SFNസാ​യാ​ഹ്ന ഫൌ​ണ്ടേ​ഷൻ
images/tkn-jeevitham-cover.jpg
Lars Tiller painting, a painting by Lars Tiller (1924–1994).
രംഗം 5
രാ​ധ​യു​ടെ വീടു്. മുൻ​പിൽ ഡോ​ക്ട​റും പിൻ​പിൽ രാ​ധ​യു​മാ​യി ഒരു ഭാ​ഗ​ത്തൂ​ടെ കട​ന്നു​വ​രു​ന്നു. രാ​ധ​യു​ടെ മുഖം നി​രാ​ശ​ത​കൊ​ണ്ടും വൃ​സ​നം​കൊ​ണ്ടും വാ​ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ഡോ​ക്ടർ​ക്കു പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചൊ​രു മാ​റ്റ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല. സ്റ്റെ​ത​സ്കോ​പ്പ് കഴു​ത്തിൽ തു​ങ്ങു​ന്നു​ണ്ടു്. ഡോ​ക്ടർ ടൗ​വൽ​കൊ​ണ്ടു മു​ഖ​വും വി​യർ​ക്കു​ന്ന പിൻ​ക​ഴു​ത്തും നെ​റ്റി​യു​മെ​ല്ലാം തു​ട​ച്ചു ശരി​പ്പെ​ടു​ത്തി കസേ​ര​യിൽ ചെ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. രാധ അല്പം അകലെ മാ​റി​നി​ല്ക്കു​ന്നു. തെ​ല്ലിട മൗനം, പി​ന്നെ…

ഡോ​ക്ടർ:
(തല​യു​യർ​ത്തി രാധയെ നോ​ക്കി) രോഗം അന്നു കണ്ട​തി​ലും കു​റ​ച്ചു വർ​ധി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. എങ്കി​ലും ഭയ​പ്പെ​ടാ​നി​ല്ല.
രാധ:
മു​ന്നു ദി​വ​സ​മാ​യി ഡോ​ക്ടർ, അച്ഛ​നു​റ​ങ്ങി​യി​ട്ടു്. രാ​ത്രി​യും പകലും ഒരു​പോ​ലെ കി​ട​യ്ക്ക​യിൽ കി​ട​ന്നു​രു​ളും.
ഡോ​ക്ടർ:
രക്തം കു​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടു്. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് ക്ഷീ​ണം വർ​ദ്ധി​ച്ച​തു്.
രാധ:
ഇനി​യെ​ന്താ​ണു് ഡോ​ക്ടർ ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തു്.
ഡോ​ക്ടർ:
ഇനി എന്തു ചെ​യ്യാൻ? ഞാൻ പറ​യു​ന്ന​തെ​ാ​ന്നും നി​ങ്ങൾ ചെ​യ്യാ​റി​ല്ല. പി​ന്നെ​ങ്ങി​നെ രോഗം മാറും?
രാധ:
എന്റെ കഴി​വി​ന​നു​സ​രി​ച്ചു് എല്ലാം ഞാൻ ചെ​യ്യു​ന്നു​ണ്ടു്.
ഡോ​ക്ടർ:
രോഗം ഇത്ര​മേൽ വർ​ധി​ച്ചി​ട്ടു നി​ങ്ങ​ളെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടു് എന്നെ വി​വ​ര​മ​റി​യി​ച്ചി​ല്ല? (രാധ മി​ണ്ടാ​തെ മുഖം താ​ഴ്ത്തി നി​ല്ക്കു​ന്നു. എഴു​ന്നേ​റ്റു് അടു​ത്തു​ചെ​ന്നു്) നി​ങ്ങ​ളെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടു് ഇതു​വ​രെ മരു​ന്നി​ന്ന​യ​ച്ചി​ല്ല?
രാധ:
ഇവിടെ അയ​യ്ക്കാൻ പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചാ​രു​മി​ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ടു്. ഇട​യ്ക്കു കമ്പോ​ണ്ട​റു​ടെ ഷാ​പ്പിൽ​നി​ന്നു് വാ​ങ്ങാ​റു​ണ്ടു്.
ഡോ​ക്ടർ:
ഞാൻ നി​ങ്ങ​ളെ സഹാ​യി​ക്കാ​നൊ​രു​ക്ക​മാ​ണെ​ന്നു് അന്നു പറ​ഞ്ഞി​ല്ലേ? എന്താ മി​ണ്ടാ​ത്ത​തു്?
രാധ:
ഒന്നു​മി​ല്ല.
ഡോ​ക്ടർ:
ഞാൻ പറ​യു​ന്ന​തു കേൾ​ക്കൂ. ഇപ്പോ​ഴും ചി​കി​ത്സി​ച്ചാൽ അച്ഛ​നെ രക്ഷി​ക്കാൻ കഴി​യും. (രാധ കഠി​ന​മായ ദുഃഖം ഭാ​വി​ക്കു​ന്നു) എന്നെ നി​ങ്ങൾ ഒര​ന്യ​നാ​യി​ട്ടു വി​ചാ​രി​ക്ക​രു​തു്. എന്നോ​ടു നി​ങ്ങൾ​ക്കെ​ന്തും പറയാം. ഞാൻ സ്നേ​ഹി​ച്ചാൽ എന്തും ചെ​യ്യാൻ മടി​ക്കാ​ത്ത​വ​നാ​ണു്. അതു​കൊ​ണ്ടു വേഗം ഒരാളെ മരു​ന്നി​ന​യ​യ്ക്കൂ.
രാധ:
അയ​യ്ക്കാം.
ഡോ​ക്ടർ:
ശരി, അങ്ങ​നെ നല്ല ബു​ദ്ധി തോ​ന്ന​ട്ടെ. പി​ന്നെ അത്യാ​വ​ശ്യ​ത്തി​നു വല്ല പണവും വേണാ?
രാധ:
വേ​ണ്ടാ. (ഡോ​ക്ടർ കീ​ശ​യിൽ​നി​ന്നു പത്തു​റു​പ്പിക നോ​ട്ടെ​ടു​ത്തു നീ​ട്ടു​ന്നു. രാധ അല്പം അവ​ജ്ഞ​യോ​ടെ) എനി​ക്കു പണം വേ​ണ്ടാ.
ഡോ​ക്ടർ:
എടു​ത്തോ​ളൂ.
രാധ:
വേ​ണ്ടാ, ഇവി​ടെ​യു​ണ്ടു്.
ഡോ​ക്ടർ:
ശരി എന്നാൽ ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ മരു​ന്നി​ന​യ​യ്ക്കൂ. താ​മ​സി​ക്ക​രു​തു്. (നട​ന്നു​പോ​കു​ന്നു)
രാധ കസേ​ര​യിൽ വന്നി​രു​ന്നു മേ​ശ​മേൽ തലയും കു​നി​ച്ചു വി​ങ്ങി​വി​ങ്ങി​ക്ക​ര​യു​ന്നു. ഒരു വശ​ത്തൂ​ടെ കൈ​യി​ലൊ​രു വട്ടി​യും കൊ​ട്ട​യും തു​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ചു മാ​നേ​ജർ അപ്പു​മേ​നോ​ന്റെ കാ​ര്യ​സ്ഥൻ ശങ്കു കട​ന്നു​വ​രു​ന്നു. ശങ്കു രാ​ധ​യു​ടെ കി​ട​പ്പു​ക​ണ്ടു്, വട്ടി​യും കൊ​ട്ട​യും ബെ​ഞ്ചി​ന്മേൽ വെ​ച്ചു പതു​ക്കെ സമീ​പി​ക്കു​ന്നു.

ശങ്കു:
മി​റ്റ്റ​സ്സേ, മി​റ്റ്റ​സ്സേ! (രാധ തല​പൊ​ക്കു​ന്നു. രണ്ടു കണ്ണിൽ​നി​ന്നും കണ്ണീർ ധാ​ര​ധാ​ര​യാ​യി ഒഴുകി കവിൾ​ത്ത​ടം നന​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഭാ​വ​പ്പ​കർ​ച്ച​യോ​ടെ) എന്തി​നാ മി​റ്റ്റ​സ്സേ, കരേ​ന്ന​തു്?
രാധ:
(പണി​പ്പെ​ട്ടു വ്യ​സ​നം നി​യ​ന്ത്രി​ച്ചു്) ഞാൻ കര​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലാ ശങ്കു.
ശങ്കു:
(കണ്ണി​നു​നേ​രെ ചൂ​ണ്ടി) പി​ന്നെ ഇതെ​ന്താ, മി​റ്റ്റ​സ്സേ കണ്ണിൽ​നി​ന്നു വെ​ള്ളം വരു​ന്ന​തു്?
രാധ:
തല​വേ​ദ​ന​യെ​ടു​ത്തി​ട്ടാ​ണു്, ശങ്കു. (കണ്ണും മു​ഖ​വും തു​ട​യ്ക്കു​ന്നു.)
ശങ്കു:
(അർ​ത്ഥ​ഗർ​ഭ​മാ​യി മു​ളു​ന്നു) ഉം… പി​ന്നെ അച്ഛ​ന് എങ്ങ​നേ​ണ്ടു്?
രാധ:
എങ്ങ​നെ​ണ്ടാ​വാൻ? ഒരു സുഖോം ഇല്ല: അച്ഛ​നു് അധി​കാ​ണു്.
ശങ്കു:
ഡോ​ക്ട​റ് വരാ​റി​ല്ലേ?
രാധ:
വളരെ ദി​വ​സ്സ​ത്തി​നി​ട​യ്ക്കു് ഇന്നാ​ണു് വന്ന​തു്. ഇപ്പ​ഴ് പോ​യ​തേ​യു​ള​ളു.
ശങ്കു:
അയാ​ളെ​ന്തു പറ​ഞ്ഞു.
രാധ:
എന്തു പറയാൻ?
ശങ്കു:
മരു​ന്നു വാ​ങ്ങി​യോ?
രാധ:
ഇല്ല.
ശങ്കു:
വാ​ങ്ങ​ണ്ടേ?
രാധ:
വാ​ങ്ങ​ണം. (എന്തോ ആലോ​ചി​ച്ചു് എണീ​ക്കു​ന്നു) ശങ്കു, നി​ന​ക്കു പോകാൻ തി​ര​ക്കു​ണ്ടോ?
ശങ്കു:
എന്താ മി​റ്റ്റ​സ്സേ വേ​ണ്ട​തു്?
രാധ:
എനി​ക്കൊ​രു സാധനം വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു തരാ​നു​ണ്ട്.
ശങ്കു:
മരു​ന്നാ​ണോ?
രാധ:
അല്ല നി​ന​ക്കു തി​ര​ക്കി​ല്ല​ല്ലോ?
ശങ്കു:
ഞാൻ അങ്ങാ​ടി​ക്കു പു​റ​പ്പെ​ട്ട​താ​ണു്. രണ്ടു​മൂ​ന്നു ദി​വ​സാ​യി​ട്ടു് എനി​ക്കി​ങ്ങ​ട്ടു വരാൻ കൂ​ടി​യി​ല്ല. ശങ്കൂ​നെ അച്ഛൻ അന്വേ​ഷി​ച്ചോ?
രാധ:
ശങ്കൂ​നെ അച്ഛ​നെ​പ്പോ​ഴും അന്വേ​ഷി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്.
ശങ്കു:
ഞാ​നൊ​ന്നു ചെ​ന്നു കാ​ണ​ട്ടെ. (അക​ത്തേ​ക്കു പോകാൻ പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്നു.)
രാധ:
നി​ല്ക്കൂ. ശങ്കു ഈ സാധനം പോയ് വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​ട്ടു് അച്ഛ​നെ കാണാം. ഞാൻ ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ വരു​ന്നു. (അക​ത്തേ​ക്കു പോ​കു​ന്നു)
ശങ്കു തി​രി​ച്ചു​വ​ന്നു് ബഞ്ചിൽ ഇരി​ക്കു​ന്നു. രാധ കൈ​യി​ലൊ​രു പൗഡർ ടി​ന്നു​മാ​യി മട​ങ്ങി​വ​രു​ന്നു.

രാധ:
] ശങ്കു, ഇതാ ഇതാ​ണു് സാധനം. (ശങ്കു മി​ഴി​ച്ചു് നോ​ക്കു​ന്നു.) ഈ പൗഡർ ഞാൻ വാ​ങ്ങീ​ട്ടു് ഒന്നു​ര​ണ്ടു മാ​സ​മാ​യി. അച്ഛ​നു രോഗം വന്ന​തിൽ​പ്പി​ന്നെ ഞാൻ പൗ​ഡ​റു​പ​യോ​ഗി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. നോ​ക്കു് ശങ്കു, നീ​യി​തു് ആർ​ക്കെ​ങ്കി​ലും വി​റ്റു കാശു വാ​ങ്ങ​ണം.
ശങ്കു:
(അദ്ഭു​ത​ത്തോ​ടെ) എന്തി​നാ മി​റ്റ്റ​സ്സേ ഇതു് വി​ല്ക്കു​ന്ന​തു്?
രാധ:
ഇതു് കേ​ടു​വ​ന്നു​പോ​കും ശങ്കു. ഇനി ഞാൻ അടു​ത്തൊ​ന്നും ഇതു ഉപ​യോ​ഗി​ക്കി​ല്ല.
ശങ്കു:
മി​റ്റ്റ​സ്സ് എന്നോ​ടു് നേരു പറ​യി​ല്ലേ?
രാധ:
ഞാൻ സത്യ​മാ​ണു് പറ​ഞ്ഞ​തു്. അച്ഛ​നു സു​ഖ​മി​ല്ലാ​ത്ത​പ്പോൾ ഞാ​നി​തൊ​ന്നും ഉപ​യോ​ഗി​ക്കി​ല്ല.
ശങ്കു:
എന്തു വി​ല​യ്ക്കാ വി​ല്ക്കേ​ണ്ട​തു് ?
രാധ:
കി​ട്ടു​ന്ന വി​ല​യ്ക്കു വി​റ്റോ​ളൂ.
ശങ്കു:
എന്നി​ട്ടു്?
രാധ:
ശങ്കു മട​ങ്ങി​വ​രു​മ്പോ കു​റ​ച്ചു്) പഞ്ചാര വാ​ങ്ങി​ക്കോ​ളൂ. ന): മി​റ്റ​റ​സ്സേ, ഇവിടെ പഞ്ചാര വാ​ങ്ങാൻ കാ​ശി​ല്ലാ​ഞ്ഞി​ട്ട​ല്ലേ ഇതു് വി​ല്ക്കു​ന്ന​തു്?
രാധ:
എനി​ക്കി​തു് വേ​ണ്ടാ​ഞ്ഞി​ട്ടാ​ണു്, ശങ്കു.
ശങ്കു:
മി​റ്റ്റ​സ്സെ​ന്നോ​ടു് നേരു പറ​യി​ല്ലേ? ഈ ശങ്കൂ​നെ മി​റ്റ​റ​സ്സ​റി​നു് ഇനീ വി​ശ്വാ​സേ​ല്ലേ?
രാധ:
(അസ്വ​സ്ഥത നടി​ക്കു​ന്നു) അല്ലെ​ങ്കിൽ, നി​ന്നോ​ടെ​ന്തി​നു്, ശങ്കു, ഇതൊ​ക്ക ഒളി​ച്ചു​വെ​യ്ക്കു​ന്നു? നീയും എന്നേ​പ്പോ​ലെ ഒരു പാ​വ​മ​ല്ലേ? നി​ന​ക്കു ഞങ്ങ​ളോ​ടു് സ്നേ​ഹ​വു​മാ​ണു്. ഡോ​ക്ടർ ഇതു​വ​രെ വരാ​ഞ്ഞ​തു് പണം കൊ​ടു​ക്കാ​ഞ്ഞി​ട്ടാ​ണു്, ശങ്കൂ. ഇല്ലാ​ഞ്ഞി​ട്ടാ​ണു് കൊ​ടു​ക്കാ​ത്ത​തു്, നി​ന്നോ​ട​ല്ലാ​തെ ഒരാ​ളോ​ടും ഞാ​നി​തു് പറ​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല: പറ​യു​ക​യു​മി​ല്ല; (ശങ്കു താ​ടി​ക്കു കൈ​യും​കൊ​ടു​ത്തു ദുഃ​ഖി​ച്ചു നി​ല്ക്കു​ന്നു) എന്തൊ​ക്കെ ആവ​ശ്യ​ങ്ങൾ നി​വൃ​ത്തി​ക്ക​ണം? അച്ഛ​നു മരു​ന്നു വാ​ങ്ങ​ണം, ഡോ​ക്ടർ​ക്കു് കൊ​ടു​ക്ക​ണം. പി​ന്നെ എന്തൊ​ക്കെ വേണം? ഇതി​നെ​ല്ലാം​കൂ​ടി എന്റെ ശമ്പ​ള​മാ​ണു​ള്ള​തു്. അതും കഴി​ഞ്ഞ മാസം മു​ഴു​വൻ കി​ട്ടി​യി​ല്ല.
ശങ്കു:
മു​ഴു​വ​നും തന്നി​ല്ലേ?
രാധ:
ഇല്ല കഴി​ഞ്ഞ മാ​സ​ത്തിൽ കു​റ​ച്ചു​ദി​വ​സം ഞാൻ ക്ലാ​സ്സിൽ വൈ​കി​ട്ടാ​ണു് ചെ​ന്ന​തു്. അച്ഛ​നു വേ​ണ്ട​തൊ​ക്കെ ഒരു​ക്കു​മ്പോ​ഴെ​യ്ക്കും സമയം പോകും. അങ്ങ​നെ താ​മ​സി​ച്ച​തി​നു് എല്ലാം​കു​ടി കണ​ക്കു​കു​ട്ടി അഞ്ചു ദി​വ​സ​ത്തെ ശമ്പ​ളം പി​ടി​ച്ചെ​ടു​ത്തു.
ശങ്കു:
മൂ​പ്പ​രൊ​രു മഹാ​പാ​പി​ത​ന്ന്യാ​ണു്.
രാധ:
എന്താ ശങ്കൂ, ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തു്? (തൊ​ണ്ട​യി​ട​റു​ന്നു) ഇന്നാ​ദ്യാ​യി​ട്ടു ഞാ​നെ​ന്റെ പര​മാർ​ത്ഥം തു​റ​ന്നു പറ​യു​ക​യാ​ണു്. ശങ്കു എന്റെ ആങ്ങ​ള​യെ​പ്പോ​ലെ​യാ​ണെ​നി​ക്കു്. ഇന്ന​ലെ മുതൽ (കര​യു​ന്നു) അച്ഛ​നു ജീ​ര​ക​വെ​ള്ള​ത്തി​ലി​ടാ​നു​ള്ള പഞ്ച​സാ​ര​കൂ​ടി ഇവി​ടെ​യി​ല്ല;
ശങ്കു:
(തൊ​ണ്ട​യി​ട​റി) ഇങ്ങ​ള് കനേ​ണ്ടാ മി​റ്റ്റ​സ്സേ. എന്റെ കെ​യി​ല് കാ​ശു​ണ്ടു്, ഇദ്ദാ. (മടി​ക്കു​ത്തു തട്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്നു.)
രാധ:
വേ​ണ്ടാ ശങ്കൂ, വേ​ണ്ടാ.
ശങ്കു:
മി​റ്റ്റ​സ്റ്റേ, ഇങ്ങ​ളെ​ന്നെ വെ​ല​ക്ക​രു​തു്. എനി​ക്കു് അച്ഛ​നും അമ്മേം പെ​ങ്ങ​ളും ആരൂ​ല്ല്യ. ആ അക​ത്തു കെ​ട​ക്കു​ന്ന​താ എന്റെ അച്ഛൻ. ഇങ്ങ​ളാ എന്റെ പെ​ങ്ങ​ള്.
രാധ:
(കര​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു്) ശങ്കൂ… ശങ്കൂ…
ശങ്കു:
(കണ്ണു തു​ട​ച്ചു്) ഇങ്ങ​ളെ​ന്നെ വെ​ല​ക്ക​രു​തു്, മി​റ്റ്റ​സ്സേ!
അക​ത്തു​നി​ന്നു ദീ​ന​സ്വ​ര​ത്തിൽ രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യ​രു​ടെ വി​ളി​യും ചു​മ​യും.

രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
രാധേ… മോളേ, രാധേ. (ചു​മ​യ്ക്കു​ന്നു)
രാധ:
അയ്യോ അച്ഛൻ വി​ളി​ക്കു​ന്നു. വെ​ള്ളം കു​ടി​ക്കാ​നാ​വും. (ബദ്ധ​പ്പെ​ട്ടു പോ​കു​ന്നു. പി​ന്നാ​ലെ ശങ്കു​വും.)
ഉടനെ പിൻ കർ​ട്ടൻ നീ​ങ്ങി രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യ​രു​ടെ കി​ട​പ്പറ കാ​ണു​ന്നു. ഒരു കട്ടി​ലിൽ കഴു​ത്തു​വ​രെ ബ്ളാ​ങ്ക​റ്റു​കൊ​ണ്ടു മൂ​ടി​പ്പു​ത​ച്ച നി​ല​യിൽ രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ കി​ട​ക്കു​ന്നു. കട്ടി​ലി​ന​രി​കിൽ തു​പ്പാ​നു​ള്ളൊ​രു കോ​ളാ​മ്പി. ചെ​റി​യൊ​രു മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു കോപ്പ, കു​പ്പി മു​ത​ലാ​യവ.

രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
മോളേ, ആവൂ… വെ​ള്ളം.
ശങ്കു:
എവി​ട്യാ വെ​ള്ളം?
രാധ ഗ്ലാ​സിൽ മൂ​ടി​വെ​ച്ച വെ​ള്ളു​മെ​ടു​ക്കു​ന്നു.

രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ആരാ മോളേ, പറ​യു​നാ​തു് അയ്യോ! (തല​ചെ​രി​ച്ചു നോ​ക്കു​ന്നു)
രാധ:
അതു് ശങ്കു​വാ​ണു്.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ശങ്കൂ… അയ്യോ… ഈശ്വ​രാ! എവി​ട്യാ ശങ്കൂ നി​ന്നെ​കാ​ണാ​നി​ല്ല​ല്ലോ…
ശങ്കു:
എനി​ക്കു തി​ര​ക്കാ​യി​രു​ന്നു.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
നീ​യി​ങ്ങോ​ട്ട​ടു​ത്തു വാ… അമ്മേ, ആവൂ.
ശങ്കു:
എന്താ വേ​ണ്ട​തു്?
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
എനി​ക്കു് ഒന്നു് എണീ​റ്റി​രി​ക്ക​ണം. ശങ്കു, എത്ര ദി​വ​സാ​യി ഇങ്ങ​നെ കി​ട​ക്കു​ന്നു. അയ്യോ… അമ്മേ… വയ്യേ… മോളേ…
രാധ:
എന്താ അച്ഛാ?
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
എന്നെ… നീയും… ശങ്കൂം കുടി ഒന്നു പി​ടി​ക്കൂ.
രാധ:
വേ​ണ്ട​ച്ഛാ.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
വേണം, മോളേ. നടു വേ​ദ​നി​ച്ചി​ട്ടു കി​ട​ക്കാൻ വയ്യ
ചു​മ​രോ​ടു് ഒരു തലയണ ചാ​രി​വെ​ച്ചു്, രാ​ധ​യും ശങ്കു​വും​കൂ​ടി പതു​ക്കെ രാമൻ കു​ട്ടി​നാ​യ​രെ പി​ടി​ച്ചെ​ഴു​ന്നേ​ല്പി​ച്ചു് അതിൽ ചാ​രി​യി​രു​ത്തു​ന്നു. രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ കല​ശ​ലായ വേ​ദ​ന​കൊ​ണ്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ അസ്വ​സ്ഥ​നാ​വു​ക​യും ഞര​ങ്ങു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. രാധ രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ​ക്കു വെ​ള്ള​മെ​ടു​ത്തു കു​റേ​ശ്ശെ കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. അങ്ങ​നെ വെ​ള്ളം കു​ടി​ച്ചു രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ ക്ഷീ​ണ​ത്തോ​ടെ അല്പ​മൊ​ന്നു കണ്ണ​ട​ച്ചു മയ​ങ്ങു​ന്നു. ശങ്കു കട്ടി​ലി​ന്ന​ടി​യിൽ തപ്പി ഒരു കു​പ്പി കര​സ്ഥ​മാ​ക്കു​ന്നു. രാ​ധ​യു​ടെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്കു നോ​ക്കു​ന്നു.

രാധ:
എന്താ ശങ്കൂ, വേ​ണ്ട​തു്?
ശങ്കു:
മരു​ന്നി​ന്റെ ശീ​ട്ടു്.
രാധ:
വേ​ണ്ടാ ശങ്കു.
ശങ്കു:
വേണം (അവി​ടെ​യും ഇവി​ടെ​യും തപ്പി​ന​ട​ക്കു​ന്നു).
രാധ:
അതാ… ആ മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു​ള്ള കു​പ്പി​യെ​ടു​ത്തോ​ളു. അതു് കാ​ണി​ച്ചു കമ്പോ​ണ്ട​റോ​ടു പറ​ഞ്ഞാൽ മതി.
ശങ്കു കു​പ്പി​യെ​ടു​ത്തു് ശരം​പോ​ലെ ഓടി​പ്പോ​കു​ന്നു. രാധ തോർ​ത്തു​മു​ണ്ടെ​ടു​ത്തു രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യ​രു​ടെ മു​ഖ​ത്തും നെ​റ്റി​യി​ലും തല​യി​ലും മറ്റു​മു​ള്ള വി​യർ​പ്പു് ഒപ്പി​ക്ക​ള​യു​ന്നു. രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ പതു​ക്കെ ഞര​ങ്ങു​ന്നു.

രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
അമ്മേ… വയ്യാ!
രാധ:
എന്താ, അച്ഛാ?
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
മോളേ ശങ്കു എവിടെ?
രാധ:
പു​റ​ത്തേ​യ്ക്കു പോയി.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ഇനി തി​രി​ച്ചു​വ​രി​ല്ലേ?
രാധ:
വരും.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ആവൂ… ഈശ്വ​രാ!
രാധ:
അച്ഛാ, അച്ഛ​ന​ല്പം സം​സാ​രി​ക്കാ​തെ കി​ട​ക്കൂ.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
മേളേ എവി​ട്യാ നമ്മു​ടെ വേണു ഇയ്യി​ടെ​യി​ട്ടു്.
രാധ:
ഞാ​ന​റി​യി​ല്ല​ച്ഛാ.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
നീ​യ​റി​യും… അമ്മേ… അയ്യോ… മോളേ, നീ വല്ല മു​ള്ളു വാ​ക്കും പറ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും.
രാധ:
ഞാ​നൊ​മ​ന്നും പറ​ഞ്ഞി​ല്ല​ച്ഛാ.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ഉണ്ടാ​വും, മോളേ, അയ്യോ… നീ​യെ​ന്റെ നെ​ഞ്ചിൽ ഒന്നു​ഴി​യൂ. രാധ നെ​ഞ്ചിൽ ഉഴി​യു​ന്നു
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
അമ്മേ… (ഞര​ങ്ങു​ന്നു)
രാധ:
അച്ഛാ, അച്ഛ​നു വെ​ള്ളം വേണോ?
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
വേണ്ട മോളേ, എന്തൊ​രു ദു​സ്വാ​ദാ​ണു്! പഞ്ചാര ഇടാ​റി​ല്ലേ? രാധ മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
മോളേ വേണു ഇവിടെ വരി​ല്ലേ?
രാധ:
വേ​ണു​വി​ന്റെ അച്ഛ​നെ​ന്താ നമ്മോ​ടി​ത്ര വി​രോ​ധം?
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
എന്താ​യി​രു​ന്നു, മോളേ?
രാധ:
എന്നെ​പ്പ​റ്റി എന്തൊ​ക്കെ അപ​വാ​ദ​ങ്ങ​ളാ​ണ​ച്ഛാ അദ്ദ​ഹം പറ​യു​ന്ന​തു്?
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
അവനതു പറയണം. മോളേ, അവനെ പഠി​പ്പി​ച്ചു് ഉദ്യോ​ഗ​ത്തി​ലാ​ക്കി​യ​തു് എന്റെ അമ്മാ​മ​നാ​ണു്. എന്നി​ച്ചാൽ അവ​ന്റെ അച്ഛൻ ഇന്ന​വ​നു നമ്മ​ളെ കണ്ടു​കൂ​ടാ.
രാധ:
അച്ഛാ, ഞാൻ വേ​ണു​വി​നോ​ടു പറ​ഞ്ഞു ഇവിടെ വര​രു​തെ​ന്നു്.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
അയ്യോ അതെ​ന്തി​നു്, മോളേ?
രാധ:
വേണു ഇവിടെ വരു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട​ല്ലേ, വേ​ണു​വി​ന്റെ അച്ഛൻ ഇതൊ​ക്കെ പറ​യു​ന്ന​തു് നമ്മൾ​നി​മി​ത്തം വേ​ണു​വി​നു​കൂ​ടി ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടാ​വും.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ഈശ്വ​രാ! ഇതെ​ന്തൊ​രു വേ​ദ​ന​യാ​ണു് മോളേ അവി​ടെ​ത്ത​നെ ഉഴിയൂ. എന്തൊ​രാ​ശ്വാ​സം.
ഞര​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടു കണ്ണ​ട​യു​ന്നു. കണ്ണിൽ​നി​ന്നു കണ്ണീ​രൊ​ഴു​കു​ന്നു.

രാധ:
അച്ഛാ, അച്ഛൻ കര​യു​ന്നു​ണ്ടോ? (രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ ഇല്ലെ​ന്ന ഭാ​വ​ത്തിൽ തല​യാ​ട്ടു​ന്നു.) എന്താ​ച്ഛാ?
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
(വി​തു​മ്മി​ക്കൊ​ണ്ടു്) ഒന്നൂ​ല്ല മോളേ.
രാധ:
(അച്ഛ​ന്റെ കണ്ണീ​രൊ​പ്പു​ന്നു) പറയൂ അച്ഛാ, അച്ഛ​നെ​ന്തി​നാ കര​യു​ന്ന​തു്.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ഞാൻ… ഞാൻ… നി​ന്നെ… വി​ചാ​രി​ച്ചു്…
രാധ:
അച്ഛ​നെ​ന്നെ​പ്പ​റ്റി വി​ചാ​ര​പ്പെ​ട​രു​തു്.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
മോളേ, എനി​ക്കു നി​ന്നെ​പ്പ​റ്റി​യേ വി​ചാ​രി​ക്കാ​നു​ക്കു. (സഗ​ദ്ഗ​ദം) നി​ന്നെ… ഒരു സ്ഥി​തി​ക്കാ​ക്കീ​ട്ടു്… മരി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ച​താ ഞാൻ,
രാധ:
അയ്യോ, അച്ഛാ അച്ഛൻ മരി​ക്കി​ല്ല.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
മരി​ക്കും മോളേ, എല്ലാ​വ​രും മരി​ക്കും. പക്ഷേ, എന്റെ മോള് ഇങ്ങ​നെ ഈ സ്ഥി​തീ​ല്…
രാധ:
ഏതു സ്ഥി​തി​യ​ച്ഛാ?
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
മോളേ, നി​ന​ക്കെ​ത്ര പറ​ഞ്ഞാ​ലും മന​സ്സി​ലാ​വി​ല്ല. ഒരു മി​സ്ട്ര​സ്സാ​യാൽ കഴി​ഞ്ഞു.
രാധ:
എന്തു കഴി​ഞ്ഞു, അച്ഛാ.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
നി​ന്നെ മാ​ന​മാ​യി​ട്ടു് ഒരാ​ളു​കെ കൂടെ അയ​യ്ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു എന്റെ മോഹം. അതു തകർ​ന്നു. ഒരു മി​സ്ട്ര​സ്സി​നെ കല്യാ​ണം കഴി​ക്കാൻ ആരാ മോളേ… വരു​ന്ന​തു്.
രാധ:
വേ​ണ്ട​ച്ഛാ… ഞാൻ ജോലി ചെ​യ്തു് അച്ഛ​നെ പു​ലർ​ത്തും.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
മേളേ, നീ ജോലി ചെ​യ്തോ​ളൂ. എന്നാൽ നാ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ ഈ അപ​വാ​ദം കേ​ട്ടു സഹി​ക്ക​ണ്ടേ?
രാധേ:
ഇല്ല​ച്ചാ. അച്ഛ​നി​തിൽ വേ​ദ​നി​ക്ക​രു​തു്. ഞാ​നൊ​രി​ക്ക​ലും എന്റെ തന്റേ​ടം ഒന്നി​ലും വി​ടി​ല്ല. അച്ഛാ, അച്ഛ​നെ​നെ വി​ശ്വ​സി​ക്കാം. (കര​യു​ന്നു)
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
(അവ​ശ​മായ കൈ​കൊ​ണ്ടു രാ​ധ​യു​ടെ തലയിൽ തലോ​ടു​ന്നു.) മതി മോളേ, ഇനി എനി​ക്ക​തേ ആഗ്ര​ഹ​മു​ള്ളു… ആവൂ. അമ്മേ! (കണ്ണ​ട​യ്ക്കു​ന്നു. രാധ അച്ഛ​ന്റെ നെ​ഞ്ചിൽ തട​വു​ന്നു.)
വേണു ഒരു ഭാ​ഗ​ത്തു​ടെ കട​ന്നു​വ​രു​ന്നു. അശ്ര​ദ്ധ​മായ വേഷം. ചീ​കി​യൊ​തു​ക്കാ​ത്ത തല​മു​ടി. ഷേ​വ്ചെ​യ്യാൻ വൈ​കി​യ​തു​കൊ​ണ്ടും ക്ഷീ​ണം​കൊ​ണ്ടും വി​ചാ​രം കൊ​ണ്ടും ഇരു​ണ്ട മുഖം. മു​ഖ​വും താ​ഴ്ത്തി പതു​ക്കെ​യാ​ണു് നട​ന്നു​വ​രു​ന്ന​തു്. വന്നു് ആരെ​യും നോ​ക്കാ​തെ മു​റി​യിൽ അങ്ങോ​ട്ടു​മി​ങ്ങോ​ട്ടും നട​ക്കു​ന്നു. രാധ കു​നി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടും രാ​മൻ​കു​ട്ടി നായർ കണ്ണു​ട​ച്ച​തു​കൊ​ണ്ടും വേ​ണു​വെ കാ​ണു​ന്നി​ല്ല. അല്പം കഴി​ഞ്ഞു്, കാൽ​പ്പെ​രു​മാ​റ്റം കേ​ട്ടി​ട്ടാ​വ​ണം, രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ കണ്ണു തു​റ​ക്കാ​തെ തന്നെ ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു.

രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ആരാ​തു്? ആരാ മോളേ കട​ന്നു​വ​ന്ന​ത്?
രാധ തല പൊ​ക്കി നോ​ക്കു​ന്നു.

വേണു:
(കട്ടി​ലി​ന​രി​കിൽ വന്നു്) ഞാ​നാ​ണു്.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ആരു്? ആരെ​ന്നാ പറ​ഞ്ഞ​തു്?
വേണു:
(അല്പം കു​നി​ഞ്ഞു്) ഞാ​നാ​ണു്… വേണു.
രാധ:
അച്ഛാ, വേണു. വേണു വന്നി​രി​ക്കു​ന്നു.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
വേ​ണു​വോ? (അർ​ത്ഥ​ഗർ​ഭ​മാ​യി മൂ​ളു​ന്നു) ഉം. ഉ൦. ഉം.
രാധ:
ഇരി​ക്കു, വേണു.
വേണു:
ഇരി​ക്കാം.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ കണ്ണു മി​ഴി​ച്ചു നോ​ക്കു​ന്നു. അല്പ​നി​മി​ഷം ആരും മി​ണ്ടാ​തെ പര​സ്പ​രം കണ്ണു​കൊ​ണ്ടു് എന്തൊ​ക്കെ​യോ പറ​യു​ക​യാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നും.

രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
വേണു വീ​ട്ടിൽ​നി​ന്നു​ത​ന്ന്യാ​ണോ?
വേണു:
അതേ.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ഇരി​ക്കൂ, വേണു.
വേണു:
വേ​ണ്ടാ. ഇവിടെ നി​ന്നാൽ മതി.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ഉം. എന്നാൽ അങ്ങ​ന്യാ​യ്ക്കോ​ളൂ. (കണ്ണ​ട​ച്ചു് അസ്വ​സ്ഥ​ഭാ​വ​ത്തിൽ മുഖം തി​രി​ക്കു​ന്നു.)
വേണു:
രോഗം എങ്ങ​നെ​യു​ണ്ടു്? (ആരും ഒന്നും മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല.) അധി​ക​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല​ല്ലോ?
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
വേണു കു​റ​ച്ചു ദി​വ​സാ​യി​ട്ടു് എവി​ട്യാ​യി​രു​ന്നു?
വേണു:
വീ​ട്ടിൽ​ത്ത​ന്നെ.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ഇവിടെ വന്നാൽ അച്ഛൻ ശകാ​രി​ക്കും അല്ലേ?
വേണു:
അതു​കൊ​ണ്ട​ല്ല ഞാൻ വരാ​ത്ത​തു്.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
പി​ന്നെ എന്തു​കൊ​ണ്ടാ?
വേണു:
(അസ്വ​സ്ഥ​ത​യോ​ടെ) ഈ രാധ ഇവിടെ വര​രു​തെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടാ​ണു്.
രാധ:
ഇവിടെ വന്നാൽ വേ​ണു​വി​നു ശകാരം കേൾ​ക്ക​ണം. അപ​വാ​ദം കേൾ​ക്ക​ണം…
വേണു:
ഇതു രണ്ടും ഞാ​ന​ല്ലേ കേൾ​ക്കു​ന്ന​തു്?
രാധ:
അതേ. വെ​റു​തെ വേണു ഞങ്ങ​ളെ​ച്ചൊ​ല്ലി അതൊ​ക്കെ എന്തി​നു കേൾ​ക്ക​ണം?
വേണു:
ശരി​യാ​ണു്. എന്നോ​ടു് ദയ തോ​ന്നേ​ണ്ട​തു് ആവ​ശ്യ​മാ​ണു്.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
മോനേ, ഞങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി ഒര​പ​വാ​ദ​വും പറ​യാ​നി​ല്ല.
വേണു:
ഉണ്ടെ​ന്നാ​രു പറ​ഞ്ഞു?
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ഞങ്ങൾ കക്കാ​റി​ല്ല. പി​ടി​ച്ചു​പ​റി​ക്കാ​റി​ല്ല ഉള്ള​തു​കൊ​ണ്ടു സു​ഖ​മാ​യി​ട്ടു കഴി​യും. പി​ന്നെ എന്റെ മോള് മി​സ്ട്ര​സ്സാ​യ​ത​ല്ലേ?
വേണു:
ഇതൊ​ക്കെ എന്നോ​ടു പറ​ഞ്ഞി​ട്ടെ​ത്താ​ണു്?
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ആരോ​ടെ​ങ്കി​ലും പറ​യ​ണ്ടേ വേണൂ?
രാധ:
എന്താ​ണ​ച്ഛാ മി​സ്ട്ര​സ്സാ​യാൽ? പാ​വ​ങ്ങ​ളെ​ന്തു ചെ​യ്താ​ലും കു​റ്റ​മാ​ണു്. പണ​ക്കാ​രു​ടെ പെൺ​മ​ക്കൾ​ക്കു പഠി​ക്കാം. ഉദ്യോ​ഗം വഹി​ക്കാം. അമേ​രി​ക്ക​യ്ക്കോ ഇം​ഗ്ള​ണ്ടി​നോ തനി​ച്ചു പോകാം. ഒര​പ​വാ​ദ​വു​മി​ല്ല; നേ​രേ​മ​റി​ച്ചു നമ്മു​ടെ വയ​റ്റു​പ്പി​ഴ​പ്പി​നു വേ​ണ്ടി? ഞാൻ ജോലി ചെ​യ്യു​ന്ന​തു് അപ​വാ​ദ​വു​മാ​യി.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
എന്തി​നാ മോളേ, നീ​യി​ങ്ങ​നെ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. നീ​യി​ന്നും അവനെ ശു​ണ്ഠി​പി​ടി​പ്പി​ക്കും.
രാധ:
അച്ഛാ മറ്റു​ള്ള​വ​രി​ന്നു നമ്മ​ളെ അധഃ​പ്പ​തി​ച്ച​വ​രാ​യി കാ​ണു​ന്നു. എന്തി​നു നല്ല​വ​രെ​ക്കൂ​ടി നമ്മ​ള​ധഃ​പ​തി​പ്പി​ക്കു​ന്നു?
വേണു:
അങ്ങ​നെ അധഃ​പ്പ​തി​ക്കു​ന്ന​തു് എനി​ക്കി​ഷ്ട​മാ​യാൽ?
രാധ:
അതു നാ​വു​കൊ​ണ്ടു പറയാൻ എളു​പ്പ​മാ​ണു്.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
മോളേ, വേണു ഇനീം ഇരു​ന്നി​ല്ലേ?… വേണു (വി​ളി​ക്കു​ന്നു)
വേണു:
എന്താ?
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ഇങ്ങ​ടു​ത്തു​വാ. (വേണു കട്ടി​ലി​ന​രി​കി​ലേ​ക്കു അടു​ത്തു​ചെ​ന്നു മുഖം കു​നി​ക്കു​ന്നു.) ഇദ്ദാ, ഇവിടെ ഇരി​ക്കൂ (കൈ​കൊ​ണ്ടു കട്ടി​ലി​ന്റെ ഒരു വശം തൊ​ട്ടു​കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. വേണു ഇരി​ക്കു​ന്നു. രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ തന്റെ ഒരു കൈ പൊ​ക്കി വേ​ണു​വി​ന്റെ മടി​യിൽ വെ​ക്കു​ന്നു. വേണു മടി​യിൽ വെച്ച കൈ പതു​ക്കെ തലോ​ടു​ന്നു.) മോനേ. (തൊ​ണ്ട​യി​ട​റു​ന്നു) രാ​ധ​യ്ക്കു വല്യ മുൻ​ശു​ണ്ഠി​യാ​ണു്. വി​വ​രോ​ല്ലാ​തെ വല്ല​തും പറ​ഞ്ഞാൽ നീ ക്ഷ​മി​ക്ക​ണ്ടേ?
വേണു:
എനി​ക്ക​ലോ​ഗ്യ​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല; ഞാ​നി​വി​ടെ വരു​ന്ന​തു് നി​ങ്ങൾ​ക്കു ദു​ഷ്പേ​രാ​വു​മെ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ചു വരാ​തി​രു​ന്ന​താ​ണു്.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
വരു​ന്ന​തും വരാ​ത്ത​തും ഒക്കെ നി​ന്റെ ഇഷ്ടം. നി​ന​ക്ക​വ​ളോ​ടു ദേ​ഷ്യം തോ​ന്ന​രു​തെ​ന്നാ​ണു് ഞാൻ പറ​ഞ്ഞ​തു്. (വേണു രാധയെ നോ​ക്കു​ന്നു. രാധ മുഖം കു​നി​ക്കു​ന്നു.) എന്താ മി​ണ്ടാ​ത്ത​തു്? (വേ​ണു​വി​നെ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു നോ​ക്കു​ന്നു.) ശിവ ശിവ, ഇതെ​ന്തൊ​രു വേ​ഷ​മാ​ണു്! മോനേ, നീ കു​ളി​ക്കാ​റി​ല്ലേ? ഇതെ​ന്താ ഇങ്ങ​നെ പ്രാ​കൃ​ത​മാ​യ​തു്? (കൈ​കൊ​ണ്ടു വേ​ണു​വി​ന്റെ കവി​ളിൽ തൊ​ട്ടു​നോ​ക്കു​ന്നു.)
വേണു:
ഒന്നു​മി​ല്ല.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ആവൂ… ഈശ്വ​രാ! ഇന്നു് ഇത്തി​രി സം​സാ​രി​ച്ചു. വല്ലാ​ത്ത ക്ഷീ​ണം… മോളേ, ഇത്തി​രി വെ​ള്ളം. (രാധ വെ​ള്ള​മെ​ടു​ത്തു കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ അല്പം കു​ടി​ച്ചു ദു​സ്സ്വാ​ദോ​ടെ തു​പ്പു​ന്നു. രാ​ധ​യു​ടെ മു​ഖ​ത്തു നോ​ക്കു​ന്നു. രാധ മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല.) അമ്മേ വയ്യാ. (കണ്ണ​ട​ച്ചു കി​ട​ക്കു​ന്നു.)
വേണു:
രാധേ, ഡോ​ക്ടർ വന്നി​രു​ന്നോ?
രാധ:
ഉവ്വ്.
വേണു:
എന്നി​ട്ടു്.
രാധ:
ഒന്നും പറ​ഞ്ഞി​ല്ല.
വേണു:
മരു​ന്നു കൊ​ടു​ക്കു​ന്നി​ല്ലേ?
രാധ ഉണ്ടെ​ന്ന അർ​ത്ഥ​ത്തിൽ തല​യാ​ട്ടു​ന്നു.

രാമൻ കു​ട്ടി​നാ​യർ:
(കണ്ണു​മി​ഴി​ച്ചു്) വേണൂ, നി​ന്നെ കണ്ടാൽ എന്റെ രോഗം പകുതി ഭേ​ദ​മാ​വും. നീ​യി​വി​ടെ വരു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ വേ​ണ്ടാ, ഞങ്ങ​ളെ മറ​ക്ക​രു​തു്.
വേണു:
നി​ങ്ങ​ളെ മറ​ക്കാ​നെ​നി​ക്കു കഴി​യി​ല്ല
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
മോനേ,ഈ രാധ… അയ്യോ അവൾ​ക്കി​നി ആരാ ഒരു തുണ?
രാധ:
അച്ഛാ ഇങ്ങ​നെ സം​സാ​രി​ച്ചാൽ അച്ഛ​നു ക്ഷീ​ണം വർ​ധി​ക്കും.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
മോനേ, ഈ ഭു​മീ​ലു് അവൾ​ക്കു ഞാ​ന​ല്ലാ​തെ ഒരാ​ളു​മി​ല്ല;
വേണു:
രാധ ഒരി​ക്ക​ലും തനി​ച്ചാ​വി​ല്ല. ഉറ​പ്പാ​ണു്.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ഹാവൂ എന്റീ​ശ്വ​രാ. (വേ​ണു​വി​ന്റെ കൈ​യെ​ടു​ത്തു് കണ്ണിൽ വെ​ക്കു​ന്നു.) മോനേ, കു​ട്ടി​ക​ളെ​വി​ട്യാ ഇപ്പ​ഴ്?
വേണു:
അവർ വീ​ട്ടി​ലു​ണ്ടു്.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
നല്ല സ്നേ​ഹ​മു​ള്ള മക്ക​ളാ​ണു്. എനി​ക്ക​വ​രെ ഒരു​നോ​ക്കു കാണണം.
രാധ:
അച്ഛാ, അവ​രൊ​ന്നും ഇവിടെ വരി​ല്ല; അപ​വാ​ദം പേ​ടി​ച്ചു്.
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
നീ മി​ണ്ടാ​തി​രി… അയ്യോ… അയ്യോ. (നെ​ഞ്ച​മർ​ത്തി​പ്പി​ടി​ക്കു​ന്നു)
വേണു:
എന്താ?
രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ:
ചുമ വരു​ന്നു.
(രാ​മൻ​കു​ട്ടി​നാ​യർ തു​ടർ​ന്നു ചു​മ​യ്ക്കു​ന്നു. രാധ പു​റ​ത്തു തട​വി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. വേണു തല താ​ങ്ങി​പ്പി​ടി​ക്കു​ന്നു. ഭയ​ങ്ക​ര​മായ ചുമ. ചു​മ​യു​ടെ അവ​സാ​ന​ത്തിൽ തല അങ്ങ​ട്ടു​മി​ങ്ങ​ട്ടും ഇള​ക്കു​ന്നു.) അമ്മേ ആവൂ… ഈ… ശ്വ… രാ! (കി​ത​യ്ക്കു​ന്നു.)

വേണു:
ഡോ​ക്ടർ ഈ ചു​മ​യ്ക്കു മരു​ന്നൊ​ന്നും തന്നി​ല്ലേ?
രാധ:
ഇല്ല;
വേണു:
എന്തൊ​രു ഭയ​ങ്ക​ര​മായ ചു​മ​യാ​ണു്! ഈ വിവരം ഡോ​ക്ട​റോ​ടു പറ​ഞ്ഞി​ല്ലേ?
രാധ:
ഇല്ല.
വേണു:
എന്തൊ​ര​ശ്ര​ദ്ധ​യാ​ണു്, രാധേ, ഇതു്? ഞാൻ ചെ​ന്നു ഡോ​ക്ട​റെ​ക്ക​ണ്ടു് ഈ ചു​മ​യ്ക്കെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും മരു​ന്നു വാ​ങ്ങി വര​ട്ടെ. (എഴു​ന്നേ​ല്ക്കു​ന്നു.)
രാധ:
വേ​ണ്ടാ, വേണു.
വേണു:
അതു തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്തേ​ണ്ട​തു് ഞാ​നാ​ണു്. (ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ പോ​കു​ന്നു.)

—യവനിക—

Colophon

Title: Jīvitam (ml: ജീ​വി​തം).

Author(s): Thikkodiyan.

First publication details: Mathrubhumi Books; Kozhikode, Kerala; 1; 2011.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Play, Thikkodiyan, തി​ക്കോ​ടി​യൻ, ജീ​വി​തം, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: June 23, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to P Pushpakumari. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-SA 4​.0). Any reuse of the material should credit the copyright holder and Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Lars Tiller painting, a painting by Lars Tiller (1924–1994). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: Staffers at River Valley; Typesetter: CVR; Digitizer: KB Sujith; Encoding: CVR.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download PDF.