SFNസാ​യാ​ഹ്ന ഫൌ​ണ്ടേ​ഷൻ
images/devika-kcu-cover.jpg
The Girl in a Picture Frame, an oil on canvas by Rembrandt (1606–1669).
‘വരവില’ എന്ന നുകം രൂ​പ​മെ​ടു​ക്കു​ന്നു

സ്ത്രീ​ധ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് വേ​വ​ലാ​തി​പ്പെ​ടാ​ത്ത കു​ടും​ബ​ങ്ങൾ ഇന്നു് കേ​ര​ള​ത്തിൽ കു​റ​വാ​ണു്. എന്നാൽ ഈ സമ്പ്ര​ദാ​യം നാ​ട്ടി​ലാ​കെ പടർ​ന്നു​പി​ടി​ച്ച​തു് അൽ​പ്പ​കാ​ലം മു​മ്പു​മാ​ത്ര​മാ​ണെ​ന്ന​താ​ണു് വാ​സ്ത​വം. മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ഇന്നു് ‘സ്ത്രീ​ക്കു നൽ​കു​ന്ന ധന’മല്ല സ്ത്രീധനം-​’വരനു നൽ​കു​ന്ന വില’യാണു്. വി​വാ​ഹ​സ്ഥി​ര​ത​യെ​ക്കു​റി​ച്ചും കു​ടും​ബ​ത്തിൽ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ അധി​കാ​ര​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു​മു​ള്ള ധാ​ര​ണ​ക​ളി​ലു​മു​ണ്ടായ മാ​റ്റ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നാ​ണു് സ്ത്രീ​ധ​ന​മേർ​പ്പാ​ടു് രൂ​പ​പ്പെ​ട്ട​തു്. സാ​മൂ​ഹ്യ​മാ​റ്റ​ത്തി​നി​ട​യിൽ ഉയർ​ന്നു​വ​ന്ന തി​ന്മ​യാ​ണു് സ്ത്രീ​ധ​ന​മെ​ന്നു തി​രി​ച്ച​റി​യു​മ്പോൾ സാ​മൂ​ഹ്യ​മാ​റ്റ​ത്തി​ലൂ​ടെ അതിനെ ഇല്ലാ​യ്മ​ചെ​യ്യാ​നാ​കു​മെ​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ആത്മ​വി​ശ്വാ​സ​വും വർ​ദ്ധി​ക്കു​ന്നു.

‘സ്ത്രീ​ധ​നം’ അല്ല!

തു​ട​ക്ക​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ പറയാം, കേ​ര​ള​ത്തിൽ വി​വാ​ഹ​ങ്ങ​ളോ​ട​നു​ബ​ന്ധി​ച്ചു് നട​ക്കു​ന്ന കൊ​ടു​ക്കൽ​വാ​ങ്ങ​ലി​നു് ‘സ്ത്രീ​ധ​നം’ എന്ന പേർ യോ​ജി​ക്കി​ല്ല. കല്യാ​ണ​വേ​ള​യിൽ വധു​വി​നു് സ്വ​ന്തം കു​ടും​ബം നൽ​കു​ന്ന സമ്മാ​ന​മാ​ണു് ‘സ്ത്രീ​ധ​നം.’ അത​വൾ​ക്കു് നേ​രി​ട്ട​വ​കാ​ശ​പ്പെ​ട്ട​തും സ്വ​ന്ത​മാ​യി കൈ​കാ​ര്യം ചെ​യ്യാ​വു​ന്ന​തു​മായ മു​ത​ലാ​ണു്. എന്തെ​ങ്കി​ലും കാ​ര​ണ​വ​ശാൽ അവൾ​ക്കു് വി​വാ​ഹ​ബ​ന്ധം ഒഴി​യേ​ണ്ടി​വ​ന്നാൽ സ്ത്രീ​ധ​നം മട​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്കാൻ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ വീ​ട്ടു​കാർ ബാ​ദ്ധ്യ​സ്ഥ​രു​മാ​ണു്. പക്ഷേ കേ​ര​ള​ത്തിൽ ഇന്നു നി​ല​വി​ലു​ള്ള രീതി ഇതല്ല; അതു് ‘വരവില’യാണു്-​വധുവിന്റെ വീ​ട്ടു​കാർ വര​ന്റെ ‘യോ​ഗ്യത’യനു​സ​രി​ച്ചു് അയാൾ​ക്കു നൽ​കു​ന്ന ധനം-​വരന്റെ ‘യോ​ഗ്യത’യനു​സ​രി​ച്ചു് അതു് കൂ​ടി​യും കു​റ​ഞ്ഞു​മി​രി​ക്കും. വധു​വി​ന്റെ ‘യോ​ഗ്യത’യും പരി​ഗ​ണി​ക്കാ​റു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അതിനു താ​ര​ത​മ്യേന പ്രാ​ധാ​ന്യം കു​റ​വാ​ണു്.

ഇന്നു് കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ താണ-​ഇടത്തരം കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളെ ദാ​രി​ദ്യ്ര​ത്തി​ലേ​ക്കു വലി​ച്ചി​ഴ​ക്കു​ന്ന പ്ര​ധാന കാ​ര​ണ​ങ്ങൾ രണ്ടാ​ണു്. ഒന്നു് ചെ​ല​വേ​റിയ ചി​കി​ത്സ ആവ​ശ്യ​മാ​യി​വ​രു​ന്ന രോ​ഗ​ങ്ങൾ; രണ്ടു്, പെൺ​കു​ട്ടി​ക​ളെ എന്തു നഷ്ട​വും സഹി​ച്ചു് ‘അയ​യ്ക്ക​ണം’ എന്ന ചിന്ത. ആദ്യ​ത്തേ​തി​നു​മേൽ നമു​ക്ക​ധി​കം നി​യ​ന്ത്ര​ണം ഒരു​പ​ക്ഷേ ഇല്ലാ​യി​രി​ക്കാം. രണ്ടാ​മ​ത്തേ​തു് നാം​ത​ന്നെ വരു​ത്തി​വ​യ്ക്കു​ന്ന​താ​ണു്. ആൺ​കു​ട്ടി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ​യോ അവ​രെ​ക്കാൾ മെ​ച്ച​മാ​യോ പഠി​ക്കാ​നും ജോ​ലി​ചെ​യ്യാ​നും സമ്പാ​ദി​ക്കാ​നും പെൺ​കു​ട്ടി​കൾ​ക്കു കഴി​യു​മെ​ന്നു് ഇന്നു നമു​ക്ക​റി​യാം. പഠി​ത്തം, ജോലി, ഇവ​യി​ലേ​ക്കു കട​ക്കാൻ പെൺ​കു​ട്ടി​ക​ളെ നാം പ്രാ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​മു​ണ്ടു്. എന്നാൽ ഇതി​ലൊ​ക്കെ അധി​ക​മാ​ണു് പെൺ​കു​ട്ടി​ക​ളെ വി​വാ​ഹം കഴി​പ്പി​ക്കാ​നു​ള്ള പരി​ശ്ര​മം! പഠി​ച്ചു​വ​ളർ​ന്ന പെൺ​കു​ട്ടി ആത്മാ​ഭി​മാ​ന​മു​ള്ള, മു​തിർ​ന്ന, ഒരു വ്യ​ക്തി​യാ​ണെ​ന്ന കാ​ര്യ​ത്തെ​പ്പോ​ലും അവ​ഗ​ണി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് ഏതു​വി​ധേ​ന​യും ഒരു വര​നെ​ക്ക​ണ്ടെ​ത്താൻ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ന്മാർ ശ്ര​മി​ക്കും. ഒടു​വിൽ വലിയ വി​ല​കൊ​ടു​ത്തു് ഒരാളെ കൊ​ണ്ടു​വ​രും. അതും ഒരു ഭാ​ഗ്യ​പ​രീ​ക്ഷ​ണം​മാ​ത്ര​മാ​ണു്. നന്നാ​യി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ‘അവ​ളു​ടെ തല​യി​ലെ​ഴു​ത്തു്’ എന്നു് ദീർ​ഘ​മാ​യി നി​ശ്വ​സി​ക്കും; ആ അദ്ധ്യാ​യം അട​യ്ക്കും. പി​ന്നെ ആ സാ​ധു​പെൺ​കു​ട്ടി​യു​ടെ നശി​ച്ചു​പോയ ജീ​വി​തം അവ​ളു​ടെ​മാ​ത്രം തല​വേ​ദ​ന​യാ​ണു്.

കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ മി​ഷ​ണ​റി​സ​ഭ​കൾ

ചർ​ച്ച് മി​ഷ​ണ​റി സൊ​സൈ​റ്റി (C. M. S), ലണ്ടൻ മി​ഷ​ണ​റി സൊ​സൈ​റ്റി (L. M. S), ബാസൽ മിഷൻ (Basel Mission) എന്നീ മൂ​ന്നു സഭ​ക​ളാ​ണു് 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടു​മു​തൽ കേ​ര​ള​ത്തിൽ പ്രേ​ഷി​ത​വേ​ല​യിൽ ഏർ​പ്പെ​ട്ട​തു്. ഇവയിൽ ആദ്യ​ത്തെ രണ്ടു് സഭകൾ കേ​ര​ള​ത്തി​ന്റെ തെ​ക്കൻ​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലും ബാ​സൽ​മി​ഷൻ വട​ക്കൻ കേ​ര​ള​ത്തി​ലും പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചു. 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ ബ്രി​ട്ടി​ഷ് അധി​കാ​ര​ത്തി​നു് അടി​സ്ഥാ​ന​മി​ട്ട കേണൽ മൺ​റോ​യു​ടെ ഒത്താ​ശ​യോ​ടെ​യാ​ണു് മി​ഷ​ണ​റി​പ്ര​വർ​ത്ത​കർ ഈ നാ​ട്ടിൽ ചു​വ​ടു​റ​പ്പി​ച്ച​തു്. എന്നാൽ മതം​മാ​റ്റുക എന്ന ഒരൊ​റ്റ ജോ​ലി​മാ​ത്ര​മ​ല്ല മി​ഷ​ണ​റി​മാർ ചെ​യ്ത​തു്. ജാ​തി​വ്യ​ത്യാ​സ​ങ്ങൾ​ക്ക​പ്പു​റ​ത്തു് എല്ലാ​വർ​ക്കും വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം നൽ​കി​യി​രു​ന്ന വി​ദ്യാ​ല​യ​ങ്ങൾ ഈ നാ​ട്ടി​ലാ​രം​ഭി​ച്ച​തു് അവ​രാ​ണു്. കീ​ഴാ​ളർ​ക്കു് വി​ദ്യ​യു​ടെ വെ​ളി​ച്ചം എത്തി​ച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ക​വ​ഴി നി​ല​വി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ജാ​ത്യാ​ചാ​ര​ത്തി​ലെ അനീ​തി​യെ​യും അക്ര​മ​ത്തെ​യും പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​ത്തി​ലെ​തിർ​ക്കാ​നു​ള്ള ധൈ​ര്യ​വും അവർ പകർ​ന്നു. 1850-​കൾവരെ തെ​ക്കൻ തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ നാ​ടാ​ന്മാർ ഉന്ന​ത​ജാ​തി​ക്കാർ​ക്കെ​തി​രെ നട​ത്തിയ മാ​റു​മ​റ​യ്ക്കൽ സമ​ര​ത്തി​നു് ഉറച്ച പി​ന്തുണ നൽ​കി​യ​തു് LMS പാ​തി​രി​മാ​രാ​യി​രു​ന്നു. എല്ലാ ജാ​തി​മ​ത​ക്കാ​രും ഒന്നി​ച്ചു പഠി​ച്ച, ഉന്ന​ത​നി​ല​വാ​രം പു​ലർ​ത്തിയ, നി​ര​വ​ധി സ്കൂ​ളു​ക​ളും കലാ​ല​യ​ങ്ങ​ളും അവർ സ്ഥാ​പി​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. വട​ക്കു് ബാ​സൽ​മി​ഷ​നാ​ക​ട്ടെ, പല പുതിയ തൊ​ഴി​ലു​ക​ളും ജന​ങ്ങ​ളെ പരി​ശീ​ലി​പ്പി​ച്ചു. മല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യ്ക്കും കനത്ത സം​ഭാ​വ​ന​കൾ മി​ഷ​ണ​റി​മാ​രിൽ​നി​ന്നു​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഹെർ​മ്മൻ ഗു​ണ്ടർ​ട്ട്, ബെ​ഞ്ച​മിൻ ബെ​യ്ലി എന്നീ നാ​മ​ങ്ങൾ മല​യാ​ള​ഭാ​ഷാ​ച​രി​ത്ര​ത്തിൽ തി​ള​ങ്ങി​നിൽ​ക്കു​ന്ന​വ​യാ​ണു്.

‘വരവില’യുടെ വര​വി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണു് ഈ അദ്ധ്യാ​യം. ഇത്തിൾ​ക്ക​ണ്ണി​പോ​ലെ എല്ലാ സമുദായങ്ങളിലും-​പണക്കാർ, പാ​വ​പ്പെ​ട്ട​വർ എന്ന വ്യ​ത്യാ​സ​മൊ​ന്നും കൂടാതെ-​കയറിപ്പറ്റിയ ഈ ഏർ​പ്പാ​ടു് കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ മൊ​ത്തം സ്ത്രീ​ക​ളും നേ​രി​ടു​ന്ന വി​പ​ത്താ​യി​ത്തീർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന​തു് പരി​ഗ​ണി​ച്ചാ​ണു് അതി​നി​വി​ടെ ഇത്ര​യും പ്രാ​ധാ​ന്യം കല്പ്പി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തു്. ചില ചെറിയ ആദി​വാ​സി​ഗോ​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ഴി​ച്ചു് മറ്റെ​ല്ലാ​യി​ട​ത്തും ‘വരവില’ പടർ​ന്നു​പി​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. മു​മ്പാ​ണെ​ങ്കിൽ മല​യാ​ള​ബ്രാ​ഹ്മ​ണർ, ക്രി​സ്ത്യാ​നി​കൾ തു​ട​ങ്ങിയ മക്ക​ത്തായ സമു​ദാ​യ​ങ്ങൾ​ക്കി​ട​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു സ്ത്രീ​ധ​ന​മേർ​പ്പാ​ടു് പൂർ​ണ്ണ​രീ​തി​യിൽ നി​ല​നി​ന്നി​രു​ന്ന​തു്. എന്നാൽ 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ​പ്പോ​ലും ‘സ്ത്രീ​ധ​നം’ ‘വരവില’ തന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ എന്നു സം​ശ​യി​ക്കാൻ വക​യു​ണ്ടു്. 1822-ൽ തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ റാണി ഗൗ​രി​പാർ​വ്വ​തീ​ഭാ​യി ഒപ്പു​വ​ച്ച ഒരു ഉത്ത​ര​വു​പ്ര​കാ​രം ഇവി​ട​ത്തെ നമ്പൂതിരി-​പോറ്റി സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളു​ടെ സ്ത്രീ​ധ​ന​മേർ​പ്പാ​ടി​നു​മേൽ നി​യ​ന്ത്ര​ണ​മേർ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ സർ​ക്കാർ ശ്ര​മി​ച്ച​താ​യി കാ​ണു​ന്നു. ക്ര​മാ​തീ​ത​മാ​യി വർ​ദ്ധി​ച്ച സ്ത്രീ​ധ​ന​ത്തു​ക​മൂ​ലം ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​സ്വ​ത്തു​ക്കൾ നശി​ക്കു​ന്നെ​ന്നും അവി​വാ​ഹി​ത​ക​ളാ​യി​നിൽ​ക്കു​ന്ന സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് പലവിധ ദോ​ഷ​ങ്ങ​ളും ഉണ്ടാ​കു​ന്നു​വെ​ന്നും ഉത്ത​ര​വിൽ പറ​യു​ന്നു. സ്ത്രീ​ധ​ന​ത്തുക നി​ശ്ച​യി​ച്ച​തി​നു​പു​റ​മെ 14 വയ​സ്സി​ല​ധി​കം പ്രാ​യ​മായ കന്യ​ക​മാ​രു​ടെ വി​വാ​ഹം ഉടൻ​ത​ന്നെ നട​ത്തി​ക്കൊ​ള്ള​ണ​മെ​ന്നും ഉത്ത​ര​വിൽ പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നു! വര​ന്മാ​രു​ടെ വി​ല​യാ​യി​രു​ന്നു ഇവിടെ സ്ത്രീ​ധ​നം എന്നു കരു​താൻ കാ​ര​ണ​മു​ണ്ടു്; ബ്ര​ഹ്മ​സ്വ​ങ്ങൾ നശി​ക്കാൻ​മാ​ത്രം ഉയർ​ച്ച​യാ​ണു് തു​ക​യി​ലു​ണ്ടാ​യ​തു്! ഇതു​പോ​ലെ കോ​ട്ട​യ​ത്തെ സു​റി​യാ​നി​ക്രി​സ്ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ ഗൃ​ഹ​ജീ​വി​ത​വു​മാ​യി തനി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന പരി​ച​യ​ത്തെ അടി​സ്ഥാ​ന​മാ​ക്കി സി. എം. എസ്. മി​ഷ​ണ​റി​സ​ഭ​യിൽ പ്ര​വർ​ത്തി​ച്ചി​രു​ന്ന മി​ഷ​ണ​റി​യാ​യി​രു​ന്ന കോ​ളിൻ​സ് മദാ​മ്മ 1877-ൽ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ച ഘാ​ത​ക​വ​ധം എന്ന നോ​വ​ലി​ലും ‘സ്ത്രീ​ധ​നം’ ‘വരവില’യാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് സൂ​ച​ന​യു​ണ്ടു്. പു​രു​ഷ​ന്റെ യോ​ഗ്യ​ത​കൾ​ക്കു് കൊ​ടു​ത്ത അമിത പ്രാ​ധാ​ന്യ​വും സ്ത്രീ​യു​ടെ യോ​ഗ്യ​ത​ക​ളെ ഇടി​ച്ചു​താ​ഴ്ത്താ​നു​മു​ള്ള പ്ര​വ​ണ​ത​യും ഈ നോ​വ​ലിൽ വി​മർ​ശി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. ‘നല്ല കു​ടുംബ’മെന്ന യോ​ഗ്യ​ത​യു​ള്ള വരനെ തന്റെ മകൾ​ക്കു കി​ട്ട​ണ​മെ​ങ്കിൽ ഒത്തി​രി നിലം പു​ര​യി​ട​ങ്ങൾ സമ്പാ​ദി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി​യേ പറ്റൂ എന്നു വി​ശ്വ​സി​ച്ച കോ​ശീ​കു​ര്യൻ എന്ന​യാ​ളു​ടെ മന​സ്സി​നെ മകളായ മറിയം മാ​റ്റി​യെ​ടു​ത്ത​തി​ന്റെ കഥ​യാ​ണു് ഘാ​ത​ക​വ​ധം പറ​യു​ന്ന​തു്.

എന്നാൽ പഴ​യ​കാ​ല​ത്തു് സ്ത്രീ​ധ​നം കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​വർ​ക്കു് വി​വാ​ഹ​ബ​ന്ധം ഒഴി​ഞ്ഞാൽ അതു മു​ഴു​വ​നാ​യോ ഭാ​ഗി​ക​മാ​യോ മട​ക്കി​ക്കി​ട്ടാ​നു​ള്ള സം​വി​ധാ​നം പല സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. വി​വാ​ഹ​സ​മ​യ​ത്തു് കി​ട്ടു​ന്ന സമ്മാ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ കണ​ക്കു് കൃ​ത്യ​മാ​യി എടു​ത്തു​വ​യ്ക്കു​ന്ന രീതി ഇന്നും പല സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലു​മു​ണ്ടു്. ഈ പഴു​തു​ക​ളെ​ല്ലാം ഇരു​പ​താം​നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ ചു​രു​ങ്ങു​ക​യാ​ണു​ണ്ടാ​യ​തു്. വര​വി​ല​യു​ടെ സ്വാ​ധീ​നം വള​രും​തോ​റും ഇന്നു് നി​ല​വി​ലു​ള്ള​വ​യു​ടെ ആയു​സ്സു കു​റ​യു​മെ​ന്നു തീർ​ച്ച​യാ​ണു്. 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ പ്ര​ത്യേ​കത അതു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല. മു​മ്പു് സ്ത്രീ​ധ​ന​സ​മ്പ്ര​ദാ​യം തീരെ പതി​വി​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു് വരവില കട​ന്നു​ക​യ​റി​യ​താ​ണു് 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ സവി​ശേ​ഷത.

kimages/Kulasthree_Chapter_five_pic02.png
വരവില മാ​ന്യ​മാ​കു​ന്നു

അമ്മ​വ​ഴി​ക്കു് സ്വ​ത്ത​വ​കാ​ശം കണ​ക്കാ​ക്കി​യി​രു​ന്ന മരു​മ​ക്ക​ത്തായ സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളിൽ വര​വി​ല​യ്ക്കു് അനു​കൂ​ല​മായ വി​വാ​ഹ​സ​മ്പ്ര​ദാ​യ​മ​ല്ല നി​ല​നി​ന്നി​രു​ന്ന​തു്. സ്ത്രീ​ക്കു് സ്വ​ന്തം കു​ടും​ബ​വു​മാ​യു​ള്ള ബന്ധം ഈ സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളിൽ വളരെ ശക്ത​മാ​യി​രു​ന്നു. ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലാ​ണു് താ​മ​സ​മെ​ങ്കി​ലും ജനി​ച്ച​വീ​ട്ടിൽ​നി​ന്നു് സ്ത്രീ ഒരി​ക്ക​ലും അക​ന്നു​പോ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. പി​റ​ന്ന​കു​ടും​ബ​ത്തിൽ സ്ത്രീ​ക്കു​ള്ള ധന​പ​ര​വും ധാർ​മ്മി​ക​വു​മായ അവ​കാ​ശ​ങ്ങൾ വി​വാ​ഹ​ത്തി​നു​ശേ​ഷ​വും നി​ല​നി​ന്നു​വെ​ന്നു് സാരം. രണ്ടാ​മ​താ​യി, ‘മു​റ​ച്ചെ​റു​ക്ക’നെയോ ‘മു​റ​പ്പെ​ണ്ണി’നെയോ (അമ്മാ​വ​ന്റെ മകൻ, മകൾ അങ്ങ​നെ​യു​ള്ള​വ​രെ) വി​വാ​ഹം​ചെ​യ്യു​ന്ന രീതി ഇക്കൂ​ട്ടർ​ക്കി​ട​യിൽ നി​ല​വി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് പല​പ്പോ​ഴും കല്യാ​ണം​ക​ഴി​ക്കു​ന്ന പു​രു​ഷൻ അന്യ​നാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. തന്നെ​യു​മ​ല്ല, വി​വാ​ഹ​മോ​ച​ന​വും വി​ധ​വാ​വി​വാ​ഹ​വും സാ​ധാ​ര​ണ​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളാ​യി അം​ഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. ഭാ​ര്യ​യു​ടെ സം​ര​ക്ഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ ചുമതല അധി​ക​വും അവ​ളു​ടെ സ്വ​ന്തം വീ​ടി​നു​ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് വി​വാ​ഹ​മോ​ച​നം​മൂ​ലം സ്ത്രീ തകർ​ന്നു​പോ​കു​ന്ന ഇന്ന​ത്തെ​യ​വ​സ്ഥ ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. കീ​ഴ്ജാ​തി​ക്കാർ​ക്കി​ട​യി​ലാ​ക​ട്ടെ, വി​വാ​ഹ​സ​മ​യ​ത്തു് ചെ​റു​ക്കൻ​വീ​ട്ടു​കാർ പെൺ​വീ​ട്ടു​കാർ​ക്കു് ‘പെൺ​പ​ണം’ കാ​ഴ്ച​വ​യ്ക്കു​ന്ന​രീ​തി 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പര​മ്പ​രാ​ഗത മരു​മ​ക്ക​ത്തായ കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളി​ലെ സ്ത്രീ​കൾ എല്ലാ​വി​ധ​ത്തി​ലും സ്വ​ത​ന്ത്ര​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു എന്ന​ല്ല പറ​ഞ്ഞു​വ​രു​ന്ന​തു്. അമ്മാ​വ​ന്മാ​രു​ടെ​യും ആങ്ങ​ള​മാ​രു​ടെ​യും വാ​ക്കി​നു കീ​ഴ്‌​വ​ഴ​ങ്ങി​യാ​ണു് സ്ത്രീ​കൾ കഴി​ഞ്ഞ​തു്; പ്രാ​യ​മേ​റിയ സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു്, വി​ശേ​ഷി​ച്ചു് അമ്മ​മാർ​ക്കു്, പക്ഷേ, വളരെ മാ​ന്യ​മായ സ്ഥാ​ന​വും കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ സ്വ​ത്തു​ക്കൾ, പണ​മി​ട​പാ​ടു​കൾ, വരു​മാ​നം എന്നി​വ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള തീ​രു​മാ​ന​ങ്ങ​ളിൽ വലിയ പങ്കു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മറ്റൊ​രു​വി​ധ​ത്തിൽ​പ്പ​റ​ഞ്ഞാൽ, ഇന്ന​ത്തെ​പ്പോ​ലെ ‘സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അധി​കാ​രം’ മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല അമ്മ​മാ​രു​ടേ​തു്. മല​ബാ​റിൽ 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ അവ​സാ​ന​കാ​ല​ത്തും 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ തു​ട​ക്ക​ത്തി​ലും ഗവേ​ഷ​ണം നട​ത്തിയ എഫ്. ഫാ​സ​റ്റ് (F. Fawcett) എന്ന നര​വം​ശ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞൻ തന്റെ Nayars of Malabar (1901) എന്ന പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ ഇവിടെ നി​ല​വി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ‘സം​ബ​ന്ധ​വ്യ​വ​സ്ഥ’യെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ഇങ്ങ​നെ​യാ​ണു് നി​രീ​ക്ഷി​ച്ച​തു്:

എല്ലാ ലൈം​ഗി​ക​കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും സ്ത്രീ​കൾ​ക്കും പു​രു​ഷ​ന്മാർ​ക്കും തു​ല്യ​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം അനു​വ​ദി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന​തു് മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യു​ടെ അപൂർ​വ്വ​ഗു​ണ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നു​ത​ന്നെ. ഒറ്റ​രാ​ത്രി​മാ​ത്ര​മേ ഒന്നി​ച്ചു കഴി​ഞ്ഞു​ള്ളു എന്നാ​ലും ഇരു​കൂ​ട്ടർ​ക്കും പി​രി​ഞ്ഞു​പോ​കാൻ അനു​വാ​ദ​മു​ണ്ടു്. ലൈം​ഗി​ക​താ​ത്പ​ര്യം ഇല്ലാ​തി​രി​ക്കു​ക​യോ മറ്റു​വി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള മനഃ​പൊ​രു​ത്തം നഷ്ട​മാ​വു​ക​യോ ചെ​യ്താൽ ഇരു​കൂ​ട്ടർ​ക്കും ബന്ധം വേർ​പെ​ടു​ത്തി മറ്റു​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളിൽ ഏർ​പ്പെ​ടാ​നു​ള്ള സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഇതു് നി​ത്യ​വും ബന്ധം പി​രി​യാ​നു​ള്ള പ്ര​വ​ണ​ത​യിൽ കലാ​ശി​ക്കി​ല്ലേ എന്ന സം​ശ​യ​മു​ണ്ടാ​കി​നി​ട​യു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടു്, അത്ത​ര​ത്തി​ലു​ള്ള യാ​തൊ​ന്നും ഉണ്ടാ​വി​ല്ലെ​ന്ന​കാ​ര്യം ഇവിടെ എടു​ത്തു​പ​റ​യ​ട്ടെ. വെ​റു​തെ​യു​ള്ള വി​വാ​ഹ​മോ​ച​നം അപൂർ​വ്വ​മാ​ണു്. സ്ഥി​ര​വി​വാ​ഹ​മാ​ണു് പതി​വു​രീ​തി. തറ​വാ​ട്ടു​സ്വ​ത്തു് സ്ത്രീ​ക​ളെ​യും അവ​രു​ടെ സന്ത​തി​ക​ളെ​യും സം​ര​ക്ഷി​ക്കാ​നാ​യി നീ​ക്കി​വ​യ്ക്കു​ന്ന രീ​തി​യാ​ണു് ഈ സമ്പ്ര​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ അടി​ത്തറ എന്നു തോ​ന്നു​ന്നു.

(Nayars of Malabar, New Delhi. 1985, പുറം 236-37)

‘താ​ലി​കെ​ട്ടി അമ്മ​യാ​യി’

മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യി​കൾ​ക്കി​ട​യിൽ വി​വാ​ഹ​ച്ച​ട​ങ്ങി​നെ​ക്കാ​ള​ധി​കം പ്രാ​ധാ​ന്യം ‘താ​ലി​കെ​ട്ടു​ക​ല്യാ​ണം’ എന്ന ചട​ങ്ങി​നാ​യി​രു​ന്നു. മാ​സ​മു​റ​യെ​ത്തും​മു​മ്പു് പെൺ​കു​ട്ടി​ക​ളെ ഏതെ​ങ്കി​ലും ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​നെ​ക്കൊ​ണ്ടോ സമു​ദാ​യ​ത്തി​ലെ​ത​ന്നെ പ്ര​മു​ഖ​രാ​യ​വ​രെ​ക്കൊ​ണ്ടോ താ​ലി​കെ​ട്ടി​ക്കു​ന്ന ചട​ങ്ങാ​യി​രു​ന്നു നാ​യ​ന്മാർ​ക്കി​ട​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു്. ഇതു​കൊ​ണ്ടു് പെൺ​കു​ട്ടി അയാ​ളു​ടെ ഭാ​ര്യ​യാ​യി എന്നർത്ഥമാകുന്നില്ല-​ബാല്യത്തിൽനിന്നു് യൗ​വ്വ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു് അവൾ കട​ന്നു​വെ​ന്നു് പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കു​ന്ന ചട​ങ്ങു​മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു ഇതു്. എന്നാൽ വളരെ നീ​ണ്ട​തും ചി​ല​വേ​റി​യ​തു​മായ ആഘോ​ഷ​മാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് തറ​വാ​ട്ടിൽ ആ പ്രാ​യ​ത്തി​ന​ടു​ത്തെ​ത്തിയ പെൺ​കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ താ​ലി​കെ​ട്ടു​ക​ല്യാ​ണം ഒരു​മി​ച്ചു​ന​ട​ത്തു​ന്ന രീതി പതി​വാ​യി​രു​ന്നു. താ​ലി​കെ​ട്ടി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ പെൺ​കു​ട്ടി ‘അമ്മ​യാ​യി’ എന്നാ​യി​രു​ന്നു ചൊ​ല്ലു്. മക്ക​ത്താ​യി​ക​ളായ ഈഴ​വർ​ക്കി​ട​യിൽ താ​ലി​കെ​ട്ടു് നിർ​വ്വ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു് അന്യ​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല; ഏതെ​ങ്കി​ലും സ്ത്രീ​യാ​യി​രു​ന്നു അതു് നിർ​വ്വ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. സാ​മ്പ​ത്തി​ക​സ്ഥി​തി ഇല്ലാ​ത്ത കു​ടും​ബ​ങ്ങൾ അതു ചെ​റി​യ​തോ​തിൽ നടത്തിയിരുന്നു-​ പെൺ​കു​ട്ടി​യു​ടെ അമ്മ​ത​ന്നെ താ​ലി​കെ​ട്ടു​ക​യോ ഒരു ബൊ​മ്മ​യെ അടു​ത്തി​രു​ത്തി​യ​ശേ​ഷം ഏതെ​ങ്കി​ലും സ്ത്രീ​ക​ളായ ബന്ധു​ക്കൾ താ​ലി​കെ​ട്ടു​ക​യോ ചെ​യ്യു​ന്ന രീ​തി​കൾ നി​ല​വിൽ​വ​ന്നു. മാ​സ​മു​റ​യാ​കു​ന്ന അവ​സ​ര​ത്തെ ആഘോ​ഷ​പൂർ​വ്വം കൊ​ണ്ടാ​ടു​ന്ന ‘തി​ര​ണ്ടു​കു​ളി’ എന്ന ചട​ങ്ങും മക്കത്തായ-​മരുമക്കത്തായ കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ നട​ത്തി​യി​രു​ന്നു. 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആരം​ഭ​ത്തിൽ​ത്ത​ന്നെ സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​ക്കൾ ‘കെ​ട്ടു​ക​ല്യാണ’ത്തെ രൂ​ക്ഷ​മാ​യി വി​മർ​ശി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. അതു് ‘അസ​ന്മാർ​ഗ്ഗിക’മാണു്, അതു് ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​രോ​ടു് വി​ധേ​യ​ത്വം​കാ​ട്ടു​ന്നു, ഭാ​രി​ച്ച ചി​ല​വി​നി​ട​യാ​ക്കു​ന്നു മു​ത​ലായ വി​മർ​ശ​ന​ങ്ങൾ ഉയർ​ന്നു​വ​ന്നു. ‘കെ​ട്ടു​ക​ല്യാ​ണം’ അവ​സാ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ അവർ വി​ജ​യി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. എന്നാൽ ഇന്ന​ത്തെ​ക്കാ​ല​ത്തു് നമ്മു​ടെ നാ​ട്ടിൽ നട​ന്നു​വ​രു​ന്ന, ഭാ​രി​ച്ച ചി​ല​വു​വ​രു​ന്ന വി​വാ​ഹാ​ഭാ​സ​ങ്ങ​ളെ എതിർ​ക്കാ​നു​ള്ള ശക്തി പഴയ സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​ക്ക​ളു​ടെ പി​ന്മു​റ​ക്കാർ​ക്കി​ല്ലെ​ന്ന​താ​ണു് കൗ​തു​ക​ക​ര​മായ കാ​ര്യം!

തറ​വാ​ട്ടി​ലെ കാ​ര​ണ​വ​രും മൂ​ത്ത​വ​രും ചേർ​ന്നു​റ​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന വി​വാ​ഹ​ങ്ങ​ളിൽ ഫാ​സ​റ്റ് വി​വ​രി​ക്കും​പ്ര​കാ​ര​മു​ള്ള സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ എന്നു സം​ശ​യ​മാ​ണു്. എന്നാൽ, ഇങ്ങ​നെ സ്ത്രീ​യോ​ട​ന്വേ​ഷി​ക്കാ​തെ ഉറ​പ്പി​ക്കു​ന്ന ബന്ധ​ങ്ങ​ളിൽ​പ്പോ​ലും അവൾ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ​യോ ഭർ​തൃ​കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ​യോ പൂർ​ണ്ണ​വ​രു​തി​യിൽ വന്നി​രു​ന്നി​ല്ല. സ്വ​ന്തം തറ​വാ​ട്ടിൽ അവൾ​ക്കു​ള്ള സ്ഥാ​നം അതു​മൂ​ലം നഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അമ്മാ​വ​ന്മാ​രും ആങ്ങ​ള​മാ​രും അനീതി പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​മ്പോൾ ചോ​ദ്യം​ചെ​യ്യാ​നു​ള്ള ധൈ​ര്യം പല സ്ത്രീ​കൾ​ക്കും ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു് അക്കാ​ല​ത്തു ജീ​വി​ച്ചി​രു​ന്ന പല വ്യ​ക്തി​ക​ളു​ടെ​യും ആത്മ​ക​ഥ​കൾ വെ​ളി​വാ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. എങ്കിൽ​പ്പോ​ലും സ്വ​ന്തം കു​ടും​ബ​ത്തിൽ സഹോ​ദ​രി​ക്കു​ള്ള അടി​സ്ഥാ​നാ​വ​കാ​ശ​ത്തെ ഇല്ലാ​താ​ക്കാൻ എത്ര പ്ര​താ​പി​യായ സഹോ​ദ​ര​നും എളു​പ്പ​ത്തിൽ സാ​ധി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എങ്കി​ലും ജാ​തി​വ്യ​വ​സ്ഥ​യ്ക്കു​ള്ളിൽ നി​ല​വി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന വി​ല​ക്കു​ക​ളെ അതി​ലം​ഘി​ച്ച സ്ത്രീ​കൾ ജാ​തി​യിൽ​നി​ന്നു​ത​ന്നെ പു​റ​ന്ത​ള്ള​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. അതോടെ കു​ടും​ബാ​വ​കാ​ശ​ങ്ങ​ളും അവർ​ക്കു നഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നു.

മലബാർ മരു​മ​ക്ക​ത്തായ കമ്മീ​ഷൻ

മല​ബാ​റി​ലെ വി​വാ​ഹ​നി​യ​മ​നിർ​മ്മാ​ണ​ത്തി​ന്റെ ആവ​ശ്യ​ക​ത​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു വി​ല​യി​രു​ത്താൻ 1890-ൽ മദ്രാ​സ് സർ​ക്കാർ നി​യ​മി​ച്ച ഒരു കമ്മി​ഷ​നാ​യി​രു​ന്നു ഇതു്. മല​ബാ​റി​ലെ മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യി​ക​ളായ ഹി​ന്ദു​ക്ക​ളു​ടെ അഭി​പ്രാ​യ​മാ​രാ​യാ​നും 1887-ൽ സി. ശങ്ക​രൻ​നാ​യർ എന്ന നാ​യർ​സ​മു​ദാ​യ​പ്ര​മാ​ണി തയ്യാ​റാ​ക്കിയ മലബാർ വി​വാ​ഹ​നി​യ​മം (Madras Marriage Bill) എത്ര​ക​ണ്ടു് പ്ര​യോ​ജ​ന​പ്ര​ദ​മാ​ണെ​ന്നു് വി​ല​യി​രു​ത്താ​നും കമ്മി​ഷൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യി​ക​ളു​ടെ ഇട​യി​ലെ വി​വാ​ഹം ‘വിവാഹ’മല്ലെ​ന്നു് ആധു​നി​ക​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം​നേ​ടിയ പല ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രും വാ​ദി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി​യ​തി​നെ​ത്തു​ടർ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു കമ്മി​ഷ​ന്റെ രൂ​പീ​ക​ര​ണം. കൂ​ടു​തൽ യാ​ഥാ​സ്ഥി​തി​ക​മായ ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​വി​വാ​ഹ​മാ​തൃ​ക​യ്ക്ക​ടു​ത്തു​വ​രു​ന്ന രീ​തി​യിൽ മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​വി​വാ​ഹ​രീ​തി​യെ എങ്ങ​നെ പരി​ഷ്ക്ക​രി​ക്കാ​മെ​ന്ന ചി​ന്ത​യാ​യി​രു​ന്നു നാ​യർ​സ​മു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​ക്ക​ളു​ടെ​യു​ള്ളിൽ. വി​വാ​ഹ​ത്തിൽ സ്ത്രീ​പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​ടെ അവ​കാ​ശ​ങ്ങ​ളെ നി​ജ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യും വി​വാ​ഹ​മോ​ച​ന​ത്തി​നു് നി​യ​മ​പ​ര​മായ തട​സ്സ​ങ്ങൾ വരു​ത്തി​യും ‘പരി​ഷ്കൃ​ത​വി​വാഹ’ത്തി​ലേ​ക്കു് മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യി​കൾ കട​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു പരി​ഷ്ക്കാ​രി​ക​ളു​ടെ അഭി​പ്രാ​യം. 1891-ൽ മല​ബാ​റി​ലെ പല​യി​ട​ങ്ങ​ളി​ലും​വ​ച്ചു് കമ്മി​ഷ​നം​ഗ​ങ്ങൾ തെ​ളി​വു ശേ​ഖ​രി​ച്ചു. തെ​ളി​വു നൽ​കി​യ​വ​രിൽ സ്ത്രീ​കൾ നന്നെ കു​റ​വാ​യി​രു​ന്നു. കമ്മി​ഷൻ അം​ഗ​ങ്ങൾ തമ്മിൽ​ത്ത​ന്നെ മലബാർ മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​വി​വാ​ഹ​രീ​തി​യെ​പ്പ​റ്റി കാ​ര്യ​മായ അഭി​പ്രാ​യ​വ്യ​ത്യാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​വി​വാ​ഹം വെറും ‘വെ​പ്പാ​ട്ടി​വ്യ​വ​സ്ഥ’യാ​ണെ​ന്ന വാ​ദ​ത്തോ​ടു് കമ്മി​ഷൻ അം​ഗ​മാ​യി​രു​ന്ന ഒ. ചന്തു​മേ​നോൻ ശക്ത​മാ​യി വി​യോ​ജി​ച്ചു. ശങ്ക​രൻ​നാ​യർ തയ്യാ​റാ​ക്കിയ ബി​ല്ലു് വി​വാ​ഹ​ങ്ങൾ രജി​സ്റ്റർ ചെ​യ്യാൻ താ​ത്പ​ര്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​വർ​ക്കു് അതി​നു​ള്ള സൗ​ക​ര്യം നൽകി. ഇത്ത​രം വി​വാ​ഹ​ങ്ങൾ ആജീ​വ​നാ​ന്ത​മു​ള്ള സാ​ധു​ത​യു​ള്ള​വ​യും ഏക​ഭാ​ര്യാ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യ്ക്കു കീ​ഴ്പ്പെ​ട്ട​വ​യും ആയി​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു് ബിൽ നി​ഷ്ക്കർ​ഷി​ച്ചു. തന്നെ​യു​മ​ല്ല, ഇപ്ര​കാ​രം രജി​സ്റ്റർ​ചെ​യ്ത വി​വാ​ഹ​ങ്ങൾ​ക്കു​മാ​ത്ര​മേ വി​വാ​ഹ​മോ​ച​നം, സ്വ​ത്തു​ക്ക​ളു​ടെ അന​ന്ത​രാ​വ​കാ​ശം എന്നി​വ​യെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു​ള്ള സിവിൽ അവ​കാ​ശ​ങ്ങൾ ബാ​ധ​ക​മാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​ക​മ്മി​ഷ​ന്റെ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​നി​ട​യിൽ ഇതെ​ല്ലാം മല​ബാ​റിൽ ചൂ​ടേ​റിയ ചർ​ച്ചാ​വി​ഷ​യ​മാ​യി. നിയമം ആവ​ശ്യ​മാ​ണെ​ന്ന തീ​രു​മാ​ന​ത്തി​ലാ​ണു് കമ്മി​ഷൻ അം​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ ഭൂ​രി​ഭാ​ഗം​പേ​രും എത്തി​ച്ചേർ​ന്ന​തു്; മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​ത്തിൽ ശരി​യായ വി​വാ​ഹ​നി​യ​മ​മി​ല്ലെ​ന്നു് അവർ വാ​ദി​ച്ചു. ചില തി​രു​ത്ത​ലു​ക​ളോ​ടെ ശങ്ക​രൻ​നാ​യ​രു​ടെ ബി​ല്ലു് സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​വു​ന്ന​താ​ണെ​ന്നു് കമ്മി​ഷൻ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ടു. മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​സ​മ്പ്ര​ദാ​യ​ത്തി​നെ​തി​രെ 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടു​മു​തൽ ആരം​ഭി​ച്ച നീ​ക്ക​ങ്ങ​ളെ സ്ത്രീ​പ​ക്ഷ​ത്തു​നി​ന്നു് വി​ല​യി​രു​ത്തു​ന്ന ചരി​ത്ര​പ​ഠ​ന​ങ്ങൾ ഇന്നു് ലഭ്യ​മാ​ണു്. പ്ര​വീ​ണാ കോ​ടോ​ത്തു്, ജി. അരു​ണിമ, കെ. ശാ​ര​ദാ​മ​ണി എന്നി​വ​രു​ടെ കൃ​തി​കൾ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കുക (‘കൂ​ടു​തൽ വാ​യ​ന​യ്ക്ക്’ എന്ന ഭാഗം നോ​ക്കുക.)

വി​വാ​ഹ​മോ​ച​ന​വും പു​നർ​വി​വാ​ഹ​വും സാ​ധാ​ര​ണ​യാ​യി​രു​ന്നു. തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ റാണി ഗൗരി പാർ​വ്വ​തീ​ഭാ​യി മൂ​ന്നു വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ചി​രു​ന്നു; അതു് അന്ന​ത്തെ മരു​മ​ക്ക​ത്തായ സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലെ നട​പ്പു​രീ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു. മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​മെ​ന്നാൽ ‘നമ്പൂ​തി​രി സം​ബ​ന്ധം’-​അതായതു്, ജാ​തി​ശ്രേ​ണി​യിൽ ഉയർ​ന്ന​ജാ​തി​യായ മല​യാ​ള​ബ്രാ​ഹ്മ​ണർ അതിൽ താ​ഴെ​നി​ന്ന നായർ-​അമ്പലവാസി സമു​ദാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലെ സ്ത്രീ​ക​ളു​മാ​യി ഏർ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന വിവാഹബന്ധം-​ആയിരുന്നുവെന്ന ഒരു ധാരണ പൊ​തു​വേ​യു​ണ്ടു്. നമ്പൂ​തി​രി​സം​ബ​ന്ധം ‘അയ​ഞ്ഞ​തോ’ ‘താ​ത്കാ​ലിക’മോ ആയി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് പലരും പറ​ഞ്ഞു​കേൾ​ക്കാ​റു​ണ്ടു്. ഇപ്പ​റ​ഞ്ഞ​തു് അത്ര​യ്ക്കൊ​ന്നും ശരി​യ​ല്ല എന്നു് നമ്പൂ​തി​രി​സം​ബ​ന്ധ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് പഠി​ച്ച നര​വം​ശ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞർ രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. അതു​പോ​ലെ ഇത്ത​രം ബന്ധ​ങ്ങ​ളിൽ ജീ​വി​ച്ച സ്ത്രീ​കൾ അധി​ക​വും ചൂ​ഷ​ണം​ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടു എന്ന ധാ​ര​ണ​യും തെ​റ്റാ​ണെ​ന്നു് ഈ പഠ​ന​ങ്ങൾ വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കു​ന്നു. വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ ‘മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യം’ എന്നു നമ്മൾ പൊ​തു​വെ പറ​യു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും കേ​ര​ള​ത്തി​ന്റെ പല​ഭാ​ഗ​ത്തും പല രീ​തി​യി​ലു​ള്ള വി​വാ​ഹ​ക്ര​മ​ങ്ങ​ളാ​ണു് മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​സ​മു​ദാ​യ​ക്കാർ പി​ന്തു​ടർ​ന്നു​വ​ന്നി​രു​ന്ന​തു്. തെക്കേമലബാർ-​കൊച്ചീപ്രദേശങ്ങളിൽ നമ്പൂ​തി​രി​സം​ബ​ന്ധം ധാ​രാ​ള​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ പല​യി​ട​ത്തും മു​റ​ച്ചെ​റു​ക്ക​നും മു​റ​പ്പെ​ണ്ണു​മാ​യു​ള്ള വി​വാ​ഹം വളരെ പ്ര​ചാ​ര​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. തെ​ക്കൻ പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽ ‘ബഹു​ഭർ​തൃ​ത്വം’ അല്ലെ​ങ്കിൽ ‘പാ​ണ്ഡ​വാ​ചാ​രം’ എന്ന രീ​തി​യും കണ്ടി​രു​ന്നു. ഒരു സ്ത്രീ​ക്കു് ഒരേ​സ​മ​യം പല ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ ഉണ്ടാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു് ‘ബഹു​ഭർ​തൃ​ത്വം’; അവർ സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ​കൂ​ടി​യാ​ണെ​ങ്കിൽ അതു ‘പാ​ണ്ഡ​വാ​ചാ​രം’. വട​ക്കേ മല​ബാ​റിൽ സം​ബ​ന്ധം​ക​ഴി​ഞ്ഞാൽ ഭാര്യ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ കു​ടും​ബ​ത്തിൽ പോയി താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു പതി​വു്. ഇതോ​ടൊ​പ്പം സ്വ​ന്തം വീ​ടു​മാ​യു​ള്ള ബന്ധം അവർ നി​ല​നിർ​ത്തി. ഭർ​ത്താ​വു് മരി​ക്കാ​നി​ട​വ​ന്നാൽ സ്വ​ന്തം കു​ടും​ബ​ത്തി​ലേ​ക്കു് മട​ങ്ങു​ക​യും ചെ​യ്തു. തെ​ക്കേ മല​ബാ​റി​ലാ​ക​ട്ടെ, ഭാര്യ സ്വ​ന്തം തറ​വാ​ട്ടിൽ​ത്ത​ന്നെ താ​മ​സി​ക്കു​ക​യും ഭർ​ത്താ​വു് അവി​ടെ​ച്ചെ​ന്നു് അവരെ സന്ദർ​ശി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന രീ​തി​യാ​യി​രു​ന്നു.

ഇതു​കൂ​ടാ​തെ വി​വാ​ഹം​ന​ട​ത്തു​ന്ന രീ​തി​യി​ലും വി​വാ​ഹ​ബ​ന്ധ​ത്തി​ലും പല വ്യ​ത്യാ​സ​ങ്ങ​ളും കണ്ടി​രു​ന്നു. സമൂഹം അം​ഗീ​ക​രി​ച്ച ഒരു രീ​തി​യ​ല്ല, പല രീ​തി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു ഉണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തു്. ഇന്നു് ഇവിടെ വ്യാ​പ​ക​മാ​യി അം​ഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന ‘പു​ട​മു​റി സം​ബ​ന്ധം’ അവയിൽ ഒരു രീ​തി​മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. (താ​ലി​കെ​ട്ടുക എന്ന ചട​ങ്ങു​കൂ​ടി ഇതോ​ടൊ​പ്പം ചേർ​ത്താ​ണു് ഇന്നി​തു് ആച​രി​ക്കു​ന്ന​തു്.) കു​റ​ച്ചു​കൂ​ടി അയഞ്ഞ, എന്നാൽ സമൂ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അം​ഗീ​കാ​ര​മു​ള്ള മറ്റു ചട​ങ്ങു​ക​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ‘വീ​ടാ​രം കയറുക’ എന്ന ചട​ങ്ങ് ഒരു​ദാ​ഹ​ര​ണ​മാ​ണു്. ഇതു​പ്ര​കാ​രം പുടവ നൽ​കു​ന്ന ചട​ങ്ങോ വി​സ്ത​രി​ച്ചു​ള്ള സദ്യ​യോ ഒന്നും നട​ത്തി​യി​രു​ന്നി​ല്ല; പക്ഷേ, ‘വീ​ടാ​രം​ക​യ​റി’യ ദമ്പ​തി​മാ​രു​ടെ മക്കൾ​ക്കു് സമൂ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അം​ഗീ​കാ​രം ലഭി​ച്ചി​രു​ന്നു. സാ​ഹ​ച​ര്യം ഒത്തു​വ​രു​മ്പോൾ ‘വീ​ടാ​രം കയറിയ’വർ പു​ട​മു​റി നട​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്തി​രു​ന്നു. ഇരു​പ​തു വർ​ഷ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം പു​ട​മു​റി നട​ത്തിയ ‘വീ​ടാ​രം കയറിയ’വരെ തനി​ക്കു് പരി​ച​യ​മു​ണ്ടെ​ന്നു് പ്ര​ശ​സ്ത സാ​ഹി​ത്യ​കാ​ര​നും ആ കാ​ല​ത്തെ മല​ബാ​റി​ലെ പൊ​തു​രം​ഗ​ത്തു പ്ര​സി​ദ്ധ​നു​മാ​യി​രു​ന്ന ഒ. ചന്തു​മേ​നോൻ മലബാർ മരു​മ​ക്ക​ത്തായ കമ്മി​ഷ​നു് (1891) തെ​ളി​വു നൽകി! ഇതി​നു​പു​റ​മേ, ‘കി​ട​ക്കോ​റ​ക്ക​ല്യാ​ണം’, ‘കി​ട​പ്പി​ന്റെ വട്ടം’ എന്നി​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള കൂ​ടു​തൽ ലഘു​വായ, എന്നാൽ സമൂഹം അം​ഗീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന, ബന്ധ​ങ്ങൾ നി​ല​വി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. സമൂ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അം​ഗീ​കാ​ര​മി​ല്ലാ​ത്ത ബന്ധ​ങ്ങ​ളെ​യാ​ണു് ‘രഹസ്യ’മെ​ന്നോ ‘സ്വ​കാ​ര്യ’മെ​ന്നോ വി​ളി​ച്ചി​രു​ന്ന​തു്. ഇന്നാ​ക​ട്ടെ, ‘കി​ട​ക്കോ​റ​ക്ക​ല്യാ​ണ​വും’, ‘വീ​ടാ​രം​ക​യ​റ​ലും’ ഒന്നും നി​ല​വി​ലി​ല്ല; ‘രഹസ്യ’ത്തി​നും ‘സ്വ​കാ​ര്യ’ത്തി​നും വലിയ കു​റ​വൊ​ന്നു​മി​ല്ല!

kimages/Kulasthree_Chapter_five_pic03.png

അതു​പോ​ലെ മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​ക്കാ​രെ​ല്ലാം നാ​യ​ന്മാ​രാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും ഓർ​ക്ക​ണം. വട​ക്കേ​മ​ല​ബാ​റി​ലെ തീ​യ്യർ, ഈഴ​വ​സ​മു​ദാ​യ​ത്തി​ലെ ചില വി​ഭാ​ഗ​ക്കാർ, മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​രീ​തി പിൻ​തു​ടർ​ന്ന മാ​പ്പി​ള​വി​ഭാ​ഗ​ക്കാർ, പുലയർ, മറ്റു കീ​ഴാ​ള​ജാ​തി​ക്കാർ, ഇവ​രെ​ക്കൂ​ടി എണ്ണി​യി​ട്ടു​വേ​ണം മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറയാൻ. ഇവരിൽ ആർ​ക്കും നമ്പൂ​തി​രി​സം​ബ​ന്ധം ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു; മേൽ​പ്പ​റ​ഞ്ഞ പല​വി​ധ​ത്തി​ലു​ള്ള വി​വാ​ഹ​രീ​തി​കൾ ഇക്കൂ​ട്ട​രു​ടെ​യി​ട​യി​ലും ഏക​ദേ​ശം 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ പകു​തി​യോ​ള​വും ചി​ല​യി​ട​ങ്ങ​ളിൽ അതി​നു​ശേ​ഷ​വും നി​ല​വി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ അവ​സാ​ന​ഘ​ട്ട​ത്തിൽ ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം നേടിയ മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യി​ക​ളിൽ പലർക്കും-​ഇവർ അധി​ക​വും പുരുഷന്മാരായിരുന്നു-​ഇത്തരം നട​പ്പു​രീ​തി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു് നാ​ണ​ക്കേ​ടും അതൃ​പ്തി​യും തോ​ന്നി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. രണ്ടു​ത​രം സ്വാ​ധീ​ന​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു ഈ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തി​നു​പി​ന്നിൽ. ഒന്നു്, ആധു​നി​ക​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​ലൂ​ടെ ഇന്ത്യ​യി​ലാ​കെ രൂ​പ​പ്പെ​ട്ടു​തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്ന പുതിയ മേൽ​ജാ​തി​സം​സ്ക്കാ​ര​ത്തി​ന്റെ സ്വാ​ധീ​നം. ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​മൂ​ല്യ​ങ്ങൾ​ക്കു് കണ​ക്കി​ല​ധി​കം വില കല്പി​ക്കു​ക​യും ‘ഇന്ത്യൻ​സം​സ്കൃ​തി’യുടെ അന്തഃ​സ​ത്ത ബ്രാ​ഹ്മ​ണ​മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ന്നു് പ്ര​ഖ്യാ​പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്ത ഈ പുതിയ പ്ര​വ​ണത, മുൻ അദ്ധ്യാ​യ​ത്തിൽ സൂ​ചി​പ്പി​ച്ച ‘പൗ​ര​സ്ത്യ​വാ​ദി’കളിൽ ആരം​ഭി​ച്ചു് പു​തു​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം നേടിയ പുതിയ ഇന്ത്യൻ അധി​കാ​രി​വർ​ഗ്ഗ​ത്തി​ലൂ​ടെ വളർ​ന്നു പന്ത​ലി​ച്ചു. സ്ത്രീ​ക​ളെ പൂർ​ണ്ണ​മാ​യും ഭർ​തൃ​കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ കീ​ഴി​ലാ​ക്കു​ന്ന, സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് അവ​കാ​ശ​ങ്ങൾ അധി​ക​വും നി​ഷേ​ധി​ക്കു​ന്ന, സ്വ​ന്തം കു​ടും​ബ​വു​മാ​യു​ള്ള അവ​രു​ടെ ബന്ധ​ത്തെ അറു​ത്തു​ക​ള​യു​ന്ന, വി​വാ​ഹം​ചെ​യ്യാ​ത്ത സ്ത്രീ​ക്കു് സമൂ​ഹ​ത്തിൽ അം​ഗ​ത്വ​മി​ല്ലെ​ന്നു​പോ​ലും കരു​തു​ന്ന ബ്രാ​ഹ്മണ വി​വാ​ഹാ​ദർ​ശ​മാ​ണു് ‘ഇന്ത്യൻ വൈ​വാ​ഹി​ക​സ​ദാ​ചാര’മെ​ന്നു് ഈ പുതിയ ആശ​യ​വ്യ​വ​സ്ഥ സ്ഥാ​പി​ച്ചു. മദ്രാ​സി​ലും (ചെ​ന്നൈ) മറ്റും ഉന്ന​ത​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​നാ​യി എത്തിയ നാ​യർ​യു​വാ​ക്ക​ളിൽ പലരും ഇതി​ന്റെ സ്വാ​ധീ​ന​ത്തി​ലാ​യി. മല​ബാ​റിൽ നി​ല​വി​ലു​ള്ള വി​വാ​ഹം വെറും ‘വെ​പ്പാ​ട്ടി​വ്യ​വ​സ്ഥ’യാ​ണെ​ന്നു് അവർ വാ​ദി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി.

വി​വാ​ഹ​വും അന​ന്ത​രാ​വ​കാ​ശ​വും നി​യ​മം​വ​ഴി പരി​ഷ്ക്ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു

1896-ലെ മലബാർ വി​വാ​ഹ​നി​യ​മം (Malabar Marriage Act) സം​ബ​ന്ധം രജി​സ്റ്റർ ചെ​യ്യാൻ താ​ത്പ​ര്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​വർ​ക്കു​വേ​ണ്ടി ആ സൗ​ക​ര്യം ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്തി; അപ്ര​കാ​രം രജി​സ്റ്റർ​ചെ​യ്ത വി​വാ​ഹ​ങ്ങ​ളിൽ പു​രു​ഷ​ന്റെ സ്വ​യാർ​ജ്ജി​ത​സ​മ്പാ​ദ്യ​ത്തി​ന്റെ പകുതി ഭാ​ര്യ​യ്ക്കും മക്കൾ​ക്കും നൽകാൻ വകു​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. 1898-ൽ മല​ബാ​റി​ലും 1899-ൽ തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലും പു​രു​ഷ​ന്റെ സ്വ​യാർ​ജ്ജി​ത​സ്വ​ത്ത​ക്ക​ളിൽ ഒരു​ഭാ​ഗ​മെ​ങ്കി​ലും മര​ണ​പ​ത്രം മുഖേന ഇഷ്ട​മു​ള്ള​വർ​ക്കു കൈ​മാ​റാ​മെ​ന്നു​വ​ന്നു. പി​ന്നീ​ട​ങ്ങോ​ട്ടു​ണ്ടായ നി​യ​മ​നിർ​മ്മാ​ണം മു​ഴു​വൻ സം​ബ​ന്ധ​ത്തെ ഏക​ഭാ​ര്യാ​വി​വാ​ഹ​ത്തി​ന്റെ മാ​തൃ​ക​യിൽ മാ​റ്റി​ത്തീർ​ക്കാൻ സഹാ​യി​ച്ചു. 1912-ൽ തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​നി​യ​മം പു​രു​ഷ​ന്റെ സ്വ​യാർ​ജ്ജി​ത​സ്വ​ത്തു​ക്കൾ ഭാ​ര്യ​യ്ക്കും മക്കൾ​ക്കും അവ​കാ​ശ​പ്പെ​ട്ട​താ​ക്കി; സം​ബ​ന്ധം നി​യ​മ​പ​ര​മായ വി​വാ​ഹ​മാ​യി അം​ഗീ​ക​രി​ച്ചു; 1918-ലെ മാ​പ്പിള പി​ന്തു​ടർ​ച്ചാ​വ​കാ​ശ​നി​യ​മ​പ്ര​കാ​രം മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യം അം​ഗീ​ക​രി​ച്ച മാ​പ്പി​ള​മാ​രു​ടെ​യി​ട​യിൽ പു​രു​ഷ​ന്റെ സ്വ​യാർ​ജ്ജി​ത​സ്വ​ത്തിൽ പകുതി മു​സ്ലിം​നി​യ​മ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു് കൈ​കാ​ര്യം ചെ​യ്യാ​മെ​ന്നു​വ​ന്നു. കൊ​ച്ചി​യിൽ 1920-ൽ നട​പ്പി​ലായ നായർ റെ​ഗു​ലേ​ഷൻ പ്ര​കാ​രം മറ്റു​പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ സ്വ​യാർ​ജ്ജി​ത​സ്വ​ത്തു​ക്ക​ളു​ടെ പകുതി ഭാ​ര്യ​യ്ക്കും കു​ട്ടി​കൾ​ക്കും അവ​കാ​ശ​പ്പെ​ട്ട​താ​ണെ​ന്നു​വ​ന്നു; ഒരു കു​ടും​ബ​ത്തെ താ​വ​ഴി​ക​ളാ​യി പി​രി​ഞ്ഞു മാ​റി​ത്താ​മ​സി​ക്കാൻ അനു​വ​ദി​ച്ചു; ബഹു​ഭാ​ര്യ​ത്വം നി​യ​മ​വി​രു​ദ്ധ​മാ​യി; ഒപ്പം സം​ബ​ന്ധം നി​യ​മ​പ്ര​കാ​ര​മു​ള്ള വി​വാ​ഹ​മാ​യി അം​ഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. 1925-ൽ തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ മരു​മ​ക്ക​ത്തായ കൂ​ട്ടു​കു​ടും​ബ​ങ്ങൾ ഭാ​ഗം​വ​യ്ക്കാൻ അനു​വ​ദി​ച്ച നായർ ആക്ടു് നി​ല​വിൽ​വ​ന്നു; ഇതോടെ പു​രു​ഷ​ന്റെ സ്വ​യാർ​ജ്ജി​ത​സ്വ​ത്തു് മു​ഴു​വൻ ഭാ​ര്യ​യ്ക്കും മക്കൾ​ക്കും അവ​കാ​ശ​പ്പെ​ട്ട​താ​ണെ​ന്നു​വ​ന്നു. മറ്റു മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​വി​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളായ ഈഴവ, വെ​ള്ളാള, ക്ഷ​ത്രിയ ജാ​തി​ക്കാർ​ക്കും ഇതു പി​ന്നീ​ടു ബാ​ധ​ക​മാ​യി. ഇതേ മട്ടി​ലു​ള്ള നി​യ​മ​മാ​റ്റ​ങ്ങൾ 1930-കളിൽ കൊ​ച്ചി​യി​ലും മല​ബാ​റി​ലും സം​ഭ​വി​ച്ചു. സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം ഹി​ന്ദു​പിൻ​തു​ടർ​ച്ചാ​വ​കാ​ശ​നി​യ​മം (1956) നട​പ്പി​ലാ​യ​തോ​ടെ മല​ബാ​റി​ലെ മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യി​കൾ​ക്കും തറ​വാ​ടു ഭാ​ഗം​വ​യ്ക്കാ​മെ​ന്നു​വ​ന്നു.

രണ്ടാ​മ​ത്തെ സ്വാ​ധീ​നം അക്കാ​ല​ത്തെ ബ്രി​ട്ടി​ഷ് സമൂ​ഹ​ത്തിൽ നി​ല​നി​ന്നി​രു​ന്ന ഇടു​ങ്ങിയ സദാ​ചാ​ര​ബോ​ധ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഭാ​ര്യ​യെ ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ പൂർ​ണ്ണാ​ധി​കാ​ര​ത്തി​നു വി​ധേ​യ​യാ​ക്കു​ന്ന, കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ​യും ഭാ​ര്യ​യു​ടെ​യും മു​ഖ്യ​സം​ര​ക്ഷ​ക​നാ​യി ഭർ​ത്താ​വി​നെ അധി​കാ​ര​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന രീ​തി​യാ​ണു് ‘പരി​ഷ്ക്കാ​ര​ത്തി’ന്റെ ലക്ഷ​ണ​മെ​ന്നു് അക്കാ​ല​ത്തെ ബ്രി​ട്ടീ​ഷ് സദാ​ചാ​രം വി​ധി​ച്ചു. ‘പെൺ​പ​ണം’ പോ​ലു​ള്ള ഇട​പാ​ടു​കൾ ‘അപ​രി​ഷ്കൃ​ത​രു’ടെ ലക്ഷ​ണ​മാ​ണെ​ന്നു് ബ്രി​ട്ട​നിൽ​നി​ന്നു് ഇവി​ടെ​യെ​ത്തിയ മി​ഷ​ണ​റി​മാ​രും ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​രും​മ​റ്റും വി​ല​യി​രു​ത്തി. കേ​ര​ള​ത്തിൽ മി​ഷ​ണ​റി​സം​ഘ​ട​ന​കൾ 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടിൽ നട​ത്തിയ പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ഭാ​ഗ​മാ​യി ‘പെൺ​പ​ണം’പോ​ലു​ള്ള ‘സാ​മൂ​ഹ്യ​തി​ന്മ​ക​ളെ’ ഇല്ലാ​താ​ക്കാ​നു​ള്ള ശ്ര​മ​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ചർ​ച്ചു് മിഷൻ സൊ​സൈ​റ്റി (CMS) യുടെ പ്ര​മുഖ പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രിൽ ഒരാ​ളാ​യി​രു​ന്ന റവ. ബേ​ക്കർ (ജൂ​നി​യർ) ഇത്ത​രം ആചാ​ര​ങ്ങ​ളെ എതിർ​ത്തി​രു​ന്നു​വെ​ന്നു് സാ​മു​വൽ നെ​ല്ലി​മു​കൾ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു:

പു​ല​യ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തിൽ റവ.ബേ​ക്കർ (ജൂ​നി​യർ) വരു​ത്തിയ ഒരു വലിയ പരി​ഷ്ക്കാ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു, ഉയർ​ന്ന സമു​ദാ​യ​ക്കാ​രെ​പ്പോ​ലെ സ്ത്രീ​ധ​ന​സ​മ്പ്ര​ദാ​യം ഏർ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തു്. അദ്ദേ​ഹം എഴു​തു​ന്നു: “ഇവർ ഭാ​ര്യ​മാ​രെ വി​ല​യ്ക്കു വാ​ങ്ങു​ന്ന സമ്പ്ര​ദാ​യം ഉള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു. ഭാ​ര്യ​യെ ഇഷ്ട​മ​ല്ലെ​ങ്കിൽ അവളെ തി​രി​കെ വീ​ട്ടിൽ കൊ​ണ്ടു​വി​ട്ടി​ട്ടു് പണം മട​ക്കി​വാ​ങ്ങും… ക്രി​സ്ത്യാ​നി​ക​ളായ പു​ല​യ​രും പെ​ണ്മ​ക്ക​ളെ വി​വാ​ഹ​ത്തി​നു കൊ​ടു​ക്കു​മ്പോൾ വര​നിൽ​നി​ന്നു് ‘പു​രു​ഷ​ധ​നം’ (പെൺ​പ​ണം) വാ​ങ്ങു​ന്ന പതിവു തു​ടർ​ന്നു. വധു​വി​നു​വേ​ണ്ടി പണം നൽകാൻ വരനു് പ്ര​യാ​സ​മാ​ണെ​ന്നു് അവരെ പറ​ഞ്ഞു​മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കാൻ ഞാൻ വളരെ പ്ര​യാ​സ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഇക്കാ​ര്യ​ത്തിൽ എല്ലാ അടി​മ​സ​ഭ​ക​ളി​ലും ഞാൻ സമ​രം​ത​ന്നെ നട​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. ഒടു​വിൽ വി​ജ​യി​ച്ചു. ഇപ്പോൾ വി​വാ​ഹി​ത​രാ​കു​ന്ന പെൺ​കു​ട്ടി​കൾ അവ​രു​ടെ പി​തൃ​സ്വ​ത്തി​ന്റെ ഒരുഭാഗം-​അല്പം തു​ണി​ക​ളും പാ​കം​ചെ​യ്യാ​നു​ള്ള മൺ​ക​ല​വും ചട്ടികളുംമാത്രം-​ഭർത്താവിന്റെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്നു.” (സാ​മു​വൽ നെ​ല്ലി​മു​കൾ, കേ​ര​ള​ത്തി​ലെ സാ​മൂ​ഹ്യ​പ​രി​വർ​ത്ത​നം, കോ​ട്ട​യം, 2003, പുറം 239-40.)

ഇതു് വര​വി​ല​യാ​യി മാറാൻ കു​റേ​ക്കാ​ലം​ക്കൂ​ടി പി​ടി​ച്ചു. എങ്കി​ലും വി​വാ​ഹ​വേ​ള​യിൽ പെൺ​വീ​ട്ടിൽ​നി​ന്നു് ചെ​റു​ക്കൻ​വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു് ധനം കൈ​മാ​റു​ന്ന രീ​തി​യാ​ണു് ‘പരി​ഷ്കൃത’മാ​യ​തു് എന്ന ധാ​ര​ണ​യ്ക്കു് വേ​രോ​ട്ട​മു​ണ്ടാ​കാൻ ഇതൊ​ക്കെ സഹാ​യ​ക​മാ​യി.

കേ​ര​ള​ച​രി​ത്ര​ര​ച​ന​യെ ഇത്ത​രം ധാ​ര​ണ​കൾ വളരെ ആഴ​ത്തിൽ സ്വാ​ധീ​നി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടു് എന്നു​കൂ​ടി പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ള്ള​ട്ടെ. ഈ കാ​ല​ഘ​ട്ട​ത്തെ ‘കേ​ര​ളീ​യ​ന​വോ​ത്ഥാ​നം’ എന്നാ​ണ​ല്ലോ നാം വി​ളി​ക്കാ​റു്. ഈ സമൂ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ആണി​ക്ക​ല്ലു​ക​ളായ എല്ലാ സ്ഥാ​പ​ന​ങ്ങ​ളും ആശ​യ​ധാ​ര​ക​ളും വി​മർ​ശ​നാ​ത്മ​ക​മായ വി​ല​യി​രു​ത്ത​ലി​നു വി​ധേ​യ​മായ കാലം എന്ന അർ​ത്ഥ​ത്തി​ലാ​ണി​തു്. പക്ഷേ, ഈ വി​ല​യി​രു​ത്തൽ വലി​യൊ​ര​ള​വു​വ​രെ പു​രു​ഷ​പ​ക്ഷ​ത്തു​നി​ന്നാ​യി​രു​ന്നു എന്ന തി​രി​ച്ച​റി​വു് സ്ത്രീ​പ​ക്ഷ​ച​രി​ത്ര​ര​ച​ന​യു​ടെ വളർ​ച്ച​യി​ലൂ​ടെ ഉണ്ടാ​യ​താ​ണു്. അതു​വ​രെ മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യം, പെൺ​പ​ണം മു​ത​ലാ​യവ ‘വെറും അപ​രി​ഷ്കൃത’മായ ഏർ​പ്പാ​ടു​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന അവ​കാ​ശ​വാ​ദ​മാ​യി​രു​ന്നു ആധു​നിക കേ​ര​ള​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ചരി​ത്ര​ര​ച​ന​യു​ടെ അടി​സ്ഥാ​ന​ധാ​ര​ണ​ക​ളി​ലൊ​ന്നു്.

‘പാ​ണ്ഡ​വാ​ചാ​രം’ പോ​ലു​ള്ള സമ്പ്ര​ദാ​യ​ങ്ങ​ളിൽ ദമ്പ​തി​മാർ തമ്മി​ലു​ള്ള സ്നേ​ഹ​മോ ബഹു​മാ​ന​മോ അസാ​ദ്ധ്യ​മാ​ണെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം നേടിയ പല നാ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ​യും ബ്രി​ട്ടി​ഷ് സദാ​ചാ​ര​ത്തി​ന്റെ ചി​ല്ലു​ക​ളി​ലൂ​ടെ കേ​ര​ള​ത്തെ നോ​ക്കി​ക്ക​ണ്ട മറ്റു പല​രു​ടെ​യും അഭി​പ്രാ​യം. ഇത്ത​രം വി​കാ​ര​ങ്ങൾ ഈ സമ്പ്ര​ദാ​യ​ക്കാർ പ്ര​ക​ടി​പ്പി​ച്ചാ​ലും, അതു തി​രി​ച്ച​റി​യാ​നും അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാ​നും ആധു​നി​കർ​ക്കു കഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നി​ല്ല. അത്ര​യ്ക്കു മുൻ​വി​ധി​യാ​യി​രു​ന്നു. പഴയ സി. എം. എസ്. രേ​ഖ​ക​ളിൽ കണ്ട ഒരു കഥ​യാ​ണു് ഇവിടെ ഓർ​മ്മ​വ​രു​ന്ന​തു്. ഏക​ദേ​ശം 1850-കളിൽ നട​ന്ന​താ​ണു്. സം​ഭ​വ​ത്തി​നു സാ​ക്ഷി​യാ​യി​രു​ന്ന ഒരു സി. എം. എസ്. മി​ഷ​ണ​റി തന്റെ മേ​ല​ധി​കാ​രി​കൾ​ക്കെ​ഴു​തിയ കത്താ​ണു് ഇതി​നാ​ധാ​രം. പാ​ണ്ഡ​വാ​ചാ​ര​പ്ര​കാ​രം വി​വാ​ഹം​ക​ഴി​ച്ചി​രു​ന്ന ഒരു തി​രു​വി​താം​കൂ​റു​കാ​രൻ നാ​യർ​യു​വാ​വു് ബ്രി​ട്ടി​ഷ്കൊ​ച്ചി​യിൽ ജോ​ലി​നോ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. കു​റ​ച്ചു​നാൾ​ക​ഴി​ഞ്ഞു് അയാൾ ക്രി​സ്തു​മ​തം സ്വീ​ക​രി​ക്കാൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. പാ​ണ്ഡ​വാ​ചാ​രം ക്രി​സ്തു​മ​ത​പ്ര​കാ​രം പാ​പ​മാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടു് അയാൾ ബന്ധ​മൊ​ഴി​യാൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. ആദ്യം ഭാ​ര്യ​യോ​ടു് ‘പാ​പ​ക​ര​മായ’ അവ​ളു​ടെ ജീ​വി​തം​വി​ട്ടു് തന്നോ​ടൊ​പ്പം ക്രി​സ്തു​മ​തം സ്വീ​ക​രി​ച്ചു് തന്റെ​മാ​ത്രം പത്നി​യാ​യി കഴി​യ​ണ​മെ​ന്നു് അയാൾ ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. ഇതു​കേ​ട്ടു് അമ്പ​ര​ന്നു​പോയ ഭാര്യ നെ​ഞ്ച​ത്ത​ടി​ച്ചു കര​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്രെ. യു​വാ​വു് നി​രാ​ശ​നാ​യി മട​ങ്ങി. ഇതേ​ത്തു​ടർ​ന്നു​ണ്ടായ സം​ഭ​വ​ങ്ങൾ തനി​ക്കു് തീരെ മന​സ്സി​ലാ​കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു് മി​ഷ​ണ​റി തന്റെ കത്തിൽ തു​റ​ന്നു സമ്മ​തി​ക്കു​ന്നു! ഭർ​ത്താ​വു് വി​ട്ടു​പോ​യ​തി​നെ​ത്തു​ടർ​ന്നു് ഈ ഭാര്യ നി​ത്യ​രോ​ഗി​യാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​ത്രെ. ഇതു​ക​ണ്ടു് അവ​രു​ടെ മറ്റു (മൂ​ന്നു) ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാർ ആകെ ദുഃ​ഖി​ത​രാ​യി; അവ​രു​ടെ കോ​പം​മു​ഴു​വൻ വി​ട്ടു​പോയ സഹോ​ദ​ര​ന്റെ നേ​രെ​യാ​യി. അയാളെ മർ​ദ്ദി​ച്ച​വ​ശ​നാ​ക്കി തങ്ങ​ളു​ടെ​യൊ​പ്പം കൊ​ണ്ടു​പോ​കാൻ അവർ ശ്ര​മി​ച്ചു. നാ​ലു​പേ​രിൽ ഒരാൾ പോ​യ​തി​നു് ഈ സ്ത്രീ എന്തി​നി​ത്ര ദുഃ​ഖി​ച്ചു? ഒരാൾ ഒഴി​ഞ്ഞു​പോ​യ​പ്പോൾ മത്സ​രം അത്ര​യും കു​റ​ഞ്ഞ​ല്ലോ എന്നോർ​ത്തു് മറ്റു മൂ​ന്നു​പേർ സന്തോ​ഷി​ക്കാ​ത്ത​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടു്? ഇതാ​യി​രു​ന്നു മി​ഷ​ണ​റി​യു​ടെ സംശയം.

മി​ഷ​ണ​റി​യു​ടെ ഈ പ്ര​തി​ക​ര​ണ​ത്തിൽ രണ്ടു മുൻ​വി​ധി​ക​ളാ​ണു​ള്ള​തു്. ഒന്നു്, നാലു ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ള്ള സ്ത്രീ​ക്കു് വെറും ‘കച്ച​വ​ട​ബ​ന്ധം’ മാ​ത്ര​മേ ഈ നാ​ലു​പേ​രു​മാ​യി ഉണ്ടാ​കാ​നി​ട​യു​ള്ളൂ എന്ന വി​ചാ​രം. അതാ​യ​തു് അവർ​ക്കു് ഈ നാ​ലു​പേ​രെ​യും സ്നേ​ഹി​ക്കാൻ കഴി​യി​ല്ല എന്ന തോ​ന്നൽ. അതു​കൊ​ണ്ടാ​ണു് ഒരാൾ നഷ്ട​മാ​യ​പ്പോൾ ഈ സ്ത്രീ വി​കാ​രാ​ധീ​ന​യാ​യ​തെ​ന്തു​കൊ​ണ്ടെ​ന്നു് മി​ഷ​ണ​റി ചോ​ദി​ച്ച​തു്. രണ്ടു്, ഒരേ സ്ത്രീ​യു​മാ​യി വി​വാ​ഹ​ത്തി​ലേർ​പ്പെ​ടു​ന്ന പു​രു​ഷ​ന്മാർ തമ്മിൽ മത്സ​രം, അസൂയ മു​ത​ലായ ദു​ഷി​ച്ച വി​കാ​ര​ങ്ങൾ​മാ​ത്ര​മേ ഉണ്ടാ​കാ​നി​ട​യു​ള്ളു എന്ന മുൻ​വി​ധി. അതാ​ണു് നാ​ലാ​ളിൽ ഒരാൾ ഒഴി​ഞ്ഞു​പോ​യാൽ മറ്റു മൂ​ന്നു​പേർ സന്തോ​ഷി​ക്കു​ക​യ​ല്ലേ വേ​ണ്ട​തു് എന്നു് മി​ഷ​ണ​റി ചോ​ദി​ച്ച​തു്. ഈ മി​ഷ​ണ​റി​യു​ടെ അനു​ഭ​വം ഒറ്റ​പ്പെ​ട്ട​താ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. മു​മ്പു് ഉദ്ധ​രി​ച്ച നര​വം​ശ​ശാ​സ്ത്ര​ജ്ഞൻ ഫാ​സ​റ്റ് തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ മി​ഷ​ണ​റി​വേല ചെ​യ്ത​വ​രിൽ പ്ര​മു​ഖ​നാ​യി​രു​ന്ന റവ. സാ​മു​വൽ മറ്റീ​യർ (Samuel Mateer) സൂ​ചി​പ്പി​ച്ച ഒരു സം​ഭ​വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു പറ​യു​ന്നു​ണ്ടു്. ഒരേ സ്ത്രീ​യെ വി​വാ​ഹം​ക​ഴി​ച്ച രണ്ടു സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രിൽ ഒരാൾ ക്രി​സ്തു​മ​തം സ്വീ​ക​രി​ച്ചു് ബന്ധ​മൊ​ഴി​ഞ്ഞു​പോ​യ​പ്പോൾ മറ്റേ ഭർ​ത്താ​വു് വല്ലാ​തെ ചൊ​ടി​ച്ച​ത്ര. മതം​മാ​റി എന്നു​വ​ച്ചു് ഭാ​ര്യ​യെ ഉപേ​ക്ഷി​ക്കേ​ണ്ട കാ​ര്യ​മെ​ന്തെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അയാ​ളു​ടെ ചോ​ദ്യം!

‘മാ​ന്യ​ന്മാർ’ അധികം ചെ​യ്യു​ന്ന കു​റ്റ​കൃ​ത്യം!

സ്ത്രീ​ധ​നം വാ​ങ്ങു​ന്ന​തും കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തും അതു നൽകാൻ പ്രേ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തും നി​യ​മ​പ്ര​കാ​രം കു​റ്റ​കൃ​ത്യ​മാ​ണു്! എന്നാൽ ഈ ദു​ഷി​ച്ച സമ്പ്ര​ദാ​യ​ത്തെ അം​ഗീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ലൂ​ടെ ഈ കു​റ്റ​കൃ​ത്യ​ത്തിൽ അധി​ക​മ​ധി​കം ഊറ്റ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി ഏർ​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു് ‘മാ​ന്യത’ കാ​ട്ടാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന സമൂ​ഹ​മാ​ണു് കേരളം. വി​വാ​ഹ​സ​മ​യ​ത്തു് വധു​വി​നോ വരനോ നൽ​ക​പ്പെ​ടു​ന്ന സമ്മാ​ന​ങ്ങ​ളെ സ്ത്രീ​ധ​ന​ത്തി​ന്റെ പരി​ധി​യിൽ​നി​ന്നു് ഒഴി​വാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ടു്. എന്നാൽ ചില നി​ശ്ച​യ​ങ്ങൾ പാ​ലി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടാൽ​മാ​ത്ര​മേ ഈ ഒഴിവു ലഭി​ക്കു. (1) സമ്മാ​ന​ങ്ങൾ അവ​കാ​ശ​മാ​യി ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ട​താ​ക​രു​തു് (demand), (2) സ്ത്രീ​ധ​ന​നി​രോ​ധ​ന​നി​യ​മ​ത്തി​നു കീഴിൽ ഉണ്ടാ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള ചട്ട​ങ്ങൾ​പ്ര​കാ​രം സമ്മാ​ന​ങ്ങൾ ചേർ​ക്കു​ന്ന​താ​യി നിർ​ദ്ദേ​ശി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള ലി​സ്റ്റ് സൂ​ക്ഷി​ച്ചി​രി​ക്ക​ണം, (3) വധു​വി​നു​വേ​ണ്ടി​യോ വധു​വി​നോ​ടു ബന്ധ​മു​ള്ള ആരെ​ങ്കി​ലു​മോ കീ​ഴ്‌​ന​ട​പ്പ​നു​സ​രി​ച്ചു (customary) നട​പ്പാ​ക്കേ​ണ്ട സമ്മാ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ശ്ര​ണി​യിൽ​പ്പെ​ട്ട​താ​യി​രി​ക്ക​ണം. അഞ്ചു​വർ​ഷ​ത്തിൽ കു​റ​യാ​ത്ത തടവും പതി​ന​യ്യാ​യി​രം രൂ​പ​യിൽ കു​റ​യാ​ത്ത​തോ സ്ത്രീ​ധ​ന​ത്തി​ന്റെ മൂ​ല്യ​മോ ഏതാണോ കൂ​ടു​തൽ അത്ര​യും തുക പി​ഴ​യി​ന​ത്തി​ലും ശി​ക്ഷ​വി​ധി​ക്കാം. (അഡ്വ. ഗീ​നാ​കു​മാ​രി നൽകിയ വി​വ​ര​ങ്ങൾ)

kimages/Kulasthree_Chapter_five_pic04.png
വാ​ല​സ​മു​ദാ​യ​ക്കാ​രു​ടെ വിവാഹസംഘം-​കെ പി പത്മ​നാഭ മേനോൻ-​വാള ്യം 3 (1929), 1984.

പു​ട​മു​റി ഒഴി​ച്ചു​ള്ള മറ്റെ​ല്ലാ​ത്ത​രം വി​വാ​ഹ​രീ​തി​ക​ളെ​യും അമർ​ച്ച​ചെ​യ്യാ​നു​ള്ള പരി​ശ്ര​മ​മാ​ണു് സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​ക്ക​ളിൽ​നി​ന്നു​ണ്ട​യ​തു്. ഒരു സ്ത്രീ​ക്കു് സ്വ​ന്തം ജീ​വി​ത​കാ​ല​ത്തു് ഒരു ഭർ​ത്താ​വി​ല​ധി​കം ഉണ്ടാ​കു​ന്ന​തു് ‘കു​റ​ച്ചി’ലാ​ണെ​ന്ന ധാരണ ക്ര​മ​ത്തിൽ വളർ​ന്നു​വ​ന്ന കാ​ല​വും​കൂ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു ഇതു്. ഫാ​സ​റ്റ് അട​ക്ക​മു​ള്ള നി​ര​വ​ധി വി​ദേ​ശി​ക​ളും ചന്തു​മേ​നോ​നെ​പ്പോ​ലു​ള്ള സ്വ​ദേ​ശി​ക​ളും ഇത്ത​രം നി​ല​പാ​ടു​ക​ളെ എതിർ​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. എന്നാൽ സമു​ദാ​യ​പ​രി​ഷ്ക്കർ​ത്താ​ക്ക​ളിൽ പലർ​ക്കും ഇതു് ‘പു​രു​ഷ​ത്വം വീ​ണ്ടെ​ടു​ക്ക​ലി’ന്റെ പ്ര​ശ്ന​മാ​യി​രു​ന്നു. മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​ത്തെ പൂർ​ണ്ണ​മാ​യും എതിർ​ക്കാ​ത്ത സമു​ദാ​യ​മേ​ധാ​വി​കൾ​പോ​ലും അങ്ങ​നെ ചി​ന്തി​ച്ചു. 1909-ൽ കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂർ കു​ഞ്ഞി​ക്കു​ട്ടൻ തമ്പു​രാൻ എഴു​തിയ ലേ​ഖ​ന​ത്തിൽ ഇതു വ്യ​ക്ത​മാ​യും കാണാം:

യഥാർ​ത്ഥ​ത്തിൽ പു​രു​ഷ​ത്വ​മു​ള്ള​വർ മേ​ത്ത​രം മല​യാ​ളി​ക​ളിൽ വള​രെ​ക്കു​റ​ഞ്ഞു​ത​ന്നെ​യാ​ണു നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു്… ഒരു കന്യ​ക​യെ സ്വ​ന്തം ഭാ​ര്യ​യാ​ക്കി സ്വീ​ക​രി​ച്ചാൽ ആ പെൺ​കു​ട്ടി​യെ ഭരി​പ്പാൻ​പോ​ലും ത്രാ​ണി​യു​ള്ള​വ​രായ പു​രു​ഷ​ന്മാർ വളരെ കു​റ​വാ​ണെ​ന്നു​ള്ള​തു തീർ​ച്ച​ത​ന്നെ. ഈ വക​ക്കാ​രിൽ ഭാ​ര്യ​യു​ടെ പരി​പൂർ​ണ്ണ​ഭ​ര​ണം വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കാ​തെ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ തറ​വാ​ട്ടു​സ്വ​ത്തി​ന്മേൽ അവർ​ക്ക​വ​കാ​ശം എന്നേ​ക്കും നി​ല​നിർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു് ഒരു​വി​ധം തീ​റ്റി​പ്പോ​റ്റി രക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യാ​ക്കു​ന്ന മരു​മ​ക്ക​ത്തായ സമ്പ്ര​ദാ​യം അഭി​ന​ന്ദ​നീ​യം​ത​ന്നെ. പക്ഷേ, ഈവക പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ ഇങ്ങ​നെ നപും​സ​ക​പ്രാ​യ​ന്മാ​രാ​ക്കി​ത്തീർ​ക്കാൻ കാ​ര​ണ​വും മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യം​ത​ന്നെ​യാ​ണെ​ന്നു ചിലർ പറ​യു​മാ​യി​രി​ക്കും. വാ​സ്ത​വ​ത്തിൽ അങ്ങ​നെ​യ​ല്ല. മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​ത്തി​ന്റെ യഥാർ​ത്ഥ​മ​ല്ലാ​ത്ത നിർ​വ്വ​ഹ​ണ​വും അവി​ഭ​ക്ത​കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്റെ ദുർ​ഭ​ര​ണ​വും നവീ​ന​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​ന്റെ വി​ക​ട​ഗ​തി​യും എല്ലാം കൂ​ടി​ക്ക​ലർ​ന്നു് നി​ല​തെ​റ്റി​യ​തി​നാൽ മല​യാ​ളി​ക​ളു​ടെ ഇടയിൽ പൌ​രു​ഷം അല്ലെ​ങ്കിൽ പു​രു​ഷ​ത്വം ക്ഷ​യി​ച്ചു… ഈ സ്ഥി​തി​ക്കു ഭാ​ര്യ​യേ​യും മക്ക​ളേ​യും ഭരി​പ്പാ​നു​ള്ള പ്രാ​പ്തി ഈ യു​വാ​ക്ക​ളിൽ അധി​ക​പ​ക്ഷം ആളു​കൾ​ക്കും കി​ട്ടാ​ഞ്ഞാൽ അത്ഭു​ത​മി​ല്ല​ല്ലോ…

(‘സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ആപ​ത്തു്’, ലക്ഷ്മീ​ഭാ​യി 5(5), 1909)

ഈ മനോ​ഭാ​വം വ്യാ​പ​ക​മാ​യി​ത്തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​കാ​ല​ത്താ​ണു് വര​വി​ല​യും വളർ​ന്ന​തു്. ‘യഥാർ​ത്ഥ പു​രു​ഷൻ’ ഭാ​ര്യ​യെ ഭരി​ക്കു​ന്ന​വ​നാ​ണെ​ങ്കിൽ അവ​രു​ടെ സ്വ​ത്തു​ക്കൾ കൈ​കാ​ര്യം​ചെ​യ്യാ​നു​ള്ള അധി​കാ​ര​വും അയാൾ​ക്കു​ത​ന്നെ എന്ന വി​ചാ​ര​ത്തോ​ടെ വി​വാ​ഹ​വേ​ള​യിൽ വധു​വി​ന്റെ സ്വ​ത്തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള അന്വേ​ഷ​ണ​വും തു​ട​ങ്ങി. സർ​ക്കാർ​ജോ​ലി​ക്കാർ​ക്കു് ‘ഡി​മാ​ന്റു​കൾ’ ഏറു​ക​യും​ചെ​യ്തു. 1925-ൽ തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ നായർ കൂ​ട്ടു​കു​ടും​ബ​ങ്ങൾ ഭാ​ഗം​വ​യ്ക്കാൻ അനു​വ​ദി​ച്ച നാ​യർ​ബിൽ പാ​സാ​യ​തോ​ടു​കൂ​ടി ഭാ​ര്യ​യ്ക്കു ലഭി​ക്കേ​ണ്ട ഓഹരി ‘സ്ത്രീ​ധന’മായി ഭർ​തൃ​ഗൃ​ഹ​ത്തി​ലേ​ക്കു് ഒഴു​കാ​നും തു​ട​ങ്ങി.

1931-ലെ തി​രു​വി​താം​കൂർ ജന​സം​ഖ്യാ​ക​ണ​ക്കെ​ടു​പ്പു (സെൻ​സ​സ്) റി​പ്പോർ​ട്ടിൽ ‘യോ​ഗ്യത’യുള്ള പു​രു​ഷ​ന്മാർ​ക്കു് വൻതുക നൽകി പെൺ​കു​ട്ടി​ക​ളെ വി​വാ​ഹം​ക​ഴി​പ്പി​ക്കു​ന്ന രീതി നായർ-​ഈഴവ കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ കണ്ടു​തു​ട​ങ്ങി​യെ​ന്ന നി​രീ​ക്ഷ​ണ​മു​ണ്ടു്. എന്നാൽ ഇതിനു വള​രെ​മു​മ്പു​ത​ന്നെ, ഈ സമ്പ്ര​ദാ​യം ആദ്യം കണ്ടു​തു​ട​ങ്ങിയ ഘട്ടം​മു​തൽ​ക്കേ, ഇതി​നെ​യും ഇതി​ന്റെ സം​ര​ക്ഷ​ക​രായ സമു​ദാ​യ​നേ​താ​ക്ക​ന്മാ​രെ​യും കഠി​ന​മാ​യി വി​മർ​ശി​ച്ച​വ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. നായർ-​ക്രിസ്ത്യൻ വി​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നു് ആധു​നി​ക​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം ചെയ്ത ആദ്യ​ത​ല​മു​റ​ക്കാ​രി​കൾ പലരും വര​വി​ല​യെ നി​ശി​ത​മാ​യി വി​മർ​ശി​ച്ചു. അവ​രി​ലൊ​രാ​ളാ​യി​രു​ന്ന കെ. പത്മാ​വ​തി അമ്മ 1912-​ൽത്തന്നെ ‘പണ​മെ​ത്ര തരും?’ എന്ന ചോ​ദ്യ​വു​മാ​യി എത്തു​ന്ന സം​ബ​ന്ധാ​ന്വേ​ഷ​ക​രെ നാലു് ഇന​മാ​യി തി​രി​ച്ചു. ആദ്യ​ത്തേ​തു് ‘ശു​ദ്ധ​നാ​ടൻ’, അതു് നാ​ലാം​ക്ലാ​സ്സു​കാർ. രണ്ടാ​മ​ത്തേ​തു്, അൽ​പ്പ​സ്വൽ​പ്പം ഇം​ഗ്ലീ​ഷ​റി​യും, ഒരു ചെറിയ ജോലിയുണ്ടു്-​അതു് മൂ​ന്നാം ക്ലാ​സ്സ്. നാലാം ക്ലാ​സ്സു​കാ​രു​ടെ റേ​റ്റ് 200-500 രൂ​പ​യാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ, മൂ​ന്നാം​ക്ലാ​സ്സു​കാ​രു​ടെ റേ​റ്റ് ആയി​ര​മോ അതി​ന​പ്പു​റ​മോ ആയി​രി​ക്കും. ബി. ഏ പാ​സാ​യ​വ​രാ​ണു് പി​ന്നെ രണ്ടാം​ക്ലാ​സ്സു​കാർ. ആയി​ര​ത്തി​നു​മേ​ലാ​ണു് അവ​രു​ടെ റേ​റ്റ്. ഇവ​രു​ടെ ഉപ​രി​പ​ഠ​നം പല​പ്പോ​ഴും വധു​വി​ന്റെ ചെ​ല​വി​ലാ​ണു്. ഏറ്റ​വും മു​ക​ളിൽ ഒന്നാം​ക്ലാ​സ്സു​കാ​രാ​ണു്. അവർ സർ​ക്കാ​രി​ന്റെ വകു​പ്പു​ക​ളിൽ ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്മാ​രോ വക്കീ​ല​ന്മാ​രോ ഒക്കെ​യാ​ണു്. ഇവ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ‘സാ​മാ​ന്യ​ക്കാ​രൊ​ന്നും ഇവ​രു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ആലോ​ചി​ക്കു​ക​യേ വേണ്ട’ എന്നാ​ണു് പത്മാ​വ​തി അമ്മ പറ​യു​ന്ന​തു്!

ഈ വില തീർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലും കൊ​ടു​ക്ക​ലും കഴി​യു​മ്പോൾ കച്ച​വ​ട​ത്തി​ന്റെ യു​ക്തി​യ​നു​സ​രി​ച്ചു് എല്ലാ​വ​രും ചി​ന്തി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ എന്ന​വർ വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു; സ്ത്രീ​കൾ​ക്കു് അതു് പ്ര​തി​കൂ​ല​മാ​കു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ എന്നും:

…പ്രി​യ​സ​ഹോ​ദ​രി​മാ​രെ! അല്പം ആലോ​ചി​ച്ചാൽ നി​ങ്ങൾ​ക്കു​ത​ന്നെ അറി​വാൻ കഴി​യും. വി​ല​കൊ​ടു​ത്തു വാ​ങ്ങിയ ഒരു സാ​ധ​ന​ത്തി​ലോ അതല്ല വെ​റു​തെ കി​ട്ടിയ ഒരു സാ​ധ​ന​ത്തി​ലോ നി​ങ്ങൾ​ക്കു് അധികം പ്രി​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കുക? എന്തി​നെ​യാ​ണു് നി​ങ്ങൾ അധികം കരു​ത​ലോ​ടും ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടും​കൂ​ടി സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ക​യും ശു​ശ്രൂ​ഷി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യുക? വി​ല​യ്ക്കു​വാ​ങ്ങിയ സാധനം നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ദൃ​ഷ്ടി​യിൽ പ്ര​ത്യേ​കം പ്രി​യ​മു​ള്ള​താ​യും അതിനെ യാ​തൊ​രു കേ​ടു​പാ​ടും​കൂ​ടാ​തെ സൂ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തിൽ നി​ങ്ങൾ അതീ​വ​നി​ഷ്ക്കർ​ഷ​ത​യു​ള്ള​വ​രു​മാ​യി​രി​ക്ക​യി​ല്ലെ? പു​രു​ഷ​ന്മാർ നി​ങ്ങ​ളിൽ​നി​ന്നും മു​ഖ്യ​മാ​യി ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു് ഇതു​ത​ന്നെ​യാ​ണു്… പണം​കൊ​ടു​ത്തു് ഒരു ഭർ​ത്താ​വി​നെ സമ്പാ​ദി​ച്ചാൽ അദ്ദേ​ഹ​ത്തെ വേ​ണ്ട​പോ​ലെ സൂ​ക്ഷി​ക്കേ​ണ്ടു​ന്ന ഭാരം ആർ​ക്കാ​ണെ​ന്നു് ആലോ​ചി​ച്ചു നോ​ക്കു​വിൻ… ഭർ​ത്താ​വും​പോ​യി ചെ​ല​വു​ചെ​യ്ത പണ​വും​പോ​യി എന്നു​ള്ള നഷ്ടം സഹി​ക്കാ​തെ കഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടേ​ണ്ടു​ന്ന ഭാരം ഭാ​ര്യ​യ്ക്കാ​ണു്…

(‘പരി​ഷ്കൃ​ത​രീ​തി​യി​ലു​ള്ള മല​യാ​ളി വി​വാ​ഹം’, ലക്ഷ്മീ​ഭാ​യി 9(7), 1912)

വി​വാ​ഹം ഇത്ര​യും ചെ​ല​വു​ള്ള കാ​ര്യ​മാ​കു​മ്പോൾ വി​വാ​ഹ​മോ​ച​ന​ത്തി​നു് സ്ത്രീ​കൾ മടി​ക്കും; പു​നർ​വി​വാ​ഹ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് ആലോ​ചി​ക്കാൻ​ത​ന്നെ ഭയ​പ്പെ​ടും! ഒരി​ക്കൽ വി​വാ​ഹ​മോ​ച​നം നേടിയ സ്ത്രീ രണ്ടാ​മ​തു വി​വാ​ഹം​ക​ഴി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​മ്പോൾ കൂടിയ വി​ല​കൊ​ടു​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രും, കാരണം ഒരി​ക്ക​ല​വൾ വി​വാ​ഹം​ക​ഴി​ച്ചു​വെ​ന്ന കാ​ര്യം അവ​ളു​ടെ ‘യോ​ഗ്യ​ത​ക്കു​റ​വാ’യി​ട്ടാ​ണു് നാ​ട്ടിൽ എണ്ണു​ന്ന​തു്! അവ​സാ​ന​മാ​യി, ‘യോ​ഗ്യ​ത​യു​ള്ള’ ഭർ​ത്താ​വി​നെ വി​ല​യ്ക്കെ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ കു​ടും​ബ​സ്വ​ത്തു പോര, സ്വ​കാ​ര്യ​സ്വ​ത്തു​ത​ന്നെ വേ​ണ​മെ​ന്നു് പത്മാ​വ​തി അമ്മ ഓർ​മ്മി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. കു​ടും​ബ​സ്വ​ത്താ​കു​മ്പോൾ പൊതു ഉട​മ​സ്ഥ​ത​യാ​ണു്; സ്വ​കാ​ര്യ​സ്വ​ത്താ​ണെ​ങ്കി​ലേ അതു് ചെ​റു​ക്കൻ​വീ​ട്ടു​കാർ​ക്കു് കൈ​മാ​റാ​നൊ​ക്കൂ. പെ​ണ്ണി​ന്റെ യോ​ഗ്യ​ത​യ്ക്കു് അത്ര വി​ല​യൊ​ന്നു​മി​ല്ല: ‘പണം റൊ​ക്കം കൊ​ടു​ക്കാൻ ഒരു​ക്ക​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ എല്ലാം ഗു​ണ​പ്പെ​ടും; ഇല്ലെ​ങ്കിൽ ഒക്കെ ഗ്ര​ഹ​പ്പി​ഴ​ത​ന്നെ.’

ക്രി​സ്ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ​യി​ട​യി​ലും ഇതേ​കാ​ല​ത്താ​ണു് സ്ത്രീ​ധ​ന​ത്തുക ക്ര​മാ​തീ​ത​മാ​യി വർ​ദ്ധി​ച്ച​തും അനി​യ​ന്ത്രി​ത​മാ​യി​ത്തീർ​ന്ന​തും. 1930-കൾ ആയ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ‘സാ​മ്പ​ത്തിക കു​ഴ​പ്പ​ത്തി​ന്റെ’ നീ​രാ​ളി​പ്പി​ടു​ത്തം​മൂ​ലം കൃ​ഷി​യെ ആശ്ര​യി​ച്ചു​ജീ​വി​ച്ച കു​ടും​ബ​ങ്ങൾ വല്ലാ​ത്ത പ്ര​തി​സ​ന്ധി​യി​ലാ​യി.

സ്ഥി​ര​വ​രു​മാ​ന​മു​ള്ള വര​ന്റെ വില കു​തി​ച്ചു​യ​രു​ക​യും​ചെ​യ്തു. പല സ്ത്രീ​ക​ളും വി​വാ​ഹം വേ​ണ്ടെ​ന്നു​വ​ച്ചു് ഉന്ന​ത​വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം​നേ​ടി ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ക​ളും അദ്ധ്യാ​പി​ക​മാ​രും മറ്റു​മാ​യി. പര​മ്പ​രാ​ഗ​ത​കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളിൽ വരവില ഉണ്ടാ​ക്കിയ നഷ്ട​ത്തി​ന്റെ​യും വേ​ദ​ന​ക​ളു​ടെ​യും ഏറ്റ​വും മി​ഴി​വു​റ്റ ചി​ത്ര​ങ്ങൾ 1940-​കളിലും 1950-​കളിലും ചെ​റു​ക​ഥ​ക​ളെ​ഴു​തി പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ച കെ. സര​സ്വ​തി​യ​മ്മ​യു​ടെ രച​ന​ക​ളി​ലാ​ണു​ള്ള​തു്.

സു​റി​യാ​നി ക്രി​സ്ത്യാ​നി​ക​ളിൽ പലരും വര​വി​ല​യു​ടെ വര​വു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള അപകടം നേ​ര​ത്തെ തി​രി​ച്ച​റി​യു​ക​യും അതി​നെ​തി​രെ നി​ല​പാ​ടെ​ടു​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തി​രു​ന്നു. സി.അന്ത​പ്പാ​യി, കൊ​ച്ചീ​പ്പൻ തരകൻ മു​ത​ലായ സമു​ദാ​യ​സ്നേ​ഹി​കൾ സ്ത്രീ​ധ​ന​ത്തി​ന്റെ അധഃ​പ​ത​ന​ത്തെ എതിർ​ക്കു​ക​യും ആണ്മ​ക്ക​ളെ വി​റ്റു​കാ​ശാ​ക്കു​ന്ന കു​ടും​ബ​ക്കാ​രെ സമു​ദാ​യ​ത്തി​നു പു​റ​ത്താ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു് ആവ​ശ്യ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെ​യ്തു. 1927-ൽ ശ്രീ​മ​തി ഐ. സി. ചാ​ക്കോ ഇങ്ങ​നെ​യെ​ഴു​തി:

…ഒരാൾ കുറേ പണം​കൊ​ടു​ത്തു് ഒരു കാ​ള​യെ​യോ കു​തി​ര​യെ​യോ വി​ല​യ്ക്കു​വാ​ങ്ങി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ഒരു പി​താ​വു് തന്റെ പു​ത്രി​ക്കു് ഒരു വരനെ അവ​ന്റെ യോ​ഗ്യ​താ​നു​സ​ര​ണം കൂ​ടു​ത​ലാ​യോ കു​റ​വാ​യോ ഉള്ള ഒരു വില അവ​ന്റെ പി​താ​വി​നു കൊ​ടു​ത്തു വാ​ങ്ങി​ക്കു​ന്നു. ആ വി​ല​യാ​ണു് നമ്മു​ടെ സ്ത്രീ​ധ​നം. ആ ധനം ഭർ​ത്താ​വി​ന്റെ പി​താ​വു് അയാ​ളു​ടെ സ്വ​ന്തം​പോ​ലെ ഉപ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്നു. സ്ത്രീ അതു കണി​കാ​ണു​ക​പോ​ലും ചെ​യ്യു​ന്നി​ല്ല. ഈ ഏർ​പ്പാ​ടി​നെ എത്ര പഴി​ച്ചാ​ലും മതി​യാ​വ​ക​യി​ല്ല. ഇങ്ങ​നെ പു​ത്ര​ന്മാ​രെ വി​റ്റു ചെ​ല​വു​ക​ഴി​ക്കു​ന്ന മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ​യും ഒരു സ്ത്രീ​യെ വി​വാ​ഹം കഴി​ക്കു​ന്ന​തി​നു് അവ​ളു​ടെ പി​താ​വി​നോ​ടു സ്ത്രീ​ധ​ന​മെ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞു കൈ​ക്കൂ​ലി​വാ​ങ്ങി​ക്കു​ന്ന ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടേ​യും പേ​രു​കൾ… പത്ര​ങ്ങ​ളിൽ പ്ര​സി​ദ്ധ​പ്പെ​ടു​ത്തി അവ​രു​മാ​യി സമു​ദാ​യ​നി​സ്സ​ഹ​ക​ര​ണ​മ​നു​ഷ്ഠി​ക്കു​ന്ന​തു് ഇതി​നൊ​രു പ്ര​തി​വി​ധി​യാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്നു് തോ​ന്നു​ന്നു.

(‘നമ്മു​ടെ സ്ത്രീ​കൾ’, വനി​താ​കു​സു​മം 1(6) 1927)

kimages/Kulasthree_Chapter_five_pic05.png
Dorothea Lange, Migrant Mother, 1936.

1930-​കളിലെ സാ​മ്പ​ത്തി​ക​മാ​ന്ദ്യം

1920-​കളോടെ കേ​ര​ള​ത്തി​ന്റെ സാ​മ്പ​ത്തി​ക​വ്യ​വ​സ്ഥ വലിയ ഒര​ള​വു​വ​രെ ലോ​ക​വി​പ​ണി​യു​ടെ ഭാ​ഗ​മാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. വാ​ണി​ജ്യ​വി​ള​കൾ വ്യാ​പ​ക​മാ​വു​ക​യും പണ​മി​ട​പാ​ടു് സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​വു​ക​യും ചെ​യ്തു. തെ​ങ്ങു​കൃ​ഷി 1900-​നുശേഷം വളരെ വി​പു​ല​മാ​യി​ത്തീർ​ന്നു; അക്കാ​ല​ത്തു് തേ​ങ്ങ​യ്ക്കു നല്ല വി​ല​കി​ട്ടു​ക​യും ചെ​യ്തു. പക്ഷേ, 1920-​കളുടെ ഒടു​ക്കം ലോ​ക​വി​പ​ണി​യെ മു​ഴു​വൻ ബാ​ധി​ച്ച ഒരു വൻ​സാ​മ്പ​ത്തി​ക​മാ​ന്ദ്യം (Great Depression) പൊ​ട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ട്ട​തോ​ടെ നെ​ല്ലി​നും തേ​ങ്ങ​യ്ക്കും വല്ലാ​തെ വി​ല​യി​ടി​ഞ്ഞു. ചെ​റു​കി​ട​കർ​ഷ​ക​രു​ടെ നട്ടെ​ല്ലൊ​ടി​ക്കു​ന്ന ഇടി​വാ​യി​രു​ന്നു ഇതു്. മരു​മ​ക്ക​ത്താ​യ​കൂ​ട്ടു​കു​ടും​ബ​ങ്ങൾ ഭാ​ഗം​വ​യ്ക്കാൻ അനു​വ​ദി​ച്ച നിയമം തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ 1925-ൽ നട​പ്പി​ലാ​യ​തി​നു​പു​റ​കെ​യാ​യി​രു​ന്നു ഈ ആഘാതം. 1925-നും 1931-​നുമിടയ്ക്കു് 33,000 ഭാ​ഗ​പ​ത്ര​ങ്ങ​ളാ​ണു് തി​രു​വി​താം​കൂ​റിൽ രജി​സ്റ്റർ ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ട​തു്! കൃഷി ഗു​ണ​ക​ര​മ​ല്ലെ​ന്നും​കൂ​ടി​വ​ന്ന​പ്പോൾ സ്വ​ത്തു​ക്ക​ളു​ടെ വി​ല്പ​ന​യും വർ​ദ്ധി​ച്ചു. കര​ത്തി​ലും സ്കൂൾ​ഫീ​സി​ലും മറ്റും തി​രു​വി​താം​കൂർ സർ​ക്കാർ ഇള​വു​കൾ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ഭൂ​നി​കു​തി അട​യ്ക്കാൻ നി​വൃ​ത്തി​യി​ല്ലാ​തെ പു​ര​യി​ടം വി​റ്റ​വ​രു​ടെ എണ്ണം ക്ര​മാ​തീ​ത​മാ​യി വർ​ദ്ധി​ച്ചു. മല​ബാ​റി​ലാ​ണെ​ങ്കിൽ, ഭൂ​നി​കു​തി​യി​ലു​ണ്ടായ വർ​ദ്ധ​ന​വു് ജന​ങ്ങ​ളെ ദു​രി​ത​ത്തി​ലാ​ഴ്ത്തി; കൊ​ച്ചി​യി​ലും പണ​യ​ഭൂ​മി​ക​ളു​ടെ എണ്ണം വർ​ദ്ധി​ക്കു​ക​യും വാ​ങ്ങാ​നാ​ളി​ല്ലാ​തെ കെ​ട്ടി​ക്കി​ട​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

കീ​ഴാ​ള​വി​ഭാ​ഗ​ക്കാ​രു​ടെ​യി​ട​യിൽ​നി​ന്നു് ഇതേ​കാ​ല​ത്തു് പെൺ​പ​ണം തി​രോ​ധാ​നം ചെ​യ്തെ​ങ്കി​ലും സ്ത്രീ​ധ​നം വന്നു​തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. പു​ല​യ​സ​മു​ദായ സം​ഘ​ട​ന​കൾ ഇതിനെ പു​രോ​ഗ​തി​യു​ടെ ലക്ഷ​ണ​മാ​യി എണ്ണി​യെ​ന്നു് കെ.സി. അല​ക്സാ​ണ്ടർ Social Mobility in Kerala (1968) എന്ന പു​സ്ത​ക​ത്തിൽ വാ​ദി​ക്കു​ന്നു. ഈ മാ​റ്റ​ത്തി​ന്റെ നല്ലൊ​രു ചി​ത്രം, കശു​വ​ണ്ടി​മേ​ഖ​ല​യി​ലെ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു് അന്നാ ലിൻ​ഡ്ബർ​ഗ് രചി​ച്ച ചരി​ത്ര​പ​ഠ​ന​ത്തിൽ​നി​ന്നു് ലഭി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ഗവേ​ഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ ഭാ​ഗ​മാ​യി അവർ 1920-ൽ ജനി​ച്ച കു​റ​വ​സ​മു​ദാ​യാം​ഗ​മായ ഒരു തൊ​ഴി​ലാ​ളി​സ്ത്രീ​യു​മാ​യി നട​ത്തിയ അഭി​മു​ഖ​ത്തിൽ ഇതു നന്നാ​യി തെ​ളി​യു​ന്നു​ണ്ടു്:

പതി​ന​ഞ്ചാം​വ​യ​സ്സി​ലാ​യി​രു​ന്നു എന്റെ വി​വാ​ഹം (1935-ൽ.) ഞങ്ങൾ പാ​വ​പ്പെ​ട്ട​വ​രാ​യി​രു​ന്നു; വരനും വര​ന്റെ വീ​ട്ടു​കാ​രും അങ്ങ​നെ​ത​ന്നെ. എന്റെ​വീ​ട്ടിൽ​വ​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു കല്യാ​ണം. എനി​ക്കു് ഒരു കോ​ടി​വാ​ങ്ങി; സമ്മാ​ന​ങ്ങ​ളോ സ്വർ​ണ്ണോ ഒന്നും ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു. കു​റ​ച്ചു പൂവും പി​ന്നെ കറു​ത്ത ചര​ടിൽ​ക്കോർ​ത്ത താ​ലി​യും​മാ​ത്രം. അന്നൊ​ക്കെ നമ്മു​ടെ​യി​ട​യിൽ ആർ​ക്കും സ്വർ​ണ്ണ​മാ​ല​യൊ​ന്നും ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഇന്ന​ത്തെ ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രി​കൾ​ക്കു് ഇതു കൂ​ടി​യേ​തീ​രൂ… സ്ത്രീ​ധ​ന​മെ​ന്ന ഏർ​പ്പാ​ടേ ഇല്ലാ​യി​രു​ന്നു. വള​രെ​പ്പ​ണ്ടു് ചെ​റു​ക്കൻ​വീ​ട്ടു​കാർ പെൺ​വീ​ട്ടു​കാർ​ക്കു് കല്യാ​ണ​സ​മ​യ​ത്തു് ചെ​റി​യൊ​രു തുക കൊ​ടു​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഇതു് ഇപ്പോ​ഴി​ല്ല… എന്റെ അമ്മ​യ്ക്കു് അത​റി​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. അമ്മ​യെ കല്യാ​ണം​ക​ഴി​ച്ച​പ്പോൾ അമ്മ​യു​ടെ അച്ഛ​നു് ആ തുക കി​ട്ടി​യ​ത്രെ. ഇന്നാ​ണെ​ങ്കിൽ നേ​രെ​തി​രി​ഞ്ഞു, നമ്മൾ ചെ​റു​ക്കൻ വീ​ട്ടു​കാർ​ക്കു് വലി​യ​തുക സ്ത്രീ​ധ​ന​മാ​യി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു.

(Anna Lindberg, Experience and Identity, 2001, പുറം 286-87.)

നി​ധീ​രി​ക്കൽ മറിയം അഥവാ ശ്രീ​മ​തി ഐ. സി. ചാ​ക്കോ

വി​വാ​ഹ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം ശ്രീ​മ​തി ഐ. സി. ചാ​ക്കോ എന്നി​റി​യ​പ്പെ​ട്ട മറിയം ആല​പ്പു​ഴ​യി​ലെ അഭി​ജാ​ത​കു​ടും​ബ​മാ​യി​രു​ന്ന നി​ധീ​രി​ക്കൽ​വീ​ട്ടിൽ ജനി​ച്ചു. തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തു് വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം പതി​നേ​ഴാം​വ​യ​സ്സിൽ സമു​ന്നത ശാ​സ്ത്ര​പ​ണ്ഡി​ത​നും ഗവേ​ഷ​ക​നും സമു​ദാ​യ​പ്ര​മാ​ണി​യു​മാ​യി​രു​ന്ന ഐ. സി. ചാ​ക്കോ​യെ വി​വാ​ഹം കഴി​ച്ചു. അനു​ജ​ത്തി​മാ​രായ തെരേസ നി​ധീ​രി, അന്നാ നി​ധീ​രി എന്നി​വർ അദ്ധ്യാ​പി​ക​മാ​രെ​ന്ന നി​ല​യിൽ പ്ര​ശ​സ്ത​രാ​യെ​ങ്കി​ലും മറിയം വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം തു​ടർ​ന്നി​ല്ല. 1930-കളിൽ ക്രി​സ്തീ​യ​വ​നി​ത​കൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി ശബ്ദ​മു​യർ​ത്തിയ സ്ത്രീ​യെ​ന്ന നി​ല​യിൽ പ്ര​സി​ദ്ധ​യാ​യി​രു​ന്നു.

1990-​കളായപ്പോഴേക്കും കീ​ഴാ​ള​സ​മു​ദാ​യ​സ്ത്രീ​കൾ​ക്കി​ട​യിൽ വി​വാ​ഹ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചും സ്ത്രീ​ത്വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​മു​ള്ള മേ​ലാ​ള​സ​ങ്ക​ല്പ​ങ്ങൾ​ക്കു് നല്ല വേ​രോ​ട്ട​മു​ണ്ടാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു​വെ​ന്നു് ഈ ചരി​ത്ര​കാ​രി നി​രീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു. നല്ല തു​ക​കൊ​ടു​ത്തു് ‘യോ​ഗ്യത’യുള്ള പു​രു​ഷ​നെ​ക്കൊ​ണ്ടു വി​വാ​ഹം കഴി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​ണു് പെ​ണ്മ​ക്ക​ളു​ടെ സു​ര​ക്ഷി​ത​ത്വം ഉറ​പ്പി​ക്കാ​നു​ള്ള നല്ല മാർ​ഗ്ഗ​മെ​ന്നു് വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് വർ​ഷ​ങ്ങ​ളോ​ളം ഫാ​ക്ട​റി​യിൽ പണി​യെ​ടു​ത്തു​കി​ട്ടിയ ആനു​കൂ​ല്യ​ങ്ങൾ​പോ​ലും പെ​ണ്മ​ക്കൾ​ക്കു സ്ത്രീ​ധ​ന​മാ​യി കൊ​ടു​ക്കാൻ അവർ തയ്യാ​റാ​ണു്. എന്നാൽ ഇതു​കൊ​ണ്ടു് ആ പെൺ​കു​ട്ടി​കൾ സു​ര​ക്ഷി​ത​രാ​കു​ന്നു​ണ്ടോ? ഇല്ല എന്ന​താ​ണു് ദുഃ​ഖ​സ​ത്യം. ഇത്ര​യും വരവില കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും, കശു​വ​ണ്ടി​മേ​ഖ​ല​യി​ലെ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ വി​വാ​ഹം പല​പ്പോ​ഴും അസ്ഥി​ര​മാ​ണു്. വര​വി​ല​യു​ടെ പേ​രു​പ​റ​ഞ്ഞാ​ണു് ഇവിടെ പല ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രും ഭാ​ര്യ​മാ​രെ ഉപേ​ക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തു്!

എന്തു​കൊ​ണ്ടു് ഇങ്ങ​നെ സം​ഭ​വി​ച്ചു?

20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ലെ കേ​ര​ള​ത്തിൽ വരവില വി​ജ​യി​ച്ചു​മു​ന്നേ​റി​യ​തി​ന്റെ ചി​ത്ര​മാ​ണു് ഇതു​വ​രെ വര​ച്ചി​ട്ട​തു്. എന്തു​കൊ​ണ്ടി​ങ്ങ​നെ സം​ഭ​വി​ച്ചു എന്ന ചോ​ദ്യം തീർ​ച്ച​യാ​യും പ്ര​സ​ക്ത​മാ​ണു്. ‘ഓഹ​രി​മാ​ത്രം മതി’ എന്നു പറ​യു​ന്ന​വ​രും വധു​വി​ന്റെ സ്വ​ത്തു് കൈ​കാ​ര്യം​ചെ​യ്യേ​ണ്ട​തു് ഭർ​ത്തൃ​കു​ടും​ബ​മോ ഭർ​ത്താ​വോ ആണു് എന്ന പൊ​തു​സ​മ്മ​ത​ത്തെ ആശ്ര​യി​ക്കു​ന്ന​വർ​ത​ന്നെ. അതു​പോ​ലെ സ്ത്രീ​യെ പരി​പാ​ലി​ക്കാ​നു​ള്ള ചെ​ല​വാ​ണു് സ്ത്രീ​ധ​ന​മെ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​വ​രു​ണ്ടു്; പക്ഷേ, ‘പരി​പാ​ല​നം’ ആവ​ശ്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത, നല്ല ജോ​ലി​യും വരു​മാ​ന​വു​മു​ള്ള, സ്ത്രീ​കൾ​വ​രെ വരവില കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്. ഗൾഫ് നാ​ടു​ക​ളി​ലും മറ്റു​പ​ല​യി​ട​ത്തും ജോ​ലി​ചെ​യ്തു് നന്നാ​യി പണ​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന മല​യാ​ളി​സ്ത്രീ​ക​ളിൽ വലി​യൊ​രു​ശ​ത​മാ​നം നേ​രി​ട്ടോ അല്ലാ​തെ​യോ വരവില നൽ​കു​ന്ന​വ​രാ​ണു്.

ഈ വി​ഷ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് കൂ​ടു​തൽ പഠ​ന​ങ്ങൾ ഉണ്ടാ​കേ​ണ്ട​താ​ണു്; ചില കാ​ര്യ​ങ്ങൾ ചർ​ച്ച​യ്ക്കാ​യി ഇവിടെ സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്നെ​ന്നു​മാ​ത്രം. തീർ​ച്ച​യാ​യും വര​വി​ല​യു​ടെ വളർ​ച്ച​യെ കേ​ര​ള​ത്തിൽ 19-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​നു​ശേ​ഷം വളർ​ന്നു​വ​ന്ന മു​ത​ലാ​ളി​ത്ത​വ്യ​വ​സ്ഥ​യു​മാ​യി ബന്ധ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ണം. മു​ത​ലാ​ളി​ത്ത​വ്യ​വ​സ്ഥ​യിൽ സ്വ​ത്തു​ക്കൾ സ്വ​കാ​ര്യ​മാ​യി സമ്പാ​ദി​ക്കാ​നു​ള്ള സാ​ദ്ധ്യത വളരെ വർ​ദ്ധി​ച്ചു​വെ​ന്നു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ സമ​സ്ത​മേ​ഖ​ല​ക​ളി​ലും കച്ച​വ​ടം, ലാഭം എന്നി​വ​യു​ടെ കണ​ക്കു​കൂ​ട്ടൽ അധി​ക​മാ​യി. കു​ടും​ബം ‘പരി​പാ​വന’മാണു്, ‘എല്ലാ​ക്കാ​ല​ത്തും നി​ല​നിൽ​ക്കു​ന്ന’താണു് എന്നൊ​ക്കെ നാം പറ​യു​മെ​ങ്കി​ലും, ആ സ്ഥാ​പ​ന​വും ഈ മു​ത​ലാ​ളി​ത്ത​മൂ​ല്യ​ങ്ങൾ​ക്കു് കീ​ഴ്പ്പെ​ട്ടാ​ണു് നിൽ​ക്കു​ന്ന​തു്. അവി​ടെ​യു​ള്ള ബന്ധ​ങ്ങ​ളും കച്ച​വ​ട​യു​ക്തി​ക്കു കീഴ്‌വഴങ്ങി-​സ്ത്രീകൾക്കു് അനു​കൂ​ല​മായ രീ​തി​യി​ല​ല്ലെ​ന്നു​മാ​ത്രം. ആൺ​കോ​യ്മ​യും കച്ച​വ​ട​യു​ക്തി​യും ഒന്നി​ച്ചു​കൂ​ടു​ന്നി​ട​ത്തു് വര​വി​ല​പോ​ലു​ള്ള സ്ത്രീ​വി​രു​ദ്ധ​സ്ഥാ​പ​ന​ങ്ങൾ തഴ​ച്ചു​വ​ള​രു​ക​ത​ന്നെ​ചെ​യ്യും. 20-ആം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ലെ സമു​ദാ​യ​ന​വീ​ക​ര​ണ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ താ​ത്പ​ര്യ​ങ്ങ​ളും പു​രോ​ഗ​മ​ന​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ വീ​ഴ്ച​ക​ളും കണ്ടി​ല്ലെ​ന്നു നടി​ച്ചു​കൂ​ടാ. സമു​ദാ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ങ്ങൾ പൊ​തു​വെ അണു​കു​ടം​ബ​ത്തെ (അതാ​യ​തു്, ഭാ​ര്യാ​ഭർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​രും കു​ട്ടി​ക​ളു​മ​ട​ങ്ങിയ കു​ടും​ബം) സമു​ദാ​യ​ത്തി​ന്റെ ഉറച്ച അടി​സ്ഥാ​ന​ഘ​ട​ക​മാ​യി കണ​ക്കാ​ക്കു​ക​യും, അതു സം​ര​ക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​താ​ണെ​ന്നു് ഊന്നി​പ്പ​റ​യു​ക​യും ചെ​യ്തു. ഈ പുതിയ കു​ടും​ബ​ത്തി​ലും സ്ത്രീ മി​ക്ക​പ്പോ​ഴും രണ്ടാം​ത​ര​ക്കാ​രി​യാ​യി​പ്പോ​കു​ന്നു എന്നു് ആദ്യ​കാ​ല​സ്ത്രീ​പ​ക്ഷ​വാ​ദി​കൾ ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ണി​ക്കാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു-​കെ. പത്മാ​വ​തി അമ്മ അവരിൽ ഒരാൾ മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു. പൊ​തു​വെ ഈ പരാ​തി​ക​ളെ ‘കു​ടും​ബ​ദ്രോഹ’മോ ‘സമു​ദാ​യ​വി​രോധ’മോ ആയാ​ണു് സമു​ദാ​യ​നേ​താ​ക്ക​ന്മാർ എണ്ണി​യ​തു്. പഴയ കൂ​ട്ടു​കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു നല്ല​തെ​ന്നു് ഈ സ്ത്രീ​കൾ ഒരി​ക്ക​ലും പറഞ്ഞില്ല-​പക്ഷേ, സമു​ദാ​യ​നേ​തൃ​ത്വ​ങ്ങൾ ഉയർ​ത്തി​ക്കാ​ട്ടിയ പുതിയ കു​ടും​ബ​മാ​തൃക സ്ത്രീ​യോ​ടു് നീ​തി​പു​ലർ​ത്തി​ല്ലെ​ന്നു് അവർ വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞു. കു​ടും​ബ​ത്തെ ‘ശാ​ശ്വത’മെ​ന്നും ‘പാവന’മെ​ന്നും എണ്ണി അതിനു കീ​ഴ്‌​വ​ഴ​ങ്ങാ​തെ കൂ​ടു​തൽ ജനാ​ധി​പ​ത്യ​വൽ​ക്ക​ര​ണം ആവ​ശ്യ​മു​ള്ള ഒരു സ്ഥാ​പ​ന​മാ​ണ​തെ​ന്നു് അവർ വാ​ദി​ച്ചു. കു​ടും​ബാം​ഗ​ങ്ങൾ​ക്കെ​ല്ലാം തു​ല്യ​പ​രി​ഗ​ണന നൽ​കു​ന്ന ഒരു സ്ഥാ​പ​ന​മാ​യി കു​ടും​ബ​ത്തെ മാ​റ്റി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ചർച്ച 1940-​കൾക്കുശേഷം വളരെ കു​റ​ച്ചു​മാ​ത്ര​മേ നട​ന്നി​ട്ടു​ള്ളു​വെ​ന്നു് പറയാം. വര​വി​ല​യു​ടെ പ്ര​ശ്നം ഒരു പ്ര​ശ്ന​മാ​യി നാം തി​രി​ച്ച​റി​യാൻ ഇത്ര വൈ​കി​യ​തു് ഇതു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാം. എന്നാൽ ഈ ചർച്ച തു​ട​ങ്ങി​വ​യ്ക്കാൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ ‘കു​ടും​ബ​വി​രോ​ധി’കളെ​ന്നോ ‘സമു​ദാ​യ​ശ​ത്രു’ക്ക​ളെ​ന്നെ മു​ദ്ര​കു​ത്തു​ന്ന രീ​തി​യാ​ണു് ഇന്നും നി​ല​വി​ലു​ള്ള​തു്!

ഇതു​കൂ​ടാ​തെ മല​യാ​ളി​ക​ളായ നാം പൊ​തു​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ വിലയെ വല്ലാ​തെ കു​റ​യ്ക്കു​ക​യും കു​ടും​ബ​ജീ​വി​ത​ത്തെ കണ​ക്കി​ല​ധി​കം വി​ല​മ​തി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നി​ല്ലേ എന്ന ചോ​ദ്യ​വു​മു​ണ്ടു്. വി​വാ​ഹം​ക​ഴി​ക്കാ​ത്ത ഒരു വ്യ​ക്തി​ക്കു് പലതും ചെയ്യാം-​ജീവിതകാലംമുഴുവൻ പൊ​തു​പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​ലേർ​പ്പെ​ടാം, സാ​മൂ​ഹ്യ​സേ​വ​നം നട​ത്താം, സാഹിത്യ-​കലാപ്രവർത്തനങ്ങളിൽ മു​ഴു​കാം. പക്ഷേ, മല​യാ​ളി​കൾ​ക്കു് വി​വാ​ഹ​വും ദാ​മ്പ​ത്യ​ജീ​വി​ത​വും കഴി​ഞ്ഞേ ഇതൊ​ക്കെ​യു​ള്ളൂ! വി​വാ​ഹം കഴി​ക്കാ​ത്ത ഒരു വ്യ​ക്തി​ക്കു് എന്തോ കു​റ​വു​ണ്ടെ​ന്നു് നാം വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്നു; സ്വ​ന്തം​കാ​ലിൽ നിൽ​ക്കാ​നു​ള്ള വരു​മാ​ന​മോ വേലയോ ഇല്ലാ​ത്ത വ്യ​ക്തി​ക്കു് നമ്മു​ടെ കണ്ണിൽ ഒരു കു​ഴ​പ്പ​വു​മി​ല്ല! ഈ കല്യാ​ണം കഴി​ക്കാ​ത്ത കക്ഷി ഒരു സ്ത്രീ​യാ​ണെ​ങ്കിൽ പറ​യു​ക​യും വേണ്ട! ‘രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പ്ര​ബു​ദ്ധത’യ്ക്കു പേ​രു​കേ​ട്ട നാ​ടാ​ണ​ല്ലോ കേരളം. പക്ഷേ, ഇവിടെ പൊ​തു​ജീ​വി​ത​ത്തി​ന​ല്ല, കു​ടും​ബ​ജീ​വി​ത​ത്തി​നാ​ണു് സർ​വ്വ​പ്രാ​ധാ​ന്യം! പൊ​തു​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രായ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രു​ടെ ആത്മ​ക​ഥ​കൾ പരിശോധിച്ചുനോക്കുക-​അമ്മയുടെയും ഭാ​ര്യ​യു​ടെ​യും ത്യാ​ഗ​ത്തെ വണ​ങ്ങാൻ അവർ മറ​ക്കാ​റി​ല്ല. എന്നാൽ നി​ഷ്ക്രി​യ​മായ ത്യാ​ഗ​ത്തി​ലു​പ​രി​യാ​യി പൊ​തു​പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ത്തിൽ അമ്മ​യ്ക്കോ ഭാ​ര്യ​യ്ക്കോ പങ്കി​ല്ലെ​ന്ന വസ്തുത അവ​രി​ലേ​റെ​പ്പേ​രെ​യും അധികം അല​ട്ടു​ന്നി​ല്ല.

1940-​കളിൽ-ഇവിടത്തെ കമ്മ്യൂ​ണി​സ്റ്റ്പ്ര​സ്ഥാ​ന​വും ദേ​ശീ​യ​പ്ര​സ്ഥാ​ന​വും ഏറ്റ​വും ശക്ത​മാ​യി​രു​ന്ന ആ കാലത്തു്-​ആദ്യകാലകമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രാ​യി​രു​ന്ന പല പ്ര​മു​ഖ​രും പൂർ​ണ്ണ​മായ പൊ​തു​ജീ​വി​ത​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി കൊ​തി​ച്ച​താ​ണു്. സ്വ​ന്തം വീടു്, കൂടു് എന്നി​വ​യിൽ തങ്ങ​ളു​ടെ പ്ര​തി​ബ​ദ്ധത ഒതു​ങ്ങി​പ്പോ​ക​രു​തെ​ന്നു് വാ​ശി​യു​ള്ള തല​മു​റ​യാ​യി​രു​ന്നു അതു്. വി​വാ​ഹം, കു​ടും​ബം​വ​ളർ​ത്തൽ എന്ന ഒറ്റ ലക്ഷ്യ​മ​ല്ല മനു​ഷ്യ​ജ​ന്മ​ത്തി​നു​ള്ള​തെ​ന്നു് അവർ കരുതി. സാ​മൂ​ഹ്യ​പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ, രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ, പൊ​തു​ജ​ന​ങ്ങൾ​ക്കൊ​പ്പം പ്ര​വർ​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തി​ലൂ​ടെ കു​ടും​ബ​ജീ​വി​ത​ത്തെ​ക്കാ​ളേ​റെ ധന്യ​മായ ജീ​വി​തം സാ​ദ്ധ്യ​മാ​ണെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അവ​രു​ടെ പക്ഷം. പക്ഷേ, 1940-​കളിലെ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പ്ര​തി​സ​ന്ധി​കൾ ശമി​ച്ച​തോ​ടെ ഇങ്ങ​നെ മറ്റു​ള്ള​വ​രിൽ​നി​ന്നു് വ്യ​ത്യ​സ്ത​മായ ജീ​വി​ത​ല​ക്ഷ്യ​ത്തെ പി​ന്തു​ട​രു​ന്ന രീ​തി​യെ പ്രാ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ല്ലെ​ന്നു് കമ്മ്യൂ​ണി​സ്റ്റ് നേ​തൃ​ത്വം തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. മു​ഴു​വൻ​സ​മ​യ​പ്ര​വർ​ത്ത​ക​രാ​യി രം​ഗ​ത്തു​വ​ന്ന​വർ കു​ടും​ബ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു മട​ങ്ങി അതി​ന്റെ പരി​ധി​കൾ​ക്കു​ള്ളിൽ​നി​ന്നു​കൊ​ണ്ടു് പ്ര​വർ​ത്തി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു നേ​തൃ​ത്വ​ത്തി​ന്റെ നിർ​ദ്ദേ​ശം. ഇ. എം. എസ്. നമ്പൂ​തി​രി​പ്പാ​ടു് ഇക്കാ​ര്യ​ത്തിൽ കൈ​ക്കൊ​ണ്ട നി​ല​പാ​ടു് അദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ‘പുതിയ ചട്ട​ങ്ങൾ’ (1944) എന്ന ലേ​ഖ​ന​ത്തിൽ​നി​ന്നു വ്യ​ക്ത​മാ​കു​ന്നു​ണ്ടു്. (ഇ. എം. എസ്. സമ്പൂർ​ണ്ണ​കൃ​തി​കൾ, വാള ്യം 5, തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​രം, 1999, പുറം 172-217) കമ്മ്യൂ​ണി​സ്റ്റ് രാ​ഷ്ട്രീ​യ​പ്ര​വർ​ത്ത​ന​ത്തി​ലേർ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന വനി​ത​കൾ​ക്കു​പോ​ലും സ്ത്രീ​ധ​ന​സ​മ്പ്ര​ദാ​യ​ത്തിൽ​നി​ന്നു് പൂർ​ണ്ണ​മാ​യും രക്ഷ​നേ​ടാൻ കഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.

1940-​കളിലെ പരീ​ക്ഷ​ണ​ങ്ങൾ മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ, ഒരു​പ​ക്ഷേ, കേ​ര​ള​ത്തിൽ കു​ടും​ബ​ത്തി​നും വി​വാ​ഹ​ത്തി​നും കൽ​പ്പി​ക്കു​ന്ന പ്രാ​ധാ​ന്യ​വും അതി​നോ​ടൊ​പ്പം വള​രു​ന്ന വര​വി​ല​യും ഇത്ര​യു​മാ​കി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. വി​വാ​ഹം വേ​ണ്ടെ​ന്നു​വ​യ്ക്കു​ന്ന​വ​രും വി​വാ​ഹം നട​ക്കാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രും ഇത്ര​യേ​റെ പരി​ഹാ​സ​ത്തെ​യും സം​ശ​യ​ത്തെ​യും നേ​രി​ടേ​ണ്ടി​വ​രി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. സ്വ​ന്തം കു​ടും​ബ​ത്തി​ന​പ്പു​റം മനു​ഷ്യ​രു​ണ്ടെ​ന്നും അവർ​ക്കൊ​പ്പം നിൽ​ക്കു​ന്ന​താ​ണു് ധന്യ​ജീ​വി​ത​മെ​ന്നും വാ​ദി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ എണ്ണം ഇത്ര​യും കു​റ​ഞ്ഞു​പോ​കി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു!

അവ​സാ​ന​വാ​ക്കു്

ഈ അദ്ധ്യാ​യ​ത്തി​ന്റെ അവ​സാ​ന​വാ​ക്കു് 1912-ൽ വര​വി​ല​യ്ക്കു പരി​ഹാ​രം പെൺ​കു​ട്ടി​യു​ടെ ആത്മാ​ഭി​മാ​ന​വും ജീ​വി​ത​ത്തിൽ പി​ടി​ച്ചു​നിൽ​ക്കാ​നു​ള്ള ധൈ​ര്യ​വു​മാ​ണു് എന്നു തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞ ചെ​റു​വാ​രി രു​ഗ്മി​ണി​യ​മ്മ​യ്ക്കാ​ണു്. കെ. പത്മാ​വ​തി​യ​മ്മ ഇവ​രു​ടെ വാ​ക്കു​ക​ളെ സ്വ​ന്തം ലേ​ഖ​ന​ത്തിൽ കട​മെ​ടു​ത്തു് ഉപ​യോ​ഗി​ച്ചു. അതു​ത​ന്നെ ഇവി​ടെ​യും ചെ​യ്യു​ന്നു:

ഇച്ഛ​യ്ക്കും യോ​ഗ്യ​ത​യ്ക്കും തക്ക​തായ വരനെ ലഭി​ക്കാ​ത്ത​പ​ക്ഷം തങ്ങ​ളെ സർ​വ്വാ​രി​ഷ്ട​ങ്ങ​ളിൽ (സർ​വ്വ​ക​ഷ്ട​പ്പാ​ടു​ക​ളിൽ)നി​ന്നും ത്രാ​ണ​നം​ചെ​യ്തു തീ​റ്റി​പ്പോ​റ്റിയ മാ​താ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ ശു​ശ്രൂ​ഷ​യെ ചെ​യ്തു പു​ണ്യം സമ്പാ​ദി​ക്കു​ക​യോ, അവ​ര​വ​രു​ടെ ബു​ദ്ധി​ശ​ക്തി​ക്കും സൗ​ക​ര്യ​ത്തി​നും അനു​സ​രി​ച്ച​തായ വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​വും സമ്പാ​ദി​ച്ചു് അവ​സ്ഥാ​നു​സ​ര​ണ​മായ വല്ല ജോ​ലി​ക​ളിൽ ഏർ​പ്പെ​ടു​ക​യോ ചെ​യ്യു​ന്ന​താ​ണു് ശ്രേ​യ​സ്ക​രം… ഇപ്ര​കാ​രം സു​ഖാ​നു​ഭ​വ​ത്തി​നും ധർ​മ്മ​സ​മ്പാ​ദ​ന​ത്തി​നും മോ​ക്ഷ​ത്തി​നും പലേ പന്ഥാ​വു​ക​ളോ​ടു (വഴി​ക​ളോ​ടു) കൂടിയ ഈ പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തിൽ പത്നി​ത്വം (ഭാ​ര്യാ​പ​ദ​വി) ഒന്നു​മാ​ത്ര​മാ​ണു് സ്ത്രീ​ധർ​മ്മം എന്ന മൂ​ഢ​വി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടി ആധി​വ്യാ​ധി​ദാ​രി​ദ്ര്യാ​ദി​പൂർ​ണ്ണ​മായ (കഷ്ട​പൂർ​ണ്ണ​മായ) ഭവാം​ബു​ധി​യിൽ (ലോ​ക​മാ​കു​ന്ന സാ​ഗ​ര​ത്തിൽ) മു​ഴു​കി കര​കാ​ണാ​തെ ഉഴ​ന്നു ജന്മം നശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു് മഹാ​പാ​ത​ക​മാ​കു​ന്നു. (ലക്ഷ്മീ​ഭാ​യി​യിൽ 1912-ൽ എഴു​തിയ ഒരു ലേ​ഖ​ന​ത്തിൽ​നി​ന്നു് പത്മാ​വ​തി​യ​മ്മ ഉദ്ധ​രി​ച്ച വാ​ക്കു​കൾ.)

കൂ​ടു​തൽ ആലോ​ച​ന​യ്ക്ക്

‘കേ​ര​ളീ​യ​ന​വോ​ത്ഥാന’ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് നി​ല​വി​ലു​ള്ള പല ചരി​ത്ര​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളും മു​ന്നോ​ട്ടു​വ​യ്ക്കു​ന്ന മനോ​ഹ​ര​ചി​ത്ര​ത്തി​നു് അല്പം മങ്ങ​ലേ​ല്പി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളാ​ണു് ഈ അദ്ധ്യാ​യ​ത്തിൽ ചർ​ച്ച​ചെ​യ്ത​തു്. ചരി​ത്ര​ര​ച​ന​യു​ടെ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു് നാ​മെ​ന്താ​ണു് ഇതിൽ​നി​ന്നു് പഠി​ക്കു​ന്ന​തു്? ‘പു​രോ​ഗ​മ​ന​പ​രം’ എന്നു് പൊ​തു​വെ വാ​ഴ്ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന സാ​മൂ​ഹ്യ​മാ​റ്റ​ങ്ങൾ സ്ത്രീ​പ​ക്ഷ​ത്തു​നി​ന്നു പരി​ശോ​ധി​ക്കു​മ്പോൾ ലഭി​ക്കു​ന്ന​തു് മറ്റൊ​രു ചി​ത്ര​മാ​ണു്!

Colophon

Title: Kulastrīyum Cantappeṇṇum Uṇṭāyatengane? (ml: കു​ല​സ്ത്രീ​യും ചന്ത​പ്പെ​ണ്ണും ഉണ്ടാ​യ​തെ​ങ്ങ​നെ?).

Author(s): J Devika.

First publication details: Center For Development Studies; Trivandrum, India; 2010.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: J Devika, Kulasthreeyum Chanthappennum Undaayathengane, ജെ ദേവിക, കു​ല​സ്ത്രീ​യും ചന്ത​പ്പെ​ണ്ണും ഉണ്ടാ​യ​തെ​ങ്ങ​നെ?, Gender studies, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: February 5, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-SA 4​.0). Any reuse of the material should credit the author and Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: The Girl in a Picture Frame, an oil on canvas by Rembrandt (1606–1669). The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: ml.wikisource.org; Proofing: KB Sujith; Typesetter: Sayahna Foundation; Artwork by: B Priyaranjan Lal; Graphic files optimized by: KB Sujith; Encoding: CVR.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download PDF.