പി. കേ​ശ​വ​ദേ​വ് ആത്മ​കഥ എഴു​തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന കാലം. അദ്ദേ​ഹം ഒരി​ക്കൽ എന്നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു—“Revolt എന്ന വാ​ക്കു് എങ്ങ​നെ തർ​ജ്ജമ ചെ​യ്യാം?” “വി​പ്ല​വം, ലഹള, കലഹം എന്നൊ​ക്കെ​യാ​വാം” എന്നു എന്റെ മറു​പ​ടി. “ഛേ അതൊ​ന്നും പോര. എന്റെ ആശയം convey ചെ​യ്യു​ന്നി​ല്ല ആ വാ​ക്കു​കൾ. ആട്ടെ, ഞാൻ ആലോ​ചി​ക്കാം” എന്നു കേ​ശ​വ​ദേ​വ് പറ​ഞ്ഞു. അര​മ​ണി​ക്കൂർ കഴി​ഞ്ഞു് അദ്ദേ​ഹം കി​ട്ടി​പ്പോ​യി വാ​ക്കു്, എതിർ​പ്പു്. എന്റെ കഥ ഞാൻ എഴു​തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. എതിർ​പ്പു് എന്നാ​യി​രി​ക്കാം അതി​ന്റെ പേരു്” എന്നു് ഉത്സാ​ഹ​ത്തോ​ടെ അറി​യി​ച്ചു ഞാൻ പി​ന്നീ​ടൊ​ന്നും മി​ണ്ടി​യി​ല്ല.

“വീ​ടു​വ​ച്ചു. അതി​ന്റെ പേരു് എന്താ​വ​ണം? എനി​ക്കു പെൺ​കു​ഞ്ഞു് ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അതിനു ഇടാൻ ഒരു പേരു പറ​ഞ്ഞു തരൂ” എന്നു പലരും നമ്മോ​ടു് ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടും. നമ്മൾ തല​പു​ക​ഞ്ഞു് ആലോ​ചി​ച്ചു് പേരു കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു് പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. പക്ഷേ, ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ട​യാൾ നമ്മൾ പറ​യു​ന്ന പേരു സ്വീ​ക​രി​ക്കി​ല്ല. അതു പോലെ ചല​ചി​ത്ര​സം​വി​ധാ​യ​കർ​ക്കു് വൃ​ത്തി​കെ​ട്ട പണി​യു​ണ്ടു്. നമ്മെ​ക്ക​ണ്ടാ​ലു​ടൻ “ഒരു കഥ വേണം ചല​ച്ചി​ത്ര​മാ​ക്കാൻ. കഥ ഏതെ​ന്നു് അറി​യി​ക്കൂ” എന്നു പറയും. നമ്മൾ ആ നി​മി​ഷം തൊ​ട്ടു കഥ അന്വേ​ഷി​ക്കും ഒരാ​ഴ്ച​ത്തെ പ്ര​യ​ത്നം. കഥ​യേ​തെ​ന്നു് സം​വി​ധാ​യ​ക​നെ റ്റെ​ലി​ഫോ​ണിൽ വി​ളി​ച്ച​റി​യി​ക്കു​ന്നു. വല്ല ഫല​വു​മു​ണ്ടോ? ഇന്നു​വ​രെ ഞാൻ പറഞ്ഞ ഒരു കഥയും ചല​ച്ചി​ത്ര​മാ​ക്കി​യി​ട്ടി​ല്ല സം​വി​ധാ​യ​കർ. അതി​നാൽ കു​ഞ്ഞു്, കെ​ട്ടി​ടം ഇവ​യ്ക്കു പേ​രു​കൾ പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ക്ക​രു​തു്. തർ​ജ്ജ​മ​യും പറ​യ​രു​തെ​ന്നു് കേ​ശ​വ​ദേ​വ് ഗ്ര​ഹി​പ്പി​ച്ചു തന്നു. നമ്മു​ടെ ഊർ​ജ്ജ​വും സമ​യ​വും എന്തി​നു് പാ​ഴാ​ക്കി​ക്ക​ള​യ​ണം?

കേ​ശ​വ​ദേ​വ് എതിർ​പ്പു് തത്ത്വ​ചി​ന്ത​യാ​യി അം​ഗീ​ക​രി​ച്ച ആളാ​ണു്. ആത്മ​ക​ഥ​യി​ലാ​കെ എതിർ​പ്പു് കാണാം. നോ​വ​ലു​ക​ളി​ലും ചെ​റു​ക​ഥ​ക​ളി​ലും പ്ര​ധാ​ന​വി​ഷ​യം എതിർ​പ്പു​ത​ന്നെ. ‘ഓടയിൽ നി​ന്നു്’ എന്ന കൊ​ച്ചു നോ​വ​ലി​ന്റെ ആരം​ഭ​ത്തിൽ പപ്പു എതിർ​പ്പു് പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. വ്യ​ക്തി​ക​ളോ​ടു് എതിർ​പ്പു്. അധി​കാ​ര​മു​ള്ള ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നോ​ടു എതിർ​പ്പു്. കു​റെ​ക്കാ​ലം ആകാ​ശ​വാ​ണി​യിൽ അദ്ദേ​ഹം ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​നാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ. അവി​ട​ത്തെ ഡയ​റക്‍ട​റോ​ടു് എതിർ​പ്പു് കാ​ണി​ച്ചു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മു​റി​യിൽ ഓടി​ച്ചെ​ന്നു ഹാഫ് ഡോർ ബല​മാ​യി തു​റ​ന്നു് അല്പ​നേ​രം അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ തു​റി​ച്ചു​നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു നി​ന്ന​തു് ഞാൻ കണ്ട​താ​ണു്. പ്ര​സം​ഗി​ക്കാൻ പോ​കു​മ്പോൾ സദ​സ്സി​നോ​ടു് എതിർ​പ്പു കാ​ണി​ക്കും. ശ്രീ​നാ​രാ​യണ കോ​ളേ​ജിൽ (കൊ​ല്ലം) അദ്ദേ​ഹ​വും കാർ​ട്ടൂ​ണി​സ്റ്റ് ശങ്ക​രൻ​കു​ട്ടി യും ഞാനും ഒരി​ക്കൽ പോയി. എന്നെ​യും ശങ്ക​രൻ​കു​ട്ടി​യെ​യും കു​ട്ടി​കൾ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ച​തേ​യു​ള്ളു. കേ​ശ​വ​ദേ​വ് എഴു​ന്നേ​റ്റ​യു​ടൻ അവർ കൂവി. പക​ര​മാ​യി ദേവ് മൈ​ക്കി​ന്റെ മുൻ​പിൽ ചെ​ന്നു​നി​ന്നു് പത്തു മി​നി​റ്റോ​ളം കൂവി. ‘ഓടയിൽ നി​ന്നു് എന്ന നോ​വ​ലി​ലെ കഥാ​പാ​ത്ര​മായ പപ്പു വി​ദ്യാ​ല​യ​ത്തോ​ടു് എതിർ​പ്പു കാ​ണി​ച്ച​തു​പോ​ലെ ദേവും പള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തോ​ടു് എതിർ​പ്പു കാ​ണി​ച്ചി​രി​ക്ക​ണം. ഞാൻ വി​ചാ​രി​ക്കാ​റു​ണ്ടു് ദേവ് ആന​പ്പു​റ​ത്തു കയ​റി​യെ​ന്നു കരുതൂ. അദ്ദേ​ഹം ആന​യു​ടെ ചന്തി​യിൽ നോ​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം തി​രി​ഞ്ഞേ ഇരി​ക്കു. ആന​ക്കാ​രൻ ഇരി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ മുൻ​വ​ശ​ത്തേ​ക്കു നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നാൽ എതിർ​പ്പാ​കു​മോ? ദേ​വി​നെ​പ്പോ​ലെ അനി​യ​ത​ത്വ​മു​ള്ള എതിർ​പ്പു് ഏതി​നോ​ടും കാ​ണി​ച്ച ഒരു ജാ​പ്പ​നീ​സ് കവി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം കു​തി​ര​പ്പു​റ​ത്തു കയ​റി​യാൽ ആ മൃ​ഗ​ത്തി​ന്റെ ചന്തി​യിൽ നോ​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വി​ധ​ത്തിൽ തി​രി​ഞ്ഞേ​യി​രി​ക്കു. എതിർ​ക്കു​ന്ന​താ​ണു് ജീ​വി​ത​മെ​ന്നു് കരു​തിയ ആ കവി ഇപ്പോ​ഴു​മു​ണ്ടോ എന്നെ​നി​ക്ക​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ.

കമ്യൂ​വി​നു് എതിർ​പ്പാ​കാ​മെ​ങ്കിൽ കേ​ശ​വ​ദേ​വി​നു് എതിർ​പ്പാ​യി​ക്കൂ​ടേ എന്നു് പ്ര​ഫെ​സർ ജി. എൻ. പണി​ക്കർ ചോ​ദി​ച്ചേ​ക്കും. രണ്ടും വി​ഭി​ന്ന​ങ്ങ​ള​ത്രേ എന്നാ​ണു് എനി​ക്കു പറ​യാ​നു​ള്ള​തു്. ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ പൊ​രു​ത്ത​ക്കേ​ടു് (absurd) കണ്ടു് അതിനെ വെ​ല്ലു​വി​ളി​ക്കു​ക​യാ​ണു് വേ​ണ്ട​തെ​ന്നു് ആ ഫ്ര​ഞ്ചെ​ഴു​ത്തു​കാ​രൻ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. ഈ വെ​ല്ലു​വി​ളി​യെ​യാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം revolt എന്നു വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഇതു തത്ത്വ​ചി​ന്താ​ത്മ​ക​മായ പ്ര​സ്താ​വം. വൾ​ഗാ​രി​റ്റി​യാ​ണു് കേ​ശ​വ​ദേ​വി​ന്റെ എതിർ​പ്പു്.

എതി​രി​ടൽ ഇല്ലാ​തെ, പ്ര​തി​ക്രിയ ഇല്ലാ​തെ, വൈ​പ​രീ​ത്യം ഇല്ലാ​തെ ജീ​വി​ത​മി​ല്ല. വല​തു​പ​ക്ഷ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ഇട​തു​പ​ക്ഷ​വു​മു​ണ്ടു്. ദക്ഷി​ണ​ധ്രു​വ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ഉത്ത​ര​ധ്രു​വ​വും ഉണ്ടു്. പ്ര​സാ​ദാ​ത്മ​ക​ത​യോ? വി​ഷാ​ദാ​ത്മ​ക​ത​യെ ഒഴി​വാ​ക്കാൻ വയ്യ. അതു​കൊ​ണ്ടു് എതിർ​പ്പിൽ ന്യൂ​ന​ത​യൊ​ന്നും ഇല്ല. പക്ഷേ, എതിർ​പ്പേ​യു​ള്ളു ഈ ലോ​ക​ത്തു് എന്നു കരുതി അതിനെ രോ​ഗാ​വ​സ്ഥ​യി​ലെ​ത്തി​ക്കു​മ്പോൾ ആപ​ത്തു​ണ്ടാ​കും. അന്ത​സ്സു​കെ​ട്ട വി​ചാ​ര​ഗ​തി​യാ​വും അതു്. ഡി​ഗ്നി​റ്റി ഇല്ലാ​ത്ത ഒരു സംഭവം പറ​യ​ട്ടെ. വളരെ വർ​ഷ​ങ്ങൾ​ക്കു മുൻ​പു​ണ്ടാ​യ​താ​ണു് ഇതു്. ആകാ​ശ​വാ​ണി പു​രോ​ഗ​മ​ന​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ചർച്ച നട​ത്താൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. ചങ്ങ​നാ​ശ്ശേ​രി​യി​ലെ ഒരു പ്ര​ഫെ​സ​റെ അതി​ന്റെ നാ​യ​ക​ത്വം വഹി​ക്കാൻ അവർ ക്ഷ​ണി​ച്ചു. വയലാർ രാ​മ​വർ​മ്മ​യും കൂ​ടി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അതിൽ പങ്കെ​ടു​ക്കാൻ. പ്ര​ഫെ​സർ​ക്കു പു​രോ​ഗ​മ​ന​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഒന്നു​മ​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. അതി​നാൽ കാ​ര്യ​ങ്ങൾ മന​സ്സി​ലാ​ക്കാൻ വേ​ണ്ടി മാ​ത്രം അദ്ദേ​ഹം തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തെ ഒരു കവി​യു​ടെ വീ​ട്ടിൽ​ച്ചെ​ന്നു. തനി​ക്കൊ​ന്നു​മ​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടെ​ന്ന സത്യം പ്ര​ഫെ​സർ കവിയെ അറി​യി​ച്ചി​ല്ല. Let us have a discussion on the matter എന്ന മട്ടാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു്. കവി ബു​ദ്ധി​മാ​നാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് പ്ര​ഫെ​സ​റു​ടെ അജ്ഞത മന​സ്സി​ലാ​ക്കി. എങ്കി​ലും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആ ദൗർ​ബ​ല്യം താൻ ഗ്ര​ഹി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല എന്ന രീ​തി​യിൽ കവി പു​രോ​ഗ​മ​ന​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് പലതും പറ​ഞ്ഞു. കവി​യിൽ നി​ന്നു വേ​ണ്ടി​ട​ത്തോ​ളം അറിവു നേടിയ പ്ര​ഫെ​സർ സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ലെ പു​രോ​ഗ​മ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് അനു​കൂ​ല​മാ​യി പ്ര​സം​ഗി​ക്കാൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. അപ്പോൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് സംശയം. വയലാർ രാ​മ​വർ​മ്മ പു​രോ​ഗ​മ​ന​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് എന്തു പറ​യു​മെ​ന്നു്. കവി അറി​യി​ച്ചു. “പു​രോ​ഗ​മ​ന​സാ​ഹി​ത്യം വേ​ണ​മെ​ന്ന പക്ഷ​ക്കാ​ര​നാ​യി​രി​ക്കും വയലാർ”. “അയാൾ കമ്മ്യൂ​ണി​സ്റ്റ​ല്ലേ?” എന്നു പ്ര​ഫെ​സർ കവി​യോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചു. “അതെ” എന്നു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഉത്ത​രം. പ്ര​ഫെ​സ​റു​ടെ മട്ടു മാറി. അദ്ദേ​ഹം ഇട​തു​കൈ​യി​ലെ വി​ര​ലു​കൾ മട​ക്കി. വല​തു​കൈ​യി​ലെ വി​ര​ലു​കൾ കൊ​ണ്ടു് അവയെ തട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു് പറ​യു​ക​യാ​യി. “കമ്മ്യൂ​ണി​സ്റ്റായ വയലാർ രാ​മ​വർ​മ്മ പു​രോ​ഗ​മ​ന​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് അനു​കൂ​ല​മാ​യി സം​സാ​രി​ച്ചാൽ എനി​ക്കു് എതിർ​ക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ വയ്യ. ഞാൻ പു​രോ​ഗ​മന സാ​ഹി​ത്യം പ്ര​തി​ലോ​മ​ചി​ന്താ​ഗ​തി​യിൽ പെ​ട്ട​താ​ണെ​ന്നു പറയും” പി​ന്നെ പ്ര​ഫെ​സർ കവി​യു​ടെ വീ​ട്ടിൽ ഇരു​ന്നി​ല്ല. യാ​ത്ര​പ​റ​ഞ്ഞു് റോ​ഡി​ലേ​ക്കു് ഇറ​ങ്ങി. ചങ്ങ​നാ​ശ്ശേ​രി​ക്കോ​ളേ​ജി​ലെ ഈ അധ്യാ​പ​ക​ന്റെ പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്കു് ഡി​ഗ്നി​റ്റി ഇല്ല. കൂ​ടെ​യു​ള്ള പ്ര​ഭാ​ഷ​കൻ കമ്മ്യൂ​ണി​സ്റ്റാ​ണെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ നി​മി​ഷ​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ അദ്ദേ​ഹം എതിർ​പ്പു പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ചു. അഭി​പ്രാ​യം മാ​റ്റു​ക​യും ചെ​യ്തു. കേ​ശ​വ​ദേ​വി​ന്റെ എതിർ​പ്പെ​ന്ന സി​ദ്ധാ​ന്തം shallow (ഉത്താ​നം) ആയി​രു​ന്നു. അനി​യ​ത​മായ സി​ദ്ധാ​ന്തം മനു​ഷ്യ​നെ ഭരി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി​യാൽ പി​രി​മു​റു​ക്ക​മു​ണ്ടാ​കും. ആ പി​രി​മു​റു​ക്ക​മാ​ണു് കേ​ശ​വ​ദേ​വി​ന്റെ പ്ര​വൃ​ത്തി​കൾ​ക്കു നീ​തി​മ​ത്ക​ര​ണ​മി​ല്ലാ​താ​ക്കി​യ​തു്. “You are ill-​educated and ill-​mannered. That is why you oppose everything” എന്നു കെ. ബാ​ല​കൃ​ഷ്ണൻ ദേ​വി​നോ​ടു് പറ​ഞ്ഞ​തു് ഞാൻ കേ​ട്ടു.

കൊ​ട്ടാ​ര​ക്കര അഞ്ച​ലാ​ഫീ​സിൽ കൂ​ടെ​ക്കൂ​ടെ ഇടി​വീ​ഴു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒരി​ക്കൽ മി​ന്നൽ​പ്ര​വാ​ഹ​മു​ണ്ടാ​യ​പ്പോൾ അഞ്ച​ലാ​ഫീ​സി​ലെ സ്റ്റാ​ഫാ​കെ ചാ​ര​മാ​യി​പ്പോ​യി. അതി​ന്റെ റി​പ്പോർ​ട്ട് സർ​ക്കാ​രി​നു കി​ട്ടി​യ​പ്പോൾ ദി​വാ​നാ​യി​രു​ന്ന സർ. സി. പി. A very sad affair എന്നെ​ഴു​തി​യി​ട്ടു് Consult C. V. Raman എന്നും കൂടെ കു​റി​ച്ചി​രു​ന്നു. But let me see the draft എന്ന നിർ​ദ്ദേ​ശ​വും അതി​ലു​ണ്ട്. സി. വി. രാ​മ​നു​ള്ള കത്തി​ന്റെ ഡ്രാ​ഫ്റ്റ് ഭക്തി​വി​ലാ​സ​ത്തേ​ക്കു അയ​ച്ചു. സർ സി. പി. ഏതു ഫയലും ഉടനെ തി​രി​ച്ച​യ​യ്ക്കും. പത്തു​മി​നി​റ്റ് കഴി​ഞ്ഞു് ഫയൽ സെ​ക്ഷ​നിൽ എത്തി. Well drafted. This is the kind of draft that I want എന്നു് അതിൽ ദിവാൻ എഴു​തി​യി​രു​ന്നു. എം. സി. തോ​മ​സി​നെ​ക്കാൾ വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​നായ ഓഫീ​സ​റെ ഞാ​നി​തു​വ​രെ കണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. അദ്ദേ​ഹ​മാ​ണു് എന്നെ clarity-​യോടുകൂടി എഴു​താൻ പഠി​പ്പി​ച്ച​തു്. എന്റെ മൂ​ല്യ​നിർ​ണ്ണ​യ​ങ്ങ​ളോ​ടു മാ​ന്യ​വാ​യ​ന​ക്കാർ യോ​ജി​ച്ചി​ല്ലെ​ന്നു വരും. പക്ഷേ, മന​സ്സി​ലാ​കാ​യ്ക എന്ന ദോഷം ഈ കോ​ള​ത്തിൽ ഇല്ല. ആ സു​ഗ്ര​ഹത എന്ന ഗു​ണ​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ അതിനു കാ​ര​ണ​ക്കാ​രൻ അഭി​വ​ന്ദ്യ​നായ എം. സി. തോ​മ​സാ​ണു്. ഭാ​ഷ​യു​ടെ ലക്ഷ്യം ആശയം പകർ​ന്നു​കൊ​ടു​ക്ക​ലാ​ണു്. അതു നട​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ഭാ​ഷാ​പ്ര​യോ​ഗ​മെ​ന്തി​നു്? സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ലും ദുർ​ഗ്ര​ഹത പാ​ടി​ല്ല. ദുർ​ഗ്ര​ഹ​ത​യു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ആസ്വാ​ദ​നം നട​ക്കി​ല്ല എന്ന​താ​ണു് ഹേതു. ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി വാ​രി​ക​യിൽ കെ. എസ്. അനിയൻ എഴു​തിയ ‘ആഭ​യു​ടെ അച്ഛൻ’ എന്ന കഥയും ജയ​ച​ന്ദ്രൻ എഴു​തിയ ‘കപ്പൽ’ എന്ന കഥയും ആഖ്യാ​ന​ത്തി​ന്റെ സങ്കീർ​ണ്ണ​ത​യാൽ ദുർ​ഗ്ര​ഹ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. രണ്ടു രച​ന​ക​ളി​ലും കഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു്. അവയെ സ്വ​ത​ന്ത്ര​മാ​യി പെ​രു​മാ​റാൻ രച​യി​താ​ക്കൾ സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. നേ​ര​ത്തെ പറഞ്ഞ സങ്കീർ​ണ്ണത എന്ന കാ​രാ​ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ അവയെ കഴു​ത്തി​നു കു​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചു തള്ളു​ന്ന പ്ര​തീ​തി അനു​വാ​ച​ക​നു്. അതി​നാൽ രണ്ടു​ക​ഥ​ക​ളും അനു​ഭൂ​തി​ജ​ന​ക​മ​ല്ല. കഥാ​ര​ച​ന​യു​ടെ പ്രാ​ഥ​മിക പാ​ഠ​ങ്ങൾ അനി​യ​നും ജയ​ച​ന്ദ്ര​നും അഭ്യ​സി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇപ്പോ​ഴ​ത്തെ നി​ല​യിൽ രണ്ടു കഥ​കൾ​ക്കു​മു​ള്ള​തു് സന്ദി​ഗ്ദ്ധ​ത​യാ​ണു്. കൊ​ല്ലു​ന്ന സന്ദി​ഗ്ദ്ധത.

എനി​ക്കു് എപ്പോ​ഴും തക​ഴി​യു​ടെ ‘വെ​ള്ള​പ്പൊ​ക്ക​ത്തിൽ’ എന്ന കഥ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറ​യാ​നേ ആവൂ. അതിൽ കു​ട്ട​നാ​ട്ടെ വെ​ള്ള​പ്പൊ​ക്ക​ത്തി​ന്റെ വർ​ണ്ണ​ന​യു​ണ്ടു്. അതി​ല​ക​പ്പെ​ട്ട നായ് ചി​ത്രം പോലെ കാ​ണ​പ്പെ​ടു​ന്നു. ഇതാ​ണു് അക്ക​ഥ​യി​ലെ ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന യഥാർ​ത്ഥ ലോകം. ആ യഥാർ​ത്ഥ ലോ​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ നമ്മൾ കാ​ണു​ന്ന​തു്, അനു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തു് വാ​ക്കു​കൾ​ക്കു് അതീ​ത​മായ മറ്റൊ​രു ലോ​ക​മാ​ണു്. രണ്ടു ലോ​ക​ങ്ങ​ളും വേർ​തി​രി​ച്ചെ​ടു​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത മട്ടിൽ ഒന്നാ​യി പരി​ണ​മി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അങ്ങ​നെ​യാ​ണു് കഥ കലാ​സൃ​ഷ്ടി​യാ​യി മാ​റു​ന്ന​തു്. ദേ​ശാ​ഭി​മാ​നി വാ​രി​ക​യി​ലെ കഥാ​കാ​ര​ന്മാർ​ക്കു് രണ്ടു ലോ​ക​ങ്ങ​ളും ആലേ​ഖ​നം ചെ​യ്യാ​ന​റി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ.

ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​യു​ടെ ‘വാ​ഴ​ക്കുല’ എന്ന കാ​വ്യ​ത്തി​ലും കു​മാ​ര​നാ​ശാ​ന്റെ ‘ദു​ര​വ​സ്ഥ’ എന്ന കാ​വ്യ​ത്തി​ലും സാ​മൂ​ഹി​കാം​ശ​ങ്ങൾ പരി​വർ​ത്ത​ന​മൊ​ന്നും കൂ​ടാ​തെ നി​വേ​ശി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അതി​നാൽ വി​ശു​ദ്ധ​മായ കല​യ​ല്ല രണ്ടും ‘ആ പൂമാല’ എന്ന ചങ്ങ​മ്പു​ഴ​ക്ക​വി​ത​യി​ലും ലീ​ലാ​കാ​വ്യ​ത്തി​ലും (ആശാ​ന്റെ) സാ​മൂ​ഹി​കാം​ശ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്ര​തി​ഫ​ല​ന​ങ്ങ​ളേ​യു​ള്ളൂ. അവ അക്കാ​ര​ണ​ത്താൽ വി​ശു​ദ്ധി​യാർ​ജ്ജി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. കു​മാ​ര​നാ​ശാ​ന്റെ ‘ദു​ര​വ​സ്ഥ’യാണു് ഉത്കൃ​ഷ്ട​മായ കാ​വ്യ​മെ​ന്നു് തി​രു​ന​ല്ലൂർ കരു​ണാ​ക​രൻ പറ​ഞ്ഞ​തു് ചി​ന്ത​നീ​യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തെ രചനകൾ കൊ​ണ്ടു പി​ടി​ച്ചു​കു​ലു​ക്കു​ക​യും കാണാൻ സാ​ധി​ച്ചാൽ പാ​ദ​ങ്ങ​ളിൽ തൊ​ട്ടു കണ്ണിൽ വയ്ക്കാൻ തോ​ന്നു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ഏതെ​ങ്കി​ലും എഴു​ത്തു​കാ​രൻ ഇരു​പ​താം ശതാ​ബ്ദ​ത്തി​ലു​ണ്ടോ എന്നു് ആരെ​ങ്കി​ലും എന്നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചാൽ ഉടനെ ഞാൻ ഉത്ത​രം പറയും. “ഉണ്ടു്. പ്രി​മോ ലേവി—Primo Levi” ഉത്ത​രം ഈ വി​ധ​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ങ്കി​ലും മഹാ​നായ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ എനി​ക്കു കാ​ണാ​നൊ​ക്കു​ക​യി​ല്ല. 1987 ഏപ്രിൽ 11-നു് അദ്ദേ​ഹം നാ​ലു​നി​ല​യു​ള്ള കെ​ട്ടി​ട​ത്തി​ന്റെ ‘സ്റ്റെ​യർ​വെ​ല്ലി’ന്റെ താ​ഴ്ച​യി​ലേ​ക്കു ചാടി ആത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്തു. 1919-ൽ ഇറ്റ​ലി​യി​ലെ റ്റ്യൂ​റിൻ പട്ട​ണ​ത്തി​ലാ​ണു് ലേവി ജനി​ച്ച​തു്. ജൂ​ത​വം​ശ​ജ​നായ അദ്ദേ​ഹം ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ലേ കാ​രാ​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലാ​യി. 1944-ൽ പോ​ള​ണ്ടി​ലെ നാത് സി തട​ങ്കൽ​പ്പാ​ള​യം ഔഷ്വി​റ്റ്സി ന്റെ (Auschwitz) ഉപ​പ​ദ​വി​യു​ള്ള വേ​റൊ​രു തട​ങ്കൽ​പ്പാ​ള​യ​ത്തി​ലേ​ക്കാ​ണു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ ബന്ധ​ന​സ്ഥ​നാ​ക്കി​പ്പാർ​പ്പി​ച്ച​തു്. കെ​മി​സ്റ്റായ ലേ​വി​യു​ടെ സേവനം പ്ര​യോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ത്താൻ വേ​ണ്ടി നാത് സികൾ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ കൊ​ന്നി​ല്ല. 1945-ൽ റഷൻ സൈ​ന്യം അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ മോ​ചി​പ്പി​ച്ചു. നാ​ട്ടിൽ തി​രി​ച്ചെ​ത്തിയ ലേവി ഒരു കെ​മി​ക്കൽ ഫാ​ക്ട​റി​യു​ടെ മാ​നേ​ജ​റാ​യി. 1977-​തൊട്ടു് സർ​ഗ്ഗാ​ത്മക പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളിൽ മു​ഴു​കി. 1987-ൽ ആത്മ​ഹ​ന​നം നട​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്തു.

ലേവി കവി​യും കഥാ​കൃ​ത്തും പ്ര​ബ​ന്ധ​കാ​ര​നു​മൊ​ക്കെ​യാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ Agave എന്ന കവിത നോ​ക്കുക. അഗേവ് ചെ​ടി​യാ​ണു്. (അഗേ​വി​യെ​ന്നും ഉച്ചാ​ര​ണം) “ഞാൻ പ്ര​യോ​ജ​ന​മു​ള്ള ചെ​ടി​യ​ല്ല. സു​ന്ദ​ര​വു​മ​ല്ല. ഇമ്പ​മ​രു​ളു​ന്ന വർ​ണ്ണ​ങ്ങ​ളോ സു​ഗ​ന്ധ​ങ്ങ​ളോ എനി​ക്കി​ല്ല. സി​മെ​ന്റിൽ എന്റെ വേ​രു​കൾ താ​ഴ്‌​ന്നി​റ​ങ്ങു​ന്നു. മു​ള്ളു​ക​ളു​ള്ള, വാ​ളി​ന്റെ മൂർ​ച്ച​യു​ള്ള എന്റെ ഇലകൾ എന്നെ രക്ഷി​ക്കു​ന്നു. ഞാൻ നി​ശ്ശ​ബ്ദത പാ​ലി​ക്കു​ന്നു. സസ്യ​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഷ​യി​ലാ​ണു് എന്റെ സം​സാ​രം. നി​ങ്ങൾ മനു​ഷ്യർ​ക്കു് മന​സ്സി​ലാ​കാ​ത്ത പഴയ ഭാ​ഷ​യാ​ണ​തു്. വൈ​ദേ​ശി​കം. ക്രൂ​ര​മായ ഒരു രാ​ജ്യ​ത്തു നി​ന്നു് ഞാൻ വന്നു. വി​ഷ​മ​യം. അഗ്നി​പർ​വ്വ​ത​ങ്ങ​ളും കാ​റ്റു​മു​ള്ള രാ​ജ്യം. നൈ​രാ​ശ്യ​ദ്യോ​ത​ക​മായ, ഗോ​പു​ര​സ​ദൃ​ശ​മായ എന്റെ പു​ഷ്പ​ത്തെ മു​ക​ളി​ലേ​ക്കു അയ​യ്ക്കാൻ ഞാൻ അനേക സം​വ​ത്സ​ര​ങ്ങൾ കാ​ത്തു​നി​ന്നു. വി​രൂ​പം, ദാ​രു​മ​യം, ആ പൂവു്. പക്ഷേ, ആകാ​ശ​ത്തേ​ക്കു് അതു ഉയ​രു​ന്നു. ഉച്ച​ത്തിൽ പറ​യാ​നു​ള്ള ഞങ്ങ​ളു​ടെ മാർ​ഗ്ഗ​മാ​ണ​തു്. ഞാൻ നാളെ മരി​ക്കും. ഇപ്പോൾ മന​സ്സി​ലാ​യോ?” ആത്മ​ക​ഥാ​പ​ര​മാ​ണു് ഈ കവിത. വി​ന​യ​ന്വി​ത​മാ​യി ആദ്യ​ത്തെ ചില പ്ര​സ്താ​വ​ങ്ങൾ. ചെടി മു​ക​ളി​ലേ​ക്കു് അയ​യ്ക്കു​ന്ന പു​ഷ്പം ലേ​വി​യു​ടെ കൃ​തി​ത​ന്നെ. അതു് ഉയർ​ത്താൻ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് പല സം​വ​ത്സ​ര​ങ്ങൾ വേ​ണ്ടി​വ​ന്നു എന്ന​തും സത്യം. ലേവി പ്രാ​യ​മേ​റെ​ച്ചെ​ന്ന​തി​നു​ശേ​ഷ​മാ​ണു് സർ​ഗ്ഗാ​ത്മക പ്ര​ക്രി​യ​ക​ളിൽ വ്യാ​പ​രി​ച്ച​തു്. ആ പു​ഷ്പ​ത്തെ വി​രൂ​പ​മെ​ന്നു് കവി വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ച്ച​തു് വിനയം കൊ​ണ്ടാ​ണെ​ന്നു് ഗ്ര​ഹി​ച്ചാൽ മതി നമ്മൾ. പക്ഷേ, അതി​ന്റെ ശക്തി​യിൽ ലേ​വി​ക്കു വി​ശ്വാ​സ​മു​ണ്ടു്. നമു​ക്കും.

അപ്ര​മേയ പ്ര​ഭാ​വ​നായ ലേ​വി​യു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു വി​ശ​ദ​മാ​യി അറി​യ​ണ​മെ​ങ്കിൽ, ഗോ​പു​ര​സ​ദൃ​ശ​ങ്ങ​ളായ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കൃ​തി​ക​ളു​ടെ ഉദാ​ത്ത​സ്വ​ഭാ​വ​മ​റി​യ​ണ​മെ​ങ്കിൽ 2002-ൽ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ “The Double Bond, Premo Levi” എന്ന ജീ​വ​ച​രി​ത്രം വാ​യി​ക്ക​ണം. 898 പു​റ​ങ്ങ​ളു​ള്ള മഹാ​ഗ്ര​ന്ഥ​മാ​ണി​തു്. Caroline Angier എഴു​തി​യ​തു് (Penguin Books).

ആത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്യാ​നു​ള്ള ദൃ​ഢ​നി​ശ്ച​യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി അദ്ദേ​ഹം വാ​തി​ലി​നു പു​റ​ത്തേ​ക്കു പോ​ന്ന​പ്പോൾ മു​റി​യിൽ റ്റെ​ലി​ഫോ​ണി​ന്റെ മണി ശബ്ദി​ച്ചു. അതു​കേ​ട്ടു് ശാ​ന്ത​ത​യോ​ടെ നേ​ഴ്സി​നെ വി​ളി​ച്ചു് റി​സീ​വർ എടു​ക്കാൻ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടാ​ണു് അദ്ദേ​ഹം ആത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്ത​തു്. ക്ഷോ​ഭ​ര​ഹി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു ആ മന​സ്സു്. ഈ ക്ഷോ​ഭ​രാ​ഹി​ത്യം നി​ത്യ​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ മാ​ത്ര​മ​ല്ല സ്വ​ന്തം കലാ​സൃ​ഷ്ടി​ക​ളി​ലും അദ്ദേ​ഹം പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ച്ചു.

ഗ്ര​ന്ഥ​കർ​ത്ത്രി അതി​ക്ലേ​ശം സഹി​ച്ചാ​ണു് ഈ വി​ശി​ഷ്ട​മായ ജീ​വ​ച​രി​ത്രം എഴു​തി​യ​തു്. ലേ​വി​യു​ടെ സഹ​ധർ​മ്മി​ണി അവ​രോ​ടു സം​സാ​രി​ക്കാൻ കൂ​ട്ടാ​ക്കി​യി​ല്ല. പ്രാ​യ​മായ രണ്ടു കു​ട്ടി​ക​ളു​ണ്ടു് ലേ​വി​ക്കു്. അവരും മൗനം അവ​ലം​ബി​ച്ചു. ലേ​വി​യു​ടെ രച​ന​ക​ളും രേ​ഖ​ക​ളും വലിയ പൂ​ട്ടി​ട്ടു്” പൂ​ട്ടി​വ​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. അവ കാണാൻ കഴി​ഞ്ഞി​ല്ല ജീ​വ​ച​രി​ത്ര​കാ​രി​ക്കു്. (ഇതു സ്റ്റു​പി​ഡി​റ്റി​യാ​യി ഞാൻ കരു​തു​ന്നു. ഇന്ന​ല്ലെ​ങ്കിൽ നാളെ എല്ലാം പ്ര​കാ​ശം കാ​ണു​കി​ല്ലേ? സമീ​ക​രി​ച്ചു പറ​യു​ക​യ​ല്ല ഞാൻ. രാ​ജ​ല​ക്ഷ്മി​യു​ടെ പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ വീ​ണ്ടും അച്ച​ടി​ക്കാൻ അവ​രു​ടെ ബന്ധു​ക്കൾ കു​റെ​ക്കാ​ലം സമ്മ​തി​ച്ചി​ല്ല​ത്രേ. ഭർ​ത്താ​വു് മരി​ച്ചാൽ കു​റേ​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്കു ഭാര്യ possessive instinct-​ന്റെ പേരിൽ ഒരു രേ​ഖ​യും കാ​ണി​ക്കി​ല്ല. അന്യ​രെ. അവർ ഈ ലോ​ക​ത്തു് നി​ന്നു യാ​ത്ര​യാ​യാൽ പൂ​ട്ടു് കു​ത്തി​പ്പൊ​ളി​ക്കു​മാ​ളു​കൾ. എല്ലാ രഹ​സ്യ​ങ്ങ​ളും ബഹു​ജ​ന​മ​റി​യും. ഇനി​യു​മു​ള്ള​വ​രെ​ങ്കി​ലും ഈ ബു​ദ്ധി​ശൂ​ന്യത കാ​ണി​ക്കാ​തി​രി​ക്ക​ണം.)

ഗ്ര​ന്ഥ​കർ​ത്ത്രി പു​സ്ത​ക​ത്തി​നു് നല്കിയ പേരു് Double Bond എന്നാ​ണു്. അതു് അന്വർ​ത്ഥം തന്നെ. ലേ​വി​യു​ടെ തു​റ​ന്ന ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ നാ​നാ​വ​ശ​ങ്ങൾ അവർ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​ന്നു. അതേ സമയം ആ ജീ​വി​ത​ത്തിൽ മറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന ആന്ത​ര​ജീ​വി​ത​വും അവർ ആലേ​ഖ​നം ചെ​യ്യു​ന്നു. ഈ രണ്ടാ​മ​ത്തെ ജീ​വി​തം വി​ശ്വാ​സ്യ​മാ​യി പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കാൻ കഴി​ഞ്ഞു എന്ന​തി​ലാ​ണു് ഈ ജീ​വ​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ മഹ​ത്വ​മി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഗോ​പു​രം പോ​ലെ​യു​ള്ള പു​ഷ്പ​ങ്ങ​ളാ​ണു് ലേ​വി​യു​ടെ കൃ​തി​കൾ. അവ​യു​ടെ കർ​ത്താ​വു് ഗോ​പു​ര​ത്തി​ന്റെ ഔന്നി​ത്യ​മാർ​ജ്ജി​ച്ചു് നി​ല്ക്കു​ന്ന​തു കാണാൻ ആഗ്ര​ഹ​മു​ള്ള​വർ ഈ ജീ​വ​ച​രി​ത്രം വാ​യി​ക്ക​ണം.

ഇറ്റ​ലി​യി​ലെ കു​പ്ര​സി​ദ്ധ​നായ സ്ത്രീ​ജി​തൻ ജോ​വാ​ന്നീ യാ​കോ​പോ കാ​സാ​നോവ (Giovanni Japcopo Casanova 1725–98) ആത്മ​ക​ഥ​യിൽ പറ​ഞ്ഞു: “I saw, as so many times before that when the lamp is taken away all women are alike” (വി​ള​ക്കെ​ടു​ത്തു മാ​റ്റി​യാൽ എല്ലാ സ്ത്രീ​ക​ളും ഒരു​പോ​ലെ എന്നു് ഞാൻ പലതവണ മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്) വി​ള​ക്കു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ഇല്ലെ​ങ്കി​ലും അശ്ലീ​ല​ര​ച​ന​കൾ എപ്പോ​ഴും ഒരേ രീ​തി​യി​ലി​രി​ക്കും. Pornography-​യുടെ സ്വ​ഭാ​വം മന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​നാ​യി ഞാൻ ആ വി​ഭാ​ഗ​ത്തിൽ പെ​ടു​ന്ന ഒരു​പാ​ടു് കൃ​തി​കൾ വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഒന്നും വേ​റൊ​ന്നിൽ നി​ന്നു വി​ഭി​ന്ന​മാ​യി കണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. സി. എസ്. ചന്ദ്രി​ക​യു​ടെ “പ്രെ​ണോ​യ് ” എന്ന കഥ (മാ​തൃ​ഭൂ​മി ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പു്) അശ്ലീ​ല​ര​ചന എന്ന വി​ഭാ​ഗ​ത്തിൽ പെ​ടു​ന്നു. ഒന്നേ വ്യ​ത്യാ​സ​മാ​യു​ള്ളു. പടി​ഞ്ഞാ​റൻ അശ്ലീ​ല​ര​ച​യി​താ​ക്കൾ ബു​ദ്ധി​സാ​മർ​ത്ഥ്യം കൊ​ണ്ടു് രച​ന​യ്ക്കു് ഉജ്ജ്വ​ലത നല്കും. ചന്ദ്രി​ക​യു​ടെ ‘ഒബ്സീ​നി​റ്റി​യിൽ ധിഷണ നല്കു​ന്ന ചാ​രു​ത​യി​ല്ല. പച്ച​വെ​ള്ളം കു​ടി​ച്ചാൽ, ഉമി​ക്ക​രി ചവ​ച്ചാൽ എങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കും? എങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കു​മോ അങ്ങ​നെ​ത​ന്നെ​യി​രി​ക്കു​ന്നു ഇക്കഥ. ആഴ്ച​പ്പ​തി​പ്പി​ന്റെ 37-ആം പു​റ​ത്തു് മദനൻ വരച്ച ചി​ത്ര​മു​ണ്ടു്. സ്റ്റോ​പീ​ജി​യ​യു​ള്ള സ്ത്രീ (Steatopygia = abnormal accumulation of fat on the buttocks) പു​രു​ഷ​ന്റെ ശരീ​ര​ത്തോ​ടു് ഒട്ടി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്നു. അവ​ളു​ടെ നെ​ഞ്ചു് അവ​ന്റെ വയ​റ്റി​ല​മർ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. കഥ​യ്ക്കു് ആക്കം കൂ​ട്ടു​ന്നു മദ​ന​ന്റെ ഈ അശ്ലീ​ല​ചി​ത്രം. ചന്ദ്ര​നും ജാ​ന​കി​യും കഥ​യി​ലെ പാ​ത്ര​ങ്ങൾ. ചന്ദ്രൻ ഭർ​ത്താ​വു്. ജാനകി ഭാര്യ. സ്ത്രീ​സ​ഹ​ജ​മായ അസൂ​യ​യും സം​ശ​യ​വും കൂടിയ സ്ത്രീ​യാ​ണു് ജാനകി. അവ​രു​ടെ വേ​ഴ്ച​യെ അനു​വാ​ച​ക​ന്റെ കാ​മാ​സ​ക്തി​യെ വളർ​ത്തു​മാ​റു്. കഥാ​കാ​രി വർ​ണ്ണി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ജാനകി ഷവ​റി​ന്റെ താഴെ പരി​പൂർ​ണ്ണ നഗ്ന​യാ​യി കു​ളി​ക്കു​ന്നു. അപ്പോ​ഴാ​ണു് ഭർ​ത്താ​വു് എന്ന ഏഭ്യ​ന്റെ വരവു്. അയാളെ അവൾ ക്ഷ​ണി​ച്ചു. പരി​പൂർ​ണ്ണ നഗ്ന​നാ​യി അയാ​ളും ജല​ധാ​ര​യു​ടെ ഉള്ളിൽ നി​ന്ന​ത്രേ. അവർ അവിടെ നി​ന്നു് ദശാ​വ​താ​ര​ങ്ങൾ ആടി പോലും. നി​ത്യ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലോ കലാ​ലോ​ക​ത്തോ സം​ഭ​വി​ക്കാൻ ഇട​യി​ല്ലാ​ത്ത ഈ ‘നഗ്ന​സ്നാ​നം’ മീശ മു​ള​യ്ക്കാ​ത്ത ആൺ​പി​ള്ളാ​രെ​യും പ്ര​ഥ​മാർ​ത്ത​വം ആകാ​ത്ത പെൺ​പി​ള്ളേ​രെ​യും രസി​പ്പി​ക്കും. വി​വേ​ക​മു​ള്ള, സം​സ്ക്കാ​ര​മു​ള്ള ഓരോ വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​നും ഇതു വാ​യി​ച്ചു് “ഛേ” എന്നാ​ട്ടു​ക​യേ​യു​ള്ളു. ജാനകി ദി​ല്ലി​യിൽ പോ​കു​ന്നു നാടകം പഠി​ക്കാ​നാ​യി അവിടെ ഒരു ഡോ​ക്ട​റെ​ക്ക​ണ്ടു് അനി​യ​ത​വി​കാ​ര​ത്തിൽ നീ​ന്തി​ത്തു​ടി​ക്കു​ന്നു.

കഥ​യെ​ന്നാൽ എന്തെ​ന്നു് സി. എസ്. ചന്ദ്രി​ക​യ്ക്കു അറി​ഞ്ഞു​കൂ​ടാ. ഒബ്സീ​നി​റ്റി രച​ന​ക​ളിൽ കൊ​ണ്ടു​വ​രാൻ മാ​ത്ര​മ​റി​യാം. നമ്മു​ടെ സം​സ്കാ​ര​ലോ​പ​ത്തെ കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. ഈ അസ​ഭ്യ​മായ കഥ. ആഭാ​സ​ത്ത​ര​മാ​ണി​തു്.

അനി​യ​സ് നിൻ (Anais Nin, 1903–1977) എന്ന അമേ​രി​ക്കൻ എഴു​ത്തു​കാ​രി റോഡിൽ വച്ചോ ഭക്ഷ​ണ​ശാ​ല​യിൽ വച്ചോ വണ്ണം കൂടിയ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളെ കണ്ടാൽ കാ​മ​വി​വ​ശ​യാ​കും. അവർ പറ​യു​ന്നു: “The female in me trembles and is fascinated. A desire to feel the brutality of a man, the force which can violate. To be violated is perhaps a need in women, a secret erotic need” (നി​നി​ന്റെ ഡയ​റി​യിൽ നി​ന്നു്) നി​യ​ത​മായ മാ​ന​സി​കാ​വ​സ്ഥ​യു​ള്ള ഒരു സ്ത്രീ​യും പു​രു​ഷൻ ബലാ​ത്കാര വേഴ്ച നട​ത്ത​ണ​മെ​ന്നു് ആഗ്ര​ഹി​ക്കി​ല്ല. ആഗ്ര​ഹ​മ​ല്ല ആ വി​ചാ​രം പോലും അവർ​ക്കു​ണ്ടാ​കി​ല്ല. ആഭാ​സ​ജീ​വി​തം നയി​ച്ച നി​നി​നു് ഇതു തോ​ന്നും. ആ തോ​ന്ന​ലി​നു് സാ​മാ​ന്യ​ക​ര​ണം നല്കി​യ​തു് ശരി​യാ​യി​ല്ല. തന്നെ​പ്പോ​ലെ​യാ​ണു് മറ്റു സ്ത്രീ​ക​ളും എന്ന വി​ചാ​ര​മാ​ണു് ഈ പ്ര​സ്താ​വ​ത്തി​നു് ആസ്പ​ദം.