ഈ പേ​രോ​ടു​കൂ​ടി പലതരം പാ​ട്ടു​കൾ കേ​ര​ള​ത്തിൽ പ്ര​ച​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ‘വാ​യ്പാഠ’മായി പഠി​ക്ക​യ​ല്ലാ​തെ ഇത്ത​രം കൃ​തി​ക​ളെ എഴു​തി​വ​യ്ക്കുക പതി​വി​ല്ലാ​ത്ത​തി​നാൽ, ഭാ​ഷ​യിൽ വലിയ മാ​റ്റ​ങ്ങൾ വന്നു​കൂ​ടീ​ട്ടു​ണ്ട്. ചി​റ​യിൻ​കീ​ഴ് മു​ത​ലായ ദി​ക്കു​ക​ളിൽ ഈഴ​വ​രു​ടെ ഇട​യ്ക്കു് ഇന്നും ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന ഭദ്ര​കാ​ളി​പ്പാ​ട്ടി​ലെ ഭാ​ഷ​യിൽ അധികം തമിൾ കലർ​ന്നു​കാ​ണു​ന്നി​ല്ല. ചില സവർ​ണ്ണ​ക്ഷേ​ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ കു​റു​പ്പ​ന്മാർ എന്നൊ​രു വക​ക്കാർ ആണു് ഈ പാ​ട്ടു പാ​ടി​വ​രു​ന്ന​തു്. ഭദ്ര​കാ​ളി​യു​ടെ കള​മെ​ഴു​തി ഇത്ത​രം പാ​ട്ടു​കൾ പാ​ടു​ന്ന​തു് ദേ​വി​ക്കു് അത്യ​ന്തം പ്രീ​തി​ക​ര​മാ​യി വി​ശ്വ​സി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. ഇതു് എഴു​തി​വെ​യ്ക്കു​ന്ന​തു് മഹാ​പാ​പ​മാ​ണെ​ന്നാ​ണു് പര​ക്കെ വി​ശ്വാ​സം. ചില ഗൃ​ഹ​ങ്ങ​ലും പാ​ന​യോ​ടു​കൂ​ടി ഭദ്ര​കാ​ളി​പ്പാ​ട്ടു നട​ത്താ​റു​ണ്ടു്.

തെ​ക്കൻ​ദി​ക്കു​ക​ളി​ലെ ഭദ്ര​കാ​ളി​പ്പാ​ട്ടി​നു വിഷയം കോ​വി​ലൻ​ച​രി​ത്ര​മാ​കു​ന്നു.

ഈ വരികൾ ദേ​വി​യു​ടെ അവ​താ​ര​മാ​യി ഗണി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു​വ​രു​ന്ന കർ​ണ്ണ​കി കോ​വി​ല​നെ അന്വേ​ഷി​ച്ചു പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന ഘട്ട​ത്തെ വർ​ണ്ണി​ക്കു​ന്ന​വ​യാ​ണു്.

വട​ക്കൻ​ദി​ക്കു​ക​ളിൽ നട​പ്പു​ള്ള ഭദ്ര​കാ​ളി​പ്പാ​ട്ടി​ന്റെ ഒന്നു​ര​ണ്ടു വരികൾ മാ​തൃ​ക​യ്ക്കാ​യി താ​ഴെ​ച്ചേർ​ക്കു​ന്നു.

ഭദ്ര​കാ​ളി​പ്പാ​ട്ടു​ക​ളിൽ ചി​ല​തി​നു് പത്തു​പ​തി​നാ​റു വർ​ഷ​ശ​ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ പഴ​ക്കം കാണണം. ദാ​രു​ക​വ​ധ​മാ​ണു് കവി​ത​യു​ടെ വിഷയം. ഇതിനു തോ​റ്റൻ​പാ​ട്ടെ​ന്നും പേ​രു​ണ്ടു്.

ഇതു ഭദ്ര​കാ​ളി​ക്ഷേ​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലും നാ​യ​ന്മാ​രു​ടെ കെ​ട്ടു​ക​ല്യാ​ണാ​വ​സ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും പാ​ടാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഒരു​ത​രം പ്രാ​ചീ​ന​ഗാ​ന​മാ​കു​ന്നു. ബ്രാ​ഹ്മ​ണി​കൾ പാ​ടി​വ​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു്, ഇതി​നു് ബ്രാ​ഹ്മ​ണി​പ്പാ​ട്ടു് എന്ന പേർ സി​ദ്ധി​ച്ചു. ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​പ്പാ​ട്ടി​നെ ഋഗ്വേ​ദ​സ്വ​ര​ത്തിൽ ചൊ​ല്ല​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു വിധി. കല്യാ​ണാ​വ​സ​ര​ങ്ങ​ളിൽ ചൊ​ല്ലു​ന്ന​തി​ലേ​യ്ക്കു് പൗ​രാ​ണി​ക​സ്വ​യം​വ​ര​ക​ഥ​ക​ളെ വി​ഷ​യീ​ക​രി​ച്ചു് അനേകം ബ്രാ​ഹ്മ​ണി​പ്പാ​ട്ടു​കൾ രചി​ച്ചി​രു​ന്നു. അവയിൽ ചി​ല​തി​നു​മാ​ത്ര​മേ പഴ​ക്ക​മു​ള്ളു. ക്ഷേ​ത്ര​ങ്ങ​ളിൽ പാ​ടാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന മിക്ക ബ്രാ​ഹ്മി​ണി​പ്പാ​ട്ടു​ക​ളും കാ​ളീ​പ​ര​ങ്ങ​ളും പു​രാ​ത​ന​ങ്ങ​ളു​മാ​കു​ന്നു.

തീ​യാ​ട്ടും, കള​മെ​ഴു​ത്തും, പാ​ട്ടും ഭദ്ര​കാ​ളി​ക്ഷേ​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലും ഗൃ​ഹ​ങ്ങ​ളി​ലും വളരെ പ്രാ​ചീ​ന​കാ​ലം മു​ത​ല്ക്കേ നട​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഈ വൃ​ത്തി​യിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന ജാ​തി​ക്കാ​രെ തീ​യ്യാ​ട്ടു​ണ്ണി​കൾ എന്നു വി​ളി​ച്ചു​വ​ന്നു. ഇക്കാ​ല​ത്തും തീ​യാ​ട്ടു് നാ​ട്ടും​പു​റ​ങ്ങ​ളിൽ നട​ക്കാ​റു​ണ്ടു്.

ഇതിനു സർ​പ്പ​പ്പാ​ട്ടെ​ന്നും പേ​രു​ണ്ടു്. സർ​പ്പ​പ്രീ​തി​ക്കാ​യി കാ​വു​ക​ളിൽ ഈ പാ​ട്ടു് ഇപ്പോ​ഴും നട​ത്തി​വ​രു​ന്നു. പു​ള്ളോ​ന്മാർ ഒരു​ത​രം ക്ഷു​ദ്ര​മായ വീ​ണ​വാ​യി​ച്ചു പാ​ടു​ക​യും സ്ത്രീ​കൾ താ​ള​മൊ​പ്പി​ച്ചു് പാന കൊ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു് ഏറ്റു പാ​ടു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. ഇതു​കൂ​ടാ​തെ പു​ള്ളു​വൻ വീ​ടു​തോ​റും നട​ന്നു് വീണ വാ​യി​ച്ചു പാ​ടാ​റു​ണ്ടു്. സർ​പ്പ​പ്പാ​ട്ടു​കൾ​ക്കു മറ്റു ജാ​തി​പ്പാ​ട്ടു​ക​ളെ​ക്കാൾ പഴ​ക്കം കൂടും. അക്ഷ​ര​ജ്ഞാ​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത​വർ പാ​ര​മ്പ​ര്യ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് പാ​ടി​വ​രു​ന്ന പാ​ട്ടാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു്, ഇതു് തീരെ ദു​ഷി​ച്ചു​പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

ശത്രു​സം​ഹാ​ര​ത്തി​നാ​യി വേ​ല​ന്മാ​രെ​ക്കൊ​ണ്ടു പാ​ടി​ക്കു​ന്ന ഒരു​ത​രം പാ​ട്ടാ​ണു് നി​ഴ​ല്ക്കു​ത്തു​പാ​ട്ടു്. ദു​ര്യോ​ധ​നൻ പാ​ണ്ഡ​വ​ന്മാ​രു​ടെ അഭ്യു​ദ​യം കണ്ടു് അവരെ ആഭി​ചാ​ര​പ്ര​യോ​ഗ​ത്താൽ നശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് ഒരു വേലനെ നി​യോ​ഗി​ച്ചു​വ​ത്രേ. അവൻ ആദ്യം അതിനു വി​സ​മ്മ​തം പറ​ഞ്ഞു​വെ​ങ്കി​ലും ഒടു​വിൽ അങ്ങ​നെ ചെ​യ്യേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. അവ​ന്റെ നി​ഴൽ​ക്കു​ത്തു​പ്ര​യോ​ഗ​ത്താൽ പാ​ണ്ഡ​വ​ന്മാ​രെ​ല്ലാം അസ്ത​പ്രാ​ണ​ന്മാ​രാ​യി നി​ലം​പ​തി​ച്ച​തു കണ്ടു്, കു​ന്തീ​ദേ​വി അത്യ​ന്തം വി​ല​പി​ച്ചു. ആ വേ​ല​ന്റെ ഭാര്യ പാ​ണ്ഡ​വ​പ​ക്ഷ​പാ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു. അവ​ളു​ടെ ഭർ​ത്താ​വു് ദു​ര്യോ​ധ​നൻ നൽകിയ സമ്മാ​ന​ങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടി ഗൃ​ഹ​ത്തിൽ ചെ​ന്ന​പ്പോൾ, നി​ഴൽ​ക്കു​ത്തു​സ​മ​യ​ത്തു ധരി​ക്കാ​റു​ള്ള പൊ​ട്ടു് അയാ​ളു​ടെ നെ​റ്റി​യിൽ കണ്ടു്, അവൾ വി​വ​ര​ങ്ങൾ ഓരോ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. എന്നാൽ അയാൾ മറു​പ​ടി ഒന്നും പറ​ഞ്ഞ​തേ ഇല്ല. വേ​ല​ത്തി കാ​ര്യം ഏതാ​ണ്ടു് ഊഹി​ച്ചു് അറി​യു​ക​യാൽ നേരേ പാ​ണ്ഡ​വ​ന്മാ​രു​ടെ വാ​സ​സ്ഥ​ല​ത്തേ​യ്ക്കു തി​രി​ച്ചു. അവ​ളു​ടെ പ്ര​തി​മ​ന്ത്ര​പ്ര​യോ​ഗ​ത്താൽ പാ​ണ്ഡ​വ​ന്മാർ ജീ​വി​ച്ചെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. ഇതാ​ണു് നി​ഴൽ​ക്കു​ത്തു​പാ​ട്ടി​ലെ​ക്കഥ. ഇതി​നു് തോ​റ്റൻ​പാ​ട്ടെ​ന്നും പേ​രു​ണ്ടു്.

ഇത്യാ​ദി പാ​ട്ടിൽ കാ​ണു​ന്ന വൃ​ത്തം പിൽ​ക്കാ​ല​ത്തു് ഇരു​പ​ത്തി​നാ​ലു വൃ​ത്ത​ത്തി​ലും മറ്റും സ്ഥലം പി​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. കരു​ണ​ര​സ​പ്ര​ചു​ര​മായ പല ഘട്ട​ങ്ങൾ ഈ പാ​ട്ടി​ലു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ഭാഷ അത്യ​ന്തം ദു​ഷി​ച്ചു​പോ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. പ്രാ​ചീ​ന​ങ്ങ​ളായ ചമ്പൂ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളിൽ സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചു​കാ​ണു​ന്ന മാ​വാ​ര​തം​പാ​ട്ടു് ഈ നി​ഴൽ​ക്കു​ത്തു​പാ​ട്ടാ​യി​രി​ക്കു​മോ എന്തോ? മാ​വാ​ര​തം​പാ​ട്ടെ​ന്ന പേരിൽ വേ​റൊ​രു പാ​ട്ടും കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടു്.

ഈ മാ​വാ​ര​തം പാ​ട്ടു് സാ​മാ​ന്യം വലിയ ഒരു കൃ​തി​യാ​ണു്. നല്ല പഴ​ക്ക​വും തോ​ന്നി​ക്കു​ന്നു. ഒരു ഭാഗം താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

ഇതു​കൂ​ടാ​തെ കോ​ളേ​രി​പ്പാ​ട്ടു്, പട​പ്പാ​ട്ടു്, ഓണ​പ്പാ​ട്ടു്, കൃ​ഷി​പ്പാ​ട്ടു് മു​ത​ലാ​യി പലതരം പാ​ട്ടു​കൾ പൂർ​വ​കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ നട​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവ​യെ​ല്ലാം അന്നു നട​പ്പി​ലി​രു​ന്ന ശുദ്ധ കേ​ര​ള​വൃ​ത്ത​ങ്ങ​ളിൽ രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​യാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു്, അവയെ ശേ​ഖ​രി​ച്ചു​വെ​യ്ക്കു​ന്ന​തു് ഭാ​ഷാ​ച​രി​ത്ര​കാ​ര​ന്മാർ​ക്കു് അത്യ​ന്തം ഉപ​കാ​ര​പ്ര​ദ​മാ​യി​രി​ക്കും.

ഇതു​വ​രെ പ്ര​സ്താ​വി​ച്ച പാ​ട്ടു​കൾ​ക്കു് മത​ത്തോ​ടു​ള്ള ബന്ധം പ്ര​ക​ട​മാ​ണ​ല്ലോ. ഇതു​കൂ​ടാ​തെ വി​വി​ധ​ജാ​തി വി​നോ​ദ​ങ്ങൾ​ക്കു് ഉപ​യോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​യി രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ചില പാ​ട്ടു​ക​ളും ദേശം തോറും നട​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പാ​ല​ക്കാ​ട്ടു​ശ്ശേ​രി​യിൽ ഇന്നും നട​പ്പു​ള്ള​തും പു​ണ്യ​ശ്ലോ​ക​നായ ഭാ​ഷാ​ച​രി​ത്ര​കർ​ത്താ​വു് ശേ​ഖ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു​മായ തേ​യ​ത്തു കളി​യു​ടെ ചില ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

തേ​യ​ത്തു കളി മൂ​ന്നു ദി​വ​സം​കൊ​ണ്ടേ അവ​സാ​നി​ക്കൂ. ഒന്നാം ദി​വ​സ​ത്തെ കളി​ക്കു് ആണ്ടി​ക്കൂ​ത്തെ​ന്നാ​ണു് പേരു്.

ഈ പാ​ട്ടി​നെ നൊ​ണ്ടി​ച്ചി​ന്തി​ന്റെ മട്ടിൽ പാ​ടാ​വു​ന്ന​താ​ണു്.

രണ്ടാം ദി​വ​സ​ത്തെ പാ​ട്ടി​നെ വള്ളോൻ​പാ​ട്ടെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു​വ​രു​ന്നു.

ഈ പാ​ട്ടി​നു് തി​രു​വ​ള്ളു​വ​രു​ടേ​യും സഹോ​ദ​രി​യായ അവ്വ [1] യാ​രു​ടേ​യും ചരി​ത്ര​ത്തോ​ടു​ള്ള ബന്ധം സു​വ്യ​ക്ത​മാ​ണെ​ല്ലോ. മി​യ്ക്ക പാ​ട്ടു​ക​ളി​ലും വേ​ദാ​ന്ത​ത​ത്വ​ങ്ങൾ അന്തർ​ഭ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

മൂ​ന്നാം ദി​വ​സ​ത്തെ പാ​ട്ടി​നു് ‘ശലമ’ പാ​ട്ടെ​ന്ന​ത്രേ പേരു്.

ഇതു് ഓണ​ക്കാ​ല​ത്തു് സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ തു​മ്പി​തു​ള്ള​ലി​നു് ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന ഒരു പാ​ട്ടാ​ണു്.

ഞാ​റ്റു​വേ​ല​ക്കാ​ല​ത്തു് ചെ​റു​മി​കൾ പാ​ടു​ന്ന​താ​ണു് ഈ പാ​ട്ടു്.

കേ​ര​ള​ത്തിൽ അതി​പു​രാ​ത​ന​കാ​ലം മു​ത​ല്ക്കേ വഞ്ചി​പ്പാ​ട്ടു​കൾ നട​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പന്ത്ര​ണ്ടാം വശ​ത്തു ചേർ​ത്തി​ട്ടു​ള്ള​തു് ഒരു​ത​രം വഞ്ചി​പ്പാ​ട്ടാ​ണു്.

ശാ​സ്ത്രാ​ഭ്യാ​സം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള ‘ചാ​ത്തിര’ നമ്പൂ​രി​മാ​രേ​പ്പ​റ്റി മു​മ്പൊ​രി​ക്കൽ പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. അവർ, ശാ​സ്താ​വി​നെ പര​ദൈ​വ​ത​മാ​യി കല്പി​ച്ചു, ആ ദേ​വ​ന്റെ പ്രീ​തി​ക്കാ​യി നട​ത്തി​വ​രു​ന്ന കളി​യാ​യ​തി​നാൽ ശാ​സ്ത്ര​ക്ക​ളി എന്ന പേർ അന്വർ​ത്ഥ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ശാ​സ്ത്ര​ക്ക​ളി​ക്കു പതി​നെ​ട്ടു സം​ഘ​ക്കാ​രു​ണ്ടു്. പലരും സം​ഘ​മാ​യി​ച്ചേർ​ന്നു നട​ത്തി​വ​രു​ന്ന കളി​യാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് അതി​നു് സം​ഘ​ക്ക​ളി എന്ന പേരു കൂടി സി​ദ്ധി​ച്ചു. യാ​ത്ര​ക്ക​ളി എന്നാ​ണു് ഇതിനെ സാ​ധാ​രണ വി​ളി​ക്കാ​റു​ള്ള​തു്. ഭട്ടാ​ചാ​ര്യൻ, ഭട്ട​ബാ​ണൻ, ഭട്ട​വി​ജ​യൻ, ഭട്ട​മ​യൂ​ഘൻ, ഭട്ട​ഗോ​പാ​ലൻ, ഭട്ട​നാ​രാ​യ​ണൻ എന്ന ഭീ​മാം​സ​ക​ന്മാർ ബൗ​ദ്ധ​രെ തോ​ല്പി​ക്കാ​നാ​യി പെ​രു​മാ​ളി​ന്റെ അടു​ക്ക​ലേ​യ്ക്കു പു​റ​പ്പെ​ട്ട ഘോ​ഷ​യാ​ത്രേ​യേ ആസ്പ​ദ​മാ​ക്കി നട​ത്തി​വ​രു​ന്ന കളി​യാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് വന്നു​ചേർ​ന്ന പേ​രാ​യി​രി​ക്കാം ഇതു്.

“അടി​ക്കൊ​ല്ല, തളി​ക്കൊ​ല്ല, അടു​പ്പിൽ തീ​യെ​രി​ക്കൊ​ല്ല, ഉറ​ങ്ങൊ​ല്ല, ഉറ​ങ്ങി​യാൽ പി​ന്നെ ഉണ​രൊ​ല്ല;–ഉദി​ക്കൊ​ല്ല, അസ്ത​മി​ക്കൊ​ല്ല ഭഗ​വാൻ​പോ​ലും” എന്നി​ങ്ങ​നെ ആക്ഷേ​പി​ക്കു​ന്ന​തു് ഏതോ ബു​ദ്ധ​മ​താ​വ​ലം​ബി​യായ ദു​ഷ്പ്ര​ഭു​വി​നെ ഉദ്ദേ​ശി​ച്ചാ​യി​രി​ക്ക​ണം. യാ​ത്ര​ക്ക​ളി​യു​ടെ ആഗ​മ​ത്തേ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള ഐതി​ഹ്യം രസാ​വ​ഹ​മാ​ണു്.

പള്ളി​ബാ​ണ​പ്പെ​രു​മാൾ നാ​ടു​വാ​ണി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു് കപ്പൽ​മാർ​ഗ്ഗം ഏതാ​നും ബൗ​ദ്ധ്യ​സ​ന്യാ​സി​മാർ കേ​ര​ള​ത്തിൽ വന്നെ​ത്തി. അവർ തങ്ങ​ളു​ടെ മത​ത്തി​ന്റെ ഉൽ​ക്കർ​ഷ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി രാ​ജ​സ​ദ​സ്സിൽ വാ​ദി​ച്ചു. അനേകം ശാ​സ്ത്രി​മാർ ആ വാ​ദ​ത്തിൽ പങ്കു​കൊ​ണ്ടു. തോൽ​ക്കു​ന്ന കക്ഷി ജയി​ക്കു​ന്ന കക്ഷി​യു​ടെ മത​ത്തെ അം​ഗീ​ക​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു കരാ​റു്. അവി​ടെ​കൂ​ടി​യി​രു​ന്ന ബ്രാ​ഹ്മ​ണർ​ക്കാർ​ക്കും ബൗ​ദ്ധ​ന്മാ​രെ ജയി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ത്രാ​ണി​യി​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന​തി​നാൽ, അവർ ദുഃ​ഖി​ത​രാ​യി ഈശ്വ​ര​സേവ തു​ട​ങ്ങി. നാ​ല്പ​തു ദിവസം തൃ​ക്കാ​രി​യൂർ ക്ഷേ​ത്ര​ത്തിൽ ‘മു​ട്ടു​മ​റി​പ്പാ​ടു’ കി​ട​ന്നി​ട്ടും ഫല​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും നാ​ല്പ​ത്തി​ഒ​ന്നാം​ദി​വ​സം ഒരു പര​ദേ​ശ​ബ്രാ​ഹ്മ​ണൻ അവ​രു​ടെ മു​മ്പിൽ ആവിർ​ഭ​വി​ച്ചു അവ​രു​ടെ സങ്ക​ടം അന്വേ​ഷി​ച്ച​റി​ക​യും തന്നി​വാ​ര​ണാർ​ത്ഥം ഒരു ഗാനം ഉപ​ദേ​ശി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. സൂ​ര്യാ​സ്ത​മ​ന​ത്തി​നു ശേഷം ഒരു വി​ള​ക്കു കത്തി​ച്ചു​വെ​ച്ചി​ട്ടു് നാലു ബ്രാ​ഹ്മ​ണർ, ഈ ഗാനം ചൊ​ല്ലി​ക്കൊ​ണ്ടു് അതിനെ പ്ര​ദ​ക്ഷി​ണം ചെ​യ്യ​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്ന ആ ബ്രാ​ഹ്മ​ണൻ ഉപ​ദേ​ശി​ച്ച​തു്. അതു കേ​ട്ടു് അവർ ഒരു മണ്ഡ​ല​കാ​ലം പ്ര​സ്തു​ത​ഗാ​നം ചൊ​ല്ലി തൃ​ക്കാ​രി​യൂ​ര​പ്പ​നെ ഭജി​ച്ചു​വ​ത്രെ. നാ​ല്പ​ത്തി​ഒ​ന്നാം​ദി​വ​സം ആറു മീ​മാം​സ​ക​ന്മാർ പര​ദേ​ശ​ത്തു​നി​ന്നും അവ​രു​ടെ മു​മ്പിൽ ആവിർ​ഭ​വി​ക്കു​ക​യും, ആ ശാ​സ്ത്രി​മാർ പെ​രു​മാ​ളു​ടെ മു​മ്പിൽ വെ​ച്ചു് ബൗ​ദ്ധ​ന്മാ​രെ വാ​ദി​ച്ചു​തോ​ല്പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. അന്നു​മു​തൽ​ക്കു് ഈ ഗാനം ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടു് ദീ​പ​പ്ര​ദ​ക്ഷി​ണം നട​ത്തു​ന്ന​തു് കേ​ര​ള​ത്തിൽ ഒരു പതി​വാ​യി​ത്തീർ​ന്നു​വെ​ന്നാ​ണു് ഐതി​ഹ്യം.

ഏതാ​ണ്ടു് ഇതി​നോ​ടു സദൃ​ശ​മായ ഒരു സംഭവം പാ​ണ്ടി​യി​ലും നട​ന്ന​താ​യി ഹാ​ലാ​സ്യ​മാ​ഹാ​ത്മ്യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു കാണാം. സം​ഘ​കാ​ല​ത്തു ശാ​പാ​നു​ഗ്ര​ഹ​കാ​ര​ന്മാ​രായ ഏതാ​നും ബൗ​ദ്ധ​ന്മാർ ദീ​പാ​ന്ത​ര​ത്തിൽ​നി​ന്നു വന്നു്, വൈ​ദി​ക​ധർ​മ്മ​ത്തെ ഖണ്ഡി​ച്ചു്, സ്വ​മ​തം സ്ഥാ​പി​ച്ചു​വെ​ന്നും, അതു കണ്ടു് ചി​ദം​ബ​ര​നി​വാ​സി​ക​ളും ശി​വ​ഭ​ക്ത​ന്മാ​രും ആയ സം​ഘ​ക്കാർ അവ​രോ​ടു് വാ​ദ​ത്തി​നു പു​റ​പ്പെ​ട്ടു​വെ​ന്നും, അവരെ ജയി​ക്കു​ന്ന​തി​നു നി​വൃ​ത്തി ഇല്ലാ​യ്ക​യാൽ അവർ ആറാം​ദി​വ​സം സു​ന്ദ​രേ​ശ്വ​ര​ന്റെ പാ​ദാം​ബു​ജ​ത്തിൽ വീണു് പ്രാർ​ത്ഥി​ച്ചു​വെ​ന്നും, ശിവൻ അവർ​ക്കു സ്വ​പ്ന​ത്തിൽ പ്ര​ത്യ​ക്ഷീ​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടു് “തി​ല്ലാ​വ​ന​ത്തിൽ ഒരു ദ്രാ​വി​ഡ​ക​വി ഉണ്ടു്. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ കണ്ടു കാ​ര്യം പറ​ഞ്ഞാൽ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉദ്ദേ​ശം ഫലി​ക്കും” എന്നു് ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചു​വെ​ന്നും, അവർ അത​നു​സ​രി​ച്ചു് വാ​ത​പു​രേ​ശാ​ഖ്യാ​നായ ആ ദ്രാ​വി​ഡ​ക​വീ​ന്ദ്ര​നെ കണ്ടു്, തങ്ങ​ളു​ടെ സങ്ക​ടം അറി​വി​ച്ച​പ്പോൾ, അദ്ദേ​ഹം അതു കേ​ട്ട​താ​യി ഭാ​വി​ക്ക​പോ​ലും ചെ​യ്യാ​തെ നട​ന്നു​ക​ള​ഞ്ഞു​വെ​ന്നും, ആ സാ​ധു​ബ്രാ​ഹ്മ​ണർ വീ​ണ്ടും നടേ​ശ​നെ ഭജി​ച്ച​പ്പോൾ “നി​ങ്ങൾ ദുഃ​ഖി​ച്ചി​ട്ടാ​വ​ശ്യ​മി​ല്ല; ഞാൻ പണ്ടു് വാ​ത​പു​രേ​ശ്വ​ര​ന്നു് ദി​വ്യ​മ​ന്ത്രോ​പ​ദേ​ശം ചെയ്ത അവ​സ​ര​ത്തിൽ, മാ​ണി​ക്യ​വാ​ച​കൻ എന്ന ദീ​ക്ഷാ​നാ​മം നൽ​കി​യി​രു​ന്നു. ആ പേ​രു​ചൊ​ല്ലി വി​ളി​ച്ചാൽ അദ്ദേ​ഹം വന്നു് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സങ്ക​ട​ത്തെ നി​റ​വേ​റ്റി​ത്ത​രും” എന്നു് ആകാ​ശ​ത്തിൽ ഒരു അശ​രീ​രി കേ​ട്ടു​വെ​ന്നും, അവർ പി​ന്നെ​യും ആ കവീ​ന്ദ്ര​നെ കണ്ടു് മാ​ണി​ക്യ​വാ​ച​ക​രെ​ന്നു വി​ളി​ക്ക​യാൽ, അദ്ദേ​ഹം അവ​രോ​ടു​കൂ​ടി പു​റ​പ്പെ​ട്ടു​വെ​ന്നും ഏതാ​നും ദി​വ​സ​ത്തേ വാ​ദ​ത്തി​നു ശേ​ഷ​വും ബൗ​ദ്ധ​ന്മാർ പരാ​ജ​യം സമ്മ​തി​യ്ക്കാ​യ്ക​യാൽ, രാ​ജാ​വി​ന്റെ മാ​ദ്ധ്യ​സ്ഥം സ്വീ​ക​രി​ക്കാൻ ഉറ​ച്ചു​വെ​ന്നും, രാ​ജാ​വാ​ക​ട്ടെ, ജന്മ​നാ മൂ​ക​യായ തന്റെ പു​ത്രി​ക്കു വാ​ക്പാ​ട​വം വരു​ത്തു​ന്ന​തു് ഏതു കക്ഷി​യോ അക്ക​ക്ഷി ജയി​ച്ച​താ​യി സമ്മ​തി​ക്കാ​മെ​ന്നു് കല്പി​ച്ചു​വെ​ന്നും, ബു​ദ്ധ​സ​ന്യാ​സി​കൾ എത്ര​ത​ന്നേ ശ്ര​മി​ച്ചി​ട്ടും അതിനു സാ​ധി​ക്കാ​തെ​വ​രി​ക​യും മാ​ണി​ക്യ​വാ​ച​കർ നി​ഷ്പ്ര​യാ​സം സാ​ധി​ക്ക​യും ചെ​യ്ക​യാൽ, രാ​ജാ​വു് ബൗ​ദ്ധ​ന്മാ​രെ കൊ​ല്ലാൻ ആജ്ഞാ​പി​ച്ചു​വെ​ന്നു​മാ​ണു് ഹാ​ലാ​സ്യ​ത്തി​ലേ കഥ. ഈ കഥ​കൾ​ക്കു തമ്മി​ലു​ള്ള സാ​ഹോ​ദ​ര്യം പ്ര​ക​ട​മാ​ണ​ല്ലോ. ഈ ഐതി​ഹ്യ​ങ്ങ​ളിൽ വല്ല വാ​സ്ത​വ​വു​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ, യാ​ത്ര​ക്ക​ളി ധർ​മ​പാ​ല​ന്റെ ആഗ​മ​ന​ത്തി​നു ശേഷം ആയി​രി​ക്ക​ണം ഉത്ഭ​വി​ച്ച​തു്. ബൗ​ദ്ധ​സ​ന്യാ​സി​ക​ളേ തോ​ല്പി​ക്കാൻ പു​റ​പ്പെ​ട്ട​വർ കു​മാ​രി​ല​ഭ​ട്ട​ന്റെ അടു​ത്ത ശി​ഷ്യ​ന്മാ​രാ​ണെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നും ന്യാ​യ​മു​ണ്ടു്. കു​മാ​രി​ല​ഭ​ട്ട​ന്റെ കാലം ക്രി​സ്ത്വ​ബ്ദം 700-​ാമാണ്ടിടയ്ക്കാകയാൽ ശാ​സ്ത്ര​ക്ക​ളി ഉണ്ടാ​യ​തു് എട്ടാം​ശ​ത​ക​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്ക​ണം. ജം​ഗ​മ​മ​ഹർ​ഷി ബ്രാ​ഹ്മ​ണർ​ക്കാ​യി ഉപ​ദേ​ശി​ച്ച മന്ത്രം ദ്രാ​വി​ഡ​വൃ​ത്ത​ത്തിൽ ആണെ​ന്ന ഐതി​ഹ്യം ഹാ​ലാ​സ്യ​ത്തി​ലേ കഥ​യോ​ടു് അനു​യോ​ജി​ച്ചു​മി​രി​ക്കു​ന്നു.

യാ​ത്ര​ക്ക​ളി​ക്കു് നാലു പാദം, പാന, ആം​ഗ്യ​ങ്ങൾ, ഹാ​സ്യ​ങ്ങൾ എന്നു് പ്ര​ധാ​ന​മാ​യി നാലു് അം​ഗ​ങ്ങൾ ഉണ്ടു്. അവയിൽ ആദ്യ​മാ​യു​ണ്ടാ​യ​തു് നാലു പാ​ദ​വും പാ​ന​യും ആയി​രി​ക്ക​ണം.

ഇതാ​ണു് നാ​ലു​പാ​ദം. ഒരു നി​ല​വി​ള​ക്കു കത്തി​ച്ചു വെ​ച്ചി​ട്ടു് അതിനെ പ്ര​ദ​ക്ഷി​ണം ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടു് ബ്രാ​ഹ്മ​ണർ ഈ ഗാ​ന​ത്തെ വേ​ദ​സ്വ​ര​ത്തിൽ ചൊ​ല്ലി, തൃ​ക്കാ​രി​യൂർ അപ്പ​നെ ഉപാ​സി​ക്കു​ക​യാ​ണു് ഈ കളി​യു​ടെ ആദ്യ​ത്തേ ചട​ങ്ങു്. ചതുർ​വേ​ദ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് ഓരോ ഭാഗം സം​ഗ്ര​ഹി​ച്ചു രചി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​താ​ണ​ത്രേ ഈ പാ​ട്ടു്. [4]

ഈ പാന ചൊ​ല്ലി​ത്തീർ​ന്നി​ട്ടു് നം​പൂ​രി​മാർ വി​ള​ക്കി​ന്റെ ചു​റ്റും ഇരു​ന്നു് ഗണപതി പാ​ടു​ന്നു.

ഇതാ​ണു് ഗണപതി. ഗണ​പ​തി​ക്കു​ശേ​ഷം രണ്ടു നം​പൂ​രി​മാർ എഴു​ന്നേ​റ്റു​നി​ന്നു് ചില കൈകൾ കാ​ണി​ക്ക​യും മറ്റു​ള്ള​വർ ഒരു പാന കമ​ഴ്ത്തി​യി​ട്ടു് അതി​ന്മേൽ താ​ളം​പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു്, “പൂ​വാ​തെ മു​ല്ലേ മു​ല്ലേ” ഇത്യാ​ദി ഗാനം പാ​ടു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു.

ഒടു​വി​ലാ​ണു് ഹാ​സ്യം. അതി​നാ​യി അനേകം ഗാ​ന​ങ്ങ​ളും ഗദ്യ​ങ്ങ​ളും രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഒരു ഗാനം താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

ഇതും വളരെ പു​രാ​ത​ന​മാ​ണു്. അയ്യ​പ്പൻ​കാ​വു​ക​ളിൽ സാ​ധാ​രണ പാ​ടു​ന്ന​തി​നു് ഈ പാ​ട്ടു് ഇന്നും ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചു​വ​രു​ന്നു.

പെ​രു​മാൾ വാ​ഴ്ച​ക്കാ​ല​ത്തു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള സാ​ഹി​ത്യ​വി​ഷ​യ​ക​മായ സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളിൽ എല്ലാ വി​ധ​ത്തി​ലും പ്ര​ധാ​ന​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള​തു് കൂ​ടി​യാ​ട്ട​ത്തി​ന്റേ​യും ചാ​ക്യാർ​കൂ​ത്തി​ന്റെ​യും പ്ര​ചാ​ര​മാ​കു​ന്നു. ചാ​ക്യാ​ന്മാ​രു​ടെ നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യം എത്ര എത്ര മനോ​ഹ​ര​ങ്ങ​ളായ കാ​വ്യ​ത​ല്ല​ജ​ങ്ങ​ളു​ടെ ആവിർ​ഭാ​വ​ത്തി​നു പ്രേ​ര​ക​മാ​യി ഭവി​ച്ചു​വെ​ന്നു് അടു​ത്ത അദ്ധ്യാ​യ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു ഗ്ര​ഹി​ക്കാം.

ചാ​ക്യാ​ന്മാർ പര​ശു​രാ​മ​നോ​ടു കൂ​ടി​വ​ന്ന സൂ​ത​ന്മാ​രു​ടെ കു​ല​ത്തിൽ​നി​ന്നു ജനി​ച്ച​വ​രാ​ണെ​ന്നാ​ണു് ഐതി​ഹ്യം. വ്യ​ഭി​ചാ​രം നി​മി​ത്തം “കൈ​കൊ​ട്ടി​പ്പു​റ​ത്താ​ക്ക”പ്പെ​ടു​ന്ന ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ സന്താ​ന​ങ്ങ​ളേ​യും പര​ശു​രാ​മൻ ഇവ​രോ​ടു ചേർ​ത്തു് അവ​രു​ടെ സംഖ്യ വർ​ദ്ധി​പ്പി​ച്ചു​വെ​ന്നും, “ശ്ലാ​ഘ്യ​കുല” ജാ​ത​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അവരെ ചാ​ക്യാ​ന്മാ​രെ​ന്നു വി​ളി​ച്ചു​വെ​ന്നും ഉള്ള കഥയേ വി​ശ്വ​സി​ക്കാൻ യാ​തൊ​രു നി​വൃ​ത്തി​യും ഇല്ല. വ്യ​ഭി​ചാ​രം കൊ​ണ്ടു ദു​ഷി​ച്ച​വ​രു​ടെ സന്താ​ന​ങ്ങൾ ശ്ലാ​ഘ്യ​രാ​ണെ​ന്നു വരു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ? ഇതി​നും പുറമേ പര​ശു​രാ​മൻ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന ഏതാ​നും ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു്, സൂ​ത​കു​ല​ജാ​ത​ന്മാ​രു​ടെ സംഖ്യ വർ​ദ്ധി​പ്പി​ക്കാൻ ഉത​ക​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം അത്ര വളരെ വ്യ​ഭി​ചാ​രി​ണി​ക​ളെ കി​ട്ടി​യെ​ങ്കിൽ, ആ ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​രു​ടെ അന്ന​ത്തേ സ്ഥി​തി എത്ര കഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നി​രി​ക്ക​ണം. അതു വി​ശ്വ​സി​ക്കാൻ നി​വൃ​ത്തി​യി​ല്ല. ചാ​ക്യാ​ന്മാർ ശുദ്ധ കേ​ര​ളീ​യർ​ത​ന്നെ​യാ​യി​രി​ക്കാ​നാ​ണു് ഇട​യു​ള്ള​തു്. അവ​രു​ടെ അഭി​ന​യ​ക്ര​മ​വും കേ​ര​ളീ​യം തന്നെ. എന്നാൽ കാ​ല​ക്ര​മേണ കേ​ര​ളീ​യ​ബ്രാ​ഹ്മ​ണർ​ക്കു പ്രാ​ബ​ല്യം സി​ദ്ധി​ച്ച​തി​നോ​ടു​കൂ​ടി സം​സ്കൃ​ത​നാ​ട്യാ​ഭി​ന​യ​രീ​തി​ക​ളും മല​യാ​ള​ത്തിൽ നട​പ്പിൽ​വ​ന്നു.

കൂ​ടി​യാ​ട്ടം നട​ത്തി വന്ന​തു് ചാ​ക്യാ​ന്മാ​രും അവ​രു​ടെ സ്ത്രീ​ക​ളായ നങ്ങി​യാ​ന്മാ​രും നമ്പി​യാ​ന്മാ​രും ചേർ​ന്നാ​ണു്. അവരിൽ നമ്പി​യാ​ന്മാ​രു​ടെ ചുമതല മി​ഴാ​വു കൊ​ട്ടുക, രം​ഗ​പ്ര​സാ​ധ​ന​വും നാ​ന്ദി​യും നിർ​വ​ഹി​ക്കുക മു​ത​ലാ​യ​വ​യാ​യി​രു​ന്നു. ചാ​ക്യാ​ന്മാർ പു​രു​ഷ​വേ​ഷ​വും നങ്ങി​യാ​ന്മാർ സ്ത്രീ​വേ​ഷ​വും കെ​ട്ടി ആടു​ക​യാ​ണു് പതി​വു്. മി​യ്ക്ക ക്ഷേ​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലും കൂ​ത്തു നട​ത്തു​ന്ന​തി​നാ​യി കൂ​ത്ത​മ്പ​ല​ങ്ങൾ കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടു്.

പെ​രു​മാൾ​വാ​ഴ്ച​യു​ടെ അന്ത്യ​ഘ​ട്ട​ത്തിൽ പ്ര​സ്തുത നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യ​ത്തി​നു് പൂർ​വാ​ധി​കം വി​കാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി. തപ​തീ​സം​വ​ര​ണം, സു​ഭ​ദ്രാ​ധ​ന​ഞ്ജ​യം എന്നീ നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ കർ​ത്താ​വു​ത​ന്നെ ഒരു പെ​രു​മാ​ളാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് ആ ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കാം. തപ​സീ​സം​വ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​സ്താ​വ​ന​യിൽ ഇപ്ര​കാ​രം കാ​ണു​ന്നു.

സൂത്ര:

ആര്യേ! മാ​മൈ​വം–യസ്യ പര​മ​ഹം​സ​പാ​ദ​പ​ങ്കേ​രു​ഹ​പാം​സു​പ​ട​ല​പ​വി​ത്രീ​കൃ​ത​മ​കു​ട​ത​ട​സ്യ വസു​ധാ​വി​ബു​ധ​ധ​നാ​യാ​ന്ധ​കാര മി​ഹി​രാ​യ​മാ​ണ​ക​ര​ക​മ​ല​സ്യ, മു​ഖ​ക​മ​ലാ​ദ​ഗ​ള​ദാ​ശ്ച​ര്യ​മ​ഞ്ജ​രീ കഥാ​മ​ധു​ദ്ര​വഃ.

അപി ച–

ഈ കു​ല​ശേ​ഖര മഹാ​രാ​ജാ​വു് തമിഴ് ഭാ​ഷ​യി​ലും അനേകം ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങൾ നിർ​മ്മി​ച്ചു കാണണം. ശ്രീ​വൈ​ഷ്ണവ തമിൾ സാ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ ‘കു​ല​ശേ​ഖര ആൾവാർ’ എന്നു പ്ര​ഖ്യാ​ത​നാ​യി​ത്തീർ​ന്നി​ട്ടു​ള്ള​തു് ഈ മഹാ​നു​ഭാ​വ​നാ​യി​രി​ക്കാൻ ഇട​യു​ണ്ടു്. വേ​ദാ​ന്ത​ദേ​ശി​ക​രു​ടെ പ്ര​ബ​ന്ധ​സാ​ര​ത്തിൽ കു​ല​ശേ​ഖ​രാൾ​വാ​രെ​പ്പ​റ്റി​പ്പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള ഭാഗം ശ്ര​ദ്ധാർ​ഹ​മാ​കു​ന്നു.

‘പെൻ പു​രൈ​യും വേർ കു​ല​ചേ​ക​ര​നേ മാ​ചി​പ്പു​നർ​പൂ​ച​ത്തെ​ഴിൽ വഞ്ചി​ക്കു​ള​ത്തി​റ്റോ​ന്റി അൻ​പു​ട​നേ നം​പെ​രു​മാൾ ചെ​മ്പൊർ കോ​യി​ല​നൈ​ത്തു​ല​കിൻ പെ​രു​വാ​ഴ​വു​മ​ടി​യാർ തങ്കൾ ഇൻ​പ​മി​കു​പെ​രും​കു​ഴു ഉങ് കാ​ണ​മ​ണ്മേ​ലി​രു​ളി​രി​യ​വെ​ന്റെ​ടു​ത്ത വി​ചൈ​യാർ ചൊന്ന നൻ​പൊ​രുൾ ചേർ​ത്തി​രു​മൊ​ഴി നൂ​റ്റെ​ന്തു പാ​ട്ടു​ന​ന്റാക വെ​ന​ക്ക​രുൾ ചെയ്, നൽ​കി​നീ​യേ’

‘ഗ്ര​ന്ഥ​കാ​ല​സ​മ​കാ​ല​ഭവ’നായ വ്യം​ഗ്യ​വ്യാ​ഖ്യാ​കാ​രൻ ഇദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നെ പരമ ഭാ​ഗ​വ​ത​നാ​യി പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​തും ഈ ഊഹ​ത്തെ ബല​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. [6]

ഈ കു​ല​ശേ​ഖര കവി​യു​ടെ കാലം ഖണ്ഡി​ത​മാ​യി കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. തപ​തീ​സം​വ​ര​ണ​ത്തിൽ ‘ശൂ​ദ്ര​ക​കാ​ളി​ദാ​സ​ഹർ​ഷ​ദ​ണ്ഡി​പ്ര​മു​ഖാ​ണാം മഹാ​ക​വീ​നാ​മ​ന്യ​ത​മ​സ്യ കസ്യ​ക​വേ​രി​ദം നി​ബ​ന്ധ​നം, യേ​നാ​ര്യ മി​ശ്രാ​ണാ​മേ​താ​വൽ കൗ​തു​കം വർ​ദ്ധ​യ​തി’ എന്നു പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് പ്ര​സ്തുത കവി ശ്രീ​ഹർ​ഷ​മ​ഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റെ കാ​ല​ത്തി​നു ശേഷം ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന ആളാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു തീർ​ച്ച​യാ​ണു്. ആൾ​വാ​ര​ന്മാ​രു​ടെ കാലം വൈ​ഷ്ണ​വാ​ചാ​ര്യ​നായ ശ്രീ​രാ​മാ​നു​ജ​ന്റെ കാ​ല​ത്തി​നു മു​മ്പാ​ണെ​ന്നു​ള്ള വി​ഷ​യ​ത്തിൽ ആർ​ക്കും വി​പ്ര​തി​പ​ത്തി​യു​മി​ല്ല. അതു​കൊ​ണ്ടു് കു​ല​ശേ​ഖ​രാൾ​വാ​രു​ടെ കാലം ഹർ​ഷ​വർ​ദ്ധ​ന​ന്റേ​യും രാ​മാ​നു​ജാ​ചാ​ര്യ​രു​ടേ​യും കാ​ല​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യി​ലാ​ണെ​ന്നു് ഖണ്ഡി​ത​മാ​യി​പ്പ​റ​യാം. ദണ്ഡി​ഹർ​ഷ​ന്റെ കാ​ല​ത്തി​നു​ശേ​ഷ​മാ​ണു ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന​തെ​ന്നു് പാ​ശ്ചാ​ത്യ പണ്ഡി​ത​ന്മാ​രിൽ ചിലർ വാ​ദി​ക്കാ​റു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും വാ​സ്ത​വം മറി​ച്ചാ​യി​രി​ക്കാ​നാ​ണു് സാം​ഗ​ത്യം. ക്രി​സ്ത്വ​ബ്ദം 779-നും 819-നും മദ്ധ്യേ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന ജയാ​പീ​ഡ​ന്റെ സദ​സ്യ​രിൽ ഒരു​വ​നായ വാമനൻ കാ​വ്യാ​ല​ങ്കാ​ര​സൂ​ത്ര​വൃ​ത്തി​യിൽ ഭാ​മ​ഹ​ന്റെ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തെ നി​ര​സി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള കാ​വ്യ​ദർ​ശ​സി​ദ്ധാ​ന്ത​ത്തെ ഖണ്ഡി​ച്ചു കാ​ണു​ന്നു. പത്താം​ശ​ത​ക​ത്തിൽ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന​താ​യി നിർ​വി​ശ​ങ്കം പറ​യാ​വു​ന്ന അഭി​ന​വ​ഗു​പ്തൻ വാമനെ ഉദ്ധ​രി​ച്ചു കാ​ണു​ന്ന​തി​നാൽ, വാ​മ​ന​ന്റെ കാലം അതിനു മു​മ്പാ​ണെ​ന്നു തീർ​ച്ച​യു​മാ​ണു്. ഈ വാമനൻ കാ​ശി​കാ​വൃ​ത്തി​യു​ടെ കർ​ത്താ​വാ​ണെ​ങ്കിൽ, ദണ്ഡി​യു​ടെ കാലം ആറാം ശത​ക​ത്തി​ലേ​ക്കു തള്ളേ​ണ്ട​താ​യി വരും. എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ പ്ര​സ്തുത വ്യാ​ക​ര​ണ​ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ന്റെ നിർ​മ്മി​തി 630-നും 650-നും മദ്ധ്യേ ആയി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് ഇറ്റ്സിം​ഗ് എന്ന ചീ​ന​ദേ​ശീ​യ​ന്റെ ലേ​ഖ​ന​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു തെ​ളി​യു​ന്നു. എന്നാൽ കാ​ശി​കാ​വൃ​ത്തി​കാ​ര​നായ വാമനൻ കാ​വ്യാ​ല​ങ്കാ​ര​വൃ​ത്തി​കാ​ര​നിൽ​നി​ന്നു ഭി​ന്ന​നാ​ണെ​ന്നു് ആ അല​ങ്കാ​ര​ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തിൽ, സഹോ​ക്തി​ക്കു് ഉദാ​ഹ​ര​ണ​മാ​യി വേ​ണീ​സം​ഹാ​ര​ശ്ലോ​കം ഉദ്ധ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ​നി​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കാം. വേ​ണീ​സം​ഹാ​ര​കർ​ത്താ​വായ ഭട്ട​നാ​രാ​യ​ണൻ ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന കാലം 8-ാം ശത​ക​ത്തി​ന്റെ അവസാന ഘട്ട​മാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് ഇപ്പോൾ പൂർ​ണ്ണ​മാ​യി തെ​ളി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു​താ​നും. പണ്ഡി​ത​മോ​രേ​ശ്വ​ര​കാ​ളേ, ദണ്ഡി ബാ​ണ​നേ​ക്കാൾ പ്രാ​ചീ​ന​നാ​ണെ​ന്നു സ്ഥാ​പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പര്യാ​പ്ത​മായ പല തെ​ളി​വു​ക​ളെ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചി​ട്ടു​മു​ണ്ടു്. സം​സ്കൃത സാ​ഹി​ത്യ​ച​രി​ത്ര​കാ​ര​നായ മാക് ഡോ​ണാൾ​ഡ് സാ​യ്പും, ഈ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തോ​ടു യോ​ജി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു് ദണ്ഡി​യു​ടെ കാലം ക്രി​സ്ത്വ​ബ്ദം ഏഴാം ശത​ക​ത്തി​ന്റെ ആരം​ഭ​ത്തി​ലോ അതി​നു് അല്പം മു​മ്പോ ആയി​രി​ക്ക​ണം. രാ​മാ​നു​ജാ​ചാ​ര്യ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​കാ​ലം 1017-നും 1137-നും മദ്ധ്യേ​ആ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേ​ഹം, നമ്മാൾ​വാർ തൊ​ട്ടു് തു​ട​ങ്ങിയ വൈ​ഷ്ണ​വാ​ചാ​ര്യ​പ​ര​മ്പ​ര​യിൽ ഏഴാ​മ​ത്തെ ആളി​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും കാ​ണു​ന്നു. രാ​മാ​നു​ജാ​ചാ​ര്യ​രു​ടെ ഗു​രു​വാ​യി​രു​ന്ന യമു​നാ​ചാ​ര്യർ ജനി​ച്ച​തു് 916-ൽ ആയി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അതി​നു് ഒട്ടു വളരെ കാ​ല​ത്തി​നു മു​മ്പു​ത​ന്നെ കു​ല​ശേ​ഖ​രാ​ഴ്‌​വാർ സ്വർ​ഗ്ഗാ​രോ​ഹ​ണം ചെ​യ്തു​കാ​ണ​ണം. ഏതാ​യാ​ലും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ കാലം പത്താം ശത​ക​ത്തി​നും 7-ാം ശത​ക​ത്തി​നും മദ്ധ്യേ ആയി​രി​ക്ക​ണം എന്നു​ള്ള​തു് തീർ​ച്ച​യാ​ണു്. കൊ​ല്ല​വർ​ഷം ഈ മഹാ​നു​ഭാ​വ​ന്റെ സ്വർ​ഗ്ഗാ​രോ​ഹണ സ്മാ​ര​ക​മാ​യി ആരം​ഭി​ച്ച​താ​ണെ​ന്നു​ള്ള ചി​ല​രു​ടെ ഊഹം സം​ഗ​ത​മാ​ണെ​ങ്കിൽ, കു​ല​ശേ​ഖ​ര​പ്പെ​രു​മാ​ളി​ന്റെ മരണം ഏ. ഡി. 825- ൽ ആണെ​ന്നു പറയാം. എന്നാൽ ആ ഊഹം ശരി​യ​ല്ലെ​ന്നു പറ​യേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അങ്ങി​നെ ആണെ​ങ്കിൽ കൊ​ല്ല​വർ​ഷം എന്നു പേ​രു​വ​രാൻ ഇട​യി​ല്ല. മഹോ​ദ​യ​പു​ര​ത്തു വാ​ണി​രു​ന്ന ഒരു രാ​ജാ​വു് പാ​ണ്ടി​യിൽ​വെ​ച്ചു സ്വർ​ഗ്ഗാ​രോ​ഹ​ണം ചെ​യ്ത​തി​നു് സ്മാ​ര​ക​മാ​യി കൊ​ല്ല​ത്തു​വെ​ച്ചു് ഒരു പുതിയ വർഷം ആരം​ഭി​ച്ചു എന്നു് എങ്ങ​നെ വി​ചാ​രി​ക്കാം? കു​ല​ശേ​ഖ​ര​പ്പെ​രു​മാ​ളും കു​ല​ശേ​ഖ​രാ​ഴ്‌​വാ​റും ഒന്ന​ല്ലെ​ന്നും പെ​രു​മാൾ ക്രി​സ്തു​വർ​ഷം 825-ൽ പര​ലോ​കം പ്രാ​പി​ച്ച​താ​യി ഒരു കേ​ര​ളോ​ല്പ​ത്തി​യിൽ താൻ കാ​ണു​ക​യു​ണ്ടാ​യെ​ന്നും ശ്രീ​നി​വാ​സ​യ്യ​ങ്കാർ പറ​യു​ന്നു. അങ്ങി​നെ ആയി​രു​ന്നാ​ലും നമ്മു​ടെ അഭ്യൂ​ഹ​ത്തി​നു് ബലമേ സി​ദ്ധി​ക്കു​ന്നു​ള്ളു. ആൾ​വാ​റും പെ​രു​മാ​ളും ഒരാ​ള​ല്ലെ​ന്നു വരു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് നമു​ക്ക് ഒരു ദൂ​ഷ്യ​വും നേ​രി​ടാ​നി​ല്ല​ല്ലോ. എന്നാൽ പര​മാർ​ത്ഥ​ത്തിൽ അവർ വി​ഭി​ന്ന​ര​ല്ലെ​ന്നു വേ​ദാ​ന്ത​ദേ​ശി​ക​രു​ടെ തെ​ളി​വി​നു പുറമേ വേ​റെ​യും ചില ലക്ഷ്യ​ങ്ങ​ളു​ണ്ട്.

ഈ കു​ല​ശേ​ഖ​ര​പ്പെ​രു​മാ​ളി​ന്റെ കാ​ല​ത്തി​നു മു​മ്പേ​ത​ന്നെ കേ​ര​ള​ത്തിൽ ചാ​ക്യാർ​കൂ​ത്തും നാ​ട​ക​വും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, പെ​രു​മാൾ അതിനെ ഒന്നു പരി​ഷ്ക​രി​ച്ചു​കാ​ണ​ണം. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ സദ​സ്യ​നും ഹാ​സ്യ​ക​വ​ന​ച​തു​ര​നും ആയ തോ​ല​ക​വി സം​സ്കൃ​ത​നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യ​ത്തി​ന്റെ ചട​ങ്ങു​ക​ളെ ഗദ്യ​രു​പ​ത്തിൽ എഴു​തി​വെ​ച്ചി​രു​ന്നു. അതി​നു​പു​റ​മേ അസം​ഖ്യം വി​ദൂ​ഷ​ക​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും അദ്ദേ​ഹം മല​യാ​ള​ത്തിൽ രചി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. ഈ തോ​ല​ക​വി എഴു​തി​യ​താ​യി വി​ശ്വ​സി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളിൽ പ്ര​ധാ​ന​മാ​യു​ള്ളവ ആട്ട​പ്ര​കാ​ര​വും ക്ര​മ​ദീ​പി​ക​യു​മാ​ണു്. നാ​ട​ക​ത്തി​ലെ ഓരോ ശ്ലോ​ക​വും ചൊ​ല്ലി അഭി​ന​യി​ക്കേ​ണ്ട​തു് എങ്ങ​നെ എന്നു് ആട്ട​പ്ര​കാ​ര​ത്തിൽ വി​വ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു്. ഒരു ഉദാ​ഹ​ര​ണം താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്നു. [7]

എന്നേ​ട​ത്തു്, ‘കുതഃ, എന്നു ചൊ​ല്ലി ഈ ഉദ്യാ​നം എങ്ങ​നെ​യു​ള്ളു എന്നു കാ​ട്ടി, രണ്ടാ​മ​തും ചൊ​ല്ലി, യസ്യാ, ന പ്രി​യ​മ​ണ്ഡ​നാ​പി, എന്നു തു​ട​ങ്ങി, അസ്പൃ​ഷ്ട​ബാ​ല​ദ്രു​മാ, എന്നേ​ട​ത്തോ​ളം ശ്ലോ​കം​ചൊ​ല്ലി, ചൊ​ല്ലാ​തെ കാ​ട്ടി അന്വ​യി​ച്ചി​ട്ടു്, ദേ​വ​സ്യ മഹിഷീ മന്ദോ​ദ​രീ യസ്യാം പല്ല​വാൻ ന ലു​മ്പ​തി’ എന്നു ചൊ​ല്ലി. അർ​ത്ഥം–ദേ​വ​ന്റെ മഹി​ഷി​യാ​യി​രി​പ്പോ​രു മന്ദോ​ദ​രി യാ​തൊ​രു ഉദ്യാ​ന​ത്തി​ലു​ള്ള പല്ല​വ​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലും പറി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. എന്നാൽ അതിനു സംഗതി എന്തു്?–എന്നു​കാ​ട്ടി, സ്നേ​ഹാൽ എന്നു ചൊ​ല്ലി, ഏറ്റ​വും സ്നേ​ഹം ഹേ​തു​വാ​യി​ട്ടു​ത​ന്നെ എന്നു കാ​ട്ടൂ. പി​ന്നെ മന്ദോ​ദ​രി എങ്ങ​നെ എന്നു കാ​ട്ടി, പ്രി​യ​മ​ണ്ഡ​നാ അപി എന്നു ചൊ​ല്ലി, അർ​ത്ഥം–അല​ങ്കാ​ര​ത്തിൽ വളരെ താ​ല്പ​ര്യ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി​യ​വ​ളാ​ണു് എങ്കി​ലും ഈ ഉദ്യാ​ന​ത്തി​ങ്ക​ലേ ചെ​റു​താ​യി​ട്ടു​ള്ള വൃ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ തളി​രു​ക​ളേ​പ്പോ​ലും പറി​ക്കു​ന്നി​ല്ല–എന്നു് അന്വ​യി​ച്ചാ​ടി, അതു് എങ്ങ​നെ എന്നു കാ​ട്ടി, സഖി​മാ​രു​ടെ സ്തോ​ഭ​ത്തിൽ​നി​ന്നു്, അങ്ങ​നെ​ത​ന്നെ എന്നു കാ​ട്ടി, മന്ദോ​ദ​രി​യാ​യി​ട്ടു് സഖി​മാ​രു​ടെ കൈ​യ്യും ചൊ​ല്ലി​യു​ന്തി​ന​ട​ന്നു്, ഇങ്ങ​നെ ഉദ്യാ​ന​ത്തി​ങ്കൽ ചെ​ന്നു് എന്നു​കാ​ട്ടി, സഖി​മാ​രിൽ ഓരോ​രു​വ​ളാ​യി​ട്ടു് അന്യോ​ന്യം നോ​ക്കി, അല്ലേ, നമ്മൾ​ക്കി​വ​ളെ അല​ങ്ക​രി​പ്പി​ക്കുക എന്നും അങ്ങ​നെ​ത​ന്നെ എന്നും കാ​ട്ടി, ഒരു​ത്തി​യാ​യി​ട്ടു് തല​മു​ടി വി​ടർ​ത്തി​ക്കെ​ട്ടി​വെ​ച്ചു് സീ​മ​ന്ത​രേ​ഖ​യിൽ സി​ന്ദൂ​ര​പ്പൊ​ട്ടു​മി​ട്ടു മാറി നി​ന്നു് മറ്റ​വ​ളു​ടെ നേരെ നോ​ക്കി ‘നന്നാ​യോ എന്നു നോ​ക്കു്’ എന്നു കണ്ണു​കൊ​ണ്ടു കാ​ട്ടി, ഇങ്ങ​നെ ക്ര​മ​ത്തിൽ ഓരോ​ന്നു് അല​ങ്ക​രി​പ്പി​ച്ചു് അന്യോ​ന്യം നോ​ക്കി, പി​ന്നെ ഒരു​ത്തി​യാ​യി​ട്ടു്, അവ​ളു​ടെ കേ​ശാ​ദി​പാ​ദം നോ​ക്കി, അല്ലേ അവ​ളു​ടെ മുഖം വേ​ണ്ടും​വ​ണ്ണം ശോ​ഭി​ച്ചി​ല്ല, എന്താ​ണു് നോ​ക്കു് എന്നു കാ​ട്ടി, മറ്റ​വ​ളാ​യി​ട്ടു് സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കി, മന​സ്സി​ലാ​യി എന്നു നടി​ച്ചു ലജ്ജി​ച്ചു്, മറ​ന്നു​പോ​യി എന്നു കാ​ട്ടി, അല്ലേ സഖി, കാതിൽ കർ​ണ്ണ​പൂ​രം ഉണ്ടാ​ക്കി അല​ങ്ക​രി​ച്ചി​ല്ല; എന്നാൽ ഈ വൃ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ തളിരു പറി​ച്ചു് കർ​ണ്ണ​പൂ​രം ഉണ്ടാ​ക്കി അല​ങ്ക​രി​ച്ചാൽ ഏറ്റ​വും ശോ​ഭ​യു​ണ്ടാ​കും എന്നു കാ​ട്ടി, മറ്റ​വ​ളാ​യി​ട്ടു് ‘അല്ലേ സഖി, ഞാൻ പറി​ക്ക​യി​ല്ല. ഈ തളി​രു​കൾ പറി​ച്ചാൽ സ്വാ​മി കോ​പി​ക്കും’ എന്നാ​ടി, അല്ലേ ദേവി, ഈ ചെ​റു​താ​യി​ട്ടു​ള്ള വൃ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ പല്ല​വ​ങ്ങ​ളെ പറി​ച്ചു് അല​ങ്ക​രി​ച്ചാൽ വളരെ ശോ​ഭ​യു​ണ്ടാ​കും എന്നാ​ടി​യാൽ, മന്ദോ​ദ​രീ​സ്തോ​ഭ​ത്തിൽ​നി​ന്നു് തളിരു പറി​ക്കാ​നാ​യി ഭാ​വി​ച്ചു്, വഹിയാ എന്നു കാ​ട്ടി, ഇതു പറി​ച്ചാൽ വാ​ടി​പ്പോ​വും ഇങ്ങ​നെ ഓരോ തളി​രു​നോ​ക്കി രണ്ടു മൂ​ന്നു തവണ പറി​ക്കാ​നാ​യി ഭാ​വി​ച്ചു് വഹിയാ എന്നു കാ​ട്ടുക. പി​ന്നെ ഈവ​ണ്ണം ഭാ​ര്യ​യായ മന്ദോ​ദ​രി കർ​ണ്ണ​പൂ​ര​ത്തി​നു് അല​ങ്ക​രി​ക്കാ​നാ​യി​ട്ടു​പോ​ലും യാ​തൊ​രു​ദ്യാ​ന​ത്തി​ങ്ക​ലു​ള്ള തളി​രു​ക​ളെ പറി​ക്കു​ന്നി​ല്ല എന്നു​കാ​ട്ടി പി​ന്നെ ‘മല​യാ​നി​ലാഃ യസ്യാം ന വീ​ജ​ന്തീ’ എന്നു​ചൊ​ല്ലുക. (അഭി​ഷേ​ക​നാ​ട​കം, തോ​ര​ണ​യു​ദ്ധാ​ങ്കം.)

ഇങ്ങ​നെ പത്തു പതി​ന​ഞ്ചു നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളി​ലെ ഓരോ ഭാ​ഗ​ത്തേ​യും അഭി​ന​യി​ക്കേ​ണ്ട വി​ധ​ത്തെ ഈ ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തിൽ വി​വ​രി​ച്ചു​കാ​ണു​ന്നു. ക്ര​മ​ദീ​പി​ക​യിൽ, സന്ദർ​ഭാ​നു​സാ​രം ചേർ​ക്കേ​ണ്ട അവ​താ​രിക, നടൻ രം​ഗാ​ദി​ക​ളിൽ അനു​ഷ്ഠി​ക്കേ​ണ്ട കൃ​ത്യ​ങ്ങൾ, വി​ദൂ​ഷ​ക​ന്റെ വിവിധ ചട​ങ്ങു​കൾ മു​ത​ലാ​യ​വ​യേ ആണു് പ്ര​തി​പാ​ദി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.

വി​ദൂ​ഷ​ക​ന്റെ ശ്ലോ​ക​ത്തി​നു് ഒരു ഉദാ​ഹ​ര​ണം ചേർ​ക്കു​ന്നു. തപ​തീ​സം​വ​ര​ണം രണ്ടാ​മ​ങ്ക​ത്തിൽ.

നൈ​പ​ഥ്യേ, അബ്രാ​ഹ്മ​ണ്യം എന്നേ​ട​ത്തു്,

സ്വ​പ്ന​വാ​സ​വ​ദ​ത്ത​ത്തിൽ, രാ​ജാ​വു് വാ​സ​വ​ദ​ത്ത​യേ​പ്പ​റ്റി പശ്ചാ​ത്ത​പി​ക്കു​ന്ന ഘട്ടം.

നായകൻ ബഹു​ശോ​പ്യു​പ​ദേ​ശേ​ഷു യയാ മാം വീ​ക്ഷ​മാ​ണ​യാ–ഇത്യാ​ദി ശ്ലോ​കം ചൊ​ല്ലു​ന്നി​ട​ത്തു്, വി​ദൂ​ഷ​കൻ ചൊ​ല്ലു​ന്ന പ്ര​തി​ശ്ലോ​കം

ചാ​ക്യാർ​കൂ​ത്തു് ഈ അടു​ത്ത കാ​ലം​വ​രെ മല​യാ​ളി​ക​ളു​ടെ ഒരു മുഖ്യ വി​നോ​ദ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇക്കാ​ല​ത്തും അതു് തീരെ നശി​ച്ചു​പോ​യി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഏറെ​ക്കു​റെ ദു​ഷി​ച്ചു​വ​ശാ​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു് എല്ലാ​രും സമ്മ​തി​ക്കും. പഴയ കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ ചാ​ക്യാ​ന്മാർ​ക്കു് രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ ന്യൂ​ന​ത​ക​ളെ​പ്പോ​ലും ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കാ​നു​ള്ള സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു ഈ സ്വ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ പാഠകം പറ​യു​ന്ന അവ​സ​ര​ങ്ങ​ളിൽ, അവർ ദുർ​വി​നി​യോ​ഗം ചെ​യ്തു​തു​ട​ങ്ങി​യ​തു നി​മി​ത്ത​മാ​ണു്, കൂ​ത്തി​നു് ഈ ശോ​ച്യാ​വ​സ്ഥ നേ​രി​ട്ട​തു്. ഈശ്വ​ര​ക​ഥാ​പ്ര​സം​ഗ​ത്താൽ മനു​ഷ്യ​രിൽ ധർ​മ്മ​ബോ​ധ​വും ഭക്തി​യും അങ്കു​രി​പ്പി​ക്ക​യാ​ണു് കൂ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ധാ​നോ​ദ്ദേ​ശ്യം. സമു​ദായ ശരീ​ര​ത്തിൽ കട​ന്നു​കൂ​ടു​ന്ന ദൂ​ഷ്യ​ങ്ങ​ളെ ഭം​ഗി​യാ​യും സര​സ​മാ​യും, എന്നാൽ പരു​ഷ​മ​ല്ലാ​ത്ത വി​ധ​ത്തി​ലും, ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ച്ചു് അവയേ പരി​ഹ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നും കൂ​ത്തു​കൾ ആദ്യ​കാ​ല​ത്തു് വളരെ സഹാ​യി​ച്ചി​രു​ന്നു. എന്നാൽ കാ​ല​ക്ര​മേണ ചാ​ക്യാർ ബീ​ഭ​ത്സ​ങ്ങ​ളും സഭ്യേ​ത​ര​ങ്ങ​ളും രം​ഗ​സ്ഥി​ത​ന്മാർ​ക്കു് അത്യ​ന്തം ഹൃ​ദ​യോ​ദ്വേ​ജ​ക​ങ്ങ​ളും ആയ വി​ധ​ത്തിൽ കഥാ​പ്ര​സം​ഗ​ങ്ങൾ നട​ത്തി​ത്തു​ട​ങ്ങി. കൂ​ത്തു കാണാൻ വരു​ന്ന​വ​രിൽ, ചാ​ക്യാ​രു​ടെ ശകാരം ഏൽ​ക്കാ​തെ തി​രി​ച്ചു​പോ​കു​ന്ന​വർ ദുർ​ല​ഭ​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നു. ഇങ്ങ​നെ ഒക്കെ ആണെ​ങ്കി​ലും പു​രാ​ത​ന​കാ​ല​ത്തെ ചാ​ക്യാ​ന്മാർ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന വാ​ക്പാ​ട​വ​വും വർ​ണ്ണ​നാ​ചാ​തു​രി​യും, അവ​സ​രോ​ചി​ത​മാ​യി സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ള്ള സാ​മർ​ത്ഥ്യ​വും വാ​ചാ​മ​ഗോ​ച​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. നാ​ട്യ​ക​ല​യേ അതി​ന്റെ പര​മ​കാ​ഷ്ഠ​യിൽ എത്തി​ച്ച​തു് ചാ​ക്യാ​ന്മാ​രാ​ണെ​ന്നു നി​സ്സം​ശ​യം പറയാം. ഈ കല​യു​ടെ അധോ​മു​ഖ​മായ ഗതി അത്യ​ന്തം ശോ​ച്യ​വും സാ​ഹി​ത്യാ​ഭി​വൃ​ദ്ധി​ക്കു് പ്ര​തി​ബ​ന്ധ​ക​വു​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

ചാ​ക്യാർ​കൂ​ത്തിൽ​നി​ന്നു ഭാ​ഷ​യ്ക്കു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള ഗു​ണ​ഗ​ണ​ങ്ങൾ സീ​മാ​തീ​ത​മാ​കു​ന്നു. ഉത്ത​മ​സാ​ഹി​ത്യ​ഗു​ണം നി​റ​ഞ്ഞ ഇരു​ന്നൂ​റിൽ​പ​രം ചമ്പൂ​ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളും നൂറിൽ കു​റ​യാ​തെ ഗദ്യ​പ്ര​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളും ചാ​ക്യാർ​കൂ​ത്തു് ഭാ​ഷ​യ്ക്കു സമ്പാ​ദി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ണ്ടു്. അവയിൽ പലതും ‘ചി​ത​ലി​ന്റെ മുതലാ’യി​ത്തീർ​ന്നു​പോ​യെ​ങ്കി​ലും, ശ്രമം ചെ​യ്താൽ ഒട്ടു​വ​ള​രെ ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ളെ വീ​ണ്ടെ​ടു​ക്കാൻ കഴി​യും. ഗദ്യ​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തി​ന്റെ ഉല്പ​ത്തി​ത​ന്നെ ചാ​ക്യാർ​കൂ​ത്തിൽ നി​ന്ന​ല്ല​യോ എന്നു സം​ശ​യി​ക്കേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. രാ​മാ​യ​ണം, ഭാരതം, ഭാ​ഗ​വ​തം ഇവ​യൊ​ക്കെ ഗദ്യ​പ്ര​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളാ​യി എഴു​തി​വെ​ച്ചി​രു​ന്നു. അവയിൽ അധി​ക​ഭാ​ഗ​വും കൊ​ല്ല​വർ​ഷാ​രം​ഭ​ത്തി​നു ശേഷം ഉണ്ടാ​യ​വ​യാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് അവ​യെ​പ്പ​റ്റി ഇതിൽ കൂ​ടു​ത​ലാ​യി ഇവയെ ഒന്നും പറ​യു​ന്നി​ല്ല. എന്നാൽ കൊ​ല്ല​വർ​ഷാ​രം​ഭ​ത്തി​നു മു​മ്പു​ത​ന്നെ ഭാ​ഷ​യിൽ ഗദ്യം എഴു​തി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യെ​ന്നു​ള്ള​തി​നു ലക്ഷ​മാ​യി, ഒരു പ്രാ​ചീ​ന​ഗ​ദ്യ​ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ന്റെ അല്പം ഭാഗം ഇവിടെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

“മാ​റ്റ​ലർ കൊ​ടു​ങ്കോ​ളൊ​ന്നു മേ​ശാ​മൽ മു​ത്ത​റ​യ്ക്ക​പ്പാൽ മപ്പ​ടി​ച്ചു്, കാ​ലൂ​ന്നി, വട്ട​ക്കാൽ വീശി, മാ​റ്റ​ലർ കന്നം തെ​റി​ക്ക, കൊടും കാ​ല​ടി​ക്കും ആൾ, പട​ക്കാല മാ​ട​പ്പെ​രു​ന്ത​ല​വ​ര​യ്യാ​യി​ര​വും കോ​ട​ര​ണി​വേ​ന്തർ, മയ്ക്കേ​യ്മ [8] മു​ഴു​ക്ക​യ്മ, കോ​യി​ക്ക​യ്മ, കോ​യി​ക്ക​പ്പെ​രും​ക​യ്മ, കയ്മ​ചെ​ളു​വെ​ണ്ണൂ​റു്, നമ്പു​കൊ​ണ്ട​താ​നി [9] നാ​ലാ​യി​രി​വും, എമ്പു​കൊ​ണ്ട​താ​നി [10] എണ്ണാ​യി​രി​വും തമ്പു​കൊ​ണ്ടു താ​നി​മു​ല്ല​ച്ചേ​രി​പ്പി​രാൻ, നാ​ര​ങ്ങൊ​ലി​പ്പി​രാൻ, ചെ​ങ്ങേ​ലി വട്ട​ത്ത​റ​പ്പി​രാൻ, മാ​മാ​ത്തൻ​ചേ​രി വട്ട​പ്പൂർ പെ​ര​മ്പി​രാൻ നാ​ല്പ​ത്തി​എ​ട്ടും, പരു​വാ​വ​ണി​വ​ട്ടം ഒരു കോ​വ​ണി​പ്പ​ട​ക്ക​ണ​ക്കു് എണ്ണ​ത്തി​ച്ചേ​ന്നോ​ര​രും, കി​രി​യ​ത്തു നാകർ കി​ഴാ​വൈ​ച്ചെ​ക​ണു​റ്റ​ചേ​ര​രോ, എന്നാൽ, എങ്കി​ലോ, അച്ചേ​ര​വേ​ന്തൻ, തി​ടി​നെ​ഴു​ന്തു്, ചൈം​കൈ​ക്ക​വി​ത്തു് പര​ത്തി​നീ​ട്ടി, യു​ശ​ത്തി, പേ​രു​ത​വി​ക്കു​ള്ളി​ര​ങ്കി​യി​മ്പു​റ്റു​നേ​രാക വഴി​ചെ​പ്പി​നാർ. എന്നാൽ തി​ങ്കൾ​പ​തി​നി കതി​ത്തോ​ങ്ക​മ​ണ്ണു​വി​ണ്ണ​ഞ്ചും​പേ​രു​ത​വി കനി​ത്തോ​ങ്കി​ത്തോ​ങ്കു​നാ​ളെ​ല്ലാം ചെ​മ്മൈ​ച്ചെൽ​വം, ചെ​ഴു​ഞ്ചെൽ​വം, ചേർ​ന്തു​വാ​ഴും ശി​വ​ച്ചെൽ​വം, പെ​മ്മൈ​ച്ചെൽ​വം, പെ​രു​ഞ്ചെൽ​വം, പേ​ശാ​വു​മൈ​മ​പ്പെ​രു​ഞ്ചെൽവ മണി​ക​ളു​റ്റു​വാ​ഴ്‌​വൂ​താക. നീ​ട്ടൂ​ഴി​വാ​ഴ്‌​വൂ​താക, നെ​ടു​നാൾ വാ​ഴ്‌​വൂ​താക, തല​യേ​ങ്കി വാ​ഴ്‌​വൂ​താക, പു​ക​ഴോ​ങ്കി വെ​ന​വൊ​ക്കെ​നി​ന്നാർ​കൂ​വി​നാർ.”

ഒരു പെ​രു​മാ​ളി​നെ അവ​രോ​ധി​ച്ച അവ​സ​ര​ത്തിൽ ഉണ്ടാ​യ​താ​ണു് ഈ ഗ്ര​ന്ഥം. കൊ​ല്ല​വർ​ഷാ​രം​ഭ​ത്തി​നു മു​മ്പേ പെ​രു​മാൾ​വാ​ഴ്ച അവ​സാ​നി​ച്ച സ്ഥി​തി​ക്കു്, ഇതി​ന്റെ പഴ​ക്ക​ത്തേ​പ്പ​റ്റി സം​ശ​യി​ക്കാ​നി​ല്ല. എന്നാൽ ഇനി തമിൾ രൂ​പ​ങ്ങൾ കാ​ണു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു മാ​ത്രം, അക്കാ​ല​ത്തെ ഗദ്യ​ത്തിൽ തമിൾ ധാ​രാ​ളം കലർ​ന്നി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ക്കാ​വു​ന്ന​ത​ല്ല.

സു​ഭ​ദ്രാ​ധ​ന​ഞ്ജയ നാ​ട​ക​ത്തി​ന്റെ കർ​ത്താ​വു് തോ​ല​ക​വി ആയി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു് കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ കു​ഞ്ഞി​ക്കു​ട്ടൻ തമ്പു​രാൻ ഊഹി​ക്കു​ന്നു. അങ്ങ​നെ ഒരു ഐതി​ഹ്യ​വും ഉണ്ട​ത്രേ. ഈ അഭ്യൂ​ഹം ശരി​യാ​ണെ​ങ്കിൽ അദ്ദേ​ഹം പെ​രി​യാ​റ്റി​ന്റെ തീ​ര​ത്തു പര​മേ​ശ്വ​ര​മം​ഗ​ല​ത്തു ജനി​ച്ച ഒരു നമ്പൂ​രി​യാ​യി​രി​ക്ക​ണം. അദ്ദേ​ഹം കു​ല​ശേ​ഖ​ര​വം​ശ​ത്തെ കീർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തായ ഒരു കാ​വ്യ​വും എഴു​തി​യി​ട്ടു​ള്ള​താ​യി പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു. എന്നാൽ ആ ഗ്ര​ന്ഥം ഇതേ​വ​രെ കണ്ടു​കി​ട്ടി​യി​ട്ടി​ല്ല. തോ​ല​ക​വി​യു​ടേ​താ​ണെ​ന്നു് പറ​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന ഒട്ടു​വ​ള​രെ ശ്ലോ​ക​ങ്ങൾ ഇപ്പോൾ പ്ര​ച​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. എന്നാൽ അവ​യൊ​ക്കെ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റേ​താ​ണോ എന്നു സം​ശ​യ​മു​ണ്ടു്. വാ​സു​ഭ​ട്ട​തി​രി​യു​ടെ ‘യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​വി​ജ​യം’ എന്ന യമ​ക​കാ​വ്യ​ത്തേ​യും അക്കാ​ല​ത്തേ സം​സ്കൃ​ത​ക​വി​ക​ളു​ടെ കൃ​തി​ക​ളിൽ കാ​ണാ​റു​ള്ള ദൂ​രാ​ന്വ​യം, നി​രർ​ത്ഥ​ക​പ​ദ​പ്ര​യോ​ഗം മു​ത​ലാ​യ​വ​യേ​യും ഉപ​ഹ​സി​ച്ചു് തോ​ല​ക​വി രചി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള രണ്ടു പദ്യ​ങ്ങൾ സു​പ്ര​സി​ദ്ധ​ങ്ങ​ളാ​ണു്.

എന്തോ കാ​ര​ണ​വ​ശാൽ, പെ​രു​മാൾ തോ​ല​ക​വി​യേ പു​റ​ത്താ​ക്കി​യ​ത്രേ. പി​ന്നീ​ടു് ഒരു ദിവസം രാ​ജാ​വു് ഈ വി​ക​ട​ക​വി​യെ കാണാൻ ഇട വന്ന​പ്പോൾ, അയാൾ ചൊ​ല്ലി​യ​താ​യി പറ​യു​ന്ന ശ്ലോ​കം താഴെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

തോ​ല​ക​വി രചി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ഭാ​ഷാ​പ​ദ്യ​ങ്ങ​ളും ഒട്ടു വളരെ കാണണം.

എന്ന പദ്യം തോ​ല​ക​വി​യു​ടേ​താ​ണെ​ന്നാ​ണു് പര​ക്കേ വി​ശ്വാ​സം

ഇതു് ദു​ഷ്ക​വി​ക​ളെ ആക്ഷേ​പി​ച്ചു് തോ​ല​ക​വി രചി​ച്ച ഒരു സര​സ​പ​ദ്യ​മാ​കു​ന്നു.

സു​ഭ​ദ്രാ​ധ​ന​ഞ്ജ​യ​ത്തിൽ തോ​ല​ക​വി എഴു​തി​ച്ചേർ​ത്തി​ട്ടു​ള്ള ഏതാ​നും ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളെ​ക്കൂ​ടി ഉദ്ധ​രി​ക്കാം.

ഈ മാ​തി​രി നല്ല ഭാ​ഷാ​പ​ദ്യ​ങ്ങൾ കണ്ടാൽ തോ​ല​ക​വി ആധു​നി​ക​നാ​ണെ​ന്നും കു​ല​ശേ​ഖ​ര​ക​വി​യു​ടെ സമ​കാ​ലി​ക​ന​ല്ലെ​ന്നും തോ​ന്നി​പ്പോ​കും. എന്നാൽ മല​യാ​ളം കു​റേ​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്കു് തമി​ഴി​ന്റേ​യും പി​ന്നീ​ടു് സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ന്റേ​യും ആക്ര​മ​ണ​ത്താൽ വി​പ​ഥ​സ​ഞ്ചാ​രം ചെ​യ്തു​പോ​യ​താ​ണെ​ന്നു വന്നു​കൂ​ടാ​യ്ക​യി​ല്ല.

തോ​ല​ക​വി​യേ​പ്പ​റ്റി കേ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള ഒന്നു രണ്ടു് ഐതി​ഹ്യ​ങ്ങൾ​കൂ​ടി ഇവിടെ ചേർ​ക്കു​ന്ന​തു് അനു​ചി​ത​മാ​യി​രി​ക്ക​യി​ല്ലെ​ന്നു വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്നു.

ഒടു​വി​ല​ത്തെ പെ​രു​മാ​ളായ ചേ​ര​മാൻ​പെ​രു​മാൾ സു​ഭ​ദ്രാ​ധ​ന​ഞ്ജ​യം രചി​ച്ചു്, അതിനു വി​ദ്വ​ത്സ​മ്മ​തി വരു​ത്താൻ വേ​ണ്ടി ഏതാ​നും വി​ദ്വാ​ന്മാ​രെ വരു​ത്തി വാ​യി​ച്ചു​കേൾ​പ്പി​ക്ക​വേ, അക്കൂ​ട്ട​ത്തിൽ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന തോ​ല​ക​വി ചാടി എഴു​ന്നേ​റ്റു് ‘അയ്യോ! എന്റെ അം​ഗ​ങ്ങ​ളെ​ച്ഛേ​ദി​ച്ചു് മറ്റൊ​രു ശരീ​ര​ത്തിൽ അനു​ബ​ന്ധി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് എനി​ക്കു ദു​സ്സ​ഹ​മാ​ണേ’ എന്നു് കാ​ളി​ദാ​സൻ വെ​ളി​ച്ച​പ്പെ​ട്ടു പറ​യു​ന്ന മട്ടിൽ നി​ല​വി​ളി​ച്ചു​വ​ത്രേ. ഇവിടെ തോ​ല​ക​വി സൂ​ചി​പ്പി​ച്ച​തു്, കു​ല​ശേ​ഖ​ര​ക​വി ശാ​കു​ന്ത​ളാ​ദി നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു് ഛാ​യാ​പ​ഹ​ര​ണം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. ഈ സംഭവം രാ​ജാ​വി​നു വളരെ കു​ണ്ഠി​ത​മു​ണ്ടാ​ക്കി. അതു​കൊ​ണ്ടു് അദ്ദേ​ഹം തോലനെ വി​ളി​ച്ചു​വ​രു​ത്തി​യി​ട്ടു് ഇങ്ങ​നെ പറ​ഞ്ഞു: “അങ്ങു് വി​നോ​ദാർ​ത്ഥം പറ​ഞ്ഞ​തു് എനി​ക്കു വലിയ ഇടി​വി​നു കാ​ര​ണ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്റെ നാ​ട​ക​ത്തി​നു് തീരെ പ്രാ​ചാ​രം കു​റ​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി. അതു​കൊ​ണ്ടു് ഇതി​നു് ഏതെ​ങ്കി​ലും പ്ര​തി​വി​ധി അങ്ങു​ത​ന്നെ ചെ​യ്തു​ത​ര​ണം. എന്നു മാ​ത്ര​മ​ല്ല ഇന്നു​മു​ത​ല്ക്കു് എന്റെ കൂ​ടെ​ത്ത​ന്നെ താ​മ​സി​ക്ക​യും ചെ​യ്യ​ണം.” രാ​ജാ​വി​ന്റെ ഈ അപേ​ക്ഷ അനു​സ​രി​ച്ചു് തോലൻ ആ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തിൽ വി​ദൂ​ഷ​ക​നെ​ന്ന നി​ല​യിൽ വാ​സ​മു​റ​പ്പി​ക്ക​യും സൂ​ഭ​ദ്രാ​ധ​ന​ഞ്ജ​യ​ത്തിൽ ഒട്ടു വളരെ വി​ദൂ​ഷ​ക​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും പ്ര​തി​ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും എഴു​തി​ച്ചേർ​ത്തു് വി​ജ​യ​പൂർ​വ്വ​കം അഭി​ന​യി​പ്പി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു​വെ​ന്നാ​ണു് ഒരു ഐതി​ഹ്യം.

തോ​ല​ക​വി ബ്ര​ഹ്മ​ചാ​രി​യാ​യി​രു​ന്ന കാ​ല​ത്തു​ത​ന്നെ അച്ഛൻ മരി​ച്ചു​പോ​യി. ഇല്ല​ത്തു് അമ്മ​യും ചക്കി​യെ​ന്ന ഒരു ദാ​സി​യും മാ​ത്ര​മേ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നൊ​ള്ളു. ഒരു ദിവസം ഈ ഉണ്ണി​ന​മ്പൂ​തി​രി ഊണു​ക​ഴി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന തക്കം നോ​ക്കി ചക്കി നെ​ല്ലു മോ​ഷ്ടി​ക്കാ​നാ​യി പത്താ​യ​ത്തിൽ കേറി. അതു് യദൃ​ച്ഛ​യാ ഉണ്ണി കാ​ണാ​നി​ട​യാ​യി. എന്നാൽ ഊണു കഴി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കെ ബ്ര​ഹ്മ​ചാ​രി​കൾ ഒന്നും മി​ണ്ടി​ക്കൂ​ടെ​ന്നും അഥവാ മി​ണ്ടി​യേ കഴിയൂ എന്നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ, സം​സ്കൃ​ത​ത്തി​ലേ പാ​ടു​ള്ളൂ​വെ​ന്നും നി​യ​മ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ, അദ്ദേ​ഹം ‘പനസി ദശാ​യാം പാശി’ [12] എന്നു പറ​ഞ്ഞു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മാ​താ​വു് ബു​ദ്ധി​മ​തി ആയി​രു​ന്ന​തി​നാൽ കാ​ര്യം മന​സ്സി​ലാ​ക്കു​ക​യും ചക്കി​യു​ടെ കള്ളം കണ്ടു​പി​ടി​ക്ക​യും ചെ​യ്തു​വ​ത്രേ.

സമാ​വർ​ത്ത​നം കഴി​യു​ന്ന​തി​നു മു​മ്പു​ത​ന്നേ ഈ ബാലൻ ചക്കി​യു​ടെ വല​യിൽ​പ്പെ​ട്ടു് ബ്ര​ഹ്മ​ച​ര്യ​വ്ര​ത​ഭം​ഗം വരു​ത്തി​യ​തി​നാൽ തക്ക​തായ പ്രാ​യ​ശ്ചി​ത്തം കഴി​പ്പി​ച്ച് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു് സമാ​വർ​ത്ത​നം നട​ത്തു​ന്ന​തി​നു് ആരും ഇല്ലാ​തെ വന്നു​വെ​ന്നും, തന്നി​മി​ത്തം സമാ​വർ​ത്ത​ന​കാ​ലം കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടും തോൽ ധരി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​ന​ട​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി വന്നു​വെ​ന്നും, അതു​കൊ​ണ്ടു് മറ്റു​ള്ള​വർ പരി​ഹാ​സ​മാ​യി തോലൻ എന്നു വി​ളി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി​യെ​ന്നു​മാ​ണു് ഇപ്പേ​രി​നെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള ഐതി​ഹ്യം. പി​ന്നീ​ടു് തോൽ അദ്ദേ​ഹം സ്വയം പൊ​ട്ടി​ച്ചു കള​ഞ്ഞു​വ​ത്രേ. സു​ഭ​ദ്രാ​ധ​ന​ഞ്ജ​യ​ത്തിൽ ചക്കി​യേ​പ്പ​റ്റി രണ്ടു ശ്ലോ​ക​ങ്ങ​ളും കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടു്.

ഈ കവി​യെ​പ്പ​റ്റി വി​വ​ര​മാ​യി യാ​തൊ​ന്നും അറി​യു​ന്നി​ല്ല. യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​വി​ജ​യം കാ​വ്യ​ത്തിൽ, [13] അസ്തി സഗ​ജ​രാ​ജ​ഗ​തീ രാ​ജ​വ​രോ​യേ​ന​ഗ​ത​ശു​ഗ​ജ​രാ​ജ​ഗ​തീ; ഭീ​ഷ​ണ​മ​ധി​കം കവ​യഃ​സ്തു​വ​ന്തി​ജ​ന്യം​യ​ദീ​യ​മ​ധി​കം കവയഃ

ഈ ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ന്റെ ഒരു പ്രാ​ചീ​ന​സം​സ്കൃ​ത​ടീ​ക​യിൽ കു​ല​ശേ​ഖ​രൻ മഹോ​ദ​യ​പു​ര​ത്തിൽ വാ​ണി​രു​ന്ന ഒരു പെ​രു​മാ​ളാ​ണെ​ന്നും അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ പേരു രാ​മ​വർ​മ്മാ​വെ​ന്നാ​ണെ​ന്നും പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. അതു​കൊ​ണ്ടു് അദ്ദേ​ഹം കൊ​ല്ല​വർ​ഷാ​രം​ഭ​ത്തി​നു​മു​മ്പ് പെ​രു​മാ​ളി​നെ ആശ്ര​യി​ച്ചു് കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ അധി​വ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന ആളാ​ണെ​ന്നു പറയാം. ഭട്ട​തി​രി​യു​ടെ ഗുരു പര​മേ​ശ്വ​ര​നാ​മാ​വാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും ഊഹി​ക്കാ​വു​ന്ന​താ​ണു്. പ്ര​ക്രി​യാ​കാ​വ്യ​മായ വാ​സു​ദേ​വ​വി​ജ​യ​ത്തി​ന്റേ​യും ഭ്ര​മ​ര​സ​ന്ദേ​ശ​ത്തി​ന്റേ​യും കർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രാ​യി വേ​റെ​യും രണ്ടു വാ​സു​ദേ​വ​ന്മാ​രെ കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടു്. ഇവർ മൂ​ന്നു​പേ​രും മൂ​ന്നു​കാ​ല​ത്തു ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​രെ​ന്നാ​ണു് പരേ​ത​നായ വലി​യ​കോ​യി​ത്ത​മ്പു​രാൻ തി​രു​മ​ന​സ്സി​ന്റെ അഭി​പ്രാ​യം. ഇവരിൽ പ്രാ​ക്ത​ന​നായ യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​വി​ജ​യ​കർ​ത്താ​വി​നെ​പ്പ​റ്റി പല കഥകൾ ഉണ്ടു്. അവയെ സം​ക്ഷേ​പി​ച്ചു് ഇവിടെ ചേർ​ക്കു​ന്നു.

ഗതശുക ഗതമായ ശു​ക്കോ​ടു​കൂ​ടി​യ​തു്. ശുകു് ശോകം. അജരാ യൗ​വ​ന​ക്ഷ​യം വരാ​ത്ത. അതി​ക​ങ്ക​വ​യ​സ്സു് അധി​ഗ​ത​മായ (പ്രാ​പി​ച്ച) കങ്ക പക്ഷി (കഴുകൻ) കളോ​ടു​കൂ​ടി​യ​തു്.

വാ​സു​ധാ​മ​വാ​നാ​യി (വസ്തു​ക്ക​ളോ​ടും പു​ര​ങ്ങ​ളോ​ടും കൂ​ടി​യ​വ​നാ​യി) വസു​ധ​യെ അവ​ന്നാ​യി (രക്ഷി​ച്ചി​യ​ങ്ങു​ന്ന​വ​നാ​യി ഇരി​ക്കു​ന്ന) ആ കു​ല​ശേ​ഖ​ര​ന്റെ കാ​ല​ത്തു് വേ​ദാ​ധ്യാ​യി​യാ​യും ആദ്യ​ന്റെ (ഈശ്വ​ര​ന്റെ) നാ​മ​ത്തെ ധ്യാ​നി​ക്കു​ന്ന​വ​നാ​യും ഇരി​ക്കു​ന്ന ഭാ​ര​ത​ഗു​രു ഭവി​ച്ചു.

അദ്ദേ​ഹം ബാ​ല്യ​ദ​ശ​യിൽ വിദ്യ അഭ്യ​സി​ക്കാ​തെ ഒരു ഓതി​ക്കോ​ന്റെ ദാ​സ്യം വഹി​ച്ച് ജീ​വി​ച്ചു​വ​ന്നു. അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അക്ഷ​ര​ജ്ഞാ​ന​വി​ഹീ​നത നി​മി​ത്തം, സമ​വ​യ​സ്ത​ന്മാർ ‘വാതു’ എന്നാ​ണു് വി​ളി​ക്കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു്. വേ​ദ​വും മറ്റും പഠി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും പു​രാ​ണ​ശ്ര​വ​ണ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു വളരെ ജാ​ഗ്രത ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. തി​രു​വി​ള​ക്കാ​വു ശാ​സ്താൻ​കോ​വി​ലി​നു സമീ​പ​ത്താ​യി​രു​ന്നു ‘വതു’വി​ന്റെ ഇല്ലം. ആ കോ​വി​ലിൽ പോയി ദേ​വ​ദർ​ശ​നം നട​ത്തു​ന്ന വി​ഷ​യ​ത്തിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു വലിയ നി​ഷ്ഠ​യാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു ദിവസം മഴ​യു​ടെ കാ​ഠി​ന്യം​കൊ​ണ്ടു് കോ​വി​ലിൽ പോ​കു​ന്ന​തി​നു താമസം നേ​രി​ട്ടു. ദർശനം കഴി​ഞ്ഞു് തി​രി​ച്ചു വന്ന​പ്പോൾ, തോണി അക്ക​രെ​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു കണ്ടു് ‘ഇന്നു് ശാ​സ്താ​വു​ത​ന്നെ ഗതി’ എന്നു​ള്ള വി​ചാ​ര​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി തി​രി​ച്ചു നട​ന്നു് നാ​ല​മ്പ​ല​ത്തിൽ കേ​റി​ക്കി​ട​ന്നു. മഴ​ന​ന​ഞ്ഞ് മു​ണ്ടു് ഈറ​നാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ “ശാ​സ്താ​വേ ഞാൻ എന്തു​ചെ​യ്യേ​ണ്ടു” എന്നു ദീ​ന​സ്വ​ര​ത്തിൽ വി​ല​പി​ച്ചു. അപ്പോൾ, ‘ നീ എന്തി​നു വ്യ​സ​നി​ക്കു​ന്നു? ഇതാ തട​പ്പ​ള്ളി​യിൽ വി​റ​കും തീയും ഇരി​ക്കു​ന്നു. കത്തി​ച്ചു തീ കാ​ഞ്ഞു​കൊ​ള്ള​രു​തോ?’ എന്നു് ഒരു അശ​രീ​രി​യു​ണ്ടാ​യി. കു​ളി​രു മാ​റി​യ​പ്പോൾ വി​ശ​പ്പു സഹി​ക്കാ​തെ​യാ​യി. ക്ഷുൽ​ബാധ ശമി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് ഒരു മാർ​ഗ്ഗ​വും ഇല്ല​ല്ലോ എന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കേ, ‘മൂ​ല​യിൽ ഒരു കദ​ളി​പ്പ​ഴ​ക്കുല ഇരി​പ്പു​ണ്ടു്; എടു​ത്തു തി​ന്നു​കൊ​ള്ളുക’ എന്നു് വീ​ണ്ടും ഒരു അശ​രീ​രി കേ​ട്ടു് ചെ​ന്നു നോ​ക്കി​യ​പ്പോൾ, അവിടെ പഴം ഇരി​ക്കു​ന്ന​താ​യി കണ്ടു. പഴം മു​ഴു​വ​നും തി​ന്നു തീർ​ന്നി​ട്ടു് തൊലി അവിടെ ഇട്ടി​രു​ന്നു. പി​റ്റേ​ദി​വ​സം വാ​ര​സ്യാ​രു വന്നു​നോ​ക്കി​യ​പ്പോൾ വിറകു കാ​ണാ​യ്ക​യാൽ, ‘ആരു വി​റ​കെ​ടു​ത്തു’ എന്നു ചോ​ദി​ച്ചു. അതി​നു്,

എന്നു പദ്യ​രൂ​പ​മാ​യി​ട്ടാ​ണു് മറു​പ​ടി പു​റ​പ്പെ​ട്ട​തു്. നി​ര​ക്ഷ​ര​കു​ക്ഷി​യാ​യി​രു​ന്ന ഭട്ട​തി​രി​യിൽ ഈ മാ​റ്റം കണ്ട​പ്പോൾ, ബു​ദ്ധി​ശാ​ലി​നി​യായ വാ​ര​സ്യാർ​ക്കു് അതിൽ എന്തോ​ര​ഹ​സ്യ​മു​ണ്ടെ​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​യി. അവൾ ഭട്ട​തി​രി​യോ​ടു് കാ​ര്യ​ങ്ങൾ ചോ​ദി​ച്ചു മന​സ്സി​ലാ​ക്കി. പഴ​ത്തി​നു് ഇത്ര​മാ​ത്രം ശക്തി​യു​ണ്ടാ​യാൽ, അതി​ന്റെ തൊ​ലി​ക്കും അല്പ​മെ​ങ്കി​ലും ശക്തി കാ​ണാ​തി​രി​ക്ക​യി​ല്ലെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു് ആ വാ​ര​സ്യാ​രും ഒരു എഴു​ത്ത​ച്ഛ​നും അവയെ പറ​ക്കി തി​ന്നു​ക​യും അപ്പോൾ മു​ത​ല്ക്കു കവി​ക​ളാ​യി​ത്തീ​രു​ക​യും ചെ​യ്തു​വ​ത്രേ. [14]

എന്ന പദ്യം ഈ വാ​ര​സ്യാ​രു​ടേ​താ​ണെ​ന്നാ​ണു് കേൾവി. ഇതു കൂ​ടാ​തെ സു​കു​മാ​ര​കൃ​ത​മെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു​വ​രു​ന്ന ശ്രീ​കൃ​ഷ്ണ​വി​ജ​യം കാ​വ്യം ഈ വാ​ര​സ്യാ​രു​ടേ​താ​ണെ​ന്നു ചി​ല​രും, ശ്രീ​രാ​മോ​ദ​ന്തം അവ​രു​ടേ​താ​ണെ​ന്നു മറ്റു​ചി​ല​രും പറ​യു​ന്നു. കാ​ളി​ദാ​സ​ന്റെ രഘു​വം​ശ​ത്തി​നു് അണ്ണാ​മല എന്നൊ​രു വ്യാ​ഖ്യാ​നം കൂടി ഈ വാ​ര​സ്യാർ എഴു​തി​വെ​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് ഭാ​ഷാ​ച​രി​ത്ര​കാ​രൻ പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചു​കാ​ണു​ന്നു. എന്നാൽ അണ്ണാ​മല എന്ന​തു് അരു​ണാ​ച​ലം എന്ന​തി​ന്റെ തത്ഭ​വ​മാ​ണെ​ന്നും തൽ​ക്കർ​ത്താ​വു് ‘കാ​ളീ​പു​ത്ര’നായ ഒരു അരു​ണാ​ച​ല​നാ​ഥ​നാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും വ്യാ​ഖ്യാ​ന​ത്തിൽ നി​ന്നു ഗ്ര​ഹി​ക്കാം.

എന്നു വ്യാ​ഖ്യാന പ്രാ​രം​ഭ​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ഏതാ​യാ​ലും പഴവും തൊ​ലി​യും തി​ന്നു് കവി​ത്വം സമ്പാ​ദി​ച്ച​വ​രായ ഒന്നി​ല​ധി​കം ആളു​ക​ളേ​പ്പ​റ്റി ഭാ​ഷാ​ച​രി​ത്ര​ത്തിൽ പ്രാ​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഇക്കാ​ല​ത്തു് അങ്ങ​നെ ഒന്നും സം​ഭ​വി​ക്കാ​ത്ത​തു് വലിയ ഉപ​കാ​ര​മാ​യെ​ന്നേ പറ​യേ​ണ്ടൂ. യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​വി​ജ​യം​പോ​ലെ ഏതാ​നും കവി​ത​കൾ കൂടി ഉണ്ടാ​വാ​നി​ട​വ​ന്നി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​ടെ സ്ഥി​തി എത്ര പരു​ങ്ങ​ലിൽ ആവു​മാ​യി​രു​ന്നു.

എന്നി​ങ്ങ​നെ അദ​ഭ്ര​കീർ​ത്തി​യേ സ്മ​രി​ച്ചി​യ​ങ്ങു​ന്ന​വ​നായ പ്ര​സ്തുത കവി​യാൽ രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഈ കാ​വ്യം ജഗ​ദ​പ​ഹാ​സ​ത്തി​നു പാ​ത്രീ​ഭ​വി​ക്കാ​തി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു് തോ​ല​ക​വി അതിനെ,

‘ഥ പ്ര​ഥ​ന​ന്ദാ​ന​ന്ദം’ ഇത്യാ​ദി പദ്യ​ത്താൽ സല്ക്ക​രി​ച്ച​തിൽ​നി​ന്നു. പ്ര​സ്തു​ത​കാ​വ്യം പദ​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു​ള്ള ഒരു വെറും ചെ​പ്പി​ടി​ക്ക​ളി​യാ​ണു്. നളോ​ദ​യ​കാ​വ്യ​വും, ചിലർ പറ​യും​പോ​ലെ ഭട്ട​തി​രി​യു​ടെ കൃ​തി​യാ​ണെ​ന്നു​വ​രി​കിൽ, അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ജീ​വി​തം, അത്യ​ന്തം അധ​ന്യ​മായ ഒരു വ്യ​വ​സാ​യ​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി വ്യർ​ത്ഥ​മാ​യി ബലി കഴി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു​പോ​യ​ല്ലോ എന്നു വ്യ​സ​നി​ക്ക​യേ നി​വൃ​ത്തി​യു​ള്ളു.

പലതരം പാ​ട്ടു​ക​ളു​ടെ മാ​തൃ​ക​കൾ [15] ഈ അദ്ധ്യാ​യ​ത്തിൽ ചേർ​ത്തി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. അന​ന്ത​ര​കാ​ല​ത്തു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ള്ള ഭാ​ഷാ​വൃ​ത്ത​ങ്ങ​ളിൽ മി​ക്ക​വ​യും പഴയ പാ​ട്ടു​കൾ​ക്കു കട​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. വി​സ്താ​ര​ഭ​യ​ത്താൽ രണ്ടു മൂ​ന്നു ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ങ്ങൾ മാ​ത്ര​മേ ഇവിടെ ചേർ​ക്കു​ന്നു​ള്ളു.

എന്ന വള്ളോൻ​പാ​ട്ടി​ലെ വൃ​ത്തം പൂ​ന്താ​ന​ത്തി​ന്റേ​യും മറ്റും പാ​ന​ക​ളി​ലും ഇരു​പ​ത്തി​നാ​ലു​വൃ​ത്ത​ത്തി​ലും ജീ​വി​ക്കു​ന്നു.

എന്ന തോ​റ്റൻ പാ​ട്ടി​ലെ വൃ​ത്തം ഇരു​പ​ത്തി​നാ​ലു​വൃ​ത്ത​ത്തി​ലും തു​ള്ളൽ​പാ​ട്ടു​ക​ളി​ലും കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടു്.

ഈ വൃ​ത്ത​ങ്ങൾ അല്പം രൂ​പാ​ന്ത​ര​പ്പെ​ട്ടു് നമ്പ്യാ​രു​ടെ തു​ള്ളൽ പാ​ട്ടു​ക​ളിൽ സ്ഥലം പി​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഇത്ത​രം പാ​ട്ടു​ക​ളി​ലെ​ല്ലാ​റ്റി​ലും കാ​വ്യ​ര​സം വി​ര​ള​മാ​ണെ​ങ്കി​ലും അന്ന​ത്തേ മല​യാ​ളി​ക​ളു​ടെ സ്വ​ഭാ​വ​ഗ​തി​കൾ അവയിൽ ഏറെ​ക്കു​റെ പ്ര​തി​ഫ​ലി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഒന്നാ​മ​താ​യി മല​യാ​ളി​കൾ പൊ​തു​വേ ശൈ​വ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നും ശിവൻ, ശാ​സ്താ, കാളി മു​ത​ലായ ദേ​വ​ത​ക​ളേ​യാ​ണു് അവർ ഉപാ​സി​ച്ചു​വ​ന്ന​തെ​ന്നും അതി​പു​രാ​ത​ന​ങ്ങ​ളായ ഗാ​ന​ങ്ങൾ വാ​യി​ച്ചു​നോ​ക്കി​യാൽ അറി​യാം. കാ​ല​ക്ര​മേണ വൈ​ഷ്ണ​വ​മത തത്വ​ങ്ങ​ളും അവ​രു​ടെ ഇട​യ്ക്കു് പ്ര​ച​രി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. ഭൂ​ത​പ്രേ​ത​പി​ശാ​ചാ​ദി​ക​ളി​ലും മറ്റും അവർ​ക്കു് അതി​ര​റ്റ വി​ശ്വാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഭൂ​ത​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്രീ​തി​ക്കാ​യും മറ്റും ചില പാ​ട്ടു​ക​ളും തു​ള്ള​ലു​ക​ളും [16] വീ​ടു​തോ​റും അവർ നട​ത്തി​വ​ന്നു. സർ​പ്പാ​രാ​ധന ഇന്നും അസ്ത​മി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. പ്രാ​ചീ​ന​കാ​ല​ത്തു് സർ​പ്പ​പ്പാ​ട്ടു് ഓരോ വീ​ട്ടി​ലും നട​ത്താ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

അക്ഷ​ര​ജ്ഞാ​നം ഇല്ലാ​ത്ത കേ​ര​ളീ​യർ ചു​രു​ക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു. ‘ശൂ​ദ്ര​മ​ക്ഷ​ര​സം​യു​ക്തം ദൂരതഃ പരി​വർ​ജ്ജ​യേൽ’ എന്ന നീതി സാ​ര​വാ​ക്യ​ത്തേ ആധാ​ര​മാ​ക്കി കേ​ര​ളീ​യർ​ക്കു് ആദി​കാ​ല​ത്തു് അക്ഷര ജ്ഞാ​ന​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് ഭാ​ഷാ​ച​രി​ത്ര​കാ​രൻ അഭ്യൂ​ഹി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ ആ വാ​ക്യം തന്നെ വി​പ​രീ​താർ​ത്ഥ​ത്തേ​യാ​ണു് ദ്യോ​തി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു്. കേ​ര​ളീ​യർ എല്ലാ​വ​രും ശൂ​ദ്ര​ര​ല്ലെ​ന്നും, അഭ്യ​സ്ത​വി​ദ്യ​നായ ഒരു​വ​നെ ശൂ​ദ്ര​വൃ​ത്തി​യ്ക്കു്, അതാ​യ​തു് ദാ​സ്യ​ത്തി​നു നി​യ​മി​ക്കു​ന്ന​തു് ഉചി​ത​മ​ല്ലെ​ന്നും മാ​ത്ര​മേ ആ നീ​തി​വാ​ക്യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു ഗ്ര​ഹി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി​ട്ടു​ള്ളു. ആദി​കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ കൃഷ്ണ, രാമ, ഗോ​വി​ന്ദ ഇത്യാ​ദി നാ​മ​ങ്ങ​ളെ കേ​ര​ളീ​യർ സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​തി​രി​പ്പാൻ​വേ​ണ്ടി, അവ​രു​ടെ ഇടയിൽ ഉമ്മി​ണി, കഞ്ചാ​ള​മ്പി, കു​ഞ്ചു​മാ​ടൻ, ചിരുത, ചക്കി, വള്ളി എന്നീ നി​കൃ​ഷ്ട​പ്പേ​രു​കൾ നമ്പൂ​തി​രി​മാർ നട​പ്പാ​ക്കി എന്നു് അദ്ദേ​ഹം പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​തും വാ​സ്ത​വ​വി​രു​ദ്ധ​വു​മാ​കു​ന്നു. എന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നാൽ മാടൻ, വള്ളി ഇവ രണ്ടും ദ്രാ​വിഡ ദേ​വ​ത​ക​ളു​ടെ പേ​രു​ക​ളാ​യ​തി​നാൽ, അവയേ നമ്പൂ​തി​രി​മാർ വരു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പും പി​മ്പും കേ​ര​ളീ​യർ ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചു​വ​ന്നു. ചിരുത ശ്രീ​ദേ​വി​യു​ടേ​യും, ചക്കി ശക്തി​യു​ടേ​യും തത്ഭ​വ​ങ്ങ​ളാ​കു​ന്നു. തത്ഭ​വ​നാ​മ​ങ്ങൾ നമ്പൂ​തി​രി​മാ​രും ധാ​രാ​ളം സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇന്നും ‘തു​പ്പൻ’ നമ്പൂ​തി​രി​മാർ അപൂർ​വ​മ​ല്ല. രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാർ​ക്കു​പോ​ലും ആതി​ച്ചൻ, ചാ​ത്തൻ, കോത മു​ത​ലായ പേ​രു​കൾ ആക്ഷേ​പാർ​ഹ​മാ​യി തോ​ന്നി​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ആ സ്ഥി​തി​ക്കു് ഭാ​ഷാ​ഭി​മാ​നി​ക​ളാ​യി​രു​ന്ന കേ​ര​ളീ​യർ ദ്രാ​വി​ഡ​നാ​മ​ങ്ങൾ ഉപേ​ക്ഷി​ച്ചു് സം​സ്കൃ​ത​നാ​മ​ങ്ങൾ കൈ​ക്കൊ​ള്ളാ​തി​രു​ന്ന​തി​നു് ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​രെ അപ​രാ​ധി​ക​ളാ​ക്കേ​ണ്ട ആവ​ശ്യ​മി​ല്ല. ഇക്കാ​ല​ത്തു് രാമൻ, കൃ​ഷ്ണൻ മു​ത​ലായ പേ​രു​കൾ​പോ​ലും പരി​ഷ്കാ​ര​ത്തി​നു യോ​ജി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു് ആളുകൾ നല്ല നല്ല പേ​രു​കൾ​ക്കാ​യി വം​ഗ​ഭാ​ഷാ​ഖ്യാ​യി​ക​കൾ പരി​ശോ​ധി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് അവ​രു​ടെ ജാ​തീ​യ​ബോ​ധം (nationalism) നശി​ച്ചു​പോ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു​മാ​ത്ര​മാ​ണു്. നമ്പൂ​രി​മാർ എത്ര​ത​ന്നെ പ്ര​ബ​ല​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, ക്ഷ​ത്ര​വൃ​ത്തി അവ​ലം​ബി​ച്ചി​രു​ന്ന നാ​യ​ന്മാ​രെ ചവു​ട്ടി​ത്താ​ഴ്ത്ത​ത്ത​ക്ക ശക്തി അവർ​ക്കു് ഒരു കാ​ല​ത്തും സി​ദ്ധി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. എന്നു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, നമ്പൂ​രി​മാ​രു​ടെ ഇപ്പോ​ഴ​ത്തെ അവസ്ഥ എന്താ​യി​രു​ന്നാ​ലും, ‘വസു​ധൈവ കു​ടും​ബക’ന്മാ​രായ ശങ്ക​രാ​ചാ​ര്യ​പ്ര​ഭൃ​തി​ക​ളു​ടെ ജനനം അവ​രു​ടെ കു​ല​ത്തിൽ ആയി​രു​ന്നെ​ന്നും, അവ​രു​ടെ മന​സ്ഥി​തി അത്ര വളരെ ഇടു​ങ്ങി​യ​താ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ വലിയ പി​ശ​കു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. പല അനാ​ചാ​ര​ങ്ങൾ അവർ പിൽ​ക്കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യെ​ന്നു​ള്ള​തു പര​മാർ​ത്ഥം​ത​ന്നെ. എന്നാൽ അക്കാ​ലം​മു​ത​ല്ക്കു് അവ​രു​ടെ ആദ്ധ്യാ​ത്മി​ക​നി​ല​യ്ക്കു് ഇടിവു തു​ട​ങ്ങി​യെ​ന്നും ഓർ​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണു്.

നാ​യ​ന്മാ​രു​ടെ ഇട​യ്ക്കു് അതി​പു​രാ​ത​ന​കാ​ലം മു​ത​ല്ക്കു് എഴു​ത്താ​ശാ​ന്മാ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു സ്ഥാ​പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് മതി​യായ ലക്ഷ്യ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു്. ഒരു ക്ലി​പ്ത​സ​മ​യം നിർ​ബ​ന്ധ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ, അവർ​ക്കു സാ​ഹി​ത്യ​ക്ക​ള​രി​യിൽ ഏറി​യ​കാ​ലം പയ​റ്റു​ന്ന​തി​നു സാ​ധി​ക്കാ​റി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നേ​യു​ള്ളു. ആയു​ധാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​നു പ്ര​ത്യേ​കം കള​രി​കൾ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അവിടെ പതി​നെ​ട്ടു് അട​വു​കൾ ഓരോ​രു​ത്ത​നും ശീ​ലി​ക്കേ​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അന്ന​ത്തേ ഏർ​പ്പാ​ടു്. ഇങ്ങ​നെ ശാ​സ്ത്രാ​ഭ്യാ​സം സി​ദ്ധി​ച്ച അടവിൽ–ജന​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു അതാതു നാ​ടു​ക​ളെ സം​ര​ക്ഷി​ച്ചു വന്ന​തു്. ഓരോ അട​വി​ലും ഇരു​ന്നൂ​റു​പേർ വിതം അനേകം അട​വു​കൾ ഓരോ ദേ​ശ​ത്തും കാ​ണാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇപ്ര​കാ​രം ആയു​ധ​വി​ദ്യാ​സ​മ്പ​ന്ന​രാ​യി, ക്ഷ​ത്ര​വൃ​ത്തി അവ​ലം​ബി​ച്ചു ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​വർ​ക്കു്, എഴു​ത്താ​ണി​യേ ഏക​ജീ​വി​കാ​വ​ലം​ബ​മാ​യി ഗണി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന​വ​രോ​ടു് അതി​ര​റ്റ ബഹു​മാ​നം കാ​ണു​മോ എന്നു സന്ദി​ഗ്ദ്ധ​മാ​ണു്. അതു​കൊ​ണ്ടു് അക്കാ​ല​ത്തു് എഴു​ത്താ​ശാ​ന്മാ​രു​ടെ സ്ഥി​തി വളരെ ശോ​ഭ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നു വി​ചാ​രി​ക്കാൻ നി​വൃ​ത്തി​യി​ല്ല.

ഉള്ള​തി​നേ പൊ​തി​ഞ്ഞു​വ​യ്ക്കാ​തെ തു​റ​ന്നു പറ​യു​ന്ന സ്വ​ഭാ​വ​വും, അതി​ര​റ്റ ആത്മാ​ഭി​മാ​ന​വും കേ​ര​ളീ​യ​ജ​ന​ത​യു​ടെ വ്യ​വ​ച്ഛേ​ദ​ക​ധർ​മ്മ​ങ്ങ​ളാ​കു​ന്നു. ആ ഗു​ണ​ങ്ങൾ അവ​രു​ടെ കവി​ത​ക​ളി​ലും പ്ര​തി​ഫ​ലി​ച്ചു കാണാം. വി​വി​ധ​ങ്ങ​ളായ കേ​ര​ളീയ വി​നോ​ദ​ങ്ങ​ളി​ലും, അവ​യു​ടെ ഉപ​യോ​ഗ​ത്തി​നാ​യി​ട്ടു രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള പാ​ട്ടു​ക​ളി​ലും നി​ന്നു് അവ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ക്ര​മ​ങ്ങൾ, സ്വ​ഭാ​വം, നട​പ​ടി​കൾ മു​ത​ലാ​യ​വ​യെ​പ്പ​റ്റി നമു​ക്കു ഗ്ര​ഹി​ക്കാം.

ഇത്യാ​ദി പാ​ട്ടിൽ​നി​ന്നു് അന്ന​ത്തെ നാ​ക​ന്മാർ ജ്ഞാ​നി​ക​ളും ധർ​മ്മ​നി​ഷ്ഠ​ന്മാ​രും, മദ്യം മാസം മു​ത​ലാ​യവ ഭക്ഷി​ക്കാ​ത്ത​വ​രും, പര​സ്ത്രീ​ക​ളെ ദർ​ശി​ക്ക​പോ​ലും ചെ​യ്യാ​ത്ത​വ​രും, ചോ​ദി​ച്ചാ​ലി​ല്ലെ​ന്നു പറയാൻ സംഗതി വന്നാൽ പ്രാ​ണ​ത്യാ​ഗം ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രും ആയി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു കാ​ണു​ന്നു. ഇതു് യു​ധി​ഷ്ഠി​ര​ന്റെ അശ്വ​മേ​ധ​ത്തെ അധി​ക​രി​ച്ചു രചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള ഒരു പ്രാ​ചീ​ന​ഗാ​ന​ത്തി​ന്റെ അം​ശ​മാ​ണു്. തിറ വാ​ങ്ങാ​നാ​യി തെ​ക്കൻ ദി​ക്കു​ക​ളി​ലെ​ക്കു പു​റ​പ്പെ​ട്ട അർ​ജ്ജു​ന​ന്റെ അട​വു​ക​ളൊ​ന്നും നാ​ക​ന്മാ​രു​ടെ അടു​ക്കൽ പറ്റാ​തി​രു​ന്ന​തു​നി​മി​ത്തം വി​മ​ന​സ്ത​രാ​യി ധർ​മ്മ​പു​ത്ര​രു​ടെ അടു​ക്കൽ ചെ​ന്നു്, അവ​രോ​ടു് യു​ദ്ധം ചെ​യ്വാൻ അനു​വാ​ദം ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോൾ, അദ്ദേ​ഹം അതിനു സമ്മ​തി​ച്ചി​ല്ല. ധർ​മ്മി​ഷ്ഠ​ന്മാ​രും സത്യ​വാ​ദി​ക​ളും ശൂ​ര​ന്മാ​രു​മായ നാ​ക​ന്മാ​രോ​ടു പട​വെ​ട്ടാൻ ഒരു​മ്പെ​ടു​ന്ന​തു വി​ഹി​ത​മ​ല്ലെ​ന്നു് അദ്ദേ​ഹം ഉപ​ദേ​ശി​ച്ചു​വ​ത്രേ. നാ​ക​ന്മാർ അർ​ജ്ജു​ന​നോ​ടു പറഞ്ഞ വാ​ക്കു​ക​ളിൽ ചി​ല​തി​നേ​യാ​ണു് മു​ക​ളിൽ ഉദ്ധ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.

ഈ ഗാ​ന​ത്തിൽ നാ​ക​ന്മാ​രെ​പ്പ​റ്റി പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തെ​ല്ലാം അക്ഷ​രം​പ്ര​തി ശരി​യാ​ണെ​ന്നു്, അവ​രെ​പ്പ​റ്റി പിൽ​ക്കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ പാ​ശ്ചാ​ത്യ​ന്മാർ പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​തിൽ നി​ന്നു തെ​ളി​യു​ന്നു. [25]

കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ വി​നോ​ദ​ഗാ​ന​ങ്ങൾ പോലും കേ​ര​ളീ​യ​രു​ടെ സത്യ​നി​ഷ്ഠ​യ്ക്കു് ഉപ​ല​ക്ഷ​ക​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഈക്കീ​ക്കി​ത്ത​മ്പ​ലം എന്നൊ​രു വി​നോ​ദം അതി​പു​രാ​ത​ന​കാ​ലം മു​ത​ല്ക്കേ കേ​ര​ള​ത്തിൽ നട​പ്പു​ണ്ടു്. കുറേ മണൽ കൂ​ട്ടി അതിൽ ഒരു ചെറിയ ഈർ​ക്കിൽ മുറി ഒളി​ച്ചു​വെ​യ്ക്കു​ന്നു. മറ്റൊ​രു കു​ട്ടി അതിനെ കണ്ടു​പി​ടി​ക്കാൻ നോ​ക്കീ​ട്ട് ഫലി​ക്കാ​ത്ത പക്ഷം ആദ്യ​ത്തെ കു​ട്ടി അവനെ കണ്ണു​പൊ​ത്തി ദൂ​ര​ത്തു് ഒരു സ്ഥ​ല​ത്തു കൊ​ണ്ടു​പോ​യി വി​ടു​ന്നു. സമാ​ധാ​ന​ര​ക്ഷ പഴയ കാ​ല​ങ്ങ​ളിൽ നാ​യ​ന്മാ​രു​ടെ ജോലി ആയി​രു​ന്ന​തി​നാൽ, അവ​രു​ടെ കു​ട്ടി​കൾ കള്ളം തെ​ളി​യി​ക്കു​ന്ന​തി​നു ബാ​ല്യ​ദ​ശ​യി​ലെ ശീ​ലി​ച്ചു​വ​ന്ന​തു സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ വി​ഷ​യ​ത്തിൽ പരാ​ജി​ത​ന്മാ​രാ​കു​ന്ന​തു വലിയ കു​റ​വാ​ണെ​ന്നു സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചു്, ഈ കളി അവർ​ക്കു് ഉന്മേ​ഷ​വും നൽ​കി​വ​ന്നു.

മോഷണം ഒരു വലിയ പാ​ത​ക​മാ​യി ഗണി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു്, അറു​പ്പൊ​ത്തി​റു​പ്പോ​ത്തി​ക്ക​ളി​യിൽ​നി​ന്നു് മന​സ്സി​ലാ​ക്കാം.

കേ​ര​ളീ​യർ പൊ​തു​വെ ശൈ​വ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് മു​മ്പു പ്ര​സ്താ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. മിക്ക ഗാ​ന​ങ്ങ​ളി​ലും ശി​വ​സ്തു​തി​യാ​ണു് ആദ്യ​മാ​യി കാ​ണു​ന്ന​തു്. വേ​ദാ​ന്ത തത്വ​ങ്ങൾ കേ​ര​ളീ​യ​രു​ടെ ഇട​യ്ക്കു പ്ര​ച​രി​പ്പി​ച്ച​തു് കേ​ര​ളീ​യ​ബ്രാ​ഹ്മ​മ​രാ​ണെ​ന്നു പലരും വി​ശ്വ​സി​ച്ചു​പോ​രു​ന്നു​ണ്ടു്. എന്നാൽ സം​ഘ​കാ​ല​ത്തി​നു മു​മ്പും പി​മ്പും ഉണ്ടായ ദ്രാ​വി​ഡ​ക​വി​ക​ളാ​ണു് ഈ സം​ഗ​തി​യിൽ കേ​ര​ളീ​യർ​ക്കു് മാർ​ഗ്ഗ​ദർ​ശി​ക​ളാ​യി​രു​ന്ന​തെ​ന്നു തീർ​ച്ച പറ​യാ​വു​ന്ന​താ​ണു്. വെറും വി​നോ​ദ​ങ്ങൾ​ക്കാ​യി നിർ​മ്മി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള ഗാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ​പോ​ലും വേ​ദാ​ന്ത​ത​ത്വ​ങ്ങൾ അന്തർ​ഭ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. ഒന്നു​ര​ണ്ടു ഉദാ​ഹ​ര​ണ​ങ്ങൾ മാ​ത്രം എടു​ത്തു​കാ​ണി​ക്കാം.

വള്ളു​വൻ​പാ​ട്ടു വേ​ദാ​ന്ത​പ​ര​മാ​ണെ​ന്നു് മു​മ്പു് പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ. ഇനി കോ​നാർ​പാ​ട്ടു് ഒന്നു നോ​ക്കുക.

ഇതും വേ​ദാ​ന്ത​പ​രം തന്നെ. താഴെ ഉദ്ധ​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന പെ​രു​മ്പെ​ട്ടി​പ്പാ​ട്ടും അങ്ങി​നെ​ത​ന്നെ.

വേ​ദാ​ന്ത​ത​ത്വ​ങ്ങൾ അതി​പു​രാ​ത​ന​കാ​ല​ത്തേ കേ​ര​ളീ​യ​രു​ടെ ഇട​യ്ക്കു് പ്ര​ച​രി​ച്ചു​വെ​ങ്കി​ലും, മാ​യാ​വാ​ദ​ത്തി​നു് അടി​മ​പ്പെ​ട്ടു് അവർ ജീ​വി​ത​ത്തെ വലിയ ഭാ​ര​മാ​യി ഗണി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. അവർ സദാ ഉത്സാ​ഹ​ശീ​ല​ന്മാ​രും പ്ര​സ​ന്ന​രും ആയി​രു​ന്നു. പോ​രി​നു പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന അവ​സ​ര​ത്തിൽ​പ്പോ​ലും, അവർ വെടി പറ​ഞ്ഞു​വ​ന്നു. ഉത്സ​വം കാണാൻ പോ​കും​പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു യു​ദ്ധ​ത്തി​നു​ള്ള ഒരു​ക്ക​വും പു​റ​പ്പാ​ടും.

പഴ​യ​പാ​ട്ടു​ക​ളെ സ്വയം ശേ​ഖ​രി​ച്ചു വെ​യ്ക്കു​ന്ന​തി​നോ, അങ്ങ​നെ ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നോ ഇന്ന​ത്തെ കേ​ര​ളീ​യർ ശ്ര​മി​ക്കാ​ത്ത​തു വലിയ കഷ്ട​മാ​ണു്. ഈ വി​ഷ​യ​ത്തിൽ സര​സ​ഗ​ദ്യ​കാ​ര​നായ മി​സ്റ്റർ സി. പി. ഗോ​വി​ന്ദ​പ്പി​ള്ള ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള ശ്രമം സർ​വ​ഥാ​ശ്ലാ​ഘാർ​ഹ​മാ​കു​ന്നു. കേ​ര​ളീ​യ​ച​രി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ഇരു​ള​ട​ഞ്ഞ​മൂ​ല​ക​ളിൽ വെ​ളി​ച്ചം പതി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഇത്ത​രം ഗാ​ന​ങ്ങൾ സാ​ഹി​ത്യ​ര​സം കു​റ​ഞ്ഞ​വ​യാ​ണെ​ന്നി​രു​ന്നാ​ലും ചരി​ത്ര​കാ​ര​ന്റെ ദൃ​ഷ്ടി​യിൽ അമൂ​ല്യ​സ​മ്പ​ത്തു​കൾ തന്നെ​യാ​ണു്.