തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ മെ​ഡി​ക്കൽ കോ​ളേ​ജാ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലെ ത്വ​കു് രോ​ഗ​വി​ഭാ​ഗ​ത്തിൽ ജോ​ലി​യു​ള്ള ഒരു ഡോ​ക്ട​റെ കാണാൻ ഞാൻ കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം മുൻ​പു് പോ​യി​രു​ന്നു; എന്റെ മക​ന്റെ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു ഡോ​ക്ടർ. അദ്ദേ​ഹ​വു​മാ​യി സം​സാ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​പ്പോൾ സു​ന്ദ​രി​യായ ഒരു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി മറ്റൊ​രു ത്വ​കു് രോ​ഗ​വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​നെ കാണാൻ വന്നു. ആ യു​വ​തി​യു​ടെ തൊ​ലി​പ്പു​റം നോ​ക്കി​യി​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹം എന്റെ മക​ന്റെ കൂ​ട്ടു​കാ​രൻ ഡോ​ക്ട​റെ അർ​ത്ഥ​വ​ത്താ​യി നോ​ക്കി. എന്നി​ട്ടു് ‘ഹാൻസൻ’ എന്നു് പതു​ക്കെ പറ​ഞ്ഞു. എനി​ക്കു് ഉടനെ കാ​ര്യം മന​സ്സി​ലാ​യി. കു​ഷ്ഠ​രോ​ഗ​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന Mycobacterium leprae കണ്ടു​പി​ടി​ച്ച നോർ​വീ​ജി​യൻ ഡോ​ക്ട​റാ​ണു് ജി. എച്ച്. ഹാൻസൻ. അതു​കൊ​ണ്ടു് കു​ഷ്ഠ​രോ​ഗ​ത്തി​നു് ‘ഹാൻ​സൻ​സ് ഡി​സീ​സ്’ എന്നു പറ​യാ​റു​ണ്ടു്. ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി​ക്കു് കു​ഷ്ഠ​രോ​ഗ​മാ​ണെ​ന്നാ​ണു് ഡോ​ക്ടർ സഹ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​നെ അറി​യി​ച്ച​തു്. രോ​ഗി​ണി​ക്കു് അതൊ​ട്ടു മന​സ്സി​ലാ​യ​തു​മി​ല്ല. രോ​ഗി​യു​ടെ കവിളോ രോ​ഗി​ണി​യു​ടെ ഗർ​ഭാ​ശ​യ​മോ നോ​ക്കി​യ​തി​നു ശേഷം ഡോ​ക്ടർ ‘നി​യോ​പ്ലാ​സം’ എന്നു് അടു​ത്തു നിൽ​ക്കു​ന്ന ഡോ​ക്ട​റോ​ടു് പറ​ഞ്ഞാൽ അതു് ‘കാൻ​സ​റാ’ണെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം മാ​ത്ര​മേ അറിയൂ. രോ​ഗി​യും രോ​ഗി​ണി​യും മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​ല്ല. “ഫി​ലി​പ്പീൻ​സി​ലെ ഭര​ണാ​ധി​കാ​രി​യാ​രു്? അല്ലെ​ങ്കിൽ ഇസ്ര​യേ​ലി​ലെ പ്ര​ധാ​ന​മ​ന്ത്രി ഇപ്പോ​ഴും ബഗിൻ തന്നെ​യോ?” എന്നു് ഡോ​ക്ട​റോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചാൽ അദ്ദേ​ഹം കൈ​മ​ലർ​ത്തി​യെ​ന്നു​വ​രും. എന്നാൽ രോ​ഗി​യെ നോ​ക്കി​യി​ട്ടു് “ഹി ഇസ് സഫ​റി​ങ് ഫ്രം മെ​തി​മ​ഗ്ലോ​ബി​നീ​മിയ” (Methemoglobinemia) എന്നു ‘കാ​ച്ചി​ക്ക​ള​യും.’ ഒരി​ക്കൽ ഇതു കേ​ട്ട​താ​ണു് ഞാൻ. കേ​ട്ട​പാ​ടെ ‘പൈ ആൻഡ് കമ്പ​നി’യി​ലേ​ക്കു് ഓടി, മെ​ഡി​ക്കൽ ഡി​ക്ഷ്ണ​റി നോ​ക്കാൻ (വീ​ട്ടിൽ അതി​ല്ല). നോ​ക്കി. മെ​തി​മ​ഗ്ലോ​ബിൻ എന്നു​പ​റ​ഞ്ഞാൽ ഓക്സി​ജ​നും ഹീ​മോ​ഗ്ലോ​ബി​നും (ശ്വേ​താ​ണു) ചേർ​ന്നു് ചാ​ര​നി​റ​മാർ​ന്നു് രക്ത​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​കു​ന്ന ഒരു പദാർ​ത്ഥം. ചില മരു​ന്നു​കൾ കഴി​ച്ചാൽ ഇതു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്നു വൈ​ദ്യ​മ​തം. ഇതു് രക്ത​ത്തിൽ വരു​മ്പോ​ഴാ​ണു് മെ​തി​മ​ഗ്ലോ​ബി​നീ​മിയ എന്ന രോ​ഗ​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​തു്. “അതു് അങ്ങ് എങ്ങ​നെ കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു ഡോ​ക്ടർ?” എന്നു വി​ന​യ​ത്തോ​ടെ നമ്മൾ ചോ​ദി​ച്ചാൽ “ഹി ഹാസ് സയാ​നോ​സി​സ്” എന്നു പറയും. വീ​ണ്ടും പൈ ആൻഡ് കമ്പ​നി​യി​ലേ​ക്കു് ഓടും. തൊ​ലി​ക്കും കണ്ണി​നു​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന നീ​ല​നി​റം സയാ​നോ​സി​സ്, ശരി.

ചി​ല​പ്പോൾ മെ​ഡി​ക്കൽ കോ​ളേ​ജി​ലെ വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​കൾ എന്റെ വീ​ട്ടിൽ വരാ​റു​ണ്ടു്. ഒരി​ക്കൽ മൂ​ന്നു് എം. ബി. ബി. എസ്. വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​ക​ളോ​ടു് ഞാനും പറ​ഞ്ഞു: ഹി ഈസ് സഫ​റി​ങ് ഫ്രം കോ​ക്ക്സി​ഡി​യി​ഓ​യ്ഡോ​മൈ​ക്കോ​സി​സ്—Coccidioidomycosis. അതു​കേ​ട്ടു് മൂ​ന്നു പേ​രു​ടെ​യും കണ്ണു തള്ളി​പ്പോ​യി. അവരും മെ​ഡി​ക്കൽ കോ​ളേ​ജ് ലൈ​ബ്ര​റി​യി​ലേ​ക്കു് ഓടി​യി​രി​ക്കും. ഈ ഡോ​ക്ടർ​മാ​രെ​പ്പോ​ലെ​യാ​ണു് നവീന നി​രൂ​പ​കർ. “വ്യ​ക്തി​നി​ഷ്ഠ​മായ കലാ​ത്മ​ക​ബോ​ധ​ത്തി​ന്റെ രൂപം ഉരു​ത്തി​രി​ഞ്ഞു​വ​രാൻ വേ​ണ്ടി അസ്തി​ത്വ​വാ​ദ​പ​ര​ങ്ങ​ളായ ആവി​ഷ്കാ​ര​ങ്ങ​ളെ കേ​ന്ദ്രീ​കൃത പരി​പ്രേ​ക്ഷ്യ​ത്തി​ലേ​ക്കു് കൂ​ട്ടി​യി​ണ​ക്കി പദ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ പു​നർ​ജ്ജ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന പ്ര​ക്രി​യാ​വൈ​ദ​ഗ്ദ്ധ്യ​മാ​ണു് ‘മയ്യ​ഴി​പ്പു​ഴ​യു​ടെ തീ​ര​ങ്ങ’ളിൽ കാ​ണു​ന്ന​തു്.” എങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കു​ന്നു ഈ കോ​ക്ക്സി​ഡി​യി​ഓ​യ്ഡോ​മൈ​ക്കോ​സി​സ്?

കോ​ക്ക്സി​ഡി​യി​ഓ​യ്ഡോ​മൈ​ക്കോ​സി​സ് എന്നു പറ​ഞ്ഞാൽ ശ്വാ​സ​കോ​ശ​ത്തി​ലും തൊ​ലി​പ്പു​റ​ത്തും ഉണ്ടാ​കു​ന്ന രോഗം. കഫം കൂ​ടു​ത​ലു​ണ്ടാ​കും; ചെറിയ മു​ഴ​ക​ളും. കെ. പി. ശൈ​ല​ജ​യ്ക്കാ​ണു് ‘ഗൃ​ഹ​ല​ക്ഷ്മി ചെ​റു​ക​ഥാ​മ​ത്സര’ത്തിൽ ഒന്നാം സമ്മാ​നം കി​ട്ടി​യ​തു്. അവ​രു​ടെ ‘സ്വർ​ണ്ണ​പ്പ​ക്ഷി​യു​ടെ തൂവൽ’ എന്ന അക്കഥ ഗൃ​ഹ​ല​ക്ഷ്മി​യു​ടെ അഞ്ചാം ലക്ക​ത്തിൽ വാ​യി​ക്കാം. പരി​ഷ്കൃ​ത​ജീ​വി​തം നയി​ക്കു​ന്ന അനി​യ​ത്തി​യു​ടെ​യും ലളി​ത​ജീ​വി​തം നയി​ക്കു​ന്ന ഏട​ത്തി​യു​ടെ​യും ചി​ത്ര​ങ്ങൾ വര​ച്ചു് ഏട​ത്തി​യു​ടെ ജീ​വി​തം ധന്യ​മാ​ണു് എന്നു ധ്വ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന കഥ. വി​ര​സ​മായ നാ​ഗ​രി​ക​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ ആധ്യാ​ത്മ​ക​ത​യു​ടെ സ്വർ​ണ്ണ​ത്തൂ​വൽ കി​ട്ടി​യെ​ങ്കിൽ എന്നു് അനി​യ​ത്തി​യു​ടെ ആഗ്ര​ഹം. ഇതു വാ​യി​ച്ച​പ്പോൾ കോൾ​റി​ജ്ജി​ന്റെ ഒരു വാ​ക്യം എന്റെ ഓർ​മ്മ​യി​ലെ​ത്തി. ആശ​യ​മെ​ന്നാൽ ഭാ​വി​ചി​ന്ത​യെ ഉൾ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന​തു് എന്നർ​ത്ഥം. സ്മൃ​ത​പ്രാ​യ​മായ വാ​ക്യ​ത്തിൽ—എപ്പി​ഗ്രാ​മിൽ—ഭൂ​ത​കാ​ല​ചി​ന്ത​യേ​യു​ള്ളൂ. ഭാ​വി​ചി​ന്ത ഉൾ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന ആശ​യ​ത്തെ പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കു​ന്നു ശൈലജ. അത്ര​യും നന്നു്. എന്നാൽ ശ്രീ​മ​തി​യു​ടെ കഥ​യ്ക്കു് സാം​ഗോ​പാം​ഗ​ത്വ​മി​ല്ല. അം​ഗ​ങ്ങ​ളും ഉപാം​ഗ​ങ്ങ​ളും ചേർ​ന്നു ജനി​ക്കു​ന്ന ചാ​രു​ത​യി​ല്ല. ഒരാ​ശ​യ​ത്തിൽ നി​ന്നു് മറ്റൊ​രാ​ശ​യ​ത്തി​ലേ​ക്കു് ഹനു​മാ​ഞ്ചാ​ട്ടം ചാ​ടു​ന്നു കഥ​യെ​ഴു​ത്തു​കാ​രി. എന്നാൽ ലങ്ക​യി​ലൊ​ട്ടു ചെ​ല്ലു​ന്നു​മി​ല്ല. ആധ്യാ​ത്മി​ക​ത​യു​ടെ പ്ര​തി​രൂ​പ​മാ​യി കഥയിൽ നി​വേ​ശി​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന ‘സ്വർ​ണ്ണ​പ്പ​ക്ഷി​യു​ടെ തൂവൽ’ അതി​ന്റെ (കഥ​യു​ടെ) ഒര​വി​ഭാ​ജ്യ​ഘ​ട​ക​മാ​യി ഭവി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. ‘ഒരു അമെ​ച്ച ്വ​റി​ഷ്’ കഥ.

‘അമെ​ച്ച ്വ​റി​ഷ്’ എന്നു മു​ക​ളി​ലെ​ഴു​തി​യ​തു് ‘അവി​ദ​ഗ്ദ്ധം’ എന്ന അർ​ത്ഥ​ത്തി​ലാ​ണു്. എന്നാൽ അമെ​ച്ച ്വർ (അമെ​റ്റ്യുർ എന്നും ഉച്ചാ​ര​ണം) എന്ന നാ​മ​ത്തി​നു് ധന​പ​ര​മായ ലക്ഷ്യം കൂ​ടാ​തെ വെറും ആഹ്ലാ​ദ​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി കല​യി​ലും വി​നോ​ദ​ത്തി​ലും വ്യാ​പ​രി​ക്കു​ന്ന ആൾ എന്ന നല്ല അർ​ത്ഥ​വു​മു​ണ്ടു്. ഗൃ​ഹ​ല​ക്ഷ്മി​യിൽ ‘മു​ത്തു് അടർ​ന്ന ചി​പ്പി’ എന്ന കാ​വ്യ​മെ​ഴു​തിയ ശ്രീ​മ​തി സരു ധന്വ​ന്ത​രി കവി​ത​യു​ടെ ലോ​ക​ത്തു് അമെ​ച്ച ്വ​റാ​യി​രി​ക്കാം. എന്നാൽ കവി​ത​യെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു് കൃ​ത​ഹ​സ്ത​ത​യു​ള്ള സ്ത്രീ​യാ​ണു്. കു​ഞ്ഞി​ന്റെ മര​ണ​ത്തിൽ ഖേ​ദി​ക്കു​ന്ന അമ്മ​യു​ടെ തീ​വ്ര​വേ​ദ​ന​യെ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​ന്ന ഈ കാ​വ്യം എന്റെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തെ ചലി​പ്പി​ക്കു​ക​യും മന​സ്സി​നെ ദ്ര​വി​പ്പി​ക്കു​ക​യും നയ​ന​ങ്ങ​ളെ ആർ​ദ്ര​മാ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

ഈ അമ്മ​യോ​ടൊ​പ്പം ഇതെ​ഴു​തു​ന്ന ആളും കര​യു​ന്നു. പക്ഷേ, എന്റെ മി​ഴി​നീർ കലാ​ജ​ന്യ​മായ ആഹ്ലാ​ദ​ത്തി​ന്റെ​താ​ണു്.

ആഹ്ലാ​ദം രണ്ടു തര​ത്തി​ലാ​ണു്. മസ്തി​ഷ്ക​ത്തി​നു കി​ട്ടു​ന്ന ആഹ്ലാ​ദ​വും ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​നു കി​ട്ടു​ന്ന ആഹ്ലാ​ദ​വും. രണ്ടാ​മ​ത്തെ​തി​നു് ഉത്കൃ​ഷ്ടത കൂടും. നവീന കലാ​സൃ​ഷ്ടി​ക​ളിൽ ഉത്കൃ​ഷ്ട​ങ്ങ​ളാ​യവ പലതും മസ്തി​ഷ്ക​ത്തി​നു് ആഹ്ലാ​ദ​മ​രു​ളു​ന്ന​വ​യാ​ണു്. അവയിൽ ഒരു നോ​വ​ലാ​ണു് റസ്സൽ മക്കോർ​മി​ക് (Russell McCormmach) എഴു​തിയ Night Thoughts of A Classical Physicist എന്ന​തു് (കിങ് പെൻ​ഗ്വിൻ പ്ര​സാ​ധ​നം). ഇതി​ന്റെ ഉജ്ജ്വ​ലത അന്യാ​ദൃ​ശ​മാ​ണു്. ക്ലാ​സ്സി​ക്കൽ ഫി​സി​ക്സി​ന്റെ ഉദ്ഘോ​ഷ​ക​നും ആരാ​ധ​ക​നു​മാ​ണു് കല്പിത കഥാ​പാ​ത്ര​മായ വി​ക്തോർ യാ​ക്കോ​ബ്. ക്ലാ​സ്സി​ക്കൽ ഫി​സി​ക്സ് ഒരു സത്യ​ത്തെ മാ​ത്ര​മേ അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചു​ള്ളൂ. ആ സത്യം ഭൗ​തി​ക​മാ​ണു്. വസ്തു​നി​ഷ്ഠ​മാ​ണു്. യന്ത്ര​മാ​യി പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തെ വീ​ക്ഷി​ക്കാ​നാ​യി​രു​ന്നു ക്ലാ​സ്സി​ക്കൽ ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​മാ​രു​ടെ കൗ​തു​കം. എന്നാൽ നവീ​ന​ഭൗ​തി​ക​ശാ​സ്ത്രം ഈ സങ്ക​ല്പ​ങ്ങ​ളെ തകിടം മറി​ച്ചു. The Nature of the Physical world എന്ന ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തിൽ എഡി​ങ്ടൺ എഴുതി: “Physical science has limited it’s scope so as to leave a back ground which we are at liberty to, or even invited to fill with a reality of spiritual import”. നവീ​ന​ഭൗ​തി​ക​ശാ​സ്ത്രം തെ​ന്നി​മാ​റു​ന്ന സത്യ​ത്തി​ലേ​ക്കു് കൈ​ചൂ​ണ്ടി​യ​പ്പോൾ ക്ലാ​സ്സി​ക്കൽ ഫി​സി​സ്റ്റു​കൾ ഭയ​ന്നു. ആ രീ​തി​യിൽ ഭയ​ന്നു തകർ​ന്ന​ടി​യു​ന്ന കഥാ​പാ​ത്ര​മാ​ണു് മക്കോർ​മി​ക്കി​ന്റെ യാ​ക്കോ​ബ്. മാ​ക്സ് പ്ലാ​ങ്കി​ന്റെ​യും ഐൻ​സ്റ്റൈ​ന്റെ​യും സി​ദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങൾ കണ്ടു് അയാൾ അമ്പ​ര​ന്നു. വർഷം 1918. സ്ഥലം ഒരു ജർ​മ്മൻ നഗരം. ഒന്നാം ലോ​ക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധ​ത്തിൽ ജർ​മ്മ​നി തകർ​ന്ന​തു പോലെ യാ​ക്കോ​ബും തകർ​ന്നു. യാ​ക്കോ​ബി​ന്റെ ഈ ദു​ര​ന്ത​ത്തി​നു് എല്ലാ മണ്ഡ​ല​ങ്ങ​ളി​ലും സാം​ഗ​ത്യ​മു​ണ്ടു്. ഉൽ​പ​തി​ഷ്ണു​ത്വ​ത്തി​ന്റെ അടി​യേ​റ്റു് അസ​ത്യാ​ത്മ​ക​മായ യാ​ഥാ​സ്ഥി​തി​ക​ത്വം നിലം പതി​ക്കു​ന്നു എന്ന മട്ടി​ലു​ള്ള സാം​ഗ​ത്യ​മാ​ണു് ഞാൻ ഉദ്ദേ​ശി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഈ ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ന്റെ പാ​രാ​യ​ണം ഒര​സു​ല​ഭാ​നു​ഭ​വ​മാ​ണു്.

അസു​ല​ഭ​ങ്ങ​ളായ അനു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നാ​ണു് കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്തെ ഫോ​ട്ടോ കാ​ണു​ന്ന​തു്. ഇതെ​ഴു​തു​ന്ന ആളി​നു് അഞ്ചു​വ​യ​സ്സാ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് എടു​ത്ത ഫോ​ട്ടോ ഇപ്പോ​ഴു​മു​ണ്ടു്. ഒരു കേ​ടു​മി​ല്ലാ​തെ. ‘രാമൻ പിള്ള സ്റ്റു​ഡി​യോ’ എന്നു് റബ്ബർ സ്റ്റാ​മ്പു​കൊ​ണ്ട​ടി​ച്ച രേ​ഖ​യും ഫോ​ട്ടോ​യു​ടെ താഴെ കാണാം. എന്നാൽ കഴി​ഞ്ഞ വർഷം എടു​ത്ത ഒരു ഫോ​ട്ടോ കു​ട്ടി​യു​ടെ രൂ​പ​മ​റി​യാൻ വയ്യാ​ത്ത മട്ടിൽ ആയി​പ്പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ആറു കൊ​ല്ലം മുൻ​പു് അച്ച​ടി​ച്ച പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ ഒരു കു​ഴ​പ്പ​വു​മി​ല്ലാ​തെ ഇരി​ക്കു​ന്നു. കഴി​ഞ്ഞ വർഷം വാ​ങ്ങിയ പെൻ​ഗ്വിൻ ബു​ക്കു​ക​ളു​ടെ കട​ലാ​സ്സു് പൊ​ടി​ഞ്ഞു പോയി. കട​ലാ​സ്സിൽ wood fiber കൂ​ടി​യി​രു​ന്നാൽ അതു് ദീർ​ഘ​കാ​ല​മി​രി​ക്കും. മു​ദ്ര​പ്പ​ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ wood fiber എഴു​പ​ത്ത​ഞ്ചു ശത​മാ​ന​മെ​ങ്കി​ലും കാണും. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് അവ വള​രെ​ക്കാ​ല​മി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. പണ്ടൊ​ക്കെ ചെ​രി​പ്പു വാ​ങ്ങി​യാൽ വള​രെ​ക്കാ​ലം ഇടാം. ഇന്നു് കഷ്ടി​ച്ചു് രണ്ടു മാസം.

ചെ​റു​ക​ഥ​ക​ളും ഇതു​പോ​ലെ​യാ​ണു്. മലബാർ സു​കു​മാ​ര​ന്റെ ‘ആരാ​ന്റെ കു​ട്ടി​യും’, ‘കൂ​നേ​യു​ടെ ചി​കി​ത്സ​യും’ (പേരു് ഇതു​ത​ന്നെ​യോ എന്തോ) ‘ജഡ്ജി​യു​ടെ കോ​ട്ടും’ ഒരു കേ​ടു​പാ​ടു​മി​ല്ലാ​തെ ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇന്ന​ല​ത്തെ പ്ര​ശ​സ്ത​നായ കഥാ​കാ​ര​ന്റെ കഥ ഇന്നി​ല്ല. ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പു​ക​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​കാ​ലം ഒരാ​ഴ്ച​യാ​ണു്. അതു​കൊ​ണ്ടു് അവയിൽ അച്ച​ടി​ച്ചു വരു​ന്ന കഥ​ക​ളും ഒരാ​ഴ്ച​യെ​ങ്കി​ലും ജീ​വി​ക്ക​ണം. അതു​ണ്ടാ​കു​ന്നി​ല്ല. വാ​യ​ന​ക്കാ​രൻ വാ​യി​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞാ​ലു​ടൻ അവ മരി​ക്കു​ന്നു. കു​ങ്കു​മം വാ​രി​ക​യിൽ (ലക്കം 10) വസു​മ​തി എഴു​തിയ ‘വി​വാ​ഹ​സ​മ്മാ​നം’ എന്ന കഥ എന്നെ​സ്സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ഏതാ​നും നി​മി​ഷ​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു് മരി​ച്ചു​പോ​യി. സ്നേ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്ന സ്ത്രീ മറ്റൊ​രു​വ​ന്റെ​താ​യി​ത്തീ​രു​മ്പോൾ പു​രു​ഷൻ ദുഃഖം മറ​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി കു​ടി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു് ഇതിലെ കഥ. കേ​ന്ദ്ര​സ്ഥി​ത​മാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട ഈ വി​ഷ​യ​ത്തോ​ടു ബന്ധ​മി​ല്ലാ​ത്ത പലതും പറ​ഞ്ഞു് “കൊ​ച്ചു​വർ​ത്ത​മാ​ന​ക്കാ​രി”യായി പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​യാ​കു​ന്നു കഥ​യെ​ഴു​ത്തു​കാ​രി. ഫൗ​ണ്ടൻ പെൻ നല്ല​താ​ണെ​ങ്കിൽ ശതാ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളോ​ള​മി​രി​ക്കും. ഞാൻ ഈ ലേ​ഖ​ന​മെ​ഴു​താൻ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന പേന എന്റെ കൈയിൽ കി​ട്ടി​യി​ട്ടു് അമ്പ​തു വർ​ഷ​ത്തി​ല​ധി​ക​മാ​യി. ഇതു കൊ​ണ്ടെ​ഴു​തി​യാ​ണു് ഞാൻ ഫോർത് ഫോമിൽ കണ​ക്കു പരീ​ക്ഷ​യ്ക്കു തോ​റ്റ​തു്. എം. എ. പരീ​ക്ഷ​യ്ക്കു് ഒന്നാം ക്ലാ​സ്സിൽ ജയി​ക്കാൻ എന്നെ സഹാ​യി​ച്ച​തും ഈ പേന തന്നെ. വസു​മ​തി ഒരേ പേന ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചാ​ലും പേന കൂ​ട​ക്കൂ​ടെ മാ​റി​യാ​ലും കഥ​കൾ​ക്കു് മാ​റ്റം വരി​ല്ല.

മാ​റ്റം വരാ​ത്ത​തു് കഥ​കൾ​ക്കു മാ​ത്ര​മ​ല്ല. ഒരു​ദാ​ഹ​ര​ണം മാ​ത്രം നൽകാം. ഓഫീ​സിൽ ജോ​ലി​യു​ള്ള രണ്ടു കൂ​ട്ടു​കാ​രി​കൾ ബസ്സിൽ കയറി. ഒരാൾ നോ​ട്ടെ​ടു​ത്തു് കൈയിൽ വച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. മറ്റേ​യാൾ​ക്കു് ബാഗിൽ നി​ന്നു് പണ​മെ​ടു​ത്തേ പറ്റൂ. ഓടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ബസ്സിൽ നി​ന്നു കൊ​ണ്ടു് അതെ​ടു​ക്കാൻ വയ്യ. “എന്റെ ടി​ക്ക​റ്റും കൂടി വാ​ങ്ങി​ച്ചേ​ക്കൂ” എന്നു മൊ​ഴി​യാ​ടു​ന്നു. വാ​ങ്ങി​ച്ചു. രണ്ടു​പേർ​ക്കും ഇറ​ങ്ങേ​ണ്ട സ്ഥലം ഒന്നു തന്നെ. ഇറ​ങ്ങി. മറ്റേ സ്ത്രീ ബാഗ് തു​റ​ന്നു് നാ​ല്പ​തു പൈസ എടു​ത്തു് കൊ​ടു​ത്തു അതു​വാ​ങ്ങാൻ തയ്യാ​റാ​യി നിന്ന സ്ത്രീ​യ്ക്കു്. അവരതു വേഗം വാ​ങ്ങി ‘പോ​ട്ടെ’ എന്നു പറ​ഞ്ഞു് നട​ന്നു. കൂ​ട്ടു​കാ​രി​ക്കു വേ​ണ്ടി ചെ​ല​വാ​ക്കിയ തു​ച്ഛ​മായ തുക തി​രി​ച്ചു വാ​ങ്ങാ​ത്ത ഒരു സ്ത്രീ​യും ഇന്നേ​വ​രെ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ല; ഇനി ഉണ്ടാ​കു​ക​യു​മി​ല്ല.

ഗ്രീ​ക്ക് രതി​ദേ​വ​ത​യായ അഫ്രൊ​ഡൈ​റ്റി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് രണ്ടു കഥ​ക​ളു​ണ്ടു്. ഒന്നു് ഗ്രീ​ക്കു കവി ഹോമർ പറ​ഞ്ഞ​തു്. രണ്ടു് ഗ്രീ​ക്കു കവി ഹീ​സി​യ​ഡ് (Hesiod) പറ​ഞ്ഞ​തു്. ഹീ​സി​യ​ഡ് രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ കഥ ചു​രു​ക്കി​യെ​ഴു​താം. സ്വർ​ഗ്ഗം ഭർ​ത്താ​വു്; ഭൂമി ഭാര്യ. അവ​രു​ടെ മകൻ ക്രോ​ണ​സ്. സ്വർ​ഗ്ഗ​വും ഭൂ​മി​യും രതി​ക്രീ​ഡ​യിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​പ്പോൾ മകനു് ഈർ​ഷ്യ​യു​ണ്ടാ​യി. അവൻ അച്ഛ​ന്റെ ജന​നേ​ന്ദ്രി​യം മു​റി​ച്ചു കള​ഞ്ഞു. അതു് കടലിൽ വന്നു വീ​ണ​പ്പോൾ അതിൽ പറ്റി​യി​രു​ന്ന ഒന്നോ രണ്ടോ തു​ള്ളി രേ​ത​സ്സു് സമു​ദ്ര​ത്തെ ഗർ​ഭി​ണി​യാ​ക്കി. സമു​ദ്രം പ്ര​സ​വി​ച്ച​വ​ളാ​ണു് അഫ്രൊ​ഡൈ​റ്റി. അവൾ അഗ്നി​ദേ​വ​നായ ഹെ​ഫീ​സ്റ്റ​സി​ന്റെ ഭാ​ര്യ​യാ​യി. വി​രൂ​പ​നും മു​ട​ന്ത​നു​മാ​യി​രു​ന്നു അയാൾ. അതു​കൊ​ണ്ടു് അഫ്രൊ​ഡൈ​റ്റി യു​ദ്ധ​ദേ​വ​നായ അറീ​സി​നെ കാ​മു​ക​നാ​യി സ്വീ​ക​രി​ച്ചു. അവ​ളു​ടെ പു​ത്ര​നാ​ണു് കാ​മ​ദേ​വ​നായ ഈറോസ്. ഫി​നീ​ഷ്യൻ രതി​ദേ​വത അസ്റ്റാർ​ട്ടി​യും സു​മേ​റി​യാ​ക്കാ​രു​ടെ ഇനാ​ന്ന​യും ബാ​ബി​ലോ​ണി​യാ​ക്കാ​രു​ടെ ഇഷ്താ​റും ഈജി​പ്റ്റു​കാ​രു​ടെ ഐസീ​സും ഗ്രീ​സി​ലെ അഫ്രൊ​ഡൈ​റ്റി​യിൽ നി​ന്നു് വി​ഭി​ന്ന​ക​ള​ല്ല. ഈ അഞ്ചു പേരും സു​ച​രി​ത​ക​ളാ​ണു്. അതേ​സ​മ​യം വേ​ശ്യ​ക​ളും. കന്യ​കാ​ത്വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും വേ​ശ്യാ​ത്വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും സ്ത്രീ​ക്കു​ണ്ടാ​കു​ന്ന ഫാ​ന്റ​സി​ക്കു് യോ​ജി​ച്ച മട്ടി​ലാ​ണു് ഈ ദേ​വ​ത​കൾ​ക്കു് ദ്വ​ന്ദ​ഭാ​വം നൽ​കി​യി​ട്ടു​ള്ള​തു്. ഭാ​ര​ത​ത്തി​ലോ? പാർ​വ​തി​യാ​ണു് ശക്തി​യു​ടെ പ്ര​തി​രൂ​പം. ആ ദേ​വി​യിൽ വേ​ശ്യാ​ത്വ​ത്തി​ന്റെ അംശം ഉണ്ടെ​ന്നു​പ​റ​യാൻ വയ്യ. പ്ര​കാ​ശ​ത്തി​ന്റെ—ശു​ക്ല​പ​ക്ഷ​ത്തി​ന്റെ—ദേ​വ​ത​യാ​ണു് പാർ​വ്വ​തി (താ​ന്ത്രിക സി​ദ്ധാ​ന്ത​മ​നു​സ​രി​ച്ചു്) അന്ധ​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ—ശ്യാ​മ​പ​ക്ഷ​ത്തി​ന്റെ—ദേ​വ​ത​യാ​ണു് കാളി. പാർ​വ്വ​തി/കാളി ഈ ദേ​വ​ത​ക​ളിൽ മേ​ല്പ​റ​ഞ്ഞ ദ്വ​ന്ദ്വ​ഭാ​വം ആരോ​പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു താ​ന്ത്രി​കർ. ഏതു ചാ​രി​ത്ര​ശാ​ലി​നി​യി​ലും വേ​ശ്യാ​ത്വം തല​യു​യർ​ത്തും. ഏതു വേ​ശ്യ​യി​ലും വി​ശു​ദ്ധി തല​യു​യർ​ത്തും. അടു​ത്ത വീ​ട്ടി​ലെ പു​രു​ഷൻ തന്നെ നോ​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു് ഭാര്യ ഭർ​ത്താ​വി​നോ​ടു പറ​യു​മ്പോൾ അതു് ഭാ​ര്യ​യു​ടെ പാ​തി​വ്ര​ത്യ​ത്തെ​യാ​ണു് കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു് അയാൾ വി​ശ്വ​സി​ച്ചാൽ ഏഭ്യ​നാ​ണു് ആ മനു​ഷ്യൻ എന്നു മാ​ത്രം കരു​തി​യാൽ മതി. ദ്വ​ന്ദ്വ​ഭാ​വ​ങ്ങ​ളി​ലെ ഒന്നു്—വേ​ശ്യാ​ത്വം—പരാ​തി​യാ​യി പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​കു​ന്നു​വെ​ന്നേ കരു​തേ​ണ്ട​തു​ള്ളൂ. പി. എ. എം. ഹനീഫ് കു​ങ്കു​മം വാ​രി​ക​യി​ലെ​ഴു​തിയ ‘ഉളി’ എന്ന പരമ ബോറൻ കഥയെ അവ​ലം​ബി​ച്ചു് ഇത്ര​യും കാ​ര്യ​ങ്ങൾ എനി​ക്കെ​ഴു​താൻ കഴി​ഞ്ഞ​ല്ലോ. ഹനീ​ഫി​നു് നന്ദി. (അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കഥ​യി​ലെ നായിക അന്യ​പു​രു​ഷ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഭർ​ത്താ​വി​നോ​ടു് പരാതി പറ​യു​ന്ന​വ​ളാ​ണു്.)

ധി​ഷ​ണ​യു​ടെ സ്ഫു​ലിം​ഗം

രാ​ഷ്ട്ര​വ്യ​വ​ഹാ​ര​ത്തിൽ കീർ​ത്തി​യാർ​ജ്ജി​ച്ച​വ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ബഹു​ജ​ന​ത്തി​നു ബഹു​മാ​ന​മി​ല്ല. എന്നാൽ അവ​രി​ലാ​രെ​ങ്കി​ലും ധി​ഷ​ണ​യു​ടെ വി​ലാ​സം കാ​ണി​ച്ചാൽ അവർ (ജനം) അതി​ര​റ്റ ആദരം പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കും. ജവാ​ഹർ​ലാൽ നെ​ഹ്റു​വി​നെ​ക്കാൾ വലിയ രാ​ഷ്ട്ര​ത​ന്ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാർ ഭാ​ര​ത​ത്തി​ലു​ണ്ടി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. പക്ഷേ, ആത്മ​ക​ഥ​യും ഡി​സ്ക​വ​റി ഒഫ് ഇന്ത്യ​യും എഴു​തിയ നെ​ഹ്റു​വി​നോ​ടാ​ണു് ഭാ​ര​തീ​യർ​ക്കു ബഹു​മാ​നം. ഫ്രാൻ​സി​ലെ ഇൻ​ഫർ​മേ​ഷൻ മന്ത്രി​യാ​യി​രു​ന്നു ആങ്ദ്രേ മാൽറോ. ‘നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത​യു​ടെ ശബ്ദം’ എന്ന കലാ​വി​മർ​ശന ഗ്ര​ന്ഥ​വും മാ​സ്റ്റർ പീ​സു​ക​ളാ​യി പരി​ഗ​ണി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന നോ​വ​ലു​ക​ളും എഴു​തി​യ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം എന്നും ഓർ​മ്മി​ക്ക​പ്പെ​ടാൻ പോ​കു​ന്ന​തു്. കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ പന​മ്പി​ള്ളി ഗോ​വി​ന്ദ​മേ​നോൻ, സി. അച്ചു​ത​മേ​നോൻ, ഇ. എം. എസ്. നമ്പൂ​തി​രി​പ്പാ​ടു്, കെ. ദാ​മോ​ദ​രൻ എന്നി​വർ ആദ​ര​ണീ​യ​രാ​യ​തു് അവ​രു​ടെ ധി​ഷ​ണാ​വൈ​ഭ​വ​ത്താ​ലാ​ണു്. അവ​രു​ടെ രാ​ഷ്ട്ര​ത​ന്ത്ര​ജ്ഞത മറ്റു നേ​താ​ക്ക​ന്മാർ​ക്കും കാ​ണു​മാ​യി​രി​ക്കും. ധി​ഷ​ണാ​വൈ​ഭ​വം വേണ്ട ധി​ഷ​ണ​യു​ടെ സ്ഫു​ലിം​ഗം ഒന്നു പ്ര​സ​രി​പ്പി​ച്ചാൽ മതി ബഹു​ജ​നം നി​ങ്ങ​ളെ സ്നേ​ഹി​ക്കും, മാ​നി​ക്കും. വാ​രി​ക​ക​ളി​ലെ ചോ​ദ്യോ​ത്തര പം​ക്തി​കൾ ഈ ധി​ഷ​ണാ​സ്ഫു​ലിം​ഗ​ങ്ങൾ കൊ​ണ്ടാ​ണു് ആകർ​ഷ​ക​ങ്ങ​ളാ​കു​ന്ന​തു്. ജന​യു​ഗം വാ​രി​ക​യിൽ ‘ആര്യാ​ടു് ഗോ​പി​യോ​ടു ചോ​ദി​ക്കുക’ എന്ന പേരിൽ ആരം​ഭി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള പം​ക്തി​ക്കു പു​തു​മ​യു​ണ്ടു്. അതിൽ ധി​ഷ​ണ​യു​ടെ അഗ്നി​ക​ണ​മു​ണ്ടു്. നേ​ര​മ്പോ​ക്കു​മു​ണ്ടു്. ഉദാ​ഹ​ര​ണം ഗു​രു​വാ​യൂ​ര​പ്പൻ ആര്യാ​ടു് ഗോ​പി​യോ​ടു ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു:

കരു​ണാ​ക​രൻ ഇവിടെ ഒന്നാം തീയതി തോറും തൊഴാൻ വരാ​റു​ണ്ടു്. കമ്മ്യൂ​ണി​സ്റ്റു​കാർ ഇവിടെ തൊഴാൻ വരാ​റു​ണ്ടോ?

ഉത്ത​രം:

ഉണ്ട​ല്ലോ? വല്ല​പ്പോ​ഴും മല​യാ​റ്റൂർ രാ​മ​കൃ​ഷ്ണൻ.

ഇതു വാ​യി​ച്ച​പ്പോൾ എനി​ക്കും ഒരു ചോ​ദ്യം വാ​യു​വിൽ​ക്കൂ​ടി കേൾ​ക്കാ​റാ​കു​ന്നു.

വാ​ത്സ്യാ​യ​നൻ:

എ. ഡി. ഒന്നാം ശതാ​ബ്ദ​ത്തി​നും നാലാം ശതാ​ബ്ദ​ത്തി​നും ഇട​യ്ക്കു​ള്ള കാ​ല​ത്തു ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് മി​ടു​ക്ക​നായ സർദാർ കെ. എം. പണി​ക്കർ പറ​യു​ന്നു. ഞാൻ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു വരു​ന്നു​വെ​ന്നു കരുതി ചില കു​ട്ടി​ക​ളും ചില ഫി​ലോ​സ​ഫി ലക്‍ച​റർ​മാ​രും സെ​ന​റ്റ് ഹാളിൽ എന്നെ കാ​ണാ​നും എന്റെ പ്ര​സം​ഗം കേൾ​ക്കാ​നും കൂ​ടി​യെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തു ശരി​യാ​ണോ കൃ​ഷ്ണൻ നായരേ?

ഉത്ത​രം:

ശരി​യാ​ണു് കാ​മ​ശാ​സ്ത്ര​മെ​ഴു​തിയ ആള​ല്ലേ. കണ്ടു​ക​ള​യാ​മെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു കോ​ളേ​ജ് വി​ദ്യാർ​ത്ഥി​കൾ തടി​ച്ചു​കൂ​ടി. ന്യാ​യ​ഭാ​ഷ്യ​ത്തി​ന്റെ കർ​ത്താ​വാ​ണു് താ​ങ്ക​ളെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു് ചില അദ്ധ്യാ​പ​കർ ഓടി​ച്ചെ​ന്നു. അങ്ങോ​ട്ടു് ചെ​ന്ന​പ്പോ​ഴാ​ണു് രണ്ടു കൂ​ട്ടർ​ക്കും അമളി പറ്റി​യ​തു്. വട​ക്കെ​ങ്ങോ ഉള്ള ഒരു വാ​ത്സ്യാ​യ​നൻ വരാ​മെ​ന്നു് സർ​വ്വ​ക​ലാ​ശാ​ലാ​ധി​കൃ​ത​രോ​ടു് ഏറ്റി​രു​ന്നു. സു​ഖ​ക്കേ​ടു​കൊ​ണ്ടു് ആ മാ​ന്യൻ വന്ന​തു​മി​ല്ല. വന്നെ​ങ്കിൽ കു​ട്ടി​കൾ ഇങ്ങ​നെ ചോ​ദി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു: “ശശോ വൃഷോ ശ്വ ഇതി ലിങ്ഗ തോ നായക വി​ശേ​ഷാഃ” എന്നു അങ്ങു് കാ​മ​സൂ​ത്ര​ത്തിൽ എഴു​തി​യ​തൊ​ന്നു വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കൂ.

അദ്ധ്യാ​പ​കർ ആം​ഗ​ല​വാ​ണി​യിൽ ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു ഇങ്ങ​നെ​യാ​വാം: Vatsyayana, you elaborated logicism in the 3rd century A. D. Are we correct? How can truth be apprehended through a norm?

എന്റെ ഒരു കാ​ര​ണ​വർ മകനു് ഇരു​പ​ത്തെ​ട്ടു കെ​ട്ടു​മ്പോൾ പേ​രി​ട്ട​തു ഷഡ​ക്ഷര സു​ന്ദ​രൻ നായർ എന്നാ​യി​രു​ന്നു. ശ്രീ​മൂ​ല​വി​ലാ​സം ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് സ്കൂ​ളിൽ ഫസ്റ്റ് ഫോമിൽ പഠി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് ഞാൻ വട്ടി​യൂർ​ക്കാ​വി​ലു​ള്ള ഈ കാ​ര​ണ​വ​രു​ടെ വീ​ട്ടിൽ പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അപ്പോ​ഴെ​ല്ലാം അദ്ദേ​ഹം വടി​യെ​ടു​ത്തു് ദേ​ഷ്യ​ത്തോ​ടെ “എടാ ഷഡാ​ക്ഷര സു​ന്ദ​രാ ഇവിടെ വാ” എന്നു് ആക്രോ​ശി​ക്കു​ന്ന​തു കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. കാ​ര​ണ​വ​രേ, എന്തി​നാ​ണു് വേ​ണ്ടാ​ത്ത ദീർ​ഘ​മെ​ന്നു് ഞാ​ന​ന്നു ചോ​ദി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. ഷഡ​ക്ഷ​ര​മെ​ന്നു പോരേ എന്നു സംശയം ഉന്ന​യി​ക്കാൻ എനി​ക്ക​ന്നു് അറി​വി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നീ​ടു് ഇ. വി. കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള പേ​രു​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു നേ​ര​മ്പോ​ക്കാ​യി പല​തു​മെ​ഴു​തി​യ​പ്പോൾ ഷഡ​ക്ഷര സു​ന്ദ​രൻ നായരെ ഞാൻ ഓർ​മ്മി​ച്ചു പോയി. ഇ. വി.-യുടെ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​ന്റെ ഭാര്യ പെ​റ്റു, ഇ. വി. ശി​ശു​വി​നെ കാ​ണാൻ​പോ​യി, കു​ഞ്ഞു് ഫൗ​ണ്ടൻ പേ​ന​യോ​ളം വരും. പേ​രെ​ന്താ​ണെ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോൾ മറു​പ​ടി: വേ​ണു​ഗോ​പാല വീ​ണ​ഗീ​ത​രസ ബാ​ല​ഗം​ഗാ​ധ​രൻ. ഇ. വി.-യുടെ ഭാവന ഉദ്ദീ​പ്ത​മാ​കു​ന്നു. തന്ത വയ​സ്സു​കാ​ല​ത്തു് അങ്ക​ണ​ത്തിൽ വീണു മു​ട്ടൊ​ടി​ക്കു​ന്നു. സ്വ​ല്പം ജീ​ര​ക​വെ​ള്ളം വേണം. കിഴവൻ വി​ളി​ക്കു​ന്നു: “എടാ വേ​ണു​ഗോ​പാ​ല​വീ​ണ​ഗീ​ത​രസ ബാ​ല​ഗം​ഗാ​ധ​രോ, ഓടി​വാ​യോ, പി​ടി​ച്ചെ​ഴു​ന്നേ​ല്പി​ക്കോ, ജീ​ര​ക​വെ​ള്ളം കൊ​ണ്ടു​വാ​യോ” ഇതു മു​ഴു​വൻ പറയാൻ പറ്റി​ല്ല. പേരു പൂർ​ണ്ണ​മാ​ക്കു​ന്ന​തി​നു മുൻ​പു​ത​ന്നെ കി​ഴ​വ​ന്റെ പ്രാ​ണൻ പോകും. അത്ര​യ്ക്കു് ദീർ​ഘ​ത​യു​ണ്ടു് പേ​രി​നു്.

ടി. എൻ. ഗോ​പി​നാ​ഥൻ നായർ വേ​റൊ​രു വി​ഷ​യ​മാ​ണു് ഹൃ​ദ്യ​മാ​യി പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഓമ​ന​പ്പേ​രു​ക​ളും വട്ട​പ്പേ​രു​ക​ളും (ജന​യു​ഗം). കൊ​ക്കു, കൊക്ക, റിങ്ക, ചിഹ, ബുബു ഇങ്ങ​നെ പോ​കു​ന്നു ഓമ​ന​പ്പേ​രു​കൾ. സാ​ഹി​ത്യ പഞ്ചാ​നൻ ഓമ​ന​പ്പു​ത്ര​നു് ഗോ​പി​നാ​ഥൻ എന്ന പേരു നല്കി. എങ്കി​ലും ‘കോ​ക്ക​നാർ’ എന്നാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം മകനെ വി​ളി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്.

തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ പെ​ണ്ണു​ങ്ങൾ ഇപ്പോൾ കണ​വ​ന്മാ​രെ അവ​രു​ടെ പേ​രി​ന്റെ ആദ്യ​ത്തെ അക്ഷ​രം ഓമ​ന​പ്പേ​രാ​ക്കി വി​ളി​ക്കു​ന്നു. ഗോ​പാ​ലൻ നായർ ‘ഗോ’ എന്നാ​കു​ന്നു. നാ​രാ​യ​ണൻ നായർ മധു​ര​മൊ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ ‘നാ’ എന്നാ​യി മാ​റു​ന്നു. ശി​വ​ശ​ങ്ക​രൻ നായർ ‘ശ്ശീ’ എന്നു് രൂപം കൊ​ള്ളു​ന്നു. ഓരോ ‘ശ്ശീ’ കേൾ​ക്കു​മ്പോൾ അതു പ്രേ​മ​ത്തി​ന്റെ ശ്ശീ​യാ​ണോ അതോ ദേ​ഷ്യ​ത്തി​ന്റെ ശ്ശീ​യാ​ണോ എന്നു് പാവം ശി​വ​ശ​ങ്ക​രൻ നായർ സം​ശ​യി​ക്കു​ന്നു, ഞെ​ട്ടു​ന്നു.

ചെ​റു​ക​ഥ​യ്ക്കു് എന്തെ​ല്ലാം വേണം? സം​ഘ​ട്ട​നം, പ്ര​മേ​യം, കഥാ​പാ​ത്ര​സ്വ​ഭാവ ചി​ത്രീ​ക​ര​ണം, കഥാ​കാ​ര​ന്റെ വീ​ക്ഷ​ണ​രീ​തി, ശൈ​ലി​യു​ടെ സവി​ശേ​ഷത, സിം​ബ​ലി​സം. ഇനി​യും പലതും പറയാം. ഇപ്പ​റ​ഞ്ഞ​തൊ​ക്കെ ശത്രു​ഘ്ന​ന്റെ കഥയിൽ കാണും. എപ്പോ​ഴും കാണും. പക്ഷേ, അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കഥകൾ വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​നെ സ്പർ​ശി​ക്കാ​റി​ല്ല. മാ​തൃ​ഭൂ​മി ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പിൽ (ലക്കം 35) അദ്ദേ​ഹ​മെ​ഴു​തിയ “രാ​മ​ല​ക്ഷ്മ​ണ​ന്മാ​രു​ടെ അമ്മ” എന്ന ചെ​റു​കഥ വാ​യി​ച്ചാ​ലും. പത്ര​ഭാ​ഷ​യിൽ വാർ​ദ്ധ​ക്യ​സ​ഹ​ജ​മായ രോഗം കൊ​ണ്ടു് ഒരു വൃദ്ധ മരണം പ്രാ​പി​ക്കു​ന്ന​തു് കഥാ​കാ​രൻ വർ​ണ്ണി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യും ഇമേ​ജ​റി​ലൂ​ടെ​യും വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളെ​യും ശി​ല്പ​ത്തെ​യും കൂ​ട്ടി​യി​ണ​ക്കു​ന്ന മാ​ന്ത്രി​ക​വി​ദ്യ ശത്രു​ഘ്ന​നു് അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. അതി​നാൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഇക്കഥ—എന്ന​ല്ല എല്ലാ​ക്ക​ഥ​ക​ളും—ഉമി​ക്ക​രി ചവച്ച പ്ര​തീ​തി ഉള​വാ​ക്കു​ന്നു. കഥ റൊ​മാ​ന്റി​ക്കോ റീ​യ​ലി​സ്റ്റി​ക്കോ ഡേർ​ട്ടി റീ​യ​ലി​സ്റ്റി​ക്കോ (റേ​മ​ണ്ട് കാർവർ നേ​താ​വാ​യി​ട്ടു​ള്ള പുതിയ പ്ര​സ്ഥാ​നം) ആക​ട്ടെ. മാ​ന്ത്രി​ക​ത്വം—മാ​ജി​ക്–ഇല്ലെ​ങ്കിൽ അതു കലാ​സൃ​ഷ്ടി​യ​ല്ല.

“മു​ന​മ്പി​നെ സമു​ദ്രം വലയം ചെ​യ്തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു പോലെ എല്ലാ രാ​ത്രി​ക​ളി​ലും ജീ​വി​ത​ത്തെ വലയം ചെ​യ്യു​ന്ന നി​ദ്ര​യിൽ അതു് (ജീ​വി​തം) കു​തിർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു എന്ന​തു ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കാ​തെ ഒരെ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​നും മാ​നു​ഷിക ജീ​വി​ത​ത്തെ ശരി​യാ​യി വർ​ണ്ണി​ക്കാൻ സാ​ദ്ധ്യ​മ​ല്ലെ”ന്നു് പ്രൂ​സ്ത് പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. (തർ​ജ്ജ​മ​യു​ടെ വി​ല​ക്ഷ​ണ​ത​യ്ക്കു മാ​പ്പു ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു.) നി​ദ്ര​യിൽ കു​തിർ​ന്ന ജീ​വി​ത​ത്തെ ഭാ​വാ​ത്മക ശോ​ഭ​യോ​ടെ വസ​ന്തൻ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​ന്നു. (ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി വാരിക, ലക്കം 20. ‘മുൾ​മു​ടി​യും മര​ക്കു​രി​ശും’.) കല​യു​ടെ ചട്ട​ക്കൂ​ട്ടി​ലൊ​തു​ക്കിയ പ്ര​ചാ​ര​ണം. ഞാൻ രണ്ടു തവണ ഈ ഭാ​വ​ദീ​പ്തി കണ്ടു. ആഹ്ലാ​ദി​ക്കു​ക​യും ചി​ന്താ​മ​ഗ്ന​നാ​വു​ക​യും ചെ​യ്തു. അതു് അനു​ധ്യാ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു് എന്നെ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. അതാ​ണു് കല​യു​ടെ കർ​ത്ത​വ്യം.

മനു​ഷ്യ​നെ മൃ​ഗ​ത്തിൽ നി​ന്നു വി​ഭി​ന്ന​നാ​ക്കി നി​റു​ത്തു​ന്ന​തു് ‘ഡി​ഗ്നി​റ്റി’യാണു്—അന്ത​സ്സാ​ണു്. അന്ത​സ്സു് പാ​ലി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കിൽ മനു​ഷ്യൻ മൃ​ഗ​മാ​യി അധഃ​പ​തി​ക്കും. പെ​രു​മാ​റ്റ​ത്തിൽ, ഭാ​ഷ​യിൽ, അം​ഗ​വി​ക്ഷേ​പ​ത്തിൽ എന്ന​ല്ല എല്ലാ അം​ശ​ങ്ങ​ളി​ലും മനു​ഷ്യ​നു് അന്ത​സ്സു് കൂ​ടി​യേ തീരൂ. അന്ത​സ്സു് നി​ല​നി​റു​ത്താൻ മനു​ഷ്യൻ ചില സങ്കേ​ത​ങ്ങൾ അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അവയിൽ ഒരണു തെ​റ്റി​യാൽ ഡി​ഗ്നി​റ്റി തകരും. മീ​നാ​ക്ഷി​യെ​ന്നു് സ്ത്രീ​യു​ടെ പേരു്. അവളെ മീൻ കണ്ണി​യെ​ന്നു വി​ളി​ക്കൂ. വി​ളി​ക്കു​ന്ന​വൻ അന്ത​സ്സു​കെ​ട്ട​വ​നാ​ണു്. ആദ​ര​ണീ​യ​മായ ഈ ഡി​ഗ്നി​റ്റി നമ്മു​ടെ പല സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാർ​ക്കു​മി​ല്ല. ‘മദ്യ​വും പെ​ണ്ണു​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ അവാർ​ഡു​കാർ​ക്കു മറ്റൊ​ന്നും നോ​ക്കേ​ണ്ട​തി​ല്ല. ഇതൊ​ക്കെ ചെ​യ്യാൻ കഴി​വു​ള്ള ഏതു പട്ടി​ക്കും അവാർ​ഡ് കി​ട്ടും’. എന്നു് ഉദീ​ക​ര​ണം ചെ​യ്ത​തി​നു ശേഷം മു​ട്ട​ത്തു വർ​ക്കി പ്ര​സി​ദ്ധ​നായ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​രൻ കെ. സു​രേ​ന്ദ്ര​ന്റെ ബു​ദ്ധി​ശ​ക്തി​യെ ‘കൊ​ട്ടി​ബു​ദ്ധി’ എന്നു വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്നു (ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച വാരിക, ലക്കം 3). ഇതു് വർ​ക്കി പറ​ഞ്ഞ​തു തന്നെ​യാ​ണെ​ങ്കിൽ അദ്ദേ​ഹം സാ​ന്മാർ​ഗ്ഗി​ക​മാ​യി എത്ര താ​ണു​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു! അന്തർ​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തി​ലു​ള്ള സ്വാ​ഭാ​വിക നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ങ്ങ​ളെ കെ​ട്ടു​പൊ​ട്ടി​ച്ചു വി​ടു​മ്പോൾ അതു ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രു​ടെ​യും അതു കാ​ണു​ന്ന​വ​രു​ടെ​യും ഡി​ഗ്നി​റ്റി തകർ​ന്നു പോ​കു​ന്നു. പക്ഷേ, അവ​ഹേ​ളി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട സു​രേ​ന്ദ്ര​നു് ഒരു താ​ഴ്ച​യു​മി​ല്ല താനും.

Waiting for the Barbarians എന്ന ചേ​തോ​ഹ​ര​മായ നോ​വ​ലി​ന്റെ കർ​ത്താ​വായ ജെ. എം. കൂ​റ്റ്സെ​ക്ക് (ദക്ഷി​ണാ​ഫ്രി​ക്കൻ നോ​വ​ലി​സ്റ്റ്) അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഏറ്റ​വും പുതിയ നോ​വ​ലായ Life and Times of Michael K-യെ അവ​ലം​ബ​മാ​ക്കി ബു​ക്കർ പ്രൈ​സ് നൽ​കി​യ​താ​യി കൗ​മു​ദി ന്യൂ​സ് സർ​വീ​സിൽ നി​ന്നു ഞാൻ മന​സ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു (കലാ​കൗ​മു​ദി ലക്കം 427). മഹാ​നായ ഈ കലാ​കാ​ര​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ലേഖനം ഹ്ര​സ്വ​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും അന്ത​രം​ഗ​സ്പർ​ശി​യാ​ണു്. കൂ​റ്റ്സെ​ക്ക് സമ്മാ​നം കി​ട്ടി​യ​താ​യി ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പത്ര​ങ്ങ​ളിൽ​പ്പോ​ലും കണ്ടി​ല്ല. ഇക്കാ​ര്യം അറി​ഞ്ഞു് സന്ദർ​ഭ​ത്തി​നു് ഉചി​ത​മായ വി​ധ​ത്തിൽ ഈ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നെ മല​യാ​ളി​കൾ​ക്കു പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ കൗ​മു​ദി ന്യൂ​സ് സർ​വീ​സ് ലേഖകൻ അഭി​ന​ന്ദ​നം അർ​ഹി​ക്കു​ന്നു. അപാർ​റ്റ് ഹേ​റ്റി​നു് (Apart theid നീ​ഗ്രോ​ക​ളേ​യും മറ്റു കറു​ത്ത​വർ​ഗ്ഗ​ക്കാ​രേ​യും മാ​റ്റി നി​റു​ത്തു​ക​യും അവ​രോ​ടു വി​വേ​ച​നം കാ​ണി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​തു്) എതി​രാ​യി പൊ​രു​തു​ന്ന ഉജ്ജ്വല പ്ര​തി​ഭാ​ശാ​ലി​യാ​ണു് കൂ​റ്റ്സേ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ Dusklands വേ​റൊ​രു ചേ​തോ​ഹ​ര​മായ കൃ​തി​യാ​ണു്.

നമ്മു​ടെ നാ​ട്ടിൽ മൂ​ന്നു കൊ​ല്ല​ത്തി​ന​ക​ത്തു്, അഞ്ചു കൊ​ല്ല​ത്തി​ന​ക​ത്തു് ഉണ്ടാ​കു​ന്ന നല്ല കൃ​തി​ക്കു് സമ്മാ​നം കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. ആ ഏർ​പ്പാ​ടു നി​റു​ത്തി​യി​ട്ടു അഞ്ചു കൊ​ല്ലം പരി​പൂർ​ണ്ണ​മായ നി​ശ്ശ​ബ്ദത പാ​ലി​ച്ചു് പേന കൈ​കൊ​ണ്ടു തൊ​ടാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​നു് അക്കാ​ഡ​മി​ക​ളും വയലാർ ട്ര​സ്റ്റും സമ്മാ​നം കൊ​ടു​ക്കു​മെ​ന്നു പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചാൽ നന്നാ​യി​രി​ക്കും. വളരെ വളരെ നന്നാ​യി​രി​ക്കും.