വട​ക്കൊ​രു സമ്മേ​ള​ന​ത്തി​നു പോ​യി​ട്ടു് ഞങ്ങൾ തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തേ​ക്കു പോ​രി​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. കാർ നീ​ണ്ട​ക​ര​പ്പാ​ലം കഴി​ഞ്ഞ​യു​ട​നെ കേ​ടാ​യി. ഡ്രൈ​വർ വർ​ക്ക്ഷോ​പ്പ് അന്വേ​ഷി​ച്ചു പോ​യ​പ്പോൾ ഞാൻ സി​ഗ​റ​റ്റ് കത്തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് പാ​ല​ത്തിൽ കയറി നി​ന്നു. വലി​ക്കാ​വു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം വലി​ച്ചു. സി​ഗ​റ​റ്റ് കു​റ്റി​യാ​യി മാ​റി​യ​പ്പോൾ ഞാൻ ചൂ​ണ്ടു​വി​രൽ കൊ​ണ്ടു് അതു തെ​ന്നി​ച്ചു് കാ​യ​ലി​ലേ​ക്കു് എറി​ഞ്ഞു. കടലിൽ നി​ന്നോ കാ​യ​ലിൽ നി​ന്നോ വീ​ശു​ന്ന കാ​റ്റേ​റ്റു് കൂ​ടു​തൽ തി​ള​ക്ക​മാർ​ന്ന അഗ്നി​രേഖ ഉള​വാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു് അതു ജല​ത്തിൽ വീണു. ജലാ​ത​ച​ക്ര​ത്തി​ന്റെ അഗ്നി​രേഖ വൃ​ത്താ​കൃ​തി​യാ​ണു്. സി​ഗ​റ​റ്റ് കു​റ്റി​യു​ടേ​തു് വൃ​ത്താം​ശം—arc—മാ​ത്ര​മ​ത്രേ ഛേ​ദ​ന​വ​ക്ര രേ​ഖ​യോ​ടു കൂടി അതി​ന്റെ പതനം എനി​ക്കു മറ​ക്കാൻ കഴി​യു​ന്നി​ല്ല. കൂ​ടെ​ക്കൂ​ടെ അതു് എന്റെ അന്ത​രം​ഗ​ത്തെ തി​ള​ക്കും. പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കും ഇതേ രീ​തി​യിൽ അനു​ഭ​വ​ങ്ങൾ കാ​ണു​മാ​യി​രി​ക്കും. ചില സാ​ഹി​ത്യ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളി​ലെ സം​ഭ​വ​ങ്ങൾ ഇമ്മ​ട്ടി​ലാ​ണു്. അതു മന​സ്സിൽ ആവർ​ത്തി​ച്ചു വന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും. വി​ക്തോർ യൂഗോ യുടെ “ലേ മീ​സ​റ​ബ്ൽ” (Les Miserables, ഫ്രാൻ​സിൽ പ്ര​സാ​ധ​നം, 1862-ൽ) എന്ന നോ​വ​ലിൽ രാ​ത്രി​വേ​ള​യിൽ, കോ​സ​ത്തു് എന്ന ബാ​ലി​ക​യ്ക്കു് എടു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു് നട​ക്കാൻ വയ്യാ​ത്ത ജലം നി​റ​ഞ്ഞ ബക്ക​റ്റ് അവൾ എടു​ത്തു വേ​ച്ചു​വ​ച്ചു് നട്ര​ക്കു​മ്പോൾ പിറകേ വന്ന ഒരാ​ളി​ന്റെ അദൃ​ശ്യ​ഹ​സ്തം—ഷാ​ങ്ങ് വൽ ഷാ​ങ്ങി​ന്റെ കൈയ്—അതു വാ​ങ്ങു​ന്ന​തി​ന്റെ ചി​ത്രം എനി​ക്കു മറ​ക്കാൻ കഴി​യു​ന്നി​ല്ല. വി​സ്മ​രി​ക്കാ​നാ​വു​ന്നി​ല്ല എന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, അതു് ഓർ​മ്മി​ക്കു​മ്പോൾ കണ്ണു​കൾ നി​റ​യു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. ഐറിസ് മർ​ഡോ​ക്ക് എന്ന നോ​വ​ലെ​ഴു​ത്തു​കാ​രി​യു​ടെ ഒരു നോ​വ​ലി​ലെ ഒരു സം​ഭ​വ​വും എന്റെ സ്മ​ര​ണ​ദർ​പ്പ​ണ​ത്തി​ലെ മാ​യാ​ത്ത പ്ര​തി​ഫ​ല​ന​മാ​ണു് (നോവൽ ബെൽ എന്നാ​ണു് എന്റെ ഓർമ്മ). നായിക സ്വ​ന്തം നാ​ട്ടി​ലേ​ക്കു തീ​വ​ണ്ടി​യിൽ തി​രി​ച്ചു പോ​രി​ക​യാ​ണു്. തീ​വ​ണ്ടി​യാ​പ്പീ​സിൽ അവ​ളു​ടെ ഭർ​ത്താ​വു കാ​ത്തു നി​ല്ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. സ്റ്റെ​യ്ഷൻ അടു​ക്കാ​റാ​യ​പ്പോൾ അവൾ വണ്ടി​ക്ക​ക​ത്തു് പാ​റി​പ്പ​റ​ക്കു​ന്ന ഒരു ചി​ത്ര​ശ​ല​ഭ​ത്തെ കണ്ടു. അവൾ​ക്കു് എതിരേ ഇരു​ന്ന ഒരാ​ളി​ന്റെ ബൂ​ട്ട്സി​ട്ട കാ​ലു​കൾ​ക്കി​ട​യി​ലാ​യി അതു്. അയാൾ വി​ചാ​രി​ക്കാ​തെ കാ​ലൊ​ന്നു ചലി​പ്പി​ച്ചാൽ മതി ചി​ത്ര​ശ​ല​ഭം തകർ​ന്നു പോകും. അവൾ അതു​ക​ണ്ടു് സം​ഭ്ര​മ​ത്തോ​ടെ ചി​ത്ര​ശ​ല​ഭ​ത്തെ രണ്ടു കൈ​കൊ​ണ്ടും ഉയർ​ത്തി എടു​ത്തു. എടു​ത്ത​തും തീ​വ​ണ്ടി സ്റ്റെ​യ്ഷ​നിൽ വന്നു നി​ന്ന​തും ഒരു​മി​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞു. പാ​ന​പാ​ത്രം പോ​ലാ​ക്കിയ കൈ​ക​ളിൽ ശല​ഭ​ത്തെ വച്ചു​കൊ​ണ്ടു് അവൾ പ്ലാ​റ്റ്ഫോ​മി​ലേ​ക്കു ഇറ​ങ്ങി ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ അടു​ത്തേ​ക്കു ചെ​ന്നു. ചി​ത്ര​ശ​ല​ഭം അവ​ളു​ടെ കൈ​ക​ളിൽ നി​ന്നു് പറ​ന്നു​യർ​ന്നു് തീ​വ​ണ്ടി​പ്പു​ക​യി​ലേ​ക്കു മറ​ഞ്ഞു. ഭർ​ത്താ​വു് ഭാ​ര്യ​യെ​ക്ക​ണ്ട ഹർ​ഷ​ത്തോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു: നി​ന്റെ ലഗിജ് എവിടെ” അപ്പോ​ഴാ​ണു് അവൾ​ക്കു് അതി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഓർ​മ്മ​യു​ണ്ടാ​യ​തു്. ചി​ത്ര​ശ​ല​ഭ​ത്തെ സം​ര​ക്ഷി​ച്ചു് കൈ​കൾ​ക്കു​ള്ളി​ലാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു് ഇറ​ങ്ങു​ന്ന വേ​ള​യിൽ അവൾ പെ​ട്ടി​യെ​ടു​ക്കാൻ മറ​ന്നു പോയി. തീ​വ​ണ്ടി ചൂളം വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് വേ​ഗ​ത്തിൽ പോ​കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

ഇമ്മ​ട്ടി​ലാ​ണു് യൂ​ഗോ​സ്ലാ​വി​യ​യി​ലെ നോ​വ​ലി​സ്റ്റും കഥാ​കാ​ര​നു​മായ ദാ​നീ​ലോ കീഷി ന്റെ (Danilo Kis, 1935–1989) Hourglass എന്ന നോ​വ​ലും Encyclopedia of the Dead എന്ന കഥാ​സ​മാ​ഹാ​ര​വും എന്നിൽ നി​ത്യ​ഗ​മന സ്ഥാ​നം കണ്ടെ​ത്തുക (haunt).

കീ​ഷി​ന്റെ കഥ​യു​ടെ സ്വ​ഭാ​വം കാ​ണി​ക്കാൻ ഒരെ​ണ്ണ​ത്തി​ന്റെ സം​ഗ്ര​ഹം നല്ക​ട്ടെ. പത്തു വർഷം മുൻ​പു് ഞാനതു ഈ കോ​ള​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ എഴു​തി​യ​താ​ണു്. ഈ ലേ​ഖ​ന​ത്തി​ന്റെ അവി​രു​ദ്ധത നഷ്ട​പ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി അതാ​വർ​ത്തി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. “To Die for One’s Country is Glorious” എന്നാ​ണു് കഥ​യു​ടെ പേരു്. ചക്ര​വർ​ത്തി​ക്കെ​തി​രാ​യി ബഹു​ജ​നം ഇളകി ജാഥ നട​ത്തി​യ​പ്പോൾ ഒരു പ്ര​ഭു​കു​മാ​രൻ കൂടി അതിൽ പങ്കെ​ടു​ത്തു ആയു​ധ​മേ​ന്തി​ക്കൊ​ണ്ടു്. അയാൾ കാ​രാ​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലാ​യി. ചക്ര​വർ​ത്തി​യു​ടെ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥൻ തട​വ​റ​യിൽ കട​ന്നു ചെ​ന്നു് വിധി വാ​യി​ച്ചു. ആ യു​വാ​വി​നെ തൂ​ക്കി​ക്കൊ​ല്ലു​മെ​ന്നാ​ണു് ചക്ര​വർ​ത്തി​യു​ടെ വിധി. പ്ര​ഭു​കു​മാ​ര​ന്റെ അമ്മ കാ​രാ​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലെ​ത്തി അയാ​ളു​ടെ മുൻ​പിൽ നി​ന്നു. “ഞാൻ ചക്ര​വർ​ത്തി​യു​ടെ കാ​ല്ക്കൽ വീണു് നി​ന​ക്കി​ന്നു മാ​പ്പു വാ​ങ്ങി​ത്ത​രും.” അയാളെ വധ​സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​മ്പോൾ താൻ വെ​ള്ള​വ​സ്ത്രം ധരി​ച്ചു ബാൽ​ക്ക​ണി​യിൽ നി​ന്നാൽ ചക്ര​വർ​ത്തി അയാൾ​ക്കു മാ​പ്പു നല്കി​യെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു് അമ്മ പറ​ഞ്ഞു. “അപേ​ക്ഷ ഫലി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കിൽ അമ്മ കറു​ത്ത വസ്ത്രം ധരി​ച്ചു നി​ല്ക്കു​മ​ല്ലേ.” എന്ന മകൻ ചോ​ദി​ച്ചു. കു​റെ​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു് അയാളെ വധ​സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. ബാൽ​ക്ക​ണി​യിൽ അമ്മ ലി​ല്ലി​പു​ഷ്പ​ത്തി​ന്റെ ധവളാഭ കലർ​ന്ന വസ്ത്ര​ങ്ങൾ ധരി​ച്ചു നി​ല്ക്കു​ന്ന​തു പ്ര​ഭു​കു​മാ​രൻ കണ്ടു. വെറും തസ്ക​ര​നെ​പ്പോ​ലെ തന്നെ തൂ​ക്കി​ക്കൊ​ല്ലാൻ ഒക്കു​ക​യി​ല്ല എന്നു് അഭി​മാ​ന​പൂർ​വം വി​ചാ​രി​ച്ചു് അയാൾ നി​വർ​ന്നു നട​ന്നു. തൂ​ക്കു​മ​ര​ത്തി​ന്റെ താഴെ പ്ര​ഭു​കു​മാ​രൻ നി​ന്നു. തന്റെ കാ​ലു​ക​ളിൽ നി​ന്നു് സ്റ്റൂൾ മാ​റ്റി​യ​പ്പോ​ഴും മഹാ​ത്ഭു​തം സം​ഭ​വി​ക്കു​മെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു അയാൾ. കയ​റി​ന്റെ അറ്റ​ത്തു അയാൾ പി​ട​ഞ്ഞു. കണ്ണു​കൾ തു​റി​ച്ചു് വെ​ളി​യി​ലേ​ക്കു ഉന്തി. രണ്ടു് അനു​മാ​ന​ങ്ങൾ​ക്കേ ഇവിടെ സാ​ദ്ധ്യ​ത​യു​ള്ളൂ. പ്ര​ഭു​കു​മാ​രൻ ധീ​ര​മാ​യി മരണം വരി​ച്ചി​രി​ക്കാം. അഭി​മാ​നി​യായ അമ്മ ബു​ദ്ധി​പൂർ​വ്വം ഒരു നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യം നട​ത്തി​യി​രി​ക്കാം. ചരി​ത്ര​മെ​ഴു​തു​ന്ന​വർ അതെ​ഴു​തു​ന്നു. ജന​ങ്ങൾ കെ​ട്ടു​ക​ഥ​കൾ ഉണ്ടാ​ക്കു​ന്നു. എഴു​ത്തു​കാർ ഫാ​ന്റ​സി​യിൽ, വ്യാ​പ​രി​ക്കു​ന്നു. മരണം മാ​ത്ര​മേ സു​നി​ശ്ചി​ത​മാ​യു​ള്ളൂ. ഇക്കഥ ഉൾ​ക്കൊ​ള്ളു​ന്ന “The Encyclopedia of Dead” റെ​വ്യൂ ചെ​യ്യു​ന്ന വേ​ള​യിൽ Angela Carter എന്ന വി​ശ്വ​വി​ഖ്യാ​ത​യായ എഴു​ത്തു​കാ​രി പറ​ഞ്ഞു: “He (Kis) is wise, grave, clever and complex. His is a book on the side of angels” വാ​യി​ക്കൂ, കാർ​ട്ടർ പറ​ഞ്ഞ​തിൽ അത്യു​ക്തി​യി​ല്ലെ​ന്നു ഗ്ര​ഹി​ക്കാം.

ഞാൻ ഇത്ര​യും എഴു​തി​യ​തു് ഇതു​വ​രെ എനി​ക്കു കി​ട്ടാ​തി​രു​ന്ന കീ​ഷി​ന്റെ, “A Tomb for Boris Davidovich” എന്ന പു​സ്ത​കം ഇപ്പോൾ വാ​യി​ച്ചു തീർ​ന്ന​തി​നാ​ലാ​ണു്. ഞാൻ പു​സ്ത​ക​ത്തി​ലേ​ക്കു കട​ക്കു​ന്നി​ല്ല. നോബൽ ലോ​റി​യി​റ്റായ യോ​സി​ഫ് ബ്രൊ​ഡ്സ്കി യാണു് ഈ ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​നു് അത്യു​ജ്ജ്വ​ല​മായ അവ​താ​രിക എഴു​തി​യ​തു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മത​ങ്ങൾ​ക്ക​പ്പു​റ​ത്താ​യി അല്പ​ജ്ഞാ​ത​നായ എനി​ക്കെ​ന്തു് ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കാൻ കഴി​യും? മഹ​ത്വ​മാർ​ന്ന​തു് എന്നു് പരോ​ക്ഷ​പ്ര​സ്താ​വ​ത്തോ​ടെ ബ്രൊ​ഡ്സ്കി പറ​യു​ന്നു. റഷ്യ​യി​ലെ 1930-​നോടു് അടു​പ്പി​ച്ച Great Terror-​ൽ മരി​ച്ച എണ്ണ​മ​റ്റ ആളു​ക​ളു​ടെ ഭവി​ത​ഭ​വ്യ​ത​യാ​ണു് ഈ ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ലു​ള്ള​തു്. ഈ കാ​ല​യ​ള​വി​ന്റെ റഷ്യൻ ചരി​ത്രം നമ്മു​ടെ പരി​ഷ്കാ​ര​ത്തി​ന്റെ നൂതന ‘മി​തോ​ള​ജി’ ആക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു ദാ​നീ​ലോ കീഷ്. ഇതിലെ സംഭവ വി​വ​ര​ണ​ങ്ങ​ളെ തനി​ക്ക​വി​ത​യാ​യി അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാം. ഗ്ര​ന്ഥം അതി​ന്റെ സാ​കാ​ല്യാ​വ​സ്ഥ​യിൽ ഒരു നാ​ട​കീയ കാ​വ്യ​മാ​ണു്. ഏറ്റ​വും ഉത്കൃ​ഷ്ട​മായ കാ​വ്യം ഏതു ഫല​മാ​ണോ ഉണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​തു് ആ ഫലം തന്നെ കീ​ഷി​ന്റെ ഈ ഗ്ര​ന്ഥ​വും ഉള​വാ​ക്കു​ന്നു. മനു​ഷ്യ​നെ സം​ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്ന യാ​ഥാർ​ത്ഥ്യം കല​യാ​യി മാ​റു​ന്നു ഇപ്പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ. (A Tomb for Boris Davidovich, Danilo Kis, Dalkey Archive Press, pp. 145, $ 11.95, translated by Duska Mikie-​Mitchel.)

ദാ​നീ​ലോ കീ​ഷീ​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു് എനി​ക്കു പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ നി​ന്നു കി​ട്ടിയ അറി​വു​കൾ വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു വേ​ണ്ടി സമർ​പ്പി​ക്ക​ട്ടെ:

യൂ​ഗോ​സ്ലാ​വീ​യ​യു​ടെ വട​ക്കു​കി​ഴ​ക്കു ഭാ​ഗ​ത്തു ഹംഗറി രാ​ജ്യ​ത്തി​ന്റെ അതിർ​ത്തി​യോ​ടു് അടു​പ്പി​ച്ചു​ള്ള സൂ​ബ​തീസ (Subotica) എന്ന സ്ഥ​ല​ത്താ​ണു് കീഷ് 1935-ൽ ജനി​ച്ച​തു്. ജൂ​ത​നാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അച്ഛൻ. അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ​യും മറ്റു കു​ടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളെ​യും നാ​സ്തി​കൾ കൊ​ന്നു കള​ഞ്ഞു. യു​ദ്ധ​ത്തി​നു ശേഷം കീ​ഷി​ന്റെ അമ്മ യൂ​ഗോ​സ്ലാ​വി​യ​യു​ടെ തെ​ക്കു​കി​ഴ​ക്കു ഭാ​ഗ​ത്തു​ള്ള റ്റ്സെ​റ്റ്ൻ​യാ (Cetinje) പട്ട​ണ​ത്തിൽ മക​നോ​ടു​കൂ​ടി താ​മ​സ​മാ​യി. സാർ​വ്വ​ജ​നീ​ന​ത്വ​ത്തിൽ (Cosmopolitanism) വി​ശ്വ​സി​ച്ച കീ​ഷി​നു് തദ്ദേ​ശ​ഭ​ര​ണാ​ധി​കാ​രി​ക​ളോ​ടു് ഇടയാൻ പ്ര​യാ​സ​മൊ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. അതു​കൊ​ണ്ടു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് അവിടം വി​ട്ടു പോ​കേ​ണ്ട​താ​യി വന്നു. സാ​ന്മാർ​ഗ്ഗി​ക​വും കലാ​പ​ര​വു​മായ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും സാർ​വ്വ​ജ​നീ​ന​ത്വം പു​ലർ​ത്തിയ മഹാ​നായ സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു കീഷ്. എഴു​ത്തു​കാ​ര​ന്റെ ഉത്ത​ര​വാ​ദി​ത്വം ഭാ​ഷ​യോ​ടും കല​യോ​ടു​മാ​ണെ​ന്നു വി​ശ്വ​സി​ച്ച അദ്ദേ​ഹം ദേ​ശ​ത്തോ​ടും അതി​ന്റെ അധി​കാ​രി​ക​ളോ​ടും ചേർ​ന്നു നി​ന്നി​ല്ല.

ഫ്ര​ഞ്ചെ​ഴു​ത്തു​കാ​രൻ റബ്ലേ യാ​യി​രു​ന്നു (Rableais, 1494–1553) കീ​ഷി​നു് അഭി​മ​തൻ. പക്ഷേ, ഈ കാ​ല​യ​ള​വിൽ ഫ്രാ​ന്റ​സി​ക്കു് കലയിൽ സ്ഥാ​ന​മി​ല്ലെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം വി​ശ്വ​സി​ച്ചു. ദി​നം​പ്ര​തി​യു​ള്ള ജീ​വി​ത​മേ കലാ​കാ​രൻ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​ന്നു​ള്ളൂ എന്നാ​യി​രു​ന്നു കീഷ് കരു​തി​യ​തു്. “The Encyclopedia of the Death” എന്ന ചെ​റു​കഥ എഴു​തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു് അദ്ദേ​ഹം അതെ​ഴു​തി. ഈശ്വ​ര​നോ​ടു മത്സ​രി​ച്ച​തു കൊ​ണ്ടാ​ണു തനി​ക്കു കാൻസർ വന്ന​തെ​ന്നു് കീഷ് വി​ശ്വ​സി​ച്ചു. ആ കഥ​യെ​ഴു​തു​ന്ന വേ​ള​യി​ലാ​ണു് അർ​ബു​ദ​ത്തി​ന്റെ ലക്ഷ​ണ​ങ്ങൾ കണ്ടു​തു​ട​ങ്ങി​യ​തെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഡോ​ക്ടർ​മാർ പറ​ഞ്ഞ​താ​വാം ഈ വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​നു ഹേതു. മു​ക​ളിൽ​പ്പ​റ​ഞ്ഞ കഥയിൽ നി​ത്യ​ത​യിൽ എല്ലാ ഈശ്വ​ര​സൃ​ഷ്ടി​കൾ​ക്കും തു​ല്യത കല്പി​ച്ച അദ്ദേ​ഹം ദൈ​നം​ദിന ജീ​വി​ത​ത്തിൽ പ്രാ​ധാ​ന്യം കണ്ട കീഷ് ശു​ദ്ധ​മായ പരി​ക​ല്പ​ന​ത്തിൽ (Invention) തൽ​പ​ര​ത്വം കാ​ണി​ച്ച​പ്പോൾ ജനി​ച്ച​താ​ണു് അക്കഥ. മര​ണ​ത്തോ​ടു​ള്ള സമ​ര​മാ​യി കലയെ കണ്ട കീ​ഷി​നു തു​ല്യ​നാ​യി വേ​റൊ​രു സാ​ഹി​ത്യ​കാ​രൻ യൂ​റോ​പ്പി​ലി​ല്ല.

എന്നെ​ക്കാ​ണാൻ പ്ര​സി​ദ്ധ​യായ ചല​ച്ചി​ത്ര​താ​രം കാ​വ്യാ മാധവൻ വന്നി​രു​ന്നു. പാ​വാ​ട​യും ബ്ലൗ​സ്സും ധരി​ച്ചു് കൊ​ച്ചു​കു​ട്ടി​യാ​യി​ട്ടാ​ണു് കാ​വ്യാ മാ​ധ​വ​ന്റെ വരവു്. എന്റെ പേ​ര​ക്കു​ട്ടി​യെ​ക്കാൾ പ്രാ​യം കു​റ​വാ​ണു് ആ ബാ​ലി​ക​യ്ക്ക്. അനു​ഗ്ര​ഹം തേ​ടി​യാ​ണു് ആഗമനം. ഞാ​നാ​രു് അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്കാൻ? എങ്കി​ലും എന്റെ കാ​ലു​ക​ളിൽ തൊ​ട്ടു് സ്വ​ന്തം കണ്ണിൽ വയ്ക്കാൻ ആ കു​ട്ടി​ക്കു് അനു​മ​തി നല്കി. അങ്ങ​നെ നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​യായ ബാലിക അത്ര​യ്ക്കൊ​ന്നും പാ​വ​ന​ത്വ​മി​ല്ലാ​ത്ത എന്റെ കാ​ലു​ക​ളെ സ്പർ​ശി​ച്ചു് കൈകൾ നേ​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു ചെ​ന്നു. അനർ​ഹ​മാ​യി ഞാൻ ആദ​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു എന്നൊ​രു തോ​ന്നൽ എനി​ക്കു​ണ്ടാ​യി. കാ​വ്യാ മാധവൻ വരു​ന്ന​തി​നു് ആറു മാസം മു​ന്പു് പ്ര​ശ​സ്ത​യായ വേ​റൊ​രു ചല​ച്ചി​ത്ര​താ​ര​വും എന്റെ വീ​ട്ടിൽ വന്നു. യുവതി, അതി​സു​ന്ദ​രി, അവ​രു​ടെ പേ​രെ​ഴു​തു​ന്ന​തു ശരി​യ​ല്ല. അതു​കൊ​ണ്ടു് വാ​യ​ന​ക്കാ​രോ​ടു മാ​പ്പു ചോ​ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് ഞാൻ അതു മറ​ച്ചു​വ​യ്ക്കു​ന്നു. കാ​ല്പ​നി​ക​മായ ഹർ​ഷോ​ന്മാ​ദം ഏതു ദ്ര​ഷ്ടാ​വി​നു​മു​ള​വാ​ക്കും. അവ​രു​ടെ ദർശനം സൗ​ന്ദ​ര്യം ഒഴു​കി​യി​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അവ​രു​ടെ വസ്ത്ര​വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ളും ഫാ​നി​ന്റെ കാ​റ്റിൽ ഒഴുകി. പതി​ന​ഞ്ചു മി​നി​റ്റ് സം​സാ​രി​ച്ച​തി​നു ശേഷം ആ ചല​ച്ചി​ത്ര​താ​രം കാ​റിൽ​ക്ക​യ​റി കൈ വീ​ശി​ക്കൊ​ണ്ടു യാ​ത്ര​യാ​യി. കാ​റി​ന്റെ ഗ്ലാ​സ് ഷട്ടർ താ​ഴ്ത്തിയ ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ അവ​രു​ടെ കഞ്ചു​ക​ത്തി​ന്റെ ഒരു ഭാഗം പറ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. വി​ശേ​ഷി​ച്ചു് ഒരിം​പ്ര​ഷ​നും എനി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. എന്റെ വീ​ടാ​കു​ന്ന നര​ക​ത്തിൽ വി​ടർ​ന്നു നിന്ന റോ​സാ​പ്പൂ​വാ​യി​രു​ന്നു അവർ. എങ്കി​ലും അവ​രു​ടെ പരി​മ​ള​വും സൗ​ന്ദ​ര്യ​ത​രം​ഗ​വും എന്റെ സമീ​പ​ത്തു​പോ​ലും എത്തി​യി​ല്ല. ആ സു​ന്ദ​രി പോ​യി​ട്ടു് പതി​ന​ഞ്ചു മി​നി​റ്റ് കഴി​ഞ്ഞി​രി​ക്കി​ല്ല. വേ​റൊ​രു സ്ത്രീ കാണാൻ വന്നി​രി​ക്കു​ന്നു എന്ന​റി​വു കി​ട്ടി. ഞാൻ ചെ​ന്നു. മധ്യ​വ​യ​സ്ക. മു​ഷി​ഞ്ഞ വേഷം. ചെ​റു​പ്പ​കാ​ല​ത്തു​പോ​ലും സൗ​ന്ദ​ര്യം ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​താ​യി തോ​ന്നി​ല്ല. ‘എന്തു വേണം?’ എന്നു ഞാൻ ചോ​ദി​ച്ചു. മറു​പ​ടി “മക​ളു​ടെ വി​വാ​ഹം നട​ത്താൻ പണ​മി​ല്ല. എന്തെ​ങ്കി​ലും സഹായം ചെ​യ്യ​ണം.” കള്ള​മാ​യി​രി​ക്കാം. ചി​ല​പ്പോൾ സത്യ​മാ​യി​രി​ക്കാം. ഇങ്ങ​നെ​യു​ള്ള അഭ്യർ​ത്ഥ​ന​കൾ ഉണ്ടാ​കു​മ്പോൾ ഞാൻ കൂ​ടി​വ​ന്നാൽ അഞ്ചു രൂപയേ കൊ​ടു​ക്കൂ. പക്ഷേ, അന്നു് ഞാൻ അവ​രു​ടെ വാ​ക്കു​കൾ കേ​ട്ടു് ഞാൻ ഇരു​പ​ത്തി​യ​ഞ്ചു രൂപ കൊ​ടു​ത്തു. സംഖ്യ അന്നു് ഉയർ​ന്ന​തി​നു് കാ​ര​ണ​മു​ണ്ടു്. വി​ഷാ​ദ​വും ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ യാ​ത​ന​യും നി​റ​ഞ്ഞ അവ​രു​ടെ മു​ഖ​ത്തിൽ നി​ന്നു് ഉണ്ടായ വാ​ക്കു​കൾ​ക്കു സത്യ​ത്തി​ന്റെ നാ​ദ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എന്ന​തു​ത​ന്നെ ഹേതു. അവ എന്റെ അന്ത​രം​ഗ​ത്തി​ലേ​ക്കു തു​ള​ച്ചു​ക​യ​റി.

എന്നെ​ക്കാ​ണാൻ വന്ന യു​വ​തി​യായ ചല​ച്ചി​ത്ര​താ​ര​ത്തെ​പ്പോ​ലെ​യാ​ണു് മു​ണ്ടൂർ സേ​തു​മാ​ധ​വ​ന്റെ ‘ഹേ​മ​ന്തം’ എന്ന ചെ​റു​കഥ (മാ​തൃ​ഭൂ​മി ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പു്). ആകർ​ഷ​ക​ത്വ​മെ​ല്ലാ​മു​ണ്ടു്. കഥാ​കാ​ര​ന്റെ മല​യാ​ളം നന്നു്. ആഖ്യാ​ന​ത്തി​നു സവി​ശേ​ഷ​ത​യു​ണ്ടു്. പക്ഷേ, വി​ഷ​യ​ത്തി​നു് നൂ​ത​ന​ത്വ​മി​ല്ല. അന്തർ​വീ​ക്ഷ​ണ​മി​ല്ല. മക​ന്റെ ജന്മ​ദി​ന​മാ​ഘോ​ഷി​ക്കാൻ വാ​ശി​ക്കാ​രി​യായ അമ്മ പ്ര​ഖ്യാ​ത​മായ അമ്പ​ല​മു​ള്ളി​ട​ത്തു് എത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. പക്ഷേ, മകൻ വരു​ന്നി​ല്ല. അവ​ന്റെ അഭാ​വ​ത്തി​ന്റെ തീ​ക്ഷ​ണത കൂ​ട്ടാ​നാ​യി മറ്റൊ​രു കു​ടും​ബ​ത്തെ കഥാ​കാ​രൻ വർ​ണ്ണി​ക്കു​ന്നു. അവർ വന്ന​തു് പേ​ര​ക്കു​ട്ടി​ക്കു ചോ​റു​കൊ​ടു​ക്കാ​നാ​ണു്. മകനെ കാണാൻ കഴി​യാ​തെ അമ്മ അവ​ന്റെ ജോ​ലി​സ്ഥ​ത്തു പോ​കു​മ്പോൾ കഥ അവ​സാ​നി​ക്കു​ന്നു. രചന, സം​ഭ​വ​ത്തി​ന്റെ ട്രാ​ജി​ക് അംശം എടു​ത്തു കാ​ണി​ച്ചാ​ലേ ഇത്ത​രം കഥകൾ വി​ജ​യി​ക്കൂ. സേ​തു​മാ​ധ​വൻ ബാ​ഹ്യ​ശോ​ഭ​യിൽ സത്ത​ശ്ര​ദ്ധ​നാ​യി തി​ക​ച്ചും ബഹിർ​ഭാ​ഗ​സ്ഥ​മായ, ചി​ര​പ​രി​ചി​ത​മായ കഥ​യെ​ഴു​തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. എതു സം​ഭ​വ​ത്തി​ന്റെ​യും ദുഃ​ഖാ​ത്മ​ക​ത്വം അദ്ഭു​തം അനു​വാ​ച​ക​നു് ഉള​വാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു് പു​നർ​ജ്ജ​നി​ക്ക​ണം. സേ​തു​മാ​ധ​വൻ അതിൽ അവി​ദ​ഗ്ദ്ധ​മാ​ണു്.

പണ്ടു പർ​വ്വ​ത​ങ്ങൾ​ക്കു ചി​റ​കു​കൾ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​പോ​ലും. അവ ദേ​വേ​ന്ദ്രൻ അറു​ത്തു കള​ഞ്ഞ​തി​നു ശേ​ഷ​മാ​ണു് പർ​വ്വ​ത​ങ്ങൾ ഒരി​ട​ത്തു സ്ഥി​ര​ത​യാർ​ന്നു കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു്. ദേ​വേ​ന്ദ്ര​നെ ബഹു​മാ​നി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ വയ്യ. സഹ്യ​പർ​വ്വ​തം നമ്മു​ടെ ശൂ​ന്യാ​കാ​ശം വഴി പറ​ക്കു​ന്ന​തൊ​ന്നു സങ്ക​ല്പി​ച്ചു നോ​ക്കു. എന്തു ഭയ​ങ്ക​ര​മാ​യി​രി​ക്കും. സഹ്യൻ പോ​ക​ട്ടെ. മൈനർ പർ​വ്വ​തം. മെ​യ്ജർ പർ​വ്വ​ത​മായ ഹി​മാ​ല​യം പറ​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി​യാൽ ഭാ​ര​ത​മാ​കെ ഇരു​ട്ടിൽ വന്നി​ല്ലേ? ഔചി​ത്യ​പൂർ​വ്വ​മാ​ണു് മനു​ഷ്യ​സ്നേ​ഹ​മു​ള്ള ദേ​വേ​ന്ദ്രൻ കത്തി​കൊ​ണ്ടു് പർ​വ്വ​ത​ങ്ങ​ളു​ടെ ചി​റ​കു​കൾ അരി​ഞ്ഞു കള​ഞ്ഞ​തു്.

പർ​വ്വ​ത​ങ്ങ​ളു​ടെ പറ​ക്കൽ ഭയാ​ന​കം. അതു​പോ​ലെ വാ​ക്കു​ക​ളും പറ​ക്കും. അക്കാ​ഴ്ച രമ​ണീ​യം. കു​ഞ്ചൻ നമ്പ്യാ​രു​ടെ, പുനം നമ്പൂ​തി​രി​യു​ടെ വാ​ക്കു​കൾ. പക്ഷ​വീ​ജ​നം നട​ത്തു​ന്ന​വ​യാ​ണു് ചെ​ക്കോ​വി​ന്റെ ‘ഡാർ​ലി​ങ്ങ്’ എന്ന കഥയിൽ. ‘കിസ്’ എന്ന കഥയിൽ വാ​ക്കു​കൾ പറ​ക്കു​ക​യാ​ണു്. മലയാള ചെ​റു​ക​ഥ​യിൽ പദ​ങ്ങൾ പക്ഷ​ങ്ങൾ വീ​ശി​പ്പോ​കു​ന്ന​തു കാ​ണ​ണ​മെ​ങ്കിൽ ഉറൂബി ന്റെ ‘രാ​ച്ചി​യ​മ്മ’ എന്ന കഥ വാ​യി​ക്ക​ണം. സ്കൂൾ​കു​ട്ടി​കൾ എഴു​തു​ന്ന​തു പോലെ രാ​ജേ​ന്ദ്രൻ കാ​റ്റാ​ടി ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി വാ​രി​ക​യിൽ ‘നേ​ട്ട​ങ്ങ​ളു​ടെ ഏടുകൾ’ എന്ന ഒരു കഥ​യെ​ഴു​തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. സ്കൂൾ​മാ​ഷാ​യി ജീ​വി​തം നയി​ച്ച ഒരു​ത്തൻ Blade കമ്പ​നി നട​ത്തു​ന്ന​തി​നെ വർ​ണ്ണി​ക്കു​ന്ന ഈ കഥയിൽ വാ​ക്കു​കൾ പറ​യു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല പറ​യേ​ണ്ട​തു്. രാ​ജേ​ന്ദ്ര​ന്റെ വീ​ട്ടിൽ ഇടി​ക​ല്ലും കു​ഴ​വി​യും കാണും. ഓരോ വാ​ക്കെ​ടു​ത്തു് ഇടി​ക​ല്ലി​ന്റെ കു​ഴി​യിൽ ഇട്ടി​ട്ടു കു​ഴ​വി​കൊ​ണ്ടു് വള​രെ​നേ​രം ഇടി​ക്കു​ന്നു അദ്ദേ​ഹം. അങ്ങ​നെ ചത​ഞ്ഞു ചത​ഞ്ഞു രൂപം മാറിയ വാ​ക്കു​ക​ളെ​ടു​ത്തു ഒരു കഥ നിർ​മ്മി​ക്കു​ക​യാ​ണു് രാ​ജേ​ന്ദ്രൻ.

ഈ ലോ​ക​ത്തെ ഏറ്റ​വും ദു​സ്സ​ഹ​മായ കാഴ്ച ശക്ത​നായ പു​രു​ഷൻ ദുർ​ബ്ബ​ല​യായ സ്ത്രീ​യു​മാ​യി ഗു​സ്തി പി​ടി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു്. താൻ അക്കാ​ഴ്ച പലതവണ കണ്ടി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്. എന്റെ മു​ത്ത​ച്ഛൻ ഗു​സ്തി​ക്കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം രണ്ടാ​മ​തു വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ച​തു് പാ​ച്ചി​യ​മ്മ എന്ന സ്ത്രീ​യെ​യാ​ണു്. അവ​രു​മാ​യി മു​ത്ത​ച്ഛൻ ഗോ​ദാ​യി​ലി​റ​ങ്ങി ഗു​സ്തി പി​ടി​ക്കു​ന്ന​തു് ഞാൻ എത്ര തവ​ണ​യാ​ണു് കണ്ട​ത്! ഭാ​ഷാ​യോ​ഷ​യു​മാ​യി രാ​ജേ​ന്ദ്രൻ ഗു​സ്തി പി​ടി​ക്കു​ന്നു എന്നു വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും പറയാം. ഇതൊ​ക്കെ വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു എങ്ങ​നെ സഹി​ക്കാ​നൊ​ക്കും?

1. If the son misbehaves, slap the face of his father—മകൻ മര്യാ​ദ​യി​ല്ലാ​തെ പെ​രു​മാ​റു​ന്നെ​ങ്കിൽ അവ​ന്റെ അച്ഛ​ന്റെ കര​ണ​ക്കു​റ്റി​യിൽ അടി​ക്കുക—എന്നൊ​രു പഴ​ഞ്ചൊ​ല്ലു​ണ്ടു്, ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ. ഇപ്പോൾ ഓരോ വീ​ട്ടി​ലും സന്താ​ന​ങ്ങൾ അപ​മ​ര്യാ​ദ​യാ​യി പെ​രു​മാ​റു​ന്നു. കു​റ്റം കു​ട്ടി​ക​ളു​ടേ​ത​ല്ല. അച്ഛ​ന​മ്മ​മാ​രു​ടേ​താ​ണു്. പണി​മു​ട​ക്കു കാരണം ഓരോ ഭവ​ന​ത്തി​ലും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ലയം ഭഞ്ജി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ഭാ​ര്യ​യും ഭർ​ത്താ​വും തമ്മിൽ എപ്പോ​ഴും ശണ്ഠ കൂ​ടു​ന്നു. വീ​ട്ടി​ലെ ദിനം പ്ര​തി​യു​ള്ള ചെ​ല​വു​കൾ​ക്കു പണ​മി​ല്ല. അതു ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ കു​റ്റ​മ​ല്ലെ​ന്നു ഭാ​ര്യ​യ്ക്ക​റി​യാം. പക്ഷേ, ചാ​യ​യി​ടാൻ പോലും തേ​യി​ല​യി​ല്ല, പഞ്ചാ​ര​യി​ല്ല എന്നു വരു​മ്പോൾ സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യും ഭാ​ര്യ​യ്ക്കു ദേ​ഷ്യ​മു​ണ്ടാ​കും. അവൾ പാ​വ​പ്പെ​ട്ട ഭർ​ത്താ​വിൽ പഴി​ചാ​രു​ന്നു. അവർ തമ്മിൽ ശണ്ഠ കൂ​ടു​ന്നു. സമ്പ​ന്ന​മായ ചില കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളൊ​ഴി​ച്ചാൽ ശേ​ഷ​മു​ള്ള​വ​യി​ലെ​ല്ലാം സമാ​ധാ​ന​ഭം​ഗ​മാ​ണു്. കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ ശാ​ന്ത​ത​യാർ​ന്ന കു​ടും​ബ​ങ്ങൾ ഇപ്പോൾ അസ്വ​സ്ഥ​ങ്ങ​ളാ​ണു്. അവ തകർ​ന്നു കഴി​ഞ്ഞു.
2. മു​ഖ്യ​മ​ന്ത്രി​യാ​യി​രു​ന്ന അച്യു​ത​മേ​നോ​ന്റെ കാ​ല​ത്തു് സർ​ക്കാർ ജീ​വ​ന​ക്കാ​രു​ടെ പണി​മു​ട​ക്കു​ണ്ടാ​യി. അനു​ര​ഞ്ജ​ന​സം​ഭാ​ഷ​ണം കൊ​ണ്ടു് ഒരു പ്ര​യോ​ജ​ന​വു​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. അതി​നാൽ മു​ഖ്യ​മ​ന്ത്രി ഒരു മാർ​ഗ്ഗം കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു. പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​വേ​ദി​യിൽ കയ​റി​യാൽ കു​റ​ഞ്ഞ​തു ഒന്ന​ര​മ​ണി​ക്കൂർ നേരം അവിടെ നി​ന്നി​റ​ങ്ങാ​തെ വി​ര​സ​മാ​യി പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​ന്ന ഒരു സം​സ്കൃത പണ്ഡി​തൻ ഈ നഗ​ര​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അച്യു​ത​മേ​നോൻ പണി​മു​ട​ക്കി​യ​വ​രോ​ടു പറ​ഞ്ഞു സ്റ്റ്രൈ​ക്ക് അവ​സാ​നി​പ്പി​ച്ചി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ആ പണ്ഡി​ത​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു് പ്ര​സം​ഗി​പ്പി​ച്ചു് അവരെ കേൾ​പ്പി​ക്കു​മെ​ന്നു്. പണി​മു​ട​ക്കു​കാർ അതു കേൾ​ക്കാ​ത്ത താമസം പ്രാ​ണ​നും കൊ​ണ്ടോ​ടി ഓഫീ​സു​ക​ളിൽ കയ​റി​യി​രു​ന്നു ജോലി ചെ​യ്തു തു​ട​ങ്ങി. ഇപ്പോൾ ഈ പണി​മു​ട​ക്കു് അവ​സാ​നി​പ്പി​ക്കാൻ എനി​ക്കൊ​രു നിർ​ദ്ദേ​ശ​മു​ണ്ടു്. മു​ഖ്യ​മ​ന്ത്രി ജീ​വ​ന​ക്കാ​രെ വി​ളി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി പറയണം. അയ്യ​പ്പ​പ്പ​ണി​ക്കർ, സച്ചി​ദാ​ന​ന്ദൻ, ആറ്റൂർ രവി​വർ​മ്മ ഇവ​രെ​ഴു​തിയ കാ​വ്യ​ങ്ങൾ ഞാൻ നി​ങ്ങ​ളെ വാ​യി​ച്ചു കേൾ​പ്പി​ക്കും. അതു വേ​ണ്ടെ​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ഉടനെ സ്റ്റ്രൈ​ക്ക് അവ​സാ​നി​പ്പി​ച്ചു് ഓഫീ​സു​ക​ളിൽ കയറി ജോ​ലി​ചെ​യ്തു കൊ​ള്ള​ണം. ഇതു കേ​ട്ട​തു​പാ​തി, കേൾ​ക്കാ​ത്ത​തു പാതി ജീ​വ​ന​ക്കാർ ഓടി ഓഫീ​സു​ക​ളിൽ കയറി ജോലി ചെ​യ്തു തു​ട​ങ്ങും. മു​ഖ്യ​മ​ന്ത്രി ഇതൊ​ന്നു ‘ട്രൈ’ ചെ​യ്യ​ണ​മെ​ന്നാ​ണു് എന്റെ അഭ്യർ​ത്ഥന. ഒന്നോ രണ്ടോ പേർ കസേ​ര​യി​ലി​രു​ന്നു് അസ്വ​സ്ഥത കാ​ണി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ അതു നേ​രി​ടാ​നും മാർ​ഗ്ഗ​മു​ണ്ടു്. സർ​ക്കാർ ആഷാ മേ​നോ​ന്റെ ഗദ്യ​ഖ​ണ്ഡം ഫോ​ട്ടോ​സ്റ്റാ​റ്റെ​ടു​ത്തു സെ​ക്ഷൻ ഓഫീ​സ​റെ നേ​ര​ത്തെ ഏല്പി​ച്ചി​രി​ക്ക​ണം. ആകുലത കാ​ണി​ക്കു​ന്ന ജീ​വ​ന​ക്കാ​ര​ന്റെ അടു​ത്തേ​ക്കു സെ​ക്ഷൻ ഓഫീസർ ഈ ഗദ്യ​ഖ​ണ്ഡം കൊ​ണ്ടു​പോ​ക​ണം. രണ്ടു വാ​ക്യം അതിൽ നി​ന്നു് വാ​യി​ച്ചു കേൾ​പ്പി​ച്ചാൽ മതി ‘എവ​രി​തി​ങ്ങ് വിൽ ബികം ആൾ റൈ​റ്റ്,’ ആഷാ മേ​നോ​ന്റെ ഗദ്യ​വും കവി​ക​ളു​ടെ പദ്യ​വും ചെറിയ ഡോ​സി​ലേ കൊ​ടു​ക്കാ​വൂ. കൂ​ടു​ത​ലാ​യാൽ ജീ​വ​ന​ക്കാർ ബോ​ധം​കെ​ട്ടു വീഴും. പി​ന്നീ​ടു് പൊ​ലീ​സി​നു് അവരെ ആശു​പ​ത്രി​യിൽ കൊ​ണ്ടു​പോ​കേ​ണ്ട​താ​യി വരും. എന്തി​നു് പൊ​ല്ലാ​പ്പു് ഉണ്ടാ​ക്കു​ന്നു? (ശനി​യാ​ഴ്ച സമരം തീർ​ന്നു. ഇതെ​ഴു​തി​യ​തു് മുൻ​പാ​ണു്. എങ്കി​ലും മാ​റ്റി എഴു​തേ​ണ്ട​തി​ല്ല. ഭാ​വി​കാ​ല​ത്തേ​ക്കും ഈ നിർ​ദ്ദേ​ശ​ങ്ങൾ​ക്കു സാം​ഗ​ത്യ​മു​ണ്ടു്.)
3. ഞാൻ സെ​ക്ര​ട്ട​റി​യേ​റ്റിൽ ജോലി ചെ​യ്തി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് എന്റെ സഹ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​നാ​യി ഒരു ‘ഇഡി​യ​റ്റ് ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ, അയാ​ളു​ടെ വി​ചാ​രം താൻ ഐൻ​സ്റ്റെ​യി​നെ​ക്കാൾ ബു​ദ്ധി​യു​ള്ള​വ​നാ​ണു് എന്നാ​യി​രു​ന്നു. ഇഡി​യ​സി​ക്ക് മകുടം ചാർ​ത്തു​ന്ന വൈ​രൂ​പ്യം ബു​ദ്ധി​ശൂ​ന്യ​ത​യും വി​വാ​ഹ​പ്രാ​യ​മാ​യി വീ​ട്ടിൽ നി​ല്ക്കു​ന്ന പെ​ണ്ണി​ന്റെ തന്ത​യ്ക്ക്. ഇപ്പോ​ഴ​ത്തെ ഭാ​ഷ​യിൽ പറ​ഞ്ഞാൽ “പ്ര​ശ്ന”മല്ല. ഒരു​പാ​ടു തന്ത​മാർ എന്റെ ആ സഹ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​നെ അന്വേ​ഷി​ച്ചെ​ത്തി. ശു​പാർ​ശ​കൾ നട​ത്തി. പക്ഷേ, യു​വാ​വു് വീ​ണി​ല്ല. ആ മു​പ്പ​തു രൂപ ശമ്പ​ള​ക്കാ​ര​നു് പി​ടി​വാ​ശി. ഒരു ഐ. എ. എസ്. ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്റെ മകളെ മാ​ത്ര​മേ വി​വാ​ഹം ചെ​യ്യു​ക​യു​ള്ളൂ എന്നു്. അങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ ചവ​റ​യി​ലെ ഒരു ധനികൻ എന്റെ അടു​ത്തു ശു​പാർ​ശ​യു​മാ​യി എത്തി; യു​വാ​വി​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മകളെ വി​വാ​ഹം ചെ​യ്യി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു്. തന്ത​യോ​ടു സം​സാ​രി​ക്കാ​നാ​യി എന്നെ​ക്കൂ​ടെ ധനികൻ വി​ളി​ച്ചു. എന്റെ പി​താ​വും പറ​ഞ്ഞു. “കൂ​ടെ​പ്പോ”. ഞാൻ ധനി​ക​ന്റെ പുതിയ കാറിൽ കയറി സഹ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി. അയാ​ളു​ടെ അച്ഛ​നെ​ക്ക​ണ്ടു സം​സാ​രി​ച്ചു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു പര​മ​സ​മ്മ​തം. കാറ് കൊ​ടു​ക്കും. ലക്ഷ​ണ​ക്ക​ണ​ക്കി​നു രൂ​പ​യ്ക്കു​ള്ള സ്വ​ത്തും. പെൺ​കു​ട്ടി അതി​സു​ന്ദ​രി​യാ​ണെ​ന്നു് ധനി​ക​ന്റെ കൂ​ടെ​വ​ന്ന എന്റെ ഒരു പരി​ച​യ​ക്കാ​രൻ പറ​ഞ്ഞു. സം​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം എന്റെ സഹ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​നെ തന്ത വി​ളി​ച്ചു് കാ​ര്യം പറ​ഞ്ഞു. ഉടനെ അയാൾ മറു​പ​ടി ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ നല്കി. “മൈൻഡ് യൂ ഫാദർ, ഐ വിൽ മാരി ദ് ഡോ​ട്ടർ ഒഫ് ആൻ ഐ. എ. എസ്. ഓഫീസർ ഒൻലി” എന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു് നെ​ഞ്ചു് കു​ലു​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു് അയാൾ അക​ത്തേ​ക്കു പോയി. ഞാൻ അയാ​ളു​ടെ വക്ഷ​സ്സു​ക​ണ്ടു വി​ചാ​രി​ച്ചു. വീ​ട്ടിൽ നി​ല്ക്കു​മ്പോൾ ‘ബ്രാ’ ഇട്ടു​കൊ​ണ്ടു് നി​ല്ക്കാ​ത്ത​തെ​ന്തു് ഇയാൾ? ധനി​ക​നു് വി​ഷാ​ദം. ‘എന്തു ചെ​യ്യാൻ’ എന്നു് അദ്ദേ​ഹം എന്നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു. “ഈ ബന്ധം ഇല്ലാ​തി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു് നല്ല​തെ​ന്നു് ഞാൻ മറു​പ​ടി പറ​ഞ്ഞു. ധനികൻ പോ​യ​തി​നു​ശേ​ഷം ഞാൻ എന്റെ കൂ​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഒരാ​ളോ​ടു ഒരു നിർ​ദ്ദേ​ശം വച്ചു. “ ആ ധനി​ക​നെ ഐ. എ. എസ്. പരീ​ക്ഷ​യ്ക്കു് അയ​യ്ക്ക​ണം. ജയി​ക്കാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല. അദ്ദേ​ഹം ജയി​ച്ചു​വ​ന്നാൽ നമു​ക്കു വി​വാ​ഹം നട​ത്താം.”
4. ഒരു ദിവസം ഞാൻ നോ​വ​ലി​സ്റ്റു് കെ. സു​രേ​ന്ദ്ര​നോ​ടൊ​രു​മി​ച്ചു് വഴു​ത​യ്ക്കാ​ട്ടു നി​ന്നു വെ​ള്ള​യ​മ്പ​ല​ത്തി​ലേ​ക്കു നട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അപ്പോൾ ഞങ്ങൾ​ക്കു് എതി​രാ​യി ഒരാന വന്നു. ഞാൻ പേ​ടി​ച്ചു് റോ​ഡ​രു​കിൽ ഒതു​ങ്ങി. ആന പോ​യ​പ്പോൾ ഞാൻ സു​രേ​ന്ദ്ര​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു. “അതി​നു് ആന​യാ​ണെ​ന്ന വസ്തുത അറി​യാ​മോ?” സു​രേ​ന്ദ്രൻ പൊ​ടു​ന്ന​നെ ഉത്ത​രം പറ​ഞ്ഞു: “അറി​യാം” വഴി​വ​ക്കി​ലെ ഒരു ചെ​ടി​യെ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് അദ്ദേ​ഹം വീ​ണ്ടും അറി​യി​ച്ചു. “ഈ ചെ​ടി​ക്കു​പോ​ലും അറി​യാം അതു് ചെ​ടി​യാ​ണെ​ന്നു്. നമ്മൾ മനു​ഷ്യ​രാ​ണെ​ന്നു്” എനി​ക്ക​തു് അത്ര വി​ശ്വാ​സ​മാ​യി​ല്ല. പക്ഷേ, ചി​ല​പ്പോൾ ചെ​ടി​ക​ളു​ടെ​യും മര​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും രീതി കണ്ടാൽ അവ​യ്ക്കു ബോ​ധ​മ​ണ്ഡ​ല​മു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നും. പനി​നീർ​ച്ചെ​ടി​യു​ടെ അഗ്ര​ഭാ​ഗ​ത്തു് നി​ല്ക്കു​ന്ന പൂ പറി​ക്കാൻ ആ ചില്ല ഒന്നു പി​ടി​ച്ചു വള​ച്ചു നോ​ക്കു. ചില്ല പി​റ​കോ​ട്ടു പോകും. അതു പു​ഷ്പ​മി​റു​ക്കു​ന്ന കൃ​ത്യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു് മനു​ഷ്യ​നെ പി​ന്തി​രി​പ്പി​ക്കാ​നാ​ണു്.

എന്റെ വീ​ട്ടി​ന്റെ മു​റ്റ​ത്തു് ഒരു തെ​ങ്ങ് വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു ചാ​ഞ്ഞു നി​ന്നു. കമ്പി​കൊ​ണ്ടു കെ​ട്ടി​യി​ട്ടും കാ​റ്റ​ടി​ക്കു​മ്പോൾ അതു ഭയ​ജ​ന​ക​മാ​കും വി​ധ​ത്തിൽ വളയും. അതി​നാൽ അതു മു​റി​ച്ചു​ക​ള​യാൻ ഞാൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. മൂ​ന്നു​പേ​രാ​ണു് വൃ​ക്ഷ​ഹ​ന്താ​ക്ക​ളാ​യി എത്തി​യ​തു്. ഒരാൾ തെ​ങ്ങിൽ കയറി അഗ്ര​ഭാ​ഗം വെ​ട്ടി ശരി​പ്പെ​ടു​ത്തി. ക്ര​മേണ കഷണം കഷ​ണ​മാ​യി അതു മു​റി​ച്ചു. ഒടു​വിൽ ഒരു കു​റ്റി​ത്ത​ടി. കോ​ടാ​ലി​കൊ​ണ്ടു് ആഞ്ഞാ​ഞ്ഞു വെ​ട്ടു​ത​ന്നെ. വടം​കൊ​ണ്ടു് തല​യ്ക്കൽ കെട്ടുകെssട്ടി വലി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. മരം അതിനു വഴ​ങ്ങാ​തെ മു​ന്നോ​ട്ടേ​യ്ക്കു് ആഞ്ഞു​നി​ന്നു. എങ്കി​ലും മര​ത്തി​ന്റെ വധ​കർ​ത്താ​ക്കൾ വി​ട്ടി​ല്ല. ഫ്ര​ഞ്ച് വി​പ്ല​വ​ത്തിൽ ലൂ​യി​ച​ക്ര​വർ​ത്തി​യെ തല​വെ​ട്ടി​ക്ക​ള​ഞ്ഞ​വ​ന്റെ പരാ​ക്ര​മ​ത്തോ​ടെ, റു​മേ​നി​യ​യിൽ ചൗ​ഷ​സ്കൂ​വി​നെ വധി​ച്ച ആളു​ക​ളു​ടെ പരാ​ക്ര​മ​ത്തോ​ടെ കേ​ര​വൃ​ക്ഷ​ത്തെ അവർ അറ്റാ​ക്ക് ചെ​യ്തു. ഒടു​വിൽ ഒരു ഭയ​ങ്കര ശബ്ദ​ത്തോ​ടെ തെ​ങ്ങിൻ​ത​ടി താഴെ വീണു. വീ​ഴ്ത്തി​യ​വർ ആഹ്ലാ​ദി​ച്ചു. ഈ വധോ​ദ്യ​ത​രു​ടെ വാ​ശി​യും വീറും കാ​ണി​ച്ചാ​ണു് പി. ദാ​മോ​ദ​രൻ പിള്ള എന്ന നി​രൂ​പ​കൻ കു​മാ​ര​നാ​ശാൻ എന്ന വന്മ​ര​ത്തെ വീ​ഴ്ത്താൻ ശ്ര​മി​ച്ച​തു്. പക്ഷേ, ഫല​പ്പെ​ട്ടി​ല്ല. ഒരു പോറൽ പോലും ആ മഹാ​വൃ​ക്ഷ​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​ക്കാൻ ദാ​മോ​ദ​രൻ​പി​ള്ള​യ്ക്കു കഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.