SFNസാ­യാ­ഹ്ന ഫൌ­ണ്ടേ­ഷൻ
images/Cythera.jpg
Photo of an original work of art by Harold Hitchcock, a photograph by Harold Hitchcock .
മ­റ്റൊ­രു ഹൃദയം
കെ. ടി. ബാ­ബു­രാ­ജ്

പു­ലർ­കാ­ല­ത്തു് പ­തി­വാ­യു­ണ്ടാ­കാ­റു­ള്ള ഉ­ത്തേ­ജ­ന­ത്തി­ന്റെ ഉ­ണർ­വിൽ നേ­ര­ത്തെ കണ്ട സ്വ­പ്ന­ത്തി­ലെ അ­ശ്ലീ­ല­ത്തി­ലേ­ക്കു് ഒന്നു കൂടെ കൂ­പ്പു­കു­ത്താൻ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ കു­രി­ശു­പ­ള്ളി മെ­ന­ക്കെ­ട്ടു­കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നു. ഹോ എ­ന്തോ­രു് കാ­ഴ്ച­യാ­യി­രു­ന്നു. തു­ട­കൾ­ക്കി­ട­യി­ലേ­ക്കു് ഇ­രു­കൈ­ക­ളും ഒ­ന്നൂ­ടെ ആ­ഴ­ത്തി­ലാ­ഴ്ത്തി കൊ­ഞ്ചു പോലെ വ­ള­യു­ന്ന­തി­നി­ട­യിൽ സ്ഥാ­നം തെ­റ്റി­പ്പോ­യ ഉ­ടു­മു­ണ്ടി­നെ വ­ലി­ച്ചു നേ­രെ­യി­ടാൻ ഒരു വൃ­ഥാ­ശ്ര­മം കൂടി ന­ട­ത്തി ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ. ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണെ­ങ്ങാ­നും ക­ട­ന്നു­വ­ന്നെ­ങ്കിൽ നാ­ണ­ക്കേ­ടാ­യേ­നേ. തു­റി­ച്ചു­ള്ള നോ­ട്ട­വും വ­ക്കും മൂ­ല­യും പൊ­ട്ടി­യ അർ­ത്ഥം വെ­ച്ചു­ള്ള മൂ­ള­ലും കൊ­ണ്ടു് അവള് കു­ളി­പ്പി­ച്ചു് കി­ട­ത്തും. അ­ല്ലേ­ലും അ­മ്പ­ത്ത­ഞ്ചി­ലെ­ത്തി­യ­വ­ന്റെ ആ­ത്മാ­വി­ന്റെ ആർ­ത്തി­കൾ എ­ങ്ങ­നെ പ­റ­ഞ്ഞാ­ണു് അ­വ­ളെ­യൊ­ക്കെ ബോ­ധ്യ­പ്പെ­ടു­ത്തു­ക.

പുറമേ നി­ന്നു് നോ­ക്കു­മ്പോ ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണു് സു­ന്ദ­രി­യൊ­ക്കെ­ത്ത­ന്നെ­യാ. അ­ണി­ഞ്ഞൊ­രു­ങ്ങ­ലും കൂ­ടി­യാ­വു­മ്പോൾ പ­റ­യു­ക­യും വേണ്ട. ന്നാ­ലും ഒരു മ­ടു­പ്പൊ­ക്കെ­യു­ണ്ടു്. അ­വൾ­ക്കും കാണും. സ്നേ­ഹി­ച്ചു കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­മ്പോൾ ഈ­യി­ടെ­യാ­യി അവൾ കൊ­പ്പ­ര­യാ­ക്കാൻ ഉ­ട­ച്ചു­വെ­ച്ച തേ­ങ്ങ­യെ കു­റി­ച്ചോർ­ത്തു് വേ­വ­ലാ­തി­പ്പെ­ടും. മ­ഴ­യെ­ങ്ങാ­നും പെ­യ്തു­പോ­യാ അ­തൊ­ക്കെ കെ­ട്ടു­പോ­വു­മ­ല്ലോ കർ­ത്താ­വേ­ന്നു് ഒരു വി­ലാ­പം വരും. ര­സ­ത്തി­ലൊ­ന്നു് മു­റു­കു­മ്പോ­ഴാ­യി­രി­ക്കും അ­ല്ലേ­ലും ഈ മു­ട്ടു­വേ­ദ­ന­യ്ക്കു് ഹോ­മി­യോ മ­രു­ന്നൊ­ന്നും ഏ­ശു­കി­ല്ലെ­ന്നേ­ന്നും പ­റ­ഞ്ഞു് ഒ­ന്നു് വേഗം നോ­ക്ക­ന്റെ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടാ ഞാൻ ചെ­ന്നു് അ­ടു­പ്പിൻ ക­ല്ലേ­ലു് ഇ­ത്തി­രി വി­റ­കെ­ട്ത്തു് ഉ­ണ­ക്കാൻ വെ­ക്ക­ട്ടേ­ന്നും പ­റ­ഞ്ഞു് ധൃ­തി­പ്പെ­ടും. മ­നു­ഷ്യൻ ക­ഷ്ട­പ്പെ­ട്ടു­ണ്ടാ­ക്കി­യെ­ടു­ത്ത സകല മൂഡും പോകും.

‘എന്നാ നീ നി­ന്റെ പ­ണ്ടാ­റ­ട­ക്കു്’ എ­ന്നു് പ്രാ­കി ദേ­ഷ്യ­ത്തോ­ടെ ഒന്നു ര­ണ്ടു് തവണ തി­രി­ഞ്ഞു കി­ട­ന്നി­ട്ടു­ണ്ടു്. അ­പ്പോ­ഴൊ­ക്കെ അവൾ പ­തു­ക്കെ ചേർ­ന്നു കി­ട­ന്നു് വി­ര­ലു­കൾ കൊ­ണ്ടു് വീണ മീ­ട്ടു­ന്ന­തു പോ­ലു­ള്ള ചില പ്ര­യോ­ഗ­ങ്ങൾ ന­ട­ത്തും. അ­വൾ­ക്ക­റി­യാം ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ട­ന്റെ മർ­മ്മ­ങ്ങ­ള്. ഏതു് പാ­ടാ­ത്ത വീ­ണ­യും അ­പ്പോൾ പാടും. എന്റെ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടാ ഒ­ന്നു് തി­രി­ഞ്ഞു കെ­ട­ന്നേ­ന്നും പ­റ­ഞ്ഞ­വൾ കെ­ഞ്ചും. എ­നി­ക്കി­പ്പോ മൂ­ഡി­ല്ലാ­ന്നും പ­റ­ഞ്ഞു് ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ പ്ര­തി­കാ­രം വീ­ട്ടും. ന്നാ­പ്പി­ന്നെ മൂ­ഡ്ണ്ടാ­ക്ക്ന്നും പ­റ­ഞ്ഞു കൊ­ണ്ട­വൾ തലയിണ അ­യാൾ­ക്കു മേൽ വ­ലി­ച്ചെ­റി­ഞ്ഞു് ത­ല­മു­ടി വാ­രി­ക്കെ­ട്ടി മു­ര­ണ്ടും­കൊ­ണ്ടെ­ണീ­റ്റു പോവും. തു­റ­ന്ന വാതിൽ വെ­ളി­ച്ച­ത്തിൽ ഒരു എ­ക്സ­റേ ചി­ത്രം പോലെ നൈ­റ്റി­യിൽ തെ­ളി­ഞ്ഞ അ­വ­ളു­ടെ ഉടൽ ഇ­ത്തി­രി നേരം കൂടി ക­ണ്ണിൽ പ­റ്റി­ക്കി­ട­ക്കും.

ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ കൊ­ഞ്ചു പ­രു­വ­ത്തിൽ നി­ന്നും നി­വർ­ന്നു് കു­റ­ച്ചു നേരം സീ­ലിം­ഗിൽ ക­റ­ങ്ങി­ക്കൊ­ണ്ടി­രു­ന്ന ഫാ­നി­ന്റെ ഒ­ച്ച­ക്കൊ­പ്പം ക­റ­ങ്ങി. സു­ര­താ­ന­ന്ത­രം അ­യാൾ­ക്കു­ണ്ടാ­വാ­റു­ള്ള ആ­ത്മ­നി­ന്ദ വ­ന്നു് അ­പ്പോ­ഴും പൊ­തി­ഞ്ഞു. അ­ത്ത­രം നേ­ര­ങ്ങ­ളി­ലാ­ണു് കി­ണ­റി­ലി­റ­ങ്ങു­ന്ന­തു പോലെ അയാൾ അ­യാ­ളി­ലേ­ക്കി­റ­ങ്ങു­ക. ടോർ­ച്ചു ലൈ­റ്റി­ന്റെ വെ­ട്ട­ത്തി­ലെ­ന്ന പോലെ കി­ണ­റി­ന്റെ പ­ട­വു­ക­ളി­റ­ങ്ങു­ക­യും ക­യ­റു­ക­യും ചെ­യ്യും. ദർ­ശ­ന­ത്തി­ന്റെ ഭാരം അ­പ്പോൾ വ­ലി­യൊ­രു പാ­റ­ക്ക­ല്ലു പോലെ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ട­ന്റെ ശി­ര­സിൽ വന്നു പ­തി­യും.

images/old_masters.jpg

ക­ട്ടി­ലിൽ നി­ന്നെ­ണീ­ക്കു­മ്പോ­ഴേ­ക്കും ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ സീ­രി­യ­സാ­വും. ചാർജു ചെ­യ്യാ­നി­ട്ട ഫോ­ണെ­ട്ത്തു വൈഫൈ ഓ­ണാ­ക്കി­വെ­ച്ചു് മുഖം ക­ഴു­കാൻ വാ­ഷ്ബേ­സി­ന­രി­കി­ലേ­ക്കു് ചെ­ല്ലും. വലിയ ഒ­ച്ച­യിൽ ചു­മ­ച്ചും കാർ­ക്കി­ച്ചു­തു­പ്പി­യും കു­ലു­ക്കി­യു­ഴി­ഞ്ഞും അ­ക്ഷ­ര­ശ്ലോ­ക മ­ത്സ­ര­ത്തി­ലെ­ന്ന­പോ­ലെ മ­ത്സ­രി­ക്കു­ന്ന­തി­നി­ട­യിൽ അ­ടു­ക്ക­ള­യിൽ നി­ന്നും ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണി­ന്റെ ഒ­ച്ച­വ­രും.

“എന്റെ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടാ ഒ­ന്നു് പ­തു­ക്കെ ചെ­യ്യ്. ഇവ്ടെ മ­ന്ഷ്യ­നു് ഉ­ളു­ത്ത്കേ­ര്ന്നു്.”

അ­പ്പോ­ഴാ­ണു് തന്റെ ഒ­ച്ച­കൂ­ടി­യെ­ന്നു് ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ട­നു് ബോ­ധ്യ­പ്പെ­ടു­ക. അ­മർ­ഷ­ത്തോ­ടെ മു­ഖം­തു­ട­ച്ചു് ചാ­രു­ക­സാ­ര­യിൽ വ­ന്നി­രു­ന്നു് പ­ത്ര­ത്തിൽ മുഖം പൂ­ഴ്ത്തു­ന്ന­തി­നി­ട­യിൽ ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണു് ചാ­യ­കൊ­ണ്ടു വെ­ച്ചു പോവും.

സാ­ധാ­ര­ണ­യാ­യി രാ­വി­ലെ ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണി­ടു­ന്ന ചായ ഒരു പ്ര­ത്യേ­ക ര­സ­ത്തി­ലു­ള്ള­താ. അ­തി­നു് പ്ര­ത്യേ­കി­ച്ചു് ഇ­ത്ര­യും കാ­ല­മാ­യി­ട്ടും വലിയ കോ­ട്ട­മൊ­ന്നും പ­റ്റി­യി­ട്ടി­ല്ല. വ­യ­നാ­ട്ടീ­ന്നു് തീ­രു­മ്പം തീ­രു­മ്പം തേയില കൊ­ണ്ടു­വ­രും. കട്ടൻ ചാ­യേ­ലു് ഒരു ഏ­ല­ക്കാ­ത്ത­രി ച­ത­ച്ചി­ട്ടു് മി­ന്റി­ന്റെ ഒരില മേ­മ്പൊ­ടി­യാ­യി ക­പ്പിൽ പൊ­ങ്ങി­ക്കി­ട­ക്കും വി­ധ­മാ­ണു് ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണു് ചാ­യ­ക്ക­പ്പു് നീ­ട്ടു­ക. അതു് രു­ചി­യോ­ടെ ഊ­തി­യു­തി­ക്കു­ടി­ക്കു­മ്പോ ഇ­തെ­ന്നാ കൊ­ച്ചു പി­ള്ളേ­രു് ഒ­ച്ച­വെ­ച്ചു് കു­ടി­ക്കു­ന്ന­തു പോ­ലെ­ന്നൊ­രു ത­ള്ളു­ണ്ടു് അ­വ­ളു­ടേ­താ­യി. ആ ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണി­ട്ട ചായയാ ഇ­തെ­ന്തോ­ന്നു് ചാ­യ­യാ­ടീ­ന്നും പ­റ­ഞ്ഞ­ല­റി­ക്കൊ­ണ്ടു് മു­റ്റ­ത്തേ­ക്കു് വ­ലി­ച്ചെ­റി­ഞ്ഞ­തു്. “നീ­യെ­ന്താ ഉ­ള്ളി­യ­രി­ഞ്ഞ കൈ­യ്യോ­ണ്ടാ­ണോ­ടി ചാ­യ­യി­ട്ട­തു്. ഉ­ള്ളി­മ­ണ­ത്തി­ട്ടു് ചായ കു­ടി­ക്കാൻ മേല. പ­റ­ഞ്ഞു് പ­റ­ഞ്ഞു് ഒ­ന്നി­നും ഒരു വ്യ­വ­സ്ഥ­യി­ല്ലാ­ണ്ടാ­യി നി­ന­ക്കു്.”

ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണു് അയാളെ ഒന്നു തു­റി­ച്ചു­നോ­ക്കി.

“അ­ടു­ക്ക­ളേ­ലു് നെ­ര­ങ്ങു­മ്പോൾ ഉ­ള്ളി­യൊ­ക്കെ മ­ണ­ത്തെ­ന്നു വരും. ചി­ല­പ്പോൾ മീനും മ­ണ­ത്തെ­ന്നു വരും വേ­ണേ­ലു് കു­ടി­ച്ചേ­ച്ചാ മതി”.

ഉ­ടു­പ്പിൽ കൈ തു­ട­ച്ചു് തി­രി­ച്ചു ന­ട­ക്കു­മ്പോൾ അ­വ­ളി­ത്രേം വി­ളി­ച്ചു­പ­റ­ഞ്ഞു.

“മു­റ്റ­ത്തേ­ക്കെ­റി­ഞ്ഞ ചാ­യ­ക്കോ­പ്പ എ­ടു­ത്ത­ങ്ങ് ക­ള­ഞ്ഞേ­ക്ക­ണം തൂ­ത്തു­വാ­രാൻ ഞാൻ തന്നെ വ­രു­മെ­ന്നു് കരുതി കാ­ത്തി­രി­ക്ക­ണ്ട.”

ഇ­ത്തി­രി നേരം ക­ഴി­ഞ്ഞു് ഒരു തേ­ങ്ങാ­മു­റി­യും ക­ടി­ച്ചേ­ച്ചു് ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണു് വീ­ണ്ടും വന്നു. “ചള്ള് തേ­ങ്ങ­യാ ക­റി­ക്ക­ര­ക്കാൻ കൊ­ള്ള­ത്തി­ല്ല. ഉ­ച്ച­യ്ക്കു് തേ­ങ്ങ­യ­ര­ച്ച ക­റി­ത­ന്നെ വേ­ണേ­ലു് ര­ണ്ടു് തേ­ങ്ങ­യെ­ടു­ത്തു് പൊ­തി­ക്കു്. ഇ­ന്നു് പ്ര­സം­ഗി­ക്കാ­നൊ­ന്നും പോ­വ­ണ്ടാ­ല്ലോ…”

നി­വർ­ത്തി­പ്പി­ടി­ച്ച പ­ത്ര­ത്തി­നു മു­ന്നിൽ ഇ­രു­ന്നു എ­ന്ന­ല്ലാ­തെ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ വാർ­ത്ത­ക­ളൊ­ന്നും ക­ണ്ടി­ല്ല. ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണു് അ­ടു­ത്ത കാ­ല­ത്താ­യി പ­തി­വി­ല്ലാ­ത്ത വിധം ചൂ­ടാ­യി­ത്തു­ട­ങ്ങു­ന്ന­തി­ന്റെ കാരണം തി­ര­യു­ക­യാ­യി­രു­ന്നു അ­യാ­ള­പ്പോൾ. എത്ര നല്ല പ്ര­സം­ഗ­മാ­യാ­ലും ഇ­രു­പ­തു മി­നി­റ്റി­ന­പ്പു­റം സ­ഹി­ക്കാൻ വ­യ്യാ­ത്ത­തു­പോ­ലെ ഒരു മ­നു­ഷ്യ­നെ മ­റ്റൊ­രു മ­നു­ഷ്യൻ സ­ഹി­ക്കു­ന്ന­തി­ന്റെ പരിധി എ­ത്ര­യാ­യി­രി­ക്കും. ലോ­ക­ത്തു് ഒരു മ­നു­ഷ്യ­നും മ­റ്റൊ­രു മ­നു­ഷ്യ­നെ അ­ധി­ക­കാ­ലം സ­ഹി­ക്കാ­നാ­വി­ല്ല എ­ന്ന­തു് നേരു് തന്നെ. അ­പ്പോ­ഴാ­ണു് അ­റു­പ­തു കൊ­ല്ല­ത്തെ ദീർ­ഘ­ദാ­മ്പ­ത്യ­വു­മാ­യി ക­ട­ന്നു പോയ അ­പ്പ­നും അ­മ്മ­ച്ചി­യും പ­ട­മാ­യി ചു­മ­രിൽ കി­ട­ന്നു ചി­രി­ച്ച­തു്. “ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടോ, രു­ചി­യാ­ണു് പ്ര­ശ്നം. രു­ചി­ക്കു­ന്തോ­റും രുചി കു­റ­ഞ്ഞു പോ­കു­ന്നൂ­ന്നു് തോ­ന്നു­ന്ന ഒ­ന്നാ­ണു് ദാ­മ്പ­ത്യം. തോ­ന്ന­ലാ­ണേ…”

“അപ്പാ…” അയാൾ നീ­ട്ടി വി­ളി­ച്ചു.

അ­പ്പ­ന­പ്പോൾ തോട തൂ­ങ്ങി­യ അ­മ്മ­ച്ചി­യു­ടെ കാതിൽ എന്തോ മ­ന്ത്രി­ച്ചു.

മ­ന­സ്സാ­ണു് പ്ര­ശ്നം. ഉ­ര­യ്ക്കു­ന്തോ­റും തി­ള­ങ്ങു­ന്ന ക­ല്ലാ­ണ­തു്. എ­പ്പോ­ഴും ഉ­ര­ച്ചു് വെ­ടി­പ്പാ­ക്കി വെ­ക്ക­ണം. അ­ല്ലെ­ങ്കിൽ ക്ലാ­വു പി­ടി­ച്ചു് ബോ­റാ­വും. ഇ­രു­പ­ത്തി­ര­ണ്ടാം വ­യ­സ്സി­ലു് കെ­ട്ടി­യേ­ച്ചു് കൊ­ണ്ടു­വ­രു­മ്പോ­ഴു­ള്ള ലി­സി­യെ ഇ­ട­യ്ക്കി­ടെ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ ഓർ­ക്കാ­റു­ണ്ടു്. എ­ന്തു് മു­റ്റാ­യി­രു­ന്നു അ­വൾ­ക്കു്. ഉ­ള്ളം­ക­യ്യി­ലെ­ടു­ത്ത­മ്മാ­ന­മാ­ടാൻ തോ­ന്നും. ചെ­യ്തി­ട്ടു­മു­ണ്ടു്.

വ­ട്ടം­ചു­റ്റി­ക്കു­മ്പോൾ “തല ചു­റ്റു­ന്നേ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടാ ത­റേ­ലു് വെ­ക്ക്ന്നു്” ശ്വാ­സം മു­ട്ടി­ക്കൊ­ണ്ട­വൾ പറയും. ആകെ ചു­വ­ന്നു പോയ അ­വ­ളു­ടെ മു­ഖ­ത്തു് അ­പ്പോൾ ആ­ഞ്ഞൊ­രു മു­ത്തം കൊ­ടു­ക്കും.

ചാ­രു­ക­സേ­ര­യിൽ നാണം വ­ന്നു് ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ ചു­രു­ണ്ട­പ്പോൾ വീ­ണ്ടും ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണി­ന്റെ ഒച്ച വന്നു. “തേ­ങ്ങാ പൊ­തി­ച്ചു് കി­ട്ടീ­ലാ”

അ­വ­ളു­ടെ കൈ­യ്യിൽ ക­ട­ന്നു­പി­ടി­ച്ചു് ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ ചോ­ദി­ച്ചു.

“നീ­യെ­ന്താ­ടി ഇ­ങ്ങ­നെ…”

“നി­ങ്ങ­ളെ­ന്താ ഇ­ങ്ങ­നെ” ലിസി തി­രി­ച്ചും ചോ­ദി­ച്ചു

“ഒ­രി­തി­ല്ലാ­തെ…”

“നി­ങ്ങൾ­ക്കി­തു­ണ്ടോ…”

“ഓ… നി­ന്റെ­യീ സൊ­ഭാ­വാ എ­നി­ക്കൊ­ട്ടും പി­ടി­ക്കാ­തെ”

“എ­നി­ക്കും”

അതും പ­റ­ഞ്ഞു് ലിസി ഊർ­ന്നു പോയി.

തേങ്ങ പൊ­തി­ക്കു­മ്പോൾ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ എന്തോ അ­ശ്ലീ­ല­മോർ­ത്തു. സു­വർ­ണ്ണ ജൂ­ബി­ലി ക­ഴി­ഞ്ഞേ­പ്പി­ന്നെ തൊ­ടു­ന്ന­തി­ലും നോ­ക്കു­ന്ന­തി­ലു­മൊ­ക്കെ അ­ശ്ലീ­ലം കൂ­ടി­ക്കൂ­ടി വ­രു­ന്നു­ണ്ടു്. ‘മറ്റു പെ­ണ്ണു­ങ്ങ­ളോ­ടു് കൊ­ഞ്ചാ­നും ഫോണിൽ ചാ­റ്റാ­നും’ എ­ന്നു് ഇ­ട­ക്കി­ടെ ലിസി തി­രു­ത്തും. സ­ത്യാ­ണു്. അവളും അ­മ്പ­തി­നോ­ട­ടു­ക്കു­ക­യാ­ണു്. ഇ­പ്പോൾ അ­വൾ­ക്കെ­ങ്ങ­നെ­യാ­ണെ­ന്ന­റി­യാൻ മോ­ഹ­മി­ല്ലാ­തി­ല്ല. പക്ഷേ, അ­ടു­ക്കാൻ പ­റ്റ­ണ്ടേ. കു­ര­ച്ചു ചാടും. ന്റ­മ്മോ. “ആർ­ത്ത­വി­രാ­മ­ത്തോ­ട­ടു­ത്ത പെ­ണ്ണു­ങ്ങൾ ചിലർ അ­ക്ര­മാ­സ­ക്ത­രാ­വും. അവർ എ­പ്പോ­ഴും അ­സ്വ­സ്ഥ­രാ­യി­രി­ക്കും. ശ­ബ്ദ­വും വെ­ളി­ച്ച­വും പോ­ലു­മ­വ­രെ അ­ലോ­സ­ര­പ്പെ­ടു­ത്തി­ക്കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കും. സ്നേ­ഹ­ത്തോ­ടെ സം­സാ­രി­ക്കു­ക. ഒ­പ്പ­മു­ണ്ടെ­ന്ന തോ­ന്ന­ലു­ണ്ടാ­ക്കു­ക. വർ­ത്താ­ന­ത്തി­നു് വലിയ ഒച്ച വേണ്ട. പ­റ്റു­മെ­ങ്കി­ലു് നേരിയ സം­ഗീ­തം കേൾ­പ്പി­ക്കു­ക. ശാ­ന്ത­മാ­യി­ക്കോ­ളും. ല­ക്ഷ­ണം കേ­ട്ടി­ട്ടു് ഇതു് മ­റ്റേ­തി­ന്റെ­തു­ത­ന്നെ­യാ…”

ഹോ­മി­യോ ഡോ­ക്ടർ ച­ങ്ങാ­തി സ­മാ­ധാ­നി­പ്പി­ച്ചു.

“ക്ലി­നി­ക്കി­ലു് വ­ന്നാ­ലു് ഞാ­നി­ത്തി­രി പ­ഞ്ചാ­ര മി­ട്ടാ­യി തരാം.”

“ഓ” തൃ­പ്തി­യാ­വാ­തെ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ മൂളി.

“അ­മ്പ­ത്ത­ഞ്ചി­ലും സം­ഗ­തി­യൊ­ക്കെ കൃ­ത്യ­മാ­യി ന­ട­ക്കു­ന്നി­ല്ലേ…?” ഒ­രാ­ക്കി­ച്ചി­രി ചി­രി­ച്ചു് പു­റ­ത്തു ത­ട്ടി­ക്കൊ­ണ്ടു­ള്ള ഡോ­ക്ട­റു­ടെ ചോ­ദ്യ­ത്തി­നു് “ഹോ” എ­ന്നൊ­രു നിരാശ ക­ലർ­ന്ന ഒച്ച ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ട­നിൽ നി­ന്നു­മു­ണ്ടാ­യി.

“ചില പ്ര­ശ്ന­ങ്ങ­ളു­ണ്ടു്. ഞാ­നൊ­ന്നു് ക്ലി­നി­ക്കി­ലേ­ക്കു് വ­രാ­നി­രി­ക്ക­യാ­യി­രു­ന്നു”

“ഓ അ­തി­നെ­ന്താ. ഒന്നു വി­ളി­ച്ചി­ട്ടു­വ­ന്നോ­ളൂ.” ഡോ­ക്ടർ ച­ങ്ങാ­തി പ­ഞ്ചാ­ര­ച്ചി­രി പി­ന്നേ­യും ചി­രി­ച്ചു.

ഉ­ദ്ഘാ­ട­നം, തു­ടർ­ച്ച­യാ­യു­ള്ള പ്ര­സം­ഗ­ങ്ങൾ പു­സ്ത­ക പ്ര­കാ­ശ­നം സെ­മി­നാർ… ഇ­തി­നി­ട­യിൽ ക്ലി­നി­ക്കി­ലൊ­ന്നും പോ­യി­ല്ല. ഹോ­മി­യോ ച­ങ്ങാ­തി­യെ വി­ളി­ച്ചു പോ­ലു­മി­ല്ല. പു­സ്ത­ക പ്ര­കാ­ശ­നം ക­ഴി­ഞ്ഞു് ടൗൺ ഹാളിൽ നി­ന്നി­റ­ങ്ങു­മ്പോൾ ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണി­ന്റെ വിളി വ­ന്നു് മു­ട്ടി. ഓ… നേ­ര­ത്തേ­യും രണ്ടു മൂ­ന്നു തവണ വി­ളി­ച്ചി­രി­ക്കു­ന്നു. ഫോണു് അ­ന­ങ്ങാ­പ്പാ­റ­യാ­ക്കി ഇ­ട്ടി­രു­ന്ന­തി­നാൽ കേ­ട്ട­തു­മി­ല്ല.

“എന്താ ലിസി വി­ളി­ച്ച­തു്” പ­ര­മാ­വ­ധി മ­യ­ത്തി­ലാ­ണു് ചോ­ദി­ച്ച­തു്.

“ഒന്നു ഫോ­ണെ­ടു­ക്ക­ണ­മെ­ങ്കിൽ എത്ര തവണ വി­ളി­ക്ക­ണം” തർ­ക്കു­ത്ത­ര­മാ­ണു്.

“പ­രി­പാ­ടി­യി­ലാ­യി­രു­ന്നു. ഫോൺ സൈ­ല­ന്റി­ലാ­യി­രു­ന്നു.”

“ഞാൻ കരുതി ച­ത്തു­പോ­യി­ക്കാ­ണൂ­ന്നു്”

ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ട­നു് ഉള്ളം കാലിൽ നി­ന്നും വിറയൽ അ­രി­ച്ചു കയറി. തെറി പറയാൻ പ­ല്ലു് ഞെ­രി­ച്ചു തു­ട­ങ്ങി­യ­താ­ണു്. പെ­ട്ടെ­ന്നാ­ണോർ­ത്ത­തു് ചു­റ്റും ആ­രാ­ധ­ക­രാ­ണു്. പ­രി­പാ­ടി ക­ഴി­ഞ്ഞു് എ­ല്ലാ­രും വി­ട്ടു പോ­യി­ട്ടി­ല്ല. ‘സെൽഫി’ക്കു് നി­ന്നു കൊ­ടു­ക്കാൻ ഫോണും പി­ടി­ച്ചു് ചിലർ കാ­ത്തു നിൽ­ക്കു­ന്നു­മു­ണ്ടു്.

“സാ­റി­ന്റെ ഇ­ന്ന­ത്തെ പ്ര­സം­ഗം ഗം­ഭീ­ര­മാ­യി­ട്ടു­ണ്ടു്. ഇ­ത്ര­ത്തോ­ളം സ്ത്രീ­പ­ക്ഷം ചേർ­ന്നു നിൽ­ക്കു­ന്ന എ­ഴു­ത്തു­കാർ അ­ധി­ക­മി­ല്ല കേ­ട്ടോ…”

ക­വ­യി­ത്രി­യു­ടെ കൂ­ട്ടു­കാ­രി­യാ­ണു്. ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണി­നു നേരെ പ­ത­ഞ്ഞു പൊ­ന്തി­യ ദേ­ഷ്യം ക­ല്ല­മ്മി­യി­ല­ര­ഞ്ഞ പോലെ നേർ­ത്ത ചി­രി­യാ­ക്കി അ­വർ­ക്കു നേരെ ചൊ­രി­ഞ്ഞു.

ലി­സി­യെ വി­ളി­ച്ചു് ശാ­ന്ത­മാ­യി ചോ­ദി­ച്ചു. “നീ­യെ­ന്തി­നാ­ണു് വി­ളി­ച്ച­തു് പറയൂ. വ­ല്ല­തും വാ­ങ്ങി­ക്കാ­നു­ണ്ടോ” അ­പ്പു­റ­ത്തു് അവളും ശാ­ന്ത­യാ­യി. “എ­നി­ക്കൊ­ന്നും ഉ­ണ്ടാ­ക്കാൻ വയ്യ. ഭ­യ­ങ്ക­ര ത­ല­വേ­ദ­ന. രാ­ത്രി­യേ­ക്കു് ക­ഴി­ക്കാൻ വ­ല്ല­തും വാ­ങ്ങി­ച്ചോ”

“ബി­രി­യാ­ണി, ഫ്രൈ­ഡ് റൈസ്… ച­പ്പാ­ത്തി മതിയോ”

“ങ്ങ് ആ… എ­ന്താ­യാ­ലും കൊ­ള്ളാം”

പ­തി­വാ­യു­ള്ള രണ്ടു പെഗ് വി­സ്ക്കി­ക്കൊ­പ്പം കു­രു­മു­ള­കി­ട്ടു വ­ര­ട്ടി­യ കോ­ഴി­ക്ക­റി­യിൽ മു­ക്കി ച­പ്പാ­ത്തി ച­വ­യ്ക്കു­ന്ന­തി­നി­ട­യിൽ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണി­നെ നോ­ക്കി. അവൾ മു­ന്നി­ലു­ള്ള ഒ­റ്റ­ച്ച­പ്പാ­ത്തി­യിൽ ഭൂപടം വ­ര­ഞ്ഞു ക­ളി­ക്കു­ക­യാ­ണു്.

“എന്താ ക­ഴി­ക്കു­ന്നി­ല്ലേ…”

“എ­നി­ക്കെ­ന്തോ ഛർ­ദ്ദി­ക്കാൻ തോ­ന്നു­ന്നു”

അതും പ­റ­ഞ്ഞ­വൾ ക­ഴി­ച്ചു കൊ­ണ്ടി­രി­ക്കു­ന്ന പാ­ത്ര­വു­മെ­ടു­ത്തു് അ­ടു­ക്ക­ള­യി­ലേ­ക്കോ­ടി. ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ പി­ന്നാ­ലെ ഓ­ടാ­നൊ­ന്നും മി­ന­ക്കെ­ട്ടി­ല്ല. അ­ടു­ക്ക­ള­യിൻ നി­ന്നു് ചില ശ­ബ്ദ­ങ്ങൾ വന്നു. പെ­ട്ട­ന്ന­യാൾ­ക്കു് ക­ഴി­ച്ചു കൊ­ണ്ടി­രു­ന്ന ഭ­ക്ഷ­ണ­ത്തി­ന്റെ രുചി പോയി. ഗ്ലാ­സി­ലു­ള്ള­തു് ഒറ്റ വ­ലി­ക്കു് മോ­ന്തി ഒരു പെഗ് കൂ­ടെ­യെ­ടു­ക്കാൻ എ­ഴു­ന്നേ­റ്റു.

“എ­നി­ക്കു് ജീ­വി­തം തന്നെ മ­ടു­ത്ത­തു­പോ­ലാ­യി” തി­രി­ഞ്ഞു കി­ട­ന്നു് അവൾ പി­റു­പി­റു­ത്ത­തു് അയാൾ കേൾ­ക്കാ­തി­രു­ന്നി­ല്ല. “അ­തി­നെ­ന്തു പറ്റി”

“ഓ…”

കു­ടി­ച്ച­തും ക­ഴി­ച്ച­തു­മെ­ല്ലാം ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ട­നിൽ ആ­വി­യാ­യി­പ്പോ­യി. രുചി, വി­ശ­പ്പു്, ആഹാരം എ­ന്നി­വ­യെ­ക്കു­റി­ച്ചു­ള്ള പു­തു­മ­യാർ­ന്നൊ­രു ചി­ന്ത­യി­ല­മർ­ന്നു് അ­യാ­ളെ­പ്പോ­ഴോ ഉ­റ­ങ്ങി­പ്പോ­യി. മ­ടു­പ്പി­നു് കാ­ര­ണ­മെ­ന്തെ­ന്ന ചി­ന്ത­യിൽ കു­റേ­നേ­രം അ­ല­ഞ്ഞു തി­രി­ഞ്ഞു് ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണും കൂർ­ക്കം വ­ലി­ച്ചു. പി­ന്നേ­യും രാ­ത്രി­യാ­യി പ­ക­ലാ­യി.

പു­തു­താ­യി വാ­ങ്ങി­യ ഫോണിൽ മുഖം പൂ­ഴ്ത്താൻ തു­ട­ങ്ങി­യ­പ്പോ­ഴാ­ണു് ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണു് വീ­ണ്ടും ഉ­ല്ലാ­സ­വ­തി­യാ­യ­തെ­ന്നു് ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ നി­രീ­ക്ഷി­ച്ചു. കി­ട്ടു­ന്ന ഇ­ട­വേ­ള­ക­ളി­ലൊ­ക്കെ ഫോൺ അ­വ­ളു­ടെ കൈയിൽ കി­ട­ന്നു പു­ള­ഞ്ഞു. ഇ­ട­യ്ക്കി­ടെ അ­ണി­ഞ്ഞൊ­രു­ങ്ങു­ന്ന­തും പൊ­ട്ടു തൊ­ടു­ന്ന­തും ലി­പ്സ്റ്റി­ക്ക് തേ­ക്കു­ന്ന­തും സെൽ­ഫി­യെ­ടു­ക്കാൻ വേ­ണ്ടി മാ­ത്ര­മാ­ണെ­ന്നു് മ­ന­സ്സി­ലാ­ക്കു­ക­യും ചെ­യ്തു. ഫോ­ണെ­ങ്കി­ലു് ഫോണു്. ഒ­ന്നു് ചി­രി­ച്ചു കാ­ണൂ­ലോ. അ­ല­മ്പു­ണ്ടാ­ക്കാ­തി­രി­ക്കൂ­ലോ. വീ­ട്ടി­ലു് മ­ന­സ്സ­മാ­ധാ­നം തരൂലോ.

“എ­ന്താ­യി” ഹോ­മി­യോ ച­ങ്ങാ­തി ചോ­ദി­ച്ചു.

“ഫോൺ തെ­റാ­പ്പി ഏ­റ്റു­ന്നു് തോ­ന്നു­ന്നു.”

“എ­ങ്കി­ലും ഒരു ശ്ര­ദ്ധ­വേ­ണം. കൈ­വി­ട്ടു പോ­കാ­നും സാ­ധ്യ­ത­യു­ണ്ടു്.”

images/School_and_Society.png

മീ­റ്റിം­ഗി­നു പു­റ­പ്പെ­ടു­മ്പോൾ പ­തി­വി­ല്ലാ­ത്ത വിധം അവൾ കാറിൽ ക­യ­റി­യി­രു­ന്ന­തു് കു­റ­ച്ചു് പർ­ച്ചേ­യ്സു­ണ്ടെ­ന്നും പ­റ­ഞ്ഞാ­യി­രു­ന്നു. “എന്നെ ആ മാ­ളി­നു മു­ന്നിൽ ഇ­റ­ക്കി­യാൽ മതി. പ്ര­സം­ഗം ക­ഴി­ഞ്ഞാൽ ഒരു മി­സ്ഡ് കോൾ വി­ട്ടോ­ളു. ഞാ­നി­വി­ടെ റെ­ഡി­യാ­യി നിൽ­ക്കാം. പി­ന്നേ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടാ ആ ഏ ടി എം കാർ­ഡൊ­ന്നു തരണേ. എ­നി­ക്കും ഒരു ബാ­ങ്ക് അ­ക്കൗ­ണ്ടാ­ക്കി കു­റ­ച്ചു കാ­ശി­ട്ടു­ത­ര­ണം. ഇ­ത്രേം കാലം നി­ങ്ങ­ക്കൊ­ക്കെ വേ­ണ്ടി കൊറേ പ­ണി­യെ­ടു­ത്ത­ത­ല്ലേ. കൂ­ലി­യാ­യി ക­രു­ത്യാ മതി”

ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണു് പോ­യി­ട്ടും ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ കാറ് മു­ന്നോ­ട്ടെ­ടു­ക്കാൻ മ­റ­ന്നു് കു­റ­ച്ചു നേരം കൂടി അ­വി­ടെ­ത്ത­ന്നെ നി­ന്നു. എ­ങ്ങോ­ട്ടാ­ണു് പോ­വേ­ണ്ട­തെ­ന്നോ എ­ന്താ­ണു് പ­രി­പാ­ടി­യെ­ന്നോ­യു­ള്ള കാ­ര്യ­വും മ­റ­ന്നു. തെ­രു­വിൽ പൂ­ക്കൾ വിൽ­ക്കു­ന്ന­വ­രു­ടെ ക­ല­പി­ല­ക്കൊ­പ്പം മു­ല്ല­മ­ണ­മൊ­ഴു­കി വന്നു. ഓ മു­ല്ല­പ്പൂ വി­പ്ല­വം എ­ന്നു­ള്ളിൽ പ­റ­ഞ്ഞു് ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ വണ്ടി മു­ന്നോ­ട്ടെ­ടു­ത്തു.

ഫ്ര­ണ്ട്സി­നൊ­പ്പം മൂ­ന്നു ദി­വ­സ­ത്തേ­ക്കു് ഒരു ട്രി­പ്പ് പോ­വു­ന്നു എ­ന്നൊ­രു മെ­സേ­ജു­മി­ട്ടു് ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണു് മു­ങ്ങി­യ­തു് ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ട­നു് ആ­ദ്യ­ത്തെ അ­റ്റാ­ക്കാ­യി. ഒരു തു­റ­ന്ന ജീ­പ്പിൽ ട്രൗ­സ­റും ടീ­ഷർ­ട്ടു­മി­ട്ടു് കൂ­ട്ടു­കാ­രൊ­പ്പം ബിയർ ബോ­ട്ടി­ലും ഉ­യർ­ത്തി­പ്പി­ടി­ച്ചു് ആർ­മ്മാ­ദി­ക്കു­ന്ന ചി­ത്രം അവൾ തന്നെ പോ­സ്റ്റ് ചെ­യ്ത­തു് ര­ണ്ടാ­മ­ത്തെ അ­റ്റാ­ക്കാ­യി. അമ്മ അ­ടി­ച്ചു പൊ­ളി­ക്ക­യാ­ണ­ല്ലോ അ­ച്ഛ­നെ കൂ­ട്ടി­യി­ല്ലേ എ­ന്നു­ള്ള മ­ക്ക­ളു­ടെ കു­ത്തി­ക്കു­ത്തി­യു­ള്ള ചോ­ദ്യം മൂ­ന്നാ­മ്മ­ത്തെ അ­റ്റാ­ക്കും തന്നു. വീ­ട്ടിൽ അ­ടു­പ്പു പു­ക­യു­ന്ന നേ­ര­ങ്ങൾ കു­റ­ഞ്ഞ­തും കാ­റ്റ­റിം­ഗ് പയ്യൻ നി­ര­ന്ത­രം വന്നു പോ­യ­തും വ­യ­റ്റിൽ ഏ­ന­ക്കേ­ടു­ണ്ടാ­ക്കി. മീ­റ്റി­ങ്ങി­നി­ട­യിൽ അ­വ­ള­യ­ച്ച ഒരു മെ­സേ­ജ് വാ­യി­ച്ചു് ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ ശ­രി­ക്കും അന്തം വി­ട്ടു. “വ­രു­മ്പോൾ ഒരു ബോ­ട്ടിൽ വോ­ഡ്ക്ക വാ­ങ്ങി­ക്ക­ണേ. ഗുവ ഫ്ളേ­വർ…”

പി­ന്നേ­പ്പി­ന്നേ അ­റ്റാ­ക്കു­കൾ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ട­നു് ഏ­ശാ­തെ­യാ­യി. ഡൈ ചെ­യ്യാൻ മ­റ­ന്നു പോ­കു­ന്ന ദി­വ­സ­ങ്ങ­ളി­ലൊ­ക്കെ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ പെ­ട്ടെ­ന്നു വൃ­ദ്ധ­നു­മാ­യി.

യാ സു­നാ­രി­യോ എന്ന ജാ­പ്പാ­നീ­സ് എ­ഴു­ത്തു­കാ­ര­ന്റെ The Other heart എന്ന നോ­വ­ലി­ന്റെ ഇം­ഗ്ലീ­ഷ് പ­രി­ഭാ­ഷ ഒരു പ്ര­സാ­ധ­ക­നു വേ­ണ്ടി മ­ല­യാ­ള­ത്തി­ലാ­ക്കാ­നു­ള്ള ശ്ര­മ­ത്തി­ലാ­യി­രു­ന്നു ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ. ഒരു തവണ വായന ക­ഴി­ഞ്ഞ­താ­ണു്. മ­റ്റു­ള്ള­വ­രി­ലേ­ക്കു് ‘പ­ര­കാ­യ­പ്ര­വേ­ശം’ ന­ട­ത്തി അവരെ അ­റി­യാ­നു­ള്ള ഒരു മാ­ന്ത്രി­ക­ന്റെ യാ­ത്ര­ക­ളാ­ണു് വിഷയം. മ­നു­ഷ്യ മ­ന­സ്സെ­ന്ന നിഗൂഢ ഗു­ഹ­യി­ലൂ­ടെ­യു­ള്ള ഗൂ­ഢ­സ­ഞ്ചാ­രം എ­ന്നു് ചു­രു­ക്കി­പ്പ­റ­യാം. ചാ­യ­ക്ക­പ്പും നീ­ട്ടി ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണു് കു­റ­ച്ചു നേ­ര­മാ­യി മു­ന്നിൽ നിൽ­ക്കു­ന്ന കാഴ്ച ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ കാണാൻ വൈകി. “ന്റ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടാ നി­ങ്ങ­ളി­തു് ഏതു് ലോ­ക­ത്താ. കു­രി­ശ് പ­ള്ളീ­ലു് കുർ­ബാ­ന ക­ഴി­ഞ്ഞു വ­രേ­ണ്ട നേ­ര­മാ­യ­ല്ലോ ഞാനീ നി­ല്പു് തു­ട­ങ്ങീ­ട്ടു്” എ­ന്നും പ­റ­ഞ്ഞു് അ­യാ­ളു­ടെ കൈയിൽ ചാ­യ­ക്ക­പ്പു പി­ടി­പ്പി­ച്ചു് അവൾ തി­രി­ഞ്ഞു ന­ട­ന്നു. അ­ടു­ക്ക­ള­യിൽ ചെ­റി­യു­ള്ളി­മൊ­രി­യു­ന്ന­തി­ന്റെ­യും പോർ­ക്കു് ഉ­ല­ത്തു­ന്ന­തി­ന്റേ­യും മണം വന്നു. ത­വി­യു­ടെ തു­മ്പിൽ ഒരു കഷണം പൊ­ള്ളു­ന്ന പോർ­ക്കു­മാ­യി “കു­ട്ടാ­ട്ടാ ഇ­തൊ­ന്നു് വെ­ന്തോ­ന്നു് നോ­ക്കി­യേ” ന്നും പ­റ­ഞ്ഞു് അവള് വീ­ണ്ടും വന്നു. പ­ണ്ട­വൾ എ­ന്നും ത­രാ­റു­ള്ള പ്ര­ണ­യ­ത്തി­ന്റെ നു­റു­ങ്ങു­കൾ അ­തി­ലെ­വി­ടെ­യോ ഉ­ണ്ട­ല്ലോ­യെ­ന്നു് അ­യാ­ള­പ്പോൾ മ­ണ­ത്തു. വാ­യ­ന­ക്കി­ട­യിൽ പു­സ്ത­കം അ­ട­ച്ചു വെ­ച്ചു് അയാൾ അ­ടു­ക്ക­ള­യോ­ളം ചെ­ന്നു.

ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണു് ധൃ­തി­പി­ടി­ച്ചു് പ­ണി­യി­ലാ­ണു്. അയാൾ അ­വ­ളു­ടെ പി­റ­കിൽ ചെ­ന്നു ഒ­ച്ച­യി­ല്ലാ­തെ നി­ന്നു. അവൾ മൂ­ക്കിൽ എന്തോ മണം വ­ലി­ച്ചു കേ­റ്റി. അ­യാ­ളു­ടെ സാ­ന്നി­ധ്യം മ­ണ­ത്തി­ലൂ­ടെ­യാ­ണു് അവൾ പെ­ട്ടെ­ന്നു് തി­രി­ച്ച­റി­യു­ക. ച­ല­ന­ങ്ങൾ നി­ശ്ച­ല­മാ­ക്കി തി­രി­ഞ്ഞു നോ­ക്കു­ക പോലും ചെ­യ്യാ­തെ ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണു് ചോ­ദി­ച്ചു.

“എന്താ ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടാ കാ­ര്യം”

അ­യാ­ള­വ­ളെ രണ്ടു കൈ­കൊ­ണ്ടും വ­രി­ഞ്ഞു മു­റു­ക്കു­ന്ന­തി­നി­ട­യിൽ ചോ­ദി­ച്ചു. “നീ­യി­ന്നു് പു­റ­ത്തേ­ക്കൊ­ന്നും പോ­വു­ന്നി­ല്ലേ…”

ഒരു കു­ഞ്ഞു പ്രാ­വി­നെ­പ്പോ­ലെ അ­യാ­ളു­ടെ കൈ­ക­ളി­ലൊ­തു­ങ്ങു­മ്പോൾ അവൾ ചോ­ദി­ച്ചു.

“വൈ­കു­ന്നേ­രം ന­മ്മു­ക്കൊ­ന്നു് പു­റ­ത്തു പോ­യാ­ലോ”

“പോവാം” കൈ­ക­ളിൽ നി­ന്നും അവളെ വി­ടു­വി­ച്ചു­കൊ­ണ്ട­യാൾ പ­റ­ഞ്ഞു.

The Other heart-​ലെ എ­ഴു­ത്തു­കാ­ര­ന്റെ ആമുഖം ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടൻ മ­ന­സ്സിൽ പ­രി­ഭാ­ഷ­പ്പെ­ടു­ത്തു­ക­യാ­യി­രു­ന്നു.

‘നി­ങ്ങൾ നി­ങ്ങ­ളു­ടേ­ത­ല്ലാ­ത്ത ഏ­തെ­ങ്കി­ലും ഹൃ­ദ­യ­ത്തി­ലൂ­ടെ എ­പ്പോ­ഴെ­ങ്കി­ലും സ­ഞ്ച­രി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടോ. അ­തി­ന്റെ മി­ടി­പ്പു­കൾ­ക്കു് കാ­തോർ­ത്തി­ട്ടു­ണ്ടോ. സ­ഫ­ലീ­ക­രി­ക്ക­പ്പെ­ടാ­ത്ത മോ­ഹ­ങ്ങൾ, അ­ടി­ച്ച­മർ­ത്തി­യ വി­കാ­ര­ങ്ങൾ, എ­ത്തി­പ്പി­ടി­ക്കാ­നാ­ഗ്ര­ഹി­ക്കു­ന്ന ആ­കാ­ശ­ങ്ങൾ… മ­റ്റൊ­രാ­ളു­ടെ ഹൃദയം നി­ങ്ങ­ളു­ടേ­തു കൂ­ടി­യാ­വു­നി­ട­ത്താ­ണു് നി­ങ്ങൾ ശ­രി­ക്കു­മൊ­രു മ­നു­ഷ്യ­നാ­വു­ന്ന­തു്. ഹൃ­ദ­യ­മു­ള്ള മ­നു­ഷ്യൻ’

അ­സ്ത­മി­ക്കാൻ തു­ട­ങ്ങി­യ ക­ടൽ­ക­ര­യി­ലൂ­ടെ തി­ര­ക­ളെ ച­വി­ട്ടി­ത്തെ­റി­പ്പി­ച്ചു് ലി­സി­പ്പെ­ണ്ണു് പാ­ഞ്ഞു ന­ട­ന്നു. അ­മ്പ­തി­ലേ­ക്കു് ക­ട­ക്കാൻ പോ­വു­ക­യാ­ണെ­ന്ന യാ­തൊ­രു വി­ചാ­ര­വു­മി­ല്ലാ­തെ. ഇ­ട­യ്ക്ക­വൾ പാ­ഞ്ഞു­വ­ന്നു് അ­യാ­ളു­ടെ ക­ഴു­ത്തിൽ കെ­ട്ടി­പ്പി­ടി­ച്ചു് ഒ­രു­മ്മ കൊ­ടു­ത്തു. പി­ന്നെ ഒരു സ്വ­കാ­ര്യ­മെ­ന്ന പോലെ ചെ­വി­യിൽ മ­ന്ത്രി­ച്ചു. “ജോ­ണി­ക്കു­ട്ടാ­ട്ടാ, പ­ണ്ടു് ചെ­യ്യാ­റു­ള്ള­തു­പോ­ലെ എ­ന്നെ­യെ­ടു­ത്തു് ഒ­ന്നു് വ­ട്ടം­ചു­റ്റി­ക്കാ­മോ?”

കെ. ടി. ബാ­ബു­രാ­ജ്
images/baburaj.jpg

ക­ണ്ണൂർ ജി­ല്ല­യി­ലെ വ­ള­പ­ട്ട­ണ­ത്തു് ജനനം. അച്ഛൻ കെ. നാ­രാ­യ­ണൻ, അമ്മ ടി. കാർ­ത്യാ­യ­നി. രാ­മ­വി­ലാ­സം എൽ. പി. സ്കൂൾ, വ­ള­പ­ട്ട­ണം ഗവ: ഹൈ­സ്ക്കൂൾ, ക­ണ്ണൂർ എസ്. എൻ. കോ­ളേ­ജ്, ത­ല­ശ്ശേ­രി ബ്ര­ണ്ണൻ കോ­ളേ­ജ്, മാ­ന­ന്ത­വാ­ടി ബി. എഡ് സെ­ന്റർ എ­ന്നി­വി­ട­ങ്ങ­ളിൽ വി­ദ്യാ­ഭ്യാ­സം.

ക­ണ്ണൂർ ആ­കാ­ശ­വാ­ണി­യിൽ പ്രോ­ഗ്രാം കോം­പി­യ­റാ­യും, വിവിധ പ്രാ­ദേ­ശി­ക ചാ­ന­ലു­ക­ളിൽ അ­വ­താ­ര­ക­നാ­യും പ്ര­വർ­ത്തി­ച്ചി­രു­ന്നു. കു­റേ­ക്കാ­ലം സ­മാ­ന്ത­ര കോ­ളേ­ജു­ക­ളിൽ അ­ധ്യാ­പ­ക­നാ­യി. പ്രൊ­ഫ­ഷ­ണൽ ഫോ­ട്ടോ­ഗ്രാ­ഫ­റാ­ണു്. അ­ദൃ­ശ്യ­നാ­യ കോ­മാ­ളി, തീ അ­ണ­യു­ന്നി­ല്ല, ബി­നാ­മി, ഒരു ദീർ­ഘ­ദൂ­ര ഓ­ട്ട­ക്കാ­ര­ന്റെ ജീ­വി­ത­ത്തിൽ നി­ന്നും, മായാ ജീ­വി­തം, സ­മ­കാ­ലം (കഥകൾ) സാ­മൂ­ഹ്യ­പാ­ഠം, മ­ഴ­ന­ന­ഞ്ഞ ശലഭം, പു­ളി­മ­ധു­രം, ഭൂ­ത­ത്താൻ കു­ന്നിൽ പൂ പ­റി­ക്കാൻ പോയ കു­ട്ടി­കൾ (ബാ­ല­സാ­ഹി­ത്യം) ജീ­വി­ത­ത്തോ­ടു ചേർ­ത്തു­വെ­ച്ച ചില കാ­ര്യ­ങ്ങൾ (അ­നു­ഭ­വം, ഓർമ്മ) ദൈ­വ­മു­ഖ­ങ്ങൾ (നാടകം) ‘Ammu and the butterfly’ എന്ന പേരിൽ മ­ഴ­ന­ന­ഞ്ഞ ശലഭം ഇം­ഗ്ലീ­ഷി­ലേ­ക്കു് മൊ­ഴി­മാ­റ്റം ചെ­യ്യ­പ്പെ­ട്ടി­ട്ടു­ണ്ടു്. അ­ബു­ദാ­ബി ശക്തി അ­വാർ­ഡ് (1992) ഭാഷാ പു­ര­സ്ക്കാ­രം (2003) പി. ടി. ഭാ­സ്ക്ക­ര പ­ണി­ക്കർ അ­വാർ­ഡ് (2014) ഭീമ ര­ജ­ത­ജൂ­ബി­ലി പ്ര­ത്യേ­ക പു­ര­സ്ക്കാ­രം (2015) സാ­ഹി­ത്യ അ­ക്കാ­ദ­മി അ­വാർ­ഡ് (2018) പ്രാ­ദേ­ശി­ക ദൃ­ശ്യ­മാ­ധ്യ­മ പു­ര­സ്ക്കാ­രം, കേരള സ്റ്റേ­റ്റ് ബ­യോ­ഡൈ­വേർ­സി­റ്റി ബോർ­ഡി­ന്റെ ഫോ­ട്ടോ­ഗ്രാ­ഫി അ­വാർ­ഡ് (2017) ക­ണ്ണാ­ടി സാ­ഹി­ത്യ പു­ര­സ്ക്കാ­രം (2019) പ്രൊഫ. കേശവൻ വെ­ള്ളി­ക്കു­ള­ങ്ങ­ര ബാല ശാ­സ്ത്ര­സാ­ഹി­ത്യ അ­വാർ­ഡ് (2019) എ­ന്നി­വ ല­ഭി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടു്. കേരള ഫോക് ലോർ അ­ക്കാ­ദ­മി­യു­ടെ ഡോ­ക്യു­മെ­ന്റ­റി പു­ര­സ്ക്കാ­രം (2020). സമഗ്ര സം­ഭാ­വ­ന­യ്ക്കു­ള്ള സ­തീർ­ത്ഥ്യ പു­ര­സ്ക്കാ­രം (2020). കേരള സർ­ക്കാർ പ­ബ്ലി­ക്ക് റി­ലേ­ഷൻ വ­കു­പ്പി­ന്റെ മിഴിവു്-​2021 ഷോർ­ട്ട് ഫിലിം അ­വാർ­ഡ് എ­ന്നി­വ­യും ല­ഭി­ച്ചി­ട്ടു­ണ്ടു്. ഷോർ­ട്ട് ഫിലിം ഡോ­ക്യു­മെ­ന്റ­റി വി­ഭാ­ഗ­ങ്ങ­ളി­ലാ­യി പ­തി­ന­ഞ്ചി­ലേ­റെ സി­നി­മ­കൾ ചെ­യ്തി­ട്ടു­ണ്ടു്.

ഭാര്യ: നിഷ, മക്കൾ: വൈ­ഷ്ണ­വ്, നന്ദന

Colophon

Title: Mattoru Hridayam (ml: മ­റ്റൊ­രു ഹൃദയം).

Author(s): K. T. Baburaj.

First publication details: Sayahna Foundation; Trivandrum, Kerala; 2023-02-08.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Short Story, K. T. Baburaj, Mattoru Hridayam, കെ. ടി. ബാ­ബു­രാ­ജ്, മ­റ്റൊ­രു ഹൃദയം, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: February 8, 2023.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Photo of an original work of art by Harold Hitchcock, a photograph by Harold Hitchcock . The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Typesetter: JN Jamuna; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.