SFNസായാഹ്ന ഫൌണ്ടേഷൻ
images/PrenticeHandMural.jpg
The Prentice School Hand Mural, a painting by The Prentice School .
ഹാഷിം വേ​ങ്ങര
images/hashim-vili-t.png

“കു​ഞ്ഞി… അതി​ലൊ​ന്നും ചവി​ട്ടാ​തെ ഇങ്ങോ​ട്ടു വന്നേ… ” ഉമ്മു​ന്റെ കാ​റ​പ​ള്ള് ചെ​വി​യി​ല​ടി​ച്ച​തും പൌ​രാ​ണിക കടൽ വലി​വി​ന്റെ മു​ദ്ര​കൾ പതി​ഞ്ഞ നി​ല​ത്തെ മണൽ കൂ​ന​യിൽ നി​ന്നു് ഞെ​ട്ടി​ത്ത​രി​ച്ചു് കാൽ​വി​ര​ലു​കൾ എടു​ത്തു. തെ​ല്ലു പൊ​ട്ടിയ മണൽ​ക്കൂ​ന​യിൽ നി​ന്നു് ദുർ​മ​ന്ന​ലു​കൾ മൂ​ക്കി​ലേ​യ്ക്കു് തള്ളി​ക​യ​റു​ന്ന​തി​നാൽ മൂ​ക്കു​പൊ​ത്തി തി​രി​ഞ്ഞ​തും ഉമ്മു ചെവി കി​ഴു​ത്തു് ഉമ്മ​റ​പൈ​പ്പിൽ​നി​ന്നു് കാ​ലു​കൾ കഴു​കി​ത​ന്നു് വരാ​ന്ത​യി​ലി​ട്ടു. മു​റ്റ​ത്താ​യി ഒന്നു് രണ്ടു് കൂനകൾ കൂ​ടി​യു​ണ്ടു്. അവ​യി​ലെ​ല്ലാം പൂ​ച്ച​ക്കാ​ഷ്ടം തന്നെ​യാ​വോ എന്ന​റി​യാൻ കു​ഞ്ഞു​ര​ലിൽ ചെ​റു​ള്ളി ചത​ച്ചു കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ആറ്റു​മ്മ​യോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. “ആറ്റു​മ്മാ… അതി​ലൊ​ക്കെ പൂ​ച്ച​ത്തീ​ട്ടം തന്നെ… ആറ്റു​മ്മാ… ”

images/hashim-vili-03.png

“ആന്ന്… ” രണ്ട​ക്ഷ​ത്തിൽ ഉത്ത​രം തന്നു് കോ​ന്ത​ല​യിൽ നി​ന്നു് ഒരു വെ​റ്റില ചു​രു​ട്ടെ​ടു​ത്തു് ആറ്റു​മ്മ ചവ​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. താ​മ്പൂ​ല​ക്കറ പൂണ്ട ലാ​ലാ​സ്ര​വം എന്റെ മു​ഖ​ത്തു് ഒന്നു രണ്ടു് പു​ള്ളി​കൾ തീർ​ത്തെ​ങ്കി​ലും ഞാൻ ആറ്റു​മ്മ​യോ​ടു് കൂ​ടു​തൽ ചാരി തന്നെ ഇരു​ന്നു. ആറ്റു​മ്മ എന്തു പറ​ഞ്ഞാ​ലും ഒരു പഴ​ങ്കഥ മേ​മ്പൊ​ടി​യാ​യി പറയും. കു​ഞ്ഞു​ര​ലിൽ നി​ന്നു് കണ്ണെ​ടു​ക്കാ​തെ ആറ്റു​മ്മ പറയാൻ തു​ട​ങ്ങി. “കു​ഞ്ഞീ… പൂച്ച വെ​ളി​ക്കി​രു​ന്ന ശേഷം അതിനു മേലെ കു​ന്നു​കൂ​ട്ടു​ന്ന​തു് എന്തി​നെ​ന്നു് അറിയോ…?” എന്റെ ആകാം​ക്ഷ ത്ര​സി​ച്ചു… “ഇല്ല… ആറ്റു​മ്മ പറയീ”

“ന്നാ കു​ഞ്ഞി കേ​ട്ടോ… പണ്ടു് ഫി​റോ​ന്റെ ആൾ​ക്കാ​ര് മരി​ച്ചാ… അവ​രെ​ടെ കബ​റി​നു് മേലെ വല്ല്യ കല്ലു​കെ​ട്ടി ഉണ്ടാ​ക്കും. ഈ ദു​നി​യാ​വി​ലെ ആദ്യ​ത്തെ പൂച്ച പി​റ​ന്ന​തു് ഓലെ നാ​ട്ടി​ലാ… ആ പൂച്ച വല്യാ​പ്പ ചത്ത​പ്പോ​ളും പൂച്ച മക്കൾ അതേ​പോ​ലെ വല്യ കെ​ട്ടു​ണ്ടാ​ക്കി… വല്ല്യ​കു​ന്നു്… അന്നു് ഇന്ന​ത്തെ​പ്പോ​ലെ ചെറിയ പൂച്ച അല്ല​ല്ലോ വല്ല്യ പൂ​ച്ചോൾ അല്ലേ… കാലം കഴി​ഞ്ഞു പൂച്ച ചെ​റു​താ​യി, അവ​റ്റ​കൾ ചത്താൽ മനു​ഷ്യ​ന്മാർ മറെ​യ്യാ​നും തു​ട​ങ്ങി. അപ്പൊ പൂ​ച്ചോ​ള് പൂച്ച വല്ല്യ​പ്പാ​ന്റെ ഓർ​മ്മ​ക്കു് വെ​ളി​ക്കി​രു​ന്നു നീ​ക്കു​മ്പോൾ കു​ന്നു​ണ്ടാ​ക്കാ​നും തു​ട​ങ്ങി… ” മറ്റു ചോ​ദ്യ​ങ്ങൾ​ക്കു് അവസരം തരാതെ ആറ്റു​മ്മ മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കു് നീ​ട്ടി​ത്തു​പ്പി​യ​ശേ​ഷം മോ​ന്താ​യം വി​ട്ടു. മു​റ്റ​ത്തൂ​ടെ ഒന്നു് രണ്ടു് പശു​ക്കൾ ആ സമയം കൊ​ണ്ടു് അല​ഞ്ഞു പോയി. മു​റ്റ​വ​ക്കി​ലെ കു​ന്നു് തു​ള​ച്ച മൺ​പ​ടി​ക​ളി​ലൂ​ടെ സൈ​ഫു​ത്ത ഇറ​ങ്ങി വരു​ന്ന​തു് കണ്ട​പ്പോൾ സന്തോ​ഷ​ത്താൽ എണീ​റ്റു നി​ന്നു. സൈ​ഫു​ത്ത​യാ​ണു് എനി​ക്കു് ചോറു് തരാ​റു്. അടി​യി​ല്ല, നു​ള്ളി​ല്ല… പകരം കഥ പറ​ഞ്ഞു് ചോറു് വാ​രി​ത്ത​രും. ചോറു് കഥ ചേർ​ത്ത​ങ്ങ​നെ വി​ഴു​ങ്ങും… സൈ​ഫു​ത്ത​യു​ടെ കൈ വി​സ്താ​രം കു​റ​ഞ്ഞ​തി​നാൽ ചെ​റു​രു​ള​കൾ വേ​ഗ​ത്തിൽ ഇറ​ക്കാ​നും കഴി​യും.

സൈ​ഫു​ത്ത കവി​ളിൽ മു​ത്തം തന്നു് അക​ത്തേ​ക്കു് പോയി. തണു​ത്തു വിണ്ട ചു​ണ്ടു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള കവി​ളു​ര​സ​ലിൽ ഉള്ളം ഇക്കി​ളി​പ്പെ​ട്ടു. സൈ​ഫു​ത്ത ഉമ്മു​വി​നോ​ടു് സൊറ പറയാൻ വന്ന​താ​ണു്. ഇട​യ്ക്കു് സൈ​ഫു​ത്ത​യു​ടെ കൂടെ കദീ​സു​മ്മ​യും സൊറ പറയാൻ വേ​ണ്ടി ചമ​ഞ്ഞി​രി​ക്കും. “സൈ​ഫു​നെ കെ​ട്ടി​ക്ക​ണ്ടേ…?” ഉമ്മു​വി​ന്റെ കദീ​സു​മ്മ​യോ​ടു​ള്ള ചോ​ദ്യം കേൾ​ക്കേ​ണ്ട താമസം സൈ​ഫു​ത്ത എന്നെ​യും എടു​ത്തോ​ണ്ടു് മു​റ്റ​ത്തി​റ​ങ്ങും. കെ​ട്ടി​ക്കൽ എന്നാൽ സൈ​ഫു​ത്ത​യെ വേറെ വീ​ട്ടി​ലേ​യ്ക്കു് പറ​ഞ്ഞ​യ​ക്ക​ലാ​ണെ​ന്നു് അറി​ഞ്ഞ​തു മുതൽ അവ​രു​ടെ സൊ​റ​പ്പേ​ച്ചു​ക​ളിൽ കെ​ട്ടി​ക്കൽ സം​സാ​രം കട​ന്നു​വ​രു​മ്പോൾ എനി​ക്കു് നീരസം പി​ടി​ക്കും. കു​റു​മ്പു് പു​ക്കും. എല്ലാ​വ​രും എന്റെ കു​റു​മ്പു് കണ്ടു പൊ​ട്ടി ചി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും സൈ​ഫു​ത്ത എന്നെ എടു​ത്തോ​ണ്ടു് മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി കവി​ളിൽ തു​രു​തു​രാ മു​ത്ത​ങ്ങൾ തരും. അന്നേ​രം എനി​ക്കി​ഷ്ടം പെ​രു​ക്കും. അള​വി​ല്ലാ​തെ എന്റെ കു​ഞ്ഞു ചു​ണ്ടു​ക​ളിൽ മു​ത്ത​ങ്ങൾ വി​രി​യും. പല​പ്പോ​ഴും മൺ​പ​ടി​ക​യ​റി നി​ന്നു് സൈ​ഫു​ത്ത എന്നെ വീ​ട്ടി​ലേ​യ്ക്കു് വി​ളി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. പക്ഷേ, ഞാൻ പോ​കാ​റി​ല്ല. എന്തു​കൊ​ണ്ടോ എനി​ക്കു് പോകാൻ തോ​ന്നാ​റി​ല്ല.

മു​ണ്ടു​കൊ​ണ്ടു് അര​ക്കെ​ട്ടു​വ​രെ മറ​ച്ചു്, അര​ക്കു താഴേ ഒരു മൽ​മു​ണ്ടും ചു​റ്റി കയ്യിൽ ക്ഷാ​ര​ക​ത്തി​യു​മാ​യി ഉമ്മൂ​ന്റെ “ഇങ്ങൾ” മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി. ശേഷം വി​റ​കു​പു​ര​യു​ടെ ചാ​യ്പ്പി​ലാ​യി ആണി​യ​ടി​ച്ചു​ക​യ​റ്റിയ കണ്ണാ​ടി​ക്കു് മു​മ്പിൽ നി​ന്നു് പതിയെ പതിയെ കറു​ത്ത താടി കത്രി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. “ഇങ്ങ​ള്” വെ​ള്ള​യു​ടു​ത്തു് കയ്യിൽ ഒരു ബാ​ഗു​മാ​യി രാ​വി​ലെ വീടു വി​ട്ടി​റ​ങ്ങാ​റു​ണ്ടു്.

മു​റ്റ​ത്തു​നി​ന്നു് ഉമ്മു​വി​നോ​ടു് “ഞാൻ സ്കൂ​ളിൽ പോണ്” എന്നു് വി​ളി​ച്ചു പറ​യു​ക​യും ചെ​യ്യും. പി​ന്നെ വൈ​കീ​ട്ടാ​ണു് വരവു്. “ഇങ്ങ​ളെ” കൂടെ ഭക്ഷ​ണം കഴി​ക്കാൻ ഇരി​ക്കു​മ്പോൾ ശ്ര​ദ്ധി​ക്ക​ണം. കൈ കഴു​കാ​തെ ഇരു​ന്നാൽ നല്ല പെട കി​ട്ടും. ചില ദിവസം എങ്ങോ​ട്ടും പോ​കി​ല്ല. വീ​ട്ടി​ലെ മര​മേ​ശ​ക്കു മു​ന്നിൽ പു​സ്ത​കം പി​ടി​ച്ചി​രി​ക്കും. അക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ കണ്ണ​രി​ച്ച​ങ്ങ​നെ ദീർ​ഘ​നേ​രം…

വരാ​ന്ത​യിൽ നി​ന്നു് വി​റ​കു​പു​ര​യു​ടെ ചാ​യ്പ്പി​ലേ​യ്ക്കു് കണ്ണെ​റി​ഞ്ഞു് ഉമ്മു ഉറ​ക്കെ ചോ​ദി​ച്ചു. “ഇങ്ങൾ​ക്കു് ചായ എടു​ത്തു വെ​ക്ക​ട്ടെ… ”

“വേണ്ട… ഞാൻ വരാം… ” പരു​ക്കൻ മറു​പ​ടി​യും വാ​ങ്ങി ഉമ്മു വീ​ണ്ടും അടു​ക്കള കയറി. ആറ്റു​മ്മ പത്താ​യ​പ്പു​റ​ത്തു് നീ​ണ്ടു മലർ​ന്നു കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു് ഉമ്മ​റ​ച്ചു​വ​രി​ലെ ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ കാണാം നൂ​റ്റാ​ണ്ടു​കൾ​ക്കി​ട​യി​ലെ പാലം കണ​ക്കു് വായും തു​റ​ന്ന​ങ്ങ​നെ കി​ട​ക്കു​ന്നു. സൈ​ഫു​ത്ത പി​റ​കിൽ നി​ന്നു് എന്നെ റാ​ഞ്ചി എടു​ത്തു് സാ​രി​ക്കെ​ണു​പ്പി​ലാ​യി ഇരു​ത്തി.

എന്റെ പു​റ​കി​ലൂ​ടെ സൈ​ഫു​ത്ത​യു​ടെ കൈ വരി​ഞ്ഞു. അവ​രു​ടെ മറു​ക​യ്യിൽ നി​ന്നു് ആയിരം കണ്ണു​ള്ള ദോശ എന്നെ അവി​കാ​രി​ത​മാ​യി നോ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ഭാരം കാരണം ഓല​ത്തു​മ്പു് പോലെ വള​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും പ്രാ​ഞ്ചി പ്രാ​ഞ്ചി സൈ​ഫു​ത്ത എന്നേ​യും ചു​മ​ന്നു് മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി.

“കു​ഞ്ഞൂ​നു് ഒരു ഉടു​മ്പി​ന്റെ കഥ പറ​ഞ്ഞു തര​ട്ടെ… ദോശ മു​ഴു​വ​നും തി​ന്നോ…?” സൈ​ഫു​ത്ത കണ്ണു​ക​ളി​ലേ​യ്ക്കു് ഒരു ശങ്ക എറി​ഞ്ഞു. ഞാൻ തല​യാ​ട്ടി മറു​പ​ടി കൊ​ടു​ത്ത​തും നു​ണ​ക്കു​ഴി​യിൽ ഉമ്മ നി​റ​ഞ്ഞു.

“പണ്ടു് ഒരാൾ ഒരു ഉടു​മ്പി​നെ പി​ടി​ച്ചു് എന്നി​ട്ടു് കു​ഞ്ഞൂ… അയാൾ അതി​നെ​യും കൊ​ണ്ടു് വീ​ട്ടിൽ വന്നു. എന്തി​നാ​ച്ചാ… ആ ഉടു​മ്പി​നെ അറു​ക്കാൻ… കു​ഞ്ഞി ഉടും​മ്പെ​റ​ച്ചി തി​ന്നീ​നാ…?” ഇട​ക്കു​ള്ള ചോ​ദ്യം അത്ര രസി​ച്ചി​ല്ലേ​ലും തല​യാ​ട്ടി ഇല്ലെ​ന്ന​റി​യി​ച്ചു. പണ്ടു് ബീ​രാ​നി​ക്ക ഉടു​മ്പി​നെ പി​ടി​ച്ചു് ഇറ​ച്ചി​യാ​ക്കി കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​രു​ന്നു. പക്ഷേ, ഉമ്മു പാടെ നി​ര​സി​ച്ചു. ഇറ​ച്ചി​യു​ടെ കടു​നി​റം ഉമ്മൂ​നെ അറ​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്ക​ണം. അന്നു് വര​ട്ടി​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ ഒന്നു് അഹ​ങ്ക​രി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു. സൈ​ഫു​ത്ത കഥ തു​ടർ​ന്നു.

“എന്നി​ട്ടു് കു​ഞ്ഞൂ… വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ അയാ​ളു​ടെ കയ്യീ​ന്നു് ഉടു​മ്പു് ചാടി. ആ ബട്കൂ​സി​നു് ഉടു​മ്പി​ന്റെ മുൻ​കാ​ലു​ക​ളിൽ വളയം കെ​ട്ടി വള​യ​ത്തി​ലൂ​ടെ അതി​ന്റെ വാല കട​ത്തി​വി​ട്ടു് തല​യോ​ടു​കൂ​ടെ ചു​റ്റി കെ​ട്ടു​ന്ന​തു് അറി​യു​ലാ​യിർ​ന്ന്. കയ്യീ​ന്നു് തെ​റി​ച്ച​തും ഉമ്മ​റ​ത്തു​ള്ള അയാ​ളു​ടെ കു​ട്ടി​യു​ടെ നടു​മ്പു​റ​ത്തേ​ക്കു് ഒറ്റ കയ​റ്റം… എന്നി​ട്ടു് പറ്റി​യ​ങ്ങു് നി​ന്നു. ഉടു​മ്പു് പറ്റി​യാ പി​ന്നെ വലി​ച്ചെ​ടു​ക്കാൻ പറ്റു​മോ…? കു​ട്ടി​യു​ടെ നടു​മ്പു​റ​ത്തെ തൊ​ലി​ചീ​ന്തി പോ​രൂ​ലേ… ” എന്റെ വാ​വി​കാ​സ​ത്തി​ലൂ​ടെ ഒന്നു രണ്ടു ദോശ ഉരു​ള​കൾ ഉരു​ണ്ടി​റ​ങ്ങി.

“എന്നി​ട്ടോ… സൈ​ഫു​ത്താ…?” അവ​സാ​ന​ത്തെ ഒരു​രുള കൊ​ണ്ടെ​ന്റെ വാ​യ​ട​ച്ചു് സൈ​ഫു​ത്ത കഥ തു​ട​രാൻ ഒരു​മ്പെ​ട്ടു. അവ​സാ​നം ഒന്നും ചെ​യ്യാൻ കഴി​യാ​തെ വന്ന​പ്പോൾ അയാൾ വീ​ടു​വി​ട്ടു് നി​ല​വി​ളി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് നട​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി.

images/hashim-vili-02.png

സൈ​ഫു​ത്ത അടു​ത്ത വാ​ച​ക​ങ്ങൾ​ക്കു് വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള ചി​ന്ത​യി​ലാ​ണു്. അഗാ​ധ​ത​യിൽ നി​ന്നു് ചി​ന്തു് എടു​ക്കു​ന്ന​തു് അവ​രു​ടെ ഭ്രൂ​വ​ടി​വു​ക​ളിൽ സ്പ​ഷ്ട​മാ​ണു്. ഞാൻ ദോശ ചവ​ച്ചു കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ആറ്റു​മ്മ വീ​ണ്ടും ഉമ്മ​റ​ത്തെ ചാ​രു​ക​സേ​ര​യിൽ വന്നി​രു​ന്നു. സൈ​ഫു​ത്ത​യു​ടെ അല​ങ്കാര തട്ട​ത്തി​ലെ വെ​ള്ളാ​ര​ങ്കൽ​ത്തൊ​ത്തു​കൾ തു​ട​യിൽ ചു​വ​ന്ന കലകൾ പകർ​ത്തി​യ​തു് കണ്ടു് ഞാൻ സൈ​ഫു​ത്ത​യു​ടെ മാ​റു​ചേല തു​ട​യിൽ നി​ന്നു​മാ​റ്റി. ചു​വ​ന്ന തു​ടി​പ്പു​ക​ളിൽ കൈ വെ​ച്ച​തും ഒരു നീ​റ്റൽ പാ​ദു​കം മുതൽ മൂർ​ദാ​വു് വരെ കയറി. പെ​ട്ട​ന്നാ​യി​രു​ന്നു എന്താ​ണു് സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന​റി​യാ​തെ സൈ​ഫു​ത്ത​യു​ടെ കൈ​വ​ല​യം ഭേ​ദി​ച്ചു് മണൽ​ത്തി​ട്ട​യിൽ ഞാൻ പു​റ​മ​ടി​ച്ചു വീ​ണ​തു്. ആകാ​ശ​ത്തി​ലെ ചി​ത്ര​പ്പ​ണി നോ​ക്കി വാ​വി​ട്ടു​ക​ര​ഞ്ഞു. എന്നാ​ലും ആകാശം ചി​ത്ര​വേല നിർ​ത്തി​യി​ല്ല. മൂടും തട്ടി മുഖം ചു​ളി​ച്ചു് പതിയെ എഴു​ന്നേ​റ്റു് ഒന്നു് രംഗം വീ​ക്ഷി​ച്ചു. സൈ​ഫു​ത്ത മു​റ്റ​ത്തെ വി​റ​കു​പു​ര​യു​ടെ ചാ​യ്പ്പി​ലേ​യ്ക്കു് നോ​ക്കി വാ​വി​ടു​ന്നു. ഉമ്മു ആർ​ത്തു​വി​ളി​ച്ചു് ഉമ്മ​റം ചാടി ഓടു​ന്നു. ആറ്റു​മ്മ ബോ​ധ​ര​ഹി​ത​യാ​യി ചാ​രു​ക​സേ​ര​യിൽ നി​ല​ത്തു കി​ട​ക്കു​ന്നു. കസേ​ര​ക്കാ​ലു​കൾ കു​ന്ത​മുന പോലെ എന്റെ കണ്ണി​നു നേർ സമാ​ന​മാ​യി തു​റി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അയൽ​പ​ക്ക​ക്കാർ ഓരോ​രു​ത്ത​രാ​യി ചാ​യ്പ്പി​ലേ​യ്ക്കു് ഓടി​യ​ടു​ക്കു​ന്നു. പതിയെ വിറകു പു​ര​യി​ലേ​യ്ക്കു് അടു​ത്തു. മഴ വെ​ള്ളം ശേ​ഖ​രി​ക്കാ​നാ​യി ചാ​യ്പ്പിൽ അട്ടി​ക്കു് വെ​ച്ചി​രു​ന്ന വി​ക​ലാം​ഗ​രായ പാ​ത്ര​ങ്ങൾ ചി​ന്നി​ച്ചി​ത​റി കി​ട​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യിൽ ഉമ്മൂ​ന്റെ “ഇങ്ങൾ” മലർ​ന്നു കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു് ഞെ​ട്ട​ലോ​ടെ ഞാൻ കണ്ടു. സൈ​ഫു​ത്ത​യു​ടെ കൈ​യ്യു​ഴി​യാൻ കാരണം ഈ പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ വീ​ഴു​കി​ലു​ക്ക​മാ​ണെ​ന്നു് രണ്ടാം ചി​ന്ത​യിൽ​നി​ന്നു് ഓർ​ത്തെ​ടു​ത്ത​പ്പോൾ മന​സ്സി​ലാ​യി. പെ​ട്ടെ​ന്നു​ത​ന്നെ ക്ലീ​റ്റ​സ​ങ്കി​ളി​ന്റെ വെള്ള അം​ബാ​സ​ഡർ കാർ പാ​ഞ്ഞെ​ത്തി. അമാ​ന്തി​ക്കാ​തെ “ഇങ്ങ​ളെ”യും കൊ​ണ്ട​തു് പര​പാ​ഞ്ഞു.

ക്ലീ​റ്റ​സ​ങ്കിൾ എല്ലാ​വർ​ക്കും ഒരു പരോ​പ​കാ​രി​യാ​ണു്. ഇട​യ്ക്കി​ടെ ആറ്റു​മ്മ​യു​ടെ വലി​വു് കൂ​ടാ​റു​ണ്ടു്. ചത്ത കു​റു​ക്ക​ന്റെ കണ്ണു​പോ​ലെ ആറ്റു​മ്മ​യു​ടെ കണ്ണു​കൾ അന്നേ​രം ഉത്ത​രം നട്ടി​രി​ക്കും. ഒരു കർ​ക്കി​ടക രാ​വി​ന്റെ ആരംഭം. അന്നു് പകലു മു​ഴു​ക്കെ ആകാശം പി​ഴി​ഞ്ഞു കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. കാ​റ്റി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു് കടൽ ശാ​ന്ത​മാ​ണു്. ചില മഴ രാ​വു​ക​ളിൽ കടലു കേ​റു​ന്ന​തും നോ​ക്കി നിൽ​ക്ക​ലാ​ണു് വലിയ പറ​മ്പ്കാ​രു​ടെ ജോലി. വീടു പു​ക​ഞ്ഞി​ല്ലേ​ലും ഉള്ളം പു​ക​യു​ന്ന ഒരു പറ്റം കടൽ ജന്മ​ങ്ങൾ ദൈ​വ​സ്മ​ര​ണ​യിൽ പേ​ടി​ച്ച​ര​ണ്ടു് എല്ലാ വീ​ടു​മ്മ​റ​ങ്ങ​ളി​ലും കൂ​നി​ക്കൂ​ടി ഇരി​പ്പു​ണ്ടാ​വും. കടലിൽ നി​ന്നു് അല്പം വി​ട്ടാ​ണെ​ങ്കി​ലും കട​പ്പു​റ​വു​മാ​യി അഗാ​ധ​മായ ബന്ധ​മാ​ണു്. ചാകര വന്നാൽ ഇവിടെ ചോ​റു​കി​ണ്ണ​ങ്ങ​ളി​ലും ചാ​ക​ര​യാ​ണു്. കി​ട്ടു​ന്ന​തി​ന്റ ഒരു പങ്കു അവർ എല്ലാ വീ​ട്ടി​ലേ​യ്ക്കും എത്തി​ക്കും. ദുർ​വാര കാ​റ്റു​ള്ള ദി​ന​ങ്ങ​ളിൽ ഉമ്മു​വി​നു് വി​ഷ​മ​മാ​ണു്. “അവ​റ്റ​ക​ളെ കാ​ക്ക​ണെ പട​ച്ചോ​നെ… ” എന്നു് സദാ ഉരു​വി​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും. എന്നാൽ അന്നു് ഒരു ദുർ​ഭാ​വി​യും പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കാ​ത്ത ദി​ന​മാ​യി​രു​ന്നു. ആകാശം കെ​ട്ടി​യി​ട്ട പോ​ത്തി​ന്റെ അമർഷം കണ​ക്കു് ഇട​യ്ക്കി​ടെ മു​ര​ളു​ന്നു എന്ന​ല്ലാ​തെ പ്ര​കൃ​തി ഭീ​ക​രാ​വ​സ്ഥ​യി​ല​ല്ല. പക്ഷേ, മഴ ചി​നു​ങ്ങി ചി​നു​ങ്ങി അന്ത​രീ​ക്ഷം പാടെ തണു​ത്തി​രു​ന്നു. ഞാനും സൈ​ഫു​ത്ത​യും വരാ​ന്ത​യിൽ തൂ​വാ​ന​ങ്ങ​ളേ​റ്റി​രി​പ്പാ​ണു്. കഞ്ഞി​യും മാ​ങ്ങാ പു​മ്മു​ളു​വും എന്റെ വാ​യി​ലേ​യ്ക്കു് ഇട​യ്ക്കി​ടെ വെ​ച്ചു നീ​ട്ടി തരും.

കയിൽ കു​മ്പി​ളി​ലെ കഞ്ഞി പകുതി അക​ത്താ​ക്കു​മ്പോ​ഴേ​ക്കു് സൈ​ഫു​ത്ത​യു​ടെ വി​ര​ല​ഗ്ര​ത്തി​ലെ മാ​ങ്ങാ പു​മ്മു​ളു നാ​കു​ഴി​ക​ളി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങി​യി​രി​ക്കും… നാ​ക്കും ഊനും പു​ളി​ഞ്ഞു​കൊ​ട്ടും. ഒട്ടും അമാ​ന്തി​ക്കാ​തെ അടു​ത്ത കു​മ്പിൾ സൈ​ഫു​ത്ത ചു​ണ്ടിൽ വെ​ക്കും. സന്ധ്യാ​നേ​ര​ത്തെ കഞ്ഞി​കു​ടി അങ്ങ​നെ നീ​ണ്ടു​പോ​യി.

കഞ്ഞി എല്ലാം വാ​രി​ത്ത​ന്നു് സൈ​ഫു​ത്ത വീ​ട്ടിൽ പോവാൻ എഴു​ന്നേൽ​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണു് ഉമ്മറ ജാ​ല​ക​ത്തി​ന​പ്പു​റ​ത്തു നി​ന്നും ഞര​ക്കം കേ​ട്ട​തു്. തങ്ങ​ളു​പ്പാ​പ്പ തല​യി​ലൂ​തും പോലെ ആറ്റു​മ്മ ഞെ​രി​പി​രി​കൊ​ണ്ടൂ​തു​ന്നു. കണ്ണു് താ​ളം​തെ​റ്റി മറി​യു​ന്നു. സൈ​ഫു​ത്ത ആർ​ത്തു… “ഉമ്മൂ… ” പി​ന്നെ കര​ച്ചി​ലാ​യി പു​ക്കാ​റാ​യി… അതി​നി​ടെ തടി​ച്ച ഒരു ഖദ​റു​കാ​രൻ ആറ്റു​മ്മ​യെ കു​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തം പൊ​ക്കി അം​ബാ​സ​ട്ട​റിൽ ഇട്ടു. ശേഷം “ഇങ്ങ​ളും” കദ​റു​കാ​ര​നും വണ്ടി​യി​ലേ​റി അക​ന്നു. ദീനം സു​ഖ​പ്പെ​ട്ടു് ആറ്റു​മ്മ അമ്പാ​സ​ട്ടർ കാറിൽ തി​രി​കെ വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ഴാ​ണു് ആ കദ​റു​കാ​രൻ ആരാ​ണെ​ന്നു് സൈ​ഫു​ത്ത​യോ​ടു് ആരാ​യു​ന്ന​തു്. സ്നേ​ഹാർ​ദ്ര​മാ​യി സൈ​ഫു​ത്ത മറു​പ​ടി​യും തന്നു. “അതാ​ണു് നമ്മു​ടെ ക്ലീ​റ്റ​സ​ങ്കിൾ… ”

ക്ലീ​റ്റ​സ​ങ്കിൾ അന്നു് മന​സ്സിൽ കയ​റി​യ​താ​ണു്. പി​ന്നെ പല​യി​ട​ങ്ങ​ളിൽ വെ​ച്ചും കണ്ടു എന്ന​ല്ലാ​തെ മറ്റു​ള്ള​വർ ചെ​യ്യു​ന്ന പോലെ എന്റെ തല​യു​ഴി​യു​ക​യോ കവി​ളിൽ നു​ള്ളു​ക​യോ ഒന്നും​ത​ന്നെ ക്ലീ​റ്റ​സ​ങ്കിൾ ചെ​യ്യാ​റി​ല്ല.

മു​റ്റ​ത്തു്, വീ​ടി​ന്റെ കറു​ത്ത നിഴൽ കു​റി​കൾ പൊടി മണ​ലി​ന്റെ പ്ര​കാശ തി​ള​ക്ക​ത്തി​നു് വീ​ടാ​കൃ​തി​യിൽ ഒരു വര​മ്പി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. പകൽ​വെ​ളി​ച്ചം കെട്ട കർ​ക്കി​ടക പ്ര​കൃ​തി​യിൽ ഇട​യ്ക്കി​ടെ വരു​ന്ന ഈ ഗഗന വെ​ളി​ച്ചം നവ്യാ​നു​ഭൂ​തി​ദാ​യ​ക​മാ​ണു്. മഴ​നാ​രു​കൾ നേർ​ത്ത ചി​ല്ലു​ക​ണ​ങ്ങ​ളാ​യി വെ​ട്ടി​ത്തി​ള​ങ്ങും. സൈ​ഫു​ത്ത പറയും “ഇന്നു് കു​റു​ക്ക​ന്റെ കല്യാ​ണ​മാ​ണെ​ന്നു്… ” മഴ​ക്കാ​ല​ത്തെ ഇട​വെ​ളി​ച്ച​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണു് കു​റു​ക്ക​ന്റെ കല്യാ​ണം നട​ക്കു​ന്ന​ത​ത്രെ…

മു​റ്റ​ത്തു് വെ​ളി​ച്ചം കണ്ടു​വെ​ങ്കി​ലും വീ​ട്ടിൽ എല്ലാ​വ​രു​ടെ മു​ഖ​ത്തും തെ​ളി​ശു​ന്യം. സൈ​ഫു​ത്ത ഒക്ക​ത്തേ​റ്റു​ന്നി​ല്ല. ഉമ്മു സ്ത്രീ​കൾ വലയം ചെയ്ത കട്ടി​ലിൽ വീണു കി​ട​ക്കു​ന്നു. ആറ്റു​മ്മ​യെ കാ​ണാ​ത്ത​വി​ധം പെ​ണ്ണു​ങ്ങൾ മറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. വല്ല​പ്പോ​ഴും പൊ​രി​ക​ളു​മാ​യി വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തു​ന്ന കൃ​ഷ്ണ​മ്മ​യാ​ണു് ചോറു വാരി തന്ന​തു്. ആ അപ​രി​ചി​ത​ത്വം കാരണം ഒറ്റ​യി​രി​പ്പി​നു് തന്നെ ചോറു് അക​ത്താ​ക്കി. ബഹ​ള​ങ്ങൾ അസ​ഹ്യ​മാ​യ​പ്പോൾ ഉമ്മു തു​ണി​യ​ടി​ക്കാൻ മാ​ത്രം ചെ​ല്ലാ​റു​ള്ള കട്ടി​ലി​ല്ലാ​ത്ത മു​റി​യി​ലേ​യ്ക്കു് ചെ​ന്നു. അവിടെ ആരു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. നി​ല​ത്തെ കാവി കാ​ണാ​ത്ത​വി​ധം തു​ണി​ക്കീ​റ​കൾ പര​ന്നു​കി​ട​ക്കു​ന്നു. പടി​ഞ്ഞി​രു​ന്നാൽ മെത്ത സമാനം. ഇരു​ന്ന​പാ​ടെ കി​ട​ന്നു. താ​ല്പ​ര്യ​മി​ല്ലാ​ഞ്ഞി​ട്ടു് കൂടെ കൺ​പോ​ള​കൾ അട​യു​ന്നു​ണ്ടു്. പൂർ​ത്തി​യാ​കാ​ത്ത ഉടു​മ്പി​ന്റെ കഥ​യു​ടെ ബാ​ക്കി ഭാഗം ചി​ന്തി​ച്ചെ​ടു​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. എത്ര ഉത്ത​ര​ങ്ങ​ളിൽ എത്തി​യാ​ലും സൈ​ഫു​ത്ത പറ​യു​മ്പോ​ഴേ മന​സ്സാ​ട്ടം നിൽ​ക്കൂ. വീ​ണ്ടും കൺ​പോ​ള​കൾ അടയാൻ തു​ട​ങ്ങി. മന​സ്സി​നു് ഉണർ​വ്വി​നെ ചു​മ്മാൻ കഴി​യു​ന്നി​ല്ല. എന്നെ ഉറ​ക്കാ​നു​ള്ള താ​ള​വെ​ട്ടി​ലാ​ണു് കൺ​പോ​ള​കൾ. അവ​സാ​നം ഓർ​മ്മ​ക്കു് പോലും ലഭി​ക്കാ​ത്ത ഏതോ ഒരു നി​മി​ഷം എന്റെ കൺ​കെ​ട്ടു.

അമ്പാ​സ​ട്ടർ കാ​റി​ന്റെ സ്റ്റി​യ​റി​ങ്ങി​നു അടു​ത്താ​യി ഘടി​പ്പി​ച്ച നീല പങ്ക​യു​ള്ള കു​ഞ്ഞു ഫാ​നാ​ണു് ആദ്യ​മേ കണ്ണിൽ​പെ​ട്ട​തു്. ഉള്ളിൽ ഒരു ഓമ​ന​ത്തം തോ​ന്നി. അതിൽ നി​ന്നു​തി​രു​ന്ന തെ​ന്ന​ലു​കൾ എന്റെ മു​ടി​യിൽ തട്ടി ചി​ത​റു​ന്നു. ഉറ​ക്ക​പ്പ​ശി​മ​യു​ള്ള ചു​ണ്ടു​കൾ ഉര​ത്തി​ലു​ര​ച്ചു് മുൻ​സീ​റ്റു​ക​ളി​ലേ​ക്കാ​യി നോ​ക്കി. ക്ലീ​റ്റ​സ​ങ്കിൾ മൂ​ക​നാ​യി വണ്ടി​യോ​ടി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. മറു​സീ​റ്റിൽ ഇട​യ്ക്കി​ട​യ്ക്കു് തോ​ളു​കൾ ഇള​ക്കി​ത്തേ​ങ്ങി ആപ്പ കൂ​നി​ക്കൂ​ടി​യി​രി​പ്പു​ണ്ടു്.

ഉമ്മു എന്റെ അരികെ ഡോറിൽ തല​ചാ​യ്ച്ചു് അബോ​ധാ​വ​സ്ഥ​യിൽ കി​ട​ക്കു​ന്നു. എനി​ക്കെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പറ​ഞ്ഞാ​ലോ എന്നു് തോ​ന്നി​യെ​ങ്കി​ലും മൂ​ക​യാ​ത്ര​യോ​ടു് അനു​സ​ര​ണ​ക്കേ​ടു് കാ​ണി​ക്കാ​നു​ള്ള ധൈ​ര്യ​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല.

തണു​പ്പേ​റ്റു് നാ​സി​കാ​ര​സം നി​റ​ഞ്ഞു തൂ​വു​ന്ന​ത​റി​ഞ്ഞു് ഒന്നു് മൂ​ക്കു് വലി​ച്ചു. മൂ​ക്കിൽ നി​ന്നു് ഒന്നു് രണ്ടു് പൈ​കി​ടാ​ങ്ങൾ അമറി. ക്ലീ​റ്റ​സ​ങ്കിൾ ഫാൻ ഓഫ് ചെ​യ്തു. അങ്ങ​നെ ആ കട​ല​ട​ങ്ങി. തി​ര​മാ​ല​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത ഒരു ശവ​ക്ക​ടൽ പങ്ക​ക്കു പു​റ​കിൽ ഒളി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് അക​ക്ക​ണ്ണു് കണ്ടു.

ആപ്പ പു​റ​കി​ലേ​യ്ക്കു് കൈ​നീ​ട്ടി എന്നെ എടു​ത്തു് മടി​യി​ലി​രു​ത്തി മന​സ്സി​ലേ​യ്ക്കു് ചാ​യ്ച്ചു. ശി​ര​സ്സി​ലെ കു​ഞ്ചി​രോ​മ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ ആപ്പ വി​ര​ലോ​ടി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. പ്രാ​യം പരി​ക്കേൽ​പ്പി​ച്ച വിരൽ തെ​ല്ലു​ക​ളിൽ ആയിരം തൽ​പ്പ​ങ്ങൾ വി​രി​ഞ്ഞു. അതി​ലേ​തി​ലോ കി​ട​ന്നു് ഞാൻ വീ​ണ്ടും ശയനം പ്രാ​പി​ച്ചു.

ചെ​ട്ടി​പ്പ​ടി ഐസ് കമ്പ​നി​ക്കു് മു​ന്നി​ലാ​യി വാഹനം നി​ന്നു. ഉമ്മു വി​ശ​ന്നു​വ​ല​ഞ്ഞ അങ്ങാ​ടി​ത്തെ​ണ്ടി​യെ പോലെ തല​താ​ഴ്ത്തി ഐസ് കശീർ​ഷ​കം​മ്പ​നി​ക്കു ചാ​രി​യു​ള്ള മണൽ പാകിയ കൈ​വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ തേ​ങ്ങി നട​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കു് ഒരു​പാ​ടു് സ്ത്രീ​കൾ വന്നു് ഉമ്മു​വി​നെ പാടെ പൊ​തി​ഞ്ഞു. ഉമ്മു​വി​നെ കാ​ണാ​ത്ത വിധം ആ വലയം അങ്ങ​നെ ചലി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. “എത്ര​യാ​യി” ആപ്പ ക്ലീ​റ്റ​സ​ങ്കി​ളി​ലേ​യ്ക്കു് തല​താ​ഴ്ത്തി കു​പ്പായ കീ​ശ​യിൽ കൈ​വെ​ച്ചു. മു​ഖ​ത്തു​നോ​ക്കി പൊ​ട്ടി​ക്ക​ര​ഞ്ഞു് ക്ലീ​റ്റ​സ​ങ്കിൾ വാ​ഹ​ന​വു​മാ​യി പോയി. മാ​ന്തോ​പ്പു​കൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ വീടു കാണാൻ തു​ട​ങ്ങി. ഇട​യ്ക്കി​ടെ ഞാനും, “ഇങ്ങ​ളും”, ഉമ്മു​വും, ആറ്റു​മ്മ​യും ഇവിടെ വരാ​റു​ണ്ടു്. ഒഴി​വു​ദി​ന​ങ്ങ​ളിൽ “ഇങ്ങൾ” ഉമ്മു​വി​നോ​ടു് പറയും “നമു​ക്കു് നാളെ ചെ​ട്ടി​പ്പ​ടി​യിൽ പോകാം… ട്രെ​യിൻ രാ​വി​ലെ​യാ​ണു്… ” പല​പ്പോ​ഴും ആറ്റു​മ്മ​യു​ടെ നിർ​ബ​ന്ധം കാ​ര​ണ​മാ​ണു് “ഇങ്ങൾ” പോകാൻ ഒരു​ങ്ങാ​റു​ള്ള​തു്. ഒരു​ങ്ങു​വോ​ളം ആറ്റു​മ്മ ചെ​വി​തല തരാതെ ചി​ല​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും.

കേൾ​ക്കേ​ണ്ട താമസം എന്നിൽ സന്തോ​ഷം ഉണരും. നല്ല മധു​ര​മു​ള്ള മാങ്ങ കഴി​ക്കാം. ഐസ് കമ്പ​നി​യിൽ പോയി ഐസ് കഴി​ക്കാം. എന്നെ കാ​ണേ​ണ്ട താമസം ഐസ് കമ്പ​നി​യി​ലെ കു​പ്പാ​യം അണി​യാ​ത്ത വൃ​ദ്ധൻ പല​നി​റ​ങ്ങ​ളി​ലു​ള്ള ഐസുകൾ തരും. നുണ മാ​റും​വ​രെ കഴി​ക്കും. തോ​ട്ട​ത്തിൽ എവി​ടെ​യും നട​ക്കാം. പക്ഷേ, ഒരു സ്ഥലം മാ​ത്രം എനി​ക്കു് കട​ക്കാൻ പാ​ടി​ല്ലാ​ത്ത​താ​ണു്. അവിടെ മണ്ണി​ന​ടി​യി​ലൂ​ടെ കറ​ണ്ടു് പോ​കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നാ​ണു് എന്നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​തു്. പക്ഷേ, ‘ഠ’ അക്ഷ​രം പോലെ ഒരു ഇരു​മ്പു ദണ്ഡ് പൊ​ന്തി നിൽ​ക്കു​ന്ന​ത​ല്ലാ​തെ ഞാൻ ഒന്നും കാ​ണാ​റി​ല്ല. പേടി കാരണം ആ സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്കു് പോ​കാ​റു​മി​ല്ല. മതി​ലു​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത അയൽ​വ​ക്ക​ത്തെ കു​ട്ടി​ക​ളു​മാ​യി കളി​ക്കാ​നും പൂർ​ണ്ണ സമ്മ​ത​മാ​ണു്. വീ​ടി​നോ​ടു് ചാരി ഒരു ഗു​ഹ​യു​ണ്ടു്. വല്യു​പ്പ മാങ്ങ പഴു​പ്പി​ക്കാൻ വച്ചി​രു​ന്ന സ്ഥ​ല​മാ​ണെ​ന്നു് ഉമ്മു പറയും. ആകാം​ക്ഷ​യോ​ടെ പുറമേ നി​ന്നു നോ​ക്കും. പല​പ്പോ​ഴും ഉമ്മു​വി​ന്റെ ഒക്ക​ത്തേ​റി​യാ​വും ഗുഹ കാണാൻ പോ​ക്കു്. ആ ആകാം​ക്ഷാ​തി​രേ​ക​ത്തിൽ എത്ര ഉരുള അക​ത്താ​ക്കി എന്നു​പോ​ലും അറി​യാ​റി​ല്ല. ഒന്നു രണ്ടു് ദി​ന​ങ്ങൾ​ക്കു് ശേഷം മട​ങ്ങു​മ്പോൾ മാ​ക്ക​റ​യേ​റ്റു് ചു​ണ്ടു വി​ണ്ടി​രി​ക്കും. ഐസ് തണു​പ്പേ​റ്റു് കൊ​ല്ലി വേ​ദ​നി​ക്കു​ന്നു​മു​ണ്ടാ​വും.

സാ​യാ​ഹ്ന​ങ്ങ​ളിൽ സൈ​ഫു​ത്ത​യും ഉമ്മു​വും ഉരു​വി​ടാ​റു​ള്ള പാ​ട്ടു​പോ​ലെ മനോ​ഹ​ര​മായ വാ​ച​ക​ങ്ങൾ മു​ഴ​ങ്ങു​ന്നു. ആപ്പ എന്നെ ഉമ്മ​റ​ത്തു വെ​ച്ചു് വരാ​ന്ത​യി​ലെ മേൽ​പ്പ​ടി​മേൽ ഇരു​ന്നു് അഞ്ചു വി​ര​ലാൽ മുഖം മൂടി കരയാൻ തു​ട​ങ്ങി. അവിടെ വരു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം ഞാൻ കാ​ണാ​റു​ള്ള​വർ എന്നെ എടു​ക്കാ​നു​ള്ള ധൈ​ര്യം ശോ​ഷി​ച്ചു് വാ​വി​ടാൻ ഒരു​ങ്ങു​ന്നു. ചിലർ വാ പൊ​ത്തി കര​ച്ചിൽ വി​ഴു​ങ്ങു​ന്നു. നടു​മു​റി​യിൽ ഏങ്കോ​ണി​ച്ചു് സ്ഥാ​പി​ച്ച ആറ്റു​മ്മ​യു​ടെ കട്ടി​ലിൽ ഒരാൾ മൂ​ടി​പ്പു​ത​ച്ചു് കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങു​ന്നു​ണ്ടു്. കട്ടി​ലി​നു ചു​റ്റും ഇരി​ക്കു​ന്ന ശു​ഭ്ര​വ​സ്ത്ര​ധാ​രി​ക​ളാ​ണു് മനോ​ഹ​ര​മായ ഗീതം ഉരു​വി​ടു​ന്ന​തു്. പരി​ച​യ​മി​ല്ലാ​ത്ത കടു​ഗ​ന്ധം പരി​സ​ര​മാ​കെ പര​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. മര​ക്കോ​ണി കയറി മു​ക​ളി​ലെ​ത്തി ഉമ്മു​വി​ന്റെ റൂ​മി​ലേ​യ്ക്കു് കട​ന്ന​തും ആറ്റു​മ്മ എന്നെ വാരി പു​ണർ​ന്നു കരയാൻ തു​ട​ങ്ങി. ആറ്റു​മ്മ​യു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​സ്വ​ന​ങ്ങൾ നെ​ല്ലു​കു​ത്തു് ശബ്ദം പോലെ കഠി​ന​മാ​യി​രു​ന്നു. ചു​റ്റും കൂടിയ സ്ത്രീ​കൾ എന്നെ ആറ്റു​മ്മ​യിൽ നി​ന്ന​ക​റ്റി അറി​യാ​ത്ത ആരു​ടെ​യോ ഒക്ക​ത്തി​രു​ത്തി. ഞാൻ ഈർ​ന്നി​റ​ങ്ങി മു​റി​പ്പു​റ​ത്തെ ചു​മ​രിൽ ചാ​രി​യി​രു​ന്നു. ഇരി​ക്ക​പ്പൊ​റു​തി​യി​ല്ലാ​തെ മച്ചി​ലെ പൂമുഖ ജാ​ല​ക​ത്തി​ലേ​യ്ക്കു് നട​ന്നു. തു​രു​മ്പി​ച്ച അഴി​ക്കു​രു​ക്കു് അഴി​ക്കാൻ ഒന്നു കി​ത​ക്കേ​ണ്ടി തന്നെ വന്നു. മാ​വ​മ്മാ​വ​ന്മാ​രു​ടെ മൂർ​ദ്ധാ​വി​ലേ​യ്ക്കാ​യി ജാലകം തു​റ​ന്നു. തോ​ട്ടം നിറയെ മാ​മ്പ​ഴം വീ​ണി​രി​പ്പു​ണ്ടു്. ആരും അതു് എടു​ത്തി​ട്ടി​ല്ല. സാ​ധാ​രണ മൂ​ത്തു​മ്മ വലിയ ചാ​ക്കു​മാ​യി രാ​വി​ലെ ഇറ​ങ്ങി എല്ലാം സ്വ​രൂ​പി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. ഞാൻ ഇങ്ങോ​ട്ടു വരു​ന്ന ദിവസം മൂ​ത്തു​മ്മ​യു​ടെ വഴി​വാ​ലാ​യി മാ​ങ്ങ​പ്പെ​റു​ക്കാൻ കൂ​ടാ​റു​മു​ണ്ടു്… എത്ര മാ​മ്പ​ഴ​ങ്ങ​ളാ​ണു് ഇങ്ങ​നെ അനാ​ഥ​മാ​യി കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു്. എനി​ക്കു് സങ്ക​ടം തോ​ന്നി.

പു​റ​ത്തു​നി​ന്നു് കൂ​ട്ടു​സ്വ​രം കേൾ​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്നേ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളു അക​ത്തു​നി​ന്നു് പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളു​ടെ ആളി​ച്ച പര​ന്നു. മന​സ്സു് അസ്വ​സ്ഥ​മാ​യി. ആളുകൾ വരി​വ​രി​യാ​യി ഉമ്മ​റ​ത്തു നി​ന്നു് ചലി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഐസ് കമ്പ​നി​ക്കാ​ര​നെ​യും ആപ്പ​യേ​യും മാ​ത്ര​മാ​ണു് കു​ട്ട​ത്തിൽ നി​ന്നു് തി​രി​ച്ച​റി​യാൻ കഴി​ഞ്ഞ​തു്. പുറകെ കു​റ​ച്ചു പേർ പച്ച​പു​ത​ച്ച ഒരു ഇരു​മ്പു കൂ​ടേ​ന്തി വരി​യു​ടെ നടു​വി​ലാ​യി നട​ന്നു​പോ​യി.

അവ​സാ​ന​ത്തെ മനു​ഷ്യ​നും കൺ​മ​റ​ഞ്ഞ​തി​നു​ശേ​ഷം ഒരു വലിയ മൂകത തളം കെ​ട്ടി നി​ന്നു. കര​ഞ്ഞു തളർ​ന്ന പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളു​ടെ തേ​ങ്ങ​ലു​കൾ മാ​ത്ര​മാ​ണു് ഒരു അപ​വാ​ദ​മാ​യി ശേ​ഷി​ച്ച​തു്.

മര​ക്കോ​ണി വീ​ണ്ടു​മി​റ​ങ്ങി വരാ​ന്ത​യി​ലേ​യ്ക്കാ​യി പോയി. നടു മു​റി​യി​ലെ ആറ്റു​മ്മ​യു​ടെ കട്ടിൽ കഴുകി വൃ​ത്തി​യാ​ക്കി മൂ​ല​യി​ലി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.

മു​റ്റ​ത്തു് ഒന്നു രണ്ടു് ആളുകൾ ചേർ​ന്നു് അലുവ വെ​ട്ടു​ന്നു​ണ്ടു്. നീല ടാർ​പ്പാ​യ​യി​ലൂ​ടെ വെ​ളി​ച്ചം പരന്ന മു​റ്റം ഉജാല നിറം പൂ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ടാർ​പ്പാ​യ​ക്ക​പ്പു​റം മാ​വ​മ്മാ​വ​ന്മാ​രു​ടെ നിഴൽ പ്രേ​ത​ങ്ങ​ളാ​ലു​ള്ള തു​രു​ത്തു​കൾ കാണാം. ഒറ്റ​യും തെ​റ്റ​യു​മാ​യി ആളുകൾ വരു​ന്ന​തു​വ​രെ ഓരോ​ന്നു് ചി​ന്തി​ച്ചു കൊ​ണ്ട​ങ്ങ​നെ നി​ന്നു. ഉമ്മു, മൂ​ത്താ​പ്പ​യാ​ണു്… എളാ​പ്പ​യാ​ണു് എന്നൊ​ക്കെ ചൂ​ണ്ടി​കാ​ണി​ച്ചു തന്ന​വർ വരാ​ന്ത​യി​ലെ കസേ​ര​ക​ളിൽ ആസ​ന​സ്ഥ​രാ​യി. ആപ്പ അവർ​ക്കു് അഭി​മു​ഖ​മാ​യി ഇരു​ന്നു.

“ഉമ്മും മക്ക​ളും ഇവിടെ നി​ന്നോ​ട്ടെ… ” മൂ​ത്താ​പ്പ നി​രു​ദ്ധ​ക​ണ്ഠ​നാ​യി ആപ്പ​യോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു. എളാ​പ്പ ഒന്നു് മൂളുക മാ​ത്രം ചെ​യ്തു. ജലാ​വൃ​ത​മായ അവ​രു​ടെ രണ്ടു​പേ​രു​ടെ​യും കണ്ണു​ക​ളിൽ ഒരു ഭയം മെ​ല്ലെ നി​ഴ​ലി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി.

“എന്റെ മോ​ളേ​യും മക്ക​ളെ​യും ഞാൻ കൊ​ണ്ടു പൊ​യ്ക്കൊ​ള്ളാം… ഇവിടെ എനി​ക്കൊ​രു സമാ​ധാ​നം ഉണ്ടാ​വി​ല്ല… ”

ആപ്പ കര​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് പറ​ഞ്ഞ​തു്. തല്ലു കൊ​ള്ളു​മ്പോൾ കു​റി​ഞ്ഞി​പ്പൂ​ച്ച പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കാ​റു​ള്ള നി​സ്സ​ഹാ​യ​ത​യു​ടെ മൂ​ള​ക്കം പോലെ ആപ്പ പറ​ഞ്ഞു നിർ​ത്തി​യ​പ്പോൾ മൂ​ത്താ​പ്പ​യും എളാ​പ്പ​യും തല​താ​ഴ്ത്തി. വീ​ണ്ടും പല ഒക്ക​ങ്ങ​ളി​ലു​മേ​റി ഭക്ഷ​ണം കഴി​ച്ചു്, തെ​ല്ലൊ​ന്നു് ശു​ദ്ധി​വ​രു​ത്തി ഒക്ക​ത്തേ​റി തന്നെ ഇട​വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ വെ​ള്ള​ക്കാ​റി​ന്റെ അടു​ത്തെ​ത്തി. ആപ്പ എന്നെ മാ​റോ​ടു​ചേർ​ത്തു് കാറിൽ കയറി. ഉമ്മു ലൗകിക ചി​ന്ത​ക​ളെ​ല്ലാം വി​ട്ടു് എന്തോ പി​റു​പി​റു​ത്തു കൊ​ണ്ടു് പു​റ​കി​ലേ സീ​റ്റിൽ തളർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് എന്നെ പാടെ വി​ഷ​ണ്ണ​നാ​ക്കി.

കട​ലു​ണ്ടി​പ്പു​ഴ​യു​ടെ നീ​രോ​ത്തു് കേ​ട്ടു് ഊരകം മല​യു​ടെ മാറിൽ ഉറ​ങ്ങു​ന്ന നെ​ല്ലി​പ്പ​റ​മ്പി​ലേ​യ്ക്കു് കദ​ന​ഭാ​രം പേ​റു​ന്ന ഹൃ​ദ​യ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി വാഹനം ഓടി​യെ​ത്തി.

ഗ്രാ​മ​പ്പ​ശിമ കലർ​ന്ന ശീകരം മേ​നി​യിൽ അപ​രി​ചി​ത​നായ ഒരു അതി​ഥി​യാ​യി അപ്പൊ​ഴേ​ക്കു് ഇരി​പ്പു​റ​പ്പി​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. കു​ഞ്ചി​രോ​മ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം അതിഥി വന്ദ​ന​യിൽ നി​രാ​സ​ന​സ്ഥ​രായ സ്ഥി​തി​യി​ലാ​ണു്. കട​ലിൽ​നി​ന്നു് കാ​റ്റി​നു് ദീർഘം കൂ​ടു​ന്തോ​റും കടൽ​ക്കൊ​ഴു​പ്പു് അക​ന്നു് കാ​റ്റു് ശീ​ത​ളാ​രോ​ഹി​ണി​യാ​യി മാറും. കൽ​പ്പാ​ത്തി പാടം കഴി​ഞ്ഞു് അങ്ങാ​ടി കാണാൻ തു​ട​ങ്ങി. മു​ക്ക​ട​ക​ളി​ലും ഒറ്റ​യും തെ​റ്റ​യു​മാ​യി നിൽ​ക്കു​ന്ന ആളുകൾ വാ​ഹ​ന​ത്തി​ന​ക​ത്തേ​ക്കു് പാളി നോ​ക്കി വി​ഷ​ണ്ണ​രാ​വു​ന്നു. ഇട​ത്തോ​ട്ടു് തി​രി​ഞ്ഞു കു​റ​ച്ചു നേരം പോയ ശേഷം വഴി​യ​റ്റ​ത്താ​യി വാഹനം നി​ന്നു. നീ​ണ്ടു​കി​ട​ക്കു​ന്ന പാ​റ​പ്പു​റ​ത്തൂ​ടെ ഉമ്മു​വും ആപ്പ​യും നട​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. പറ​ങ്കി​മാ​വു​കൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ​യും പന്ന​ച്ചെ​ടി​കൾ​ക്കു് അരി​കി​ലൂ​ടെ​യും നട​ന്നു് നട​ന്നു് ഒടു​ക്കം എന്റെ പുതു വി​ലാ​സ​ത്തിൽ എത്തി​ച്ചേർ​ന്നു.

മു​റ്റ​വ​ക്കി​ലെ മൺ​പ​ടി​കൾ കയറവേ ഉമ്മു​വി​ന്റെ തോളിൽ നി​ന്നു് വീ​ടി​ന്റെ മോ​ന്താ​യം, മു​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന​തി​നെ ജല​പ്പ​ര​പ്പി​ലേ​യ്ക്കു് പതിയെ പതിയെ ഉയർ​ത്തു​ന്ന​തു​പോ​ലെ കാണാൻ തു​ട​ങ്ങി. പെ​ണ്ണു​ങ്ങൾ നി​ര​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന മു​റ്റ​ത്തു നി​ന്നു് കു​തൂ​ഹ​ലം മു​ഴ​ങ്ങി. കു​ഞ്ഞാ​മ​മാർ ഓടി​യെ​ത്തി. അമ്മാ​വൻ എന്നെ നെ​ഞ്ചോ​ടു് പൊ​തി​ഞ്ഞു് ചും​ബി​ച്ചു. അപ്പോ​ഴേ​ക്കും അക​ത്തു​നി​ന്നു് ഉമ്മു​മ്മ ദണ്ണ​പ്പേ​ച്ചു് തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു.

“അള്ളാ… ഇന്റെ മക്കൾ​ക്കു് ഇനി​യാ​രാ… ” കേ​ട്ട​പാ​തി ഉമ്മു​വി​നെ​യും പൊ​തി​ഞ്ഞു് അഞ്ചു കു​ഞ്ഞാ​മ​മാ​രും തേ​ങ്ങി​ക്ക​ര​ഞ്ഞു. ആ രംഗം ഒരു ക്ഷ​ന്ത​വ്യ​നെ തേ​ടു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ, ആരു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

പൂ​ച്ചി​യു​ടെ സാ​രി​ക്കെ​ണു​പ്പി​ലി​രു​ന്നു് കരി പി​ടി​ച്ച ഉറി​ക്ക​യ​റിൽ മെ​ല്ലെ പി​ടി​ച്ച​തും കൈ​വെ​ള്ള​യിൽ ഒന്നു രണ്ടു് കറു​ത്ത ന്യൂന ചി​ഹ്ന​ങ്ങൾ പതി​ഞ്ഞു. തു​ട​ച്ചു മാ​റ്റാൻ ശ്ര​മി​ക്ക​വെ വെ​ള്ള​നി​റ​മു​ള്ള കു​പ്പാ​യ​ത്തിൽ കറു​ത്ത മേ​ഘ​ങ്ങൾ പടർ​ന്നു​പി​ടി​ക്കു​ന്ന​തു് കൈ​യ്യെ​ടു​ത്ത​പ്പോ​ഴാ​ണു് മന​സ്സി​ലാ​യ​തു്. പൂ​ച്ചി ചോറു വാരി തരാൻ തു​നി​യു​ക​യാ​ണു്. എനി​ക്കു് സൈ​ഫു​ത്ത​യെ ഓർമ്മ വന്നു, ആറ്റു​മ്മ​യെ ഓർ​മ്മ​വ​ന്നു. എന്നാ​ലും ഉമ്മു പറ​ഞ്ഞു തന്ന​തു് ഓർ​മ്മ​യു​ണ്ടു്.

“കു​ഞ്ഞീ… പൂ​ച്ചി കു​ഞ്ഞാ​മാ​നെ മറ​ക്ക​രു​തു് കേ​ട്ടോ… ഇൻ​ക്കു് അസുഖം വന്ന​പ്പോൾ ഓളാ​ണു് കു​ഞ്ഞീ​നെ നോ​ക്കി​യ​തു്. ഓൾ സ്കൂ​ളീ​ന്നു് കു​ഞ്ഞീ​നെ കാ​ണാ​ത്തോ​ണ്ടു് കരയും. തരം കി​ട്ടി​യാ സ്കൂ​ളീ​ന്നു് ചാടി വരും. അത്ര സ്നേ​ഹ​മാ​ണു്… ”

images/hashim-vili-01.png

ശരി​യാ​ണു് ഞാൻ ഇവിടെ വരു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം പൂ​ച്ചി​യും ഇവിടെ വരും. കു​ഞ്ഞാ​മ​മാ​രിൽ ഒരാൾ മാ​ത്ര​മേ കല്യാ​ണം കഴി​ക്കാ​ത്ത​താ​യു​ള്ളു. പൂ​ച്ചി​യെ മി​ന്നു​കെ​ട്ടി പറ​ഞ്ഞ​യ​ച്ച​തു് അടു​ത്ത സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്കാ​യ​തി​നാൽ എപ്പോ​ഴും വീ​ട്ടി​ലേ​യ്ക്കു് വരാം പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു് ഞാൻ ഉണ്ടാ​വു​മ്പോൾ. പൂ​ച്ചി​യാ​ണു് ആദ്യ​മാ​യി വീടും നാടും പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തു്. കഞ്ഞി​പ്പാ​ത്ര​ത്തിൽ വി​ര​ലാൽ വര​ച്ചു് എനി​ക്കു് ക്ലാ​സെ​ടു​ക്കും. വരാ​ന്ത​യി​ലേ​യ്ക്കു് ചൂ​ണ്ടി പറയും. ഇതാ​ണു് “കോ​ലാ​യി”. ഭക്ഷ​ണ​മു​റി ചൂ​ണ്ടി പറയും ഇതാ​ണു് “കേ​കോർ​ത്തു്”. അമ്മാ​വ​ന്റെ റൂ​മി​നെ ചൂ​ണ്ടി പറയും ഇതാ​ണു് “മഞ്ജു​ട്രി”. അടു​ക്ക​ള​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള വഴി “എട്ച്ചേ​പ്പു്”. അടു​ക്ക​ള​യോ “ബട്ക്കി​ണി”. പാ​റ​പ്പു​റ​വും തറ​വാ​ടും ചേർ​ന്ന കു​ഞ്ഞു​സ്ഥ​ല​ത്തി​നു് “പട്ടാ​യി” എന്ന ഒരു വി​ളി​പ്പേ​രു​ള്ള​തും പൂ​ച്ചി​യാ​ണു് പറ​ഞ്ഞു​ത​ന്ന​തു്.

കോ​ലാ​യിൽ ആരൊ​ക്കെ വന്നു പോ​കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു് നേരിയ സം​സാ​ര​ങ്ങൾ കേൾ​ക്കു​മ്പോൾ അറി​യാം. സന്ധ്യാം​ശു​ക്കൾ അടു​ക്ക​ള​ച്ചു​മ​രി​ലെ കരി​പൂ​ണ്ട അരാ​തി​ലി​ന്റെ പൂ​ത്തു​ള​ക​ളി​ലൂ​ടെ തി​ണ്ടി​നെ സ്വർ​ണ്ണ വളകൾ അണി​യി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. പതിയെ പതിയെ അവ​ക​ളെ​യെ​ല്ലാം നി​ലാ​വി​ന്റെ കറു​ത്ത മണ​വാ​ട്ടി​കൾ അപ​ഹ​രി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് പോയി. അടു​ക്ക​ള​ച്ചാ​യ്പ്പി​ലെ ബി​ടാ​വിൽ നി​ന്നു​ള്ള പര​ലി​ള​ക്കം ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ഴാ​ണു് ചോല ഓർമ്മ വന്ന​തു്. പെ​രു​ന്നാൾ തലേ​ന്നു് രാ​ത്രി കു​ഞ്ഞാ​മ​മാ​രെ​ല്ലാം തറ​വാ​ട്ടിൽ എത്താ​റു​ണ്ടു്. എല്ലാ​വ​രും ഒത്തു​ചേർ​ന്നു് ചോല വക്കി​ലേ​ക്കു് പോകും. പൂ​ച്ചി എന്നെ​യും പേ​റി​യാ​ണു് നട​ക്കുക. ചോല വക്കി​ലെ പാ​റ​യിൽ എന്നെ ഇരു​ത്തിയ ശേഷം അവ​രെ​ല്ലാം ചോ​ല​യി​ലി​റ​ങ്ങി അല​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങും. ചന്ദ്രി​ക​രാ​വിൽ അല​ക്കു​പത പരന്ന ചോ​ല​നീർ കണ്ണിൽ വെ​ട്ടി​തി​ള​ങ്ങും. അല​ക്കിയ ശേഷം പൂ​ച്ചി എന്നെ​യും ചോ​ല​യി​ലി​റ​ക്കും. വെ​ള്ള​ത്തിൽ പാദം പതി​യു​മ്പോൾ തോൾ​വ​ലി​യും. പൂ​ച്ചി കൈ​കി​ണ​റി​ലെ ചോല നീ​രു​കൊ​ണ്ടു് മുഖം കഴു​കു​മ്പോൾ കശേ​രു​ക്കൾ​ക്കു് അപ​സ്മാ​രം പി​ടി​ക്കും. ഞാ​നൊ​ന്നു് കൊ​ട്ടി​പ്പി​ട​യും. എത്ര ഉല്ലാസ രം​ഗ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും ചോ​ല​റ​മ്പി​ലെ കൈ​ത​ക്കാ​ടു് പന്ന​ക്കു​ന്തൽ​കാ​രി യക്ഷി​യെ ഓർ​മി​പ്പി​ക്കും വിധം ആകാ​ര​ത്തോ​ടെ നിൽ​പ്പു​ണ്ടു്.

ഒരി​ക്കൽ കൈ​ത​ക്കാ​ട്ടിൽ നി​ന്നു് ഒരു പോ​ക്കാൻ തവള ചാ​ടി​യ​തും പേ​ടി​ച്ച​ര​ണ്ടു് നി​ല​വി​ളി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു് കൂ​ത്ത​ക്കം മറി​ഞ്ഞു് പൂ​ച്ചി​യു​ടെ മേലെ ഉടു​മ്പി​നെ പോലെ പറ്റി നി​ന്ന​തും ഓർ​മ്മ​യു​ണ്ടു്. അന്നു് പൂ​ച്ചി​ക്കു് കു​ളി​യി​ല്ല, അല​ക്കി​ല്ല പോയ വഴിയേ പൂ​ച്ചി എന്നേ​യും തോ​ളി​ലേ​റ്റി തറ​വാ​ടു് ചേർ​ന്നു. ചോ​ല​വെ​ള്ള​ത്തിൽ സദാ വാ​ലാ​ട്ടി നന്ദി ചൊ​ല്ലു​ന്ന പര​ലു​ക​ളെ കാണാം. ഞാൻ വി​സ്മ​യി​ച്ചു് അതിനെ നോ​ക്കി​യ​ങ്ങ​നെ നിൽ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

പൂ​ച്ചി ഒരു പി​ഞ്ഞാ​ണ​ത്തിൽ അല്പം കഞ്ഞി കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു. ഞാൻ മൊ​ത്തി​ക്കു​ടി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. ശരി​ക്കും എനി​ക്കു് നന്നേ വി​ശ​ന്നി​രു​ന്നു. പൂ​ച്ചി ഇട​ക്കി​ടെ ഏങ്ങി​ക്ക​ര​ഞ്ഞു് എന്നെ മാ​റോ​ടു് ചേർ​ക്കും. ബട്ക്കെ​ണി​യു​ടെ പു​റ​ത്തേ ചാ​യ്പ്പി​ലാ​യി ഒരു മഞ്ച​യു​ണ്ടു്. ഉമ്മൂമ പഴകിയ സാ​ധ​ന​സാ​മ​ഗ്രി​കൾ നി​ധി​പോ​ലെ സം​ര​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന ഒരു മഞ്ച. മഞ്ച​പ്പു​റ​ത്തു് എന്നെ നിർ​ത്തി​യ​ശേ​ഷം കൈ​പ്പാ​ട്ട​യിൽ അല്പം വെ​ള്ളം കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു് പൂ​ച്ചി കൈ കഴുകി തന്നു ചിറി വെ​ള്ളം കൊ​ണ്ടു് തു​ട​ച്ചു.

പൂ​ച്ചി എന്റെ മു​ഖ​ത്തോ​ട്ടു് നോ​ക്കു​ന്ന​തു് കണ്ടു് ഞാൻ മനം​നി​റ​ഞ്ഞു് ചി​രി​ച്ചു. അന്നേ​രം മന​സ്സിൽ ഒരാ​ളി​ച്ച പടർ​ന്നു പി​ടി​ച്ച പോലെ അവ​രു​ടെ മുഖം വി​വർ​ണ്ണ​മാ​യി. പൂ​ച്ചി​യു​ടെ മു​ഖ​ത്തൂ​ടെ സങ്ക​ട​ചാ​ലു​കൾ ഒഴുകി. “എന്റെ കു​ട്ടി യത്തീം ആയ​ല്ലോ… ” എന്റെ കാ​തു​ക​ളി​ലേ​യ്ക്കു് മാ​ത്ര​മാ​യി പൂ​ച്ചി നി​ല​വി​ളി​ച്ചു. ആദ്യ​മാ​യാ​ണു് അങ്ങ​നെ വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു്, സാ​ധാ​രണ എല്ലാ​വ​രും കു​ഞ്ഞീ എന്നാ​ണു് വി​ളി​ക്കാ​റു്. ഇപ്പോ​ഴി​താ പുതിയ ഒരു പേര് വീ​ണി​രി​ക്കു​ന്നു. “യത്തീം” രണ്ടു​ദി​വ​സ​മാ​യി പല പരിചയ ഭാ​വ​ങ്ങ​ളി​ലും അപ​രി​ചി​ത​ത്വം തെ​ളി​യാൻ തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടു്. എന്നെ കണ്ട മാ​ത്ര​യിൽ സന്തോ​ഷി​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​രെ​ല്ലാം കണ്ട പക്കം വേ​ദ​നി​ക്കു​ന്നു. മു​ഖ​ങ്ങ​ളിൽ മൌനം ഒഴി​ഞ്ഞാൽ കര​ച്ചിൽ… കര​ച്ചിൽ ഒഴി​ഞ്ഞാൽ മൌനം… ഞാൻ കാ​റ​ച്ചാ​ലി​ലേ​യ്ക്കു് കൊ​പ്പി​ച്ചു തു​പ്പി. ആകാ​ശ​ത്തു​നി​ന്നു് ധവ​ളി​മ​യി​ലൂ​ടെ ഇരു​ട്ടു് ഒലി​ച്ചി​റ​ങ്ങി പര​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. ആകാശം ശവ​പ്പ​റ​മ്പു് പോലെ നിർ​ജ്ജീ​വ​മാ​ണു്. സർ​വ്വ​തി​ള​ക്ക​ങ്ങ​ളേ​യും കർ​ക്കി​ടക മേ​ഘ​ങ്ങൾ കബ​റി​ലാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. മനു​ഷ്യ​രി​ലും പ്ര​കൃ​തി​യി​ലും മൂകത മാ​ത്രം. ഭൂ​മി​യു​ടെ മീസാൻ കല്ലാ​യി എഴു​ന്നു നിന്ന എന്നെ വക​ഞ്ഞു് ഒരു ചാ​രു​വാ​സി പോയി. അവ​രി​ലും വി​കാ​രാ​ധീ​ന​മായ ആ വി​ളി​യാ​ളം ഞാൻ കേ​ട്ടു. സഹാ​നു​ഭൂ​തി​യു​ടെ​യും ഓശാ​ര​ത്തി​ന്റേ​യും കാ​ന്തി​ക​വ​ല​യ​ങ്ങൾ കൈ നീ​ട്ടു​ന്ന ആ വി​ളി​യാ​ളം “യത്തീം”. കാ​ല​ത്തി​ന്റെ അർ​ത്ഥ​ങ്ങൾ ഒന്നും മന​സ്സി​ലാ​കു​ന്നി​ല്ല. എല്ലാ ജല​ദീ​പ​ങ്ങ​ളും അണ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ഞാൻ പൂ​ച്ചി​യു​ടെ ഈര​പ്പ​ട​വു​കൾ വീ​ണ്ടും കയറി. എടു​ച്ചേ​പ്പി​ലൂ​ടെ മഞ്ജു​ട്രി ലാ​ക്കാ​ക്കി പൂ​ച്ചി മെ​ല്ലേ നട​ന്നു. മഞ്ജു​ട്രി​യി​ലെ മര​ക്ക​ട്ടി​ലിൽ എന്നെ കി​ട​ത്തി പൂ​ച്ചി അരി​കി​ലി​രു​ന്നു് തല തടവാൻ തു​ട​ങ്ങി. പൂ​ച്ചി​യു​ടെ വി​ര​ലു​കൾ താ​രാ​ട്ടു​പാ​ടു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അവ​യെ​ല്ലാം നി​ര​സി​ച്ചു് ഞാൻ കട്ടി​ലിൽ കു​ത്തി​യി​രു​ന്നു. പൂ​ച്ചി കണ്ണു​ക​ളി​ലേ​യ്ക്കു് തന്നെ നോ​ക്കി നിൽ​ക്കു​ക​യാ​ണു്. “കു​ഞ്ഞാ​മാ… എനി​ക്കു് ഉമ്മു​ന്റെ അടു​ത്തു് കി​ട​ക്ക​ണം.” പൂ​ച്ചി എന്നെ നെ​ഞ്ചോ​ടു് ചേർ​ത്തു നട​ന്നു. ചു​വ​രി​ലെ പല്ലി കണ​ക്കു് ഞാൻ പറ്റി നി​ന്നു. ഉമ്മു​വി​ന്റെ കൈ​വ​ല​യ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ളിൽ ഗർ​ഭ​പാ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ചൂ​ടേ​റ്റു് കി​ട​ക്കു​മ്പോൾ നി​ദ്രാ​മ​ണി​കൾ തലോ​ടു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവകൾ വന്നും വരാ​തെ​യും കളി​പ്പി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. ഉന്നി​ദ്ര​മായ മന​സ്സു് അസ്വ​സ്ഥ​ത​യി​ലാ​ണു്. വേ​വ​ലാ​തി മാ​റ്റാൻ എന്തി​നും അവ​സാ​ന​മാ​യി എനി​ക്കു് ഉത്ത​രം നൽ​കാ​റു​ള്ള ഉമ്മു​വി​നോ​ടു് തന്നെ ചോ​ദി​ച്ചു. “ഉമ്മു ഈ യത്തീ​മെ​ന്നാൽ എന്താ…?” ഉമ്മു​വി​ന്റെ ഹൃദയം എന്റെ നഗ്ന​മായ പു​റ​ത്തു് അനി​യ​ന്ത്രി​ത​മാ​യി മി​ടി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. ഉമ്മു ഉറ​ക്കെ കര​ഞ്ഞു. ആ കര​ച്ചിൽ അറ്റ​മി​ല്ലാ​ത്ത ഭാ​വി​യി​ലേ​യ്ക്കു് ഒഴു​കി​പ്പോ​യി. ക്ഷണം പ്ര​കൃ​തി​യിൽ കർ​ക്കി​ട​കം പൊ​ട്ടി. പി​ന്നെ എങ്ങും മഴ​ത്താ​ളം മാ​ത്രം…

ഹാഷിം വേ​ങ്ങര
images/hashim.jpg

മല​പ്പു​റം ജി​ല്ല​യി​ലെ വേ​ങ്ങര ഊരകം സ്വ​ദേ​ശി. കാ​ളി​കാ​വു് പിജി ക്യാ​മ്പ​സ് വി​ദ്യാർ​ത്ഥി. ആനു​കാ​ലി​ക​ങ്ങ​ളിൽ നി​ര​ന്ത​ര​മാ​യി എഴു​തു​ന്നു. മൈസൂർ യാത്ര വി​വ​ര​ണം “ഡി​സ്ക്റൈ​റ്റ്” പ്ര​ധാന കൃതി.

കലി​ഗ്ര​ഫി: എൻ. ഭട്ട​തി​രി

ചി​ത്രീ​ക​ര​ണം: വി. പി. സു​നിൽ​കു​മാർ

Colophon

Title: Viḷi (ml: വിളി).

Author(s): Hashim Vengara.

First publication details: Sayahna Foundation; Trivandrum, Kerala; 2021-08-01.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Short story, Hashim Vengra, Vili, ഹാഷിം വേ​ങ്ങര, വിളി, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: August 23, 2021.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By NonCommercial ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-​NC-SA 4​.0). Commercial use of the content is prohibited. Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: The Prentice School Hand Mural, a painting by The Prentice School . The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: the author; Proofing: Abdul Gafoor; Illustration: CP Sunil; Typesetter: LJ anjana; Editor: PK Ashok; Encoding: JN Jamuna.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download Phone PDF.