1. എൻ. ഗോ​പാ​ല​പ്പി​ള്ളസ്സാ​റി​നു് ആരോ​ടെ​ങ്കി​ലും വി​പ്ര​തി​പ​ത്തി ഉണ്ടാ​യാൽ അയാളെ എതിർ​ക്കു​ന്ന​തു് സവി​ശേ​ഷ​മായ രീ​തി​യി​ലാ​യി​രി​ക്കും. വ്യ​ക്തി വി​വേ​ക​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി. യു​ക്തി​യോ​ടു​കൂ​ടി പറഞ്ഞ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തി​ന്റെ ഒരം​ശ​മെ​ടു​ത്തു ഹാ​സ്യാ​ത്മ​ക​മാ​ക്കും അദ്ദേ​ഹം. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ ട്രെ​യി​നി​ങ് കോ​ളേ​ജി​ലെ ഒരു സമ്മേ​ള​ന​ത്തിൽ ഒരു സാ​ഹി​ത്യ​കാ​രൻ സമ​കാ​ലിക കവി​ത​യി​ലാ​കെ ചോ​ര​യാ​ണെ​ന്നു് പറ​ഞ്ഞു. അദ്ദേ​ഹം അതു് ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ങ്ങൾ കാ​ണി​ച്ചു സമർ​ത്ഥി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. ഗോ​പാ​ല​പി​ള്ള​സ്സാ​റി​നു് അതി​നോ​ടു് എതിർ​പ്പു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു ഉള്ളു​കൊ​ണ്ടു്. പക്ഷേ പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​ന്റെ ഏതോ ഒരു പ്ര​സ്താ​വ​ത്തോ​ടു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് നീ​ര​സ​മു​ണ്ടാ​യി​ക്കാ​ണും. ഉപ​സം​ഹാര പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹം പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​നെ ‘വധി​ച്ചു’ തു​ട​ങ്ങി. ചോര എന്ന വാ​ക്കി​നെ​പ്പി​ടി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹം കളി​യാ​ക്കൽ നിർ​വ​ഹി​ച്ചു. ഒടു​വിൽ ‘കവി​ത​യി​ലാ​യാ​ലും സ്ത്രീ​ക​ളി​ലാ​യാ​ലും ചോ​ര​പോ​ക്കു് നല്ല​ത​ല്ല’ എന്നു പറ​ഞ്ഞു് നി​റു​ത്തി. പ്ര​ഭാ​ഷ​കൻ നന്നേ ക്ഷീ​ണി​ച്ചു. ശ്രോ​താ​ക്കൾ വള​രെ​നേ​രം കൈ​യ​ടി​ച്ച​പ്പോൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ക്ഷീ​ണത വള​രെ​ക്കൂ​ടി.

​​​

ഇന്ന​ത്തെ ചി​ന്ത​ക​ന്മാ​രു​ടെ രീ​തി​യും ഇതു​ത​ന്നെ. ഒരംശം എടു​ത്തു് അവർ സ്ഥൂ​ലീ​ക​രി​ക്കും. എന്നി​ട്ടു് ഒരു സാ​മാ​ന്യ നിയമം രൂ​പ​വ​ത്ക​രി​ക്കും. ഉദാ​ഹ​ര​ണം നൽകാം. സ്ത്രീ​യു​ടെ ശാ​രീ​രി​ക​മായ പ്ര​ക്രി​യ​ക​ളി​ലൊ​ന്നാ​ണു് ആർ​ത്ത​വം. അതു് സ്ത്രീ​ക്കു് അസു​ഖ​ക​ര​മാ​ണെ​ന്നു് ആർ​ക്കു​മ​റി​യാം. നാ​ലു​ദി​വ​സം കൊ​ണ്ടു മാ​റു​ന്ന അതിനെ അമ്മ​ട്ടി​ല​ല്ല തത്ത്വ​ചി​ന്ത​കർ കാ​ണു​ന്ന​തു്. അതിനെ പീ​ഡ​ന​കാ​ല​മാ​യി, കാ​രാ​ഗൃ​ഹ​വാ​സ​മാ​യി സ്ഥൂ​ലീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു, തത്ത്വ​ചി​ന്ത​കർ. എന്നി​ട്ടു് നൂറു നൂറു പു​റ​ങ്ങൾ അതി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചെ​ഴു​തു​ന്നു. ഒരു സത്യാം​ശ​ത്തി​നു് ബൃ​ഹ​ദാ​കാ​രം നൽകി അസ​ത്യാ​ത്മ​ക​മാ​ക്കു​ന്ന രീ​തി​യാ​ണി​തു്. എന്തി​നാ​ണെ​ന്നോ ആർ​ത്ത​വ​കാ​ല​ത്തെ പീ​ഡ​ന​കാ​ല​മോ തട​വു​കാ​ല​മോ ആക്കു​ന്ന​തു്? ചില നിർ​മ്മാ​താ​ക്ക​ളെ സഹാ​യി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​ണു്. സ്ത്രീ​ക്കു് ഋതു​സ്രാ​വ​മു​ള്ള കാ​ല​ത്തു് നിർ​മ്മാ​താ​ക്കൾ പ്ര​ച​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ‘പാഡ്’ ധരി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് റ്റെ​നീ​സ് കളി​ക്കു​ന്ന പടം പത്ര​ങ്ങ​ളിൽ അച്ച​ടി​ച്ചു​വി​ടും. ഫലം ആ ഉപ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ ധാ​രാ​ള​മായ ചെ​ല​വാ​കൽ.

ഫു​ക്കോ ആരു്, ഞാ​നാ​രു്? എങ്കി​ലും എല്ലാം അധി​കാ​രം​കൊ​ണ്ടു് (power) അദ്ദേ​ഹം വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ക്കു​മ്പോൾ ഒരം​ശ​മെ​ടു​ത്തു് സ്ഥൂ​ലീ​ക​ര​ണം നട​ത്തു​ക​യ​ല്ലേ അദ്ദേ​ഹ​മെ​ന്നു് എനി​ക്കു് സംശയം. (ആർ​ത്തവ പ്ര​ക്രി​യ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ചി​ന്ത​യെ​പ്പ​റ്റി കൂ​ടു​ത​ല​റി​യാൻ Sara Millsഎഴു​തിയ Discourse എന്ന പു​സ്ത​കം സഹാ​യി​ക്കും).

2. ‘ഉരു​ളു​ന്ന കല്ലിൽ പായൽ പി​ടി​ക്കി​ല്ല’ എന്നു ചൊ​ല്ലു്. അതി​നു് വി​പ​ര്യാ​സം വരു​ത്തി ‘ഉരു​ളു​ന്ന കല്ലു് വള​രെ​ദൂ​രം പോകും ചെറിയ കാ​രു​ണ്യ​ത്തിൽ പായൽ പി​ടി​ക്കി​ല്ല’ എന്നാ​ക്കു​ന്നു ഒരാൾ. ‘വേലി ചാ​ടു​ന്ന പശു​വി​നു് കോ​ലു​കൊ​ണ്ടു​മ​ര​ണം’ എന്ന​തി​നു് വി​പ​ര്യാ​സം വരു​ത്തി ‘വേലി ചാ​ടു​ന്ന​വ​നു് ലൈം​ഗിക സം​തൃ​പ്തി. തൊ​ഴു​ത്തിൽ വെ​റു​തേ നിൽ​ക്കു​ന്ന പശു​വി​നു് സ്ത​ന​പീ​ഡ​നം’ എന്നാ​ക്കാം. ഈ ക്ര​മ​വി​പ​ര്യ​യം ഹാ​സ്യോ​ത്പാ​ദ​ക​മാ​ണു്. ശ്രീ. ടി. ജെ. എസ്. ജോർ​ജ്ജ്നവംബർ 11-ആം തീ​യ​തി​യി​ലെ മലയാള മനോരമ ദി​ന​പ​ത്ര​ത്തിൽ എഴു​തിയ ‘കവിത തി​രു​ത്തു​ന്ന​തിൽ ഒരു തെ​റ്റു​മി​ല്ല’ എന്ന ചെറിയ ലേഖനം വാ​യി​ക്കുക. അക്കി​ത്ത​ത്തി​ന്റെ കാ​വ്യം തി​രു​ത്തി​യ​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ണ്ടായ വാ​ദ​പ്ര​തി​വാ​ദ​ങ്ങൾ​ക്കു് inversion വരു​ത്തി ഒന്നാ​ന്ത​ര​മായ ഹാ​സ്യം സൃ​ഷ്ടി​ക്കു​ന്നു.

3. ഡോ​ക്ടർ നെ​ല്ലി​ക്കൽ മു​ര​ളീ​ധ​ര​ന്റെ‘വി​ശ്വ​സാ​ഹി​ത്യ​ദർ​ശ​ന​ങ്ങൾ’ ഞാൻ വാ​യി​ച്ചു. എന്തൊ​രു അശ്രാ​ന്ത പരി​ശ്ര​മ​മാ​ണു് ഈ ഗ്ര​ന്ഥ​ര​ച​ന​യോ​ടു് ബന്ധി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു്. ഇം​ഗ്ലീ​ഷി​ലും സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലും അവ​ഗാ​ഹ​മി​ല്ലാ​ത്ത​യാ​ളി​നു് ഇത്ത​രം ഗ്ര​ന്ഥം എഴു​താൻ സാ​ദ്ധ്യ​മ​ല്ല തന്നെ. പക്ഷേ മറ്റൊ​രു ഭാ​ഷ​യിൽ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ആശയം മലയാള ഭാ​ഷ​യി​ലേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു വരു​മ്പോൾ ആ ആശയം തന്നെ മാ​റി​പ്പോ​കും. മന​സ്സി​ലാ​കാ​യ്ക അതി​ന്റെ സ്വ​ഭാ​വ​മാ​യി മാറും. ഐൻ​സ്റ്റി​ന്റെE=mc2 എന്ന സമ​വാ​ക്യം ചൈ​നീ​സ് ഭാ​ഷ​യി​ലേ​ക്കു് കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നാൽ ആശ​യ​ത്തി​നു മാ​റ്റം വരു​മെ​ന്നു് പല ഭാ​ഷാ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​രും പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. അതി​നാൽ ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​ര​നോ​ടു് ആദ​ര​രാ​ഹി​ത്യ​മി​ല്ലാ​തെ പറ​യ​ട്ടെ എനി​ക്കു് ഇതിലെ പല ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളും മന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. അതേ ആശ​യ​ങ്ങൾ ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ കണ്ട​പ്പോൾ ഗ്ര​ഹി​ക്കാൻ കഴി​യു​ക​യും ചെ​യ്തു. ഇതു് നെ​ല്ലി​ക്കൽ മു​ര​ളീ​ധ​ര​ന്റെ കു​റ്റ​മ​ല്ല. വി​ഭി​ന്ന ഭാ​ഷ​കൾ​ക്കു് അവ​യു​ടേ​തായ സവി​ശേ​ഷ​ത​കൾ ഉള്ള​തു് കൊ​ണ്ടാ​ണു് ഇതു് സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തു്. ക്രോ​ചേ​യു​ടെ സി​ദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു് എഴു​തു​മ്പോൾ ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​രൻ intuition-​നു് അന്തർ​ജ്ഞാ​ന​മെ​ന്നും concept-​നു് ആശ​യ​ക​ല്പ​ന​യെ​ന്നും തർ​ജ്ജമ നൽ​കി​യി​ട്ടു് മു​ന്നോ​ട്ടു പോ​കു​ന്നു. മല​യാ​ളി​കൾ​ക്കു് രണ്ടും മന​സ്സി​ലാ​ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ intuition എന്നാൽ എന്താ​ണെ​ന്നു സ്പ​ഷ്ട​മാ​ക്ക​ണം. ആശ​യ​ക​ല്പന എന്ന പ്ര​യോ​ഗ​ത്തി​നും സ്പ​ഷ്ട​മായ വി​ശ​ദീ​ക​ര​ണം നൽകണം. അതു​ചെ​യ്യാ​തെ എന്തൊ​ക്കെ​പ്പ​റ​ഞ്ഞാ​ലും മല​യാ​ളി​കൾ​ക്കു് ഒന്നും മന​സ്സി​ലാ​കു​ക​യി​ല്ല. ക്രോ​ചേ​യു​ടെ പല ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളും ഞാൻ വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്, മന​സ്സി​ലാ​യി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്. പക്ഷേ, മു​ര​ളീ​ധ​രൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ രസ​ജ്ഞാന സി​ദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചെ​ഴു​തു​മ്പോൾ എനി​ക്കൊ​ന്നും ഗ്ര​ഹി​ക്കാ​നാ​വു​ന്നി​ല്ല.

പടി​ഞ്ഞാ​റൻ രസ​ജ്ഞാന ശാ​സ്ത്ര​കാ​ര​ന്മാ​രു​ടെ പേ​രു​ക​ളെ​ല്ലാം തെ​റ്റി​ച്ചാ​ണു് മു​ര​ളീ​ധ​രൻ എഴു​തു​ന്ന​തു്. ചില ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ങ്ങൾ:

ഇങ്ങ​നെ​യേ​റെ. ഇതി​ലൊ​ക്കെ ഇത്ര ‘നിർ​ബ​ന്ധം പി​ടി​ക്കു​ന്ന’തെ​ന്തി​നു് എന്നു ചോ​ദി​ക്കാം. Nellikkal Muraleedharan എന്ന പേരു് സാ​യ്പ് നേ​ല്ലീ​ക്കാൽ മു​റ​ളീ​ധാ​രൻ എന്നു വാ​യി​ച്ചാൽ മു​ര​ളീ​ധ​ര​നു് എന്തു തോ​ന്നും? അതു് തന്നെ​യാ​ണു് കോൽ​റി​ജ്ജി​നെ ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​രൻ കോ​ള​റി​ഡ്ജ് ആക്കി​യ​പ്പോ​ഴും എനി​ക്കു് തോ​ന്നി​യ​തു്.

(ശരി​യാ​ണെ​ന്നു് കാ​ണി​ച്ചു് ഞാൻ മു​ക​ളി​ലെ​ഴു​തിയ സം​ജ്ഞാ​നാ​മ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉച്ചാ​ര​ണം ഏതാ​ണ്ടു് മാ​ത്രം ശരി. മല​യാ​ള​ലി​പി​യിൽ ഇത്ര​മാ​ത്ര​മേ കഴിയൂ.)

ഡോ​ക്ടർ നെ​ല്ലി​ക്കൽ മു​ര​ളീ​ധ​ര​ന്റെ പ്ര​യ​ത്ന​ത്തെ ഞാൻ ആദ​രി​ക്കു​ന്നു. പക്ഷേ ആ പ്ര​യ​ത്ന​വും അതി​ന്റെ പി​റ​കി​ലു​ള്ള ആർ​ജ്ജ​വ​വും ഫല​പ്ര​ദ​മാ​യി​ല്ല​ല്ലോ എന്നു് എനി​ക്കു് വി​ഷാ​ദം.

ഒരു മു​ട്ട​യ്ക്കു് വേ​റൊ​രു മു​ട്ട​യു​ണ്ടാ​ക്കാ​നു​ള്ള മാർ​ഗ്ഗ​മാ​ണു് കോ​ഴി​ക്കു​ഞ്ഞെ​ന്നു ബട്ലർ (Samuel Butler)പറ​ഞ്ഞ​താ​യി 1960-ൽ മെ​ഡി​സി​നു നോ​ബൽ​സ്സ​മ്മാ​നം നേടിയ Peter Medawarചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. ഒരു മു​ട്ട​യ്ക്കു് വേ​റൊ​രു മു​ട്ട​യു​ണ്ടാ​ക്കാൻ കോ​ഴി​ക്കു​ഞ്ഞാ​കാൻ കഴി​യു​ന്നു​ണ്ട​ല്ലോ. നമ്മു​ടെ കഥാ സാ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ കോ​ഴി​ക്കു​ഞ്ഞു് എന്നൊ​രു മാർ​ഗ്ഗ​മി​ല്ല. മുട്ട തന്നെ മു​ട്ട​യെ നിർ​മ്മി​ക്കു​ന്നു. എന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ? ഒരു ചെ​റു​ക​ഥ​യെ​ഴു​ത​ണ​മെ​ന്നു് ആർ​ക്കെ​ങ്കി​ലും തോ​ന്നി​യാൽ വേ​റൊ​രു ചെ​റു​കഥ വാ​യി​ച്ചാൽ മതി. രൂ​പാ​ന്ത​ര​മൊ​ന്നും കൂ​ടാ​തെ ഒരേ​ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള രണ്ടു ചെ​റു​ക​ഥ​കൾ ഉണ്ടാ​കും. സദൃ​ശ​ങ്ങ​ളായ അനേകം മു​ട്ട​ക​ളു​ള്ള​തു​പോ​ലെ സദൃ​ശ​ങ്ങ​ളായ ഏറെ​ച്ചെ​റു​ക​ഥ​ക​ളും. ഇത്ത​രം ചെ​റു​ക​ഥ​കൾ കണ്ടു്—കോ​ഴി​മു​ട്ട​കൾ കണ്ടു്—എനി​ക്കു് നന്നേ മു​ഷി​ഞ്ഞു. അതു​കൊ​ണ്ടു് എനി​ക്കി​ന്നു് ചെ​റു​ക​ഥ​കൾ കാ​ണു​മ്പോൾ പേ​ടി​യാ​ണു്. ജീ​വി​ത​മാ​കെ പേ​ടി​കൾ. പത്രം നോ​ക്കാൻ പേടി. ഗൃ​ഹ​നാ​യ​കൻ ഭാ​ര്യ​യെ​യും കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ​യും കൊ​ന്നു എന്ന വാർ​ത്ത കാണും. അല്ലെ​ങ്കിൽ റ്റെ​മ്പോ വാൻ ലോ​റി​യി​ലി​ടി​ച്ചു് പത്തു​പേർ മരി​ച്ചു എന്ന ന്യൂ​സ് വാ​യി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി വരും. റ്റാ​പ് തി​രി​ക്കു​മ്പോൾ വെ​ള്ളം കാ​ണു​ക​യി​ല്ലെ​ന്നു പേടി. ഒഴി​ച്ചു​കൂ​ടാൻ വയ്യാ​ത്ത മരു​ന്നു മേ​ടി​ക്കാൻ ജങ്ഷ​നി​ലേ​ക്കു ചെ​ന്നാൽ ഹർ​ത്താ​ലാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നു പേടി. വൈ​കു​ന്നേ​രം പട്ട​ണ​ത്തി​ലേ​ക്കു പോയാൽ പല സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു​മു​ദ്ഗ​മി​ക്കു​ന്ന ദു​സ്സ​ഹ​മായ നാ​റ്റം രോ​ഗ​മു​ള​വാ​ക്കു​മെ​ന്നു പേടി. രാ​ത്രി​യാ​യാൽ ലോഡ് ഷെ​ഡ്ഡി​ങി​നു് മുൻ​പും അതി​നു​ശേ​ഷ​വും വി​ദ്യു​ച്ഛ​ക്തി പോ​കു​മെ​ന്ന പേടി. എന്നെ​പ്പോ​ലെ മധ്യ​വർ​ഗ്ഗ​ത്തിൽ പെ​ട്ട​വ​രും തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളും എപ്പോ​ഴും പേ​ടി​ച്ചു കഴി​യു​ക​യാ​ണു്. വലിയ ആളു​കൾ​ക്കു് ഈ പേ​ടി​യി​ല്ല. വി​ദ്യു​ച്ഛ​ക്തി ഉള്ള​പ്പോൾ ഒരു ചെ​റു​കഥ വാ​യി​ക്കാ​മെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചാൽ മു​ട്ട​യെ​ല്ലാം ഒരേ മട്ടി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ഞാൻ വാ​യി​ക്കാൻ പോ​കു​ന്ന കഥ അതിനു മുൻ​പു് ഞാൻ വാ​യി​ച്ച ആയി​ര​മാ​യി​രം കഥകൾ പോ​ലെ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നു പേടി. കഥാ​പാ​രാ​യ​ണം കൊടും ഭീ​തി​യാ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​യ​ള​വി​ലാ​ണു് എനി​ക്കു് ജീ​വി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ദൗർ​ഭാ​ഗ്യം! എങ്കി​ലും മാ​തൃ​ഭൂ​മി​യിൽ പി.കെ. സുധിഎഴു​തിയ ‘സഞ്ചാ​ര​ക്കു​റി​പ്പു​കൾ’ എന്ന കഥ വാ​യി​ച്ചു. സഞ്ചാ​ര​പ്രി​യ​നായ ഒരു​ത്ത​ന്റെ യാ​ത്ര​ക​ളെ വൈ​ചി​ത്ര്യ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​തെ വി​വ​രി​ക്കു​ന്ന ഒരു രചന. രണ്ടു മാ​ന​മു​ള്ള ബിം​ബ​ങ്ങ​ളെ മൂ​ന്നു മാ​ന​ങ്ങ​ളു​ള്ള​വ​യാ​ക്കാ​മെ​ന്നു് ഹം​ഗ​റി​യി​ലെ Dennis Garborകണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു. അതി​നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് നോ​ബൽ​സ്സ​മ്മാ​ന​വും കി​ട്ടി. ശാ​സ്ത്ര​കാ​ര​ന്റെ പ്ലെ​യ്റ്റോ തരം​ഗ​ങ്ങ​ളോ ഇല്ലാ​തെ വെറും വാ​ക്കു​കൾ കൊ​ണ്ടു് കഥാ​കാ​ര​ന്മാർ മൂ​ന്നു മാ​ന​ങ്ങ​ളു​ള്ള വ്യ​ക്തി​ക​ളെ അവ​ത​രി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. സുധി തന്റെ കഥാ​പാ​ത്ര​ത്തെ ഏകമാന വ്യ​ക്തി​യാ​ക്കി മാ​റ്റു​ന്ന ഭാ​വ​നാ​ദാ​രി​ദ്ര്യം കൊ​ണ്ടു്.

കഥയെ ‘സൂ​ത്ര​വേല’യായി—trick ആയി—അധഃ​പ​തി​പ്പി​ച്ച ഒ. ഹെൻ​ട്രി​യെപ്ര​മു​ഖ​നായ കഥാ​കാ​ര​നാ​യി കൊ​ണ്ടാ​ടു​ന്നു​ണ്ടു് ചിലർ. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​സി​ദ്ധ​മായ കഥ​യാ​ണു് ‘The Gift of the Magi’ എന്ന​തു്. ഭാ​ര്യ​ക്കു് ക്രി​സ്മ​സ് സമ്മാ​നം കൊ​ടു​ക്കാൻ ഭർ​ത്താ​വു് സ്വ​ന്തം വാ​ച്ച് വി​റ്റ് അവ​ളു​ടെ തല​മു​ടി​യിൽ വയ്ക്കാ​നു​ള്ള ചീ​പ്പ് വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്നു. അതി​നി​ട​യിൽ ഭാര്യ മനോ​ഹ​ര​മായ തല​മു​ടി മു​റി​ച്ചു വി​റ്റ് അയാൾ​ക്കു് വാ​ച്ച് ചെയ്ൻ വാ​ങ്ങു​ന്നു. ഇതി​നെ​യാ​ണു് trick—ending എന്നു വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു്. ‘While the Auto Waits’ എന്ന മറ്റൊ​രു കഥ​യി​ലും ഈ സൂ​ത്ര​പ്പ​ണി കാണാം. ഒരു യു​വ​തി​യും യു​വാ​വും പാർ​ക്കി​ലെ ബഞ്ചി​ലി​രി​ക്കു​ന്നു. അവർ തമ്മിൽ പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. യുവതി ധനി​ക​യാ​ണു്. അവൾ വന്ന കാറ് റോ​ഡി​ലു​ണ്ടു്. യു​വാ​വു് ദരി​ദ്രൻ. അയാൾ ഒരു ഭക്ഷ​ണ​ശാ​ല​യി​ലെ കാ​ഷ്യ​റാ​ണു്. യു​വ​തി​ക്കു് പോ​കാ​നു​ള്ള സമ​യ​മാ​യി. കാ​റി​ന​ടു​ത്തേ​ക്കു് നടന്ന അവൾ പൊ​ടു​ന്ന​നെ റോഡ് മു​റി​ച്ചു​ക​ട​ന്നു് ഭക്ഷ​ണ​ശാ​ല​യിൽ കയറി കാ​ഷ്യ​റു​ടെ സീ​റ്റി​ലി​രി​ക്കു​ന്നു. യു​വാ​വു് അവ​ളു​ടെ കാറിൽ കയ​റി​യി​രു​ന്നു് ‘ക്ല​ബ്ബി​ലോ​ട്ടു് പോ​ക​ട്ടെ’ എന്നു ഡ്രൈ​വ​റോ​ടു് ആജ്ഞാ​പി​ക്കു​ന്നു.

ഇത്ത​രം കഥകൾ രഹ​സ്യം മന​സ്സി​ലാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട മാ​ജിൿ​ഷോ പോ​ലെ​യാ​ണു്. രണ്ടാ​മ​തു് വാ​യി​ക്കാൻ ആർ​ക്കും താ​ല്പ​ര്യം കാ​ണി​ല്ല. എങ്കി​ലും ഹെൻ​ട്രി​യെ അമേ​രി​ക്കൻ ജനത ആദ​രി​ക്കു​ന്നു. അമേ​രി​ക്ക​യി​ലെ ഒരു പ്ര​സാ​ധ​ക​സം​ഘം കഴി​ഞ്ഞ എഴു​പ​ത്തി​യേ​ഴു വർ​ഷ​ങ്ങ​ളാ​യി ഏറ്റ​വും നല്ല മൂ​ന്നു ചെ​റു​ക​ഥ​കൾ​ക്കു് എവോർ​ഡ് നൽ​കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ഈ വർ​ഷ​ത്തിൽ ഒന്നാം സമ്മാ​നം, രണ്ടാം സമ്മാ​നം, മൂ​ന്നാം സമ്മാ​നം ഇവ നേടിയ കഥ​ക​ളും ജഡ്ജി​ങ് കമ്മ​റ്റി​ക്കു് കലാ​മൂ​ല്യ​മു​ള്ള​വ​യാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നിയ മറ്റ​നേ​കം കഥ​ക​ളും ഉൾ​പ്പെ​ടു​ത്തി Prize Stories – The O. Henry Awards എന്ന പേരിൽ സമാ​ഹാ​ര​ഗ്ര​ന്ഥം പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു പ്ര​സാ​ധ​കർ. കഥ​യോ​രോ​ന്നും അമേ​രി​ക്കൻ കഥാ​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ന്റെ വി​ക​സി​താ​വ​സ്ഥ​യെ കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. വി​ശേ​ഷി​ച്ചു് ഒന്നാം സമ്മാ​നം കി​ട്ടിയ City Life എന്ന കഥ (Mary Gordonഎഴു​തി​യ​തു്).

കഥ തു​ട​ങ്ങു​മ്പോൾ ബി​യാ​ട്രീ​സി​ന്റെ അച്ഛ​ന​മ്മ​മാർ മരി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അവർ​ക്കു് ഒരേ​യൊ​രു മക​ളാ​ണു് അവൾ. ബീ​യാ​ട്രീ​സ് വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ച​തു് പീ​റ്റ​റി​നെ. മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ന്മാ​രോ​ടു​ള്ള അവ​ളു​ടെ ജീ​വി​തം വിരസം. ഭർ​ത്താ​വി​നോ​ടു​കൂ​ടി​യു​ള്ള ജീ​വി​തം അതി​ലും വിരസം. കു​ഞ്ഞാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ ബി​യാ​ട്രീ​സ് കാ​ല​ത്തു് വീ​ട്ടിൽ നി​ന്നി​റ​ങ്ങി നട​ക്കും. അസ്ത​മ​യം വരെ നട​ക്കും. കാ​ടു​ക​ളെ ഇഷ്ട​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നി​ല്ല അവൾ. പ്ര​കൃ​തി​യാ​യി അവയെ ബി​യാ​ട്രീ​സ് കണ്ടി​രു​ന്നു​മി​ല്ല. എങ്കി​ലും അവയെ ആശ്ര​യ​സ്ഥാ​ന​മാ​യി അവൾ കരുതി. ഇന്നു് അവൾ മൂ​ന്നു കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളു​ടെ അമ്മ​യാ​ണു്. ഇപ്പോൾ ആളുകൾ മര​ങ്ങ​ളെ, അസ്ത​മ​യ​ങ്ങ​ളെ ‘മനോ​ഹ​രം’ എന്നു് വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു് അവൾ കേൾ​ക്കു​ന്നു. പക്ഷേ അതി​ന്റെ അർ​ത്ഥ​മെ​ന്തെ​ന്നു് അവൾ​ക്ക​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. അവൾ​ക്കു് വീടു് വി​ട്ടു് പു​റ​ത്തേ​ക്കു് പോകാം. ആകാ​ശ​ത്തി​ന്റെ നീ​ല​നി​റം, സൂ​ര്യ​ന്റെ ഉജ്ജ്വ​ലത, മര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഓജ​സ്സു് ഇവ​യെ​ല്ലാം ബി​യാ​ട്രീ​സി​നെ സ്വാ​ഗ​തം ചെ​യ്യും. പക്ഷേ അവൾ​ക്കു് ഉറ​ങ്ങാ​നേ താ​ല്പ​ര്യ​മു​ള്ളൂ. സൗ​ന്ദ​ര്യം ആപ​ത്തു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​തു്, അതു് വി​ദേ​ശ​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്ന​തും. അച്ഛ​ന​മ്മ​മാ​രോ​ടു​കൂ​ടി അവൾ പാർ​ത്തി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് ആ വീടു് ക്രി​മി​നൽ​ക്കു​റ്റം നി​റ​ഞ്ഞ​താ​യി​രു​ന്നു, അച്ഛൻ കാ​ന​ഡ​യിൽ​നി​ന്നു് വി​സ്കി കള്ള​ക്ക​ട​ത്താ​യി കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു് വീ​ട്ടിൽ വച്ചു വിൽ​ക്കും. അന്നു് അവൾ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​യാ​യി വർ​ത്തി​ച്ചു. ഇന്നും മൂ​ക​ത​യാ​ണ​വൾ​ക്കു്.

പതി​വു​പോ​ലെ അവ​ളു​ടെ കു​ട്ടി​കൾ ബാ​സ്ക​റ്റ് ബാൾ കളി​ക്കു​ക​യാ​ണു് മു​റി​ക്കു​ള്ളിൽ. പെ​ട്ട​ന്നു് ഡോർ ബെൽ ശബ്ദി​ച്ചു. താ​ഴ​ത്തെ നി​ല​യിൽ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​യാൾ പരാ​തി​യു​മാ​യി വന്നി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. അവ​ളു​ടെ മക്കൾ നി​ര​ന്ത​രം പന്ത​ടി​ച്ചു് ബഹ​ള​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്നു. കി​ട​ക്ക​യിൽ കി​ട​ക്കു​ന്ന അയാ​ളു​ടെ മേൽ പന്തു് ക്ഷ​ത​മേ​ല്പി​ക്കു​ന്നു. ഇതാ​ണു് പരാതി. വേ​ണ്ട​തു ചെ​യ്യാ​മെ​ന്നു് സമ്മ​തി​ച്ചി​ട്ടു് അവൾ കു​ട്ടി​ക​ളെ വി​ളി​ച്ചു പന്തു​ക​ളി നി​റു​ത്താൻ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. പക്ഷേ കു​ട്ടി​കൾ അനു​സ​രി​ച്ചി​ല്ല, അവളെ. വേ​റൊ​രു ദിവസം അവ​ളു​ടെ ഭർ​ത്താ​വു് മു​റു​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ച വി​ര​ലു​ക​ളോ​ടു​കൂ​ടി അയാ​ളോ​ടു് കയർ​ക്കു​ന്ന​തു് അവൾ കണ്ടു. ‘താ​നി​വി​ടെ വന്നു് എന്റെ ഭാ​ര്യ​യെ ശല്യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നോ? എന്റെ കു​ടും​ബ​ത്തെ ഉപ​ദ്ര​വി​ക്കു​ന്നോ?’ എന്നൊ​ക്കെ​യാ​യി​രു​ന്നു അയാ​ളു​ടെ ആക്രോ​ശം.

അവ​ളു​ടെ ഭർ​ത്താ​വു് ഫോ​ണി​ലൂ​ടെ പല​രെ​യും വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു് ക്ഷ​ണി​ച്ചു. സംഘം കൂടി താ​ഴ​ത്തെ നി​ല​യി​ലെ ആളിനെ പു​റ​ത്താ​ക്കാ​നു​ള്ള യത്ന​മാ​യി​രു​ന്നു അയാ​ളു​ടേ​തു്. ബി​യാ​ട്രീ​സ് മെ​ല്ലെ താ​ഴ​ത്തെ നി​ല​യി​ലേ​ക്കു് ചെ​ന്നു. പരാതി പറ​ഞ്ഞ​വ​നെ വി​ളി​ച്ചു് അറി​യി​ച്ചു: ‘ഞാൻ താ​ങ്കൾ​ക്കു് മു​ന്ന​റി​യി​പ്പ് തരാൻ വന്ന​താ​ണു്. അവർ എന്റെ വീ​ട്ടിൽ യോഗം ചേ​രു​ന്നു. ഇവി​ടെ​നി​ന്നു താ​ങ്ക​ളെ ഒഴി​പ്പി​ക്കാ​നാ​ണു് അവ​രു​ടെ ലക്ഷ്യം.’ അയാൾ മറു​പ​ടി നൽകി: അതു് സം​ഭ​വി​ക്കി​ല്ല. അവർ ശ്ര​മി​ക്കും. പക്ഷേ നട​ക്കി​ല്ല. ഞാൻ വി​ക​ലാം​ഗ​നാ​ണു്. എന്നെ​പ്പോ​ലെ​യു​ള്ള ആരെ​യും ന്യൂ​യോർ​ക്കിൽ കു​ടി​യൊ​ഴി​പ്പി​ക്കാൻ സാ​ദ്ധ്യ​മ​ല്ല. വി​ഷ​മി​ക്കേ​ണ്ട. ഞാൻ എല്ലാ​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്കും ഇവി​ടെ​ത്ത​ന്നെ ഉണ്ടാ​കും.

അവൾ അതു​കേ​ട്ടു് സന്തോ​ഷി​ച്ചു് അവി​ടെ​നി​ന്നു് ഉറ​ങ്ങി. അയാൾ അവ​ളു​ടെ തോ​ളു​ക​ളിൽ പി​ടി​ച്ചു കു​ലു​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു പറ​ഞ്ഞു: ‘ഇവിടെ വന്നു് ഉറ​ങ്ങാ​നൊ​ക്കു​ക​യി​ല്ല. ഇതു് എന്റെ സ്ഥ​ല​മാ​ണു്. പോകൂ’. അവൾ ദുഃ​ഖ​ത്തോ​ടെ കോ​ണി​പ്പ​ടി​കൾ കയറി. ഭർ​ത്താ​വു് അദ്ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടേ​ക്കും ഭാര്യ എവി​ടെ​പ്പോ​യെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു്. ഇനി ഡോർ ബെൽ ശബ്ദി​പ്പി​ച്ചു് വീ​ട്ടി​ന​ക​ത്തേ​ക്കു് കയറുക മാ​ത്ര​മേ ചെ​യ്യാ​നു​ള്ളൂ. അവി​ടെ​യാ​ണ​ല്ലോ അവൾ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​തു്. ബി​യാ​ട്രീ​സി​നു് വേറെ എവിടെ പോകാൻ കഴി​യും?

ഇക്കഥ ഞാൻ വാ​യി​ച്ച​പ്പോൾ വാ​ക്കു​ക​ളു​ണ്ടെ​ന്നു് എനി​ക്കു് തോ​ന്നി​യ​തേ​യി​ല്ല. ഈ ലോ​ക​ത്തു് ദുഃ​ഖ​മ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന എല്ലാ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടേ​യും ശാ​ശ്വ​ത​പ്ര​തി​രൂ​പ​മാ​യി ബി​യാ​ട്രീ​സ് എന്റെ മുൻ​പിൽ നിൽ​ക്കു​ന്ന​തേ ഞാൻ കണ്ടി​ട്ടു​ള്ളൂ.

അച്ഛ​ന​മ്മ​മാ​രു​ടെ ക്രി​മി​നാ​ലി​റ്റി കണ്ടു് കു​ട്ടി​യാ​യി​രു​ന്ന അവൾ​ക്കു് അന്യ​വ​ത്ക​ര​ണ​ബോ​ധം. വെ​റു​ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​വ​ന​ല്ല ഭർ​ത്താ​വെ​ങ്കി​ലും വി​ര​സ​മായ ദാ​മ്പ​ത്യ​ജീ​വി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു അവ​ളു​ടേ​തു്. അവി​ടെ​യും ‘അന്യ​വ​ത്ക​ര​ണം’. പറ​ഞ്ഞാൽ അനു​സ​രി​ക്കാ​ത്ത കു​ട്ടി​കൾ അവ​ളു​ടെ ആ ബോ​ധ​ത്തെ വർ​ദ്ധി​പ്പി​ച്ചു. അന്യ​നെ സഹാ​യി​ക്കാ​നെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ അവൾ​ക്കു് കി​ട്ടി​യ​തു് നി​ന്ദ​ന​വും അപ​മാ​ന​ന​വും. നഗ​ര​ജീ​വി​തം സ്ത്രീ​ക്കു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന മാ​ന​സി​കാ​വ​സ്ഥ​യെ ഇതില്‍ക്കൂ​ടു​തല്‍ ഹൃ​ദ​യ​സ്പര്‍ശ​ക​മാ​യി എങ്ങ​നെ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കാ​നാ​ണു്? പ്ര​ക​ട​നാ​ത്മ​ക​ത​യി​ല്ല രച​ന​യില്‍. ‘പഞ്ച​മി​ച്ച​ന്ദ്രന്‍ ഉദി​ച്ചു​യര്‍ന്നു. വാ​രി​ദ​ശ​ക​ല​ങ്ങള്‍ വെ​ള്ളി​ത്ത​കി​ടു​ക​ളാ​യി’ ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള സ്യൂ​ഡോ പോ​യ​ട്രി ഇല്ല. പാ​വ​പ്പെ​ട്ട ഒരു സ്ത്രീ​യു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ദാ​രു​ണ​സ്വാ​ഭാ​വ​ത്തെ ന്യൂ​നോ​ക്തി​യി​ലൂ​ടെ കഥാ​കാ​രി ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​മ്പോള്‍ ശോ​ക​പ​ര്യ​വ​സാ​യി​യായ നാ​ട​ക​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ഭാ​വം ഇക്ക​ഥ​യ്ക്കു​ണ്ടാ​കു​ന്നു.

ഈ ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ലെ വേറെ ചില കഥ​കള്‍ കൂടി ഞാന്‍ വാ​യി​ച്ചു. അവയും ഹൃ​ദ്യ​ങ്ങ​ളാ​യി​ത്തോ​ന്നി എനി​ക്കു്.

(Prize Stories, The O. Henry Awards, The Best of 1997, Anchor Books, pp. 474, Rs. 347.70)

മു​പ്പ​തു​കൊ​ല്ലം പന്നി​ക​ളെ വളര്‍ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു് ‘ഞാന്‍ നര്‍ത്ത​കന്‍ ആകേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന ആളാണ്’ എന്നു പറ​യു​ന്ന​തില്‍ ഒരര്‍ത്ഥ​വു​മി​ല്ല. ആ മു​പ്പ​തു​കൊ​ല്ലം കൊ​ണ്ടു് അയാ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​ശൈ​ലി പന്നി​യു​ടേ​താ​യി മാ​റി​യി​രി​ക്കും എന്നു് Quentin Crispപറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. കീ​ഴ്ജീ​വ​ന​ക്കാ​രെ​യും ബഹു​ജ​ന​ത്തെ​യും മു​പ്പ​തു​കൊ​ല്ല​ത്തോ​ളം ദ്രോ​ഹി​ച്ച ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥന്‍ ‘ഞാന്‍ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നാ​കേ​ണ്ട ആളാ​ണു്’ എന്നു് പറ​യു​ന്ന​തു് ഞാന്‍ കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു് പല​പ്പോ​ഴും. ഫല​മി​ല്ല. ദ്രോ​ഹം അപ്പോ​ഴേ​ക്കും അയാ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​ശൈ​ലി​യാ​യി മാ​റി​യി​രി​ക്കും.