ചങ്ങ​മ്പുഴ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ ഒരു ഹോ​സ്റ്റ​ലിൽ താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് ഞാൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ കാണാൻ കൂ​ട​ക്കൂ​ടെ പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു. എപ്പോൾ ചെ​ന്നാ​ലും ആളുകൾ ധാ​രാ​ള​മു​ണ്ടാ​കും. അവ​രെ​യെ​ല്ലാം പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് കവി പലതും പറയും. സം​ഭാ​ഷണ വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​നാ​യി​രു​ന്നു ചങ്ങ​മ്പുഴ. സാ​ഹി​ത്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തേ​യി​ല്ല. മറ്റു വി​ഷ​യ​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു കൗ​തു​കം. ഓരോ വി​ഷ​യ​വും അന്യാ​ദൃ​ശ്യ​മായ വി​ധ​ത്തിൽ കവി ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കും. എപ്പോ​ഴു​മു​ണ്ടു് നർ​മ്മ​ബോ​ധം. ഒരി​ക്കൽ പറഞ്ഞ നേ​ര​മ്പോ​ക്കു് ഒരി​ക്ക​ലും ആവർ​ത്തി​ക്കു​ക​യി​ല്ല അദ്ദേ​ഹം. അപ്പോ​ഴെ​ല്ലാം നി​ശ്ശ​ബ്ദ​നായ ശ്രോ​താ​വാ​യി​ട്ടേ ഞാ​നി​രു​ന്നി​ട്ടു​ള്ളൂ. വി​ര​ള​ങ്ങ​ളായ സന്ദർ​ഭ​ങ്ങ​ളിൽ ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യെ ഒറ്റ​യ്ക്കു കി​ട്ടി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. സം​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​നു്. അങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ഒരു സന്ദർ​ഭ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹം സാ​ഹി​ത്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് പ്ര​ഗൽ​ഭ​മാ​യി സം​സാ​രി​ച്ചി​ട്ടു്,

എന്ന പദ​ത്തി​ന്റെ ഭംഗി എവി​ടി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു് എന്നോ​ടു് ചോ​ദി​ച്ചു. “നാ​ലാ​മ​ത്തെ വരി​യിൽ” എന്നു എന്റെ മറു​പ​ടി. “അപ്പോൾ മുൻ​പു​ള്ള മൂ​ന്നു​വ​രി​ക​ളും പ്രൊ​സൈ​ക്കാ​ണോ?” (ഗദ്യാ​ത്മ​ക​മാ​ണോ?) എന്നു് കവി​യു​ടെ ചോ​ദ്യം. ഞാൻ വീ​ണ്ടും മറു​പ​ടി നൽകി: “ആദ്യ​ത്തെ മൂ​ന്നു വരി​ക​ളും പ്രൊ​സൈ​ക്ക് തന്നെ. പക്ഷേ, നാ​ലാ​മ​ത്തെ വരി​യു​ടെ ശോഭ മുൻ​പു​ള്ള വരി​ക​ളി​ലേ​ക്കും വ്യാ​പി​ച്ചി​ട്ടു് അവ​യെ​ക്കൂ​ടി ശോ​ഭാ​വ​ഹ​മാ​ക്കു​ന്നു”. ചങ്ങ​മ്പുഴ അതി​നോ​ടു​കൂ​ടി യോ​ജി​ച്ചി​ല്ല. പ്ര​കൃ​തി അനു​ഗ്ര​ഹി​ച്ച കവി​യെ​വി​ടെ? നി​സ്സാ​ര​നായ ഞാൻ എവിടെ? എങ്കി​ലും മഹാ​പ​ണ്ഡി​ത​നും എന്റെ ഗു​രു​നാ​ഥ​നു​മാ​യി​രു​ന്ന എൻ. കു​ഞ്ഞു​രാ​മൻ പിള്ള സാ​റി​ന്റെ ഭഗ​വ​ദ്ഗീ​താ ക്ലാ​സ്സു​കൾ പതി​വാ​യി ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചി​രു​ന്ന ഞാൻ തി​രി​ച്ചു ചോ​ദി​ച്ചു. “ഭഗ​വ​ദ്ഗീ​ത​യിൽ” കാ​വ്യ​ശോ​ഭ​യു​ണ്ട​ല്ലോ, എന്നാൽ ‘ധർ​മ്മ​ക്ഷേ​ത്രേ കു​രു​ക്ഷേ​ത്രേ സമ​വേ​താ യു​യു​ത്സ​വഃ മാ​മ​കാഃ പാ​ണ്ഡ​വാ​ശ്ചൈവ കി​മ​കർ​വത സഞ്ജയ’ എന്ന ഭാ​ഗ​ത്തു് എന്തു കവി​ത​യി​രി​ക്കു​ന്നു? മറ്റു ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലെ കാ​വ്യ​ശോഭ കവി​ത​യി​ല്ലാ​ത്ത ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ​ക്കൂ​ടി പ്ര​സ​രി​ക്കു​മ്പോൾ കാ​വ്യ​മാ​കെ തേ​ജോ​മ​യ​മാ​കു​ക​യാ​ണു്”. ചങ്ങ​മ്പുഴ മൂ​ക്കു​ക​ണ്ണാ​ടി​യു​ടെ മു​ക​ളിൽ​കൂ​ടി എന്നെ ഒന്നു നോ​ക്കി (അതു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ രീ​തി​യാ​ണു്). എന്നി​ട്ടു് ഒരു ചോ​ദ്യം. “കരി​ഞ്ഞു​വീ​ഴാ​റായ ചെ​ടി​യിൽ പച്ച​പി​ടി​ച്ച ഒരി​ല​യു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ആ ഇല​കൊ​ണ്ടാ​ണോ ചെ​ടി​യു​ടെ ആകർ​ഷ​ക​ത്വം നിർ​ണ്ണ​യി​ക്കു​ന്ന​തു? വൈ​രൂ​പ്യ​മാർ​ന്ന സ്ത്രീ​യു​ടെ മുലകൾ മാ​ത്രം ഭം​ഗി​യു​ള്ള​വ​യാ​ണെ​ങ്കിൽ അവൾ സു​ന്ദ​രി​യാ​ണെ​ന്നു നീ പറ​യു​മോ?” ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യു​ടെ അന്ന​ത്തെ ആ ചോ​ദ്യ​ത്തി​നു​ള്ള ഉത്ത​രം പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട വാ​യ​ന​ക്കാർ തന്നെ കണ്ടെ​ത്ത​ട്ടെ.

കണ്ടെ​ത്തു​മ്പോൾ ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യു​ടെ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തോ​ടാ​യി​രി​ക്കാം വാ​യ​ന​ക്കാർ യോ​ജി​ക്കുക. എനി​ക്ക​തിൽ വൈ​ഷ​മ്യ​വു​മി​ല്ല. പ്ര​തി​ഭാ​ശാ​ലി പറ​യു​ന്ന​താ​വും ശരി. ഇതു് മറ്റൊ​രു ചി​ന്ത​യി​ലേ​ക്കു് എന്നെ നയി​ക്കു​ന്നു. എന്നെ കോ​ളേ​ജിൽ രണ്ടു​പേർ ഫി​സി​ക്സ് പഠി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഒരാൾ പു​രു​ഷൻ; രണ്ടാ​മ​ത്തെ​യാൾ സ്ത്രീ. പു​രു​ഷൻ ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​നാ​ണു്. പാ​ള​ത്താ​റു്, നീണ്ട ‘ഷട്ട്കോ​ട്ട്’, തല മു​ഴു​വൻ മു​ണ്ഡ​നം ചെ​യ്തു് മൂ​ന്നോ നാലോ രോ​മ​ങ്ങൾ ബാ​ക്കി വച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. വൈ​രൂ​പ്യ​ത്തി​നൊ​രാ​സ്പ​ദ​മാ​ണു് ഗു​രു​നാ​ഥൻ. പക്ഷേ, അദ്ദേ​ഹം പഠി​പ്പി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി​യാൽ കു​ട്ടി​കൾ അന​ങ്ങാ​തെ ഇരു​ന്നു പോകും. അത്ര​യ്ക്കു് പ്രാ​ഗൽ​ഭ്യ​മു​ണ്ടു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു്. സാറ് അന്നു് ‘പൊ​ട്ടൻ​ഷ്യൽ എനർജി’യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് പറ​ഞ്ഞ​തു് ഇന്നും എനി​ക്കോർ​മ്മ​യു​ണ്ടു്. “Potential energy is the energy that a body possesses by virtue of it’s position. A stone on the edge of a cliff has potential energy… ” അദ്ധ്യാ​പിക സു​ന്ദ​രി, അതി​സു​ന്ദ​രി. പഠി​പ്പി​ക്കാൻ അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. തെ​റ്റു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു് കൂ​ട​ക്കൂ​ടെ Confusing science എന്നു പറയും. എങ്കി​ലും ആർ​ക്കും പരാ​തി​യി​ല്ല. അവ​രു​ടെ ഭം​ഗി​യു​ള്ള മു​ഖ​വും മറ്റു ശരീ​ര​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളും കു​ട്ടി​കൾ നോ​ക്കി​യി​രി​ക്കും. മു​ടി​യും വി​ല​കൂ​ടിയ സാ​രി​യും കാ​റ്റിൽ പറ​ക്കു​ന്ന​തു് പലർ​ക്കും രോ​മാ​ഞ്ച​മു​ള​വാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ഒരി​ക്കൽ സ്പെ​ക്ട്രോ​സ്കോ​പ്പി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് പഠി​പ്പി​ക്കാൻ അവർ ഒന്നു കു​നി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ സാരി മാ​റിൽ​നി​ന്നു മാ​റി​പ്പോ​യി. വെ​ടി​യു​ണ്ട പോലെ മു​ല​ക്ക​ണ്ണു​കൾ സിൽ​ക്ക് ബ്ലൗ​സിൽ നി​ന്നു തെ​റി​ച്ചു് ഞങ്ങ​ളു​ടെ കണ്ണു​ക​ളിൽ വന്നു തറ​ച്ചു. അദ്ധ്യാ​പ​ക​ന്റെ കഴി​വു് ഞങ്ങ​ള​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​തു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ വാ​ക്കു​ക​ളി​ലൂ​ടെ. അദ്ധ്യാ​പി​ക​യു​ടെ സാ​ന്നി​ദ്ധ്യം ഞങ്ങൾ അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു് അവ​രു​ടെ സൗ​ന്ദ​ര്യ​ത്തി​ലൂ​ടെ.

ഇവിടെ ഒരു സംശയം. ഭാര്യ സു​ന്ദ​രി​യാ​ണെ​ങ്കിൽ അവ​ളു​ടെ സാ​ന്നി​ദ്ധ്യം ഭർ​ത്താ​വു് അം​ഗീ​ക​രി​ക്കു​മോ? അം​ഗീ​ക​രി​ക്കു​മെ​ന്നാ​ണു് മു​ഹ​മ്മ​ദ് റോഷൻ “അടർ​ന്നു പോയ ഒരു ദിവസം” എന്ന കഥ​യി​ലൂ​ടെ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കു​ന്ന​തു് (കു​മാ​രി വാരിക). വീ​ട്ടി​ലാ​യി​രു​ന്ന ഭാര്യ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ ജോ​ലി​സ്ഥ​ല​ത്തു് എത്തു​മെ​ന്നു് അയാൾ കരു​തിയ ദിനം. ആകെ​ക്കൂ​ടി അയാൾ​ക്കു് ഇള​ക്കം. തീ​വ​ണ്ടി വരാ​റാ​യി. പക്ഷേ, അവൾ വന്നി​ല്ല. കാ​ര​ണ​മെ​ന്തെ​ന്നോ? വരാൻ അയാൾ എഴുതി അയ​ച്ചി​ല്ല എന്ന​തു​ത​ന്നെ. ഭാ​ര്യ​യു​ടെ സാ​ന്നി​ദ്ധ്യം അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാൻ സന്ന​ദ്ധ​നാ​യി​രു​ന്ന ഭർ​ത്താ​വി​നു് മറവി പറ്റി​പ്പോ​യി​പോ​ലും. കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​ക​ളെ​പ്പോ​ലും ബാ​ലി​ശ​മായ ഇക്ക​ഥ​കൊ​ണ്ടു് പറ്റി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല. എന്റെ ഫി​സി​ക്സ് സാ​റി​നെ​പ്പോ​ലെ മു​ഹ​മ്മ​ദ് റോഷൻ കഴി​വു​കൊ​ണ്ടു് സ്വ​ന്തം സാ​ന്നി​ദ്ധ്യം ഞങ്ങ​ളെ അറി​യി​ക്ക​ണം അല്ലെ​ങ്കിൽ ഞങ്ങ​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു് അനു​ഭ​വി​പ്പി​ക്ക​ണം. ഇന്ന​ത്തെ നി​ല​യിൽ വാ​ദ്ധ്യാ​രു​മി​ല്ല, വാ​ദ്ധ്യാ​യ​നി​യു​മി​ല്ല. വ്യർ​ത്ഥ​ര​ച​ന​കൾ​കൊ​ണ്ടു് എന്തെ​ല്ലാം വ്യർ​ത്ഥ​വ്യ​യ​ങ്ങ​ളാ​ണു് ഉണ്ടാ​വുക!

വ്യർ​ത്ഥ​വ്യ​യം നട​ത്താ​ത്ത ഹാ​സ്യ​സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നാ​ണു് സി. പി. നായർ. കാരൂർ നീ​ല​ക​ണ്ഠ​പ്പി​ള്ള സാ​ഹി​ത്യ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​സംഘ ത്തി​ന്റെ പ്ര​സി​ഡ​ന്റാ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് സംഘം പ്ര​സാ​ധ​നം ചെ​യ്യു​ന്ന ഏതു പു​സ്ത​ക​വും വി​ശ്വ​സി​ച്ചു വാ​ങ്ങാ​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്തെ​ങ്കി​ലും ഒരു സാ​ഹി​ത്യ​ഗു​ണം അതിനു കാ​ണു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു കാ​ല​ത്തു് ഏതു പെൻ​ഗ്വിൻ പു​സ്ത​ക​വും വി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ മേ​ടി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു. അതല്ല ഇന്ന​ത്തെ അവസ്ഥ. പലതും ട്രാ​ഷാ​ണു്. വി​ശ്വ​സി​ച്ചു വി​ശ്വ​സി​ച്ചു് അതു് സത്യ​മാ​യി​ത്തീ​രു​മ്പോൾ മന​സ്സി​നു സമാ​ധാ​ന​മു​ണ്ടാ​കും. എപ്പോൾ ആ വി​ശ്വാ​സം ഭഞ്ജി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു​വോ അപ്പോൾ അസ്വ​സ്ഥത വന്നു​ചേ​രും. ഇപ്പോൾ സാ​ഹി​ത്യ​പ്ര​വർ​ത്തക സം​ഘ​ത്തി​ന്റെ​യും പെൻ​ഗ്വിൻ പ്ര​സാ​ധ​ക​രു​ടെ​യും പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ കാ​ണു​മ്പോൾ എനി​ക്കു് അസ്വ​സ്ഥ​ത​യാ​ണു്. ഇരു​പ​ത്ത​ഞ്ചു രൂ​പ​യിൽ കു​റ​ഞ്ഞ എൻ. ബി. എസ്. മല​യാ​ള​പു​സ്ത​കം വിരളം. രണ്ടു പവൻ അമ്പ​തു പെൻ​സിൽ (ഏതാ​ണ്ടു് നാ​ല്പ​ത്ത​ഞ്ചു രൂപ) കു​റ​ഞ്ഞ പെൻ​ഗ്വിൻ പു​സ്ത​കം വിരളം. കഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന പണം, അരി വാ​ങ്ങാ​നു​ള്ള പണം ഈ പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ​ക്കു വേ​ണ്ടി ചെ​ല​വാ​ക്കാൻ പേ​ടി​യാ​ണെ​നി​ക്കു്. ഗ്ര​ന്ഥം വാ​ങ്ങു​ന്ന​തി​ലു​ള്ള ഈ വി​ശ്വാ​സം സാ​ഹി​ത്യ​ര​ച​ന​ക​ളി​ലേ​ക്കു് സം​ക്ര​മി​ക്കാം. ഇ. വി. കൃ​ഷ്ണ​പ്പി​ള്ള​യു​ടെ ഏതു ഹാ​സ്യ​കഥ വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും വാ​യി​ക്കൂ. നമ്മൾ ചി​രി​ക്കും. സമയം വെ​റു​തെ കള​ഞ്ഞ​ല്ലോ എന്നു് ഒരി​ക്ക​ലും ദുഃ​ഖി​ക്കേ​ണ്ടി വരി​ല്ല. അതല്ല സഞ്ജ​യ​ന്റെ രച​ന​ക​ളെ​സ്സം​ബ​ന്ധി​ച്ച അവസ്ഥ. സി. പി. നാ​യ​രു​ടെ പല ഹാ​സ്യ​ക​ഥ​ക​ളും ഞാൻ വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഒരി​ക്ക​ലും അദ്ദേ​ഹം എന്നെ നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടി​ല്ല. കട​ക്ക​ണ്ണിൽ നർ​മ്മ​ത്തി​ന്റെ തി​ള​ക്ക​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി ജീ​വി​ത​ത്തെ വീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു സി. പി. നായർ. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആ വീ​ക്ഷ​ണം നമ്മു​ടെ ചു​ണ്ടു​ക​ളിൽ മന്ദ​ഹാ​സം അങ്കു​രി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. കലാ​കൗ​മു​ദി​യിൽ അദ്ദേ​ഹ​മെ​ഴു​തിയ “ലേഖയെ കണ്ടെ​ത്തൽ, ഒരു ഫ്ലാ​ഷ്ബാ​ക്ക്” എന്ന കഥയും ഈ സാ​മാ​ന്യ നി​യ​മ​ത്തി​നു​ള്ളിൽ ഒതു​ങ്ങി നിൽ​ക്കു​ന്നു. വി​മാ​ന​ത്തിൽ കയറാൻ ചെന്ന കഥാ​കാ​ര​നു് പല പ്ര​യാ​സ​ങ്ങ​ളും നേ​രി​ടേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. ഒടു​വിൽ ഒരു​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻ ലേ​ഖാ​പാ​ലി​നെ കാണാൻ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. അതി​സു​ന്ദ​രി​യായ ലേ​ഖാ​പാ​ലി​നെ മന​സ്സിൽ കണ്ണു​കൊ​ണ്ടു് കണ്ടു​കൊ​ണ്ടു് ചെ​ന്ന​പ്പോൾ അവ​ളു​ടെ കസേ​ര​യി​ലി​രി​ക്കു​ന്നു വി​രൂ​പ​നായ ഒരു തമിഴൻ. കാ​ര്യം പി​ന്നീ​ടാ​ണു് പി​ടി​കി​ട്ടി​യ​തു്. അക്കൗ​ണ്ട്സ് ഓഫീസർ എന്ന​തി​ന്റെ തർ​ജ്ജ​മ​യാ​ണു് ലേ​ഖാ​പാൽ. കഥാ​കാ​രൻ ചി​രി​ക്കു​ന്നു വാ​യ​ന​ക്കാ​രായ നമ്മ​ളും ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

പേ​രു​കേ​ട്ട ഒരു വാ​രി​ക​യു​ടെ അസി​സ്റ്റ​ന്റ് എഡി​റ്റ​റാ​യി​രു​ന്നു എന്റെ ഒരു സ്നേ​ഹി​തൻ. അദ്ദേ​ഹം, കു​മാ​രി ലളിത (പേരു മാ​റ്റി എഴു​തു​ക​യാ​ണു് ഞാൻ) എഴു​തിയ ഏതു പീ​റ​ക്ക​ഥ​യും പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തു​മാ​യി​രു​ന്നു. കാരണം കഥ​യോ​ടൊ​രു​മി​ച്ചു് ലളി​ത​യു​ടെ പ്രേ​മം കലർ​ന്ന ഒരെ​ഴു​ത്തും കാണും എന്ന​തു തന്നെ. കഥകൾ പര​സ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്തോ​റും കത്തു​ക​ളി​ലെ പ്രേ​മ​വും കൂ​ടി​ക്കൂ​ടി​വ​ന്നു. അസി​സ്റ്റ​ന്റ് എഡി​റ്റർ പര​വ​ശ​നാ​യി. ഒരു ദിവസം കാ​മു​കി​യെ​ക്കാ​ണാൻ ഷഷ്ടി​പൂർ​ത്തി​യോ​ടു് അടു​ത്ത അദ്ദേ​ഹം തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. കോ​ട്ട​യ​ത്തു ചെ​ന്നി​ട്ടു് മു​പ്പ​തു നാ​ഴി​ക​യോ​ളം കി​ഴ​ക്കോ​ട്ടു യാത്ര ചെ​യ്തു. ഒരു കു​ഗ്രാ​മം. ആരോ വീടു പറ​ഞ്ഞു കൊ​ടു​ത്തു. വീ​ട്ടി​ന​ടു​ത്തെ​ത്തി. അവിടെ ഒരു​ത്തൻ അർ​ദ്ധ​ന​ഗ്ന​നാ​യി നി​ന്നു് തൂമ്പ കൊ​ണ്ടു് തെ​ങ്ങി​നു തട​മെ​ടു​ക്കു​ന്നു. വി​രി​ഞ്ഞ മാറു്, കപ്പ​ടാ​മീശ. നല്ല പൊ​ക്കം. അയാ​ളോ​ടു് അസി​സ്റ്റ​ന്റ് എഡി​റ്റർ ചോ​ദി​ച്ചു: “കു​മാ​രി ലളി​ത​യു​ടെ വീടു് ഇതാണോ?” തൂ​മ്പ​ധ​രൻ (സി. വി. രാമൻ പി​ള്ള​യു​ടെ വെ​ട്ടു​ക​ത്തി​ധ​രൻ എന്ന പ്ര​യോ​ഗം ഓർ​മ്മി​ക്കുക) മീശ പി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് സം​ഹാ​ര​രു​ദ്ര​ന്റെ മട്ടിൽ പറ​ഞ്ഞു: “ഓഹോ ലളി​ത​യെ കാണാൻ വന്നി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു് അല്ലേ. തന്റെ പ്രേ​മ​ലേ​ഖ​ന​വും ലളി​ത​യ്ക്കു് കി​ട്ടി. എന്നാ​ലേ ഞാൻ തന്നെ​യാ​ണു് ലളിത”. കഥകൾ പര​സ്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കി​ട്ടാൻ വേ​ണ്ടി ആ ഘടോൽ​ക​ചൻ ലളി​ത​യാ​യി വേഷം കെ​ട്ടി​യ​താ​ണെ​ന്നു് പാവം പത്രാ​ധി​പർ അപ്പോ​ഴാ​ണു് മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യ​തു്. അദ്ദേ​ഹം അവിടെ നി​ന്നു് എങ്ങ​നെ രക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു​വെ​ന്നു് എനി​ക്ക​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. കപ്പ​ടാ​മീ​ശ​ക്കാ​രൻ വി​ര​ട്ടി​യ​തു മാ​ത്ര​മേ പത്രാ​ധി​പർ എന്നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു​ള്ളൂ. ഈ സം​ഭ​വ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം കു​മാ​രി ലളിത ആ വാ​രി​ക​യിൽ കഥ​ക​ളെ​ഴു​തി​യി​ട്ടി​ല്ല. അസി​സ്റ്റ​ന്റ് എഡി​റ്റർ വള​രെ​ക്കാ​ലം അവിടെ അസി​സ്റ്റ​ന്റ് എഡി​റ്റ​റാ​യി ഇരു​ന്ന​തു​മി​ല്ല.

യൂ​റോ​പ്പി​ലെ ഒരു സാ​ഹി​ത്യ​നാ​യ​ക​നാ​ണു് മിലാൻ കു​ന്ദേര. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മാ​സ്റ്റർ​പീ​സാ​ണു് The Book of Laughter and Forgetting എന്ന നോവൽ. നോ​വ​ലി​ന്റെ ഒടു​വിൽ അമേ​രി​ക്കൻ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നായ ഫി​ലി​പ്പ് റോ​ത്ത് കു​ന്ദേ​ര​യു​മാ​യി നട​ത്തിയ സം​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ റി​പ്പോർ​ട്ടു​ണ്ടു്. അതിൽ കു​ന്ദേര പറ​യു​ന്നു: A sense of humor was a trustworthy sign of recognition. Ever since, I have been terrified by a world that is losing it sense of humor.

നർ​മ്മ​ബോ​ധം ജന്മ​സി​ദ്ധ​മാ​ണു്. ചാ​രി​ത്ര​ശാ​ലി​നി​യായ വേ​ശ്യ​യെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ പര​സ്പ​ര​വി​രു​ദ്ധ​മാ​ണു് നല്ല​പെ​രു​മാ​റ്റ​വും നർ​മ്മ​ബോ​ധ​വു​മെ​ന്നു് മാൽ​ക്കം മഗ്ഗ​റി​ജ്ജ് പറ​ഞ്ഞ​തു ശരി​യ​ല്ല. യഥാർ​ത്ഥ​മായ നർ​മ്മ​ബോ​ധ​മു​ള്ള​വർ നല്ല രീ​തി​യി​ലേ പെ​രു​മാ​റി​ക്ക​ണ്ടി​ട്ടു​ള്ളൂ. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു് സർ. ടി. മാ​ധ​വ​റാ​വു​വി​ന്റെ പ്ര​തിമ നിൽ​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തു നി​ന്നു് പടി​ഞ്ഞാ​റോ​ട്ടു് അല്പം നട​ന്നാൽ ഡോ​ക്ടർ രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പ്പി​ള്ള​യു​ടെ ആശു​പ​ത്രി കാണാം. ഇന്നി​ല്ല മഹാ​നായ ആ ഡോ​ക്ടർ. “കഷ​ണ്ടി” എന്ന മനോ​ഹ​ര​മായ ലേ​ഖ​ന​മെ​ഴു​തി ഏ. ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള യുടെ പ്ര​ശംസ നേടിയ ആ ഭി​ഷ​ഗ്വ​ര​നെ കാണാൻ ഒരു രോഗി വന്നു. അയാൾ​ക്കു് കാലിൽ വ്രണം. കു​ടി​ക്കാൻ മരു​ന്നും പു​റ​ത്തു പു​ര​ട്ടാൻ ‘ലേ​പ​ന​ദ്ര​വ്യ’വും നൽ​ക​പ്പെ​ട്ടു. ഒരാ​ഴ്ച കഴി​ഞ്ഞു് രോ​ഗി​യെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ഴും വ്രണം ആദ്യ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ ഇരി​ക്കു​ന്നു. രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള ചോ​ദി​ച്ചു: “മരു​ന്നു് പു​റ​ത്തു​പു​ര​ട്ടി​യി​ല്ലേ?” രോഗി മു​തു​കു തൊ​ട്ടു കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പറ​ഞ്ഞു: “ദി​വ​സ​വും മൂ​ന്നു നേരം ഇതാ ഇവി​ടെ​ത്ത​ന്നെ പു​ര​ട്ടി”. രാ​മ​കൃ​ഷ്ണ​പി​ള്ള പു​ഞ്ചി​രി തൂകി. അന്നും അതേ മരു​ന്നു് കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു് അദ്ദേ​ഹം രോ​ഗി​യോ​ടു് പറ​ഞ്ഞു: “കു​ടി​ക്കാൻ തന്ന മരു​ന്നു് കു​ടി​ക്കൂ. പി​ന്നെ പു​റ​ത്തു പു​ര​ട്ടാ​നു​ള്ള മരു​ന്നു് വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ മു​തു​കിൽ പു​ര​ട്ടി​ക്കോ​ളൂ. പക്ഷേ, വ്ര​ണ​ത്തി​ലും കൂടി പു​ര​ട്ട​ണം”. (പ്ര​ശ​സ്ത​നായ അഭി​നേ​താ​വു് പി. കെ. വി​ക്ര​മൻ​നാ​യർ എന്നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞ​താ​ണു് ഈ സംഭവം.) ഇതാ​ണു് നർ​മ്മ​ബോ​ധം. ഈ നർ​മ്മ​ബോ​ധ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി എം. സു​ധാ​ക​രൻ നി​യ​മ​ത്തി​ന്റെ സന്ദി​ഗ്ദ്ധ​ത​യെ കളി​യാ​ക്കു​ന്ന​തു കാ​ണ​ണ​മെ​ങ്കിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ “സി​നി​മ​യും സമൂ​ഹ​വും” എന്ന സറ്റ​യർ വാ​യി​ക്ക​ണം (ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി വാരിക). ഭർ​ത്താ​വും ഭാ​ര്യ​യും കൂടി പാർ​ക്കിൽ ഇരി​ക്കു​മ്പോൾ അക്ര​മി​കൾ ഭാ​ര്യ​യെ പി​ടി​ച്ചു കാറിൽ കയ​റ്റി​ക്കൊ​ണ്ടു പോയി ബലാൽ​സം​ഗം ചെ​യ്യു​ന്നു. പിറകെ സ്കൂ​ട്ട​റിൽ ചെന്ന ഭർ​ത്താ​വി​നെ അക്ര​മി​കൾ അടി​ച്ചു വീ​ഴ്ത്തു​ന്നു. അക്ര​മി​കൾ പോ​യ്ക്ക​ഴി​യു​മ്പോൾ പോ​ലീ​സ് എത്തു​ന്നു. നഗ്ന​യായ സ്ത്രീ, അവ​ശ​നായ ഭർ​ത്താ​വു്. നിയമം എന്തു​ചെ​യ്യും? അക്ര​മി​ക​ളെ പി​ടി​കൂ​ടു​മോ? അതോ ഭാ​ര്യ​യെ ബലാൽ​സം​ഗം ചെ​യ്തു​വെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു് ഭർ​ത്താ​വി​നെ അറ​സ്റ്റ്ചെ​യ്യു​മോ? നല്ല ആക്ഷേ​പ​ഹാ​സ്യം.

ഇതു് സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ലെ ആക്ഷേ​പ​ഹാ​സ്യം. നി​ത്യ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ആക്ഷേ​പ​ഹാ​സ്യ​വും വേറെ. അവയിൽ ചി​ല​തു​പ​റ​യാം. മൂ​ക്ക​ള​പ്പാ​നി ഒലി​പ്പി​ച്ചു് വയ​റു​ചാ​ടി​യി​രി​ക്കു​ന്ന ശി​ശു​വി​നെ അച്ഛ​ന​മ്മ​മാർ എടു​ത്തു ലാ​ളി​ക്കു​ന്ന​തു്; അതി​സു​ന്ദ​രി​യെ​ന്ന നി​ല​യിൽ ഏവ​രു​ടെ​യും ബഹു​മാ​ന​വും സ്നേ​ഹ​വും നേ​ടി​യെ​ടു​ത്ത തരുണി വി​രൂ​പ​നായ ഭർ​ത്താ​വി​നോ​ടൊ​രു​മി​ച്ചു് റോ​ഡിൽ​ക്കൂ​ടി നട​ന്നു​പോ​കു​ന്ന​തു്; ഏതു സ്ഥാ​പ​ന​ത്തി​ലി​രു​ന്നു് താൻ പെൻഷൻ പറ്റി​യോ അവിടെ അയാൾ വീ​ണ്ടും ചെ​ന്നു​ക​യ​റു​ന്ന​തു്, താ​നി​രു​ന്ന കസേ​ര​യിൽ വേ​റൊ​രാൾ ഇരി​ക്കു​ന്ന​തു കാ​ണു​ന്ന​തു്; ഭാ​ര്യ​യോ​ടു് ദേ​ഷ്യ​പ്പെ​ട്ടു് ചോ​റു​നി​റ​ഞ്ഞ പ്ലേ​റ്റ് വലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞു പൊ​ട്ടി​ച്ച ഭർ​ത്താ​വു് കു​റ​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞു് വി​ശ​പ്പു സഹി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ തി​രി​യെ​വ​ന്നു ഭാ​ര്യ​യോ​ടു് ‘ചോറു വി​ള​മ്പു്’ എന്നു് ആജ്ഞാ​പി​ക്കു​ന്ന​തു്; ബദ്ധ​ശ​ത്രു​ക്ക​ളായ രണ്ടു​പേർ അന്യ​ന്റെ വി​വാ​ഹ​കർ​മ്മ​ത്തിൽ പങ്കു​കൊ​ള്ളാൻ ചെ​ന്നു​നിൽ​ക്കു​മ്പോൾ മൂ​ന്നാ​മ​തൊ​രു​വൻ വന്നു് ‘നി​ങ്ങൾ തമ്മി​ല​റി​യി​ല്ലേ?’ എന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു് പരി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​തു്. ​​ ആക്ഷേ​പ​ഹാ​സ്യ​ത്തി​ലേ​ക്കു​ത​ന്നെ നമു​ക്കു് തി​രി​ച്ചു​വ​രാം. ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ പുതൂർ ‘ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച’ വാ​രി​ക​യി​ലെ​ഴു​തിയ ‘രതി​ഗാ​ഥ​യു​ടെ പൊരുൾ തേടി’ എന്ന​തു് സറ്റ​യ​റാ​യി സങ്ക​ല്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. വാ​ത്സ്യാ​യന മഹർ​ഷി​യെ ഒരു സദാ​ന​ന്ദൻ കാണാൻ വരു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം സെ​ക്സി​നെ നി​ന്ദി​ക്കു​മ്പോൾ മഹർഷി അതിനെ നീ​തി​മ​ത്ക​രി​ക്കു​ന്നു. തന്റെ കൃ​തി​ക​ളിൽ ‘സെ​ക്സ്’ കൂ​ടു​ത​ലാ​ണെ​ന്നു വി​മർ​ശ​കർ എഴു​താ​റു​ള്ള​തി​നെ വി​മർ​ശി​ക്കു​ക​യാ​വാം ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണൻ. സം​സ്കാ​ര​ഭ​ദ്ര​മായ ഭാ​ഷ​യിൽ അദ്ദേ​ഹം അതു നിർ​വ​ഹി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. പക്ഷേ, സറ്റ​യർ ആയി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു മാ​ത്രം. ഹാ​സ്യം അല്പ​വു​മി​ല്ലെ​ന്നു മാ​ത്രം. കാ​മ​സൂ​ത്രം പോ​ലു​ള്ള ശാ​സ്ത്ര​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളിൽ സെ​ക്സേ​യു​ള്ളൂ. പക്ഷേ, സാ​ഹി​ത്യ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളിൽ ശൃം​ഗാ​ര​മേ പാ​ടു​ള്ളൂ. വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ സെ​ക്സി​ന്റെ ഓജ​സ്സാ​കാം. ഹെൻ​ട്രി മി​ല്ല​റു ടെയും ആൽ​ബർ​ട്ടോ മൊ​റേ​വ്യാ യു​ടെ​യും നോ​വ​ലു​ക​ളിൽ കാ​ണു​ന്ന മട്ടി​ലു​ള്ള പച്ച​യായ ലൈം​ഗി​ക​ത്വം അറ​പ്പും വെ​റു​പ്പും ഉള​വാ​ക്കും. ആ വി​കാ​ര​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​കു​മ്പോൾ സി​രാ​സം​ബ​ന്ധി​യായ മു​റു​ക്കം ജനി​ക്കും. അസ്വ​സ്ഥത ജനി​ക്കും, അന്യർ​ക്കു് അസ്വ​സ്ഥത ജനി​പ്പി​ക്കാൻ ആർ​ക്കും അധി​കാ​ര​മി​ല്ല. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് അശ്ലീ​ല​ര​ചന നി​ന്ദ്യ​മാ​ണെ​ന്നു് പറ​യു​ന്ന​തു്. ഉണ്ണി​കൃ​ഷ്ണ​ന്റെ നോ​വ​ലു​ക​ളിൽ സെ​ക്സി​ന്റെ അതി​പ്ര​സ​രം ഉണ്ടോ? ലൈം​ഗി​ക​ത്വ​ത്തി​ന്റെ ഓജ​സ്സ​ല്ലേ അദ്ദേ​ഹം ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തു്? അല്ല എന്നാ​ണു് ഉത്ത​ര​മെ​ങ്കിൽ വി​മർ​ശ​ക​രു​ടെ അഭി​പ്രാ​യം തെ​റ്റെ​ന്നു് പറയാൻ വയ്യ.

അശ്ലീ​ല​മെ​ഴു​തു​ന്ന ആൽ​ബർ​ട്ടോ മൊ​റേ​വ്യാ​യു​ടെ ഭാര്യ എൽസ മൊ​റാ​ന്റെ മൊ​റേ​വ്യ​യെ​ക്കാൾ ആയിരം മട​ങ്ങ് പ്ര​തി​ഭാ​ശാ​ലി​നി​യാ​ണു്. അവ​രു​ടെ History എന്ന നോവൽ അസാ​ധാ​ര​ണ​മായ കാ​വ്യ​ഭം​ഗി ആവ​ഹി​ക്കു​ന്നു. മൊ​റാ​ന്റെ​യു​ടെ ഈ നോ​വ​ലി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചൊ​രു പരാ​മർ​ശം സോ​വി​യ​റ്റ് ലി​റ്റ​റേ​ച്ചർ മാ​സി​ക​യു​ടെ 11-​ലക്കത്തിൽ കണ്ടു (പുറം 119, 120). രണ്ടാം ലോ​ക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധം പ്ര​തി​പാ​ദ്യ​വി​ഷ​യ​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള ഈ നോവൽ റെ​മാർ​ക്കി​ന്റെ All Quiet on the Western Front, ഏർ​ണ്ണ​സ്റ്റ് യു​ങ്ക​റു​ടെ Storm of Steel, ആർ​നൊൾ​ഡ് സ്വൈ​ഖി​ന്റെ The Case of Sergeant Grischa എന്നീ നോ​വ​ലു​ക​ളെ പ്ര​തി​ഭാ​വി​ലാ​സ​ത്താൽ ബഹു​ദൂ​രം അതി​ശ​യി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അനു​വാ​ച​ക​രെ മാ​ന്ത്രി​ക​ശ​ക്തി​ക്കു് അടി​മ​ത്ത​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന നോ​വ​ലെ​ഴു​ത്തു​കാ​രി​യാ​ണു് എൽസ മൊ​റാ​ന്റേ എന്നു് ബ്രി​ട്ടീ​ഷ് കവി സ്റ്റീ​ഫൻ സ്പെൻ​ഡർ പറ​ഞ്ഞു. ഈ കലാ​ശി​ല്പ​ത്തി​ന്റെ ഭംഗി വാ​യ​ന​ക്കാർ കാ​ണ​ണ​മെ​ന്നു് എനി​ക്കു് അഭ്യർ​ത്ഥ​ന​യു​ണ്ടു്. വി​കാ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു് സം​ക്ര​മി​ക്കു​ന്ന ചിന്ത, ചി​ന്ത​യി​ലേ​ക്കു് സം​ക്ര​മി​ക്കു​ന്ന വി​കാ​രം ഇതാ​ണു് കലാ​സൃ​ഷ്ടി​യിൽ വേ​ണ്ട​തെ​ന്നു് ജർ​മ്മൻ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​രൻ റ്റോ​മാ​സ് മാൻ പറ​ഞ്ഞ​തു് സത്യം. ആ സത്യം ഇതിൽ ദർ​ശി​ക്കാം.

റ്റോ​മാ​സ് മാ​നി​ന്റെ (Thomas Mann) എല്ലാ​ക്കൃ​തി​ക​ളും ഇതെ​ഴു​തു​ന്ന ആൾ വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. എന്നാൽ മിലാൻ കു​ന്ദേര തന്റെ മാ​സ്റ്റർ​പീ​സിൽ പറ​യു​ന്ന മാ​നി​ന്റെ ചെ​റു​കഥ ഞാൻ കണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. മാ​ര​ക​മായ രോഗം പി​ടി​ച്ച ഒരു ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രൻ ഒരു തീ​വ​ണ്ടി​യിൽ​നി​ന്നു് ഇറ​ങ്ങി പട്ട​ണ​ത്തി​ലേ​യ്ക്കു നട​ക്കു​ന്നു. ഒരു വൃ​ദ്ധ​യു​ടെ ഭവ​ന​ത്തിൽ മുറി വാ​ട​ക​യ്ക്കെ​ടു​ത്തു് താ​മ​സ​മാ​ക്കു​ന്നു. അയാൾ മു​റി​ക്കു ചു​റ്റും നട​ക്കു​മ്പോൾ “കാ​ലൊ​ച്ച​കൾ​ക്കി​ട​യിൽ മൃ​ദു​ല​വും സ്പ​ഷ്ട​വും ലോ​ഹ​സം​ബ​ന്ധി​യു​മായ ഒരു ശബ്ദം രണ്ടു വശ​ത്തു​മു​ള്ള മു​റി​ക​ളിൽ നി​ന്നു​യ​രു​ന്ന​തു് കേൾ​ക്കു​ന്നു. അതൊരു പക്ഷേ, തോ​ന്നൽ മാ​ത്ര​മാ​യി​രി​ക്കാം. രജ​ത​പാ​ത്ര​ത്തിൽ വീ​ഴു​ന്ന സ്വർ​ണ്ണ​മോ​തി​ര​ത്തി​ന്റെ ശബ്ദം മര​ണ​ത്തി​ന്റെ ശബ്ദ​മാ​കാം. ഈ ശബ്ദം ഉയർ​ത്താൻ കഴി​യു​ന്നു എന്ന​തി​നാ​ലാ​ണു് റ്റോ​മാ​സ് മാ​നി​ന്റെ കഥ​യു​ടെ വി​ജ​യ​മി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ആത്മ​ഹ​ത്യ​യ്ക്കു ശ്ര​മി​ച്ച ഒരു ചെ​റു​പ്പ​കാ​രി​യെ കാണാൻ രണ്ടു​പേർ പോ​കു​ന്ന​താ​യി വർ​ണ്ണി​ക്കു​ന്ന അഷിത യുടെ “ആത്മ​ഗ​ത​ങ്ങൾ” എന്ന ചെ​റു​ക​ഥ​യിൽ (ഗൃ​ഹ​ല​ക്ഷ്മി) മര​ണ​ത്തി​ന്റെ ശബ്ദ​മി​ല്ല, വേ​ദ​ന​യി​ല്ല, മൂ​ക​ത​യി​ല്ല, ദുഃ​ഖ​മി​ല്ല. ഒന്നു​മി​ല്ല. ആകെ​യു​ള്ള​തു് കുറെ വാ​ക്യ​ങ്ങൾ മാ​ത്രം. ‘ഗൃ​ഹ​ല​ക്ഷ്മി ചെ​റു​ക​ഥാ​മ​ത്സര’ത്തിൽ രണ്ടാം സമ്മാ​നം നേടിയ കഥ​യാ​ണി​തു്. ഒന്നാം സമ്മാ​നം കി​ട്ടിയ കഥ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഞാ​നെ​ഴു​തി​യി​രു​ന്നു. അതു് എഴു​തി​യ​പ്പോൾ രണ്ടാം സമ്മാ​നം നേടിയ കഥ അഷി​ത​യു​ടെ​താ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് ഒന്നാം സമ്മാ​ന​ത്തി​നു് അർ​ഹ​മാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നു് ഞാൻ വി​ചാ​രി​ച്ചു പോയി. അതു തെ​റ്റു്. രണ്ടാം സമ്മാ​ന​ത്തി​നെ​ന്ന​ല്ല ഒരു സമ്മാ​ന​ത്തി​നും അർ​ഹ​ത​യി​ല്ല ഇക്ക​ഥ​യ്ക്കു്.

അർ​ഹ​ത​യ്ക്കും ജയ​പാ​രി​തോ​ഷി​ക​ത്തി​നും (Prize) തമ്മിൽ ഒരു ബന്ധ​വു​മി​ല്ല. അതു് (സമ്മാ​നം) മഴ​വി​ല്ലു പോ​ലെ​യാ​ണു്. ദൂരെ നി​ന്നു നോ​ക്കാൻ കൊ​ള്ളാം. വി​ധി​നിർ​ണ്ണ​യം നട​ത്തു​ന്ന ആളി​ന്റെ മന​സ്സാ​കു​ന്ന ജല​ക​ണി​ക​യിൽ​ക്കൂ​ടി കട​ന്നു​വ​രു​ന്ന​തു കൊ​ണ്ടാ​ണു് ഏഴു നി​റ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​തു്. ഇല്ലെ​ങ്കിൽ അതു് വെ​റു​മൊ​രു രശ്മി. ഒട്ടും ഭം​ഗി​യി​ല്ലാ​ത്ത സാ​ന്ദ്ര​ത​യി​ല്ലാ​ത്ത രശ്മി.

സാ​ന്ദ്രീ​കൃത നൈ​ട്രി​ക് ആസി​ഡും സാ​ന്ദ്രീ​കൃത ഹൈ​ഡ്രോ​ക്ലോ​റി​ക് ആസി​ഡും ഒന്നി​നു നാലു് എന്ന അനു​പാ​ത​ത്തിൽ ചേർ​ത്താ​ലു​ണ്ടാ​കു​ന്ന ദ്രാ​വ​ക​മാ​ണു് ആക്വ​റീ​ജിയ. രാ​ജ​കീ​യ​ജ​ലം എന്നർ​ത്ഥം. ഇതി​ലി​ടു​ന്ന സ്വർ​ണ്ണം അലി​യും. നൈ​ട്രി​ക് ആസിഡ് മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളു​വെ​ങ്കിൽ അലി​യു​ക​യി​ല്ല. അതു​ത​ന്നെ​യാ​ണു് ഹൈ​ഡ്രോ​ക്ലോ​റി​ക് ആസി​ഡി​ന്റെ​യും അവസ്ഥ. സെ​ക്സ് എന്ന നൈ​ട്രി​ക് ആസി​ഡും കൊ​ല​പാ​ത​ക​മെ​ന്ന ഹൈ​ഡ്രോ​ക്ലോ​റി​ക് ആസി​ഡും ചേർ​ത്തു് കു​ക്ക് എന്ന അമേ​രി​ക്കൻ എഴു​ത്തു​കാ​രൻ എഴു​തിയ God Player എന്ന നോവൽ വാ​യി​ച്ചു. ആക്വ​റി​ജിയ പോലെ ശക്തി​യാർ​ന്ന മഞ്ഞ ദ്രാ​വ​കം.

സ്വീ​ഡി​ഷ് കെ​മി​സ്റ്റ് സ്ഫാ​ന്റ ആറേ​നീ​യ​സ് (Svante Arrehenius) കെ​മി​സ്ട്രി​ക്കു് നോബൽ സമ്മാ​നം വാ​ങ്ങി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സി​ദ്ധാ​ന്ത​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് സാ​ന്ദ്രീ​കൃത ഹൈ​ഡ്രോ​ക്ലോ​റി​ക് ആസി​ഡും സാ​ന്ദ്രീ​കൃത സോ​ഡി​യം ഹൈ​ഡ്രോ​ക്സൈ​ഡും തമ്മിൽ ചേർ​ത്താൻ ന്യൂ​ട്ര​ലൈ​സേ​ഷൻ ഉണ്ടാ​കും. അപ്പോൾ ആസി​ഡി​നു് അതി​ന്റെ ഗു​ണ​മി​ല്ല. ‘ബേസി’നു് അതി​ന്റെ ഗു​ണ​വു​മി​ല്ല. കു​ങ്കു​മം വാ​രി​ക​യിൽ “മെൻ​ഡ​ലിസ” എന്ന കഥ​യെ​ഴു​തിയ ജാൻ ജമ സെ​ക്സ് എന്ന ആസി​ഡും നേ​ര​മ്പോ​ക്കു് എന്ന ബേസും ചേർ​ത്തു ന്യൂ​ട്ര​ലൈ​സേ​ഷൻ ഉണ്ടാ​ക്കു​ന്നു. രാ​ജ​കീ​യ​ജ​ല​ത്തി​നു് അം​ഗീ​കാ​രം കൊ​ടു​ക്കാം. ന്യൂ​ട്രൽ സൊ​ല്യൂ​ഷ​നു് അം​ഗീ​കാ​രം നൽ​കു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ? ​​ ഏതി​നും അം​ഗീ​കാ​രം കി​ട്ടാൻ പ്ര​യാ​സ​മി​ല്ല. ഇന്നു് കവി​യ​ര​ങ്ങു​കൾ​ക്കു് അം​ഗീ​കാ​ര​മു​ണ്ടു്. അഞ്ചു കൊ​ല്ല​ത്തി​ന​കം ഗദ്യ അര​ങ്ങു​കൾ ഉണ്ടാ​കും. അന്നൊ​രു ഗദ്യ​ക​വി സാ​ഹി​ത്യ​കു​തു​കി​ക​ളു​ടെ മുൻ​പിൽ അവ​ത​രി​പ്പി​ക്കാ​വു​ന്ന കവി​ത​യാ​വാ​മി​തു്:

“പ്രി​യേ നി​ന്റെ തൊ​ണ്ട​മുഴ എന്റെ ചു​ണ്ടു​ക​ളിൽ താ​മ​ര​പ്പൂ​വാ​യി വി​രി​ഞ്ഞ​പ്പോൾ, നി​ന്റെ കടാ​ക്ഷ​ക്കാ​ക്ക​കൾ എന്റെ നേ​ത്ര​പ​ട​ല​ത്തിൽ ശ്യാ​മ​ള​പ​ക്ഷ​ങ്ങൾ വി​രി​ച്ചു് ആടി​പ്പ​റ​ന്ന​പ്പോൾ, നി​ന്റെ മു​ദ്രി​ത​നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത​യു​ടെ ആന്ദോ​ള​ന​ങ്ങൾ എന്റെ അസ്ഥി​കൂ​ട​ത്തെ പി​ടി​ച്ചു​കു​ലു​ക്കി​യ​പ്പോൾ, എന്റെ വാള് ഉറ​യൂ​രി നി​ന്റെ മൃദുല ഗോപുര വാ​താ​യ​ന​ത്തിൽ തടി​ത്പ്രഭ പ്ര​സ​രി​പ്പി​ച്ച​തെ​ന്തി​നു്?”

ഇതു​കേ​ട്ടു് അന്ന​ത്തെ ഒരാ​ധു​നി​കോ​ത്ത​ര​നി​രൂ​പ​കൻ മൊ​ഴി​യും:

“അന്തർ​മ​ണ്ഡ​ല​ചേ​ത​ന​യു​ടെ ഉപ​ത്യ​ക​യിൽ പു​നർ​ജ്ജ​നി കൊ​ള്ളു​ക​യും അതി​ന്റെ അധി​ത്യ​ക​യിൽ പൂ​വ​ജ​നി കൊ​ള്ളു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ഈ ആർ​ത്ത​വ​ര​ക്ത​രൂ​ഷി​ത​മായ കവിത എന്റെ ബോ​ധ​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തെ സന്നി​പാ​ത​ജ്വര പു​ഷ്പ​ങ്ങ​ളാൽ ഓർ​ഗാ​സാ​ലം​കൃ​ത​മാ​ക്കു​ന്നു”.

ഇവ രണ്ടും കേൾ​ക്കു​ന്ന അന്ന​ത്തെ സാ​ഹി​ത്യ​വാ​ര​ഫ​ല​ക്കാ​രൻ (ഇന്ന​ത്തെ വാ​ര​ഫ​ല​ക്കാ​രൻ അന്നു കാ​ണി​ല്ല) ചാ​ടി​യെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു് “പി​ടി​യെ​ടാ അവ​ന്മാ​രു​ടെ കൊ​ങ്ങ​യ്ക്ക്” എന്നു് ആക്രോ​ശി​ക്കും. സദ​സ്സു​ക​ളി​ലെ എല്ലാ ആളു​ക​ളും കി​റു​ക്ക​ന്മാ​രാ​യി​രി​ക്കി​ല്ല. ആരെ​ങ്കി​ലും അവരെ പി​ടി​കൂ​ടും. അപ്പോൾ ശ്വാ​സം മു​ട്ടി കണ്ണു​കൾ തള്ളി, കൈ​കാ​ലു​കൾ ഇള​ക്കി കവി​യും നി​രൂ​പ​ക​നും പതറിയ ശബ്ദ​ത്തിൽ അപേ​ക്ഷി​ക്കും: “അയ്യോ പിടി വിടണേ, ഇനി ഇങ്ങ​നെ എഴു​തു​ക​യോ പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​ക​യോ ചെ​യ്യു​കി​ല്ലേ” അതു​കേ​ട്ടു് അവരെ പിടി കൂ​ടി​യ​വർ പറയും: “അപ്പോൾ മല​യാ​ളം നേരേ ചൊ​വ്വേ സം​സാ​രി​ക്കാൻ നി​ങ്ങൾ​ക്ക​റി​യാം. അല്ലേ ഏഭ്യ​ന്മാ​രേ?”

സങ്ക​ല്പ​മ​ല്ലി​തു്. സം​ഭ​വി​ക്കാം, സം​ഭ​വി​ക്കും.

സമ​കാ​ലിക ജീവിത യാ​ഥാർ​ത്ഥ്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു് സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​ന്മാർ ഭാ​ഷ​യി​ലൂ​ടെ​യും ചി​ത്ര​കാ​ര​ന്മാർ രേ​ഖ​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യും ‘കൊ​മ​ന്റ്’ നട​ത്തു​ന്നു. ഹാ​സ്യ​ചി​ത്ര​കാ​ര​നായ ഗഫൂർ ഒരു യാ​ഥാർ​ത്ഥ്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് നിർ​വ്വ​ഹി​ക്കു​ന്ന വി​മർ​ശ​നം മാ​തൃ​ഭൂ​മി ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പിൽ കാണാം (ലക്കം 39). ജീ​വി​ത​ദുഃ​ഖം കൊ​ണ്ടു് കഷ​ണ്ടി​ക്കാ​ര​നും അർ​ദ്ധ​നി​ര​ണ​ത്വ​ത്താൽ കൃ​ശ​ഗാ​ത്ര​നും ആയി​പ്പോയ ഒരു മദ്ധ്യ​വ​യ​സ്കൻ മു​ണ്ടു​മ​ട​ക്കി​ക്കു​ത്തി ചോ​റ്റു​പാ​ത്ര​വു​മെ​ടു​ത്തു് നട​ക്കു​ന്നു. പിറകെ ഒരു യു​വാ​വു്. സു​ന്ദ​രൻ. പുതിയ രീ​തി​യി​ലു​ള്ള ഷർ​ട്ടും ട്രൗ​സേ​ഴ്സും. റി​സ്റ്റ് വാ​ച്ച്. കൈയിൽ ഫയൽ, ചു​ണ്ടിൽ സി​ഗ​ര​റ്റ്. മു​മ്പേ​പോ​കു​ന്ന​യാൾ കൂ​നി​പ്പി​ടി​ച്ചാ​ണു് പോ​ക്കു്. യു​വാ​വാ​ക​ട്ടെ ഊർ​ജ്ജം പ്ര​സ​രി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടും. അവ​രു​ടെ പി​റ​കിൽ നിൽ​ക്കു​ന്ന വി​വാ​ഹ​ദ​ല്ലാ​ളി​നോ​ടു് മറ്റൊ​രു പാവം പറ​യു​ന്നു: “അല്ല മുൻ​പിൽ പോ​കു​ന്ന സാ​റാ​ണു് മാ​നേ​ജർ, മറ്റേ​തു് ഇവി​ട​ത്തെ പ്യൂ​ണാ​ണു്”. മാ​നേ​ജ​രു​ടെ​യും ശി​പാ​യി​യു​ടെ​യും ഇന്ന​ത്തെ നി​ല​യും അതി​നെ​സ്സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു് നമു​ക്കു​ണ്ടാ​കാ​വു​ന്ന പ്ര​തി​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളും ഗഫൂർ ഭം​ഗി​യാ​യി ആലേ​ഖ​നം ചെ​യ്തി​രി​ക്കു​ന്നു. ​​ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് നോ​വ​ലെ​ഴു​ത്തു​കാ​രി ജേൻ ഓസ്റ്റി​ന്റെ ഒരു നോ​വ​ലി​ന്റെ പു​റ​ത്തു് ജർ​മ്മൻ നോ​വ​ലി​സ്റ്റ് റ്റോ​മാ​സ് മാ​ന്റെ ഒരു നോ​വ​ലെ​ടു​ത്തു വച്ച ലൈ​ബ്ര​റി ജോ​ലി​ക്കാ​രി​യെ വനിതാ കോ​ളേ​ജി​ലെ സ്ത്രീ പ്രിൻ​സി​പ്പൽ ശാ​സി​ച്ച​താ​യി ഞാൻ കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. അവി​വാ​ഹി​ത​യായ പ്രിൻ​സി​പ്പ​ലി​നു് അക്കാ​ഴ്ച സഹി​ക്കാൻ വയ്യാ​ത്ത​താ​യി​രു​ന്നു. അമേ​രി​ക്കൻ സദാ​ചാ​ര​ത്തി​ന്റെ സം​ര​ക്ഷ​ക​നാ​യി ഭാ​വി​ച്ച ആന്ത​ണി കോം​സ്റ്റോ​ക്ക് 100 ടൺ അശ്ലീല സാ​ഹി​ത്യം തീ​യി​ലി​ട്ടു​ക​രി​ച്ചു കള​ഞ്ഞു. അശ്ലീ​ലം കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു് നശി​പ്പി​ക്കാ​നാ​യി അദ്ദേ​ഹം 190,098 നാഴിക സഞ്ച​രി​ച്ചു. അതിരു കടന്ന അശ്ലീ​ല​വി​രോ​ധം അതിരു കടന്ന കാ​മാ​സ​ക്തി​യു​ടെ മറു​പു​റ​മാ​ണു്.