രാ​ത്രി പതി​നൊ​ന്നി​നു് പോ​കു​ന്ന വള്ള​ങ്ങൾ രാ​വി​ലെ അഞ്ച​ര​യോ​ടെ​യാ​ണു് തി​രി​കെ​യെ​ത്തി ഹാർ​ബ​റിൽ നങ്കൂ​ര​മി​ടുക. അവ​യു​ടെ നെ​റു​ക​യിൽ കത്തു​ന്ന ചു​വ​പ്പും നീ​ല​യും വെ​ളി​ച്ച​ങ്ങൾ കണ്ടാ​ണു് സൂ​ര്യോ​ദ​യ​ത്തി​നു മു​മ്പു​ള്ള വള്ള​ങ്ങ​ളു​ടെ വരവു് കര​യി​ലു​ള്ള​വർ അറി​യു​ന്ന​തു്. കാ​ട്ടി​ലെ മര​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ പറ​ന്നു​ക​ളി​ക്കു​ന്ന മി​ന്നാ​മി​നു​ങ്ങു​ക​ളു​ടെ വെ​ളി​ച്ചം പോ​ലെ​യേ തോ​ന്നൂ അവ​യു​ടെ ഈ സി​ഗ്നൽ വെ​ളി​ച്ച​ങ്ങൾ. തി​ര​യു​ടെ ഊഞ്ഞാ​ലാ​ട്ട​ത്തിൽ വള്ള​ങ്ങൾ തല​പൊ​ക്കു​ക​യും കു​നി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന മു​റ​യ്ക്കു് വെ​ളി​ച്ചം തെ​ളി​ഞ്ഞും മറ​ഞ്ഞും കാ​ണ​പ്പെ​ടും. വള്ള​ങ്ങൾ തു​ഴ​ഞ്ഞു നീ​ക്കി​യി​രു​ന്ന കാലം പോ​യ്മ​റ​ഞ്ഞു. ഇപ്പോ​ഴു​ള്ളവ എൻജിൻ ഘടി​പ്പി​ച്ച വള്ള​ങ്ങ​ളാ​ണു്. യന്ത്രം പ്ര​വർ​ത്തി​പ്പി​ച്ചാൽ വള്ളം ശര​വേ​ഗ​ത്തിൽ തി​ര​ക​ളെ മു​റി​ച്ചു​പാ​യും. മീൻ​പി​ടു​ത്ത​ക്കാ​രു​ടെ ജോ​ലി​ഭാ​രം അങ്ങ​നെ കണ്ട​മാ​നം കു​റ​ഞ്ഞു. തു​ഴ​ച്ചിൽ ഇല്ലാ​താ​യ​തോ​ടെ മു​ക്കു​വ​നു് പണ്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന കയ്യൂ​ക്കും കു​റ​ഞ്ഞു​പോ​യി.

പണ്ടൊ​ക്കെ ഇവി​ടു​ത്തെ രീതി വള്ള​ങ്ങൾ കര​യി​ലേ​ക്കു് തള്ളി​ക്ക​യ​റ്റു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. കട​പ്പു​റ​ത്തു് വി​ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന വള്ള​ങ്ങൾ നി​ര​യാ​യി കി​ട​ക്കു​ന്ന കാഴ്ച ഒരു സുഖം തന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇപ്പോ​ഴു​ള്ള ഇവി​ടു​ത്ത കു​ട്ടി​കൾ​ക്കൊ​ക്കെ ആ കാഴ്ച കാ​ണ​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ചെ​മ്മീൻ സിനിമ കാണണം. അതിൽ കൊ​ട്ടാ​ര​ക്ക​ര​യും സത്യ​നു​മൊ​ക്കെ കൂ​ട്ടു​കാ​രോ​ടൊ​പ്പം തീ​ര​മ​ണ​യു​ന്ന വള്ള​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നും വെ​ള്ള​ത്തി​ലേ​യ്ക്കു് ചാ​ടി​യി​റ​ങ്ങി വള്ളം കര​യി​ലേ​യ്ക്കു് തള്ളി​ക്ക​യ​റ്റു​ന്ന​തു് കാണാം. കട​പ്പു​റ​ത്തു് കയ​റ്റി​യി​ട്ട വള്ള​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ മറ​ഞ്ഞി​രു​ന്നാ​ണു് കറു​ത്ത​മ്മ​യും പരീ​ക്കു​ട്ടി​യും പ്രേ​മി​ക്കു​ന്ന​തു്.

വള്ള​ങ്ങൾ ഇപ്പോൾ ഹാർ​ബ​റി​ലാ​ണു് അടു​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു്. കടലിൽ ചി​റ​കെ​ട്ടി​യ​തോ​ടു​കൂ​ടി കട​പ്പു​റം ഇല്ലാ​താ​യി. അതോ​ടൊ​പ്പം തീ​ര​ത്തു് ചു​രു​ട്ടി​യ​ടി​ച്ചാർ​ക്കു​ന്ന തി​ര​ക​ളും കാ​ണാ​ക്കാ​ഴ്ച​യാ​യി. കര കല്ലു​കെ​ട്ടി മതി​ലു​പോ​ലെ ഉയർ​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. കര​യി​ലെ റോഡിൽ നി​ന്നാൽ തൊ​ട്ടു താഴെ ചെ​റു​താ​യി അലകൾ വെ​ട്ടു​ന്ന കായൽ പോലെ ശാ​ന്ത​മാ​ണു് കടൽ. ആ കടൽ​ക്കാ​യ​ലി​ലാ​ണു് എഞ്ചിൻ ഘടി​പ്പി​ച്ച വള്ള​ങ്ങൾ കെ​ട്ടി​യി​ടുക. യേ​ശു​ദേ​വൻ, ഏഞ്ചൽ മേരി, സെ​ന്റ് ആന്റ​ണി, കടൽ​റാ​ണി, ബി​ന്ദു​മോൾ, മീ​നാ​കു​മാ​രി, സെ​ബാ​സ്റ്റി​യൻ, ബി​സ്മി​ല്ലാ​ഹ് എന്നി​ങ്ങ​നെ പേരും ജാ​തി​യു​മൊ​ക്കെ​യാ​യി പത്തി​രു​പ​തു് വള്ള​ങ്ങ​ളെ​ങ്കി​ലും സ്ഥി​ര​മാ​യി അവി​ടെ​ക്കാ​ണും.

വെ​റു​തെ പണി​യി​ല്ലാ​തെ കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ഴും ചില വള്ള​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉച്ചി​യി​ലെ വി​ള​ക്കു​കൾ കത്തു​ന്നു​ണ്ടാ​കും. ആരും നോ​ക്കാ​നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ആരോ നോ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു് സങ്കൽ​പ്പി​ച്ചു് എപ്പോ​ഴും മു​ടി​യും താ​ടി​മീ​ശ​യും ചി​ക്കി​യൊ​തു​ക്കി നടൻ ടോ​വി​നോ ആണു് താൻ എന്നു് ഭാ​വി​ച്ചു നട​ക്കു​ന്ന നെൽ​സ​ണെ​യാ​ണു് അപ്പോൾ പാ​പ്പ​ച്ചൻ ഓർ​ക്കുക. അവ​ന്റെ മു​ടി​ചീ​കൽ പോ​ലെ​ത്ത​ന്നെ ഈ വള്ള​ങ്ങ​ളും ഒരു കാ​ര്യ​വു​മി​ല്ലാ​തെ പകൽ​സ​മ​യ​ത്തും ലൈ​റ്റ് തെ​ളി​യി​ച്ചു് കി​ട​ക്കു​ന്നു.

വൈ​കു​ന്നേ​ര​മാ​ണു് ഹാർ​ബ​റിൽ നി​ന്നു​ള്ള കാ​ഴ്ച​യു​ടെ പൂർ​ണ്ണ ഭംഗി ദൃ​ശ്യ​മാ​കു​ന്ന​തു്. സൂ​ര്യൻ സ്വർ​ണ്ണ​വും കു​ങ്കു​മ​വും നി​റ​ങ്ങൾ ചരി​ഞ്ഞ ആകാ​ശ​ത്താ​കെ വാ​രി​ക്കോ​രി ഒഴി​ച്ചു​വെ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും. തീ​ര​ത്തി​നു് പറ​ങ്ങേ​ണ്ടി​യു​ടെ പോ​ലെ​യൊ​രു വള​വു​ണ്ടു്. അതി​ന്റെ അങ്ങേ​യ​റ്റ​ത്തു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷു​കാർ പണിത വി​ള​ക്കു​മാ​ടം ഒരു പു​ട്ടു​കു​റ്റി പോലെ ആകാ​ശ​ത്തേ​യ്ക്കു് എഴു​ന്നു നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു് കാണാം. വള്ള​ക്കാർ​ക്കും കപ്പ​ലോ​ട്ട​ക്കാർ​ക്കും കര​കാ​ണാ​നു​ള്ള സം​വി​ധാ​ന​മാ​ണു്. സന്ധ്യ​ക്കു് കട​ലി​ന്റെ മാറിൽ ഇരുൾ ചാ​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​തോ​ടെ അതി​ന്റെ ഉച്ചി​യി​ലെ വി​ള​ക്കു് കത്തി​ക്കും. ഒന്നു് രണ്ടു് മൂ​ന്നു് എന്ന ക്ര​മ​ത്തിൽ അതി​ന്റെ വെ​ട്ടം ആഴി​യേ​യും തീ​ര​ത്തേ​യും നോ​ക്കി ഒന്നി​ട​വി​ട്ടു് കൺ​ചി​മ്മും. ഒരു ചെറിയ ഇട​വേ​ള​യ്ക്കു​ശേ​ഷം വീ​ണ്ടും ഈ പ്ര​ക്രിയ ആവർ​ത്തി​ക്കും. വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ന്റെ ഈ ഒളി​ച്ചു​ക​ളി​യിൽ എന്തോ തമാ​ശ​യു​ള്ള​തു​പോ​ലെ​യാ​ണു് പാ​പ്പ​ച്ച​നു് എപ്പോ​ഴും തോ​ന്നുക.

ആ സമ​യ​ത്തു് ഹാർ​ബ​റിൽ കെ​ട്ടി​യി​ട്ട വള്ള​ങ്ങൾ അടി​യി​ലെ ഓള​ങ്ങ​ളു​മാ​യി ചേർ​ന്നു് ഒരു താ​ള​മു​ണ്ടു്. അതൊരു രസ​മാ​ണു്. തീ​ര​ദേ​ശ​പാ​ത​യി​ലൂ​ടെ ഇട​യ്ക്കി​ടെ പാ​യു​ന്ന കാ​റു​ക​ളു​ടെ​യും ബൈ​ക്കു​ക​ളു​ടെ​യും ശബ്ദ​വും ഈ താ​ള​വും ചേർ​ന്നു് പാ​പ്പ​ച്ച​നു് മാ​ത്രം ആസ്വ​ദി​ക്കാ​വു​ന്ന ഒരു സം​ഗീ​ത​മു​ണ്ടു്. അതു് കേൾ​ക്കാ​നാ​ണു് അയാൾ അവിടെ വന്നു് ദി​വ​സ​വും കു​ത്തി​യി​രു​ന്ന​തു്. അല്ലാ​തെ ലോ​ട്ട​റി കൂ​ടു​തൽ വി​റ്റു​പോ​കു​മെ​ന്നു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ട​ല്ല. അതി​നു് പറ്റിയ സ്ഥലം ഒരു കി​ലോ​മീ​റ്റർ കി​ഴ​ക്കു​ള്ള ടൗൺ ബീ​ച്ചു തന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ, അവി​ട​ത്തെ വണ്ടി​ക​ളു​ടെ​യും ആൾ​ത്തി​ര​ക്കി​ന്റെ​യും ഇട​യ്ക്കു് ജീ​വി​ത​മി​ല്ല. കുറേ ടി​ക്ക​റ്റ് മാ​ത്രം വി​റ്റു​പോ​യി​ട്ടു് എന്തോ ചെ​യ്യാ​നാ! അതാ​യി​രു​ന്നു പാ​പ്പ​ച്ച​ന്റെ ലൈൻ. അതു​കൊ​ണ്ടു് അന്ന​ന്ന​ത്തെ ചെ​ല​വി​നു​ള്ള കാശ് തട​ഞ്ഞു​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ പി​ന്നെ​യു​ള്ള സമയം അയാൾ ആ കൽ​ത്തി​ട്ട​യിൽ വന്നി​രു​ന്നു് കട​ലി​നെ നോ​ക്കി സമയം തള്ളി​വി​ടു​മാ​യി​രു​ന്നു.

“ഇങ്ങ​നെ എത്ര ദിവസം കഴി​യു​മ​ണ്ണാ?”

നെൽസൺ പു​റ​കിൽ വന്നു നി​ന്നു് ചോ​ദി​ച്ചു.

ലോ​ട്ട​റി വിൽ​പ്പന ഇല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു് ഒഴി​ഞ്ഞ ടി​ക്ക​റ്റ് ബോർ​ഡു​മാ​യി​രു​ന്ന പാ​പ്പ​ച്ചൻ തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കി. റോഡിൽ ഒരു കു​ഞ്ഞു​പോ​ലും ഇല്ല. ഇട​യ്ക്കി​ടെ പോ​ലീ​സ് വണ്ടി​ക​ള​ല്ലാ​തെ ഒരു സൈ​ക്കിൾ പോലും ഓടു​ന്നി​ല്ല. ലോ​ക​മ​ങ്ങു് അവ​ധി​യെ​ടു​ത്ത​തു പോലെ. ഹർ​ത്താ​ലിൽ പോലും ഇമ്മാ​തി​രി അവസ്ഥ കണ്ടി​ട്ടി​ല്ല.

സൂ​ര്യൻ അസ്ത​മ​യ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ക്രി​യ​യി​ലാ​ണു്. പാതി വെ​ള്ള​ത്തിൽ മു​ങ്ങി ഫോ​ട്ടോ​യ്ക്കു് പോ​സു​ചെ​യ്യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ. സൂ​ര്യ​നിൽ നി​ന്നും തെ​റി​ക്കു​ന്ന മങ്ങിയ വെ​ളി​ച്ച​ത്തിൽ തീ​ര​മാ​കെ ചെ​മ്പു​നി​റ​ത്തിൽ മു​ങ്ങി നിൽ​ക്കു​ന്നു. എവി​ടെ​യും മരി​ച്ച വീ​ട്ടി​ലേ​തു​പോ​ലെ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത​യാ​ണു്. വള്ള​ങ്ങ​ളും അവ​യ്ക്ക​ടി​യിൽ നി​ന്നും കേൾ​ക്കാ​വു​ന്ന പ്ല​ക്ക് പ്ല​ക്ക് എന്ന താ​ള​വും മാ​ത്രം. ഇപ്പോൾ വള്ള​ങ്ങ​ളി​ലെ മി​ന്നാ​മി​ന്നി ലൈ​റ്റു​കൾ സ്ഥി​ര​മാ​യി അണ​ഞ്ഞു് കി​ട​ക്കു​ന്നു.

നെൽസൺ പോ​ക്ക​റ്റിൽ നി​ന്നും ചീ​പ്പെ​ടു​ത്തു് കാ​റ്റിൽ പറ​ക്കു​ന്ന മുടി ചീ​കി​യൊ​തു​ക്കാൻ നോ​ക്കി. പക്ഷേ, ചീകും തോറും അതു് കൂ​ടു​തൽ അനു​സ​ര​ണ​ക്കേ​ടു് കാ​ണി​ച്ചു.

“എടാ നെൽസാ, ഈ കൊറോണ ദൈവം നമ്മു​ക്കു് തന്ന ഒരു ശി​ക്ഷ​യാ. പണ​ക്കാ​രൻ തൊ​ട്ടു് നമ്മ​ളെ പോ​ലെ​യു​ള്ള ആപ്പ ഊപ്പ​കൾ വരെ അവനു് മു​ന്നിൽ ഒരു​പോ​ലാ. കണ്ടി​ല്ലേ എല്ലാ എണ്ണ​വും വീ​ട്ടി​ന​ക​ത്തു് കേറി പാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നെ.”

“കോ​പ്പാ. നി​ങ്ങ​ളീ പാ​സ്റ്റ​റു​മാ​രെ പോലെ ചെ​ല​ക്കാ​തെ. പണ​ക്കാ​രു് സു​ഖ​മാ​യി​ട്ടു് ചി​ക്ക​നും ബ്രാ​ണ്ടി​യു​മ​ടി​ച്ചു് വീ​ട്ടി​ലി​രു​ന്നു് ആഘോ​ഷി​ക്കു​വാ. അവർ​ക്കി​തു് ഒരു ലീവ് പോലാ അണ്ണാ. നമ്മ​ളെ​പ്പോ​ലെ​യു​ള്ള കാ​ശി​നു് വക​യി​ല്ലാ​ത്ത​വർ​ക്കേ​യു​ള്ളു കൊ​ഴ​പ്പം. പണി​യി​ല്ലാ​തെ നമ്മ​ളെ​ങ്ങ​നെ കഴി​യും. അവ​ന്മാ​രു​ടെ​യൊ​ക്കെ ബാ​ങ്കിൽ പൂത്ത കാ​ശു​ണ്ടു്.”

പാ​പ്പ​ച്ചൻ ഇരു​ത്തി മൂളി.

“നീ പറേ​ന്ന​തും ശരിയാ.”

“അതേ​യൊ​ള്ള് ശരി.”

നെൽസൺ അസ​ന്ദി​ഗ്ദ്ധ​മാ​യി പ്ര​സ്ഥാ​വി​ച്ചു.

“എടാ മോനെ നെൽസാ. നീ ആ സൂ​ര്യ​നെ കണ്ടാ. അവൻ ഇപ്പൊ ദാ വെ​ള്ള​ത്തിൽ മു​ങ്ങി. ഇനി നാളെ വെ​ളു​പ്പി​നു് വീ​ണ്ടും പൊ​ങ്ങി​വ​രും എന്നൊ​റ​പ്പ​ല്ലേ. അതു​പോ​ലാ​ടാ ഈ കഷ്ട​കാ​ല​വും. അതും വന്നും പോ​യു​മി​രി​ക്കും.”

ലോ​ട്ട​റി വിൽ​പ്പ​ന​ക്കാ​ര​ന്റെ അന​ന്ത​മായ ക്ഷ​മാ​ശീ​ലം പാ​പ്പ​ച്ചൻ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​നായ നെൽ​സ​ണി​നു് പകർ​ന്നു് കൊ​ടു​ത്തു.

പോർ​ട്ട് റോ​ഡി​ന്റെ വളവു് തി​രി​ഞ്ഞു് ഒരു പോ​ലീ​സ് ജീ​പ്പ് അങ്ങോ​ട്ടു് വരു​ന്ന​തു കണ്ടു് രണ്ടു​പേ​രും തൂ​വാ​ല​യെ​ടു​ത്തു് മുഖം മറ​ച്ചു് അകലം പാ​ലി​ച്ചു് കട​ലി​ലേ​യ്ക്കു് നോ​ക്കി നി​ന്നു. ജീ​പ്പ് പു​റ​കിൽ വന്നു നി​ന്നു് ഇര​മ്പി.

“എന്തു​വാ​ടാ ഇവിടെ?”

പാ​പ്പ​ച്ച​നും നെൽ​സ​ണും കൈ​ലി​യു​ടെ തട്ടു് അഴി​ച്ചി​ട്ടു് ഭവ്യത കാ​ട്ടി മി​ണ്ടാ​തെ നി​ന്നു.

“പോ പോ. സ്ഥലം വി​ട്ടോ.”

അവർ പടി​ഞ്ഞാ​റോ​ട്ടു് നട​ന്നു തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോൾ ജീ​പ്പ് നീ​ങ്ങി​ത്തു​ട​ങ്ങി.

“നമ്മ​ളെ​പ്പോ​ലൊ​ള്ള എര​പ്പ​ക​ളോ​ടു മാ​ത്ര​മേ​യൊ​ള്ളു ഇവ​ന്മാ​ര​ടെ മൊട.” നെൽസൺ രോഷം കൊ​ണ്ടു.

റോഡിൽ നി​ന്നും പു​ലി​മു​ട്ടി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങാ​നു​ള്ള പട​വു​കൾ ചവി​ട്ടി​യി​റ​ങ്ങി പാ​റ​ക്കെ​ട്ടു​ക​ളിൽ കയറി അവർ നട​പ്പു തു​ടർ​ന്നു. കല്ലു​കൾ ചാ​ടി​ച്ചാ​ടി നെൽസൺ മു​ന്നേ​റു​ക​യാ​ണു്. പ്രാ​യം കാരണം കാ​ലു​കൾ​ക്കു് ബലം നഷ്ട​പ്പെ​ട്ട പാ​പ്പ​ച്ചൻ മു​ട​ന്തി​ക്കൊ​ണ്ടു് മെ​ല്ലെ പി​റ​കി​ലും.

ഇവി​ടെ​ന്താ​യാ​ലും പോ​ലീ​സു​കാ​രു​ടെ ശല്യം കാ​ണി​ല്ല. അവർ​ക്കി​പ്പം ആകെ​യു​ള്ള പണി ലോ​ക്ക്ഡൗൺ നട​പ്പി​ലാ​ക്ക​ലാ​ണു്. ഇരു​പ​ത്തി​നാ​ലു് മണി​ക്കൂ​റും പോ​ലീ​സു​കാ​രു് മെയിൻ റോ​ഡി​ലും ഇട​റോ​ഡി​ലു​മെ​ല്ലാം ചു​റ്റി​ത്തി​രി​യും. ഒരു​ത്ത​നെ​യും മന​സ്സ​മാ​ധാ​ന​ത്തോ​ടെ വഴി​ന​ട​ക്കാൻ സമ്മ​തി​ക്കി​ല്ല. ബൈ​ക്കിൽ ചെ​ത്തു​ന്ന ചു​ള്ള​ന്മാർ​ക്കൊ​ക്കെ ചെ​ല​പ്പോ ലാ​ത്തി​കൊ​ണ്ടു് ചന്തി​ക്കു് അടി​യും കൊ​ടു​ക്കും. വണ്ടി​കൾ തട​ഞ്ഞു​നിർ​ത്തി പരി​ശോ​ധ​ന​യാ​ണു്. എന്നാൽ ഈ പു​ലി​മു​ട്ടിൽ അവ​ന്മാ​രു് വര​ത്തി​ല്ലെ​ന്നു​ള്ള​താ ആകെ​യൊ​രു സമാ​ധാ​നം. ഈ കട​ലി​നെ നോ​ക്കി നിൽ​ക്കാ​നു​ള്ള സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം കൂടി ഇല്ലാ​താ​യാൽ പി​ന്നെ പാ​പ്പ​ച്ചൻ ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കി​ല്ല.

“ടാ നെൽസാ. ടാ.”

നെൽസൺ കല്ലിൽ നി​ല​യു​റ​പ്പി​ച്ചു് തി​രി​ഞ്ഞു നി​ന്നു.

“ഈ ലാ​ക്ക്ഡൗൺ എത്ര​കാ​ലം കാണും?”

നെൽസൺ പത്ര​വാ​യ​ന​യും ടീ​വീ​ലെ വാർ​ത്ത കാ​ണ​ക്ക​വും ഒള്ള​വ​നാ. ലോ​ക​കാ​ര്യ​ങ്ങൾ കൊ​റ​ച്ചൊ​ക്കെ അവ​ന​റി​യാം.

“കഴി​ഞ്ഞ​കൊ​ല്ലം ഇരു​പ​ത്തൊ​ന്നു് ദി​വ​സ​ത്തേ​ക്കെ​ന്നും പറ​ഞ്ഞു തു​ട​ങ്ങി​യ​തു് അവ​സാ​നം എത്ര മാസമാ നീ​ണ്ടേ! ഇതി​പ്പം ഒരാ​ഴ​ച്ച​യ​ല്ലേ ആയൊ​ള്ളു.”

കയ്യീ പത്തു പൈ​സ​യി​ല്ല. സർ​ക്കാ​രു് തരു​ന്ന റേ​ഷ​നാ​ണു് കഥ മു​ന്നോ​ട്ടു് കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​തു്.

“നമ്മ​ടെ നാ​ട്ടി​ലു് കൊറോണ കൊ​റ​വാ​ന്നാ കഴി​ഞ്ഞ​കൊ​ല്ലം പറ​ഞ്ഞി​രു​ന്നെ. യൂ​റോ​പ്പി​ലും അമേ​രി​ക്കേ​ലു​മൊ​ക്കെ ഇതു് വന്നു ചാ​വു​ന്ന​വ​രെ കു​ഴി​ച്ചി​ടാ​നേ നേ​ര​മൊ​ള്ളെ​ന്നും. ഇപ്പോ​ഴോ? നമ്മൾ ലോ​ക​ത്തൊ​ന്നാ​മ​താ​യി…”

“ഓ നമ്മ​ളൊ​ക്കെ വെറും കീ​ട​ങ്ങ​ളാ​ടാ.”

പാ​പ്പ​ച്ചൻ ആകാശം ചു​മ​ക്കു​ന്ന​തു് നോ​ക്കി കു​റ​ച്ചു നേരം നി​ന്നു. കൈയിൽ പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന ഒഴി​ഞ്ഞ ലോ​ട്ട​റി ബോർഡ് അയാൾ കട​ലി​നു് നേരെ ഉയർ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചു് സൂ​ക്ഷി​ച്ചു നോ​ക്കി. അതി​ന്റെ വക്കി​ലെ ടി​ക്ക​റ്റു​കൾ വെ​ക്കു​ന്ന കടി​ച്ചു​പി​ടി​കൾ യേ​ശു​വി​ന്റെ മുൾ​ക്കി​രീ​ടം പോലെ തോ​ന്നി​ച്ചു.

“ഇനി ലോ​ട്ട​റി ടി​ക്ക​റ്റൊ​ക്കെ എന്നെ​ങ്കി​ലും തി​രി​ച്ചു​വ​രു​മോ​ടാ?”

വൃ​ദ്ധ​ന്റെ ചോ​ദ്യം കേ​ട്ടു് നെൽസൺ ചി​രി​ച്ചു മറി​ഞ്ഞു. പാ​പ്പ​ച്ച​നും വന്നൂ ചിരി. ഈ ലോ​ക്ക്ഡൗൺ കാ​ല​ത്തു് കച്ച​വ​ടം ഇല്ലെ​ങ്കി​ലും മാ​റ്റാ​നാ​വാ​ത്ത ശീലം പോലെ കയ്യിൽ കൊ​ണ്ടു​ന​ട​ക്കു​ന്ന ആ പല​ക​ക്ക​ഷ്ണം അയാൾ​ക്കു് കട​ലി​ലേ​യ്ക്കു് വലി​ച്ചെ​റി​യ​ണം എന്നു് തോ​ന്നി.

“അണ്ണാ. ഈ ലോ​ക​ത്താ​കെ പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളാ. ഭയ​ങ്കര പ്ര​ശ്ന​ങ്ങൾ.”

“എന്നു​വെ​ച്ചു് നമ്മ​ടെ പ്ര​ശ്ന​ങ്ങൾ ചെ​റു​താ​കു​മോ​ടാ.”

നെൽസൺ അയാ​ളു​ടെ അടു​ത്തേ​ക്കു് വന്നു.

“അണ്ണാ അങ്ങ​ന​ല്ല. നമ്മ​ടേ​തി​നേ​ക്കാ​ളൊ​ക്കെ എമ​ണ്ടൻ പ്ര​ശ്ന​ങ്ങൾ ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ പല ഭാ​ഗ​ത്തും ഉണ്ടു്.”

“അതെ​ന്തോ​ന്നാ​ടാ?”

“യു​ദ്ധ​ങ്ങൾ, ബോംബ് സ്ഫോ​ട​ന​ങ്ങൾ, കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ക്ക​ലു​കൾ, പലാ​യ​ന​ങ്ങൾ, ചാ​വേ​റു​കൾ, ഭീ​ക​രാ​ക്ര​മ​ണ​ങ്ങൾ, സ്ത്രീ​ക​ളെ​യും പെ​മ്പി​ള്ളേ​രേം തട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​കൽ, കൊടും പട്ടി​ണി. നി​ങ്ങ​ള് വല്ല​പ്പോ​ഴും വാ​യ​ന​ശാ​ലേ വെ​ച്ചി​ട്ടൊ​ള്ള ടീ​വി​യെ​ങ്കി​ലും ഒന്നു് കാണണം.”

പാ​പ്പ​ച്ചൻ ലോ​ട്ട​റി​പ്പ​ലക കക്ഷ​ത്തി​ലേ​യ്ക്കു് കൂ​ടു​തൽ ചേർ​ത്തു​വെ​ച്ചു് സൂ​ക്ഷ്മ​ത​യോ​ടെ പാ​റ​ക്കൂ​ട്ട​ങ്ങ​ളിൽ ചവി​ട്ടി നട​ന്നു നീ​ങ്ങി. പു​ലി​മു​ട്ടു് തീ​രു​ന്നി​ട​ത്തു് കട​പ്പു​റ​ത്തേ​യ്ക്കു് ഇറ​ങ്ങാൻ അയാളെ നെൽസൺ കൈ​പി​ടി​ച്ചു് സഹാ​യി​ച്ചു. ഇവി​ടു​ന്ന​ങ്ങോ​ട്ടു് കട​പ്പു​റം സാ​ധാ​രണ പോ​ലെ​യാ​ണു്. തിരകൾ തീ​ര​ത്തേ​യ്ക്കു് പാ​ഞ്ഞു് കയറും.

“ഭയ​ങ്കര പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളാ അണ്ണാ.”

പാ​പ്പ​ച്ച​നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് പ്ര​യോ​ജ​ന​മി​ല്ലെ​ന്ന മട്ടിൽ തെ​ല്ലു് നി​രാ​ശ​നാ​യി നെൽസൺ ആവർ​ത്തി​ച്ചു.

“ആന്നെ​ടാ ഉവ്വേ. എനി​ക്കു് മന​സ്സി​ലാ​യി. പത്തു് ലോ​ട്ട​റി വി​ക്കാൻ പറ്റി​യാ തീ​രു​ന്ന പ്ര​ശ്ന​മേ എനി​ക്കൊ​ള്ളു. നി​ന​ക്കോ?”

ഇരു​ട്ടു വീ​ണു​തു​ട​ങ്ങിയ കട​പ്പു​റ​ത്തു​കൂ​ടി അവർ കാ​ലു​കൾ വലി​ച്ചു നട​ന്നു. പോർ​ട്ടും ഹാർ​ബ​റും ഇവിടെ നി​ന്നാൽ ദൂ​ര​ക്കാ​ഴ്ച​യാ​ണു്. കട​ലി​ലേ​യ്ക്കു് നീ​ട്ടി​വെ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന ഒരു നാവു് പോ​ലെ​യാ​ണു് ചി​റ​യു​ടെ കി​ട​പ്പു്. അതു് പണി​ത​തിൽ​പ്പി​ന്നെ ഈ കട​പ്പു​റ​ത്തെ തി​ര​ക​ളു​ടെ ഊക്കും വളരേ കു​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. വി​ജ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു അവി​ടെ​യും. സാ​ധാ​രണ സന്ധ്യാ​നേ​ര​ങ്ങ​ളിൽ കു​ട്ടി​കൾ ഓടി​ക്ക​ളി​ക്കു​ക​യും സ്ത്രീ​കൾ വട്ട​മി​ട്ടി​രു​ന്നു് വർ​ത്ത​മാ​നം പറ​യു​ക​യും ആണു​ങ്ങൾ ഉറ​ക്കെ ചി​രി​യും തർ​ക്ക​ങ്ങ​ളു​മാ​യി ചീ​ട്ടു​ക​ളി​ക്കു​ക​യു​മൊ​ക്കെ​യാ​യി​രു​ന്നു അവി​ടു​ത്തെ പതി​വു്.

പെ​ട്ടെ​ന്നു് ദൂരെ എന്തോ കണ്ടു് ഞെ​ട്ടി​യ​തു​പോ​ലെ നെൽസൺ നി​ശ്ച​ല​നാ​യി..

“അണ്ണാ ആ കെ​ട​ക്കു​ന്ന​തു് ഒരു ബോ​ഡി​യ​ല്ലേ?”

നെൽസൺ കൈ ചൂ​ണ്ടിയ ദി​ക്കിൽ ഒരു കൊ​ച്ചു കു​ട്ടി​യു​ടെ വലി​പ്പ​മു​ള്ള എന്തോ ഒന്നു് തി​ര​യിൽ പൊ​ങ്ങി​ത്താ​ഴു​ന്നു​ണ്ടു്. അയാൾ അങ്ങോ​ട്ടേ​ക്കു് ഓടി. പാ​പ്പ​ച്ചൻ കഴി​യു​ന്ന വേ​ഗ​ത്തിൽ അയാളെ അനു​ഗ​മി​ച്ചു.

അതൊരു വലിയ കട​ലാ​മ​യു​ടെ അഴു​കി​ത്തു​ട​ങ്ങിയ ജഡ​മാ​യി​രു​ന്നു. ചെ​റു​താ​യി അതി​ന്റെ ദുർ​ഗ​ന്ധ​വും ചു​റ്റു​പാ​ടും പര​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്.

“ഹോ എന്റെ ജീവൻ പോ​യ​ണ്ണാ. എനി​ക്കു് അല​ന്റെ കാ​ര്യ​മാ ഓർമ്മ വന്നേ,” നെൽസൺ മു​ട്ടിൽ പറ്റിയ മണ്ണു് തട്ടി​ത്തു​ട​ച്ചു പറ​ഞ്ഞു.

പാ​പ്പ​ച്ചൻ ഒരു​മാ​ത്ര ഓർ​മ്മ​യി​ലൊ​ന്നു് ചി​ക​ഞ്ഞു. അങ്ങ​നൊ​രാ​ളെ അയാൾ​ക്ക​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

“അലനോ? അതാരാ?”

നെൽസൺ കു​റ​ച്ചു് ചു​വ​ടു​കൾ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​നാ​യി നട​ന്നു. പി​ന്നെ പോ​ക്ക​റ്റിൽ നി​ന്നും മൊ​ബൈ​ലെ​ടു​ത്തു് തു​റ​ന്നു് എന്തി​നോ വേ​ണ്ടി പരതി പാ​പ്പ​ച്ച​നു് ഒരു ചി​ത്രം കാ​ണി​ച്ചു കൊ​ടു​ത്തു. കറു​ത്ത നി​ക്ക​റും ചു​മ​ന്ന കു​പ്പാ​യ​വും ഷൂസും ധരി​ച്ചു് കട​പ്പു​റ​ത്തു് തി​ര​യിൽ കമി​ഴ്‌​ന്നു് കി​ട​ക്കു​ന്ന ഒരു വെ​ളു​ത്ത കു​ഞ്ഞി​ന്റെ ജഡം.

“ഞാൻ പറ​ഞ്ഞി​ല്ലേ അണ്ണാ. നമ്മ​ടെ​യൊ​ന്നും ഒരു പ്ര​ശ്ന​മ​ല്ലെ​ന്നു്. ഇതു് അഞ്ചു വർഷം മു​മ്പു് സി​റി​യ​യിൽ നി​ന്നും ബോ​ട്ടേ​ലു് യൂ​റോ​പ്പി​ലേ​ക്കു് രക്ഷ​പ്പെ​ടാൻ ശ്ര​മി​ച്ചു് കടലിൽ മു​ങ്ങി മരി​ച്ച അലൻ ക്ദ്ദീ​ടെ ഫോ​ട്ടോ​യാ. മൂ​ന്നു് വയ​സ്സേ ഒള്ള​വ​നു്. അവ​ന്റെ അമ്മ​യും സഹോ​ദ​ര​നും കൂടി ചത്തു.”

“അതെ​ന്തി​നാ​ടാ അവരു് നാ​ട്ടീ​ന്നു് ഓടി​പ്പോ​ന്നെ?”

“അവിടെ മു​ടി​ഞ്ഞ കലാ​പ​മാ. ആഭ്യ​ന്ത​ര​യു​ദ്ധം. പട്ടാ​ള​ക്കാ​രും കലാ​പ​കാ​രി​ക​ളും തമ്മിൽ നാ​ട്ടിൽ നട​ക്കു​ന്ന യു​ദ്ധം കാരണം ജീ​വി​ക്കാൻ കഴി​യാ​തെ അവി​ട​ത്തെ ആൾ​ക്കാ​രു് യൂ​റോ​പ്പി​ലേ​ക്കും മറ്റും ഓടി​പ്പോ​കു​വാ. അങ്ങ​നെ കട​ലു​വ​ഴി രക്ഷ​പ്പെ​ടാൻ നോ​ക്കിയ ഒരു ബോ​ട്ടു​മ​റി​ഞ്ഞാ അലൻ മരി​ച്ചെ.”

ആ ചി​ത്രം അവരെ മൗ​ന​ത്തി​ന്റെ കട​ലി​ലേ​യ്ക്കു് ഏറെ നേ​ര​ത്തേ​യ്ക്കു് വലി​ച്ചു​താ​ഴ്ത്തി. അത്ര​യ്ക്കു് നെ​ഞ്ചി​നെ നു​റു​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു ആ കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​യു​ടെ മുഖം മണ്ണി​ലാ​ണ്ടു​പോയ നി​ല​യി​ലു​ള്ള ആ കി​ട​പ്പു്. ഒരു പക്ഷേ, അതൊരു പാ​വ​ക്കു​ട്ടി​യാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്കാ​മെ​ന്നു് പാ​പ്പ​ച്ചൻ സമാ​ധാ​നി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ച്ചു.

“എടാ നെൽസാ. അതു് സത്യ​ത്തി​ലൊ​ള്ള​തു് തന്നെ​യാ​യി​രി​ക്കു​മോ​ടാ?”

“എന്തോ​ന്നാ?”

“ആ കൊ​ച്ചി​ന്റെ പടം. അല്ല. ഇപ്പോ​ഴ​ത്തെ കാ​ല​ത്തു് ഇമ്മാ​തി​രി പട​ങ്ങ​ളെ​യൊ​ന്നും അപ്പ​ടി വി​ശ്വ​സി​ക്കാൻ പറ്റ​ത്തി​ല്ലെ​ന്നു് ഇന്നാ​ള് അച്ചൻ പള്ളി​പ്ര​സം​ഗ​ത്തി പറ​ഞ്ഞാ​യി​ര്ന്നു്.”

“നി​ങ്ങ​ളെ​ന്തു​വാ അണ്ണാ പറേ​ന്നെ. ഇതു് ലോകം മു​ഴു​വൻ അറി​യ​പ്പെ​ട്ട പടമാ.”

പാ​പ്പ​ച്ചൻ അറി​യാ​തെ നെ​ഞ്ച​ത്തു് കൈ വെ​ച്ചു. ഇക്കാ​ല​ത്തെ ജീ​വി​ത​ത്തിൽ അയാൾ വളർ​ന്ന ആ കട​പ്പു​റ​ത്തു് ഒരു മനു​ഷ്യ​ജ​ഡം അടി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​താ​യി അയാൾ ഓർ​ക്കു​ന്നി​ല്ല. പക്ഷേ, കടലിൽ പോയ ചില കൂ​ട്ടു​കാ​രും ബന്ധു​ക്ക​ളും പല കാ​ല​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി മു​ങ്ങി മരി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. പു​ര​യിൽ നി​ന്നും ഒരു നേ​ര​ത്തേ​ക്കു​ള്ള ചോറും ഒരു തൂ​ക്കു​പാ​ത്രം വെ​ള്ള​വു​മാ​യി കടലിൽ പോ​കു​ന്ന​വർ തി​രി​ച്ചു് അഴു​കിയ ശവ​ങ്ങ​ളാ​യി മു​ങ്ങി​ത്ത​പ്പൽ​ക്കാ​രു​ടെ വള്ള​ങ്ങ​ളിൽ തീ​ര​ത്തെ​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. അന്നാ​ളു​ക​ളി​ലൊ​ക്കെ കട​പ്പു​റ​മാ​കെ ഒരു സെ​മി​ത്തേ​രി​യി​ലെ മൗ​ന​ത്തിൽ ആഴ്‌​ന്നി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്. തിരകൾ പോലും പതി​ഞ്ഞ ശബ്ദ​ത്തി​ലെ അല​യ്ക്കു​ക​യു​ള്ളൂ.

നെൽസൺ പറ​ഞ്ഞ​തു് ഒള്ള​താ​യി​രി​ക്കും. ലോ​ക​ത്താ​കെ ഭയ​ങ്കര പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളാ. അല്ലെ​ങ്കി​ത്ത​ന്നെ ആർ​ക്കാ പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളി​ല്ലാ​ത്ത​തു്? ഓരോ​ന്നും ഓരോരോ രൂ​പ​ത്തി​ലും ഭാ​വ​ത്തി​ലു​മാ​ണെ​ന്നു് മാ​ത്രം. പട്ടി​ണി, ദാ​രി​ദ്യം, രോഗം, മരണം, വേദന, വേർ​പാ​ടു്, അനാ​ഥ​ത്വം, സമാ​ധാ​ന​ക്കേ​ടു്… ഓ അതി​നെ​ങ്ങാ​നും വല്ല കൊ​റ​വു​മു​ണ്ടോ? ഈ ജീ​വി​തം, അതി​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ​യ​ങ്ങു് പോ​ക​ത്തേ​യൊ​ള്ള്. കർ​ത്താ​വു് പോലും എത്ര​യോ തല്ലും കല്ലേ​റും ഏറ്റു​വാ​ങ്ങി.

പാ​പ്പ​ച്ചൻ നക്ഷ​ത്ര​ങ്ങൾ നി​റ​ഞ്ഞ ആകാ​ശ​ത്തേ​ക്കു് നോ​ക്കി കു​രി​ശു് വര​ച്ചു.

അടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന സു​നാ​മി കോ​ള​നി​യി​ലെ അവ​രു​ടെ പാർ​പ്പി​ട​ങ്ങ​ളി​ലേ​യ്ക്കു് അവർ മെ​ല്ലെ നട​ന്ന​ടു​ത്തു.