[1] ഋഷി അന്ത​രാ​ത്മാ​വി​നോ​ടു പറ​യു​ന്നു: എതിർ​പ്പോൻ – ശത്രു​ക്ക​ളെ. ദുർ​ഗ്ര​ഹ​ഭാ​സ്സ് – പി​ടി​യ്ക്കാ​വ​ത​ല്ലാ​ത്ത പ്ര​കാ​ശ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യ​വൻ.

[2] വൈ​ര​മെ​ന്ന​തി​ല്ലാ​ത്തോ​നു – ജഗൽ​സ്നേ​ഹി​യായ യജ​മാ​ന​ന്ന്. തേ​രു​കൾ രഥാ​ദി​വി​ഭ​വ​ങ്ങൾ.

[3] അന്ന​ര​സ​ങ്ങൾ – യജ്ഞ​വി​ഹീ​ന​രു​ടെ അന്ന​ങ്ങ​ളും പേ​യ​ങ്ങ​ളും. നേ​ര​റി​ഞ്ഞു – ‘ഇവർ ദേ​വ​കൾ​ക്കു ഹവി​സ്സർ​പ്പി​ക്കു​ന്നി​ല്ല’ എന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കി. ധന​ങ്ങ​ളും, – അവ​രു​ടെ സമ്പ​ത്തും നേ​ടി​വെ​യ്ക്കും, പി​ടി​ച്ച​ട​ക്കും.

[4] ഇല്ലം – യജ​മാ​ന​ഗൃ​ഹം. പല്ലു് – ജ്വാല. ഉജ്ജ്വാ​ലി​തൻ = ഉജ്ജ്വ​ലി​പ്പി​യ്ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വൻ. നവ്യം – ഹവി​സ്സു​കൊ​ണ്ടു് വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും വളർ​ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നാൽ നൂ​ത​ന​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള​തു്.

[5] പ്ര​ത്യ​ക്ഷോ​ക്തി.

[6] ഭവ്യ​സ്തു​ത്യാ = നല്ല സ്തോ​ത്ര​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി. ഗമി​ച്ചാ​ലും – ഹവി​സ്സു ദേ​വ​ന്മാർ​ക്കു കൊ​ടു​ക്കാൻ.

[7] യഷ്ടാ​ക്ക​ളോ​ടു്: ഭവ​ദ​ഗ്നി – നി​ങ്ങ​ളു​ടെ, നി​ങ്ങൾ യജി​യ്ക്കു​ന്ന, അഗ്നി. പൂവൻ = പു​രാ​ത​നൻ. നി​ങ്ങൾ​ക്കാ​യ് – നി​ങ്ങൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി. ഏവം = ഇങ്ങ​നെ, ഈ സൂ​ക്തം​കൊ​ണ്ടു്. കീർ​ത്തി​യ്ക്കാം = സ്തു​തി​യ്ക്കാം.

[8] വി​ചി​ത്ര​വൃ​ത്തൻ = അദ്ഭു​ത​കർ​മ്മാ​വ്. സമർ​ത്ഥേ​ഷ്ടി​യാൽ – ഫലോൽ​പാ​ദ​ന​സ​മർ​ത്ഥ​മായ യജ്ഞം​കൊ​ണ്ടു്. സത്ര​വാൻ – യഷ്ടാ​വ്. ഉതിർ​പ്പി​പ്പൂ – അഭീ​ഷ്ട​ങ്ങ​ളെ വർ​ഷി​പ്പി​യ്ക്കു​ന്നു. അധ്വ​ര്യു​ക്കൾ എന്നു കർ​ത്തൃ​പ​ദം അധ്യാ​ഹ​രി​യ്ക്ക​ണം.

[9] യഷ്ടാ​ക്ക​ളോ​ടു്: ഹവ്യ​സ്ഥാ​നേ = ഹവി​സ്സു വെ​ച്ചേ​ട​ത്തു്. ക്ര​തു​കാ​മ​ന്മാർ – യജ​മാ​ന​ന്മാർ.

[10] വ്യ​വ​സ്ഥി​ത​മായ അസ്മ​ദ്യ​ജ്ഞം, നമ്മു​ടെ യാഗം, അം​ഗി​ര​ശ് ശ്രേ​ഷ്ഠ​ങ്കൽ, അഗ്നി​യി​ങ്കൽ, ചെ​ല്ല​ട്ടെ. മർ​ത്ത്യ​ഹോ​താ​വ് = മർ​ത്ത്യ​രിൽ ഹോ​മ​നി​ഷ്പാ​ദ​കൻ.

[11] അദ്ദീ​പ്തോ​രു​കി​ര​ണ​ങ്ങൾ = ആ തി​ള​ങ്ങു​ന്ന വലിയ രശ്മി​കൾ. അശ്വ​ങ്ങൾ​തൻ​മ​ട്ടിൽ ബലം കാ​ണി​യ്ക്കു​ന്നു – കു​തി​ര​കൾ​പോ​ലെ പാ​യു​ന്നു.

[12] തും​ഗ​വീ​ര്യം – മി​ക​ച്ച വീ​ര്യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യ​തു്. കാ​ക്കുക – ധനം രക്ഷി​ച്ചാ​ലും.

[13] വി​ശാം​പ​തി = പ്ര​ജാ​പാ​ല​കൻ. തീ​ക്ഷ്ണൻ – ഉജ്ജ്വ​ലൻ.

[14] അഭ്യ​ഗ്രം = നൂതനം. കള്ള​രാ​ക്ഷ​സർ = മാ​യാ​വി​ക​ളായ രക്ഷ​സ്സു​കൾ.

[15] ആയ​വ​ങ്കൽ – അവനെ കീ​ഴ​ട​ക്കാൻ.

[16] പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​ക​ഥ​നം: വൃ​ക്ഷ​കാ​മൻ – വൃ​ഷ്ടി​കർ​ത്താ​വി​നെ ഇച്ഛി​ച്ചു്. അൻ​പേ​റ്റി – ഹവി​സ്സു​ക​ളാൽ പ്രീ​തി വരു​ത്തി. വ്യ​ശ്വ​നെ​ന്ന​പോ​ലെ ഞങ്ങ​ളും അങ്ങ​യെ ഉജ്ജ്വ​ലി​പ്പി​യ്ക്കാ​വൂ.

[17] കവി​ജാ​തൻ = കവി​യു​ടെ പു​ത്രൻ. മേധം = യാഗം. മനു​വി​നാ​യ​തു് – മനു​വി​ന്റെ ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ.

[18] സമു​പേ​തർ = ഒന്നി​ച്ചു​കൂ​ടി​യ​വർ. യജ്ഞാർ​ഹ​നാ​കേ​ണം – ദേ​വ​കൾ​ക്കു ഹവി​സ്സു കൊ​ണ്ടു​കൊ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു താൽ​പ​ര്യം.

[19] പരോ​ക്ഷ​വ​ച​നം: ശു​ദ്ധി​കൃ​ത്തു് = ശു​ദ്ധി​യു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​വൻ. നിർ​മ്മ​ര​ണൻ = മര​ണ​ര​ഹി​തൻ.

[20] പു​രാ​ണൻ = പു​രാ​ത​നൻ. മർ​ത്ത്യേ​ഡ്യൻ = മനു​ഷ്യ​രാൽ സ്തു​തി​യ്ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​വൻ.

[22] അവി​സ്സ് = ഹവി​സ്സ്.

[24] യജ​മാ​ന​വാ​ക്യം: ഗൃ​ഹ്യൻ – ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ അര​ണി​മ​ഥ​ന​ത്താൽ ജാതൻ വൈ​യ​ശ്വർ​ഷേ = ഹേ വ്യ​ശ്വ​പു​ത്ര​നായ ഋഷേ, വി​ശ്വ​മ​ന​സ്സേ. സ്ഥൂ​ര​മ​യൂ​പൻ – ഒര്യ​ഷി.

[25] വൃ​ക്ഷ​സൂ​നു – അര​ണി​ജാ​തൻ. അവ​നാർ​ത്ഥം = രക്ഷ​യ്ക്കു​വേ​ണ്ടി.

[26] സു​സ്ഥ​മ​ഹാ​ന്മാർ – സ്തു​തി​പ്പാൻ നി​ല്ക്കു​ന്ന മഹാ​ന്മാർ. വർ​ത്തി​ച്ചാ​ലും = ഇരു​ന്നാ​ലും. മഹാ​ന്മാ​രു​ടെ​യെ​ല്ലാം സ്തോ​ത്രം കേൾ​പ്പാ​നും, മനു​ഷ്യ​രു​ടെ ഹവി​സ്സു ഭു​ജി​പ്പാ​നു​മാ​യി ഭവാൻ ദർ​ഭ​വി​രി​യിൽ ഇരു​ന്നാ​ലും.

[27] പു​രു​വ​രേ​ണ്യ​ങ്ങൾ – ഗോ​ക്കൾ മു​ത​ലായ വള​രെ​സ്സ​മ്പ​ത്തു​കൾ.

[28] യൗ​വ​ന​സ്ഥ​തമ = അതി​യു​വാ​വേ.

[29] ഉത്ത​മ​സ്വ​ത്തി​ലെ​ദ്ദേ​യ​വ​സ്തു – മഹ​ത്തായ സമ്പ​ത്തിൽ, കൊ​ടു​ക്കാ​വു​ന്ന​തോ ആ വസ്തു.

[30] പ്രാ​യേണ കർ​മ്മ​ത്തിൽ മി​ത്ര​വ​രു​ണ​ന്മാ​രോ​ടു​കൂ​ടി​യ​ത്രേ, അഗ്നി വർ​ത്തി​യ്ക്കുക.