[1] വൻകെല്പുകളെയും – വലിയ ശത്രുബലങ്ങളെപ്പോലും. ചെന്തീ കാടിനെയെന്നപോലെ വെന്നിടുമല്ലോ – ദഹിപ്പിയ്ക്കുമല്ലോ.

[2] അർത്ഥിപ്പീല – ധനം യാചിയ്ക്കുന്നില്ല. നേതൃപുംഗവൻ – നേതാക്കളിൽ ശ്രേഷ്ഠൻ. അർച്ചനം – യജ്ഞം. ഇങ്ങ് – ഞങ്ങളിൽ. ആശ്വി = അശ്വസഹിതൻ. അന്ധസ്സിദ്ധിയ്ക്കോ – ഹവിസ്സു കിട്ടാനോ; യജ്ഞോപാസ്തിയ്ക്കോ = യജ്ഞസേവനത്തിന്നോ. വന്നേയ്ക്കാം.

[3] ഉത്തരാർത്ഥം പ്രത്യക്ഷസ്തുതിതന്നെ: ബോധിതരായാൽ – അറിയിയ്ക്കപ്പെട്ടാൽ. ബന്ധുത്വേച്ഛുവിൻ – സഖ്യകാമനായ യജമാനന്റെ. യജ്ഞം – ഹവിസ്സ്.

[4] തന്നോടുതന്നെ: യജ്ഞാസ്തോത്രത്താൽ = യാഗംകൊണ്ടും സ്തുതികൊണ്ടും. അന്നഭാകൻ – ആ എന്റെ അച്ഛൻ. തൻധനം = തങ്ങളുടെ സമ്പത്തു്.

[5] ഇവൻ – നാഭാകനായ ഞാൻ. സപ്തമൂലം – ഏഴുപാതാളലോകങ്ങളോടുകൂടിയതു്. മൂടുന്നോർ – തേജസ്സുകൊണ്ടു മറയ്ക്കുന്നവർ. ഇവരിൽവെച്ചു, മുന്തിയ കെല്പുകൊണ്ടു് ഇന്ദ്രനത്രേ, തമ്പുരാൻ,

[6] പൂർവ്വാർദ്ധം ഇന്ദ്രനോടു്: വൃദ്ധൻ – പഴക്കംവന്ന തോട്ടക്കാരൻ. നീൾക്കൊമ്പ് – അധികം നീണ്ടകൊമ്പ്. ദാസൻ – അസുരൻ. ഇന്ദ്രനാൽ – ഇന്ദ്രസാഹായ്യത്താൽ. തൽസ്വത്തു് – ദാസന്റെ ധനം. വീതിയ്ക്കും – പങ്കിട്ടെടുക്കും.

[7] സ്വത്താൽ സ്തോത്രത്താൽ – സ്വത്തു (ഹവിസ്സു) കൊണ്ടും, സ്തോത്രംകൊണ്ടും. സംഗരോൽക്കരെത്താഴ്ത്താവൂ – യുദ്ധതൽപരന്മാരായ ശത്രുക്കളെ അമർത്തുമാറാകണം. സന്തോഷം സ്തുതികാമർക്കേകാവൂ – സ്തുതിയിച്ഛിയ്ക്കുന്ന ശത്രുക്കളെ സ്തുതിച്ചു പാട്ടിലാക്കുകയും ചെയ്യാവൂ.

[8] വെൺനീറർ – സത്ത്വഗുണവാന്മാരെന്നർത്ഥം; സത്ത്വഗുണത്തിന്റെ നിറം വെളുപ്പത്രേ. ഹവ്യവാൻ – യജമാനൻ. സിന്ധുബന്ധനമോചകർ – വർഷ ജലംകൊണ്ടു നദികളെ ഒഴുകിച്ചവർ.

[9] പ്രേരക – ജഗത്തിനെ വ്യാപരിപ്പിയ്ക്കുന്നവനേ. കൃതാനന്ദ – സ്തോതാക്കൾക്ക് ആനന്ദമുളവാക്കുന്നവനേ. മികവു് = ഉൽക്കർഷം. ഇവയാൽ, നിന്റെ ഉൽക്കർഷ – പ്രശസ്തികളാൽ, അസ്മച്ചേതസ്സ്, ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയം, യന്ത്രിത (വശീകൃത) മായിരിയ്ക്കുന്നു.

[10] സ്തോതാക്കളോട്: ശുഷ്ണന്റെ മുട്ടയെ – ശുഷ്ണാസുരന്റെ സന്താനങ്ങളെ. തട്ടിയുടച്ചാൻ – നശിപ്പിച്ചു. ദിവ്യാംഭസ്സ് – വർഷജലം. സ്വന്തമാക്കട്ടേ – സ്വാധീനമാക്കട്ടെ.

[11] നിത്യൻ = നാശരഹിതൻ. ഗന്താവു് – യജ്ഞങ്ങളിൽ ഗമിയ്ക്കുന്നവൻ.

[12] അച്ഛൻ – നഭാകൻ. പുതുതൊന്നേവം – ഇങ്ങനെ ഒരു നൂതനസ്തോത്രം. മുന്നിലവീടാൻ – മൂന്നുനിലയുള്ള ഗൃഹം തന്നു്. ധനവൃന്ദത്തിൽ നാഥരാകെങ്ങൾ – ഞങ്ങൾ വളരെ സ്വത്തിന്റെ ഉടമസ്ഥരായിത്തീരട്ടെ.