്കി­യ ആ­ധു­നി­ക­ത മ­റ്റൊ­രു ഭൂ­പ്ര­ദേ­ശ­ത്തെ പ­രി­തഃ­സ്ഥി­തി­യു­ടെ­യും കാ­ലാ­വ­സ്ഥ­യു­ടെ­യും പ്ര­ക­ര­ണ­ത്തിൽ യു­ക്ത­മാ­യി­രി­ക്കാ­വു­ന്ന സം­ക­ല്പ­ങ്ങൾ അ­ട­ങ്ങി­യ­താ­വാം. ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ ഏ­ക­ശി­ലാ­രൂ­പം ത­ക­രു­മ്പോൾ മാ­ത്ര­മേ ഈ യു­ക്തി ന­മു­ക്കു് ബോ­ദ്ധ്യ­മാ­വൂ എ­ന്നും വരാം.

images/nisar-05.jpg

സാ­മൂ­ഹി­ക ഇ­ട­ത്തിൽ വന്ന ഈശൽ ഭേ­ദ­ങ്ങൾ പെ­ട്ടി­വീ­ടി­ന്റെ വ­ലു­പ്പ­ത്തി­ലും ആ­ല­ങ്കാ­രി­ക­ത­യി­ലും ഈശൽ വ്യ­ത്യാ­സ­ങ്ങൾ ഉ­ണ്ടാ­ക്കി എ­ന്ന­തൊ­ഴി­ച്ചാൽ അ­വ­യു­ടെ ഏ­ക­താ­ന­ത അഭംഗം തു­ടർ­ന്നു. അ­ത്ത­രം ദൃ­ഷ്ടാ­ന്ത­ങ്ങ­ളിൽ വീ­ട്ടി­ന­കം വ്യ­ക്ത­മാ­യ ദി­ശാ­ബോ­ധ­മി­ല്ലാ­തെ കൂ­ടു­തൽ വി­സ്തൃ­ത­മാ­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു; വ­രാൻ­പോ­കു­ന്ന ഉ­പ­ഭോ­ഗ­ശീ­ല­ത്തെ അവ മുൻ­കൂർ പ്ര­തീ­ക്ഷി­ക്കു­ന്ന­തു പോലെ. വി­ക­സ­നാ­ധു­നി­ക­ശി­ല്പി ബാ­ഹ്യ­വും ആ­ന്ത­രി­ക­വു­മാ­യ രണ്ടു സ­മ്മർ­ദ്ദ­ങ്ങ­ളി­ലാ­ണു പ്ര­വർ­ത്തി­ച്ച­തു്. ഒ­ന്നു്, വീടു് കെ­ട്ടു­ന്ന­വ­രു­ടെ സാ­മ്പ­ത്തി­ക ഞെ­രു­ക്കം. ര­ണ്ടു് ആ­ധു­നി­ക വാ­സ്തു­ശാ­സ്ത്ര മുൻ­വി­ധി­ക­ളോ­ടു­ള്ള വി­ധേ­യ­ത്വം. ഇവ ര­ണ്ടും ചേർ­ന്നു് അ­യാ­ളു­ടെ ശി­ല്പ­ത്തെ അ­സു­ന്ദ­ര­വും പ­രി­തോ­വ­സ്ഥാ­വി­രു­ദ്ധ­വു­മാ­ക്കി. അയാൾ മി­ത­വ്യ­യ­മാ­ണെ­ന്നു­ഗ്ര­ഹി­ച്ച­തു­പോ­ലും മി­ത­വ്യ­യ­മാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. മി­ത­വ്യ­യം വി­ക­സ­നാ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ നിർ­വ്വ­ച­ന­ത്തി­ന്റെ സാ­രാം­ശ­മ­ല്ലെ­ന്നു് പ്ര­വാ­സി മ­ല­യാ­ളി­ക­ളു­ടെ സ­മ്പാ­ദ്യം കേ­ര­ള­ത്തിൽ തൊ­ടു­ത്തു­വി­ട്ട നിർ­മ്മാ­ണ പ്ര­ള­യം കാ­ണി­ക്കു­ന്നു. പ്ര­വാ­സി ധ­നാ­ഗ­മ­ത്തോ­ടെ ആ­ധു­നി­ക­ശി­ല്പി­യു­ടെ ഒരു സ­മ്മർ­ദ്ദം ആ­പേ­ക്ഷി­ക­മാ­യി നീ­ങ്ങു­ക­യും അയാൾ ദുർ­വ്യ­യ­ത്തി­നു സ­ന്ന­ദ്ധ­മാ­ണെ­ന്നു വ്യ­ക്ത­മാ­വു­ക­യും ചെ­യ്തു. നിർ­മ്മാ­ണ സാ­ധ­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ തെ­ര­ഞ്ഞെ­ടു­പ്പി­ലും അവ ഉ­പ­യോ­ഗി­ക്കു­ന്ന­തി­ലും അ­യാ­ളു­ടെ ഭാഷ പഴയതു ത­ന്നെ­യാ­യി­രു­ന്നു; ഒ­ന്നു­കൂ­ടി ആർ­ഭാ­ട­മാ­യെ­ന്നു മാ­ത്രം. ഈ ആ­ന്ത­രി­ക­സ­മ്മർ­ദ്ദം മാ­ധ്യ­മ­ത്തി­ന്റെ­യും പ­ണി­യു­ടെ­യും പ­ണി­തു­ക­ഴി­ഞ്ഞാൽ ആ കെ­ട്ടി­ടം­ചെ­ല­വ­ഴി­ക്കാൻ പോ­കു­ന്ന ഊർ­ജ്ജ­ത്തി­ന്റെ­യും ദുർ­വ്യ­യ­ത്തെ വാ­സ്തു­വി­ന്റെ പ­രി­വേ­ഷ­മാ­ക്കി മാ­റ്റി.

ഈ സാ­ഹ­ച­ര്യ­ത്തി­ലാ­ണു് വാ­സ്തു ഒരു ഭാ­ഷ­യാ­ണെ­ന്നു് നമ്മെ ഓർ­മ്മി­പ്പി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു് വാ­സ്തു­ശി­ല്പ­ത്തെ പുതിയ സം­വേ­ദ­ന­ക്ഷ­മ­ത­യാ­യി എ­ഴു­പ­തു­ക­ളിൽ ലാറി ബേ­ക്ക­റു­ടെ നിർ­മ്മി­തി­കൾ കേ­ര­ള­ത്തി­ലു­യർ­ന്നു­വ­ന്ന­തു്. എ­ഴു­പ­തു­ക­ളിൽ­ത്ത­ന്നെ­യാ­ണു് കേ­ര­ള­ത്തിൽ സാ­മൂ­ഹി­ക വീ­ക്ഷ­ണ­ത്തി­ലും ക­ലാ­സാ­ഹി­ത്യ­രം­ഗ­ത്തും ആ­ധു­നി­ക­ത­യെ വി­മർ­ശ­നാ­ത്മ­ക­മാ­യി വി­ല­യി­രു­ത്തു­ന്ന സം­രം­ഭ­ങ്ങ­ളു­ണ്ടാ­യ­തെ­ന്ന­തു് അ­പ്ര­തീ­ക്ഷി­ത­മ­ല്ല. ആ­ധു­നി­ക­ത­യെ കൈ­വെ­ടി­യാ­തെ­ത­ന്നെ അ­തി­ന്റെ ഭാ­ഗ­മാ­യ ത­ങ്ങ­ളു­ടെ തന്നെ സ്വ­ത്വ­ത്തെ അ­ലോ­സ­ര­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്ന രീ­തി­യിൽ കൃ­തി­കൾ ര­ചി­ക്കാൻ ഇ­വി­ട­ത്തെ ക­ലാ­കാ­ര­ന്മാ­രും ക­വി­ക­ളും മു­ന്നോ­ട്ടു വന്നു. അവർ ആ­ധു­നി­ക­ത­യിൽ വ്യ­തി­ച­ലി­ച്ച­തു് എ­ന്തിൽ, നി­ല­നി­റു­ത്തി­യ­തു് എ­ന്തിൽ എ­ന്ന­തു് ഒരു പ­ഠ­ന­വി­ഷ­യ­മാ­ക­യാൽ അതു് ഈ ആ­മു­ഖ­ത്തി­ന്റെ പ­രി­ധി­യിൽ വ­രു­ന്നി­ല്ല. എ­ന്നാൽ ബേ­ക്കർ വാ­സ്തു­ശി­ല്പ­ങ്ങ­ളു­ടെ ച­രി­ത്ര­സ­ന്ദർ­ഭം ഇതു ത­ന്നെ­യാ­ണെ­ന്നു വാ­ദി­ക്കാ­വു­ന്ന­താ­ണു്. ഈ ശി­ല്പ­ങ്ങ­ളു­ടെ പ്ര­ത്യേ­ക­ത­കൾ സു­വി­ദി­ത­മാ­ക­യാൽ അ­തി­വി­ടെ എ­ടു­ത്തു പ­റ­യു­ന്നി­ല്ല.

എ­ടു­ത്തു പ­റ­യേ­ണ്ട കാ­ര്യം അ­തി­ന്റെ മി­ത­വ്യ­യ ശ്ര­ദ്ധ­യാ­ണു്. മ­റ്റൊ­ന്നു് അ­തി­ന്റെ ത­ദ്ദേ­ശീ­യ ബിം­ബ­ങ്ങ­ളോ­ടു­ള്ള ആ­ഭി­മു­ഖ്യ­വും. ചാ­യ്പ്പു് മേൽ­ക്കൂ­ര­ക­ളും ഓ­ടു­ക­ളും ശി­ല്പ­ത്തിൽ പു­നർ­സ­ന്നി­വേ­ശി­പ്പി­ക്കു­ക, സി­മ­ന്റി­ന്റെ­യും ക­മ്പി­യു­ടെ­യും ഉ­പ­യോ­ഗം ഗ­ണ്യ­മാ­യി കു­റ­യ്ക്കു­ക, വാ­യു­വും വെ­ളി­ച്ച­വും ക­ട­ക്കാ­ന­നു­വ­ദി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു് ഊർ­ജ്ജോ­പ­യോ­ഗം ന്യൂ­ന­ത­മ­മാ­ക്കു­ക എ­ന്നി­വ മി­ത­വ്യ­യ­ത്തെ പ്ര­തി­നി­ധാ­നം ചെ­യ്തു. ഈ മി­ത­വ്യ­യം ആ­ധു­നി­ക­വാ­ദ­ത്തി­ന്റേ­താ­ണോ എ­ന്ന­തു് തർ­ക്ക­വി­ഷ­യ­മാ­ണു്. ഇ­ന്ത്യൻ ഉ­പ­ഭൂ­ഖ­ണ്ഡ­ത്തി­ലെ ഗ്രാ­മ­ങ്ങ­ളിൽ നി­ന്നു് ഗാ­ന്ധി പ­ഠി­ച്ച­തും[8] തോ­റോ­യെ­പ്പോ­ലു­ള്ള[9] പ്ര­കൃ­തി­വാ­ദി­കൾ പിൻ­തു­ടർ­ന്ന­തു­മാ­യ ലാ­ളി­ത്യ­മാ­വാം ഈ മി­ത­വ്യ­യ­ത്തി­ന്റെ മാ­തൃ­ക­കൾ. അ­തു­പോ­ലെ ത­ദ്ദേ­ശീ­യ ബിം­ബ­ങ്ങ­ളോ­ടു­ള്ള പ്ര­തി­പ­ത്തി ത­ദ്ദേ­ശീ­യ വാ­ദ­ത്തി­ന്റെ­യും വെ­ച്ചു­കെ­ട്ടി­യ അ­ല­ങ്കാ­ര­ത്തി­ന്റെ­യു­മി­ട­യിൽ—ഇവ ര­ണ്ടി­നേ­യും സ­മ­ദൂ­ര­ത്തിൽ നി­റു­ത്തി­ക്കൊ­ണ്ടും —സ്ഥാ­നം തേ­ടു­ന്നു; വാ­സ്തു­ശി­ല്പ­ത്തി­ന്റെ പ്ര­ത്യേ­ക­ത­യെ­ത്ത­ന്നെ പ്ര­തി­നി­ധാ­നം ചെ­യ്തു­കൊ­ണ്ടു് ത­ത്വ­പ­ര­മാ­യ നി­ല­പാ­ടു­ക­ളിൽ കാ­ണി­ക്കു­ന്ന ഈ സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­വും ഉൾ­ക്കൊ­ള്ളൽ മ­നഃ­സ്ഥി­തി­യും ലാ­റി­ബേ­ക്ക­റു­ടെ സൃ­ഷ്ടി­ക­ളെ ആ­ധു­നി­കേ­ത­ര­മാ­ക്കു­ന്നു. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് ഇ­ത്ത­രം ശി­ല്പ­ങ്ങ­ളു­ടെ വി­ല­യി­രു­ത്ത­ലിൽ എ­ന്തു്, എ­വി­ടെ­നി­ന്നു് ഉൾ­ക്കൊ­ണ്ടു­വെ­ന്ന ചോ­ദ്യം അ­സ്ഥാ­ന­ത്താ­ണു്. എ­ന്തും എ­വി­ടെ­നി­ന്നും എ­ടു­ക്കാം. എ­ന്നാൽ ഗാ­ന്ധി­യെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചെ­ന്ന­പോ­ലെ ബേ­ക്കർ ശി­ല്പ­ങ്ങ­ളി­ലെ എ­തി­ക്സ് അവയെ ഉ­ത്ത­രാ­ധു­നി­ക അ­വ­കാ­ശ­വാ­ദ­ങ്ങൾ­ക്കു് ഭാ­ഗ്യ­വ­ശാൽ അ­യോ­ഗ്യ­മാ­ക്കു­ന്നു. കേ­ര­ള­ത്തി­ന്റെ വാ­സ്തു­ശി­ല്പ­ത്തി­ന്റെ സാം­സ്കാ­രി­ക­വും ക­ലാ­പ­ര­വു­മാ­യ ച­രി­ത്ര­ത്തി­ന്റെ ഭാ­ഗ­മാ­യി ഈ ചർച്ച മ­റ്റൊ­രി­ട­ത്താ­ണു പ്ര­സ­ക്ത­മാ­വു­ന്ന­തു്.

ഗാ­ന്ധി­ജി­യു­ടെ സ­ബർ­മ­തി ആ­ശ്ര­മ­ത്തി­ലെ വാ­സ്തു­വി­ന്റെ സു­ഖ­ഭോ­ഗ­വി­ര­ക്തി­യെ അ­നു­സ്മ­രി­പ്പി­ക്കു­ന്ന എന്തോ ഒ­ന്നു് ബേ­ക്ക­റു­ടെ ശി­ല്പ­ങ്ങ­ളിൽ അ­നു­ഭ­വ­വേ­ദ്യ­മാ­ണു്; അ­തി­ന്റെ കാ­ഠി­ന്യ­മി­ല്ലാ­തെ. ഈ വാ­സ്തു­ശി­ല്പ­ങ്ങൾ സൃ­ഷ്ടി­ക്കു­ന്ന ഇടം മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തോ­ടു­ള്ള ഒരു മൗ­ന­സൗ­ഹൃ­ദം സ്ഥാ­പി­ക്കു­ന്നു. ഗൃ­ഹ­മാ­ന­സി­ക­ത­യ്ക്കു് അ­ന്യ­മാ­യ ഒരു വി­ശ്ര­മം അതു് ഉ­ണ്മ­യ്ക്കു­വേ­ണ്ടി­യൊ­രു­ക്കു­ന്നു. എ­ന്നാൽ കേ­ര­ള­ത്തി­ന്റെ സാം­സ്കാ­രി­ക ഭൂ­പ­ട­ത്തിൽ ബേ­ക്ക­റു­ടെ­യും തു­ടർ­ന്നു് എം. വി. ദേ­വ­ന്റെ­യും മ­റ്റും കെ­ട്ടി­ട­ങ്ങൾ ത­ങ്ങ­ളു­ടെ ഉ­പ­ഭോ­ക്താ­ക്ക­ളു­ടെ, ഈ പാർ­പ്പി­ട­ങ്ങ­ളിൽ പാർ­ക്കാൻ പോ­കു­ന്ന­വ­രു­ടെ, മ­നോ­ഭാ­വ­ത്തെ പ്ര­തി­നി­ധാ­നം ചെ­യ്യു­ന്നു­വെ­ന്ന നി­ല­യ്ക്കാ­ണു് സ്ഥാ­ന­നിർ­ണ്ണ­യം ചെ­യ്യ­പ്പെ­ട്ട­തു്; പാർ­ക്കു­ന്ന­വ­രു­ടെ ശൈ­ലി­യി­ലും വീ­ക്ഷ­ണ­ത്തി­ലു­മു­ള്ള വ്യ­ത്യാ­സ­ത്തെ കു­റി­ക്കു­ന്ന ചി­ഹ്ന­ങ്ങൾ.

images/nisar-04.jpg

വാ­സ്തു­ശി­ല്പ­പ­ര­മാ­യി നോ­ക്കി­യാൽ ബേ­ക്ക­റു­ടെ നിർ­മ്മി­തി­ക­ളിൽ വാ­സ്തു ഒരു പ്ര­സ്താ­വ­ന­യാ­യി എ­ഴു­ന്നു നി­ല്ക്കു­ക­യും മറ്റു വാ­സ്തു­ശി­ല്പ­ങ്ങ­ളെ സം­സാ­രി­ക്കാൻ നിർ­ബ­ന്ധി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു. എൺ­പ­തു­ക­ളി­ലും തൊ­ണ്ണൂ­റു­ക­ളി­ലും നിർ­മ്മി­ത­മാ­യ പാർ­പ്പി­ട­ങ്ങൾ ക­ഴി­യു­ന്ന­ത്ര പെ­ട്ടി­യാ­കൃ­തി ഉ­പേ­ക്ഷി­ച്ചും ത­ദ്ദേ­ശീ­യ­ച്ചു­വ­യു­ള്ള അ­ല­ങ്കാ­ര­ങ്ങൾ പി­ടി­പ്പി­ച്ചും പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ടാൻ തു­ട­ങ്ങി. മേൽ­ക്കൂ­ര­കൾ­ക്കു കോൺ­ക്രീ­റ്റ് ചാ­യ്പ്പു­ക­ളു­ണ്ടാ­ക്കി, ഓടുകൾ പാകി പ­ര­മ്പ­രാ­ഗ­ത വാ­സ്തു­ശൈ­ലി­യെ സൂ­ചി­പ്പി­ച്ചു. കെ­ട്ടി­ട­ങ്ങൾ സ്വ­ന്തം ആ­കാ­ര­ത്തി­ലേ­ക്കു നോ­ക്കാൻ നി­ങ്ങ­ളെ ക്ഷ­ണി­ക്കു­ന്ന ഘ­ട­ക­ങ്ങൾ അ­വ­യു­ടെ ബാ­ഹ്യ­മോ­ടി­ക­ളിൽ ചേർ­ക്കാൻ ശ്ര­മി­ച്ചു കൊ­ണ്ടു­ള്ള രചനകൾ കൂ­ടു­തൽ­കൂ­ടൂ­തൽ പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ടാൻ തു­ട­ങ്ങി. ഈ പാർ­പ്പി­ട­ങ്ങ­ളു­ടെ ഉ­ട­മ­സ്ഥ­രെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചി­ട­ത്തോ­ളം ത­ങ്ങ­ളു­ടെ സാ­മൂ­ഹി­ക ഇ­ട­ത്തെ­യും പ­ദ­വി­യേ­യും വ്യ­ഞ്ജി­പ്പി­ക്കു­ന്ന ധർ­മ്മ­വും ഈ­കെ­ട്ടി­ട­ങ്ങൾ ഏ­റ്റെ­ടു­ത്തു. അവരിൽ സ­മ്പ­ന്ന­രാ­യ ഇ­ട­ത്ത­ര­ക്കാ­രെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചി­ട­ത്തോ­ളം കെ­ട്ടി­ട­ത്തി­ന­ക­വും ത­ങ്ങ­ളു­ടെ സാ­മൂ­ഹ്യ­പ­ദ­വി­യും അ­ഭി­രു­ചി­യും വി­തിർ­ത്തി­ക്കാ­ട്ടാ­നു­ള്ള പ്ര­ദർ­ശ­ന സ്ഥ­ല­മാ­യി വ്യ­വ­ഹ­രി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു. ‘ഉ­യർ­ന്ന’ ‘താ­ഴ്‌­ന്ന’ സം­സ്കാ­ര­ങ്ങ­ളു­ടെ ഏ­റ്റ­ക്കു­റ­ച്ചി­ല­നു­സ­രി­ച്ചു് ഈ ആ­ല­ങ്കാ­രി­ക­ത­കൾ ‘ഉ­റ­ക്കെ’യും ‘പ­തി­ഞ്ഞും’ ‘മി­ത­ഭാ­ഷി’യു­മാ­യി അ­ല്പ­സ്വ­ല്പം വ്യ­ത്യാ­സ­ങ്ങ­ള­നു­വ­ദി­ച്ചു. ഈ പാർ­പ്പി­ട­ങ്ങ­ളുൾ­ക്കൊ­ള്ളു­ന്ന ഇടം ബേ­ക്ക­റു­ടെ ‘മൗ­ന­സൗ­ഹൃ­ദ’ത്തി­നു പ­ക­ര­മാ­യി ചി­ല­ച്ചു­കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന പ­രി­ഭ­വ­മാ­ണു് മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തി­നു് അ­നു­ഭ­വ­വേ­ദ്യ­മാ­ക്കു­ക. ചു­റ്റി­നാ­ലും ഭ­വി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന ഒ­ന്നാ­യി­സ­ത്വം മാ­റു­മ്പോ­ഴാ­ണു് അതു പ­രി­ഭ­വ­മാ­വു­ന്ന­തു്. വാ­സ്തു­വി­ന്റെ ശ­ബ്ദാ­യ­മാ­ന­ത ഉ­ണ്മ­യു­ടെ ഭ­വ­പ­ര­മാ­യ പ്ര­കാ­ശ­ത്തെ അ­നു­വ­ദി­ക്കു­ക­യി­ല്ല. ഇ­ക്കാ­ല­ത്തു തന്നെ ‘ബേ­ക്കർ മോഡൽ’, ‘ലോ കോ­സ്റ്റ്’ എ­ന്നി­ങ്ങ­നെ പേ­രു­കൾ വീണ ബേ­ക്ക­റു­ടെ ശി­ല്പ­ങ്ങൾ­ക്കു് കേ­ര­ള­ത്തിൽ പല അ­നു­ക­ര­ണ­ങ്ങ­ളു­മു­ണ്ടാ­യി. ബേ­ക്കർ­മോ­ഡൽ കെ­ട്ടി­ട­ങ്ങൾ നിർ­മ്മി­ക്കാ­നാ­യി ഒ­രു­ങ്ങി­യ­വ­രിൽ പലരും ത­ങ്ങ­ളു­ടെ പാർ­പ്പി­ട മ­നോ­ഭാ­വ­ത്തിൽ ആ മോഡൽ ആ­വ­ശ്യ­പ്പെ­ടു­ന്ന ക­ലർ­പ്പി­ല്ലാ­ത്ത ലാ­ളി­ത്യം വ­ച്ചു­പു­ലർ­ത്താൻ ത­യ്യാ­റാ­യി­രു­ന്നി­ല്ലെ­ന്ന­തു് ഒരു വ­സ്തു­ത­യാ­ണു്. അകം മു­ഴു­ക്കെ ന­ല്ല­വ­ണ്ണം സി­മ­ന്റു പൂ­ശി­യും കു­ളി­മു­റി­കൾ (ചി­ല­പ്പേ­ാൾ അ­ടു­ക്ക­ള­യും) വില കൂടിയ ഇ­ണ­ക്കു­സാ­മ­ഗ്രി­കൾ പി­ടി­പ്പി­ച്ചും മ­റ്റും ലാ­ളി­ത്യ­ത്തെ വ­ക്രീ­ക­രി­ക്കാൻ അവരും ശി­ല്പി­ക­ളും സ­ന്ന­ദ്ധ­രാ­യി. ലാ­ളി­ത്യം സൗ­ക­ര്യ­ത്തെ­ക്കു­റി­ച്ചു­ള്ള സ­മ­കാ­ല­വീ­ക്ഷ­ണ­വു­മാ­യി എ­പ്പോ­ഴും ക­ല­ഹ­ത്തി­ലേർ­പ്പെ­ട്ടു. ഇതു് ബേ­ക്കർ മോഡൽ പാർ­പ്പി­ട­ങ്ങ­ളി­ലെ ഇ­ട­ത്തി­ന്റെ അ­ന്ത­രീ­ക്ഷ­ത്തെ വീർ­പ്പു­മു­ട്ടി­ക്കാ­നി­ട­യാ­ക്കി. അ­തു­പോ­ലെ­ത­ന്നെ, പാ­ര­മ്പ­ര്യ സൂ­ച­ക­ങ്ങ­ളാ­യി സമകാല കെ­ട്ടി­ട­ത്തിൽ പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­പ്പെ­ട്ട അ­ല­ങ്കാ­ര­ങ്ങ­ളും മ­റ്റും പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തോ­ടു­ള്ള ത­ത്ത്വാ­ധി­ഷ്ഠി­ത സ­മർ­പ്പ­ണ ബു­ദ്ധി കാ­ണി­ച്ചി­ല്ല. അ­ത്ത­രം പാർ­പ്പി­ട­ങ്ങ­ളി­ലെ ആ­ന്ത­രി­ക­മാ­യ ഇടം ഉപഭോഗ സം­സ്കാ­ര­ത്തി­ന്റെ പ­രീ­ക്ഷ­ണ­ശാ­ല­ക­ളാ­യി­ത്തീർ­ന്നു.

images/nisar-08.jpg

അ­താ­യ­തു് വാ­സ്തു­ശി­ല്പ­ത്തി­ലെ ത­ദ്ദേ­ശീ­യ പ്ര­തി­പാ­ദ്യ­വും പാ­ര­മ്പ­ര്യ സൂ­ച­ക­ങ്ങ­ളും ആ­ത്യ­ന്തി­ക­മാ­യി ഉ­പ­രി­പ്ല­വ­പ­ര­മാ­കാ­നും അ­വ­യെ­ല്ലാം തന്നെ ഉ­പ­ഭോ­ഗ­സം­സ്കാ­ര­ത്തോ­ടു് ചെ­റു­ത്തു­നി­ല്പു കാ­ണി­ക്കാ­തെ ഉ­ന്മു­ഖ­മാ­കാ­നും പ്ര­വ­ണ­ത കാ­ട്ടി. ആ­ധു­നി­ക ശൈ­ലി­യി­ലു­ള്ള പാർ­പ്പി­ടം ആ­സൂ­ത്ര­ണം ചെ­യ്യു­മ്പോൾ­പോ­ലും അ­തി­ന്റെ സ്ഥാ­ന­ത്തെ­യും ദി­ക്കു­ക­ളെ­യും നിർ­മ്മാ­ണ­ത്തെ­യും അ­ലം­കാ­ര­ങ്ങ­ളെ­യും കു­റി­ച്ചു­ള്ള പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ചി­ന്ത­ക­ളോ­ടു് ഫെ­റ്റി­ഷി­സ­പ­ര­മാ­യി അ­ള്ളി­പ്പി­ടി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു് ത­ങ്ങ­ളു­ടെ പാർ­പ്പി­ട മ­നോ­ഭാ­വ­ത്തെ ല­ക്ഷ­ണം­കെ­ട്ട­താ­ക്കി­ത്തീർ­ക്കാൻ മ­ല­യാ­ളി­കൾ­ക്കു ക­ഴി­യു­ന്നു­ണ്ടു്. യു­ക്തി­ക്കു് ചേ­രാ­ത്ത­വി­ധം അ­മി­ത­മാ­യ ഭ­ക്തി­യോ ഭ്ര­മ­മോ സാ­ധ­ന­ങ്ങ­ളോ­ടു് കാ­ണി­ക്കു­ന്ന സ­മീ­പ­ന­മാ­ണു് ഫെ­റ്റി­ഷി­സം. ഉ­പ­ഭോ­ഗ­സാ­ധ­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ ഫെ­റ്റി­ഷ് വ­ത്ക്ക­ര­ണ­ത്തെ­ക്കു­റി­ച്ചു് മാർ­ക്സി നെ പിൻ­തു­ടർ­ന്നു­കൊ­ണ്ടു് വാൾ­ട്ടർ ബെൻ­യ­മിൻ പ­റ­യു­ന്ന­തു് ശി­ല്പ­ക­ല­യു­ടെ പ­രി­ണ­തി­യെ­ക്കു­റി­ച്ചും പ്ര­സ­ക്ത­മാ­ണു്. പു­രോ­ഗ­മ­ന­പ­ര­മെ­ന്നോ പ­രി­ഷ്കൃ­ത­മെ­ന്നോ തോ­ന്നി­പ്പി­ക്കു­ന്ന ഉ­പ­ഭോ­ഗോ­ത്പ­ന്ന­ങ്ങ­ളു­ടെ ലോ­ക­ത്തിൽ, പുതിയ വേ­ഷ­ങ്ങ­ളിൽ, ആ­ധു­നി­ക­ത ആ­ട്ടി­പ്പാ­യി­ച്ചു­വെ­ന്നു് അ­വ­കാ­ശ­പ്പെ­ടു­ന്ന മി­ത്തു് പു­നർ­പ്ര­വേ­ശി­ക്കു­ന്ന­താ­യി അ­ദ്ദേ­ഹം നി­രീ­ക്ഷി­ക്കു­ന്നു. ഉപഭോഗ സാ­ധ­ന­ങ്ങ­ളോ­ടു­ള്ള യു­ക്തി­സ­ഹ­മ­ല്ലാ­ത്ത പ്ര­തി­പ­ത്തി, അവ എന്തോ ഗൂ­ഢ­ശ­ക്തി നി­റ­ഞ്ഞ­താ­ണെ­ന്ന­പോ­ലെ ഉ­പ­ഭോ­ഗി­ക്കാ­നു­ള്ള ഔ­ന്മു­ഖ്യം, പ­ര­മ്പ­രാ­ഗ­ത മി­ത്തു­കൾ­ക്കു പ­ക­ര­മാ­യി ആ­ധു­നി­ക­ത­യ്ക്കു കൈ­വ­ന്ന­താ­ണെ­ന്നു പറയാം. ബെൻ­യ­മി­ന്റെ ഈ ഉൾ­ക്കാ­ഴ്ച വാ­സ്തു­ശി­ല്പ­ത്തി­ന്റെ സമകാല രൂ­പ­വി­ചി­ന്ത­ന­ത്തി­ലേ­ക്കു് നീ­ട്ടി­യാൽ അതു് ഈ അർ­ത്ഥ­ത്തിൽ ഫെ­റ്റി­ഷി­സ്റ്റി­ക് ആ­ണെ­ന്നു കാണാം. പ­ര­മ്പ­രാ­ഗ­ത വാ­സ്തു­ബിം­ബ­ങ്ങ­ളെ­യും വാ­സ്തു­പ­രി­ഗ­ണ­ന­ക­ളെ­യും ഗൃ­ഹ­നിർ­മ്മാ­ണ­ത്തി­ന്റെ ഘ­ട­ക­മാ­ക്കി മാ­റ്റു­ന്ന­തു സ­മ­കാ­ല­സാം­സ്കാ­രി­ക ഫെ­റ്റി­ഷി­സം തന്നെ; ക­മ്പോ­ള­ത്തിൽ വാർ­ക്ക­പ്പെ­ട്ട ഒ­ന്നു്. മാർ­ക്സി­സ­ത്തി­ന്റെ ഉൾ­ക്കാ­ഴ്ച ഒരു നൂ­റ്റാ­ണ്ടു് പി­ന്നി­ട്ടു് ഉ­പ­ഭോ­ഗ­സം­സ്കാ­ര­ത്തി­ന്റെ സമകാല വി­മൃ­ഷ്ടി­യിൽ പ്ര­സ­ക്ത­മാ­യി­രി­ക്കു­ന്നു­വെ­ന്ന­തും ശ്ര­ദ്ധേ­യ­മാ­ണു്.[10]

ഈ സ­ന്ധി­യിൽ വെ­ച്ചു് നാം ഗൃ­ഹ­സ്ഥാ­ശ്ര­മ­ത്തി­ന്റെ മൂ­ന്നാം ഘ­ട്ട­ത്തി­ലേ­ക്കു് ക­ട­ക്കു­ന്നു. അ­ധി­നി­വേ­ശ­കാ­ല­ത്തു് ആ­രം­ഭി­ച്ച ഗൃ­ഹ­പ്ര­സ്ഥ­ത്തി­ന്റെ ല­ക്ഷ്യ­പ്രാ­പ്തി­യാ­യി, ഗൃ­ഹ­മാ­ന­സി­ക­ത­യു­ടെ പ­രി­പാ­ക­മാ­യി ന­മു­ക്കു് ഈ ഘ­ട്ട­ത്തെ കാ­ണാ­വു­ന്ന­താ­ണു്. സമകാല വാ­സ്തു ശി­ല്പി­യു­ടെ/ഡി­സൈ­ന­റു­ടെ ഉൽ­സ­വ­കാ­ല­മാ­യും ഈ ഘ­ട്ട­ത്തെ വ്യാ­ഖ്യാ­നി­ക്കാം. ഗൃഹം ഒരു മാ­ന­സി­ക ഇ­ട­മാ­ണെ­ന്നും അതു് പാർ­ക്കു­ന്ന ഇ­ട­വു­മാ­യി താ­ദാ­ത്മ്യ­പ്പെ­ടു­ന്നി­ല്ലെ­ന്നും തി­രി­ച്ച­റി­യാൻ, ഭൗ­തി­ക­മാ­യ ഇ­ട­ത്തിൽ നി­ന്നു് പാർ­പ്പി­ടം എ­ങ്ങ­നെ വ്യ­ത്യാ­സ­പ്പെ­ട്ടി­രി­ക്കു­ന്നു­വെ­ന്നു് കാണണം. ഭൗ­തി­ക­മാ­യ ഇ­ട­ത്തെ പാർ­ക്കാ­നാ­യി രൂ­പ­പ്പെ­ടു­ത്തു­മ്പോ­ഴാ­ണു് പാർ­പ്പി­ടം ആ­കു­ന്ന­തു്. ഇതു് ഒ­രർ­ത്ഥ­ത്തിൽ ശൂ­ന്യ­ത­യ്ക്കു­വ­ടി­വു് വ­രു­ത്ത­ലാ­ണു്; അ­തി­ന്റെ ആകാരം ക്ര­മ­പ്പെ­ടു­ത്ത­ലും നിർ­ണ്ണ­യി­ക്ക­ലു­മാ­ണു്. ഇതു് മ­നു­ഷ്യ ഉ­ണ്മ­യു­ടെ തന്നെ നിർ­ണ്ണ­യ­ന­മാ­വ­രു­തു്. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് പാർ­പ്പി­ടം മ­നു­ഷ്യ ഉ­ണ്മ­യെ­പ്പേ­ാ­ലെ തന്നെ അ­സം­വൃ­ത­മാ­യി­രി­ക്കു­ന്നു. പാർ­ക്കു­ന്ന ഇ­ട­ത്തെ ആവരണം ചെ­യ്തി­രി­ക്കു­ന്ന കെ­ട്ടി­ടം­പോ­ലെ സം­വൃ­ത­മ­ല്ല പാർ­പ്പി­ടം. മ­നു­ഷ്യർ­ക്കു് അ­വ­രു­ടെ സ­ത്വ­ത്തെ കാ­ത്തു­സൂ­ക്ഷി­ക്കാ­നാ­യി, അ­താ­യ­തു് സ­ത്വ­ത്തി­ന്റെ അ­നീർ­ണ്ണീ­ത­വും അ­വ്യ­വ­സ്ഥ­വു­മാ­യ ഭാ­വ­ത്തെ ശ്ര­ദ്ധ­യോ­ടെ നോ­ക്കു­വാ­നാ­യി കെ­ട്ടി­ട­നിർ­മ്മാ­ണ­ത്തി­ലൂ­ടെ രൂ­പം­കൊ­ള്ളു­ന്ന ഇ­ട­മാ­ണു് പാർ­പ്പി­ടം. എ­ന്നാൽ മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തെ­ത­ന്നെ അ­ധി­നി­വേ­ശി­ക്കു­ന്ന ഒ­ന്നാ­ണു് മാ­ന­സി­ക­മാ­യ ഇടം. ഭാ­ഷ­യി­ലൂ­ടെ­യും പ്ര­തി­നി­ധാ­ന­ങ്ങ­ളി­ലൂ­ടെ­യും മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തിൽ കയറി‘ക്കൂ­ടു’ന്ന ഒ­ന്നു്; മ­നഃ­സ്ഥി­തി. ഇതിനെ സം­സ്കാ­ര­മെ­ന്നു് ശ­ങ്ക­ര­നും ശീ­ല­മെ­ന്നു് മ­റ്റു­ള്ള­വ­രും വി­ളി­ക്കും. ത­ത്ത്വ­ചി­ന്ത­കൾ ത­ല­കീ­ഴ്മേൽ മ­റി­ച്ചി­ട്ടാ­ണു് ഭാഷയെ കാ­ണു­ന്ന­തു്. ഹൈ­ഡ­ഗ്ഗർ “ഉ­ണ്മ­യു­ടെ വീടു്” എ­ന്നു് ഭാഷയെ വി­ളി­ച്ചു. മ­റി­ച്ചു് ‘ഭാ­ഷ­യു­ടെ വീടു്’ എ­ന്നു് ഉ­ണ്മ­യെ കാണുക. ഭാ­ഷ­യു­ടെ കു­ടി­യേ­റി­പാർ­പ്പി­ട­മാ­ണു് സത്വം. ഈ കു­ടി­യേ­റി­പാർ­പ്പു് ഒരു അ­ധി­നി­വേ­ശ­മാ­യി മാ­റു­മ്പോൾ ഒരു മ­നഃ­സ്ഥി­തി ഉ­ണ്ടാ­കു­ന്നു. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് എല്ലാ ശീ­ല­ങ്ങ­ളും സം­സ്കാ­ര­ങ്ങ­ളും അവ മ­നഃ­സ്ഥി­തി­പ­ര­മാ­യ­തു­കൊ­ണ്ടു് മ­നു­ഷ്യ­സ­ത്വ­ത്തെ അ­ധി­നി­വേ­ശം ചെ­യ്യ­ലാ­ണു്. ഗൃഹം ഒരു പാർ­പ്പി­ട­മാ­വാ­ത്ത­തു് അ­തു­കൊ­ണ്ടാ­ണു്. അതു് മ­നു­ഷ്യ സ­ത്വ­ത്തെ അ­ധി­നി­വേ­ശി­ക്കു­ക­യും മാ­ന­സി­ക­മാ­യ ഇടം എന്ന അർ­ത്ഥ­ത്തിൽ അതിനെ നിർ­ണ്ണ­യി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്യു­ന്നു.

പഴയ പാർ­പ്പി­ട­ങ്ങൾ­ക്കു് വ്യ­ക്ത­മാ­യ കേ­ന്ദ്രീ­യ­ത ഉ­ണ്ടു്, അ­ല്ലെ­ങ്കിൽ ഏ­കാ­ഗ്ര­ത­യു­ണ്ടു്. അതിലെ ഇ­ട­വി­ന്യാ­സ­ത്തി­ന്റെ തന്നെ ഏ­കാ­ഗ്ര­ത­യാ­ണ­തു്. ഒ­ഴി­ഞ്ഞ ഇ­ട­ങ്ങ­ളെ­ല്ലാം ഒ­രി­ട­ത്തു് ഒ­ഴു­കി­ച്ചേ­രു­ന്ന­തി­നെ, കേ­ന്ദ്രീ­ക­രി­ക്കു­ന്ന­തി­നെ­യാ­ണു് ഇവിടെ ഏ­കാ­ഗ്ര­ത­യെ­ന്നു് പ­റ­യു­ന്ന­തു്. അതു് കെ­ട്ടി­ട­ത്തി­ന്റെ തന്നെ ഏ­കാ­ഗ്ര­ത­യ­ല്ലെ­ങ്കി­ലും കെ­ട്ടി­പ്പ­ടു­ക്കു­ന്ന­തി­ലൂ­ടെ ഉരുവം കൊ­ള്ളു­ന്ന­താ­ണു്. പഴയ നാ­ലു­കെ­ട്ടി­നു് സ്വാ­ഭാ­വി­ക­മാ­യി ഈ കേ­ന്ദ്രീ­യ­ത­യു­ണ്ടു്. പാർ­പ്പി­ട­ത്തി­ലെ പൊതു ഇ­ട­മാ­യി ഒരു അ­ക­ത്ത­ളം രൂ­പ­മെ­ടു­ക്കു­ന്നു. അതിൽ വ്യ­ഞ്ജി­പ്പി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു് സാ­മൂ­ഹി­ക­ത­യു­ടെ സൂ­ക്ഷ്മ പ്ര­പ­ഞ്ച­മാ­ണു്. സ്വ­കാ­ര്യ­ത­യെ ഇ­രു­ട്ടിൽ ഒരു മൂ­ല­യിൽ താ­ത്കാ­ലി­ക­മാ­ക്കു­ക­യും പൊ­തു­മേ­ഖ­ല­യെ വെ­ളി­ച്ച­ത്തിൽ തു­റ­ന്നു് സ്ഥാ­യി­യാ­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു­കൊ­ണ്ടു് ആ­ഗ്ര­ഹ­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും വി­ഷ­യ­സു­ഖ­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും വ്യ­ക്ത്യേ­ത­ര­മാ­യ, പാ­ര­മ്പ­ര്യ­നി­ഷ്ഠ­മാ­യ ഉപചയം അ­തു­സാ­ധി­ക്കു­ന്നു. ഇതു് അ­നു­വ­ദി­ക്കു­ന്ന മാ­ന­സി­ക ഇ­ട­ത്തി­നും പല സ­മാ­ന്ത­ര­ങ്ങ­ളു­ണ്ടു്.

images/nisar-06.jpg

കാ­ര­ണ­വ­രെ കേ­ന്ദ്രീ­ക­രി­ച്ചു­ള്ള അ­ല്ലെ­ങ്കിൽ പി­തൃ­കേ­ന്ദ്രീ­കൃ­ത­മാ­യ ഒരു ശ­ക്തി­ബ­ന്ധ­ത്തിൽ ഈ മാ­ന­സി­ക ഇടം വി­ന്യ­സി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്നു. ഇ­ന്നു് അതു് പു­രു­ഷ­കേ­ന്ദ്രി­ത­മാ­ണെ­ന്നു് തി­രി­ച്ച­റി­യ­പ്പെ­ട്ടി­ട്ടു­ണ്ടു്. കാ­ര­ണ­വ­രു­ടെ ക­ണ്ണു­പാ­യി­ക്കു­ന്ന ഇ­ട­മാ­യി ഈ സൂ­ക്ഷ്മ­പ്ര­പ­ഞ്ച­ത്തി­ലെ എല്ലാ ഇടവും മാ­റു­ന്നു. അ­താ­യ­തു് പാർ­പ്പി­ട­ത്തി­ലെ ഏ­തൊ­രം­ഗ­വും പ­റ­യു­ന്ന­തും ചെ­യ്യു­ന്ന­തും ച­രി­ക്കു­ന്ന­തും സ്വ­ത­ന്ത്ര­മാ­യി­ട്ട­ല്ല, പ­ര­മ്പ­രാ­ഗ­ത ത­ന്ത്ര­മാ­യി­ട്ടാ­ണു്. ഓരോ അം­ഗ­ത്തി­ന്റെ­യും കർ­ത്തൃ­ത്വം കാ­ര­ണ­വ­രിൽ­ച്ചെ­ന്നു­മു­ട്ടു­ന്നു. അ­തു­കൊ­ണ്ടാ­ണു് ആ മാ­ന­സി­ക ഇടം കാരണവർ-​കേന്ദ്രിതമാവുന്നതു്. മു­മ്പു­പ­റ­ഞ്ഞ സ­മാ­ന്ത­ര­ത്വം ഇവിടെ അ­വ­സാ­നി­ക്കു­ന്നു. കാരണം കാ­ര­ണ­വർ പാ­ര­മ്പ­ര്യ­ത്തി­ന്റെ പ്ര­തി­നി­ധി മാ­ത്ര­മാ­യ­തു­കൊ­ണ്ടു് കേ­ന്ദ്രീ­യ­ത പു­റ­ത്താ­യി­രി­ക്കു­ന്നു. ഈ മ­നഃ­സ്ഥി­തി പു­രു­ഷ­കേ­ന്ദ്രി­ത­മാ­ണെ­ന്നു് പ­റ­യു­ന്ന­തി­ലെ ന്യാ­യ­ങ്ങ­ളിൽ ഒ­ന്നാ­ണു് ഇതു്. ഈ തർ­ക്ക­മ­നു­സ­രി­ച്ചു് സാ­മൂ­ഹി­ക­ത­യു­ടെ സ്ഥൂ­ല­പ്ര­പ­ഞ്ചം പു­റ­ത്തു് വി­രാ­ട്പു­രു­ഷ­നിൽ കേ­ന്ദ്രീ­ക­രി­ക്കു­ന്നു. അയാൾ ഒ­രി­ട­ത്തു­മി­ല്ലാ­ത്ത­പ്പോ­ഴും എ­ല്ലാ­യി­ട­ത്തു­മു­ണ്ടു്.

പ­ര­മ്പ­രാ­ഗ­ത പാർ­പ്പി­ട­ത്തി­ന്റെ ആ­ധാ­ര­മാ­യി അ­തു­കൊ­ണ്ടു് പു­രു­ഷ­നു­ണ്ടു്. ആ­ധു­നി­ക­ത­യിൽ പ­ര­മ്പ­രാ­ഗ­ത പാർ­പ്പി­ട­ത്തി­ലെ സ്വ­കാ­ര്യ ഇ­ട­ത്തെ, ആ­ഗ്ര­ഹ­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും വി­ഷ­യ­സു­ഖ­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും ഇ­രു­ണ്ട വാ­സ­സ്ഥ­ല­ത്തെ, അ­ടർ­ത്തി­യെ­ടു­ത്തു് അ­ത്ത­ന്നെ പാർ­പ്പി­ട­വും അ­തി­ന്റെ ബ­ല­ത­ന്ത്ര­വു­മാ­ക്കു­ന്നു. പു­രു­ഷൻ അ­ങ്ങ­നെ വ്യ­ക്തി­യും ഗൃ­ഹ­നാ­ഥ­നു­മാ­കു­ന്നു. ആ­ധു­നി­ക പാർ­പ്പി­ട­ത്തി­ന്റെ കേ­ന്ദ്രീ­യ­ത കി­ട­പ്പു­മു­റി­യു­ടെ­യും സ്വീ­ക­ര­ണ­മു­റി­യു­ടെ­യും ഇ­ട­യ്ക്കു­ള്ള ഇ­ട­മാ­യാ­ണു് ചാ­യു­ന്ന­തു്. ഗൃ­ഹ­നാ­ഥ­നാ­യ പു­രു­ഷൻ വ്യ­വ­ഹ­രി­ക്കു­ന്ന ഇ­ട­മാ­ക­യാൽ ഒരു പ­ക്ഷ­ത്തേ­ക്കു് പ­തി­ക്കു­ന്ന ഒ­ന്നാ­യി ഈ കേ­ന്ദ്രീ­യ­ത, ഏ­കാ­ഗ്ര­ത, അ­നു­ഭ­വേ­ദ്യ­മാ­കു­ന്നു. അ­ടു­ക്ക­ള­യു­ടെ­യും പ­ണി­സ്ഥ­ല­ത്തി­ന്റെ­യും കു­ളി­മു­റി­യു­ടെ­യും ഭാരം മറു പ­ക്ഷ­ത്തേ­ക്കു് നീ­ങ്ങു­ന്നു. ആ­ധു­നി­ക പാർ­പ്പി­ട­ത്തി­ന്റെ കേ­ന്ദ്രീ­യ­ത­ക്കു് സ­മാ­ന­മാ­യി ഗൃ­ഹ­നാ­ഥ­നെ കേ­ന്ദ്രീ­ക­രി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു­ള്ള ഗൃ­ഹ­മാ­ന­സി­ക­ത­യു­ടെ ഇടവും നിർ­മ്മി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്നു. ഈ മ­നഃ­സ്ഥി­തി­യിൽ പു­രു­ഷൻ—വ്യ­ക്തി—ആ­രെ­യാ­ണു്, എ­ന്തി­നെ­യാ­ണു് പ്ര­തി­നി­ധാ­നം ചെ­യ്യു­ന്ന­തു്? അയാൾ സ്വയം പ്ര­തി­നി­ധാ­നം ചെ­യ്യു­ന്നു. പക്ഷേ പു­റ­ത്തു് സാ­മൂ­ഹി­ക­ത പു­രു­ഷ­നെ പ്ര­തി­നി­ധാ­നം ചെ­യ്യു­ന്നു. പൊതു ഇ­ട­ങ്ങൾ—ഗ­വൺ­മെ­ന്റ്, ക­മ്പോ­ളം, നീ­തി­ന്യാ­യം, വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സം തു­ട­ങ്ങി­യ­വ—എ­ല്ലാം­ത­ന്നെ പു­രു­ഷ­വ്യ­ക്തി­യു­ടെ ഇ­ട­പാ­ടു് കേ­ന്ദ്ര­മാ­യി പു­റ­ത്തു് വി­രാ­ട് രൂപം കൈ­ക്കൊ­ള്ളു­ന്നു. ഈ­യർ­ത്ഥ­ത്തിൽ പു­രു­ഷൻ തി­രി­ച്ചു് പൊതു ഇ­ട­ത്തി­ന്റെ പ്ര­തി­നി­ധി­യാ­യി­തീ­രു­ന്നു.

ഗൃ­ഹ­മാ­ന­സി­ക­ത­യു­ടെ ബ­ല­ത­ന്ത്രം ആ­ധു­നി­ക­ത­യിൽ രൂ­പ­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു് ഇ­പ്ര­കാ­രം പൊതു ഇ­ട­ത്തെ, വി­രാ­ടു് സ­മൂ­ഹ­ത്തെ കേ­ന്ദ്ര­മാ­ക്കി­യാ­ണു്. ആ­ധു­നി­ക­ത­യിൽ മ­ല­യാ­ളി ഗൃ­ഹ­സ്ഥാ­ശ്ര­മ­ത്തി­ന്റെ പ­ടി­വാ­തിൽ­ക്കൽ എ­ത്തി­നി­ന്നു­വെ­ന്നു് പറയാം. പൊ­തു­വ്യ­വ­ഹാ­ര ഇ­ട­ത്തി­ന്റെ ബ­ല­ത­ന്ത്രം കൂ­ടു­തൽ ‘പൊതു’ എ­ന്ന­തു് പാർ­പ്പി­ട­ത്തി­ന്റെ കൂ­ടു­തൽ ക­മ്പോ­ള കേ­ന്ദ്രീ­കൃ­ത­മാ­യ­തോ­ടെ ഓരോ കോ­ണി­ലേ­ക്കും ഗൃ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ഓരോ മൂ­ല­യി­ലേ­ക്കും പ്ര­വേ­ശി­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി­യ­താ­ണു് ആ­ധു­നി­ക­ത­യു­ടെ മ­ങ്ങൂ­ഴ­ത്തിൽ നാം ക­ണ്ട­തു്. സ­മ­കാ­ലി­ക­ത­യി­ലാ­വ­ട്ടെ ഗൃ­ഹ­ത്തിൽ ഒ­ളി­ക്ക­പ്പെ­ടേ­ണ്ട­താ­യി ഒ­ന്നു­മി­ല്ലാ­താ­യി. പൊതു-​സ്വകാര്യദ്വന്ദ്വം പിൻ­വാ­ങ്ങി. പു­രു­ഷ­നു് വ്യ­ക്തി­യെ­ന്ന നി­ല­യിൽ നി­ന്നു് ഉ­പ­ഭോ­ക്താ­വെ­ന്ന നി­ല­യി­ലേ­ക്കു് സ്ഥാ­ന­ച­ല­നം കി­ട്ടി. പൊതു ഇടം ക­മ്പോ­ള­വ­ത്ക്ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട­പ്പോൾ പു­രു­ഷ­നെ അതു വി­ശി­ഷ്യ, പ്ര­തി­നി­ധാ­നം ചെ­യ്യാ­താ­യി. പു­രു­ഷ­നു് ക­മ്പോ­ള­ത്തെ പ്ര­തി­നി­ധാ­നം ചെ­യ്യാൻ പ്ര­ത്യേ­കി­ച്ചൊ­രു യോ­ഗ്യ­ത­യി­ല്ലാ­താ­യി. സ­മ­കാ­ലി­ക­ത­യിൽ ഗൃ­ഹ­മാ­ന­സി­ക­ത നേ­രി­ട്ടു്, ഇ­ട­നി­ല­ക്കാ­രി­ല്ലാ­തെ, ക­മ്പോ­ള­ത്തി­ന്റെ ഭാ­ഗ­മാ­യി.

images/nisar-07.jpg

സ്ത്രീ ചില പഴയ ക­ണ­ക്കു­കൾ തീർ­ക്കാൻ പു­റ­ത്തു­വ­രി­ക­യും ലിം­ഗ­വി­വേ­ച­ന­ത്തി­ന്റെ അ­പ്ര­സ­ക്തി ബോ­ദ്ധ്യ­പ്പെ­ടു­ത്തു­ക­യും ചെ­യ്തു. പാർ­പ്പി­ട­ത്തെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചി­ട­ത്തോ­ളം അ­ടു­ക്ക­ള­യി­ലേ­ക്കും കി­ട­പ്പു­മു­റി­യി­ലേ­ക്കും സ്വീ­ക­ര­ണ­മു­റി­യി­ലേ­ക്കും എ­ന്തി­നു് കു­ളി­മു­റി­യി­ലേ­ക്കും ക­മ്പോ­ളം അ­ധി­നി­വേ­ശി­ച്ചു. സ്ത്രീ­യും പു­രു­ഷ­നും മു­തിർ­ന്ന­വ­രും കു­ട്ടി­ക­ളും തുല്യ ആ­നു­കൂ­ല്യ­ങ്ങൾ­ക്കർ­ഹ­രാ­യ ഉ­പ­ഭോ­ക്താ­ക്ക­ളാ­യി. ഈ അർ­ത്ഥ­ത്തിൽ സ­മ­കാ­ല­പാർ­പ്പി­ടം ഏ­കാ­ഗ്ര­മ­ല്ല, വി­കേ­ന്ദ്രി­ത­മാ­ണു്; അ­ല്ലെ­ങ്കിൽ സർ­വ്വ­കേ­ന്ദ്രി­ത­മാ­ണു്.

കു­റി­പ്പു­കൾ

[1] ഒരാൾ ത­ന്നെ­പ്പ­റ്റി­ത്ത­ന്നെ സ്വാ­ഭാ­വി­ക­മാ­ണെ­ന്നു കരുതി വ­ച്ചു­പു­ലർ­ത്തു­ന്ന­തി­രി­ച്ച­റി­വു് അ­യ­ഥാർ­ത്ഥ­വും അ­സ്ഥാ­ന­ത്തു­മാ­യി­രി­ക്കു­ക­യും അതു് അ­യ­ഥാർ­ത്ഥ­മാ­ണെ­ന്നു് അയാൾ തി­രി­ച്ച­റി­യാ­തി­രി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്താൽ പൊ­യ്ത്തി­രി­ച്ച­റി­വാ­കു­ന്നു.

[2] മാർ­ട്ടിൻ ഹൈഡഗർ, പൊ­യ­ട്രി, ലാ­ങ്ഗ്വേ­ജ്, ഥോ­ട്ട്, ലണ്ടൻ: 1971.

[3] പ­ക്ഷി­മൃ­ഗാ­ദി­കൾ­ക്കു മാ­ത്ര­മ­ല്ല മ­നു­ഷ്യർ­ക്കും കെ­ട്ടി­ട­മി­ല്ലാ­തെ­ത­ന്നെ പാർ­ക്കാം. തോറോ പ­റ­യു­ന്നു: “പാർ­പ്പി­ട­ത്തെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചാ­ണെ­ങ്കിൽ, ഇ­പ്പോൾ അതൊരു ജീ­വി­താ­വ­ശ്യ­മാ­ണെ­ന്ന­കാ­ര്യം ഞാൻ നി­ഷേ­ധി­ക്കു­ന്നി­ല്ല. എ­ന്നാൽ ഇ­തി­നേ­ക്കാൾ ത­ണു­പ്പു­ള്ള രാ­ജ്യ­ങ്ങ­ളിൽ നീ­ണ്ട­കാ­ല­ത്തേ­ക്കു് അതു കൂ­ടാ­തെ­ത­ന്നെ മ­നു­ഷ്യൻ ക­ഴി­ച്ചു­കൂ­ട്ടി­യി­ട്ടു­ള്ള­തി­നു് ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ങ്ങ­ളു­ണ്ടു്”. ഡേ­വി­ഡ് തോറോ, വാൽഡൺ (ശ്രീ­കൃ­ഷ്ണ­ശർ­മ്മ­യു­ടെ പ­രി­ഭാ­ഷ).

[4] ഓന്റി ലെ­ഫെ­ബ്ര്വ്ര്, ദ പ്രൊ­ഡ­ക്ഷൻ ഓഫ് സ്പേ­യ്സ്, ഓ­ക്സ്ഫോ­ഡ്: 1991.

[5] ഹാൻസ്-​ഗിയോർഗ് ഗദാമർ, ട്രൂ­ത്തു് ആൻഡ് മെ­ത്തേ­ഡ് ലണ്ടൻ: 1979.

[6] “ഒരു ഉ­ദ്ദേ­ശ്യ­ത്തി­നു് എ­ങ്ങ­നെ ഇ­ട­മാ­യി­ത്തീ­രാൻ ക­ഴി­യും, ഏതു് രൂ­പ­ങ്ങ­ളി­ലൂ­ടെ, ഏതു പ­ദാർ­ത്ഥ­ങ്ങ­ളി­ലൂ­ടെ? എല്ലാ ഘ­ട­ക­ങ്ങ­ളും ഒ­ന്നു് മ­റ്റൊ­ന്നി­നോ­ടു് പ­ര­സ്പ­ര­പൂ­ര­ക­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ടു­ന്നു. വാ­സ്തു­ശി­ല്പ­പ­ര­മാ­യ ഭാവന ഈ സം­ക­ല്പ­പ്ര­കാ­രം ഇ­ട­ത്തെ ഉ­ദ്ദേ­ശ്യ­പൂർ­വ്വം സ്പ­ഷ്ട­മാ­ക്കാ­നു­ള്ള ക­ഴി­വാ­ണു്”. തി­യോ­ഡർ അഡോണൊ, “ഫ­ങ്ഷ­ണ­ലി­സം റ്റു­ഡെ”. ഓ­പ്പൊ­സി­ഷൻ­സ്, നമ്പർ 17, 1979. വാ­സ്തു­ശി­ല്പം ഒരേ സമയം സ്വ­ത­ന്ത്ര­വും ഉ­ദ്ദേ­ശ്യോ­ന്മു­ഖ­വു­മാ­യ­തു­കൊ­ണ്ടു് മ­നു­ഷ്യ­രെ മ­നു­ഷ്യ­രെ­ന്ന നി­ല­യിൽ­വെ­റു­തെ­യ­ങ്ങു നി­ഷേ­ധി­ക്കാ­നും അതിനു ക­ഴി­യു­ക­യി­ല്ലെ­ന്നു് അഡോണൊ കൂ­ട്ടി­ചേർ­ക്കു­ന്നു.

[7] വീ­ടി­നു് സ്വ­യ­മേ­വ ഒരു കേ­ന്ദ്രീ­യ­ത­യു­ണ്ടു്. വീ­ടി­നെ സം­ബ­ന്ധി­ച്ചി­ട­ത്തോ­ളം അ­ന്യോ­ന്യ ബ­ന്ധ­മു­ള്ള ര­ണ്ടു് പ്ര­ധാ­ന പ്ര­മേ­യ­ങ്ങൾ ബാ­ഷ്ലാ­ദ് പ­രി­ഗ­ണി­ക്കു­ന്ന­തിൽ ഒ­ന്നു് കേ­ന്ദ്രീ­യ­ത­യാ­ണു്. മ­റ്റൊ­ന്നു് അതു ലം­ബ­മാ­ന­മാ­യി­ട്ടാ­ണു ഭാവന ചെ­യ്യ­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു് എ­ന്ന­തും. അതു് ഊർ­ദ്ധ്വ­മു­ഖ­മാ­യി ഉ­യ­രു­ന്നു. അ­ദ്ദേ­ഹം പ­റ­യു­ന്നു: “ര­ണ്ടാ­മ­താ­യി വീടു് ഒരു സം­കേ­ന്ദ്രി­ത­മാ­യ സ­ത്വ­മാ­യി ഭാവന ചെ­യ്യ­പ്പെ­ടു­ന്നു. കേ­ന്ദ്രീ­യ­ത­യെ സ്സം­ബ­ന്ധി­ച്ച ന­മ്മു­ടെ ബോ­ധ­ത്തോ­ടാ­ണു് അതു് അർ­ത്ഥി­ക്കു­ന്ന­ത്”. ഗ­സ്തോം ബാ­ഷ്ലാ­ദ് പൊ­യ­റ്റി­ക്സ് ഓഫ് സ്പേ­യ്സ്, ബോ­സ്റ്റൺ: 1969.

[8] ഗാ­ന്ധി­യു­ടെ സ­ബർ­മ­തി ആ­ശ്ര­മ­ത്തി­ന്റെ വാ­സ്തു­രീ­തി ശ്ര­ദ്ധി­ക്കു­ക.

[9] തോറോ പ­റ­യു­ന്നു: “പ­രി­ഷ്കൃ­ത മ­നു­ഷ്യ­ന്റെ അ­ഭി­ലാ­ഷ­ങ്ങൾ അ­പ­രി­ഷ്കൃ­ത­ന്റേ­തി­നേ­ക്കാ­ളും യോ­ഗ്യ­ങ്ങ­ള­ല്ലെ­ങ്കിൽ, അയാൾ തന്റെ ജീ­വി­ത­ത്തി­ലെ ഏ­റി­യ­ഭാ­ഗ­വും പ്ര­ക­ട­ങ്ങ­ളാ­യ ജീ­വി­താ­വ­ശ്യ­ങ്ങ­ളും സു­ഖ­ങ്ങ­ളും സ­മ്പാ­ദി­ക്കു­ന്ന­തിൽ മാ­ത്രം വ്യാ­പൃ­ത­നാ­ണെ­ങ്കിൽ, എ­ന്തി­ന­യാൾ­ക്കു് മ­റ്റ­വ­നേ­ക്കാ­ളും മെ­ച്ച­പ്പെ­ട്ട പാർ­പ്പി­ടം ഉ­ണ്ടാ­ക­ണം?” “സു­ഖി­യ­ന്മാ­രും തു­മ്പി­ല്ലാ­ത്ത­വ­രു­മാ­ണു് പു­തു­മോ­ടി­ക­ളു­ണ്ടാ­ക്കി­വ­യ്ക്കു­ന്ന­തു്. അ­വ­യെ­പി­ന്നെ ‘മ­റ്റു­ള്ള ഗോ­ക്കൾ’ ശ്ര­ദ്ധ­യോ­ടെ അ­നു­ഗ­മി­ക്കു­ന്നു. ഒ­ന്നാ­ന്ത­രം എ­ന്നു­വ­ച്ചി­ട്ടു­ള്ള വീ­ടു­ക­ളിൽ ത­ങ്ങു­ന്ന യാ­ത്ര­ക്കാ­രൻ ഈ കാ­ര്യം വളരെ വേഗം ക­ണ്ടു­പി­ടി­ക്കു­ന്നു”. തോറോ, വാൽഡൺ.

[10] വാൾ­ട്ടൻ ബെൻ­യ­മിൻ, ഇ­ല്ല്യൂ­മി­നേ­ഷൻ­സ്.

ഈ ലേഖനം സാ­യാ­ഹ്ന ഓൺ­ലൈ­നിൽ പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­രി­ക്കു­ന്ന ‘ഒരു സാ­മൂ­ഹി­ക കാ­ഴ്ച­പ്പാ­ടിൽ നി­ന്നു്’ എന്ന പു­സ്ത­ക­ത്തി­ലു­ള്ള­താ­ണു്.

നിസാർ അ­ഹ­മ്മ­ദി­ന്റെ ലഘു ജീ­വ­ച­രി­ത്രം.

Colophon

Title: Malayaliyude Grihasthasramavum Vasthu Uyarthunna Chodyangalum (ml: മ­ല­യാ­ളി­യു­ടെ ഗൃ­ഹ­സ്ഥാ­ശ്ര­മ­വും വാ­സ്തു ഉ­യര്‍ത്തു­ന്ന ചോ­ദ്യ­ങ്ങ­ളും).

Author(s): Nissar Ahmed.

First publication details: Sayahna Foundation; Trivandrum, Kerala; 2020-07-07.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Article, Nissar Ahmed, Malayaliyude Grihasthasramavum Vasthu Uyarthunna Chodyangalum, നി­സ്സാർ അ­ഹ­മ്മ­ദ്, മ­ല­യാ­ളി­യു­ടെ ഗൃ­ഹ­സ്ഥാ­ശ്ര­മ­വും വാ­സ്തു ഉ­യര്‍ത്തു­ന്ന ചോ­ദ്യ­ങ്ങ­ളും, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: October 10, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: House on the cliffs near F\’{e}camp, a painting by Antoine Chintreuil (1814–1873). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Typesetter: JN Jamuna; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.