യു​ദ്ധം വൃ​ത്തി​കെ​ട്ട ഒരേർ​പ്പാ​ടാ​ണെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ മി​ക്ക​യാ​ളു​ക​ളും ഉടനെ സമ്മ​തം​മൂ​ളും, അടു​ത്ത നി​മി​ഷ​ത്തിൽ റി​ക്രൂ​ട്ടി​ങ്ങാ​പ്പീ​സിൽ ചെ​ന്നു പേ​രെ​ഴു​തി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും. ഇതു് അതി​ശ​യോ​ക്തി​പ​ര​മായ പ്ര​സ്താ​വ​ന​യൊ​ന്നു​മ​ല്ല. യു​ദ്ധ​ത്തെ വെ​റു​ക്കുക എന്ന​തു് തൊ​ലി​പ്പു​റ​മേ​യു​ള്ള ഒരു സെ​ന്റി​മെ​ന്റു മാ​ത്ര​മാ​ണു്. മനു​ഷ്യൻ ഇന്നും അടി​സ്ഥാ​ന​പ​ര​മാ​യി കാ​പ്പി​രി​യാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണോ, യു​ദ്ധ​മെ​ന്ന ആശ​യ​ത്തി​ലുൾ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന എണ്ണ​മ​റ്റ ദു​രി​ത​ങ്ങ​ളെ വി​ഭാ​വ​നം ചെ​യ്യു​വാ​നു​ള്ള കഴി​വി​ല്ലാ​യ്മ​കൊ​ണ്ടാ​ണോ എന്നെ​നി​ക്കു നി​ശ്ച​യ​മി​ല്ല.

ഏതാ​യാ​ലും യു​ദ്ധ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി വേ​ണ്ട​ത്ര ഗൗ​ര​വ​മാ​യി ചി​ന്തി​ക്കാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് യു​ദ്ധ​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​വു​ന്ന​തെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കാൻ ന്യാ​യ​മു​ണ്ടു്. പലരും യു​ദ്ധ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ചി​ന്തി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു​ള്ള​തു സത്യ​മാ​ണു്. അതിനെ തട​യു​വാ​നാ​യി സാർ​വ്വ​ലൗ​കി​ക​സം​ഘ​ട​ന​ക​ളു​മു​ണ്ടാ​കാ​റു​ണ്ടു്. തൽ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രിൽ പലരും വളരെ ആത്മാർ​ത്ഥ​ത​യോ​ടെ പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​മാ​ണു്. പക്ഷേ, ഇതൊ​ക്കെ പ്ര​ശ്ന​ത്തി​ന്റെ സമീ​പ​ത്തെ​ങ്ങും എത്തു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു വളരെ വി​നീ​ത​മാ​യി അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ള്ള​ട്ടെ. യു​ദ്ധം എന്നു കേൾ​ക്കു​മ്പോൾ ഇക്കൂ​ട്ടർ​ക്കു പലതരം തെ​റ്റി​ദ്ധാ​ര​ണ​കൾ തലയിൽ കട​ന്നു​കൂ​ടു​ന്നു​ണ്ടു്. അവ​യെ​ല്ലാം എണ്ണി​പ്പ​റ​യുക സാ​ദ്ധ്യ​മ​ല്ല. പൊ​തു​വെ പറ​ഞ്ഞാൽ കാ​ണേ​ണ്ട​തൊ​ന്നും കാ​ണു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു​മാ​ത്രം പറയാം. അവ​രു​ടെ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തിൽ യു​ദ്ധം ഭയ​ങ്ക​ര​മാ​ണു്, വൃ​ത്തി​കേ​ട​ല്ല. യു​ദ്ധം ഗം​ഭീ​ര​മാ​ണു്, ഭ്രാ​ന്ത​ല്ല. യു​ദ്ധം നീ​തീ​ക​രി​ക്ക​ത്ത​ക്ക ലക്ഷം സന്ദർ​ഭ​ങ്ങൾ അവർ​ക്കു കണ്ടു​പി​ടി​ക്കാൻ കഴി​യും. സം​ഭ​വ്യ​മോ അസം​ഭ​വ്യ​മോ ആയ സകല സന്ദർ​ഭ​ങ്ങ​ളി​ലും യു​ദ്ധം നി​ഷി​ദ്ധ​മാ​ണു് എന്ന​വർ സമ്മ​തി​ച്ചു തരി​ക​യി​ല്ല. സ്വ​ന്തം രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ സം​ര​ക്ഷ​ണ​ത്തി​നു് യു​ദ്ധം ആകാം, ഒരു പുതിയ സാ​മൂ​ഹ്യ​ഘ​ട​ന​യെ കെ​ട്ടി​പ്പ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നു യു​ദ്ധം ആകാം, അതാ​ണ​വ​രു​ടെ പക്ഷം. സ്വ​ന്തം രാ​ജ്യ​മെ​ന്ന വാ​ക്കി​ന്റെ അർ​ത്ഥ​മെ​ന്തു്, അതി​ന്റെ അലം​ഘ​നീ​യ​മായ അതിർ​ത്തി​വ​ര​മ്പു​കൾ ഏതു്, ഈശ്വ​രൻ നി​യോ​ഗി​ച്ചു എന്നൊ​ന്നും ആലോ​ചി​ക്കാൻ അവർ നിൽ​ക്കു​ന്നി​ല്ല. യു​ദ്ധം​കൊ​ണ്ടു് സൃ​ഷ്ടി​ക്കു​ന്ന നവ​വ്യ​വ​സ്ഥി​തി യു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ സന്താ​ന​മാ​ക​യാൽ അതി​നു് പൈ​തൃ​ക​സ്വ​ഭാ​വ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നും മറ്റും അവർ കാ​ണു​ന്നി​ല്ല. മനു​ഷ്യ​നെ കൊ​ന്നി​ട്ടു് നി​ല​നി​റു​ത്തേ​ണ്ട​തായ എന്തോ മാ​നു​ഷി​ക​മൂ​ല്യ​ങ്ങൾ ഉണ്ടെ​ന്നാ​ണു് അവ​രു​ടെ ധാരണ. പി​ന്നെ ആർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി​യാ​ണു് ഈ മൂ​ല്യം, മനു​ഷ്യ​നെ​ക്കാൾ വലിയ മൂ​ല്യ​മെ​ന്താ​ണു്, ഈ പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും അവർ​ക്കു തല​വേ​ദ​ന​യു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്നി​ല്ല. കാ​ര്യം മറി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ ഐക്യ​രാ​ഷ്ട്ര​സം​ഘ​ട​ന​യു​ടെ മു​ക്കാൽ​പ​ങ്കും യു​നെ​സ്കോ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​മാ​യി​രു​ന്നേ​നെ.

മനു​ഷ്യർ​ക്കു് യു​ദ്ധ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ഭയ​മ​ല്ല വേ​ണ്ട​തു്, ലജ്ജ​യാ​ണു്. യു​ദ്ധം​ചെ​യ്യുക എന്ന​തു് നാ​ണി​ക്കേ​ണ്ട അവ​മ​തി​യാ​ണു്. അതി​നു​പ​ക​രം ഇന്നു് അതൊരു മാ​ന്യ​മായ തൊ​ഴി​ലാ​ണു്, മഹി​മ​യേ​റിയ സാ​ധ​ന​മാ​ണു്. ചട്ടു​കാ​ലൻ ടൈ​മു​റി​നെ ഇന്നും നാം ഓർ​മ്മി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. അക്കാ​ല​ത്തു് കവി​ത​യെ​ഴു​തി​യ​വ​രു​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാം. പക്ഷേ, ചരി​ത്ര​കാ​ര​ന്റെ ദൃ​ഷ്ടി​യിൽ​പ്പെ​ട്ട​തു് ആ കശാ​പ്പു​കാ​രൻ മാ​ത്ര​മാ​ണു്. ചരി​ത്ര​ത്തി​ലെ​പ്പോ​ഴും ഈ കൊ​ല​യാ​ളി​ക​ളെ​യാ​ണു് പു​ക​ഴ്ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. നെ​പ്പോ​ളി​യ​നും അല​ക്സാ​ണ്ട​റു​മെ​ല്ലാം ചരി​ത്ര​ത്തി​ലെ ഓട​ക​ളാ​ണെ​ന്നു് മന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​ത്തി​ട​ത്തോ​ളം കാലം മനു​ഷ്യൻ മൃ​ഗ​മാ​യി​രി​ക്കും—അതും വളരെ താ​ഴ്‌​ന്ന​നി​ല​യി​ലു​ള്ള ഒരു മൃഗം. പണ്ട​ത്തെ കൊ​ല​യാ​ളി​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി കഥ​യെ​ഴു​തി​യാൽ ഒരി​ക്ക​ലും അവ​സാ​നി​ക്ക​യി​ല്ല. അതെ​ഴു​താ​നും മനു​ഷ്യ​രു​ണ്ടു്. വാ​യി​ക്കാ​നു​മു​ണ്ടു്. എന്നി​ട്ടു പരാതി പറ​യു​ക​യാ​ണു്, യു​ദ്ധ​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​കു​ന്നെ​ന്നു്. മാർക് റ്റ്വൈ​യിൻ ഒരി​ക്കൽ പറ​ഞ്ഞു, സർ വാൾ​ട്ടർ സ്കോ​ട്ട് അനേകം കു​ട്ടി​ക​ളെ വഷ​ളാ​ക്കി​യെ​ന്നു്. ലോ​ക​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ലെ മഹ​ത്തായ സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നാ​ണു് ആ പ്ര​സ്താ​വന. യു​ദ്ധ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങൾ അറി​യാൻ A Conneticut Yankee in King Arthur’s Court എന്ന പു​സ്ത​കം വാ​യി​ച്ചു​നോ​ക്കുക. ആ പു​സ്ത​ക​ത്തോ​ളം മഹ​ത്താ​യ​താ​ണു് ‘ഡോൺ ക്വി​ക്സോ​ട്ടി​ന്റെ വീ​ര​കൃ​ത്യ​ങ്ങൾ’. ഈ പു​സ്ത​കം എഴു​തി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു ശതാ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളാ​യി​ട്ടും പട്ടാള ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാർ​ക്കു് ലഭി​ക്കു​ന്ന ബഹു​മ​തി​യും ശമ്പ​ള​വും സെർ​വാ​ന്റീ​സ് കാണാൻ ഇട​വ​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ അദ്ദേ​ഹം തന്റെ പു​സ്ത​ക​ത്തെ ശപി​ക്കും. ഒരു കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​ക്കു കളി​പ്പാ​ട്ട​മാ​യി കളി​ത്തോ​ക്കു വാ​ങ്ങി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന പി​താ​വു് ആ കു​ട്ടി​യെ ഞെ​ക്കി​ക്കൊ​ല്ലു​ക​യാ​ണു് ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തു്. സ്വതേ കാ​പാ​ലി​ക​ന്മാർ നി​റ​ഞ്ഞ മനു​ഷ്യ​സ​മു​ദാ​യ​ത്തിൽ ഒരു നര​ഭോ​ജി​യെ​കൂ​ടി ഉണ്ടാ​ക്കുക! ഇതെ​ല്ലാം പറ​യു​മ്പോൾ ഒരു ഉപ​ദേ​ശി പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​ന്റെ ഛായ തോ​ന്നും. അത്ര​യ​ധി​കം രൂ​ഢ​മൂ​ല​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്, മനു​ഷ്യ​രെ കൊ​ല്ലുക എന്ന ആശ​യ​ത്തി​ന്റെ സൗ​ന്ദ​ര്യം! സോ​വി​യ​റ്റു​റ​ഷ്യ​യി​ലെ സാ​ഹി​ത്യം കൂ​ടു​തൽ കൂ​ടു​തൽ സമ​ര​സാ​ഹി​ത്യ​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന​തു് അഭി​മാ​ന​ത്തോ​ടെ​യാ​ണു് ചിലർ വീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തു്. ക്ഷാ​ത്ര​വീ​ര്യം, വീ​ര​സ്വർ​ഗ്ഗം, സമ​ര​പാ​ര​മ്പ​ര്യം, യു​ദ്ധ​വീ​രൻ അങ്ങ​നെ എത്ര മൗ​ഢ്യ​ങ്ങ​ളാ​ണു് മാ​ന്യ​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളെ അപ​ഹ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ‘ശി​ലാ​പു​ഷ്പം’ എന്ന റഷ്യൻ ഫി​ലി​മി​ന്റെ​കൂ​ടെ ഒരു ചി​ത്രം പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. പട്ടാ​ള​ക്കാ​രും മറ്റും ഡ്രിൽ ചെ​യ്യു​ന്ന​തും മറ്റും കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു അതു്. ഭീ​മാ​കാ​ര​മായ ഏതോ ഒരു വി​കൃ​ത​ജ​ന്തു​വി​ന്റെ അം​ഗ​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ മനു​ഷ്യർ കാ​ട​രാ​ണെ​ന്നു കാ​ണി​ക്കു​ന്ന ആ ബീ​ഭ​ത്സ​ത​യാ​യി​രു​ന്നു എന്റെ അടു​ത്തി​രു​ന്ന സകല മനു​ഷ്യർ​ക്കും കൂ​ടു​ത​ലാ​യി രസി​ച്ച​തു്. അമേ​രി​ക്ക​യു​ടേ​യും റഷ്യ​യു​ടേ​യും കട​ലാ​സു​ക​ളിൽ ഏറ്റ​വും വി​ശി​ഷ്ട​വ​സ്തു​വാ​യി ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കാ​റു​ള്ള​തു് തോ​ക്കു​ക​ളെ​യാ​ണു്. ഒന്ന​ല്ലെ​ങ്കിൽ മറ്റൊ​രു മു​ഖം​മൂ​ടി​യു​ടെ പു​റ​കിൽ എപ്പോ​ഴും യു​ദ്ധ​മ​നഃ​സ്ഥി​തി​യെ വാ​ഴ്ത്തു​ന്ന സാ​ഹി​ത്യ​മാ​ണു് ഇന്നു മിക്ക ഭാ​ഷ​ക​ളി​ലു​മു​ള്ള​തു്. ഒട്ട​ന​വ​ധി പ്രാ​വ​ശ്യം യാ​തൊ​രു മറ​വു​മി​ല്ലാ​തെ​ത​ന്നെ ഈ പൈ​ശാ​ചി​ക​ത്വം അം​ഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു​മു​ണ്ടു്. യു​ദ്ധ​മെ​ന്നു പറ​യു​മ്പോൾ ഓരൊ​രു​ത്ത​നും അവനവൻ ജയി​ക്കു​ക​യും എതി​രാ​ളി തോ​ല്ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ഒരു സമ്പ്ര​ദാ​യ​ത്തെ​യാ​ണോർ​ക്കു​ന്ന​തു്. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് യു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ ഭീകരത ഓർ​മ്മി​ക്കാ​ത്ത​തു്. ഇതിനെ നി​തീ​ക​രി​ക്കാൻ ധീരത എന്നൊ​രു വാ​ക്കി​നെ അസ്ഥാ​ന​ത്തെ​ല്ലാം വലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു വരി​ക​യും ചെ​യ്യും. സാ​ഹി​ത്യ​കാ​രൻ വാ​ളെ​ടു​ക്ക​ണ​മ​ത്രെ. അല്ലെ​ങ്കിൽ അവൻ ഭീ​രു​വാ​ണു്! വല്ല​വ​ന്റെ​യും ബയ​ണ​റ്റു​വി​ഴു​ങ്ങാൻ കഴി​യാ​തെ പോ​കു​ന്ന​തു് അത്ര ആഭാ​സ​മൊ​ന്നു​മ​ല്ല. തന്റെ തോ​ക്കു് മറ്റൊ​രു മനു​ഷ്യ​ജീ​വി​യു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ലേ​ക്കു് നി​റ​യൊ​ഴി​ക്കാൻ കഴി​യാ​യ്ക അത്ര അവ​മാ​ന​മായ കാ​ര്യ​വു​മ​ല്ല. ഒന്നു​കൂ​ടി​യു​ണ്ടു്. മറ്റൊ​രു​ത​ര​ത്തി​ലും അന്യ​രു​ടെ​മേൽ തനി​ക്കു​ള്ള മേന്മ കാ​ണി​ക്കാൻ വഴി​യി​ല്ലാ​ത്ത ബു​ദ്ധി​ശൂ​ന്യ​രാ​ണു് ഗു​സ്തി​കൊ​ണ്ടു് അങ്ങ​നെ ചെ​യ്യാ​മെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ആരാ​ണു് സാ​ധാ​ര​ണ​യാ​യി യു​ദ്ധ​ത്തൊ​ഴിൽ​കൊ​ണ്ടു മി​ടു​ക്ക​ന്മാ​രാ​കു​ന്ന​തു്? സമു​ദാ​യ​ത്തി​ലെ ഏറ്റ​വും​താ​ണ​വി​ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ​ക്കേ അവിടെ സ്ഥാ​ന​മു​ള്ളൂ. യു​ദ്ധ​രം​ഗ​ത്തി​ലാ​യാ​ലും നാ​ട്ടി​ലാ​യാ​ലും അതു ശരി​യാ​ണു്. നാ​ട്ടിൽ കൊ​ള്ളു​ക​യി​ല്ലാ​ത്ത ചെ​റു​പ്പ​ക്കാർ​ക്കു് ഉയർ​ന്ന ശമ്പ​ളം കൊ​ടു​ത്തു കൊ​മ്പ​ത്തി​രു​ത്തു​ന്ന ഒരു വ്യ​വ​സാ​യ​മാ​ണു് യു​ദ്ധം. പക്ഷേ, ഇക്കാ​ര്യ​മെ​ല്ലാം ശരി​യാ​ണെ​ന്നു സമ്മ​തി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ മനു​ഷ്യ​നെ മനു​ഷ്യൻ കൊ​ല്ലു​ന്ന​തു് ചീ​ത്ത​യാ​ണെ​ന്നു് ആദ്യം സമ്മ​തി​ക്ക​ണം. കൊ​ല​യു​ടെ എണ്ണം കൂ​ട്ടി​യാൽ കൊ​ല​ക്കു​റ്റ​ത്തി​നു നീ​തീ​ക​ര​ണം ലഭി​ക്കു​മെ​ന്നു​ള്ള ഒര​വ​സ്ഥ​യാ​ണി​ന്നു​ള്ള​തു്. യു​ദ്ധം തർ​ക്ക​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലെ ഒരം​ഗീ​കൃ​ത​ശാ​ഖ​യാ​യി​ത്തീർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് യു​ദ്ധം നി​റു​ത്തു​വാൻ പ്രാ​വു് സം​ഘ​ട​ന​ക​ളും മറ്റും കൊ​ണ്ടു​ന​ട​ക്കു​ന്ന​തു്. “സമ​ര​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി സമാ​ധാ​നം”, “സമാ​ധാ​ന​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി സമരം” ഇവ​യാ​ണു് നമ്മു​ടെ മു​ദ്രാ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ. സമാ​ധാ​നം ഉണ്ടാ​ക്കാൻ സമരം നട​ത്തു​ന്ന​വർ കാ​ണു​ന്ന​തു് ഓരോ യു​ദ്ധ​ത്തി​നു​ശേ​ഷ​വും സമു​ദാ​യം കു​റെ​ക്കൂ​ടി വഷ​ളാ​യി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ന്നാ​ണു്. എന്നി​ട്ട​വർ നോ​ക്കി​നി​ന്നു് അത്ഭു​ത​പ്പെ​ടു​ന്നു. അതു യു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ സ്വ​ഭാ​വ​മാ​ണെ​ന്നു് മന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​തെ പി​ന്നെ​യും അവർ സമാ​ധാ​ന​മു​ണ്ടാ​ക്കാൻ​വേ​ണ്ടി യു​ദ്ധം​ചെ​യ്യു​വാൻ പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്നു. ഒരി​ക്കൽ​ക്കൂ​ടി പറ​യ​ട്ടെ, യു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ യഥാർ​ത്ഥ​സ്വ​ഭാ​വ​മെ​ന്തെ​ന്നു വ്യ​ക്ത​മാ​യി മന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​ത്തി​ട​ത്തോ​ളം കാലം യു​ദ്ധം അവ​സാ​നി​ക്കു​ക​യി​ല്ല.

യു​ദ്ധം അവ​സാ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേ​ണ്ടി ഇന്നു് നട​ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന സകല പരി​ശ്ര​മ​ങ്ങ​ളും പരാ​ജ​യ​മ​ട​യും. കാരണം മേൽ​പ്പ​റ​ഞ്ഞ​തു​ത​ന്നെ. നാം കൊ​ല്ല​പ്പെ​ടു​ന്ന വെ​ടി​യു​ണ്ട​യു​ടെ വലു​പ്പം നി​യ​ന്ത്രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് നമു​ക്കെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പ്ര​യോ​ജ​ന​മു​ണ്ടെ​ന്നു് ഗണി​ച്ചു​കൂ​ട​ല്ലോ. ആറ്റം​ബോം​ബ് നി​രോ​ധി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടു് എന്തു ഗു​ണ​മാ​ണു​ള്ള​തു് ? മനു​ഷ്യർ വ്യ​ക്തി​ക​ളാ​യി​ട്ടാ​ണു് മരി​ക്കു​ന്ന​തു്. രണ്ടു​ല​ക്ഷം ആളുകൾ മരി​ക്കു​ന്ന​തു് അന്യ​രെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ഒരു മര​ണ​ത്തേ​ക്കാൾ ഭയ​ങ്ക​ര​മാ​ണു്. പക്ഷേ, ആ രണ്ടു ലക്ഷ​ത്തി​ലെ ഓരോ വ്യ​ക്തി​ക്കും സ്വ​ന്ത​മാ​യി ഓരോ ജീ​വ​നു​ണ്ടു്. അവർ ഓരോ​രു​ത്ത​രാ​യി​ട്ടോ ഒരു​മി​ച്ചോ മരി​ച്ചു​വെ​ന്ന​തു് അവരെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം പ്ര​സ​ക്ത​മ​ല്ല. മറ്റൊ​രു​ത​രം യു​ദ്ധ​നി​യ​ന്ത്ര​ണ​മു​ണ്ടു്. ചി​ല​രു​ടെ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തിൽ സോ​വി​യ​റ്റ് തോ​ക്കു​കൾ​കൊ​ണ്ടു് നട​ത്തു​ന്ന കൊ​ല​യെ​ല്ലാം നല്ല​താ​ണു്. മറ്റു​ചി​ലർ അമേ​രി​ക്കൻ ആയു​ധ​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു മരി​ക്കാൻ ഇഷ്ട​പ്പെ​ടു​ന്നു. ഇക്കൂ​ട്ടർ യു​ദ്ധ​ത്തെ നി​യ​ന്ത്രി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ലോ​ക​ത്തി​ലെ ഏറ്റ​വും ഭയ​ങ്ക​ര​മായ യു​ദ്ധ​പ്ര​ച​ര​ണം നട​ത്തു​ന്നു​മു​ണ്ടു്. മനു​ഷ്യ​നെ കൊ​ല്ലു​വാൻ ഉത്ത​മ​ന്യാ​യ​ങ്ങൾ അന്വേ​ഷി​ച്ചു​ന​ട​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണു് ഏറ്റ​വും ഭയ​ങ്ക​ര​പി​ശാ​ചു​ക്കൾ, സർ​വ്വ​രാ​ജ്യ​സം​ഘ​ട​ന​കൾ, സോ​ഷ്യ​ലി​സം, അറ്റോ​മി​ക് ശക്തി നി​രോ​ധ​നം മു​ത​ലായ കു​റു​ക്കു​വ​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ സമാ​ധാ​ന​ത്തി​ലെ​ത്താ​മെ​ന്നു് കരു​തു​ന്ന​വർ, മൂ​ഢ​ന്മാ​ര​ല്ലെ​ങ്കിൽ, വഞ്ച​ക​ന്മാ​രാ​ണു്. അവ​ര​വ​രു​ടെ സ്വ​ന്തം യു​ദ്ധ​ങ്ങൾ ജയി​ക്കു​വാൻ​വേ​ണ്ടി ശത്രു​വി​നെ നി​രാ​യു​ധ​രാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള പ്ര​ച​ര​ണം മാ​ത്ര​മാ​ണു് അവ​രു​ടെ​യൊ​ക്കെ സമാ​ധാന പ്ര​സ്ഥാ​നം. രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ശ​ക്തി​ക​ളു​ടെ പ്ര​വർ​ത്ത​നം​കൊ​ണ്ടു് സമാ​ധാ​നം ഉണ്ടാ​വു​ക​യെ​ന്ന​തു് അസാ​ദ്ധ്യ​മാ​ണു്. സാ​ധാ​രണ മനു​ഷ്യൻ കൂ​ലി​ക്കു കൊ​ല്ലാൻ തയ്യാ​റാ​വു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം​കാ​ലം അവരെ വാ​ട​ക​യ്ക്കെ​ടു​ക്കാൻ അധി​കാ​ര​ദുർ​മ്മോ​ഹി​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും (സകല രാ​ഷ്ട്രീ​യ​വി​ഷ​യ​ത്തി​ന്റേ​യും അടി​സ്ഥാ​ന​മായ, അധി​കാ​ര​പ്ര​മ​ത്ത​ത​യെ​പ്പ​റ്റി മറ്റൊ​ര​വ​സ​ര​ത്തിൽ പറ​യാ​മെ​ന്നു് വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്നു). യു​ദ്ധം, തൊ​ഴി​ല​ല്ലാ​താ​യി​ത്തീ​ര​ണ​മെ​ങ്കിൽ മനു​ഷ്യ​വർ​ഗ്ഗം ഒരു മാ​ന​സിക പരി​വർ​ത്ത​നം അനു​ഭ​വി​ക്ക​ണം. അതി​നു് കാലം കുറെ കഴി​യേ​ണ്ടി​വ​രും. പക്ഷേ, അതു​വ​രെ കാ​ക്കു​ക​യ​ല്ലാ​തെ ഗത്യ​ന്ത​ര​മി​ല്ല.

എങ്കി​ലും, ആ കാലം മനു​ഷ്യ​പ്ര​യ​ത്നം​കൊ​ണ്ടു് കു​റെ​ക്കൂ​ടി അടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു​വ​രാൻ കഴി​യു​മെ​ന്നു് തോ​ന്നു​ന്നു. ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാർ, കലാ​കാ​ര​ന്മാർ, ചി​ന്ത​ക​ന്മാർ എന്നി​വ​രു​ടെ മേ​ലാ​ണു് ഈ ഭാ​രി​ച്ച ചുമതല വീ​ഴു​ന്ന​തു്. ഇക്കൂ​ട്ട​രിൽ ഭൂ​രി​പ​ക്ഷ​വും ഇന്നു് വാ​ട​ക​വ​ണ്ടി​ക​ളാ​ണെ​ന്ന കാ​ര്യം ഞാൻ മറ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല. അവ​രിൽ​നി​ന്നു് ഇട​യ്ക്കി​ട​യ്ക്കു് റ്റോൾ​സ്റ്റോ​യി​മാ​രും, ഷാ​മാ​രും ഉണ്ടാ​കാ​റു​ണ്ടു്. യു​ദ്ധ​ത്തെ വെ​റു​ത്ത ഒരൊ​റ്റ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​നേ​താ​വു​പോ​ലും ലോക ചരി​ത്ര​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​മി​ല്ല. ആ തൊ​ഴി​ലി​ന്റെ നൈ​സർ​ഗ്ഗിക സ്വ​ഭാ​വം​ത​ന്നെ യു​ദ്ധ​ത്തി​നു പ്രേ​ര​ക​മാ​ണു്. വി​ഷ​വാ​യു ഉണ്ടാ​ക്കി ഭര​ണ​കൂ​ട​ങ്ങൾ​ക്കു് വി​ല്ക്കു​ന്ന ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാർ ഇനി​യും ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. സമ​ര​ഗാ​ന​ങ്ങൾ എഴു​തു​ന്ന കവി​ക​ളും ഉണ്ടാ​കും. പക്ഷേ, മനു​ഷ്യ​വർ​ഗ്ഗ​ത്തി​ന്റെ വളർ​ച്ച അവർ​ക്കെ​തി​രാ​യി​ട്ടാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നു് നമു​ക്കാ​ശി​ക്കാം. നാളെ അനേ​ക​മ​നേ​കം സെർ​വാ​ന്റീ​സു​മാർ ഉണ്ടാ​കു​മെ​ന്നു് പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കാം. യു​ദ്ധ​മെ​ന്ന​തു് പൊ​തു​സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളിൽ​വെ​ച്ചു് ഉച്ച​രി​ക്കാൻ കൊ​ള്ളാ​ത്ത ഒരു പദ​മാ​യി​ത്തീ​ര​ട്ടെ. ഇതെ​ല്ലാം സം​ഭ​വി​ക്കു​മെ​ന്നു യാ​തൊ​രു​റ​പ്പും തരാൻ ഞാൻ തയ്യാ​റി​ല്ല. മനു​ഷ്യൻ വള​രു​ക​യാ​ണോ നശി​ക്കു​ക​യാ​ണോ എന്ന പ്ര​ശ്ന​ത്തി​നു് ഉത്ത​രം പറയാൻ എനി​ക്കു് കഴി​വി​ല്ല. പെ​നി​സി​ലി​നും ആറ്റം​ബോ​ബും ഒരു​മി​ച്ചു​ണ്ടാ​ക്കിയ മനു​ഷ്യ​വർ​ഗ്ഗ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി അങ്ങ​നെ എന്തെ​ങ്കി​ലും തീർ​ത്തു​പ​റ​യു​വാ​നു​ള്ള അവി​വേ​കം എനി​ക്കി​ല്ല. എന്നു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, വള​രു​ക​യോ തള​രു​ക​യോ എന്ന പ്ര​ശ്നം​ത​ന്നെ യു​ക്തി​വി​രു​ദ്ധ​മാ​ണെ​ന്നും വരാം. അതു​കൊ​ണ്ടു്, നാളെ ഇന്ന​തു് സം​ഭ​വി​ക്കും എന്നു് ഇവിടെ പറ​യു​ന്നി​ല്ല. ഇന്ന​തു സം​ഭ​വി​ച്ചാൽ കൊ​ള്ളാ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നു് ആഗ്ര​ഹി​ക്കുക മാ​ത്ര​മാ​ണു്. അതു സം​ഭ​വി​പ്പി​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി ചി​ല​തെ​ല്ലാം ചെ​യ്യാ​നും കഴി​യും. ചെ​യ്യേ​ണ്ട കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒരു പട്ടിക ഇവിടെ കൊ​ടു​ക്കാൻ നി​വൃ​ത്തി​യി​ല്ല. യു​ദ്ധ​ത്തെ മാ​ന്യ​മായ ഒരേർ​പ്പാ​ടാ​യി​ഗ​ണി​ക്കു​ന്ന സകല ചി​ന്ത​ക​ളും മനു​ഷ്യ​വർ​ഗ്ഗ​ത്തിൽ​നി​ന്നു മാ​റ്റി​ക്ക​ള​യാൻ വേ​ണ്ട​തു സക​ല​തും ചെ​യ്യുക എന്നു​മാ​ത്രം പൊ​തു​വിൽ പറയാം. ഇന്നു് നാം വെ​റു​ക്കു​ന്ന​തു് ശത്രു​വി​നെ​യാ​ണു്. അതി​നു​പ​ക​രം യു​ദ്ധ​ത്തെ​ത്ത​ന്നെ വെ​റു​ക്കാൻ കഴി​യ​ണം എന്നു​മാ​ത്രം. യു​ദ്ധ​ത്തെ വാ​ഴ്ത്തു​ന്ന സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാ​രെ​പ്പോ​ലും വെ​ട്ടി​ക്കൊ​ല്ല​രു​തെ​ന്നാ​ണെ​ന്റെ പക്ഷം, അവരെ ഭ്രാ​ന്താ​ല​യ​ത്തിൽ പൂ​ട്ടി​യി​ട്ടാൽ മതി.

ധി​ക്കാ​രി​യു​ടെ കാതൽ 1955.

സി. ജെ.തോ​മ​സി​ന്റെ ലഘു​ജീ​വ​ച​രി​ത്രം.