ആദിയിലുണ്ടായ് വര

വചനം വന്നൂ പിന്നെ.

വരകൾ വെളിച്ചമായ്

വളർന്നൂ സൂര്യൻ, ചന്ദ്രൻ

വരകൾ പൊട്ടിപ്പൊട്ടി-

ത്താരകൾ, ഗ്രഹങ്ങളും,

വരകൾ നിവർന്നിട്ടേ-

യാകാശമുണ്ടായ് വന്നു.

വരകൾ നടക്കുമ്പോൾ

വഴികളുണ്ടാകുന്നു

വരകളൊഴുകുമ്പോൾ

പുഴകളുണ്ടാകുന്നു

വരകൾ നിവരുമ്പോൾ

മരങ്ങളുയരുന്നു

വരകൾ വിടരുമ്പോൾ

ഇലയും പൂവും കായും

വരകൾ പറക്കുമ്പോൾ

പക്ഷികൾ പിറക്കുന്നു

വരകൾ മലകൾക്കു

നൽകുന്നൂ ചിറകുകൾ

വരകൾ ചുരുൾ നിവർ-

ന്നഭയാർത്ഥികൾക്കായി-

ത്തെരുവു വിരിക്കുന്നൂ:

വേരിൽ രക്തവുമായി-

പ്പറിച്ചു നടപ്പെട്ടോർ,

നാടുകളകന്നക-

ന്നോർമ്മയിൽകുത്താകുമ്പോൾ

പേടിയാൽ മുഖം തല-

യോടുകളായിത്തീർന്നോർ

കഴുകൻകൊക്കിൽ പെരും

ഭാണ്ഡങ്ങൾ, കൂമൻ കാക്കും

ഗുഹയിൽനിന്നും കാതു

കൂർപ്പിക്കുമാശങ്കകൾ,

കേവലം കുമിളയായ്

മാറിയ തോണിക്കാരൻ

തോളിലേറ്റിടും ശ്വാസം

നിലച്ച ചെറുതോണി,

ഇരുമ്പിൻ കുതിരമേൽ

കലി പോൽ ഇരുമ്പിന്റെ

ഭടന്മാർ, ഇരുമ്പിന്റെ

ചുറ്റിക, ഇരുമ്പാണി,

ഇനി വേണ്ടതിരുമ്പിൻ

കുരിശോ, കുരിശുകൾ

ചിതറും പെരുംബോംബോ.

ഇരുമ്പിൻ ചക്രങ്ങളിൽ

ഞെരിയും ദിവസങ്ങൾ

കവിതയൊഴിഞ്ഞൊരു

കവി തൻ ശിരസ്സിലെ-

പ്പെരുകും ഭയങ്ങളി-

ലണയും വെളിച്ചങ്ങൾ

ചെറുതായ്, ഇരകളായ്,

പുഴുവായ് പരിണമി-

ച്ചിഴയും മനുഷ്യർ തൻ

‘അഭയം, അഭയ’മെ-

ന്നുഴറും ചെറുവായ്കൾ.

ആരുണ്ടു് നടക്കുവാൻ

ഗലീലിക്കടലിന്മേൽ,

ആരുണ്ടൊരിലയ്ക്കു മേൽ

താഴാതെ കിടക്കുവോൻ?

മരവും പുറത്തേറ്റി

നടക്കും മനുഷ്യാ, നീ

തണലോ തേടുന്നതു്,

തടിയോ ഒടുക്കത്തെ

മനുഷ്യന്നൊരു നല്ല

ശവപ്പെട്ടിക്കായ്? അതോ

പുതുവംശത്തിൻ നോഹ-

യ്ക്കൊരു പെട്ടകത്തിനായ്

പ്രളയം മുക്കാത്തൊരു

മരമോ? ചോദ്യങ്ങളായ്

വരകൾ വളയുന്നു.

ഗായകാ, നിൻ ബാൻസുരി-

യായതുമൊരു വര,

ആയതിൻ തുളകളിൽ

നീറിയുമുരുകിയും

വീഴ്‌വതു പൊയ്പ്പോയൊരു

ലോകത്തിൻ വിലാപമോ?

പന്നാലാൽ, പറകതു

കിന്നരനവലോക-

സുന്ദരപരാഗത്താൽ

മിന്നിടും താരാട്ടാമോ

തൻ വരകൾ തൻ കരിം-

തവിട്ടിൽ മധുവൽപ്പം

പൊൻനിറം, പുലരി തൻ

മന്ദശോണവും കടൽ-

നീലയും കൂടിച്ചേർത്താൽ?