സം​ഭ​വ​വർ​ണ്ണ​ന​കൾ എഴു​തു​ന്ന വൃ​ത്താ​ന്ത​നി​വേ​ദ​ക​നു ചില സമ​യ​ങ്ങ​ളിൽ ഗു​ണ​ദോഷ നി​രൂ​പ​ണ​പ്ര​വൃ​ത്തി​കൂ​ടെ ചെ​യ്യാ​നു​ണ്ടാ​കും. തന്റെ നില അറി​യു​ന്ന​വ​നു ഇതു ദു​ഷ്ക​ര​മോ അനർ​ത്ഥ​ക​ര​മോ ആക​യി​ല്ല. ഗു​ണ​ദോ​ഷ​ങ്ങൾ തി​രി​ച്ച​റി​വാൻ പ്രാ​പ്തി​യി​ല്ലാ​ത്ത​വർ അതി​ലേ​ക്കു തു​നി​യു​മ്പോ​ഴാ​ണു് ‘വി​ഡ്ഢി​വേ​ഷം’ കെ​ട്ടു​ന്ന​തു. അന്യ​ന്മാ​രു​ടെ പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളിൽ ഗു​ണ​വും ദോ​ഷ​വും കണ്ടു പറവാൻ തു​നി​യു​ന്ന​വർ അവ​രു​ടെ പ്ര​വൃ​ത്തി​ക​ളു​ടെ ഗു​ണ​ദോ​ഷ​ങ്ങ​ളെ സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യി അറി​യ​ണം. ഈ വി​ഷ​യ​ത്തിൽ അവ​ന്നു ആ അന്യ​ന്മാ​രോ​ള​മെ​ങ്കി​ലും അറിവു ആ സം​ഗ​തി​യിൽ ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണം. സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി പത്ര​ലേ​ഖ​ക​ന്മാർ ചെ​യ്യേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്ന ഗു​ണ​ദോ​ഷ​നി​രൂ​പ​ണ​ങ്ങൾ നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യം, സം​ഗീ​തം, ചി​ത്ര​പ്ര​ദർ​ശ​നം ഇത്യാ​ദി കലാ​വി​ദ്യാ​പ്ര​ക​ട​ന​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി ആയി​രി​ക്കും. ഇവ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു ലേ​ഖ​ക​ന്മാ​രും പത്രാ​ധി​നാ​ഥ​ന്മാ​രും അറി​ഞ്ഞി​രി​ക്കേ​ണ്ട മു​ഖ്യ​വി​വ​ര​ങ്ങൾ താഴെ പറ​യു​ന്നു.

കൊ​ല്ല​ത്തിൽ മു​ന്നൂ​റ്റി അറു​പ​ത്ത​ഞ്ചു ദിവസം മു​ഴു​വൻ ഇല്ലെ​ങ്കി​ലും ഏറിയ കൂറും നാ​ളു​ക​ളിൽ നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യ​ങ്ങൾ നട​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന മഹാ​ന​ഗ​ര​ങ്ങ​ളു​ണ്ടു്. അവി​ട​ങ്ങ​ളി​ലെ പത്ര​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണു നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യ​വർ​ണ്ണ​ന​ങ്ങൾ ഒരു പ്ര​ധാന കാ​ര്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ഈ പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്കു് സമർ​ത്ഥ​ന്മാ​രെ​ന്നു നടി​ക്കു​ന്ന ലേ​ഖ​ക​ന്മാർ പല​രു​ണ്ടു്. ലണ്ട​നി​ലെ പത്ര​കാ​ര്യാ​ല​യ​ങ്ങ​ളിൽ പണി കി​ട്ടു​വാൻ അപേ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന ലേ​ഖ​ക​ന്മാർ പത്തി​നൊ​മ്പ​തു വീതം നാ​ട​കാ​ഭി​നയ നി​രൂ​പ​ണ​ത്തി​നു പ്ര​ത്യേ​കം യോ​ഗ്യ​ത​യു​ള്ള​വ​രാ​ണെ​ന്നു തന്നെ​ത്താൻ യോ​ഗ്യ​താ​വർ​ണ്ണ​നം ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രാ​ണു​പോൽ. ഇങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നാ​ലും, വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ തങ്ങ​ളു​ടെ നി​രൂ​പ​ണ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ​കൊ​ണ്ടു നാ​ട​ക​ക്കാ​രു​ടെ​യോ ബഹു​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ​യോ തൃ​പ്തി​യെ അർ​ഹി​ക്കു​ന്ന​വർ എത്ര​യോ ചു​രു​ക്ക​മാ​ണു്. ലണ്ട​നിൽ നാ​ട​ക​ശാ​ല​ക​ളോ അനേകം; വർ​ത്ത​മാ​ന​പ​ത്ര​ങ്ങൾ അതി​ലെ​ത്ര​യോ അധികം. നാ​ട​ക​ശാ​ല​ക​ളിൽ പോ​കു​ന്ന ജന​ങ്ങ​ളെ അതി​ലേ​ക്കു പ്രേ​രി​പ്പി​ക്കു​ക​യോ, അതിൽ​നി​ന്നു പിൻ​തി​രി​പ്പി​ക്ക​യോ ചെ​യ്യു​ന്ന​തു് പത്ര​ങ്ങ​ളിൽ ആ നാ​ട​ക​ശാ​ല​ക​ളി​ലെ അഭി​ന​യ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി പറ​ഞ്ഞു​കാ​ണു​ന്ന ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ മു​ഖേ​ന​യാ​ണെ​ന്നു പറ​യാ​വു​ന്ന​താ​കു​ന്നു. ഈ സ്ഥി​തി​ക്കു് ജന​ങ്ങൾ പത്ര​ങ്ങ​ളിൽ നാ​ട​കാ​ഭി​നയ വി​വ​ര​ങ്ങ​ളെ നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തും അവ​രു​ടെ കൗ​തു​ക​ത്തെ സാ​ധി​പ്പാൻ പത്ര​ക്കാർ നാ​ട​ക​ശാ​ല​യി​ലേ​ക്കു ലേ​ഖ​ക​ന്മാ​രെ അയ​ക്കു​ന്ന​തും അഭി​ന​യ​വർ​ണ്ണ​നം പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തും, എല്ലാ, സ്വാ​ഭാ​വി​കം തന്നെ​യാ​ണു്. എന്നാൽ നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യ​നി​രൂ​പ​ണം ചെ​യ്യു​ന്ന​വൻ തന്റെ പണി​യിൽ നി​പു​ണ​ന​ല്ലെ​ങ്കിൽ, പത്ര​ത്തി​നു് ഇടി​ച്ച​ലും, നാ​ട​ക​ക്കാർ​ക്കു് ആശാ​ഭം​ഗ​വും, ജന​ങ്ങൾ​ക്കു മു​ഷി​ച്ച​ലു​മു​ണ്ടാ​യേ​ക്കും. അവൻ എന്തൊ​ക്കെ​യാ​ണു് അറി​ഞ്ഞി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തു്? ഒരു നാടക ശാ​ല​യിൽ അഭി​ന​യി​ക്കു​ന്ന നാ​ട​ക​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ‘ഉള്ള​തൊ​ക്കെ’ അറി​വാൻ ബഹു​ജ​ന​ങ്ങൾ​ക്കു കൗ​തു​ക​മു​ണ്ടെ​ന്നു ലേഖകൻ ആദ്യ​മേ ഓർ​മ്മ​വെ​യ്ക്ക​ണം. ലോ​കർ​ക്ക​റി​യേ​ണ്ട സം​ഗ​തി​കൾ: (1) നാടകം കാ​ണ്മാൻ കൊ​ള്ളാ​വു​ന്ന​താ​ണോ? (2) അതു കാ​ണ്മാൻ പോ​കു​ന്ന​തി​നു​ത​ക്ക​വ​ണ്ണം അതി​ന്റെ യോ​ഗ്യ​ത​കൾ​ക്കു അധി​ഷ്ഠാ​ന​മെ​ന്തു്? (3) എന്തു​മാ​തി​രി സം​ഗ​തി​യാ​ണു് അതി​ലു​ള്ള​തു്? (4) കേ​ളി​കേ​ട്ട നട​ന്മാ​രു​ണ്ടോ? കേളി കെ​ട്ട​വ​രു​മു​ണ്ടോ? (5) നാ​ട​ക​ക​ഥ​ത​ന്നെ​യെ​ന്താ​ണു്? ഇങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ​യാ​കു​ന്നു. ഈ ഒടു​വിൽ പറഞ്ഞ സം​ഗ​തി​യി​ലാ​ണു് ലേ​ഖ​ക​ന്മാർ കു​ഴ​ങ്ങു​ന്ന​തു്? നാ​ട​ക​കഥ എങ്ങ​നെ​യെ​ഴു​തി​യാ​ലാ​ണു് വാ​യ​ന​ക്കാർ രസി​ക്കുക? എങ്ങ​നെ​യെ​ഴു​തി​യാ​ലാ​ണു് മു​ഷി​യുക? ഇതു തി​രി​ച്ച​റി​വാൻ കുറെ പണി​യു​ണ്ടു്. ഒരു നാ​ട​ക​ത്തിൽ പറ​യു​ന്ന സം​ഗ​തി​കൾ വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ നടന്ന സം​ഭ​വ​ങ്ങൾ അല്ലെ​ന്നു ഒന്നാ​മ​താ​യി ഓർ​ക്ക​ണം. അവ വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ നട​ന്ന​വ​യാ​യി​രു​ന്നാൽ അവയെ വർ​ണ്ണി​ച്ചെ​ഴു​തു​ന്ന ലേഖനം വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു രു​ചി​ച്ചു എന്നു വരും. വെറും ഭാ​വ​നാ​സൃ​ഷ്ട​മായ കഥയെ മു​ഴു​വൻ വി​വ​രി​ച്ചു് ലേ​ഖ​ന​മു​ഖേന കാ​ണ്മാൻ വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു ക്ഷ​മ​യു​ണ്ടാ​ക​യി​ല്ല. നാ​ട​ക​ശാ​ല​യിൽ നട​ന്ന​തെ​ന്താ​ണു്? ഏതാ​നും ആളുകൾ ഒന്നാ​യി​ച്ചേർ​ന്നു, നാ​ട​ക​കർ​ത്താ​വാ​യും, നട​നാ​യും, രം​ഗ​വി​ധാന കർ​ത്താ​വാ​യും, ഗാ​യ​ക​നാ​യും, മറ്റും അവ​ര​വ​രു​ടെ കലാ​വി​ദ്യ​ക​ളെ പ്ര​യോ​ഗി​ച്ചു്, സദ​സ്യർ​ക്കു രസി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം, അല്ലെ​ങ്കിൽ മു​ഷി​വു​ണ്ടാ​ക​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം, സന്തോ​ഷം, ഉല്ലാ​സം, ആശ, സന്താ​പം ഇത്യാ​ദി മനോ​വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളെ രം​ഗ​ത്തിൽ പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ചു; ഇതാ​ണു് അവർ നട​ത്തി​യ​തു്. ലേ​ഖ​ക​ന്റെ കർ​ത്ത​വ്യ​മോ, ഈവകയെ വർ​ണ്ണി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യം സഫ​ല​മാ​ക​യോ വി​ഫ​ല​മാ​ക​യോ ചെ​യ്ത​തി​ന്നു ഹേ​തു​വായ സം​ഗ​തി​ക​ളെ​ന്തൊ​ക്കെ​യാ​ണെ​ന്നു ആദ്യ​മേ ഗ്ര​ഹി​ക്ക​ണം. മു​ഖ്യ​മായ സംഗതി നാ​ട​ക​ക​ഥ​യാ​ണു്; കഥ മു​ഴു​വൻ വി​വ​രി​പ്പാൻ പത്ര​പം​ക്തി​കൾ എത്ര​യോ അധികം ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടും. നാ​നാ​പ്ര​കാ​ര​ങ്ങ​ളി​ലു​ള്ള മറ്റു പലേ കാ​ര്യ​ങ്ങൾ പറ​യേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കെ, അത്ര​യേ​റെ പത്ര​പം​ക്തി നാ​ട​ക​ക​ഥ​യ്ക്കാ​യി വി​നി​യോ​ഗി​ക്കാൻ നിർ​വ്വാ​ഹ​മി​ല്ല. വി​ശേ​ഷി​ച്ചും, കഥ മു​ഴു​വൻ എഴു​തി​യാൽ വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കു അരോ​ച​ക​വും തോ​ന്നും. ആകയാൽ കഥയിൽ മു​ഖ്യ​മായ ഘട്ട​ങ്ങൾ മാ​ത്രം എടു​ത്തെ​ഴു​തു​ക​യാ​ണാ​വ​ശ്യം; നാടകം സഫലമോ വി​ഫ​ല​മോ ആവാൻ കാ​ര​ണ​മായ കഥാ​ഘ​ട്ട​ങ്ങൾ ഏവ എന്നു സ്ഥാ​പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു തക്ക​വി​ധ​ത്തി​ലും, വാ​യ​ന​ക്കാർ കഥ​യു​ടെ മർ​മ്മ​ങ്ങൾ അറി​ഞ്ഞു രസി​ക്കാൻ തക്ക​വ​ണ്ണ​വും, പ്ര​ധാ​ന​മായ ആ ചില ഘട്ട​ങ്ങൾ മാ​ത്രം ചേ​രും​‌​പ​ടി ചേർ​ത്തു അഭി​ന​യ​വർ​ണ്ണ​നം ചെ​യ്യ​ണം. കഥയെ ഇങ്ങ​നെ സദ​സ്യർ​ക്കു കണ്മു​മ്പിൽ പ്ര​തി​ബിം​ബി​പ്പി​ക്കാൻ, നട​ന്മാർ ഏതു​വി​ധം അഭി​ന​യി​ച്ചു എന്നും, രം​ഗ​വി​ധാ​നം എങ്ങ​നെ മോടി പി​ടി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു എന്നും, സദ​സ്യർ എങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു അഭി​ന​യ​ത്തെ നന്ദി​ച്ച​തു് അല്ലെ​ങ്കിൽ നി​ന്ദി​ച്ച​തു് എന്നും മറ്റും അവ​ശ്യം പറ​യേ​ണ്ട​തൊ​ക്കെ പറ​ഞ്ഞാൽ മതി; നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യ​വർ​ണ്ണ​നം പൂർ​ത്തി​വ​ന്നു. ഇത്ര​യൊ​ക്ക​യേ പത്ര​ങ്ങൾ​ക്കു് ആവ​ശ്യ​മു​ള്ളു. എന്നാൽ, ഇനി രണ്ടു​ത​രം നി​രൂ​പ​ണം ഈ വി​ഷ​യ​ത്തി​ലു​ണ്ടു്: ഒന്നു്, നാ​ട്യ​ക​ലാ​വി​ദ്യ​യു​ടെ തോ​തു​കൾ വെ​ച്ചു​ങ്കൊ​ണ്ടു നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യ​ത്തെ അള​ന്നു തി​ട്ട​പ്പെ​ടു​ത്തുക, ഇതു പത്ര​ക്കാ​ര​ന്റെ പ്ര​വൃ​ത്തി​യി​ലുൾ​പ്പെ​ട്ട​ത​ല്ല; മറ്റൊ​ന്നു, സദ​സ്യ​രു​ടെ ഗണ​ത്തിൽ ഉൾ​പ്പെ​ട്ട ഒരു​വ​ന്നു നാടകം കണ്ട​പ്പോൾ ഉണ്ടായ അഭി​പ്രാ​യ​മെ​ന്തെ​ന്നു വി​വ​രി​ക്കുക; ഇതു്, സാ​ധാ​ര​ണ​യാ​യി അഭി​ന​യ​വർ​ണ്ണ​ന​ത്തി​നു പ്ര​ത്യേക ലേ​ഖ​ക​ന്മാ​രി​ല്ലാ​ത്ത പക്ഷ​ത്തി​ലേ ഉപ​യോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്താ​റു​ള്ളൂ; അതു തന്നെ​യും ലേ​ഖ​ക​ന്റെ സ്വ​ന്തം പേ​രു​വ​ച്ചു പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യാ​ണു് നട​പ്പു്. ഏതൊ​ന്നാ​യാ​ലും, നാ​ട​ക​ശാ​ല​യിൽ നട​ന്മാ​രു​ടെ​യും കൂ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ​യും പണി​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി പ്ര​ത്യേ​കം കൂ​റോ​ടു കൂ​ടെ​യി​രി​ക്കു​വാൻ കഴി​യാ​ത്ത​വ​രെ​ക്കൊ​ണ്ടു് യഥാർ​ത്ഥ​മായ വി​മർ​ശ​നം സാ​ധ്യ​മ​ല്ല. എന്നി​രു​ന്നാ​ലും, ലേഖകൻ തന്റെ കടമയെ നട​ത്തു​ന്ന​തു് അവ​ഹി​ത​നാ​യി​ട്ടാ​യി​രി​ക്ക​രു​തു്, അവനെ ബാ​ധി​ക്കാ​വു​ന്ന സം​ഗ​തി​കൾ ചി​ല​തു​ണ്ടു്. അവൻ നാ​ട​ക​ശാ​ലാ​ധി​കാ​രി​ക​ളു​ടെ പക്ഷ​ത്തിൽ​പെ​ട്ടു് അവ​രു​ടെ പ്ര​വൃ​ത്തി​യെ അനർ​ഹ​മാ​യി സ്തു​തി​ക്ക​രു​തു്; അതി​ന്മ​ണ്ണം​ത​ന്നെ, പത്ര​ത്തിൽ കൂ​ലി​ക്കാ​യി നാടക പര​സ്യ​ങ്ങൾ ചേർ​ക്കു​ന്ന ആളുടെ ഭീ​ഷ​ണി​യോ ശി​പാർ​ശ​യോ ഗണ്യ​മാ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു് ഒരു നാ​ട​ക​ത്തി​ന്റെ ദൂ​ഷ്യ​ഭാ​ഗ​ങ്ങൾ ഒളി​ച്ചു​വ​യ്ക്ക​യു​മ​രു​തു്. ലേഖകൻ പൊ​തു​ജ​ന​ഭൃ​ത്യ​നാ​ണു്. ജന​ങ്ങൾ തങ്ങ​ളു​ടെ ഹി​താ​ഹി​ത​ങ്ങ​ളെ നോ​ക്കി​ക്കൊൾ​വാൻ ലേ​ഖ​ക​നെ വി​ശ്വ​സി​ച്ചേൽ​പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അവർ​ക്കു സന്മാർ​ഗ​നി​ഷ്ഠ​യിൽ ദോ​ഷ​ക​ര​മായ ഒരു നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യം കാ​ണ്മാൻ അവരെ പ്രേ​രി​പ്പി​ക്കു​മാ​റു​ള്ള അവാ​സ്ത​വ​വർ​ണ്ണ​നം ചെ​യ്താൽ, അവർ അറി​യാ​തെ സന്മാർ​ഗ്ഗ​ദൂ​ഷ​ക​മായ സം​ഗ​തി​ക​ളിൽ ചാടി പാ​പ​ക്കു​ണ്ടിൽ പതി​ച്ചേ​ക്കും. ഇങ്ങ​നെ വരാ​തി​രി​പ്പാൻ നോ​ക്കേ​ണ്ട​തു് പത്ര​ക്കാ​ര​ന്റെ ചു​മ​ത​ല​യിൽ ഉൾ​പ്പെ​ട്ട കാ​ര്യ​മാ​കു​ന്നു.

നാ​ട​കാ​ഭി​ന​യ​ത്തോ​ടു കൂ​ടി​ച്ചേർ​ന്നോ, തനി​യെ​യോ പോ​കു​ന്ന ഒരു ഏർ​പ്പാ​ടാ​ണു് സം​ഗീ​തം. സം​ഗീ​ത​നാ​ട​ക​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​യി​വ​രു​ന്ന സ്ഥി​തി​ക്കു് ഈ വി​ഷ​യ​ത്തിൽ മല​യാ​ള​പ​ത്ര​ക്കാർ പ്ര​ത്യേ​കം ശ്ര​ദ്ധ​വ​യ്ക്കേ​ണ്ട​താ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. സം​ഗീ​ത​പ്ര​യോ​ഗ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ഗു​ണാ​ഗു​ണ​വി​വേ​ച​നം ചെ​യ്യാൻ ലേ​ഖ​ക​ന്മാർ​ക്കാർ​ക്കും സാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്നാ​ണു ചിലർ വി​ചാ​രി​ച്ചു പോ​രു​ന്ന​തു്. ‘ചെ​മ്പട’ എന്നും ‘കാപി’ എന്നും ‘ആദി​താ​ളം’ എന്നും, ‘മധ്യ​മ​താ​ളം’ എന്നും, ‘റവ’ എന്നും, ‘സംഗതി’ എന്നും പലപല സാ​ങ്കേ​തിക ശബ്ദ​ങ്ങൾ ലേ​ഖ​ന​ത്തി​നു​ള്ളിൽ കു​ത്തി​നി​റ​ച്ചു്, സാ​ധാ​രണ വാ​യ​ന​ക്കാ​ര​ന്മാർ​ക്കു മന​സ്സി​ലാ​കാ​ത്ത വി​ധ​ത്തിൽ, വള​ച്ചു​പൊ​ള​ച്ചു വല്ല​തു​മെ​ഴു​തി​യാൽ സംഗീത നി​രൂ​പ​ണ​മാ​യി എന്നാ​ണു അവ​രു​ടെ വി​ചാ​രം. ഈ ശബ്ദ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ആവ​ശ്യ​കം അല്ലെ​ന്നു പറ​യു​ന്നി​ല്ല. സംഗീത നി​രൂ​പ​കൻ എന്നു വേണ്ട, കലാ​വി​ദ്യ​ക​ളിൽ ഏതൊ​ന്നി​നേ​യും നി​രൂ​പി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ​ല്ലാം, അതാതു കല​ക​ളി​ലെ സാ​ങ്കേ​തിക പദ​ങ്ങ​ളിൽ പരി​ച​യ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കേ​ണ്ട​താ​വ​ശ്യ​മാ​ണു്. ആ വക പദ​ങ്ങൾ ലേ​ഖ​ന​ത്തിൽ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കേ​ണ്ട​തും ആവ​ശ്യം; എന്നാൽ മു​ഖ്യ​മായ ആവ​ശ്യം അതല്ല: സം​ഗീ​ത​നാ​ട​ക​ക്കാ​രു​ടെ​യോ സം​ഗീ​ത​സം​ഘ​ക്കാ​രു​ടെ​യോ പ്ര​യോ​ഗം എങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു എന്നു വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ അറി​യി​ക്ക​യാ​ണു് വേ​ണ്ട​തു്. ഇതി​ലേ​ക്കു്, ലേ​ഖ​ക​നു് അവ​രു​ടെ സ്വ​കാ​ര്യ​മായ അഭി​ന​യ​ങ്ങൾ മുൻ​കൂ​ട്ടി​ക്കാ​ണ്മാൻ കഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നാൽ, അഭി​പ്രാ​യം സ്വ​രൂ​പി​പ്പാൻ കുറെ എളു​പ്പ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. ലേഖകൻ അക്കൂ​ട്ട​രിൽ പ്ര​മാ​ണി​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി ചില വി​വ​ര​ങ്ങൾ റി​പ്പോർ​ട്ടിൽ ചേർ​ക്കു​ന്ന​തു് അനു​ചി​ത​മാ​ക​യി​ല്ല. പാ​ട്ടു​ക​ളു​ടെ കർ​ത്താ​വു് ഇന്ന മട്ടു​കാ​ര​നാ​ണു്, ദേ​ശി​ക​മ​ട്ടോ, സോ​പാ​ന​മ​ട്ടോ, ത്യാ​ഗ​രാ​ജ​ശി​ഷ്യ​നോ, ദീ​ക്ഷി​ത​ശി​ഷ്യ​നോ, പാ​ഴ്സി​നാ​ട​ക​മ​ട്ടു​കാ​ര​നോ, തമി​ഴ്മ​ട്ടു​കാ​ര​നോ എന്നൊ​ക്കെ വാ​യ​ന​ക്കാ​രെ ഗ്ര​ഹി​പ്പി​ക്ക​ണം. പാ​ട്ടു​കാർ​ക്കും വൈ​ണി​ക​ന്മാർ​ക്കും ഫി​ഡിൽ​കാ​രർ​ക്കും മറ്റു കൂ​ട്ടർ​ക്കും വല്ല പ്ര​ത്യേക ഗോ​ഷ്ഠി​ക​ളു​മു​ണ്ടോ എന്ന​റി​യു​ന്ന​തു് അവ​രു​ടെ ഗാ​ന​പ്ര​യോ​ഗ​വി​ശേ​ഷ​ത്തി​ന്റെ കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളെ അറി​വാൻ ഉപ​ക​രി​ക്കും. നാ​ട​ക​ത്തി​ലാ​ണെ​ങ്കിൽ, പാ​ട്ടു​കൾ സന്ദർ​ഭോ​ചി​ത​ങ്ങ​ളാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ, ആവ​ശ്യ​ത്തിൽ കവി​ഞ്ഞു് ദീർ​ഘ​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടോ, സ്തോ​ഭം ശരി​യാ​യി പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ, നട​ന്റെ അഭി​ന​യ​ത്തി​നു പാ​ട്ടു നി​മി​ത്തം ക്ലേ​ശം തട്ടു​ന്നു​ണ്ടോ, എന്നെ​ല്ലാം, സൂ​ക്ഷി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു പറയണം. സംഗീത നി​രൂ​പ​കൻ അവ​ശ്യം ശ്ര​ദ്ധി​ക്കേ​ണ്ടിയ കാ​ര്യ​ങ്ങൾ: (1) സം​ഗീ​ത​ത്തെ​പ്പ​റ്റി വി​മർ​ശ​നം ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തി​ന്റെ ഉദ്ദേ​ശ്യ​മെ​ന്തു് എന്നു് വ്യ​ക്ത​മാ​യി ധരി​ച്ചി​രി​ക്കുക. (2) സം​ഗീ​ത​കല സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു​ള്ള ഓരോ പ്ര​മേ​യ​ങ്ങ​ളിൽ തനി​ക്കു പ്ര​ത്യേ​ക​മാ​യു​ള്ള മനോ​ഗ​തി​യും ശീ​ല​വും എന്താ​ണെ​ന്നു തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞി​രി​ക്കുക—ഈ രണ്ടു​മാ​ണു്. ഇവയിൽ ഒന്നാ​മ​ത്തെ​തായ സം​ഗീ​ത​വി​മർ​ശ​ന​ത്തി​നു് ഉദ്ദേ​ശ്യം മു​ഖ്യ​മാ​യി രണ്ടു​ണ്ടു്: ഒന്നു്, തന്റെ ലേഖനം വാ​യി​പ്പാ​നി​ട​യാ​കു​ന്ന​വർ​ക്കു സം​ഗീ​ത​ശാ​ല​യിൽ എത്തി​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ ഇന്ന​യി​ന്ന​വി​ധം രസി​ക്കാ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നു ഒരു അഭി​പ്രാ​യം തോ​ന്ന​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം ആ സം​ഗീ​ത​പ്ര​ക​ട​ന​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ശരി​യാ​യും വി​ശ​ദ​മാ​യു​മു​ള്ള ഒരു വി​വ​ര​ണം കൊ​ടു​ക്കുക; രണ്ടാ​മ​തു്, ആ സം​ഗീ​ത​പ്ര​ക​ട​ന​ത്തെ​പ്പ​റ്റി പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങൾ അഭി​ന​ന്ദി​ക്ക​യോ നി​ന്ദി​ക്ക​യോ ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തെ​ന്നു് തനി​ക്കു തോ​ന്നു​ന്ന അഭി​പ്രാ​യ​ത്തെ പറക. ഇവയിൽ ഒന്നാ​മ​ത്തെ​തി​നു്, സം​ഗീ​ത​ക​ല​യിൽ പരി​ജ്ഞാ​ന​വും, പാ​ട്ടി​ന്റെ ഗു​ണാ​ഗു​ണ​ങ്ങ​ളെ ഉട​നു​ടൻ തി​രി​ച്ച​റി​വാൻ തക്ക​വ​ണ്ണം ശ്ര​വ​ണേ​ന്ദ്രി​യ​ത്തി​നു പരി​ശീ​ല​ന​വും സി​ദ്ധി​ച്ചി​രി​ക്ക​ണം. ഇതു​ണ്ടാ​യാ​ലേ സം​ഗീ​ത​പ്ര​ക​ട​ന​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ശരി​യാ​യും വി​ശ​ദ​മാ​യും വർ​ണി​പ്പാൻ സാ​ധി​ക്കൂ. ഈ യോ​ഗ്യത ഇല്ലാ​ത്ത​വർ എത്ര​ത​ന്നെ കോ​ലാ​ഹ​ലം കൂ​ട്ടി​യെ​ഴു​തി​യാ​ലും, അതു യഥാർ​ത്ഥ​മായ സം​ഗീ​ത​നി​രൂ​പ​ണ​മാ​ക​യി​ല്ല. നി​രൂ​പ​ണ​കർ​ത്താ​വു പാ​ട്ടു കേ​ട്ടി​രി​ക്കു​മ്പോൾ ‘ബലേ’ വി​ളി​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടോ, ‘തല​കു​ലു​ക്കി’യതു​കൊ​ണ്ടോ മാ​ത്രം പാ​ട്ടു മെ​ച്ച​മാ​യി എന്നു നിർ​ണ്ണ​യി​പ്പാൻ പാ​ടി​ല്ല. ഗാ​ന​കർ​ത്താ​വി​ന്റെ ആശ​യ​മെ​ന്തെ​ന്ന​റി​വാ​നും, അറി​ഞ്ഞാൽ​കൂ​ടി സാ​ധാ​രണ ഭാ​ഷ​യിൽ പറ​ഞ്ഞ​റി​യി​പ്പാ​നും, എപ്പോ​ഴും സാ​ധ്യ​മ​ല്ല. സം​ഗീ​ത​മോ, മനു​ഷ്യ​ഹൃ​ദ​യ​വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളെ പുറമെ അറി​യി​ക്കു​ന്ന സമ്പ്ര​ദാ​യം ആകു​ന്നു എന്നു നാം അറി​യ​ണം. സാ​ധാ​രണ ഭാ​ഷ​യി​ലു​ള്ള വാ​ക്കു​കൾ കേ​ട്ടാൽ ഇള​കാ​ത്ത എത്ര​യോ ചി​ത്തം സം​ഗീ​ത​ധ്വ​നി​യു​ടെ ശ്ര​വ​ണ​ത്താൽ അലി​ഞ്ഞു​പോ​കു​മാ​റു​ണ്ടു്. ഹേ​ര​യ​വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളെ പറ​ഞ്ഞ​റി​യി​ക്കു​ന്ന​തി​നു വാ​ക്കു​കൾ ഉപ​യോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​തി​നു പകരം സം​ഗീ​ത​ത്തെ ഉപ​യോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന ഒരു കാലം ഉണ്ടാ​കും എന്നു​കൂ​ടെ ചില മാ​ന​സ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാർ​ക്കു അഭി​പ്രാ​യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. എത്ര മഹ​ത്തായ സം​ഗീ​ത​ത്തെ നി​രൂ​പ​ണം ചെ​യ്യാൻ പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന​വർ പാ​ട്ടി​ലെ പദ​ങ്ങ​ളെ​യോ, മാ​തൃ​കാ​മ​ട്ടി​നെ​യോ, മറ്റോ കണ്ടു മാ​ത്രം കോ​ലാ​ഹ​ലം കൂ​ട്ടി​യെ​ഴു​തു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു കാ​ര്യ​മാ​ക​യി​ല്ല; സന്ദർ​ഭൗ​ചി​ത്യ​ത്തെ​യും, ശ്രോ​താ​ക്ക​ളു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തെ ഇള​ക്കി മറി​പ്പാ​നു​ള്ള ശക്തി​യെ​യും, അനിർ​വാ​ച്യ​മാ​യും സർ​വ്വോ​പ​രി​ഷ്ഠ​മാ​യു​മു​ള്ള ഒരാ​ന​ന്ദ​മ​നു​ഭ​വി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ള്ള ചൈ​ത​ന്യ​ത്തെ​യും ആ പാ​ട്ടിൽ കാ​ണ്മാൻ കഴി​യ​ണം. ഇത്ത​രം പാ​ട്ടി​നെ ശരി​യാ​യും വി​ശ​ദ​മാ​യും വർ​ണ്ണി​ച്ചു​കാ​ണി​ച്ചാൽ പി​ന്നെ രണ്ടാ​മ​ത്തെ ഉദ്ദേ​ശ്യം, ലേ​ഖ​ക​നു് അതി​നെ​പ്പ​റ്റി തോ​ന്നി​യി​ട്ടു​ള്ള അഭി​പ്രാ​യം പറ​ക​യാ​ണു് എന്നു പറ​ഞ്ഞു​വ​ല്ലോ. ഇതിൽ രണ്ടു പക്ഷ​ക്കാ​രു​ണ്ടു്: ഒരു​കൂ​ട്ടർ, സം​ഗീ​തം ബു​ദ്ധി​ക്കു പരി​ഷ്കാ​രം വരു​ത്തു​ന്നു​ണ്ടോ എന്നു നോ​ക്കു​ന്ന​വ​രും. മറു​കൂ​ട്ടർ, സം​ഗീ​തം ഹൃ​ദ​യ​വി​കാ​ര​ജ​ന​ക​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ എന്നു അന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്ന​വ​രും ആണു്. ഇവരിൽ ഏതു പക്ഷ​മാ​ണോ ലേ​ഖ​ക​നു ഹി​ത​മാ​യു​ള്ള​തു്, അതു നോ​ക്കി അതി​ന്നു തക്ക​തായ അഭി​പ്രാ​യ​മെ​ഴു​തു​ന്ന​തിൽ വി​രോ​ധ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല. എന്നാൽ മറു​പ​ക്ഷ​ക്കാ​രെ വൃഥാ വാ​ക്കു​കൾ കൊ​ണ്ടു ശകാ​രി​ക്കാ​തി​രി​ക്ക​ണം. ലേഖകൻ നീ​തി​ന്യാ​യാ​ധി​പ​ന്റെ നി​ല​യിൽ നിൽ​ക്കു​ക​യ​ല്ലാ​തെ വക്കീ​ലി​ന്റെ നി​ല​യിൽ നി​ന്നു വാ​ദി​ക്ക​രു​തെ​ന്നു പ്ര​ത്യേ​കം ഓർ​മ്മ​വെ​യ്ക്ക​യും വേണം. ചി​ത്ര​പ്ര​ദർ​ശ​ന​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ച നി​രൂ​പ​ണ​ത്തി​നു് അത്യാ​വ​ശ്യ​മാ​യി വേ​ണ്ട​തു്, ചി​ത്ര​ക​ലാ​പ​രി​ജ്ഞാ​ന​മാ​ണു്. ഇതി​ല്ലാ​തെ ഒരു ചി​ത്ര​ത്തെ കണ്ടു് വല്ല അഭി​പ്രാ​യ​വും എഴു​താൻ ആർ​ക്കും കഴി​യും. നാം എത്ര​യോ പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ ദി​വ​സ​ന്തോ​റും വാ​യി​ക്കു​ന്നു; അവയിൽ ഇന്ന​തു നല്ല​തു, ഇന്ന​തു ചീത്ത എന്നു ഉടനടി ഒര​ഭി​പ്രാ​യം പറവാൻ തയ്യാ​റ​ല്ല. പറ​ഞ്ഞാൽ കൂ​ടി​യും, അതി​ന്നു ആധാ​ര​മെ​ന്തെ​ന്നു പറവാൻ അറി​ക​വ​യ്യാ. ഇതി​ന്മ​ണ്ണം പലേ ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളും നാം മേ​ടി​ക്കു​ന്നു; ഇവ എന്തു പ്ര​മാ​ണ​മ​നു​സ​രി​ച്ചാ​ണു് തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു്? പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചൊ​രു തോതും നാം കണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. വി​ല്ക്കു​ന്ന​വൻ തരു​ന്നു, നാം മേ​ടി​ക്കു​ന്നു; അത്ര​മാ​ത്രം. പ്ര​മാ​ണ​ത്താൽ അധി​ഷ്ഠാ​ന​പ്പെ​ടു​ത്താ​ത്ത ഇത്ത​രം അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ള​ല്ലാ ചി​ത്ര​നി​രൂ​പ​ക​നായ ലേഖകൻ അറി​യി​ക്കേ​ണ്ട​തു്. എന്നാൽ, ചി​ത്ര​ക​ലാ പ്ര​മാ​ണ​ങ്ങൾ അറി​ഞ്ഞ ആളു​കൾ​ക്കു ഒരു ചി​ത്ര​ത്തെ​പ്പ​റ്റിയ ഗു​ണ​ദോ​ഷ​ങ്ങൾ വാ​ക്കു​ക​ളാൽ എഴുതി അറി​യി​പ്പാൻ ശക്തി​യി​ല്ല എന്നും വരും. പത്ര​ലേ​ഖന തൂ​വ​ലും ചി​ത്ര​ലേ​ഖന തൂ​ലി​ക​യും ഒരേ​പ്ര​കാ​രം നൈ​പു​ണ്യ​ത്തോ​ടെ പ്ര​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തി​നു കഴി​വു​ള്ള​വർ അവ​ര​വ​രു​ടെ സ്വ​ന്തം പദ്ധ​തി​ക​ളിൽ പക്ഷ​പാ​തി​ക​ളാ​യു​മി​രി​ക്കും. ഏതാ​യാ​ലും, ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി ഗു​ണാ​ഗു​ണ​നി​രൂ​പ​ണം ചെ​യ്യു​ന്ന ലേ​ഖ​ക​നു് സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി ഒരു ചി​ത്ര​ക​ലാ നി​പു​ണ​നു് അവ​ശ്യം വേ​ണ്ട​തായ കലാ​വി​ജ്ഞാ​ന​വും കലാ​പ​രി​ശീ​ല​ന​വും ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണം; ഈ യോ​ഗ്യത ഇല്ല​ത്ത​വർ നി​രൂ​പണ പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്കു് പു​റ​പ്പെ​ട​രു​തു്.

ഗു​ണ​ദോ​ഷ​നി​രൂ​പ​ണ​ത്തി​നു വി​ഷ​യ​മായ മറ്റൊ​രു വകു​പ്പു് പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ ആകു​ന്നു; മറ്റൊ​രു എന്ന​ല്ല, ഇപ്പോൾ എല്ലാ വകു​പ്പു​ക​ളി​ലും മു​ഖ്യ​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള​തും ഏറെ വലു​പ്പ​മു​ള്ള​തും ഇതാ​ണെ​ന്നു പറയാം. ലോ​ക​ത്തിൽ സക​ല​സം​ഗ​തി​ക​ളും പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ​ക്കു വി​ഷ​യ​മാ​കു​ന്ന സ്ഥി​തി​ക്കു്, ഈ വകു​പ്പു് ഇത്ര​യേ​റെ മഹ​ത്താ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് യു​ക്തം തന്നെ​യാ​ണു്. സാ​ഹി​ത്യ​ര​സി​ക​ന്മാർ ധാ​രാ​ള​മാ​യും, പു​സ്ത​ക​പ്ര​സി​ദ്ധീ​കർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രും ഗ്ര​ന്ഥ​കർ​ത്താ​ന്മാ​രും അതി​ന്നൊ​പ്പം എണ്ണ​ത്തിൽ ഏറി​യും വരു​ന്ന രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ, നാൾ​ക്കു​നാൾ അനേകം പുതിയ പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു സ്വാ​ഭാ​വി​കം ആണ​ല്ലോ. അത്ത​രം പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലെ പത്ര​ങ്ങൾ​ക്കു് അഭി​പ്രായ പ്ര​ക​ട​നാർ​ത്ഥം കി​ട്ടു​ന്ന പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി ഗു​ണാ​ഗുണ നി​രൂ​പ​ണം ചെ​യ്യാൻ ഒരു കട​മ​കൂ​ടെ ഉണ്ടെ​ന്നു പത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​ന്മാർ അറി​യ​ണം. പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ പൊ​തു​വിൽ ജന​ങ്ങൾ വാ​യി​പ്പാൻ ഉദ്ദേ​ശി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​യും, അവർ വാ​യി​ച്ചു പോ​കാ​വു​ന്ന​വ​യും ആക​കൊ​ണ്ടു്, അവ​യു​ടെ സൽ​ക്കാ​ര​ത്തി​നാ​യോ നി​രാ​ക​ര​ണ​ത്തി​നാ​യോ ജന​ങ്ങ​ളു​ടെ മന​സ്സി​നെ സജ്ജ​മാ​ക്കി​ക്കൊൾ​വാൻ പത്ര​ക്കാ​രൻ ഒരു​മ്പെ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കിൽ, ചി​ല​പ്പോൾ ക്ഷു​ദ്ര​കൃ​തി​കൾ പൊ​തു​ജന മധ്യ​ത്തിൽ പര​ന്നു് ദോ​ഷ​ബീ​ജ​ങ്ങ​ളെ പര​ത്തി​യെ​ന്നു വന്നേ​ക്കും. പു​സ്ത​ക​നി​രൂ​പ​ണം രണ്ടു മാർ​ഗ്ഗ​ത്തിൽ ഉണ്ടാ​കാം: ഒന്നു്, പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്വ​രൂ​പ​കർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രോ പ്ര​സി​ദ്ധീ​കർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രോ അവ​യു​ടെ ഗു​ണ​ദോ​ഷ​ചി​ന്ത​ന​ത്തി​നാ​യി പ്ര​ത്യേ​കം ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു് അവയെ പത്ര​ക്കാ​ര​നു് അയ​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കുക വഴി​യാ​യി​ട്ടും; മറ്റൊ​ന്നു്, അവർ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടാ​തെ തന്നെ അന്യ​ന്മാർ സ്വ​യ​മേ അവയെ നി​രൂ​പ​ണം ചെ​യ്തി​ട്ടോ ചെ​യ്യാ​നാ​യി​ട്ടോ അയ​ക്കുക വഴി​യാ​യി​ട്ടും, രണ്ടു​പ്ര​കാ​ര​ത്തിൽ വന്നേ​ക്കാം. ഏതു പ്ര​കാ​ര​ത്തി​ലാ​യാ​ലും ഒരു പു​സ്ത​ക​മെ​ന്ന​തു് ഒരു​വ​ന്റെ പ്ര​വൃ​ത്തി​യാ​ക​കൊ​ണ്ടു് ആ പ്ര​വൃ​ത്തി​യെ എപ്പോൾ പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങ​ള​റി​വാൻ വേ​ണ്ടി പുറമെ കാ​ട്ടു​ന്നു​വോ അപ്പോൾ തു​ട​ങ്ങി അതി​നെ​പ്പ​റ്റി ഗു​ണ​ദോ​ഷ​ങ്ങൾ ചി​ന്തി​ച്ചു് അഭി​പ്രാ​യം പറവാൻ പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങ​ളി​ലാർ​ക്കും അവ​കാ​ശ​മു​ള്ള​തി​നാൽ, അതി​ന്റെ നി​രൂ​പ​ണം അന്യാ​യ​കർ​മ്മം ആയി ഗണി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു​കൂ​ടാ. സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യി, പു​സ്ത​ക​കർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രോ തൽ​പ്ര​സി​ദ്ധീ​കർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രോ, നേ​രി​ട്ടു​ത​ന്നെ, പത്ര​ങ്ങ​ളിൽ അഭി​പ്ര​ക​ട​നാർ​ത്ഥം പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ അയ​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു് അവ​രു​ടെ തൊ​ഴി​ലു​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി അധികം ജന​ങ്ങൾ അറി​യു​ന്ന​തി​നു​കൂ​ടെ ഒരു വഴി​യാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന​താ​ണു്. ഇങ്ങ​നെ കി​ട്ടു​ന്ന പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ നോ​ക്കി ഗു​ണാ​ഗു​ണ​ങ്ങൾ വി​വേ​ചി​ച്ചു് അഭി​പ്രാ​യം പറ​യേ​ണ്ട ചുമതല പത്ര​ക്കാ​ര​നു​ള്ള​താ​ണെ​ന്നി​രു​ന്നാ​ലും, പു​സ്ത​കം ഒന്നോ രണ്ടോ എണ്ണ​മാ​യി​രു​ന്നാൽ​ക്കൂ​ടി​യും, അനേകം കൃ​ത്യ​ങ്ങ​ളിൽ​പെ​ട്ടു​ഴ​ലു​ന്ന പത്രാ​ധി​പർ ഉടനടി അവ​യെ​പ്പ​റ്റി ഗു​ണ​ദോ​ഷ​നി​രൂ​പ​ണം ചെ​യ്യാൻ ശക്ത​നാ​യി എന്നു വരി​ക​യി​ല്ല. പി​ന്നെ, ദിനേ ദിനേ അനേകം പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കു​ന്ന വലിയ നഗ​ര​ങ്ങ​ളിൽ പത്ര​ങ്ങൾ​ക്കു് എത്ര​യോ ഏറെ പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ കി​ട്ടു​മ്പോൾ ഇവ​യൊ​ക്കെ എങ്ങ​നെ​യാ​ണു് ഒരാൾ പരി​ശോ​ധി​ക്കുക? ലണ്ടൻ മു​ത​ലായ നഗ​ര​ങ്ങ​ളിൽ പത്രാ​ധി​പ​ന്മാർ തന്നെ പു​സ്ത​ക​നി​രൂ​പ​ണം ചെ​യ്യുക എന്ന നട​പ്പു് ഏറെ​ക്കു​റെ ഇല്ലെ​ന്നു പറയാം; ഗ്ര​ന്ഥ​പ​രി​ശോ​ധ​ക​ന്മാ​രെ​ന്നു കീർ​ത്തി​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള​വ​രെ​യോ, അതു​ത​ന്നെ തൊ​ഴി​ലാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്ന ലേ​ഖ​ക​ന്മാ​രെ​യോ ഏല്പി​ച്ചി​ട്ടാ​ണു് ഗു​ണ​ദോ​ഷ​നി​രൂ​പ​ണം ചെ​യ്യു​ന്ന​തു്. ചില പത്ര​കാ​ര്യാ​ല​യ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് ഓരോ ലേ​ഖ​ക​ന്മാർ ചു​മ​ടു​ചു​മ​ടാ​യി പു​സ്ത​ക​ങ്ങൾ കെ​ട്ടി​പ്പേ​റി നട​ക്കാ​റു​ണ്ടെ​ന്നു പറ​യു​മ്പോൾ അതി​ശ​യോ​ക്ത​മാ​യി തോ​ന്നി​യേ​ക്കാം; എന്നാൽ വാ​സ്ത​വോ​ക്ത​മാ​ണെ​ന്നു ഉറ​പ്പു പറ​യു​ന്നു. പു​സ്ത​കാ​ഭി​പ്രാ​യം എഴു​താൻ പ്ര​യാ​സ​മി​ല്ലെ​ന്നാ​ണു് ഇതു​കൊ​ണ്ടു തോ​ന്നി​പ്പോ​കു​ന്ന​തു്; സാ​ധാ​രണ പത്ര​ങ്ങ​ളിൽ കാ​ണു​ന്ന​തായ അഭി​പ്രാ​യ​ലേ​ഖ​ന​ങ്ങൾ വാ​യി​ച്ചാൽ, അവ തീരെ പ്ര​യാ​സം കൂ​ടാ​തെ​യെ​ഴു​തി​യ​വ​യാ​ണെ​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​കും. അതാതു വി​ഷ​യ​ങ്ങ​ളിൽ പ്ര​ത്യേ​കം പഠി​പ്പു​ള്ള​വ​രായ വി​ദ​ഗ്ദൻ​മാർ എഴു​തു​ന്ന നി​രൂ​പ​ണ​ങ്ങൾ​ക്കു​ള്ള വി​ശി​ഷ്ടത പ്ര​ത്യേ​കം തന്നെ​യാ​ണു്. ഏതൊ​ന്നാ​യാ​ലും, പു​സ്ത​ക​നി​രൂ​പ​ണം ചെ​യ്യു​വാൻ പ്ര​ത്യേ​കം സാ​മർ​ത്ഥ്യം ഉണ്ടാ​കേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ ഒരുവൻ, സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​രെ​ക്കാ​ളെ​ല്ലാം ഏത്ര​യോ ഏറെ ഗ്ര​ന്ഥ​പാ​രാ​യ​ണം ചെ​യ്യു​ക​യും, ലോ​ക​ഗ​തി​ക​ളെ പ്രേ​ക്ഷി​ക്ക​യും ചെ​യ്തി​രി​ക്ക​വേ​ണം; ഈ ഗുണം ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നാ​ലേ ഗ്ര​ന്ഥ​കർ​ത്താ​വി​നോ വാ​യ​ന​ക്കാർ​ക്കോ പ്ര​യോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ന്ന ഒരു സഭി​പ്രാ​യം എഴു​തു​വാൻ കഴിയൂ. പു​സ്ത​ക​ശോ​ധ​ന​ത്തി​നു് പരി​ശോ​ധ​കൻ പ്ര​ത്യേ​കം ഒരു വി​ഷ​യ​ത്തിൽ കഴി​യു​ന്ന​ത്ര വി​ദ​ഗ്ദ്ധ​നാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട​താ​വ​ശ്യ​മാ​ണു്. അതി​ലേ​ക്കു്, അവൻ സാ​മാ​ന്യ​ക്കാ​രേ​ക്കാൾ അധികം സാ​ഹി​ത്യ​പാ​രാ​യ​ണ​നാ​യി​രി​ക്ക​ണം; അവ​രേ​ക്കാൾ അധികം പഠി​പ്പു​ള്ള​വ​നാ​യി​രി​ക്ക​ണം; വി​ശേ​ഷി​ച്ചും, സാ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ, പ്ര​ത്യേ​കം ഒരു ഭാഗം അവ​ന്റെ മു​ഖ്യ​മായ പഠ​ന​വി​ഷ​യ​മാ​ക്കി​യി​രി​ക്ക​യും വേണം. എല്ലാ വി​ഷ​യ​ങ്ങ​ളി​ലും പഠി​പ്പു നേ​ടീ​ട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഒരു വി​ഷ​യ​ത്തിൽ ഏകാ​ഗ്ര​ചി​ത്ത​നാ​യി​രു​ന്നു പഠി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നാൽ ആ വി​ഷ​യ​ത്തിൽ വരു​ന്ന ഏതു പു​സ്ത​ക​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യും അഭി​പ്രാ​യം പറവാൻ അവ​ന്നു് വി​ശേ​ഷ​യോ​ഗ്യ​ത​യു​ണ്ടെ​ന്നു മറ്റു​ള്ള​വർ സമ്മ​തി​ക്കും. ആ വി​ഷ​യ​ത്തിൽ തന്നെ​യും, സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​രായ പു​സ്ത​ക​ശോ​ധ​ക​ന്മാർ എഴു​തു​ന്ന​തി​ലും മെ​ച്ച​മായ കാ​ര്യ​ങ്ങൾ പറവാൻ കഴി​ക​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ, പു​സ്തക ശോ​ധ​ന​പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്കു് പു​റ​പ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണു് ഉചിതം. ഗ്ര​ന്ഥ​ശോ​ധ​ക​ന്റെ കൃ​ത്യം മു​ഖ്യ​മാ​യും, കലാ​കു​ശ​ല​ന്റെ ചി​ട്ട​ക​ളെ പ്ര​സം​ഗി​പ്പാ​നോ, ബഹു​ജ​ന​ങ്ങ​ളെ വി​നോ​ദി​പ്പി​ക്കാ​നോ, അല്ലാ—ഭാ​ഷ്യ​കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു് വ്യാ​ഖ്യാ​നി​പ്പാ​നാ​ണു്, എന്നു ഓർ​മ്മ​വെ​യ്ക്ക​ണം. അതാതു വി​ഷ​യ​ങ്ങ​ളിൽ പരി​ജ്ഞാ​ന​വും, തന്റെ അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളെ എഴുതി ഫലി​പ്പി​ക്കാ​നു​ള്ള നൈ​പു​ണ്യ​വും മാ​ത്രം ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നാൽ പോരാ; ഗ്ര​ന്ഥ​വി​ഷ​യ​ത്തെ അഴി​ച്ചു​പി​രി​ച്ചു്, വകയും തു​ക​യും തി​രി​ച്ചു് മനോ​ദൃ​ഷ്ടി​ക്കു മു​മ്പിൽ നി​ര​ത്തി​വെ​പ്പാൻ തക്ക മനോ​ധർ​മ്മ​വും, അതി​ലേ​ക്കു​വേ​ണ്ട അക്ഷീ​ണ​മായ കരു​ണ​സ്വ​ഭാ​വ​വും ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണം. ഗ്ര​ന്ഥ​കർ​ത്താ​വി​ന്റെ അഥവാ ഒരു ചി​ത്ര​കാ​ര​ന്റെ തന്നെ​യാ​ക​ട്ടെ ഉദ്ദേ​ശ്യം എന്താ​ണെ​ന്നു കണ്ടു​പി​ടി​പ്പാൻ പരി​ശേ​ധ​ക​ന്നു ഈ അക്ഷീ​ണ​മായ കരുണ സ്വ​ഭാ​വം മു​ഖ്യാ​വ​ശ്യ​മാ​ണു്; ഇതി​ല്ലാ​ഞ്ഞാൽ, പരി​ശോ​ധ​കൻ എത്ര വളരെ മി​ടു​ക്കു ഗ്ര​ന്ഥ​വി​ഷ​യാ​പ​ഗ്ര​ഥ​ന​കാ​ര്യ​ത്തിൽ പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ചാ​ലും, നി​രൂ​പ​ണം ഒന്നാ​ന്ത​ര​മാ​ക​യി​ല്ല. ‘കു​റ​വും കു​റ്റ​വും നോ​ക്കി​പ്പ​റ​വാൻ’ പ്ര​യാ​സ​മൊ​ട്ടു​മി​ല്ല; അതു് ഏതു ഭോ​ഷ​നും കഴി​യും; ബു​ദ്ധി​മാ​നാ​യി​രു​ന്നാൽ അതു രസ​ക​ര​മാ​യും ഉത്തേ​ജ​ക​മാ​യു​മു​ള്ള വി​ധ​ത്തിൽ പറ​യു​വാൻ സാ​ധി​ക്കും. പി​ന്നെ ആശാ​രി​യു​ടെ അള​വു​കോ​ലി​നു് അള​ന്നു​നോ​ക്കി നീളം കു​റ​ഞ്ഞു​വെ​ന്നോ, ഏറി​പ്പോ​യി എന്നോ, ആക്ഷേ​പം പറ​വാ​നും, രാ​സ​ശോ​ധ​ക​ന്റെ ശോ​ധ​ന​ക്കു​ഴ​ലിൽ ആക്കി ഓരോരോ ദ്രാ​വ​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്ര​യോ​ഗം​കൊ​ണ്ടു് ഇന്ന​യി​ന്ന തത്വ​പ​ദാർ​ത്ഥ​ങ്ങ​ള​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നും ഇന്ന​തി​ന്ന​തി​ല്ലെ​ന്നും നിർ​ണ്ണ​യി​ച്ചു വി​ധി​പ്പാ​നും ഇക്കാ​ല​ത്തെ പു​സ്തക പരി​ശോ​ധ​കൻ ബു​ദ്ധി ചു​ഴി​യു​ക​യും വേ​ണ്ടാ. ഗു​ണ​ദോഷ നി​രൂ​പ​ണം കൊ​ണ്ടു് ഒരു​വ​നെ ഹനി​ക്കു​ന്ന​തി​ന​ല്ലാ, അവനെ നന്നാ​ക്കു​വാ​നാ​ണു് ഉദ്ദേ​ശി​ക്കേ​ണ്ട​തു്. ഇതി​ന്നു് അവ​ന്റെ നി​ല​യെ​ന്തെ​ന്ന​റി​യുക അത്യാ​വ​ശ്യ​മാ​കു​ന്നു. ഒരുവൻ ഒരു ജന​സം​ഘ​മ​ധ്യേ പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​ന്നു എന്നും, അവ​ന്റെ പ്ര​സം​ഗ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ഗു​ണാ​ഗു​ണ​നി​രൂ​പ​ണം ചെ​യ്യേ​ണ്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നും വി​ചാ​രി​ക്കുക. പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​ലെ വാ​ച​ക​ങ്ങൾ വ്യാ​ക​രണ നി​യ​മ​ങ്ങൾ​ക്കു് വി​രു​ദ്ധ​മാ​യി​രു​ന്നു എന്നോ, അതിൽ യു​ക്തി​യി​ല്ലാ എന്നോ, മറ്റോ നി​ഷേ​ധം ചെ​യ്യു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു കാ​ര്യ​മാ​ക​യി​ല്ല; അവ​ന്റെ പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​നു് ജന​ങ്ങ​ളെ ആകർ​ഷി​പ്പാൻ ശക്തി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വോ, ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു​വോ? അതിനു കാ​ര​ണ​മെ​ന്തു്? ഇതാ​ണു് നി​രൂ​പ​ണം ചെ​യ്ത​റി​യി​ക്കേ​ണ്ട​തു്. ഇതി​ലേ​ക്കു് പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​ന്റെ ഉള്ളിൽ കട​ന്നു​നോ​ക്ക​ണം. ഇതി​ന്മ​ണ്ണം​ത​ന്നെ, ഗ്ര​ന്ഥ​കർ​ത്താ​വി​ന്റെ ഉദ്ദേ​ശ്യ​ങ്ങ​ളെ​യും, അയാൾ ആർ​ക്കാ​യി​ട്ടു തന്റെ അനു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ​യോ അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളെ​യോ പു​സ്ത​ക​മു​ഖേന പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു​വോ അവ​രു​ടെ നി​ല​യേ​യും നല്ല​വ​ണ്ണം ഓർ​മ്മ​വെ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​വേ​ണം പരി​ശോ​ധ​കൻ അയാ​ളു​ടെ​യും വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​ടെ​യും ശ്ര​ദ്ധ​യെ ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ന്റെ ആക്ഷേ​പാർ​ഹ​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു ക്ഷ​ണി​ക്കു​വാൻ. ഒരുവൻ സാ​ധാ​രണ കൂ​ലി​വേ​ല​ക്കാ​രോ​ടു പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​മ്പോൾ ഉപ​യോ​ഗ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന ഭാ​ഷ​യും ഭാ​വ​ങ്ങ​ളും വി​ദ്വാ​ന്മാർ​ക്കു അല്പ​വും രു​ചി​ക്ക​യി​ല്ലെ​ന്നു വരും; പക്ഷേ, അവർ അവയെ നി​ന്ദ്യ​മെ​ന്നു​കൂ​ടി​യും വി​ചാ​രി​ച്ചേ​ക്കാം. നേ​രെ​മ​റി​ച്ചു, ഒരു വി​ദ്വ​ത്സ​ദ​സ്സിൽ പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​മ്പോൾ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന ഭാഷ വി​ദ്വാ​ന്മാർ​ക്കു സമ്മ​ത​മാ​യി​രു​ന്നാ​ലും, സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാർ​ക്കു ‘അശേ​ഷം​ഗീർ​വാ​ണം’ ആയി തോ​ന്നു​ക​യും ചെ​യ്യും. എന്നാൽ, പ്ര​സം​ഗ​കർ​ത്താ​വു അതാതു സഭ​ക​ളിൽ സഫ​ല​മാ​യി പ്ര​സം​ഗി​ച്ചു എന്നു ഓരോ കൂ​ട്ട​രും പ്ര​ശം​സി​ക്ക​ത്ത​ക്ക​വ​ണ്ണം സാ​മർ​ത്ഥ്യം പ്ര​ക​ടി​ച്ചി​രി​ക്കാം. ഈ വി​ജ​യ​ത്തി​ന്റെ കാ​ര​ണ​മെ​ന്തെ​ന്നു നിർ​ണ്ണ​യി​ക്കു​വാൻ പരി​ശോ​ധ​കൻ ഒരേ തോ​ത​ല്ല ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു നി​ശ്ച​യം​ത​ന്നെ. ഗ്ര​ന്ഥ​ശോ​ധ​ന​ത്തി​ലും ഇപ്ര​കാ​ര​മു​ള്ള ഔചി​ത്യ​വി​ചാ​ര​ത്തോ​ടു കൂ​ടീ​ട്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണം അഭി​പ്രാ​യം പറവാൻ. ഗ്ര​ന്ഥ​ശോ​ധ​ക​ന്റെ മു​ഖ്യ​മായ ഉദ്ദേ​ശ്യം പു​സ്തക കർ​ത്താ​വി​ന്റെ ആശ​യ​ത്തെ സക​രു​ണം വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ക്കു​ക​യാ​യി​രി​ക്ക​ണം എന്നു സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചു​വ​ല്ലോ; ഇതി​ലേ​ക്കു് ഒരു ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തെ തൽ​കർ​ത്താ​വി​ന്റെ നി​ല​യിൽ നി​ന്നു നോ​ക്കി അയാ​ളു​ടെ ശ്ര​മ​മെ​ന്തു​മാ​ത്ര​മെ​ന്നു മന​സ്സി​ലാ​ക്കുക ആവ​ശ്യ​മാ​കു​ന്നു. എന്നാൽ അയാൾ എന്തെ​ങ്കി​ലും ശ്രമം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ട​ല്ലോ എന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു് ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​നു് അർ​ഹ​ത​യി​ല്ലാ​ത്ത പ്ര​ശംസ ചെ​യ്തു​കൊ​ളേ​ള​ണ​മെ​ന്നു ഇതി​നാൽ അർ​ത്ഥ​മാ​ക്ക​രു​തു്. ഗ്ര​ന്ഥ​ശോ​ധ​ന​ത്തിൽ, ഇന്ന സം​ഗ​തി​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി​വേ​ണം ഗു​ണ​ദോ​ഷ​ങ്ങൾ കണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു പറവാൻ എന്നാ​ക​ട്ടെ, ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തിൽ ഗു​ണ​മി​ന്ന​തു് ദോ​ഷ​മി​ന്ന​തു് എന്നു നിർ​ണ്ണ​യി​ക്കേ​ണ്ട നിയമം എന്താ​ണെ​ന്നാ​ക​ട്ടെ പ്ര​തി​പാ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു് സാ​ഹി​ത്യ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തിൽ ഉൾ​പ്പെ​ട്ട​താ​ക​യാൽ ഇവിടെ അവയെ വി​വ​രി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.