SFNസാ­യാ­ഹ്ന ഫൌ­ണ്ടേ­ഷൻ
images/udayakumar-cover.jpg
, a painting by .
ഏ­കാ­ന്ത­ത­യും കൂ­ട്ടാ­യ്മ­യും
ഉ­ദ­യ­കു­മാർ

അ­ട­ച്ചി­രി­പ്പി­ന്റെ ഈ കാ­ല­ത്തു് ക­ഴി­ഞ്ഞ ഒ­ന്ന­ര­മാ­സ­മാ­യി തു­ടർ­ച്ച­യാ­യി ന­ട­ന്നു­വ­രു­ന്ന ഈ വെ­ബി­നാ­റിൽ പ­ങ്കെ­ടു­ക്കാൻ എന്നെ ക്ഷ­ണി­ച്ച­തി­നു് ബ്ര­ഹ്മ­പു­ത്ര­നും സ­നി­ലി­നും ആ­ദ്യ­മാ­യി നന്ദി പ­റ­യ­ട്ടെ. ഇ­തി­ലേ­ക്കു് വരാൻ ഞാൻ കു­റ­ച്ചൊ­ന്നു് മ­ടി­ച്ചു. ഇതിലെ ചർ­ച്ച­ക­ളിൽ പലതും കേൾ­ക്കാൻ ഇ­പ്പോ­ഴും എ­നി­ക്കു് ക­ഴി­ഞ്ഞി­ട്ടി­ല്ല. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് ഇ­ന്നി­വി­ടെ പറയാൻ പോ­കു­ന്ന പ­ല­കാ­ര്യ­ങ്ങ­ളും ഒ­രു­പ­ക്ഷേ, ഇ­തി­ന­കം പലരും ചർ­ച്ച­ചെ­യ്തു ക­ഴി­ഞ്ഞി­ട്ടു­ണ്ടാ­വാം. അ­തി­നു് പുറമേ, ഇ­ന്നു് അ­വ­ത­രി­പ്പി­ക്കാൻ പോ­കു­ന്ന ഈ ആ­ശ­യ­ങ്ങൾ­ക്കു് വ്യ­ക്ത­ത­യും നന്നേ കു­റ­വാ­ണു്. വി­ശ­ദ­മാ­യി മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കാൻ ക­ഴി­യാ­ത്ത ഒരു സാ­ഹ­ച­ര്യ­ത്തെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള ചി­ത­റി­യ ചില പ്രാ­ഥ­മി­ക നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ങ്ങ­ളു­ടെ സ്വ­ഭാ­വം മാ­ത്ര­മാ­ണി­തി­നു­ള്ള­തു്.

കോ­വി­ഡ് പ്ര­തി­സ­ന്ധി­യു­ടെ അ­ടി­യ­ന്ത­ര­സ്വ­ഭാ­വം, വി­ശ­ദീ­ക­ര­ണ­ങ്ങൾ­ക്കും വാ­ദ­മു­ഖ­ങ്ങൾ­ക്കും നമ്മൾ സാ­ധാ­ര­ണ കേൾ­ക്കാ­റി­ല്ലാ­ത്ത ഒരു മു­ഴ­ക്കം, ആ­ഴ­മി­ല്ലാ­ത്ത­തെ­ന്നു് ചി­ല­പ്പോ­ഴെ­ങ്കി­ലും തോ­ന്നി­യേ­ക്കാ­വു­ന്ന തീ­വ്ര­ത­യു­ടെ ഒരു പ­രി­വേ­ഷം, കൊ­ടു­ക്കു­ന്നു­ണ്ടോ­യെ­ന്നു് ചി­ല­പ്പോ­ഴെ­ങ്കി­ലും സംശയം തോ­ന്നാം. സം­സാ­രി­ക്കു­ന്ന സ്വരം പൊ­ടു­ന്ന­നെ ഉ­ച്ച­സ്ഥാ­യി­യി­ലെ­ത്തി ചി­ല­മ്പു­ന്ന­തു­പോ­ലെ, ചി­ന്ത­യു­ടെ നീ­ക്ക­ങ്ങൾ പ­ത­റു­ന്ന­തു­പോ­ലെ.

ആമുഖ പ്ര­ഭാ­ഷ­ണ­ത്തി­ന്റെ ത­ല­ക്കെ­ട്ടാ­യി കണ്ട ‘കോ­വി­ഡ്കാ­ല­ചി­ന്ത­കൾ’ എന്ന പ്ര­മേ­യം എന്നെ ഒ­രേ­സ­മ­യം ആ­കർ­ഷി­ക്കു­ക­യും വി­ഷ­മി­പ്പി­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു. ക­ഴി­ഞ്ഞ മൂ­ന്നു മാ­സ­മാ­യി കോ­വി­ഡ്കാ­ല­വും അ­ട­ച്ചി­രി­പ്പു­മൊ­ക്കെ ചി­ന്ത­യെ­ത്ത­ന്നെ കൂ­ടു­തൽ ബു­ദ്ധി­മു­ട്ടി­ലാ­ക്കി­യ­താ­യാ­ണു് എ­നി­ക്കു് അ­നു­ഭ­വ­പ്പെ­ട്ട­തു്. എ­ല്ലാ­വർ­ക്കും ഇ­ങ്ങ­നെ തോ­ന്ന­ണ­മെ­ന്നി­ല്ല. ഇതു് കു­റ­ച്ചു പേ­രു­ടെ, അ­തു­മ­ല്ലെ­ങ്കിൽ ഒ­രു­പ­ക്ഷേ, എന്റെ മാ­ത്രം, പ്ര­ശ്ന­മാ­യി­രി­ക്കാം. മാ­ധ്യ­മ­ങ്ങൾ നോ­ക്കു­ക­യാ­ണെ­ങ്കിൽ ചി­ന്താ­രം­ഗം കൂ­ടു­തൽ സ­ജീ­വ­മാ­യി­രി­ക്കു­ന്ന­താ­യാ­ണു്, അ­തി­നു് ഊർ­ജ്ജം വർ­ദ്ധി­ച്ച­താ­യാ­ണു്, ആ­ദ്യ­നോ­ട്ട­ത്തിൽ തോ­ന്നു­ക. പ­കർ­ച്ച­വ്യാ­ധി­യെ­പ്പ­റ്റി­യും, അ­തി­ന്റെ പ­ശ്ചാ­ത്ത­ല­ത്തിൽ വർ­ത്ത­മാ­ന­കാ­ല­ത്തെ­പ്പ­റ്റി­യും ലോ­ക­ത്തിൽ വ­രു­ന്ന മാ­റ്റ­ങ്ങ­ളെ­പ്പ­റ്റി­യും, ധാ­രാ­ളം ചർ­ച്ച­കൾ ഇ­തി­നി­ടെ വന്നു ക­ഴി­ഞ്ഞു. വ്യാ­ധി പ­ടർ­ന്നു പി­ടി­ച്ചു തു­ട­ങ്ങി അ­ധി­ക­ദി­വ­സം ക­ഴി­യു­ന്ന­തി­നു­മു­മ്പു­ത­ന്നെ സ്ലാ­വോ­യ് ഴീ­ഴെ­ക് “പാൻ­ഡെ­മിൿ!” എന്ന പേരിൽ ഒരു പു­സ്ത­കം പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­രി­ച്ചു. ഒരു ക­ണ­ക്കി­നു് നോ­ക്കി­യാൽ ഇതിൽ വലിയ അ­തി­ശ­യം തോ­ന്നേ­ണ്ട­തി­ല്ല. ചി­ന്ത­യി­ലും എ­ഴു­ത്തി­ലും പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­ര­ണ­ത്തി­ലു­മൊ­ക്കെ ഴീ­ഴെ­ക്കി­ന്റെ വേഗത വളരെ പ്ര­സി­ദ്ധ­മാ­ണു്. 9/11-ൽ വേൾഡ് ട്രേ­ഡ് സെ­ന്റ­റി­ന്റെ ര­ണ്ടാ­മ­ത്തെ ഗോ­പു­രം വീ­ഴു­ന്ന­തി­നു മു­മ്പു് തന്നെ അ­തെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള ഴീ­ഴെ­ക്കി­ന്റെ പു­സ്ത­കം പു­റ­ത്തു­വ­ന്നു­ക­ഴി­ഞ്ഞി­രു­ന്നു എ­ന്നൊ­രു ത­മാ­ശ­ക്ക­ഥ­ത­ന്നെ­യു­ണ്ടു്.

images/Slavoj_Zizek.jpg
സ്ലാ­വോ­യ് ഴീ­ഴെ­ക്

ഇ­ങ്ങ­നെ പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­ര­ണ­ങ്ങ­ളും ചർ­ച്ച­ക­ളും വർ­ദ്ധി­ച്ച വേ­ഗ­ത­യോ­ടെ മു­ന്നോ­ട്ടു പോ­കു­ന്നു­ണ്ടെ­ങ്കി­ലും, കോ­വി­ഡ് വ്യാ­ധി­യു­ടെ പ­ശ്ചാ­ത്ത­ല­ത്തിൽ പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­രി­ച്ചു­ക­ണ്ട സൈ­ദ്ധാ­ന്തി­ക­പ­ഠ­ന­ങ്ങ­ളിൽ പ­ല­തി­ലും എന്തോ ഒരു അ­പ­രി­ചി­ത­ത്വം, ഒരു പ­ന്തി­കേ­ടു്, എ­നി­ക്കു് അ­നു­ഭ­വ­പ്പെ­ട്ടു. ഗാ­ഢ­മാ­യ ഉൾ­ക്കാ­ഴ്ച­യോ­ടെ ചി­ന്തി­ക്കു­ക­യും എ­ഴു­തു­ക­യും ചെ­യ്യു­ന്ന ഗി­യോർ­ഗി­യോ അ­ഗം­ബ­നും, ഴീ­ഴെ­കും, ഴോൺ-​ലുക് നോൻ­സി­യു­മൊ­ക്കെ ഇ­ന്ന­ത്തെ ഈ പ്ര­തി­സ­ന്ധി­യു­ടെ അ­ടി­യ­ന്ത­ര­സ്വ­ഭാ­വ­ത്തി­നു മു­ന്നിൽ ഒ­ട്ടൊ­ന്നു പ­ത­റു­ന്ന­തു­പോ­ലെ­യാ­ണു് എ­നി­ക്കു തോ­ന്നി­യ­തു്. ഇതിനു മു­മ്പു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന സാ­ഹ­ച­ര്യ­ങ്ങ­ളെ മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കാൻ അവർ വി­ക­സി­പ്പി­ച്ച മൗ­ലി­ക­മാ­യ കാ­ഴ്ച­പ്പാ­ടു­ക­ളും ആ­ശ­യ­ങ്ങ­ളും തന്നെ അ­വ­ലം­ബി­ച്ചു് ഈ പുതിയ സ­ന്ദർ­ഭ­മു­ന്ന­യി­ക്കു­ന്ന വെ­ല്ലു­വി­ളി­ക­ളെ­യും നേ­രി­ടാൻ അവർ പാ­ടു­പെ­ടു­ന്ന­തു പോലെ കാ­ണ­പ്പെ­ട്ടു. കോ­വി­ഡ് പ്ര­തി­സ­ന്ധി­യു­ടെ അ­ടി­യ­ന്ത­ര­സ്വ­ഭാ­വം, വി­ശ­ദീ­ക­ര­ണ­ങ്ങൾ­ക്കും വാ­ദ­മു­ഖ­ങ്ങൾ­ക്കും നമ്മൾ സാ­ധാ­ര­ണ കേൾ­ക്കാ­റി­ല്ലാ­ത്ത ഒരു മു­ഴ­ക്കം, ആ­ഴ­മി­ല്ലാ­ത്ത­തെ­ന്നു് ചി­ല­പ്പോ­ഴെ­ങ്കി­ലും തോ­ന്നി­യേ­ക്കാ­വു­ന്ന തീ­വ്ര­ത­യു­ടെ ഒരു പ­രി­വേ­ഷം, കൊ­ടു­ക്കു­ന്നു­ണ്ടോ­യെ­ന്നു് ചി­ല­പ്പോ­ഴെ­ങ്കി­ലും സംശയം തോ­ന്നാം. സം­സാ­രി­ക്കു­ന്ന സ്വരം പൊ­ടു­ന്ന­നെ ഉ­ച്ച­സ്ഥാ­യി­യി­ലെ­ത്തി ചി­ല­മ്പു­ന്ന­തു­പോ­ലെ, ചി­ന്ത­യു­ടെ നീ­ക്ക­ങ്ങൾ പ­ത­റു­ന്ന­തു­പോ­ലെ. അ­ങ്ങ­നെ പ­ത­റു­ന്ന­തിൽ ഒ­രു­പ­ക്ഷേ, തെ­റ്റി­ല്ല; പ­തർ­ച്ച തന്നെ വർ­ത്ത­മാ­ന­കാ­ല­വു­മാ­യി ഇ­ട­പെ­ടു­ന്ന ചി­ന്ത­യു­ടെ ഒരു അ­വ­സ്ഥാ­വി­ശേ­ഷ­മാ­യി­ക്കൂ­ടെ­ന്നി­ല്ല­ല്ലോ.

വെ­ബി­നാ­റി­ലെ ആ­ദ്യ­ത്തെ പ്ര­ഭാ­ഷ­ണ­ത്തിൽ നി­സ്സാർ അ­ഹ­മ്മ­ദ് സൂ­ചി­പ്പി­ച്ച ചില സം­ഗ­തി­കൾ­ക്കു് ഇ­പ്പ­റ­ഞ്ഞ­തി­നോ­ടു് പ­രോ­ക്ഷ­മാ­യൊ­രു ബ­ന്ധ­മു­ണ്ടു്. സി­ദ്ധാ­ന്ത­വും പ്ര­യോ­ഗ­വു­മാ­യു­ള്ള ബ­ന്ധ­ത്തിൽ ഒരു അ­സ­ന്തു­ലി­താ­വ­സ്ഥ ഈ പ്ര­തി­സ­ന്ധി ഉ­ണ്ടാ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടെ­ന്നും സർ­ക്കാ­രു­കൾ പ്ര­തി­ക­രി­ച്ച രീ­തി­യിൽ ഇതു് കാ­ണാ­മെ­ന്നും നി­സ്സാർ പ­റ­യു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. സി­ദ്ധാ­ന്ത­ത്തി­ന്റെ അ­ഭാ­വ­ത്തിൽ, അ­റി­വി­ന്റെ തന്നെ അ­ഭാ­വ­ത്തിൽ, പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ത്തിൽ, അഥവാ പ്ര­യോ­ഗ­ത്തിൽ, അ­ടി­യ­ന്ത­ര­മാ­യി ഏർ­പ്പെ­ടേ­ണ്ടി­വ­രു­ന്ന സാ­ഹ­ച­ര്യ­ത്തിൽ നി­ന്നാ­ണു് ഇതു് ഉ­ണ്ടാ­വു­ന്ന­തെ­ന്നു് നി­സ്സാർ പ­റ­ഞ്ഞ­തു് ശ­രി­യാ­ണെ­ന്നു് എ­നി­ക്കും തോ­ന്നു­ന്നു.

ചി­ന്ത­യു­ടെ കാ­ര്യ­ത്തിൽ സം­ഗ­തി­കൾ ഇ­ങ്ങ­നെ നീ­ങ്ങ­ണ­മെ­ന്നി­ല്ല. അ­ടി­യ­ന്ത­ര­മാ­യി പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കാ­നു­ള്ള ന­മ്മു­ടെ ആ­ഗ്ര­ഹ­ത്തി­നു് അതു പ­ല­പ്പോ­ഴും വ­ഴ­ങ്ങാ­റി­ല്ല. പ­തു­ക്കെ­യേ ചി­ന്തി­ക്കാ­നാ­വൂ എന്നോ പ­തു­ക്കെ ചി­ന്തി­ച്ചാ­ലേ അതു ചി­ന്ത­യാ­വു­ക­യു­ള്ളൂ എന്നോ അല്ല ഇ­തി­നർ­ത്ഥം. ചില സ­ന്ദർ­ഭ­ങ്ങ­ളിൽ ഇ­ട­പെ­ടൽ ആ­വ­ശ്യ­മാ­ക്കു­ന്ന സാ­ഹ­ച­ര്യ­ങ്ങ­ളു­ടെ അ­ടി­യ­ന്ത­ര­സ്വ­ഭാ­വം ചി­ന്ത­യെ അ­തി­ന്റെ പ­രി­ചി­ത­ശീ­ല­ങ്ങ­ളിൽ­നി­ന്നു പു­റ­ത്തു കൊ­ണ്ടു­വ­ന്നു് പുതിയ വ­ഴി­ക­ളി­ലേ­ക്കും സ­ങ്ക­ല്പ­ന­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കും ഉ­ന്തി­വി­ട്ടു­കൂ­ടെ­ന്നി­ല്ല. സാ­ഹ­ച­ര്യ­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും പ്ര­വൃ­ത്തി­ക­ളു­ടെ­യും വേഗത ത­മ്മി­ലു­ള്ള ബന്ധം എ­ല്ലാ­യ്പോ­ഴും, എല്ലാ മേ­ഖ­ല­ക­ളി­ലും ഒ­രു­പോ­ലെ­യാ­വ­ണ­മെ­ന്നി­ല്ല.

മ­ഹാ­മാ­രി­യു­ണ്ടാ­ക്കി­യ പ്ര­തി­സ­ന്ധി ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ സമസ്ത ത­ല­ങ്ങ­ളി­ലും അ­ടി­യ­ന്തി­ര­മാ­യി യു­ദ്ധ­കാ­ലാ­ടി­സ്ഥാ­ന­ത്തിൽ അ­തി­ജീ­വി­ച്ചു്, സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ ഘ­ട­ന­ക­ളെ­യൊ­ക്കെ മാ­റ്റ­മി­ല്ലാ­തെ നി­ല­നി­റു­ത്തി, നാം മു­ന്നോ­ട്ടു പോ­യേ­തീ­രൂ എന്ന ഈ നി­ശ്ച­യം, അഥവാ ആ­ഗ്ര­ഹം, എ­വി­ടെ­നി­ന്നാ­ണു വ­രു­ന്ന­തു്? എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് ഇ­ങ്ങ­നെ­യൊ­രു ജീ­വി­ത­ദൗ­ത്യം ഒരു ക­ല്പ­ന­യെ­ന്ന­പോ­ലെ കൈ­പ്പ­റ്റി അ­നു­സ­രി­ക്കാൻ ന­മു­ക്കു ക­ഴി­യു­ന്ന­തു്?

ഞാ­നി­തു പറയാൻ കാരണം, കോ­വി­ഡ് വ്യാ­ധി­യു­ടെ അ­ടി­യ­ന്ത­ര­സ്വ­ഭാ­വ­വും അതിനെ ഉടനടി അ­തി­ജീ­വി­ക്കാ­നു­ള്ള ത്വ­ര­യും, രോ­ഗ­ത്തിൽ­നി­ന്നു് ര­ക്ഷ­നേ­ടാ­നും രോ­ഗ­ത്തെ ഇ­ല്ലാ­താ­ക്കാ­നു­മു­ള്ള പ്ര­വർ­ത്ത­ന­ങ്ങ­ളിൽ മാ­ത്ര­മ­ല്ല ഇന്നു സം­ക്ര­മി­ച്ചു കാ­ണു­ന്ന­തു് എന്നു തോ­ന്നു­ന്ന­തു കൊ­ണ്ടാ­ണു്. വ്യാ­ധി­യു­ടെ നി­യ­ന്ത്ര­ണം, ജീ­വ­ന്റെ­യും ജീ­വി­ത­സാ­ഹ­ച­ര്യ­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും സം­ര­ക്ഷ­ണം—ഇ­തൊ­ക്കെ അ­ത്യ­ന്തം അ­ടി­യ­ന്ത­ര­സ്വ­ഭാ­വ­മു­ള്ള സം­ഗ­തി­ക­ളാ­ണെ­ന്ന കാ­ര്യ­ത്തിൽ ആർ­ക്കും തർ­ക്ക­മി­ല്ല. വിവിധ രാ­ജ്യ­ങ്ങ­ളിൽ, ഇൻ­ഡ്യ­യിൽ­ത്ത­ന്നെ പ­ല­യി­ട­ങ്ങ­ളിൽ, ഈ പ്ര­ശ്ന­ങ്ങൾ കൈ­കാ­ര്യം ചെ­യ്യ­പ്പെ­ട്ട ഭിന്ന രീ­തി­ക­ളിൽ ഇതു കാണാം—ഒരു വ­ശ­ത്തു് ഊർ­ജ്ജ­വും അ­വ­ധാ­ന­ത­യും സ­ഹാ­നു­ഭൂ­തി­യും, മ­റു­വ­ശ­ത്തു് മാ­ന്ദ്യ­വും ഉ­പേ­ക്ഷ­യും ക്രൂ­ര­ത­യും. യു­ദ്ധ­ത്തി­നു­ള്ള ത­യ്യാ­റെ­ടു­പ്പാ­ണു് ഉ­ട­ന­ടി­യു­ള്ള ഇ­ത്ത­രം പു­റ­പ്പാ­ടു­കൾ­ക്കു് നാം മാ­തൃ­ക­യാ­യി എ­ടു­ക്കാ­റു­ള്ള­തു്. യു­ദ്ധ­മാ­ണ­ല്ലോ രാ­ഷ്ട്രീ­യ­മാ­യ അ­ടി­യ­ന്ത­രാ­വ­സ്ഥ­യു­ടെ­യും ഏ­റ്റ­വും പ്ര­ബ­ല­വും പ്ര­ക­ട­വു­മാ­യ മാതൃക.

എ­ന്നാ­ലും അ­ടി­യ­ന്ത­ര­സാ­ഹ­ച­ര്യ­ങ്ങ­ളു­ണ്ടാ­ക്കു­ന്ന എല്ലാ ത­ട­സ്സ­ങ്ങ­ളെ­യും സ­ങ്ക­ട­ങ്ങ­ളെ­യും യു­ദ്ധ­സ­മാ­ന­മാ­യ സ­ന്നാ­ഹ­ങ്ങൾ­കൊ­ണ്ടു് നേ­രി­ടാ­നാ­വി­ല്ല. ഞാ­നി­തു് ആ­ലോ­ചി­ക്കാ­നു­ണ്ടാ­യ ഒരു കാരണം എന്റെ തൊ­ഴി­ലു­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ട ചില സം­ഗ­തി­ക­ളാ­ണു്. മാർ­ച്ച് മാ­സ­ത്തി­ന്റെ ന­ടു­വിൽ ഡെൽഹി സർ­ക്കാർ ലോ­ക്ക്ഡൗൺ പ്ര­ഖ്യാ­പി­ച്ച­പ്പോൾ ഞാൻ പ­ഠി­പ്പി­ക്കു­ന്ന യൂ­ണി­വേ­ഴ്സി­റ്റി­യിൽ ക്ലാ­സ്സു­കൾ നി­ന്നു. കു­റ­ച്ചു ദിവസം ക­ഴി­ഞ്ഞു് വി­ദ്യാർ­ത്ഥി­ക­ളോ­ടു് കാ­മ്പ­സ്സ് വി­ട്ടു വീ­ട്ടി­ലേ­ക്കു മ­ട­ങ്ങാൻ യൂ­ണി­വേ­ഴ്സി­റ്റി അ­ധി­കൃ­തർ ആ­വ­ശ്യ­പ്പെ­ട്ടു. ഏ­താ­നും ദി­വ­സ­ങ്ങൾ­ക്കു ശേഷം കേ­ന്ദ്ര­സർ­ക്കാർ ലോ­ക്ക്ഡൗൺ പ്ര­ഖ്യാ­പി­ച്ച­തോ­ടെ യൂ­ണി­വേ­ഴ്സി­റ്റി പൂ­ട്ടി. വി­ദൂ­ര­സ്ഥ­ല­ങ്ങ­ളിൽ­നി­ന്നു വന്നു പ­ഠി­ക്കു­ന്ന വി­ദ്യാർ­ത്ഥി­ക­ളിൽ ചി­ല­രെ­ങ്കി­ലും വീ­ട്ടി­ലേ­ക്കു­ള്ള യാ­ത്ര­യ്ക്കി­ട­യിൽ ലോ­ക്ക്ഡൗ­ണിൽ കു­ടു­ങ്ങി­പ്പോ­യി. നീണ്ട ഒരു വി­ദ്യാർ­ത്ഥി­സ­മ­ര­ത്തി­നു ശേഷം ക­ഷ്ടി­ച്ചു് ഒരു മാസമേ ഈ സെ­മ­സ്റ്റ­റിൽ ക്ലാ­സ്സു­കൾ തന്നെ ന­ട­ന്നി­രു­ന്നു­ള്ളു.

കു­റ­ച്ചു ദിവസം ക­ഴി­ഞ്ഞ­പ്പോൾ ക്ലാ­സ്സു­കൾ ഓൺ­ലൈ­നാ­യി ന­ട­ത്തു­വാൻ യൂ­ണി­വേ­ഴ്സി­റ്റി ആ­വ­ശ്യ­പ്പെ­ട്ടു. സാ­മ്പ­ത്തി­ക ബു­ദ്ധി­മു­ട്ടു­ള്ള വീ­ടു­ക­ളിൽ­നി­ന്നു വ­രു­ന്ന വി­ദ്യാർ­ത്ഥി­ക­ളിൽ പ­ലർ­ക്കും ലാപ് റ്റോ­പ്പ്, മൊബൈൽ ഫോൺ, മി­ക­ച്ച ഡേ­റ്റാ സം­വി­ധാ­ന­മു­ള്ള ക­ണ­ക്ഷൻ—ഇ­തൊ­ന്നും ഇല്ല. പെൺ­കു­ട്ടി­ക­ളിൽ പലരും വീ­ട്ടിൽ പാ­ച­ക­ത്തി­നാ­യോ കു­ട്ടി­ക­ളെ­യോ വ­യ­സ്സാ­യ­വ­രെ­യോ പ­രി­ച­രി­ക്കാ­നാ­യോ ഒക്കെ നി­യോ­ഗി­ക്ക­പ്പെ­ട്ടു. ചി­ല­രു­ടെ കാ­ര്യ­ത്തി­ലാ­വ­ട്ടെ, വീടു് തന്നെ ഒരു സു­ര­ക്ഷി­ത­സ്ഥ­ല­മാ­വ­ണ­മെ­ന്നി­ല്ല. കു­ടും­ബ­സാ­ഹ­ച­ര്യ­ങ്ങ­ളി­ലെ ലൈം­ഗി­ക­മാ­യ അ­ര­ക്ഷ­യിൽ­നി­ന്നു­ള്ള അ­ഭ­യ­സ്ഥാ­ന­മാ­യാ­ണു് അ­ത്ത­രം സ­ന്ദർ­ഭ­ങ്ങ­ളിൽ അവർ കാ­മ്പ­സ്സി­നെ കാ­ണു­ന്ന­തു തന്നെ. ഇ­ങ്ങ­നെ­യു­ള്ള ബു­ദ്ധി­മു­ട്ടു­കൾ നേ­രി­ടു­ന്ന വി­ദ്യാർ­ത്ഥി­കൾ എ­ണ്ണ­ത്തിൽ കു­റ­വാ­യി­രി­ക്കാം. പക്ഷേ, അതു് ഈ പ്ര­ശ്ന­ത്തി­ന്റെ ഗൗരവം കു­റ­യ്ക്കു­ന്നി­ല്ല. എന്റെ യൂ­ണി­വേ­ഴ്സി­റ്റി­യിൽ കുറെ വി­ദ്യാർ­ത്ഥി­കൾ­ക്കെ­ങ്കി­ലും ഓൺലൈൻ വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സ­ത്തി­നു­ള്ള ഭൗ­തി­ക­സാ­ഹ­ച­ര്യ­ങ്ങ­ളു­ണ്ടു്. ഇതും സ­മ്പ­ത്തി­ന്റെ മാ­ത്രം കാ­ര്യ­മാ­യി­ക്കാ­ണു­ന്ന­തു ശ­രി­യ­ല്ല. സ­മ്പ­ന്ന­മാ­യ പ­ല­വീ­ടു­ക­ളിൽ­പോ­ലും വൈ-ഫൈ പോ­ലെ­യു­ള്ള സം­വി­ധാ­ന­ങ്ങ­ളി­ല്ല. അതു് സാം­സ്കാ­രി­ക മൂ­ല­ധ­ന­ത്തി­ന്റെ സ്വ­ഭാ­വ­വും ആ­ധു­നി­ക സാ­ങ്കേ­തി­ക­വി­ദ്യ­യു­മാ­യി നി­ത്യ­ജീ­വി­തം പു­ലർ­ത്തു­ന്ന അ­ടു­പ്പ­വു­മൊ­ക്കെ­യാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ടി­രി­ക്കു­ന്നു. ഇ­തി­നൊ­ക്കെ പുറമേ, ലോ­ക്ക്ഡൗൺ ഒ­രു­പാ­ടു് വി­ദ്യാർ­ത്ഥി­ക­ളെ മാ­ന­സി­ക­മാ­യ സ­മ്മർ­ദ്ദ­ങ്ങ­ളി­ലേ­ക്കു് ത­ള്ളി­വി­ട്ടു. കാ­മ്പ­സ്സി­ലെ ജീ­വി­ത­ത്തിൽ­ത­ന്നെ ഇ­ത്ത­രം സ­മ്മർ­ദ്ദ­ങ്ങ­ളും വി­ഷ­മ­ങ്ങ­ളും വളരെ കൂടി വ­രു­ന്ന ഒരു കാ­ല­മാ­ണി­തു്. ഇൻ­ഡ്യൻ യൂ­ണി­വേ­ഴ്സി­റ്റി­ക­ളിൽ ക­ഴി­ഞ്ഞ കു­റ­ച്ചു വർ­ഷ­ങ്ങ­ളാ­യി കൂ­ടി­വ­രു­ന്ന ആ­ത്മ­ഹ­ത്യ­കൾ തന്നെ അ­താ­ണ­ല്ലോ കാ­ണി­ക്കു­ന്ന­തു്. സൗ­ഹൃ­ദ­ങ്ങ­ളും, ക്ലാ­സ്സ് മു­റി­ക­ളി­ലെ­യും ഹോ­സ്റ്റ­ലി­ലെ­യും ലൈ­ബ്ര­റി­യി­ലെ­യും ന­ഗ­ര­ത്തി­ലെ­ത­ന്നെ­യും സ്വ­ന്തം ഇ­ട­ങ്ങ­ളും ഇ­ല്ലാ­താ­ക്കു­ന്ന­തു­വ­ഴി ലോ­ക്ക്ഡൗൺ ഇ­വർ­ക്കു് പു­തി­യ­ചി­ല പ്ര­ശ്ന­ങ്ങൾ കൂടി സൃ­ഷ്ടി­ച്ചു.

ഇ­ങ്ങ­നെ പല കാ­ര­ണ­ങ്ങ­ളാ­ലും ഓൺലൈൻ വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സം എന്റെ യൂ­ണി­വേ­ഴ്സി­റ്റി­യി­ലെ മി­ക്ക­വി­ഭാ­ഗ­ങ്ങ­ളി­ലും ന­ന്നാ­യി ന­ട­ന്നി­ല്ല. എ­ന്നാ­ലും അതു് വി­ജ­യ­ക­ര­മാ­യി ന­ട­ക്കു­ന്നു­വെ­ന്ന നാ­ട്യം യൂ­ണി­വേ­ഴ്സി­റ്റി പു­ലർ­ത്തി. ആ നാ­ട്യം നി­ല­നി­റു­ത്താ­നു­ള്ള നിർ­ദ്ദേ­ശ­ങ്ങ­ളാ­ണു് യൂ­ണി­വേ­ഴ്സി­റ്റി­യു­ടെ ഭാ­ഗ­ത്തു­നി­ന്നു് കൂ­ടു­ത­ലും വ­ന്ന­തു്. ഇതു് ഇൻ­ഡ്യ­യി­ലെ എല്ലാ യൂ­ണി­വേ­ഴ്സി­റ്റി­ക­ളു­ടെ­യും ക­ഥ­യ­ല്ലാ­യി­രി­ക്കാം. പക്ഷേ, സാ­മ്പ­ത്തി­ക­മാ­യി വി­വി­ധ­ശ്രേ­ണി­ക­ളിൽ­നി­ന്നു് വ­രു­ന്ന വി­ദ്യാർ­ത്ഥി­ക­ളു­ള്ള, മാ­സ്സ് ഉ­പ­രി­വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സം ന­ട­ത്താൻ നിർ­ബ­ന്ധി­ത­മാ­യ, പൊ­തു­മേ­ഖ­ലാ വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സ­സ്ഥാ­പ­ന­ങ്ങ­ളിൽ ഇതു് അ­സാ­ധാ­ര­ണ­മ­ല്ലെ­ന്നാ­ണു് എന്റെ വി­ശ്വാ­സം.

ഇ­ത്ത­രം സ­ന്ദർ­ഭ­ങ്ങ­ളിൽ എ­വി­ടെ­നി­ന്നാ­ണു് യു­ദ്ധ­കാ­ലാ­ടി­സ്ഥാ­ന­ത്തിൽ ഓൺലൈൻ വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സം ന­ട­ത്തി പൂർ­ത്തി­യാ­ക്കാ­നു­ള്ള ത്വര വ­രു­ന്ന­തു് ? രോ­ഗ­ത്തിൽ­നി­ന്നു­ള്ള ര­ക്ഷ­യ്ക്കു് ശാ­രീ­രി­ക­മാ­യ അകലം പാ­ലി­ക്കേ­ണ്ട­തു­ണ്ടെ­ന്ന­തു് നേ­രു­ത­ന്നെ. ശ­രീ­ര­ങ്ങൾ ത­മ്മി­ലു­ള്ള അകലം, അവ ത­മ്മി­ലു­ള്ള സം­സർ­ഗ്ഗ­ത്തെ നി­രോ­ധി­ക്കു­ന്ന അ­ട­ച്ചി­രി­പ്പു്—ഇതു ര­ണ്ടും മ­റ്റു­ള്ള­വ­രു­ടെ പ്ര­ത്യ­ക്ഷ സാ­ന്നി­ദ്ധ്യ­വു­മാ­യു­ള്ള ന­മ്മു­ടെ ഇ­ട­പാ­ടു­ക­ളെ നിർ­ജ്ജീ­വ­മാ­ക്കി. ശാ­രീ­രി­ക­മാ­യ സാ­ന്നി­ധ്യ­ത്തി­നും അ­ടു­പ്പ­ത്തി­നും എന്തു പ­ങ്കാ­ണു്, പ്രാ­ധാ­ന്യ­മാ­ണു്, യൂ­ണി­വേ­ഴ്സി­റ്റി­യി­ലെ ജീ­വി­ത­ത്തി­ലും കാ­മ്പ­സ് വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സ­മെ­ന്നു് നമ്മൾ വി­ളി­ക്കു­ന്ന സ­ങ്കീർ­ണ്ണ­മാ­യ പ്ര­ക്രി­യ­യു­ടെ അ­നു­ഭ­വ­ത്തി­ലും ഉ­ള്ള­തു്? വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സ­ത്തി­ന്റെ പു­രോ­ഗ­തി ഓൺലൈൻ സാ­ങ്കേ­തി­ക വി­ദ്യ­യി­ലൂ­ടെ പൂർ­ണ്ണ­മാ­യും എ­ത്ര­യും പെ­ട്ടെ­ന്നു് വീ­ണ്ടെ­ടു­ക്ക­ണ­മെ­ന്നും അ­തി­നെ­തി­രെ­യു­ള്ള ത­ട­സ്സ­വാ­ദ­ങ്ങൾ അ­വ­ഗ­ണി­ക്ക­യോ നി­ശ്ശ­ബ്ദ­മാ­ക്കു­ക­യോ ചെ­യ്യ­ണ­മെ­ന്നും വി­ശ്വ­സി­ക്കാൻ ഒ­രു­പാ­ടു പേർ നിർ­ബ്ബ­ന്ധി­ത­രാ­യ­തു പോ­ലെ­യാ­ണു് കാ­ണ­പ്പെ­ട്ട­തു്.

ഒരു ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­മാ­യെ­ടു­ത്താൽ മതി. മ­ഹാ­മാ­രി­യു­ണ്ടാ­ക്കി­യ പ്ര­തി­സ­ന്ധി ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ സമസ്ത ത­ല­ങ്ങ­ളി­ലും അ­ടി­യ­ന്തി­ര­മാ­യി യു­ദ്ധ­കാ­ലാ­ടി­സ്ഥാ­ന­ത്തിൽ അ­തി­ജീ­വി­ച്ചു്, സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ ഘ­ട­ന­ക­ളെ­യൊ­ക്കെ മാ­റ്റ­മി­ല്ലാ­തെ നി­ല­നി­റു­ത്തി, നാം മു­ന്നോ­ട്ടു പോ­യേ­തീ­രൂ എന്ന ഈ നി­ശ്ച­യം, അഥവാ ആ­ഗ്ര­ഹം, എ­വി­ടെ­നി­ന്നാ­ണു വ­രു­ന്ന­തു്? എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് ഇ­ങ്ങ­നെ­യൊ­രു ജീ­വി­ത­ദൗ­ത്യം ഒരു ക­ല്പ­ന­യെ­ന്ന­പോ­ലെ കൈ­പ്പ­റ്റി അ­നു­സ­രി­ക്കാൻ ന­മു­ക്കു ക­ഴി­യു­ന്ന­തു്? ജീ­വി­ത­ത്തെ മാ­റ്റി­മ­റി­ച്ച ഈ പ്ര­തി­സ­ന്ധി­യെ അ­വ­ഗ­ണി­ച്ചു് സ്വയം ഒ­ട്ടും മാ­റാ­തെ­ത­ന്നെ പുതിയ ആ­യു­ധ­ങ്ങ­ളു­പ­യോ­ഗി­ച്ചു് ജീ­വി­തം പ­ഴ­യ­തു­പോ­ലെ തന്നെ കൊ­ണ്ടു­പോ­കും എന്ന ഈ വാ­ശി­യു­ടെ അർ­ത്ഥ­മെ­ന്താ­യി­രി­ക്കാം? ഒ­രു­പ­ക്ഷേ, ഈ നി­ല­പാ­ടി­നെ പ­ഠ­ന­മർ­ഹി­ക്കു­ന്ന ഒരു വി­ഷ­യ­മാ­യി, അ­ടി­യ­ന്ത­ര­പ്ര­തി­സ­ന്ധി­ക­ളി­ലെ മ­നു­ഷ്യ­ച­ര്യ­ക­ളെ­പ്പ­റ്റി ഗ­വേ­ഷ­ണം ചെ­യ്യു­ന്ന ന­ര­വം­ശ­ശാ­സ്ത്ര­ജ്ഞ­ന്മാർ, എ­ന്നെ­ങ്കി­ലും ന­മ്മു­ടെ സർ­വ്വ­ക­ലാ­ശാ­ല­ക­ളിൽ­ത­ന്നെ ക­ണ്ടു­കൂ­ടാ എ­ന്നി­ല്ല.

ഈ മ­ഹാ­മാ­രി­യു­ടെ പെ­രു­വെ­ള്ളം ഇ­റ­ങ്ങി­യാ­ലും പുതിയ അ­ധി­കാ­ര­പ്ര­യോ­ഗ­ങ്ങൾ ന­ട­ത്താൻ ഇ­ങ്ങ­നെ കി­ട്ടി­യ അ­വ­കാ­ശം ഭ­ര­ണ­കൂ­ട­ങ്ങൾ എ­ളു­പ്പ­ത്തിൽ ഉ­പേ­ക്ഷി­ക്കി­ല്ല എന്ന ആശങ്ക മറ്റു പ­ല­രെ­യും പോലെ എ­നി­ക്കു­മു­ണ്ടു്. പൗ­രാ­വ­കാ­ശ­ങ്ങൾ താ­ത്കാ­ലി­ക­മാ­യി റ­ദ്ദു­ചെ­യ്യാൻ അ­ടി­യ­ന്ത­രാ­വ­സ്ഥ നൽ­കു­ന്ന അ­വ­സ­ര­ങ്ങൾ മുൻ­കൂ­ട്ടി തീ­രു­മാ­നി­ച്ച രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ല­ക്ഷ്യ­ങ്ങൾ­ക്കാ­യി ഉ­പ­യോ­ഗി­ക്കാൻ പല സർ­ക്കാ­രു­ക­ളും ശ്ര­മി­ക്കു­ന്ന­തു നാം കാ­ണു­ന്നു­ണ്ടു്. രാ­ഷ്ട്രീ­യ­പ്ര­തി­യോ­ഗി­ക­ളു­ടെ അ­റ­സ്റ്റ്, പ്ര­ക്ഷോ­ഭ­ങ്ങ­ളു­ടെ ഉ­ന്മൂ­ല­നം, നി­യ­മ­ങ്ങ­ളെ­യും കീ­ഴ്‌­വ­ഴ­ക്ക­ങ്ങ­ളെ­യും ഭേ­ദ­ഗ­തി ചെ­യ്യൽ ഇ­തൊ­ക്കെ ഇ­ക്കാ­ല­ത്തു് ധാ­രാ­ള­മാ­യി കാണാം.

ഇ­ത്ത­ര­ത്തി­ലൊ­രു നൈതിക കാർ­ക്ക­ശ്യം ഇൻ­ഡ്യൻ സർ­ക്കാ­രി­ന്റെ ലോ­ക്ക്ഡൗ­ണി­ന്റെ ഭാ­ഷ­യ്ക്കും ഉ­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു. രാ­ജ്യം നി­ശ്ച­യ­ദാർ­ഢ്യ­ത്തോ­ടെ ഉ­രു­ക്കു­മു­ഷ്ടി­കൊ­ണ്ടു് സ്വയം അ­ടി­ച്ചേ­ല്പി­ക്കേ­ണ്ട ഒരു ആ­ജ്ഞ­യാ­യാ­ണു് ഭ­ര­ണ­കൂ­ടം ന­മ്മു­ടെ മു­ന്നിൽ വെ­ച്ച­തു്. രാ­ഷ്ട്രീ­യ­നി­യ­ന്ത്ര­ണ­ത്തി­ന്റെ രൂ­പ­ത്തി­ല­ല്ലാ­തെ, ധാർ­മ്മി­ക­മാ­യ ഒരു കല്പന എന്ന മാ­തി­രി­യാ­ണു് അതു് അ­വ­ത­രി­പ്പി­ച്ച­തു്. ഇ­തി­ന്റെ വ­ക്താ­ക്ക­ളാ­യ ഭ­ര­ണാ­ധി­കാ­രി­കൾ ആ­ധു­നി­ക­മാ­യ ഒരു മ­ത­പ­രി­വേ­ഷ­ത്തോ­ടെ ന­മ്മോ­ടു് സം­സാ­രി­ച്ചു. ടെ­ലി­വി­ഷൻ സ്ക്രീ­നിൽ വ­രു­മ്പോൾ­പോ­ലും ദൂരെ വീ­ടു­കൾ­ക്കു­ള്ളിൽ അ­ട­ച്ചി­രു­ന്നു് അവരെ നോ­ക്കു­ന്ന ന­മ്മോ­ടു് സാ­മൂ­ഹി­ക­മാ­യ അകലം ദ്യോ­തി­പ്പി­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു് അവർ മാ­സ്കു് ഒരു ക­ണ്ഠാ­ഭ­ര­ണം പോലെ ധ­രി­ച്ചു. അ­തി­ജീ­വ­ന­ത്തി­ന്റെ ഈ പുതിയ മതം അ­തി­ന്റേ­താ­യ ഉ­പ­ചാ­ര­ങ്ങ­ളും അ­നു­ഷ്ഠാ­ന­ങ്ങ­ളും പെ­ട്ടെ­ന്നു തന്നെ രൂ­പീ­ക­രി­ച്ചു. ഇ­ന്നു് ഒ­രു­പ­ക്ഷേ, ഇതു് അത്ര പ്ര­ക­ട­മ­ല്ല. പക്ഷേ, മാർ­ച്ച് ഒ­ടു­ക്ക­വും ഏ­പ്രിൽ ആ­ദ്യ­വും ഇതു് വളരെ വ്യ­ക്ത­മാ­യി കാ­ണാ­മാ­യി­രു­ന്നു.

വ­ല­തു­പ­ക്ഷ­രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ത്തി­ന്റെ മാ­ത്രം പ്ര­ശ്ന­മ­ല്ല ഇതു്. സർ­ക്കാ­രു­ക­ളു­ടെ സാമ്പത്തിക-​ആരോഗ്യനയങ്ങളെ രാ­ഷ്ട്രീ­യ­പ്ര­ത്യ­യ­ശാ­സ്ത്ര­ങ്ങൾ ത­മ്മി­ലു­ള്ള വ്യ­ത്യാ­സ­ങ്ങൾ ഈ സ­മ­യ­ത്തു് ന­ന്നാ­യി സ്വാ­ധീ­നി­ച്ചു­വെ­ന്നു ന­മു­ക്ക­റി­യാം. പൊ­തു­ജ­നാ­രോ­ഗ്യ­ത്തി­നും ദാ­രി­ദ്ര്യ­പ്ര­തി­രോ­ധ­ത്തി­നും പ്രാ­ധാ­ന്യം കൊ­ടു­ക്കു­ന്ന ന­യ­ങ്ങൾ കൊ­ണ്ടു­വ­ന്ന­തു് പൊ­തു­വെ ഇ­ട­തു­പ­ക്ഷ സർ­ക്കാ­രു­ക­ളാ­ണു്. അതു് വളരെ പ്ര­ധാ­ന­മാ­ണു­താ­നും. അ­തെ­പ്പ­റ്റി­യ­ല്ല ഞാ­നി­വി­ടെ പ­റ­ഞ്ഞു­വ­രു­ന്ന­തു്. ഈ വ്യാ­ധി സൃ­ഷ്ടി­ച്ച അ­ടി­യ­ന്ത­രാ­വ­സ്ഥ ന­മ്മു­ടെ ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ നാ­നാ­മേ­ഖ­ല­ക­ളി­ലേ­ക്കു സം­ക്ര­മി­ക്കു­ന്ന ഒരു രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ധാർ­മ്മി­ക­ത ആ­വു­ന്ന­തെ­പ്പ­റ്റി­യാ­ണു് ഇവിടെ സൂ­ചി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തു്. ജനതയെ മൊ­ത്തം ഇ­ങ്ങ­നെ സ­ജ്ജ­മാ­ക്കു­ന്ന­തി­ന്റെ പ്ര­യോ­ജ­ന­ങ്ങ­ളെ അ­വ­ഗ­ണി­ക്ക­ണ­മെ­ന്ന­ല്ല. എ­ന്നാൽ ഇ­ങ്ങ­നെ­യൊ­രു രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ധാർ­മ്മി­ക­ത­യു­ടെ സാ­മൂ­ഹ്യ­വ്യാ­പ­നം, ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ­യും ജീ­വി­ത­ച­ര്യ­ക­ളു­ടെ­യും എ­ല്ലാ­ത­ല­ങ്ങ­ളെ­യും ബാ­ധി­ക്കു­ന്ന­തു് ഒ­രു­പോ­ലെ­യാ­വി­ല്ല എ­ന്നു് കാ­ണേ­ണ്ട­തു­ണ്ടു്.

ലോ­ക­മെ­ങ്ങും പ­ര­ക്കു­ന്ന ഈ വ്യാ­ധി­യു­ടെ പ­ശ്ചാ­ത്ത­ല­ത്തിൽ ഭ­ര­ണ­കൂ­ട­ങ്ങൾ­ക്കു കി­ട്ടി­യ പുതിയ അ­ധി­കാ­ര­ങ്ങ­ളെ­ക്കു­റി­ച്ചു് പല ചി­ന്ത­ക­രും പ­റ­യു­ക­യു­ണ്ടാ­യ­ല്ലോ. ഈ മ­ഹാ­മാ­രി­യു­ടെ പെ­രു­വെ­ള്ളം ഇ­റ­ങ്ങി­യാ­ലും പുതിയ അ­ധി­കാ­ര­പ്ര­യോ­ഗ­ങ്ങൾ ന­ട­ത്താൻ ഇ­ങ്ങ­നെ കി­ട്ടി­യ അ­വ­കാ­ശം ഭ­ര­ണ­കൂ­ട­ങ്ങൾ എ­ളു­പ്പ­ത്തിൽ ഉ­പേ­ക്ഷി­ക്കി­ല്ല എന്ന ആശങ്ക മറ്റു പ­ല­രെ­യും പോലെ എ­നി­ക്കു­മു­ണ്ടു്. പൗ­രാ­വ­കാ­ശ­ങ്ങൾ താ­ത്കാ­ലി­ക­മാ­യി റ­ദ്ദു­ചെ­യ്യാൻ അ­ടി­യ­ന്ത­രാ­വ­സ്ഥ നൽ­കു­ന്ന അ­വ­സ­ര­ങ്ങൾ മുൻ­കൂ­ട്ടി തീ­രു­മാ­നി­ച്ച രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ല­ക്ഷ്യ­ങ്ങൾ­ക്കാ­യി ഉ­പ­യോ­ഗി­ക്കാൻ പല സർ­ക്കാ­രു­ക­ളും ശ്ര­മി­ക്കു­ന്ന­തു നാം കാ­ണു­ന്നു­ണ്ടു്. രാ­ഷ്ട്രീ­യ­പ്ര­തി­യോ­ഗി­ക­ളു­ടെ അ­റ­സ്റ്റ്, പ്ര­ക്ഷോ­ഭ­ങ്ങ­ളു­ടെ ഉ­ന്മൂ­ല­നം, നി­യ­മ­ങ്ങ­ളെ­യും കീ­ഴ്‌­വ­ഴ­ക്ക­ങ്ങ­ളെ­യും ഭേ­ദ­ഗ­തി ചെ­യ്യൽ ഇ­തൊ­ക്കെ ഇ­ക്കാ­ല­ത്തു് ധാ­രാ­ള­മാ­യി കാണാം.

images/Michel_Foucault.jpg
മിഷേൽ ഫൂ­ക്കോ

അ­ധി­കാ­ര­പ്ര­യോ­ഗ­ത്തി­ന്റെ വ്യാ­ക­ര­ണം മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കാൻ നാം ആ­ജ്ഞ­യെ­മാ­ത്രം പ­രി­ശോ­ധി­ച്ചാൽ പോരാ. അ­നു­സ­ര­ണ­ത്തെ­യും മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കേ­ണ്ട­തു­ണ്ടു്. പ്ര­ത്യ­യ­ശാ­സ്ത്ര­വി­ശ്വാ­സ­ങ്ങ­ളു­ടെ അ­ടി­സ്ഥാ­ന­ത്തിൽ ഇതു കാണാൻ ശ്ര­മി­ക്കു­ന്ന­തു് തൃ­പ്തി­ക­ര­മാ­വ­ണ­മെ­ന്നി­ല്ല. ചെ­യ്തി­ക­ളു­ടെ­യും അതിൽ സ­ന്നി­ഹി­ത­മാ­വു­ന്ന സ്വ­ത്വ­രൂ­പ­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും ത­ല­ത്തി­ലാ­ണു് ഇ­തി­ന്റെ ഇടം. യൂ­റോ­പ്യൻ സ­മൂ­ഹ­ത്തിൽ ആ­ധു­നി­ക വ്യ­ക്തി­ത്വ­രൂ­പ­ങ്ങൾ സൃ­ഷ്ടി­ച്ചെ­ടു­ക്കു­ന്ന­തിൽ അ­ച്ച­ട­ക്ക­ത്തി­ന്റെ­യും നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ത്തി­ന്റെ­യും പ്ര­യോ­ഗ­ഘ­ട­ന­കൾ വ­ഹി­ച്ച പ­ങ്കി­നെ­ക്കു­റി­ച്ചു് മിഷേൽ ഫൂ­ക്കോ മു­ന്നോ­ട്ടു വെച്ച വാ­ദ­ങ്ങൾ ന­മു­ക്കു പ­രി­ചി­ത­മാ­ണു്. നി­ര­ന്ത­ര­മാ­യ നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ത്തി­നു് സ്വയം തു­റ­ന്നു വെ­യ്ക്കു­ന്ന­തു വഴി, നി­യ­ത­മാ­യ ച­ര്യ­കൾ ദൈ­നം­ദി­നം അ­നു­ഷ്ഠി­ക്കു­ന്ന­തു വഴി, ഒരാൾ എ­ങ്ങ­നെ വ്യ­ക്തി­സ്വ­ത്വം കൈ­വ­രി­ച്ചു പൗ­ര­നാ­യി മാ­റു­ന്നു­വെ­ന്നു് ഫൂ­ക്കോ വി­ശ­ദീ­ക­രി­ച്ചു. മെ­ഡി­ക്കൽ അ­ടി­യ­ന്ത­രാ­വ­സ്ഥ­യു­ടെ പ­ശ്ചാ­ത്ത­ല­ത്തിൽ പ്രാ­ബ­ല്യ­ത്തിൽ വന്ന അ­ച്ച­ട­ക്ക­മു­റ­കൾ­ക്കു് ഇ­തു­മാ­യി ബാ­ഹ്യ­മാ­യ സാ­മ്യ­ങ്ങൾ ഉ­ണ്ടു്. കൈ­ക­ഴു­ക­ലും മുഖം മ­റ­യ്ക്ക­ലും അകലം പാ­ലി­ക്ക­ലും നാ­മെ­ല്ലാം അ­നു­സ­ര­ണ­യോ­ടെ എ­ല്ലാ­ദി­വ­സ­വും കൃ­ത്യ­മാ­യി ചെ­യ്യു­ക­യാ­ണ­ല്ലോ. എ­ന്നാൽ ഇതിനെ ജീ­വ­ന്റെ ഭാ­ഗ­ത്തു­നി­ന്നു­ള്ള ഒരു യു­ദ്ധ­ത്തി­ന്റെ ഭാ­ഗ­മാ­ക്കി മാ­റ്റു­മ്പോൾ, ഇതിനെ അ­തി­ജീ­വ­ന­ത്തി­ന്റെ അ­നു­ഷ്ഠാ­ന­ങ്ങ­ളാ­ക്കു­മ്പോൾ, ഒ­രു­പ­ക്ഷേ, ഫൂ­ക്കോ കണ്ട അധികാര-​സ്വത്വരൂപീകരണ വേ­ദി­യിൽ­നി­ന്നു വ്യ­ത്യ­സ്ത­മാ­യൊ­രു ഇ­ട­ത്തി­ലാ­ണു് നാം ഇ­ന്നു് എ­ത്തു­ന്ന­തു്. ന­മ്മു­ടെ ജൈ­വാ­സ്തി­ത്വ­ത്തിൽ പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്ന അ­ധി­കാ­ര­ഘ­ട­ന­ക­ളെ മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കാൻ ഫൂ­ക്കോ­യു­ടെ തന്നെ ബ­യോ­പൊ­ളി­റ്റി­ക്സി­നെ പ­റ്റി­യു­ള്ള പിൽ­ക്കാ­ല പ­ഠ­ന­ങ്ങ­ളാ­ണു് ഒ­രു­പ­ക്ഷേ, കൂ­ടു­തൽ പ്ര­സ­ക്തം. എ­ന്നാൽ ജൈ­വ­രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ത്തി­ന്റെ മുറകൾ വ്യ­ക്തി­സ്വ­ത്വ­ത്തി­ന്റെ ഘ­ട­ന­ക­ളെ എ­വി­ടെ­യാ­ണു്, എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് സ്പർ­ശി­ക്കു­ന്ന­തെ­ന്നു് കൂ­ടു­തൽ ആ­ഴ­ത്തിൽ മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കേ­ണ്ട­തു­ണ്ടു്.

ഫൂ­ക്കോ നേ­ര­ത്തെ പ­ഠി­ച്ച അ­ച്ച­ട­ക്ക സ­ങ്കേ­ത­ങ്ങ­ളു­ടെ രൂ­പീ­ക­ര­ണ­വും യൂ­റോ­പ്പിൽ പ­ടർ­ന്ന പ്ലേ­ഗ് പോ­ലെ­യു­ള്ള മ­ഹാ­മാ­രി­ക­ളു­മാ­യു­ള്ള ബ­ന്ധ­ത്തെ­പ്പ­റ്റി ടി. വി. മധു ഇവിടെ സം­സാ­രി­ക്കു­മ്പോൾ സൂ­ചി­പ്പി­ക്കു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. ഫൂ­ക്കോ­യു­ടെ ‘ഡി­സി­പ്ലിൻ ആന്റ് പണിഷ്’ എന്ന പു­സ്ത­ക­ത്തിൽ പ്ലേ­ഗി­ന്റെ കാ­ല­ത്തെ ക്വാ­റ­ന്റ­യി­നെ­പ്പ­റ്റി വി­ശ­ദ­മാ­യ ഒരു ചർ­ച്ച­ത­ന്നെ­യു­ണ്ടു്. ആ ക്വാ­റ­ന്റ­യിൻ കാ­ല­ത്തു് ഉ­ണ്ടാ­ക്കി­യ നി­ബ­ന്ധ­ന­ക­ളാ­ണു് സ­ങ്ക­ല്പ­ന­ത്തി­ന്റെ ത­ല­ത്തിൽ അ­ച്ച­ട­ക്ക­വി­ദ്യ­യു­ടെ സാ­ങ്കേ­തി­ക­പ്ര­തി­മാ­ന­മാ­യ ‘പാ­നോ­പ്റ്റി­ക്കോൺ’ എന്ന നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ഗോ­പു­ര­ത്തി­ന്റെ പ്രാ­ഗ് രൂ­പ­മാ­യി ഫൂ­ക്കോ ക­ണ്ട­തു്. കൂ­ടി­ക്കു­ഴ­ഞ്ഞു കി­ട­ക്കു­ന്ന ജ­ന­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ സ്ഥലം ഓരോ വീ­ടാ­യി, കു­ടും­ബ­മാ­യി തി­രി­ക്കു­ക, അവരെ വീ­ടി­നു­ള്ളിൽ പൂ­ട്ടി­യി­ട്ടു് ദി­വ­സ­വും ഭ­ക്ഷ­ണം നല്കി ഓരോ കു­ടും­ബാം­ഗ­ത്തി­ന്റെ­യും സാ­ന്നി­ധ്യം ദി­വ­സ­വും പ­രി­ശോ­ധി­ച്ചു് ക്വാ­റ­ന്റ­യിൻ കാലം മു­ഴു­വൻ പു­ലർ­ത്തു­ക—ഈ ചി­ട്ട­കൾ അ­പ്പോ­ഴാ­ണു് ക്രോ­ഡീ­ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു്. ഇ­തിൽ­നി­ന്നാ­ണു് വ്യ­ക്തി­ശ­രീ­ര­ങ്ങ­ളെ വേർ­തി­രി­ച്ചു് നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ത്തി­നും നി­യ­ന്ത്ര­ണ­ത്തി­നും പാ­ത്ര­മാ­ക്കു­ന്ന ആ­ധു­നി­ക സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ന്റെ അ­ധി­കാ­ര­ഘ­ട­ന രൂ­പ­പ്പെ­ടു­ന്ന­തെ­ന്നു് ഫൂ­ക്കോ പ­റ­യു­ന്നു­ണ്ടു്.

അ­മേ­രി­ക്ക­യിൽ കോ­വി­ഡ് പ­ടർ­ന്നു് ലോ­ക്ക്ഡൗൺ തു­ട­ങ്ങി­യ സ­മ­യ­ത്തു് ഫ്ര­ഞ്ച് ചി­ന്ത­ക­യാ­യ കാ­ത­റീൻ മാലബൂ ഒരു കു­റി­പ്പു് എ­ഴു­തി­യി­രു­ന്ന­തു് ന­മ്മ­ളിൽ പലരും ക­ണ്ടി­രി­ക്കും https://critinq.wordpress.com/2020/03/23/to-​quarantine-from-quarantine-rousseaurobinson-crusoe-and-i/. മാ­ല­ബൂ­വി­ന്റെ കു­റി­പ്പു് തു­ട­ങ്ങു­ന്ന­തു് റൂ­സ്സോ യുടെ ആ­ത്മ­ക­ഥ­യിൽ­നി­ന്നു­ള്ള നീണ്ട ഒരു ഉ­ദ്ധ­ര­ണി­യോ­ടു­കൂ­ടി­യാ­ണു്. 1749-ൽ പാ­രീ­സിൽ­നി­ന്നു് വെ­നീ­സി­ലേ­ക്കു് ക­പ്പ­ലിൽ യാ­ത്ര­ചെ­യ്യു­ന്ന­തി­നി­ടെ പ്ലേ­ഗ് പ­ടർ­ന്ന­തു കാരണം ജ­നോ­വ­യിൽ വ­ച്ചു് മൂ­ന്നാ­ഴ്ച­ത്തെ ക്വാ­റ­ന്റ­യി­നു് വി­ധേ­യ­നാ­യ­തി­ന്റെ കഥ റൂ­സ്സോ പ­റ­യു­ന്നു. ക­പ്പ­ലി­ലെ യാ­ത്ര­ക്കാർ­ക്കു് ക്വാ­റ­ന്റ­യിൻ കാലം ക­പ്പ­ലിൽ­ത്ത­ന്നെ ക­ഴി­ച്ചു കൂ­ട്ടു­ക­യോ, അ­ല്ലെ­ങ്കിൽ ക­ര­ക്കി­റ­ങ്ങി ക്വാ­റ­ന്റ­യി­നു­വേ­ണ്ടി ത­യ്യാ­റാ­ക്കി­യ ‘ലാ­സ­റ­റ്റോ’ എ­ന്നു് വി­ളി­ക്കു­ന്ന കെ­ട്ടി­ട­ത്തിൽ ബ­ന്ധ­ന­ത്തിൽ താ­മ­സി­ക്കു­ക­യോ ചെ­യ്യാം. ലാ­സ­റ­റ്റോ എന്ന വാ­ക്കു് കു­ഷ്ഠ­രോ­ഗി­ക­ളെ സ­മൂ­ഹ­ത്തിൽ­നി­ന്ന­ക­റ്റി പ്ര­ത്യേ­കം പാർ­പ്പി­ക്കാ­നാ­യു­ണ്ടാ­ക്കി­യ കെ­ട്ടി­ട­ങ്ങ­ളു­ടെ പേ­രാ­യി­രു­ന്നു. ബൈ­ബി­ളി­ലെ ലാ­സ­റ­സ് എന്ന ദി­വ്യ­നാ­യ കു­ഷ്ഠ­രോ­ഗി­യു­ടെ പേ­രിൽ­നി­ന്നാ­ണു് ഈ വാ­ക്കു് ഉ­ണ്ടാ­യ­തു്. റൂ­സ്സോ­യ്ക്കും സ­ഹ­യാ­ത്രി­കർ­ക്കും താ­മ­സി­ക്കാൻ അ­നു­വ­ദി­ച്ച ലാ­സ­റ­റ്റോ കെ­ട്ടി­ടം തീർ­ത്തും ഒ­ഴി­ഞ്ഞു കി­ട­ക്കു­ക­യാ­യി­രു­ന്നു; അതിൽ ക­ട്ടി­ലോ ക­സേ­ര­യോ മ­റ്റു് വീ­ട്ടു­സാ­മാ­ന­ങ്ങ­ളോ ഒ­ന്നു­മു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നി­ല്ല. അ­തു­കൊ­ണ്ടു് യാ­ത്ര­ക്കാ­രൊ­ക്കെ­യും ക­പ്പ­ലിൽ തന്നെ ക്വാ­റ­ന്റ­യി­ന്റെ മൂ­ന്നാ­ഴ്ച­ക്കാ­ലം ചെ­ല­വ­ഴി­ക്കാൻ തീ­രു­മാ­നി­ച്ചു. റൂ­സ്സോ മാ­ത്രം ലാ­സ­റ­റ്റോ­യി­ലേ­ക്കു് പോയി. അ­വി­ട­ത്തെ ശൂ­ന്യ­മാ­യി­ക്കി­ട­ന്ന ഒരു വലിയ മു­റി­യിൽ റൂ­സ്സോ തന്റെ വ­സ്ത്ര­ങ്ങൾ­കൊ­ണ്ടു് ഒരു കി­ട­ക്ക­യും, പെ­ട്ടി­കൾ­കൊ­ണ്ടു് ക­സേ­ര­യും മേ­ശ­യും പോലെ ഇ­രു­ന്നു് വാ­യി­ക്കാ­നും എ­ഴു­താ­നും പ­റ്റി­യ ഒരു സം­വി­ധാ­ന­വു­മു­ണ്ടാ­ക്കി. ക­യ്യി­ലു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന പു­സ്ത­ക­ങ്ങൾ അ­ടു­ക്കി­വ­ച്ചു് അതു് ഒരു വാ­യ­നാ­മു­റി­കൂ­ടി­യാ­ക്കി തീർ­ത്തു. അ­ങ്ങ­നെ ആ­ളി­ല്ലാ­ത്ത ദ്വീ­പിൽ ക­പ്പൽ­ച്ചേ­തം വ­ന്നു് അ­ടി­ഞ്ഞ റോ­ബിൻ­സൺ ക്രൂ­സോ­യെ­പ്പോ­ലെ റൂ­സ്സോ സ­മൂ­ഹ­ത്തിൽ­നി­ന്നു് നി­ഷ്കാ­സ­നം ചെ­യ്യ­പ്പെ­ട്ട കു­ഷ്ഠ­രോ­ഗി­ക­ളു­ടെ ആ പഴയ ത­ട­വു­മു­റി­യെ ആ­ധു­നി­ക സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ലെ വ്യ­ക്തി­സ്വ­ത്വ­ത്തി­ന്റെ പ്രാ­ഥ­മി­ക രൂ­പ­ങ്ങൾ­ക്കു് സ്വ­ച്ഛ­ന്ദം വി­ഹ­രി­ക്കാ­നു­ള്ള ഒരു അ­ര­ങ്ങാ­ക്കി­മാ­റ്റി.

images/Jean-Jacques_Rousseau.jpg
റൂ­സ്സോ

റൂ­സ്സോ­യു­ടെ ചി­ന്ത­യിൽ വ്യ­ക്തി­യു­ടെ അ­ന­ന്യ­ത­യും റി­പ്പ­ബ്ലി­ക്കൻ ആ­ശ­യ­ങ്ങ­ളു­ടെ കാ­ത­ലാ­യ ‘ജനറൽ വിൽ’ അഥവാ പൊ­തു­തീർ­പ്പു് എന്ന സ­ങ്ക­ല്പ­ന­വും പ­ര­സ്പ­രം ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ടാ­ണു് കി­ട­ക്കു­ന്ന­തെ­ന്നു് ന­മു­ക്ക­റി­യാം. വ്യ­ക്തി­യു­ടെ ഏ­കാ­ന്ത­ത­യും സ്വ­കാ­ര്യ­ത­യും സാ­ദ്ധ്യ­മാ­വു­ന്ന­തു് സ­മൂ­ഹ­ത്തിൽ­നി­ന്ന­ക­ന്നു് സ്വ­ന്തം ഇടം വേർ­തി­രി­ച്ചു് അ­ട­യാ­ള­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്ന­തി­ലൂ­ടെ­യാ­ണു്. അ­തേ­സ­മ­യം അ­ക­ല­ത്തി­ലൂ­ടെ നേ­ടി­യെ­ടു­ത്ത ഈ വ്യ­ക്തി­സ്വ­ത്വം ത­ന്നെ­യാ­ണു് സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­ത­ത്തെ­യും കൂ­ട്ടാ­യ്മ­ക­ളെ­യും സാ­ധ്യ­മാ­ക്കു­ന്ന­തും. വ്യ­ക്തി­ബോ­ധ­ത്തി­ന്റെ കാ­ത­ലാ­യി റൂ­സ്സോ ക­ണ്ട­തു് മ­നു­ഷ്യ­ജീ­വി­കൾ­ക്കു് സ­ഹ­ജ­മാ­യു­ള്ള ആ­ത്മ­സ്നേ­ഹ­ത്തെ­യാ­ണു്. സ്വയം സം­ര­ക്ഷി­ക്കാ­നും പ്ര­തി­കൂ­ല­സാ­ഹ­ച­ര്യ­ങ്ങ­ളെ മ­റി­ക­ട­ന്നു് ജീ­വി­തം നി­ല­നി­റു­ത്താ­നു­മു­ള്ള ത്വര ഈ ആ­ത്മ­സ്നേ­ഹ­ത്തിൽ നി­ന്നാ­ണു് വ­രു­ന്ന­തു്. ജ­ന്തു­സ­ഹ­ജ­മാ­യ ഈ വി­കാ­രം മാ­ത്ര­മ­ല്ല മ­നു­ഷ്യ­നു­ള്ള­തു്. മ­റ്റു­ള്ള­വ­രു­ടെ അം­ഗീ­കാ­ര­ത്തി­നു­ള്ള അ­ഭി­വാ­ഞ്ഛ­യും അ­വ­നു­ണ്ടു്. അ­തി­നു് സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ പൊ­ങ്ങ­ച്ച­ങ്ങ­ളും മ­ത്സ­ര­ങ്ങ­ളു­മാ­യാ­ണു് ബന്ധം. അ­തിൽ­നി­ന്നു് ഒ­ഴി­വാ­കാ­നാ­ണു്, സ­മൂ­ഹ­ത്തെ പു­റ­ന്ത­ള്ളാ­നാ­ണു്, സമൂഹം പു­റം­ത­ള്ളി­യ­വ­രു­ടെ പഴയ ത­ട­ങ്കൽ­മു­റി­യിൽ റൂ­സ്സോ ചേ­ക്കേ­റി­യ­തു്. അവിടെ അ­ദ്ദേ­ഹം സൃ­ഷ്ടി­ച്ച­തോ സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­ത­സം­സ്കാ­ര­ത്തി­ന്റെ അ­ട­യാ­ള­ങ്ങ­ളും. ലാ­സ­റ­റ്റോ­യിൽ ര­ണ്ടാ­ഴ്ച റൂ­സ്സോ അ­നു­ഭ­വി­ച്ച ഏ­കാ­ന്ത­ത­യെ ക്വാ­റ­ന്റ­യി­നിൽ­നി­ന്നു­ത­ന്നെ­യു­ള്ള ഒരു ക്വാ­റ­ന്റ­യി­നാ­യാ­ണു് മാലബൂ വി­ശേ­ഷി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തു്. അ­തു­പോ­ലെ, ഇ­ക്കാ­ല­ത്തു് അ­ട­ച്ചി­രി­പ്പു­ണ്ടാ­ക്കി­യ ഇ­ട­ങ്കേ­ടി­നെ സ­ഹി­ക്കാൻ, മ­റി­ക­ട­ക്കാൻ, അ­ട­ച്ചി­രി­പ്പിൽ­നി­ന്നു് ത­ന്നെ­യു­ള്ള ഒരു ഉൾ­വ­ലി­യൽ വേ­ണ­മെ­ന്നാ­ണു് മാലബൂ പ­റ­യു­ന്ന­തു്. സാ­മൂ­ഹി­ക­മാ­യ അകലം കൊ­ണ്ടു് സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ന്റെ സാ­ന്നി­ദ്ധ്യം ഇ­ല്ലാ­താ­വു­ന്നി­ല്ല. സ­മൂ­ഹ­ത്തി­നോ­ടു് തി­രി­ഞ്ഞി­രി­ക്കു­ന്ന ന­മ്മു­ടെ മുഖം അ­ക­ത്തേ­ക്കു് തി­രി­യു­ന്നി­ല്ല. അ­തി­നു് അ­ട­ച്ചി­രി­പ്പു് പോരാ, അ­ട­ച്ചി­രി­പ്പി­നു­ള്ളിൽ­ത­ന്നെ ര­ണ്ടാ­മ­തൊ­രു അ­ട­ച്ചി­രി­പ്പു് വേ­ണ്ടി­വ­രു­മെ­ന്നാ­ണ­വർ പ­റ­യു­ന്ന­തു്.

ഒ­റ്റ­നോ­ട്ട­ത്തിൽ ഈ അ­ഭി­പ്രാ­യം പാ­ശ്ചാ­ത്യ­രാ­ജ്യ­ങ്ങ­ളി­ലെ­യോ ന­മ്മു­ടെ പോ­ല­ത്തെ സ­മൂ­ഹ­ങ്ങ­ളിൽ ഉ­പ­രി­വർ­ഗ്ഗ­ത്തി­ന്റെ­യോ മാ­ത്രം അ­വ­സ്ഥ­യിൽ­നി­ന്നു വ­രു­ന്ന­താ­യി ന­മു­ക്കു് തോ­ന്നാം. അതിൽ ഒ­രു­പ­ക്ഷേ, കുറെ സ­ത്യ­വും ഉ­ണ്ടു്. അ­ഴു­ക്കും മൂ­ട്ട­യും ക്ഷീ­ണി­ത­രാ­യ സ­ഹ­യാ­ത്രി­ക­രും നി­റ­ഞ്ഞ ക­പ്പ­ലി­ലെ വാ­സ­ത്തി­നെ­തി­രെ­യാ­ണ­ല്ലോ റൂ­സ്സോ തന്റെ സം­സ്കാ­ര­സ­മ്പ­ന്ന­മാ­യ ഏ­കാ­ന്ത­ത മെ­ന­ഞ്ഞെ­ടു­ത്ത­തു്. പക്ഷേ, സാ­മൂ­ഹ്യാ­സ്തി­ത്വ­വും വൈ­യ­ക്തി­ക­ജീ­വി­ത­വു­മാ­യു­ള്ള സ­ങ്കീർ­ണ്ണ­ബ­ന്ധം ഈയൊരു ച­ട്ട­ക്കൂ­ടിൽ മാ­ത്ര­മ­ല്ല കാ­ണേ­ണ്ട­തു്. അ­നു­ഭ­വി­ച്ചു ശീ­ലി­ച്ച സാ­മൂ­ഹി­ക­ബ­ന്ധ­ങ്ങൾ പൊ­ടു­ന്ന­നെ നിർ­ജ്ജീ­വ­മാ­ക്ക­പ്പെ­ടു­മ്പോൾ സം­ഭ്ര­മ­വും വി­ഷാ­ദ­വും മാ­ന­സി­ക­പി­രി­മു­റു­ക്ക­ങ്ങ­ളും മി­ക്ക­വർ­ക്കും അ­നു­ഭ­വ­പ്പെ­ടാ­റു­ണ്ടു്. ത­ട­വു­ശി­ക്ഷ വി­ധി­ച്ചു് ജ­യി­ലിൽ അ­ട­യ്ക്കു­ന്ന­രീ­തി തന്നെ ആ­ധു­നി­ക കാ­ല­ത്തെ പ്ര­ധാ­ന ശി­ക്ഷാ­രൂ­പ­മാ­യി മാ­റി­യ­തു് അതു് വർ­ഗ്ഗ­നി­ര­പേ­ക്ഷ­മാ­യി ജയിൽ പു­ള്ളി­യു­ടെ സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­ത്തെ ഹ­നി­ക്കു­ന്നു എ­ന്ന­തു കൊ­ണ്ടാ­ണു്. സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യം യ­ഥേ­ഷ്ടം വീ­ട്ടിൽ താ­മ­സി­ക്കാ­നും തൊ­ഴി­ലെ­ടു­ക്കാ­നും യാ­ത്ര­ചെ­യ്യാ­നു­മൊ­ക്കെ­യു­ള്ള ക­ഴി­വു് മാ­ത്ര­മ­ല്ല. അതു് മ­റ്റു­ള്ള­വ­രു­മാ­യി സ­ഹ­വ­സി­ക്കാ­നും അ­ങ്ങ­നെ ഒരു സാ­മൂ­ഹി­ക­ലോ­കം പ­ങ്കി­ടാ­നു­മു­ള്ള കഴിവു കൂ­ടി­യാ­ണു്. നാം ചി­ല­പ്പോ­ഴെ­ങ്കി­ലും സ്വയം തെ­ര­ഞ്ഞെ­ടു­ക്കു­ന്ന ഏ­കാ­ന്ത­ത­യും ഇ­ത്ത­രം പ­ങ്കി­ട­ലി­ന്റെ രൂ­പ­ങ്ങ­ളി­ലൊ­ന്നാ­യി കാണാൻ പ­റ്റും.

റൂ­സ്സോ­യു­ടെ ക്വാ­റ­ന്റ­യിൻ അ­നു­ഭ­വ­ക­ഥ­യിൽ നാം കണ്ട രം­ഗ­സാ­മ­ഗ്രി­ക­ളിൽ പലതും ഇ­ന്ന­ത്തെ കാ­ല­ത്തു് പു­തി­യൊ­രു ജീ­വ­നോ­ടെ നി­ല­നിൽ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടു്. പ­ണ്ടു് കു­ഷ്ഠ­രോ­ഗി­ക­ളെ സ­മൂ­ഹ­ത്തിൽ­നി­ന്നു നീ­ക്കി, സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­ത­ത്തി­ലെ സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­ങ്ങൾ റ­ദ്ദാ­ക്കി, അ­ട­ച്ചു പാർ­പ്പി­ക്കാൻ ഉ­ണ്ടാ­ക്കി­യ ലാ­സ­റ­റ്റോ­കൾ പോലെ ഡി­റ്റൻ­ഷൻ സെ­ന്റ­റു­കൾ നിർ­മ്മി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന കാ­ല­മാ­ണ­ല്ലോ ന­മ്മു­ടേ­തു്. ഇ­വ­യി­ലെ അ­ന്തേ­വാ­സി­ക­ളിൽ പ­ലർ­ക്കും വർ­ഷ­ങ്ങൾ—ഒ­രു­പ­ക്ഷേ, ജീ­വി­ത­കാ­ലം മു­ഴു­വൻ തന്നെ—നീ­ണ്ടു­നി­ന്നേ­ക്കാം പൗ­ര­ജീ­വി­ത­ത്തിൽ­നി­ന്നു­ള്ള ഈ പുതിയ ക്വാ­റ­ന്റ­യിൻ. ഒരു പ്ര­ദേ­ശ­ത്തെ മു­ഴു­വൻ ഇ­ത്ത­ര­മൊ­രു സ­സ്പെൻ­ഷ­നിൽ നി­റു­ത്തി, പൗ­രാ­വ­കാ­ശ­ങ്ങ­ളും സ­ഞ്ചാ­ര­സ്വാ­ത­ന്ത്ര്യ­വും റ­ദ്ദാ­ക്കി, അ­വ­ര­വ­രു­ടെ വീ­ടു­ക­ളിൽ അ­ട­ച്ചി­ടു­ന്ന­രീ­തി, കാ­ശ്മീ­രി­ലും പാ­ല­സ്റ്റൈ­നി­ലും മ­റ്റും നാം കണ്ടു. ഈ ഭ­ര­ണ­രൂ­പ­ങ്ങൾ­ക്കു്, അ­ധി­കാ­ര­പ്ര­യോ­ഗ സ­ങ്കേ­ത­ങ്ങൾ­ക്കു്, ക്വാ­റ­ന്റ­യി­നു­മാ­യി ഘ­ട­നാ­പ­ര­മാ­യി സാ­ദൃ­ശ്യ­മു­ണ്ട­ന്നു് ക­രു­താ­വു­ന്ന­താ­ണു്. ഒരു കൂ­ട്ടം ആ­ളു­ക­ളെ, അ­വ­രു­ടെ സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­തം സ­സ്പെൻ­ഡ് ചെ­യ്തു്, അ­ട­ച്ചു പാർ­പ്പി­പ്പി­ക്കു­ന്ന ഈ രീ­തി­യു­ടെ അല്പം കാർ­ക്ക­ശ്യം കു­റ­ഞ്ഞ രൂ­പ­ങ്ങൾ അ­ഭ­യാർ­ത്ഥി ക്യാ­മ്പു­ക­ളി­ലു­ണ്ടു്.

ഇ­വ­യി­ലെ­ല്ലാം­ത­ന്നെ കാ­ണു­ന്ന­തു് ആ­ധു­നി­ക ഭ­ര­ണ­രീ­തി­ക­ളിൽ ന­മ്മു­ടെ കാ­ല­ത്തു് ലോ­ക­ത്തി­ന്റെ പ­ല­ഭാ­ഗ­ങ്ങ­ളി­ലും കൂ­ടു­തൽ കൂ­ടു­തൽ പ്ര­ക­ട­മാ­യി­വ­രു­ന്ന ഒരു സ­മീ­പ­ന­മാ­ണെ­ന്നു തോ­ന്നു­ന്നു. രാ­ജ്യ­ത്തെ ജ­ന­ത­യി­ലെ ചി­ല­വി­ഭാ­ഗ­ങ്ങ­ളെ അ­ധി­ക­പ്പ­റ്റാ­യി ക­ണ­ക്കാ­ക്കു­ന്ന സ­മീ­പ­ന­മാ­ണി­തു്. ‘അ­ധി­ക­പ്പ­റ്റാ­യ ജ­ന­ങ്ങൾ’ എന്ന സ­ങ്ക­ല്പ­നം—‘സൂ­പ്പർ­ഫ്ലു­വ­സ് പീ­പ്പിൾ’ എന്ന ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് പ്ര­യോ­ഗ­ത്തി­ന്റെ പ­രി­ഭാ­ഷ­യാ­യാ­ണു് ഇ­തി­വി­ടെ ഉ­ദ്ദേ­ശി­ച്ചി­ട്ടു­ള്ള­തു്—ആ­ദ്യ­മാ­യി പ്ര­യോ­ഗി­ച്ച­തു് ഒ­രു­പ­ക്ഷേ, ഹന്നാ ആ­ര­ണ്ഡ്റ്റ് ആ­യി­രു­ന്നി­രി­ക്ക­ണം. അ­വ­രു­ടെ ചി­ന്ത­യി­ലെ മ­റ്റു് പല ആ­ശ­യ­ങ്ങ­ളെ­യും പോലെ ഇ­തി­നും അ­ടു­ത്ത കാ­ല­ത്തു് പു­തി­യൊ­രു പ്രാ­ധാ­ന്യം കി­ട്ടി­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. വി­ക­സ­ന­ത്തി­ന്റെ ഭാ­ഗ­മാ­യി പാർ­പ്പി­ട­ങ്ങ­ളിൽ­നി­ന്നു് പു­റ­ത്താ­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന ഗ്രാ­മീ­ണ­രും—ബം­ഗാ­ളി­ന്റെ കാ­ര്യ­ത്തിൽ ക­ല്യാൺ സ­ന്യാൽ ഇതു് പ­തി­ന­ഞ്ചോ ഇ­രു­പ­തോ കൊ­ല്ലം മു­മ്പു് തന്നെ പ­ഠി­ച്ചി­രു­ന്നു—ജീ­വി­ത­മാർ­ഗ്ഗ­ങ്ങ­ളും പൗ­രാ­വ­കാ­ശ­വും ന­ഷ്ട­മാ­യ അ­ഭ­യാർ­ത്ഥി­ക­ളും ഒക്കെ ഇ­ങ്ങ­ന­ത്തെ അ­ധി­ക­പ്പ­റ്റു­ക­ളാ­ണു്. ജ­നാ­ധി­പ­ത്യ­ത്തി­ന്റെ വ്യ­വ­സ്ഥാ­പി­ത ഘ­ട­ന­യ്ക്കു­ള്ളിൽ അ­വർ­ക്കു് കാ­ര്യ­മാ­യ രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ശ­ക്തി­യി­ല്ല. സ­മൂ­ഹ­ത്തിൽ ഇ­ട­മി­ല്ലാ­ത്ത ഈ അ­ധി­ക­പ്പ­റ്റി­നെ താ­ത്കാ­ലി­ക­മാ­യി നി­ല­നി­റു­ത്താ­നു­ണ്ടാ­ക്കി­യ ഇ­ട­ങ്ങ­ളാ­ണു്, റൂ­സ്സോ­യു­ടെ കാ­ല­ത്തെ ക്വാ­റ­ന്റ­യിൻ ക്യാ­മ്പു­ക­ളു­ടെ പിൻ­ഗാ­മി­ക­ളാ­യ, ആ­ധു­നി­ക ഡി­റ്റൻ­ഷൻ സെ­ന്റ­റു­ക­ളും അ­ഭ­യാർ­ത്ഥി ക്യാ­മ്പു­ക­ളും.

ലോ­ക്ഡൗ­ണി­ന്റെ സ­മ­യ­ത്തു് പു­റം­ദേ­ശ­ത്തൊ­ഴി­ലാ­ളി­കൾ­ക്കാ­യി ഉ­ണ്ടാ­ക്കി­യ ക്യാ­മ്പു­കൾ ഇ­തി­ന്റെ ഒരു വ­ക­ഭേ­ദ­മാ­ണെ­ന്നു് വേ­ണ­മെ­ങ്കിൽ പറയാം. ലോ­ക്ക്ഡൗൺ കാ­ല­ത്തു് സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ സാ­ധാ­ര­ണ­രൂ­പ­ങ്ങൾ ഈ മ­റു­നാ­ടൻ തൊ­ഴി­ലാ­ളി­കൾ­ക്കു് മാ­ത്ര­മ­ല്ല, പൗ­ര­ന്മാർ­ക്കെ­ല്ലാം­ത­ന്നെ താ­ത്കാ­ലി­ക­മാ­യി ന­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ടു­വെ­ന്ന­തു് നേ­രു­ത­ന്നെ. എ­ന്നാ­ലും, മറ്റു പൗ­ര­ന്മാ­രു­ടെ അ­വ­സ്ഥ­യിൽ നി­ന്നു് ഇ­വ­രു­ടേ­തു് വ്യ­ത്യ­സ്ത­മാ­ണു്. അ­ട­ച്ചി­രി­പ്പു് എന്ന ത­ത്വ­ത്തി­ന്റെ തന്നെ അ­ടി­സ്ഥാ­ന­മാ­യി നിൽ­ക്കു­ന്ന­തു് സ്വകാര്യ-​കുടുംബജീവിതവും അ­തി­ന്റെ സം­ര­ക്ഷി­ത­സ്ഥാ­ന­മാ­യ വീ­ടു­മാ­ണു്. ഇതു ര­ണ്ടും ലോ­ക്ക്ഡൗ­ണിൽ കു­ടു­ങ്ങി­യ മ­റു­നാ­ടൻ തൊ­ഴി­ലാ­ളി­ക്കു് ഇല്ല. അതിനു പുറമേ, പൗ­ര­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ പ്രാ­ദേ­ശി­ക­വ­ശ­ങ്ങൾ—വാ­സ­സ്ഥ­ല­വു­മാ­യും കു­ടും­ബ­ങ്ങ­ളു­ടെ ഘ­ട­ന­യു­മാ­യും ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ടു ന­ട­പ്പാ­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന റേ­ഷ­നും മ­റ്റു് സർ­ക്കാർ സം­വി­ധാ­ന­ങ്ങ­ളും—ഇ­വർ­ക്കു് പ്രാ­പ്യ­വു­മ­ല്ല. സ­നൽ­മോ­ഹൻ സാ­മൂ­ഹ്യ­യാ­ത­ന­യെ­പ്പ­റ്റി സം­സാ­രി­ച്ച­പ്പോൾ ഈ അ­വ­സ്ഥ­യു­ടെ ചില വ­ശ­ങ്ങൾ ചർച്ച ചെ­യ്യു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. അ­ട­ച്ചി­രി­പ്പി­ന്റെ കാ­ല­ത്തു് സാ­ധാ­ര­ണ പൗ­ര­ന്മാർ വീ­ട്ടു­ത­ട­ങ്ക­ലി­നു സ­മാ­ന­മാ­യ നി­യ­ന്ത്ര­ണ­ങ്ങൾ­ക്കു വി­ധേ­യ­രാ­യ­പ്പോൾ ഇ­വർ­ക്കു കി­ട്ടി­യ­തു് അ­ഭ­യാർ­ത്ഥി ക്യാ­മ്പു­ക­ളി­ലെ­യോ ഡി­റ്റൻ­ഷൻ സെ­ന്റ­റു­ക­ളി­ലെ­യോ പോ­ലെ­യു­ള്ള കൂ­ട്ടു­ത­ട­ങ്കൽ ആ­യി­രു­ന്നു. ജീവൻ തന്നെ അ­പാ­യ­പ്പെ­ടു­ത്തി, ജീവൻ നി­ല­നി­റു­ത്താൻ വേണ്ട സൗ­ക­ര്യ­ങ്ങൾ ഉള്ള ക്യാ­മ്പു­കൾ പോലും ഉ­പേ­ക്ഷി­ച്ചു്, ഇവർ സ്വ­ന്തം നാ­ട്ടി­ലേ­ക്കും വീ­ട്ടി­ലേ­ക്കും അ­ങ്ങ­നെ വീ­ട്ടു­ത­ട­ങ്ക­ലി­ലേ­ക്കും വെ­പ്രാ­ള­പ്പെ­ട്ടു മ­ട­ങ്ങാൻ ശ്ര­മി­ച്ച­തിൽ നി­യ­ന്ത്ര­ണ­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും അ­വ­കാ­ശ­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും ത­ല­ത്തി­ലു­ള്ള ഈ വ്യ­ത്യാ­സ­ത്തോ­ടു­ള്ള പ്ര­തി­ഷേ­ധ­വും പ്ര­തി­രോ­ധ­വു­മി­ല്ലെ­ന്നു് പ­റ­യാ­നാ­വി­ല്ല.

ഏ­കാ­ന്ത­ത­യു­ടെ, ഒ­റ്റ­പ്പെ­ട­ലി­ന്റെ, ഇ­ത്ത­രം അ­നു­ഭ­വ­ങ്ങൾ ഇ­ക്കാ­ല­ത്തു മാ­ത്ര­മ­ല്ല ഉ­ണ്ടാ­യി­ട്ടു­ള്ള­തു്. അ­പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­രാ­വു­ക­യോ അ­പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­രാ­ക്ക­പ്പെ­ടു­ക­യോ ചെയ്ത ആ­ളു­ക­ളു­ടെ ഉ­റ്റ­ബ­ന്ധു­ക്ക­ളു­ടെ അ­നി­ശ്ചി­ത­മാ­യ വേർ­പാ­ടും അ­സാ­ദ്ധ്യ­മാ­യ ദുഃ­ഖാ­ച­ര­ണ­വും പൊ­തു­പ്ര­തി­ഷേ­ധ­ങ്ങ­ളു­ടെ പു­തി­യ­രൂ­പ­ങ്ങ­ളാ­യി മാ­റു­ന്ന­തു് ക­ഴി­ഞ്ഞ കു­റ­ച്ചു വർ­ഷ­ങ്ങ­ളാ­യി പലതവണ നാം കണ്ടു. കോ­വി­ഡ് മ­ര­ണ­ങ്ങ­ളു­ടെ സ­ന്ദർ­ഭം ഈ സാ­ദ്ധ്യ­ത­ക­ളെ­യും ഇ­ല്ലാ­താ­ക്കി.

ഇ­ങ്ങ­നെ നോ­ക്കു­മ്പോൾ പു­റം­ദേ­ശ­തൊ­ഴി­ലാ­ളി­കൾ­ക്കും അ­തു­പോ­ലെ അ­രി­കു­വ­ത്ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട മറ്റു ജ­ന­വി­ഭാ­ഗ­ങ്ങൾ­ക്കും പൂർ­ണ്ണ­മാ­യ പൗ­ര­ജീ­വി­തം ഇ­ല്ലെ­ന്നു് തന്നെ മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കേ­ണ്ടി­വ­രും. കു­ടും­ബ­ത്തി­ന്റെ­യും വ്യ­ക്തി­യു­ടെ­യും രൂ­പ­ത്തി­ല­ല്ല, ഒരു കൂ­ട്ടം, അഥവാ ഗണം, എന്ന നി­ല­യി­ലാ­ണു് അ­വ­രു­ടെ രാ­ഷ്ട്രീ­യ­മാ­യ അ­സ്തി­ത്വം. ഓരോ ആളും ഇ­ങ്ങ­നെ­യൊ­രു ഗ­ണ­ത്തി­ലെ അം­ഗ­ങ്ങൾ ആണു്. വ്യ­ക്തി­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ സാ­മൂ­ഹി­ക­വും രാ­ഷ്ട്രീ­യ­വു­മാ­യ ഇടം ചി­ട്ട­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്ന സ്വ­കാ­ര്യ ഉ­ട­മ­ത്തം, വീടു്, കു­ടും­ബം, വി­ലാ­സം, വാർഡ്, ഇ­ങ്ങ­നെ സ്ഥി­ര­ത­യു­ള്ള ഒരു ച­ട്ട­ക്കൂ­ട­ല്ല അതു്. സെൻ­സ­സി­ലും പൊ­തു­വി­ത­ര­ണ­സം­വി­ധാ­ന­ത്തി­ലും വോ­ട്ടർ പ­ട്ടി­ക­യി­ലും ഇ­വ­രു­ടെ സാ­ന്നി­ദ്ധ്യം അ­സ്ഥി­ര­മാ­ണു്. ആധാർ കാർഡ് പോ­ലെ­യു­ള്ള ബ­യോ­മെ­ട്രി­ക് സം­വി­ധാ­ന­ങ്ങൾ നാ­ട്ടി­ലെ ജ­ന­ങ്ങ­ളെ പൗ­ര­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ ഘ­ട­ന­യിൽ­നി­ന്നു് പു­റ­ത്തു കൊ­ണ്ടു­വ­ന്നു് ജൈ­വ­ശ­രീ­ര­ത്തി­ന്റെ രൂ­പ­ത്തിൽ വി­ഭാ­വ­ന ചെ­യ്യു­ന്ന­തു് അതു കൊ­ണ്ടാ­ണു്. ബ­യോ­മെ­ട്രി­ക് സാ­ങ്കേ­തി­ക­വി­ദ്യ ഔ­ദ്യോ­ഗി­ക­മാ­യ തി­രി­ച്ച­റി­യ­ലി­നു­ള്ള മാർ­ഗ്ഗ­മാ­യി സർ­ക്കാ­റു­കൾ ആ­ദ്യ­മാ­യി സ്വീ­ക­രി­ച്ച­തു് ആ­ളു­ക­ളെ വം­ശ­ത്തി­ന്റെ അ­ടി­സ്ഥാ­ന­ത്തിൽ വി­വേ­ചി­ച്ചു കാണാൻ വേ­ണ്ടി­യാ­യി­രു­ന്നു­വെ­ന്നു് ഓർ­ക്കേ­ണ്ട­തു­ണ്ടു്. ഇ­രു­പ­താം നൂ­റ്റാ­ണ്ടി­ന്റെ തു­ട­ക്ക­ത്തിൽ സൗ­ത്ത് ആ­ഫ്രി­ക്ക­യിൽ ആ­യി­രു­ന്നു ബ­യോ­മെ­ട്രി­ക് സ­ങ്കേ­ത­ങ്ങൾ പ്ര­ത്യേ­ക ജ­ന­വി­ഭാ­ഗ­ങ്ങ­ളെ ല­ക്ഷ്യ­മാ­ക്കി ഉ­പ­യോ­ഗി­ക്കു­ന്ന രീതി തു­ട­ങ്ങി­യ­തു്; പൗ­രാ­വ­കാ­ശ­ങ്ങ­ളു­ടെ വി­വേ­ച­നം ത­ന്നെ­യാ­യി­രു­ന്നു അ­തി­ന്റെ ഉ­ദ്ദേ­ശം.

ഇ­തൊ­ക്കെ പ­റ­ഞ്ഞ­തു് ലോ­ക്ക്ഡൗൺ അ­ടി­ച്ചേൽ­പ്പി­ക്കു­ന്ന വേർ­പെ­ട­ലി­ന്റെ, ഒ­റ്റ­പ്പെ­ട­ലി­ന്റെ, അ­നു­ഭ­വ­ത്തി­ലും ഘ­ട­ന­യി­ലു­മു­ള്ള വൈ­വി­ധ്യം സൂ­ചി­പ്പി­ക്കാ­നാ­ണു്. രാ­ഷ്ട്രീ­യ­വും സാ­മൂ­ഹി­ക­വു­മാ­യി അ­ട­ച്ചി­രി­പ്പി­ന്റെ അ­നു­ഭ­വ­ത്തി­നു് ഒ­രൊ­റ്റ­യർ­ത്ഥ­മ­ല്ല ഉ­ള്ള­തു്. അതു് എ­ല്ലാ­വ­രും ഒ­രു­പോ­ലെ­യ­ല്ല അ­നു­ഭ­വി­ക്കു­ന്ന­തു്. ഇതു കൊ­ണ്ടാ­ണു് അ­ട­ച്ചി­രി­പ്പി­നു­ള്ളിൽ ന­ട­ത്തു­ന്ന ഉൾ­വ­ലി­യൽ രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ത്തി­ന്റെ നി­രാ­സ­മാ­യി കാ­ണ­രു­തെ­ന്നു് മാലബൂ പ­റ­യു­ന്ന­തു്. ഉൾ­വ­ലി­യാ­തെ ക്വാ­റ­ന്റ­യിൻ ചി­ട്ട­ക­ളു­ടെ ഏ­കാ­ന്ത­ത അ­നു­ഭ­വി­ക്കു­ന്ന­യാൾ സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ അ­ഭാ­വ­ത്തെ സ്വ­കാ­ര്യ­ത­യു­ടെ ഇ­ട­ത്തിൽ­നി­ന്നാ­ണു് നോ­ക്കി­ക്കാ­ണു­ന്ന­തു്. ഈ കാ­ഴ്ച­യെ നി­ര­സി­ച്ചു് വീ­ണ്ടും ഉൾ­വ­ലി­ഞ്ഞാ­ലേ കാ­ഴ്ച­യു­ടെ­യും കേൾ­വി­യു­ടെ­യും സീ­മ­കൾ­ക്ക­പ്പു­റ­ത്തേ­ക്കു മ­റ­ഞ്ഞു­പോ­യ സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ന്റെ­യും അ­തി­രു­കൾ­ക്ക­പ്പു­റം, അ­തി­ലും ഗാ­ഢ­മാ­യ ഒ­റ്റ­പ്പെ­ട­ലിൽ പെ­ട്ടു­നിൽ­ക്കു­ന്ന അ­പ­ര­രു­മാ­യി ഒത്തു നിൽ­ക്കാ­നാ­വൂ എ­ന്നാ­ണു് മാലബൂ പ­റ­യു­ന്ന­തു്.

പക്ഷേ, എ­ന്താ­ണു് ഈ ഒ­ത്തു­നിൽ­പ്പു്? ആ­രു­ടെ­യെ­ങ്കി­ലും ഒപ്പം നിൽ­ക്കു­ന്നു­വെ­ന്നു് പ­റ­യു­മ്പോൾ അ­വ­രു­ടെ കൂടെ നിൽ­ക്കു­ക, അ­ങ്ങ­നെ കൂ­ട്ടാ­യ്മ­യു­ടെ അ­നു­ഭ­വം അ­വ­രോ­ടൊ­പ്പം പ­ങ്കി­ടു­ക—ഇ­തൊ­ക്കെ­യാ­ണു് ന­മ്മു­ടെ മ­ന­സ്സിൽ വരിക. അ­ടു­പ്പ­ത്തി­ന്റെ ഗാ­ഢ­മാ­യ രൂ­പ­മാ­ണു് ഒ­ത്തു­നിൽ­പ്പു്. ചി­ല­പ്പോ­ഴൊ­ക്കെ അ­ടു­പ്പം നേ­രി­ട്ടു് അ­നു­ഭ­വി­ക്കാൻ പ­റ്റാ­ത്ത­പ്പോൾ, ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണ­ത്തി­നു് ത­ട­വി­ലോ, ആ­ശു­പ­ത്രി­യി­ലെ ഐ. സി. യു.വിലോ ക­ഴി­യു­ന്ന സു­ഹൃ­ത്തി­നോ­ടു്, ന­മു­ക്ക­തി­നു­ള്ള ശ­ക്ത­മാ­യ ആ­ഗ്ര­ഹം തോ­ന്നാം. നേ­രിൽ­ക്ക­ണ്ടോ ഫോണിൽ സം­സാ­രി­ച്ചോ അ­നു­ഭ­വി­ക്കാ­നും അ­നു­ഭ­വി­പ്പി­ക്കാ­നു­മാ­വാ­ത്ത അ­ടു­പ്പം മ­ന­സ്സു­കൊ­ണ്ടു്—തൃ­ഷ്ണ­യു­ടെ തീ­വ്ര­ത കൊ­ണ്ടു്—സാ­ക്ഷാ­ത്ക­രി­ക്കാൻ ശ്ര­മി­ക്കു­ന്ന സ­ന്ദർ­ഭ­ങ്ങൾ ന­മു­ക്കു് പ­രി­ചി­ത­മാ­ണു്. നമ്മൾ അ­വ­രു­ടെ കൂ­ടെ­നി­ല്ക്കു­ന്നു­വെ­ന്നു് അവർ അ­റി­യു­ന്നി­ല്ലെ­ങ്കി­ലും അ­നു­ഭ­വ­ത്തി­ന്റെ അ­തി­രു­കൾ ക­ട­ന്നു് അ­വ­രോ­ടൊ­പ്പ­മെ­ത്താ­നാ­ണു് ഇ­ത്ത­രം ഉ­ദ്യ­മ­ങ്ങ­ളിൽ നാം ശ്ര­മി­ക്കു­ന്ന­തു്.

കോ­വി­ഡി­ന്റെ കാ­ല­ത്തു് അ­സാ­ദ്ധ്യ­മാ­യ അ­ടു­പ്പ­ത്തി­ന്റെ പ­ല­രൂ­പ­ങ്ങ­ളും നാം കണ്ടു. റെ­യിൽ­വേ പ്ലാ­റ്റ്ഫോ­മിൽ മ­രി­ച്ചു കി­ട­ക്കു­ന്ന സ്ത്രീ­യു­ടെ ശ­രീ­ര­ത്തെ പു­ത­പ്പിൽ പി­ടി­ച്ചു് മെ­ല്ലെ വ­ലി­ക്കു­ന്ന ചെറിയ ഒരു കു­ട്ടി­യു­ടെ ചി­ത്രം പ­ത്ര­ങ്ങ­ളിൽ വ­ന്നി­രു­ന്നു. അ­ടു­പ്പ­ത്തെ­യും സാ­ന്നി­ദ്ധ്യ­ത്തെ­യും അ­സാ­ദ്ധ്യ­മാ­ക്കു­ന്ന ജീവിത സ­ന്ദർ­ഭ­ങ്ങ­ളു­ടെ ഏ­റ്റ­വും വ്യ­ക്ത­മാ­യ ഉ­ദാ­ഹ­ര­ണം മരണം ത­ന്നെ­യാ­ണെ­ന്നു തോ­ന്നു­ന്നു. അ­തു­കൊ­ണ്ടാ­ണ­ല്ലോ മ­ര­ണ­വു­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ടു് വൈ­യ­ക്തി­ക­വും സാ­മൂ­ഹി­ക­വു­മാ­യ ത­ല­ങ്ങ­ളിൽ ഒ­രു­പാ­ടു് ആ­ചാ­ര­ങ്ങ­ളും അ­നു­ഷ്ഠാ­ന­ങ്ങ­ളും മിക്ക സ­മൂ­ഹ­ങ്ങ­ളി­ലും ഉ­ണ്ടാ­യ­തു്. ദുഃ­ഖാ­ച­ര­ണ­ത്തി­ന്റെ ഭി­ന്ന­രൂ­പ­ങ്ങ­ളിൽ അ­സാ­ധ്യ­മാ­യ അ­ടു­പ്പം നി­ല­നി­റു­ത്താ­നും അ­തി­ന്റെ അ­സാ­ദ്ധ്യ­ത അം­ഗീ­ക­രി­ക്കാ­നും ഉള്ള വൈ­കാ­രി­ക പ­രി­ശ്ര­മ­ങ്ങ­ളു­ണ്ടു്.

പക്ഷേ, കോ­വി­ഡ് കാ­ല­ത്തെ മ­ര­ണ­ങ്ങൾ കൂ­ട്ടം­ചേ­ര­ലി­നെ മാ­ത്ര­മ­ല്ല, സാ­മൂ­ഹി­ക­വു­മാ­യ ദുഃ­ഖാ­ച­ര­ണ­ത്തെ­ത്ത­ന്നെ ത­ട­സ്സ­പ്പെ­ടു­ത്തി. കോ­വി­ഡ് ബാ­ധി­ച്ചു­ണ്ടാ­യ മ­ര­ണ­ങ്ങൾ മ­രി­ക്കു­ന്ന­യാൾ­ക്കൊ­പ്പം അ­വ­സാ­ന­ദി­വ­സ­ങ്ങ­ളിൽ ഒപ്പം നി­ല്ക്കാ­നും മൃ­ത­ദേ­ഹ­ത്തെ കാ­ണാ­നും മ­ര­ണാ­ന­ന്ത­ര­ക്രി­യ­കൾ ന­ട­ത്താ­നും ഏ­റ്റ­വും അ­ടു­ത്ത­വ­രെ പോലും അ­നു­വ­ദി­ച്ചി­ല്ല. ഉ­റ്റ­വ­രു­ടെ ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ അ­വ­സാ­ന­ദി­വ­സ­ങ്ങ­ളി­ലും മരണ സ­മ­യ­ത്തും അ­വ­രോ­ടൊ­പ്പം നി­ല്ക്കാൻ സാ­ധി­ച്ചി­ല്ലെ­ന്നു മാ­ത്ര­മ­ല്ല, വി­ഹ്വ­ല­ത­യു­ടെ­യും ദുഃ­ഖ­ത്തി­ന്റെ­യും കാ­ല­ത്തു് സ്വയം ക്വാ­റ­ന്റ­യി­നി­ലേ­ക്കു പോ­കേ­ണ്ടി­വ­ന്ന ചു­റ്റു­പാ­ടാ­ണു് പലരും നേ­രി­ട്ട­തു്.

ഏ­കാ­ന്ത­ത­യു­ടെ, ഒ­റ്റ­പ്പെ­ട­ലി­ന്റെ, ഇ­ത്ത­രം അ­നു­ഭ­വ­ങ്ങൾ ഇ­ക്കാ­ല­ത്തു മാ­ത്ര­മ­ല്ല ഉ­ണ്ടാ­യി­ട്ടു­ള്ള­തു്. അ­പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­രാ­വു­ക­യോ അ­പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­രാ­ക്ക­പ്പെ­ടു­ക­യോ ചെയ്ത ആ­ളു­ക­ളു­ടെ ഉ­റ്റ­ബ­ന്ധു­ക്ക­ളു­ടെ അ­നി­ശ്ചി­ത­മാ­യ വേർ­പാ­ടും അ­സാ­ദ്ധ്യ­മാ­യ ദുഃ­ഖാ­ച­ര­ണ­വും പൊ­തു­പ്ര­തി­ഷേ­ധ­ങ്ങ­ളു­ടെ പു­തി­യ­രൂ­പ­ങ്ങ­ളാ­യി മാ­റു­ന്ന­തു് ക­ഴി­ഞ്ഞ കു­റ­ച്ചു വർ­ഷ­ങ്ങ­ളാ­യി പലതവണ നാം കണ്ടു. കോ­വി­ഡ് മ­ര­ണ­ങ്ങ­ളു­ടെ സ­ന്ദർ­ഭം ഈ സാ­ദ്ധ്യ­ത­ക­ളെ­യും ഇ­ല്ലാ­താ­ക്കി. എന്നു മാ­ത്ര­മ­ല്ല, ഇ­ക്കാ­ല­ത്തെ അ­ധി­കാ­ര­വ്യ­വ­സ്ഥ വേ­ദ­ന­യെ­യും വേർ­പാ­ടി­നെ­യും കൂ­ട്ടാ­യ്മ­ക­ളി­ലേ­ക്കു് ന­യി­ക്കാൻ തന്നെ അ­നു­വ­ദി­ക്കു­ന്നി­ല്ല. പൊ­തു­സ്ഥ­ല­ങ്ങ­ളെ ശൂ­ന്യ­മാ­ക്കു­ന്ന­തി­ലൂ­ടെ പ­രി­ചി­ത­മാ­യ രാ­ഷ്ട്രീ­യ­രൂ­പ­ങ്ങൾ മാ­ത്ര­മ­ല്ല ഇ­ല്ലാ­താ­വു­ന്ന­തു്, സ്വ­കാ­ര്യ­മാ­യ കൂ­ടെ­നിൽ­ല്പും വി­ഷ­മ­ക­ര­മാ­വു­ന്നു.

ഏ­റ്റ­വും അ­ടു­ത്ത­വ­രു­ടെ വേർ­പാ­ടി­ലു­ള്ള വേദന പ്ര­ക­ടി­പ്പി­ക്കാ­നാ­വാ­തെ, മ­റ്റു­ള്ള­വ­രോ­ടു് പ­ങ്കി­ടാ­നാ­വാ­തെ, ബു­ദ്ധി­മു­ട്ടു­ന്ന­വർ തന്റെ തന്നെ ശ­രീ­ര­ത്തി­ലും ജീ­വി­ത­ച­ര്യ­ക­ളി­ലും അ­പ­ര­ന്റെ അഭാവം അ­ട­യാ­ള­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്ന­താ­യി കാ­ണാ­റു­ണ്ടു്. അ­പ്ര­ത്യ­ക്ഷ­നാ­യ ആളെ ശ­രീ­ര­ത്തി­ലേ­ക്കും ദൈ­നം­ദി­ന­ജീ­വി­ത­ച­ര്യ­ക­ളി­ലേ­ക്കും ആ­വാ­ഹി­ക്കു­ന്ന രീ­തി­യാ­ണ­തു്. മ­ത­പ­ര­വും ആ­ത്മീ­യ­വു­മാ­യ അ­നു­ഷ്ഠാ­ന­ങ്ങ­ളിൽ ഇതു് ചി­ല­പ്പോ­ഴൊ­ക്കെ കാണാം. എ­ന്നാൽ ഇതു് മ­ത­വി­ശ്വാ­സ­ത്തി­ന്റെ കാ­ര്യ­മാ­യി മാ­ത്രം കാ­ണു­ന്ന­തു് ശ­രി­യ­ല്ല. വി­യോ­ഗ­ത്തി­ന്റെ വ്യ­ക്തി­പ­ര­മാ­യ അ­നു­ഭ­വ­ത്തി­ലും ഇ­ഷ്ട­താ­ര­ങ്ങ­ളു­ടെ­യോ പ്രി­യ­ങ്ക­ര­രാ­യ നേ­താ­ക്ക­ളു­ടെ­യോ മ­ര­ണ­ത്തിൽ ത­കർ­ന്നു് വേ­ദ­നി­ക്കു­ന്ന ആ­രാ­ധ­ക­രു­ടെ പ്ര­വർ­ത്തി­ക­ളി­ലു­മൊ­ക്കെ ഇ­തി­ന്റെ രൂ­പ­ങ്ങൾ ഉ­ണ്ടു്. ഇ­ങ്ങ­നെ­യൊ­രു ത­പ­സ്ച­ര്യ­യാ­വാ­മോ മാലബൂ സാ­മൂ­ഹി­ക­ത­യു­ടെ നി­ഷ്കാ­സ­ന­ത്തി­ലൂ­ടെ കൈ­വ­രി­ക്കാൻ ശ്ര­മി­ക്കു­ന്ന നൈ­തി­ക­മാ­യ കൂ­ടെ­നി­ല്പു്?

പക്ഷേ, തന്റെ ഏ­കാ­ന്ത­ത­യി­ലൂ­ടെ അവർ ആ­വാ­ഹി­ക്കാ­നു­ദ്യ­മി­ക്കു­ന്ന സാ­മീ­പ്യം തന്റെ സ്വ­കാ­ര്യ­ലോ­ക­ത്തി­ലെ ഉ­റ്റ­വ­രു­ടെ­യോ സാ­മൂ­ഹ്യ­ലോ­ക­ത്തി­ലെ പ­രി­ചി­ത­രു­ടെ­യോ അല്ല. മ­റി­ച്ചു് ഭൂ­മി­യി­ലെ­മ്പാ­ടു­മു­ള്ള ഒ­റ്റ­പ്പെ­ട്ട മ­നു­ഷ്യ­രോ­ട­ടു­ത്തു് നിൽ­ക്കാ­നാ­ണ­വ­രു­ടെ ശ്രമം. ഇതു് അ­മൂർ­ത്ത­മാ­യ ഒരു ആ­ഗ്ര­ഹം, സ്വ­പ്നം, മാ­ത്ര­മാ­ണോ? അതിനെ ചെ­യ്തി­ക­ളു­ടെ, കർ­മ്മ­ങ്ങ­ളു­ടെ, നൈ­തി­ക­മാ­യ വ്ര­ത­ങ്ങ­ളു­ടെ ലോ­ക­ത്തി­ലേ­ക്കു് കൊ­ണ്ടു­വ­ന്നു് അതിനു മൂർ­ത്ത­ത നൽ­കാ­നാ­വു­മോ? നമ്മൾ നേ­ര­ത്തെ കണ്ടു, ഇ­തി­നാ­യി അ­ട­ച്ചി­രി­പ്പിൽ അ­ടി­ച്ചേ­ല്പി­ക്ക­പ്പെ­ട്ട ഏ­കാ­ന്ത­ത­യെ കൂ­ടു­തൽ ഏ­കാ­ന്ത­മാ­ക്കേ­ണ്ട­തു­ണ്ടു്, ഏ­കാ­ന്ത­ത­യിൽ­നി­ന്നു് ത­ന്നെ­യു­ള്ള ഒ­റ്റ­പ്പെ­ടൽ അ­തി­നാ­വ­ശ്യ­മാ­ണു് എ­ന്നു്. ഇതു് രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ത്തി­ന്റെ നി­രാ­സ­മാ­യ­ല്ല, മ­റി­ച്ചു് രാ­ഷ്ട്രീ­യ­സ്വ­ത്വ­ത്തെ വീ­ണ്ടെ­ടു­ക്കാ­നു­ള്ള ക­ഠി­ന­മാ­യൊ­രു വ്ര­ത­മാ­യാ­ണു് മാലബൂ മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കു­ന്ന­തു്. നി­ഷ്കർ­ഷ­മാ­യ ഒ­റ്റ­പ്പെ­ട­ലി­ലൂ­ടെ മാ­ത്രം എ­ത്തി­ച്ചേ­രാൻ ക­ഴി­യു­ന്ന ഒ­ത്തു­നി­ല്പി­ന്റെ ഏ­കാ­ന്ത­മാ­യ രാ­ഷ്ട്രീ­യ­സ്ഥ­ലം. ഏ­കാ­ന്ത­ത­യു­ടെ ഈ കർ­മ്മ­പ­ദ്ധ­തി പൗ­ര­സ­മൂ­ഹ­ത്തി­നു­ള്ളിൽ നിൽ­ക്കു­ന്ന­വർ­ക്കാ­ണെ­ന്ന­തു് വ്യ­ക്ത­മാ­ണു്. അ­ങ്ങ­നെ­ത­ന്നെ അതിനെ കാ­ണേ­ണ്ട­തു­മു­ണ്ടു്. എ­ന്നാൽ ഇ­തു­ന്ന­യി­ക്കു­ന്ന പ്ര­ശ്ന­ങ്ങൾ അവിടെ മാ­ത്രം ഒ­തു­ങ്ങു­ന്ന­താ­ണോ എ­ന്നു് ആ­ലോ­ചി­ക്കേ­ണ്ട­തു­മു­ണ്ടു്.

എ­ന്താ­യാ­ലും വി­ചി­ത്ര­മെ­ന്നു് പ­റ­യാ­വു­ന്ന ഈ ആശയം ന­മ്മു­ടെ മു­മ്പിൽ കൊ­ണ്ടു­വ­രു­ന്ന പ്ര­ശ്നം ഏ­കാ­ന്ത­ത­യു­ടെ­യും കൂ­ട്ടാ­യ്മ­ക­ളു­ടെ­യും രാ­ഷ്ട്രീ­യ­മാ­ന­ങ്ങ­ളെ സം­ബ­ന്ധി­ക്കു­ന്ന­താ­ണു്. കൂ­ടി­ച്ചേ­ര­ലു­കൾ അ­സാ­ദ്ധ്യ­മാ­ക്കു­ന്ന, മ­ധു­വി­ന്റെ വാ­ക്കു­കൾ ക­ട­മെ­ടു­ത്തു് പ­റ­ഞ്ഞാൽ ആൾ­ക്കൂ­ട്ട­ങ്ങൾ പിൻ­വാ­ങ്ങു­ക­യോ പി­രി­ച്ചു­വി­ട­പ്പെ­ടു­ക­യോ ചെ­യ്യു­ന്ന, ഈ കാലം കൂ­ട്ടാ­യ്മ­യു­ടെ അ­നു­ഭ­വ­ത്തെ­യെ­യും സാ­ദ്ധ്യ­ത­ക­ളെ­യും മാ­റ്റി­ത്തീർ­ക്കു­ന്നു­ണ്ടോ? അ­ട­ച്ചി­രി­പ്പി­ന്റെ അ­നു­ഭ­വ­ത്തിൽ­നി­ന്നു് ഒ­റ്റ­പ്പെ­ട­ലി­നെ­യും ഒ­ത്തു­നിൽ­പ്പി­നെ­യും കു­റി­ച്ചു് എ­ന്തെ­ങ്കി­ലും പു­തി­യ­താ­യി പ­ഠി­ക്കാ­നോ ചി­ന്തി­ക്കാ­നോ സാ­ധി­ക്കു­മോ? ഈ കാലം അ­ങ്ങ­നെ­യൊ­രു സാ­ദ്ധ്യ­ത ന­മ്മു­ടെ മു­ന്നിൽ വ­യ്ക്കു­ന്നു­ണ്ടോ? ഇ­ക്കാ­ര്യ­ങ്ങ­ളെ­ക്കു­റി­ച്ചു് വളരെ പ്രാ­ഥ­മി­ക­മാ­യ ചില നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ങ്ങൾ കൂടി പ­ങ്കു് വ­ച്ചു­കൊ­ണ്ടു് ഞാൻ നി­റു­ത്താം.

ഇ­തി­ന്റെ തു­ട­ക്ക­ത്തിൽ പറഞ്ഞ ഒരു കാ­ര്യ­ത്തി­ലേ­ക്കു തി­രി­ച്ചു പോകാം. ഇ­ന്ന­ത്തെ ക്വാ­റ­ന്റ­യി­നും ലോ­ക്ക്ഡൗ­ണും ന­മ്മോ­ടു് അ­നു­സ­രി­ക്കാ­നാ­വ­ശ്യ­പ്പെ­ടു­ന്ന ചി­ട്ട­കൾ പ­തി­നെ­ട്ടാം നൂ­റ്റാ­ണ്ടി­ലെ ക്വാ­റ­ന്റ­യി­നും അ­തിൽ­നി­ന്നു് പ്ര­ചോ­ദ­നം ഉൾ­ക്കൊ­ണ്ടു് രൂ­പ­പ്പെ­ട്ട അ­ച്ച­ട­ക്ക­സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ന്റെ ദി­ന­ച­ര്യ­ക­ളു­മാ­യി സാ­മ്യം പു­ലർ­ത്തു­ന്നു­വെ­ങ്കി­ലും അവ പ്ര­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്ന രീ­തി­യിൽ വ്യ­ത്യാ­സ­ങ്ങ­ളു­ണ്ടെ­ന്നു് ഞാൻ നേ­ര­ത്തെ സൂ­ചി­പ്പി­ച്ചു. ഇ­ത്ത­രം ക്ര­മ­ങ്ങ­ളിൽ ശ­രീ­ര­ത്തി­നു­ള്ള സ്ഥാ­നം പ­രി­ശോ­ധി­ക്കു­ക­യാ­ണെ­ങ്കിൽ ഇ­തി­ന്റെ ചില ല­ക്ഷ­ണ­ങ്ങൾ കാണാം. ജ­യി­ലി­ലും സ്കൂ­ളി­ലും ആ­ശു­പ­ത്രി­യി­ലു­മൊ­ക്കെ പ­തി­നെ­ട്ടാം നൂ­റ്റാ­ണ്ടു് മുതൽ യൂ­റോ­പ്പി­ലും കൊ­ളോ­ണി­യൽ ഭ­ര­ണ­കാ­ലം മുതൽ ഇൻ­ഡ്യ­യി­ലും പ്രാ­മു­ഖ്യം നേടിയ അ­ച്ച­ട­ക്ക­ക്ര­മ­ങ്ങൾ ശ­രീ­ര­ത്തി­ന്റെ വി­ന്യാ­സ­ത്തി­ലും അ­ട­ക്ക­ത്തി­ലും കൂ­ടി­യാ­ണു് പ്ര­ധാ­ന­മാ­യും പ്ര­വർ­ത്തി­ച്ച­തെ­ന്നു് ന­മു­ക്ക­റി­യാം. മ­ന­സ്സു്, ആ­ത്മാ­വു്, ആ­ന്ത­രി­ക­സ്വ­ത്വം തു­ട­ങ്ങി­യ വാ­ക്കു­ക­ളി­ലൂ­ടെ സൂ­ചി­പ്പി­ക്കു­ന്ന വ്യ­ക്തി­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ ത­ല­ങ്ങൾ രൂ­പ­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു് ശാ­രീ­രി­ക­മാ­യ ചി­ട്ട­ക­ളി­ലൂ­ടെ­യും നി­യ­ന്ത്ര­ണ­ങ്ങ­ളി­ലൂ­ടെ­യും നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ത്തി­ലൂ­ടെ­യും ആ­ണെ­ന്നാ­ണ­ല്ലോ ഫൂ­ക്കോ തന്നെ വാ­ദി­ച്ച­തു്. ഈ പ്ര­ക്രി­യ­യി­ലൂ­ടെ ശ­രീ­ര­ത്തെ സ്വ­ന്ത­വും സ്വ­കാ­ര്യ­വു­മാ­ക്കു­ന്ന കർ­ത്തൃ­ത്വ­രൂ­പ­ങ്ങൾ ഉ­ല്പ­ന്ന­മാ­യി. ആ­ധു­നി­ക വ്യ­ക്തി­ത്വ­സ­ങ്ക­ല്പ­ത്തി­നും അ­തു­മാ­യി ബ­ന്ധ­പ്പെ­ട്ടു നി­ല്ക്കു­ന്ന സാ­മൂ­ഹ്യ­വും സാ­മ്പ­ത്തി­ക­വും രാ­ഷ്ട്രീ­യ­വു­മാ­യ ഘ­ട­ന­കൾ­ക്കും ഈ കർ­ത്തൃ­ത്വ രൂ­പ­ങ്ങൾ പ്ര­ധാ­ന­മാ­ണു്. ല­ളി­ത­വ­ത്ക­രി­ച്ചാ­ണു് ഞാ­നി­തി­വി­ടെ പ­റ­യു­ന്ന­തു്; ഈ വാ­ദ­ങ്ങൾ ന­മു­ക്കൊ­ക്കെ വളരെ പ­രി­ചി­ത­മാ­യ­തി­നാൽ ഞാ­നി­പ്പ­റ­ഞ്ഞ­തു് അ­വ­യെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള ഒരു സൂ­ച­ക­മാ­യി­മാ­ത്രം എ­ടു­ത്താൽ മതി.

ലോ­ക്ക്ഡൗ­ണി­ലൂ­ടെ വന്ന ചി­ട്ട­കൾ ഈ രീ­തി­യി­ലു­ള്ള ഒരു വ്യ­ക്തി­സ്വ­ത്വ­മാ­ണു് രൂ­പീ­ക­രി­ക്കു­ന്ന­തെ­ന്നു് പറയാൻ വി­ഷ­മ­മാ­ണു്. അ­വ­യു­ടെ പ്ര­ധാ­ന­ധർ­മ്മം അ­ത­ല്ലെ­ന്നാ­ണു് ഞാൻ ക­രു­തു­ന്ന­തു്. ഈ പുതിയ ശ­രീ­ര­ക്രി­യ­ക­ളിൽ ശ­രീ­ര­ത്തി­ന്റെ ബാ­ഹ്യ­പ്ര­ത­ല­ങ്ങൾ സ്വ­ത്വ­ത്തി­ന്റെ പ്ര­കാ­ശ­ന­ത്തി­നു­ള്ള വേ­ദി­യാ­യ­ല്ല, മ­റി­ച്ചു് താ­നെ­ന്ന ഓർ­ഗാ­നി­സ­ത്തി­ന്റെ, ജീ­വി­യു­ടെ, അഥവാ പ്രാ­ണി­യു­ടെ, ദുർ­ബ­ല­മാ­യ പു­റം­തോ­ടാ­യാ­ണു് ക­ണ­ക്കാ­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തു്. ലോ­ക­ത്തെ സ്പർ­ശി­ച്ചു കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന, ലോ­ക­ത്തോ­ടു് തു­റ­ന്നി­രി­ക്കു­ന്ന, ശ­രീ­ര­പ്ര­ത­ല­ങ്ങ­ളെ­യും ഉ­ള്ളി­ലേ­ക്കു­ള്ള അ­തി­ന്റെ വാ­തി­ലു­ക­ളെ­യും ഏ­റ്റ­വും സൂ­ക്ഷ്മ­ത­യോ­ടെ നി­യ­ന്ത്രി­ക്കാ­നും ബ­ന്ധി­ക്കാ­നു­മാ­ണി­വി­ടെ ശ്രമം. ലോകം എ­ന്ന­തു­കൊ­ണ്ടു് ഇവിടെ ഉ­ദ്ദേ­ശി­ക്കു­ന്ന­തു് മ­റ്റു് മ­നു­ഷ്യ­ശ­രീ­ര­ങ്ങ­ളെ­യും അവ പെ­രു­മാ­റു­ന്ന പ്ര­ത­ല­ങ്ങ­ളെ­യും അ­ന്ത­രീ­ക്ഷ­ത്തെ­യും ത­ന്നെ­യാ­ണു്. ആ­ത്മ­ര­ക്ഷ—സനിൽ പ­റ­ഞ്ഞ­തു പോലെ അതു് ത­ന്നെ­യാ­ണു് അ­പ­ര­ര­ക്ഷ­യും—ഇവിടെ പ­ര­മ­പ്ര­ധാ­ന­മാ­വു­ന്നു. അ­തി­നാ­യി നാം നി­ര­ന്ത­രം ആ­വർ­ത്തി­ക്കു­ന്ന ചി­ട്ട­കൾ­ക്കു് ആ­ത്മ­പ്ര­കാ­ശ­ന­വു­മാ­യോ ആ­ത്മ­പ്ര­ദർ­ശ­ന­വു­മാ­യോ അല്ല അ­ടു­പ്പം. ലോ­ക­ത്തോ­ടു് സ്വയം തു­റ­ന്നു വ­യ്ക്കാ­തി­രി­ക്കാ­നാ­ണി­വി­ടെ ശ്രമം. ഈ അ­ട­ച്ചു­വെ­യ്ക്ക­ലി­നു് എ­ന്നാൽ ര­ഹ­സ്യ­സ്വ­ഭാ­വ­മൊ­ന്നു­മി­ല്ല. ആ­രെ­ണ്ഡ്റ്റ് രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ കാ­ത­ലാ­യി­ക­ണ്ട പ­ര­സ്പ­ര­പ്ര­ദർ­ശ­ന­ത്തിൽ നി­ന്നു് വ്യ­ത്യ­സ്ത­മാ­യി അ­ക­ല­വും മ­റ­യു­മാ­ണു് നാം ത­മ്മിൽ ത­മ്മിൽ പ്ര­ദർ­ശി­പ്പി­ക്കു­ന്ന­തു്. ക­രു­ത­ലി­ന്റെ­യും ആ­ത്മ­ര­ക്ഷ­യു­ടെ­യും ഈ ചേ­ഷ്ട­കൾ പ്ര­വൃ­ത്തി­കൾ ത­ന്നെ­യാ­ണു്. രാ­ഷ്ട്രീ­യ­മെ­ന്ന വേദി ഇവിടെ ഇ­ല്ലാ­താ­വു­ക­യ­ല്ല, മ­റി­ച്ചു് അ­ക­ല­വും മു­ഖ­മ­റ­യും ക­രു­തി­ന­ട­പ്പും ന­മ്മു­ടെ ഇ­ന്ന­ത്തെ രാ­ഷ്ട്രീ­യാ­സ്തി­ത്വ­ത്തെ പ്ര­ദർ­ശി­പ്പി­ക്കു­ക­യാ­ണു ചെ­യ്യു­ന്ന­തു്. ലോ­ക­ത്തോ­ടു­ള്ള മാ­സ്കി­ന്റെ­യും അ­നു­ഷ്ഠാ­ന­ങ്ങ­ളു­ടെ­യും അ­ക­ല­ത്തി­ന്റെ­യും മ­റ­യാ­ണു് ഈ അ­വ­സ്ഥ­യി­ലെ ന­മ്മു­ടെ രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ മുൻ­വ്യ­വ­സ്ഥ.

images/George_Floyd.png
ജോർ­ജ്ജ് ഫ്ലോ­യ്ഡ്

മ­റ്റു­ള്ള­വ­രു­ടെ സാ­മീ­പ്യ­ത്തെ അ­സാ­ദ്ധ്യ­മാ­ക്കു­ന്ന ഈ അ­വ­സ്ഥ­യിൽ എ­ങ്ങ­നെ നാം അ­വ­രോ­ടു് ഒ­ത്തു­നിൽ­ക്കും? കൂ­ട്ടാ­യ്മ­കൾ­ക്കു­ള്ള ഉ­ദ്യ­മ­ങ്ങൾ എ­ന്തു് രൂ­പ­മെ­ടു­ക്കും? ജോർ­ജ്ജ് ഫ്ലോ­യ്ഡി ന്റെ കൊ­ല­പാ­ത­ക­ത്തെ തു­ടർ­ന്നു് അ­മേ­രി­ക്ക­യി­ലു­ണ്ടാ­യ പ്ര­തി­ഷേ­ധ­ങ്ങൾ ഇ­തി­ന്റെ ഒരു വശം കാ­ണി­ച്ചു ത­രു­ന്നു. പ്രാ­ണി­കൾ എന്ന നി­ല­യി­ലു­ള്ള ന­മ്മു­ടെ ജൈ­വാ­സ്തി­ത്വ­ത്തി­ന്റെ പ­ര­മ­പ്രാ­ധാ­ന്യ­ത്തെ മാ­റ്റി­വ­ച്ചു്, കോ­വി­ഡ് കാ­ല­ത്തെ അ­ച്ച­ട­ക്ക­ത്തി­ന്റെ നി­യ­മ­ങ്ങ­ളെ അ­വ­ഗ­ണി­ച്ചു്, ശൂ­ന്യ­മാ­ക്ക­പ്പെ­ട്ട പൊ­തു­സ്ഥ­ല­ങ്ങൾ ക­യ്യ­ട­ക്കി അ­വ­യു­ടെ സ്വാ­സ്ഥ്യ­ത്തെ ത­കർ­ക്കു­ന്ന­തു വഴി ഈ പ്ര­തി­ഷേ­ധ­ങ്ങൾ നി­ശ്ശ­ബ്ദ­മാ­ക്ക­പ്പെ­ട്ട രാ­ഷ്ട്രീ­യ­ത്തെ അ­തി­ന്റെ പ്ര­ദർ­ശ­ന­വേ­ദി­യാ­യ തെ­രു­വി­ലേ­ക്കു കൊ­ണ്ടു­വ­ന്നു. പു­റം­രാ­ജ്യ­ത്തു­നി­ന്നു വ­ന്നു് തൊ­ഴി­ലാ­ളി­ക­ളു­ടെ ഭ­യ­ച­കി­ത­മാ­യ പ­ലാ­യ­ന­ത്തിൽ ഈ അ­ടി­യ­ന്ത­രാ­വ­സ്ഥ­യി­ലെ ച­ട്ട­ങ്ങൾ സ്ഥാ­പി­ക്കാൻ ശ്ര­മി­ക്കു­ന്ന പുതിയ സ­മാ­ധാ­ന­ത്തി­ന്റെ നി­യ­മ­ങ്ങ­ളോ­ടു­ള്ള കൂ­സ­ലി­ല്ലാ­യ്മ­യു­ണ്ടു്. പ്രാ­ണി­യെ­ന്ന നി­ല­യി­ലെ തന്റെ സു­ര­ക്ഷ­യു­ടെ നെ­ല്ലി­പ്പ­ല­ക­യിൽ­നി­ല്ക്കു­മ്പോൾ പോലും ജീ­വി­ത­മെ­ന്ന സ­ങ്ക­ല്പ­ത്തെ കൈ­വി­ടാ­തെ നി­ല്ക്കാ­നു­ള്ള ത്വ­ര­യിൽ­നി­ന്നാ­യി­രി­ക്കാം ഒ­രു­പ­ക്ഷേ, ഈ നിർ­ഭ­യ­ത്വം വ­ന്ന­തു്. ബി. രാ­ജീ­വൻ അ­ടു­ത്ത­കാ­ല­ത്തെ­ഴു­തി­യ ഒരു കു­റി­പ്പിൽ ഈ സം­ഭ­വ­ത്തി­ന്റെ രാ­ഷ്ട്രീ­യ­മാ­ന­ത്തെ കാ­ണേ­ണ്ട­തി­ന്റെ ആ­വ­ശ്യ­ക­ത­യെ വി­ശ­ദ­മാ­ക്കു­ക­യു­ണ്ടാ­യി. ഈ നി­യ­മ­നി­ഷേ­ധ­ങ്ങ­ളെ ല­ളി­ത­മാ­യി ആ­ദർ­ശ­വ­ത്ക­രി­ക്കാ­ന­ല്ല ഇവിടെ ശ്ര­മി­ക്കു­ന്ന­തു്. ഈ പു­റ­പ്പാ­ടു­കൾ അ­ല്പാ­യു­സ്സു­ക­ളാ­യി­രി­ക്കാം. അ­തിൽ­നി­ന്നു് നൈ­ര­ന്ത­ര്യ­മു­ള്ള രാ­ഷ്ട്രീ­യ­പ­ദ്ധ­തി­കൾ ഉ­ണ്ടാ­വി­ല്ലാ­യി­രി­ക്കാം. പക്ഷേ, ഇ­ക്കാ­ല­ത്തെ രാ­ഷ്ട്രീ­യാ­സ്തി­ത്വ­ത്തി­ന്റെ പ്ര­ശ്നം അവ ന­മ്മു­ടെ മു­ന്നിൽ കൊ­ണ്ടു­വ­ന്നു­വെ­ന്ന­തു് കാ­ണാ­തി­രി­ക്കാൻ വി­ഷ­മ­മാ­ണു്. രാ­ഷ്ട്രീ­യം തന്നെ ഇ­ക്കാ­ല­ത്തു് എ­ന്താ­ണു് എന്ന ചോ­ദ്യ­മാ­ണു് ഇവ ഉ­ന്ന­യി­ക്കു­ന്ന­തു്.

പൗ­ര­സ­മൂ­ഹ­ത്തി­നു പു­റ­ത്തു് ഏ­കാ­ന്ത­ത­യും രാ­ഷ്ട്രീ­യ­വു­മാ­യു­ള്ള മാ­റു­ന്ന ബ­ന്ധ­ങ്ങ­ളെ­പ്പ­റ്റി പറഞ്ഞ കാ­ര്യ­ങ്ങൾ­ക്കു് പ്ര­സ­ക്തി­യി­ല്ലെ­ന്നു ക­രു­തു­ന്ന­തു ശ­രി­യ­ല്ല. വൈ­യ­ക്തി­ക­യാ­ത­ന­യു­ടെ പരസ്യ പ്ര­ക­ട­ന­ങ്ങ­ളെ പ­റ്റി­യു­ള്ള അ­ന്വേ­ഷ­ണ­ങ്ങൾ സ്വ­ത്വ­രൂ­പ­ങ്ങൾ പൗ­ര­സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ലെ വി­നി­മ­യ­ങ്ങ­ളു­ടെ വ്യാ­ക­ര­ണ­ത്തി­നു പു­റ­ത്തു് എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് രാ­ഷ്ട്രീ­യ­മാ­നം കൈ­വ­രി­ക്കു­ന്ന­തു് എന്നു കാ­ണി­ച്ചു ത­രു­ന്നു­ണ്ടു്. അ­പ­മാ­നി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­യാ­ളു­ടെ അവസ്ഥ ഒ­ത്തു­നിൽ­പ്പി­ന്റെ സാ­ധ്യ­ത­ക­ളെ അ­പ­രി­ഹാ­ര്യ­മാ­യി നി­ഷേ­ധി­ക്കു­ന്നു­വെ­ന്നു് ഈ അ­ന്വേ­ഷ­ണ­ങ്ങൾ സൂ­ചി­പ്പി­ക്കു­ന്നു. എ­ന്നാൽ അ­വ­മ­തി­യു­ടെ അ­നു­ഭ­വം തന്നെ അ­പ­ര­ന്റെ വീ­ക്ഷ­ണ­വേ­ദി­യി­ലേ­ക്കു് വ­ലി­ച്ചി­ഴ­യ്ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തിൽ­നി­ന്നാ­ണു് വ­രു­ന്ന­തു്. നാ­മാ­ഗ്ര­ഹി­ക്കാ­തെ, ന­മ്മു­ടെ നി­യ­ന്ത്ര­ണ­ത്തിൽ നിൽ­ക്കാ­തെ, നമ്മെ നിർ­ബ്ബ­ന്ധി­ച്ചു് തു­റ­ന്നു് വ­യ്ക്കു­ന്ന­തി­ലൂ­ടെ­യാ­ണു് അ­പ­മാ­നം എന്ന അ­നു­ഭ­വം ഉ­ല്പ­ന്ന­മാ­വു­ന്ന­തു്. ഈ അ­നു­ഭ­വ­ത്തി­നു രാ­ഷ്ട്രീ­യ­മാ­ന­ങ്ങൾ കി­ട്ടു­ന്ന­തു് രാ­ഷ്ട്രീ­യ­മ­ണ്ഡ­ലം തന്നെ ന­മ്മു­ടെ പ­ര­സ്പ­ര­പ്ര­ദർ­ശ­ന­ത്തി­ന്റെ വേ­ദി­യാ­ണെ­ന്നു­ള്ള­തു കൊ­ണ്ടാ­ണു്. ആ വേ­ദി­യു­ടെ ഘടന മാ­റു­മ്പോൾ, ഈ അ­നു­ഭ­വ­ങ്ങ­ളു­ടെ രാ­ഷ്ട്രീ­യ­സാ­ധ്യ­ത­ക­ളും മാ­റു­ന്നു. കൂ­ടു­തൽ ആലോചന ആ­വ­ശ്യ­പ്പെ­ടു­ന്ന ഈ പ്ര­ശ്നം ഇവിടെ സൂ­ചി­പ്പി­ക്കു­വാൻ മാ­ത്ര­മേ എ­നി­ക്കു ക­ഴി­യു­ന്നു­ള്ളു.

ഡി­ജി­റ്റൽ നെ­റ്റ്വർ­ക്കു­കൾ ഇ­ക്കാ­ല­ത്തു് ഉ­ന്ന­യി­ക്കു­ന്ന രാ­ഷ്ട്രീ­യ­പ്ര­ശ്ന­ങ്ങ­ളെ­പ്പ­റ്റി­യും ന­മു­ക്കൊ­ക്കെ അ­റി­യാം. പത്തോ പ­തി­ന­ഞ്ചോ കൊ­ല്ലം മു­മ്പു് ഭ­ര­ണ­കൂ­ട­ങ്ങ­ളെ­യും അ­ധി­കാ­ര­ത്തെ­യും പ്ര­തി­രോ­ധി­ക്കാൻ ഡി­ജി­റ്റൽ കൂ­ട്ടാ­യ്മ­കൾ­ക്കു­ള്ള ക­ഴി­വി­നെ­പ്പ­റ്റി ന­മു­ക്കു് പ­ലർ­ക്കു­മു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന ശു­ഭാ­പ്തി­വി­ശ്വാ­സം ഇ­ന്നു് ആ രീ­തി­യിൽ നി­ല­നി­ല്ക്കു­ന്നു­ണ്ടെ­ന്നു പറയാൻ വി­ഷ­മ­മാ­ണു്. പ്ര­തി­രോ­ധ­ത്തി­ന്റെ­യും പ്ര­തി­ഷേ­ധ­ത്തി­ന്റെ­യും സ­ങ്കേ­ത­ങ്ങൾ അ­തേ­സ­മ­യം തന്നെ നി­യ­ന്ത്ര­ണ­ത്തി­ന്റെ­യും നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ത്തി­ന്റെ­യും മേൽ­നോ­ട്ട­ത്തി­ന്റെ­യും മാ­ധ്യ­മ­ങ്ങൾ കൂ­ടി­യാ­ണെ­ന്നു് ന­മു­ക്കി­ന്ന­റി­യാം.

കൂ­ടി­ച്ചേ­ര­ലു­ക­ളു­ടെ മ­ങ്ങു­ന്ന സാ­ദ്ധ്യ­ത­ക­ളെ­പ്പ­റ്റി ആ­ലോ­ചി­ക്കു­മ്പോൾ ന്യാ­യ­മാ­യൊ­രു ചോ­ദ്യം മു­ന്നോ­ട്ടു വ­രു­ന്നു­ണ്ടു്. ഡി­ജി­റ്റൽ കൂ­ട്ടാ­യ്മ­കൾ കൂ­ടി­ച്ചേ­ര­ലു­ക­ളു­ടെ സ്ഥ­ല­ങ്ങ­ള­ല്ലേ? ഇതു തന്നെ അ­ങ്ങ­നെ ഒരു ഒ­ത്തു­ചേ­ര­ലി­ന്റെ­യും സം­വാ­ദ­ത്തി­ന്റെ­യും സ്ഥ­ല­മ­ല്ലേ? തീർ­ച്ച­യാ­യും. ലോ­ക്ക്ഡൗ­ണി­നു മു­മ്പു് തന്നെ ഡി­ജി­റ്റൽ മാ­ധ്യ­മ­ങ്ങൾ ഏ­റെ­ക്കു­റെ സ­ജീ­വ­മാ­യി ഉ­പ­യോ­ഗി­ച്ചു­പോ­ന്ന­വ­രാ­ണു് ന­മ്മ­ളിൽ പലരും. ഡി­ജി­റ്റൽ നെ­റ്റ്വർ­ക്കു­കൾ ഇ­ക്കാ­ല­ത്തു് ഉ­ന്ന­യി­ക്കു­ന്ന രാ­ഷ്ട്രീ­യ­പ്ര­ശ്ന­ങ്ങ­ളെ­പ്പ­റ്റി­യും ന­മു­ക്കൊ­ക്കെ അ­റി­യാം. പത്തോ പ­തി­ന­ഞ്ചോ കൊ­ല്ലം മു­മ്പു് ഭ­ര­ണ­കൂ­ട­ങ്ങ­ളെ­യും അ­ധി­കാ­ര­ത്തെ­യും പ്ര­തി­രോ­ധി­ക്കാൻ ഡി­ജി­റ്റൽ കൂ­ട്ടാ­യ്മ­കൾ­ക്കു­ള്ള ക­ഴി­വി­നെ­പ്പ­റ്റി ന­മു­ക്കു് പ­ലർ­ക്കു­മു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്ന ശു­ഭാ­പ്തി­വി­ശ്വാ­സം ഇ­ന്നു് ആ രീ­തി­യിൽ നി­ല­നി­ല്ക്കു­ന്നു­ണ്ടെ­ന്നു പറയാൻ വി­ഷ­മ­മാ­ണു്. പ്ര­തി­രോ­ധ­ത്തി­ന്റെ­യും പ്ര­തി­ഷേ­ധ­ത്തി­ന്റെ­യും സ­ങ്കേ­ത­ങ്ങൾ അ­തേ­സ­മ­യം തന്നെ നി­യ­ന്ത്ര­ണ­ത്തി­ന്റെ­യും നി­രീ­ക്ഷ­ണ­ത്തി­ന്റെ­യും മേൽ­നോ­ട്ട­ത്തി­ന്റെ­യും മാ­ധ്യ­മ­ങ്ങൾ കൂ­ടി­യാ­ണെ­ന്നു് ന­മു­ക്കി­ന്ന­റി­യാം. സ്വ­കാ­ര്യ­ത­യെ­പ്പ­റ്റി­യും പൊ­തു­മ­ണ്ഡ­ല­ത്തെ പ­റ്റി­യു­മു­ള്ള സ­ങ്ക­ല്പ­ങ്ങൾ ആകെ മാ­റി­ക്ക­ഴി­ഞ്ഞു.

കോ­വി­ഡ് കാ­ല­ത്തു് ത­ട­സ്സ­പ്പെ­ട്ട സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­തം ഡി­ജി­റ്റൽ സ­ങ്കേ­ത­ങ്ങ­ളി­ലൂ­ടെ മു­ന്നോ­ട്ടു കൊ­ണ്ടു പോകാൻ നാ­മി­ന്നു് നിർ­ബ­ന്ധി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ക­യാ­ണു്. ന­മ്മു­ടെ സ്ക്രീ­നു­ക­ളി­ലൂ­ടെ തു­റ­ക്കു­ന്ന പൊ­തു­വേ­ദി­യിൽ പ്ര­വേ­ശി­ക്കാ­നോ, ഇതിലെ വി­നി­മ­യ­ങ്ങ­ളിൽ പ­ങ്കെ­ടു­ക്കാ­നോ ക­ഴി­യാ­ത്ത­വ­രാ­ണു്, അതിൽ സ്വയം പ്ര­ദർ­ശി­പ്പി­ക്കാൻ ക­ഴി­യാ­ത്ത­വ­രാ­ണു്, ന­മ്മു­ടെ രാ­ജ്യ­ത്തെ ബ­ഹു­ഭൂ­രി­പ­ക്ഷം ജ­ന­ങ്ങ­ളു­മെ­ന്നു് ന­മു­ക്ക­റി­യാം. ഏതു രീ­തി­ക­ളി­ലാ­ണു് ഈ അ­റി­വു് ലോ­ക­ത്തെ­യും പാ­ര­സ്പ­ര്യ­ത്തെ­യും പ­റ്റി­യു­ള്ള ന­മ്മു­ടെ സ­ങ്ക­ല്പ­ങ്ങ­ളെ രൂ­പ­പ്പെ­ടു­ത്തു­ന്ന­തു്? ഡി­ജി­റ്റൽ സം­വേ­ദ­ന ലോ­ക­ത്തി­ലേ­ക്കു­ള്ള കൂ­ടു­മാ­റ­ലി­നു് എന്തു വി­ല­യാ­ണു നാം കൊ­ടു­ക്കു­ന്ന­തു്? ഇ­ങ്ങ­നെ­യു­ള്ള ചോ­ദ്യ­ങ്ങൾ­ക്കു­ള്ള ഇ­ട­മാ­യി­രി­ക്കാ­മോ, ഈ ചോ­ദ്യ­ങ്ങ­ളെ അ­നു­ഭ­വ­ത്തി­ന്റെ രൂ­പ­ത്തിൽ അ­ഭി­മു­ഖീ­ക­രി­ക്കാ­നു­ള്ള ശ്ര­മ­മാ­യി­രി­ക്കാ­മോ, മാ­ല­ബൂ­വി­ന്റെ ഏ­കാ­ന്താ­നു­ഷ്ഠാ­ന­ത്തി­ലു­ള്ള­തു്? ഡി­ജി­റ്റൽ മാ­ധ്യ­മ­ങ്ങ­ളി­ലൂ­ടെ­യു­ള്ള സം­വേ­ദ­നം ഈ നാ­ട്ടി­ലേ­ക്കാൾ വ­ള­രെ­യ­ധി­കം നി­ത്യ­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ ഭാ­ഗ­മാ­യ ഒരു സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ലാ­ണ­വർ ക­ഴി­യു­ന്ന­തു്. അതിനെ അവർ ഉ­പേ­ക്ഷി­ക്കു­ന്നി­ല്ല. പക്ഷേ, ഈ പുതിയ സാ­ഹ­ച­ര്യ­ങ്ങ­ളിൽ അതിൽ അ­നാ­യാ­സ­മാ­യി വി­ഹ­രി­ക്കാ­നും അ­വർ­ക്കു് ക­ഴി­യു­ന്നി­ല്ല. സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­ത­ത്തി­ന്റെ തി­രോ­ധാ­ന­ത്തെ അ­തി­ജീ­വി­ക്കാ­നാ­യി ഈ വേ­ദി­യി­ലേ­ക്കു ക­ട­ക്കും മു­മ്പു് അ­തി­ന്റെ പ്ര­വേ­ശ­ന­ഫീ­സെ­ന്തെ­ന്നു് മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കാൻ നോ­ക്കു­ക­യാ­ണ­വർ. അ­തി­നു­ള്ള മാർ­ഗ്ഗ­ങ്ങ­ളാ­ണു് സാ­മൂ­ഹി­ക­ത­യിൽ­നി­ന്നു­ള്ള അ­ഗാ­ധ­മാ­യ ഒ­റ്റ­പ്പെ­ട­ലി­ന്റെ അ­നു­ഭ­വ­വും, അ­തി­ലൂ­ടെ ഒ­റ്റ­പ്പെ­ട്ട­വ­രു­മാ­യു­ള്ള അ­സാ­ദ്ധ്യ­മാ­യി­ത്തീർ­ന്ന ഒ­ത്തു­നിൽ­പ്പി­നു­ള്ള വാ­ഞ്ഛ­യും. ഈ അ­നു­ഭ­വ­ത്തി­ലും ആ­ഗ്ര­ഹ­ത്തി­ലും അ­വർ­ക്കു് നിൽ­ക്കാ­നാ­വു­മോ എന്നോ അ­തിൽ­നി­ന്നു് എ­ന്താ­ണു് സാ­ധ്യ­മാ­വു­ക­യെ­ന്നോ എ­നി­ക്കു് അ­റി­യി­ല്ല.

ന­മു­ക്കു് അ­റി­വി­ല്ലാ­ത്ത­തു് ഇതു മാ­ത്ര­മ­ല്ല. ഇ­ന്ന­ത്തെ പ്ര­തി­സ­ന്ധി­യെ­ത­ന്നെ അ­തി­ന്റെ മിക്ക മാ­ന­ങ്ങ­ളി­ലും നാം അ­റി­ഞ്ഞി­ട്ടി­ല്ലെ­ന്നു് മി­ക്ക­വ­രും സ­മ്മ­തി­ക്കും. വൈ­ദ്യ­ശാ­സ്ത്ര­പ­ര­മാ­യി തന്നെ അതു മ­ന­സ്സി­ലാ­യി വ­രു­ന്ന­തേ­യു­ള്ളു. ജീ­വി­ത­ത്തെ­യും സ്വ­ത്വാ­നു­ഭ­വ­ത്തെ­യും അ­തെ­ങ്ങ­നെ ബാ­ധി­ക്കു­ന്നു­വെ­ന്ന­തി­നെ­പ്പ­റ്റി­യു­ള്ള അ­റി­വു് അ­തി­ലും കു­റ­വാ­ണു്. ഈ അ­റി­വി­ല്ലാ­യ്മ­യെ­ക്കു­റി­ച്ചു­ള്ള ബോ­ധ­വും സ­ന്ദേ­ഹ­ങ്ങ­ളും നാം കൂ­ടെ­ക്കൊ­ണ്ടു­ന­ട­ക്കേ­ണ്ട­തു­ണ്ടു്. സാ­ന്നി­ദ്ധ്യ­ര­ഹി­ത­മാ­യി സാ­മൂ­ഹ്യ­ജീ­വി­തം തി­ര­ക്കി­ട്ടു പു­നഃ­സ്ഥാ­പി­ക്കു­വാ­നും, പ്ര­തി­സ­ന്ധി­യെ എ­ല്ലാ­ത­ല­ങ്ങ­ളി­ലും ഉടനടി അ­തി­ജീ­വി­ക്കു­വാ­നും ഉള്ള സ­മ്മർ­ദ്ദം ശ­ക്ത­മാ­ണു്. അ­തി­നി­ടെ ന­മ്മു­ടെ നൈ­തി­ക­വും രാ­ഷ്ട്രീ­യ­വു­മാ­യ അ­സ്തി­ത്വം എ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണു് പു­നർ­നിർ­മ്മി­ക്ക­പ്പെ­ടു­ന്ന­തെ­ന്നു് ആ­ലോ­ചി­ക്കു­ക എ­ളു­പ്പ­മ­ല്ല. അ­ത്ത­രം ആ­ലോ­ച­ന­കൾ മു­ന്നോ­ട്ടു പോ­ക്കി­നെ പ­ല­പ്പോ­ഴും ത­ട­സ്സ­പ്പെ­ടു­ത്തി­യെ­ന്നും വ­ന്നേ­ക്കാം. എല്ലാ വ­ഴി­കൾ­ക്കും എ­ല്ലാ­യ്പോ­ഴും ഒരേ വേ­ഗ­ത­യാ­വ­ണ­മെ­ന്നി­ല്ല. അ­തു­കൊ­ണ്ടു­ത­ന്നെ ഈ പുതിയ പൊ­തു­സ­മൂ­ഹ­ത്തി­ലെ കൂ­ട്ടാ­യ്മ­ക­ളി­ലും വി­നി­മ­യ­ങ്ങ­ളി­ലും പൊ­ടി­ഞ്ഞു­പോ­കാ­തെ ഏ­കാ­ന്ത­ത­യു­ടെ ഒരു കഷണം നി­ല­നി­ന്നോ­ട്ടേ എ­ന്നു് ഞാൻ പറയും. സം­വേ­ദ­ന­ത്തി­ന്റെ പുതിയ താ­ള­വ­ട്ട­ങ്ങ­ളിൽ അതു് ചെ­റു­താ­യെ­ങ്കി­ലും ഉ­ര­സ്സി­ക്കൊ­ണ്ടി­രി­ക്ക­ട്ടെ.

ഉ­ദ­യ­കു­മാർ
images/udayakumar.jpg

ഉ­ദ­യ­കു­മാർ ജ­വ­ഹർ­ലാൽ നെ­ഹ്റു സർ­വ­ക­ലാ­ശാ­ല­യിൽ സെ­ന്റർ ഫോർ ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് സ്റ്റ­ഡീ­സിൽ പ­ഠി­പ്പി­ക്കു­ന്നു. Writing the First Person, The Joycean Labyrinth എന്ന ര­ണ്ടു് പു­സ്ത­ക­ങ്ങ­ളും ഇം­ഗ്ലീ­ഷി­ലും മ­ല­യാ­ള­ത്തി­ലും ലേ­ഖ­ന­ങ്ങ­ളും പ്ര­സി­ദ്ധീ­ക­രി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടു്. സാ­ഹി­ത്യ­ത്തെ­യും ചി­ന്ത­യെ­യും സ­മ­കാ­ലി­ക സം­സ്കാ­ര­ത്തെ­യും സം­ബ­ന്ധി­ക്കു­ന്ന ആ­ലോ­ച­ന­ക­ളിൽ താ­ത്പ­ര്യം.

Colophon

Title: Ekanthathayum Koottaymayum (ml: ഏ­കാ­ന്ത­ത­യും കൂ­ട്ടാ­യ്മ­യും).

Author(s): Udaya Kumar.

First publication details: Sayahna Foundation; Trivandrum, Kerala; 2020-10-04.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Article, Udaya Kumar, Ekanthathayum Koottaymayum, ഉ­ദ­യ­കു­മാർ, ഏ­കാ­ന്ത­ത­യും കൂ­ട്ടാ­യ്മ­യും, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: October 17, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: , a painting by . The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Typesetter: JN Jamuna; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.