SFNസാ​യാ​ഹ്ന ഫൌ​ണ്ടേ​ഷൻ
images/tkn-attupoya-kanni-cover.jpg
Lars Tiller painting, a painting by Lars Tiller (1924–1994).
രംഗം 4
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രു​ടെ വീടു്. രണ്ടാം​രം​ഗ​ത്തി​ലെ അതേ സ്ഥലം. ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ കട്ടി​ലിൽ ഇരി​ക്കു​ന്നു. വല​ത്തു​കാ​ലിൽ ഒരു രോ​മ​ത്തു​ണി ചു​റ്റു​ക​യാ​ണു്. മു​ഖ​ത്തു് അല്പ​മൊ​രു പാ​ര​വ​ശ്യ​മു​ണ്ടു്. തുണി ചു​റ്റു​മ്പോൾ കാ​ലി​ന്റെ വേദന സഹി​ക്കു​ന്ന​താ​യി മു​ഖ​ഭാ​വം​കൊ​ണ്ടു തെ​ളി​യി​ക്കു​ന്നു. ചു​റ്റി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​മ്പോൾ അല്പാ​ല്പ​മാ​യി ചില വാ​ക്കു​കൾ പി​റു​പി​റു​ക്കു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
എനി​ക്കു​ള്ള​തു ഞാൻ​ത​ന്നെ അനു​ഭ​വി​ക്ക​ണം… കൂ​ടാ​തെ കഴി​യി​ല്ല… ഈ രോഗം എന്നെ കു​ഴ​ക്കി​ക്ക​ള​യു​ന്ന മട്ടാ​ണു്… കി​ട​ന്നു​പോ​യാൽ എന്താ​ണു് ഗതി… ആരു​ണ്ടൊ​രു സഹായം… (ആലോ​ച​നാ​മ​ഗ്ന​നാ​യി മുൻ​പോ​ട്ടു നോ​ക്കി മി​ണ്ടാ​തെ അല്പ​നേ​രം ഇരി​ക്കു​ന്നു.) … ആരും വേണ്ട…
രാമൻ:
(ചെറിയ ഒരു പാ​ത്ര​ത്തിൽ കു​റ​ച്ചു കു​ഴ​മ്പും​കൊ​ണ്ടു വരു​ന്നു) അല്ലാ ഇതു പു​ര​ട്ട​ണ്ടേ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(ഉറച്ച സ്വ​ര​ത്തിൽ) വേണ്ട.
രാമൻ:
കു​റ​ച്ചു പു​ര​ട്ടി​യി​ട്ടു ശീ​ല​ചു​റ്റു​ന്ന​താ നല്ല​തു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(രു​ചി​ക്കാ​ത്ത മട്ടിൽ മു​ഖ​ത്തു​നോ​ക്കി) വേ​ണ്ടെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞി​ല്ലേ…
രാമൻ:
ഇതു വാ​ത​മാ​ണു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
അതു​കൊ​ണ്ടു്?
രാമൻ:
കളി​പ്പി​ക്കാൻ പറ്റി​ല്ല.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(പു​ച്ഛ​സ്വ​ര​ത്തിൽ) ആഹാ!
രാമൻ:
ഞാ​നൊ​രു കാ​ര്യം ചെ​യ്യ​ട്ടെ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
എന്തു കാ​ര്യം?
രാമൻ:
ഞാൻ പോ​യി​ട്ടു് അവരെ ഇങ്ങ​ട്ടു കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ര​ട്ടെ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
എടാ, എന്റെ കാ​ലി​നു സു​ഖ​മി​ല്ലാ​ത്ത​തു കണ​ക്കാ​ക്കേ​ണ്ട. അനാ​വ​ശ്യം പറ​ഞ്ഞാൽ ചവി​ട്ടും.
രാമൻ:
ദണ്ഡം വന്നാൽ…
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വന്നാൽ?
രാമൻ:
പറ​യും​പോ​ലെ ഒക്കെ കേൾ​ക്ക​ണം.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ആഹാ! അല്ലാ​ഞ്ഞാൽ പറ്റി​ല്ലേ? എടാ നി​ന​ക്കി​വി​ടെ താ​മ​സി​ക്ക​ണ​ന്നി​ച്ചാൽ ഞാൻ പറ​യു​മ്പോ​ലെ കേ​ട്ടോ അതാ​ണു് നി​ന​ക്കു നല്ല​തു്.
രാമൻ:
ഇവിടെ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​തു് എനി​ക്കു വേ​ണ്ടീ​ട്ടാ​ണോ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(കോപം) എന്തേ നീ പറ​ഞ്ഞ​തു്? പി​ന്ന്യാർ​ക്കു​വേ​ണ്ടീ​ട്ടാ​ണു നീ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​തു്? എനി​ക്കു വേ​ണ്ടീ​ട്ടോ? എടാ, നീയും തു​ട​ങ്ങ്യോ അധി​ക​പ്ര​സം​ഗം? ഹോ, ഇനി നി​ന്നെ​പേ​ടി​ക​ട്ടെ (എഴു​ന്നേ​റ്റു ദേ​ഷ്യ​ത്തോ​ടെ അടു​ത്തു​ചെ​ല്ലു​ന്നു. പല്ലു കടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു്.) ഞാൻ പറയാം, നീ​യെ​ന്നെ ഉപ​ദേ​ശി​ക്കാൻ വര​രു​തു്. വര​രു​തെ​ന്നാ പറ​ഞ്ഞ​തു്.
രാമൻ:
(തി​ക​ച്ചും കേൾ​ക്കാ​ത്ത​മ​ട്ടിൽ പി​റു​പി​റു​ക്കു​ന്നു) ഞാൻ എനി​ക്കു വേ​ണ്ടി​ട്ട​ല്ല​ല്ലോ പറ​ഞ്ഞ​തു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(പാ​ത്ര​ത്തി​ലെ കു​ഴ​മ്പു് കൈ​നീ​ട്ടി വാ​ങ്ങീ​ട്ടു്) എനി​ക്കു വേ​ണ്ടീ​ട്ടാ​ണു്, അല്ലേ? ആഹാ… എന്നാൽ ഇനി​മി​ണ്ട​രു​തു്… (കു​ഴ​മ്പും പാ​ത്ര​വും വലി​ച്ചെ​റി​യു​ന്നു) എനി​ക്കു വേ​ണ്ടി​ട്ടാ​ണ​ത്രേ! എനി​ക്കു​വേ​ണ്ടി ഒരാ​ളും ഒന്നും പറ​യ​ണ്ട ആവ​ശ്യ​മി​ല്ല. ഞാ​നെ​ന്റെ ഇഷ്ടം​പോ​ലെ കഴി​ഞ്ഞോ​ളാം. പോ. എവിടെ വേ​ണ​ന്നി​ച്ചാൽ പോ…
രാമൻ മി​ണ്ടാ​തെ നി​ല്ക്കു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
പോ​വാ​ന​ല്ലെ പറ​ഞ്ഞ​തു്? ഉം! കട​ന്നു​പോ!
രാമൻ പതു​ക്കെ കട​ന്നു​പോ​കു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(തി​രി​ച്ചു​വ​ന്നു് കട്ടി​ലി​ലി​രി​ക്കു​ന്നു) എന്നോ​ടെ​ല്ലാ​വർ​ക്കു​മൊ​രു ദയ… എന്താ​ണാ​വോ എനി​ക്കു്… മന​സ്സി​ലാ​വു​ന്നി​ല്ല… ദയ കാ​ണി​ക്കു​ന്നു… ഹോ! ഈ മനു​ഷ്യ​രു​ടെ ദയ​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ എന്തു ചു​ക്കാ​ണു്?… അതി​ല്ലാ​തെ​ത​ന്നെ ഞാൻ കഴി​ഞ്ഞോ​ളും… (ചി​ന്താ​ഗ്ര​സ്ത​നാ​യി മി​ണ്ടാ​തെ മി​ഴി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു) കാലം മാറിയ മാ​റ്റം! ഈ ചാ​ത്തു​ണ്ണി​ഹേ​ഡി​ന്റെ ദയ​യ്ക്ക് ഒരു കാ​ല​ത്തു് എത്ര ആളു​ക​ളാ​ണു് കാ​ത്തി​രു​ന്ന​തു്? (രാമൻ പോയ വഴി നോ​ക്കി) എടാ, നീ​യെ​ന്റെ സ്ഥി​തി മന​സ്സി​ലാ​ക്കീ​ട്ടി​ല്ല… എത്ര പറ​ഞ്ഞാ​ലും നി​ന​ക്ക​തു മന​സ്സി​ലാ​വി​ല്ല… നീ നാ​ട്ടി​ലെ കൊ​ല​കൊ​മ്പ​ന്മാ​രെ മു​ഴു​വ​നും ഈ ചാ​ത്തു​ണ്ണി കി​ടു​കി​ടെ വി​റ​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്… (അല്പ​നേ​രം മി​ണ്ടാ​തി​രി​ക്കു​ന്നു. പഴയ ഉദ്യോ​ഗ​കാ​ല​വും പദ​വി​യും ഓരോ​ന്നാ​യി ഓർ​മ​യി​ലേ​ക്കു കട​ന്നു​വ​രു​ന്നു. വർ​ത്ത​മാ​ന​കാ​ലം പാടെ മറ​ക്കു​ന്നു. വി​ചാ​ര​ത്തി​ന​നു​സ​രി​ച്ചു് മു​ഖ​ത്തെ ഭാ​വ​വും മാറി വരു​ന്നു. സാ​ക്ഷാൽ ചാ​ത്തു​ണ്ണി​ഹേ​ഡി​ന്റെ നേ​രി​യൊ​രു നിഴൽ ആ കട്ടി​ലിൽ സ്ഥലം പി​ടി​ക്കു​ന്നു. ഭാ​വ​ത്തി​നൊ​ത്ത അന്ത​സ്സും ഗൗ​ര​വ​വും കലർ​ന്ന സ്വ​ര​ത്തിൽ വി​ളി​ക്കു​ന്നു) എടാ രാമാ!
രാമൻ:
(അക​ത്തു​നി​ന്നു്) ഓ…
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഇവിടെ വാ.
രാമൻ വരു​ന്നു
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(തന്റെ മു​മ്പിൽ ഏതോ കു​റ്റം ചെ​യ്തൊ​രു പു​ള്ളി​യാ​ണു് വന്നു നിൽ​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു തി​ക​ച്ചും ധരി​ക്കു​ന്നു. ഉപബോധ മന​സ്സിൽ മാ​യാ​തെ കി​ട​ക്കു​ന്ന പഴയ വി​ക്ര​മ​ങ്ങൾ തല​പൊ​ക്കു​ന്നു. രാമനെ ചോ​ദ്യം ചെ​യ്യാൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്നു. മറ്റെ​ല്ലാം മറ​ക്കു​ന്നു) ഇങ്ങു​വാ… എന്റെ മു​മ്പിൽ വന്നു​നി​ല്ക്കു്…
രാമൻ ചാ​ത്തു​ണ്ണി​ഹേ​ഡി​ന്റെ പുതിയ ഭാവം കണ്ടു് അമ്പ​ര​ക്കു​ന്നു
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
എടാ, കൈ​താ​ഴ്ത്തി​യി​ടു്. (മു​ഖ​ത്തു സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കു​ന്നു. തീ​പ്പ​റ​ക്കു​ന്ന നോ​ട്ടം)
രാമൻ മറ്റൊ​രാൾ തന്റെ മു​ഖ​ത്തു രൂ​ക്ഷ​മാ​യി നോ​ക്കു​മ്പോൾ ആർ​ക്കു​മു​ണ്ടാ​വാ​റു​ള്ള പരു​ങ്ങ​ലോ​ടെ നി​ല്ക്കു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
കള്ള​ല​ക്ഷ​ണം! കള്ള​ല​ക്ഷ​ണം! (വളരെ ഗൗരവം ഭാ​വി​ച്ചു്) എടാ, നി​ന​ക്കു ചാ​ത്തു​ണ്ണി​ഹേ​ഡി​നെ മന​സ്സി​ലാ​യി​ട്ടു​ണ്ടോ?
രാമൻ മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(ഉറ​ക്കെ) മന​സ്സി​ലാ​യി​ട്ടു​ണ്ടോ​ന്നു്? (വീ​ണ്ടും രാ​മ​ന്റെ മു​ഖ​ത്തു് സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കു​ന്നു) ഉണ്ടോ? മന​സ്സി​ലാ​യി​ട്ടു​ണ്ടോ? നി​ന​ക്കു മര്യാ​ദ​യ്ക്കു പോ​ണ​ന്നി​ച്ചാൽ സത്യം പറ​ഞ്ഞോ! ഉം! വേ​ഗ​ത്തിൽ?
രാമൻ അന്തം​വി​ട്ടു നോ​ക്കു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
എടാ, എട്ടും ചത്തും കൊ​ല​പാ​ത​കം നട​ത്തി​യ​വ​നെ ഈ ചാ​ത്തു​ണ്ണി വെ​റും​ക​യ്യോ​ടെ പി​ടി​ച്ചി​ടു​ണ്ടു്. എന്റെ ഒരു ഇടി കി​ട്ടി​യാൽ… (മു​ഷ്ടി ചു​രു​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു പല്ലു​ക​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് എഴു​ന്നേ​ല്ക്കു​ന്നു. കാ​ലി​ന്റെ വേദന മറ​ക്കു​ന്നു. പതു​ക്കെ രാമനെ സം​ഹ​രി​ക്കാ​നെ​ന്ന മട്ടിൽ ഓരോ അടി​വെ​ച്ചു മുൻ​പോ​ട്ട​ടു​ക്കു​ന്നു.)
രാമൻ പതു​ക്കെ ഓരോ അടി പി​ന്നി​ലേ​ക്കു നീ​ങ്ങു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(പല്ലു​ക​ടി​ച്ചു്) ഒരു അടി കി​ട്ടി​യാൽ നി​ന്റെ തല​മ​ണ്ട കു​പ്പി വീ​ണു​ട​യും​പോ​ലെ ഉടയും… അങ്ങ​നെ പല തല​മ​ണ്ട​ക​ളും ഉട​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട്; (മു​ന്നോ​ട്ടു പതു​ക്കെ നട​ക്കു​ന്നു) ഞാ​നു​ട​ച്ചി​ടു​ണ്ടു്. (രൂ​ക്ഷ​മാ​യി നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു വീ​ണ്ടും അടു​ക്കു​ന്നു.) സത്യം പറ​ഞ്ഞേ സത്യം! അതാ​ണു് നല്ല​തു്?
രാമൻ പി​ന്നോ​ട്ടു നട​ന്നു ചു​മ​രി​ന​ടു​ത്തെ​ത്തു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
പറ​ഞ്ഞോ, സത്യം… ഇല്ലെ​ങ്കിൽ…
രാമൻ തീരെ തളർ​ന്നു് അവ​ശ​നാ​വു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
നീ പറ​യി​ല്ലേ, സത്യം? എന്റെ… (മു​ഷ്ടി ഉയർ​ത്തി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്നു) ഈ കൈ​കൊ​ണ്ടു് ഒന്നു കി​ട്ടി​യാൽ…
രാമൻ:
(പെ​ട്ടെ​ന്നു്) എന്തെ​ക്കെ​യാ ഈ കാ​ണി​ക്കു​ന്ന​തു്? എന്തു സത്യം പറയാൻ? ഇതു നല്ല കൂ​ത്താ​യ​ല്ലോ… എന്നെ​ക്കൊ​ണ്ടു കഴി​യി​ല്ല… ഞാ​നി​ത്തി​രി കു​ഴ​മ്പു പു​ര​ട്ടാ​ന​ല്ലേ പറ​ഞ്ഞ​തു്. അതി​ലെ​ന്തു കള​വാ​ണു്?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ പെ​ട്ടെ​ന്നു ബോധം വന്നു് അല്പ​മൊ​രി​ളി​ഭ്യ​ത​യോ​ടെ തി​രി​ഞ്ഞു് അക​ല​ത്തു നോ​ക്കി നി​ല്ക്കു​ന്നു. പി​ന്നീ​ടു സാ​വ​ധാ​നം നട​ക്കു​ന്നു.
രാമൻ:
ഇങ്ങ​നെ തു​ട​ങ്ങ്യാൽ ആരെ​ങ്കി​ലും ഇവിടെ താ​മ​സി​ക്ക്യോ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(തി​രി​ഞ്ഞു​നി​ന്നു്) നി​ന്നോ​ടാ​രാ ഇവിടെ വരാൻ പറ​ഞ്ഞ​തു്?
രാമൻ:
എന്നെ വി​ളി​ച്ചി​ട്ട​ല്ലേ ഞാ​നി​പ്പ​ഴ് വന്ന​തു്?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ പി​ന്നേ​യും പിൻ​തി​രി​യു​ന്നു.
രാമൻ:
വെ​റു​തെ​യ​ല്ല മക്ക​ളും​കൂ​ടി വെ​റു​ത്ത​തു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ കട്ടി​ലിൽ വന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. തല​യ്ക്കു കൈ​കൊ​ടു​ത്തു താ​ഴോ​ട്ടു നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു് ആലോ​ചി​ക്കു​ന്നു.
രാമൻ:
(അധി​കാ​ര​സ്വ​ര​ത്തിൽ) അവ​ന​വ​നു വയ്യാ​താ​യാൽ മറ്റു​ള്ള​വ​രു് പറ​യു​ന്ന​തു് കേൾ​ക്ക​ണം. വാ​ശി​പി​ടി​ക്ക​രു​തു്…
പെ​ട്ടെ​ന്നു് അണി​യ​റ​യിൽ​നി​ന്നു് ഒരു കു​ട്ടി​യു​ടെ ശബ്ദം.
ബാബു:
(അണി​യ​റ​യിൽ​നി​ന്നു്) അവിടെ നി​ന്നോ​ളൂ, സതീ ഞാൻ പറി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞു​ത​രാം. ഹായ്, എത്ര​യാ​ണു് പഴു​ത്തു തു​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു്.
രാമൻ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്നു
രാമൻ:
പി​ള്ള​രാ​രോ തൊ​ടി​യിൽ വന്നി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നാ തോ​ന്നു​ന്ന​തു്. സ്കൂ​ളിൽ പോണ പി​ള്ളർ​ക്കു് ആ പേ​ര​യ്ക്കാ​മ​ര​ത്തി​ലാ കണ്ണു്.
ബാബു:
(വീ​ണ്ടും അണി​യ​റ​യിൽ​നി​ന്നു്) ഒന്നു്—രണ്ടു്—മൂ​ന്നു്—അയ്യ​യ്യോ! ഒരു കയ്യും​ക​ണ​ക്കു​മി​ല്ല; പഴു​ത്തു​കി​ട​ക്കു​ന്നു.—സതീ! സതീ! കണ്ടാൽ കൊതി തോ​ന്നും!
രാമൻ:
അതേ, ഇവി​ടു​ത്തെ തൊ​ടി​യിൽ​നി​ന്നു​ത​ന്നെ. തല​മ​ണ്ട ഞാൻ ഇന്നു് ഉട​ച്ചു​വി​ടും. (ധൃ​തി​യിൽ ഓടി​പ്പോ​വു​ന്നു)
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(തല​യു​യർ​ത്തി നെ​ടു​വീർ​പ്പി​ടു​ന്നു) എന്തൊ​ക്ക്യാ ഞാനീ കാ​ണി​ച്ച​തു്? എനി​ക്കു​ത​ന്നെ നി​ശ്ച്യേ​ല്ല. ആരും സഹാ​യ​ത്തി​നി​ല്ലാ​താ​യി​ട്ടും ഞാ​നെ​ന്റെ മുൻ​കോ​പം ഉപേ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. (എഴു​ന്നേ​റ്റു് അസ്വ​സ്ഥ​ത​യോ​ടെ അങ്ങ​ട്ടു​മി​ങ്ങ​ട്ടും നട​ക്കു​ന്നു.) ശരി​യ​ല്ലേ രാമൻ പറ​ഞ്ഞ​തു്? എല്ലാ​വ​രും എന്നെ വി​ട്ടു​പോ​യി. ആർ​ക്കും എന്നെ വേണ്ട… എന്നി​ട്ടും ഞാൻ പഠി​ക്കു​ന്നി​ല്ല… അല്ലെ​ങ്കിൽ എന്തു പഠി​ക്കാൻ? എനി​ക്കാ​രും വേണ്ട… ഞാ​നി​ങ്ങ​നെ ഒറ്റ​യ്ക്കി​രു​ന്നു… പതു​ക്കെ… പതു​ക്കെ… (അസ്വ​സ്ഥ​ത​യോ​ടെ ചു​ണ്ടു കടി​ച്ചു​മർ​ത്തു​ന്നു.)
രാ​മ​ന്റെ ശു​ണ്ഠി​പി​ടി​ച്ച സ്വരം കേ​ട്ടു​തു​ട​ങ്ങു​ന്നു.
രാമൻ:
(അണി​യ​റ​യിൽ​നി​ന്നു്) നട​ക്കെ​ടാ, നട​ക്കു്, വേഗം നട​ക്കു്. ആഹ, നീ വി​ചാ​രി​ച്ചു, എന്നെ തോ​ല്പി​ച്ചു ചാ​ടി​ക്ക​ള​യാ​ന്നു്. (ബാ​ബു​വി​ന്റെ കഴു​ത്തിൽ പി​ടി​ച്ചു തള്ളി​ക്കൊ​ണ്ടു കട​ന്നു വരു​ന്നു) വയ​സ്സി​ത്ര​യേ ആയി​ട്ടു​ള്ളു; കക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. വലു​താ​യാൻ അറ​മു​റി​ക്കും.
തി​ക​ച്ചും തന്റെ വി​ചാ​ര​ത്തിൽ​നി​ന്നു വി​ട്ടു​പോ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല. രണ്ടു​പേ​രേ​യും നിർ​വി​കാ​ര​നാ​യി നോ​ക്കു​ന്നു.
രാമൻ:
ഇന്നെ​ങ്കി​ലും നി​ന്നെ കി​ട്ടി​യ​ല്ലോ…
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ ഒന്നും മന​സ്സി​ലാ​വാ​ത്ത​പോ​ലെ കട്ടി​ലിൽ ചെ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു.
രാമൻ:
ഇദാ, ഇവനെ വെ​റു​തെ വി​ട്ടാൽ പറ്റി​ല്ല. (പി​ടി​ച്ചു മുൻ​പോ​ട്ടു് കൊ​ണ്ടു​വ​രാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു. ബാബു കൂ​ട്ടാ​ക്കു​ന്നി​ല്ല.)
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(അല്പം ശാ​ന്ത​സ്വ​ര​ത്തിൽ) നീ പടി​വാ​തി​ല​ട​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലേ രാമ?
രാമൻ:
അട​ച്ചി​ട്ടെ​ന്തു കാ​ര്യം എവൻ പെ​രു​ച്ചാ​ഴി​ക്ക​ള്ള​നാ​ണു്. (ബാബു പി​ടി​യിൽ​നി​ന്നൊ​ഴി​യാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു. രാമൻ മു​റു​ക്കി പി​ടി​ക്കു​ന്നു) ഇവ​ന്റെ കൂടെ ഒരു പെണ്‍കു​ട്ടി​യും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
അവളും തൊ​ടി​യിൽ കേ​റി​യോ?
രാമൻ:
ഇല്ല. പു​റ​ത്തു വെ​ട്ടു​വ​ഴി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു.
ബാബു അപ്പോ​ഴും രാ​മ​ന്റെ പി​ടി​യിൽ​നി​ന്നു രക്ഷ​പ്പെ​ടാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യാ​ണു്. രാമൻ പിടി മു​റു​ക്കു​ന്തോ​റും അവനു വിഷമം വർ​ധി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(ഇമ​വെ​ട്ടാ​തെ ആ കു​ട്ടി​യെ​ത്ത​ന്നെ അല്പ​നേ​രം നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.) രാമാ, നീ​യ​വ​ന്റെ കഴു​ത്തി​ലെ പി​ടു​ത്തം വിടു്.
രാമൻ:
വി​ട്ടാൽ ഇവ​നോ​ടും. തി​രി​മു​റി​ച്ച കള്ള​നാ​ണു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
പി​ടി​വി​ട്ടാൽ നീ​യോ​ടി​പ്പോ​വ്വോ?
ബാബു:
(അല​ക്ഷ്യ​ഭാ​വ​ത്തിൽ) ഇല്ല,
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വി​ട്ടു​ക​ള​യൂ, രാമാ
രാമൻ പിടി വി​ടു​ന്നു. ബാബു അന​ങ്ങാ​തെ നി​ല്ക്കു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(ബാ​ബു​വി​നോ​ട്) നി​ന്റെ കൂടെ മറ്റാ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.
ബാബു:
സതി
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ആരാ​ണു് സതി.
ബാബു:
എന്റെ അമ്മാ​മ്മ​ന്റെ മകൾ.
രാമൻ:
അവളെ പി​ടി​ക്കാൻ കി​ട്ടി​യി​ല്ല. അന്നു പടി​ക്കൽ​നി​ന്നു പോ​ക്കി​രി​ത്തം കാ​ട്ടി​യ​തും ഇവ​രാ​ണു്?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
നീ മി​ണ്ടാ​തെ നി​ല്ക്കു്. അവൻ പറ​യ​ട്ടെ (ബാ​ബു​വി​നോ​ടു്) സതി വീ​ട്ടി​ലേ​യ്ക്കു് പോയോ?
ബാബു:
ഉണ്ടാ​വി​ല്ല
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(രാ​മ​നോ​ടു്) നീ ചെ​ന്നു് അവളെ കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​വാ. അവ​ളു​ടെ ഏട്ടൻ വി​ളി​ക്ക​ണെ​ന്നു പറ.
രാമൻ:
ആ കു​ട്ടി വരി​ല്ല.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
നീ ചെ​ല്ലു്.
രാമൻ പോ​കു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(ബാ​ബു​വി​നോ​ടു്) നീ സ്കൂ​ളിൽ പഠി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ?
ബാബു:
ഉണ്ടു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഏതു ക്ലാ​സി​ലാ​ണു്?
ബാബു:
ആറാം ക്ലാ​സ്സിൽ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ആറാം​ക്ലാ​സ്സിൽ കക്കാൻ പാ​ടി​ല്ലാ​ന്നു പഠി​പ്പി​ക്കു​ന്നി​ല്ലേ?
ബാബു:
ഉണ്ടു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
എന്നി​ട്ടു് നീ​യെ​ന്തി​നെ ഇവിടെ കക്കാൻ വന്ന​തു്?
ബാബു:
ഞാൻ കക്കാൻ വന്നി​ട്ടി​ല്ല.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ആരാ​ന്റെ തൊ​ടി​യിൽ വേലി ചാടി കട​ന്നു​വ​രു​ന്ന​തു് പി​ന്നെ​ന്തി​നാ​ണു്?
ബാബു:
ഇവിടെ കട​ക്കാൻ വേറെ വഴി​യി​ല്ലാ​ഞ്ഞി​ടാ​ണു് വേലി ചാ​ടി​യ​തു്. പടി​വാ​തിൽ എപ്പോ​ഴും അട​ച്ചി​ടും.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(അല്പം അസ്വ​സ്ഥ​നാ​വു​ന്നു. ബാ​ബു​വി​ന്റെ പെ​രു​മാ​റ്റ​വും ഒട്ടും പത​റാ​ത്ത ഉത്ത​ര​വും കേ​ട്ടു ശു​ണ്ഠി​ക്കു പകരം അവ​നോ​ടു തെ​ല്ലൊ​രു സ്നേ​ഹ​മാ​ണു് തോ​ന്നു​ന്ന​തു്. പടി​യ​ട​ച്ചി​രു​ന്ന​തു് ഒരു കു​റ്റ​മാ​ണെ​ന്നു് അത്ര​യും ചെ​റി​യൊ​രു കു​ട്ടി പറ​ഞ്ഞു കേ​ട്ട​പ്പോൾ ഒരാ​ത്മ​പ​രി​ശോ​ധന നട​ത്താ​നാ​ണു് തോ​ന്നു​ന്ന​തു്. ഒന്നും പകരം പറയാൻ കാ​ണു​ന്നി​ല്ല. ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി വി​ഷ​യം​മാ​റ്റി ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു.) നി​ന്റെ പേ​രെ​ന്താ​ണു്?
ബാബു:
വിജയൻ
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ ആ പേരു കേ​ട്ടു ചെ​റു​താ​യൊ​ന്നു ഞെ​ട്ടു​ന്നു.
ബാബു:
ബാ​ബു​വെ​ന്നാ​ണു് വീ​ട്ടിൽ എല്ലാ​വ​രും വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(ഒടു​വിൽ പറ​ഞ്ഞ​തു് കേൾ​ക്കാ​തെ) വി​ജ​യ​നെ​ന്നോ?
ബാബു:
അതേ. എല്ലാ​വ​രും വി​ളി​ക്കു​ന്ന​തു് ബാ​ബൂ​ന്നാ​ണു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(അല്പം വാ​ത്സ​ല്യം സ്ഫു​രി​ക്കു​ന്ന സ്വ​ര​ത്തിൽ) മറ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ സാധനം എടു​ക്കു​മ്പോൾ സമ്മ​തം ചോ​ദി​ക്ക​ണ്ടേ വിജയാ?
ബാബു:
വേണം.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
എന്നി​ട്ടു്?
ബാബു:
ഇവിടെ ആരേം കാ​ണാ​റി​ല്ല. പി​ന്നെ എങ്ങ​നെ ചോ​ദി​ക്കും? അതു​കൊ​ണ്ടു കേ​റി​പ്പ​റി​ച്ച​താ​ണു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ആ പറ​ഞ്ഞ​തു കള​വ​ല്ലേ?
ബാബു:
അല്ല. ഇവിടെ ആർ​ക്കും പേ​ര​യ്ക്കു ആവ​ശ്യ​ല്ല​ല്ലോ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ആരു പറ​ഞ്ഞു.
ബാബു:
ഇവിടെ കു​ട്ടി​ക​ളാ​രൂ​ല്ല​ല്ലോ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ആരാ നി​ന്നോ​ടി​തു് പറ​ഞ്ഞ​തു്.
ബാബു:
സ്കൂ​ളിൽ നി​ന്നൊ​രു കു​ട്ടി പറ​ഞ്ഞ​താ​ണു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
എന്തു പറ​ഞ്ഞു?
ബാബു:
ഇവിടെ കു​ട്ടി​ക​ളാ​രും ഇല്ല. എല്ലാ​വ​രേ​യും നി​ങ്ങൾ തല്ലി​യോ​ടി​ച്ചെ​ന്നു്.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(അസ്വ​സ്ഥത ഭാ​വി​ക്കു​ന്നു. ആരുടെ മുൻ​പി​ലും അന്നു​വ​രെ തല​കു​നി​ക്കാ​ത്ത അഹന്ത ബാ​ബു​വി​ന്റെ മുൻ​പിൽ​നി​ന്നു പരു​ങ്ങു​ക​യാ​ണു്; ഉത്ത​രം കി​ട്ടാൻ വി​ഷ​മി​ക്കു​ക​യാ​ണു്) എന്തു്? തല്ലി ഓടി​ക്കു​ക​യോ? ഇവിടെ കു​ട്ടി​ക​ളാ​രു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല; പി​ന്നെ എങ്ങ​നെ തല്ലി ഓടി​ക്കാൻ?
ബാബു:
മക്ക​ളെ​യൊ​ക്കെ നി​ങ്ങൾ തല്ലി​യോ​ടി​ച്ച​ത​ല്ലേ?
ആ ചോ​ദ്യ​ത്തി​നു മുൻ​പിൽ ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രു​ടെ തല കു​നി​യു​ന്നു. നെ​റ്റി​ത്ത​ടം കൈ​കൊ​ണ്ടു താ​ങ്ങു​ന്നു. മി​ണ്ടാ​തെ കു​നി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു.
ബാബു:
(ഒന്നും സം​ഭ​വി​ക്കാ​ത്ത മട്ടിൽ ചു​റ്റു​പു​റ​വും ആകാ​ശ​വും ഭൂ​മി​യു​മൊ​ക്കെ നോ​ക്കു​ന്നു. എന്നി​ട്ടു്) ഞാൻ പോ​ട്ടേ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(തല​യു​യർ​ത്തി​നോ​ക്കു​ന്നു. കഴി​യു​ന്ന​ത്ര മു​ഖ​ഭാ​വം മാ​റ്റാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു. ചു​ണ്ടു​കൾ പതു​ക്കെ ഇള​ക്കു​ന്നു. ഒരു ദീ​ന​സ്വ​രം പു​റ​ത്തു​വ​രു​ന്നു.) നീ പേ​ര​യ്ക്ക പറി​ച്ചോ?
ബാബു:
പറി​ച്ചു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
എന്നി​ട്ടെ​വി​ടെ?
ബാബു:
കുറെ സതി​ക്കെ​റി​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ത്തു. ബാ​ക്കീ​താ (ട്രൗ​സ​റി​ന്റെ കീ​ശ​യിൽ​നി​ന്നു നാ​ല​ഞ്ചു പഴു​ത്ത പേ​ര​യ്ക്ക എടു​ത്തു​കാ​ട്ടു​ന്നു.)
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
പോ​രെ​ങ്കിൽ ഇനി​യും ചെ​ന്നു പറി​ച്ചോ​ളു.
ബാബു:
വേണ്ട, എനി​ക്കി​തു മതി.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി ബാ​ബു​വി​നെ​ത്ത​ന്നെ നോ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. തെ​ല്ലിട മനം.
ബാബു:
ഞാൻ പോ​ട്ടേ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
നി​ന്റെ അനി​യ​ത്തി വന്നി​ടു പോ​യാൽ​പ്പോ​രെ?
ബാബു:
അവ​ളി​ങ്ങ​ട്ടു വരി​ല്ല
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വി​ളി​ക്കാൻ പോ​യി​ട്ടി​ല്ലേ?
ബാബു:
എന്നാ​ലും അവൾ വരി​ല്ല വന്നാൽ…
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
വന്നാൽ?
ബാബു:
വന്നാൽ നി​ങ്ങ​ള​വ​ളെ തല്ലി​ക്കൊ​ല്ലും. അതാ​ണ​വൾ​ക്കു പേടി.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(വീ​ണ്ടും അവ​ശ​നാ​വു​ന്നു.) ആരേ കു​ട്ടി​ക​ളെ, ഈ നു​ണ​യൊ​ക്കെ നി​ങ്ങ​ളോ​ടു് പറ​ഞ്ഞ​തു്.
ബാബു:
ഇതു നു​ണ​യ​ല്ല. ഇന്നാ​ട്ടിൽ ഇതെ​ല്ലാർ​ക്കും അറി​യാം…
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല.
ബാബു:
ഞാൻ പോ​ട്ടെ…
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഉം.
ബാബു തി​രി​ഞ്ഞു​ന​ട​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(വി​ളി​ക്കു​ന്നു) വിജയാ!
ബാബു വാ​ത്സ​ല്യം​നി​റ​ഞ്ഞ ആ വിളി കേ​ട്ടു. പെ​ട്ടെ​ന്നു തി​രി​ഞ്ഞു നാ​ല​ഞ്ച​ടി മുൻ​പോ​ട്ടു വരു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(കൈ നീ​ട്ടി) വരു, വരു.
ബാബു നി​ല്ക്കു​ന്നു
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ഇങ്ങ​ട്ടു​വ​രു… (കട്ടി​ലിൽ തൊ​ട്ടു​കാ​ണി​ച്ചു? ഇവിടെ വന്നി​രി​ക്ക…
ബാബു:
(നിന്ന നി​ല​യിൽ നി​ന്നി​ള​കാ​തെ) ഞാൻ വരി​ല്ല.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
എന്റെ വി​ജ​യ​ന​ല്ലേ?
ബാബു:
അല്ല.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(ക്രൂ​ര​മായ ആ ഉത്ത​രം ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രെ വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. വളരെ താ​ണ​പേ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു.) ഇവിടെ വരു; കു​ട്ടീ!
ബാബു:
വേണ്ട; എന്നെ തല്ലാ​ന​ല്ലേ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(മാ​പ്പു​ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന സ്വ​ര​ത്തിൽ) ഞാൻ നി​ന്നെ തല്ലി​ല്ല. നി എന്റെ വി​ജ​യ​ന​ല്ലേ, അടു​ത്തു​വ​രൂ. ഈ അമ്മാ​മേ​ടെ അടു​ത്തു വന്നി​രി​ക്കൂ.
ബാബു:
ഞാൻ വരി​ല്ല. നി​ങ്ങ​ടെ മകനെ വി​ളി​ച്ചോ​ളൂ.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രു​ടെ നി​യ​ന്ത്ര​ണ​ശ​ക്തി നി​ശ്ശേ​ഷം തക​രു​ന്നു. അതു​വ​രെ അട​ക്കി​നിർ​ത്തിയ വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ചിറ പൊ​ട്ടു​ന്നു. വീ​ണ്ടും തല കു​നി​യു​ന്നു.
ബാബു:
ഞാൻ പൂ​വ്വാ​ണു്. സതി കാ​ത്തു​നി​ല്ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​വും.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ എഴു​ന്നേ​ല്ക്കു​ന്നു. പതു​ക്കെ മുൻ​പോ​ട്ടു നട​ക്കു​ന്നു. ബാബു പോ​കു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(ബാബു പോയ വഴി​യി​ലേ​ക്കു നോ​ക്കി) നി​ല്ക്കൂ, കു​ട്ടി അവിടെ നി​ല്ക്കു. അടു​ത്തു വരി​ല്ലെ​ങ്കിൽ വേണ്ട… വിജയാ… വിജയാ… (ഉറ​ക്കെ) നീ​യി​നി എന്നും പേ​ര​യ്ക്ക പറി​ക്കാൻ വന്നോ​ളു. നി​ന്നെ ആരും ഒന്നും ചെ​യ്യി​ല്ല. (വിരൽ കടി​ച്ചു കല​ശ​ലായ ദുഃഖം ഭാ​വി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു തി​രി​ച്ചു​വ​രു​ന്നു. കട്ടി​ലിൽ വന്നു കി​ട​ക്കു​ന്നു. വീ​ണ്ടും എഴു​ന്നേ​റ്റി​രി​ക്കു​ന്നു. ബാബു പോയ വഴി​യി​ലേ​ക്കു നോ​ക്കു​ന്നു. പി​റു​പി​റു​ക്കു​ന്നു.) ഓ, എന്തൊ​രു വേദന എനി​ക്കി​തു സഹി​ക്കാൻ വയ്യ… (കട്ടി​ലി​ന്റെ തണ്ടിൽ തല​ചാ​ച്ചു് ഇരി​ക്കു​ന്നു.)
രാമൻ:
(പി​റു​പി​റു​ത്തു​കൊ​ണ്ടു്) ആ പൊ​ട്ടി​ത്തെ​റി​ച്ച പെണ്‍കു​ട്ടി​യെ കി​ട്ടി​യി​ല്ല! ശരം​വി​ട്ട​തു​പോ​ലെ ഒരോ​ട്ടം. (രംഗം മു​ഴു​വ​നു​മൊ​ന്നു നോ​ക്കു​ന്നു. വി​സ്മ​യ​ത്തോ​ടെ) അല്ല ആ കള്ള​നും ചാ​ടി​പ്പോ​യോ? (ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രു​ടെ അടു​ത്തു ചെ​ല്ലു​ന്നു.) എവിടെ ആ ചെ​ക്കൻ? ചാ​ടി​പ്പോ​യോ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ തല​യു​യർ​ത്താ​തെ മൂ​ളു​ന്നു.
രാമൻ:
ഞാൻ പറ​ഞ്ഞി​ല്ലേ തി​രി​മു​റി​ച്ച കള്ള​നാ​ണ​തു്. (ചാ​ത്തു​ണ്ണി നാ​യ​രു​ടെ കി​ട​പ്പു​ക​ണ്ടു്) എന്താ കാലു വേ​ദ​നി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ പതു​ക്കെ തല​പൊ​ക്കി രാമനെ നോ​ക്കു​ന്നു. ആ കണ്ണു​കൾ നന​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. മു​ഖ​ത്തു കല​ശ​ലായ വേ​ദ​ന​യ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ലക്ഷ​ണ​മു​ണ്ടു്.
രാമൻ:
ആ കു​ഴ​മ്പു തേ​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലോ? നല്ല വേ​ദ​ന​യു​ണ്ടു് ഇല്ലേ? (നി​ല​ത്തു് ഇരു​ന്നു കാലു പതു​ക്കെ തലോ​ടു​ന്നു.)
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
കല​ശ​ലായ വേ​ദ​ന​യു​ണ്ടു്. അല്ലെ​ങ്കിൽ ഞാൻ​ത​ന്നെ ഇപ്പ​ഴൊ​രു വേ​ദ​ന​യാ​ണു്.
രാമൻ:
(മന​സ്സി​ലാ​വാ​ത്ത മട്ടിൽ മു​ഖ​ത്തേ​ക്കു നോ​ക്കു​ന്നു.) ആ ചെ​ക്ക​ന്റെ പി​ന്നാ​ലെ ഓടീ​രു​ന്നോ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ ഇല്ലെ​ന്നർ​ഥ​ത്തിൽ തല​യാ​ട്ടു​ന്നു.
രാമൻ:
പി​ന്നെ​ന്തേ ഇങ്ങ​നെ വേ​ദ​നി​ക്കാൻ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
രാമാ, എനി​ക്കു ദാ​ഹി​ച്ചി​ട്ടു​വ​യ്യ. കു​റ​ച്ചു വെ​ള്ളം വേണം. രാമൻ എഴു​ന്നേ​റ്റു വെ​ള്ളം കൊ​ണ്ടു​വ​രാൻ പോ​കു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
രാമാ
രാമൻ തി​രി​ഞ്ഞു നി​ല്ക്കു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
ആ പടി​വാ​തി​ല​ട​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ?
രാമൻ:
ഉണ്ടു്. അതു​കൊ​ണ്ടു കാ​ര്യ​മി​ല്ല. വേലി ചാ​ടി​ക്ക​ട​ന്ന​ല്ലേ പി​ള്ള​ര​ക​ത്തു വരു​ന്ന​തു്. ഇവിടെ നല്ലൊ​രു പട്ടി​യെ പോ​റ്റ​ണം.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
(വി​ഷാ​ദം പു​ര​ണ്ടൊ​രു ചിരി) വേണ്ട, രാമാ ഉപ്പ​ഴു​ള്ള​തു തന്നെ മതി. നീ​യൊ​രു കാ​ര്യം ചെ​യ്യു്.
രാമൻ ഒന്നും മന​സ്സി​ലാ​വാ​തെ മി​ഴി​ച്ചു​നോ​ക്കു​ന്നു.
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
നീ ചെ​ന്നു് ആ പടി​വാ​തി​ലു് തു​റ​ന്നി​ടു്! അതിനി ഒരി​ക്ക​ലും അട​യ്ക്കേ​ണ്ട.
രാമൻ:
(അദ്ഭു​ത​ത്തോ​ടെ) ഏ?
ചാ​ത്തു​ണ്ണി:
തു​റ​ന്നു കി​ട​ക്ക​ട്ടെ. ചെ​ല്ല്. അതു ചെ​യ്തി​ട്ടു മതി എനി​ക്കു വെളളം.
രാമൻ തെ​ല്ലിട ശങ്കി​ച്ചു നി​ല്ക്കു​ന്നു. ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യ​രു​ടെ മു​ഖ​ത്തു് ഒരു തവണ കൂടി നോ​ക്കു​ന്നു. പടി​വാ​തിൽ തു​റ​ക്കാൻ​വേ​ണ്ടി പോ​കു​ന്നു. ചാ​ത്തു​ണ്ണി​നാ​യർ പഴ​യ​പ​ടി തല കട്ടി​ലി​ന്റെ തണ്ടിൽ ചാ​ച്ചു​വെ​ച്ചു് ഇരി​ക്കു​ന്നു.

—യവനിക—

Colophon

Title: Attupōya kaṇṇi (ml: അറ്റു​പോയ കണ്ണി).

Author(s): Thikkodiyan.

First publication details: Mathrubhumi Books; Kozhikode, Kerala; 1; 2011.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Play, Thikkodiyan, തി​ക്കോ​ടി​യൻ, അറ്റു​പോയ കണ്ണി, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: August 10, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author/inheritors. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-SA 4​.0). Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Lars Tiller painting, a painting by Lars Tiller (1924–1994). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: Staffers at River Valley; Typesetter: CVR; Digitizer: KB Sujith; Encoding: CVR.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download PDF.