വീ​ടു​ക​ളെ വേർ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് മതി​ലു​ക​ളാ​ണു്. മതി​ലു​കൾ കെ​ട്ടു​ന്ന​തെ​ന്തി​നെ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ചാൽ പലരും പല ഉത്ത​ര​ങ്ങൾ നല്കും. ഭവ​ന​ങ്ങ​ളി​ലെ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് അന്യോ​ന്യം സം​സാ​രി​ക്കാ​നാ​ണു് ഭി​ത്തി​കൾ നിർ​മ്മി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു ഞാൻ കരു​തു​ന്നു. ജോ​ലി​യെ​ല്ലാം കഴി​ഞ്ഞു് കല്യാ​ണി​ക്കു​ട്ടി മതി​ലി​നോ​ടു ചേർ​ന്നു​നി​ന്നു് അടു​ത്ത​വീ​ട്ടി​ലെ സരോ​ജി​നി​യെ വി​ളി​ക്കു​ന്നു. സരോ​ജി​നി തി​ടു​ക്ക​ത്തി​ലെ​ത്തു​ന്നു. ‘അറി​ഞ്ഞി​ല്ലേ സരൂ. പ്ലാം​പ​റ​മ്പി​ലെ ലത​യു​ടെ കല്യാ​ണം കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടു് ഏഴു മാസമേ ആയു​ള്ളു. ഇന്ന​ലെ വളർ​ച്ച​യെ​ത്തിയ ഒരു പെൺ​കു​ട്ടി​യെ അവൾ പെ​റ്റു. ഇതു​കേ​ട്ടു സരോ​ജി​നി മൂ​ക്കിൽ വിരൽ ചേർ​ത്തു നി​ല്ക്കു​ന്നു. ഈ അപവാദ വ്യ​വ​സാ​യം നട​ത്താൻ മതി​ലു​ക​ളി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ഒക്കു​കി​ല്ല. കള​ങ്ക​മാർ​ന്ന വാ​ക്കു​കൾ മതി​ലി​ന്റെ മു​ക​ളി​ലൂ​ടെ മാ​ത്ര​മേ കട​ന്നു​പോ​കൂ. ഭി​ത്തി​യി​ല്ലെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കു. സ്ത്രീ​കൾ തമ്മിൽ​ത്ത​മ്മിൽ സം​സാ​രി​ക്കി​ല്ല.

ഈ ഭി​ത്തി നിർ​മ്മി​തി ഏറ്റ​വും അധികം കാ​ണു​ന്ന​തു പടി​ഞ്ഞാ​റൻ തത്ത്വ​ചി​ന്ത​ക​ളി​ലാ​ണു്. വി​ശേ​ഷി​ച്ചും തത്ത്വ​ചി​ന്ത​യിൽ വ്യാ​പ​രി​ക്കു​ന്ന സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തിൽ. പ്ലേ​റ്റോ തൊ​ട്ടു് റസ്സൽ വരെ. സാർ​ത്രു് വരെ​യു​ള്ള തത്ത്വ​ചി​ന്താ പ്ര​വാ​ഹ​ത്തിൽ നി​ന്നു​മാ​റി സ്വ​ന്തം ഭവ​ന​ങ്ങൾ നിർ​മ്മി​ച്ചു് അവർ ഭി​ത്തി​കൾ കെ​ട്ടി​പ്പൊ​ക്കു​ന്നു. അപവാദ വ്യ​വ​സാ​യ​ത്തി​ന​ല്ല. സ്വ​കീ​യ​ങ്ങ​ളായ ദാർ​ശ​നി​ക​ത​ത്ത്വ​ങ്ങൾ അങ്ങോ​ട്ടു​മി​ങ്ങോ​ട്ടും പറയാൻ. ഫ്ര​ഞ്ചു് ഫെ​മി​നി​സ്റ്റ് ക്രി​ട്ടി​ക് സീ​സ്സൂ (Cixous, born 1937) ഒരു സി​ദ്ധാ​ന്തം ഉദ്ഘോ​ഷി​ക്കു​ന്നു. വേ​റൊ​രു ഫ്ര​ഞ്ചു് സൈ​ക്കോ അനാ​ലി​സ്റ്റായ ഈറി​ഗ​റേ (Irigaray, born 1932) മറ്റൊ​രു സി​ദ്ധാ​ന്തം മതി​ലി​നു മു​ക​ളി​ലൂ​ടെ എറി​യു​ന്നു. രണ്ടി​നും പൊ​രു​ത്ത​മി​ല്ല പ്ര​ധാന ചി​ന്താ​പ്ര​വാ​ഹ​ത്തോ​ടും അവ​യ്ക്കു ബന്ധ​മി​ല്ല. മതി​ലു​കൾ. എങ്ങും മതി​ലു​കൾ.

എനി​ക്കു് ഒന്നി​ലും മനഃ​പ്ര​വേ​ശ​മി​ല്ല (ശ്ര​ദ്ധ എന്നു് മല​യാ​ള​ത്തിൽ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന അർ​ത്ഥ​ത്തിൽ മനഃ​പ്ര​വേ​ശം). പണ്ടു് പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളെ കാ​ര്യ​മാ​യി കരു​തി​യി​രു​ന്നു. പ്രാ​യ​ത്തി​ന്റെ ആധി​ക്യം കൊ​ണ്ടാ​വ​ണം ഇപ്പോൾ അവ​യി​ലും താ​ല്പ​ര്യ​മി​ല്ല. ഈ അന​വ​ധാ​നത നാ​ല്പ​ത്തി​യ​ഞ്ചു​കൊ​ല്ലം മുൻ​പും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളെ അന്നു് സ്നേ​ഹി​ച്ചു​വെ​ന്നു മാ​ത്രം. അക്കാ​ല​ത്ത​ല്ല പി​ന്നെ​യും കുറേ വർ​ഷ​ങ്ങൾ കഴി​ഞ്ഞു് ഡോ​ക്ടർ പി. കെ. നാ​രാ​യ​ണ​പി​ള്ള​യോ​ടൊ​രു​മി​ച്ചു് ഞാൻ തി​രു​വ​ല്ല​യിൽ ഒരു സമ്മേ​ള​ന​ത്തി​നു് പോയി. മീ​റ്റി​ങ് കഴി​ഞ്ഞു് തി​രി​ച്ചു​വ​രു​മ്പോൾ അങ്ങാ​ടി​മ​ദ്ധ്യ​ത്തി​ലെ​ത്തിയ സമ​യ​ത്തു് പി. കെ. ‘സ്റ്റോ​പ്പ്’ എന്നു് ഡ്രൈ​വ​റോ​ടു് ആജ്ഞാ​പി​ച്ചു. കാറ് നി​ന്നു. സമ്മേ​ളന സം​ഘാ​ട​കൻ കാ​റി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു, അപ്പോ​ഴും. അയാ​ളോ​ടു് പി. കെ. പറ​ഞ്ഞു. ‘അക്കാ​ണു​ന്ന ഏത്ത​ക്കു​ല​ക​ളിൽ നി​ന്ന​ഞ്ചെ​ണ്ണം വാ​ങ്ങി കാ​റി​ന്റെ പു​റ​കിൽ വയ്ക്കൂ’. സം​ഘാ​ട​കൻ വി​ന​യാ​ന്വി​ത​നാ​യി ‘വയ്ക്കാ​മേ’ എന്നു പറ​ഞ്ഞു: നാ​ലെ​ണ്ണം മതി​യാ​യി​രു​ന്നു. കൃ​ഷ്ണൻ നാ​യ​രു​ടെ വീ​ട്ടി​ന്റെ മുൻ​പിൽ ഏത്ത​വാ​ഴ​യിൽ ഒന്നാ​ന്ത​രം കുല വി​ള​ഞ്ഞു നിൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. അതു​കൊ​ണ്ടു് കൃ​ഷ്ണൻ നാ​യർ​ക്കു് ഇപ്പോൾ കുല വാ​ങ്ങേ​ണ്ട​തി​ല്ല. ഞാൻ ഗ്രാ​മീണ ഭാ​ഷ​യിൽ പറ​ഞ്ഞാൽ അന്തി​ച്ചു​പോ​യി. എന്റെ വീ​ട്ടു​മു​റ്റ​ത്തു് ഏത്ത​വാ​ഴ​ക്കുല ഉണ്ടെ​ന്നു് ഞാ​ന​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്നി​ല്ല. കാറിൽ നേ​ര​ത്തേ വന്നു് എന്നെ കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​കാ​നാ​യി വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു് കയറിയ അദ്ദേ​ഹം അതു് കണ്ടു വച്ചി​രു​ന്നു. തി​രി​ച്ചു് രാ​ത്രി പന്ത്ര​ണ്ടു മണി​യോ​ട​ടു​പ്പി​ച്ചു് വീ​ട്ടിൽ തി​രി​ച്ചെ​ത്തിയ ഞാൻ വാതിൽ തു​റ​ന്ന സഹ​ധർ​മ്മി​ണി​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു: ‘നമ്മു​ടെ മു​റ്റ​ത്തു് ഏത്ത​വാഴ കു​ല​ച്ചു നിൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ?’ ‘ഉണ്ടു്. അതാ വല​തു​ഭാ​ഗ​ത്തു്’ എന്നു് മറു​പ​ടി. അപ്പോ​ഴാ​ണു് ഞാൻ ഏത്ത​വാഴ വീ​ട്ടി​ലു​ണ്ടെ​ന്നു് മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യ​തു്.

അക്കാ​ല​ത്തു് തന്നെ വീ​ട്ടിൽ നി​ന്നു് കോ​ടാ​ലി കാ​ണാ​തെ​യാ​യി. കി​ള​യ്ക്കാ​നും വാഴ നടാ​നും വേ​ണ്ടി പതി​വാ​യി വീ​ട്ടിൽ വന്നി​രു​ന്ന ഒരു ജോ​ലി​ക്കാ​ര​നാ​ണു് കോ​ടാ​ലി മോ​ഷ്ടി​ച്ച​തെ​ന്നു് സഹ​ധർ​മ്മി​ണി പറ​ഞ്ഞു​വെ​ങ്കി​ലും ഞാനതു വി​ശ്വ​സി​ച്ചി​ല്ല. മാ​സ​ങ്ങൾ കഴി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ആ ജോ​ലി​ക്കാ​രൻ തന്നെ മര​പ്പി​ടി​യി​ല്ലാ​ത്ത കോ​ടാ​ലി​യു​മാ​യി വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി. ‘അമ്മ​ച്ചീ നല്ലൊ​രു കോ​ടാ​ലി. അറു​പ​തു രൂ​പ​യേ​യു​ള്ളൂ വില. വേണോ?’ എന്നു ചോ​ദി​ച്ചു. ‘അയ്യോ നമ്മു​ടെ കോ​ടാ​ലി​യാ​ണി​തു്’ എന്നു സഹ​ധർ​മ്മി​ണി. മോ​ഷ്ടാ​വി​നെ പോ​ലീ​സിൽ എൽ​പ്പി​ക്ക​രു​തു്, അയാൾ മോ​ഷ്ടി​ച്ചു​വെ​ന്നു് പര​സ്യ​മാ​യി​പ്പ​റ​ഞ്ഞു് അയാളെ വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്ക​രു​തു് എന്നൊ​ക്കെ വി​ചാ​ര​മു​ള്ള​യാ​ളാ​ണു് ഞാൻ. അതു​കൊ​ണ്ടു് ‘വേലൂ അറു​പ​തു രൂപ കൂ​ടു​തൽ. അമ്പ​തു രൂപ തരാം’. എന്നു പറ​ഞ്ഞു് ഞാൻ എന്റെ കോ​ടാ​ലി ആ തു​ക​കൊ​ടു​ത്തു വീ​ണ്ടും വാ​ങ്ങി വച്ചു. ‘ഒരു പിടി കൂടി നി​ങ്ങൾ കൊ​ണ്ടു വന്നു തരണം’ എന്ന അഭ്യർ​ത്ഥ​ന​യും നട​ത്തി അയാ​ളോ​ടു്. ‘തരാം’ എന്ന​റി​യി​ച്ചു് വേലു പോയി.

അദ്ഭു​താ​വ​ഹ​മായ സാ​ദൃ​ശ്യ​ത്തോ​ടു കൂടി ഈ യഥാർ​ത്ഥ സംഭവം ശ്രീ. എൻ. പ്ര​ഭാ​ക​ര​ന്റെ ബി. എം. പി. എന്ന കാ​ല്പ​നിക കഥയിൽ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​കു​ന്നു. ജല​ജ​യു​ടേ​യും ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ​യും വീ​ട്ടിൽ നി​ന്നു് ഒരു ഓട്ടു​രു​ളി കാ​ണാ​തെ​യാ​വു​ന്നു. കു​റേ​ക്കാ​ലം കഴി​ഞ്ഞു് ഒരു​ത്തൻ അതു​ത​ന്നെ അവിടെ വിൽ​പ്പ​ന​യ്ക്കു് കൊ​ണ്ടു വരു​ന്നു. ജല​ജ​യ്ക്കു് ഉരുളി കൊ​ടു​ത്ത മു​ത്ത​ച്ഛൻ അയാ​ളു​ടെ പേ​രി​ന്റെ—ബി​ച്ച​ന്റ​വിട മാ​ധ​വ​പ്പ​ണി​ക്കർ എന്ന​തി​ന്റെ ഹ്ര​സ്വ​രൂ​പ​മാ​യി ബി. എം. പി. എന്നു് കൊ​ത്തി​യി​രു​ന്നു, ഉരു​ളി​യിൽ. ബെൽ മെ​റ്റൽ പാൻ എന്നാ​ണു് പാ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ പേ​രെ​ന്നു് കാ​ണി​ക്കാ​നാ​യി അതിൽ ബി. എം. പി. എന്ന ചു​രു​ക്ക​പ്പേ​രു​ണ്ടു്. ചാ​യ​മ​ടി​ച്ചു മറ​ച്ചി​രു​ന്ന ആ അക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളെ ചു​ര​ണ്ടി സ്പ​ഷ്ട​മാ​ക്കി​യ​തു് ജല​ജ​യാ​യി​രു​ന്നു.

മറ്റു മലയാള കഥാ​കാ​ര​ന്മാ​രിൽ നി​ന്നു് വി​ഭി​ന്നത പു​ലർ​ത്തു​ന്ന സർ​ഗ്ഗ​വൈ​ഭ​വ​മു​ള്ള​യാ​ളാ​ണു് പ്ര​ഭാ​ക​രൻ. അദ്ദേ​ഹ​ത്തിൽ നി​ന്നു് ഇങ്ങ​നെ ക്ഷു​ദ്ര​മായ കഥ ഉണ്ടാ​യ​തിൽ എനി​ക്കു് അന​ല്പ​മായ ദുഃ​ഖ​മു​ണ്ടെ​ന്നു് എഴു​തി​യാൽ അതു കള്ള​മാ​വും. പക്ഷേ, വൈ​ഷ​മ്യ​മു​ണ്ടു്. നി​ത്യ​ജീ​വി​ത​സം​ഭ​വ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​തി​കൃ​തി എന്ന​ല്ലാ​തെ ഈ രച​ന​യ്ക്കു് കല​യു​മാ​യി ഒരു ബന്ധ​വു​മി​ല്ല. ജി​ലേ​ബി രു​ചി​ക്കു​മ്പോൾ അതു് ഒന്നാ​ന്ത​ര​മാ​ണെ​ങ്കിൽ നമ്മു​ടെ അഭി​ന​ന്ദന വച​ന​ങ്ങൾ​ക്കു് പരി​മി​തി​യു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. ‘കൊ​ള്ളാം ജി​ലേ​ബി’ എന്ന​ല്ലാ​തെ ‘ഹാ ഹാ’ എന്നും മറ്റും നി​ല​വി​ളി​ക്കി​ല്ല. അതല്ല കെട്ട ജി​ലേ​ബി വാ​യ്ക്ക​ക​ത്തേ​ക്കു് ഇടു​മ്പോൾ ഉണ്ടാ​കു​ന്ന പ്ര​തി​ക​ര​ണം. അതു ദൂരെ തു​പ്പും. കാർ​ക്കി​ച്ചു് വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും തു​പ്പും. വാ കഴു​കും. നന്മ​യും തി​ന്മ​യും തമ്മി​ലു​ള്ള അനു​പാ​തം സമ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും തി​ന്മ​യു​ള​വാ​ക്കു​ന്ന പ്ര​തി​ക​ര​ണ​ത്തി​നു് തീ​ക്ഷ്ണത കൂടും. അതു​കൊ​ണ്ടു് ഞാൻ പരു​ക്കൻ വാ​ക്കു​കൾ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണു് പ്ര​ഭാ​ക​ര​ന്റെ കഥ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു്. അതു ചെ​യ്യാ​ത്ത​തു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ടു​ള്ള ബഹു​മാ​നം കൊ​ണ്ടാ​ണു്.

1. ഞാൻ കൗ​തു​ക​ത്തോ​ടെ വാ​യി​ക്കു​ന്ന പം​ക്തി​യാ​ണു് ശ്രീ ലക്ഷ്മ​ണ​ന്റെ ‘അല​യൊ​ലി’ എന്ന​തു് (കേസരി വാരിക). അതി​ലൊ​രു വാ​ക്യം: “അതു കണ്ട​റി​ഞ്ഞു് അങ്ങേർ​ക്കു് മദാ​മ്മ വല്ല​തും കൊ​ടു​ക്കാ​തി​രു​ന്ന​തു കഷ്ടാ​യീ​ന്നു് ചി​ലർ​ക്കെ​ങ്കി​ലും തോ​ന്നി​യി​രി​ക്ക​ണം.” ഇതിലെ മദാ​മ്മ മി​സ്സി​സ്സ് സോ​ണി​യ​യാ​ണു്. സ്വർ​ണ്ണാ​ഭ​ര​ണ​ത്തിൽ രത്നം പതി​ച്ച​തു​പോ​ലെ​യു​ള്ള പ്ര​യോ​ഗം. ഒരു ശബ്ദ​മു​ണ്ടാ​ക്കി​യാൽ അതി​ന്റെ തരം​ഗ​ങ്ങൾ ബഹു​ദൂ​രം വ്യാ​പി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ നാ​നാർ​ത്ഥ​ങ്ങൾ ഈ പ്ര​യോ​ഗം ധ്വ​നി​പ്പി​ക്കു​നു. ലക്ഷ്മ​ണ​നു് അഭി​ന​ന്ദ​നം. 2. ‘ആഖ്യാ​ന​ത്തി​ന്റെ രാ​ഷ്ട്രീ​യം’ എന്ന പേരിൽ ശ്രീ. ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ മാ​തൃ​ഭൂ​മി ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പിൽ എഴു​തിയ പ്ര​ബ​ന്ധ​ത്തിൽ ‘പി​തൃ​പു​ത്ര​ദ്വ​ന്ദം’ എന്നൊ​രു പ്ര​യോ​ഗം​ക​ണ്ടു. ‘ഋ’ കാ​ര​ത്തിൽ അവ​സാ​നി​ക്കു​ന്ന രണ്ടു പദ​ങ്ങൾ ദ്വ​ന്ദ്വ സമാ​സ​മാ​കു​മ്പോൾ പൂർ​വ്വ​പ​ദ​ത്തി​ന്റെ അന്ത്യ​ത്തി​ലു​ള്ള ‘ഋ’ കാരം പോയി ‘ആ’ കാരം ആദേ​ശ​മാ​യി വരും. അതി​നാൽ പി​താ​പു​ത്ര​ദ്വ​ന്ദ്വം എന്നാ​ണു് വേ​ണ്ട​തു്. പി​തൃ​പു​ത്ര​ദ്വ​ന്ദ്വ​മെ​ന്ന​ല്ല. ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണ​ന്റെ പ്ര​ബ​ന്ധ​മാ​കെ സ്ഥൂ​ല​വും അദ​ക്ഷ​വു​മാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് ഈ നി​സ്സാ​ര​മായ വ്യാ​ക​ര​ണ​ത്തെ​റ്റു് എടു​ത്തു​കാ​ണി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു് ഞാൻ സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നു. ഡോ​ക്ടർ കെ. ഗോ​ദ​വർ​മ്മ​യു​ടെ ‘ഉത്കൃ​ഷ്ട ബന്ധ​ങ്ങൾ’ ഫി​ഫ്തു് ഫോമിൽ എനി​ക്കു് പഠി​ക്കാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതി​ലൊ​രു പ്ര​ബ​ന്ധം ‘പി​തൃ​പു​ത്ര​ബ​ന്ധം’ എന്ന​തും. എന്നെ മല​യാ​ളം പഠി​പ്പി​ച്ച അയ്യ​ങ്കാർ​സ്സാ​റ് ആ തല​ക്കെ​ട്ടു് വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു് പറ​ഞ്ഞു, ‘പി​തൃ​പു​ത്ര​ബ​ന്ധം’ എന്ന പ്ര​യോ​ഗം രണ്ടാം​ത​രം തെ​റ്റ​ല്ല, ഒന്നാം തരം തെ​റ്റാ​ണു്. പു​ത്ര​ശ​ബ്ദം പിൻ​വ​രു​മ്പോൾ പൂർ​വ്വ​പ​ദാ​ന്ത്യ​മായ ‘ഋ’ കാ​ര​ത്തി​നു് ‘ആ’ കാരം ആദേശം വരും. അതി​നാൽ പി​താ​പു​ത്ര​ബ​ന്ധം എന്നു വേണം. വർ​ഷ​ങ്ങ​ളേ​റെ​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു് ഞാൻ പ്ര​ഫെ​സർ എം. എച്ച്. ശാ​സ്ത്രി​ക​ളോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു: സാ​റ​ല്ലേ ഗോ​ദ​വർ​മ്മ​സ്സാ​റി​ന്റെ ഉത്കൃ​ഷ്ട​ബ​ന്ധ​ങ്ങൾ എന്ന പു​സ്ത​ക​ത്തി​ന്റെ പ്രൂ​ഫ് തി​രു​ത്തി​യ​തു്. ഈ തെ​റ്റ് എങ്ങ​നെ വന്നു. സാറ് പറ​ഞ്ഞു: “അതു പറ്റി​പ്പോ​യി” ഗോ​ദ​വർ​മ്മ​സ്സാ​റി​നു വന്ന തെ​റ്റു് ഉണ്ണി​ക്കൃ​ഷ്ണ​നു് വന്ന​തിൽ അത്ഭു​ത​മെ​ന്തി​രി​ക്കു​ന്നു? (ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണ​നെ​ന്ന​ല്ല ഉണ്ണി​ക്കൃ​ഷ്ണൻ എന്നാ​ണു് ഞാ​നെ​ഴു​തുക).

3. മനു​ഷ്യ​നു​ണ്ടാ​കു​ന്ന എല്ലാ രോ​ഗ​ങ്ങൾ​ക്കു​മു​ള്ള മരു​ന്നു പ്ര​കൃ​തി​യിൽ​ത്ത​ന്നെ​യു​ണ്ടെ​ന്നും അതു കണ്ടു​പി​ടി​ക്കേ​ണ്ട​തേ​യു​ള്ളു​വെ​ന്നും വൈ​ക്കം മു​ഹ​മ്മ​ദ് ബഷീർ കൂ​ടെ​ക്കൂ​ടെ പറ​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. സത്യ​മാ​ണ​തു്. കാൻ​സ​റി​നും എയ്ഡ്സി​നും ഔഷ​ധ​ങ്ങൾ പ്ര​കൃ​തി​യി​ലു​ണ്ടു്. മനു​ഷ്യൻ ഒരു കാ​ല​ത്തു അതു കണ്ടു​പി​ടി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും.

കണ്ടു​പി​ടു​ത്ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ആങ്ദ്രേ ഷീദ് രസ​ക​ര​മായ വി​ധ​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു് ഓർമ്മ. ഒരാൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ടു പറ​ഞ്ഞു: ഒരു പാ​സ്തോ​യ്ർ ആരു്. ഒരു ലവ്വ​സ്യാ ആരു്. ഒരു പു​ഷ്കി​നാ​രു് (Pasteur, Lavoisier, Pushkin) ചക്ര​വും സൂ​ചി​യും പമ്പ​ര​വും കണ്ടു​പി​ടി​ച്ച​വ​രോ​ടു താ​ര​ത​മ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​മ്പോൾ. കു​ഞ്ഞി​ന്റെ വളയം ഉരു​ളു​മ്പോൾ അതു നേരേ നിൽ​ക്കു​ന്നു എന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യ​വ​നോ​ടു തട്ടി​ച്ചു നോ​ക്കു​മ്പോൾ ഇവ​രൊ​ക്കെ ആരു്? പോ​ക്ക​റ്റ് (കീശ) തന്നെ എന്തൊ​രു അഭി​ന​ന്ദ​നാർ​ഹ​മായ കണ്ടു​പി​ടു​ത്തം! അതാ ഒരാൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ടു സം​സാ​രി​ച്ചു നോ​ക്കു. ‘താ​ങ്കൾ എന്തു കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു​വെ​ന്നു് അറി​ഞ്ഞാ​ലേ ഞാൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അടു​ക്ക​ലേ​ക്കു പോ​കു​ന്നു​ള്ളു’വെ​ന്നു് ഷീദ്. ‘ഞാൻ ബട്ടൺ കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു’ എന്നു് അയാൾ.

ഷീദ് ദൂ​രെ​ക്ക​ണ്ട ആളി​ന്റെ അടു​ക്ക​ലെ​ത്തി. അയാൾ ബട്ടൺ കണ്ടു​പി​ടി​ച്ച ആളിനെ ലക്ഷ്യ​മാ​ക്കി​പ്പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ഒരു കാ​ല​ത്തു് ഞങ്ങൾ ആപ്ത​മി​ത്ര​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ, ഞാ​നി​ല്ലാ​തെ അയാൾ​ക്കു് അസ്തി​ത്വ​മി​ല്ലെ​ന്നു ഗ്ര​ഹി​ച്ച​തോ​ടെ അയാൾ​ക്കു് എന്നോ​ടു് അസൂ​യ​യാ​ണു്’. അയാൾ ബട്ടൺ കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു. ശരി തന്നെ. പക്ഷേ, ഞാ​നാ​ണു് ബട്ടൺ​ദ്വാ​രം കണ്ടു​പി​ടി​ച്ച​തു്. ഇതു​കേ​ട്ടു ഷീദ് ചോ​ദി​ച്ചു: ‘അപ്പോൾ നി​ങ്ങൾ ശണ്ഠ കൂടി അല്ലേ’. അയാ​ളു​ടെ മറു​പ​ടി: ‘അതി​ല്ലാ​തെ ഒക്കു​മോ?’

തി​ക​ച്ചും നി​സ്സാ​ര​ങ്ങ​ളെ​ന്നു നമു​ക്കു് ഇന്നു തോ​ന്നു​ന്ന കണ്ടു​പി​ടു​ത്ത​ങ്ങ​ളാ​ണു് മനു​ഷ്യ​രാ​ശി​യെ പു​രോ​ഗ​മി​പ്പി​ച്ച​തെ​ന്നു പറ​യു​ക​യാ​വാം ഷീദ്. അതേ​സ​മ​യം ഓരോ കണ്ടു​പി​ടു​ത്ത​വും അന്യോ​ന്യ​പൂ​ര​ക​വും പര​സ്പ​രാ​ശ്രി​ത​വു​മാ​ണെ​ന്നും. ഈ സങ്ക​ല്പ​ത്തി​നു് ഇന്നു കൂ​ടു​തൽ പ്രാ​ധാ​ന്യം വന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. വെ​ടി​മ​രു​ന്നു് കണ്ടു​പി​ടി​ച്ച​താ​രു്? ഗു​രു​ത്വാ​കർ​ഷ​ണ​സി​ദ്ധാ​ന്ത​ത്തി​ന്റെ ഉദ്ഘോ​ഷ​ക​നാ​രു്? എന്നൊ​ക്കെ ചോ​ദി​ച്ചാൽ ഏതു സ്ക്കൂൾ വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​യും മറു​പ​ടി ഉടനെ പറയും. പക്ഷേ, ആറ്റം​ബോം​ബി​ന്റെ നിർ​മ്മി​തി​ക്കു സഹാ​യി​ച്ച ചെയ്ൻ റി​യാ​ക്ഷൻ കണ്ടു​പി​ടി​ച്ച​താ​രു്? എന്നു ചോ​ദി​ച്ചാൽ കോ​ളേ​ജ് വി​ദ്യാർ​ത്ഥി ഉടനെ മറു​പ​ടി നൽ​കി​യി​ല്ലെ​ന്നു വരും (അൽഡസ് ഹക്സി​ലി​യു​ടെ Brave New World Revisited മു​പ്പ​തു​കൊ​ല്ലം മുൻ​പു് വാ​യി​ച്ച ഓർ​മ്മ​യിൽ നി​ന്നു കു​റി​ക്കു​ന്ന​തു്). ശാ​സ്ത്രീ​യ​ങ്ങ​ളായ കണ്ടു​പി​ടു​ത്ത​ങ്ങൾ ഇന്നു കൂ​ട്ടായ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​മാ​യി മാ​റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അപ്പോ​ഴും സർ​ഗ്ഗാ​ത്മ​ക​ത്വം വ്യ​ക്തി​യിൽ അധി​ഷ്ഠി​ത​മ​ത്രേ. Bronze Horseman പു​ഷ്കി​ന​ല്ലാ​തെ വേ​റെ​യാ​രും എഴു​തു​കി​ല്ല.

4. വെ​ണ്മ​യു​ള്ള വസ്ത്ര​ങ്ങൾ പോലും പര​സ്യ​മാ​യി അല​ക്കാൻ പാ​ടി​ല്ല. അപ്പോൾ മാ​ലി​ന്യ​മു​ള്ള വസ്ത്ര​ങ്ങൾ ആളുകൾ കാൺകെ അല​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് എന്തു പറയാൻ? അന്ത​രി​ച്ച എൻ. വി. കൃ​ഷ്ണ​വാ​രി​യ​രു​ടെ സഹോ​ദ​രൻ ശ്രീ. എൻ. വി. രാ​മ​വാ​രി​യർ കു​റെ​ക്കാ​ല​മാ​യി നാ​റു​ന്ന വസ്ത്ര​ങ്ങൾ ബഹു​ജ​നം കാ​ണു​ന്ന വി​ധ​ത്തിൽ അടി​ച്ചു നന​യ്ക്കു​ന്നു. ഈ കു​ത്സിത പ്ര​ക്രി​യ​യു​ടെ ദർശനം ചി​ലർ​ക്കു് പു​ള​കോ​ദ്മ​ഗ​കാ​രി​യു​മാ​വു​ന്നു. ഈ ആഴ്ച​ത്തെ കു​ങ്കു​മം വാ​രി​ക​യിൽ തകഴി ശി​വ​ശ​ങ്ക​ര​പ്പി​ള്ള​യ്ക്ക​ല്ല ജ്ഞാ​ന​പീ​ഠം സമ്മാ​നം നൽ​കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന​തു് എന്നു ധ്വ​നി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു ലേഖകൻ. വൈ​ലോ​പ്പി​ള്ളി​ക്കാ​ണ​ത്രേ അതു കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന​തു്. ഒന്നി​നും മര്യാ​ദ​യി​ല്ലാ​ത്ത കാ​ല​മാ​ണി​തെ​ന്നു് എനി​ക്ക​റി​യാം. പക്ഷേ, ഇത്ര​ത്തോ​ള​മാ​കാ​മോ?

ഏതോ പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ വാ​യി​ച്ച​താ​ണു് ഇനി​പ്പ​റ​യു​ന്ന കഥ. ഒരി​ട​ത്തു് ഒരു ചത്ത തത്ത​യെ ആണി​യ​ടി​ച്ചു വച്ചി​ട്ടു് അതി​ന്റെ താഴെ ഇങ്ങ​നെ കു​റി​ച്ചു വച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു: ഇതു ചത്തു​പോയ തത്ത​യാ​ണു്. ഇതി​ന്റെ ജീവൻ പോ​യി​ട്ടു് കുറെ ദി​വ​സ​മാ​യി. സ്ര​ഷ്ടാ​വി​നെ കാണാൻ തത്ത പോയി. ഇനി തി​രി​ച്ചു വരി​ല്ല. ഈ തത്ത​യു​ടെ ജീ​വ​നി​ല്ലാ​ത്ത ദേഹം ഇങ്ങ​നെ ആണി​യ​ടി​ച്ചു വച്ചി​ല്ലെ​ങ്കിൽ പല ആപ​ത്തു​ക​ളു​മു​ണ്ടാ​കും. അതു് വീ​ട്ടു​കാ​രൻ പറ​യു​ന്ന​തൊ​ക്കെ അതു​പോ​ലെ പറയും. ഉട​മ​സ്ഥ​ന്റെ മകൾ കാ​മു​ക​നോ​ടു് ഒരു​മ്മ തരു എന്നു പറ​ഞ്ഞ​തു​കേ​ട്ടു് അവ​ളു​ടെ തന്ത വരു​മ്പോൾ ‘ഒരു​മ്മ തരു’ എന്നു് തത്ത അപേ​ക്ഷി​ക്കും. മാ​ത്ര​മ​ല്ല, വാ​രി​ക​ക​ളിൽ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ തത്ത കത്തു​കൾ അയ​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കും. മാ​ന്യ​ന്മാ​രെ ഒരു ചേർ​ത്തു അപ​മാ​നി​ക്കും. ഒരു കു​ട്ടി​ക്കൃ​ഷ്ണ​മാ​രാർ. ഒരു മു​ണ്ട​ശ്ശേ​രി. ഒരു സഞ്ജ​യൻ എന്നൊ​ക്കെ​യാ​വും തത്ത എഴു​തുക. പ്രാ​ണൻ പോയ തത്ത​ക​ളെ വാ​രി​ക​ക​ളു​ടെ അധി​കാ​രി​കൾ ആണി​യ​ടി​ച്ചൂ വയ്ക്ക​ട്ടെ.

ഞാൻ മുൻ​പു് താ​മ​സി​ച്ച വീ​ട്ടിൽ നി​ന്നു റോ​ഡി​ലേ​ക്കു ചെ​ല്ലാൻ ഒരു ചെറിയ പാ​ത​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇന്നും അതു​ണ്ടു് പരി​ഷ്ക​രി​ച്ച മട്ടിൽ. പാ​ത​യി​റ​ങ്ങി​ച്ചെ​ന്നാൽ റോ​ഡി​ന്റെ ഒരു വശ​ത്തു് ഒരു വലിയ വീപ്പ ഇരി​ക്കു​ന്ന​തു കാണാം. കോർ​പൊ​റെ​യ്ഷൻ ജോ​ലി​ക്കാർ സകല മാ​ലി​ന്യ​ങ്ങ​ളും അതിൽ നി​ക്ഷേ​പി​ച്ചി​രു​ന്നു. അതു നി​റ​ഞ്ഞാൽ പി​ന്നെ​യും ചവ​റു​കൊ​ണ്ടു മു​ക​ളിൽ വച്ചു് കൈ​കൊ​ണ്ടു് ബല​ത്തോ​ടെ അവർ അമർ​ത്തു​മ​തി​നെ. കു​ഴ​പ്പ​മി​ല്ല. ആ അഭി മർ​ദ്ദം കൊ​ണ്ടു് വീ​പ്പ​യ്ക്ക​ക​ത്തെ പു​തി​ഗ​ന്ധം പു​റ​ത്തേ​ക്കു വരി​ല്ല. എന്നാൽ ഏതെ​ങ്കി​ലു​മൊ​രു ദിവസം കോർ​പൊ​റെ​യ്ഷൻ ലോറി വന്നു നിൽ​ക്കു​ക​യും അതിൽ നി​ന്നി​റ​ങ്ങിയ ജോ​ലി​ക്കാർ കോരിക കൊ​ണ്ടു് മാ​ലി​ന്യം കോ​രി​യെ​ടു​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്താൽ ദു​സ്സ​ഹ​മായ നാ​റ്റ​മി​ള​കും. അക​ലെ​യു​ള്ള എന്റെ വീ​ട്ടിൽ​പ്പോ​ലും എനി​ക്കി​രി​ക്കാൻ പറ്റി​ല്ല. നമ്മു​ടെ ചെ​റു​ക​ഥ​കൾ വീ​പ്പ​യ്ക്കു​ള്ളി​ലെ നാ​റു​ന്ന ചവ​റു​പോ​ലെ​യാ​ണു്. വി​മർ​ശ​നം കൊ​ണ്ടു് അതാ​രു​മി​ള​ക്കാ​തെ​യി​രു​ന്നാൽ നാ​റ്റം വ്യാ​പി​ക്കി​ല്ല. പക്ഷേ, ഞാ​നൊ​രു കോർ​പൊ​റെ​യ്ഷൻ ജോ​ലി​ക്കാ​ര​നാ​ണു്. ചവറു കോ​രി​യെ​ടു​ക്കു​മ്പോൾ ഉണ്ടാ​കു​ന്ന നാ​റ്റം ഞാൻ സഹി​ക്കു​ന്നു. ബഹു​ജ​ന​വും തെ​ല്ലു​നേ​രം അതു സഹി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു് അപേ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു. വീപ്പ ശൂ​ന്യ​മാ​ക്കി വയ്ക്കേ​ണ്ട​ത​ല്ലേ? ഇല്ലെ​ങ്കിൽ മാ​ലി​ന്യം റോഡിൽ നാ​ലു​പാ​ടും ചിതറി സാം​ക്ര​മി​ക​രോ​ഗ​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​വു​ക​യി​ല്ലേ?

മല​യാ​ളം വാ​രി​ക​യി​ലെ രണ്ടു ചെ​റു​ക​ഥ​ക​ളും കല​യു​ടെ പരി​ധി​ക്കു​ള്ളിൽ സസുഖം വർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​വ​യ​ല്ല. ശ്രീ. കെ. ജയ​ച​ന്ദ്ര​ന്റെ ‘തീർ​ത്ഥ​സ്മൃ​തി​ക​ളിൽ’ ഭൂ​ത​കാ​ല​സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളും വർ​ത്ത​മാ​ന​കാല സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളും കൂ​ട്ടി​ക്ക​ലർ​ത്തി ജീ​വി​ത​ത്തി​ലേ​ക്കു് അന്തർ​ദൃ​ഷ്ടി വ്യാ​പ​രി​പ്പി​ക്കാ​നാ​ണു് ശ്രമം. പക്ഷേ, സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളു​ടെ പി​റ​കിൽ വി​കാ​ര​മേ​യി​ല്ല. ഇതൊരു എലൂ​വി​യൽ (alluvial-​എക്കൽ) നി​ക്ഷേ​പം മാ​ത്ര​മാ​ണു്. ഭാ​വ​മി​ല്ലാ​തെ​യു​ള്ള രൂപം കി​ളി​യി​ല്ലാ​ത്ത കൂ​ടു​പോ​ലെ​യാ​ണു്.

ശ്രീ. ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ തി​രു​വാ​ഴി​യോ​ടി​ന്റെ ‘ന ജായതേ മൃയതേ’ എന്ന കഥയിൽ (ന ജായതേ മ്രി​യ​തേ എന്നു വേണം—ആത്മാ​വ് ജനി​ക്കു​ന്നി​ല്ല, മരി​ക്കു​ന്നി​ല്ല) ഉത്ത​ര​ഭാ​ര​ത​ത്തി​ലെ നഗ​ര​ങ്ങൾ, ക്ഷേ​ത്ര​ങ്ങൾ, ഹി​ന്ദു​മ​ത​ത്തി​ലെ മി​ത്തു​കൾ ഇവ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് പറ​ഞ്ഞു വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു അനു​ഭൂ​തി​യു​ണ്ടാ​ക്കാ​നു​ള്ള വ്യർ​ത്ഥ​യ​ത്നം മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളൂ. ഇതിൽ കഥ​യി​ല്ല, ആഖ്യാ​ന​മി​ല്ല, സ്വ​ഭാ​വ​ചി​ത്രീ​ക​ര​ണ​മി​ല്ല, വി​കാ​ര​നി​ബ​ന്ധ​ന​മി​ല്ല, ഒന്നു​മി​ല്ല.

ആരും വഴ​ക്കി​നു വര​രു​തേ. എനി​ക്കു ശരി​യെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്ന​തു പറ​യു​ക​യാ​ണു്. സി. ജെ. തോ​മ​സി​ന്റെ നാ​ട​ക​ങ്ങൾ യഥാർ​ത്ഥ നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളാ​ണു് പക്ഷേ, തോ​പ്പിൽ ഭാ​സി​യു​ടെ നാ​ട​ക​ങ്ങൾ യഥാർ​ത്ഥ നാ​ട​ക​ങ്ങ​ള​ല്ല. അവ തീ​യ​ട്രി​ക്കൽ മാ​ത്ര​മാ​ണു്. എന്താ​ണു് തീ​യ​ട്രി​ക്ക​ലി​സം? നാടക വേ​ദി​യെ സം​ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്ന കൃ​ത്രി​മ​ത്വ​ങ്ങൾ. അസ്വാ​ഭാ​വി​ക​ത​കൾ​ക്കു മൂർ​ദ്ധ​ന്യാ​വ​സ്ഥ കൈ​വ​രു​മ്പോ​ഴാ​ണു് നാടകം ഓടി​യൊ​ളി​ക്കു​ന്ന​തും തീ​യ​ട്രി​ക്ക​ലി​സം തല​യു​യർ​ത്തി പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​കു​ന്ന​തും. നാ​ട​ക​ത്തിൽ അസ്വാ​ഭാ​വി​ക​ത​യി​ല്ല. തീ​യ​ട്രി​ക്കൽ സം​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളിൽ സൂ​ത്ര​പ്പ​ണി​യേ​റും.

രണ്ടു​ല​ക്ഷ​ത്തി അമ്പ​തി​നാ​യി​രം ഡോളർ ഒന്നാം സമ്മാ​ന​മാ​യി നേടിയ (The Onassis Prize) മഞ്ജുള പദ്മ​നാ​ഭ​ന്റെ Harvest എന്ന ‘നാടകം’ നാ​ട​ക​മ​ല്ല. വെറും പ്ര​ക​ട​നാ​ത്മ​ക​ത​യാ​ണു്. അവയവ വി​ല്പ​ന​യി​ലൂ​ടെ ദരി​ദ്ര​രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളെ ചൂഷണം ചെ​യ്തു് അവയെ കൂ​ടു​തൽ ദരി​ദ്ര​മാ​ക്കു​ന്ന മു​ത​ലാ​ളി​ത്ത രാ​ഷ്ട്ര​ത്തെ പരി​ഹ​സി​ക്കു​ന്ന ഈ രച​ന​യ്ക്കു പ്ര​ചാ​ര​ണ​മൂ​ല്യ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും കലാ​മൂ​ല്യ​മി​ല്ല. പ്ര​ചാ​ര​ണ​ത്തി​നു ഊന്നൽ നല്കി​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് ഇതിൽ മനു​ഷ്യ​ജീ​വി​ത​മി​ല്ല. സം​ഘ​ട്ട​ന​മി​ല്ല. സ്വാ​ഭാ​വിക സം​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളി​ല്ല. ഗൗ​ര​വ​മാർ​ന്ന മാ​നു​ഷി​കാ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ പ്ര​തി​ഭാ​ശാ​ലി​ക​ളായ നാടക കർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​മാ​യി പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കു​മ്പോൾ മഞ്ജു​ളാ പദ്മ​നാ​ഭ​നെ​പ്പോ​ലെ​യു​ള്ള​വർ ആ അനു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ തരം താ​ഴ്ത്തു​ന്നു. അവ​യു​ടെ വില താ​ഴ്ത്തു​ന്നു. ഈ ക്ഷു​ദ്ര​ര​ച​ന​യ്ക്കു എങ്ങ​നെ ഈ വലിയ സമ്മാ​നം കി​ട്ടി​യെ​ന്നു ഞാൻ അദ്ഭു​ത​പ്പെ​ടു​ന്നു. അല്ലെ​ങ്കിൽ അദ്ഭു​ത​പ്പെ​ടാ​നെ​ന്തി​രി​ക്കു​ന്നു?

ആളു​കൾ​ക്കൊ​ക്കെ കാണാൻ കൊ​ള്ളു​കി​ല്ലെ​ന്നു അഭി​പ്രാ​യ​മു​ള്ള ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി അവ​ളു​ടെ കാ​മു​ക​ന്റെ ദൃ​ഷ്ടി​യിൽ സു​ന്ദ​രി​യാ​ണു്. കലാ​വൈ​രൂ​പ്യ​ത്തി​ന്റെ പേരിൽ പര​ക്കെ നി​ന്ദി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന കഥയോ കവി​ത​യോ സു​ന്ദ​ര​മാ​യി ഒരു​ത്ത​നു അനു​ഭ​വ​പ്പെ​ടും. എന്താ​ണി​തി​നു കാരണം? കാ​മു​കി​ക്കു കോ​ങ്ക​ണ്ണും ഹ്ര​സ്വ​കേ​ശ​വും പരു​ക്കൻ ശബ്ദ​വും ഉണ്ടെ​ങ്കി​ലും കാ​മു​കൻ അവ​യി​ലൂ​ടെ അയാ​ളു​ടെ അഭി​ലാ​ഷ​ങ്ങൾ​ക്കു സാ​ഫ​ല്യം നേ​ടു​ന്നു. ആ സഫ​ല​ത​യാ​ണു സൗ​ന്ദ​ര്യ​മാ​യി തോ​ന്നു​ന്ന​തു്. രച​ന​യു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തി​ലും ഇതു​ത​ന്നെ​യാ​ണു പറ​യേ​ണ്ട​തു്. പക്ഷേ, ഭൂ​രി​പ​ക്ഷ​ത്തി​ന്റെ അഭി​പ്രാ​യ​മാ​ണു ശരി.