SFNസാ​യാ​ഹ്ന ഫൌ​ണ്ടേ​ഷൻ
images/tkn-prasavikkatha-amma-cover.jpg
Self portrait, an oil on canvas painting by Anne Marie Busschers .
രംഗം 3
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു​ള്ള പൂ​ക്കൾ കോർ​ത്തു മാ​ല​യു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്നു. പതു​ക്കെ ഒരു മൂ​ളി​പ്പാ​ട്ടു പാ​ടു​ന്നു​ണ്ടു്. മാ​ലി​നി പി​ന്നിൽ വന്നു പാ​ട്ടു ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു് അന​ങ്ങാ​തെ നി​ല്ക്കു​ന്നു, നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി ഒന്നു​മ​റി​യു​ന്നി​ല്ല. കോർ​ത്തു കഴി​ഞ്ഞേ​ട​ത്തോ​ളം മാ​ല​യെ​ടു​ത്തു കഴു​ത്തിൽ ചേർ​ത്തു​വെ​ച്ചു് അതു മാറിൽ ഞാ​ന്നു നി​ല്ക്കു​ന്ന​തു് നോ​ക്കി മന്ദ​സ്മി​തം തൂ​കു​ന്നു. അല്പ​മൊ​ര​ന്ത​സ്സോ​ടെ ഒന്നു​ര​ണ്ട​ടി മുൻ​പോ​ട്ടു നട​ക്കു​ന്നു. അപ്പോ​ഴൊ​ക്കെ മൂ​ളി​പ്പാ​ട്ടു​ണ്ടു്. പെ​ട്ടെ​ന്നു തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി, മാ​ലി​നി​യെ​ക്ക​ണ്ടു പര​വ​ശ​യാ​കു​ന്നു. മാ​ലി​നി ഒരി​ളം​ചി​രി​യോ​ടെ മുൻ​പോ​ട്ടു വരു​ന്നു.
മാ​ലി​നി:
ഉം; പാ​ടി​ക്കോ​ളൂ. എന്തി​നു് നിർ​ത്തി​ക്ക​ള​ഞ്ഞു? (നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി ഒന്നും മി​ണ്ടാ​തെ താ​ഴോ​ട്ടു നോ​ക്കി നി​ല്ക്കു​ന്നു.മാ​ലി​നി കസേ​ര​യിൽ വന്നി​രു​ന്നു) ലജ്ജി​ക്കാ​നൊ​ന്നു​മി​ല്ല.
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി:
(തല​യു​യർ​ത്തി പതു​ക്കെ) ലജ്ജ​കൊ​ണ്ട​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
പി​ന്നെ, ഭയം​കൊ​ണ്ടാ​ണോ? ആണെ​ങ്കിൽ ഭയ​പ്പെ​ടേ​ണ്ട. എനി​ക്കു പാ​ട്ടു വളരെ ഇഷ്ട​മാ​ണു്; പാ​ട്ടു പാ​ടു​ന്ന​വ​രെ സ്നേ​ഹ​വും.
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി:
പാ​ട്ട​റി​യാ​ഞ്ഞി​ട്ടാ​ണു്.
മാ​ലി​നി:
ഇപ്പോൾ പാ​ടി​യ​തു് മതി.
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി:
ഞാൻ പാ​ടി​യി​ട്ടി​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
പി​ന്നെ ഞാ​നി​പ്പോൾ കേ​ട്ട​തു് ആരു പാ​ടി​യ​താ​യി​രു​ന്നു? (നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി മി​ണ്ടാ​തെ മുഖം താ​ഴ്ത്തു​ന്നു.) ആ മാ​ല​യി​ങ്ങ​ട്ടു കൊ​ണ്ടു​വ​രൂ.
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി:
(മു​ഖ​മു​യർ​ത്തി) മു​ഴു​വ​നും തീർ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
തീർ​ന്ന​ത്ര മതി, ഇങ്ങ​ട്ടു കൊ​ണ്ടു​വ​രൂ.
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി മാല കൊ​ണ്ടു​ചെ​ന്നു കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. മാ​ലി​നി വാ​ങ്ങി​നോ​ക്കി മു​ടി​ക്കെ​ട്ടിൽ ചാർ​ത്തു​ന്നു; രണ്ടു കൈ​കൊ​ണ്ടും തപ്പി​നോ​ക്കി ശരി​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു ബാ​ക്കി​യു​ള്ള പൂ വാരി മടി​യി​ലി​ട്ടു പോവാൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്നു.
മാ​ലി​നി:
നോ​ക്കൂ, ഇങ്ങ​ട്ടു വരൂ. (നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി മട​ങ്ങി​വ​രു​ന്നു.) ആ ബാ​ക്കി​യു​ള്ള പൂ​കൊ​ണ്ടു് ഒരു മാ​ല​യു​ണ്ടാ​ക്കി തലയിൽ ചൂ​ടി​ക്കോ​ളു.
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി നാ​ണി​ക്കു​ന്നു.
മാ​ലി​നി:
എന്താ, വി​രോ​ധ​മു​ണ്ടോ? (നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല).എന്താ മി​ണ്ടാ​ത്ത​തു്? മാല ചൂ​ടു​ന്ന​തു് നി​ന​ക്കി​ഷ്ട​മ​ല്ലേ?
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി:
(പതു​ക്കെ) ഇഷ്ട​മാ​ണു്.
മാ​ലി​നി:
ഇഷ്ട​മാ​ണെ​ങ്കിൽ പി​ന്നെ എന്താ വി​രോ​ധം?
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി:
ഒന്നു​മി​ല്ല… അടു​ക്ക​ള​യിൽ പണി​യെ​ടു​ക്കു​മ്പൊ…
മാ​ലി​നി:
(കട​ന്നു പറ​യു​ന്നു) പൂ ചൂടാൻ പാ​ടി​ല്ലേ? അടു​ക്ക​ള​പ്പ​ണി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന​വ​രാ​ണു് കൂ​ടു​തൽ വൃ​ത്തി​യോ​ടെ നട​ക്കേ​ണ്ട​തു്. കു​ളി​ച്ചു പൊ​ട്ടു​കു​ത്തി അല​ക്കു​വ​സ്ത്രം ധരി​ച്ചു, കണ്ണെ​ഴു​തി, പൂ​ചൂ​ടി വൃ​ത്തി​യാ​യി​ട്ടി​രു​ന്നാൽ എത്ര നല്ല​താ​ണു്.
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി:
എനി​ക്ക​തി​നൊ​ന്നും സമയം കി​ട്ടി​ല്ല. (കു​റ​ഞ്ഞൊ​രു നെ​ടു​വീർ​പ്പോ​ടെ) സാ​ധി​ക്കു​ക​യു​മി​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
(എഴു​ന്നേ​റ്റു വി​ചാ​ര​മ​ഗ്ന​യാ​യി മൂ​ളു​ന്നു.) ഉം! ശരി​യാ​ണു്. (അടു​ത്തു ചെ​ല്ലു​ന്നു.) നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി കു​ളി​ച്ചൊ​രു​ങ്ങി പു​റ​പ്പെ​ട്ടാൽ നല്ല ചന്ത​മു​ണ്ടാ​കും. വാ​ലി​ട്ടു കണ്ണെ​ഴു​തി, ഒരു സാ​രി​യും ചു​റ്റി പു​റ​പ്പെ​ട്ടാൽ ആളുകൾ നോ​ക്കി​നി​ല്ക്കും.
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി കൂ​ടു​തൽ ലജ്ജി​ച്ചു തല​താ​ഴ്ത്തു​ന്നു.
മാ​ലി​നി:
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടീ, നി​ന​ക്കി​ങ്ങി​നെ​യൊ​ക്കെ പു​റ​പ്പെ​ടാൻ മോ​ഹ​മി​ല്ലേ? നി​ന്നെ ഞാ​നൊ​രു ദിവസം സി​നി​മ​യ്ക്കു കൊ​ണ്ടു​പോ​കും.
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി:
വല്യ​മ്മ സമ്മ​തി​ക്കി​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
എന്തു​കൊ​ണ്ടു്?
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി:
സിനിമ കാ​ണു​ന്ന​തൊ​ന്നും വല്യ​മ്മ​യ്ക്കി​ഷ്ട​മ​ല്ല;
മാ​ലി​നി:
അതു് സാ​ര​മി​ല്ല വല്യ​മ്മ​യു​ടെ വയ​സ്സാ​യാൽ ഒരു​പ​ക്ഷേ, നമു​ക്കും എനി​ക്കും ഇഷ്ട​ക്കേ​ടാ​യേ​ക്കും. എന്നാൽ ഇന്നു നമു​ക്ക​തി​ഷ്ട​മാ​ണു്. അതു​കൊ​ണ്ടു് നമ്മൾ പോണം; പോകും. (അല്പം ചി​രി​യോ​ടെ) ഇല്ലേ? ഇഷ്ട​മി​ല്ലാ​ത്ത​വർ പോ​കേ​ണ്ട. ആരും നിർ​ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ. നീ​യെ​ന്താ ഒന്നും മി​ണ്ടാ​ത്ത​തു്?
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി:
ഒന്നു​മി​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
നമ്മ​ളു​ണ്ടോ വല്യ​മ്മ​യോ​ട് എന്നെ​ങ്കി​ലും സി​നി​മ​യ്ക്കു പോ​ക​ണ​മെ​ന്നു് നിർ​ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്നു; ഉണ്ടോ?
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി:
ഇല്ല.
മാ​ലി​നി:
എന്നാൽ നമ്മു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തിൽ വല്യ​മ്മ​യും നിർ​ബ​ന്ധി​ക്കാൻ പാ​ടി​ല്ല, പാ​ടു​ണ്ടോ? (നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല.) മറ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ഇഷ്ടാ​നി​ഷ്ട​ങ്ങൾ നോ​ക്കി​ന​ട​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി​യാൽ കു​ഴ​പ്പ​മാ​ണു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ അതു കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു് വരു​ന്നു.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(ചി​രി​ച്ചു) എന്താ കു​ഴ​പ്പം? എന്താ കു​ഴ​പ്പം? എന്താ​ണെ​ങ്കി​ലും വേഗം പറയണം. എന്തു് കു​ഴ​പ്പ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ഞാൻ തീർ​ത്തു​ത​രാം. (മാ​ലി​നി​യു​ടെ അടു​ത്തു​വ​ന്നു നി​ല്ക്കു​ന്നു.)
പ്ര​ഭാ​ക​ര​ന്റെ ആദ്യ​ത്തെ വാ​ക്കു കേ​ട്ട​തും അല്പം ഞെ​ട്ട​ലോ​ടെ തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കി നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി പോ​യ്ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
എന്താ പറ​യാ​ത്ത​തു്?
മാ​ലി​നി:
പറയാം.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
വേഗം പറയൂ. അതെ​ന്തെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞി​ട്ടു ആ കു​ഴ​പ്പം അവ​സ​നി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു വേണം ബാ​ക്കി കാ​ര്യ​ങ്ങൾ. (ഒരു കസേ​ര​യിൽ ഇരി​ക്കു​ന്നു.)
മാ​ലി​നി:
അത്ര​യൊ​ന്നും പരി​ഭ്ര​മി​ക്കാ​നി​ല്ല. ഞാ​നൊ​രു സാ​ധാ​രണ കാ​ര്യം പറ​ഞ്ഞ​താ​ണു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അതെ​ന്തെ​ന്ന​ല്ലേ ചോ​ദി​ച്ച​തു്?
മാ​ലി​നി:
കേ​ട്ട​തു​കൊ​ണ്ടു് വലിയ കാ​ര്യ​മി​ല്ല.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ഉണ്ടോ ഇല്ല​യോ എന്നു, കേ​ട്ട​തി​നു​ശേ​ഷം ഞാൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചോ​ളാം.
മാ​ലി​നി:
(മറ്റൊ​രു കസേ​ര​യിൽ ഇരി​ക്കു​ന്നു.) തര​ക്കേ​ടി​ല്ല. പക്ഷേ അതി​നു​മു​മ്പു് ഒരു വാ​ക്കു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
എന്താ​ണു്?
മാ​ലി​നി:
കാ​ര്യം എന്തു​ത​ന്നെ​യാ​യാ​ലും അതു് എന്റെ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തിൽ ഞാൻ കാ​ണു​മ്പോ​ലെ പറ​യു​ന്ന​താ​ണു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
പറയൂ, കേൾ​ക്ക​ട്ടെ.
മാ​ലി​നി:
എല്ലാ​വ​രു​മി​തു് ശരി​വെ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു എനി​ക്ക​ഭി​പ്രാ​യ​മി​ല്ല.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ആ അഭി​പ്രാ​യം നല്ല​താ​ണു്. എന്തു് പറ​യു​മ്പോ​ഴും അവനവൻ പറ​യു​ന്ന​തു് മറ്റു​ള്ള​വർ ശരി​വെ​യ്ക്ക​ണ​മെ​ന്നു നി​ബ​ന്ധ​മു​ണ്ടാ​കു​മ്പോ​ഴാ​ണു് കു​ഴ​പ്പം.
മാ​ലി​നി:
കു​ഴ​പ്പ​മെ​ന്നു മാ​ത്രം പോര; വഴ​ക്കെ​ന്നു പറയണം.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അതെ.
മാ​ലി​നി:
അതു​കൊ​ണ്ടു് ഞാ​നി​തു പറ​യു​ന്ന​തെ​ന്നു മാ​ത്രം. അതി​നെ​ത്തു​ടർ​ന്നു കു​ഴ​പ്പ​മോ വഴ​ക്കോ ആവ​ശ്യ​മി​ല്ല.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
മു​ഖ​വുര ആവ​ശ്യ​ത്തി​ലേ​റെ നീ​ളു​ന്നു.
മാ​ലി​നി:
ഇല്ല; കഴി​ഞ്ഞു. ഞാൻ പറ​ഞ്ഞ​തി​താ​ണു്, മറ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ഇഷ്ടാ​നി​ഷ്ട​ങ്ങൾ നോ​ക്കി ജീ​വി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി​യാൽ ഗതി​കെ​ട്ടു​പോ​കും എന്നു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ആ അഭി​പ്രാ​യം മു​ഴു​വ​നും ശരി​യ​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
തീരെ ശരി​യ​ല്ലാ​യി​രി​ക്കാം. പക്ഷേ; എന്റെ നോ​ട്ട​ത്തിൽ അതു മു​ഴു​വൻ ശരി​യാ​ണു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അതു നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി​യോ​ടു പറ​യാ​നു​ണ്ടായ കാരണം?
മാ​ലി​നി:
അവ​ളെ​ന്താ മനു​ഷ്യ​ജീ​വി​യ​ല്ലേ? അവൾ​ക്കും ചില അഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഉണ്ടാ​വി​ല്ലേ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ഇല്ലെ​ന്ന​ല്ല ഞാൻ പറ​യു​ന്ന​തു്. അവ​ളോ​ടു് പറയാൻ പ്ര​ത്യേക കാ​ര​ണ​മു​ണ്ടാ​യോ?
മാ​ലി​നി:
ഒന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. അങ്ങി​നെ ഇരി​ക്കു​മ്പോൾ ഒരു തത്ത്വം പറ​യ​ണ​മെ​ന്നു തോ​ന്നി. അടു​ത്തു കണ്ട​തു് ആ പെ​ണ്ണി​നെ​യാ​ണു്. ഉടനെ പറ​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ത്തു.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
എന്നി​ട്ട​വ​ളെ​ന്തു പറ​ഞ്ഞു?
മാ​ലി​നി:
ഞാനതു ചോ​ദി​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കേ​ട്ടാൽ അവ​ളെ​ന്തു പറയും?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അവ​ളെ​ന്തേ പറ​ഞ്ഞ​തു്?
മാ​ലി​നി:
അതു് ഞാൻ പി​ന്നീ​ടു പറയാം. അവ​ളെ​ന്തു പറ​യു​മെ​ന്നാ​ണു് ഊഹി​ക്കു​ന്ന​തു്?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ആ അഭി​പ്രാ​യം തി​ക​ച്ചും തെ​റ്റാ​ണെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കും.
മാ​ലി​നി:
കാരണം?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അവൾ​ക്കു് സ്വ​ന്ത​മാ​യി​ട്ടൊ​ര​ഭി​പ്രാ​യ​വു​മി​ല്ല, അതു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ.
മാ​ലി​നി:
മന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ആ പെ​ണ്ണി​ന്റെ കഥ മു​ഴു​വൻ മാ​ലി​നി മന​സ്സി​ലാ​ക്കീ​ട്ടി​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
മന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യ​വ​രാ​രും പറ​ഞ്ഞു​ത​രാ​തെ ഞാ​നെ​ങ്ങി​നെ അറി​യും?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ഞാൻ പറ​ഞ്ഞു​ത​രാം. അവൾ വേ​ലാ​യു​ധൻ​നാ​യ​രു​ടെ മക​ളാ​ണു്. അവ​ളേ​യും അവ​ളു​ടെ അമ്മ​യേ​യും ഈ വീ​ട്ടി​ലാ​ണു് പ്ര​സ​വി​ച്ച​തു്. അതി​ന​പ്പു​റ​മു​ള്ള കാ​ര്യം എനി​ക്കു​റി​യി​ല്ല. ഒരു​പ​ക്ഷേ, അതി​ന​പ്പു​റ​ത്തെ തല​മു​റ​യി​ലു​ള്ള​വ​രെ​യും ഇവി​ടെ​ത്ത​ന്നെ​യാ​വും പ്ര​സ​വി​ച്ച​തു്.
മാ​ലി​നി:
അതു​കൊ​ണ്ടു്?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ഈ പെ​ണ്ണി​ന്റെ അമ്മ വളരെ കാ​ല​ത്തേ മരി​ച്ചു.
മാ​ലി​നി:
ഓ! അപ്പോൾ ഇവൾ​ക്കും അമ്മ​യി​ല്ലേ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(കു​റ​ച്ചൊ​ന്നാ​ലോ​ചി​ച്ചു) ഇല്ല. ഇവളെ എന്റെ അമ്മ​യാ​ണു് എടു​ത്തു​വ​ളർ​ത്തി​യ​തു്.
മാ​ലി​നി:
എന്നു​വെ​ച്ചാൽ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അതെതെ. എന്നെ എടു​ത്തു് വളർ​ത്തി​യ​പോ​ലെ​ത​ന്നെ. എന്റെ അമ്മ​യ്ക്കൊ​രു മക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കിൽ അതി​നെ​ക്കൂ​ടി ഇത്ര സ്നേ​ഹി​ച്ചു വളർ​ത്തി​ല്ല. അത്ര​യ്ക്കു സ്നേ​ഹ​മാ​ണു് അമ്മ​യ്ക്കാ പെ​ണ്ണി​നോ​ടു്.
മാ​ലി​നി:
ഇവിടെ ഒരു പ്ര​ത്യേ​ക​ത​യു​ണ്ടു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ഉം? എന്താ​ണു്?
മാ​ലി​നി:
ഇവിടെ ‘അമ്മ’യെന്ന വാ​ക്കു​ച്ച​രി​ക്കു​മ്പോൾ ഒരു വ്യാ​ഖ്യാ​നം തന്നെ ആവ​ശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അത്ര​മേൽ കെ​ട്ടി​മ​റി​ഞ്ഞാ​ണു് കാ​ര്യ​ങ്ങൾ കി​ട​ക്കു​ന്ന​തു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ഒരു കെ​ട്ടി​മ​റി​ച്ചി​ലു​മി​ല്ല. ഈ വീ​ട്ടിൽ ഇപ്പോൾ ഒര​മ്മ​യേ ഉള്ളു.
മാ​ലി​നി:
അതു് മന​സ്സി​ലാ​യി. എനി​ക്കി​വി​ടു​ത്തെ കാ​ര്യ​ങ്ങൾ വേ​ണ്ട​പോ​ലെ ദഹി​ക്കു​ന്നി​ല്ല. മക്ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത അമ്മ​യും, അമ്മ​യി​ല്ലാ​ത്ത മക്ക​ളും. ഈ വീടു് ചു​രു​ക്ക​ത്തി​ല​താ​ണു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അല്ല; മക്ക​ളു​ളള അമ്മ​യും, അമ്മ​യു​ള്ള മക്ക​ളും; അതാ​ണു്. ഞങ്ങൾ അതു​പോ​ലെ​യാ​ണു് ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​തു്.
മാ​ലി​നി:
ആയി​രി​ക്കാം.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
എന്താ സംശയം?
മാ​ലി​നി:
ഒന്നു​മി​ല്ല. എന്നി​ട്ടു ആ പെ​ണ്ണു് എന്തു് പറ​ഞ്ഞെ​ന്നാ​ണു് ഊഹി​ക്കു​ന്ന​തു്?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
തി​ക​ച്ചും തെ​റ്റെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞി​രി​ക്കും.
മാ​ലി​നി:
പക്ഷേ, കാ​ര്യം മറി​ച്ചാ​ണു​ണ്ടാ​യ​തു്. അവൾ തി​ക​ച്ചും ശരി​യെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞു.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(സാ​ദ്ഭു​തം) എന്തു്?
മാ​ലി​നി:
അതെ. അതാ​ണു് പറ​ഞ്ഞ​തു്. ഈ വീ​ട്ടിൽ അവൾ​ക്കു​കൂ​ടി ആ ബോ​ധ​മു​ണ്ടു്. പണി​ക്കാ​ര​ത്തി​യാ​ണെ​ന്നു​ള്ള വി​ചാ​രം​കൊ​ണ്ടു് അവ​ള​തു് പറ​യു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു​മാ​ത്രം.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
എന്തു് പറ​യു​ന്നി​ല്ലെ​ന്നു്?
മാ​ലി​നി:
മറ്റു​ള്ള​വ​രു​ടെ ഇഷ്ടാ​നി​ഷ്ട​ങ്ങൾ നോ​ക്കി ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​തു് തെ​റ്റാ​ണെ​ന്ന കാ​ര്യം.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അവ​ള​ങ്ങി​നെ പറ​യി​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
പറയും; പറ​ഞ്ഞു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. നിങ്ങളോടു്-​ഈ വീട്ടിലുള്ളരോടു്-​അവളതു തു​റ​ന്നു പറ​യി​ല്ല. ഉള്ള​തു​പോ​ലെ പറ​യാ​നോ ഭാ​വി​ക്കാ​നോ പാ​ടി​ല്ല​ല്ലോ ഇവിടെ!
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
പി​ന്നെ?
മാ​ലി​നി:
എല്ലാം ഒരു നാ​ട​ക​ത്തി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ വേണം. ഓരോ​രു​ത്ത​രും മറ്റൊ​രാ​ളാ​യി അഭി​ന​യി​ക്കുക; ചിലർ അമ്മ​യാ​യി​ട്ടു, മറ്റു ചിലർ മക്ക​ളാ​യി​ട്ടു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ എഴു​ന്നേ​റ്റു് അല്പം ശു​ണ്ഠി​യോ​ടെ മാ​ലി​നി​യെ നോ​ക്കു​ന്നു.
മാ​ലി​നി:
(അതു കാ​ണാ​ത്ത ഭാ​വ​ത്തിൽ തു​ട​രു​ന്നു) അല്ലെ​ങ്കിൽ ഒരു പാ​വ​ക്കൂ​ത്തി​ലെ പാ​വ​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ; ഒരാ​ളു​ടെ ചരടു വലി​ക്ക​നു​സ​രി​ച്ചു എല്ലാ​വ​രും തു​ള്ളുക…
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(കു​റ​ച്ചു കനത്ത സ്വ​ര​ത്തിൽ) മാ​ലി​നീ.
മാ​ലി​നി പ്ര​ഭാ​ക​ര​നെ നോ​ക്കു​ന്നു: പ്ര​ഭാ​ക​രൻ മാ​ലി​നി​യേ​യും. നി​ശ്ശ​ബ്ദത. പ്ര​ഭാ​ക​രൻ തി​രി​ഞ്ഞു നട​ക്കു​ന്നു. വീ​ണ്ടും നി​ശ്ശ​ബ്ദത.
മാ​ലി​നി:
(എഴു​ന്നേ​റ്റു പതു​ക്കെ പ്ര​ഭാ​ക​ര​നെ അനു​ഗ​മി​ക്കു​ന്നു.) അല്ല ശു​ണ്ഠി വന്നോ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(ആവു​ന്ന​ത്ര നി​യ​ന്ത്രി​ച്ചു) ഇല്ല.
മാ​ലി​നി:
പി​ന്നെ എന്തേ ഈ മു​ഖ​ത്തൊ​രു വലിയ മാ​റ്റം?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(മുൻ​പോ​ട്ടു നട​ന്നു​കൊ​ണ്ടു്) ഒന്നു​മി​ല്ല (വീ​ണ്ടും കസേ​ര​യിൽ ചെ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. നി​ശ്ശ​ബ്ദത. മാ​ലി​നി പഴ​യ​സ്ഥാ​ന​ത്തും ഇരി​ക്കു​ന്നു.)
മാ​ലി​നി:
ഇവിടെ നോ​ക്കൂ.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(മാ​ലി​നി​യെ നോ​ക്കി) എന്താ?
മാ​ലി​നി:
ഞാൻ എന്റെ അഭി​പ്രാ​യ​മാ​ണു് പറ​യു​ന്ന​തെ​ന്നു ആദ്യ​മേ സു​ചി​ച്ചി​ച്ചു. (പ്ര​ഭാ​ക​രൻ മി​ണ്ടാ​തെ തല കു​ലു​ക്കു​ന്നു.) ഇതി​നോ​ടു് യോ​ജി​പ്പി​ല്ലാ​ത്ത​വർ യോ​ജി​ച്ചു​കൊ​ള്ള​ണ​മെ​ന്നെ​നി​ക്കു നിർ​ബ​ന്ധ​മി​ല്ല.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അവ​ളെ​ന്താ​ണു് പറ​ഞ്ഞ​തെ​ന്നു മു​ഴു​വ​നും പറയൂ.
മാ​ലി​നി:
പറ​ഞ്ഞ​തി​ന്റെ ആക​ത്തുക ഞാൻ കേൾ​പ്പി​ച്ചു; അതു​പോ​രെ? പി​ന്നെ അതി​നെ​ത്തു​ടർ​ന്നു അതി​ന്റെ വ്യാ​ഖ്യാ​ന​ങ്ങ​ളാ​യി വേറെ ചി​ല​തും കേൾ​പ്പി​ച്ചു. ഒരു കാ​ര്യം.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ തല​യു​യർ​ത്തി എന്താ​ണെ​ന്ന അർ​ത്ഥ​ത്തിൽ നോ​ക്കു​ന്നു.
മാ​ലി​നി:
ശു​ണ്ഠി​പി​ടി​ക്കുക, പി​ണ​ങ്ങുക, വഴ​ക്കു​ണ്ടാ​ക്കുക എന്നി​വ​യ്ക്കൊ​ക്കെ ഒരു​ങ്ങി​യാൽ ഞാ​നൊ​ന്നും പറ​യി​ല്ല.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ഞാ​ന​തി​നൊ​ന്നും ഒരു​ങ്ങി​യി​ല്ല​ല്ലോ.
മാ​ലി​നി:
ഞാൻ ചോ​ദി​ക്ക​ട്ടെ, ക്ഷോ​ഭി​ക്കാ​തെ അന്യോ​ന്യം അഭി​പ്രാ​യം കൈ​മാ​റാൻ നമു​ക്കു കഴി​യേ​ണ്ട​ത​ല്ലേ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(മു​ഖ​ത്തെ നി​ഴ​ലു​കൾ നീ​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു്) കഴി​യേ​ണ്ട​താ​ണു്.
മാ​ലി​നി:
എന്നി​ട്ടു്?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
എന്നി​ട്ടു്? (നി​ശ്ശ​ബ്ദത)
മാ​ലി​നി:
അവ​ന​വ​ന്റെ അഭി​പ്രാ​യം ഓരോ​രു​ത്ത​രും തു​റ​ന്നു പറ​യു​ന്ന​തു് തെ​റ്റാ​ണോ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(വി​ചാ​ര​മ​ഗ്ന​നാ​യി) അല്ല.
മാ​ലി​നി:
അതൊരു ധീ​ര​ത​യ​ല്ലേ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(വീ​ണ്ടും പഴ​യ​മ​ട്ടിൽ) അതെ.
മാ​ലി​നി:
എന്നാൽ ഇനി​യെ​നി​ക്കു എല്ലാം പറയാം. വി​രോ​ധ​മു​ണ്ടോ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(മാ​ലി​നി​യെ മി​ഴി​ച്ചു നോ​ക്കു​ന്നു.) ഇല്ല.
മാ​ലി​നി:
ഇടയിൽ ക്ഷോ​ഭി​ക്ക​രു​തു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(ഒന്നും മന​സ്സി​ലാ​വാ​ത്ത മട്ടിൽ) ഇല്ല.
മാ​ലി​നി:
ഞാൻ തു​ട​ങ്ങു​ക​യാ​ണു്. (പ്ര​ഭാ​ക​ര​നെ നോ​ക്കു​ന്നു.)
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ അന്തം​വി​ട്ടു നോ​ക്കു​ന്നു. നി​ശ്ശ​ബ്ദത.
മാ​ലി​നി:
ഞാൻ തു​ട​ങ്ങ​ട്ടെ? (പ്ര​ഭാ​ക​രൻ സമ്മ​ത​ഭാ​വ​ത്തിൽ തല​കു​ലു​ക്കു​ന്നു.) ഈ വീ​ടൊ​രു അനാ​ഥ​മ​ന്ദി​ര​മ​ല്ലേ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
എന്തു​വെ​ച്ചാൽ?
മാ​ലി​നി:
അമ്മ​യ​ച്ഛ​ന്മാ​രി​ല്ലാ​ത്ത മക്ക​ളെ യാ​ന്ത്രി​ക​മാ​യി വളർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്നൊ​രു വീടു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(അസുഖം അമർ​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു്) എനി​ക്കു മന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി വേ​ലാ​യു​ധൻ​നാ​യർ, നി​ങ്ങൾ, പി​ന്നെ ഒരു പശു​ക്കു​ട്ടി പൂച്ചക്കുട്ടി-​ആർക്കുമില്ല അമ്മ. എല്ലാ​വർ​ക്കും ഒരമ്മ. അവ​രു​ടെ ഇച്ഛ​യ്ക്കൊ​ത്തു് നി​ങ്ങ​ളും പൂ​ച്ച​ക്കു​ട്ടി​യും നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി​യും പശു​ക്കു​ട്ടി​യും ജീ​വി​ക്കുക.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(ശു​ണ്ഠി​യോ​ടെ എഴു​ന്നേ​റ്റു്) മാ​ലി​നി…
മാ​ലി​നി:
ഓ! ശു​ണ്ഠി വന്നോ? അല്പം നേർ​ത്തെ​യെ​ന്താ​ണു് പറ​ഞ്ഞ​തു്? എല്ലാം തു​റ​ന്നു പറയാൻ എന്നെ അനു​വ​ദി​ച്ചി​ല്ലേ? എന്നി​ട്ടി​ങ്ങ​നെ ശു​ണ്ഠി​വ​ന്നാ​ലോ? (അല്പ​മായ ചിരി)
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
മാ​ലി​നി എന്റെ അമ്മ​യെ പരി​ഹ​സി​ക്കു​ക​യാ​ണോ?
മാ​ലി​നി:
(വീ​ണ്ടും ചിരി) ഞാൻ പറ​യേ​ണ്ട​തു മു​ഴു​വൻ പറ​യ​ട്ടെ.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ അസ്വ​സ്ഥ​നാ​യി നട​ക്കു​ന്നു.
മാ​ലി​നി:
അത​ത്ര​യും കേ​ട്ടു മന​സ്സി​ലാ​ക്കി എന്താ​ണു് തോ​ന്നി​യ​തെ​ന്നു വെ​ച്ചാൽ അതു മു​ഴു​വൻ പറ​ഞ്ഞോ​ളൂ. ഒരാ​ക്ഷേ​പ​വു​മി​ല്ലാ​തെ ഞാൻ കേൾ​ക്കാം.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അഭി​പ്രാ​യ​ത്തി​ന്റെ പേരിൽ അതു​മി​തും പറ​യു​ന്ന​തു ഞാൻ കേൾ​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ടോ?
മാ​ലി​നി:
(ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു്) എന്റെ അഭി​പ്രാ​യം മു​ഴു​വ​നും കേ​ട്ടി​ട്ടു പോരേ ഒരു വിധി കല്പി​ക്കാൻ? ആട്ടെ, ശു​ണ്ഠി​വ​രാ​തെ ക്ഷ​മി​ച്ചു കേൾ​ക്കാ​നു​ള്ള തന്റേ​ട​മു​ണ്ടോ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ഉണ്ടു്.
മാ​ലി​നി:
വെ​റു​തെ പറ​യു​ക​യാ​ണു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അല്ല.
മാ​ലി​നി:
എന്നാ​ല​വി​ടെ ഇരി​ക്കൂ. (പ്ര​ഭാ​ക​രൻ വന്നു് ഇരി​ക്കു​ന്നു.) ഒന്നു ചി​രി​ക്കൂ. ആ മു​ഖ​ഭാ​വം മാ​റ​ട്ടെ.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(ചി​രി​ക്കാൻ ശ്ര​മി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു്) പറ​ഞ്ഞോ​ളൂ.
മാ​ലി​നി:
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി​യു​ടെ അമ്മ​യ്ക്കി​വി​ടെ സ്മാ​ര​ക​മൊ​ന്നു​മി​ല്ലേ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
എന്തു്! (പരു​ങ്ങു​ന്നു)
മാ​ലി​നി:
ഇവി​ടു​ത്തെ ആ പണി​ക്കാ​രി​പ്പെ​ണ്ണി​നെ, അമ്മ മരി​ച്ച​ശേ​ഷം എടു​ത്തു വളർ​ത്തി​യ​താ​ണെ​ന്നു പറ​ഞ്ഞി​ല്ലേ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
പറ​ഞ്ഞു.
മാ​ലി​നി:
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി​യു​ടെ അമ്മ ഈ വീ​ട്ടിൽ വെ​ച്ചാ​ണേ മരി​ച്ച​തു്?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അവ​രെ​ല്ലാ​വ​രും ജനി​ക്കു​ന്ന​തും മരി​ക്കു​ന്ന​തും ഈ വീ​ട്ടിൽ വെ​ച്ചു​ത​ന്നെ.
മാ​ലി​നി:
അപ്പോൾ നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി​യു​ടെ അമ്മ​യ്ക്കും ഈ വീ​ട്ടി​ലൊ​രു സ്മാ​ര​കം കാ​ണു​മ​ല്ലോ; അതെ​വി​ടെ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
എനി​ക്കു നീ ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു മന​സ്സി​ലാ​കു​ന്നി​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അമ്മ​യ്ക്കി​വി​ടെ ഒരു സ്മാ​ര​കം കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടു്; അതു​പോ​ലെ നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി​യു​ടെ അമ്മ​യ്ക്കും ഉണ്ടാ​വു​മെ​ന്നു് വി​ചാ​രി​ച്ചു.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(അല്പം ക്ഷോ​ഭ​ത്തോ​ടെ) മാ​ലി​നീ, നീ അഭി​പ്രായ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്റെ പേരിൽ അതി​രു് കട​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്.
മാ​ലി​നി:
ഓ! പി​ന്നെ​യും ക്ഷോ​ഭി​ച്ചോ? നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​യൊ​ക്കെ ഹൃദയം ശീ​ല​ക്കു​ട​പോ​ലെ​യാ​ണു്. ക്ഷ​ണ​ത്തിൽ തു​റ​ക്കാ​നും പൂ​ട്ടാ​നും കഴി​യും. ഇല്ല, ഇനി ഞാ​നൊ​ന്നും പറ​യു​ന്നി​ല്ല. ഇവിടെ എല്ലാ​വ​രേ​യും​പോ​ലെ ഞാനും കഴി​ഞ്ഞു​കൂ​ടി​ക്ക​ള​യാം. ഒരു നാ​ട​ക​രം​ഗ​ത്തി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ ഞാനും അഭി​ന​യി​ച്ചു​ക​ള​യാം.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
എനി​ക്കു ശു​ണ്ഠി​വ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല പക്ഷേ, മാ​ലി​നി കണ​ക്കി​ലേ​റെ ഈ വീ​ട്ടി​ലെ കാ​ര്യ​ങ്ങൾ തെ​റ്റി​ദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു. അതു് കാ​ണു​മ്പോൾ എനി​ക്കു സു​ഖ​മാ​വു​ന്നി​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
എന്നാൽ അതു് മറ​ച്ചു​വെ​ച്ചു് സു​ഖ​മു​ള്ള​താ​യി​ട്ട​ഭി​ന​യി​ക്ക​രു​തോ? നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അമ്മ​യു​ടെ മുൻ​പി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ നി​ങ്ങൾ​ക്ക​തു നല്ല​പോ​ലെ അറി​യാ​മ​ല്ലൊ.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ഞാ​നാ​രു​ടെ മുൻ​പി​ലും അഭി​ന​യി​ക്കു​ന്നി​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
ഉണ്ടു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ഇല്ല.
മാ​ലി​നി:
ഉണ്ടു്. നി​ങ്ങ​ള​ഭി​ന​യി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നെ​നി​ക്ക​റി​യാം. എന്ന​ല്ല, ഈ വീ​ട്ടി​ലെ​ല്ലാ​വ​രും അഭി​ന​യി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടു്; ഞാ​നൊ​ഴി​ച്ചു് ആട്ടെ, നി​ങ്ങൾ​ക്കു് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അമ്മ​യു​ടെ സ്മാ​ര​ക​മാ​യി സൂ​ക്ഷി​ച്ച, ആ മു​റി​യെ​പ്പ​റ്റി എന്താ​ണ​ഭി​പ്രാ​യം?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
എനി​ക്കു വി​ശേ​ഷി​ച്ചൊ​ര​ഭി​പ്രാ​യ​വു​മി​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
അതി​ങ്ങ​നെ സ്മാ​ര​ക​ത്തി​ന്റെ പേരിൽ പാ​ഴാ​ക്കി​യി​ടു​ന്ന​തു് നി​ങ്ങൾ​ഷ്ട​മാ​ണോ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അല്ല.
മാ​ലി​നി:
എന്നി​ട്ടു് നി​ങ്ങ​ള​തി​ഷ്ട​മു​ള്ള​തു​പോ​ലെ​യാ​ണ​ല്ലോ നടി​ക്കു​ന്ന​തു്?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ഞാ​നൊ​രി​ക്ക​ലും അങ്ങ​നെ നടി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
എന്നാൽ ആ നല്ല മുറി തു​റ​ന്നി​ട്ടു് അതിൽ കാ​റ്റും വെ​ളി​ച്ച​വും കട​ത്തി വല്ല​വർ​ക്കും ഉപ​യോ​ഗി​ക്കാൻ പറ്റു​ന്ന തര​ത്തി​ലാ​ക്ക​രു​തോ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അതു് അമ്മ​യു​ടെ വി​കാ​ര​ത്തെ വ്ര​ണ​പ്പെ​ടു​ത്തും.
മാ​ലി​നി:
ആ മുറി അങ്ങ​നെ വെ​യ്ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടു് ഇവിടെ എത്ര​പേ​രു​ടെ വി​കാ​രം മു​റി​പ്പെ​ടു​ന്ന​തു​ണ്ടെ​ന്നു നി​ങ്ങൾ​ക്ക​റി​യാ​മോ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അതെ​ങ്ങ​നെ?
മാ​ലി​നി:
ആ മുറി കാ​ണു​ന്ന​വർ​ക്കു മര​ണ​ത്തി​ന്റെ ഓർമ വരും. അതു് ശു​ന്യ​ത​യു​ടെ മു​ദ്ര​യാ​ണു്. ഈ വീ​ട്ടി​ന്റെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ലു​ള്ളൊ​രു നീർ​ക്കെ​ട്ടാ​ണു്. നി​ങ്ങൾ​ക്കു മന​സ്സി​ലാ​വു​ന്നു​ണ്ടോ?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ അക​ല​ത്തേ​യ്ക്കു മി​ഴി​ച്ചു​നോ​ക്കു​ന്നു. മി​ണ്ടു​ന്നി​ല്ല. മീ​നാ​ക്ഷി അമ്മ ഒരു കൈയിൽ ഒന്നു​ര​ണ്ടു് ഫോ​ട്ടോ​യും എടു​ത്തു് വാ​തി​ലിൽ പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു മി​ണ്ടാ​തെ ആ രംഗം സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കു​ന്നു. മാ​ലി​നി തു​ട​രു​ന്നു.
മാ​ലി​നി:
എത്ര വേ​ഗ​ത്തിൽ ആ മുറി തു​റ​ന്നി​ട്ടു ആ സ്മാ​ര​ക​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ അതിൽ​നി​ന്നു മാ​റ്റു​ന്നോ അത്ര​യും ഈ വീ​ട്ടി​ലു​ള്ള​വർ​ക്കു നല്ല​താ​ണു്. ഈ വീ​ട്ടി​ലൊ​രു ശു​ന്യ​താ​ബോ​ധ​മു​ണ്ടു്. അത്യാ​ഹി​ത​ത്തി​ന്റെ​യും മര​ണ​ത്തി​ന്റെ​യും കരി​നി​ഴ​ലു​ണ്ടു്. അത് എല്ലാ​വ​രു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ലും ഭയ​ത്തി​ന്റെ ഒരു ചു​ണ്ട​ലെ​റി​യു​ന്നു​ണ്ടു്. ആ മു​റി​യു​ടെ വാ​തി​ലും ജാ​ല​ക​ങ്ങ​ളും തു​റ​ന്നി​ട്ടു് അതിൽ സ്വ​ത​ന്ത്ര​മായ ആൾ​പ്പെ​രു​മാ​റ്റ​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന​തു​വ​രെ ഈ അവസ്ഥ തു​ടർ​ന്നു​പോ​കും.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(എഴു​ന്നേ​റ്റു്) മാ​ലി​നീ, സാ​വ​കാ​ശ​ത്തിൽ നമു​ക്ക​തൊ​ക്കെ വേ​ണ്ട​പോ​ലെ ചെ​യ്യാം. അമ്മ​യെ നിർ​ബ​ന്ധി​ക്കാൻ വയ്യ.
മാ​ലി​നി:
വേ​ണ​മെ​ന്നു ഞാൻ പറ​യു​ന്നി​ല്ല.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
അങ്ങ​നെ നിർ​ബ​ന്ധി​ക്കു​മ്പോൾ അമ്മ​യി​ലെ​ന്തു പ്ര​ത്യാ​ഘാ​ത​മാ​ണു​ണ്ടാ​ക്കു​ക​യെ​ന്ന​റി​യി​ല്ല. (അങ്ങ​ട്ടു​മി​ങ്ങ​ട്ടും നട​ക്കു​ന്നു. തെ​ല്ലിട നി​ശ്ശ​ബ്ദത. രം​ഗ​ത്തി​ന്റെ ഒര​റ്റ​ത്തു​ചെ​ന്ന് പെ​ട്ടെ​ന്നു് തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കു​ന്നു. എന്തോ പറയാൻ ഭാ​വി​ക്കു​ന്നു.) മാ​ലി​നീ (ആ വിളി അവ​സാ​നി​ക്കു​ന്ന​തോ​ടെ അമ്മ​യെ കാ​ണു​ന്നു. അമ്പ​ര​പ്പും പ്ര​സ​രി​പ്പു​മെ​ല്ലാ​മാ​യി​ട്ടു മുൻ​പോ​ട്ടു നീ​ങ്ങു​ന്നു.) അമ്മെ… അമ്മെ… (മീ​നാ​ക്ഷി അമ്മ വാ​തി​ലിൽ​നി​ന്നു പു​റ​മേ​ക്കു സാ​വ​കാ​ശം നട​ന്നു​വ​രു​ന്നു.)
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(മീ​നാ​ക്ഷി അമ്മ​യു​ടെ കൈ​യി​ലെ ഫോ​ട്ടോ നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു്) ഇതെ​ന്താ​ണ​മ്മേ?
മീ​നാ​ക്ഷി അമ്മ മുൻ​പോ​ട്ടു നട​ന്നു ഏതാ​ണ്ടു് മാ​ലി​നി​യു​ടെ സമീ​പ​ത്തെ​ത്തു​ന്നു. രണ്ടു് വശ​ത്താ​യി മാ​ലി​നി​യും പ്ര​ഭാ​ക​ര​നും നടു​വിൽ മീ​നാ​ക്ഷി അമ്മ​യു​മാ​യി നി​ല്ക്കു​ന്നു.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(ഫോ​ട്ടോ പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു്) കാ​ണ​ട്ടെ അമ്മേ, എന്താ​ണി​തു്?
മീ​നാ​ക്ഷി അമ്മ:
(ഫോ​ട്ടോ സാ​വ​കാ​ശ​ത്തിൽ പി​ന്നി​ലേ​ക്കു വലി​ക്കു​ന്നു.) തരാം. അപ്പോൾ പ്രഭേ, ഇതാരാ ഊണു​ക​ഴി​ക്കു​ന്ന മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു വെ​ച്ച​തു്?
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
എന്തു ഫോ​ട്ടോ ആണ​മ്മേ അതു്? അതു പറ​യാ​തെ ഞാ​നെ​ങ്ങ​നെ അറി​യും?
മീ​നാ​ക്ഷി അമ്മ:
ഇതു ഗു​രു​വാ​യൂ​ര​പ്പ​ന്റെ ഫോ​ട്ടോ​വാ​ണു്. നി​ന​ക്കു ഉണ​രു​മ്പോൾ കണി​കാ​ണാൻ വേ​ണ്ടി ഞാ​നി​തു നി​ന്റെ കി​ട​പ്പു​മു​റി​യിൽ തു​ക്കി​യ​താ​യി​രു​ന്നി​ല്ലേ?
മാ​ലി​നി:
ഊണു​ക​ഴി​ക്കു​ന്ന മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്താ​യി​രു​ന്നോ?
മീ​നാ​ക്ഷി അമ്മ:
അതെ.
മാ​ലി​നി:
നാ​ണി​ക്കു​ട്ടി വെ​ച്ച​താ​വും.
മീ​നാ​ക്ഷി അമ്മ:
അവൾ​ക്കെ​ങ്ങ​നെ കി​ട്ടി.
മാ​ലി​നി:
ഞാൻ കൊ​ടു​ത്ത​താ​ണു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
നീ​യെ​ന്തി​നേ അവ​ളു​ടെ കൈയിൽ കൊ​ടു​ത്ത​തു്?
മീ​നാ​ക്ഷി അമ്മ:
ആരേ അതു ചു​മ​രിൽ​നി​ന്നെ​ടു​ത്ത​തു്?
മാ​ലി​നി:
(സങ്കോ​ചം കൂ​ടാ​തെ) ഞാ​നാ​ണെ​ടു​ത്ത​തു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ പരു​ങ്ങു​ന്നു.
മീ​നാ​ക്ഷി അമ്മ:
എന്തി​നേ അവിടെ നി​ന്നെ​ടു​ത്ത​തു്?
മാ​ലി​നി:
അവിടെ വേറെ രണ്ടു ഫോ​ട്ടോ തൂ​ക്കു​വാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.
മീ​നാ​ക്ഷി അമ്മ:
എന്തു ഫോ​ട്ടോ?
മാ​ലി​നി:
ഞാൻ വീ​ട്ടിൽ​നി​ന്നു വരു​മ്പോൾ രണ്ടു​മൂ​ന്നു സി​നി​മാ​ന​ടി​ക​ളു​ടെ ഫോ​ട്ടോ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നി​രു​ന്നു. ഇന്നാ​ണോർ​മ​വ​ന്ന​തു്.
മീ​നാ​ക്ഷി അമ്മ:
(ആരോ​ടെ​ന്നി​ല്ലാ​തെ) ഇതു വേ​ണ്ടീ​രു​ന്നി​ല്ല. എന്നും ഉണ​രു​മ്പോൾ ഗു​രു​വാ​യൂ​ര​പ്പ​നെ കണി​കാ​ണു​ന്ന​തു് നല്ല​താ​ണു്.
മാ​ലി​നി:
ഈവക ഫോ​ട്ടോ​ക​ളൊ​ക്കെ പൂ​ജാ​മു​റി​യി​ലാ​ണു് വെ​യ്ക്കേ​ണ്ട​തു്.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
ശരി​യാ​ണ​മ്മേ, കൂ​ടു​തൽ ശു​ചി​യു​ള്ള​തു് പൂ​ജാ​മു​റി​ക്ക​ല്ലേ?
മീ​നാ​ക്ഷി അമ്മ:
എന്നാ​ലും, ഇതു് ഊണു​ക​ഴി​ക്കു​ന്ന മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു് വെ​ച്ച​തു നന്നാ​യി​ല്ല.
മാ​ലി​നി:
അതാ പെ​ണ്ണി​നു് അബ​ദ്ധം പറ്റി​യ​താ​വും.
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(അനു​ന​യ​ത്തോ​ടെ) സാ​ര​മി​ല്ല​മ്മെ അമ്മ​യ​തു പൂ​ജാ​മു​റി​യിൽ വെ​ച്ചോ​ളൂ.
മീ​നാ​ക്ഷി അമ്മ:
(പ്ര​ഭാ​ക​ര​നെ നോ​ക്കി) അപ്പോൾ, ഇതു് നി​ന്റെ കി​ട​പ്പു​മു​റി​യിൽ നി​ന​ക്കും ആവ​ശ്യ​മി​ല്ല; ഇല്ലേ? ഉം. (മൂ​ളി​ക്കൊ​ണ്ടു് തി​രി​ഞ്ഞു നട​ക്കു​ന്നു.)
പ്ര​ഭാ​ക​രൻ:
(തെ​ല്ലിട സ്തം​ഭി​ച്ചു​നി​ന്നു്) അമ്മെ, അമ്മെ… (വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പോ​കു​ന്നു.)
മാ​ലി​നി സാ​വ​കാ​ശ​ത്തിൽ പി​ന്നാ​ലെ പോ​കു​ന്നു.

—യവനിക—

Colophon

Title: Prasavikkātta amma (ml: പ്ര​സ​വി​ക്കാ​ത്ത അമ്മ).

Author(s): Thikkodiyan.

First publication details: Mathrubhumi Books; Kozhikode, Kerala; 1; 2011.

Deafult language: ml, Malayalam.

Keywords: Play, Thikkodiyan, തി​ക്കോ​ടി​യൻ, പ്ര​സ​വി​ക്കാ​ത്ത അമ്മ, Open Access Publishing, Malayalam, Sayahna Foundation, Free Software, XML.

Digital Publisher: Sayahna Foundation; JWRA 34, Jagthy; Trivandrum 695014; India.

Date: August 12, 2022.

Credits: The text of the original item is copyrighted to the author/inheritors. The text encoding and editorial notes were created and​/or prepared by the Sayahna Foundation and are licensed under a Creative Commons Attribution By ShareAlike 4​.0 International License (CC BY-SA 4​.0). Any reuse of the material should credit the Sayahna Foundation and must be shared under the same terms.

Cover: Self portrait, an oil on canvas painting by Anne Marie Busschers . The image is taken from Wikimedia Commons and is gratefully acknowledged.

Production history: Data entry: Staffers at River Valley; Typesetter: CVR; Digitizer: KB Sujith; Encoding: CVR.

Production notes: The entire document processing has been done in a computer running GNU/Linux operating system and TeX and friends. The PDF has been generated using XeLaTeX from TeXLive distribution 2021 using Ithal (ഇതൾ), an online framework for text formatting. The TEI (P5) encoded XML has been generated from the same LaTeX sources using LuaLaTeX. HTML version has been generated from XML using XSLT stylesheet (sfn-​tei-html.xsl) developed by CV Radhakrkishnan.

Fonts: The basefont used in PDF and HTML versions is RIT Rachana authored by KH Hussain, et al., and maintained by the Rachana Institute of Typography. The font used for Latin script is Linux Libertine developed by Phillip Poll.

Web site: Maintained by KV Rajeesh.

Download document sources in TEI encoded XML format.

Download PDF.