ആദിഗ്രന്ഥത്തിൽ നിന്നു്:

കബീർ ഗ്രന്ഥാവലിയിലെ സാഖികൾ

‘ബീജകി’ൽ നിന്നുള്ള സാഖികൾ

1

എന്റെ ജാതിപ്പേർ പറഞ്ഞു ചിരിക്കുന്നു

എല്ലാരു, മെന്നാൽ കബീർ ഞാൻ

എൻ ജാതി തൻ ബലിയാടായിയെങ്കിലും

എന്റെ സ്രഷ്ടാവിലെൻ ജീവൻ.

(കബീരാ മേരീ ജാതി കൌ)

2

ലോകം കരിക്കുഴി, വീഴുന്നതിലന്ധർ

നേരേ, അതിൽ പെട്ടവർക്കായ്

ഞാൻ രക്തസാക്ഷിയാം, എങ്കിലും ഞാൻ വരും

കേറിപ്പുറത്തേയ്ക്കു വേഗം.

(കബീരാ ജഗു കാജല കീ കോഠരീ)

3

വേണ്ടഹങ്കാരം കബീർ,

തോൽ പൊതിഞ്ഞുള്ളൊ-

രെല്ലിന്റെ കൂടു മാത്രം നീ

വർണ്ണക്കുടയിൽ കുതിരപ്പുറത്ത് പോം

പൊണ്ണർ ഉടൻ ചേറ്റിലാഴും.

(കബീരാ ഗരഹു ന കീജിയായ്)

4

പത്തിലൊന്നായ കടുകുമണി പോലെ

മോക്ഷത്തിലേയ്ക്കുള്ള വാതിൽ

മർത്ത്യമനസ്സോ ഒരാന പോൽ, സോദരാ,

അക്കതകെങ്ങിനെ താണ്ടും?

(കബീര മുകതി ദ്വാരാ സന്കൂരാ)

5

വീണൂ മകൻ കമാൽ ജന്മമെടുത്ത നാൾ

താഴെ കബീറിൻ കുടുംബം:

താഴെയെറിഞ്ഞൂ ഹരി തൻ ജപമാല

വീടു നിറച്ചവൻ സ്വത്താൽ.

(ബൂഢാ ബംഗു കബീരാ കാ)

6

ഹേ, കബീർ, നിൻ മരത്തിൽ തീർത്ത വീടിതാ

ആളുന്ന തീ തിന്നു തീർത്തൂ;

ജ്ഞാനികളൊക്കെയും വെന്തു പോയ്,

അജ്ഞാനി-

യായോർ പിടിച്ചു നിന്നല്ലോ!

(കബീര കോഠീ കാഠാ കീ)

7

കഽബയിലേയ്ക്കു കബീർ പോയി ഹജ്ജിന്,

ആ വഴി ദൈവത്തെ കണ്ടൂ;

പോരിന്നു വന്നവൻ ചോദിച്ചു, ‘അങ്ങോട്ടു

പോകുവാനാരേപറഞ്ഞൂ?’

(കബിരാ ഹജ കാബേ ഹൌ ജായ് ഥാ)

8

മുഷ്ക്കു കാട്ടുന്നോ, കബീർ, തെറ്റ്, ദൈവത്തി-

നുത്തരം നൽകിയേ തീരൂ

ചിത്രഗുപ്തൻ നിൻ കണക്കു നോക്കും, അടി

കിട്ടും കൊടുത്തത്ര തന്നെ.

(കബീരാ ജൊരു കിയാ സൊ ജൂലുമു ഹൈ)

9

ഇത്തരം വിത്തു വിതയ്ക്കൂ, നശിക്കാത്ത

വൃക്ഷം മുളയെടുക്കട്ടെ

നിത്യം തണൽ, ഫലം ധാരാളം, പക്ഷികൾ

എത്രയോ തത്തും ഇലകൾ.

(കബിരാ ഐസാ ബീജു സോയ്)

10

കേൾക്കൂ സഖീ, എൻപ്രിയൻ എന്റെയുള്ളിലോ,

ഞാനെൻ പ്രിയനിലോ വാസം?

ഞാനാർ, പ്രിയനാർ, അറിവീല, എൻ മെയ്യിൽ

ആരാണ്, ഞാനോ പ്രിയനോ?

(സുനു സഖീ, പിയാ മഹിജീയു ബസയ്)

11

എന്റെയൊന്നുമെന്റെയല്ല

എന്റെയൊക്കെ നിന്റെ;

നിന്റെയൊക്കെ, പിന്നെ നിന-

ക്കെന്റെയെന്തു ബാക്കി?

(മേരാ മുഝാ മേം കിച്ചൂ നഹീം)

12

ഏഴു കടലാകെ മഷി-

യായി രൂപം മാറ്റാം,

പേനയാക്കാം വൃക്ഷമൊക്കെ,

ഭൂമി കടലാസ്സും:

ദൈവഗുണമാകെയെന്നാൽ

ആവുകില്ലെഴുതാൻ.

(സാത സമുന്ദ കീ മസി കരൌ)

13

ഞാനുള്ളപ്പോഴില്ല ഹരി,

ഞാനില്ലെങ്കിലുണ്ട്

മാഞ്ഞു പോയീ ഇരുട്ടെല്ലാം

ആ വിളക്കു കാൺകെ.

(ജബ മേം ഥാ തബ ഹരി നഹീം)

14

ഓ കബീർ, ഞാൻ മോശമെല്ലാ

മാനുഷരെക്കാളും;

മാനുഷരെല്ലാരുമെന്നെ-

ക്കാൾ ഗുണമിയന്നോർ:

ആർ മനസ്സിലാക്കുമി,താ

ആളെനിക്ക് മിത്രം.

(കബിരാ സബ തേ ഹമ്മാ ബുരെ)

15

ആർക്കുമേ തിരിയുകില്ലാ

എൻ കിഴക്കൻ പേച്ച്,

ആർക്കതു തിരിയുമോ ആ

ആൾ കിഴക്കൻ തന്നെ.

(ബോലീ ഹമരീ പൂരബീ)

16

നിൻ കരളിൽ കണ്ണാടിയൊ-

ന്നുണ്ടതിൽ നിൻ മോന്ത

കണ്ടാലാകാ സഹിക്കാൻ, നിൻ

സംശയം മാറാതെ.

(ഹൃദയാ ഭീതം ആരസീ)

17

പണ്ഡിതന്മാർ പോയ വഴി

പാമരർ നിരന്നൂ,

രാമനായ് കബീർ കയറും

കുത്തനെയീക്കേറ്റം.

(ജെഹി മാരഗാ ഗയെ പണ്ഡിതാ)

18

കണ്ടതില്ലാ ഹൃദയമി-

ല്ലാത്തവനാ നാട്;

എങ്കിലും അതേക്കുറിച്ചാ-

ണെപ്പൊഴും പറച്ചിൽ

ഉപ്പു തിന്നേ കഴിയുന്നൂ

വിറ്റിടുന്നു പക്ഷേ

മറ്റുള്ളോർക്കു കർപ്പൂരം, ഒ-

രൽപ്പം കാശു നേടാൻ.

(ബിന ദേഖേ വഹ ദേശ കീ)

19

ചന്ദനമിതെന്തു ചെയ്യാൻ,

പാമ്പതിനെച്ചുറ്റീ,

എങ്ങുമേ വിഷം കയറി

എങ്ങമൃതു കേറാൻ?

(ചന്ദന സർപ്പ ലപേട്ടിയാ)

20

നേരു നെഞ്ചിലുള്ളവരേ

നല്ലവർ, നേരില്ലാ-

താവുകിലാഹ്ലാദമെങ്ങ്!

വേറെ വഴിയെത്ര

കോടി തേടിയാലുമതു

പാഴിലാവും തീർച്ച.

(സഭ തെ സാഞ്ചാ ഹൈ ഭലാ)

21

ചെയ്തിയെല്ലാമുള്ളിലിട്ടു

നല്ല പോൽ മഥിക്ക:

നേരു മാത്രം പ്രവർത്തിക്ക

വേരിലേ വിപത്താം

നേരുകേട്, നേടുക നീ

സത്യമെന്ന രത്നം.

(സാഞ്ചാ സൌദാ കീജിയേ)

22

തുള്ളി ചേരും കടലിലെ-

ന്നില്ലറിയാതാരും;

തുള്ളിയിൽ ചേരും കടലെ-

ന്നില്ലറിവോരെറെ.

(ബൂന്ദ ജോ പഡാ സമുദ്ര മേം)

23

നാവടക്കാനാകാത്തോന്റെ

കൂടെ നടക്കല്ലേ,

നേരു നെഞ്ചിലില്ലാത്തവൻ

മാരകമായ് തീരും

നീ നടത്തും യാത്രയൊട്ടു

തീരുവതിൻ മുൻപേ.

(ജാകേ ജിഭ്യാ ബന്ദ് നഹീം)

24

കുരങ്ങുകളിക്കാരന്റെ

കുരങ്ങിനെപ്പോലെ

മനുഷ്യന്റെ മനസ്സ,വൻ

അതു തോളിൽ വെയ്ക്കും,

കളിപ്പിക്കും ജനങ്ങൾക്കായ്

കളിയാട്ടമൊക്കെ.

(ബാജീഗര കാ ബാന്ദരാ)

25

മായയും മനസ്സുമൊന്നേ

ചേരുമൊന്നിൽ മറ്റേ,-

താരൊടിതു ചൊല്ലാൻ, മായ

മൂന്നുലകും മുക്കീ.

(മന മായാ തോ ഏക് ഹൈ)

26

ദുഷ്കരം മനുഷ്യജന്മം

കിട്ടു,കിരുവട്ടം

കിട്ടുകില്ല, വീണ പഴം

പോകുമോ മരത്തിൽ?

(മാനുഖ ജനമ ദുരലഭ ഹൈ)

27

ആട്ടുകല്ലു തിരിയുമ്പോൾ

കൺ നിറയെക്കണ്ണീർ,

ആർക്കു പറ്റും അരയാത-

ക്കല്ലിൽ നിന്നു ചാടാൻ?

(ചക്കീ ചലത്തി ദേഖികെ)

28

യജ്ഞഹവിസ്സായ് മരിക്കും

നെയ്യു തരും പാല്:

നാലു വേദമിതാ കബീർ

ഒറ്റ വാക്യമാക്കീ.

(ബലിഹാരി വഹി ദൂധാ)

29

പോയ് വലിയോർ അഹന്തയിൽ

രോമമെല്ലാം ചീർത്ത്;

ആരറിയുന്നില്ല സർവ്വ-

നാഥനെ, യാരാട്ടെ

നാലുവർണ്ണക്കാരുമവർ

കേവലമസ്പൃശ്യർ.

(ബഡേ ഗയേ ബഡാപ്പനേ)

30

എല്ലു കത്തും മരം പോലെ,

പുല്ലുപോലെ രോമം,

വീട്ടിൽ തിരി പോലെ കത്തും

രാമനിൽ കബീറും.

(ഹാഡ ജരയ് ജസ ലാകഡീ)

31

അറിവ് മുന്നിൽ, അറിവ് പിന്നിൽ

അറിവിടം വലത്തും.

അറിവതെന്തെന്നറിയുമറി-

വതു താനെനിക്കറിവ്.

(ഫഹമ ആഗെ ഫഹമ പാഛേ)

32

അതിരിനുള്ളിൽ കഴിയുവോനേ

നരൻ, അതിരില്ലാത്തോൻ

ഋഷി, അവനില്ലതിരുകേടും:

ആഴമേറും ചിന്ത.

(ഹഡ ചലെ സോ മാനവാ)

33

എന്നെയറിയുന്നവനേ

ഞാനറിയുന്നോനും;

വയ്യെനിക്കു ലോകം, വേദം,

ചൊല്ലുവത് ചെയ്യാൻ.

(ജോ മോഹി ജാനയ് താഹി മേം ജാനൌം)

34

നല്ല കൂട്ടുകാരിൽ സൌഖ്യം,

ചീത്തയിൽ അസൌഖ്യം,

ചൊല്ലും കബീർ: പോക നല്ല

കൂട്ടുകാരെത്തേടി.

(സംഗതി സെ സുഖ ഊപജെ)

35

തുടക്കത്തിൽ പിടിച്ചോനെ

ഒടുക്കവും പിടിക്ക;

കല്ല് കല്ലായ് മൂലധനം

കോടിയായ് പെരുക്ക.

(ജയ്സീ ലാഗീ വൊര കീ)

36

ഏകനവൻ എല്ലാരിലും

എല്ലാവരുമവനിൽ;

കബീറിന്നുണ്ടദ്വൈതമാം

ഈയറിവെന്നോർക്ക.

(ഏക സമാനാ സകല മേം)

37

ഒന്നു നേടൂ, എല്ലാം നേടാം,

എല്ലാം ചെയ്കിൽ നല്ലത് പോം

വേരിൽ നനച്ചാൽ ചെടികൾ

പൂവ് തരും, കായും.

(ഏക സാധെ സബ സാധിയാ)

38

സംസാരിക്കാനറിവോന്റെ

സംസാരമമൂല്യം;

വായ വിടും മുൻപ് വാക്ക്

തൂക്കണം മനസ്സിൽ.

(ബോലീ തോ അനമോലാ ഹൈ)

39

കിനാവു കണ്ടുറങ്ങുന്നോൻ

കൺ തുറന്നു നോക്കെ,

ഉണർന്നിരിപ്പവൻ മൂകം

കൊള്ള ചെയ്യുന്നെല്ലാം.

(സപ്നേ സോയാ മാനവാ)

40

മധുരവാണി അമൃതു പോലെ,

കഠിനവാണി അസ്ത്രം,

ചെവിയിലൂടെയുള്ളിലേറി-

യുടൽ നെടുകെക്കീറും.

(മധുരവചന ഔഖഡീ)

41

നാട്ടിലും പുറത്തുമെല്ലാം

യാത്ര ചെയ്തിതേറെ,

നാട്ടുവഴി കടന്നു ഞാൻ

പോയി ഏറെക്കാതം;

കണ്ടതില്ല വിവേകിയാ-

മാരെയും ഞാനെന്നാൽ

എന്തിനെയും അതെന്തെന്നു

ചൊല്ലുവാൻ കഴിഞ്ഞോർ.

(ദേസ വിദേസേ ഹം ഫിരാ)

42

വാ തുറന്നാലറിയാമാർ

കള്ള,നാർ സന്യാസി

വായിലൂടെ വരുന്നുള്ളിൻ

രീതികൾ തൻ കാതൽ.

(ബോലതാ ഹീ പഹചാനിയെ)

43

വാർപ്പുമനുഷ്യൻ, തലച്ചോ-

റില്ല, തൂവൽ പോലെ

എന്ത് ചെയ്യാൻ,മണമില്ലാ-

ച്ചെമ്പനീരു പോലെ.

(ബനാ ബനായാ മാനവ)

44

ഇരിപ്പവൻ പലചരക്കു

നിൽപ്പവൻ പാൽ വിൽപ്പോൻ

ഉറങ്ങാത്തോൻ കാവലാളും

തീറ്റ മൃതിയ്ക്കെല്ലാം.

(ബൈഠാ രഹെ തോ ബനിയാ)

45

വരയല്ല, രൂപമല്ല,

ദേഹമില്ല, മണ്ണും;

വരൂ, നിരാകാരനതാ

വാനിതിൻ നടുക്കൽ!

(രേഖ രൂപ വഹാ ഹയ് നഹീ)

46

അറിവിന്റെ മിഴികളല്ലോ

സർവ്വസാക്ഷി കാവ്യം,

അറിയണമതെങ്കിൽ പോരൂ

മനമിതിൽ, ഹാ, ഹൃത്തിൽ.

തെളിവ് നൽകാൻ പാട്ടില്ലെങ്കിൽ

കലഹമെന്നുമുലകിൽ.

(സാഖി ആംഖി ഗ്യാംനാ കീ)