കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ സാം​സ്കാ​രിക രം​ഗ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള ചർ​ച്ച​കൾ ഒട്ടു​മു​ക്കാ​ലും സാം​സ്കാ​രിക ജീർ​ണ​ത​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള പ്ര​ല​പ​ന​ങ്ങ​ളാ​യാ​ണു് ഒടു​ങ്ങു​ന്ന​തു്. ‘പൈ​ങ്കി​ളി​സാ​ഹി​ത്യ’ത്തി​നും കച്ച​വ​ട​സി​നി​മ​യ്ക്കും കൈ​വ​ന്നി​ട്ടു​ള്ള വളർ​ച്ച​യു​ടെ ഞെ​ട്ടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന സ്ഥി​തി​വി​വ​ര​ക്ക​ണ​ക്കു​കൾ ഒരു വശ​ത്തു്. അട​യ്ക്കാ​ക്ക​ത്തി​യും കഥ​ക​ളി​ത്ത​ല​യും എന്തി​നു്, പഴയ തു​പ്പ​ക്കോ​ളാ​മ്പി​പോ​ലും സ്വീ​ക​ര​ണ​മു​റി​യിൽ അല​ങ്കാ​ര​വ​സ്തു​ക്ക​ളാ​യി പ്ര​ദർ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന മധ്യ​വർ​ഗ​ബു​ദ്ധി​ജീ​വി​ക​ളു​ടെ ‘സം​സ്കാര’നാ​ട്യം മറു​വ​ശ​ത്തു്. ഇതി​നെ​ല്ലാം ഇടയിൽ വി​സ്മൃ​ത​മാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന കേ​ര​ളീയ പാ​ര​മ്പ​ര്യം (!?)—ഇങ്ങ​നെ പോ​കു​ന്നു നമ്മു​ടെ പണ്ഡി​ത​സ​ദ​സ്സു​ക​ളി​ലെ ഗാ​ന്ധാ​രീ വി​ലാ​പം. തീർ​ച്ച​യാ​യും, ഇപ്പോൾ തകർ​ന്നു​തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ള്ള ബ്ലേ​ഡ് കമ്പ​നി​ക​ളു​ടെ​യും ഊഹ​ക്ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​രു​ടെ​യും തണലിൽ വളർ​ന്ന ‘മ’ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ങ്ങൾ ഇട​ക്കാ​ല​ത്തു് കൈ​വ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള പ്ര​ചാ​രം വി​സ്മ​യാ​വ​ഹ​മാ​ണു്. പ്ര​ദർ​ശന വിജയം നേ​ടു​ന്നവ ഏറെ ഉണ്ടാ​വി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും മല​യാ​ള​ത്തിൽ വർ​ഷം​തോ​റും ഇറ​ങ്ങു​ന്ന സി​നി​മ​ക​ളു​ടെ എണ്ണ​വും ചെ​റു​ത​ല്ല. ഇതോ​ടൊ​പ്പം​ത​ന്നെ, പൈ​ങ്കി​ളി വി​രു​ദ്ധ​രും ‘മ’ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​വി​രു​ദ്ധ​രും ഒക്കെ​യായ ഒട്ടേ​റെ യു​വ​ജ​ന​ങ്ങ​ളും ഇന്നു് നമു​ക്കി​ട​യി​ലു​ണ്ടു്. ഇട​തു​പ​ക്ഷ വീ​ക്ഷ​ണം പു​ലർ​ത്തു​ന്ന​വ​രും ആദർ​ശ​ശാ​ലി​ക​ളു​മാ​ണു് ഇവരിൽ പലരും. പണ്ടൊ​ക്കെ—അതാ​യ​തു് അറു​പ​തു​ക​ളു​ടെ അവ​സാ​ന​ത്തി​ലും എഴു​പ​തു​ക​ളി​ലും—‘കമ്പോ​ള​കല’യേയും ‘കമ്പോള സിനിമ’യേയും വി​മർ​ശി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് ചെറിയ മാ​സി​ക​ക​ളും അല്പാ​യു​സ്സു​ക​ളായ ഫിലിം സൊ​സൈ​റ്റി​ക​ളും കൊ​ച്ചു​കൊ​ച്ചു ചർ​ച്ചാ​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളും ആയി ഒതു​ങ്ങി​ക്കു​ടി​യി​രു​ന്ന വി​ഭാ​ഗ​ത്തി​ന്റെ സ്വാ​ധീ​നം ഇന്നു് വി​പു​ല​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്. ‘മ’ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ങ്ങൾ​ക്കെ​തി​രായ പ്ര​ചാ​ര​ണ​ജാ​ഥ​ക​ളും അശ്ലീല പോ​സ്റ്റ്റു​കൾ​ക്കെ​തി​രായ പ്ര​തി​ഷേധ പ്ര​ക​ട​ന​ങ്ങ​ളും ഇട​തു​പ​ക്ഷ യുവജന സം​ഘ​ട​ന​ക​ളു​ടെ മുൻ​കൈ​യിൽ ഇന്നു് നട​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ഇതു് ഒരു നല്ല​കാ​ര്യം തന്നെ​യാ​ണു്.

എന്നാൽ ‘സാം​സ്കാ​രി​ക​രം​ഗ​ത്തെ ജീർണത’ക്കെ​തി​രാ​യു​ള്ള പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ സൈ​ദ്ധാ​ന്തിക അടി​ത്തറ എത്ര​ത്തോ​ളം ഭദ്ര​മാ​ണു്? ഇവ​യു​ടെ സങ്ക​ല്പ​നോ​പാ​ധി​ക​ളും വി​ശ​ക​ലന രീ​തി​ക​ളും മാർ​ക്സി​യൻ കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടിൽ​നി​ന്നു് നോ​ക്കു​മ്പോൾ പി​ഴ​വ​റ്റ​താ​ണോ? ഈ പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ മുൻ​വി​ധി​ക​ളെ എങ്ങ​നെ​യാ​ണു് നാം വി​ല​യി​രു​ത്തേ​ണ്ട​ത്? ഈ ചോ​ദ്യ​ങ്ങൾ ഇന്നു് അത്യ​ന്തം പ്ര​സ​ക്ത​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ‘മ’ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രണ വി​രു​ദ്ധ​സ​മ​രം മാ​സി​ക​കൾ തീ​യി​ടു​ന്ന​തി​ലേ​ക്കും പൈ​ങ്കി​ളി​വി​രു​ദ്ധ പ്ര​സ്ഥാ​നം ‘പൈ​ങ്കി​ളി വാ​യി​ക്കു, പ്രേ​മി​ക്കു, ആത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്യു’, തു​ട​ങ്ങിയ അബ​ദ്ധ​മായ ചില സൂ​ത്ര​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ ഉന്ന​യി​ക്കു​ന്ന​തി​ലേ​ക്കും, ആവി​ഷ്കാര സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നാ​യു​ള്ള (തി​ക​ച്ചും ന്യാ​യ​മായ) വാ​ഞ്ഛ​യും മത​ഭ്രാ​ന്തു​പോ​ലെ തന്നെ അന്ധ​മായ (മാർ​ക്സി​സ​ത്തി​നു് തീരെ അന്യ​മായ) യു​ക്തി​വാ​ദ​വും കൂ​ടി​ക്കു​ഴ​ഞ്ഞു് സാ​മു​ദാ​യിക കലാ​പ​ങ്ങൾ​ക്കു​വ​രെ വഴി​മ​രു​ന്നി​ടു​ന്ന അപ​ക​ട​ക​ര​മായ അവ​സ്ഥ​യി​ലേ​ക്കു​മൊ​ക്കെ ഈ യു​വ​ജ​ന​വി​ഭാ​ഗം ഇട​യ്ക്കൊ​ക്കെ നീ​ങ്ങി​പ്പോ​കു​ന്നു​ണ്ടു്. ഈ സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തിൽ കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ സാം​സ്കാ​രിക അവ​സ്ഥ​യെ​പ്പ​റ്റി​യും അതിനെ വി​മർ​ശന വി​ധേ​യ​മാ​ക്കാ​നു​ള്ള സങ്കൽ​പ​നോ​പാ​ധി​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി​യും മാർ​ക്സി​സ്റ്റു​കൾ​ക്കും പു​രോ​ഗ​മ​ന​വാ​ദി​കൾ​ക്കും ഇടയിൽ നി​ഷ്കൃ​ഷ്ട​വും തു​റ​ന്ന​തു​മായ സൈ​ദ്ധാ​ന്തിക ചർ​ച്ച​കൾ അത്യാ​വ​ശ്യ​മാ​ണു്. അത്ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള ഒരു ചർ​ച്ച​ക്കു് തു​ട​ക്കം കു​റി​ക്കാൻ മാ​ത്ര​മേ ഈ ലേ​ഖ​ന​ത്തിൽ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു​ള്ളു.

‘സം​സ്കാ​ര​മെ​ന്ന വാ​ക്കു​കേ​ട്ടാൽ ഉടനെ തോ​ക്കെ​ടു​ക്കാ​നാ​ണു് എനി​ക്കു് തോ​ന്നു​ന്ന​തു്’ എന്നു് ഹി​റ്റ്ല​റു​ടെ സാം​സ്കാ​രിക വകു​പ്പു​മേ​ധാ​വി പറ​ഞ്ഞ​തു് ആക​സ്മി​ക​മ​ല്ല. കാരണം, സം​സ്കാ​ര​മെ​ന്ന പദം തന്നെ മൂ​ക്ക​റ്റം പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തിൽ മു​ങ്ങി​നിൽ​ക്കു​ന്ന ഒന്നാ​ണു്. ഒറ്റ​യ്ക്കും പദ​സം​ഘാ​ത​ങ്ങ​ളി​ലും നാ​നാർ​ത്ഥ​വാ​ചി​യാ​യി പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ട ‘സം​സ്കാര’ ശബ്ദ​ത്തി​നു് സം​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള അർ​ത്ഥ​പ്പ​കർ​ച്ച​യു​ടെ ചരി​ത്രം​ത​ന്നെ, ഈ വാ​ക്കി​ന്റെ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​പ​ര​ത​യു​ടെ പ്ര​ക​ട​മായ തെ​ളി​വാ​ണു്. ‘സം​സ്ക​രി​ക്കുക, സം​സ്ക​രി​ച്ചെ​ടു​ക്കുക’ തു​ട​ങ്ങിയ ശു​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ത്തേ​യും സ്ഫു​ട​പാ​ക​ത്തേ​യും സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ ഇതി​ന്റെ മൂ​ലാർ​ത്ഥം ഇപ്പോ​ഴും ഒളി​മി​ന്നു​ന്നു​ണ്ടു്. നാം ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന സം​സ്കാ​രം എന്ന വാ​ക്കി​ന്റെ തത്സ​മ​മായ ‘കൾ​ച്ചർ’ എന്ന ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് പദ​ത്തി​നു് സം​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള അർ​ത്ഥ​മാ​റ്റ​ങ്ങ​ളും ഏതാ​ണ്ടി​തു​പോ​ലെ തന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന​തു് ശ്ര​ദ്ധേ​യ​മാ​ണു്. റെ​യ്മ​ണ്ട് വി​ല്യം​സ് തന്റെ ‘കൾ​ച്ചർ’ (ഫൊ​ണ്ടാന, 1983 പതി​പ്പ്) എന്ന ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തിൽ ഇതേ​പ്പ​റ്റി ദീർ​ഘ​മാ​യി ചർച്ച ചെ​യ്യു​ന്നു​ണ്ടു് (പേ​ജു​കൾ 10-16).

വി​ത്തു​ക​ളേ​യും ചെ​ടി​ക​ളേ​യും സം​സ്ക​രി​ച്ചെ​ടു​ക്കു​ന്ന പ്ര​ക്രി​യ​യെ സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഒരു പദ​മാ​യാ​ണ​ത്രെ ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ കൾ​ച്ചർ എന്ന വാ​ക്കു് ആദ്യം പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ട​തു്. പതി​നെ​ട്ടാം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ അന്ത്യ​ത്തിൽ ഇം​ഗ്ലീ​ഷി​ലും ജർമൻ ഭാ​ഷ​യി​ലും ആത്മാ​വി​ഷ്കാ​ര​ത്തെ സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഒരു നാ​മ​പ​ദ​മാ​യും മനു​ഷ്യ​മ​ന​സ്സി​നെ വി​ക​സി​പ്പി​ച്ചെ​ടു​ക്കുക എന്ന അർ​ത്ഥ​ത്തിൽ ക്രി​യാ​പ​ദ​മാ​യും ഇതു് ഉപ​യോ​ഗി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു​തു​ട​ങ്ങി. പ്ര​ധാ​ന​മാ​യും മൂ​ന്നു് ഭി​ന്നാർ​ത്ഥ​ങ്ങ​ളാ​ണു് ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ ഇന്നു് ഈ പദ​ത്തി​നു​ള്ള​തു്.

1. ഒന്നു്: ഒരു വി​ക​സി​ത​മായ മാ​ന​സി​കാ​വ​സ്ഥ (ഉദാ: സം​സ്കാ​ര​മു​ള്ള​വൻ—man of culture);
2. രണ്ടു്: ഈ അവ​സ്ഥ​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള വി​കാ​സ​പ്ര​ക്രിയ (ഉദാ: സം​സ്കാ​ര​ത്തി​ലു​ള്ള താ​ത്പ​ര്യം, സാം​സ്കാ​രിക പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങൾ—cultural interests, cultural activities);
3. മൂ​ന്നു്: ഈ പ്ര​കി​യ​ക്കു് സഹാ​യ​ക​മാ​കു​ന്ന ഉപാ​ധി​കൾ (ഉദാ: കല, മാ​നു​ഷിക ബൗ​ദ്ധിക വ്യാ​പാ​ര​ങ്ങൾ—the arts, human intellectual works).

ഇതിൽ മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ അർ​ത്ഥ​ത്തി​നാ​ണു് ഇന്നു് മുൻ​തു​ക്ക​മെ​ന്നു് വി​ല്യം​സ് പറ​യു​ന്നു​ണ്ടു്. ഇം​ഗ്ലീ​ഷിൽ ‘കൾ​ച്ചർ’ എന്ന പദ​ത്തി​നു് സം​ഭ​വി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള അർ​ത്ഥ​പ്പ​കർ​ച്ച ഇത്ത​ര​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും ഈ മു​ഖ്യ​ധാ​ര​ക്കു് ഒപ്പം​ത​ന്നെ, കു​റേ​ക്കൂ​ടി വി​പു​ല​മായ മറ്റൊ​രർ​ത്ഥം കൂടി ഒരു അന്തർ​ധാ​ര​യാ​യി വർ​ത്തി​ച്ചി​രു​ന്നു. പതി​നെ​ട്ടാം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ തന്നെ ഒരു ജന​ത​യു​ടെ മു​ഴു​വൻ ജീ​വി​ത​ശൈ​ലി​യേ​യും സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഒന്നാ​യി ഈ പ്രദം ഉപ​യോ​ഗി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. പത്തൊ​മ്പ​താം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ താ​ര​ത​മ്യ​പ​ഠ​ന​പ​ര​മായ നരവംശ ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ന്റെ വി​കാ​സ​ത്തോ​ടെ ഈ അർ​ത്ഥ​ത്തി​നു് ഊന്നൽ ലഭി​ക്കു​ക​യു​മു​ണ്ടാ​യി. ഇന്നും സാ​മു​ഹി​ക​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലും നര​വം​ശ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലും ഈ അർ​ത്ഥം സജീ​വ​മാ​യി നി​ല​നിൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്.

മല​യാ​ള​ത്തി​ലും ‘സം​സ്കാര’ശബ്ദ​ത്തി​ന്റെ ഭി​ന്നാർ​ത്ഥ​ങ്ങ​ളെ ഈ രീ​തി​യിൽ വി​ശ​ക​ല​നം ചെ​യ്യാ​വു​ന്ന​താ​ണു്. ഏറെ വി​പു​ല​വും സാ​മാ​ന്യം ഇടു​ങ്ങി​യ​തു​മായ രണ്ടു് വ്യ​ത്യ​സ്ത അർ​ത്ഥ​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണു് നാം ഈ പദം ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചു​പോ​രു​ന്ന​തു്. ഒരു ജന​ത​യേ​യോ ഒരു വി​ഭാ​ഗ​ത്തേ​യോ പൊ​തു​വിൽ ഭരി​ക്കു​ന്ന ആചാ​ര​ങ്ങ​ളും പെ​രു​മാ​റ്റ​രീ​തി​യും മൂ​ല്യ​സ​ങ്ക​ല്പ​ങ്ങ​ളും എല്ലാം ചേർ​ന്ന ഒന്നി​നെ​യാ​ണു് വി​പു​ല​മായ അർ​ത്ഥ​ത്തിൽ സം​സ്കാ​ര​മെ​ന്ന പദം​കൊ​ണ്ടു് നാം വി​വ​ക്ഷി​ക്കാ​റു്. തൊ​ഴി​ലാ​ളി​വർ​ഗ​സം​സ്കാ​രം, ബൂർ​ഷ്വാ സം​സ്കാ​രം തു​ട​ങ്ങിയ പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങൾ ഇത്ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള​താ​ണു്. എന്നാൽ സാ​ഹി​ത്യാ​ദി കലാ​രൂ​പ​ങ്ങ​ളി​ലെ ഉത്കൃ​ഷ്ട​മാ​തൃ​ക​ക​ളു​ടെ സം​ഘാ​ത​ത്തെ മുൻ​നിർ​ത്തി​യും സം​സ്കാ​ര​മെ​ന്ന വാ​ക്കു് നാം ഉപ​യോ​ഗി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. സാം​സ്കാ​രിക പൈ​തൃ​കം, കേ​ര​ള​സം​സ്കാ​രം തു​ട​ങ്ങിയ സം​ജ്ഞ​ക​ളിൽ ഈ ഇടു​ങ്ങിയ അർ​ത്ഥ​മാ​ണു് മു​ന്നി​ട്ടു് നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു്. സം​സ്കാ​ര​മു​ള്ള​വൻ അല്ലെ​ങ്കിൽ സം​സ്കാ​ര​ശൂ​ന്യൻ ഇത്യാ​ദി പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലാ​വ​ട്ടെ സം​സ്കാ​ര​വും മൂ​ല്യ​സ​ങ്ക​ല്പ​ങ്ങ​ളു​മാ​യു​ള്ള ഗാ​ഢ​ബ​ന്ധം വ്യ​ക്ത​മാ​ണു്. ഈ ഭി​ന്ന​പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​പ​ര​മായ മുൻ ധാ​ര​ണ​ക​ളു​മാ​യി കു​ഴ​ഞ്ഞു​മ​റി​ഞ്ഞാ​ണു കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു്. ഒറ്റ​നോ​ട്ട​ത്തിൽ അതി വ്യ​ത്യ​സ്ത​മെ​ന്ന തോ​ന്ന​ലു​ള​വാ​ക്കു​ന്ന​വ​യാ​ണു് ഈ പ്ര​യോ​ഗ​ങ്ങൾ. എന്നാൽ സമൂ​ഹ​ത്തെ​യാ​കെ ഒരു ജൈ​വ​പൂർ​ണ​ത​യാ​യി കാ​ണു​ന്ന മാർ​ക്സി​സ്റ്റു​ക​ളെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം സം​സ്കാ​ര​ശ​ബ്ദ​ത്തിൽ നാ​നാർ​ത്ഥ​ങ്ങൾ അന്യോ​ന്യ പൂ​ര​ക​ങ്ങ​ളാ​ണു്. ദൈ​നം​ദിന ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ സൂ​ക്ഷ്മ​ത​ലം മുതൽ രാ​ഷ്ട്രീ​യം, തത്ത്വ​ചി​ന്ത, സാ​ഹി​ത്യ​വി​ചാ​രം തു​ട​ങ്ങിയ പ്ര​ക്രി​യ​ക​ളു​ടെ സമ​ഗ്ര​ത​ലം​വ​രെ പര​സ്പ​രം ബന്ധ​പ്പെ​ട്ടാ​ണു് നി​ല്ക്കു​ന്ന​തു് എന്ന തി​രി​ച്ച​റി​വ് അടി​സ്ഥാ​ന​പ​ര​മാ​ണു്. ‘എല്ലാ​വ​രും തത്ത്വ​ചി​ന്ത​ക​രാ​ണു്’ എന്ന അന്റോ​ണി​യോ ഗ്രാം​ഷി​യു​ടെ നി​ദർ​ശ​ന​ത്തി​ന്റെ വ്യാ​പ്തി​യും പ്ര​സ​ക്തി​യും ഇവി​ടെ​യാ​ണു് പ്ര​ക​ട​മാ​വു​ന്ന​തു്.

സാം​സ്കാ​രിക പൈ​തൃ​കം തു​ട​ങ്ങിയ താ​ര​ത​മ്യേന നിർ​ദോ​ഷ​വും രാ​ഷ്ട്രീയ വി​വ​ക്ഷ​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത​തെ​ന്ന പ്ര​തീ​തി​യു​ള​വാ​ക്കു​ന്ന​തു​മായ സങ്ക​ല്പ​ങ്ങ​ളു​ടെ ആശ​യ​വാ​ദ​പ​ര​മായ ഉള്ള​ട​ക്കം അല്പം ചു​ഴി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി​യാൽ വ്യ​ക്ത​മാ​വും. ജന​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ സമ​ഗ്ര​മ​ണ്ഡ​ല​ത്തെ പൂർ​ണ​മാ​യും വി​സ്മ​രി​ച്ചു് അതിൽ​നി​ന്നും പി​റ​വി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന ചില കലാ​മാ​തൃ​ക​ക​ളെ​മാ​ത്രം അടർ​ത്തി​യെ​ടു​ത്തു് കൃ​ത്രി​മ​മാ​യും ചരി​ത്ര​നി​ര​പേ​ക്ഷ​മാ​യും ആദർ​ശ​വ​ത്ക​രി​ച്ചാ​ണു് ഉപ​രി​വർഗ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ന്റെ വക്താ​ക്കൾ ഈ പൈതൃക സങ്ക​ല്പ​ത്തെ മെ​ന​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തു്. സം​സ്കാ​രം എന്ന പദം​ത​ന്നെ​യാ​ണു് കൾ​ച്ച​റി​നും സി​വി​ലൈ​സേ​ഷ​നും നാം ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചു പോ​രു​ന്ന​തു് എന്ന​തിൽ നി​ന്നു​ത​ന്നെ ഈ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര മി​ഥ്യ​യു​ടെ സ്വാ​ധീ​നം എത്ര ആഴ​ത്തി​ലു​ള്ള​താ​ണെ​ന്നു് ഊഹി​ക്കാ​വു​ന്ന​തേ​യു​ള്ളു. ചോ​ദ്യം ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തു​പോ​ലു​മി​ല്ലെ​ന്ന രീ​തി​യിൽ നമ്മു​ടെ സാം​സ്കാ​രിക നാ​യ​ക​ന്മാ​രും നി​രൂ​പ​ക​രും ചി​ന്ത​ക​രു​മെ​ല്ലാം അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചു​പോ​രു​ന്ന ഈ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ധാ​ര​ണ​യു​ടെ ചരി​ത്ര​വും അതി​ദീർ​ഘ​മാ​ണു്. അയോ​ണി​ലും (Ion) മറ്റും ആവി​ഷ്കൃ​ത​മാ​കു​ന്ന പ്ലാ​റ്റോ​യു​ടെ കാ​വ്യ​സ​ങ്ക​ല്പ​ങ്ങ​ളോ​ള​വും ലോ​ഞ്ച​യി​ന​സി​ന്റെ ഉദാ​ത്ത​വ​ത്ക​രണ സി​ദ്ധാ​ന്ത​ത്തോ​ള​വും പ്രാ​ചീന ഭാ​ര​തീയ കാ​വ്യ​മീ​മാം​സ​യോ​ള​വും പഴ​ക്ക​മു​ള്ള​താ​ണു് ഈ ആശ​യ​വാ​ദ​മി​ഥ്യ. കോൾ​റി​ഡ്ജി​ന്റേ​യും ഷെ​ല്ലിം​ഗി​ന്റേ​യും മറ്റും കാൽ​പ്പ​നിക സി​ദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങ​ളു​ടെ വി​രൽ​പ്പാ​ടു​ക​ളും ഇതിൽ തെ​ളി​ഞ്ഞു​കാ​ണാ​നു​ണ്ടു്. എലി​യ​ട്ടി​നെ​യും എസ്രാ പൗ​ണ്ടി​നേ​യും പോ​ലു​ള്ള പ്ര​തി​ലോ​മ​കാ​രി​ക​ളായ സാ​ഹി​ത്യ മീ​മാം​സ​ക​രു​ടെ വരേ​ണ്യ​വാ​ദ​പ​ര​മായ (elitist) സമീ​പ​ന​ങ്ങ​ളും സം​സ്കാ​ര​പ​ദ​ത്തെ സാ​മാ​ന്യ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ഊഷ്മ​ള​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ​നി​ന്നു് അടർ​ത്തി​യെ​ടു​ത്തു് അമൂർ​ത്ത​വ​ത്ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ സങ്കു​ചി​ത​മായ അറ​ക​ളിൽ തള​ച്ചി​ടു​ന്ന​തിൽ വഹി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള പങ്കു ‘ചെ​റു​ത​ല്ല’. ആധു​നി​ക​ത​യു​ടെ സൈ​ദ്ധാ​ന്തി​ക​രാ​യി മല​യാ​ള​സാ​ഹി​ത്യ രം​ഗ​ത്തു് ഏറെ കൊ​ട്ടി​ഘോ​ഷി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന—അക്കാ​ദ​മീയ തല​ങ്ങ​ളിൽ ഈ രോഗം അടു​ത്തൊ​ന്നും മാ​റു​ന്ന ലക്ഷ​ണ​വു​മി​ല്ല—നി​രൂ​പ​ക​രാ​യി​രു​ന്നു എലി​യ​ട്ടും എസ്രാ പൗ​ണ്ടു​മെ​ന്ന​തു് സ്മ​ര​ണീ​യ​മാ​ണു്.

ജന​ത​യു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തിൽ​നി​ന്നു് വി​ഗ്ര​ഹ​മോ​ഷ്ടാ​ക്ക​ളെ​പ്പോ​ലെ കലാ​രൂ​പ​ങ്ങ​ളെ അപ​ഹ​രി​ച്ചു് മ്യൂ​സി​യ​ത്തി​ലെ ചി​ല്ല​ല​മാ​ര​ക​ളി​ലും മു​ത​ലാ​ളി​മാ​രു​ടെ സ്വീ​ക​ര​ണ​മു​റി​ക​ളി​ലും അട​ച്ച് ‘ഇതാ സം​സ്കാ​രം, ഇതാ പൈ​തൃ​കം’ എന്നു് പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തു് ഇവ​രു​ടെ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​പ്ര​വർ​ത്ത​നം അവ​സാ​നി​ക്കു​ന്നി​ല്ല എന്ന​താ​ണു് മറ്റൊ​രു ശ്ര​ദ്ധേ​യ​മായ വസ്തുത. ജന​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു് കവർ​ന്നെ​ടു​ത്ത ഈ രൂ​പ​ങ്ങ​ളെ അമൂർ​ത്ത​വ​ത്ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ വി​ഭ്രാ​മ​ക​മായ ആട​യാ​ഭ​ര​ണ​ങ്ങ​ള​ണി​യി​ച്ച്, ‘ഇതാ നി​ങ്ങൾ അനു​ക​രി​ക്കേ​ണ്ട മാ​തൃ​ക​കൾ’ എന്ന രീ​തി​യിൽ ജന​ങ്ങ​ളു​ടെ മു​മ്പിൽ അവ​ത​രി​പ്പി​ക്കാ​നു​ള്ള ധാർ​ഷ്ട്യ​വും ഇവർ പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ‘ദൂ​ര​ദർ​ശ​നി​ലും’ പുതിയ ദേശീയ വി​ദ്യാ​ഭ്യാസ പദ്ധ​തി​യി​ലു​മൊ​ക്കെ സം​സ്കാ​ര​ത്തെ അത്യുൽ​ഗ്ര​ഥ​ന​പ​ര​വും ഒട്ടൊ​ക്കെ ആക്ര​മ​ണോ​ത്സു​ക​വു​മായ ദേ​ശീ​യ​വാ​ദ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ചാ​ര​ണോ​പാ​ധി​യാ​യി ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​വാ​നു​ള്ള ശ്ര​മ​ങ്ങൾ കൂ​ടു​തൽ കൂ​ടു​തൽ പ്ര​ക​ട​മാ​യി വരു​ന്നു​ണ്ടു്. ദൈ​നം​ദി​ന​മെ​ന്നോ​ണം ജീ​വ​നോ​ടെ ചു​ട്ടെ​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന കർ​ഷ​ക​രോ​ടു് ഇന്ത്യ​യു​ടെ മഹ​ത്തായ ആത്മീയ സഹന പൈ​തൃ​ക​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യും പീ​ഡി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന സ്ത്രീ​ജ​ന​ങ്ങ​ളോ​ടു് ഭാരത സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ഭാ​വ​ശു​ദ്ധി​യെ​പ്പ​റ്റി​യും, എല്ലാ വർഗീയ കലാ​പ​ങ്ങ​ളി​ലും അവ​സാ​നം ഇര​ക​ളാ​യി​ത്തീ​രു​ന്ന ന്യൂ​ന​പ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളോ​ടു് ഭാ​ര​ത​ത്തി​ന്റെ മത​സ​ഹി​ഷ്ണു​താ പാ​ര​മ്പ​ര്യ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള ഉദ്ഘോ​ഷ​ങ്ങൾ എത്ര ക്രൂ​ര​മാ​ണെ​ന്നു് നാം ആലോ​ചി​ക്കാ​റു​പോ​ലു​മി​ല്ല എന്ന​തു് ചി​ന്താർ​ഹ​മാ​ണു്. ‘ദൂ​ര​ദർ​ശ​നെ’പ്പ​റ്റി പൊ​തു​വെ വി​മർ​ശ​നാ​ത്മക സമീ​പ​നം സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന സ്ത്രീ​ക​ളായ വി​മർ​ശ​കർ​പോ​ലും ഉച്ചാ​ര​ണ​ത്തെ​റ്റു​ക​ളും കലാ​പ​ര​മായ പാ​ളി​ച്ച​ക​ളു​മൊ​ക്കെ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ട്ടി തങ്ങ​ളു​ടെ പതി​വു് കോ​ള​ങ്ങൾ പൂർ​ത്തി​യാ​ക്കു​ന്നു എന്ന​തു് ഖേ​ദ​ക​ര​മാ​ണു്. നമ്മു​ടെ സം​സ്കാ​ര​ത്തി​ന്റെ വമ്പി​ച്ച നേ​ട്ട​ങ്ങ​ളാ​യി കൊ​ണ്ടാ​ട​പ്പെ​ടു​ന്ന ക്ഷേ​ത്ര​ശിൽ​പ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ചു​വർ​ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും യഥാർ​ത്ഥ സ്ര​ഷ്ടാ​ക്ക​ളു​ടെ പേ​രു​കൾ​പോ​ലും നമു​ക്കി​ന്നു് അജ്ഞാ​ത​മാ​ണു് എന്നോർ​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണു് ഈ ക്രൂ​ര​മായ വഞ്ച​ന​യു​ടെ വി​ശ്വ​രൂ​പം വെ​ളി​വാ​കു​ന്ന​തു്. ഈ ശി​ല്പി​കൾ മി​ക്ക​വാ​റും താ​ഴ്‌​ന്ന​ജാ​തി​ക്കാ​രാ​യി​രു​ന്നു എന്ന​തു​ത​ന്നെ​യാ​ണു് അവർ​ക്കു് പേ​രി​ല്ലാ​തെ പോ​വാ​നി​ട​യാ​ക്കി​യ​തു്. പക്ഷേ, വർ​ഗ​പ​ര​വും വർ​ണ​പ​ര​വു​മായ അടി​ച്ച​മർ​ത്ത​ലി​ന്റെ ഭീ​ഷ​ണ​മായ ചരി​ത്രം, ഭാ​ര​തീയ ആത്മീ​യ​ത​യു​ടെ ആവി​ഷ്കാ​ര​ങ്ങ​ളാ​യി, ഈ കലാ​രൂ​പ​ങ്ങ​ളെ വി​ശ​ദീ​ക​രി​ച്ചു് തൃ​പ്തി​യ​ട​യു​ന്ന ആന​ന്ദ​കു​മാ​ര​സ്വാ​മി​യെ​പ്പോ​ലു​ള്ള ആശ​യ​വാ​ദി​കൾ പൂർ​ണ​മാ​യും വി​ട്ടു​ക​ള​യു​ന്നു എന്ന​തും ആക​സ്മി​ക​മ​ല്ല. [1] ഇങ്ങ​നെ നോ​ക്കു​മ്പോൾ സം​സ്കാ​രം എന്ന പദ​ത്തെ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ന്റെ പു​ക​മ​റ​യിൽ​നി​ന്നു് പു​റ​ത്തു​കൊ​ണ്ടു​വ​രിക എന്ന​തു​ത​ന്നെ വർ​ഗ​സ​മ​ര​ത്തി​ന്റെ ഒരു സവി​ശേഷ ദൗ​ത്യ​മാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നു​ണ്ടു്. ഇട​തു​പ​ക്ഷ ചി​ന്താ​ഗ​തി​ക്കാ​ര​നെ​ന്നു് അഭി​മാ​നി​ക്കു​ന്ന തന്റെ സു​ഹൃ​ത്തു് സ്വീ​ക​ര​ണ​മു​റി​യി​ലെ വെ​റ്റി​ല​ച്ചെ​ല്ല​വും കഥ​ക​ളി​ത്ത​ല​യു​മെ​ല്ലാം അഭി​മാ​ന​പൂർ​വം കാ​ട്ടി​ക്കൊ​ടു​ത്ത​പ്പോൾ, ‘ഇതൊ​ക്കെ കൊ​ണ്ടു​പോ​യി കുള; കേ​ര​ള​ത്തിൽ രണ്ടേ രണ്ടു് സാം​സ്കാ​രിക ചി​ഹ്ന​ങ്ങ​ളേ​യു​ള്ളു—ഈഴ​വ​ശി​വ​നെ പ്ര​തി​ഷ്ഠി​ക്കാൻ നാ​രാ​യ​ണ​ഗു​രു എടു​ത്ത പാ​റ​ക്ക​ല്ലും പു​ന്ന​പ്ര—വയ​ലാ​റി​ലെ വാ​രി​ക്കു​ന്ത​വും: ‘വേ​ണ​മെ​ങ്കിൽ അതു് കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു് വെ​ക്കാൻ നോ​ക്കു’ എന്നു് കോ​പി​ച്ച ഇട​തു​പ​ക്ഷ പ്ര​വർ​ത്ത​ക​ന്റെ വാ​ക്കു​ക​ളിൽ, അത്യു​ക്തി​യാ​ണെ​ങ്കിൽ​പോ​ലും ജ്വ​ലി​ച്ചു​നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു് ഈ ബോ​ധം​ത​ന്നെ​യാ​ണു്. തീർ​ച്ച​യാ​യും ഇന്നി​തൊ​രു സജീവ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പ്ര​ശ്നം തന്നെ​യാ​ണു്. ബി. എം. ഗഫൂ​റി​ന്റെ പോ​ക്ക​റ്റ് കാർ​ട്ടൂണ്‍ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കുക. ‘മു​ണ്ടു​മ​ട​ക്കി​ക്കു​ത്തി, തലേ​ക്കെ​ട്ടും കെ​ട്ടി മു​റി​ബീ​ഡി​യും വലി​ച്ചു’ നിൽ​ക്കു​ന്ന ചു​മ​ട്ടു​തൊ​ഴി​ലാ​ളി​യു​ടെ ഹാ​സ്യ​ചി​ത്രം ഉപ​രി​വർ​ഗ​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ ഉണർ​ത്തു​ന്ന ചിരി ഒരേ സമയം തൊ​ഴി​ലാ​ളി വർ​ഗ​സം​സ്കാ​ര​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ബോ​ധ​വ​ത്ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ​യും ഉപ​രി​വർ​ഗ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര ധാർ​ഷ്ട്യ​ത്തെ ചെ​റു​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ ആവ​ശ്യ​ക​ത​യെ​യും കു​റി​ച്ചു് നമ്മെ ഓർ​മി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ‘സി​ഗ​ര​റ്റു​പോ​ലും വലി​ക്കാ​ത്ത’ ചുളി വീ​ഴാ​ത്ത മഞ്ഞ​ളി​ച്ച ഷർ​ട്ടും ഗോ​പി​ക്കു​റി​യു​മാ​യി അമ്പ​ല​മു​റ്റ​ത്തും ഭാ​ര​തീയ സം​സ്കാ​ര​ത്തെ മൊ​ത്ത​മാ​യും ചി​ല്ല​റ​യാ​യും വി​ത​ര​ണം ചെ​യ്യു​ന്ന തപ​സ്യാ​യോ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലും പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു് ഹൈ​ന്ദവ വർ​ഗീ​യ​ത​യു​ടെ വി​ഷ​ബീ​ജ​ങ്ങൾ പ്ര​സ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന യു​വ​ജ​ന​ങ്ങൾ മാ​ന്യ​ത​യു​ടെ​യും സം​സ്കാ​ര​ത്തി​ന്റെ​യും പ്ര​തീ​ക​മാ​യി വ്യാ​പ​ക​മാ​യി വി​വാ​ഹാ​ലോ​ച​ന​യു​ടെ സമ​യ​ത്തു് ഇട​തു​പ​ക്ഷ കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ​പോ​ലും തെ​റ്റി​ദ്ധ​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു​പോ​രു​ന്നു​ണ്ടു് എന്ന​തും ആശങ്ക ഉണർ​ത്തു​ന്നു. ആട്ട​ക്ക​ഥ​ക​ളു​ടെ തടി​ച്ച ‘വാ​ല്യ​ങ്ങ​ളും’ ഭേസി കളി​യ​ര​ങ്ങി​നു മു​ന്നിൽ നി​സ്തേ​ജ​രാ​യി​രു​ന്നു കഥ​യ​റി​യാ​തെ ആട്ടം കാ​ണു​ന്ന ഇവ​രു​ടെ ദൈ​ന്യം കലർ​ന്ന ഹാ​സ്യ​ചി​ത്രം ഒരു കാർ​ട്ടൂ​ണി​സ്റ്റി​ന്റേ​യും ദൃ​ഷ്ടി​യിൽ ഇനി​യും പെ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ല എന്ന​തു യാ​ദ്യ​ച്ഛി​ക​മ​ല്ല. സാം​സ്കാ​രിക രം​ഗ​ത്തു് പണി​ക്കൻ​മാ​രേ​യും, മാ​ട​മ്പി​ക​ളെ​യും വെ​റു​പ്പി​ക്കാ​വു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം ശക്ത​മ​ല്ല​ല്ലോ നമ്മു​ടെ കാർ​ട്ടൂ​ണി​സ്റ്റു​ക​ളു​ടെ നർമ്മ/ധർ​മ്മ​ബോ​ധം.

‘മ’ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രണ വി​രു​ദ്ധ പ്ര​ചാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളി​ലും സാം​സ്കാ​രിക രം​ഗ​ത്തെ ജീർ​ണ​ത​ക്കെ​തി​രായ പ്ര​ഖ്യാ​പ​ന​ങ്ങ​ളി​ലും പ്ര​ക​ട​മാ​വു​ന്ന ചി​ന്താ​കാ​ലു​ഷ്യ​വും അവ്യ​ക്ത​ത​യും, സാം​സ്കാ​രിക പ്ര​തി​ഭാ​സ​ങ്ങ​ളെ വി​ശ​ക​ല​നം ചെ​യ്യാൻ, നി​ഷ്കൃ​ഷ്ട​വും, സങ്കോ​ചം കൂ​ടാ​തെ വർ​ഗ​പ​ക്ഷ​പാ​തി​ത്വം പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​മായ ഒരു വൈ​രു​ദ്ധ്യാ​ത്മക രീ​തി​ശാ​സ്ത്രം കരു​പ്പി​ടി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്റെ അടി​യ​ന്തര പ്ര​സ​ക്തി​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള ചൂ​ണ്ടു​പ​ല​ക​ക​ളാ​ണു്. ഇട​തു​പ​ക്ഷ സം​ഘ​ട​ന​ക​ളു​ടെ ഗൗ​ര​വ​സ്വ​ഭാ​വ​മാർ​ന്ന സാം​സ്കാ​രിക യോ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ​പോ​ലും ‘സി​ദ്ധാ​ന്ത​മാ​യി’ അവ​ത​രി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു് ബൂർ​ഷ്വാ അക്കാ​ദ​മീയ കലാ​സ​ങ്കൽ​പ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും പാ​തി​വെ​ന്ത മാർ​ക്സി​യൻ പരി​കൽ​പ​ന​ക​ളു​ടെ​യും അവിയൽ പരു​വ​ത്തി​ലു​ള്ള ചേ​രു​വ​ക​ളാ​ണെ​ന്നു് പറ​യാ​തെ വയ്യ. ഇതി​ന​പ​വാ​ദ​ങ്ങ​ളി​ല്ലെ​ന്ന​ല്ല, പക്ഷേ, മി​ക്ക​പ്പോ​ഴും മഹാ​ഭാ​ര​ത​ത്തി​ന്റെ കലാ​മേ​ന്മ​യി​ലും, ഭാ​ര​തീയ തത്ത്വ​ചി​ന്ത​യു​ടെ—ശങ്ക​രാ​ചാ​ര്യ​രു​ടേ​ത​ട​ക്കം (!!!)—മഹ​ത്ത്വ​ത്തി​ലും ഒക്കെ അഭി​ര​മി​ച്ചു് ചർച്ച ചെ​യ്യു​ന്ന നമ്മു​ടെ ‘ഇട​തു​പ​ക്ഷ’ സാം​സ്കാ​രിക പണ്ഡി​തർ സം​സ്കാ​ര​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള മാർ​ക്സി​യൻ കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടി​നെ​പ്പ​റ്റി അധി​ക​മൊ​ന്നും പറയാൻ സമയം കണ്ടെ​ത്താ​റി​ല്ലെ​ന്ന​തു് തീർ​ച്ച​യാ​യും വി​മർ​ശ​നീ​യ​മാ​ണു്. അടു​ത്ത​കാ​ല​ത്തു് നടന്ന ഒരു സർ​വീ​സ് സം​ഘ​ട​ന​യു​ടെ യോ​ഗ​ത്തിൽ ഭാ​ര​തീയ (= ഹൈ​ന്ദവ) പാ​ര​മ്പ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ മഹ​ത്ത്വ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ദീർ​ഘ​മാ​യി തന്നെ സഖാ​ക്ക​ളെ ബോ​ധ​വ​ത്ക​രി​ച്ച ഒരു സാ​ഹി​ത്യ​കാ​രൻ തന്റെ ഇട​തു​പ​ക്ഷ​ചാ​യ്വ് പ്രകടിപ്പിച്ചത്-​ ‘ഇതി​നെ​യൊ​ക്കെ പു​ന​രു​ദ്ധ​രി​ക്കാൻ ഇവിടെ ചിലർ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്, ഇതി​നെ​തി​രാ​യി നാം ജാ​ഗ്രത പു​ലർ​ത്ത​ണം’ എന്നു് ആഹ്വാ​നം ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വ​ത്രേ. ഇതൊ​ക്കെ ഇത്ര മഹ​ത്താ​ണെ​ങ്കിൽ പി​ന്നെ അവ പു​ന​രു​ദ്ധ​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തിൽ എന്താ​ണു് തെ​റ്റ് എന്ന അങ്ക​ലാ​പ്പാ​ണു് പല സഖാ​ക്ക​ളി​ലും ഇതു് അവ​ശേ​ഷി​പ്പി​ച്ച​തു്. അതു​പോ​ലെ തന്നെ, ശങ്ക​രാ​ചാ​ര്യ​രെ വി​ല​യി​രു​ത്തു​മ്പോൾ പഴയ ഇന്തോ​ള​ജി​സ്റ്റു​ക​ളു​ടെ ശൈ​ലി​യിൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ തത്ത്വ​ചി​ന്ത​ക​നെ​ന്ന നി​ല​യി​ലു​ള്ള ഔന്ന​ത്ത്യ​ത്തെ ഉയർ​ത്തി​പ്പി​ടി​ക്കു​ക​യും, ആ തത്ത്വ​ചി​ന്ത​യു​ടെ പ്ര​തി​ലോമ സ്വ​ഭാ​വ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യും ചരി​ത്ര​ത്തിൽ അതു​വ​ഹി​ച്ച വർ​ഗ​പ​ര​മായ പങ്കി​നെ​പ്പ​റ്റി​യും നി​ശ്ശ​ബ്ദത പാ​ലി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന ഇവർ ശങ്ക​ര​നെ മത​ഭ്രാ​ന്ത​നെ​ന്നും ഒരു അസ്സൽ ദക്ഷി​ണേ​ന്ത്യൻ ശാ​ന്തി​ക്കാ​ര​നെ​ന്നും വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ച്ച വി​വേ​കാ​ന​ന്ദ​ന്റെ ലിബറൽ ദർ​ശ​ന​ത്തോ​ളം​പോ​ലും ഉയ​രു​ന്നി​ല്ല എന്ന​തും ആശ്ച​ര്യ​ജ​ന​ക​മാ​ണു്. [2]

ജന​പ്രിയ കലാ​രൂ​പ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്ര​തി​ലോമ സ്വ​ഭാ​വ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള ചർ​ച്ച​ക​ളി​ലും ഇത്ത​രം ആശ​യ​ക്കു​ഴ​പ്പ​ങ്ങൾ സു​ല​ഭ​മാ​യി കാ​ണാ​നു​ണ്ടു്. കമ്പോള സിനിമ/ആർ​ട്ട് സിനിമ, പൈ​ങ്കി​ളി​സാ​ഹി​ത്യം/ഗൗ​ര​വ​സാ​ഹി​ത്യം തു​ട​ങ്ങിയ മാർ​ക്സി​യൻ നി​രൂ​പ​ണ​ത്തി​നു് തി​ക​ച്ചും അന്യ​മായ ബൂർ​ഷ്വാ നി​രൂ​പ​ണ​ഗ​ണ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നാ​ണു് പലരും ആരം​ഭി​ക്കു​ന്ന​തു്. അടി​സ്ഥാ​ന​പ​ര​മായ ഒരു ഈ ഇര​ട്ട​ത്തെ​റ്റി​ലാ​ണു് ഈ കലാ​വീ​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ ഉറ​വി​ടം. ഒന്നാ​മ​താ​യി കലാ​വ്യാ​പാ​ര​ത്തെ ഇതു് വർ​ഗ​നി​ര​പേ​ക്ഷ​മാ​യി കാ​ണു​ന്നു. ബൂർ​ഷ്വാ വി​മർ​ശ​ക​രെ​പ്പോ​ലെ ‘തി​ക​ച്ചും’ സൗ​ന്ദ​ര്യ​ശാ​സ്ത്ര​പ​ര​മായ മാ​ന​ദ​ണ്ഡ​ങ്ങ​ളു​ടെ അടി​സ്ഥാ​ന​ത്തിൽ മൂ​ല്യ​നിർ​ണ്ണ​യ​ത്തി​നു് ഒരു​മ്പെ​ടു​ന്നു. അപ്പോൾ ഒ. വി. വി​ജ​യ​നെ​യും അര​വി​ന്ദ​നെ​യും പോ​ലു​ള്ള പ്ര​തി​ലോ​മ​കാ​രി​കൾ​ക്ക്, എന്താ​യാ​ലും അവർ ‘നല്ല’ കലാ​കാ​ര​ന്മാ​രാ​ണ​ല്ലോ എന്ന രീ​തി​യിൽ ഒരു സമ്മാ​ന്യ​മായ സ്ഥാ​ന​വും പ്ര​ത്യേക പരി​ഗ​ണ​ന​യും ആദ്യം മു​തൽ​ക്കേ കല്പി​ച്ചു​കി​ട്ടു​ന്നു. ‘ഭാ​ര​ത​ത്തി​ന്റെ അഭി​മാന’മായി ഇട​തു​പ​ക്ഷ പത്ര​ങ്ങൾ​പോ​ലും അവരെ കൊ​ണ്ടാ​ടു​ന്ന ദു​ര​വ​സ്ഥ​യും വന്നു​പെ​ടു​ന്നു. ഇവ​രു​ടെ സൃ​ഷ്ടി​കൾ പ്ര​സ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന മാ​ര​ക​മായ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്രം മി​ക്ക​വാ​റും വി​മർ​ശി​ക്കു​പ്പെ​ടാ​തെ പോ​കു​ന്നു. മാ​ത്ര​വു​മ​ല്ല അതീവ പരി​ഷ്കൃ​ത​മായ ഗോ​പ​ക്രി​യ​ക​ളി​ലൂ​ടെ ആച്ഛാ​ദി​ത​മാ​യി മാ​ത്രം പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ന്ന ഈ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​രൂ​പ​ങ്ങ​ളും ജന​പ്രി​യ​ക​ലാ​മാ​ദ്ധ്യ​മ​ങ്ങ​ളിൽ അവ​ത​രി​ക്കു​ന്ന ഇവ​യു​ടെ സര​ള​രൂ​പ​ങ്ങ​ളും തമ്മി​ലു​ള്ള നാ​ഭീ​നാ​ള​ബ​ന്ധം വി​സ്മൃ​ത​മാ​വു​ന്നു. ഉത്പാ​ദ​ന​വ്യ​വ​സ്ഥ​യെ​യും രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ത്തെ​യും പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തെ​യും കലാ​സാം​സ്കാ​രിക പ്ര​തി​ഭാ​സ​ങ്ങ​ളെ​യു​മെ​ല്ലാം സു​ഘ​ടി​ത​മാ​യൊ​രു ജൈ​വ​സ​മ​ഗ്ര​ത​യാ​യി തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്ന​തിൽ നമ്മു​ടെ ഇട​തു​പ​ക്ഷ നി​രൂ​പ​കർ​ക്കു് സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന പരാ​ജ​യ​മാ​ണു് ഇതി​നു​കാ​ര​ണം. ഈ അവ​സ്ഥ​യെ മറി​ക​ട​ക്കാൻ ജന​പ്രി​യ​ക​ല​യെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള അന്റോ​ണി​യോ ഗ്രാം​ഷി​യു​ടെ സൈ​ദ്ധാ​ന്തി​ക​മായ ഉൾ​ക്കാ​ഴ്ച​കൾ ഏറെ സഹാ​യ​ക​മാ​ണു്. ‘മഹാ​ന്മാ​രായ’ തത്ത്വ​ചി​ന്ത​ക​രു​ടെ താ​ഴി​ക​ക്കു​ട​ങ്ങൾ​പോ​ലെ തല​യു​യർ​ത്തി​നിൽ​ക്കു​ന്ന ക്രോ​ഡീ​കൃ​ത​മായ ചി​ന്താ​പ​ദ്ധ​തി​ക​ളും സാ​മാ​ന്യ​ബോ​ധ​ത്തി​ന്റെ​യും പഴ​ഞ്ചൊ​ല്ലു​ക​ളു​ടെ​യും ആപ്ത​വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളു​ടേ​യും അന്യാ​പ​ദേശ കഥ​ക​ളു​ടേ​യും ഒക്കെ രൂ​പ​ത്തിൽ ജന​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ പ്ര​സ​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ഉപ​രി​വർഗ ആശ​യ​ങ്ങ​ളും ഒരേ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര പ്രാ​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ തന്നെ ഭി​ന്ന​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ന്നു് ഗ്രാം​ഷി ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കു​ന്നു.

ഒരു​ദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​ലൂ​ടെ ഗ്രാം​ഷി​യു​ടെ ഈ ആശയം വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കാ​മെ​ന്നു് തോ​ന്നു​ന്നു. ആദിമ മൂലധന സം​ഭ​ര​ണം (primitive accumulation of capital) എങ്ങ​നെ ഉണ്ടാ​യി എന്ന​തു് ക്ലാ​സി​ക്കൽ സാ​മ്പ​ത്തിക വി​ച​ക്ഷ​ണ​രെ ഏറെ കു​ഴ​ക്കിയ ഒരു ചോ​ദ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. ആഡം സ്മി​ത്തും റി​ക്കാർ​ഡോ​യു​മെ​ല്ലാം വി​ശ​ദ​മാ​യി​ത്ത​ന്നെ ഇതേ​പ്പ​റ്റി പ്ര​തി​പാ​ദി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു്. എന്താ​ണു് അവർ എത്തു​ന്ന നി​ഗ​മ​നം? ഒരേ തൊ​ഴി​ലിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​വ​രിൽ ചിലർ മു​ത​ലാ​ളി​ക​ളും ചിലർ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളും ആയി​ത്തീർ​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണു്? പണം സൂ​ക്ഷി​ച്ചു ചെ​ല​വാ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​വർ, അധി​ക​ച്ചെ​ല​വ് ഒഴി​വാ​ക്കി സമ്പാ​ദി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ച്ച​വർ മൂ​ല​ധ​നം സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു എന്ന​താ​ണു് ഒരു​ത്ത​രം. പാ​ഠ​പു​സ്ത​ക​സാ​മ്പ​ത്തി​ക​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഷ​യിൽ പറ​ഞ്ഞാൽ മി​ത​വ്യ​യം (thrift) ആയി​രു​ന്നു​വ​ത്രെ മൂ​ല​ധ​ന​ത്തി​ന്റെ ഒര​ടി​സ്ഥാ​നം. പി​ന്നെ ചിലർ സാ​മ്പ​ത്തി​ക​കാ​ര്യ​ങ്ങൾ കൂ​ടു​തൽ നന്നാ​യി നോ​ക്കി​ന​ട​ത്തു​വാ​നു​ള്ള സവി​ശേ​ഷ​മായ കഴിവ് (managerial capacity) ഉള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു​പോ​ലും. അവർ അദ്ധ്വാ​ന​ശീ​ല​രാ​യി​രു​ന്നു. സാ​മ്പ​ത്തി​ക​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ കു​ശാ​ഗ്ര​മ​തി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. ധീ​ര​മായ ‘നഷ്ട​സം​ഭാ​വ്യ’ പണ​മി​ട​പാ​ടു​ക​ളിൽ ഏർ​പ്പെ​ടാൻ തക്ക സാ​ഹ​സി​ക​ത്വം ഉള്ള​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു (നമ്മു​ടെ ബ്ലേ​ഡ് കമ്പ​നി​യു​ട​മ​ക​ളു​ടെ Calculated risk എടു​ക്കാ​നു​ള്ള മി​ടു​ക്കു് ഓർ​മി​ക്കുക). ഇങ്ങ​നെ പോ​വു​ന്നു ബൂർ​ഷ്വാ സാ​മ്പ​ത്തിക വി​ച​ക്ഷ​ണ​രു​ടെ ‘അഗാധ’ സി​ദ്ധാ​ന്ത​ങ്ങൾ. മു​ണ്ടു ‘മു​റു​ക്കി​യു​ടു​ത്ത്’ ‘എല്ലു മു​റി​യെ’ പണി​യെ​ടു​ത്തു് കാ​ശു​ണ്ടാ​ക്കി അതു് സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​പി​ടി​ച്ചു് പണ​ക്കാ​ര​നാ​കു​ന്ന ബു​ദ്ധി​മാ​ന്റേ​യും, കി​ട്ടു​ന്ന​തെ​ല്ലാം തു​ല​ച്ചു് നാ​ടി​നും വീ​ടി​നും കൊ​ള്ളാ​ത്ത​വ​നാ​യി ആദർ​ശ​വും പറ​ഞ്ഞു​ന​ട​ക്കു​ന്ന​വ​ന്റേ​യും ഒക്കെ എത്ര​യെ​ത്ര ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളാ​ണു് നമ്മു​ടെ മന​സ്സു​ക​ളിൽ പച്ച​പി​ടി​ച്ചു് നിൽ​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നു് ആലോ​ചി​ക്കു​മ്പോൾ ഉപ​രി​വർ​ഗ​പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ന്റെ വി​ഷ​ലി​പ്ത​മായ വേ​രു​കൾ എത്ര ആഴ​ത്തി​ലി​റ​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നു് വ്യ​ക്ത​മാ​വും. ഇവി​ടെ​യാ​ണു് സാ​മാ​ന്യ ബോ​ധ​ത്തി​ന്റെ സൂ​ക്ഷ്മ​ത​ല​വും ക്രോ​ഡീ​കൃത ചി​ന്താ​പ​ദ്ധ​തി​ക​ളു​ടെ അമൂർ​ത്ത​മ​ണ്ഡ​ല​വും തമ്മി​ലു​ള്ള അന​ന്യത പ്ര​ക​ട​മാ​വു​ന്ന​തു്. പക്ഷേ, പ്രാ​ചീന മൂ​ല​ധ​ന​സം​ഭ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ചരി​ത്രം ഈ ‘യക്ഷി​ക്കഥ’കളിൽ നി​ന്നു് എത്ര​യോ വ്യ​ത്യ​സ്ത​മാ​യി​രു​ന്നു എന്ന​തു് മു​ത​ലാ​ളി​ത്ത​ത്തി​ന്റെ ഈറ്റി​ല്ല​മാ​യി​രു​ന്ന ഇം​ഗ്ല​ണ്ടി​ന്റെ സാ​മ്പ​ത്തിക ചരി​ത്രം ഓടി​ച്ചു​വാ​യി​ക്കു​ന്ന ഒരാൾ​ക്കു​പോ​ലും വ്യ​ക്ത​മാ​വും. മാർ​ക്സ് പറ​യും​പോ​ലെ പ്രാ​ചീന മൂലധന സം​ഭ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ചരി​ത്രം ഉരു​ക്കി​ന്റെ​യും ചോ​ര​യു​ടെ​യും ചരി​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു, നഗ്ന​മായ ചൂ​ഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ​യും ക്രൂ​ര​മായ നി​യ​മ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ചരി​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. യന്ത്ര​വ​ത്കൃത കൃഷി നട​പ്പാ​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന ഗ്രാ​മ​ങ്ങ​ളിൽ നി​ന്നു് നഗ​ര​ങ്ങ​ളി​ലെ ഇള​വി​ല്ലാ​ത്ത വേ​ല​യി​ലേ​ക്കു് ആട്ടി​ത്തെ​ളി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന നി​സ്വ​രായ കർ​ഷ​ക​ജ​ന​ത​യു​ടെ കണ്ണീ​രി​ന്റെ​യും വി​ശ​പ്പി​ന്റെ​യും ചരി​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. ഏം​ഗൽ​സും ഇ. പി. തോം​സ​ണും എ. എൽ. മോർ​ട്ട​ണും ഈ തു​റു​ക​ണ്ണൻ കാ​ല​ത്തി​ന്റെ ദാരുണ ചി​ത്ര​ങ്ങൾ രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. മു​ത​ലാ​ളി​ത്ത​ത്തി​ന്റെ മഹ​ത്ത്വ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യും ആദ്യ​കാല മു​ത​ലാ​ളി​മാ​രു​ടെ ക്രാ​ന്ത​ദർ​ശി​ത്വ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യും വാ​ചാ​ല​മാ​കു​ന്ന നമ്മു​ടെ പാ​ഠ​പു​സ്തക സാ​മ്പ​ത്തിക ശാ​സ്ത്ര​ത്തിൽ ഈ ചോ​ര​യിൽ കു​തിർ​ന്ന ഏടുകൾ കാ​ണാ​നി​ല്ല എന്ന​തിൽ അത്ഭു​ത​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​തി​ല്ല. ഉല്പാ​ദ​ന​രം​ഗ​ത്തു് അത്ഭു​തം സൃ​ഷ്ടി​ച്ചു​വെ​ന്നു് ഏറെ പു​ക​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന വ്യാ​വ​സാ​യിക വി​പ്ല​വ​ത്തി​ന്റെ കാ​ല​ഘ​ട്ട​ത്തിൽ ഗർ​ഭി​ണി​ക​ളായ സ്ത്രീ​കൾ വണ്ടി​ക്കാ​ള​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ അരയിൽ പട്ട​കെ​ട്ടി ഭാ​രം​വ​ലി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും, പന്ത്ര​ണ്ടു​വ​യ​സ്സു​പോ​ലും തി​ക​യാ​ത്ത കു​ഞ്ഞു​ങ്ങൾ ഇരു​പ​തു് മണി​ക്കൂർ​വ​രെ ഖനി​ക​ളു​ടെ ഇരു​ട്ട​റ​ക​ളിൽ പണി​യെ​ടു​ക്കേ​ണ്ടി വന്നി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും അഞ്ചും ആറും വയ​സ്സിൽ പി​ഞ്ചു​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങൾ ചി​മ്മി​നി​തു​പ്പു​കാ​രാ​യി​ത്തീ​രാൻ നിർ​ബ​ന്ധി​ത​രാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും മറ്റു​മു​ള്ള തി​ക്ത​സ​ത്യ​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി അതു പണ്ഡി​തോ​ചി​ത​മായ മൗനം പാ​ലി​ക്കു​ന്നു.

ആവി​യ​ന്ത്ര​ത്തി​ന്റെ​യും യന്ത്ര​ത്ത​റി​യു​ടെ​യും നിർ​മ്മാ​താ​ക്ക​ളു​ടെ ജീ​നി​യ​സി​നെ​പ്പ​റ്റി നാം പഠി​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. പക്ഷേ, ആ കാ​ല​ഘ​ട്ട​ത്തിൽ മര​ണ​ശി​ക്ഷ വി​ധി​ക്കാ​വു​ന്ന​തായ നാ​നൂ​റി​ലേ​റെ കു​റ്റ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും, ഇവയിൽ ഭൂ​രി​ഭാ​ഗ​വും സ്വ​കാ​ര്യ​സ്വ​ത്തി​നെ സം​ര​ക്ഷി​ക്കു​വാൻ ഉദ്ദേ​ശി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​വ​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും എന്തി​നു, വി​ശ​പ്പ​ട​ക്കാൻ ഒരു റൊ​ട്ടി​ക്ക​ഷ​ണം മോ​ഷ്ടി​ക്കു​ന്ന ഏഴു​വ​യ​സ്സു​ള്ള ഒരു കു​ട്ടി​യെ സു​പ്ര​സി​ദ്ധ​മായ ബ്രി​ട്ടീ​ഷ് നി​യ​മ​ത്തി​ന്റെ പൂർ​ണ​മായ അം​ഗീ​കാ​ര​ത്തോ​ടെ തൂ​ക്കി​ക്കൊ​ല്ലാ​നാ​വു​മാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നും നാം അറി​യാ​തെ പോ​വു​ന്നു. മൃ​ഗ​സ​മാ​ന​മായ അവ​സ്ഥ​യി​ലേ​ക്കു് ചവി​ട്ടി​ത്താ​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന ജന​ല​ക്ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ രോ​ഷ​ത്തിൽ​നി​ന്നു് ആരം​ഭ​ദ​ശ​യിൽ ബ്രി​ട്ടീ​ഷ് മു​ത​ലാ​ളി​ത്ത​ത്തെ സം​ര​ക്ഷി​ച്ചു​നിർ​ത്തി​യി​രു​ന്ന​തു് ഈ നി​ഷ്ഠൂ​ര​മായ ദണ്ഡ​നീ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന അറിവ് തൊ​ഴി​ലാ​ളി​വർ​ഗ​ത്തി​ന്റെ ചു​മ​ലിൽ വ്യ​വ​സാ​യ​വ​ത്ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ മു​ഴു​വൻ ഭാ​ര​വും അടി​ച്ചേൽ​പ്പി​ക്കാ​നു​ള്ള പദ്ധ​തി​കൾ സജ്ജ​മാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ഇന്ത്യ​യു​ടേ​തു​പോ​ലു​ള്ള അവി​ക​സിത രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലെ, തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ളെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം അതീവ പ്ര​ധാ​ന​മാ​ണു്. എന്നാൽ വി​ജ്ഞാ​ന​ത്തിൽ നി​ന്നു് അതി​ന്റെ വി​മോ​ചക ധർ​മ​ത്തെ ആവു​ന്ന​ത്ര ചോർ​ത്തി​ക്ക​ള​ഞ്ഞു് വി​ദ്യാ​ഭ്യാസ പ്ര​ക്രി​യ​യെ​ത്ത​ന്നെ മനു​ഷ്യ​ശേ​ഷി​യെ വർ​ഗ​ചൂ​ഷ​ണ​ത്തി​നു​ത​കു​ന്ന വി​ഭ​വ​മാ​ക്കി പാ​ക​പ്പെ​ടു​ത്താ​നു​ള്ള ഉപ​ക​ര​ണ​മാ​ക്കി മാ​റ്റാ​നാ​ണു് പുതിയ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ന​യ​ത്തി​ലൂ​ടെ​യും മറ്റും ഇന്ത്യ​യി​ലെ ഭര​ണ​വർ​ഗം ശ്ര​മി​ച്ചു​വ​രു​ന്ന​തു്. അതു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ പുതിയ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ന​യ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​തി​ലോ​മ​പ​ര​മായ ഉള്ള​ട​ക്ക​വും, അതി​ന്റെ മാ​ര​ക​മായ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ദൗ​ത്യം തു​റ​ന്നു​കാ​ണി​ക്കുക എന്ന​തു് ഇട​തു​പ​ക്ഷ​ത്തി​ന്റെ അടി​യ​ന്തര കട​മ​യാ​യി​ത്തീർ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ടു്.

ബൂർ​ഷ്വാ​പ​ണ്ഡി​ത​ന്മാ​രു​ടേ​യും തത്ത്വ​ജ്ഞാ​നി​ക​ളു​ടെ​യും സു​ഘ​ടി​ത​മായ ചി​ന്താ​പ​ദ്ധ​തി​ക​ളും സാ​മാ​ന്യ​ബോ​ധ​ത്തി​ന്റെ നിർ​ദ്ദോ​ഷ​രൂ​പ​ത്തിൽ ജന​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യിൽ പ്ര​ച​രി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ഉപ​രി​വർ​ഗ​മി​ഥ്യ​ക​ളും തമ്മി​ലു​ള്ള ഗാ​ഢ​ബ​ന്ധം നാം കാ​ണു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. ഇതു​പോ​ലെ തന്നെ നമ്മു​ടെ കലാ​സാ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ ഏറെ പു​ക​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന ‘ഗൗ​ര​വ​കല’യും ഇക​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന ‘കമ്പോ​ള​ക​ല​യും’ തമ്മി​ലും ‘പാ​ര​സ്പ​ര്യം’ നി​ല​നിൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ഗൗ​ര​വ​കല, പൈ​ങ്കി​ളി ആർ​ട്ട്സി​നിമ/കമ്പോള സിനിമ തു​ട​ങ്ങിയ ബൂർ​ഷ്വാ​നി​രൂ​പണ ഗണ​ങ്ങൾ ഈ യാ​ഥാർ​ത്ഥ്യ​ത്തെ മറ​ച്ചു​പി​ടി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ഈ ഗണ​ങ്ങ​ളെ തള്ളി​ക്ക​ള​യാ​തെ വി​പ്ല​വോ​ന്മു​ഖ​മായ ഒരു സാം​സ്കാ​രിക വി​മർ​ശന പദ്ധ​തി​ക്കു് രൂപം കൊ​ടു​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല. പക്ഷേ, ഈ രം​ഗ​ത്തും ഇട​തു​പ​ക്ഷ സാം​സ്കാ​രിക പ്ര​വർ​ത്ത​കർ​ക്കു് വൈ​രു​ദ്ധ്യാ​ത്മ​ക​മായ ഒരു രീ​തി​ശാ​സ്ത്രം മെ​ന​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കാൻ ഇനി​യും കഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. ഒ. വി. വി​ജ​യ​നോ​ടും, അര​വി​ന്ദ​നോ​ടു​മൊ​ക്കെ​യു​ള്ള ഇട​തു​പ​ക്ഷ സമീ​പ​ന​ത്തി​ന്റെ അപ​ര്യാ​പ്ത​ത​യെ​പ്പ​റ്റി നേ​ര​ത്തെ സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചു​വ​ല്ലോ. അവ​രു​ടെ കൃ​തി​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള വി​ശ​ദ​മായ വി​മർ​ശ​ന​പ​ഠ​ന​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ ഇതു് സ്ഥാ​പി​ച്ചെ​ടു​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണു്. അത്ത​ര​മൊ​രു പഠനം ഈ ലേ​ഖ​ന​ത്തി​ന്റെ സാ​ദ്ധ്യ​ത​കൾ​ക്കു പു​റ​ത്താ​ണു്. എങ്കി​ലും പ്ര​ക​ട​മാ​യി​ത്ത​ന്നെ അനു​ഭ​വ​പ്പെ​ടു​ന്ന വസ്തു​ത​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി മാ​ത്രം എടു​ത്തു​പ​റ​യ​ട്ടെ. ഏറെ പ്ര​സി​ദ്ധ​മായ ‘ചി​ദം​ബ​രം’ തന്നെ​യെ​ടു​ക്കാം. ദേ​ശീ​യ​ത​ല​ത്തി​ലു​ള്ള ബഹു​മ​തി, ചി​ദാ​ന​ന്ദ​ദാ​സ് ഗു​പ്ത​യെ​പ്പോ​ലു​ള്ള സി​നി​മാ​നി​രൂ​പ​ണ​ത്തി​ന്റെ തല​തൊ​ട്ട​പ്പ​ന്മാ​രു​ടെ ആശീർ​വാ​ദം, മല​യാ​ള​ത്തി​ലെ നി​രൂ​പ​ക​രു​ടെ (?) അത്യു​ക്തി​യും ഭക്തി​യും കലർ​ന്ന സങ്കീർ​ത്ത​ന​ങ്ങൾ, ഈ ഘോ​ഷ​ത്തി​ന്റെ​യെ​ല്ലാം നടു​വിൽ പു​രോ​ഗ​മ​ന​വും, സ്ത്രീ​വി​മോ​ച​ന​വു​മൊ​ക്കെ അധ്യാ​രോ​പി​ച്ചു് ആശ്വ​സി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന ചില ഇട​തു​പ​ക്ഷ നി​രൂ​പ​ക​രു​ടെ ദൈന്യ ഫല​ത്തിൽ അധി​ക​മാ​രും ആ സി​നി​മ​യെ ഒരു മാർ​ക്സി​യൻ കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടി​ലൂ​ടെ വി​ശ​ക​ല​നം ചെ​യ്യാൻ ശ്ര​മി​ച്ചി​ല്ല എന്ന​തു് തീർ​ച്ച​യാ​യും അഭി​മാ​ന​ക​ര​മ​ല്ല.

ഈ സി​നി​മ​യെ വി​മർ​ശി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു് നാം ശാ​ഠ്യം പി​ടി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്തി​നു് എന്ന ചോ​ദ്യം ഇത്ത​രു​ണ​ത്തിൽ സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​ണു്. ഒറ്റ നോ​ട്ട​ത്തിൽ അടൂർ ഗോ​പാ​ല​കൃ​ഷ്ണ​ന്റെ മു​ഖാ​മു​ഖ​ത്തി​ലെ​പ്പോ​ലെ​യോ, ഐ. വി. ശശി​യു​ടെ ഈനാ​ടി​ലെ​പ്പോ​ലെ​യോ പ്ര​ക​ട​മായ രാ​ഷ്ട്രീയ വി​വ​ക്ഷ​ക​ളൊ​ന്നും ചി​ദം​ബ​ര​ത്തിൽ കണ്ടേ​ക്കി​ല്ല. വ്യ​ക്ത​മാ​യും ഇട​തു​പ​ക്ഷ​ത്തു​നിൽ​ക്കു​ന്ന സി. വി. ശ്രീ​രാ​മ​ന്റെ ഒരു ചെ​റു​ക​ഥ​യാ​ണു് അര​വി​ന്ദൻ സി​നി​മ​യു​ടെ പ്ര​മേ​യ​മാ​യി സ്വീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള​തു്. ഇട​തു​പ​ക്ഷ കലാ​നി​രൂ​പ​ക​രു​ടെ ദൃ​ഷ്ടി​യിൽ​പെ​ടാ​തെ പോയ ഒരു പാ​ളി​ച്ച​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഇ. എം. എസ്. ആനു​ഷം​ഗി​ക​മെ​ങ്കി​ലും ഒരു അഭി​മു​ഖ​സം​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്: ‘ചി​ദം​ബര’ത്തിൽ ജീ​വി​ത​മി​ല്ല, അദ്ദേ​ഹം തന്റെ വി​മർ​ശ​നം വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കാ​തെ വി​ടു​ക​യാ​ണു്. പക്ഷേ, മല​യാ​ള​ത്തി​ലെ ആധു​നി​ക​ത​യെ​പ്പ​റ്റി പൊ​തു​വി​ലും അര​വി​ന്ദ​ന്റെ ‘ചി​ദം​ബര’ത്തെ​പ്പ​റ്റി പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചും ആഴ​ത്തി​ലു​ള്ള ഉൾ​ക്കാ​ഴ്ച ഈ വി​മർ​ശ​ന​ത്തിൽ ഒളി​മി​ന്നു​ന്നു​ണ്ടു്. ഒരു ജീവിത സന്ദർ​ഭ​ത്തെ​യ​ല്ലേ അര​വി​ന്ദൻ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​ന്ന​തു്; പി​ന്നെ​യെ​ങ്ങ​നെ അതിൽ ജീ​വി​ത​മി​ല്ലെ​ന്നു് പറ​യാ​നാ​വും എന്ന മറു​ചോ​ദ്യം തീർ​ച്ച​യാ​യും സാ​ദ്ധ്യ​മാ​ണു്. ജീ​വി​ത​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യും കല​യെ​പ്പ​റ്റി​യും അവ തമ്മി​ലു​ള്ള ബന്ധ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി​യു​മൊ​ക്കെ​യു​ള്ള വീ​ക്ഷ​ണ​വൈ​രു​ദ്ധ്യ​മാ​ണു് ഈ ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന്റെ നി​ദാ​നം. മറ്റൊ​രു തര​ത്തിൽ പറ​ഞ്ഞാൽ, ആശ​യ​വാ​ദ​ഭൗ​തി​ക​വാദ വീ​ക്ഷ​ണ​ങ്ങൾ തമ്മി​ലു​ള്ള അടി​സ്ഥാ​ന​പ​ര​മായ അന്ത​രം തന്നെ​യാ​ണു് ഇവി​ടെ​യും പ്ര​ശ്ന​മാ​കു​ന്ന​തു്. മാർ​ക്സി​സ്റ്റു​ക​ളെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ജീ​വി​തം ഒരു ചരി​ത്ര നി​ര​പേ​ക്ഷ​മായ അമൂർ​ത്ത​വ​ത്ക​ര​ണ​മ​ല്ല. മാ​റ്റ​മി​ല്ലാ​ത്ത ഒരു മനു​ഷ്യ​സ​ത്ത​യു​ടെ ആവി​ഷ്കാ​ര​മോ, അനാ​ദി​യായ ആത്മീ​യ​ത​യു​ടെ ബഹിർ​സ്ഫു​ര​ണ​മോ അല്ല. നിർ​ദി​ഷ്ട​മായ ചരി​ത്ര​ഘ​ട്ട​ങ്ങ​ളിൽ നി​യ​ത​സാ​ഹ​ച​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ വർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന മനു​ഷ്യ​രു​ടെ അവ​സ്ഥ​യാ​യേ അവർ​ക്കു് ജീ​വി​ത​ത്തെ കാ​ണാ​നാ​വൂ. മനു​ഷ്യ​സ​ത്ത​യാ​ക​ട്ടെ, കേ​വ​ല​മോ നി​ത്യ​മോ ഒരു അമൂർ​ത്ത​ത​യോ അല്ല, സാ​മൂ​ഹി​ക​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളു​ടെ സം​ഘാ​ത​മാ​ണു്. ഈ ജീ​വി​ത​ത്തെ ആവി​ഷ്ക​രി​ക്കു​ന്ന യഥാർ​ത്ഥ കലാ​രൂ​പ​ങ്ങൾ​ക്കു് അനി​വാ​ര്യ​മാ​യും ചരി​ത്ര​സാ​മൂ​ഹിക യാ​ഥാർ​ത്ഥ്യ​ങ്ങ​ളെ പ്ര​തി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കാ​തെ വയ്യ. നാ​ച്ചു​റ​ലി​സ​ത്തി​ന്റെ​യോ സോ​ഷ്യ​ലി​സ്റ്റ് റി​യ​ലി​സ​ത്തി​ന്റെ​യോ യഥാ​ത​ഥ​മായ ആഖ്യാ​ന​രീ​തി ഒരു കലാ​കാ​രൻ സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടോ എന്ന​ത​ല്ല ഇവിടെ പ്ര​ശ്നം. റി​യ​ലി​സ​ത്തെ ഏതെ​ങ്കി​ലു​മൊ​രു ശൈ​ലി​യാ​ക്കി ചു​രു​ക്കു​ന്ന​തു് മൗ​ഢ്യ​മാ​കും മു​പ്പ​തു​ക​ളി​ലും മറ്റും മാർ​ക്സി​സ്റ്റ് വി​മർ​ശ​ന​ത്തിൽ കട​ന്നു​കു​ടി​യി​രു​ന്ന ഇടു​ങ്ങിയ ഫോർ​മ​ലി​സ്റ്റ് പ്ര​വ​ണ​ത​ക​ളെ തി​ര​സ്ക​രി​ക്ക​ണം എന്ന​തു് ശരി​യാ​ണു്. പക്ഷേ, കലാ​സൃ​ഷ്ടി​ക​ളിൽ ഉൾ​ച്ചേർ​ന്നി​ട്ടു​ള്ള ജീ​വി​ത​ചി​ത്രം യഥാർ​ത്ഥ​മാ​ണോ അല്ല​യോ എന്നും, അതു പ്ര​സ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്രം പു​രോ​ഗ​മ​ന​പ​ര​മാ​ണോ, പ്ര​തി​ലോ​മ​പ​ര​മാ​ണോ എന്നും അന്വേ​ഷി​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു് തെ​റ്റാ​വും.

ഇനി അര​വി​ന്ദ​ന്റെ ‘ചി​ദം​ബര’ത്തി​ലേ​ക്കു് കട​ക്കാം. സി. വി. ശ്രീ​രാ​മ​ന്റെ ചെ​റു​ക​ഥ​യിൽ​നി​ന്നു് ഈ സി​നി​മ​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള ദൂരം, സാ​ധാ​രണ മനു​ഷ്യ​രു​ടെ ഊഷ്മ​ള​വും തി​ക്ത​വു​മായ അതി​സാ​ധാ​രണ ജീ​വി​ത​ത്തിൽ​നി​ന്നു് മി​ത്തു​ക​ളും പ്ര​തീ​ക​ങ്ങ​ളു​മാ​യി ഉറ​ഞ്ഞു​പോയ അമൂർ​ത്ത​മായ മനു​ഷ്യാ​വ​സ്ഥ​യു​ടെ വി​ഭ്രാ​ത്മ​ക​ദൃ​ശ്യ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു​ള്ള ദൂ​ര​മാ​ണു് പോർ​ട്ട്ബ്ലെ​യ​റി​ലെ തി​ക​ച്ചും ഭൗ​മ​മായ ചൂ​ടി​ലും ചൂ​രി​ലും നി​ന്നു് ആധ്യാ​ത്മി​ക​ത​യു​ടെ തണു​ത്ത മഞ്ഞു​പു​ത​ച്ചു നിൽ​ക്കു​ന്ന അതീ​ത​മ​ണ്ഡ​ല​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു​ള്ള തീർ​ത്ഥ​യാ​ത്ര​യാ​ണു് അര​വി​ന്ദ​ന്റെ സി​നി​മ​യിൽ സം​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന​തു്. കഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ പേ​രു​കൾ​പോ​ലും പ്ര​തീ​ക​ങ്ങ​ളാ​യി മാ​റി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു. തി​ക​ച്ചും സാ​മൂ​ഹി​ക​മായ പരി​തഃ​സ്ഥി​തി​ക​ളും മൂ​ല്യ​സ​ങ്ക​ല്പ​ങ്ങ​ളും ചേർ​ന്നു് സൃ​ഷ്ടി​ച്ച ഒരു ദു​ര​ന്തം മനു​ഷ്യാ​വ​സ്ഥ​യു​ടെ അവ്യാ​ഖ്യേ​യ​മായ ദു​ര​ന്ത​മാ​യി അമൂർ​ത്ത​വ​ത്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു, ഈ പ്ര​വ​ണ​ത​കൾ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര നിർ​മു​ക്ത​മ​ല്ല എന്ന​തു് പ്ര​ധാ​ന​മാ​ണു്. ല്യൂ​ക്കാ​ച്ച് ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ട്ടും പോലെ ആധു​നി​ക​ത​യു​ടെ റി​യ​ലി​സ്റ്റ് വി​രു​ദ്ധ നി​ല​പാ​ടി​നു പി​ന്നിൽ തി​ക​ച്ചും വി​ക​ല​വും പ്ര​തി​ലോ​മ​പ​ര​വു​മായ ഒരു പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്രം ഒളി​ഞ്ഞു കി​ട​പ്പു​ണ്ടു്. എന്താ​ണു് ഈ പ്ര​ത്യ​യ​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ന്റെ സ്വ​ഭാ​വം?